7 minute read
Een lekker glaasje bowl met
Samen eten bereiden roept herinneringen aan thuis op ‘Een lekker glaasje bowl met slagroom, net als vroeger’
Vers fruit, een schaal eieren en een fles brandewijn staan klaar op tafel. Er omheen zitten cliënten van De Boskamp. Op zaterdagmiddag maken zij samen met medewerker Welzijn Janine Verduijn gerechten van vroeger. Thema van vandaag:
Advertisement
de verjaardag.
De plekjes rond de grote tafel in het midden van de Brasserie raken rond 14.00 uur langzaam gevuld. Bewoners, meest dames en een enkele heer, schuiven aan voor de smakelijke en gezellige activiteit van vanmiddag. ‘Kom erbij, wat leuk dat u weer meedoet’, begroet Janine de binnenkomers hartelijk.
Mokkataart
Nieuwsgierig bekijkt de groep de ingrediënten. Er is een dienblad met allerlei soorten vers fruit, een glazen schaal, mesjes en snijplanken. En er zijn eieren, jenever, suiker en een mixer. ‘Vandaag staat in het teken van de verjaardag van vroeger’, onthult Janine. ‘Als u vroeger
naar een verjaardag ging, wat kreeg u daar dan?’ vraagt ze vervolgens. Dat roept herinneringen op. ‘Slagroomgebak of van die lekkere mokkataart’, noemt een cliënt op. Plakjes worst, blokjes kaas, sigaretten in een glaasje op tafel, de asbak ernaast; iedereen weet het nog goed.
Bowl of vruchten
Ook de gerechten van deze middag zijn oude bekenden. ‘We gaan advocaat maken én een grote schaal met bowl, zegt Janine. ‘Bowl noemden wij vruchten’, reageert een mevrouw. ‘Lekker, met slagroom erop’, vult een ander aan. ‘En in de winter kwam het fruit uit blik’, weet een derde. Een late binnenkomer schuift enthousiast aan. ‘Ik had vroeger ook zo’n mooie bowlset’, herinnert ze zich.
Werk als kok
Bowl maken is een boel werk, constateert menigeen. Dus wordt er fanatiek geschild, gesneden en af en toe geproefd. Een meneer vertelt intussen over zijn vroegere werk. ‘Ik ben 27 jaar kok geweest in een sportkantine. Voor de sporters maakte ik vooral gezonde gerechten. Laat mij die meloen maar snijden, daar weet ik wel raad mee.’
Met slagroom
Terwijl de eieren en suiker voor de advocaat in een pan staan op te warmen, groeit de hoeveelheid gesneden fruit in de schaal. De hele zaal smult even later van een glaasje eigengemaakte bowl mét een flinke dot slagroom. Ook een tweede ronde gaat er met smaak in. De advocaat vordert intussen gestaag; de jenever kan worden toegevoegd. ‘Advocaat maakte ik vroeger ook’, vertelt een mevrouw. ‘Ik weet nog precies hoe het moet.’ ‘Wilt u dan de alcohol erbij gieten?’ vraagt Janine.
Gesprekken over vroeger
De bekende geur van de roomgele lekkernij vult de Brasserie. De dames en heren cliënten gaan ondertussen aan de afwas. ‘Ik doe altijd mee’, vertelt een mevrouw enthousiast tijdens het afdrogen. ‘Het is heel plezierig en dan ben je er even uit.’ Ook Janine geniet van het initiatief,
dat ze zelf heeft opgezet. ‘We hebben al van alles gemaakt: wentelteefjes, kruudmoes, groentesoep, sla met papnat. Je merkt dat deze middagen allerlei herinneringen oproepen. De gesprekken over vroeger die tijdens het snijden en koken ontstaan zijn prachtig.’
Als de vaat schoon en droog is, blijkt de advocaat nog te warm om te proeven. ‘We laten het afkoelen en nemen het morgen’, besluit Janine. ‘Dan is het mijn verjaardag’, zegt een mevrouw. ‘En een glaasje advocaat hoort daar echt bij.’
In gesprek met nieuwe bestuurder José Geertsema
Ze koos bewust voor een zorgorganisatie met een christelijke identiteit en stevige wortels in de lokale gemeenschappen. Na een paar maanden voelt bestuurder José Geertsema zich thuis bij WZU Veluwe en in de regio. ‘We hebben samen goud in handen.’
Om WZU Veluwe alvast te leren kennen, nam oud-bestuurder Wim Martens zijn opvolger afgelopen zomer mee op kennismakingstoer. Samen bezochten ze woonzorglocaties, thuiszorg en dagbesteding.
▷ Wat is je opgevallen tijdens die eerste
rondgang?
