UZetka nr 49 (maj 2008) by UZETKA

MAJ 2008

MIESIĘCZNIK OD 2002 ROKU Gazeta Samorządu Studenckiego Uniwersytetu Zielonogórskiego ISSN 1730-0975 ::: Nakład 11800 ::: Gazeta Bezpłatna Głogów ::: Gubin ::: Krosno Odrzańskie ::: Lubin ::: Lubsko ::: Międzychód ::: Międzyrzecz Nowa Sól ::: Nowy Tomyśl ::: Polkowice ::: Słubice ::: Sulechów ::: Sulęcin ::: Świebodzin Wolsztyn ::: Wschowa ::: Zbąszyń ::: Zielona Góra ::: Żagań ::: Żary

pomysł na dwa kółka str. 10

dzień matki - studentki str. 3

twoje przykazania str. 9

Bachanaliowe tsunami str. 11 - 14

MAJ 2008 Słowo naczelne

Księża tańczą na lodzie Zabieram was do kościoła. Spokojnie, nie nasłuchałem się radia, nie wzięli mnie do beretów i sesja też daleko. Wizyta Brendana Fay’a w Polsce zrodziła nowe pojęcie: wierzący gej. Do tej pory nikt się nie zastanawiał, czy geje mogą być wierzący i sprawy nie było. A tu się okazuje, że mogą i na dodatek chodzą do kościoła, a także zawierają związki małżeńskie. I jest kłopot. Do tej pory też nikt się nie zastanawiał, czy pedofil może być księdzem. I jeszcze może długo by się nie zastanawiał, gdyby te - jak to ładnie nazwano - skandale obyczajowe nie wyszły na jaw. A Kościół dalej czeka na objawienie, że źle się dzieje. Nie musicie wierzyć facetowi przebranemu za księdza – słyszymy w reklamie jednego z banków. To nierzadko jedyny ksiądz, choć nieprawdziwy i w czerwonych trampkach, jakiego wielu

widzi od dawna. A jego słowa muszą zastąpić od lat nie słuchanego kazania. Możliwe, że to przez skandale obyczajowe nie chodzimy do kościoła. Częściej pod kościół. Co bardziej zatwardziali idą jeszcze o krok dalej i mówią, że nigdy nie odmawiają piwa i pacierza. Kościół ma dwie nawy, medal - dwie strony. Strona pierwsza, ta ładniejsza: gdy zbliża się kwiecień jedziemy do Włoch i mówią o nas pokolenie JP II. Gdy zbliża się egzamin dojrzałości, to pomimo amnestii co roku do Częstochowy ciągną tłumy maturzystów. Gdy zbliża się ślub to… druga strona medalu. Nie idziemy do ołtarza, ale dołączamy do tej grupy 73 % par, które uważają, że żyjąc bez ślubu są jak

Podobno Hanna Lis przenosi się do telewizji Puls. Podobno bardzo się skłóciła z szefostwem „Wiadomości”. Podobno Piotr Kraśko ma u niej przegrane, bo to on będzie prezenterem. Podobno Lisowa zażyczyła sobie niebotyczne pieniądze za czytanie wiadomości na wizji. I podobno nikt jej tych pieniędzy nie dał. Tyle w wielkim świecie. Jeśli chodzi o sprawy lokalne, to podobno studenci będą mieli wolne w Bachanalia. Podobno poważne negocjacje trwały do późnej nocy i władze uniwersytetu zgodziły się na ustępstwa. Podobno zajęć nie będzie, dopóki studenci sami nie powrócą na uczelnię wypoczęci po bachanaliowej zabawie. Ale to tylko plotki. „Każdy, kto plotkuje z tobą, będzie plotkował o tobie” – dobra myśl. Studenci czasami traktują swoje media jako miejsce, które chłonie ploteczki. Pewnie faktycznie tak jest: już nawet młodzi pasjonaci dziennikarstwa wie-

Grzegorz Czarnecki

g.czarnecki@uzetka.pl

rodzina, a antykoncepcja to nic złego. Freestyle religijny. Ksiądz kiedyś był autorytetem. To z nim nasi ojcowie walczyli z komunizmem. Teraz na księdza mówi się chłopak w sukience, a na kilku księży zlot Batmanów. Ale ten Batman przegrywa z modelką, bo to nie dla postu nastolatki się głodzą ale dla ładnej figury. Kościół nie psuje się od głowy. Smrodek na razie jest tyko w nawie bocznej. Ale to w niej mogą zasiąść albo ci „mniej wierzący”, ale jednak wierzący, którzy nie lubią dawać „co łacha” dla Ojca Maybacha albo bardziej złośliwi, którzy mówią, że koło rybackie założone dwa tysiące lat temu powinno zmienić statut.

Thx krejzolku Chcielibyście usłyszeć takie podziękowania? Wyjdźcie na ulicę albo usiądźcie na ławce przed blokiem. Śmiesznie brzmi, ale wymawiane z tak ogromną powagą, z jaką mówią to nastolatki, robi wrażenie. Prawie takie, jakie zrobiła na mnie rozmowa wnuczki z babcią. Kilka godzin w poradni ortopedycznej, w kilometrowej kolejce i moje słownictwo wzbogaciło się o wiele nowych, dosyć ciekawych wyrazów, o których istnieniu nie słyszałam nigdy wcześniej. Częściowo nie zrozumiałam rozmowy tych dwóch osób. Przyznaję, podsłuchiwałam, ale jestem pod ogromnym wrażeniem– babci oczywiście, bo z niesamowitą łatwością odpowiadała na pytania wnuczki, typu: A ty idziesz tylko na kontrolę, tak? To musisz iść do tego głupiego typiona? i jej stwierdzenia: Ostatnio to zaległaś tam na pół godziny! czy: No co ty, babcia, nie będę czekać. To jakiś szał, tu jest taki klimat, że możesz zalać tutaj do 18.30. A teraz już nie tylko dzieciaki skracają, co się da i spolszczają angielskie słowa. I spróbuj dzisiaj spojrzeć, a nie luknąć, albo przerosić, zamiast użyć słowa sorry. Znam nowoczesne babcie, które kończąc rozmowę telefoniczną nie mówią Do usłyszenia, tylko Nara! Według najnowszych badań aż 75 procent

kij

Wojciech Lewandowski

Gimnazjum nr 8

się, jak opisać to, co widzę bez okularów. Szczerze mówiąc, nie sądzę, aby ktoś poprawnie widzący mógł sobie to wiernie wyobrazić. Żartem mówię czasem znajomym, że mam w mózgu świetną kartę graficzną z przesadzonym blurem ekranu. Gdy siedziałem ostatnio przy znanym już Czytelnikom piecu, zdjąłem okulary. Rozmazane wadą wzroku płomienie wyglądały jak malowane ręką jakiegoś wielkiego mistrza. Po co komu w takiej chwili okulary?

Joanna Urbańska

j.urbanska@uzetka.pl

Polaków nie rozumie znaczenia prostego pisanego tekstu. Wtórny analfabetyzm się szerzy. Trudno więc wymagać, żebyśmy wszyscy posługiwali się piękną polszczyzną. Sami siebie nie rozumiemy, stąd te problemy z komunikacją. Pewnie dlatego kierowca autobusu, który nie chciał zabrać dwóch dziewczyn, bo nie miał miejsc siedzących, zapytany: Skoro jest pan takim altruistą, to dlaczego ich pan nie weźmie, przecież ma pan jeszcze 20 miejsc stojących? Odpowiada: Altruistą? Nie musi mnie pani obrażać! Zastanawia więc, czy my naprawdę mamy tak ubogie słownictwo? Zbyt ubogie, by porozumiewać się po polsku, by w naszym języku wyrażać emocje. I chociaż ostatnio dowiedziałam się, że jedynym wyrazem rdzennie polskim jest słowo kołacz, to nie sądzę, abym musiała mówić dzięx, zamiast zwykłego dziękuję. I kiedy dociera do mnie, że niektórzy tak mówią, bo innych słów znaleźć nie potrafią, to zaczynam się obawiać, że też się tak będę musiała nauczyć, bo z czasem nikt mnie nie zrozumie. Szkoda tylko, że Wielkanoc już za nami, bo może zajączek przyniósłby niektórym Słownik Języka Polskiego, ale taki z full opcją, za dużą kasiorę, a nie jakiś badziewiasty, którym nie można się pochwalić przed ziomkami.

dzą, że w plotce może być ziarnko prawdy – z którego czasem można wyhodować niezły reporterski materiał. Zachęcam do wysyłania nam informacji dotyczących Waszych problemów i zmagań – na uczelni i w środowisku. Wasze studenckie media istnieją również po to, żeby mówić Waszym głosem. Ale ploteczki na bok – dokumentujcie to, o czym piszecie do nas, chociażby tylko swoim własnym nazwiskiem. Przedstawcie Wasze opinie w studenckich mediach, a zobaczycie, jaką mają siłę rażenia. I przy okazji warto pamiętać, że opinia jest królową, a plotka – jej służącą.

Emigracyjny

OKULARY TO CZĘŚĆ CIAŁA to czynności tak naturalne i odruchowe jak drapanie się po swędzącej dłoni. A kupowanie nowych okularów urasta do rangi poważnego problemu estetycznego i ścierania się ze swoimi wyobrażeniami o własnej cielesności – jakkolwiek idiotycznie by to nie brzmiało. Otóż, wyobraźcie sobie, że idziecie do sklepu kupić sobie nowy, na przykład, nos. Zapewne wasz obecny bardzo wam się podoba, ale z różnych przyczyn musicie go wymienić – bo chociażby potrzebujecie silniejszego. Macie pewnie w głowie wymarzony zarys waszego nowego narządu węchu. Problem w tym, że oczywiście takich akurat w sklepie niema… Dylematy natury estetyki twarzy to nie jedyne, co moje rozklekotane oczy mi dały. Za każdym razem, kiedy myślę przy różnych okazjach o swojej wadzie wzroku, zastanawiam

k.rostkowska@uzetka.pl

 Okiem studenta politechniki

 Ten tekst jest skierowany do osób bez wad wzroku... Nie pamiętam kiedy zacząłem słabiej widzieć, ani kiedy zacząłem nosić okulary. Właściwie, nie obchodzi mnie to. Popularne „pingle” są dla mnie po prostu kolejną częścią ciała – no, może tylko trochę mniej uprzywilejowaną niż ręce – równie dobrze mogłem się z nimi urodzić. Są dla mnie czymś oczywistym i nieodłącznym. Spotkałem już wiele osób, które nie potrafiły sobie wyobrazić życia z takim czymś na nosie, i strasznie się dziwiły, jak my (okularnicy) to znosimy. Cóż, ja osobiście wstaję rano, zakładam „gogle” na miejsce i… tyle na ten temat. Jeżeli w ciągu dnia raz o nich pomyśle, to i tak dużo. Nie zdejmuję ich praktycznie nigdy – w sumie nie wiem dlaczego, bo jedyne z czym mam trudności bez nich, to czytanie. Lądują na półkę dopiero wieczorem, przed snem. Poprawienie ich, przetarcie, wyczyszczenie –

