Λογοτεχνικό περιοδικό Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών by thematofylakeslogotexnwn

ΘΕΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ Λ O ΓΩ ΤΕΧΝΩΝ ΤΕΥΧΟΣ 24 ΜΑΪΟΣ 2019

ΠΡΟΣΩΠΑ - ΒΙΒΛΙΑ - ΤΑΞΙΔΙΑ - ΔΡΑΣΕΙΣ

ΜΗΝΙΑΙΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ Διανέμεται δωρεάν στο διαδίκτυο. Ιδιοκτησία του site thematofylakes.gr Οι απόψεις των συντακτών των δημοσιευμάτων δεν αποτελούν αναγκαία απόψεις των Θεματοφυλάκων Λόγω Τεχνών. thematofylakes.official@gmail.com Συντακτική ομάδα Νεκταρία Πουλτσίδη Αγγελίνα Παπαθανασίου Ζωή Τσούρα Παναγιώτα Γκουτζουρέλα

Συνεργάτες τεύχους Χαρά Δελλή Μαργαρίτα Κατσίπη Βίκυ Ζηλιασκοπούλου Νάντια Κίσκα Νάγια Γ. Μητροπούλου Χρυσούλα Παπαβασιλείου Χαρά Ξένου Nένα Μπούρα Δημήτρης Μπουζάρας Σοφία Αθανασοπούλου Αλέξανδρος Δαμουλιάνος Έλια Κουρή Μαρία Μακροβασίλη Βαγγέλης Μαργιωρής Ελισάβετ Κόλλια Κωνσταντίνα Μόσχου M.Liove S. Αγάπη Ντόκα Μαρία Γραμμένου Αγγελική Δαφτσίδου Παρασκευή Εμμανουήλ Κατερίνα ΜπάρΚα Δήμητρα Κωλέτη Μαρία Σάντα Μαρία Μακροβασίλη Αναστάσιος Τριανταφύλλου Σοφία Σαμιώτη

Σκοπός μας είναι να ενώσουμε τους ανθρώπους με την τέχνη. Την καθημερινότητα με την ψυχαγωγία. Να ανοίξουμε ένα παράθυρο, έναν εναλλακτικό τρόπο να μοιραστούμε όσα μας άγγιξαν. Οι Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών είστε όλοι εσείς. Εσείς που εκφράζεστε μέσα από εμάς. Σας ευχαριστούμε.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

ΣΥΓΓΡΑΦΗΣ ΕΡΓΑ

ΑΡΘΡΑ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ

ΠΕΡΙΕΧ 16 26 48 78 92 126

40 69 74 81 88 116 138

Ανθή Βαφειάδη Θεόδωρος Πάλλας Χριστίνα Μούτσου Πόλυ Μίλτου Νίνα Ζαφειρίου Πηγή Γρύλλη

Τέλος Διαδρομής του Θέμη Παρλαβάντζα Το Αποτύπωμα του Ανθρώπου στη Λάρισα «Παράθυρο στη ζωή» στη Θεσσαλονίκη Η σεξουαλική ζωή μιας κόκκινης κότας στη Λάρισα Ένα μυστήριο για τον Μπούφο στα Εξαμίλια Κορινθίας Ημερολόγια Σαββάτου στο Χαλάνδρι Ο μοναχικός Αντώνης και η νεράιδα της χαράς στην Αθήνα

30 84 102 120

Τι είναι το ghostwriting; Η δημιουργία φωτίζει και το πιο βαθύ σκοτάδι Βιβλιοπωλείο Word On The Water Ποιο θεωρείται ως το καλύτερο λογοτεχνικό έργο όλων των εποχών; 152 Βιβλιοπωλείο Acqua Alta

14 Oι Θεοί του Ολύμπου και η γέννησή τους Λεύκη Σαραντινού

ΒΙΒΛΙΑ

ΠΑΙΔΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

32 Λίβερπουλ 56 Μαδρίτη 110 Μάνη

ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΖΩΓΡΑΦΟΙ

Travel with a book

ΜΕΝΑ 130 Νικόλαος Γύζης

20 Πάντα θα σ’ αγαπώ παππού - Πηγή Γρύλλη 66 Η Γη μας έχει πυρετό - Κορίνα Βογιατζή 122 Η επιστροφή του Βασιλιά Γιγαντόκαρδου - Σοφία Γραμμόζη-Σωπίκη 160 Επάγγελμα Τέρας - Μαίρη Τσόγκα

12 18 σκαλιά - Τατιάνα Τζινιώλη 22 Κύματα στη στεριά - Χάρης Βαφόπουλος 24 Σύμφωνα Συμβίωσης Ουρανού Και Κόλασης - Στέφανος Κατηφέογλου 38 Τρυφερή Επανάσταση - Φρίντα Μήτσιου 44 Απόντες στα όνειρα - Ιφιγένεια Τέκου 54 Το μυστήριο των τριών τετάρτων - Sophie Hannah 62 Η μικρή αδελφή – Isabel Ashdown 68 Ο Διάδοχος - Johanna Lindsey 70 Μemento Mori - Δώρος Αντωνιάδης 72 Η θέση 7Α - Sebastian Fitzek 76 Έρωτας σε δυο χρόνους - Γεράσιμος Θεοδόσης 82 Ευλογημένο ψέμα - Μαρία Παπαδάκη 91 Πλέκοντας Ίχνη - Έρικα Αθανασίου 100 Σίβυλλα, το τίμημα της ύβρεως - Δήμητρα Παπαναστασοπούλου 106 Το νυφικό - Paule Constant 114 Το τρίτο αστέρι - Γιώργος Γλυκοφρύδης 124 Στη Χαραγή της 28ης σελήνης - Θεόδωρος Πάλλας 141 Ο Θνητός γιος - Χρύσα Καλαφάτη 144 After - Anna Todd 148 Στα μούτρα σου - Μιχάλης Κατσιμπάρδης 150 Η γονική παροχή - Florence Noiville 156 Μετάλλαξη I - Ναταλία Βαϊοπούλου

Ανοιξιάτικες αναγνωστικές προτάσεις από τις

Η ιστορία των Ελλήνων της Αμερικής και των προσπαθειών τους να ενταχθούν, να δημιουργήσουν και να προκόψουν στη νέα τους πατρίδα, κρατώντας ζωντανή τη γλώσσα, τη θρησκεία αλλά και την αγάπη τους για την Ελλάδα, ζωντανεύει, μέσα από τη ζωή της Άννας Νικολάου – Κάιτ, κόρης Ελλήνων μεταναστών του Σικάγου. Η Άννα μεγάλωσε, σπούδασε, σταδιοδρόμησε και γνώρισε την αγάπη, με τις χαρές, τους πόνους και τις δοκιμασίες που φέρνει μαζί της, πάλεψε, έπαθε και έμαθε και τώρα, στο «ηλιοβασίλεμα» της ζωής της, αναρωτιέται: «…πώς να χαθεί η αγάπη, που γεφυρώνει γη και ουρανό… θνητούς και αθανάτους…» ενώ στο μυαλό έρχονται τα λόγια της γιαγιάς της, που τη συντρόφευαν σ’ όλη της τη ζωή, χαράζοντας τον δρόμο: «Η αγάπη, κόρη μου, έρχεται σαν ατίθασο άτι στην καρδιά του ανθρώπου και δεν κυβερνιέται. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις, ‘μα θες να ξέρεις, είναι να το ζήσεις. Γιατί, μία μέρα, το άτι μερεύει και το πάθος μελώνει. Και εκείνο που μένει είναι τα όσα έζησες στο πέρασμά της. Ένα ανεξίτηλο χρώμα που θα γλυκαίνει την καρδιά, μέχρι τα βαθιά γεράματα.

ι η ουσιαστική εμπειρία …Στο βιβλίο μεταφέρετα ψε να νικήσει, όχι μόνον του ανθρώπου που πάλε κοινωνικό περιβάλλον, την ασθένεια, αλλά και το έπει διαφορετικά τους που αντιμετωπίζει και βλ τάσσει την διαφορετικούς. Που κατα στην πολιτισμική ιδιαιτερότητα κάποιου, Προσφέρει διέξοδο, υ. λο νό συ υ το τα τη ιό αναγκα ανοιχτή την πόρτα. με , δα πί ελ ας ντ κώ δο προσ ια, ίσως μπορέσει να σε ύσ οδ υ το κή δι η ί ατ Γι θενών… γίνει ο φάρος, άλλων ασ

Ίσως η πιο σ ημαντική απ ό τις πολυσυ διαφορές αν ζητημένες δρών – γυνα ικών να έγκε οι άνδρες βλ ιται εκεί: ότι έπουν τη ζω ή σ α ν θέατρο, εν γυναίκες το ώ οι θέατρο σαν Εκτός από το ζ ω ή. να εξηγεί τη ν όποια ευσυ γυναικών, α γκινησία τω υ ν πρωτοβουλία τό, εξηγεί, ενδεχομένως , και την της Αλεξάνδ ρα φόρμα των σ ύντομων θεα ς Μυλωνά: να πάρει τη τρικών μονο τη μετατρέψ λόγων και να ει σε φωνές αληθινών γυ κι αλλιώς, τυ ναικών. Έτσι πωμένοι σε καθημερινή μία μόνο εξα εφημ ίρεση, στο τέ λος, που επιβ ερίδα (με γνήσια θεατ εβαιώνει τη ρική τους τα υτότητα), οι έχουν κάτι α μονόλογοι πό χρονογρά φημα και κά τ ι από άμεσο δημοσιογρα , φικό ρεπορτ άζ.

τησε κι ο ά ρ α π , ο κ Νί Νανά τον ρο. η ι σ τ έ ε θέατ Παράτησ Νίκος το ωρήσει. . ν τιμ Για να τη α στην τεχνολογία ρ ε τα μούτ ίντερ. Κι έπεσε μ τε τι Πίντερ, τι πρ φει ψηφιακά. Άλλωσ άλλος γρά ά που θέλεις ο , ά κ ι ρ τ ιβώς αυτ άφει θεα Ο ένας γρ άλιστα γράφει ακρ οητεύει ποτέ. μ ογ Ο πρίντερ α γράψει. Δε σε απ χαρακτήρας. » εσύ ν γραφικός « , ς ό λ α κ Πολύ

ασταμάτητα. Εκείνο το βράδυ έβρεχε τη βροχή κι η Κοίταξε απ’ το παράθυρο ά του. Μετά από σκέψη της ταξίδεψε κοντ σύννεφο λίγο αποκοιμήθηκε σ’ ένα σες φορές πίκρας και λαχτάρας. Πό να την ταξιδέψει θέλησε το σύννεφο αυτό ν κοντά του κοντά του κι αν δεν γινότα υ μακριά, πολύ τότε δεν ήθελε παρά κάπο ονιάς. Σε μια μακριά, σε μια χώρα λησμ ελπίδες. Σε μια χώρα μ’ άσπρα όνειρα κι σο πολύ χώρα παρηγοριάς. Είχε τό τούσε λύτρωση. κουραστεί να παλεύει. Ζη εί, στην πόλη Κι όμως ξυπνούσε πάλι εκ α, στη χώρα της με τα βουλιαγμένα όνειρ πισίας, σ’ έναν ρουφιανιάς και της απελ σπαράζει κόσμο λαίμαργο που κατα ποτέ. Αν ψυχές και δεν χορταίνει όλα αυτά θα καταφέρω να τα νικήσω χωρίς εσένα;… αξίζει άραγε;… Θα αξίζει

