Xanthi Sotiraki GTP51_3rd

////////////////ΞΑΝΘΗ ΣΩΤΗΡΑΚΗ/////////email:s3an8i@hotmail.com/////////ΓΤΠ_51_γ.εργασία 3/////////ηµ. παράδοσης 11.02.2015////////////////

ξανθή σωτηράκη///γτπ_51///γε2//σελ. 2

a

1

ξανθή σωτηράκη///γτπ_51///γε3//σελ. 3

http://paper-leaf.com/blog/2012/10/principles-of-design-quick-reference-poster/ οι βασικές αρχές του design σε ένα ευανάγνωστο και χρήσιµο πόστερ. Οι paper leaf είναι ένα δηµιουργικό γραφείο

http://designmodo.com/flat-design-colors/ στο συγκεκριµένο λίνκ αναλύεται η τάση του flat design σε σχέση µε τα χρώµατα. Το designmodo έχει πολλές έχει πολλά άρθρα σε αυτές τις κατηγορίες.

σχεδιαστικές τάσεις- αρχές

http://www.autodesk.com/education/-free-soſtware/all Η AUTODESK η ναυαρχίδα των σχεδιαστικών προγραµµάτων (autocad, maya, 3dsmax, παρέχει δωρεάν το λογισµικό της σε φοιτητές µε license για 3 χρόνια

http://design.tutsplus.com/ το tuts+ είναι ένα site που παρέχει πάρα πολλά tutorial δωρεάν. Εκτός απο το design έχει και άλλες κατηγορίες όπως coding, game development, photography κα.

εργαλεία-tutorials

ξανθή σωτηράκη///γτπ_51///γε3//σελ. 4

http://www.thegreekfoundation.com/c/design

http://cargocollective.com/featured Η cargo collective είναι µία πλατφόρµα παροχής online χώρου σε καλλιτέχνες, designers, αρχιτεκτονες κα. Στην κατηγορία gallery παρουσιάζονται επιλεγµένοι.

το thegreekfoundation είναι ένα ελληνικό σάητ µε σκοπό την προβολή ελλήνων καλλιτεχνών, αρχιτεκτόνων, designers, σχεδιαστών µόδας. Στην ιστοσελίδα αναρτώνται µόνο επιλεγµένοι καλλιτέχνες.

παραδείµατα//gallery

https://www.udemy.com/ Το UDEMY είναι µία πλατφόρµα που παρέχει δωρεάν online µαθήµατα αλλά και µε πληρωµή. Έχει µεγάλη ποικιλία µαθηµάτων στον τοµέα της γραφιστικής.

http://www.onlineuniversities.com/http://www.onlineuniversities.com/ blog/2009/03/100-awesome-open-courses-and-lectures-for-digita l-artists/ Μία λίστα µε 100 online lectures σχετιζόµενες έµµεσα και άµεσα µε τη γραφιστική.

εργαλεία-tutorials

ξανθή σωτηράκη///γτπ_51///γε3//σελ. 5

a

2

*Επέλεξα να ασχολήθώ µε καταχωρήσεις οι οποίες έχουν µεν κυρίαρχα διαφορετικά στοιχεία αλλά κινούνται γύρω από την ίδια θεµατική ώστε να µπορεί να γίνει µία άµεση σύγκριση. Συγκεκριµένα διάλεξα το ανθρώπινο πρόσωπο. (όλες οι καταχωρήσεις είναι φτιαγµένες µε το χέρι και όχι ηλεκτρονικά).

