Zuchowe Wieści Zima 2021 by Zuchy ZHP

zima 2020/2021

Zuch w pandemii - Integracja Sensoryczna Prowadzenie strony gromady - TAK, czy NIE?

Odznaki PTTK dla zuchów

Czujnik na ... Po akcji zimowej w dobie pandemii

Sprawność indywidualna - Widzialna Ręka

SPIS wstępniak * Czyli kilka słów od Szefowej Zespołu Zuchowego 4

* Po ak

wieści ze związku * Czyli, co u nas słychać 8

Z TEKI METOD * Relacja z konferencji

* Sprawność epidemiol

* ABC ZUCHMISTRZA

HYDEPARK

* Pomysły na majsterki

* Sprawność Łyżwiarz 120

* Gra planszowa „Od zucha do wędrownika” 122

SPRAWNOŚĆ INDYWI * Widzialna Ręka

NA ZUCHOWĄ NUT 2

* Piosenka numeru

TREŚCI czujnik na...

kcji zimowej w dobie pandemii 12

drużynowemu pod rozwagę

DYKA 102

* Zuch w pandemii - Integracja Sensoryczna 16 * Strona internetowa - TAK, czy NIE?

log 112

116

Zuchmistrz numeru

118

* pwd. Magdalena Ochman 30

IDUALNA

TĘ

SKARBIEC INSPIRACJI * Odznaki PTTK dla najmłodszych 38 * Zuchy regionu Afryki

* Sprawność zespołowa Ekoludek 54 * Majsterka „Żaba łapiąca muchę” 70 3

Wstępniak Kilka słów od Szefowej Zespołu Zuchowego

hm. Kinga Żydek Szefowa Zespołu Zuchowego Wydziału Wsparcia Metodycznego, instruktorka Hufca Czechowice-Dziedzice, gdzie pełniła funkcje drużynowej 12 GZ ‚Bajkowe Stworki’ oraz Namiestniczki Zuchowej. Z wykształcenia prawnik.

W Nowym Roku witamy się z Wami pełni energii i pomysłów do działania. W tym zimowym czasie, kiedy za oknem na dobre rozgościła się zima, a świat został pokryty piękną, białą kołderką przedstawiamy Wam najnowszy, świeży numer Zuchowych Wieści. Zachęcamy do lektury, bo to dobry moment by w Nowy Rok wkroczyć z dawką motywacji, której garść znajdziecie w tym numerze. Co warto przeczytać? Jak zwykle na wstępie polecam Wieści ze Związku.

Wiemy, że wielomiesięczna praca w trybie pandemicznym jest wielkim wyzwaniem. W tym miejscu chylimy Wam czoła, za Waszą pracę, zaangażowanie i energię, mimo wszelkich trudności. Żeby choć odrobinę wesprzeć Was w tym trudnym zadaniu, jakie zostało przed Wami postawione, wiele tematów tego numer Zuchowych Wieści poświeciliśmy pracy w pandemii. W numerze znajdziecie zatem poradnik zdalnych zbiórek – czyli garść informacji jak dobrze pracować w tym bardzo

trudnym dla naszej organizacji, zdalnym czasie. Waszej uwadze polecamy również artykuł dotyczący integracji sensorycznej. Redaktor Naczelny napisał także kilka słów na temat organizacji zimowiska w dobie pandemii. Zuchmistrzem tego numeru została Druhna pwd. Magdalena Ochman z hufca Końskie, Chorągiew Kielecka – bardzo polecam artykuł! Kochani, życzę Wam powodzenia w pracy instrukorskiej, która jest teraz olbrzymim wyzwaniem. Trzymajcie się zdrowo i dbajcie o siebie! Niech to będzie WASZ ROK! Normalności! Miłej lektury! Czuwaj Hm. Kinga Żydek

Wieści ze Związku

pwd. Julia Białasik Chorągiew Łódzka, Hufiec Łódź-Górna Od 4 lat drużynowa Gromady Zuchowej „Wyspa Skarbów”, członkini Rady Namiestnictwa Zuchowego, komendantka Szczepu Harcerskiego “Źródło”. Prywatnie studentka Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej na Uniwersytecie Łódzkim, najwierniejszy kibic męskiej siatkówki oraz social media ninja w jednej z łódzkich agencji digitalowych.

XIII „Czarny” Szczep im. Zawiszy Czarnego z hufca Radomsko stworzył autorski podcast „W Dobrym Kierunku”. Jest on odpowiedzią na potrzeby ich środowiska, jednakże szybko zdobył popularność i chętnie słuchają go harcerze z całej Polski. Podcast pomaga uczniom ostatnich klas szkół ponadpodstawowych podjąć decyzję o wybraniu ścieżki studiów. Dotychczas mogli oni porozmawiać jedynie ze starszymi instruktorami czy wędrownikami ze swojego najbliższego otoczenia. Teraz mogą posłuchać wypowiedzi różnych osób, z różnych środowisk i z różnych kierunków, również takich, które mają za sobą swoje pierw-

sze doświadczenia zawodowe. Twórcy podcastu umożliwiają również wszystkim zainteresowanym wysyłanie pytań, które będą następnie zadawane gościom przez prowadzących. Aktualnie odcinki pojawiają się w każdą środę o godzinie 19:00 i można je znaleźć na wielu platformach streaminowych m.in. Spotify czy YouTube. Koniecznie przekazujcie tę informację w swoich środowiskach!

W ZHP powstała STREFA Pomocy. To miejsce wsparcia, do którego zadzwonić może każdy, zarówno zuch, jak i drużynowy. To specjalny telefon czynny od poniedziałku do piątku, od 15 do 21. Numer pod który możesz dzwonić to 669 116 116. Jest otwarty dla wszystkich członków ZHP. W STREFIE pracują psycholodzy, które mają nie tylko potwierdzone kwalifikacje zawodowe, ale znają także specyfikę harcerskiej pracy, co bardzo często wiele ułatwia. Rozmowa zostanie przeprowadzona z zachowaniem wszelkich zasad poufności, więc nie musisz się martwić o dochowanie tajemnicy. Jeśli przytłacza Cię obecna sytuacja, masz problem z poradzeniem sobie z wszystkimi harcerskimi obowiązkami, odczuwasz silny stres, strach, masz poczucie bezsilności lub po prostu chcesz porozmawiać – nie wahaj się, tylko dzwoń, a na pewno uzyskasz fachową pomoc.

Zespół Zuchowy Wydziału Wsparcia Metodycznego Głównej Kwatery ZHP utworzył grupę na Facebooku, zrzeszającą wszystkich chętnych metodyków zuchowych, którzy pełnią minimum funkcję drużynowego. Jest to miejsce idealne do wspólnej wymiany doświadczeń oraz kopalnia zuchowych inspiracji prosto od Was samych! Znajdziecie tam pomysły na zbiórki i formy online, gotowe konspekty oraz opracowane cykle sprawnościowe. Wszystko sprawdzone w działaniu! Oprócz treści publikowanych przez samych członków grupy, raz w tygodniu, Zespół Zuchowy także będzie udostępniać materiały, wspierające zdalne działanie gromad zuchowych.

Czujnik na... Po akcja zimowej w dobie pandemii

Redaktor Naczelny hm. Michał Działowski HR, Chorągiew Dolnośląska, Hufiec Świdnica Od 13 lat Drużynowy 23 Świdnickiej Gromady Zuchowej „Leśne Duszki”. Gromada wygrała Ogólnopolski Turniej Gromad w 2015r. i 2016r. Członek komendy hufca ZHP Świdnica ds. gromad zuchowych. Szczęśliwy małżonek żony Karoliny oraz tato Wiktora i Weroniki.

Zastanawiam się czy ktokolwiek sądził, że nasz nowoczesny i cywilizowany świat znajdzie się w takim miejscu. Każdy pamięta pierwszą falę pandemii i to jak bardzo położyła się ona cieniem na naszym życiu i harcerskiej działalności. Wszyscy zaczęliśmy wrzesień z myślą, iż w końcu można normlanie i spokojnie wrócić do harcerskiej działalności. Niestety...

roku 2020-2021. Ja sam rozpocząłem rok zuchowy z wielką radością. W końcu mogliśmy spotkać się na harcerskim ognisku i choć bez przekazywania pacholika gromady czy wiązana kręgu to w końcu mogliśmy być ze sobą i zwyczajnie się zobaczyć. Nawet starałem się szukać pozytywów- pandemia i zamknięta szkoła dla osób trzecich sprawiała, że każdą zbiórkę spędzaliśmy na dworze. Jednak jak każdy drużynowy myślałem o tym, iż niedługo pogoda się zmieni i trzeba będzie wrócić do zuchówki.

Niestety każdy kolejny tydzień października zaczął nas utwierdzać w przekonaniu, że pierwsza fala pandemii była małą igraszką, wobec tego z czym przyjdzie nam żyć na przełomie

Pod koniec września ku mojej radości mogliśmy wziąć udział w trasie zuchowej (organizator Hufiec Kamienna Góra) czterodniowego Ogólnopolskiego Harcerskiego Górskiego Rajdu “Granica”. Obecność na tym rajdzie była wspaniała. Dała mi i moim zuchom chwilę wytchnienia od ostatnich miesięcy. Każdy mógł zapomnieć się w harcerstwie i po prostu dobrze się bawić walcząc z Gargamelem w celu uwolnienia Papy Smerfa i Smerfetki. Nasza misja zakończyła się sukcesem i zadowoleni mogliśmy wrócić do domu.

podyktowane są w celu ochrony gospodarki i stanu opieki medycznej w naszym kraju. Dlatego jednym z regulacji sanitarnych jest zakaz wyjazdów dzieci i młodzieży na ferie zimowe. Nie ukrywam, iż rozumiem te i inne publikowane obostrzenia. Choć są one dotkliwe i w dalszym planie brak zimowego wyjazdu może odbić się na stanie zapewne każdej gromady w Polsce. Co teraz? Teraz pozostaje nam czekać na wytyczne rządowe i GK oraz wspólnie szukać form zastępczych. W każdej z tych form naszym priorytetem powinno być zdrowie i bezpieczeństwo naszych podopiecznych. Jednak może od wiosny niektóre z obostrzeń złagodnieją oraz będzie możliwe choćby organizowanie czegoś w rodzaju zbiórek na powietrzu zgodnych w wytycznymi. Według mnie bardzo ważne jest przede wszystkim elastyczna postawa i reagowanie do aktualnej sytuacji. Wspólne wyjście choćby w małej grupie i przy przestrzeganiu obowiązujących wytycznych na pewno pozwoli zuchom na chwilę zabawy i uśmiechu.