ς όνομες ιστορίε τ υ α ς υ ο ρ έ ιμ επ Στο βιβλίο, οι πτύσσονται α ν α ν ω π ώ σ ο διαφόρων πρ αξύ τους και τ ε μ ι α τ ν ο κ έ λ υμπ ασύμμετρα, σ ης αφήγησης. τ ια ε θ ή ο β η τ ται με λλη και όλες ά ολοκληρώνον ν η τ ι ε ν ώ ρ η συμπλ σαϊκό, ένα ω μ Η μια ιστορία ό ικ ρ ο τ ισ ουν ένα ματιά μιας η τ μαζί οργανών ό π α α σ έ μ ύνολο, ς πολυφωνικό σ νείδησης. Μια υ σ ς ή ικ ν ω ιν ρα ζωντανής κο ποία με διάφο ο η , ς η σ η ίδ ε υν ές άγρυπνης σ αι σαν εκκρεμ ίτ ε ιν κ ία ε π ω σ προ η πρόσωπα και μικότητα και τ ο τ α ν η τ σ α σ ε ανάμ ητα και την τ ό ικ ρ ο τ ισ ν η α, τ ν συλλογικότητ ιάζει το παρό λ α κ γ α , α ικότητ ην κρίση της τ ι ε πολυπολιτισμ ύ ν ικ ε δ α ν όν και α και το παρελθ ωνίας. ελληνικής κοιν

Είναι: Ο Στέφανος, ζιγκολό και προικοθήρας, που θέλει να πιάσει την καλή με οποιοδήποτε κόστος και που δε διστάζει να βουτηχτεί στον βούρκο… Η Καίτη, επιπόλαια, βαθύπλουτη κληρονόμος, που ψάχνει μόνο τον μεγάλο έρωτα… Ο επιχειρηματίας κύριος Θάνος, πανίσχυρος και πάμπλουτος, που ξέρει να εξαγοράzει τα πάντα, ακόμα και την επιβεβαίωση ότι μπορεί να είναι ο μέγας εραστής… Η σύζυγος Ευτυχία, που χωρίς να συνειδητοποιεί τον ρόλο της, καταλύει τα τείχη του καθωσπρεπισμού και ζει το όνειρο… Ο Πέτρος, που εγκαταλείπει την απρόσιτη ερημιά του για να πετάξει ξανά και να ζήσει μια νέα πτώση… Η πανέμορφη Γεωργία, που συνειδητοποιεί πως κάποια πράγματα μπορεί και ν’ αποσπούν σπουδαία ανταλλάγματα και ν’ αλλάζουν τα δεδομένα της ζωής… Η ζωηρή Αθηνά, που αντιλαμβάνεται από πολύ νωρίς πως τόσο η κόλαση, όσο και ο παράδεισος απέχουν μια ανάσα. Ο άντρας της ο Φάνης, που δεν αντιλαμβάνεται ότι το παράταιρο έχει το κόστος του… Η Μαριάνθη και ο Στάθης, ο Τάσος και η Ντίνα, η Αλίκη και ο Σωκράτης και όχι μόνο, που είδαν τις ζωές τους να θρυμματίζονται… Είναι οι ζωές τους… Ζωές στο κόκκινο!

O Ντίνος και ο συγκάτοικός τ ου, φοιτητές σ Θεσσαλονίκη τη , ζουν μια ανέ μ ζωή. Παρέες, π ελη και ευχάρ ισ οτά, ξενύχτια, τη γυναίκες, μαθ συνθέτουν τη ή μ ατα, ν καθημερινό τητα τους. Είν όμορφοι, κοιν α ι νέοι, ωνικοί και ζητ ούν πάντα το καλύτερο για τον εαυτό του καρδιακοί εκτ ς. Είναι φίλοι ός από συγκά τοικοι ή μήπω Τη γλυκιά του ς όχι; ς ρουτίνα θα τ ην ταράξει ο έ και ένα ξύλινο ρωτας κουτί …το «κλ ειδί της ζωής» θανάσιμη απε . Μια ιλή τούς περικ υκλώνει, οδηγ ώντας τους σε χαοτικ ές αλλαγές κα παραφροσύν ι στην η. Τίποτα, κυρ ιολεκτικά, δεν είναι πια το ίδ θα ιο. Ο Ντίνος α ντιμέτωπος μ παράξενη και ε μια άγνωστη ιστο ρία, θα βιώσε ανείπωτα, απ ι ίστευτα γεγον οδηγήσουν; Έ ό τ α . Π ο ύ θα τον να διπλό έγκλ ημα μπορεί εκ καθημερινή ε τός από ίδηση, να απο τελεί την απα περιπέτειας, π ρχή μιας ου θα του θυμ ίσει βίαια, ότι άνθρωποι ενώ οι κάνουν πολλέ ς ευχές, στο τέ καταφέρνουν λ να πραγματοπ ος οιήσουν μόνο μία…

ς, χαιολόγος – συγγραφέα αρ ια Μ ς. ρο έτ Π ο ι κα Η Δάφνη παθούν να βρουν οσ πρ α, τί μα ρη ει ιχ επ παντρεμένη με έναν για να πορευτούν. ας νί νω οι ικ επ ο σι αί πλ κοινό ιας, ζωντανή και νε γέ κο οι ας σι ού πλ ς Η Μαργαρίτα, γόνο πληθωρική. υ. τητής του Πολυτεχνείο οι φ ς ιο ήφ οψ υπ ν, το Ο Άν φνης και της Μαργαρί Δά ς τη ος ίλ φ , ας ον κτ ς. Ο Θάνος, αρχιτέ ιγμές του παρελθόντο στ ές ικ ετ ορ αφ δι Σε ά. τας από τα παλι έρφια. Ο Γιάννης Αδ ς. ρη τή Σω ο ι κα ς του Τέλος, ο Γιάννη τήρης στο επάγγελμα Σω Ο ή. ικ ερ Αμ ην στ σπουδαγμένος πατέρα του. ς, διαφορετικές διαδρομέ ικές Διαφορετικοί ήρωες, με τορίας τους. Διαφορετ ισ ς τη ς δε λί σε ις στ αι ένα συναντώντ ετηρίες οι ζωές τους. Σε αφ ές ικ ετ ορ αφ δι με διαδρομές, ιδική. Με κοινό σημείο λκ Χα η στ ό ρι χω ιο σσ παραθαλά αναφοράς τη θάλασσα… Και την ίδια τη ζωή.

προκύπτει από ία ογ ολ νθ Α ια μ η Άλλ ής ενηλίκων το Εργαστήρι γραφ δημιουργική προκλείνοντας όλη τη των ανθρώπων σπάθεια της ομάδας ι φέτος κοντά που προσέτρεξαν κα διέξοδο στα μας για να δώσουν τις σκέψεις τους. συναισθήματα και άφοντας Στόχος μας φέτος γρ λά πολύ αφαιρετικά, λιτά αλ οτυπώσουμε στο απ να ά, ικ στ ρα φ εκ μαθαίνοντας χαρτί ιστορίες ζωής αβάζοντας τεχνικές γραφής, δι ερχόμενοι σε λογοτεχνικά έργα, , την εικόνα, τη επαφή με τον λόγο λές τέχνες. φωτογραφία, τις κα

STORY TIME! 18 σκαλιά. Μέσω των Θεματοφυλάκων έχω το προνόμιο να γνωρίζω προσωπικά τους συγγραφείς, να συζητάμε για τα βιβλία τους και να εκφράζω το fangirl που κρύβω -όχι και τόσο καλά- μέσα μου. Όταν λοιπόν η Τατιάνα Τζινιώλη με ενημέρωσε ότι κυκλοφορεί το καινούργιο της μυθιστόρημα ερωτικής λογοτεχνίας, τι μπορείτε να φανταστείτε ότι έγινε; Σωστά. 4 υπέροχες μέρες μου χάρισε το υπέροχο βιβλίο 18 σκαλιά.

Η Τατιάνα Τζινιώλη είναι εγγύηση. Ξέρεις πως, όταν πιάσεις ένα βιβλίο της στα χέρια σου, δεν υπάρχει περίπτωση να σε αφήσει ανικανοποίητο. Η γραφή της είναι γρήγορη, ουσιώδης και χωρίς περιττές πληροφορίες που σε αποσπούν από την κεντρική εξέλιξη. Τουλάχιστον αυτά είχε η πρώτη ερωτική τριλογία της με τίτλο Manhattan. Γιατί στα 18 σκαλιά, η Τατιάνα δεν επαναπαύεται αλλά δοκιμάζει κάτι καινούργιο. Η μονοπρόσωπη αφήγηση μένει κάνοντας την ιστορία ακόμα πιο ενδιαφέρουσα αλλά καταφέρνει να ισορροπήσει τέλεια ένα βιβλίο 382 σελίδων ανάμεσα σε δυο ιστορίες που καμία σχέση δεν έχουν η μια με την άλλη.

Στο πρώτο μισό, ακολουθούμε την ιστορία της Ολίβια και του Τζούλιαν, μια ιστορία που βασίζεται στην αμοιβαία ερωτική έλξη, ξεκινάει με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, εξελίσσεται σε μια συμφωνία του Σαββατοκύριακου και καταλήγει με το τέλος που της αξίζει. Πληγωμένες καρδιές που δεν θέλουν να σπάσουν ξανά, μια καθημερινότητα χωρίς διέξοδο, συναισθήματα που πρέπει να μείνουν κρυφά και μια μεσοτοιχία που περισσότερο πληγώνει παρά κρατάει τις ισορροπίες. Στο δεύτερο μισό, ακολουθούμε την ιστορία της Έμμα και του Κάρτερ. Ένας καλά κρυφός έρωτας, γεγονότα που στοιχειώνουν το παρελθόν και πληγώνουν ακόμα, φοβίες και λάθη, ψηλά τείχη προστασίας και ένα διήμερο στο Βέγκας είναι αρκετά για να καταλήξεις παντρεμένος, σωστά; Αυτό το μεθυσμένο λάθος είναι ό,τι χειρότερο έχει συμβεί στη ζωή τους ή μήπως κρύβει εκπλήξεις που ούτε εκείνοι δε φαντάζονται; Η γραφή της Τζινιώλη είναι σαν το καλό κρασί. Όσο παλαιώνει, τόσο καλύτερο γίνεται. Μπορεί να μην είμαι φαν του κρασιού αλλά άνετα η γραφή της με μεθάει. Αγαπημένη μου ιστορία είναι με διαφορά η πρώτη. Η ένταση, το πάθος και η απελπισία που είναι διάχυτα σε κάθε λέξη και σελίδα είναι απλά το οξυγόνο μου. Ίσως βέβαια για αυτή μου την προτίμηση παίζει και ρόλο η ταύτισή μου με την Ολίβια. Γραφίστρια, με αγάπη στους τούβλινους τοίχους και ένα σκύλο-κτήνος με το χαρακτηριστικό όνομα “Μάφιν”. Οι εικόνες που σου περνάει, το κλίμα της Βοστώνης, οι περιγραφές και αυτή η καταραμένη λίμνη που ερωτεύτηκα, φέρνουν

