Lajmetari i lirise

Krimet e

Të pushkatuar: 5548, gra 91 Të burgosur: 14563, gra 445 Të vdekur në burg: 987, gra 7 gra Të futur në Psikiatri: 308, gra 35 Të internuar e dëbuar: 21401, nga këto 9322 gra Varre të humbura 4800 Gjithsej të pushkatuar e vdekur në

Periodike, informative, e pavarur, Botim i Sh.B.P., Nr. 377, Korrik 2015, Numri i parë më 28 qershor 2002, Nr. llog. 0100576347, Çmimi 30 lekë Botues Bujar DRIZA

Rikthimi i dënimit me vdekje, apo ligjërimi i armëmbajtjes!?

Ku duhet kërkuar vrasësi? Kush e ka radhën? Janë dilemat, makthi, që çdo ditë po shqetëson qytetarët shqiptar, pasi këto vite mafia e ka selinë në politikë, në ngjyrat e saj, në pushtet, në rrugë pasi deri më tani, janë bërë të pasur, të suksesshëm ata që vijnë nga bota e krimit dhe urdhërat i marrin po nga ideuesit e tyre.

EDITORIAL

Zhduken titujt e pronësisë në hipoteka

Mati në diktaturë, 1986 spiunë sigurimi

Nuk e meriton opozita këtë gjendje!?

FAQE 4

FAQE 5

Drejtësi e thyer!?

FAQE 12

Nga do t'ia fillojë Rama

Sa diploma false vegjetojnë në administratë!?

FAQE 5

CYAN MAGENTA YELLOW BLACK

FAQE 14

E djathta e bashkur dhe dosjet, shpëtojnë opozitën FAQE 5

Riktheht Kamer Libeshari në PD, si shef i diplomacisë!?

FAQE 11

Fytyra e armikut në politikë dhe qoftëlargu FAQE 10

Problemi i pronësisë mbetet imediat dhe zgjidhja e tyre kërkon gjithashtu një impenjim të menjëhershëm të qeverisë për dhënien fund të këtij makthi, pasi pronësia është përtej kufijve ligjor, ajo përbën bazën e zhvillimit dhe progresit ekonomik dhe social të shoqërisë.

Paligjshmëria dhe abuzimi i bëjnë karshillëk Kushtetutës dhe të drejtës themelore të qytetarëve në një shoqëri demokratike. Problematika e pronave është një e keqe e trashëguar, por kjo nuk do të thotë se qeverisja aktuale duhet të pajtohet me gabimet e së shkuarës dhe të pasojë ngërçin e moszgjidhjes. Ajo duhet të udhëhiqet nga vullnetin politik, nga detyrat që rrjedhin prej të drejtës ndërkombëtare për pronësinë, që t'i japin zgjidhje përfundimtare kësaj problematike. Sepse kjo do të jetë jo vetëm një shkëputje nga shpërgënjtë e së shkuarës, por edhe një bazament i qëndrueshëm i progresit.

Jo vetëm moskthimi dhe kompensimi i pronave nga shteti, mbajtja në fuqi e ligjit Nr. 7501 që është hambari i spekuluesve të pronës dhe mundësia e legjitimimit...

FAQE 2

2 KORRIK 2015

Periodike, e pavarur e të dënuarve dhe të persekutuarve nga regjimi komunist

Bujar Driza

P

roblemi i pronësisë mbetet imediat dhe zgjidhja e tyre kërkon gjithashtu një impenjim të menjëhershëm të qeverisë për dhënien fund të këtij makthi, pasi pronësia është përtej kufijve ligjor, ajo përbën bazën e zhvillimit dhe progresit ekonomik dhe social të shoqërisë.

Paligjshmëria dhe abuzimi i bëjnë karshillëk Kushtetutës dhe të drejtës themelore të qytetarëve në një shoqëri demokratike.

Problematika e pronave është një e keqe e trashëguar, por kjo nuk do të thotë se qeverisja aktuale duhet të pajtohet me gabimet e së shkuarës dhe të pasojë ngërçin e moszgjidhjes. Ajo duhet të udhëhiqet nga vullnetin politik, nga detyrat që rrjedhin prej të drejtës ndërkombëtare për pronësinë, që t'i japin zgjidhje përfundimtare kësaj problematike. Sepse kjo do të jetë jo vetëm një shkëputje nga shpërgënjtë e së shkuarës, por edhe një bazament i qëndrueshëm i progresit.

Jo vetëm moskthimi dhe kompensimi i pronave nga shteti, mbajtja në fuqi e

Zhduken titujt e pronësisë në hipoteka Kryeministrit të Shqipërisë z. Edi Rama Për dieni, Ministrit të Drejtësisë, Nasif Naço Zyrës Qëndrore e Regjistrimit të Pasurisë së Pluajtshme Zyrës së Rregjistrimit të Pasurisë, Drejtorisë së Tiranës Tiranë 04.07.2015

KERKESË-ANKESË I nderuar z. Kryeministër i Shqipërisë z. Edi Rama.

Ju kërkojmë ndjesë që ju shqëtësojmë, por jemi një familje nga fshati Prush i Tiranës që ndonse kemi Certefikatën e Pronësisë të shtëpisë tone, nuk arrim ta marrim rifreskimin e certifikatës pasi në dosjen tonë kanë futur duart punonjësit e administratës sëZyrës së Rregjistrimit të Pasurisë në Tiranë dhe ka që prej dhjetë vitesh që sorrollatem, pasi prona ime mund të jetë mbivendosur.

Kërkesa: Kërkojë që të më konfirmohet e drejta ime (paisja e me crtifikatën e pronësisë) mbi pronën në kuptimin administrative, pasi më është mohuar titulli mbi pronësin, që unë ta përdor për të mira të fëmijëve dhe familjes time.

Shpjegimi i rrethanave: Prona e familjes (shtëpia e banimit) Shkëlqim Driza që ndodhet në fshatin Prush, Vaqarr që më 26.02.2008 është e paisur me çertefikatë pronësie dhe ka këtë të dhëna, si: Zyra e rregjistrimit të pasurisë Tirasnë, zona kadastrale Nr. 3064, Nr. Pasurisë 10/ 1/1, volum 6 faqja 66. Adresa e pasurisë Prush, Tiranë, lloji i pasurisë trull me sipërfaqe 250 m2 dhe nga kjo sipërfaqe 60 m2 është ndëtesë, pronari sipas Certifikatës së Pasurisë, Shkëlqim Halim Driza.

Ndonse unë Shkëlqim Driza posedoi çerifikatën e pronësisë nuk arrij dotë të marrë një kopje të rifreskuar, pasi Zyra e Rregjistrimit të Pasurive Tiranë, kërkon që unë sipas tyre duhet të rifreskojë letrat dhe sipas Zv/ regjistruesit Dritan Sejko me shkresë 01.06.2014, kërkon që të vë në dispozicion llojnë e aktit të ftimit të pronësisë sipas Kodit civil?

Kjo është një kërkesë apsurde, pasi Zyra e Regjistrimit të Pasurisë Tiranë, duhet ta kishte bërë këtë kërkes që më 2008, kur jam bërë pronar, por duke ditur se çfarë është bërë me pronat kerkojmë nga Ju, z. Kryeministër që këto problem të marrin fund dhe të na rivendoset e drejta se ka 25 vite që bredhim pas letrave të pronave.

Shenim: Kjo pronë është ndërtuar që në vitin 1982 dhe paisur me certifikat pronësie në viti 2008.

Me respekt, Shkëlqim Driza Cel.0665940856

ligjit Nr. 7501 që është hambari i spekuluesve të pronës dhe mundësia e legjitimimit të këtij krimi

ekonomik dhe social, por dhe mbivendosja, tjetërsimi dhe zhdukja e titujve ekzekutiv të pronësisë,

shënon kulmin e masakrës me pronat. Ekzekutivi duhet të distancohet nga ky implikim dhe këtë mund ta

realizojë duke gjetur kapacitete e duhura për ta futur në rrugën e zgjidhjes këtë problematikë.

Rasti i familjes Driza, në fshatin Prush, komuna Vaqarr, është tipike e një paligjshmërie. Abuzimi i Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme në Tiranë, është shenja e "tymit të bardhë" që i ka dalë institucionit të hipotekës. Qeveria në mënyrë emergjente duhet të reformojë këtë institucion, të administrojë çdo dokumentacion dhe pretendim të pronave shqiptare, ti bëjë të njohura dhe transparente për publikuan, që zyrtarë të papërgjegjshëm, falsifikatorë dhe përfitues të paligjshëm të mos guxojnë të vënë dorë mbi pronat legjitime të shqiptarëve. Shteti shqiptar sot sillet me pronarët si diktatura me kulakët, e cila i shpronësonte në mënyrë të paligjshëm dhe i denigronte ato. Gjithmonë ka një zgjidhje kur ekziston një vullnet i mirë, kur trajtohet një problem imediat që është dhe një nga prioritetet e BE-së që Shqipëria të përafrojë kapacitete e saja për integrim.

Reziku i liderit në tërheqje!?

K

llapia politike e opozitës ësh të një situatë që kërkonë vë mendje jo vetëm nga politikanët, por studiuesit e më gjerë, pasi pas rënjes së diktaturës nuk mbahet mend një opozitë në të tilla nivele gati inegzistente, madje edhe kur Partia e Punës që la pushtetin më më 22 mars 1992, u ringrit pak kohë më vonë dhe mori pushtetin vendore.

Një fenomen i tillë i ringritjes së opozitës ishte dhe pas anarshisë shtetërore më 1996-1997, ku shkak i rënjes së firmave piramidale bënë që partia në pushtet PD, të dorëzojë pushtetin në kushte të pa hasura ndonjëher, por që gjeti kurajo të ringrihet.

Pikërisht në atë kohë pamë sesi një qeveri mund të bier pa hap e mbyllë syt kur populli rrebelohet dhe kërkonë drejtësi, kërkonë atë që i takon, madje pamë një President që u rimandatua

dhe që dha dorëheqje të detyrueshme, por sërish opozita gjeti mundësi dhe u ringrit, përtej parashikimeve politike dhe u rikthye pas tetë vitësh në pushtet për të qeverisur tetë vite të tjera, por ajo që nuk po ka ngjashmëri është pikërisht gjendja e opozitës aktualisht, që megjithëse ra me turp, po me turp u rrëzua sërisht pas dy vitesh dhe ndodhet në grahmat e fundit të egzistencës së opozitës!?

Rënja e opozitës në këtë gjendje dhe rritja e pabesueshme e mazhorancës drejtë një pushteti apsolut është një ogur i keq për demokracinë shqiptare, pasi është krijuar një situatë politike e njëanshme në vend e një game politike që i përket të majtës dhe në një farë mënyre dhe ish- pushtetit të dikatturës, pasi në tërësi forcat politike që i janë bashkuar mazhorancës vijnë pikërisht nga element të drejtpërdrejtë apo të

tërthortë të diktaturës. Ndose ka pak forca politike me senc të djathtë shumica kanë bashkuar interesat sesa bindjet politike, madje të djathtët që vinë nga të përndjekurit janë të papërfillshëm me zero akses dhe zero interes i mazhorancës ndaj tyre!?

Në këtë kontekst, duhet vënë alarmi por kur analizon se kush e ka përfaqësuar opozitën në emër të së djathtës, së të përndjekurve politik, pronarëve dhe antikomonistëve, vë në dyshim qëllimin e tyre, pasi në një vëzhgim të shkurtër e sipërfaqësor konstaton lehtësishtë se opozita e djeshme dhe e sotme është më e lishur me diktaturën se sa vetë partia që trazhëgoi partinë e diktatorit.

Pra, periudha post-diktaturë solli në politikë pikërishtë atë kontigjent që i shërbeu diktaturës dhe sigurimit të shtetit dhe për 25 vite, ata ishin zot të

pushtetit të ndarjes së pasurisë shtetërore në dyar të një grupi të caktuar njerëzish, shkatërrimin dhe vjedhjen e atyre të mirave që la regjimi dhe posedimi nga po ata pak njërëz që diktatura i delegoi për të na servirur demokracin me një filozofi komuniste, pra komunistët eksperimentuar në sy të shqiptarëve dhe të gjithë opinionit nëdërkombëtar një llojë demokracie të pa hasur ndonjherë, që ende vazhdonë të kosiderohet pushtet në tranzicion.

Në këto rrethana ajo që vlenë të thuhet është fakti se Shqipëria ka nisur një fazë të re për të garantuar demokracinë ku element të rinjë kanë marrë përsipër të bëjnë atë që se bënë demokratët, mbase një brez i ri është përgjegjës për të ardhmen e vendit dhe në këtë koncep këto forca të reja energjishë gjenden kudo në forcat politike, madje dhe të vetë ata parti që ishin

3 KORRIK 2015

Periodike, e pavarur e të dënuarve dhe të persekutuarve nga regjimi komunist

Rikthimi i dënimit me vdekje, apo ligjërimi i armëmbajtjes!?

Nga Ilir Vata

K

u duhet kërkuar vrasësi?

Kush e ka radhën? Janë dilemat, makthi, që çdo ditë po shqetëson qytetarët shqiptar, pasi këto vite mafia e ka selinë në politikë, në ngjyrat e saj, në pushtet, në rrugë pasi deri më tani, janë bërë të pasur, të suksesshëm ata që vinë nga bota e krimit dhe urdhërat i marrin po nga ideuesit e tyre.

Vrasja në Shqipëri, ndonse vitet e fundit janë në rënje, sërsishtë ato janë në shifra alarmante dhe vrasja e dy turistëve Çek në Malësinë e Dukagjinit, rriti kërkesën e qytetarëve për rikthimin e dënimit me vdekje. Ministri i Brendëshëm, Saimir Tahiri në përgjigje të kërkesës së qytetarëve për rikthimin e dënimit me vdekje shprehet se, kjo kërkesë është si rezultat i mosfunksionimit të sistemit të drejtësisë dhe humbja e besimit të qytetarve ndaj saj.

Ministri i Brendshëm, Saimir Tahiri, i është përgjigjes interesit të qytetarëve për kërkesën e rifutjes së dënimit me vdekje dhe e ka konsideruar ate si një besim i humbur i qytetarëve te drejtësia dhe reforma e munguar e saj. Ministri i Brendshëm, Saimir Tahiri, nëpërmjet statusit të tij në Facebook i është përgjigjur interesit të qytetarëve për rikthimin e dënimit me vdekje, duke u shprehur se "Thirrja për dënim me vdekje? Nuk është instikt hakmarres, por shenja me e fortë e mosbesimit ndaj drejtësisë e nxitja me e madhe për reformë.

Kështu i kuptoj secilin prej qindra në mos mijëra qytetarët që me kanë shkruar këto ditë lidhur me arrestimin e të dyshuarit kryesor për vrasjen e dy turistëve në Dukagjin.

Sugjerimi si rrugëzgjidhje e rikthimin e dënimit me vdekje, në themel nuk kërkon hakmarrje, por

drejtesi".

Tahiri i është përgjigjur kërkesës së qytetarëve se "E mosbesimi se drejtësia nuk do bëjë drejtësi, bën që shumë njerëz të besojnë se vetem rikthimi i dënimit me vdekje është drejtësia fundore. Nuk mund të zgjedhim rrugën më të thjeshtë.

Duhet të reformojmë sistemin e drejtësisë, ndërkohë që na duhet te monitorojmë me sa më shumë sy, çdo vendim te çdo gjyqtari në vend e të denoncojmë çdo abuzim.

Policia ka filluar të ndjekë ecurinë e çdo çeshtjeje të filluar te saj, duke përfshirë edhe procesin gjyqësor.

Sepse puna e policisë nuk mbaron kur i vihen prangat autorit të dyshuar, por atëherë kur ai merr vendimin e gjykatës".Po ashtu, Tahiri në vijim të arsyetimit të tij në përgjigje të interesit të qytetarëve pohon se "Kjo është puna monitoruese, që i shërben edhe policisë për të përmirësuar cilësisht detyrën e saj. Ndërkohë, kam propozuar zyrtarisht dy nisma, të cilat shpresoj do t'i nënshtrohen debatit nga ekspertet e institucioneve përkatëse, por edhe te reformës në sistemin e drejtësisë.

Ministri Tahiri, sjellë dy propozime konkrete, përsa i përket ashpërsimit të dënimit dhe në propozimi e parë thekson "bashkimin mekanik (matematikor) te dënimeve. Sot ka bashkim me përthithje, që do të thotë dënimi me i madh përthith dënimin më të vogël. Neqoftë se propozimi do miratohet, autori do dënohet me bashkimin matematikor të të dy dënimeve për të dyja (ose më shumë) veprat penale që ka konsumuar. Ndërsa, në propozimi e dytë parashikon Regjimin e Perforcuar të Vuajtjes së Denimit.

Kjo do sjellë vecimin e të dënuarve me rrezikshmëri të lartë kriminale, duke hequr çdo mundësi që të rikthehen në shoqëri, si kriminele me të stërvitur".

Mos vallë kërkohet një studim i dinamikës së krimit në kohë të ndryeshme, që nga koha e Mbretit Zog, diktatura dhe post-diktatura, studime të vendeve të ndryeshme në ato vende që kanë legjislacionin tonë penal e civil dhe ato vende që kanë krime më pak! Mos vallë ligjet në shqipëri nuk miradohen siç duhet dhe duhet ndyshuar praktika për të bërë një ligj dhe përfshirja e qytetarëve në këtë proces jetik për tanë mënyrë më të drejtpërdrejt! Mos shqiptarët kanë si bazë të drejtën e tyre zakonore, ku mund të gjenden element mjaftë të rëndësishëm për parandalimin, hetimin e krimit, apo thjeshtë shqiptarët duhet të kënë një armë me leje dhe nuk ka nevojë më shumë!?

Një dilem e kahershme dhe në kohë të ndryeshme ka vënë në pozita dhe kriminalistët më pasionant në botën kundër krimit ndaj njeriut, që sofistikohet duke i paraprirë ligjit, përsa i përket sofistikimi, teknologjisë dhe mënyrës së realizimit dhe kjo nuk është një gjë e re për kriminalistikën, pasi dihet se krim është i financuar disa herë më mirë se antikirim dhe institucionet e ndjekjes penale, apo institucionet e së drejtës.

Krimi në Shqipëri, për llogjikë ka ardhur duke u sofistikuar dhe dihet tashmë se krimi investonë më shumë për t'ju kundërvenë jetës së qytetarëve, pasurisë së tyre dhe të shtetit dhe madje dhe vetë ligjit, por shteti duhet të ndërmarrë të gjitha masat për ta izoluar krimin, parandaluar atë, hetuar e ndëshkuar, por ajo që nuk funksionon në vendin tonë është pikërishtë drejtësia, pasi zinxhiri i proçesit ligjor thyhet nga babëzia e gjyqtarëve dhe prokurorëve për t'u pasuruar në kundërshtim me ligjin e në dëm të vetë të drejtës.

Drejtësia në Shqipëri dihet në

c'gjendje është, ashtu siç edhe dihet se reforma nuk ka gjetur konsensues politik, e as politikanë guximtar, që të guxojnë të shkojnë të thelbi i reformës që është kushtetuta dhe në fak jo vetëm klima politike është e favorshme, por dhe institucionet ndërkomtare e mbështesin këtë reformë, madje tashmë reforma në drejtësi është bërë jetike.

Të kërkojë ndihmë ndërkomtarëve, të reformojë legjislacioni, institucionet e parandalimit të krimit apo të legalizojë ambajtjen me leje, kthimi i dënimit me vdekje përkohësisht, apo në një kohë të pacaktuar duke kërkuar mirëkuptimin dhe besimin ndaj ndërkomtarëve, duke kërkuar ndjesë reformës për dekriminalizimin e kodit penal që bëri të mundur heqjen e dënimit me vdekje!?.

Edhe në traditën e shqiptarve, arma ka qenë një mjet më shumë për të siguruar jetën e tij dhe të familjes sesa ta përdorë atë për të marrë jetën e tjetrit, madje kanuni për këtë, në aspektin penal kisht senksione të forta ndaj gjaksit apo vrasit pa shkak, duke e dëbuar nga vendi ku jetonte, shpronësuar, dhe duke i marrë dhe jetën.

Pikërisht tek kuptimi i jetës, kodi ynë penal është dekriminalizuar dhe kjo është një gjë e mirë, pasi në radhë të parë ligji, respektonë jetën dhe në këtë rast dhe atë jetë që ka marrë një jetë tjetër.

Pra kemi një këndvështrim të ri, pikërisht për jetën, por nuk do të thotë që të studiohet rasti i armëmbajtjes me leje, pasi identifikimi i krimit është shumë më efikas dhe shqiptari e përdorë armën në vetëmbrojtje deri në kufinjt e që caktonë ligji, pa kaluar cakut, pra kur të jetë e vërtet e castit dhe në kushtet e vetë mbrojtjes.

E kush është ai birë shqiptar që është më trim se shqiptari tjetër, kur të gjithë janë me armë. Pse Ahmet

Zogu, pati sukses me rendin dhe jo për ironi por për realitet, linte një xhandarë për dy nahija.

Pra, shqiptari i armatosur në mënyrë të ligjshme është një mundësi për të siguruar të ardhaura nga tregu i armëve, garanci individuale për qytetarin, parandalim të krimit, zbulim dhe identifikim të tij dhe më në fund një paq sociale që shqiptarët do ta miratonin nëse do ju jepej mundësia e një referendumi.

Vende të tjera moderrne e kanë të ligjëruar atë dhe ka treguar se ka funksionuar mirë. Të paktën, hija e motorrit, apo e vrasit munt të ndjeki, por me armë në dorë është një vdekje më e fisshme dhe Shteti jo se nuk mbanë përgjegjës, por i ka dhënë qytetarit pak nga të drejtat e tij për t'u vetëmbrojtur.

Po të kemi parasysh shtetin roje e ka fillesën nga e drejta natyrore, kur qytetari i jep Shtetit të drejtat e t'ji për t'i garantuar të drejtat që buron prej tij. E, në këtë rast, Shteti i delegon një të dredejtë të pjesshme të kontrolluar dhe ligjore cdo qytetari që përmbush kushtet për armëmbajtje të ligjshme, pasi parë në kënvështrimin e realiteti, shqiptarët që nga 1997, janë më shumë se 70% të armatosur, pra një armatosje të paligjsme.

Rasti i vrasjes së dy turistve Cek, vretë me shumë se sa dy jetë, vret besimin tek drejtësia, vret të ardhmen, vretë staturën e shtetit shqiptar dhe e bënë atë të pabesueshm për të qenë shteti roje i të drejtave të qytetarëve.