Niestety nie zdążyłem już przeprowadzić obietnicy zuchowej pod koniec października, gdyż całe terytorium RP objęła czerwona strefa. Znów przeszliśmy na tryb pracy zdalnej. Zadania, konkursy i zbiórki on-line. To już każdy dobrze zna. Zaplanowałem też datę zimowiska. Zimowiska, które mimo wszystko miałem nadzieję przeprowadzić. Zimowisko było dla mnie ważne, gdyż nie wziąłem udziału z moją gromadą w akcji letniej właśnie z powodu zagrożeń wirusa. Niestety pandemia nie odpuszcza i wszystkie działania Rządu 14

Drużynowemu pod rozwagę Zuch w pandemii. „Krótkie” przemyślenia terapeuty Integracji Sensorycznej

hm. Magdalena Kostecka Członek Zespołu Zuchowego Wydziału Wsparcia Metodycznego GK. Namiestnik Zuchowy Hufca ZHP Kalisz Z wykształcenia Fizjoterapeuta, Terapeuta Integracji Sensorycznej oraz oligofrenopedagog.

Droga druhno Drużynowa, drogi druhu Drużynowy. Zuchmistrzu!

Na szybko. Co to jest SI? Integracja sensoryczna: praktyczna organizacja informacji sensorycznych. „Praktyka” oznaczać może postrzeganie ciała lub otoczenia, odpowiedź adaptacyjną, proces uczenia się lub rozwinięcie jakieś funkcji układu nerwowego. Dzięki integracji sensorycznej różne części układu nerwowego mogą współdziałać, tak aby człowiek mógł skutecznie funkcjonować w środowisku doświadczając z tego powodu zadowolenia.

Chciałabym przedstawić Ci nieco odmienne spojrzenie na Twojego zucha. Na kursach przewodnikowskich i metodycznych poznajecie rozwój psychomotoryczny swoich podopiecznych. Ja natomiast chciałabym pokazać Ci rozwój z nieco innej strony. Mam nadzieję, że po przeczytaniu tego artykułu, tak jak ja zauważycie, w jak trudnej sytuacji znalazły się zuchy podczas trwania globalnej epidemii.

Dla ułatwienia. Integracja sensoryczna to proces zachodzący u człowieka od urodzenia do około 8 roku życia, mający za zadanie nauczyć organizm odpowiedniego odbierania, przetwarzania i reagowania na bodźce sensoryczne, jakie docierają do mózgu. Na pewno je znacie, bo są to informacje, jakie dostajemy od naszych zmysłów: słuchu, wzroku, dotyku, węchu i smaku. Są to podstawowe zmysły, o jakich uczy się dziecko w przedszkolu. Mamy jeszcze dwa, o których często nie wiemy. To zmysł równowagi – błędnik w uchu wewnętrznym i propriocepcja.

Ten zmysł pomaga nam dowiedzieć się, gdzie w danym momencie w przestrzeni są moje ręce i nogi. Pomaga np. poruszać się w ciemności, wykonywać czynności z zamkniętymi oczami, a także daje nam informacje np. z jaką siłą chwycić kubek z herbatą i na ile go przechylić, żeby się nie polać. Jak wiecie człowiek uczy się przez ćwiczenia, przez podejmowanie prób, odnoszeniu sukcesów i porażek. Tak samo uczy się mózg jak reagować na to co do niego dociera ze wszystkich zmysłów. Dlatego małe dzieci nie potrafią napić się z kubka, nie potrafią włożyć przedmiotów do pojemnika. Uczą się panować nad swoim ciałem podczas chodzenia czy później jazdy na rowerze. Wszystkiego musimy się NAUCZYĆ, także tego jak nasz mózg ma reagować na bodźce. Ale do tego potrzeba TYCH BODŹCÓW. Wszystkich, że wszystkich zmysłów i dostarczanych prawidłowo we właściwej ilości. Dlaczego to takie ważne? To później. Najpierw mały powrót do przeszłości. Jeśli urodziliście się w XX wie-

Propriocepcja: z łaciny „swój własny”. Odnosi się do wrażeń płynących z mięśni i stawów. Propriocepcja to zmysł informujący mózg o tym, kiedy i jak mięśnie się kurczą i rozciągają, a także kiedy i jak stawy są zginane, rozszerzane, rozciągane lub ściągane. Informacje te dają mózgowi wiedzę na temat tego, gdzie znajduje się każda część ciała i tego, w jaki sposób się porusza.

ku to doskonale pamiętacie dni, kiedy do szkoły szło się pieszo lub jechało rowerem, często „taszcząc” wyładowany po brzegi plecak, a po powrocie do domu, zjedzeniu obiadu i szybkim odrobieniu pracy domowej uciekało się na dwór. Największą i najdotkliwszą karą, jaką można było wówczas dostać to zakaz wyjścia z kolegami i koleżankami z podwórka. Nie straszny był deszcz, śnieg czy jakakolwiek temperatura. Czas wypełniały rozmaite zabawy ruchowe które teraz niejednokrotnie pokazujemy zuchom podczas realizacji sprawności związanych z historią. Dlaczego o tym piszę? Ponieważ tak spędzone dzieciństwo dostarczało ogromu rozmaitych bodźców zmysłowych właśnie, których organizm dziecka potrzebuje by nauczyć się dobrze funkcjonować. Podstawą świetnej zabawy była wyobraźnia. Patyk mógł się stać wszystkim, kulki z błota były pączkami, kamyczki pieniędzmi, kamień zastępował piłkę. Używało się dosłownie wszystkiego.

jąc „coś lepszego” w zamian. Na rynku pojawiają się coraz to nowsze zabawki. Pluszowe, plastikowe i drewniane warzywa i owoce, rozmaite gadżety do zabawy w policjanta, strażaka, gotowe przybory do sprzątania, które są na wyciągnięcie ręki dziecka i na miarę portfela rodziców. Tyle, że te wszystkie rzeczy pod pozorem lepszej zabawy odbierają dzieciom wyobraźnię. Nie potrzeba już zamieniać drewnianych kolorowych klocków w potrawy, patyka w pistolet, a złożonej gazety zamieniać na czapkę lub hełm. Dla oszczędności czasu i dla bezpieczeństwa rodzice podwożą dzieci do szkoły i je z niej odbierają. Popołudniami dzieci nie wychodzą już tak często na dwór, gdyż mają bardzo dużo zajęć pozalekcyjnych, a do tego dużą ilość zadanych prac domowych, poza tym ciekawszy jest świat wirtualny. Gry komputerowe czy portale społecznościowe uzależniają nas, dorosłych, a co dopiero dzieci. Zauważacie już to co ja? Wśród bodźców docierających do dzieci zaczynają przeważać bodźce wzrokowe i słuchowe, ponieważ dzisiejszy świat zdo-

Upływ czasu systematycznie zabiera dzieciom „coś”, da-

minowany został przez obraz. Filmy, bajki, emitowane z monitorów komputera czy telefonu, a co za tym idzie światło niebieskie z nich pochodzące. Nieświadomie dzieci pozbawiane są bardzo istotnych bodźców. Nie mają możliwości nieść plecaka, nie robią z rodzicami zakupów, nie sprzątają w domu, a co za tym idzie ich układ proprioceptywny nie jest dostatecznie stymulowany. A dostarczanie takich bodźców działa również uspokajająco na działanie innych zmysłów. Ale nie jest tak źle. Ponieważ mamy w naszym mózgu układ zabezpieczający przed zbytnim brakiem równowagi w ilości bodźców docierających do mózgu.

dzących ze wszystkich przechodzących przez niego zmysłów. Jeśli jakieś bodźce są słabe i jest ich mało to je wzmacnia, a jeżeli są za mocne lub jest ich dużo to je wyhamowują. To trochę tak jak z siecią rybacką, która przepuszcza za małe ryby a zatrzymuje duże. Dodatkowo twór siatkowaty ma wpływ na nasz sen i czuwanie to właśnie on decyduje o naszym zasypianiu i budzeniu się. No ale co do tego ma sytuacja epidemiologiczna? Właśnie dużo. Zostaliśmy zamknięci w domach, dzieci nie chodziły do szkoły, zostały wprowadzone ograniczenia w zwykłym przemieszczaniu się po mieście, zostały zawieszone zuchowe zbiórki i zajęcia pozalekcyjne. A do tego zostało wprowadzone zdalne nauczanie przy użyciu komputera. Do sieci przenieśliśmy również zbiórki harcerskie i zuchowe. Czyli znowu szala bodźców przechyla się na stronę tych pochodzących ze zmysłów wzroku i słuchu a ograniczone zostały pozostałe. Twór siatkowaty to wspaniały element

Twór siatkowaty: środkowy rdzeń pnia mózgu, który stanowi jedną z najbardziej złożonych i splątanych części mózgu. Wszystkie narządy zmysłów przesyłają impulsy do tworu siatkowatego, który przesyła impulsy do pozostałych części mózgu. Tak w skrócie, twór siatkowaty może pobudzać lub hamować przesyłanie bodźców pocho-

naszego mózgu. Ale nawet on nie będzie w stanie regulować pracy naszego mózgu w ekstremalnie trudnych warunkach trwających długo. Nasze zuchy to już stosunkowo duzi ludzie, u których proces integracji sensorycznej się zakończył lub nie długo właśnie się zakończy, ale do prawidłowego funkcjonowania na co dzień dla wszystkich i dla dużych i małych ludzi potrzebna jest równowaga, we wszystkim. Tak jak człowiek potrzebuje równowagi w ilości i rodzajach dostarczanych składników odżywczych, ilości pracy i odpoczynku, snu i czuwania, stresu i spokoju tak samo do dobrego samopoczucia potrzebujemy równej ilości bodźców sensorycznych dostarczanych do naszego mózgu.

