EKSPEKTATYWA_6: POKONAĆ OBIEKT. W WYPADKU RZEŹBY Kasia Fudakowski, David Alvarez Castillo

Ekspektatywa_6

Kasia Fudakowski David Àlvarez Castillo

Pokonać obiekt. W wypadku rzeźby Defeating the Object. In the Event of Sculpture

Lorraine Daston Peter Galison Rudolf Haag Eric Linder

Redukcja / Mikroprzestrzenie. Synchronizacja Reduction / Micro-spaces. Synchronicity

Fundacja Bęc Zmiana 2009

Spis treści / Table of contents

3

Wstęp / Introduction – Krzysztof Gutfrański

7

Sztuka i nauka – wzajemne zależności / The Interplay Between Science and Art – David Àlvarez Castillo

19

W wypadku rzeźby / In the Event of Sculpture – Kasia Fudakowski

31

Teoria kwantowa i podział świata / Quantum Theory and the Division of the World – Rudolf Haag

39

Trenowanie osądu – dokładność kontra obiektywność / Accuracy Should Not Be Sacrificed to Objectivity – Lorraine Daston, Peter Galison

55

Na tropie ciemnej energii / On the Trail of Dark Energy – Eric Linder

63

Wyobrażanie niewyobrażalnego / Imagining the Unimaginable – Kasia Fudakowski

68

O autorach / About the authors

Ekspektatywa_6

Kasia Fudakowski David Àlvarez Castillo

Fundacja Bęc Zmiana 2009

Pokonać obiekt. W wypadku rzeźby Defeating the Object. In the Event of Sculpture

3 Ekspektatywa_6

Wstęp

Introduction

Mechanika kwantów nadal jest jedną z najsłabiej rozpoznanych teorii XX-wiecznej nauki.

Większość fizyków „używa” jej na co dzień, zupełnie nie przejmując się interpretacją, tak jak nie zajmują się tym osoby, które zetknęły się z nią przelotnie w czasach szkolnych. I jedni, i drudzy – mimo różnych powodów – nie zajmują się problemami, którymi nie muszą.

Potwierdzają to słowa Stevena Weinberga, wybitnego fizyka, laureata Nagrody Nobla: Obecny wszechświat jest zbyt duży, aby efekty kwantowe mogły mieć znaczenie dla jego ewolucji, ale zgodnie z teorią wielkiego wybuchu kiedyś w przeszłości cząstki musiały być tak blisko siebie, że efekty kwantowe z pewnością odgrywały ważną rolę. Obecnie nikt nie wie, jak w takiej sytuacji należy stosować reguły mechaniki kwantowej.1 Kłopoty z tą teorią spowodowały nie tylko ogromne trudności epistemologiczne, ale też praktyczne. Badania nad teorią kwantów wymagają bowiem ogromnych zasobów energii, co jest jedną z głównych przyczyn powstania akceleratorów cząstek elementarnych usytuowanych taktycznie w różnych miejscach świata. Te olbrzymie i niezgrabne urządzenia oddają obecny stan badań nad teorią kwantów, odzwierciedlając jednocześnie stwierdzenie Nielsa Bohra, innego fizyka i laureata Nagrody Nobla – ten, kto nie jest zszokowany teorią kwantów, nie rozumie jej.

Co takiego jest w teorii kwantów, że wciąż ponawiane są próby rozszyfrowania jej zawiłości?

Quantum mechanics remains one of the least examined, key theories of the 20th century science. Most physicists apply it on a daily basis without bothering about the interpretation difficulties, let alone the people who only encountered it briefly at school. The former and the latter – despite divergent reasons – don’t deal with problems that they don’t have to deal with. As Steven Weinberg wrote, The Universe of now is too vast for the quantum effects to impact its evolution, but according to the Big Bang theory, in the past molecules were so close to each other that quantum effects certainly played a major role. Nowadays nobody knows how to apply the rules of quantum mechanics in that situation.1 Troubles with the theory, despite its significance, triggered not only major epistemological difficulties, but also practical ones. Research on the quantum theory requires large amounts of energy, which became one of the main reasons for building accelerators of elementary particles situated strategically in various regions of the world. These large and awkward machines are supposed to represent the current state of research on the quantum theory, reflecting at the same time the purely aesthetic claim by Niels Bohr – who is not shocked by the quantum theory, does not understand it. What is there in the quantum theory that despite major difficulties, new attempts are still made at understanding its complexity?

