ตัวอย่าง
พยัคฆ์สาว : โหมไฟสังหาร The Girl Who Played with Fire
Stieg Larsson เขียน นพดล เวชสวัสดิ์ แปล Reg Keeland แปลจากภาษาสวีเดนเป็นอังกฤษ
ส�ำนักพิมพ์ เอิร์นเนส พับลิชชิ่ง
บทน�ำ เธอนอนหงายบนเตียงแคบ ร่างผูกด้วยเชือกหนังตรึงติดกับโครงเหล็ก เชือกหนังพาดผ่านซี่โครง ข้อมือสองข้างแยกกันผูกติดข้างเตียง เธอยอมพ่ายไปนานแล้ว หลังพยายามดิ้นรนปลดปล่อยตัวเองให้ หลุดพ้นพันธนาการ เธอตืน่ แต่ปดิ เปลือกตา หากลืมตาขึน้ เธอจะได้เห็น ความมืด แสงเดียวจะเป็นเรียวแสงจางเหนือบานประตู รสชาติขมแปร่งปร่า ในปาก เธออยากแปรงฟันให้สะอาด เธอเงี่ยหูฟังเสียงฝีเท้า นั่นหมายความว่ามันเดินมาใกล้ เธอไม่ทราบ ว่าดึกดื่นแค่ไหน เพียงรับรู้ว่าดึกเกินเวลาที่มันจะมาเยือน การสั่นสะเทือน บนฟูกนอนท�ำให้เธอลืมตาเบิกโพลง ประหนึ่งว่ามีเครื่องจักรบางประเภท เดินเครื่องที่ไหนสักแห่งในอาคาร ผ่านไปไม่กี่วินาที เธอไม่แน่ใจอีกต่อไป แล้วว่าเธอคิดไปเองหรือไม่ เธอขีดบันทึกอีกวันในความคิด นี่เป็นวันที่สี่สิบสามของการจองจ�ำตรึงติดเตียง จมูกคัน เธอเอียงหน้าไปขยี้จมูกกับหมอน เหงื่อโซมท่วมร่าง ห้อง อบอ้าวไร้อากาศถ่ายเท ทั้งตัวมีเพียงชุดนอนพื้นๆ ติดร่าง ชุดม้วนมากอง ใต้แผ่นหลัง ถ้าเธอพลิกเอว พอจะใช้นิ้วหัวแม่มือนิ้วชี้ดึงชายเสื้อได้คราว ละสองสามเซนติเมตร อีกซีกร่างก็ท�ำเช่นเดียวกัน แต่เสื้อนอนยังกองอยู่ ใต้แผ่นหลัง ลอนฟูกจับกันเป็นก้อน การขังเดี่ยวตรึงร่างติดที่ขยาย สัมผัสละเอียดอ่อนที่ไม่เคยสังเกตเห็นมาก่อนให้ชัดยิ่งขึ้น เชือกหนังพาด 5
พยัคฆ์สาว : โหมไฟสังหาร
ผ่านหน้าอก หลวมพอจะเปลี่ยนท่าได้ จากนอนหงายมานอนตะแคง แต่ ท่านี้ไม่สบายตัวนัก เพราะเธอต้องบิดแขนข้างหนึ่งไปนอนทับไว้ ไม่นาน แขนข้างนั้นชาไร้ความรู้สึก ไม่รู้สึกหวาดหวั่นพรั่นกลัว เธอรู้สึกเพียงความเดือดดาลอัดแน่น คั่งในอก ในเวลาเดียวกัน การวาดภาพล่วงหน้าว่าจะเกิดเรื่องใดกวนใจเธอ ขนาดหนัก เธอรังเกียจการจนมุมช่วยตัวเองไม่ได้ แม้ว่าเธอจะเบี่ยงเบน ความคิดไปทางอื่น วาดภาพในใจเพื่อผ่านเวลาและพาความคิดให้หลุด จากสภาวการณ์ที่เป็นอยู่ ความกลัวยังหลั่งรินเข้ามา รุมเร้าห่อหุ้มเหมือน กลุม่ แก๊ส คุกคามพร้อมจะแทรกเข้ามาในรูขมุ ขน แพร่สารพิษซ่านไปทัว่ ร่าง เธอค้นพบวิธีทรงประสิทธิภาพ สะกดความกลัวด้วยการเลือกภาพฝัน แสนหวาน ฉากที่เธอได้รู้สึกถึงพละก�ำลังเต็มตัวทรงอ�ำนาจยิ่งเธอหลับตา ปลุกกลิ่นน�้ำมันคลุ้งในรูจมูก เขานั่งอยู่ในรถยนต์ ไขกระจกลง เธอวิ่งตรงไปยังรถคันนั้น สาด น�้ำมันเข้าไปทางช่องหน้าต่างและจุดไม้ขีดไฟ เพียงแค่อึดใจ ไฟลุกโพลง ร่างของเขาดิ้นพล่านด้วยความเจ็บปวด เธอได้ยินเสียงกรีดร้องด้วยความ สยดสยองและความเจ็บปวด เธอได้กลิ่นเนื้อไหม้ และกลิ่นเหม็นแสบจมูก ของพลาสติกและเบาะหนังที่เผาไหม้กลายเป็นถ่าน เธอน่าจะผล็อยหลับไปเพราะไม่ได้ยินเสียงเท้า แต่เธอตื่นเต็มตาเมื่อได้ยิน เสียงประตูเปิด แสงจ้าเต็มช่องประตูท�ำให้ตาพร่า มัน มาแล้ว มันร่างสูงใหญ่ เธอไม่รู้ว่าอายุมากแค่ไหน เส้นผมสีน�้ำตาลแดง ผม กระเซิง เคราแหลมหร็อมแหร็ม มันสวมแว่นตากรอบด�ำ กลิ่นน�้ำหอม หลังโกนหนวดโชยมา 6
สตีก ลาร์ซอน
เธอเกลียดกลิ่นของมัน มันหยุดยืนที่ปลายเตียง จ้องมองเธออยู่นาน เธอเกลียดความเงียบของมัน เธอมองเห็นเพียงโครงเงาด�ำบดบังแสงจากช่องประตู จากนัน้ มันพูด กับเธอ เสียงทุ้มหนัก ออกเสียงชัดเจน เน้นทุกค�ำ เธอเกลียดเสียงของมัน มันบอกว่าวันนี้เป็นวันเกิดของเธอ มันอยากจะมาอวยพรวันเกิด น�้ำเสียงไร้ความมุ่งร้าย ไม่เจือการเย้ยเยาะ น�้ำเสียงปกติเป็นธรรมชาติ เธอคิดว่ามันยิ้ม เธอเกลียดมัน มันเดินมาใกล้ เดินอ้อมไปหัวเตียง วางหลังมือเปียกชื้นบนหน้าผาก ของเธอ ปลายนิ้วไล้ลูบตีนผม ท่าร่างแสดงสัมผัสบ่งบอกความเป็นมิตร นั่นเป็นของขวัญวันเกิดของมันที่มอบให้เธอ เธอเกลียดสัมผัสจากปลายนิ้วของมัน เธอเห็นปากของมันขยับ เธอปิดเสียงของมันไม่ให้เข้าหู เธอไม่อยากฟัง ไม่ต้องการตอบ เธอได้ยินมันเพิ่มความดังของเสียง น�้ำเสียงเจือด้วยความ หงุดหงิดที่เธอไม่ตอบรับ มันกล่าวถึงการไว้เนื้อเชื่อใจกันและกัน พล่าม นานหลายนาที เสียงขาดหาย เธอปิดสายตาไม่รับรู้การเขม้นจ้องของมัน มันยักไหล่ ปลายนิ้วเลื่อนไปปรับเชือกหนัง ดึงเชือกหนังพาดข้ามหน้าอก ของเธอ รัดแน่นขึ้น ร่างนั้นโน้มข้ามตัวเธอ เธอบิดตัวปุบปับไปทางซ้าย พลิกตัวหนีให้ห่างจากตัวมัน ไกลที่สุด เท่าทีเ่ ชือกหนังจะยอมให้เคลือ่ นได้ เธองอเข่าเข้ามา เท้าดีดเตะเข้าไปทีห่ วั ของมัน เธอเล็งไปที่ลูกกระเดือก ปลายเท้าเตะเข้าใต้กราม แต่มันเตรียม พร้อมอยู่แล้ว เบือนหน้าหนี แรงเตะน้อยนิดเพียงแค่ปาดผ่าน เธอดีดเท้า เตะอีกครั้ง แต่มันถอยห่างพ้นรัศมีเท้าไปแล้ว 7
พยัคฆ์สาว : โหมไฟสังหาร
เธอปล่อยให้ท่อนขาตกลงบนฟูกนอนอีกครั้ง ผ้าปูที่นอนหล่นบนพื้น ชุดนอนของเธอถลกมากองบนหน้าท้อง มันยืนนิ่งอยู่นานไม่พูดไม่จา จากนั้น มันเดินไปปลายเตียง คว้า เชือกหนังมารัดข้อเท้า เธอพยายามดึงเท้างอเข้าหาตัว มันคว้าข้อเท้า ข้างหนึ่ง มืออีกข้างกดหัวเข่าเธอ เชือกหนังรัดข้อเท้าข้างนั้นติดข้างเตียง มันเดินอ้อมเตียงไปผูกเชือกหนังรัดเท้าอีกข้าง บัดนี้ เธอพลิกตัวไม่ได้อีกแล้ว มันหยิบผ้าปูที่นอนขึ้นจากพื้น สะบัดผ้าคลุมร่างเธอ มันเขม้นจ้อง นิ่งเงียบนานสองนาที เธอรู้สึกถึงความตื่นตัวของมันในความมืด แม้มันจะ ไม่แสดงให้เห็น มันแข็งโปนปูดเป่งอย่างไม่ต้องสงสัย เธอรู้ว่ามันจะยื่นมือ และสัมผัสเธอ แต่มันหมุนตัวเดินจากไป ดึงประตูงับปิดไล่หลัง เธอได้ยินเสียง กลอนประตูเลื่อนเข้าที่ ไม่จ�ำเป็นเลย เพราะเธอไม่มีทางดิ้นหลุดหนีลง จากเตียงนี้ได้ เธอนอนนิง่ อยูน่ านหลายนาที เหม่อมองเรียวแสงเหนือขอบประตู เธอ พยายามขยับตัว ลองดูว่าเชือกมัดผูกแน่นแค่ไหน เธอพอจะดึงเข่าขึ้นมา ได้บ้าง แต่เชือกหนังพาดข้ามร่างและข้อเท้าตึงเขม็งทันใด เธอผ่อนคลาย นอนนิ่ง ลืมตามองไม่เห็นอะไร เธอรอคอย จากนั้น เธอนึกถึงถังน�้ำมันและกล่องไม้ขีดไฟ เธอมองเห็นร่างของมันโชกด้วยน�้ำมัน เธอยังจดจ�ำสัมผัสของกล่อง ไม้ขีดไฟในมือ เธอเขย่า เสียงกราวของก้านไม้ขีด เธอดันเลื่อนเปิดกล่อง หยิบไม้ขดี ไฟออกมา เธอได้ยนิ เสียงมันพูดอะไรบางอย่าง แต่เธอปิดหูไม่รบั ฟังถ้อยค�ำของมัน เธอมองเห็นความรู้สึกในเค้าหน้าของมันเมื่อเธอง้างมือ ตวัดก้านไม้ขีดจุดไฟ เธอได้ยินเสียงขูดแกรกของหัวก�ำมะถัน เสียงกึกก้อง บาดหูเหมือนเสียงฟ้าผ่า เธอมองเห็นหัวไม้ขีดไฟลุกฟู่ 8
สตีก ลาร์ซอน
เธอยิ้มเหี้ยมเกรียม เติมความแกร่งในตัว วันเกิดปีนี้ เธออายุครบสิบสามปี
9
ภาคหนึ่ง สมการไม่สม�่ำเสมอ 16 – 20 ธันวาคม สมการทางคณิตศาสตร์จะจ�ำแนกตามตัวเลขยกก�ำลังสูงสุดของ ตัวแปรที่ไม่ทราบค่าในสมการนั้นๆ เช่น ถ้าตัวเลขยกก�ำลัง สูงสุดเป็นหนึง่ สมการนัน้ จะนิยามเป็นสมการระดับขัน้ หนึง่ ถ้า ตัวเลขยกก�ำลังเป็นสอง สมการนั้นก็จะนิยามเป็นสมการระดับ ขั้นสอง เป็นเช่นนี้ไปเรื่อยๆ สมการที่ระดับขั้นมากกว่าหนึ่ง สามารถมีคา่ ของตัวแปรทีไ่ ม่ทราบค่าได้มากกว่าหนึง่ ค่านีเ้ รียก ว่ารากของสมการ ตัวอย่างเช่น สมการระดับขั้นหนึ่ง (สมการเชิงเส้น) 3x – 9 = 0 (มีรากของสมการคือ x = 3)