Dzieci mogą być ciągle podenerwowane, niespokojne. Mogą zdarzyć się trudności w radzeniu sobie z emocjami. Zuch może stać się nerwowy nawet agresywny w stosunku do siebie i innych. Brak ruchu i ciągłe spędzania czasu przed komputerem i telewizorem osłabi mięśnie co za tym idzie narazi na wystąpienie wad postawy, zmniejszy kondycję naszych podopiecznych. Zmniejszy się również ich odporność na infekcje. Mniejsza stymulacja mózgu rozmaitymi bodźcami może spowodować osłabienie pamięci, zdolności kojarzeniowych i procesów uczenia się.

Kiedy ta równowaga zostaje zaburzona, przez jakiś czas sobie z tym poradzimy, ale na dłuższą metę nasz mózg zostanie przestymulowany. Nasz mały człowiek przestanie sobie radzić. Światło pochodzące z ekranów komputera czy telefonu bardzo pobudza przez co mogą zacząć się problemy z zasypianiem i jakością snu.

Na epidemię i decyzje rządzących nie mamy wpływu. Ale możemy podjąć próbę zachęcenia zuchów i ich rodzin do odejścia od ekranów i spędzenia wolnego czasu z dala od wirtualnego i elektronicznego świata. Mamy narzędzia, którymi możemy skusić całe rodziny do podjęcia aktywności ruchowej na świeżym powietrzu,

Tylko co my jako zuchmistrzowie możemy z tym zrobić?

spożytkowania wspólnie czasu na grach planszowych czy zabawach realizowanych w domu. Na wspólnym pieczeniu i gotowaniu. Mamy do dyspozycji instrumenty metodyczne, które w kreatywny sposób możemy dostosować do obecnych realiów, tak by przez ich realizację urozmaicić monotonne domowe, pandemiczne życie. Spróbujmy skrócić zuchowe, wirtualne zbiórki na rzecz podesłanych dzieciom propozycji do realizacji wspólnie z rodzicami. To jak na zucha wpłynie ta cała globalna sytuacja epidemiologiczna w dużej mierze zależy od indywidualnej odporności dziecka na stres z nią związany, od stylu życia przed lockdownem, od sposobu spędzania wolnego czasu i przyzwyczajeń. Nie jest powiedziane, że każde dziecko spotkają negatywne skutki epidemii w takim samym stopniu. Lecz niestety jest to realne zagrożenie jakie czyha w ukryciu. I jako zuchowi wodzowie możecie wpłynąć, by pozostało ono w ukryciu i nie dało o sobie znać.

Drużynowemu pod rozwagę Strona internetowa Chciałbyś się ze mną gromady, czymś podzielić? czy wciąż ma to sens?

Nie da się ukryć, że żyjemy w erze Facebooka. Znaczna większość jednostek w naszej organizacji posiada swoje fanpage na tym portalu, często zapominając o najprostszej, a nadal efektywnej formie promocji. Jakiej? Mam tutaj na myśli oczywiście własną stronę internetową. Spróbuję Cię przekonać, że jej założenie i prowadzenie nie jest wcale trudne ani czasochłonne, a wręcz przeciwnie – to niezła zabawa, która przy okazji jest dla nas kadr, kolejną drogą dotarcia do rodziców, sojuszników czy sponsorów.

Zacznijmy od tego, że choć możesz niedowierzać, wciąż wiele osób nie ma swojego konta na Facebooku lub bywa tam naprawdę sporadycznie. Ograniczając się do promowania swojej jednostki w sieci, tylko za pomocą jednego medium, możesz nawet nie zdawać sobie sprawy, ile form współpracy, przechodzi Ci tak naprawdę koło nosa, jak również ilu rodziców potencjalnych zuchów nigdy nie natrafiło na informacje o Twojej jednostce. Jeszcze parę lat temu popularne były blogi, teraz w łatwy i bezpłatny sposób stworzysz swoją stronę internetową za pomocą np. WordPressa. Na-

Zaciekawiony?

wet nie zdajesz sobie sprawy, ile profesjonalnych firm czy sklepów korzysta z tego rozwiązania. Jest ono po prostu łatwe, a przy tym bardzo efektowne. Można przebierać spośród wielu szablonów, wzorów i motywów. W internecie znajduje się mnóstwo tutoriali, pokazujących krok po kroku, jak zbudować najprostszą stronę, ale sam proces tworzenia jest na tyle intuicyjny, że każdy bez większych problemów powinien sobie z tym poradzić.

kowych, mają one ogromny wpływ na zrozumienie sensu wypowiedzi. Pisząc tekst, zdecyduj się także, czy zwracasz się do jednej osoby – pisząc – Ty, Twoja, Twoje, czy do grupy – Wasz, Wasz, Wasze. Nie tylko uspójni to wypowiedź, ale uwierz mi, że czytelnik poczuje się dopieszczony. Nie muszę chyba mówić, że błędy ortograficzne to coś, na co absolutnie nie możesz sobie pozwolić. Teraz z praktycznie każdego miejsca na świecie można sprawdzić przez jakie „ó” pisze się dane słowo, wykorzystaj więc tę szansę.

Co, gdy nasza strona internetowa widnieć będzie już w przestrzeni internetu? Na pewno nie należy panikować, a tak na serio, próbuj, baw się, działaj! Jest jednak kilka zasad, które warto znać i których warto przestrzegać, by zwiększyć swoje szanse na sukces.

Nie szalej z kolorami swoich czcionek. Czarny nadal jest w modzie! Jeśli chcesz coś uwypuklić wystarczy, że to wyboldujesz. Bardzo często widziałam jaskrawe, czerwone litery w środku zdania, które nie dosyć, że rozpraszały czytelnika, to na dodatek wyglądały bardzo nieprofesjonalnie. To nie jest dobra praktyka.

Najważniejsze to, by wszystkie komunikaty formułować w prosty i zrozumiały dla reszty sposób. Unikaj długich i złożonych zdań. Nie dosyć, że istnieje większe prawdopodobieństwo popełnienia w nich błędu, to jeszcze czytelnik może uciec myślami gdzieś dalej i stracić jego główny sens. Dodatkowo korzystaj ze znaków przestan-

Zadbaj o to, żeby Twoja strona była minimalistyczna i przejrzysta. Zdecyduj się na kilka kolorów przewodnich, które będą spójne z Katalogiem Identyfikacji Wizualnej ZHP. Emotki na 26

końcu zdania zostawmy raczej na Facebooka lub Instagrama. Niech WordPress będzie oficjalną wizytówką Twojej jednostki, którą będziesz mógł pokazać dyrekcji szkoły czy potencjalnemu sponsorowi.

sobie czas na napisanie podsumowania Waszej zbiórki zaraz po niej. Masz do opublikowania w czwartek listę potrzebnych rzeczy na zbiórkę? Napisz ją już w weekend, gdy masz więcej czasu i zapis ją jako szkic.

Niemniej ważna jest budowa zdania. Pilnuj polskiego szyku, często zapominamy o tym i niepotrzebnie stosujemy inwersje, próbując na siłę brzmieć mądrzej. Nie tędy droga! Formułuj takie komunikaty, które sam chciałbyś lub chciałabyś przeczytać, czyli proste i krótkie. To najlepszy sposób na sukces.

Na sam koniec sprzedam Ci, mam nadzieję, cenną wskazówkę. Czy wiesz, że zarówno WordPress, jak i Facebook poprzez Creator Studio oferują opcję planowania postów z wyprzedzeniem? Koniec z siedzeniem przed komputerem równo o 19:43. Śmiało korzystaj z tej opcji i powierz publikację swojego wpisu systemowi, gwarantuje, że Cię nie zawiedzie.

Justowanie tekstu to według mnie podstawa, o której bardzo często zapominamy. Na dodatek niewiele osób wie, że WordPress umożliwia taką funkcję. Wystarczy skorzystać ze specjalnego skrótu klawiszowego – SHIFT + ALT + j. Na pierwszy rzut oka jest on niewidoczny, dlatego warto go sobie zapisać lub zapamiętać.

Mam nadzieję, że pokrótce przybliżyłam Ci profity, płynące z posiadania własnej strony internetowej, a także że wiesz już, na co należy zwracać szczególną uwagę, jakich błędów się wystrzegać, a co jest dobrą praktyką. Nie pozostaję mi, więc nic innego, jak życzyć Ci powodzenia i samych udanych wpisów!

Ostatnia wskazówka to - nie rób nic na ostatnią chwilę. Brzmi banalnie, ale nadal łapiemy się na tym, że nagle na coś brakuje nam czasu. Planujmy wszystko z wyprzedzeniem. Zarezerwuj 27

Zuchmistrz numeru pwd. Magdalena Ochman

phm. Agnieszka Rogozińska, Hufiec Białystok, Chorągiew Białostocka Kierownik Referatu Zuchowego Chorągwii Białostockiej “Pierwszy Promień” oraz Członkini Komendy 33 BSDHiZ “Jagiellonowie”. Wcześniej drużynowa 155 BGZ “Rybki z ferajny”.

