Na 75 jaar staat hard roeien nog steeds centraal

Tekst Winfred Haase

arde wind, striemende regen. Echt Novembervieren weer waartegen ik me in de dubbel vier met nog twee andere oud Proteërs en een oud Lagaai te weer moest stellen. Omstandigheden om maar direct te besluiten met roeien te stoppen. Dat gebeurde natuurlijk niet. Een lekkere knokpartij tegen een oplopende ploeg met een zekere Nico Rienks aan boord om een gunstige uitgangspositie voor de volgende bocht én een blik in onze leeftijdsklasse deed mijn stemming omslaan. Dus gewoon door, op weg naar de HEAD. Hard roeien op de Amstel blijft leuk. Ik begrijp ook niet waarom zo veel oud-leden met roeien zijn gestopt. Veteranen wedstrijden zijn uitdagend en gezellig. En het mooie van de roeisport is, dat je er nooit te oud voor bent. Hooguit niet fit genoeg en dat is een reden te meer om een roeivereniging in de buurt op te zoeken. Na deze, natuurlijk overbodige aansporing een terugblik.

Proteus-Eretes vierde, na de relatieve radiostilte in tijden van corona, uitbundig haar 75e verjaardag. Nog altijd een springlevende en enthousiaste vereniging; het beeld dat ook oprijst uit de verhalen in het lustrumboek Hemelsblauw over 75 jaar D.S.R. Proteus-

Eretes. Een boek om op je nachtkastje te leggen en er elke avond een stukje in te lezen. Ik merkte daarbij, dat veel van de hemelsblauwe geschiedenis mij is ontgaan. De heldendaden op de Wereldkampioenschappen en Olympische Spelen heb ik via de media nog wel kunnen volgen. Als er dan Proteërs in de voorste linies meestreden, kwam het sentimentele gevoel van trots zomaar weer boven. Dat overkwam mij voor het eerst in 1968 toen op sociëteit Alcuin een zaal vol roeiers midden in de nacht gekluisterd aan een zwart/wit beeldbuis van pakweg 45x30 cm Harry Droog in Mexico Olympisch zilver zag winnen. Latere heldendaden waren beter te volgen en kunnen nu op Youtube nog onbeperkt worden bekeken. Nog steeds krijg ik kippenvel bij het zien van de gouden race van de Holland Acht met Niels van der Zwan op de Olympische Spelen van 1996. Zo ook de medailleraces van Ellen en Roos dit jaar.

Hemelsblauw gaat over meer dan sportieve topprestaties. Belangrijke verenigingszaken zoals het waarom en hoe van de fusie komen aan bod. Het vertelt over ereleden en leden van verdienste, die uit puur enthousiasme ongelofelijk veel tijd in de vereniging hebben geïnvesteerd. Over hoe Proteus-Eretes haar geweldige vloot heeft opgebouwd. Natuurlijk ook over het repeterende probleem van de huisvesting. Beschreven wordt hoe Proteus startte in een onooglijk loodsje en via een gemeentemonument uiteindelijk haar eigen Beuk met gigantische botenloods betrok. Hoe mooi wil je het hebben? Proteus was ooit een ondervereniging van een gezelligheidsvereniging waar, de naam zegt het al, met een glas bier in de hand gezelligheid voorop stond. Wedstrijdroeiers verontschuldigden zich voor hun teruggetrokken bestaan. Uit die wereld maakte Proteus zich los, fuseerde met Eretes en werd, zeker door de opkomst van het competitieroeien en de toename van het aantal vrouwelijke leden, een sterke Delftse studentenvereniging waar hard roeien voorop staat, maar gezelligheid nooit ver weg is. Ooit een roeivereniging waar een nieuwe boot uit Duitsland met handkracht van het station naar de loods werd gesjouwd en wedstrijdboten met een binnenvaartschip van de gebroeders Meeuwissen naar de wedstrijdbanen werden gebracht. Hoe anders is dat nu met de PE vervoerscommissie met trekker/aanhanger combinaties en chauffeurs uit eigen gelederen die er niet voor terugdeinzen om grote transporten naar het buitenland te verzorgen. En dan de roeiersmaaltijden. Omdat er vroeger in heel Delft maar één eet tentje was, Ladera, waar je na een zware training een betaalbare ‘bief-friet-sla’ kon krijgen, aten de wedstrijdroeiers tussen de middag op de sociëteit een bord met extra veel kruimige aardappelen, doorgekookte groente en draadjesvlees. Omdat het bunkerende wedstrijdroeiers waren, had de kok er ook wel eens een bakje sla bij gedaan. Nu kunnen veel roeiers zelf behoorlijk koken, is er een betaalbaar restaurant om de hoek of je laat je warme prak thuis bezorgen. En dat rijke aanbod wordt op dinsdag en donderdag nog eens aangevuld met heerlijke en gezonde maaltijden van de chef-kok van le Bixy op de Beuk.

Er is veel veranderd in al die jaren en naar het lijkt, ten goede. Proteus-Eretes is veel groter geworden en breder in haar activiteiten. In 75 jaar is zij uitgegroeid tot één van de grootste studentenroeiverenigingen met een grote aantrekkingskracht, waar keihard om de blikken wordt getraind en geraced. De ambitie en liefde voor het wedstrijdroeien is in 75 jaar dus niet veranderd. Als oud-lid voel je de band als er in het blauw/wit/oranje wordt gewonnen, ook al ben je al zo lang uit Delft weg. Die verbondenheid is concreet met het lidmaatschap van Oud Proteus-Eretes. Je zit er dan dichter op. Op 1 oktober jl. heeft de oud ledenvereniging weer haar algemene ledenvergadering gehouden. Toen is besloten op de begroting meer geld te reserveren voor evenementen die de onderlinge band en de band met de huidige generatie kunnen versterken. Het bestuur van Proteus-Eretes heeft het plan gelanceerd voor een maandelijkse vrijdagmiddagborrel voor leden en oud-leden. Het bestuur van Oud Proteus-Eretes denkt na over wat naast de jaarlijkse reünie en die borrel, nog meer zou kunnen worden gedaan. Natuurlijk houden we er rekening mee, dat voor de meeste leden het tijdsbudget gelimiteerd is. Wij ontvangen graag suggesties. n

Winfred Haase

Oproep van de HistoriCie

De HistoriCie is een relatief nieuwe commissie van Proteus-Eretes die de geschiedenis van de vereniging meer in kaart probeert te brengen. Heeft u nog unieke beelden, documenten, objecten of dergelijke liggen van uw tijd bij Proteus, Eretes, of Proteus-Eretes en zou u het een en ander daarvan willen delen? Wij zouden die graag archiveren en/of digitaliseren. Neem dan a.u.b. contact op met historicie@ proteus-eretes.nl.