การผจญภัยโดยบังเอิญอีกครั้งของชายร้อยปี+1

จากส�ำนักพิมพ์

ผจญภัยครั้งใหม่ ได้แม้ร้อยขวบปีล่วงแล้ว เสมอไม่มีสาย

ขอให้มีความสุขในการอ่าน ส�ำนักพิมพ์ก�ำมะหยี่ มีนาคม 2562

ค�ำเตือน : การอ่านหนังสืออาจท�ำให้หัวใจสดใส

ฮึกเหิม มีชีวิตชีวา อ่อนกว่าวัย

ผู้แปลขอขอบคุณ

มาดามอธิชา มัญชุนากร กาบูล็อง คุณอัชฌา รัตนวงศ์นรา

บทน�ำ

ผม, โยนาส โยนาสซอน ใคร่ขออธิบายขยายความ ไม่เคยคิดว่าจะมีตอนต่อของ ชายร้อยปีผู้ปีนออกทางหน้าต่าง แล้ว หายตัวไป หลายคนอยากได้อกี เล่ม หนึง่ นัน้ ไม่ใช่ใครอืน่ ตัวเอกของเรา, อัลลัน คาร์ลซอน ผู้เฒ่าที่เดินกระย่องกระแย่งวนเวียนอยู่ในหัวของผม โผล่หน้ามา เรียกร้องความสนใจ ในทุกคราวที่เขานึกอยากท�ำ “มิสเตอร์โยนาสซอน” เขาส่งเสียง โผล่มาจากที่ใดไม่รู้ได้ ในระหว่างที่ ผมยุ่งอยู่กับความคิดของตัวเอง “คุณเปลี่ยนใจแล้วยัง?, มิสเตอร์โยนาสซอน? คุณไม่คิดอยากเล่นอีกสักยกเลยหรือ?...ก่อนฉันจะแก่ตัวจริงๆ จังๆ” ไม่, ไม่ครับ ไม่อยากเขียน ผมเล่าเรื่องทุกอย่างที่อยากเล่าไปแล้ว เล่าเรื่องที่น่าจะถือว่าเป็นการประมวลความหดหู่ทั้งมวลของศตวรรษก็ว่าได้ แนวคิดในตอนนั้น หากจะเป็นค�ำเตือนว่าศตวรรษที่ 20 เว้าแหว่งบกพร่อง ก็ น่าจะช่วยเตือนความจ�ำให้พวกเรา ไม่ให้ท�ำความผิดพลาดนั้นซ�้ำอีกครั้ง ผม รวบรวมข่าวสารของผม อบบ่มด้วยไออุ่นและอารมณ์ขัน ไม่นานนัก หนังสือ เล่มนั้นก็แพร่กระจายไปทั่วทุกมุมโลก นรกซี, หนังสือเล่มนั้นไม่ได้ท�ำให้โลกดีขึ้นเลย เวลาผันผ่านไป คุณอัลลันในอกของผมไม่โผล่หน้ามาทักทายอีกแล้ว ในระหว่าง นัน้ มนุษยชาติคบื เคลือ่ นไปข้างหน้า หรือว่าไปในทิศทางใดไม่ทราบได้ เหตุการณ์ นพดล เวชสวัสดิ์

9

ครั้งแล้วครั้งเล่า สะกิดเตือนจนผมรู้สึกว่าโลกนี้รุ่งริ่งแหว่งวิ่นยิ่งกว่าเมื่อก่อน ในระหว่างนั้น ผมแค่รับชมอยู่ข้างสนาม ผมรุ่มร้อนใจ เริ่มรู้สึกว่ามีความจ�ำเป็นแล้วที่จะเปิดปากส่งเสียงอีกครั้ง ตามวิธีของผม หรือวิธีของอัลลัน อยูม่ าวันหนึ่ง ผมได้ยินเสียงตัวเองถาม อัลลัน เปิดอกคุยกันว่าเขายังอยู่กับผมไหม? “ก็อยู่นะ” เขาตอบ “คุณคิดอะไรอยู่, มิสเตอร์โยนาสซอน หลังจาก ปล่อยเวลาผ่านไปหลายปี?” “ผมต้องการคุณ” ผมบอก “เพื่ออะไร?” “บอกเล่าเรื่องราวอย่างที่เป็น โดยอ้อม ชี้ทิศบอกทางที่ควรจะเป็น” “ส�ำหรับทุกเรื่อง?” “ไม่มากไม่น้อยกว่านั้น...ทุกเรื่อง” “มิสเตอร์โยนาสซอน คุณเข้าใจใช่ไหมว่าไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้น?” “ขอรับ” “ดี...งั้นก็พาฉันร่วมทางไปด้วย” j

เถอะ, มีอีกเรื่อง นี่คือ นิยาย เรื่องเล่าของเหตุการณ์ปัจจุบันหรือที่เพิ่งเกิด ใหม่หมาด ผมใช้ประโยชน์จากชื่อและสกุลของผู้น�ำทางการเมือง ใช้ชื่อของ บุคคลที่อยู่ใกล้ที่น่าจะโดนลูกหลงไปด้วย ตัวละครส่วนใหญ่ ผมใช้ชื่อจริง คนอื่นๆ ผมละไว้ในฐานกรุณา ในเมื่อผู้น�ำกลุ่มนี้ ในบางคราว ดูหมิ่นเหยียดหยามพวกเรา, คนสามัญ คนเดินดิน แทนการให้ความยอมรับนับถือ ดังนั้น พวกเราเหล่าประชาราษฎร์ มีเหตุอันควรที่จะแหย่จิ้มหยอกเย้าเล่นสนุกเสียบ้าง แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า พวกเขาพร่องในความเป็นมนุษย์ ทุกผู้ทุกคน แม้จะอยู่ในสถานะนั้น ควรค่าที่ จะได้รับความเคารพนับถือ บ้าง ส�ำหรับท่านผู้ครองอ�ำนาจทั้งหลาย ผมใคร่อยากบอกว่า ผมเสียใจ 10

การผจญภัยโดยบังเอิญอีกครั้งของชายร้อยปี+1

และ...กลืนเลือดลงไปเหอะ อาจเลวร้ายกว่านี้ และอีกวลี แล้วถ้าเป็นจริงอย่างนั้นเล่า?

โยนาส โยนาสซอน

นพดล เวชสวัสดิ์

11

อินโดนีเซีย

ชีวติ หรูสขุ สบายบนเกาะในสรวงสวรรค์ ใครคนไหนๆ ก็นา่ จะอิม่ เอมเปรมใจ แต่ อัลลัน คาร์ลซอน ไม่เคยเป็น ‘ใครคนไหนๆ’ และชีวิตร้อยปี+1 ของเขา ไม่ใช่ เวลาอันเหมาะสมที่จะเริ่มต้น ห้วงเวลาหนึ่ง ห้วงเวลาสุขใจ นั่งผ่อนคลายใต้ร่มกันแดด ได้เครื่องดื่ม สีสวยเลือกได้ตามใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีเพื่อนรักเพื่อนคนเดียว...หัวขโมย กระจอกไร้กระดูกสันหลัง, ยูเลียส ยอนซอน นั่งเคียงข้าง ไม่นานนัก ยูเลียสชรากับอัลลันชรากว่านัน้ เบือ่ หน่ายทีจ่ ะนัง่ เฉยๆ ไม่มี อะไรให้ทำ� นอกจากควักล้วงเงินหลายล้านจากกระเป๋าเดินทางทีบ่ งั เอิญน�ำติดตัว มาด้วยจากสวีเดน ใช่ว่าการควักล้วงเงินหลายล้านออกมาใช้จะเป็นเรื่องเลวร้าย แค่ท�ำ บ่อยครั้งก็ซ�้ำซากน่าเบื่อ ยูเลียสเคยลองเช่าเรือยอช์ตหนึ่งร้อยห้าสิบฟุตพร้อม ลูกเรือ เพื่อว่าเขากับอัลลันจะได้ไปนั่งๆ นอนๆ บนดาดฟ้าส่วนหน้า ในมือ ถือคันเบ็ด น่าจะเป็นความอภิรมย์ยิ่ง หากชอบตกปลา หรือรองลงไป ชอบกิน ปลา ตรงกันข้าม การท่องทะเลด้วยเรือยอช์ตของสองเฒ่า กิจกรรมบนดาดฟ้า ล้วนเป็นเรื่องที่เรียนรู้และท�ำได้ดีอยู่แล้วบนบก นั่นก็คือ การนั่งและนอนแน่นิ่ง ไม่ท�ำอะไรเลย ไอเดียบรรเจิดของอัลลันจะเป็นการน�ำเข้าแฮร์รี เบลาฟองเต บินตรง จากสหรัฐอเมริกามายังบาหลี มาร้องเพลงสามเพลงฉลองวันเกิดให้ยูเลียส...นี่ 12

