5 minute read
WIJNGAARD
Grenzeloze delicatessen
Bovenop een heuvel achter hotel Creusen in Epen ligt een zacht groen vierkant. Het licht op tussen de donkergroene velden eromheen. “Daar staan sinds 2008 onze 4500 stokken met pinot gris, gewürztraminer en riesling druiven. De Steenberg, genoemd naar de silex stenen, die in de lössbodem zitten. De stenen vangen overdag de zonnewarmte op en geven die ’s nachts aan de druiven af”, zegt Marc Creusen (53) op het riante terras van het hotel van zijn broer Luc.
oewel je van 4500 druivenstokken niet kunt leven wordt daar niet moeilijk over gedaan. “We, mijn broer Luc en mijn neef Stan Bröcheler, houden van het werk in de wijngaard. Dat is totaal anders dan wat ik zelf doe als chef kok van vijf restaurants in Aken. Bovendien gebruiken we alles van de druiven, niets wordt weggegooid.” Precies zoals hij dat leerde van zijn grote leermeester Paul Bocuse. “Bocuse inspecteerde de afvalbakken om te kijken of niets werd weggegooid dat nog hergebruikt kon worden.” Van de geperste druiven worden allereerst wijnen gemaakt. Die hebben allemaal op het etiket het Creusen-familiewapen. “Evenals al onze andere streekproducten”, zegt Marc trots. De schillen en pitjes van de gewürztraminer druiven worden vergist en gedistilleerd tot de ‘Stercke van Steenberg’ oftewel grappa. “Omdat grappa net als champagne een beschermde naam is, hebben we onze ‘grappa’ Stercke van Steenberg genoemd”, zegt hij met een knipoog. Van de gewürztraminer most maken ze een naar rozenblaadjes smakende gelei. “De onrijpe pinot gris druiven gebruiken we om verjus te maken. Verjus is heerlijk om je braadjus te verrijken of prachtige, frisse dressings mee te maken. En van de pinot gris most maken we een zachtroze mosterd.” Maar in de ’Epener’ keten van wijn, gelei en mosterd ontbrak nog een belangrijke schakel. “Onze opa en oma komen uit Teuven in België. Opa maakte vroeger van de melk van zijn eigen koeien rauwmelkse Hervse kaas, ook wel rommedoe genoemd. We wilden dat kaasje van opa terughalen.” Met hulp van Madeleine Hanssen, die in Le Vieux Moulin rommedoekaasjes maakt, gaan ze aan de slag. “We maken nu elke 14 dagen 500 ‘stinkkiësjes’ van rauwmelkse kaas. Onze kaasjes zijn 14
Hdagen gewassen met onze ‘grappa’. Dat geeft ze een heerlijk zachte smaak, die romiger wordt naarmate de kaasjes meer gaan uitlopen. Geen vierkante kaasjes, want dat is een vorm die alleen de echte rommedoekaasje mogen hebben. Maar de geur is die van een echte Hervse of rommedoe, heerlijk met stroop uit deze grenzeloos lekkere regio.” Het creatieve trio uit Epen is nog lang niet klaar met duurzame delicatessen. “We willen nog een kaasje, bedekt met druivenpitten en schilletjes, en een met de as van verbrand wijnstokkenhout. En wat denk je van chocola, gevuld met druivengelei?”
Marc Creusen
DOMEIN STEENBERG
info@domeinsteenberg.nl www.domeinsteenberg.nl
In zijn mooie appartement in de Heerlense binnenstad ontvangt Jacques van Neer het bezoek allerhartelijkst. Hij laat het uitzicht op de kerktorens zien, serveert koffie en koekjes en begint enthousiast te vertellen, af en toe liefdevol onderbroken door zijn zoon Frans. “Ik heb veel geluk in mijn leven gehad.”
