Nunspeet ‘Door te koken heb ik rust gevonden’

‘Door te koken heb ik rust gevonden’

Hij leidde een bewogen leven als militair, waar hij tot de dag van vandaag nog de gevolgen van ondervindt. In de keuken kan Henk Hansen zijn gedachten verzetten. ‘Zo houd ik mezelf op orde.’

Zeventien jaar jong was meneer Hansen toen hij begin jaren veertig van de vorige eeuw wegliep van zijn ouderlijk huis op Java, in het toenmalige Nederlands-Indië. Hij ging het leger in en werd beroepsmilitair voor het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger (KNIL). In de

Tweede Wereldoorlog maakte hij zware tijden door: als krijgsgevangene van de Japanse bezetter werd Henk tewerkgesteld aan de beruchte Birma-spoorlijn.

Veertig dienstjaren

Na de bevrijding en de onafhankelijkheid van Indonesië kwam meneer Hansen, inmiddels getrouwd met de Sumatraanse Siti Maimunah-Solihin, naar Nederland. De dertig jaren die volgden diende hij bij de Koninklijke Landmacht; eerst in Wezep, later in Nunspeet. In 1980 zwaaide hij na in totaal veertig dienstjaren af.

Nachtmerries

Wat meneer Hansen als militair zag en meemaakte liet onuitwisbare sporen na. Nachtmerries kwelden hem jarenlang en op zijn 80ste werd vastgesteld dat hij kampt met een posttraumatisch stresssyndroom (PTSS). Actuele ontwikkelingen, zoals de aankondiging van een onderzoek naar mogelijke oorlogsmisstanden in voormalig Nederlands-Indië, doen zijn gemoedstoestand geen goed.

In de keuken

Eten koken is voor meneer Hansen dé manier om rust te vinden. Dat ontdekten hij en de medewerkers van WZU Veluwe toen meneer kwam wonen in De Tuinkamer. ‘Ik

vroeg of ik af en toe in de keuken bezig mocht zijn.’ Niet als hobby, benadrukt hij. ‘Ik doe dat om mezelf op orde te houden.’ Dat bleek te werken. De nachtmerries namen af en meneer voelt zich sindsdien prettiger.

‘Jullie helpen mij door mij te laten koken’

Leren van vrouw

Koken leerde Henk van zijn vrouw, die in 2010 overleed. ‘In Indonesië had zij een cateringbedrijfje. Ook in Nederland kookte ze met veel toewijding. Toen zij ziek werd, zei ze: je moet zelf leren koken, voor als ik er straks niet meer ben.’ Inmiddels kan meneer alles maken: ‘Bami met ei, nasi voor een grote groep, een saladeschotel voor een verjaardag of stokken saté voor de lieve verzorgers hier.’ Zijn elektrische wokpan is vast onderdeel van de keukeninventaris op de afdeling.

Uiten

Zijn twee zoons en schoondochters zorgen ervoor dat het kooktalent van meneer Hansen op peil blijft. ‘Elke week komen zij mij opzoeken en nemen ze boodschappen en ingrediënten voor mij mee.’ Vanaf tientallen foto’s in de kamer kijkt mevrouw Hansen liefdevol toe op haar man. Na een roerig leven heeft hij bij WZU Veluwe zijn draai gevonden. ‘Door mij te laten koken helpen jullie mij om me te uiten.’

Meer zorg in Nunspeet

Naast het hoofdgebouw van De Bunterhoek verrees afgelopen jaar een twee verdiepingen tellend bijgebouw. Hiermee biedt WZU Veluwe in Nunspeet 26 extra plekken voor zorg en ondersteuning aan ouderen. Het nieuwe gebouw telt twee afdelingen met elk dertien appartementen. Ieder appartement is ruim en voorzien van moderne technieken en hulpmiddelen. Bewoners, medewerkers en vrijwilligers vormen op elke afdeling een huishouden, met een gezamenlijke huiskamer en keuken. Ook de bewoners van De Tuinkamer, zoals meneer Hansen, hebben hier een nieuw thuis gekregen. Het oude gebouw maakt plaats voor extra parkeergelegenheid.

> Kijk op www.wzuveluwe.nl/nunspeet voor meer informatie over zorg in Nunspeet