Niezadowolenie spowodowane brakiem odpowiedzi na te i podobne pytania, które ujawniają sztuczny rozdział między układami fizycznymi i obserwatorami, skłoniło wielu teoretyków do przyjęcia innych interpretacji, tak zwanej teorii wielu światów lub wielu historii. Do tych wątpliwości odnosi się działanie Kasi Fudakowski i współpracującego z nią astrofizyka, Davida Àlvareza Castillo. Punktem wyjścia jest tu rozwijane od dłuższego czasu badanie nad „niezgrabnością ogólną”, w której istotną rolę odgrywają doświadczenia przeprowadzane w CERN-ie, czyli w Europejskiej Organizacji Badań Jądrowych, oraz estetyczne konotacje obecne w fizycznych teoriach. Za pomocą paraleli badań semantycznych oraz teorii kwantowej wkraczamy tu w paradoksalny obszar, który mieści się poza sztywnymi ramami budowanych przez nas systemów myślowych. Magnetyczna rzeźba i zarejestrowany jej ruch uzmysławia, że w świecie kwantów należy porzucić ślepą, wygodną oraz wspierającą nas przynależność do obiektów i zacząć myśleć w kategoriach procesów, uruchamiając tym samym wyobraźnię. Wykonanie pomiaru wywołuje powstanie prawdopodobieństwa, jednak wciąż pojawia się niepewność co do wyników badania. Wyobraźnia staje się tutaj narzędziem poznawczym, a nie jednym z warunków umożliwiających samo badanie. W tym kontekście estetyczny i społeczny cel Kasi Fudakowski wizualizuje konieczność przemyślenia tradycyjnego pojęcia obiektywności, zarówno w dziedzinie poznania, komunikacji, jak i w sferze współtworzenia dzieła sztuki w jego odbiorze.

Krzysztof Gutfrański

Dissatisfaction with the lack of answer to this and similar questions, which reveal the artificial character of the differentiation between physical systems and their observers, encouraged many theorists to accept other interpretations – the so-called many-worlds or multiple histories theory. These doubts are tackled by the collaborative project of Kasia Fudakowski and astrophysicist David Àlvarez Castillo. The point of departure is constituted by the long developed research on ‘general awkwardness’, where a major role is played by experiments at CERN near Geneva as well as aesthetic connotations present in physical theories. Parallels of semantic research and quantum theory allow to enter a paradoxical domain, hidden behind the rigid frames of our mental systems.

The Magnetic sculpture and its registered motion (need to describe the project here, that it isa stop animation of the movement of these magnetised forms on a metal structure) demonstrate that the quantum world requires that we abandon our blind, convenient and supportive sense of belonging to objects and start thinking in the category of processes, thus activating our imagination. Measurement triggers the emergence of probability and a constant uncertainty as to the results of the experiment. Imagination becomes here more of a cognition tool than one of the necessary conditions of the experiment itself. This doesn’t really make sense from that perspective, Kasia Fudakowski’s aesthetic and social goal highlights the necessity of reconsidering the traditional concept of objectivity in the domain of cognition, communication as well as co-creating a work of art through its reception through the reception of what, where?

Przypis 1. Steven Weinberg, Sen o teorii ostatecznej, Wydawnictwo Alkazar, Warszawa 1994, s. 112.

Endnote 1. Steven Weinberg, Dreams of a Final Theory, Pantheon Books, New York 1993.

5 Ekspektatywa_6

it is impossible to determine an accurate result without defeating the object of the exercise.

Without going into much more detail, the most important implication of this principle is that we must think of a particle having the infinite potential to ‘be’ everywhere. We cannot describe its behaviour using general relativity because we can only discuss its location in relation to the probability of it existing in a particular place.