τη μέχρι πρότινος αδιάφορη Βοστώνη σε έναν προορισμό που επιθυμώ διακαώς να επισκεφτώ. Η γλώσσα είναι απλή, λιτή και καθημερινή. Όπως θα μιλούσε ένας φυσιολογικός άνθρωπος σε έναν άλλον. Ίσως με λιγότερες βωμολοχίες από την καθομιλουμένη αλλά λογοτεχνία διαβάζεις. Λάτρεψα τις εναλλαγές των POV, λάτρεψα το storyline, γενικά το λάτρεψα. Για να μην μιλήσουμε και για το εξώφυλλο, που σαν γραφίστας, όσο και να μην θες να το παραδεχτείς σου είναι ευχάριστο στο μάτι μετά από τα εκτρώματα που βλέπεις σε αντίστοιχα βιβλία του είδους. Επίσης, το ατελιέ των εκδόσεων Πηγή δημιουργεί ένα μοτίβο για τα βιβλία της Τατιάνας που τουλάχιστον στα δικά μου μάτια δεν περνάει απαρατήρητο, αντιθέτως εκτιμάται δεόντως. Το μόνο μου παράπονο είναι το εξής: Με έχει κουράσει λίγο το αγόρι να έχει πάντα λεφτά, είτε τα κληρονόμησε είτε τα δούλεψε σκληρά, ενώ το κορίτσι να είναι σκληρά εργαζόμενο με 2 και 3 δουλειές. Είμαι οπαδός των μοτίβων, αλλά αυτό θα ήταν κάτι που ευχαρίστως θα έσπαγα. Τα βιβλία της -και τα 18 σκαλιά δεν αποτελούν εξαίρεση- είναι ιστορίες καθημερινού έρωτα. Ναι, μπορεί ο γείτονάς σου να μην είναι πλούσιος, κούκλος και διαθέσιμος, αλλά οι πρωταγωνιστές της είναι καθημερινοί άνθρωποι με πάθη, που δε διστάζουν να σηκώσουν ασπίδες ή να παίξουν τις καρδιές τους στη ρουλέτα για ένα βράδυ που ίσως οδηγήσει σε μια ευτυχισμένη ζωή. Εάν δεν έχετε διαβάσει το Road Trip, την τριλογία του Manhattan και το αγαπημένο μου 18 σκαλιά, σπεύσατε.

Εάν είστε φαν του είδους, σας υπογράφω ότι θα το λατρέψετε. Άνετα θα μπορούσα να διαβάζω ένα βιβλίο της το μήνα αλλά αυτό είναι κάτι που θα την εξόντωνε φαντάζομαι. Προς το παρόν, ελπίζω σε ένα ακόμα μέσα στη χρονιά αφού έκανε μια δυναμική αρχή του λογοτεχνικού έτους και περιμένω με αγωνία τη συνέχεια!

Χρειάστηκαν μερικές μόνο στιγμές και μια αναθεματισμένη πρότασή μου, χωρίς καν φίλτρο, για να καταστρέψουν τα πάντα και εγώ το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να γίνομαι μάρτυρας της κατάρρευσής τους.

Ανθή Βαφειάδη ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Ο Κωστής ξάπλωσε στο κρεβάτι και έβαλε τα πόδια του ψηλά. Άρχισε να ταχτοποιεί τις σκέψεις του σαν σε βιβλιοθήκη. Έβαζε στα ψηλά ράφια τα βιβλία που μίλαγαν για τις αρετές των ανθρώπων –δικαιοσύνη, ανδρεία, αλτρουισμό, αγάπη, σεβασμό, δόξα.

Σύμφωνα Συμβίωσης Ουρανού και Κόλασης

Θεόδωρος Πάλλας

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Θεόδωρος Πάλλας

Τι είναι το ghostwriting;

Πολλά έργα τα οποία πιστεύουμε ότι γράφτηκαν από ένα συγκεκριμένο καλλιτέχνη, είτε αυτά είναι βιβλία, είτε άρθρα, είτε μουσικά κομμάτια, είναι στην πραγματικότητα δημιουργήματα κάποιου άλλου, του οποίου το όνομα δεν ακούγεται πουθενά. Αυτό από τη μία πλευρά μπορεί να ακούγεται σαν κάτι αρνητικό, αφού δεν του ανήκουν τα πνευματικά δικαιώματα, από την άλλη όμως είναι μια επαγγελματική ευκαιρία για κάποιους, αφού πληρώνονται για τις υπηρεσίες τους και ταυτόχρονα δουλεύουν δίπλα σε ένα μεγάλο όνομα του χώρου.

Γνωρίζοντας τo

Λίβερπουλ

Μουσείο Βeatles

Στις 9 Φεβρουαρίου του 1961 οι Beatles παρουσιάστηκαν στο κοινό για πρώτη φορά εδώ σε αυτόν το χώρο, μετά την επιστροφή τους από το Αμβούργο. Από το 1961 ως το 1963, σε αυτό το κλαμπ το θρυλικό συγκρότημα πραγματοποίησε 292 εμφανίσεις. Εδώ ηχογραφήθηκε και το τραγούδι τους: “She loves you”. Έξω από το Cavern Club υπάρχει το άγαλμα του John Lennon από το 1997.

Liverpool Museum Άνοιξε τις πόρτες του για το κοινό το 2011. Διηγείται την ιστορία της πόλης μέσα από αντικείμενα και φωτογραφίες.

Μerseyside Maritime Museum Υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία αντικειμένων σχετικά με την κοινωνική και εμπορική ζωή του λιμανιού, μοντέλα πλοίων, αφίσες, πίνακες ζωγραφικής κ.α.

Ο Καθεδρικός Ναός του Λίβερπουλ αποκαλείται και Καθεδρικός Ναός του Χριστού. Ξεκίνησε η κατασκευή του το 1904 και ολοκληρώθηκε το 1978. Το συνολικό εξωτερικό μήκος είναι 189 μέτρα, στοιχείο που τον κατατάσσει ως τον μακρύτερο στον κόσμο, ενώ όσον αφορά τον συνολικό όγκο του ναού, αυτός κατατάσσεται 5ος στον κόσμο.

Κεντρική Βιβλιοθήκη του Λίβερπουλ

Sefton Park Ένα πάρκο 200 στρεμμάτων που μοιάζει με ένα τοπίο φυσικό και όχι με έναν χώρο που δημιουργήθηκε από ανθρώπινο χέρι.

To Rococo Coffee House δημιουργήθηκε το 2008. Bρίσκεται στην καρδιά της πόλης και στεγάζεται σε κτίριο όπου λειτουργούσε την δεκαετία του ‘60 ο πειρατικός ραδιοφωνικός σταθμός Caroline. Εδώ σε αυτόν τον όμορφο χώρο με ιστορία, θα σας παρουσιάσουμε τις αναγνωστικές μας προτάσεις.

ΤΡΥΦΕΡΗ

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΤΕΛΟΣ Το Τέλος Διαδρομής του Θέμη Παρλαβάντζα παρουσιάστηκε στο Μαρούσι. Η τελευταία μέρα του Μαρτίου έκλεισε για το βιβλιοφιλικό κοινό με ένα όμορφο και ξεχωριστό λογοτεχνικό απόγευμα στον φιλόξενο και ζεστό χώρο Βookabar στο Μαρούσι, όπου ο συγγραφέας Θέμης Παρλαβάντζας παρουσίασε το βιβλίο του Τέλος Διαδρομής που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Έναστρον.

ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ

Τέλος Διαδρομής Θέμης Παρλαβάντζας

Όλοι, μα όλοι ανεξαιρέτως, μετρούσαν απώλειες, και ο Αχιλλέας ψυχολόγος δεν ήταν, πώς να το κάνουμε, ωστόσο διέθετε υπομονετικό αυτί, γαλάζιες κόλλες πρόθυμες να γεμίσουν με μπλε μελάνι και το βασικότερο, μια πόρτα ανοιχτή για κουβέντα… Αχιλλέας, Νεφέλη, Ερρίκος, Νιόβη, Αγγέλα, Μαρία, Μιχάλης, Ηρώ, Ισμήνη…

Δώδεκα διηγήματα στον παλμό της σύγχρονης καθημερινότητας, πλασμένα με απώλειες, μοναξιά, δισταγμούς, έλλειψη εργασίας, ντροπή, κακοποιήσεις.

Για να πετύχεις πρέπει πρώτα να πιστέψεις ότι μπορείς. Νίκος Καζαντζάκης

Χριστίνα Μούτσου

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ η αναζήτηση της ευτυχίας δεν είναι ρεαλιστικός στόχος για την ανθρώπινη ζωή, καθώς σα συναίσθημα είναι ούτως ή άλλως πάντα παροδικό Δύσκολο το έργο μου… Εύκολο νοείται το να πάρεις συνέντευξη από μια κοινωνική ανθρωπολόγο, ψυχαναλύτρια και συγγραφέα, επικεντρώνοντας μόνο στο τελευταίο της βιβλίο, και να καταφέρεις να κρατήσεις αμείωτο το ενδιαφέρον της, κρύβοντας καλά την όποια δική σου τρέλα; Ας το προσπαθήσω όμως… Ο λόγος για την κυρία Χριστίνα Μούτσου και το μυθιστόρημά της Μαύρη Τούρτα, μια κυκλοφορία των Εκδόσεων Αρχέτυπο.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΜΟΥΤΣΟΥ

Επιλέγουμε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα συνήθως για την ατμόσφαιρα μυστηρίου, για την εφευρετικότητα του εγκληματία, για τη διορατικότητα του αστυνόμου που αναλαμβάνει την επίλυση του εγκλήματος. Επιλέγουμε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα για τα έξυπνα ευρήματα, τη γρήγορη ροή της ιστορίας, την αγωνία που μας προσφέρει.

Μαδρίτη

yo a M a z a l P

Prado museum

Η πλατεία άλλαξε διάφορα ονόματα στο πέρασμα του χρόνου. Μετά το τέλος του Ισπανικού εμφυλίου, πήρε το σημερινό της όνομα. Απέκτησε τη σημερινή της μορφή το 1790. Φανταστείτε την σαν ένα μεγάλο ορθογώνιο. Την εποχή του Μεσαίωνα λειτουργούσε απλώς ως μια αγορά έξω από τα τείχη της πόλης. Χαρακτηρίστηκε μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς το 1985. Η πλατεία έχει χρησιμοποιηθεί για πολλές και διαφορετικές περιστάσεις: ταυρομαχίες, ποδοσφαιρικούς αγώνες, αλλά και δημόσιες εκτελέσεις. Κατά τη διάρκεια της Ισπανικής Ιεράς Εξέτασης, πολλοί αιρετικοί εκτελέστηκαν εδώ, αφού είχαν καταδικαστεί σε θάνατο. Στην πλατεία λαμβάνουν χώρα οι εορτασμοί για τον πολιούχο της Μαδρίτης. Στις στοές της πλατείας υπάρχουν παραδοσιακά καφέ και εμπορικά καταστήματα. Στο κέντρο της πλατείας βρίσκεται ο μπρούτζινος έφιππος ανδριάντας του Βασιλιά Φιλίππου Γ’.

Παλαιότερα το κτίριο χρησιμοποιήθηκε από το Ναπολέοντα για τις ανάγκες του ιππικού και του πυροβολικού του. Το μουσείο στεγάζεται σε ένα επιβλητικό κτίριο που κατασκευάστηκε από τον Κάρολο Γ’. Ιδρύθηκε ως μουσείο ζωγραφικής και γλυπτικής. Διαθέτει περίπου 700 γλυπτά και πολλά έργα μεγάλων ζωγράφων, όπως Ρέμπραντ, Καραβάτζιο, Γκόγια, Βελάθκεθ. Ο Βελάθκεθ όχι μόνο παραχώρησε στο μουσείο τους εκπληκτικούς πίνακές του, αλλά δραστηριοποιήθηκε στο να συγκεντρώσει στο μουσείο έργα Ιταλών καλλιτεχνών. Η Γκουέρνικα, ο περίφημος πίνακας του Πικάσο, εκτέθηκε στο συγκεκριμένο μουσείο, ενώ μετά μεταφέρθηκε στο Μουσείο Τέχνης Βασίλισσα Σοφία. Σημαντικό τμήμα των πινάκων του μουσείου ανήκουν στη χρονική περίοδο από τον 15ο ως τον 17ο αιώνα, μια περίοδο που ονομάζεται Χρυσή Περίοδος της Ισπανίας.

