2014 Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΣΤΗΝ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΥΓΕΙΑΣ

Περιεχόμενα Περιεχόμενα................................................................................................................................1 Α ΜΕΡΟΣ....................................................................................................................................2 Ομάδα 1 Α’ τετρ. Ο ρόλος της μουσικής στη ζωή του ανθρώπου..............................................2 Ομάδα 1 Β’ τετρ. Η μουσική στην Αμερική..............................................................................12 Ομάδα 2 Α’ τετρ. Μουσική στα Βιντεοπαιχνίδια........................................................................30 Ομάδα 2 Β’ τετρ. Αρχαίοι Θεοί της μουσικής από ολο τον κόσμο............................................36 Ομάδα 3 A’ τετρ. Η μουσική στον αθλητισμό............................................................................41 Ομάδα 3 Β’ τετρ. Αρχαία Ελληνικά Μουσικά Όργανα...............................................................48 Ομάδα 4 A΄τετρ. Η επίδραση της μουσικής στον ύπνο............................................................49 Ομάδα 5 Α’ τετρ Γενικά για την μουσική...................................................................................57 Oμάδα 4 Β΄τετρ. Μουσική και Σύμβολα....................................................................................62 Ομάδα 6 Α’ τετρ.Η μουσική στην υπηρεσία του αθλητισμού!...................................................72 Ομάδα 6 Β’ τετρ. Δημοτικά Τραγούδια.....................................................................................77 Ομάδα 7 B’ τετρ. Σατανισμός....................................................................................................82 Ομάδα 8 Β΄ τετρ. Σύγκριση HIP-HOP & RAP...........................................................................86 Ομάδα 9 Β΄ Η σχέση της PSYCHEDELIC &TRANCE μουσικής ...........................................93 Β ΜΕΡΟΣ..................................................................................................................................99 Ερωτηματολόγιο 1....................................................................................................................99 Ερωτηματολόγιο 2..................................................................................................................102 Αποτελέσματα.........................................................................................................................105

Ο ρόλος της μουσικής στην ψυχαγωγία & στις συμπεριφορές υγείας Α ΜΕΡΟΣ Ομάδα 1 Α’ τετρ. Ο ρόλος της μουσικής στη ζωή του ανθρώπου Φλασκή Μαριαλένα

Τσουκαλά Αυγουστίνα

Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΗΧΟΥ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΕΙΣΑΓΩΓΗ Η μουσική είναι από τις τέχνες που μπήκε στην ζωή του ανθρώπου από ένα πρώιμο στάδιο της ιστορίας του. Από τις πιο απλές έως και τις πιο πολύπλοκες μουσικές δομές, η τέχνη αυτή φαίνεται να επηρέασε τον άνθρωπο καθώς παρατηρούμε ότι είναι συζευγμένη με τη θρησκεία διαφόρων λαών και με άπειρες εκφάνσεις της καθημερινής ζωής, όπως είναι ο έρωτας, ο φόβος, ο θάνατος, η χαρά, η θλίψη, η δουλειά κ.ά. Συνεπώς, ο άνθρωπος έχει από τη φύση του μια τάση να συνδέει καταστάσεις της καθημερινότητάς του με ήχους. Αξιοσημείωτο είναι το ότι η μουσική κουλτούρα ενός πολιτισμού επηρεάζονταν ανέκαθεν από διάφορους παράγοντες, όπως η κοινωνική, οικονομική και τεχνολογική εξέλιξη ενός λαού με αποτέλεσμα τα συναισθήματα και οι ιδέες που εκφράζονται μέσα από αυτή να διαφέρουν ανάλογα με την τοποθεσία και τη χρονική περίοδο. Όσον αφορά το θέμα της υγείας του ατόμου, ο ήχος, σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες, παίζει σημαντικό

ρόλο

στην

αντιμετώπιση

ασθενειών

τόσο

σωματικών

όσο

και

ψυχικών

(μουσικοθεραπεία). Κι αυτό έχει να κάνει άμεσα με την ευεργετική δράση του επάνω στη λειτουργία του ατόμου. Πιο συγκεκριμένα, η μουσική έχει την δυνατότητα να μειώσει την

αρτηριακή πίεση καθώς και να βελτιώσει την αναπνοή. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την μείωση του στρες και του άγχους, την επίτευξη της καλύτερης κυκλοφορίας του αίματος, ενώ συμβάλει στην αύξηση της αυτοπεποίθησης των ασθενών έχοντας σαν αποτέλεσμα την ταχύτερη ανάρρωσή τους. Εκτός βέβαια από την επίδραση στον τομέα της υγείας, η μουσική μπορεί να ωφελήσει το άτομο γενικότερα στην προσωπική του ζωή. Για να γίνει κατανοητός ο τρόπος που την επηρεάζει, αρκεί να σκεφτεί κανείς πώς θα ήταν η ζωή χωρίς τη μουσική ή τους ήχους γενικότερα: ένας κόσμος χωρίς επικοινωνία. Αυτό γιατί η μουσική είναι και τρόπος επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων. Για παράδειγμα, είναι δυνατόν δυο άνθρωποι τελείως ξένοι μεταξύ τους που τους συνδέει η αγάπη για την μουσική, να επικοινωνήσουν, άσχετα με το πνευματικό επίπεδο, την κοινωνική θέση, τις προσωπικές προτιμήσεις, και την γλώσσα ακόμα που μιλά ο καθένας. Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε δηλαδή την μουσική ως ένα μέσο ψυχικής επικοινωνίας, μία παγκόσμια γλώσσα κατανοητή από όλους. Παρατηρούμε λοιπόν ότι η μουσική είναι δεμένη τόσο με την ανθρώπινη ύπαρξη όσο και με την καθημερινότητά μας. Συμπερασματικά, είναι εμφανές ότι η μουσική, ως πολιτισμικό στοιχείο του κάθε λαού που τον ενώνει αλλά και τον ξεχωρίζει από τους άλλους, παίζει ένα πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή του ανθρώπου και αυτό φαίνεται στο ότι τη συναντάμε σχεδόν σε όλους τους τομείς των δραστηριοτήτων μας. Μέσα από τη μουσική το άτομο εκφράζει τα συναισθήματά του, ψυχαγωγείται, επηρεάζεται αλλά και επηρεάζει άλλους ανθρώπους. Για τον κάθε άνθρωπο βέβαια είναι κάτι διαφορετικό, με ξεχωριστή σημασία. Ωστόσο, είναι ο καλύτερος τρόπος για να εκφράσουμε αλλά και να κατανοήσουμε καλύτερα τον εσωτερικό μας κόσμο.

MΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ 2 ΕΙΣΑΓΩΓΗ Στο τέλος του 19 αιώνα και στις αρχές του 20, ξεκινούν τα πρώτα βήματα του κινηματογράφου, σαν ένα παιχνίδι που γρήγορα εξελίχτηκε σε αυτό που σήμερα ονομάζουμε 7η τέχνη. Η μουσική (Αρχαιότερη τέχνη) προϋπήρχε έχοντας μάλιστα βαθιά σχέση με σχετικά θεάματα (μελόδραμα, μουσικό θέατρο). Από την αρχή τις καινούριας τέχνης η μουσική μαζί με την σκηνοθεσία και τους ηθοποιούς αναδείχτηκε σε ένα από τα ποιο σημαντικά συστατικά μιας κινηματογραφικής ταινίας. Μέσα από τη δύναμη της να εκφράζει οποιοδήποτε συναίσθημα και οποιαδήποτε κατάσταση στέκεται

δίπλα στην εικόνα και χαρακτηρίζει την ίδια την ταυτότητα της ιστορίας. Η ταινία χωρίς τη μουσική χάνει τη φωνή της. Στην εξέλιξή του ο κινηματογράφος αφομοίωσε πολλές τέχνες και τεχνολογίες. Η εικόνα, ο λόγος, η κίνηση, ο ήχος και η μουσική αλληλεπιδρούν και συνθέτουν ένα καινούριο σύμπαν με ισορροπίες ανάμεσα σε διαφορετικούς νόμους και κώδικες. Τέχνες που φαίνονται ανεξάρτητες η μία με την άλλη συνδυάζονται και η χημεία της ένωσης τους διαμορφώνει το κινηματογραφικό περιβάλλον και οδηγεί σε μια καινούρια θεώρηση των πραγμάτων μέσα από την εμπειρία του να παρακολουθείς μια ταινία. Αυτό σημαίνει πως η μουσική για τον κινηματογράφο δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τα μέχρι τότε κριτήρια της μουσικής, δεν προορίζεται αποκλειστικά για ακρόαση. Συνοδεύει την εικόνα και ο σκοπός της είναι να λειτουργήσει παράλληλα υπηρετώντας τον τελικό στόχο. Στη συνέχεια θα προσπαθήσουμε να σκιαγραφήσουμε κάποιες γενικότερες τάσεις της κινηματογραφικής μουσικής που χωρίς να έχουν σαφώς προσδιορισμένα χρονικά όρια εντούτοις διαφοροποιούνται ακλουθώντας την ανάπτυξη του κινηματογράφου.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ Με την εμφάνιση του κινηματογράφου η μουσική μπαίνει στη υπηρεσία του κυρίως με μηχανικό τρόπο. Στη διάρκεια της προβολής τις κινούμενες εικόνες συνόδευε κάποιο μηχανικό μέσο (γκονγκ κ.λπ.), πιάνο ή μερικές φορές ολόκληρη ορχήστρα. Η όλη διαδικασία αποτελούσε μέρος της προβολής και δεν ήταν ενσωματωμένη στην ταινία. Τα θέματά της ήταν μελωδίες από τραγούδια, η αποσπάσματα κλασσικών έργων που προϋπήρχαν. Σιγά-σιγά εμφανίζονται και ειδικά διαμορφωμένες για την ταινία συνθέσεις. Η μεγάλη τομή όπως είναι φυσικό γίνεται γύρο στην δεκαετία του ’30 όταν ο βωβός κινηματογράφος μετατράπηκε σε ομιλούντα.

Η ΧΡΗΣΗ ΕΠΟΧΗ Από τις αρχές του 1930 ο κινηματογράφος μέσα σε περίοδο οικονομικής κρίσης μπαίνει στην χρυσή του εποχή. Τον παρακολουθεί ο μεγαλύτερος αριθμός θεατών στην ιστορία του. Οι κινηματογραφικές εταιρίες μετατρέπονται σε κολοσσιαίες βιομηχανίες. Στούντιο παραγωγής, δίκτυα αιθουσών, πολυάριθμο εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό, αποτελούν πια τη νέα δύναμη στον τομέα της ψυχαγωγίας.

Νέα επαγγέλματα ανατέλλουν.(σεναριογράφος, μοντέρ, ηχολήπτης, εικονολήπτης κτλ). Αυτή την έκρηξη ακολουθεί όπως είναι φυσικό και η κινηματογραφική μουσική. Εδραιώνεται πλέον ως μορφή υψηλής τέχνης, απασχολεί πια πλήθος από επαγγελματίες συνθέτες βοηθάει στο πέρασμα της σοβαρής μουσικής στο κοινό. Το Χόλυγουντ γίνεται έδρα συνάντησης και δημιουργίας σπουδαίων μουσικών από όλο τον κόσμο. Αυτό τον δημιουργικό οργασμό ακολουθεί και στηρίζει ένα πλήθος από καινούριες τεχνικές και τεχνολογίες: το λάιτμοτίφ, η θεματική επεξεργασία των παραλλαγών, η επεξεργασία της φόρμας και της αρμονικής γλώσσας, γίνονται εργαλεία εμπνευσμένων συνθετών. Παράλληλα η τεχνολογία επιτρέπει στον συνθέτη να σχεδιάζει τη μουσική λεπτομερώς πάνω στην εικόνα επιτυγχάνοντας εξαιρετικά ακριβή συγχρονισμό. Η ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ Οι ταινίες μετά τον πόλεμο γίνονται περισσότερο ρεαλιστικές με ανθρώπινα θέματα. Στη μουσική η τζαζ και σύγχρονες τεχνικές όπως η ηλεκτρονική μουσική περνούν στο προσκήνιο. Η βιομηχανία του κινηματογράφου απειλείται από τις ανεξάρτητες παραγωγές και κυρίως την τηλεόραση. Νέα συστήματα ενίσχυσης του μεγέθους του χρώματος και του ήχου ανακαλύπτονται (σινεμασκόπ, σινέραμα, στερεοφωνικός ήχος κλπ). Στο περιεχόμενο η τζαζ αντικαθιστά την συμφωνική μουσική φέρνοντας τον κινηματογράφο σε πιο ελεύθερες και αυτοσχεδιαστικές μουσικές φόρμες. Φτάνοντας στη δεκαετία του ’60, μια νέα γενιά συνθετών (Ζαρ, Μαντσινι, Ρότα κ.α.) φέρνουν νέα πνοή και ιδέες και υπηρετούν την τάση προς την ποπ και την ροκ κουλτούρα. Πολλές από τις μελωδίες κερδίζουν την αγάπη του κοινού και κυρίως της νεολαίας και ακολουθώντας ανεξάρτητη από την ταινία πορεία σημειώνουν υψηλές δισκογραφικές πωλήσεις (easy rider, Jesus Christ superstar κ.α.).΄ Μέχρι και το τέλος της δεκαετίας του ’70 η αποδοχή νέων ρευμάτων, οι συνδυασμοί διαφορετικών στυλ και ενορχηστρώσεων πλούτισαν την κινηματογραφική μουσική έκφραση. Οι συνθέσεις μεγάλων διαστάσεων επανεμφανίζονται (Star Wars, Jaws, The Godfather). Στη συνέχεια οι σημαντικές αλλαγές οφείλονται στην εισβολή των ηλεκτρονικών μέσων μουσικής (συνθεσάιζερ-ηλεκτρονικός υπολογιστής) το πλεονέκτημα του μικρού κόστους και η ταχύτητα παραγωγής επιτρέπει σε μεγάλο αριθμό συνθετών να ασχοληθούν με τον κινηματογράφο. ΣΗΜΕΡΑ

Η γενικότερη εικόνα που επικρατεί τα τελευταία χρόνια είναι αυτή που μουσικά παραπέμπει σε ένα χωνευτήρι όλων των μουσικών τάσεων παρόντος και παρελθόντος. Η προσέγγιση μπορεί να γίνει μέσα από συγκεκριμένες ταινίες περισσότερο. Η βιομηχανία και οι εταιρίες που την ελέγχουν με τα συμβόλαια των καλλιτεχνών και τα τεράστια μέσα παραγωγής και διάθεσης έχουν αναγάγει το σάουντρακ σε σημαντικό διαφημιστικό και οικονομικό παράγοντα. Η απαραίτητη πρόβλεψη για την πολυ-χρηστικότητα της ταινίας έχει επηρεάσει τόσο την τέχνη του κινηματογράφου όσο και της μουσικής του. Όπως αποφεύγονται τα πολύ μακρινά κινηματογραφικά πλάνα που ακυρώνονται στη μικρή οθόνη έτσι και η μουσική μεταμορφώνεται για να μπορέσει να λειτουργήσει τόσο στην κινηματογραφική αίθουσα όσο και στο γρήγορο και πρόχειρο περιβάλλον της τηλεόρασης. Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης όταν η κινηματογραφική μουσική συνοδεύει ταινίες που προορίζονται για παγκόσμια καριέρα είναι αυτονόητο να αποβάλλει στοιχεία από ιδιαίτερες τοπικές ή παραδοσιακές μελωδίες και να προσαρμοστεί σε μια αναγνωρίσιμη- εύπεπτη μορφή. Η δημοφιλής μουσική της εποχής που έτσι και αλλιώς αποτελεί παγκόσμια μόδα συμβάλλει στη μαζική εμπορική αποδοχή της ταινίας. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΣΥΝΘΕΤΗ Στη δημιουργία της ταινίας και στις ιδιαίτερα λεπτές σχέσεις του συνθέτη με τον σκηνοθέτη ο τελευταίος είναι αυτός που έχει τον αποφασιστικό λόγο. Στην ιστορία του κινηματογράφου υπάρχουν σπουδαία ζευγάρια με αριστουργηματικές δημιουργίες (Χίτσκοκ-Χέρμαν, Φελίνι-Ρότα, Μορικόνε-Λεόνε, Μπάρτον-Ελφμαν). Ο συνθέτης επιλέγεται από τη φήμη, το ταλέντο τον επαγγελματισμό του αλλά και από τυχόν προηγούμενη συνεργασία του με το σκηνοθέτη. Δεν υπάρχει κανόνας για τη στιγμή που ο συνθέτης θα εμπλακεί στην ταινία. Αυτό μπορεί να γίνει με την ανάγνωση του σεναρίου ή ακόμη και μετά την ολοκλήρωση του μοντάζ. Η σύλληψη της ιδέας της μουσικής (concept) προέρχεται από την ανάλυση των ηρώων τον τόπο τον χρόνο της ιστορία και παρουσιάζονται σε μακέτα της ενορχήστρωσης από συνθεσάιζερ. Στη συνέχεια ηχογραφείται και μιξαρίζεται με τους διαλόγους και τον ήχο. Για να θεωρηθεί ολοκληρωμένος ένας συνθέτης κινηματογραφικής μουσικής χρειάζεται να γνωρίζει την ιστορία της μουσικής τα διάφορα είδη ενορχήστρωσης τα προηγούμενα σημαντικότερα έργα αλλά και να έχει πλήρη εικόνα της κινηματογραφικής διαδικασίας. Εκτός της τεχνικής είναι ιδιαίτερα σημαντικό να μπορεί να εκφράζεται μέσω της μουσικής σε δραματουργικό, ψυχολογικό ή συναισθηματικό επίπεδο. Ο συνθέτης ουσιαστικά καλείται να αντιμετωπίσει ένα σημαντικό δίλημμα. Από τη μια η μουσική του δεν πρέπει να γίνεται αντιληπτή από το θεατή γιατί αν αυτονομηθεί και προβληθεί

εκτός του περιβάλλοντος της ταινίας θεωρείτε αποτυχημένη. Από την άλλη χρειάζεται η μουσική να έχει απήχηση στο ευρύ κοινό να τον βοηθήσει στην καλλιτεχνική και επαγγελματική του καταξίωση αλλά και να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των παραγωγών για ένα εμπορικό σάουντρακ. Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΣΕ ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ Όπως είδη αναφέραμε η μουσική έχει τη δύναμη να εκφράσει οποιαδήποτε κατάσταση και να χρωματίσει οποιαδήποτε συναισθηματική χροιά. Έτσι στην διάρκεια της ταινίας η μουσική παρεμβαίνει σχολιαστικά ή επεξηγηματικά στη δράση. Μεταφέρει μηνύματα (πολλές φορές αντίθετα από τα διαδραματιζόμενα εντείνει τα νοήματα, τονίζει ή αποκαλύπτει κρυφές σκέψεις ή συναισθήματα συμπληρώνοντας τον διάλογο. Είναι ένα ισχυρό τεχνικό εργαλείο που άλλοτε μέσω του λάιτμοτίφ «υποχρεώνει» τον θεατή να ανακαλεί το βίωμα που συνδέθηκε με την πρώτη του εμφάνιση και άλλοτε λειτουργεί αμβλύνοντας την πραγματικότητα αποσαφηνίζοντας και εξωτερικεύοντας τις ψυχολογικές διαδικασίες. Πολλές φορές με το ευχάριστο συναίσθημα που προκαλεί αμβλύνει την κριτική ικανότητα του θεατή, τον οδηγεί στην συμφωνία και την αποδοχή και σε περίπτωση κακής χρήσης στην πνευματική χαύνωση (κλισέ). Γίνεται μια παντοδύναμη υπνωτιστική φωνή που αιχμαλωτίζει τον θεατή, τον σπρώχνει σε επιλεκτικές παρατηρήσεις και τον κάνει εύπιστο απέναντι στους σκοπούς της ταινίας (προπαγάνδα). Τις περισσότερες φορές ενεργώντας παράλληλα και κάθετα στα δρώμενα δίνει βάθος και ποιότητα στον λόγο και συμμετέχει καθοριστικά στη κυρίαρχη λειτουργία του κινηματογράφου που είναι η ψευδαίσθηση πως ότι γίνεται είναι η πραγματικότητα και όχι ένα τεχνολογικό κατασκεύασμα. Πάντα όμως η μουσική με τη φυσική της ελευθερία και ευελιξία στέκεται απέναντι στην εικόνα και τον λόγο δίνει ζωή και ρυθμό στον χρόνο στον τόπο και στα πρόσωπα βοηθάει στην ισορροπία των αντιθέσεων και το βασικότερο έχει τη δύναμη να μεταφέρει μηνύματα. Είναι σίγουρο πως ακριβώς οι ίδιες ταινίες αν βλέπονταν με διαφορετική μουσική επένδυση θα βλέπονταν σαν κάτι τελείως διαφορετικό. ΠΗΓΕΣ 1.‘Ένας αιώνας κινηματογραφικής μουσικής’ άρθρο του συνθέτη Αλέξανδρου Μουζά στην Καθημερινή 7/11/2004.

2.‘Μουσική’ βιβλίο ύλης για την Α’ λυκείου από τον οργανισμό εκδόσεων διδακτικών βιβλίων.

ΠΏΣ ΜΠΉΚΕ Ο

HΧΟΣ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΆΦΟ

Ο κινηματογράφος κλασσικά ορίζεται ως κατεξοχήν οπτικό μέσο. Και η αλήθεια είναι ότι η κινούμενη εικόνα αποτελούσε αρχικά το μοναδικό μέσο έκφρασης της έβδομης τέχνης μέχρι που η εταιρεία Warner, μικρή τότε και με σοβαρά οικονομικά προβλήματα, αποφάσισε να λανσάρει το 1926 την πρώτη ταινία με αναπαραγωγή μουσικής και τραγουδιού και στην συνέχεια, το 1927, την πρώτη πραγματικά ομιλούσα ταινία, με αναπαραγωγή δηλαδή διαλόγων, ήχων και μουσικής. Από

τότε

ο

ήχος

που

περιλαμβάνεται

στις

κινηματογραφικές ταινίες διαχωρίζεται σε φυσικούς ήχους, ανθρώπινους ήχους (κυρίως τους διαλόγους) και μουσική. Παρόλο που η απαιτούμενη τεχνολογία υπήρχε ήδη από το 1924 καμιά μεγάλη εταιρεία δεν τολμούσε να ρισκάρει μια τέτοια κίνηση και να προκαλέσει το σύστημα του βουβού κινηματογράφου. Άλλωστε ούτε η ανθούσα ήδη κινηματογραφική βιομηχανία, οι τότε θεωρητικοί του κινηματογράφου δεν έβλεπαν με καλό μάτι μια τέτοια εξέλιξη. Πέραν από φόβους σαν του Τσάρλι Τσάπλιν για την εξαφάνιση της τέχνης της παντομίμας, που στον βουβό κινηματογράφο κυριαρχούσε –αναγκαστικά- και αποδειχθήκαν εν μέρει βάσιμοι, πολλοί από τους λόγους της αντίθεσης προς την προοπτική της εισαγωγής του ήχου στον κινηματογράφο προέρχονταν από μια υπερεκτίμηση των –υποτιθέμενωνπροτερημάτων του βουβού κινηματογράφου. Έτσι ειπώθηκε ότι η κινηματογραφική γλώσσα του βουβού κινηματογράφου ήταν διεθνής ενώ με την εισαγωγή της ομιλούσας ταινίας θα δημιουργούνταν τάσεις εθνικής εσωστρέφειας καθώς το κοινό κάθε χώρας θα προτιμούσε να παρακολουθεί

ταινίες

στην

γλώσσα

του.

Όμως

αυτό

ήδη

δεν

αντικατόπτριζε

την

πραγματικότητα την εποχή του βουβών ταινιών μεγάλου μήκους. Πέραν των σημαντικότατων διαφορών στις αισθητικές αντιλήψεις και την επιλογή των περιεχομένων των ταινιών σε κάθε εθνικό κινηματογράφο (οι εθνικές σχολές είχαν ήδη δημιουργηθεί παρά την.. διεθνή γλώσσα του βουβού) οι θεατές βομβαρδίζονταν στις μεγάλου μήκους ταινίες με πλήθος από διάτιτλους είτε στην αυθεντική τους έκδοση είτε μεταφρασμένους -όχι πάντα σωστά- που διέκοπταν την ροή της κινηματογραφικής αφήγησης, όπως άλλωστε και τα επεξηγηματικά πλάνα που θα ήταν απολύτως άχρηστα σε μια ομιλούσα ταινία. Η διαφορά στην περίπτωση της ομιλούσας ταινίας ήταν η απρόσκοπτη ροή της αφήγησης και η μεταφορά του προβλήματος της μετάφρασης από τους διατίτλους στους υποτίτλους ή στην μεταγλώττιση. Μια άλλη ένσταση ήταν η πιθανότητα να επικρατήσει πλήρως ένα στατικό στυλ κινηματογράφησης βασισμένο στην θεατρικού τύπου σκηνοθεσία και να αποτελεί ο διάλογος (και μαζί του η θεατρικού τύπου υποκριτική) τον κύριο εκφραστικό μέσο των κινηματογραφικών έργων. Τα τεχνικά μέσα ηχοληψίας της εποχής ήταν βαριά, αξιόπιστα μόνο εφόσον η πηγή του ήχου ήταν πολύ κοντά και δυσκίνητα. Έτσι στις

πρώτες ομιλούσες ταινίες αποφεύγονταν τα εξωτερικά γυρίσματα

ενώ

«μασκαρεύονταν»

τα ως

ογκωδέστατα φωτιστικά,

μικρόφωνα κολώνες,

μπουκάλες, καμπανάκια τρένων ή οτιδήποτε άλλο μπορούσε να χωρέσει στο κεντρικότερο σημείο του κάδρου και μάλιστα ανάμεσα στα πρόσωπα που μιλούσαν και να περάσει –δήθεν- απαρατήρητο. Τα μικρόφωνα αυτά αποτελούσαν μάλιστα πραγματικούς μαγνήτες αφού ούτε η κάμερα ούτε η ηθοποιοί ξεκολλούσαν από πάνω τους. Όσο για την πλοκή αυτή εξελισσόταν μέσα από διαλόγους ή τραγούδια σε μια επίδειξη των δυνατοτήτων του νέου μέσου. Σύντομα όμως τα διαθέσιμα νεότερα τεχνικά μέσα παραμέρισαν τέτοιες ασχήμιες και αποκαταστάθηκε η δυνατότητα για εξωτερικές λήψεις και για ελευθερία κίνησης της κάμερας. Από την άλλη η τάση για άκριτη και άτεχνη μεταφορά θεατρικών πρακτικών και θεμάτων στον κινηματογράφο ήταν εμφανής ήδη και στον βωβό κινηματογράφο («ταινίες τέχνης»), όπως άλλωστε και η αποφυγή εξωτερικών γυρισμάτων, ειδικά στον ευρωπαϊκό κινηματογράφο. Και πάλι ο λόγος ανησυχίας δεν θα έπρεπε να είναι η εισαγωγή του ήχου αλλά η οκνηρία κάποιων κινηματογραφιστών ή η τσιγκουνιά ορισμένων παραγωγών. Η εισαγωγή του ήχου απλώς θα παρείχε μερικές παραπάνω δικαιολογίες. Απ’ την άλλη ο ήχος επέβαλε αναπόφευκτα υψηλότερες απαιτήσεις ως προς τις υποκριτικές ικανότητες των κινηματογραφικών ηθοποιών. Τέλος, οι εκπρόσωποι της σοβιετικής σχολής κινηματογράφου ανησύχησαν αρχικά μήπως οι ανάγκες αναπαραγωγής του ήχου εμποδίσουν το μοντάζ και υποβαθμίσουν την κεντρική του θέση στην κινηματογραφική γλώσσα. Σύντομα όμως έλυσαν οι ίδιοι το αισθητικό αυτό πρόβλημα με υποδειγματικό τρόπο, βρίσκοντας την ρίζα του προβλήματος στο ζήτημα του συγχρονισμού του ήχου με την εικόνα. Ανακάλυψαν απλούστατα ότι ο ήχος που ακούγεται δεν είναι απαραίτητο να αντιστοιχεί πλήρως στην εικόνα που προβάλλεται την ίδια στιγμή. Μπορεί όντως να υπάρξει πλήρης αντιστοιχία (βλέπουμε την πηγή του ήχου που ακούμε), μερική αντιστοιχία (ακούμε μεν έναν ήχο χωρίς να βλέπουμε την πηγή του, όμως οι εικόνες που βλέπουμε αντιστοιχούν στο περιβάλλον στο οποίο παράγεται ο ήχος αυτός φυσιολογικά – π.χ. ακούμε τους ήχους μιας ταμιακής μηχανής ενώ βλέπουμε ένα πλάνο από κάποιο τμήμα ενός εμπορικού καταστήματος με διαφορές κυρίες να επιλέγουν υφάσματα από τα ράφια, στο οποίο πλάνο όμως δεν είναι φαίνεται η ίδια η ταμειακή μηχανή) ή τέλος πλήρης αναντιστοιχία (κλασσική περίπτωση η αφήγηση ενός ομιλητή σε ένα ντοκιμαντέρ για την άγρια φύση). Στην τελευταία περίπτωση είναι φανερό ότι ο ήχος είναι ξένο σώμα, αν το σκεφτούμε την ώρα που παρακολουθούμε την ταινία. Δεν βλέπουμε ούτε την πηγή του ήχου, ούτε αυτό που ακούμε (η φωνή του αφηγητή) παράγεται από το ευρύτερο φυσικό περιβάλλον που περιλαμβάνεται στα πλάνα που παρακολουθούμε (π.χ. μια ομάδα πουλιών

δίπλα σε μια λίμνη). Κι όμως επειδή ο θεατής επικεντρώνεται κυρίως στην εικόνα (χωρίς να έχει διαβάσει θεωρία κινηματογράφου ο θεατής θεωρεί ασυναίσθητα τον κινηματογράφο πρωτίστως οπτικό μέσο) δεν τον ξενίζει ο αναντίστοιχος ήχος σε βαθμό που να τον εμποδίζει να παρακολουθήσει την οπτική κινηματογραφική αφήγηση. Και καθώς η αναντιστοιχία καθίσταται έτσι επιτρεπτή, μπορεί πια ο ήχος και η εικόνα να ακολουθούν δυο διαφορετικούς ρυθμούς. Επομένως, παρατηρούν οι Πουντόβκιν, Αϊζενστάιν και Αλεξαντρόφ, σε άρθρο τους που δημοσιεύτηκε το 1928, βάση του ηχητικού κινηματογράφου είναι η αρχή του ασύγχρονου μεταξύ ήχου και εικόνας. Το μοντάζ παραμένει ελεύθερο ενώ ο ήχος προσθέτει μια ακόμα (τρίτη) διάσταση στην αφήγηση ως επεξήγηση, ως επίταση, σε αντίστιξη ή και σε πλήρη αντίθεση με το πλάνο και το μοντάζ και με ομοιότητες ή διαφορές ως προς τον ρυθμό και το περιεχόμενο χαρίζοντας μεγαλύτερο ακόμα βάθος στην κινηματογραφική αφήγηση και ευελιξία στην κινηματογραφική γλώσσα. Έτσι μπορεί η Warner να εισήγαγε τον ήχο στον κινηματογράφο ρισκάροντας απλώς και μόνο για να αποκομίσει τα απαραίτητα για την επαπειλουμένη επιβίωση της εταιρείας οικονομικά οφέλη και το κατάφερε σε ανέλπιστα μεγάλο βαθμό, έτσι ώστε σχεδόν αμέσως εξαφανίστηκαν οι βουβές ταινίες, όμως η καινοτομία αυτή όχι μόνο δεν είχε ως μόνη συνέπεια την μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση του κινηματογράφου και τον περιορισμό της αισθητικής ποιότητας της κινηματογραφικής αφήγησης όπως φοβούνταν πολλοί τότε, αλλά αντίθετα ένα εφαλτήριο για την διαμόρφωση μιας αισθητικά πληρέστερης γλώσσας. Γι’ αυτό και πολύ σύντομα ο ήχος στα χέρια κινηματογραφιστών με καλλιτεχνικές ανησυχίες έδειξε τις εκφραστικές δυνατότητές του. Ήδη π.χ. το 1931, ο Φριτς Λανγκ στην ταινία του «Μ, ο δράκος του Ντίσελντορφ» καθιστά την αντίθεση εικόνας ήχου κεντρικό αφηγηματικό μέσο. Ο ήχος αποτελεί το κλειδί για την αποκάλυψη του δράστη και την πορεία επομένως της πλοκής. Ο ψυχοπαθής δολοφόνος-κεντρικός ήρωας, αν η ταινία ήταν ακόμα βουβή. μπορεί και να την γλίτωνε! Για τον σημερινό θεατή ο ήχος πια αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα μιας κινηματογραφικής ταινίας και μάλιστα τόσο φυσικό εξάρτημα της εικόνας ώστε αυτός να ξεχνά πολλές φορές την σημασία του. Λόγου χάρη, αν κάποιος δεν μας το υποδείξει, μάλλον δεν θα παρατηρήσουμε την σημασία του ήχου για την πλοκή βλέποντας την προαναφερόμενη ταινία του Λανγκ. Μια αναδρομή στο ιστορικό της εισαγωγής του ήχου στην κινηματογραφική τέχνη σίγουρα μας υπενθυμίζει την σημασία του και μας προτρέπει πέρα από του να βλέπουμε πιο προσεκτικά να ακούμε και πιο ενσυνείδητα όταν παρακολουθούμε μια ταινία και ακόμα περισσότερο να επιδιώξουμε να ανακαλύψουμε τις πολύπλοκες σχέσεις εικόνας και ήχου.

