De Magneet Winter 08

de magneet kwartaaltijdschrift het roze huis - antwerpse regenboogkoepel

verantwoordelijke uitgever s. pichal, draakplaats 1, 2018 antwerpen - www.hetrozehuis.be

afgiftekantoor 2100 deurne 1 erkenning: P2A6126 driemaandelijks jaargang 13

het roze huis antwerpse regenboogkoepel

| winter 08 | december 08 januari februari 09 |

edito els en hermine beertje ‘t kwadraat / beleidsvisie mag ik anders zijn? twee hoofdredacteurs outgames studentendopen paul en werner verstandelijk gehandicapt / roze groentjes mangho holebibib - roze persagentschap turnhout groepen / activiteitenkalender / ...

blz. blz. blz. blz. blz. blz. blz. blz. blz. blz. blz. blz. blz. blz.

3 4 6 8 10 12 14 16 18 20 22 24 26 28

// Colofon // De Magneet is een uitgave van vzw Het Roze Huis- Antwerpse Regenboogkoepel in samenwerking met cvba Den Draak. Het tijdschrift verschijnt om de drie maanden (maart, juni, september en december) en richt zich tot de holebi-gemeenschap, de bezoek(st)ers van Café Den Draak en alle sympathisanten. De huidige oplage van het tijdschrift bedraagt 1.500 stuks.

Hoofdredactie: Denis Bouwen - 03 440 51 40 of denis.bouwen@hetrozehuis.be. // Eindredactie: Frank Gout: frank.gout@hetrozehuis.be. // Vaste redactie: Philippe Bonne, Denis Bouwen, Dirk Clotman, Nadia Daems, Marc Daems, Dennis De Roover, Timothy Junes, Sven Pichal, Gerd Raeymaekers, Bob Torfs (tekeningen), Alex Scheirs, Vincent Stockmans, Geert Vanden Abeele, Leen Watzeels // Vormgeving: Tan! (info@tandesign.be) // De Roze Groentjes (strip): Bob Torfs & Ludwig De Vocht // Wilt u iemand uit onze redactie e-mailen? Dat kan als volgt: voornaam.naam@hetrozehuis.be.

De redactie dankt alle occasionele medewerk(st)ers en leveranciers van beeldmateriaal en iedereen die meewerkt aan de verzending van harte voor hun bijdrage tot De Magneet. Wie een vlotte pen heeft en wil meewerken aan De Magneet, wordt vriendelijk verzocht contact op te nemen met de hoofdredactie. Advertenties: afspraken over adverteren in De Magneet worden uitsluitend gemaakt via het secretariaat. Het materiaal voor de advertentie moet, met respect van de deadline, bezorgd worden aan onze vormgever, Thanh Beels.

Via thanhbeels@hotmail.com.

Thuisabonnement De Magneet (7 euro per jaar): Bel ons secretariaat via 03 288 00 84 of e-mail naar secretariaat@hetrozehuis.be. Je kunt het abonnementsgeld van 7 euro overschrijven naar het rekeningnummer 001-3555032-58 van vzw Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel, graag met de vermelding ‘abonnement De Magneet’.

Correspondentieadres: De Magneet - hoofdredactie - Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel - Draakplaats 1 - 2018 Antwerpen // E-mail: magneet@hetrozehuis.be

(w)ondergoed voor mannen

2(x)ist • Andrew Christian • Aware London Aussiebum • Bikkembergs • C-IN2 • ES-Collection Ginch Gonch • Papi • PriapeWear •

de Onderkant

ondergoed • swimwear • sextoys Minderbroedersrui 42 - 2000 Antwerpen - T/F 0032-3-226 08 04 www.onderkant.be - alle dagen open van 11u tot 18u

Yes we can!

De Amerikanen verkozen begin november 2008 Barack Obama als hun nieuwe president. Obama, de charismatische politicus die met zijn slogan ‘Yes we can!’ niet alleen in eigen land maar ook wereldwijd grote indruk maakte. Laten we onszelf niets wijsmaken: Obama is en blijft in eerste instantie een Amerikaan, die de belangen van zijn land op de eerste plaats zal zetten.

En toch, en toch. De verkiezing van Obama is ook een teken van hoop. Zijn aantreden kan de sympathie voor de VS wereldwijd opkrikken, en het besmeurde imago van Uncle Sam oppoetsen. Hopelijk krijgen we nu in het Witte Huis een leider met wat idealen die Amerika en de wereld behoedt voor onzalige oorlogen zoals die in Irak.

Het elan van Obama doet me, alle verhoudingen in acht genomen, een beetje denken aan het enthousiasme waarmee een handjevol dapperen in 1994 het idee opvatte om een ‘roze huis’ in Antwerpen uit te bouwen.

Je wil niet weten hoeveel cynisme en scepticisme deze doorzetters over zich uitgestort kregen, van andere holebi’s nog wel. Maar het enthousiasme bleef ongebroken, ook al was het lang niet altijd makkelijk. ‘Yes we can!’ dachten de idealisten wellicht op hun manier. En het initiatief kreeg, in september 2000, wel heel concreet vorm, met de opening van Het Roze Huis en Café Den Draak. Als mensen de krachten bundelen, kunnen ze vaak bergen verzetten. Quod erat demonstrandum.

Veel holebi’s en sympathisanten droegen in de voorbije jaren hun steentje bij om Het Roze Huis – Antwerpse Regenboogkoepel en Café Den Draak te laten floreren.

Het leven van een project heeft, net als dat van elk mens, ups en downs. Feit blijft dat Het Roze Huis – ARK en Den Draak hun plaats veroverden in het holebilandschap. Hulde aan allen die dit mogelijk maakten én maken!

Het is formidabel te zien dat er ook nu een bestuur is dat het vuur brandende houdt. Een bestuur met een dynamische voorzitter dat ongetwijfeld eigen accenten zal leggen en een nieuw hoofdstuk zal schrijven. Net zoals Café Den Draak een nieuw elan aan het vinden is en zijn terechte plaats in de holebi-horeca claimt.

Niet iedereen is zich ervan bewust, maar het bestaan van deze initiatieven en van ál die holebi-verenigingen en -groepen – in al hun veelkleurigheid – is een uitermate kostbaar goed.

Homo- en lesbiennestellen die willen trouwen, kunnen dat tegenwoordig in ons Belgenland. Ze kunnen zelfs adopteren. En ze kunnen hun relaties wettelijk veel beter regelen dan vroeger het geval was. Vele discriminaties verdwenen, of werden op zijn minst een stuk kleiner.

Maar het kan verkeren. Niet iedereen in de samenleving

houdt van homo’s, lesbiennes, bi’s of mensen die transgender zijn. En dat geldt niet alleen voor de ‘vrienden’ van het Vlaams Belang. Ook in andere partijen hebben we soms tegenstrevers. Al onze ‘verworvenheden’ zijn zeker niet ‘gebetonneerd’, dus moeten we ons uiterste best doen om ze te bewaken en verdedigen. Omdat wij, net als alle anderen, eersterangsburgers willen zijn.

We leven in een tijd waarin extremistische opvattingen er als zoete koek ingaan. Het populisme viert hoogtij. Talrijk zijn de rattenvangers die het volk simpele oplossingen voor ingewikkelde problemen aanpraten. Het volk slikt het wat graag, in slaap gesust door een angstaanjagende inflatie aan reality tv-shows en heilloos materialisme.

Verontrustend zijn de mp3-cultuur en de cultuur van de banaliteit. Een mp3-cultuur waarin almaar meer mensen zich op tram, bus en trein terugtrekken in hun eigen coconnetje, ver weg van ‘de ander’. Vooral niet praten met iemand anders! Een ‘cultuur van de banaliteit’ waarin burgers zich vooral blindstaren op hun eigen welzijn en koopkracht en vergeten dat velen het slechter hebben en steun verdienen. Bedwelmd door de platte sensatie van onze tv-makers en de wondere, kleine wereld van de laptop.

Is alles dan verloren? Verre van. Er zijn nog altijd mensen die nadenken. Die zich realiseren dat de mens niet voor zich alleen leeft. Die zien hoe anderen dromen, lijden, hongeren, knokken, sterven. Die niet ongevoelig zijn voor de gigantische ellende in Oost-Congo, Darfur, Irak, Afghanistan en noem maar op. Kunnen we een andere, betere wereld opbouwen? Yes we can.

Denis Bouwen hoofdredacteur De Magneet

“Verwantschap, dat zit eigenlijk puur in je hoofd hoor, tussen je oren !”

Een kwarteeuw geleden waren Els De Decker (51) en Hermine Claes (50) bij de eerste lesbische koppels in België die via KID (kunstmatige inseminatie met donorzaad) hun kinderwens in vervulling zagen gaan.

De Magneet sprak met de trotse mama’s van Roel (24), Sander (21) en Tiny (19).

Els en Hermine begonnen hun relatie in 1981 en het onderwerp kinderen kwam vrij vlug ter sprake. Vooral Hermine had altijd al een stevige kinderwens gehad, maar Els ging er meteen in mee. Er werd gepraat, gewikt en gewogen. Een bekende donor werd uitgesloten: het zou

Els en Hermine

de magneet // winter 2008 4

hún kind worden, zonder mogelijke inmenging achteraf van derden. Hoe was nog niet duidelijk!

Een vriendin van het koppel had de oplossing. Zij had een artikel gelezen over de Fertiliteitskliniek van prof.

De Vroey UZ-VUB (nu: CRG Centrum voor Reproductieve Geneeskunde UZ Brussel) die, als eerste in Vlaanderen, toen ook wou ingaan op ‘alternatieve’ inseminatieaanvragen. Anders gezegd: lesbische en alleenstaande vrouwen met kinderwens kwamen ook in aanmerking voor KID! In 1983 klopte het koppel aan bij de VUB en alles begon concrete vormen aan te nemen. Hermine werd zwanger en in 1984 werd Roel geboren. Later breidde het gezinnetje nog uit: na drie jaar met Sander en dan na nog eens twee jaar met dochtertje Tiny, telkens via sperma van dezelfde donor als grote broer Roel. Omwille van persoonlijke en praktische redenen was Hermine telkens draagmoeder.

DM: In die tijd toch niet evident?

Hermine: ”Neen, helemaal niet! We hebben trouwens heel wat tegenkanting én onbegrip ondervonden. En niet alleen van ouders en familie, maar zélfs vanuit een hoek waar we het écht niet hadden verwacht. Bij de lesbiennevereniging Atthis, waar we regelmatig over de vloer kwamen, vonden velen het not done of ‘onfeministisch’. Tja, in die tijd van emancipatie, feminisme en alternatieve leefsituaties wilden wij volgens velen een kopie van het ‘klassieke-hetero-gezinnetje’ .We hebben ons toen heel bewust teruggetrokken, op ons eigen eilandje, en gewoon ons eigen ding gedaan.”

Els: “Een ‘meemoeder’ bestond toen nog niet, hé!

Sommige mensen verklaarden mij voor gek, want ik zou zogezegd een ‘vreemd’ kind mee opvoeden. Dat mensen zoiets durfden te zeggen.

Trouwens ik ben ondertussen al lang tot de conclusie gekomen, dat verwantschap méér in je hoofd zit, tussen je oren, en minder in de genen. Onze kinderen zijn echt evenveel mijn kinderen als die van Hermine.

Het maakt totaal geen verschil.”

Hermine: “Och, na een tijdje zijn de meeste critici wel bijgedraaid. Zo waren de grootouders langs beide kanten erg vlug gewonnen toen ons oudste kind er eenmaal was.”

DM: Jullie waren wel bij de pioniers in België?

Els: “Wij waren het tweede lesbische koppel dat kwam aankloppen bij de VUB.” DM: Hoe verliep dat eigenlijk?

Hermine: “Hilde Olbrechts, verpleegkundige, en Anne Brewaeys, psychologe, stonden in voor het onthaal van koppels met kinderwens. Wij moesten vooreerst echt een hele procedure gunstig doorlopen vooraleer KID werd toegestaan. In latere instantie organiseerden zij voor de lesbische koppels ook een soort ‘contactdagen’.

Na enkele jaren waren we al met een tiental lesbische ouderkoppels en zo leerden we elkaar kennen en konden we ervaringen uitwisselen. Nadien zijn we zelf die samenkomsten blijven organiseren, ondersteund door Patricia Baetens, de psychologe die de begeleiding van wensouders toen overnam. Het was voor de meeste mama’s belangrijk dat hun kinderen ook andere kinderen met twee mama’s zagen, en zich dus voor een stuk

daarin konden hérkennen.”

Els: “In die tijd was er nogal wat weerstand - vanuit het grote publiek - tegen het feit dat ook lesbische koppels werden toegelaten voor KID. Die is gelukkig ontkracht door de studie van de emotionele, cognitieve en psychoseksuele ontwikkeling van 4- tot 8-jarige kinderen, die opgroeiden bij lesbische moeders. Anne Brewaeys deed dat onderzoek, als basis voor haar doctoraal proefschrift aan de Rijksuniversiteit van Leiden in 1997(1). Die resultaten werden later ook door Katrien Vanfraussen bevestigd na een onderzoek voor haar doctoraat aan de VUB in 2002(2). Beiden concludeerden dat de opvoeding door ouders van hetzelfde geslacht evenwaardig is aan de opvoeding door een traditioneel ouderpaar.”

als een mama en een papa; en die kruipen ook zonder kleren bij mekaar in bed!’ (hihi) Hun juf, met rode kaken en erg gegeneerd, antwoordde dat ze maar vlug haar plaatsje moest innemen en begon dadelijk over iets anders. Schattig toch? En op die leeftijd!”

DM: Kwamen de kinderen later zélf niet met vragen?

Hermine: “Wel, wij hebben de kinderen altijd de waarheid verteld – echt van heel jong al – maar telkens in bewoordingen die zij gemakkelijk konden vatten. Dat is erg belangrijk, dat je het altijd op hun niveau onder woorden brengt.”

Els: “Onze kinderen hebben ook van kleins af altijd tegen kameraadjes en op school direct gezegd waar het op stond. Moeilijkheden, roddels of lastige vragen kan je best op die manier anticiperen. Als ze bijvoorbeeld in een nieuwe klas kwamen te zitten, of in de jeugdbeweging, steeds werd de groep meteen ‘ingelicht’. Wij zijn ook áltijd met twee naar school, oudercontact of dergelijke gegaan. Het was dan voor iedereen meteen duidelijk: wij zijn de mama’s van.”

DM: Nu hebben lesbische koppels het wel makkelijker. Zo verscheen recent zelfs een zwangerschapsgids voor lesbische koppels.

Els: “Toch is het nog niet overal even goed aanvaard, hoor. Zo hoorden we van Roel dat, toen hij zijn stagemeester in de VS vertelde van zijn twee mama’s, die man erg onthutst reageerde. Hij had er zélf geen probleem mee – zo zei hij - maar hij vroeg Roel om er vooral niet met patiënten over te praten: velen zouden afhaken, als zou blijken dat hij de ‘zoon van een lesbisch koppel’ als stagiair had aangenomen.”

DM: Werden de kinderen er nooit mee gepest?

Els: “Niet bij ons weten. Ze zijn best mondig én assertief, hoor. Ze hangen ook heel erg aan mekaar en komen voor elkaar op indien nodig. Toch zijn ze heel verschillend wat betreft interesse en studiekeuze. Roel doet momenteel in de VS stage om zijn masterdiploma in de kinesitherapie te behalen, Sander volgt muziekconservatorium - hij is de kunstzinnige van de familie - en Tiny zit nu al in haar tweede jaar diergeneeskunde.”