Το βασιλικό ανάκτορο της Μαδρίτης βρίσκεται πάνω σε ένα ύψωμα με θέα στον ποταμό Μανθανάρες. Επί χρόνια, στη θέση του υπήρχε ένα φρούριο. Έπειτα από μια πυρκαγιά, το 1734 ο Φίλιππος Ε’ παρήγγειλε ένα πραγματικό ανάκτορο που θα αντικαθιστούσε το φρούριο. Η κατασκευή του διήρκησε 26 χρόνια και συνέπεσε με τη βασιλεία δύο Βουρβόνων μοναρχών, του Καρόλου Γ’ και του Καρόλου Δ’. Έτσι, μεγάλο μέρος της διακόσμησης αντικατοπτρίζει το γούστο τους. Το ανάκτορο χρησιμοποιούνταν από τη βασιλική οικογένεια ως το 1931. Ο σημερινός βασιλιάς, Χουάν Κάρολος Α’, κατοικεί στο Ανάκτορο Θαρθουέλα. Τα βασιλικά ανάκτορα χρησιμοποιούνται για επίσημες εκδηλώσεις. Από το ανάκτορο αξίζει να επισκεφθείτε την Τραπεζαρία, το δωμάτιο πορσελάνης, τις αίθουσες Γκασπαρίνι και την αίθουσα του θρόνου. Το παλάτι βρίσκεται στο δυτικό τμήμα του κέντρου της πόλης. Αρκετά από τα δωμάτιά του είναι ανοιχτά για το κοινό. Είναι 135.000 τ.μ. και διαθέτει συνολικά 3.418 δωμάτια. Είναι το μεγαλύτερο σε έκταση παλάτι στην Ευρώπη. Είναι διακοσμημένο με έργα του Βελάθκεθ, Γκόγια και Καραβάτζιο. Πλάι στο παλάτι ορθώνονται και επιβλητικά ιστορικά κτίρια όπως ο Καθεδρικός της Αλμουδένα, το Βασιλικό Θέατρο (Teatro Real) και τα μουσουλμανικά τείχη του 9ου αιώνα.

Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών Ιδρύθηκε με βασιλικό διάταγμα το 1744 και λειτουργεί ως μουσείο και έδρα της Ακαδημίας Τεχνών της Μαδρίτης. Στεγάζει έργα ζωγραφικής από τον 15ο ως τον 20ο αιώνα. Απόφοιτοι της σχολής ήταν πολύ γνωστοί ζωγράφοι, μεταξύ των οποίων ο Πικάσο και ο Νταλί. Στον ίδιο χώρο στεγάζεται και το Μουσείο Χαλκογραφίας με σπουδαία έργα.

Ένα από τα μεγαλύτερα πάρκα της πόλης. Μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα, το πάρκο ήταν ιδιοκτησία του Ισπανού Μονάρχη. Ύστερα έγινε δημόσιο. Είναι μια όαση πρασίνου. Στο χώρο υπάρχουν και πολλά έργα τέχνης, μνημεία, αγάλματα. Το πάρκο διαθέτει και λίμνη. .

Από τα τέλη Μαΐου ως και τον Οκτώβριο, η Συμφωνική Ορχήστρα της Μαδρίτης, κάθε Κυριακή δίνει δωρεάν συναυλίες. Στο πάρκο λειτουργεί επίσης υπαίθριο γυμναστήριο. Για τους μικρούς επισκέπτες του πάρκου υπάρχουν παιδικές χαρές, ενώ νοικιάζονται βάρκες για μια βόλτα στη λίμνη.

ο Πάρκο Ρετίρ

Θα κάνουμε μια στάση στο βιβλιοπωλείο – καφέ της πόλης «La libre». Εδώ, σε αυτό το όμορφο βιβλιοπωλείο – καφέ που διαθέτει βιβλία από δεύτερο χέρι, πίνοντας τον καφέ μας θα σας παρουσιάσουμε τα βιβλία που επιλέξαμε για σας.

La libre cafe

La libre caf

Το ξεκίνησα με ανεβασμένη διάθεση και υψηλές απαιτήσεις. Νοσηρές αλήθειες και οικογενειακά μυστικά, πασπαλισμένα με σασπένς και συνεχείς ανατροπές που τονώνουν το ρυθμό. Ίσως το πιο συναρπαστικό σε ένα μυστικό είναι η φύλαξή του, πιο πολύ ακόμη κι από το ίδιο το μυστικό. Domestic suspense βιβλίο. Καλή συνοχή στην πλοκή της ιστορίας, ολοκληρωμένη και πολύπλευρη αφήγηση, εντάσεις που κλιμακώνονται. Ένα σύγχρονο, βραδείας καύσης ψυχολογικό θρίλερ ψεμάτων και προσαρμοσμένων αληθειών. Με τα αδέρφια σου, δε νιώθεις ενστικτωδώς τη χαρά τους ή τον πόνο τους; Κανένας δεν ξέρει καλύτερα απ’ την αδερφή σου τα όνειρά σου, τους φόβους σου, τα λάθη κι όλα τα μυστικά σου. Μετά από καιρό που πέρασαν χωριστά (16 χρόνια;!! Όσο πιο πολλά, τόσο πιο δραματικό αποτέλεσμα;…) και διαφορετικές επιλογές, η τριάντα και κάτι Τζέσικα και η μεγαλύτερή της αδερφή, Έμιλι, βρίσκονται ξανά στην κηδεία της μητέρας τους, με άλλα δεδομένα και νέες εμπειρίες. Το περιστατικό που χώρισε την Τζες από την υπόλοιπη οικογένεια για τόσα χρόνια έχει, φαινομενικά, ξεχαστεί. Οι αδερφές δοκιμάζουν τη συμβίωση, σε μια προσπάθεια να ξεπεράσουν το όποιο άβολο ή δυσάρεστο απομεινάρι του παρελθόντος τους και να ξαναέρθουν κοντά. Η Τζες μετακομίζει στο σπίτι της Έμιλι, όπου ζει μια άνετη οικονομικά ζωή σε ένα προάστιο της Νήσου Γουάιτ μαζί με τον χήρο, σύζυγό της, Τζέιμς Κινγκ και τις δύο κόρες της, την δεκαπεντάχρονη Κλόε από τον πρώτο γάμο του Τζέιμς και την μικρούλα, σχεδόν ενός έτους, Ντέιζι. Η Τζες φροντίζει τη Ντέιζι, όταν η δεύτερη εξαφανίζεται, διαλύοντας την όποια φαινομενική ηρεμία και ζεστασιά στις σχέσεις εντός του σπιτιού. Η τέλεια ζωή που ζούσαν μέχρι τότε κλυδωνίζεται. Χάνεται μέσα στα αίματα όπου κείτεται λιπόθυμη η Τζες… Η Τζες πάσχει από κάτι σπάνιο που μπορεί να την αναγκάσει να μείνει αναίσθητη για ένα έως δύο λεπτά. Τι συνέβη σε αυτά τα δύο λεπτά; Έμιλι, Τζες, Κλόε και Τζέιμς. Ποιανού τα λάθη οδήγησαν στην εξαφάνιση του μωρού; Ποιος το άρπαξε; Τι σκέφτονται τώρα; Δεκάδες υποψίες πιθανών υπόπτων. Κυκεώνας… Καθένας τους κρύβει κι ένα μικρό(;) μυστικό που επηρεάζει τις σχέσεις τους και λειτουργεί καταλυτικά στην πλοκή της ιστορίας.

Περιμένεις να χτιστεί το βιβλίο γύρω από την απαγωγή(;) της Ντέιζι και η συγγραφέας εστιάζει στις οικογενειακές σχέσεις μιας όχι και τόσο συνηθισμένης –μάλλον δυσλειτουργικής- οικογένειας, με έμφαση στις δύο παράξενα δεμένες αδερφές. Σε μια ιστορία με θαμμένα μυστικά και προδοσία, οι ηρωίδες νιώθουν πιο καθαρά η μία τη σκοτεινή πλευρά της άλλης. Γιατί όλοι διαθέτουμε και σκοτεινές πλευρές. Μίσους, απέχθειας, θυμού, κατηγόριας… Κι εδώ διαφέρει από τα όσα ψυχολογικά θρίλερ έχετε διαβάσει. …στα άδυτα μιας οικογένειας που δεν την ενώνει η αγάπη αλλά τα ένοχα μυστικά… Η εναλλασσόμενη αφήγηση, πρωτοπρόσωπη από την Τζες και τριτοπρόσωπη από την Έμιλι, βοηθά τον αναγνώστη να τις καταλάβει και να αποφασίσει ποια θα συμπαθήσει, ρίχνοντας φως στα σκοτεινά μυστικά που φαίνονται να τις έπληξαν ανεπανόρθωτα(;) και τις απομάκρυναν. Οι δύο αυτές γυναίκες είναι ο πυρήνας του βιβλίου.

Έμιλι. Κοινωνική, διασκεδαστική, εκδηλωτική τόσο που αγγίζει την επιδειξιομανία, άφοβη, παράτολμη στη διεκδίκηση των πάντων. Με φωνή απαλή κι αρκετά ευγενική για να είναι πειστική. Κυκλοθυμική, με αφοπλιστική τη δύναμη της αποδοκιμασίας της. Δύσκολη, ανελέητη. Ένας απατηλός χαρακτήρας που αγαπάς να μισείς. Μόνο η βαθιά σκιά της νύχτας που προκαλούν τα φάρμακα μπορεί να απομακρύνει τις χειρότερες σκέψεις της: το φόβο, το θυμό, την ενοχή. Τζες. Συνεσταλμένη, «ήρεμη δύναμη», σχεδόν χωρίς αυτοπεποίθηση ή επίγνωση της ομορφιάς και των χαρισμάτων της, γίνεται αρεστή χωρίς να προκαλεί. Όταν η Τζες αισθανόταν αδέξια και ντροπαλή, η Έμιλι, η άψογη μεγάλη αδελφή, έμπαινε στην ευχάριστη θέση να αναλάβει το προβάδισμα. Εντάξει, υπάρχουν στερεοτυπικά κλισέ. Η καλή, αθώα, παθητική μικρή αδελφή και η αυταρχική μεγαλύτερη που εκμεταλλεύεται όποιον χρειάζεται. Πόση πρωτοτυπία πια; Εμβαθύνουμε στον ψυχισμό των Τζες και Έμιλι και στον τρόπο σκέψης τους και διαίσθησής τους, για να συνθέσουμε εμείς το παζλ που τις κράτησε τόσα χρόνια μακριά και, σε συνδυασμό με κάποιες παρελθοντικές αναδρομές που προκύπτουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα, καταλήγουμε να τις κατανοήσουμε καλύτερα, αποδεχόμενοι ή όχι τις αποφάσεις και τις πράξεις τους. Με λιτό τρόπο ρέει η ιστορία σταδιακά, παράλληλα πάντα με πλήθος συναισθημάτων που αλλάζουν συνεχώς. Η κοφτερή σχέση αυτή ξεφεύγει από την οικιακή συμπεριφορά μετά τη δημοσιότητα τη εξαφάνισης της Ντέιζι και την αστυνομική επιχείρηση για τον εντοπισμό της. Οι φίλοι, η γειτονιά, ο Τύπος γίνονται ηδονοβλεψίες του θρήνου της πληγείσας οικογένειας –παρατηρούν με μεγεθυντικό φακό ή μέσα από παραμορφωτικό πρίσμα, άλλοτε επηρεάζουν ή διχάζουν. Όλα αλλάζουν και ακροβατούν σε κοφτερό σχοινί. Λεπτές ισορροπίες σε μεγάλα βάθη. Οι άλλοι χαρακτήρες χρησιμεύουν σαν “λαγοί” λοξοδρόμησης και αποπροσανατολισμού. Οι γονείς πάντα δείχνουν ένοχοι. Παρατήρησα επίσης και κάποια σημεία στο βιβλίο, που σα να φρέναραν το ρυθμό, ενώ ο αναγνώστης ήθελε απεγνωσμένα να βιαστεί για να εξακριβώσει τι είχε γίνει με το μωρό. Κοσμείται, πάντως, από ένα ιδιαίτερα ελκυστικό εξώφυλλο. Διαβάζοντάς το, το βιβλίο παίζει με τους μεγαλύτερους φόβους μιας μαμάς. Κάθε εικασία σου πέφτει στο κενό. Συνέχεια σου αποκαλύπτονται νέα στοιχεία που ανατρέπουν τα προηγούμενα.