การผจญภัยโดยบังเอิญอีกครั้งของชายร้อยปี+1

พูดถึงการมีเงินเหลือเฟือและไม่มีการงานใดให้ลงมือท�ำ แฮร์รีอยู่ต่อ ร่วมโต๊ะ อาหารเย็น โดยไม่ได้เรียกร้องค่าจ้างเพิ่ม ค�่ำคืนนั้นประสบความส�ำเร็จอย่างสูง ได้ความแปลกใหม่ ฉีกโครงสร้างซ�้ำซากได้ ค�ำอธิบายว่าท�ำไมต้องเป็นแฮร์รี เบลาฟองเต แทนทีจ่ ะเป็นนักร้องใดๆ? อัลลันชี้ให้เห็นว่ายูเลียสชื่นชอบเพลงสดใสวัยรุ่น ยูเลียสซาบซึ้งใจ แต่ก็ไม่ได้ชี้ ให้เห็นว่าศิลปินผู้นี้ไม่ถือว่าเป็นวัยรุ่น...ตั้งแต่เมื่อสงครามโลกครั้งที่ 2 โน่นแล้ว เหอะ, ถ้าเปรียบเทียบกับอัลลัน หมอนั่นเป็นทารก แม้การมาเยี่ยมเยือนบาหลีของซุป’ตาร์ เป็นแต่เพียงประกายวับวาบใน การด�ำรงอยู่ทึมเทา แต่จะส่งผลกระทบใหญ่หลวงต่ออัลลันกับยูเลียสอีกนาน แสนนาน ใช่ว่าจะเป็นมนต์เสน่ห์ของเพลงที่โก่งคอขับขาน หากแต่เป็นวัตถุที่ เขาถือติดมือมาด้วย ก้มหน้าก้มตาเพ่งจ้องให้ความสนใจยิ่งตลอดมื้ออาหารเช้า ก่อนจะเดินทางกลับบ้าน ดูคล้ายเครื่องมือ แผ่นแบนสีด�ำที่มีรูปแอปเปิลกัด แหว่งอยู่ด้านหลัง อีกฟากหนึ่ง จอจะติดสว่างหากมีนิ้วแตะ แฮร์รีแตะแล้ว แตะเล่า ค�ำรามเป็นครั้งคราว จากนั้นหัวร่อคิกคัก ค�ำรามในล�ำคออีกครั้ง อัลลันไม่ใช่คนสอดรู้สอดเห็นอยากรู้เรื่องชาวบ้าน แต่ความอดทนข่มกลั้นมี ขอบเขต “อาจไม่ใช่ธุระกงการอะไรของฉันที่จะเข้าไปยุ่มย่ามเรื่องส่วนตัวของ มิสเตอร์เบลาฟองเตหนุ่ม แต่ฉันสงสัยใคร่รู้ ใคร่ขอถามว่าคุณท�ำอะไร...มีอะไร เกิดขึ้นในนั้น?...ในนั้น?” แฮร์รี เบลาฟองเต ตระหนักว่าพ่อเฒ่าไม่เคยเห็นแท็บเบล็ตมาก่อน เขา สุขใจยิง่ ทีจ่ ะสาธิตการใช้งาน แท็บเบล็ตรายงานเรือ่ งราวทีเ่ กิดขึน้ ในโลก เรือ่ งใด ที่เกิดขึ้นแล้ว และจวนเจียนจะถึงระดับที่จะบอกได้ว่าจะเกิดเรื่องใดในล�ำดับ ถัดไป ขึ้นอยู่กับต�ำแหน่งที่ปลายนิ้วแตะบนจอ จะมีทั้งภาพนิ่งภาพเคลื่อนไหว ทุกประเภทที่คาดไว้โผล่มาให้เห็น รวมกับพวกที่คาดไม่ถึง ถ้าแตะปุ่มอื่น จะ ได้เสียงเพลง แล้วยังมีอีกปุ่ม แท็บเบล็ตจะส่งเสียงพูดคุยออดอ้อน เสียงของ ‘เธอ’ ที่มีชื่อเรียกขานว่า สิริ นพดล เวชสวัสดิ์

13

หลังอาหารเช้าและการสาธิต เบลาฟองเตรวบกระเป๋าเดินทางใบเล็ก เก็บแท็บเบล็ตและตัวเอง ขึ้นรถแท็กซี่ มุ่งหน้าไปหาสนามบิน อัลลัน ยูเลียส และผู้จัดการโรงแรมออกมายืนส่ง โบกมืออ�ำลา รถแท็กซี่ของศิลปินหนุ่มยังไม่ ลับตา อัลลันหันมาหาผูจ้ ดั การโรงแรม ขอร้องให้ชว่ ยจัดหาแท็บเบล็ตแบบเดียว กับที่แฮร์รี เบลาฟองเต ใช้อยู่ เนื้อหาหลากหลายจุดประกายความสนใจให้แก่ ชายร้อยปี ความสนใจเหนือกว่าสรรพสิ่งรอบข้างเกือบทุกอย่าง ผู้จัดการโรงแรมเพิ่งกลับจากงานสัมมนาในจาการ์ตาเรื่องความเอื้อเฟื้อ เป็นมิตร เขาเรียนรูว้ า่ งานในหน้าทีผ่ จู้ ดั การโรงแรม มิใช่แค่สนองความต้องการ ของแขกผูม้ าพัก แต่จะเป็นการสนองความต้องการให้เว่อร์ทสี่ ดุ ในเมือ่ เมอซิเออร์ คาร์ลซอนกับยอนซอนเป็นแขกชั้นเยี่ยมที่สุดในประวัติศาสตร์การท่องเที่ยวของ บาหลี ไม่ใช่เรื่องน่าประหลาดใจเลย เช้าวันถัดมา ผู้จัดการโรงแรมจัดหา แท็บเบล็ตพร้อมใช้งาน น�ำมามอบให้คาร์ลซอน มีมอื ถืออีกเครือ่ งเป็นเครือ่ งเคียง อัลลันไม่อยากให้ดูเหมือนว่าไม่ซาบซึ้งใจ ไม่ปริปากบอกว่ามือถือไม่มี ประโยชน์ส�ำหรับเขา คนที่เขาอยากโทรไปคุยด้วยล้วนตายดับไปแล้วทุกผูท้ ุกคน ตั้งแต่เมื่อห้าสิบปีก่อนโน้น ยกเว้นยูเลียสคนเดียว แน่อยู่แล้ว คนที่ไม่มีมือถือ จะตอบรับ แต่เรื่องนั้นมีหนทางบ�ำบัดเยียวยาได้ “เอานีไ่ ป” อัลลันบอกเพือ่ น “ของขวัญทีผ่ จู้ ดั การโรงแรมมอบให้ฉนั ฉัน ไม่รู้ว่าจะโทรไปหาใคร นอกจากคุณคนเดียว ก่อนจะถึงนาทีนี้ คุณไม่มีเครื่อง ให้รับสาย” ยูเลียสขอบคุณความมีน�้ำใจ แต่ก็ไม่อยากแย้งว่า อัลลันไม่อาจโทรหา เขาอยู่แล้ว ด้วยเหตุผลในทางตรงกันข้าม “อย่าท�ำหาย” อัลลันบอก “ดูมีราคา แต่รุ่นก่อนดีกว่าเยอะ ในยุคที่ โทรศัพท์ติดผนัง มีสายโยงถึงกัน จะได้รู้ว่าอุปกรณ์นี้ท�ำอะไรกันอยู่” j

แท็บเบล็ตสีด�ำกลายเป็นสมบัติเลอค่าของอัลลัน ยิ่งไปกว่านั้น ใช้งานได้โดยไม่ ต้องกังวลเรือ่ งค่าใช้จา่ ย เพราะผูจ้ ดั การโรงแรมแจ้งพนักงานทีศ่ นู ย์คอมพิวเตอร์ 14

การผจญภัยโดยบังเอิญอีกครั้งของชายร้อยปี+1

ในเดนปาซาร์ให้ตดิ ตัง้ เสียงกรุง๋ กริง๋ และอืน่ ๆ ประดามี ทุกอย่าง รวมทัง้ ซิมการ์ด โยงเข้าบัญชีโรงแรม ค่าใช้จา่ ยทัง้ ชุดแพงเป็นสองเท่า ไม่มผี ใู้ ดเข้าใจว่าท�ำไมจึง เป็นเช่นนั้น หลังจากที่ชายร้อยปีเรียนรู้กลไกการท�ำงานของแผ่นแบนมหัศจรรย์สีด�ำ เขาแทบจะเปิดเครือ่ งในทันทีทลี่ มื ตาตืน่ อยากรูว้ า่ เกิดเรือ่ งใดบ้างในคืนทีผ่ า่ นมา ข่าวล่ามาเร็วข่าวเล็กข่าวน้อยจากทุกมุมโลก ถือเป็นความสุขสมชื่นมื่นที่สุด เหมือนข่าวหมอกับพยาบาลร้อยกว่าคนในเนเปิลส์ ถ้อยทีถ้อยเซ็นชื่อแทนกัน และกัน จนไม่มใี ครต้องท�ำงานแต่ได้รบั ค่าจ้างเต็มเม็ดเต็มหน่วย อีกข่าวหนึง่ ใน โรมาเนีย ข้ารัฐการมากหลาย ถูกจับเข้าคุกข้อหาคอร์รัปชั่น จนคุกเต็ม แล้ว จะน�ำข้ารัฐการคอร์รปั ชัน่ ทีร่ อคิวเข้าคุกไปเก็บไว้ทไี่ หน? รัฐบาลแก้ปญั หานี้ โดย การออกกฎหมาย ท�ำให้คอร์รปั ชัน่ เป็นกิจกรรมทีช่ อบด้วยกฎหมาย เพือ่ ประหยัด งบประมาณสร้างคุกใหม่ อัลลันกับยูเลียสได้วิถีชีวิตรุ่งเช้าใหม่แล้ว เดิมทีนั้น อัลลันจะเริ่มวันใหม่ ที่โต๊ะอาหารเช้า บ่นกระปอดกระแปดว่าเพื่อนกรนเสียงดังเหลือเกิน แยกกัน นอนคนละห้อง เสียงกรนยังทะลุผนังห้อง วิถีใหม่เริ่มด้วยเรื่องเดิม เพิ่มเติม คือ รายงานข่าวจากอัลลัน บอกเล่าเรื่องที่เขาค้นพบในแท็บเบล็ต ต่อจาก ความเดิมที่เคยรายงานมาแล้ว ในระยะแรก ยูเลียสสนุกไปกับข่าวสั้นทันโลก ใช่ว่าจะเบี่ยงเบนความสนใจไปจากเสียงบ่นจากเสียงกรน เขาอิ่มเอมใจไปกับ แนวคิดการปฏิรูปโรมาเนีย ท�ำเรื่องผิดกฎหมายให้ชอบด้วยกฎหมาย แค่คิดก็ อิ่มใจแล้ว ชีวิตโจรกระจอกจะง่ายดายแค่ไหนในประเทศนั้น แต่อลั ลันท�ำลายฝันนัน้ ทันควัน ชีใ้ ห้เห็นว่าถ้าโจรกรรมกระจอกกลายเป็น เรื่องชอบด้วยกฎหมาย แนวคิดฉ้อฉลก็ไม่ด�ำรงอยู่อีกต่อไปแล้ว ยูเลียส, คนที่ เกือบจะอ้าปากเสนอแนะว่าเขากับอัลลันน่าจะเก็บข้าวของ เดินทางออกจาก บาหลี มุ่งหน้าไปยังบูคาเรสต์ เหี่ยวแฟบลงในทันใด ความสุขสมชื่นมื่นของ การเป็นโจรกระจอก จะได้จากการล่อลวงคนที่สมควรโดน หรือฉกฉวยจากคน ที่ไม่เจ็บปวดมากนัก หากการฉ้อฉลไม่ถือเป็นการเอาเปรียบคนอื่นอีกต่อไปแล้ว นพดล เวชสวัสดิ์

