Weg naar de top

Proteus-Eretes brengt je verder!

TEKST eel sporters dromen ervan aan de top komen, maar de weg naar de top is vaak niet gemakkelijk en zal er voor iedereen anders uitzien. Als je als eerstejaars wedstrijdroeier in een boot stapt, weet je misschien nog niet wat er allemaal te bereiken valt binnen het roeien. Misschien heb je wel grote ambities en wil je je richting het toproeien begeven. Een plak op de Olympische Spelen zoals Sytske en Chantal is misschien niet onhaalbaar, maar wel is het goed om te weten dat dit stapje voor stapje gaat. Wat er te bereiken valt binnen de roeiwereld, ligt aan je ambities en een beetje aan talent. Het Venster is er op uit gegaan om dit pad naar de top in kaart te brengen. We pluizen de weg naar de top uit middels een aantal van onze eigen wedstrijdroeiers, die allemaal op een ander niveau zitten en andere doelen hebben.

We beginnen bij het eerstejaars wedstrijdroeien. De eerste stap die je als competitieroeier naar wedstrijdroeier maakt, is selectie doen voor een eerstejaars boot. Als je de selectie hebt gehaald, kom je gemixt met ouderejaars competitieroeiers en eerstejaars in een boot die is samengesteld door een coachkader. Door het jaar heen start je dan met jouw ploeg verschillende wedstrijden, zowel lange baan (meer dan twee kilometer) als korte baan (twee kilometer). Om het allemaal een beetje leuk te houden in je eerste jaar wedstrijdroeien, start je alleen tegen andere eerstejaars boten in het klassement. Wel is dit op wedstrijden die ook door ouderejaars wedstrijdroeiers worden gestart. Dit klinkt natuurlijk erg leuk en gezellig. Of dit nou ook in de praktijk zo is, hebben wij gevraagd aan Joppe, die ons kan vertellen over het nemen van die eerste stap. Joppe is 21, roeide in EJZ’22 en is doorgestroomd naar de middengroep, concrete doelen zijn nog in de maak.

Voordat Joppe zich richting Delft en Proteus begaf, maakte hij zijn sporturen op de ijsbaan. IJshockeyen lag Joppe blijkbaar goed, want hij speelde op aardig hoog niveau, waarvoor Düsseldorf bezocht werd. Er kwam een eind aan de carrière van Joppe toen hij zich naar Delft begaf om te studeren. Bewust koos hij ervoor tijdens zijn eerste jaar studie, bachelor natuurkunde en bachelor wiskunde, nog niet te gaan sporten. In 2021 begon hij dan toch met de selectie voor EJZ’22. Na zijn eerste jaar studeren, wist hij dat dit qua tijd haalbaar was. Het vele trainen was hij wel gewend met zijn ijshockey verleden en het deed weer een vlammetje in hem aanwakkeren. Het leuke aan de eerstejaars ploeg is dat iedereen begint met wedstrijdroeien. Niemand weet dus wat hem of haar te wachten staat. Ploegbonding en dergelijke zijn dan erg van belang en zorgen voor een hechte groep die samen de uitdaging van het wedstrijdroeien aan gaat. De keuze bleek voor Joppe en zijn EJZ goed uit te pakken, want de jongens hebben aan het eind van het seizoen een blik weten te bemachtigen en zijn daarmee beginner af hun eerste jaar uitgegaan. Na wat twijfel, overhaalkunsten van menig coach en misschien wat alcohol, is Joppe dit jaar verder gegaan bij de middengroep, waar straks meer over te lezen is. Hij lijkt geen spijt te hebben van zijn keuze om door te gaan met wedstrijdroeien, want naar eigen zeggen geeft het veel voldoening en is de wereld van ‘er helemaal vol voorgaan’ erg leerzaam.

