ตัวอย่าง
พยัคฆ์สาว : เตะรังแตน The Girl Who Kicked the Hornet’s Nest
Stieg Larsson เขียน นพดล เวชสวัสดิ์ แปล Reg Keeland แปลจากภาษาสวีเดนเป็นอังกฤษ
ส�ำนักพิมพ์ เอิร์นเนส พับลิชชิ่ง
ภาคหนึ่ง การแสดงสลับฉากในช่องทางเดิน 8 – 12 เมษายน ในสงครามกลางเมืองอเมริกนั คาดประมาณว่ามีสตรีเข้าร่วมรบราว 600 นาง แปลงตัวเป็นบุรุษ ฮอลลีวูดพลาดบทส�ำคัญในประวัติศาสตร์วัฒนธรรม ไปแล้ว หรือว่าเปี่ยมด้วยอุดมการณ์เกินกว่าจะแตะได้? นักประวัติศาสตร์ มีปญ ั หาในการรับมือสตรีทไี่ ม่แยแสเส้นแบ่งกัน้ ระหว่างเพศ เส้นแบ่งชัดเจน ที่สุดอยู่ที่การสู้รบอาวุธครบมือ (แม้แต่ทุกวันนี้ ความขัดแย้งเกิดขึ้นใน สวีเดน หากมีสตรีร่วมทางไปในคณะนายพรานล่ากวางมูซ) นับจากยุคโบราณมาจนถึงยุคปัจจุบนั มีตำ� นานเล่าขานเรือ่ งนักรบสตรี เผ่าแอมะซอน เรือ่ งเข้มข้นทีส่ ดุ ได้รบั การจารึกในต�ำราประวัตศิ าสตร์ในฐานะ ราชินนี กั รบ ผูป้ กครองเผ่า หรือผูน้ ำ� สถานการณ์บงั คับให้ใช้อำ� นาจเด็ดขาด เช่นเดียวกับเชอร์ชลิ สตาลิน หรือโรสเวลต์ เซมิรามิสแห่งนิเนเวห์ เจ้าหญิง ผู้ปกครองมหาอาณาจักรอัสซีเรียแทนสวามีที่สิ้นพระชนม์นานหลายปี เธอ เป็นหนึง่ ในผูก้ อ่ ตัง้ บาบิโลน บูดกิ า, ราชินบี ริตนั น�ำทัพอังกฤษต้านสูก้ องทัพ โรมันที่มายึดครองในสงครามโชกเลือดที่สุดครั้งหนึ่ง นี่ยกมาเพียงสอง ตัวอย่าง บูดกิ าได้รบั การเชิดชูเกียรติ สร้างอนุสาวรียท์ สี่ ะพานเวสต์มนิ สเตอร์
บนแม่น�้ำเทมส์ ตรงข้ามหอนาฬิกาบิ๊กเบน อย่าลืมกล่าวค�ำทักทายเธอ หากท่านผ่านไปแถวนั้น ในอีกทาง ประวัตศิ าสตร์เมินมองทหารสตรีสามัญ ผูห้ ยิบอาวุธ สังกัด กองกรม รบเคียงบ่าเคียงไหล่บุรุษ ในเงื่อนไขเดียวกัน แทบไม่มีสงครามครั้งใดที่สตรีไม่มีส่วนร่วมทุกล�ำดับยศ
6
บทที่ 1 วันศุกร์, 8 เมษายน นพ. โยนาสซอนสะดุ้งตื่นเพราะพยาบาลเขย่าตัว ปลุกให้ตื่น ห้านาทีก่อน เฮลิคอปเตอร์จะมาถึง เวลาขณะนั้น 0130 “มีอะไร?” เขาถาม เสียงงุนงง “เฮลิคอปเตอร์กภู้ ยั ก�ำลังจะเข้ามา ผูป้ ว่ ยสองราย ผูช้ ายคน หญิงสาว อีกคน ผู้หญิงโดนยิง” “อือ” หมอโยนาสซอนตอบรับ เขาได้นอนเพียงแค่ครึ่งชั่วโมง ปลุกตัวเองให้ตื่นในสภาพเลอะเลือน มึนงง เขาเข้าเวรดึกห้องฉุกเฉินในโรงพยาบาลซาลเกร็นสกาในเยือตบอร์ก เย็นย�่ำที่ผ่านมางานชุก หลังเที่ยงคืนครึ่ง ผู้ป่วยฉุกเฉินซาลงไป เขาราวนด์วอร์ดดูอาการ คนไข้ กลับเข้าห้องพักเจ้าหน้าที่ นอนพักสักครู่ ต้องเข้าเวรจนถึงหกโมงเช้า โดยปกติแล้ว เขาแทบจะไม่ได้นอน แม้จะไม่มผี ปู้ ว่ ยฉุกเฉินเข้ามา แต่คนื นี้ เขาหลับไปในทันทีที่เอื้อมมือปิดสวิตช์ไฟ โยนาสซอนมองเห็นฟ้าคะนองเหนือท้องทะเล เขารูว้ า่ เฮลิคอปเตอร์จะ มาถึงทีน่ ใี่ นอีกไม่กนี่ าทีขา้ งหน้า ในทันใด ฝนหนาหนักสาดกระหน�่ำกระจก หน้าต่าง พายุเคลื่อนเข้ามาเหนือเยือตบอร์กแล้ว เขาได้ยินเสียงโรเตอร์ มองเห็นชอปเปอร์เอียงต้านแรงลม โรยตัวลง 7
พยัคฆ์สาว : เตะรังแตน
บนลานจอดบนดาดฟ้า เสี้ยววินาทีนั้น เขากลั้นใจ คล้ายกับว่านักบินจะมี ปัญหาในการควบคุมเครือ่ ง ชอปเปอร์หายไปจากลานสายตา จากนัน้ เขา ได้ยินเสียงเครื่องยนต์เดินเบา เขากลืนชาอึกสุดท้าย วางถ้วยลง โยนาสซอนออกไปพบทีมฉุกเฉินในห้องรับคนไข้ แพทย์เวรอีกคนรับผู้ป่วย รายแรก ชายชรา ผ้าพันแผลรอบศีรษะ เห็นได้ชดั ว่ามีบาดแผลบนใบหน้า โยนาสซอนดูแลคนไข้รายที่สอง หญิงสาวโดนยิง เขากวาดสายตาตรวจ มอง หญิงร่างเล็กคล้ายวัยรุ่น มอมแมมและโชกเลือดบาดเจ็บสาหัส เขา ยกชายผ้าห่มที่เจ้าหน้าที่กู้ภัยคลุมห่มร่างเธอ มองเห็นบาดแผลที่เอวและ หัวไหล่ ท�ำแผลเบื้องต้นพันด้วยเทปผ้ากันน�้ำ การปฐมพยาบาลเข้าท่า เทปผ้าป้องกันความสกปรกไม่ให้เข้าแผลและห้ามเลือดไว้ กระสุนนัดหนึ่ง เจาะบั้นเอว ทะลุผ่านกล้ามเนื้อ เขายกไหล่ของเธออย่างเบามือ มอง เห็นรูกระสุนเข้าที่หลัง แต่ไม่มีรูออก กระสุนฝังในช่วงไหล่ เขาได้แต่หวัง ว่ากระสุนคงไม่เจาะปอด ในเมื่อเขาไม่เห็นเลือดกบปากคนไข้ เขาเชื่อว่า กระสุนน่าจะไม่โดนปอด “เอ็กซเรย์” เขาบอกพยาบาล จ�ำเป็นต้องพูดเพียงเท่านั้น จากนั้น เขากรีดตัดผ้าพันแผลที่เจ้าหน้ากู้ภัยพันรอบหัวของเธอ มือ ของเขานิ่งค้างเมื่อเห็นรูกระสุนอีกรอย หญิงคนนี้โดนยิงหัว และไม่มีรู กระสุนออก โยนาสซอนยืนนิ่งชั่วอึดใจ ก้มลงมองหญิงสาว ความเศร้าทะลัก ท่วมอก เขามักจะคิดว่างานของเขาแทบไม่ตา่ งไปจากผูร้ กั ษาประตู ทุกวัน ผู้ป่วยจะไหลหลั่งมายังที่ท�ำงานของเขา สภาพและอาการแตกต่างกัน แต่ วัตถุประสงค์เดียว...ต้องการความช่วยเหลือจากเขา โยนาสซอนเป็นผู้รักษาประตู ยืนคั่นกลางระหว่างคนไข้กับสัปเหร่อ งานในหน้าที่ ที่เขาต้องตัดสินใจ เมื่อใดลงความเห็นผิดพลาด หากคนไข้ ของเขาไม่ตายก็พกิ ลพิการไปชัว่ ชีวติ บ่อยครัง้ ทีเ่ ขาตัดสินใจถูกต้อง เพราะ 8
สตีก ลาร์ซอน
คนได้รบั บาดเจ็บส่วนใหญ่มอี าการและบาดแผลปรากฏชัด บาดแผลถูกแทง หรืออุบัติเหตุทางรถยนต์ ปัญหาชัดเจนที่รับมือได้ไม่ยาก การอยู่รอดของ คนไข้ฝากไว้กับขนาดบาดแผลและฝีมือของหมอโยนาสซอน อาการบาดเจ็บสองอย่างทีเ่ ขาเกลียด หนึง่ นัน้ แผลไฟลวก ไม่วา่ เขา จะดูแลรักษาดีแค่ไหน แผลไฟลวกจะทิ้งร่องรอยและความทุกข์ทรมานไป ตลอดชีวิต อีกเรื่อง บาดแผลที่สมอง คนไข้บนเปลอาจใช้ชีวิตสืบไปแม้จะมีลูกตะกั่วฝังบั้นเอวหรือหัวไหล่ แต่เม็ดตะกัว่ ในสมอง มีภยั ร้ายแรงอีกระดับ เขาเพิง่ รูต้ วั ว่าพยาบาลส่งเสียง บอกกล่าว “ขอโทษด้วย ผมไม่ได้ฟัง” “เธอคนนั้นเอง” “หมายความว่าไง?” “ลิซเบ็ธ ซาลันเดอร์ หญิงที่ทางการล่าตัวมาหลายสัปดาห์ที่ผ่านมา ฆาตกรฆ่าสามรายในสต็อกโฮล์ม” โยนาสซอนจ้องมองใบหน้าหญิงสลบไสลบนเปลอีกครั้ง เขาจ�ำได้ใน ทันที พยาบาลพูดถูก เขาและคนทัง้ สวีเดนเคยเห็นรูปถ่ายติดหนังสือเดินทาง ของซาลันเดอร์บนป้ายโฆษณาหน้าแผงหนังสือพิมพ์ทุกแห่งตลอดหลาย สัปดาห์ บัดนี้ ฆาตกรโดนยิงเสียเอง จะเรียกว่าเป็นความยุตธิ รรมอันสาสม คงพอได้กระมัง แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาของเขา งานในหน้าที่ของเขาจะเป็นการรักษาชีวิต คนไข้ ไม่แยแสว่าจะเป็นฆาตกรฆ่าสามศพหรือผู้ได้รับรางวัลโนเบล หรือ ว่าทั้งสองอย่าง จากนั้นความโกลาหลสุดสามัญปะทุขึ้น มองเห็นได้จากห้องฉุกเฉินทุกมุม โลก เจ้าหน้าที่ในเวรของหมอแยกย้ายกันท�ำหน้าที่ของตน เสื้อผ้าของ ซาลันเดอร์ตัดขาดออกจากร่าง พยาบาลรายงานความดันเลือด 100/70 9
พยัคฆ์สาว : เตะรังแตน