บทที่ 1 วันพฤหัสบดี, 16 ธันวาคม – วันศุกร์, 17 ธันวาคม ลิซเบ็ธ ซาลันเดอร์ดงึ แว่นกันแดดลงมาทีป่ ลายจมูก หยีตามองผ่านปีกกว้าง ของหมวกกันแดด เธอเห็นหญิงจากห้อง 32 เดินออกจากประตูด้านข้าง ของโรงแรม เดินตรงไปยังเก้าอีย้ าวสีขาวเขียวข้างสระว่ายน�ำ้ ตาต�ำ่ มองพืน้ ก้าวเดินไม่ใคร่มั่นคงนัก ซาลันเดอร์มองเห็นหญิงผูน้ จี้ ากระยะห่าง อายุนา่ จะราวสามสิบห้า แต่ เค้าหน้าอาจเป็นได้ตั้งแต่ยี่สิบห้าจนถึงห้าสิบ ผมสีน�้ำตาลประบ่า วงหน้า รูปไข่ ทรวดทรงเหมือนหลุดออกจากแคตตาล็อกชุดชั้นใน สวมบิกินีสีดำ� รองเท้าสาน แว่นกันแดดฉาบสีมว่ ง ส�ำเนียงพูดเหมือนคนใต้อเมริกนั เธอ ปลดหมวกกันแดดสีเหลืองวางข้างเก้าอีย้ าว ยกมือให้สญ ั ญาณบาร์เทนเดอร์ ที่บาร์เหล้าเอลลา คาร์ไมเคิล ซาลันเดอร์วางหนังสือลงบนตัก ยกกาแฟเย็นขึน้ จิบก่อนมือจะควานไป หาซองบุหรี่ ใบหน้าเธอยังมองทิศเดิม แต่ลานสายตาเบือนไปหาเส้นขอบฟ้า เธอเห็นทะเลแคริบเบียนผ่านหย่อมต้นมะพร้าวและพุ่มโรโดเดนดรอน ด้านหน้าของโรงแรม เรือยอช์ตแล่นบ่ายหน้าขึ้นเหนือตรงไปหาเซนต์ลูเชีย หรือโดมินิกา ไกลออกไป เธอมองเห็นเค้าเงาเรือสินค้ามุ่งหน้าลงใต้ไปทาง เกียนา ลมอ่อนพอจะท�ำให้ความร้อนยามเช้าพอทนทานได้ แต่เธอรู้สึกว่า เม็ดเหงือ่ หยาดลงหาคิว้ ซาลันเดอร์ไม่คดิ จะอาบแดด เธอใช้ชวี ติ ช่วงกลางวัน 13
พยัคฆ์สาว : โหมไฟสังหาร
อยู่ในร่มมาเกือบตลอดเวลา แม้ในขณะนี้ เธอนั่งใต้เงาผ้าใบบังแดดที่ ลานระเบียงริมสระน�้ำ แต่ผิวก็ยังไหม้เกรียมสีน�้ำตาลเหมือนลูกนัต เธอ สวมกางเกงขาสั้นสีกากีกับเสื้อเกาะอกสีด�ำ เธอฟั ง เสี ย งเพลงพิ ลึ ก จากกลองโลหะแว่ ว ออกมาจากล� ำ โพงของ บาร์เหล้า เธอแยกแยะความแตกต่างระหว่างสเวน-อิงวาร์สกับนิก เคฟ ไม่ได้ แต่กลองโลหะน่าทึ่ง เหลือเชื่อเหลือเกินที่จะตัดถังน�้ำมันมาท�ำเป็น กลอง และที่เหลือเชื่อกว่านั้น ถังน�้ำมันร่ายท�ำนองเพลงไม่เหมือนสิ่งใดใน โลกนี้ เธอคิดว่าเพลงกลองโลหะเหมือนมนต์วิเศษเสกเป่า เธอหงุดหงิดขึ้นมากะทันหัน เงยหน้ามองหญิงคนนั้นอีกครั้ง บริกร เพิ่งน�ำเครื่องดื่มสีส้มไปวางให้ ไม่ใช่ปัญหาของลิซเบ็ธ ซาลันเดอร์ แต่เธอไม่เข้าใจ ท�ำไมผู้หญิง คนนั้นยังอยู่ สี่คืน นับตั้งแต่สามีภรรยาคู่นี้เดินทางมาถึง ซาลันเดอร์ ฟังความสยองเก็บเสียง ดังแว่วออกจากห้องข้างเคียง เธอได้ยินเสียง ร้องไห้กระซิกเบาๆ เสียงขู่ตะคอก และเสียงที่ฟังไม่ผิดไปได้ เสียงฝ่ามือ ตบฉาด ฝ่ายชายเป็นผู้ตบ ซาลันเดอร์เดาเอาว่าน่าจะเป็นสามี ชายคน นั้นผมด�ำเหยียดตรงหวีแสกกลางเหมือนคนโบราณ และดูเหมือนว่าจะ เดินทางมาเกรเนดาเพื่อติดต่อธุรกิจ ธุรกิจประเภทใด ซาลันเดอร์ไม่อาจ คาดเดาได้ แต่ทกุ เช้า เขาจะโผล่มาให้เห็นพร้อมกับกระเป๋าเอกสาร สวมสูท ผูกเนกไท ดื่มกาแฟในบาร์โรงแรมก่อนจะออกไปเรียกแท็กซี่ เขาจะกลับเข้าโรงแรมในตอนบ่าย ว่ายน�ำ้ และนัง่ คุยกับภรรยาริมสระ กินอาหารเย็นด้วยกัน ภาพแห่งความสงบผูกพันรักใคร่ ภรรยาดื่มมากไป หน่อย แต่ไม่ออกอาการมึนเมาให้เห็นชัด แต่ละคืน การทะเลาะมีปากเสียงกันจะเริ่มต้นในยามที่ซาลันเดอร์ เข้านอนพร้อมกับหนังสือปริศนาคณิตศาสตร์ล�้ำลึก เสียงไม่ตึงตังเป็นการ ทะเลาะวิวาทเต็มรูปแบบ เท่าที่ซาลันเดอร์ได้ยินผ่านผนังห้อง เป็นเพียง การกล่าวหาซ�ำ้ ซากน่าร�ำคาญฝ่ายเดียว คืนก่อน ซาลันเดอร์ไม่อาจทานทน 14
สตีก ลาร์ซอน
ความอยากรู้อยากเห็นได้อีกแล้ว ออกไปนั่งที่ระเบียงห้อง ฟังเสียงสามี ภรรยาคู่นั้นผ่านประตูระเบียงที่เปิดอ้า เขาจะเดินกลับไปกลับมาในห้อง นานกว่าชั่วโมง พล่ามบ่นว่าตัวเองชั่วช้าสารเลว ไม่ควรค่าเป็นคู่ครองของ เธอ ก่นด่าตัวเองว่าไอ้เลว ซ�้ำแล้วซ�้ำเล่า เธอคงมองเขาว่าเป็นไอ้เลว ไม่, เธอตอบ ไม่ได้มองเช่นนั้น เธอพยายามปลอบโยนสามี เขาขึ้นเสียง ตวาดเธอ จับร่างเธอเขย่า ในท้ายที่สุด เธอให้ค�ำตอบที่เขาอยากได้ยิน ...ถูกต้อง คุณมันไอ้เลว นั่นเอง เป็นสัญญาณให้เขาเริ่มลงมือ เขาด่า เธอว่าเป็นอีตวั ค�ำกล่าวหาทีซ่ าลันเดอร์ถอื ว่าเป็นสัญญาณประกาศสงคราม หากเสียงนั้นเข้าหู มุ่งโจมตีเธอ แต่ไม่ได้เป็นเช่นนั้น ซาลันเดอร์คิดอยู่ นานว่าควรจะลงมือหรือไม่ แม้ว่าจะเป็นปัญหาของชาวบ้าน ซาลันเดอร์ฟังด้วยความประหลาดใจ เสียงด่าข้างเดียวจบลงด้วย เสียงตบหน้า เธอแทบจะลุกพรวดพราด เปิดประตูห้อง เดินไปตาม ช่องทางเดิน ถีบประตูห้องติดกัน แต่ทุกอย่างจบลงด้วยความเงียบ ขณะนี้ เธอเงยหน้ามองหญิงริมสระน�ำ้ มองเห็นรอยช�ำ้ บนไหล่ และ รอยถลอกที่เอว ไม่มีบาดแผลอื่น หลายเดือนก่อนหน้านั้น ซาลันเดอร์อ่านบทความในนิตยสาร ป็อปปูลาร์ ไซเอนซ์ ใครสักคนวางทิง้ ไว้ทที่ า่ อากาศยานนานาชาติเลโอนาร์โด ดา วินชี ในกรุงโรม เธอเริ่มสนใจดาราศาสตร์ทรงกลม ตัดสินใจได้ เธอมุ่งตรงไป ยังร้านหนังสือมหาวิทยาลัย หาซื้อหนังสือวิชานี้มาอ่าน อย่างไรก็ตาม หากอยากท� ำ ความเข้ า ใจดาราศาสตร์ ท รงกลม เธอต้ อ งไขปริ ศ นา คณิตศาสตร์ลำ�้ ลึกให้กระจ่างเสียก่อน ดังนัน้ ช่วงหลายเดือนทีผ่ า่ นมา เธอ แวะเวียนไปยังร้านหนังสือมหาวิทยาลัยอืน่ ๆ หอบหนังสืออีกตัง้ ใหญ่มาอ่าน การศึกษาหาความรูข้ องเธอไร้ระบบ ไม่มเี ป้าหมาย จนกระทัง่ เธอแวะ ไปเยือนร้านหนังสือมหาวิทยาลัยในไมอามี หยิบหนังสือ ดิเมนชันส์ อิน แมตเธแมติกส์ ของดร. แอล. ซี. พาร์โนลต์ (ส�ำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยฮาร์เวิรด์ , 15
พยัคฆ์สาว : โหมไฟสังหาร
1999) นั่นเป็นจุดเริ่มต้นก่อนเธอจะเดินทางลงใต้มายังฟลอริดาคีย์ส ออก เดินทางจากเกาะนี้ไปเกาะโน้นในทะเลแคริบเบียน เธออยู่บนเกาะกวาเดอลูป (สองคืนในที่พักรังหนู) โดมินิกา (สุข ผ่อนคลายห้าคืน) บาร์เบโดส (หนึง่ คืนในโรงแรมอเมริกนั ดูเหมือนว่าทีน่ นั่ ไม่อยากต้อนรับเธอ) และเซนต์ลูเซีย (เก้าคืน) เธออยากอยู่ที่นั่นนาน กว่านั้นถ้าไม่ได้ประกาศตัวเป็นศัตรูกับอันธพาลหนุ่มผู้สิงอยู่ในบาร์ของ โรงแรมซอยเล็กของเธอ ท้ายที่สุด เธอสิ้นความอดทนข่มกลั้น แพ่นหัว ไอ้หมอนั่นด้วยก้อนอิฐ เช็กเอาต์จากโรงแรม นั่งแพขนานยนต์มายังเซนต์ จอร์เจส เมืองหลวงของเกรเนดา ประเทศที่เธอไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อน จนกระทั่งเธอซื้อตั๋วลงเรือ เธอขึ้นฝั่งเกรเนดากลางสายฝนเขตศูนย์สูตรเวลาสิบโมงเช้าวันหนึ่ง ในเดือนพฤศจิกายน นิตยสาร แคริบเบียน ทราเวลเลอร์ ให้ข้อมูลว่า เกรเนดาสร้างชื่อในฐานะเกาะเครื่องเทศ หนึ่งในสามของประเทศผู้ส่งออก ลูกจันทน์เทศรายใหญ่ของโลก เกาะนี้มีประชากร 120,000 คน แต่คน เกรเนดาอีก 200,000 คนอาศัยอยูใ่ นสหรัฐฯ แคนาดาและอังกฤษ ซึง่ เป็น ข้อบ่งชี้ตลาดแรงงานในบ้านเกิด ภูมิประเทศของเกาะเป็นเนินเขา รอบ ภูเขาไฟสงบชื่อว่า กรองด์ เอตัง เกรเนดาเคยเป็นหนึ่งในเกาะเล็กเกาะน้อยอาณานิคมอังกฤษ ใน ปี 1795 จูเลียน เฟดอน กสิกรผิวสี ลูกครึ่งฝรั่งเศส ก่อการกระด้าง กระเดื่อง ได้แรงบันดาลใจจากการปฏิวัติในฝรั่งเศส อังกฤษส่งทหารมา ปราบขบถ ยิงทิ้ง แขวนคอ และฆ่าฟันขบถได้จ�ำนวนหนึ่ง จุดที่ท�ำให้ เจ้าอาณานิคมสะเทือนจะเป็นพวกผิวขาวยากไร้ เข้าร่วมกองก�ำลังขบถ โดยไม่มกี ารแบ่งแยกผิว ขบถถูกปราบ แต่ทหารอังกฤษจับตัวเฟดอนไม่ได้ เขาหายตัวไปในเทือกเขากรองด์ เอตัง กลายเป็นต�ำนานเล่าขานเหมือน รอบินฮู้ด ราวสองร้อยปีให้หลัง ในปี 1979 ทนายความชื่อ มัวริซ บิชอป 16