15

จะท�ำไปท�ำไมกัน? อัลลันปลอบโยนด้วยข่าวอีกชิ้น ชาวโรมาเนีย ชาวบ้านคนเดินดิน ประท้วงนักการเมืองและแผนการท�ำงานของรัฐบาล ชาวบ้านทั่วไปอาจไม่มี ปรัชญาเลอเลิศเหมือนคนที่อยู่ในอ�ำนาจ มองว่าใครก็ตามที่ลักขโมย ฉ้อราษฎร์ และบังหลวง สมควรจะถูกจับเข้าคุก ไม่ว่าจะมีคุกให้ขังหรือไม่ก็ตาม อาหารมื้อเช้าในโรงแรมในบาหลีจบลงด้วยการอภิปรายว่าเขาสองคน ควรจะไปใช้ ‘ชีวิตในหนอื่น’ ที่ไหนก็ได้ในโลก แทนการจับเจ่าอยู่ในสถานที่ น่าเบือ่ ทีอ่ ยูใ่ นปัจจุบนั ในยามทีข่ า่ วเด่นรายงานว่า อุณหภูมทิ ขี่ วั้ โลกเหนืออุน่ ขึน้ เกือบยี่สิบองศา อัลลันอดสงสัยมิได้ว่าที่นั่นควรจะเป็นทางเลือกหรือไม่ ยูเลียสตักเส้นหมี่ผัดยัดเข้าเต็มปาก เคี้ยวอยู่นานก่อนจะส่งเสียง เขาไม่ คิดว่าขั้วโลกเหนือเป็นสถานที่ที่เหมาะส�ำหรับเขากับอัลลัน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง น�้ำแข็งขั้วโลกเริ่มละลาย ยูเลียสเป็นหวัดในทุกคราวที่เท้าเปียก แล้วที่นั่นยังมี หมีขาว ความรู้ทั้งมวลเรื่องหมีขาวที่ยูเลียสเรียนรู้มา หมีขาวขั้วโลกตื่นทุกเช้า ตกเตียงผิดฟาก ท�ำให้ ‘หุดหิด’ ฉุนเฉียว เป็นอย่างนีต้ งั้ แต่เกิด อย่างน้อยทีส่ ดุ ประดางูงูทุกพันธุ์ในบาหลี ล้วนแต่ขี้อาย อัลลันสนับสนุน ไม่น่าประหลาดใจอะไรนักที่หมีขาวจะหัวเสีย ในเมื่อ น�้ำแข็งใต้เท้าละลายทีละน้อย ถ้าทุกอย่างมุ่งหน้าไปหาความวายป่วง หมีขาว น่าจะเริ่มออกเดิน มุ่งหน้ามาเหยียบดินแก่นในยามที่ยังมีเวลาเหลืออยู่ น่าจะ มาปักหลักทีแ่ คนาดาเนาะ ในเมือ่ สหรัฐอเมริกาได้ประธานาธิบดีคนใหม่ อีกแล้ว เออ, เคยเล่าให้ยูเลียสฟังแล้วยัง? ให้ตายเหอะ, ผู้น�ำคนใหม่ไม่ยินยอมให้ใคร ข้ามพรมแดนเข้ามาอาศัยอยูใ่ นอเมริกา ไม่วา่ จะเป็นหมีตา่ งด้าวหรือคนต่างแดน เล่าแล้ว, ยูเลียสเคยได้ยนิ เรือ่ งทรัมป์ ชือ่ ประธานาธิบดีคนนัน้ แม้หมีขวั้ โลก ผิวขาว ขาวทั้งตัว แต่ก็ไม่ใช่อเมริกัน หมีเอ๋ย, อย่าได้ตั้งความหวังไว้สูงนัก ข่าวล่ามาเร็วในแท็บเบล็ตสีด�ำของอัลลันมีนสิ ยั ทีจ่ ะโผล่มาให้เห็นทัง้ ใหญ่และเล็ก ส่วนใหญ่จะเป็นข่าวใหญ่ข่าวร้ายชวนให้หดหู่ อัลลันเสาะหาข่าวเล็กข่าวใส่ใจ 16

การผจญภัยโดยบังเอิญอีกครั้งของชายร้อยปี+1

อุ่นไอรัก แต่ได้ข่าวที่เหลือเป็นของแถม เป็นไปไม่ได้ที่จะเห็นเนินน้อยห้อมล้อม ด้วยเทือกเขาสูง ในช่วงร้อยปี แรก ของชีวิต อัลลันไม่เคยคิดค�ำนึงถึงภาพรวม บัดนี้ ของเล่นแผ่นเล็กในมือ บอกซ�ำ้ ตอกย�ำ้ ว่าโลกจมอยูใ่ นห้วงหดหูเ่ ลวร้าย และนีเ่ อง ที่สะกิดเตือนให้เขาย้อนนึก กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ที่เขาเลือกจะหันหลังให้ โลกกว้าง สนใจแต่เฉพาะเรื่องของตัวเอง เขาย้อนนึกถึงช่วงต้นชีวติ ท�ำหน้าทีเ่ ป็นเด็กรับใช้ในโรงงานดินปืนในเมือง เฟลียน ทีน่ นั่ คนงานกึง่ หนึง่ อุทศิ เวลาว่างให้แก่ความโหยหาปฏิวตั แิ ดง ในขณะ ที่อีกครึง่ หวั่นหวาดถึงภัยคุกคามจากจีนและญี่ปุ่น ความเกลียดกลัว ‘ภัยเหลือง’ สุมไฟให้ลกุ โพลงด้วยนิยายและแผ่นพับ วาดภาพบรรยายโลกคนขาวถูกกลืนกิน ด้วยผิวเหลือง อัลลันไม่สนใจแยแสเรื่องชวนคลื่นเหียนเยี่ยงนั้น เขายังดุ่มเดินไปตาม เส้นทางเดิมหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ในยุคที่เครื่องแบบสีน�้ำตาลท�ำให้สีนั้น ชั่วช้าอัปลักษณ์ยิ่งกว่าสีอื่นใดในโลก เขาแทบไม่หันไปสนใจ เช่นเดียวกับครั้ง ถัดมาที่ฝูงผู้คนชุมนุมกันเชิดชูอุดมการณ์ใหม่ คราวนี้ กระเด็นไปอีกปลายขั้ว โหยหาสิ่งที่อยู่ตรงกันข้าม...สันติภาพบนโลก รถโฟล์กตู้วาดดอกไม้ระบายสี สะท้อนแสง กล่อมโลกร้ายให้ละมุนด้วยกัญชา ทุกคนรักทุกคน ยกเว้นอัลลัน คนที่ไม่รักใครและไม่รักสิ่งใด ยกเว้นแมวของเขา ใช่ว่าเขาเจ็บปวดขมขื่น เขา แค่ตกยุค ไม่ยอมร่วมทางไปด้วย ยุคบุปผาชนด�ำเนินต่อเนื่องยาวนาน จนกระทั่งมาร์กาเร็ต แธตเชอร์ กับโรนัลด์ เรแกน ขึ้นกุมบังเหียนมหาอาณาจักรของตน ทั้งสองคิดว่าน่าจะ สอดคล้องกับความเป็นจริงมากกว่า ถ้าจะรักตัวเองและรักความส�ำเร็จของตน แต่ถ้าอยากจะยืนยันว่าต้องเกลียดใครสักคน ก็ต้องโยนไปให้คนรัสเซีย ในเมื่อ ไม่มภี ยั คุกคามอืน่ โผล่มาให้เห็น เรแกนเข่นฆ่าลัทธิคอมมิวนิสต์รสั เซียให้ดา่ วดิน้ แค่ พูดถึง การส่งขีปนาวุธไปประจ�ำการในอวกาศ สหภาพโซเวียตล่มสลาย ก่อสันติภาพและความปีติยินดีส�ำหรับผู้คนทั้งมวล ยกเว้นมนุษยชาติอีกครึ่งโลก นพดล เวชสวัสดิ์

17

ทีไ่ ม่มอี าหารรายวันใส่ปากเลีย้ งท้อง และคนเหมืองอังกฤษอีกหลายหมืน่ คนทีไ่ ม่มี เหมืองถ่านหินให้ลงไปขุดอีกแล้ว ‘โลกทัศน์’ ใหม่ จะเป็นว่า ไม่มีความจ�ำเป็น อีกแล้วที่จะดูแลใส่ใจเพื่อนบ้าน แค่กัดฟันยอมทนก็เกินพอแล้ว ผู้คนท�ำเช่นนั้น จนกระทั่ง ‘สายลมแห่งการเปลี่ยนแปลง’ ระลอกใหม่ พัดกระโชกมาอีกครั้ง อาจคาดไม่ถงึ อุดมการณ์ ‘เครือ่ งแบบสีนำ�้ ตาล’ หวนกลับมา แต่คราวนี้ มิใช่ในเยอรมนี ไม่ได้เริ่มที่นั่นเป็นแห่งแรก ไม่ใช่ที่สองหรือที่สามเช่นกัน แต่ มีหลายประเทศเข้าร่วม สหรัฐอเมริกามิใช่ประเทศแรก แต่ไม่นานก็มาแรงจน สะดุดตา ต้องขอขอบคุณประธานาธิบดีที่เพิ่งเลือกมาใหม่ ยากจะบอกว่าท่าน ประธานาธิบดีคดิ อะไรในใจ เพราะท่านเปลีย่ นใจกลับทิศรายวัน แต่แนวคิดทีว่ า่ ‘อยากให้อะไรส�ำเร็จ ต้องลงมือท�ำด้วยตัวเอง’ ไม่เพียงพอเสียแล้ว ได้เวลาแล้ว ทีจ่ ะชีใ้ ห้เห็นว่ามีภยั คุกคามจากภายนอกต่อโลกผิวขาวที่ ‘พวกเราคนขาว’ ควรค่า แก่การอยู่อาศัย ก็แน่อยู่แล้ว อัลลันอยากมองว่าแท็บเบล็ตสีด�ำของเขาเป็นแต่เพียงเครื่องมือ เสาะหาความบันเทิงโดยแท้ แต่เขาแทบไม่อาจหลบเลีย่ งเนือ้ หาวงกว้างทีห่ ลัง่ ไหล มาท่วมการรับรู้ เขาคิดจะวางแท็บเบล็ตลง ไม่แตะแท็บเบล็ตทั้งวัน แล้วก็ อีกวัน แต่เพียงแค่ลงั เลตัดสินใจก็สายเกินไปแล้ว มนุษย์คนหนึง่ ทีแ่ ทบจะสร้างชือ่ ว่าอยูแ่ ถวหน้าของการไม่ใส่ใจแยแสเรือ่ งราวของโลกรอบข้าง กลายเป็นคนสนใจ ห่วงใยความเป็นไปในโลกแล้ว “ให้ตายห่ะซี” เขางึมง�ำออกมา “อะไรหรือ?” ยูเลียสงวยงง “ไม่มีอะไร แค่ค�ำอุทานออกมา” “ตายห่ะ?” “เออ”

18

การผจญภัยโดยบังเอิญอีกครั้งของชายร้อยปี+1

อินโดนีเซีย

หลังจากที่อัลลันท�ำใจยอมรับความสนใจใหม่ พร้อมผูกสัมพันธ์กับมนุษยชาติ แท็บเบล็ตสีดำ� ช่วยให้เขาทวงคืนอดีตกาลทีห่ ายไป ทักทายเขาด้วยข่าวคนนอรเวย์ ทีม่ ที ะเลสาบเป็นของตัวเอง เลีย้ งปลาโรชและปลาบรีมด้วยอาหารเม็ดแคโรทีนสูง น�ำปลาทั้งสองไปป้อนให้ปลาไพก์กินจนเนื้อเปลี่ยนเป็นสีชมพู เขาจับขึ้นมา แล่เนื้อ วางขายด้วยป้ายชื่อ ‘ปลาแซลมอน’ เพื่อลดความเสี่ยงในการส่งออก ปลาปลอม เขาส่ง ‘แซลมอนปลอมแท้’ ไปยังนามิเบียที่เดียว โชคร้ายที่ที่นั่นมี เจ้าหน้าทีต่ รวจสอบสุขอนามัยปลดเกษียณจากออสโลส่งเสียงโวยวาย คนนอรเวย์ ถูกจับ ราคาปลาแซลมอนในแอฟริกาตะวันตกเฉียงใต้กลับมาสู่ราคาปกติ เป็นเช่นนั้น แท็บเบล็ตสีด�ำปลุกอัลลันให้มีชีวิตชีวาอีกครั้ง แม้ว่ายูเลียส จะหงุดหงิดวุน่ วายใจ นีเ่ วลาผ่านมา หลายเดือน แล้ว เขายังไม่ได้ฉอ้ ฉลหลอกลวง ชาวบ้านแม้แต่เรื่องเดียว หลายปีสุดท้ายในสถานะอาชญากรในบ้านเกิดสวีเดน เขาอุทิศทุ่มเทให้กับธุรกิจประเภท ‘ปลาไพก์-แซลมอน’ แต่ละมุนกว่า น�ำเข้า ผักจากแดนไกล บรรจุหีบห่อใหม่ ตีตรา ‘สวีเดน’ ผักสวีเดนท�ำเงินได้มากมาย อากาศยุโรปตอนเหนือเย็นเยือกรวมกับอาทิตย์ที่แทบไม่ตกดิน หมายถึงการ เติบโตเชื่องช้าของมะเขือเทศและแตงกวา ให้ผลผลิตรสชาติเป็นเลิศระดับโลก เหมือนเช่นที่กวีศตวรรษที่ 19 คาร์ล โยนาส เลิฟ อัลม์ควิสต์ กล่าวไว้ “มีเพียง สวีเดนที่ให้ก�ำเนิดสวีดิชกูซเบอร์รี” กูซเบอร์รีไม่ได้อยู่ในความสนใจของยูเลียส ตลาดเล็ก แตกต่างไปจาก นพดล เวชสวัสดิ์

19

แอสพารากัสเขียวแน่นอน ปลายฤดูใบไม้ผลิ ต้นฤดูร้อน ผู้คนยอมควักเงินซื้อ แอสพารากัสแพงขึ้นสี่ถึงห้าเท่า ตราบเท่าที่เป็นสวีดิชแอสพารากัส สวีดิชแอสพารากัสของยูเลียส ยอนซอน ในเวลานั้น ส่งทางเรือมาจาก เปรู ธุรกิจสุกปลั่ง แต่แล้ว พ่อค้าคนกลางรายหนึ่งของยูเลียสหื่นห้าวเกินงาม เริม่ วางขายแอสพารากัสโกตลันด์ในจัตรุ สั เฮอทอเรียตในสตอกโฮล์ม...อย่างน้อย ห้าสัปดาห์ก่อนแอสพารากัสจะงอกขึ้นมาในโกตลันด์ นี่เลย, เสียงอื้ออึง กล่าวโทษการฉ้อฉล หน่วยงานเกษตรสวีเดนฟื้นจากหลับใหล ในทันใด มีการ ออกตรวจร้านขาย ยืนยันของที่ไม่ควรจะมาอยู่ที่นั่นในเวลานั้น ยูเลียสสูญเสีย แอสพารากัสเปรูสามล็อต ถูกยึด น�ำไปท�ำลาย ในนามของกฎหมาย พ่อค้า คนกลาง (มิใช่ยูเลียส) ถูกจับกุมจองจ�ำ นั่นเป็นชะตากรรมของพ่อค้าคนกลาง แม้วา่ มือยาวเหยียดของกฎหมายเอือ้ มไม่ถงึ มันสมองทีอ่ ยูเ่ บือ้ งหลังเรือ่ งนี้ ยูเลียสหมดความสนใจไปแล้ว เขาเบื่อหน่ายสวีเดนที่มีกฎมีระเบียบหมดจดจน ไร้เหตุผล เคยมีคนตายหรือไง ถ้ากินแอสพารากัสเปรู? ไม่, อย่าได้หวังจะมากวนใจโจรกระจอกผู้มีเกียรติ ยูเลียสเลือกที่จะ ปลดเกษียณตัวเอง ต้มสุราเถือ่ นบ้าง ลอบยิงกวางมูซทีน่ นั่ บ้างทีน่ บี่ า้ ง ยืมไฟฟ้า เพื่อนบ้านโดยไม่ได้รับอนุญาต...มีเพียงเท่านั้น จนกระทั่งชายร้อยปีโผล่มาเคาะ ประตูบ้าน ชายชราชื่ออัลลันลากกระเป๋าที่ขโมยมา ช่วยกันเปิดกระเป๋าหลังมื้อ อาหารเย็นอิ่มท้อง ล้างคอด้วยว็อดก้า ในกระเป๋ามีเงินหลายล้าน จากเรื่องหนึ่งโยงไปหาอีกเรื่อง และจากอีกเรื่องกลายเป็นเรื่องที่สาม ยูเลียสกับอัลลันสลัดฝูงนักเลงหัวรั้นที่ไล่ตามมาเอาเงินคืน จนมาหยุดที่บาหลี ที่ซึ่งทั้งสองจับจ่ายใช้เงินไหลรี่ออกเป็นสาย อัลลันมองเห็นเพือ่ นคอตกก้มหน้า เขาพยายามจุดประกายให้เพือ่ น โดย อ่านออกเสียงเล่าข่าวจากแท็บเบล็ตสีด�ำ เรื่องชั่วช้าผิดศีลธรรมจากทุกมุมโลก โรมาเนีย อิตาลี และนอรเวย์อยู่ตัวแล้ว ประธานาธิบดีซูมาจากแอฟริกาใต้ ข่าวใหญ่ยึดครองเวลามื้ออาหารเช้าทั้งหมด เมื่อเขาสร้างสระว่ายน�้ ำและ โรงภาพยนตร์ส่วนตัว โดยใช้เงินภาษีของประชาชน นักร้องนักเต้นสวีดิชได้ 20

การผจญภัยโดยบังเอิญอีกครั้งของชายร้อยปี+1

ความสนใจทีค่ วรจะได้รบั หลังจากนางกรอกชุดเดรสเจ็ดชุดกับรองเท้าสิบแปดคู่ ในช่อง ‘ค่าใช้จ่ายในการด�ำเนินธุรกิจ’ ลงในแบบยื่นรายการเสียภาษี แต่อาการเงื่องหงอยยังไม่ขาดหาย ยูเลียสต้องหาอะไรท�ำสักอย่างแล้ว ก่อนโรคซึมเศร้าของแท้มาเยือน อัลลัน คนที่ไม่เคยปล่อยตัวเองเป็นกังวลเรื่องใดตลอดร้อยปีที่ผ่านมา หาความสบายใจไม่ได้ในยามทีเ่ ห็นประกายชีวติ ของเพือ่ นจวนเจียนดับมอด ต้อง มีอะไรสักอย่างที่ยูเลียสจะหามาท�ำได้ ความกังวลของอัลลันไปได้ไกลแค่นั้น ในตอนที่โอกาสมาเยือน ฟ้าใหม่ เกิดขึ้นในยามย�่ำเย็นหลังจากที่อัลลันคลานเข้านอนแล้ว ยูเลียสยังข่มตาให้ หลับไม่ได้ ข่มความเศร้าสร้อยในวิญญาณให้สงบลงไม่ได้ เขานั่งที่บาร์เหล้า ของโรงแรม ดื่มอารัค สุรากลั่นจากข้าวและน�้ำอ้อย รสชาติคล้ายรัม ดีกรีสูง พอจะท�ำให้น�้ำตาคลอหน่วย ยูเลียสเรียนรู้แล้ว หนึ่งแก้ว ท�ำให้ปัญหาหนักอก เลือนจาง สองแก้ว ไล่ปญั หาไปให้พน้ เพือ่ ให้มนั่ ใจ ยูเลียสตัง้ ใจจะสัง่ แก้วทีส่ าม ก่อนเวลาเข้านอน แก้วแรกของคืนนั้นหมดเกลี้ยงแล้ว แก้วที่สองก�ำลังจะตามมา ประสาท รับรู้ของยูเลียสยังแหลมคมพอจะบอกได้ว่าเขาไม่ได้อยู่ตามล�ำพังในบาร์เหล้า ห่างออกไปสามเก้าอี้ ชายเอเชียวัยกลางคน ในมือมีอารัค “เอ้า, ดื่ม” ยูเลียสยกแก้วทักทาย ชายผู้นั้นยิ้มรับ ทั้งสองกระดกแก้วและนิ่วหน้าพร้อมเพรียงกัน “โลกชักสดใสแล้ว” เขากล่าว น�้ำตาเอ่อกบตาเหมือนยูเลียส “แรกหรือแก้วที่สอง?” ยูเลียสถาม “สอง” เขาตอบ “เหมือนกัน” ยูเลียสกับชายคนนั้นเคลื่อนเข้าหากัน ลงมติเป็นเอกฉันท์ จักต้องมีแก้ว ที่สาม คุยกันได้ระยะหนึ่ง ชายผู้นั้นเลือกที่จะแนะน�ำตัว “ซิมราน อารยาภัต นพดล เวชสวัสดิ์

21

จักรพรรดิ โกปาลดาส์...ยินดีที่ได้รู้จัก!” ยูเลียสเบิ่งตามองคนที่เพิ่งแจ้งชื่อตัวเอง มีอารัคในท้องมากพอจะพูด ทุกอย่างที่คิดอยู่ในหัว “ไม่มีมนุษย์หน้าไหนได้ชื่อแบบนี้!” ได้, ไม่พลาดอยู่แล้ว ยิ่งมีรากเหง้าคนอินเดีย ซิมราน ไปยาลใหญ่ ไปยาลใหญ่ เขาระหกระเหินเดินทางมาลี้ภัยในอินโดนีเซีย หลังจากเรื่องไม่ พึงประสงค์กับลูกสาวของชายผู้เป็นบิดาคนที่ไม่ใส่ใจรับฟัง ไม่เห็นอกเห็นใจกัน บ้างเลย ยูเลียสผงกหัว พ่อของผู้สาว ส่วนใหญ่แล้วพูดไม่เข้าหูคน ไม่เห็นใจ คนอื่นเอาเสียเลย แต่ว่ามีเหตุผลใดเกี่ยวข้องกับชื่อที่ต้องใช้เวลาตลอดทั้งเช้า จึงจะกล่าวจบ? ชายเจ้าของชื่อยาว คนที่มีชื่อตามที่ได้รับการตั้งชื่อมาแล้ว หัวดื้อหัวรั้น ยืนยันความส�ำคัญของอัตลักษณ์ หรืออาจเป็นแค่มีอารมณ์ขัน ถามกลับมาว่า “เช่นนั้น คุณคิดว่าผมควรจะมีชื่อใดฤๅ?” ยูเลียสชอบใจแขกอินเดียคนนี้ นี่ถ้าอยากคบหาเป็นเพื่อนกัน ชื่อยาว เต็มบรรทัดดูไม่เหมาะนัก เขาฉวยโอกาสที่เปิดให้ “กุสตาฟ สเวนซอน” ยูเลียส น�ำเสนอ “ไพเราะ เหมาะกับตัว ระรื่นลิ้น จ�ำง่าย” ชายผู้นั้นอ้อมแอ้มบอก ไม่เคยมีปัญหาในการจ�ำชื่อซิมราน อารยาภัต จักรพรรดิ โกปาลดาส์ แต่ค้อมศีรษะเห็นพ้องว่ากุสตาฟ สเวนซอน ไพเราะกว่า “ชื่อสวีดิชกระมัง?” ใช่แล้ว ยูเลียสผงกหัวหงึกหงัก หาสวีดิชกว่านั้นไม่ได้อีกแล้ว ที่นั่นและตรงนั้นเองที่ไอเดียธุรกิจบรรเจิดหยั่งรากลงในใจ j

ยูเลียส ยอนซอน กับซิมราน อะไรสักอย่าง กลายเป็นเพื่อนสนิทกันทันควันหลัง อารัคแก้วที่สาม ก่อนค�่ำคืนนั้นจะสิ้นสุด ทั้งสองให้สัตย์สัญญาจะพบกันอีก ที่ เก่าเวลาเดิมคืนพรุ่ง ยูเลียสปักใจแน่วแน่ไม่ยอมแก้ไขอีกแล้วว่า เขาผู้นั้นต้อง มีชอื่ ว่ากุสตาฟ สเวนซอน ซิมราน อารยาภัต จักรพรรดิ โกปาลดาส์ ค้อมรับด้วย 22

การผจญภัยโดยบังเอิญอีกครั้งของชายร้อยปี+1

ความยินดี ชื่อเก่าดั้งเดิมดูคล้ายว่าจะไม่น�ำโชคล้นหลามมาให้ ยูเลียสชายไม่ชรานัก ด�ำเนินชีวิตเยี่ยงนี้ติดต่อกันหลายคืน แขกอินเดีย คุ้นกับกุสตาฟ ชื่นชอบชื่อใหม่ เขา, ซิมราน อารยาภัต จักรพรรดิ โกปาลดาส์ ลงชื่อเข้าพักในโรงแรม ในคืนที่ทั้งสองพบกันครั้งแรกในบาร์เหล้า ยังพักอยู่ต่อในโรงแรม ในระหว่าง ที่เขากับยูเลียสพูดคุยกันในรายละเอียดของหุ้นส่วนธุรกิจในอนาคต หลังจากที่ ผู้จัดการโรงแรมแจ้งให้ทราบถี่กว่าเดิมว่า ต้องการค่าที่พักของแขกชาวอินเดีย กุสตาฟบอกยูเลียสว่า เขาประสงค์จะโยกย้ายออกจากที่นี่เป็นการถาวร โดย ไม่จ่ายค่าที่พัก โดยไม่ประกาศเจตนาให้ผู้ใดทราบ ฝ่ายบริหารของโรงแรมไม่ ยอมรับฟัง ไม่ยอมเข้าใจเสียเลยว่ากุสตาฟไม่อาจรับผิดชอบค่าใช้จา่ ยของซิมราน อารยาภัต จักรพรรดิ โกปาลดาส์ แต่ยูเลียสเข้าใจอย่างสุดซึ้ง เมื่อใดหนอที่กุสตาฟจะลาจาก? “หากเป็นไปได้ ในอีกสิบห้านาทีข้างหน้า” ยูเลียสเข้าใจเรือ่ งนี้เช่นกัน แต่เขาไม่อยากสูญเสียเพื่อนใหม่ ดังนัน้ เขา มอบมือถือที่อัลลันมอบให้เขา “เอามือถือไป จะได้ติดต่อกันได้ ฉันจะโทรหา คุณจากห้องพัก...ไปเลย! ออกทางห้องครัว ถ้าเป็นฉัน ฉันเลือกเส้นทางนั้น” กุสตาฟปฏิบัติตามค�ำแนะน�ำของยูเลียส ในค�่ำคืนนั้น ผู้จัดการโรงแรม เดินพล่านทั่วโรงแรม อย่างน้อยหนึ่งชั่วโมง ตามหาแขกผู้มาพักชาวอินเดียที่ หายตัวไปแล้ว ยูเลียสกับอัลลันนั่งชมอาทิตย์จมทะเลบนชายหาด นอนเอ้เตบนเก้าอี้ ชายหาดสุขสบาย เครื่องดื่มในมือ ผู้จัดการโรงแรมขออภัยที่มารบกวน แต่มี ค�ำถามสงสัยใคร่รู้ “มิสเตอร์ยอนซอน เป็นไปได้หรือไม่ที่ท่านจะพบเห็นซิมราน อารยาภัต จักรพรรดิ โกปาลดาส์? ผมสังเกตเห็นว่าท่านคุยกันหลายครั้ง หลายคราในสองสามค�่ำคืนที่ผ่านมา?” “ซิมรานผู้ใด?” ยูเลียสฉงน j

นพดล เวชสวัสดิ์

23

เช่นนั้น กุสตาฟ สเวนซอน กับยูเลียส ยอนซอน ต้องหาสถานที่ใหม่พบปะกัน ในยามที่ต้องพูดคุยธุรกิจ ผู้จัดการโรงแรมไม่อาจโยนค�ำต�ำหนิที่แขกหายตัวไป ไว้แทบเท้าของยอนซอน แต่ยกระดับความระแวงต่อสุภาพบุรุษสวีดิชท่านนี้ขึ้น อีกนิด เงินก้อนโตมาเกี่ยวข้องแล้ว เท่าที่ผ่านมา แขกผู้มาพักท่านนี้จ่ายช�ำระ เต็มจ�ำนวนเสมอ แต่ระยะหลังบิลกองโตกว่าปกติ ควรจะดูแลเรื่องนี้ด้วยความ ระมัดระวัง การพบปะถกเรื่องของธุรกิจของยอนซอนกับสเวนซอนจ�ำเป็นต้องย้าย มาที่บาร์เหล้าสกปรกในเดนปาซาร์ กุสตาฟแทบจะเป็นโจรกระจอกระดับเดียว กับยูเลียส ในอินเดีย เขาใช้ชวี ติ หรูหรานานหลายปี เช่ารถยนต์มาขับ สับเปลีย่ น เครือ่ งยนต์กอ่ นส่งคืน บริษทั ให้เช่ารถยนต์ใช้เวลานานหลายเดือน ก่อนจะตรวจ พบว่ารถเช่าเจ้าปัญหา เครือ่ งยนต์แก่ชราไปเจ็ดปี ถึงตอนนัน้ ไม่อาจระบุได้แล้ว ว่าผู้เช่าหลายร้อยรายคนไหนที่จะเป็นคนผิด เว้นแต่ว่าเกลือเป็นหนอน ในยุคโน้น รถหรูเป็นชีวติ ประจ�ำวันของกุสตาฟ เขาสังเกตเห็นว่ายิง่ รถหรู เท่าไหร่ ก็ยงิ่ ดึงดูดสาวงามได้มากเท่านัน้ สมการนีล้ ากเขาตกลงหล่มปัญหาเกิน กว่าหนึ่งครั้ง จนเมื่อไม่นานมานี้ เขารู้สึกว่าอิ่มตัวแล้ว จ�ำต้องทิ้งอุตสาหกรรม ยานยนต์และสาวงาม รวมถึงอินเดียทัง้ ประเทศไว้เบือ้ งหลัง เนือ่ งเพราะหลายนาง ท้องป่องท้องโย้ พ่อของแม่นาง หากไม่เป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร ก็เป็น นายทหาร ด้วยเหตุผลเชิงยุทธศาสตร์ ในยามที่เขาขอแต่งงานกับสาวเจ้า พ่อ ของคุณเธอข่มขู่ว่าจะส่งกองพันทหารราบที่เจ็ดมาเด็ดหัวเขา “คนง่าวมากเรื่อง” ยูเลียสให้ความเห็น “มันไม่รู้เลยหรือว่าอะไรดีที่สุด ส�ำหรับลูกสาวของตน?” กุสตาฟเห็นพ้องอย่างยิ่ง ปัจจัยที่ท�ำให้เรื่องนี้ซับซ้อนยิ่งขึ้น รถบีเอ็ม หกสูบของพ่อสาวงาม ลดน�้ำหนักเหลือสี่สูบ ในช่วงที่คุณพ่อมาติดต่อธุรกิจใน สิงคโปร์ “แล้วมันก็กล่าวโทษคุณ?” “ใช่เลย, ไม่มีหลักฐานด้วย” 24

การผจญภัยโดยบังเอิญอีกครั้งของชายร้อยปี+1

“คุณเป็นผู้บริสุทธิ์?” “นั่นนอกประเด็นแล้ว” กล่าวโดยสรุป กุสตาฟกล่าวว่าเหมาะควรที่สุดแล้วที่ซิมราน อารยาภัต จักรพรรดิ โกปาลดาส์ จะไม่มีตัวตนเหลืออยู่ “แย่หน่อยนะที่เขา, ซิมราน อารยาภัต จักรพรรดิ โกปาลดาส์ ไม่มีเวลา เหลือพอที่จะเยียวยาโรงแรม เอ้า ดื่ม! เพื่อนรัก” j

นานหลังจากการปรึกษาธุรกิจเบือ้ งต้นในบาร์เหล้าแสนสนุก ยูเลียส ยอนซอน กับ หุ้นส่วนคนใหม่ กุสตาฟ สเวนซอน ด้วยความช่วยเหลือของเงินที่ยังเหลืออยู่ใน กระเป๋าเดินทาง ซือ้ ไร่แอสพารากัสในเทือกเขา ยูเลียสคุมบังเหียน กุสตาฟเป็น ผู้จัดการไร่ และคนบาหลีผอมแห้งหิวโหยจ�ำนวนมาก หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดินใน ท้องทุ่ง ด้วยความช่วยเหลือจากคู่ค้าดั้งเดิมในสวีเดน ยูเลียสกับหุ้นส่วนคนใหม่ ส่งออก ‘แอสพารากัสพื้นเมืองของกุสตาฟ สเวนซอน’ แอสพารากัสใหม่สด อวบอ้วน ผูกด้วยริบบิน้ สีธงชาติสวีเดน น�้ำเงิน-เหลือง ไม่มหี ลักฐานยืนยันแม้แต่ จุดเดียวทีย่ เู ลียสกับชายชือ่ อ่านยากทีเ่ พิง่ ได้ชอื่ สวีดชิ ใหม่หมาด จะอวดอ้างว่าเป็น สวีดิชแอสพารากัส สวีดิชขนานแท้แค่ราคาและชื่อผู้ปลูก ต่างไปจากโครงการ เปรู แอสพารากัสของกุสตาฟมิได้ผิดกฎหมายถึงระดับสมใจยูเลียส ท�ำไงได้? ทุกอย่างไม่ได้เป็นไปตามประสงค์เสมอไป แต่ยเู ลียสก็ยงั ได้หวั เราะทีหลัง เพิม่ เติม การฉ้อฉลเล็กน้อยปลอบประโลมใจ สวีดิชแอสพารากัสสร้างชื่อลือเลื่องระดับ อินเตอร์ ส่งไปยังสวีเดน แล้วแยกบรรจุกล่องใหม่สุดสวย ส่งออกไปขายใน นานาอารยประเทศ ขายให้โรงแรมหรูทวั่ โลก ยกตัวอย่างเช่น ในบาหลี โรงแรม ระดับแนวหน้า มีชื่อเสียงข้ามชาติที่ต้องธ�ำรงรักษาไว้ คุ้มทุกรูเปียห์ที่จ่ายเพิ่ม จะยอมให้แขกที่มาพักกินแอสพารากัสท้องถิ่นได้เชียวหรือ? อัลลันดีใจที่เพื่อนยูเลียสหวนคืนเป็นตัวของตัวเองอีกครั้ง และดูเหมือนว่าชีวิต นพดล เวชสวัสดิ์

25

คืนกลับมาสูค่ วามราบรืน่ แสนสุขอีกครัง้ ส�ำหรับยูเลียสกับชายร้อยปีทมี่ แี ท็บเบล็ต สีด�ำในมือ ต่างไปนิดตรงกระเป๋าเดินทางทีม่ เี งินให้จบั จ่ายใช้สอยทีค่ ล้ายจะไม่มี วันหมดสิ้นเริ่มหมดสิ้นแห้งผากแล้ว รายได้ที่มาจากไร่แอสพารากัสในเทือกเขา น่าพึงพอใจ แต่ชวี ติ ในโรงแรมหรูทผี่ องเพือ่ นพักอาศัยยังห่างไกลจากการได้เปล่า แม้แต่สวีดิชแอสพารากัสน�ำเข้าในภัตตาคารโรงแรมก็มีราคาแพงระยับ ยูเลียสอยากยกปัญหาทางการเงินมาปรึกษากับอัลลัน แต่หาวาระที่ เหมาะสมไม่ได้ อย่างไรก็ตาม มือ้ อาหารเช้าเป็นช่วงเวลาเหมาะสมแล้ว เหมือน เคย อัลลันถือแท็บเบล็ตติดมือมาด้วย ข่าวเด็ดประจ�ำวันเป็นเรื่องความรักของ พี่น้องร่วมอุทร ผู้น�ำเกาหลีเหนือคิมจองอึน เพิ่งเด็ดหัวพี่ชายด้วยการวางยาพิษ ที่ท่าอากาศยานนานาชาติในมาเลเซีย อัลลันบอกว่าไม่น่าประหลาดใจอะไรนัก หากประเมินจากการพบเจอพ่อของคิมจองอึนและปู่ของเขา “ทั้งพ่อทั้งปู่ขู่ฆ่าฉัน” อัลลันบอกเล่า “บัดนี้ ทั้งสองตายดับไปแล้ว ฉัน ยังอยู่ ชีวิตเป็นเช่นนี้” ยูเลียสคุ้นชินกับเรื่องพิลึกที่อัลลันขุดอดีตบางช่วงบางตอนมาเล่าสู่กันฟัง เขาไม่ประหลาดใจอีกแล้ว อาจเป็นไปได้วา่ เขาเคยได้ยนิ มาก่อน แต่ไม่แน่ใจนัก “คุณบอกว่าคุณเคยพบพ่อของผูน้ ำ� เกาหลีเหนือ? แล้วก็ปขู่ องเขา? คุณอายุเท่าไหร่ กันแน่?” “ร้อยปี ย่างเข้าร้อยเอ็ดอยู่รอมร่อ” อัลลันบอก “หากเป็นเรื่องนั้น เผื่อ คุณหลงลืม ชื่อนั้นคือ คิมจองอิลกับคิมอิลซุง ตอนพบเจอ หนึ่งคนนั้นเป็นแค่ เด็กชาย แต่ดุอิบหายเลย” ยูเลียสข่มกลั้นความอยากรู้ ไม่อยากสืบเสาะในรายละเอียด เขาปูทาง พาการสนทนามุ่งไปในเรื่องที่คิดจะหยิบยกมาอภิปราย ปัญหาที่ยูเลียสบอกใบ้ก่อนหน้านี้ กระเป๋าเดินทางที่มีเงินเต็มเอียด ใกล้ จะเปลี่ยนเป็นกระเป๋าเดินทางที่ไม่เหลือเงินอีกแล้ว การช�ำระเงินในโรงแรมครั้ง ล่าสุด ผ่านมาสองเดือนครึ่งแล้ว ยูเลียสไม่อยากคิดว่าบิลที่เตรียมรออยู่ในงวด ถัดไปจะส่งเสียงอย่างไร 26