หมอวางเครื่องฟังตรวจบนอกของเธอ สดับเสียงเต้นของหัวใจ ปกติอย่าง น่าประหลาด แต่การหายใจไม่ใคร่ดีนัก หมอโยนาสซอนไม่ ลั ง เลที่ จ ะบอกว่ า อาการของซาลันเดอร์วิกฤต บาดแผลทีเ่ อวและหัวไหล่รอได้ดว้ ยแรงกดอัด หรือเทปผ้าทีค่ นเจ้าความคิด ปฐมพยาบาล เรื่องเร่งด่วนน่ากลัวที่สุดอยู่ที่หัวของเธอ โยนาสซอนส่งให้ สแกนสมอง เครื่องซีทีสแกนรุ่นใหม่ที่โรงพยาบาลเพิ่งได้รับมา มุมมองของหมอโยนาสซอนต่อวงการแพทย์ถือได้ว่าแหวกขนบ เขา คิดว่าหมอส่วนใหญ่ได้ข้อสรุปที่ไม่อาจหาหลักฐานมาสนับสนุนได้ นั่นก็ หมายความว่ายอมแพ้ง่ายเกินไป ในอีกทาง จะใช้เวลามากเกินไปในการ เสาะหาสาเหตุความผิดปกติของคนไข้ จะได้หาวิธบี �ำบัดรักษาทีถ่ กู ต้อง ซึง่ ก็ถอื ว่าเป็นกระบวนวิธกี ารท�ำงานทีถ่ กู ต้อง แต่ปญ ั หาจะอยูท่ วี่ า่ ลมหายใจ ของคนไข้อาจขาดห้วง ในระหว่างที่หมอใช้ความคิดนานเกินไป แต่โยนาสซอนไม่เคยมีคนไข้ที่มีลูกกระสุนฝังสมอง ก็แน่อยู่แล้ว เขา จ�ำเป็นต้องใช้ศลั ยแพทย์สมอง เขามีความรูท้ างทฤษฎีมากพอทีจ่ ะเจาะเปิด สมอง แต่ไม่เคยมองตัวเองว่าเป็นศัลยแพทย์สมอง รูส้ กึ ว่ายังไม่มฝี มี อื ระดับ นั้น แต่ก็ใจชื้นขึ้นมาทันควัน โชคเข้าข้างเขา ก่อนการสครับและสวมชุด ผ่าตัด เขาเรียกพยาบาลมาหา “มีศาสตราจารย์อเมริกันจากบอสตัน มาท�ำงานที่สต็อกโฮล์มใน โรงพยาบาลคารอลีนสกา เขาเข้ามาในเยือตบอร์กคืนนี้ พักอยูท่ อี่ ลี ตี พาร์ก แอฟวนูบนถนนอาเวนีน เขามาบรรยายงานวิจยั สมอง เขาเป็นเพือ่ นของผม คุณช่วยหาเบอร์โทรของเขาให้ที” ในระหว่ า งที่ โ ยนาสซอนรอผลเอกซเรย์ พยาบาลกลั บ มาพร้ อ ม หมายเลขโทรศัพท์ของอีลีตพาร์กแอฟวนู หมอต่อสาย พนักงานต้อนรับ เวรกลางคืนไม่สบายใจนักที่จะปลุกแขกกลางดึก หมอโยนาสซอนเลือกวลี วิกฤตอันเหมาะสม พอจะกล่อมพนักงานโรงแรมให้ตอ่ สายขึน้ ไปยังห้องพัก “อรุณสวัสดิ์, แฟรงก์” หมอโยนาสซอนกรอกเสียงลงไปเมื่อมีคน 10
สตีก ลาร์ซอน
รับสาย “อันเดอร์สนะ คุณสบายใจพอจะเดินทางมายังซอลเกรียนสกา มา ช่วยผ่าสมองหน่อยได้ไหม?” “ห่ะ, ล้อเล่นเปล่า?” นพ. แฟรงก์ เอลลิสอาศัยอยู่ในสวีเดนนาน หลายปี พูดภาษาสวีเดนได้อย่างแตกฉาน แม้จะมีสำ� เนียงอเมริกนั ทุกคราว ที่พูดคุยกับโยนาสซอน หมอเอลลิสไม่เคยใช้ภาษาสวีเดน “คนป่วยอายุช่วงวัยยี่สิบ กระสุนเจาะหัว ฝังใน” “ยังหายใจอยู่?” “อ่อน แต่ชีพจรปกติ การหายใจขัด ความดันโลหิตร้อยกับเจ็ดสิบ มีกระสุนเจาะหัวไหล่ และอีกนัดเจาะเอว แต่ผมรู้วิธีจัดการสองแห่งนั้น” “ฟังดูดี” เอลลิสตอบรับ “ดูดี?” “ถ้าใครโดนยิงหัว แต่ยังรอดชีวิต เพียงแค่นั้นก็มีหวังแล้ว” “ผมเข้าใจ...แฟรงก์, คุณช่วยผมหน่อยได้ไหม?” “ฉันคุยออกรสกับกลุม่ เพือ่ น อันเดอร์ส, ไม่ได้เข้านอนจนตีหนึง่ ฉัน แน่ใจว่าระดับแอลกอฮอล์ในเลือดทะลุเพดาน” “ผมจะเป็นคนเปิดแผล และผ่าตัดเอง แต่ผมอยากได้ใครสักคนคอย บอกว่าจุดไหนทีผ่ มท�ำโง่ๆ แม้แต่ศาสตราจารย์เอลลิสเมาแอ๋ ก็ยงั เหนือชัน้ กว่าผมหลายขั้น ถ้าเป็นการประเมินความเสียหายของสมอง” “โอเค เอางั้นก็ได้ แต่แกติดหนี้ฉันแล้วนะ” “ผมจะส่งแท็กซีไ่ ปรอหน้าโรงแรม ก่อนคุณลงมาถึงล็อบบี้ คนขับรูว้ า่ จะพาคุณมาที่ไหน พยาบาลจะรอรับคุณ ส่งเข้าไปสครับ” “ฉันเคยมีคนไข้ นานหลายปีแล้ว ในบอสตัน ฉันเขียนเรือ่ งนัน้ ลง วารสาร การแพทย์ นิวอิงแลนด์ อายุรุ่นราวคราวเดียวกับคนไข้ของแก เธอเดินไป มหาวิทยาลัย เธอโดนยิงด้วยหน้าไม้ ลูกศรเจาะเข้าที่ปลายคิ้วซ้าย เจาะ ทะลุหัว โผล่ออกมาข้างหลัง เกือบกลางท้ายทอย” 11
“เธอยังรอด?” “ตอนรับเข้ามาดูไม่ได้ ไม่มีทางเกิดขึ้นซ�้ำสองบนโลกนี้ เราตัดลูกศร ส่งเธอเข้าเครื่องซีทีสแกน ลูกศรผ่ากลางสมอง สรรพความรู้ที่มี บ่งบอก ว่าเธอไม่น่าจะรอด หรือไม่ก็อาการสาหัสเข้าขั้นโคม่า?” “อาการของเธอ?” “เธอได้สติตลอดเวลา ไม่เพียงแค่นั้น เธอกลัวแทบขาดใจ นั่นแน่ อยู่แล้ว แต่เธอยังใช้ความคิดมีเหตุมีผลได้ ปัญหาเดียวคือ มีลูกศรเสียบ กะโหลกทะลุหัว” “คุณท�ำไง?” “ฉันใช้ฟอร์เซ็บดึงลูกศรออกมา ผ้ากอซแปะพันแผลให้ ไม่มากไม่ น้อยกว่านั้น” “แล้วเธอรอดมาบอกเล่าต�ำนานได้?” “เห็นได้ว่าอาการของเธอวิกฤต แต่ฉันก็ส่งเธอกลับบ้านได้ในวันนั้น ไม่เคยมีคนไข้สมบูรณ์แข็งแรงกว่าเธออีกแล้ว” โยนาสซอนนิ่งคิด มองหาแง่มุมที่หมอเอลลิสอาจหลอกอ�ำเล่น “แต่อกี ราย” เอลลิสกล่าวต่อ “ฉันมีคนไข้อายุสสี่ บิ สองในสต็อกโฮล์ม แค่ลื่นล้มหัวโขกขอบหน้าต่าง เขาอาเจียน รถพยาบาลรับมาส่งห้องผ่าตัด ทันที ฉันไปถึงทีน่ นั่ เขาไม่ได้สติ แค่หวั ปูดบวม แต่ไม่ได้สติอกี เลย เสียชีวติ ในอีกเก้าวันต่อมาในห้องไอซียู จนถึงทุกวันนี้ ฉันยังไม่รวู้ า่ ท�ำไมเขาถึงตาย ในรายงานการชันสูตรศพ เราเขียนลงไปว่าตกเลือดในสมองจากอุบัติเหตุ แต่ไม่มใี ครพอใจในการประเมินนัน้ บาดแผลมีเลือดออกน้อยนิด บริเวณที่ กระทบ ไม่ใช่สว่ นส�ำคัญของสมอง ไม่นา่ จะมีเกิดผลใดๆ แต่ไต ตับ ปอด และหัวใจของเขาทยอยปิดการท�ำงาน ยิ่งแก่ตัว ฉันก็ยิ่งคิดว่าเหมือนการ เล่นเกมรูเล็ต ฉันไม่เชื่อว่าเราจะรู้แจ้งว่าสมองมีกลไกการท�ำงานอย่างไร” เอลลิสเคาะฟิล์มเอกซเรย์ในมือ “แกคิดจะท�ำยังไง?” “ผมหวังว่าคุณจะเป็นคนบอกผม”
“ฟังค�ำวินิจฉัยของแกก่อน” “แรกสุด ดูจะเป็นกระสุนขนาดเล็ก เจาะเข้าที่ขมับ หยุดที่จุดสี่ เซนติเมตร แตะแลตเทอรัล เวนทริเคิล มีการตกเลือดที่นั่น” “แกจะท�ำไง?” “หากใช้ศพั ท์บญ ั ญัตขิ องคุณ ใช้ฟอร์เซ็บดึงกระสุนออกมา ในช่องทาง ที่กระสุนเข้าไป” “ไอเดียวิเศษ ถ้าเป็นฉัน ฉันจะใช้ฟอร์เซ็บบางที่สุด” “ง่ายขนาดนั้น?” “ท�ำอะไรได้ในกรณีนี้? เราอาจปล่อยกระสุนทิ้งไว้ที่นั่น เธออาจจะ อายุยืนยาวถึงร้อยปี แต่ก็มีความเสี่ยง เธออาจเป็นโรคล้มบ้าหมู ไมเกรน และเรื่องไม่สบายตัวอีกเยอะ เรื่องหนึ่งที่แกไม่อยากท�ำ จะเป็นการเจาะ กะโหลกของเธอ ท�ำการผ่าตัดเมื่อหนึ่งปีผ่านไป หลังจากแผลปิดสนิทแล้ว กระสุนอยู่ห่างหลอดเลือด ฉันเสนอให้แกคีบออกมา แต่...” “แต่อะไร?” “กระสุนไม่ท�ำให้ฉันกังวล เธอรอดมาได้จนถึงนาทีนี้แล้ว น่าจะเป็น ลางดีส�ำหรับการคีบกระสุนออกมา ปัญหาอยู่ที่นี่...” หมอเอลลิสชี้ไปที่ ฟิล์มเอกซเรย์ “ช่องทางเข้าของกระสุนมีเศษกระดูกเศษเล็กชิ้นน้อย เท่า ที่ฉันเห็นก็สิบกว่าชิ้นแล้ว ขนาดยาวหลายมิลลิเมตร บางชิ้นฝังในเนื้อเยื่อ สมอง เศษกระดูกฆ่าเธอให้ตายได้ ถ้าแกไม่ระวัง” “นัน่ ไม่ใช่สว่ นของสมองทีเ่ กีย่ วข้องกับตัวเลขและความสามารถในการ ค�ำนวณหรือ?” โยนาสซอนถาม เอลลิสยักไหล่ “เหลวไหลไร้สาระ ฉันไม่มีทางรู้ว่าเซลล์สีเทาพวกนี้ ท�ำอะไรได้บ้าง แกท�ำดีที่สุดเท่าที่แกท�ำได้ แกผ่าตัด ฉันจะมองข้ามไหล่ แกเอง” มิเกล โบลมควิสต์เงยหน้ามองนาฬิกา เวลาหลัง 0300 กุญแจมือรัดข้อมือ
ไพล่หลัง ไม่สบายตัวมากขึน้ ทุกขณะ เขาหลับตาลงชัว่ ครู่ เหนือ่ ยล้าสาหัส แต่ยังเดินเครื่องด้วยอะดรีนาลิน เขาลืมตาอีกครั้ง ถลึงตาเข้าใส่ตำ� รวจ ด้วยความแค้นเคือง สารวัตรทอมัส พอลซอนหน้าตื่นตกใจ ทั้งสองอยู่ใน ห้องครัวในบ้านไร่สขี าวของไร่ทเี่ รียกว่า กูเซอแบร์ยา ใกล้เมืองนอสเซอโบร โบลมควิสต์ได้ยินชื่อนี้เป็นครั้งแรกเมื่อสิบสองชั่วโมงก่อนหน้านี้ ไม่ต้องสงสัย เรื่องวายป่วงเกิดขึ้นแล้ว “ไอ้งั่ง” โบลมควิสต์ถ่มค�ำออกมาเต็มเสียง “นี่แก, ฟังนะ...” “ไอ้ง่าว” โบลมควิสต์บอกไปอีกครั้ง “ฉันเตือนแกแล้วว่าไอ้หมอนั่น เป็นมนุษย์อันตราย เห็นแก่พระเจ้าเหอะ ฉันบอกแกแล้วให้จัดการมัน เหมือนระเบิดมือดึงสลักทิ้งไปแล้ว มันฆ่าคนตายไปแล้วอย่างน้อยสามคน ด้วยมือเปล่า ร่างยักษ์ตนั ไปทัง้ ตัวเหมือนรถถัง แล้วแกก็สง่ ต�ำรวจบ้านนอก ไปจับมัน เหมือนว่ามันเป็นไอ้ขี้เมาวันเสาร์” โบลมควิสต์หลับตาลงอีกครั้ง สงสัยว่าจะมีเรื่องร้ายกว่านี้เกิดขึ้นอีก บ้างไหมในคืนนี้? เขาพบตัวลิซเบ็ธ ซาลันเดอร์ราวเที่ยงคืน เธอมีแผลทั่วร่าง เขาโทร แจ้งต�ำรวจและหน่วยกู้ภัย เรื่องเดียวที่เขาท�ำได้เหมาะควร จะเป็นการวิงวอนร้องขอให้ส่ง เฮลิคอปเตอร์มารับหญิงสาวผู้นี้ไปส่งยังโรงพยาบาลซอลเกรียนสกา เขา ให้รายละเอียดบาดแผลและรอยกระสุนที่ขมับ เจ้าหน้าที่หน่วยกู้ภัยหัวไว พอจะประมวลเรื่องราวได้ แม้จะเป็นอย่างนั้น พูม่าต้องใช้เวลาอีกครึ่งชั่วโมง บินจากฐานบินใน แซเวมายังบ้านไร่ โบลมควิสต์ขับรถสองคันออกมาจากโรงนา เปิดไฟหน้า ส่องจุดลงพื้นในทุ่งหน้าบ้าน เจ้าหน้าที่ประจ�ำเครื่อง และเจ้าหน้าที่แพทย์สองนาย ปฏิบัติงาน ทรงประสิทธิภาพสมเป็นมืออาชีพ คนหนึ่งดูแลซาลันเดอร์ อีกคนไปดูแล
