Stel je bent militair en je wilt pesterijen melden, of ander ongewenst gedrag. Je krijgt geen steun, maar wordt uitgescholden, langdurig aangestaard door collega’s of genegeerd. Er wordt over je geroddeld en je krijgt te horen dat je zelf schuld hebt aan wat je is overkomen. Je wordt publiekelijk vernederd met grappen en toespelingen. Je wordt bedreigd met ontslag of andere pijnlijke gevolgen.
In vele gevallen is dit wat iemand overkomt na een melding, zo leren ons de dossiers die de militaire vakbond ACMP-CGPM bereiken. ‘Als ik dit vooraf had geweten, had ik nooit een melding gedaan’, is dan ook de veelgehoorde verzuchting van de melders.
Het treurige lot van de melder is een van de vele spijkers die de wanpraktijken in het 4 bataljon Genie van Amay slaan in de doodskist van Defensie, namelijk de cultuur van het leger. Wat er ondertussen al bekend is, schetst een vernietigend beeld van een klassieke hiërarchische organisatie, met veel vriendjespolitiek, een ‘old boys network’ dat minderheden snel buitensluit, een 'niet-zeuren'mentaliteit en een fixatie op een publiekelijk ongeschonden imago. Die cultuur voedt ongewenste gedragingen en verhindert de bestrijding ervan.
Daar hadden legerbaas Hofman en inspecteur-generaal De Beurme het echter niet over tijdens de persconferentie over de ‘zaak Amay’. Wel over de waarden van Defensie “waar tegen ingegaan was” en
over het kinderliedje “Ik zag twee beren, broodjes smeren…Ik stond erbij en ik keek ernaar”. Juist, ja, de defensietop stond erbij en keek ernaar.
Iedere militair weet immers dat de oorzaken van de wanpraktijken bij het 4 Genie in de eerste plaats te zoeken zijn bij een manifest gebrek aan leiderschap en morele moed bij een groot deel van de militaire hiërarchie, te beginnen bij de legertop, en een ernstig tekort aan interne controle, ook weer bij meerdere echelons van de defensieorganisatie.
Commandanten hebben niet zelden helemaal geen interesse om misstanden aan te pakken en doortastend op te treden, uit angst zich ‘onpopulair’ te maken. Deze normvervaging uit zich op alle echelons, ook op de hoogste. De afhandeling van meldingen wordt afgeschoven op het middenkader met als (onbedoeld) signaal “dat dit ‘gedoe’ maar zo snel mogelijk de wereld uit moet”. Chefs die wel voortvarend optreden, verdwijnen vaak uit beeld – naar een andere job.
Daarnaast is het ganse proces van periodieke interne controles en inspecties op alle niveaus compleet afgebouwd en uitgehold: operationele en logistieke inspecties, tactische evaluaties, commandodoorlichtingen; hun frequentie en gestrengheid zijn nog maar een fractie van wat het ooit was, waardoor zaken zoals het verdwijnen van munitie en wapenonderdelen uit het zicht blijven. Defensie is op dit vlak geëvolueerd naar verregaande laksheid. Wat echter niet geëvolueerd is bij het leger – en al zeker niet bij de top – is de gewoonte van zelfbewieroking. Want het is niet de eerste keer dat zulke zaken aan het licht komen. Wat heeft men dan in tussentijd gedaan binnen de hiërarchie om zulk gedrag te voorkomen?
Hoe kun je jongeren warm maken om anderen te beschermen als ze zelf niet eens de meest elementaire bescherming krijgen? Hoe kun je vriendschap voor het leven beloven als verraad en pesterijen onder collega's openlijk worden gedoogd? Daar staat Defensie dan, met de billen bloot.
De Schildwacht is het tweemaandelijkse tijdschrift van de Algemene
Centrale van het Militair Personeel. Alle leden krijgen een exemplaar toegestuurd.
Oplage: 9.600 exemplaren.
Adresgegevens worden behandeld overeenkomstig de wet op de privacy (wet 8/12/1992 & GDPR).
Verantwoordelijke uitgever:
Yves Huwart
Coördinatie:
Jesse Arents & Concetto Bandinelli
Algemene gegevens - ACMP:
Romboutsstraat 1 – Bus 021 1932 Zaventem
srt@acmp-cgpm.be
www.acmp-cgpm.be
Tel.: 02 245 72 14
BE32 2100 6234 6602
BIC: GEBABEBB
BE57 0682 3639 9535
BIC: GKCCBEBB
‘Ik stond erbij en ik keek ernaar’
De nieuwe Reserve
Waar blijft de Rijkswacht?
Militairen zitten in de piepzak
Jankel Wankelt
Verlof ingetrokken, wat zijn je rechten?
‘Gouden handen’ Manu Magotte
WYSIWYG
Dit is Jessica
Vierdaagse van de IJzer – 51ste editie 2024
Op 14 maart 2024 werd in de Kamer van volksvertegenwoordigers het ‘wetsontwerp tot wijzigingen van diverse bepalingen betreffende het statuut van de militairen van het reservekader van de Krijgsmacht’ aangenomen. Is de Reserve een oplossing voor het aanhoudende personeelstekort van Defensie of is dit slechts een druppel op de hete plaat?
Wie dacht dat onze Belgische Defensie alleen stond in de bikkelharde strijd naar een oplossing voor haar schrijnend personeelstekort, is eraan voor de moeite. In Nederland denkt men momenteel zelfs heel hard na over een ‘dienjaar’ zeg maar legerdienst. Zover gaat hun zoektocht om zowel het imago als de attractiviteit van het militaire beroep te versterken. In Zuid-Europa is de paniek zelfs momenteel van die aard dat men er luidop aan denkt om de migratiestroom aan te wenden om de rangen te vullen in ruil voor burgerschap. De noordelijke streken van Europa tonen ons dan weer wel wat vooruitziendheid brengt want de latente dreiging uit het Oosten hangt er als een schaduw over de samenleving. Scandinavië en het Balticum zijn dan ook regio’s waar een bloeiende reserve onder de mooiere naam van ‘Homeguard’ een stevige brug vormt tussen de civiele wereld en Defensie. Intussen kijken wij hier angstvallig toe hoe enigszins positieve vooruitzichten op gebied van materieel alsnog kunnen struikelen door een verzwakte achillespees van het personeelsbestand.
Reservist in België
Het warm water hoeft heus niet heruitgevonden te worden want
het reservekader bestaat al sinds mensenheugenis tussen onze gelederen. Toegegeven, zij wordt achtervolgd door een gevoel van onderwaardering die nog dateert uit de periodes van personeelsovervloed en de dienstplichtigen. Het negatieve etiket van ‘wit product’ is de laatste tien jaren compleet verdwenen en de Nieuwe Reserve heeft intussen een voet tussen de deur gestoken die ze niet meer zal terugtrekken.
De ‘Badgers’ en ‘Les Loups’ zijn twee reserve-gevechts-compagnieën verspreid over de beide landsdelen. Zij staan voor de landcomponent symbool voor wat de Nieuwe Reserve moet worden: Degelijk getrainde militairen met de moderne uitrusting als die van het beroepsleger die klaar staat om in te springen wanneer het nodig is. De Marinecomponent heeft met haar tegenhanger de ‘MarFus’ Marine Fuseliers waar reservisten met zeebenen een gevechtsfunctie op kunnen nemen. Zijn we getuige van een deel van de noodoplossing voor een veel groter probleem?