Hermine: “Ik heb Tiny onlangs nog gevraagd of ze zich ooit voor ons heeft gegeneerd. Na lang nadenken zei ze dat ze als kind iets heel gênant vond. Als vriendinnetjes haar kwamen ophalen, om samen naar school te fietsen, wou ik haar altijd heel expliciet uitwuiven - je kent dat, hé - meestal gekleed in mijn roze pyjama met konijntjes! Dááraan ergerde zij zich, dat haar vriendinnetjes die mij in die roze konijntjespyjama zagen.” (lacht voluit!)

Els: “Misschien hebben de kinderen met hun openhartigheid het ongewild anderen soms wel moeilijk gemaakt. (lacht) Zo moest Tiny zich in de kleuterklas eens voorstellen en ze zei letterlijk: ‘Hallo, ik ben Tiny; en ik heb twee mama’s; en die zien mekaar even graag

and child development in lesbian and heterosexual families, Katwijk (1997).

(2). VANFRAUSSEN Katrien, The childmeaning process in lesbian families with children created by means of donor insemination, Brussel, VUB (2002)

DM: Geen van jullie kinderen is zelf holebi, heb ik begrepen?

Hermine: “Niet voor zover wij weten. De twee jongens hebben een vriendin; Tiny had een vriendje maar dat is heel recent ‘af geraakt.”

Els: “Ze brengen ook zonder problemen hun ‘liefjes’ mee naar huis. De vriendin van Sander vertelde eens aan tafel, dat haar moeder vond dat haar ‘schoonzoon’ héél goed was opgevoed door zijn twee mama’s. Da’s toch tof, hé!”

Mag ik jullie van harte bedanken voor dit interview!

Gerd Raeymaekers (1). BREWAEYS Anne, Donor insemination: family relationships

Zwangerschapsgids voor lesbiennes

opgenomen.

Het boek bevat verder ook heel wat juridische en praktische info voor lesbiennes met een kinderwens.

Barbara Claeys, Uitg. Lannoo, 24,95 EUR.

de magneet // winter 2008

In opdracht van Vlaams minister voor Gelijke Kansen Kathleen Van Brempt schreef Barbara Claeys een zwangerschapsgids voor lesbiennes.

Het boek ‘Samen Mama’ is een leidraad tijdens de negen maanden van de zwangerschap en de bevalling.

Er zijn ontroerende getuigenissen van mama’s en meemama’s in

5

Reeks zelfstandige holebi’s

“Ik heb altijd gezworen: ik doe gene winkel!

En ik trouw zeker niet met een winkelier, maar … tja!”

Het Kleine Beertje wordt uitgebaat door Leon Cools. Zijn man Karel Hoet, die een dagtaak in deSingel heeft, helpt buiten zijn werkuren mee in de zaak.

DM: We staan hier in de winkel van Het Kleine Beertje, in de Kleine Beerstraat op Zurenborg.

Wat verkopen jullie precies?

Leon Cools: “Natuurvoeding, vegetarische spullen…”

DM: Is dat een groot gamma?

Leon: “Een 800-tal producten. Dat gaat toch van wcpapier over luiers naar peterseliewortel en brood, koekjes, medicatie: natuurlijke remedies, kruiden, …”

DM: Hoelang bestaat de winkel al?

Leon: “21 jaar. Ik ben eigenlijk fotograaf van beroep en heb een aantal jaren als dusdanig gewerkt. En dan, dat was in de jaren zeventig, dan dacht ik van: gôh, dat is eigenlijk wel allemaal milieu-onvriendelijk en het is ook wel een beetje een fake wereld. Wanneer je iets gaat fotograferen, dan moet je het er mooier opzetten dan het in werkelijkheid is… Maar ik ben toch wel zeven jaar fotograaf geweest. Dan ben ik gestopt met werken en heb een tijdje van de hemelse dauw geleefd. En dan weer gaan kijken wat ik kon doen.

Maar eigenlijk lag ik wakker van juwelenontwerp en wou ik ook zelf juwelen ontwerpen. Maar op dat moment woonde ik op de Sint-Jacobsmarkt en hier op Zurenborg was er een cursus kleibakken, dus: pottenbakken. En ik dacht: ja, misschien is dat ook wel iets om als beroep te doen. Toen ik hier dan met de tram voorbij deze bestaande natuurwinkel reed, dacht ik: dat is het! Die winkel staat over te nemen, dát ga ik doen.”

de magneet // winter 2008 6

DM: Had je toen al een relatie?

Leon: “Ja, maar niet met Karel hier. Wij kenden elkaar al van voor ik de winkel begon. Maar toen ik hier als winkelier begon, woonde Erwin De Beuckelaer samen met mij. En ja, dat was een relatie, maar misschien niet in de klassieke zin van wat je zou denken, wij hadden aparte slaapkamers. Maar toen ik hier dan kwam wonen, heb ik aan Karel gevraagd om brood te komen bakken. Karel heeft een tijdlang als bakker gewerkt, maar hij hield niet van dat beroep…”

Karel Hoet: “Ik was toen juist aan het stoppen met bakken. Dus dat kwam voor mij net iets te laat. Leon heeft hier wel een prachtige grote oven, want de hele woning hier is aanvankelijk gebouwd als bakkerij. Ik heb dan hier een tijdlang brood gebakken naast mijn gewone dagtaak, ’s morgens voordat ik ging werken. Maar ik heb dat moeten stopzetten. Zowel omdat het heel zwaar

werk is waarbij je vroeg moet gaan slapen: alle dagen om 10u. naar bed… en mijn man is nogal een late… en ik eigenlijk ook! En ook werd de reglementering in die periode voor bakkerijen hoe langer hoe strenger. Op den duur dachten we: tja dat moet je eigenlijk fulltime doen en niet buiten het reguliere werk. Om een klein beetje brood te bakken…, dat was zo niet vol te houden.”

Leon: “We waren in de jaren 80 eigenlijk de eerste bakker die met biologische gist werkte. Uiteraard ook met biologisch meel. Maar de gist die we gebruikten, was helemaal anders. Biologische gist bestond eigenlijk nog niet. En toen op een bepaald moment, begon Rapunzel in Zwitserland met zelf biologische gist te maken; én had ik een leverancier gevonden die hier ook groenten leverde die dat in zijn gamma had. Maar deze gist was wel 5 tot 6 keer duurder dan gewone gist.”

Karel: “Dat verhoogde wel niet noemenswaardig de prijs van brood, omdat je voor een brood niet zoveel gist nodig hebt. Maar globaal genomen was het wel een meerkost.”

DM: Dus 21 jaar in de winkel, dat is al zo’n beetje een zilveren jubileum. Jullie horen helemaal bij Zurenborg.

Karel: “Ja, ja hij is een meubel van Zurenborg!”

Leon: “Ik ben de derde oudste winkel van Zurenborg.

Michiels, ook een collega van mij, die zit hier een beetje verder en die is hier al langer. En dan heb je een optiekzaak op de Dageraadplaats die hier in hetzelfde jaar als ik begonnen is, maar iets vroeger. Ik ben eind ’87 begonnen en zij in het begin van dat jaar.”

DM: De winkel is ook de hele week open?

Leon: “En zaterdag en zondag gesloten. De winkel is open van 8u30 tot 12u30 en vanaf 13u45 tot 18u ’s avonds.”

DM: Dat zullen dan toch wel lange dagen zijn, want nadien dient er nog opgeruimd te worden?

Karel:” En opstarten ook. Elke morgen ben ik om 7u30 in de winkel om alles klaar te zetten. En rond 18u30 moet alles dan nog eens opgekuist worden.”

Leon: “En minstens twee maal in de week sta ik dan ’s morgens extra vroeg op omdat er dan grote versleveringen komen. Er zijn momenten zoals de maandagen de donderdagmorgen, dan komen die héél, héél vroeg. Dan begin ik ’s morgens om 6u. En dan begin ik met uitpakken zodanig dat als om 9u30 de twee meisjes komen die meehelpen in de winkel, alles dan klaar staat.”

DM: Heb je buiten de zaak nog tijd voor hobby’s bijvoorbeeld…?

Leon: “Ja, fotografie doe ik nog altijd graag. En ik ben momenteel ook bezig met spiritualiteit. We gaan ook af en toe meditaties doen en dat soort van dingen. Heel dikwijls, wanneer we ’s avonds tijd hebben, dan gaan we in Het Roze Huis een pintje drinken, want daar kom je toch steeds bekenden tegen.”

Karel: “Dat is onze stamkroeg.”

DM: Leon, je bent een tijdlang samen geweest met Erwin De Beuckelaer. Die naam hoor je nogal eens vallen bij de pioniers van de holebibeweging.

Leon: “Erwin maakt deel uit van het ideeëngoed waaruit

Karel Hoet en zijn echtgenoot, winkelier Leon Cools.

zich HRH ontwikkelde. Hij gaf in het begin ook cursussen voor mannen en is een tijdlang voorzitter geweest van het GOC….”

DM: Hoe is de relatie met jullie familie, bekeken vanuit dat homo-zijn?

Leon: “Goed, zeker op dat gebied.”

DM: En de ouders zelf?

Leon: “Die hebben wel hun weg moeten gaan. Van:

DM: Hebben jullie nog verdere plannen met de zaak?

Leon: “Plannen om … te stoppen. Ik ben volop in onderhandelingen om de winkel te verkopen.

Ik wens zelf iets anders te gaan doen. Wat weet ik nog niet zo heel precies, maar het zal iets in richting gezondheidsbegeleiding zijn. Ik ben ondertussen voor gezondheidsbegeleider aan het studeren, dat is een opleiding van 4 jaar.

Eigenlijk kan je zo’n therapeut zo’n beetje bekijken als een alternatieve dokter. Zo gaan kijken van: wat is er aan de hand en hoe kunnen we dat terug rechtzetten, met natuurlijke middelen? Als de winkel volgend jaar verkocht is, kan ik dat beroep gaan uitoefenen. Ik ben nu 3 jaar bezig met die studies bij de levensschool ( Syntra), nog één jaar dus. Wanneer je die studies gedaan hebt, kan je een examen afleggen voor de beroepsfederatie en dan krijg je ook een officiëel diploma, want er bestaat een wet die zulke studies reglementeert.

DM: Jullie werken niet allebei voltijds in de winkel?

Karel: “Ik heb een betaalde dagtaak bij deSingel als verantwoordelijke van zaalverhuur en contacten met de scholen. De hele dag in een winkel staan is aan mij niet besteed. Ik ben in een winkel groot geworden. Ik heb altijd gezworen: ik doe gene winkel! En ik trouw zeker niet met een winkelier, maar … tja!

Op een bepaald moment had Leon personeel bij nodig en ik dan dacht ik: dat zal ik wel doen … Maar ja, ge kunt uwe vent héél graag zien, maar winkel doen is echt niet mijn ding… Ik heb dat maar een jaar gedaan en dan is er toch iemand aangenomen…”

DM: We wensen jullie nog veel voorspoed en succes toe met de nieuwe uitdagingen.

Marc Daems

de magneet // winter 2008

Karel: “Wij zijn getrouwd en die waren toen allemaal aanwezig!”

Leon: “Het leuke is ook: wij zijn alletwee de jongste van een groot gezin. Ik ben de jongste van 6, hij is de jongste van 8. En dus hebben onze broers en zusters op hun beurt reeds voor een hoop nageslacht gezorgd.

Ik ben zo eventjes de tel kwijt, maar ik denk een 30-tal kinderen. Maar wij twee zijn regelmatig wel als jonge gast gaan babysitten. en dat maakt dat de kleinkinderen - die ondertussen ook al 30 zijn geworden – dat ik daar een fantastisch contact mee heb. Dus het feit dat ik homo ben, is daar helemáál geen issue! Die kennen ons niet anders, voor hen is dat de gewoonste zaak van de wereld.”

… wat is dat, en hoe is dat en zo…? Er is zo altijd wel de groep van de broers en zusters geweest en het feit dat ik geen kinderen had, zorgde voor een stuk minder aansluiting. En ik sta daar een beetje buiten, maar ik woon eveneens in de stad. De meeste broers en zusters weten de weg niet naar hier, letterlijk en ook figuurlijk.

Die zijn in de 20 jaar dat ik hier woon nog nooit geweest.

Maar dit is hoegenaamd geen slechte wil van hen, hé.

Ikzelf ben van Ruisbroek: denk maar aan de overstroming van Ruisbroek in ’76, daar zal je die gemeente wel van kennen.”

Karel: “Toen ik mijn eerste viske in ’t water gooide, dacht ik: ‘Ik zal eens bij ons moeder proberen….’ Mijn vader was nogal een strenge. Ik vroeg eens aan ons moeder wat ze daar over, over homoseksualiteit dacht.

En haar antwoord was heel kort en krachtig: dat is allemaal héél slecht en ik wil daar niet over spreken! En dus dacht ik: laat ik dat potje maar gedekt houden… Ik was anders normaal over alles heel open thuis.”

7

Hogere Holebiwiskunde

‘t Kwadraat is een feit In het vorige nummer van De Magneet konden we jullie al verklappen dat er een nieuwe vereniging kwam voor holebi-(wens)ouders en hun kinderen.

Sinds 20 september is de geboorte van ’t Kwadraat een feit. Wij spraken met Moniek Fransen, één van de fiere ouders en tevens coördinator van de vereniging, over deze nieuwe telg.

Geen lege doos Mag ik jullie alvast feliciteren met de vereniging en met de originele naam?

Moniek: “Dat mag, dank je wel. Over de naam is echt wel nagedacht, hoor, er zit een duidelijke boodschap achter. Een kwadraat is iets vermenigvuldigen met zichzelf. We hebben dus een vereniging voor vrouwen die samen met een andere vrouw aan gezinsuitbreiding doen. Of voor mannen die samen met een andere man aan gezinsuitbreiding doen. Dat kan je ook zien aan ons logo. Bovenaan staan er twee mama’s met hun kinderen, terwijl je onderaan twee papa’s met hun kleintjes opmerkt. Alhoewel de focus hierdoor kan blijken liggen op ‘koppels’, wil ik er meteen bij vermelden dat ook alleenstaande (wens)ouders en hun kinderen meer dan welkom zijn bij ’t Kwadraat, en eveneens tot onze doelgroep behoren.”

Samen met de naam en het logo oogt de verpakking alvast mooi. Ik neem aan dat jullie voor de nodige inhoud hebben gezorgd zodat ’t Kwadraat geen lege doos is?

de magneet // winter 2008 8

Moniek: “Daar hebben we inderdaad samen over gewaakt, en ik durf gerust te zeggen dat we er in geslaagd zijn om een boeiend programma aan te bieden.

We hebben voor een evenwichtige activiteitenkalender gezorgd, waarin plaats is voor activiteiten voor het hele gezin. Dit wisselen we af met info- avonden die thema’s bespreken die holebi-(wens)ouders aanbelangen.”

Entertainment wordt dus afgewisseld met infotainment?

Moniek: “Zo zou je het kunnen samenvatten, ja. De activiteiten voor het gezin vinden overdag plaats. Op die momenten staat het kind centraal zonder dat we het gezin uit het oog verliezen. De focus ligt op een fijne namiddag voor de kinderen, maar voor de ouders wordt de ruimte gemaakt om gezellig met elkaar te praten en ervaringen uit te wisselen. De info -avonden zijn dan weer “kinderen niet toegelaten”. Het zijn niet zomaar koffiekransjes voor volwassenen, maar echte thema-avonden die opgebouwd zijn rond een interessant onderwerp. Een info-avond wordt steeds ingeleid door een gastspreker. Dat kan een prof, semi- prof of ervaringsdeskundige zijn. De aanwezigen kunnen achteraf vragen stellen en nog wat nakaarten over het onderwerp.”