สตีก ลาร์ซอน
อะเล็กซานเดอร์ ซาลาเช็งโก หรือที่รู้จักกันในถิ่นนี้ในชื่อ คาร์ล อักเซิล โบดีน ซาลาเช็งโกเป็นพ่อของซาลันเดอร์ และศัตรูตัวร้ายที่สุดของเธอ มันพยายามฆ่าเธอ แต่ล้มเหลว โบลมควิสต์พบซาลาในโรงนา บาดแผล เหวอะบนใบหน้า อาจเกิดจากคมขวาน และอีกแผลบนขาข้างหนึ่ง ซึ่ง โบลมควิสต์ไม่สนใจเสาะหาค�ำตอบ ในระหว่างทีเ่ ขารอเฮลิคอปเตอร์ เขาช่วยเหลือซาลันเดอร์เท่าทีท่ ำ� ได้ หยิบ ผ้าสะอาดจากตู้เก็บในครัว ตัดเป็นชิ้นแทนผ้าพันแผล รอยแผลที่ศีรษะ เลือดแห้งกรังแล้ว เขาไม่รู้ว่าควรกดผ้าพันแผลแน่นหรือไม่ ในท้ายที่สุด เขาใช้ผา้ พันศีรษะเพียงหลวมๆ พันไว้เพียงแค่ไม่ให้แบคทีเรียหรือฝุน่ เข้าแผล เขาห้ามเลือดทีห่ วั ไหล่และบัน้ เอวด้วยวิธงี า่ ยทีส่ ดุ กดผ้าปิดแผล ใช้เทปผ้า รัดทับ เจ้าหน้าทีแ่ พทย์ชมเชยวิธนี ี้ บอกว่าในประสบการณ์ทผี่ า่ นมา นีเ่ ป็น การพันแผลวิธีใหม่ที่เพิ่งเคยพบ เขาใช้ผ้าหมาดเช็ดฝุ่นดินออกจากใบหน้า ของเธอเท่าที่ท�ำได้ โบลมควิสต์ไม่ได้ย้อนกลับเข้าไปในเพิงไม้ ดูอาการของซาลาเช็งโก กล่าวตามสัตย์จริง เขาไม่สนใจห่ะว่ามันอยูห่ รือตาย แต่เขาโทรบอกเอริกา แบร์เยอร์ บรรณาธิการนิตยสาร มิลเลนเนียม แจ้งสถานการณ์ให้ทราบ “คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?” แบร์เยอร์ถาม “ยังดีอยู่” เขาให้คำ� ตอบ “ลิซเบ็ธโดนหนัก” “สาวน้อยน่าสงสาร” แบร์เยอร์กล่าว “ฉันอ่านรายงานซาโป เรื่อง ของบยอร์กเย็นวันนี้เอง ฉันควรจัดการยังไง?” “ผมไม่มเี รีย่ วแรงเหลือพอจะคิดอีกแล้ว” โบลมควิสต์กล่าว เรือ่ งราว ของต�ำรวจลับพอจะรอได้จนถึงวันพรุง่ นี้ แม้วา่ รายงานนัน้ จะช่วยปลดเปลือ้ ง ความผิดให้พ้นตัวซาลันเดอร์ ในระหว่างที่เขาคุยกับแบร์เยอร์ เขานั่งบนพื้นห้องข้างม้ายาว เฝ้า จับตาดูอาการของซาลันเดอร์ เขาถอดรองเท้าและกางเกงของเธอออก เพือ่ 15
พยัคฆ์สาว : เตะรังแตน
จะได้ท�ำแผลที่เอว มือของเขาวางทับกางเกงที่เขาทิ้งไว้บนพื้น มีบางอย่าง อยู่ในกระเป๋า เขาดึงปาล์มทังสเตน T3 ออกมา โบลมควิสต์นวิ่ หน้าเขม้นจ้องคอมพิวเตอร์มอื ถือในมือ เมือ่ ได้ยนิ เสียง เฮลิคอปเตอร์แว่วมา เขายัดปาล์มลงในกระเป๋าเสื้อแจ๊กเก็ต ค้นกระเป๋า อืน่ ๆ ของเธอ ได้พวงกุญแจอพาร์ตเมนต์ในโมเชบักเก และหนังสือเดินทาง ในชื่อ ไอรีน เนสเซอร์ เขาเก็บข้าวของพวกนั้นใส่ในกระเป๋าแล็ปท็อป รถสายตรวจคันแรกจากสถานีต�ำรวจในโทรลล์เฮตตันมาถึงสองสามนาที หลังเฮลิคอปเตอร์ร่อนลงพื้น คนถัดมาที่มาถึงสถานที่เกิดเหตุ จะเป็น สารวัตรพอลซอน ควบคุมสัง่ การ โบลมควิสต์อธิบายเรือ่ งราวทีเ่ กิดขึน้ ไม่ นานเลย เขาตระหนักว่าพอลซอนเป็นต�ำรวจประเภทจ่ากองร้อย อวดโอ่ ท่ามาก ไม่รบั ฟังการบรรยายสรุปแม้แต่นอ้ ย ความวายป่วงเริม่ ต้น หลังจาก พอลซอนเดินทางมาถึง เรื่องเดียวที่พอลซอนรับรู้ได้ จะเป็นแค่หญิงสาวบาดแผลยับเยินที่ เจ้าหน้าที่การแพทย์ดูแลอยู่คือ ลิซเบ็ธ ซาลันเดอร์ ผู้ต้องสงสัยในคดี ฆาตกรรมสามศพ ส�ำคัญเหนือสิ่งอื่นใด เขาจะต้องเป็นผู้จับกุมผู้ต้องสงสัย รายนี้ สามครั้งสามคราที่พอลซอนสอบถามเจ้าหน้าที่การแพทย์ว่า จับตัว หญิงผู้ต้องสงสัย ที่นี่เลย ได้หรือไม่ ในท้ายที่สุด เจ้าหน้าที่ผู้นั้นตวาดให้ พอลซอนไสหัวไปให้พ้นทาง อย่าได้ขวางไม้ขวางมือ พอลซอนหันมาสนใจชายที่ได้รับบาดเจ็บในโรงนา โบลมควิสต์ได้ยิน สารวัตรรายงานทางวิทยุ เห็นได้ชัดว่าซาลันเดอร์พยายามฆ่าอีกคนแล้ว ถึงตอนนี้ โบลมควิสต์ฉุนโกรธสารวัตรพอลซอนแล้ว ไม่ยอมฟังที่เขา พยายามจะบอกแม้แต่ค�ำเดียว เขาตะโกนบอกให้สารวัตรต่อสายไปคุยกับ สารวัตรบูบลันสกีในสต็อกโฮล์มโดยไม่รอช้า โบลมควิสต์ถึงขั้นหยิบมือถือ กดหมายเลขให้ แต่พอลซอนไม่สนใจ จากนั้น โบลมควิสต์ท�ำผิดพลาดสองเรื่อง 16
สตีก ลาร์ซอน
ข้อแรก เขาอดทนข่มกลั้น ยืนยันให้ทราบว่าฆาตกรฆ่าสามศพคือ โรนัลด์ นีเดอร์มานน์ ชายร่างยักษ์ เหมือนหุน่ ยนต์เกราะหนา ป่วยไข้ดว้ ย โรคที่ไม่รู้จักความเจ็บปวด ขณะนี้ มันนั่งอยู่ในล�ำรางข้างถนนทางไป นอสเซอโบร มัดมือติดป้ายจราจร โบลมควิสต์บอกพิกัดที่พอลซอนจะไป หาตัวนีเดอร์มานน์ได้ และขอให้สารวัตรส่งต�ำรวจไปสักหมวด ปืนกลมือ ครบคน ไปรับตัวมันมา พอลซอนสอบถามว่าท�ำไมนีเดอร์มานน์ถูกมัดมือ ไว้? โบลมควิสต์ยอมรับว่าเขาเป็นผู้มัดไว้เอง โดยถือปืนจ่อ “ประทุษร้ายด้วยอาวุธ” สารวัตรพอลซอนตั้งข้อหาฉับไว ถึงจุดนี้เองที่โบลมควิสต์ส�ำนึกรู้ว่าพอลซอนโง่เง่าถึงระดับอันตราย ยิ่ง เขาควรจะโทรไปหาบูบลันสกี และขอให้สารวัตรบูบลันสกีมาดูแลคดี เสียเอง มาปัดเป่าหมอกขาวขุน่ ทีพ่ อลซอนดึงมาปิดหูปดิ ตาตัวเอง จากนัน้ ก็ทำ� ผิดพลาดรอบที่สอง เขายื่นปืนพกในกระเป๋าเสื้อแจ๊กเก็ตให้ ปืนโคลต์ 1911 กัฟเวิรน์ เมนต์ ทีเ่ ขาพบก่อนหน้านีใ้ นอพาร์ตเมนต์ของซาลันเดอร์ใน สต็อกโฮล์ม อาวุธที่เขาใช้ขู่นีเดอร์มานน์ เครื่องทุ่นแรงที่ใช้มือกับไอ้ยักษ์ สารวัตรพอลซอนจับกุมโบลมควิสต์ทนั ควัน ข้อหามีอาวุธผิดกฎหมาย ในครอบครอง จากนั้น สั่งให้ต�ำรวจสองนายขับรถบนถนนไปนอสเซอโบร ไปตรวจสอบว่าค�ำบอกเล่าของโบลมควิสต์มคี วามจริงแค่ไหน มีชายคนหนึง่ ถูกมัดติดป้าย ทางมูซข้าม หรือไม่ ถ้าพบ ต�ำรวจจะต้องสับกุญแจมือชาย ผู้นั้น น�ำมาสอบปากค�ำที่บ้านไร่กูเซอแบร์ยา โบลมควิสต์ประท้วงเสียงหลง ชี้ให้เห็นว่านีเดอร์มานน์ไม่ใช่คนที่จะ สับกุญแจมือ พาตัวมาอย่างสะดวกดาย หมอนัน่ เป็นฆาตกรจอมโหด เห็น แก่พระเจ้าเหอะ พอลซอนไม่ใส่ใจรับฟังค�ำประท้วงของโบลมควิสต์ ความ เหนื่อยล้าสาหัสท�ำให้เขาหน้ามืดตามัว เขาแผดเสียงนิยามสารวัตรว่าเป็น ไอ้งงั่ ไร้ประสิทธิภาพ ห่ะเช็ด, ลืมไปได้เลยเรือ่ งการปลดปล่อยนีเดอร์มานน์ จากป้ายจราจร ถ้าไม่มีกองหนุนยกไปช่วย ค�ำสบประมาทเจ้าหน้าที่ต�ำรวจ ได้กุญแจมือเป็นของขวัญ ถูก 17
พยัคฆ์สาว : เตะรังแตน