ξανθή σωτηράκη///γτπ_51///γε3//σελ. 6

Μάχη µεταξύ της γραµµής και του µαύρου χρώµατος. Στα µάτια µου κυριαρχει η γραµµή. Μαυρη κατά κύριο λόγο και λευκή όπου χρειάζεται για να δηλώσει αύτην της την *http://www.sandrabeer.de/for-WE-YOU-WE κυριαρχία. ξανθή σωτηράκη///γτπ_51///γε3//σελ. 7

Πορτραίτο του γερµανού φιλόσοφου Carl Christian Friendriech Krauss, H υφή της νεροµπογιάς στο χαρτί υπάρχει έντονη, αλλά αυτό που κυριαρχεί είναι το χρώµα. http://ill.stevekim.com/Krause

ξανθή σωτηράκη///γτπ_51///γε3//σελ. 8

Εδώ τα πράγµατα είναι ξεκάθαρα, δεν υπάρχει κάτι άλλο µόνο οι υφές. http://ariannavairo.com/Vice-Magazine-Zodiac

ξανθή σωτηράκη///γτπ_51///γε3//σελ. 9

B

/ / /

/

#C8C8C8

Ο έρωτας σαν ένα “παιχνίδι” ισσοροπίας και ολοκλήρωσης. 2 κύκλοι µε ίδιο εµβαδόν γίνονται ένα, αποτελούν το όλον, δεν είναι οµοκεντροί όµως γιατί σε αυτό το παιχνίδι ο καθένας πρέπει να να αναπνέουν. Στις 25 αυτές φάσεις παρακολουθούµε την πορεία προς την ολοκλήρωση. Σε κάθε φάση ο κάθε κύκλος περιστρέφεται προς άλλες κατευθύνσεις µέχρι να βρεί την ιδανική για να γίνει το τέλειο σχήµα. Σε αυτές τις φάσεις η σκιά συµβολίζει την επιρροή του περιβάλλοντος, από µεγάλη αρχικά σε µικρή τελικά. Στόχος ήταν να δηµιουργθεί µία κινούµενη εικόνα, κινούµενη σαν τον έρωτα. Κυρίαρχο στοιχείο της σύνθεσης το χρώµα και το σχήµα. Τα κόκκινα χρώµατα µπλέκονται µεταξύ τους µε γραµµές (βλ. πίνακα) για να δηµιουργήσουν σκιά (όντας πάντα αντεξάρτητα).

υ.γ. οι κύκλοι θα ήθελα να είχαν και ίδιο όγκο, ώστε και ο εσωτερικός να ξεφευγει σε ύψος και να αναπνέει, όταν το συνειδητοποιήσα ήταν πλέον αργά. Σε αυτήν την εικόνα ξεκινώντας από το 3d ένιωσα την γνώσης καποιυ παραµετρικού προγράµµατος.

#C8C8C8

#C92258

#AD123C

/

#FFFFFF

#shade1

#shade2

#shade3

#shade4

#shade5

#shade6

#shade7

#93AFD

‘Αν δεν υπήρχαν οι περιορισµοί στην άσκηση η αναπαράσταση του ψύχους θα ήταν µια θολή, µακρινή εικόνα µε χρήση gradient. Λόγω των περιορισµών έπρεπε να συµβιναστώ µε τα δεδοµένα και προσπάθησα να φτάσω σε αυτό, παίζοντας όµως µε τους κανόνες. Η εικόνα προέκυψε από τριγωνοποίηση µιας αρχικής εικόνας βουνών µε χιόνια, χωρίς να θέλω άµεσα να παραπέµψω σε αυτο. Με συγκεκριµένες διαδικασίες στο σχεδιαστικό πρόγραµµα µετέτρεψα την παλλέττα των αρχικών χρωµάτων σε παλέττα 2 χρωµάτων δικής µου επιλογής. Οι τονικότητες διατηρήθηκαν στην εικόνα µόνο οπτικά γιατί αυτές ουσιαστικά αποτελούνται απο ευθύγραµµα στοιχεία διαφορετικών πυκνοτήτων, παραπεµποντας παράλληλα στη σύσταση του πάγου.

/

#FEFBF4

#F9BF00

#FF9F19

#FF6D37

Η εικόνα δηµιουργήθηκε από πλήθος εναπαναλαµβανόµενων τυπογραφικών στοιχείων σε 3 διαφορετικά χρώµατα ώστε να δηµιουργηθεί ένα gradient effect. Η επανάληψη η περιστροφή και η επικάληψη αυτών των στοιχείων δηµιουργησαν διαφορετικές τονικότητες και υφές µε τη χρήση όµως 4 βασικων χρωµάτων. Η εικόνα είναι µία ωδή στον ήλιο, που εκτός από πηγή θερµότητας είναι και πηγή φωτός Θυµίζει αποδοµηµένη άσκηση αναπαραστατικής γεωµετρίας.