Të mos rrinë shqiptarët të ngrirë se kush e ka radhën nesër, apo rëndomtë, a do të gjendet vrasësi!? Por të gjejnë udhën për ta çliruar vendin nga krimi, të vënë drejtësinë në statusin e duhur, të rikthejnë dënimin me vdekje, apo të ligjërojnë armbajtjen, por kjo e fundit mundet të jetë një opsion i nevijshëm për të frenuar krimin në Shqipëri.

<<<< pjesë e diktaturës, pra gara për një demokraci ku sinifikon shtetin e së drejtës, tashmë është përgjegjësi brezash si për të thënë se stafeta u takonë të tjerëve.

Pikërisht në këtë pikë i ka ndalur ora opozitaës, pasi lideri historik Berisha ka dy vite që ka dhënë dorëheqje dhe opozita çdo ditë e më shumë po bëhët e më keq, pasi i kanë mbaruar energjitë për të karikuar besimin të demokracia!?

Kjo situatë traume, ka faktorët e saj, pasi vetë lideri historik është jo vetëm aktiv, por mbase i vetmi që po bënë opozitë kryesishtë në parlament, madje edhe në format të djera deglarative, konferenciale sa që e bënë liderin e ri të opozitës Basha jo vetëm pa peshë e besim por një lidër tashmë të dështuar.

Në të vërtetë Berisha e konsumojë shumë Bashën në poste ministrore të rëndësishme, ku dhe akuzat nuk munguan, madje i dha një parti që ishte e

formatura me element të inkriminuar me të shkuarën, pra spiunë të sigurimit të shteti, pasanikë të mëdhenjë, njërëzit më të fuqishëm e më të pasur gjenden pikërisht në PD dhe në këto kushte lideri i ri, u gjend i minuar, madje në pamundësi për të bërë detyren e tij, si Kryetarë i Partisë Demokratike dhe shumë e gjykojnë se dorëzimi i PDsë në dorë të Bashës ishte njësoj, si partia e diktatorit në dorë të Nanos!

Mos vallë historia përsëritet dhe shqiptarët duhet ta nisin nga fillimi!?

Mos vallë kërkohët një trasparencë e thellë politike siç u kërkua me ishbllokmentë dhe krerët e Partisë Komuniste, që në fak nuk u akuzuan për krime njërëzore por për një akuzë të falsifikuar që në objekt sepse vetëm kështu shtetarët e rinjë do të garantonin pushteti?

Shqipëria sot ka nevojë për transparencë, në të gjithë figurat publike e politike se më gjasa shumica e tyre janë të inkriminuar me të shkuarën kriminale

dhe të ardhmen e inkriminuar, pasi sa më shumë kriminel të jeshë, evazion fiskal, kontrabandë, pasurim të paligjshëm të keshë, aq më shumë pushtet ke dhe në këto kushte Shqipëria është e destinuar të rrutullohet vetëm në një qark dhe dhe të drejtohet nga ata pak njërëz që drejtuan në diktaturë, tani po ata njërëz apo familjarë të tyre të drejtojnë edhe në demokraci!

Në këtë vorbull është sjellë shqipëria për 25 vite, pas 45 vitesh diktaturë dhe me gjasa do të mbyllë një shekull të tërë për t'u shkëputur nga shteti hibrit, tranzicionit pa fund që tashmë na e kanë kthyer në sistem qeverisës!

Opozita ka kaluar në vetëvrasje politike sepse që në fillesë, opozita bënte demogogji se përfaqësonte të djathtën në të vërtetë lustronte diktaturën dhe elementët e saj post-diktaturë, duke eleminuar gradualisht shtresat sociale që e mbështesnin si të përndjekurit pronarët dhe ish-kulakët, sa sot nuk

ka kë përfaqëson vetën se slloganin demogogjik që ka predikuar për gjysëm shëkulli në emër të demokracisë.

E para që duhet ti nënshtrohet transparencës është opozita, pasi pa të cilët shqiptarët nuk do të arrinë të thonë fjalën e tyre, pa të cilën qeverisja nuk do të gjejë alternativë, pa të cilën demokracia do ishte e çalë dhe e mangut duke na servirur në vend të saj neokomunizmin si mundësi. E vetëm kësisoi do të çlirohej zëri i shqiptarve për t'ju kundërvënë burrokracisë, autoritarizmit, pushtetit apsolot, apo për të sjellë mundësinë e vëtme mendimin ndryshe si mundësi e vetë jetës së demokracisë.

Lideri i tërhequr i opozitës vazhdon të ketë akses dhe është normale, por në këtë situatë ose duhet që energjitë e tij të ja bashkëngjisi liderit të ri Basha, ose duhet të kthehet për të lënë në hije atë, pasi rreziku i një lideri në tërheqje ka pasoja afatgjata për opozitën!

4 KORRIK 2015

Periodike, e pavarur e të dënuarve dhe të persekutuarve nga regjimi komunist

M

iratimi i ligjit të dosjeve jo vetëm do të dëlirë politikën dhe admin istratën ga ish-spiunët e sigurimit të shtetit, por do sjellë transparëncën edhe për shoqërinë shqiptare, si dhe do të njohë brezat e rinjë me të kaluarën diktatoriale, që regjime të tilla të mos përsëriten më.

Vendlindja e Mbretit Zog, 1986 spiunë sigurimi, me dhe pa pagesë, vullnetarë dhe të strukturuar, 33 analitë egzekutimi të jetës, interrnimi burgosje apo dëbimi?

Diktatura komuniste në Shqipëri nuk kishte dasi përsa i përket, përsekucionit ndaj shqiptarëve, pasi diktatori Envër Hoxha ndërtoi burg në kalanë e Gjirokastrës, qindra kampe dhe interrnime në të gjithë vendin, por edhe në krahinën e Matit që ishte dhe vendlindja e Mbretit Zog, persekucioni ishte më i ashpër dhe kryesisht ndaj shtëpive më të mira të Matit edhe për faktin se më 1944, çeta e Shefqet Pecit, pritet më armë nga nacionalistët e krahinës.

Pra jo vetëm se Mbreti kishte në krahinën njerëzit e tij me besnik, por dhe fakti i mëvonshëm i betejës së Macukullit me armë kundër komunizmit, ishte një hakmarrje plus sepse forcat nacionaliste organizuan me formacion të plotë ushtarak dhe të mirëorganizuar luftën e parë reale kundër komunizmit, drejtuar ng Xhemal Vata, Sali Vata, Taf Vata, Shaqir Vata dhe në formacionin tjetër Bilal Kola dhe çeta e tij, por jo vetëm, e gjithë krahina u përfshi në këtë betej që komunizmi të mos ishte pushtuesi i ri i kësaj treve.

Pas instalimit të komonizmit, drejtuesit e kësaj beteje u pushkatun dhe dhjetëra u dënuan me burg, duke vazhduar përndjekjen për 45 vite rrjesh, jo vetëm për pjesëmarrësit në këtë betej, por për të gjitha ata që ishin shtëpi të mira, intelektual të shkolluar jashtë vendit, oficer të lartë të mbretërisë së Zogut, familje të mira, shtëpi të para, por shpalli disa zona si krahina interrnimi, madje dhe caktoi burgun më famkeq për të burgosuri politik, burgu i Burrelit.

Burgu i Burreli, njihet si një nga burgjet më të tmerrshme në kohë të diktaturës, sepse elementët e torturës, izolimi, lagështira, keqtrajtimi nuk kanë të krahasuar me asnjë burg tjetër politik jo vetëm në Shqipëri, por dhe në të gjithë vendet komuniste ne Europë. Por, para se të mbërrish në Burrel në vendin e quajtur Koci i Kalit, gjendet një parcelë ku të burgosurit politik egzekutoheshin natën në fshehtësi dhe groposenin si qen dhe pak kilometra sa të hushë në Qytetin e Burreli, kjo grehinë me varre qëndron ende e fshehur, duke lënë të ekspozuar (të njohur) si varrezë masive rrethinat, rreth burgut të burrelit, si Qeshiza, apo vreshta..!

Përtej burgut të Burrelit u hap si burg politik dhe miniera e Bulqizës, dhe nga viti 1956 u mbyllë për ta trasferuar në Batërr të Martaneshit, por la dhjetra varre të fshehura në skain veri-lindje të burgut dhe sot janë ende aty të egzekuturit tinzash nga regjimi komunist, pra një zonë që fshe krime për afro 70 vite. Por hakmarrja e diktaturës nuk ngopej me kaq, pasi do të duhej të vazhdonte persekucionin dhe përndjekjen dhe vu në dispozicion përveç ushtrisë dhe policisë politike dhe 1986 spiunë të sigurimit të shtetit, vetëm për rrethin e Matit.

Ky batalin i sigurimit të shtetit që operonte në Mat në fshehtësi kishte nga të gjitha kadegoritë, por dhe vetë të përndjekur që jo rrallë në pak raste u bënë kurthi për të kapur nacionalistë apo oficerët e lartë të zogut, pasi nga beteja me armë kundër komunizmit në Macukull, pritat dhe kurthet vazhduan deri me 1947, madje dhe në 1954, ku u kap dhe nacionalisti i fundit i krahinës.

Beteja e Macukullit me armë kundër Shefqet Peçit dhe çetës së tij është një nga betejat reale më të mirëorganizuara të asaj kohë, madje ish-komntandti i kufirt dhe shoqëruesi i Medi Bej Frashrit, Sali Vata kishte dhe mortajë kundër komunizmit me shënjues ,Llan Gjatën dhe një organizmi

Mati në diktaturë, 1986 spiunë sigurimi!? përfekt me burra të armatosuar pjesëmarrës të gardës së Mbretit Zog, por dhe qytetarët të tjerë nga të gjithë Semti i Prellit (një nga trevat që ka mbajti mi supe luftra në kohë të ndryeshme).

Spikasin kryesisht fise si Sulkurtajt, Kolecajt, Salcenajt, Gjata, Ceka, Bici, Vadodjat, Meta, Sal-Doci, Muça (Ram Muça), Dedja, Pasha, Muceku, Sela, Ceka, Koka, Uka, Kolaveri, dera e Allamanit, Xhetanit, Salcenit në mbështetje dhe mjaftë dyer të tjera (ndjesë që si citoi).

Pa lavdisë me armë në dorë kundër komunizmit, filloi represioni komunist dhe pabesia e sigurimit dhe pak vite më vonë, çeta e Shefqet Pecit, pas instalimit të komunizmit filloi grackat e kapjes së nacionalistve dhe Peci i shoqëruar nga një bashkëfashtarë nga Lisi nga fisi Frangu shkeli në Macukull dhe vu nën ndjekje Xhemal Vatën, Taf Vatën , Sheqir Vatën (oficerë të latë të Zogut që njihej për betejën e urës se dragobise, betejën e kryjës, Mirditës e së fundmi në Macukull).

Vadodaj të prerë në besë nga sigurimi edhe brenda tyre dhe dyer të tjera u zunë në pritë në kalldramin e Vadode dhe u ndoqen përgjatë gjithë gjatësisë së proit të Dhelprës dhe në kufi me Dukagjinin, Xhemal Vata zihet në pusi nga tradhetia, ndërsa Taf Vata çau rrethimin si gjithmon për t'u arrestuar më vonë.

Pas arrestimit të Xhemalit, arrestohet Taf Vata dhe me pas Nezir Vata dhe këta të prerë në besë brenda lloit nga infiltrimi i sigurimit të shtetit si dhe vazhdonte ndjekja për dhjetëra të tjre.

Vetëm tetë muaj me vonë, Pushkatohet Xhemal Vata, Sali Llani, Ismahil Hyra në sy të të nipit dhe mikut të (Ismahilit dhe Saliut)Nezir Kros Vata, që para se të vdiste tregoj ngjarjen. Një vit më vonë pritet në besë Bilal Kola ku zhduken pa gjyrme 13 persona. Pastaj interrnimet, dëbimet sekuestrimet, burgosjet politike nuk u ndanë, te Saldocajt, Kolaveri, Meta..etj dhe ekspozeja e krimeve është rrënqethse.

Persekucioni nuk ndalojë dhe pasojat janë të pa riparueshme, sa sot të përndjekurit e diktaturës janë shtresa më e përjashtuar nga qeverit dhe kjo nuk është asgjë, përballë asj që pas vitit 1990, kontigjenti i "batalionit të spiunve të shtetit", kapi politikën e Matit dhe pushtetin e saj në të gjitha nivelë dhe sipas informacionit që mori ish-presidenti Berish nga Shërbimi Informativ i asaj kohe nga 68 drejtues të Mati dhe antarët e kryesise së PD-së në atë kohë 42 ishin bashkëpuntorë të sigurimit të shtetit dhe nga katër një kishte shënuar krime ose vetë ase nga familjarët e tij, por ra heshtja dhe kjo skemë vazhdonë edhe sot, sa dy klanet më të mëdha të spiunve janë zot i politikes "mod-

erne" të djathtë dhe të majtë..!?

Me 2 Gusht 1967-të, 48 vjet nga thyerja e burgut të Burreli Burgu i Burrelit, një ndër më të vjetrit në Shqipëri është ndërtuar gjatë kohës kur mbretëronte Ahmet Zogu. Ky burg është ndërtuar në vitin 1938, dhe shiriti i përurimit të tij është prerë nga kryeministri i kohës Koço Kota, për të cilin, për ironi të fatit, ky burg do të bëhej edhe varri i tij. Vetëm pak vite më pas, kur ky burg u mor në dorëzim nga fitimtarët e luftës nacional-çlirimtare, ish-kryeministri Kota është vrarë, pas dënimit që mori në këtë burg. Ahmet Zogu e ka dizenjuar për kriminelë ordinerë më rrezikshmëri të lartë, dhe me këtë justifikohen edhe masat e larta të sigurisë në ndërtimin e tij.

Në këtë burg për 40 vite me radhë janë mbajtur në qelitë e tij të dënuar, të cilët kishin tradhtuar interesat e Atdheut, nisur nga pikëvështrimi dhe rregullat e atij sistemi.

Por nuk ka qenë më i tmerrshëm në kohën e komunizmit se sa në kohën e Zogut, kur thuhet se ishte një ferr i vërtetë. Menjëherë pas rënies së komunizmit burgu ndërroi banorë nga të dënuar politikë në ordinerë, por asnjë herë nuk u mbyll. Burgu i Burrelit ndodhet vetëm pak metra larg godinës së Komisariatit të Policisë duke krijuar një lidhje mes uniformave të dy institucioneve, që në fakt kanë varësinë nga dy ministri të ndryshme. Shumë pranë godinës së komisariatit të shfaqet rrethimi i telave me gjemba, rreth 5 metra i lartë.

Më pas burgu i tmerrshëm i Burrelit do të bëjej zgavra e ferrit për mijëra të burgosur politikë, që jo vetëm për arsye sigurie e kishin zgjedhur Burrelin por dhe për kushtet e vështira dhe qelitë pa dritë e gjithë lagështirë. Ky burg ishte diversi i jetës, shtuar dhe torturat dhe izolimin e zgjatur ai ishte makthi i të burgosurve politikë dhe kanë vuajtur dënimin mijësa shqiptarë.

Në historinë e këtij burgu, ai ka qënë i vështirë për tu thyer dhe shënohët një rast kur nacionalistët pas instalimit të komunizmit e sulmuan me armë për të cliruar shokët e tyre dhe që nga ajo kohë, burgu i Burrelit nuk njeh të arratisur apo thyrje përjashtuar rastin e tre të burgoserve me 02. Gushtë 1967. Sot burgu i burrelit mbanë emërin e një nga tre të burgosurit që guxuan ta dhejnë burgun kur diktatura ishte më e ashpër se kurrë dhe emërtohët burgu "Adem Allçi".

Tre ishin ata që guxuan, ti kundërvihen regjimit, Adem Allci, Dhori Gronjoti, Sazan Hadëri qëndrestarët antikomunist që me guxim, heroizmin e tyre të pamat, pa marrë parasysh jetën, guxuan të përballen me diktaturën dhe të "çvirgjërojnë" burgun më famëkeq të Shqipërisë, atë të Burrelit, pikër-

isht 46 vjet më parë. Adem Allci është hero i gjallë i qëndresës antikomuniste sa dhe vetë Sigurimi i Shtetit e quante "Njeriu me dy zemra". Kjo legjendë burgjesh na jep edhe sot kurajo që regjime të tilla të mos kthehen më.

Diktatura komuniste ne Shqipëri ishte ndër më të egrat në Europë, madje komunizmi erdhi si një formë regjimi që shumë shpejt diktatori mizorë Enver Hoxha e përshtati atë sipas mizorisë së tij dhe që në fillimet e pushtetit organizoi policinë politike që më vonë do të merrte emrin Sigurimi i Shtetit.Pra komunizmi nisi gjuetinë e shqiptarëve që më 1944, dhe ky mision barbarë nisi pa u ndalur sa që Shqipërisë i kushtojë shumë 143 mijë vite burg dhe internim qindra të vrarë, gra dhe burra sa dhe sot janë më shumë se 4800 varre të humbura të të burgosurve politike të vrarë tinzash nga sigurimi i shtetit.

Thyerja e burgut të Burrelit Një ngjarje që tronditi regjimin e diktatorit, tre protagonist Adem Allci, Dhori Grenjoti dhe Sazan Haderi kishin skicuar ne memorien e tyre planin e arratisjes si për të thyer mitin e pathyeshmërisë, sloganin e kobshëm, "ky është Burrel dhe hy e nuk del" për t'i thënë diktaturës se regjime të tilla nuk janë të përjetshëm dhe ka ende shqiptarë që guxojnë të përballen me të ndonëse më 1967 diktatura ishe më mizor se kurrë.

Më këtë mendim e kurajo tre shokët e burgut shkruajtën natën një ketër për t'ia dorëzuar komandës dhe bëhej fjalë për një letër për Enver Hoxhën. Ky ishte shkaku i kontaktit të tyre me komandën, apo rojën e parë të burgut. Nata e 2 gushtit 1967, ishte dita e planit të arratisjes dhe të tre nisën tek roja.

Ademi me letër në dorë: "I thor kam një letër për Enverin". Afrohet roja dhe ende pa e prekur me dorë Ademi e godet më shuplakë.

Marrin çelësat. Ndërrojnë uniformën me atë të rojeve dhe nisen drejtë solutes, rrëfen Allci.

Breshëritë e atomatikut nga kulla qendrore shënjestronë ata dhe mbeti në vend i vdekur Sazan Hadëri. Ademi dhe Dhor kaluan telat por dhe ky i fundit kishë marrë një plumb në këmbë dhe ngelin në fillim të vreshti që gjendej në atë kohë karshi burgut. Ademi merr arratinë për t'u kapun më vonë në pllajat e Macukullit, pasi kishte rrugëtuar kilometra të tëra.

Pas kapje ata u dënuan me vdekje pushkatim por më vonë atyre u falet jeta dhe siç e thotë Allci: "Ndonjëherë edhe gjarpri bënë mirë".

Adem Allci, bëri plote 28 vite burg gati në të gjitha burgjet e Shqipërisë, por jetën me të madhe e kaloi në Burrel. Njihej me emër në të gjitha burgjet për bëmat e tij të përballjes me gardianët dhe komandantët, madje ishte shndërruar në legjendë.

Ashtu siç edhe e përshkruajnë të burgosurit dhe siç edhe sot ruan një fizionomi të një figure të gdhendur nga vuajtja, tipare të ashpra gjithë muskuj dhe forcë edhe sot që po ofron të shtatëdhjetave.

Por në burg ai ishte një "bishë" e vërtet pasi stërvitej në qelit e ngushta dhe ngjitej në to qindra herë e përpostë kësaj ai kishte një betejë të pa përfunduar ne jetën pasi komunizmi e vuri në shënjestër që në rini të hershme dhe jo vetëm atë por të gjithë familjen.

Të gjithë vëllezërit në burg përveç nënës që kishte nisur kujën dhe mbeti prapa portave të burgjeve duke u kujdesur për to. Sa në një burg në tjetrin dhe në fund nëna e mori kujën e pambaruar me vetë sa kur djemtë u liruan nga burgu nuk e gjetën më, shtëpinë e askënd nga familja.

Burgu i Burreli bënë 48 vitë nga thyrja dhe mund të konsiderohet si një kryengritje kundër regjimit dictatorial dhe ne e rikujtojm për nder të gjithë ata që vuajtën nga diktatura dhe ngushëllim për të gjithë ato nëna që ende nuk kanë varret e të afërmve të tyre, që dirgjen honeve të burgjeve të ekzekutuar tinëzisht nga sigurimi i shtetit për t'i qarë me kujën e pritur.

5 KORRIK 2015

Periodike, e pavarur e të dënuarve dhe të persekutuarve nga regjimi komunist

E

djathta reale i ka munguar politikës shqiptare sepse me nihilizëm politik është manipuluar, përdorur, diskreminuar, përçmuar sa dhe egzistenca e saj ishte në rrezik derisa një lëvizje e re politike po lëviz për formatimin e të djathtës rale, pa të cilën politika është e mangut.

Opozita përtej të parashikueshmes po shkonë drejt shpërfytyrimit të saj të natyrshëm pasi e djathta po merë formën e saj natyrale me të përndjekurit, pronarët, antikomunistë real në Shqipëri, jo për vetë faktin se e djathta ka qenë prezent që në kohën e Mbretit Zog, por ajo tashmë ka traditë edhe në kto vite të postdiktaturës.

Ndonse lideri historik i Partisë Demokratike Sali Berisha është akuzuar për unitarizëm dhe mjaft të papritura e kritike janë shënuar në karierën e tij politike, por gjithsesi ai mbëtet një i pazevendësueshëm për demokratët për shpirtin luftarak, zhdërvjelltësinë dhe ringritjen në "betej" edhe në rastet me ekstreme politike.

Fakti se e kaluar e tij gjendet mes dy kohëve edhe në komunizëm dhe në demokraci apo postkomunizme e ka bërë lidershipin e PDsë të jetë i zhdërvjellët mes shtresave sociale por më shumë nga shtresa e tij e origjinës dhe kjo gjendje vazhdimisht e ka zhvlersuar të djathtën brenda saj sa sot konturi është zhdukur dhe hendeku është bërë i madh.

Fakti i humbjes jashtë çdo parashikimi në zgjedhjet e 23 qershorit të vitit të shkuar, bëri që Berisha të bie në krizë identiteti politike dhe të marrë vendimin e rëndësishëm për largimi nga lidershipi i PD-së, akt të cilën shumica e demokratëve e panë si gjëmë dhe i kërkuan të mos largohej.

Postdorheqja e Berishës solli një situatë kllapie politike në Partinë Demokratike jo nga mënyra si u zgjodhë lideri i ri dhe as nga statura e tij, por nga mënyra që po tentonë të ringrihet kjo parti nga fataliteti.

