Het woord Een medigese over Lucas 4, 16-30 In de tijd dat ik liturgisch vormingswerk deed, gaf ik herhaaldelijk trainingen voor lectoren en dit gedeelte uit het Lucasevangelie gebruikte ik vaak als voorbeeld om aan te geven dat de functie van lector eigenlijk voor iedereen in de viering is weggelegd. Zoals Jezus gevraagd werd om voor te lezen, zou iedere aanwezige gevraagd kunnen worden om voor te lezen uit de Bijbel. Dat is niet alleen een voorrecht voor wie daartoe gevraagd of aangesteld zijn maar een taak die voor ons allen is weggelegd want de Bijbel is ons gezamenlijke boek dat richting en inspiratie geeft aan ons leven en samenleven. Maar meer nog dan een liturgische praktijk kunnen wij bijzondere dingen op het spoor komen als wij zorgvuldig naar de tekst kijken. tekst Henk Jongerius
Hier en nu Jezus krijgt de tekst van Jesaja 61, 1-2a in handen en leest derhalve die prachtige profetie over de Knecht, op wie de Geest van God rust. In dat visioen is alle hoop verzameld die een volk in ballingschap gaande kan houden. Het is de kern van de Bijbelse verkondiging dat mensen geroepen worden tot vrijheid. Het eerste van de tien beloftevolle woorden zegt het al: ‘Ik ben de Heer, uw God, die u uit Egypteland, uit het slavenhuis heb uitgeleid’ (Deuteronomium 5,6). Het is het geloof in die Ene, waardoor het volk in ballingschap durft blijven geloven in het perspectief van een wereld in vrijheid en vrede. Dat woord van belofte klinkt door heel de Schrift en het wil klinken in de samenkomst van mensen. Maar dit ‘klinken’ is niet voldoende. Er staat in Jesaja ook te lezen dat het Woord van God niet zo maar 20 | medigese
opklinkt, maar datgene bewerkt waartoe het gesproken wordt: ‘Niet ledig keert het tot Mij terug’. Van dit laatste getuigt Jezus wanneer Hij zegt dat dit woord van de Schrift heden in vervulling gaat: ‘Heden is deze Schrift in uw oren vervuld’. Dat wil dus zeggen dat hetgeen door de oren gehoord wordt, ook hier en nu werkelijkheid wordt. Op dit punt gekomen, kun je twee kanten uit: je gewonnen geven aan wat hier gezegd wordt en er stil van worden of, met respect
Henk Jongerius (1941) werd gewijd op 11 juli 1966 te Nijmegen. Hij woont in de Dominicaanse kloostergemeenschap in Huissen sinds 1967 en is o.a. werkzaam bij het centrum als cantor, publicist en liturgist.