Kierowniczka referatu zuchowego chorągwi kieleckiej, miłośniczka podróży oraz szycia. Szczęśliwa żona i mama przyszłego zucha

Agnieszka Rogozińska: Kiedy dołączyłaś do ZHP? Wiktoria Ceglarska: Do ZHP dołączyłam jako 7 latka w Gromadzie zuchowej „Wesołe Włóczykije” w hufcu Końskie (chorągiew kielecka), zatem znam tą organizację i metodykę dosłownie z każdej strony. Nie mogło być inaczej - pochodzę z rodziny instruktorskiej. Moi rodzice poznali się na obozie harcerskim i całe życie wpajali mi ideały i wartości, którymi do tej pory się kieruję. Później byłam harcerką i drużynową 18

Koneckiej Gromady Zuchowej „Wesołe Płomyczki”, namiestniczką (namiestnictwo w spadku po starszym bracie, który z kolei przejął je po mamie) i ...tym, kim jestem (nie lubię mówić o sobie Szef Referatu - tak wyszło, ktoś z nasz musiał być „szefem”)

(w 2018 roku) napisał do mnie Milot - instruktor zuchowy, który kiedyś, kiedyś sam był moim kursantem. Zbierał kadrę na kurs drużynowych i spytał, czy mogę pomóc. Mogłam, bo siedziałam w domu z 10-mieszęczną Jadzią. Wsiadłyśmy w pociąg do Polski i przez tydzień byłyśmy na kursowym obozie. Wszystko wróciło strasznie zapragnęłam znowu nosić mundur i zuchować. Jakiś czas później faktycznie wróciliśmy do kraju i mogłam działać.

AR: Czy miałaś jakieś przerwy w ZHP, jeśli tak to czym były spowodowane? WC: Niestety miałam przerwę... i to kilkuletnią. Na studiach jeszcze trochę próbowałam pomagać w hufcu, ale z marnym skutkiem (przyczyn było wiele i szkoda o nich pisać). W tym czasie poznałam instruktorów hufca Konstancin - Jeziorna i starałam się trochę tam podziałać. Niestety w 2011 roku Hufiec KJ oficjalnie rozwiązano.

AR: Co skłoniło Cię do kierowania referatem zuchowym wcześniejsze doświadczenia w gromadzie, bądź namiestnictwie? WC: To już w sumie opisałam wcześniej. Na wspominanym kursie Poznałam instruktorów Chorągwi, zajmujących się kształceniem. Jakoś tak (chyba) sobie podpasowaliśmy. W maju 2019 pierwszy raz padła propozycja „załóżcie referat”. Piszę „załóżcie”, bo sił na wszystkie działania nie miałabym, gdyby nie najlepszy zuchmistrz jakiego znam - mój zastępca, a prywatnie mąż - Paweł.

Od tej pory, sporadycznie zapraszano mnie na kursy drużynowych, żeby poprowadzić jakieś zajęcia. Później życie zawodowe i rodzinne „wywiało” mnie do Czech i tam mieszkałam przez kilka lat. Pewnie nie wróciłabym już na harcerską ścieżkę, ale pewnego dnia

Wstępnie zgodziliśmy się, ale postanowiliśmy, że najpierw musimy się trochę podszkolić (i tak zapisaliśmy się na prawie wszystkie kursy, które kiedyś z jakichś przyczyn odpuściliśmy).

AR: Co udało się zrealizować przed wstrzymaniem pracy ZHP, a co musieliście jako zespół odwołać? WC: Właściwie zrobiliśmy niewiele, wszystko zakończyło się na kuluarowych rozmowach i snuciu planów. Tak naprawdę wszystkie działania prowadzące do oficjalnego otwarcia Referatu przyszły i działy się w czasie pandemii. Może to zabrzmi dziwnie - ale to takie szczęście w nieszczęściu. Ogłoszenie lockdownu tak naprawę przesunęło w czasie nasze oficjalne otwarcie.

AR: Co skłoniło Cię, aby w tak trudnym czasie podjąć się prowadzenia referatu? WC: Pomysł założenia Referatu był już wcześniej, tylko chcieliśmy formalnie się do tego przygotować. Plan był taki: Do końca roku 2019 doszkalamy się. Na początku 2020 mieliśmy zaplanowaną podróż do Wietnamu i po powrocie mieliśmy składać wniosek o otworzenie jednostki. A tu ZONK!!! Nic nie zrobimy, z nikim się nie spotkamy...

AR: Co realizujecie w trakcie tego roku? (kursy, warsztaty, inicjatywy, konkursy, akcje, inicjatywy)?

Myślałam, że trzeba będzie poczekać z działaniami, ale z Chorągwi spłynęło pytanie „Ktoś ma jakieś pomysły? Jakie działania online podejmujemy? Jak wspierać harcerzy i instruktorów siedzących w domach?”... Wypisałam wszystko, co wpadło mi do głowy - i tak nasza strategia i pomysł na organizację Referatu stanęły na głowie.

WC: W sierpniu odbyła się I Chorągwiana Zbiórka Instruktorów Zuchowych, na której poruszyliśmy dyskusję nad planowanymi zmianami w Systemie Instrumentów Metodycznych (cały czas mam wrażenie, że te informacje nie dotarły do wszystkich środowisk) oraz rozpoczęliśmy cykl szkoleń podnoszących kompetencje

AR: Jak zareagowałaś na informacje o pandemii wstrzymana praca, pozostanie w domu, praca zdalna oraz zdalna realizacja planu referatu?

i świadomość wychowawczą Instruktorów. Zajęcia poprowadziła dla nas nasza była Instruktorka zuchowa, która obecnie zawodowo jest dietetykiem i uświadamia zarówno dzieci, jak i dorosłych jak zdrowo jeść, jak układać jadłospisy dzieciom (np. na biwaku czy kolonii).

WC: Prawdę mówiąc, na samym początku zajęłam się jednak organizacją swojego prywatnego życia, a sprawy referatu odłożyłam na później. W końcu nic oficjalnego nie było, a nam nie spieszyło się do funkcji i tytułów. Poza tym dość szybko zaangażowałam się w akcje szycia maseczek dla medyków i swoich sąsiadów. Plan referatu był, ale nie zdążył wejść w życie, więc myślę, że było nam łatwiej niż „starszym” kolegom. Bo my po prostu musieliśmy zacząć inaczej.

Obecnie jesteśmy w trakcie przygotowań do Chorągwianego Kursu drużynowych zuchowych (choć cały czas czekamy na rozwój sytuacji epidemiologicznej w naszym województwie). Niebawem tez pokaże się kilka propozycji programowo – metodycznych, ale to jest na razie tajemnicą. AR: Praca w pandemii, jak to wygląda teraz?

AR: Jak pandemia wpłynęła na pracę zespołu?

WC: W sumie tak samo jak wcześniej, bo cały zespół mieszka razem. Mam jednak nadzieję, że niebawem grono członków Referatu się powiększy. Wtedy będziemy wspierać się spotkaniami online. Dziś na szczęście nie stanowi to problemu...nie wiem, jak poradziliby sobie nasi poprzednicy - choć znając moich rodziców, coś by wymyślili.

WC: Pandemia pozwoliła nam popatrzeć na wszystko świeżym okiem. Wymusiła na nas dodatkowe złoża kreatywności i na koniec - zmotywowała do rozwoju.

AR: Minusy i plusy pracy zdalnej?

oczyszczalni ścieków (obecnie przy oczyszczalni w Opolu)

WC: Nasza praca i tak jest zdalna, więc ciężko powiedzieć jakie są tego plusy i minusy. Obecnie nie mieszkamy w Kielcach ani województwie świętokrzyskim. Ogrom pracy spada przez to na Kadry Chorągwi. I tu nie sposób nie wspomnieć o druhnie Agnieszce Stochmal - odpowiedzialnej w Chorągwi za kształcenie i pracę z kadrą. Bez niej, nic byśmy nie zrobili.

AR: Zainteresowania/hobby? WC: Poza harcerstwem nie mam już za dużo czasu na inne hobby. Ale od prawie 2 lat szyję. Skończyłam 2 poziomy kursu szycia i od czasu do czasu zdarza mi się popełnić jakieś ubranie - choć częściej jest to przebranie do przedszkola albo na jakąś zuchową imprezę. Dodatkowo kocham podróże i te małe i te duże. Byłam już kilkukrotnie w Azji i zdecydowanie nie zobaczyłam jeszcze wszystkiego, co chciałam zobaczyć.

AR: Co udało Ci się osiągnąć? WC: W sumie prawie wszystko, o czym marzyłam. Mam kochającego męża, który rozumie i podziela moje zaangażowanie w życie harcerskie, cudowną i dzielną córkę (wszystko wskazuje na to, że przyszłego zucha). Tak sobie kiedyś pomyślałam, że jeśli codziennie mam jakiś powód do uśmiechu, to w zasadzie mam wszystko.

AR: Życie prywatne? WC: Życie prywatne jest dla mnie bardzo ważne. Staram się zawsze znaleźć równowagę pomiędzy pracą zawodową, pracą harcerską i normalnym życiem rodzinnym.

AR: Gdzie pracujesz? (jeśli to nie tajemnica)?

AR: Jak widzę swoją drogę harcerska, co chce osiągnąć?