Defeating the Object The introduction of probability in quantum mechanics has meant not only a radical shift from a traditional understanding of physics, but also reflects the need for a break with Aristotelian language, which ranks the noun over the verb. If an object is supposed to be potentially simultaneously present in multiple locations, we cannot continue to think about it in terms of our traditional understanding of an object.

Alfred Korzybski, who introduced General Semantics as a sub-field of linguistics between the 1920–1940’s, suggested that one must be on guard against mental traps in natural language as well as ‘common sense’ assumptions, that confuse reality. More specifically he put forward the idea that a map is not the territory3, explaining that in his view an abstraction derived from something, or a reaction to it, is not the thing itself, for example, the pain from a stone falling on your foot is not the stone.

He called for a correspondence and similarity of structure between language and facts if we are to survive as a sane and ‘civilized’ race4.

Our willingness, however, to name things, has led directly to this confusion. For example we think of lightning as a thing, whereas, it would be more appropriately described as an event.

There have admittedly been many instances in the history of mankind, where this confusion has been very useful. If Benjamin Franklin had not thought of lightning as a thing, something

that could be caught and controlled, then he might not have discovered its connection with electricity5.

General Semanticists, however, consider this kind of confusion to be, in general, detrimental to an accurate understanding of our surroundings. It has been considered as a kind of linguistic hygiene system that cleans the tools with which we think and that with the use of more linguistic creativity we can be brought closer to reality. Had the three blind men from our earlier analogy, avoiding ‘common sense assumptions’, shouted out ‘trunk, tail and leg’, instead of ‘snake, rope and tree trunk’ on their tactile perusals of the thing in question, together they may have understood that there was an elephant in the room.

This has wide repercussions in Quantum theory where we can only attempt to understand the nature of sub-atomic particles by smashing them together, effectively deriving our perceptions from an abstraction. The results we get from these experiments rely on an interaction between two objects that are regarded as real, the ‘physical system’ and the ‘measuring instrument’6. The act of measurement to determine the location of a particle necessitates an interaction, which is an event. If we then also think of these particles, not as objects, as our language proposes, but as whole events, (or at least objects as casual links between events) then this prior abstraction can be more easily accommodated.

If we go yet further and describe consciousness as something that we do, rather than something that we have, then the problematic issue of the ‘observer’ in any experimental situation becomes less of an end point, and more of a process, another system through which reality must be processed; perception being just the first part of the procedure, followed by the processing of information by the nervous system etc.

27 Ekspektatywa_6

In the Event of Sculpture The resulting work, In the Event of Sculpture, is not trying to explain anything but rather attempting to visualize the necessity to defeat the traditional linguistic idea of an object and accommodate descriptions of probability into more familiar realms. The awkwardness arises naturally here because of the chosen sculptural medium.

As an event, it will have a past, present and future, continually relying on the interaction of interested participants. The individual forms, made from epoxy resin coated rigid foam, are in certain positions magnetic. Although the small powerful neodymium magnets are situated very close to the surface of the form, their locations are invisible under a thin layer of resin and paint.

The outward facing poles of the magnets are not universally the same, so some forms will reject each other in different positions as well as attract. They are all, however, attracted to the large steel structure. This means that any person interacting with the sculpture will find that playing with a group of forms can create a huge variety of combinations.

The hope is that, though consciously not treading new ground, this sculpture can be understood as another system in action. The behavior of the forms on the structure likened to particles in a theory, and the shadows of these movements hinting at another, if not clearer, view of reality.

Endnotes 1. Bertrand Russell, Has Man a Future? Published by Penguin Special, England, 1961, p. 9.

2. Brian Greene, The Elegant Universe: Superstrings, Hidden dimensions, and the Quest for the Ultimate Theory, Vintage Books, London 1999, p. 87.

3. Alfred Korzybski, Science and Sanity, An Introduction to Non-Aristotelian Systems

and General Semantics, Institute of General Semantics, 1933, p. 58.

4. Ibid.

5. Address delivered by Lance Strate at an Institute of General Semantics symposium at the American Museum of Natural History in New York entitled The Future of Consciousness, 23rd April 2005.