Wanneer de aanstormende pensioengolf enkele jaren geleden aanspoelt, legt die onmiddellijk een snel groeiend personeelstekort bloot vanonder het zand. Even snel als de vervroegde op pensioenstelling verdwijnt, verschijnt
onder de vorm van de VEP (Vrijwillige Encadreringsprestatie) een snel opgeworpen nooddijk tegen het wegstromen van de laatste druppels cruciale ervaring binnen Defensie. De toenemende populariteit van deze oudere her-instromers is toch iets noemenswaardig want de mogelijkheid om langer voor Defensie te werken na de wettelijke pensioensleeftijd wordt niet overal positief onthaald. Maar toch komt bij deze zonderlingen iets subtiels en waardevols bovendrijven: gedrevenheid!
Bruggen bouwen
Dankzij het enthousiasme van reservisten die voortvloeien uit gepensioneerd of vroegtijdig afgezwaaid beroepskader, ontstaan ervaren mentoren die nieuwe kandidaatreservisten een gedegen opleiding kunnen aanbieden. Om die 1.050 kandidaten dit jaar aan te trekken, rekent men vooral op het succes van een product-placement als Kamp Waes en de toegenomen dreiging aan de Europese buitengrenzen. Nog steeds zien we twee verschillende werelden tussen dat beroepskader en de Reserve omdat het contrast in contact tussen beiden nog groot is. Langzaam opent het vizier van de vastgeroeste gewoonten en ontstaan de eerste sleutelposities binnen de reservecompagnieën die nagenoeg voltijds
bemand worden. Hieruit groeit op termijn een onontbeerlijke link tussen beiden en moet dit uiteindelijk leiden tot een versterkt eenheidsgevoel en een optimale interoperabiliteit!
‘Employer support’
Je moet ze wel ergens gaan halen, die meer dan duizend vrijwillige patriotten die zonder verpinken en zij aan zij met de beroepsmilitairen de verdediging van ons land en haar bondgenoten zullen verzekeren. Vooral nu, wanneer een NATO Art 5-confrontatie niet langer een denkbeeldig scenario is en we leven met een vijand die meester is in het achter de schermen helpen ontwrichten van onze samenleving. Ook voor deze mensen geldt echter dat voor niks de zon op gaat.
Zowel Defensie als de privésector, beiden bronnen waaruit geput moet worden, hebben dit begrepen maar mogen nu niet bevriezen. Momenteel lijkt de relatie nog een beetje op een huwelijk dat in
relatiebemiddeling wil gaan maar op de drempel van de therapeut staat te twijfelen: Defensie heeft uit schrik voor collusie met de bedrijfswereld enige terughoudendheid om echt assertief en doelgericht te rekruteren in de industrie en de dienstensector. De angst om ook maar iets als tegenprestatie te moeten leveren primeert. De bedrijfswereld van hun kant vrezen een al dan niet permanent verlies aan rendement, menselijk potentieel en bovenal ontevreden aandeelhouders. Romantiek zal het wellicht nooit worden maar een goed verstandshuwelijk moet kunnen: De vele domeinen waar kennis en ervaring kan uitgewisseld worden, zijn immers onuitputtelijk.
Defensie kan mogelijks betere contacten leggen met specifieke bedrijfstakken zoals bijvoorbeeld specialisten in logistiek en distributie. De bedrijfswereld kan zo werknemers ‘uitlenen’ en ‘terug recupereren’ die extra skills ontwikkelen
Foto: Jorn Urbain
in weerbaarheid, doorzettingsvermogen en loyaliteit. Een ander niet te versmaden voordeel wordt al in de praktijk gebracht in Frankrijk: als producent of dienstverlener een streepje voor krijgen op de quotering van offertes en contractonderhandelingen omdat je als bedrijf actief engagement toont om je personeel te stimuleren om reservist te worden.
De militaire vakbond ACMP-CGPM is niet overtuigd dat dit het volledige probleem van personeelstekort zal oplossen, maar ziet wel de absolute meerwaarde in de versterking van bepaalde capaciteiten en heropbouw van verloren gegane expertise binnen Defensie. Want ten slotte heeft Defensie een veertigtal nieuwe militaire veldkeukens voorzien. Hoe zij die in de heel nabije toekomst volledig en kwalitatief bemand zal krijgen tijdens oefeningen en operaties is nog zeer de vraag. Samen met geëngageerde reservisten? Dat kan misschien de eerste honger stillen…
Ons land telt een recordaantal politieagenten. Toch doen onze politici regelmatig een beroep op het leger om de strijd met criminelen, voorzien van explosieven en oorlogswapens, aan te gaan. De integratie van een politiemacht in het Ministerie van Defensie kan de agenten de middelen geven die ze nu nog missen. Hierdoor zou België in één klap veel gemakkelijker de 2% van het BBP bereiken zoals de NAVO vereist en dit zonder al te grote extra uitgaven!
Geen Antwerpenaar zal ons tegenspreken: waar blijft de Rijkswacht? Er gaat nauwelijks een week voorbij zonder dat de regio het slachtoffer wordt van aanslagen met explosieve tuigen of Kalasjnikov-schietpartijen. De politieke autoriteiten in de stad en omstreken slagen er maar niet in om deze plaag te bestrijden ondanks enkele mooie verkiezingsbeloften over veiligheid. Boeven lijken ongestraft hun gang te kunnen gaan en intussen breiden de Antwerpse toestanden zich uit naar andere steden. Het geweld escaleert dermate dat sommige burgemeesters zich genoodzaakt zien om
het leger ter hulp te roepen. Dit is geen oplossing want militairen zijn onbevoegd en niet getraind om de politie te vervangen. Eerlijk gezegd hebben onze soldaten tegenwoordig andere dingen te doen… dus kunnen rekenen op de Rijkswacht zou heel goed uitkomen. Helaas, de Rijkswacht bestaat al even niet meer!
Op het hoogtepunt van de Koude Oorlog telde de Rijkswacht meer dan
In oorlogstijd
De Rijkswacht was één van de machten van het Belgische leger die verantwoordelijk was voor de ordehandhaving op nationaal
niveau. Zij omvatte de Spoorwegpolitie, de Scheepsvaartpolitie, de Luchtvaartpolitie en de Provoost. Deze laatste specifiek ter beteugeling van militaire criminele feiten zoals desertie en subversie. De Rijkswachters voerden hun taken uit onder de vleugels van het Ministerie van Defensie maar bleven weliswaar onder het bevel van de gerechtelijke autoriteiten in samenwerking met het Ministerie van Binnenlandse Zaken. De frontlinie tegen internationale georganiseerde misdaad en terrorisme bestond uit de Rijkswacht. In oorlogstijd zorgden ze dan weer voor de veiligheid van het grondgebied terwijl de andere militairen vochten. Ze zorgden bijvoorbeeld voor krijgsgevangenen, gingen op zoek naar vijandelijke agenten, bestreden plunderingen, beschermden strategische locaties, sloegen alarm bij een aanval enzovoort. Kortom vitale taken die vandaag de dag niet meer bestaan.