Middengroep

Door naar de middengroep, deze betreed je na je eerste jaar wedstrijdroeien. Je kan dan starten in het development klassement of losse wedstrijden starten. Het development klassement wordt verroeid over vier wedstrijden, waar je, net als bij de eerstejaars klassementen, punten kan halen. Er wordt voornamelijk gestart in de dubbeltwee, tweezonder en viertjes. In het development klassement roei je tegen anderen, die ook al minstens één jaar hebben gewedstrijdroeit. Bij lichte dames, waar wij het over gaan hebben, is dit veelal in een dubbeltwee, een scullboot waar je als duo in roeit. Het verschil met dames, is dat lichte dames in het seizoen maximaal 59 kilogram wegen met als ploeggemiddelde 57 kilogram. Dit is voor de één uitdagender dan de ander, maar biedt voor veel lichte dames wel de kans toch te wedstrijdroeien. De wedstrijden worden in Nederland verroeid. De Proteër die we in de middengroep lichte dames vinden, is Isabel Goes. Isabel is 21, roeide in EJLD’20 en roeit nu bij MGLD. Ze wil dit jaar voornamelijk een leuk jaar hebben en uiteraard ook de beste worden in het development klassement.

Topsport is niet onbekend voor Isabel en Proteus-Eretes is er met de paplepel ingegoten. Vanaf vijf jaar oud heeft ze op hoog niveau geturnd, ze is bij de turnbond uitgenodigd en heeft een internationale wedstrijd gestart. Turnen is een hele heftige sport, je moét elk jaar beter worden. Bij turnen waren trainingen in het weekend wel vijf uur en doordeweeks elke dag een training van drie uur. Vergeleken met roeien is turnen een heel stuk individueler en competitiever tegen elkaar, wat niet altijd voor de beste sfeer zorgt. Toen Isabel ging studeren wilde ze zich eerst liever focussen op haar studie en wilde ze het (top)sporten even achter zich laten. Echter is ze toch overtuigd en heeft zich ingeschreven bij Proteus-Eretes en is de selectie ingerold, want je doet het goed of je doet het niet als je gaat sporten. Je moet altijd proberen het beste eruit te halen. De vraag was in haar jaar nog wel of er een EJLD zou komen want die was er al meerdere jaren niet geweest. Toch is er een leuke boot uit gekomen, maar helaas een minder leuk jaar. Door de coronacrisis zijn slechts de WinterWedstrijden gestart en is het rest van het jaar vooral de sfeer dichtbij huis gevonden. Isabel is verhuisd naar een Proteushuis en na een jaartje uit het wedstrijdroeien te zijn geweest, is ze dit jaar weer aangehaakt en stapt ze regelmatig in de skiff of de dubbeltwee. Om aan de top te komen is skiffen een nummer dat onderweg naar die top steeds belangrijker wordt, omdat je hier kan laten zien wat jij zelf kan. Dit betekent ook dat je mensen waar je misschien eerst wel mee hebt geroeid, nu moet verslaan. Het klassement start zij in de dubbeltwee, dus heeft ze altijd iemand in de boot, om samen snel mee te roeien. Hierin blijft het voor Isabel, die nu als doel heeft de beste te zijn in het development klassement, het belangrijkst alles eerlijk te winnen en het uit hard werken te halen. Een gezonde en positieve instelling richting het wedstrijdroeien. Dat het lichte roeien verdwijnt heeft hier nu zeker nog geen invloed op.

Ouderejaars

We zijn inmiddels bij OJM beland. Na het eerste jaar en de middengroep is er bij zowel mannen als dames de optie door te stromen naar de ouderejaars (OJ). Nu klinkt dit makkelijk, maar dit is niet zomaar voor iedereen weggelegd. Feit is dat er bij roeien veel concurrentie is en je dus alleen mee wilt doen in een hoger veld als je mee kan komen. Dit maakt het daarmee anders dan de overstap van je eerste jaar naar de middengroep. Je kan maximaal twee jaar eerstejaars doen, mits je geen blikken hebt gehaald. De middengroep mag je zo lang in blijven hangen als dat je zelf wilt en lukt. Om daarna van de middengroep naar de ouderejaars te komen, moet je wederom selectie doen en jezelf bewijzen. Johannes is 21, roeide in EJZ’20 en roeit nu bij de ouderjaars mannen. Dit jaar is zijn ambitite om uitgezonden te worden.