Dat klinkt allemaal nogal ernstig. Hebben volwassenen wel zin om zo een avond bij te wonen na een zware werkdag?

Moniek: “Zolang we voor boeiende onderwerpen zorgen willen ze er ongetwijfeld tijd voor vrijmaken.

Onze eerste geslaagde avond is daar het beste bewijs van. De reacties waren zeer positief! Ik raad de mensen dus aan om op onze website te checken wanneer de volgende info-avonden plaatsvinden en zeker eens te komen.”

Interactief forum Maakt jullie website enkel melding van de geplande activiteiten?

Moniek: “Neen, het is de bedoeling om hier echt een interactief forum te bieden. We hebben verschillende luiken. Het nieuws dat we willen brengen op maat van onze vereniging halen we uit de pers. Het is echt wel de bedoeling om dit up-to-date te houden. Een bericht dat verschijnt in de pers zal je dus ten laatste 48 uur later op onze site kunnen lezen. Verder besteden we ook veel aandacht aan een literatuurlijst over holebiouderschap. Dit is een zo compleet mogelijk overzicht van boeken over dit thema, zowel voor volwassenen als voor kinderen. We overlopen niet enkel welke boeken er bestaan , maar ook waar je ze kan kopen of bestellen.

Ten slotte komt er binnenkort ook een forum. Hierop kunnen holebi-(wens)ouders vragen stellen, ervaringen uitwisselen en praten.”

Het lijkt me voor een vereniging die drijft op het enthousiasme van acht mensen wel een hele klus om ’t Kwadraat draaiende te houden.

Moniek: ”Het vraagt inderdaad de nodige inspanningen,

maar we doen het graag. Omdat vele handen licht werk maken zoeken we ook nog steeds vrijwilligers die hun steentje willen bijdragen. Dit kunnen ze doen op verscheidene fronten, afhankelijk van hun eigen interesses. Het voorbereiden van een activiteit of infoavond, zorgen voor de opvang van de kinderen tijdens een van de gezinsuitstappen… Er is werk genoeg, dus men hoeft niet te aarzelen om ons een seintje te geven.”

Geert Vanden Abeele Vrijwilligers kunnen zich steeds aanmelden op info@tkwadraat.be De activiteitenkalender van ’t kwadraat en nog veel meer is te vinden op: www.tkwadraat.be Voor de gezinsactiviteiten is reserveren niet verplicht, maar wel gewenst. Prijs van de deelname bedraagt bijvoorbeeld de inkom van de speeltuin die bezocht wordt.

Ook voor de infoavonden hoef je niet vooraf te reserveren.

Wel wordt hier bij aanvang een kleine bijdrage van 5 euro gevraagd.

NIEUW: beleidsplan Het Roze Huis Het Roze Huis – Antwerpse Regenboogkoepel schreef een beleidsvisie voor de komende vijf jaren.

Op de Algemene Vergadering in oktober werd het beleidsplan 2009-2013 goedgekeurd. Alweer een mijlpaal in de geschiedenis van onze organisatie, want het is de eerste keer dat we verder dan één jaar vooruit blikken.

‘Waarom bestaat onze organisatie nog over vijf jaar?’ en ‘Welke taken dienen wij dan op te nemen?’, dit waren de centrale vragen die we ons stelden. En deze bevraging resulteerde in twee ambitieuze doelstellingen:

- Daarnaast zullen we ook blijvend ijveren voor een samenleving waar holebi’s zich thuis kunnen voelen. Dit door ons op te stellen als een actieve partner inzake holebibeleid in onze provincie. Voorts hebben we blijvend aandacht voor ‘kwetsbare doelgroepen’ zoals met de projecten Janus en mazungumzo, die ook in

De planningen van onze twaalf werkgroepen (deelwerkingen zoals De Magneet, het A-Team, De Holebibib), werd tevens afgestemd op deze centrale doelstellingen. Bij de totstandkoming van het beleidsplan werd rekening gehouden met de mogelijke oprichting van een dertiende werkgroep: World Outgames 2013.

Nu Antwerpen als gaststad werd uitgekozen, neemt deze werkgroep op dit moment een vliegende start!

Uiteraard is én blijft Het Roze Huis een vrijwilligersorganisatie. Zowel bij al haar aangesloten verenigingen, die voor 100% draaien op vrijwilligers als in eigen huis. De vrijwilligers zijn de motor: de personeelsleden zorgen ervoor dat die gesmeerd en gecoördineerd wordt.

Het hele plan kan je nalezen op onze website of opvragen bij Joke Weckesser, coördinator: coordinator@ hetrozehuis.be of telefonisch op 03/288 00 84.

Joke Weckesser

de magneet // winter 2008

- Het Roze Huis is dé ontmoetingsplaats voor zijn aangesloten verenigingen, holebi’s en sympathisanten uit de Provincie Antwerpen. Hierbij denken we uiteraard aan onze functie als ‘huis voor de verenigingen’, de provinciale overlegstructuur, de vergaderzalen voor onze aangesloten verenigingen én externen, ontmoetingsactiviteiten zoals de nieuwjaarsreceptie en het Feestweekend, de informele ontmoetingen in café Den Draak…

2009 nog lopen. Het Roze Huis positioneert zich ook als infocentrum: De Magneet, de Holebibib, de website… zijn instrumenten om onze expertise te verspreiden.

9

Spreekverbod voor holebipriester Van den Broeck nog vóór publicatie eerste boek

“Mag ik anders zijn?” – Neen, zegt de Kerk Een jaar na zijn priesterwijding in Turnhout bracht de 33-jarige Dirk Van den Broeck het sterk autobiografische boek “Mag ik anders zijn?” uit.

Hij beschrijft er zijn zelfontdekking als jonge homo in. Met het verhaal van zijn jeugd wil de kersverse enthousiaste priester homoseksualiteit buiten en binnen de kerk meer bespreekbaar maken. Buiten de waard gerekend: van een niet nader genoemde kerkelijke autoriteit kreeg de nieuwbakken auteur spreekverbod twee dagen vóór de verkoop van het boek van start ging. Maar via diverse media was zijn verhaal al bekend.

Rond zijn twaalfde schreef Turnhoutenaar Dirk Van den Broeck al in een schriftje dat hij priester wilde worden. In de humaniora ging die gedachte niet weg.

Toch lag Dirk ernstig in de knoop met zichzelf. Tijdens jongerenkampen voelde hij duidelijk aan ‘anders’ te zijn.

Hij viel op jongens en kon zelfs eens slapen naast de jongen voor wie hij een warme vlam had. Hij bouwde zich een homo-droomwereld op om zijn gevoelens te kanaliseren. Zonder succes. Hij moest twee jaar van het middelbaar overdoen.

Na een ontmoeting met ex-radiopresentator Edwin Ysebaert in de vereniging ‘Christelijke jeugd’, die stelde dat Dirk iets te vertellen had, voelde Dirk zich herboren. Hij werd achttien en vertelde zijn ouders dat hij priester wilde worden. Die meenden dat hij wel naar het seminarie kon gaan, maar hij zou beter eerst een reguliere opleiding volgen. Dat werd onderwijzer, een vak dat hij ook uitgeoefend heeft. Door lessen godsdienst te geven sloeg de vlam echt in de pan.

de magneet // winter 2008 10

Bidden om genezing Vanaf zijn 24ste volgde Dirk de zevenjarige priesteropleiding. Ze zonden hem evenwel door naar Hasselt, omdat Van den Broeck in Antwerpen na dertien jaar de enige seminarist zou zijn. Als redenen voor de geringe belangstelling voor het priesterschap geeft hij het afkalvende geloof aan, het slechte imago van het instituut van de Kerk en het feit dat het priesterschap niet openstaat voor getrouwde mannen en nog minder voor vrouwen.

Binnen die religieuze seminariesfeer kon hij wel met zijn verhaal terecht, maar het standpunt van de kerk bemoeilijkte de zaak toch. Sommige priesters in het seminarie luisterden wel, maar lieten hem beloven alles geheim te houden. Anderen hebben in de kapel een

kaarsje gebrand en gebeden voor zijn genezing. En nu de progressieve kardinaal Danneels stilaan met pensioen gaat, kondigt zich mogelijk het aantreden aan van hyperconservatieve en homofobe opvolger Léonard aan (zie kaderstuk).

Veel te genezen was er nochtans niet: hij had de keuze voor het celibaat gemaakt en was enthousiast om werk te gaan doen in één of meerdere parochies. Hij voelt zich “geen man voor het klooster” maar ziet zich eerder in een schoolpastoraal en dingen doen met jeugdbewegingen. Hij hoopt jongeren te kunnen tonen dat er ook binnen de kerk nog een aanspreekpunt voor hen is. Het doet Dirk volop plezier wanneer jongeren hem heel nieuwsgierig vragen naar het hoe en waarom van zijn keuze. De algemene evolutie van de Kerk en het priesterschap geeft hem vraagtekens, maar mee op weg gaan met een lokale gemeenschap en er vanaf nul zinvolle dingen opbouwen vanuit zijn overtuigde spiritualiteit, da’s zijn droombeeld.

Pastoor wist van niets Op zaterdag 16 juni 2007 kwam de grote bekroning van Dirks jarenlange studie: hij werd tot priester gewijd in de Middelareskerk in Turnhout. Een nieuwe jonge priester is dezer dagen altijd nieuws en het verhaal van de wijding ging over de pen en de microfoon van tal van media. Het Nieuwsblad, Het Laatste Nieuws, de Gazet Van Turnhout en andere gaven hem uitvoerige aandacht in hun kolommen, naast menige katholieke website.

Zijn heimelijke hoop op een baan in de Kempen werd vervuld: hij is onderpastoor in Noorderwijk (Herentals).

Tot voor kort wist de pastoor met wie hij samenwerkte en in wiens grote pastorijwoning hij onderdak vindt echter niets over Dirks geaardheid. Tijdens zijn seminariejaren hing hij het niet aan de grote klok en heeft hij het maar stilletjes gelost. Hij is er wel van overtuigd dat de kerkelijke overheden er weet van hadden.

Maar niemand had hem tegengehouden om priester te worden…

Het boek der boeken Onderhuids broedde er wat bij de jonge Kempenaar.

Hij schreef een boek. Niet met de bedoeling zich als holebipastoor te profileren. “Ik heb mijn gevoelens jarenlang opgevreten”, stelt de jongeman, “en had mijn verhaal in mijn hoofd al honderdmaal geschreven. Het is nu een echte opluchting. Ik wilde mijn levenservaring met andere mensen delen en vooral dan met jongeren om hen te helpen bij de coming out. Ontluikende homoseksualiteit is nog op vele plekken moeilijk bespreekbaar.”

Het boek kwam officieel te koop vanaf 30 mei 2008.

Enkele dagen voordien was er alweer de nodige mediaaandacht. Een langverwachte nieuwbakken priester die zijn geaardheid te grabbel gooit en de onnodige geestelijke kwellingen van zijn jeugd te boek stelt, da’s toch groot nieuws? Tijdens de perspresentatie verklaarde Dirk te kunnen leven met het celibaat, het is immers zijn eigen keuze geweest. Maar zijn boek, aldus de auteur, “was een knuppel in het hoenderhok”.

En of! Amper twee dagen na de dolenthousiaste boekvoorstelling meldde Het Laatste Nieuws op 29 mei – één dag voor de start van de verkoop – een heel wat somberder stemming in kerkelijke kringen. In die krant meldt vicaris Dirk, die spreekverbod gekregen heeft, letterlijk: “Ik heb voor mezelf besloten om hier niet meer openlijk over te spreken.” De reden voor de plotse koerswijziging ligt volgens de homopriester “bij de interne keuken van de Kerk. Als ik toch nog interviews geef, hang ik eraan.” Wie hem spreekverbod oplegde, wil de jonge priester niet kwijt. “Ik voel dat ik beter zwijg”.

De kerk van een God die liefde is voor alle mensen heeft nog een lange weg te gaan.

Dirk Clotman

Een nog nooit gevoelde warmte Brecht is verliefd! Een heerlijk en zalig gevoel, die vlinders in je buik. Een warmte die hij nog nooit heeft gevoeld. Tijdens zijn tien dagen durende scoutskamp deze zomer, zal hij eindelijk weten of het ware liefde wordt. Alleen ... mag niemand iets ontdekken, mag niemand iets weten van zijn grote geheim. Brecht is anders, anders dan al de anderen van zijn groep. Als Niels nu ook maar eens verliefd kon zijn... Als je als jongen van veertien verliefd wordt op je beste vriend, is dat niet eenvoudig. Het is een zoektocht met vallen en opstaan, wegduwen en aanvaarden ...

Zo omschrijft de uitgever in het kort de inhoud van het jongerenboek “Mag ik anders zijn?”.

84 pagina’s, paperback 12,5 x 20 cm, ISBN: 978-90-8834-405-3, vaste prijs 13,95 euro. Online bestelbaar op https://fd9.formdesk.com/boekscout/bestel.

In “Mag ik anders zijn?” pende priester Van den Broeck zijn emotionele jeugdstrubbelingen neer. Een spreekverbod werd zijn deel. © Uitg. Boekscout, www.boekscout.nl

de magneet // winter 2008

Danneels krijgt mogelijk homofobe opvolger Het zal er met modernere inzichten in de kerk wellicht niet op vooruit gaan, wel integendeel. Bij de mogelijke topopvolgers van Danneels circuleert de naam van André-Mutien Léonard, de omstreden en buitengewoon conservatieve bisschop van Namen en een persoonlijke vriend van paus Benedictus XVI. In een interview met het Waalse blad Télémoustique deed hij dit voorjaar uitspraken over homo’s die sommigen zwaar discriminerend vonden. Hij stelde – en verwees daarvoor naar Freud – (vertaald, n.v.d.r.) dat “homoseksualiteit een onvolmaakt ontwikkelingsstadium van de menselijke seksualiteit is dat in tegenspraak is met haar interne logica.

Homo’s hebben in hun normale psychologische ontwikkeling een blokkering ontmoet, die hen abnormaal maakt”.

Diverse instanties, waaronder het Centrum voor Gelijkheid van Kansen, wilden hem hiervoor juridisch vervolgen. De raadkamer van Namen oordeelde wel dat zijn woorden effectief bedoeld waren om de homoseksuele gemeenschap te kwetsen, maar dat zij niet aangezet hebben tot discriminatie. De raadkamer volgt dus de eis van het parket tot buitenvervolgingstelling van Léonard. Hij moet zich niet meer voor de correctionele rechtbank verantwoorden.

11

Wissel van de wacht

Twee nieuwe hoofdredacteurs voor De Magneet Twee enthousiaste jonge wolven volgen Denis Bouwen op als hoofdredactie van De Magneet, het fraaie kwartaaltijdschrift van Het Roze Huis – Antwerpse Regenboogkoepel. Na zowat dertien jaar eindverantwoordelijke te zijn geweest voor De Magneet, vindt Denis het hoog tijd om de fakkel door te geven. De nieuwe hoofdredacteurs zijn twee twintigers, Timothy Junes en Dennis De Roover. Allebei waren ze al redacteur bij De Magneet.

Timothy Junes (27) behaalde een diploma communicatiebeheer aan de Antwerpse Plantijn Hogeschool. Hij specialiseerde zich tijdens zijn studie in de optie journalistiek. Timothy was een aantal jaar actief bij de Antwerpse jongerengroep Enig Verschil. Sinds 2006 maakt hij deel uit van de redactie.

“De Magneet is een verenigingstijdschrift, maar toch geen clubblad”, vertelt Timothy. “Het blad brengt roze nieuws uit de provincie Antwerpen en de wijde wereld.