Kaja Rostkowska Redaktor naczelna

Gdy jeszcze kilka lat temu mocno chodliwym towarem był bilet autokarowy w jedną, brytyjską stronę, część z nas zauważyła, że może właśnie dzięki tej fali emigracji w Polsce warunki do życia poprawiają się. Malejące bezrobocie, rynek pracownika i wzrastające PKB dawały nadzieję, że nas po studiach angielski schemat nie dosięgnie. Ale czy na pewno ? W trakcie studiów niewielu z nas myśli poważnie nad dalszym życiem. A jednak przyjdzie moment, gdy zapragniemy twardo stanąć na własnych nogach i wydostać się spod opiekuńczych rodzicielskich skrzydeł. I tu pojawia się druga strona emigracyjnego kija, niczym mur, w który przyjdzie nam uderzyć głową. Rozglądając się za własnym M, lub – w przypadku odważniejszych marzeń za kawałkiem ziemi - każdy z nas zauważy, że ceny jakie widzieliśmy na początku studiów z obecnymi mają się jak pierwszy VW Golf do ostat-

D.K. niej, piątej generacji. Wizje co najmniej dwupokoleniowych kredytów to w dużej mierze efekt koniunktury, jaką napędzają przysyłający swoje ciężko zarobione pieniądze Polacy. „Bo, Panie, teraz buduje się za funty” - usłyszałem, gdy zacząłem się zastanawiać, skąd ludzie mają pieniądze na dom. Nie mam żalu do emigrantów, że pompując w Polskę funty pozwolą jej trochę podnieść się w kierunku wyższego standardu europejskiego. Smutno mi jednak po raz kolejny zauważyć, że nawet zdawałoby się dobrze zarabiający w swoim kraju Polak nie może raz na zawsze wyrzucić drzemiącego w szufladzie ‘zachodnioeuropejskiego planu pięcioletniego’. Komentarze? Polemika? Czekam: okiem@eurisko.pl

przeposzczurzenie

feliekot poszczurny – nie mylić z polemurnym. czemu ludzkość tak się boi szczurów? przecież to takie milutkie stworzonka. są małe, więc powinny wzbudzać instynkty macierzyńskie (nie wzbudzają.. nie są różowe, ani pomarszczone). nie palą, nie piją, nie wracają do domu na rauszu, nie przepijają renty.. to pewnie dlatego, że przenoszą choroby (wie to każdy, po szkolnej traumie Alberta Camusa). prawda. tylko że szczury nie są odpowiedzialne za taką choćby chlamydiozę, pomimo że są wśród nich (szczurów) gatunki zarówno śniade, jak i wędrowne (wędrowność i śniadość (u ludzi), na chlamydiozę wpływa znacząco pozytywnie). jak co poniektórzy ludzie – szczury mają łyse ogonki. doprawdy nie rozumiem skąd histeryczny pisk (skądinąd bardzo szczurzy) wśród niektórych (poniekąd) kobiet na widok takiego (skądinąd) zwinnego ogonka.. żyją w stadzie, uwielbiają się o siebie ocierać, oraz nie zachowywać wstrze-

mięźliwości seksualnej. wkurzone potrafią się rzucić do twarzy z zębami. są wszystkożerne, z tendencją do zjadania odpadków. umiłowanie człowieka do „trash foods”, czy też zachowania dresopodobne to jedyne podobieństwa? szczur cieszy się złą opinią. uważa się go za istotę inteligentną, ekspansywną, waleczną, adaptującą się do panujących warunków, niezwykle trudną do wytępienia. o dziwo – takie cechy wśród ludzi charakteryzują tych najlepszych spośród najlepszych – żołnierzy, biznesmenów, polityków, gwiazdy estrady, celebrities, kujonów zarabiających punkty na stypendium. myszate szczwane lisy z tych szczurów. wygrały. patrząc na twarze w gazetach, tv, studentów i wykładowców.. widzę coraz częściej te wą-

Marek Mirosław Pakoński

m.pakonski@uzetka.pl

siki charakterystyczne.. i pęd do serka.. a potem ten serek do swojej dziurki i lans, lans, bo inni serka nie mają, a ja mam... nie za długo. stare przysłowie mówi: szczur szczurowi płazem czkawki nie przepuści. popatrzcie na swoich znajomych. szukajcie tych mikroskopijnych ruchów wąsika – wietrzenia interesu. lubię szczury. są szczere w swym zeszczurzeniu. nie lubię przeposzczurzonych ludzi. wolę być wysmarowanym antyperspirantem kotolubnym lemurem.

MAJ 2008

Pieluchy kontra indeks

Student idzie korytarzem w A-20 z paczką pieluch w dłoni. Widok rzadszy niż zaćmienie Słońca, bo częściej na uczelni spotykamy studentki-matki. Radzą sobie różnie, ale z marzeń nie rezygnują. Kiedy Monika otwiera mi drzwi, jej czteroletni synek właśnie wchodzi na szafkę – chce polecieć jak samolot. Monika w ostatniej chwili go łapie. Maciek jest ciągle w ruchu. Skacze, śpiewa, rzuca klockobombami w czołgi z poduszek. Jedynym miejscem, do którego nie może się zbliżać, jest biurko z notatkami do pracy magisterskiej. Mama - studentka od czasu do czasu krzyknie: – Maciek nie rusz! Zostaw! – co w zależności od atrakcyjności wykonywanego akurat przez chłopca przedsięwzięcia albo działa – i Maciek na pięć minut uspokaja się, albo nie – wtedy, przechodzi do następnej figury akrobatycznej. Monika nawet nie zastanawia się, jak wyglądałoby życie bez jej synka. – Maćka urodziłam mając 20 lat, jego ojciec nie chciał słyszeć o ślubie. Byłam załamana, nie miałam pojęcia, jak pogodzę naukę z opieką nad dzieckiem. A studiować chciałam i dziecka też bym się nie pozbyła. Oparcie znalazłam w rodzicach. Dziadkowie cieszą się, kiedy mogą pomóc – bez nich nie dałabym sobie rady. W innej sytuacji jest studiująca turystykę Agnieszka, której synek Dominik niedługo skończy rok. Jej mąż ma własną firmę, prawie nigdy nie ma go w domu. Ona studiuje dziennie. Małym Dominikiem najczęściej zajmuje się opiekunka.

Na spacery po uczelni – Dzięki niej mam czas na wszystko – na zakupy, spotkania ze znajomymi i przede wszystkim na studia – opowiada. Nie rzuciła nauki. Do szóstego miesiąca ciąży uczęszczała na zajęcia. Później uznała, że nie będzie brała wszystkich na litość. – Nie chciałam, żeby mi pobłażano, dlatego że jestem w ciąży. Chociaż nie zauważyłam, żeby wykładowcom robiło to jakąś różnicę. Nie traktowali mnie wyjątkowo, ale nie mogłam już słuchać koleżanek powtarzających ciągle: „Ty to masz dobrze, jak zobaczą brzuch, to i tak wpis dostaniesz”. Dzisiaj Agnieszka też nie przychodzi na uczelnie z synkiem. – Chyba że po zajęciach, na spacer – śmieje się. Nie zaniedbuje Dominika, spędza z nim każdą wolną chwilę, ale nie chce tylko zamknąć się w domu i zajmować dzieckiem, dlatego zatrudniła nianię. – Jakie śliczne maleństwo – to zazwyczaj nasza pierwsza myśl, kiedy widzimy na uczelni dziewczynę z dzieckiem. – Ja się później zastanawiam, czy to przypadkiem nie dziecko jej koleżanki, albo czy dziewczyna dorabia sobie pilnowaniem. Łudzę się, że w tak młodym wieku nie można być jeszcze matką. Po chwili przeżywam rozczarowanie, bo

dziecko zaczyna krzyczeć „mamo!” – mówi Laura z filologii rosyjskiej. Czy to się może udać? Część z nas uznaje, że to za duża odpowiedzialność. – Dzieciom trzeba wiele zapewnić: troskę, czas, miłość. Z czegoś trzeba zrezygnować – wskazuje Paulina, studentka filologii polskiej. Ania podpowiada, że podziwia dziewczyny, które studiując zdecydowały się na maleństwo z wiarą, że podołają natłokowi zajęć i wychowywaniu dziecka. – Przecież narodziny małego człowieka to istna rewolucja w życiu – dodaje. Jednak, jak widać na korytarzach uczelni, młode matki z taką rewolucją radzą sobie całkiem nieźle.

Joanna Urbańska j.urbanska@uzetka.pl

Świat według blondynki

Blondynki – przeważnie postrzegane przez mężczyzn jako urocze, głupiutkie, najczęściej różowawe, plastikowe panienki. Zobaczcie świat oczami blondynki… Blondynka – kobieta o jasnej barwie wło-

dodamy jeszcze niebieskookie spojrzenie, to wygrana murowana, zrobicie dla nas wszystko…

sów, duszą lub ciałem, we wczesnej fazie rozwoju intelektualnego. Jej liczba punktów IQ jest odwrotnie proporcjonalna do stopnia jasności włosów (tj. im jaśniejsze włosy tym mniej IQ). Czasami osobnik może wykazywać wszystkie symptomy zewnętrzne, lecz nie okazywać tak zwanego „zdebilenia umysłowego” przypadek, choć niezwykle rzadki, ma w medycynie określenie Blondus erectus co znaczy Blondynka Myśląca. http://nonsensopedia.wikia.com

Blondynka w pracy Podobno blondynki mają łatwiej w pracy... Podobno? Zdecydowanie tak! Zostało to już nawet potwierdzone naukowo. Jeśli nie zrobimy czegoś na czas lub zrobimy, to nie do końca tak, jak to być powinno, szef zawsze spojrzy na nas z przymrużeniem oka. Dzieje się tak dlatego, że blondynki postrzegane są jako osoby skłonne do pomyłek, roztargnienia.

