©2020 TYPO-GRACZE. Bogata historia Gilla

R HU RT

I A TO ER LL I W RO

C LL

ER IC GIL ER IC GILL

IC GILL ER IC

C LL

ER IC GILL ARTHUR

ERIC ROWTON

GILL ER IC GILL

TYPOGRAPHY

ER IC GILL

ERIC GILL

Biografia, życie i twórczość Arthur Eric Rowton Gill.

6-9

ARTS & CRAFTS

Grupa zrzeszająca artystów angielskich. Esej o typografii.

10 - 11

GILL SANS

Historia powstania fontu, budowa, odmiany oraz wykorzystanie fontu.

12 - 17

JOANNA 18 - 21

Historia powstania fontu, budowa oraz odmiany.

PERPETUA

Historia powstania fontu, charakterystyka.

22 - 25

GOLDEN COCKEREL 26 - 27

SOLUS

Charakterystyka fontu.

28 - 29

KOLOFON 30

Historia powstania fontu.

ARTHURERICROWTONGILLARTHURERICROWTONGILLARTHURERI CROWTONGILLARTHURERICROWTONGILLARTHURERICROWTON GILLARTHURERICROWTONGILLARTHURERICROWTONGILLARTHU RERICROWTONGILLARTHURERICROWTONGILLARTHURERICROWT ONGILLARTHURERICROWTONGILLARTHURERICROWTONGILLART HURERICROWTONGILLARTHURERICROWTONGILLARTHURERICRO WTONGILLARTHURERICROWTONGILLARTHURERICROWTONGILL ARTHURERICROWTONGILLARTHURERICROWTONGILLARTHURERI CROWTONGILLARTHURERICROWTONGILLARTHURERICROWTON GILLARTHURERICROWTONGILLARTHURERICROWTONGILLARTHU RERICROWTONGILLARTHUR ERICROWTONGILLARTHUR ERICROWT ONGILLARTHURERICROWTONGILLARTHURERICROWTONGILLART HURERICROWTONGILLARTHURERICROWTONGILLARTHURERICRO WTONGILLARTHURERICROWTONGILLARTHURERICROWTONGILL ARTHURERICROWTONGILLARTHURERICROWTONGILLARTHURERI CROWTONGILLARTHURERICROWTONGILLARTHURERICROWTON GILLARTHURERICROWTONGILLARTHURERICROWTONGILLARTHU RERICROWTONGILLARTHUR ERICROWTONGILLARTHUR ERICROWT ONGILLARTHURERICROWTONGILLARTHURERICROWTONGILLART HURERICROWTONGILLARTHURERICROWTONGILLARTHURERICRO WTONGILLARTHURERICROWTONGILLARTHURERICROWTONGILL ARTHURERICROWTONGILLARTHURERICROWTONGILLARTHURERI CROWTONGILLARTHURERICROWTONGILLARTHURERICROWTON GILLARTHURERICROWTONGILLARTHURERICROWTONGILLARTHU RERICROWTONGILLARTHUR ERICROWTONGILLARTHUR ERICROWT ONGILLARTHURERICROWTONGILLARTHURERICROWTONGILLART HURERICROWTONGILLARTHURERICROWTONGILLARTHURERICRO WTONGILLARTHURERICROWTONGILLARTHURERICROWTONGILL ARTHURERICROWTONGILLARTHURERICROWTONGILLARTHURERI CROWTONGILLARTHURERICROWTONGILLARTHURERICROWTON GILLARTHURERICROWTONGILLARTHURERICROWTONGILLARTHU RERICROWTONGILLARTHUR ERICROWTONGILLARTHUR ERICROWT ONGILLARTHURERICROWTONGILLARTHURERICROWTONGILLART HURERICROWTONGILLARTHURERICROWTONGILLARTHURERICRO WTONGILLARTHURERICROWTONGILLARTHURERICROWTONGILL ARTHURERICROWTONGILLARTHURERICROWTONGILLARTHURERI CROWTONGILLARTHURERICROWTONGILLARTHURERICROWTON GILLARTHURERICROWTONGILLARTHURERICROWTONGILLARTHU RERICROWTONGILLARTHUR ERICROWTONGILLARTHUR ERICROWT ONGILLARTHURERICROWTONGILLARTHURERICROWTONGILLART HURERICROWTONGILLARTHURERICROWTONGILLARTHURERICRO WTONGILLARTHURERICROWTONGILLARTHURERICROWTONGILL

Arthur Eric Rowton Gill, ur. 22 lutego 1882, zm. 17 listopada 1940, angielski rzeĹşbiarz, grafik, grawer, projektant typograficzny iÂ pisarz.

