Dünyanın bütün işçileri, birleşin!
DÜNYA DEVRİMİ
Enternasyonal Komünist Akım Sayı 4 Mart-Nisan 2009 -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------İsrail’den Enternasyonalist Bir Ses s.3 / Gazze: Savaş Madurlarıyla Dayanışmak Bütün Sömürücülere Karşı Sınıf Savaşı Yürütmektir s.4 / Yunanistan’daki Öğrenci Hareketi ile Dayanışma s.6 / Atina’da Sendika Genel Merkezi İşgal Edildi s.9 / “Krize Karşı” 15 Şubat Mitinginin Ardından: Tek Çözüm İşçi Sınıfının Bağımsız Birleşik Mücadelesi s. 10 / Osmanlı İmparatorluğu’nda İşçi Hareketleri, Sendikalar ve Sosyalizm s. 11/ Enternasyonalist Komünist Sol Kendisini Feshederek Enternasyonal Komünist Akım’a Katıldı s. 20
GAZZE’DEKİ KATLİAM MİLLİYETÇİLİK VE İŞÇİ SINIFI Bu, komünistlerin böyle çatışmaları nasıl değerlendirdiğine bakarken aklımızda bulundurmamız gereken önemli bir nokta.
Dünyanın heryerinde insanlar Gazze’de İsrail tarafından gerçekleştirilen katliamlara dair dehşete düştüklerini ve tiksinti duyduklarını gösterdiler. Bu yazının amacı olayın bu yanının detaylarına girmek olmasa da, 1200’den fazla Filistinliye karşı 13 İsraillinin hayatını kaybetmiş olması açıkça bunun iki eşit güç arasında bir mücadele değil, basitçe bir katliam olduğunu gösteriyor.
Bazı ülkelerde İsrail’in sözde “mefs-i müdafasına” destek olsa ve hatta katliamları destekleyen bazı eylemler bile gerçekleşmiş olsa da, heryerde katliamlara karşı yapılan eylemler çok daha büyüktü, Şam’da, Madrid’de, Kahire’de, İstanbul’da hatta İsrail’de yüzbinlerce kişinin katıldığı eylemler gerçekleşti. Dünya genelinde görülüyor ki devletlerin çoğu İsrail’in saldırısını kınamayı reddettiyse de veya hatta desteklediyse bile açık destek vermekten herkes kaçında. “İslam dünyası” olarak tasfir edilen yerlerde en belirgin örneği Suriye’de olmak üzere çoğu kez saldırıların kınayan eylemler doğrudan devlet tarafından düzenlendi. Türkiye’de de Cumhurbaşkanı Gül’ün nasılsa “İsrail’in Gazze’yi bombalaması Türkiye Cumhuriyetine saygısızlıktır” gibi bir yorum yapmaya başarabilmesi ve Tayyip’in bir anlık da olsa ikincil bir uluslararası medya yıldızı olmayı başarması gibi durumlar gördük. Hem Arap ülkelerinin çoğunda, hem de Türkiye’de, toplumdaki bütün siyasi güçler bu mesele etrafında birleşmişti. Böyle bir “ulusal birlik” ortaya çıktığında, devrimcilerin sormaları gereken ilk soru, burada hangi sınıfın çıkarlarının temsil edildiği. Cevabın işçi sınıfının çıkarları olmadığını kesinlikle biliyoruz.