Stereotyp „blondynki” istnieje chyba od zawsze. Panowie, sami przyznajcie, który z was wyobrażając sobie jasnowłosą kobietę, od razu widzi głupiutką, słodziutką dziewczynkę? Myślę, że każdy, a jak nie każdy, to na pewno zdecydowana większość. Skąd się to bierze? Nie wiem. Czy jest to prawda? To akurat wiem doskonale – NIE! Myślicie, że my rzeczywiście jesteśmy takie nieporadne? Tak naprawdę to tylko gra, którą z wami prowadzimy. Jeśli do blond włosów reklaMA

Blondynka w kawałach Dowcipów na temat blondynek jest miliony. Przypomina mi się jeden usłyszany niedawno: W nocy z zakupów wraca blondynka, a mąż do niej mówi: - Kochanie, dlaczego tak późno wróciłaś, przecież wszystkie sklepy już dawno są pozamyka-

ne?!? Na co blondynka odpowiada: - No tak, ale w tym dużym domu towarowym zacięły się ruchome schody i utknęłam. Ha ha ha… Jeśli naprawdę myślicie, że jesteśmy, aż takie głupie, to muszę was rozczarować. „Brunetki, blondynki – ja wszystkie was dziewczynki”... Prawda jest taka, że od zawsze wiadomo, że mężczyźni wolą blondynki! I myślę, że to się tak prędko nie zmieni. Widocznie mamy w sobie coś takiego, co Was, drodzy Panowie, ogromnie przyciąga. Tak więc koleżanki brunetki, szatynki - może pora myśleć o zmianie koloru włosów? Paula Mościcka [blondynka ;)] p.moscicka@uzetka.pl

OGŁOSZENIE

Jest ich pięcioro, ale nie znamy jeszcze ich imion ani losów. Nie wiemy, kim są, ale Ty możesz o tym zdecydować. Stwórz swoich bohaterów. Poszukujemy twórców do współpracy przy produkcji serialu. Chcesz być scenarzystą, reżyserem, producentem, dźwiękowcem, aktorem, statystą a może specjalistą od efektów specjalnych? Jeśli jesteś kreatywny, możesz się sprawdzić pod okiem fachowca Zbigniewa Ochockiego. Napisz do nas: serial@uzetka.pl - umówimy się na spotkanie! reklaMA

MAJ 2008

Jasne czy ciemne

Film „Wieczny student” wśród swojej wielowątkowości poddaje pod dyskusję m.in. problem nurtujący ludzkość od zarania dziejów: „Piwo jasne czy ciemne” co jest lepsze? Pytanie postawione w sposób niemal obcesowy, może równać się z takimi tęgimi łamigłówkami historii jak np. gdzie jest Elvis? Pierwsze pisemne wzmianki o tym szlachetnym trunku i sposobie jego produkcji odnajdujemy na glinianych tabliczkach Sumerów, w okolicach dorzeczy Tygrysu i Eufratu (zaskakująca zbieżność terytorialna z Mezopotamią, kolebką cywilizacji; czyżby napój miał o wiele większe znaczenie niż nam się wydaje?). Po pewnym czasie w zasadzie żadna większa impreza naszych przodków nie mogła obejść się bez piwa (lub wina, w zależności od upodobań). Dużą rolę całej tej opowieści odegrali zakonnicy, którzy do składników zaczęli dodawać chmiel. Zajmujące się tym klasztory średniowieczne doprowadziły do upowszechniania się piwa i przeniosły proces jego powstawania na poziom produkcji masowej. Kolejnymi krokami milowymi w rozwoju browarnictwa były epokowe odkrycia techniki i nauki (maszyna chłodnicza, pasteryzacja), nad którymi pracowały wybitne umysły w historii (np. Ludwik Pasteur).

Wszystko to przyczyniło się do osiągnięcia przez piwo zaszczytnego miana artykułu pierwszej potrzeby, na który zawsze chętnie wydamy nasze pieniądze (miejsce w panteonie obok takich produktów i usług jak: chleb, woda i abonament radiowo - telewizyjny).

Z pewnością jest to swoisty cud stworzenia, niemniej jednak myślę, że nie warto zagłębiać się aż tak bardzo w sprawy techniczne. O wiele przyjemniej jest przecież konsumować gotowy produkt.

■ Piwna historia

W tym momencie dotykamy dość ciekawej kwestii. Zainteresowanie spożyciem niewątpliwie jest duże i to w różnych grupach społecznych. Od ludzi nauki i showbiznesu, poprzez pracowników fizycznych, kolekcjonerów złomu, bezrobotnych do zajmujących się zawodowo zapewnianiem rozrywki na stadionach sportowych i potwierdzających sens działalności służb mundurowych. To unikatowe zestawienie tworzy specyficzny koloryt. Oprócz tego istnieje wielu ludzi niejako emocjonalnie związanych z ideą piwa, o czym niech świadczy szereg portali internetowych i specjalnie tworzone bractwa piwne. Kul-

Piwo to napój niskoalkoholowy. Zasadniczo uznaje się za standardową zawartość alkoholu do 6-7 procent, ale przecież zasady są po to, by je łamać, w związku z czym powstają różnego rodzaju eksperymenty spożywczo - naukowe, mające na celu maksymalizację użyteczności i efektu piorunującego w stosunku do jednej puszki/butelki. Niektóre źródła internetowe (no dobra - Wikipedia) podają, że proces wytwarzania piwa składa się z kilku etapów: produkcja słodu, przygotowanie brzeczki, fermentacja tejże, leżakowanie filtracja i rozlew.

INFORMACJA DLA STUDENTÓW UBIEGAJĄCYCH SIĘ O PRZYZNANIE MIEJSCA W DOMU STUDENTA W ROKU AKAD. 2008/2009 Wnioski o przyznanie miejsca w Domu Studenta należy złożyć w nieprzekraczalnym terminie do 20 maja 2008r w Dziale Spraw Studenckich al. Wojska Polskiego 69, IV p. pok.405 i 406 w godz. 8.00 -14.00 Dokumenty, jakie należy przedłożyć wraz z wypełnionym wnioskiem: 1. Punkty za dochód przyznaje się na podstawie dokumentów posiadanych przez Dział Spraw Studenckich, złożonych do celów stypendialnych w roku akad. 2007/08. • Studenci, którzy składali ww. dokumenty wpisują we wniosku o DS. w pkt I,1. „S”. • Studenci, którzy nie składali wniosku o stypendium i których dochód netto na jedną osobę w rodzinie był większy od 600 zł otrzymują 0 pkt, więc nie muszą dokumentować sytuacji materialnej za 2006 rok. • Studenci, którzy nie pobierali stypendium socjalnego lub nie ubiegali się o takie stypendium, a znaleźli się nagle w szczególnie trudnej sytuacji materialnej, dochód określa się na podstawie złożonych dokumentów przewidzianych dla wniosku o stypendium socjalne, zgodnie z Regulaminem pomocy materialnej dla studentów UZ. 2. Student zobowiązany jest załączyć do wniosku o miejsce w DS. dla potwierdzenia stałego miejsca zamieszkania zaświadczenie wydane przez instytucję upoważnioną do jego wystawienia (Urząd Miasta, Urząd Gminy itp.) bądź kserokopię dowodu osobistego z adnotacja o zameldowaniu na pobyt stały oraz na potwierdzenie odległości bilet PKS, PKP lub stosowne zaświadczenie o ilości km. Druki wniosków o przyznanie miejsca w DS. można pobrać w Dziale Spraw Studenckich, w dziekanatach wydziałów i portierniach DS oraz na stronie www.dss.uz.zgora.pl.

Licealisto! Studencie! Napisz esej poświęcony przeszłości i przyszłości inteligencji zaangażowanej, inspirowany powieścią Płomienie Stanisława Brzozowskiego. Najlepsze prace uhonorujemy nagrodami finansowymi 3 tys. i 2 tys. złotych. Wyróżnione eseje nagrodzimy książkami Wydawnictwa Krytyki Politycznej i wydrukujemy na łamach pisma. Prace w objętości do 20 tys. znaków, w formie papierowej i elektronicznej, prosimy przesyłać do 15 maja na adres: REDakcja Krytyki Politycznej ul. Chmielna 26 lok. 19, 00-020 Warszawa. Kontakt z organizatorem: REDakcja Krytyki Politycznej tel. (022) 828 11 66, e-mail: redakcja@krytykapolityczna.pl

■ Kto pije?

REKLAMA

tura picia w przywołanych kręgach także bywa bardzo odmienna. ■ Jasno w głowie Powracając do przedstawionego wcześniej dylematu - czym różni się piwo jasne od ciemnego? Otóż barwa zależy od temperatury prażenia słodu. Im jest ona wyższa, tym ciemniejszy kolor. Ciemne piwo jest mocniejsze i z reguły też słodsze (wobec czego nie zalecane dbającym o linię). Co sprawia, że kupujemy piwo danej barwy? Motywów jest wiele. Jarek - student chemii z Poznania (złośliwi twierdzą, że studenci są jedną z głównych grup docelowych przedstawicieli przemysłu browarniczego) sięga po łagodniejszą odmianę. - Piję jasne, żeby w głowie było jasno - opowiada, chcąc tym samym zachować pewien stopień przytomności umysłu podczas degustacji. Są też tacy, którzy spożycia dokonują w myśl zasady „nieważne co, byle poniewierało”.

Mając dodatkowo na względzie czynnik ekonomiczny, z pewnością wybiorą stosunkowo niedrogie i mocniejsze piwo. Jak widać, wrażenia estetyczne nie muszą być jedyną wytyczną preferencji alkoholowych. „Złoty trunek” w odpowiednich ilościach (ujmując rzecz nieco eufemistycznie) może nawet wyjść na zdrowie. Piwo jest bogate w sole mineralne i witaminy z grupy B. Pobudza układ trawienny, korzystnie działa na układ nerwowy i przepłukuje nerki z drobnych zanieczyszczeń. Nie mówiąc już o nieocenionej roli w poznawaniu nowych ludzi i zbawiennym niekiedy wpływie na atmosferę towarzyską. Zatem co dla Was: jasne czy ciemne?