ดันเข้าไปนั่งเบาะหลังรถต�ำรวจ เสียงสบถด่าไม่ขาดปากในยามมองตาม รถต�ำรวจเคลื่อนออกจากบ้านไร่ แสงเจิดจ้าเพียงจุดเดียวในความมืด จะ เป็นไฟกะพริบวิบวับของเฮลิคอปเตอร์พาตัวซาลันเดอร์ไปส่งโรงพยาบาล ชอปเปอร์เคลื่อนลับทิวไม้มุ่งหน้าไปยังเยือตบอร์กแล้ว โบลมควิสต์ท้อแท้ สิ้นหวัง เขาได้แต่หวังว่า เธอจะได้รับการดูแลดีที่สุด จ�ำเป็นต้องได้รับ ไม่เช่นนั้น ไม่รอด หมอโยนาสซอนกรีดรอยลึกจนถึงเครเนียม ลอกผิวหนังเปิดให้เห็นรูกระสุน ใช้แคลมป์ตรึงไว้ พยาบาลสอดหลอดซักชั่นดูดเลือด และแล้วก็ถึงช่วง กระอักกระอ่วน เขาจ�ำเป็นต้องใช้สว่านเจาะขยายรูกระสุนในกะโหลก ขั้นตอนนี้เคลื่อนได้เชื่องช้า ในท้ายที่สุด เขาได้รูกว้างพอจะเข้าถึงสมองของซาลันเดอร์ เขาสอด โพรบเข้าไปในเนื้อสมองด้วยความระมัดระวังสุดตัว ถ่างให้ขยายกว้างขึ้น สองสามมิลลิเมตร จากนัน้ สอดโพรบบางเฉียบ และหาต�ำแหน่งของกระสุน จากเอกซเรย์ เขาทราบแล้วว่ากระสุนพลิก ท�ำมุมสีส่ บิ ห้าองศากับรูทางเข้า เขาใช้โพรบเขี่ยขอบกระสุน ลองแล้วล้มเหลวสองสามครั้ง จนเขี่ยกระสุน ให้อยู่ในแนวทางเข้าได้ส�ำเร็จ ท้ายที่สุด เขายื่นฟอร์เซ็บฟันหยักแคบสุด คีบส่วนท้ายกระสุนได้มั่น ดึงลากฟอร์เซ็บออกมา โดยแทบไม่มีแรงต้านทาน เขายกกระสุนให้แสง ส่อง มองเห็นหัวกระสุนในสภาพสมบูรณ์ ทิ้งลงในอ่าง “สวอบ” เขาออกค�ำสั่ง ได้รับการตอบสนองในทันที เขาเหลือบมอง ECG จอภาพแสดงภาวะหัวใจของคนไข้เป็นปกติ “ฟอร์เซ็บ” เขาลากแว่นขยายก�ำลังขยายสูงเหนือศีรษะ มาวางเหนือแผล “ระวัง” เอลลิสบอก ในห้วงสี่สิบห้านาทีถัดมา หมอโยนาสซอนเก็บเศษกระดูกจิ๋วรอบ 18
สตีก ลาร์ซอน
ปากแผลไม่ตำ�่ กว่าสามสิบสองชิ้น ชิ้นเล็กที่สุดมองไม่เห็นด้วยตาเปล่า โบลมควิสต์ยอมพ่าย ล้มเลิกงานยากอึดอัดขัดข้องใจที่สุด ในการพยายาม ดึงมือถือออกจากกระเป๋าอกเสื้อของเสื้อแจ๊กเก็ต ในเมื่อกุญแจมือไขว้หลัง เขาไม่รวู้ า่ ถ้าดึงออกมาได้แล้วจะใช้งานได้อย่างไร รถต�ำรวจและเจ้าหน้าทีอ่ นื่ แล่นมาเป็นสายเข้าบ้านไร่กูเซอแบร์ยา ได้รับค�ำสั่งจากสารวัตรพอลซอน ให้เก็บหลักฐานนิติเวช และตรวจโรงนาโดยละเอียด ซึ่งให้ผลยึดปืนได้ อีกหลายกระบอก ถึงช่วงนี้แล้ว โบลมควิสต์ยอมจ�ำนนต่อความโง่งั่งแล้ว จับตามองความเป็นไปจากจุดชมวิวในรถของพอลซอน หนึง่ ชัว่ โมงผ่านไป พอลซอนคงนึกได้วา่ ต�ำรวจสองนายทีส่ ง่ ไปลากตัว นีเดอร์มานน์ ไปแล้วไปลับ เขาสัง่ ให้ต�ำรวจน�ำตัวโบลมควิสต์เข้ามาในห้อง ครัว สอบถามจุดพิกัดป้ายจราจรอีกครั้ง โบลมควิสต์หลับตานิ่ง เขายังอยูใ่ นห้องครัว ในตอนทีห่ น่วยเคลือ่ นทีเ่ ร็วทีส่ ง่ ไปรับหน้าทีแ่ ทน ต�ำรวจสองนายกลับมาถึงบ้านไร่ ต�ำรวจคนหนึ่งคอหัก อีกคนยังหายใจ รวยริน ถูกทุบตีแทบเป็นก้อนเนือ้ พบทัง้ สองทีป่ า้ ย ทางมูซข้าม แต่ปนื พก และรถต�ำรวจหายไป สารวัตรพอลซอนรับงานง่ายๆ อยู่ในวิสัยที่จะจัดการได้ แต่บัดนี้ ต�ำรวจตายไปหนึ่ง ฆาตกรมีอาวุธหลบหนีไปแล้ว “ไอ้งั่ง” โบลมควิสต์ให้ค�ำจ�ำกัดความอีกครั้ง “การดูหมิ่นเจ้าพนักงานไม่ได้ช่วยอะไร” “ในกรณีของแก ไม่ใช่การดูหมิน่ หากแต่เป็นค�ำประกาศสัตย์จริง ฉัน จะรายงานแกในข้อหาละเว้นการปฏิบตั หิ น้าที่ แกไม่มวี นั รูว้ า่ จะโดนอะไรบ้าง ก่อนที่ฉันจะบรรยายครบถ้อยกระทงความ แกจะได้รับการแซ่ซ้องให้ครอง ต�ำแหน่งต�ำรวจบรมโง่ที่สุดในสวีเดน บนป้ายโฆษณาหนังสือพิมพ์ทุกแห่ง ในประเทศนี้” 19
พยัคฆ์สาว : เตะรังแตน
เพียงแค่นึกภาพตัวตลกในสายตาสาธารณชน ก็พอจะท�ำให้สารวัตร พอลซอนมีเค้าหน้ากังวลได้บ้างแล้ว “มีข้อเสนออะไร?” “ไม่มีข้อเสนอ ไม่มีการต่อรอง ฉัน ออกค�ำสั่ง ให้แกติดต่อสารวัตร บูบลันสกีในสต็อกโฮล์ม...เดี๋ยวนี้เลย หมายเลขของเขาอยู่ในมือถือของฉัน ในกระเป๋าอกเสื้อ” สารวัตรโมดิกสะดุง้ ตืน่ เมือ่ มือถือดังขึน้ จากอีกฟากของห้องนอน เธอนิว่ หน้า เมื่อเห็นเวลา 0400 เธอหันไปมองสามีที่ยังหลับสนิทกรนเสียงลั่น ต่อให้ ปืนใหญ่ยิงถล่ม เขาก็คงไม่ตื่น เธอเดินโซเซจากเตียงนอน หยิบมือถือจาก แท่นชาร์จ ควานหาปุ่มรับสาย ยอน บูบลันสกี เธอคิดในใจ จะเป็นใครอื่นไปได้? “นรกแตกในโทรลล์เฮตตัน” เจ้านายของเธอบอกกล่าว โดยไม่เสีย เวลาทักทายหรือขออภัย “รถด่วน X2000 ไปยังเยือตบอร์กออกเวลา 0510 จับแท็กซี่ไปสถานี” “เกิดอะไร?” “โบลมควิสต์พบซาลันเดอร์ นีเดอร์มานน์ และ ซาลาเช็งโก ยื่นคอ ให้ตำ� รวจท้องที่จับ ดูหมิ่นเจ้าพนักงาน ขัดขืนการจับกุม และครอบครอง อาวุธผิดกฎหมาย น�ำส่งซาลันเดอร์ไปยังโรงพยาบาลซอลเกรียนสกา กระสุน เจาะหัว ซาลาเช็งโกก็ไปที่นั่นเช่นกัน ขวานจามกะโหลก นีเดอร์มานน์หนี ไปได้ มันฆ่าต�ำรวจตายไปหนึ่งคนคืนนี้” โมดิกกะพริบตาสองครัง้ บันทึกความจ�ำว่าเธอเหนือ่ ยขนาดไหน เธอ ต้องการเพียงคลานกลับขึ้นเตียง และยื่นใบลาพักร้อนหนึ่งเดือนเต็ม “รถด่วน X2000 เวลา 0510 โอเคค่ะ หัวหน้าอยากให้ฉนั ท�ำอะไร?” “ไปพบเยอร์เกอร์ โฮล์มแบร์กที่สถานีกลาง คุณจะไปพบสารวัตร ทอมัส พอลซอนทีส่ ถานีต�ำรวจโทรลล์เฮตตัน ดูเหมือนว่าหมอนีเ่ ป็นตัวการ 20
สตีก ลาร์ซอน
ท�ำให้เรื่องวายป่วง โบลมควิสต์บรรยายทุลักษณะเขาว่า ‘ไอ้โง่เหรียญทอง โอลิมปิก’” “หัวหน้าคุยกับโบลมควิสต์?” “ถูกจับและสวมกุญแจมือ ฉันขอร้องพอลซอน ขอสายพูดกับเขา ฉัน จะไปที่คุงส์โฮลเม็นตอนนี้เลย จะพยายามล�ำดับเรื่องว่าเกิดอะไรบ้าง เรา จะส่งข่าวถึงกันทางมือถือ” โมดิกมองเวลาอีกครัง้ จากนัน้ เธอโทรเรียกแท็กซี่ อาบฝักบัวแสนสัน้ แปรงฟันหวีผม สวมกางเกงขายาวสีด�ำ เสื้อยืดและแจ๊กเก็ตสีเทา เธอวาง ปืนลูกโม่ลงในกระเป๋าสะพาย หยิบเสื้อโค้ตหนังสีแดงเข้ม จากนั้น เขย่า สามีให้ฟื้นคืนชีวิตพอจะรับทราบได้ว่าเธอต้องไปท�ำงาน เขาต้องดูแลลูกๆ ตอนเช้า เธอเดินออกประตูหน้า ในเวลาเดียวกับรถแท็กซี่มาจอดเทียบ โมดิกไม่จำ� เป็นต้องตามหาเพือ่ นร่วมงาน, สารวัตรสืบสวนโฮล์มแบร์ก เดาเอาว่าเขาอยู่ตู้เสบียง และพบเขาที่นั่น เขาซื้อกาแฟและแซนด์วิช ไว้ให้เธอแล้ว ทั้งสองกินอาหารเช้าเงียบเชียบกว่าห้านาที ในท้ายที่สุด โฮล์มแบร์กดันแก้วกาแฟออกห่าง “ผมว่าผมน่าจะไปฝึกเพิ่มเติม หางานท�ำในสาขาอื่น” ราวตีสี่ สารวัตรสืบสวนมาร์คุส เอร์ลันเดอร์จากแผนกอาชญากรรม ความรุนแรงแห่งเยือตบอร์ก เดินทางมาถึงบ้านไร่กูเซอแบร์ยา รับหน้าที่ แทนสารวัตรพอลซอนทีแ่ ทบจะไม่เป็นผูเ้ ป็นคนแล้ว เอร์ลนั เดอร์รา่ งเตีย้ ล�ำ่ ช่วงวัยห้าสิบผมสีดอกเลา เรื่องแรกสุดที่เขาท�ำคือ สั่งให้ถอดกุญแจมือ โบลมควิสต์ น�ำโรลและกาแฟจากกระติกมาแบ่งปัน ทั้งสองนั่งคุยกันใน ห้องนั่งเล่นเป็นการส่วนตัว “ฉันคุยกับบูบลันสกีแล้ว” เอร์ลนั เดอร์กล่าว “บับเบิลกับฉันรูจ้ กั กัน มานานหลายปี เราสองคนเสียใจทีค่ ณ ุ ต้องพบเจอการท�ำงาน ‘ไกลปืนเทีย่ ง’ ของพอลซอน” 21
พยัคฆ์สาว : เตะรังแตน
“หมอนั่นประสบความส�ำเร็จ ท�ำให้ต�ำรวจตายไปหนึ่งคนในคืนนี้” โบลมควิสต์บอก “ฉันกับต�ำรวจผู้ตายรู้จักกันดี เขาท�ำงานในเยือตบอร์ก ก่อนจะย้าย มาโทรลล์เฮตตัน เขามีลูกสาวอายุสามขวบ” “เสียใจด้วยครับ ผมพยายามเตือนพอลซอนแล้ว” “ได้ยินมาอย่างนั้น คุณมีน�้ำใจล้นเหลือ เพราะเหตุนั้น ถึงได้โดน สวมกุญแจมือ คุณเป็นคนเปิดโปงมหาเศรษฐีนักการเงินเวนเนอร์สโตรม ในปีทผี่ า่ นมา บับเบิลบอกว่าคุณเป็นนักข่าวโฉดชัว่ ไร้ยางอาย และเจาะข่าว สืบสวนบ้าคลั่ง แต่คุณก็คงรู้ดีในยามที่บอกเล่าเรื่องราว คุณพอจะสรุปให้ ฉันฟังได้ไหม?” “เรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้ เป็นผลจากการสังหารเพื่อนของผมสองคนใน เอียนเควียเดอ, ด็อกจ์ สเวนซอนกับมีอา โยฮันซอน และการฆาตกรรม คนทีผ่ มไม่มวี นั นับเป็นเพือ่ น, ทนายความนีลส์ เอริก บยูรม์ นั ผูท้ �ำหน้าที่ เป็นผู้พิทักษ์ของลิซเบ็ธ ซาลันเดอร์” เอร์ลันเดอร์จดบันทึกในช่วงเว้นว่างยกกาแฟขึ้นจิบ “คุณก็คงทราบแล้ว ต�ำรวจตามล่าตัวลิซเบ็ธตัง้ แต่อสี เตอร์ ต้องสงสัย ว่าเป็นฆาตกรสามศพ ข้อแรกเลยนะ คุณควรตระหนักว่าซาลันเดอร์ไม่ เพียงแค่ ไม่ได้ทำ� ผิดจริงตามข้อกล่าวหา ตรงกันข้าม เธอเป็นเหยื่อของ เรื่องทั้งหมด” “ฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีในเอียนเควียเดอ แต่เท่าที่รับฟังจากสื่อ ก็ยากที่จะเชื่อว่าซาลันเดอร์เป็นผู้บริสุทธิ์ผุดผ่อง” “เรือ่ งทัง้ หมดมีแค่นี้ เธอเป็นผูบ้ ริสทุ ธิ์ ฟูลสต็อบ! ฆาตกรคือ โรนัลด์ นีเดอร์มานน์ คนที่ฆ่าต�ำรวจตายไปในคืนนี้ มันท�ำงานให้คาร์ล อักเซิล โบดีน” “โบดีนที่อยู่ในโรงพยาบาลซอลเกรียนสกา โดนขวานจามหัว?” “ขวานไม่ได้จามหัว ผมเดาเอาว่าน่าจะเป็นซาลันเดอร์ที่สับมัน ชื่อ 22