Βουβός κινηματογράφος

Ένας από τους πρώτους κινηματογραφιστές που χρησιμοποίησε την διαθέσιμη τεχνική της εποχής με σκοπό την παραγωγή ταινιών κάτω από όρους τέχνης, υπήρξε ο Ζορζ Μελιέ, ο οποίος θεωρείται και από τους πρώτους κινηματογραφικούς σκηνοθέτες. Οι ταινίες του πραγματεύονταν θέματα από το χώρο του φανταστικού, ενώ η ταινία του Ταξίδι στη Σελήνη (Le voyage dans la lune, 1901) υπήρξε πιθανότατα η πρώτη που προσπάθησε να περιγράψει ένα ταξίδι στο διάστημα. Επιπλέον, εισήγαγε τεχνικές οπτικών εφέ, ενώ για πρώτη φορά πρόβαλε έγχρωμες ταινίες, χρωματίζοντας την κινηματογραφική ταινία (καρέ) με το χέρι. Με αφετηρία τις νέες δυνατότητες που αναδείχθηκαν, ο κινηματογράφος μετασχηματίστηκε διεθνώς σε μία δημοφιλή μορφή τέχνης, ενώ παράλληλα πολλοί κινηματογραφικοί χώροι δημιουργήθηκαν με αποκλειστικό σκοπό την προβολή ταινιών. Εκτιμάται ότι το 1908, στις Ηνωμένες Πολιτείες υπήρχαν περίπου 10.000 κινηματογράφοι. Οι ταινίες της εποχής ήταν διάρκειας δέκα έως δεκαπέντε λεπτών, αλλά σταδιακά η διάρκειά τους αυξήθηκε. Σημαντική συμβολή σε αυτό είχε ο Αμερικανός σκηνοθέτης D. W. Griffith, στον οποίο ανήκουν μερικά από τα πρώτα ιστορικά έπη του κινηματογράφου. Το 1912 (ή 1911) ο θεωρητικός χρησιμοποίησε για πρώτη φορά σε δοκίμιό του τον όρο έβδομη τέχνη για να περιγράψει τον κινηματογράφο.

Ομιλών κινηματογράφος Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1920, ο κινηματογράφος παρέμενε χωρίς ήχο (βουβός κινηματογράφος) και συχνά οι προβολές ταινιών συνοδεύονταν από ζωντανή μουσική. Η ιστορία του ηχογραφημένου κινηματογραφικού ήχου ξεκίνησε το 1926, όταν η Warner Brothers παρουσίασε μία συσκευή (Vitaphone), η οποία έδινε τη δυνατότητα αναπαραγωγής μουσικής, μέσω ενός δίσκου που συγχρονιζόταν με την μηχανή προβολής της ταινίας. Βασισμένη σε αυτή τη νέα τεχνολογία, στα τέλη του 1927, κυκλοφόρησε η ταινία The Jazz Singer, η οποία αν και κατά το μεγαλύτερο μέρος της ήταν βουβή, υπήρξε η πρώτη που περιείχε διαλόγους.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟΊ ΣΚΗΝΟΘΈΤΕΣ Federico Fellini Walt Disney Alfred Hitchcock

Ομάδα 1 Β’ τετρ. Η μουσική στην Αμερική Φλασκή Μαριαλένα

Τσουκαλά Αυγουστίνα

Η μουσική των Αφρο-αμερικάνων, πλούσια σε ποικιλία και αντιπροσωπεύοντας μία μοναδική παράδοση, έχει πολύ σημαντική επίδραση στη σύγχρονη μουσική. […] Η μουσική των Αφροαμερικάνων διαχωρίζεται από τη μουσική των υπόλοιπων Αμερικάνων εξαιτίας της ιστορίας της δουλείας των Αφρό-αμερικάνων και των αμέτρητων επικρίσεων που επιβλήθηκαν από αυτό το σύστημα της δουλείας. Αυτή η περίοδος ώθησε τους ανθρώπους να αναπτύξουν καινούργιους τρόπους για να εκφράσουν τις αντιδράσεις τους σ’ αυτά που συνέβαιναν στις ζωές τους. Οι αφρικάνικες μορφές μουσικής απαγορεύτηκαν με μιας στους σκλάβους, γι αυτό κι αυτοί δημιούργησαν και εξέλιξαν μία νέα μουσική που ήταν ένα μείγμα των ήχων της πατρίδας τους με το στυλ της μουσικής των αφεντικών τους. Ένα εξαιρετικά σημαντικό στοιχείο της αφροαμερικάνικης μουσικής είναι ο ρυθμός της. Η αφρικάνικη επιρροή στην αφρο-αμερικάνικη μουσική φανερώνεται στο ρυθμικό χτύπημα των χεριών “παλαμάκια”, στους πολύ έντονους ρυθμούς και στη χρήση μετρικών και πολυμετρικών εφέ.

Για να ζήσει πραγματικά και να

καταλάβει την ουσία αυτής της μουσικής, και ο ακροατής και ο ερμηνευτής πρέπει να συμμετέχει στο ρυθμό της μουσικής. Με το τραγούδι, τους ήχους του σώματος (σαν κρουστό όργανο), την κίνηση και το χορό, η ουσία της αφρο-αμερικάνικης μουσικής αρχίζει να αναδύεται.

Είναι

δύσκολο να ακούει κάποιος τη μουσική των Αφρό-αμερικάνων χωρίς να θέλει να κινηθεί ανταποκρινόμενος σ’ αυτούς τους μεταδοτικούς ρυθμούς. Ο χορός, η κίνηση και οι μουσικές δραστηριότητες όπως τα παλαμάκια των χεριών, τα χτυπήματα των ποδιών και η “μελοποίηση” του λόγου (γνωστή ως ραπ) είναι πολύ σημαντικά για μία ξεκάθαρη κατανόηση της αφρόαμερικάνικης μουσικής. Αυτή η κινητική αίσθηση διαποτίζει όλες τις αφρό-αμερικάνικες μουσικές παραδόσεις και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι των εθίμων που έχουν σχέση με τη δουλειά, την προσευχή και τη διασκέδαση. Όπως και στην αφρικάνικη κουλτούρα, έτσι και η αφρόαμερικάνικη μουσική δίνει άφθονες ευκαιρίες για αυτοσχεδιασμό. Υπάρχει μεγάλος βαθμός αμοιβαιότητας μεταξύ του χορού και της μουσικής, γιατί η μουσική συχνά σχηματίζει ένα χορό

και με τη σειρά του ένας χορός δημιουργεί συχνά μία μουσική. Στην εκκλησία, για παράδειγμα, ο ιερέας συχνά καθορίζει τις κινήσεις των πιστών, αφού οι κινήσεις τους επηρεάζουν τη δύναμη και τις δυναμικές της λειτουργίας. σπιρίτσουαλς (spirituals): είναι ένα είδος λαϊκού, "μαύρου", Αφρό-αμερικάνικου τραγουδιού με έντονο το θρησκευτικό στοιχείο. Τα σπιρίτσουαλς συνδέονται παραδοσιακά τόσο με τα μπλουζ όσο και με την τζαζ μουσική και αποτελούν κυρίως έκφραση της θρησκευτικής πίστης. Είναι γνωστό ότι πολύ σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της τζαζ έπαιξε η θρησκευτικότητα των νέγρων. Η νέα θρησκεία ήταν ένα μέσο που μπορούσε να προσφέρει λυτρωτική διέξοδο και ελπίδα στους δούλους. Οι νέγροι παρατήρησαν μια μεγάλη ομοιότητα ανάμεσα στη δική τους καταπίεση και την καταπίεση των Εβραίων της Βίβλου. Καθώς από την Αφρική είχαν φέρει το μουσικό ένστικτό τους και τη δυνατότητα να συνθέτουν αυθόρμητα απλές μελωδίες, ήταν φυσικό να εκφράσουν την ελπίδα τους στο Θεό με θρησκευτικά τραγούδια. Τα λόγια σ' αυτές τις μελωδίες είναι συχνά παρμένα από χωρία της Βίβλου, όπου θριαμβεύει το καλό. Η πεντατονική κλίμακα (ο ήχος της οποίας αποδίδεται αν παιχθούν μόνο τα 5 μαύρα πλήκτρα μιας οκτάβας στο πιάνο), που τη συναντάμε στη λαϊκή μουσική πολλών λαών, υπήρξε βάση για τη μελωδία των χορωδιακών σπιρίτσουαλς, τα οποία δε σταμάτησαν να τραγουδιούνται μέχρι σήμερα από συγκροτήματα, ως κοσμικό μουσικό είδος, παρόλη την εξέλιξη της τζαζ. Η πρωτόγονη πεντατονική κλίμακα με το πέρασμα του χρόνου και την προσθήκη των λεγόμενων Blue Notes (πρόσθετες αλλοιωμένες νότες σε συγκεκριμένα σημεία της πεντατονικής κλίμακας), οδήγησαν στη λεγόμενη Μπλου κλίμακα (Blues Scale), που αποτέλεσε βάση για τη μελωδία των τραγουδιών Μπλουζ (Blues), αλλά και για την τζαζ μέχρι σήμερα.

γκόσπελ (gospel = ευαγγέλιο) μουσική των μαύρων της Αμερικής, η οποία προήλθε από την παράδοση της εκκλησιαστικής λειτουργίας προτεσταντικών εκκλησιών και αναπτύχθηκε γύρω στα 1870, με σαφείς μουσικές επιρροές από τα σπιρίτσουαλς και τα μπλουζ. Χαρακτηριστικό της μουσικής γκόσπελ είναι οι εκφραστικοί αυτοσχεδιασμοί σε στιλ ρετσιτατίβο (είδος μουσικής απαγγελίας), το μερισματικό τραγούδι και η πληθωρική εκφραστικότητα. Μέσα στους ναούς, οι πιστοί και οι κήρυκες περιέρχονται σε έκσταση και τραγουδούν, ενώ επιφωνήματα, ευχές και επιδοκιμασίες

ακούγονται

από

το

εκκλησίασμα.

Οι

Πεντηκοστές

κυρίως

εκκλησίες,

ακολουθώντας την επιταγή του Ψαλμού 150 της Παλαιάς Διαθήκης "πάσα πνοή αινεσάτω τον Κύριον", "εν ψαλτηρίω και κιθάρα", "εν χορδαίς και οργάνω", επέτρεψαν την χρήση μουσικών οργάνων στις εκκλησίες τους, όπως το ντέφι, το πιάνο, το εκκλησιαστικό όργανο, το μπάντζο, η κιθάρα κ.ά. Λουθηρανικοί χορωδιακοί ύμνοι και ψαλμοί υπήρξαν οι σπουδαιότερες μουσικές

εκφράσεις που οι μαύροι αφομοίωσαν και ανέπλασαν. Από εκεί γεννήθηκαν τα σπιρίτσουαλς και τα γκόσπελ ως επέκταση αυτών. Τραγουδισμένα a capella (χωρίς μουσική συνοδεία) ή και με τη βοήθεια μουσικών οργάνων, χορωδίες μέσα στις εκκλησίες, περιπλανώμενοι τραγουδιστές (Mπλάιντ Γουίλι Tζόνσον), σολίστ και των δύο φύλων (Mαχάλια Tζάκσον, Tζέιμς Kλίβελαντ) και ιεροκήρυκες

(αιδεσιμότατος Tζ. M. Γκέιτς) κάνουν συνεχείς αναφορές στην

Παλαιά Διαθήκη και παραλληλίζουν το πεπρωμένο των Εβραίων της Αιγύπτου με εκείνο των μαύρων των HΠΑ.

μπλουζ: φωνητικό και οργανικό μουσικό ιδίωμα που εκφράζεται με “Μπλου” νότες (blue notes) δηλαδή υφέσεις στην 3η και 7η νότα της κλίμακας και επαναλαμβανόμενο μοτίβο συνήθως δωδεκάμετρης μορφής. Γεννήθηκε στις αφροαμερικάνικες κοινότητες των Η.Π.Α. ως ανάμειξη στοιχείων με αφρικανικές ρίζες, εκκλησιαστική μουσική (σπιρίτσουαλς και Γκόσπελ), ύμνους του εμφυλίου πολέμου κ.ά. μουσικά ιδιώματα. Το μπλουζ επηρέασε σε σημαντικό βαθμό την ύστερη αμερικανική και δυτικοευρωπαϊκή μουσική και συνδέθηκε με άλλα είδη όπως το ράγκταϊμ, η τζαζ, το Ρυθμ εντ μπλουζ (rhythm and blues) το Ροκ εντ ρολ (rock and roll), το χιπ-χοπ και η Ποπ μουσική. Για πολλά χρόνια το μπλουζ καταγραφόταν μόνο από μνήμης, ζωντανό και σε προσωπικό επίπεδο. Γεννήθηκε στο δέλτα του βόρειου Μισισιπή μετά από τον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο. Επηρεασμένο από τις αφρικανικές ρίζες του, μπαλάντες και ρυθμικούς χορούς, (τα τζαμπ απ), εξελίχθηκε σταδιακά σε μουσική για έναν τραγουδιστή, που δημιουργούσε διάλογο ανάμεσα στη φωνή και την κιθάρα του, τραγουδώντας έναν στίχο και απαντώντας οργανικά. Τα πρώτα μπλουζ ακολουθούσαν, σε ότι αφορά στο ρυθμικό τους πρότυπο, τον συχνά ακανόνιστο ρυθμό της φωνής, όπως φαίνεται σε ηχογραφήσεις της δεκαετίας του 20, ακόμη και της δεκαετίας του 30, από τους θρυλικούς Τσάρλι Πάτον, Μπλάιντ Λέμον Τζέφερσον, Ρόμπερτ Τζόνσον, Λάιτνινγκ Χόπκινς κ.ά. Στη δεκαετία του 30 και του 40 τα μπλουζ κατέκτησαν τον Βορρά και πέρασαν στο ρεπερτόριο της μπιγκ μπαντ τζαζ. Η εισαγωγή του ηλεκτρικού ενισχυτή και η χρήση της τονικότητας της τζαζ άλλαξε ριζικά τη μορφή του “ηλεκτρικού” πλέον μπλουζ. Στις πόλεις του Βορρά, στο Σικάγο και το Ντητρόιτ, μπλουζίστες και σόλο κιθαρίστες (lead quitarists) όπως ο Μάντυ Γουότερς, ο Γουίλι Ντίξον, ο Τζον Λη Χούκερ, ο Χόουλινγκ Γουλφ και ο Έλμορ Τζέιμς έπαιξαν ηλεκτρικά και έκαναν δημοφιλή τα μπλουζ του Δέλτα του Μισισιπή, χρησιμοποιώντας στην μπάντα όργανα όπως το μπάσο, τα ντραμς, το πιάνο και περιστασιακά τη φυσαρμόνικα.

Στην ίδια περίοδο στο

Χιούστον ο Σι-Μπόουν

Γουόκερ, και στο Μέμφις ο Μπι Μπι Κινγκ καθιέρωσαν ένα νέο στυλ που συνδύαζε την τεχνική της τζαζ με το ρεπερτόριο και την τονικότητα του μπλουζ.

Τζαζ: μουσικό είδος που αποτέλεσε εξέλιξη της λαϊκής αμερικανικής μουσικής κατά τον 19ο αιώνα, με αφρικανικές καταβολές. Περιλαμβάνει αρκετά μουσικά είδη που στηρίχτηκαν σε ένα κοινό σκεπτικό κατασκευής, τον μερικό ή και ολικό αυτοσχεδιασμό. Γνώρισε σημαντική ανάπτυξη και διεθνή αναγνωρισιμότητα κατά τη δεκαετία του 1920. Σο τζαζ στιλ της Νέας Ορλεάνης έχει ολοφάνερη καταγωγή από τα στρατιωτικά εμβατήρια. Η ορχήστρα της Νέας Ορλεάνης αποτελείται συνήθως από τρομπέτα (ή κορνέτο), ένα κλαρίνο, ένα τρομπόνι, ένα κοντραμπάσο (ή τούμπα) και τύμπανα. Αργότερα προστέθηκαν και η κιθάρα και το πιάνο. Αξιοσημείωτη είναι η απουσία του σαξοφώνου. Το ρεπερτόριο της Νέας Ορλεάνης είναι συνήθως χαρούμενο και μελωδικό, έχοντας σε μεγάλο βαθμό την καταγωγή του σε ευρωπαϊκούς χορούς ή εμβατήρια, με πιο ισχυρή επίδραση από την γαλλική παράδοση. Βασικό χαρακτηριστικό της τζαζ της Νέας Ορλεάνης είναι η -- συνήθως τριμερής -- πολυφωνία στη μελωδία. Το αρχικό στιλ αποτυπώνεται στους πρώτους ηχογραφημένους δίσκους στις αρχές της δεκαετίας του 1920 και γενικά δεν σημείωσε ιδιαίτερη εξέλιξη στα βασικά τουλάχιστον μορφολογικά χαρακτηριστικά του. Χαρακτηριστικά γνωρίσματα της τζαζ: Μπορούμε να συνοψίσουμε κάποια βασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα του τζαζ είδους, τα οποία αν και δεν ορίζουν απόλυτα την τζαζ, βοηθούν σημαντικά στην αναγνώριση της: 1.

Η τζαζ παρουσιάζει ιδιομορφίες σε σχέση με την Ευρωπαϊκή μουσική,

καθώς δεν

χρησιμοποιεί μόνο τις βασικές κλίμακες της Ευρωπαϊκής μουσικής δηλ. μείζονες και ελάσσονες (σύστημα που αντικατέστησε τον 17ο αιώνα τους Εκκλησιαστικούς Τρόπους της Δυτικής Εκκλησιαστικής Μουσικής), αλλά και πολλές άλλες κλίμακες με προέλευση από την Αφρική και αλλού, που χρησιμοποιούνται σε μίξη με τις ευρωπαϊκές αρμονίες. Συχνά οι μουσικοί της Τζαζ, τη στιγμή του αυτοσχεδιασμού, σκέφτονται και επιλέγουν νότες με βάση τις κλίμακες που αποδίδουν καλύτερα το αρμονικό πλαίσιο μιας συγχορδίας. Έτσι, καθώς οι συγχορδίες που χρησιμοποιούνται στην τζαζ είναι συχνά έντονα διάφωνες (7ης, 9ης, 11ης, 13ης, αυξημένες, ελαττωμένες κλπ), πολλές από τις κλίμακες περιέχουν επίσης διάφωνες νότες σε διάφορα σημεία της κλίμακας ώστε να αποδίδουν καλύτερα το αρμονικό υπόβαθρο της συνοδείας.

2. Η τζαζ στηρίζεται βαθύτατα σε ένα ακόμα αφρικανικό στοιχείο, το ρυθμό, ο οποίος αποτελεί θεμελιώδες συστατικό της καθώς οργανώνει τη μουσική. Οι ρυθμοί της τζαζ μουσικής είναι περισσότερο σύνθετοι και με συνεχείς παραλλαγές που εναλλάσσονται, συνήθως δύο ή τεσσάρων τετάρτων.

3. Στη τζαζ μουσική, ο ήχος των μουσικών οργάνων αλλά και η φωνή, χρησιμοποιούνται με έναν ξεχωριστό τρόπο. Το ιδιαίτερο "χρώμα" του τζαζ ήχου, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην ανορθόδοξη τεχνική παιξίματος από τους πρώτους και αυτοδίδακτους μουσικούς της. Κύριο χαρακτηριστικό της τζαζ είναι πως τα όργανα χρησιμοποιούνται σαν ανθρώπινες φωνές.

4. Η τζαζ έχει διαμορφώσει ειδικές μουσικές φόρμες και ένα ιδιαίτερο ρεπερτόριο. Οι δύο βασικές φόρμες που χρησιμοποιεί είναι το μπλουζ (ένα κύριο θέμα, κατά κανόνα δώδεκα μέτρων) και η μπαλάντα (τυποποιημένο είδος συνήθως 32 μέτρων).

5. Κυρίαρχο στοιχείο της τζαζ είναι ακόμα οι ίδιοι οι οργανοπαίκτες και οι προσωπικοί αυτοσχεδιασμοί τους πάνω στο κυρίως μουσικό θέμα. Η σύνθεση στην τζαζ είναι κατά κανόνα απλή για ενορχήστρωση και διάφορες παραλλαγές στα πλαίσια του ατομικού ή ομαδικού αυτοσχεδιασμού. Ροκ μουσική Ο όρος ροκ στη μουσική, χρησιμοποιείται για να περιγράψει τα είδη που προέκυψαν από την εξέλιξη του είδους του rock and roll. Η μουσική ροκ (rock) στο σύνολό της, αποτελεί ένα είδος δημοφιλούς μουσικής που χαρακτηρίζεται συνήθως από έντονο ρυθμό και από ευδιάκριτη, χαρακτηριστική μελωδία φωνητικών η οποία συνοδεύεται συνήθως από ηλεκτρικές κιθάρες, ηλεκτρικό μπάσο και ντραμς. Πολλές φορές χρησιμοποιούνται και πληκτροφόρα όργανα, όπως πιάνο ή συνθεσάιζερ. Εμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1950 στην Αμερική και είχε ως βάση την τεχνοτροπία του Rhythm and Blues και το ρυθμό του rock and roll των αφροαμερικάνικων κοινοτήτων των Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς και το rockabilly, που στην ουσία ήταν η έκφραση των λευκών μέσω των προαναφερθέντων ειδών αφροαμερικανικής προέλευσης. Συνεισφορά στον ήχο που πρώτο χαρακτηρίστηκε ροκ, θεωρείται ότι είχε και η country μουσική. Αυτή είχε στοιχεία μπλουζ και βασιζόταν στα παραδοσιακά είδη μουσικής των κατοίκων των ΗΠΑ και ήταν πολύ δημοφιλής, κυρίως μεταξύ των λευκών και στο Νότο. Η μουσική ροκ επηρεάστηκε και επηρεάζεται ακόμη και σήμερα από τα άλλα είδη μουσικής που είναι δημοφιλή ανά περίοδο. Στη δεκαετία του 1960, η παραδοσιακή (folk) μουσική των λευκών κοινοτήτων των ΗΠΑ επηρέασε το υβρίδιο που ήταν γνωστό ως ροκ εκείνη την περίοδο, αλλά και επηρεάστηκε από αυτό με αποτέλεσμα τη δημιουργία του φολκ ροκ. Παράλληλα, γίνεται γνωστό το μπλουζ ροκ που αποτελεί την έκφανση του ροκ που δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα στην ηλεκτρική κιθάρα και στις μπλουζ ρίζες της μουσικής αυτής. Στα μέσα της δεκαετίας του 1960, εμφανίζεται το ψυχεδελικό ροκ, που φέρει στοιχεία από μουσικές της ανατολής. Λίγα χρόνια αργότερα, οι μουσικοί της ροκ που είχαν τζαζ παιδεία και μουσικοί τζαζ, δημιούργησαν το μείγμα που έγινε γνωστό ως τζαζ-ροκ φιούζιον, ή απλά φιούζιον. Στη δεκαετία του 1970, το ροκ

υποσκελίστηκε από την επικράτηση της ντίσκο που αποτελούσε ένα μείγμα σόουλ, φανκ και λάτιν μουσικής και δέχτηκε επιρροές από τα είδη αυτά. Παράλληλα, δημιουργούνται τα υποείδη σοφτ ροκ, προγκρέσιβ ροκ, πανκ ροκ και χέβι μέταλ. Τη δεκαετία του 1980, γίνεται δημοφιλές το χαρντ ροκ και το εναλλακτικό ροκ (alternative rock) κάνει τα πρώτα του βήματα. Στην επόμενη δεκαετία, τα υποείδη της ροκ που εισάγονται είναι το γκραντζ, το μπριτ ποπ και το ανεξάρτητο ροκ (indie). Προέλευση: Rock and Roll και Rockabilly Σο ροκ εντ ρολ προήλθε από διάφορα μουσικά είδη που ήταν δημοφιλή στην Αμερική στα τέλη της δεκαετίας του 1940 και γνώρισε εξαιρετική δημοφιλία στις αρχές και στα μέσα της δεκαετίας του 1950. Είχε ως βάσεις του τη μουσική rhythm and blues και την country. Η ροκ εντ ρολ αρχικά, ήταν ένα από τα είδη χορευτικής μουσικής των αφροαμερικανών. Μαύροι καλλιτέχνες όπως ο Little Richard, ο Chuck Berry και ο Fats Domino ερμήνευαν επιτυχίες του ροκ εντ ρολ, αλλά απευθύνονταν σε αφροαμερικανικό κοινό. Αυτοί οι καλλιτέχνες του ροκ εντ ρολ, δέχτηκαν ρατσιστικές κριτικές σε μια εποχή που οι περισσότεροι χώροι διασκέδασης ήταν διαχωρισμένοι για λευκούς και μαύρους. Η μαζική επιτυχία του ροκ εντ ρολ ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1950, όταν λευκοί καλλιτέχνες διασκεύαζαν το υλικό των Αφρό-αμερικάνων ή ακολούθησαν το στυλ τους, στο μουσικό είδος που έγινε γνωστό ως ροκαμπίλι. Ο Έλβις Πρίσλεϊ, ο Μπιλ Χάλει, ο Τζέρι Λι Λιούις και ο Τζόνι Κας ήταν μερικοί από αυτούς που εδραίωσαν το ροκ εντ ρολ στη συνείδηση των υπόλοιπων Αμερικανών και συνέβαλαν έτσι στην μεγάλη επιτυχία του. Ταυτόχρονα τα τεχνολογικά επιτεύγματα της εποχής, δίνουν ώθηση στην οικιακή διασκέδαση που σχετίζεται με τη μουσική. Οι δίσκοι γραμμοφώνου που παράγονται στα μέσα της δεκαετίας του 1950 είναι πλέον 45 στροφών και όχι 78 και το 1957 [εκκρεμεί παραπομπή], η Ιαπωνική εταιρία

TTEC

(Tokyo

Telecommunications

Engineering

Corporation)

που

αργότερα

μετονομάστηκε σε Sony, εισάγει στην αμερικάνικη αγορά το πρώτο ραδιόφωνο με τρανζίστορ που αποτελείται πλήρως από μικρού μεγέθους ηλεκτρονικά στοιχεία [εκκρεμεί παραπομπή]. Εξαιτίας αυτών, οι νέοι σταδιακά μπόρεσαν να έχουν πρόσβαση σε ένα φτηνό σύστημα όπου θα άκουγαν μουσική. Προς το τέλος της δεκαετίας του 1950, η δημοφιλής μουσική της περιόδου ήταν

γνωστή

σε

όλο

τον

αμερικάνικο

πληθυσμό.