Πόσο πανικό και κλειστοφοβία είσαι διατεθειμένος να αντέξεις; Ένα πραγματικό θρίλερ χαρακτήρων. Έννοιες όπως η προδοσία, η δολιότητα, η ζήλια, οι αντιζηλίες και η εξαπάτηση αποκτούν άλλο νόημα. Η μικρή ντροπαλή αδερφή ως υποχείριο της κτητικής μεγαλύτερης, η ζήλια της μεγάλης για την ανεπιτήδευτη προσωπικότητα της μικρότερης, οι εγωισμοί τους. Καταστροφικές εμπάθειες και απογοητεύσεις, μακροχρόνιες επιλογές που δε μπορούν να ξεχαστούν. Η κινηματογραφική αφήγηση με έντονη την κορύφωση στο δράμα, η ροή γεμάτη σκέψεις κι εμπειρίες δεν σε αφήνει να αναπνεύσεις αβίαστα ή να διατηρήσεις στο ελάχιστο την όποια στιγμιαία βεβαιότητα σού είχε λανθασμένα δημιουργηθεί. Παίζει ρόλο η νεκρή Αβρίλ Κινγκ; Πόσα πολλά ο καθένας από μας γνωρίζει για τον άλλον; Όσο οι υποψίες μετατίθενται μετά από κάθε αποκάλυψη, ξεπροβάλλουν οι πραγματικές δυναμικές αυτής της συμβίωσης και μιας αργοπορημένης συμφιλίωσης.

…η Έμιλι ένιωθε την προσοχή που τραβούσε η αδελφή της, καθώς μάτια στυλώνονταν πάνω της, βλέμματα που δεν έβρισκαν ανταπόκριση. Τι είχε πάνω της; Τι ήταν αυτό που έκανε τους άλλους -αγόρια και κορίτσιανα θέλουν να την κοιτούν, να θέλουν να είναι φίλοι της; Ήταν ντροπαλή, ακόμα και βαρετή, και αν ένιωθε πως κάποιος της έδινε ιδιαίτερη προσοχή, κλεινόταν περισσότερο στον εαυτό της. Πόσο μελάνι έχει χυθεί για την πολυπλοκότητα της αδερφικής σχέσης ανάμεσα σε κορίτσια; Για την εμπιστοσύνη ή την έλλειψή της, για τη ραδιουργία σε μυστικά που φυλάσσονται καλοπροαίρετα ή για εκβιασμό, για την εκδήλωση της αντιζηλίας. Κι εδώ, όμως, η συγγραφέας προσθέτει ξεχωριστές… δολοφονικές πινελιές. Ο χωριστός χρόνος που πέρασε, εδώ, μόλυνε την πληγή που έχασκε ανάμεσά τους και τώρα μόνο δραστικές λύσεις επιτρέπονται, ή μάλλον απαιτούνται. Αν και ανατρεπτικό, το τέλος δε σε αφήνει και με το στόμα ανοιχτό. Μια σκοτεινή ιστορία αγάπης, αντιπαλότητας και θρυμματισμένης αφοσίωσης που αποκαλύπτει πόσο μακριά θα μπορούσε να φτάσει μια αδερφή για να προστατεύσει -ή να καταστρέψει- την άλλη… Δεν ενδείκνυται για όσους δαγκώνουν τα νύχια τους!

Πολλά παιδιά είχαν κάνει κι αυτά κακό στη γη, αλλά δε δίστασαν απ’ την πρώτη στιγμή να παραδεχθούν τα λάθη τους μπροστά στο γιατρό Ασθενίδη και ν’ αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Η εκπαιδευτικός και συγγραφέας Κορίνα Βογιατζή, μας συστήνεται με το πρώτο της βιβλίο «Η Γη μας έχει πυρετό» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γράφημα. Η εικονογράφος Δωροθέα Λούκρη δημιούργησε καταπληκτικές εικόνες που δένουν απόλυτα με το κείμενο της συγγραφέως. Πρόκειται για μια οικολογική ιστορία που σκοπό έχει να ευαισθητοποιήσει και να ενεργοποιήσει τα παιδιά για τη σωτηρία του πλανήτη. Το βιβλίο ανήκει στη σειρά Περιπέτειες της ομάδας Άτλας. Σκοπός της συγκεκριμένης σειράς είναι να παρουσιάσει στα παιδιά ενδιαφέρουσες ιστορίες, αποκτώντας γνώσεις πάνω σε θεωρίες και σύγχρονα επιστημονικά και κοινωνικά προβλήματα. Μια ιστορία ευφάνταστη, με χιούμορ αλλά και πολλά οικολογικά μηνύματα. Ποια είναι όμως η ομάδα Άτλας; Η ομάδα αποτελείται από τέσσερα παιδιά: το Βασίλη, τη Φανή, τον Οδυσσέα και τη Ζωή, που αναλαμβάνουν μια δύσκολη αποστολή. Να σώσουν τον πλανήτη Γη. Θα τα καταφέρουν ή μήπως είναι πολύ αργά για τη σωτηρία της Γης; Ποιοι ευθύνονται για την μόλυνσή της; Γιατί κάποιοι δεν αναλαμβάνουν ευθύνη; Τι ρόλο παίζει το κέρδος σε αυτήν την καταστροφή; Αν ψάχνετε τις απαντήσεις σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα, θα τις βρείτε μέσα στις σελίδες του απολαυστικού βιβλίου «Η Γη μας έχει πυρετό». Νομίζω ότι το συγκεκριμένο βιβλίο θα μας κάνει να σκεφτούμε πολλά για το περιβάλλον. Θα ανακαλύψουμε ότι όλοι έχουμε κάνει λάθη και επιβαρύναμε το περιβάλλον σε μικρό ή μεγάλο βαθμό. Θα συνειδητοποιήσουμε ότι η Γη δε μας ανήκει. Οφείλουμε να την προστατέψουμε αν θέλουμε οι επόμενες γενιές να ζήσουν σε ένα περιβάλλον χωρίς προβλήματα.

Ο Διάδοχος είναι το πρώτο βιβλίο της σειράς «Οικογένεια Ράϊντ». Η Οφήλια Ράϊντ προορίζεται να γίνει η σύζυγος ενός Άγγλου μαρκησίου ενάντια στη θέλησή της. Σκοπός της είναι να αναγκάσει τον μέλλοντα σύζυγό της να διαλύσει τον αρραβώνα, διασύροντάς τον με ανυπόστατα κουτσομπολιά που είχε σκαρφιστεί η ίδια. Τα κουτσομπολιά είναι η ζωή της και ο τρόπος της να ξεφορτώνεται όλες όσες θεωρεί αντίζηλες. Στην παρέα της και στην αναζήτηση συζύγου προστίθεται η Σαμπρίνα, μια κοπέλα που έχει μεγαλώσει στην εξοχή και γνωρίζει ότι είναι ανώφελο να ψάχνει σύζυγο εξαιτίας του παρελθόντος της οικογένειάς της. Ενώ όμως οι πιο πολλοί το έχουν ξεχάσει και οι νέοι δεν το γνωρίζουν, η Οφήλια το επαναφέρει στην επικαιρότητα σε κάποια στιγμή που πιστεύει ότι η Σαμπρίνα προσπαθεί να της κλέψει τους θαυμαστές της. Ο γοητευτικός Ντάνκαν ΜακΤράβις έρχεται στο Λονδίνο παρά τη θέλησή του, αποδεχόμενος την κληρονομιά που θα αποκτήσει κάποια στιγμή, αν και θεωρεί ότι είναι πολύ νεαρός για γάμο. Δέχεται όμως να συναντήσει τη μέλλουσα σύζυγό του. Αντιλαμβάνεται ότι όντως είναι πανέμορφη αλλά η φαρμακερή της γλώσσα και η άσχημη συμπεριφορά της τού δημιουργούν απέχθεια και διαλύει τον αρραβώνα. Η γνωριμία της Σαμπρίνας και του Ντάνκαν θα γεννήσει μια βαθιά φιλία μεταξύ τους. Ο Ντάνκαν ξέρει πλέον

ότι υπάρχει κάποια που μπορεί να μιλήσει, να τον καταλαβαίνει και να του φτιάχνει τη διάθεση. Οι πολλές ώρες που περνούν μαζί γεννούν συναισθήματα που δεν ταιριάζουν σε φίλους. Θα καταφέρει ο Ντάνκαν να αντιληφθεί τα πραγματικά συναισθήματα που τρέφει για τη Σαμπρίνα πριν παντρευτεί από καθήκον; Θα βγει νικήτρια η πραγματική αγάπη; Ένα απολαυστικό μυθιστόρημα για τις αναγνώστριες που αγαπούν το συγκεκριμένο λογοτεχνικό είδος. Ένα βιβλίο που διαβάζεται απνευστί και ανυπομονώ για το επόμενο βιβλίο της σειράς.

Αποτύπωμα του Ανθρώπου. Το Σαββάτο 16 Μαρτίου το βραδάκι, γύρω στις 18.30, πήρα τον γιο μου και παρευρέθηκα στο αμφιθέατρο της Δημοτικής Πινακοθήκης Λάρισας - Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα, για να παρακολουθήσω μια ξεχωριστή εκδήλωση. Πλήθος κόσμου έδωσε το παρόν, για να στηρίξει τους δικούς του ανθρώπους, αλλά και να απολαύσει την εξαιρετική παράσταση «Αποτύπωμα του Ανθρώπου» που διοργάνωσε το Κέντρο Πρόληψης Π. Ε. Λάρισας – Ο.KA.NA. σε συνεργασία με το «Εργαστήρι Ζωής». Η παράσταση είχε για φετινό θέμα το «Ταξίδι στον τόπο μου». Η εκδήλωση άρχισε με τη νεοσύστατη χορωδία του εργαστηρίου ζωής και έπειτα τα εργαστήρια γραφής και θεάτρου βγήκαν στη σκηνή και μάγεψαν το κοινό!