สตีก ลาร์ซอน
จริงคือ อะเล็กซานเดอร์ ซาลาเช็งโก มันเป็นพ่อของซาลันเดอร์ มือสังหาร ของหน่วยสืบราชการลับทหารโซเวียต แปรพักตร์ในทศวรรษเจ็ดศูนย์ ได้ รับเงินเดือนจากซาโปจนกระทั่งสหภาพโซเวียตล่มสลาย มันเปิดเครือข่าย อาชญากรรมของตัวเองตั้งนั้นเป็นต้นมา” เอร์ลันเดอร์เพ่งจ้องชายที่นั่งอยู่ต่อหน้า ใบหน้าของโบลมควิสต์ ชุม่ เหงือ่ แต่เค้าหน้าแข็งค้างและเหนือ่ ยสาหัส เท่าทีร่ บั ฟังถึงจุดนี้ เนือ้ หา สมเหตุสมผล แต่ความเห็นของพอลซอนมีสว่ นโน้มน้าวความคิด พอลซอน เตือนว่าโบลมควิสต์พล่ามถึงเรื่องสายลับรัสเซีย และมือสังหารเยอรมัน เรือ่ งไม่ใคร่ปกตินกั ในงานต�ำรวจสวีเดน โบลมควิสต์เล่ามาถึงจุดทีพ่ อลซอน ไม่ยอมรับฟังเขาอีกต่อไปแล้ว แต่ตำ� รวจตายไปหนึง่ คน และอีกคนบาดเจ็บ สาหัสอยูข่ า้ งถนนไปยังนอสเซอโบร มีน�้ำหนักพอจะท�ำให้เอร์ลนั เดอร์เต็มใจ รับฟัง แต่ก็ไม่อาจปกปิดความแคลงใจในน�้ำเสียง “โอเค...สายลับรัสเซีย” โบลมควิสต์ยมิ้ เจือ่ น เขาทราบดีวา่ เรือ่ งนีพ้ ลิ กึ พิลนั่ แค่ไหนส�ำหรับผูฟ้ งั “อดีต สายลับรัสเซีย ผมมีเอกสารอ้างอิงค�ำกล่าวอ้างทุกข้อ” “ว่าไป” “ซาลาเช็งโกเป็นสายลับมือหนึง่ ในยุคหกศูนย์และเจ็ดศูนย์ แปรพักตร์ และได้รับสถานะผู้ลี้ภัยจากซาโป เมื่อถึงวัยชรา ก็กลายเป็นนักเลงหัวไม้ เท่าที่ผมเข้าใจ ไม่ใช่วิสัยผิดปกตินักหลังการล่มสลายของสหภาพโซเวียต” “โอเค” “อย่างทีผ่ มบอก ผมไม่รวู้ า่ เกิดอะไรบ้างในคืนนี้ แต่ซาลันเดอร์แกะรอย พ่อของเธอทีไ่ ม่ได้เจอหน้ากันมาสิบห้าปี ซาลาเช็งโกทุบตีท�ำร้ายแม่ของเธอ จนต้องใช้ชีวิตที่เหลือในศูนย์อภิบาล ซาลาเช็งโกพยายามฆ่าซาลันเดอร์ และใช้นเี ดอร์มานน์เป็นมือเป็นเท้า ฆ่าสเวนซอนกับโยฮันซอน ยิง่ ไปกว่านัน้ ยังอยูเ่ บือ้ งหลังการลักพาตัวเพือ่ นของซาลันเดอร์, มิเรียม วู คุณคงได้ขา่ ว นักมวยเปาโล โรแบร์โต โดนทุบปางตายที่นิควอร์น ช่วยชีวิตมิเรียม วู 23
พยัคฆ์สาว : เตะรังแตน
จากเงื้อมมือฆาตกร” “ถ้าซาลันเดอร์เอาขวานจามหัวพ่อของตัวเอง เธอก็ไม่น่าจะเป็น ผู้บริสุทธิ์?” “เธอถูกยิงสามนัด ผมคิดว่าน่าจะพอยกเป็นเหตุป้องกันตัวได้ สงสัย ว่า...” “หือ?” “ร่างของเธอเปือ้ นดิน โคลนเกาะทัว่ ตัว เส้นผมมีโคลนแห้งเกรอะกรัง เสือ้ ผ้ามีแต่ทราย ทัง้ ในและนอกตัว ดูยงั ไง เธอก็นา่ จะถูกฝังในค�่ำคืนทีผ่ า่ น มา นีเดอร์มานน์มนี สิ ยั ชอบฝังคนทัง้ เป็น ต�ำรวจในโซเดอร์เทเลีย พบหลุมศพ สองหลุมในที่ดินของชมรมมอเตอร์ไซค์สวาเวลเฮอ นอกเมืองนิควอร์น” “ล่าสุด สามหลุมแล้ว เพิง่ เจออีกหลุมในคืนทีผ่ า่ นมา แต่ถา้ ซาลันเดอร์ ถูกยิงแล้วฝังดิน เธอปีนออกจากหลุมได้ยังไง? เดินพล่านไปทั่ว ถือขวาน ในมือ?” “ไม่วา่ จะเกิดเรือ่ งอะไรทีน่ คี่ นื นี้ คุณคงต้องเข้าใจก่อนว่าซาลันเดอร์เป็น คนหัวไวไหวพริบเป็นเลิศ ผมพยายามอ้อนวอนพอลซอนให้พาสุนัขต�ำรวจ มาที่นี่...” “ก�ำลังเดินทางมา” “เยี่ยม” “พอลซอนจับคุณด้วยข้อหาดูหมิ่นเจ้าพนักงาน...” “ขอแย้งเรื่องนั้น ผมเรียกเขาว่าไอ้งั่งไร้ประสิทธิภาพ จากภาวการณ์ ที่เกิดขึ้น นิยามทั้งสองข้อ ไม่ใช่ความเท็จหยามหมิ่น” “อืม, ค�ำบรรยายไม่ถอื ว่าผิดพลาดคลาดเคลือ่ นเท่าใดนัก แต่อกี ข้อหา หนึ่ง มีอาวุธผิดกฎหมายในครอบครอง” “ผมพลาดไปเองที่ยื่นปืนส่งให้ให้เขา ผมจะไม่พูดถึงเรื่องนี้ จนกว่า จะคุยกับทนายความเสียก่อน” “เอาเถอะ, พักเรือ่ งนัน้ ไว้กอ่ น เรามีปญ ั หาสาหัสทีต่ อ้ งอภิปราย คุณ 24
สตีก ลาร์ซอน
รู้เรื่องอะไรบ้างเกี่ยวกับนีเดอร์มานน์?” “ฆาตกรเลือดเย็น มันมีความผิดปกติ ร่างสูงใหญ่กว่าหกฟุต หนาบึก ไม่ต่างไปจากรถถัง ถามเปาโล โรแบร์โตได้เลย เคยชกกันมาแล้ว มันมี โรคประหลาดทีเ่ รียกว่า คอนเจนิตลั อะนาลเจเซีย สารส่งสัญญาณประสาท ที่จุดต่อเชื่อมไม่ท�ำงาน มันไม่รู้สึกเจ็บปวด ไอ้ยักษ์เป็นคนเยอรมัน เกิด ในฮัมบูร์ก ช่วงวัยรุ่นเป็นพวกสกินเฮด ขณะนี้ มันหลบหนีมือกฎหมาย มีภัยต่อทุกผู้ทุกคนที่มันพบ” “พอจะทราบไหมว่ามุ่งหน้าไปทางไหน?” “ไม่ครับ, รู้เพียงอย่างเดียวว่าผมมัดตัวมันไว้แน่นหนา รอต�ำรวจไป รับตัวมาเข้าห้องขัง จนไอ้งั่งจากโทรลล์เฮตตันมาวางอ�ำนาจสั่งการ” แอนนิกา เจียนนินสี ะดุง้ ตืน่ หันไปมองเวลา เช้าตรู่ 0558 เธอมีนดั คุยกับ ลูกความเวลา 0800 เธอหันไปหาสามี, เอ็นริโก นอนหลับสนิท คงไม่ตื่น จนกว่าแปดโมงเช้า เธอกะพริบตาถีส่ องสามครัง้ ก่อนจะลุกจากเตียงมาเปิด เครื่องกาแฟ ก่อนเข้าไปอาบน�้ำ เธอสวมกางเกงสีด�ำ เสื้อโปโลสีขาว เสื้อ แจ๊กเก็ตสีอฐิ แดง ขนมปังปิง้ สองแผ่นกับเนยแข็งและแยมผิวส้ม อะโวคาโด อีกชิน้ ถืออาหารเช้าเข้าไปในห้องนัง่ เล่น ทันเวลาข่าว 0630 เธอจิบกาแฟ อ้าปากกัดขนมปังในตอนได้ยินหัวข้อข่าว ต�ำรวจหนึง่ นายเสียชีวติ อีกคนบาดเจ็บสาหัส จากการต่อสูน้ องเลือด ค�่ำคืนที่ผ่านมา จับตัวฆาตกรสามศพลิซเบ็ธ ซาลันเดอร์ได้แล้ว ในระยะแรก เธอยังจับความไม่ได้ ซาลันเดอร์น่ะหรือที่เป็นคนฆ่า ต�ำรวจ? ข่าวสับสนจับต้นชนปลายไม่ถกู ตามข่าวทีละชิน้ สองชิน้ ได้ความ ว่า มีการไล่ตามตัวคนฆ่าต�ำรวจ ออกหมายจับทั่วประทเศ ชายช่วงวัย สามสิบ ยังไม่แจ้งชือ่ ซาลันเดอร์ได้รบั บาดเจ็บสาหัส ส่งไปยังโรงพยาบาล ซอลเกรียนสกาในเยือตบอร์ก แอนนิกากดเปลีย่ นช่อง แต่ไม่ได้รายละเอียดเพิม่ เติม เธอหยิบมือถือ 25
พยัคฆ์สาว : เตะรังแตน
ต่อสายไปหาพีช่ ายมิเกล โบลมควิสต์ ได้การตอบรับเพียงการฝากข้อความ เธอใจหายหวาดหวั่น เขาโทรมาบอกขณะเดินไปเยือตบอร์ก ตามแกะรอย ซาลันเดอร์ และฆาตกรผู้นั้นที่ชื่อว่า โรนัลด์ นีเดอร์มานน์ หลังฟ้าสาง ต�ำรวจพบรอยเลือดหลังโรงนา สุนัขต�ำรวจดมกลิ่นไปจนถึง หลุมยาวในลานกลางป่าละเมาะ ห่างไปทางตะวันออกเฉียงเหนือของบ้านไร่ ราวเสี้ยวไมล์ โบลมควิสต์ร่วมทางไปกับสารวัตรเอร์ลันเดอร์ ไม่มีใครพูดจา หน้า เครียดดูรอ่ งรอยในละแวกนัน้ รอยเลือดหลายหย่อมทัง้ ในหลุมและโดยรอบ ต�ำรวจพบกล่องใส่บหุ รีย่ บั เยิน ดูเหมือนจะใช้เป็นทีต่ กั ดิน เอร์ลนั เดอร์ เก็บลงถุงหลักฐาน เขียนก�ำกับ เก็บตัวอย่างหย่อมดินชุ่มเลือดเช่นกัน ต�ำรวจในเครือ่ งแบบพบก้นบุหรีพ่ อลล์มอลล์ไม่มกี น้ กรองอยูห่ า่ งจากหลุมไม่ ไกลนัก หลักฐานลงถุงและเขียนก�ำกับ โบลมควิสต์จำ� ได้วา่ เขาเห็นซองบุหรี่ พอลล์มอลล์บนเคาน์เตอร์ห้องครัวในบ้านไร่ของซาลาเช็งโก เอร์ลันเดอร์เงยหน้าเหลือบมองเมฆฝน พายุฟ้าคะนองที่เคลื่อนผ่าน เยือตบอร์กก่อนหน้านี้ เคลือ่ นไปทางใต้ของนอสเซอโบร แต่คงอีกไม่นานนัก ฝนห่าใหญ่คงตกที่นี่ เขาสั่งให้ต�ำรวจน�ำผ้าใบมาคลุมหลุมยาวและบริเวณ ใกล้เคียง “ฉันคิดว่าคุณเป็นฝ่ายถูก” เอร์ลนั เดอร์หนั มาบอกโบลมควิสต์ในตอน เดินกลับบ้านไร่ “ผลวิเคราะห์เลือดน่าจะบ่งบอกว่าซาลันเดอร์ถูกยิง และ ฝังทั้งเป็นที่นี่ ฉันแน่ใจว่ารอยนิ้วมือของเธอน่าจะอยู่บนกล่องบุหรี่ด้วย ดู เหมือนว่าเธอรอดมาได้ และขุดดินพาตัวขึ้นจากหลุม...” “และดูเหมือนว่า เธอหาวิธีย้อนกลับมายังบ้านไร่ และเหวี่ยงขวาน จามหัวซาลาเช็งโก” โบลมควิสต์ต่อให้จบประโยค “อย่าได้ยั่วแม่เสือ หงุดหงิดตัวนั้นเชียว” “ให้ตายเหอะ, เธอจัดการกับนีเดอร์มานน์ได้ไง?” 26