Γ

/ ΕΡΩΤΑΣ µε υφές

Η συγκεκριµένη σύνθεση επιχειρεί να δηµιουργήσει µια εικονογράφιση του όρου φθορά. Κεντρικό σηµείο της σύνθεσης είναι η γωνία, η οποία η οποία σηµειολογικά µπορεί να διαβαστεί ώς αδιέξοδο. Μέσα από τους φθαρµένους τοίχους, τη φθορά της υλικότητας //αλλά και του ίδιου του ανθρώπου ο οποίος είναι το µόνο ζώο το οποίο γνωρίζει ότι θα πεθάνει// αχνοφαίνεται ένα φως, η ελπίδα. Η ελπίδα είναι η κινητήρια δύναµη που µπορεί να ανατρέψει κάθε είδους φθορά εκτός βέβαια από την κατάληξη του θανάτου όπου εκεί αναλαµβάνει ρόλο η θρησκεία η οποία δηµιουργήθηκε πουλώντας από την ελπίδα για αιώνια ζωή. Η κεντρική αυτή κυκλική σύνθεση βρίσκεται τοποθετηµένη “καπου ανάµεσα στα αστέρια”. Μεταφέροντας τη φθορά ως ιδιαιτερότητα του πλανήτη µας, µε τα καταδικασµένα ανθρωπογενή έργα (δρόµοι, κτίρια κλπ) καθώς και τον ίδιο τον άνθρωπο σε αυτήν, στόχος της εικόνας είναι η αντιδιαστολή µε την φαινοµενική αυθαρσία αλλα και την αέναη ύπαρξη του σύµπάντος. Η γνώση της φθοράς, δηµιούργησε την ελπίδα.

Όσο περισσότερο όµως προχωρώ, τόσο περισσότερο συνειδητοποιώ ότι η στιγµή της αφιξής µου δεν είναι το πραγµατικό τέρµα της διαδροµής µου. Αυτός είναι ο λόγος που ένιωσα την ανάγκη αντί να συνεχίσω να ,µιλώ στο τηλέφωνο, να µετατρέψω όλα όσα είχα να πώ σε έναν κώνο από φως που τρέχει εκατό σαράντα την ώρα, να µετασχηµατίσω τον εαυτό µου σε µία φωτεινή δέσµη που ξεχύνεται στον αυτοκινητόδροµο, γιατί είναι σίγουρο ότι ένα τετοιο σηµάδι µπορεί να γίνει αποδεκτό και κατανοητό από την πλευρά της χωρίς να χαθεί στην ενοχλητική αταξία της κάθε δευτερεύουσας λεπτοµέρειας, έτσι όπως και εγώ, για να δεκτώ και να κατανοήσω όσα έχει εκείνη να µου πει, θα ήθελα να µην υπήρχε τίποτα άλλο, ή καλύτερα εκείνη να µην είανι τίποτα άλλο για µένα, παρά αυτός ο κώνος από φώς που βλέπω να προχωρεί στον αυτοκινητόδροµο µε εκατόν δέκα, εκατόν είκοσι την ώρα.

Αυτό που τώρα πια έχει τη µεγαλύτερη σηµασία είναι να µεταδώσουµε τα πιο σηµαντικά πράγµατα απόσα έχουµε να πούµε, να παραβλέψουµε τις άχρηστες λεπτοµέρειες, να συρρικνώσουµε τους εαυτούς µας και να τους µεταµορφώσουµε σε ουσιαστική επικοινωνία, σε ένα φωτεινό σηµάδι που κινείται σε µία συγκεκριµένη κατεύθυνση, καταργώντας την πολυπλοκότητα των χαρακτήρων µας και των εκφράσεων του προσώπου µας, επιβιβάζοντάς την σε εκείνα τα µαύρα κουτιά µε τα κόκκινα κίτρινα φωτάκια που τρέχουν.