Arthur Eric Rowton Gill Gill urodził się w Brighton, syn nonkonformistycznego ministra. Będąc praktykantem u londyńskiego architekta, zafascynował go świat kaligrafii, do którego wszedł, uczęszczając na zajęcia prowadzone przez Edwarda Johnstona. Był pod głębokim wpływem oddanego podejścia Johnstona do pracy i postanowił dołączyć do świata sztuki i rzemiosła. Został także członkiem-założycielem nowo utworzonego Wydziału Królewskich Projektantów Przemysłu. Gill otrzymał tytuł Royal Designer for Industry, najwyższą brytyjską nagrodę dla projektantów, przyznawaną przez Royal Society of Arts. Royal Designer for Industry to wyróżnienie ustanowione przez British Royal Society of Arts (lub RSA) w 1936 r. W celu promowania wysokiego standardu wzornictwa przemysłowego i poprawy statusu projektantów. Jest przyznawany osobom, które osiągnęły „trwałą doskonałość w zakresie estetyki i wydajności projektowania dla przemysłu”. Eric Gill uzyskał wyróżnienie za „Typografia i grawerowanie drewna” w 1936 r.

PROJEKTOWANIE Przez większość XX wieku projektowanie krojów było procesem dwuetapowym: projektant robił rysunki, a następnie zespół inżynierów wdrażał projekt, często wprowadzając zmiany w projekcie, aby działał technicznie. W niektórych przypadkach doprowadzało to do dialogu między projektantem a inżynierem. Często po wykonaniu wstępnych rysunków projektant pozostawiał inżynierom dokonanie niezbędnych korekt oraz podjęcie decyzji o odstępach między literami. W niektórych przypadkach nawet zaprojektowanie towarzyszącego lekkiego i cięzkiego wariantu kroju pisma. Gill zaprojektował dziesięć krojów pisma, wszystkie w latach 1926-1934. Zdecydowanie najbardziej znany jest Gill Sans.

FONTY Jako teoretyk typografii i projektant pism Gill znany jest również z takich krojów jak:

- Gill Sans - Joanna - Perpetua - Złoty Kogucik Prasa - Solus - Bunyan później Pielgrzym Jest też autorem ważnego zbioru tekstów o funkcjonalności typografii (An Essays on Typography, 1931).

ARTS &

Arts & Crafts, czyli sztuki i rzemiosła – to ruch artystyczny, który powstał w Wielkiej Brytanii w latach 50. XIX wieku, szczyt popularności osiągnął na przełomie XIX i XX wieku.

CRAFTS Został założony w 1888 roku w Anglii, przez Waltera Cranea i C.R. Ashbee pod przewodnictwem Williama Morrisa. Inspiracją były idee angielskiego pisarza Johna Ruskina, że należy tworzyć sztukę użyteczną i funkcjonalną, jednak nie tracącą swoich estetycznych wartości. Dlatego artyści przeciwstawiali się produkcji mechanicznej, przemysłowej, na rzecz odrodzenia sztuki wykonywanej ręcznie. Członkowie ruchu Arts & Crafts założyli własną szkołę Guild and School of Handicraft, kształcącą przyszłych artystów-rzemieślników, a także własne czasopismo The Hobby Horse. Działalność Arts & Crafts miała ogromny wpływ na sztukę europejską i amerykańską przełomu XIX i XX wieku. Naśladując angielskie ugrupowanie, powstawały liczne warsztaty rzemieślnicze.

„Proste litery, odpowiednio dobrane

Esej o typografii Podejście Gilla nie tylko do typografii, ale do konfliktu między industrializacją a rzemiosłem.

„Kształty liter nie czerpią urody z jakichkolwiek zmysłowych lub sentymentalnych wspomnień. Nikt nie może powiedzieć, że okrągłość litery O przemawia do nas tylko dlatego, że przypomina jabłko, piersi dziewczyny lub księżyc w pełni. Litery są rzeczy, a nie zdjęcia rzeczy”.

Esej o typografi wydany przez wydawnoctwo d2d.pl

„Istnieje teraz tyle różnych odmian liter, ile różnych głupców. Ja sam jestem odpowiedzialny za zaprojektowanie pięciu różnych rodzajów bezszeryfowych liter - każdy grubszy i grubszy niż ostatni, ponieważ każda reklama musi próbować wykrzyczeć sąsiadów”.