Κοινό

ανεξαρτήτως

χρώματος,

παρακολουθούσε συναυλίες ροκ εντ ρολ και οι οπαδοί της μουσικής ανακάλυπταν τους καλλιτέχνες που είχαν ερμηνεύσει πρώτοι τα κομμάτια που ήξεραν από το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση. Παράλληλα, αν και οι πωλήσεις των μεγάλων δισκογραφικών εταιριών γνώρισαν μια πτώση της τάξης του 30%, οι ανεξάρτητες δισκογραφικές άνθισαν καταλαμβάνοντας ένα μερίδιο πωλήσεων γύρω στο 55% στις ΗΠΑ. Οι πωλήσεις δίσκων ροκ εντ ρολ, κατέλαβαν το 1959 το 42,7% των συνολικών πωλήσεων. Βέβαια, εξαιτίας

της επιτυχίας του είδους, όσοι προωθούσαν καλλιτέχνες της εποχής, χαρακτήριζαν ως ροκ εντ ρολ και άλλα είδη μουσικής όπως η ποπ της εποχής που είχε στοιχεία ροκ εντ ρολ, με στόχο την προσέλκυση μεγαλύτερου κοινού. Εντούτοις, η επικράτηση του ροκ εντ ρολ ξεπέρασε τα όρια των Ηνωμένων Πολιτειών και γνώρισε μεγάλη επιτυχία και στη Βρετανία όπου αναπτύχθηκε το Βρετανικό ροκ. Βρετανικό ροκ: Μέσα δεκαετίας 1950 - αρχές δεκαετίας 1960 Το Ηνωμένο Βασίλειο το δημοφιλές κίνημα που είναι γνωστό ως "παραδοσιακή" τζαζ, έφερε πολλούς Αμερικάνους καλλιτέχνες της μπλουζ και τζαζ στη Βρετανία, οι οποίοι μετέδωσαν τους ροκ εντ ρολ και ροκαμπίλι ρυθμούς εκεί. Έτσι το ροκ εντ ρολ έγινε γνωστό και στο ευρωπαϊκό κοινό και γνώρισε την αποδοχή του. Βρετανοί καλλιτέχνες όπως οι Tommy Steele, Cliff Richard, και Billy Fury έγιναν γνωστοί στα μέσα και τέλη της δεκαετίας του 1950, παίζοντας ροκ εντ ρολ και ροκαμπίλι. Η μουσική σκιφλ (skiffle) που είχε τις ρίζες της στις ΗΠΑ από το 1920 και ήταν πολύ δημοφιλής στη Βρετανία, επηρεάστηκε αισθητά από το ροκ εντ ρολ. Σο νέο αυτό ύφος άνθισε ιδιαίτερα στα μέσα της δεκαετίας του 1950 καθώς δημιουργήθηκαν πολλά νέα συγκροτήματα, μεταξύ άλλων και οι The Quarry Men του Τζον Λέννον, που αποτέλεσαν το προπαρασκευαστικό συγκρότημα για τη δημιουργία των Beatles. Η Βρετανία, ανέπτυξε μεγάλη σκηνή ροκ εντ ρολ, που αναπτύχθηκε γρήγορα απαλλαγμένη από τα ρατσιστικά εμπόδια που κράτησαν τη rhythm and blues και άλλα είδη τέχνης αφροαμερικανών, στην απομόνωση στις ΗΠΑ. Ο Κλιφ Ρίτσαρντ έκανε την πρώτη ροκ εντ ρολ επιτυχία στη Βρετανία με το τραγούδι του Move It και έτσι τέθηκαν για πολλούς, οι βάσεις για τη δημιουργία του Βρετανικού ροκ ήχου. Σο συγκρότημά του The Shadows, ήταν ένα από πολλά που γνώριζαν επιτυχία με ορχηστρικά κομμάτια μουσικής σερφ. Καθώς το ροκ εντ ρολ στην Αμερική άρχισε να φθίνει και να κλίνει προς το ελαφρύ ποπ και τις γλυκανάλατες μπαλάντες που ακούγονταν σε κλαμπ και χορούς, τα Βρετανικά ροκ συγκροτήματα συνέχισαν να παίζουν με ένταση, βαθιά επηρεασμένοι από το μπλουζ ροκ. Το Garage rock της δεκαετίας του 1960 Η Βρετανική Εισβολή (British Invasion) όπως είναι γνωστή στον μουσικό τύπο η επικράτηση του Βρετανικού ροκ σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, ο Καναδάς και η Αυστραλία, διέδωσε παγκοσμίως το Βρετανικό ροκ και γνώρισε πολλούς μιμητές. Πολλοί εξ αυτών στις ΗΠΑ, προσπάθησαν να φτιάξουν τη δική τους συνοικιακή μπάντα. Οι πρόβες και οι ηχογραφήσεις γίνονταν συνήθως στα γκαράζ των σπιτιών τους χωρίς τα μέσα που παρείχε κάποια μεγάλη δισκογραφική εταιρία της εποχής. Εντούτοις αρκετοί, όπως οι The Sonics, ξεχώρισαν την περίοδο μεταξύ 1963 και 1967, οπότε και γνώρισε τη μεγαλύτερη ακμή του το γκαράζ ροκ. Το garage rock είχε ονομαστεί

αρχικά punk rock, αλλά αργότερα χρησιμοποιήθηκε ο όρος γκαράζ ροκ για να μη δημιουργείται σύγχυση με το πανκ ροκ όπως το έκαναν γνωστό οι Sex Pistols, που έγινε πολύ δημοφιλές κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970. Η μουσική surf της δεκαετίας του 1960 Ο ήχος του ροκαμπίλι επηρέασε πολύ τη Δυτική Ακτή της Αμερικής ως προς την ανάπτυξη ενός νέου είδους μουσικής που ήταν κυρίως ορχηστρικό και έγινε γνωστό ως μουσική σερφ. Η υποκουλτούρα των οπαδών του συγκεκριμένου είδους μουσικής ήταν συνήθως ανταγωνιστική αυτής της ροκ εντ ρολ μουσικής, αλλά γενικά κατηγοριοποιείται ως ένα παρακλάδι της ευρύτερης ροκ εντ ρολ σκηνής. Η σερφ ήταν πιο γρήγορη από το ροκ εντ ρολ και ο ήχος της εμφάνιζε χαρακτηριστικές διαφορές, όπως οι κιθάρες με μεγάλο σήμα αντήχησης (reverb) ή ήχους για να δοθεί μεγάλη αίσθηση του βάθους στον ήχο. Πολύ γνωστό συγκρότημα της σερφ ήταν οι Beach Boys που άφησαν το στίγμα τους στη σερφ προσθέτοντας πλούσιες μελωδίες στη φωνή, δημιουργώντας αυτό που έγινε γνωστό ως ο Ήχος της Καλιφόρνια. Η Βρετανική ροκ σκηνή Μέχρι το τέλος του 1962, η Βρετανική ροκ σκηνή είχε αρχίσει να έχει τα πρώτα της δείγματα με ένα μεγάλο εύρος αμερικάνικων επιρροών και στοιχεία της soul, rhythm and blues και surf. Αρχικά, τα συγκροτήματα του είδους μετέφεραν μελωδίες Αμερικανών καλλιτεχνών, αλλά αργότερα εμφάνισαν και τις δικές τους συνθέσεις με μουσικές ιδέες όλο και πιο περίπλοκες, δίνοντας πολλές φορές μεγαλύτερη βαρύτητα στο αφροαμερικανικό στοιχείο. Οι Beatles από τις αρχές της δεκαετίας του 1960, έκαναν την εμφάνιση τους με ένα σετ εμφάνισης, τραγουδιών και ύφους που έθεσε τα πρότυπα για τα μουσικά συγκροτήματα του μέλλοντος. Στα μέσα του 1962 οι Rolling Stones ξεκίνησαν ως ένα από τα πολλά συγκροτήματα που είχαν μεγάλη επιρροή από την μπλουζ, μαζί με τους Animals και Yardbirds. Στα τέλη του 1964 εμφανίζονται οι Kinks και ακολουθούν οι Who που παρουσιάζουν το νέο μοντερνιστικό στυλ. Προς το τέλος της δεκαετίας, τα συγκροτήματα της Βρετανικής ροκ σκηνής, πειραματίστηκαν με το ψυχεδελικό μουσικό ύφος που εμπεριείχε αναφορές στην υποκουλτούρα των ναρκωτικών και στις εμπειρίες με παραισθησιογόνες ουσίες. Μετά την αρχική τους επιτυχία στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι Beatles ξεκίνησαν σιγά-σιγά να γίνονται γνωστοί στις Ηνωμένες Πολιτείες, αρχικά μέσω παρουσίασης των κομματιών τους από ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς. Αφού τα τραγούδια τους έγιναν γνωστά εκεί, οργανώθηκε μια εκτεταμένη περιοδεία των Beatles στις ΗΠΑ που οδήγησε σε μανιώδεις εκφράσεις θαυμασμού από πλευράς οπαδών, φαινόμενο που έγινε γνωστό ως Beatlemania. Μετά τους Beatles και άλλα Βρετανικά συγκροτήματα επισκέφθηκαν τις ΗΠΑ, όπως οι Rolling Stones, οι Animals και οι Yardbirds.

Η μουσική ροκ ως αντικουλτούρα (1963-1974) Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 η αντικουλτούρα της γενιάς ΄μπιτ' συσχετίστηκε με το ευρύτερο αντιπολεμικό κίνημα που είχε ταχθεί ενάντια στην απειλή της ατομικής βόμβας, κυρίως με την Καμπάνια για Πυρηνικό Αφοπλισμό (Campaign for Nuclear Disarmament - CMD) στη Βρετανία. Και τα δύο κινήματα συνδέθηκαν με την τζαζ σκηνή και με την αναγέννηση της μουσικής φολκ, που έλαβε χώρα κυρίως σε Αμερική και Βρετανία τις δεκαετίες του 1950 και 1960. Το Folk rock Η φολκ σκηνή απαρτιζόταν από καλλιτέχνες που πέρα από την ίδια την παραδοσιακή μουσική, είχαν ενδιαφέρον στα ακουστικά όργανα, στα παραδοσιακά τραγούδια και στην κάντρι μπλουζ, την ακουστική έκφανση της μπλουζ. Οι καλλιτέχνες της αναγέννησης της φολκ που συντελέστηκε εκείνη την περίοδο, προτιμούσαν να ερμηνεύουν τραγούδια που είχαν κάποιο κοινωνικά προοδευτικό μήνυμα, πράγμα που είχε απήχηση και στο κοινό τους. Πρωτοπόρος της φολκ, πριν ακόμη από την περίοδο της αναγέννησης της τη δεκαετία του 1950, θεωρείτο ο Woody Guthrie ο οποίος χαρακτηριζόταν ως στρατευμένος καλλιτέχνης με πολλά τραγούδια διαμαρτυρίας στο ρεπερτόριό του. Στην περίοδο της ανάπτυξης του κινήματος της φολκ, ο Μπομπ Ντίλαν ήρθε στο προσκήνιο και έκανε επιτυχίες τραγούδια διαμαρτυρίας όπως τα Blowin' in the Wind και Masters of War. Έτσι αυτού του είδους το τραγούδι έγινε γνωστό σε ευρύτερο κοινό. Οι Byrds, παίζοντας το τραγούδι του Μπομπ Ντίλαν Mr. Tambourine Man, συνέβαλαν στην ανάπτυξη της μόδας του φολκ ροκ και έδωσαν ώθηση στο είδος του ψυχεδελικού ροκ το οποίο αντιπροσώπευαν μεταξύ διαφόρων άλλων ειδών. Ο Ντίλαν συνέχισε την ανοδική πορεία του φολκ ροκ με το σινγκλ για το τραγούδι του Like a Rolling Stone του 1965, να φτάνει στο νούμερο 2 των τσαρτς των Ηνωμένων Πολιτειών, ακολουθώντας το Help! των εξαιρετικά δημοφιλών Beatles. Καλλιτέχνες της φολκ ροκ όπως ο Neil Young, οι Simon & Garfunkel, The Mamas & the Papas, Joni Mitchell και οι The Band, έκαναν το κίνημα της φολκ ροκ πολύ δημοφιλές έως και μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1960 στην Αμερική. Στη Βρετανία το φολκ ροκ έγινε εξίσου δημοφιλές με την Αμερική. Οι Fairport Convention εφάρμοσαν τεχνικές της ροκ σε παραδοσιακά Βρετανικά τραγούδια και το παράδειγμα τους ακολουθήθηκε από μπάντες όπως οι Steeleye Span. Το ψυχεδελικό ροκ Παράλληλα με το δημοφιλές φολκ ροκ και λίγο αργότερα εμφανίστηκε και το ψυχεδελικό ροκ το οποίο προσέλκυσε έντονα το ενδιαφέρον από τα μέσα έως τα τέλη της δεκαετίας του 1960. Η ψυχεδέλεια εμφανίστηκε αρχικά στη φολκ σκηνή με τους Holy Modal Rounders που εισήγαγαν

τον όρο το 1964. Με μουσικό υπόβαθρο που περιλάμβανε στοιχεία φολκ αλλά και jug band (μπάντας παραδοσιακών και αυτοσχέδιων οργάνων), οι Grateful Dead μπήκαν στην ίδια γραμμή με τους Merry Pranksters των οποίων η μουσική δημιουργία τροφοδοτούνταν από τη χρήση LSD. Ο συναυλιακός χώρος με το όνομα The Fillmore, αποτελούσε σημείο αναφοράς για τα συγκροτήματα του ψυχεδελικού ροκ στη δεκαετία του 1960, όπως οι Country Joe and the Fish και οι Jefferson Airplane. Οι Byrds το 1966 έκαναν επιτυχία το τραγούδι τους Eight Miles High το σινγκλ του οποίου έφτασε στο νούμερο 14 στο Billboard Hot 100 των ΗΠΑ. Σο ίδιο κομμάτι διασκεύασαν και οι Ολλανδοί Golden Earring, το 1970 και έτσι έγιναν γνωστοί στις Ηνωμένες Πολιτείες με το ομώνυμο άλμπουμ τους. Η διασκευή τους στο εν λόγω τραγούδι διαρκούσε 19 λεπτά, ενώ η αυθεντική εκδοχή του ήταν τρεισήμισι λεπτά, στις συναυλίες τους στο Fillmore δε, όπου έπαιζαν τακτικά, διαρκούσε έως και 40 λεπτά με αλλεπάλληλα σόλο και τζαμαρίσματα (προσθήκες αυτοσχεδιασμού). Στη Βρετανία, οι Pink Floyd, είχαν ξεκινήσει να αναπτύσσουν τις ιδέες τους πάνω στο ψυχεδελικό ροκ από το 1965 στην "underground" σκηνή. To 1966, δημιουργήθηκαν οι Soft Machine και ο Βρετανός Donovan κάνει επιτυχία το ψυχεδελικό με επιρροές φολκ τραγούδι του, Sunshine Superman. Τον Αύγουστο του 1966 οι Beatles με το άλμπουμ τους Revolver, χρησιμοποίησαν την ψυχεδέλεια σε τραγούδια τους όπως το Yellow Submarine και το Tomorrow Never Knows. Οι Beach Boys του Brian Wilson, κυκλοφορούν την ίδια χρονιά το Pet Sounds, με έντονα στοιχεία ψυχεδέλειας, γεγονός που αποδίδεται στη χρήση LSD από τον Wilson που ήταν ο κυρίως συνθέτης του άλμπουμ. Σην ίδια χρονιά εμφανίζονται οι Βρετανοί Cream με τους Ginger Baker, Jack Bruce και Eric Clapton και συνδυάζουν το μπλουζ ροκ με την ψυχεδέλεια. Σο 1967, ο Jimi Hendrix, γίνεται παγκοσμίως γνωστός με την εμφάνιση του στο Monterey Pop Festival στην Καλιφόρνια, αφού την προηγούμενη χρονιά είχε κάνει επιτυχία στο Ηνωμένο Βασίλειο με το σινγκλ του Stone Free. Με την παγκόσμια φήμη που έχει πλέον εδραιώνεται σαν κιθαρίστας, που πέρα από τις καινοτόμες τεχνικές του, χρησιμοποιεί στοιχεία ψυχεδέλειας τόσο στην εκτέλεση, όσο και στην παραγωγή των τραγουδιών του, γεγονός που αλλάζει και τη θεώρηση της παραγωγής δίσκων. Σο 1967 οι Pink Floyd κυκλοφορούν το πρώτο σινγκλ τους με το τραγούδι του Syd Barrett, Arnold Layne και φτάνουν στο #20 στα Βρετανικά τσαρτς για σινγκλς, αν και αργότερα το τραγούδι απαγορεύεται και δεν παίζεται στο ραδιόφωνο, εξαιτίας του θέματος που πραγματεύονται οι στίχοι του (έναν άντρα που ντύνεται με γυναικεία ρούχα). Το άλμπουμ των Beatles με τίτλο Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band, κυκλοφορεί 4 μήνες μετά, τον Ιούνιο του ίδιου έτους και κάνει μεγάλη αίσθηση στους κύκλους της ροκ μουσικής γενικά, ενώ στο τέλος της χρονιάς κυκλοφορούν τα άλμπουμ The Piper at the Gates

of Dawn των Pink Floyd και το Disraeli Gears των Cream. Σο μεσουράνημα του ροκ σαν κίνημα των νέων έγινε εμφανές σε μεγάλα ροκ φεστιβάλ στα τέλη της δεκαετίας του 1960 με πιο γνωστό το φεστιβάλ του Woodstock του 1969 που ξεκίνησε ως μουσικό και καλλιτεχνικό τριήμερο φεστιβάλ όπου συγκεντρώθηκαν υπερδιπλάσιοι του προβλεπόμενου θεατές. Εξιδανικευμένο σήμερα, αναφέρεται σαν την κορυφαία συγκέντρωση νέων, οπαδών της ροκ μουσικής και της υποκουλτούρας των χίπις. Κάντρυ: Η μουσική της πατριωτικής Αμερικής

Αν υπάρχει μία μουσική που εκφράζει την μέση Αμερική αυτή είναι η μουσική country, η λαϊκή μουσική της λευκών Αμερικανών. Αυτή υπήρξε η μουσική που πάντα εξέφραζε τον πιστό στα εθνικά ιδανικά απλό αγρότη του Νότου και τον λαϊκό Αμερικανό των πόλεων. Αυτή ήταν που εξέφραζε τις χαρές και τους πόνους του. Περιφρονημένη για χρόνια στην Ελλάδα και την Ευρώπη, ως μουσική αποκλειστικά για αμερικάνικα «βλαχαδερά», η «κάντρυ» αγνοείτο από τα lifestyle

περιοδικά

και

το

σύγχρονο

ροκ

κοινό.

Όχι

όμως

πια.

Ξεκινώντας το 1992, μια καινούργια γενιά από καλλιτέχνες με πρώτους τον Γκαρθ Μπρουκς και τον Μπίλυ Ραίη Σάϋρους, θα εκτόπιζε τον Μάϊκλ Τζάκσον, τους «Γκανς εντ Ρόουζες» και τους όμοιους τους από την κορυφή του πίνακα επιτυχιών. Έτσι στα country clubs της Αμερικής μπορούσες να δεις γιάπηδες με καουμπόϋδες και απλούς οικογενειάρχες να διασκεδάζουν δίπλα - δίπλα. Ενώ σήμερα «κάντρυ» τραγουδίστριες όπως η Λη Ανν Ράϊμς, και η Σάνια Τουαίην έχουν δημιουργήσει μια νέα μουσική που είναι πετυχημένη και σέξι, πατάει στην παράδοση και έχει κάνει το αμερικάνικο ΜΤV να δείχνει τα βιντεοκλίπ τους σε ώρες αιχμής. Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι οι πρώην οπαδοί της ροκ και της ποπ στρέφονται σήμερα στην «κάντρυ», καθότι από τον Τζέρρυ Λη Λιούϊς και το «σάουθερν ροκ» του \'70 στον Νηλ Γιανγκ και τους «Κρήντενς Κλήγουώτερ Ρηβάϊβαλ», η επίδραση της μουσικής «κάντρυ» στο

κλασσικό

ροκ

υπήρξε

καταλυτική.

Στην δεκαετία του \'50, το «χόνκυ τονκ» του Χανκ Γουϊλλιαμς θα άνοιγε τον δρόμο για το αγροτικό «ροκαμπίλυ» καλλιτεχνών όπως ο νεαρός Έλβις του \'54, ο Τζέρυ Λη Λιούϊς, ο Καρλ Πέρκινς και ο Μπάντυ Χόλυ, που μπόλιαζαν την λευκή «κάντρυ» με ένα ξέφρενο ήχο «μπούγκυ» και που θα λάτρευε η νεολαία του αμερικάνικου Νότου. Οι αρμονίες των «Έβερλυ Μπράδερς» θα άνοιγαν τον δρόμο για το «κάντρυ ροκ» του \'60 και του \'70. Ενώ ο Ρόυ Όρμπινσον και ο Τσάρλι Ριτς θα γνώριζαν αργότερα μεγαλύτερη επιτυχία ως country-pop καλλιτέχνες.

Παρ' όλη όμως την «άγρια» δημόσια εικόνα τους, καλλιτέχνες όπως ο Έλβις Πρίσλεϋ και ο Τζέρυ Λη Λιούϊς, υπήρξαν παραδοσιακοί στις απόψεις τους και πήγαιναν κάθε Κυριακή στην Εκκλησία. Το 1971, ο Έλβις θα έγραφε ένα γράμμα στον Πρόεδρο Νίξον, όπου θα ζητούσε να γινόταν ειδικός πράκτορας του FBI για να βοηθήσει «στην καταπολέμηση της εξάπλωσης των ναρκωτικών και της διείσδυσης του κομμουνισμού στην αμερικάνικη νεολαία». Ο Νίξον θα ήταν θετικός και ο Έλβις θα γινόταν ειδικός πράκτορας. Ήδη όμως από το 1968 και μετά, o «βασιλιάς του ροκ» θα ηχογραφούσε μια σειρά από εκπληκτικά «κάντρυ» κομμάτια όπως Guitar Man, In the Ghetto, Suspicious Minds και Burning Love. Το 1969 θα ακολουθούσαν ο Μπομπ Ντύλαν με το Nashville Skyline και οι «Μπαντ» με το ομώνυμο άλμπουμ τους, όπου, αηδιασμένοι από το πνεύμα του χιπισμού, θα έπαιζαν «κάντρυ ροκ» και θα εξυμνούσαν την παραδοσιακή ζωή και αξίες, προς απογοήτευση των αριστερών της εποχής.

Το 1969 ήταν επίσης η χρονιά που η βασίλισσα της «κάντρυ» Τάμμυ Γουϊνέτ θα τραγούδαγε τον ύμνο της συζυγικής πίστης και του αντιφεμινισμού Stand By Your Man (Μείνε δίπλα στον Άνδρα σου). Ενώ οι Αμερικάνοι πατριώτες θα έκαναν ύμνο τους το Okie from Muskogee (Ο Άνθρωπος από το Μουσκόγκι της Οκλαχόμα) του μεγάλου Μερλ Χάγκαρντ με αντιχίπικους στίχους όπως:

«Δεν καπνίζουμε μαριχουάνα εδώ στο Μουσκόγκι. Δεν κάνουμε ταξίδια με LSD. Δεν καίμε τις κάρτες στρατολόγησης στους δρόμους. Μας αρέσει να ζούμε σωστά και να είμαστε ελεύθεροι. Είμαι περήφανος που είμαι από το Μουσκόγκι της Οκλαχόμας Ακόμα κρεμάμε την αμερικάνικη σημαία στο δικαστήριο Και τα παιδιά σέβονται ακόμη τον κοσμήτορα» Ο Μερλ Χάγκαρντ θα συνέχιζε την αντιχίπικη του καριέρα με την επόμενη επιτυχία του The Fighting Side of Me (Η Πολεμική Πλευρά μου), όπου θα υπερασπιζόταν τον πόλεμο του Βιετνάμ. Το 1972, ο θρύλος της «κάντρυ» Τζώννυ Κας θα κυκλοφορούσε το άλμπουμ Ragged Old Flag (Παλιά Κουρελιασμένη Σημαία), που μετά την 11/9 θα αποκτούσε ιδιαίτερη σημασία για τους Αμερικανούς πατριώτες. Στο ομώνυμο τραγούδι με αφορμή με μια παλιά σημαία κουρελιασμένη

από τους πολέμους, θα τραγουδούσε την ιστορία του αμερικανικού έθνους από τον πόλεμο της Ανεξαρτησίας μέχρι το Βιετνάμ. Ενώ στο τέλος του τραγουδιού θα φώναζε:

«Θέλω να κομπάσω Ότι είμαι περήφανος γι\' αυτήν την παλιά κουρελιασμένη σημαία» Στην δεκαετία του \'70 το «κάντρυ ροκ», αυτό το πάντρεμα παράδοσης και νεωτερισμού, θα έβρισκε την βασίλισσα του στο πρόσωπο της ψηλής και πανέμορφης Έμμυλου Χάρρις, που ξεκίνησε την καριέρα της τραγουδώντας ντουέτα με τον αείμνηστο «πατέρα του κάντρυ ροκ» Γκραμ Πάρσονς. Ο Τζων Ντένβερ θα συνδύαζε «κάντρυ ροκ» και οικολογία. Ενώ Καλιφορνέζοι «ρόκερς» όπως, οι Ήγκλς, ο Ράι Κούντερ, η Λίντα Ρόνσταντ και οι «Νίττυ Γκρίττυ Ντέρτ Μπαντ» θα ανέβαζαν το είδος στις ψηλότερες θέσεις του καταλόγου των ποπ επιτυχιών.

Αρκετά πιο νότια, στο Ώστιν του Τέξας, ο Γουίλλι Νέλσον και ο Γουαίηλον Τζένινγκς, δύο επαναστάτες του «ρέντνεκ ροκ», δημιουργούσαν μια συναρπαστική «κάντρυ» επηρεασμένη από το ροκ και το μπλουζ, μαζεύοντας γύρω τους ένα κοινό που αποτελείτο από παραδοσιάρχες αγρότες και μακρυμάλληδες οπαδούς του ροκ. Ο Κρις Κριστόφερσον θα κυκλοφορούσε εκπληκτικά άλμπουμ και ο Τζο Έλυ θα γινόταν καλτ φιγούρα του «κάντρυ ροκ». Ενώ οι «Λύνερντ Σκύνερντ», οι «Τσάρλυ Ντάνιελς Μπαντ», οι «Αουτλόους» και ο Χανκ Γουϊλλιαμς Τζούνιορ θα έπαιζαν ένα ασυμβίβαστο σωβινιστικό southern rock (Ροκ του Νότου), θα σήκωναν περήφανα σε κάθε ευκαιρία την σημαία των Νοτίων του Αμερικάνικου Εμφυλίου και

θα

φώναζαν:

The

South

Will

Raise

Again

(«Ο

Νότος

θα

Αναστηθεί»).

Όλοι αυτοί, αλλά και πολλά άλλα αστέρια της «κάντρυ», θα συμμετείχαν σε συναυλίες για τους βετεράνους του Βιετνάμ, ενώ στην δεκαετία του \'80 θα έπαιζαν στα τέσσερα Farm Aid, που οργάνωσε ο Γουΐλι Νέλσον, για να σώσουν τους Αμερικανούς αγρότες από την απληστία των τραπεζών που απειλούσαν να κατασχέσουν τα κτήματα τους. Οι «Αλαμπάμα» θα έφερναν το «κάντρυ ροκ» στα ετήσια βραβεία της μουσικής «κάντρυ». Ενώ στις δεκαετίες του \'80 και του \'90 θα δημιουργείτο ένα καινούργιο κίνημα country rock rockabilly - southern rock, χάρις σε καλλιτέχνες της «κάντρυ», όπως ο Ντουάϊτ Γιοάκαμ, ο Στηβ Έρλ και ο Μάρτυ Στιούαρτ και μία πλειάδα ροκ συγκροτημάτων, όπως οι «Μπλάστερς», οι «Γκρην ον Ρεντ», οι «Λονγκ Ράϊντερς» και ακόμα οι «Τζώρτζια Σατελάϊτς», οι βραβευμένοι «σάουθερν ρόκερς» «Κεντάκυ Χεντ χάντερς» και «Κονφεντερέητ Ραίηλροαντ» ή το super group

των «Τράβελλινγκ Γουϊλμπερυς». Ενώ οι «Καλέξικο» και ο Ράιαν Άνταμς παίζουν μία «εναλλακτική κάντρυ».

Από την άλλη, νεοπαραδοσιάρχες της «κάντρυ» όπως η Ρήμπα Μακ Εντάϊρ, ο Τζωρτζ Στρέητ, ο Ράντυ Τρέηβις και αργότερα οι Άλαν Τζάκσον και Γκαρθ Μπρουκς πουλούσαν εκατομμύρια δίσκους στην αμερικάνικη νεολαία. Ενώ είπαν εξ\' αρχής όχι στον αλκοολισμό και τα ναρκωτικά, πιστεύουν στο τρίπτυχο «Πατρίς - Θρησκεία - Οικογένεια» και ψηφίζουν συντηρητικούς πολιτικούς. Η 11/9 συσπείρωσε τους Αμερικανούς πατριώτες και πολλοί από τους μεγάλους αστέρες της «κάντρυ», από τους «Αλαμπάμα» στους «Μπρουκς εντ Ντανν», συμμετείχαν στις δύο συλλογές Patriotic Country Vol 1 &2, αφιερωμένες στον Αμερικανικό Στρατό. Ενώ οι εισπράξεις θα πήγαιναν στις χήρες των Αμερικανών αξιωματικών και στρατιωτών που θυσίασαν την ζωή τους για την πατρίδα στους σύγχρονους πολέμους. Όλα αυτά δεν θα άφηναν ανεπηρέαστο το σύγχρονο Χόλλυγουντ. Το «σάουντρακ» της ταινίας του Τζωρτζ Κλούνεϋ «Πού είσαι αδελφέ μου;» συμπεριελάμβανε την αφρόκρεμα του σύγχρονου «μπλούγκρας» (του παραδοσιακού στυλ της «κάντρυ» με βιολιά και μπάντζο) και ανέβηκε στις κορυφαίες θέσεις του καταλόγου των ποπ επιτυχιών. Τέλος, στα φετινά Όσκαρ η Αμερικάνικη Ακαδημία Κινηματογράφου έδωσε την Χρυσή Σφαίρα στον Γιοάκιμ Φοίνιξ για τον ρόλο του Τζώννυ Κας στην ταινία Walk the Line και το «Όσκαρ» Γυναικείας Ερμηνείας στην Ριζ Γουϊδερσπουν για τον ρόλο της δεύτερης γυναίκας του, Τζουν Κάρτερ, στην ίδια ταινία. Πηγή: http://www.metopo.gr/print.php?id=2378

H ιστορία της Soul της Μουσικής των Μουσικών!