6. Rudolf Haag, Quantum Theory and the Division of the World. Published in: ‘Mind and Matter’ magazine 2004, p. 56.

O autorach

About the authors

David Àlvarez Castillo Urodzony w 1979 roku w Monterrey w Meksyku. Uzyskał tytuł licencjacki z fizyki na Uniwersytecie Nuevo León w 2003 roku oraz dyplom magistra fizyki na Uniwersytecie San Luis Potosí w roku 2007. Obecnie odbywa międzynarodowe studia doktoranckie w Instytucie Fizyki Jądrowej w Krakowie, w Katedrze Astrofizyki Teoretycznej. Prowadzi badania nad optyką, cząstkami, fizyką jądrową i matematyczną oraz astrofizyką. Przebywał w kilku instytucjach badawczych, takich jak Narodowe Obserwatorium Astronomiczne w Meksyku, DESY w Niemczech i ECT we Włoszech. Obecnie koncentruje się na fizyce wnętrza gwiazd neutronowych.

David Àlvarez Castillo Was born in 1979 in Monterrey, México. He received his Bachelor of Science in Physics at the University of Nuevo León in the 2003 and a Master of Science in Physics at the University of San Luis Potosí in 2007. Now he is enrolled in the International Ph.D. Studies at the Institute of Nuclear Physics in Cracow, being part of the department of theoretical astrophysics.

His scientific work includes areas like optics, particle, nuclear and mathematical physics and astrophysics. He has spent time in several research facilities like the National Astronomical Observatory in México, DESY in Germany and the ECT in Italy. His current research focus is the physics of neutron star interiors.

Lorraine Daston Uzyskała tytuł doktora na Harvardzie w roku 1979 i od tego czasu prowadzi zajęcia na uniwersytetach: Harvarda, Princeton, Brandeisa i w Getyndze, jak również w Chicago, gdzie pełni funkcję profesora gościnnego w Katedrze Myśli Społecznej. Podobne funkcje pełniła także na uniwersytetach w Paryżu i Wiedniu oraz uczestniczyła jako wykładowca w cyklach Isaiah Berlin Lectures na Uniwersytecie w Oksfordzie (1999), West Lectures w Stanford (2005) oraz Tenner Lectures na Harvardzie (2002).

Jest członkiem Amerykańskiej Akademii Sztuk i Nauk oraz Berlińsko-Brandenburskiej Akademii Nauk. Autorka publikacji poświęconych wielu zagadnieniom związanym z historią nauki, w tym historią teorii prawdopodobieństwa i statystyki, wspaniałych odkryć początków nowoczesnej nauki, tworzeniem naukowych faktów i modeli oraz przedmiotów naukowych dociekań, moralnym autorytetem natury i historią naukowego obiektywizmu. Autorka opracowania dzieła o porządkach moralnych i naturalnych (Natural Orders) oraz współredaktorka, wraz z Elizabeth Lunbeck z Uniwersytetu Vanderbilt w USA, publikacji Histories of Scientific Observation.

Lorraine Daston She took her Ph.D. from Harvard University in 1979 and since then has taught at Harvard, Princeton, Brandeis, and Göttingen Universities, as well as at the University of Chicago, where she is Visiting Professor in the Committee on Social Thought. She has also held visiting positions in Paris and Vienna and gave the Isaiah Berlin Lectures at the University of Oxford (1999), the West Lectures at Stanford University (2005, and the Tanner Lectures at Harvard University (2002).

She is a Fellow of the American Academy of Arts and Sciences and a Member of the Berlin-Brandenburg Academy of Sciences. She has published on a wide range of topics in the history of science, including the history of probability and statistics, wonders in early modern science, the emergence of the scientific fact, scientific models, objects of scientific inquiry, the moral authority of nature, and the history of scientific objectivity. She completed a book on Moral and Natural Orders and co-edited, with Elizabeth Lunbeck from Vanderbilt University, USA, a volume on Histories of Scientific Observation.