Vitet e postdiktaturës spostuan PD-në në skaj ekstreme ndonse demagogjia ishte se është parti e qendrës, pasi në planë të parë vinin të përndjekurit kur kishte zgjedhje dhe në realitet mbështeteshin kadegori ekstrem mbase dhe persekotoret e shqiptarve dhe kjo gjendje u përsërit zgjedhje pas zgjedhjeve derisa PD, mjerisht tanë fatalitet në zgjedhjet e fundit.

Partitë e tjera "aleate" të suportuar në parlament nga PD në planë të zhdrejtë me aleatët e tjerë bënë që ky subjekt politike të ketë dalje të sajat me emra partish, para një

imponim të paracaktuar politik si mundësi për të kapur gamën e spektrit të djathtë dhe lënë në një anë realishtë të djathtën.

Kjo gjendje kofuzioni në bazë sociale i lëkundi elektoratin dhe e bëri partinë më të madhe në vendt që të rënkojë egzistencën e saj sa sot në opozitë nuk është në gjendje të rimarrë pozitat e riorganizimit, pasi jo vetëm humbja e besimit për një lidër të forte, por dhe mënyra se si u zgjodhë, organizimi ishtë preferencial, jo demokratik dhe i njëanshëm.

Zgjedhje që Partia Demokratike arriti të bëjë në qarqe ishin problematike, kundërshtuese sa ngjanin jo zgjedhje për të ridimesionuar PD, por zgjedhje për të rikonfirmuar lidërshipin e ri që do të finalizohet në Kuvendin Kombëtare të së shtunës, madje dhe me propozimin për një mandate pa kufi për lidershipin e tyre.

Pra deri më tani kemi nje parti që drejtonë opozitën, por që deri më tani është marrë me punët për të pozicionuar kryetarin e ri, madje përtej të paashikueshmes me mandate paafat.

Kjo situate ka bërë që opozita për më shumë se një vitë të mos marrë asnjë hap të rëndësishëm opozitarizmi, madje dhe ato parti që ishin aleate më 23 qershorë janë larguar dhe po hartojnë planin e tyre për zgjedhjet e ardhshme vendore.

Dhe me të drejtë njerëzit pyesin a do ta zëvendësoj Basha, liderin historik Sali Berishën!? E të gjithë kanë një përgjigje ndonë se është i përzgjedhuri ai nuk mund të bëhët Berishë!

Po ta shohësh nga mënyra se si

oporonë në rrethe ishte më unitarë se Berisha, pasi në 23 vite kryesitë e rrethe në kuptimin formal u pyetshin, pavarsisht se në fund ishtë uni, por lidershipi i ri as këtë nuk e realizoj dot pasi doli zbuluar sepse i mungonte përvoja në diktaturë.

Në këtë kuptim është një gjë positive, por fakti se ai nuk ndjenë për demokratët, themeluesit, të përndjekurit dhe sakrifikuesit e ditës së zezë të Partisë Demokratike e bënë atë dhe më të paparanueshëm. Ana tjetër e errët është fakti se ai nuk po bënë as opozitë, pasi në objeksionin opozitarë ka gjëra sipërfaqsore, ecejaka pa bazë, opozitë kundërshtuese pa shkaqe serioze, kundërshti pa fund sa dhe parlamentarizmi nuk funksionon në kuptimin opozitarë.

Lidershipi i ri në takime me ndërkomtarët është shprehur se do të mbrojmë demokracinë, por në të vertetë ai po e rrënon atë sepse demokracia do të thotë në radhë të parë të bashkëpnoshë, të hyshë në debat me alternative ndryshe dhe të ndërmarrësh hapat e duhur për të përmisuar gjendjen e qytetarve në respekt të lirive të të mirave dhe ligjit.

Por a është vetëm filozofia e lidershipit të PD-së opozita shqiptare, sigurisht që jo pasi deri më sot kjo parti ka future në lëmin politik satelit që ti përdorë për nga gama dhe larmia sikur janë të një platëform politike, por në të vertet diversiteti është i madhë pasi parti të djathta e kryesisht ato me bazë të të përndjekurve politik e shohin këtë parti të formatuar majtas, madje me eksponet ekstrem.

Përballë këtyre kushteve politike, partia e parë opozitare ka humbur boshtin, bazën elektorale të djathtën shqiptare dhe çdo ditë shpërfytyrimi politik i saj po bëhet me i lexueshë sepse e djathta po shveshet prej saj dhe po shkonë drejtë një formatimi natyrale të të djathtës reale.

Pikërisht po ndodhë ajo që duhet të kishte ndodhur në fillimet e proçeseve demokratike ku në emër të të djathtës jo vetëm u abuzuar por ishte mundësia më e mirë për ta lënë karg nga politika për 23 vite radhas sa sot duhet të nisë një stad i ri për të djathtën shqiptarë.

Pas humbjes së zgjedhjeve tashme nga opozita është hapur një kapitull i ri, kun ë radhë të parë vë në mëdyshje egzistencën e lidrit të opozitës dhe në radhë të dytë vën në stard një dimesion të ri politik të vetë opozitës në tërsi, pasi zgjedhjet vendore treguan se në këto kushte ku është vendosur politika shqiptare opozita do ta ketë të largët ditën kur të vijë në pushtet.

Nga do t'ia fillojë Rama!?

S

hqiptarët besuan serisht te lideri i mazhorancër Rama dhe pas një fitorie të pa parë në histori që pas 22 Marsit 1992, sërishtë një fitore më të njëjtat përmasa edhe dy vite më vonë në zgjedhjet e 21 qershorit, fal dhe një besimi nga subjektet politike që arritën aleancën më të madhe në historinë politike të post-diktaturës dhe përtej të imagjinueshmes një spekter politik i gjerë ku spikasnin dhe partitë e djathta.

Lidri i mazhorancës Rama, rimerr një barrë të madhe besimi nga shqiptarët, por ajo që shtohet nga qytetarët shqiptarë është nga do t'ia fillojë kryeministri me i votuar deri më sot?

Në këto dy vite, pati progres, përsa i përket luftës kundër korrupsionit, por në nivele të ulta dhe kjo betej nuk ka nisur ende siç e presin shqiptarët, pasi njërëzit më të korruptuar në Europë janë pjesë e politikes dhe e pushtetit dhe ende asnjë nuk ka shkuar para drejtësisë ndose korrupsioni është i vërtetuar e i pohuar nga politika dhe institucionet ndërkomtare.

Një betej tjetër e pa zgjidhur është meritokracia, barazia në treg, punësimi në bazë të kritereve, nxerrja nga administrata të të paaftëve, e atyre që kanë diploma false e të korruptuarëve, njerëzëve që në kohë të diktaturës kanë shënuar krime dhe mbi të gjitha zhdukja nga tregu të monopolistëve që janë bërë padron të tregut në Shqipëri, duke venë çmime dhe prishur balancën e vetë tregut madje dhe magjin që mbartë vetë tregu.

Lufta kundër trafikut të drogës ishte në lartësinë e duhur dhe operacioni mirësisht vazhdonë dhe Dy herë bësim plebishi- ranë dy bastionet e drogës, Lazarati-Dukagjini, por mbetet për t'u parë pastrimi i tarë për një shtet të së të pista që është një nga gjërat më drejtës një shtet roje në parave të zakonshme në Shqipëri, madje dhe shërbim të qytetarëve, pasuritë e njerëzve të inkriminuar që janë ngulur kudo në vendin tonë dhe demonpër ta ç'bërë nga menstrimi i tyre duke që nga mjetet lugsoze taliteti oligarki, nocioni i dhe nuk ka fare një hetim për ketë gjë, kontrollit të shtetit nga ndonse institucionet janë.

Reforma Administrative Tretorjale ishte një pak njerëz, apo me gjetje, pasi sjellë barazinë qytetare, rëndomtë nga ai shteti mundësinë e investimeve në zonat rurale, shpk, ku pushtetarët mundësin e mbledhjes së taksave dhe mbi të gjitha nxorri jashtë lojë qindra hajdut pasi të merrnin votat që ishin bërë parazitët e shnuk t'i ruanin të drejtat e komunar qiptarëve, por nuk mjafton, duhen hetuar të tjera, por t'i shisnin, korruptuarit!?

Reforma në drejtësi është kthyer në ganprandaj jemi në kohën dhe po vretë shtetin e së drejtës për kur të pyesim nga do t'ia grenë të cilën pretendoj, po prish balancat polifillojë Rama, pasi në tike dhe mbi të gjitha po sjellë padrejtësi në vend të drejtësisë. Institucionet e së këtë gjendje ku e kanë janë funksional në kuptimin formal, çuar shtetin politikanët e drejtës por përsa i përket të bërit drejtësi, ata janë papërgjegjshem dhe ngërdheshja e padrejtësisë, janë strubullari që prodhon mosbesim, deformim ligshpesh herë injorat, mohim të së drejtës, dhe trembjen e askush nuk do guxonte jor, invesitorve vendas dhe të huaj, pra janë të ishte kryeministër!? djalli i së drejtës.

Mekanizmi i reformës në drejtësi është dhe pikërishtë neni 177 i vetë Kushtetutës, ku sakrifikon vetën në emër të ligjit dhe drejtësisë dhe rrokullisja ligjore mundet të fillojë që nga Presideni i Republikes, mase mundet që të zgjidhet nga populi dhe në mos, kjo mënyr kompromisi politik do të ishte dhe zgjidhja me e mirë pasi shqiptarët i besuan aq vota sa të mos ketë mundësi t'u dredhojë apo të justifikohet. Pra koha nuk pret, drejtësia kërkon meshirë!?

Pronat, ligji 7501, mbivendosja e pronave, Zyrat e Rregjistrimit të Pasurive kërkojnë vëmendjen e shtetit pasi janë vendi dhe streha e abuzuesve më të mëdhenjë të të drejtave të shqiptareve dhe të vetë ligjit!

Mbi të gjitha, një betej e humbur e kryeministrit Rama është beteja me peshqit e mëdhenjë që ende nuk ka nisur dhe kjo është një frikë ndaj të vërtetës, një paguxim i ligjit dhe i shtetit ligjor dhe ndonse baronët e trafikut, vjedhësit më të mëdhenjë të parave të publikut, zgrapsit e të mirave të shqiptarve janë në kulmin e pasurimit të tyre, me hotele, prona, vaska floriri dhe salltanete luksoze, brenda dhe jashtë vendit, shteti teveçel, rri e sheh sikur është uzorpuar nga njerëz të paaftë.

Pra në të gjithë këtë panoramë të zymtë të një shteti, shqiptarët kërkojnë ndriçim dhe për këtë i dhanë mazhorancës dy herë besim dhe jo rastësisht por e dinin se në ç'vend jetojnë dhe si e kanë katandisur qeveritë vendin, prandaj i ribesuan për ta ndriçuar me forcën e ligjit dhe ndershmëri, për ta dëlirur shtetin nga mëkatet e djeshmes së shkuar dhe e së afërmes!

Dy herë bësim plebishitarë për një shtet të së drejtës një shtet roje në shërbim të qytetarëve, për ta ç'bërë nga mentaliteti oligarki, nocioni i kontrollit të shtetit nga pak njerëz, apo me rëndomtë nga ai shteti shpk, ku pushtetarët pasi të merrnin votat nuk t'i ruanin të drejtat e tjera, por t'i shisnin, prandaj jemi në kohën kur të pyesim nga do t'ia fillojë Rama, pasi në këtë gjendje ku e kanë çuar shtetin politikanët e papërgjegjshem dhe shpesh herë injorat, askush nuk do guxonte të ishte kryeministër!?

KOMENT

Nuk e meriton opozita këtë gjendje!?

6 KORRIK 2015

Periodike, e pavarur e të dënuarve dhe të persekutuarve nga regjimi komunist

Shansi i artë i opozitës, pastrimin e saj nga spiunet e sigurimit të shtetit dhe formatimi i të djathtës së bashkuar, janë mundësi e konsolidimit të opozitës dhe shpëtimi i vendit nga pushteti apsolut.

Dilema e opozitës për qëndrimin e saj vazhdon e shtohet pas dy humbje radhazi në 2013, për zgjedhjet parlamentare dhe 2015, në zgjedhjet e fundit për qeverisjen vendore që tashmë presin çertifikimin e një ftorje të madhe të së majtës në Shqipëri.

Fakti se opozita thelloi humbjen në këto zgjedhje e ka vënë në dilemë dhe vetë liderin e opozitës Basha, pasi në këtë humbje në mos paçin ndihmuar kundërshtarët e tij brenda PD-së, të paktën po gëzojnë dhe madje po përpiqen të zhfrytëzojnë situatën në favor të tyre, mbase dhe për ta çuar PD në zgjedhje, drejt një lideri të ri!?

Nga ana tjetër, lideri i opozitës ka mbledhur prova, ankimime dhe një paket akuzash dhe po vertitet në Evropë për të bindur ndërkombëtarët dhe madje dhe opinionin publik shqiptarë që këto zgjedhje u manipuluan, patën presion, njerëz të inkriminuar, madje dhe u blenë votat, e ndërsa beteja vazhdon, grupet brenda PD-së po ziejnë nga ethi për një lider të ri.

Ish-lideri historik, Sali Berisha të enjten e parë të korrikut në parlament u sinkronizuar me melodinë e Bashës, çfarë tregonë se ai në stradegji mbështet Bashën dhe jo zërat ndryeshe e madje kundërshtarët e tij, duke lënë për të kuptuar se çdo rrekje për të ndryshuar liderin opozitar është e pa mundur.

Por në të vertet, Basha dhe Berisha, kanë koncepte të ndryeshme përsa i përket të bëri opozitë, pasi lideri historik ju kujtoi shqiptarëve nga parlamenti se na ka shkuar ndërment të djegim mandatet e deputetve dhe të nisim protestat popullore, ndërsa Basha është i zënë me kundërshtarët e tij brenda PD-së dhe kërkonë që ta marrë me shtruar të bërit opozitë, pasi në fillim kërkon të garantojë pozitat dhe pastaj ti konsolidojë ato dhe të bërit opozitë të fortë ka kohë!?.

opinion

N

E djathta e bashkur dhe dosjet, shpëtojnë opozitën Në të vërtetë gjendja e opozitës është e mjer dhe nuk pret koha, sa Basha të pjekë bukën e tij, por duhet një format i ri, si për stradegjin e opozitës për t'u përballur me pushtetin stërmadh të së majtës, ashtu dhe me rikompozimin e vetë opozitës në të gjithë dimesionin dhe gjerësinë që ajo ka. Është folur shumë se brenda Partisë Demokratike ka ish-spiunë të sigurimit të shtetit në poste të larta drejtuese dhe madje kohët e fundit është thënë se ajo çdo ditë e më shumë po vërteton së është parti e sigurimit të shtetit, por në fak ndonse spiunët e kanë uzorpuar PD-në ajo mbetët shardani i parë i opozitarizmit dhe në vend se të akuzojmë një parti le ti kujtojmë liderit të saj Basha që të pastrojë partine nga mëkatarët e diktaturës.

Opozita po vuan dhe për ketë gjendje sigurishtë që Basha duhet të mbajë përgjegjësi, se përsa i përket konsolidimit të kualicionit, ai u tregua mendjelehtë, mospërfillës, madje dhe besëthyer me ata që nënshkroi marrëveshje dhe këtë e tregoi rezultati i PD-së dhe i vetë koslicionit ku disniveli i votave si kualicion dhe si subjekt zgjedhore në këto zgjedhje është

më se i lexueshëm, pasi mosdakortësit u bënë publike nga partitë aleate.

Sigurisht që rezultati i dobët, lidhet dhe me grupet rivale, apo inegzistenca e qëllimshme e deputetve dhe e grupit të vjetër në PD në këto zgjedhje por me e rëndësishmja është se PD nuk arriti të formatojë të djathtën e bashkuar që është e vetmja mundësi për një përballje me qeverinë dhe pushtetin që po zgjerohet çdo ditë e më shumë.

Dy janë zgjidhje e liderit të opozitës, pasrtimi i PD-së nga mëkatarët dhe spiunët e sigurimit të shtetit, duke i vënë para detyrimit të deklaratësë së pastërtisë morale dhe bërjen publike dhe më e rëndësishmja, formatimi i të djathtës së bashkuar ku të përfshihen të gjithë partitë e spektrit të djathtë më një deklaratë publike noteriale parazgjedhore më të gjithë krerët e partive politike për zgjedhjet parlamentare të 2017.

Kontrata të bëhet në aq kopje sa parti politike dhe të ketë vlerë morale e politike madje dhe ligjore dhe jo si kontratat e deri tanishme në kualicione që egzistojnë vetëm në kuptimin formal dhe mbi të gjitha partitë politike të kenë një

vend në lista për deputet, ku mund të dilet me një listë të përbashket dhe të bihet dakor për ndryshimin në kod zgjedhor, reforma në drejtësi dhe përshkallësimi i opozitarizmit deri në sjelljen në pushtet të opozitës dhe të djathtës në tërësi.

Zgjerimi i pushtetit pa fre, si ai qendrorë dhe lokal tregon nga njëra anë se opozita është në gjendje të mjerueshme, por nga ana tjetër po paraqitet një rrezik dhe më i madhe si vjenë si pasojë e konsolidimit të një pushteti apsolut që është dhe më i rrezikshem sa vetë diktaturat kur keqpërdoret apo kur nuk plotëson kushtet e një shteti ligjor të së drejtës!?

Fakti se maxhoranca në zgjedhjet e fundit vendore arriti një fitore historike është arsyeja e një kualicioni të gjerë dhe gjithëpërfshires dhe futja në këtë kolor edhe të partive të djathta, por dobësia e këti kualicioni qëndron në faktin se nga zgjedhjet e 2013, deri në zgjedhjet vendore të 21 qershorit partitë politike u harruan dhe për "forca" u rreshtuan pas fituesit të mundshëm dhe ajo qe binte në sy pas fushatës, faktori i djathtë ndonse ishte i dukshëm në këtë aleancë nuk u përmend dhe me gjasa do të

harrohet.

Të gjitha këto bëjnë të mundur që e djathtë të riorganizoht me një stradegji afatshkurtër për zgjedhjet e 2017, dhe afatgjatë ku parim kryesor të jetë kontrata kolektive e partive në kualicion si garanci besimi për një të djathtë të konsoliduar dhe dinjitoze për t'ju kundërvën me ide, projkte, mundësi për një jetë më të mirë për shqiptarët dhe mbi të gjitha për të garantuar pjesën e munguar në politikë të djathtën reale.

Opozita që të bëhet e djathtë, duhet të ndryshojë mendimin për pronën dhe të fus në axhend abrogimin e ligjit 7501, të ndryshojë mardhënjen me të përndjekurt duke i vendosua ato në atë stadin që u takonë, duke i bërë pjesë të politikëbërjes, ndryshimin e qëndrimit për të shkuarën pasi deri më tani është paraqitur me nihilism dhe mbi të gjitha demokratizimin e vetë politikes së saj duke berë zgjedhje demokratike brenda strukturave të saj.

Ka me çafërë merret opozita e në vend se të qahet për humbjet, koha nuk i premtonë të organizohet për zgjedhjet 2017, dhe deviza është e djathta e bashkuar mundësia e artë për opozitën.

Mepatjetër, para drejtësisë...!

ëse Shteti i së Drejtës nuk do të ushtrojë target e tij, ligjore për të cuar para drejtësisë ish-ministrat dhe zyrtarët e lartë të shtetit, vendi ka gjasa të destabilizohet, pasi miljonat e vjedhura do të përdoren për mercenarizëm për të sjellë situate kautike për Shqipërinë.

E vetmja gjë pa mëdyshje që provohet nga shqiptaret, institucionet e së drejtës, ato ndërkomtare është fakti së korrupsioni në Shqipëri është mbi zonën e kuq, madje në ato nivele sa dhe qindarka e fundit kapet në ajr, me metoda të rrafinuara që mepatjetër të shkojë në xhepat e zyrtarëve.

Institucionet si KLSH, tashmë kanë publikuar dhe denoncuar qindra raste për abuzime me fondet publike dhe parat e taksapaguesve shqiptare dhe vetëm raste sporadike, vrehet që janë realisht ne hetim apo ndjekje penale.

Qeveria, ka përgaditur një sërë akuzash për zyrtarë të lartë të shtetit, por realisht kemi vetëm ish-ministrin e mbrojtjes Imamain, që rëndojnë mbi të një grup akuzash, por sic edhe thot populli "një flluskë sapuni", pasi organi i akuzës është i kapur. Mendohet se do të ketë një aksion te madhë kundër ish- zyrtarve të korruptuar por këto janë më shumë politike sesa reale, pasi jemi në kuadrin, fjalëfjalë.

Pse hezitonë kryeministri Rama për të cuar para drejtësisë jo kundërshtarët politikë por zyrtarët që vodhen paratë e taksapaguesve shqiptarë, pra kundërshtarët e shqiptarve, bracët hajdutë dhe të babziturit e atdministratës?. A ka një planë konkret qeveria?!

Mos vallë trembet se kërkonë të mbajë balancën politike, në këto

ditë të vigjiljes së statusit?! Apo mbull veshët dhe sytë që administrata e re të bëjë të njëjtën gjë si ajo e vjetra?!

Këto pyetje shqiptarët, ia bejnë vetës dhe të gjithë janë të habitur sesi qeveria që mori pëlqimin si asnjë herë tjetër votat e shumicës së shqiptarve po hezitonë për pagës drejtësi! Muaj më parë, kryeministri Rama u shpreh "..nuk do të marrim prangat e tua a hedhim njerëzve në rrugë" dhe kjo është e vërtetë dhe kësaj lloj hakmarrje duhet t'i druhet kryeministri dhe të gjithë shqiptarët, por asgjë se pengonë atë të cojë para drejtësisë të dyshuarit për korrupsion.

I gjithë opinjoni publikë, tashmë është i ndërgjegjësuar se pushtetin më të madhë sot e ka opozita, si institucionin e Presidentit të Republikës, SHISH, Prokurorin e Përgjidhshëm, sistemin e drejtësisë, KLSH-në, por asgjë se pengonë maxhorancën që të përdorë vullnetin e deleguar të sovranit dhe të ndëshkojë cdo institucion që pengonë luftën kundër korrupsionit apo reformën në drejtësi sic edhe është themra e akilit që pengonë këtë luftë.

Hallka penguese e reformimit të sistemi të drejtësisë është Presidenti i Republikës që jo vetëm është fund e krye ngarkesa negative e reformës në drejtësi dhe ushtronë presionë ndaj gjyqsorit, organit të akuzës por mosfillimin e hetimit ndaj zyrtarve të lartë të shtetit dhe ish ministrant, që definitivishtë sit janë më të pasurit në rrajon!

Hallka tjetër penguese është Prokurori i përgjithshëm, që detyrimishtë është palë e anësisë politike dhe e presionit që i bënë Presidenti dhe opozita, por Ramën cfarë e pengonë që ka të gjitha komoditete

që ia ka deleguar sovrani për të ndërmarrë ndryshime të mëdha në shërbim të qytetarve.