De Magneet voelt aan wat er leeft bij verenigingen en in de Antwerpse gay scene. Het tijdschrift mixt al die ingrediënten op zijn eigen manier.”

Ook Dennis De Roover (23) studeerde journalistiek aan de Plantijn Hogeschool. In zijn laatste jaar volgde hij de optie ‘geschreven pers’. Dennis is actief op Wikipedia, schrijft graag kortverhalen en is dol op gedichten. Hij engageert zich sporadisch in het verenigingsleven, gaat al eens tappen of doet de kassa op een fuif van Wel Jong Niet Hetero.

“Ik apprecieer De Magneet omdat het blad voor mensen van diverse leeftijden schrijft en sociale thema’s en het verenigingsleven op de eerste plaats zet”, stelt Dennis.

“Je kan hier geëngageerd schrijven zonder je objectiviteit te verliezen of partijgebonden te zijn. De Magneet is een populair medium zonder uitgesproken commercieel te zijn. Het blad houdt mensen alert, denk maar aan een recent artikel van Timothy rond syfilis of aan problemen van mensen en verenigingen. Thema’s als het boek ‘Een hart van mandarijntjes’, Shouf Shouf of de ervaringen van een Pakistaanse homovluchteling spreken me ook sterk aan.”

“Het is een uitstekende zaak dat twee gemotiveerde jongeren de hoofdredactie overnemen”, zegt Denis Bouwen (44). “De Magneet is een parel van een tijdschrift dat kan bestaan door de inzet van een groep fijne vrijwillig(st)ers. Ik heb er alle vertrouwen in dat Timothy en Dennis het blad voort zullen verbeteren. Zelf blijf ik natuurlijk meedraaien in de redactie.”

De hoofdredactie.

de magneet // winter 2008 12

Timothy Junes en Dennis De Roover

de magneet // winter 2008

13

Countdown naar World Outgames Antwerp 2013 Eind oktober is in Vancouver bevestigd dat Antwerpen de derde World Outgames (WOGA) mag organiseren. De ploeg die de EuroGames 2007 realiseerde, heeft nu een dikke vier jaar om Antwerpen klaar te stomen voor dit holebievenement op wereldniveau. Jan de Wieuw vertrouwde De Magneet de uitdagingen toe die het organiserend comité zal moeten aangaan.

Jan is Male Co-Project Manager van de WOGA. In enkele vragen en stellingen lichtte hij het hoe en waarom van de World Outgames toe. Hoewel de uitdagingen groot zijn, is er bij hem geen plaats voor cynisme over de slaagkansen. Elk probleem is op te lossen. En nu is het aftellen tot 4 augustus 2013 voor acht sportieve dagen.

Waarom de World Outgames en niet de Gay Games?

“De World Outgames geven meer ruimte voor een gevarieerd pakket”, vertelt Jan. “Zo voorziet de Gay and Lesbian International Sports Association (GLISA) een cultureel luik en een mensenrechtencongres.” Bovendien zijn de Outgames een recent initiatief. In 2006 was er Montréal, in 2009 volgt Kopenhagen en dan is het de beurt aan Antwerpen.

de magneet // winter 2008 14

“Dat maakt dat we als organiserende stad meer eigen accenten kunnen leggen. De Federation of Gay Games (FGG) werkt met een strakker format. Anderzijds biedt zij wel meer ondersteuning aan de plaatselijke organisatoren. Maar we zijn ervan overtuigd dat we de WOGA tot een goed einde zullen brengen.”

Cultuur Cultuur en mensenrechten vormen een belangrijk onderdeel van de Outgames. Zo zal Antwerpen in 2009 mogelijk vertegenwoordigd zijn in Kopenhagen met een delegatie van kunstenaars. Kopenhagen nodigt immers verschillende ‘Outcities’ uit om hun diversiteit te tonen op een cultuurmarkt.

Is de sportinfrastructuur van Antwerpen wel voldoende uitgebouwd om de WOGA aan te kunnen?

Jan: “Holebisporttoernooien blijven toch vooral recreatief. De atleten verwachten een zeker niveau, maar zulke Games blijven gemoedelijk. Ik heb deelgenomen aan de Gay Games van Amsterdam (1998) en van Sydney (2002) en die waren totaal van elkaar verschillend.

Sydney kon gebruik maken van de Olympische site en had topinfrastructuur voorhanden. Maar we waren wel ver van de gezellige binnenstad verwijderd. Qua

sportcomplexen en stadsontwikkeling is Amsterdam best te vergelijken met Antwerpen. We sportten er in kleine zaaltjes, maar kwamen elkaar tegen in de straatjes en in de trams op weg naar een volgende locatie. Het kan dus ook zonder megastadions.”

“De stad Antwerpen zal bovendien de komende jaren investeren in sport. Het stadsbestuur wil de infrastructuur sowieso al verbeteren om het WK voetbal van 2018 naar België en Nederland te halen.”

Waar gaan al die mensen logeren?

Inderdaad, de hotelkamers in en rond Antwerpen zullen volgeboekt zijn. WOGA verwacht tussen de 8.000 en 10.000 deelnemers.

“Maar er zijn verschillende opties. Hosted housing bijvoorbeeld. Of we laten een cruiseboot aanmeren. We vinden wel voldoende slaapgelegenheid”, verzekert Jan. Ook Kopenhagen is geen enorme stad. De organisatoren zullen daar dus te rade kunnen om dit probleem aan te pakken.

Over welk budget spreken we?

De EuroGames waren begroot op 700.000 euro, de World Outgames op 7 miljoen. “We zullen alle steun kunnen gebruiken van overheden maar ook van eventuele sponsors. De Outgames vormen een aantrekkelijk wereldevenement en we kunnen een goed pakket aanbieden. Maar een negendaags evenement kost inderdaad heel wat geld”, geeft Jan toe.

World Outgames?

De World Outgames zijn relatief nieuw. Pas in 2004 startte de Gay and Lesbian International Sports Association (GLISA) met de World Outgames. Net als de Gay Games, die sinds 1982 worden georganiseerd, willen de Outgames holebisporters uit de hele wereld bijeenbrengen.

Naast sport is ook cultuur en een politiek luik met een mensenrechtencongres. Het is de bedoeling om de vier jaar World Outgames te organiseren. Antwerpen zal Montréal (2006) en Kopenhagen (2009) opvolgen.

Daartussen wil GLISA ook continentale tornooien (Continental Outgames) houden.

Om op te warmen kun je je bij Active Company aansluiten als sportend lid of deelnemer aan de multisporttoernooien die de Antwerpse vereniging geregeld organiseert. www.glisa.org www.copenhagen2009.org www.woga2013.org www.activecompany.be

Vrijwilligers!?

Terwijl de EuroGames volledig door vrijwilligers gedragen werd, zal de organiserende vzw World Outgames Antwerp 2013 wellicht ook betaalde krachten inhuren.

“Het evenement is groter en zal voltijdse aandacht vragen”, beseft Jan. “En zonder vrijwilligers zal het niet lukken.”

En dan de hamvraag: welke sporten?

Eigenlijk staat dat nog niet helemaal vast. Het kandidatuurdossier voorzag 35 sporten zoals voetbal, lopen, zwemmen, badminton, volleybal en ballroomdansen. Maar er bestaat geen lijst van officiële sporten zoals bij de Olympische Spelen. “Om een sport in de Games te integreren zijn twee dingen nodig: een organisator en internationale deelnemers.”

Enthousiastelingen mogen zich uiteraard melden.

Timothy Junes de magneet // winter 2008 15

Vettig en prettig onder vrienden Schachten gedoopt bij holebi-studentenclub de Flamingo’s Op 23 oktober vond de jaarlijkse studentendoop plaats bij de Flamingo’s. De studentenclub gaat prat op haar menselijke manier van dopen waarbij schachten vooral vies worden en elkaar beter leren kennen. Eva (vice-praeses), Stef (zedenmeester) en Cedric (scriptor) van de Flamingo’s begrijpen nog volledig het nut van studentendopen.

Waarom heb je jezelf destijds laten dopen?

Eva: “Ik wou bij de Flamingo’s horen en een band creëren met mensen. Studenten komen hier van overal en in het begin ken je praktisch niemand. Een doop bij de Flamingo’s is een makkelijke manier om al die holebi’s van de Antwerpse studentengemeenschap te leren kennen.”

Cedric: “De meeste mensen die aankomen op de hogeschool of universiteit zijn ongeveer achttien jaar.

Uiteindelijk wil je bij een groep horen en een doop is daarvoor een goede manier.”

Stef: “Ik heb me vooral laten dopen omdat wanneer je begint aan de hogeschool of universiteit, je al snel wegzinkt in de massa. Het is dan toch leuk om bij een groep te horen. Je wordt door vrienden die je al kent uiteindelijk een beetje gepusht. Zij zeggen dat de doop leuk is, wat effectief ook is.”

Wat voor doop geven jullie bij de Flamingo’s?

Eva: “Onze dopen zijn intiem en sfeermakend. In vergelijking met dopen van andere studentenclubs is die van ons vrij zacht. Wij maken veel gebruik van opdrachten waardoor schachten elkaar leren kennen.

Het spel ‘Ontrouwe echtenoot’ is daarvan een mooi voorbeeld. (Een deel van de ploeg gaat op zijn buik liggen. Op iedere persoon gaat iemand anders liggen. Eén persoon gaat alleen liggen en moet knipogen naar iemand die onderaan ligt. Die persoon moet dan wegraken en op de persoon gaan liggen die knipoogde. De partner die op hem/haar ligt, moet dit verhinderen) Je leert elkaar op een doop niet noodzakelijk bij naam kennen maar je weet wel dat je hetzelfde hebt doorgemaakt.”

Denken jullie dat mensen die niets afweten van studentenclubs en de nationale kranten lezen een correct beeld krijgen van studentendopen?

Stef: “Ik denk dat media veel verhalen brengen die opgeklopt zijn. Uiteraard zijn er vooral in jaren 90 tendensen geweest waarbij sommigen zeiden: ‘studentendopen zijn pure zuiperij en elkaar belachelijk maken.’ Er waren ook clubs die zich daarin profileerden

maar er is veel veranderd. Iedereen heeft ook de keuze tussen verschillende studentenclubs. Je kiest voor een studentenclub met een extreme doop of niet.”

Cedric: “Afgelopen zaterdag had ik in D-club nog een behoorlijk heftige discussie met iemand onbekend die me ooit in een witte doopjas had gezien. Hij begon een hele tirade tegen me af te steken over hoe slecht studentendopen wel niet waren. Ik heb het vergeleken met niet-rokers die nooit zullen weten wat rokers doormaken. Zo kunnen niet-gedoopten ook niet weten wat een doop is. Bij de scouts gebeurt er toch hetzelfde?

Zij hebben een ‘Totemisatie’ die psychologisch veel zwaarder kan zijn dan dopen. Daar is ook sprake van machtsverhoudingen die niet kloppen.”

Eva: “In de media komt altijd het negatieve aspect naar boven. Het praesidium (leiding van de studentenclub, ddr) van de Flamingo’s draagt haar volle verantwoordelijkheid: we houden te allen tijde rekening met allergieën, capaciteiten, et cetera. Het probleem is dat studentendopen voor buitenstaanders altijd negatief worden afgeschilderd door de media. Mensen die zich bij ons hebben laten dopen,en daar hebben we alle drie ervaring mee, weten dat het goed meevalt. Je wordt vuil maar het is wel heel plezant.”

Wat is er zo leuk aan een doop?

Stef: “Je behoort tot een groter geheel waarin je jezelf kunt zijn. Op het einde van de doop is er ook een officieel gedeelte. Dergelijke momenten zijn fijn omdat schachten op dat moment ook bevestiging krijgen.”

Eva: “Wat ook leuk is: je zit in Antwerpen als student.

Negen op tien mensen zit op kot. Doordat je in een studentenclub zit, krijg je vaak uitnodigingen via sms om op café te gaan. Onze leden en sympathisanten kunnen altijd komen naar ‘De Schacht’ (de thuiskroeg van de Flamingo’s, ddr) want we zitten hier praktisch iedere avond. Onze leden zullen nooit verkommeren. Ze hoeven maar iemand van het praesidium op te bellen en we zijn er voor hen om ze met al hun problemen verder te helpen.”

Stef: “Bovendien houdt het niet op bij de doop. Je maakt vrienden en leert die steeds beter kennen. Het hele jaar zit vol activiteiten. Bovendien is het studentenleven ook ontspanning na het zware studeren.”

Eva: “Wanneer het academiejaar voorbij is, val ik bij wijze van spreken in een zwart gat. De Flamingo’s vallen even weg en natuurlijk heb ik vrienden buiten de studentenclub, maar soms stel ik mezelf dan de vraag hoe ik mijn avond ga vullen. Andere vrienden zijn niet altijd bereikbaar. Veel schachten en porren zullen pas aan

het einde van het jaar beseffen wat ze aan de Flamingo’s hebben gehad.”

Wat is vooral bijgebleven van de Flamingo’s doop 2008?

Eva: “Ik spreek dan persoonlijk: vorige jaren hadden we veel tegendraadse schachten. Vooral in de verkoopweek moest ik van hot naar her fietsen om schachten te motiveren. Bovendien moest ik vaak bemiddelen tussen koper en schacht. Dit jaar waren die problemen er amper en de schachten waren vrij ‘braaf’. Als personen elkaar na 20 jaar tegenkomen en ze herkennen elkaar nog, gaan ze zeker terugvallen op het feit dat ze samen zijn gedoopt bij de Flamingo’s.”

Stef: “Ik blijf hier mensen beter kennen, ook personen waar ik al bevriend mee was. Al is het maar door de andere omgang met elkaar. Dat is gewoon leuk!”

Studententraditie voor dummies: Het studentikoos jaar begint bij de schachtenverkoop.

De schacht wordt fictief ‘verkocht’ voor een aantal vaten en in het slechtste geval voor een aantal bierbakken. De verkoop gebeurt op een podium en wordt geleid door leden van het praesidium Iedereen die is gedoopt en ontgroend, mag bieden op schachten (m/v) en porren (v).

Ze zijn dan een week ‘eigendom’ van de kopers die hen inwijden en kennis laten maken met het studentenleven.

Daarna volgt de doop met opdrachten: het drinken van schachtenpap, opdrachten gericht op teambuilding, …

Een à drie weken na de doop volgt de doopcantus waarop de schacht zijn studentenlint ontvangt. Vanaf dan is hij of zij officieel schacht. De rest van het academiejaar blijven ze schacht. Eind mei of begin april vindt de ontgroening plaats waarop de schacht ‘commilitoon’ (officieel lid) wordt van de club. Meteen na de ontgroening kan men zich kandidaat stellen voor het praesidium.

Schachtenpraat Waarom heb je aan de doop meegedaan?

Matej Grobovsek: “Veel van mijn vrienden deden mee aan de doop. Samen deelnemen aan een studentendoop creëert een groot samenhorigheidsgevoel.”

‘Gezwicht voor de sociale druk’ heet dat dan?

Matej: “Ja en neen. (gelach) Ook al had ik schrik, ik heb het zeker niet tegen mijn zin gedaan. Ik heb uiteindelijk zelf besloten er aan deel te nemen omdat mijn vrienden het hebben gedaan of samen gingen doen.”

Steve Van Dooren: “Vorig jaar werd ik al door de Flamingo’s gevraagd om deel te nemen aan de doop. Ik studeer echter in Brussel en had toen niet zoveel tijd.

Dit jaar doe ik een schakeljaar waardoor ik er wel de tijd voor had.”

nemen. De doop viel best mee. Alleen stonken we allemaal!”

Wat onthouden jullie vooral van deze doop?