„Litery nie są obrazkami a przedstawieniami. Są formami mniej lub bardziej abstrakcyjnymi. Dlatego są szczególnie atrakcyjne dla „mistycznego naczynia” nazywanego człowiekiem”.

e i racjonalnie wymierzone, mają w sobie całą szlachetność prostych słów”

GILL SANS

Gill Sans był brytyjską odpowiedzią na geometrycznie skonstruowane kroje pisma bezszeryfowego, które w tym czasie stały się popularne w Europie kontynentalnej. Stał się prawdopodobnie najbardziej brytyjskim krojem pisma.

GILL SANS

Proporcje Gill Sans wynikają z monumentalnych rzymskich liter zaczerpniętych z Kolumny Trajana, ze znacznymi różnicami szerokości. To daje Gill Sans zupełnie inny styl projektowania niż geometryczne sans-serifs, takie jak Futura. Wprowadzony na rynek font Gilla oparty na klasycznych rzymskich proporcjach, sprawia że sans-serif jest mniej mechaniczny niż jego współczesne geometryczne kształty. Przedstawiony przez Monotype jako projekt „klasycznej prostoty i prawdziwego piękna”, który może być używany do plakatów i reklam, a także do tekstu dokumentów, które muszą być czytelne w małych rozmiarach lub z daleka, takie jak tabliczki na książki, rozkłady jazdy i cenniki. Zaprojektowany przed umieszczeniem dokumentów w całości w tekście bezszeryfowym był powszechny, jego standardowa waga jest zauważalnie odważniejsza niż większość nowoczesnych czcionek tekstu podstawowego.

Po początkowym sukcesie Gill Sans, Monotype szybko wyprodukował wiele innych wariantów. Ponadto Monotype sprzedawał formy (matryce) dla Gill Sans w bardzo dużych rozmiarach dla swoich urządzeń odlewniczych typu „Supercaster”. Popularny wśród reklamodawców, pozwalał użytkownikom końcowym na rzucanie własnego fontu po bardzo konkurencyjnej cenie. To sprawiło, że stał się popularnym wyborem dla plakatów. Biograf Gilla, Malcolm Yorke, opisał to jako „esencję jasności dla ogłoszeń publicznych”.

Pierwotnie wydany jako metal, w latach 1929-1932 pojawiło się ponad 36 instrumentów pochodnych - wiele z nich zostało stworzonych przez biuro rysunkowe Monotype (z udziałem Gill). Krój pisma słynie z niespójności między ciężarami, ponieważ nie zostały one wyprodukowane mechanicznie z jednego projektu. Wersje Gill Sans zostały stworzone w szerokiej gamie stylów, takich jak skondensowane i zacienione grubości. Wydano kilka cieniowanych wzorów, w tym zwykły cień tylko z wielkimi literami i wersja z jasnymi cieniami z głębokimi cieniami reliefowymi. Cieniowane fonty miały być używane razem ze zwykłym drukiem w różnych kolorach, aby uzyskać prosty efekt wielokolorowy.

Niektóre wersje dekoracyjne mogły być głównie zaprojektowane przez biuro Monotype, a Gill bada, nanosi uwagi i zatwierdza projekty przesłane mu pocztą. Długa seria rozszerzeń, przerysowań i konwersji do nowych formatów jednego z najważniejszych zasobów Monotype (wykraczających daleko poza śmierć Gilla) pozostawiła Gill Sans z szeroką gamą alternatywnych projektów i wydań. W 1936 roku Gill and Monotype wydali niezwykle odważnego bezszeryfowego Gill Kayo, sugerujący jego agresywną budowę. Gill, który uważał ten projekt za żart, zaproponował, by nazwać go „Double Elefans”. Najodważniejsze odmiany Gill Sans, w tym Kayo, zostały szczególnie skrytykowane za problemy projektowe, takie jak ekscentryczny wygląd kropek na „i” i „j” oraz za ich wyjątkową śmiałość. Gill argumentował w swoim eseju o typografii, że dziewiętnastowieczna tendencja do robienia sans-serif przykuwające uwagę pogrubienie czcionek było samobójcze, ponieważ wynik pogorszył czytelność.

Natychmiastowy sukces, rok po wydaniu fontu, londyńska i północno-wschodnia kolej (LNER) wybrała go do wszystkich swoich plakatów, rozkładów jazdy i materiałów reklamowych. British Railways wybrało Gill Sans jako podstawę swojego standardowego napisu, kiedy firmy kolejowe zostały znacjonalizowane w 1948 roku. Gill Sans wkrótce został również wykorzystany w modernistycznych, celowo prostych okładkach Penguin Books, i został sprzedany do bardzo dużych rozmiarów, które często były używane w brytyjskich plakatach i ogłoszeniach z tego okresu.

