Bóg przemówił do Moj˝esza słowami: I uczynià Mi Êwi´ty przybytek, abym mógł zamieszkaç poÊród Was (Wj. 25, 8). Od wieków, nakazowi temu podporzàdkowujà si´ chrzeÊcijanie, wznoszàc swoje Êwiàtynie, a miejsce spotkania z Bogiem czynià pi´knym i godnym, według własnych, najlepszych mo˝liwoÊci i umiej´tnoÊci. Na północnych i południowych stokach Beskidów, na obszarze który stał si´ Łemkowszczyznà, a Cerkiew zakorzeniona jest w ponad tysiàcletniej tradycji chrztu Włodzimierza Wielkiego, kolejne pokolenia wierzàcych czyniły chram najwa˝niejszym i najokazalszym budynkiem osady. JeÊli uległ zniszczeniu, dêwigały go z ruin pi´kniejszym. Wysiłek cieÊli i majstrów murarskich, biegłoÊç malarzy czy ofiarnoÊç wspólnoty wypływały z wiary i miłoÊci do Stwórcy.
Kształt Êwiàtyni – jej architektur´ i wyposa˝enie, determinujà wskazania o uniwersalnym charakterze, sformułowane na długo przed chrztem Rusi, których dotrzymywanie wcale nie musi staç w sprzecznoÊci z pojawianiem si´ oryginalnych, właÊciwych poszczególnym regionom cech. Ksià˝ka, którà oddajemy w Paƒstwa r´ce jest właÊnie próbà opowiedzenia w jaki sposób lokalna Cerkiew, która na przestrzeni kilku stuleci zyskała własny koloryt, dochowuje wiernoÊci tradycji religijnej i podporzàdkowuje zasób stosowanych form plastycznych wymogom kultu. Aby było to mo˝liwe, zarysowano tło historyczne oraz umieszczono w nim elementy sakralnego dziedzictwa zachowane w bliskim sàsiedztwie geograficznym i kulturowym, szczególnie dawniejsze ni˝ te, które przetrwały na Łemkowszczyênie lub prezentujàce archaiczne rozwiàzania formalne. (Ze wst´pu)
www.libra.pl
Jarosław Giemza
CERKWIE I IKONY Łemkowszczyzny
Jarosław Giemza
CERKWIE I IKONY Łemkowszczyzny