Μέσα στους καθημερινούς ρυθμούς που κινούνται σε μια καλοκαιρινή ραστώνη για τους περισσότερους, θα προσπαθήσουμε να ξεφύγουμε από όλα έχετε συνηθίσει να διαβάσετε εδώ και αλλού. Πέρα από τεχνολογία, πέρα από τσιτάτα, πέρα από κάθε ειδησιογραφία, ελάτε να κάνουμε ένα μουσικό ταξίδι, ακολουθώντας την ιστορία αυτού που επικράτησε να ονομάζεται: Soul Musik. Από τα jump blues, στο r&b και την κοσμική gospel, στα γραφεία της Μotown, στη FAME Studios, να ακούμε να ηχογραφούν ονόματα όπως οι Jimmy Hughes, Percy Sledge & Arthur Alexander και η Aretha Franklin.

Στα κατώγια του Chicago, της Νέας Υόρκης, του Detroit, του Memphis και στο Florence. Από

την

δεκαετία

του

1940,

θα

βρεθούμε

στην

soul

του

σήμερα.

Παρέα θα μας κρατήσουν φωνές, όπως οι Stevie Wonder, Gladys Knight & the Pips, Marvin Gaye, the Temptations και οι Supremes. Φωνές από το The Detroit Emeralds της δεκαετίας του 1970, γεύση από τους Afrika Bambaata & The Soulsonic Force της δεκαετίας του 1980 και την κυριαρχία του hip-hop, μα και στην funk της ίδιας περίπου εποχής, μα και πιο κλασικές φωνές, όπως το I’ ll Take You There. Σημαίνει τελικά Ψυχή (η μετάφραση της Soul), όπως λέγεται; Η απάντηση σε αυτό, βρίσκεται κάπου μέσα στην Jazz και την αργκό της που ήταν στο φόρτε της, την δεκαετία του 1940, απ' όπου χρονολογείται και ο ορισμός της λέξης (soul). Ένας όσο το δυνατόν, πιο κοντά στο ορισμό, με ελεύθερη απόδοση είναι μια πεμπτουσία που δέχονται οι μαύροι, ως χάρισμα και αρετή. Παρ' ολ' αυτά περάσαν δυο σχεδόν δεκαετίες και κάπου στα 60s που κοινωνικά σε πολλές πλευρές του κόσμου, επικρατεί η πρόκειται να δημιουργηθεί αναβρασμός, αποδίδεται και εννοιολογικά ο ορισμός της soul μουσικής: Η εξέλιξη της μουσικής gospel αυτή τη φορά με στίχους εμπνευσμένους από τα κοσμικά και όχι από τα θεία. Πιο απλά, όπου εμφανίζεται η λέξη "χριστός" στα gospels, στη soul αντικαθίσταται με τη λέξη "κοπέλα" και πάει λέγοντας...

Χιπ χοπ Το Χιπ χοπ (Hip-Hop) δεν είναι ένας είδος μουσικής ή ένα είδος χορού, αλλά μία κουλτούρα που αποτελείται από 4 στοιχεία: 1. Ραπ (Ο στίχος) :) 2. Μπι-Μπόϊνγκ (O χορός - ευρέως γνωστός ως Μπρέικ Ντανς) 3. Djing(Η μουσική) 4. Γκραφίτι(Η εικόνα) Το Χιπ χοπ αναπτύχθηκε σε υποβαθμισμένες περιοχές των ΗΠΑ, όπως το Μπρονξ στη Νέα Υόρκη και σε άλλες μεγάλες πόλεις όπου υπήρχε μεγάλη ανεργία και φτώχεια. Τα 4 στοιχεία δεν αναπτύχθηκαν την ίδια χρονική στιγμή αλλά σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Οι ρίζες του ανάγονται στην δεκαετία του '70, όταν άρχισαν τα πρώτα δειλά δειλά βήματα.

Ο όρος Χιπ χοπ Η πρώτη φορά που χρησιμοποιήθηκε γραπτά ήταν στην εφημερίδα "The Village Voice" από τον Steven Hager.

B-boying Το break dance είναι είδος χορού. Οι πρώτοι breakdancers, χορευτές Μπρέικ ντανς, εμφανίστηκαν το 1973 και ήρθε ως δια μαγείας και έλυνε τις διαφορές μεταξύ συμμοριών. Έτσι, σε αυτούς τους δρόμους, του Νότιου Μπρονξ, ξεκίνησε το b-boying πραγματικά. Συχνά, οι καλύτεροι Breakers αντίθετων συμμορίων "πολεμούσαν" αντί να παλεύουν. Τα πρώτα battles μάλιστα γινόντουσαν σε χλοοτάπητα. Με αυτό τον τρόπο θα μπορούσε η μάχη να αποδείξει τη καλύτερη συμμορία, αρκετές ήταν οι φορές όπου ο χαμένος συμφωνούσε ότι δεν θα ξαναπερνούσε από την γειτονιά του νικητή. Τις περισσότερες φορές αγώνες ήταν απλά για τον σεβασμό του άλλου. Δυστυχώς, αυτές οι μάχες δεν σταματούσουν πάντα τις εχθροπραξίες των συμμοριών ενώ συχνά προκαλούσαν πραγματικές "μάχες". Ο όρος breakdance αποδόθηκε αργότερα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

MCing Το MCing(MC= Master Of Ceremonies) άρχισε το '75-'78 όταν ένας Dj συνέδεσε το μικρόφωνο στον μίκτη του και άρχισε να λέει διάφορους στίχους, σαν σλόγκαν, για να εμψυχώσει τους Bboys. Έτσι ξεκίνησαν οι πρώτοι MC's το '79-'85. Έπαιρναν το μικρόφωνο και μιλούσαν για την προσωπική τους ζωή για διάφορα προβλήματα της κοινωνίας καθώς και για θέματα όπως οι σχέσεις τους, το χιούμορ και άλλα. Αυτό που έκανε διαφορετική την Ραπ και το Mcing, εν τέλει, καθώς και ολόκληρη την Χιπ χοπ κουλτούρα, είναι ότι δεν χρειάζεται να έχεις τελειώσει κάποια σχολή για να χορέψεις, να τραγουδήσεις, να ζωγραφίσεις ή να παίξεις μουσική. Το έκανες επειδή το ένιωθες και για να περάσεις το δικό σου μήνυμα.

Γκράφιτι

Το Γκράφιτι ενσωματώθηκε στο χιπ χοπ ως ένα από τα στοιχεία του στα τέλη του '60, όταν ένας Ελληνοαμερικάνος που έκανε διανομές πίτσας έγραφε όπου πήγαινε το ψευδώνυμο του και τον αριθμό της οδού όπου έμενε (TAKI 183). Έτσι γεννήθηκε η σύγχρονη μορφή του Γκράφιτι. Από τότε μεταφέρθηκε σε κάθε γωνιά του πλανήτη, από την Βραζιλία μέχρι το Ιράν, και έγινε ένας τρόπος έκφρασης του καλλιτέχνη κατά της πολιτικής ή για διάφορους άλλους σκοπούς. Το Γκράφιτι γεμίζει το αστικό γκρίζο με ένα χρώμα της ψυχής που γεννιέται εκείνη τη στιγμή στο μυαλό του καλλιτέχνη και από τη καρδιά μεταφέρεται στο χέρι του που κρατάει το σπρέι. Το γκράφιτι σε κάνει να νιώθεις πιο απελευθερωμένος και να εκφράζεσαι μέσα από αυτές τις δημιουργίες που κάνεις. Το γκράφιτι ειναι μία ξεχωριστη εμπειρία παρά που το αντιμετωπίζουμε εμείς οι μεγάλοι σαν βανδαλισμό, ομορφαίνει τους τοίχους και τους δίνει μία νέα ζωντάνια. Γενικά το γκράφιτι εκφράζει κάθε νέο στη σημερινή εποχή.

RAP Πρόκειται για είδος που δίνει έμφαση στους στίχους (ρίμες) και στο περιεχόμενο αυτών και η μουσική συνήθως είναι συνοδευτική και δευτερεύουσας μέριμνας. Οι στίχοι, αυτοσχέδιοι στην καθημερινή έκφραση αλλά επεξεργασμένοι στις παραγωγές, δεν τραγουδιούνται, αλλά απαγγέλλονται με ιδιαίτερο, ρυθμικό, τρόπο ενώ η μουσική δανείζεται στοιχεία από τη soul, τη τζαζ όσο και από άλλα ποικίλα μουσικά ρεύματα. Οι στίχοι, οι οποίοι έχουν μεγάλη έκταση και ποσότητα, εκφράζουν κατά κανόνα καθημερινά βιώματα και εμπειρίες, ενώ σε τραγούδια ορισμένων καλλιτεχνών αποκτούν πολιτική προέκταση κυριότατα ανατρεπτική, ρηξικέλευθη όσο και καυστική αφού πηγή της μουσικής αυτής είναι τα γκέτο των περιθωριοποιημένων μαύρων των Ηνωμένων Πολιτειών ενώ δεν απουσιάζει επίσης η λυρικότητα και η ποιητική πνοή από ορισμένους καλλιτέχνες και συγκροτήματα.

DJing Το DJing δημιουργήθηκε το 1975-1978 και χρησιμοποιήθηκε στην αρχή για να έχουν ρυθμό οι B-Boy και μετά για να λένε πάνω στο ρυθμό των μπιτ τους στίχους τους οι ράπερ. Ο πρώτος DJ που απέκτησε τεράστια φήμη ήταν ο Kool Herc: με την απομόνωση κομματιών από διάφορους δίσκους και την μίξη τους δημιούργησε τους πρώτους ήχους του Χιπ-Χοπ. Αργότερα, οι επόμενες γενιές των Hip-Hop DJs με πολλές καινοτομίες όπως σκράτς (scratch), μπίτ τσάγκλινγκ (beat juggling) κ.α. έφτασαν τους DJs στο σημερινό επίπεδο. Τα πρώτα χρόνια οι DJs ήταν τα αστέρια των Χιπ-Χοπ γκρούπς αλλά μετά το 1978 τα φώτα έκλεψαν οι MCs, ενώ οι DJs προχώρησαν στην τέχνη του τερντάμπλισμ (turntablism). Σημαντικές προσωπικότητες του Χιπ χοπ

Ο πατέρας του hip-hop θεωρείται ο Kool Herc ενώ νονός ο Afrika Bambaataa ο οποίος είναι ένας από τους τρεις βασικούς δημιουργούς του break-beat deejaying και είναι επίσης ο κύριος συντελεστής της διάδοσης της ραπ και της χιπ χοπ κουλτούρας σε όλο τον κόσμο. Είναι γνωστός ως "Παππούς" ή "Νονός" ή Amen Ra της Παγκόσμιας κουλτούρας του χιπ χοπ, καθώς και ως πατέρας της Electro Funk.

BeatBox Το Beatbox δεν είναι φτιαγμένο για την hip hop μουσική. Χρησιμοποιήθηκε για να δίνουν μουσική-ρυθμό στους mc's για να μπορέσουν να τραγουδήσουν ή να δώσουν μια σειρά ρυθμού στους στοίχους των mc's. Το beatbox είναι μουσική με το στόμα. Ο κάθε beatboxer χρησιμοποιούσε την φωνή του, για να δώσει μπάσο ή ακόμα και υψηλές νότες.

ΡΑΠ Η ραπ (rap) είναι κυρίως αφροαμερικανικό μουσικό είδος που ξεκίνησε να γνωρίζει άνθιση στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Έχει τις ρίζες της στην αφρικανική μουσική την οποίαν έφεραν με τη βίαιη εκδούλευση και μετέπειτα μετακίνηση τους οι μαύροι στην Αμερική. Ονομάστηκε έτσι εκ του αγγλικού ακρωνύμιου r.a.p (δηλαδή Rhythm And Poetry. Πρόκειται για είδος που δίνει έμφαση στους στίχους (ρίμες) και στο περιεχόμενο αυτών και η μουσική συνήθως είναι συνοδευτική και δευτερεύουσας μέριμνας. Οι στίχοι, αυτοσχέδιοι στην καθημερινή έκφραση αλλά επεξεργασμένοι στις παραγωγές, δεν τραγουδιούνται, αλλά απαγγέλλονται με ιδιαίτερο, ρυθμικό, τρόπο ενώ η μουσική δανείζεται στοιχεία από τη soul, τη τζαζ όσο και από άλλα ποικίλα μουσικά ρεύματα. Το rap είναι ενα απο τα 4 στοιχεία της κουλτούρας hip hop. Οι ρίμες (στίχοι), οι οποίοι έχουν μεγάλη έκταση και ποσότητα, εκφράζουν κατά κανόνα καθημερινά βιώματα και εμπειρίες, ενώ σε τραγούδια ορισμένων καλλιτεχνών αποκτούν πολιτική προέκταση κυριότατα ανατρεπτική, ρηξικέλευθη όσο και καυστική αφού πηγή της μουσικής αυτής είναι τα γκέτο των περιθωριοποιημένων μαύρων των Ηνωμένων Πολιτειών ενώ δεν απουσιάζει επίσης η λυρικότητα και η ποιητική πνοή από ορισμένους καλλιτέχνες και συγκροτήματα.

Ομάδα 2 Α’ τετρ. Μουσική στα Βιντεοπαιχνίδια

Τσομπάι Αντι, Χρήστος Φακιώλης Γιώργος Φουντουλάκης Η μουσική στο βίντεο παιχνίδι αναφέρεται στο soundtrack ή στη μουσική υπόκρουση που συνοδεύει τα βιντεοπαιχνίδια . Αρχικά περιορίζεται σε απλές μελωδίες δηλαδή

ήχο από

synthesizer τεχνολογία, μουσικά βίντεο παιχνίδι έχει μεγαλώσει και περιλαμβάνει το ίδιο εύρος και η πολυπλοκότητα που συνδέεται με την τηλεόραση και soundtracks ταινιών . Ενώ απλά κομμάτια synthesizer εξακολουθούν να είναι κοινά, μουσική παιχνίδι τώρα μπορεί να περιλαμβάνουν την πλήρη ορχηστρικά κομμάτια και άδεια λαϊκή μουσική . Τα βιντεοπαιχνίδια μπορούν πλέον να δημιουργήσει ή να τροποποιήσει soundtrack τους, με βάση τις τρέχουσες δράσεις ή την κατάσταση του παίκτη, όπως δείχνει χαμένη δράσεις παιχνίδια ρυθμό . Με την επέκταση

της

αγοράς

των

βιντεοπαιχνιδιών,

καλλιτέχνες

πηγαίνει

μεταξύ

λαϊκή

μουσική, κλασική μουσική , η κινηματογραφική βιομηχανία και τα video games έχουν γίνει πιο συχνές. Καλά γνωστούς συνθέτες και καλλιτέχνες όπως ο Trent Reznor, Hans Zimmer , Daniel lindholm και Lorne Balfe έχουν εργαστεί για soundtracks για τα τελευταία παιχνίδια, ενώ ο Michael Giacchino , τώρα συνήθως γνωστός για την μουσική των ταινιών του, άρχισε με μανία Mickey και συνεχίστηκε με το Medal of Honor σειρά. Ξεκινώντας στις αρχές της δεκαετίας του 2000, έγινε όλο και περισσότερο κοινό για το παιχνίδι βίντεο soundtracks να πωλούνται στο εμπόριο ή σε συναυλίες που εστιάζουν στη μουσική βιντεοπαιχνιδιών. Οι πρώτα περιορισμοί για τη μουσική βιντεοπαιχνιδιών ενέπνευσε επίσης το ύφος της μουσικής είναι γνωστή όπως chiptunes που

χρησιμοποιούν

το

αρχικό

απλό

μελωδικό

στυλ,

μερικές

φορές δειγματοληψία απευθείας από τα κλασικά παιχνίδια, με πιο πολύπλοκα σχήματα ή να αναμιχθεί με το παραδοσιακό στυλ μουσικής.

Πηγή Wikipedia

Η ΜΟΥΣΙΚΉ ΠΑΙΧΝΊΔΙΟΥ ΩΣ ΈΝΑ ΕΊΔΟΣ Πολλά παιχνίδια για το Nintendo Entertainment System και άλλες πρώιμες κονσόλες παιχνιδιών διαθέτουν ένα παρόμοιο ύφος της μουσικής σύνθεσης που είναι μερικές φορές περιγράφεται

ως

«είδος

παιχνιδιού

βίντεο." Ορισμένες

πτυχές

αυτού

του

στυλ

εξακολουθούν να επηρεάζουν ορισμένες μουσική σήμερα, αν οι παίκτες δεν συνδέουν πολλά σύγχρονα παιχνίδι soundtracks με τα μεγάλα στυλ. Συνθετικά στοιχεία του είδους αναπτυχθεί σε μεγάλο βαθμό λόγω των τεχνολογικών περιορισμών, ενώ, επίσης, να επηρεάζεται

από την

ηλεκτρονική

μουσική συγκροτήματα,

ιδιαίτερα Yellow

Magic

Orchestra (YMO), ο οποίος ήταν δημοφιλής κατά τη διάρκεια τα τέλη του 1970 σε 1980. YMO δείγμα ήχους από διάφορα κλασικά παιχνίδια arcade σε πρώτα άλμπουμ τους, κυρίως Space Invaders στο τραγούδι 1978 hit " παιχνίδι στον υπολογιστή ». Με τη σειρά της, η μπάντα θα έχει μια σημαντική επιρροή σε ένα μεγάλο μέρος της μουσικής παιχνιδιών

βίντεο που παράγονται κατά τη διάρκεια των 8-bit και 16-bit εποχές .

Χαρακτηριστικά του παιχνιδιού είδος μουσικής βίντεο περιλαμβάνουν:

Κομμάτια σχεδιαστεί για να επαναλάβει επ 'αόριστον, αντί να έχουν τοποθετημένα τερματισμό ή ξεθώριασμα. Κομμάτια λείπει στίχους και να παίζουν πάνω από τους ήχους του παιχνιδιού. Περιορισμένη πολυφωνία. Μόνο τρεις σημειώσεις μπορούν να παιχτούν ταυτόχρονα για το Nintendo Entertainment System. Ένα μεγάλο μέρος της προσπάθειας τέθηκε σε σύνθεση

για να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση της περισσότερο σημειώσεις που παίζουν ταυτόχρονα.

Αν και οι ήχοι εμφανίζονται στη μουσική NES μπορεί να θεωρηθεί μιμηθούμε ένα παραδοσιακό τετραμελές συγκρότημα ροκ (τρίγωνο κύμα που χρησιμοποιείται ως μπάσο, δύο κύματα παλμού ανάλογη με δυο κιθάρες, και ένα άσπρο κανάλι θορύβου που χρησιμοποιούνται για τύμπανα), συνθέτες θα πηγαίνουν συχνά έξω από το δρόμο τους για να συνθέσουν πολύπλοκες και ταχεία ακολουθίες των σημειώσεων, εν μέρει λόγω των περιορισμών που αναφέρονται παραπάνω. Αυτό είναι παρόμοιο με τη σύνθεση μουσικής κατά τη διάρκεια της μπαρόκ περιόδου, όταν συνθέτες, ιδιαίτερα κατά τη δημιουργία κομμάτια σόλο, επικεντρώνεται στη μουσική διακοσμητικά στοιχεία για να αντισταθμίσουν μέσα όπως το τσέμπαλο που δεν επιτρέπουν την εκφραστική δυναμική. Για τον ίδιο λόγο, πολλές πρώιμες συνθέσεις διαθέτουν επίσης μια ξεχωριστή επιρροή της τζαζ. Αυτά θα επικαλύπτονται με τις μεταγενέστερες επιρροές από heavy metal και j-pop μουσική, με αποτέλεσμα σε μια εξίσου ξεχωριστή σύνθεση στυλ στο 16-bit εποχή. Σε μια άσχετη, αλλά παράλληλη πορεία στην ευρωπαϊκή και τη Βόρεια σκηνή προγραμματιστής Αμερικής, παρόμοιοι περιορισμοί ήταν η οδήγηση του μουσικό ύφος των παιχνιδιών

υπολογιστή

στο

σπίτι . Ενότητα

αρχείων μουσικής

μορφή,

ιδιαίτερα MOD , χρησιμοποιούνται παρόμοιες τεχνικές, αλλά ήταν περισσότερο έντονα επηρεασμένη από την ηλεκτρονική μουσική σκηνή, όπως αναπτύχθηκε, και οδήγησε σε ένα άλλο πολύ ξεχωριστή υποκατηγορία. Demos και η ανάπτυξη Demoscene έπαιξε μεγάλο ρόλο κατά τα πρώτα χρόνια, και εξακολουθούν να επηρεάζουν το μουσικό βίντεο παιχνίδι σήμερα.

Και τεχνολογικούς περιορισμούς αρθεί σταδιακά, συνθέτες είχαν περισσότερη ελευθερία και με την έλευση του CD-ROM προ-ηχογραφημένων soundtracks ήρθε να κυριαρχήσει, με αποτέλεσμα σε μια αξιοσημείωτη αλλαγή στη σύνθεση και εκφράζοντας το ύφος.

Δεδομένου ότι οι διαιρέσεις μεταξύ των ταινιών και video games έχει θολή, έχουν τόσο διαιρέσεις μεταξύ των βαθμολογιών του κινηματογράφου και βαθμολογίες παιχνιδιών

βίντεο. Περιπέτεια και φαντασία ταινίες έχουν παρόμοιες ανάγκες στην περιπέτεια και φαντασία παιχνίδια, δηλαδή τυμπανοκρουσίες, τα ταξίδια, το θέμα του ήρωα και ούτω καθεξής. Ορισμένοι συνθέτες έχουν γράψει σκορ και στα δύο είδη.

Ένα παράδειγμα είναι από τις ΗΠΑ με συνθέτη Michael Giacchino ο οποίος συνέθεσε το soundtrack για το παιχνίδι Medal of Honor και αργότερα συνέθεσε για την τηλεοπτική σειρά Lost και έγραψε σκορ για ταινίες όπως The Incredibles (2004) και το Star Trek (2009).

Πηγή Wikipedia

ΟΜΆΔΑ 2

ΒΊΝΤΕΟ ΜΟΥΣΙΚΉΣ ΕΚΠΑΊΔΕΥΣΗΣ ΠΑΙΧΝΊΔΙ

Μουσική βίντεο παιχνίδι έχει γίνει μέρος του προγράμματος σπουδών των παραδοσιακών σχολείων και των πανεπιστημίων. Berklee College of Music , Yale University , New York Universityκαι το New England Conservatory διαθέτουν ή προσθήκη μουσικής παιχνίδι στα προγράμματα σπουδών τους. Ήχου Game & design μουσική έχει επίσης μέρος του προγράμματος σπουδών από το 2003 στην Σχολή Καλών Τεχνών της Ουτρέχτης (Τμήμα Τέχνης, Media και Τεχνολογίας). Εκπαιδευτικά σεμινάρια όπως GameSoundCon διαθέτουν επίσης μαθήματα στο πώς να συνθέσει το μουσικό βίντεο του παιχνιδιού.

Οι εξωσχολικές οργανώσεις που διατίθενται για την εκτέλεση της μουσικής βιντεοπαιχνιδιών είναι εγκατεστημένος σε συνδυασμό με αυτές τις προσθήκες στο πρόγραμμα σπουδών. Το Πανεπιστήμιο

του

Maryland

Gamer

Συμφωνική

Ορχήστρα εκτελεί

αυτο-που

διοργανώνονται μουσική βιντεοπαιχνιδιών και η Ορχήστρα παιχνίδι βίντεο είναι ένα Ημι απόφυση των φοιτητών από το Berklee College of Music και άλλων Βοστώνη-περιοχής σχολεία. Η

δημιουργία

αυτών

των

ομάδων

είναι

επίσης

συμβαίνουν

στο δευτερεύον επίπεδο.

Πηγή Wikipedia

Ομάδα 2 Β’ τετρ. Αρχαίοι Θεοί της μουσικής από ολο τον κόσμο.

Χρήστος Φακιώλης,Φουντουλάκης Γιωργος Στα παλιότερα χρόνια οι άνθρωποι πίστευαν σε διάφορους θεούς όμως μετά έγινε μονοθεϊστικές οι θρησκείες τους. Εδώ υπάρχουν κάποιοι θεοί της μουσικής που υπήρχαν στις παλιές θρησκείες.

Απόλλωνας

Ο Απόλλωνας είναι Μέγας θεός του Ελληνικού Πανθέου (Απλών στη θεσσαλική διάλεκτο), με γύρω στις 350 επικλήσεις, προσωνύμια και τοπικές λατρείες του, θεραπευτής, μάντης και ηλιακός («Φοίβος»). Πιθανότατα να αποτέλεσε έμπνευση για το θεό Απλού στην ετρουσκική μυθολογία. Από τη δοξασία ότι αιτία όλων των γινομένων είναι ο Ήλιος, του οποίου το φως εισχωρεί στις κρυμμένες αιτίες, ο (σύμφωνα με τους μαγικούς παπύρους της συλλογής Papyri Graecae Magicae) «τηλεσκόπος και κοίρανος κόσμου» θεός Φοίβος Απόλλων σχετίζεται στενά με τις λειτουργίες της λεγόμενης Ειμαρμένης και των Μοιρών, ως Θεός μαντευτής (Αγνόμαντις, Αληθής, Δαφναίος, Μαντικός, Μοιραγέτης, Λοξίας, Προόψιος, Τριποδιλάλος). Η μαντική ιδιότητα του Απόλλωνα εξηγείται και από το γεγονός ότι η μουσικοπαραγωγός ιδιότητά του, όπως θα δούμε παρακάτω, του επιτρέπει πλήρη διαύγεια όρασης στα διάφορα σημεία της χρονικής κίνησης, της οποίας χρονικής κίνησης στυλοβάτης και γεννήτωρ είναι ο Ρυθμός, ένα τμήμα του τρισυπόστατου (Ρυθμός, Μελωδία, Αρμονία) που ορίζει τη Μουσική. Ο ύμνος στον Ερμή, έχει υπόθεση τη γέννηση του θεού και τις πρώτες αποδείξεις για την πανουργία και την εφευρετικότητά του. Εδώ ο θεός του εμπορίου και των εφευρέσεων παριστάνεται, σαν αριστοτέχνης της κλεψιάς και της απάτης. Από τους πρώτους κιόλας στίχους τού αποδίδονται τα πρώτα επίθετα, που φανερώνουν πολύ πετυχημένα τον χαρακτήρα του θεού. Καρπός του Δία - περίφημου προδότη της συζυγικής κλίνης - και της Μαίας, πανέμορφης δυχατέρας του τιτάνα Άτλαντα, εγεννήθη τα ξημερώματα της τέταρτης ημέρας κάποιου μήνα, σε μια σπηλιά της Αρκαδικής Κυλλήνης. Το μεσημέρι της ίδιας ημέρας, κάνοντας τον πρώτο του περίπατο, βρίσκει στην είσοδο της σπηλιάς μια χελώνα και από το καβούκι της κατασκευάζει

τη λύρα, που άρχισε κιόλας να κρούγει μελωδικά, υμνώντας την

καταγωγή του. Έχοντας έμφυτη ροπή στην κλεψιά, απάνω στο μούχρωμα, παρατάει την κούνια του και κλέφτει πενήντα κεφάλια γελάδες, από τα βόδια του αδελφού του Απόλλωνα. Τις οδηγεί αμαγκάζοντάς τε να βαδίζουν τα πισώκωλα, για να μην υπάρχουν αχνάρια ξεκινήματος.

HUEHUECOYOTL Στην Αζτέκων μυθολογία , Huehuecóyotl είναι το ευοίωνο θεός της μουσικής, του χορού, σκανταλιές

και

το

τραγούδι

του αρχαίου

Μεξικού . Είναι

απεικονίζεται

στον Κώδικα

Borbonicus ως χορεύουν κογιότ με τα ανθρώπινα χέρια και τα πόδια, που συνοδεύεται από έναν

άνθρωπο

drummer.