In een ver verleden heeft Johannes gejudood en is na wat jaren drinken en roken per ongeluk bij Proteus-Eretes beland. Van wedstrijdroeien was er a priori zeker geen spraken, want een biertje beviel nog te goed. Vastberaden om zijn leven te beteren, begon hij in zijn eerste jaar met de selectie. Tijdens de selectie is hij, na wat tegenstribbelen, overgehaald door de coaches om te gaan wedstrijdroeien. Nu bleek dat roeien toch wel leuk en aanleg was ook te vinden. Enthousiasme in combinatie met wonen op het kreekrugpad omringd door gelijkgestemde, zwengelde de passie voor het roeien echt aan. Na een eerste coronajaar op de ergometer was het door naar de middengroep. Dit bleek van korte duur, want nadat hij net comfortabel in de development vier zat, werd er een seatrace voor een Henley viermet aangekondigd waar zijn development boot aan mee mocht doen. Tot ieders verbazing lukte het Johannes om het laatste plekje op stuurboord te vullen. Hiermee werd Johannes ook op voorbehoud, in de ouderejaars groep gezet. Dat jaar ging de Varsity na veel onzekerheid toch door en omdat er al voor Henley werd getraind in de viermet, leek het iederen logisch om deze boot ook als oude vier naar de Varsity te sturen. Op de Varsity voer Johannes zijn eerste 2K en dat was tevens een verenigingsrecord. Dit alles bracht hem bij ouderejaars op de kaart en hiermee was zijn plekje bij OJM zeker. Inmiddels is Johannes een vierdejaars Proteër die zich al twee jaar op rij bij de ouderejaars mannen bevindt. Het grootste verschil tussen de middengroep en de ouderejaars, is dat het kleinere nummers zijn waarin je roeit. In de middengroep roei je in een viertje of een dubbeltwee en bij de ouderejaars mannen zie je voornamelijk twee zonders en skiffs voorbij sjezen. Dat sjezen is hierbij erg van belang, want bij ouderejaars worden naast blikken vaak ook hogere doelen gesteld. De woorden ‘bond’, ‘wereldkampioenschap’ en misschien zelfs ‘Olympische Spelen’ kan je horen vallen. Wel is het zaak realistisch te blijven en dit gebeurt dan ook goed. Een tweede verschil is dat er bij de ouderejaars meer getraind wordt. Je moet niet schrikken van ongeveer elf/twaalf trainingen per week waar dit bij de middengroep er ‘slechts’ negen zijn. Je moet dan ook zeker plezier halen uit de groep, wat Johannes lukt met een hechte groep vanuit de Oude Vier. Hier vinden we onder andere ook zijn huisgenoot, Vosse, die we straks ook nog voorbij zien komen. Nog even kort terug naar Johannes, want hij laat zien dat je snel grote stappen kan maken. Ook als je dit in eerste instantie zelf niet verwacht of van plan was.

Helaas raakte hij geblesseerd in het najaar en besloot dus in 2020 het roeien eens vanaf de andere kant van het water te bekijken. Na deze sabbatical keerde hij terug in de dubbelvier en afgelopen jaar in de skiff. Hoewel er voor het jaar in de skiff niet al te hoge verwachtingen lagen, was het een erg leuk jaar en deed hij het beter dan dat hij in eerste instantie verwacht had. Ook dit jaar zit Sidi weer in de skiff met het ambitieuze doel om naar het FISU WK te gaan. Tot zo ver gaat dat ook niet verkeerd! De Hel van het Noorden, een skiffwedstrijd in Groningen, had hij al goed gevaren. Dat is in ieder geval al een mooie start van het seizoen. Hij vindt zelf dat er nog veel verschillen zitten tussen zichzelf en de roeiers aan de top, want top roeiers hebben een gigadroomdoel en denken er over na om hun studie voor dit doel op pauze te zetten. De weg naar de top voor het lichtroeien is minder duidelijk. Waar er voor de zware roeiers een duidelijke lijst met eisen is opgesteld en meerdere meetmomenten zijn, is dat voor lichtroeiers anders. Je moet zelf een samenwerking vinden om een boot te vormen. Sidi wilt dit jaar naar het FISU WK en daar zijn slechts drie plekken voor lichte mannen, een skiff en en dubbeltwee. Stiekem hoopt hij nog op een dubbelvier, maar hij denkt niet dat dat nog mogelijk is. Sidi heeft al in zijn hoofd wanneer hij wilt stoppen. Naast roeien gaat zijn studie ook goed en hij wilt die dan ook af gaan maken. We houden hem komend jaar in de gaten en gaan de weg naar zijn top volgen.