De Rijkswacht beschikte over zwaardere middelen dan de Politie.
Dit ging van gepantserde voertuigen, oorlogswapens, speciale uitrusting tot zelfs eens smaldeel vliegtuigen en helikopters toe. Deze tak van Defensie kon rechtstreeks vertrouwen op de bestaande structuren voor zowel training als logistieke ondersteuning. Op het hoogtepunt van de Koude Oorlog telde de Rijkswacht meer dan 20.000 militairen en burgers, een getalsterkte die vergelijkbaar is met die van de huidige defensiemacht van minder dan 25.500 militairen!
Disfunctie
De ontbinding van de Rijkswacht kwam er in 2001 in de nasleep van
de Dutroux-affaire. De ironie wil dat dit fiasco niet draaide rond georganiseerde misdaad of terrorisme maar wel over falend traditioneel politiewerk. Het disfunctioneren van het toenmalige gerechtelijke en politieapparaat stond los van het behoren tot de strijdkrachten. Talrijke geruchten over samenzweringen, extreemrechtse sympathieën en vermeende betrokkenheid bij ‘de Bende van Nijvel’ bleken uiteindelijk de nagel aan de doodskist van de Rijkswacht. Zij werd ontbonden en op lokale en federale niveaus in een nieuwe politiemacht geïntegreerd onder controle van het Ministerie van Binnenlandse zaken. Dat viel samen met
het moment waarop Defensie als prijs van het ‘vredesdividend’ zeer snel haar middelen zag afkalven. Destijds was de afschaffing van de Rijkswacht dus een populaire zet die op weinig weerstand stuitte.
Hybride oorlogvoering
Bijna een kwart eeuw later is de wereld drastisch veranderd. Er woedt een oorlog op Europese bodem, op de drempel van de NAVO. Onze vijanden hebben inmiddels de toegang tot hybride oorlogvoering gevonden. De inval in Oekraïne wordt aangevuld met intense spionage en sabotage van Westerse infrastructuren: onderzeese kabels
en communicatiestations worden uitgeschakeld, pijpleidingen exploderen en computersystemen kreunen onder de cyberaanvallen. Terwijl de rode sterren van strategische bommenwerpers reflecteren over het wateroppervlak onder een schrale Noordzee-zon, varen ‘onderzoeksschepen’ verkenningsmissies langsheen onze windmolenparken voor Zeebrugge. In Afrika vallen intussen gehele regio’s in handen van militaire en door Moskou aangestuurde organisaties. Rusland en haar bondgenoten Syrië, Iran en Noord-Korea financieren en faciliteren wereldwijd terroristische groeperingen. Subversieve activiteiten breiden zich ook op andere fronten uit, zoals het gebruik van vluchtelingenstromen als een politiek en economisch wapen, de aankoop van bedrijven en staatsschulden door actoren die banden smeden met vijandige staten, de inbeslagname van strategische grondstoffen, desinformatie op sociale netwerken en zelfs de directe corruptie van politici. Vandaag de dag kunnen we ons afvragen of de internationale misdaad, de drugshandel en de verborgen financiering van extremistische partijen niet worden aangewakkerd door buitenlandse mogendheden.
Het doel en gevolg van al deze acties is overduidelijk het destabiliseren en het verzwakken van ons land, onze bondgenoten, op zowel politiek, economisch en militair gebied. Het is tevens een aanslag op onze sociale cohesie.
De opdracht van dit nieuwe korps moet duidelijk gescheiden zijn van die van de politie om een ‘politieoorlog’ te vermijden
Om deze nieuwe plagen te bestrijden, voldoet de politie niet en is het leger niet geschikt. Er is nood aan een paramilitaire organisatie ten dienste van de staat, die in staat is om zowel op het fysieke als het digitale front daadwerkelijk opsporingen te kunnen uitvoeren en in te grijpen. Dit in nauwe samenwerking met het leger, de inlichtingendiensten, justitie en de traditionele politiediensten. Een nieuwe macht die gezamenlijk wordt bestuurd door het Ministerie van Defensie, het Ministerie van Binnenlandse zaken en het Ministerie van Justitie. Zoals die ooit leidde tot het disfunctioneren van de jaren 1990.
Eind 2023 publiceerde het magazine Trends een onthullend artikel over de Politie. Terwijl ons land onderaan de Europese ranglijst bengelt als het op Defensie-uitgaven aankomt, staat België in de top vijf wanneer we het over Politie-uitgaven hebben. Volgens datzelfde artikel kost de Politie ons
land meer dan drie miljard per jaar, maar functioneert ze niet effectief. Je hoeft niet lang in onze steden rond te lopen om dit te zien: de politiehervorming is een dure mislukking. De Trends-journalisten pleiten voor het centraliseren van de middelen, een gegeven dat de burgemeesters nu gretig gebruiken om hun eigen machtsbasis uit te bouwen.
Het aantal politieagenten is nog nooit zo hoog geweest, met bijna 50.000 medewerkers, vergeleken met slechts 35.600 in 2018! Als een deel van de politie een soort ‘Rijkswacht’ binnen Defensie zou vormen, zou ons land in één klap bijna de NAVO-normen bereiken. Er zouden geen nieuwe belastingen nodig zijn, of dramatische en impopulaire bezuinigingen op andere essentiële gebieden zoals gezondheidszorg, pensioenen of onderwijs. Het zou in wezen een kwestie zijn van verhuizen van het ene departement naar het andere zonder al te grote extra investeringen. Deze overdracht zou snel ten goede komen aan de dagelijkse veiligheid van onze medeburgers doordat agenten eindelijk de middelen krijgen die ze nodig hebben om de nieuwe interne en externe bedreigingen te bestrijden. Tegelijkertijd zou deze nieuwe macht de effectiviteit van het leger vergroten, dat zich dan kan concentreren op gevechtsactiviteiten en training. Onze militairen zullen steeds vaker binnen een Europees kader opereren, voornamelijk in het buitenland. Het zal niet langer mogelijk zijn om troepen te detacheren voor
Foto: T. Van Hoof – K. Declercq
VZW Spearhead eert de voormalige Rijkswacht als re-enactment groep.
politie- en of beschermingsmissies. Door de herinvoering van een paramilitaire macht zou België ook aan geloofwaardigheid winnen bij onze bondgenoten en vooral onze vijanden!
Om aan de NAVO-criteria te voldoen zonder de staatsfinanciën te torpederen, kunnen we nog creatiever uit de hoek komen en andere
gebieden binnen Defensie integreren in een uitgebreide operatie van financiële ‘communicerende vaten’. Defensie zou bijvoorbeeld scholen kunnen subsidiëren die de optie ‘Defensie en veiligheid’ aanbieden. Of denk maar aan ziekenhuizen die zorg bieden aan Defensiepersoneel in elke grote stad? De betrokken leraren en medische staven zouden zelfs reservisten kunnen worden, deels op kosten van Defensie. Investeringen in de industrie via meer onderzoeksen ontwikkelingsprojecten die de Belgische economie ten goede komen. Waarom niet een deel van ontwikkelingssamenwerking, civiele bescherming of het KMI integreren in de defensiebegroting? Deze domeinen zijn namelijk heel erg verbonden met de nieuwe realiteit van veiligheids- en klimaatsverandering.