Jo rastësish,t Rama dhe kualicioni i tij morën kaq shumë vota se shqiptarët ishin aq të lodhur e sfilitur nga padrejtësia sa kërkonin një palë që të mendoni për tad he e bënë zgjidhjen e tyre dhe tani I mbetet qeverisë që yë përdorë të gjithë mekanizmat ligjorë e politikë që të shpëtojë Shqipërinë nga falimendimi dhe rreziku i shytjes më thellë në korrupsion.

Nëntë muaj qeverisje nujanë shumë, por ama aspak. Sigurisht që shumë gjëra kanë marrë për mirë dhe këtë e vërtetoj dhe progress raporti i BE-së, por shumë problematika të tjera nuk janë cekur fare.

Vazhdohet ende që në drejtime dhe administratë në të gjitha qarqet e vendit të vihen njerëz të paaftë, madje nuk janë as njërëz me kontribut politikë apo intelektual, por thjeshtë njerëz të klanëve të caktuara dhe kjo prek më shumë siamezët e tij aleat dhe duhet korigjuar.

Sigurishtë që ka arritje e mos ralizime, por lufta kundër korrupsionit është jetike për shqiptarët dhe të ardhmen e shqipërisë në integrimin Evropian, pasi lehtësisht parat e njerzve më të pushtetshëm në vend mund të përdoren një një kohë të afërt për të destabilizuar vendin, pasi nuk janë vetëm parate e ish-ministrave por dhe të zyrtarve të lartë të shtetit që janë të fshehura Brenda dhe jashtë vendit dhe në shumicën e rasteve janë këmbyer me prona marramendse anekënd Shqiprisë. Koha nuk, prêt, shqiptarët kërkojnë drejtësi, kërkojnë të shohin në dritë shtetin e së drejtës.

7 KORRIK 2015

Periodike, e pavarur e të dënuarve dhe të persekutuarve nga regjimi komunist

Ligji i dosjeve, fillimi i përmbysjes së klasës politike Ilir Vata, kryetar i PDM-së

E

keqja e shqiparëve dhe e Shqipërisë është klasa politike që është nxënë nga e shkuara e hidhur diktatoriale si në përmbajtje, ide dhe formë dhe është vështirë që brenda një kompleksiteti ideologjie, kulturore e ateist të klasës politike shqiptare të nisë një dimension i ri i demokracisë dhe i konceptit të lirisë në të gjitha dimesionet e saj.

Në këtë pikënisje filluan ndryshimet në vitin 90-të, ku ideatorët e diktaturës dhe shtetit totalitar futën në lojën e proceseve demokratike njërëzit dhe familjet që i kishin shërbyer diktaturës dhe jo vetëm kaq por pikërishtë ata që kishin qenë urdhërues, dhe titullarë të hetimit, ndëshkimit, torturimit, dëbimit dhe interrnimit u bënë elita e re politike që edhe sot drejtonë Shqipërinë.

Në këtë rrafsh u ngritë e ashtëquajtura "elita e re politike" që do të prfaqësonte demokracinë dhe në thelb asgjë nuk ishte ndyshe, vetëm se nga një propogandë demagogjike e shtetit të diktaturës në një tjetër atë të postdiktaturës dhe në këtë rrotullisje të errët gjysëmgri u përthidh koha e një cerekshkekulli e tëra në përplitje e agoni.

Njerëz që presin për liri, media që presin për transparenvcë dhe fjalë të lirë, që presin demokracinë, shtetin e së drejtës, drejtësin, barazinë në treg, mundësinë e punësimit me meritokraci, por si shpërblim morëm medaliet e kthyer mbrapsh të të mirava, pra shqiptarët kërkuan vlerat e çmimit të demokracisë dhe morën ativlerat që prodhon një shteti hibrit prej kohësh në tranzicion.

E në këtë zymtësi politike, qëndron edhe thelbi i së të vërtetës së mbrapsh, të një vendi që rri në trazicion pa fund sepse klasa politike është produk i injorancës së thellë, produkt i falsitetit të dijes, i krimit dhe përfshirjes së politikës me të dhe me biznesin e zi të saj, duke sjellë në krye të politikës dhe drejtimit të shtetit dhe ligjbërjes së vendit, pikërisht llumin e një shoqërije që vinte nga kompleksitetet e një regjimi totalitar, thellsisht të inkriminuar e barbar.

Shqipëria e pas vite 90, tregoi se shqiptarët janë një një popull vital që dolën nga kthetrat e vdekjes, poshtrimit, nga sgafella e vuajtjes dhe mjerimit, nga terri i kulturës dhe pamëshirësia e një diktature kundër jetës dhe lirisë dhe nisën rindërtimin e jetës së tyre dhe kanë bërë shumë, ndonse kanë qenë hapurazi në një shtetë gjysëmdiktatorial.

Pjesa e shqiptarëve që mori rrugët e botës u rritë shumë në pasurimin e vlerave të mira, të kulturës, dijes, të mirave material dhe në të gjithë botën shqiptarët treguan se janë vital, inteligjent, pjesmarrës, konkurues dhe ambiciozë në kërkim të vlerave më të mira sa sot në botë shqiptarët për 20 vite, zor ti dallosh me evropianët, amerikanët apo dhe australianët ..sepse janë integruar në tërësi.

Po ky krahasim i shqiptarëve që janë në Shqipëri me vendet e rajoni, në vazhdojmë të jemi më të varfër, më të pasigurtë, më të cëngur, pa të drejtat bazë si e drejta e pronës e e lirisë e barazisë në treg, pa drejtësi dhe më e tmërrshmja pa shpresë për të ardhme dhe vazhdimisht të shtyrë në zumtësi.

Por a nuk jemi ne, gjaku i shqiptarëve që emigruan në 90-tën, motrat, vëllezërit, prindrit e tyre, gjeneza e shqiptarëve që u ndamë në dyshë?!

Sigurisht që po, por ata që ikën gjetën

demokracinë e vërtetë, gjetën politikanë të nivelit të lartë përfaqësimi me ide, me dëlirësi politike që punojnë pa reshtur në shërbim të më të mirave njerëzore, përputhur tashmë me konventa ndërkomtare që po bëhen universal.

Atherë shqiptarët, jo vetëm që janë një popull që ruan tradit, vlerat, por dinë shumë mirë të integrohet e modernisohet, por kanë zgjedhur politikanët e gabuar ose këta të fundit, ua kanë imponuar mundësin e zgjedhjeve me gjysëmdiktaturën dhe kontrollin shtetëror mbi shqiptarët.

Politika shqiptare për 24 vite, prodhoi konflikt, intriga, sulme inteketuale, familjare madje në grup të shtresave të ndryshme të shqiptarëve dhe kjo u pa që pas pushtetit të 22 marsit 92, kur një hakmarrje e re politike zu fill ku familje gjoja komuniste u sulmuan si mësues, oficer, mjek madje dhe ne profesione shërbimesh, ku në të vërtetë ata në një farë mënyre ishin si shumica e shqiptarëve që ishte përplitur në agoni për të jetuar dhe me e tmershmja ishin pikërisht ata njërrëz që kishin ushtruar persekucionin në një klasë tjetër për 45 vite në diktaturë, pa nisnin një përnjekje të re.

Në një farë mënyre ishin po ata persekutorët e diktaturë që po u merrnin tanimë dhe pa dallim me shqiptarët në demokraci, pasi të përndjekurve u morën edhe kredon antikomuniste, sulmin për pak vite e drejtuan pikërisht drejt tyre, të të përndjekurit e diktaturës se menduan se u morën pushteti.

Të njëjtën gjë bënë edhe pushtetarët e ardhur në pushte pas 97-tës, ku sulmuan të përndjekur demokratë, me dhe njërz pa parti në emër të socializmit të ri..! Sërisht rikthehen ata dhe tashmë kishin ndërruar stil. Të përndjekurit përfaqësoheshin me tre katër vetë, dhe nuk vazhduan sulmet por u shitshin vendet e punës, u merrnin ryshfet për tendra, për shërbime, për drejtësi e gjithçka shteti kishte në dorë ua shiste shqiptarëvë dhe ky ishte dhe fundi i politikës dhe kësaj klase politike sa tani shteti është pushteti i të miravetë tyre dhe çdo të mirë që na takon nuk na e japin por na e shesin dhe tjetërsojnë sa herë të duan, madje kanë gjetur dhe zgjidhjen finale, blejnë votat dhe të gjithë të drejtat tona për katër vite janë në dorë të pushtetarëve dhe na i servirin me çmim, madje si të vetmit punëdhënës janë dhe çmimbërës, pra sa të duan.

Para lufta politike është një çmim për shqiptarët dhe na përdorin si tufë delesh për të na blerë votat dhe shitur të mirat, ku në demokraci qytetarët zgjedhin përfaqësuesin më të mirë dhe nëpërmjet delegimit të votës ata zgjidhin garanti, shtetin roje të të drejtave të tjera, pra duhet që ne t'u japim të drejtën tonë themelore politikanve dhe ata të na ruajn të drejtat e tjera.

Por mekanizmi i politikës shqiptare nuk është demokratik sepse dy partitë e mëdha nuk bëjnë politikë demokratike pasi në partitë e tyre që kanë shumicën e pushtetit apo gjithë pushtetin apsolut, emërojnë kandidatët dhe kështu kemi një parlamet të emëruar dhe jo të zgjedhur dhe për llogjikë, vendimet e parlamentit janë një grup i drejtuar nga një person sa shqiptarët luten qoftëlarg çmenduria e tij dhe kjo gjendje nuk ndryshon kur ndodhë rrotacioni politik, para palët kanë të njëjtën filozofi. Çdo shërbim është në dorë të shtetit dhe ai shitet ose jepe me alternativë në forma të tjera t'i japish votën që të keshë një vend pune. Licensa të shitet kur bëhet fjalë për investime të mëdha dhe vetëm një licensë minjer shitet nga 300-500 mijë euro.

Ndërmarrje të mëdha janë monopol i shtetit dhe monopolistët e tjerë të tregut janë të përcaktuar nga shteti, drejtësia e kapur nga politika është shëndërruar në një vend ku blihet dhe shitet liria dhe e drejta.

Sindikalizmi është formal dhe nuk mbronë interesa por pronat që qeveritë u kanë dhënë për t'i blërë ata e shërbyr qëverive në paudhësinë e tyte. Mediat janë në pragun e faliment, por mos thënë se që në krijimin e tyre ata kanë qënë me humbje por mbahen në këmbë nga parat e pista që qeveritë hedhin për ti përdorur ato.

Politikanëve tashmë i është ngjitur si rrodhe dhe biznës jo për të suportuar politikën siç ndodhë në shumë vende, ku lobohet për politika progresive por është bërë maxhorancë në politikë duke përdorur paranë si mundësi të investimit fillestar për të hyrë në politikë dhe më pas për të rritur fitimet nëpërmjet paligjshmëris dha abuzivitet tashmë të legjitimuar nga vetë shteti.

Në Shqipëri, gjithcka funksionon mirë e kryesisht harmonia fetare se besimi i shqiptarëve në Zot ishte i mohuar i ndaluar dhe sot shiptarët kanë shumë nevojë për harmoni, bashkëpunim sepse vijnë nga fundi i mundësive për të jetuar, vijnë nga diktatura më gjakatare që ka njohur histrori ku shumica e shqiptarëve kanë qënë të syrvejuar të izoluar e përndjekur, përveç fatalitetit real të të përndjekurve politik që kishte Shqipëria.

Por sërishtë politika nuk bashkëpunon se e përdorë shtetin si mundësi për të fituar në një grusht i vogël njerëzish dhe këto llojë regjimesh janë hasur në mesjet dhe ishin siteteme oligarkike ku kontrollin e bënin pak njerëz të të gjithë shtetit dhe të miarave publike.

Lufta politike nuk është përballje idesh por armiqësi për territore të ndara të pushtetit për përfitime të paligjshme, për garë për të vjedhur çdo gjë të mirë që u ka mbetur pa marrë. Klasa politke e mbështur nga dejtësia, masha e tyre e përjetëshme ka zaptuar bregdeti, parqet e qyteteve, kodrat, pikat turistike, kanë zotëruar pushtetin e licensimit, të tregdisë, sindikalizmit të mediave e gjithcka është garë mes paligjshmërisë për të fituar gjithcka.

Pasuritë e shqiptarve i kanë një grup njerëzish jo më shumë se 100 vetë dhe përbëjn 70% të pasurisë kombëtare dhe ata pa frikë janë më të pasurit në rajonë dhe madje po u afrohen të pasurve evropian, duke bërë një jetë luksi me nga 1000 metër katëror banim me dhjetara vila, hotele, brenda dhe jashtë vendit sa sot kanë edhe vaska floriri, madje një palë brek politikanët shqiptarë i blejne qindra euro, ndjekur nga drejtësia dhe komunarët, politikanët bëjnë trion e uzorpimit të shqiptarve të drejtave të tyre dhe demokracisë në tërësi.

Për postndarjes të zonve të influencës palët bien dalort për kodin zgjedhorë, pasi është mundësia e kontrollit elektoral, bien dakort për ligjin 7501, pasi është mundësia për të vjedhur e grabitur tokat shtetërore, bien dakot për moskthimin e pronave se duan dhe i kanë vjedhur, pasi zyrat e regjistrimit të pasurisë janë zyra të shkatrrimit të origjinës së pronës dhe mbivendosje duke zevendësuar pronarët në mënyre të paligjshme, pra kanë shpikur një lloj modern sekuestrimi të pronarëve.

Mungesa e kulturës politike, kapja e politikanëve me të kaluarën kriminale të diktaturës, me krijimin e pasurimit të paligjshëm, madje dhe me krime njerëzore e bëjnë atë ta shoh kundërshtarin politik si armik dhe jo si mundësi ku mund të prodhohen ide për të mirë të shqiptarëve dhe

mbi të gjitha ajo që vret më shumë në tërësi klasa politika ka arritur të ngre në art shurdhinë qytetarë me demagogji, shdukjen e memorje kombëtare, thjeshtë dhe vetëm për kontroll apsolut.

Me demagogji kanë prodhuar shifra, madhtrime rrena, të pavërteta sa në këtë kurth kanë rënë dhe institucionet nërkomtare dhe vendet e Bashkimit Evropian dhe më pavertetësin e tyre ata jo vetëm që kanë zgjatur integrimin por po e rrezikojnë seriozisht integrimin dhe fundja kjo është në interesin e tyre që shiptarët të mos integrohen por të kontrollohen e shfrytëzohen në çdo mënyrë për pasurimin e tyre.

Klasa politike duhet ta kishte nisur me transparencën me të shkuarën diktatoriale, pra me hapjen e dosjeve të sigurimit të shtetit jo për tu hakmarr, sepse egziston hkmarrja ligjore dhe jo njerëzore, sepse kodi penal në pozitë shprehet qartë se krimet kundër njerëzimit nuk parashtrohen, por për të thirrur pajtimin kombëtarë në radhë të parë, për të hequr politikanët dhe shtetarët e inkriminuar nga politika, për të pastruar drejtësinë nga makatarët e diktaturës por nuk e bënë për 24 vite radhazi, ndonse Këshilli i Europës ka një rezolutë që në janërë të 2005 për hapjen e dosjeve, por gjatë këtre viteve kanë futur duartë në dosje për të pastruar vetën dhe fshehur krimet e tyre dhe tashmë po bëjnë dhe një përpjekje për të hap dosjet.

E enjtaja e 25 shkurti apo java e parë e Marsit është caktuar si dita ku Kuvendi i Shqipërisë do të marrë në shqyrtim projktligjin për hapjen e dosjeve por bashkë me projktligjet e të dy palve politike është dhe skenari gati për ta bllokuar nga institucioni i presidentit dhe opozita dhe kjo është një nga marrëveshjet e pashpallura të politikës, njësoj si raundin tjetër ku ish-Presidenti Topi nuk dekretoj ligjin e dosjeve dhe sot klithet hapni dosje.

E njëjta gjë po ndodhe dhe tani kur presidenti Nishani në një konference për mediat para pak ditve, doli dhe thirri me të madhe të hapen dosjet, madje ne përputhje me kodin penal shqiptare kërkojë që të nisë një hetim për të gjithë ata që kanë shënuar krime në kohën e diktaturës por me gjasa ligji i dosjes do të mbesi në tentative për shkak të burrokracive institucional dhe me gjasa ligji i dosjeve të spiunve të sigurimit të shtetit do të rrugtojë sërisht për interpretim në Gjykatë Kushtetuse dhe me pas siç edhe ndodhi do të pushojë në Komisionin e Venecias.

Dhe me të drejtë eurodeputeti Knut Fleckenstein në raportin e tij për Shqipërinë, paralajmëroi ngirjen e negociatave për integrimin e Shqipërisë për shkaka të konfliktit të politikës dhe sistemit të drejtësisë të korruptuar…! Çdo shqiptarë do të donte të përmbyste këtë klasë politike por në fillim ata duhet të prekin ligjin e hapjeve të dosjeve që është pikërishtë ligji i sakrificës së klasës politike dhe pastaj shqiptarët dinë të veprojnë me mençurinë e tyre, pikërishtë është koha e duhur dhe mundësia e vetme për të rrirrur shpresën si mundësi për lindjen e besimit në demokraci.

Nuk durojnë më shqiptarët të rrinë në terrin që klasa politike na ka institucionuar me ligj, në pamundësinë për të prekur të mirat e demokracisë dhe në barbarinë e ligjëruar nga shteti, duke na sulmuar çdo të drejtë nga vetë drejtësia, sepse këtë gjë bënte dhe diktatura na ligjërojë padrejtësin, izolimin dhe varfërinë me ligj duke kaluar cdo cak të njerëzore në respekt të lirive njerëzore.

8 KORRIK 2015

Periodike, e pavarur e të dënuarve dhe të persekutuarve nga regjimi komunist

V

etëm, gjasma i përnd jekuri dhe spiuni i sig urimit të shtetit me pseudonimin "Çizmja" mbështet Halim Kosovën në këtë garë elektorale, që në fak ka mbaruar pa u nisur!? Çizmja, spiuni i sigurimit të shtetit, abuzuesi më i madh me fondet e të përndjekurve, gjasma i përndjekuri është refreni i vetëm i Halim Kosovës në këto zgjedhje elektorale, sepse dhe vetë Kosova ka ngjyer penën pesë herë në bojën e sigurimit të shtetit, kur specializohej jashtë shtetit ndërsa të përndjekurit dirgjeshin burgjeve dhe kampeve të interrnimit. Çizmja është jo vetëm përfituesi i të mirave të të pendjekurve, por dhe sehirxhihu i të përndjekurve që i sheh ndërsa vuajn për një kafe, një pakëtë cigare, një të mirë të domozdoshme, një hap për tensionin, e ai sërish gllabëron fonde në emër të të përndjekurve, shtuar dhen ato të miliarderit Halim Kosovës që vetëm klinika i ka bërë 2.8 milion euro, sa fondi për një kest i të burgosurve dhe përndjekurve politik!?

Ekspozeja e garës!

Ndonësa gara për bashkinë e Tiranës ka qenë mjaftë interesente për nga larmia e kandidatëve, diversitet i ideve dhe përmbajtja elektorale, pati dhe gjëra që nuk u thanë nga kandidatët pikërisht për ishmbështetësit e PD-së të përndjekurit politik, kulakët dhe ishpronarët dhe kjo ka një kosto që do të reflektohet.

Që në momentin e parë të prezantimit të kandidatëve qytetarët e kryeqytetit, krjuan idenë së kjo garë është ndër më të vaktat për nga dinamizmi elektoral, pasi vënja përballë

Pse të përndjekurit nuk votuan Halim Kosovën!?

Erion Veliaj një kandidat si Halim Kosova krijoi idenë se kjo garë ka mbaruar pu u nisur.

Që në momentin e prezantimit të Halimit për kandidat të PD-së për Tiranën qytetarët u pezmatuan pasi panë një njeri të mirë por të lodhur për t'u bërë ballë problemeve të mëdha të kryeqytetit, shtuar dhe një sërë problematikash të mbartuar edhe nga drejtimit katër vjecar i kryetari aktual i bashkisë së Tiranës, Basha që s'bëri asgjë!

Në këtë prezantim të parë Halimi gjendet i humbur pa nisur garën, pasi Tirana për katër vite siç thotë populli u ngroh në diell, ndërsa Lulzim Basha i kish hyrë mednjes për të qenë

CYAN MAGENTA YELLOW BLACK

kryetarë i PD-së dhe në këtë betej të re ka dy vite që nuk arrinë të gjejë paq, madje e ka çuar partinë e parë opozitare në dilemën e madhe do të jetë apo jo forcë e dytë politike, pasi mënyra për të kontrolluar PD ishe në miniaturë e krahasueshme me e një "pinoceti" të vogël, ku gjatë garës për zgjedhjet në parti gjeneroi kundërshti, dhunë dhe konflikte sa dasia sot është e pa mat.

Drjetesi-Komuniste Spostimi i themeluesve të partisë së parë opozitare, lënja në hije e deputetve dhe drejtuesëve që ishin të përndjekur, ndarja në klanin e gjalpinëve që përfaqësojnë Bashën dhe qendrestarëve në të gjithë rre-

the, largimi nga skena e kontribuesve brend partis, jo vetëm ka dëmtuar PD por ka hapur një precedent të ri, atë të ndarjes në një fraksion tjetër dhe kjo me gjasa është melodia Berisha, pasi nga burime të besueshme ka qenë urdhiri i tij për të larguar gjithë mbështesit për vite me radh.

Lideri i partisë së parë opozitare është në grahmat e tij dhe përplitmën më të madhe në këto zgjedhje pasi ka humbur besueshmërinë politike dhe gara elektorale e ka parë më shumë si klloun sesa një lider real i PD-së, shtuar dhe simfoninë e liderit të maxhorancës në këto zgjedhje ku e prezanton Bashën në çdo takim si një njeri që vetëm vodhi e sberi asgjë. Rama i citon se kur ishite Ministër Transporti, vodhi odro 224 milion euro, kur ishe Ministër i Jashtëm shiti hapësirën detare (dhe kjo është një vepër penale dhe një tradhëti kombëtare), kur ishe Ministër i Brendshëm vrau me 21 janar katër qytetarë të pafajshëm, e si kryetarë bashkie për Tiranën nuk bëri asgjë, ndërsa themeluesit e PD-së i thonë se edhi e bleve PD-në me 2.8 milion euro pa asnjë kontribut...!

Por nuk mjaftojnë këto edhe në parapërgaditjen për zgjedhjet lokale të 2015, Basha veproi me nihilizëm e me keqdashje ndaj aleatve, pasi disa ishin mbështetës të Berishës prej vitesh dhe i përjashtoi nga kualicioni, disa ikën vetë, disa u prenë në besë!