สตีก ลาร์ซอน
ก่อการปฏิวัติครั้งใหม่ เชื่อกันว่าได้แรงบันดาลใจจากผู้นำ� จอมเผด็จการ คอมมิวนิสต์ในคิวบาและนิคารากัว แต่ซาลันเดอร์ได้ข้อมูลแง่มุมอื่นจาก ฟิลปิ แคมป์เบลล์ ครูบรรณารักษ์และนักเทศน์แบปติสต์ เจ้าของเกสต์เฮาส์ ทีเ่ ธอไปพักอาศัยสองสามวัน แท้จริงแล้ว บิชอปเป็นผูน้ �ำประชาชนโค่นล้ม จอมเผด็จการเสียสติ ผู้หมกมุ่นฝังใจกับการไล่ล่าจานบินจากต่างดาว เจียดงบประมาณน้อยนิดของประเทศเพื่อการณ์นี้ บิชอปสถาปนาระบอบ ประชาธิปไตยเชิงเศรษฐกิจ และออกกฎหมายฉบับแรกให้ความเสมอภาค ทางเพศ ในปี 1983 เขาถูกลอบสังหาร เหตุการณ์ที่เกิดตามมาจะเป็นการสังหารหมู่คนกว่าร้อยคน รวมทั้ง รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกิจการ สตรี และประธานสหภาพแรงงานอาวุโส สหรัฐอเมริกาส่งกองก�ำลังเข้ามา รุกรานเกรเนดา ล้มล้างรัฐบาลรัฐประหาร และคืนประชาธิปไตยให้คน เกรเนดาอีกครั้ง ความหมายในสายตาของคนเกรเนดา อัตราการว่างงาน เพิ่มจาก 6 เปอร์เซ็นต์เป็น 50 เปอร์เซ็นต์ การค้าโคเคนหวนกลับมาอีก ครั้ง กลายเป็นสินค้าส่งออก แหล่งรายได้หลักของประเทศ แคมป์เบลล์ ส่ายหน้าไปมาด้วยความท้อแท้เมื่ออ่านค�ำบรรยายในหนังสือน�ำเที่ยวของ ซาลันเดอร์ เขาให้ค�ำแนะน�ำว่าคนประเภทไหน และย่านไหนที่ไม่ควร เฉียดกรายไปใกล้หลังย�่ำเย็น แน่นอนอยูแ่ ล้ว ค�ำแนะน�ำประเภทนี้ ซาลันเดอร์ไม่ใส่ใจรับฟัง แต่เธอก็ หลีกพ้นการคบหาอาชญากรในเกรเนดาไปได้ จากการตกหลุมรักชายหาด กรองด์ อันเซ ทางใต้ของเซนต์จอร์เจส ชายหาดยาวหลายไมล์ที่แทบไม่มี ผูค้ น ทีน่ นั่ เธอเดินได้นานหลายชัว่ โมง โดยไม่ตอ้ งคุยกับใครหรือแม้แต่พบ หน้ามนุษย์สกั คน เธอย้ายไปพักโรงแรมเดอะ คียส์ หนึง่ ในโรงแรมอเมริกนั ไม่ กีแ่ ห่งทีก่ รองด์ อันเซ พักอยูท่ นี่ นี่ านเจ็ดสัปดาห์ ไม่ได้ท�ำอะไรนอกจากเดิน บนชายหาด และกินผลไม้พนื้ เมืองทีเ่ รียกว่าชิน-อัป รสชาติหวานอมเปรีย้ ว เหมือนกูซเบอร์รีของสวีเดน เธอโปรดผลไม้ชนิดนี้ 17
พยัคฆ์สาว : โหมไฟสังหาร
ช่วงนอกฤดูท่องเที่ยว ห้องพักของโรงแรมมีแขกเพียงหนึ่งในสาม ปัญหาเดียวทีก่ อ่ กวนสุขสันติเงียบสงบและการศึกษาเจาะลึกวิชาคณิตศาสตร์ ของเธอ จะเป็นความสยดสยองของการตบตีในห้องข้างเคียง มิเกล โบลมควิสต์กดออดประตูอพาร์ตเมนต์ของซาลันเดอร์ทลี่ นุ ดากาตาน เขาไม่คิดว่าเธอจะเปิดประตูออกมา แต่ก็กลายเป็นนิสัยไปแล้วที่จะแวะมา เยือนอพาร์ตเมนต์ของเธอทุกสัปดาห์ เผือ่ จะได้เห็นความเปลีย่ นแปลง เขา ดันฝาช่องจดหมาย มองเห็นแต่เพียงจดหมายขยะกองบนพื้นเหมือนเคย ดึกโข มืดเกินกว่าจะบอกได้ว่ากองจดหมายพูนสูงกว่าเดิมหรือไม่ เขายืนบนชานพักอีกอึดใจใหญ่ ก่อนจะหมุนตัวเดินจากไปด้วยความ วุน่ วายใจ เขาไม่เร่งร้อนย้อนกลับมาอพาร์ตเมนต์ของเขาทีเ่ บลล์มนั ส์กาตาน ตั้งกาแฟก่อนกวาดสายตาผ่านหนังสือพิมพ์กรอบเย็น รอเวลารายการข่าว ทีวีภาคดึก แรปพอร์ต เขาซึมเศร้าร�ำคาญใจที่ไม่รู้ว่าซาลันเดอร์อยู่ที่ไหน รู้สึกไม่สบายใจ และสงสัย น่าจะเป็นครั้งที่พันแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น เขาเชิญซาลันเดอร์ไปกระท่อมกลางป่าในซานด์ฮัมน์ในช่วงวันหยุด คริสต์มาส ทั้งสองเดินป่ายาวไกล พูดคุยกันเรื่องผลกระทบจากเรื่อง พิลกึ พิลนั่ ทีเ่ ผชิญมาด้วยกันในปีทผี่ า่ นมา สิง่ ทีโ่ บลมควิสต์รสู้ กึ ว่าเป็นวิกฤต วัยกลางคน เมือ่ ต้องเข้าคุกสองเดือนจากโทษหมิน่ ประมาทเวนเนอร์สโตรม อาชี พ นั ก ข่ า วจบสิ้ น เขาลาออกจากต� ำ แหน่ ง บรรณาธิ ก ารนิ ต ยสาร มิลเลนเนียม ในสภาพที่แทบจะเรียกได้ว่าที่นั่นไม่มีใครต้องการเขาอีกแล้ว แต่ ณ จุดนัน้ สภาวการณ์เปลีย่ นไป การได้รบั อนุมตั ใิ ห้เขียนชีวประวัตขิ อง นักอุตสาหกรรม, เฮนริก วางเงอร์ เขามองว่าเป็นการบ�ำบัดรักษาจิตใจ สุดพิลกึ ทีม่ คี า่ จ้างอย่างงาม งานเขียนสุดสามัญกลายเป็นการตามล่าฆาตกร ต่อเนื่อง ในช่วงล่าตัวฆาตกร เขาพบซาลันเดอร์ โบลมควิสต์ไม่รู้ตัวว่ายกมือ แตะแผลเป็นซีดจางจากบ่วงรัดคอ ทิ้งรอยไว้ใต้ใบหูข้างซ้าย ซาลันเดอร์ 18
สตีก ลาร์ซอน
ไม่เพียงช่วยเหลืองานของเขา แกะรอยฆาตกรต่อเนื่อง...เธอถึงขั้นช่วยชีวิต เขาไว้ ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เธอท�ำให้เขาอัศจรรย์ใจยิ่ง...เธอมีความทรงจ�ำแบบ กล้องถ่ายรูป ทักษะคอมพิวเตอร์ชั้นเซียน มิเกลมองตัวเองว่าแทบอ่าน ไม่ออกเขียนไม่ได้เชิงคอมพิวเตอร์ แต่ซาลันเดอร์เล่นกับคอมพิวเตอร์ ประหนึ่งว่าเซ็นสัญญากับปิศาจมาแล้ว เขาตระหนักในเวลาต่อมาว่าเธอ เป็นแฮ็กเกอร์ระดับโลก และในชุมชนนานาชาติที่อุทิศทุ่มเทเพื่อต้าน อาชญากรรมคอมพิวเตอร์ เธอไม่เพียงเป็นนักรบต่อกรกับอาชญากร แต่ ถึงขั้นเป็นต�ำนานลือเลื่อง เธอเป็นที่รู้จักในโลกออนไลน์ในชื่อ Waspวอสป์/ตัวต่อ ฝีมือสุดพิเศษในการท่องเข้าไปในคอมพิวเตอร์ของคนอื่นนี่เองที่เธอ มอบข้อมูลเบื้องลึกของเวนเนอร์สโตรมให้เขา หลักฐานยืนยันดิ้นไม่หลุด แปลงความอับอายขายหน้าในงานอาชีพของเขาให้กลายเป็น ‘เครือข่าย เวนเนอร์สโตรม’ สกู๊ปฉบับเดียวที่ท�ำให้ต�ำรวจสากลมีงานล้นมือข้ามปี สืบสวนอาชญากรรมการเงินที่ยังไม่อาจปิดคดีได้ เวลาล่วงผ่านมานานแล้ว โบลมควิสต์ยังได้รับเชิญไปออกรายการทอล์กโชว์ทางทีวี ในช่วงเวลานัน้ หนึง่ ปีทผี่ า่ นมา เขามองแค่วา่ สกูป๊ นัน้ ให้ความอิม่ เอมใจ ใหญ่หลวง ทั้งในแง่การล้างแค้นและการฟื้นฟูบ�ำบัดจิตใจ แต่เมื่อความ อิ่มเอมใจซาลง ไม่กี่สัปดาห์ถัดมา เขาเบื่อเขาเอียนไปกับค�ำถามซ�้ำซาก จากนักข่าวและต�ำรวจเศรษฐกิจ ผมเสียใจ ผมไม่อาจเปิดเผยแหล่งข่าวได้ เมื่อนักข่าวภาษาอังกฤษจากหนังสือพิมพ์ อาเซอร์ไบจาน ไทม์ส บินมายัง สตอกโฮล์มเพื่อมาถามค�ำถามนี้ นั่นเป็นฟางเส้นสุดท้าย โบลมควิสต์ ลดการให้สมั ภาษณ์ให้เหลือน้อยทีส่ ดุ เมือ่ หลายเดือนทีผ่ า่ นมา เขายอมไป ออกรายการเดียว เมือ่ นักข่าวหญิงจาก TV4 กล่อมจนเขาใจอ่อน เรือ่ งนัน้ เกิดขึ้นได้เมื่อการสืบสวนคืบหน้าไปยังระดับที่สูงอีกขั้น การร่วมมือของโบลมควิสต์กับนักข่าวสาวจาก TV4 เปิดออกสู่อีก 19
พยัคฆ์สาว : โหมไฟสังหาร
มิติหนึ่ง เธอเป็นนักข่าวคนแรกที่พร้อมจะกระโจนลงไปคุ้ยข้อมูลเบื้องลึก หากไม่มรี ายการของเธอในคืนนัน้ แพร่ภาพพร้อมกับนิตยสาร มิลเลนเนียม วางแผง ก็คงไม่ฮือฮาได้ถึงระดับนั้น เขาทราบในภายหลังว่าเธอต้องทุ่มเท ทุกอย่าง ทั้งหยิกทั้งข่วน เพื่อให้บรรณาธิการแพร่ภาพรายการ ดูเหมือน ว่าทุกคนจะเห็นพ้องต้องกัน ต่อต้าน ‘ตัวตลก’ จาก มิลเลนเนียม จนถึง นาทีสุดท้ายก่อนแพร่ภาพออกอากาศ แทบจะคาดได้ว่าโทรทัศน์ช่องนั้น ต้องระดมนักกฎหมายทั้งกองทัพมาช่วยกันพิจารณาว่าสมควรแพร่ภาพ หรือไม่ ผู้บริหารระดับสูงหลายคนไม่เห็นพ้อง บอกว่าหากดึงดันแพร่ภาพ แล้วเธอเป็นฝ่ายผิด อาชีพการงานของเธอสิ้นสุดลงแน่นอน แต่เธอยืนยัน ความคิดของตน และรายการทีวีคืนนั้นกลายเป็นข่าวเด็ดประจ�ำปี นักข่าวสาวผู้นั้นสืบเสาะหาข้อมูลด้วยตัวเองในสัปดาห์แรก เธอเป็น นักข่าวทีวีเพียงคนเดียวที่ค้นคว้าหาข้อมูลก่อนรายงานข่าว แต่เวลาผ่าน มาถึงช่วงก่อนคริสต์มาส โบลมควิสต์สังเกตเห็นว่าแง่มุมใหม่โอนไปให้ นักข่าวชายท�ำแทน เมื่อถึงปีใหม่ โบลมควิสต์ทราบข่าวว่าเธอโดนถอง ออกให้พน้ ทาง โดยยกข้ออ้างว่าข่าวส�ำคัญระดับนีค้ วรมอบให้ผสู้ อื่ ข่าวสาย การเงินทีม่ ปี ระสบการณ์เป็นผูร้ บั ผิดชอบ มิใช่เด็กสาวบ้านนอกจากโกตลันด์ หรือแบร์กสลาเก็น หรือนรกทีไ่ หนทีเ่ ป็นบ้านเกิดของเธอ คราวถัดไปที่ TV4 ขอสัมภาษณ์ โบลมควิสต์แจ้งให้ทราบอย่างไม่ออ้ มค้อมว่า จะคุยกับ ‘เธอ’ เพียงคนเดียว วันแห่งความขัดข้องใจผ่านไปอย่างเงียบงัน นานหลายวัน ก่อนไอ้ถึกใน TV4 จะยอมล่าถอย ความกระตือรือร้นต่อ ‘เครือข่ายเวนเนอร์สโตรม’ ลดน้อยถอยลง พร้อมกับการหายตัวของซาลันเดอร์ไปจากชีวิตของเขา เขายังไม่เข้าใจว่า เกิดอะไรขึ้น ทั้งสองพบหน้ากันครั้งท้ายสุด สองวันก่อนวันคริสต์มาส เขาไม่ได้ พบเธออีกตลอดสัปดาห์นั้น หนึ่งวันก่อนวันสิ้นปี เขาโทรศัพท์ไปหา แต่ ไม่มีเสียงตอบ 20