69 Ekspektatywa_6

Kasia Fudakowski Urodzona w 1985 roku w Londynie. Mieszka i pracuje w Berlinie. Studiowała na The Ruskin School of Drawing and Fine Art na Uniwersytecie w Oksfordzie. W 2003 roku została uhonorowana nagrodą Stephen Farthing Anatomy Award, a rok później – Mitzi Cunliffe Prize for Sculpture przyznawaną przez Anyę Gallacio, Briana Catlinga i Antonię CunliffeDavis w The Ruskin School. Wybrane wystawy grupowe: Anabasis. Rytuały powrotu do domu, w ramach Festiwalu Dialogu Czterech Kultur, kurator Adam Budak, Ludwik Grohman Villa, Łódź (2009), Birne, Tät, Berlin (2008), National Museum, Lavafeld, Berlin (2008), Things Happen, Kompact Living Space Galerie, Berlin (2007), 16 rzeczy, które mogłyby się nie znaleźć, ArtPol, Kraków (2007), Detour, Waterstones Piccadilly, Londyn (2007), Tournament, Spital Square, Londyn (2007), 100 Show, The Ruskin School, Oksford (2007), Omni-Shop, galeria Albion Stables, Londyn (2006), Montana Butch, The Great Eastern Hotel, Londyn (2005), Atomic Art Bomb, Modern Art Oxford (2004), Oksford. Wystawy indywidualne: Gleaning the Gloss, galeria Żak/Branicka, Berlin, Daytime Drama, ArtPol, Kraków (2008), Sculpture, The Project Space, The Ruskin School of Drawing and Fine Art, Uniwersytet w Oksfordzie (2005). www.kasiakasia.com

Kasia Fudakowski Born 1985 in London. Lives and works in Berlin. Studied at The Ruskin School of Drawing and Fine Art at the Oxford University, England.

Recieved the Stephen Farthing Anatomy Award in 2003 and one year later the Mitzi Cunliffe Prize for Sculpture awarded by Anya Gallacio, Brian Catling and Antonia Cunliffe-Davis at the Ruskin School. Group exhibitions (selection): Anabasis. Rituals of Homecoming, Festival of Dialogue of Four Cultures, curated by Adam Budak, Ludwik Grohman Villa, Łódź (2009), Birne, Tät, Berlin (2008), National Museum, Lavafeld, Berlin (2008), Things Happen, Kompact Living Space Galerie, Berlin (2007), 16 Things That Might Not Have Been Found, ArtPol, Kraków (2007), Detour, Waterstones Piccadilly, London (2007), Tournament, Spital Square, London (2007), 100 show, The Ruskin School, Oxford (2007), Omni-Shop, Albion Stables gallery, London (2006), Montana Butch, The Great Eastern Hotel, London (2005), Atomic Art Bomb, Modern Art Oxford (2004), Oxford. Solo exhibitions: Gleaning the Gloss, Zak/Branicka gallery, Berlin (2009), Daytime Drama, ArtPol, Kraków (2008), Sculpture, The Project Space, The Ruskin School of Drawing and Fine Art, Oxford University, Oxford (2005). www.kasiakasia.com

Peter Louis Galison Profesor historii nauki na Uniwersytecie Pellegrino i fizyki na Uniwersytecie Harvarda.

Zdobył doktorat na Harvardzie z fizyki i z historii nauki w 1983 roku. Autor między innymi Image and Logic: A Material Culture of Microphysics (1997) oraz Einstein’s Clocks, Poincare’s Maps: Empires of Time. Jego najnowsza książka (2007), współtworzona z Lorraine Daston, zatytułowana jest Objectivity. Twórca filmu poświęconego rozwojowi bomby wodorowej. Aktywnie działa

Peter Louis Galison The Pellegrino University Professor in History of Science and Physics at Harvard University. His Ph.D. from Harvard University in both Physics and the History of Science in 1983.

His publications include Image and Logic: A Material Culture of Microphysics (1997) and Einstein’s Clocks, Poincare’s Maps: Empires of Time. His most recent book (2007), co-authored with Lorraine Daston, is titled Objectivity. He has developed a film for the History

także na pograniczu nauki i innych dziedzin, zwłaszcza sztuki (wraz z żoną Caroline A. Jones) oraz architektury. Członek redakcji „Critical Inquiry” i laureat nagrody MacArthur Fellowship (1996). Jest współtwórcą dwóch filmów dokumentalnych. Pierwszy, The Ultimate Weapon: The H-Bomb Dilemma, dotyczył politycznych i naukowych decyzji związanych ze stworzeniem pierwszej bomby wodorowej w Stanach Zjednoczonych (premiera w roku 2000 na History Channel). Drugi projekt, Secrecy Galison, stworzony z filmowcem z Harvardu Robbem Mossem, dotyczy kosztów i zysków płynących z tajemnicy państwowej (premiera odbyła się w 2008 roku na Festiwalu w Sundance).