E para që lëshoi sinjalin e largimit ishte Partia e të Drejtave të Mohuara e të përndjekurve politikë me argumentin se ndonse PDM ishte aleate e PD-së më zgjedhjet parlamentare 2013 të përndjekurit u lanë në harresë një

refren i njohur prej më shumë prej dy dekadash dhe jo vetëm kaq, por Basha si kryetarë bashkie për Tiranën nuk bëri asgjë për këtë shtresë, madje nuk mori në punë qoftë një nga të përndjekurit me gjithë kërkesat e vazhdueshme të PDM-së, madje moria persekotorët tanë.

Pak ditë më vonë do të ishin dhe parti të tjera, si Shpëtim Idrizi, Koci Tahiri, Nard Noka e disa parti të tjera për t'u bërë pjësë e mazhorancës dhe në të vertetë kisht mospërputhje parimore, konceptesh, idesh dhe madje dhe pozicionimit të këtyre aleatëve në garën elektorale të zgjedhjeve vendore që priten të mbahen javën tjetër.

Të tradhëtura në aleancën e PD-së mbetën të gjithë madje dhe dy partitë e ballit dhe ajo e legalitetit ku kryetarët e këtyre partive kanë bërë thirrje për të votuar siglat e tyre ndërsa për kryetarë ia kanë besuar elektoratit, madje e kanë konsideruar një Mukje të dytë ku nëkuptohet se Partia Demokratike është një shtojcë e partisë së Punës dhe përfaqësonë të majtën socialdemokrate në politikë dhe kryesisht spiunët e sigurimit të shtetit që gjenden me shumicë.

Në këtë ekspoze tashmë të njohur publikisht nga opinioni publik kuptohet se vetë partia e parë opozitare është gjendur e zbuluar për misionin e saj të fshehur ku lujti rolin si parti e djathtë e në të vërtetë, shiti pikërisht interesin e të djathtës sa lideri i ri Basha i dha edhe shkelimin përfundimtarë divocit me partitë e djathta dhe me të gjitha gjasta partitë e djathta tradicionale më 2017 do të garojnë të grupuara pa PD-në.

Egjitha kjo tablo nihiliste

9 KORRIK 2015

Edhe kandidatin bashkie për Tiranën, Halim Kosova do ta prek kjo sëmundje e mungesë së besimit shtuar dhe staturën dhe preformancën e tij të dobët në garën elektorale si dhe pa harruar shtresën e të etsin tradicional të përndjekur përndjekurvve (mbësht (mbështetsin PD-së) që nuk do të mbështësë Kosovën. shpjegon qartë se kandidatë për kryetarë bashkie janë të rriskuar të humbin në pjësën më të madhe të vendit dhe numri i votave për këshilltarë dhe numri i votive për kryetarë bashkie do të kenë rënje në krahasim me zgjedhjet e kaluara ku PD ra në opozitë, pra një regres.

Edhe kandidatin bashkie për Tiranën, Halim Kosova do ta prek kjo sëmundje e mungesë së besimit shtuar dhe staturën dhe preformancën e tij të dobët në garën elektorale si dhe pa harruar shtresën e të përndjekurve (mbështetsin tradicional të PD-së) që nuk do të mbështësë Kosovën.

Por ajo që vret më shumë në këtë mes është fakti se të përndjekurit nuk dëgjuan asgjë nga Halim Kosova në këtë fushatë elektorale dhe druhen se mos e ka nga reminishencat e së shkuarës, pasi ka qenë i vetmi mjek që ka shkuar për specializim jashtë shtetit pesë herë në kohë të diktaturës dhe të gjithë tashmë e dinë se po të shkoje jashtë shtetit, do të firmosje si spiunë i sigurimit të shtetit.

Të burgosurit politikë pohojnë se kur ne dirgjeshim bugjeve dhe shqiptarët ishin në kampet e interrnimit, Kosova kishtë firmosur me sigurimin e shtetit hakmarrjen kundër të përndjekurve politik, pra Halim Kosova jo vetëm ka qenë i përvilegjiar në kohë të diktaturës por dhe pjesë sigurimit të shtetit para pjesë e strukturës kriminale të policisë politikë të diktaturës.

Askush nga kandidatët nuk përmendi ndërtesat sociale për të përndjekurit politik, një mencë falas për të pamundurit, një qendër dentarë për të përndjekurit, një qendër postram me psikolok, pasi janë qindra me status A1 të sëmurë mendor, akush nuk përmendi statusin e të përndjekurve poli-

tik për ta njësuar me statuset e tjera atë të ushtarakve të shtresave në nevojë që të rrugëtojnë falas në qendrat urbane në Tiranë, askush nuk premtoi muzeun për të përndjekurit për të pushkaturit, të interrnuart dhe më keq akoma harrun edhe t'i zinin në gojë! Çfarë votash kërkonë Halim Kosova kur në grupin e punës ka spiunëni, tashmë të njohur me pseudonimin "Çizmja" që nuk ka bërë asnjë ditë burg dhe interrnim por ka bërë pasaportizimin në Tiranë më 1983, kur diktatori ishte gjallë, kur ka falsifikuar statusin e të përndjekurit politik, ka përfituar shtëpi e para, madje dhe sponsera shtetërore dhe nga donacionet si i përndjekur. Çizmja është i vetmi shpëtimtarë dhe që fletë në emër të të përndjekurve!? Çizmja ishte ai falsifikatori që përfitoi në emër të të përndjekurve!? Çizmja ishte ai që rithemeloi Partinë e Punës dhe organizoj shoqatën e Enverit më 1990-tën!? Çizmja thurte lave për diktaturën dhe diktatorin dhe sot thur lavede për shërbetorin e denjë të së shkuarës Halim Kosovën që diktatura e çoi me specializim pesë herë dhe këtë e dinë të burgosurit, mjafton vetëm një herë të shkoje jashtë shtetit dhe të nënshkruaje si bashkëpuntor i sigurimit të shtetit.

Të përndjekurit nuk kanë më kohë të merrën me njërëz që kërkojnë të dalin në pension duke abuzuar me të mirat e tyre!? Të përndjekurit nuk u besojnë më spiunëve të sigurimit të shtetit që u janë shtirur si të tillë dhe për 23 vite u kanë vjedhur çdo të mirë që u takonte dhe madje u kanë vjedhur dhe vuajtjen siç ka ndodhur me shefin e fushatës në emër të të përndjekurve të spiunit të sigurimit të shteti me pseudonimin Çizmja!?

CYAN MAGENTA YELLOW BLACK

opinion

Periodike, e pavarur e të dënuarve dhe të persekutuarve nga regjimi komunist

Politika në legenin e së shkuarës P

olitika shqiptare është më nga konfliktualet sepse po gjeneron konfliktet e bllokut të diktaturës komuniste dhe ajo tashmë është denifitivisht pjesë e së shkuarës dhe jo e demokracisë.

Distancimi nga e kaluar nuk është bërë end dhe ka gjasa të jetë e tillë dhe disa dekada, duke gjeneruar në forma të reja intrigat e vjetra të bllokut komunist. Shqipërinë e komondojnë pak njerëz dhe ata në tërsinë e politikës janë të lidhur me diktaturën.

-Grevistët e urise së tetorit 2012, gati grevën politike për ndryshime të mëdhaÇeshtja e të përndjekurve politikë nuk po merr rrugë dhe me qeverisjen e re apo maxhorancën e majtë, pasi kërkesat e tyre janë të gjëra dhe komplekse madje dhe ato kërkesa që qeveria i ka premtuar nuk po marrin rrugë për shkak të burrokracisë dhe indiferencës.

Kjo gjendje ka bërë që ish-grevistët që deshën dhe ndikuan në rrëzimin e qeverisë së Sali Berishës po ndërmarrin një aksion të ri politik, për t'ju kundërvenë indiferencës qeverisëse për kadegori që kanë qenë indiferente me kërkesat e tyre.

Në shënjestrën e të përndjekurve për sakrificë është ministri Velia që nën varësin e tyre është dhe Institute i të Përndjekurve Politike, e po ashtu dhe Institute Antikomonist që tashmë është shëndërruar në një parazit madje në një zyrë që bënë rrëfyesin e qeverive.

Por jo vetëm kaq të përndjekurit kanë në fokusin e tyre si problematikë, demshpërblimin, rishikimin e 3000 dosjeve të interrnimit me tela me gjemba dhe më shumë se 100 dosje të të burgosurve politikë që janë gjallë.

E përpost kësaj dhe punësimin e kësaj kadegorie, pasi sipas tyre deri më tani qeveria ka punësuar gjithsej vetëm një person që e bëjnë atë të implikuar me të shkuarën e hidhur të njerëzve që kanë qeverisur të përndjekurit në mënyrën më të keqe. Po në të njejtën kërkesë qëndronë rehabilitimi morale, gjetja e varreve të humbura, shpallja e zonave muzeale për kampet e burgjet e Shqipërisë.

Tashmë është mbledhur shtabi i krevës për të startuar të enjten para parlamenteti me një grevë paralajmëruese 24 orshe e më pas pas tërheqjes së vëmendjes dhjetra të burgosur politikë nga e gjithë vendi si dhe ish-grevistët e urisë së tetorit 2012, do të nisin një grevë me një karakter të pazakontë në postdiktaturë, në një grevë politike, si më 1991, ku do të mbetet vetëm një kërkesë në krye të radhës, hapja e dosjevë të sigurimit të shtetit.

Pikërisht është kjo pikë që do të sjellë ndryshime apokalike në politikën

shqiptare pasi me hapjen e dosje do të bie parlamenti shqiptarë, krerë të partive të mëdha e të vogla do të duhen të japin dorheqe, si dhe shume pozicione shtetërore do të rrëzohen për shkak se disa prej titullarve të tyre kanë shënuar krime në kohë të diktaturës.

Por me kë do ta bëjnë të përndjekurit protestën me opoziten, parti të djathta apo kush do t'i mbështes!?

Opozita për të përndjekurit është legene sepse ajo është kryefajtorja e gjendjes së të përndjekurve politik dhe jo vetëm kaq por ajo është e mpleksur në tërësi me diktaturën, madje dhe kërkesës së disa individve për mbështetje opozita i "përgjigjet" me indiferencë.

Pyetja natyrshëm pse në këtë gjendje opozita?

Sepse ajo jo vetëm mëkateve të reja por dhe atyre të vjetra bejnë të mundur paralelen e implikimit të saj dhe shtuar dhe frikën e arrestimeve për vepra korruptive e bëjnë atë edhe më të papërgjegjshme.

Por si do të arrinë të përndjekurit të bëjnë një betej politike!? Dhe kjo ka vetëm një përgjigje, të gjithë bashkë kundër nekomonizmit të ri që po na ripersekuton me forma të reja të diktatit, përçmimit, varfërisë, papunsisë dhe diskreminimit.

Ka ardhur koha për ndryshime të mëdha rrënjësore dhe në këtë vorbull beteje janë të mundur të gjitha ata forca politike që nuk janë mpleksur me krimet e të shkuarës diktatoriale dhe krimet e sotme, janë të gjithë ata shqiptarë që kërkojnë një ditë më të mirë, më shumë të mira për familjet e tyre dhe një të ardhme të sigurt.

Ka asdhur koha të ndryshojmë që në thelbin e shteti të së drejtës dhe pikërisht me konceptin për të jetuar të lirë e me dinjitet pavarsishtë se kemi qënë kundërshtarë të komonizmit, jemi të zinjë apo të bardhë, mysliman atë krishterë, geg apo toskë të gjithë të ngujohemi një ditë për ditë të bardha në të ardhme.

Ky është postulat që do të udhëheq të burgosurit politike dhe sakrifica e tyre është jo vetëm për të sotmen por dhe për të nesmen.

Politika shqiptare është e mbërthyer nga e kaluara jo e largët e diktaturë, nga mëkatet dhe madje dhe krimet njerëzore që janë shënuar mbi shqiptarët dhe është detyrë e të burgosyrve politikë që ti paraprinë ndryshimeve në themel, në kërkim të demokracisë.

Demokracia në Shqipri është në versionin më të përdhosur të saj mes diktaturës dhe neodiktaturës ku demokracinë e bënë demagogjia e jo njerëzit me të drejtën e tyre.

10 KORRIK 2015

Periodike, e pavarur e të dënuarve dhe të persekutuarve nga regjimi komunist

Palaçllëku i së djathtës!

P

koment

ërcudnimi i të djathtës për afro cerekshekulli me figuar të njohura të së shkuarës diktatoriale nuk është fundi por fillimi i një mundësie të artë për të formatuar të djathtën reale në Shqipëri me trashgimtarët e të përndjekurve, politikë, pronarë, atikomonist, shtëpitë e mira, të rinjë dhe ajo pjesë e shqiptarvë që përfaqësojnë politikën perendimore si zgjidhje, pë rata që besojë te barazia në treg, shteti i së drejtës, prona Kombi dhe familja.

Shumë njerëz kanë besim dhe u është rritue shpresa se e djathta po zgjohet dhe nuk e shohin si fundi i së djathtës përfaqësimi i politikës me figurat më të urryera të së shkuarës, por si fillimin e një politike të re të së djathtës në Shqipëri që deri më sot mjerisht ka munguar duke lënë kësisoi pa përfaqësim, pjesëmarrje apo ndikim ne demokracinë e vendit, duke e bërë atë të cale e jo të plotë.

Kjo është dhe arsyeja se nuk ka një ndarje mes të djathtës dhe së majtës për këto vite të tranzicionit në vijimësi e pa fund, pasi pjesa e mungur e së djathtës reale ka krijuar konfuzion në politikë sa cdo politikan nga ekstremi i majtë gdhihet i djathtë dhe vazhdon në një marrëzi të tillë, derisa kërkon dhe votat e të përndjekurve, por në fakt deri më tani ka funksionuar se mekanizmi i të berit politikë nuk ka qenë një politikë shërbesë për njerëzit por e kundërta shfrytzimi i elektoratit për interesa të tyre dhe si modulë kanë sjellë joshjen, klientelizmin e votave, pragmatizmi apo marrëzinë në demokraci, blerjen e votave apo këmbimin e saj me mall.

Rëndomtë, mund të konstatosh se e djathta në Shqipëri nuk ka zënë fill, madje jo vetëm që ajo nuk është prezente në politikë si nga një

elementët më të rendësishëm të demokracisë por mund të thuhet hapuarazi që e ka humbur fillin.

Jo vetëm, fillimet e së djathtës nisën mbrapsh, por përfaqësimi i saj nuk u bë kurrë pasi në emër të së djathtë, flisnin pikërishtë ata që ishin pjesë e diktaturës dhe me keq akoma pikërisht ajo pjesë që ishte përgjegjëse për kirimet e diktaturës.

Vetem pak vite pas rrëzimit të diktaturës komuniste, shtresa e të përndjekurve, poronarëve dhe të gjithë atyre që ishin me biografi të keqe në regjimin komonist u zunë në kurth, të prerë në besë madje u përzunë nga pjesëmarrja, pra pati një fillim në emër të tyre dhe pastaj dëbimi nga pjesëmarrja dhe politikbërja.

Në këtë fillim të hidhur e të pa shpresë politik, mbeti klasa që përmbysi diktatura me një barrë problemesh sociale të pakrahasueshme, pasi të burgosurit politik dolën nga burgje me familje të shkatërruar, pa shtëpi, pa të ardhme dhe në rropuatmën e tyre vazhduan për gati gjysëm shekulli në postdiktaturë dhe sërisht ndihen të pa përfaqësuar.

Ndonse në skenë kanë dalë aktor të rinj të politikës së djathtë, trazhgimtarët e të përndjekurve politik, krerët e partive si hiqen si të djathtë i shohin me përcmim madje me një urrejtje dhe me të thellë nga sa e kishin më parë, por sigurishtë ky është fundi i hipokrizisë së tyre pasi kjo shtresë ka menduar të bëhët pjesë e politikës.

Në një vështrim të shkurtër, parti të djathta tradicionale mbetën të perndjekurit me PDM, ballistë me PBK, dhe legalistet me PLL që në fakt janë të një gjenezë por që kanë dhe pikpamje e dasi në disa koncepte, pasi brenda kësaj politike tradicionale, Partia e të Drejtave

Përfaqësimi i të djathtës me këtë llojë kadegorie në planë të parë është paturpësi por një shërbim i madh që i bëhet të djathtës pasi mbështetja ndaj tyre gradualisht ka rënë dhe tashmë është nga grahmat e fundit, pasi lakuriqësia e tyrë po sjellë neveri të mbështetësit dhe në këtë kuptim në sërishtë u jemi mirënjohës që dolën hapur për të parë shqiptarët së në clloj llumi këmi qëndruar për gati gjysëm shekulli. të Mohuar është krijuar jo vetëm për të përfaqësuar të përndjekurit dhe padrejtësitë e tyre në diktaturë por për t'u bërë mbrojtëse e të drejtave në vazhdimësi jo vetëm të djathtës por të shqiptarve kudo ndodhë para brenda të djathtës kemi dy module atë të konservatorizmit dhe të së djathtës moderrne, po që konvertojnë në pika të përbashkta përsa i përket ceshtjes kombëtare me modulin e pastër Bashkim Kombëtarë, zgjedhja e Presidentit nga populli, kur të tjerë kërkojnë monarkinë.

E mbi këtë taban të së djathtës egzistonë mundësi e krijomi të së djathtës së bashkuar me partitë e gjenezës dhe kjo është tashmë realitet.

Politika e qendrës së djathtë ka nisur të marr jetë dhe normalisht do të rrisë aksesin e saj dhe mbështetjen në popull, pasi kjo politikë së djathtës së përcudnuar ka marrë fund, dhe në këto zgjedhje të pushtetit vendor është forma më e pastër e përcudnimit, diskretitimi duke nxjerrë në shesh tërë hipokrizin dhe të palarat e këtyre 24 viteve, pasi po përfaqësohen me emrat ekstremist të së majtës.

Edhe më heret kemi patur elementë të spikatur të diktaturës në krye të së djathtës madje për vite me radhë jo vetëm deputet por dhe spiunë të sigurimit të shtetit kanë përfaqësuar të djathtën por në një farë mënyre janë përpjekur t'i mbulojnë, ndonse nga opinioni publik njiheshi e nuk kishin kurfar vlere, por rastet ekstreme të marrjes së figurave konservatore të së majtës brenda të djathtës sic është rasti i Kastriot Islamit apo Armando Dukës është një palacllëk i hapur për politikën shqiptare dhe një kontribut i madh për vetë të djathtën, pasi shtresat me traditë të së djathtës po shohin ashiqare hipokrizinë dhe pabesinë që po luhet me ta.

Vetëm pak muaj para se të nisë fushata zyrtare e zgjedhjeve vendore në emër të së "djathtës" shpallet për qarkun e Durrësit, jo vetëm një figurë e së majtës por një nga njerëzit që e ka uzorpuar këtë qark me bizneset e tij që ende nuk dihet se si i ka vënë e përtej paragjykimit tashmë ai nga një eksponet i së majtës ka menduar ti rri në qafë durrësakve për gjithë jetën.

Shumë nga shërbëtorët e tij e konsiderojnë Dukën si Skëndërbeu, Ali Pashë Tepelena e të tjera nofka prodhim i injorancës familjare

të tij, por harron se durrësakëve ua ka bërë një koqe ve 190 lekë të vjetra.

Duka ka millë, vezë, pulla, kofsha pule, byftëk, derra, krunde dhe kandidonë në Durrës, por nuk është i djathtë dhe nuk përfaqëson të djathtën në këtë qytet mijëra vjecarë, por është përcudnim i degraduar i kësaj politike që lideri i maxhorancës i vendosi portulati partia e djadhit.

Duka i "djathtë" nga posti i ministrit socialist, kalone ylberin dhe bëhet I djathtë dhe pikërishtë kërkonë mbëshyeyjen nga partitë që dhanë kontributi si të përndjekurit dhe demokratëve të ndershëm, pra ai po përfitonë në emrin tonë dhe kësaj i thonë pafytrësi dhe babëzi përtej cdo principi, morali apo një forme të ngjashme që përdorin shqiptarët në këto raste.

Pse republikanët se kandidojnë vetëm e të marrin votat e tyre, por si parazit i kanë qëndruan në shpinë PD-së dhe mbi këtë shpinë janë vërshur llojë e sorrollëpi, nga me të ligët nga me të pavlerët sa sot i kanë shpërftyruar, por jo më lloi i Dukës nuk do të marrin votën e të përndjekurve, antikomonistve të atyre që vuajtën në dy regjimet nga babëzi e pasurimi i paligjshëm i kësaj kadegorie.

Figura që na janë shitur të djathta kanë qenë përdhosja e vetë të djathtës dhe pa mëdyshje ata në më shumë se 90% janë spiunë të sigurimit, mëkatar të regjimit diktatorial, mekatar të postdiktaturës jo vetëm për përdhosjen e vlerave të së djathtës por përfituesit abuziv në kurriz të elektoratit të djathtë.

Kryetarët e partive të djathta nuk vijnë me emta por me prodonime dhe nofka të sigurimit, Stilolapsi, Rrobaqepsi, Skuthi, Llulla, Tyrishtremti. Ushkuri, Llamarina, Penicilina, Rreqebulli, Shullani, 02-shi, Sallsatajku, Këneta me erë e të tjerë sinonime të sigurimi që përfaqsojnë pikërishtë atë pjësë të mëkatëve të diktaturës.

Përfaqësimi i të djathtës me këtë llojë kadegorie në planë të parë është paturpësi por një shërbim i madh që i bëhet të djathtës pasi mbështetja ndaj tyre gradualisht ka rënë dhe tashmë është nga grahmat e fundit, pasi lakuriqësia e tyrë po sjellë neveri të mbështetësit dhe në këtë kuptim në sërishtë u jemi mirënjohës që dolën hapur për të parë shqiptarët së në clloj llumi këmi qëndruar për gati gjysëm shekulli.

11 KORRIK 2015

Fytyra e armikut në politikë dhe qoftëlargu!?

P

olitika shqiptarë është në ko hën e një kursi tjetër, përtej hakmarrjes, armikut politikë, armikut imagjinarë, demagogjisë mashtrimit dhe shurjes së memories kombëtare që u mbajtë ndezur për 25 vite nga rënja e diktaturës, pikërishtë nga ata njerëz që ishin të lidhur me të shkuarën.

Ka ikur koha ku kundërshtari politikë është armik sepse kjo ndodhte në diktaturë me armiq e klasës, tanimë kundërshtari politik është jo vetëm alternativë ndryshe por një mundësi e domozdoshme në procesin demokratik për të sjellë mundësi më shumë për qytetarët. Postulati jetik është "diversiteti i vlerave është vetë vlera në demokraci", mundësija jetik për zhvillim, mundësi të reja të mira për qytetarët, pasi përtej urrejtjë politike gjendet shpresa dhe mundësit jetike për shqiptarët, përtej politikës së deritanishme me armiq imagjinar është mundësia për të bërë politikë për shiqptarët.