Κογιότ

ήταν

ένα

σύμβολο

της οξύνοια και

κοσμικές-

σοφία, πραγματισμό και αρσενικό ομορφιά και τη νεανικότητα . Το πρόθεμα "huehue" που σημαίνει "πολύ παλιά", συνδέθηκε με θεούς που σεβαστός για την τρίτη ηλικία, σοφία, φιλοσοφικές ιδέες και τις συνδέσεις τους με το θεϊκό . Αν και συχνά εμφανίζεται στις ιστορίες με τους άνδρες, Huehuecóyotl μπορεί να αλλάζει το φύλο, όπως πολλοί από τους απογόνους των Tezcatlipoca . Αυτός μπορεί να συσχετιστεί με την ανοχή, την ανδρική σεξουαλικότητα , την καλή

τύχη

και

την

ιστορία-αφήγηση. Ένα

από

τα

εξέχοντα

θηλυκό

εραστές

του

ήταν Temazcalteci , η θεά της κολύμβησης και sweatbaths ( temazcalli ), επίσης γνωστή ως Μεξικού σάουνα και Xochiquetzal , η θεά του έρωτα, την ομορφιά, τη γυναικεία σεξουαλικότητα,

τα

λουλούδια

και

νεαρές

μητέρες. Άνδρες

εραστές

του

περιλαμβάνονται Opochtli , η αριστερόχειρας θεός της παγίδευσης, το κυνήγι και το ψάρεμα και Xochipilli , ο θεού της τέχνης και παιχνιδιών και προστάτη των ομοφυλοφίλων . Όπως όλες οι θεότητες των Αζτέκων, Huehuecóyotl ήταν δυαδική κατά την άσκηση του καλού και του κακού. Ήταν θεωρείται ως μια ισορροπημένη θεότητα και οι απεικονίσεις της σκοτεινής πλευράς του περιλαμβάνουν ένα κογιότ εμφάνιση (μη ανθρώπινη) με μαύρο ή κίτρινο φτερό , σε αντίθεση με τα συνήθη πράσινα φτερά. Στις περισσότερες απεικονίσεις του Huehuecóyotl, ακολουθείται από ομάδες ανθρώπων που φαίνονται να είναι φιλικοι προς αυτόν (σε αντίθεση με την λατρεία. Στο μυαλό των Αζτέκων , η

στενή σχέση μεταξύ Huehuecóyotl και άνθρωπων δημιούργησαν μια εύνοια προς την λατρεία του λόγω των πρακτικών, καθώς και τα πνευματικά οφέλη ήταν αντιληπτά από τους αρχαίους Μεξικανούς , που είδαν και άλλους θεούς, ως πολύ μακριά από αυτούς. Ως εκ τούτου, Huehuecóyotl συνδέθηκε με την ισορροπία του παλαιού (huehue) και το νέο (coyotl), το worldy και το πνευματικό, το αρσενικό και το θηλυκό, καθώς και για τη νεολαία και τα γηρατειά, σε μέτρια παράλληλα με την Μάγια Hunab Ku ή την κινεζική Yin-yang σύμβολο. Ιστορίες που προέρχονται από το Codex Telleriano-Remensis τον καλοήθη φαρσέρ, των οποίων τα κόλπα είναι συχνά και παίζεται σε άλλους θεούς ή ακόμα και στον άνθρωπο, αλλά έτειναν να αποτύχει και να προκαλέσει περισσότερα προβλήματα για τον εαυτό του από τα προβλεπόμενα θύματα του.

LONO Στην χαβαική μυθολογία,

η θεότητα Lono είναι ενσωματωμένη με την καλλιέργεια,

της

κουλτούρας, της βροχής, της μουσικής και της ειρήνης. Ένας από τούς χαβανέζικους θρύλους

του Lono, είναι ένας θεός της μουσικής και της καλλιέργειας που κατέβηκε στη γη πάνω σε ένα ουράνιο τόξο για να παντρευτεί τη Lana .

Αθώρ Με το όνομα Άθωρ ή και Αθώρ ή Ήσατ εννοείται η θηλυκή αιγυπτιακή θεότητα, την οποία οι 'Έλληνες ταύτιζαν με την Αφροδίτη. Ουράνια θεά, αναφέρεται συνήθως ως κόρη του Ρα ή Ρε και σύζυγος του Ώρου. Ενίοτε, όμως, αποδίδεται ως μητέρα του και τότε το όνομά της ερμηνεύεται ως «κατοικία του Ώρου», επειδή ο ηλιακός θεός κατέβαινε κάθε βράδυ στους κόλπους της, για να αναγεννηθεί την επομένη. Η θεά είχε ένα φετίχ, στο οποίο της άρεσε να ενσαρκώνεται, το σείστρο, μουσικό όργανο που αποδιώχνει τα κακά πνεύματα. προς τιμήν της ο αρχιτέκτονας της Ντεντερά σχεδίασε τους κίονες του ναού της ως ισάριθμα κολοσσιαία σείστρα. Προστάτιδα των γυναικών και του καλλωπισμού, των οποίων θεωρείτο ότι προΐστατο, η Άθωρ απέκτησε τεράστια δημοτικότητα ως θεά της χαράς και του έρωτα. Την αποκαλούσαν βασίλισσα της ευθυμίας και του χορού ή βασίλισσα της μουσικής και του τραγουδιού, ενώ ο ναός της θεωρείτο τόπος μέθης και ευχάριστης διαβίωσης.

Πηγές:Wikipedia,yahoo Ομάδα 2

Ομάδα 3 A’ τετρ. Η μουσική στον αθλητισμό

ΜΑΡΙΑ ΤΡΑΜΠΟΥΛΗ ΛΙΤΣΑ ΤΖΑΦΕΡΗ Έχετε αναρωτηθεί για ποιο λόγο ακούμε μουσική όταν τρέχουμε; Μήπως είναι ένας εύκολος τρόπος να κυλάει ευχάριστα η ώρα της προπόνησης ή συνδέεται και με άλλα βαθύτερα στοιχεία της ανθρώπινης φύσης; Μια έρευνα για τη συμβολή της μουσικής στις αθλητικές επιδόσεις (Καραγιώργης & Terry, 1997), ανέδειξε 4 βασικούς τρόπους με τους οποίους η μουσική μπορεί να υποβοηθήσει τις επιδόσεις στα αθλήματα και την άσκηση.

1) Κατά τη διάρκεια της υπομέγιστης επαναληπτικής άσκησης, όπως π.χ. το τρέξιμο, η μουσική μπορεί να περιορίσει την προσοχή του αθλητή και κατά συνέπεια, να την αποσπάσει από το αίσθημα της κόπωσης. Αυτή είναι μια τεχνική την οποία πολλοί μαραθωνοδρόμοι και τριαθλητές αναφέρουν ως διαχωρισμό, δηλαδή εστίαση της προσοχής σε ερεθίσματα που δεν σχετίζονται με το έργο (σ.τ.μ. την αθλητική προσπάθεια), όπως για παράδειγμα ερεθίσματα από τον περιβάλλοντα χώρο ή αριθμητικές πράξεις με το μυαλό. Ο αποτελεσματικός διαχωρισμός τείνει να προάγει μια κατάσταση θετικής διάθεσης με αποφυγή των σκέψεων που σχετίζονται με τον παράγοντα - κόπωση.

2) Η μουσική μεταβάλλει τα επίπεδα διέγερσης και επομένως μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ένα είδος διεγερτικού προ του αγώνα ή ως ηρεμιστικό για να καταπραΰνει αγχωμένους αθλητές (βλ. Καραγιώργης, Drew & Terry, 1996).

3) Η μουσική είναι ευεργετική, επειδή υπάρχουν ομοιότητες μεταξύ του μουσικού ρυθμού και της ανθρώπινης κίνησης, ως εκ τούτου, ο συγχρονισμός μουσικής και άσκησης παγίως

καταδεικνύει αυξημένα επίπεδα απόδοσης έργου στους συμμετέχοντες στην άσκηση (βλ. Καραγιώργης & Terry, 1997, ανασκόπηση).

4) Ως συνέχεια του προηγούμενου σημείου, οι ρυθμικές ιδιότητες της μουσικής επίσης μιμούνται πρότυπες φόρμες σωματικών δεξιοτήτων, επομένως, η μουσική μπορεί να βελτιώσει τις κινητικές δεξιότητες και να δημιουργήσει καλύτερο μαθησιακό περιβάλλον. Το συμπέρασμα από την έρευνα ήταν ότι η μουσική μπορεί να έχει μεγάλη επίδραση στα επίπεδα της απόλαυσης κατά την άσκηση και ότι η επιλογή της ¨σωστής¨ μουσικής μπορεί να είναι βασικός παράγοντας ώστε ο αθλητής να παραμένει προσηλωμένος στην άσκηση. http://pali-rithmiki.blogspot.gr/2010/02/blog-post.html

Η επίδραση της μουσικής στη γυμναστική Eίναι γνωστό πως η προπόνηση γίνεται πολύ πιο ευχάριστη όταν έχεις τα ακουστικά στα αυτιά σου και ακούς τα αγαπημένα σου τραγούδια. Πρέπει όμως να μπορείς να διαχωρίσεις το “κάνω γυμναστική μετά μουσικής” και το “ακούω μουσική όταν κάνω προπόνηση”. Οι έρευνες λένε ότι τα bpm (bit) -γνωστά περισσότερο από την ηλεκτρονική μουσική- πρέπει να ταιριάζουν με τον καρδιακό ρυθμό του αθλητή. Αλλά η σχέση καρδιακού ρυθμού και bpm δεν είναι τόσο γραμμική. Οι ερευνητές κάνανε ένα πείραμα. Βάλανε το ίδιο τραγούδι 3 φορές σε διαφορετικές ταχύτητες. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως η αλλαγή στην ταχύτητα ήταν ανεπαίσθητη αλλά βρήκαν τα εξής: αυξάνοντας την ταχύτητα αυξάνουν την απόδοση του ποδηλάτη. Μειώνοντας την ταχύτητα μειώνεται η απόδοση. Προφανώς, το σώμα προσαρμόζεται στο τέμπο της μουσικής. Οπότε ναι, κάνουμε προπόνηση με μουσική, αλλά… με τη σωστή μουσική. Το πρόβλημα βέβαια είναι πως θα έβρισκες τα σωστά bpm στη μουσική σου αν υποθέσουμε ότι θα έμπαινες σε αυτή τη διαδικασία.

http://inshape.com.cy/mousiki-kai-gumnastiki-pos-voitha-to-ena-

Τεχνολογία όπως αυτή των mp3 player φέρνει την επανάσταση στην αθλητική ψυχολογία σύμφωνα με έναν ειδικό που υποστηρίζει ότι αυτές οι συσκευές επιτρέπουν στους αθλητές να εκμεταλλευτούν τα ψυχολογικά οφέλη της μουσικής όπως ποτέ άλλοτε. Ο καθηγητής Peter Terry από το πανεπιστήμιο του Southern Queensland υποστηρίζει ότι τα παπούτσια δρόμου που αυξάνουν το ρυθμό της μουσικής ανάλογα με το διασκελισμό του δρομέα ή ακόμα και ενσωματωμένα μικροσκοπικά micro-mp3 players μπορεί μια μέρα να δώσουν στους αθλητές το προβάδισμα που θα τους ανεβάσει στο ψηλότερο βάθρο. "Κάτι τέτοιο σίγουρα θα προσθέσει ένα νέο επίπεδο στις αθλητικές δυνατότητες," σχολιάζει ο Terry, ο οποίος έχει συμμετάσχει σε 7 Ολυμπιάδες ως αθλητικός ψυχολόγος και έχει εκδώσει

πολλά συγγράμματά του σχετικά με τη δύναμη της μουσικής στην τόνωση της αθλητικής απόδοσης. Ωστόσο, υπογραμμίζει ότι η είσοδος της τεχνολογίας στον αθλητισμό γι αυτό το σκοπό, θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα νέο «γρίφο» για τις αρμόδιες αρχές καθώς θα πρέπει να αναπροσδιορίσουν τους κανονισμούς και να αποφασίσουν το αν η χρήση της μουσικής για την βελτίωση της απόδοσης των αθλητών θεωρείται κάτι σαν «ντοπάρισμα». Ο Terry αναφέρει ότι τα πλεονεκτήματα της μουσικής στην άσκηση είναι γνωστά από τότε που οι σκλάβοι στις γαλέρες έπρεπε να κάνουν κουπί με το ρυθμό των τυμπάνων. Μόλις όμως την τελευταία δεκαετία αποδείχθηκε αυτό επιστημονικά.

Όπως υποστηρίζει ο Terry, η μουσική μπορεί να ενισχύσει την απόδοση με αρκετούς τρόπους."Αν συγχρονίσει κάποιος τη δραστηριότητά του με το ρυθμό της μουσικής, τότε παρατηρούμε έντονα την επίδραση της μουσικής. Με άλλα λόγια, αν κάποιος ακούει μουσική με γρήγορο ρυθμό, τότε θα έχει και πιο έντονη δραστηριότητα." Η μουσική επίσης τονώνει και τη διάθεση και σαφώς μπορεί να φέρει τους αθλητές στη διάθεσή του νικητή. Κλασικά παραδείγματα τέτοιου είδους μουσικής είναι το γνωστό τραγούδι «Eye of the Tige» και το soundtrack της ταινίας Rocky. Το τραγούδι της Whitney Houston «One Moment in Time» ήταν ανάμεσα στα αγαπημένα κομμάτια κάποιων Αυστραλών αθλητών στην Ολυμπιάδα του Sydney οι οποίοι το θεωρούσαν σαν ώθηση να καταφέρουν τους προσωπικούς τους στόχους και να «αδράξουν τη στιγμή.»

Οι μουσικές επιλογές μπορεί να είναι μερικές φορές κάπως αντιφατικές, αναφέρει ο Terry. Ως παράδειγμα φέρνει έναν παλαιστή βαρέων βαρών ο οποίος συνήθιζε να ακούει γιαπωνέζικη κλασική μουσική πριν να ξεκινήσει έναν αγώνα. Ο Terry αποκαλύπτει ότι μια εταιρία υπολογιστών έχει ήδη κλείσει συμφωνία με μια κατασκευάστρια αθλητικών ενδυμάτων για την παραγωγή ενός περικάρπιου που θα έχει θέση για mp3 player. Στη διαδικασία της παραγωγής είναι επίσης και αθλητικά παπούτσια με αισθητήρες που ακολουθούν το ρυθμό του αθλητή και συγχρονίζουν το ρυθμό της μουσικής ανάλογα ώστε ο αθλητής να μην χάνει το βήμα του. Ο Terry επίσης βλέπει ότι το «κατέβασμα» μουσικής έχει διευκολύνει τους αθλητές να βρουν την κατάλληλη μουσική που ταιριάζει στις προσωπικές τους ανάγκες, στην προπόνησή τους και στο αγώνισμά τους. Το 1998 ο Haile Gebreselasie έκανε παγκόσμιο ρεκόρ στα 2000 μέτρα, συγχρονίζοντας το βήμα του με το τραγούδι «Scatman».

"Στην παρούσα φάση, η επικρατούσα άποψη είναι ότι η χρήση της μουσικής γι αυτό το σκοπό είναι σχεδόν σαν," αναφέρει ο Terry. Το θέμα της «απάτης» μπορεί να γίνει ακόμα πιο έντονο με το ενδεχόμενο μικροσκοπικών mp3 players που θα μπορούν να φορεθούν κάτω από το δέρμα. "Ήδη έχουμε εμφυτεύματα που τοποθετούνται για αντισύλληψη, γιατί να μην έχουμε κάτι ανάλογο για την απόδοση των αθλητών;" αναρωτιέται ο Terry. "Πιστεύω ότι μας παρουσιάζεται ένας νέος κόσμος καθώς αναπτύσσεται ημικροτεχνολογία. "

Πηγή: PATHFINDER

Ομάδα 3 Β’ τετρ. Αρχαία Ελληνικά Μουσικά Όργανα ΜΑΡΙΑ ΤΡΑΜΠΟΥΛΗ ΛΙΤΣΑΤΖΑΦΕΡΗ

ΠΝΕΥΣΤΑ Ο ΑΥΛΟΣ & Ο ΔΙΑΥΛΟΣ : το σημαντικότερο αρχαιοελληνικό πνευστό, χρησιμοποιείτο σε όλες σχεδόν τις ιδιωτικές και δημόσιες τελετές, στους εθνικούς αγώνες, στις πομπές και φυσικά στις παραστάσεις τραγωδίας. Είχε χαρακτήρα οργιαστικό και ήταν συνδεδεμένος με την λατρεία του θεού Διονύσου. Η ΣΑΛΠΙΓΞ : Κατασκευασμένη από χαλκό. Δεν χρησιμοποιούνταν για καθαρά μουσικούς σκοπούς, αλλά για πολεμικά σαλπίσματα καθώς και για τελετουργικούς σκοπούς. ΤΟ ΚΟΧΥΛΙ : μια φυσική σάλπιγγα. Οι αρχαίοι χρησιμοποιούσαν συνήθως τρίτωνα ή κάσση ή στρόμβο.

ΚΡΟΥΣΤΑ ΤΟ ΤΥΜΠΑΝΟ : όργανο κατεξοχήν «γυναικείο», χρησιμοποιείτο περισσότερο στις οργιαστικές λατρείες . ΤΑ ΚΡΟΤΑΛΑ Ή ΚΡΕΜΒΑΛΑ : ξύλινα κρουστά αντίστοιχα με τις σημερινές καστανιέτες. Χρησιμοποιούνταν για να κρατάνε τον ρυθμό των χορευτών.

ΤΑ ΚΥΜΒΑΛΑ : κατασκευασμένα από μέταλλο, συνδέονταν κατεξοχήν με την διονυσιακή λατρεία και τελετές. Είχαν ασιατική προέλευση και μολονότι χρησιμοποιούντο δεν θεωρούντο όργανα με ουσιαστική αξία. ΤΟ ΣΕΙΣΤΡΟ : κρουστό αφρικανικής / αιγυπτιακής προέλευσης που με τον οξύ του ήχο αποτελούσε ένα είδος ρυθμικής συνοδείας.

ΕΓΧΟΡΔΑ H ΛΥΡΑ :ένα μουσικό όργανο ιδιαίτερα δημοφιλές. Σύμβολο του Απόλλωνα, η λύρα δεν χρησιμοποιείτο σε εκδηλώσεις σε ανοιχτούς χώρους, ενώ ήταν το κατεξοχήν όργανο για εκπαίδευση των νέων. Μπορεί να χαρακτηριστεί ως το εθνικό όργανο των αρχαίων Ελλήνων. Η ΦΟΡΜΙΓΞ : η παλαιότερη ίσως μορφή / εκδοχή της αρχαίας κιθάρας, κατεξοχήν συνδεδεμένη με την απόδοση από ραψωδούς των ομηρικών επών. Θεωρείτο ιερό όργανο και ίσως υπήρξε το πιο αρχαίο έγχορδο. Η ΚΙΘΑΡΙΣ : συνήθως με τετράγωνη βάση είναι το μουσικό όργανο που απαιτεί δεξιοτεχνία γι’αυτό χαρακτηρίζεται ως το όργανο των επαγγελματιών κιθαρωδών και των μεγάλων μουσικών αγώνων. Μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένας πιο τελειοποιημένος τύπος λύρας με περισσότερες χορδές και πιο δυνατό ήχο. Η ΒΑΡΒΙΤΟΣ : με πιο μεγάλους βραχίονες και ως εκ τούτου με πιο μεγάλες χορδές, το μουσικό αυτό όργανο έχει χαμηλότερη έκταση, και ήχο γλυκύτερο και πιο βαρύ από εκείνο της λύρας. Η ΠΑΝΔΟΥΡΑ Ή ΠΑΝΔΟΥΡΙΣ : τρίχορδο όργανο, πρόγονος του λαούτου, ονομαζόμενο από τους αρχαίους και ως τρίχορδον.

Ομάδα 4 A΄τετρ. Η επίδραση της μουσικής στον ύπνο Τέλιου Αθηνά & Τσουκαλά Αυγουστίνα Τι έδειξε έρευνα επιστημόνων από τη Γερμανία Αποτελεί η μουσική το κλειδί για έναν καλό ύπνο; Επιστήμονες

ανακάλυψαν

ότι

πράγματι

μπορεί

να

ενδυναμώσει τη μνήμη μας και να βελτιώσει την ποιότητα του ύπνου, όσο εμείς κοιμόμαστε.

Νέα

έρευνα

ανακάλυψε

ότι

οι

ήχοι

που

είναι

συγχρονισμένοι στις χαμηλές συχνότητες ταλάντωσης του ανθρώπινου

εγκεφάλου,

καθώς

κοιμόμαστε,

ενδυναμώνουν αυτές τις ταλαντώσεις, οι οποίες κινητοποιούν τη μνήμη και βελτιώνουν την ποιότητα του ύπνου. Αυτό το πετυχαίνουν αυξάνοντας το πλάτος των ταλαντώσεων και το μήκος

του

σταδίου

NREM

του

ύπνου

(βαθύς

ύπνος).

Οι χαμηλές ταλαντώσεις της εγκεφαλικής λειτουργίας που λαμβάνουν χώρα κατά το στάδιο NREM είναι βασικές για τη διατήρηση των αναμνήσεων. Επομένως, ενδυναμώνοντας τις ταλαντώσεις, βελτιώνεται και η μνήμη. Ο δρ. Jan Born και οι συνεργάτες του από το Πανεπιστήμιο του Tübingen της Γερμανίας έκαναν τεστ σε 11 ανθρώπους, οι οποίοι εκτέθηκαν σε ακουστικά ερεθίσματα. Όταν οι εθελοντές άκουγαν ήχους που ήταν συγχρονισμένοι με τις χαμηλές συχνότητες ταλάντωσης του εγκεφάλου, μπορούσαν να θυμηθούν με μεγαλύτερη ευκολία συσχετισμούς λέξεων (δηλαδή λέξεις

συνδεδεμένες

μεταξύ

τους)

που

είχαν

μάθει

την

προηγούμενη

μέρα.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η μέθοδος του συγχρονισμού των ακουστικών ερεθισμάτων με το στάδιο του NREM του ύπνου θα μπορούσε να αποτελέσει και τεχνική βελτίωσης της ποιότητας του

ύπνου.

Πηγή: vita.gr Η μουσική μας βοηθά να κοιμηθούμε ήρεμα και ανάλαφρα! Αυτό τουλάχιστον έδειξε νέα επιστημονική έρευνα στο Ταιβάν, η οποία διαπίστωσε ότι 45 λεπτά χαλαρωτικής μουσικής μπορούν να μας χαρίσουν έναν ήρεμο ύπνο! Οι επιστήμονες μελέτησαν 60 ανθρώπους με προβλήματα ύπνου. Οι συμμετέχοντες είχαν δύο επιλογές: Να ακούσουν μουσική πριν κοιμηθούν ή να μην κάνουν απολύτως τίποτα. Η ομάδα των εθελοντών έπρεπε να διαλέξει μεταξύ 3 ειδών απαλής μουσικής – τζαζ, παραδοσιακή ή ορχηστρική. Μόλις άκουσαν τη μουσική, οι παλμοί τους έπεσαν, ενώ η αναπνοή τους βελτιώθηκε. Επίσης, οι συμμετέχοντας σημείωσαν βελτίωση κατά 35% όσον αφορά στην ποιότητα του ύπνου τους, καθώς κοιμήθηκαν περισσότερες ώρες και ένιωθαν λιγότερη κούραση μέσα στη μέρα τους. Οι επιστήμονες του Κέντρου Ύπνου του αγγλικού πανεπιστημίου Loughborough, τονίζουν ότι αν κάποιος είναι κάπως ανήσυχος όταν πέφτει για ύπνο, τίποτα δεν πρόκειται να τον βοηθήσει περισσότερο από τη μουσική.

Οι ειδικοί αναφέρθηκαν, επίσης, και στους ηλικιωμένους που αντιμετωπίζουν προβλήματα ύπνου, λέγοντας πως πρέπει να κοιμούνται λιγότερο το μεσημέρι και να βγαίνουν περισσότερο στο φως της ημέρας. Πηγή: directnews.gr

ΟΜΑΔΑ 4. ΜΟΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΤΙ ΕΊΝΑΙ ΜΟΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΊΑ Η Μουσικοθεραπεία είναι μια θεραπευτική παρέμβαση μέσω τέχνης κατά την οποία η προσοχή του θεραπευτή εστιάζεται στην δημιουργία και αξιολόγηση της εξελισσόμενης θεραπευτικής σχέσης με την βοήθεια της μουσικής και των ήχων. Η σχέση αυτή δημιουργείται κυρίως μέσω του μουσικού αυτοσχεδιασμού ή της μουσικής ακρόασης, χωρίς βέβαια να αποκλείει την δυνατότητα λεκτικής επικοινωνίας.

Κατά τη διάρκεια της συνεδρίας, ο θεραπευτής και οι συμμετέχοντες είτε ακούγοντας μουσική, είτε χρησιμοποιώντας απλά μουσικά όργανα που δεν απαιτούν μουσική γνώση, δημιουργούν ένα μοναδικό μουσικό δρώμενο. Κατά τη μουσικοθεραπευτική διαδικασία, τα άτομα μπορούν να εκφράσουν και να επεξεργαστούν συναισθήματα μέσω της μουσικής, να διευρύνουν τις εμπειρίες και την αυτογνωσία τους, να βελτιώσουν την κοινωνικότητά τους και να αξιοποιήσουν την δημιουργικότητά τους.

O μουσικοθεραπευτής είναι ειδικά εκπαιδευμένος, με άριστες γνώσεις μουσικής και ψυχολογίας ώστε να οδηγεί και να στηρίζει τη θεραπευτική διαδικασία με ευαισθησία, δημιουργικότητα και ευελιξία. Έτσι, το μουσικό δρώμενο γίνεται αντικείμενο συζήτησης, επεξεργασίας και εμβάθυνσης, εστιάζοντας στην επαναφορά, διατήρηση και προαγωγή της ψυχικής, σωματικής και πνευματικής υγείας. ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΑΠΕΥΘΎΝΕΤΑΙ Η Μουσικοθεραπεία απευθύνεται σε ενήλικες, εφήβους και παιδιά, εφαρμόζεται σε ατομικό ή ομαδικό επίπεδο, και σε οποιαδήποτε ψυχοσωματική κατάσταση, όπως και άλλες μορφές ψυχοθεραπείας. Ενδεικτικά, οι μουσικοθεραπευτές αναλαμβάνουν περιπτώσεις όπως: •

Ανάπτυξη προσωπικότητας

•

Συναισθηματικές/αγχώδεις διαταραχές

•

Κατάθλιψη

•

Ψυχοσωματικές διαταραχές

•

Ψυχιατρικές παθήσεις

•

Αναπτυξιακές Διαταραχές (νοητική στέρηση, αυτισμός κλπ)

•

Μαθησιακές δυσκολίες

•

Ογκολογία

•

Νευρολογικές παθήσεις

•

Αποκατάσταση-Κοινωνική επανένταξη (ιατρική-ψυχιατρική)

•

Γυναικολογία (εγκυμοσύνη, κλπ)

•

Απεξάρτηση

•

Γεροντολογία

•

Παιδιατρική ΠΟΥ ΕΡΓΆΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΥΤΈΣ

Οι μουσικο-θεραπευτές εργάζονται σε διάφορα πλαίσια όπως τομείς ψυχικής υγείας, νοσοκομεία,

ειδικά

σχολεία,

κοινωνικές

υπηρεσίες,

κλπ.

Επιπλέον, οι μουσικοθεραπευτές εργάζονται και ιδιωτικά, ανάλογα με τον τομέα στον οποίο ειδικεύονται.

Αυτισμός Εισαγωγή Στην αντιμετώπιση του Αυτισμού και των Διάχυτων Αναπτυξιακών Διαταραχών (ΔΑΔ) η μουσικοθεραπεία ως υποστηρικτική παρέμβαση είναι πλέον και στην Ελλάδα ευρέως αποδεκτή. Πρωτοπόρες στην θεραπευτική χρήση της μουσικής αποτέλεσαν οι Η.Π.Α. με την θέσπιση μουσικοθεραπευτικών σπουδών το 1919 στο πανεπιστήμιο της Columbia. Στην συνέχεια ακολούθησαν χώρες της Ευρώπης και της Λατινικής Αμερικής, με σημαντικότερη την Αργεντινή. Εκεί πρωτεργάτης στην εργασία με αυτιστικά παιδιά ήταν ο Ronaldo O. Benenzon (1939). Η εφαρμογή της μουσικοθεραπείας σε παιδιά με αυτισμό ξεκίνησε στην Αγγλία, τη δεκαετία 1950-60, από τους μουσικοθεραπευτές Juliette Alvin (1897–1982), Paul Nordoff (1910-1977) και Clive Robbins (1927) (Τσίρης 2005:41-42) έχοντας ως βάση την ουμανιστική ψυχολογία. Στη Γερμανία ως πρόδρομοι της μουσικοθεραπείας σχετικά με τον αυτισμό θεωρούνται οι Gertrud Orff και Karin Schumacher. (Plahl, Koch-Temming 2005,2008) Η πρώτη θεμελίωσε τη θεωρία της πάνω στο μουσικοεκπαιδευτικό σύστημα Orff και σε μια πολύ-αισθητηριακή προσέγγιση, ενώ η δεύτερη χρησιμοποίησε ως θεωρητικό υπόβαθρο την ψυχοθεραπεία. βασιζόμενη στον ψυχαναλυτή και αναπτυξιολόγο D. N. Stern. (Schumacher: 2004: 15-22, Weber 1999:41-45)

Στην Ελλάδα, όπως και στη Γερμανία εφαρμόζεται η Θεραπευτική Ρυθμική (ΘΡ) ως υποστήριξη του παιδιού και ατόμου με διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή και πραγματοποιείται είτε σε εξατομικευμένο πρόγραμμα με βραχυπρόθεσμο στόχο την ενσωμάτωση του παιδιού σε ομάδα, είτε σε ομάδες του νηπιαγωγείου που ισχύει η συνεκπαίδευση τυπικώς αναπτυσσόμενων παιδιών με παιδιά με αυτισμό. Έχοντας ως θεμέλια την μουσική και την κίνηση και με μια τοποθέτηση, που προσεγγίζει όλα τα αισθητηριακά όργανα, η ΘΡ δίνει πολλαπλές δυνατότητες αντιμετώπισης των προβλημάτων του παιδιού με αυτισμό και της υποστήριξής του.

Οι διάφορες μουσικοθεραπευτικές προσεγγίσεις που εφαρμόζονται στα παιδιά/άτομα με αυτισμό, συμπεριλαμβανόμενης και της ΘΡ, αν και μπορεί να διαφέρουν ενδεχομένως μεταξύ τους ως προς την υλοποίηση, συμπίπτουν ωστόσο όσον αφορά τον στόχο τους που είναι η επίλυση των δυσκολιών που εμφανίζουν τα παιδιά/άτομα αυτά. Η ΘΡ στοχεύει στην ανάπτυξη κοινωνικών, επικοινωνιακών και λεκτικών δεξιοτήτων, στην ψυχοκινητική ανάπτυξη και στην αλλαγή συμπεριφορών του παιδιού/ατόμου οι οποία δυσκολεύουν την ένταξή του στην κοινωνική ζωή (όπως επιθετικότητα ή στερεοτυπικές συμπεριφορές: κινητικές, λεκτικές, συμπεριφοριστικές / αυτοτραυματισμοί - απλά και σύνθετα τικ ).