Steve: “De koude vooral. Ik mocht niet van de schachtenpap eten omdat er iets in zat waar ik niet tegen kan. Ze hebben het goedje dan maar op mijn hoofd en in mijn kraag gegoten. Op die manier een nacht verdergaan, is heel koud.” (lacht) Moesten jullie ook groepsopdrachten doen?

Matej: “We hebben Twister gespeeld. Alleen hadden ze op het spelzeil een hoop marinadesaus vol klodders en kattenvoer gelegd. Als je omviel, hing je vol.”

Wat voor beelden riep een doop bij jullie op voor jullie er aan deelnamen?

Steve: “Vettigheid. Sauzen op het hoofd krijgen. Dat beeld stemde goed overeen met de werkelijkheid.” (lacht) Matej: “Ik verwachtte ook veel vettigheid en worden uitgescholden en vernederd. Uiteindelijk was het toch in de eerste plaats gewoon vettig.”

Herinneren jullie je de afsluiter?

Steve: “Vaag.” (lacht) Matej: “Alle saus en eten dat over was, moest worden opgedaan. We speelden ‘Ontrouwe echtgenoot’ Overgoten met een hoop saus was het best een vettig spel. Alles moest op en dat merkten we! Ik heb me geamuseerd. Geen moment heb ik erover gedacht te stoppen.”

Was de doop vernederend?

Matej: “Als schacht mag je niets terugzeggen anders krijg je nog meer op je kop. Dus in die zin is het wel vernederend. Het voelde meer als een spel aan en je moet opmerkingen tijdens een doop zeker niet serieus

Wat houden jullie aan de doop over?

Matej: “We kunnen zeggen dat we zijn gedoopt.” (lacht) Steve: “En we hebben veel mensen leren kennen bij de Flamingo’s.”

Dennis De Roover

Engagement met hoofdletter E Sebastian Indian Social Projects

Het is een doodgewone zomermiddag, en ik neem kort mijn mails door om te zien wat de dag mij aan nieuws verschaft. Eén mailtje valt onmiddellijk op: het komt van Paul – en hij is de laatste van wie ik iets verwacht. De mail is kort, en aan een hele groep mensen gericht. De bijlage is een Word-document, en grijpt onmiddellijk naar de keel. Dit is niét het nieuws dat ik verwachtte te krijgen deze dag…

Zowel meisjes als jongens krijgen kans op onderwijs.

de magneet // winter 2008 18

mij beter verdiepen in het project van Paul en zijn vriend Werner, en hen helpen het wereldkundig te maken.

Hoe meer mensen op de hoogte zijn, hoe meer kans op bijkomende hulp en steun.

Engagement is voor velen een vaag begrip: zich inzetten voor een goed doel, tijd en energie steken in kleinschalige projecten, veel goede wil, weinig resultaat, en na enkele jaren van timmeren-aan-de-weg het bijltje erbij neergooien bij gebrek aan verdere motivatie. Zo niet bij

Wie naar school komt, krijgt te eten...

[…]Toen ik ‘s middags van het Centrum naar huis liep, had ik Manu, één van de artisanale werkers in het centrum, gevraagd om met me mee te lopen en grootvade een portie rijst en curry van de schoolkeuken te geven. Werner had echter ondertussen al gezorgd dat ‘apupa’ zijn rijstmaal had en Imam had apupa ook een plastic zeil gegeven, zag ik.

Manu pakte de portie in krantenpapier in en apupa zette het opzij voor zijn avondmaal. Toen het ‘s avonds bleef stromen gieten, ging ik apupa nog eens vragen om toch in ons huis te komen slapen of tenminste onder het afdakje van het winkeltje vlakbij. Zijn plastic zeil was genoeg, zei hij, hij hield ervan in open lucht te slapen. […] Toen ik echter om 4 uur op kijkafstand van ons huis kwam gewandeld, zag ik vanuit de verte een politiejeep, ambulance en agenten aan ons hek staan. “Wat kon er nu in godsnaam gebeurd zijn”, dacht ik. Je kon zien aan de manier waarop de agenten zich gedroegen dat het niet om een administratieve of verkeerskwestie ging. Naimsha kwam op me toegelopen en vertelde dat de winkelier rond drie uur ‘s middags vond dat apupa zo lang stil bleef liggen en hem dood had aangetroffen toen hij ging kijken.

Mijn besluit staat vast: na al die jaren dat ik Pauls project vanaf de zijlijn gevolgd heb, via-via, want zijn broer is mijn schoonbroer en zo vangt een mens al eens wat op, zou ik

Paul en Werner, die twaalf jaar geleden naar India togen, en daar nu nog steeds onverdroten hun schouders onder allerlei sociale projecten zetten onder de koepelnaam SISP: Sebastian Indian Social Projects.

Het eerste dat uitleg behoeft, is de naam: vanwaar Sebastian, als de initiatiefnemers Paul en Werner heten?

Alles begint weer met het engagement van Paul en Werner: na jaren een holebi-babbelkroeg in het Mechelse uitgebaat te hebben, de ‘Sebastiaan’ inderdaad, beslissen ze over te schakelen op een kleinschalige b&b. Het hotelletje kent een redelijk succes, maar is tegelijk ook erg tijd- en energierovend. Om bij te tanken, besluiten Paul en Werner op vakantie te gaan naar India, en wat ze daar te zien krijgen, doet hen besluiten dat er méér is dan Belgische zorgen en bekommernissen. Ze zijn dan op bezoek in Kovolam, in de Zuid-Indische deelstaat Kerala, en zien hoe weeskinderen om te overleven moeten werken, en daardoor geen school kunnen lopen.

Deze kinderen kunnen geen toekomst opbouwen, maar niemand doet er iets aan – daar móet verandering in komen. En om voor verandering te kunnen zorgen in zo’n systeem, is vooral geld nodig. Paul en Werner besluiten om de opbrengst van hun hotelletje te besteden aan een onderwijsproject voor deze weeskinderen. Maar

niet alleen het geld wordt geschonken, ze besluiten ook zélf hun tijd en energie daarin te steken, en na verloop van tijd verhuizen ze naar India om daar hun handen uit de mouwen te steken.

Geld alleen is niet genoeg Paul en Werner starten een onderwijsproject, maar door ter plaatse te wonen, én door het wíllen zien van problemen en die problemen te willen aanpakken, lopen er momenteel drie belangrijke projecten, die ervoor moeten zorgen dat de streek langzaam maar zeker uit de ergste armoe geraakt.

Zwervers vind je overal...

verboden hun dorp te verlaten, ook al zou deze verplaatsing ten goede komen van de samenleving.

De vrouwenwerking richt zich op drie belangrijke doelstellingen: vrouwen onderwijzen, hen sociaal weerbaar maken, en hen de mogelijkheid geven tot het verwerven van een eigen inkomen. Een alfabetiseringsproject wordt daarom aangevuld met bijkomende ‘bewustmakingsklassen’, waarin vrouwen onderwezen worden omtrent het belang van hygiëne, kinderverzorging, sociale weerbaarheid enz. – te vergelijken met wat eertijds in Vlaanderen de Boerinnenbond en de KAV deden voor de emancipatie.

Last but not least kunnen de vrouwen instappen in een

Paul in bespreking met een medewerkster...

De Vrouwenwerking richt zich expliciet op de maatschappelijk minstbedeelde groep. In tegenstelling tot de school, vertrekt de vrouwenwerking niét vanuit één gebouw, maar verplaatst ze zich van dorp naar dorp: door sommige tradities is het vrouwen namelijk

‘microcredit-union-system’: ze lenen een klein bedrag waarmee ze een eigen bedrijfje kunnen opstarten. Dit bedrag kan binnen een korte tijd worden terugbetaald, waarna de vrouwen zelfstandig aan de slag kunnen, en de opbrengst zelf kunnen investeren, of besteden naar eigen goeddunken.

Naast hulp aan bijzondere groepen (kinderen, vrouwen) is er ook individuele hulp aan de armste families: zij kunnen in de Indiase samenleving niet voor zichzelf of hun kinderen opkomen, en weten niet hoe ze beroep kunnen doen op de meest elementaire hulpverlening – of ze weten het wél, maar kunnen/durven/mogen dat niet. Zo heeft SISP nu een veertigtal families onder zijn hoede, voor wie het nagaat welke noden en zorgen het dringendst moeten aangepakt worden, en hoé ze dat kunnen aanpakken. De steun wordt dan eerder in natura gegeven dan louter financieel – maar betekent in ieder geval méér dan enkel een druppel op een gloeiende plaat.

Leen Watzeels Wie SISP wil steunen, kan best hun website raadplegen: www.sisp.be.

Storten kan op rekeningnummber 000-0039999-35 onder vermelding: KDW-SISP-India (Paul) – fiscaal attest vanaf 30 euro

de magneet // winter 2008

Het Free Education Centre in Vizhinjam begeleidt een honderdtal jongeren van acht tot achttien gedurende hun schooltijd. De kinderen lopen school van juni tot maart, en hoeven niet meer te bedelen om hun dagelijkse maaltijd. Wie naar school komt, krijgt ontbijt en middagmaal, en sommige ouders krijgen een ‘vervangingsinkomen’ voor het verlies dat ze lijden doordat hun kinderen niet meer (kunnen gaan) bedelen.

De kinderen krijgen les in de voormiddag, en gaan creatief en sportief aan de slag in de namiddag. Maar wat ze er vooral leren, zijn praktische zaken, waarin ze zich later kunnen bekwamen om een eigen inkomen te verwerven: schrijwerkerij, elektriciteit, schilderen… Er komen ook kleine ateliers naast de school, waar met goedkope middelen gepoogd wordt om extra inkomsten te verwerven. Helaas lukt niet alles even goed: een elektronica-atelier moet na twee jaar sluiten omwille van te sterke concurrentie uit (andere) lageloonlanden zoals China.

Leren lezen en schrijven...

19

Nederlandse bijeenkomsten leveren inspiratie

Deuren zwaaien open voor holebi’s met verstandelijke beperking Mensen met een verstandelijke beperking die homo- of biseksueel zijn: ze bestaan wel degelijk. Oost-Vlaanderen experimenteerde met ontmoetingsbijeenkomsten voor deze groep holebi’s. Het experiment lijkt aan te slaan. En er is kans op gelijkaardige ontmoetingsmomenten in de rest van Vlaanderen. Ook in de provincie Antwerpen. De Magneet sprak met Kelly Vanbrabant, educatief medewerkster bij de Holebifederatie.

De Magneet: Waar kwam het idee vandaan om ontmoetingsmomenten te organiseren voor holebi’s met een verstandelijke handicap?

Kelly Vanbrabant: “De Holebifederatie ging de voorbije jaren steeds meer beseffen dat sommige groepen holebi’s nood hebben aan specifieke ondersteuning.

Niet alleen holebi’s met een mentale beperking. Maar ook allochtone holebi’s, mensen met een lichamelijke beperking, oudere holebi’s, transgenderpersonen, biseksuelen en lesbische vrouwen. In 2007 wierf de federatie voor het eerst iemand aan die rond deze doelgroepen zou werken. Die medewerker lanceerde het proefproject ‘ontmoetingsnamiddagen voor holebi’s met een verstandelijke beperking’. In samenwerking met partners, de organisatie VMG (Vormingswerk voor en met mentaal gehandicapte personen) en de Gentse vzw Casa Rosa.” (de Oost-Vlaamse tegenhanger van Het Roze Huis – Antwerpse Regenboogkoepel, nvdr) DM: Jullie haalden vermoedelijk ook inspiratie in Nederland waar ze al langer bijeenkomsten kennen voor holebi’s met een verstandelijke beperking?

Kelly: “Klopt. Het idee kwam inderdaad uit Nederland. Onze noorderburen organiseren al langer op zo’n 15 plekken praatcafés voor holebi’s met een licht mentale beperking. Het gaat om bestaande cafés die zich bijvoorbeeld elke maand één keer richten op deze doelgroep. Het concept van onze ontmoetingsnamiddagen is min of meer hierop gebaseerd.”

de magneet // winter 2008 20

DM: Wanneer vonden in Gent, bij Casa Rosa, al bijeenkomsten plaats? En hoe moeten we ons die voorstellen?

Kelly: “Er waren al diverse ontmoetingsnamiddagen in 2008, één in februari, één in mei en één in september.

Telkens daagden zowat 15 mensen met een lichte tot matige mentale beperking op. Op 6 december hebben we een bijeenkomst in het teken van Sinterklaas. De namiddagen bieden zowel informatie als ontspanning.

We ondervonden dat de deelnemers niet alleen nood

hebben aan ontmoetingsmogelijkheden. Ze zoeken ook informatie over het holebithema, waarover ze anders heel weinig te weten komen. In september gingen we bijvoorbeeld eerst een uurtje lang naar de bowling. Daarna verdeelden we de deelnemers in groepjes om te babbelen over de vraag waarom mensen graag een lief willen. In het algemeen praten we op de vormingsmomenten over onderwerpen als verliefdheid, relaties en homo- of biseksueel zijn.”

“Voor elke ontmoetingsnamiddag maakten we heel wat promotie. Er gingen speciaal ontworpen flyers naar alle Oost-Vlaamse voorzieningen en dagcentra en naar alle grote Vlaamse gebruikersorganisaties. We maaken ook dankbaar gebruik van de promotiekanalen en netwerken van de stad Gent, de Katholieke Vereniging van Gehandicapten (KVG) en Gezin en Handicap. Cruciaal bleken de contacten die VMG al had uitgebouwd met de doelgroep. Bij VMG hebben ze elk jaar een holebiweekend.”

DM: Komen er ook holebi’s zonder verstandelijke handicap naar de bijeenkomsten?

Wat is jullie houding op dit punt?

Kelly: “Af en toe komt er iemand zonder verstandelijke beperking naar een bijeenkomst. Soms is dat bijvoorbeeld een medewerker van VFG die interesse heeft in wat

Andere holebi’s met een verstandelijke beperking leren kennen Gezellige babbels Een leuke namiddag Iets voor jou?

Kom dan naar de

ontmoetingsnamiddagen

Voor wie?

vrouwen die gevoelens hebben voor vrouwen. mannen die gevoelens hebben voor mannen. holebifederatie vzw

we doen. Ook de begeleiders van de deelnemers - die meestal geen beperking hebben - zijn uiteraard meer dan welkom. Wij vinden dat iedereen welkom is die bereid is een handje toe te steken of gewoon zin heeft om mee te doen met de groep.”

DM: Het initiatief steunt op diverse organisaties.

Hebben die een taakverdeling?

Kelly: “VMG, Casa Rosa en de Holebifederatie doen dit dus samen. Twee betaalde krachten en vier vrijwilligers werken samen het programma uit en zorgen voor de begeleiding op de bijeenkomsten. De betaalde krachten zorgen voor de promotie en de inschrijvingen. Onze betaalde krachten werken voor VMG en de federatie. De vrijwilligers komen van Casa Rosa en de federatie.”

DM: Is het de bedoeling deze bijeenkomsten ook op andere plaatsen in te richten?

Kelly: “We hebben de ambitie om het proefproject naar zo veel mogelijk steden uit te breiden. In eerste instantie hopen we dit te doen in nauwe samenwerking met de plaatselijke roze huizen. Met Het Roze Huis – ARK legden we al in oktober de eerste contacten. Gent gaf het proefproject een erg positieve beoordeling. Daar komt er dan ook een vervolg, zes ontmoetingsnamiddagen onder de noemer ‘De Roze Joker’.”

DM: Hoe reageren ‘gewone’ holebi’s en holebiverenigingen? Slaan jullie ook bruggen naar deze verenigingen? Zijn er weerstanden?