Smart dog

MAJ 2008

Książki Wydawnictwa ZNAK

nie TyLkO poezja…

Czytanie nowości na Twoją kieszeń Robert Oxnam

11 x ja. Moje życie z osobowością mnogą

Każdy z nas ma wiele twarzy. Jedną dla rodziny i przyjaciół, drugą na potrzeby pełnej stresów pracy, jeszcze inną dla obcych. Być może mamy też twarz, której nigdy nikomu nie pokazujemy. Wyobraź sobie, że wszystkie one współistnieją w twoim umyśle jako odrębne postacie, a ty - osobowość dominująca - nie masz o nich pojęcia. Tak właśnie dzieje się w przypadku tajemniczego zaburzenia zwanego osobowością mnogą. 34 zł

Gioia Diliberto Kolekcja

Czekam na Wasze (nie tylko poetyckie) próby literackie! Nadsyłajcie je na adres: b.kowalczyk@uzetka.pl

Błażej Kowalczyk

Kolekcja wciąga w szalone lata paryskiego międzywojnia, w świat wielkich kreatorów mody, zawrotnie drogich sukien, pięknych modelek i ekskluzywnych pokazów. Tworzy też wyjątkowy portret niezwykłej osobowości - wizjonerki, rewolucjonistki, diablicy o ludzkich pragnieniach: Coco Chanel. 32 zł

Zgodnie z obietnicą złożoną w poprzednim numerze Uzetki, majowe wydanie NTP jest całkowicie męskie. W ten sposób obalam mit, jakoby dzisiaj pisały w większości kobiety. Rzeczywistość została obnażona… W porównywalnym stopniu, robią to wszyscy… Pozdrawiam.

Myśl polityczna

Zamknięta nad ranem, w dźwiękoszczelnej szafie. Wśród ubrań moich, za uchem się drapie Nadal nie rozumie za co tam siedzi. Myśl polityczna co mruczy i bredzi.

Maciej Orłoś

Tajemnicze przygody Meli

Maciej Orłoś, autor wydanych przez Znak Tajemniczych przygód Kubusia, napisał książeczkę dla swojej córki Melanii. Te przemiłe opowiadania są z pozoru bardzo zwyczajne, opisują codzienność małej dziewczynki. Jednak wiele ciekawych zdarzeń burzy porządek ułożonego dnia za sprawą dziadka Meli. Dzieją się rzeczy tajemnicze i niewytłumaczalne...24 zł

KONKURS Napisz do nas sms o treści: UZETKA ZNAK na numer 7101 (koszt smsa 1,22 zł). Na wiadomości czekamy do 20 maja. Spośród wszystkich smsów wylosujemy zwycięzców, którzy otrzymają książki - nowości Wydawnictwa ZNAK. Nazwiska zwycięzców opublikujemy w kolejnym wydaniu „UZetki”.

W kwietniowym konkursie zestawy książek wygrali: Agnieszka Gerwatowska i Paweł Grabski. Gratulujemy!

Dla zabicia nudy

Życie nie zawsze układa się tak, jakbyśmy chcieli. Anię, główną bohaterkę najnowszej książki Izabeli Degórskiej pt. „Najwyższa pora na miłość” los wystawił na ciężką próbę. W chwili, gdy była najbardziej szczęśliwa, straciła męża. Z pewnością jej świat zawaliłby się całkowicie, gdyby nie córeczka, którą musiała się zająć. Tak samo jak nowe sytuacje, w naszym życiu pojawiają się nowi ludzie, którzy czynią w nim rewolucję. Nasza bohaterka przez przypadek spotyka Mateusza, kolegę z dzieciństwa. Miłość, nawet gdy na nią czekamy, zawsze przychodzi niespodziewanie. Rodzi się między Anią i Mateuszem. Niestety, nie mają już po dwadzieścia lat. Każde z nich posiada bagaż doświadczeń i rozczarowań. Fabuła tej książki przypomina naszą szarą, pokrętną rzeczywistość. Język, jakim autorka się posługuje, jest prosty i dosadny. Początkowo czytając tę powieść odnosi się wraże-

nie, że jest pisana stylem niedbałym, co może trochę zrazić czytelnika, ale gdy wgłębimy się w lekturę, wyrazy z pogranicza żargonu ulicznego ustępują miejsca łagodniejszym słowom. Poza językiem ewoluuje też nastrój książki. Pisarka od pierwszych stron powieści stosuje komizm sytuacyjny. W pewnym jednak momencie wzrusza czytelnika: gdy bohaterowie mówią otwarcie o sprawach, o których woleliby zapomnieć. Jeśli lubicie oderwać się od swoich codziennych spraw i przenieść w fikcyjny świat, a nie macie pod ręką innej, ciekawszej powieści, to zajrzyjcie do tej książki. Z pewnością zabije nudę i poprawi humor, ale nie odkryjecie dzięki niej niczego nowego. Gdyby na świecie nie było tylu innych książek godnych uwagi i więcej czasu na czytanie, może poleciłabym „Najwyższą porę na miłość”.

„Najwyższa pora na miłość” Izabela Degórska ZYSK I S-KA WYDAWNICTWO 28 zł

WYPISANE Z KSIĄŻKI: ■ Potem, kiedy TO już się stało, i tępy ból z czasem minął, uznała, że idealnego szczęścia nigdy nie dostaje się od losu za darmo.

Malwina Ławicka

■ Jesteśmy jak potrzaskane filiżanki – szeptała. – Życie nas nie oszczędziło. Zbity spodek, wyszczerbiony brzeg, utrącone uszko. Ale przetrwaliśmy najgorsze chwile. Teraz może być tylko lepiej. ■ Nauczyłem się jednego: pamiętać, co jest naprawdę ważne. Nie myśleć: może zrobię to jutro, bo teraz nie mam czasu. Żyję tu i teraz. Czasem nie ma jutra.

Prawo, lewo ? A może PO środku ? Myślisz gdzie usiąść, schodząc ze schodków. Ja już nie myślę, bo polityczne paplanie Zamknąłem w szafie, w Pokojowej ścianie.

Jarosław Kliks

„Opiekunka”

Wśród markotnej ciszy Wśród łez strumienia Wciąż szukam po ścianach Twojego cienia Wciąż czuje Twój zapach Wciąż słyszę Twój głos W myślach krzyczę : Więcej! Więcej ! Nie przestawaj ! Ze mną tu bądź ! I nie mogę zapomnieć Ciebie Siedzącej pośród krzewów białych róż i Ciepła Twych dłoni Proszę do snu mnie znów złóż

Nemezis

***

na krzywych fundamentach stoją krzywe domy na jałowej glebie powstają tylko groby przyjaźni gest on nic nie kosztuje ręce wzniesione do słońca jutro przyniosą nam gniew boży chleba naszego powszedniego i taniec ogłupiały liście drzew wędrujące po ziemi jesteśmy święci ktoś wbił w mój bok żebraczy kij i stałem się obłudnikiem łza uroniona mimochodem drążyła kamień mego wnętrza ludzie oddajcie moją wolność tą co energię dała mi do życia chcę dotknąć kwiatów polnych zapach polecieć w kosmos niczym satelita

Nie patrzę w niebo gdy wyją ulice

Nie patrzę w niebo gdy wyją ulice Nie spoglądam na tulące z niego promienie Wzrok nie pada nawet na ziemię Rejestruje Sprawdzam czy któremuś z przechodniów Nie należą się życzenie dobrego dnia A co gdy dobry dzień Proszony czy nawet targany za ucho Nadejść nie chce? Wtedy kłamstwo nabiera Nowego smaku Dzień dobry pozostaje dobry nawet gdy trup ściele się przed domem kichaj jak automat oddawaj słowa siebie nie umiesz nie patrzę w niebo gdy wyją ulice rejestruje siadam okrakiem na głowach swoich mistrzów marny ze mnie uczeń czesze tulące z ich głów promienie

Maciek zwany Judaszem

Żywy

gryzie mnie ten pisk wszyscy wokół krzyczą zupełnie nie rozumiem dlaczego z ludzi człowiecze kawałki ulatują gdyby tak ukryć ich skłonności zabrać wszystko co ich dotąd napędzało uśmiech musiałby osiąść na ich twarzach należy ugryźć gwiazdy i to w wielu miejscach delikatnie, bez włażącego wszędzie piasku z butów

Maciek zwany Judaszem

***

wtopiona w krajobraz fabrycznych kominów dręczona wiatrem i zmiennością losu namiętność skryta przed okiem szpiega mocna korzeniem głową w obłokach w wyobcowaniu tak bliska sercu orężem mocy odziana silna niezwyciężona ro-ślina

Krzysztof Pietrzak

fot. Katarzyna Uryasz

MAJ 2008

■ Nowa grupa społeczna: lohasi

Nie przykuwają się do drzew, nie podpalają hipermarketów, nie urządzają pikiet. Kupują za to marchewkę bez ołowiu i naturalne kosmetyki. Badacze trendów wyłowili nową grupę społeczną. Lohasi poglądy demonstrują na zakupach. Na pytanie, kim jest lohas, moi znajomi szeroko otwierają oczy ze zdumienia. Nigdy nie słyszeli tego słowa. Słyszeli jednak o zielonych, o produktach eco i fair trade. A wielu z nas choć po części jest lohasem. Świadczą o tym codzienne nawyki i sposób, w jaki robimy zakupy. ♣ Mleko nigdy ze sklepu To badacze trendów wyłonili tę nową grupę społeczną. Skrót LOHAS pochodzi od wymyślonego przez amerykańskich socjologów terminu Lifestyles of Health and Sustainability. Trend jest oparty na zdrowiu i trwałym rozwoju. Idea lohas propaguje rynek produktów i usług, które są wytwarzane z poszanowaniem ochrony środowiska, zdrowia oraz społecznej sprawiedliwości. Lohas nie tylko sam zdrowo żyje, ale czuje się także odpowiedzialny za planetę, nie musi brać udziału w pikietach na rzecz ochrony środowiska, nie wdrapuje się na drzewa w obronie Rospudy. Lohas dba o planetę i swoje otoczenie poprzez logiczne, przemyślane - i co najważniejsze - świadome wybory podczas zakupów. Oznacza to kupowanie produktów bez konserwantów (czyli z krótkim terminem użycia), pochodzących od lokalnych producentów i w ekologicznych opakowaniach. Zasady są proste: jeśli owoce - to tylko krajowe, jeśli mleko – to tylko od rolników, a kawa koniecznie ze znaczkiem „fair trade”- sprawiedliwy handel. Taką kawę (i tylko taką!) pija się od kilku lat w duńskim parlamencie. Ostatnio wprowadził ja także Parlament Europejski. Zieloni odmawiają zakupu rzeczy wytworzonych w niewolniczych warunkach lub za śmiesznie niskie wynagrodzenie.