ΕΦΑΡΜΟΓΈΣ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΉΣ ΡΥΘΜΙΚΉΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΆ/ΆΤΟΜΑ ΜΕ ΑΥΤΙΣΜΌ.

Η Θεραπευτική Ρυθμική στην εφαρμογή της σε παιδιά και άτομα με αυτισμό στοχεύει πρωταρχικά στην ενεργοποίηση κοινωνικό-επικοινωνιακών διαδικασιών. Ως γνωστό τα παιδιά/άτομα με αυτισμό μειονεκτούν σημαντικά στον τομέα της κοινωνικής διαντίδρασης και της επικοινωνίας, γεγονός που δυσκολεύει την ένταξή τους στο κοινωνικό και σχολικό πλαίσιο.

Όπως αναφέρει ο Σούλης, (2008: 234) «Ειδικότερα, από τη στατιστική επεξεργασία των δεδομένων […] προέκυψε ότι το μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας αναφορικά με τη συνεκπαίδευση παρουσιάζουν οι μαθητές με αυτισμό.» Συνεπώς ένας από τους πρώτους στόχους μας στην ΘΡ είναι να διερευνούμε στο παιδί τον βαθμό δυσκολιών που παρουσιάζει και σε ποιους τομείς εμφανίζει τα πιο έντονα προβλήματα Στην περίπτωση του παιδιού με αυτισμό, οι φωνητικές του εκφράσεις καθώς και η κινητικές στερεοτυπίες (στροβιλισμός, κυματισμός των χεριών κλπ.: αναλυτικά βλέπε Τσίρης, 2005: 12, Attwood, 2009: 328) είναι καμιά φορά η μοναδική δυνατότητα του ίδιου να δίνει μορφή στις εσωτερικές τους θεάσεις, να απεικονίζει τα συναισθήματά του, καθώς και να επικοινωνεί με τους άλλους. Με αφετηρία αυτές τις εκφράσεις παρέχεται η δυνατότητα να εισβάλλουμε στον κόσμο του παιδιού και να επικοινωνήσουμε μαζί του.

Όπως επισημάνει ο Dreher, (Σούλης 2003:166) «Οι πράξεις της αισθητήριας αντίληψης και οι κινήσεις είναι δημιουργικές συναντήσεις με τον κόσμο, είναι κάτι πρωτογενές και ταυτόχρονα συνιστούν ένα αποτέλεσμα.» Με προϋπόθεση το γεγονός ότι η ΘΡ χρησιμοποιεί τη μουσική και τη κίνηση για θεραπευτικούς σκοπούς, οφείλουμε να εξετάσουμε, γιατί η μουσική και η κίνηση παίζει τόσο σημαντικό ρόλο για τα παιδιά αυτά, και γιατί τους δίνει τόση ευχαρίστηση. Ο λόγος σχετίζεται με το γεγονός ότι η μουσική: -

γίνεται κατανοητή χωρίς την ομιλία ή την εικονογράφηση

-

προκαλεί αντίδραση και επικοινωνία

-

προσφέρει και προκαλεί συναισθήματα

-

προσφέρει συναισθηματική ασφάλεια και σιγουριά εξαιτίας των κανόνων που τη διέπουν

(αρχή, τέλος, επανάληψη στο ρυθμό και στην μελωδία)

Σχετικά με το ρόλο που διαδραματίζει η κίνηση στα παιδιά με αυτισμό μπορούν να παρατηρηθούν τα εξής:

-

Η κίνηση είναι ο μεσολαβητής, η γέφυρα μεταξύ του παιδιού και του έξω κόσμου.

-

Η κίνηση, όπως και η στερεοτυπική κίνηση, βοηθά στην συναισθηματική αποφόρτιση και

στην απόκτηση ενός αισθήματος ασφάλειας.

-

Μέσω της κίνησης δίνεται η δυνατότητα στο παιδί για αισθητηριακή πρόσληψη των

ερεθισμάτων του περιβάλλοντος.

-

Η κίνηση είναι τρόπος επικοινωνίας.

Με βάση τα προαναφερθέντα συμπεραίνεται ότι το παιδί με αυτισμό, μπορεί να χρησιμοποιεί τη μουσική και την κίνηση σαν μη-λεκτικά μέσα επικοινωνίας. Με την άμεση αλληλεπίδρασή τους προωθούν μια συνάντηση του παιδιού με τον έξω κόσμο καθώς και την ευκαιρία για την ανάπτυξη της επικοινωνίας.

Στη ΘΡ χρησιμοποιούμε εκτός από τη μουσική, την κίνηση και τον λόγο (σε μορφή τραγουδιού ή αυτοσχεδιάζοντας με συλλαβές, λέξεις ή σύντομες φράσεις) μουσικά όργανα (βασικό το πιάνο, κιθάρα, φλογέρα, κρουστά και όργανα Orff) καθώς και υλικό (στεφάνια, μπάλες, ξύλινα ραβδιά, σακουλάκια με ρύζι) που υποστηρίζει την αισθησιοκινητική ανάπτυξη του παιδιού. […]

ΣΥΜΠΕΡΆΣΜΑΤΑ Η μουσικοθεραπευτική προσέγγιση με την μέθοδο της Θεραπευτικής Ρυθμικής σαν υποστηρικτική παρέμβαση εφαρμόζεται ανάλογα με τις ανάγκες και δυνατότητες του παιδιού με αυτισμό, είτε σε ατομικό επίπεδο, - πάντα με στόχο την ενσωμάτωσή του σε ομάδα,- είτε σε μικρή ομάδα. Με αυτό τον τρόπο συμβάλλει η ΘΡ στην κοινωνική και σχολική ένταξη του παιδιού. Λόγω της φύσης της συγκεκριμένης αναπτυξιακής διαταραχής και των σοβαρών επιπτώσεων που έχει σε πολλαπλούς τομείς της ανάπτυξης του ατόμου με αυτισμό, η υποστήριξή του με εξατομικευμένο εκπαιδευτικό και θεραπευτικό πρόγραμμα κρίνεται απαραίτητη και πρέπει να ξεκινά ύστερα από σχετική διάγνωση και πάντα σε στενή συνεργασία όλων των ειδικοτήτων που ασχολούνται με αυτό το παιδί. Σήμερα θεωρείται δεδομένο, ότι η έγκαιρη διάγνωση και

αντιμετώπιση των προβλημάτων του παιδιού με αυτισμό παίζει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξή του και θα έπρεπε να αρχίζει πριν από το δεύτερο έτος της ηλικίας του. Τα παιδιά και άτομα με αυτισμό δέχονται πλέον τις υποστηρικτικές παρεμβάσεις σε δομές, οι οποίες ακολουθούν εκπαιδευτικούς καθώς και θεραπευτικούς στόχους. Το 2008 ψηφίστηκε για πρώτη φορά από το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων ένα νομοσχέδιο (Νόμος 3699/2008, άρθρο 12, παράγρ. 3), το οποίο αναγνωρίζει και τη μουσικοθεραπεία ως μία από τις υποστηρικτικές παρεμβάσεις για τα παιδιά με αυτισμό. Θεωρούμε, ότι αυτή η απόφαση αποτελεί αναμφισβήτητα ένα θετικό βήμα προς την υποστήριξη των παιδιών αυτών, καθώς στην ενίσχυση των ατόμων με αυτισμό πρέπει να εφαρμόζονται όλες οι εκπαιδευτικές και θεραπευτικές μέθοδοι που στο παρελθόν έχουν αποδείξει ότι υποστηρίζουν το άτομο στην εξελικτική του πορεία και το βοηθούν στη διαχείριση των προβλημάτων του. Συμπερασματικά, η Θεραπευτική Ρυθμική αναδεικνύεται ως ένα πολύτιμο μέσο στην αντιμετώπιση των δυσκολιών των παιδιών και των ατόμων με αυτισμό γιατί λειτουργεί τόσο θεραπευτικά (βελτίωση στον συναισθηματικό και επικοινωνιακό τομέα) όσο και εκπαιδευτικά (βελτίωση στον γνωστικό και κινητικό τομέα μέσω της αύξησης της συγκέντρωσης της προσοχής, της μίμησης κλπ). Συμβάλλοντας στην αποτροπή της επιδείνωσης της κατάστασής τους, λειτουργεί εποικοδομητικά στους τομείς που αυτά υστερούν, διευκολύνει την λειτουργικότητά τους και συνεργεί στην κοινωνική επανένταξή τους. Παράλληλα, στόχος των όποιων εκπαιδευτικό-θεραπευτικών παρεμβάσεων στα άτομα με αυτισμό είναι η εξασφάλιση μιας ποιοτικής ζωής, η ισότιμη συμμετοχή τους στο κοινωνικό γίγνεσθαι και η δημιουργία συνθηκών για μια καλύτερη παρουσία τους στον κόσμο. Άλλωστε «μια δημοκρατική κοινωνία, για την οποία ο ανθρωπισμός είναι δεσμευτικό καθήκον και η οποία παραχωρεί σε όλους τους πολίτες ίσα δικαιώματα, δεν επιτρέπεται να αναγνωρίζει απλώς και μόνο τα «προϊόντα» του «ανάπηρου» ως πολιτιστική προσφορά, πρέπει να αποδέχεται τον ίδιο τον ανάπηρο ως ισότιμο πρόσωπο. […]Η κοινωνία μπορεί να είναι «ευχαριστημένη» μόνο όταν στα μέλη της παρέχεται η προοπτική ενός καλύτερου κόσμου από εκείνον που αντίκρισαν όταν γεννήθηκαν.»

Ομάδα 5 Α’ τετρ Γενικά για την μουσική . ΓΕΩΡΓΙΑ ΤΖΟΥΒΑΡΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Ο σοφός Πλάτων είχε πει ότι η μουσική είναι η ψυχή του σύμπαντος και δίνει φτερά στο νου. Πολλούς αιώνες αργότερα το δεύτερο έμελλε να επιβεβαιωθεί με πολλούς τρόπους, καθώς η επιστήμη έχει ερευνήσει την επίδραση της μουσικής όχι μόνο στην ανθρώπινη διάθεση, αλλά και στη διεύρυνση των νοητικών δυνατοτήτων. Πρόσφατα μια έρευνα που έγινε στο Πανεπιστήμιο ΜακΜάστερ του Καναδά παρακολούθησε επί ένα χρόνο την ανάπτυξη

του

εγκεφάλου

σε

παιδάκια

4-6

ετών,

με

τη

χρήση

μαγνητοεγκεφαλογραφημάτων. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό νευρολογίας «Brain» του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, τα παιδιά που έπαιρναν μαθήματα μουσικής σε αυτό το διάστημα έστω και μαθαίνοντας να παίζουν απλά κομματάκια εμφάνισαν σημαντικότερη εξέλιξη στα νοητικά συστήματα της προσοχής τους. Αυτό συνεπάγεται τη δυνατότητα να συγκεντρώνονται καλύτερα σε οτιδήποτε έχει σχέση με μάθηση αλλά και στις καθημερινές δραστηριότητές τους. www.musicheaven.g r Η ΜΟΥΣΙΚΉ ΟΜΟΡΦΑΊΝΕΙ ΤΗ ΖΩΉ Η μουσική μας ενώνει.Ακόμα και στην δουλειά. Μας φέρνει πιο κοντά. Μας κάνει πιο παραγωγικούς. Η μουσική βοηθάει τις πωλήσεις μας. Η μουσική μειώνει το στρες και την ένταση.Οι επιστήμονες το λένε με αποδείξεις η μουσική κάνει καλό στις νοητικές λειτουργίες – νοημοσύνη, συγκέντρωση, μνήμη. Ξέρατε ότι ακόμα και τα σταφύλια μεγαλώνουν πιο γρήγορα στους αμπελώνες όπου ακούγεται μουσική σε καθημερινή βάση.Ή ότι τα adagios λειτουργούν θεραπευτικά και συστήνονται σε όσους θέλουν να χαλαρώσουν και να νιώσουν ασφαλείς.H μουσική θεραπεύει, ξεκουράζει, ηρεμεί.Από τα μωρά μέχρι τους ενήλικες,από τους μαθητές, μέχρι τους πολυάσχολους managers, όλοι αναζητούν τη χαρά και την απόλαυση μιας αγαπημένης

μελωδίας.

Η μουσική ομορφαίνει τη ζωή μας.. ΠηγηGeamusic.gr Tzoubara

Από την αρχαία ήδη Ελλάδα, άρχισαν οι μεγάλοι φιλόσοφοι της εποχής όπως ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης να μελετούν τον τρόπο που επηρεάζει η μουσική τον ανθρώπινο ψυχισμό καθώς

επίσης και τον τρόπο που αλληλεπιδρά με την υγεία του. Όσον αφορά το θέμα της υγείας του ατόμου, η μουσική παίζει σημαντικό ρόλο στην ίαση ασθενειών τόσο σωματικών όσο και ψυχικών. mousiki_002Κι αυτό έχει να κάνει άμεσα με την ευεργετική δράση της επάνω στη λειτουργία του ατόμου. Πιο συγκεκριμένα, η μουσική έχει την δυνατότητα να μειώσει την αρτηριακή πίεση καθώς και να βελτιώσει την αναπνοή. Αυτό είναι αποτέλεσμα της επιρροής της επάνω σε νευρικούς υποδοχείς του σώματος, και έχει σαν αποτέλεσμα την μείωση του στρες και του άγχους, την επίτευξη της καλύτερης και απαρακώλυτης κυκλοφορίας του αίματος, ενώ συμβάλει στην αύξηση της αυτοπεποίθησης των ασθενών έχοντας σαν αποτέλεσμα την ταχύτερη ανάρρωση τους.Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα έχει επισημανθεί ότι η μουσική είναι ένας σημαντικός παράγοντας και στην εκπαίδευση. Όλα τα παιδιά τα οποία ασχολούνται με την εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου έχουν αυξημένη ικανότητα απομνημόνευσης πληροφοριών και γνώσεων γενικότερα, όσον αφορά την προφορική τους μνήμη. Αυτό συμβαίνει διότι η εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου, βοηθά την ανάπτυξη του αριστερού εγκεφαλικού κροταφικού λοβού. Ο αριστερός κροταφικός λοβός επεξεργάζεται τις ηχητικές πληροφορίες που εισάγονται στον εγκέφαλο. Παράλληλα όμως αναπτύσσεται μέσα στον λοβό αυτόν, ένα άλλο μέρος (planumtemporale), το οποίο είναι υπεύθυνο για την προφορική μνήμη. Με τον τρόπο αυτό η βελτίωση της προφορικής μνήμης των παιδιών είναι ένα δευτερογενές παράγωγο της μουσικής τους

εκπαίδευσης.

Έρευνες που έγιναν σε μουσικούς με μαγνητική τομογραφία έδειξαν ότι στον κροταφικό λοβό, το μέρος που είναι υπεύθυνο για την προφορική μνήμη είναι μεγαλύτερο από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Οι ερευνητές τονίζουν ότι δεν έχει σημασία ποιο όργανο μαθαίνουν τα παιδιά όσον αφορά τη βελτίωση της μνήμης. Είναι η διαδικασία της μουσικής εκπαίδευσης που είναι ευεργετική για τη μνήμη. Το φαινόμενο αυτό δηλαδή της ανάπτυξης και άλλων τμημάτων του εγκεφάλου όταν υπάρχει μια μορφή εκπαίδευσης, μπορεί να βοηθήσει και ανθρώπους που έχουν υποστεί βλάβες του εγκέφαλου μετά από κάποιο νόσημα ή τραυματισμό.Εκτός βέβαια από την ψυχοσωματική υγεία και την εκπαίδευση, η τέχνη της μουσικής μπορεί να ωφελήσει το άτομο γενικότερα στην προσωπική του ζωή. Για να γίνει κατανοητός ο τρόπος πουτην επηρεάζει, αρκεί να αναλογιστεί κανείς πώς θα ήταν η ζωή χωρίς τη μουσική ή τους ήχους γενικότερα. Ένα ξερό και βουβό τοπίο, ένας κόσμος δίχως επικοινωνία. Διότι η μουσική είναι και τρόπος επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων. Είναι δυνατόν δυο άνθρωποι τελείως ξένοι μεταξύ τους που τους συνδέει το κοινό πάθος για την μουσική, να επικοινωνήσουν, ασχέτως το πνευματικό επίπεδο, την κοινωνική θέση, τις προσωπικές προτιμήσεις, και την γλώσσα ακόμα που μιλά ο καθένας. Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε δηλαδή την μουσική ως ένα μέσο ψυχικής επικοινωνίας, μία παγκόσμια γλώσσα που ακόμα και εμπειρικά μπορεί να μάθει

κάποιος! Επιπροσθέτως, η τέχνη αυτή είναι συνυφασμένη με πολλές εκφάνσεις της καθημερινής μας ζωής όπως είναι ο έρωτας, ο φόβος για το άγνωστο, ο θάνατος, η χαρά, η θλίψη, η δουλειά κ.ά. Συνεπώς, ο άνθρωπος έχει έμφυτα μια τάση να εξυμνεί της καταστάσεις της καθημερινότητας αλλά και να αποδέχεται την συντριβή και την θλίψη του, με ήχους. Είναι ακόμη μια έμφυτη ανάγκη που αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ο σύγχρονος άνθρωπος δείχνει μια νοσταλγία και μια στροφή προς την φύση. Διότι η φύση με τους ήχους της κατευνάζει τα πνεύματα και ευεργετεί το άτομο, αποτελώντας πηγή ευεξίας χαράς και υγείας, χαρακτηριστικά που προσφέρει και η μουσική όπως προαναφέρθηκε. Γι αυτό άλλωστε κατά καιρούς πολλοί μεγάλοι μουσικοί

εμπνεύστηκαν

από

την

φύση

όπως

βλ.

4

Εποχές

του

Α.

Βιβάλντι.

mousiki_003Θα ήταν μεγάλη παράληψη να μην γίνει όμως και μια αναφορά στον ρυθμό, που είναι συνυφασμένος με την μουσική, και ως γνωστόν υπάρχει παντού στην ζωή μας. Χωρίς ρυθμό δεν υπάρχει χρόνος, χωρίς χρόνο δεν υπάρχει οργάνωση πράγμα που συνεπάγεται ότι χωρίς

οργάνωση

δεν

υπάρχει

και

τάξη.

Το ανθρώπινο σώμα μας δίνει πολλά τέτοια παραδείγματα. Οι ορμόνες μας ακολουθούν σταθερό πρότυπο ρυθμού στην παραγωγή τους ανά 24ωρο (κιρκάδιος ρυθμός). Ο ρυθμός της καρδιάς από τη στιγμή της γέννησης έχει φυσιολογικές αυξομειώσεις μεν, αλλά ποτέ δεν βγαίνει από το συγκεκριμένο tempo στο οποίο λειτουργεί (άλλωστε οι καρδιακές αρρυθμίες δεν υποδηλώνουν φυσιολογική λειτουργία...)Άρα παρατηρούμε ότι χωρίς ρυθμό, καταρρέει το οικοδόμημα της οργανωμένης κοινωνίας του ανθρώπου, αλλά και το οργανωμένο οικοδόμημα του οργανισμού του. Επομένως αποτελεί και αυτός ένα από τα συστατικά της ζωής που δεν μπορεί

να

λείπει.

Κάνοντας μια γενική θεώρηση, παρατηρούμε ότι η μουσική είναι δεμένη τόσο με την ανθρώπινη ύπαρξη όσο και με την καθημερινότητα. Συνοδεύει το άτομο παντού, σε όλες τις πτυχές της ζωής του, και συνιστά έναν δεσμό με το σήμερα το χθες και το αύριο του ανθρώπου, δεδομένου ότι

η

επιρροή

της

σ’

αυτόν

ήτανε

πάντοτε

η

ίδια.

Και μερικά χρόνια μετά τη συγγραφή του παραπάνω κειμένου, να προσθέσω κάτι πολύ βαθυστόχαστο...Κόψτε

μου

το

πουλί,

όχι

όμως

τη

μουσική!

Δεν υπάρχει ομορφότερος τρόπος επικοινωνίας με τον εαυτό μας πρώτον, με τους συνανθρώπους μας δεύτερον και με τη φύση τρίτον. Διότι έχουμε χάσει την επαφή μας με τη φύση αγαπητοί μου! Και εάν θέλουμε να ανακτήσουμε αυτή την χαμένη έλξη και θαλπωρή ιδού το όχημα, οι νότες!

Tzoubara

Γιούλη Τριανταφύλλου

Eιναι και κάποιες φορές που δεν μπορείς να φανταστείς τις μέρες σου, αλλά και τις νύχτες σου χωρίς μουσικές και τραγούδια!Αν δεν ανοίξεις το ράδιο με το που ξυπνήσεις νομίζεις πως κάτι δεν θα πάει καλά. Γιατί εδώ που τα λέμε, η μέρα δεν βαίνει ομαλά αν δεν τραγουδήσεις μέσα στο αυτοκίνητο την ώρα που οδηγείς ο, τι ακούς, με ανοιχτά πάντα παράθυρα ή αν δεν πετάξεις δυο-τρείς κορώνες την ώρα που κάνεις αμέριμνος μπάνιο.Καλώς η κακώς η μουσική βρίσκεται οπουδήποτε γύρω μας και μας συντροφεύει παντού στη ζωή μας στις χαρούμενες, αλλά και λυπημένες στιγμές.Ένα καλό μουσικό κομμάτι μπορεί να μας κάνει να χαλαρώσουμε , να αφεθούμε στις όμορφες μελωδίες του και να μας προσφέρει την πολυπόθητη ηρεμία που τόσο αποζητάμε κυρίως στο τέλος μιας εξουθενωτικής ημέρας.Επιπλέον, σύμφωνα με μια έρευνα που ήρθε πρόσφατα στο φως της δημοσιότητας, αποδεικνύεται πως η μουσική έχει ευεργετικές ιδιότητες ως προς την καταπολέμηση του πόνου. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως η συνήθεια των ανθρώπων να ακούν μουσική, μπορεί να μειώσει αισθητά τον πόνο. Βέβαια, δεν εξετάστηκαν από τους ερευνητές τα διαφορετικά είδη μουσικής και αν η χαλαρωτική μουσική είχε καλύτερα αποτελέσματα. Όπως επισημάνθηκε από τους ερευνητές το είδος της μουσικής που ακούμε δεν είναι τόσο σημαντικό, αφού εξαρτάται από τον ασθενή και τα γούστα που έχει πάνω στη μουσική.

Η παραπάνω μορφή «θεραπείας» αποδείχτηκε αρκετά ευεργετική σε άτομα που υποφέρουν από υπερβολικό άγχος. Γενικότερα όμως η μουσική έχει θεραπευτικές ιδιότητες και σε ένα ευρύτερο φάσμα ψυχικών διαταραχών. Εξάλλου, υπάρχει και η μέθοδος της μουσικοθεραπείας που βοηθάει τέτοιου είδους καταστάσεις.Κατά την ταπεινή μου άποψη, δεν νομίζω να υπάρχει άτομο που να μην έχει προτίμηση σε ένα τουλάχιστον είδος μουσικής και να μην του αρέσει να ακούει έστω και λίγο μουσική για να ψυχαγωγηθούν ή έστω να διασκεδάσουν.Ας μην ξεχνάμε ότι η μουσική μας προσφέρει απλόχερα σκηνικά απείρου κάλους και προφανώς δεν μιλάω

ειρωνικά, καθώς έχει την μαγική ιδιότητα να μας φτιάχνει τη διάθεση, αλλά και να μας τη ρίχνει, έχει κι αυτό τη μαγεία του! Από τη Βασιλική Τζουράκη Η μουσική είναι ένα ξεχωριστό κομμάτι στην ζωή μας. Κάθε μέρα που ξυπνάμε οι περισσότεροι άνθρωποι ανοίγουμε το ραδιόφωνο για ξεκινήσει ευχάριστα η μέρα μας. Ακόμα και στην δουλειά μας χρειαζόμαστε μερικές φορές την μουσική για να μπορέσουμε να δουλέψουμε πιο ευχάριστα. Όμως η μουσική μπορεί να μας επηρεάσει στα συναισθήματα μας και την διάθεση μας. Υπάρχουν βέβαια και τα αρνητικά της μουσικής βιομηχανίας περνώντας έντεχνα τα λάθος μηνύματα στη ζωή μας επηρεάζοντας κατά κύριο λόγο την νεολαία στον τρόπο ζωής με αρνητικά αποτελέσματα. Γι αυτό πρέπει να προσέχουμε τη μουσική και τα τραγούδια και να ακούμε βλέποντας πίσω από της λέξεις.

Oμάδα 4 Β΄τετρ. Μουσική και Σύμβολα Τσουκαλα Αυγουστινα

Τελιου Αθηνα

Εισαγωγή

Τι είναι τα σύμβολα? Τα Σύμβολα Αντιπροσωπεύουν τον τρόπο λειτουργίας της Δημιουργίας. Τα σύμβολα είναι άπλες μορφές που σμιλεύτηκαν από τις απαρχές της ανθρωπότητας. Απλές και ανθρώπινες κατασκευές συγχρόνως, διότι απλώς είναι αποτελέσματα της σκέψης των ανθρώπων. Η δύναμη τους είχε συγκρατήσει από πάντα την προσοχή μας και έχουν αναπτυχθεί πολλές σημαντικές προσεγγίσεις που τις βρίσκουμε στα έργα των ανθρώπων, τις παραδόσεις τους, τα γραπτά που αφήσανε, κτλ.

Έχει να κάνει με τον Χρόνο. Σε αντίθεση με όλα τα άλλα δημιουργήματα που υφίστανται χάρη στις φυσικές τους επιταγές και τα λειτουργικά τους ένστικτα (ανόργανος κόσμος, φυτά, ζώα). Επομένως, για να επιβιώσουμε και να εξελιχθούμε με τον ασφαλέστερο τρόπο και την επόμενη στιγμή, μας ενδιαφέρει διακαώς να μπορούμε να μαντεύουμε το μέλλον, καταπραΰνοντας έτσι την αγωνία μας για το αύριο. Χρειαζόμαστε λοιπόν πληροφορίες για τις αλλαγές που μας αφορούν, δηλαδή το πιθανόν μέλλον, εξ ου και η σημασία της μαντικής για κάθε πολιτισμό. Η θεωρία της πληροφορίας από την πλευρά της υπογραμμίζει τα παραπάνω διότι αποδεικνύει ότι μόνο κάτι που αλλάζει πρέπει να χαρακτηρίζεται σαν πραγματική, λειτουργική πληροφορία. Εάν κάτι παραμένει σταθερό, μπορώ να το μαντέψω για την επόμενη στιγμή μόνος μου, χωρίς να χρειάζομαι τίποτε άλλο. Αυτό όμως είναι σπάνιο επειδή όλα αλλάζουν και έτσι χρειάζομαι την γνώση αυτής της αλλαγής, άρα ένα σήμα κάτι απλό επομένως από κάπου. Την στιγμή λοιπόν που αυτές οι ανταλλαγές πληροφοριών είναι θεμελιώδεις για την εξέλιξη στο σύμπαν και την ζωή, η αποδοτικότητά τους θα πρέπει να είναι τέλεια. Οι συνεχείς πράξεις μας είναι μια αλληλουχία αναλύσεων ενώ η εμπειρία μας αποτελεί μια σύνθεση αυτών που έχουμε βιώσει, εμείς η οι άλλοι, διότι εστιάζεται στο τι είναι αρεστό και τι επικίνδυνο. Η σύνθεση δεν ενδιαφέρεται για τις αναλυτικές λεπτομέρειες του « γιατί » που έχουν γίνει πριν.

Είναι ένα

άπλο πακέτο πληροφοριών που εμπεριέχει την πεμπτουσία των αναλύσεων

εμπειριών μας που συνβάλουν. Τα σύμβολα λοιπόν έχουν ακριβώς αυτό το βασικό χαρακτηριστικό. Ένα άλλο χαρακτηριστικό τους είναι ότι έχουν νόημα για τον παραλήπτη, δηλαδή τον βοηθούν να βγάλει συμπεράσματα. Αλλά και το νόημα αυτό είναι μια απλή μορφή. Επομένως, στον υλικό κόσμο που εξελισσόμαστε, τα βασικά λειτουργικά «εργαλεία» μας πληροφορίες και νόημα είναι απλά.

Που υπάρχουν τα σύμβολα? Βρίσκονται

παντού και είναι δημιουργήματα μας. Στην καθημερινότητά

μας, είμαστε

συνηθισμένοι να αποκαλούμε σύμβολο κάτι το ξεχωριστό, το ιδιαίτερο, και το νόημα που του δίνουμε εξαρτάται από τις προσωπικές μας γνώσεις, αξίες και εμπειρίες, καθώς και από αυτές του κοινωνικού μας συνόλου. Γι α παράδειγμα, ο κύκλος σαν σύμβολο της τελειότητας, ο ταύρος σαν σύμβολο της δύναμης, ο χρυσούς αριθμός 1.618 σαν σύμβολο της αρμονίας, κα ι αναρίθμητα άλλα, διαφορετικά για κάθε πολιτισμό που έχει τα δικά του βιώματα. Με μια μόνο λέξη η μια εικόνα μεταφέρουμε την ουσία του νοήματος που θέλουμε να εκφράσουμε, την σύνθεσή του.

Η κρυφή σημασία των ημερών

Απο την αρχή του χρόνου ο άνθρωπος προσπάθησε να δώσει νόημα σε χαοτικά πράγματα της πορείας του ,απο την δίψα για την τελειότητα μέχρι και την κοσμογενία και τον θάνατο και

μέσα από τους αιώνες το κάθε σύμβολο απέκτησε αν οχι μία αλλά πολλές σημασίες . Υπάρχουν παντού και μας ακολουθούνε χωρίς βέβαια να παίρνουμε σημασία το πως η ίδια αρχέγονη πράξη κρύβεται μέσα σ αυτά . Η επιρεια των συμβολων και της θρησκειας στην μουσικη Πολλοί συνθέτες έχουν γράψει τραγούδια και μελωδίες για Τεκτονισμού, τα διάφορα όργανά του και μασονικά θέματα. Επίσης, πολλά γνωστά ύμνους και άλλα κομμάτια έχουν επίσημα ή ανεπίσημα εγκρίθηκε από χτίστες για χρήση στα οικήματα και αίθουσες δεξιώσεων της αδελφότητας.

