Autyzm wczesnodziecięcy Agnieszka Małgorzata Jasik
Przegląd najważniejszych koncepcji (diagnozowanie, przebieg, leczenie)
Pojęcie autyzmu i autyzmu wczesnodziecięcego (definicje) Austriacki pediatra Leo Kanner w 1943 roku po raz pierwszy opisał i zdefiniował autyzm. Przeprowadził analizę na podstawie badanej grupy dzieci, wśród której zdiagnozował schizofreniczne, psychotyczne i niepełnosprawne intelektualnie oraz takie, których zachowanie nie spełniało kryteriów diagnostycznych żadnego z wymienionych zaburzeń. To zaburzenie, którym dotknięte były badane dzieci, nazwał autyzmem wczesnodziecięcym. W jego przeświadczeniu oznaczał on: brak fantazji lub zdolności do kreowania rzeczywistości1. Kanner dokonał również wyróżnienia cech charakteryzujących przebadaną populację. Są to:
64
O P I N I E , R E F L E KS J E , D O Ś W I A D CZ E N I A
• niezdolność do rozwijania stosunków społecznych, • stereotypowe, powtarzające się czynności w trakcie zabawy, • wystąpienie zaburzeń w okresie niemowlęctwa, • brak rozwoju mowy (mowa niekomunikatywna), • zdolność mechanicznego zapamiętywania, • dążenie do niezmienności, • brak wyobraźni, • opóźnienie w rozwoju językowym, • odwracanie zaimków, • echolalia2. Badania nad przyczynami występowania autyzmu trwają od pierwszej próby jego opisania, czyli od 1943 roku, ale do chwili obecnej istnieje wiele kontrowersji dotyczących jego przyczyn,
R E F L E KS J E 6/2021
