Ongewild werkloos

in staat om tot zijn/haar pensionering aan het werk te gaan. Hij/zij brengt een koffer vol ervaring mee en weet zijn salaris te waarderen. Het onstuimige van ‘de jonge hond’ is er vanaf en dat is op momenten van stress zeer prettig. De groep van 50 of ouder blijkt zelden ziek te zijn, heeft een hoge arbeidsethos en kan een mentor zijn voor jongere werknemers. Kortom: het wordt tijd dat werkgevers met een andere bril naar de senioren gaan kijken.

Werknemer Wat betekent het als je aan de zijlijn van het arbeidsproces staat?

Uitzendbureaus weten al veel langer dat juist de 55-plusser een aanwinst kan zijn voor een bedrijf. Daar je licht opsteken is verstandig want meer dan eens wordt de tijdelijke baan via dat uitzendbureau omgezet naar een echte baan.

Op naar betere tijden voor zowel werknemer als werkgever.

Ondanks dat duizenden 55-plussers, veel meer dan enkele jaren geleden, aan het werk zijn en ondanks dat er duizenden vacatures zijn, staan ruim 50.000 senioren ongewild aan de kant. Hoe is dat met elkaar te rijmen? Hoe kan het bestaan dat je graag aan de slag wilt en uiteindelijk toch niet aangenomen wordt? Je solliciteert je suf, krijgt soms antwoord waar echter nooit de echte reden van de afwijzing in staat: te oud.

Door Henk Poelakker

Laten we eens in de huid kruipen van de werkgever. Hij hoort tijdens het sollicitatiegesprek (of: leest in de CV) dat de sollicitant al een jaar zonder werk zit. Tja, dan zal er wel iets met die persoon aan de hand zijn. Toch?

Ik durf het niet aan om met deze meneer of mevrouw in zee te gaan. Bovendien vind ik het als werkgever erg lastig dat ik te maken kan krijgen met een oudere werknemer die een volle agenda heeft: mantelzorg voor de bejaarde vader, actief in de buurtvereniging, op dinsdagochtend fietsen met een stel vrienden. Onderzoek laat echter iets heel anders zien. De gemiddelde oudere werknemer is namelijk uitstekend

Ten eerste heeft het financiële gevol gen want een WW-uitkering is lager dan het laatst genoten salaris. Een financiële aderlating laat sporen achter bij de werke loze hoofdpersoon maar ook bij het gezin. Meer dan eens belandt de langdurige werke loze via de huisarts bij een coach of psy choloog. Het ge voel dat je er niet meer bij hoort, dat je afgeschre ven bent, kan aan iemand vreten.

Het gemis van de sociale contac ten met de collega’s hebben ve len ervaren tijdens de coronatijd. Wat te doen?

Geloof in jezelf, toon je pluspun ten, zeg dat je zin hebt in de baan waarop je solliciteert.