สตีก ลาร์ซอน
โบลมควิสต์ยักไหล่ เขาเองก็ประหลาดใจเป็นล้นพ้น เท่าเทียมกับ สารวัตรเอร์ลันเดอร์ในเรื่องนั้น
27
บทที่ 2 วันศุกร์, 8 เมษายน โมดิกกับโฮล์มแบร์กมาถึงสถานีเยือตบอร์กหลังเวลา 0800 บูบลันสกี โทรมาเปลี่ยนแปลงค�ำสั่ง ไม่ต้องเสียเวลาหารถไปยังกูเซอแบร์ยา จับ แท็กซี่ตรงไปยังกองบังคับการต�ำรวจที่แอร์นสต์ ฟอนเทลส์ พลัตส์ได้เลย กองบังคับการดูแลคดีอาชญากรรมทุกเคาน์ตใี นเยือตาลันด์ตะวันตก ทัง้ สอง รออยู่เกือบชั่วโมงก่อนที่สารวัตรเอร์ลันเดอร์จะมาจากกูเซอแบร์ยา โดยมี โบลมควิสต์ร่วมทางมาด้วย โบลมควิสต์กล่าวทักทายโมดิก เคยพบกันมา ก่อนแล้ว เขาสัมผัสมือกับโฮล์มแบร์กทีไ่ ม่เคยรูจ้ กั เพือ่ นร่วมงานของสารวัตร เอร์ลันเดอร์มาร่วมกลุ่ม แจ้งข่าวล่าสุดการไล่ล่านีเดอร์มานน์ “เราส่งทีมไปช่วยเหลือต�ำรวจเคาน์ตี ออกหมายจับทั่วประเทศ รถ สายตรวจที่หายไป พบแล้วในตอนรุ่งสางที่อาลิงซอซ เบาะแสสิ้นสุดลง ทีน่ ี่ เราคิดว่าเขาคงเปลีย่ นพาหนะ แต่ยงั ไม่มรี ายงานเรือ่ งการขโมยรถยนต์ ไม่ว่าที่ไหน” “หนังสือพิมพ์?” โมดิกถาม เหลือบแลโบลมควิสต์ดว้ ยสายตาขออภัย “การฆ่าต�ำรวจ นักข่าวยกมาเป็นกองทัพ เราจะเปิดงานแถลงข่าว เวลา 1000” “ได้ขอ้ มูลคืบหน้าอาการของลิซเบ็ธ ซาลันเดอร์บา้ งไหม?” โบลมควิสต์ ถาม แปลกพิลึกที่เขาแทบไม่สนใจการไล่คร่าตัวนีเดอร์มานน์ 28
สตีก ลาร์ซอน
“ผ่าตัดเมื่อคืน หมอผ่ากระสุนออกจากหัว เธอยังไม่ฟื้น” “มีการท�ำนายอาการบ้างไหม” “เท่าที่ฉันเข้าใจ เราจะไม่รู้อะไรเลยจนกว่าเธอจะตื่นขึ้นมา แต่หมอ บอกว่ามีความหวังมากว่าเธอจะรอด เว้นแต่จะมีเหตุแทรกซ้อนไม่คาดฝัน” “แล้วซาลาเช็งโก?” “ใคร?” เพือ่ นร่วมงานของเอร์ลนั เดอร์ถาม ไม่ทราบเรือ่ งราวทัง้ หมด ของคดีนี้ “คาร์ล อักเซิล โบดีน” “เข้าใจละ...ใช่, หมอผ่าตัดในคืนที่ผ่านมาเช่นกัน แผลลึกบนใบหน้า และอีกแผลใต้สะบ้าหัวเข่า ยับเยิน แต่บาดแผลไม่ถึงตาย” โบลมควิสต์รับรู้ข่าว “ดูท่าคุณเหนื่อย” โมดิกถาม “พูดอีกก็ถูกอีก สามวันที่ผ่านมา แทบไม่ได้นอน” “เชื่อหรือไม่ เขาหลับไปในรถ ตอนที่มาจากนอสเซอโบร” สารวัตร เอร์ลันเดอร์บอก “พอจะบอกเล่าเรื่องทั้งหมดตั้งแต่แรกเริ่มได้ไหม?” โฮล์มแบร์กถาม “ดูเหมือนว่าแต้มระหว่างนักสืบเอกชนกับต�ำรวจ ท�ำคะแนนสามศูนย์ไป แล้ว” โบลมควิสต์ยิ้มเหนื่อยล้า “ประโยคที่ผมอยากได้ยินจากปากของ สารวัตรบับเบิล” คนทั้งกลุ่มเดินไปยังคาเฟทีเรียของกองบังคับการ หาอาหารเช้า รองท้อง โบลมควิสต์ใช้เวลาราวครึ่งชั่วโมงให้ค�ำอธิบายทีละขั้นตอนในการ ปะติดปะต่อเรื่องราวของซาลาเช็งโก เมื่อจบเรื่อง ต�ำรวจทุกนายนิ่งเงียบ “มีช่องโหว่ในเรื่องเล่าของคุณจุดสองจุด” โฮล์มแบร์กกล่าวในท้าย ที่สุด “เป็นไปได้” โบลมควิสต์ยอมรับ 29
พยัคฆ์สาว : เตะรังแตน
“ยกตัวอย่างสักเรือ่ ง คุณไม่ได้บอกได้ความลับสุดยอดเรือ่ งซาลาเช็งโก จากที่ไหน?” “ผมเพิง่ เจอในอพาร์ตเมนต์ของซาลันเดอร์วนั วานนี้ หลังจากผมสืบค้น จนทราบว่าเธอพักทีไ่ หน เธอน่าจะได้ขอ้ มูลพวกนีจ้ ากกระท่อมฤดูรอ้ นของ บยูร์มัน” “คุณค้นเจอรังลับของซาลันเดอร์?” โมดิกถาม โบลมควิสต์ผงกหัวรับ “แล้ว?” “พวกคุณก็คงต้องสืบหาเอง เธอใช้ความพยายามกลบร่องรอยจนได้ ที่อยู่ลับของตัวเอง ผมไม่มีแม้ความคิดจะเปิดเผยต�ำแหน่งที่ตั้ง” โมดิกกับโฮล์มแบร์กมองตากันด้วยสายตากังวล “มิเกล...นี่เป็นการสืบสวนคดีฆาตกรรม” โมดิกเตือน “คุณยังไม่เข้าใจอีกหรือ? ลิซเบ็ธ ซาลันเดอร์เป็นผู้บริสุทธิ์ ต�ำรวจ ท�ำร้ายชื่อเสียงของเธอป่นปี้ ‘ลิซเบ็ธ ซาลันเดอร์ สาวเลสเบี้ยน บูชา ซาตาน’...นรกซี, พวกคุณไปขุดค�ำพวกนี้จากที่ไหน? นี่ยังไม่ได้พูดถึงการ ไล่ล่าตัวเธอในฐานะผู้ต้องสงสัยฆ่าสามศพที่เธอไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง ถ้าเธอ อยากบอกคุณว่าเธอพักที่ไหน เช่นนั้น ผมแน่ใจว่าเธอจะบอกพวกคุณจาก ปากของเธอเอง” “แต่ยงั มีรโู หว่ทฉี่ นั ยังไม่เข้าใจ” โฮล์มแบร์กกล่าว “บยูรม์ นั โผล่เข้ามา ในเรือ่ งนีไ้ ด้ไง? คุณบอกว่าเขาเป็นต้นเรือ่ ง โดยการติดต่อซาลาเช็งโก และ ขอให้ฆ่าซาลันเดอร์ ท�ำไมต้องท�ำอย่างนั้น?” “จะให้ผมเดา บยูรม์ นั คงว่าจ้างให้ซาลาเช็งโกก�ำจัดซาลันเดอร์ แผนที่ วางไว้ จะลักพาตัวเธอไปที่โกดังสินค้าในนิควอร์น” “เขาเป็นผู้พิทักษ์ของเธอ มีเหตุจูงใจอะไรที่ต้องก�ำจัดเธอด้วย?” “ซับซ้อน” “ชอบฟังเรื่องซับซ้อน” 30
สตีก ลาร์ซอน
“หมอนั่นมีมูลเหตุจูงใจชั้นดี มันท� ำเรื่องอุบาทว์บางอย่างที่มีแต่ ซาลันเดอร์เท่านั้นที่ทราบ เธอเป็นภัยคุกคามต่อความผาสุกและอนาคต ข้างหน้าชั่วชีวิตของมัน” “เขาท�ำอะไร?” “ผมคิดว่าจะเป็นการดีที่สุดถ้าคุณเปิดโอกาสให้ซาลันเดอร์อธิบาย เรื่องราวทั้งหมด” โบลมควิสต์บอกเล่า จ้องตาโฮล์มแบร์กนิ่ง “ขอเดานะ” โมดิกกล่าว “บยูร์มันล่วงละเมิดทางเพศต่อบุคคลใน ความพิทักษ์ของตน” โบลมควิสต์ยักไหล่ ไม่พูดจา “คุณไม่ทราบเรื่องรอยสักบนหัวหน่าวของบยูร์มัน?” “รอยสักอะไร?” โบลมควิสต์ประหลาดใจ “รอยสักฝีมือช่างสมัครเล่น วลียาวเฟื้อย : ฉันมันหมูซาดิสต์ ไอ้คน กามวิปริต และไอ้ชั่วข่มขืน เราสงสัยเรื่องนั้นอยู่เหมือนกัน” โบลมควิสต์ระเบิดเสียงหัวเราะ “ข�ำอะไร?” “ผมสงสัยมานานแล้วว่าเธอจะแก้เผ็ดยังไง แต่ฟังนะ ผมไม่อยาก อภิปรายเรือ่ งนี้ ด้วยเหตุผลเดียวกับทีแ่ จ้งไปแล้ว เธอเป็นเหยือ่ ตัวจริง เธอ จะเป็นผูต้ ดั สินใจว่า เธอเต็มใจจะบอกเล่าให้พวกคุณทราบมากน้อยแค่ไหน เสียใจด้วย” เค้าหน้าของโบลมควิสต์แทบจะเป็นการขอโทษขออภัย “การข่มขืนน่าจะแจ้งความต่อต�ำรวจ?” โมดิกกล่าว “ผมเห็นด้วยกับสารวัตรในข้อนัน้ แต่การข่มขืนเกิดขึน้ เมือ่ สองปีกอ่ น และซาลันเดอร์ยังไม่ไปคุยต�ำรวจ นั่นก็หมายถึงว่า เธอไม่มีแม้ความคิดจะ คุยกับต�ำรวจ แม้ผมจะไม่เห็นพ้องกับเธอ แต่นนั่ ไม่ใช่สาระส�ำคัญ เป็นการ ตัดสินใจของเธอแต่เพียงผู้เดียว แต่...” “อะไร?” 31
พยัคฆ์สาว : เตะรังแตน