Niet alleen zijn er bij de ouderejaars zware mannen te vinden, er is ook een groep lichte mannen. Dit jaar is die op Proteus goed aangevuld. Eigenlijk geldt er voor de lichte mannen hetzelfde qua trainingen als voor de zware mannen. Het grote verschil is, je raad het al, het gewicht. Net zoals we bij Isabel zagen. Bij de heren is dit in de winter maximaal 75 kilogram en ‘s zomers maximaal 72,5 kilogram met een ploeggemiddelde van 70 kilogram. Dit geldt voor zowel de eerstejaars als de ouderejaars roeiers. Sidi roeit in dit veld. Sidi is 23, roeit bij ouderejaars lichte mannen en heeft dit jaar als doel FISU WK. Wat dit precies is, wordt op de volgende pagina uitgelegd.

Voordat Sidi naar Delft kwam, voetbalde hij drie keer in de week. Dat is al snel veranderd vanaf het moment dat hij ging studeren. Na een jaar TopC4+ gedaan te hebben, is hij in 2019 gaan wedstrijdroeien.

U23

Het volgende stapje dat we gaan nemen, gaat naar de U23. U23 is het wereldkampioenschap voor mensen die jonger zijn dan 23 jaar. Als je hier terecht wilt komen, is het hard werken. Je kan hier ook niet bij Proteus-Eretes selectie voor doen. Dit moet bij een aparte selectie op de Bosbaan. Het vergt veel tijd en discipline en een nationale selectie brengt veel onzekerheid met zich mee. Een keer de selectie halen, betekent ook nog geen garantie voor het volgende jaar. Alleen goede ergotijden hebben op dit niveau is niet alles dat meetelt, want naamsbekendheid is ook niet onbelangrijk. De Proteër die zich op deze stop bevindt is Evie. Evie is 21, roeit bij ouderejaars dames en wil dit jaar het U23 starten in een scullboot.

Toen Evies dansgroep stopte, is ze haar zus achterna gegaan en gestart met roeien bij Viking. Zonder verwachtingen en naast dansen slechts naar school fietsen als sport, begon Evie. Ze mocht als eerste van haar groep onder de brug door roeien, wat het vertrouwen liet zien van de coaches. De instabiele skiff bleek na een poosje trainen leuker gedacht en Evie stapte over naar de wedstrijdgroep. Dit was het begin van haar fanatieke roeicarrière. Door haar roeiverleden bij Viking wist Evie toen ze bij Proteus kwam dat U23 een optie is binnen het roeien en dat dit voor haar geen onhaalbaar doel bleek. Na EJD’20, is Evie via een jaar in de vierzonder doorgestroomd naar ouderejaars dames. De naamsbekendheid die net voorbij kwam, is bij Evie goed gekomen, want Jasper wist aan de mouw te trekken van de U23 coach. Gelukkig viel er over de ergometertijden van Evie niet veel te zeuren én Iris en Evie hebben zichzelf laten zien in de tweezonder. Mede door al dit is Evie, samen met Iris, uitgenodigd voor de U23 selectie. De U23-selectie was Evies eerste echte selectie en dit brengt aardig wat spanning met zich mee. In vier dagen werd een vierzonder gevormd, die naar Varese mocht vertrekken. Ze waren met acht roeiers en seat racen is dan een goede optie, dit werd gedaan aan het eind van het selectieweekend. Seat race is dat je een aantal keer de baan over roeit en elke keer maar één roeier wisselt in de boot opstelling. Op deze manier kan je de snelste opstelling zoeken. Een geniepig puntje aan seat racen, is dat je van tevoren niet weet hoe vaak je de baan over moet. Dit is dus na een selectieweekend een taai einde, maar het is Evie gelukt hier alles te geven en zo belandde ze in de acht. Ja, je leest het goed. Er werd gezocht naar een vierzonder, maar ook de acht bleek snel te gaan en de gehele selectie mocht dus mee naar het WK U23. Al met al is het bij zulke grote doelen volgens Evie zaak dat je je hoofd koel houdt, maar je mag zeker zelfverzekerd zijn en realistisch. Ook is het belangrijk te weten wanneer je het met en voor elkaar doet en wanneer je juist tegenstanders bent. Over het algemeen geldt dat je het eerst bij jezelf moet zoeken en daarna pas bij een ander.