Het lijkt onvermijdelijk dat de budgettaire bevoegdheden van Defensie moeten worden uitgebreid want 5 miljard per jaar extra enkel en alleen in wapensystemen investeren, kan alleen maar ten koste gaan van andere uitgaven die belangrijk zijn voor het welzijn van de bevolking. Om nog maar te zwijgen over het feit dat onze Defensie zich geen extra houwitsers of fregatten kan veroorloven omdat het niet genoeg marinepersoneel en artilleristen heeft om het bestaande materieel te bedienen. Men kan makkelijk wapens aankopen, maar het vinden van militairen is een andere zaak…
Gepakt en gezakt je collega’s voor je neus zien opstijgen en verweesd achterblijven op het tarmac van Melsbroek omdat je veiligheidsmachtiging niet in orde is? Voor je het weet zit je als militair in de piepzak en voelt u zich behoorlijk bedreigd. Deze situatie kan verschillende oorzaken kennen, maar het leidt steevast tot een groot inkomensverlies.
Laat ons duidelijk zijn; de noodzaak van een grondige veiligheidsscreening en de al dan niet daaruit voortvloeiende veiligheidsmachtiging (VM) is volledig gegrond. Een organisatie die zichzelf ernstig neemt zal zeker in tijden als deze geen duimbreed toegeven op gebied van veiligheid. Een grondige analyse van personeel zodat die toegang krijgen tot de gevoelige documenten, plaatsen en informatie om hun taken correct uit te voeren, vergt nu eenmaal veel tijd. Tijd die evenredig oploopt naargelang de beoogde veiligheidsgraad stijgt. Een aanvraag of hernieuwing van een reeds bestaande VM moet vanaf de start nauwlettend en voortdurend opgevolgd worden, wil zij niet wegkwijnen in één of ander door telewerk verlaten dossierbakje.
Vandaag verlopen deze aanvragen nog steeds via papieren administratie. Dit betekent dus heel wat heen- en weergeloop met documenten vooraleer die door elke betrokkene goed en wel zijn ingevuld en ondertekend. ADIV, de Algemene Dienst Inlichtingen en Veiligheid staat erop dat de documenten voorzien zijn van alle
nodige gegevens alvorens zij aan de slag gaat met de onderzoeken. Niet zelden dus dat er alsnog documenten worden teruggestuurd om de hele papierwinkel te vervolledigen. Ligt een digitale oplossing met het ingeburgerde ‘itsme’ niet binnen de mogelijkheden om zo efficiënter de gevraagde gegevens en toestemmingen aan ADIV over te maken?
Sneller schakelen
Een vlotte aanlevering van gevraagde gegevens alleen, lost op zich dit probleem blijkbaar niet op. Onlangs nog verscheen in de krant dat driehonderd – overigens onbesproken - luchthavenmedewerkers tijdelijk werkloos worden omdat hun veiligheidsverificatie niet tijdig afgeleverd werd en dus hun toegangsbadges tenminste tijdelijk geblokkeerd zijn. Wetende dat de achterstallen intussen oplopen, dreigt dit getal uit te breiden tot tweeduizend geblokkeerde toegangen voor piloten, douaniers, cabine- en bagagepersoneel. Interessant om weten is dat de federale politie bevoegd is voor het beheer van de veiligheidsverificaties maar daarvoor wel beroep
moet doen op screenings van zowel VSE (Staatsveiligheid) en ADIV, elk in hun domein. Laat het nu net ADIV zijn die met de beschuldigende vinger wordt aangewezen als de oorzaak van de vertragingen. Vertragingen die net als binnen Defensie al leiden tot operationaliteitsbeperkingen. Intussen komen zelfs federale politiemedewerkers in problemen en worden hen toegangen tot bepaalde zones ontzegd. Iedereen houdt zich strikt aan de reglementering die
gezien de tijdsgeest begrijpelijk is, maar toch moet er nu plots heel wat sneller geschakeld worden. Wat niet altijd zo eenvoudig blijkt te zijn! Bij ADIV is er kennelijk een personeelstekort . Neem daar nog eens bij dat er wel een instroom is van jonge en nog vaak onervaren agenten die moeten presteren en vertragingen in het verwerken van de veiligheidsverificaties liggen voor de hand. Van hen wordt verwacht dat ze steeds diepgaandere onderzoeken voeren nu de veiligheidsverificaties overal een grotere prioriteit hebben gekregen! Dit laat zich dus voelen…
Want het doet pijn… Achterblijven omdat je veiligheidsmachtiging omwille van een administratieve achterstand niet tijdig bekomen of hernieuwd is! Hier ziet de betrokken militair heel wat meer dan geld aan zijn neus voorbijgaan. Uitleggen aan je collega’s dat je niet mee zal gaan op die militaire opdracht waar jullie samen hard voor getraind hebben, is allesbehalve aangenaam. Of wat met die promotiekansen die alweer een jaar verdampen omdat je niet batig gerangschikt bent wegens een zending tekort in je dossier? De schade die je als militair oploopt omwille van externe factoren als deze is bovendien op niemand te verhalen. Niet zelden leidt zo’n negatieve ervaring tot verder verval van enthousiasme en dreigt Defensie opnieuw een waardevolle werknemer te verliezen.
Iets waar Defensie de laatste tijd jammer genoeg wel in slaagt, is het creëren van een algemene
sfeer van achtervolgingswaan. Ligt het aan de oplaaiende oorlog in Oekraïne waarvan de vlammen steeds meer de Europese schenen lijken te likken of is er meer aan de hand? De militaire vakbond ACMP-CGPM stelt tot ontreddering vast dat het aantal ingetrokken of geweigerde veiligheidsmachtigingen bij militairen, neigen naar een regelrechte inquisitie. Militairen, zelfs in staffuncties met jaren ervaring op de teller komen nu soms in de problemen voor zaken die vóór ‘de zaak Jurgen Conings’ of het begin van de oorlog in Oekraïne geen enkele impact zouden gehad hebben op het al dan niet verkrijgen van een veiligheidsmachtiging. Steeds meer worden we gecontacteerd door leden die hun VM zien ingetrokken worden waarbij zowel de omgeving van de militair of de militair zelf niet eens begrijpen waarom. Een beroepsprocedure bij het Comité-I lijkt dan voor de hand te liggen. Als vakbond begeleiden we u hierin, doch is succes niet altijd gegarandeerd. Bepaalde onderdelen uit uw dossier blijven vaak ‘geheim’ en dus
niet toegankelijk voor uzelf of de verdediging. De gevolgen zijn een verwijdering uit uw functie of het niet kunnen deelnemen aan een opdracht. En dit onder het mom dat u volgens ADIV onvoldoende garanties biedt op het vlak van loyaliteit of integriteit. Zelfs collega’s die het voorwerp vormden van een juridische procedure en uiteindelijk vrijuit gingen en waarvan de militaire overheid het dossier zonder gevolg heeft geklasseerd, blijven voor ADIV alsnog ‘verdacht’ en vormen nog steeds een ‘risico’ die leidt tot het intrekken van uw veiligheidsmachtiging. De militaire veiligheidsdienst ADIV die zonder scrupules oordeelt en veroordeelt! De jacht is geopend!