Diktatura komuniste në Shqipëri përveç izolimit, mjerimit dhe vuajtjeve pa cak ndaj shqiptarëve solli dhe modele shoqërore që për gati gjysëm shekulli i nguliti dhe për ironi të fatit po trashgohen pikërishtë jo vetëm nga brezi më i afërt i saj, por edhe në vijimësi, sa sot pas 25 vitesh të rënjes së diktaturës remenishencat e një regjimi shfaqen dukshëm e kryesisht në politikë ku në bazë përdorë urrejtjen si mundësi.

Politikanët shqiptarë në grup, apo në llojë kanë një modul të përbashkët dhe dallimi mes tyre është aq i pa përfillshëm sa zor të gjeshë ndryshime dhe ky modul ishte një shpikje e re pas rënjes së komunizmit, pasi ishdrejtuesit e regjimit, jo vetëm u shëndërruan nga persekutorë në demokrat por sollën një llojë politikë të ngerdheshur pa konture, pa filozofi një politikë të modelit të pa hasur më pare madje dhe në vetë diktaturën komuniste. Në fillim, politikanët që vinin si eksponet të diktaturës në vitit 91-92, gjetën portën e armiku (nga ku vinin vetë) dhe drejtuesit e saj e më pasë pas shpalljes së armikut, u lëshuan pa fre me demagogji, madje dhe në praktikë duke marrë si modul luftën e klasave në kohë të diktaturës, por me një ndryshim nuk të thonin armik klase, apo i është arratisur daja, apo ka djalin në burg, por ka qenë sipun na ka pirë gjakun dhe u lëshuan me tërbim, vetën se lufta ishte brenda llojit dhe në fak po nxirrte në pah intrigatqërigjimikishtepasuarmestyre.

Gjetja e armikut nuk ishte një shpikje, por një modul që ua kishte damkosur diktatura dhe kështu pushtetarët e rinjë, nisën demokracinë me modulin e vjetër për t'ju turruar "armikut të ri" dhe ky revansh nuk është ndalur ende për 25 vite, duke ndërsyer palët kundë palëve, duke zbulluar armiq imagjinar dhe përdorur grupet e in-

teresit, si energji për pushtetin e tyre.

Ish-sekretarët e byrove në diktaturë, spiunët e sigurimit jo vetëm u bënë demokrat, por në çdo sezionë elektoral kishin një armik të ri dhe ata që e pësonin pas fushatës ishin të përndjekurit politik, pikërisht ata që ishin viktimat reale në diktaturë dhe vazhdonin të ishin moduli ku politikanët staronin idetë dhe i përdornin ata si mburojë për të sharë "armiqt politik", nërsa nuk reshtnin t'i ndanin, varfëronin dhe linin jashtë përfaqësimin vetë të përndjekurit.

Dikur flitej në emër të popullit, tani në emër të të përndjekurve politik, por pasojat ishin gati të njëjta, vetëm semngonteburgosjapolitike,pasiishte zevendësuar me pushime nga puna, gjoba, taksa, presione një luftë që zgjati gjatë, një gjysëm shekulli të plotë e sërisht pafyturësia nuk ka fre, sepseizënëmegojësigurishttëpërndjekurit.

Si u sollë qoftëlargu me të përndjekurit!?

Në orët e para të demokracisë na përfaqësoi më i ndrituri, Pjetër Arbnori dhe vetëm për pak vite shumica e të përndjekurve ishin jo të përeferuarit e tij dhe me pas dhe vetë Pjetri do të përjashtohej nga partia, si njeri disident në politikën e qoftëlargut. Me pas një sekem e re do të merrte jetë, ndarja e të përndjekurve në palë e grupe, ndërsimi i tyre kundër njeritjetrit nëpërmjet joshjes së disave dhe sulm total ndaj shumicës sa dhe sot vazhdonë si një politikë mjerane që rrënjet i ka thellë në diktaturën, jo të largët që kaluan shqiptarët.

Pasojat e kësaj politike nihiliste të bazuar në filozofinë e diktaturës me zbulimin e armikut politik solli pasoja sociale-ekonomike, trauma prikolligjike dhe mbi të gjitha mohimi i të drejtës së përfaqësimit sa të përndjekurit vuajn pasoja e diktaturës dhe postdiktaturës, gati në të njëjtën barasvlerë.

Politika e qoftëlargur, i la të përndjekurit pa streh siç dolën nga burgu, pa pjesë nga privatizimit, pa punë, pa përfaqësim politik, pa dëmshpërblimin e viteve të burgut, madje dhe përjashtimi nga e drejta e tyre e ligjishme dëmshpërblimi i pafajësisë që nga 50$ u përkthye shpejt në 17.5$ thjeshtë se përfaqësues të të përndjekurve ishin disa çakej që merrni ujeme si planëprishës të interesave të të përndjekurve, ndërkohë që persekutorët u paguan me 50$ dita e burgut.

Qoftëlargu nuk ndalon, pasi la pa përgjigje transparencën me të shkuarën duke e shtyrë ligjin për hapjen e dosjeve të sigurimit të shtetit në labirintet e pamundësisë juridik apo ngerrcin e pazgjithshmërisë dhe jo vetëm kaq, por po mundohet ta pengojë sërisht. Nuk ndalonë qoftëlargu, serishtë ndërsen ca spiunë të sigurimit të shtetit që të ndalojë politikën e të

përndjekurve politik, përjashtimin e tyre nga gara për të marrë pjesë në zgjedhjet vendor të 21 1ershorit 2015, duke urdhëruar mercenaren e djeshme, majoren e shikut, Lleshi që të përdorë ca indicje që të përndjekurit të mos marrin pjesë në këto zgjedhje, jo për faktin se Partia e të Drejtave të Mohura u largua nga koalicioni i tyre, as për faktin se ky subjekt politik ju bashkua aleancës së majtë, por nga qëllimi i tij i vjetër, lenja jashtë politikës së të përndjekurve politik, si një amanet që ia lanë qoftëlargut, qoftëlargët e diktaturës.

Sjellja ndaj kundërshtarit politik njësoj si në diktaturë nuk ka sjellë asnjë ndryshim në demokraci përsa i përket vlerave të vetë demokracisë që bazohet te respektimi i mendimit ndryshe si mundësi për të arrtur një demokraci të hapur të lirë dhe funksionale, por ai qoftëlargu nuk iu nda demokracisë por iu sulë asaj me të gjithë tërbimin dhe mllefin që kishte akumuluar për 45 vite në diktaturë duke sjell si modul të demokracisë hakmarrjen, demagogjinë, zhurmën mediatike shurdhërimin e qytetarëve, zhdukjen e memories kombëtare tipare këto që vetëm diktatorët mizorë i kanë sjellë në shoqëritë botërore dhe nërastintonënëdiktaturënshqiptare.

Koha e një politike ndryshe përtej hakmarrejes dhe shpikjes së armikut në politik!?

Të përndjekurit politik kanë nevojë të përfaqësohen në politikë, të kenë aksesin e tyre në qeverisjen vendore dhe në një të ardhme dhe atë parlamentare dhe koalicion me të majtën është një mondësi, pasi ata nuk na shohin si pjesë e tyre për të na përdorur, por si një kundërshtarë i vogël në prezantim të parë, por dhe si një mundësie e madhe në bazë.

Partia e të Drejtave të Mohuara garonë në këto zgjedhje për të faktorizuar subjektin e të përndjekurve dhe për të plotësuar politikën e pajtimit kombëtarë dhe këtë e zbulojë koha pasi për 25 vite asnjë i përndjekur nuk u hakmarrë ndaj askuajt edhe se kanë vuajtur dhe njerëzit që u shkaktuan pasoja janë gjallë, por qoftëlargu nxiti urrejtjethjeshtëpërkapitalpolitikdhe atë të përfitimit të një grushti njerëzish në kutimin korruptiv ekonomik!

Por jo më, të përndjekur kanë zgjedhur të bëjnë një përtej hakmarrjes duke kërkuar jo vetëm shpresën por dhe përfaqësimin, për të ndjekur vetë modulin paqësore që kanë të përndjekurit, bashkëpunimin si mundësi përfaqësimi, mundësi integrimi moralë e financiar.

Politika e qaoftëlargut ka marrë fund dhe do të kujtohet më shumë për dëmin që i bëri demokracisë se të mirave që solli, pasi dhe sot pas humbjes së zgjedhjeve të 21 qershorit, është dita e vajtimit të qoftëlargut për qoftlargun ketër që i solli kujnë një kombi!

KOMENT

Periodike, e pavarur e të dënuarve dhe të persekutuarve nga regjimi komunist

Riktheht Kamer Libeshari në PD, si shef i diplomacisë!?

Dhëndrri i Kamerr Libesharit, infermierit të burgut të Burrelit në kohë të diktaturës, Kreshnik Çollaku shefi i diplomacisë së PD-së ironizon të përndjekurit politik dhe vetë themeluesit e PD-së duke u shprehur se ju vatët e shkuat është koha jonë.

Cila kohë është Spiunë!?

Kreshnik Çollaku guxon kur nxjerrë dhëmbët e Kamerrit Libesharit (vrasit gjakftohtë në burgun e Burrelit) kur ironizon të përndjekurit politik dhe i kujtojmë që nuk është ajo kohë kur vjerri bënte kërrdinë mbi shqiptarët por është koha kur të morrësh turravrapin pa t'u turrër shqiptarët, thjesht jemi në demokraci zoti kriminel.

Kemi patur dhe një tjetër njerëz nga gjerizet e Matit, madje në SHBA ka qenë por nuk rikthehet më në katunin e vetë as në Shtjefën as e në Shqipëri po ka marrë arratinë, sepse Berisha ishte mësuar të merrte në emër të Matit më spiunët apo klyshët dhe jo vetëm ti mbronte por të na i ndërsente kundër vlerave të demokracisë dhe vetë të përndjekurve, por jo më koha e spiunve perendoi, tani flasin shqiptarët.

Partinë Demokratike një nga vlerat e demokracisë në Shqipëri e drejtonë në diplomacia dhëndërri i Kamerr Libesharit, Kreshnik Collaku dhe ky është një ogur i zi për demokracinë shqiptare dhe vetë opozitën sot.

Nuk do të kisha marrë mundimin të shkruaja ca radhë për një të nahisë time, pasi vetë Mati ka lënë një shije të keqe në kohë të diktaturës pasi ka patur 2000 pa 14 spiuna dhe makabriteti ka qenë aq i lig sa nëna ka futur në burg djalin dhe vëllai vëllain, pra brenda familjes në Mat kishte një spiunë të sigurimit të shtetit dhe kjo është një fatkeqësi.

Në vitet 1991, mbajmë mend një Çollak të burgosur politik, i gjatë i bëshëm dhe një ndër burrat më të mirë të Klosit madje dhe më gjerë dhe jo vetëm këtë personazh në Çollakaj madje shumë të tjerë kanë qenë kontribues të Partisë Demokratike në Mat, madje dhe një dhëndër Çollakash që ishte shefi i SHIKU në Mat, H. Martani, por që nuk kanë asnjë ngjashmëri me Kreshnik Collakun dhëndrrin e krimineli të burgut të Burrelit..!

Matianët pyesin kusht është ky!? Dhe përgjigjen, është Çollak! dhe këtu ndalonë interesi pasi Çollakët e Klosit të ndarë në dy barqe janë ca komonistë dhe ca të përsekutuar, por ne ish- themeluesit e PD-së në Mat nuk e njohim këtë Kreshnik Collakun pasi nuk ka qenë me lëvizjen demokratike dhe pandehur doli së fundmi si lider në krye të PD-së dhe sot Shefi i departamentit të Jashtëm në PD, madje mban dhe peshën e diplomacisë për opozitën dhe kundërshtinë politike!?.

Një ish- themelues, emigrant në SHBA interesohet pë të pasi e njeh kur Kreshniku kishte kredenciale ne SHBA, e ndërsa Kreshniku bënë liderin e diplomacisë dhe të politikës në PD edhe si zëdhenës, emigrati i revoltuar tregonë me përçmim se Kreshnik Collaku është dhëndrri i Kamerr Libesharit, ish- infermjerit të burgit nga viti 1961-1986 që ka përdorur shiringat me ujë një formë torture për të vrarë të burgosurit politik.

Pas interesit të themeluesit të PD-së Mat, sot emigrat ne pyetëm për Kamerr Libesharin, Adem Allçin, legjendën e burgut të Burrelit dhe me pak fjalë ai tha se " Kamerr Libeshari ka qenë një kriminel i rëndomtë me peshë më të madhe se drejtori i burgut, madje ai shoi se ka vrarë qindra njerëz me injeksion një llojë vrasje tinzare që vonë u kuptua në burgun e Burreli.

"Ka qenë një burrë ë shumtuar, i shkurtër e i zi sa vetë djalli do ta kishte zgjedhur per model, por një vrasës dhe e mbyllë telefonin nga ngulshimi Adem Allci..!

Në telefonatën e dytë i treguam pse e duam informacionin se Kreshnik Collaku shefi i diplomacisë së opozitës është dhëndrri i Kamerr Libesharit, Allçi pergjigjet duke u shprehur se e kam ditur dhe me parë dhe prandaj nuk kamë shkuar më te PD si më parë ku ne ishim aty shpitri i Partisë Demokratike, por më kanë thënë se është i lig si miku i tij, ne i themi se i ngja miku mikut".

Adem të gjithë kemi një mik të majtë apo të djathtë por kjo është e rëndë!?

Ademi thot se "atë nuk e ka kusht mik ka ndjellë vdekje dhe me duart e tij tinëzare ka vrarë shokët tanë, por e kanë marrë në PD për të na degjeneruar ne vuajtjen dhe jetën. Çollaku është një krimb i rritur nga krimi dhe si krimb do përfundojë, vetë të burgosurit nuk do ta falin, madje e ka çuuar gjatë se në familjen e tij rriten të birtë e kriminelit më të ndyrë të histories, Kamerr Libesharit".!?

Kjo është Partia Demokratike modern e Lulzim Bashës ku në postet kryesore ka kriminelët më të urryer të diktaturës dhe ky nuk është moderrnizëm por sadizëm moderrn, kundër vlerave të demokracisë dhe më e tyrpshmja, bëjnë demokraci duke përdorur të përndjekurit dhe vuajtjet e tyre.

Ky nihilizëm duhet të marrë fund se është marrëzi ku ish- persekutori të shitet demoktrat, por nuk duhet të shfrytëzojnë anën e butë të të përndjekurve që nuk u hakmarën, as faktin se qeveritë nuk përdorën kodin tonë penal për krime ndaj njerëzimit, persekutime masive apo dëbime, por të ndërgjegjësohen e të heqin dorë nga politika dhe drejtimet publike, se vrasi tinzarë e ka një cmim.

Në emër të demokratve dhe të themeluesve të Partisë Demokratike të të përndjekurve politik u bëjmë thirrje strukturave të ndershme të Partisë Demokratike se në kuadër të hapjebve të dosjeve të sigurimit të shtetit të dekriminalizimit të ri e të vjetër, këta figuar të urryera të krimit të largohen nga politika dhe jeta publike, pasi po se bëtë sot nesër do të jëtë vonë, demokracia nuk kërkon kuirban por vullnet! Është e tupshme që njerëz të tillë kanë ende kurojo të qëndrojnë në politikë dhe dy herë më e tyrpshme kur shiten si democratë ku në rrënjët e tyre glonë krimi, ku në kujtimet e tyre janë jetë të vrara në mënyrën me nihiliste dhe tinzare sic edhe ka bërë figura e urryer e Kamerr Libesharit dhe futja në politik e gjenisë së tij është poshtrim i vetë demokracisë shqiptare është përcmim i vuajtjes së të përndjekurve politik, përcmim i jetës e i lirisë njërzore!

Kur krimi dhe të birtë e kriminelve zënë kryet, vetë demokracia është në shtratin e saj dhe në këtë rast opozita shqiptare është në shpërgjanjët e krimit të diktaturës.

12 KORRIK 2015

opinion

Periodike, e pavarur e të dënuarve dhe të persekutuarve nga regjimi komunist

Topi u bë i djathtë!

N

ë politikë çudirat nuk kanë të sosur, madje shkojnë përtej çmendurisë politike ku ndonse me program partitë politike janë të djathta nuk e kanë për gjë të përqafojnë programet e majta, madje dhe të bëjnë koalicion nga një ekstrem në tjetrin dhe tashmë kjo është një gjë krejt e zakonshme.

Vetëm pak ditë pas zgjedhjes, kreu i FRD-

së, Bamir Topi doli në një komunikim me publikun dhe deglaroi se në mbetemi parti e qendrës së djathtë, fill pas mbarimit të zgjedhjeve ku ishte në kualicion me të majtën e qendrës dhe madje dhe me të majtën ekstreme siç janë disa parti komuniste.

Por Topi në rrekjen për të bindur shqiptarët, paralajmëroi jo vetëm se FRD është parti e djathtë por se zgjedhjet e 2017, kanë nisur tani për të lënë të nënkuptohet se në zgjedhjet e ardhshme parlamentare nuk do të jetë kualicion me të majtën.

Aleanca e FRD me të majtën në aspektin e besueshmërisë politik e bëri që mbështetësit të ishin më të pakët, pasi numri i votave nga zgjedhjet e 2013, me ato të 21 qershorit ishte më i pakët, kur në fakt duhet të kishte marrë trefishin e votave krahasuar me dy vite më parë, pasi dhe vetë zgjedhjet për qeverisjen vendore janë meritë e kandidatëve në bazë, se sa stradegji e forcave politike dhe kjo është lehtësishtë e konstatueshme, por Topi pësoi atë që pritej, humbjen e besimit tek mbështetësit.

Ndonse, FRD u krijua si parti me bazë nga gefmbetësit e PD-së dhe ata që nuk kishin gjetur veten te partia më e madhe opozitare në këto zgjedhje shumë nga këta mbështetës zgjodhën të votojnë partitë e djathta tradicionale, që ndonse me mbështetje të vogël në këto zgjedhje shënuan më shumë vota krahasuar me zgjedhjet e dy viteve më parë.Në kualicionin e majtën pati dhe parti të tjera të djathta, madje dhe PDM e të përndjekurve politik, por në aleancën me të majtën ata rritën përfaqësimin politik dhe gartantuan integrimin e tyre dhe nuk pësuan rënje sepse filozofia e përkthimit në vota, qëndronë te baza mbështetësve, pasi në qendër të tyre qëndrojnë të përndjekurit, pronarët dhe ish-kulakët në kohë të diktaturës.

Edhe se të përndjekurit me PDM bënë aleancat politike me të majtën, nuk ua

tjetërson qëndrimin politik apo lindjen e mosbesimit të mbështetsit, pasi dihet që të përndjekurit është hera e parë që marrn pjesë në zgjedhje kaq masivisht sa në zgjedhjet e 21 qershorit dhe ndonse shënuan 3439 vota dhe katër mandate këshilltari, janë sërisht në fillesat e një politike të djathtë që ka zënë fillë tashmë në politikë.

Topi kishte mundësi të mblidhte partitë e djathta që ti kishte si bazë e politikes së tij të djathtë, apo të tërhiqte nga PD, deputet apo mbështetës dhe të dilte në zgjedhje si grupim i forcave të djathta, por bëri aleancën e duhur për vete, por jo për të djathtën, madje humbi dhe shansin e madh dhe mundësinë paszgjedhore me humbjen e opozitës dhe përplasjen e grupeve të deputetve dhe përcarjen në PD për t'u bërë porta pritëse e të paknaqurve dhe të rrite besimin e një force të re të djathtë në vend dhe vendi ka nëvojë për politikën e të djathtës reale.

Por dalja e Topit në këtë moment të volitshëm politik për të shfrytzuar krizën e opozitës është e pabesueshme, madje një tentativë e dështuar e Topit, për të bindur shqiptarët që është i djathtë.

Partitë tradicionale të djathta tashmë janë të konfiguruar dhe gradualisht jo vetëm po rritet besimi te një politikë e të djathtës reale me të përndjekur, pronarë, ish- kulak por shqiptarët janë bindur se deri më tani e djathta reale është mohuar pikërisht nga ata që janë hequr si të djathtë dhe ajo që fletë më shumë në këtë mes është fakti se PDM, ka në bazë mbështetje të përndjekurit politik, kundërshtarët e regjimit komunist.

E ardhmja e të djathtës është bashkimi i partive të djathta tradicionale dhe përqëndrimi i vota0ve në një subjekt politik si e djathta e bashkuar e jo më në parti që për 25 vite i kanë përdorur të përndjekurit si furnizuesh vota dhe si kavje në politike dhe më keq akoma duke i lënë pa punë, pa integrim dhe sot janë me të varfrit, sepse politika e shtirur u ka vjedhur atye të djathtën, vuajtjen madje dhe mundësinë për të bërë politikë.

Topi është në të drejtën e tij të deklarohet i djathtë, por ne të përndjekurit i lutemi të na lërë të qetë, sepse nuk kemi nevojë të na përfaqësojë ai, që kur vuanim ne ishte në specializim jashtë shteti, kur ne kërkonim hapjen e dosjeve ai si president nuk e dekretoi ligji dhe fundja nuk është i përndjekur, ndërsa për deklaratën paszgjedhore do ta gjykojnë vetë mbështetsit, por për ne bëri gabim që u rreshtua si aleat i së majtës!

Sa herë të përmendet të përndjekurit nga indivit apo parti politik për qëllime elektorale ne jemi këtu me postulatin e At Zef Pëllumbit "Rrno për me Tregue", qeveritë, partitë politike duhet ti bashkohen jo vetëm dëshirës por dhe nismave ligjore, konventave ndërkomtare, të drejtave të njeriut për integrimin e tyre, ndërsa politikën të përndjekurit e bëjnë me partinë e tyre, sepse për politikë janë burgosur dhe tashmë janë në kushtet e duhura për të bërë politikë.

Padrejtësia brenda së drejtës Ekspozeja e sistemit të drejtësisë është rrenqethse pasi pjesë e këtij sistemi janë njerëz të paaftë, të pashkollë, të inkriminuar me diktaturën dhe krimet e saj të inkriminuar me korrupsionin dhe i vetmi produkt që mbolli drejtësia është korrupsioni masiv "shkolla e re e drejtësisë shqiptare". Të gjitha këto na bëjnë të mendojm të gjejmë mekanizmin pse e drejta nuk funksionon në Shqipëri? Vullnet i kujt nuk është aktiv?