“เธอมีเหตุผลชั้นดีที่ไม่เชื่อใจต�ำรวจ คราวท้ายสุดที่เธอบอกต�ำรวจ พยายามอธิบายว่าซาลาเช็งโกชั่วช้าเลวทรามแค่ไหน พวกเขายัดเธอเข้า โรงพยาบาลบ้า” * * * ริการ์ด เอียร์กสโตรม หัวหน้าคณะการไต่สวนเบื้องต้น มีผีเสื้อบินพล่าน ปั่นป่วนในช่องท้อง เมื่อบอกให้หัวหน้าคณะสืบสวน, สารวัตรบูบลันสกี มานั่งเก้าอี้หน้าโต๊ะท�ำงาน เอียร์กสโตรมแตะปรับแว่นตา มือลูบเคราแพะ ทีข่ ลิบเล็มหมดจด เขารูส้ กึ ว่าสถานการณ์วนุ่ วายและเสือ่ มทราม การไล่ลา่ ลิซเบ็ธ ซาลันเดอร์ด�ำเนินมาหลายสัปดาห์แล้ว ตัวเขาเองเป็นผูก้ ล่าวหาว่า เธอฟัน่ เฟือนทางจิต และเป็นอาชญากรโรคจิตอันตรายยิง่ เขาเป็นผูป้ ล่อย ข่าวรั่วให้นักข่าว จะได้ยกเป็นหลักฐานอ้างอิงในการพิจารณาคดีที่ใกล้จะ มาถึง ทุกอย่างด�ำเนินไปอย่างราบรื่น ไม่มีความคลางแคลงในใจของอัยการเอียร์กสโตรม...ซาลันเดอร์เป็น ฆาตกรฆ่าทั้งสามศพ การฟ้องคดีตรงไปตรงมา ละครสัตว์ในโลกสื่อ โดย มีเขาเป็นตัวเอกกลางวงแสง แต่แล้วทุกอย่างผิดเพี้ยนคลาดเคลื่อนไปสิ้น เขามีฆาตกรคนใหม่ในมือ ความวายป่วงที่ดูเหมือนว่าจะไม่เห็นจุดจบสิ้น นังซาลันเดอร์สารเลว “ดูเหมือนว่าเราตกลงไปในหล่มหย�ำเหยอะแล้ว” เอียร์กสโตรมกล่าว “คุณมีอะไรบ้างเช้าวันนี้?” “หมายจับทั่วประเทศ, โรนัลด์ นีเดอร์มานน์ แต่ไม่เห็นแม้เงา ใน ตอนนี้ มีเพียงข้อหาฆ่าเจ้าพนักงาน แต่ฉันเชื่อว่า อีกไม่นานนัก เราจะ มีหลักฐานโยงหมอนี่เข้ากับฆากรรมสามรายในสต็อกโฮล์ม คุณน่าจะเปิด การแถลงข่าว” บูบลันสกีเย้ยหยันแดกดันเสนอการแถลงข่าว เอียร์กสโตรมเกลียด 32
สตีก ลาร์ซอน
การแถลงข่าว “ฉันคิดว่าเราน่าเลื่อนการแถลงข่าวออกไปชั่วขณะ” เอียร์กสโตรม บอกเสียงเขียว บูบลันสกีกลั้นขนาดหนักไม่ให้รอยยิ้มสยายออกมา “แรกสุด นั่นเป็นความรับผิดชอบของต�ำรวจเยือตบอร์ก” อัยการ กล่าว “ผมส่งโมดิกกับโฮล์มแบร์กไปยังทีเ่ กิดเหตุในเยือตบอร์ก ประสานงาน ร่วมมือกับ...” “เราจะไม่เปิดการแถลงข่าว จนกว่าจะรู้มากกว่านี้” เอียร์กสโตรม กล่าวซ�ำ้ น�ำ้ เสียงขุน่ เคือง “ทีฉ่ นั อยากรูค้ อื คุณแน่ใจมากแค่ไหนว่าโรนัลด์ นีเดอร์มานน์ข้องเกี่ยวกับฆาตกรรมสามรายในสต็อกโฮล์ม?” “สังหรณ์? ผมแน่ใจร้อยเปอร์เซ็นต์ ในอีกทาง คดีนยี้ งั รัว่ เราไม่มพี ยาน รู้เห็นเหตุการณ์ฆาตกรรม ไม่มีหลักฐานนิติเวชวิทยารัดกุม มาเก ลุนดีน กับซอนนี เนียเม็นจากแก๊งมอเตอร์ไซค์สวาเวลเฮอ ปฏิเสธโดยสิ้นเชิง ไม่เคยรูจ้ กั นีเดอร์มานน์ แต่ทแี่ น่ๆ นีเดอร์มานน์ดนิ้ ไม่หลุดแน่นอนจากการ ฆ่าต�ำรวจ” “ชัดเลย” เอียร์กสโตรมตอบรับ “คดีฆ่าเจ้าพนักงานเป็นเรื่องหลัก ส�ำหรับตอนนี้ แต่บอกฉันเรื่องนี้ : มีเหตุอะไรบ้างไหม? สักนิดก็ได้ ที่จะ บอกว่าซาลันเดอร์อาจเกีย่ วข้องกับคดีฆาตกรรมทัง้ สามราย? เป็นไปได้ไหม ว่าซาลันเดอร์กับนีเดอร์มานน์ร่วมกันฆ่าคน?” “ไม่คิดว่าจะเป็นไปได้ ถ้าผมเป็นคุณ ผมคงไม่แอะให้เข้าหูนักข่าว” “แล้วเธอเข้ามาเกี่ยวตรงไหน?” “เรื่องนี้ซับซ้อนยิ่ง เหมือนที่มิเกล โบลมควิสต์กล่าวอ้างแต่แรกเริ่ม เรื่องทั้งหมดวนอยู่รอบตัวซาลา...อะเล็กซานเดอร์ ซาลาเช็งโก” เอียร์กสโตรมคอย่นเมื่อได้ยินชื่อโบลมควิสต์ “เล่าต่อ” 33
พยัคฆ์สาว : เตะรังแตน
“ซาลาเป็นมือสังหารรัสเซีย เห็นได้ชัดว่าไม่มีแม้เศษเสี้ยวมโนธรรม ในใจ ซาลาแปรพักตร์ในทศวรรษเจ็ดศูนย์ ลิซเบ็ธ ซาลันเดอร์โชคร้ายทีไ่ ด้ ไอ้หมอนีเ่ ป็นพ่อของเธอ มันได้รบั การสนับสนุนจากบางแผนกในซาโป ตาม เก็บกวาดเรื่องชั่วที่มันท�ำลงไป ต�ำรวจที่ท�ำงานให้ซาโป จัดหาหลักฐาน ปรักปร�ำจนต้องส่งซาลันเดอร์เข้าไปในคลินิกโรคจิตส�ำหรับเด็ก ตอนนั้น เธออายุแค่สิบสองขวบ เธอจะเปิดโปงตัวตนแท้จริงของพ่อ” “ยากจะท�ำความเข้าใจนะ ไม่ใช่เรื่องที่เราจะอธิบายให้สาธารณชน เข้าใจได้ ถ้าฉันเข้าใจไม่ผิด เรื่องของซาลาเช็งโกเป็นความลับสุดยอด” “ถึงงั้นก็เถอะ แต่ก็เป็นความจริง ฉันมีหลักฐานยืนยัน” “ขอดูได้ไหม?” บูบลันสกีดนั แฟ้มมาให้ ในนัน้ มีรายงานต�ำรวจปี 1991 เอียร์กสโตรม เหลือบมองตราประทับ ไม่ตอ้ งสงสัย เอกสารมีตรา ‘ลับสุดยอด’ ประทับอยู่ และเลขทะเบียนรับ บ่งบอกเป็นของต�ำรวจลับ เขาพลิกผ่านเอกสารราว ร้อยหน้า อ่านบางย่อหน้าที่นั่นบ้างที่นี่บ้าง ในท้ายที่สุด เขาผลักแฟ้ม ออกห่าง “เราจ�ำเป็นต้องเจือเรื่องนี้ให้จางลง ไม่งั้นสถานการณ์จะเตลิดไปจน ควบคุมไม่ได้ เออ, ซาลันเดอร์ถูกขังในโรงพยาบาลบ้า เพราะพยายามฆ่า พ่อของเธอ, ซาลาเช็งโกคนนัน้ และตอนนี้ เธอเอาขวานจามเขา มองยังไง ก็ยงั เป็นการพยายามฆ่า และเธอตกเป็นผูต้ อ้ งสงสัยคดียงิ หลังเท้าของมาเก ลุนดีนในสตาลล์โฮลมัน” “คุณอยากจับใคร ก็จับไปเลย แต่ถ้าผมเป็นคุณ ก็คงระวังตัวลีบ” “ก็นา่ จะเป็นเรือ่ งอือ้ ฉาว ถ้าข่าวแพร่ไปว่าซาโปเข้ามาในเกีย่ วในเรือ่ ง นี้” สารวัตรบูบลันสกียักไหล่ งานในหน้าที่ของเขามีเพียงสืบสวนคดี ฆาตกรรม มิใช่การเก็บกวาดปกปิดเรื่องอื้อฉาว “ไอ้เลวจากซาโป, กุนนาร์ บยอร์ก พอรู้ไหมว่ามันท�ำงานใดบ้าง?” 34
สตีก ลาร์ซอน
“หนึ่งในผู้เล่นตัวหลัก ลาป่วยเพราะหมอนรองกระดูกเคลื่อนทับเส้น ประสาท ขณะนี้ พักอาศัยในสมัวดาลาเออ” “โอเค...ช่วงนี้ เราจะเก็บเรื่องซาโปไว้ก่อน ทุ่มความสนใจไปที่คดีฆ่า ต�ำรวจ” “น่าจะยากที่จะนั่งทับไว้” บูบลันสกีบอก “หมายความว่าไง?” “ผมส่งอันเดอร์ซอนไปรับตัวบยอร์กมาสอบปากค�ำ น่าจะเกิดขึ้น...” บูบลันสกีดูเวลา “ใช่, ตอนนี้เลย” “ท�ำอะไรนะ?” “ที่จริง ผมอยากได้ความอภิรมย์ในการขับรถไปรับตัวบยอร์กที่ สมัวดาลาเออด้วยตัวเอง น่าเสียดายที่เกิดเหตุฆ่ากันตายในคืนที่ผ่านมา มาขัดเสียก่อน” “ฉันไม่อนุญาตให้ใครไปจับตัวบยอร์ก” “นั่นจริง, แต่ไม่ใช่การจับตัว แค่เชิญตัวมาให้ปากค�ำ” “ใช้ค�ำยังไงก็ตามที ฉันไม่ชอบ” บูบลันสกีโน้มตัวข้ามโต๊ะ ประหนึ่งจะกระซิบแบ่งปันความลับ “ริการ์ด, เรื่องของเรื่องเป็นยังงี้ ซาลันเดอร์ถูกละเมิดสิทธิหลายครั้ง หลายครา เริ่มตั้งแต่เมื่อครั้งที่เธอยังเป็นเด็กน้อย ผมจะไม่มีวันปล่อยให้ เรื่องนี้ดำ� เนินต่อไปในผลัดที่ผมดูแลอยู่ คุณมีทางเลือก จะสั่งปลดผมจาก หัวหน้าคณะสืบสวนเสียก็ได้...แต่ถ้าคุณท�ำอย่างนั้น ก็คงบีบบังคับให้ผม เขียนรายงานสุดแสบบรรยายเรื่องทั้งหมด” เค้าหน้าของเอียร์กสโตรม ดูคล้ายคนที่กลืนของเปรี้ยวเข้าไปค�ำโต กุนนาร์ บยอร์กลาป่วย งานในต�ำแหน่งรองหัวหน้าแผนกตรวจคนเข้าเมือง ของต�ำรวจลับ เปิดประตูกระท่อมฤดูรอ้ นในสมัวดาลาเออ เงยหน้ามองชาย ร่างสูงใหญ่ผมบลอนด์ ผมสั้นเกรียน สวมแจ๊กเก็ตหนังสีด�ำ 35
พยัคฆ์สาว : เตะรังแตน
“ผมมาหากุนนาร์ บยอร์ก” “ฉันเอง” “คูร์ต อันเดอร์ซอน ต�ำรวจเคาน์ตีแผนกอาชญากรรม” ชายผู้นั้น ยกตราต�ำรวจให้ดู “มีอะไร?” “ผมขอให้คุณร่วมทางกับผมไปที่คุงส์โฮลเม็น ช่วยงานต�ำรวจในการ สืบสวนคดีฆาตกรรมที่เกี่ยวข้องกับลิซเบ็ธ ซาลันเดอร์” “อา, คงมีการเข้าใจผิดบางอย่าง” “ไม่มีการเข้าใจผิด” อันเดอร์ซอนยืนยัน “แกไม่เข้าใจ ฉันเป็นต�ำรวจเหมือนกัน ถ้าแกไม่อยากพลาด แกไป สอบถามเจ้านายแกก่อน” “เจ้านายของผมอยากคุยกับคุณ” “ฉันต้องโทร และ...” “โทรที่คุงส์โฮลเม็นได้ครับ” บยอร์กสิน้ หวัง เกิดเรือ่ งแล้วสินะ ฉันถูกจับ ไอ้ชวั่ ห่ะเช็ดโบลมควิสต์ กับห่ะเช็ดซาลันเดอร์ “ฉันถูกจับแล้วหรือ?” บยอร์กถาม “ตอนนี้ยัง แต่ถ้าต้องการ ผมพร้อมจะจัดให้ตามประสงค์” “ไม่, ไม่ แน่อยู่แล้ว ฉันจะไปกับแก ฉันเต็มใจช่วยเพื่อนร่วมอาชีพ เต็มใจยิ่ง” “เอาเถอะ, ไปกันได้แล้ว” อันเดอร์ซอนกล่าว เดินตามเข้าไปใน ช่องทางเดิน จะได้จบั ตาบยอร์กทุกฝีกา้ ว ในขณะทีบ่ ยอร์กมือบิดปิดเครือ่ ง ชงกาแฟ และหยิบเสื้อโค้ต สายวันนั้น โบลมควิสต์เพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่ารถเช่าของเขายังทิ้งไว้ที่บ้านไร่ กูเซอแบร์ยา แต่เหน็ดเหนื่อยไม่เหลือพลังงานพอจะเดินทางกลับไปรับรถ 36