Czy jesteś lohasem?

w dużym mieście, wykształcona i dobrze sytuowana. Produkty bio i eco są o wiele droższe od tych dostępnych w sklepach, takie hodolwle i uprawy są bardziej kosztowne, bo pracują przy nich ludzie, a nie maszyny. Jednak jedzenie ze znaczkiem bio jest smaczniejsze, a nauralne kosmetyki zdrowsze. Nie każdego studenta stać na bycie lohasem. Możemy jednak postępować bardziej świadomie: oszczędzać wodę, sortować śmieci, robić przemyślane zakupy. Nie trzeba być wielką fabryką, aby zagrozić ziemi, ale też nie trzeba wiele, aby jej pomóc. ♣ Najważniejsze zasady lohasa: • Kupuję produkty żywnościowe organiczne, które podczas transportu przebyły jak najkrótszą drogę lub są produkowane przez lokalnych producentów; • Kosmetyki muszą być biodegradalne(rozkładające się), nie testowane na zwierzętach i stworzone na bazie składników naturalnych; • Ograniczam korzystanie z samochodu do minimum; • Oszczędzam energię i wodę; zakręcam kran podczas mycia zębów, wannę zamieniam na prysznic, wyłączam standby; • Kupuję produkty z recyklingu i z materiałów naturalnych, używam toreb papierowych lub lnianych, kupuję napoje i mleko w szklanych butelkach; • Segreguję śmieci. ♣ Przydatne adresy: www.bio-market.pl www.ecolive.pl www.greenplanet.pl

♣ Nowa moda? Być może lohasi to kolejna moda, na którą nie każdego stać. Typowy lohas to osoba zwykle po trzydziestce, z adresem

Karolina Boguc k.boguc@uzetka.pl

Zachowuj się! Część druga: restauracja, kawiarnia, pizzeria... Nieważne gdzie i co zamawiacie – bon ton jest jeden. Jedząc margeritę w Romie czy sałatkę w Figaro, warto pamiętać o kilku sprawach, żeby nie strzelić gafy i zjednać sobie otoczenie dobrymi manierami. ■ Nóż na pewno nie w plecach Łyżka, widelec i nóż – znacie? Do tego jeszcze łyżeczka oraz widelczyk deserowy. Układ tych pięciu przedmiotów nie jest trudny, choć bywają nim kłopoty. Trzeba pamiętać, że łyżka i nóż leżą po prawej stronie talerza, a chwytamy je prawą ręką w kolejności od zewnątrz do wewnątrz. Po lewej stronie talerza kładziemy oczywiście widelec. Widelce oraz łyżki zawsze kładziemy grzbietem do dołu, a nóż ostrzem skierowanym w stronę talerza. Naprzeciw siedzącego kładziemy widelczyk trzonkiem skierowany w lewą stronę, a za nim łyżeczkę deserową trzonkiem w prawo. Widelec trzymamy lewą ręką, nóż prawą. Jeżeli jemy tylko widelcem, chwytamy go prawą ręką. Noża nigdy nie wkładamy do ust, ani nie używamy go do krojenia pieczywa (wyjątkiem jest tutaj śniadanie). Nie należy również dmuchać na łyżkę z gorącą zupą, lecz raczej poczekać z jej konsumpcją. Kieliszek stawiamy po prawej stronie, nad łyżką i nożem. ■ Jem jeszcze Wyróżniamy dwa zasadnicze ułożenia sztućców, czasem wspomagane przez trzecie. Jeśli przerwaliśmy jedzenie na chwilę, krzyżujemy nóż i widelec na środku talerza.

Jeśli zakończyliśmy jedzenie, sztućce układamy równolegle do siebie tak, aby tworzyły godzinę 16:20. Jeśli zakończyliśmy jedzenie, a sztućce leżą skrzyżowane na talerzu (tak, jak w pierwszym przypadku) oznacza to, że jesteśmy jeszcze głodni i oczekujemy na dokładkę. Płacąc rachunek musimy starać się uregulować go jak najbardziej dyskretnie, osoby zaproszone nie powinny o nim w ogóle wiedzieć. Siedząc przy stole nie kładziemy nigdy łokci na stole, jemy zawsze z łokciami przysuniętymi do siebie. Podczas konsumpcji jeśli jemy jedną ręką, druga nie spoczywa pod stołem, ale opieramy ją dyskretnie nadgarstkiem o brzeg stołu. Serwetkę kładziemy na kolanach na początku posiłku i kładziemy ją z powrotem na stole, po lewej stronie talerza, dopiero gdy wstajemy od stołu. Serwetki nie wkładamy nigdy za kołnierzyk. Łyżkę lub widelec podnosimy do ust, nie schylamy się do nich. ■ Trzymaj je za nóżki Jeśli obok talerza znajduje się kilka kieliszków, pijemy zawsze rozpoczynając od tego po prawej, a kończąc na tym po lewej. Wszystkie kieliszki trzymamy za nóżkę! Za czaszę trzymamy jedynie kieliszki do koniaku i brandy, gdyż te napoje do uwolnienia pełnego bukie-

tu wymagają delikatnego ogrzania dłonią. Kieliszki napełniamy do 2/3 pojemności, im kieliszek większy, tym mniej trunku powinno się w nim znajdować. Napoje spożywamy powoli, delektując się smakiem i zapachem (szczególnie w przypadku koniaku). Wódki wypijamy jednym haustem. ■ Coś mam w zębie Wykałaczki służą do usuwania pozostałości pokarmu spomiędzy zębów. Narzędzie to jest jedynym tolerowanym sposobem wykonania tej czynności. Nie należy “cmokać” ani robić ustami niestworzonych min. Jeśli czujemy, że nasz uśmiech może być zakłócony przez kawałek mięsa pomiędzy zębami, należy przeprosić współbiesiadników i udać się do łazienki. Nie informujemy jednak innych osób, że wychodzimy podłubać sobie w zębie. Z kolei ości wyjmujemy z ust przesuwając je dyskretnie językiem na widelec lub łyżkę. ■ Napiwek – dawać czy nie? Napiwek nie jest rzeczą obowiązkową, szczególnie, jeśli klientem jest student, choć na pewno bardzo mile widzianą. Napiwek powinien wynosić około 10-15% wartości rachunku. Napiwek najprościej również wręczyć prosząc kelnera o zaokrągle-

Czy wypada dmuchać na łyżkę z gorącą zupą? nie rachunku. ■ Fajeczka w towarzystwie zakazana W towarzystwie niepalącym nie palimy. Jeśli nie możemy się powstrzymać, należy poprosić o pozwolenie i dopiero wtedy zapalić, ale trzeba liczyć się z tym, że możemy tego pozwolenia nie dostać. Należy wtedy uszanować decyzję innych osób. Mężczyzna zawsze podaje ogień kobiecie. Nigdy nie rozmawiamy z papierosem w ustach. Dla kogoś, kto nie pali, może się to wydać obrzydliwe i niechlujne. Nie palimy również przy powitaniu. Najlepiej w ta-

fot. http://www.sxc.hu/

kiej sytuacji nawet zgasić papierosa. A gasimy go tylko w popielniczce. Jest to jedyne dopuszczalne jej zastosowanie, może poza gaszeniem zapałek. Nie wkładamy do popielniczki pestek, gum do żucia, chusteczek, torebek od herbaty czy ości. A lubimy to, prawda? Ważne, żeby było miło i swobodnie, ale przy tym kulturalnie. Opracowanie na podstawie książki: Schnitzer Hans-Geord, Poradnik współczesnego savoir-vivre’u, Delta 1996.

MAJ 2008

do pszczewa!

Miejscowość letniskowa malowniczo położona wśród lasów i jezior, około 80 km od Zielonej Góry. Legenda wiąże powstanie Pszczewa ze świętym Wojciechem, który wędrował przez te ziemie. Podobno z jego laski wyrosła w dzisiejsztm Pszczewie lipa. Teraz stoi tam kapliczka. Miejscowość od 1259 roku była własnością biskupów poznańskich. W 1289 roku ustanowiono pszczewski archi dziekanat diecezji poznańskiej. Tu zaopatrywano biskupie stoły i przyjeżdżano na wypoczynek. W XIV wieku Pszczew uzyskał prawa miejskie. Po drugim rozbiorze Polski stał się częścią państwa pruskiego. Jednak w 1943 roku, Pszczew, tracąc prawa miejskie trafił do Polski. Atrakcyjność przyrodnicza gminy związana jest z bogactwem i różnorodnością lasów, mnogością jezior (jest ich 20), malowniczymi polami i łąkami oraz bogatą fauną i florą. Właśnie przyroda jest ogromnym walorem Pszczewa i okolic, chronionym przez Pszczewski Park Krajobrazowy. ■ Aż 60% parku pokrywają lasy chętnie odwiedzane przez turystów we wszystkich porach roku. Ziemia pszczewska jest niezwykle bogata we wszelkiego rodzaju zbiorniki wodne, od maleńkich oczek wodnych, po rozległe głębokie jeziora. Ponadto warto zwiedzić: Muzeum „Dom Szewca”- budynek mieszczański z XVIII wieku kryty gontem, mieszczący wystawę miejscowych wykopalisk archeologicznych, warsztat szewca oraz unikatową czarną kuchnię. Najokazalszym zabytkiem jest późnorenesansowy kościół św. Marii Magdaleny. Blisko kościoła mieści się 200letnia plebania otoczona zabytkowym parkiem z okazałymi pomnikami

przyrody. Idąc jedną z głównych ulic dojdziemy do zespołu dworskiego, składającego się z budynku pałacowego z drugiej połowy XIX wieku, zabudowy gospodarczej i leśniczówki. Wyjątkowym miejscem jest Skansen Pszczelarski, w którym zgromadzono kilkadziesiąt niezwykłych uli- można się tu wsłuchać w odgłosy pracy pszczół. Pszczew słynie również z imprez kulturalno- rekreacyjnych. Najdłuższą tradycję ma „Pszczewska Dwudziestka”- półmaraton- różno dystansowe biegi uliczne dla dzieci, młodzieży, dorosłych i osób niepełnosprawnych. W lipcu „Jarmark Magdaleński” gromadzi krąg twórcówrękodzielników, rzemieślników rzadkich zawodów, miłośników twórczości ludowej i folkloru. ■ Na turystów, wędkarzy, grzybiarzy, sportowców, entuzjastów jazdy konnej, czekają plaże, kąpieliska, szlaki kajakowe, ścieżki przyrodnicze, trasy rowerowe i szlaki jeździeckie. Po dniach pełnych wrażeń można zrelaksować się, odpocząć w licznych ośrodkach wypoczynkowych, gospodarstwach agroturystycznych, polach biwakowych. Bogactwo naturalne, czyste jeziora, piękne lasy, imprezy kulturalne sprawiają, że Pszczew i okolice to doskonałe miejsce do wypoczynku. Bilet studencki z Zielonej Góry do Pszczewa (kierunek Międzychód) kosztuje 11,04 zł. Marek Jura

