Temat wydania

Sylwia Różycka

- O granicach lubię myśleć z rozmachem

Gra, śpiewa, czaruje talentem, ale to nie wszystko. Sylwia Różycka to wulkan energii, którą pożytkuje w kolejnych projektach.

ROZMAWIAŁA MAŁGORZATA KLIMCZAK / FOTO EWA BERNAŚ

Założyłaś Fundację START – co to za projekt i jaki ma cel?

- Fundacja Start ma charakter kulturalno-sportowy, bowiem powstała z potrzeby wspierania i integrowania ludzi związanych z kulturą, sztuką i sportem. Reprezentowanie i promowanie tych dziedzin w kraju, a w przyszłości poza jej granicami są naszym głównym celem, ponieważ są one ściśle związane z moim scenicznym życiem oraz mojego męża, alpinisty. Jestem bardzo wdzięczna Monice Chomiuk, która mnie do jej założenia zainspirowała.

Musical, dramat, scena kabaretowa – jako artystka

odnajdujesz się w różnych formach. - Jak to się mawia: żeby wejść na kolejną górę, trzeba zejść z poprzedniej. Od zawsze czułam w sobie energię wyruszenia w drogę. Gdy tworzysz, ulepszasz, odkrywasz, poznajesz, próbujesz „nowego” jednocześnie poddajesz się najlepszej terapii, jaką kiedykolwiek wymyślono.

Muzyka, koncerty i zespół FeelHormones. Jaką rolę

odgrywają te aktywności w twoim życiu? - Dzięki kolejnym doświadczeniom scenicznym poznaję smaki tego zawodu odkrywam, kim jestem i czego potrzebuję, i jak to wpływa na jakość tego, czemu się poświęcam. Taki sojusz ze sobą pozwala na pewną odporność opartą na własnym potencjale i kreatywności.

Zagrałaś Edith Piaf. Po spektaklu były pozytywne recenzje i nagroda dla najlepszej aktorki. Ale ciekawi mnie, co ta

sama postać wniosła w twoje życie? - Dała mi poczucie, że jestem potrzebna scenie, że mogę być nośnikiem doświadczeń tak wspaniałych osobowości, że mogę przekazać dzięki nim wiadomość innym, jak to jest, gdy żyjesz w określony sposób, dokonując tych czy innych wyborów.

Czym jest dla ciebie aktorstwo - możliwością bycia każdym

w pracy, pasją, zawodem, sposobem na życie? - Wszystkim. Po trochu.

Odwaga i przekraczanie granic w życiu to potrzeba czy konieczność? Czy odwaga jest matką rozwoju w życiu

zawodowym i osobistym? - Odwaga uwalnia potencjał, daje wgląd w nasze zdolności, prowadzi taki wewnętrzny dialog z odciskiem duszy, budzi nas. O granicach lubię myśleć z rozmachem, lubię poza nie wykraczać. Połączenie odwagi z przekraczaniem granic, o ile nie wiąże się z krzywdą, powoduje transformację. A to zawsze jest rozwojowe.

Jakie znaczenie mają dla ciebie nagrody za role? - Trafiamy na siebie nie bez powodu (uśmiech). Są obfitością w życiu zawodowym, motywują do dalszego rozwoju.

Jak wyglądają twoje relacje z widzami? - Mamy to szczęście jako aktorzy uczestniczyć w rzeczywistości muzycznej sceny kabaretowej Czarny Kot Rudy, stworzonej przez dyrektora Adama Opatowicza. Tam jest ISTOTA SPOTKANIA.

Teatr Polski w Szczecinie – jakie to miejsce pełni rolę w twoim

życiu? - Teatr Polski to dla mnie kolejna szkoła, możliwość, z której mogłam skorzystać. Pięknie mi się z nim poukładało, za co jestem bardzo wdzięczna. Postaram się wpływać na jakość tego miejsca jak najlepiej potrafię.

Jakie masz nadzieje, oczekiwania, plany związane

z rozbudową i nowym otwarciem Teatru Polskiego? - Jako świeżo upieczona pani prezes (uśmiech). Fundacji START poza fundacyjnymi projektami z przyjemnością przysłużę się kształceniu kolejnych pokoleń pod kątem aktorstwa, śpiewu i tańca, tworząc coś w rodzaju przestrzeni edukacyjnej dla młodych talentów, które swoje pierwsze kroki będą mogły stawiać na unowocześnionych scenach Teatru Polskiego. Jako aktorka - nie mogę się ich doczekać. Niczego nie oczekuję, za to spodziewam się wszystkiego (uśmiech).

Sylwia Różycka

Aktorka scen muzycznych i dramatycznych. W 2008 roku dyrektor Adam Opatowicz zaproponował jej współpracę w Teatrze Polskim, gdzie do dzisiaj szlifuje swój kunszt. Do szczególnie cenionych przez nią scen należy ta najmniejsza w Teatrze Polskim - Czarny Kot Rudy. Poza macierzystym teatrem współpracuje również z Operą na Zamku w Szczecinie oraz Teatrem Muzycznym w Poznaniu czy Teatrem Roma. Posiada w swoim repertuarze programy artystyczne, spektakle urozmaicone stylowo i tematycznie (poezja śpiewana, piosenka aktorska, musicale, sztuki teatralne).