Δ Ω Ρ Ο Σ

Φεύγουμε από το γραφείο του Αργυρού μισή ώρα μετά τις αυστηρές οδηγίες του για προσοχή στους χειρισμούς της υπόθεσης, μιας και ο Σέργος έχει σχέσεις με «υψηλά κυβερνητικά κλιμάκια» όπως χαρακτηριστικά είπε. Μου έκανε ξεκάθαρο πως γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο με θέλει στην υπόθεση. Μας είπε να συνεργαστούμε σε ό,τι χρειαστεί με τον Καλπάκη. Τον ρώτησα, «σε ό,τι χρειαστούμε εμείς αυτόν ή αυτός εμάς;» Με έβρισε κι έφυγα.

Α Ν Τ Ω Ν Ι Α Δ Η Σ

Ο Sebastian Fitzek με το νέο του ψυχολογικό θρίλερ, Η θέση 7Α, μας απογειώνει. Προσδεθείτε και προετοιμαστείτε για πολλά ταρακουνήματα.

ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΤΗ ΖΩΗ Την Τρίτη 2 Απριλίου, στην Θεσσαλονίκη, στις 6 το απόγευμα, στο café Θέα/tro, η Αγγελική Δαφτσίδου παρουσίασε το βιβλίο της «Παράθυρο στη ζωή» από τις Εκδόσεις Πνοή. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε με συνεργασία του Εκδοτικού Οίκου με τον Σύλλογο Γυναικών με Καρκίνο Μαστού «Άλμα Ζωής» Θεσσαλονίκης, έτσι ώστε μέρος των εσόδων να διατεθεί στο σύλλογο, καθώς το βιβλίο αναφέρεται στον καρκίνο της συγγραφέως, η οποία νόσησε μετά το θάνατο της μαμάς της από την ίδια αιτία. Συντόνισε και είπε λίγα λόγια για το βιβλίο η Άννα Πατέρα, blogger της διαδικτυακής βιβλιοφιλικής ομάδας «ΜΕ αρέσει το βιβλίο… ΑΦΟΥ!!».

Η Ρίκα Γουβανέλλη, μέλος του Δ.Σ. του συλλόγου, αναφέρθηκε σε στοιχεία που έχουν συλλεχθεί για το ποσοστό της νόσου, αλλά και στις γυναίκες που έχουν ήδη νοσήσει και το έχουν ξεπεράσει -ή όχι…- καθώς και σ’ εκείνες που νοσούν τώρα, τονίζοντας τη μεγάλη σημασία του καθιερωμένου ετήσιου ιατρικού προληπτικού ελέγχου. Η Βούλα Παπατσιφλικιώτη, συγγραφέαςδημοσιογράφος, μίλησε για την εντύπωση που της άφησε η διπλή ιστορία μάνας-κόρης που περιγράφεται μέσα το βιβλίο. Η Ευδοκία Παυλίδου, συγγραφέας, διάβασε αποσπάσματα και στο τέλος ένιωσε την ανάγκη να πει εκτός προγράμματος κι αυτή μερικές κουβέντες για το βιβλίο «Παράθυρο στη ζωή» αλλά κυρίως για την Αγγελική. Το λόγο πήρε η συγγραφέας, η οποία ανέφερε πως αλλιώς περίμενε την παρουσίαση -εννοώντας την πλήρη απουσία μελών του «Άλματος Ζωής», εφόσον μέρος των εσόδων θα πήγαιναν στη ενίσχυση του Συλλόγου- και πως τελικά ήμασταν μια μεγάλη παρέα από αγαπημένα πρόσωπα. Μίλησε για το βιβλίο, για τη ζωή της, χάρηκε που είδε στο κοινό δύο παιδικούς της φίλους και μία κοπέλα από το διαδίκτυο που νόσησαν συγχρόνως και η παρουσίαση έκλεισε με κουβεντούλα μεταξύ του πάνελ και των παρευρισκομένων. Εκείνο που προκαλεί εντύπωση είναι η δύναμη με την οποία η Αγγελική Δαφτσίδου αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει τη νόσο, και η επιθυμία της να βοηθήσει όσο το δυνατόν περισσότερα άτομα να την αντιμετωπίσουν κι αυτά, κάνοντας ομιλίες ανά την Ελλάδα. Ευχόμαστε ούριο άνεμο στα πανιά του! Να είναι ένα βιβλίο που θα αφυπνίσει τις γυναίκες για να δίνουν μεγαλύτερη προσοχή στα μικρά σημάδια που δίνει ο καρκίνος του μαστού, έτσι ώστε να μάθουν να αυτοεξετάζονται, αλλά και να είναι συνεπείς στον προληπτικό τους έλεγχο που θα τους σώσει τη ζωή.

Άδειασα και ξαναγέμισα τον ταξιδιωτικό μου σάκο. ''Μόνον τ' απαραίτητα'' είπα. Κι ήταν αρκετά γι αυτή τη ζωή - και για πολλές άλλες ακόμη. Οδυσσέας Ελύτης

Πόλυ Μίλτου Συνέντευξη

Πόλυ Μίλτου

ΛΑΡΙΣΑ

Η σεξουαλική ζωή μιας κόκκινης κότας, το νέο βιβλίο του Βασίλη Καραναστάση, παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στη Λάρισα. Στην κατάμεστη αίθουσα στον Μύλο του Παπά, φίλοι, συγγενείς και το αναγνωστικό κοινό της πόλης έδωσαν το παρόν στην πρωτότυπη και γεμάτη χιούμορ παρουσίαση. Οι εκπλήξεις της βραδιάς και το γέλιο ήταν άφθονα. Για το βιβλίο μίλησαν η Βασιλική Παπαθανασίου, φιλόλογος, και οι συγγραφείς Ιωάννα Γκανέτσα και Έκτορας Απέργης. Η σεξουαλική ζωή μιας κόκκινης κότας κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΝΟΗ. Ένα βιβλίο διαφορετικό, γεμάτο χιούμορ και οξυδέρκεια για την πραγματικότητα που κατατρέχει τον νεοέλληνα.

Η δηµιουργία φωτίζει και το πιο βαθύ σκοτάδι

Γράφει η Κατερίνα ΜπάρΚα

Μια από τις ομορφότερες πτυχές της ζωής ενός ανθρώπου είναι η έκφραση μέσα από οποιαδήποτε οδό... Είναι η δημιουργία. Όταν κάποιος συνθέτει κάτι είναι σα να γεννά και να φέρνει στο φως ένα «πράγμα» εντελώς καινούριο, νέο και διαφορετικό. Μάλιστα, όταν μια δημιουργία πηγάζει από την ψυχή, τόσο πιο δυνατή και σπουδαία γίνεται η πρώτη. Αυτό συμβαίνει σε οποιονδήποτε τομέα, είτε λέγεται συγγραφή, ζωγραφική, είτε ποίηση, τραγούδι ή θέατρο. Και βέβαια δεν είναι τυχαίο πως οι μεγαλύτερες δημιουργίες αναδείχθηκαν μέσα από τις δυσκολότερες και σκοτεινότερες στιγμές της ζωής. Δεν είναι τυχαίο ότι εξαιρετικά τραγούδια γράφτηκαν μέσα από μια απογοήτευση. Δεν είναι τυχαίο ότι άνθρωποι που ήρθαν αντιμέτωποι με την αρρώστια ή το θάνατο, στράφηκαν στις τέχνες και την έκφραση για να βρουν καταφύγιο. Διότι εκεί που νιώθεις ότι έχεις χάσει το παιχνίδι, ότι είσαι ανήμπορος και χαμένος, ξαφνικά ανακαλύπτεις εκείνο το μικρό κομμάτι του εαυτού σου που είχε κάπου χαθεί στην απαιτητική καθημερινότητα, και σε γυρίζει ξανά στην επιφάνεια πιο δυνατό από ποτέ. Εντελώς απρόσκλητα ξεπηδούν από μέσα σου εικόνες, κόσμοι και ιστορίες κι εσύ τους δίνεις ζωή και αντλείς δύναμη και χαρά από αυτούς, ενώ παράλληλα αισθάνεσαι ικανός ν’ αντιμετωπίσεις τη σκοτεινή σου πραγματικότητα. Και αυτό γιατί όλη αυτή η δημιουργία έχει κάνει τόσο καλό στην ψυχή και το μυαλό σου που κι αυτά με τη σειρά τους βοηθούν το κορμί ν’ ανακάμψει και να βρει τις χαμένες αντοχές. Κι αρχίζει ξανά να εκφράζεται και να δημιουργεί.

οι μεγαλύτερες δημιουργίες αναδείχθηκαν μέσα από τις δυσκολότερες και σκοτεινότερες στιγμές της ζωής

Μυστήρια! Πολλά μυστήρια στη Δανειστική Βιβλιοθήκη του Πολιτιστικού Συλλόγου Εξαμιλίων!

Εκεί που ο συγγραφέας παιδικών βιβλίων Γιώργος Κωνσταντινίδης και ο σκιτσογράφος Σωτήρης Μητρούσης, μάς παρουσίασαν το απόγευμα της Κυριακής της 14ης Απριλίου του 2019 τον ήρωά τους, τον Μπούφο. Μας έλυσαν κάποια από τα μυστήρια που ο αδέξιος κι αστείος ντετέκτιβ τους καλείται να λύσει στις σελίδες των οχτώ βιβλίων της σειράς με γενικό τίτλο «ΕΝΑ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΠΟΥΦΟ», η οποία και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ. Στην κατάμεστη από μικρούς και μεγάλους βιβλιόφιλους αίθουσα εκδηλώσεων του Πνευματικού Κέντρου Εξαμιλίων, στο χώρο του οποίου στεγάζεται από τον Ιούνιο του 2016 η Δανειστική Βιβλιοθήκη, ο συγγραφέας και ο σκιτσογράφος, με αμεσότητα και πηγαίο χιούμορ, μας έκαναν να νιώσουμε μια όμορφη και μεγάλη παρέα. Ένα μυστήριο για τον Μπούφο. Τα παιδιά συμμετείχαν ενεργά στην αφήγηση, γέλασαν με τις γκάφες του Μπούφου και έπαιξαν με τα παιχνίδια που οι δημιουργοί εί-

χαν στις αποσκευές τους, με τα κουΐζ και τους λαβυρίνθους να τα κάνουν να χαίρονται τις στιγμές και να έρχονται όλο και πιο κοντά στο χάρτινο ήρωα και στους ανθρώπους που του έδωσαν πνοή. Ο άσπρος πίνακας που είχε μαζί του ο κύριος Μητρούσης γέμιζε στη στιγμή από το επιδέξιο χέρι του με σκίτσα, σκίτσα που δυναμίτιζαν το γέλιο των παιδιών μα και των μεγάλων! Γιατί μη φανταστείτε πως σα μεγάλοι δεν είχαν ρόλο σε μια παρουσίαση παιδικού βιβλίου, τουναντίον, κι αυτοί σαν μεγάλα παιδιά έλυσαν γρίφους, γέλασαν, γέλασαν... Την εύθυμη αυτή ατμόσφαιρα ήρθαν να καλύψουν με τις όμορφες μελωδίες τους τα μουσικά σύνολα σπουδαστών του ιδρύματος μουσικών μελετών "Σύγχρονο Κορινθιακό Ωδείο''. Οι μικροί μας μουσικοί, υπό την καθοδήγηση της καθηγήτριάς τους Γεωργίας Γιαννακοπούλου, μας χάρισαν τις μελωδίες τους, με τις οποίες και έντυσαν την

αφήγηση, με τραγούδια ζωηρά, κάποια από τα οποία μάλιστα τα έχουν συνθέ-σει για χάρη του Μπούφου! Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με κλήρωση βιβλίων! Η Ομάδα της Δανειστικής Βιβλιοθήκης και η ιδιοκτήτρια του βιβλιοπωλείου ΚΙΒΩΤΟΣ, που σε άψογη συνεργασία μαζί του πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση, κυρία Πηνελόπη Μπισμπίκη, προσέφεραν σε δύο νικητές από ένα βιβλίο της σειράς. Οι μικροί αναγνώστες, έχοντας ανά χείρας τα βιβλία τους, περίμεναν υπομονετικά στην ουρά για να τους τα υπογράψουν οι δημιουργοί τους, κύριος Γιώργος Κωνσταντίδης και κύριος Σωτήρης Μητρούσης, τους οποίους και ευχαριστούμε θερμά που βρέθηκαν στο χώρο μας και μας παρουσίασαν τα βιβλία τους! Για εμάς, για την Ομάδα της Βιβλιοθήκης (Δήμητρα Κωλέτη, Κατερίνα Τσουκάτου, Αφροδίτη Δρίτσουλα και Ρούλα Δρίτσουλα) ήταν μια ιδιαίτερη στιγμή! Ευχαριστούμε όλους όσοι συμμετείχαν!