สตีก ลาร์ซอน
วันสิ้นปี เขาแวะไปที่อพาร์ตเมนต์ของเธอสองครั้ง กดออดประตู คราวแรก ไฟในห้องยังเปิดอยู่ แต่เธอไม่มาเปิดประตู คราวที่สอง ไม่มี แสงไฟ ในวันปีใหม่ เขาพยายามโทรศัพท์หาเธออีกครั้ง แต่ยังไม่ได้การ ตอบรับ เขาได้ข้อมูลจากองค์การโทรศัพท์เพียงว่าไม่อาจติดต่อผู้เช่าสาย รายนั้นได้ หลายวันถัดมา เขาพบเธอสองครั้ง ในเมื่อไม่มีการตอบรับโทรศัพท์ เขาไปที่อพาร์ตเมนต์ของเธอช่วงต้นเดือนมกราคม นั่งรอเธอที่ขั้นบันได เขาถือหนังสือติดมือไปด้วย นั่งรอหัวดื้ออยู่นานสี่ชั่วโมงก่อนที่เธอจะเดิน เข้าประตูหน้ามา ก่อนห้าทุ่มของคืนนั้น เธอหอบกล่องกระดาษสีนำ�้ ตาล หยุดเท้าเมื่อมองเห็นเขา “เฮลโหล, ลิซเบ็ธ” เขาส่งเสียงทักทาย ปิดหนังสือ เธอมองเขาด้วยสายตาไร้ความรู้สึก ไม่มีไออุ่น ไม่มีแม้ความสัมพันธ์ ฉันเพื่อนในประกายตานั้น จากนั้น เธอเดินผ่านร่างเขา เสียบกุญแจ ไขประตู “ไม่ชวนผมดื่มกาแฟสักถ้วยหรือ?” เธอหันมาหา บอกด้วยเสียงทุ้มต�่ำ “ไสหัวไปจากที่นี่ ฉันไม่อยาก พบคุณอีกแล้ว” เธอปิ ด ประตู ใ ส่ ห น้ า เขา เขาได้ ยิ น เสี ย งล็ อ กประตู เขาพิ ศ วง ประหลาดใจยิ่ง สามวันต่อมา เขานัง่ รถไฟใต้ดนิ จากสลูสเ์ ส็นมายังที-เซนทราเล็น เมือ่ รถไฟหยุดทีก่ ามลา สตาน เขามองออกไปนอกหน้าต่าง มองเห็นเธอยืนบน ชานชาลา ห่างจากเขาไม่ถงึ สองเมตร เขามองเห็นเธอในตอนทีป่ ระตูเลือ่ น ปิด ห้าวินาทีเต็มๆ เธอมองผ่านเขาเหมือนไม่มีตัวตน เหมือนมองผ่าน อากาศ ก่อนจะหันหลัง เดินออกจากสถานีในตอนทีข่ บวนรถเคลือ่ นจากที่ นัยที่บ่งบอกไม่ผิดไปได้ เธอไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเขาอีกแล้ว เธอตัด เขาออกจากชีวิต เบ็ดเสร็จเด็ดขาดเหมือนการลบไฟล์ทิ้งจากคอมพิวเตอร์ 21
พยัคฆ์สาว : โหมไฟสังหาร
โดยไม่มีค�ำอธิบายใดๆ เธอเปลี่ยนเบอร์มือถือใหม่ และไม่ตอบอีเมล โบลมควิสต์ถอนหายใจยาว ปิดทีวี ลุกไปยืนที่หน้าต่าง เหม่อมอง อาคารศาลากลาง อาจเป็นไปได้ เขาพลาดไปที่ไปดักรอเธอที่อพาร์ตเมนต์เป็นครั้งคราว แนวคิดประจ�ำใจของโบลมควิสต์ หากผู้หญิงแสดงให้เห็นชัดเจนแล้วว่า ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับตัวเขา เขาจะเดินไปตามทางของตน การไม่นับถือการ แสดงเจตนาของเธอ ถือเป็นการไม่นับถือตัวเธอ โบลมควิสต์กบั ซาลันเดอร์นอนด้วยกัน เธอเป็นฝ่ายเริม่ ต้น สัมพันธ์นนั้ ด�ำเนินต่อมาอีกครึง่ ปี นีถ่ า้ เป็นการตัดสินใจของเธอทีจ่ ะสะบัน้ ความสัมพันธ์ ก็น่าแปลก เพราะเธอเป็นต้นคิด เอาเถอะ, โบลมควิสต์ยอมรับได้ การ ตั ด สิ น ใจเป็ น สิ ท ธิ ข องเธอแต่ เ พี ย งผู ้ เ ดี ย ว เขาไม่ มี ป ั ญ หาที่ จ ะเล่ น บท อดีตเพื่อนชาย หากเธอนับสถานะนั้น แต่การตัดขาดไม่เหลือเยื่อใย ชวน พิศวงดีแท้ เขาไม่ได้รักเธอ ชีวิตสองฟากฝ่ายแตกต่างกันเท่าที่มนุษย์สองคน จะแตกต่างกันได้ แต่เขาชอบเธอและคิดถึงเธอขนาดหนัก อาการหนัก คลุม้ คลัง่ หัวเสียเหมือนทีเ่ ธอเคยแสดงออกมาให้เห็น เขาคิดไปว่ามีเรือ่ งเดียว ที่ต่อประสานกันได้คือ การชื่นชอบกันและกัน กล่าวโดยสรุป เขารู้สึก เหมือนไอ้งั่ง เขายืนอยู่ที่หน้าต่างนานแสนนาน ในท้ายที่สุด เขาตัดสินใจได้แล้ว ถ้าซาลันเดอร์ไม่เห็นเขาในสายตา เลย เธอท�ำไม่ได้แม้แต่จะเอ่ยปากทักทายเขาในรถใต้ดนิ วันนัน้ เช่นนัน้ เห็น ได้ชัดว่าความสัมพันธ์ฉันเพื่อนจบลงแล้ว ความร้าวฉานที่ไม่อาจสมานให้ คืนดีได้ เขาจะไม่พยายามติดต่อเธออีกแล้ว ซาลันเดอร์มองดูนาฬิกา เพิ่งรู้สึกตัวว่าเธอนั่งนิ่งอยู่ในร่มนานเกินจนร่าง ชุ่มเหงื่อ เวลาสิบโมงครึ่ง เธอจดจ�ำสูตรคณิตศาสตร์ยาวสามบรรทัดไว้จน 22
สตีก ลาร์ซอน
ขึ้นใจ ปิดหนังสือ ดิเมนชันส์ อิน แมตเธแมติกส์ มือควานหากุญแจห้อง กับซองบุหรี่ ห้องพักของเธออยูช่ นั้ สาม ชัน้ สูงสุดของโรงแรม เธอเปลือ้ งเสือ้ ผ้าออก เดินเข้าไปใต้ฝักบัว ตุ๊กแกสีเขียวเหลืองตัวยาวสักยี่สิบเซนติเมตร เบิ่งตาจ้องมองเธอจาก ผนังห้องใต้เพดาน ซาลันเดอร์ถลึงตาตอบรับ แต่ไม่สง่ เสียงขับไล่ บนเกาะนี้ หันไปทางไหนพบตุ๊กแกได้ทุกที่ ตุ๊กแกมุดลอดบานเกล็ด ลอดบานประตู หรือผ่านช่องระบายอากาศของห้องน�ำ้ เธอชืน่ ชอบเพือ่ นทีไ่ ม่ยมุ่ ย่ามชีวติ เธอ น�้ำฝักบัวเย็นเฉียบ เธออยู่ใต้สายน�้ำนานห้านาทีเพื่อลดความร้อนให้ตัวเย็น เดินออกจากห้องน�้ำ เธอเดินเปลือยร่างมาหยุดยืนหน้ากระจกเงาของ บานประตูตเู้ สือ้ ผ้า สายตาเสาะส�ำรวจเรือนร่างด้วยความอัศจรรย์ใจ เธอยัง คงน�ำ้ หนักตัวแค่สสี่ บิ กิโลกรัม ส่วนสูงหนึง่ เมตรห้าสิบสองเซนติเมตร ทัง้ สอง เรือ่ งนัน้ ไม่มหี นทางปรับเปลีย่ นได้ แขนขายาวเรียว มือเล็ก แทบไม่มสี ว่ นโค้ง ของเอว แต่ตอนนี้ เธอมีนมแล้ว ตลอดชีวติ เธออกแบนเป็นแผ่นกระดาน แบนราบประหนึง่ ว่าไม่เติบโต เข้ามาในช่วงวัยเจริญพันธุ์ เธอคิดว่านมแบนอุจาดสิน้ ดี เธอไม่เคยสบายใจ ที่จะเปลือยร่างให้ใครเห็น แต่บดั นี้ พรวดพราดด่วนทันใจ เธอมีนมแล้ว ไม่ถงึ ขนาดมหึมา นัน่ ไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการ และคงจะสุดแสนอุบาทว์ตาเมื่อติดอยู่บนร่างเล็กจิ๋ว นมใหม่ของเธอก้อนกลมเหมาะมือ ขนาดกลาง การผ่าตัดเสริมหน้าอกท�ำได้ หมดจด ขนาดพอเหมาะรับกับสัดส่วนของเรือนร่าง แต่ผลต่างลิบลับ ทั้ง ในแง่ภาพที่ปรากฏและความเชื่อมั่นในใจตนเอง เธอใช้เวลาห้าสัปดาห์ในคลินิกนอกเมืองเยนัว ผ่าตัดท� ำนมใหม่ คลินิกและศัลยแพทย์ชื่อเสียงโด่งดังที่สุดในภาคพื้นยุโรป หมอของเธอ พญ. อะเลสซานดรา แพรินี บอกเธอว่าเต้านมของเธอผิดธรรมชาติ ไม่มี 23
พยัคฆ์สาว : โหมไฟสังหาร