E drejta është shenjtëruar nga zoti pasi rregullat e para udhëzohen nga fjalët e shenjta e më vonë shekuj më parë popujt ushtruan pushtetin e tyre në forma të ndryshme derisa datojnë dhe të drejtat zakonore si e drejta Romoke apo në rastin tonë e drejta Ilire e kësisoj në të drejtën zakonore shqiptare që në rrugëtimin e saj nuk ka një filles të mirëfillt por ka një jetë të kodifikur më shumë se 600 vjet.

Kjo përpjekje shekullore e kombeve dhe e shqiptarëve në veçanti ka qenë një sakrificë sublime por për shqiptarët e trishtë, pasi për vetë historinë e trishtë që ka Shqipëria legjislacion në kohë dhe legjislacione të ndryshme janë orvatur e kanë zënë rrenjë në të drejtën shqiptare sa sot kemi një legjislacion të ndërthurur e gati hibrit e që kohët e fundit është anuar nga familja evropiane e kryesisht italiane.

Në këtë konteks, larmia e legjislacioneve ka përmisuar vetë të drejtën shqiptare madje e rënditë atë si normë juridike në tërësi, si një e drejtë perendimore dhe krahasuese me vendet e tjera perendimore.

Në sfondin historik e drejta zakonore shqiptare jo se është kokfortë por n ë shekuj ka mbijetuar përballë asimilimit, madje që në kohën e Bizantit kur trojet shqiptare ranë nën sundiminin e perqandorisë, bashëkë me të drejtën bizantine ishte në pozitë dhe e drejta zakonore shqiptare.

Kështu ndërshekuj pushtime të tjera si ato osmane ngërdheshën të drejtën zakonore shqiptare me të drejtën otomane, sherjatin por sërisht pushteti juridik ndërshqiptarë ishte e drejta zakonore.

Pushtues të rinjë e shkolla të reja juridike e sërish e drejta zakonore shqiptare arriti të jetë zot i se drejtës për shqiptarët, madje dhe sot pas një periudhe qindravjeçare ajo shërben si burim kryesor dhe në të drejtën shqiptare në pozitë sepse është një e drejtë që ka baza dhe mundet të përmisohet, përshtatet dhe të jetë funksionale.

Pra, shqiptarët kanë institucionin e tyre të së drejtës përsa i përket burimit kryesor dhe format e së drejtës janë përmisiuar ndjeshëm kur në legjislacionin shqiptarë në kohën e Mbretit Zog, zu vend e drejta që u njësua nga "kodi i Napoloni" dhe e drejta perendimore.

Në përiudhën e më vonshme e drejta ruse, zu vend e kryesisht në diktaturë sa dhe sot kodi ynë penal dhe e drejta në tërsi në rrugtimin e saj është miksura mes shkollave të ndryshme të së drejtës.

Por ajo që na bënë të shqetësohemi është fakti. pse nuk funksionon e drejta në Shqipëri, kur ajo ka traditë, ka rrënjë, ka pjesë të legjislacionit autokton, ndërthuret në kohë të ndryshme me shkolla të ndryeshme?

Por e drejta ashtu siç kërkon vullnet të individit, institucionit që të marrë jetë, kërkonë dhe institucionin e vënjes në lëvizje të së drejtës në tërësi duke u orientuar te parimet kryesore siç është në rastin tonë Kushtetuta.

Institucionet e ushtrimit të së drejtës janë hallka e mosfushtrimi të së drejtës shqiptare, pasi ata janë të paafta në tërësi, të implikura me politizimin e së drejtës për interesa palësh apo grupesh shoqërore, për arsye korruptive dhe për shkak të injorancës së thellë që zotronë në këtë sistem.

Roli i shtetit në këtë mes, zbehet pasi ai është një gamë ma e gjërë sesa e drejta, ndonse kjo e fundit është thelbi i një shteti demokratik kur kemi parasysh Shtetin e së Drejtës për të cilin pretendojm ta kemi udhërrëfyes.

Por dhe nuk mund të përjashtohet Shtetit nga përgjegjësia për mos ushtrimin e së drejtës, madje ai është përgjegjës në kuptimin e madh sepse ka dhe çelsin institucional për të vënë në lëvizje institucionin e së drejtës, pasi zotronë çelsin e ligjbërjes nëpërmjet demokracisë së përfaqësuar.

Në këtë kuptim, shteti i vjenë në ndihme mosfunksionimt të së drejtës jo vetëm nga mungesa e vullnetit por se në tërsi ai është një faqe ku pasqyrohet e drejta. Pra nëse themi se kemi një shteti hibrit, patjetër mund të themi se drejtësia është e tillë vetëm ne kuptimin institucional se në parim ata janë institucione të ndryeshme pasi e drejta në tërsi ka larminë e saj dhe mundet të jetë e kushtëzuar në llojnë e saj.

Kurse Shteti është hibrit kur ai nuk përfaqson asnjë model të lloit të shtetit, pra vjen nga humja e konturit politik, rregullave respektimit të së drejtës në tërsi, pra kur nuk funksionon dhe për këtë është përgjegjës!

Të gjitha këto na bëjnë të mendojm të gjejmë mekanizmin pse e drejta nuk funksionon në Shqipëri? Vullnet i kujt nuk është aktiv?

Se kur shikonë të drejtën shqiptare si normë juridike në tërsi apo si legjislacion dhe vendet më të zhvilluar bëhen ziliqar, sigurisht që ka nevoj për përmisim por ajo është në ditët e saj më të mira, por kur shikon sesi funksionon ajo zere se nuk është egzistente, madje bëhet aq përmitive sa pushtetin e saj e ushtron në mënyrë të njëanshme me shpërbli, duke u bërë pjesë e një bastardimi që nuk ka të krahasuar.

Vetëm këto 23 vite sistemi i drejtësisë në Shqipri ka prodhuar aq shumë padrejtësi sa dhe diktatura nuk mund të krahasohet me të ndonse mori jetë njerëzish, kurse e drejta e postdiktaturës dhe sistemi i drejtësisë ka mbjellur padrejtësi sa do të duhen dekada të rikuperohen.

Ekspozeja e sistemit të drejtësisë është rrenqethse pasi pjesë e këtij sistemi janë njerëz të paaftë, të pashkollë, të inkriminuar me diktaturën dhe krimet e saj të inkriminuar me korrupsionin dhe i vetmi produkt që mbolli drejtësia është korrupsioni masiv "shkolla e re e drejtësisë shqiptare".

13 KORRIK 2015

Periodike, e pavarur e të dënuarve dhe të persekutuarve nga regjimi komunist

Drejtësi e thyer!?

D

rejtësia në Shqipëri ndodhet ende në gjendje të mjerueshme, madje mund të thuhet se sistemi i drejtësisë është vendi ku merrë rrugë padrejtësia mbi shqiptarët, pasi për 25 vite ndonse është bërë shumë për përmisimin e ligjislacionit penal e civil me ndihmë të institucioneve ndërkontare e kryesisht ato të Bashkimit Europian, sërisht është një pengesë serioze për të vendosur një nga

aktualitet

Mentor Muceku, ish-polici i burgut te Rrogozhines hallkat e shtetit të së drejtës për të cilin pretendojmë të kemi.

Një nga shkaqet kryesor të mungesës së një reforme në drejtësi është mosdakortësia politike, pasi ndonse pretendohet se sistemi i drejtësisë është i pavarur, palët politike kanë akses në përdorimin e drejtësisë si mjet për të mbuluar korrupsionin e zyrtarve të lartë dhe lidhjet e politikës me krimin, që tashmë janë në krye të vëmendjes edhe të institucioneve ndërkombëtare.

Reforma në drejtësi, përdoret nga palët si shpresë, si slogan dhe joshje për publikun dhe për 25 vite kjo fjalë është përdorur aq shumë sa sot është e përcudnuar, e pabesueshme sepse vullneti politik mungon për qëllime që tashmë dihet dhe kjo agoni vazhdon, por kjo është vetëm ajo që duket e sigurisht kryesorja, por drejtësia vuan ende më shumë nga moszbatimi i ligjit, apo zbatimi i ligjit vetëm për të dobtit, qytetarët e thjesht dhe jo për shkelësit e ligjit nga baronët e trafiqeve, pastruesit e parave, pushtetarët e koruptura, apo siç njihen ndryshe peshkaqenet e mëdhenj!

Drejtësia në Shqipëri, ndonse ndritë me një legjislacion të përmisur, madje të krahasueshëm me vendet e Bashkimit Europian, vuan në errësirin e mungesës profesionale, pasi në drejtësi sot janë zot të legjislacionit ish-prokuror dhe gjyqtarë që në kohë të diktaturës jo vetëm kanë shënuar krime, pra nuk kanë integritet moral, por janë dhe me një përgatitje të indotkrinuar nga diktatura,

ku shfaqin paaftësi dhe janë vetë sistemi i korrupsionit në vend.

Katedrat janë të kapur nga ish-prokurorët dhe gjyqtarët e diktaturës, gjykatat në të tri nivelet, si në shkallë të parë dhe apel, po ashtu dhe në Gjykatën e Lartë ku shikohet ligjshmëria, apo në Gjykatën Kushtetuese ku shihet kushtetuetshmëria, po ashtu janë mbërthyer të gjitha hallkat e avokaturës, madje dhe vetë shkolla për avokat tashmë kontrollohet nga një grup i caktuar që ka lidhje me politikën, por jo vetëm edhe noterët në vend se të liberalizohej si profesion janë të centralizuar dhe kontrollohen nga politika dhe pushteti.

Këshilli i Lartë i Drejtësisë është një institucion më shumë ngatërrestar e i centralizuar sesa kontrollues dhe përzgjedhës dhe në një farë mënyre përdorë si bazë korrupsioni për emrimin e gjyqtarëve dhe nga kontrollet që ushtron, nxjerrë jashtë loje Ministrinë e Drejtsisë që në këtë rast funksionon si noter institucional, pasi kompetencat e këti institucioni përthithen nga institucionet e tjera, duke ndërtuar kështu një lëmsh pazgjithshmërie sesa institucione që i shërbejnë drejtësisë.

Edhe organi i akuzës, Prokuroria mbetet inegzistent pasi ka raste që ajo nuk vepron dhe kur është aktive mbete e pa shpresë në akuzat e saj pasi sistemi i korrupsionit e përjashton me vendimet e gjykatave dhe në shumë raste kur politka bëhet aktive për të ndërhyrë dhe jo pak raste të buajshme nuk kanë gjetur ende zgjidhje, si ngjarja e 21 janarit, apo vrasja e komisarit në Tiranë apo sic është dhe rasti i deputetit, Frroku i përfshirë evasion fiskal brenda vendit dhe akuza për krime jashtë vendit siç është akuza e shtetit belg.

Institucionet e vuajtjes së dënimit janë sërisht në një gjendje që lenë për të dëshiruar dhe ndonse është bërë shumë në përmisimin e kushteve në burgje, kontrasti është i madh dhe reforma në institucionet e vuajtjes së dënimit, krahasuar me vendet e Bashkimit Europian mbetet të mos kenë nisur fare, pasi duhet një rikonceptim i modelit perendimorë në mënyrën e administrimit të burgjeve si për të drejtat e të burgosurve ashtu dhe për izolimin e krimit.

Kanë qenë jo të pakta rastet kur të burgosurit kanë patur liri të blerë nga korrupsioni që bëjnë titullarët e institucioneve të vuajtjes së dënimit apo vetë personeli i burgjeve në Shqipëri, sa përveç sendeve të paligjshme është futur dhe lëndë narkotike, madje dhe celular, duke bërë që krimi të jetë aktiv që nga burgu dhe të veprojë sikur të ishte jashtë, madje të ketë akses edhe në jetën politike në vend.

Një ngjarje e rëndë në burgun e Rrogozhinës në janar të vitit 2014, po rrogulliset me të njëjtin intensitet dinamik në politikën shqiptar, duke sjellë pasoja të pariparueshme, si për ishpunonjësit e burgut, ashtu dhe për opinionin publik pasi një nga atorët e ngjarje se zjarrëvenjes në burg është sot strumbullari i politikëbërjes në Shqipëri dhe gëzonë mbështetje politike të nivelit si Fatmir Mediu.

Jo rrallë herë personat me precedent penal janë pjesë e politikës por për opinioni publik po sjellin në vemendje bandën e Fatmir Mediut, që i sillet si hije opinionit shqiptar, vetë politikës dhe madje dhe i bashkëngjitet këshillit bashkik

edhe në këto zgjedhje, pikërisht në bashkinë e Fierit në zgjedhjet vendore të 21 qershorit 2015, pasi një antar i bandës tashmë është këshilltar bashkiak.

Një ngjarje, si ajo e Janarit 2014, në Burgun e Rrogozhinës nxjerrë në pah lidhjet e politikës me krimin si për ti bërë karshillëk dekriminalizimit, pakti mes partive të mëdha dhe jo vetëm por kthehet një gjueti ndaj punonjësve të burgur si IEVP e Rrogozhinës ku policët e burgut janë pushur nga puna padrejtësisht dhe madje janë të ekspozuar ndaj krimit, pasi bandat janë më të pushtetshëm se kurrë!?

Ngjarja!

Mentor Muceku Ngjarja e burgut të Rrogoshinës një vitë më parë do të mbahet mend gjatë nga shqiptarët, pasi një zjarrëvënje e qëllimshme dogji disa persona dhe shkarkoi nga detyra disa punonjës të policisë dhe ajo që është më e rëndësishme fsheh të vertetën dhe nxjerrë në pah kulisat e politikës të lidhur me krimin!?

Në orën 8.30 pastiten e 31 janarit 2014, shpërthei një zjarr në burgun e Rrogozhinës, pikërisht në sektorin Nr. 3, godina Nr.3 (paraburgim) dhoma Nr.1 (dhoma e opservimit) ku gjendeshin në paraburgim 22 persona.

Përgjegjësi i sherbimit, Mentor Sadik Muceku u gjend në një inspektim rutinë në sektorin Nr.2 dhe u telefonua për ngjarjen nga polici i sektorit të tretë I. Stafa (tashmë i pushuar nga detyra), që më pas përgjegjësi i shërbit me anë të fikseve të zjarrit ka ndërhyrë për ta shuar dhe nga pamundësia për fikur u nxorrën të gjithë të paraburgosurit që të mos digjeshin.

Më pas të paraburgosurit mësohet se janë transportuar në krah nga vetë efektivi i burgut dhe M. Muceku (që ishte në detyre përgjegjës i shërbimit) shumë nga të dëmturit për t'i dërguar në spitalë për ndihmën mjeksore, ku nga 22 dhe 11 vetë kanë qenë në gjendje të rëndë për jetën ndërsa të tjerët kanë qenë të asfiksuar.

Më datën 01.02.2014, Derejtoria e Përgjithshme e Burgjeve të Shqipërisë, delë në një deklaratë për medit dhe pohon se "Ndërhyrja e menjëhershme e stafit ka bërë të mundur neutralizimin e ngjarjes. Nga hetimet e bëra rezulton se ideatori i zjarrëvenjes së qëllimshme ishte Lulzim Kajolli që nëpërmjet shantazheve të vazhdueshme ka detyruar të paraburgosurin Ledion Gjika që të kryente këtë akt".

Lulzim Kajolli është pjesë e familjes Fatmir Kajollit, jo pak i njohur për drejtësinë Italine (pasi është i dënuar 40 vite burg nga drejtësia italiane), madje njihet me precedent penal dhe nga drejtësia shqiptare dhe me gjithë këto akuza ka qenë anëtar i këshillit bashkiak, bashkia Fier për Partinë Republikane dhe është mik i Fatmir Mediut, kryetar i PR deputet i kuvendit të Shqipërisë dhe vetëkuptohet se ka mbrojtje politike.

Ngjarja me e fundit e Fatmir Kajollit ishte rrahja dhe keqtrajtimi e numëruesve të KZAZ, Fier në zgjedhjet vendore të 21 qershorit, ku i biri i tij tashmë është anëtar i këshillit bashkak për bashkinë Fier.

Përtej këtij fakti kokëfort, ngjarja vijon të nxjerrnë në pah element të tjerë, pasi ndonse, përgjegjësi i godinës Nr.3 paraburgimit Mentor Muceku ishte në

lartësinë e detyrës, çuditsishtë u pushua nga puna, madje duke e akuzuar për shkelje të rëndë të rregullave të shërbimit.

Konkretisht Derejtoria e Burgjeve me datë 21. 03.2014, me urdhër 21/44 jep urdhër të largimit nga detyra të Mentor Mucekut ne motivacionin "shkelje e rëndë e rregullave të shërbimit duke cënuar elementët e sigurisë"!?

Sipas. Mentor Mucekut, djegja e burgut të Rrogozhinës ishte lojë djallëzore e drejtori të burgurit Fredinat Duksani, që të trasferohej si drejtor i burgut të Fierit që në atë kohë ishte në përfundim e sipër dhe tjetra pushimi nga puna i disa punonjësve që sipas tij nuk ishin lojë e tij me të burgosurit, pasi Fatmir Kajolli i mbrojtur nga politika ose i paprekshmi nga drejtësia, donte të mbante lidhje me kriminelët që ndodheshin në burgun e Rrogozhinës dhe të shtrinte afeat e korrupsionit me drejtorin e burgut Artur Zoto.

Drejtoria e Burgjeve jo vetëm që nuk i qëndron deklaratës publike që citon se "Ndërhyrja e menjëhershme e stafit ka bërë të mundur neutralizimin e ngjarje", por pushon nga puna policin Mentor Muceku, madje e fut në konflik me të dënuarit duke e bërë përgjegjës për ngjarjen dhe të përndjekur nga banda e krimi dhe familjarët e tyre sa sot ndodhet i lëshuar nga shteti në gojnë e krimi.

Ngjarja e burgut të Rrogozhinës fsheh dhe një tjetër mardhënje, Fatmir Kajolli ka lidhje të ngushta me ish-drejtorin e burgut të Rrogozhinës Ferdinat Doksani, ku më heret ishte i burgosur në këtë burg për shpërdorim detyre dhe më pas kthehet drejtor burgu.

Lidhja e politikës me krimin dhe futja në sistem e korrupsionin, bëjnë që shteti të jetë i dorëzuar përballë paligjshmërisë dhe abuzivitetit me ligjit, pikërisht nga ata që duhet të zbadojnë ligjin duke e cuar sistemin e drejtësisë në një kaus të vertet, si përsa i përket zbatueshmërisë së ligjit, por për ta përdorur ligjin si mashë në interest ë tyre dhe kundër shumicës.

Ndonse është bërë shumë përsa i përket reformës në uniformat të rendit, vitet që lamë pas kanë lënë pasoja të pa riparueshme, pasi janë hedhur në rrugë shpesh herë punonjës polici pa e merituar, herë se janë bërë viktima të politikës dhe herë për të mbyllë ngjarje si ajo e Rrogozhinë një vit më parë, apo duke mbajtur në efektivat e uniformës së rendit njerëz që i kanë shërbyer krimit apo lidhur me krimin.

Reformat duhet të jenë të shtrira paralen në të gjithë hallkat e ligjzbatimit, pasi nëse nuk funksionojnë organet e parandalimit, të ndjekjes të akuzës dhe të drejtësisë, krimi është i disponueshëm të rritet, forcohet dhe ti bëjë karshillik vetë shtetit duke e degraduar atë.

Krimi duhet sulmuar që nga koka e politikës dhe palët politike kanë një marrëveshje për dekriminalizimin, por deri më tani nuk kanë bërë asgjë por akuzojnë palët për krime. E njëjta marrveshje duhet që të ketë një dakortësi në reformën në drejtësi, ose të ndryshojnë mënyrën dhe sistemin qeverisës duke sjellë një president nga populli, pasi në të gjitha rastet reforma në drejtësi kërkon prekjen e themelit të ligjit siç është kushtetuta e Shqipërisë.

14 KORRIK 2015

Periodike, e pavarur e të dënuarve dhe të persekutuarve nga regjimi komunist

A

dministrata shtetërore është e mbushur me njerëz që kanë blerë diploma false dhe njeherazi vendin e punës, qeveria duhet të nisë hetimin në çdo institucion, pasi mbyllja e këtyre universiteteve, siguron të nesërmen, por e sotmja fletë për një gangrenë që i është ngjitur shtetit dhe po e çonë drejt degjenerimit.

Një ndër skandalën më të pashembullta, zu rrënjë e lulëzoi gati për një dekadë në universitetet publike e jo publike, duke bërë të mundur prishjen e balancës në sistemin arsimor si dhe suportuar injorancën e diplomuar dhe mbushur institucionet shtetrore me "injorat të legalizuar".

Diplomimi i rremë, u bë sitl për të pashkolluari në kohën e duhur, pë rata që nuk kanë mbaruar as një shkollë të mesme, dallkaukët dhe të pasurit budallenjë, madje u përdorë edhe nga politika si joshje, sa sot në administratën publike vegjitojnë më shmë se 20% e të punësuarve me diploma false.

Mbi 10 mijë stuent i përkasin mjeksisë që përllogariten me diploma false dhe kryesisht ato të infirmjerisë. Në të njëjtën gjendje janë dhe studentët e rremë të drejtësisë, që zotërojnë një pjesë të majme në administratën publike, po ashtu student të rremë vijnë nga mësuesia, në unversitetin publike të Elbasanit, Shkodrës dhe universitetet private në një numër të madh të tyre.

Qeveria, ndërmori aksionin më të madh dhe shumë të pritur kundër diplomave false dhe piramidave të mashtrimit me universutetet publike dhe private, por ky është vetëm një akt ligjor që ka ndaluar pjesërisht të ardhmen nga falsiteti i dijes, por gangrena ka zënë rrënjë dhe po jep pasoja në institucionet shtetërore, pra kemi një efekt negativ që gjeronë ende.

Nuk mund të thuashm me ekzaktësi, sesa Ministria e Arsimit ka monitoruar institucionet e Arsimit të Lartë publik dhe privat, por ajo që duhet pohuar është fakti se vendimi i qeverisë në tërësi ishte i drejtë dhe një shërbim i madh për reformën në arsim, të ardhmen e arsimit dhe më e rendësishmja në këtë mënyrë t'i jepët fund "diplomimit të injorancës".

Ndonse paanshmëria e Minis-

Sa diploma false vegjetojnë ..!? trisë së Arsimit, pritet të zbardhet në të ardhmen, kur të përballen me drejtësinë, qeveria duhet të nisë hetimin institucional për falsifikatorët që janë ngjitur administratës shtetërore.

Nga ky aksion, ndaj falsitetit apo piramidës së mashtrimit me universitet, fituan studentët, prindëri madje dhe e ardhmja është më e sigurtë përsa i përket respektimit të nxënjes së fëmijve tanë dhe dies tonë kombëtare.