Cafe Kaiserkrone Przy dzisiejszej alei Niepodległości znajduje się jedna z piękniejszych kamienic Zielonej Góry. Odremontowana budzi zainteresowanie zwiedzających, a w jej cieniu mieszkańcy zajadają lody z pobliskich budek. Jednakże budynek kiedyś nie był tylko kamienicą mieszkalną - znajdowała się tam także restauracja. Pokazują to stare pocztówki z Zielonej Góry. Na żadnym planie budowlanym nie jest umieszczona restauracja znajdująca się na parterze, ale restauracja ta reklamowała się na kartach pocztowych. To właśnie na nich ukazane zostały wnętrza wraz z budynkiem w całej okazałości. Restauracja była ogromna, jak na niewielkie miasto, jakim była na początku XX w. Zielona Góra. Maściła się w niej sala kawiarniana, duża sala konferencyjna, pokój do gry w bilard wraz ze stołami, a także osobna sala przeznaczona wyłącznie dla kobiet. Kawiarnia należała do zielonogórzani-

Wolsztyn za grosze

Dawna zabudowa miasta robi piorunujące wrażenie i stanowi o jego niepowtarzalnym klimacie. Wolsztyn to niewielkie miasteczko w Wielkopolsce, położone między dwoma jeziorami. Warto tu przyjechać i przejść się wąskimi uliczkami miasta. Czasem wydaje się, że miasto nie zmieniło się od kilkuset lat – jest piękne. Dokładny czas powstania miasta Wolsztyna i okoliczności temu wydarzeniu towarzyszące nie są znane, gdyż nie pozostawiły po sobie żadnych śladów w dokumentach. Niektórzy badacze przyjmują, iż miasto założone zostało krótko przed rokiem 1458. Inni łączą początki Wolsztyna z osobami Grzymki i Mikołaja, którzy byli właścicielami Komorowa (miejscowość w oparciu o którą powstał Wolsztyn) na przełomie XIV i XV wieku. Osada rozwijała się bardzo szybko, tak że w 1424 r. w tekstach źródłowych występuje wójt Wolsztyna. Może to świadczyć o tym, że Wolsztyn był już wówczas miastem. Szybki rozwój Wolsztyna hamowany był przez liczne klęski żywiołowe (pożary, nieurodzaje, susze, mrozy). W 1793 r. miasto znalazł się w zaborze pruskim. Od 1807 roku miasto znajdowalo ię w Księstwie Warszawskim. Po zakończeniu I wojny świato-

wej, w 1919 r. w wyniku Powstania Wielkopolskiego przyłączony został od odradzającej się Polski. Po wybuchu II wojny światowej, 5 września 1939 r. do miasta wkroczyły oddziały niemieckie. Rozpoczęła się okupacja miasta, trwająca aż do 24 stycznia 1945 r., kiedy to miasto wyzwolone zostało przez Armię Radziecką. Po wojnie Wolsztyn znajdował się w granicach województwa poznańskiego. Zmieniło się to w latach 70-tych, kiedy miasto włączone zostało do woj. zielonogórskiego. Obecnie Wolsztyn jako jedna licznych perełek turystycznych znajduje się w Wielkopolsce. Do najciekawszych zabytków tego pięknego miasta możemy zaliczyć: • Kościół parafialny pw. NMP Niepokalanie Poczętej – najcenniejszy zabytek w mieście – późnobarokowy, powstał w II poł. XVIII w. obecny kształt kościoła jest wynikiem remontów dokonanych w latach 1925, 1987 • Pałac i park, ul. M. Drzymały 12 – zabytkowy park nad Jeziorem Wolsztyńskim w stylu angielskim z rzadkimi gatunkami drzew, w którym stoi Pałac neoklasycystyczny z początku tego wieku.

• Izba pamięci Roberta Kocha ul. Roberta Kocha 12 – budynek dawnego szpitala, w którym pracował Robert Koch laureat Nagrody Nobla. • Skansen Budownictwa Ludowego Zachodniej Wielkopolski ul. Bohaterów Bielnika 26 – znajduje się tu kilka typowych dla tego regionu wiejskich zagród wraz z wyposażeniem wnętrz • Muzeum Regionalne im. Marcina Rożka ul. 5 Stycznia 34 – mieszkał tu znany rzeźbiarz i malarz Marcin Rożek. • Parowozownia Wolsztyn (ul. Fabryczna) – jest to jedyny w Europie obiekt, gdzie parowozy obsługują ruch planowy. Jak widzicie, Wolsztyn to ciekawe miasto z wieloma pięknymi zabytkami położone wśród pięknej przyrody. Warto się wybrać chociażby na chwilę, bo koszt jest niewielki a wrażenia gwarantowane. Tekst współredagowany przez Damiana Sarbaka, autora strony www.mojemiasto.wolsztyn24.pl. Grzegorz Biszczanik g.biszczanik@uzetka.pl Fot. Damian Sarbak

Śladami historii

na Ernsta Pilza, który reklamował swój lokal, „że jest odległy od dworca kolejowego o 10 minut drogi, a w bufecie można kupić czekolady czy konfitury”. W tamtych czasach był to niewątpliwie hit. Z tyłu budynku na terenie, gdzie dziś stoi Galeria Handlowa, znajdowała się kręgielnia. Według dokumentacji z 1898 r. był tam jednotorowy, zadaszony i parterowy budynek o długości toru 25,7 m. Nie wiadomo, kiedy kręgielnia została zburzona, ale w jej miejscu pojawił się ogród różany, także chętnie ukazywany na dawnych pocztówkach. To miejsce chętnie odwiedzały kobiety, których mężczyźni odgrywali kolejne partyjki w bilard. Latem przed budynkiem ustawiano dwa rzędy stołów po sześć miejsc przy każdym stole dla gości, co ukazują inne karty pocztowe z widokiem Cafe Kaiserkrone. Kawiarnia miała swój niesamowity i niepowtarzalny klimat. Po wojnie w budynku przez kilka mie-

sięcy nadal prowadzona była restauracja „Centralna”, która później została przeniesiona na ulicę Kupiecką. Budynek dawnej restauracji wielokrotnie zmieniał właścicieli jak i swoje przeznaczenie. W latach 50. XX w. swoją siedzibę miało kino „Zuch”, które wyświetlało filmy dla dzieci. Kolejnymi właścicielami budynku była Wyższa Szkoła Inżynierska oraz studium wojskowe. Obecnie budynek należy do Telekomunikacji Polskiej, zaś w piwnicach znajduje się restauracja. Jeden budynek - mnóstwo właścicieli, ale jakże piękna historia. Rozejrzyjcie się wokół, może i Wy mieszkacie w dawnej restauracji?

Grzegorz Biszczanik g.biszczanik@uzetka.pl Pocztówka: Pozdrowienia z restauracji Kaiserkrone w Zielonej Górze. Na pocztówce wydawca umieścił zdjęcia wnętrz restauracji –wg stempla pocztowego na 22 lipca 1898 roku. Zbiory Autora.

MAJ 2008

Nie uśmiechają się, a szczerzą

W KONTAKTACH DO SOLARIUM (ciąg dalszy)

fot. http://www.sxc.hu/

Była moda na drewniaki, obcisłe czarne legginsy z lycry i tureckie sweterki. Ich jedyną zaletą jest to, że po latach możemy wyciągnąć dwa wnioski. Pierwszy: nigdy więcej tego nie ubierać.

Spotkałem się z opinią, że okulary lepiej korygują wadę wzroku niż soczewki. Nie jest to prawdą. Dobrze dobrane soczewki, jak i okulary korygują wadę w takim samym zakresie, czyli w 100%. Co ciekawe dają nawet lepszy komfort noszenia, w przypadku astygmatyzmu, niż okulary. Szkła okularowe, które korygują tę wadę powodują że obraz jest korygowany najlepiej w pozycji pionowej patrząc na wprost. Chcąc oglądać telewizję, leżąc wygodnie na kanapie, musimy się liczyć z pogorszeniem widzenia. Ten problem znika w astygmatycznych kontaktach, dzięki tzw. balastowi pryzmatycznemu. Dzięki temu, że soczewka porusza się wraz z gałką oczną soczewki zapewniają dobre widzenie bez względu na pozycję, z jakiej się patrzy. Soczewki mogą się okazać tań-

sze i bardziej komfortowe, w przypadku dużych wad wzroku, niż okulary. W doborze okularów zwiększenie mocy szkieł wiąże się ze znacznym wzrostem ceny. Dzieje się tak, ponieważ optyk podejmuje dodatkowe starania w celu stworzenia lekkiej, estetycznej i możliwie najcieńszej soczewki. Szkła o dużej mocy potrafią sporo kosztować. W soczewkach kontaktowych moc nie ma wpływu na cenę. Identyczny model soczewki o mocy -15 dioptrii i -1 dioptrii, kosztuje dokładnie tyle samo. Soczewki idealnie nadają się do uprawiania różnego rodzaju sportów. Kontakty są niezastąpione w sportach zimowych, ponieważ w przeciwieństwie do okularów nie przeszkadzają w zakładaniu gogli ochronnych. Natomiast do sportów wodnych zaleca się

Pedagogiczna Biblioteka Wojewódzka im. Marii Grzegorzewskiej Drodzy Studenci,

czasem macie trudności z pisaniem referatów i prac magisterskich. Bywa, że jedynym źródłem, na które się powołujecie jest Internet. Warto poszukać informacji w literaturze fachowej, którą zapewni Wam Pedagogiczna Biblioteka Wojewódzka. Mieści się przy Al. Wojska Polskiego 9 („Norwid”). Wypożyczalnia znajduje się na piętrze I. W zbiorach biblioteka posiada literaturę naukową, popularnonaukową, czasopisma a także zbiory multimedialne, których zakres dotyczy głównie pedagogiki, psychologii, socjologii i nauk pokrewnych. W siedzibie biblioteki studenci skorzystają z profesjonalnej obsługi, fachowej informacji oraz bezpłatnego Internetu. Placówka jest czynna od poniedziałku do piątku w godz. od 8.00 do 19.00, w soboty od 8.00 do 15.00. Więcej informacji otrzymacie na stronie: www.pbw.zgora.pl, e-mail : wypozyczalnia@op.pl

używanie soczewek jednodniowych, które po wyjściu z wody należy wyrzucić. Nie wolno ich dłużej nosić, ponieważ mogą się one stać idealnym środowiskiem dla rozwoju grzybów czy pierwotniaków. Nie warto ryzykować kosztownego leczenia dla oszczędności ok. 5 zł, czyli ceny jednej pary soczewek 1-dniowych. Był to już trzeci artykuł poruszający temat kontaktów. Polecam odwiedzenie strony www.twojesoczewki. com, gdzie można znaleźć interesujące porady na temat soczewek, lub przeczytać kolejny numer Uzetki, gdzie zamieścimy ostatni tekst. Warto zgłębiać tę problematykę, ponieważ sami możemy kiedyś zechcieć je założyć. Kamil Zając