การพัฒนาขยายใหญ่สมวัย ดังนั้น การผ่าตัดเสริมหน้าอกพึงกระท�ำด้วย เหตุผลทางการแพทย์ การพักฟื้นใช่ว่าจะไร้ความเจ็บปวด แต่นมใหม่แลดูและรู้สึกเป็น ธรรมชาติ ถึงตอนนี้ รอยแผลเป็นแทบมองไม่เห็น เธอไม่ได้เสียใจใน การตัดสินใจครั้งนี้แม้แต่วินาทีเดียว หกเดือนให้หลัง ในยามที่เธอเดิน เปลือยเปล่าผ่านกระจกเงา ไม่เคยสักครั้งที่เธอจะไม่หยุดดูนมตัวเอง และ รู้สึกดีใจที่การผ่าตัดเสริมนมยกคุณภาพชีวิตของเธอได้อย่างน่าพอใจ ในช่วงพักฟืน้ ทีค่ ลินกิ ในเยนัว เธอให้หมอลบหนึง่ ในเก้ารอยสักบนร่าง ซึง่ ก็คอื รูปตัวต่อขนาดความยาว 25 เซนติเมตรบนต้นคอข้างขวา เธอชืน่ ชอบ รอยสัก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง มังกรบนแผงไหล่ข้างซ้าย แต่รอยสักตัวต่อ โดดเด่นเกินไป เธอไม่อยากให้ใครจ�ำเธอได้งา่ ยและระบุยนื ยันรอยสักรูปนัน้ ซาลันเดอร์ไม่อยากให้ใครจดจ� ำและระบุตัวเธอได้อย่างมั่นใจ รอยสัก ลบด้วยเลเซอร์ เมือ่ ปลายนิว้ ของเธอไล้ผา่ นล�ำคอ ยังได้รบั สัมผัสเบาบางจาก รอยแผลเป็น หากเพ่งใกล้ชิด จะเห็นว่าผิวคล�้ำจากแดดแผดเผา บริเวณ รอยสักจะมีสีอ่อนกว่า แต่ถ้ามองผาดเผิน ไม่มีทางสังเกตเห็น การพัก รักษาตัวในคลินิกในเยนัว สิ้นค่าใช้จ่ายราว 190,000 โครเนอร์ * จ่ายได้สบายอยู่แล้ว เธอเลิกฝันหวานหน้ากระจกเงา สวมกางเกงชัน้ ในและยกทรง สองวัน หลังออกจากคลินิกในเยนัว นับเป็นครั้งแรกในยี่สิบห้าปีของชีวิตที่เธอเดิน เข้าไปในร้านชุดชัน้ ใน ซือ้ ผ้าชิน้ เล็กจิว๋ ทีไ่ ม่เคยจ�ำเป็นต้องใช้มาก่อน ขณะนี้ เธออายุเกือบยี่สิบหกปีแล้ว เธอสวมบราเซียร์ด้วยความอิ่มเอมใจยิ่ง เธอสวมกางเกงยีนส์ และเสื้อยืดสีด�ำ บนหน้าอกมีตัวอักษร ‘ถือเป็น การเตือนโดยชอบธรรม’ เธอสวมรองเท้าสาน คว้าหมวกกันแดดปีกกว้าง * เดือนธันวาคม 2004 เงิน 10 โครเนอร์ของสวีเดนเทียบเท่า 1.10 ยูโร, 0.80 ปอนด์ และ 1.60 ดอลลาร์สหรัฐฯ 24
สตีก ลาร์ซอน
เหวี่ยงกระเป๋าสีด�ำคล้องไหล่ เดินตัดข้ามล็อบบี เธอได้ยินเสียงแขกคุยกันอื้ออึงที่เคาน์เตอร์หน้า เธอเดินช้าลง เงี่ยหูสดับเสียง “อันตรายแค่ไหน?” หญิงผิวด�ำส�ำเนียงยุโรปถามเสียงดัง ซาลันเดอร์ จ�ำได้ว่าเป็นหนึ่งในกลุ่มทัวร์จากลอนดอน พักอยู่ที่นี่สิบวันแล้ว เฟรดดี แม็กเบน ผูจ้ ดั การผมสีดอกเลา ผูส้ ง่ ยิม้ ทักทายซาลันเดอร์เสมอ มีเค้าหน้ากังวล เขาแจ้งให้ทราบว่าจะมีการออกค�ำแนะน�ำให้แขกผู้มาพัก ทุกคน ไม่มเี หตุผลใดต้องกังวล หากแขกปฏิบตั ติ ามค�ำแนะน�ำทุกตัวอักษร สิ้นเสียง ค�ำถามดังระงม ซาลันเดอร์นวิ่ หน้า เดินตรงไปยังบาร์เหล้า เธอพบเอลลา คาร์ไมเคิล ยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์ “เสียงเซ็งแซ่เรื่องอะไรกัน?” เธอถาม กระดิกนิ้วหัวแม่มือไปทาง เคาน์เตอร์หน้า “มาทิลดามุ่งหน้ามาเยือนที่นี่” “มาทิลดา?” “เฮอร์ริเคนชื่อมาทิลดา ก่อตัวในบราซิลหลายสัปดาห์ก่อน ท�ำลาย พารามาริโบย่อยยับไปเมื่อวานนี้ นั่นเมืองหลวงของสุรินัม ไม่มีใครแน่ใจ ว่าเธอจะบ่ายหน้าไปทางไหน อาจขึน้ เหนือไปหาสหรัฐอเมริกา แต่ถา้ เกาะ ชายฝั่งมาทางตะวันตก ตรินิแดดกับเกรเนดาอยู่บนเส้นทางพอดี ดังนั้น อาจจะมีลมพัดแรงจัด” “คิดว่าฤดูเฮอร์ริเคนผ่านไปแล้วเสียอีก” “นัน่ จริง ปกติแล้ว จะมีหลายลูกในเดือนกันยายนกับตุลาคม แต่ทกุ วันนี้ บอกอะไรไม่ได้อกี แล้ว ปัญหาลมฟ้าอากาศแปรปรวน ปรากฏการณ์ เรือนกระจก เรื่องเทือกนั้น” “แล้วมาทิลดาจะมาที่นี่เมื่อไหร่?” “เร็ววันนี้” 25
พยัคฆ์สาว : โหมไฟสังหาร
“มีอะไรที่ฉันควรท�ำบ้าง?” “ลิซเบ็ธ, เฮอร์ริเคนไม่ใช่เรื่องล้อเล่น เราเคยโดนลูกหนึ่งในทศวรรษ เจ็ดศูนย์ ท�ำลายล้างเกรเนดาแทบราบคาบ ตอนนัน้ ฉันอายุสบิ เอ็ด อาศัย ในเมืองเล็กใกล้กรองด์ เอตัง ทางไปเกรนวิลล์ ฉันไม่มีวันลืมคืนนั้น” “อืม” “แต่หนูไม่มอี ะไรต้องเป็นกังวล อยูใ่ กล้โรงแรมเข้าไว้ในวันเสาร์ จัดเป้ เก็บข้าวของที่ไม่อยากจะเสียไป เช่น คอมพิวเตอร์ที่หนูเล่นอยู่ตลอดเวลา เก็บติดตัวไปด้วยถ้าเราได้รับค�ำสั่งให้ลงไปหลบภัยในห้องใต้ดิน มีแค่นั้น” “ได้เลย” “อยากดื่มอะไรไหม?” “ไม่ค่ะ, ขอบคุณ” ซาลันเดอร์เดินจากไปโดยไม่กล่าวค� ำอ�ำลา เอลลา คาร์ไมเคิล อมยิ้มยอมพ่าย ต้องใช้เวลานานหลายสัปดาห์ท�ำความคุ้นเคยกับนิสัย แปลกประหลาดของแม่หนูคนนี้ ไม่เย่อหยิ่ง...เพียงแค่แตกต่างจากคนอื่น เธอจ่ายค่าเครื่องดื่มโดยไม่จู้จี้โวยวาย ดื่มโดยไม่มีอาการเมามาย ไม่สุงสิง ยุ่งเกี่ยวกับใคร ไม่เคยท�ำตัวมีปัญหา การจราจรบนเกาะเกรเนดามีเพียงรถเมล์เล็กตกแต่งด้วยลวดลายสีสนั วิจติ ร ตระการตา เดินรถโดยไม่มตี ารางเวลาหรือพิธกี ารเป็นทางการใดๆ จะเดินรถ เฉพาะเวลากลางวัน เมื่อถึงยามมืดค�่ำ แทบไม่อาจเดินทางไปไหนได้หาก ไม่มีรถยนต์ส่วนตัว ซาลันเดอร์รอรถเมล์อยู่ไม่นานข้างถนนมุ่งสู่เซนต์จอร์เจส คนขับเป็น สาวกลัทธิราสตา เปิดเพลง ‘โน วูมัน, โน คราย’ สะเทือนเลื่อนลั่นเต็ม พิกัด ซาลันเดอร์ปิดหูจ่ายค่าโดยสารเป็นดอลลาร์ นั่งแทรกระหว่างสตรี ร่างมหึมาผมสีเทากับเด็กชายสวมเครื่องแบบนักเรียนสองคน เซนต์จอร์เจสตั้งอยู่บนเวิ้งอ่าวรูปตัว U มีเวิ้งอ่าวชั้นในคาเรเนจ 26
สตีก ลาร์ซอน
รอบอ่าวเป็นเนินสูง ประดับด้วยบ้านและอาคารยุคอาณานิคม ป้อมรูเพิรต์ ตั้งอยู่บนหน้าผา เซนต์จอร์เจสเป็นเมืองขนาดกะทัดรัด เมืองเกาะกลุม่ หนาแน่น ถนน แคบ ซอยเล็กซอยน้อยตัดพาดผ่าน บ้านเกาะอยูบ่ นเนินสูง แทบไม่มที รี่ าบ กว้างใหญ่เกินสนามคริกเก็ตและสนามม้าทางตอนเหนือของเมือง เธอลงรถที่เวิ้งอ่าว เดินไปยังร้านอิเล็กทรอนิกส์แม็กอินไทร์ บนยอด เนินสูง สินค้าเกือบทุกอย่างบนเกาะเกรเนดา น�ำเข้าจากสหรัฐอเมริกาหรือ อังกฤษ ราคาแพงกว่าที่อื่นราวสองเท่าตัว แต่อย่างน้อยที่สุด ในร้านนี้ติด เครื่องปรับอากาศ แบตเตอรีส่ ำ� รองทีเ่ ธอสัง่ ไว้สำ� หรับแอปเปิลพาวเวอร์บกุ๊ (G4 ไทเทเนียม จอ 43 เซนติเมตร) เดินทางมาถึงแล้ว ในไมอามี เธอซื้อปาล์มพีดีเอที่มี คีย์บอร์ดพับฐาน ใช้ส่งอีเมล และพกติดตัวในกระเป๋าสะพายไหล่ แทนที่ จะต้องหอบพาวเวอร์บุ๊กไปด้วย แต่ก็เป็นตัวแทนสุดห่วยเทียบกับจอภาพ 43 เซนติเมตร แบตเตอรีท่ มี่ ากับเครือ่ งเก็บไฟได้แค่ครึง่ ชัว่ โมงก่อนจะชาร์จ ไฟใหม่ ถือเป็นค�ำสาปในยามที่นั่งใช้งานอยู่ข้างสระน�้ำของโรงแรม ไฟฟ้า บนเกาะเกรเนดาพึ่งพาไม่ได้ หลายสัปดาห์ที่เธอพักอยู่ที่นี่ ไฟฟ้าดับยาว สองครั้ง เธอจ่ายค่าแบตเตอรี่ด้วยบัตรเครดิตในนามของบริษัท วอสป์ เอนเตอร์ไพรซ์ เก็บแบตเตอรี่ลงกระเป๋าสะพาย เดินออกจากร้านไปหา ความร้อนเที่ยงวัน เธอแวะไปทีธ่ นาคารบาร์เคลย์ ถอนเงิน 300 ดอลลาร์ เดินไปทีต่ ลาด ซื้อแคร็อต มะม่วงหกลูกกับน�้ำแร่ 1.5 ลิตรอีกขวด กระเป๋าของเธอหนัก เอาการแล้ว เมื่อเดินกลับไปที่อ่าว เธอเริ่มหิวและกระหาย เธอคิดจะเดิน เข้าไปในภัตตาคารนัตเม็ก แต่คนกลุม่ ใหญ่ยนื รอทีป่ ากทางเข้า เธอเข้าไปใน ภัตตาคารเทอร์เทิลแบ็ก เงียบสงบกว่าทีป่ ลายอ่าว นัง่ ทีเ่ ฉลียงหลังคาคลุม สั่งคาลามารีกับมันฝรั่งทอดกับแคริบ-เบียร์ท้องถิ่น เธอหยิบหนังสือพิมพ์ เกรเนเดียน วอยซ์ ที่มีคนทิ้งไว้ พลิกอ่านสองนาที เรื่องเดียวที่น่าสนใจจะ 27
พยัคฆ์สาว : โหมไฟสังหาร