Rozkład jazdy pociągów z wykorzystaniem Gill Sans od 1950 r.

Gill Sans był jednym z dominujących krojów pisma w brytyjskim druku w latach następujących po jego wydaniu i pozostaje niezwykle popularny: został opisany jako „British Helvetica” ze względu na jego stałą popularność w brytyjskim designie. Gill Sans wpłynął na wiele innych krojów pisma i pomógł zdefiniować gatunek bezszeryfowy, znany jako styl humanistyczny.

Monotype stworzyło również wersję z zaokrąglonymi końcami obrysu dla Johna Lewisa do użytku na zabawkach.

Powstała niemowlęca wersja Gill Sans przy użyciu jednopiętrowych „a” i „g” oraz innych bardziej rozpoznawalnych znaków, takich jak zaokrąglone „y”, oznaczone literą „1” i małe „L” z zakrętem na dole. Dziecięce wzory czcionek są często używane w edukacji i zabawkach, ponieważ uważa się, że litery są bardziej rozpoznawalne dla dzieci na podstawie pisma ręcznego, i często są produkowane w celu uzupełnienia popularnych rodzin.

JOANNA

Joanna to krój pisma szeryfowego zaprojektowany przez Erica Gilla (1882-1940) w latach 1930-1931 i nazwany na cześć jednej z jego córek.

JOANNA

Wydaniu komercyjnemu Joanny w 1958 roku towarzyszył numer The Monotype Recorder poświęcony krojom pisma i literom Gilla. Joanna opiera się na tradycyjnym starym stylu szeryfowym renesansu. Jednak wolne, ostre, kwadratowe szeryfy i minimalny kontrast kresek nadają temu projektowi modernistyczny styl XX wieku, przypominający seriale Didone i płyty z dziewiętnastego wieku, ale o wiele lżejsze niż większość krojów tego gatunku.

Wielu projektantów zgadza się, że Joanna – nazwana na cześć jego ulubionej córki – jest najciekawszym, najbardziej innowacyjnym krojem tekstu Gilla. Istnieją podobieństwa z Perpetuą. Jest również bardzo podobna do wcześniejszego kroju Gill Solus, również raczej lekkiego i monolinowego z poziomymi szeryfami. Joanna posiada mocniejsze pociągnięcia, z mniejszym kontrastem, a szeryf to reguralne prostokąty. Można argumentować, że Joanna jest pierwszą „humanistyczną serią płyt”, poprzedzającą Caecilię i Scalę o pół wieku. Kursywa jest genialna: wąska i wyprostowana, wciąż jest wystarczająco otwarta i wyraźna, aby dobrze współpracować z tekstem, ale także stanowi atrakcyjną i uderzająco nowoczesną twarz.

Gill wybrał font Joannę na ustawienie treści Eseju na temat typografii. Książka Gilla dotyczy jego przemyśleń na temat typografii, składu i projektu stron. Opisał to jako „twarz bez książek”. Wiele form literowych Joanny jest charakterystycznych dla preferencji Gilla, na przykład brak szeryfów w lewym górnym rogu litery „a”, rozłożona noga „R” i kursywa w literze „g” przypominająca pismo odręczne, z wieloma podobieństwami do jego kamiennych tablic, a także innych czcionek szeryfowych, Kogucik i Perpetua. W wersji metalowej Gill używał dwóch wielkości wielkich liter, jednej do wysokości wstępującej, a drugiej poniżej, które można stosować jako preferowane, w zależności od tego, jak silne miały być wielkie litery.

Oryginalne rysunki tuszem z 1939 r. Autorstwa Erica Gilla wykorzystane jako odniesienie przez biuro rysunkowe Monotype w celu przygotowania swojej wersji Joanny Italic.

Perpetua jest często klasyfikowana jako przejściowa czcionka szeryfowa, o delikatnej strukturze nieco podobnej do czcionek brytyjskich z XVIII wieku, takich jak Baskerville.

PERPETUA

Ścienna tablica pamiątkowa przedstawiająca Sir Harry’ego Johnstona, GCMG, KCB, DSc, w kościele parafialnym św. Mikołaja w Poling,West Sussex. Zaprojektowany i wycięty czcionką Perpetua przez Erica Gilla, rzeźbiarza Arts and Crafts i projektanta czcionek.