Drugi: moda rządzi się swoimi prawami – jaka by nie była i tak znajdzie rzesze fanów. Teraz obserwuję kolejny trend – modę na udręczenie wzrok krzyczący: „dajcie mi spokój, bo ugryzę” i kłótnie, kto ma gorzej, czyje życie jest bardziej do niczego. Wydawałoby się, że po zimowym śnie to minie. Ale nie! Wiosenne słoneczko jest głupie. Ptaszki są głupie. Radość głupia. Uśmiech? Yyy… a co to jest? Na ulicy wyścig z czasem. Okropnie męczące, więc po co angażować jeszcze więcej mięśni i się uśmiechnąć? Korytarz w szkole – każdy wygląda jak kupka nieszczęścia, a one nie potrafią się uśmiechać. Lekcja – nauczyciel staje na głowie i tupie uszami. Wszystko, aby z uczniów wykrzesać odrobinę entuzjazmu. Pochłania to mnóstwo uwagi, której już nie wystarcza na uśmiechnięcie się. Godzina dziesiąta - wzrok mnie myli czy nauczycielka zaraz się uśmiechnie? Emocje sięgają zenitu… Och, co za piękne… ziewnięcie. Znowu nic. Około dwunastej atmosfera się ożywia. Koleżanka, niczym hollywoodzka gwiazda, ćwiczy kwadratowy uśmiech. Na zawołanie, więc powinno się go sklasyfikować jako wyszczerz, mający niewiele wspólnego z uprzejmością. Ruszam na poszuki-

Monika Renc

Gimnazjum nr 8

wania życzliwych uśmiechów. Na korytarzu wykonuję efektowny skurcz mięśni twarzy, licząc na rewanż. Napotykam wzrok mówiący: „Szczerzysz się jak głupia do sera”. Wniosek? Życzliwe uśmiechanie się jest passè. Winę zrzućmy na otoczenie, w tym dołujące wieczorne wiadomości. Na świecie nie dzieje się nic ciekawego? No, chyba że za ciekawe uznać, iż znów z życiem pożegnało się kilka osób, z własnej lub niewłasnej woli. Nie mówiąc już o polityce, która wcześniej bawiła, a teraz wzbudza uśmiech litości. Poza tym, jakby ludzie mieli mało swoich zmartwień, dostarczają im ich jeszcze masowo oglądane seriale, gdzie tragedia goni tragedię lub, dla odmiany, bohaterowie załamują się wydumanymi kłopotami. Oczywiście, happy end też się czasem zdarza. Tylko trzeba na niego czekać 3500 odcinków i w następnej serii to, co było „happy”, już „happy” nie będzie. Słowem: doskonałe pranie mózgu. Profesjonalizm w każdym calu.

Zaprojektuj robota na turniej

Wymyślone przez studentów programy - roboty będą walczyć na wirtualnym ringu. Ich autorzy zawalczą o atrakcyjne nagrody.

Spółka Max Elektronik – Grupa Sygnity, przy współpracy z Instytutem Informatyki i Elektroniki UZ, organizuje dla studentów konkurs informatyczny „Robocode – turniej robotów”. To już trzecia edycja informatycznych zmagań studentów. Celem gry „Robocode - turniej robotów” jest stworzenie robota, który walczy na arenie z podobnymi do siebie przeciwnikami. Podobnymi - czyli też programami, ale każdy z nich może działać całkiem inaczej i jest to ograniczone tylko pomysłowością programisty – informują organizatorzy z Max Elektronik. W pierwszej edycji wzięło udział 37 uczestników, z których 6 osób aktualnie pracuje w Max Elektronik, w drugiej startowało 43 uczestników i aż 9 znalazło posadę w ME. Organizatorzy wierzą, że i w tym roku akcja zaktywizuje środowisko studenckie naszej uczelni i wypromuje twórcze rozwiązania techniczne. W konkursie „Robocode – turniej robotów” zostanie wyróżniony autor, którego robot podczas rozgrywek pokona inne. Laureaci pierwszych trzech miejsc otrzymają atrakcyjne nagrody rzeczowe oraz możliwość odbycia praktyki zawodowej w firmie Max Elektronik. Więcej informacji znajdziecie na stronie http://www.max.com. pl. waro ■ Wszystkich zainteresowanych zapraszamy na spotkanie informacyjne, które odbędzie się 7 maja 2008r. na Uniwersytecie Zielonogórskim, przy ul. Szafrana 2, budynek A-2, sala 316. Swój udział w projekcie można zgłaszać do 19 maja, a do 25 maja dostarczyć kody źródłowe robotów. 27 maja odbędzie się pierwszy etap konkursu, finał zaplanowano na 4 czerwca. REKLAMA

MAJ 2008 ■ Pierwszy powiew sesji

Nie śpimy po nocach

Statystyczny Kowalski potrzebuje ośmiu godzin na sen w ciągu doby. Zaskakujące o jakich porach dnia wykorzystujemy te osiem godzin.

■ Tylko zmrużenie oka Studenci w czasie sesji wyrzucają wręcz ze swojego zasobu słów krótki wyraz „sen”, gdyż to czterogodzinne zmrużenie oka ze snem ma nie wiele wspólnego. Trwa to na ogół kilka dni przed egzaminem. Im więcej egzaminów, tym trudniej się odzwyczaić od nietypowej godziny wskakiwania pod kołdrę. Organizm przywyka, zegar biologiczny się trochę przestawia i galimatias gotowy. Śniadanie o 13, obiad około 18:30, kolacja po 23, no i jeszcze jakaś zakąska przed snem, czyli coś koło 3. ■ Na pierwszą mszę Emeryci jako grupa nie mająca problemów z egzaminami czy też papierkową robotą po godzinach, również mają problemy ze spaniem. Człowiek po przekroczeniu 55 roku życia z roku na rok potrzebuje mniej snu. Pani Maria, 57 lat, mówi - Wystarczy, że się zdrzemnę ok. 1,5 godziny po obiedzie i wiem już, że nie zasnę przed północą, a co gorsza wstanę o 6 rano i będę wypoczęta. Dobrze tylko, że

mam co z sobą rano zrobić, bo pójdę do kościoła – opowiada z uśmiechem. Ciekawi mnie tylko, co z robią emeryci, którzy nie chadzają rano na mszę? ■ Nocne klikanie W poszukiwaniu kolejnych grup ludzi, których można by określić mianem „nocnych Marków”, zajrzałem oczywiście do Internetu. Internauci to specyficzna grupa łącząca te powyższe i te, których nie dało się sklasyfikować w prosty sposób. Odwiedziłem kilka chatów. Nowością chyba nie jest, że w nocy użytkowników rozmów online jest więcej niż za dnia. Zapytani krótko - dlaczego klikają w środku nocy a nie o normalnej porze, zaskakiwali odpowiedzią. Jedni byli wręcz oburzeni pytaniem twierdząc, że jest to przecież normalna pora (zerkam na zegarek, który wskazuje 3:17). - To są godziny, które ja w moim grafiku zaznaczam jako czas wolny, czas dla siebie – mówi Maciej, 28 lat. ■ Czym jest bezsenność „Bezsenność jest objawem, podobnie jak ból. Sygnałem, że dzieje się coś niepokojącego. Gdy trwa dłużej niż 3 tygodnie, określa się ją mianem przewlekłej i klasyfikuje jako chorobę. Przyczyn bezsenności jest bardzo wiele, również jej obraz jest zróżnicowany. Wśród objawów wyróżnia się: trud-

ności w zasypianiu, kłopoty z utrzymaniem ciągłości snu (częste budzenie się) i zbyt krótki sen”- tłumaczy prof. dr. hab. med. Waldemar Szelenberger w portalu medycznym www.resmedica.pl ■ Co mówią liczby? Temat naszego snu a w zasadzie jego braku, zaczął przysparzać mi trochę problemów. Poznałem badanie z 1996 r. Wyniki przedstawiają się następująco: na bezsenność częściej uskarżają się kobiety, a także osoby po 60. roku życia. Polskie badania ankietowe, wykonane na reprezentatywnej grupie 1188 osób powyżej 16. roku życia, wykazały, że trudności z zaśnięciem występują u 24% badanych, trudności w utrzymaniu snu u 29%, przedwczesne budzenie się u 24%, sen nie pokrzepiający zgłasza 27% badanych. Tak, ale to było ponad 10 lat temu i od tamtej pory żaden ośrodek badawczy się tym nie zajął, by sprawdzić w rzeczywistości, jak ten problem ewoluował. A ewoluował na pewno. Teraz może być już tylko gorzej. ■ Czas to pieniądz Polska od momentu, kiedy weszła do UE, uległa szybkiemu rozwojowi. Szerokie perspektywy postępu we wszystkich gałęziach gospodarki sprawiły, że zwykły Kowalski również

fot. http://www.sxc.hu/

Niektórzy pracują po 12 godzin na dobę. Znoszą papierkową robotę do domu, siedzą do 3. Kładą się spać, po czym wstają o 7, by zdążyć na 9 do pracy i tak przez 5 dni w tygodniu. A sobota? Doskonały czas na całodobowy sen.

Śniadanie o 13, obiad około 18:30, kolacja po 23... Jak tu zasnąć? musiał za tym wszystkim nadążyć. Chcąc dorównać krajom zachodnim poświęcali się doszczętnie pracy - rozwojowi swoich małych i średnich firm. Czas na sen często przeznaczany na zarabianie pieniądza. Staramy się dorównać poziomem gospodarki do Unii, równolegle z tym dorównujemy jej w bezsenności. Co do odsetka osób skarżących

się na bezsenność - przeciętnie. Z wynikiem 39 proc. populacji lokujemy się przed Włochami (30 proc.), Wielką Brytanią (32 proc.), Niemcami (36 proc.), ale za Francją (aż 46 proc.). Studenci to prawdopodobnie najmocniejsza grupa w tych 39 procentach. Szczególnie, gdy sesja blisko... Ariel Pawelczyk

Padał deszcz i nie padał. Było wietrznie i nie wiało. Świeciło słońce i chmury zasłaniały niebo. Grono Studenckie zapachem piwa i kiełbas grillowanych na ulicę Tatrzańską się wybrało. Tam w ciemnościach, wśród drzew, coś dziwnego ich spotkało. I ja tam byłem, i się zdziwiłem, dlatego innym teraz to przekazuje.