Ajo që vret më shumë në këtë mes është, pasojat që mbolli ky falsitet, ngjizja e falsiteti në trupin e administratës publike dhe për këtë duhet të niset një hetim institucional, që të gjithë ata që kanë paguar për të marrë një diplomë false kanë paguar dhe për vendin e punës e për llogjikë nuk duhet të jenë pjesë e administratës publike.

Pra në një farë mënyre vet Shteti, ka suportuar këtë lloj farsiteti fals të diplomave pasi kjo kadegori ka vetëm një destinacion administratën publike duke qene se vendet e punë janë blerë dhe shiten ende, pasi privatët zgjedhen me të aftin dhe kurrsesi nuk mund të marrë një injo-

rant të diplomuan në kompanin e tij.

Po aq e rëndësishme është fakti se të diplomuarit realisht me djersë dhe ndërshmëri nuk duhet të prçmohen, përndiqen dhe penalizoh, vetëm në raste kur dyshohet realisht. Më tej, duhet hetuar e ndjekur penalisht çdo rast , pasi ka ende universitete që vazhdojnë të japin diploma false, madje në këtë çmenduri të vetë injorancës janë përfshirë dhe institucione të shtetit, pasi falsiteti në aspektin juridik e ka kryer efektin dhe vazhdonë ta kryej me dëme të tjera në kuptimin. institucional dhe qeveria duhet menjëherë të hetojë rastet për të nxjerrë nga trupi i shtetit, vrerin e injorancës, pavarsisht se si ka mundur të ngjitet.

Politikanë, të ngjyrave të ndryeshme jo vetëm janë diplomuar në mënyrë të pandershme, por i kanë përdorur diplomat false si karrëm apo joshje elektorale për të marrë vota dhe në këtë rast qeveria duhet të vazhdojë të ndjek cdo rast, pasi ngjizja e së keqes ka kryer efekte negative prej vitesh në administratën shtetërore dhe vazhdonë ende.

Kemi parlamentarë që janë me

diploma të alsifikuara, kemi shtetarë, zyrtarë, drejtues të institucioneve që kanë diploma false e më e turpshmja kanë blerë dhe grada shkencore si Msc dhe doktoratura, kanë blerë temat e diplomimit dhe sot janë drejtuesit tanë dhe asnjëri rej tyre nuk është hetuar ndjekur penalisht apo çuar para drejtësisë.

Po aq sa rëndëri ka hetimi, po aq i rëndësishëm është dhe fakti se arsimi nuk duhet të pësojë goditje të atilla sa ta cojmë drejt falimenti, sepse goditja e shkollave dhe universiteteve jo publike kryesisht, çonë në fatalitet vetë ciklin arsimorë, duke prishur garën e përjetshme të dualizmit mes universiteteve private dhe publike.

Qeveria duhet të hartoj një draft të ri për rregullimin e këti cikli arsimorë pasi është investuar në shuma të jashtëzakonshme në universitetet privatë madje 100 fish më shumë sesa ai shtetërorë dhe për këtë duhet të jemi të vetëdishëm sepse në këtë falsitet ka faje dhe vetë shteti, përsa i përket kontrollit monitorimit.

Ministria e Arsimit, ka luajtur një rol nihilist dhe të papërgjegjshëm këto dhjetë vitet

e fundi të lulëzimit të universiteteve private, pasi shumë nga krerët apo titullarët e këti institucioni, janë përfshirë më skandalin e korropsionit masiv dhe dihen emrat konkret, por ka një heshtje dhe shurdhëri në këtë drejtim.

Mbase, vendimi i qeverisë ishte në kohë, por ai duhet të ishtë maturuar më shumë që të vepronte deri në këtë thellësi, sepse i vetmi institucion që i parapriu këti vendimi, ishte Ministria e Arsimi, që e vërteta flet se aty ka patur dhe ka klientelizëm masiv dhe druhemi se dhe ndëshkimi nuk është shumë real, pasi të tjera institucione duhet të ishin në këtë sitë, madje dhe masa duhet të ishtë unifikuese me një afat të caktuar që këta institucione most të shuheshin por t'u lihej kohë të rikoperonin mangësitë.

Vendimi i qeverisë në kuadër të reformës në arsim ishtë i duhur i guximshëm, por duhet të shkojë në fund me një dëshirë për të ndihmuar arsimin, dhe më e rëndësishmja për t'i hequr administratës gangrenën e ngjizuar prej vitesh që simbolizonë injorancën e diplomuar.

15 KORRIK 2015

Periodike, e pavarur e të dënuarve dhe të persekutuarve nga regjimi komunist

P

olitika shqiptare ka vite që duhet ti ishte nënshtuar një gjyqi për çka ndodhur në Shqipëri ndër vite, madje ky gjygj i munguar la pa akuzë edhe byroistët dhe ish- krerët e diktaturës komuniste, por që me qëllim u ndyshua opjekti i akuzës, nga ai për krime ndaj njerëzimit në një gjyq për shpërdorime të fondeve publike sa populli e quajti gjyqi i "kafes së Nexhmies" dhe përfundojë në një palacllëk publik dhe politik, pra një gjyq fars!

Pas çerek shekulli klasa politike shqiptare rikthehet në të njejtin stard, mbase me objekt të gabur, ku në fakt duhet të ishte objekti shpërdorim i fondeve publike për shumë zyrtarë të lartë në kohë të ndryeshme e qeverisje të ndryeshme dhe jo ai i vrasjes me paramendim siç edhe po përpien ta servirin, madje më e zellshme është vetë politika sesa organi i akuzës.

Pra në planin e parë duket sikur historia po përsëritet, duke u kthyer pas plotë 25 vite nga dita e rrëzimit të diktaturës komuniste në Shqipëri dhe kësaj radhe gjyqi që ka përfishirë politikën ka si objekt krimin kudër jetës së përsonit një traum shokuese që është produkt i vetë politikës.

Nëse diktatura komuniste vrau mijëra përsona, egzekutoi me dhe pa gjyq kundërshtarët politik, torturoi dhe solli vuajtje për një pjesë të madhe të shqiptarëve, serishtë klasa politike e dalë pas diktaturës jo vetëm që nuk ishte e ndjeshme ndaj këtyre krimeve por shmangu me qëllim akuzën kundër krimeve njerëzore sa dhe sot nuk kemi një transparencë me të kaluarën diktatoriale dhe jo me një gjyq në respekt të atyre viktimave të pafajshme të vrara vetëm se kishin bindje të ndyeshme politike apo fe e besime të ndryeshme.

Në këtë rraf politika e post-diktaturës shmangu ligjin në pozitë, Kodin Penal të Republikës së

Shqipërisë, pikërishtë referuencës së neit 67, të kodit penal kur thuhet që në krye të herës se krimet kundër njerëzimit nuk parashtrohen dhe pasuar nga73, 74 i Kodit Penal ku ligji shprehet qartë për elementët e veprës për krime kundër njerëzimit, madje dhe sot është në pozitë dhe që tani mund të nisë një hetim për ato krime dhe një pjesë e autorëve janë ende gjallë dhe pro-

Vetëgjyqësia e politikës, fillimi i fundit të saj vat janë të pa kontestueshme!?

Pak vite më pas rënjes së diktaturës, anarshia përfshiu vendin dhe shteti degradoi sa u vranë 3000 jetë njerëzish dhe asnjë nga krerët e politikës nuk është çuar para drejtësisë. Po ashtu pas vrasjes së Hajdari rrebelimi i opozitës solli dhjetra të vrarë në bulevardet e Tiranës dhe askush nuk shkoi para drejtësisë.

Sërisht bef kobi dhe pak vite më vonë dhe në të afërtën e 11 janarit 2011, u vranë qytetarë në mes të bulevardit dhe drejtësia nuk ka vënë para akuzës asnjë politikan dhe çeshtje vazhdonë, madje ka qenë dhe një nga kërkesat e institucioneve ndëkomtare dhe një ndër kushtet që lanë komisionerët e BE-së së fundmi.

Kjo klasë politike ia ka hedhur për të gjitha rastet që ka vrarë jetë të qytetarë të Shqipërisë nga ardhja në pushtet të diktaturës dhe deri më sot dhe jo vetëm, ia ka hedhur edhe akuzave për korrupsion dhe askush nuk ka shkuar para drejtësisë, ndonse korrupsioni është i paranushëm katraciprisht!?

mendim, sepse i takon drejtësisë të vendos ajo ç'farë duhet theksuar është fakti se Kryetari i Kuvendit të Shqipërisë Meta nuk mund të akuzohet pa provuar provat, pa folur organi i akuzës dhe kjo është e drejta elementarë që i takon një qytetari dhe jo më një nga figurat kryesore të Shtetit dhe politika duhet të hesht, madje të ulë kokën sepse është një palaçllëk i politikës në tërësi dhe jo një vepër individuale, por vepra e vetë politikës.

Meta u përballë me një akuzë sepse vidio Prifti u shpall publikisht dhe dha dorëheqje dhe më e rëndësishmja doli i pafajshëm, bazuar në ligj se ishin shkelur procedurat për të marrë provat apo dhe vetë filmimi ishte një sajesë për ta larguar Metën nga politike, por koha tregoi se Meta u rrit katërfish.

Në rastin e akuzës së deputetit socialist për një vepër penale të rëndë drejtuar Kryetarit të Kuvendi, Meta kurrsesi nuk ka si të jap dorëheqje sepse në këtë rast do të pranonte një krim që se ka bërë, pra do ligjitimoj publikisht

Në këtë ekspoze të vogël mjaftonë të kuptosh se politika ia ka hedhur por jo më se pasi u desh një akuzë mbase farse që të nisë një gjyq për politikën në tërsi që opinjoni publik të kuptojë se me ç'farë ka të bëjë dhe të gjykojë që koha e kësaj klase politike ka përenduar dhe duhet një gjyq, për të nxjerrë të palarat.

Pa dashur të nënvlerësoj akuzat e palve, për një krim me para-

akuzën e bërë dhe kjo është krejt e padrejt në kundërshtim me vetë të drejtën e tij si qytetarë dhe në këtë rast ajo që duhet të flas është prokuroria dhe nëse provohet qoftë dhe e pjesshme akuza, Metës i duhet të jap dorëheqje dhe ti dorëzohet drejtësisë!?

Por me gjasa kjo është një vepër e vetë politikës për të ulur Metën (apo për të treguar vetëveten politika) dhe bënë të njejtin ga-

bim si disa vite më parë, ku Meta nga katër, sot është në 18 deputet dhe nëse nuk provohet asgjë ai do të vazhdojë të rritet për të qenë një forcë dominuese në politikën shqiptare.

Sot Meta është përcaktues i politikës dhe për 10 vite rrjesht ai tregoi se në politikë moderrne nuk ka konture por mundësi për të qeverisur dhe bërë politikë.

Por hakmarrsit e vjetër të politikës këto aftësi i quajn si armiqësi dhe përdorin skenaret e vjetra për të hequr nga politika, ku në të vërtetë këtë të drejtë e ka savrani dhe jo hajvanët e politikës!

Prej vitesh politika shqiptare në tërësi ka sjellë në poste drejtuese njërëz me të kaluar kriminale si në kohën e diktaturës ashtu dhe në demokraci, madje nga eksponentët e krimit dhe të korrupsioni dhe politika ka zgjedhur heshtjen për interesa të saj sa sot e ka të vështitë të dëliret dhe të bëjë trasparencë sepse ky strumbullar është trashiguar deri në ato përmasa sa klasa politike shqiptare është e mufatur me llumin e shoqërisë shqiptare dhe tani i mbetet vetëm të vjellë.

Koha e vjelljes ka mbrritur dhe ky shënënon dhe fillimin e fundit të kësaj klase politike të mufatur me injorancë të thellë, mediokritet, njerëz me krime në kohën e diktaturës dhe port-diktaturës, njërëz pa ide, pa platëformë, të korruptuar deri në fyt dhe ende vazhdojnë me mëngët e përvjela për të futur duart me të gjithë babëzinë e tyre në të mirat publike. Çerekshekilli, kjo klasë politike nuk sjolli zhvillim por llomototje për të rimkëmbur të shkuarën dhe e sjellë atë si model zhvillimi sa sot kanë sjellë si model një shtet pa konture e fizionomi dhe rron vetëm në kuptimin formal duke na e bërë tranzicioni model qeverisje. Është pikërisht koha për një gjyq që duhet ti bëhej klasës politike shqiptare dhe ky gjyq nuk erdhi nga drejtësia inegzistent, nga qytetarët shqiptarë të varfruar e mashtruar për demokracine e pritur, por nga vetë politika pasi ajo e mbylli ciklin e saj dhe duhet të vetëshkatrrohet sepse elementët e saj janë të vjetër, nihilist, të lidhur me diktaturën, krimet njerëzore dhe krimet ekonomike dhe modul i injorancës, paaftësisë, i mohimit të demokracisë në tërësi.

Politika shqiptare gjatë këtyre

vite ka përdorur demagogjinë në vend të demokracisë, shurdhërinë e qytetarëve shqiptar, madje dhe është përpjekur në kohë të zhduk memorien kombëtare duke e lenë vendin pa të shkuar, pa diktaturë, pa krime të komunizmit dhe jo vetëm kaq por në kllapinë e saj janë në tërsi partitë politike, vetë mediat dhe uniformiteti politik ka bërë që larmia dhe kolori i politikë të ketë vetëm një ngjyre atë të më të afërtën e diktaturës dhe të socializmit të tyre, sepse janë pikërishtë këta njerëz të diktaturës që po bëjnë demokracinë sot, duke na vrarë të erdhmen dhe vetë demokracinë.

Janë po ata të djeshmit që po na orojnë të shkuarën si të ardhme si dememokracinë e tyre një shpikje kjo allashqiptare dhe për gjatë të gjitha këtyre viteve të trazuara dhe e kanë sjellë vendit në një pikë kritike të egzistencës së saj ekonomike duke bërë njerëzit që të heqin paralele të kësaj kohe me atë të diktaturë.

Dhe jo vetm kaq, politika ka eleminuar të kundërtën si alternativë, politikën e djathtë dhe të djathtën e kanë realizuar me mend dhe me fjalë nëpërmjetë demogogjisë dhe në këtë klimë ata kanë vrarë mendimin ndryshe dhe kundërshtari politik e shohin si armik dhe kjo armiqësi bëhet politika e tyre e ditës duke thirrur urrejtjen për ndihmë për të ardhur në pushtet dhe jo aklternativën apo mundësinë më të mirë. E si, për ti vënë kapakun, klasa politike shqiptare ka nxjerrë në modë tani më dhe fundin e demokracisë së saj, pasi demokracinë e përfaqësuar nuk e bënë duke pyetur popullin por duke e blerë atë votat e tij, dhe me doemos kjo klasë politikë është në fundin e saj dhe tani më sa ka filluar të vjellë nga llumi i saj. Ky qjyq produkt i vetë politikës do të jetë një mundësi që shqiptarët të shohin se çfarë është bërë ma fatin e tyre dhe kë ka patur në krye për këto 25 vjetë, një klasë politikë që ka mbijetuar duke patur si partnërë paligjshmerinë, krimin dhe konfliktualitetin.

Gjyqi i politikës shqiptare është pikërishtë fillimi i fundit të kësaj klase politike që është në fazën e vetëshkatrrimit për t'ia lënë vendin një politike të re në Shqipëri, tani ka filluar vjellja e llumit të saj dhe është një ogurë i mirë për shqiptarët.

16 KORRIK 2015

Periodike, e pavarur e të dënuarve dhe të persekutuarve nga regjimi komunist

P

residenti i Parlamentit Evro pian nënvizoi gjatë takimeve në Tirannë rëndësinë që kanë shpejtësia dhe vendosmëria e reformave në procesin e integrimit evropian të vendit.

Atmosferën e diskutimeve, hezitimeve, mospajtimeve dhe dyzimit në Bruksel për dosjen “Greqia”, Presidenti i Parlamentit Evropian, Martin Schulz, e përcolli pa shumë diplomaci tek mikpritësit e tij në Tiranë, kur tregoi se ishte nisur disa herë të vizitonte Shqipërinë por nuk ja kishte dalë nga

in e integrimit evropian. Schulz ishte i kujdesshëm për të artikuluar afate për hapjen e negociatave.

Ai la të nënkuptohet se brenda këtij viti koha ishte e pamjaftueshme, por gjithësesi për të kanë rëndësi shpejtësia dhe vendosmëria e reformave, sidomos ajo në drejtësi, siç tha ai “në vendosjen e një kulture evropiane të dialogut politik. Në kontekstin rajonal Shqipëria vazhdon të luajë një rol shumë pozitiv për ndërtimin e një dialogu konstruktiv e ripajtues. Këto dy elemente do të rrisin besueshmërinë

Schulz, vetëm pak ditë pas vizitës së Kancelares së Gjermanisë Angela Merkel, para së gjithash synoi të nxisë klasën politike shqiptare që të kryejë me më shumë guxim dhe shpejtësi reformat e domosdoshme për anëtarësim të plotë në strukturat e Bashkimit Europian. Sipas Bellos, Shqipëria sapo ka përfunduar zgjedhjet për pushtetin vendor, një tjetër test ky që mori notë pozitive nga Brukseli, ndonëse raporti përfundimtar i OSBEODIHR nuk është bërë ende publik.

Në këto 20 vjet, zgjedhjet kanë qënë

angazhimet. Madje dhe këtë të hënë në mëngjes e kishte marrë avionin nga Mynihu për të përmbushur vizitën rajonale, Shqipëri, Serbi dhe Bosnjë Hercegovinë vetëm në minutat e fundit, atëherë kur ishte arritur akordi i shumëpritur me Greqinë.

Presidenti i Parlamentit Evropian mbajti vetëm një temë kryesore në kontaktet me autoritetet më të larta në Tiranë: rëndësia e realizimit të reformave për ta shtyrë përpara proces-

dhe rolin e Shqipërisë si në rajon ashtu edhe në raport me Bashkimin Evropian, dhe Shqipëria ka një potencial të shkëlqyer për ta arritur këtë”. Sipas Schulz dy ishin mesazhet që donte të përcillte përmes kësaj vizite: “Ndërtimi i demokracisë dhe ripajtimi”.

Sfida më e madhe mbetet reformimi i pushtetit gjyqësor Për ish-ministrin e Integrimit, Marko Bello, ndalesa në Tiranë e Presidentit të Parlamentit Evropian, Martin

një problem delikat, sakohë partitë politike ishin mësuar ta ashpërsonin përtej limiteve luftën politike, thotë Marko Bello për Deutsche Welle-n.

“E keni parasysh se si në shumë raste ditën e zgjedhjeve e kanë kthyer në një ‘shesh beteje' për realizimin me çdo mjet të ambicjeve të tyre, duke dhënë prova të një politike aguridhe dhe larg standarteve perëndimore. Një reformë e rëndësishme ka qënë edhe ajo e ndarjes së re administrative,

CYAN MAGENTA YELLOW BLACK

ndonëse është ende herët të flasim për dobitë dhe avantazhet që ajo pritet të sjellë për qytetarin, por edhe për mirëmenaxhimin e financave publike, politikat fiskale, investimet, decentralizimin etj. Tashmë, sfida më e madhe mbetet reformimi i pushtetit gjyqësor, i cili kërkon ndërhyrje urgjente për t'u kthyer në një sistem funksional, me një trupë gjyqtarësh dhe prokurorësh të devotshëm, të aftë, të vendosur dhe me integritet të lartë moral, jo vetëm për të bërë drejtësi, por edhe për të spastruar me forcën e ligjit administratën publike nga të korrupturit dhe abuzuesit me funksionin dhe taksat e shqiptarëve.

Reforma ka nevojë për konsensusin e të gjitha partive politike, por edhe për ndihmën e partnerëve tanë perëndimore. Falë përpjekje të BE-se dhe SHBA, mazhoranca dhe opozita kanë gjetur konsensusin e nevojshëm dhe shpresojmë që në vjeshtën e këtij viti të kemi një pakete të plotë për të reformuar drejtësinë shqiptare dhe për ta ngritur atë në standardet europiane”.

Për ish ministrin e Integrimit, dialogu politik pa oshilacione, me konsensus për reformat e medha, për të cilat ka nevojë vendi, lufta pa kompromis dhe me rezultate konkrete kundër krimit dhe korrupsionit, krahas një politike rajonale konstruktive - janë disa nga pikat e forta që do ta bindin edhe Brukselin të çelë me Shqipërinë negociatat për aderim. “Objektivi është që brenda 5 - 6 viteve, Shqipëria të arrijë të bëhet anëtare e BE”, parashikon ai.

Shqipëria nuk është e gatshme të çelë negociatat me Brukselin Lidhje mes vizitës javën e kaluar të Kancelares Merkel me atë të fillimit të kësaj jave të Martin Schulz bën dhe kryeredaktori i të përditshmes Shekulli, Elton Metaj. Sipas tij, një mesazh i lidhi të dy këto vizita të rëndësishme: realizoni reformat, që t'ju hapim derën e negociatave për anëtarësim në Bashkimin Europian. Për Metajn realizimi i reformave të shumëkërkuara

nga ndërkombëtarët është sfida kryesore për Shqipërinë në rrugën e saj të integrimit.

“Në plan të parë të këtyre reformave tashmë është vendosur drejtësia, pasi gjendja ka vajtur, siç thotë populli, ‘aty ku nuk mban më'. Kjo iu kërkua qartësisht politikës shqiptare nga zonja Merkel dhe u nënvizua edhe nga zoti Schulz, pozicioni i të cilit mbetet më i shkëputur nga negociatat direkte mes Shqipërisë dhe Bashkimit Europian.

Në gjendjen aktuale, Shqipëria nuk është e gatshme të çelë negociatat me Brukselin, për sa kohë ajo nuk ka realizuar reformat që i kërkohen. Vetëm sot shumica dhe pakica parlamentare gjetën konsensus për përbërjen e Komisionit Parlamentar të Reformës në Drejtësi. Edhe këtu u përfshinë ndërkombëtarët, të cilëve nga njëra anë u kërkojmë hapje negociatash, pra partneritet, në anën tjetër, i ftojmë në tryezë si ‘pajtues gjaqesh', pra si ndërmjetës për hallet tona. Pikërisht këtë moment, politika shqiptare po ndjen vështirësi ta kuptojë, duke e interpretuar momentin e negociatave apo anëtarësimit në BE si një vendim politik, për të cilin mjafton ta mbash mirë me Europën e vjetër dhe radha jote do të vijë”.

Kryeredaktori i gazetës Shekulli thotë për Deutsche Welle-n se negociatat apo anëtarësimi do të ndodhin kur Shqipëria të funksionojë si një shtet i BE-së apo të paktën të japim shenja serioze se po i afrohemi standardeve kryesore të këtij Bashkimi. Dhe që drejtësia është kryesore dhe thelbësore në këtë drejtim, nuk ka as dyshimin më të vogël”.