Ιταλο Καλβίνο,

Οι ∆υσκολοι Έρωτες, Η περιπέτεια ενός αυτοκινητιστή

Η Υ που αγαπώ στην πραγµατικότητα, είναι εκείνη η δέσµη φωτεινών ακτίνων που κινείται, και ο εαυτός µου, που εκείνη µπορεί να αγαπά, ο εαυτός µου που έχει τη δύναµη να µπαίνει σ'αυτό το γεµάτο εξάψεις κλειστό κύκλωµα που είναι η αισθηµατική της ζωη, είναι το φωτεινό βέλος αυτού του προσπεράσµατος που, για τη δική της αγάπη και όχι χωρίς κάποιον κίνδυνο, προσπαθώ να κάνω. *Βέβαια το αντίτιµο που πρεπει να πληρώσουµε είναι ακριβό αλλά πρέπει να το δεχτούµε: ∆ε θα µπορέσουµε ποτέ να ξεχωρίσουµε τον εαυτό µας από τα τόσα φωτεινά σήµατα που περνούν το δρόµο, το καθένα µε τη δική του σηµασία, σηµασία που µένει καλά κρυµµένη χωρίς να αποκρυπτογραφείται, γιατί έξω από αυτό το πλαίσιο δεν υπάρχει κανείς που µπορεί να µας δεχτεί η να µας καταλάβει.

Η σύνθεση αυτή έχει σκοπό να συνοδευσει το κείµενο του Ίταλο Καλβίνο. Ο έρωτας σαν ένα κυνήγι αλήθειας, µια σπάνια µοναδικότητα µέσα στο πλήθος, η ουσιαστική επικοινωνία, ένα παιχνίδι εγωισµών, ένα σκοτεινό τούνελ (τρίγωνα) που οδηγεί στο φως. Οι φωτεινές γραµµές χρησιµοποιήθηκαν για να περιγράψουν την κοινή //παράλληλη// πορεία, το κόκκινο χρώµα είναι ο στόχος που µέσα του κρύβει το δακτυλικό αποτύπωµα, τη µοναδικοτηκότητα οτυ καθενώς. Τα θολά φώτα του δρόµου σε αντιδιαστολή µε τα “νεταρισµένα” φώτα της κοινής πορείας συµβολίζουν την απόσταση από τον έξω κόσµο και την διπλή µοναδική εσωτερικότητα που σου προσφέρει αυτό το συναίσθηµα.

δ

Τα τελευταία χρόνια είχαµε πάψει να “γιορτάζουµε” την αποκρία καθώς η φοιτητική εποχή είχε πλέον περάσει ανεπιστρεπτί και µαζί της πήρε το Πατρινό και το Ξανθιώτικο καρναβάλι. Φέτος λόγω των ηµερών είχαµε πάλι την ίδια συζήτηση, σκαλίζοντας ιστορικά τι είναι οι απόκριες και πως έχουν καθιερωθεί στην Ελλάδα συνειδητοποίσαµε την συνδεση τους µε το πάσχα. “Μα ούτε να νηστέψουµε θέλουµε (άντε να τσισκνίσουµε θέλουµε), ούτε αναµένουµε ανάσταση κυρίου” και τότε ήρθε η ιδέα. Οι απόκριες έχουν καθιερωθεί ως η γιορτή της ζωής, του έρωτα της ελευθερίας. “Αυτό θα κάνουµε και εµείς, θα υµνήσουµε τη ζωή, µέσα από το θάνατο”. Το κόνσεπτ έχει ως εξής: κάθε καλεσµένος στο πάρτυ για να είναι ευπρόσδεκτός πρέπει να έχει ντυθεί ο “αγαπηµένος του //διασηµος// νεκρός”. Έτσι και την ανάσταση θα επιταχύνουµε, ανάσταση προσωπικοτήτων σηµαντικών για τον καθένα, στις οποίες θα δώσουµε σαν φόρο τιµής µια δεύτερη ζωή, έστω και λίγο Στόχος του πάρτυ δεν είναι ένας επικήδειος, αλλά µια ωδή στη ζωή που αναστρέφει έστω και για λίγο τη “µονιµότητα” του θανάτου, µε σουρεαλιστικά αποτελέσµατα. Ο Καρλ Μαρξ συνοµιλεί µε τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο Χίτσκοκ