Channel on the development of the hydrogen bomb, and has done work on the intersection of science with other disciplines, in particular art (along with his wife, Caroline A. Jones) and architecture. He is on the editorial board of ‘Critical Inquiry’ and was a MacArthur Fellow in 1996. Galison has been involved in the production of two documentary films. The first, The Ultimate Weapon: The H-Bomb Dilemma, was about the political and scientific decisions behind the creation of the first hydrogen bomb in the United States, and premiered on the History Channel in 2000. The second, Secrecy Galison, directed with Harvard filmmaker Robb Moss, is about the costs and benefits of government secrecy, and premiered at the 2008 Sundance Film Festival.

Rudolf Haag Urodzony w 1922 roku w Tybindze w Niemczech. Fizyk niemiecki, słynny ze swojego wkładu w algebraiczne sformułowanie aksjomatycznej teorii pola kwantowego, zwanego aksjomatem Haaga-Kastlera, jak również podstawowego teorematu no-go w QFT, czyli teorematu Haaga, który udowadnia nieistnienie jednostkowego operatora czasu–ewolucji w obrazie interakcyjnym. Haag studiował fizykę na Technische Hochschule Stuttgart (obecnie Uniwersytet w Stuttgarcie) od 1948 do 1954, a następnie pracował nad swoją pracą dyplomową w Monachium. Jego promotorem był Fritz Bopp. Od 1956 do 1957 przebywał w Instytucie Maxa Plancka w Getyndze. Po dwóch latach spędzonych jako profesor gościnny kolejno na uniwersytetach Princeton i w Marsylii, pracował jako profesor fizyki na uniwersytecie stanu Illinois w Urbana-Champaign przez sześć lat do roku 1966. Później, aż do emerytury, był szefem Katedry Fizyki Teoretycznej na Uniwersytecie w Hamburgu. W 1965 roku założył pismo „Communications in Mathematical Physics”, które prowadził przez osiem lat jako redaktor

Rudolf Haag Born in 1922 in Tübingen, Germany. He is a German physicist. He is best known for his contributions to the algebraic formulation of axiomatic quantum field theory, namely the Haag–Kastler axioms, and a central no-go theorem in QFT, Haag’s theorem, which demonstrates the nonexistence of a unitary time–evolution operator in the interaction picture. Haag studied Physics at Technische Hochschule Stuttgart, now the University of Stuttgart, from 1948 to 1954 and then worked on his dissertation in Munich. His supervisor was Fritz Bopp. From 1956 to 1957 he was at Max Planck Institute in Göttingen. After doing one year each as visiting professor at Princeton University and University of Marseille, he was professor of physics at the University of Illinois at Urbana-Champaign for six years until 1966. After that and until his retirement he held a chair for theoretical physics at the University of Hamburg. In 1965 he founded the journal Communications in Mathematical Physics, which he guided as Chief Editor for eight years. He was awarded the Max Planck medal in 1970 and the Henri Poincaré Prize of

71 Ekspektatywa_6

naczelny. Uhonorowany medalem Maxa Plancka w 1970 roku oraz nagrodą im. Henriego Poincaré przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Fizyki Teoretycznej w 1997 roku.

the International Association of Mathematical Physics in 1997.

Eric Linder Jeden z dyrektorów Institute for Nuclear and Particle Astrophysics, Lawrence Berkeley National Laboratory, dyrektor w Berkeley Center for Cosmological Physics; profesor zwyczajny na Uniwersytecie Ewha Womans. Zajmuje się badaniami nad fizyką na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley. Szef Theory Group, Supernova/Acceleration Probe (SNAP). SNAP to satelita nowej generacji badający ciemną materię i przyspieszenie wszechświata, dostarczający wielu różnorodnych informacji astrofizykom. Linder jest koordynatorem teoretycznym współpracy międzynarodowej nad zagadnieniami takimi jak fizyka cząstek elementarnych czy grawitacja.