เป็นการเตือนภัยการมาเยือนของเฮอร์รเิ คนมาทิลดา บทความมีรปู ประกอบ ภาพบ้านเรือนเสียหายจากเฮอร์ริเคนครั้งท้ายสุดที่พัดผ่านที่นี่ เธอพับหนังสือพิมพ์ ดื่มแคริบอึกใหญ่ มองเห็นชายจากห้องพัก 32 เดินออกจากบาร์มาที่เฉลียง มือข้างหนึ่งถือกระเป๋าเอกสารสีนำ�้ ตาล มือ อีกข้างถือแก้วโคคา-โคลา เขามองกวาดไปรอบตัว ไม่มที ที า่ ว่าจดจ�ำเธอได้ เขานั่งม้ายาวที่ปลายเฉลียงอีกด้าน เหม่อมองผืนน�้ำเบื้องหน้า ดู เ หมื อ นเขามี เรื่ อ งครุ ่ น คิ ด ในใจ นั่ ง นิ่ ง อยู ่ น านเจ็ ด นาที เท่ า ที่ ซาลันเดอร์สังเกตเห็น เขายกโคคา-โคลาขึ้นดื่มสามอึกใหญ่ ก่อนจะวาง แก้วลง และเหม่อมองทะเลต่อไปไม่นานหลังจากนั้น ซาลันเดอร์ล้วง กระเป๋า หยิบ ดิเมนชันส์ อิน แมตเธแมติกส์ ออกมาอ่าน นับแต่จำ� ความได้ ซาลันเดอร์โปรดปรานปริศนาและปัญหาท้าสมอง ในตอน เธออายุเก้าขวบ แม่ซอื้ ลูกบาศก์รบู กิ มาให้ ลูกบาศก์ทา้ ทายเธอให้หงุดหงิด งุ่นง่านแค่สี่สิบนาทีก่อนเธอจะเข้าใจกลไกการท�ำงาน หลังจากนั้น ไม่มี ความยากล�ำบากในการไขปริศนาใดๆ เธอไม่เคยพลาดปริศนาท้าสมองใน หนังสือพิมพ์รายวัน รูปทรงห้าอัน ให้เดาว่าอันทีห่ กจะเป็นรูปใด ในสายตา ของเธอ ค�ำตอบเห็นได้ชัดโดยไม่ต้องเสียเวลาคิด ในชั้นประถม เธอเรียนรู้การบวกและลบ การคูณการหารและ เรขาคณิตเป็นแต่เพียงแขนงแตกแยกย่อย เธอคิดเงินในใบเสร็จภัตตาคาร ได้ ออกใบเรียกเก็บเงินได้ และค�ำนวณวิถีกระสุนปืนใหญ่จากอัตราเร็ว และมุมยิงทีก่ �ำหนดให้ นัน่ เรือ่ งง่ายก่อนทีเ่ ธอจะได้อา่ น ป็อบปูลาร์ ไซเอนซ์ คณิตศาสตร์ไม่เคยกวนใจเธอให้งงงวย ไม่มแี ม้ความคิดว่าตารางสูตรคูณคือ วิชาคณิตศาสตร์ เธอท่องจ�ำได้ในบ่ายวันเดียวในโรงเรียน เธอท�ำความเข้าใจ ไม่ได้ว่าท�ำไมครูต้องสั่งให้ท่องสูตรคูณครั้งแล้วครั้งเล่าตลอดทั้งปี จากนั้น ปุบปับกะทันหัน เธอรับรู้ได้ว่ามีตรรกะไร้ข้อต่อรองซ่อนอยู่ เบื้องหลังเหตุผลและสูตร การฉุกคิดครั้งนั้นน�ำเธอเข้าไปยังแผงหนังสือ 28
สตีก ลาร์ซอน
คณิตศาสตร์ในร้านหนังสือมหาวิทยาลัย แต่นั่นเป็นเพียงจุดเริ่มต้น จน กระทั่งเธออ่าน ดิเมนชันส์ อิน แมตเธแมติกส์ โลกใหม่เปิดอ้าต้อนรับเธอ แท้จริงแล้ว คณิตศาสตร์เป็นปริศนาเชิงตรรกะที่มีการแปรผันได้ไม่รู้จบ... ปริศนาท้าสมองที่มีวิธีหาค�ำตอบได้เสมอ เคล็ดลับไม่ได้อยู่ที่การแก้โจทย์ คณิตศาสตร์ ห้าคูณห้าได้คำ� ตอบยีส่ บิ ห้าเสมอ เคล็ดลับจะอยูท่ กี่ ารท�ำความ เข้าใจวิธีจัดหมู่กฎเกณฑ์หลากหลายที่จะท�ำให้การแก้โจทย์เป็นไปได้ ไม่ว่า จะเป็นโจทย์ยากง่ายแค่ไหน ดิเมนชันส์ อิน แมตเธแมติกส์ มิใช่ต�ำราคณิตศาสตร์ หากแต่เป็น ก้อนอิฐ 1200 หน้า บรรยายประวัตศิ าสตร์คณิตศาสตร์จากยุคกรีกโบราณ เรือ่ ยมาจนถึงการพยายามท�ำความเข้าใจดาราศาสตร์ทรงกลมในยุคปัจจุบนั เรียกได้วา่ เป็นพระคัมภีรไ์ บเบิล ชัน้ เดียวกับ อะริธเมติกา ของไดโอแฟนตัส บิดาวิชาพีชคณิต ซึง่ มีความหมายสุดสูงต่อนักคณิตศาสตร์ระดับหัวกะทิมา จนปัจจุบัน เธอเปิดหนังสือ ดิเมนชันส์ อิน แมตเธแมติกส์ เป็นครั้งแรกบน ลานระเบียงของโรงแรมที่ชายหาดกรองด์ อันเซ เธอพลัดหล่นลงไปในโลก มหัศจรรย์ของตัวเลข หนังสือเล่มนี้เขียนโดยนักเขียนที่ชอบสอนสั่ง เขียน สนุก ยั่วเย้าผู้อ่านด้วยมุขเด็ดและโจทย์พิลึก เธอติดตามคณิตศาสตร์จาก อาร์คเี มเดส เรือ่ ยมาจนถึงห้องปฏิบตั กิ ารเจ๊ตโพรพัลชันในแคลิฟอร์เนีย เธอ เข้าใจเทคนิควิธีที่พวกเขาน�ำมาใช้ในการแก้ปัญหาคณิตศาสตร์ สมการของพีทาโกรัส (x2 + y2 = z2) บัญญัติไว้ห้าศตวรรษก่อน พระเยซูคริสต์ ถือเป็นการเบิกทวารสวรรค์ นาทีนี้ ซาลันเดอร์เข้าใจ นัยส�ำคัญของกลุม่ ค�ำทีเ่ ธอท่องจ�ำขึน้ ใจในชัน้ มัธยม หนึง่ ในไม่กวี่ ชิ าทีเ่ ธอเข้า เรียน รูปสามเหลีย่ มมุมฉากใดๆ พืน้ ทีข่ องรูปสีเ่ หลีย่ มจัตรุ สั บนด้านตรงข้าม ของมุมฉาก เท่ากับผลบวกของพืน้ ทีข่ องรูปสีเ่ หลีย่ มจัตรุ สั บนด้านประกอบ มุมฉาก เธอประทับใจไปกับการค้นพบของยูคลิดเมือ่ 300 ปีกอ่ นคริสตกาล กล่าวถึง จ�ำนวนสมบูรณ์ คือ ผลคูณของตัวเลขสองตัว โดยตัวคูณทีห่ นึง่ นัน้ จะต้องเป็นเลขสองที่มีตัวยกก�ำลัง และตัวคูณอีกตัวจะเป็นผลต่างระหว่าง 29
พยัคฆ์สาว : โหมไฟสังหาร
เลขสองที่มีตัวยกก�ำลังมากกว่าอีกหนึ่ง ลบด้วยหนึ่ง นั่นเป็นการเสริมเพิ่ม สมการของพีทาโกรัส เธอมองเห็นการจัดหมู่ไร้ที่สิ้นสุด 6 28 120 496 8,128
= = = = =
21 22 23 24 26
x x x x x
(22 (23 (24 (25 (27
-
1) 1) 1) 1) 1)
เธอเขียนต่อไปได้ไม่มีที่สิ้นสุด ไม่อาจหาตัวเลขใดที่จะมาท�ำลายกฎ ข้อนี้ นี่เป็นตรรกะถูกจริตซาลันเดอร์ว่าด้วยความสัมบูรณ์ เธอเคลื่อนผ่าน อาร์คีเมเดส, นิวตัน, มาร์ติน การ์ดเนอร์ และยอดนักคณิตศาสตร์อีกนับ สิบคนด้วยความอภิรมย์หาใดเปรียบ และแล้ว เธอมาถึงบทที่กล่าวถึงปีแยร์ เดอ แฟร์มาต์ ปริศนา นักคณิตศาสตร์ ‘ทฤษฎีบทสุดท้ายของแฟร์มาต์’ ท�ำให้เธองุนงงอยู่ราว เจ็ดสัปดาห์ ซึง่ ถือได้วา่ เล็กน้อยยิง่ นัก เพราะแฟร์มาต์ท�ำให้นกั คณิตศาสตร์ เสียสตินานสี่ร้อยปี จนกระทั่งแอนดรูว์ ไวล์ส นักคณิตศาสตร์ชาวอังกฤษ ไขปริศนาได้เมื่อไม่นานนี้เอง ปี 1993 ทฤษฎีบทของแฟร์มาต์แสนง่าย ใช้ฆ่าเวลาในช่วงเดินทางได้ ปีแยร์ เดอ แฟร์มาต์เกิดในปี 1601 ในโบมงต์-เดอ-โลมาญ ทาง ตะวันตกเฉียงใต้ของฝรั่งเศส ไม่ได้เป็นนักคณิตศาสตร์ด้วยซ�้ำไป เขาเป็น นักกฎหมายประจ�ำสภานิติบัญญัติประจ�ำแคว้นตูลูซ เล่นสนุกกับโจทย์ คณิตศาสตร์เป็นงานอดิเรก ได้รับการยกย่องว่าเป็นหนึ่งในนักคณิตศาสตร์ สมัครเล่นเรียนรู้ด้วยตนเองพรสวรรค์สูงสุดเท่าที่เคยมีชีวิตอยู่ เหมือนเช่น ซาลันเดอร์ เขาชื่นชอบปริศนาท้าสมอง เขาสนุกสนานไปกับการตั้งโจทย์ ท้าสมองนักคณิตศาสตร์โดยไม่มีค�ำเฉลย เดส์การ์ตส์ นักปรัชญา มอบ 30
สตีก ลาร์ซอน
ฉายาอุบาทว์หลายครัง้ หลายคราให้แฟร์มาต์ จอห์น วอลลิส นักคณิตศาสตร์ อังกฤษร่วมสมัย มอบนิยามหมดจดแสนสัน้ เพียงว่า ‘ไอเชีย ฝรัง่ เศสคนนัน้ ’ ในปี 1621 มีการแปล อะริธเมติกา ของไดโอแฟนตัสเป็นภาษาละติน รวมทฤษฎีบททั้งมวลของพีทาโกรัส ยูคลิดและนักคณิตศาสตร์โบราณ คนอื่นๆ ไว้อย่างครบถ้วน ช่วงนั้นเองที่แฟร์มาต์ศึกษาทฤษฎีบทของ พีทาโกรัส และตั้งโจทย์ดัดเปลี่ยนสมการของพีทาโกรัส แทนที่จะเป็น (x2 + y2 = z2) แฟร์มาต์เปลีย่ นสีเ่ หลีย่ มจัตรุ สั ให้เป็นลูกบาศก์ (x3 + y3 = z3) ปัญหาอยู่ที่ว่าโจทย์ใหม่ข้อนี้ ดูเหมือนจะไม่มีค�ำตอบเป็นเลขจ�ำนวน เต็ม สิง่ ทีแ่ ฟร์มาต์ทำ� จะเป็นการดัดเปลีย่ นเชิงวิชาการ แปลงสูตรทีม่ คี ำ� ตอบ แน่ชดั ให้กลายเป็นทางตันทีห่ าทางออกไม่ได้ ทฤษฎีบทของเขาเป็นเช่นนัน้ แฟร์มาต์อา้ งว่าไม่มที ไี่ หนในจักรวาลตัวเลขจ�ำนวนเต็มกว้างใหญ่ไพศาลจะมี จ�ำนวนเลขยกก�ำลังสามเท่ากับผลบวกของเลขยกก�ำลังสามสองตัว ข้อความ นี้เป็นจริงส�ำหรับตัวเลขทุกจ�ำนวนที่ยกก�ำลังมากกว่าสอง ซึ่งก็คือสมการ ของพีทาโกรัส นักคณิตศาสตร์มากหลายเห็นพ้องกับแฟร์มาต์ในแทบจะทันที หลัง จากการลองผิดลองถูก พอจะยืนยันได้ว่า ไม่อาจหาตัวเลขมาหักล้าง ทฤษฎีบทของแฟร์มาต์ได้ แม้จะนับเลขไปจนสิ้นสุดกาลเวลา จะไม่มีใคร ทดสอบตัวเลขที่มีอยู่ได้หมดสิ้น ตัวเลขเหลือคณานับ ไม่มีนักคณิตศาสตร์ คนใดมั่นใจได้ 100 เปอร์เซ็นต์ว่าตัวเลขตัวถัดไปจะไม่หักล้างทฤษฎีบทของ แฟร์มาต์ ในโลกคณิตศาสตร์ การอ้างสิทธิจกั ต้องพิสจู น์ได้เชิงคณิตศาสตร์ ต้อง แสดงผลในสูตรวิทยาศาสตร์สมบูรณ์ไร้ข้อผิดพลาดได้ นักคณิตศาสตร์จะ ต้องไปยืนที่แท่นพูด และเปล่งค�ำออกมาเต็มเสียงได้ว่า “เหตุที่เป็นเช่นนี้ เพราะว่า...” แฟร์มาต์ปฏิบตั เิ ป็นธรรมเนียมไปแล้ว จะหาเรือ่ งมาล่อหลอกเพือ่ นใน วงการคณิตศาสตร์ ทีข่ อบกระดาษ อะริธเมติกา ฉบับละติน เขาเขียนไว้วา่ 31
พยัคฆ์สาว : โหมไฟสังหาร