10 przykazań studenta Grono Studenckie w gwarze i chwale na miejsce przybyło, gdyż samodzielne życie na obczyźnie rozpoczęło. Tańce i swawola, piwo i cola, nawet pluszowa foczka, taka oto jest zabawy otoczka. Wnet zamęt zapanował niesłychany, chmury poczerniały i deszcz straszliwy przywołały. Wielki Pan Wszelkich Uczelni się ukazał, by wielkie kartki dwie studentom przekazać. Na kartach tych, świetnością swą sławnych, 10 Przykazań Samodzielnej Egzystencji Poza Domem przekazał. Oto, com usłyszał przy huku piorunów akompaniamencie i com strachem skulony w kajeciku swym spisał.

Przykazanie I Sprawy bolące i życiem władające na bieżąco, z pośpiechem i saperska precyzją w terminie załatwisz, by spokój wieczny sobie zapewnić. Przykazanie II Do nowych warunków swą egzystencję przystosujesz, by narzekaniem straszliwym jak ból zęba nie stworzyć trucizny, która krew współlokatorów wypełni. Przykazanie III O mamie przygotowującej strawę codzienną zapomnisz. Ręce swe do pracy zaprzęgniesz i samodzielnie gotować posiłki się nauczysz. Przykazanie IV Brudu na garnkach i blatach się wstydzić, a nie brzydzić będziesz i sprzątania na godzinę ostatnią nie odłożysz. Przykazanie V Zajęcia i wstawanie skoro świt priorytetem staną się i o nockach zarywanych na naszej-klasie wnet zapomnisz. Przykazanie VI Między stypendiami czas wydłużać się będzie, przez co skromność i oszczędność swą wyćwiczysz. Przykazanie VII Z szacunkiem wykładowców traktować musisz, by „kampania

wrześniowa” bez udziału twego się odbyła. Przykazanie VIII Języka swego przekleństwami w liczbie straszliwej kalać nie będziesz, by strachu wśród staruszek i dziatwy wszelakiej nie wzbudzać. Przykazanie IX Zadawanie głupich pytań na bok odłożysz, gdyż wiedzieć powinieneś, po co nowy czajnik i odkurzacz na mieszkaniu ma zagościć. Przykazanie X Rzeczy pożyczone w stanie nienaruszonym oddasz, co kłopotów i długów uniknąć ci pozwoli. Gdy piorun ostatni minął, a ręka ma ostatnie litery spisała, Wielki Pan Wszelkich Uczelni do Grona się zwrócił: - Moja wiedza i doświadczenie karzą mi wątpić w Przykazań przestrzeganie, wszak nadzieja matką głupich jest. Prośbę mą wielką do Was jednak kieruję, by dla dobra wspólnego starań dokładać i żyć w imię zasad podanych. Kończąc zdanie ostatnie niczym z piwa piana prysnął i zniknął. Grono Studenckie z hipnozy się ocknęło, mnie pod drzewem z kajecikiem leżącego ujrzało i o xero zasad poprosiło. Łukasz Michalewicz l.michalewicz@uzetka.pl fot. http://www.sxc.hu/

MAJ 2008

Zielona Góra i okolice na dwóch kółkach Przywiozłam swój rower z Jeleniej Góry - pociągiem. Paula swój wiozła 400 km, to jakieś 9 godzin wątpliwej przyjemności w PKP. My już wiemy, że warto było je transportować do Zielonej Góry. Nie po to, żeby pojeździć po deptaku albo po mieście. Ziemia lubuska to wymarzone miejsce dla sympatyków rowerowej przygody. W tym wydaniu „UZetki” dzielimy się z wami naszymi odkryciami. Kolejne - w następnym numerze. Szerokiej drogi!

Czas jazdy: ok. 1 godziny Dystans: 9 km

Na dobry początek , czyli zachód s łońca w W i l k an o w ie

Chwila na odpoczynek przy trzytonowym głazie UZ al. Wojska Polskiego → z parkingu przy budynku głównym zjeżdżamy na ścieżkę rowerową i jedziemy wzdłuż szosy w stronę osiedla Leśnego → tuż przy torach kolejowych przecinających drogę, skręcamy w lewo na leśną drogę → po kilku metrach dołączamy do żółtego szlaku i jakiś czas trzymamy się go → dojeżdżamy do wiaduktu, skręcamy w lewo. Za jakiś czas dojeżdżamy leśną drogą do rozwidlenia i wybieramy drogę w prawo → piaszczystą drogą (uwaganiewielkie wzniesienie) docieramy do pierwszych zabudowań Wilkanowa → opuszczamy na kilka chwil polne drogi i leśny krajobraz, szosą skręcamy w lewo → Wilkanowski meteoryt → na zakręcie wilkanowskiej drogi powiatowej napotykamy trzytonowy głaz upamiętniający upadek meteorytu, który miał miejsce 22.03.1841 roku → jedziemy drogą rozciągającą się za pamiątkowym miejscem, kilka metrów jedziemy ulicą Strumykową, poczym skręcamy w prawo → znów powracamy na leśne ścieżki, na pierwszym skrzyżowaniu jedziemy prosto → po chwili wyjeżdżamy przy wilkanowskich terenach działkowych i dołączamy do zielonego szlaku rowerowego, który będzie nam już towarzyszył aż do Zielonej Góry → wspaniałą rowerową drogą docieramy do zielonogórskich „glinianek” przy osiedlu Cegielnia, a stamtąd już blisko na UZ właśnie tu kończy się nasza pierwsza wspólna rowerowa wycieczka. Trasa choć krótka, to wcale niełatwa. Trudności przysparzały piaszczyste ścieżki, które nieraz zmuszały do zejścia z roweru. Jak na dobry początek, otwarcie sezonu tudzież zastępnik wieczornego spaceru –świetna! Do plecaka polecamy zabrać: ▪ Mapę turystyczną „Dookoła Zielonej Góry”, wydawnictwo SYGNATURA ▪ Atlas znakowanych szlaków rowero wych- województwo lubuskie, wydawnictwo BiK

Ze szczytu Wieży Wilkanowskiej można zobaczyć głogowską Hutę Miedzi

„Mała pętla zielonogórska” od końca do początku Czas jazdy: ok. 4 godzin (z przerwą na obiad) Dystans: 28 km

UZ al. Wojska Polskiego→ spod budynku głównego kierujemy się w stronę osiedla Cegielnia → przy Szmaragdowym Jeziorku (glinianki) wjeżdżamy na zielony szlak i praktycznie aż do końca wyprawy go nie opuścimy → mijamy ogródki działkowe w Wilkanowie → Góra Wilkanowska- po dość ostrym, leśnym podjeździe wyjeżdżamy na Górze Wilkanowskiej (220 m n.p.m.), na jej szczycie stoi przeciwpożarowa wieża obserwacyjna nadleśnictwa. Została wzniesiona w 1902 roku przez Stowarzyszenie Winiarzy i Rzemieślników, nadano jej imię kanclerza Niemiec- Bismarka. Jeśli dyżurujący na owej wieży jest przychylny turystom, można wejść do środka a stamtąd rozciągają się świetne widoki → z Góry Wilkanowskiej zjeżdżamy przez las cały czas trzymając się zielonego szlaku i wyjeżdżamy tuż przy ogrodzeniu skansenu k. Ochli → zielony szlak doprowadzi nas do Drzonkowa, gdzie wyjedziemy nieopodal ośrodka pięcioboju nowoczesnego- Wojewódzkiego Ośrodka Sportu i Rekreacji. Polecamy wstąpić na teren kompleksu, gdyż właśnie tutaj można posilić się świetną (i niedrogą) pizzą →wyjeżdżając z ośrodka kierujemy się w lewo, zaraz za sklepem spożywczym skręcamy ponownie w lewo → jedziemy leśną drogą mijając ośrodek jeździec-

ki (nie zbaczamy z zielonego szlaku) → mijamy po drodze tereny działkowe i pokonujemy niewielkie wzniesienie, wciąż jedziemy lasem, chociaż nad drzewami widać już oświetlenie stadionu żużlowego → Zielona Góra ul. Wrocławska- mijamy po prawej stronie cmentarz i dołączamy dalej do zielonego szlaku → Zielona Góra, Szosa Kisielińska → trasa kończy się w Zielonej Górze na ul. Wyspiańskiego. Trasa zdecydowanie dłuższa niż ta pierwsza, ale wrażenia niezapomniane. Wymarzona dla tych, którzy nie przepadają za ruchliwymi drogami, lubią rozkoszować się świeżym powietrzem i leśnymi ścieżkami. Dla bardziej wprawionych rowerzystów szczególnie polecamy odcinek pomiędzy Górą Wilkanowską a Ochlą- tylko nie zapomnijcie zabrać ze sobą kasku! Opracowanie Magdalena Koleina Paulina Polan

BACHANALIA 2008

12.05.08 PONIEDZIAŁEK 11:00 Studio Bachanaliowe 13:00 Studio Bachanaliowe Wielkie Grilowanie 14:00 z Radiem INDEX 16:00 Studio Bachanaliowe

Trawnik przy DS III Impreza taneczna „Tata Zaprasza”

21:00 Klub „U OJCA”

The Best Foto OF Bachanalia Festiwal śmiesznych filmów DS. Vicewersal– 20:00 z YouTube na ścianie akadeCampus B mika

Radio „Index” Radio „Index” Parlament Studencki, INDEX Radio „Index” Parlament Studencki

11:00

Studio Bachanaliowe

12:00

Sztafeta pływacka

13:00

Studio Bachanaliowe

16.05.2008 PIĄTEK

Radio „Index” Basen Novita Korner

10:00- Bachanaliowe Warsztaty 18:00 Taneczne

Koło Naukowe Mrowisko2

Radio „Index”

11:00

Studio Bachanaliowe

Radio „Index”

AZS

13:00

Studio Bachanaliowe

Radio „Index”

16:00

Strefa Ofelia

16:00

Studio Bachanaliowe

16:00

STUDENT STRONG

Boiska DS. III

AZS

16:00

Studio Bachanaliowe

17:00

Ogłoszenie wyników plebiscytu Boiska DS. III na najlepszego sportowca UZ

AZS

20:00

Spektakl „Trzy kobiety”

Teatr „Czego, Nigdy”

Stadion Sportowy UZ, ul. Wyspiańskiego

Parlament Studencki

17:00

Mrowisko – sala teatralna

Koncert zespołów: 2PU, Lady Pank Straszne Party

18:00

Turniej JU- JITSU

Sala gimnastyczna - campus A

21:00

AZS

Klub „Straszny Dwór”

Bahama Party

AEGEE

Bicie rekordu Guinnesa w liczbie pasażerów w autobusie

Parlament Studencki

Klub 4 Róże dla Lucienne

17:00

Stadion Sportowy UZ, ul. Wyspiańskiego

20:00 21:00

Dance Party

Namiot Campus A

Parlament Studencki