‘We startten bij De Boskamp in Epe, waar ik meteen onder de indruk was van de goede sfeer, de openheid en de gastvrijheid. Bewoners knoopten een praatje aan of lieten me hun kamer zien. Na een bezoek aan de dagbesteding en de thuiszorg eindigden we onze rit op het lege veld aan de Van der Feltzlaan in Epe, waar we een nieuwe Boskamp hopen te realiseren. Wat me die dag vooral is opgevallen is de veelkleurigheid. Elke plek heeft zijn eigen couleur locale of authenticiteit. Er is een mooie diversiteit aan mensen, hoe ze wonen en met elkaar samenleven.’ ▷ Eind augustus nam Wim Martens afscheid
en op 1 september begon jij officieel. Hoe was die start?
‘Ik denk terug aan het lied dat we Wim en zijn vrouw bij het afscheid toezongen: Ga met God en Hij zal met je zijn. Zingen over Zijn nabijheid vond ik een mooie bemoediging, maar het voelde ook als een opdracht aan mij als opvolger. Gaan met God is geen vrijblijvendheid. Het geeft je ook verantwoordelijkheid. Als mens streef ik ernaar, het is de basis van mijn leven. Zo zie ik het ook voor het werk dat we met elkaar doen.’
▷ Wat betekent de christelijke identiteit voor
WZU Veluwe?
‘Voor de huidige en komende generatie ouderen speelt religie een wezenlijke rol in hun leven. Christelijke identiteit die terugkomt in de dagelijkse zorg maakt dat zij zich thuis kunnen voelen bij een zorgorganisatie. WZU Veluwe
echt van betekenis zijn voor elkaar’
heeft met een oorsprong in de kerken in onze regio een stevig fundament. Die erfenis moeten we met elkaar goed beheren, het is iets om in het hier en nu heel zuinig op te zijn. Onze identiteit helpt ons om richting te geven aan de zorg.’
▷ Hoe kijk je naar de huidige zorg
en die van de toekomst?
‘Het zorglandschap van tegenwoordig is enorm ingewikkeld. De komende vijftien jaar bereiken we een piek in de vergrijzing en het wordt een uitdaging om voor iedereen op een laagdrempelige manier zorg bereikbaar en beschikbaar te houden. Dat lukt alleen als we meer de samenwerking opzoeken. Lokale gemeenschappen zijn echt nodig om die verandering
mogelijk te maken. Wat dat betreft hebben we hier op de Veluwe goud in handen. Mensen zijn er hier goed in om elkaar stevig vast te houden. Dat is iets om trots op te zijn. Juist vanwege die identiteit en de lokale verbondenheid heb ik ervoor gekozen om in deze regio te gaan werken.’
▷ Hoe ziet die samenwerking in
gemeenschappen eruit?
‘De basis van ons werk is: recht doen aan het leven van een mens, zorgen voor kwaliteit van leven. Dat is waar we als zorgorganisatie voor staan. Daarin verwachten we iets van onze collega’s. Dat zit ‘m niet in regels en protocollen, teams kunnen prima zelf hun verantwoordelijkheid nemen. Andersom hebben we als werkgever ook een taak, bijvoorbeeld door ons flexibel op te stellen als een collega tevens mantelzorger is.
Wanneer een cliënt naar het verpleeghuis gaat, speelt de familie tot het moment van verhuizing een grote rol. Waarom zou dat daarna ineens heel anders moeten? Ik vind het juist belangrijk om te blijven doen wat je deed, om samen met de zorg van betekenis te blijven voor een dierbare. Ik denk ook aan de honderden vrijwilligers die betrokken zijn bij WZU Veluwe. Dat zijn honderden mensen die betekenis willen geven aan hun leven, die verbinding zoeken. Of neem jongeren. Zij hebben net als ouderen tijdens de coronaperiode echt contact gemist. Oud en jong kunnen wederzijds voor elkaar van betekenis zijn. Het gaat erom dat je gezien wordt. Dat is zo kostbaar voor een mens!’
Ontmoeten en vragen stellen
Bestuurder José Geertsema is regelmatig te vinden op een van de woonzorglocaties of thuiszorgkantoren van WZU Veluwe. Zij ziet ernaar uit om collega’s, cliënten, mantelzorgers of vrijwilligers te ontmoeten. Wanneer u of jij haar ziet, hoort zij graag uw of jouw verhaal of vraag. Van harte uitgenodigd om met haar in gesprek te gaan. ▷ Welke plek heeft een zorgorga-
nisatie als WZU Veluwe in zo’n gemeenschap?
‘Wij zijn een klein schakeltje in het geheel, in het grote netwerk van familie, buurt, kerk en zorg rondom mensen. Wij kunnen ons werk alleen goed doen als we in verbinding staan met de andere schakels. Daarom is het belangrijk dat je elkaar kent, elkaar weet te vinden. Daar maken we bij WZU Veluwe ruimte voor. Want het feit dat
ik op de Veluwe veel mooie voorbeelden zie van gemeenschappen, maakt dat ik hier met veel liefde werk.’