τηκε ότι με την Για μια στιγμή σκέφ ίσως κάποια ε, χ ήρ υπ υ πο ία γ ερ αν ν πειρασμό να πει το σ ε ιν πα έμ α κ αί υν γ προκειμένου να ότι την κακοποιούσαν γασίας είχε ερ ρά ο αγ Η ά. ει υλ βρει δο κή ώστε ο γίνει τόσο απελπιστι ε μόρια από καθένας αναζητούσ νου να οπουδήποτε προκειμέ υ ή να βρει το ά ει υλ δο τη ει ήσ διατηρ υλειά. μια οποιαδήποτε δο

Νίνα Ζαφειρίου

Σ Υ Ν Ε Ν Τ Ε Υ Ξ Η

Νίνα Ζαφειρίου

Διέσχισαν δεκατρία μέτρα μέσα στον ναό και πήραν τη νότια σκάλα. Κατέβηκαν τέσσερα σκαλοπάτια και βρέθηκαν μπροστά σ’ έναν στενό διάδρομο. Οι ιερείς πήραν από μια αναμμένη δάδα και συνέχισαν να κατεβαίνουν, με την Πυθία να προπορεύεται χωρίς χρεία φωτός, για άλλα τριάντα περίπου μέτρα, αλλάζοντας διεύθυνση επτά φορές κατ’ ορθή γωνία.

Λουσμένο στο φως μυριάδων κεριών, με τα πολύχρωμα μάρμαρα ν’ αστράφτουν και τα ψηφιδωτά να λαμποκοπούν, το εσωτερικό της εκκλησίας μοιάζει με ήλιο. Μοσχοβολιστός από το λιβάνι που καιγόταν κατά τη διάρκεια της ολονυκτίας της προηγούμενης νύχτας, ο αγιασμένος χώρος είναι έτοιμος να δεχτεί το αυτοκρατορικό ζευγάρι για την τελετή της στέψης του Μανουήλ Β’ Παλαιολόγου, με την ανατολή της καινούριας ημέρας...

Yet come, dark thunderstorms, And brood your heavy hours; For when you rain me words, My thoughts are dancing flowers... W. H. DAVIES Η ιδέα για τη δημιουργία του ανήκει στους Paddy Screech (“Buddhish”), Jonathan Privett (“Sidewalk Professor”) και Stephane Chaudat. Αργότερα προστέθηκε και ο τετράποδος φίλος τους (“Star, the dog”). Έριξε άγκυρα από το 2011 κι εκεί μπορείς να βρεις βιβλία όλων των ειδών ή να απολαύσεις κάποιο απ’ τα events που λαμβάνουν χώρα εκεί, όπως βραδιές ποίησης και μουσικές συναυλίες. Το πλοίο (μια ολλανδική φορτηγίδα του 1920 μήκους 50 ποδιών) έχει όλες του τις γωνιές -από τα διαφράγματα ως το ρυμουλκό- γεμάτες από βιβλία, νέα ή μεταχειρισμένα. Ο εξωτερικός του χώρος κοσμείται από ράφια με βιβλία, ενώ εσωτερικά διαθέτει ζεστές κρυψώνες ανάγνωσης, ανάμεσα σε διάφορα συλλεκτικά αντικείμενα χρόνων, όπως το εσωτερικό από ένα πιάνο ή ένα παρασυρόμενο κομμάτι ξύλου που έβγαλαν από τον ποταμό Lea την προηγούμενη μέρα από εκείνη που άνοιξαν για πρώτη φορά. Πριν εξασφαλίσει μια μόνιμη πρόσδεση, αναγκάστηκε να μετακινείται κάθε δεκαπενθήμερο από τις αρχές του καναλιού. Υπέστη και μια ακούσια πλημμύρα, καθώς και οικονομικές δυσκολίες, αλλά είναι και θα είναι πάντα μάχιμο. “If you follow your dream and work hard, you can do it.” Έτσι κι αλλιώς η λογοτεχνία μας ταξιδεύει σε υπερπόντιες θάλασσες…

To Word on water βρίσκεται στο Regent’s Canal. Μια αγκυροβολημένη “βιβλιοφορτηγίδα”! Ένα βιβλιοπωλείο εν πλω. Το μοναδικό στο Λονδίνο.

Μάνη

Μάνη Ένα ανοιχτό μουσείο που συνδυάζει ιστορικά μνημεία με μια απίστευτη, άγρια, φυσική ομορφιά. Μια περιοχή με πυργόσπιτα, καστροπολιτείες, Βυζαντινές εκκλησίες και σπήλαια. Η Μάνη έχει ενενήντα οκτώ παραδοσιακούς οικισμούς από τους εκατόν δεκαοχτώ που διαθέτει η Πελοπόννησος. Στη Μάνη θα συναντήσουμε οκτακόσιους πύργους, επτά κάστρα και περισσότερες από χίλιες Βυζαντινές και μεταβυζαντινές εκκλησίες. Υπάρχουν πολλές επιστημονικές αναφορές για την ετυμολογία της λέξης Μάνη. Η πιο αποδεκτή είναι ότι προέρχεται από την αρχαία λέξη Μανός (γυμνός από βλάστηση) που είναι και η εικόνα του φυσικού της τοπίου. Οι κάτοικοι της Μάνης δείχνουν μεγάλο σεβασμό στις παραδόσεις, στην οικογενειακή τιμή, στους νεκρούς. Μοναδικά ήθη και έθιμα καταγράφονται στη Μάνη. Ανάμεσα σε αυτά και τα μοιρολόγια. Θα κάνουμε μια περιήγηση λοιπόν, σε πύργους, κάστρα, εκκλησίες, σπήλαια, μουσεία και παραλίες. Θα προσπαθήσουμε να γνωρίσουμε όσο καλύτερα γίνεται την ιστορία της περιοχής και τα αξιοθέατα που διαθέτει.

Οι Πύργοι της Μάνης

Σπήλαιο Διρού

Πύργος Τζανετάκη

Ακρωτήριο Ταίναρο

Aula Café

Βιβλία που επιλέξαμε για σας με φόντο τη Μάνη

«Καλημέρα, αγάπη μου… Πιθανόν έτσι να νομίζω, ότι εδώ θα είναι καλή η ημέρα ή ότι εδώ έχει ξημερώματα, ανατολές και ηλιοβασιλέματα. Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν έχει, απλά το άσπρο εναλλάσσεται με μαύρο κι αυτό είναι όλο. Ούτε μπλε ούτε κόκκινα. Συνήθως τις «νύχτες», όταν το μόνο που ακούω είναι η συχνότητα του φωτισμού, σκέφτομαι τη Γη. Πώς το είπα; Τις νύχτες; Ναι, τις νύχτες… Νύχτες εδώ στις παρυφές του κρατήρα δεν έχει. Τι στα λέω, τα ξέρεις. Μια χαρά. Ρομαντικό ακούγεται. Και θα περνάγαμε καλά, λέει, εμείς εδώ. Γιατί, λέει, η Γη είναι κοντά. Φαίνεται, λέει, καθαρά. Όχι αστέρι που λάμπει στο Νότο, όπως φαίνεται από τον Άρη. Τι είναι αυτά, γαμώτο! Ποιος τα σκέφτεται αυτά, γαμώ τα μυαλά τους γαμώ! Θέλω να γυρίσω, αγάπη μου. Κυρίως αυτό που μου ‘ρχεται στο μυαλό είναι η μυρωδιά από το ζεστό ψωμί κάποιου φούρνου που ξημερώνει μαζί μου…»

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΣΑΒΒΑΤΟΥ

Ποιο θεωρείται ως το καλύτερο λογοτεχνικό έργο όλων των εποχών;

Από τις εκδόσεις Σαΐτη κυκλοφορεί το νέο βιβλίο της παιδαγωγού και συγγραφέως Σοφίας Γραμμόζη-Σωπίκη. Η εικονογράφηση του βιβλίου είναι της Λέλας Στρούτση και απευθύνεται σε ηλικίες από 8+. Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα ιστορία που προβάλλει στους μικρούς αναγνώστες τη σημασία της σωστής και υγιεινής διατροφής. Αναφέρεται στη σωστή καλλιέργεια τροφίμων, χωρίς χημικές ουσίες. Μέσα από τη μυθοπλασία, η συγγραφέας τονίζει τις αλλαγές που έχουν επέλθει στη διατροφή μας τα τελευταία χρόνια. Μεταλλαγμένα τρόφιμα, τρόφιμα με χημικές ουσίες που φουσκώνουν το σώμα των ανθρώπων, τρόφιμα που δε μυρίζουν όπως παλιά, ούτε έχουν την ίδια γεύση που είχαν κάποτε.

Η αποθήκη ήταν φίσκα από αμέτρητα πακετοφαγητά σε διάφορα χρώματα, το καθένα με τον αριθμό του. Περιείχαν ό,τι φαγητό μπορεί να φανταστεί και να επιθυμήσει κανείς για το πρωινό, το δεκατιανό, το μεσημεριανό και το βραδινό του. Το κείμενο της συγγραφέως δίνει τροφή για σκέψη και πολλές συζητήσεις με τα παιδιά, πάνω στο θέμα της σωστής διατροφής και της σημασίας της για τον ανθρώπινο οργανισμό. Μια ιστορία που τα παιδιά θα απολαύσουν διαβάζοντάς τη, αλλά σίγουρα θα τα βάλει και σε σκέψεις για την ποιότητα των τροφών που καταναλώνουν. Ενδεχομένως, «Η επιστροφή του Βασιλιά Γιγαντόκαρδου» να γίνει η αφορμή για να εντάξουν στη διατροφή τους περισσότερες υγιεινές τροφές.

Σύντομα άρχισαν να παχαίνουν και να χάνουν το ροδαλό τους χρώμα. Έγιναν μαλθακά και δυσκίνητα, νύσταζαν συνέχεια και δεν είχαν όρεξη ούτε για παιχνίδι.

Μακριά η ζωή κι απόμακρα ο θάνατος εδώ ζωή και θάνατος ένα». Ακούστηκε η γλυκάδα του τραγουδιού του και η μνήμη πάνω στο όνειρο το χωριό μου και το πρωινό ξύπνημα από το αηδόνι του γειτονικού σύδεντρου.

