B jak beatyfikacja: kardynał Stefan Wyszyński

kardynał Stefan Wyszyński

Z POWODU ZAPLANOWANEJ NA 7 CZERWCA TEGO ROKU BEATYFI‐KACJI KARDYNAŁA STEFANA WYSZYŃSKIEGO W TYM NUMERZE ENCYKLOPEDIĘ WIARY OTWIERAMY WŁAŚNIE NA POJĘCIU „BEATYFIKACJA”. UROCZYSTOŚCI ZOSTAŁY PRZEŁOŻONE NA CZAS NIEOKREŚLONY, JEDNAK MIMO TO TEN ARTYKUŁ POŚWIĘCIMY HISTO‐RII ŻYCIA PRYMASA TYSIĄCLECIA.

Młodość

Jest początek XX wieku. 1 sierpnia 1901 roku w niewielkiej miejscowości między Mazowszem a Podlasiem przyszedł na świat Stefan, syn Stanisława i Julianny Wyszyńskich. Jego matka zmar ła szybko, mając zaledwie 33 lata, po urodzeniu kolejnego dziecka w roku 1910. Stefan Wyszyński w latach 1912- 1914 uczęszczał do gimnazjum im. Woj‐ciecha Górskiego w Warszawie. Jego naukę przerwała wojna. Po dwóch latach kontynuował ją w Łomży.

Kapłan

Po zdaniu matury wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego we Włocław‐ku. Ze względu na stan zdrowia nie mógł przyjąć święceń kapłańskich 29 czerwca 1924 roku, wtedy gdy przyjmowali je jego koledzy. Tego dnia trafił do szpitala. Sam został wyświęcony później – 3 sierpnia. Samotnie. Dwa dni po tym wydarzeniu odprawił Mszę prymicyjną przed Cudownym Obrazem Matki Bożej na Jasnej Górze.

Po święceniach przez rok pełnił obowiązki wikariusza katedry włocław‐skiej, obejmując jednocześnie stanowi‐sko redaktora dziennika „Słowo Kujaw‐skie”. W kolejnych latach studiował prawo kanoniczne i nauki społeczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.

W latach 1929-1930 udał się do państw Europy Zachodniej, aby przyglądać się problemom związków zawodowych, katolickich organizacji młodzieży robotniczej i ruchom społecznym. Po powrocie do kraju prowadził Chrześci‐jański Uniwersytet Robotniczy, był dy‐rektorem Diecezjalnych Dzieł Misyj‐nych. W grupie trzydziestu młodych osób w wieku 20-22 lat prowadził rozważania do encykliki społecznej Leona XIII Rerum novarum. Z czasem stał się sędzią Sądu Biskupiego we Włocławku. Tuż przed wybuchem wojny został mianowany także członkiem Rady Społecznej przy prymasie Polski.

W czasie wojny przebywał weWrociszewie, koncentrując się na pracy naukowej. Opracował wtedy serię kazań o tematy‐ce społecznej. Następnie udał się do Kozłówki, by podjąć się opieki duchowej nad grupą sióstr i niewidomych dzieci przesiedlonych z Lasek pod Warszawą. W roku 1942 stał się kapelanem szpitala powstańczego w Laskach i okręgu wojskowego Żoliborz. Po wojnie wrócił do W łocławka i został rektorem Wyższego Seminarium Duchownego, jednocześnie sprawował też funkcję proboszcza w dwóch parafiach.

Biskup

4 marca 1946 roku papież Pius XII mianowa ł księdza Wyszyńskiego biskupem lubelskim. Jego wątpliwości, mo tywowane między innymi ów‐czesnym stanem zdrowia, kardynał August Hlond rozwiał, mówiąc: „Papie‐żowi się nie odmawia”. Ksiądz Wyszyński przyjął sakrę biskupią z rąk prymasa Polski 12 maja 1946 roku na Jasnej Górze. Wspó łkonsekratorami byli biskup Radoński z Włocławka i biskup Czajka z Częstochowy. Jako swoje zawołanie biskupie przyjął słowa Soli Deo.

26 maja 1946 roku odbył się ingres biskupa Wyszyńskiego do katedry w Lublinie. Od początku starał się podnieść na duchu powierzony mu lud: wizytował, wygłaszał liczne kazania, prowadził rekolekcje, organizował kursy katechetyczne, wykładał na uniwersyte‐cie.

Prymas

12 listopada 1948 roku, w uroczystość Pięciu Polskich Braci Męczenników, Pius XII mianował pasterza lubelskiego prymasem Polski. Bullę nominacyjną podpisano kilka dni później. 2 lutego mi a ł mi e js c e in g res p r ym as a

KARDYNAŁ STEFAN WYSZYŃSKI (Z LEWEJ) I ABP ANTONI BARANIAK W RZYMIE W TRAKCIE SOBORU WATYKAŃSKIEGO II

Wyszyńskiego do Katedry Gnieźnień‐skiej, następnie Katedry Warszawskiej.

Jako prymas pracował w trudnych cza‐sach. Szukał sposobu porozumienia się Kościoła w Polsce z panującym wtedy rządem, z którym 14 kwietnia 1950 podpisał porozumienie mające na celu uregulowanie sytuacji Kościoła w Pol‐sce.

Kardynał

12 stycznia 1953 roku na konsystorzu w Rzymie został mianowany kardyna‐łem. W tym samym czasie władze Pol‐skiej Rzeczpospolitej Ludowej, pomimo zawartego porozumienia, przeszły do walki z Kościołem. Wielu duchownych zostało zatrzymanych, a kardynałowi Wy s z yń s ki emu zo s t a ł od e b r an y paszport. Nocą 25 września 1953 roku został aresztowany przez władze państwowe i wywieziony z Warszawy. Wi ę zi o n o g o w R yw a ł d zi e k o ł o Grudziądza, Stoczku koło Lidzbarka Warmińskiego, Prudniku Śląskim oraz w Komańczy, gdzie w duchowej łączności z wiernymi na Jasnej Górze złożył Jasnogórskie Śluby Narodu. 28 paź‐dziernika 1956 roku powrócił do Warszawy.

Millenium

W roku 1957 zainaugurował Wielką Nowennę, czyli dziewięcioletni czas przygotowania Polaków do obchodów tysiąclecia chrześcijaństwa w naszej ojczyźnie. Był to program odnowy Polski w oparciu o Jasnogórskie Śluby Narodu. W tym czasie w całym kraju trwała peregrynacja kopii Obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej. Prymas przewodniczył wszystkim uroczystościom milenijnym. Punktem kulminacyjnym uroczystości było święto Matki Bożej Królowej Polski w roku 1966. W tym dniu prymas