Cuius rei demonstrationem mirabilem sane detexi hanc marginis exiguitas non caperet วลีนี้กลายเป็นค�ำกล่าวอมตะใน ประวัติศาสตร์คณิตศาสตร์ ถอดได้ความว่า ฉันมีบทพิสูจน์ที่น่าอัศจรรย์ ส�ำหรับบทสรุปนี้ แต่พื้นที่กระดาษเหลือน้อยเกินกว่าจะอธิบายได้ หากเจตนาแท้จริง อยากยัว่ ให้นกั คณิตศาสตร์เสียสติ เขาท�ำได้สำ� เร็จ นับแต่ปี 1637 เป็นต้นมา นักคณิตศาสตร์คนใดทีย่ งั มีความนับถือตนเอง จะ ใช้เวลา บางคราวใช้เวลานานโข แสวงหาตัวเลขทีจ่ ะมาพิสจู น์ทฤษฎีบทของ แฟร์มาต์ นักคิดนักคณิตศาสตร์หลายรุน่ ล้มเหลว จนกระทัง่ แอนดรูว์ ไวลส์ ได้ค�ำตอบที่ทุกคนเฝ้ารอคอย แต่ก็เป็นผลงานยาวนาน 25 ปี ในช่วงสิบปี หลังสุด เขาท�ำงานเต็มเวลา ซาลันเดอร์หูอื้อตาลายไปแล้ว เธอไม่ได้สนใจค�ำตอบ ประเด็นของเรื่องจะเป็นกระบวนการเสาะหา หนทางแก้ปัญหา หากมีใครน�ำปริศนาท้าสมองมาวางต่อหน้า เธอจะไข ปริศนานั้น กาลครั้งก่อน ก่อนที่เธอจะเข้าใจหลักเหตุผล ปริศนาตัวเลข ใช้เวลานานในการแก้โจทย์ แต่เธอก็ได้คำ� ตอบถูกต้องเสมอ ก่อนจะไปพลิก ดูเฉลย ดังนั้น เธอหยิบกระดาษออกมา เขียนตัวเลขยาวเหยียดในระหว่างที่ อ่านทฤษฎีบทของแฟร์มาต์ แต่เธอก็หาค�ำตอบไม่ได้ เธอรังเกียจทีจ่ ะพลิกอ่านค�ำเฉลย ดังนัน้ เธออ่านข้ามเนือ้ หาส่วนทีน่ ำ� หนทางแก้ปัญหาของไวลส์มาชี้แจง เธออ่าน ดิเมนชันส์ อิน แมตเธแมติกส์ ต่อจนจบเล่ม เพือ่ ยืนยันว่าไม่มปี ญ ั หาข้ออืน่ ในหนังสือยากเกินกว่าทีเ่ ธอจะ ขบให้แตกได้ จากนัน้ เธอย้อนกลับมาหาปริศนาของแฟร์มาต์ เวลาผ่านไป แต่ละวันประจุด้วยความหงุดหงิด สงสัยว่าอะไรหรือที่จะเป็น ‘ข้อพิสูจน์ สุดอัศจรรย์’ ของแฟร์มาต์ เธอหลุดออกจากทางตันหนึ่ง พลัดเข้าไปใน ทางตันอีกแห่ง เธอเงยหน้าขึน้ เมือ่ ชายจากห้อง 32 ลุกขึน้ ยืน เดินไปยังทางออก เขา 32
สตีก ลาร์ซอน
นั่งอยู่ที่นั่นสองชั่วโมงกับสิบนาที เอลลา คาร์ไมเคิลวางแก้วลงบนเคาน์เตอร์ แน่ใจมานานแล้วว่าเครื่องดื่ม สีชมพูปักร่มโง่เง่าประดับแก้ว ไม่ใช่เครื่องดื่มของซาลันเดอร์ สาวน้อยมัก จะสั่งเครื่องดื่มเหมือนเดิม รัมกับโค้ก มีคราวเดียว ในคืนหนึ่งเธออยู่ใน อารมณ์พลิ กึ ดืม่ จนเมามาย เอลลาต้องเรียกบริกรมาช่วยพยุงปีกเธอไปส่งที่ ห้องพัก โดยปกติแล้ว เธอจะสัง่ คาเฟลาเต้กบั เครือ่ งดืม่ สองสามแก้ว หรือไม่ ก็เบียร์แคริบ เธอมักจะไปจองที่นั่งปลายสุดของเคาน์เตอร์ อ่านหนังสือ เล่มหนาที่มีตัวเลขเต็มไปหมด ซึ่งในสายตาของเอลลาถือว่าเป็นทางเลือก สุดเพี้ยนส�ำหรับสาวน้อยวัยนี้ เอลลาสังเกตเห็นเช่นกันว่าสาวน้อยไม่มีความสนใจจะรอให้ใครมาหิ้ว มีชายอารมณ์เปลีย่ วจ�ำนวนหนึง่ พยายามเข้าไปสี แต่กไ็ ด้รบั ค�ำปฏิเสธสุภาพ แต่หนักแน่น มีรายหนึ่ง หนักแน่นแต่ไม่สุภาพนัก คริส แม็กแอลเลน คนท้องถิ่นไม่เอาถ่านวอนส้นมือ ดังนั้น เอลลาไม่ใส่ใจนักที่หนุ่มคนนี้ สะดุดล้ม หัวทิ่มลงไปในสระน�้ำ หลังจากเฝ้าเซ้าซี้กวนใจมิสซาลันเดอร์ ตลอดคืนนั้น ก็น่านับถือแม็กแอลเลน เขาไม่ผูกใจเจ็บ คืนต่อมา เขาแวะ มาที่บาร์เหล้า ไม่มีอาการเมามายเหลืออีกแล้ว ขอซื้อเบียร์เลี้ยงสาวน้อย เธอลังเล แต่กย็ อมรับ นับจากนัน้ ทุกคราวทีเ่ จอหน้ากัน ทัง้ สองจะทักทาย กันด้วยอาการสุภาพเสมอ “ทุกอย่างปกตินะ?” ซาลันเดอร์ผงกหัว รับเครื่องดื่ม “มีข่าวมาทิลดาไหม?” “ยังมุ่งหน้าตรงมาหาเรา น่าจะเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์หฤโหด” “เราจะรู้ได้เมื่อไหร่?” “ปกติแล้ว ก็ตอ้ งเจอหน้ากันจังๆ เธออาจมุง่ หน้ามาหาเกรเนดา แล้ว เปลี่ยนทิศไปทางเหนือในวินาทีสุดท้ายก็เป็นได้” ทั้งสองได้ยินเสียงหัวเราะดังมากไปหน่อย เบือนหน้าไปมองหญิงจาก 33
พยัคฆ์สาว : โหมไฟสังหาร
ห้อง 32 หญิงคนนั้นหัวเราะเรื่องเล่าของสามี “ใครน่ะ?” “ดร. ฟอร์บส? คนอเมริกนั จากออสติน, เท็กซัส” เอลลา คาร์ไมเคิล เน้นค�ำว่า ‘อเมริกัน’ ด้วยส�ำเนียงรังเกียจ “พอจะบอกได้ว่าเป็นคนอเมริกัน แต่พวกเขามาท�ำอะไรที่นี่? เขา เป็นหมอหรือไง?” “ไม่ใช่ดอกเตอร์ประเภทนั้น เขามาจากมูลนิธิซานตามาเรีย” “ท�ำอะไร?” “ส่งเสริมการศึกษาส�ำหรับเด็กอัจฉริยะ เขาเป็นคนดีนะ มาเจรจา ข้อเสนอตั้งโรงเรียนมัธยมปลายในเซนต์จอร์เจสกับรัฐมนตรีศึกษาธิการ” “ชายคนดีที่ทุบตีภรรยา” ซาลันเดอร์เปรยออกมา เอลลาเหลือกตามอง เดินกลับไปอีกปลายเคาน์เตอร์ น�ำเครือ่ งดืม่ ไปให้ ลูกค้าคนท้องถิ่น ซาลันเดอร์กม้ หน้าอ่าน ดิเมนชันส์ นานอีกสิบนาที เธอทราบว่าเธอมี ความจ�ำแบบกล้องถ่ายภาพตั้งแต่อายุย่างเข้าวัยเจริญพันธุ์ ลักษณะพิเศษ แตกต่างจากเพื่อนร่วมห้อง เธอไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟัง เว้นคราวเดียว พูดให้เข้าหูโบลมควิสต์ในช่วงที่เธอไม่ได้ระวังตัว เธอจดจ�ำทุกตัวอักษรใน ดิเมนชันส์ อิน แมตเธแมติกส์ ได้ขนึ้ ใจ แต่ลากหนังสือหนาหนักติดตัวไปด้วย เพราะเป็นสิง่ จับต้องได้ทจี่ ะโยงไปหาแฟร์มาต์ ประหนึง่ ว่าหนังสือในมือเป็น เครื่องราง แต่เย็นวันนั้น เธอไม่มีสมาธิพอจะสนใจแฟร์มาต์กับทฤษฎีบทข้อนั้น ในหัวมีเพียงภาพดร. ฟอร์บส นั่งเหม่อมองทะเลที่คาเรเนจ เธอไม่อาจอธิบายได้ว่า ท�ำไมเธอถึงเกิดความรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ชอบมา พากล ในท้ายที่สุด เธอปิดหนังสือ กลับขึ้นห้องพัก เปิดพาวเวอร์บุ๊ก การ ท่องอินเทอร์เน็ตไม่จำ� เป็นต้องใช้ความคิด โรงแรมไม่มบี รอดแบนด์ แต่เธอ 34
สตีก ลาร์ซอน
มีโมเด็มในเครือ่ งทีต่ อ่ เชือ่ มกับมือถือพานาโซนิกได้ เพือ่ รับส่งเมล์ เธอพิมพ์ ที่อยู่ลงไป <plague_xyz_666@hotmail.com>: ทีน่ ี่ ไม่มบี รอดแบนด์ อยากทราบเรือ่ งดร. ฟอร์บส จากมูลนิธซิ านตามาเรีย กับภรรยา อาศัยอยู่ ในออสติน, เท็กซัส 500 เหรียญส�ำหรับคนทีห่ าข้อมูลได้ -วอสป์
เธอเปิดโปรแกรม PGP* เข้ารหัสข้อความส่งพับลิกคียข์ องเธอ เข้ารหัส ด้วยด้วยคีย์ของ ‘เพลก’ ส่งเมล์ เธอเงยหน้ามองเวลา ขณะนี้ 19.30 น. เธอปิดคอมพิวเตอร์ ล็อกประตู เดินไปบนชายหาดราวสี่ร้อยเมตร ผ่านถนนมุ่งหน้าสู่เซนต์จอร์เจส เคาะประตูเพิงไม้หลังร้านเดอะ โคโคนัต จอร์จ แบลนด์ เด็กหนุ่มอายุสิบหก นักศึกษา เขาอยากเป็นทนายความ หรือหมอหรืออาจเป็นนักบินอวกาศ หนุ่มร่างผอมเหมือนซาลันเดอร์ แต่ สูงกว่าเล็กน้อย ซาลันเดอร์พบเขาบนชายหาดวันทีเ่ ธอย้ายมาจากกรองด์ อันเซ เธอนัง่ อยูใ่ นร่มใต้ตน้ มะพร้าว ดูเด็กเล่นฟุตบอลชายน�ำ้ เธอก้มหน้าอ่าน ดิเมนชันส์ ออกรส ในตอนที่หนุ่มคนนี้มานั่งบนผืนทราย ห่างออกไปสองสามเมตร เขาไม่ได้สงั เกตเห็นว่าเธอนัง่ อยูท่ นี่ นั่ เธอจับตามองในความเงียบ หนุม่ ผิวด�ำ ผอมสูง รองเท้าแตะ กางเกงยีนส์สีด�ำ เชิ้ตขาว เขาเปิดหนังสือ ก้มหน้าก้มตาอ่านเหมือนเธอ อ่านหนังสือประเภท เดียวกัน คณิตศาสตร์พนื้ ฐาน 4 เขาเขียนยุกยิกลงในสมุดการบ้าน ห้านาที * Pretty Good Privacy (PGP) เป็นวิธีเข้ารหัสและยืนยันตัวตน โดยมากนิยมใช้เข้าและ ถอดรหัส และลงลายมือชือ่ ในการส่งอีเมล เริม่ สร้างโดย Phil Zimmermann เมือ่ ปี ค.ศ. 1991 มีหลักการท�ำงาน คือ อาศัยการเข้ารหัสแบบกุญแจสาธารณะ (public-key) ทีร่ วมถึงระบบทีร่ วม กุญแจไว้กับชื่อผู้ใช้ 35
พยัคฆ์สาว : โหมไฟสังหาร