γοητέυεται από την Αλίκη Βουγιουκλάκη και ο Kurt Kobain συζητά χαλαρά µε τον Jim Morisson για την κατάρα των 27. “Έκλεισε! Το πάρτυ θα γίνει!”, “Που?”. Στο σπίτι µου!

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων ως προς το θέµα του πάρτυ, η αφίσα έπρεπε να ξεκαθαρίζει µε την πρώτη µατιά τις προθέσεις µας. Επιλέχθηκε η αναπαράσταση ενός πιθανού στιγµιοτύπου. Ο ‘Ελβις Πρίσλευ κάτω απο την disco µπάλα να χορεύει µε το χαρακτηριστικο λίκνισµα των γοφών, η Susan Sontag ρεµβάζει, η Simοn de Beauvoir αναµένει το Ζαν Πολ Σαρτρ και η Audrey Hepburn σε παρόµοια κατάσταση µε τον Elvis. Στο πάρτυ έχουµε ένα νέο ειδύλλιο ο Salvador Dali, που δεν θα µπορούσε να λείπει φυσικά, έρχεται συνοδευόµενος από τη νέα µούσα του την Amy Winehouse. Αυτή του τραγουδάει για να ζωγραφίσει και αυτός µέσα από την ζωγραφική του τη µυεί σε νέους ονειρεµένους κόσµους. Όλα αυτα συµβαίνουν σε έναν αντίστοιχα σουρεαλιστικό χώρο. Το δωµάτιο που διαδραµατίζεται το πάρτυ έχει µόνο 2 τοίχους και στο κέντρο µία σκάλα (από την οποία εισέρχεται ο Πίτερ Σέλλερς, πάντα απρόσκλητος) η οποία φαίνεται να είναι το στήριγµα αυτού του αιωρούµενου δωµατίου. Η σκάλα ενω φαίνεται βαθµιδωτή αποκλείεται να συνεχίζει έτσι καθως η διατοµή της είναι πολύ µικρή. Πώς καταφθάνουν όλοι αυτοί στο πάρτυ? Το στιγµιότυπο τα καταγράφει όλα, τη διασκέδαση, τη βαρεµάρα, τη σκέψη, τον έρωτα. Την ίδια τη ζωή πασπαλισµένη µε µερικά κοµφετί. Η αφίσα θα µπορούσε να δουλέψει και χωρίς γράµµατα καθώς το πάρτυ γίνεται σε φιλικό κυκλο. Έγιναν ωστόσο εκδοχές και µε τυπογαφικούς χαρακτήρες. Ο τίτλος του πάρτυ: Ντεντ καν Ντανς! µε την επεξήση, λογοπαίγνιο carnival is //not// over (τίτλος τραγουδιού των Dead Can Dance, Carnival is over). το βασικό illustration της αφίσας

*παράρτηµα

απορρίφθηκαν στο α2

β έρωτας

αρχική ιδέα

εναλλακτικός τρόπος παρουσίασης παλέττας

η πορεία προς το ψύχος

γ

δ

dεad can dance_ carnival is over

Outside The storm clouds gathering, Moved silently along the dusty boulevard.

Where flowers turning crane their fragile necks So they can in turn Reach up and kiss the sky.

They are driven by a strange desire Unseen by the human eye Someone is calling.

I remember when you held my hand In the park we would play when the circus came to town.

Look! Over here.

Outside The circus gathering Moved silently along the rainswept boulevard.

The procession moved on the shouting is over The fabulous freaks are leaving town.

θερµότητα µία φάση πρίν

They are driven by a strange desire Unseen by the human eye.

The carnival is over We sat and watched As the moon rose again For the very first time.