Bent u als militair betrokken bij een dergelijke intrekking van uw veiligheidsmachtiging of sleept de procedure van vernieuwing te lang aan dat zij buiten de redelijke termijn valt? Aarzel dan niet en neem onmiddellijk contact op met srt@acmp-cgpm.be
Op 11 maart verscheen met grote kop het faillissement van de fabrikant van de voertuigen voor de Special Forces. Een tekort aan wisselstukken dreigt en mogelijks raken 87 voertuigen wellicht nooit meer geleverd. Is dit een ramp of is de één z’n dood de ander z’n brood?
Dit toch wel gevoelige onderwerp leek wat verloren in het nieuwsoverzicht van een week waarin een ander aanstormend faillissementsdossier ‘Van Hool’ en de wanpraktijken in Amay het podium deelden. Nochtans loont het zeker de moeite om hier even op terug te komen want een ‘fait-divers’ is het allerminst.
We gaan terug naar 2015 en de toenmalige minister Vandeput. Zijn voorstel om over te gaan tot de aankoop van 108 snelle reactievoertuigen, ook wel gekend als de ‘Fox’ RRV (Rapid Reaction Vehicle) wordt in december van dat jaar goedgekeurd door de ministerraad.
De Fox laat ondanks haar Toyota Hilux-familieband alvast geen fantastische indruk na bij onze elitetroepen want deze ‘vos’ heeft last van heel wat kinderziekten. Bovendien is de oorspronkelijke behoefte van de Special Forces breder verspreid over het volledige regiment en boet het eindproduct daardoor enorm in aan het inlossen van de specifieke vereisten. Jankel is op zich geen gigantisch grote speler in de defensie-industrie en verkoopt wereldwijd zo’n 500 exemplaren van dit type voertuig.
Wanneer de befaamde Unimog JaCam stillaan vervangen dient te worden, wint dezelfde firma andermaal de aanbesteding. Het Special Operations Regiment mag zo in 2019 hoopvol uitkijken naar de voorziene levering van 199 ‘Wolf’ LTTV (Light Troop Transport Vehicle) Dit veelbelovend eveneens Aero transporteerbaar voertuig is gebouwd op het Unimog U5000-platform. De oplevering verloopt helaas niet zoals gepland want Covid-19 en de inflatie gekoppeld aan de Brexit duwen Jankel richting moeilijk vaarwater. Uiteindelijk zullen slechts 80 voertuigen het Kanaal over raken en voorlopig komen daar niet meer dan 32 afgewerkte exemplaren bovenop. Het restant, goed voor de 87 onafgewerkte voertuigen, zal na reorganisatiegesprekken
met de firma hopelijk toch als afgewerkte LTTV geleverd worden maar in het slechtste geval worden zij afgeleverd als naakt chassis.
Ondanks dat dan mogelijks een financieel verlies volgt, schuilt er misschien toch een unieke buitenkans in deze tegenslag. De kaarten van mogelijke inzetscenario’s zijn sinds de Russische inval in Oekraïne zodanig dooreen geschud, dat snel reageren en inventief inspelen op probleemsituaties geen optie maar een must is. Een type voertuig waar de SFGp al van meet af aan naar vraagt, is nu echt wel aan de orde. De militaire vakbond ACMP-CGPM hoopt dan ook dat de bittere pil van samenwerken met het ‘slechtste en meest chaotische bedrijf ooit’, snel wordt doorgespoeld zodat mogelijke oplossingen niet op de lange baan worden geschoven. De mobiliteit van onze militairen - in zo veilig mogelijke omstandigheden -staat immers altijd voorop.
De militaire overheid kan uw verlof altijd annuleren, al wordt deze procedure zelden gebruikt. Wat moet je doen als je bijvoorbeeld een vakantie hebt geboekt of zelfs al bent vertrokken?
Het gebeurt niet vaak, maar het kan voorvallen: je bent met vakantie en de eenheid meldt je dat je zo snel mogelijk terug de eenheid moet vervoegen. Of je verlof wordt plots ingetrokken hoewel je wel al een reis voor het hele gezin hebt geboekt...
Geen enkele afwezigheidsperiode al dan niet in combinatie met vrije tijd, op grond van verlof of dienstontheffing kan van een militair worden ingetrokken, behalve om operationele redenen. Het is de hiërarchische autoriteit direct boven de autoriteit die het verlof of de dienstvrijstelling heeft verleend, die de redenen zal geven voor het besluit om je terug te roepen. De voorschriften zijn heel duidelijk: ‘Van het intrekken van verlof mag niet zomaar lichtzinnig gebruik worden gemaakt’. Indien nodig kan de minister van Defensie de toekenning van verlof aan militairen opschorten. In dat geval bepaalt zij de periode van het volgende jaar waarin de overdracht van niet-opgenomen verlof wordt toegestaan.
Schadevergoeding
Deze situatie is natuurlijk problematisch voor de betrokken militair, vooral als er op dat moment kosten worden gemaakt, omdat je bijvoorbeeld een vakantie of werkzaamheden aan je huis hebt gepland. Wie gaat het dringend aan te kopen vliegticket terug naar België betalen? Of de reis die voor volgende week is geboekt? Of de huur van de graafmachine? Wel, je kunt een schadeclaim indienen bij DG Jur- afdeling LITIG. Elk geval zal afzonderlijk worden behandeld om te bepalen of uw vordering ontvankelijk en gegrond is.
De aanvraag moet de volgende documenten bevatten: ‘goedkeuring en annulering van de afwezigheid, de gemotiveerde beslissing van de hiërarchische meerdere direct boven diegene die de periode van afwezigheid heeft toegekend en een gedetailleerd verslag van de
gemaakte kosten’. Naast je aanvraag kun je een kopij van het boekingsdocument, betalingsbewijzen, enz. meesturen. Het volgen van deze richtlijnen kan uw ongemak beperken. Wanneer u zich zorgen maakt, aarzel dan niet om contact met ons op te nemen: srt@acmp-cgpm.be
Onbeschikbaarheid
Merk op dat weekends die voorafgaan aan of volgen op een periode van afwezigheid (verlof, compensatie, enz.) door de regel ook worden beschouwd als een periode van onbeschikbaarheid. Dus als je maandag vrij neemt, ben je in feite ‘niet beschikbaar’ vanaf vrijdagnamiddag wanneer je dienst eindigt en dit tot dinsdagochtend, wanneer je dienst opnieuw begint. Je kunt dus niet worden aangesteld om op zaterdag een dienst te verlenen. Maar opgelet, onbeschikbaarheid telt enkel als je een periode van afwezigheid hebt aangevraagd en gekregen. Een militair kan altijd worden aangeduid om dienst te doen tijdens weekenden, feestdagen en compensatie verlofdagen. Als je van plan bent tijdens het pinksterweekend te genieten van een ‘citytrip’ naar Londen, raden we alvast sterk aan om voor dit weekend verlof aan te vragen via HRM@Defence (er worden geen dagen van je tegoed afgetrokken) voordat je iets boekt. Eenmaal goedgekeurd, plaatst deze afwezigheidsperiode je in een situatie van onbeschikbaarheid en als je eenheid je afwezigheid ondanks alles toch nog annuleert, dan kun je aanspraak maken op een schadevergoeding!