WC: Jestem inżynierem sanitarnym. Prasuję przy budowach

Mam nadzieję możliwie jak najszybciej zamknąć próbę

na stopień podharcmistrza (bo zdecydowanie za długo to już trwa) i zbudować porządne fundamenty Referatowi. A może dać przy tym wiatru w skrzydła innym metodykom?? Sama nie wiem... Lubię pozostawiać takie rzeczy szeroko pojętemu LOSOWI. AR: Plany życiowe prywatne i zawodowe? WC: Lubię niespodzianki! Niech życie mnie zaskakuje. Mam nadzieję, że będę jeszcze podróżować w różne strony świata. A za jakiś czas chciałabym mieć swoje miejsce do szycia.... 36

Skarbiec inspiracji Odznaki PTTK dla najmłodszych

phm. Mikołaj Zawiślak HR, Chorągiew Podkarpacka, Hufiec Rzeszów Kiedyś przez 6 lat drużynowy 100 Rzeszowskiej Gromady Zuchowej „Leśne Bractwo”. Obecnie szef Zespołu Promocji i Informacji Hufca ZHP Rzeszów. Prywatnie student na Uniwersytecie Warszawskim.

Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze od początku swojego istnienia popularyzuje turystykę i zachęca do odkrywania malowniczych zakątków Polski, wśród ludzi w każdym wieku, również tych najmłodszych. Dlatego na łamach Zuchowych Wieści ukaże się cykl artykułów poświęconych odznakom PTTK, które mogą zdobywać zuchy.

Odznaki PTTK można zdobywać uprawiając różnorodne rodzaje turystyki m.in.: turystykę pieszą, nizinną i górską, wycieczki rowerowe, kajakarstwo, narciarstwo, żeglarstwo, jeździectwo, wycieczki samochodowe i autokarowe, imprezy na orientację – a to o dziwo nie wszystko. System odznak PTTK dzieli się na odznaki: turystyki kwalifikowanej (zdobywanie mobilizuje do doskonalenia umiejętności np. posługiwania się mapą, kompasem, żeglugi, jazdy na rowerze, pływania itp.),

Zanim jednak przejdziemy do konkretnych oznak, należy omówić kilka ważnych faktów związanych z PTTK i odznakami dla dzieci – zuchów.

krajoznawcze (zachęcają do bliższego zapoznania się z obiektami krajoznawczymi napotykanymi na trasach wędrówek).

tymacji członkowskiej i wnieść opłatę wpisową - 8 zł i składkę roczną 30 zł (koszty podane dla dzieci szkolnej, dla dorosłych są one wyższe). Istnieje również możliwość założenia własnego koła PTTK, które może działać przy gromadzie lub szczepie, do którego należy jednostka.

Kolejne stopnie odznak pozwalają zdobywającym poszerzyć wiedzę i udoskonalić turystyczne umiejętności.

Odznaki PTTK można nosić na mundurze – Regulamin mundurowy punkt 123 podpunkt 1: Pozostałe odznaki: noszone na patce prawej kieszeni.

Aby zdobywać odznaki nie trzeba być członkiem PTTK. Odznaki może zdobywać każdy, który spełnia kryteria i zrealizuje wymagania danej odznaki. Warto mimo wszystko rozważyć członkostwo w PTTK, bo niesie ono ze sobą pewne korzyści, które mogą być udogodnieniem dla regularnego turysty, są to m.in.: rabaty 20% w bazie noclegowej PTTK, zniżki przy wpisowym na rajdy i wycieczki organizowane przez PTTK, ubezpieczenie NNW oraz zniżki u partnerów PTTK np. na markę turystyczną Regatta.

Każdą odznakę trzeba zweryfikować w oddziale PTTK. Regulaminy odznak zawierają spis reguł, jakie należy wypełnić, aby odznaka została przyznana. Znajdują się tam wszelkie informacje związane z ilością i rodzajem obiektów bądź zadań, jakie należy wypełnić, sposobem ich potwierdzania, czasem, w jakim odznaka może być zdobywania, zasięgu itp. Weryfikacja odbywa się na podstawie uzupełnionej książeczki danej odznaki, która dokumentuje proces jej zdobywania. Proces weryfikacji jest bezpłatny, płaci się tylko za odznakę (oraz

Aby zostać członkiem PTTK należy udać się lub skontaktować z oddziałem PTTK w swoim mieście, gdzie wypełnia się deklarację członkowską. Ponadto należy złożyć zdjęcie do legi-

wcześniej trzeba zakupić książeczkę do dokumentowania procesu zdobywania odznaki). Odznaki PTTK można zdobywać w ramach pracy gromady realizując sprawności zespołowe lub indywidualnie albo w trakcie półkolonii i kolonii zuchowej. W takich wypadkach najlepiej, gdy gromada zadba o zakup książeczek do odznaki, jej weryfikację i zakup samej odznaki, a następnie wręczy je uroczyście na zbiórce – apelu. W następnych numerach Zuchowych Wieści zostaną opublikowane artykuły przedstawiające ogólnopolskie i regionalne odznaki PTTK dla dzieci oraz odznaki PTTK bez ograniczeń wiekowych, które też mogą być również zdobywane przez zuchy.

Skarbiec inspiracji Zuchy regionu Afryki

pwd. Patryk Kaszyca przyboczny 8 Gromady Zuchowej Hufca Sopot, szef zespołu ds. Ekologicznych Hufca Sopot, trener programu Free being me. Restaurator, kucharz, szkoleniowiec w zakresie gastronomii.

Baden Powell poprosił nas harcerzy/scoutów z całego świata, abyśmy zostawili to miejsce w lepszym świecie niż ten, w jakim go znaleźliśmy. Historia pokazała nam, że mała grupa zaangażowanych ludzi może zmienić świat. Wierzę, że wszyscy, którzy poświęcają swój czas, porady i usługi na rzecz Ruchu Harcerskiego, robią właśnie to. „Twoje dziedzictwo będzie zatem żyło, aby inspirować również innych”.

artykuł z serii kilku, w którym przedstawię scoutów przynależnych do WOSM i WAGGGS. Scouts of Namibia – zuchy w Namibii – WOSM Celem Scouts of Namibia jest przybliżenie skautingu młodzieży w naszym kraju, udostępnienie go wszystkim na zasadzie dobrowolności, aby przyczynić się do ich rozwoju jako pożytecznych, odpowiedzialnych i świadomych społecznie obywateli.

Zapraszam Was do wędrówki po harcerstwie w Afryce, są tam wspaniali ludzie, pełni pasji i determinacji. To pierwszy

Harcerstwo to oparty na wartościach, nieformalny program

edukacyjny dla młodych ludzi, pomagający im w osiągnięciu pełnego potencjału, staniu się odpowiedzialnymi i samodzielnymi obywatelami, którzy odgrywają znaczącą rolę w ich społeczności.

czystość osobista, odpowiedzialność i samodzielność. Mundur Czerwona koszulka z koniczyną po prawej stronie i lilijką po lewej stronie, biało - czerwony szalik, czarne spodenki ze złotymi paskami po obu stronach.

Cub Scouts 7-12lat, są najmłodszymi członkami ruchu harcerskiego w tym regionie. Poprzez zabawny program gier i zabaw dzieci uczą się różnych umiejętności. Należą do nich zwłaszcza umiejętności społeczne, związane z rodziną i przyjaciółmi,

Teddies 4-7 lat – WAGGS – Girl Guides of Namibia Misie: 4-7 lat Co robią Misie? Misie bawią się dobrze! Grają w gry, malują, rysują, pieką, śpiewają, tańczą

ją odznakę misia podczas ceremonii rejestracji.

i słuchają opowieści. Podczas zabawy uczą się również dbania o innych, siebie i środowisko.

Misia Obietnica „Obiecuję, że będę się opiekować sobą i innymi i dzielić się z nimi swoją radością”

Kiedy Teddy otrzyma odznakę członkowską? Miś musi uczestniczyć w co najmniej czterech spotkaniach:

Teddy Motto „Misie zawsze próbują”

- poznać swoje imię i nazwisko,

Co noszą Misie? Mają na sobie: granatową spódniczkę, białą koszulę, żółtą chustę i specjalny gadżet GIRL GUIDES South Africa.

- datę urodzenia, - adres, - numer telefonu, - Obietnicę misia. Następnie otrzyma

swo47

Teddy pracuje w programie, otrzymuje różne odznaki, które są przyszywane do koszuli.

Bergeronnettes uczą się pracy i niezależnej zabawy w zespole „La Ronde”(Krasnoludków). „La ronde” składa się z grupy maksymalnie 30 dziewcząt. Jej rozmiar pozwala dziewczynom na dobrą integrację. Grupa ta jest podzielona na mniejsze patrole zwane „Sześcioma” do innych działań, obowiązków. Każda z tych Szóstek ma imię, lidera zwanego „Sixer” i asystenta, „Second”, obaj wyznaczeni przez Dorosłego Lidera.

Program Teddy opiera się na serii ośmiu odznak Adventure. Modlitwa początkowa: Za całą naszą siłę, chcemy biegać, skakać i bawić się. Dla uszu, które słyszą i ust, które mówią - Dziękujemy dziś Panu. Modlitwa końcowa: Teddy czas się skończył, Słuchaj! gdy się modlimy. Okaż nam życzliwość i pomoc aż spotkamy się następnego dnia.

W idealnym przypadku Ronde jest prowadzony przez dwóch dorosłych liderów, którzy pomagają sobie nawzajem i zapewniają ciągłość, jeśli jeden nie jest dostępny.

Piosenka zamykająca: Teraz przeskoczyliśmy, skoczyliśmy i biegaliśmy. Każdy miś dobrze się bawił. Teraz nadszedł czas, abyśmy powiedzieli: Do zobaczenia w przyszły dzień Teddy!

Przegląd programu Edukacja Bergeronnette w ruchu różni się znacznie od głównej gałęzi (Przewodników), ale skłania się ku niej. Bergeronnette powoli odkrywają swoje środowisko i swój potencjał w nim. Uczą się dzielić i być aktywnymi w grupie oraz przypisuje im się pewne obowiązki stosownie do ich wieku. W swojej działalności działają na rzecz ochrony środowiska, pokoju i solidarnośc.i.