Η επίδραση της μουσικής στον άνθρωπο

Από την αρχαία ήδη Ελλάδα, άρχισαν οι μεγάλοι φιλόσοφοι της εποχής όπως ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης να μελετούν τον τρόπο που επηρεάζει η μουσική τον ανθρώπινο ψυχισμό καθώς επίσης και τον τρόπο που αλληλεπιδρά με την υγεία του. Όσον αφορά το θέμα της υγείας του ατόμου, η μουσική παίζει σημαντικό ρόλο στην ίαση ασθενειών τόσο σωματικών όσο και ψυχικών.

Στην πυραμίδα της ιεράρχησης των ανθρωπίνων αναγκών, η μουσική για τους περισσότερους θα μπορούσε να στριμώχνεται στην κορυφή, στις δραστηριότητες αυτές που δεν αποτελούν βασικές ανάγκες επιβίωσης, αλλά διόδους αυτογνωσίας και αυτοεκπλήρωσης, εν ολίγοις μια πολυτέλεια για λίγους. Η αλήθεια είναι πως η μουσική, μη όντας η ίδια για πολλούς συνειδητή αναγκαιότητα, αποτελεί μέσο τέρψης, έκφρασης, διαπαιδαγώγησης κοινωνικοποίησης και θεραπείας. Μουσική ονομάζουμε μια διαδοχή τόνων που εξελίσσεται στο χρόνο. Πώς μπορεί, όμως, μια τέτοια αλληλουχία ήχων ταυτόχρονα να εκφράζει συναίσθημα, αλλά και να προκαλεί συναισθήματα και μια σειρά από οργανικές μεταβολές στον άνθρωπο;

Σε όλους τους μουσικούς εκπαιδευτικούς υπάρχει διάχυτη η πεποίθηση, η οποία στηρίζεται σε προσωπικές παρατηρήσεις και βιώματα, ότι η ενασχόληση του παιδιού με τη μουσική έχει ευεργετικό αντίκτυπο και στις υπόλοιπες εκφάνσεις της ζωής του. Κατά γενική ομολογία, η μουσική εκπαίδευση ενισχύει μια σειρά από κοινωνικές ή άλλες δεξιότητες, όπως την αυτοπειθαρχία, την αυτοεκτίμηση, τη διάδραση, την επικοινωνία και τη συνεργασία, το συντονισμό, τις νοητικές, τις αναλυτικές και τις ακουστικές δεξιότητες του ατόμου, τη δημιουργικότητα και την προσωπική έκφραση. Η παραπάνω παραδοχή, αν και δεδομένη για τους ήδη ασχολούμενους με τη μουσική, συνεχώς αναδεικνύεται και πολύ συχνά εμπλουτίζεται με νέες αποκαλύψεις μέσω συγκριτικών πειραμάτων και κλινικών ερευνών από διαφόρους πανεπιστημιακούς, επιστημονικούς και ερευνητικούς φορείς.

Τι Αντιπροσωπεύουν τα Σύμβολα; => Τα Σύμβολα Αντιπροσωπεύουν τον Τρόπο λειτουργίας της Δημιουργίας: Τα σύμβολα είναι άυλες μορφές που σμιλεύτηκαν από τις απαρχές της ανθρωπότητας. Αυλές και ανθρώπινες κατασκευές συγχρόνως, διότι απλώς είναι αποτελέσματα της σκέψης των ανθρώπων. Η δύναμη τους είχε συγκρατήσει από πάντα την προσοχή μας και έχουν αναπτυχθεί πολλές σημαντικές προσεγγίσεις που τις βρίσκουμε στα έργα των ανθρώπων, τις παραδόσεις τους, τα γραπτά που αφήσανε, κτλ.

Οι παραστάσεις στους ναούς των Αιγυπτίων, οι αριθμοί και η τετρακτύς των Πυθαγόρειων, οι αναλογίες των ελληνικών ναών, το δένδρο της ζωής της εβραϊκής Καμπάλα, η λεγόμενη ιερή γεωμετρία, οι ιεροτελεστίες των διαφόρων λαών, κτλ., κτλ. Αναρίθμητα συγγράμματα τα έχουν μελετήσει, όπως το τελευταίο βιβλίο που μας άφησε ο Karl Jung «Ο άνθρωπος και τα σύμβολα του» που αποτελεί σταθμό. Δεν είναι σκοπός μας να ξανά-μελετήσουμε εδώ αυτό το επίπεδο των συμβόλων, αλλά πλατύναμε παραπάνω την έννοιά τους παρατηρώντας τις αρχές – νόμους του σύμπαντος που τα διέπουν έτσι ώστε να αποκομίσουμε κάτι το ωφέλιμο στην καθημερινότητά μας. Η Δημιουργία, εξ ορισμού, δεν θα είχε νόημα χωρίς εξέλιξη στο καθετί. Δηλαδή το γνωστό μας «τα πάντα ρεί » είναι ένα βασικό στοιχείο που την χαρακτηρίζει. Το κάθε τι μπορεί να είναι διαφορετικό την επόμενη στιγμή. Εμείς στην Γη, και τα άλλα νοήμονα δημιουργήματα απανταχού στο Σύμπαν, είμαστε οι προνομιούχοι παρατηρητές που μπορούν και προσπαθούν να βγάλουν νόημα από το κάθε τι. Είμαστε προνομιούχοι διότι είμαστε οι μόνοι που έχουν την συνειδητότητα, το ότι γνωρίζουν ότι γνωρίζουν, δηλαδή την πνευματικότητα, η ακόμη την αίσθηση του γίγνεσθαι, των υπαρξιακών ερωτήσεων « από πού ερχόμαστε και που πάμε».

Έχει λοιπόν να κάνει με τον Χρόνο. Σε αντίθεση με όλα τα άλλα δημιουργήματα που υφίστανται χάρη στις φυσικές τους επιταγές και τα λειτουργικά τους ένστικτα (ανόργανος κόσμος, φυτά, ζώα). Επομένως, για να επιβιώσουμε και να εξελιχθούμε με τον ασφαλέστερο τρόπο και την επόμενη στιγμή, μας ενδιαφέρει διακαώς να μπορούμε να μαντεύουμε το μέλλον, καταπραΰνοντας έτσι την αγωνία μας για το αύριο. Χρειαζόμαστε λοιπόν πληροφορίες για τις αλλαγές που μας αφορούν, δηλαδή το πιθανόν μέλλον, εξ ου και η σημασία της μαντικής για κάθε πολιτισμό.

Είναι ένα άπλο πακέτο πληροφοριών που εμπεριέχει την πεμπτουσία των αναλύσεων – εμπειριών μας που συνβάλουν. Τα σύμβολα λοιπόν έχουν ακριβώς αυτό το βασικό χαρακτηριστικό. Ένα άλλο χαρακτηριστικό τους είναι ότι έχουν νόημα για τον παραλήπτη, δηλαδή τον βοηθούν να βγάλει συμπεράσματα. Αλλά και το νόημα αυτό είναι μια άυλη μορφή. Επομένως, στον υλικό κόσμο που εξελισσόμαστε, τα βασικά λειτουργικά «εργαλεία» μας – πληροφορίες και νόημα είναι απλα.

Τα

σύμβολα

βρίσκονται

παντου

και

ειναι

δημιουργιματα

μας

Στην καθημερινότητά μας, είμαστε συνηθισμένοι να αποκαλούμε σύμβολο κάτι το ξεχωριστό, το ιδιαίτερο, και το νόημα που του δίνουμε εξαρτάται από τις προσωπικές μας γνώσεις, αξίες και εμπειρίες, καθώς και από αυτές του κοινωνικού μας συνόλου. Γι α παράδειγμα, ο κύκλος σαν

σύμβολο της τελειότητας, ο ταύρος σαν σύμβολο της δύναμης, ο χρυσούς αριθμός = = 1.618 σαν σύμβολο της αρμονίας, κα ι αναρίθμητα άλλα, διαφορετικά για κάθε πολιτισμό που έχει τα δικά του βιώματα. Με μια μόνο λέξη η μια εικόνα μεταφέρουμε την ουσία του νοήματος που θέλουμε να εκφράσουμε, την σύνθεσή του.

Ομάδα 6 Α’ τετρ.Η μουσική στην υπηρεσία του αθλητισμού! Διονύσης Τσέτσος-Δημήτρης Φιλόπουλος

Τεχνολογία όπως αυτή των mp3 player φέρνει την επανάσταση στην αθλητική ψυχολογία σύμφωνα με έναν ειδικό που υποστηρίζει ότι αυτές οι συσκευές επιτρέπουν στους αθλητές να εκμεταλλευτούν τα ψυχολογικά οφέλη της μουσικής όπως ποτέ άλλοτε.

Ο καθηγητής Peter Terry από το πανεπιστήμιο του Southern Queensland υποστηρίζει ότι παπούτσια δρόμου που αυξάνουν το ρυθμό της μουσικής ανάλογα με το διασκελισμό του δρομέα ή ακόμα και ενσωματωμένα μικροσκοπικά micro-mp3 players μπορεί μια μέρα να δώσουν στους αθλητές το προβάδισμα που θα τους ανεβάσει στο ψηλότερο βάθρο. "Κάτι τέτοιο σίγουρα θα προσθέσει ένα νέο επίπεδο στις αθλητικές δυνατότητες," σχολιάζει ο Terry, ο οποίος έχει συμμετάσχει σε 7 Ολυμπιάδες ως αθλητικός ψυχολόγος και έχει εκδώσει πολλά συγγράμματά του σχετικά με τη δύναμη της μουσικής στην τόνωση της αθλητικής απόδοσης.

Ωστόσο, υπογραμμίζει ότι η είσοδος της τεχνολογίας στον αθλητισμό γι αυτό το σκοπό, θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα νέο «γρίφο» για τις αρμόδιες αρχές καθώς θα πρέπει να αναπροσδιορίσουν τους κανονισμούς και να αποφασίσουν το αν η χρήση της μουσικής για την βελτίωση της απόδοσης των αθλητών θεωρείται κάτι σαν «ντοπάρισμα». Ο Terry αναφέρει ότι τα πλεονεκτήματα της μουσικής στην άσκηση είναι γνωστά από τότε που οι σκλάβοι στις γαλέρες έπρεπε να κάνουν κουπί με το ρυθμό των τυμπάνων. Μόλις όμως την τελευταία δεκαετία αποδείχθηκε αυτό επιστημονικά.

Όπως υποστηρίζει ο Terry, η μουσική μπορεί να ενισχύσει την απόδοση με αρκετούς τρόπους. "Αν συγχρονίσει κάποιος τη δραστηριότητά του με το ρυθμό της μουσικής, τότε παρατηρούμε έντονα της επίδραση της μουσικής. Με άλλα λόγια, αν κάποιος ακούει μουσική με γρήγορο ρυθμό, τότε θα έχει και πιο έντονη δραστηριότητα." Η μουσική επίσης τονώνει και τη διάθεση και σαφώς μπορεί να φέρει τους αθλητές στη διάθεσή του νικητή. Κλασικά παραδείγματα τέτοιου είδους μουσικής είναι το γνωστό τραγούδι «Eye of the Tige» και το soundtrack της ταινίας Rocky. Το τραγούδι της Whitney Houston «One Moment in Time» ήταν ανάμεσα στα αγαπημένα κομμάτια κάποιων Αυστραλών αθλητών στην Ολυμπιάδα του Sydney οι οποίοι το θεωρούσαν σαν ώθηση να καταφέρουν τους προσωπικούς τους στόχους και να «αδράξουν τη στιγμή.»

Οι μουσικές επιλογές μπορεί να είναι μερικές φορές κάπως αντιφατικές, αναφέρει ο Terry. Ως παράδειγμα φέρνει έναν παλαιστή βαρέων βαρών ο οποίος συνήθιζε να ακούει γιαπωνέζικη κλασική μουσική πριν να ξεκινήσει έναν αγώνα. Ο Terry αποκαλύπτει ότι μια εταιρία υπολογιστών έχει ήδη κλείσει συμφωνία με μια κατασκευάστρια αθλητικών ενδυμάτων για την παραγωγή ενός περικάρπιου που θα έχει θέση για mp3 player. Στη διαδικασία της παραγωγής είναι επίσης και αθλητικά παπούτσια με αισθητήρες που ακολουθούν το ρυθμό του αθλητή και συγχρονίζουν το ρυθμό της μουσικής ανάλογα ώστε ο αθλητής να μην χάνει το βήμα του. Ο Terry επίσης βλέπει ότι το «κατέβασμα» μουσικής έχει διευκολύνει τους αθλητές να βρουν την κατάλληλη μουσική που ταιριάζει στις προσωπικές τους ανάγκες, στην προπόνησή τους και στο αγώνισμά τους. Το 1998 ο Haile Gebreselasie έκανε παγκόσμιο ρεκόρ στα 2000 μέτρα, συγχρονίζοντας το βήμα του με το τραγούδι «Scatman».

"Στην παρούσα φάση, η επικρατούσα άποψη είναι ότι η χρήση της μουσικής γι αυτό το σκοπό είναι σχεδόν σαν," αναφέρει ο Terry. Το θέμα της «απάτης» μπορεί να γίνει ακόμα πιο έντονο με το ενδεχόμενο μικροσκοπικών mp3 players που θα μπορούν να φορεθούν κάτω από το δέρμα. "Ήδη έχουμε εμφυτεύματα που τοποθετούνται για αντισύλληψη, γιατί να μην έχουμε κάτι ανάλογο για την απόδοση των αθλητών;" αναρωτιέται ο Terry. "Πιστεύω ότι μας παρουσιάζεται ένας νέος κόσμος καθώς αναπτύσσεται η μικροτεχνολογία."

Πηγή: PATHFINDER — ABC news

Ομάδα 6 Β’ τετρ. Δημοτικά Τραγούδια Διονύσης Τσέτσος Δημήτρης Φιλόπουλος Το ελληνικό δημοτικό τραγούδι ως λογοτεχνικό είδος αντλεί το υλικό του από την προφορική λογοτεχνική παράδοση, αυτήν που αναπτύσσεται από την ανάγκη που έχει κάθε άτομο και γενικότερα κάθε λαός να εκφράσει τα συναισθηματικά του και ψυχικά φορτία, τα ιδανικά του, τους πόνους και τις χαρές του, ακόμα τις εντυπώσεις και τις σκέψεις του μέσα στην ευκολομνημόνευτη ποίηση.

Βασικά χαρακτηριστικά Τα βασικά χαρακτηριστικά του δημοτικού τραγουδιού, με τα οποία και χαρακτηρίζεται ως τέτοιο συνοψίζονται στα ακόλουθα εννιά: 1. Η ανωνυμία του δημιουργού. Ο δημιουργός και συνθέτης του δημοτικού τραγουδιού παραμένει άγνωστος.

2. Η απροσδιοριστία του ακριβούς τόπου προέλευσης. Μπορεί να είναι γνωστός ο τόπος αναφοράς, όχι όμως ο ακριβής τόπος σύνθεσης. Η απροσδιοριστία του ακριβούς χρόνου σύνθεσης. Μπορεί να είναι γνωστός ο χρόνος αναφοράς όχι όμως ο ακριβής χρόνος σύνθεσης.

Η λαϊκή έκφραση ακολουθώντας τοπικά ιδιώματα. Το δημοτικό τραγούδι αποδίδεται πάντα με το χρονικά τοπικό γλωσσικό ιδίωμα.

3. Ο λαϊκός ψυχισμός, όπως αυτός εκδηλώνεται στη ζωή.

4. Οι παρατηρούμενες παραλλαγές. Όσες περισσότερες παραλλαγές παρατηρούνται τόσο περισσότερο φέρεται καταξιωμένο.

5. Η απόδοση σε τραγούδι και όχι ποίημα. Το δημοτικό τραγούδι δεν απαγγέλλεται.

6. Το ζωντανό ύφος και η ρεαλιστική περιγραφή, και τέλος 7. Το χαρακτηριστικό μέτρο. Ο ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος (πολιτικός στίχος) κυριαρχεί απόλυτα. Ακολουθούν, με μεγάλη διαφορά, ο ιαμβικός δωδεκασύλλαβος και ο τροχαϊκός στίχος. Η ομοιοκαταληξία σπανίζει, κάποιες φορές είναι συμπτωματική και είναι απαραίτητη μόνο στα λιανοτράγουδα.

Είδη δημοτικού τραγουδιού Το ελληνικό δημοτικό τραγούδι ανάλογα με το θέμα του διακρίνεται στα ακόλουθα βασικά είδη: 1. Ακριτικό (π.χ. Ο Θάνατος του Διγενή) 2. Κλέφτικο (π.χ. Μανα μου τα κλεφτοπουλας) 3. Ιστορικό 4. Θρησκευτικό 5. Παράλογη(π.χ. το Γεφύρι της Άρτας) 6. Νανούρισμα 7. Ταχτάρισμα 8. Λάχνισμα 9. Ερωτικό Γαμήλιο Ξενιτιάς Γιορταστικό Μοιρολόγι Γνωμικό Σατιρικό Βαΐτικο κ.ά. Πηγή http://el.wikipedia.org/wiki Τα τραγούδια ενός λαού είναι το αντιπροσωπευτικότερο στοιχείο της ψυχής και της ζωής του. Μέσα σ' αυτά αποτυπώνονται οι αγώνες του, οι αγωνίες του για τη ζωή και το θάνατο , τα οράματά του, η βιοθεωρία του και εν γένει η ιστορική του παρουσία. Είναι το ξέσπασμα της ψυχής του λαού σαν συγχρονίζεται από τη χαρά, τη λύπη ή άλλα συναισθήματα, με τα οποία αισθάνεται την ανάγκη να εκφραστεί σε στιγμές ψυχικής έξαρσης. Πάνω απ' όλα με το τραγούδι καλλιεργείται ο κοινός γλωσσικός κώδικας και μέσω αυτού η ιστορική μνήμη και ενισχύονται οι

εσωτερικές αντιστάσεις σε κάθε προσπάθεια αλλοίωσης και αφομοίωσης. Από το μεγάλο πλήθος των λαϊκών τραγουδιών , τα περισσότερα είναι αφηγηματικά. Ο ελληνικός λαός έζησε στο διάβα της ιστορίας του έντονη ζωή και τα βιώματά του ήταν πλούσια και ποικίλα. Μόχθησε, πάλεψε, αγωνίστηκε, αγάπησε και μίσησε, χάρηκε κι έκλαψε, πόνεσε ο ίδιος, όσο κανένας άλλος λαός πάνω στη γη. Κι όλα αυτά τα έκανε τραγούδι. Εξιστορούν πραγματικά γεγονότα με ένα τόνο υπερβολής κάποιες φορές. Η αρχή αυτών των τραγουδιών, ανάγεται στα χρόνια του Μεσαίωνα με ρίζες που χάνονται στην αρχαία ελληνική μουσική. Δηλαδή το δημοτικό τραγούδι είναι δημιούργημα του ανώνυμου και απρόσωπου ποιητή που λέγεται ελληνικός λαός. Είναι ο καθρέφτης της ελληνικής ψυχής και της ελληνικής ζωής. Με μοναδικό τρόπο τα δημοτικά τραγούδια τα συνοδεύει το κλαρίνο που με τον γλυκό του ήχο κάνει το μυαλό του ανθρώπου να ταξιδεύει και το κορμί να χορεύει με λεβεντιά, με καμάρι. Τα τελευταία πενήντα χρόνια σπουδαίοι οργανοπαίκτες με ευαισθησία χειρίζονται τα παραπάνω όργανα, προκαλώντας ρίγη συγκίνησης στους ακροατές. Με τα δημοτικά τραγούδια πάντα ο λαός μας - ακόμα και σήμερα - διασκεδάζει στα γλέντια, στις γιορτές, στους γάμους, στα πανηγύρια. Οι παλιές γενιές προσπαθούν να μάθουν στους νεώτερους τους χορούς και τα τραγούδια του τόπου τους ώστε να συνεχίζεται η παράδοση. Μερικά από τα πιο γνωστά είναι: Σαράντα παλικάρια, Ένας αητός, Ψηλή ραχούλα, Ιτιά, Συννέφιασε ο Παρνασσός, Τρία παιδιά βολιώτικα, Κατακαημένη Αράχοβα, Τώρα τα πουλιά, Χαραυγή, Να ταν τα νιάτα δυο φορές, Σ' αγαπώ γιατί είσαι ωραία, Το γελεκάκι, Πουλάκι ξένο, Κάτω στου βάλτου τα χωριά κτλ. Τα μουσικά όργανα που συνήθως συνεργάζονται για να αποδώσουν τη μουσική των τραγουδιών αυτών είναι το κλαρίνο, το βιολί, το ντέφι ,το λαούτο , το σαντούρι κτλ. Το κλέφτικο τραγούδι είναι το καταστάλαγμα της νεοελληνικής λαϊκής λογοτεχνίας και δημιουργίας μέσα στα χρόνια της μαύρης και μακρόχρονης σκλαβιάς στους Τούρκους, που μέσα του κλείνει τη λεβεντιά, την αντρειοσύνη, την τιμιότητα και τον άσβεστο πόθο για λευτεριά. Πολλές φορές αλήθεια ο Έλληνας κλέφτης τελείωνε τη μάχη και άρχιζε το τραγούδι και κρεμούσε τη λύρα και έπιανε το καριοφίλι. Ο πολεμιστής ήταν μαζί και τροβαδούρος, γι αυτό τόση φωτιά και λεβεντιά στα τραγούδια του. Μερικά από τα πιο γνωστά είναι: Του Κίτσου η μάνα, Αγγέλω κρένει η μάνα σου, Λάμπουν τα χιόνια στα βουνά, Τι έχεις καημένε πλάτανε κτλ. Ποιος είπε ότι η Βυζαντινή Μουσική είναι αποκλειστικά εκκλησιαστική μουσική ; Η πατρώα βυζαντινή μουσική παράδοση έχει αφήσει ως τις μέρες μας μια λαμπρή παρακαταθήκη με πλούσια δείγματα που συνέθεσαν φημισμένοι υμνωδοί και μελωδοί του γένους και τραγούδησαν πολυμελής χοροί. Τα τραγούδια αυτά είναι γνωστά ως Ψαλτοτράγουδα.

Τα δημοτικά τραγούδια μπορούν σε θεματικές κατηγορίες. Τα Επικά (ακριτικά, κλέφτικα, ιστορικά), τα Λυρικά (Παραλογές, της αγάπης), τα Οικογενειακά (του τραπεζιού, του γάμου, μοιρολόγια, της ξενιτιάς), τα Θρησκευτικά (κάλαντα), τα Εποχικά (της Πρωτοχρονιάς, του Μάη, κλπ.), τα Κοινωνικά (αποκριάτικα, της ταβέρνας, εργατικά), τα Γνωμικά και τα Παιδικά (νανουρίσματα, ταχταρίσματα, του παιχνιδιού). Βασικό χαρακτηριστικό είναι ο στίχος που είναι κυρίως δεκαπεντασύλλαβος ή και δωδεκασύλλαβος, με ομοιοκαταληξία ή χωρίς. Η μουσική που τα συνοδεύει μπορεί να είναι αργή όπως στα τραγούδια της τάβλας, γρήγορη ρυθμική όπως στα χορευτικά τραγούδια ή ακόμα και αυτοσχέδια όπως στα μοιρολόγια. Επίσης σύνηθες είναι να αρχίζει ένας το τραγούδι και μετά να επαναλαμβάνουν το στίχο και οι υπόλοιποι Πηγή http://2epal-n-smyrn.att.sch.gr/files/politistikosite/politistikoK53.htm

H Ελληνική δημοτική μουσική και το δημοτικό μας τραγούδι Όπως αποκαλύπτει η λαογραφική έρευνα, πέρα από τα τραγούδια που συναντούμε στον Όμηρο, υπήρχαν και στην αρχαιότητα λαϊκά δημοτικά τραγούδια εμπνευσμένα από την καθημερινή ζωή. Ορισμένα δε τραγουδιούνται από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Τα χελιδονίσματα που τραγουδούσαν στην αρχαία Ελλάδα κάθε πρώτη του Μάρτη, έχουν σχεδόν το ίδιο περιεχόμενο με τα αντίστοιχα νεοελληνικά. Άλλα στοιχεία που μαρτυρούν την αρχαία καταγωγή του δημοτικού τραγουδιού είναι οι όροι που χρησιμοποιούμε και σήμερα. Η λέξη “τραγούδι” κι η λέξη “παραλογή”. Η πρώτη προέρχεται από την αρχαία λέξη “τραγωδία”, που από τον 1ο μ.Χ. αιώνα είχε την σημασία του άσματος. Η δε “παραλογή” προέρχεται από την αρχαία “παρακαταλογή”, που σήμαινε μελοδραματική απαγγελία συνοδευομένη από το μουσικό όργανο κλεψίαμβος. Επίσης ο κύριος στίχος του δημοτικού τραγουδιού ο δεκαπεντασύλλαβος, προέρχεται από το αρχαίο ιαμβικό καταληπτικό τετράμετρο. Τα μουσικά όργανα που χρησιμοποιούνται ακόμη στην δημοτική μουσική, χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες : Πνευστά: Κλαρίνο, φλογέρα, πίπιζα, καραμούζα, γκάϊντα (το όνομα και ο τύπος, διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή), κρουστά: Νταούλι, το νησιώτικο τουμπί, η ταμπουτσά της Κύπρου, και το τουμπελέκι, που είναι πήλινο κι έχει σχήμα στάμνας, έγχορδα: Λαούτο, βιολί, η νησιώτικη λύρα, η ποντιακή λύρα (κεμεντζές) και το σαντούρι. Η κάθε εποχή ανάλογα με τα τραγούδια και τους χορούς της, χρησιμοποιεί διαφορετικά μουσικά όργανα. Όλοι οι λαίκοί οργανοπαίχτες είναι αυτοδίδακτοι. Οι μελωδίες και τα τσακίσματα, μεταφέρονται από γενιά σε γενιά. Τα δημοτικά τραγούδια, ανάλογα με το περιεχόμενό τους, μπορούμε να τα διαιρέσουμε στις παρακάτω κατηγορίες.

Ιστορικά : Αναφέρονται σε πολεμικά ή ιστορικής σημασίας γεγονότα. Κλέφτικα : Είναι τα τραγούδια που μιλάνε για την ζωή των κλεφτών και των αρματωλών της Τουρκοκρατίας, ανάγονται δε στον 18ο και αρχές 19ου αιώνος. Παραλογές : Τα θέματά τους είναι μυθολογικά, ερωτικά, κονωνικά. Ερωτικά : Υμνούν την ομορφιά, την αγάπη, τον έρωτα. Ακριτικά : Αναφέρονται στους θρύλους και τα κατορθώματα των ακριτών και ανάγονται στον 9ο και 10ο αιώνα. Νανουρίσματα : Τα συνθέτουν μανάδες κοιμίζοντας τα παιδιά τους. Μοιρολόγια : Τα συνθέτουν γυναίκες μπροστά στον νεκρό. Μιλάνε για τον καημό των ζωντανών, την ζωή του κάτω κόσμου, τα προσόντα του νεκρού. Εργατικά : Συνοδεύουν τις διάφορες εργασίες δίνοντας ρυθμό και τραγουδούν τις χαρές και τις λύπες του καθημερινού μόχθου. Ξενιτιάς : Μιλάνε για τον χωρισμό, τα βάσανα της ξενιτιάς, τη νοσταλγία, τον γυρισμό, Περιγελαστικά : Τραγούδια δίστιχα, που σατυρίζουν ελαττώματα και κωμικές καταστάσεις. Της τάβλας : Είναι καθιστικά, δεν χορεύονται, έχουν θέματα ηρωϊκά με αργή μελωδία. Θρησκευτικά (κάλαντα) : Τραγουδιούνται σε διάφορες θρησκευτικές γιορτές με ευχετικό περιεχόμενο. Γνωμικά (λιανοτράγουδα) : Είναι διδακτικά και αποφθεγματικά. Μέσα από το δημοτικό μας τραγούδι, προβάλλει ο Εθνικός χαρακτήρας μας. Ο λαός μας στις δύσκολες κοινωνικές και ιστορικές στιγμές, φανερώνοντας την ακατάλυτη δημιουργική ορμή, ενός λαού προνομιούχου ψυχικά και πνευματικά, δημιουργεί μια δημοτική μουσική γλώσσα συνυφασμένη με την δημοτική μας ποίηση, που μας δίνει την ευκαιρία να γνωρίσουμε καλύτερα τους προγόνους μας, τις ρίζες μας. Το δημοτικό τραγούδι είναι ο ακριβός Εθνικός μας θησαυρός που πρέπει να φυλάξουμε και να κληροδοτήσουμε στην νέα γενιά, γιατί έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που συνδέουν το παρελθόν με το παρόν, τους προγόνους με τους απογόνους.

Πηγή http://ellas2.wordpress.com/2009/06/09/hΟμάδα 6

Ομάδα 7 B’ τετρ. Σατανισμός ΤΖΟΥΒΑΡΑ ΓΕΩΡΓΙΑ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΦΩΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗΣ Ο σατανισμός είναι λατρευτική πίστη η οποία έχει ως επίκεντρό της τον Σατανά, ή διάβολο, οντότητα που σύμφωνα με την παράδοση των ιουδαίων και των χριστιανών είναι ο έσχατος αντίπαλος του Θεού, ενσαρκώνοντας την αρχή του απόλυτου κακού. Δεν λείπουν λατρείες αρνητικών δυνάμεων στο περιθώριο και των άλλων θρησκειών,όμως ο σατανισμός εντοπίζεται στο θρησκευτικό ορίζοντα του ιουδαιοχριστιανισμού, επειδή αποδέχεται κατ' αρχήν το μονοθεϊσμό και την αντίληψη της Βίβλου για το διάβολο. Οι ερευνητές θρησκειολόγοι προτείνουν τέσσερις τύπους σατανισμού: α) τον μεσαιωνικό, β τον θρησκευτικό γ) τον ερασιτεχνικό δ) τον πνευματικό ήσυμβολικό.

Ο μεσαιωνικός σατανισμός

Κύρια γνωρίσματά του είναι οι τελετουργικές ανθρωποθυσίες και τα συμβόλαια με το διάβολο, οι παρά φύση σεξουαλικές σχέσεις με τους δαίμονες ή μεταξύ των συμμετεχόντων, οι φόνοι παιδιών

και

η

πρόκληση

καταστροφής

σε

τρίτα

πρόσωπα

ή

αγαθά

με

τη

χρήση μαγγανείας[1] Πρόκειται για φανταστικό επινόημα της χριστιανικής Εκκλησίας η οποία μέσα από τη δράση της Ιεράς Εξέτασης και τις συνεχείς επίσημες και ανεπίσημες διώξειςμαγισσών,οδήγησε στην ταύτιση της λαϊκής μαγείας και διαφόρων παγανιστικών αντιλήψεων με ό,τι αποκαλείτο διαβολικό. Η καταστολή έτρεφε τη θεωρητική δαιμονολογία, η οποία ξεφτούσε πολύ σύντομα όταν δεν αυξάνονταν οι συγκεκριμένες περιπτώσεις [2] Οι περιπτώσεις πραγματικής λατρείας του Σατανά πρέπει να θεωρούνται ελάχιστες. Τα αριστοκρατικά κοινωνικά στρώματα μάλλον είναι αυτά που υπερεκπροσωπούνται στην άσκηση της λατρείας του Σατανά κι όχι τα λαϊκά στρώματα. [3] Τι είναι ο Σατανάς; Ο Σατανάς (Εβραϊκά Satan) σημαίνει «αντίδικος, αντίπαλος, εχθρός». Η Καινή Διαθήκη αποκαλεί το Σατανά, άρχοντα των δαιμόνων.Είναι ο βασικός εχθρός του Θεού και της ανθρώπινης ψυχής. Αλλα ονόματα που του αποδίδονται είναι τα εξής: «Διάβολος, Όφις αρχαίος, Πλάνος της οικουμένης,Άρχοντας αυτού του κόσμου, Πονηρός, Πειράζων, Αππολύων, Αβαδδών, Βελλίαλ, Βεελζεβούλ» κ.α. Είναι αυτός που εξωθεί τους ανθρώπους στην αμαρτία και στην αποστασία από τον Θεό. Ο Σατανάς πριν ξεπέσει, ήταν ένα Χερούβ του Θεού. Μια περιγραφή του έχουμε στην Παλαιά Διαθήκη στο βιβλίο του Ησαΐα ιδ΄ 12-15, που μεταφορικά γράφεται για το βασιλιά των Βαβυλωνίων, και έχει τα εξής λόγια: «... Πως έπεσες εκ του ουρανού, Εωσφόρε, υιέ της Αυγής! Συνετρίφθης κατά γης, συ ο καταπατών τα έθνη! Συ, δε, έλεγες εν τη καρδία σου. ‘‘Θέλω αναβεί εις τον ουρανόν, θέλω υψώσει το θρόνο μου υπεράνω των άστρων του Θεού, και θέλω καθίσει επί το όρος της συνάξεως, προς τα μέρη του βορρά, θέλω αναβεί επί τα ύψη των νεφελών, θέλω είσθαι όμοιος του Υψίστου’’. Εις τον Άδη όμως θέλεις καταβεί, εις τα βάθη του λάκκου». Για να δει κάποιος το ρόλο του Σατανά, αρκεί να διαβάσει το πρώτο και το δεύτερο κεφάλαιο του βιβλίου του Ιώβ, στην Παλαιά Διαθήκη. Ο Σατανάς είναι ένας ψευτοποιμένας, σε αντίθετη με τον αληθινό Ποιμένα τον Ιησού Χριστό. Αναφέρεται και ως μάταιος ποιμένας, στα εβραϊκά «Χαελίλ» όπου το ουσιαστικό «ελίλ» (από τη ρίζα «αλάλ», δηλαδή, είμαι αδύνατος, ανεπαρκής), σημαίνει: «ανεπάρκεια, αναξιότητα». Αυτό είναι λοιπόν και ο Σατανάς. Ανάξιος και ανεπαρκής. Το έργο του είναι η καταστροφή των ψυχών. Προσπάθησε να, ματαιώσει τον ερχομό του Μεσσία Ιησού Χριστού δίχως αποτέλεσμα. Από αρχής επιτέθηκε στην ανθρώπινη φυλή για να τη διαφθείρει και να μην έρθει το «Σπέρμα»

ο Ιησούς (βλέπε Πράξεις Αποστόλων ιγ΄ 23). Αυτό φαίνεται στην σαρκική επαφή των δαιμόνων με τις γυναίκες των ανθρώπων (βλέπε Γένεσις:s’ 1-4, και Ιούδας:εδάφια 6 και 8) όπου προσπάθησε ο σατανάς να δημιουργήσει μια γενιά δαιμονικών ανθρώπων για να αποκλείσει μέσω της διεφθαρμένης αυτής γενιάς τη γέννηση του Ιησού Χριστού γιαυτό ο Θεός κατέστρεψε με κατακλυσμό όλη την ανθρώπινη φυλή, σώζοντας μόνο το Νώε και την οικογένειά του. Και όμως τον λατρεύουν!! Η Σατανολατρεία ξεκίνησε από αρχαιοτάτων χρόνων και εξακολουθεί στις ημέρες μας. Οι πιστοί του Σατανά προπαγανδίζουν το κήρυγμα του καθώς και την αποκρυφιστική λατρεία του, με τρία κυρίως μέσα. Τη φιλολογία, τη Σατανική μουσική και την αποκρυφιστική λατρεία. Στο πρώτο περιγράφουν το Σατανά και τα έργα του σε πολλά βιβλία με πιο γνωστό τη «Σατανική Βίβλο» που τη συνοδεύει το εγχειρίδιο «Σατανική Τελετουργία». Τα έργα αυτά τα έγραψε ο Anton LaVey, «αρχιερέας» του σατανισμού.Στο δεύτερο μέσο, έχουν τη μουσική σε ρυθμό «σκληρού ροκ» και παίζεται σε κέντρα του σατανισμού. Συνοδεύεται από σεξουαλικά εκθέματα, γυμνισμό και κάθε λογής όργια! Οι οπαδοί του έχουν βαμμένα πρόσωπα και τατουάζ στο σώμα τους που γράφουν «Χαίρε Σατανά» και πολλά άλλα παρόμοια. Το τραγούδι ροκ «γλυκέ μου Σατανά» (My Sweet Satan), σημείωσε ρεκόρ πωλήσεων, όπως γράφουν. Στο τρίτο μέσο έχουν απάνθρωπες και αποκρουστικές εκδηλώσεις οι οπαδοί της «Εκκλησίας του Σατανά».Η διαβολική τους απασχόληση είναι τα κοιμητήρια, τα φέρετρα, τα κρεματόρια καθώς και οι δολοφονίες, διότι το κέντρο του «ευαγγελίου» τους, είναι ο θάνατος. Το φυσικό περιβάλλον του σατανιστή είναι το κοιμητήριο. Ο μυημένος πρέπει απαραίτητα να κλειστεί για λίγο σε ένα φέρετρο με το νεκρό σώμα. Στον «σατανικό δείπνο» πίνουν ένα υγρό μίγμα ανακατεμένο με αίμα ανθρώπινο, ούρα και κρασί.Ο σκοπός του σατανισμού είναι η πλήρη ματαίωση και καταστροφή της αλήθειας του Θεού μέσα από τις σελίδες της Αγίας Γραφής. Η Βίβλος του Θεού τους ενοχλεί αφάνταστα. Ένα τμήμα της Καλιφόρνια στις ΗΠΑ, μετά από δημόσια ψηφοφορία του πληθυσμού, ψήφισε να διδάσκεται στα σχολεία παράλληλα με τη θεωρία της εξέλιξης (Δαρβίνος) και η εκδοχή της Βιβλικής δημιουργίας. Η εκκλησία του Σατανά της πόλης Σαν Ζοζά, Καλιφόρνιας, σαν διαμαρτυρία για το ψήφισμα αυτό, έγραψε επιστολή δια της ιέρειας του ναού τους, Μάργκαρετ Γουέντελ, και διατύπωνε τη γνώμη ότι εκτός από την αθεϊστική θεωρία της εξέλιξης, καμιά εκδοχή για τη δημιουργία δεν πρέπει να διδάσκεται στα δημόσια σχολεία των ΗΠΑ.

Ο μύθος του Όσιρι Τα ιερογλυφικά κείμενα περιέχουν αρκετούς υπαινιγμούς σχετικά με τα έργα του θεού κατά την επίγεια ζωή του. Χάρη στον Πλούταρχο γνωρίζουμε τον μύθο του με αρκετή ακρίβεια[4]. Πρωτότοκος γιος του Γκεμπ και της Νουτ, ο Όσιρις γεννήθηκε στις Θήβες της Άνω Αιγύπτου. Αμέσως όταν συνέβη αυτό μία μυστηριώδης φωνή γνωστοποίησε στον κόσμο την έλευση του «Κυρίου του Σύμπαντος», προκαλώντας κραυγές χαράς. Όταν, όμως, έγιναν γνωστές οι συμφορές που τον απειλούσαν, η χαρά μετατράπηκε σε θρήνο. Όταν ο Ρα πληροφορήθηκε τη γέννηση του Όσιρι, χάρηκε. Παρά το γεγονός ότι είχε καταραστεί τη μητέρα του Νουτ να μη τον γεννήσει, τον κάλεσε κοντά του και τον αναγνώρισε ως κληρονόμο του θρόνου του. Ωραιότερος και ψηλότερος από όλους ο μελαχροινός, όπως περιγράφεται, Όσιρις διαδέχθηκε τον πατέρα του Γκεμπ στον θρόνο της Αιγύπτου, όταν εκείνος αποσύρθηκε στον ουρανό, αναγορεύοντας ως βασίλισσα την αδελφή του Ίσιδα. Πρώτο μέτρο του νέου θεϊκού φαραώ ήταν η κατάργηση της ανθρωποφαγίας, η μεταβολή του νομαδικού βίου και η μόνιμη εγκατάσταση [5], όπως και η εκπαίδευση των υπηκόων του στην τέχνη της κατασκευής γεωργικών εργαλείων για την καλλιέργεια της γης και την παραγωγή σιταριού και σταφυλιών. Με αυτά θα παρασκεύαζαν τα απαραίτητα για τη διατροφή των ανθρώπων, δηλαδή τον άρτο, τον οίνο και τον ζύθο. Ο Όσιρις εισήγαγε τη λατρεία των θεών, ανήγειρε τους πρώτους ναούς, σμίλεψε τις πρώτες εικόνες των θεών, διατύπωσε την τελετουργική τάξη και επινόησε τα δύο είδη αυλών, που έμελλε να συνοδεύουν τα άσματα κατά τη διάρκεια των εορτασμών. Μετά από αυτό ίδρυσε πόλεις και

νομοθέτησε

για

τον λαό του

δίκαιους νόμους,

προσλαμβάνοντας

την

επωνυμία Ούνοφρις (ο καλός), με την οποία και είναι γνωστός ως τέταρτος θεϊκός Φαραώ. Κατεξοχήν εκπολιτιστής ο Όσιρις επιθύμησε εκτός της Αιγύπτου να εκπολιτίσει και τον υπόλοιπο κόσμο. Αφήνοντας πίσω του την Ίσιδα, έφυγε για να κατακτήσει την Ασία, συνοδευόμενος από τονΘωθ τον Άνουβι και τον Οφόι. Εχθρός της βίας, προσεταιριζόταν υπό το σκήπτρο του, τη μία χώρα μετά την άλλη, με μοναδικό όπλο την πραότητα και τη μουσική. Λέγεται πως αφόπλιζε τους κατοίκους με άσματα και μουσική από διάφορα μουσικά όργανα. Επέστρεψε στην Αίγυπτο, έχοντας διατρέξει ολόκληρη τη γη και διαδίδοντας παντού τον πολιτισμό.

Λατρεία Τιμώμενος σε ολόκληρη την Αίγυπτο, μαζί με τη σύζυγό του Ίσιδα και τον γιο του Ώρο, με τους οποίες σχημάτιζε την οσιρική τριάδα, λατρευόταν ιδιαίτερα στην Άβυδο, όπου οι ιερείς έδειχναν στους απειράριθμους προσκυνητές τον τάφο του. Οι πιστοί θεωρούσαν εαυτόν ευτυχή, αν κατόρθωναν να εξασφαλίσουν κοντά στο ιερό του τόπο ταφής, ή τουλάχιστον την άδεια να στήσουν εκεί αναθηματική στήλη με το όνομά του, καθώς πίστευαν ότι με αυτόν τον τρόπο εξασφάλιζαν την εύνοια του «Καλού» στον άλλο κόσμο.

Ομάδα 8 Β΄ τετρ. Σύγκριση HIP-HOP & RAP

ΑΝΤΙ ΤΣΟΜΠΑΙ & ΝΤΑΝΙΕΛ ΤΟΣΚΑ

HIP HOP Το Χιπ χοπ (Hip-Hop) δεν είναι ένας είδος μουσικής ή ένα είδος χορού, αλλά μία κουλτούρα που αποτελείται από 4 στοιχεία: 8. Ραπ 9. Μπι-Μπόϊνγκ 10.

Djing

11.

Γκραφίτι

Το Χιπ χοπ αναπτύχθηκε σε υποβαθμισμένες περιοχές των ΗΠΑ, όπως το Μπρόνξ στη Νέα Υόρκη και σε άλλες μεγάλες πόλεις όπου υπήρχε μεγάλη ανεργία και φτώχεια.

RAP •

Η Ραπ είναι κυρίως αφροαμερικανικό μουσικό είδος που ξεκίνησε να γνωρίζει άνθιση στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Ονομάστηκε έτσι εκ του αγγλικού ακρωνύμιου r.a.p (δηλαδή Rhythm And Poetry).

•

Πρόκειται για είδος που δίνει έμφαση στους στίχους (ρίμες) και στο περιεχόμενο αυτών και η μουσική συνήθως είναι συνοδευτική και δευτερεύουσας μέριμνας.

ΟΙ 10 ΠΙΟ ΑΚΡΙΒΟΠΛΗΡΟΜΕΝΟΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ HIP HOP 1.Jay-Z – $37 million

RAP 1. Dr. Dre — $110

2.Diddy – $35 million

2. Diddy — $45 million

3. Kanye West – $16 million

3. Jay-Z — $38 million

4. Lil Wayne – $15 million

4.Kanye West — $35 million

5. Birdman – $15 million

5.Eminem — $27 million

Ομάδα 9 Β΄ Η σχέση της PSYCHEDELIC &TRANCE μουσικής

Η μουσική "Trance" είναι ένα είδος ηλεκτρονικής μουσικής.Ως όνομα ξεκίνησε το 1990 αλλά ουσιαστικά υπήρχαν μουσικοί παλιότερα που συνέθεταν μια πρώιμη μορφή της (Jean Michelle Jaare, Vangelis κ.α). Ξεκίνησε στην Γερμανία και στην Ολλανδία και αργότερα σε διάφορες άλλες χώρες της Ευρώπης (ως Rave μουσική) προτού φτάσει στην Αμερική.

H Trance περιλαμβάνει πολλά παρακλάδια, αλλά λιγότερο γνωστά και άλλα περισσότερο. Κάποια από αυτά είναι: •

Uplifting η αλλιώς Energy

•

Goa

•

Progressive

•

Hardstyle

•

Hard

•

Psy (ύστερη μορφή της Goa Trance)

•

Classic

•

Classic Vocal Trance (κλασσική trance με φωνητικά)

•

Vocal

•

Euro

•

Acid

•

Cyber

•

Dark

•

Fantasy

•

Pure

•

Dream

•

Tech Trance (Ένωση της Techno μουσικής με την Trance)

και καλλιτέχνες, όπως οι: •

Tiesto (ένας αρκετά μεγάλος μουσικός της σκηνής , που σταμάτησε να παράγει trance μουσική το 2008)

•

Paul Van Dyk (εξίσου ένας από τους μεγαλύτερους κλασσικούς της Trance μουσικής που εκσυγχρόνισε την μουσική του μετά το 2007 , παρ'ολα αυτά παρέμεινε Trance)

•

ATB (Ένας διαφορετικός μουσικός της σκηνής , με αρκετά του κομμάτια να περιλαμβάνουν πιανιστικές μελωδίες και παλιά του κομμάτια να παραπέμπουν σε καλοκαίρι)

•

D-Devils(Hard Trance μουσικοί γνωστοί για το κομμάτι τους 6th gate)

•

Armin van Buuren(Ένας από τους διασημότερους παραγωγούς της μουσικής αυτής, σε συνεργασία με τον Tiesto προ του 2000 έγινε γνωστός και ακόμα είναι από τους μεγαλύτερους)

•

Cosmic Gate(Ξεκίνησαν με Hard Trance μουσική , πήγαν μέχρι το 2006 και το επόμενο τους album (2009) έδειξε ότι προχώρησαν σε Modern Trance μουσική)

•

BT(Ένας πολύ ταλαντούχος συνθέτης , προσωπικά ο αγαπημένος μου , έπαιξε μεγάλο ρόλο στην σκηνή αυτή το 1993-2000 μετά συνέχισε σε ευρύτερη μορφή της Ηλεκτρονικής μουσικής αλλά ακόμα παράγει trance μουσική)

•

NuNRG (Giuseppe Ottaviani και Andrea Ribecca) (Ένα Group: Energy/Uplifting Trance γνωστό για τα ενεργειακά κομμάτια του οπως το Butterfly και τα δυνατά Live του. Ο Ottaviani συνεχίζει στην Energy Trance)

•

Ralphie B.(Ένας από τους ελάχιστους μουσικούς της σκηνής που παρέμειναν κλασσικοί μέχρι και σήμερα)

Οι ήχοι της Trance κυμαίνονται, αναλόγως το είδος από αρκετά μελωδικοί, ατμοσφαιρικοί, αλλά και σκληροί σε ορισμένες περιπτώσεις. Πιο διαφορετικά ειδή μουσικής , βάσει μελωδίας αλλά και βάσει Tempo είναι η Goa/ Psy Trance αλλά και η Hardstyle Trance. Ενώ πιο κλασσικά είδη της είναι η Classic Trance, η Hard Trance , η Energy/Uplifting Trance κ.α. Όπως είναι γνωστό, η Trance όπως και γενικά η ηλεκτρονική μουσική, δημιουργείται μέσω χρήσης μουσικών προγραμμάτων ηλεκτρονικής μουσικής, μέσω φυσικά των ηλεκτρονικών υπολογιστών ή και μέσω πάλι της προηγούμενης διαδικασίας αλλά με την προσθήκη midi, δηλαδή καλωδίου που συνδέει τον υπολογιστή με συνθεσάιζερ. Υπάρχουν πολλά επαγγελματικά μουσικά προγράμματα από τα οποία παράγεται Trance, όπως το FL Studio, το Q-Base, το Reason και άλλα.

Dubstep Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια Η Ντάμπστεπ (Dubstep) είναι είδος ηλεκτρονικής χορευτικής μουσικής, που για πρώτη φορά εμφανίστηκε στις αρχές του 21ου αιώνα στο Νότιο Λονδίνο της Μεγάλης Βρετανίας. Αποτελεί επέκταση της μουσικής γκαράζ. Συνολικά ο ήχος του περιγράφεται ως σφικτά ενωμένες παραγωγές με υπερβολικά μπάσα και μοτίβα αντήχησης τυμπάνων, κομμένα δείγματα, και περιστασιακά φωνητικά. Οι πρώτες κυκλοφορίες έγιναν το 1998 και άρχισε να εξαπλώνεται από μικρές τοπικές σκηνές του Λονδίνου στα τέλη του 2005 και αρχές του 2006. Μερικά ονόματα Ελλήνων καλλιτεχνών που θεωρούνται Dubstep είναι Lock N Bounce, Camelorg. BassFeed Μερικά ονόματα ξένων καλλιτεχνών Dubstep είναι Skrillex, Benga, Nero, Knife Party, Cryptex. Υπάρχουν στιγμές που κάθε σύμπαν αρχίζει να πιστεύει ότι είναι το μοναδικό.Αυτές οι στιγμές αποτελούν σημεία ενός μοναδιαίου κύκλου που τείνει να περιστρέφεται σε ένα χαοτικό σύστημα κατευθυντικών δυνάμεων. Παρόλα αυτά η πεποίθηση αυτή του εκάστοτε σύμπαντος δεν αποτελεί τίποτα άλλο παρά μια έκφραση απόγνωσης για την ματαιότητα και την φύση του κόσμου. Ενός κόσμου που αμφιταλανεύεται ανάμεσα στη ύπαρξη και την ανυπαρξία , στην παράνοια και την αντι-ύλη.

Κάθε κόσμος όμως έχει παρόμοιες πεποιθήσεις . Για παράδειγμα πως αλλιώς θα μπορούσε κάποιος να εξηγήσει την πληθώρα καταστάσεων και αλληλεπιδράσεων χωρίς να λάβει υπόψιν την σύγκρουση του τυχαίου με το αιτιατό ; Ή πως αλλιώς θα μπορούσε να συνδέσει στο μυαλό του το γεγονός ότι ενώ ο άνθρωπος εξελίσσεται διαρκώς , εντούτοις παραμένει ένα ανήμερο ζώο ; Ακόμα δυσκολότερα μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους ή καλύτερα να διανοηθεί ότι κάθε πράγμα/έννοια/γεγονός/επιστήμη/κτλ μπορεί να οριστεί και ορίζεται μέσα στον ανθρώπινο νου , ο οποίος πιθανότατα είναι μια από τις εκατομμύρια εκφάνσεις ύπαρξης.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΕΔΕΛΙΚΗ ΝΕΟΛΑΙΑ

Το ψυχεδελικό συγκρότημα M.G.C. Δύο από τα μέλη του (Δ.Πουλικάκος και Δ.Πολύτιμος) φυλακίστηκαν το 1968 για χρήση μαριχουάνας. Η χρήση μαριχουάνας, ήταν η κύρια δικαιολογία για τους χουντικούς, να συλλαμβάνουν νεαρούς και να τους παρουσιάζουν

σαν αλήτες ή εμπόρους θανάτου. Με αυτόν τον τρόπο, απαξίωναν και όλα τα υπόλοιπα της ψυχεδελικής επανάστασης. Ποίηση, αμφισβήτηση, σπουδαία τραγούδια και οράματα για έναν καλύτερο κόσμο, καταδεικνύονταν σαν εμπνεύσεις "αλητών", και "αναρχικών στοιχείων". Σε κάθε χώρα, είναι γνωστό αν ένας καλλιτέχνης του ροκ, όπως ο Σιδηρόπουλος για παράδειγμα, παίρνει ναρκωτικά. Και η κάθε σοβαρή δημοκρατία, ξέρει να διαχωρίζει τον υπόκοσμο, από τη νεανική αμφισβήτηση. Δεν αμφιβάλλει κανείς ότι, πολλές φορές, η αμφισβήτηση, εγκλωβίστηκε σε ένα πάθος. Είναι άλλο αυτό, και άλλο να βγαίνει κάποιος αφίσα και να σύρεται σε δικαστήρια, με την κατηγορία του «εμπόρου θανάτου». Στα φασιστικά καθεστώτα, δεν υπάρχει βοήθεια, υπάρχει εξόντωση. Στα φασιστικά καθεστώτα, όλες αυτές οι περιπτώσεις, που χρήζουν κατανόησης ή και βοήθειας, αντιμετωπίζονται με ύπουλο τρόπο. Τίθενται υπό Δικτύου παρακολούθησης, και όταν συμφέρει, χρησιμοποιούνται κατάλληλα, για να καταδειχτεί, η νεανική «αλητεία». Ο πραγματικός στόχος, είναι, να αναδειχτεί, το «υγιές», που ταυτίζεται πάντα με το φασιστικό ιδεώδες. Κανένας δικτάτορας, δεν μπορεί, αλλά και δεν θέλει, να κατανοήσει τη νεολαία. Εκείνο που θέλει είναι μόνο να κατασκευάσει ενόχους, που θα χρησιμοποιήσει σαν σκιάχτρα, για να διατηρήσει το απάνθρωπο καθεστώς του.

Ο Δημήτρης Πουλικάκος, παιδί, και ντυμένος τσολιάς με την θεία του Νίτσα, αδελφή του πατέρα του Λάκη. Η Νίτσα ήταν σύζυγος του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, του τελευταίου πρωθυπουργού της Δημοκρατίας, που ανέτρεψε η χούντα (Φωτογραφία αγνώστου 1949, ΑΡΧΕΙΟ Μ.Νταλούκας).

Από ντοκουμέντα και μαρτυρίες, φαίνεται πως η χούντα είχε στήσει ένα Δίκτυο για να παρακολουθεί την ψυχεδελική νεολαία. Ο στόχος ήταν να εμφανίσει τους ψυχεδελικούς σαν αλήτες που συνδέονταν με αποβράσματα του υποκόσμου, και τελικά να απαξιώσει την ψυχεδέλεια, τρομοκρατώντας τους «φιλήσυχους νοικοκυραίους». Οι συλλήψεις γίνονταν μόνο όταν οι αστυνομικοί ήταν σίγουροι, ότι στο ντου θα εύρισκαν και χασίς, ώστε να παρουσιάσουν τα παιδιά της ψυχεδελικής νεολαίας, σαν «σπείρα εμπόρων ναρκωτικών» και σαν «ανώμαλους».

Β ΜΕΡΟΣ

ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ & ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ

Ερωτηματολόγιο 1

ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ •

ΤΙ είδος ξένης μουσικής ακούς?

Α} ROCK

Δ)POP

B} HIP-HOP

Ε)ΑΛΛΑ

Γ) HEAVY METAL •

Τι είδος ελληνικής μουσικής ακούτε?

Α)Λαϊκά

Γ)Ελληνικό Rock

Β) Έντεχνο

Δ) Άλλο

•

Που σας αρέσει να ακούτε μουσική?

Α)Σπίτι

Γ)Στο δρόμο

Β)ΣΤΑ ΜΜΜ

Δ)Κέντρα ψυχαγωγία

Ε)Παντού •

Πότε σας αρέσει να ακούτε μουσική?

Α) Πρωί

Δ)Βράδυ

Β)Μεσημέρι

Ε)Σε κάθε ευκαιρία

Γ)Απόγευμα •

Πόσες ώρες/λεπτά ακούτε μουσική?

Α)Μέχρι 30’

Β)30’-60’

Γ) 1 Ώρα – 2 Ώρες

Δ)Δεν ξέρω

Ε) Περισσότερο από 2 ώρες

•

Ποιοι οι λόγοι που ακούτε μουσική

Α)Διασκέδαση

Δ)Αθλητισμός/Χορός

Β)Χαλάρωση

Ε) Για όλα τα παραπάνω

Γ)Εκτόνωση

•

ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ 1. Ποιο είναι το αγαπημένο σου ξένο μουσικό όργανο; Α) Κιθάρα

Γ) Πιάνο

Β) Βιολί

Δ)Ντραμς

Ε) Άλλο

2. Ποιο είναι το αγαπημένο σου ελληνικό μουσικό όργανο; Α) Μπουζούκι

Γ) Κρητική Λύρα

Β) Μπαγλαμάς

Δ) Νταούλι

Ε) Άλλο

3. Έχετε καταλάβει ότι η μουσική περνάει υπόγεια μηνύματα; A) Ναι

Β) Όχι

4. Πόσα μουσικά σύμβολα μπορείτε να αναγνωρίσετε;

Κυκλώστε αυτά που αναγνωρίζετε 5. Ποια μουσική θεότητα αναγνωρίζετε; A) Θεός Πάννας Γ) Θεός Απόλλωνας

Β) Θεά Αθωρ (Αίγυπτος) Δ) Θεός Λόνο (Χαβάη)

6. Ποιο ξένο μουσικό συγκρότημα προτιμάτε; .......................................

7. Ποιο ελληνικό μουσικό συγκρότημα προτιμάτε ....................................

8. Ποιος ξένος τραγουδιστής σας αρέσει ...........................................

9. Ποιος Έλληνας τραγουδιστής σας αρέσει; .....................................

10. Ποιο μουσικό όργανο γνωρίζετε; ........................................

Ερωτηματολόγιο 2 •

ΤΙ είδος ξένης μουσικής ακούς?

Α} ROCK

Δ)POP

B} HIP-HOP

Ε)ΆΛΛΑ

Γ) HEAVY METAL •

Τι είδος ελληνικής μουσικής ακούτε?

Α)Λαϊκά

Γ)Ελληνικό Rock

Β) Έντεχνο

Δ) Άλλο

•

Που σας αρέσει να ακούτε μουσική?

Α)Σπίτι

Γ)Στο δρόμο

Β)ΣΤΑ ΜΜΜ

Δ)Κέντρα ψυχαγωγία

Ε)Παντού •

Πότε σας αρέσει να ακούτε μουσική?

Α) Πρωί

Δ)Βράδυ

Β)Μεσημέρι

Ε)Σε κάθε ευκαιρία

Γ)Απόγευμα

•

Πόσες ώρες/λεπτά ακούτε μουσική?

Α)Μέχρι 30’

Β)30’-60’

Γ) 1 Ώρα – 2 Ώρες

Δ)Δεν ξέρω

Ε) Περισσότερο από 2 ώρες •

Ποιοι οι λόγοι που ακούτε μουσική

Α)Διασκέδαση

Δ)Αθλητισμός/Χορός

Β)Χαλάρωση

Ε) Για όλα τα παραπάνω

Γ)Εκτόνωση

•

Αντιπροσωπεύει η μουσική τον χαρακτήρα σας?

Α)Καθόλου

Δ)Πολύ

Β)Λίγο

Ε)Πάρα Πολύ

Γ)Αρκετά •

Επηρεάζει η μουσική τον χαρακτήρα σας?

Α)Καθόλου

Δ)Πολύ

Β)Λίγο

Ε)Πάρα Πολύ

Γ)Αρκετά •

Τι ηλικία έχετε?

Α)15 Β)16 Γ)17 Δ)18 Ε)Άλλη ηλικία

Τρόπος καταχώρησης δεδομένων στο excel

Αποτελέσματα