Πηγή Γρύλλη

Συνέντευξη

ή γ η Π η λ λ ύ Γρ

Νικόλαος Γύζης

Ο μοναχικός Αντώνης και η νεράιδα της χαράς

Δεν είχε σημασία. Εφόσον του έδινε την άδεια να την προστατέψει δεν μπορούσε να χάσει την ευκαιρία. Και μόνο που την ακουμπούσε ένιωθε αμέσως πως ο χρόνος της ήταν οριακά τόσο λίγος που δεν ήταν σίγουρος αν θα μπορούσε να καταφέρει να εκπληρώσει αυτό που είχε στο μυαλό του.

Έναν μήνα ακριβώς βασανίζομαι με τις λέξεις που θα πρέπει να αποτυπώσω σε αυτήν εδώ την κριτική. Περίμενα υπομονετικά να το τελειώσει και η φίλη μου η Δέσποινα ώστε να το συζητήσουμε, αλλά και να μιλήσω με την συγγραφέα ώστε να έχω μια πιο ολοκληρωμένη άποψη. Ο λόγος είναι ο εξής: Ο Θνητός Γιος έχει μια από τις πιο δημιουργικές και ευφάνταστες πλοκές που έχω συναντήσει. Όσον αφορά το κομμάτι της φαντασίας, είναι άνετα πολύ πιο πάνω από πολλά βιβλία του είδους του. Πραγματεύεται ένα θέμα που λίγοι τολμούν -ο αφορισμός από την Εκκλησία εξάλλου είναι πάντα ένας μεγάλος φόβος για όσους τολμούν να πιάσουν θέματα αγγέλων & δαιμόνων- και φαίνεται ότι έχει δουλευτεί μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας ώστε να δώσει στον αναγνώστη να καταλάβει όλο το σκηνικό ώστε να έρθουν τα επόμενα βιβλία και να αναπτυχθεί η πλοκή. Και κάπου εδώ κάνουμε ένα διάλειμμα για να αναφερθώ σε μερικά πράγματα. Είμαι καταραμένη. Σε περίπτωση που υπήρχε έστω και μια αμφιβολία μέχρι τώρα, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι είμαι καταραμένη. Για ποιο πράγμα θα ρωτήσετε και θα σας απαντήσω φυσικά. Να βρίσκω τα καλύτερα μα συνάμα τα πιο προβληματικά βιβλία της ελληνικής λογοτεχνικής σκηνής.

Δεν ξέρω εάν εγώ είμαι τυχερή ή η συγγραφέας που έπεσε στα δικά μου χέρια και όχι σε κάποιου άλλου, καθώς εγώ έχω μια γνώση παραπάνω στο θέμα. Η συγγραφέας έχει δυσλεξία. Δεν είναι κάτι κρυφό, η ίδια το είπε στην παρουσίασή της. Ζώντας με έναν άνθρωπο τα τελευταία 8 χρόνια της ζωής μου που έχει αυτήν την ιδιαιτερότητα, θέλω να πω τα εξής: Η φαντασία τους είναι αξιοζήλευτη. Το μυαλό τους τρέχει με ταχύτητα φωτός συλλαμβάνοντας ιδέες που ίσως κάποιος άλλος να μην μπορούσε, όσο ζωηρή φαντασία και να είχε. Όμως αυτή τους η ταχύτητα τους επηρεάζει, κάνοντάς τους να γράφουν στο χαρτί παραπάνω πληροφορίες από όσο χρειάζεται, και θα μιλήσω συγκεκριμένα: Όταν γράφω εγώ, έχω την κριτική σκέψη να έχω πρόσωπο-ρήμα-αντικείμενο και να μην αναπτύξω όλη την τοπογραφία του μέρους γιατί θα κουράσει. Η δυσλεκτική φίλη μου, όχι. Για αυτό τον λόγο η επιμέλεια πρέπει να γίνει από κάποιον που μπορεί να συνεργαστεί και να κατανοήσει το κείμενο που έχει στα χέρια του. Στον Θνητό Γιο δεν έγινε. Η ιστορία σου κρατάει το ενδιαφέρον μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο, ακόμα και στα σημεία που η πλοκή δεν εξελίσσεται και μένει στάσιμη. Τα λάθη όμως είναι πολλά. Είμαι άτομο με OCD! Δεν μπορώ τα ορθογραφικά λάθη και για κακή μου τύχη, δεν έχω πιάσει βιβλίο στα χέρια μου εδώ και 2 χρόνια που να μην έχει ξεφύγει ούτε μια τελεία, ανεξαρτήτως εκδοτικού οίκου. Όμως εδώ το θέμα παραπάει. Η επιμέλεια είναι ανύπαρκτη και είναι απαράδεκτο γιατί δείχνει μηδενικό σεβασμό απέναντι στο έργο του συγγραφέα. Το ορκίζομαι, εάν ο επιμελητής είχε αφιερώσει έστω και 2 ώρες από τη ζωή του για να διορθώσει έστω τα πιο εξόφθαλμα λάθη, θα κρατούσαμε όλοι στα χέρια μας ένα άλλο βιβλίο. Το εξώφυλλο, επιμελημένο από την προσωπική αγαπημένη μου Λίλα Κίσσα-Φραγκομίχαλου, είναι ένα έπος. Η γραμματοσειρά δεν μου άρεσε καθόλου και ειδικά στην περίληψη πίσω, η σκίαση τα κάνει δυσανάγνωστα. Είμαι του πιο μινιμαλιστικού στυλ και το βρήκα λίγο φορτωμένο. Στο εσωτερικό, οι γραμματοσειρές εναλλάσσονται πράγμα που κουράζει από την στιγμή που δεν υπάρχει εναλλαγή POV. Επίσης υπάρχει ένα μικρό σχεδιάκι στην έναρξη των κεφαλαίων, το οποίο το βρήκα πολύ έξυπνο και καλοσχεδιασμένο. Σε γενικές γραμμές, η πλοκή σε κρατάει. Αλλά μονάχα η πλοκή. Ό,τι χάνει σε βαθμολογία, είναι αποκλειστικά για την μηδενική επιμέλεια. Είμαι σίγουρη ότι η κυρία Καλαφάτη, θα μεριμνήσει στο επόμενο, ώστε να μας δώσει ένα ακόμα δυνατό μυθιστόρημα, αλλά άρτιο αυτή την φορά.

Η λογική του ακόμα αρνιόταν να συνεργαστεί. Ένιωθε πολύ έντονα ότι κάτι έλειπε από όλα αυτά, κάτι δεν ταίριαζε, αλλά δεν μπορούσε να το δει με τίποτα

Τίποτα δεν με προειδοποιεί πριν κολλήσει με ορμή τα χείλη του πάνω στα δικά μου, με το δυνατό στόμα του σχεδόν να με πονάει. Η κίνησή του ξεχειλίζει τόσο πολύ από απόγνωση και πείνα, που νιώθω σχεδόν χαμένη. Χαμένη στον Χάρντιν. Χαμένη στην αλμυρή γεύση των δακρύων μου στα χείλη και των δυο μας, χαμένη στα μπλεγμένα στα μαλλιά μου δάχτυλά του.

Μια παρέα παιδιών με ήρωα τον Γιώργη, αφήνει το στίγμα της στα δύσκολα χρόνια της επτάχρονης δικτατορίας που σημάδεψε τη χώρα μας. Ο κεντρικός ήρωας του συγγραφέα, ο Γιώργης, προέρχεται από μια οικογένεια που τον περιβάλλει με αγάπη. Γνωρίζει την αληθινή φιλία, τον εφηβικό έρωτα στα μάτια της Ναυσικάς και όσο μεγαλώνει διαμορφώνει τον χαρακτήρα του μέσα από τις φάρσες ,τις συμβουλές των γονιών του, τους καβγάδες με τους φίλους του, αλλά και τις τιμωρίες από τον εθνικόφρονα δάσκαλο που δε συμπαθεί καθόλου.

Η βίτσα ήταν το απαραίτητο αξεσουάρ του. Δεν την κουβάλαγε μαζί του, πάντα τον περίμενε σε περίοπτη θέση πάνω στην υπερυψωμένη έδρα, αλφαδιασμένη από τους επιμελητές δίπλα από τον κατάλογο με τα ονόματα των παιδιών, βρισκόταν σε κοινή θέα ώστε να τους υπενθυμίζει το λόγο της παρουσίας της. Τα γεγονότα όμως τον φέρνουν αντιμέτωπο με τη σκληρή αλήθεια της εποχής. Ο Γιώργης αναγκάζεται να αποχωριστεί την εκλεκτή του Ναυσικά και να συνεχίζει να ζει με τη θύμησή της. Οι γονείς του, με τις συμβουλές τους διαμορφώνουν εν μέρει το χαρακτήρα του. Σιγά σιγά αντρώνεται, ωριμάζει. Αλλαγές έρχονται στη ζωή του με το πέρασμα του χρόνου. Κάποιες ευχάριστες και άλλες δυσάρεστες. Αλλάζουν και οι ζωές των φίλων του.

Προς αυτή στράφηκαν τα μάτια των μαθητών, σαν αντίκρυσαν αυτό το παράξενο κι απρόσμενο χαμόγελο του δασκάλου, ένα χαμόγελο που τους έκανε να απορούν και να κοιτάζουν με νόημα ο ένας τον άλλο. Ένα βιβλίο με άμεση γραφή που αγγίζει τον αναγνώστη μέσα από την παιδική αθωότητα των ηρώων και επαναφέρει θύμησες στους μεγαλύτερους από το ταραχώδες πολιτικό περιβάλλον των χρόνων εκείνων. Ένα βιβλίο που διαβάζεται με μια ανάσα και συνδυάζει χιούμορ και συγκίνηση. Είμαι σίγουρη ότι θα το απολαύσετε και θα σας ταξιδέψει σε μια εποχή που οι νεότεροι θα γνωρίσουν και οι πιο μεγάλοι σε ηλικία αναγνώστες, θα θυμηθούν δυσάρεστα γεγονότα που είχαν θάψει βαθιά μέσα τους.

Η δίψα μας για Είμαστε όλοι ορφανοί. όρεστη. παρηγοριά είναι ακ αποχωρίστηκα τους Ήμουν δέκα ετών όταν ίρουν άκρας υγείας χα γονείς μου. Και οι δύο παύω να κινώ γη και ν δε σήμερα, αλλά εγώ τι από την πρότερη ουρανό για να βρω κά ξέρω. Ψάχνω το ζωή. Τι ακριβώς δεν ίχνος πριν από την α Έν . ος αφ έδ νο γο χέ αρ ου. κατάρρευση του κόσμ

Σα βγεις στον πηγαιμό βρεις την A

για Βενετία, να εύχεσαι να Acqua Alta

Acqua Alta

Αλλά το πιο ανατριχιαστικό ήταν οι φωνές. Εκείνες οι φωνές των παιδιών που ηχούσαν στα αφτιά της, να γελούν και να συζητούν χαρούμενα. Ήταν ακριβώς αυτό το σπίτι που περιέγραφαν οι ιστορίες της “Γειτονιάς των Φαντασμάτων”.

Άρχισα να ψάχνω τις αγγελίες για δουλειά. Τίποτα. Κανείς δεν ζητούσε να προσλάβει ένα κανονικό τέρας. Σαν να μη χρειαζόμουν πουθενά, ούτε καν για μπαμπούλας.

Επικοινωνήστε στο thematofylakes.official@gmail.com

Θέλεις το δικό σου περιοδικό; thematofylakes.official@gmail.com

ΘΕΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ ΛΟΓΩ ΤΕΧΝΩΝ ΜΗΝΙΑΙΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΕΧΝΩΝ