พยัคฆ์สาวในใยแมงมุม The Girl In The Spider’s Web
David Lagercrantz เขียน นพดล เวชสวัสดิ์ แปล George Goulding แปลจากภาษาสวีเดนเป็นอังกฤษ
ส�ำนักพิมพ์ เอิร์นเนส พับลิชชิ่ง
บทน�ำ หนึ่งปีก่อนหน้านั้น เรื่องเริ่มต้นด้วยความฝัน มิใช่ความฝันใดเฉพาะเจาะจง เพียงแค่ก�ำปั้นทุบเป็นจังหวะ ต่อเนื่องไม่ขาดสาย ทุบฟูกในห้องใน ลุนดากาตาน แต่ความฝันนั้นยังปลุกลิซเบ็ธ ซาลันเดอร์ให้ลุกจากเตียงในแสงเรื่อ ก่อนรุ่งสาง จากนั้น เธอนั่งหน้าจอคอมพิวเตอร์ เริ่มล่าไล่
5
ภาคหนึ่ง ดวงตาที่เฝ้าจ้องมอง 1 – 21.xi NSA - ส�ำนักงานความมัน่ คงแห่งชาติ หน่วยงานของรัฐบาลกลาง ของสหรัฐฯ ขึ้นตรงต่อกระทรวงกลาโหม ส�ำนักงานใหญ่อยู่ ในฟอร์ตมี้ด, แมรีแลนด์ ข้างทางหลวงพาทักเซ็นต์ ตั้งแต่ก่อตั้งมาในปี 1952 NSA ท�ำงานข่าวกรองเชิง สัญญาณ...ในยุคนี้ จะข้องเกี่ยวกับอินเทอร์เน็ตและโทรศัพท์ อ�ำนาจเพิม่ มากขึน้ ระลอกแล้วระลอกเล่า ปัจจุบนั จะตรวจจับ การสนทนาและเมสเซจกว่ายี่สิบพันล้านชิ้น...ทุกยี่สิบสี่ชั่วโมง
บทที่ 1 ต้นเดือนพฤศจิกายน ฟรานส์ บัลเดอร์ มองตัวเองว่าเป็นพ่อที่ใช้การไม่ได้ เขาแทบจะไม่เคยคิดจะแบกบทบาทความเป็นพ่อมาก่อน และไม่ สบายใจนักที่จะมารับภารกิจนี้เมื่อลูกชายอายุแปดขวบ แต่ก็เป็นหน้าที่ เขามองอย่างนั้น เจ้าหนูไม่สุขสบายนักในการใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับอดีตภรรยา และคู่ชีวิตคนใหม่ของเธอ, ลาสเซอ เวสต์มัน ดังนั้น บัลเดอร์ทิ้งอนาคตการงานในซิลิกอนแวลลีย์ ขึ้นเครื่องกลับ บ้าน บัดนี้ มายืนอยูท่ ที่ า่ อากาศยานนานาชาติออร์ลานดา คล้ายจะตะลึง ตื่นกลัว รอท่ารถแท็กซี่ ลมฟ้าอากาศนรกแตก สายฝนสาดซัดใบหน้า และนับเป็นครั้งที่ร้อยแล้ว เขาถามตัวเองว่าท�ำสิ่งที่เหมาะควรแล้วหรือ? เขา, คนที่นึกถึงแต่ตัวเอง ยึดตัวเองเป็นจุดศูนย์กลาง จะกลายเป็น พ่อเต็มเวลา? จะมีความคิดไหนที่บ้าไปกว่านี้ได้? แทบจะถึงขั้นเปลี่ยนไป สมัครงานในสวนสัตว์ เขาไม่รู้เรื่องใดเลยในการเลี้ยงดูเด็ก และแทบไม่รู้ เรื่องราวชีวิตโดยทั่วไปเสียเลย ที่ประหลาดที่สุด ไม่มีใครร้องขอให้เขาท�ำ ไม่มแี ม่หรือย่ายายโทรมามารบเร้าคาดคัน้ บอกให้เขาแบกความรับผิดชอบ เสียที การตัดสินใจของเขาเองโดยแท้ เขาฝ่าฝืนค�ำสั่งห้ามให้ภรรยาเป็นผู้ เลี้ยงดูลูกแต่ฝ่ายเดียว เขาจะเดินเข้าไปในบ้านของอดีตภรรยา โดยไม่มี 7
พยัคฆ์สาวในใยแมงมุม
ค�ำบอกกล่าวล่วงหน้า รับตัวลูกชาย, ออกุสต์ กลับบ้าน ไม่ต้องสงสัย นรกแตกแน่นอน ไอ้เลว, ลาสเซอ เวสต์มนั คนนัน้ คงทุบตีเขายับ บัลเดอร์ ปัดเรื่องนั้นให้พ้นความคิด เดินเข้าไปนั่งในแท็กซี่ คนขับสตรีสมองเสื่อม พยายามชวนคุยพร้อมกับการเคีย้ วหมากฝรัง่ คุณเธอไม่มที างประสบความ ส�ำเร็จแม้จะเป็นวันที่บัลเดอร์อารมณ์ดีเป็นพิเศษ เขาไม่ใช่มนุษย์ประเภท ที่ชื่นชอบสันถวะทางสังคม เขานั่งเบาะหลัง คิดถึงลูกชายและทุกอย่างที่เกิดขึ้นในระยะหลัง ออกุสต์มิใช่เหตุผลเดียว...ไม่ได้เป็นแม้เหตุผลหลักที่ท�ำให้เขาหันหลังให้งาน ที่ โซลิฟอน ชีวิตของเขาวายป่วง เขาอดสงสัยมิได้ว่าเขารู้ตัวหรือไม่ว่า ยื่นคอเข้าไปในบ่วงอะไร เมื่อแท็กซี่แล่นเข้ามาในย่านวาซาสตาน เขารู้สึก เหมือนว่าเลือดไหลออกจากร่างจนแห้งผาก แต่ไม่มที างหันหลังกลับได้แล้ว เขาจ่ายค่าแท็กซี่บนถนนทูส์กาตาน หยิบกระเป๋าเดินทางของตัวเอง ออกมา วางไว้ที่ข้างประตูทางเข้าอาคาร สิ่งเดียวที่เขาถือติดมือเดินขึ้น บันได จะเป็นกระเป๋าเสื้อผ้าว่างเปล่า ตัวกระเป๋าพิมพ์แผนที่โลกสีสวยสด ซื้อมาจากท่าอากาศยานซานฟรานซิสโก เขายืนอยู่หน้าประตูอพาร์ตเมนต์ หอบหายใจ เขาหลับตาลง นึกวาดภาพเรื่องราวที่จะเกิดขึ้นได้ เสียง กรีดร้อง การทุบตี เขาคิด โทษใครไม่ได้ ไม่มใี ครโผล่พรวดพราดมา แล้ว ลากเด็กน้อยออกจากบ้าน อย่าว่าแต่พ่อที่ไม่เอาไหน ที่ท�ำได้แค่น�ำเงินไป ฝากเข้าบัญชี แต่นี่เป็นเหตุฉุกเฉิน เขาสูดลมหายใจยาวเข้าปอด กดกริ่ง ประตู สั่งห้ามใจตัวเองไม่ให้หมุนตัว วิ่งหนีจากที่นี่ แรกสุด ไม่มีการตอบรับ แต่แล้ว ประตูเปิดผาง เวสต์มันถลึงตา สีฟ้า แผงอกหนา ก�ำปั้นขนาดมหึมา ดูเหมือนว่าสร้างขึ้นมาเพื่อท�ำร้าย ผูค้ นให้เจ็บปวด ด้วยเหตุนเี้ อง มักจะได้รบั บทผูร้ า้ ยในภาพยนตร์ บัลเดอร์ แน่ใจ แม้จะไม่ได้อยู่หน้ากล้อง เวสต์มันคนนี้ชั่วช้าเลวทรามในชีวิตจริง “พระเจ้าเหอะ” เวสต์มนั อุทานออกมา “ดูทสี วิ า่ ใครมายืนอยูท่ นี่ ี่ ไอ้ คนอัจฉริยะมาเยี่ยมแน่ะ” 8
ดาวิด ลาเกอร์ครานต์ซ
“ฉันมารับออกุสต์” บัลเดอร์บอก “แกจะมาท�ำอะไรนะ?” “ฉันจะพาเขาไป, ลาสเซอ” “ล้อเล่นเปล่า?” “ไม่เคยจริงจังมากกว่านี”้ เขาพยายามยืนยันด้วยเสียงหนักแน่น และ แล้ว ฮันนาโผล่มาจากห้องทางซ้าย จริง, เธออาจไม่สวยเหมือนเมื่อก่อน เคี่ยวกร�ำด้วยความทุกข์ใจและบุหรี่มวนต่อมวนและสุรา แต่ความรักใคร่ที่ คาดไม่ถึงทะลักในอก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเห็นรอยบวมช�้ำบนล�ำคอ ดู คล้ายว่าเธออยากจะพูดอะไรบางอย่างเพื่อกล่าวต้อนรับ แต่เธอไม่มีเวลา มากพอจะเปิดปาก “ท�ำไมแกเกิดใส่ใจปัจจุบันทันด่วน?” เวสต์มันถาม “เพราะออกุสต์โดนหนักมาเยอะ เขาน่าจะได้บ้านสุขสงบเสียบ้าง” “แกคิดว่าแกจัดหาให้เขาได้เชียว, ไอ้เพีย้ น? แกกระดิกตัวท�ำอะไรได้ ตั้งแต่เมื่อไหร่? วันๆ เอาแต่นั่งมองจอ?” “ฉันเปลี่ยนแล้ว” บัลเดอร์ตอบป้อแป้ เพราะมองอย่างไร ไม่เคย มั่นใจว่าตัวเองเปลี่ยนไปแม้สักนิด ร่างของเขาสัน่ เทิม้ เมือ่ เวสต์มนั พามัดกล้ามอวบใหญ่และเพลิงพิโรธอัด เต็มร่าง เดินตรงมาหา เห็นได้ชดั โดยไม่ตอ้ งคาดเดา เขาไม่มหี นทางต้านรับ หากไอ้ยักษ์ระเบิดออกมา แนวคิดเรื่องนี้ผิดพลาดตั้งแต่แรกเริ่ม แต่เรื่อง พิลกึ พิลนั่ เกิดให้เห็น ไม่มกี ารระเบิด ไม่มกี ารแผดเสียง มีแต่เพียงยิม้ ฝืนๆ และ “เออแน่ะ, ให้มันได้ยังงี้ซี” “หมายความว่าไง?” “ได้เวลาอันควรแล้ว ว่าไหม, ฮันนา? ส�ำนึกแห่งความรับผิดชอบจาก มิสเตอร์งานยุ่งวุ่นวาย บราโว! บราโว!” เวสต์มันปรบมือมาดดาราละคร เวที สิ่งที่ตามมาน่ากลัวที่สุด...ทั้งสองปล่อยลูกชายง่ายดายเหลือเชื่อ อาจเป็นได้ว่าทั้งสองมองออกุสต์ว่าเป็นภาระ ยากจะบอก ฮันนา 9
พยัคฆ์สาวในใยแมงมุม
เหลือบมองบัลเดอร์ สายตายากจะอ่าน มือของเธอสั่น กรามบดเป็นสัน แต่ไม่มีค�ำถามมากนัก เธอน่าจะซักค้านเขา ยิงค�ำถามนับพันข้อ ตั้งข้อ เรียกร้องมากหลาย วิตกกังวลว่าท�ำนองชีวิตของลูกชายจะคลาดเคลื่อน แต่เธอถามเพียงแค่ : “คุณแน่ใจแล้ว? ดูแลเขาได้นะ?” “ผมแน่ใจ” เขาบอก ทั้งสองเดินไปยังห้องของออกุสต์ บัลเดอร์ไม่ ได้พบลูกชายมาปีกว่าและรู้สึกอับอาย เขาทิ้งลูกไปได้ไง? เจ้าหนูน่ารัก ผมหยิกพุ่มหนา สูงเพรียว ตาสีฟ้าเพ่งจ้องจิ๊กซอว์เรือใบเอาจริงเอาจัง ท่าร่างบ่งบอก ‘อย่ามากวนใจผม!’ บัลเดอร์เดินไปหาเขาเชื่องช้า คล้าย การเดินไปหาสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีใครรู้จัก พยากรณ์ไม่ได้ บัลเดอร์ทำ� ได้สำ� เร็จแล้ว เจ้าหนูจบั มือเขา เดินตามมาในช่องทางเดิน เขาไม่มวี นั ลืม ออกุสต์คดิ อะไรอยูน่ ะ? เขาจะวาดภาพได้ไหมว่าเกิดเรือ่ งราว ใด? ออกุสต์ไม่ได้เงยหน้ามองเขา ไม่หันไปมองแม่ แน่อยู่แล้ว ไม่สนใจ การโบกมือและเสียงอ�ำลา เขาหายวับเข้าไปในลิฟต์พร้อมกับบัลเดอร์ ง่ายดายเพียงนั้น ออกุสต์เป็นเด็กออทิสติก แทบถึงขัน้ บกพร่องทางสติปญ ั ญา แม้จะไม่เคยมี ค�ำเสนอแนะเป็นเอกฉันท์ยืนยันชี้ชัด และคนที่มองจากระยะไกล อาจคิด ไปในทางตรงกันข้าม ใบหน้าเรียบเฉย มาดสูงส่งประหนึง่ ว่าสภาพรอบข้าง ไม่ควรค่าแก่การเหลือบแล แต่เมือ่ เพ่งจ้องใกล้ชดิ จะเห็นว่าสายตาเบิง่ มอง โลกรอบข้าง ไม่มีช่องทางเจาะเข้าไปหาภายใน และออกุสต์ยังไม่เคยหลุด ปากเปล่งเสียงค�ำแรกในชีวิตออกมา ออกุสต์ไม่เป็นไปตามค�ำวินิจฉัยของหมอในตอนที่เขาอายุได้สองขวบ ในช่วงนัน้ หมอบอกว่าเขาอาจสังกัดในกลุม่ เด็กออทิสติกทีไ่ ม่ใคร่พบเห็นนัก กลุ่มที่ไม่มีปัญหาในการเรียนรู้ และหากได้การบ�ำบัดเชิงพฤติกรรมเข้มข้น ก็น่าจะได้ผลน่าพอใจ แต่ไม่เกิดผลดั่งหวัง บัลเดอร์ไม่รู้ว่าการบ�ำบัดรักษา 10
ดาวิด ลาเกอร์ครานต์ซ
และการศึกษาหลักสูตรพิเศษของออกุสต์หายไปไหน ตัวเขาเองเผ่นออกนอก ประเทศ เดินทางไปยังสหรัฐฯ ซ่อนตัวอยู่ในโลกส่วนตัว เขาเป็นไอ้โง่ แต่บัดนี้ เขาจะจ่ายช�ำระหนี้ติดค้างและดูแลลูกชาย ของเขา เขาสั่งต�ำราเฉพาะทางทันที โทรหาผู้เชี่ยวชาญและนักการศึกษา เรือ่ งหนึง่ ผุดให้เห็น : เงินทีส่ ง่ มาให้ ไม่ได้น�ำไปใช้ในการดูแลออกุสต์ น�ำไป ใช้จ่ายทางอื่นไปสิ้น อาจเป็นวิถีชีวิตหรูหราของเวสต์มัน หรือหนี้พนัน ดู เหมือนว่าเจ้าหนูถกู ปล่อยทิง้ ให้ดแู ลตัวเอง ปล่อยให้ถล�ำลึกไปไปในเส้นทาง บังคับ อาการทรุดหนักกว่าเดิม ด้วยเหตุนี้เองที่ฟรานส์เดินทางกลับบ้าน นักจิตวิทยาโทรมาแสดงความกังวลเรื่องรอยช�้ำที่ไม่มีค�ำอธิบายบน ท่อนแขนท่อนขา บนอกและไหล่ของออกุสต์ ฮันนาบอกล่าวเพียงว่า เขา ชักกระตุกดิ้นพรวดพราดจนตัวเองได้รับบาดเจ็บ บัลเดอร์พบเห็นอาการนี้ ในวันที่สองที่พ่อลูกอยู่ร่วมกัน ภาพที่ทำ� ให้เขากลัวแทบตาย แต่ก็ไม่อาจ อธิบายประเภทและจ�ำนวนของรอยช�้ำ เขาคิด เขาสงสัยว่าน่าจะมีการใช้กำ� ลังท�ำร้าย เขาหันไปหาแพทย์ประจ�ำบ้าน และอดีตนายต�ำรวจทีเ่ คยรูจ้ กั กัน แต่คนทัง้ สองก็ไม่อาจยืนยันอย่างมัน่ ใจได้ ยิง่ คิดก็ยงิ่ เคือง บัลเดอร์ฉนุ โกรธ รวบรวมหลักฐานจะเขียนจดหมายร้องเรียน เขาเพิ่งตระหนักว่าเป็นเรื่องง่ายเหลือเกินที่จะลืมเด็กน้อย ออกุสต์ใช้เวลา ส่วนใหญ่ นั่งบนพื้นในห้องที่เขาจัดไว้ให้ในบ้านบนถนนซอลต์เฮอบาเดน นั่งต่อจิ๊กซอว์อย่างยากหลายร้อยชิ้น ต่อเสร็จเรียบร้อย รื้อกระจายแล้ว เริ่มต่อใหม่ แรกสุด บัลเดอร์นั่งมองลูกชายด้วยความอัศจรรย์ใจ เหมือนนั่งมอง ศิลปินยิ่งใหญ่รังสรรค์ผลงาน บางคราว เขาฝันหวานว่าเจ้าหนูจะเงยหน้า มองและเปล่งวาทะเด็ดทักทาย แต่ออกุสต์ไม่เคยพูดแม้แต่คำ� เดียว หาก จะเงยหน้าจากการต่อจิ๊กซอว์ ก็จะเป็นการมองผ่านร่างพ่อไปทางหน้าต่าง มองออกไปเห็นทะเลและแสงแดดสะท้อนผิวน�ำ้ ในท้ายทีส่ ดุ บัลเดอร์ไม่ยงุ่ กับเขาอีกแล้ว และแทบจะไม่เคยพาเขาออกไปที่สวนนอกอาคาร 11
พยัคฆ์สาวในใยแมงมุม
ในแง่กฎหมาย เขาไม่มีสิทธิดูแล เขาไม่อยากเสี่ยงจนกว่าจะจัดการ เรื่องนี้ให้แล้วเสร็จ ปล่อยให้แม่บ้าน, ล็อตตี ราสก์ เป็นผู้ออกไปจับจ่าย ซื้อของ และท�ำอาหารและท�ำความสะอาด ดูแลเรื่องทั้งหมด บัลเดอร์ ไม่มีฝีมือไม่รู้เรื่องราวใดในโลก เขาเข้าใจเพียงคอมพิวเตอร์และอัลกอริทึม เท่านัน้ และยิง่ จมเข้าไปในโลกส่วนตัวลึกกว่าเดิม ในยามค�ำ่ คืน เขาหลับๆ ตื่นๆ เหมือนเมื่อครั้งที่ยังอยู่ในแคลิฟอร์เนีย การฟ้องร้องคดีความและพายุร้าย ก่อตัวที่ขอบฟ้า ทุกเย็นเขาจะดื่ม ไวน์แดงหนึ่งขวด ปกติแล้วจะเป็นอะมาโรเนอ แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น ได้ผลเพียงแค่ระยะสัน้ ความหดหูร่ มุ เร้า เขารูส้ กึ เหมือนว่าจะสลายหายไป ในกลุม่ ควัน หรือไม่กส็ ง่ ตัวเองไปยังแดนร้างห่างไกล แต่แล้ว เสาร์วนั หนึง่ ในเดือนพฤศจิกายน เกิดเรื่องหนึ่ง ย�่ำเย็นหนาวเยือกลมพัดจัด เขากับ ออกุสต์เดินไปบนถนนริงวาเก็นในย่านโซเดอร์มาล์ม เนื้อตัวแทบเป็นก้อน น�้ำแข็ง สองพ่อลูกกินอาหารเย็นทีร่ า้ นของฟาราห์ ชารีฟ บนถนนซิงเกนส์ แวก เลยเวลานอนของออกุสต์มานานโข แต่มอื้ อาหารเย็นผิดเวลา และบัลเดอร์ พูดมากเปิดเผยตัวตนมากเกินไป ฟาราห์ ชารีฟมีคุณสมบัติดึงดูดผู้คนใน ลักษณะนั้น เขากับเธอรู้จักกันตั้งแต่เรียนวิทย์คอมที่อิมพีเรียลคอลเลจใน ลอนดอน ฟาราห์ ชารีฟ เป็นหนึง่ ในไม่กคี่ นในสวีเดนทีอ่ ยูใ่ นระดับเดียวกับ เขา หนึ่งในไม่กี่คนที่พอจะติดตามความคิดของเขาได้ นับเป็นความโล่งอก ที่ได้พบคนบางคนที่คุยกันเข้าใจ เขารู้สึกว่าเธอเป็นหญิงเจ้าเสน่ห์ ลองหลายครั้งไม่อาจโน้มน้าวจูงใจ เธอได้ บัลเดอร์ไม่ใคร่ชำ� นาญนักในการกล่อมหญิง แต่คราวนีไ้ ด้กอดอ�ำลา จวนเจียนเกือบจะกลายเป็นจุมพิต รุดหน้าได้ก้าวใหญ่ เขายังคิดเรื่องนี้ ในตอนที่เขากับออกุสต์ผ่านศูนย์กีฬาซิงเก็นสดามม์ คราวหน้า เขาน่าจะ หาพี่เลี้ยงมาดูแลลูก จากนั้น...ใครจะไปรู้? เสียงหมาเห่า เสียงสตรีร้อง อยู่ข้างหลัง ยากจะบอกว่านางทุกข์หรือสุข เขามองไปทางโฮร์นสกาตาน 12
ดาวิด ลาเกอร์ครานต์ซ
และทางแยก เผือ่ จะเห็นแท็กซีห่ รือจับรถใต้ดนิ ไปยังสลูสเ์ ส็น ฟ้าครึม้ คล้าย ฝนจะตกหนัก เมื่อเดินมาถึงทางแยก ไฟสัญญาณเปลี่ยนเป็นสีแดง อีก ฟากหนึ่งของถนน ชายซอมซ่อวัยสี่สิบเค้าหน้าคุ้นตา เสี้ยววินาทีนั้นเองที่ บัลเดอร์จับมือของออกุสต์ เขาเพียงแค่อยากแตะให้มั่นใจว่าลูกชายอยู่ข้างกาย อยู่บนทางเท้า ตอนนัน้ เองทีเ่ ขารับรูไ้ ด้ : มือของออกุสต์แข็งเกร็ง ประหนึง่ ว่าตอบสนองต่อ อะไรบางอย่าง การเพ่งจ้องเข้มข้นเต็มที่ คล้ายว่าม่านบังตาที่เคยบังตาไว้ รูดเปิดไปด้านข้างเหมือนต้องมนต์เสกเป่า แทนการมองกลับเข้าไปหาความ ซับซ้อนในตัวเอง ออกุสต์เขม้นมองและเข้าใจอย่างล�ำ้ ลึกต่อทางแยกที่อยู่ ตรงหน้า บัลเดอร์ไม่รสู้ กึ ตัวว่าไฟเปลีย่ นเป็นสีเขียวแล้ว เขาปล่อยให้ลกู ชาย ยืนเพ่งจ้อง มองภาพต่อหน้า เขาเองไม่รู้เหตุผลว่าท�ำไม เขารู้สึกตื้นตันไป กับความรู้สึกเข้มข้นทะลักท่วม ซึ่งเขาคิดว่าเป็นเรื่องประหลาดสิ้นดี ก็แค่ การมองจ้องครั้งเดียว ไม่มีอะไรพิเศษ มิใช่ความปีติหรือเรื่องสดใส แต่ก็ เคาะระฆังห่างไกล ปลุกบางอย่างทีห่ ลับใหลในความทรงจ�ำ นีเ่ ป็นครัง้ แรก ในห้วงเวลานานโขที่เขารู้สึกถึงความหวัง
13
บทที่ 2 20.xi มิ เ กล โบลมควิ ส ต์ หลั บ ไปเพี ย งไม่ กี่ ชั่ ว โมง อยู ่ ดึ ก ดื่ น ค่ อ นคื น อ่ า น นิยายสืบสวนของเอลิซาเบ็ธ จอร์จ ไม่ใช่เรื่องที่พึงกระท�ำนัก เพราะ โอเวอ เลวีน กูรจู าก เซอร์เนอร์ มีเดีย จะมาวางกลยุทธ์การตลาดให้นติ ยสาร มิลเลนเนียม ในตอนเช้า เขาน่าจะหลับให้เต็มตา พร้อมรบ แต่โบลมควิสต์ไม่มคี วามปรารถนาจะท�ำเรือ่ งพึงกระท�ำ เขาซังกะตาย ตืน่ ชงคาปูชโิ นเข้มเป็นพิเศษด้วยเครือ่ งเครือ่ งชงจูรา อิมเพรสซา X7 เครือ่ ง ชงกาแฟส่งมาถึงบ้านเมื่อไม่นานมานี้ มีโน้ตกลัดมาว่า ‘จากที่คุณสาธิต ให้เห็น ฉันเองไม่รู้วิธีใช้อยู่แล้ว’ เครื่องตั้งอยู่บนเคาน์เตอร์ในครัว เหมือน เครื่องเตือนความจ�ำในวันวารแสนหวาน เขาไม่ได้ติดต่อเจ้าของเครื่อง ชงกาแฟมานานแล้ว ในสมัยนี้ แทบไม่มีงานใดเร้าใจให้เขามีชีวิตชีวาได้อีกแล้ว ในช่วง วันหยุด เขาถึงขั้นมีความคิดว่าน่าจะออกไปหางานใหม่ เรื่องพิลึกส�ำหรับ คนแบบมิเกล โบลมควิสต์ มิลเลนเนียม เป็นความรักใคร่ใหลหลงและชีวิต ของเขา เรื่องคับขันเข้มข้นที่สุดในชีวิตหลายครั้งหลายครา ล้วนเกี่ยวโยง กับนิตยสารฉบับนี้ แต่ไม่มสี งิ่ ใดจะยืนยงไปชัว่ กาลนาน อาจเป็นได้ แม้แต่ ความรักที่มีต่อ มิลเลนเนียม อีกอย่างหนึ่ง ในช่วงเวลานี้ ไม่เหมาะนัก ที่จะเป็นเจ้าของนิตยสารที่อุทิศทุ่มเทเพื่อการรายงานข่าวเชิงสืบสวน สื่อ 14
ดาวิด ลาเกอร์ครานต์ซ
สิ่ ง พิ ม พ์ ที่ ท ะยานอยากจะไต่ สู ง ไปหาความยิ่ ง ใหญ่ ล้ วนแต่ หลั่ง เลือ ด จวนเจียนแห้งผากล้มตายไปแล้ว ภาพทีเ่ ขามอง มิลเลนเนียม แม้จะสุดสวย และเที่ยงแท้ สูงขึ้นไปอีกระดับ ไม่อาจช่วยให้นิตยสารมีชีวิตรอดสืบไปได้ เขาเดินจิบกาแฟเข้ามาในห้องนัง่ เล่น มองออกไปยังผืนน�ำ้ ริดดาร์เฟรียนเด็น พายุร้ายโหมกระหน�่ำจนมืดมัว จากฤดูหนาวไร้หิมะที่ท�ำให้ภัตตาคารและคาเฟกลางแจ้ง เปิดท�ำการ จนถึงเดือนตุลาคม ลมฟ้าอากาศเปลีย่ นเป็นเหีย้ มเกรียม ส่งลมกระโชกและ ห่าฝนสาดกระหน�่ำ ผู้คนเร่งเดินโน้มตัวไปข้างหน้าสู้แรงลม โบลมควิสต์ ปักหลักอยู่ในอาคารตลอดช่วงวันหยุด ใช่ว่าจะพรั่นกลัวลมฟ้าอากาศ เขา วางแผนล้างแค้นขนาดมหึมา แต่แผนไม่ลุล่วงไม่เกิดผลใด ไม่ใช่วิสัยของ เขา ไม่ว่ายุคก่อนหรือตอนนี้ เขาไม่ใช่คนที่ตกเป็นเบี้ยล่าง และไม่เหมือนผู้ยิ่งใหญ่ในวงการสื่อใน สวีเดนหลายคน ป่วยไข้จากโรคอัตตาห่อเหี่ยว จ�ำเป็นต้องได้รับการอัดฉีด เป่าลมจากค�ำปลอบค�ำเยินยอเป็นระยะ ในอีกทาง เขาผ่านห้วงเวลาสาหัส นานหลายปี แค่เดือนที่ผ่านมา วิลเลียม บอร์ก นักข่าวสายการเงินเขียน บทความลงในนิตยสาร บิซเนส ไลฟ์ ในเครือเซอร์เนอร์ พาดหัวว่า ยุคของ มิเกล โบลมควิสต์ จบสิ้นแล้ว การปรากฏของบทความนี้และการให้ความส�ำคัญระดับสูง เป็น สัญญาณยืนยันว่าสถานะของโบลมควิสต์ยังมั่นคง ไม่มีผู้ใดกล่าวถึงว่าเป็น บทความเขียนได้ดหี รือเนือ้ หาแน่น ง่ายเหลือเกินทีจ่ ะมองข้ามผ่านเลยไปว่า เป็นเพียงแค่การโจมตีของคนร่วมวงการตาร้อนอีกราย แต่ด้วยเหตุผล บางอย่าง ยากจะท�ำความเข้าใจได้เมื่อมองย้อนกลับไป เรื่องนี้ระเบิด ตูมตาม แรกสุด แปลความหมายได้เพียงว่า เป็นเพียงแค่การเสวนา ว่าด้วยการท� ำข่าว แต่ไม่นานนัก การอภิปรายพลัดลงข้างทาง สื่อ ยักษ์ใหญ่ไม่ลงมาเล่นข่าวนี้ ค�ำวิพากษ์หยาบคายหยามหมิ่นหว่านกระจาย ในโซเชียลมีเดีย การรุกไล่มิได้มาจากนักข่าวสายการเงินและอุตสาหกรรม 15
พยัคฆ์สาวในใยแมงมุม
ซึ่งมีเหตุผลมากพอจะซ�้ำเติมศัตรูส�ำคัญที่ป้อแป้เพลี่ยงพล�้ำ แต่จะมาจาก นักเขียนหนุ่มสาว ซึ่งฉกฉวยโอกาสสร้างชื่อแจ้งเกิด คนกลุ่มนี้ชี้ให้เห็นว่า โบลมควิสต์ไม่ได้เล่นทวิตเตอร์หรือเฟซบุก๊ เครือ่ งหมายบ่งบอก ‘โบราณวัตถุ’ ของยุคล่วงเลยลาลับ ยุคสมัยของเต่าล้านปีที่ผ่านอุปสรรคด้วยการคุ้ยค้น เอกสารโบราณที่อยู่ใกล้มือมาท�ำข่าว แล้วก็มีกลุ่มคนที่อยากร่วมเล่นสนุก ด้วย โดยติดแฮชแท็ก #ยุคโบลมควิสต์ เรื่องเหลวไหลไร้สาระ ไม่ควรค่า แก่การให้ความสนใจ ไม่กระเทือนโบลมควิสต์...อย่างน้อยทีส่ ดุ เขาปลอบใจ ตัวเองในแง่นั้น แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้นได้ เพราะเขาไม่มีข่าวดังข่าวใหญ่เลย นับ ตัง้ แต่เรือ่ งซาลาเช็งโก และ มิลเลนเนียม ตกอยูใ่ นวิกฤตร่อแร่ ยอดพิมพ์ยงั ดี มีสมาชิกบอกรับ 21,000 ราย แต่ยอดโฆษณาลดฮวบฮาบ และนานแล้วที่ ไม่มีหนังสือเล่มยอดนิยมมาเป็นรายได้เสริม ในเมื่อผู้ถือหุ้นรายใหญ่, แฮเรียต วางเงอร์ ไม่พร้อมจะเพิม่ ทุน บอร์ดผูอ้ ำ� นวยการลงมติทโี่ บลมควิสต์ ไม่เห็นพ้อง ยินยอมให้เซอร์เนอร์ ยักษ์ใหญ่หนังสือพิมพ์นอรเวย์มาซื้อหุ้น 30 เปอร์เซ็นต์ ไม่ใช่เรื่องผิดปกตินัก หรือว่ามองผาดเผินก็ถือว่าสุดสามัญ เซอร์เนอร์พิมพ์นิตยสารรายสัปดาห์และหนังสือพิมพ์กรอบบ่าย และเป็น เจ้าของเว็บไซต์หาคู่และทีวีบอกรับสมาชิกสองช่อง พร้อมกับทีมฟุตบอล ดิวิชั่นสูงสุดของนอรเวย์ ไม่น่าจะข้องเกี่ยวกับสิ่งพิมพ์ เช่น มิลเลนเนียม แต่ผแู้ ทนของเซอร์เนอร์ โดยเฉพาะอย่างยิง่ หัวหน้าแผนกสือ่ สิง่ พิมพ์, โอเวอ เลวีน ยืนยันว่าเซอร์เนอร์อยากมีสว่ นร่วมกับผลิตภัณฑ์ทรงเกียรติ และ ‘ทุกคน’ ในทีมบริหารชื่นชม มิลเลนเนียม อยากให้นิตยสารฉบับนี้เคลื่อน รุดหน้าสืบไปในทิศทางเดิม “เราเข้ามาร่วมทุน โดยไม่ได้หวังเงินทอง!” เลวีน บอก “เราแค่อยากท�ำงานที่มีสาระ งานส�ำคัญเสียบ้าง” เขาประสานงาน ให้ มิลเลนเนียม ได้รับเงินสดอัดฉีดก้อนโต ในระยะแรก เซอร์เนอร์ไม่ได้ยุ่มย่ามงานกองบรรณาธิการ ธุรกิจเดิม ด�ำเนินไปตามปกติ ท�ำงานสบายขึ้น งบไม่ตึงตัว ความหวังใหม่แพร่ไปใน 16
ดาวิด ลาเกอร์ครานต์ซ
กองบรรณาธิการ บางคราว แม้แต่โบลมควิสต์เองยังรูส้ กึ ได้วา่ น่าจะมีเวลา อุทศิ ให้การท�ำข่าวมากขึน้ แทนทีจ่ ะต้องกัวลเรือ่ งการเงิน แต่แล้ว หลังจาก การโหมกระหน�่ำด่าทอในเน็ต เขาไม่อาจสลัดความระแวงว่าเซอร์เนอร์ ฉวยโอกาสจากสถานการณ์นี้...น�้ำเสียงเปลี่ยนไป แรงบีบกดดันทะลักล้น เลวีนยืนยันว่านิตยสารควรจะด�ำเนินตามครรลองเดิม การเสนอข่าว เชิงสืบสวนเจาะลึก การรายงานข่าวด้วยวรรณศิลป์ การตีแผ่ปัญหาสังคม เรื่องพวกนั้น แต่ที่แน่ๆ ไม่จ�ำเป็นว่าบทความทุกชิ้นจะเจาะลึกความไม่ ชอบมาพากลเชิงการเงิน ความอยุติธรรม และเรื่องอื้อฉาวในวงการ การเมือง การเขียนถึงแวดวงสังคมชั้นสูง ข่าวคราวคนดังและการเปิดตัว ภาพยนตร์รอบปฐมทัศน์ ก็น่าจะเป็นการรายงานข่าวฟู่ฟ่าเปี่ยมด้วยสีสัน เช่นกัน เลวีนกล่าวไว้อย่างนั้น ยืนยันหนักแน่นด้วยผลงานเลอเลิศของ วานิตี้แฟร์ และ เอสไควร์ ในอเมริกา อ้างถึงเกย์ ทาลีส กับบทความสุด คลาสสิก ‘แฟรงก์ ซิเนตรา ป่วยเป็นไข้หวัด’ ยกชื่อนอร์มัน เมลเลอร์ กับ ทรูแมน คาโพที กับทอม วูลฟ์ และสวรรค์เท่านั้นที่จะรู้ว่ามีใครอีกบ้าง โบลมควิสต์ไม่ถงึ กับต่อต้านเรือ่ งนัน้ ไม่ใช่ตอนนัน้ หกเดือนก่อนหน้า เขาเขียนบทความยาวเหยียดเรื่องอุตสาหกรรมปาปารัสซี ตราบเท่าที่มี แง่มุมเข้มข้น เขาพอใจแล้วที่จะเล่นข่าวเบาหวิวเกินทานทน แท้จริงแล้ว เขาบอกเสมอมาว่า มิใช่หัวข้อข่าวที่จะเป็นเครื่องชี้วัดงานนักข่าว แต่จะ เป็นทัศนคติของนักข่าว ไม่เลย, เขาไม่โต้แย้งสิ่งที่เขาสดับได้ว่ามีเงื่อนง�ำ ซ่อนอยู่ระหว่างบรรทัด แต่นี่เป็นจุดเริ่มต้นของการโจมตีต่อเนื่องยาวนาน ในสายตาของเซอร์เนอร์มีเดีย มิลเลนเนียม เป็นนิตยสารอีกฉบับที่ต้องตบ และแต่ง จนกว่าจะท�ำก�ำไร...และเจือจางจนจืดชืดไร้สีสัน ดังนั้น บ่ายวันศุกร์ เขาได้ยินมาว่าเลวีนว่าจ้างที่ปรึกษาและจัดท�ำ การวิจยั ตลาดหลายราย เพือ่ มาน�ำเสนอในวันจันทร์ โบลมควิสต์เก็บข้าวของ กลับบ้าน ใช้เวลานานโขที่โต๊ะท�ำงาน หรือนอนพักบนเตียง เรียบเรียง สุนทรพจน์วา่ เพราะเหตุใด มิลเลนเนียม ควรจะตัง้ เข็มแน่วแน่ในทิศทางเดิม : 17
พยัคฆ์สาวในใยแมงมุม
มีจลาจลในย่านชานเมือง ในริกส์ดาเก็นมีการชุมนุมเปิดเผยของกลุ่ม เหยียดผิว ข่าวรัฐสภา ผู้คนเริ่มไม่พอใจการท�ำงานของรัฐบาล ลัทธิ ฟาสซิสต์แพร่ขยาย คนไร้บ้านและขอทานพบเห็นได้ทุกหนแห่ง ในหลาย แง่มุม สวีเดนกลายเป็นประเทศน่าอาย ความเรียงในหัวสุดสวย ถ้อยค�ำ ทรงพลัง ในห้วงฝันกลางวัน เขาอิ่มเอมใจไปกับชัยชนะแสนหวาน ทุกค�ำ เข้มคมโน้มน้าวจูงใจกองบรรณาธิการ และแม้แต่กลุม่ เซอร์เนอร์นา่ จะถึงขัน้ สะดุ้งตื่นจากภาพลวงตา ลุกขึ้นมาเดินตามหลังเขา สิบคนร้อยคน ใจดวง เดียวกัน แต่แล้ว อาการเมาค้างกลางฝันจางจืด เขาตระหนักแล้วว่าถ้อยค�ำ ไร้นำ�้ หนัก ใครจะยอมเชือ่ หากมองจากฐานการเงิน เงินพูด-ไอ้ตดู เดิน เรือ่ ง พรรค์นนั้ แรกสุดและส�ำคัญทีส่ ดุ นิตยสารจะต้องเลีย้ งตัวเองให้ได้ จากนัน้ ถึงจะเดินเตาะแตะออกไปเปลี่ยนโลก เขาเริ่มสงสัยตัวเองแล้วว่า จะหา ข่าวเด็ดได้หรือไม่ ข่าวดังสะเทือนโลกที่จะกอบกู้ความเชื่อมั่นของกอง บรรณาธิการ ท�ำให้พวกเขาลืมการวิจัยตลาดและการประมาณการทาง การเงินของเลวีน ข่าวเด็ดของโบลมควิสต์เรื่องการสมคบคิดของรัฐบาลสวีเดน ปกป้อง ซาลาเช็งโก แปลงเขาให้กลายเป็นแม่เหล็กดูดข่าว ทุกวันเขาจะได้การ แจ้งเบาะแสเรือ่ งไม่ชอบมาพากลหรือการจัดซือ้ จัดจ้างเอือ้ ประโยชน์ กล่าว โดยสัตย์จริง ส่วนใหญ่ขยะทั้งเพ แต่บางคราว เรื่องสุดอัศจรรย์ผุดให้เห็น เรื่องเคลมประกันภัยสุดแสนจะธรรมดา หรือคดีคนหาย อาจกลบซ่อน เรื่องส�ำคัญคอขาดบาดตาย ไม่มีทางทราบได้ จ�ำต้องสืบเสาะแกะรอย อย่างมีระบบด้วยใจเปิดกว้าง ดังนั้น เช้าวันเสาร์ เขานั่งหน้าแล็ปท็อป สมุดบันทึกเปิดอ้า แกะรอยข้อมูลเท่าที่มีอยู่ในมือ เขาท�ำงานไปจนถึงห้าโมงเย็น พบประเด็นข่าวที่น่าจะท�ำให้เขาตาโต เมือ่ สิบปีกอ่ น แต่สมัยนีไ้ ม่อาจจุดติดความกระตือรือล้นได้อกี แล้ว ปัญหาสุด คลาสสิก เขารูซ้ งึ้ ยิง่ กว่าใคร ในงานมืออาชีพหลายทศวรรษทีผ่ า่ นมา เรือ่ ง 18
ดาวิด ลาเกอร์ครานต์ซ
ส่วนใหญ่ให้ความรู้สึกเคยคุ้น แม้จะดูคล้ายเรื่องชั้นเยี่ยมประเทืองปัญญา ยังไม่อาจปลุกอารมณ์ให้ฮือโหมได้ เมื่อลมกระโชกสาดซัดฝนหนาวเยือก หลังคาอีกระลอก เขาละมือจากงานที่ท�ำ หันไปหาเอลิซาเบ็ธ จอร์จ ไม่ใช่การหลีกหนีโลกความเป็นจริง เขาอ้อนวอนกล่อมตัวเองให้เชื่อ ในบางคราว ไอเดียชั้นเลิศผุดเข้ามาในหัว ในยามที่สมองครุ่นคิดเรื่องอื่น ชิน้ ส่วนปริศนาตกลงร่องพอดิบพอดี แต่เขาไม่ได้เรือ่ งราวใดในเชิงสร้างสรรค์ มากไปกว่าความคิดทีว่ ่าน่าจะนอนเอกเขนก อ่านหนังสือชัน้ ดีอย่างนีส้ บื ไป เมื่อเช้าวันจันทร์เคลื่อนมาถึง พร้อมกับลมฟ้าอากาศหฤโหด เขาลุยผ่าน นิยายของจอร์จแล้วหนึ่งเล่มครึ่ง และนิตยสาร นิวยอร์กเกอร์ เก่าสามเล่ม ที่วางกองสุมอยู่บนโต๊ะข้างเตียง เขามานั่งที่โซฟา คาปูชิโนในมือ เหม่อมองออกไปยังพายุร้ายนอกหน้าต่าง เขาเหนื่อยล้ากระวนกระวาย จนกระทั่งลุกพรวดพราดขึ้นมา ประหนึ่งว่า ตัดสินใจได้เร็วด่วนว่าควรตัง้ สติ ท�ำอะไรสักอย่างได้แล้ว เขาสวมรองเท้าบูต๊ เสื้อโค้ตฤดูหนาว เดินออกจากบ้าน นรกจ�ำลองรอท่าอยู่ข้างนอก ฝนเม็ดโตหนาวเยือก เทลงมาเป็นม่านหนา กัดกร่อนถึงกระดูก ในขณะทีเ่ ขามุง่ หน้าไปยังโฮร์นสกาตาน ซึง่ หมอบตะคุม่ เบือ้ งหน้าฉาบทาด้วย สีเทาแปลกตา ย่านโซเดอร์มาล์มคล้ายจะชะล้างจนสีสันเหือดหายไปสิ้น แล้ว แม้แต่ใบเล็กจิว๋ สีสดของฤดูใบไม้รว่ ง ไม่เหลือสีสนั สดใสอีกแล้ว ศีรษะ ของเขาโน้มไปข้างหน้า สองมือกอดอกในขณะที่เดินผ่านหน้าโบสถ์มารีอา มักดาเลียนา ไปยังสลูส์เส็น จนกระทั่งเลี้ยวขวาไปยังเยือตกอตส์บักเค็น และเช่นเคย เขาแทรกผ่านระหว่างมองกีบตู คิ กับอินดิโกผับ เดินขึน้ ทีท่ ำ� งาน ของนิตยสารบนชั้นสี่ อยู่เหนือส�ำนักงานกรีนพีซ เขาได้ยินเสียงพูดคุย อื้ออึง เมื่อเดินเข้ามาในช่องบันได กลุ่มคนไม่คุ้นตามาชุมนุมที่นี่ นอกจากผู้คนในกองบรรณาธิการกับ ฟรีแลนซ์สำ� คัญสองสามคน มีคนแปลกหน้าอีกสามจากเซอร์เนอร์ ทีป่ รึกษา 19
พยัคฆ์สาวในใยแมงมุม
อีกสองกับเลวีน ผูล้ ดการแต่งองค์ทรงเครือ่ งให้เหมือนชาวบ้านเดินถนน ไม่ ฉายมาดนักบริหารอีกแล้ว มาดล�ำลองแม้แต่คำ� ทักทาย ‘ไฮ’ แกล้มรอยยิม้ “ไฮ, มิกเกอ ไงบ้าง?” “ขึ้นอยู่กับคุณว่าจะเอายังไง” โบลมควิสต์ตอบ ไม่ได้ประสงค์จะ กวนประสาท แต่เขามองเห็นแล้วว่าผู้ฟังถือเป็นค�ำประกาศสงคราม เขาผงกหัวรับ เดินเข้าไปในห้อง และนัง่ ลงบนเก้าอีท้ จี่ ดั เรียงให้เป็นห้องประชุมเล็กในห้อง ท�ำงาน เลวีนกระแอมกระไอ เหลียวมองหน้าตื่นมาทางโบลมควิสต์ ยอดนักข่าว ที่มีท่าทีท้ารบในช่องทางเดินหน้าห้อง บัดนี้ เค้าหน้าสงบสุภาพ สนใจฟัง เต็มที่ ไม่มีสัญญาบ่งบอกว่าอยากจะหาเรื่อง แต่ภาพที่เห็นไม่ท�ำให้เลวีน ผ่อนคลายสบายใจ กาลครั้งหนึ่ง เขากับโบลมควิสต์เคยทดลองงานที่ เอ็กเพรสเซน เขียนข่าวสั้นและเรื่องไร้สาระทั้งปวง เลิกงานดื่มด้วยกันใน ผับ ฝันหวานถึงสกู๊ปเด็ดข่าวใหญ่ พูดคุยกันนานหลายชั่วโมง ไม่พึงพอใจ กับการรายงานข่าวตามขนบ ตื้นเขิน อยากเจาะลึกขุดให้ถึงราก ครั้งนั้น ยังหนุ่มแน่นไฟแรง อยากได้ทั้งหมดและต้องได้ทันที มีบางคราวที่เลวีน โหยหาเสียดายชีวิตช่วงนั้น มิใช่เงินเดือนน้อยนิดหรือช่วงเวลาการท�ำงาน หรือแม้กระทั่งหญิงที่พบเจอในบาร์เหล้า หากแต่เป็นความฝัน เขาโหยหา อ�ำนาจเหลือล้นทรงพลังที่ซ่อนแฝงอยู่ในฝันนั้น ในบางคราว เขาใคร่ ไขว่คว้าความดาลใจพลุง่ พล่านในอก อยากเปลีย่ นโลกทัง้ ใบและวงการข่าว เขียนข่าวที่จะท�ำให้โลกหยุดนิ่ง อ�ำนาจล้นฟ้าทุกดินแดนค้อมหัวให้ แม้แต่ คนกร่างแบบเขา ยังอดสงสัยมิได้ ความฝันนั้นหายไปที่ไหนแล้ว? แน่อยู่แล้ว มิกเกอ โบลมควิสต์ ท�ำให้ความฝันทุกชิ้นเป็นจริง มิใช่ เพียงเพราะความรับผิดชอบในข่าวเจาะเปิดโปง แต่เป็นเพราะเขาเขียนข่าว ด้ ว ยความหลงใหลและพลั ง เข้ ม ข้ น ที่ เ คยฝั น หวานร่ ว มกั น ในผั บ ไม่ มี 20
ดาวิด ลาเกอร์ครานต์ซ
แม้สักครั้งที่มิเกลจะค้อมยอมจ�ำนนต่อแรงกดดันจากสถาบัน ไม่มีการ ประนีประนอม ไม่ลดอุดมคติ ไม่แบ่งขายอุดมการณ์ แต่เขา, เลวีน แน่ละ เขามีอนาคตการงานยิ่งใหญ่กว่า หรือไม่จริง? ยุคนี้สมัยนี้ เขาน่าจะได้ เงินเดือนมากกว่าโบลมควิสต์เป็นสิบเท่า แค่คดิ ก็หวั ใจพองโต ข่าวเด็ดของ โบลมควิสต์มปี ระโยชน์ใด ถ้าไม่ทำ� เงินพอจะซือ้ บ้านหรูในชนบท แทนทีจ่ ะ เป็นกระท่อมซอมซ่อบนเกาะซานด์ฮัมน์? พระเจ้าเหอะ, กระท่อมหลังนั้น เทียบได้กบั บ้านใหม่ในเมืองคานส์ได้เสียทีไ่ หน? คนละชัน้ ไม่, เขาตัดสินใจ เลือกเส้นทางชีวิตได้เหมาะควรแล้ว แทนการวิ่งซ่กๆ หาข่าวเลี้ยงปากท้องในหนังสือพิมพ์รายวัน เขา, เลวีนท�ำงานเป็นเจ้าหน้าที่วิเคราะห์ข่าวของเซอร์เนอร์ ผูกมิตรตีสนิทกับ ฮากอน เซอร์เนอร์ การเป็นคนโปรดของนายใหญ่เปลี่ยนชีวิตเขาไปโดย สิน้ เชิง และท�ำให้เขาร�ำ่ รวย ในวันนี้ เขาเป็นนักข่าวอาวุโสสูงสุด รับผิดชอบ หนังสือพิมพ์ในเครือหลายหัวและทีวีอีกหลายช่อง เขาโปรดเป็นที่สุด เขา ลุม่ หลงอ�ำนาจ เงิน และสรรพสิง่ ทีก่ ลัดติดมาด้วย แต่กไ็ ม่อาจไม่ยอมรับว่า ในบางคราวยังฝันถึงอย่างอืน่ ได้สกั นิดก็ยงั ดี เขาอยากได้การยอมรับนับถือ ว่าเป็นนักเขียนชั้นดี ระดับเดียวกับโบลมควิสต์ เขาผลักดันสุดตัวให้กลุ่ม เซอร์เนอร์ซื้อ มิลเลนเนียม นกเล็กระซิบข้างหูว่านิตยสารก�ำลังอยู่ในสภาพ ร่อแร่ บรรณาธิการบริหาร, เอริกา แบร์เยอร์ คนที่เขาแอบรัก อยากเก็บ นักข่าวหน้าใหม่สองคน โซฟี เมลเกอร์ กับ เอมิล กรานเดียน แบร์เยอร์ ไม่อาจท�ำได้ เว้นแต่จะนิตยสารจะได้เงินทุนอัดฉีด กล่าวโดยสรุป เขามองเห็นโอกาสทองที่จะเข้ามาซื้อหุ้นร่วมทุนกับ นิตยสารทรงเกียรติที่สุดของสวีเดน หากจะกล่าวอย่างสุภาพ ฝ่ายบริหาร ของเซอร์เนอร์ไม่กระตือรือร้นนัก ในทางตรงกันข้าม ผู้คนได้ยินเสียงงึมง�ำ ว่า มิลเลนเนียม หัวเก่าโบราณ เอียงซ้าย และมีแนวโน้มที่จะไปเหยียบ หัวแม่เท้าเอเยนซีโฆษณารายใหญ่และหุน้ ส่วนธุรกิจ แผนนีอ้ าจเป็นหมันถ้า ไม่ได้เลวีนหักล้างข้อแย้งเรียงทุกหัวข้อ โดยยกเหตุผล ในภาพรวม การ 21
พยัคฆ์สาวในใยแมงมุม
ลงทุนใน มิลเลนเนียม ถือได้ว่าน้อยนิด อาจไม่ก่อให้เกิดผลก�ำไรมากนัก แต่จะมอบสิ่งอื่นยิ่งใหญ่กว่านั้น...ความน่าเชื่อ ในช่วงนี้ หลังการลดยอด และปลดพนักงาน ชื่อเสียงของเซอร์เนอร์ไม่อาจนับได้ว่าเป็นสินทรัพย์ได้ การเข้าถือหุ้น มิลเลนเนียม น่าจะเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าเซอร์เนอร์จริงจัง ต่อการท�ำข่าวและการเสนอความเห็นเสรี แม้วา่ บอร์ดบริหารของเซอร์เนอร์ จะไม่แยแสสองเรื่องนั้น ข้อแย้งของเลวีนฟังขึ้น เลวีนผลักดันให้เข้าซื้อหุ้น ได้สำ� เร็จ หลังจากนัน้ อีกนานโข ดูเหมือนว่าดีลนีส้ มประโยชน์แก่ทงั้ สองฝ่าย เซอร์เนอร์ได้พื้นที่ข่าว มิลเลนเนียม รักษากองบรรณาธิการไว้ได้ ได้ ลมหายใจอีกเฮือก ทุ่มเทให้สิ่งที่ตนท�ำได้ดีที่สุด นั่นคือ การเสนอข่าวที่มี การวิจยั ข้อมูลอย่างถีถ่ ว้ นรอบคอบ กรองออกมาเป็นบทความน�ำเสนออย่าง มีชั้นเชิง เลวีนหน้าผ่องเหมือนดวงอาทิตย์ ถึงขั้นเข้าร่วมดีเบตในสโมรสร นักเขียน เขาแถลงด้วยมาดนอบน้อมถ่อมตน “ผมเชือ่ เสมอมาในการด�ำเนิน ธุรกิจอย่างมีคุณธรรม ผมต่อสู้เสมอมาเพื่อธ�ำรงการท�ำข่าวเชิงสืบสวน” แต่แล้ว...เขาไม่อยากคิดเรือ่ งนัน้ อีกแล้ว แรกสุด การถล่มโบลมควิสต์ ขนาดหนักไม่กวนใจเขานัก นับตั้งแต่เพื่อนนักข่าวผู้นี้ทะยานทะลุฟ้าได้รับ การยอมรับนับถือในฝีมอื การท�ำข่าว เขา, เลวีนแอบสะใจเล็กๆ ทีโ่ บลมควิสต์ โดนถากโดนแซะเป็นระยะ แต่คราวนี้ ความอิม่ เอมของเลวีนแสนสัน้ ทูรว์ ลั ด์ ลูกชายของเซอร์เนอร์สดับรับรู้เสียงอื้ออึง การยกทีมถล่มโบลมควิสต์ใน โซเชียลมีเดียกระพือให้เป็นเรือ่ งใหญ่โต แม้วา่ ทูรว์ ลั ด์จะเป็นคนทีไ่ ม่สนใจว่า นักข่าวจะพูดอะไร แต่กช็ นื่ ชอบอ�ำนาจ ชืน่ ชอบการเล่นเล่หบ์ อ่ นเซาะ เขา เห็นโอกาสสร้างชือ่ หรืออย่างน้อยทีส่ ดุ ได้ปดั แข้งปัดขาคนรุน่ เก่าในบอร์ด บริหาร ทูรว์ ลั ด์กระซิบเข้าหูซอี โี อ คนทีไ่ ม่สนใจเรือ่ งเล็กน้อยไร้สาระ ซีอโี อ เซอร์เนอร์ประกาศชัดว่า มิลเลนเนียม ไม่ควรได้รับสิทธิพิเศษอีกต่อไปแล้ว ต้องปรับตัวเข้ากับยุคสมัยใหม่ เหมือนสื่ออื่นๆ ในเครือเซอร์เนอร์ เลวีนเพิ่งให้สัญญาหนักแน่นต่อแบร์เยอร์ว่า เขาจะไม่เข้ามายุ่มย่าม งานกองบรรณาธิการ จะท�ำหน้าทีเ่ พียงแค่ ‘เพือ่ นและทีป่ รึกษา’ ในทันใด 22
ดาวิด ลาเกอร์ครานต์ซ
เขารูส้ กึ ว่าถูกมัดมือชก จ�ำใจต้องเต้นตามการชักใยในเงามืด เขาท�ำทุกอย่าง เท่าที่จะท�ำได้ หว่านล้อมให้แบร์เยอร์, มาลิน เอริกซอน และคริสเตอร์ มาล์ม ยอมรับนโยบายใหม่ ซึ่งไม่ได้ตราไว้ชัดเจน เรื่องที่ผุดออกจากความ ตระหนกยากจะรอบคอบครอบคลุม... มิลเลนเนียม จะต้องกระชากวัย และ จะต้องเปิดกว้างเชิงพาณิชย์ ก็เป็นธรรมดา เลวีนพร�ำ่ พูดไม่ขาดปากว่า ไม่มวี นั ยอมแลกจิตวิญญาณ ของนิตยสาร และทัศนคติยั่วยุดุดัน แม้เขาจะไม่แน่ใจนักว่าตัวเองพูด ถึงเรื่องอะไร เขารู้เพียงว่า ถ้าต้องการให้บอร์ดบริหารของเซอร์เนอร์สุขใจ ต้องเติมความฟู่ฟ่าเข้าไปใน มิลเลนเนียม ลดจ�ำนวนข่าวเจาะ เพราะรังแต่ จะท�ำให้ผู้ลงโฆษณาขุ่นเคืองใจ หันมาเป็นศัตรูต่อบอร์ดบริหาร แน่นอน อยู่แล้ว เขาไม่ได้แจ้งเรื่องนี้ให้แบร์เยอร์ทราบ เขาอยากจะเลีย่ งความขัดแย้งอันไม่จำ� เป็น เขายืนหน้าห้องประชุม อยู่ ต่อหน้ากองบรรณาธิการ จงใจปรับเครื่องแต่งกายให้ล�ำลองที่สุด ไม่อยาก ก่อความขุ่นเคืองใจถ้าจะสวมชุดสูทมันเลื่อมและเน็กไท ซึ่งถือเป็นแฟชั่น ยอดนิยมของฝ่ายบริหารที่ส�ำนักงานใหญ่เซอร์เนอร์ เขาเลือกกางเกงยีนส์ เชิ้ตขาว สวมทับด้วยเสื้อไหมพรมคอวีสีน�้ำเงินเข้ม ไม่ใช่แคชเมียร์ด้วย ซ�้ำไป ผมหยิกไว้ยาว สัญลักษณ์ขบถอวดสายตาผู้คน บัดนี้รวบเป็น หางม้า เหมือนนักข่าวสุดห้าวทางทีวี แต่ที่ส�ำคัญเหนืออื่นใด เขาเริ่ม ปราศรัยนอบน้อมตามที่ได้รับการสอนสั่งในหลักสูตรบริหาร “สวัสดีครับทุกคน” เขาทักทาย “อากาศช่างเลวร้ายเสียจริง! ฉัน พูดนับครั้งไม่ถ้วน และยินดีที่กล่าวซ�้ำ : พวกเราที่เซอร์เนอร์ภาคภูมิใจ เป็นที่สุดที่ได้ร่วมทางกับพวกท่านบนเส้นทางนี้ และส�ำหรับฉัน ล�้ำค่า ยิ่งกว่านั้น ความผูกพันกับ มิลเลนเนียม ท�ำให้งานอาชีพของฉันมีคุณค่า มีความหมาย ย�ำ้ เตือนให้ตระหนักว่าเหตุใดฉันจึงเลือกสาขาอาชีพนี้ มิกเกอ, คุณจ�ำได้ไหมที่เรานั่งอยู่ในโอเปราบาร์ ฝันหวานถึงสิ่งที่เราจะท�ำให้ส�ำเร็จ ร่วมกัน? และตอนนั้น เรากระดกแก้วกันไม่ยั้ง ฮา!” 23
พยัคฆ์สาวในใยแมงมุม
โบลมควิสต์ไม่มีทีท่าว่าจะจ�ำได้ แต่เลวีนไม่ยอมปล่อยให้ภาพที่เห็น ท�ำให้ท้อใจ “ไม่ต้องกังวล ฉันไม่คิดเท้าความย้อนอดีต” เลวีนกล่าว “ไม่มี เหตุผลต้องท�ำเช่นนั้น ในยุคโน้น ในแวดวงข่าวมีเงินล้นเหลือ เพียงแค่ ไปท�ำข่าวฆาตกรรมในแดนร้าง เราถึงกลับว่าจ้างเฮลิคอปเตอร์บินไปที่นั่น เหมาโรงแรมหรูทงั้ ชัน้ และสัง่ แชมเปญมาฉลองการท�ำข่าวเสร็จสิน้ รูไ้ หม? เมือ่ ครัง้ ทีฉ่ นั จะเดินทางไปท�ำข่าวต่างแดนครัง้ แรกสุด ฉันถามอุลฟ์ นิลซอน นักข่าวต่างประเทศยุคโน้นว่าอัตราแลกเปลีย่ นเงินเยอรมันอยูท่ เี่ ท่าไหร่ ‘จะ ไปรูเ้ รอะ? ฉันก�ำหนดอัตราแลกเปลีย่ นเอง’ ฮา! ในยุคนัน้ เราเบิกค่าใช้จา่ ย กันได้เต็มที่ จ�ำได้ไหม, มิกเกอ? น่าจะเป็นช่วงทีพ่ ลังสร้างสรรค์ของพวกเรา ไต่ถงึ ระดับสูงสุด เอาเถอะ, ในยุคนัน้ งานของเรามีแค่รบี เร่งปิดเล่มวางแผง เรายังท�ำยอดขายกันได้อฟู้ ู่ แต่หลายอย่างเปลีย่ นไปแล้ว เราทุกคนทราบดี บัดนี้ เราเผชิญการแข่งขันเชือดคอ ไม่ง่ายแล้วที่จะท�ำก�ำไรในวงการข่าว แม้ว่าเราจะมีกองบรรณาธิการดีที่สุดในสวีเดน ดังนั้น ฉันคิดว่าเราควรจะ คุยกันวันนี้ถึงปัญหาท้าทายที่เราจะพบเจอในอนาคต ไม่ครับ, ไม่มีแม้สัก วินาทีเดียวที่ฉันคิดว่าจะสอนสั่งอะไรได้ ฉันท�ำหน้าที่เพียงแค่น�ำบริบทการ อภิปรายมามอบให้ทกุ ท่าน พวกเราทีเ่ ซอร์เนอร์จดั จ้างการวิจยั ตลาดว่าด้วย กลุม่ ผูอ้ า่ นและภาพพจน์ของ มิลเลนเนียม ในสายตาผูอ้ า่ น บางแง่มมุ อาจ ท�ำให้พวกท่านตระหนก แต่แทนทีจ่ ะมองว่าเป็นเรือ่ งชวนให้หดหู่ พวกท่าน ควรจะมองในแง่ความท้าทายใหม่ ระลึกเสมอว่า มีความเปลี่ยนแปลง บ้าสิ้นดีเกิดขึ้นในโลกภายนอก” เลวีนนิง่ ไปครูใ่ หญ่ ไม่แน่ใจนักว่าการใช้วลี ‘บ้าสิน้ ดี’ พลัง้ พลาดไปแล้ว เขาพยายามมากเกินไปที่จะฉายภาพผ่อนคลาย? ภาพคนหนุ่มคึกคักเปี่ยม ด้วยพลัง หรือว่าพลาดไปเพราะพูดจ้อล้อเล่น? ฮากอน เซอร์เนอร์ เคย กล่าวไว้ ‘เป็นไปไม่ได้ทจี่ ะประเมินค่าสูงเกินไปส�ำหรับการขาดไร้อารมณ์ขนั ของนักข่าวรายได้น้อยนิด’ ไม่นะ, เขาลงความเห็น...พลาดไป ก็แก้ได้ 24
ดาวิด ลาเกอร์ครานต์ซ
ฉันจะลากพวกมันมาอยู่ฝ่ายฉัน! โบลมควิสต์เลิกฟังแล้ว เมื่อถึงจุดที่เลวีนให้ค�ำอธิบายว่าทุกคนจ�ำเป็นต้อง ครุน่ คิดตรึกตรอง ‘ความเติบใหญ่เชิงดิจติ ลั ’ ของตน เขาไม่ได้ยนิ การบรรยาย ของเลวีนที่ว่า คนรุ่นใหม่ไม่ได้ตระหนักถึงการด�ำรงอยู่ของ มิลเลนเนียม หรือมิเกล โบลมควิสต์ โชคร้ายที่จุดนั้นเองที่เขาตัดสินใจแล้วว่ารับฟังมาก พอแล้ว เขาลุกเดินออกจากห้องเข้ามาในห้องกาแฟ เขาไม่ได้ยินเช่นกัน เสียงกระซิบของออรอน อุลล์มัน ที่ปรึกษาชาวนอรเวย์ พูดออกมาดังๆ ว่า “น่าสมเพช เขากลัวหัวหด กลัวว่าจะถูกลืม?” แท้จริงแล้ว ไม่มีอะไรที่จะท�ำให้โบลมควิสต์กังวลใจน้อยลง เขา โกรธจัดที่เลวีนคิดว่าการวิจัยตลาด จะเป็นหนทางที่จะกอบกู้สถานการณ์ ได้ นิตยสารเล่มนี้มิได้ก่อตั้งขึ้นมาจากผลการวิจัยตลาด แต่เริ่มด้วยแรงขับ ร้อนแรง ความรักใคร่ใหลหลง มิลเลนเนียม มาถึงจุดนี้ได้ เพราะทุกคน ทุม่ เทศรัทธาลงในงานทีท่ ำ� ศรัทธาต่อสิง่ ทีร่ สู้ กึ ว่าเป็นเรือ่ งถูกต้องชอบธรรม และมีความส�ำคัญ โดยไม่สนใจว่าลมจะพัดไปทางทิศไหน เขาอยูท่ แี่ พนทรี อดสงสัยมิได้ว่าอีกนานแค่ไหนก่อนที่แบร์เยอร์จะเดินมาสมทบ ค�ำตอบคือ สองนาที เขาพยายามค�ำนวณความโกรธของเธอจากเสียง ส้นเท้ากระทบพื้น แต่เมื่อเธอมายืนข้างกายเขา เขามองเห็นเพียงยิ้มเศร้า “เกิดอะไรขึ้น?” เธอถาม “ผมทนฟังต่อไม่ได้” “คุณเคยคิดไหมว่าคนอื่นจะอึดอัดแค่ไหน ถ้าคุณท�ำอย่างนั้น?” “เคย” “ฉันเดาเอาว่าคุณคงเข้าใจแล้วว่า เซอร์เนอร์ไม่อาจตัดสินใจอะไรได้ หากไม่ได้รับความเห็นพ้องจากพวกเรา เรายังมีเสียงข้างมาก” “ฝันหวานไปแล้ว เราตกเป็นตัวประกัน, ริกกี! คุณไม่เข้าใจเลยหรือ? ถ้าเราไม่ท�ำตามที่พวกนั้นสั่ง พวกนั้นก็แค่ถอนทุน ทิ้งพวกเราให้นั่งห้อย 25
พยัคฆ์สาวในใยแมงมุม
บั้นท้ายขาวโพลน” เขาพูดเสียงดัง ไม่ปิดบังความโกรธ เมื่อแบร์เยอร์ ส่ายหน้า ท�ำสัญญาณให้เบาเสียง เขาเพิ่มเติมด้วยเสียงเกือบเป็นกระซิบ “ขอโทษด้วย ผมท�ำตัวน่าเกลียดไปหน่อย ผมจะกลับบ้าน อยากได้เวลา คิด” “คุณชักจะท�ำงานน้อยชั่วโมงแล้วนะ” “เอาเถอะ ผมติดหนี้โอเวอร์ไทม์ไว้ก่อน” “คงงั้น คุณอยากได้เพื่อนไหมคืนนี้?” “ผมไม่รู้ โดยสัตย์จริง ไม่ร,ู้ เอริกา” เขากล่าว เดินออกจากทีท่ ำ� งาน ออกไปสู่เยือตกอตส์บักเค็น พายุและสายฝนหนาวเยือกซัดกระหน�่ำ เขาสบถออกมา อึดใจนั้น อยาก จะถลันเข้าร้านหนังสือ ซือ้ นิยายนักสืบภาษาอังกฤษ หลีกหนีจากโลกความ เป็นจริง แต่แล้วก็เลีย้ วเข้าไปในแซงต์ พอลส์กาตาน ในขณะทีเ่ ดินผ่านร้าน ซูชิทางขวามือ มือถือของเขาดังขึ้น เขาแน่ใจว่าเป็นแบร์เยอร์ แต่คนที่ โทรมาเป็นเพอร์นลิ าลูกสาวของเขา ผูท้ เี่ ลือกเวลาเลวร้ายทีส่ ดุ ทีจ่ ะติดต่อพ่อ ผู้รู้สึกย�่ำแย่ แทบไม่ได้ช่วยเหลือลูกสาวเลย “ดีจ้ะ, ที่รัก” “เสียงอะไรคะ, แป๊ปป้า?” “พายุ น่าจะใช่นะ” “โอเค, โอเค หนูพดู ไม่นาน ภาควิชาการประพันธ์ทบี่ สิ คอปซอร์นเนอ รับหนูแล้วค่ะ” “อืม, หนูอยากเป็นนักเขียน” เสียงกระด้าง แทบถึงขั้นเย้ยหยัน มองในแง่ไหนก็ไม่เป็นธรรมต่อสาวน้อย เขาน่าจะแสดงความยินดีกบั เธอ อวยพรให้โชคดี แต่หลายปีทผี่ า่ นมา เพอร์นิลาวุ่นอยู่กับการย้ายจากคริสเตียนนิกายหนึ่งมายังอีกนิกาย เปลี่ยน จากหลักสูตรหนึ่งไปอีกหลักสูตร มีหัวไม่มีหาง ไม่เคยท�ำให้ส�ำเร็จลุล่วง 26
ดาวิด ลาเกอร์ครานต์ซ
สักเรื่อง เขารู้สึกว่าเหนื่อยล้าเกินไปแล้วกับการเปลี่ยนทิศเปลี่ยนทางของ สาวน้อย “หนูรู้สึกว่าไม่ได้สดับเสียงโห่ร้องยินดี” “ขอโทษด้วย, เพอร์นิลา พ่อไม่ใคร่สบายใจนักวันนี้” “แป๊ปป้าเคยสบายใจผ่อนคลายเมื่อไหร่กัน?” “พ่อไม่แน่ใจว่างานเขียนหนังสือจะเป็นไอเดียเข้าท่านัก หากจะมอง ภาวการณ์ในวงการนักเขียนยุคนี้ พ่ออยากให้หนูพบเจองานที่เหมาะกับ ตัวหนู” “หนูจะไม่เขียนข่าวน่าเบื่อแบบแป๊ปป้า” “แล้วอยากเขียนอะไร?” “หนูจะเขียนจริงๆ จังๆ” “โอเค” เขาตอบรับ โดยไม่ถามว่าเธอหมายถึงอะไร “มีเงินพอไหม?” “หนูท�ำงานพาร์ตไทม์ที่เวย์น’ส คอฟฟี” “ดินเนอร์ด้วยกันไหมคืนนี้? จะได้คุยกัน” “ไม่มเี วลาแล้ว, แป๊ปป้า แค่อยากโทรมาแจ้งให้ทราบ” เธอตัดสาย แม้ จะพยายามมองความกระตือรือร้นของเธอในแง่ดี แต่กย็ งิ่ ท�ำให้อารมณ์เสีย ย�่ำแย่กว่าเดิม เขาใช้ทางลัดตัดข้ามมารีอาทอเรียตและโฮร์นสกาตานไปยัง อพาร์ตเมนต์ของเขาที่เบลล์มันส์กาตาน ความรู้สึกเหมือนว่าเพิ่งเดินออกจากที่พัก ความรู้สึกพิลึก เหมือนว่า เขาตกงานและคล้ายจะเข้าสู่ระยะใหม่ของชีวิต การด�ำรงอยู่ที่มีเวลาว่าง เหลือเฟือ แทนที่จะท�ำงานพรมนิ้วบนคีย์บอร์ดจนกร่อนถึงกระดูก เสี้ยว วินาทีนนั้ เขาคิดจะจัดห้องท�ำความสะอาดห้องเสียบ้าง นิตยสาร หนังสือ และเสื้อผ้ากองกระจายทั่วห้อง แต่แล้ว เขาหยิบพิลส์เนอร์ เอิร์กเวล สอง ขวดออกจากตู้เย็น ทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟา ครุ่นคิดตรึกตรอง ตั้งสติทบทวน เรื่องราวทั้งหลายที่เกิดขึ้น สติเท่าที่มีถ้ามีเบียร์อยู่ในท้อง จะท�ำอะไรต่อ? 27
พยัคฆ์สาวในใยแมงมุม
เขาไม่ทราบ และทีน่ า่ กังวลทีส่ ดุ ไม่มอี ารมณ์พอจะรบราต่อสูอ้ กี แล้ว ตรงกันข้าม พิลกึ สิน้ ดี เขาพร้อมยอมพ่าย ประหนึง่ ว่า มิลเลนเนียม หลุด เคลื่อนหายไปจากวงขอบความสนใจของเขาเสียแล้ว นี่ไม่ใช่เวลาที่ควร หาเรื่องใหม่ท�ำหรือไง? เขาถามตัวเอง และนึกถึงไคซา อ็อกเกอร์สตาม คนน่ารักที่นัดพบปะ ดื่มด้วยกันเป็นครั้งคราว อ็อกเกอร์สตามเป็นเจ้าของ รายการ ‘หน่วยเฉพาะกิจเจาะข่าว’ รายการทีวีชั้นน�ำของสวีเดน เธอ พยายามลากเขาไปร่วมงานหลายครั้งหลายคราในห้วงหลายปีที่ผ่านมา สาระส�ำคัญไม่ได้อยู่ที่ข้อเสนอเงินเดือน หรือการให้หลักประกัน พร้อมจะ หนุนหลังการท�ำข่าวอย่างมีจรรยาบรรณอย่างเต็มที่ มิลเลนเนียม เป็นบ้าน เหย้าและวิญญาณของเขา แต่บัดนี้...หรือว่าเขาควรจะลองใช้โอกาสนั้น? อาจเป็นได้วา่ งานใน ‘หน่วยเฉพาะกิจเจาะข่าว’ จะเขีย่ ไฟให้ลกุ โชนได้อกี ครัง้ มือถือของเขาส่งเสียง เขาใจชื้น ไม่ว่าจะเป็นแบร์เยอร์หรือเพอร์นิลา เขาให้สัญญากับตัวเองว่าจะเป็นมิตรและรับฟังเต็มที่ แต่ไม่ หมายเลขไม่ ปรากฏ เขารับสายด้วยความระวังตัว “นั่นใช่มิเกล โบลมควิสต์ หรือเปล่า?” เสียงคนหนุ่ม “อือ” เขาตอบรับ “มีเวลาคุยไหมครับ?” “อาจมีถ้าคุณแนะน�ำตัว” “ผมชื่อลีนุส บรานเดลล์” “โอเค, ลีนุส ผมช่วยอะไรคุณได้บ้าง?” “ผมมีข่าวให้คุณ” “ว่ามา” “ผมจะให้รายละเอียด ถ้าคุณลากตัวเองข้ามถนนไปยังบิชอปส์ อาร์มส ฟากตรงข้าม ไปพบผมที่นั่น” โบลมควิสต์หงุดหงิด เสียงไม่วางอ�ำนาจเย่อหยิ่ง แต่เป็นการบุกรุก เข้ามาในแดนเหย้าของเขา 28
ดาวิด ลาเกอร์ครานต์ซ
“โทรคุยกันใช้ได้แล้ว” “ไม่ใช่เรื่องที่จะอภิปรายกันทางสายเปิด” “ท�ำไมฉันรู้สึกเหนื่อยเหลือเกิน คุยกับคุณ, ลีนุส?” “อาจเป็นเพราะคุณผ่านวันย�่ำแย่” “ฉันผ่านวันย�่ำแย่มาแล้ว คุณพูดถูกเรื่องนั้น” “นั่นปะไร, ข้ามถนนมาที่บิชอปส์ ผมจะซื้อเบียร์เลี้ยงสักแก้ว และ บอกเล่าเรื่องสุดพิลึกพิสดารให้ฟัง” โบลมควิสต์เกือบจะตวาดไปแล้วว่า ‘ไม่ตอ้ งมาบอกฉันว่าควรท�ำยังไง!’ ด้วยเหตุผลใดไม่ปรากฏ หรืออาจเป็นเพราะไม่มีอะไรท�ำดีไปกว่าการ นั่งหง่าวในห้องใต้หลังคา นั่งร�ำพึงหดหู่กับอนาคตของตน เขาตอบไปว่า “ฉันจ่ายเงินซื้อเบียร์ของตัวเอง เอาเหอะ, ฉันจะไปที่นั่น” “การตัดสินใจชาญฉลาด” “แต่, ลีนุส...” “หือ” “ถ้าพูดพล่ามยาวยืด หรือปั้นแต่งทฤษฎีสมคบคิด เช่นว่า เอลวิสยัง มีชีวิตอยู่ หรือว่ารู้ตัวคนสังหารอูลูฟ พาลเมอ* ฉันกลับบ้านทันที” “ยุติธรรมดี” บรานเดลล์ตอบ
* อูลูฟ พาลเมอ นายกรัฐมนตรีสวีเดน ถูกลอบสังหารในวันที่ 28 กุมภาพันธ์ 1986 คดีปริศนา ด�ำมืด 29
บทที่ 3 20.xi เอดวินด์ นีแดม หรือ ‘เอ็ด เดอะ เน็ด’ ที่บางคนเรียกขาน มิใช่เจ้าหน้าที่ เทคนิครักษาความปลอดภัยรายได้สูงสุดในสหรัฐฯ แต่น่าจะนับได้ว่า เป็นมือดีที่สุด เกิดในเซาธ์บอสตัน, ดอร์เชสเตอร์ พ่อเป็นคนไร้ค่า ขี้เมา หัวราน�้ำ ท�ำงานท่าเรือในยามที่มีอารมณ์ บ่อยครั้งที่หายหัวหากเมาติดลม โผล่ให้เห็นอีกครั้ง ไม่อยู่ในคุกก็โรงพยาบาล แต่ห้วงเวลาเช่นนี้ ถือเป็น ช่วงสุขสันต์ของครอบครัว คล้ายพื้นที่ว่างให้หายใจ หากพ่อของเอ็ดจ�ำ ทางกลับบ้านได้ จะทุบตีแม่จนฟกช�้ำด�ำเขียว บางคราว แม่หนีไปซ่อนตัว ในห้องน�้ำคราวละหลายชั่วโมง หรือไม่ก็ขังตัวเองในนั้นตลอดทั้งวัน ร�่ำไห้ ร่างสั่นเทิ้ม ไม่มีใครประหลาดใจนักในตอนที่เธอเสียชีวิตจากเลือดตกใน อายุเพียงแค่สี่สิบหก ไม่มีใครประหลาดใจที่น้องสาวของเอ็ดเสพติดแคร็ก ประหลาดใจน้อยกว่านั้น เมื่อเศษซากครอบครัวที่ยังเหลือโงนเงนอยู่ บนขอบเหวการเป็นคนไร้บ้าน ชีวติ วัยเด็กของเอ็ดปูลาดด้วยความรุนแรงและเรือ่ งชัว่ ร้าย ย่างเข้าวัย หนุ่ม เข้าสังกัดเป็นสมาชิกแก๊ง ‘เดอะ ฟักเกอร์ส’ ตัวแสบเขย่าขวัญเมือง ดอร์เชสเตอร์ หากไม่รบรากับแก๊งอืน่ ก็ทำ� ร้ายร่างกายหรือปล้นร้านจ�ำหน่าย สุรา เค้าหน้าเหีย้ มเกรียมตัง้ แต่วยั เด็ก ใบหน้าไร้รอยยิม้ และฟันหน้าหายไป สองซี่ ไม่ชวนให้น่ามองยิ่งขึ้น เอ็ดร่างสูง มัดกล้ามปูดโปนทั่วร่าง ไม่เคย 30
ดาวิด ลาเกอร์ครานต์ซ
รู้จักความกลัว ใบหน้าประดับด้วยบาดแผลจากการวิวาทกับพ่อหรือการ ชกต่อยกับแก๊งอื่น ครูส่วนใหญ่ในโรงเรียนกลัวเขาแทบขาดใจตาย ทุกคน แน่ใจแล้วว่า เด็กโหดแบบนี้ ไม่โดนตีตรวนในคุกก็คงเป็นกระสุนเจาะหัว แต่กม็ คี รูบางคนทีส่ นใจเขา เพราะเห็นเรือ่ งอืน่ ทีซ่ อ่ นอยูภ่ ายใต้ความก้าวร้าว และความรุนแรงในดวงตาสีฟ้าคู่นั้น เอ็ดหิวกระหายความรู้ พลังกราดเกรี้ยวย่อยหนังสือเท่าเทียมกับการ ทุบท�ำลายบนรถเมล์กลางเมือง บ่อยครั้งที่เขาไม่อยากกลับบ้านหลังเลิก เรียน เขาเตร็ดเตร่อยูใ่ นโรงเรียน ในห้องทีเ่ รียกว่า ‘ห้องเทคโนโลยี’ ในนัน้ มีคอมพิวเตอร์สองสามตัว เขานัง่ เล่นคอมคราวละหลายชัว่ โมง ครูลาร์ซอน ครูฟสิ กิ ส์ชอื่ แปร่งภาษาสวีดชิ สังเกตเห็นฝีมอื คุมเครือ่ งได้เป็นเลิศ หลังการ พูดคุยกับสังคมสงเคราะห์ เอ็ดได้ทนุ การศึกษา ย้ายไปเรียนในโรงเรียนทีม่ ี นักเรียนชั้นหัวกะทิ เขามีผลการเรียนเป็นเลิศ ได้ทุนและเกียรติบัตรเพิ่มมากขึ้น และใน ท้ายที่สุด...เรียกได้ว่าเป็นปาฏิหาริย์ ฝ่าฝันอุปสรรคทุกประการที่ขวางทาง เอ็ด นีแดมเข้าศึกษาต่อในสาขาวิศวกรรมไฟฟ้าและวิทยาการคอมพิวเตอร์ ทีเ่ อ็มไอที-สถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์ ในวิทยานิพนธ์ปริญญาเอก เขา เสาะส�ำรวจช่องโหว่ของระบบเข้ารหัสอสมมาตร เช่น RSA* หลังส�ำเร็จ การศึกษา เขาท�ำงานในไมโครซอฟต์และซิสโก ก่อนจะถูกเกณฑ์เข้าไป ท�ำงานใน NSA ที่ฟอร์ตมี้ด, มลรัฐแมรีแลนด์ ประวัตกิ ารศึกษาไม่หมดจดงามหรูนกั นีย่ งั ไม่นบั ประวัตอิ าชญากรรม เมื่อครั้งยังเป็นวัยรุ่น เคยดูดกัญชาสมัยเรียนมหาวิทยาลัย เคยคลุกกับ อุดมการณ์สังคมนิยมหรือถึงขั้นอนารยะ ถูกต� ำรวจจับสองครั้ง ไม่ใช่ * RSA - มาจากนามสกุลของ Ron Rivest, Adi Shamir และ Leonard Adleman (รอน ริเวสต์, อาดี ชามีร์ และ เล็น แอเดิลแมนจาก MIT) ทั้ง 3 คนเป็นผู้บรรยายอัลกอริทึมการ เข้ารหัสสาธารณะเป็นครั้งแรกในปี 1977 31
พยัคฆ์สาวในใยแมงมุม
อาชญากรรมอุกฉกรรจ์ แค่ทะเลาะวิวาทชกต่อยในบาร์ เอ็ดยังอารมณ์ ฉุนเฉียวปรอทแตก และคนที่รู้จักเขา คิดทบทวนถี่ถ้วนก่อนจะเดินไป ขวางเท้า แต่ที่ NSA เขามีคุณสมบัติเหมาะสมครบถ้วน อีกอย่างหนึ่ง ในฤดู ใบไม้ร่วงปี 2001 หน่วยสืบราชการลับอเมริกัน ขาดแคลนช่างเทคนิค คอมพิวเตอร์ พร้อมจะว่าจ้างใครก็ได้ ในห้วงหลายปีหลังจากนั้น ไม่มี ใครกังขาฝีมอื ของเอ็ด และถ้ากระสันอยากจะเจาะลึกลงไปกว่านัน้ ...ไม่อาจ ระแวงความภักดีหรือแม้แต่ความรักชาติ หากจะมีใครคิดอยากจะบ่อนเซาะ ความสามารถโดดเด่น มีน�้ำหนักกว่าข้อบกพร่อง นีแดมไม่เพียงแค่เปี่ยมด้วยพรสวรรค์ ลักษณะนิสัยหมกมุ่นดื้อรั้น ประจ�ำตัว ความเพ้อคลั่งความแม่นย�ำอย่างมีระบบ และประสิทธิภาพ กราดเกรี้ ย ว นั บ เป็ น คุ ณ ลั ก ษณะเฉพาะของต� ำ แหน่ ง งานรั ก ษาความ ปลอดภัยไอทีในส�ำนักงานลับที่สุดในสหรัฐฯ จะต้องไม่มีมนุษย์หน้าไหน แฮ็กเข้ามาในระบบของเขา ไม่เป็นเพียงแค่งาน แต่ถึงขั้นถือเป็นการ หยามหมิ่นศักดิ์ศรี ในเวลาไม่นานนักที่ฟอร์ตมี้ด เอ็ดกลายเป็นคนที่จะ ขาดเสียมิได้ ผู้คนเข้าแถวยาว รอเข้าพบขอค�ำปรึกษา คนจ�ำนวนไม่น้อย กลัวเขาจนหัวหด แต่ต้องทนยอมรับการถากด้วยถ้อยหยามหมิ่น เอ็ดเคย บอกผู้อ�ำนวยการ NSA นายพลเรือชาร์ลส โอ’คอนเนอร์ ต�ำนานที่ยังมี ลมหายใจ ให้ไสศีรษะไปลงนรก “ใช้หัวค...คิดว้าวุ่นของท่าน คิดเรื่องที่ท่านพอจะท�ำความเข้าใจได้ ไม่ดกี ว่าเรอะ?” นีแดมแผดเสียงกึกก้อง ในยามทีท่ า่ นนายพลแสดงความเห็น ต่องานของเขา แต่โอ’คอนเนอร์และคนอื่นๆ ปล่อยให้เรื่องนี้เกิดขึ้น รู้ว่านีแดม กรีดร้องและแผดเสียงก่นด่า ด้วยเหตุผลอันควร ทัง้ นีเ้ พราะ เพือ่ นร่วมงาน ประมาทเลินเล่อ ไม่ใส่ใจข้อก�ำหนดการรักษาความปลอดภัยข้อมูล หรือไม่ ก็พูดถึงเรื่องที่อยู่สูงเกินกว่าความเข้าใจของตน ไม่มีแม้แต่ครั้งเดียวที่เขา 32
ดาวิด ลาเกอร์ครานต์ซ
จะเข้าไปก้าวก่ายงานส่วนอื่นของ NSA แม้ว่าการรับรองความไว้วางใจอยู่ ในระดับที่แทบจะเข้าถึงข้อมูลใดก็ได้ แม้ว่าในไม่กี่ปีที่ผ่านมา NSA จะตก เป็นเป้าโจมตีจากทัง้ ซ้ายและขวา หากไม่มองว่าเป็นองค์กรปิศาจจ�ำแลง ก็ เป็นบิก๊ บราเธอร์ของออร์เวล ในสายตาของนีแดม องค์กรอยากท�ำห่ะอะไร ก็ช่าง ตราบเท่าที่ระบบรักษาความปลอดภัยของเขายังรัดกุมและท�ำงาน ได้อย่างราบรื่น และในเมื่อเขายังเป็นโสด แทบจะเรียกได้ว่าเขาสิงอยู่ที่ ที่ท�ำงาน หากไม่นับการออกไปดื่มเป็นครั้งคราว ห้วงเวลาเปราะบางที่เขาจะ พูดพล่ามโหยหาอดีต เอ็ด นีแดม ไม่เคยปริปากให้คนนอกทราบว่าเขา ท�ำงานใด ในโลกอื่น เขาปิดปากเงียบสงัดเหมือนหลุมศพ ถ้าจะมีค�ำถาม ถึงงานอาชีพ เขาจะยกหน้าฉากที่จัดเตรียมไว้อย่างดีมาบรรยายให้ฟัง ไม่ใช่เหตุบังเอิญ ไม่มีการเล่นเส้นเล่นสาย เอ็ดเลื่อนต�ำแหน่งขึ้นมา จนเป็นเจ้าหน้าที่เทคนิคอาวุโสสูงสุดของ NSA นีแดมกับทีมงานกวดขัน การตรวจตราภายใน “พวกปากโป้งที่ชอบคาบข่าวไปฟ้องสาธารณชน จะ ได้ไม่พรวดพราดมาต่อยจมูกเราได้” ผ่านค�ำ่ คืนที่ไม่ได้หลับตานอนนับคืน ไม่ถ้วน เขาสรรค์สร้างสิ่งที่เรียกว่า ‘ก�ำแพงที่ไม่อาจเจาะผ่านได้’ หรือ ‘หมาไล่เนื้อกระหายเลือด’ “ไม่มไี อเชีย่ หน้าไหนจะมุดเข้ามาได้ ไม่มไี อเชีย่ คนใดจะมาขุดคุย้ ข้อมูล ในนี้ โดยไม่ได้รับอนุญาต” นีแดมภาคภูมิใจกับผลงานที่ท�ำไว้ เขาภูมิใจในผลงานขั้นสุดยอด จนถึงวันนรกแตกเช้าวันหนึ่งในเดือน พฤศจิกายน วันสดใสฟ้าโปร่ง นีแดมกินดีอยู่ดีจนพุงหลาม เดินอุ้ยอ้าย เข้ามาในที่ทำ� งาน ในเมื่ออยู่ในระดับสูงสุด กฎเกณฑ์การแต่งกายไม่อาจ ใช้บังคับ เขาสวมกางเกงยีนส์เชิ้ตแดงตาหมากรุกขนสัตว์เหมือนคนตัด ไม้ซงุ กระดุมรอบเอวกลัดไม่ได้แล้ว เขาถอนหายใจยาว ทิง้ ตัวลงนัง่ หน้าจอ วันนี้อารมณ์ไม่ดีนัก ปวดเข่าขวาหลังยอก ก่นด่าเพื่อนร่วมงาน, อโลนา คาซาเลส ผู้อ้อนวอนเขาออกไปวิ่งออกก�ำลังกายคืนก่อน แม่นางซาดิสต์ 33
พยัคฆ์สาวในใยแมงมุม
ของแท้ โชคดีที่ไม่มีงานเร่งด่วนมหาโหดให้รับมือ มีงานเพียงแค่ส่งบันทึก ภายใน ก�ำหนดกระบวนวิธีท�ำงานส�ำหรับผู้ดูแล COST* โปรแกรมความ ร่วมมือกับบริษัทไอทียักษ์ใหญ่ เขาถึงขั้นเปลี่ยนรหัสเรียกขาน แต่ก็ไป ได้ไม่ไกลนัก เขาเพิ่งพิมพ์ค�ำปรารถอวบอ้วนตามวิสัยปกติ <เพือ่ ทีว่ า่ จะไม่มี ใครหลวมตัวไปขุดนิสยั โง่เง่าดัง้ เดิมกลับมาใช้ ฉันขอเตือน ให้ทกุ คนระแวดระวังอย่างทีส่ ดุ เหมือนสายลับไซเบอร์ชนั้ ดี ระแวงระวังใน ทุกก้าว ฉันใคร่ชี้ ให้เห็นว่า...>
เสียงกริ่งเตือนขัดจังหวะ เขาไม่ใคร่กังวลนัก ระบบเตือนภัยของเขาไวต่อการเปลี่ยนแปลง น้อยนิดในกระแสข้อมูล น่าจะเป็นแค่ความคลาดเคลื่อนเล็กน้อย การ เตือนเพราะใครบางคนล�้ำเส้นเกินขอบเขตอ�ำนาจที่ได้รับอนุมัติ หรือเป็น คลื่นก่อกวนเล็กน้อย แต่ภาพทีเ่ ห็น เขาไม่มเี วลาตรวจสอบ อึดใจถัดมา บางอย่างแปลกพิลกึ เกิดขึ้น เขาปฏิเสธไม่ยอมรับ นั่งแน่นิ่งจ้องจอภาพ แต่เขารู้ว่าเกิดเรื่องใด แล้ว RAT** หลุดเข้ามาในอินทราเน็ต NSANet แล้ว หากเป็นทีอ่ นื่ ความ คิดวาบแรกคงจะเป็นว่า ไอเชี่ย ฉันจะอัดแกให้เละ แต่ไม่ใช่ที่นี่ ระบบที่ วางไว้อย่างรอบคอบรัดกุม สอบทานถี่ถ้วนนับล้านครั้งแล้วในปีที่ผ่านมา ตรวจจับช่องโหว่เล็กจิ๋วทุกจุด ที่นี่ ไม่, เป็นไปไม่ได้ เรื่องนี้ไม่เกิดขึ้น! โดยไม่รู้ตัว เขาหลับตาลง ประหนึ่งวาดหวังว่า ลืมตามาอีกครั้ง ภาพที่เห็นจะหายไป ตราบเท่าที่ไม่มีใครจับตามอง แต่เมื่อลืมตาดูจออีก * COST (Common Object Support Toolkit) * Remote Administration Tool - เครื่องมือควบคุมคอมพิวเตอร์จากระยะไกล 34
ดาวิด ลาเกอร์ครานต์ซ
ครั้ง ประโยคที่เขาเริ่มต้นไว้ เติมตัวเองยาวเหยียด <ฉันใคร่ชี้ ให้เห็นว่า...> บัดนี้ต่อเดิมด้วยกลุ่มค�ำ <แกควรจะยุติกิจกรรมไม่ชอบด้วยกฎหมายได้แล้ว ที่จริง ก็ตรงไปตรงมาดี ไอ้หน้าไหนที่แอบสอดส่องชาวบ้าน ก็น่าจะโดนชาวบ้านสอดส่อง เสียบ้าง ตรรกะเชิงประชาธิปไตยขั้นพื้นฐานเชียวนะนี่>
“จีซัส...จีซัส” เอ็ดครางออกมา สัญญาณบ่งบอกว่า เขาฟื้นคืนสติ กลับมาได้อีกครั้ง แต่แล้ว อักขระวิ่งไล่กันบนจอต่อไป <ชิลไว้, เอ็ด อย่าไปไหนเชียว กระโจนขึน้ รถไปเทีย่ วกัน ฉันได้รตู แล้ว> จุดนัน้ เองทีเ่ อ็ดร้องออกมา ค�ำว่า ‘รูต’ ท�ำให้โลกของเขาล่มสลาย ราวหนึง่ นาทีหลังจากนัน้ คอมพิวเตอร์แล่นเร็วจี๋ ผ่านไฟล์ลบั ในระบบด้วยความเร็วสายฟ้า เขาเชือ่ แน่วา่ คงจะหัวใจวาย แทบ ไม่รู้สึกตัวว่ามีผู้คนมามามุงดูอยู่รอบตัว ไม่มีผู้คนแออัดที่บิชอปส์ อาร์มส ลมฟ้าอากาศกราดเกรี้ยวไม่จูงใจให้ผู้คน ออกจากบ้าน แม้แต่จะมาทีผ่ บั ท้องถิน่ ก็ตามที โบลมควิสต์ยงั ได้การต้อนรับ จากเสียงแหบห้าวตะโกนทักทายเสียงหัวเราะ “คาลเลอ โบลมควิสต์!” เสียงตะโกนจากคนหน้าอวบแดงเรื่อ ผมหยิกสีเงินพองฟูรอบวงหน้า หนวดกระเซิง คนทีโ่ บลมควิสต์พบเห็นบ่อยครัง้ ในย่านนี้ น่าจะชือ่ ออร์เนอ ขาประจ�ำที่จะตรงมายังร้านเหล้าบ่ายสองโมงตรงทุกวัน วันนี้ ดูเหมือนว่า มาก่อนก�ำหนด จับจองโต๊ะทางซ้ายของบาร์เหล้า นั่งกับเพื่อนร่วมดื่มอีก สามคน “มิเกล โบลมควิสต์” เขากล่าวแก้ด้วยรอยยิ้ม ออร์เนอกับผองเพื่อนหัวเราะออกมา ประหนึ่งว่าชื่อของโบลมควิสต์ เป็นโจ๊กน่าขบขันที่สุด “มีสกู๊ปข่าวเด็ดเปล่า?” ออร์เนอไต่ถาม “ฉันคิดจะระเบิดฉากทึบทึมที่บิชอปส์ อาร์มส ให้แตกกระจาย” 35
พยัคฆ์สาวในใยแมงมุม
“คิดว่าสวีเดนรอพร้อมส�ำหรับข่าวนั้นแล้วหรือ?” “อือ, คงไม่นะ” แท้จริงแล้ว โบลมควิสต์ค่อนข้างจะชื่นชอบนักดื่มกลุ่มนี้ ไม่เพียงแค่ ได้ต่อปากต่อค�ำ คนคุ้นหน้าพวกนี้เป็นส่วนหนึ่งของฉากท้องถิ่นที่ท�ำให้เขา ผูกพันผ่อนคลาย เขาไม่ขนุ่ เคืองแม้นอ้ ยนิด เมือ่ คนหนึง่ สอบถาม “ได้ขา่ ว ว่าคุณตกอับแล้ว?” ไม่ท�ำให้เขาเศร้าหมอง ตรงกันข้าม ท�ำให้การยกทีมมาถล่มด่าทาง เน็ต ตกลงมาอยู่ในระดับเรี่ยติดพื้น ถึงขั้นเป็นเรื่องชวนหัว “ฉันตกอับนานสิบห้าปี สวัสดีพี่น้องร่วมขวด เรื่องดีงามจักผันผ่าน” เขายกวาทะของกวีเฟรอดิงมากล่าว เหลียวมองรอบตัว มองหาใครบางคน ที่กล้าดีพอจะเรียกตัวนักข่าวให้ลงมาหาในผับ ในเมื่อไม่มีใครอื่นนอกจาก ออร์เนอกับเพื่อนร่วมก๊ง เขาตรงไปหาแอมัวร์ที่บาร์เหล้า แอมัวร์อวบอ้วนสูงใหญ่อารมณ์ดี พ่อลูกสี่ ดูแลผับมานานหลายปี เป็นเพื่อนสนิทกับโบลมควิสต์ ไม่เพียงเพราะโบลมควิสต์เป็นลูกค้าประจ�ำ แต่ต่างฝ่ายเคยช่วยเหลือกัน ไม่ต�่ำกว่าหนึ่งครั้ง ครั้งหนึ่งหรืออาจสองครั้ง ที่โบลมควิสต์ไม่มีเวลาพอจะไปซื้อสุราเมรัยจากร้านค้ารัฐบาลและมีนัดกับ เพือ่ นหญิง แอมัวร์จดั หาไวน์แดงให้สองสามขวด และโบลมควิสต์ชว่ ยเหลือ เพื่อนของแอมัวร์ผู้ไม่มีเอกสารทางการ เขียนจดหมายไปยังหน่วยงานรัฐ “ท�ำไมเราได้รับเกียรติการมาเยือน?” แอมัวร์ถาม “พบคนบางคน” “คนน่าสนใจ?” “ไม่น่านะ ซาราเป็นไงบ้าง?” ซาราเป็นภรรยาของแอมัวร์ เพิ่งผ่าตัดเปลี่ยนข้อสะโพก “บ่นกระปอดกระแปด กินยาแก้ปวด” “ฟังดูหนักเอาการ ฝากความระลึกถึงด้วย” “ได้เลย” แอมัวร์ตอบรับ คุยกันเรื่องโน้นเรื่องนี้ 36
ดาวิด ลาเกอร์ครานต์ซ
แต่ลีนุส บรานเดลล์ ไม่โผล่มาให้เห็น โบลมควิสต์คดิ ว่าน่าจะเป็นการ เล่นตลกร้าย แต่ในอีกทาง มีเรือ่ งอืน่ ทีเ่ ลวร้ายกว่าการล่อให้ลงมาทีผ่ บั ดัง นั้น เขาปักหลักอยู่อีกสิบห้านาที คุยกับแอมัวร์เรื่องภาวะเศรษฐกิจและ ปัญหาสุขภาพ เขาลุกออกจากบาร์เหล้า เดินตรงไปยังประตูร้านในตอนที่ ลีนุส บรานเดลล์ โผล่มาให้เห็น ไม่มีใครท�ำความเข้าใจได้ว่าท�ำไม กาเบรียลลา กราเน โผล่มาท�ำงานให้ ซาโป, องค์กรต�ำรวจลับของสวีเดน คนที่ไม่แน่ใจที่สุดจะเป็นตัวเธอเอง กราเนเป็นสาวประเภทที่ทุกคนพยากรณ์ว่าจะมีอนาคตสดใส เพื่อนเก่าใน ย่านหรูชานเมืองดิชอล์มเป็นกังวลว่า เธออายุสามสิบสามแล้ว ไม่โด่งดัง ไม่ร�่ำรวย และยังไม่แต่งงานกับชายร�่ำรวย หรือชายคนไหนๆ หากจะ แจกแจงให้ละเอียด “เกิดอะไรขึน้ , กาเบรียลลา? เธอจะเป็นต�ำรวจไปตลอดชีวติ หรือไง?” ส่วนใหญ่แล้ว เธอไม่คิดจะเสียเวลากล่าวแก้ หรือชี้ให้เห็นว่าเธอ ไม่ใช่ต�ำรวจ แต่ถูกลากตัวเข้ามาท�ำงานในต�ำแหน่งนักวิเคราะห์ข้อมูล ใน ห้วงเวลานั้น เธอเขียนหนังสือเนื้อหาเข้มข้น มากกว่าเมื่อครั้งที่ท�ำงาน ในกระทรวงต่างประเทศ หรือว่างานนักข่าวในช่วงฤดูร้อนที่ สเว็นสกา ด็อกบลาเด็ต หากไม่นับเรื่องพวกนี้แล้ว เธอไม่ได้รับอนุญาตให้พูดถึง แง่มุมอื่นในงานที่ท�ำ เช่นนั้น ก็น่าจะปิดปากเสียให้สนิท ไม่กล่าวแก้ ไม่ โต้แย้ง ค้อมยอมรับว่าการท�ำงานให้ต�ำรวจลับสวีเดน ถือได้ว่าตกต�่ำที่สุด เท่าที่จะต�่ำได้ ในสายตาของเพื่อนไฮโซผู้หมกมุ่นฝังใจไปกับความหรูหรา หรือผู้คนในแวดวงปัญญาชน ในสายตาคนนอก ซาโปเป็นพวกโง่เง่าขวาจัด ฝังใจไล่ยัดข้อหาให้ พวกเคิรด์ หรืออาหรับ เหตุจงู ใจจากสีผวิ อย่างแน่แท้ ซาโปไม่ขวยอายทีจ่ ะ ท�ำผิดกฎหมายหรือละเมิดสิทธิมนุษยชน เพื่อปกป้องอดีตสายลับโซเวียต จริงแท้, ในบางคราว เธอเห็นพ้องกับผองเพื่อน ความเฟอะฟะในองค์กร 37
พยัคฆ์สาวในใยแมงมุม
ค่านิยมผิดเพี้ยน เรื่องอื้อฉาวซาลาเช็งโกเป็นรอยมลทินขนาดใหญ่ แต่นั่น ไม่ใช่ความจริงทั้งหมด งานส�ำคัญทันการณ์ จัดการลุล่วงได้ดี โดยเฉพาะ อย่างยิ่ง หลังการกวาดล้างครั้งใหญ่ บางคราว เธอได้ความรู้สึกว่าที่ซาโป นี่เองที่ผู้คนเข้าใจการลุกฮือที่เกิดขึ้นทั่วทุกมุมโลก มิใช่ในบทบรรณาธิการ หรือในห้องบรรยาย แต่ก็แน่นอน เธอถามตัวเองบ่อยครั้ง ท�ำไมฉันมาอยู่ ที่นี่? และท�ำไมฉันต้องปักหลักอยู่ต่อไป? เป็นไปได้ว่าส่วนหนึ่ง มาจากค�ำเยินยอ ค�ำยกย่องที่ส่งตรงมาจาก เฮเลียนา คราฟต์ ผูอ้ ำ� นวยการซาโปทีเ่ พิง่ ได้รบั การแต่งตัง้ คราฟต์ตดิ ต่อมา และบอกว่า หลังภัยพิบตั แิ ละ ‘ชือ่ เสีย’ ฉาวโฉ่ขององค์กรแพร่ในสือ่ ซาโป จ�ำเป็นต้อง “คัดสรรคนดีมีฝีมือจากมหาวิทยาลัยมาร่วมงานด้วย” และ “กล่าวโดยสัตย์จริง, กาเบรียลลา หาใครดีกว่าเธอไม่ได้” ไม่ตอ้ งการค�ำเชิญ มากกว่านั้นอีกแล้ว กราเนได้รับว่าจ้างมาเป็นนักวิเคราะห์ข้อมูลในงานต้านจารกรรม และในเวลาต่อมา ท�ำงาน ‘กลุ่มปกป้องอุตสาหกรรม’ แม้สาวน้อยกราเน หน้าตาดีมเี สน่ห์ ไม่ถงึ กับหวานหยาดเยิม้ เธอได้เสียงค่อนแคะว่า ‘ลูกสาว คนโปรดของพ่อ’ และ ‘คุณหนูเย่อหยิ่ง’ เธอเป็นเด็กใหม่ดาวดวงเด่น มีไหวพริบ จับประเด็นได้เร็ว และมีความสามารถคิดนอกกรอบ เธอพูด ภาษารัสเซียได้ เรียนรูภ้ าษานีไ้ ปพร้อมกับวิชาอืน่ ๆ ในวิทยาลัยเศรษฐศาสตร์ สตอกโฮล์ม คงไม่จ�ำเป็นต้องกล่าว เธอเป็นนักศึกษาตัวอย่าง แต่ไม่ถึงกับ ปราดเปรื่องอยู่ในระดับแนวหน้า เธอเฝ้าฝันถึงบางอย่างยิ่งใหญ่กว่าชีวิต ในแวดวงธุรกิจ ดังนั้น หลังจบการศึกษา เธอสมัครงานในกระทรวง การต่างประเทศ แน่อยูแ่ ล้ว ได้งานนัน้ แต่เธอรูส้ กึ ว่างานไม่ทา้ ทายเร้าใจ... นักการทูตจืดชืดหมดจดเกินไป ช่วงนั้นเองที่เฮเลียนา คราฟต์ ติดต่อมา บัดนี้ กราเนท�ำงานในซาโปได้ห้าปีแล้ว ได้การยอมรับฝีมือความสามารถ ทีละน้อย จนถึงระดับที่เป็นอยู่ในขณะนี้ ซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายเลย วันเคี่ยวกร�ำ ไม่ได้เกิดจากลมฟ้าอากาศเลวร้ายเพียงอย่างเดียว 38
ดาวิด ลาเกอร์ครานต์ซ
หัวหน้าแผนก, แรกนาร์ อูลอฟซอน โผล่หน้าเข้ามาในห้องท�ำงานของเธอ หน้าเคร่งบูดบึ้ง ไร้ร่องรอยอารมณ์ขัน แจ้งให้เธอทราบว่าไม่ควรจะ หว่านเสน่ห์ยั่วยวน ในยามที่ออกไปปฏิบัติงาน “ยั่วยวน?” “มีดอกไม้ส่งมาถึงเธอ” “แล้วนั่นความผิดของฉัน?” “ใช่, ฉันคิดว่าเธอควรจะมีความรับผิดชอบในเรื่องนี้ ในยามที่ออก ไปท�ำงานภาคสนาม เราจ�ำต้องครองมาดเครียดขรึมเปี่ยมด้วยวินัยควบคุม ตนเองตลอดเวลา เพราะเราเป็นตัวแทนขององค์กรส�ำคัญปรากฏต่อสายตา สื่อ” “เยีย่ มไปเลย, แรกนาร์ทรี่ กั เรามักจะได้บทเรียนชัน้ เลิศจากคุณเสมอ เท่าที่ฉันเข้าใจนะ จะให้ฉันรับผิดชอบต่อหัวหน้าแผนกวิจัยที่อีริกสันเชียว หรือ? เนื่องเพราะเขาแยกไม่ออกระหว่างพฤติกรรมสุภาพแสนจะปกติกับ การหว่านเสน่ห์ยั่วยวน? จะให้ฉันต�ำหนิตัวเองเชียวหรือ ถ้าบุรุษหมกมุ่น ฝันหวาน หลงตัวเองคิดว่ารอยยิ้มสุดสามัญ เป็นค�ำเชื้อเชิญทางเพศ?” “อย่าโง่ไปหน่อย” อูลอฟซอนตัดบท และหายตัวไป ในภายหลัง เธอเสียใจที่ปากไวสวนกลับไปอย่างนั้น การระเบิดอารมณ์ไม่ใคร่จะเป็นผลดีนัก แต่ในอีกทาง เธอทนฟัง เรื่องเอี้ยพรรค์นี้มานานเกินไปแล้ว ได้เวลาที่จะหยัดยืนสู้เพื่อศักดิ์ศรีตัวเอง เธอจัดโต๊ะท�ำงานให้เรียบร้อย หยิบรายงานจาก GCHQ* ในลอนดอนเรือ่ ง การจารกรรมข้อมูลอุตสาหกรรมของรัสเซียต่อบริษัทซอฟต์แวร์ยุโรป ซึ่ง เธอยังไม่มีเวลาอ่าน แต่แล้วโทรศัพท์ดังขึ้น คราฟต์โทรมา เสียงที่ท�ำให้ เธอสุขใจ เพราะผู้อ�ำนวยการไม่เคยบ่นโวยวาย ไม่เคยครวญคราง มีแต่ * GCHQ (Government Communications Headquarters) - องค์กรข่าวกรองและ ความมั่นคงของอังกฤษ 39
พยัคฆ์สาวในใยแมงมุม
เรื่องในทางตรงกันข้าม “ฉันเข้าประเด็นเลยนะ” คราฟต์กล่าว “ฉันได้การติดต่อจากสหรัฐฯ คล้ายจะเป็นเรือ่ งฉุกเฉิน คุณพอจะดูแลทางซิสโกได้ไหม? เราจะจัดหาสาย ปลอดภัยให้” “ได้เลยค่ะ” “ดี, ฉันอยากให้คุณแปลข้อมูลให้ฉัน เผื่อว่าจะมีอะไรในนั้น ฟังดู ร้ายแรง แต่ฉนั ยังไม่ทราบชัดว่าใครส่งข่าวนีม้ า เธอบอกแค่วา่ เธอรูจ้ กั คุณ” “ต่อสายได้เลยค่ะ” อโลนา คาซาเลสจาก NSA...ความคิดวูบหนึ่ง กราเนอดสงสัยมิได้ว่า เป็นคาซาเลสจริงหรือ? การพบปะกันครัง้ ล่าสุด การประชุมในวอชิงตัน ดี.ซี. คาซาเลส, สาวสุดมั่นเจ้าเสน่ห์ เป็นผู้บรรยายในวันนั้น ในหัวข้อการ เฝ้าระวังสัญญาณที่ใช้อยู่ หรือกล่าวได้อีกอย่างว่า ‘การแฮ็ก’ หลังจากนั้น เธอกับคาซาเลสไปดื่มด้วยกัน แทบจะต้านรับไม่ไหว เธอแทบหลงใหลใน เสน่ห์ของคาซาเลส สาวสูบซิการ์มวนเล็ก เสียงทุ้มต�่ำมีกังวาน สอดรับ กับมุขเด็ดและค�ำเปรยพาดพิงถึงเรื่องทางเพศ แต่วันนี้ เสียงทางโทรศัพท์ คาซาเลสคล้ายจะงุนนงงสับสน บางคราว สมาธิหลุดจากเรือ่ งทีก่ ำ� ลังพูดอยู่ โบลมควิสต์ไม่รวู้ า่ จะคาดหวังสิง่ ใดจากชายหนุม่ มาดหรู ก้าวออกจากหนังสือ แฟชัน่ ? แต่คนทีโ่ ผล่มาให้เห็น แทบจะเป็นคนโซ คนตันร่างเตีย้ กางเกงยีนส์ ขาดวิ่น ผมด�ำยาวเป็นกระเซิง ตาหรี่ปรือ ตาหลุกหลิกมองซ้ายมองขวา อายุน่าจะสักยี่สิบห้าหรืออ่อนกว่านั้น ผิวหยาบกร้าน ปอยผมปรกปิดตา ข้างหนึ่ง มุมปากมีแผลอักเสบ มองอย่างไร ลีนุส บรานเดลล์ไม่น่าจะใช่ คนที่นั่งทับสกู๊ปข่าวมหึมา “ลีนุส บรานเดลล์...กระมัง” “ใช่แล้ว ขอโทษด้วย ผมมาสายไปหน่อย บังเอิญพบเพื่อนสาวที่ผม รู้จัก เคยเรียนห้องเดียวกันตอนมอต้น และเธอ...” 40
ดาวิด ลาเกอร์ครานต์ซ
“คุยกันให้สิ้นเรื่องสิ้นราว” โบลมควิสต์ขัดจังหวะ เดินน�ำไปที่โต๊ะ หลังผับ เมื่อแอมัวร์โผล่มาให้เห็น อมยิ้มรู้กัน ทั้งสองสั่งเบียร์ด�ำกินเนสส์ นั่ง เงียบไปชัว่ ระยะหนึง่ โบลมควิสต์ไม่เข้าใจว่าท�ำไมเขาหงุดหงิดร�ำคาญ ไม่ใช่ วิสยั ปกติของเขา อาจเป็นได้วา่ แรงกดดันจากเซอร์เนอร์คงเข้ามากวนใจเขา ได้แล้ว เขาหันไปยิม้ ให้ออร์เนอกับเพือ่ นร่วมแก๊ง พวกนัน้ เฝ้าจับตามองอยู่ “ผมจะเข้าเรื่องเลยนะ” บรานเดลล์กล่าว “เข้าท่าดี” “คุณรู้จักซูเปอร์คราฟต์ไหม?” มิเกลไม่รเู้ รือ่ งเกมคอมพิวเตอร์มากนัก แต่เคยได้ยนิ ชือ่ ซูเปอร์คราฟต์ “แค่ชื่อ” “ไม่มากกว่านั้น?” “ไม่” “เผือ่ ว่าคุณไม่รวู้ า่ อะไรท�ำให้เกมนีพ้ เิ ศษกว่าเกมอืน่ ซูเปอร์คราฟต์เติม ปัญญาประดิษฐ์เข้าไป เพือ่ ให้คณ ุ สือ่ สารกับผูเ้ ล่น อภิปรายกันเรือ่ งกลยุทธ์ การรบที่คุณไม่แน่ใจ นั่นแค่เริ่มต้น จะคุยกับคนเล่นตัวจริงหรือตัวละคร ดิจิตัลในเกมก็ได้” “ขนาดนัน้ เชียว” โบลมควิสต์สนองรับ เขาไม่สนใจห่ะอะไรในกลเม็ด เด็ดพรายที่ฝังไว้ในเกมคอมพิวเตอร์ “การปฏิ วั ติ เ ล็ ก ๆ ในอุ ต สาหกรรมเกม ผมมี ส ่ ว นพั ฒ นาจุ ด นั้ น ” บรานเดลล์คุยอวด “ขอแสดงความยินดีด้วย เผื่อว่าคุณจะฟันเงินก้อนโต” “เพียงแค่นั้น” “หมายความว่าไง?” “เทคโนโลยีนโี้ ดนขโมย ขณะนี้ ทรูเกมส์ ท�ำเงินได้หลายพันล้าน ใน ขณะที่พวกเราไม่ได้แม้แต่เออเรอเดียว” 41
พยัคฆ์สาวในใยแมงมุม
โบลมควิสต์เคยได้ยนิ เสียงฟูมฟายเยีย่ งนีม้ าก่อน เขาเคยพูดคุยกับหญิง ชราด้วยซ�ำ้ ไป เธออ้างว่าเธอเป็นคนเขียนแฮร์รี พอตเตอร์ และเจ. เค. โรว์ลงิ ขโมยผลงานของเธอ...โดยใช้พลังจิต “เกิดเรื่องยังไง?” โบลมควิสต์ถาม “เราถูกแฮ็ก” “รู้ได้ไง?” “ยืนยันโดยผู้เชี่ยวชาญที่เนชั่นแนล ดีเฟนซ์ เรดิโอ เอสแตบลิชเมนต์ ผมพอจะให้ชื่อได้หากคุณต้องการ และโดย...” บรานเดลล์ชะงักค้าง “โดย...?” “ไม่มีอะไรครับ แม้แต่เจ้าหน้าที่ความมั่นคงก็มาเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วย คุณพอจะไปคุยกับกาเบรียลลา กราเน เธอเป็นนักวิเคราะห์ขอ้ มูล ผมแน่ใจ ว่าเธอรับรองสิ่งที่ผมพูด เธอกล่าวถึงเหตุการณ์นี้ในรายงานสาธารณะปีที่ ผ่านมา ผมมีหมายเลขอ้างอิง...” “กล่าวได้อีกอย่างว่าไม่ใช่ข่าว” “ในแง่นนั้ ไม่ใช่ นิว เทคโนโลยี กับ คอมพิวเตอร์ สวีเดน เขียนถึงเรือ่ งนี้ แต่ในเมื่อฟรานส์ไม่อยากพูดถึง และมีหลายครั้งที่ปฏิเสธว่าไม่มีการเจาะ ระบบ เรื่องนี้ไม่แพร่ไปไกลนัก” “แต่ก็ยังเป็นข่าวเก่า” “เป็นอย่างนั้น” “แล้วท�ำไมฉันต้องมานั่งฟังคุณด้วย, ลีนุส?” “เพราะว่าฟรานส์คล้ายจะเข้าใจว่าเกิดเรื่องใด ผมคิดว่าเขานั่งทับ ไดนาไมต์ เขากลายเป็นคนหวาดระแวงเรือ่ งการรักษาความปลอดภัย จะใช้ การเข้ารหัสระดับสูงสุดส�ำหรับมือถือและอีเมล เขาเพิง่ ติดตัง้ ระบบกันขโมย ติดกล้องติดเครื่องตรวจวัด อะไรเทือกนั้น ผมคิดว่าคุณน่าจะไปคุยกับ เขา...ด้วยเหตุนผี้ มถึงได้ตดิ ต่อคุณ คนระดับคุณซักไซ้ให้เขาเล่าเรือ่ งทัง้ หมด 42
ดาวิด ลาเกอร์ครานต์ซ
ได้ เขาไม่ฟังผม” “หมายความว่าคุณสั่งให้ผมลงมาพบคุณที่นี่ เพราะคนบางคนที่มีชื่อ ว่าฟรานส์นั่งดับไดนาไมต์” “ไม่ใช่ใครบางคนที่มีชื่อว่าฟรานส์, มิเกล ไม่มีบุรุษอื่นใดนอกจาก ฟรานส์ บัลเดอร์ ผมไม่ได้แจ้งให้คณ ุ ทราบดอกหรือ? ผมเป็นผูช้ ว่ ยของเขา” โบลมควิสต์ทบทวนความจ�ำ บัลเดอร์ที่เขาได้ยินชื่อ มีเพียงฮันนา บัลเดอร์ ดาราสาว ไม่รู้ป่านนี้นางจะไปอยู่ที่ไหนแล้ว “เขาเป็นใคร?” ค�ำถามที่น�ำสายตาหยามหมิ่นเข้มข้นเต็มก�ำลังจนเขาตกตะลึง “คุณไปอยู่ที่ไหนมา, โบลมควิสต์? ดาวอังคาร? ฟรานส์ บัลเดอร์ เป็นต�ำนานเดินได้ ชื่อติดปากชื่อสามัญประจ�ำบ้าน” “จริงน่ะ?” “พระเจ้าซี!” บรานเดลล์ออกมาเต็มเสียง “กูเกิลชื่อเขาเลย คุณจะ ได้เห็น เขาเป็นศาสตราจารย์วิทย์คอมในตอนอายุยี่สิบเจ็ด สองทศวรรษที่ ผ่านมา เขาเป็นแนวหน้าในงานวิจยั ปัญญาประดิษฐ์ ไม่มใี ครล�ำ้ หน้าเขาใน สาขาควอนตัมคอมพิวติง และโครงข่ายประสาทเทียม ก้อนสมองชั้นเลิศ คิดแหกกฎ แต่ละเรื่องใหม่สด อุตสาหกรรมคอมพิวเตอร์ล่าตัวเขามานาน หลายปีแล้ว แต่บัลเดอร์ไม่ยอมให้ใครเกณฑ์ไปเข้าพวก เขาอยากท�ำงาน คนเดียว ที่จริงก็ไม่เชิงคนเดียวเดี่ยวโดดนะ เขามีผู้ช่วยโขยงใหญ่เสมอ ทุกคนโดนอัดโดนบดจมดิน เขาต้องการผลลัพธ์ พูดติดปากเสมอ ‘ไม่มี อะไรเป็นไปไม่ได้ งานของพวกเราจะเป็นการเบิกขอบฟ้าดินแดนใหม่ บลา บลา บลา’ ผู้คนรับฟังเขา พร้อมจะท�ำทุกอย่างเพื่อเขา ยอมตายเพื่อเขา ส�ำหรับพวกเราเหล่าชาวเนิร์ด เขาคือพระเจ้า” “ฉันได้ยินเรื่องนั้น” “คุณอย่าได้หลงคิดเลยนะว่าผมบ้าดารา ไม่เลย ทุกอย่างต้องแลกมา ทัง้ นัน้ ผมรูด้ กี ว่าคนอืน่ เราท�ำงานให้เขา ร่วมงานกับเขาสร้างผลงานยิง่ ใหญ่ 43
พยัคฆ์สาวในใยแมงมุม
แต่อาจโดนบดขยี้ปี้ป่น บัลเดอร์ไม่ได้รับอนุญาตให้ดูแลลูกชายของตัวเอง ด้วยซ�ำ้ ไป เขาก่อกวนท�ำผิดพลาดเกินกว่าจะให้อภัย มีเรือ่ งเล่าต่างกันหลาย สาย ผูช้ ว่ ยเจอทางตัน ชีวติ วายป่วง และเรือ่ งอืน่ ๆ ทีพ่ ระเจ้าเท่านัน้ ทีจ่ ะรู้ แต่ก็นะ, แม้เขาจะหมกมุ่นฝังใจกับงาน เขาไม่เคยมีท่าทีแปลกๆ แบบนี้มา ก่อน ผมรู้ว่าเขาต้องเจอเรื่องใหญ่ยักษ์” “แค่นี้รู้เลย?” “คุณต้องเข้าใจ เขาไม่ใช่คนนอยด์ ประสาทหวาดระแวงดาดๆ ตรง กันข้ามเลย มองจากระดับงานที่เขารับมืออยู่ เขาไม่มีทีท่าว่าจะมีอาการ ประสาทหวาดระแวง แต่ตอนนี้ เขาขังตัวเองอยู่แต่ในบ้าน แทบไม่ออก มาข้างนอก ดูเหมือนว่าเขากลัวแทบขาดใจ ปกติแล้ว เขาไม่ใช่คนกลัว อะไรง่ายๆ” “และเขาท�ำงานพัฒนาเกมคอมพิวเตอร์?” โบลมควิสต์กล่าว ไม่ ปิดบังความแคลงใจ “ก็...ในเมื่อว่าเรารู้ว่าพวกเราบ้าเกม เขาดึงพวกเราเข้าไปร่วมท�ำงาน ที่เราชื่นชอบ แต่โปรแกรมปัญญาประดิษฐ์ของเขา เหมาะแก่งานธุรกิจ เช่นกัน สภาพแวดล้อมทดสอบสมบูรณ์แบบ เราได้ผลลัพธ์น่าอัศจรรย์ใจ เราบุกเบิกดินแดนใหม่ เพียงแต่ว่า...” “เข้าประเด็นได้แล้ว, ลีนุส” “เรื่องของเรื่องคือ ฟรานส์กับทนายความยื่นจดสิทธิบัตรในส่วน นวัตกรรมใหม่ของเทคโนโลยีนี้ นั่นเองที่มีอันต้องตกตะลึงตาค้าง วิศวกร รัสเซียที่ ทรูเกมส์ ออกแอ็ปใหม่กอ่ นหน้านี้ คัดค้านสิทธิบตั รของเรา เรือ่ งนี้ ไม่น่าจะเป็นเหตุบังเอิญ แต่ก็ไม่ถือว่าเป็นสาระส�ำคัญนัก สิทธิบัตรเป็นแค่ เสือกระดาษ เรื่องน่าสนใจอยู่ที่ว่า พวกมันรู้ได้ไงว่าเราค้นคิดวิจัยเรื่องใด อยู?่ ในเมือ่ เราทุกคนเทิดทูนฟรานส์เหมือนพระเจ้า ยอมพลีชวี ติ เพือ่ เขาได้ ความเป็นไปได้สายเดียว : เราโดนแฮ็ก แม้จะวางระบบป้องกันดีขนาดไหน ก็ตาม” 44
ดาวิด ลาเกอร์ครานต์ซ
“แล้วพวกคุณก็ไปติดต่อต�ำรวจลับและเนชั่นแนล ดีเฟนซ์ เรดิโอ เอสแตบลิชเมนต์?” “ไม่, ตอนแรกยังไม่ไปที่นั่น บัลเดอร์ไม่อยากคบหาสมาคมกับพวก ผูกเน็กไท ท�ำงานออฟฟิศเก้าถึงห้าโมงเย็น เขาโปรดปรานไอ้หน้าโง่ทเี่ กาะ ติดหน้าจอคอมตลอดทัง้ คืน ดังนัน้ เขาติดต่อไปยังแฮ็กเกอร์เพีย้ นทีเ่ ขาเคย พบที่ไหนสักแห่งมาก่อน เธอฟันธงทันทีว่าเราถูกแฮ็ก ใช่ว่าเธอน่าเลื่อมใส น่านับถือนะ ถ้าเป็นผม ผมไม่ยอมจ้างนาง อาจเป็นไปได้วา่ เธอแค่คยุ อวด คุยโต แต่บทสรุปของเธอ ไม่นานได้การยืนยันจาก NDRE *” “แต่ไม่มีใครรู้ว่าใครแฮ็กคุณ?” “ไร้ร่องรอย การพยายามแกะรอยแฮ็กเกอร์ บ่อยครั้งเสียเวลาเปล่า แต่คนที่เจาะระบบของเรา จะต้องเป็นมืออาชีพ เราเคยท�ำงานวางระบบ ไอทีมานักต่อนักแล้ว” “ถึงตอนนี้ คุณคิดสงสัยว่าบัลเดอร์จะสืบทราบเรือ่ งราวมากกว่านัน้ ?” “ชัด ไม่เช่นนัน้ เขาคงไม่กลัวขนาดนี้ ผมแน่ใจว่าเขาคงระแคะระคาย ได้กลิ่นตุๆ จาก โซลิฟอน” “ที่นั่นที่ท�ำงานของเขาไม่ใช่หรือ?” “นั่นใช่ แต่ก็พิลึกละ อย่างที่ผมบอกคุณก่อนหน้านี้ บัลเดอร์ไม่ยอม ให้บริษัทยักษ์ใหญ่มามัดตัวเขาไว้ ไม่มีใครดิ้นสู้ต่อต้านมากกว่าเขาอีกแล้ว คนเราต้องมีเสรี ไม่ตกเป็นทาสของอ�ำนาจพาณิชย์ แล้วไง? กางเกงหลุด กรอมข้อเท้า เทคโนโลยีโดนขโมย ในทันใด เขาอ้าแขนรับข้อเสนอจาก โซลิฟอน ในมวลหมูบ่ ริษทั อืน่ ๆ ไม่มใี ครเข้าใจเรือ่ งนัน้ ได้ เอาเหอะ, ข้อเสนอ เงินเดือนทะลุฟ้า ไร้ข้อจ�ำกัดให้เข้าไปนั่งท�ำงาน เรื่องพรรค์นั้น เช่นว่า * NDRE - National Defence Radio Establishment จากภาษาสวีเดน Försvarets radioanstalt - FRA หน่วยงานรัฐบาลสังกัดกระทรวงกลาโหม หน้าที่หลักจะเป็นข่าวกรอง สัญญาณ และสนับสนุนหน่วยงานรัฐบาลและรัฐวิสาหกิจในงานรักษาความปลอดภัยคอมพิวเตอร์ 45
พยัคฆ์สาวในใยแมงมุม
อยากท�ำนรกอะไรก็ได้ตามใจชอบ ขอให้ท�ำงานให้เรา ข้อเสนอแสนหวาน ความฝันสูงสุดของใครอีกหลายคน แต่ไม่ใช่สำ� หรับฟรานส์ บัลเดอร์ เขาได้ ข้อเสนอนับไม่ถ้วนจากกูเกิล แอปเปิล และอื่นๆ ท�ำไมเขาสนใจ โซลิฟอน ขึ้นมาในทันใด? เขาไม่ชี้แจงเรื่องนี้ เขาแค่ยอมรับการทุบตีแล้วหายตัวไป เท่าที่ได้ยินมา ระยะแรก บริษัทร่อแร่ แต่บัลเดอร์ยังพัฒนาเทคโนโลยี ของเราต่อไป เจ้าของบริษัท, นิโคลัส แกรนต์ เริ่มฝันหวานถึงรายได้เป็น พันล้าน ความตื่นเต้นฟู่ฟ่า แต่แล้วก็เกิดเรื่อง” “เกิดเรื่องที่คุณไม่มีส่วนรับรู้?” “นัน่ จริง เราขาดการติดต่อ บัลเดอร์นา่ จะตัดการติดต่อกับทุกผูท้ กุ คน แต่ผมเข้าใจได้มากพอว่าน่าจะเกิดเรื่องร้าย เขาเทศน์สั่งสอนเสมอเรื่อง ความเปิดเผย เรื่องปัญญาของฝูงชน ความส�ำคัญของการดึงความรู้จาก หลายหัวมาใช้งาน แนวคิดวิถีลีนุกซ์ แต่ที่ โซลิฟอน เขาเก็บทุกอย่างไว้เป็น ความลับ แม้แต่คนใกล้ชิดที่สุดก็ไม่ทราบ และแล้ว...ผ่างเลย...เขาแจ้งการ ลาออก เดินทางกลับบ้าน ขณะนี้ เขาซุกตัวอยูใ่ นบ้านในซอลต์เฮอบาเดน ไม่ยอมโผล่หัวออกมา ไม่ออกมาเดินเล่นในสวน ไม่สนใจแล้วว่าหน้าตา เนื้อตัวจะโทรมแค่ไหน” “เรื่องที่คุณมีอยู่, ลีนุส จะเป็นเรื่องของศาสตราจารย์ที่ตกอยู่ใต้ ความกดดัน ไม่สนใจเนื้อตัวหน้าตาตัวเอง แม้จะไม่ชัดนักว่าเพื่อนบ้านจะ มองเห็นหรือไม่ ถ้าเขาออกมาเดินเล่นในสวน?” “ใช่, แต่ผมคิดว่า...” “ฟังนะ, เรื่องนี้อาจเป็นข่าวน่าสนใจ พอรับได้ แต่แย่หน่อย ฉัน ไม่ใช่นกั ข่าวไอที และเหมือนทีใ่ ครบางคนเขียนข่าวไว้ในวันก่อน ฉันเป็นแค่ มนุษย์ถำ�้ ฉันแนะน�ำให้คณ ุ ไปติดต่อราวล์ ซิกวาดซอนที่ สเว็นสกา มอร์กอนโพสเต็น เขารู้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในโลกนี้” “ไม่, ไม่ ซิกวาดซอนกระจอก มือไม่ถึงเรื่องนี้” “ฉันคิดว่าคุณประเมินเขาต�่ำไปนะ” 46
ดาวิด ลาเกอร์ครานต์ซ
“ไม่เอาน่า อย่าเพิง่ ป๊อดซี เรือ่ งนีพ้ อจะกูช้ อื่ ของคุณให้กลับมายิง่ ใหญ่ อีกครั้ง, โบลมควิสต์” โบลมควิสต์วาดมือเบือ่ หน่ายไปทางแอมัวร์ เขาเช็ดโต๊ะอยูไ่ ม่หา่ งไปนัก “ฉันมอบค�ำแนะน�ำให้สักข้อนะ” โบลมควิสต์กล่าว “อะไร...? หือ, ได้เลย” “คราวหน้า ถ้าคุณจะขายข่าว อย่าได้บอกนักข่าวเชียวนะว่าข่าวนี้ จะโด่งดัง จะสร้างชื่อเสียงโด่งดังมากแค่ไหน เขาจะได้ผลดีอะไรบ้าง คุณ รู้ไหมว่ามีกี่คนแล้วที่มาเล่นเพลงนี้เป่าหูฉัน ‘ข่าวนี้จะเป็นข่าวชิ้นใหญ่ที่สุด ในอาชีพนักข่าวของคุณ ใหญ่กว่าวอเตอร์เกต!’ จะเป็นการดีกว่า, ลีนุส ถ้าคุณแจ้งเพียงแค่ข้อมูล” “ผมแค่อยาก...” “เออ, แท้จริงแล้ว คุณอยากอะไร?” “คุณควรไปคุยกับเขา ผมคิดว่าเขาคงชอบคุณ คุณเป็นคนประเภท เดียวกับเขา ไม่บอกผ่านไม่ต่อรองไม่ประนีประนอมใดๆ ทั้งนั้น” บรานเดลล์หน้าสลด คล้ายว่าสูญเสียความเชือ่ มัน่ ใจตนเองไปสิน้ แล้ว โบลมควิสต์อดสงสัยมิได้วา่ เขาปรามเด็กหนุม่ แรงเกินไปหรือไม่ โดยหลักการ แล้ว เขาจะคุยเป็นมิตร ให้กำ� ลังใจแหล่งข่าว ไม่วา่ จะพิลกึ พิลนั่ สักเพียงไหน ไม่ใช่เพราะว่าจะเป็นข่าวชัน้ ดี แต่เป็นเพราะเขาตระหนักแล้วว่าเขาอาจเป็น ฟางเส้นสุดท้ายของคนที่น�ำข่าวมาแจ้งให้ทราบ มีหลายคนที่เสาะหาเขา เพราะไม่เหลือใครอีกแล้วที่จะใส่ใจรับฟัง เขาเป็นความหวังสุดท้าย และ ไม่มีข้ออ้างใดๆ ที่จะถากถางเย้ยเยาะคนที่น�ำข่าวมาแจ้งให้ทราบ “ฟังนะ” โบลมควิสต์กล่าว “ฉันเหนื่อยมาทั้งวัน ไม่มีเจตนาจะ ประชดเย้ยเยาะ” “ไม่เป็นไรครับ” “รู้อะไรไหม?” โบลมควิสต์กล่าวต่อ “มีจุดหนึ่งที่น่าสนใจยิ่งส�ำหรับ ฉัน เรื่องที่คุณบอกว่ามีแฮ็กเกอร์สาวไปเยี่ยมเยือน” 47
พยัคฆ์สาวในใยแมงมุม
อโลนา คาซาเลส ไม่ตนื่ ตระหนกว้าวุน่ ใจง่ายนัก และแทบไม่มปี ญ ั หาใจลอย ไปจากเรื่องที่พูดคุยกัน เธออายุสี่สิบแปด ร่างสูง พูดจาขวานผ่าซาก เอวคอดนมโต ตาเรียวเล็กที่ท�ำให้คู่สนทนาอึดอัดใจ ดูคล้ายว่าเธอจะมอง ทะลุอ่านขาด ไม่มีความนอบน้อมเกรงกลัวผู้บังคับบัญชา เธอพร้อมจะ ช�ำแหละก่นด่าทุกคน แม้แต่อัยการสูงสุดก็ไม่เว้น หากกล้ายื่นหน้ามาใกล้ นีเ่ ป็นเหตุผลหนึง่ ทีเ่ อ็ด เดอะ เน็ดท�ำงานร่วมกับเธอได้อย่างราบรืน่ ทัง้ สอง ไม่สนใจให้ความส�ำคัญต่อยศหรือต�ำแหน่ง ในสายตามีเพียงความสามารถ แต่เธอหมดรูปเมื่อพูดคุยกับผู้อ�ำนวยการต�ำรวจลับสวีเดน สาเหตุ ไม่ได้เกิดจากเฮเลียนา คราฟต์ แม้แต่น้อยนิด เรื่องวายป่วงเกิดอยู่ข้างหลัง เธอ ในห้องท�ำงานเปิดโล่ง ทุกคนคุน้ กับการระเบิดอารมณ์ของเอ็ดแล้ว แต่ คราวนี้มีอะไรบางอย่างบอกเธอทันทีว่า เรื่องที่เกิดขึ้นเลวร้ายอย่างไม่เคย ปรากฏมาก่อน ดูคล้ายว่าเอ็ดนั่งอ้าปากค้างเป็นอัมพาตไปแล้ว ในขณะที่คาซาเลส ออกค�ำสั่งสับสนต่อลูกน้อง ผู้คนเดินไปห้อมล้อมรอบตัวเอ็ด ทุกคน ไม่มี ข้อยกเว้น ใบหน้าเผือดขาวหวาดกลัว แต่อาจเป็นเพราะเธอตกตะลึง เธอ ไม่ได้วางหู ไม่ได้บอกว่าจะโทรกลับมาในภายหลัง เธอปล่อยให้คราฟต์ โอนสายมาหากาเบรียลลา กราเน นักวิเคราะห์ข้อมูลสาวเจ้าเสน่ห์ที่เธอ พบและพยายามโอ้โลม ลวงไปล่อ ในวอชิงตัน แม้ว่าคาซาเลสจะไม่ประสบ ความส�ำเร็จถึงขั้นพากราเนขึ้นเตียงได้ แต่ก็ยังหลงเหลือความประทับใจ แสนหวานระหว่างกัน “ว่าไง, ที่รัก” คาซาเลสทักทาย “เป็นไงบ้าง?” “ไม่เลวค่ะ” กราเนตอบ “เราโดนพายุหนัก หากไม่นบั เรือ่ งนัน้ ทุก อย่างเป็นปกติค่ะ” “ฉันสุขใจในช่วงที่เราสองพบปะกันครั้งท้ายสุด” “จริงด้วย สุดวิเศษเลย ฉันเมาค้างตลอดวันถัดมา แต่ฉันไม่คิดว่า 48
ดาวิด ลาเกอร์ครานต์ซ
คุณจะโทรมาชวนออกเดตกระมัง?” “แย่หน่อยที่ไม่ใช่เรื่องนั้น ฉันโทรมาเพราะเราดักรับสัญญาณภัย คุกคามต่อนักวิทยาศาสตร์ชาวสวีเดน” “ใคร?” “เราใช้เวลานานโขสะสางข้อมูลนั้น ถึงขั้นตามแกะรอยว่าภัยคุกคาม มุ่งไปหาประเทศไหน ข้อมูลเข้ารหัส และใช้นามเรียกขานคลุมเครือ แต่ ก็มีข้อมูลบางชิ้นของปริศนาที่เราแกะ...หวา, ห่ะซี...” “มีอะไรหรือ?” “เดี๋ยว...!” จอคอมของคาซาเลสกะพริบวาบ แล้วดับด�ำมืด อาการเดียวกับทุก จอให้ห้องท�ำงาน เธอนิ่งไปอึดใจ สงสัยว่าจะท�ำอะไรได้ แต่เธอก็คุยต่อ อาจเป็นไฟดับ...แม้ว่าหลอดนีออนเหนือหัวจะยังติดอยู่ “ฉันยังอยู่ค่ะ” กราเนบอก “ขอบคุณมาก ขอโทษด้วย ทีน่ วี่ นุ่ วายโกลาหล ฉันพูดถึงไหนแล้ว?” “ข้อมูลบางชิ้นของปริศนา” “เออ, ใช่ เราจับสองบวกสอง เพราะจะต้องมีใคนบางคนเฟอะฟะ เลินเล่อ แม้พยายามจะท�ำตัวเป็นมืออาชีพ หรือใคร...” “คะ?” “อืม, ปากโป้ง บอกที่อยู่ หรืออะไรบางอย่าง ในงานนี้ จะเป็น...” คาซาเลสนิ่งเงียบไปอีกครั้ง ไม่มีใครอื่น นอกจากนาวาโท จอนนี อิงแกรม ทหารยศสูงใน NSA มีเส้นสายในท�ำเนียบขาว เขาเดินเข้ามาใน ห้องท�ำงาน อิงแกรมพยายามวางมาดเข้มเยือกเย็น ถึงขัน้ ยิงมุขส่งเรือ่ งโจ๊ก ทักทายคนที่อยู่มุมห้อง แต่ไม่อาจหลอกใครได้ ภายใต้ใบหน้าสีแทน (นับ ตั้งแต่อิงแกรมด�ำรงต�ำแหน่งหัวหน้าศูนย์เข้ารหัสบนเกาะโอวาฮู เขาจะ อาบแดดหน้าสีแทนตลอดทัง้ ปี) ทุกคนรับรูถ้ งึ ความกระวนกระวายกังวลใจ บัดนี้ เขาอยากได้ความสนใจจากทุกคน 49
พยัคฆ์สาวในใยแมงมุม
“เฮลโหล, ยังอยู่หรือเปล่าคะ?” กราเนส่งเสียงมาจากปลายสาย อีกฟากหนึ่งของโลก “เกรงว่าต้องวางหูแล้วนะ ฉันจะโทรกลับมาใหม่” คาซาเลสกล่าว ตัดการสื่อสาร ในลมหายใจเฮือกนี้ เธอเริ่มกังวลจริงจัง มีบางอย่างลอยฟ่องในอากาศรอบข้าง ความรู้สึกที่ว่ามีเรื่องเลวร้าย เกิดขึ้น อาจเป็นการโจมตีครั้งใหญ่ครั้งใหม่ของผู้ก่อการร้าย แต่อิงแกรมก็ ยังรักษามาดเยือกเย็นปลอบประโลมไว้ แม้จะมีเหงื่อเกาะบนริมฝีปากและ หน้าผาก เขากล่าวซ�้ำไม่นับครั้งว่า ไม่มีอะไรมาก เป็นไปได้แค่ไวรัสหลุด เข้ามาในระบบอินทราเน็ต แม้จะมีด่านป้องกันแน่นหนา “เพื่อความปลอดภัย เราชัตดาวน์เสิร์ฟเวอร์” เขาบอก ค�ำพูดที่พอ จะท�ำให้ทุกคนคลายใจได้ชั่วขณะ “ไม่เห็นแปลกอะไร” เสียงร�ำพึงดังขึ้น “ไวรัสไม่ใช่เรื่องใหญ่” แต่แล้วอิงแกรมกล่าวต่อด้วยข้อความคลุมเครือ ถึงขั้นที่คาซาเลส อดรนทนไม่ไหว ต้องตะโกนออกมา “บอกเรามาตามตรงว่าเกิดอะไรขึ้น!” “เรายังไม่รู้มากนัก แต่เป็นไปได้ว่าระบบของเราถูกแฮ็ก เราจะแจ้ง รายละเอียดให้ทราบเมื่อได้ข้อมูลครบถ้วนแล้ว” อิงแกรมกล่าว เค้าหน้า เป็นกังวล เสียงพึมพ�ำดังทั่วห้อง “พวกอิหร่านอีกแล้ว?” ใครบางคนเปรยขึ้นมา “เราคิดว่า...” อิงแกรมบอก เขาไปไม่ไกลกว่านี้ เอ็ด นีแดม คนที่ควรมายืนอยู่กลางวงในขณะนี้ ตั้งแต่แรก ให้ค�ำอธิบายว่าเกิดเรื่องใด เอ็ดขัดกลางประโยคผู้การ เขาลุก พรวดพราดขึน้ ยืน ร่างสูงใหญ่เหมือนหมีควาย ในอึดใจนัน้ ไม่มใี ครโต้แย้ง ว่าไม่น่ากลัว ไม่เหลืออีกแล้วเอ็ดคนนั่งคอตกหดหู่ บัดนี้ เขาระเบิดเพลิง โทสะออกมาเต็มรูปแบบ “ไม่” เสียงนั้นขู่ฟ่อ “แฮ็กเกอร์เจาะระบบของเรา ไอ้เชียซูเปอร์ 50
ดาวิด ลาเกอร์ครานต์ซ
แฮ็กเกอร์...ฉันจะตัดไข่มันทิ้ง” “แฮ็กเกอร์สาวไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้” บรานเดลล์กล่าว มือคล�ำคลึง เหยือกเบียร์ “นางอาจเป็นแค่ของเล่นเชิงสังคมของบัลเดอร์” “แต่ดูเหมือนว่าเธอมีฝีมือพอตัว” “หรือไม่ก็แค่โชคดี นางพูดไม่เป็นภาษา” “คุณพบเธอ?” “ช่าย, หลังจากที่บัลเดอร์เผ่นไปท�ำงานที่ซิลิกอนแวลลีย์” “นานแค่ไหนแล้ว?” “เกือบปี ผมย้ายคอมพิวเตอร์ของเราเข้าไปในอพาร์ตเมนต์ของผม บนถนนบรานทิงสกาตาน ชีวิตของผมไม่ได้สุขสมราบรื่นนัก ผมเป็นโสด ถังแตกเมาค้างและห้องพักของผมเหมือนนรก ผมเพิ่งคุยกับบัลเดอร์ทาง โทรศัพท์ เขาพล่ามสั่งสอนเหมือนพ่อแก่ชราน่าเบื่อ นี่เลย : อย่าได้ตัดสิน เธอจากหน้าตา รูปลักษณ์ภายนอกหลอกตา มาเลยทั้งชุด เขาสั่งสอนผม เฮ้ยเว้ย, ผมไม่ใช่ลูกเขยของเขานี่หว่า ผมไม่เคยสวมเสื้อนอกผูกเน็กไท ในชีวิตนี้ หากจะมีคนรู้ว่ามีคนประเภทไหนบ้างในชุมชนแฮ็กเกอร์ ผมรู้ เอาเหอะ, ผมนัง่ รอสาวคนนี้ คิดว่า อย่างน้อยทีส่ ดุ นางก็นา่ จะเคาะประตู ไม่เลย, นางเปิดประตู เดินเข้ามาในห้อง” “หน้าตาเธอเป็นไง?” “เห่ยโทรม...แต่ก็นะ คล้ายเซ็กซี่อยู่บ้าง แต่น่ากลัวอิบหาย!” “ลีนุส! ฉันไม่ได้ขอให้คุณให้คะแนนเธอ ฉันอยากรู้แค่ว่าเธอแต่งตัว ยังไง บังเอิญบอกชื่อตัวเองหรือเปล่า” “ผมไม่รวู้ า่ นางเป็นใคร” บรานเดลล์กล่าว “แม้จะจ�ำเธอได้ จากทีไ่ หน สักแห่ง ผมได้ความรู้สึกว่าน่าจะเป็นเรื่องร้าย เธอมีรอยสักเจาะหนังหน้า ห้อยห่วง ของพรรค์นั้น เหมือนพวกเฮฟวี่ร็อกเกอร์พวกโกธหรือพังค์ แต่ นางผอมเหมือนนรก” 51
พยัคฆ์สาวในใยแมงมุม
โบลมควิสต์ไม่รตู้ วั แต่มอื ยกบอกให้แอมัวร์น�ำกินเนสส์มาให้อกี คนละ เหยือก “เกิดอะไรขึ้น?” เขาถาม “ผมจะพูดอะไรได้? ผมเดาเอาว่าเราไม่จ�ำเป็นต้องเริ่มงานในทันที ผมเลยนั่งบนเตียง...ไม่มีที่อื่นให้นั่งอยู่แล้วในห้องนั้น เสนอแนะว่าดื่มอะไร สักแก้วก่อนดีไหม? คุณรูไ้ หมว่านางท�ำอะไร? นางไล่ผมออกจากห้อง นาง สั่งผมให้ออกจากบ้านตัวเอง เหมือนว่าเป็นเรื่องสุดแสนจะธรรมดาที่สุดใน โลก แหงอยู่แล้ว ผมปฏิเสธ ‘ฉันอยู่ที่นี่นะ’ ผมประท้วง นางบอกแค่ว่า ‘ไสหัวไปพ้น’ ผมไม่เห็นว่าจะมีทางเลือกเป็นอืน่ ผมออกจากทีน่ นั่ ตอนที่ ผมกลับมา นางนอนบนเตียงของผม สูบบุหรี่ หยามกันเกินไปแล้วใช่ไหม? ในมือนางถือหนังสือทฤษฎีสตริงหรืออะไรสักอย่าง ผมเหล่นาง เกิดอะไร รูไ้ หม? นางบอกว่าไม่เคยแม้แต่จะคิดจะมีเซ็กส์กบั ผม นิดเดียวก็ไม่ ‘นิดเดียว ก็ไม่’ นางบอก ผมไม่คดิ ว่านางเคยมองตาผมแม้แต่ครัง้ เดียว นางประกาศว่า ระบบคอมของผมมีโทรจัน, RAT นางจ�ำโครงสร้างของการเจาะระบบได้ ของแท้ดั้งเดิมในการเขียนโปรแกรม ‘แกล่อนจ้อนแล้ว’ นางบอก เดิน ออกจากห้อง” “โดยไม่มีค�ำอ�ำลา?” “ไม่มีค�ำอ�ำลาห่ะแม้แต่ค�ำเดียว” “พระเจ้า” “กล่าวโดยสัตย์จริง ผมคิดว่านางท�ำท่าอวดฉลาด แต่เจ้าหน้าที่จาก NDRE มาตรวจสอบในภายหลัง คนทีน่ า่ จะรอบรูเ้ รือ่ งการเจาะระบบ ชีช้ ดั ว่าไม่อาจสรุปชัดในทันที ไม่ว่าเขาจะสอบทานกี่รอบ ไม่มีสปายแวร์ใน เครื่อง แต่เขาเดา...ดีที่สุดที่ท�ำได้ เขาเดาว่าเครื่องของเราถูกแฮ็ก อ้อ, เจ้าหน้าที่โมลเดอ...สเตฟาน โมลเดอ” “สาวคนนั้นแนะน�ำตัวหรือเปล่า?” “ผมซักไซ้นะ นางหงุดหงิด บอกให้ผมเรียกนางว่า ปิบปี เห็นได้ชัด 52
ดาวิด ลาเกอร์ครานต์ซ
ว่าไม่ใช่ชื่อจริง แต่ก็...” “แต่ก็?” “ผมคิดว่าเหมาะกับนางมาก” “รูอ้ ะไรไหม?” โบลมควิสต์กล่าว “ฉันเกือบจะเดินกลับบ้านอยูแ่ ล้ว” “ใช่, ผมสังเกตเห็น” “แต่ทกุ อย่างเปลีย่ นไปอย่างใหญ่หลวง คุณบอกใช่ไหมว่าศาสตราจารย์ บัลเดอร์รู้จักแฮ็กเกอร์สาวคนนี้?” “ใช่ครับ” “เช่นนั้น ผมอยากคุยกับเขาโดยเร็วที่สุด” “เพราะหญิงนางนั้น?” “คล้ายว่าใช่” “โอเค, ดีเลย” บรานเดลล์ครุน่ คิด “แต่คณ ุ คงหารายละเอียดติดต่อ เขาได้ยาก เขาเก็บทุกอย่างเป็นความลับสุดขีด อย่างที่ผมบอกไว้ คุณมี ไอโฟนหรือเปล่า?” “มี” “เช่นนั้น ลืมไปได้เลย ฟรานส์มองว่าแอปเปิลอยู่ในสังกัดของ NSA ถ้าอยากจะคุยกับเขา คุณไปหาแบล็กโฟนหรือแอนดรอยด์ ดาวน์โหลด โปรแกรมเข้ารหัสพิเศษ ผมจะตามเรื่องจนกว่าเขาจะติดต่อคุณ คุณจะได้ นัดแนะไปพบกันในที่ปลอดภัย” “เยี่ยมมาก, ลีนุส ขอบคุณ”
53