De laatste trede die wij nu op Proteus-Eretes vinden, is het FISU WK. Dit is net als U23 een wereldkampioenschap, maar dan slechts voor studenten, leeftijd maakt hierbij niet uit. De beste studentenroeiers komen ergens ter wereld samen om te snel te roeien. Voor dit FISU WK wordt een taaie selectie gelopen, want voor niks gaat de zon op. De selectie is kort, maar krachtig, want in slechts een paar dagen wordt de boot die naar het kampioenschap gaat, bepaald. Vosse Meijssen vinden wij als Proteër terug op deze trede. Vosse is 24, roeit bij ouderejaars mannen en wil op weg naar een FISU WK.

Sporten was voor Vosse vooral voor de gezelligheid voordat hij ging studeren. Hockeyen in A5 van de vijf is natuurlijk ook gezellig en gaaf, maar op een gegeven moment heb je dit gezien. Vosse ging samen met tweelingbroer Ries roeien bij Proteus-Eretes. De eerste vier jaren bij Proteus waren wisselvallig. Er werd gewisseld tussen selectie, compo, EJZ, compo, MGM met doorstroom naar OJM. Door de jaren heen is hij dan ook steeds meer gaan trainen. Waar het allemaal begon voor Vosse is de EJZ-selectie. Met hier en daar wat gezonde en ongezonde spanning voor het ergometeren, is Vosse beland in de EJZ’18 viermet. Een stuk terug is uitgelegd wat het U23 is en ook dit is bij Vosse langsgekomen. Hij liep hiervoor selectie in zijn tweede wedstrijdroei jaar, wat er helaas voor zorgde dat hij te onervaren was. Toch liet hij de moed niet in zijn schoenen zakken en bleef wedstrijdroeien. Dit heeft goed uitgepakt, want afgelopen seizoen straalde hij in een Holland pakje op de wereldbeker. Een taaie selectie ging hieraan vooraf. Waar je op dag twee een persoonlijk puntje kan krijgen, kan het voor aardig wat spanning zorgen als je hoort dat dit op dag vier nog niet verbeterd is. Toch wist Vosse zichzelf bij elkaar te houden en zat hij tijdens het seatracen op een vaste plek, wat een zet uit zekerheid van de coaches bleek. Na dit spannende weekend was Vosse verzekerd van een plek in de 8+ en trainde hij voor een FISU kampioenschap in China. Helaas ging dit niet door, maar er werd een wereldbeker in Luzern geroeid. Nu denk je misschien dat het FISU WK voor studenten het hoogst haalbare is, maar niks is minder waar. Een volgende stap kan zijn het roeien van een WK. Dit is niet alleen voor studenten, maar voor iedereen die erg snel roeit, je kan een wereldbeker zien als één stapje onder het WK. In aanmerking komen voor een WK wordt lastiger, gezien je hier afhankelijk bent van de roeibond en ook daar moet je voor geselecteerd worden. De enige manier om uitzendingen als het FISU WK en een WK te verdienen, is jarenlang zo hard mogelijk trainen. Dit is volgens Vosse alleen vol te houden met passie en plezier in het roeien.

We hebben via alle roeiers gezien dat de weg naar de top geen makkelijke weg is. Er zijn veel verwachtingen, zoals hard kunnen ergometeren en dit ook in de boot kunnen laten zien, maar ook veel tussentreden die we zagen, van eerstejaars tot FISU. Soms worden treden overgeslagen en soms sta je iets langer op eenzelfde. Daarnaast mag ook gezegd worden dat het niet slechts hard werken is op de ergometer of snel roeien in de boot. Alles buiten de trainingen zelf vergt veel discipline en tijd van de roeiers. Denk aan plannen, eten of jezelf durven pushen op fysiek gebied. Dit alles samen maakt het roeien een sport, waar je op latere leeftijd nog de top kan bereiken, maar met als vereisten wilskracht en plezier. n