Nieuwe ideeën en innovatie die hun oorsprong vinden binnen de gelederen van Defensie? Het is iets van alle tijden en typeert hoe medewerkers van Defensie soms met hart en ziel betrokken zijn met het welzijn van de organisatie. Militairen die later in hun carrière een zeldzame stiel leren en er zelfs de krant mee halen, wat drijft hen?
Het is zeven april 1992, de dienstplicht in België loopt stillaan op haar laatste benen na het beëindigen van de Koude Oorlog. Anderzijds ontsporen de Joegoslavische oorlogen voor het eerst sinds WO2 als een ernstig gewapend conflict op Europese bodem. Korporaal Magotte staat op het punt om afscheid te nemen van zijn geliefden, hij vertrekt naar de Baranja met zijn eenheid het 2e Regiment Cyclisten.
Manu militari
BelBat I is de eerste blauwhelmoperatie sinds lang met een dergelijke intensiteit en brengt Manu met de vele beroepscollega’s en miliciens naar de verschrikkelijkste oorlogsomstandigheden. ‘This was war’ fluistert Manu zachtjes want letterlijk alle dagen kennen er hetzelfde stramien: Eén van de twee partijen start de gevechten en telkens weer positioneren de blauwhelmen zich er ergens tussenin, meestal onrechtstreeks onder vuur vallend. Het VN-mandaat van deze operatie laat weinig meer toe dan zichtbaar en zeker niet provocerend aanwezig te
zijn. Menselijk leed door slachtoffers in eigen rangen leiden tot een stressopbouw en er is geen mogelijkheid om die te ventileren. De uiterst primitieve omstandigheden van toen zijn vandaag de dag niet meer te begrijpen: Een eerste telefoontje of ontvangst van karige post van het thuisfront worden pas na één maand logistiek mogelijk. Na de opdracht kijkt Manu met lede ogen en net als vijftig van de driehonderd andere missiegenoten tegen een echtscheiding aan. Het hardt hem nog meer en dus volgt hij zijn roeping om paracommando te worden. Hij gaat vervolgens dienen in het 210 Cie Log Para-Cdo te Heverlee.
De oorlog in Oekraïne roept vandaag de dag bij de vele oudere collega’s herinneringen aan de harde omstandigheden van weleer op. Het frustreert menig veteraan dat deze ‘vergeten’ tijden anders gewaardeerd aanvoelen dan de hedendaagse missies waar een medaille van verdienstelijkheid wellicht terecht maar ogenschijn-lijk veel gemakkelijker wordt toegekend dan toen…
Mens et manus
‘Met verstand en hand’ zegt dit Latijnse spreekwoord en betekent dat er zonder doordacht nadenken geen ruimte is voor creativiteit’. In 1998 volgt Manu een opleiding als ‘hersteller doek en leder’ in het toenmalige ‘l’ Arsenal de Roccourt’, het huidige CC R&A. Hij slaagt hierin met de grootste onderscheiding. Zijn nieuw aangeleerde vaardigheden brengen de verborgen talenten aan de oppervlakte en als snel zijn Manu en diens atelier in de ‘ambachtenlaan’ van Kwartier Cdt de Hemptinne, defensiewijd gekend. ‘Le Bacheur’ neemt in de schoot van de toenmalige brigade Para-Cdo en nadien ook de Fau deel aan waanzinnig veel missies van langere of kortere duur: van twee maal Afghanistan tot wel vijf rotaties in de Democratische Republiek Congo, Mali, Gabon en Jordanië.
De ‘gouden handen’ van Manu vallen overal in de smaak. Wanneer zijn talenten in het oog van de Special Forces Gp springen, komen er uitdagende projecten
op zijn pad waarop hij zijn creativiteit bot kan vieren. Multifunctionele tassen in allerlei camouflage en voor de meest uiteenlopende gebruiksaanwendingen passeren de revue. Zijn revolutionaire creaties leveren hem zelfs een lovend artikel op in het tijdschrift ‘Deuzio’
van La Libre Belgique maar er volgen slechts weinig felicitaties binnen Defensie en al helemaal geen beloning. Zijn werk is nochtans van een hoogstaande kwaliteit en zodanig gegeerd dat er interesses ontstaan voor patenteren en massaproductie. Jammer genoeg zijn de belangrijke stappen naar zowel erkenning als verspreiding van deze ontwerpen knarsend tot stilstand gekomen door de COVID19-uitbraak. Deze lange periode van inertie bracht wereldwijd veel projecten naar de vergeethoek. Momenteel werkt Manu opnieuw aan enkele ontwerpen gebruik makend van de nieuwe multicamcamouflage.
Naast zijn activiteit als specialist is hij een actief lokaal afgevaardigde van de militaire vakbond ACMP-CGPM.
Zijn grootste bekommernis is ‘hoe geven we onze expertise door aan de volgende generatie?’ Een vraag zonder eenvoudig antwoord want iedereen ziet met lede ogen hoe het dweilen is met de kraan open wat betreft de cijfers van jonge uitstromende militairen. ‘Dat en het gemis van respect voor wat vroeger was…’ mijmert hij voor zich uit starend. Op de vraag of hij een VEP overweegt, antwoordt Manu volmondig ‘neen’ omdat hij dat contraproductief ziet op het gevecht voor het behoud van de pensioensleeftijd én de specificiteit van de job als militair. Maar intussen is hij wel actief op zoek naar een industriële ledernaaimachine met een grote boog om zo alsnog in zijn tweede leven voor Defensie nuttige toepassingen te kunnen ontwerpen. Het siert hem!
Sinds kort telt de militaire vakbond een extra vaste afgevaardigde. Jesse Arents komt de cel ‘Communicatie’ versterken. Zij zal zich voornamelijk achter de schermen richten op De Schildwacht, webbeheer en het optimaal benutten van Social Media om de zichtbaarheid te vergroten van de militaire vakbond ACMP-CGPM.
‘What You See Is What You Get’ is de betekenis van een populaire acroniem in de wereld van grafici. De opleiding tot graficus in het secundair onderwijs is nooit afgewerkt noch bekroond met een diploma. De artistieke ziel in haar is echter nooit verdwenen. ‘Wat je ziet is wat je krijgt’, geldt zeker nu in de mens die zij na de lange zoektocht naar zichzelf terugvond. 48 jaren staan er op haar teller, waarvan 25 gedeeld in lief en leed met Nathalie en hun drie zonen die samen een mooi neurodivers gezin vormen met zowel troeven als gebreken. Autisme en ADHD lopen als een rode draad doorheen dat leven en met een 18-jarige zoon aan de universiteit van Gent doorbreekt zij eindelijk de vloek van haar eigen wilde jeugdjaren. Lang geleden, op haar achtste verdwijnt haar wellicht te militaristische vader uit het zicht. De Spartaanse opvoeding die Jesse naar de kadettenschool zou leiden, verdwijnt met de echtscheiding.