สตีก ลาร์ซอน
ที่นั่น นี่ยังไม่ได้พูดถึงการขับขี่อย่างปลอดภัย ไม่ว่าจะระยะทางแค่ไหน เอร์ลันเดอร์กรุณาช่วยเหลือ บอกให้เจ้าหน้าที่เทคนิคขับรถกลับมาให้ “ถือเป็นการท�ำขวัญจากการปฏิบัติหยาบช้าในคืนที่ผ่านมา” โบลมควิสต์ขอบคุณสารวัตรเอร์ลันเดอร์ จับแท็กซี่ไปยังซิตีโฮเต็ลบน ถนนลอเรียนแบร์กสกาตาน ลงชือ่ เข้าพักค้างคืน คืนละ 800 โครเนอร์ ตรง เข้าห้องพัก เปลือ้ งเสือ้ ผ้า นัง่ เปลือยเปล่าบนเตียง หยิบปาล์มทังสเตน T3 ของซาลันเดอร์ออกมาจากกระเป๋าเสื้อแจ๊กเก็ต กระเดาะชั่งน�้ำหนัก ยัง ประหลาดใจทีต่ �ำรวจไม่รบิ ไป ในตอนทีพ่ อลซอนค้นตัว แต่พอลซอนคิดว่า น่าจะเป็นของโบลมควิสต์ ไม่มกี ารส่งเข้าห้องขังและค้นตัวอย่างเป็นทางการ โบลมควิสต์นงิ่ คิดชัว่ ครู่ ก่อนจะสอดเก็บไว้ในกระเป๋าแล็ปท็อป รวมกับดีวดี ี ทีซ่ าลันเดอร์เขียนชือ่ ไว้วา่ ‘บยูรม์ นั ’ ซึง่ พอลซอนมองข้ามไปเช่นกัน ในเชิง เทคนิค เขาปิดบังพยานหลักฐาน แต่เขาเชื่อว่าข้าวของพวกนี้ ซาลันเดอร์ ไม่อยากจะให้ไปตกอยู่ในมือผิดคน เขาเปิดมือถือ แบตเตอรี่ใกล้หมดแล้ว เขาเสียบเครื่องชาร์จ โทรไป หาน้องสาว, ทนายความเจียนนินี “หวัดดี, แอนนิกา” “พี่ไปยุ่งอะไรกับต�ำรวจถูกฆ่าเมื่อคืนนี้?” เขาบอกเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นโดยย่อ “ซาลันเดอร์อยู่ในห้องฉุกเฉินสินะ” “ถูกต้อง แต่เราไม่รวู้ า่ อาการของเธอสาหัสแค่ไหน จนกว่าเธอจะฟืน้ คืนสติ แต่ตอนนี้ เธอต้องการทนายความ” เจียนนินีนิ่งคิด “พี่คิดว่าเธออยากได้หนูเป็นตัวแทนของเธอ?” “เธออาจไม่อยากมีทนายความด้วยซ�้ำไป เธอเป็นคนประเภทที่ไม่ อ้าปากขอความช่วยเหลือจากใคร” “มิเกล...หนูบอกพี่แล้ว เธอจ�ำเป็นต้องใช้ทนายอาญา ขอให้หนูดู หลักฐานที่พี่มีอยู่ก่อน” 37
พยัคฆ์สาว : เตะรังแตน
“ไปคุยกับเอริกา ขอไฟล์จากเธอ” ในทันทีทเี่ ขาวางหู เขาโทรไปหาแบร์เยอร์ เธอไม่รบั สายมือถือ เขากด เบอร์สำ� นักงาน มิลเลนเนียม เฮนรี คอร์เตซรับสาย “เอริกาอยู่ข้างนอก ที่ไหนสักแห่ง” โบลมควิสต์เล่าเรื่องย่อ และขอให้คอร์เตซแจ้งข้อมูลนี้แบร์เยอร์อีก ทอด “ได้เลย, คุณอยากให้ผมท�ำอะไรบ้าง?” “วันนี้ ยังไม่มี” โบลมควิสต์บอก “ผมต้องหลับสักงีบ จะกลับเข้า สต็อกโฮล์มพรุ่งนี้ ถ้าไม่มีอะไรใหม่เกิดขึ้น มิลเลนเนียม จะได้โอกาสเสนอ เวอร์ชั่นของเราในฉบับถัดไป แต่ก็เหลือเวลาอีกเกือบเดือน” เขาปิดฝามือถือ คลานเข้าไปนอนในผ้าปู หลับไปในเวลาไม่ถงึ สามสิบ วินาที รองผูก้ ำ� กับต�ำรวจเคาน์ตี คารีนา สปองแบร์กเคาะปากกาทีข่ า้ งแก้วน�้ำ ขอ ให้ทกุ คนเงียบเสียง ต�ำรวจเก้านายนัง่ รอบโต๊ะประชุมในห้องท�ำงานของเธอ ในกองก�ำกับการต�ำรวจ สามหญิงหกชาย ผูอ้ ำ� นวยการแผนกอาชญากรรม ความรุนแรงกับรองผู้อ� ำนวยการ, สารวัตรสืบสวนสามนาย นับรวม เอร์ลันเดอร์, นายต�ำรวจประชาสัมพันธ์ของสถานีต�ำรวจเยือตบอร์ก, อักเนียตา แยร์วาส อัยการหัวหน้าคณะไต่สวนเบื้องต้น และสารวัตร โมดิกกับโฮล์มแบร์ก ต�ำรวจจากสต็อกโฮล์ม ทัง้ สองได้รบั เชิญให้รว่ มประชุม แสดงออกชัดเจนว่าต�ำรวจท้องถิ่น พร้อมจะให้ความร่วมมือกับต�ำรวจาก เมืองหลวง อาจเป็นได้ว่าจะแสดงให้เห็นการสืบสวนทรงประสิทธิภาพของ ต�ำรวจเคาน์ตี สปองแบร์ก สตรีเหล็กโดดเดี่ยวที่มักปรากฏตัวอยู่ในหมู่ตำ� รวจชาย สร้างชือ่ ว่าเป็นคนทีไ่ ม่ยอมเสียเวลากับรูปแบบการท�ำงานเป็นทางการ หรือ การทักทายตามมารยาท เธอให้ค�ำอธิบายว่าผู้ก�ำกับเดินทางไปประชุม 38
สตีก ลาร์ซอน
ต�ำรวจสากลสหภาพยุโรปในมาดริด แต่จะเลื่อนการเดินทางกลับเร็วขึ้น หลังจากทราบว่าต�ำรวจในสังกัดถูกสังหาร เร็วที่สุด ก็คงเป็นกลางดึกคืนนี้ จากนั้น เธอหันไปหาอันเดอร์ส แพร์ซัน ผู้อำ� นวยการแผนกอาชญากรรม ความรุนแรง ขอให้เขาบรรยายสรุปต่อที่ประชุม “เพือ่ นร่วมงานของเราเสียชีวติ ริมถนนนอสเซอโบรวาเก็นเมือ่ สิบชัว่ โมง ก่อน เราทราบชื่อฆาตกรแล้ว, โรนัลด์ นีเดอร์มานน์ แต่ยังไม่มีรูปถ่าย ของฆาตกร” “เรามีรูปของเขาในสต็อกโฮล์ม อายุราวยี่สิบปี เปาโล โรแบร์โต ได้จากค่ายมวยในเยอรมนี แต่เลอะเลือนแทบใช้ไม่ได้” โฮล์มแบร์กบอก “เอาเถอะ, รถสายตรวจของเราที่เชื่อว่านีเดอร์มานน์ใช้ขับหนี พบ จอดทิ้งไว้ในอาลิงซอซเช้าวันนี้ จอดในซอยเล็ก ห่างจากสถานีรถไฟราว เสี้ยวไมล์ ยังไม่มีรายงานการขโมยรถยนต์ในพื้นที่นั้น” “สถานะของการติดตามตัว?” “เราเฝ้าจับตาดูรถไฟทุกขบวน เดินทางเข้าสต็อกโฮล์มและมัลเมอ มี การออกหมายจับทัว่ ประเทศ และเราส่งค�ำร้องขอไปยังต�ำรวจนอรเวย์และ เดนมาร์ก ในขณะนี้ มีต�ำรวจสามสิบนายสืบสวนเรือ่ งนี้ และแน่นอนทีส่ ดุ ต�ำรวจทุกนายในกรมต�ำรวจได้รับการแจ้งเตือน” “ไม่มีเบาะแส?” “ไม่มี ยังไม่มี แต่คนรูปร่างสะดุดตาแบบนีเดอร์มานน์ คงซ่อนตัว ได้ไม่นาน” “มีใครทราบอาการต�ำรวจทีไ่ ด้รบั บาดเจ็บไหม?” สารวัตรคนหนึง่ จาก แผนกอาชญากรรมความรุนแรงส่งเสียงถาม “เข้าโรงพยาบาลซอลเกรียนสกา ได้รับบาดเจ็บเหมือนคนที่อยู่ใน อุบัติเหตุรถยนต์ เหลือเชื่อที่มนุษย์คนหนึ่งจะท�ำความเสียหายระดับนั้น ด้วยมือเปล่า : ขาหัก ซีโ่ ครงหัก กระดูกสันหลังแตก รวมทัง้ มีความเสีย่ ง อาจเป็นอัมพาต เดินไม่ได้อีกแล้ว” 39
พยัคฆ์สาว : เตะรังแตน
ทุกคนตื่นตะลึงไปกับความสาหัสของเพื่อนร่วมอาชีพ จนกระทั่ง สปองแบร์กหันไปหาเอร์ลันเดอร์ “มาร์คุส เล่าให้เราฟังว่าเกิดอะไรที่กูเซอแบร์ยา?” “เกิดทอมัส พอลซอนที่กูเซอแบร์ยา” เสียงครางรอบโต๊ะประชุม “มีใครมอบการเกษียณอายุก่อนเวลาให้ไอ้หมอนั่นได้บ้าง? ภัยพิบัติ เดินได้ทีเดียวเชียว” “ฉันทราบเรือ่ งพอลซอน” สปองแบร์กตัดบท “แต่ไม่ได้รบั ค�ำร้องเรียน กล่าวโทษเขา นาน...เอ้อ, สองปีแล้ว เขาท�ำอะไรที่ท�ำให้ยากจะรับมือ บ้าง?” “ผู้ก�ำกับที่นั่นเป็นเพื่อนเก่าของพอลซอน อาจปกป้องไว้ก็เป็นได้ ก็ แน่นอน อาจจะมีเจตนาดี ฉันไม่ต�ำหนิเขานะ แต่คืนที่ผ่านมา พอลซอน เพี้ยนสุดขีด จนต�ำรวจหลายนายบ่นเข้าหูฉัน” “เพี้ยนสุดขีด?” เอร์ลันเดอร์เหลือบมองโมดิกกับโฮล์มแบร์ก อับอายขายหน้าที่ต้อง บอกเล่าเรื่องภายในองค์กร ให้เข้าหูผู้มาเยือนจากสต็อกโฮล์ม “เท่าที่ฉันเห็น เรื่องประหลาดที่สุด จะเป็นการออกค�ำสั่งเจ้าหน้าที่ เทคนิค จัดท�ำบัญชีรายการข้าวของทุกอย่างในเพิงไม้ที่เราพบซาลาเช็งโก” “รายการ อะไร ในเพิงไม้?” สปองแบร์กถาม “เขาบอกว่า เขาอยากทราบว่าในโรงนามีไม้ฟืนกี่ท่อน จะได้เขียน รายงานให้แม่นย�ำ” เสียงความเงียบดังก้องจนแตกเปรียะในห้องประชุม ก่อนเอร์ลนั เดอร์ จะกล่าวต่อ “เช้าวันนี้ เราทราบมาว่า พอลซอนกินยาต้านอาการเศร้าซึมไม่น้อย กว่าสองประเภท น่าจะลาป่วย แต่ไม่มีใครหยั่งอาการเขาได้” “อาการอะไร?” สปองแบร์กถามเสียงเข้ม 40