Rwanda – Association des Guides du Ruwanda, zrzesza tylko dziewczynki i kobiety i należy do WAGGGS Bergeronnettes lub Wagtails to najmłodsi członkowie Association des Guides du Rwanda. Mają od 5 do 12 lat.

dobrego nastroju i radości.

W „Ronde” dziewczyny ewoluują w wyimaginowany świat książki: ‘’Tilly’s Story’’’, June Francis. Ta książka jest pedagogiczną historią, która inspiruje dziewczęta i nadaje im strukturę, w której odkrywają konieczność posiadania zasad i przestrzegania ich, aby żyć razem. Tilly’s Story jest ekscytująca i humorystyczna, co dobrze pasuje do ich wieku i potrzeby fantazji i przygody. Ramy obrazkowe książki oferują spójny zestaw gier i zabaw, w których dziewczęta dorastają i doskonalą się w „szczęśliwej rodzinie” i gdzie każdy daje z siebie wszystko. Szczęśliwa rodzina zapewnia im bezpieczną przestrzeń pewności siebie, zrozumie-

Symbole, prawo i obietnica Motto „Uko Dushoboye” - O ile to możliwe Salutowanie Dwa palce prawej ręki wyprostowane, kciuk i mały palec zgięte i stykające się. Ręka podniesiona do czapki. Palce symbolizują Potrójną Obietnicę. Znak Dłoń uniesiona tylko na wysokość ramion.

Uścisk dłoni Scout podaje uścisk dłoni lewą ręką. The Good Turn Scout robi co najmniej jeden Good Turn (dobry uczynek) dziennie. Godło Paczki Pliszka. Mundur Biała koszula i czerwona spódnica oraz czerwono-biały szalik, ozdobiony zdobionymi naszywkami.

W wyjątkowych sytuacjach Ronde może nosić koszulki i spodnie za zgodą dorosłych przywódców. Obietnica Obiecuję wierność Bogu, swoim rodzicom, prawu Rondy i każdego dnia czynić dobry zwrot. Prawo 1. Pliszka słucha pełnoprawnych instruktorów. 2. Pliszka nie zwraca na siebie zbytniej uwagi.

Ceremonia przyjęcia Przyjęcie to specjalna ceremonia, podczas której członkowie Ronde stają się Bergeronnetteami. Będzie to pierwszy raz, kiedy będą nosić pełny mundur i otrzymumują szalik. Rwanda – Association des Scouts du Rwanda – WOSM Harcerstwo w Ruandzie rozpoczęło się w 1940 roku. W kolejnych latach rozwinęło się wiele różnych stowarzyszeń. W 1966 roku utworzyli oni wspólny organ, Association des Scouts du Rwanda, który został przyjęty do WOSM w 1975 roku.

ASR była gospodarzem afrykańskiej konferencji skautowej, która odbyła się w dniach od 3 do 7 września 2007 r. W hotelu La Palisse w Kigali. Konferencja ta, poprzedzona 4. Africa Scout Youth Forum, które odbyło się w dniach 30 sierpnia - 2 września 2007 r., Była tematem skautingu, edukacji dla pokojowego świata, zjednoczonego przeciwko przemocy. ASR jest wspierany przez wiele europejskich i amerykańskich stowarzyszeń skautowych, w tym niemieckie Deutsche Pfadfinderschaft Sankt Georg, belgijskie Scouts en Gidsen Vlaanderen , Association des Scouts du Canada i Boy Scouts of America

Louveteaux - Cub Scouts (w wieku od 8 do 12 lat)

KAŻDY SKAUT JEST WYJĄTKOWY: POMÓŻ MU SIĘ ROZWIJAĆ!

RELACJE

ABY TO OSIĄGNĄĆ, MOŻESZ POLEGAĆ NA PIĘCIU OBSZARACH ROZWOJU.

Wczesne dzieciństwo (8-12 lat) to przede wszystkim wiek społecznych odkryć: przyjaciół, którym jesteśmy bliscy, innych, od których jesteśmy inni, dorosłych, dorosłych od których chcemy się uczyć ... Nawet jeśli przyjaźń wraz z rówieśnikami zajmuje coraz większe miejsce w jego życiu, dziecko w wieku od 8 do 12 lat zawsze musi podziwiać modele.

Rozwój emocjonalny, relacja z emocjami: rozpoznaj je, wyrażaj, zaakceptuj. Rozwój poznawczy to stosunek do wiedzy: wyjaśnianie, analizowanie, zapamiętywanie. Rozwój moralny i duchowy, to poszukiwanie tego, co nadaje życiu sens: życie codzienne wartościami bądź z nimi zgodne, szanuj wartości innych.

W szczególności jako facylitator (osoba, której zadaniem jest czynny udział w udrażnianiu procesu komunikacji między osobami bądź grupami, w celu osiągnięcia wspólnego rozwiązania; wikipedia.) reprezentujesz dla nich przykład, w którym mogą się zidentyfikować, ale to do Ciebie należy przypomnienie, że również możesz się mylić, czasami być zmęczonym, nie mieć odpowiedzi na wszystko ... Pozwolisz im w ten sposób rozwijać się i akceptować z kolei własne wady.

Fizyczną jest stosunek do ciała: znać swoje granice, zrozumieć ich potrzeby, z poszanowaniem jego ciało. Rozwój społeczny, to inni: komunikuj się, współpracuj, integruj się w grupie. Symbolika Cubs składa się z zestawu słów, gestów i obrzędów, które mają znaczenie. Wzmacnia grupę, pozwala każdemu znaleźć punkty odniesienia, sprzyja poczuciu przynależności do

globalnego ruchu. Niektóre z tych wzorców są dziedziczone z historii ruchu. Inne są powiązane z wyimaginowaną strukturą, taką jak The Jungle Book (Księga Dżungli). Jeszcze inni są budowani przez grupę.

młodym zarówno konkretne sytuacje, jak i niezbędną perspektywę, aby mogli zastanowić się nad wydarzeniami, które ich dotyczą, osobiście lub nie. Umundurowanie zależy od przynależności do dystryktu, w którym znajdują się Louveteaux.

KONKRETNE SYTUACJE, Z KTÓRYMI MOŻNA SIĘ IDENTYFIKOWAĆ Wyimaginowana sceneria Księgi Dżungli oferuje panel postaci i momentów, które podkreślają codzienne życie Cubs. Mowgli to Cub, który ewoluuje przez cztery lata. Relacja z jego przygód daje

Skarbiec inspiracji Sprawność zespołowa: Ekoludek

pwd. Klaudia Legierska HO Chorągiew Śląska, Hufiec ZHP Węgierska Górka. Od 2 lat drużynowa 2 GZ ISKIERKI. Członek harcerskiego klubu ratowniczego „WDECH”. Obecnie studentka I roku Ratownictwa Medycznego na Uniwersytecie Medycznym we Wrocławiu.

Skarbiec inspiracji Majsterka: Żaba łapiąca muchę

phm. Julia Grzędowska drużynowa 13 Gromady Zuchowej „Cytrynowa Trzynastka” z Hufca Radomsko, działa w Zespołach Promocji Hufca ZHP Radomsko i Chorągwi Łódzkiej, prywatnie studentka Politechniki Wrocławskiej.

Potrzebne materiały:

W tym numerze Zuchowych Wieści pokażemy Wam, w jaki sposób wykonać prostą i efektowną majsterkę czyli Żabę Łapiącą Muchę.

• dwie zielone kartki • jedna biała kartka • klej (najlepiej Magik) • mulina lub kordonek • koralik • zszywacz • kubek papierowy lub plastikowy • nożyczki • flamaster

Wykonanie proponowanej majsterki rozwija wśród zuchów kreatywność oraz może być świetnym wprowadzeniem w świat zwierząt.

Sposób wykonania: 1. Z kubeczka wycinamy dno.

2. Z zielonej kartki wycinamy kształt odpowiadający kubeczkowi, tak aby nadać mu zielony kolor.

3. Przygotowaną kartkę przyklejamy do kubeczka za pomocą kleju.

4. Przez kubek przewlekamy sznurek o długości ok. 50 cm.

5. Węższy koniec kubka zginamy i spinamy zszywaczem w trzech miejscach.

6. Na końcu sznurka zawiązujemy supełek, aby nie wyleciał z kubeczka.

7. Z drugiej zielonej kartki wycinamy przednie i tylne łapki żabki oraz dwa kółka. Z białej kartki wycinamy mniejsze dwa kółka i rysujemy na ich środku czarne kropki - będą pełnić rolę oczu.

8. Wszystkie wycięte elementy przyklejamy do kubeczka w odpowiednich miejscach.

9. Na drugim końcu kubeczka mocujemy koralik, który będzie pełnił rolę muchy.

10. Nasza majsterka jest gotowa! Teraz spróbujcie wrzucić muchę do środka żabki.

Piosenka numeru Żywioły słowa: Marta Jakubowska Warsztatowa Akademia Musicalowa

1. Co chwile, gdzieś dzieje się cud,

2. Cud życia zatacza swój krąg,

gdy z ziarna wyrasta krzak.

gdy zgaśnie jedna z gwiazd.

Co domem staje się dla ptasich stad.

Ktoś nowy pojawi się znów

Jabłoni kwitnący pąk,

w ramionach mam.

co zapachnie wśród pól.

Jak czterech żywiołów moc

I będzie pokarmem dla pszczół.

niepojęty świat.

Znów stanie się cud.

Na ziemi, czy pośród mórz. Znów cud ma się stać.

Ref. Bądź wiatrem co siłę ma, Ref. Bądź wiatrem co siłę ma, by wzbudzić sztorm wśród fal. by wzbudzić sztorm wśród fal. Bądź słońcem co roznieca żar Bądź słońcem co roznieca żar i dzieli noc od dnia. i dzieli noc od dnia. Bądź kropelką deszczu co gra Bądź kropelką deszczu co gra pośród spragnionych traw. pośród spragnionych traw. Niech źródło życia trwa. Niech źródło życia trwa.