Ze komt als kind terecht in een nieuw samengesteld gezin en beleeft er een overhoop gehaalde puberteit als slachtoffer van misbruik in al haar vormen. Uiteindelijk strand ze op haar achttiende niet verder dan het vierde middelbaar en rest er maar weinig anders dan als rekkenvuller in een winkelketen aan de slag te gaan. In 1999 komt haar vader plots te overlijden. Langzaam zakt ze bijna tot in een onafwendbare afgrond totdat ze midden het rouwproces terug het licht ziet: Defensie en de discipline is de structuur om het leven weer in handen te nemen!
Militaire loopbaan
In het najaar van 1999 start de opleidingscompagnie van bataljon Bevrijding en vormt Jesse tot stormfuselier bij het 1Cy te Spich. Snel volgt een eerste opdracht middendoor gespleten door 9/11, onvergetelijk! Premature signalen van syndicaal engagement ontluiken wanneer het kort nadien ‘game over’ is voor de BSD met REFORBEL. 1C1Gr verwelkomt haar met aansluitend enkele jaren infanterieschool in het pittoreske Aarlen. De wil om door te groeien stuurt Jesse richting onderofficier in het logistieke wapen. Vrij kort maar actief de stiel lerend in het 20e Bn Log overvalt haar dan samen met het 1 Para in Afghanistan opnieuw een kerstboodschap: ‘kazernes sluiten’.
Het syndicale vlammetje wordt nu wel venijnig heet. Als kat met negen levens komt zij opnieuw goed terecht, ditmaal als logistieker bij de Special Forces Group te Flawinne. Fantastische eervolle uitdagingen! Een halve wereld in oefeningen en een operatie in Libië later krijgt ze in 2015 een ijskoude douche wanneer de cursus kandidaat-ontmijner te hoog gegrepen blijkt. In de geest van ‘what doesn’t kill you makes you stronger’ boekt Jesse de opgedane kennis wel om tot munitievernieuwer. Intussen wordt ze actief als lokaal afgevaardigde ACMP-CGPM te Doornik en schiet in 2018 nogmaals raak om toegelaten te worden als kandidaat-officier. Zes maanden in Niger gevolgd door de zeer nabije interne aangelegenheid J.C. van 2021 overtuigen haar, toen nog ‘hem’ om uiteindelijk uit de kast te komen. De transitie blijkt tot haar grote verwondering een minder grote stap dan gevreesd. Na haar eerste cyclus stroomt ze verder door naar BAS (Belgian Army Staff) te Evere. De lokroep van de ‘Sirene van het Vast secretariaat’ krijgt haar dan toch in de macht en na een nacht over ijs gaan, dient zij haar kandidatuur in voor de ‘Cel communicatie’. Ze is van geen kleintje vervaart en zal zich met alle kracht inzetten om zo het beste voor zowel het personeel als Defensie na te streven. Samen Sterk is haar leuze!
Het Vast secretariaat van de militaire vakbond ACMP-CGPM heeft er een nieuwe aanwinst bij! Ontmoet Jessica, een nieuwe vaste waarde die ons komt versterken als een zonnestraal op een bewolkte dag, altijd bereid om anderen te helpen met een hart vol empathie.
Na haar middelbare school was Jessica vastberaden om verpleegster te worden. Met een brandend verlangen begon ze aan de opleiding verpleegkunde, maar na anderhalf jaar, drie veeleisende stages en menig gelaten traantje besefte ze dat deze zware job haar te gevoelig raakte. Het was een moeilijke beslissing, maar ze luisterde naar haar innerlijke stem en koos voor een andere weg. Ze vroeg zich af hoe ze mensen op een andere manier kon helpen en toevallig tijdens een interim-periode bij Europcar ontdekte ze zo haar liefde voor de administratie. Vanaf dat moment besloot ze om Office Management te studeren. In 2011 behaalde ze haar diploma als Management Assistant.
Jessica begon haar carrière te Zaventem als secretaresse bij een tussenpersoon voor Duitse fabrikanten van verwarmings-techniek
en groothandels in België en Luxemburg. Vijf jaar lang werkte ze hard, maar toch voelde zij geen echte voldoening. Het gevoel meer een klachtenmuur dan een hulp voor mensen te zijn, gaf de doorslag om verder te kijken. Ze wilde écht iets betekenen voor anderen. Tijdens deze periode kreeg ze haar kinderen en realiseerde ze dat ze met hen toch meer tijd wilde doorbrengen en dus leek halftijds werken de ideale oplossing. Zo belandde Jessica bij het NSPV (Nationaal Syndicaat van het Politie en Veiligheidspersoneel) waar ze zeven jaar lang met plezier werkte.
Opnieuw lonkte het verlangen naar verandering en spreidde zij haar vleugels om hier en nu bij de ACMP-CGPM te landen. Ze heeft haar plek gevonden en hoewel ze geen militaire achtergrond heeft, is ze vastberaden om haar collega’s te ondersteunen bij de administratie. Gedreven door passie werkt ze zich doorheen de Office-tools en vooral PowerPoint kent voor haar dan ook geen geheimen meer. Aan de receptie is Jessica bovendien het vriendelijke gezicht dat je vanaf nu tijdens alle weekdagen behalve op woensdag zal begroeten van zodra je binnenkomt op ons Vast secretariaat. Zij zal je altijd met een glimlach en een luisterend oor ontvangen. Mocht je met Jessica een praatje slaan terwijl je even kort plaats neemt in de wachtzaal om geholpen te worden door een
van onze experten, dan kan je het zeker even over één van haar gepassioneerde vrijetijdsbestedingen hebben. Zij houdt er enorm van om rond te reizen met haar gezin. Nu haar twee kinderen groter worden, is een stuk van de wereld ontdekken echt aan de orde. Maar evengoed kan ze het hebben over kortere avontuurlijke uitjes zoals de belevingen in water- en andere pretparken of leerrijke quiz-avonden.
Zij is trouwens het fiere baasje van een baardagame, een viervoeter uit de hagedissenfamilie in de orde van de schubreptielen. Deze levende ‘knuffel’ heeft een aaibaarheidsfactor als die van een stekelig draakje en houdt al eens van een lang slaapje wanneer de winter invalt. Het is dus een beetje een #dromertje, zoals Jessica eveneens zichzelf beschrijft. Wie weet is hier wel een oplossing gevonden voor onze jarenlange zoektocht naar een mascotte!
Ook dit jaar zal er een delegatie van de ACMP-CGPM deelnemen aan de Vierdaagse van de IJzer en dit sinds 2001. De start vindt plaats op dinsdag 20 augustus in Oostduinkerke en we komen aan op vrijdag 23 augustus 2024 te Ieper. Onze leden kunnen gratis deelnemen. Maar wees er snel bij want, de plaatsen zijn beperkt!
We zijn op zoek naar gemotiveerde leden die wensen te genieten van de sfeer en onze kleuren willen vertegenwoordigen gedurende dit prachtig evenement. We logeren zoals elk jaar in het kamp ‘Maeke-blijde’, ter hoogte van de brandweerkazerne, Doornstraat 43, 8970 Poperinge.
