o li n
g
ie
K
ar
l
MIJANKA NA RYNKU
a Cie n
Kryzys psychiczny dzieci i młodzieży
Kryzys psychiczny dzieci i młodzieży jest od dłuższego czasu zjawiskiem odmienianym przez wszystkie przypadki przez wielu specjalistów z zakresu zdrowia psychicznego.
Co chwilę pojawiają się kolejne raporty (najnowszy opublikowany 19.01.2022 r. przez Fundację Szkoła z Klasą: “Młodzi są zajechani - co z tym zrobimy?”) oraz badania, które tylko utwierdzają w przekonaniu, że dobrostan młodych ludzi - uczniów i uczennic, w dużej mierze legł w gruzach. Policyjne dane alarmują o kolejnych próbach samobójczych podejmowanych przez coraz to młodsze osoby (najmłodsze dziecko, które skutecznie odebrało sobie życie w Polsce miało 8 lat…). Do rozmowy o tym, dlaczego nasze dzieci nie wytrzymują tempa życia, które im narzucamy i jak wspierać młode osoby i mądrze im towarzyszyć na co dzień, zaprosiłam wybitną psycholożkę Jolantę Dróżdż-Stoszek, która prowadzi w Cieszynie prywatną praktykę psychologiczną “U-ważna. Pracownia Wspierania Dziecka”. Karolina Ciengiel: Jak długo pracujesz w zawodzie psychologa dziecięcego, jaka była Twoja droga zawodowa? Jolanta Dróżdż-Stoszek: Pracuję w zawodzie od ponad 20 lat. Zbierałam doświadczenia w placówkach publicznych, edukacyjnych, jak i niepublicznych. Pracowałam z dziećmi, młodzieżą i dorosłymi. W szkole diagnozuję, prowadzę wsparcie psychologiczne - od 3 lat na własnych zasadach, we własnej firmie. Spotkałam na swojej drodze tylu wspaniałych ludzi, rodziców i dzieciaków. Uważam to za swój wielki zasób i szczęście, że dane jest mi pracować z dobrymi ludźmi. Czuję wielką wdzięczność za nich. Widzisz, postrzeganie wpływa na nas i zmienia nas i świat. Jeśli patrzę na moich klientów z perspektywy ich rozwoju, drogi, którą podążają, bez oceniania, szufladkowania, to widzę więcej i szerzej. Dla mnie moi klienci to eksperci od swojego życia, ja im tylko pomagam odkryć i wzmocnić swoje zasoby.
32
TRAMWAJ CIESZYŃSKI • II 2022
K.C.: Jakie zmiany w funkcjonowaniu dzieci i młodzieży zauważasz obecnie (życie rodzinne, relacje rówieśnicze, życie szkolne) biorąc pod uwagę także trwającą już prawie 2 lata pandemię? Jak wpływają na Twoją pracę z młodymi ludźmi? J.D-S.: Zawodowo obserwuję teraz bardzo szczególny czas. Kryzys w edukacji, rodzinie, pandemia ze zdalnym nauczaniem - to wszystko bezpośrednio przełożyło się na kondycję psychiczną dzieci. Mogę stanowczo potwierdzić, że tak źle jeszcze nigdy nie było. Pytasz, jak wygląda teraz moja praca? Moja rzeczywistość? Ja i moje koleżanki/koledzy pracujemy jak na pierwszej linii frontu. Naprawdę. Kolejny telefon. Nie wiem już który w tym tygodniu. Kolejna historia. Prawie taka sama. Pilnie mojej pomocy potrzebuje młody człowiek. Ma 13-14 lat, chodzi do szkoły (7-8 klasa), spędza w niej większość swojego dnia. System zafundował mu wiele zajęć dodatkowych (przecież trzeba wyrównać braki po pandemii i przygotować do egzaminów!!!). Gdy z niej wraca próbuje ogarnąć prace domowe. No i są jeszcze korki (bo przecież leży z matmy) i obowiązkowo angielski (wiadomo, że potrzebny a w szkole cię tego nie nauczą). Zostaje mało czasu albo wcale. Na życie. Na pasje. Na siebie. KC: Co dzieje się z młodym człowiekiem wrzuconym w tryby maszyny pośpiechu i presji? J.D-S.: Zgłoszenie rodzica obejmuje zawsze podobne sygnały (objawy): „Nie koncentruje się/nie zapamiętuje/nie ma motywacji/ucieka w świat fikcji/mediów. Nie chce się uczyć/nic go nie interesuje. Nie zależy mu. Odmawia chodzenia do szkoły/ucieka ze szkoły.” Pojawiają się problemy w relacjach rówieśniczych. Wycofywanie się, konflikty. Ciągle boli go głowa,