Kiedy reputacja Gilla jako wiodącego artysty-rzemieślnika była wysoka. Perpetua została zamówiona na prośbę Stanleya Morisona, wpływowego historyka druku i doradcy Monotype około 1925 r. Morison szukał talentu Gilla do zaprojektowania nowego kroju pisma dla odlewni, prosząc o „literę rzymską nadającą się do czytania książek, która choć nowa, miała być użyteczna i pod żadnym względem nietypowy”. Morison twierdził, że zdecydował się współpracować z Gillem z powodu chęci stworzenia nowego kroju pisma według wzoru niepochodzącego z wcześniejszego modelu oraz wrażenia, że poprzednie kroje pisma artystycznego były niszowymi produktami.

Program koncertów Perpetua w Nowej Zelandii Broadcasting Corporation z 1962 r. Przykład niszowego drukowania na wysokiej jakości papierze, z którym Perpetua była zawsze związana.

Perpetua jest powszechnie stosowana do okładek i nagłówków, a czasem także do tekstu podstawowego. Perpetua została wydana ze znakami alfabetu greckiego i pasującym zestawem wielkich liter tytułów. Wraz z tymi cechami Perpetua ma wyraźną osobowość charakterystycznych preferencji Gilla w rzeźbieniu monumentalnych liter do takich zastosowań, jak nagrobki, dedykacje i pomniki wojenne. Znakomity drukarz książek Christopher Sandford z Chiswick Press, który znał Gilla, powiedział kiedyś, że „wszystkie odmiany Gilla… są wariantami bardzo uroczego, bardzo osobistego napisu Gill”.

Solus to krój pisma szeryfowego, zaprojektowany przez angielskiego rzeźbiarza i kamieniarza Erica Gilla dla British Monotype Corporation i wydany w 1929 roku. Ma strukturę prostych, regularnych szeryfów przypominających kroje płytowe z XIX wieku, ale o zmniejszonej budowie dającej wrażenie kruchości. Wraz z tymi cechami Solus ma wyraźną osobowość charakterystycznych preferencji Gilla w zakresie form literowych, takich jak spiczasty koniec w lewym górnym rogu litery „a”. Solus nie był szczególnie popularny w okresie typowania metalu, co sugeruje Harling, ponieważ był zbyt podobny do wcześniejszej Perpetui Gilla, nie miał kursywy i nie miał zbyt atrakcyjnego wyglądu, w przeciwieństwie do bardziej agresywnych płyt szeryfowych.

SOLUS

CZCIONKA ITC

GOLDEN COCKEREL

Czcionka ITC Golden Cockerel oparta jest na projektach stworzonych przez Erica Gilla w 1929 roku dla Gold Cockerel Press w Anglii. Te eleganckie i drobiazgowo zaprojektowane i wykonane kroje pisma zostały zainspirowane umiejętnościami Gilla w zakresie rzeźbienia w kamieniu, kaligrafii i grawerowania drewna. Złoty Kogucik Prasa był angielskim wydawcą działających między 1920 a 1961 roku. Prywatna działalność prasy pozwalała na wykonanywanie ręcznie limitowanych edycji klasycznych dzieł. Czcionki był ustawiane ręcznie, a książki drukowano na papierze czerpanym, a czasem na welinie, co nadawało im niepowtarzalny charakter. Cechą książek Golden Cockerel były oryginalne ilustracje specjalnie zamawiane. Zwykle były to ryciny drewniane, opracowane przez artystów biegłych w tej technice. Jednym z takich artystów był Eric Gill.

ER IC GIL

Wydane przez – Instytut Sztuk Plastycznych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach Koncepcja publikacji – Kacper Kościółek | kacper.kosciolek97@gmail.com Projekt graﬁczny, skład i przygotowanie do druku – Kacper Kościółek Redakcja i korekta – mgr. Grzegorz Izdebski Wydrukowano na papierze – Munken Lynx Rough 100g/m2

ER IC GILL

Złożono krojami – Gill Sans MT | Book Antiqua

Projekt zrealizowano w ramach przedmiotu „Projektowanie publikacji” w Instytucie Sztuk Plastycznych w Cieszynie pod kierunkiem mgr. Grzegorza Izdebskiego. Dobór tekstów z dziedziny projektowania graficznego, typografi oraz literatury stanowi subiektywny wybór autora publikacji. Autor publikacji nie posiada żadnych praw własnościowych ani majątkowych względem fragmentów tekstów i fotografii jednocześnie oświadcza się, że zebrane materiały zostały użyte wyłącznie w celach dydaktycznych bez zamiaru do dalszego rozpowszechniania w celach zarobkowych. www.us.edu.pl

ER IC GILL

C LL

ER IC GILL

ER IC