We wandelen van dinsdag tot en met vrijdag. Vanaf maandagnamiddag is het kamp toegankelijk. Het vervoer naar de startplaats en de deelname aan de Vierdaagse van de IJzer is inbegrepen voor de vier dagen. Het kamp te Poperinge, georganiseerd door de toeristische dienst van de stad, wordt eveneens door ons rechtstreeks aan hen betaald.
Wat biedt ACMP-CGPM?
De totale kostprijs voor het wandelen en de all-in, wordt voor u betaald. Dit omvat voor de vier dagen: het logement, de maaltijden, het vervoer, de verzekering, de medische verzorging en een aandenken. Daarnaast bezorgen we u een T-shirt en een petje en bieden we u onderweg nog een consummatie aan.
Mogelijkheden van afstanden: 4 x 16 km of 4 x 32 km. Een familiewandeling van 4 x 8 km en een jongerenparcours van 4 x 24 km. Een combinatie van diverse afstanden is ook mogelijk (Bv.: 1 x 16 km, 1 x 24 km en 2 x 32 km).
Voor de actieve militairen onder ons: aangezien we meewandelen als ‘burger’ en niet in het militaire tenue,
dient u van dinsdag tot en met vrijdag vier verlofdagen of compensatie te nemen.
Inschrijven kan via het vast secretariaat van de ACMP-CGPM t.a.v. Filip Duquesne en dit vóór 31 juli 2024. We laten max 25 leden toe. Wees er dus snel bij en stuur een mailtje naar: srt@acmp-cgpm.be of filip.duquesne@gmail.com
Vermeld hierbij:
- Naam & Voornaam
- Burgeradres
- Lidnummer ACMP-CGPM
- Geboortedatum
- Telefoonnummer & e-mailadres
- Aantal deelnames
- Gewenste afstand
- Indien u naar Poperinge komt met eigen voertuig, uw nummerplaat!
- In principe slapen we allen in de Maeke-blijdezaal.
- Uiteraard kan er ook deelgenomen worden zonder logement
Voor meer informatie over het evenement zelf kan u een kijkje nemen op: www.vierdaagse.be
57ste Editie van de MESA, met ACMP-CGPM!
Ook dit jaar sponsort de militaire vakbond ACMPCGPM de ‘Marche Européenne du Souvenir et de l'Amitié’, die van 25 tot en met 28 juni 2024 zal plaatsvinden. De etappes van dit jaar zijn Arlon, Martelange, St-Hubert, Bastogne. Aarzel niet om onze stand in het 'dorp' van het evenement te bezoeken! Meer info: www.marche-mesa.com
JAMES – 08/05/2022
In het gezin van Dimitri VAN DAELE (Turnhout)
LOUIS – 21/08/2023
In het gezin van Jochen ENEMAN en Sofie GHEKIERE (Brugge)
ARTHUR ET BASIEL –01/01/2024
In het gezin van Pieter-Jan OPGENHAFFEN (Wilrijk)
MATHIEU – 05/01/2024
In het gezin van Joeri BERCKMANS (Geel)
GEORGES – 12/01/2024
In het gezin van Dimitri VAN DAELE (Turnhout)
LÉON – 18/01/2024
In het gezin van Martin PALMUS (Luik)
EMMA – 21/01/2024
In het gezin van Mélanie OLETTE (Luik)
NORE – 27/02/2024
In het gezin van de Dylan BLEUS (Bornem)
ÉLÉA – 28/02/2024
In het gezin van de Julien ROBAYE (Charleroi)
ANDREA – 14/03/2024
In het gezin van Rayan LEKIMPE (Namur)
LUCAS – 19/03/2024
In het gezin van de Kevin BALUWE (Lier)
14/09/2022
OPGENHAFFEN Pieter-Jan en BRYS Maura (Zwijndrecht) ( Wettelijke samenwoning)
28/07/2023
GILLES Nicolas en DUGUET Roxane (Hotton) (Wettelijke samenwoning)
05/09/2023
LEKIMPE Rayan en VANDERCAMMEN Louna (Profondeville) (Wettelijke samenwoning)
01/02/2024
ADAM Jimmy en DAMANET Nora (Anderlues) (Wettelijke samenwoning)
02/02/2024
COULONVAL Camille en YADEKE Joëlla (Bangui – CentraalAfrikaanse Republiek)
02/02/2024
PHILIPPART Ralph en Véronique DERNIER (Luik)
14/02/2024
MATHEUS Florke en KNOCKAERT Katelijne (Lier) (Wettelijke samenwoning)
25/02/2024
ROBAYE Julien en GASPARD Loara (Fontaine-L’Évêque)
13/03/2024
DEPUTTER Imani en SPEECKAERT Levi (Sint-Niklaas) (Wettelijke samenwoning)
29/03/2024
CORNELIS Laurent en SCOHIER Michelle (Wanze) (Wettelijke samenwoning)
MILISSEN PETER
1933 - 27/01/2024 (Gent)
CLOSE GUY
1948 - 21/02/2024 (Attert)
COOLS ANDRÉ
1931 - 05/03/2024 (Brugge)
NAUDTS MICHEL
1981 - 27/04/2024 (Edegem)
- Januari: 130,08 punten
- Februari: 131,01 punten
- Maart: 131,73 punten
- Januari: 130,19 punten
- Februari: 130,95 punten
- Maart: 131,75 punten
De afgevlakte gezond-heidsindex bedraagt in maart 127,99 punten, onder de spilindex voor het openbaar ambt en de sociale uitkeringen (vastgelegd op 128,11 punten).
Het planbureau voorziet wel dat de spilindex overschreden wordt in april.
De sociale uitkeringen, pensioenen en lonen in de publieke sector zouden daarom geïndexeerd worden met 2% in respectievelijk mei en juni.
De volgende spilindex voor het openbaar ambt en de sociale uitkeringen zou dan vastgelegd worden op 130,67 punten en zal wellicht in februari 2025 bereikt worden.
Bron: Statbel
Defensie heeft inmiddels het aanvraagformulier voor de syndicale premie voor het referentiejaar 2023 elektronisch via HRM@Defence en email verstuurd.
Militairen die voor 01 januari 2024 met pensioen zijn vertrokken en geen toegang meer hebben tot hun militaire mailbox, zullen hun aanvraagformulier vanaf eind april 2024 via normale briefwisseling mogen verwachten.
Dit formulier dient men te vervolledigen en voor 01 juli 2024 op te sturen naar: ACMP-CGPM, Romboutsstraat 1 – Bus 021, 1932 ZAVENTEM
Militairen wonende of actief in en rond Leopoldsburg kunnen hun ingevuld aanvraagformulier ook rechtstreeks deponeren in de brievenbus van ons kantoor gelegen aan de Hospitaalstraat 10 te Leopoldsburg. Men mag het origineel ingevulde en ondertekende formulier eveneens overhandigen aan een ACMP-afgevaardigde die het ons op zijn beurt zal bezorgen.
Wacht
uw aanvraagformulier op te sturen!
Nadat uw aanvraagformulier is aangekomen op het Vast Secretariaat van de ACMP-CGPM, zullen wij het nodige doen om de syndicale premie binnen de drie maanden uit te betalen.
Voor meer info of als u het aanvraagformulier niet heeft ontvangen, kan u contact opnemen via srt@acmp-cgpm.be