การผจญภัยโดยบังเอิญอีกครั้งของชายร้อยปี+1

“งั้นก็อย่าคิด” อัลลันเสนอแนะ ตักเคี้ยวนาซีโกเร็ง* กลมกล่อมเข้าปาก ปัญหาเร่งด่วน จะอยู่ที่คนให้เช่าเรือ คนที่เพิ่งติดต่อเข้ามาว่าการให้ เครดิตจุกคอหอยแล้ว พร้อมจะให้เครดิตลักษณะเดียวกันต่อเมอซิเออร์คาร์ลซอน และยอนซอน เว้นแต่ว่าจะมีการจ่ายช�ำระหนี้ในสัปดาห์นี้ “คนให้เช่าเรือ” อัลลันงุนงง “เราเช่าเรือด้วยหรือ?” “ยอช์ตหรู” “โอ, นั่นก็เรียกเรือสินะ” จากนั้น ยูเลียสสารภาพว่าเขาวางแผนจัดงานวันเกิดหนึ่งร้อยหนึ่งปีให้ อัลลันประหลาดใจ แต่สถานะทางการเงินท�ำให้ไม่อาจบรรลุมาตรฐานเดียวกับ แฮร์รี เบลาฟองเต “ที่จริง เราเคยเจอเขามาหนหนึ่งแล้ว” อัลลันบอก “ฉันเองไม่ค่อยถูก ชะตากับปาร์ตีวันเกิด ดังนั้น อย่ากังวลไปกับเรื่องนั้น” แต่ยูเลียสกังวล เขาอยากให้อัลลันรู้ว่าเขาซาบซึ้งใจในการน� ำเข้า เบลาฟองเตในงานวันเกิดของเขา การจัดงานวันเกิดให้อัลลันจะต้องเหนือกว่า สูงกว่า และเลยไกลไปยิ่งกว่านั้น ยูเลียสไม่ใช่คนหนุ่มอีกแล้ว ในช่วงชีวิต ยาวนานที่ผ่านมา ไม่มีใครดีต่อเขาเทียบเท่าอัลลัน “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนร้องเพลงก็ตาม” อัลลันกล่าวต่อ ยูเลียสยืนยัน จะต้องมีงานปาร์ตีฉลองวันเกิด ต้องมี : เขาสั่งเค้กวันเกิด จากร้านขนมแห่งหนึ่งที่ยอมให้เครดิต จากนั้น จะเป็นการนั่งบอลลูนลมร้อน ท่องฟ้าชมเกาะสดสวยเขียวขจีเบื้องล่าง ที่มาพร้อมกับนักบินบอลลูน จะเป็น แชมเปญสองขวด อัลลันคิดว่าการนั่งบอลลูนกลางฟ้าฟังดูแล้วน่าจะรื่นรมย์ เป็นไปได้ไหม ทีจ่ ะตัดเค้กวันเกิดทิง้ ? เพือ่ บรรเทาความคับขันขัดข้องของสถานะการเงิน แม้แต่ เทียนไขหนึ่งร้อยกับหนึ่งเล่ม ก็น่าจะเป็นเงินมากโขแล้ว * ข้าวผัดอินโดนีเซีย นพดล เวชสวัสดิ์

27

สถานะการเงินร่วมของสองชราไม่คลอนแคลนเพราะเทียนไขวันเกิด หนึ่งร้อยหนึ่งเล่ม ยูเลียสยืนยันเรื่องนั้น คืนก่อน เขา, ยูเลียสควักล้วงทุกซอก ทุกหลืบในกระเป๋าเดินทาง คาดประมาณคร่าวๆ ว่าเงินยังเหลืออยูเ่ ท่าใด จากนัน้ กระทบยอดใหม่กับยอดที่คาดว่าโรงแรมจะเรียกเก็บ เมื่อมาถึงการเช่าเรือยอช์ต เขาไม่ต้องพึ่งประมาณการอีกแล้ว เพราะผู้ให้เช่าเรือแจ้งยอดคงค้างเต็มจ�ำนวน “เกรงไปว่า อย่างน้อย เรามีราวแสนดอลลาร์...ติดตัวแดง” ยูเลียสบอก “นั่นนับหรือไม่นับเทียนไขวันเกิด?” อัลลันถาม

28

การผจญภัยโดยบังเอิญอีกครั้งของชายร้อยปี+1

อินโดนีเซีย

ชายร้อยปีมรี งั สีความสงบแผ่ออกมากล่อมคนรอบข้างได้เสมอ ยกเว้นในบางช่วง บางตอนในประวัตศิ าสตร์ ในยามทีเ่ ขายัว่ เย้าคนเจ้าโทสะไร้เหตุไร้ผลโดยสิน้ เชิง เช่นเมื่อครั้งที่เขาพบสตาลินในปี 1948 ส่งผลให้เขาเข้าคุกไซบีเรียห้าปี และใน ไม่กี่ปีหลังจากนั้น พิสูจน์ยืนยันว่าคนเกาหลีเหนือก็ไม่ได้ชื่นชมเขาเช่นกัน เถอะ, ทุกอย่างจมหายไปในประวัตศิ าสตร์แล้ว บัดนี้ เขาจูงใจให้ยเู ลียส เห็นพ้องที่จะฉลองวันเกิดร้อยปี+1 ก่อน ตามแผนที่วางไว้ (เนื่องเพราะยูเลียส อยากจัดงานเหลือเกิน) จากนั้น ค่อยนั่งลงคุยกัน หาหนทางแก้ไขปัญหาทาง การเงิน ทุกอย่างจะราบรื่นลุล่วง หากโชคยังเข้าข้าง อาจมีกระเป๋าเดินทาง อีกใบ เงินอัดแน่น โผล่มาให้เห็น ยูเลียสไม่เชื่อว่าจะเกิดเรื่องเช่นนั้น แม้จะไม่มีใครคาดเดาได้ว่าจะเกิด เรื่องใดในยามที่อยู่ข้างกายอัลลัน และแม้จะไม่สอดคล้องกับแผนการเงินรัดกุม ทีส่ ดุ ยูเลียสยอมตามข้อเสนอเพิม่ เติมของอัลลัน ให้เพิม่ แชมเปญเป็นสีข่ วดแทน ที่จะเป็นสอง เพราะในช่วงที่บอลลูนลอยกลางฟ้า อาจนิ่งค้างไร้การเคลื่อนไหว จ�ำต้องเตรียมบางอย่างไว้คลายเหงา “หรือน่าจะมีแซนด์วิชอีกหน่อย” ยูเลียสครุ่นคิด “ท�ำไมหรือ?” อัลลันฉงน j

นพดล เวชสวัสดิ์

29

ผู้จัดการโรงแรมเฝ้าจับตาดูชายชรากับเพื่อนที่ชรากว่า...เป็นพิเศษ บิลที่ยังไม่มี การจ่ายช�ำระสูงถึงหนึ่งแสนห้าหมื่นดอลลาร์แล้ว นั่นเป็นส่วนน้อยที่โรงแรมนี้ได้ จากคูห่ สู แกนดิเนเวียนมือเติบในปีทผี่ า่ นมา แต่ในเวลาเดียวกัน เงินเยอะเกินกว่า จะปล่อยให้ผ่านเลยไปโดยไม่มีการจ่ายช�ำระ ผู้จัดการวางมาตรการรัดกุม เมื่อ หลายวันก่อนหรือหลายคืนก่อน เขาวางยามซ่อนตัวนอกบังกะโลของสุภาพบุรุษ ทั้งสอง เผื่อจะเผลอคิดปีนออกทางหน้าต่างไร้กระจก แล้วหายตัวไป แต่ก็ยังมีไออุ่นของความซาบซึ้งใจในบุญคุณในความสัมพันธ์ระหว่าง ผู้จัดการโรงแรมกับเมอซิเออร์ยอนซอนและคาร์ลซอน คนแรกเปรยได้น่าเชื่อถือ ว่า จะมีเงินก้อนโตเดินทางมาทีน่ กี่ อ่ นสิน้ สัปดาห์นี้ และนีไ่ ม่ใช่ครัง้ แรกทีย่ อนซอน กอดเงินสดไว้เหนียวแน่นนานเกินงาม เรือ่ งทัง้ หมดอาจเป็นเพียงแค่การเหนียวหนี้ หลงรักเงินสดจนยากจะท�ำใจปล่อยให้หลุดออกจากมือ มีใครบ้างไม่เป็นแบบนี?้ ผูจ้ ดั การได้ขอ้ สรุป มารยาทงามและลุม่ ลึกเชิงยุทธศาสตร์ทไี่ ม่พรวดพราด จนออกนอกหน้า เขาเข้าร่วมเฉลิมฉลองงานวันเกิดของชายร้อยปีบนหาดทราย ด้วยเค้กและถ้อยค�ำระรื่นหูที่คัดสรรแล้ว j