ถัดมา เธอกระแอม เขาตกใจสะดุง้ โหยง เขาขออภัยทีม่ ารบกวนเธอ ท�ำท่า จะจากไปเมื่อเธอถามว่าเขาเล่นอะไรหรือกับสูตรซับซ้อน พีชคณิต เพียงนาทีเดียว เธอชี้ให้เขาเห็นจุดผิดพลาดในการค�ำนวณ ของเขา อีกครึง่ ชัว่ โมง ทัง้ สองท�ำการบ้านของเขาเสร็จ และอีกหนึง่ ชัว่ โมง เคลือ่ นผ่านบทถัดไปทัง้ บทในต�ำราของเขา เธอให้ค�ำอธิบายเคล็ดลับทีซ่ อ่ น อยู่เบื้องหลังการค�ำนวณเหมือนหนึ่งว่าเธอเป็นติวเตอร์ของเขา เขาอ้า ปากค้างจ้องหน้าเธอ สองชั่วโมงหลังจากนั้น เขาเล่าว่าแม่ของเขาอยู่ ในโตรอนโต พ่ออาศัยอยู่ในเกรนวิลล์ อีกฟากหนึ่งของเกาะ เขาเองอยู่ใน เพิงไม้บนชายหาด ห่างจากทีน่ ไี่ ม่ไกลนัก เขาเป็นลูกชายคนสุดท้อง มีพสี่ าว อีกสาม ซาลันเดอร์รสู้ กึ ว่าการพูดคุยเป็นเพือ่ นกับหนุม่ คนนีผ้ อ่ นคลายสบายใจ ยิง่ สภาวการณ์ประหลาด เธอแทบไม่เคยสานการสนทนากับคนแปลกหน้า เพียงเพื่อพูดคุยกัน ไม่ใช่ความอายไม่อยากพูดกับผู้คน ส�ำหรับเธอ การ สนทนามีหน้าทีเ่ ฉพาะ สอบถามเพือ่ ต้องการผลลัพธ์ ร้านขายยาไปทางไหน? ห้องพักโรงแรมคิดคืนละเท่าไหร่? การสนทนามีไว้ใช้เป็นเครื่องมือใน งานอาชี พ เช่ น กั น เมื่ อ ครั้ ง ที่ เ ธอท�ำ งานเป็ น นั ก วิ จั ย ข้ อ มู ล ให้ ด รากาน อาร์มันสกีที่มิลตัน ซีเคียวริตี เธอไม่รังเกียจการสนทนายืดยาว หากเป็น การรีดเค้นหาข้อมูล ตรงกันข้าม เธอรังเกียจการอภิปรายเรื่องส่วนตัว ซึ่งมักจะวกไปหา เรือ่ งทีเ่ ธอถือว่าเป็นเรือ่ งส่วนตัว อายุเท่าไหร่แล้ว? เดาซี ชอบบริตนีย์ สเปียร์ หรือเปล่า? ใครหวา? คิดไงกับภาพวาดวิจติ รของคาร์ล ลาร์ซอน? ไม่เคย สนใจ เธอเป็นเลสเบี้ยนหรือเปล่า? ไสหัวไปให้พ้น หนุ่มน้อยเปิ่นเก้งก้างขี้อาย แต่สุภาพและพยายามชวนสนทนาเชิง ปัญญาโดยไม่มีทีท่าว่าจะแข่งขันกับเธอหรือสอดรู้สอดเห็นเรื่องส่วนตัว เหมือนเช่นเธอ เขาเหงาโดดเดีย่ ว ดูเหมือนเขาจะยอมรับโดยไม่มคี วามพิศวง ว่าเทพธิดาคณิตศาสตร์ลอยเลือ่ นลงมาโปรดเขาบนหาดกรองด์ อันเซ และ 36
ยินดียงิ่ ทีเ่ ธออยูเ่ ป็นเพือ่ นคุยกับเขา ทัง้ สองลุกจากพืน้ ทรายเมือ่ ดวงอาทิตย์ จมน�้ำปลายขอบฟ้า ทั้งสองเดินมุ่งหน้าไปยังโรงแรม เขาชี้ให้เธอดูเพิงไม้ ทีพ่ กั นักศึกษาของเขา เขาถามอายๆ ว่าเธอจะรังเกียจไหมถ้าจะไปดืม่ น�้ำชา ที่นั่น เพิงไม้มโี ต๊ะเขียนหนังสือ ท�ำจากเศษไม้หลากขนาด เก้าอีส้ องตัว ตูไ้ ม้ เก็บเสือ้ ผ้า และเตียงนอน ดวงไฟหลอดเดียวต่อสายจากร้านเดอะ โคโคนัต เขามีเตาแคมปิง้ เขาชวนกินอาหารเย็น ข้าวกับผัก ตักยืน่ ให้บนจานพลาสติก จอร์จ แบลนด์กล้าบ้าบิ่นทันใด ชวนเธอสูบสารต้องห้ามท้องถิ่น เธอรับ มาจุดสูบ ซาลันเดอร์มองเห็นได้ในทันทีวา่ เขาขวัญกระเจิงเมือ่ มีเธออยูใ่ กล้ ไม่รู้ ว่าควรจะพูดคุยกับเธออย่างไร เธอเกิดอารมณ์พิสดาร ปล่อยให้เขาย่ามใจ รุกคืบ หนุม่ น้อยอ้อมโค้งมะงุมมะงาหรา เข้าใจและรับทราบสัญญาณทีเ่ ธอ ส่งออกมา แต่ไม่รวู้ า่ จะตอบสนองอย่างไร ในท้ายทีส่ ดุ ความอดทนของเธอ สิน้ ไป เธอผลักเขานอนหงายบนเตียง ถอดเสือ้ เชิต้ และกางเกงยีนส์ของเธอ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเปลือยร่างอวดสายตาผู้อื่นนับตั้งแต่การผ่าตัดใน อิตาลี เธอออกจากคลินิกด้วยความตระหนก เวลาผ่านไปนานโขก่อนเธอ จะแน่ใจได้ว่าไม่มีมนุษย์หน้าไหนสนใจจ้องมองนมเธอ โดยปกติแล้ว เธอ ไม่สนห่ะอยูแ่ ล้วว่าใครจะมองใครจะคิดยังไงต่อตัวเธอ ดังนัน้ เธอไม่กงั วลใจ มากนักที่เธอรู้สึกตื่นกลัวในใจในตอนนี้ หนุม่ น้อยเป็นผูเ้ ปิดตัวตนใหม่ของเธอได้อย่างสมบูรณ์แบบ ในท้ายทีส่ ดุ (หลังจากการบอกใบ้ให้ก�ำลังใจ) เขาปลดตะขอยกทรงของเธอ เขาปิด สวิตช์ไฟเร่งด่วนเพื่อเปลื้องเสื้อผ้าตัวเอง ซาลันเดอร์บอกได้ว่าเขาขี้อาย เธอเปิดไฟกลับคืนมา จับตามองการตอบสนองของเขาอย่างสนใจยิ่ง เมื่อ เขาเริ่มแตะเนื้อต้องตัวเธออย่างเงอะงะงุ่มง่าม อีกหลายนาทีหลังจากนั้น เธอผ่อนคลายสบายใจเมื่อทราบแน่ว่าเขาคิดว่าเต้านมของเธอเป็นของแท้ เหมือนธรรมชาติ มองในแง่หนึ่ง ใช่ว่าเขาเคยพานพบตัวอย่างมากหลาย 37
ให้ยกมาเปรียบเทียบ เธอไม่ได้วางแผนมาก่อนว่าจะมีคู่รักวัยรุ่นในเกรเนดา เป็นเพียง ความคิดปุบปับปัจจุบนั ทันด่วน ในตอนทีเ่ ธอลาจากกลางดึกคืนนัน้ เธอไม่ คิดว่าจะย้อนกลับไปอีก แต่วันถัดมา เธอพบเขาอีกครั้งบนชายหาด เกิด ความรู้สึกในอกว่าหนุ่มคนนี้เป็นเพื่อนคุยน่ารัก ตลอดเจ็ดสัปดาห์ที่เธอพัก อยู่บนเกาะเกรเนดา จอร์จ แบลนด์เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเธอ ทั้งสอง ไม่ได้ใช้เวลาด้วยกันในช่วงกลางวัน จะพบหน้ากันบนชายหาดตอนอาทิตย์ ใกล้ตกดิน และไปนอนในเพิงไม้ของเขาในยามค�่ำคืน เธอรู้สึกว่าในยามที่เดินเคียงข้างกัน ภาพที่เห็นเหมือนสองวัยรุ่น หนุ่มสาว สิบหกแสนหวาน เห็นได้ชัด เขามองชีวิตว่าสุดวิเศษน่าสนใจยิ่งนัก เขาพบหญิงผู้ สละเวลาสอนสั่งเขาในวิชาคณิตกามศาสตร์ เขาเปิดประตู ยิ้มกว้างด้วยความยินดี “อยากได้เพื่อนคุยไหม?” เธอถาม * * * ซาลันเดอร์ออกจากเพิงพักของจอร์จ แบลนด์เวลาตีสอง ไออุ่นซ่านไป ทั่วร่าง เธอเลือกการเดินเลียบชายน�้ำแทนที่จะเดินตามถนนไปยังโรงแรม เดอะ คีย์ส เธอเดินคนเดียวในความมืด รู้ว่าแบลนด์เดินตามหลังมา ห่าง สักร้อยเมตร เขาท�ำเช่นนั้นเสมอ เธอไม่เคยนอนค้างคืนในเพิงพักของเขา เขา ประท้วง เธอ, ผูห้ ญิงตัวคนเดียวไม่ควรเดินกลับโรงแรมตอนค�ำ่ มืด เขายืนยัน ว่าเป็นหน้าที่ของเขาที่จะต้องเป็นเพื่อนร่วมทางเธอกลับไปยังโรงแรม โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ดึกดื่นเลยเที่ยงคืนไปแล้ว ซึ่งบ่อยครั้งเป็นเช่นนั้น ซาลันเดอร์รับฟังเสียงประท้วงของเขา และตัดบทด้วยค�ำว่าไม่ ฉันอยาก 38
สตีก ลาร์ซอน
เดินไปไหน ฉันอยากเดินเมื่อไหร่ เรื่องของฉัน ไม่, ฉันไม่ต้องการคน คุ้มกัน คราวแรกสุดที่เธอรู้ว่าเขาแอบเดินตามหลัง เธอฉุนขาด แต่เมื่อ คิดอีกครั้ง ก็น่ารักดีที่เขาอยากคุ้มครองเธอ เธอแสร้งท�ำเป็นไม่รู้ว่าเขาอยู่ ข้างหลัง หรือว่าเขาหันหลังเดินกลับเพิงพักเมื่อเธอเดินเข้าประตูโรงแรม เธอสงสัยอยู่เหมือนกันว่าเขาจะท�ำอย่างไรถ้ามีคนมาท�ำร้ายเธอ เธอคงใช้ค้อนที่ซื้อจากร้านแม็กอินไทร์ ค้อนเก็บไว้ชั้นนอกสุดของ กระเป๋าสะพายไหล่ ไม่มีภัยคุกคามทางกายมากนักที่ค้อนจะจัดการไม่ได้ ซาลันเดอร์คิดในใจ คืนนัน้ จันทร์เต็มดวง ดาวระยิบระยับพราวเต็มฟ้า ซาลันเดอร์เงยหน้า มองเห็นดาวเรกิวลัสสีน�้ำเงินขาวในกลุ่มดาวสิงโตใกล้ขอบฟ้า เธอเกือบถึง โรงแรมแล้ว ก่อนจะหยุดเท้ากับที่ เธอมองเห็นใครสักคนทีร่ มิ น�ำ้ หน้าโรงแรม นับเป็นคราวแรกทีเ่ ธอเห็นมนุษย์สกั คนเดินบนชายหาดในยามมืดค�ำ่ เขาอยู่ ห่างออกไปราวร้อยเมตร แต่ซาลันเดอร์จ�ำได้ในทันทีกลางแสงจันทร์ ดร. ฟอร์บสแสนดีจากห้อง 32 เธอก้าวยาวสามก้าวเข้าไปในเงามืดของต้นไม้ เมื่อเบือนหน้าไป ข้างหลัง แบลนด์ไม่โผล่ให้เห็นเช่นกัน ร่างตะคุม่ เดินเชือ่ งช้ากลับไปกลับมา ริมน�้ำ เขาสูบบุหรี่ บ่อยครั้งที่จะหยุดเท้า ก้มลงประหนึ่งจะตรวจพื้นทราย ใต้เท้า ละครใบ้ด�ำเนินต่อไปราวยี่สิบนาที ก่อนเขาจะเดินเร็วกลับเข้า โรงแรม หายลับไปจากสายตา ซาลั น เดอร์ ร ออี ก หลายนาที ก ่ อ นจะเดิ น ไปยั ง ลานสวนสนามของ ดร. ฟอร์บส เธอเดินอ้อมเป็นวงโค้ง ตรวจพื้นทรายบริเวณนั้น เธอพอจะ มองเห็นกรวด มองเห็นเปลือกหอย เพียงไม่กนี่ าที เธอเลิกค้นหา เดินกลับ เข้าโรงแรม บนห้องพัก เธอโน้มตัวออกไปทีร่ ะเบียง เขม้นมองประตูของห้องติดกัน ทุกอย่างเงียบเชียบ เห็นได้ชดั การตบตีประจ�ำค�ำ่ คืนจบลงไปแล้ว ไม่นาน 39
พยัคฆ์สาว : โหมไฟสังหาร
หลังจากนั้น เธอดึงบุหรี่สอดไส้มวนเองออกจากกระเป๋า สารต้องห้ามที่ แบลนด์มอบให้ จุดสูบบนเก้าอี้ที่ระเบียง เหม่อมองออกไปยังผืนน�้ำสีด�ำ ของทะเลแคริบเบียน ระบายควันพรูออกจากจมูก ครุ่นคิด เธอรู้สึกเหมือจานเรดาร์ ยิงสัญญาณเข้มออกไปรอบตัว
40