PAGPUPUKSA SA LAHING PARASITIKO

EVERLINDA OLID

Hindi pa nakuntento ang lahi ng mga kuto sa dugong sinipsip Sa anit ng patpating katawan

Ng matandang namamalimos sa lansangan Ilang dekada man ang dumaan.

Busog man sa ninakaw na yama’y ‘di mapapakali Ang kanilang sikmurang gahaman.

Ilang ulit mang tirisin ang kanilang lumulobong katawan, Sila’y hahanap ng paraan

Upang patuloy na makinabang sa ‘di nila pinaghirapan

Paulit-ulit na lalawayan ang hibla ng mga buhok

Hindi palalagpasin ang bawat sulok

Uubusin nang sagaran ang lakas ng naghihingalong katawan

Upang mapatunayan na angkan nila’y makapangyarihan

Ngunit darating ang araw na ang ale ay maririndi sa kakakamot sa ulong naaagnas

Mapagtatantong ‘di sapat ang pagkamot, kinakailangan niya’y makaalpas!

Kaya’t kukunin niya ang gunting at sariling repleksyo’y pagmamasdan Handa na siyang isiwalat ang lagim ng mga parasitikong nanahan Sa kanyang sariling tahanan, Magpapatuloy siya upang ipaalala na siya’y makapangyarihan, Na pagmamay-ari niya ang kanyang katawan

Sugatan ma’y ‘di malilimutan ng kanyang isipan Ang kasamaan ng mga parasitikong naghahari-harian

Ikikintal sa puso’t isipan ang mga aral na natutunan, Upang lahi ng mga kuto’y maglaho nang tuluyan.