นอกเหนือจากเจ้าของวันเกิด ยูเลียสกับผู้จัดการโรงแรม นักบินควบคุมบอลลูน มาร่วมในงานเลี้ยงวันเกิดด้วย กุสตาฟ สเวนซอน อยากมาร่วมงานฉลองเช่นกัน แต่เขามีเหตุผลชั้นดีที่จะไม่เสนอหน้า บอลลูนพ่นลมร้อนจนพองโต พร้อมท�ำงาน มีเพียงสมอสุดคลาสสิกพันล้อม ต้นมะพร้าว รั้งไว้ไม่ให้ลอยหนีไปเอง ไอร้อนในบอลลูนควบคุมด้วยลูกชายอายุ เก้าขวบของนักบินควบคุมบอลลูน เจ้าหนูทกุ ข์ใจหวัน่ ไหวไปกับเค้กทีอ่ ยูห่ า่ งออก ไปไม่กี่เมตร อัลลันเบิ่งตามองเทียนวันเกิดเกินความจ�ำเป็นหนึ่งร้อยกับอีกหนึ่งเล่ม ค�ำนวณสิว่าเสียเงินสูญเปล่าไปเท่าไหร่ แล้วก็ได้เวลา! ยูเลียสใช้เวลานานหลาย นาทีจุดเทียนไข ด้วยความช่วยเหลือจากไลเตอร์ทองของผู้จัดการโรงแรม (ซึ่ง สุดท้ายแล้ว บังเอิญพลัดหล่นลงในกระเป๋าของยูเลียส) 30

การผจญภัยโดยบังเอิญอีกครั้งของชายร้อยปี+1

อย่างน้อยที่สุด เค้กอร่อย และแชมเปญคือแชมเปญ แม้จะไม่ใช่เหล้า ปนน�้ำ อัลลันมองว่าสรรพสิ่งรอบข้างอาจเปลี่ยนไปในแง่เลวร้ายกว่านี้ และในทันใด เป็นไปอย่างที่คาดไว้ ผู้จัดการโรงแรมเคาะแก้วเครื่องดื่ม พร้อมจะกล่าวสุนทรพจน์ “มิสเตอร์คาร์ลซอนที่รัก...” อัลลันขัดจังหวะ “กล่าวได้งดงามเหลือเกิน มิสเตอร์ผู้จัดการ อิ่มอก เสนาะหู แต่ก็แน่อยู่แล้ว เราคงไม่อาจยืนล้อมวงที่นี่จนถึงวันเกิดคราวหน้าของ ฉัน ถึงเวลาแล้วไม่ใช่หรือที่จะลอยขึ้นฟ้าในบอลลูนลมร้อน?” ผู้จัดการโรงแรมหน้าตื่นอ้าปากค้าง ยูเลียสผงกหัวให้นักบินบอลลูน ผู้ที่ วางเค้กในมือลง เพราะวัตถุประสงค์เบือ้ งต้นของการมาร่วมชุมนุมทีน่ ี่ จะเป็นการ ปฏิบัติงาน “รอเจอร์ แด็ต! ผมขอตัวไปโทรหาแผนกอุตนุ ยิ มวิทยาทีส่ นามบิน อยาก ตรวจสอบให้แน่ใจว่าลมไม่เปลี่ยนทิศ จะกลับมาในสองสามนาทีขอรับ” ภัยอันตรายของสุนทรพจน์ปัดเป่าให้ผ่านพ้นไปแล้ว บัดนี้ ได้เวลา ขึ้นบอลลูน ง่ายเหลือเกินที่จะก้าวขาข้ามเข้าไปในตะกร้าแม้จะอายุร้อยปี+1 ก็ตามที มีบันไดเคลื่อนย้ายได้หกขั้นนอกตะกร้า และข้างในอีกสามขั้นด้านใน “เฮลโหล, คนตัวเล็ก” อัลลันทักทาย มือขยี้ผมผู้ช่วยอายุเก้าขวบ เด็กเก้าขวบตอบรับด้วยเสียง “ดีครับ” เขินอาย เขาเจียมเนื้อเจียมตัว และเป็นผูช้ ว่ ยชัน้ ดี ไม่จำ� เป็นต้องใช้สมออีกแล้ว ในเมือ่ มีนำ�้ หนักตัวคนต่างชาติ สองคนในตะกร้า ยูเลียสขอให้เจ้าหนูสาธิตการท�ำงาน ได้ความรู้ว่าลมร้อนสัมพันธ์กับ ระดับความสูงของบอลลูน ปรับแต่งโดยคันโยกสีแดงเหนือถังแก๊ส หากจะส่ง บอลลูนให้ลอยสูง ก็แค่โยกคันสีแดงไปทางขวา โยกกลับทางซ้ายต่อเมื่ออยาก ให้บอลลูนลงพื้น “โยกขวาแล้วก็มาซ้าย” ยูเลียสทวนค�ำสั่ง “เยส เซอร์” เจ้าหนูตอบรับ ในห้วงเวลานี้ สามเรื่องเกิดต่อเนื่อง ห่างกันไม่กี่วินาที นพดล เวชสวัสดิ์

31

หนึ่ง : อัลลันสังเกตเห็นสายตาละห้อยของเจ้าหนู มองไปยังเค้กวันเกิด บอกเด็กน้อยให้วิ่งเร็วจี๋ไปที่นั่น จานกับส้อมจัดไว้ให้แล้ว เจ้าหนูไม่จ�ำเป็นต้อง ได้การกระตุ้นซ�้ำอีกรอบ กระโจนออกจากตะกร้าก่อนผู้เฒ่ากล่าวจบ สอง : ยูเลียสทดสอบคันโยกสีแดง บิดไปทางซ้ายทีขวาที ออกแรงจน คันโยกหลุดติดมือ สาม : นักบินบอลลูนวิ่งหน้าตื่นออกมาจากโรงแรม บอกว่าการปล่อย บอลลูนขึ้นฟ้าต้องรออีกสักระยะ ขณะนี้ลมพัดไปทางเหนือ บอลลูนไม่พร้อม ส�ำหรับลมกระโชกขนาดนั้น และแล้ว อีกสามเรื่องเกิดขึ้น แทบจะในเวลาเดียวกัน หนึ่ง : นักบินบอลลูนมองเห็นลูกชายหน้าจุ่มเค้ก ดุด่าที่เจ้าหนูไม่อยู่เฝ้า บอลลูน สอง : ยูเลียสสบถด่าคันโยกสีแดงทีห่ ลุดออกมาง่ายๆ ลมร้อนเป่าฟูเ่ ข้าไป ในบอลลูน ซึ่ง... สาม : ...ลอยขึ้นจากพื้นแล้ว “หยุด! พวกคุณท�ำอะไร?” นักบินบอลลูนร้องถาม “ไม่ใช่ฉัน ไอ้คันโยกห่ะนั่น” ยูเลียสตะโกนตอบ บอลลูนได้ระดับความสูงสามเมตร ลอยขึ้นสี่ แล้วก็ห้าเมตร “ไปกันแล้ว!” อัลลันส่งเสียง “นี่ซีถึงจะเป็นงานปาร์ตี!”

32

การผจญภัยโดยบังเอิญอีกครั้งของชายร้อยปี+1

มหาสมุทรอินเดีย

ใช้เวลานานโข ก่อนที่คาร์ลซอน ยอนซอน และบอลลูน จะลอยออกมาไกล กลางทะเล จนไม่ได้ยนิ เสียงกรีดร้องของนักบินบอลลูนอีกแล้ว เพราะถึงอย่างไร ลมก็ส่งหลัง สองชายชรายังเห็นนักบิน หลังจากเสียงขาดหาย เหลือเพียงแค่ปาก พะงาบและแขนสองข้างกางกวักลม ทั้งสองมองผู้จัดการโรงแรมยืนอยู่ข้างๆ ไม่กางปีกอยากบินขึ้นจากพื้น มีเพียงแค่หน้าอมทุกข์ น่าจะเศร้าขนาดหนัก เขามองตามหนึ่งแสนห้าหมื่นดอลลาร์ลอยหนีไปต่อหน้าต่อตา ในระหว่างนั้น เจ้าหนูเก้าขวบหันกลับไปจ้วงเค้ก ในระหว่างที่คนอื่นๆ แหงนหน้ามองไปทางอื่น หลายนาทีผ่านไป ทั้งสองไม่เห็นแผ่นดิน ไม่ว่าจะเหลียวมองไปทางทิศ ไหน ยูเลียสสบถด่าคันโยกสีแดงจนอิม่ เอียน ขว้างทิง้ ลงทะเล หลังจากพยายาม ปล�้ำสวมกลับเข้าที่แล้วไม่เป็นผล แก๊สฉีดฟู่ พวยเพลิงเป่าลมร้อนป้อนบอลลูน มองในแง่หนึง่ นับเป็นเรือ่ งดี ไม่เช่นนั้น เขาสองคนจะตกลงทะเล ทั้งคนทั้งตะกร้า ยูเลียสเหลียวมองรอบตัว อีกฟากหนึ่งของถังแก๊ส เขาพบเครื่องน�ำทาง จีพีเอส ข่าวดี! ใช่ว่าจะได้อุปกรณ์บังคับควบคุมบอลลูน แต่อย่างน้อยที่สุด ก็ รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ต�ำแหน่งใดบนผิวโลก และรู้ว่าคืบใกล้แผ่นดินแค่ไหน ในระหว่างทีย่ เู ลียสทบทวนความรูภ้ มู ศิ าสตร์ อัลลันเปิดแชมเปญขวดแรก “อุ๊ย!” ชายร้อยปีส่งเสียง จุกคอร์กพุ่งข้ามขอบตะกร้าตกลงทะเล นพดล เวชสวัสดิ์

33