Kelly: “Homo, lesbo of bi modaal reageert zeker positief op wat we doen. ‘Ah ja, ik had er nog niet bij stilgestaan dat ook die mensen holebi kunnen zijn’, is een uitspraak die we vaker horen. Wat het verenigingsleven betreft, hangt veel af van de organisaties zelf: staan zij al dan niet open voor mensen met een beperking of andere doelgroepen?”

“Bij de Holebifederatie beseffen we dat zoiets niet altijd vanzelfsprekend is, noch voor verenigingen, noch voor mensen met een beperking die aan ‘de klassieke activiteiten’ willen meedoen. Er is zeker nog werk aan de winkel om beide groepen dichter bij elkaar te brengen.

Een op maat gemaakte informatiebrochure kan mogelijk de kloof verkleinen.”

“Voor Oost-Vlaanderen hopen we alleszins dat het experiment bij Casa Rosa en het vervolgproject, De Roze Joker, voldoen aan de behoefte van vele OostVlaamse holebi’s met een beperking. Door dit soort initiatieven krijgen deze doelgroep en haar noden meer bekendheid.”

Denis Bouwen Meer informatie krijg je bij Kelly Vanbrabant (kelly.vanbrabant@holebifederatie.be)

de magneet // winter 2008 21

Vereniging in de kijker, deel 7: Mangho

“Sommige mannen zie je maand na maand gelukkiger worden” Dertig verenigingen in onze provincie, waarvan we er opnieuw één in de kijker plaatsen. Dit keer vertelt initiatiefnemer François Verhaert over Mangho.

Exotisch fruit, dat staat voor Man, Getrouwd en Homo.

François: “Een vereniging dus die zich bezighoudt met het lot van mannen die in een heterorelatie zitten en die op vroege of latere leeftijd toch ondervinden dat ze zich aangetrokken voelen tot mannen. Enerzijds vangen wij mensen individueel op met een gesprek op een rustige plek. Niet in café Den Draak, omdat die stap meteen te groot is, maar bij iemand thuis. Sommigen hebben genoeg met één gesprek, anderen bieden we twee tot drie gesprekken aan. En we nemen er alle tijd voor, als het moet duren die gesprekken tot een kot in de nacht. Anderzijds zijn er onze praatavonden op de eerste verdieping van Het Roze Huis. Iedereen kan in een rondje even vertellen waar hij op dat moment mee bezig is. “Is er iets speciaals gebeurd? Willen jullie iets kwijt?”, vragen we dan. Iedereen vertelt zo veel en zo weinig als hij wil. Als blijkt dat er iets groters bovenkomt, dan komen we daar later op terug. Zeker als we merken dat het thema bij meer mensen leeft. Nu, let op! Denk niet dat we daar elke keer met een lang gezicht zitten en alleen zware gesprekken hebben, soms zijn het ook geanimeerde gesprekken en babbelen we over zaken die ons bezig houden, bijvoorbeeld over uitgaansplekken of over hoe een nieuwe relatie te beginnen. “

de magneet // winter 2008 22

Wat is jouw taak binnen Mangho?

“Het is misschien een groot woord maar ik hou het een beetje gaande allemaal. Dat doe ik samen met René. We organiseren de maandelijkse praatavond en we begeleiden de individuele gesprekken. Mango heeft ook een telefoonnummer en de meeste oproepen komen bij mij terecht. Ik zit in een vrij beroep en kan me daar een beetje naar organiseren. Als er plots een telefoontje binnenkomt, kan ik er meteen de tijd voor nemen.

Mannen die eindelijk die stap zetten om te bellen, willen ook vaak zo snel mogelijk een afspraak, ‘kan het vandaag nog of morgen?,’ zeggen ze dan. Ik kan dat vaak nog inpassen om hen zo goed als mogelijk op te vangen.”

Sinds wanneer ben je erbij?

“Ik heb Mangho mee opgericht, en schrok er onlangs zelf van dat we nu in december al drie jaar bezig zijn. En ik dus ook! Ik hoopte wel dat het zou aanslaan, maar vooraf weet je dat nooit echt zeker. Het is van in het begin goed gegaan, maar we kregen een sterke boost na een persoffensief dat we samen met Het Roze Huis hebben georganiseerd. Die persaandacht kwam er naar aanleiding van een affiche die we naar alle huisartsen in de provincie Antwerpen hebben gestuurd. We kregen nadien heel veel reacties. Maar ook nu nog gaat het nog steeds goed.

Weet je waaraan je dat merkt? Een heel aantal van onze mannen blijft hangen in café Den Draak na een activiteit.

Dat zegt veel over hoe de groep nu gaat.”

Wat is één van jouw mooiste herinneringen tot nu toe bij Mangho?

“Dat je mensen ziet evolueren. Dat ze eerst angstig zijn en dat ze langzaam vrede kunnen nemen met hoe ze zijn.

Dat je daaraan kan meehelpen, mensen de boodschap kan meegeven dat ze niet alleen zijn en dat ze nog een toekomst hebben. Niet altijd een even makkelijke toekomst, maar wel dat er één is. En wat ook tof is: uit

De affiche die Mangho liet verspreiden naar alle huisdokters in onze provincie.

sommige van die persoonlijke gesprekken leer je zelf ook nog iets. Mensen die goed kunnen praten, die hun gevoelens mooi kunnen verwoorden.”

En dat is dan ook meteen je motivatie om actief te zijn in een holebi-vereniging?

“Inderdaad. Zo komen er ook mannen die nog steeds getrouwd zijn met een vrouw naar onze praatavonden.

Die dus thuis niets hebben verteld over hun gevoelens voor mannen. Na korte of lange tijd komen die binnen met een smile op hun gezicht dat je meteen weet dat ze nieuws hebben (lacht). Zo herinner ik me een jongen die heel bedeesd was in het begin, die nauwelijks deelnam aan de gesprekken. Je zag hem maand na maand evolueren en de vijfde keer bleek dat zijn vrouw wist dat hij homo was. Hij was daar echt door opgelucht. Zelf was hij helemaal opengebloeid. Dan denk je: ‘goh, dat doen wij!’. Dat is natuurlijk niet alleen onze verdienste hé, maar je weet dat je daartoe bijdraagt. Dat doet deugd.”

Wat zou beter kunnen in je groep?

“Uitgeschreven getuigenissen op onze website, dat zou ik echt een meerwaarde vinden. Er is wat schroom bij een groot deel van onze mannen om hun verhaal een keer neer te schrijven, al zou dat zo zinvol kunnen zijn voor mensen die op zoek zijn naar herkenbaarheid.

Zet dat maar in De Magneet, misschien zijn er toch een aantal gescheiden of nog getrouwde homomannen die hun verhaal willen neerschrijven om op onze website te zetten. Anoniem of onder een andere naam kan uiteraard, dat is geen enkel probleem! Ik ga zeker nu woensdag nog eens op onze praatavond zeggen… “ Wat zouden jullie in de toekomst nog willen?

“We hebben vanaf het begin op onze site in één of twee regeltjes gezegd dat de heteropartner of de intussen ex-partners, de vrouwen dus van onze mannen, dat die ook altijd mochten mailen of bellen om even hun hart te luchten, om raad te vragen. Dat is nooit echt vlot verlopen tot nu toe. In de toekomst zouden we dat toch wat willen aanzwengelen. We hebben daarom al contact opgenomen met de vereniging van (ex-) getrouwde homo’s in Leuven en Brussel. Volgend jaar zouden we een activiteit willen organiseren waar die vrouwen welkom zijn en hen de mogelijkheid willen geven een vereniging op te richten. Een concrete datum hebben we nog niet, maar we zijn ermee bezig. “ Sven Pichal

Mangho Praktisch: Website: www.mangho.be E-mail: mangho-a@hotmail.com Telefoon: 0496 16 63 66 (François, altijd bereikbaar) en 0476 36 62 26 (René, enkel op werkdagen tussen 20-22 uur of tijdens het weekend) Adres: Mangho, p/a Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen.

‘Het midden van de wereld’ een jeugdroman van Andreas Steinhöfel.

Het boek werd in 1998 in Duitsland uitgegeven en verscheen pas in 2005 in Nederlandse vertaling. Het is een verhaal over de problemen van het ‘volwassen worden’, puberteit, afgunst, vriendschap en liefde.

Inhoud Phil is 17 jaar. Hij heeft een tweelingzuster (Dianne), een boezemvriendin (Kat), een ietwat gekke, manzieke moeder (Glass) en een geliefde: Nicholas. Het verhaal behandelt niet in de eerste plaats de homoseksualiteit van Phil, maar de problemen waarmee hij dagelijks geconfronteerd wordt.

Phil woont met zijn moeder en zijn zus in een reusachtig huis, dat aan de rand van een kleine stad ligt. De dorpsbewoners verstaan de grillige, rare familie niet en er is nauwelijks contact tussen hen en hun omgeving.

Door middel van anekdotes wordt de geschiedenis van de familie verteld, met verhalen over de onbekende vader, een oom als vaderfiguur, jeugdherinneringen van Phil en Dianne… Enkele episodes uit het heden handelen over Phils liefde voor Nicholas en over ruzies tussen zijn zus en zijn moeder.

Het boek is in de ik-vorm geschreven.

Beoordeling door uw holebibib-recensent: het verhaal is heel poëtisch geschreven en zit vol melancholie.

Het is meesterlijk opgebouwd en er wordt prachtige beeldentaal gebruikt. De titel is ontleend aan ‘Alice in Wonderland’. Het begint bijna als een oude saga, als ware er een nieuw tijdperk met alleen maar vrije mensen aangevangen.

Het gebeurt maar zelden dat we een jeugdroman met hoge literaire kwaliteiten onder de ogen krijgen. ‘Het midden vande wereld’ scoort zeer hoog en zou (wat ons betreft) best op de verplichte leeslijst van adolescenten mogen staan. Ook volwassenen zullen aan deze mooie roman veelplezier beleven.

de magneet // winter 2008 24

Lutz van Dijk (met medewerking van Günter Grau), Eenzaam was ik nooit. Homo’s onder het hakenkruis 1933-1945.

Dit is de vertaling naar het Nederlands van een oorspronkelijk in het Duits geschreven boek. Het bundelt elf levensverhalen van homo’s die geleden hebben onder het Naziregime en bevat enkele reflecties hierop.

Gelukkig heeft Lutz op de valreep (de meesten waren of zijn gestorven) nog wat mensen kunnen opsporen en aan het vertellen gebracht. Als we weten dat in Duitsland pas in 1969 paragraaf 175 (verbod op homoseksuele contacten) afgeschaft werd, zegt dat voldoende. Voor homoslachtoffers van de Naziterreur duurde de oorlog verder. Zij waren gedwongen te zwijgen, evenals homo’s in vele landen vandaag nog. Het boek vormt een uniek historisch document en zou verplichte literatuur moeten zijn voor elke jonge homo. Wat mij opviel, is de mooie herinnering die de geïnterviewden bewaard hebben aan hun liefdes.

Kan men in vergelijking met de holocaust spreken van een homocaust? Bezwaarlijk. Het ging in het geval van homo’s niet om een systematische ‘uitroeiing’ maar om ‘heropvoeding’, ook al werd dat zo niet altijd geïnterpreteerd. Over hoeveel mensen ging het? Men berekende dat er een 50.000 homo’s (waarvan er velen in de kampen gestorven zijn) de roze driehoek opgespeld kregen. Ook al zou het er maar één geweest zijn: het leed was onbeschrijflijk. Waarom is alles dan zo lang onbekend, verzwegen gebleven? Hiervoor verwijs ik naar paragraaf 175. Trouwens: voor alle nuances en voor de diepte van deze tragedie moet je dit boek écht zelf lezen.

Uitgegeven bij Aristos in 2008. (AS) Te ontlenen in de HolebiBib.

Het ‘Midden van de Wereld’ vind je bij boekhandel Het Verschil tegen 14,50 euro of in de rekken van de holebibib.

Dit boek werd geschonken door Boekhandel ‘t Verschil – Minderbroedersrui 33 – 2000 Antwerpen.

De HolebiBib is geopend op dinsdag van 18 tot 20 u en op zaterdag van 15 tot 17 u.

het roze persagentschap ++ Den Draak, het sfeervolle café van Het Roze Huis, kreeg in het najaar een flinke opknapbeurt. De feestelijke heropening vond plaats op 8, 9 en 10 november 2008.

“We gaven het café een energieboost om ons publiek nog beter te bedienen”, zeggen de mensen die het café doen draaien. Het café van Het Roze Huis is een sympathiek ‘buitenbeentje’ in de Antwerpse holebihoreca. Veel mensen, niet alleen holebi’s, ontdekten sinds september 2000 de charmes van het café en Het Roze Huis. Maar het kan altijd nog beter. Het café heeft nu ook een flitsende website. www.dendraak.be.

Vrijwillig(st)ers die graag een handje toesteken in het café, kunnen e-mailen naar info@hetrozehuis.be ++ ++ Niet minder dan twaalf voetballers uit de Britse professionele voetbalcompetitie zijn homoseksueel. Dat beweert Paul Elliott, een oud-voetballer die vroeger bij Celtic Glasgow en Chelsea speelde. De 44-jarige Elliott begrijpt erg goed waarom de voetballers niet uit de kast willen komen. In voetbalstadions hoor je nog altijd veel homofobe slogans en liederen ++ ++ De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Condoleezza Rice, schopte het niet tot ‘running mate’ van de Republikeinse presidentskandidaat John McCain omdat ze lesbisch is. Dat vermoeden circuleerde in Amerikaanse holebi-media. Rice zou een huis en een bankrekening delen met een ongetrouwde vrouw uit Californië. Sommige homoactivisten zien geen bewijzen voor de geruchten en zijn ervan overtuigd dat Rice heteroseksueel is ++

++ De editie 2008-2009 van de holebigids is uit. Het handige zakboekje telt 50 bladzijden en geeft een uitgebreid overzicht van wat er te beleven is voor holebi’s, netjes ingedeeld per provincie. Adressen van sauna’s, café’s, cruising bars, erotic clubs, party’s en evenementen.

Meer info via www.holebifederatie.be ++ ++ De voorbije vier jaar verdubbelde het aantal geregistreerde gevallen van gonorroe. Ook syfilis maakt weer meer slachtoffers. Dat bleek uit cijfers van het Vlaams Agentschap voor Zorg en Gezondheid. Gonorroe en syfilis zijn geslachtsziektes die vooral voorkomen bij homoseksuele mannen. Andere seksueel overdraagbare aandoeningen zoals hiv en hepatitis C zouden niet uitzonderlijk sterk toenemen + ++ De Amerikaanse zangeres Melissa Etheridge wil niet langer belastingen betalen omdat de staat Californië huwelijken van homo- en lesbienneparen opnieuw verbood. Etheridge heeft geen zin om een ‘tweederangsburger’ te zijn. De zangeres zou graag officieel willen trouwen met haar vriendin, Tammy Lynn Michaels ++ ++ Antwerpen verheugt zich over de komst van de OutGames in 2013. In Nederland wil de regering ondertussen helpen om de Gay Games opnieuw naar Amsterdam te halen. Als het ervan komt, zal Amsterdam mogelijk in 2018 weer Gay Games organiseren ++

de magneet // winter 2008 25

‘Je kunt niet blijven preken voor de eigen parochie’

Turnhoutse holebi-verenigingen vragen samen met de stad aandacht voor kinderrechten en aids.

Naar aanleiding van de Dag van de Rechten van het Kind op 20 november en Wereldaidsdag op 1 december, vragen de Turnhoutse holebiverenigingen (Klein Detail, WHK en HijZijZo!) aandacht voor de thema’s kinderrechten en aids.

Een aantal activiteiten zoals een filmvoorstelling, multiculturele kerstmarkt en fototentoonstelling moeten daarvoor zorgen. Egbert en Anje van HijZijZo! zijn erg te spreken over de hechte samenwerking met de stad en andere verenigingen…

Egbert: “We zaten een tijd geleden samen met Peter Segers, schepen van gelijke kansen- en diversiteitbeleid, voor een periodiek overleg met de holebi-verenigingen.

We praatten over mogelijke plannen voor Wereld Aids Dag 2008. Vorig jaar hadden we niets gedaan, terwijl we de jaren daarvoor steeds activiteiten voorzagen zoals een fakkeltocht of een filmvoorstelling. Er hing hier aan het balkon van het stadshuis toen zelfs een groot aidslint. In 2007 kampten we met een tekort aan mensen en tijd om iets degelijks voor te bereiden. We beseften het belang van Wereld Aids Dag en waren vastberaden om dit jaar opnieuw iets te doen. Uit gesprekken met de schepen kwam naar voren dat aids veel meer mensen treft dan alleen holebi’s. Het raakt mannen, vrouwen, kinderen,

de magneet // winter 2008 26

anje en Egbert van HijZijZo!

burgers uit België, Europa en de wereld. Uiteindelijk ontstond het idee om een veel breder initiatief te ontplooien. We vonden andere sociale platvormen in Turnhout waarmee we raakvlakken hebben. De schepen heeft daarna contacten gelegd met de Mondiale Raad en de Gezins- en Gezondheidsraad. Ook zij vonden het een prima idee om er samen de schouders onder te zetten.”

Anje: “Vroeger werden de activiteiten rond Wereld Aids Dag gedragen door de holebi-verenigingen. Nu betrekken we andere groeperingen, wat als pluspunt heeft dat we zorgen voor een nog betere integratie van onze verenigingen in het sociale, culturele en politieke landschap van de stad en omgeving.”

Aidswezen Egbert: “Ook kinderen kunnen met de gevolgen van aids te maken krijgen. Zo raken veel kinderen in Afrika hun ouders kwijt door aids. Ik heb nagegaan hoe vaak dat voorvalt. De cijfers zijn schrikwekkend: volgens wat ik heb gevonden, sterft er elke twee seconden een kind aan aids of verliest een kind een van zijn ouders aan de ziekte.

En daar ligt dus het verband met de Internationale Dag van de Rechten van het Kind. Een kind heeft recht op een veilige omgeving, recht op zorg, enzovoort. Een belangrijk

thema als dit zo uitwerken met alle betrokken organisaties is natuurlijk fantastisch.”

Anje: “Om ons draagvlak groot genoeg te maken, moesten de activiteiten ook interessant zijn voor de achterban van de andere groeperingen. Bovendien lagen de twee dagen nu eenmaal dicht genoeg tegen elkaar. De Ubuntu Bracelet Campaign, een omvangrijk project voor aidswezen in Zuid-Afrika dat we steunen met onze activiteiten, vormt de rode draad. Dit project komt op voor kinderrechten, denk maar aan het recht op een thuis en een band met de ouders. Bij dit project horen armbandjes. De opbrengst van de verkoop van deze armbandjes komt weer ten goede aan Sensoa, die hiermee een project in België kan steunen. We proberen ons gedachtegoed over te dragen op andere verenigingen en wisselwerkingen te creëren.

We willen ook benadrukken dat aids niet onlosmakelijk met holebi’s is verbonden.”

Egbert: “We beperken ons niet tot Afrika. We hebben ook de situatie in België bekeken. UNAIDS, het hivprogramma van de Verenigde Naties, zegt in haar cijfers dat er ongeveer 15.000 mensen in België besmet zijn met hiv. De organisatie ziet ook een stijgende lijn in het aantal besmettingen. Die gegevens zijn een zorgwekkend signaal.

Misschien is onwetendheid met betrekking tot hiv ook in België nog steeds aan de orde. Daarom is aids voor ons een thema waar we aandacht voor moeten blijven vragen Ook een thema als de rechten van het kind zijn bij ons heel normaal. Ieder kind heeft gewoon recht op onderwijs en zorg. Je hebt een kindertelefoon voor kinderen die in de knel zitten. We hebben al zoveel initiatieven opgezet. Zo geven we kinderen medezeggenschap bij bijvoorbeeld de inrichting van een wijk of er wordt een jeugdgemeenteraad opgericht. Al die activiteiten zijn voor ons zo evident dat we vergeten dat ze samenhangen met de rechten van het kind. Uiteraard is het zinvol om aandacht te blijven vragen. Er zijn nog steeds kinderen in nood, ook hier.

We benaderen scholen omdat we willen dat ze het onderwerp aansnijden in hun lessenpakket. We geven hen handreikingen over waar ze informatie kunnen vinden om in hun lessenprogramma te gebruiken.”

Best trots

Egbert: “Binnen de holebi-beweging stellen we ons uiteraard soms de vraag waarom we bestaan. Veel jaren hebben we keihard gewerkt aan de emancipatie en meer

Anje: “Voorlopig is deze vorm van samenwerking met de stad en andere verenigingen redelijk uniek in België.

Hopelijk leidt de inzet van holebi-verenigingen ertoe dat ze in de toekomst niet meer nodig zijn. Eens we volledig geïntegreerd zijn, moeten de holebi-verenigingen er niet meer zijn. Dan is alles dik in orde.”

Egbert: “Onze samenwerking gaat verder dan een nota over de rechten van het kind, aids of holebi’s. Er zijn verschillende steden met holebi-nota’s. Denk maar aan Turnhout of Antwerpen. Een samenwerking met andere bewegingen zoals we nu doen is echter de uitgelezen kans om samen te werken met organisaties die ook met jouw thema bezig zijn. Je moet de eerste stap zetten. Dan wordt samenwerken net heel positief.

Dennis De Roover

de magneet // winter 2008

Anje: “Onze intentie is niet om met deze bescheiden reeks activiteiten heel wat te verwezenlijken. Het is een eerste stap naar meer samenwerking tussen groeperingen met verschillende ideologieën en uiteenlopende interesses.

Door de aandacht op de problemen te vestigen, proberen we projecten los te krijgen die rond die thema’s handelen.

Het is slechts een aanzet.”

begrip voor de seksualiteit van holebi’s. Iedere holebibeweging, ook op koepelniveau, stelt zich op een gegeven moment de vraag: hoe gaan we nu verder? Toen we onszelf die vraag stelden, maakten we ook een balans op. Op het vlak van wetgeving is er de afgelopen jaren veel verwezenlijkt. In België kunnen we gerust zeggen dat holebi’s gelijke kansen hebben ten opzichte van anderen.

Nu dient een nieuwe fase zich aan. Je kunt uiteraard eeuwig op je eigen terreintje blijven zitten en blijven hameren op emancipatie maar je moet ook beseffen dat je deel uitmaakt van de samenleving. Naast emancipatie wordt integratie alsmaar belangrijker. Zoals Anje aangeeft: je moet dan op zoek naar andere organisaties binnen de samenleving waarmee je samen iets gaat realiseren. We willen als holebi’s voor normaal worden aanzien. Wanneer we activiteiten geven zoals deze naar aanleiding van de Dag van het Kind en Wereld Aids Dag, is het vanzelfsprekend dat er ook holebi’s aanwezig zijn zonder dat ze noodzakelijk die stempel moeten dragen. Toch dragen ze vanuit hun eigen betrokkenheid bij aan een initiatief. Dat is ook de insteek van onze activiteiten. We hebben de activiteiten opgetrokken vanuit het holebi-overleg met de stad. Er zijn ook andere partijen bij betrokken omdat de stad Turnhout zich hiervoor sterk heeft gemaakt. Daarover zijn we best trots. De missie van de holebi-beweging krijgt hierdoor een nieuwe wending. Je kunt niet blijven preken voor de eigen parochie. Nu is de tijd om te werken aan onze integratie.”

27

Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel vzw Café Den Draak Draakplaats 1 2018 Antwerpen 03 288 00 84 info@hetrozehuis.be - www.hetrozehuis.be Aangesloten verenigingen AA-holebigroep ‘De Eerste’ Holebi’s met verslavingsproblemen p/a Draakplaats 1 2018 Antwerpen gauke.poppema@kreatos.be

HijZijZo! Holebi-vereniging voor alle leeftijden postbus 1057 2300 Turnhout 1 0494 85 04 77 informatie@hijzijzo.be http://www.hijzijzo.be

Active Company Actieve sport en ontspanning voor holebi’s p/a Draakplaats 1 2018 Antwerpen 0477 51 03 05 info@activecompany.be http://www.activecompany.be

HijZijZo! Ouders Groep voor ouders van holebi’s postbus 1057 2300 Turnhout 1 0494 85 04 77 informatie@hijzijzo.be http://www.hijzijzo.be

Antar Een regenboog aan cultuur en vrije tijd p/a Draakplaats 1 2018 Antwerpen 0484 96 22 73 antar.vzw@gmail.com

Homo- en Lesbiennewerking Mechelen (HLWM) Holebi-vereniging voor alle leeftijden Hanswijkstraat 74 2800 Mechelen 0472 51 81 43 info@hlwm.be http://www.hlwm.be

Atthis Voor vrouwen die van vrouwen houden Geuzenstraat 27 2000 Antwerpen 03 216 37 37 atthis@atthis.be - http://www.atthis.be Bonus Social club voor holebi’s die jong van hart en open van geest zijn p/a Draakplaats 1 2018 Antwerpen bonusplusminus@hotmail.com De Flamingo’s Antwerpse holebi-de magstudentenclub p/a Draakplaats 1 2018 Antwerpen deflamingos@hotmail.com http://www.clubflamingo.be De Klaproos Praatgroep voor holebi’s Goudvinkstraat 32 2260 Westerlo 016 69 60 46 klaprooskempen@msn.com Dubbelzinnig Praatgroep voor bi’s p/a Draakplaats 1 2018 Antwerpen dubbelzinnig@advalvas.be http://www.dubbel-zinnig.be

de magneet // winter 2008 28

G2O (Gays Going Out) Activiteitengroep voor homo’s p/a Kloosterstraat 25 2850 Boom info@G2O.be http://www.G2O.be

El Mismo holebigroep kempen 26+ p/a Kloosterstraat 23C 2270 Herenthout info@elmismo.be - www.elmismo.be Enig Verschil Holebi-jongerengroep Postbus 144 2000 Antwerpen 1 0496 99 70 98 info@enigverschil.be http://www.enigverschil.be

Holebi Overleg Vorming en Hulpverlening (HOVH) Overlegplatform voor hulpverleners André Ulenslei 30 2900 Schoten 03 645 20 39 mieke.vkeymeulen@pandora.be Ja&Dan! Holebi-jongerengroep Postbus 170 2200 Herentals 014 23 34 01 jaendan@advalvas.be http://www.jaendan.be Klein Detail Holebi-jongerengroep Postbus 8 2300 Turnhout 2 info@kleindetail.be http://www.kleindetail.be ’t Kwadraat Draakplaats 1 2018 ANTWERPEN info@tkwadraat.be www.tkwadraat.be Mangho Opvang en begeleiding van (ex–) getrouwde homo’s François Verhaert 0496 16 63 66 mangho-a@hotmail.com http://www.mangho.be O radio Radio met aandacht voor holebi’s in Antwerpen, 107.0 FM Londonstraat 7 2000 Antwerpen 0476 95 72 40 info@oradio.be http://www.oradio.be

Pinkwave Holebi-radioprogramma in Antwerpen, 106.7 FM Noordlaan 7a 2040 Zandvliet red.pinkwave@radiocentraal.be http://www.pinkwave.be Shouf Shouf Antwerpen Multiculturele holebi-organisatie Draakplaats 1 2018 Antwerpen 0499 70 50 07 info@shouf-shouf..be www.shouf-shouf.be

We zijn lid van de Holebifederatie (www.holebifederatie.be), de wereldkoepelorganisatie ILGA (www.ilga. org) en de Europese koepelvereniging ILGA Europe (www.ilga-europe.org).

De andere Roze Huizen Casa Rosa Kammerstraat 22 9000 Gent 09 269 28 12 info@casarosa.be www.casarosa.be

Het Nieuwe Huis Kuringersteenweg 179 Siempre 3500 Hasselt Vereniging voor techneuten, fuifbeesten en Het Nieuwe Huis alles daartussenin 011 74 06 01 (LACH vzw) Adegemstraat 6 011 25 22 94 (De Madam vzw) 2800 Mechelen info@holebilimburg.be info@siempre.be www.holebilimburg.be http://www.siempre.be Maison Arc-en-Ciel SWATT (Alliàge asbl) Hetero- en holebi-jongerenproject 7, Hors-Château Mechelen 4000 Liège (Luik) info@swatt.be - http://www.swatt.be courrier@alliage.be www.alliage.be Vieux rose Lesbische 50-plussers Regenbooghuis p/a Rootjesweg 65 (vzw Rainbowhouse) 9200 Dendermonde Kolenmarkt 42 052 22 38 58 1000 Brussel contact@vieuxrose.be 02 503 59 90 http://www.vieuxrose.be info@rainbowhouse.be www.rainbowhouse.be Vlaamse Gender Kring Gendervereniging Villa Lila pbaert@limburg.be In de Betouwstraat 9 http://www.vlaamsegenderkring.be 6511 GA Nijmegen (Nederland) villalila@zonnet.nl VREAK Holebitheater www.villalila.org Holebitheatergroep wim.morbee@gmail.com http://www.vreak.be Holebi-diensten Holebifoon (info over holebi-seksualiteit) Werkgroep Homofilie Kempen (WHK) 0800-99 533 gratis nummer Holebivereniging voor alle leeftijden www.holebifoon.be p/a de Merodelei 40/1 2300 Turnhout Holebitext: Teletekstpagina’s 0486 88 22 37 of 0486 40 86 79 op Eén en Canvas pagina’s 738 en 739 whk@skynet.be op VT4 en VijfTV vanaf pagina 280. http://www.whk.be Zizo Werkgroep Internationale Solidariteit met Magazine voor holebi’s Holebi’s (WISH) www.zizo-magazine.be Engagement rond holebi’s en mensenrechten Sensoa p/a Draakplaats 1 Centrum voor seksuele gezondheid en hiv 2018 Antwerpen 03 238 68 68 wish@hetrozehuis.be info@sensoa.be http://www.hetrozehuis.be/wish/ www.sensoa.be Partnerorganisaties: Holebifederatie Vlaamse koepelvereniging Kammerstraat 22 9000 Gent 09 223 69 29 info@holebifederatie.be www.holebifederatie.be Wel Jong Niet Hetero (WJNH) Holebi-jongeren in Vlaanderen en Brussel Kammerstraat 22 9000 Gent info@weljongniethetero.be www.weljongniethetero.be

Holebi-sites Gaybelgium, portaalsite voor holebi’s (www.gaybelgium.be) Gaylive, portaalsite voor holebi’s (www.gaylive.be) Gayworld, portaalsite voor holebi’s (www.gayworld.be) Talk of the town, blog over holebiAntwerpen (towntalk.wordpress.com)

Maak kennis met Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel Onze deelwerkingen (En hoe er vrijwilliger te worden!)

• Café Den Draak. Onze bruisende café op het gelijkvloers van het pand aan de Draakplaats. Meer info via www.dendraak.be. Vrijwillig(st)ers die mee achter de toog willen, zijn steeds zéér welkom! Meld je via dendraak@hetrozehuis.be of spreek iemand van de medewerkers aan in het café.

• Secretariaatsteam: Heb je zin om een kijkje te nemen achter de schermen van het kloppende hart van Het Roze Huis – ARK? Goed met Word of in het likken van postzegels? Wil je meedraaien met de dagelijkse werking van onze organisatie zonder daarvoor in het bestuur te moeten zetelen? Dan is het secretariaatsteam dé plek voor jou! Contacteer onze coördinator via coordinator@hetrozehuis.be of via 03/288.00.84.

• Klusjesdienst: Het Roze Huis en het café hebben nood aan enkele handige mannen of vrouwen die af en toe op vrijwillige basis een ‘technisch karwei’ willen klaren. Wie af en toe wil helpen met schoonmaken, mag ook een seintje geven. Interesse? Contacteer secretariaat@hetrozehuis.be • Werkgroep onthaal (zie onder voor meer info): de onthaalwerking in Het Roze Huis kan altijd versterking gebruiken. Info bij verantwoordelijke Guido Hermans, via onthaal@hetrozehuis.be.

• De Magneet: Meewerken aan dit fantastische blad? Nieuwe medewerk(st)ers voor ons fraaie driemaandelijkse tijdschrift zijn altijd welkom. Wil je verhalen schrijven, mee lay-outen of adverteerders voor het blad zoeken? Contacteer ons via demagneet@ hetrozehuis.be.

• Holebi-bibliotheek: wekelijks open op dinsdag (18.00u tot 20.00u) en zaterdag (15.00u tot 17.00u), in de kleine zaal op de eerste etage van Het Roze Huis. Meer informatie via een telefoontje (03 288.00.84, tijdens openingsuren bib) of een e-mail naar holebibib@hetrozehuis.be • Werkgroep vrijwilligers: interesse in vrijwilligerswerk of ben je een nieuwe vrijwillig(st)er, dan maken wij je wegwijs en helpen wij je inwerken! Wij zijn er voor elke vrijwilliger als aanspreekpunt. Bovendien willen we de vrijwillig(st)ers van Het Roze Huis – ARK binnenkort nu en dan weer verwennen met bedankt-activiteiten. Zin om hier mee over na te denken? Mail ons via coordinator@hetrozehuis.be

• Werkgroep activiteiten: lever je gewaardeerde bijdrage tot het ‘animeren’ van Het Roze Huis en zijn café, via onze feestweekend en de nieuwjaarsreceptie, tentoonstellingen, voordrachten en lezingen, swingende optredens, de gezelschapsspellenclub en andere mogelijke initiatieven. Zo willen we in 2008 een busdienst inleggen naar de grotere activiteiten van onze aangesloten groepen. Info via sueann.vandeputte@hetrozehuis.be. Wie interesse heeft om een expositie te organiseren, neemt best contact op via coordinator@hetrozehuis.be Deelwerkingen die we opnieuw meer leven willen inblazen • Werkgroep promotie: De naam ‘Het Roze Huis-Antwerpse Regenboogkoepel’ doet bij de meeste holebi’s wel een belletje rinkelen. Goed zo, maar het kan beter. Zin om samen met andere enthousiaste vrijwilligers een nieuw promotieteam op te starten?

Wij bedenken bijvoorbeeld een totaal nieuwe huisstijl, brainstormen samen over hoe we naar buiten treden en komen af met een gewaagde opval-actie! Meer informatie via coordinator@hetrozehuis.be • Aantrekken sponsors / fundraising / advertenties: we zoeken bedrijven en personen om ons te steunen met giften van geld, producten of materialen, om te adverteren in De Magneet,… Alle tips welkom op coordinator@hetrozehuis.be of 03/288.00.84.

Zaalverhuur?

Een vergadering, activiteit of receptie binnenkort? Reserveer één van onze grote zalen op de eerste of tweede verdieping. Meer info en reservaties via secretariaat@hetrozehuis.be of neem contact op via 03-288 00 84 (tijdens de kantooruren).

Een goed gesprek? Meer informatie over onze werking of onze verenigingen?

Vrijwillig(st)ers van de onthaalwerking in Het Roze Huis zijn elke donderdag aanwezig in ons café (Den Draak), van 19.00u tot 21.00u.

Iedereen met vragen ons onthaalteam daar vinden, of op dat vaste tijdstip bellen naar 03 288 00 84. E-mailen kan altijd naar onthaal@ hetrozehuis.be .

Financiële steun De vzw Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel zorgt onder andere voor het beheer en de verdere ontwikkeling van Het Roze Huis, het sfeervolle holebi-huis voor iedereen in de stad en de provincie Antwerpen. Onze werking heeft ook financiële steun uit de eigen ‘community’ nodig. Wie wil helpen, heeft tal van interessante mogelijkheden, al zeggen we het zelf.

- als je een gift wil doen en graag een fiscaal attest wil, kan je 30 euro of meer overschrijven naar het rekeningnummer 000-0000004-04 van de Koning Boudewijnstichting, mét als mededeling ‘L78039 Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel’. In het voorjaar van het volgende jaar ontvang je je fiscaal attest van de Koning Boudewijnstichting; je kunt een bedrag naar keuze overmaken op het rekeningnummer 001-3555032-58 van Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel (voor wie geen fiscaal attest wenst);via Netwerk Vlaanderen (Fortis Bank) kan je ‘krekelsparen’ of investeren in het ethisch beleggingsfonds AlterVision (projectnummer Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel: 97/0065). HRH-ARK ontvangt dan een commissie van Netwerk. Je kan ook een deeltje van je jaarlijkse rente op het spaarboekje afstaan, maar dat hoeft niet; - via de Triodos Bank - net zoals Netwerk Vlaanderen een ethische bankier - kan je een zogenaamd Dynamo-spaarboekje openen. Als je hierbij expliciet naar Het Roze Huis Antwerpse Regenboogkoepel verwijst, komt jouw spaaractie ook ten goede aan het project. De formule is vergelijkbaar met die van het Krekelspaarboekje. Informatie bij de Triodos Bank (02/548.28.50).

- via een permanente opdracht aan je bank kan je maandelijks een kleine som (bijvoorbeeld 2,50 euro) storten op het rekeningnummer 001-3555032-58 van Het Roze Huis Antwerpse Regenboogkoepel (of op rekening van de Koning Boudewijnstichting, zie boven). Met je vereniging of een groep vrienden/vriendinnen kan je altijd een leuke actie op het getouw zetten ten bate van Het Roze Huis (graag in overleg met ons bestuur). Je kan ook jouw bedrijf of werkgever voorstellen een gift in geld of materialen over te maken aan Het Roze Huis.

- een legaat t.v.v. Het Roze Huis is ook mogelijk; informeer hierover bij je notaris, en contacteer ons secretariaat.

Via die weg kan je ook contact nemen met onze beroepskrachten.

Coördinator Joke Weckesser // coordinator@hetrozehuis.be

Projectmedewerker Sueann Vandeputte // projecten@hetrozehuis.be 03-288 00 84 (kantooruren) Externe relaties & contacten: via de coördinator coordinator@hetrozehuis.be , of het dagelijks bestuur van Het Roze Huis via db@hetrozehuis.be

de magneet // winter 2008

Algemeen contactadres Het Roze Huis – Antwerpse Regenboogkoepel vzw Draakplaats 1, 2018 Antwerpen www.hetrozehuis.be - info@hetrozehuis.be 03-288 00 84 tijdens kantooruren

29

Activiteitenkalender FUIVEN Consulteer onze website www.hetrozehuis.be En de fuifkalender op http://www.holebifederatie.be/kalender/fuiven ACTIVITEITEN Hieronder vindt u de lijst van vaste activiteiten, maar er vinden meer activiteiten plaats. Voor een volledig overzicht, surf naar www.holebifederatie.be, bel de Holebifoon of kijk op Holebitext (praktische gegevens hierover in adressenlijst) MAANDAG Elke maandag: - badminton Active Company, stedelijke sporthal, Blancefloerlaan 183, Antwerpen-Linkeroever (17-23u) DINSDAG Elke dinsdag: - conditiegym Active Company, Merksem dok Emiel Lemineurstraat 72-74 2170 Merksem (20.30u-21.30u) - volleybal Active Company, stedelijke sporthal, Blancefloerlaan 183, Antwerpen-Linkeroever (20-22u) - Holebi-bibliotheek open in Het Roze Huis (eerste etage), van 18.00u tot 20.00u. Telefonisch bereikbaar - tijdens openingsuren - via 03/288.00.84 - bijeenkomst AA De Eerste (holebi’s met verslavingsproblemen), in Het Roze Huis, Draakplaats 1, Antwerpen (20-23u) WOENSDAG Elke woensdag: - koor Active Company, repetitie in Het Roze Huis (2022u) - zwemmen Active Company, sportcentrum Hemiksem, Atletiekstraat 1, Hemiksem (20.45-22.00u) - voetbal van Active Company van 19u tot 21u Voetbalveld van de Deurnese Turners drakenhoflaan 163 2100 Deurne - praatcafé (21-23u) jongerengroep Enig Verschil, Kavka, Oudaan 14, Antwerpen. Elke eerste woensdag van de maand: onthaalpermanentie in het praatcafé (18u3020u30) Maken van onthaalafspraken: via www.enigverschil.be of bel naar 0496/99.70.98.

Elke derde woensdag: - praatavond Mangho (getrouwde homo’s) in de Grote Zaal van Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen, van 20 tot 22u. Bijeenkomst vanaf 19u30 in Café Den Draak, zelfde adres. Info en aanmelden via mangho-a@hotmail.com

de magneet // winter 2008 30

DONDERDAG Elke donderdag: - onthaalwerking in Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (19-21u). Info 03/288.00.84 of onthaal@hetrozehuis.be - uitzending holebi-programma Pink Wave op Antwerpse Radio Centraal, 106.7 FM (van 20.30u tot 22.00u) - yoga Active Company, in Het Roze Huis (zolder), Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (20.00-21.15u). Meer inlichtingen bij Patrick de Vry (03/218.83.23).

- voetbaltraining mannen HLWM, Vrijbroekpark Mechelen (19-21u), info via 0472/51.81.43 of info@hlwm.be.

Elke eerste donderdag: - bijeenkomst bi-praatgroep Dubbelzinnig in Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (20u). Alle inlichtingen: info@dubbel-zinnig.be Elke eerste en derde donderdag: - praatcafé Bonus, Den Draak (café van Het Roze Huis), Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (21u) Elke derde donderdag: - (behalve in augustus) ledenvergadering Antar, in Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (20u), info antar.vzw@gmail.com VRIJDAG Elke laatste vrijdag: - Shouf Shouf Antwerpen: bijeenkomst op de zolder(19u).

Info: info@Shouf-Shouf.com Elke vrijdag: - babbelkroeg HLWM (21.00u-01.00u), Hanswijkstraat 74, Mechelen (21u).

Elke eerste vrijdag van de maand is rookvrij. Elke laatste vrijdag van de maand is vrouwenavond (maar mannen zijn dan ook welkom).

Elke vrijdag en zaterdag: - praatcafé voor lesbiennes van Atthis, Geuzenstraat 27, Antwerpen (20.30u) Elke eerste vrijdag: - danscafé vanaf 20.30u, bij Atthis, Geuzenstraat 27, Antwerpen Elke derde vrijdag van de even maanden: - Vaste bijeenkomst Vlaamse GenderKring, HRH, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (20u30) info: info@vlaamsegenderkring.be - praatcafé Klein Detail, Kwakkelstraat 71, Turnhout (vanaf 20.00u) Elke vierde vrijdag: - 40-pluspraatavond vanaf 20.30u, bij Atthis, Geuzenstraat 27, Antwerpen - Spellenclub in Het Roze Huis (Grote Zaal), Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (20u); spelletjes als Scrabble, Backgammon, Blablabla, De Kolonisten van Catan en nog veel meer. Gratis entree, iedereen welkom!

Meer inlichtingen bij activiteiten@hetrozehuis.be of 03/366.08.44. niet in de zomermaanden.

ZATERDAG Elke zaterdag: - badminton Active Company, Emiel Vloorstraat 17-20u sporthal kiel, Antwerpen - Holebi-bibliotheek open in Het Roze Huis (eerste etage), van 15.00u tot 17.00u. Telefonisch bereikbaar - tijdens openingsuren - via 03/288.00.84.

- radioprogramma Lesbyland, radio Centraal, 103.9FM (20.00-21.00u). Meer info bij Carmen Balboa via 0486/65.84.93 of carmen.balboa@pandora.be.

Elke eerste zaterdag: - praatcafé Klein Detail, Kwakkelstraat 71, Turnhout (vanaf 20.00u) ZONDAG Elke zondag: - HIV-café in Elcker-Ik, Breughelstraat 31-33, Antwerpen (19.30u-23.00u). Info: 03/233.10.71 - Badminton van 14u tot 18u stedelijke sporthal blancefloerlaan 183 2050 Antwerpen LO - Natuurwandeling voor holebi’s met wandelclub Kadans.

Info: 03/366.54.44.

- Tennis van 20u tot 22u Tennisclub laagland laaglandlaan 385c Merksem Wisselend - Ballroom dansen zondag van 14u tot 17u ’t Werkhuys, Zegelstraat 13 2140 Borgerhout (inschrijven via de website!)

Elke eerste zondag: Bijeenkomst lesbische 50-plussers van Vieux Rose, Den Draak (café van Het Roze Huis), Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (14-18u). Info: 052/22.38.58 of e-mail info@ vieuxrose.be Elke derde zondag - Nordic Walking van Active Company MAANDELIJKS - mountainbiketochten met HLWM (0472/51.81.43 of info@hlwm.be). Voor het mountainbikeprogramma kan je surfen naar www.hlwm.be.

- hiking van Active Company. Voor het programma surf naar www.activecompany.be .

- fietsen Active Company. Voor het programma surf naar www.activecompany.be Bij Active Company vinden sommige van de activiteiten niet plaats op feestdagen en tijdens schoolvakanties.

Klopt er iets niet (meer) in de kalender? Geen probleem!

Laat het ons weten via activiteitenkalender@ hetrozehuis.be of schrijf naar vzw Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel, t.a.v.

Activiteitenkalender De Magneet, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen. Vriendelijk dank bij voorbaat!

ZiZo Winterfuif Zaterdag 17 januari 2009 - 22u Balzaal Vooruit Gent

ZiZo-

nee

abon

as lebip o H f o s grati ang toeg

www.zizo-magazine.be

de magneet // winter 2008 31

Huur eens een zaal in Het Roze Huis Wist je dat Het Roze Huis op zijn twee verdiepingen twee gezellige ruimtes herbergt?

Al eens aan gedacht om je vergaderingen, vormingssessies, socio-culturele activiteiten, workshops, persconferenties, babyborrels, kleine feestjes en recepties bij ons door te laten gaan?

Wat kunnen wij je aanbieden?

Een aangename middelgrote vergaderruimte (50m2) op de eerste verdieping, die ruimte biedt aan max. 18 personen en die ook gebruikt wordt voor exposities.

Een polyvalente multifunctionele sfeervolle ingerichte ruimte (100m2) onder het puntdak van onze zolder met zicht op de Draakplaats en de art nouveauwijk Zurenborg. Deze ruimte is geschikt voor vergaderingen, recepties, workshops, tentoonstellingen, babyborrels ‌.Er is een audio-installatie, TV met DVD, een projectiescherm en mogelijkheid tot internetten.

Catering is beschikbaar. De ligging is centraal en wij zijn goed bereikbaar met het openbaar vervoer. Wij verhuren per dagdeel van 4 uur aan democratische prijzen, die een klein stukje bijdragen aan de financiering van ons project.

Interesse? Neem dan snel contact op met onze secretariaatsmedewerkers.

Bel ons op 03/288 00 84 of mail ons op secretariaat@hetrozehuis.be.

het roze huis antwerpse regenboogkoepel