Sprawność indywidualna Widzialna Ręka

hm. Michał Kowalczyk, Hufiec Wrocław, hm. Monika Teuber-Olszewska Chorągiew Dolnośląska. Hufiec Świdnica, Chorągiew Dolnośląska. Jest doświadczonym Zuchmistrzem 3lata prowadził swoją gromadę. Lubi Namiestnik Zuchowy w Hufcu ZHP dzielić się swoją wiedzą i talentami. Świdnica. Członek Referatu Zuchowego Napisał m.in: „Zucholka” czy „Poradnik Chorągwi Dolnośląskiej. dobrego i Skutecznego lidera” oraz parę innych publikacji. Prywatnie lubi podróżować i prowadzi firmę. 80

100

101

Z teki metodyka Harcerstwo w czasach pandemii - relacja z konferencji instruktorskiej

phm. Izabela Pyszka-Walczak Od 6 lat drużynowa GZ „Odkrywcy Nieznanych Lądów” (Hufiec ZHP Łódź-Górna), wcześniej GZ „Bajkowy Świat”. Z wykształcenia ekonomistka, obecnie studentka pedagogiki zainteresowana nurtami alternatywnymi.

102

W ostatni weekend listopada odbyła się niezwykła konferencja. Chorągiew Opolska ZHP i Ruch Programowo-Metodyczny Ręka Metody zaprosili instruktorów z całej Polski do wysłuchania wystąpień i dyskusji dotyczących sytuacji, w której znalazło się harcerstwo w związku z pandemią. Wydarzenie odbywało się w formie zdalnej, jednak organizatorzy wyszli poza ramy kontaktu wirtualnego. Dzień przed rozpoczęciem każdy uczestnik otrzymał paczkę z wyprawką, listem komendanta oraz tajem-

niczym, zamkniętym jeszcze zadaniem, które – jak się później okazało – miało spowodować, że nie będziemy siedzieć przez dwa dni przed komputerami. Konferencję rozpoczęło wystąpienie prof. dr hab. Włodzimierza Wróbla z Uniwersytetu Jagiellońskiego. Profesor przeanalizował obecny stan prawny, aby odpowiedzieć na pytanie, jak drużyny i zastępy mogą działać w czasie pandemii. Przeprowadził uczestników przez gąszcz przepisów, wskazał szanse i zagrożenia,

103

które stwarza obecna sytuacja i dodał zapału do działania, doceniając rolę harcerstwa w tych trudnych czasach. „Paradoksalnie rola takiej organizacji jak Związek Harcerstwa Polskiego w okresie pandemii wzrasta. […] w perspektywie ogólnych problemów, jakie mamy, […] harcerstwo jest bardzo solidnym elementem kształtowania społeczeństwa obywatelskiego. To jest przestrzeń, w której uczy się odpowiedzialności za innych, ale też za całą wspólnotę. To jest bardzo istotne w dobie takiej atomizacji społecznej, zamknięcia we własnych domach, we własnych środowiskach, w orbicie własnych interesów – wyjście na zewnątrz i nauka odpowiedzialności jest szczególnie istotna. Bez tego jako wspólnota nie jesteśmy w stanie funkcjonować. […] W tej perspektywie harcerstwo jest nie do zastąpienia” – mówił profesor Wróbel. Nakreślił ramy działania w obowiązujących przepisach, ale nade wszystko apelował o przestrzeganie obowiązujących zaleceń sanitarnych i o…

104

zdrowy rozsądek. Nawet jeśli widzimy chaos w obowiązujących przepisach, przestrzegajmy ich, pamiętając jednak, że w sytuacjach konfliktowych mamy możliwość odwołania się do przepisów wyższej rangi niż rozporządzenia, którymi posługuje się obecnie nasze państwo. Aby dowiedzieć się więcej, warto zajrzeć do nagrania wystąpienia dostępnego na stronie wydarzenia: https://fb.watch/223X27AXof/.

choroby i możliwości ponownego zachorowania, jeśli ktoś nie wykształcił przeciwciał. Opowiedział o rodzajach testów i o czym świadczy wynik każdego z nich. Dla wielu instruktorów ważną częścią wystąpienia była analiza, jak długo wirus przenoszony drogą kropelkową utrzymuje się w różnych środowiskach. Badania potwierdzają, że w powietrzu potrafi przeżyć do trzech godzin, a na kartkach papieru nawet do 40 godzin. Specjalista wskazywał, że z tego powodu dużo bezpieczniejsze są spotkania na świeżym powietrzu, w dystansie społecznym (nie wiążmy kręgów!), bez wspólnego jedzenia i w maseczkach, koniecznie tych bez zaworków.

W związku z dezinformacją, która panuje w kwestii pandemii, krążącymi faktami i mitami dotyczącymi COVID-19 dodatkowo podsycanymi przez emocje, organizatorzy uznali za ważne, aby zapewnić instruktorom rzetelną dawkę wiedzę na te tematy.

Na prezentacji zobaczyliśmy bowiem zdjęcia pokazujące, że noszenie przyłbic i maseczek z zaworkami jest bardzo nieefektywne – nie hamuje rozrzutu wydychanych drobnoustrojów. Lekarz podkreślił też znaczenie mycia rąk, diety i ruchu. Na koniec wskazał źródła rzetelnych informacji o pandemii, m.in. stronę Medycyna praktyczna, WHO, ale

Kolejną prelekcję poprowadził lekarz walczący na pierwszej linii z pandemią, hm. Michał Biały. Przypomniał, że pandemie występowały w przeszłości, a analizy wskazują, że będą się one powtarzać w przyszłości, i to – jak zapewniają naukowcy – ze zwiększoną częstotliwością. Mówił o czasie wylęgania

105

też kanały na YT (Nauka. To lubię czy Najprościej mówiąc).

jawia się innym zachowaniem. Warto wiedzieć, że zachowanie agresywne może być reakcją na stres, a nie wynikać np. z negatywnych wzorców.

Pandemia wpływa jednak nie tylko na zdrowie ciała, lecz także ogromnie oddziałuje na naszą psychikę. Tę sferę omówiła w czasie konferencji psycholog hm. Joanna Brach. „

„Dzieci zachowują się źle, kiedy czują się źle…” – powtórzyła za Rudolfem Dreikursem prowadząca. W zrozumieniu reakcji dzieci pomocna może okazać się także wiedza o błędnych strategiach zachowania pochodząca z metody Pozytywna Dyscyplina. Pomaga ona zrozumieć, że to, co widzimy, jest wierzchołkiem góry lodowej, a znając błędne strategie, będziemy otwarci na poszukiwanie i zrozumienie prawdziwych powodów zachowań i potrzeb dzieci jakie za nimi stoją.

Eksperci z ONZ wyjaśniają, że w czasie pandemii COVID-19 wiele osób doświadcza uczucia niepokoju, który jest spowodowany izolacją społeczną, obawą przed zakażeniem, a także utratą członków rodziny. Jednocześnie ogromna liczba osób straciła lub jest zagrożona utratą pracy, a co za tym idzie – środków utrzymania. Poza tym rozpowszechniane są fałszywe informacje o koronawirusie, które dodatkowo budzą niepewność co do przyszłości”.

Na koniec psycholog podkreśliła, że kluczowe w działaniach harcerskich w czasie pandemii powinno być wzmacnianie poczucia przynależności i znaczenia. A przecież na te potrzeby świetnie odpowiadają elementy metody harcerskiej: indywidualność i system małych grup.

Psycholog obrazowo, na przykładzie dłoni, wytłumaczyła, jak zbudowany jest nasz mózg i jak poszczególne jego części reagują w sytuacji stresu. Mózg może wtedy przełączyć się w jeden z trzech trybów alarmowych: walki, ucieczki lub zamrożenia. Każdy z nich prze-

„Jeśli zadbamy o poczucie przynależności i znaczenia u

106

dziecka, sprawimy, że lepiej się ono poczuje, dzięki czemu będzie się lepiej zachowywać, lepiej funkcjonować mimo wyjątkowego i trudnego czasu”.

kładach, że zbiórki tylko w małych grupach i w terenie? To przecież idealny moment, żeby wrócić do założeń harcerstwa i wzmocnić małe grupy, wyjść z działaniem w teren. Potrzeba tylko stawiać prawdziwe wyzwania (a przecież pandemia jest świetnym do tego czasem), odwoływać się do autentycznych wartości – jednym słowem, tworzyć porywający program. To powinno zaowocować wyzwoleniem motywacji, na której brak tak często młodsi i starsi teraz narzekają.

Po wykładach i rozmowach o tym jaką mamy obecnie sytuację w harcerstwie i dookoła niego, przyszedł czas zmierzyć się z pytaniem „Jak ruszyć?”. Próbowała na nie odpowiedzieć hm. Jolanta Kreczmańska, która jednak zmieniła perspektywę. To, co dotąd postrzegaliśmy jako trudność, przeszkodę, prelegentka uznała za szansę. Sytuacja pandemii jest przecież świetnym sprawdzianem obecnej kondycji harcerstwa. Jeśli tylko jesteśmy gotowi na uczciwą odpowiedź na to pytanie. Może wzmocnić dobrze działające, silne środowiska harcerskie, a tam, gdzie odpowiedź nie będzie optymistyczna – może stać się szansą na pobudkę.

Szefowa Ruchu Ręka Metody zakończyła wystąpienie, opowiadając o przygotowywanej propozycji programowej HoPS, która odpowiada właśnie na te potrzeby – podpowiada konkretne działania lub jak takie wyzwanie z drużyną stworzyć, które napędzi grupę przez kolejne miesiące. Przykład? Organizacja ambitnego wyjazdu harcerskiego za granicę w perspektywie popandemicznej. Gdzie? Sami zdecydujcie! Zobaczcie, gdzie was ciągnie, co tam chcecie zrobić, ustalcie, co zabrać i gdzie będziecie nocować. I zabierajcie się za orga-

Pandemia jest doskonałą sytuacją wychowawczą, która może zostać zrealizowana przez mocny wpływ wychowawczy. Czyż nie słyszeliśmy na poprzednich wy-

107

nizację! Ale to tylko przykład. Więcej propozycji i inspiracji będzie dostępnych od 6 grudnia na stronie propozycji. Opowieść o HoPS zaowocowała wieloma bardzo pozytywnymi komentarzami uczestników. Również hm. Marian Antonik łącząc się z konferencją z górskiego spaceru, przekonywał, że drużyna może przetrwać w czasie pandemii, a nawet wyjść z niej wzmocniona. Co zrobić, żeby tak się stało? Rozmawiać, utrzymywać kontakt, tworzyć i wzmacniać relacje. Tak niewiele, a tak ważne w tej sytuacji. Hm. Antonik zakończył prośbą, aby uczestnicy otworzyli list z zadaniem. W środku znaleźliśmy informację: „Znajdźcie miejsce na ognisko, przygotujcie stos ogniskowy i go zabezpieczcie. Ognisko będziemy rozpalać wszyscy w tym samym momencie, po kolacji o 19.00”. I tak po trzech godzinach na Zoomie mogliśmy zobaczyć 60 ognisk, świeczkowisk, lampionów… Każdy, tak jak mógł, dołączył do wspólnego ogniska, wpatrując się w pło-

108

mienie, mógł wsłuchać się w słowa Przewodniczącego ZHP hm. Dariusza Supła, który również przy świeczce opowiedział o roli drobnych gestów. Przecież taka rozmowa telefoniczna jest w tych czasach tym, co daje naszym bliskim i ważnym dla nas osobom poczuć, że jesteśmy obok. W czasie ogniska kolejne osoby łączyły się przez Zoom, mówiąc o tym, gdzie są, jak udało im się przygotować ognisko lub jak w inny sposób poradzili sobie z zadaniem, opowiadając o swoich odczuciach, przemyśleniach…

kto chciał i miał możliwość, mógł wyjść na spacer. Takie poranne przewietrzenie bardzo sprzyjało późniejszym dyskusjom, które odbywały się w czterech grupach tematycznych:

1. Służba stale, odpowiedzialnie, mądrze stawiamy krok milowy w uczynieniu służby jednym z filarów działania drużyny.

2. Praca zastępem zastępowych kluczem do zbudowania i podtrzymania w drużynie dobrych relacji, więzi, zachowania wspólnotowego charakteru drużyny.

Zwieńczeniem wieczoru i świetnym zagospodarowaniem tej ogniskowej atmosfery był koncert Tomasza Lewandowskiego i Krzysztofa Maciejowskiego. Koncert w wersji zdalnej nie jest tym samym co wspólne muzykowanie na żywo, ale i tak stał się namiastką wspólnego czasu przy gitarze i harcerskich piosenkach.

3. Zastępami w terenie nasz sposób na dobre harcerstwo.

4. Drużynowy, harcerze, rodzice nasz sposób na dobrą drużynę. Grupy pracowały nad określeniem, jaka jest sytuacja w dobie pandemii w ich obszarze tematycznym, ale też dzieliły się dobrymi praktykami, wspólnie pracowały nad nowymi rozwiązaniami. Jak pełnić służbę,

Na niedzielę organizatorzy zaplanowali pracę w grupach. Również i tego dnia zostaliśmy zaproszeni do wyjścia poza świat wirtualny. Zanim rozpoczęły się rozmowy w grupach,

109

żeby była odpowiedzialna, nie akcyjna, aby stała się początkiem dobrego działania w drużynie? Czego potrzebują teraz zastępy zastępowych? Jak je wzmocnić, jak stworzyć tam, gdzie nie działają? Jak pracować w terenie lub łączyć hybrydowo działanie zdalne i w przyrodzie?

Z początkowej diagnozy obecnej sytuacji, mówiącej, że jesteśmy w punkcie, gdzie drużynowi nie wiedzą, co mają robić, nie mają pomysłu, nie mają narzędzi, spada stan liczebny jednostek przez spostrzeżenie, że harcerstwo zdalne musi być tylko wsparciem – nie może być podstawową formą działania – mogliśmy zyskać nowe spojrzenie na pandemię. Sytuacja jest trudna, ale tworzy doskonałą szansę na rozwój. Zadbajmy tylko o poczucie przynależności, więzi, autentyczność, których wszyscy potrzebują. I działajmy! Jak? Zastępami i w terenie! Z nową pokonferencyjną energią!

Ostatnia grupa pochyliła się nad sytuacją drużynowych, ich harcerzy i wyzwaniem współpracy z rodzicami – ważnymi sojusznikami naszych działań w każdym czasie. Każda z grup podzieliła się wynikami swojej pracy, co dało uczestnikom zastrzyk inspiracji, spostrzeżeń, uwag. Tym sposobem zakończyliśmy konferencję z górą konkretnych pomysłów.

Bardzo dziękuję za to wydarzenie!

110

111

Z teki metodyka „Pandemiczna” sprawność indywidualna Epidemiolog

112

Sprawności epidemiologiczne stworzone przez komendę XIII Czarnego Szczepu im. Zawiszy Czarnego w Radomsku są odpowiedzią na zdalną działalność, w jaką musiało przejść ZHP w marcu 2020 roku.

Został stworzony cały zestaw - od sprawności zuchowej do mistrzowskiej. Sprawności zostały także opisane w specjalnym wydaniu Harcerza Rzeczypospolitej wydanym jako książka Biblioteki Kręgu Płaskiego Węzła „Harcerstwo w czasie pandemii - jak działać”.

Sprawność zuchowa Epidemiolog uwzględnia zadania, które pomagają zuchom oswoić się z działaniami profilaktycznymi - częstym myciem rąk, oraz działaniami na rzecz rodziny i aktywnością fizyczną.

113

114

115

Z teki metodyka ABC ZUCHMISTRZA – poradnik dla namiestników zuchowych

phm. Weronika Tobis, Hufiec Szamotuły, Chorągiew Wielkopolska

116

117

Z teki metodyka Zbiór pomysłów na majsterki zuchowe do wykorzystania w pracy zdalnej

hm. Michał Marcyniuk, hm. Monika Olszewska pwd. Dominika Ciechowska Dolnośląski Referat Zuchowy

118

119

Hydepark Sprawnosć indywidualna - Łyżwiarz

Wiktoria Ceglarska Hufec Lublin, Chorągiew Lubelska

120

121

Hydepark Gra planszowa „Od zucha do wędrownika”

phm. Emilia Płoszczuk Hufiec ZHP Białystok, Chorągiew Białostocka Komendantka 15 SzDHiZ „Płomień”, członek Hufcowej Komisji Stopni Instruktorskich, była drużynowa 15 BDH „Mrok” oraz członkini Namiestnictwa Harcerskiego

122

„Kiedy zobaczysz iskrę w oczach zucha, dokonaj wszelkich starań, by nie zgasła i stała się wędrowniczą watrą.”

wiązanie i przynależność do grupy. Pomysł na realizację zagadnienia narodził się z obserwacji członków szczepu. Gry planszowe są ciekawą formą przekazania wiedzy. Gra dedykowana jest kadrom drużyn, zastępom zastępowych. Przeprowadzona wraz z dyskusją może realizować zagadnienia ze standardu kursu przewodnikowskiego: Metoda harcerska – ciąg wychowawczy – szczepy. Materiał metodyczny ukazuje pośrednio jak wygląda i działa ciąg wychowawczy. Gra została umieszona w Centralnym Banku Pomysłów ZHP i może być wykorzystywana w celach kształceniowych.

Będąc w harcerstwie od 17 lat miałam okazję pracować we wszystkich metodykach. Aktualnie jako komendantka szczepu odpowiadam za realizację pełnego ciągu wychowawczego. Na własne oczy widzę jakie korzyści niesie ze sobą idea ciągu wychowawczego. Większość naszych wędrowników i osób pełniących funkcję zaczynało swoją drogę harcerską od zuchów. Wychowując się w ciągu metodycznym harcerze czują większe przy-

123

Korekta: pwd. Julia Białasik

Redaktor Naczelny: hm. Michał Działowski HR

Opracowanie graficzne: pwd. Julia Białasik

Redakcja: hm. Kinga Żydek hm. Magdalena Kostecka hm. Agnieszka Rogozińska hm. Michał Kowalczyk hm. Monika Teuber-Olszewska hm. Michał Marcyniuk phm. Mikołaj Zawiślak HR phm. Julia Grzędowska phm. Izabela Pyszka-Walczak phm. Weronika Tobis phm. Emilia Płoszczuk pwd. Julia Białasik pwd. Patryk Kaszyca pwd. Klaudia Lęgięrska HO pwd. Dominika Ciechomska dh. Wiktoria Ceglarska

Fotografie i grafiki: https://pixabay.com/pl/ https://www.freepik.com/ https://stock.adobe.com/pl/ https://gkzhp.sharepoint. com/sites/stock Archiwum gromady: 10 LGZ „Stumilowy Las”

Konsultacja: Izabela Pyszka-Walczak

124

Zuchowe Wieści Zima 2021

Articles inside

Gra planszowa „Od zucha do wędrownika

Zuchy regionu Afryki

Czyli, co u nas słychać

Relacja z konferencji

phm. Wiktoria Ceglarska

Odznaki PTTK dla najmłodszych

Sprawność epidemiolog

Strona internetowa - TAK, czy NIE?