Organizator warsztatów poświęconych nowym koncepcjom i sondom badawczym. Autor First Principles of Cosmology. Dark Energy and the Accelerating Universe – opracowania traktującego o teorii, fenomenologii, analizie danych, sondach badawczych i symulacjach.

Eric Linder Co-Director in Institute for Nuclear and Particle Astrophysics, Lawrence Berkeley National Laboratory, Director (LBL campus) in Berkeley Center for Cosmological Physics; Distinguished Professor at Ewha Womans University; Full Research Physicist at University of California, Berkeley. Head of Theory Group, Supernova/ Acceleration Probe (SNAP) SNAP is a next generation satellite exploring dark energy and the accelerating universe, as well as providing a deep, wide, and colorful survey for astrophysics. I coordinate theory for the international collaboration, from high energy physics to gravitation, and organize community workshops on new concepts and observational probes. Author First Principles of Cosmology. Dark Energy and the Accelerating Universe – everything from theory to phenomenology and data analysis to observational probes and simulations.

Ekspekatywa_6 Kasia Fudakowski David Àlvarez Castillo Pokonać obiekt. W wypadku rzeźby Defeating the Object. In the Event of Sculpture Kurator / Curator Krzysztof Gutfrański Zespół redakcyjny / Editorial team Łukasz Gałecki, Anna Hegman, Elżbieta Petruk, Paulina Sieniuć, Bogna Świątkowska

Wydawca / Publisher Fundacja Bęc Zmiana ul. Mokotowska 65/7 00–533 Warszawa www.funbec.eu bec@funbec.eu +48 22 827 64 62 Druk / Print PW Stabil ul. Nabielaka 16 31–410 Kraków

Tłumaczenia / Translation Jakub Chmielewski, Łukasz Gałecki, Rafał Majka, Łukasz Mojsak, Hubert Napiórski, Anna Paluchowska, Michał Piotrowski, Anna Plater-Zyberk, Anna Szyjkowska-Piotrowska Projekt graficzny / Graphic design Tomasz Bersz, Marian Misiak www.berszmisiak.com Warszawa 2009 ISBN 978-83-929527-1-8 Wydanie pierwsze Printed in Poland

Projekt Ekspektatywa Fundacja Bęc Zmiana zrealizowała dzięki dotacji otrzymanej od m.st. Warszawy.

The Expectative Project is realized

by Bęc Zmiana Foundation with financial support from the Warsaw City Hall.

Expecto! O cyklu Ekspektatywa

Expecto! About the Expectative series

Jak podaje słownik Michała Arcta z 1921 roku, ekspektatywa oznacza „oczekiwanie, wyczekiwanie, ubieganie się, nadzieję”. Przedsięwzięcie to, świadomie odnosząc się do niezrealizowanych wcześniej koncepcji zbudowanych na wierze w technologię, ma na celu wymianę doświadczeń dotyczących roli postępu oraz dialogu nauki ze sztuką. W sześciu odsłonach cyklu prezentujemy różne stanowiska, metody badawcze oraz postawy twórcze.

Interesuje nas różnorodność, zachęcamy do myślenia w kategoriach eksperymentu – wzajemnej gry myśli i inspiracji, ulokowanych pomiędzy sztuką i produktywizmem, profesjonalizacją i amatorstwem, dystansem, komunikacją i społeczną transformacją.

According to Michał Arct’s dictionary of 1921, ekspektatywa (expectative) means ‘anticipation’, ‘looking forward to’, ‘striving for, hope’. The aim of the project, which is a conscious reference to the unrealized concepts that were based on faith in technology, is the exchange of experiences in the area of scientific progress and dialogue between art and science. The cycle is composed of six parts, each presenting the different positions, research methods and creative stances.

As it is variety that interests us, our objective is to encourage thinking in terms of experimentation – a mutual play of thoughts and inspirations, situated between art and productivism, professionalization and amateurship, distance, communication and social transformation.

www.ekspektatywa.pl