TEKST MEYKE HOUBEN BEELD ARNAUD NILWIK
e mooiste jaren bracht hij door in Ubachsberg, vertelt Jacques. Daar was hij gelukkig met zijn vrouw Tiny en met zijn grootste hobby: zingen in het kerkkoor. “Ik heb me nooit zo gedragen gevoeld als in Ubachsberg, waar ik na het overlijden van Tiny in 1993 door het hele dorp ben opgevangen.” Nog elke week bezoekt Jacques voor het bridgen met vrienden het kerkhof. “Na al die tijd blijf ik het verdriet voelen.” Ruim 40 jaar waren Jacques en Tiny samen. Terwijl Jacques de kruidenierszaak in Heerlen-Noord bestierde die hij van zijn ouders had overgenomen, regelde Tiny het huishouden en de zorg voor de kinderen. Later pakte ze haar beroep als onderwijzeres weer op. “Aan mijn kindertijd heb ik warme herinneringen”, vertelt Frans. “Opa en oma Van Neer woonden bij ons boven in huis, zij hebben mij en mijn broer Leon mee opgevoed. Van hun kreeg ik ook mijn eerste biertje. Beneden in de winkel kwamen mensen van alle rangen en standen. Wij kregen de opdracht altijd vriendelijk en beleefd te zijn. Zo leerden we met iedereen om te gaan. Pap kon dat uitstekend, daardoor was hij geliefd bij veel klanten. Nu ik ouder ben, zie ik dat we in dat opzicht op elkaar lijken: we zijn allebei gericht op mensen en op onze omgeving.” Frans kreeg van huis uit mee dat ‘werken loont’. “Er werd thuis hard gewerkt, maar er mocht ook worden genoten. Pap was lid van de kegelclub, we gingen op zomer- en wintervakantie en we hadden een bar in de kelder. Mijn ouders waren ook echte carnavalisten, ze liepen elk jaar mee in de optocht. Carnaval 1975 zal ik nooit vergeten: op carnavalsmaandag 4 maart, de dag van mijn 12e verjaardag, kwam ik ‘s ochtends de
Dkeuken in waar pap en mam zaten. Toen ze niks zeiden, ging ik teleurgesteld naar opa en oma boven. ‘Ze zijn mijn verjaardag vergeten’, vertelde ik. Quasi boos liep opa mee naar beneden. Toen iedereen door had wat er was gebeurd, werd er vooral mee gelachen.” Jacques begon zijn eigen zaak met een vakdiploma kruidenierswaren en een middenstandsdiploma op zak. Hij is in het ondernemerschap gegroeid, vindt hij. “Mijn kinderen hebben het anders gedaan, zij zijn gaan doorleren. Dat Frans de havo haalde, is mede aan Tiny te danken. Zij sleepte hem er doorheen. Vroeger heb ik nog wel eens wakker gelegen om hem, maar nu ben ik ongelooflijk trots op wat hij heeft bereikt. Hij moest een keer een gesprek modereren tijdens Serious Request in de Royal in Heerlen. Dat deed hij zó ontspannen. Ik dacht: wow, dat is míjn zoon!” Elk jaar gaat Jacques met zijn twee zoons een weekend naar het buitenland. Momenten waar hij enorm naar uitkijkt. Voor zijn 85ste verjaardag ging hij zweefvliegen en ook tokkelde hij recent van het Heerlense Glaspaleis naar beneden. Een zondagskind, vindt Jacques zichzelf. Ook al, omdat vijf jaar geleden Annie in zijn leven kwam. “Ik kende haar van vroeger. Met carnaval stond ze opeens voor me. We zijn gaan koffie drinken en dat zijn we blijven doen.” Frans hoort het glimlachend aan. “Prachtig toch, voor iemand van 90. Ik ben echt trots op de manier waarop pap in het leven staat: zelfstandig en in zijn waarde.”
FRANS VAN NEER (58)
Woont in Voerendaal | Getrouwd met Jorie, een zoon en een dochter | Werkt als zelfstandig communicatieadviseur
“Frans is creatief en goed van karakter”
JACQUES VAN NEER (90)
Woont in Heerlen | Weduwnaar van Tiny, twee zoons, vijf kleinkinderen, een achterkleinkind, vriend van Annie | Was eigenaar kruidenierszaak
