SAVUNMA
Adalet ve özgürlük için
. . . BIR MEZAR ICIN . 24 Nisan 2017 Sayı 8
Ab-ı ceddimizin ayaklarının dibinde açlık
Kemal Gün oğlunun kemiklerini almak için süresiz açlık grevinde… Kemal Amca Dersim Seyit Rıza Meydanı’nda kimyasal bombalarla yakılarak katledilen oğlu Murat Gün’ün ve onunla birlikte katledilen diğer insanların cenazelerini almak için süresiz açlık grevi yapıyor. Kemal Amca açlık grevinin 2.gününde oğlunun katledildiği sığınakta yapılan incelemede kemik parçalarını kendi elleriyle toplamış. Devlet hem katletmiş hem de cenazeleri saklıyor. Dersim bir soğuk bir sıcak. Bir yağmur yağıyor, fırtına kopuyor, bir güneş açıyor kemiklerine kadar ısıtıyor insanı. Kemal Amca’nın üstüne titriyor herkes. Üşümesin diye kapalı bir yere götürmek istiyorlar. Kabul etmiyor Kemal amca ben “ben üşümem” diyor sadece. Kemal Amca’nın radyosu son ses açık. Tüm meydanda “Dersim’de doğan güneş” yankılanıyor. Röportaj yapmak istediğimizi söylüyoruz Kemal Amca’ya taburesini alıp Seyit Rıza’nın tam önüne oturuyoruz. SAVUNMA: Kemal Amca 55 gündür buradasın. 55
gündür neden burada olduğunu ve neler olduğunu anlatır mısın? KEMAL AMCA: Ben buraya geldiğim zaman Şubat’ın 24’ünde açlık grevine başladım. Daha önce oturma olduydu birkaç sefer aldılar gözaltına. Ondan sonra açlık grevine oturduk birinci günü yine gözaltına aldılar. Buraya niçin oturuyorum? Orada bizim çocuklarımızı katlettiler (dağları gösteriyor). Hozat, Çat vadisinde bizim çocuklarımızı katlettiler, bombaladılar. Kimyasallarla uçaklarla bombaladılar, yaktılar, parçaladılar. Biz de o cenazelerimiz verilmediği için açlık orucuna (açlık grevine) karar verdik, oturuyoruz. Bu da (açlık grevi de) süresizdir. Bizim çocuklarımızın cesetlerini, bir kemiğini olsa dahi -elimizle topladığımız o bir kemiği dahi- vermeyene kadar ben bu açlık orucunu (açlık grevini) bırakmayacağım ve sonuna kadar da devam ettireceğim. Canice katlettikleri çocuklarımızın hepsi de benim çocuklarımdır. Hangisi olursa olsun benim evladımdır ve onlar benim çocuğumdur. Omuz omuza çarpıştıysa, yan yana şehit olduysa hepsi benim çocuğumdur ve hepsini alacağım. Sonuna kadar, ölümüme mal olsa dahi, hayatıma mal olsa dahi alacağım. Ben gene o kemiği almadan buradan kalkmayacağım . SAVUNMA: Kemal Amca siz de Dersim’den göç etmişsiniz. KEMAL AMCA: 37-38’de ceddimizi katlettikten sonra
işte diğerlerini, dedemi sürgün etmişler. Bizi işte ta Suriye’ye sürgün etmişler. Suriye’den geri gelmişler, Muş Varto kazasına. Orada yerleşmişler. Ondan sonra da dedem Erzurum Hınıs kazasına Karamolla köyüne gelmiş. Ben orada dünyaya geldim. 1948 yılında ve 6263 ten beri Erzincan - Çayeli kazasında orada bazı köylerde çobanlık yaparak geçimimi sağlıyorum. Çocuklarıma bakmak için, okutmak için ve daha hala da orada çalışıyorum inşaat olsun tarım olsun çobanlık olsun çalışıyorum. Öyle. SAVUNMA: Burada da Seyit Rıza’nın tam yanındayız. Seyit Rıza’yı bize biraz anlatır mısın Kemal amca? KEMAL AMCA: Seyit Rıza o bizim ceddimizdir. O bizim kültürümüzdür ve bir efsanemizdir. Çünkü onlara yapılan hıyanetlik onların torunlarına da yapıldı. Torunlarının torunlarına bile yapıldı. Biz onun için onunla beraber onun ayaklarının dibinde eylemimizi sürdürüyoruz. Onun da her tarafını çiçeklere boğacağız. Direnişimizi ab-ı ceddimizin ayaklarının dibinde sürdürüyoruz. SAVUNMA: Dersim Halkına bir şey söylemek ister misin? KEMAL AMCA: Dersim halkı bu zulmü, işkenceyi görmüştür hepsinin benim yanımda yer almalarını, destek vermelerini istiyorum. Çünkü kültürümüz bu ise, coğrafyamız bu ise abu ceddimizin toprağıdır. Ve abu ceddimiz buradan efsanelerle şehitliklerle gitmiştir. Ve biz de onların aynısıyız.