Artikelen over Mohammed - de stichter van Islam onder de loep

1

Artikelen over MOHAMMED (de stichter van Islam onder de loep)

Auteur: diversen

.

Copyright 2020 Š Answering Islam Compilatie Boekenplank Vertalers 2020 Deze publicatie is vrij om te delen en te verspreiden.

2

INHOUDSOPGAVE Inleiding ....................................................................................................................................... 8 Artikel 1 Mohammeds valse profetieën ...................................................................................................... 9 Over de Romeinse verovering van Perzië ...................................................................... 9 Bij het binnengaan van Mekka .................................................................................... 12 Over de verschijning van de Antichrist en het einde van de wereld ........................... 17 Artikel 2 Mohammed - De “Ongeletterde Profeet”? .................................................................................. 25 Artikel 3 Was Mohammed een Zondaar? .................................................................................................. 27 Het Koranbewijs dat Mohammed een zondaar was ................................................... 29 Selectie van Koranverzen over “dhanb” of zonde ....................................................... 31 Bewijs uit de Hadith ..................................................................................................... 36 Lijst van een aantal van Mohammeds zonden ............................................................ 39 Jezus was geen zondaar............................................................................................... 39 De Christelijke leerstelling van zonde en zondaar ....................................................... 41 Mohammed had een zondige natuur zoals alle mensen die hebben ......................... 43 Artikel 4 Mohammeds volmaakte geheugen ............................................................................................. 45 Wat zegt de koran over Mohammeds geheugen? ...................................................... 45 Wat zegt de hadieth over Mohammeds geheugen? ................................................... 46 Wat zegt de hadieth over het geheugen van de Metgezellen?................................... 47 Conclusie ...................................................................................................................... 48 Artikel 5 Beproef een profeet ................................................................................................................... 49 Bevestigt de koran de bijbel? ...................................................................................... 50 Verduidelijkt de koran het onderricht van de bijbel?.................................................. 54 Wordt Mohammed in de bijbel voorspeld? ................................................................ 59 Conclusie ...................................................................................................................... 60 Artikel 6 Veronderstelde Profetieen in de Bijbel die naar Mohammed zouden wijzen ................................ 61

3

Artikel 7 Fouten en weglatingen in de documentaire: “Mohammed: erfenis van een Profeet� ................... 69 Fouten en weglatingen ................................................................................................ 71 Artikel 8 Mohammed en de Satansverzen ................................................................................................. 95 Inleiding ....................................................................................................................... 95 Mohammed en de afgodsbeelden van Mekka ............................................................ 96 Enkele opmerkingen over de Satansverzen ................................................................ 97 Artikel 9 Mohammed en wonderen .........................................................................................................102 Moslim argumenten voor Mohammeds bovennatuurlijke prestaties geanalyseerd 102 Artikel 10 Mohammeds orde van dode dichters: de moorden van satirische dichters in de vroege islam .....111 Het bewijsmateriaal................................................................................................... 112 Rechtvaardiging en uitdagingen ................................................................................ 121 De donkere inspiratie van de koran .......................................................................... 127 Conclusie .................................................................................................................... 132 Artikel 11 ..................................................................................................................................134 Moorden opgedragen door Mohammed ....................................................................................134 Artikel 12 ..................................................................................................................................141 Mohammed en de joden ...........................................................................................................141 Theologische verschillen ............................................................................................ 143 Politiek, oorlogvoering en verovering ....................................................................... 147 Conclusie .................................................................................................................... 155 Artikel 13 ..................................................................................................................................157 Hoe Jezus en Mohammed satan confronteerden ........................................................................157 Mohammed te Mekka ............................................................................................... 158 1. Zelfmoord gedachten ............................................................................................ 158 2. De Satansverzen .................................................................................................... 160 3. Enkele eigenwijze, slechte djinn (genii) ................................................................. 163 4. Satan en hekserij en knopen op het hoofd............................................................ 164 Mohammed te Medina .............................................................................................. 166 1. Een joodse magicus ............................................................................................... 166 2. Een vreemde worstelwedstrijd .............................................................................. 168 4

3. Mohammeds bijgeloof over het vermijden van slechte machten......................... 169 De drie jaar durende bediening van Jezus ................................................................. 170 1. Jezus weerstaat satan beslissend tijdens de Verleiding. ....................................... 171 2. Jezus neemt gezag over satan gedurende heel zijn bediening.............................. 173 3. Jezus gaf zijn gezag aan al zijn volgelingen, zelfs vandaag .................................... 174 Conclusie .................................................................................................................... 175 Artikel 14 Jezus of Mohammed: wie is Gods ware zegel van de profeten? ..................................................178 Artikel 15 Jezus of Mohammed: Een vergelijking tussen de stichters van ’s werelds twee grootste religies ..191 Inleiding ..................................................................................................................... 191 Enkele van hun laatste woorden ............................................................................... 191 Slavernij ..................................................................................................................... 192 Zonde ......................................................................................................................... 194 Bestraffen van zondaars die bereid zijn zich te bekeren ........................................... 195 Oorlog – behandeling van vijanden ........................................................................... 197 Vrouwen & trouwen .................................................................................................. 198 Christus’ identiteit ..................................................................................................... 200 Gebed......................................................................................................................... 202

Artikel 16 Mohammed en Jezus .................................................................................................................204 Hadieths ..................................................................................................................... 205 Liberale moslims ........................................................................................................ 205 Het leven van Mohammed ........................................................................................ 206 Kritiek ......................................................................................................................... 207 Godsdienstvrijheid ..................................................................................................... 209 Kies dan heden wie gij volgen wilt............................................................................. 210 Artikel 17 Jezus en Mohammed over rijkdom ............................................................................................212 Rijkdom en macht door verovering ........................................................................... 213 Het heffen van belasting van de overwonnenen ...................................................... 215 Rijkdom van de Joden afgenomen ............................................................................ 217 Het verkrijgen van status door de jihad .................................................................... 221 Het kopen van Allah’s vergiffenis .............................................................................. 223 5

Het kopen van bekeerlingen...................................................................................... 224 Satans grote aanbod .................................................................................................. 225 Twee koninkrijken...................................................................................................... 226 Het helpen van de armen .......................................................................................... 228 Conclusie .................................................................................................................... 229 Artikel 18 De dood van Jezus en de dood van Mohammed .........................................................................233 Mohammed ............................................................................................................... 233 Wat veroorzaakte zijn dood?..................................................................................... 233 Was zijn dood voorspeld? .......................................................................................... 234 Wat waren zijn zorgen voordat hij stierf? ................................................................. 235 Wat waren enkele van zijn laatste woorden? ........................................................... 238 Waar stierf hij? .......................................................................................................... 239 Hoe reageerden zijn volgelingen? ............................................................................. 239 Wat was het doel van zijn dood?............................................................................... 241 Jezus ........................................................................................................................... 242 Wat veroorzaakte Jezus’ dood? ................................................................................. 242 Was zijn dood voorspeld? .......................................................................................... 242 Wat waren enkele van zijn zorgen voordat hij stierf? ............................................... 245 Wat waren zijn laatste woorden?.............................................................................. 245 Waar stierf Jezus? ...................................................................................................... 247 Wat was het doel van zijn dood?............................................................................... 247 Conclusie .................................................................................................................... 248 Artikel 19 Beledigen en bedreigen van Jezus en Mohammed: Twee erg verschillende reacties ....................251 Mohammed ............................................................................................................... 251 Na de slag van Badr (624 na Chr.).............................................................................. 252 Na de slag van Oehoed (625 na Chr.) ........................................................................ 255 Na de slag van de Loopgraven (627 na Chr.) ............................................................. 256 Na de verovering van Mekka (vroeg 630 na Chr.) ..................................................... 257 Twee culturen ............................................................................................................ 262 Conclusie .................................................................................................................... 263 Artikel 20

Mohammed en afbeeldingen .........................................................................................267

6

TE LEZEN: MEER ARTIKELEN OP DE SITE ANSWERINGISLAM.ORG De site heeft een Nederlandstalig gedeelte (daarnaast ook Engels, Turks, Somalisch, Bengali, Albanees, Arabisch, enz..)

Dit boek is een verzameling van Artikelen op het Nederlandstalig gedeelte van de website Answering Islam op www.answeringIslam.org. In dit boek zijn alleen de artikelen opgenomen over Mohammed.

Daarnaast zijn er veel andere artikelen die niet in dit boek zijn opgenomen, artikelen over de volgende onderwerpen (te lezen op de website): ❖ ❖ ❖ ❖ ❖ ❖ ❖ ❖ ❖ ❖ ❖ ❖ ❖

Mohammed (dit boek) Bijbel Koran Hadieth Getuigenissen De vrouw in Islam Dhimmitude (extra belasting op niet-Moslims) Jihad en geweld in Islam Sharia en onderdrukking God/Allah Jezus/Isa Het Christelijk geloof Boeken

7

Inleiding God instrueerde ons in zijn Woord om profeten te beproeven en we vinden in de Schrift niet alleen heldere criteria voor deze beproeving maar ook verslagen van veel ware en veel valse profeten zodat we voorbeelden hebben die ons helpen deze evaluatie te doen.

Om te beproeven of een profeet van God of een valse profeet is, moeten we zowel kijken naar de boodschap van de profeet als naar zijn leven.

Moslimtheologie zelf erkent de belangrijkheid van het leven van de profeten als een essentieel onderdeel om de legitimiteit van een profetische bewering te bepalen zò veel, dat het de leerstelling van zondeloosheid van profeten creëerde die veel verder gaat dan de bijbelse criteria.

Er zijn veel mensen geweest die profeet beweerden te zijn zowel voor als na Mohammed. Moslims verwerpen gemakkelijk de profeetschap beweringen van Jozef Smith (de stichter van het Mormonisme, geen relatie met islam), Baha’oella (Bahais, erkennen Mohammed als waar, maar zien hem niet als laatste openbaring) en de Mirza Ghulam Ahma (Ahmadiyya, zichzelf ziend als een hervormer van de islam, die niet met nieuwe openbaringen kwam) op het ‘eenvoudige’ criterium dat Mohammed zei dat er na hem geen profeet meer zal zijn.

Hoewel moslims wellicht niet blij zullen zijn met het materiaal gelinked aan deze pagina, noch met ons eens zullen zijn ten aanzien van de criteria van de beproeving, hopen we dat zij het met ons eens zullen dat de beweringen van profeetschap beproefd moeten worden of de boodschap werkelijk van God komt of niet, en dat dit ook met de Mohammeds beweringen over zichzelf en over zijn boodschap moet gebeuren.

De artikelen zijn niet geschreven om iemand te bezwaren, hoewel deze sectie van Answering-Islam wellicht voor hevige (emotionele) reacties zal zorgen. Onze oprechte hoop is dat het materiaal zal helpen om tot een betere evaluatie te komen en een beter beeld te krijgen van Mohammed gebaseerd op een volledige presentatie van feiten.

Zijn leven wordt beschreven in de Sira.

8

Artikel 1 Mohammeds valse profetieën Auteur: Sam Shamoun De bijbel geeft ons een toets om te bepalen of een profeet een ware of een valse is: 20 Maar als een profeet de euvele moed heeft om in mijn naam iets te zeggen dat ik hem niet heb opgedragen, of om in de naam van andere goden te spreken, dan moet hij ter dood gebracht worden.’ 21 Misschien vraagt u zich af: Is er een manier om te bepalen of een profetie al dan niet van de HEER komt? 22 Die is er inderdaad: als een profeet zegt te spreken in de naam van de HEER, maar zijn woorden komen niet uit en er gebeurt niets, dan is dat geen profetie van de HEER geweest. Heb geen ontzag voor een profeet die zich dat aanmatigt. Deuteronomium 18:20-22 In het licht van wat God zegt in deze passage, zullen we verscheidene voorspellingen gedaan door Mohammed in de koran en de islamitische traditie onderzoeken om te zien of hij Gods toets kan doorstaan.

Over de Romeinse verovering van Perzië Soera 30:2-4: “De Romeinen zijn overwonnen. In het nabijgelegen land, en na hun nederlaag zullen zij overwinnen. In enkele jaren.” [1] Zoals de profetie zegt, overwonnen de Byzantijnen de Perzen die hen eerst hadden verslagen. Niettemin zijn er fundamentele problemen met deze veronderstelde profetie: •

Volgens Yusuf Ali [2] betekent het Arabische woord voor ‘enkele jaren’ bidh’oen, een periode van drie tot negen jaren; doch volgens de 9

historische verslagen kwam de overwinning niet eerder dan bijna veertien jaar later. De Perzen versloegen de Byzantijnen en veroverden Jeruzalem rond 614 of 615 na Christus. De Byzantijnse tegenaanval begon niet eerder dan 622 na Christus en de overwinning was niet eerder dan 628 na Christus voltooid, zodat het een periode bestrijkt van tussen de dertien tot veertien jaren, niet “enkele jaren” die de koran duidt.

Beroemd historicus en moslimcommentator, al-Tabari, plaatst de Romeinse overwinning in 628 na Christus, direct na het tekenen van Hoedaibia: Volgens Ibn Hoemaid -Salamah - Moehammad b. Ishaaq - Ibn Shibab al-Zoehri'Oebaidallah b. 'Abdoellah b. 'Oetbah b. Mas'oed - 'Abdoellah b. 'Abbas - Aboe Soefjaan b. Harb, die zei: We waren handelslieden. De oorlog tussen ons en de Booschapper van God voorkwam dat wij op reis gingen, dus onze rijkdom werd minder. Na het bestand tussen ons en de Boodschapper van God, vreesden we dat we geen veiligheid zouden krijgen. Ik ging erop uit naar Syrie met een groep kooplieden van de Qoeraisj. Onze specifieke bestemming was Gaza, en we arriveerden op het moment van Heraclius' OVERWINNING over de Perzen die in zijn land waren - hij verdreef hen en verwierf van hen zijn Grote Kruis opnieuw, die zij weggevoerd hadden. Dit tegen hen bereikt te hebben en de belofte ontvangen te hebben dat zijn kruis uit hun handen gered was (hij was bij Hem), ging hij er vandaar te voet op uit in het bedanken van God voor de teruggave van hem aan hem, om in Jeruzalem te bidden. Kleden werden voor hem uitgespreid, en geurende kruiden werden op hen uitgestrooid. Toen hij Jeruzalem bereikte en zijn aanbidding verrichte - met hem waren zijn militaire officieren en de adel van de Romeinen - werd hij op een morgen verontrustend wakker, kerende zijn blik tot de hemel... (The History of Al-Tabari: The Victory of Islam, vertaald door Michael Fishbein [State University of New York Press, Albany 1997], Volume VIII, pp. 100-101; vet en hoofdletters benadrukkingen van ons), De voetnoot van de vertaler luidt: 436. “In 627 drong Heraclius het Perzische rijk binnen, en in december van dat jaar won een belangrijke overwinning dichtbij het oude Nineve, maar moest zich kort daarna terugtrekken. In februari 628 echter, werd de Perzische keizer vermoord, en zijn zoon die hem opvolgde verlangde vrede. Ongeveer in maart 628 kon Heraclius zichzelf beschouwen als de overwinnaar, maar de onderhandelingen voor de evacuatie van het Byzantijnse rijk door de Perzen waren niet voltooid tot juni 629. In september 629 trad Heraclius Constantinopel binnen ALS OVERWINNAAR, en in maart 630 herstelde de Heilige Kruis naar Jeruzalem.” (Watt, Muhammad at Medina, 113-114). Zie ook Ostrgorsky, History of the Byzantine State, 103-4. (Zelfde bron hoofdletters benadrukking van ons.)

10

Watt plaatst Rome's complete overwinning in 630 na Christus, vijftien tot zestien jaar nadat de zogenaamde profetie gegeven was!

•

De oorspronkelijke korantekst had geen medeklinkertekens. Dus, het Arabische woord Sayaghliboena, “zij zullen verslaan”, kon gemakkelijk vertaald worden met de verandering van twee medeklinkers, Sayoeghlaboena, “zij (dat wil zeggen de Romeinen) zullen worden verslagen.” Omdat medeklinker punten niet eerder dan enige tijd na deze gebeurtenis toegevoegd werden, kon het goed mogelijk zijn voor een schrijver om weloverwogen met de tekst te knoeien, door het een profetische uitspraak te doen maken.

Dit feit wordt bestendigd door de moslimcommentator al-Baidawi. C.G. Pfander vermeldt Baidawi’s commentaar over de verschillende lezingen aangaande deze passage: Echter, Al Baizawi verplettert het gehele argument van de moslims door ons te informeren over bepaalde variërende lezingen in deze verzen van Soeratoe’r Roem. Hij vertelt ons dat sommige luiden (de Arabische tekst verschijnt hier) in plaat van het gebruikelijke (de Arabische tekst verschijnt hier) en (de Arabische tekst verschijnt hier) in plaats van (de Arabische tekst verschijnt hier). De vertaling zal dan zijn: “De Byzantijnen overwonnen in het dichtstbij gelegen deel van het land, en zij zullen worden verslagen in een klein aantal jaren”. Als dit de juiste lezing is, moet het gehele verhaal over Aboe Bakr’s weddingschap met Oebai een fabel zijn, omdat Oebai dood was lang voordat de moslims begonnen de Byzantijnen te verslaan, en zelfs lang voordat de overwinningen die Heraclius over de Perzen behaalde. Dit laat zien hoe onbetrouwbaar zulke Tradities zijn. De uitleg die Al Baizawi geeft is, dat de Byzantijnen de overwinnaars werden van “het goed bewaterde land van Syrië” (de Arabische tekst verschijnt hier) en dat de passage voorspelde dat de moslims spoedig hen zouden overwinnen. Als dit de betekenis is, moet de Traditie die de ‘afkomst’ van de verzen ongeveer zes jaren voor de Hidjra beschrijft, fout zijn, en de passage moet op zijn vroegst behoren tot 6 jaar na de Hidjra. Het is duidelijk dat, omdat de klinkerletters niet werden gebruikt toen de koran eerst in Koefische letters geschreven werd, niemand zeker kan zijn welke van de twee lezingen juist is. We zagen dat er zoveel onzekerheid over (1) de datum waarop de verzen ‘neergezonden’ werden, (2) de correcte lezing, en (3) de betekenis, dat het zeer onmogelijk is om te laten zien dat de passage een profetie bevat die vervuld werd. Daarom kan het niet worden gezien als een bewijs van Mohammeds profeetschap. (C. G. Pfander, Mizan-ul-Haqq - The Balance of

11

Truth, gereviseerd en uitgebreid door W. St. Clair Tisdall [Light of Life P.O. Box 18, A-9503, Villach Austria], 279-280) [het vet is van ons] Als dit het geval is, kan een moslim ons niet met overtuigend vertellen wat de ware lezing van de tekst is en kan daarom niet verzekeren dat dit vers oorspronkelijk de Byzantijnse overwinning over de Perzen voorspelde. Doch iedere vertaling laat ons achter met een valse profetie in de koran.

•

Het verbaast ons dat een profetie van God niet de exacte tijd van de overwinning kon specificeren, gezien dat God alwetend en alwijs is, het einde vanaf het begin bepalend. Wanneer God een tijdsvenster als een belangrijk deel van een profetie specificeert, zouden we verwachten dat het precies is, en niet slechts een gissing. Voor God die gist dat de Byzantijnen op enig moment binnen “enkele jaren” winnen in tegenstelling tot het specificeren van een exact jaar, is inconsistent met het geloof in een Alwetende, Almachtig Wezen. Dus is het onwaarschijnlijk dat de ware God werkelijk een dergelijke profetie zou doen.

Interessant te zien dat de frase “enkele jaren” deze veronderstelde profetie verder in het diskrediet brengt. Aboe Bakr geloofde dat de term “enkele jaren” betekent dat de Byzantijnen van plan waren om in drie jaren te winnen: “Deze passage verwijst naar het verslaan van de Byzantijnen in Syrië door de Perzen onder Choesran Parvis. (615 na Christus – 6 jaar voor de Hegira). Echter, het verslaan van de Perzen zou spoedig plaats vinden ‘in een klein aantal jaren’.

In het licht van deze voorspelling ondernam Aboe-Bakr een weddingschap met Oebai-ibn-Chalaf dat deze voorspelling vervuld zou worden binnen drie jaar, maar hij werd gecorrigeerd door Mohammed die zei dat het ‘kleine aantal’ tussen drie en negen jaren is (Al-Baizawi). Moslims vertellen ons dat de Byzantijnen hun vijanden overwonnen in zeven jaren. Het feit, echter, is dat de Byzantijnen Perzië versloegen in 628 na Christus (Al-Baizawi commentaar). Dat was twaalf jaar na de voorspelling van Mohammed. Dus deze passage kwalificeert zich niet als een profetie, in het bijzonder omdat de tijd tussen de profetie en vervulling veel te kort was, en verder was de gebeurtenis gemakkelijk voorspelbaar.” (Gerhard Nehls, Christians Ask Muslims [Life Challenge, SIM International; Africa, 1992], pp. 70-71) Bij het binnengaan van Mekka Soera 48:27 doet de volgende belofte:

12

En voorzeker, Allah heeft de droom van Zijn Boodschapper bewaarheid: dat jullie zeker de Masdjid Al Harâm zullen binnengaan, ALS ALLAH HET WIL [3] in veiligheid, jullie hoofden kaal scherend en het hoofdhaar kort snijdend, zonder vrees. Hij (Allah) weet wat jullie niet weten en Hij bracht daarnaast een nabije overwinning.

Dit vers was geopenbaard samen met de niet geslaagde poging van moslims om Mekka binnen te treden om de Tawaf te verrichten (het ritueel tijdens de Haddj van het lopen tussen de twee bergen dat bedoeld is om het halen van water van Hagar voor Ismaël te gedenken) Onderweg naar de Ka’ba, ontmoetten zij een Mekkaanse afvaardiging geleid door Soehail b. Amr die de moslims verbood om hun reis te voltooien. Deze ontmoeting leidde vervolgens tot het tekenen van het verdrag van Hoedaibia Verscheidene problemen ontstaan uit dit incident. Allereerst, bij het tekenen van het Hoedaibia-verdrag kwam Mohammed met de heidense Mekkanen overeen om hen degenen die zich tot de islam bekeerd hadden, terug te geven.

Tegelijkertijd gaf Mohammed ook toe op hun eisen om zijn handtekening “Mohammed, Boodschapper van God” te vervangen met “Mohammed, zoon van Abdoellah” zodat hij het komende jaar een pelgrimstocht naar Mekka mocht maken. Het volgende is genomen van Sahieh al-Boecharie, Deel 3, Boek 50, Nummer 891: Toen Soehail bin Amr kwam, zei de Profeet: “Nu is de zaak gemakkelijk geworden.” Soehail zie tot de Profeet: “Sluit alstublieft een vredesverdrag met ons.” Dus, de Profeet riep de klerk en zei tot hem: “Schrijf: Bij de Naam van Allah, de Barmhartige, de Genadige.” Soehail zei: “Wat betreft de “Barmhartige”, bij Allah, ik weet niet wat het betekent. Dus schrijf: Bij Uw Naam O Allah, zoals u gewoon was vroeger te schrijven.” De moslims zeiden: “Bij Allah, we zullen niet schrijven behalve: Bij de Naam van Allah, de Barmhartige, de Genadige.” De Profeet zei: “Schrijf: Bij Uw Naam O Allah.” Vervolgens dicteerde hij: “Dit is het vredesverdrag dat Mohammed, Allah’s Apostel gesloten heeft.” Soehail zei: “Bij Allah, als we wisten dat u Allah’s Apostel bent, zouden we u niet tegenhouden van het bezoeken van de Kaba, en zouden niet met u vechten. Dus, schrijf: “Mohammed bin Abdoellah.” De Profeet zei: “Bij Allah! Ik ben Apostel van Allah zelfs als jullie mij niet geloven. Schrijf: Mohammed bin Abdoellah.’ (Az-Zoehri zei: “De Profeet aanvaarde al die dingen, omdat hij reeds gezegd had dat hij alles zou aanvaarden dat zij zouden vragen indien het de verordeningen van Allah respecteert, (dat wil zeggen door hem en zijn metgezellen de ‘Oemra te laten doen.)”) De Profeet zei tot Soehail: “Op de voorwaarde dat u ons toestaat het Huis (dat is de Ka’ba) te bezoeken zodat wij de Waf rondom het mogen 13

verrichten.” Soehail zei: “Bij Allah, we zullen dit niet (u dit jaar toestaan) om de Arabieren geen kans te geven om te zeggen dat we aan u toegegeven hebben, maar we zullen u het komende jaar toestaan.” DUS, DE PROFEET KREEG DAT OP SCHRIFT. Toen zei Soehail: “Wij staan er ook op dat u ons teruggeeft ieder die tot u van ons komt, zelfs als hij uw religie heeft aangenomen.” De moslims zeiden: “Glorie aan Allah! Hoe zal een dergelijk persoon worden teruggeven aan de heidenen nadat hij een moslim is geworden.” (Het vet is door ons toegevoegd) Eén van de gedwongenen om naar Mekka terug te keren met de heidenen was Aboe Djandal. In Ibn Ishaaks Sirat Rasoeloellah (Het leven van Mohammed, vertaald door Wim Raven, Bulaaq), p. 194 worden we verteld: Toen Soehail [de Mekkaanse vertegenwoordiger en de samensteller van het verdrag] daar zijn eigen zoon zag aankomen stond hij op, gaf hem een klap in zijn gezicht, greep hem bij zijn kraag en riep: “Mohammed, onze overeenkomst was al gesloten voordat deze lummel hier kwam.”Dat moest de Profeet wel toegeven, waarop Soehail zijn zoon aan zijn kraag begon te rukken en te trekken om hem mee terug te nemen naar Qoeraisj. Maar Aboe Djandal schreeuwde zo hard hij kon: “Moslims, moet ik terug naar die heidenen, die mij van het geloof willen afbrengen?”Daardoor raakten de moslims nog dieper in de put…" (het vet en cursief is door ons toegevoegd) En: Terwijl zij in deze situatie waren, kwam Aboe-Djandal bin Soehail bin ‘Amr van de Mekka-vallei waggelend met zijn boeien aan en viel neer te midden van de moslims. Soehail zei: “O Mohammed! Dit is de allereerste voorwaarde waarmee we vrede met u maken, dat wil zeggen u zult Aboe Djandal terug aan mij geven.”

De Profeet zei: “Het vredesverdrag is nog niet geschreven.” Soehail zei: “Ik zal nooit u toestaan hem te houden.” De Profeet zei: “Ja, doe het” Hij zei: “Ik zal het niet doen”. Mikraz zei: “We staan u toe (hem te houden).” Aboe Djandal zei: “O moslims! Zal ik terug worden gegeven aan de heidenen ondanks dat ik als een moslim gekomen ben? Zie je niet hoeveel ik heb geleden?”

Aboe Djandal was [eerder] hevig gefolterd voor de zaak van Allah’ (Sahieh alBoechari, Deel 3, Boek 50, Nummer 891) We moeten afvragen, gaf Mozes ooit een bekeerling (in het bijzonder een Egyptenaar) terug aan de heidense Farao om hem te behagen om te verkrijgen wat hij wilde? Compromitteerde Jezus ooit de waarheid van God door met de Farizeeën overeen te komen om alle niet-joodse zoekers terug te laten keren om 14

zo door de joodse regeringsraad te worden aanvaard? Zou Mozes of Jezus zover gaan in het ontkennen van hun apostelschap om de vragen van de heidenen te behagen? Zouden deze mannen verzaken de ware God te verheerlijken op de manier die door de Schepper bevolen was, en zwijgend instemmen met het verzoek om God aan te spreken op een manier die de ongelovigen behaagt, zoals Mohammed dat deed?

Zoals je zou verwachten, werden de moslims woest, in het bijzonder Oemar b. al-Chattaab die Mohammed berispte: Oemar bin al-Chattaab zei: “Ik ging naar de Profeet en zei: “Bent u niet werkelijk de boodschapper van Allah?” De Profeet zei: “Ja, werkelijk.” Ik zei: “Dan waarom moeten we nederig zijn in onze religie?” Hij zei: “Ik ben Allah’s boodschapper en ik ongehoorzaam Hem niet, en Hij zal mij doen overwinnen.” (Sahieh alBoechari, Deel 3, Boek 50, Nummer 891) De woede van de moslims is verdedigbaar wanneer we realiseren dat Mohammed beloofde dat zijn volgelingen datzelfde jaar toegang zouden hebben tot Mekka. Toen dat niet gebeurde, probeerde Mohammed zijn uitspraak te rechtvaardigen door te zeggen: “Ja, vertelde ik u dat we dit jaar naar de Ka’ba zouden gaan?” (zelfde bron) Met andere woorden, omdat hij niet specificeerde wanneer zij Mekka binnen zouden treden, kan dit als een valse profetie worden beschouwd! Dit is simpel foutief omdat het moslim contingent onderweg naar Mekka was toen een afvaardiging van de heidense Arabieren hen stopte. In werkelijkheid was één van Mohammeds vragen bij het tekenen van het verdrag dat de heidenen de moslim toestonden om hun reis naar Mekka te voltooien, om de Tawaf te verrichten.

Soehail negeerde Mohammeds verzoek en maakte in plaats daarvan een overeenkomst dat de moslims het volgende jaar Mekka konden binnengaan. Ibn Kathir ondersteunt dit in zijn commentaar op soera 48:27: In een droom zag de Boodschapper van Allah zichzelf Mekka binnengaan en de Tawaf rondom het Huis verrichten. Hij vertelde zijn Metgezellen over deze droom toen hij nog in Al-Medina was. Toen zij naar Mekka in het jaar van AlHoedaibia gingen, twijfelde geen van hen dat de Profeets visoen DAT JAAR WAAR ZOU WORDEN. Toen het vredesverdrag werd opgesteld en zij naar AlMedina dat jaar moesten terugkeren, zijnde toegestaan om naar Mekka het volgende jaar terug te keren, HADDEN SOMMIGE VAN DE METGEZELLEN EEN AFKEER VAN WAT ER WAS GEBEURD. ‘Oemar bin Al-Chattaab vroeg HIERover, zeggend: “Heeft u ons niet verteld dat we naar het Huis zullen gaan om de Tawaf rondom het te verrichten?” (Tafsir Ibn Kathir, Verkort, Deel 9, Soera Al15

Djathija tot het einde van Soera Al-Moenafikoen, Verkort door een groep geleerden onder de supervisie van Shaykh Safiur-Rahman Al-Mubarakpuri [Darussalam Publishers & Distributors, Riyadh, Houston, New York, London, Lahore; first edition, September 2000], p. 171; vet en hoofdletters zijn onze benadrukkingen) Dit bewijst dat Mohammed in werkelijkheid geloofde dat hij Mekka zou binnengaan, een plan dat nooit gerealiseerd werd. Om zijn gezicht te redden moest hij moedwillig ontkennen toe te geven dat hij eigenlijk bedoelde dat de moslims datzelfde jaar Mekka zouden binnengaan.

Ten tweede, erger dan dit, Mohammed verbrak het verdrag met de Mekkanen door te weigeren om een moslimbekeerling van de Qoeraisj terug te geven. Deze weigering was een duidelijke schending van dingen bewust uiteengezet in het document dat Mohammed getekend had: “Oemm Koelthoem Oeqba b. Moe’ait migreerde naar de apostel tijdens deze periode. Haar twee broers ‘Oemara en Walied zonen van ‘Oeqba kwamen en vroegen de apostel om hen terug te geven volgens de overeenkomst tussen hem en de Qoeraisj te Hoedaibia, maar hij wilde dat niet. God voorkome het.” (Sirat Rasoeloellah, p. 509; het cursief is onze benadrukking) Dus, Mohammed rechtvaardigde het verbreken van zijn belofte door te beweren dat het Gods wil was om zo te doen. Helaas voor moslims, dit zou bewijzen dat Mohammeds God niet de God van de bijbel is omdat het verbreken van je belofte streng verboden is. (Zie Numeri 30:1-2) In het licht van al deze overwegingen, worden we opnieuw gedwongen de volgende vragen te stellen. Gaf Mozes ooit toe aan Farao’s om Israël uit het slavenhuis van Egypte te brengen? Negeerde Jezus ooit zijn Messiasschap om toegang tot de Tempel te verkrijgen? Compromitteerde ooit een ware profeet van God met de ongelovigen om de wil van God te vervullen? Gingen deze mannen verder om hun eden en beloftes te breken om een oneerlijk voordeel ten opzichte van de ongelovigen te behalen?

Een laatst probleem met dit alles is dat moslims beweren dat ieder woord in de koran direct door God via Gabriël aan Mohammed werd geopenbaard.

Gebaseerd op deze aanname redeneren moslims verder dat je niet Mohammeds woorden vermengd zal vinden met de woorden van God. Als dit het geval is, hoe leggen moslims het feit uit dat soera 48:27 Allah laat zeggen “insja’ Allah” dat wil zeggen “Als Allah het wil”? Weet God niet wat zijn wil is? Als dat zo is, is hij dan

16

onzeker of zijn doel wordt bereikt? En is hij daarom genoodzaakt om zijn uitspraak te kwalificeren met de frase “insja’ Allah?”

Je kunt begrijpen hoe feilbare mensen die zich onbewust zijn van Gods bedoeling, hun uitspraken kunnen kwalificeren met de uitdrukking: “Als God het wil” (Vergelijk Jacobus 4:13-15). Echter, God die een dergelijke kwalificatie doet, gaat ons verstand te boven.

Verder, als God werkelijk spreekt, dan naar wie verwijst Hij wanneer Hij zegt: “Als Allah het wil”? Spreekt Hij zichzelf of iemand anders aan? Als Hij iemand anders aanspreekt, hoeveel Goden zijn er dan? Of is Allah misschien ook een multi-persoonlijk Wezen in aanmerking genomen dat er meerdere Personen de eenheid van Allah samenstellen?

Dit leidt ons tot de conclusie dat Mohammeds voorspelling niet alleen faalde in het uitkomen, maar dat zijn motieven tot het verzinnen van ‘openbaring’ macht, geld en roem waren. Dit vers bewijst ook dat God niet de auteur van de koran kan zijn.

Over de verschijning van de Antichrist en het einde van de wereld Mohammed veronderstellende dat de Antichrist (genoemd de Daddjal) moest verschijnen snel na de moslim verovering van Constantinopel. De volgende tradities zijn genomen van de Soenan Aboe Dawoed: Boek 37, Nummer 4281: Verteld door Moe’adh ibn Djabal: De Profeet (vrede zij met hem) zei: “De florerende toestand van Jeruzalem zal zijn wanneer Jathrib in puin is, de geruïneerde toestand van Jathrib zal zijn wanneer de grote oorlog komt, de uitbraak van de grote oorlog zal zijn bij de verovering van Constantinopel en de verovering van Constantinopel wanneer de Daddjal (de Antichrist) te voorschijn komt.” Hij (de Profeet) sloeg zijn dij of zijn schouder met zijn hand en zei: “Dit is net zo waar als jullie hier zien of zoals jullie aan het zitten zijn (bedoelend Moe’adh ibn Djabal).

Boek 37, Nummer 4282: Verteld door Moe’adh ibn Djabal:

17

De Profeet (vrede zij met hem) zei: “De grootste oorlog, de verovering van Constantinopel en de komst van de Daddjal (Antichrist) zal plaatsvinden binnen een periode van zeven maanden.”

Boek 37, Nummer 4283: Verteld door Abdoellah ibn Boesr: De Profeet (vrede zij met hem) zei: “De tijd tussen de grote oorlog en de verovering van de stad (Constantinopel) zal zes jaren zijn, en de Daddjal (de Antichrist) zal te voorschijn komen in het zevende.”

Overeenkomstig veroverden de moslims Jeruzalem in 636 na Christus.

Constantinopel werd overgenomen door de moslims in mei 1453 na Christus.

Doch de profetie over Jathrib (Medina) zijnde in puin en de komst van Antichrist zeven maanden na de verovering van Constantinopel, werden niet bewaarheid.

Gebaseerd op de voorgaande tradities zou de Antichrist in november 1453 moeten verschijnen.

Sommigen wensen te argumenteren dat deze gebeurtenissen verwijzen naar toekomstige veroveringen. Bijvoorbeeld, sommigen zeggen dat Constantinopel gebruikt wordt als een synoniem voor het Romeinse Christelijke Rijk. Dit zou daarom de voorspelling zijn dat de moslims Rome zullen overnemen voordat de Antichrist verschijnt.

Het probleem hiermee is dat als Mohammed over Rome sprak, hij eenvoudigweg het woord Romeinen (Ar-Roem in het Arabisch) kon gebruiken. Feitelijk is Romeinen/ Ar-Roem de naam gegeven aan hoofdstuk 30 van de koran. Om Rome Constantinopel of zelfs Byzantium te noemen zou nogal anachronistisch zijn. Zie het bovenstaande.

Dus, in het licht van de voorgaande factoren, zijn we gedwongen te concluderen dat Mohammeds voorspellingen er niet in slaagden bewaarheid te worden, dus diskwalificeren zij hem ten aanzien van zijn aanspraak op profeetschap.

Mohammed geloofde ook in een jonge aarde en dat wereld op het punt stond om te eindigen kort na zijn komst. De volgende citaten zijn genomen van The History of al-Tabari, Part 1 – General Introduction and from the Creation to the Flood (naar het Engels vertaald door. Franz Rosenthal, State University of New York Press, Albany 1989), met het vet als toevoeging van mij: Volgens Ibn Hoemaid - Jahja b. Wadih - Jahja b. Ja’qoeb - Hammad – Sa’ied b.

Djoebair – Ibn Abbaas: “Deze wereld is één van de weken van de andere 18

wereld; zevenduizend jaren. Zesduizendtweehonderd jaren zijn reeds gepasseerd. (De wereld) zal zeker honderden van jaren ervaren, tijdens deze zal er geen gelovige in de eenheid van God daar. Anderen zeiden dat de totale tijdstrekking zesduizend jaar is.”(Tabari, pp. 172-173, de benadrukking is van ons) Volgens Aboe Hisjaam - Moe'awijah b. Hisjaam- Soefjaan - al-A'mash- Aboe Salih - Ka'b: “Deze wereld is zesduizend jaar.” (Zelfde bron) Volgens Mohammed b. Sahl b. 'Askar- Isma'il b. 'Abd al-Karim- 'Abd al-Samad b.

Ma'kil I- Wahb: Vijfduizendzeshonderd jaren van deze wereld zijn verstreken.

Ik weet niet welke koningen en Profeten in iedere periode (zaman) leefden. Ik vroeg Wahb b. Moenabbih: “Hoe lang is (de totale duur van) deze wereld? Hij antwoordde: “Zesduizend jaar.” (Tabari, pp. 173-174; de benadrukking is van ons) Volgens at-Tabari geloofde Mohammed dat het einde van de wereld 500 jaar na zijn komst zou zijn: Volgens Hannad b. al-Sari en Aboe Hisjaam al-Rifa'i - Aboe Bakr b. 'Ajjash - Aboe Hasin - Aboe Salih - Aboe Hoeraira: De Boodschapper van God zei: “Toen ik gezonden werd (om de goddelijke boodschap over te brengen), waren ik en het Uur zoals deze twee, wijzend naar zijn wijs- en middelvingers. (Tabari, p. 176; de benadrukking is van ons, zie ook pp. 175-181) At-Tabari geeft commentaar op de betekenis van het Uur zijnde zo dichtbij als Mohammeds wijs- en middelvingers.

Dus, (het bewijs laten spreken) is een conclusie als volgt: Het begin van de dag is het opkomen van de zon en zijn einde is het ondergaan van de zon. Verder, de beschreven traditie over het gezag van de Profeet is helder. Zoals we eerder noemden, zei hij na het middaggebed: “Wat overblijft van deze wereld is vergeleken met wat ervan reeds verstreken is, is zoals wat overblijft van deze dag vergeleken met wat reeds ervan verstreken is. Hij zei ook: “Toen ik gezonden werd, waren ik en het Uur als deze twee - de wijs- en middelvinger samenhoudend -, ik ging ze vooraf in dezelfde mate als deze - de middelvinger bedoelend - deze - de wijsvinger bedoelend - vooraf gaat. Verder, het verstrijken (van tijd) tussen de duur van het middaggebed – dat is, wanneer de schaduw van alles twee keer zo groot is, volgens de beste aanname ( ‘ala al-taharri) – (tot zonsondergang) is het verstrijken van de tijd van de helft van plusminus éénzevende van de dag,. Overeenkomstig, de extra lengte van de middelvinger ten opzichte van de wijsvinger is ongeveer of dichtbij dat. Er is ook een heldere 19

traditie over het gezag van de Boodschapper van God, zoals ik werd verteld door Ahmad b. ‘Abd al-Rahman b. Wahb – zijn stiefoom 'Abd-allah b. WahbMoe'awijah b. Salih- 'Abd al-Rahman b. Djoebair b. Noefair – zijn vader Djoebair b. Noefair – de metgezel van de Profeet, Aboe Tha’labah al-Choeshani: De Boodschapper van God zei: “Inderdaad, God zal deze natie niet onbekwaam maken voor (het duren) van een halve dag – verwijzend naar de dag van duizend jaar.

Al deze feiten samen genomen wordt het duidelijk dat van de twee uitspraken die ik genoemd heb over het totale verstrijken van de tijd, de één van Ibn Abbaas en de ander van Ka’b, degene die waarschijnlijker in overeenstemming met de informatie komend van de Boodschapper van God, die van Ibn ‘Abbaas is door ons hier op zijn gezag overgebracht. De wereld is één van de weken van de andere wereld – zevenduizend jaren.

Daarom, omdat dit zo is en het rapport op gezag van de Boodschapper van God helder is – namelijk, dat hij verslag deed dat wat overbleef van de tijd van deze wereld gedurende zijn levenstijd, een halve dag of vijfhonderd jaar was, omdat vijfhonderd jaar een halve dag van de dagen is, waarvan één dag duizend jaar is – is de conclusie dat de tijd van deze wereld die op het moment van de uitspraak van de Profeet verstreken was overeenkomt met die we van de Profeet op het gezag van Aboe Tha’labah al-Choeshani overbrachten, en 6500 jaar of ongeveer 6500 jaar is. God weet het beste! (Tabari, pp. 182-183, het vet is de benadrukking van ons) Dus, volgens deze tradities geloofde Mohammed dat de wereld niet alleen minder dan 7.000 jaar oud was, maar ook dat hij zou eindigen op de zevende dag, of zevenduizend jaar vanaf de tijd dat hij geschapen was.

Overeenkomstig zou de wereld eindigen ergens tussen 1070-1132 na Christus, ongeveer 500 jaar na de geboorte en dood van Mohammed. Dit is gebaseerd op het feit dat volgens at-Tabari en anderen, de komst van Mohammed plaats vond ongeveer 6.500 jaar vanaf de schepping. Dit is duidelijk een valse profetie.

Niettemin is deze datum in tegenspraak met die geschat door Aboe Dawoed in zijn Soenan. Daar zagen we dat de Antichrist zeven maanden na de verovering van Constantinopel moest verschijnen, een gebeurtenis dat plaats vond in 1453 na Christus. Dit het geval zijnde, hoe kon Mohammed ergens anders beweren dat de wereld 500 jaar na zijn eigen geboorte en dood moest eindigen? Erger nog, de islamitische tradities beweren dat de Antichrist eigenlijk aanwezig was tijden Mohammeds leven. In werkelijkheid was volgens de tradities de Antichrist een man genaamd Ibn Saijad.

20

Sahieh al-Boechari, Deel 2, Boek 23, Nummer 437: Verteld door Ibn 'Oemar: ‘Oemar ging samen met de Profeet (v.z.m.h.) en een groep mensen uit naar Ibn Saijad totdat zij hem zagen spelen met de jongens vlakbij de heuveltjes van Bani Moeghala. Ibn Saijad bereikte in die tijd zijn puberteit en merkte (ons) niet op totdat de Profeet hem trof met zijn hand en tot hem zei: “Getuigt u dat ik Allah’s Apostel ben?” Ibn Saijad keek naar hem en zei: “Ik getuig dat u de Boodschapper van de ongeletterden bent.” Toen vroeg Saijad de Profeet (v.z.m.h.): “Getuigt u dat ik Allah’s Apostel ben?” De Profeet (v.z.m.h.) weersprak het en zei: “Ik geloof in Allah en Zijn Apostelen.” Toen zei hij (tot Ibn Saijad): “Wat denkt u?” Ibn Saijad antwoordde: “Ware mensen en leugenaars bezoeken mij.” De Profeet zei: “U bent verward over deze zaak.” Toen zei de Profeet tot hem: “Ik heb iets in gedachten, (kunt u zeggen wat dat iets is?” Ibn Saijad zei: “Het is Al-Doekh (de rook).” (2) De Profeet zei: “Laat hem in zijn schande. Je kunt niet je grenzen overstijgen.” Waarop ‘Oemar zei: “O Allah’s Apostel! Laat mij zijn hoofd afhakken.” De Profeet (v.z.m.h.) zei: “Als hij hem (de Daddjal) is, dat kun jij hem niet overweldigen, en als hij hem niet is, dan is er geen reden om hem te vermoorden.” (Ibn ‘Oemar voegde eraan toe:) Later ging Allah’s Apostel (v.z.m.h.) opnieuw samen met Oebai bin Ka’b naar de dadelpalmen (tuin) waar Ibn Saijad verbleef. De Profeet (v.z.m.h.) wilde iets van Ibn Saijad horen voordat Ibn Saijad hem kon zien, en de Profeet (v.z.m.h.) zag hem liggend bedekt met een kleed vanwaar gemopper werd gehoord. Ibn Saijads moeder zag Allah’s Apostel terwijl hij zichzelf aan het verbergen was achter de stammen van de dadelpalmen. Zij sprak Ibn Saijad toe: “O Saf! (dit was de naam van Ibn Saijad) Hier is Mohammed.”, waarop Saijad opstond. De Profeet zei: “Als deze vrouw hem niet gestoord had, dan zou Ibn Saijad de werkelijkheid van deze zaak geopenbaard hebben.”

De tradities gaan verder door Ibn Saijad als de Antichrist te identificeren: Sahieh al-Boechari, Deel 9, Boek 92, Nummer 453: Verteld door Mohammed bin Al-Moenkadir: Ik zag Djabir bin ‘Abdoellah zwerend bij Allah dat Ibn Saijad de Daddjal was. Ik zei tot Djabir: “Hoe kunt u zweren bij Allah?” Djabir zei: “Ik hoorde ‘Oemar bij Allah over deze zaak in de aanwezigheid van de Profeet zweren en de Profeet keurde het niet af.”

Soenan Aboe Dawoed, Boek 37, Nummer 4317: 21

Verteld door Djabir ibn Abdoellah: Mohammed ibn al-Moenkadir vertelde dat hij Djabir ibn Abdoellah zag zwerend bij Allah dat Ibn as-Sa'ied de Daddjal (de Antichrist) was. Ik drukte mij verbaasd uit door te zeggen: “U zweert bij Allah!” Hij zei: “Ik hoorde Oemar dat zwerend in de aanwezigheid van de Apostel van Allah (vrede zij met hem), maar de Apostel van Allah (vrede zij met hem) maakte er geen bezwaar tegen.

Niettemin spreken deze tradities de volgende tradities tegen waar de Antichrist beschreven wordt als zijnde eenogig en aan ketenen gebonden: Sahieh Boechari, Deel 4, Boek 55, Nummer 553: Verteld door Ibn Oemar: Eens stond Allah’s Apostel te midden van de mensen, verheerlijkte en prees Allah zoals Hij verdiende en noemde toen de Daddjal zeggend: “Ik waarschuw u tegen hem (dat wil zeggen de Daddjal) en er was geen Profeet die zijn natie niet tegen hem waarschuwde. Geen twijfel, Noach waarschuwde zijn natie tegen hem maar ik vertel u over hem iets waarover geen Profeet zijn natie voor mij vertelde. U zult weten dat hij eenogig is, en Allah is niet eenogig.”

Soenan Aboe Dawoed, Boek 37, Nummer 4306: Verteld door Oebadah ibn as-Samit: De Profeet (vrede zij met hem) zei: “Ik vertelde u zoveel over de Daddjal (de Antichrist) dat ik bang ben dat u het niet begrijpt. De Antichrist is kort, heeft ingetrokken tenen, is wollig-gehaard, eenogig, en blind, en noch uitstrekkend noch diep ingebogen. Als je over hem verward bent, weet dat uw Heer niet eenogig is.”

Soenan Aboe Dawoed, Boek 37, Nummer 4311: Verteld door Fatimah, dochter van Kais: De Apostel van Allah (vrede zij met hem) stelde eens het gemeenschappelijke nachtgebed uit.

Hij kwam naar buiten zei: “Het gesprek van Tamim ad-Dari hield mij bezig. Hij gaf het door van een man die van de eilanden van de zee kwam. Plotseling vond hij een vrouw die haar haar aan het uitstrekken was. Hij vroeg: “Wie bent u?”

Zij zei: “Ik ben de Djassasah. Ga naar dat kasteel.” Dus ging ik tot het en vond een man die zijn haar aan het uitstrekken was, geketend in ijzeren ketenen, en springend tussen de hemel en de aarde.

22

Ik vroeg: “Wie bent u?” Hij antwoordde: “Ik ben de Daddjal (de Antichrist). Is de Profeet van het ongeletterde volk nu gekomen?” Ik antwoordde: “Ja.” Hij zei: “Gehoorzaamden of ongehoorzaamden zij hem?” Ik zei: “Nee, zij gehoorzaamden hem.” Hij zei: “Dat is beter voor hen”.

Iemand mag hier opwerpen en beweren dat de tradities 30 Antichristen die in de wereld komen, noemen: Soenan Aboe Dawoed, Boek 37, Nummer 4319: Verteld door Aboe Hoeraira: De Profeet (vrede zij met hem) zei: “Het Laatste Uur zal niet komen voordat er dertig Daddjals voortkomen, ieder zichzelf ziende alsof hij een apostel van Allah is.” (zie ook Sahieh al-Boechari, Deel 9, Boek 88, Nummer 237) Dit betekent dat Ibn Saijad één van de dertig Antichristen was, en niet DE Antichrist die juist voor het einde van de wereld moet komen.

Er zijn verscheidene problemen met deze bewering. Allereerst, geen van de tradities beweert dat Ibn Saijad één van de dertig Antichristen is die verschijnen moesten. In plaats daarvan beweren de tradities dat hij DE Daddjal of de Antichrist is. Ten tweede, als we ieder van de data nemen voorgesteld door atTabari of Aboe Dawoed, moesten alle dertig Daddjals verschijnen voor 10701132 na Christus of voor 1453 na Christus. Tenslotte, volgens het nieuwe testament is Mohammed eigenlijk één van deze Antichristen: 18 Kinderen, het laatste uur is aangebroken. U hebt gehoord dat de antichrist zal komen. Nu al treden er veel antichristen op, en daardoor weten we dat dit het laatste uur is. ... 22 Bestaat er een grotere leugenaar dan iemand die ontkent dat Jezus de christus de christus is? De antichrist is ieder die de Vader en de Zoon niet erkent. 23 Ieder die de Zoon niet erkent, heeft ook de Vader niet. Wie de Zoon erkent, heeft ook de Vader. 1 Johannes 2:18, 22-23 Omdat Mohammed ontkent dat Jezus Gods Zoon is, is hij daarom één van de vele antichristendie moesten komen volgens de apostel Johannes.

Daarom, ongeacht vanuit welk perspectief je ernaar kijkt, we worden achtergelaten met onverzoenbare tegenstrijdigheden en valse voorspellingen.

CONCLUSIE We hebben zowel de koran als de islamitische traditie onderzocht en zien dat beide bronnen valse voorspellingen bevatten. In het licht van de profetische 23

criteria gegeven door God in Deuteronomium 18 ontdekken we dat Mohammed voor deze toets faalt. Dit betekent dat Mohammed noch een ware profeet noch de profeet zoals Mozes is.

In dienst van onze Grote God en Redder, Jezus Christus, onze opgestane Heer voor altijd. Amen. Kom Heer Jezus. Wij houden altijd van u.

Voetnoten [1] Volgens de interpretatie van de koran van Sofjan S. Siregar, Islamitisch Cultureel Centrum Nederland, Den Haag [2] Siregar geeft het volgende commentaar: “Het Arabische woord Bidh’oen is hier met ‘enkele’vertaald, het is een getal tussen de 3 en 9. Deze periode wordt gerekend vanaf het verlies van Romeinse gebiedsdelen in het Midden Oosten in 614-615. …”

[3] Opvallend is dat de koran op het Internet de woorden “Als Allah het wil” weglaat. “Voorwaar, Allah vervulde het visioen van Zijn boodschapper naar waarheid. Voorzeker gij zult de Heilige Moskee (te Makka) in vrede binnengaan met haar geknipt of geschoren zonder vrees. Dus Hij wist wat u onbekend was en Hij heeft u hiervoor een nabijzijnde overwinning toegezegd.”

•

De bijbeltekst in deze uitgave is ontleend aan De Nieuwe Bijbelvertaling, © Nederlands Bijbelgenootschap 2004.

•

Andere citaten (behalve soera’s uit de koran) zijn rechtstreeks uit het Engels vertaald

•

Laatste bewerking: november 2004

•

Met toestemming van de auteur is dit artikel vertaald; de originele titel luidt: Muhammad's False Prophecies.

24

Artikel 2 Mohammed - De “Ongeletterde Profeet”?

Moslims geloven dat Mohammed ongeletterd was. Zij redeneren: ‘Hoe kan een ongeletterde man een boek samenstellen als de koran?’ Door dit te doen willen zij graag verwijzen naar het auteurschap van Allah. Deze aanname wordt gebaseerd op de volgende Soera: (Zij zijn) degenen die de Boodschapper volgen, de ongeletterde Profeet, die zij bij hen, in de Taurat en in de Indjil, beschreven vinden. Hij beveelt hun het behoorlijke en hij verbiedt hun het verwerpelijke, en hij staat hun de goede dingen toe en hij verbiedt hun de slechte dingen. Soera 7:157 (Siregar) Als we willen begrijpen wat het woord ‘ongeletterd’ werkelijk betekent, moeten we kijken naar de Arabische tekst. Daar staat: ‘an-nabiyyal-oemmi’.

‘Nabi’ betekent duidelijk profeet, ‘oemmi’wordt het beste uitgelegd door een ander vers: Hij is het Die onder de ongeletterden een boodschapper heeft verwekt die Zijn tekenen onder hen verkondigt en hen zuivert en hun het Boek en de wijsheid onderwijst, ofschoon zij voorheen in openbare dwaling verkeerden. Soera 62:2 Wie zijn de ‘ongeletterden’ in deze tekst? Het volgende commentaar (zie Qur’an, Yusuf Ali, voetnoot 5451) maakt het erg duidelijk: “De Ongeletterden wanneer gebruikt voor een volk, verwijst het naar de Arabieren, in vergelijking met het Volk van het Boek, die een langere traditie van leren hadden, maar naar wiens falen verwezen wordt in vers 5 hieronder.

Wanneer het gebruikt wordt voor individuen, betekent het dat Allah’s Openbaring ten gunste is van alle mensen, of zij werelds geschoold zijn of niet.”

Het woord dat hier gebruikt wordt is ‘oemmiyyoen’, duidelijk hetzelfde als in Soera 7:157.

Wat we proberen te zeggen is dat het woord ‘oemmi’ gebruikt werd voor mensen die niet de Schriften hadden, zoals de joden en christenen die hadden.

Zij waren ‘onschriftuurlijk’, om zo te spreken. Mohammed zag zichzelf, zoals hij ook gezien werd door zijn metgezellen, als de profeet voor degenen die geen Boek, geen openbaring hadden, dat wil zeggen de Arabieren.

25

Eigenlijk zou men moeten lezen: “De profeet van onwetendheid’. Het ‘volk van onwetendheid’ waren degenen die de islam nog niet aanvaard hadden. De tijd van onwetendheid is duidelijk de tijd vóór Mohammed. Dus is het waarschijnlijk dat Mohammed zichzelf als een profeet zag voor het ‘volk van onwetendheid’, in plaats van dat hij volledig ongeletterd was, wat helemaal moeilijk voor te stellen is voor een koopman van zijn formaat.

Dat Mohammed in staat was te schrijven kan ook afgeleid worden uit de volgende Traditie (Hadieth): “De Profeet, moge Allah hem zegenen, werd ziek op donderdag. Vervolgens begon hij, dat wil zeggen Ibn ‘Abbaas te wenen en zei: Wee deze donderdag!

Wat een donderdag. De ziekte van de Profeet, moge Allah hem zegenen, werd ernstig; hij zei: Breng een inktpot en iets om op te schrijven. Ik zal een document beschreven hebben en u zult nooit meer misleid worden”.

Ibn Sa’d’s biografie, Vol. II, p. 302

•

Andere citaten (behalve soera’s uit de koran) zijn rechtstreeks uit het Engels vertaald

•

Laatste bewerking: juni 2007

•

Met toestemming is dit artikel vertaald; de originele titel luidt: The Prophet Of Islam

26

Artikel 3 Was Mohammed een Zondaar? door Silas In de stilte van de nacht, ver van de menigte en alleen met de gedachten van zijn hart, bidt een man en biecht de waarheid van zijn ziel op.

“O God, ik erken en belijd voor U, al mijn zonden, alstublieft vergeef ze, omdat niemand zonden kan vergeven behalve U. Vergeef mijn fouten, degenen gedaan met opzet, of uit onwetendheid, met of zonder ernst. O God, vergeef mijn zonden en mijn onwetendheid, vergeef mijn zonden uit het verleden en die van de toekomst, die ik openlijk of in het verborgen deed. Vergeef het verkeerde dat ik deed, als grap of serieus. Ik zoek Uw bescherming van al het verkeerde dat ik deed. Was mijn zonden weg, en reinig mijn hart van al de zonden als een wit kledingstuk gereinigd wordt van het vuil, en laat er grote afstand tussen mij en mijn zonden zijn, zoals U het Oosten en het Westen ver van elkaar maakte.”

Dat gebed drukt een hart uit dat de diepte van zonde in zijn ziel begreep. Het erkent een innerlijke natuur die geneigd is naar zonde. En het weerspiegelt het verlangen om die diepte van zonde te reinigen. We horen in dit gebed een strijd van een man tegen zonde. Hij vraagt vergeving voor zijn gepleegde en toekomstige zonden, omdat hij weet dat als een normaal mens, hij zonde zal doen. Het is onvermijdbaar. Hij vraagt om vergeving voor dingen die hij met opzet gedaan had, en zonder opzet. Hij weet dat de zonden die hij gedaan had “slecht” zijn, en beleed ze tot God. Hij doet niet lichtzinnig over zijn zonden. De zonden die hij beging zijn “vuil” in Gods ogen.

Denk jij dat deze man een zondaar was? Was Mohammed een zondaar ?

Dat gebed werd gebeden door Mohammed. Het is een synthese van zijn persoonlijke gebeden gevonden in Sahieh Boechari, Deel 8, nummers 335, 379, 407 en 408 [1]. Mohammed wist duidelijk dat hij een zondaar was, dus maakte hij zijn bekentenis openbaar. Keer na keer sprak hij uit dat hij een zondaar was.

De koran die hij uitsprak identificeert hem als een zondaar. Niettemin zeggen veel moslims vandaag de dag dat Mohammed geen zondaar was.

27

VRAAG: Mohammed zei dat hij een zondaar was, waarom weerspreken veel moslims Mohammed en zeggen dat hij geen zondaar is?

Voordat we antwoord geven op die vraag, laten we de moslimargumenten onderzoeken dat hij geen zondaar was. En, laten we het koran/ hadieth bewijs onderzoeken dat Mohammed een zondaar was.

--------------------------------------------------------------------------------------A. DE ISLAMITISCHE LEERSTELLING VAN “BESCHERMING TEGEN ZONDE” Veel moslims geloven dat Allah een bijzondere bescherming geeft aan zijn profeten tegen het zijn van “zondaren”. In zijn boek “ Mohammed en de religie van de islam” [2] doet John Gilchrist een uitstekend werk in het beantwoorden en samenvatten van deze bedachte islamitische leerstelling. Het wordt soms de “isma”-leerstelling genoemd. Dit boek kan hier gevonden worden: http://www.answering-islam.org/Gilchrist/Vol1/index.html Ik zal verscheiden paragrafen uit het boek citeren.

Pagina 273: In de gehele moslimwereld vandaag de dag wordt algemeen geloofd dat alle profeten een “isma” genieten, een bescherming tegen zonde, en dat zij daarom zondeloos waren. Het is één van de anomalieën van de islam dat deze leerstelling is ontstaan en verdedigd tegen de duidelijke lering van de koran en hadieth die het tegengestelde beweren.

In de vroege eeuwen van de islam, echter, ontstond een leerstelling gebaseerd op geliefd sentiment en theologische vooraannames en ontwikkelde zich weg van de leerstelling van de koran en de hadieth. Het werd eerst geformuleerd in de geloofsbelijdenis bekend als Fiqh Akbar II. Daar wordt uitgesproken: “Alle Profeten zijn vrijgesteld van zonden, zowel lichte als ernstige, van ongeloof en verachtelijke daden. Niettemin kunnen zij struikelen en kunnen zij fouten maken. Wensinck, “The Muslim Creed, p. 192.”

Het was, echter, niet mogelijk om de geschreven bronnen van de islam helemaal te trotseren en dus werden de verslagen van de zonden van de profeten in de koran en hadith verwaterd in “fouten”. Gelijke eufemismen, zoals “daden van vergetelheid”, worden tegenwoordig constant gebruikt door 28

moslimschrijvers om deze wangedragingen die de Schrift en tradities van islam beschrijven te verantwoorden.

Er zijn grofweg twee redenen voor het ontstaan van deze leerstelling in de islam. Allereerst, de vroege moslims ontdekten spoedig dat de bijbel duidelijk leerde dat Jezus de enige zondeloze man was die ooit leefde en, geconfronteerd met dit bewijs, acht men het noodzakelijk om het verzinsel te bedenken dat alle profeten - in het bijzonder Mohammed - ook zondeloos waren. Een superioriteit van Jezus over Mohammed kon niet worden getolereerd en, zoals wonderen werden toegeschreven aan de hoofdpersoon van de islam om hem een status te geven tenminste gelijk aan die van Jezus, dus werd hij ook zondeloos gehouden om dezelfde reden. Ten tweede, de leerstelling van openbaring in de islam houdt dat de schriften direct werden gedicteerd aan de profeten door de bemiddelengel (GabriĂŤl) en daarom werd geloofd dat de profeten een onberispelijk karakter moeten hebben want, als zij zichzelf niet van fouten in hun persoonlijke levens kunnen houden, hoe konden zij worden vertrouwd om Gods openbaring zonder fout te communiceren? De laatste aanname leidt noodzakelijk tot de conclusie dat de profeten zondeloos moeten zijn geweest.

In het kort, de echte islamitische geschriften leren dat Mohammed een zondaar was. Echter, latere moslims, beschaamd dat Mohammed in dit opzicht inferieur was ten opzichte van Jezus, maakte een leerstelling om Mohammed op gelijke hoogte als Christus te plaatsen. Deze leerstelling weerspreekt wat Mohammed leerde. Bovendien geloven moslims dat God de koran puur en van menselijk corruptie heeft gehouden gedurende al deze eeuwen. Toen het in handen van zondige menselijke wezens was, waarom kon hij toen ook de overbrenging via zondige mensen niet vertrouwen?

Het Koranbewijs dat Mohammed een zondaar was De koran identificeert Mohammed als een zondaar: Soera 40:55, Soera 48:2 en Soera 47:19: Heb geduld, voorzeker, Allah's belofte is waar. En vraag bescherming tegen uw zonde en eert uw Heer 's morgens en 's avonds met de lof die Hem toekomt. Soera 40:55 Zodat Allah u tegen uw voorafgaande en toekomstige (aan u toegeschreven) zonden moge behoeden en dat Hij Zijn gunst aan u moge vervolmaken‌ Soera 48:2 29

Hieronder wordt Soera 47:19 in verschillende vertalingen weer gegeven. (MERK OP: Mohammed vraagt om vergeving voor zowel zichzelf als zijn volgelingen).

Weet, dat er buiten Allah geen God bestaat en vraag bescherming voor uw tekortkoming en voor die van gelovige mannen en vrouwen. Allah kent de plaats uwer handelingen en uw rustplaats. Koran van het web Weet dat er geen god is dan Allah en vraag om vergeving voor jouw zonden en voor (de zonden van) de gelovige mannen en de gelovige vrouwen. En Allah kent jullie bezigheden (op aarde) en jullie verblijfplaats (in het Hiernamaals). Siregar Weet dan dat er geen god is dan God en vraag om vergeving voor jouw zonden en voor de gelovige mannen en vrouwen. En God kent jullie rondtrekken en jullie verblijfplaats. Leemhuis En Soera 47:19 volgens vijf Engelstalige korans: Know that there is no deity but God. Implore Him to forgive your zondes and to forgive the true believers, men and women. God knows your busy haunts and resting places. Dawood [3] So know (O Mohammed) that there is no God save Allah, and ask forgiveness for thy zonde and for believing men and believing women. Allah knoweth (both) your place of turmoil and your place of rest. Pickthall [4] Know thou therefore that there is no god but God, and ask forgiveness for they zonde, and for the believers, men and women. God knows your going to and fro, and your lodging. Arberry [5] Know, then, that there is no god but God; and ask pardon for thy zonde, and for believers, both men and women. God knows your busy movements and your final resting places. Rodwell [6] Know therefore that there is no god but Allah and ask forgiveness for the fault and for the men and women who believe: for Allah knows how ye move about and how ye dwell in your homes. Ali [7] Het koranwoord gebruikt in deze verzen voor zonde is “dhanb” of “thanb”, afhankelijk van hoe je het woord translitereert. Het wordt vele malen in de koran gebruikt. De Hughe Encyclopedic Dictionary of Islam definieert het woord als “een zonde of een misdaad, of de beschuldiging hiervan”. [8]

30

De koran identificeert duidelijk Mohammed als een zondaar. Het wordt uitdrukkelijk toegepast op Mohammed. Omdat sommige moslims argumenteren dat Mohammed geen zondaar was, moeten zij hun toevlucht zoeken tot het herinterpreteren van het koranwoord “dhanb”. Dus, wat betekent dat woord “dhanb” in de context van de koran? We moeten de ware betekenis van dit woord bezien; is het “zonde” betekenend dat God iets zal veroordelen, of is het “fout”, iets dat erg mineur en gemakkelijk excuseerbaar door God is? Om de context van het woord te begrijpen, moeten we de context van hoe het woord in de koran gebruikt wordt, laten spreken.

We moeten de koran zichzelf laten interpreteren.

Ik heb het woord 39 keren in de koran gebruikt gezien. In sommige gevallen wordt het gebruikt zonder een referentie, bijvoorbeeld Soera 3:31: “Zeg: Indien gij Allah liefhebt, volgt mij, Allah zal u liefhebben en uw zonden vergeven…”.

We hebben geen verwijzing naar waaruit deze “zonden” bestaan.

Echter, “dhanb” wordt vele ander malen met een contextuele referentie gebruikt. Hier is een significante selectie. Ik geef er ongeveer 22 van hen omdat ik nauwkeurig de ernst van de koran van dit woord wil vaststellen. En, ik moedig alle moslims aan om door hun koran te gaan om een voorbeeld van Allah’s lichte behandeling van “dhanb” te vinden. Bestudeer de koran om iets in tegenspraak te vinden tot het harde oordeel dat Allah voorschrijft aan degenen die “ dhanb” plegen. Ik heb er geen gevonden.

Selectie van Koranverzen over “dhanb” of zonde Op de wijze van Farao’s volk en degenen, die vóór hen waren. Zij verloochenden Onze tekenen, dus strafte Allah hen voor hun zonden; Allah is streng in het straffen. Soera 3:11 Allah noemde Farao’s volk om rekenschap te geven van hun zonden, en zij werden gestraft voor hun “dhanb”.

Hen die zeggen: “Onze Heer, voorzeker hebben wij geloofd, vergeef ons daarom onze zonden en red ons van de straf van het Vuur.” Soera 3:16 Hier zien we mensen vergeving vragen voor hun “dhanb” omdat zij zonder vergeving van hun “dhanb” zullen eindigen in de pijniging van het vuur (de hel).

De Joden en de Christenen zeggen: "Wij zijn Allah's kinderen en Zijn geliefden."

Zeg: "Waarom straft Hij u dan voor uw zonden? Neen, gij zijt mensen onder degenen die Hij schiep. Hij vergeeft, wie Hij wil en Hij straft, wie Hij wil. En aan 31

Allah behoort het koninkrijk der hemelen en der aarde en wat daartussen is en tot Hem is de terugkeer. Soera 5:18 Hier zegt Mohammed dat christenen en joden gestraft worden door Allah voor de “dhanb”. Dus hun “ dhanb” verdient bestraffing van Allah, geen knipoog.

En spreek recht tussen hen naar hetgeen Allah u heeft geopenbaard en volg hun boze neigingen niet en wees op uw hoede dat zij u niet afleiden van hetgeen Allah u heeft geopenbaard. Maar indien zij zich afwenden, weet dan, dat Allah hen voor sommige hunner zonden wenst te treffen. En een groot aantal mensen is inderdaad ongehoorzaam. Soera 5:49 Hier wordt “dhanb” gedefinieerd als “misdaden”. Denkt enig oprecht persoon dat een misdaad meer is dan slechts een “fout”? Natuurlijk niet. Hoe denk je dan dat God “misdaden” beziet?

Zien zij niet, hoeveel geslachten Wij vóór hen hebben vernietigd? Wij hadden hun zulke macht op de aarde gegeven als Wij u niet hebben geschonken en Wij zonden wolken over hen die regelmatig regen deden neerstromen en Wij deden rivieren onder hen vloeien; daarna vernietigden Wij hen vanwege hun zonden en deden een ander geslacht na hen ontstaan. Soera 6:6 God vernietigt een generatie van mensen voor hun “dhanb”.

Doet het degenen, die de aarde beërven na haar (vroegere) bewoners niet inzien, dat, indien Wij het willen, Wij hen om hun zonden treffen en hun hart verzegelen, zodat zij niet meer horen? Soera 7:100 Hier de implicatie is dat mensen gestraft konden worden door God voor hun “dhanb”. “Dhanb” is bestraffenswaardig.

Zoals het volk van Pharao en degenen die vóór hen waren; zij verwierpen de tekenen van Allah, daarom strafte Allah hen voor hun zonden. Voorzeker, Allah is Machtig, Streng in het straffen. Soera 8:52 Opnieuw, mensen werden gestraft door God voor hun “dhanb= misdaden”.

Allah is “sterk en streng” in het in porties verdelen van de straf voor de “dhanb” van mensen.

Zoals het volk van Farao en degenen, die vóór hen waren; zij verloochenden de tekenen van hun Heer daarom vernietigden Wij hen voor hun zonden. En Wij verdronken het volk van Farao want zij waren allen onrechtvaardig. Soera 8:54

32

Opnieuw, voor hun “dhanb = misdaden’ werden mensen door God vernietigd en verdronken. Deze mensen die “dhanb” pleegden waren allen “onderdrukkers en overtreders”.

En er zijn anderen, die hun fouten bekennen. Zij vermengden een goede met een slechte daad. Het kan zijn, dat Allah Zich met barmhartigheid tot hen zal wenden. Voorzeker, Allah is Vergevensgezind, Genadevol. Soera 9:102 Ali’s opmerking luidt: “Deze waren sommigen wiens wil zwak was en bezweken voor het slechte, hoewel er veel goed in hen was...” Ali noemt deze “dhanb” slecht. Is “slecht” hetzelfde als een “ vergeetachtige fout”?

“O, Jozef, wend u hiervan af en gij (vrouw), vraag vergiffenis voor uw zonde. Gij behoort zeker tot de schuldigen.” Soera 12:29 Hier hebben we een vrouw die Jozef probeerde te verleiden, vervolgens hem vals beschuldigde van het proberen om haar aan te randen, en die door God geïnstrueerd wordt om vergeving voor haar “dhanb” te vragen. Is liegen een simpele “fout”? Nee. Het is een zonde voor de mensen en God. Zij antwoordden: “O, onze vader, vraag voor ons vergiffenis voor onze zonden: wij zijn inderdaad zondaren geweest.” Soera 12:97 Hier hebben we Jozefs broeders Jacob vragend om God hun “dhanb” te vergeven. Wat was hun “dhanb”? Zij ontvoerden Jozef en verkochten hem als slaaf. Vervolgens logen zij erover tegen hun vader. Was dit een simpele “fout” of een “geheugeninzinking”? Nee, het was een brutale daad, ingegeven door jaloezie.

Hun boodschappers antwoordden: “Bestaat er twijfel over Allah, Schepper der hemelen en der aarde? Hij roept u, opdat Hij uw zonden moge vergeven en u uitstel moge verlenen voor een vastgestelde periode.” Zij zeiden: “Gij zijt slechts mensen als wij; gij wenst ons afkerig te maken van hetgeen onze vaderen aanbaden. Brengt ons daarom een duidelijk bewijs.” Soera 14:10 Hier verwijst “dhanb” naar afgodendienst. Is afgodendienst slechts een “vergeetachtige” daad? En vergeving van “dhanb” zal hen redden van het hellevuur. Dus zonder vergeving zal hun “dhanb” hen naar de hel sturen.

Bovendien hebben zij een aanklacht van misdaad tegen mij, dus vrees ik dat zij mij zullen doden. Soera 26:14

33

Hier spreekt Mozes. Hij zei dat hij beschuldigd werd van een “dhanb = misdaad”. Wat was de misdaad? Moord. Zou enig moslim zeggen dat moord iets is dat God door de vingers ziet?

Hij antwoordde: “Mij werd het alleen door mijn kennis gegeven.” Wist hij niet dat Allah vóór hem vele geslachten had vernietigd die machtiger waren dan hij en groter in aantal? En de schuldigen worden niet gevraagd over hun zonden. Soera 28:78 Hier is de verwijzing naar Allah die gehele generaties vernietigd vanwege hun “dhanb”. Vernietigt Allah gehele generaties vanwege eenvoudige fouten?

Zo grepen Wij iedereen om zijn zonden en onder hen waren er, die een rukwind achterhaalde, en onder hen waren er die de aardbeving overviel, en onder hen waren er die Wij in de aarde deden verzinken, en onder hen waren er die Wij deden verdrinken. Allah was het niet, die hen onrecht aandeed, maar zij handelden onrechtvaardig jegens zichzelf. Soera 29:40 Allah zegt dat hij mensen grijpt voor hun “dhanb = misdaad”. Kijk hoe hij hen bestraft: gewelddadige tornado, regenbuien van stenen, machtige explosie, opgeslikt door de aarde verdronken in het water. Zijn deze “dhanb” slecht?

Klinkt “dhanb” alsof het iets is dat God negeert? Nee. In plaats daarvan straft God “dhanb” op strenge onbuigzame wijze.

Zij zullen zeggen: “Onze Heer, Gij deed ons tweemaal sterven en Gij hebt ons tweemaal in het leven teruggeroepen en wij bekennen onze zonden. Is er nu een uitweg?” Dit kwam omdat gij niet geloofde toen Allah de Ene werd genoemd, maar toen Hem medegoden werden toegeschreven, geloofde gij. Nu behoort het oordeel aan Allah, de Allerhoogste, de Allergrootste. Soera 40:11, 12 Hier bekennen mensen hun “dhanb = zonden”. Hoe definieerde Allah hun zonden? Hun “dhanb” was dat zij partners toeschreven aan Allah. Dit type zonde wordt sjirk genoemd. Het wordt door veel moslims als onvergefelijk beschouwd.

Hebben zij niet over de aarde gereisd en gezien wat het einde was van hen die vóór hen waren? Zij waren machtiger dan dezen in kracht en in hun sporen op aarde. Toch greep Allah hen voor hun zonden en zij hadden niemand om hen tegen Allah te beschermen. Soera 40:21 Allah veroordeelt mensen voor hun “dhanb = zonden”. Kijk, hun “dhanb” was ernstig genoeg dat zij verdediging nodig hebben tegen Allah, maar zij hadden er geen.

34

O, ons volk, geef gehoor aan Allah's verkondiger en geloof in hem. Hij (God) zal u uw zonden vergeven en u voor een pijnlijke straf behoeden. 46:31 Hier mag Allah “dhanb = fouten” vergeven en de mensen een zware straf besparen. Dus, deze “dhanb” staat voor een zware straf in Allah’s ogen.

Hij zal u uw zonden vergeven en u in tuinen leiden waar doorheen rivieren stromen en tot reine woningen toelaten in tuinen der Eeuwigheid. Dat is de grote zegepraal. Soera 61:12 Hier is Allah van plan om “dhanb = zonden” te vergeven. Daarna zullen zij toegang verleend worden tot het paradijs. De “dhanb” van de mensen houdt hen uit het paradijs tenzij zij vergeven worden.

Dan zullen zij hun zonden bekennen; maar de bewoners van het Vuur zijn verre (van genade). Soera 67:11 Mensen zullen hun “dhanb = zonden” belijden maar zij zullen er geen vergeving voor krijgen. In plaats daarvan zijn deze mensen in de hel vanwege hun zonden.

Maar zij verloochenden hem en verlamden haar, daarom vernietigde hun Heer hen volkomen om hun zonden en maakte het land met de grond gelijk. Soera 91:14 Hier verwerpen mensen een profeet als een valse profeet en doodden een bijzondere kameel. Wat deed Allah vanwege hun “dhanb = misdaad”? Hij “wiste hun sporen”, dat wil zeggen, Allah vernietigde hen volkomen!

Laten we samenvatten: “Dhanb” wordt vertaald als zonde, misdaad en fout.

Hoe gaat Allah om met mensen die dhanb hebben gepleegd.

Allah: · · · · · · · · ·

Wist ze uit Vernietigde hen Plaatste ze in het hellevuur Geeft ze een zware straf Roept hen ter verantwoording Treft hen met een geweldige orkaan Treft hen met een grote explosie Laat de aarden hen opslikken Verdrinkt hen in het water

35

· ·

Bestraft hen Plaats hen in de pijniging van het vuur

Allah doet dit alles voor mensen die “dhanb” plegen. Klinkt dit als iets dat Allah laat passeren als een mineur “struikelen”, “fout” of “handeling van vergetelheid”?

Natuurlijk niet! Het klinkt alsof Allah ernstig mensen bestrafd voor hun “dhanb”. Het klinkt alsof Allah er werkelijk serieus over is. Of niet soms?

En onthoud, Mohammed pleegde “dhanb”. Mohammed werd verteld om vergeving te vragen voor zijn “dhanb”. En Mohammed leerde in de koran dat vergeving van “dhanb” nodig was om in het Paradijs te geraken. Dus een persoon met onvergeven “dhanb” eindigt in de hel.

------------------------------------------------------------------------------------------------------Bewijs uit de Hadith Eerder synthetiseerde ik delen van Mohammeds gebeden, opgeschreven in Boechari’s hadieth. Hier zijn de vier hadieth volledig: Verteld door Sjaddad bin 'Aoes: De Profeet zei: “De meest superieure manier om van Allah vergeving te vragen is: 'Allahumma anta Rabbi la ilaha illa anta. Khalaqtani wa ana 'abduka, wa ana 'ala 'ahdika wa Wa'dika mastata'tu abu'u Laka bi ni 'matika wa abu'u Laka bidhanbi; faghfirli fa'innahu la yaghfiru-dh-dhunuba ill a ant a. A'uidhu bika min sharri ma sana'tu.'

Als iemand deze aanroep reciteert tijdens de nacht, en als hij vervolgens zou sterven, zal hij naar het Paradijs gaan (of hij zal van de mensen van het Paradijs zijn). En als hij het in de ochtend reciteert, en als hij zou sterven op diezelfde dag, zal hij hetzelfde lot hebben.” 8.335 Het Arabisch wordt vertaald als: “O Allah! U bent mijn Heer. Niemand heeft het recht om aanbeden te worden dan U. U schiep mijn, en ik ben uw slaaf, en ik ben getrouw tot mijn verbond en mijn beloften zoveel als ik kan. Ik erken voor U, al de zegeningen die U mij toegekend heeft en belijd U al mijn zonden, dus vergeef ze alstublieft, omdat niemand zonden kan vergeven behalve U. En ik zoek mijn toevlucht in U van al het verkeerde dat ik gedaan heb.”

36

Verteld door 'Aïsja: De Profeet was gewoon te zeggen: "O Allah! Ik zoek bescherming bij U van luiheid en geriatrische oudheid, van alle soorten zonden en van het zijn in schuld, van de kwellingen van het Vuur en van de straf van het Vuur en van het kwade van de kwellingen van rijkdom, en ik zoek toevlucht bij U van de kwellingen van armoede, en ik zoek toevlucht bij U van de kwellingen van AlMesiah Ad-Daddjal. O Allah! Was mijn zonden weg met het water van de sneeuw en hagel, en reinig mijn hart van alle zonden zoals een wit kledingstuk wordt gereinigd van de vuiligheid, en laat er een lange afstand tussen mij en mijn zonden zijn, zoals U het Oosten en het Westen ver van elkaar hebt gemaakt. 8.379 Verteld door Aboe Moesa: De Profeet was gewoon Allah aan te roepen met de volgende aanhef: 'Rabbighfir-li Khati 'ati wa jahli wa israfi fi amri kullihi, wa ma anta a'lamu bihi minni.

Allahumma ighfirli khatayaya wa 'amdi, wa jahli wa jiddi, wa kullu dhalika'indi.

Allahumma ighrifli ma qaddamtu wa ma akhartu wa ma asrartu wa ma a'lantu.

Anta-l-muqaddimu wa anta-l-mu'akh-khiru, wa anta 'ala kulli shai'in qadir.' 8.407: Het Arabisch wordt vertaald als: “O mijn Heer! Vergeef mijn zonden en mijn onwetendheid en mijn overschrijdingen van de grenzen van gerechtigheid in al mijn daden en wat u beter weet dan ik. O Allah. Vergeef mijn fouten, die gedaan met opzet of uit onwetendheid of zonder of met serieusheid, en ik belijd dat al dergelijke fouten gedaan zijn door mij. O Allah! Vergeef mijn zonden van het verleden en van de toekomst die ik openlijk of in het verborgene deed. U bent de Ene Die de dingen vooraf gaat en de Ene die ze vertraagt, en U bent de Almachtige.”

Verteld door Aboe Moesa Al-Ash'ari: De Profeet was gewoon Allah aan te roepen, door te zeggen: “Allahumma ighfirli khati'ati wa jahli wa israfi fi amri, wa ma anta a-'lamu bihi minni.

Allahumma ighfirli hazali wa jiddi wa khata'i wa amdi, wa kullu dhalika 'indi.” 8.408: Het Arabisch wordt vertaald als: “O Allah! Vergeef mijn fouten en mijn onwetendheid en mij overschrijding van de grenzen van rechtvaardigheid in mijn daden; en vergeef wat U ook beter 37

weet dan ik. O Allah! Vergeef het verkeerde dat ik grappend of serieus gedaan heb, en vergeef mijn toevallige en fouten met opzet, alles dat aanwezig is in mij.”

In deze gebeden gebruikt Mohammed een verschillend woord voor zonde. In plaats van “dhanb” te gebruiken, gebruikt hij het stamwoord “chati’a”.

De Encyclopedia of Islam [9] definieert Chati’a als: “Morele struikeling, zonde, een synoniem voor dhanb. De stam betekent “falen, struikelen”, “een vergissing begaan”, “of een boogschutter wiens pijl het doel mist.”

In zijn gebeden, erkende Mohammed een heel spectrum aan zonden: slechtheid, fouten, onwetendheid, fouten, fouten per ongeluk bedoelde fouten, gepleegde en toekomstige zonden, en vuiligheid. Deze zijn geen eenvoudige “fouten”, deze zijn offensieve zonden in de context van zijn gebeden.

Mohammed erkende dat hij een zondaar was. Bevestigen Mohammeds gebeden om vergeving niet het feit dat hij wist hoe ernstig zijn zonden waren?

Hij wist dat Allah zonde bestraft, en dat is waarom hij altijd om vergeving van Allah aan het pleiten was. Mohammed wilde niet in de hel branden voor zijn misdaden.

En, Mohammed geloofde en vreesde dat hij moest lijden.

Sahieh Moeslim, [10], Boek 4, Nummer 1212: Verteld door Aïsja: “De Profeet trad mij huis binnen toen een jodin met mij was en zij zei: Weet jij dat je voor het gerecht geplaatst wordt in het graf? De Boodschapper van Allah beefde (toen hij dit hoorde en zei: Het zijn de joden alleen die voor het gerecht geplaatst worden. Aïsja zei: Enkele nachten verstreken en vervolgens zei de Boodschapper van Allah: Weet je dat tot mij geopenbaard is: “Je zult voor het gerecht geplaatst worden in het graf.” Aïsja zei: Ik hoorde hierna de Boodschapper van Allah bescherming zoeken voor de kwelling van het graf.”

Allah “openbaarde” aan Mohammed dat hij voor het gerecht geplaatst zou worden in het graf. Mohammed bad voortdurend voor bescherming van zijn aanstaande smart. Waarom? Als Mohammed zo puur en onschuldig was,

38

waarom zou Allah hem kwellen in het graf? Mohammed was zich bewust van zijn zonden, en dus, bad hij om vergeving.

Wat waren sommige van Mohammeds zonden? Onderzoek zijn handelingen en oordeel overeenkomstig. Aangezien ik het islamitische bronmateriaal gelezen heb, dat wil zeggen: de koran, de Hadieth en Sira, ben ik tegen enkele schokkende daden aan gelopen. Weinig moslims kennen deze handelingen.

Echter, zij zijn allen beschreven in het bronmateriaal. Dit materiaal werd allemaal beschreven door vrome moslims, die de waarheid naar hun beste vermogen wilden vertellen.

Lijst van een aantal van Mohammeds zonden Hier is een lijst van een aantal van Mohammeds zondes: 1) 2) 3) 4) 5)

Het folteren en doden van een man ter verkrijging van slechts geld.

Het toestaan van het verkrachten van vrouwelijke slaven.

Het bevelen van de moord op een vrouw die hem tegenwerkte Het bevelen van de moord op slavenmeisjes die hem bespotten.

Satans woorden als Gods woorden sprekend.

Al deze zonden werden gepleegd door Mohammed. Geen wonder dat hij om vergeving bad. De waarheid zat diep in zijn hart.

------------------------------------------------------------------------------------------------------Deel 1 Conclusie: MOHAMMED WAS EEN ZONDAAR Mohammed gaf toe een zondaar te zijn. Hij noemde zijn zonden “vuil” en “slecht”. Echter, latere moslims bedachten een onislamitische lering dat Mohammed geen zondaar was. Zij deden dit in eerste plaats om Mohammed op gelijk niveau met Jezus te heffen. Mohammed was een zondaar in de ware zin van het woord. Zelfs in zijn eigen theologie vereisten zijn zonden Gods straf tenzij deze vergeven werden.

------------------------------------------------------------------------------------------------------DEEL 2: JEZUS, CHRISTELIJK GELOOF EN ZONDE Jezus was geen zondaar Zowel de islam als het christelijke geloof leert dat Jezus geen zondaar was. In de bijbel wordt expliciet uitgesproken dat Jezus geen zonde had.

39

UIT DE BIJBEL 14 Nu wij een hooggeplaatste hogepriester hebben die de hemel is doorgegaan, Jezus, de Zoon van God, moeten we vasthouden aan het geloof dat we belijden.

15 Want de hogepriester die wij hebben is er een die met onze zwakheden kan meevoelen, juist omdat hij, net als wij, in elk opzicht op de proef is gesteld, met dit verschil dat hij niet vervallen is tot zonde. Hebreeën 4:14-15 20 Wij zijn gezanten van Christus, God doet door ons zijn oproep. Namens Christus vragen wij: laat u met God verzoenen. 21 God heeft hem die de zonde niet kende voor ons één gemaakt met de zonde, zodat wij door hem rechtvaardig voor God konden worden. 2 Korintiërs 5:20-21 die geen enkele zonde beging en over wiens lippen geen leugen kwam. 1 Petrus 2:22 4 Ieder die zondigt overtreedt Gods wet, want zondigen is Gods wet overtreden.

5 U weet dat Jezus verschenen is om de zonden weg te nemen; er is in hem geen zonde. 1 Johannes 3:4-5 UIT DE KORAN EN DE HADIETH De koran leert dat toen Gabriël aan Maria verscheen om Christus geboorte aan te kondigen, Gabriël zei: Hij antwoordde: “Ik ben slechts een boodschapper van uw Heer opdat ik u een reine zoon moge schenken.” Soera 19: 19 Het woord in Arabisch voor “heilig” is zakia, een woord met als grondbetekenis “reinheid” Deze vorm van het woord betekent in eerste instantie “onschuldig, puur, rein, foutloos”.

De Sahieh Hadieth verklaren ook dat Jezus geen zonde bekende: Boechari Deel 6, nummer 236 Dus zullen zij naar Jezus gaan en zeggen: “O Jezus! U bent Allah’s Apostel en Zijn Woord die Hij naar Maria stuurde, en een verheven ziel geschapen door Hem, en u sprak tot de mensen toen zij nog in de wieg lagen. Alstublieft bemiddel voor ons met uw Heer. Ziet u niet in welke toestand we zijn?” Jezus zal zeggen: “Mijn Heer is vandaag boos geworden zoals Hij nooit eerder was en nooit zal zijn. Jezus zal niet één zonde noemen…

40

Daarom leerde oorspronkelijk islam dat Jezus geen zonde had. Echter, zoals eerder uitgesproken, konden latere moslims Mohammeds minderwaardigheid niet tolereren en maakten dus de leerstelling dat Mohammed op gelijke hoogte met Christus verhief.

In “Muslim Studies”, Deel 2, p. 346, I. schrijft Goldziher: “Een onbewuste tendentie heersend om een beeld van Mohammed te scheppen dat niet inferieur moet zijn aan het christelijke beeld van Jezus” Deze leerstelling is werkelijk in tegenstelling met Mohammeds woorden in de koran.

De Christelijke leerstelling van zonde en zondaar Nog een citaat uit Gilchrist’s boek dat meer licht op de zaak werpt: Het is belangrijk op te merken, voordat we verder gaan, dat de “zondeloosheid” van de profeten in de islam slechts betekent een bescherming van fouten van beoordelingen in handeling en karakter. Het moet worden onderscheiden van de bijbelse doctrine dat ware zondeloosheid niet alleen betekent een vrijheid van het verkeerde doen maar een werkelijke status van hart, ziel en geest dat alle goedheid van Gods heiligheid, liefde en rechtvaardigheid reflecteert. Degenen die “gezondigd” hebben zijn ook degenen die “de nabijheid van God ontberen ” (Romeinen 3: 23 en die niet vastgehouden hebben aan zijn rechtvaardigheid.

“De vlekkeloosheid van Mohammed heeft een verschillende basis dan de zondeloosheid van Jezus. Mohammeds vlekkeloosheid wordt beweerd voor het doel van het vestigen van de validiteit van zijn openbaring. Jezus’ zondeloosheid is de gevolgtrekking van de bevestiging van zijn godheid en ook van de christelijke conceptie van de ware natuur van de mens. Profetische bescherming, of “vlekkeloosheid” (‘isma) is een postulaat van de reden van openbaring in plaats dan een definitie van de kwaliteit van Mohammeds persoon. (Thomson, “Mohammed: His Life and Person”, “The Muslim World”, Vol. 34, p. 115.)”

De enige zondeloosheid bekend aan het christendom is de zondeloze perfectie en zijn verordening dat allen die niet de rechtvaardigheid van God bezitten, automatisch gerekend worden als zondaars. In tegenstelling kent de islam alleen een menselijke natuur die instinctief neigt naar het maken van fouten.

Het kent niets van de gevallen natuur die verlost en herleefd moet worden. Zijn 41

concept van zondeloosheid is daarom puur beperkt tot een voorkomen van het doen van weloverwogen fouten en het verkeerde - het vergt geen overeenkomend positief bezit van het beeld van het heilige karakter van God in de ziel. Dus laat het zogenaamde “fouten” en “daden van vergetelheid” toe.

(Gilchrist, pagina 275).

Overdenking: Wat voor soort zondaar was Mohammed?

De islam leert dat de mens geen verdorven natuur heeft, maar een natuur die neigt naar zonde. Christenen geloven dat de mens een verdorven natuur heeft.

Jezus sprak zelf uit dat de mensen intrinsiek slecht waren: 9 Is er iemand onder jullie die zijn kind, als het om een brood vraagt, een steen zou geven? 10 Of een slang, als het om een vis vraagt? 11 Als jullie dus, ook al zijn jullie slecht, je kinderen al goede gaven schenken, hoeveel te meer zal jullie Vader in de hemel dan het goede geven aan wie hem daarom vragen.

12 Behandel anderen dus steeds zoals je zou willen dat ze jullie behandelen. Dat is het hart van de Wet en de Profeten. Mattheüs 7:9-12 Paulus voegt later meer detail toe aan de gevallen natuur in ons die in oorlog is met Gods wil: 19 Wat ik verlang te doen, het goede, laat ik na; wat ik wil vermijden, het kwade, dat doe ik. ... 23 maar in alles wat ik doe zie ik die andere wet. Hij voert strijd tegen de wet waarmee ik met mijn verstand instem en maakt van mij een gevangene van de wet van de zonde, die in mij leeft. Romeinen 7:19, 23 Christenen geloven dat allen gezondigd hebben en de glorie van God derven – Romeinen 3:23. We ervaren een strijd in onze zielen, het vlees versus de geest, dit zondige neigt te vechten tegen het onderwerpen aan Gods wil.

Nu dan, onderzoek Mohammeds gebed: “O God, ik erken en belijd voor u, al mijn zonden, alstublieft vergeef ze, omdat niemand zonden kan vergeven behalve u. Vergeef mijn fouten, degenen gedaan met opzet, of uit onwetendheid, met of zonder ernst. O God, vergeef mijn zonden en mijn onwetendheid, vergeef mijn zonden uit het verleden en die van de toekomst, die ik openlijk of in het verborgen deed. Vergeef het verkeerde dat ik deed, als grap of serieus. Ik zoek uw bescherming van al het verkeerde dat ik deed. Was mijn zonden weg, en reinig mijn hart van al de zonden als een wit kledingstuk gereinigd wordt van het vuil, en laat er grote afstand tussen mij en mijn zonden zijn, zoals u het Oosten en het Westen ver van elkaar maakte.”

42

Geven zijn verzoeken voor vergeving aan dat hij een gevallen, corrupte natuur had? Hier was hij zo vaak als hij kon om vergeving aan het bidden - waarom?

Zijn gebed is niet het gebed van een man die enkele marginale “struikelingen” had. Zijn gebed was één van een angstig, bezorgde man - een man die zijn zonden identificeerde als “vuil” en “zonde”. Hij geloofde uiteindelijk dat hij zou lijden in het graf om voor zijn zonden te betalen. Hij bad omdat hij zich bewust was van de zondige natuur in hem. Zelfs als hij niet articuleerde dat hij “een zondige natuur” had, zien we het bewijs van zijn zondige natuur aanwezig in zijn gebed. Het werkte in hem, en hij wilde ermee afrekenen. Het was een natuur die met hem was al zijn jaren van zijn zelf aangesteld profeetschap. Hij wist dat zelfs in de toekomst, hij zou zondigen - hij vraagt God om zijn toekomstige zonden te vergeven, en verzon een vers dat God zo zou doen (Soera 48: 1,2). Diep van binnen, wist hij intuïtief dat hij een zondaar was, en hij wilde vergeving.

DEEL 2 CONCLUSIE: Mohammed had een zondige natuur zoals alle mensen die hebben Volgens de christelijke en islamitische leringen, was Jezus puur en zondeloos.

Hoewel de leringen van de religie over de zondige natuur van de mens verschillen, laat een nauwgezet onderzoek naar Mohammeds daden en persoonlijke gebeden zien dat hij precies past in de christelijke definitie van “zondaar”.

Redding is alleen door Jezus Christus. Mohammed wist dit niet. In plaats van het vinden van ware vergeving, leefde diep in zijn hart de vrees van zijn aanstaande kwelling in het graf. Op zichzelf aangewezen, met van buitenkomende spirituele krachten die hem dreven, smeedde Mohammed een bizarre religie, gevuld met verschillende rituelen, bijgeloof en geweld, allemaal als poging om een God te behagen die hij niet kende.

Bid dit gebed: “Heer Jezus, ik belijd aan u dat ik een zondaar ben. Ik weet dat er een leegte in mij ziel is. Alstublieft vergeef mijn zonden. Ik weet dat zij in uw ogen slecht zijn.

Ik geloof dat u stierf voor mijn zonden. Ik geloof dat u uit de dood bent opgestaan. Ik vraag u om in mijn hart te komen, om mij te reinigen van mijn zonden, om mij te ontvangen. Ik ontvang uw liefde voor mij, u bent Gods unieke Zoon, en ik kies om mijn geloof in u te stellen en u te gehoorzamen.”

43

BIBLIOGRAFIE [ 1]

Sahieh Boechari, vertaald in het Engels door Dr. Mohammed Muhzonde Khan, Islamic University in Medina, uitgegeven door Kitab Bhavan, New Delhi, India.

[2]

Mohammed and the Religion of Islam , door John Gilchrist, pagina 273, uitgegeven door: Jesus to the Muslims, Durban, South Africa.

Op het web hier te vinden: www.answeringislam.org/Gilchrist/Vol1/index.html

[3]

The Koran , by N. J. Dawood, uitgegeven door Penguin, London England

[4]

The Meaning of the Glorious Koran , door M. Pickthall. uitgegeven door Mentor, NY, NY.

[5]

The Koran , by A. J. Arberry, uitgegeven door Oxford University Press, Oxford, England.

[6]

The Koran , by J. M. Rodwell, uitgegeven door Everyman, London, England.

[7]

The Holy Quran , by Yusef Ali, uitgegeven door Amana, Beltsville, Maryland.

[8]

The Hughes Encyclopedic Dictionary of Islam

[9]

Ency. of Islam�, uitgegeven door Brill, Netherlands.

[10]

Sahieh Muslim , vertaald door A. Siddiqi, uitgegeven door: International Islamic Publishing House, Riyadh, KSA

44

Artikel 4

Door: Samuel Green

Mohammeds volmaakte geheugen Eén van de redenen die moslims geven voor de volmaaktheid van de koran is dat Mohammed een volmaakt geheugen had. Er wordt gezegd dat God Mohammed niet alleen de woorden te spreken gaf maar ook de vaardigheid om deze woorden perfect te onthouden. Deze bewering wordt gezien bij de volgende islamitische geleerde: Nog meer, en waarschijnlijk het meest opvallend, zo lang als de Profeet leefde, had de Gemeenschap in hem een feilloze gids met betrekking tot de correcte recitatie van de koran. De Profeet was begiftigd met speciale bescherming tegen vergetelheid, zoals de koran zelf aangeeft: Wij zullen u weldra onderwijzen zodat gij het niet vergeet - Behalve wat Allah wil (Soera 87:6-7). (Labib as-Said, The Recited Koran - A History of the First Recorded Version. Princeton, New Jersey: The Darwin Press, 1975. p. 20. Het vet is toegevoegd) Is deze bewering waar of is het een overdrijving? In dit artikel zullen we bekijken wat de koran en de hadieth over Mohammeds geheugen en dat van zijn Metgezellen zeggen.

Wat zegt de koran over Mohammeds geheugen?

Het vers waar Labib as-Said naar verwijst is een interessant vers omdat het eigenlijk exact het tegenovergestelde zegt van wat Labib as-Said aan het beweren is. Labib as-Said zegt dat het vers aantoont dat Mohammed, “speciale bescherming genoot tegen vergetelheid”. Echter, hij heeft één erg belangrijk woord gemist, het woord “behalve”. Laten we nog eens naar dit vers kijken: Wij zullen u weldra onderwijzen zodat gij het niet vergeet - Behalve wat Allah wil.

(Soera 87:6-7) Dit vers zegt niet dat Mohammed nooit iets van de koran zal vergeten. Het zegt dat hij alleen zal vergeten wat God wil. Dus het vers zegt eigenlijk dat Mohammed iets 45

van de koran vergat. Deze interpretatie is ook de interpretatie die in de hadieth gevonden wordt. Bekijk het volgende eens.

Wat zegt de hadieth over Mohammeds geheugen?

Sahieh al-Boechari: boek 61, deel 6 556. Verteld door Aïsja: De profeet hoorde een man de koran aan het reciteren in de moskee en zei: “Moge Allah Zijn Genade op hem schenken, omdat hij mij herinnerd heeft aan die en die verzen van die soera.”

557. Verteld door Hisjam: (Dezelfde hadieth, toevoegend): die ik miste (de verzen wijzigend).

558. Verteld door Aïsja: Allah’s apostel hoorde een man ’s avonds de koran reciteren, en zie, “Moge Allah Zijn Genade op hem schenken, omdat hij mij herinnerd heeft aan die en die soera’s, die ik aan het vergeten was.”

559. Verteld door Abdoellah: De profeet zei, “Waarom zegt iemand van de mensen, ‘Ik heb die en die verzen (van de koran) vergeten?’ Het is in feite Allah die hem doet vergeten.

562. Verteld door Aïsja: De profeet hoorde een voordrager de koran in de moskee ’s avonds reciteren. De profeet zei: “Moge Allah Zijn Genade op hem schenken, omdat hij me heeft herinnerd aan die en die verzen van die en die soera’s, die ik miste!”

Sahieh Moeslim: boek 4, deel 1 (1720) Aïsja deed verlag dat de apostel van Allah (vrede zij met hem) een persoon hoorde de koran ’s avond reciteren. Naar aanleiding hiervan zei hij: “Moge Allah hem genade geven; hij heeft mij herinnerd aan dat en dat vers dat ik in die en die soera miste.

(1721) Aïsja deed verslag dat de apostel van Allah (vrede zij met hem) luisterde naar de recitatie van de koran door een man in de moskee. Daarop zei hij: Moge Allah vrede met u hebben; hij herinnerde me aan het vers dat ik aan het vergeten was.

(1724) Abdoellah deed verslag van Allah’s boodschapper (vrede zij met hem door te zeggen: Wat een ellendig persoon is hij onder hen die zegt: Ik heb dat en dat vers vergeten. (Hij zou in plaats van deze uitdrukking moeten zeggen): Ik ben gemaakt om iets te vergeten. Probeer de koran te onthouden want het is meer geneigd te ontsnappen van je geheugen dan een strompele kameel.

46

(1726) Ibn Mas’oed deed verslag van Allah’s boodschapper (vrede zij met hem) door te zeggen: Ellendig is de man die zegt: Ik vergat die en die soera, of ik vergeet dat en dat vers, maar hij is geschapen om te vergeten.

Soenan Aboe Dawoed: boek 3, nummer 1015, deel I (Ook Sahieh al-Boechari, deel1, hadieth 394) Abdoellah ibn Mas’oed vertelt: De apostel van Allah (vrede zij met hem) ging voor in gebed. De versie van de verteller Ibrahiem gaat als volgt: Ik weet niet of hij meer of minder (rak’aas van gebed) deed.

Toen hij de begroeting gaf, werd hij gevraagd: Gebeurde er iets nieuws in het gebed, apostel van Allah? He zei: Wat is het? Zij zeiden: U bad zo veel en zo veel (rak’aas). Hij verlichtte zijn voeten keek richting de Kibla en wierp zich twee keer ter aarde. Hij gaf vervolgens de aanroep. Toen hij zich afwendde (het gebed beëindigd), keerde hij zijn gezicht tot ons en zei: Gebeurde er iets nieuws in het gebed, ik zou jullie geïnformeerd hebben. Ik ben slechts een menselijk wezen en ik vergeet net zo als jullie dat doen, dus wanneer ik vergeet, herinner mij eraan, en wanneer iemand van u in twijfel is over zijn gebed moet hij zich richten op wat correct is, en zijn gebed in dat opzicht voltooien, dan de aanhef doen en zich vervolgens twee keer ter aarde werpen.

Dus van de bovengenoemde ahadieth weten we dat er gelegenheden waren waarop Mohammed delen van de koran vergat.

Wat zegt de hadieth over het geheugen van de Metgezellen?

Sahieh Moeslim: boek 5, deel 2 (2286) Aboe Harb b. Aboe al-Aswad deed verslag op het gezag van zijn vader dat Aboe Moesa al-Asj’ari de voordragers van Basra liet komen. Zij kwamen naar hem en zij waren driehonderd in getal. Zij reciteerden de koran en hij zei: U bent de beste onder de ingezetenen van Basra, want u bent de voordragers onder hen. Dus ga verder met reciteren. (Maar denk eraan) dat uw recitatie op den duur niet uw harten zal verharden zoals de harten van degenen voor u werden verhard. We waren gewoon een soera te reciteren die in lengte en ernst lijkt op de (soera) Barát. Ik ben het vergeten met uitzondering van dit wat ik ervan herinnerde: “Als er twee valleien vol met rijkdommen waren, voor de zoon van Adam, zou hij verlangen naar een derde vallei, en niets zou de maag van de zoon van Adam vullen dan stof.”En we waren dus gewoon een soera te reciteren die leek op één van de soera’s van Moesabbiehat, en ik ben het vergeten, maar onthield (slechts) het volgende: “O mensen die geloven, waarom zegt u dat wat u niet doet: (lxi 2.) en “dat is beschreven in uw nekken als een getuige (tegen u) en u zult erover gevraagd worden op de Dag van de Opstanding”(xvii. 13) 47

Hier zien we één van de Metgezellen getuigen van het bestaan van een deel van een soera dat niet langer in de koran is omdat het door hen was vergeten.

Conclusie Het bewijs van de koran en de hadieth leert duidelijk dat Mohammed en zijn Metgezellen gewone geheugens hadden en delen van de koran vergaten. In plaats van het maken van overdreven beweringen over Mohammeds geheugen zouden moslims moeten luisteren naar wat Mohammed over zichzelf zei: Ik ben slechts een menselijk wezen en vergat net zo als u doet. (Sahieh al-Boechari, Soenan Aboe Dawoed) Christian-Muslim Discussion Papers ©2004

• • • •

Korancitaten zijn uit de Nederlandstalige interpretatie van de koran die op het web te vinden is.

Andere citaten zijn rechtstreeks uit het Engels vertaald.

Laatste aanpassing: november 2004 Met toestemming is dit artikel vertaald; de originele titel luidt:Muhammad's Perfect Memory?

48

Artikel 5

BEPROEF EEN PROFEET Door: Samuel Green

Beproef een profeet We moeten God niet willen te beproeven. God beproeven is een grote zonde en er is een verbod in de bijbel: U zult de HERE, uw God, niet verzoeken (Deuteronomium 6:16). Echter, hoewel we God niet moeten beproeven, gebiedt God ons om profeten te beproeven: Want er zullen valse Christussen en valse profeten opstaan en zij zullen grote tekenen en wonderen doen, zodat zij, ware het mogelijk, ook de uitverkorenen zouden verleiden. Zie, Ik heb het u voorzegd. (MatteĂźs 24:24-25) Doof de Geest niet uit en veracht de profetieĂŤn niet die hij u ingeeft. Onderzoek alles, behoud het goede en vermijd elk kwaad, in welke vorm het zich ook voordoet. (1 Tessalonicenzen 5: 19-22) Vertrouwt niet iedere geest, maar beproeft de geesten, of zij uit God zij; want vel valse profeten zijn in de wereld uitgegaan. (1 Johannes 4:1) Want niemand minder dan Satan vermomt zich als een engel van het licht. (2 Korintiers 11: 14) Mohammed beweert een profeet van God te zijn. Christenen kunnen zijn bewering niet als onmogelijk verwerpen omdat christenen geloven dat God profeten zond.

Maar dit betekent niet dat christenen blind moeten aanvaarden dat Mohammed een profeet is, dat zou dwaas en ongehoorzaam zijn. In plaats daarvan worden christenen geboden om profeten te beproeven om te bepalen of zij van God zijn of niet. Mohammed is ofwel een ware profeet of hij is een valse profeet. We moeten hem beproeven om te zien wat hij is. Ben jij gereed om Mohammed te beproeven zoals God geboden heeft?

Hoe moeten we een profeet beproeven? We beproeven een profeet door te onderzoeken of zijn profetie waar is. De profetie van Mohammed is in de koran 49

opgeschreven dus moeten we beproeven wat de koran zegt om te zien of Mohammed een ware profeet is.

De koran doet drie beweringen waarom Mohammed een ware profeet is. Deze beweringen zijn “te beproeven”. Deze zijn: 1. De koran bevestigt de leringen van de joodse en christelijke geschriften.

2. De koran verduidelijkt de leringen van de joodse en christelijke geschriften.

3. Mohammed wordt voorspeld in de joodse en christelijke geschriften.

De joodse en christelijke geschriften zijn de geschriften van de profeten en zijn in de bijbel opgenomen. Deze bevatten de Thora, de Psalmen en het Evangelie. Voor een uitgebreide analyse van wat de koran over de bijbel zegt zie mijn artikel “Wat zegt de koran over de joodse en christelijke Geschriften?”

Voor de rest van dit artikel wens ik deze beweringen serieus te nemen en ze te beproeven. Ik bid dat de lezer geen excuses zoekt om deze beproeving te vermijden maar eerder God zal gehoorzamen en de waarheid te zoeken.

Bevestigt de koran de bijbel?

O, mensen van het Boek, gelooft in hetgeen Wij hebben nedergezonden, vervullende hetgeen bij u is… (Soera 4:47) In bepaalde opzichten bevestigt de koran de bijbel. Bijvoorbeeld de bijbel leert dat er alleen één God is en dat hij de schepper van alle dingen is en dat er een dag is waarop God de mensen zal oordelen. De koran leert ook deze ideeën en bevestigt dus de bijbel. Echter bij veel andere belangrijke punten weerspreekt de koran de leringen van de bijbel en dus bevestigt hij de bijbel niet helemaal. Hier zijn enkele korte voorbeelden: Vechten voor God In het Evangelie leerde Jezus erg duidelijk dat christenen niet voor hun religie moeten vechten. Zijn apostelen leerden ook hetzelfde: Keer hem ook de andere wang toe … hebt u vijanden lief en bidt voor wie u vervolgen. (Matteüs 5:39, 44) Breng uw zwaard weer op zijn plaats, want allen die naar het zwaard grijpen, zullen door het zwaard omkomen. (Matteüs 26:52) Onze strijd is niet gericht tegen mensen maar tegen hemelse vorsten, de heersers en de machthebbers van de duisternis, tegen de kwade geesten in de hemelsferen.

(Efeziërs 6:12) 50

Maar in de koran wordt gezegd dat het Evangelie leerde dat vechten voor God (religie) aanvaarbaar is: Zij vechten voor de zaak van Allah en zij doden en worden gedood - een onfeilbare belofte in de Torah en het Evangelie en de Koran. (Soera 9:111) Wat de koran leert over het Evangelie is verkeerd. Het Evangelie verbiedt duidelijk vechten voor de religie. De koran bevestigt de bijbel op dit belangrijke punt niet.

De straf voor een dief In de bijbel is de straf voor stelen dat de dief het gestolen goed moet terugbetalen plus een additioneel bedrag ter compensatie (Leviticus 6:1-5, Exodus 22:3-4). Als de dief niet kan terugbetalen is hij gedwongen te werken om zijn schuld terug te betalen (Exodus 22:1). De maximum lengte die hij moet werken is zes jaar, dan moet hij vrij worden gelaten (Deuteronomium 15:12-14). Dit type van recht is een vermogensstraf voor een vermogensdelict.

In de koran echter moet de hand van een dief afgehouwen worden: En snijdt de dief en de dievegge de hand af. (Soera 5:38) Dit soort van straf is een permanente levenslange fysieke bestraffing voor een vermogensdelict. Het koranonderricht bevestigt in geen enkel opzicht het bijbelondericht.

Dezelfde vrouw hertrouwen In de Thora gebiedt God Mozes dat een man zijn vrouw niet moet hertrouwen als zij na hem te hebben verlaten, een andere man heeft getrouwd. In feite zei God dat het gruwelijk is om zoiets te doen.

Wanneer iemand een vrouw genomen en gehuwd heeft, dan zal, - als hij haar geen genegenheid toedraagt, omdat hij iets onbehoorlijks aan haar gevonden heeft, en hij een scheidbrief geschreven en haar die overhandigd heeft, waarna hij haar uit zijn huis heeft weggezonden; en als zij dan uit zijn huis vertrokken, haars weegs gegaan en de vrouw van een ander geworden is; en als dan de laatste man een afkeer van haar krijgt, een scheidbrief schrijft, haar die overhandigt en haar uit zijn huis wegzendt; of als de laatste man, die haar tot vrouw genomen heeft, gestorven is – dan zal de eerst echtgenoot, die haar weggezonden heeft, haar niet opnieuw tot vrouw mogen nemen, nadat zij verontreinigd is geworden; want dat is een gruwel voor het aangezicht van de HERE. (Deuteronomium 24:1-4) Echter, de koran staat een man toe om zijn vrouw te hertrouwen als zij na hem te hebben verlaten met een andere man getrouwd is geweest: 51

Indien hij van haar (ten derden male) scheidt, is zij voor hem niet meer geoorloofd, voordat ze een andere echtgenoot heeft gehuwd en indien deze van haar scheidt, zal het voor hen geen zonde zijn, tot elkander terug te keren… (Soera 2:230) Wat de koran toestaat daarvan zegt de bijbel dat het gruwelijk is, dus de koran bevestigt de bijbel niet.

De dood van Jezus In de bijbel leerde Jezus duidelijk dat hij zou sterven en uit de dood opgewekt worden: Van toen aan begon Jezus Christus zijn discipelen te tonen, dat Hij naar Jeruzalem moest gaan en veel lijden van de zijde van de oudsten en overpiesters en schriftgeleerden en gedood worden en ten derde dage opgewekt worden. (Matteüs 16:21) Jezus zei ook dat zijn dood en opstanding was wat de profeten voor hem hadden voorspeld: Hij zei tot hen: Dit zijn mijn woorden, die Ik tot u sprak, toen Ik nog bij u was, dat alles wat over Mij geschreven staat in de wet van Mozes en de profeten en de psalmen moet vervuld worden. Toen opende Hij hun verstand, zodat zij de Schriften begrepen. En Hij zei tot hen: Aldus staat er geschreven, dat de Christus moest lijden en ten derde dage opstaan uit de doden, en dat in zijn naam moest gepredikt worden bekering tot vergeving van de zonden aan alle volken, te beginnen bij Jeruzalem. (Lucas 24:45-47) Jezus legt ook de betekenis van zijn dood uit: Wie onder u groot wil worden, zal uw dienaar zijn, en wie onder u de eerste wil zijn, zal uw slaaf zij; gelijk de Zoon van de mensen niet gekomen is om Zich te laten dienen, maar om te dienen en zijn leven te geven als losprijs voor velen.

(Matteüs 20:26-28) Echter, wanneer de koran over de dood van Jezus aan het kruis spreekt, zegt hij dat hij werkelijk nooit stierf!

En om hun [de joden] zeggen: “Wij hebben de Messias, Jezus, zoon van Maria, de boodschapper van Allah gedood”, - maar zij doodden hem niet, noch kruisigden zij hem (ten dode), - doch het werd hun verward, … zij doodden hem gewis niet, Integendeel, Allah verhief hem tot Zich en Allah is Almachtig, Alwijs. (Soera 4:157) Jezus leerde dat zijn dood aan het kruis diende om voor onze zonde te betalen en dat het deel van Gods werk was dat hij kwam verrichten. Echter in de koran is 52

Jezus’ dood aan het kruis helemaal geen dood. Dus de koran bevestigt de bijbel op dit meest cruciale punt niet.

Het verslag van Noach De koran hervertelt ook veel van de bijbelse verslagen incorrect. Hier zijn twee korte voorbeelden. De bijbel leert duidelijk dat al Noachs zonen met hem in de ark gingen.

Dit is de geschiedenis van Noach, Noach was onder zijn tijdgenoten een rechtvaardig en onberispelijk man; Noach wandelde met God. En Noach verwekte drie zonen: Sem, Cham en Jafeth. .. En de HERE zei tot Noach: Ga in de ark, u en geheel uw huis, want u heb Ik in dit geslacht voor mijn aangezicht rechtvaardig bevonden. ... En Noach ging met zijn zonen en zijn vrouw en de vrouwen zijner zonen met hem, in de ark vanwege de wateren van de vloed. (Genesis 6:9-10, 7:1, 7:7) Echter, in de koran ging één van Noachs zonen de ark niet in: En Noach riep tot zijn zoon, die zich afzijdig hield: “O mijn zoon, scheep u met ons in en wees niet met de ongelovigen.” Hij antwoordde: “Ik zal mijn toevlucht weldra op een berg zoeken, die mij tegen het water zal beschermen.” … En een golf kwam tussen beiden, hij behoorde tot de drenkelingen. (Soera 11:42-43) Dus het verhaal van Noach in de koran bevestigt de bijbelse lezing niet.

De plagen in Egypte De bijbel verslaat in groot detail de plagen die God op Egypte zond. Deze kunnen in Exodus 7 – 11 gevonden worden. Hieronder een samenvatting van de plagen: 1. Het water in bloed veranderend. (Exodus 7:14-24) 2. Kikkers. (8:1-15) 3. Muggen. (8:16-19) 4. Vliegen. (8:20-32) 5. Veepest. (9:1-7) 6. Zweren. (9:8-12) 7. Hagel. (9:13-35) 8. Sprinkhanen. (10:1-20) 9. Duisternis. (10:21-29) 10. Dood van de eerstgeborenen. (11:1-10) In de koran worden we verteld dat één van de plagen een storm (of in sommige vertalingen: overstroming) was: 53

Toen zonden Wij de storm en de sprinkhanen en de luizen en de kikvorsen en bloed over hen - als duidelijke tekenen, doch zij gedroegen zich hoogmoedig en waren een schuldig volk. (Soera 7:133) Dit is juist verkeerd; een storm was niet één van de plagen die God naar Egypte stuurde. Dus opnieuw zien we dat de koran de bijbel niet bevestigt.

Conclusie: De koran beweert het onderricht van de bijbel te bevestigen. Echter, wanneer zijn onderricht wordt vergeleken met dat van de bijbel zien we dat de koran de bijbel op grote en kleine punten niet bevestigt. Ongetwijfeld kunnen veel excuses geleverd worden om de koran voor dit falen te excuseren, maar waarom leunen op excuses? De koran beweert het onderricht van de bijbel te bevestigen maar doet het niet en is daarom niet ware en echte profetie van God.

Verduidelijkt de koran het onderricht van de bijbel?

En deze Koran kon door niemand buiten Allah worden voortgebracht.

Integendeel, hij is de vervulling van datgene wat er vóór was en is een uiteenzetting van de Wet door de Heer der Werelden, daaraan is geen twijfel. (Soera 10:37) Waarlijk deze Koran legt aan de kinderen van Israël veel uit van hetgeen waaromtrent zij verschillen. (Soera 27:76) De dood van Jezus In de bijbel wordt de dood van Jezus aan het kruis zeer duidelijk uitgelegd. Zowel Jezus als zijn discipelen leerden dat Jezus’ dood nodig waren om voor onze zonden te betalen zodat wij van het oordeel van God gered kunnen worden.

Jezus zei: De Zoon van de mensen nis niet gekomen om Zich te laten dienen, maar om te dienen en zijn leven te geven als losprijs voor velen. (Matteüs 20:28) De apostel Petrus leerde: Want ook Christus is eenmaal om de zonden gestorven als rechtvaardige voor onrechtvaardigen, opdat Hij u tot God zou brengen. (1 Petrus 3:18) De apostel Paulus leerde: Christus heeft ons vrijgekocht van de vloek van de wet door voor ons een vloek te worden; want er staat geschreven: Vervloekt is een ieder, die aan het hout hangt. Zo 54

is de zegen van Abraham tot de heidenen gekomen in Jezus Christus. (Galaten 3:13-14) De apostel Johannes leerde: Hij (Jezus) is het verzoenende offer voor onze zonden, en niet alleen voor onze maar ook voor de zonden van de gehele wereld.

Het bovenstaande citaat toont aan dat de bijbel de dood van Jezus erg helder uitlegt.

Maar wanneer de koran wordt gelezen verduidelijkt die het bijbels onderricht niet maar verwart dit onderricht eigenlijk. Hij doet dit door te leren dat Jezus nooit aan het kruis stierf: En om hun [de joden] zeggen: “Wij hebben de Messias, Jezus, zoon van Maria, de boodschapper van Allah gedood”, - maar zij doodden hem niet, noch kruisigden zij hem (ten dode), - doch het werd hun verward, … zij doodden hem gewis niet, Integendeel, Allah verhief hem tot Zich en Allah is Almachtig, Alwijs. (Soera 4:157) Wat is het gevolg van wat de koran over Jezus’ kruisiging leert? Is de betekenis van Jezus’ dood “duidelijker” onderwezen zodat die gemakkelijker te begrijpen is?

Nee, het tegenovergestelde is waar. De dood van Jezus wordt zelfs niet door veel moslims geloofd. Dus de koran verduidelijkt het onderricht van de bijbel niet, in plaats daarvan verwart hij het en neemt hij mensen weg van het woord van God dat reeds duidelijk was.

Abrahams offer De bijbel leert zeer duidelijk dat Abraham geboden werd om zijn zoon Isaäk te offeren aan God: BB Hierna gebeurde het, dat God Abraham op de proef stelde. Hij zei tot hem: Abraham, en deze zei: Hier ben ik. En Hij zei: Neem toch uw zoon, uw enige, die u liefhebt, Isaäk, en ga naar het land Moria, en offer hem daar tot een brandoffer op een van de bergen, die Ik u noemen zal. Toen stond Abraham des morgens vroeg op, zadelde zijn ezel, en nam twee van zijn knechten met zich, benevens zijn zoon Isaäk. ... Toen zij aan de plaats die God hem genoemd had, gekomen waren, bouwde Abraham daar een altaar, schikte het hout, bond zijn zoon Isaäk en legde hem op het altaar boven op het hout. Daarop strekte Abraham zijn hand uit en nam het mes om zijn zoon te slachten. Maar de Engel van HERE riep tot hem van de hemel en zei: Abraham, Abraham! En hij zei: Hier ben ik. En Hij zei: Strek uw hand niet uit naar de jongen en doe hem niet, want nu weet Ik, dat u godvrezend bent, en uw zoon, uw enige, Mij niet hebt onthouden. (Genesis 22:1-12) 55

De rest van de bijbel leert ook duidelijk dat Isaäk de zoon was die Abraham offerde: BB Door het geloof heeft Abraham, toen hij verzocht werd, Izak ten offer gebracht, en hij, die de beloften aanvaard had, wilde zijn enige zoon offeren. (Hebreeën 11:17) BB Is onze vader Abraham niet uit werken gerechtvaardigd, toen hij zijn zoon Izak op het altaar legde? (Jacobus 2:21) Het verslag van Abrahams offer wordt ook in de koran verteld. Echter het verslag is niet erg duidelijk. In het bijzonder wordt de identiteit van de zoon niet expliciet genoemd.

Dan gaven Wij hem de blijde tijding van een verdraagzame zoon. En toen deze de knapenleeftijd bereikte, zei hij: “O mijn lieve zoon, ik heb in een droom gezien, dat ik u heb te offeren. Zie, wat zegt gij daarvan?” Deze antwoordde: “O mijn vader doe zoals u bevolen is, gij zult mij, indien Allah het wil, zeker geduldig vinden." En toen zij zich beiden aan (Gods bevel) hadden onderworpen, en hij hem plat op zijn voorhoofd had gelegd, Riepen Wij hem toe: “O Abraham, gij hebt de droom reeds vervuld.” (Soera 37:101-104) Omdat de identiteit van Abrahams zoon niet in de koran wordt genoemd heeft dit tot alle soorten van verwarring in de moslimgemeenschap geleidt. At-Tabari is één van islams grootste historici van de koran. Hij erkent ruiterlijk dat de vroege moslimtheologen niet zeker waren welke zoon Abraham offerde, sommige dachten dat hij Isaäk was, anderen dat hij Ismaël was. In feite zegt At-Tabari zelf dat er sommige betrouwbare overleveringen van Mohammed zijn die zeggen dat zijn zoon Isaäk was en andere dat hij Ismaël was.

De vroegste wijsgeren van de natie van onze Profeet zijn het oneens over welke van Abrahams twee zonen het was die hij geboden werd te offeren. Sommige zeggen dat hij Isaäk was, terwijl anderen zeggen dat hij Ismaël was. Beide gezichtspunten worden ondersteund door uitspraken verbonden aan de autoriteit van de Boodschapper van God. Als beide groepen uitspraken even sterk zijn, dan – omdat ze beide van de Profeet kwamen – kan alleen de koran dienen als bewijs dat het verslag dat Isaäk noemt, duidelijker meer waar is van de twee. (Al-Tabari, De Geschiedenis van al-Tabari, Vol. II, p. 82, Profeten en Patriarchen, State University of New York Press, Abany 1987) Deze verwarring, veroorzaakt door de koran, komt tot een climax met het moslimfeest van Ied-al-Adha. Dit feest wordt gevierd tijdens de jaarlijkse 56

pelgrimstocht naar Mekka. Tijdens dit feest wordt een dier geofferd om het moment te herinneren toen Abraham, niet Isaäk, maar zijn zoon Ismaël offerde. De bijbel leert duidelijk dat de zoon die Abraham offerde Isaäk was. De koran zegt niet wie de zoon was, maar het gevolg van de onheldere lezing van de koran is dat moslims de duidelijke lezing van de bijbel verwerpen en in plaats daarvan denken dat de zoon Ismaël was ondanks dat er hier geen bewijs uit de koran voor is.

Opnieuw zien we dat wat duidelijk in de bijbel wordt geleerd door de koran wordt verward en tot verwarring en onenigheden tussen moslims, joden en christenen leidt. Dus de koranbewering, de bijbel te verduidelijken, dient opnieuw als onjuist te worden gezien.

Zoon van God In de bijbel zijn er veel leringen over de “Zoon van God”. Dit onderricht is erg duidelijk. De koran heeft ook veel te zeggen over de “Zoon van God”, echter hij bevestigt of verduidelijkt het bijbelonderricht niet, in plaats daarvan begrijpt hij het verkeerd en verwart hij eigenlijk wat de bijbel duidelijk leert.

Wat zegt de bijbel over de “Zoon van God”?

De frase, “Zoon van God,” is een titel die in de bijbel gebruikt wordt om iemands relatie met God aan te duiden. Deze relatie betrekt de persoon of volk, die beloftes van God ontvangt dat zij iets van hem zullen ontvangen. Op deze manier zijn zij een erfgenaam van God omdat aan hen een erfenis van hem beloofd is. Nu omdat een zoon de erfgenaam van zijn vader is, zo worden ook degenen die de beloftes van God ontvangen, “zonen” van God genoemd. In het boek Exodus zien we dat de gehele natie Israël Gods “zoon” wordt genoemd.

En de HERE zei tot Mozes: Nu u gaat terugkeren naar Egypte, zie toe, dat u voor het aangezicht van Farao al de wonderen doe, die Ik in uw macht gesteld heb. ...

Dan zult u tot Farao zeggen: Zo zegt de HERE: Israël is mijn eerstgeboren zoon; daarom zeg Ik u: laat mijn zoon gaan, opdat hij Mij diene; zou u echter weigeren hem te laten, dan zal Ik uw eerstgeboren zoon doden. (Exodus 4:21-23) Toen Israël een kind was, heb Ik het liefgehad, en uit Egypte heb Ik mijn zoon geroepen. (Hosea 11:1) Later in Israëls geschiedenis wees God David aan als Israëls koning. De titel “Zoon” die voor Israël werd gebruikt, werd nu op Israëls koning toegepast omdat hij het hoofd van de natie was en een bijzondere belofte van God ontving. Dus iedere koning van Israël had de titel “Zoon“ van God. Ook kondigt de HERE u aan: De HERE zal u een huis bouwen. Wanneer uw dagen vervuld zijn en u bij uw vaderen te ruste bent gegaan, dan zal Ik uw nakomeling, 57

uw eigen zoon, na u doen optreden, en Ik zal zijn koningschap bevestigen. Die zal mijn naam een huis bouwen, en Ik zal zijn koninklijke troon voor immer bevestigen. Ik zal hem tot een vader zijn, en hij zal Mij tot een zoon zijn. (2 Samuël 7:11-14) De koning van Israël had ook een andere titel, de titel van Messias. (De Griekse vertaling van het woord Messias is Christus.) Het woord Messias komt van het woord “zalven”. Iedere koning van Israël werd gezalfd tot de positie van koning, en dus was iedere koning de Gezalfde of de Messias.We zien dit gebeuren toen Saulus tot koning over Israël werd gezalfd.

Toen nam Samuël de oliekruik, goot haar uit voer zijn hoofd, kuste hem en zie: Heeft de HERE u niet tot vorst over zijn erfdeel gezalfd? (1 Samuël 10:1) Wat hebben we tot nu toe gezien? We hebben gezien dat iedere koning van Israël de titels Zoon van God en Messias/ Christus had. Dus de Zoon van God was de Messias/ Christus en de Messias/ Christus was de Zoon van God. Deze connectie tussen de twee titels werd goed begrepen tijdens Jezus’ leven want we zien de twee titels tezamen gebruikt: Toen Jezus in de omgeving van Caesaréa Filippi gekomen was, vroeg Hij zijn discipelen en zei: Wie zeggen de mensen, dat de Zoon van de mensen is? ... Simon Petrus antwoordde en zie: U bent de Christus, de Zoon van de levende God! (Matteüs 16:13-16) En de hogepriester stond op en zie tot Hem: Geeft U geen antwoord; wat getuigen dezen tegen U? Maar Jezus bleef zwijgen. En de hogepriester zei tot Hem: Ik bezweer U bij de levende God, dat U ons zegt, of U bent de Christus, de Zoon van God. Jezus zei tot hem: U hebt het gezegd. (Matteüs 26:62-64) Hopelijk begrijpen je nu wat de bijbel bedoelt wanneer die spreekt over de Zoon van God. Hij spreekt niet over God die gemeenschap heeft en een baby voortbrengt. De titel Zoon van God betekent zelfs niet goddelijkheid in de persoon, want - zoals we hebben gezien- werden de natie Israël en zijn koning Gods zoon genoemd. Jezus is de ware vervulling van de Zoon van God. Hij is de ware zoon van David, de ware Israël. Hij is de ware zoon die de erfenis van zijn Vader God ontving. Deze erfenis was het koninkrijk van God zelf.

En Jezus trad naderbij en sprak tot the, zeggende: Mij is gegeven alle macht in hemel en op de aarde. (Matteüs 28:18) Nu verduidelijkt de koran het bijbelonderricht over de “Zoon van God”? Het antwoord is nee! In feite begrijpt de koran deze lering uit de bijbel verkeert en verwart hij hem. De gehele de koran ontkent dat Jezus de Zoon van God is en noemt hem niettemin nog abusievelijk de Messias.

58

De Messias, Jezus, zoon van Maria was slechts een boodschapper van Allah en Zijn woord tot Maria gegeven als barmhartigheid van Hem. (Soera 4:171) En de Joden zeggen: “Ezra is de zoon van Allah” en de Christenen zeggen: “De Messias is de zoon van Allah.” Dit is, hetgeen zij met hun mond zeggen. Zij spreken de woorden na van degenen die vóór hen ongelovig waren; Allah's vloek zij over hen, hoe zijn zij afgekeerd! (Soera 9:30) Zij zeggen: “Allah heeft een zoon tot Zich genomen. Heilig is Hij, Hij is Zichzelf genoeg.” (Soera 10:68) De koran laat geen begrip zien van de betekenis van de titel “Zoon van God”. In de koran betekent het niets meer dan dat God gemeenschap had, en zoals we in de bijbel zagen is dit niet wat de titel betekent. In de koran wordt Jezus de titel Messias gegeven niettemin wordt de titel Zoon van God ontkend, de bijbel leert dat beide titels samengaan.

Opnieuw zien we dat wat duidelijk in de bijbel geleerd wordt door de koran wordt verward en tot verwarring en onenigheid tussen moslims en christenen leidde. De koran beweert het onderricht van de bijbel te verduidelijken maar deze bewering is onjuist. Hij maakt het bijbelonderricht niet duidelijker, in feite verwart hij het alleen.

Wordt Mohammed in de bijbel voorspeld? “... die de boodschapper, de reine profeet [Mohammed] volgen, die zij in de Torah en het Evangelie beschreven vinden...” (Soera 7:157) Om te beoordelen of Mohammed wel of niet voorspeld wordt in de bijbel dien je de bijbelverzen te lezen waarnaar verwezen wordt en dien je voor jezelf te besluiten of jij denkt dat deze de komst van Mohammed voorspellen.

Het is duidelijk dat moslims het ook moeilijk vonden om enige verwijzingen naar Mohammed in de bijbel te vinden. Ik zeg dit omdat sommige moslims feitelijk hun eigen Evangelie hebben geschreven zodat het nu de komst van Mohammed voorspelt. Twee voorbeelden hiervan zijn “Het evangelie volgens de islam” (1979) en “Het evangelie van Barnabas” (14e eeuw).

Maar zij (Maria) wees naar de baby. Zij zeiden: Hoe kunnen we spreken tot een zuigeling in de wieg. Maar het kind sprak en zei: Ik ben inderdaad een dienaar van God. Hij heeft mij aangewezen als een teken voor mensen en een genade van Hem. Dit was een verordende zaak... Dat Ik de wereld het goede nieuws van een boodschapper mag brengen die na mij zal komen als licht en genade voor alle naties; zijn naam zal zijn de Begerenswaardige. ((2:20-3:1) Ahmad Shafaat, Het evangelie volgens de Islam, New York: Vantage Press, 1979) 59

Toen zei de priester: “Hoe zal de Messias genoemd worden?” ... Jezus antwoordde: “De naam van de Messias is begerenswaardig... Mohammed is zijn gezegende naam”. (Het evangelie van Barnabas, hoofdstuk 97, 14e eeuw na Christus) Als Mohammed werkelijk voorspeld werd in het Evangelie zou er geen behoefte voor moslims zijn om het Evangelie te herschrijven met Mohammed er nu in voorspeld. Deze onjuiste evangeliën zijn ondersteunende bewijzen dat Mohammed niet in de bijbel voorspeld wordt en dat deze bewering van de koran onjuist is.

Conclusie Ieder die beweert een profeet te zijn moet bereid zijn om zijn profetie te laten beproeven – het is een gebod van God! De profetie van Mohammed is de koran en de koran doet drie beweringen die beproefd kunnen worden: 1. Het bevestigt het onderricht van de bijbel.

2. Het verduidelijkt het onderricht van de bijbel.

3. Mohammed wordt voorspeld in de bijbel.

In dit artikel heb ik het bewijs geleverd zodat je deze drie beweringen voor jezelf kan beoordelen. Ik persoonlijk kan alleen concluderen dat de beweringen van de koran onjuist zijn. Het bevestigt niet het onderricht van de bijbel; het verduidelijkt niet het onderricht van de bijbel; en Mohammed wordt niet voorspeld in de bijbel.

Het is omdat de koran vals is dat moslims het evangelie moesten herschrijven, met boeken als “Het evangelie volgens de islam” en “Het evangelie van Barnabas”, om de bijbel en de koran elkaar te laten bevestigen. Dit verklaart ook waarom zo veel moslims die ik gesproken heb de bijbel aanvallen en het beschuldigen dat hij veranderd is; zij proberen het falen van de koran te ontsnappen door de schuld op anderen te schuiven.

Christian-Muslim Discussion Papers ©2004

• • • •

Bijbelteksten aangeduid met NBV zijn ontleend aan De Nieuwe Bijbelvertaling, © Nederlands Bijbelgenootschap 2004.

Andere citaten zijn rechtstreeks uit het Engels vertaald Laatste bewerking: maart 2006

Met toestemming van auteur vertaald; de originele titel luidt: Testing Muhammad’s prophecy

60

Artikel 6 Veronderstelde Profetieen in de Bijbel die naar Mohammed zouden wijzen De koran zegt dat: 1. En toen Jezus, zoon van Maria, zeide: “O kinderen van Israël, Ik ben Allah's boodschapper voor u, datgene bevestigend wat vóór mij in de Torah was, en een blijde tijding gevende van een boodschapper die na mij komen zal, zijn naam zal Ahmad zijn.” (Soera 61:6).

Vinden we daar enig verslag van in de bijbel?

Ahmed is een vorm van de naam Mohammed, beide betekenen “de verhevene”. In het Grieks worden we verteld dat dit “periklytos” zou zijn. Nu vinden we in het evangelie van Johannes, hoofdstuk 14:16: Dan zal ik de Vader vragen jullie een andere pleitbezorger [“parakletos”] te geven, die altijd bij je zal zijn Op grond van de korantekst beweren moslims dat dit vers een vervalsing uitgevoerd door christenen is, om daarmee de voorspelde komst van Mohammed te camoufleren, die voor moslims zo duidelijk voorspeld wordt in de bovenstaande tekst. We moeten, echter, zeggen dat alle manuscript teksten van dit evangelie van Johannes, die het woord ‘parakletos’ en niet ‘periklytos’ bevatten, honderden jaren terug dateren voor de komst van Mohammed.

Verder vertelt het volgende vers ons dat de ‘parakletos’ de Geest van de waarheid. De wereld kan hem niet ontvangen, want ze ziet hem niet en kent hem niet. Jullie kennen hem wel, want hij woont in jullie en zal in jullie blijven. (Cursieve weergave is van mij) Het moet daarom zeer duidelijk zijn dat iedere interpretatie die Mohammed in de plaats van de Heilige Geest zet, niet in lijn met de feiten is.

2. 1 Dit is de zegen die Mozes, de godsman, uitsprak over de stammen van Israël, voor hij stierf. 2 Hij zei:

61

‘De HEER verscheen vanaf de Sinai, zijn licht bescheen hen van de Seïr, met luister kwam hij van de bergen van Paran.

En hij kwam van tienduizenden van heiligheid. bliksem flitste uit zijn rechterhand.

3 Hij kreeg Israëls stammen lief, hij hield al de zijnen in zijn hand.

Ze waren gezeten aan zijn voeten en ontvingen zijn onderwijzing.

4 Mozes gaf ons zijn onderricht als een kostbaar bezit voor Jakobs volk.

5 Zo werd de HEER koning van Jesurun, terwijl de oudsten van het volk bijeen waren en de stammen van Israël zich verzameld hadden. (Deuteronomium 33:1-5).

Moslims nemen vaak het tweede vers van deze tekst en beweren dat toen de HEER van Sinaï kwam, hij via Mozes kwam; toen hij opstond van Seïr, hij in Jezus kwam; en toen hij verscheen van de berg Paran en met tienduizenden heiligen kwam, hij in Mohammed kwam. Deze studie biedt geen exegese van deze verzen, maar het is zeer duidelijk van de context dat deze tekst naar Jahweh en niet naar Mozes of iemand anders verwijst! De islamitische interpretatie van dit vers is absurd. Behalve dit, is het gebaseerd op de fout dat berg Paran ergens op het Arabische Schiereiland niet ver van Mekka is. Iedere student van bijbelse geografie weet dat de twee bergen (Seïr en Sinaï) en het gebergte Paran op het Sinaï Schiereiland, ongeveer 1.000 km van Mekka verwijderd liggen.

Een ander vers dat moslims beschouwen als een profetie dat betrekking heeft op Mohammed is in Johannes 1:19-: 3. 19 Dit is het getuigenis van Johannes. De Joden hadden vanuit Jeruzalem priesters en Levieten naar hem toe gestuurd om hem te vragen: ‘Wie bent u?’ (...) 23 Hij zei: ‘Ik ben de stem die roept in de woestijn: “Maak recht de weg van de Heer,” zoals de profeet Jesaja gezegd heeft.’

Hoewel moslims vastbesloten ieder ander deel van hetzelfde hoofdstuk verwerpen, die in geen mis te verstane termen de godheid van Christus verkondigen, achten zij het passend om aan te nemen dat “de profeet” de te verwachten Mohammed was. Israël verwachtte in die tijd een profeet, “de”

62

profeet van God in de situatie waarin zij leefden. Hij is degene aangekondigd in Deuteronomium 18:15 en verder: 4. 15 Hij zal in uw midden profeten laten opstaan, profeten zoals ik. Naar hen moet u luisteren. 16 U hebt de HEER daar immers zelf om gevraagd, toen u bij de Horeb bijeen was? U zei: ‘Wij kunnen het stemgeluid van de HEER, onze God, en de aanblik van dit enorme vuur niet langer verdragen; dat overleven we niet.’ 17 De HEER heeft toen tegen mij gezegd: ‘Zij hebben goed gesproken. 18 Ik zal in hun midden profeten laten opstaan zoals jij. Ik zal hun mijn woorden ingeven, en zij zullen het volk alles overbrengen wat ik hun opdraag. 19 Wie niet wil luisteren naar de woorden die zij in mijn naam spreken, zal ik ter verantwoording roepen. (Deuteronomium 18:15-19).

Dat deze “profeet” Jezus is wordt duidelijk in Handelingen 3:17-23 gezegd: 17 Volksgenoten, ik weet dat u uit onwetendheid hebt gehandeld, evenals uw leiders. 18 Zo heeft God echter in vervulling doen gaan wat hij bij monde van alle profeten had aangekondigd: dat zijn messias zou lijden en sterven. 19 Wend u af van uw huidige leven en keer terug tot God om vergeving te krijgen voor uw zonden. 20 Dan zal de Heer een tijd van rust doen aanbreken en zal hij de messias zenden die hij voor u bestemd heeft. Dat is Jezus, 21 die in de hemel moest worden opgenomen tot de tijd aanbreekt waarover God van oudsher bij monde van zijn heilige profeten heeft gesproken en waarin alles zal worden hersteld. 22 Mozes heeft al gezegd: “De Heer, uw God, zal in uw midden een profeet zoals ik laten opstaan; luister naar hem en naar alles wat hij u zal zeggen. 23 Wie niet naar deze profeet luistert, zal uit het volk gestoten worden.”

In de hoofden van de joden, echter, was “de profeet” niet de Messias: Toen de mensen in de menigte dit hoorden zeiden ze: ‘Dit moet wel de profeet zijn.’ 41 Anderen beweerden: ‘Het is de messias,’ (Johannes 7:40).

13 Toen Jezus in het gebied van Caesarea Filippi kwam, vroeg hij zijn leerlingen: ‘Wie zeggen de mensen dat de Mensenzoon is?’ 14 Ze antwoordden: ‘Sommigen zeggen Johannes de Doper, anderen Elia, weer anderen Jeremia of een van de andere profeten.’ 15 Toen vroeg hij hun: ‘En wie ben ik volgens jullie?’ 16 ‘U bent de messias, de Zoon van de levende God,’ antwoordde Simon Petrus. (Matteüs 16:13-16).

63

Los van alles, de Farizeeën, deel uitmakend van het Verkoren Volk, verwachten niet dat een heiden de profeet die moest komen zou zijn. (Zie Deuteronomium 18:15): “Een profeet uit uw midden... zal de Here uw God u verwekken” dat wil zeggen de joden) Daarom is de profeet, zonder twijfel, de Messias.

De meest gebruikte van alle veronderstelde profetieën over Mohammed, wordt gevonden in het boek Deuteronomium 18:15-22: 15 Hij zal in uw midden profeten laten opstaan, profeten zoals ik. Naar hen moet u luisteren. 16 U hebt de HEER daar immers zelf om gevraagd, toen u bij de Horeb bijeen was? U zei: ‘Wij kunnen het stemgeluid van de HEER, onze God, en de aanblik van dit enorme vuur niet langer verdragen; dat overleven we niet.’ 17 De HEER heeft toen tegen mij gezegd: ‘Zij hebben goed gesproken.

18 Ik zal in hun midden profeten laten opstaan zoals jij. Ik zal hun mijn woorden ingeven, en zij zullen het volk alles overbrengen wat ik hun opdraag. 19 Wie niet wil luisteren naar de woorden die zij in mijn naam spreken, zal ik ter verantwoording roepen. 20 Maar als een profeet de euvele moed heeft om in mijn naam iets te zeggen dat ik hem niet heb opgedragen, of om in de naam van andere goden te spreken, dan moet hij ter dood gebracht worden.’ 21 Misschien vraagt u zich af: Is er een manier om te bepalen of een profetie al dan niet van de HEER komt? 22 Die is er inderdaad: als een profeet zegt te spreken in de naam van de HEER, maar zijn woorden komen niet uit en er gebeurt niets, dan is dat geen profetie van de HEER geweest. Heb geen ontzag voor een profeet die zich dat aanmatigt.

Het laatste gedeelte van deze tekst verdient veel aandacht: want Mohammed zelf geeft sterk aan dat hij de profeet is waar hier naar verwezen wordt (Soera’s 2:129,159; 3:81,164; 7:157).

De islamitische interpretatie van de tekst in Deuteronomium is als volgt: i.

ii.

Zowel Mozes als Mohammed moesten vluchten uit de handen van hun vijanden; beiden vonden een metgezel in hun eigen schoonvader. Jethro moest zijn schoonzoon, Mozes, in het uur van zijn uitputting verlichten (Exodus 18:14-26); maar het was Mohammed, die zijn metgezel in de grot troostte.

Mozes zocht bescherming in Midian, dat later Yatrib -naar zijn schoonvader, Jethro- werd genoemd. Mohammed ging naar Yathrib, dat later, na zijn vlucht, Medina werd genoemd. De vlucht van Mozes bleek goed voor hem uit te werken vanwege de leiding van zijn schoonvader, 64

iii.

iv.

v.

vi.

vii.

viii. ix. x.

xi.

xii.

waar Mohammeds vlucht zijn weg plaveide voor het bereiken van een reeks glorieuze overwinningen.

Aan Mozes werd een uitgebreide wet voor zijn volk gegeven; terwijl Mohammed een volmaakte, op zichzelf volledige, wet ontving voor alle volken en voor alle tijden.

De Here sprak tot Mozes en Aäron in het land Egypte, zeggend: “Deze maand zal u in het begin der maanden zijn; zij zal u de eerste der maanden van het jaar zijn." Overeenkomstig, werd met de moslims de maand en het jaar van de vlucht van Mohammed, de maand en jaar van het begin van het moslimtijdperk.

Mozes bevrijdde zijn volk uit het slavenhuis van Farao; Mohammed overwon zijn vijanden in man tot man gevechten en won hun kinderen voor zijn geloof.

De inspanningen van Mozes hadden moeilijkheden en bloed vergieten tot gevolg; terwijl die van Mohammed gericht waren op het bereiken van religieuze emancipatie.

De Wetten van Mozes waren agressief, omdat hij Kanaän wilde controleren, dat door zijn opvolgers gebeurde; Mohammed moest defensieve oorlogen voeren en niettemin onderwierp Arabië zich tenslotte aan hem. En zelfs Kanaän kwam onder de onderwerping van zijn opvolgers.

Mozes berechtte zijn volk; Mohammed was ook een verheven rechter voor zijn volk en zelfs de joden aanvaarden hem als zodanig.

Mozes predikte gedurende 10 jaar te Midian; zo deed Mohammed in Medina.

Mozes was de wetgever, generaal en gids van zijn volk; Mohammed was ook een overwinnende generaal, een volmaakte gids voor alle mensen en een verbreider van een universele wet, die nooit geabrogeerd zal worden.

Een grote vloed redde Mozes uit de handen van de Egyptenaren die hem op de hielen zaten; maar het was slechts een spinnenweb dat Mohammed van pas kwam in een netelige situatie.

Toen de metgezellen van Mozes de vijand zagen, riepen zij uit: “Zeker zullen we overwonnen worden!” – waarop Mozes antwoordde: “Geenszins, mijn Heer is met mij. Hij zal mij een uitweg laten zien.”

Mohammeds antwoord in een meer precaire situatie in de grot van Hira was: “Maak je geen zorgen, zeker is Allah met ons.” (“The Light” van alHaj Sultan Hafiz Abdul, herzien door Maulana Syed Zia-ud-Din Ahmad Gilani, pagina’s 214-216).

65

Wij bestrijden dat: ii.

Het Midian van de bijbel is dichtbij de berg Sinaï en niet waar Yethreb of, zoals het vandaag bekend is, Medina gesitueerd is;

vii.

We slagen er niet in te begrijpen welke aspecten van Mohammeds oorlogsvoering defensief waren, misschien, in enkele gevallen. We weten niet wat de moslims verdedigden in Spanje of zelfs in Frankrijk, in India, Noord-Afrika, Syrië, Turkije en de Balkan. Bedoelde de schrijver werkelijk wat hij zei toen hij het woord ‘onderwerping’ gebruikte, wat betekent “onder een juk plaatsen”?

De joden hadden weinig keus dan Mohammed als rechter te aanvaarden.

Mozes preekte niet in Midian, want dit is niet een stad. Hij was daar schapen aan het wijden. Daarnaast deed hij dit gedurende 40 en niet tien jaar.

Als we als de “universele wet” de koran nemen. Is het onjuist om te zeggen dat er geen abrogaties in plaatsvonden. We verwijzen naar Soera 16:101 en 2:106 en de gehele theologie achter “mansoekh” en “nasikh” (Lees s.v.p. “Christians ask Muslims”, pp. 11-15) Geen stormvloed redde Mozes uit de handen van de Egyptenaren. De joden gingen door een kolom in de zee, het water stond als een muur aan beide kanten. Nadat de joden er door gegaan waren, sloot de zee zich en vernietigend het volgende Egyptische leger. (Exodus 14, Soera 2:50) In de loop van de geschiedenis hebben veel gelovigen overeenkomstig gehandeld in situaties van ellende.

viii. ix.

x.

xi.

xii.

We willen graag de nummers i, ii, v, vi en xi weerspreken, die geen overeenkomsten tonen, maar daarentegen contrasten.

Nummer iii wordt in de moslimwereld algemeen aanvaard. Maar als christenen dagen we moslims uit om de bewering te onderbouwen dat de koran superieur is aan de bijbel. We willen graag precies weten in welke opzichten hij beter is dan de bijbel, of er toevoegingen of uitbreidingen zijn die de koran verbeteren in vergelijking met de bijbel, en –tenslotte- welk superieur bewijs tot de waarheid er is en in welk opzicht Mohammed superieur ten opzichte van Jezus was.

66

Maar bovenal, de bijbelse tekst zelf verklaart duidelijk en opmerkelijk, dat de profeet van uit uw midden zou komen. Dit kan alleen betekenen dat de profeet een jood moest zijn.

Het argument dat moslims soms gebruiken, namelijk dat profeet “uit uw broederen” moest komen (dat wil zeggen de broer van Izaäk was Ismaël, dus moest hij van de Ismaëlieten komen) moet worden verworpen, omdat “uit uw midden” moeilijk kan verwijzen naar degenenen buiten het Verbond. Echter, omdat we druk zijn met een lijst van overeenkomsten tussen Mozes en de profeet, laten we een andere lijst bekijken: a. Mozes en Christus werden in armoede geboren (De Israëlieten waren onderworpen aan een buitenlandse macht). (Exodus 1:9-14) b. Op beide kinderen was de dood beraamd (Exodus 1:15-16,22, Matteüs 2:13 en verder). c. Beiden werden door goddelijke interventie gered. (Exodus 2:2-10, Matteüs 2:13 en verder). d. Beiden werden door tekenen en wonderen geopenbaard. (Exodus 7:10,19,20; hoofdstukken 8-12; 14:21-22; 17:6-7; Matteüs 8:14 en verder; Lucas 7:11; Matteüs 14:13, etc.). e. Mozes werd bereid in de woestijn gedurende veertig jaar; Christus gedurende veertig dagen. (In bijbelse symboliek staat veertig voor voorbereiding). (Handelingen 7:23 met Exodus 7:7, Matteüs 4:1 en verder). f. Beiden worden in de Schrift “getrouw” genoemd. (Hebreeën 3:2-5) g. Mozes bevrijdde Israël van de gebondenheid aan hun onderdrukkers; Christus bevrijdde gelovigen van de gebondenheid aan zonde (waarvan Egypte door de bijbel heen het symbool is). (Exodus, Jesaja 53, Johannes 8:32-36, Romeinen 6:18-22, 8:2, Galaten 5:1). h. Het water was onderworpen aan het gezag van beiden: (De Rode Zee aan Mozes; het Meer van Galilea aan Christus). (Exodus 14:21, 17:6, Matteüs 14:22 en verder, Johannes 6:16 en verder, Matteüs 8:18). i. Mozes sprak tot God “van aangezicht tot aangezicht”, zo deed Christus op de berg van de Verheerlijking (Exodus 33:11, Matteüs 17:3). j. Na deze ervaring straalde het gezicht van Mozes; en zo deed de gehele verschijning van Christus (Exodus 34:29, Matteüs 17:2). k. Mozes was de middelaar van het oude verbond (testament); Christus van het nieuwe verbod, of testament. (Exodus 19 and 20, Hebreeën 12:24). l. Beiden profeteerden van gebeurtenissen die vervuld werden.

(Deuteronomium 18:15-22, 28:15-29:67, Matteüs 24).

67

m. De joden rebelleerden tegen beiden. (Exodus 5:21, 14:11-12, 17:2-4, Numeri 11:1-33, Lucas 4:16-30, Johannes 11:47-50, Matteüs 26:50-56, 27:15-23 etc.) n. Beiden stierven vanwege zonde – Mozes voor zijn eigen zonde; Christus voor de zonde van de gehele wereld. (Numeri 20:12, Deuteronomium 34:4-5, 1 Korintiërs 15:3, Johannes 1:29, 10:14-16, Jesaja 53, etc.). o. We hebben reden om te geloven dat Mozes opstond (Judas 9, Lucas 9:30); Jezus Christus stond zonder twijfel op uit de dood volgens het evangelie. (Matteüs 28:14, Lucas 24:34, 1 Korintiërs 15:4). p. De belangrijkste en verwachte gebeurtenis van het leven van Mozes gebeurde na zijn dood: de inname van het Beloofde Land. En zo was het met Christus: Christus, het tegenbeeld van Mozes, verzekerde door zijn dood nieuw leven voor ons. (Romeinen 5:6-8, 8:34, 1 Korintiërs 15:3,22, 2 Korintiërs 5:15, 1 Thessalonicenzen 5:9-10, etc.).

Ter afsluiting, we mogen zeggen dat Mozes water uit een rots produceerde en in het nieuwe testament worden ons verteld dat “Die rots Christus was” en hij zei: ‘Laat wie dorst heeft bij mij komen en drinken!' (1 Korintiërs 10:4, Johannes 7:37-38, 4:13-14) Er zijn andere mindere “profetieën”, die hier beschouwd kunnen worden, maar we achten ze te onbelangrijk om mee te nemen. Echter, we moeten opmerken dat als een moslim zich baseert op de bijbel omdat het profetieën over Mohammed bevat en hij acht deze profetieën als een bewijs van de waarheid van zijn beweringen, dan door zo te doen bevestigt hij in feite dat de bijbel vrij van corruptie is, anders zou hij bouwen op zand. (J. Christensen).

• • • •

De bijbeltekst in deze uitgave is ontleend aan De Nieuwe Bijbelvertaling, © Nederlands Bijbelgenootschap 2004.

Korancitaten zijn uit de Nederlandstalige interpretatie van de koran die op het web te vinden is.

Laatste aanpassing: juni 2007 Met toestemming vertaald; de originele titel luidt :Alleged Prophecies In The Bible Pointing To Mohammed

68

Artikel 7 Fouten en weglatingen in de documentaire: “Mohammed: erfenis van een Profeet” door Silas

De komende weken zendt de NMO de documentaire “Mohammed: erfenis van een profeet” wederom uit. Silas constateerde dat deze documentaire eenzijdig en ongebalanceerd is en schreef daarop de volgende kritische reactie. Lees zijn artikel en oordeel zelf...

Op 19 december, 2002 zond Public Broadcasting Service (PBS) een twee uur durende film over het leven van Mohammed uit. Er was opmerkelijke islamitisch sponsoring voor deze show. De film vertelde het verhaal van Mohammeds leven en bevatte de belangrijkste gebeurtenissen die zijn leven en de levens van zijn volgelingen beïnvloedde. Gedurende de film geven verschillende moslims of sympathieke academici commentaar op deze gebeurtenissen. Moslims van verschillende standen spraken verheven over Mohammed en presenteerden hem in een schitterend licht.

Echter, significante details waren weggelaten of uitgewist. Dit is inclusief veel van Mohammeds gewelddadige daden. Bovendien, veel van de commentaren waren niet accuraat volgens het islamitische bronmateriaal. Wanneer de film getoetst wordt aan het werkelijke islamitisch bronmateriaal, is het duidelijk dat deze film niet meer was dan islamitisch evangelisatie voor een onwetend en naïef Amerikaans publiek.

Daniel Pipes merkte in zijn artikel http://www.danielpipes.org/article/982 op: “All this smacks of a film shown by missionaries.”

Een vriend noemde de show “New Age Islam”, omdat het niet de historische Mohammed accuraat portretteerde. PBS heeft het Amerikaanse volk een slechte dienst bezorgd door het presenteren van een geschoonde Mohammed en islam.

69

[... ] De PBS is een door de regering gefinancierd Tv-netwerk. Omdat het hoofdzakelijk gefinancierd wordt door de Amerikaanse regering dient zij niet betrokken te zijn in religieus favoritisme of het meehelpen aan het bereiken van doelen van welke religie dan ook. PBS is zeker verplicht om details van verschillende religies te presenteren, maar niet in de vorm van een public relations kanaal voor die religies.

Waarom deed PBS zo’n goedkope mooie job en stond het inaccurate religieuze propaganda toe? Ik weet het niet. Wellicht beloofden verschillende moslimgroepen hen geld, wellicht waren zij geïntimideerd door andere moslimgroepen, wellicht dachten zij dat zij goed deden door moslims in staat te stellen om hun vergoelijkte verhaal te vertellen.

Onthoud! Volgelingen van de islam vernietigden de twintowers en het Pentagon, veroorzakend 3000 doden, duizenden gewonden, en ruïneerden duizenden Amerikaanse levens. Volgelingen van de islam vermoorden Amerikanen rondom de wereld vandaag de dag. Zou het te veel gevraagd zijn als PBS om een professionelere en objectievere job te doen in het presenteren van de islam? Ten slotte, als moslims bezig zijn meer Amerikanen op ons grondgebeid te vermoorden, is het niet de taak van PBS om een completer beeld van het geloof van de terroristen te presenteren?

Evenzo wat betreft de Nederlandse context, is het goed besteed belastingeld om een dergelijk incompleet en inaccuraat beeld van de islam te presenteren?

Beschouw dit: Islamitisch terrorisme is een wereldwijd fenomeen. Het zijn niet slecht enkele “gekken” die terroristische misdaden begaan. Gewelddadig islamitisch fundamentalisme is een significante beweging gesteund door miljoenen zo niet miljarden dollars en zeker miljoenen moslims. Zouden we niet geïnformeerd moeten zijn over de motieven van onze vijanden?

In één zin, PBS heeft het Amerikaanse volk in de steek gelaten en de doden van onze burgers in New York, Pennsylvania, en Washington gehoond.

Ik maak geen bezwaar tegen het laten zien van positieve dingen over Mohammed en islam als deze gebalanceerd zijn. Mohammed was niet de vleeswording van het kwaad – hij had zowel goede als slechte eigenschappen.

Echter, hij pleegde veel kwade dingen, en was betrokken in een onthutsend hoeveelheid geweld, zoals Alex Kronemer, (één van de moslimproducenten) het zei. Mohammeds gewelddadige daden en leringen zouden gepresenteerd 70

moeten worden. In plaats daarvan kregen we positieve commentaren van moslims, en sympathieke geleerden die of Mohammed prijsden of zijn daden rechtvaardigden.

Zou het voor PBS moeilijk zijn geweest om iets gebalanceerd uit te zenden?

Fouten en weglatingen Gedurende de film noteerde ik fouten en weglatingen. Later bekeek ik het script van de film en verzamelde een lijst van wat ik beschouw als significante problemen. Hieronder presenteer ik de fouten en onderbouw ze met materiaal van islamitische bronnen die het gehele verhaal vertellen. De lijst kan groter zijn, ik beschouw alleen de punten die ik het meest kritisch vind. Ik plaats ook vragen voor sommigen van de mensen geportretteerd in de film waarover zij mogen nadenken en waarop zij een antwoord mogen geven. Ik hoop van hen terugkoppeling te krijgen.

De vorm van mijn kritiek is, ik citeer van het manuscript van de film in blauw, presenteer mijn commentaar in het zwart, en geef islamitisch bronmateriaal in groen weer.

Overzicht van FOUTEN EN WEGLATINGEN in de Film over Mohammed: 1. Weglatingen aangaande Mohammeds eerste openbaring.

2. Fout van overdrijving ten aanzien van de Arabieren op het Arabische schiereiland.

3. Fout ten aanzien van de verbetering van leven voor vrouwen onder de islam.

4. Fout ten aanzien van Mohammeds “Nachtreis”.

5. Fout en weglating ten aanzien van de Slag van Badr.

6. Fout over islams verbod over het doden van vrouwen.

7. Fouten ten aanzien van de “politieke alliantie”-reden voor Mohammeds vele huwelijken.

8. Weglating – Aïsja’s leeftijd werd niet gegeven.

9. Fouten en weglating ten aanzien van het bloedbad van de Banoe Qoeraiza joden.

10.Fout over islams positie ten aanzien van de joden en christenen.

11.Fout over de betekenis van djihaad 12.Fout over Mohammed vredesstichting op het Arabische schiereiland.

13.Fout over islams vredige, niet gewelddadige benaderingen naar nietmoslims.

71

14.Fouten over de verovering van Mekka en de amnestie voor de Mekkanen.

15.Weglating over zijnde vergiftigd door een joodse vrouw – en dwingen van medicijnen op anderen 1. Weglatingen aangaande Mohammeds eerste openbaring.

VERTELLER Mohammed was zo geschokt door deze ervaring, hij vreesde dat hij bezeten was. Hij rende direct naar huis, naar Chadiedja.

Wat hier weggelaten is, is dat niet alleen Mohammed zijn verstand verloren had, hij werd ook suïcidaal. Hij geloofde dat hij of een waarzegger of bezeten was geworden. Als gevolg van deze ervaring deed Mohammed een zelfmoordpoging. Net voor het springen van een rots, stopte deze geest hem die hem in de grot bezocht. De daarop volgende jaren Mohammed leed aan depressieaanvallen en probeerde enkele malen vaker zelfmoord te plegen. De [Engelstalige] documentatie hierover kan hier gevonden worden: http://www.answering-islam.org/Silas/suicide.htm Boechari, volume 9, boek 87, nummer 111: Maar na enkele dagen stierf Waraqa en de Goddelijke Inspiratie stopte ook voor een tijdje en de Profeet werd zo bedroefd - zoals we hebben gehoord - dat hij verscheidene keren zichzelf van de toppen van hoge bergen probeerde te gooien.

Andere bronnen zeggen dat Mohammed behoorlijk depressief was en gedurende enkele jaren suïcidaal was. Dit is een teken van mentale ziekte, niet van een goddelijke roeping. Het punt is dat geen profeten van God ooit zelfmoord pleegden als gevolg van hun directe ervaring met God. Wie of wat ook Mohammed in de grot ontmoette, het was niet Gabriël, of een geheim afgezant van God. 2. Fout van overdrijving ten aanzien van de Arabieren op het Arabische schiereiland.

72

HAMZA YUSUF De Arabieren geloofden niet in leven na dit leven. Zij dachten werkelijk dat het leven eindigde met de dood en er was geen opstanding, er was geen wederkomst, er was geen reïncarnatie.

Hamza Yusef maakte een fout toen hij zei: “Arabieren geloofden niet in een leven na dit leven.” Dit is een overdrijving. Er waren joodse Arabieren in Jatrib die geloofden in het hiernamaals. Er waren christelijke Arabieren die leerden over het gehele Saoedi-Arabische schiereiland die ook geloofden in een hiernamaals. Yusef’s fout laat de onwetenden geloven dat alleen heidendom in Arabië aanwezig was. In plaats daarvan was er een significant aantal joodse en christelijke Arabieren op het schiereiland.

Het boek: “Christendom onder de Arabieren in preïslamitische tijden ( Christianity Among the Arabs in Pre-Islamic Times )”, van J. S. Trimingham, (Longman Group Limited, London, 1979), vertelt in detail de mate van christendom op het gehele Arabische schiereiland voor Mohammeds komst. In het kort, het gehele Arabische schiereiland was omringd met joodse of christelijke stammen.

Mohammed betrad in Arabië geen geestelijk vacuüm. Kennis van het christendom en jodendom was goed aanwezig zelfs in Mekka. Geloof in het hiernamaals bestond op het gehele Arabische schiereiland tijdens Mohammeds leven.

3. Fout ten aanzien van de verbetering van leven voor vrouwen onder de islam.

HAMZA YUSUF Er is het idee dat vrouwen voor de islam koopwaar waren, dat zij geen rechten hadden. En ik denk dat dit voor veel veel niveau’s van vrouwen waar was, maar voor een bepaalde stand van vrouwen, waartoe Chadiedja behoorde, was dit niet waar.

Verscheidene commentatoren noemden dat Mohammed het leven van de Arabische vrouwen verbeterde. Ik bestrijd dit. Ik geloof, net als Fatima Mernissi, dat het leven werkelijk slechter werd voor vrouwen onder de islam.

73

Bijvoorbeeld, zelfs Mohammeds vrouw Aïsja verklaart dat de heidenvrouwen beter behandeld werden dan de moslimvrouwen, (woorden tussen haakjes zijn van mij): Boechari, volume 7, boek 72, nummer 715: Overgeleverd door ‘Ikrima: ‘Rifa scheidde van zijn vrouw waarop AbdoerRachman haar huwde. Aïsja zei dat de vrouw kwam dragende een groene sluier, tot haar (‘Aïsja) klaagde en haar een groene plek op haar huid liet zien veroorzaakt door een pak slaag. Het was de gewoonte van de vrouwen om elkaar te steunen, dus toen Allah’s boodschapper kwam, zei Aïsja: “Ik heb geen vrouw meer zien lijden dan de gelovige vrouw. Kijk! Haar huid is groener dan haar klederen!” [Haar huid was groen omdat ze geslagen was door haar echtgenoot].

Mohammed instrueerde mannen om hun vrouwen te slaan als zij volharden in ongehoorzaamheid aan de echtgenoot.

Zie: http://www.answering-islam.org/Silas/wife-beating.htm voor een gedetailleerde discussie [in het Engels].

Bovendien, Mohammed stond toe dat vrouwenslaven werden verkracht: http://www.answering-islam.org/Silas/femalecaptives.htm Fatima Mernissi becommentarieert dat vrouwen beter af zijn voor de komst van de islam. Zij schrijft in “Achter de sluier ( Beyond the Veil):” pagina’s 66, 67: Wat was het dat islam precies verbood? Volgens mijn lezing van het historische bewijs, verbande islam alle praktijken waarin de seksuele zelfbeschikking van vrouwen werd verzekerd.

Moslimhuwelijk gaf absolute mannelijk gezag een stempel van heilige goedkeuring. pagina 71: Amina [Mohammeds achterkleindochter] erkende dat vrouwen veel gelukkiger waren voor de tijd van de Profeet.

Na de dood van de Profeet in juni 632, voerde een wijde beweging van afvalligen door het Arabische schiereiland, en de stammen weigerde om de belasting te betalen aan de opvolger van de Profeet, de eerste kalief, Aboe 74

Bakr. De beweging werd ernstig onderdrukt en eindigde een jaar later, na hevige gevechten tussen islam en zijn tegenstanders. Eén van de bewegingen van afvalligheid werd geleid door een groep vrouwen die de dood van de Profeet vierden in een blije atmosfeer. De gebeurtenis is beschreven in Ibn Habib al-Baghdadi’s “Kitab al-Muhabbar”: Er waren in Hadramaut zes vrouwen, van Kinda en Hadramaut, die de dood van de Profeet van God verlangden, zij verfden [na het horen van het nieuws] hun handen met henna en speelden op de tamboerijn. Tot hen kwamen de hoeren van Hadramaut en zij deden mee zodat zo’n twintigtal vrouwen zich bij de zes aansloten.

Mernissi schrijft dat de vrouwen wellicht geen hoeren waren omdat zij prominente vrouwen van de stam waren. Zij denkt dat dit een beschimping uit de mond van de moslimhistoricus is.

Mohammed verbeterde geen zaken voor vrouwen, hij verslechterde ze.

4. Fout ten aanzien van Mohammeds “Nachtreis”.

Eén van de historische en wetenschappelijke fouten in de islam betreft Mohammeds “nachtreis”. Mohammed beweerde een gevleugelde paardachtig schepsel te hebben bestegen en naar Jeruzalem en daarna naar de zeven hemelen te zijn gevlogen. In Jeruzalem beweerde hij de joodse Tempel te hebben gezien. Echter, dit levert een significant historisch probleem op. Het dilemma is goed samengevat in deze [Engelstalige] artikelen. http://www.answering-islam.org/Shamoun/nightjourney.htm http://www.answering-islam.org/Responses/Saifullah/aqsa.htm De moeilijkheid is dat: De tweede joodse Tempel gebouwd door koning Herodes in 70 na Christus werd vernietigd, dat wil zeggen 550 jaar voor de veronderstelde tijd van de Miraaj in 622 na Christus, het twaalfde jaar van Mohammeds missie. Een Tempel die niet meer bestond, voorziet niet in een betere oplossing voor dit probleem, dan een Moskee die nog niet gebouwd was.

Dus, of Mohammed loog over zijn nachtreis, of verslagen van zijn reizen zijn onjuist.

5. Fout en weglating ten aanzien van de Slag van Badr.

75

HAMZA YUSUF Gedurende 13 jaren, was er geen rechtvaardiging om te vechten. Dan komt een openbaring die zegt: degenen die onrechtmatig uit hun huizen verdreven zijn, en gevochten hebben vanwege hun religieuze overtuiging, zijn gerechtigd te vechten om zichzelf te verdedigen.

KAREN ARMSTRONG Doden is altijd verschrikkelijk, de KORAN maakt dat erg duidelijk, en de KORAN zegt dat het altijd verkeerd is om een oorlog te beginnen, om een agressor te zijn. Maar onderdrukking is erger dan doden. Wanneer mensen van hun huizen zijn verdreven, of wanneer hun fundamentele mensenrechten zijn ontnomen, wanneer een kwade ideologie in de wereld komt, soms, het is te betreuren, kan het noodzakelijk zijn om te vechten en soms kan dat levens kosten.

Yusef zegt dat Allah moslims permissie gaf om wapen op te nemen als zelfverdediging. Maar dit is niet het gehele verhaal. Moslims waren in staat om ook voor agressieve daden hun wapens op te nemen. En in werkelijkheid deden zij precies dat. Hij impliceert dat de Slag van Badr zelfverdediging was. Dit is niet waar. De moslims gingen uit op karavaanrooftocht. Zij hadden eerder mensen gedood tijdens andere karavaanrooftochten. Dus, de Mekkanen kwamen om hun eigendom te verdedigen tegen de moslimagressie. Hieronder is het verslag van Tabari’s Geschiedenis, volume 7, pagina 29: Aboe Soefjaan kwam van Syrië aan kop van bijna zeventig ruiters van alle stammen van de Qoeraisj. Zij voerden handel in Syrië en zij kwamen allen tezamen met hun geld en hun koopwaar. De Boodschapper van God en zijn medegezellen waren over hem geïnformeerd. Dit was nadat gevechten tussen hen waren uitgebroken en mensen waren gedood, waaronder Ibn al-Hadrami te Nakhla, en sommigen van de Qoeraisj waren gevangen genomen, waaronder één van de zonen van al-Moeghirah en hun mawla, Ibn Kaisan. De verantwoordelijken waren Abd Allah b. Hadjsh en Waqid, de bondgenoot van de Banoe Adi b. Ka’b, tezamen met andere metgezellen van de Boodschapper van God die hij uitgezonden had met Aboe Allah b. Djahsh. Dit incident had (een staat) van oorlog ontketenend tussen de Boodschapper van God en de Qoeraisj en was het begin van de gevechten waarin aan beide zijden slachtoffers vielen; het vond plaats voor Aboe Soefjaan en zijn metgezellen naar Syrië waren gegaan.

76

Vervolgens keerden Aboe Soefjaan en de ruiters van Qoeraisj die met hem waren terug van Syrië, de kustweg volgend. Toen de Boodschapper van God over hen hoorde riep hij zijn metgezellen samen vertelde hen van de rijkdom die zij met hen hadden en het kleine aantal van hen. De moslims gingen erop uit met geen ander doel dan Aboe Soefjaan en zijn ruiters. Zij dachten aan niets anders dan aan eenvoudige buit en zij veronderstelden niet dat er een grote slag zou zijn wanneer zij hen ontmoeten. Aangaande dit openbaarde God: “En u verlangde dat anderen dan de gewapenden het uwe mag zijn.”

Toen Aboe Soefjaan hoorde dat de metgezellen van de boodschapper van God onderweg waren om hem te onderscheppen, zond hij naar de Qoeraisj de boodschap: “Mohammed en zijn metgezellen zijn van plan om uw karavaan te onderscheppen, dus bescherm uw koopwaar...”

Dus, de waarheid is dat de moslims de oorlog begonnen. De oorlog tussen de Mekkanen en de moslims begon omdat Mohammed de Mekkaanse karavanen aanviel en hen beroofde. Ten tweede, de reden dat de Mekkanen de eerste keer hun troepen uitzonden, was omdat zij hun eigendommen aan het beschermen waren.

VRAGEN VOOR HAMZA YUSEF: Was de Slag van Badr gestart door agressieve aanvallen van de moslims op Mekkaanse bezittingen? Indien ja, hadden de Mekkanen niet het recht om zichzelf en hun bezittingen te verdedigen?

De Slag van Badr werd gestart vanwege Mohammeds agressie. Het was niet een slag uit zelfverdediging.

6. Fout over islams verbod van het doden van vrouwen.

M. CHERIF BASSIOUNI Hij maakt erg duidelijk aan zijn soldaten dat als zij het recht hebben om geweld te gebruiken tegen de Qoeraiza, dat het niet betekent dat zij hetzelfde mogen doen als wat gebeurde in preïslamitische oorlogen. Waarin vrouwen en kinderen konden worden gedood, waarin geen gevangenen konden worden genomen, en hen geen onderdak gegeven werd. Nee, nee. Hij zei islam is een religie van wet.

Bassiouni stelt dat de islam het doden van vrouwen niet toestaat. Maar dat is onjuist. Mohammed leerde dat moslimsoldaten niet op vrouwen en kinderen 77

moesten richten, maar het was aanvaardbaar als zij per ongeluk in de veldslag gedood werden. Behalve dat, doodde Mohammed verscheidene vrouwen.

Hieronder zijn de [Engelstalige] links: De moord van een moeder van vijf kinderen – terwijl zij sliep: http://www.answering-islam.org/Silas/asma.htm De opdracht om tien mensen na de verovering van Mekka te doden – drie van hen waren slavenmeisjes: http://www.answeringislam.org/Silas/meccan10.htm Mohammed stond ook de dood van een slavenmeisje dat hem bespotte toe: http://www.answering-islam.org/Silas/terrorism.htm VRAGEN VOOR M. CHERIF BASSIOUNI: Keur je het doden van Asma bint Marwan en de slavenmeisjes goed omdat zij Mohammed tegenspraken en om hem lachten?

Mohammed wilde dominantie, en dwong het in werkelijkheid af, zelfs door het doden van iedereen die de islam tegenwerkt.

7. Fouten ten aanzien van de “politieke alliantie”-reden voor Mohammed vele huwelijken.

DAISY KAHN De reden voor zijn huwelijken waren werkelijk politieke allianties. Het was een stammenmaatschappij, en voor Mohammed betekende het om van een andere stam een vrouw te nemen dat er een binding met die stam werd geschapen.

Dit is een veelvoorkomende onjuistheid om Mohammeds seksuele begeerten te rechtvaardigen. Mohammed trouwde Sauda omdat hij hulp nodig had om zijn vier kinderen op te voeden. Later in het leven wilde Mohammed van haar scheiden omdat ze oud en dik was geworden. Zij praatte het uit zijn hoofd door haar nacht aan te bieden om met ‘Aïsja slapen– zijn favoriete seksuele partner, zie http://debate.domini.org/newton/sauda.html Mohammed huwde Aboe Bakr’s dochter ‘Aïsja omdat het aangenaam was. Zijn vriend raadde hem aan om haar te trouwen. Er was geen politieke reden achter. Hij had geen politieke allianties nodig met zijn beste en meest toegewijde vriend. Dat geldt ook voor Oemar’s dochter Hafsa. Wat betreft 78

Aïsja, zie [Engelstalig] artikel: http://www.answeringislam.org/Silas/childbrides.htm Mohammed ontnam Safia van één van zijn soldaten (Mohammed had haar aan hem gegeven, maar toen hij ontdekte hoe mooi zij was, ontnam hij haar).

Boechari volume 1, boek 8, nummer 367: Overgeleverd door ‘Abdoel ‘Aziz: Anaas zei: ‘Toen Allah’s Apostel Chaibar innam, deden we het Fadjr-gebed daar vroeg in de ochtend toen het nog donker was. De Profeet was te paard en Aboe Talha was te paard ook en ik was te paard achter Aboe Talha. De Profeet passeerde mij snel in de laan van Chaibar en mijn knie raakte de dij van de Profeet. Hij ontblootte zijn dij en ik zag het wit van de dij van de Profeet. Toen hij de stad binnenging, zei hij: ‘Allahoe Akbar! Chaibar is geruïneerd. Wanneer we ook een (vijandige) natie naderen (om te vechten) dan zal de morgen kwaad zijn voor degenen die gewaarschuwd zijn.’ Hij herhaalde dit drie keer. De mensen gingen voor hun werk erop uit en sommigen zeiden: ‘Mohammed (is gekomen).’ (Sommigen van onze metgezellen voegden eraan toe: “Met zijn leger.”) We veroverden Chaibar, namen de gevangen, en de buit werd verzameld. Dihja kwam en zei: ‘O Allah’s Profeet! Geef me een slavenmeisje van de gevangenen.’ De Profeet zei: ‘Ga en neem een slavenmeisje.’ Hij nam Safia bint Hoejai. Een man kwam tot de Profeet en zei: ‘O Allah’s Apostel! U gaf Safia bint Hoejai aan Dihja en zij is de hoofdmaîtresse van de stammen van Qoeraiza en An-Nadier en zij past bij niemand dan u.’ Dus de Profeet zei: ‘Breng hem met haar.’ Dus Dihja kwam met haar en toen de Profeet haar zag, zei hij tot Dihja: ‘Neem ieder slavenmeisje behalve haar van de gevangen.’ Anas voegde eraan toe: De Profeet liet haar vrij en huwde haar.”

‘Aïsja zei in de “Kitab al-Tabaqat al-Kabir”dat: “Mohammed twee van zijn drie hartsbegeerten verkreeg: vrouwen, parfum, en bijzonder lekker eten. Hij verkreeg geen bijzonder lekker eten.” (mijn parafrase) Verscheidene van Mohammeds huwelijken werden gesloten omdat hij de vrouwen seksueel verlangde. Ik zal opmerken dat Mohammed ook gemeenschap had met een slavenvrouw (Maria de Koptische) omdat zij zijn bezit was en het zijn recht was om haar seksueel te hebben.

8. Weglating – ‘Aïsja’s leeftijd werd niet gegeven.

VERTELLER 79

Onder Mohammeds vrouwen waren de dochters van zijn twee intiemste geallieerden, Aboe Bakr en Oemar. Aboe Bakr’s dochter, ‘Aïsja, zou één van de meest invloedrijke vrouwen in zijn leven worden.

Eén van de meest verbijsterende dingen voor moslims over Mohammed was dat hij een 9 jaar oud meisje trouwde en gemeenschap met haar had.

Hieronder is de link die bewijst uit islamitische bronnen dat zij 9 was. Het is medisch schadelijk voor kinderen deel te nemen aan seksuele daden. Het schaadt hen fysiek, emotioneel en mentaal.

Boechari volume 7, boek 62, nummer 65: Verteld door Aïsja: Dat de profeet het huwelijkscontract met haar schreef toen zij zes jaar oud was en hij consumeerde zijn huwelijk toen ze negen jaar oud was. Hisjaam zei: “Ik werd geïnformeerd dat Aïsja bij de profeet bleef gedurende negen jaren (dat wil zeggen tot zijn dood).”

Zie de [Engelstalige] link: http://www.answeringislam.org/Silas/childbrides.htm VRAGEN VOOR NAJAH BAZZY: Keur je het goed als 53 jaar oude mannen seks hebben met 9 jarige meisjes?

Zou jij je dochter toestaan, (toen zij 9 was) om een 53 jaar oude man te trouwen?

Het was zowel moreel als medische verkeerd van Mohammed om seks te hebben met het 9 jarige meisje Aïsja.

9. Fouten en weglating ten aanzien van de bloedbad van de Banoe Qoeraiza joden.

REUVEN FIRESTONE Islamitische bronnen geloven dat de joden inderdaad de vijand hielpen in het proberen Mohammed te verslaan. Dit was absoluut tegen de voorwaarden van het Medina akkoord. De joden en de moslims besloten dat zij een arbiter zouden kiezen om te bepalen wat de toekomst van de joden zou zijn. De persoon die gekozen werd was een man die dodelijk gewond was in de Slag van de Loopgraven. En dus bepaalde hij dat de vrouwen en kinderen van de Banoe 80

Qoeraiza als slaven genomen zouden worden, en de mannen gedood zouden worden.

De fout is dat Mr. Firestone verklaart dat: “De joden en de moslims besloten dat zij een arbiter zouden kiezen om te bepalen wat de toekomst van de joden zou zijn.” Dat was niet het geval. Wat werkelijk gebeurde was dat Mohammed de joden vroeg, of zij hem toestonden om de rechter te kiezen. Zij hadden geen opties, en zij wisten dat Mohammed hen wilde doden, dus hoopten zij op het beste en stemden erin toe. Mohammed koos een man (genaamd Sa’d) die publiekelijk zei dat hij wilde dat de joden gedood zouden worden. Hij sprak zijn terdoodveroordeling uit over de mannen en de tot slaaf maken van de vrouwen en de kinderen, in overeenstemming met wat Mohammed al wilde.

Het was geen verrassing. Het was een bedrieglijke opzet door Mohammed om bruut deze mensen te vermoorden en tot slaaf te maken. Later verkocht Mohammed enkele van de slaven om wapens te kopen.

Zie het [Engelstalige] artikel http://www.answeringislam.org/Muhammad/Jews/BQurayza/index.html voor de details: Bovendien, Mohammed had bijna een andere joodse stam afgeslacht – de Banie Qainoekaa’, enkele jaren ervoor. Echter, de tussenkomst van een heiden weerhield hem van het uitvoeren van nog een misdaad: http://www.answering-islam.org/Silas/jihad.htm Mohammed ensceneerde leugenachtig het plan om de joden te doden of tot slaaf te nemen.

10. Fout over islams positie ten aanzien van de joden en christenen.

ARMSTRONG Alles dat kan worden gezegd is dat, dit niet kan worden gezien als antisemitisme op zich. MOHAMMED had niets tegen het joodse volk op zich, of de joodse religie. De KORAN blijft moslims vertellen de Mensen van het Boek te eren. En om hun religie als authentiek te respecteren. En de joodse stammen die niet hadden gerebelleerd, die niet aan de MEKKANEN hulp gegeven hadden gingen verder met hun leven in MEDINA, geheel zonder lastig gevallen te worden. MOHAMMED was niet van plan om de joden uit te roeien. Hij probeerde verlost te worden van de erg gevaarlijke interne vijanden.

81

De koran belastert joden en christenen. Mohammeds laatste leringen over de relatie met de zogenoemde “Mensen van het Boek” was dat zij overwonnen en in volledige nederigheid onderworpen moesten worden. Zie soera 9:28-30 Hieronder is het laatste voorbeeld van hoe Mohammed christenen behandelde. Deze gebeurtenis vond niet lang voor zijn dood plaats. Het verslag zegt dat Mohammed hoorde dat de Romeinen hem gingen aanvallen. Hij zette 30.000 van zijn troepen in en zij gingen naar het noorden naar de stad Taboek om de slag met de Romeinen aan te gaan. Echter, bij aankomst vonden zij dat er niemand was en dat geen dreiging bestond. Dus zag Mohammed kans om anderen te uit te buiten en zond een afdeling naar Aila. Zij gaven hen de keuze óf tot de islam te bekeren, de verplichte belasting te betalen – “djizja”, óf te sterven. De christenleider koos om de schatting te betalen.

“Aan Djohn ibn Rabah en de Hoofden van Aila. Vrede zij met u! Ik prijs God voor u, naast hem is er geen Heer. Ik zal niet tegen u vechten totdat ik het volgende tot u geschreven heb. Geloof, of anders betaal de schatting. En wees gehoorzaam aan de Heer en zijn Profeet, en de boodschappers van zijn Profeet.

Eer hen en kleed hen met uitstekende klederen, niet met inferieure kledingstukken. In het bijzonder kleed Zeid met uitstekende gewaden. Zolang als mijn boodschapper tevreden zijn, zal ik dat ook zijn. U kent de schatting. Als u begeert om veiligheid over zee en over land te hebben, gehoorzaam de Heer en zijn Apostel, en hij zal u verdedigen voor iedere aanspraak, of door de Arabier of door de buitenlander, behalve de aanspraak van de Heer en zijn Apostel. Maar als u er tegen bent en hen boos maakt, zal ik van u niets aanvaarden, totdat ik tegen u gevochten heb en uw kinderen gevangen genomen heb en de ouderen gedood heb.

Klinken Mohammeds bevelen aan Djohn niet precies als Maffia’ bevelen aan een zakenman die zojuist onderworpen is? “Doe wat ik en mijn mannen je vertellen”, “Geef ons je fijnste koopwaar”, “Geef mijn zoon het beste dat je bezit”, “Als mijn mannen blij zijn, dan ben ik blij, dus kijk uit”, “Betaal mij en je zult veilig zijn”. Om eerlijk te zijn, Mohammeds woorden aan Djohn luiden als een script van “ The Godfather” of de “ Sopranos”.

Mohammed was van plan om alle mensen, inclusief christenen en joden te onderwerpen aan de heerschappij van de islam. Hij beschouwde christendom en jodendom niet als gelijk aan, of wederkerig tot, de islam.

11. Fout over de betekenis van djihaad KAREN ARMSTRONG 82

Djihaad betekent in eerste instantie geen heilige oorlog. Het woord betekent inspanning, streven. En het is altijd een moeilijke strijd om het woord van God in de praktijk te brengen. Wanneer de koran spreekt over strijd of ..., spreken zij niet altijd over het vechten van een heilige oorlog, zij spreken over deze immense strijd om een goddelijk gebod in de zwakke en tragische omstandigheden van dagelijks leven te implementeren. Het vechten moet soms worden gedaan als deel van de djihaad, maar het is geenszins het hoofdgebod.

KEVIN JAMES De Profeet plaatste de nadruk op ontwikkeling van binnen. Djihaad, de constante strijd met jezelf, om jezelf te verbeteren en je bedoelingen te vervolmaken. Dat je alleen dingen doet voor God. De meest excellente djihaad, Heilige strijd, is de strijd om je ego, jezelf onder controle te krijgen.

Ten aanzien van de djihaad, plaatste Mohammed niet de nadruk op zelfontwikkeling. Dat is onjuist. Mohammed benadrukte de oorlog tegen nietmoslims. Djihaad betekent letterlijk: “streven”, maar, in context betekent het altijd “oorlog” in de islam. De moslims in de film kennen de historische definitie van het woord niet of zij bedriegen weloverwogen Westerlingen. Ik verwacht dat James onwetend is. Hieronder zijn verschillende citaten, inclusief één uit een islamitisch wetboek, “Het vertrouwen van de Reiziger ( The Reliance of the Traveler).”

BEKNOPTE ENCYCLOPEDIE VAN DE ISLAM, PAGINA 89: Djihaad, heilge oorlog. De verspreiding van de islam door wapens is een religieuze verplichting voor moslims in het algemeen. Het was bijna een zesde “roekn”, of fundamentele verplichting, en wordt in feite nog zo beschouwd door de nakomelingen van de Charidjis. De positie werd gradueel doch snel bereikt. In de Mekkaanse soera’s van de koran wordt geduld geleerd; geen andere houding was mogelijk. Maar te Medina verscheen het recht om terug te slaan, en gradueel werd het een voorgeschreven verplichting om te vechten tegen de vijandige Mekkanen en hen te onderwerpen.Of Mohammed zelf inzag dat deze positie een gestage en niet-uitgelokte oorlog betekende tegen de ongelovige wereld totdat het was onderworpen aan de islam, kan worden betwijfeld. Tradities zijn expliciet op dit punt; maar de koranpassages spreken altijd over de ongelovigen die onderworpen moeten worden als gevaarlijk of zonder geloof. Niettemin, het verhaal van zijn geschriften aan de machten 83

rondom hem toont aan dat een dergelijke universele positie impliciet in zijn gedachten was, en het ontwikkelde zich zeker onmiddellijk na zijn dood, toen de moslimlegers uit Arabië zich voortschreden. Het is nu een “fard ‘ala ‘l-kifaja, een verplichting in het algemeen voor alle mannelijke, vrije, volwassen moslims, gezond van lichaam en geest en genoeg middelen hebbend om het moslimleger te bereiken, doch niet een verplichting noodzakelijk voor iedere individu maar toereikend uitgevoerd wanneer gedaan door een zeker aantal. Dus moet het voortduren totdat de hele wereld onder de heerschappij van de islam is.”

VERTROUWEN VAN DE REIZIGER, PAGINA 599: “ Djihaad betekent oorlog voeren tegen niet-moslims, en het is etymologisch afgeleid van het woord “moedjahda, betekenend oorlogsvoering om de religie te vestigen. En het is de kleinere djihaad. Wat betreft de grote djihaad, het is een geestelijke oorlogsvoering tegen de lage zelf, (nafs), dat is wat de Profeet zei toen hij terugkeerde van djihaad.

De schriftuurlijke basis voor djihaad, vooraf aan de wetenschappelijke consensus is als de koranverzen: 1) Het vechten is voor u voorgeschreven (soera 2:216) 2) Dood hen waar je hen ook vindt (soera 4:89) 3) Bevecht de afgodendienaar volkomen (soera 9:36) en dergelijke ahadieth als die verteld door Boechari en Moeslim dat de Profeet zei: “ Ik ben bevolen om mensen te bevechten totdat zij getuigen dat er geen god is dan Allah en dat Mohammed de Boodschapper van Allah is, en de gebeden verrichten; en de zakaat betalen. Als zij het zeggen, hebben zij hun bloed en bezittingen gered van mij, met uitzondering van de rechten van de islam over hen. En hun finale afrekening is met Allah” Zie dit [Engelstalige] artikel voor meer details ten aanzien van djihaad en terrorisme ten aanzien van Amerika: http://www.answeringislam.org/Silas/jihad.htm Djihaad is gewelddadige oorlogsvoering om islamitische dominantie over een volk te vestigen.

12. Fout over Mohammed vredestiching op het Arabische schiereiland.

KAREN ARMSTRONG 84

Mohammed was een man die in een absolute hopeloze situatie stond. Er was een heel continent aanwezig van mensen die elkaar doden in een eindeloze hopeloze vendetta, een neergaande gang van geweld en oorlogsvoering.

Aanvoelende dat de maatschappij tot een einde aan het komen was en geen hoop had, gaf hij hen hoop zonder hulp van anderen. Gedurende 23 jaren bracht hij vrede en nieuwe hoop voor Arabië en een nieuw baken voor de wereld.

Mohammed bracht geen vrede op het Arabische schiereiland. Mohammed zei: Mohammed zei: “Ik ben geboden om tegen de mensen te vechten totdat zij zeggen dat “er is geen god dan Allah”, dat “Mohammed is de boodschapper van Allah”, zij bidden, en de religieuze belastingen betalen. Als zij dat doen, zijn hun levens en eigendommen veilig.” Sahieh Moeslim, nummer 33, en Sahieh Boechari, volume 1, boek 8, nummer 387.

Zoals hierboven al opgemerkt, leidde Mohammed zijn legers tegen christelijke dorpen voor hij stierf. Merk ook op, enige tijd nadat Mohammed Mekka had veroverd, beweerde hij een “openbaring” te hebben ontvangen in de vorm van soera 9:1-5, dat hem in staat stond om alle verdragen wanneer dan ook te verbreken.

Na Mohammeds dood, voerde iedere nieuwe moslimleider oorlog met anderen. Aboe Bakr vocht verscheidene oorlogen voor hij stierf, Oemars troepen veroverden nieuwe landen voor de islam. Oethmaans troepen veroverde meer land. Echter, het was tijdens Oethmaans tijd dat de moslims elkaar ook begonnen te doden. Oethmaan werd vermoord door medemoslims.

Ali vocht twee burgeroorlogen tegen andere moslims – inclusief die tegen Mohammeds favoriete vrouw Aïsja.

Het is interessant op te merken dat meer beschaafde mensen begonnen te realiseren hoe slecht de islam was en dus verlieten zij het. Hieronder is een citaat van Tabari’s Geschiedenis, volume 17, pagina’s 187, 188: Onder hen waren veel christenen die de islam hadden aanvaard, maar toen onenigheid in de islam ontstond zeiden zij: “Bij God, onze religie die we verlieten is beter en correcter dan die deze mensen volgen. Hun religie stopt hen niet van het vergieten van bloed, het onveilig maken van de wegen, en het in bezit nemen van eigendommen.” En zij keerden terug naar hun vroegere religie.

85

Zie het [Engelstalige] artikel: answeringislam.org/Silas/rf5_ali_muawiya.htm voor meer details.

Zie je de werkelijke “vrede” die de islam bracht? De moslims vergoten bloed, maakten de wegen onveilig en stalen land. De grootste leugen in deze film is dat Mohammed vrede bracht tot het land. Hij bracht bruut geweld, geen vrede.

Vraag voor Yusu, Wolfe en Kronemer: Gezien het bewijs, is het niet een leugen om te zeggen dat Mohammed vrede tot het land bracht?

Volgens de islamitische bronnen is er slechts één conclusie: Mohammed en zijn onmiddellijke opvolgers waren van plan om de wereld voor zijn islam te veroveren.

13. Fout over islams vredige, niet gewelddadige benaderingen naar nietmoslims.

M. CHERIF BASSIOUNI Djihaad wordt misbruikt. Er is absoluut niets in de islam dat het rechtvaardigt, uh,, de bewering van, Osama bin Laden, Al Qaeda of andere overeenkomstige groepen om onschuldige burgers te doden. Dat is ondubbelzinnig een misdaad onder islamitische wet. Acties van terreur geweld die worden gepleegd in de naam van de islam zijn niet alleen verkeerd, zij zijn in tegenspraak met de islam.

KEVIN JAMES Dit is slechts, ik bedoel, het was slechts door en door dwaasheid wat zij deden.

De Profeet zelf was in loop van de omstandigheden betrokken in strijd, in oorlogsvoering, maar hij had een bepaalde gedragscode die hij volgde.

Wat mij waarschijnlijk het meeste van alles zeer doet, bij de World Trade Center aanval, was dat hier een religie betrokken was die ik binnentrad vanwege de universaliteit en de tolerantie die door en door in het boek en door en door in de uitspraken van de Profeet Mohammed aanwezig zijn. Niettemin, de mensen die dit deden, erbij betrokken waren en het planden, waren juist zó intolerant en zó hun eigen leringen veronachtzamend, dat zij zoiets verschrikkelijks konden doen en mensen op zo’n verschrikkelijke manier konden doden.

86

MUHAMMAD ZAKARIYA Rampen hebben ons hier gebracht, maar niet alles is verloren. Uh, door onze kracht, pakken we al deze gebroken stukjes op en plaatsen ze tezamen terug en maken iets dat gaat werken. Wraak, zelfmoordaanslagen, zulke dingen hebben geen plaats in de islam. Zij moeten nooit een plaats in de islam hebben, nooit.

Nooit. Islam is werkelijk zacht, het is niet iets hards. En daarom moeten we het met zachtheid benaderen, en zachtaardig naar elkaar zijn. De Profeet zei. Maak het gemakkelijk en niet moeilijk. Dus moeten we al die boze woorden aan de kant leggen, het venijnige, de schelle retoriek waar, waar we al deze jaren mee moesten omgaan waar deze zoete religie onder geleden heeft vanwege deze beestachtige zaken.

MUHAMMAD ZAKARIYA Dit stukje is de gouden regel van de islam. Het is de basis van de relaties tussen mensen. Het betekent dat er geen benadeling is van andere mensen in de islam, en dat geen kwaad met kwaad vergolden wordt. En dus dat is waarom ik het deed. Door te antwoorden met de uitspraken van de man Mohammed.

Islam heeft geen “gouden regel”. Islam heeft een geloofsbelijdenis, en zijn “vijf pilaren”, maar het heeft geen gouden regel. Muhammad Zakariya, zeker een heer, heeft niet geleerd over de werkelijke Mohammed. Lees over Mohammeds daden hierbeneden en besluit of hij aardig en vergevend was zoals Muhammad Zakariya hem portretteert.

Van Guillaume’s “Het leven van Mohammed”, pagina 369: “De apostel zei: “Dood iedere jood dat in uw macht valt.” Daarop vertrok Moehajjisa b. Masoed naar Ibn Soenajna een joodse koopman met wie zij sociale en zaken bindingen hadden, en doodde hem. Hoewajjisa was op dat moment geen moslim hoewel hij de oudere broeder was. Toen Moehajjisa hem doodde sloeg Hoewajjisa hem, zeggend: “Jij vijand van God, hoe kun je hem doden wanneer veel van je vet op je buik van zijn rijkdom afkomstig is?’

Moehajjisa antwoordde: ‘Had degene die mij gebood hem doden mij geboden jou te doden, dan zou ik je hoofd afgesneden hebben.’”

Op pagina 673 van Guillaume wordt een incident beschreven dat gebeurde in het 4e jaar na de Hidjra. Het betreft een andere moslimman genaamd Amr Oemajja, die door Mohammed gezonden was om Mohammeds vijand Aboe 87

Soefjaan te vermoorden. Echter, hun sluipmoord poging faalde. Toen hij huiswaarts keerde, ontmoette hij een eenogige schaapsherder. De schaapherder en de moslimman herkenden elkaar als leden van dezelfde Arabische stam. Voor het slapen gaan, zei de schaapsherder dat hij nooit een moslim zou worden. Oemajja wachtte tot de schaapherder in slaap was gevallen, en daarna: “zodra de badoe sliep en snurkte stond ik op en doodde hem op een verschrikkelijker manier dan enig man ooit gedood was. Ik plaatste het einde van mijn boog in zijn goede oog, vervolgens strekte ik het uit totdat ik het uit de achterzijde van zijn nek geduwd had.”

Oemajja keerde terug en sprak met Mohammed. Hij doet verslag: ... “Hij [Mohammed] vroeg mij nieuws en toen ik hem vertelde wat er gebeurd was, zegende hij mij”.

Mohammed zegende deze man die een eenoog schaapherder doodde toen hij sliep.

Bovendien, Mohammed had een joodse leider gefolterd en vervolgens gedood omdat hij Mohammed niet wilde vertellen of er een veronderstelde schat was begraven. Zie de link: http://www.answering-islam.org/Silas/kinana.htm Ook is er het verhaal van Mohammed toen hij bevel gaf slavenmeisjes te vermoorden: Uit Guillaume, pagina 550.

“Iemand anders [die gedood moest worden] was Abdoellah Chatal van B. Taym b. Ghalib. Hij was een moslim geworden en de apostel zond hem om de armenbelasting te verzamelen in gezelschap met één van de Ansaar. Met hem was een vrije slaaf die hem diende. (Hij was een moslim). Toen zij halt hielden gebood hij de laatste om een geit voor hem te doden en eten te bereiden, en hij ging slapen. Toen hij ontwaakte had de man dat niet gedaan, dus viel hij hem aan en doodde hem en werd afvallig. Hij had twee zingende meisjes Fartana en haar vriendin die gewoon waren satirische liederen te zingen over de apostel, dus gebood hij dat zij met hem gedood moesten worden.”

Voor een bespreking [in het Engels] van dit incident, zie: http://www.answering-islam.org/Silas/meccan10.htm

88

VRAGEN VOOR MOHAMED ZAKARIYA Vind je Mohammeds daden: 1. het vertellen aan zijn volgelingen: “Dood iedere jood die je kunt doden”; 2. het zegenen van het doden van een schaapherder die een moslims reiziger hielp; 3. het folteren van man om slechts geld te verkrijgen; en 4. het geven van de wraakvolle opdracht om enkele vrouwelijke slaven te doden, “soft”? Zijn deze acties vriendelijk? Zou je ze nadoen en mensen doden die Mohammed bekritiseren?

VRAGEN VOOR KEVIN JAMES Bestempel jij Mohammeds daden als tolerant? Hebben de daden van de 11september-moslimmoordenaars niet meer gemeenschappelijk met Mohammeds daden en leringen dan de “tolerante” Mohammed die jij probeert te projecteren?

VRAGEN VOOR M. CHERIF BASSIOUNI Denk je dat Mohammed gerechtigd was het bevel te geven om deze mensen te doden? De blinde schaapherder werd gedood alleen omdat hij zei dat hij geen moslim wilde worden. Hij bekritiseerde zelfs Mohammed niet, niettemin werd hij bruut gedood toen hij sliep – denk je dat deze schaapsherder schuldig was aan een misdaad waarvoor de doodsstraf vereist was? Zou jij deze moslim nadoen?

VRAGEN VOOR DE LEZER Als Mohammed onschuldige mensen kon doden, als Mohammed mensen kon folteren, als Mohammed het leven kon nemen wanneer het hem uitkwam, deden de 11-september moslimmoordenaars Mohammed niet beter na, dan de beleefde retoriek, gegeven door de moslims in de film? Waarom werd Mohammeds leven niet een beetje beter onderzocht?

Islam leert dat moslims anderen moeten uitnodigen om de islam te accepteren, maar, als zij het verwerpen, dan moeten de moslims (via djihaad) hen aan islamitische heerschappij onderwerpen.

14. Fouten over de verovering van Mekka en de amnestie voor de Mekkanen.

VERTELLER Maar de vrede tussen de moslims en het volk van Mekka zou niet duren. Aan het einde van het jaar, hadden de Mekkanen het Verdrag van Hoedaibia 89

gebroken, door een stam die zich geallieerd had met Mohammed aan te vallen.

Als antwoord, 10 dagen in de heilige maand van Ramadan, gingen Mohammed en een moslimleger van 10.000 man uit om Mekka met geweld in te nemen.

HAMZA YUSUF Toen hij Mekka binnentrad kwam hij met zijn hoofd voorover gebogen Hij trad niet binnen als, als, als een arrogante veroveringsstrijder. Hij komt nederig door een overwinning die hij ziet als van God. MICHAEL WOLFE Hij zegt, als je in mijn positie nu was, wat denk je dat je zou doen en de Mekkanen zijn bang om te sterven. En dan zegt hij, je bent alleen gepardonneerd. Hij schonk hen allen amnestie. En dit was ongehoord in deze cultuur, ongehoord in deze maatschappij. En erg onverwacht door de Mekkanen.

De moslims vertellen je niet de waarheid over wat er gebeurde tijdens Mohammeds verovering van Mekka. Opnieuw geven zij je een vergoelijkte versie. Laat mij de historische islamitische geschriften over de gebeurtenis bekijken en zien of wat zij schetsen overeen komt met de moslimcommentatoren in de film.

De leider van de Mekkanen werd gedwongen om tot de islam te bekeren met een zwaard gericht in zijn nek. Uit “Het leven van Mohammed” ( The Life of Muhammad), pagina 547, lezen we dat aan Mohammeds aartsvijand, Aboe Soefjaan een veilige doortocht werd gegeven door Ibn Abbaas om Mohammed te ontmoeten. Tijdens de ontmoeting vindt de volgende conversatie plaats: (woorden in haken zijn van mij).

“Wee u, Aboe Soefjaan, is het niet tijd dat je erkent dat ik [Mohammed] Gods apostel ben?” Hij antwoordde: “Daar heb ik nog wat twijfel over.”

Ik [Ibn Abbaas] zei tot hem: "Onderwerp en getuig dat er geen God is dan Allah en dat Mohammed de apostel van God is voor je je hoofd verliest” dus deed hij zo.

Soefjaan was niet van plan om Mohammed te erkennen totdat hij met zijn leven werd bedreigd. Dit is een duidelijk geval van dwang van het accepteren van de islam: bekeer of sterf.

90

Ten tweede, Mohammed gebood het gevecht tegen de Mekkanen die zich niet wilden overgeven.

Ten derde, Mohammed gebood de persoonlijke moord van tien mensen. Zoals hierboven genoemd bevat dit drie slaven meisjes die eerder om hem lachten en zijn gevoelens bezeerden. Een andere man die omgebracht moest worden was Ibn Abi Sarh. Sarh was één van Mohammeds schrijvers, maar verliet later de islam omdat Mohammed hem toestond om woorden in de koran in te voegen. Uit “Het leven van Mohammed” ( The Life of Muhammad), pagina 550.

De apostel had zijn officieren bevolen toen zij Mekka binnentraden om alleen te vechten degenen die hen weerstand boden behalve een klein aantal die gedood moesten worden zelfs als zij zich bevonden onder de gordijnen van de Ka’ba. Onder hen was ‘Abdoellah b. Sa’d, broer van de B. ‘Amir b. Loe’ajj. De reden dat hij hem gebood om hem te doden was dat hij een moslim was en de openbaring in het verleden opschreef; vervolgens apostatiseerde en terugkeerde tot de Qoeraisj [Mekka] en vluchtte tot `Oethmaan b. ‘Affaan wiens pleegbroer hij was. [Oethmaan was één van Mohammeds innigste vrienden, en werd later de Kalief van de islam]. De laatste verborg hem totdat hij hem naar de apostel bracht nadat de situatie in Mekka rustig was geworden, en vroeg of hem immuniteit geschonken mocht worden. Zij veronderstelden dat de apostel een lange tijd stil zou blijven totdat hij uiteindelijk ja zou zeggen: [‘Abdoellah immuniteit verlenend voor het executie bevel]. Toen ‘Oethmaan weg was zei hij [Mohammed] tot zijn metgezellen die rondom hem zaten: “Ik bleef zwijgen zodat één van jullie op kon staan om zijn hoofd af te slaan!” Eén van de Ansaar [Mohammeds helpers uit Medina] zei: “waarom gaf u mij dan geen teken, O apostel van God?" Hij [Mohammed] antwoordde dat een profeet niet doodt door aan te wijzen.

Ten vierde, de Mekkanen waren verplicht om moslims te worden. Ibn Sa’d, in de “Kitab al-Tabaqat al-Kabir”, zegt op pagina168: De Apostel van Allah forceerde zijn binnenkomst in Mekka. Vervolgens namen de mensen vrijwillig of onvrijwillig de islam aan.

De Mekkanen moesten moslim worden en zich onderwerpen aan Mohammeds heerschappij. Dit is zeker niet wat de moslim commentators hun publiek vertelden.

Een ander belangrijk punt moet gemaakt worden over Mohammeds verovering. Het was gunstig voor Mohammed om niet de Mekkaanse bevolking te vernietigen. Na het opleggen van hun onderwerping, had hij nu 91

meer mensen tot zijn beschikking. Deze mensen waren nuttig voor zijn latere pogingen in het aanvallen en het veroveren van andere Arabische stammen.

VRAGEN VOOR HAMZA YUSEF Is dit wat je noemt een “nederige” man? Het dwingen van Aboe Soefjaan om een moslim te worden met een zwaard gericht op hem? Is het nederig om de moord van slavenmeisjes te gebieden? Is het nederig, of is het ijdel en arrogant, om te zwijgen in verwachting dat je volgelingen je gedachten lezen en een man vermoorden. Is het niet hypocriet voor een man om “vergeving” voor te doen, terwijl je van één van je mannen verwacht hem te vermoorden? Is dat wat “islamitische vergeving” inhoud? Is dat niet pure hypocrisie? En, is het niet pure dwang om islam door mensen’s strot heen te duwen?

Tussen haakjes, moslims stellen het koranvers: “Er is geen dwang in religie” verkeerd voor, door te beweren dat zij niet mensen tot de islam mogen dwingen. Hier zijn de historische referentie voor dat vers: Van de Soenan Aboe Dawoed, boek 14, nummer 2676: Overgeleverd door Abdoellah ibn Abbaas: Toen de kinderen van een vrouw (in preïslamitische dagen) niet in leven bleven, deed zij op haar zelf een belofte dat als haar kind in leven bleef, zij het zou bekeren tot het jodendom. Toen de Banoe An-Nadier werd verbannen (van Arabië), waren er kinderen van de Ansaar (de Helpers) onder hen. Zij zeiden: We zullen onze kinderen niet verlaten. Dus Allah de Verhevene openbaarde: “Laat er geen dwang in religie zijn. De waarheid is van dwaling onderscheiden.”

In “De koran en zijn vertalers” ( The Quran and Its Interpreters ), [27], deel 1, pagina’s 252- 256, door Muhammad Ayoub, worden er verscheidene verschillende Tafsiers gepresenteerd over dit vers. Ayoub presenteert Wahidi’s tafsir: Wahidi verwijst naar de autoriteit van Sa’id ibn Jubayr, die verwijst naar de autoriteit van Ibn Abbaas, “Toen de kinderen van een vrouw van de Ansaar allen stierven in de zoogtijd, deed ze een belofte dat als een kind in leven blijft, ze het wil opvoeden als een jood. Dus toen de joodse stam van al-Nadier uit Medina werd gezet [4/625], waren er onder hen zonen van de Ansaar. De Ansaar zeiden: “O Apostel van God, wat zal van uw kinderen geworden!” Dus zond God dit vers naar beneden: “Sa’id ibn Jubayr zei: “Daarom wie bij hen wenst aan te sluiten, doe zo, en wie de islam wenst binnen te treden, doe zo overeenkomstig.”

92

Bovendien, op pagina’s 668 en 669 van “Het leven van Mohammed” ( The Life of Muhammad)," instrueert Aboe Bakr zijn medemoslims in de islam: "U vroeg mij om het beste advies dat ik u kan geven, en ik zal het u vertellen. God stuurde Mohammed met deze religie en hij spande zich er voor in totdat de mensen het vrijwillig of onder dwang aanvaardden.”

VRAGEN VOOR MICHAEL WOLFE Is dit wat je noemt amnestie? Het dwingen van mensen, tot de dood, om moslims te worden?

Mohammeds “vergeving” was voorwaardelijk: accepteer islam, betaal de verplichte belasting, of sterf.

15. Weglating over zijn vergiftiging door een joodse vrouw – en het dwingen van medicijnen op anderen JOHN VOLL MOHAMMED voelde zich ziek. Hij had last van koorts. Het was duidelijk dat hij gezondheidsproblemen had. En zijn huisgenoten leken overtuigd van het feit dat MOHAMMED stervende was.

NAJAH BAZZY En toen hij op zijn sterfbed lag, en er velen waren die hem omringden, in het bijzonder zijn innige metgezellen en zijn familie, vroeg hij om stilte. En hij wilde een tijd van rust, vrede en kalmte.

Waar moslims beschaamd over zijn je te vertellen is dat Mohammed stierf als gevolg van vergiftiging door een joodse vrouw. Hieronder is de link. De vrouw plaatste Mohammed voor de beproeving van het zijn van een echte profeet of niet. Zij wist dat een ware profeet geen vergif zou innemen. Mohammed nam het vergif op alsook één van zijn volgelingen genaamd Bishr. Dit is de [Engelstalige] link: http://www.answering-islam.org/Silas/mo-death.htm Ook proberen de moslimpropagandisten van Mohammeds stervensbed een serene en vredige zaak te maken. Het tegenovergestelde is waar. Bijvoorbeeld, toen hij aan de gevolgen van het vergif leed, lieten enkele van zijn volgelingen hem een medicijn drinken. Toen hij wat aansterkte, was hij boos over het feit dat hij gedwongen werd om het medicijn te drinken. Hij dwong iedereen in de kamer om hetzelfde medicijn te drinken, inclusief een zwangere vrouw die er 93

niets mee te maken had. Zij was schuldig omdat zij toen toevallig met hem in dezelfde kamer was.

Wat de moslims niet vertellen is dat tot aan zijn dood, Mohammed een kleinzielig en haatdragende man was. Vergelijk Jezus en Mohammed. Toen Jezus stierf, vroeg hij God om zijn vijanden te vergeven, maar, dit is wat Mohammed zei over niet-moslims: Boechari, volume 1, boek 8, nummer 427 “Moge Allah de christenen en de joden vervloeken...”

Zie deze link voor een vergelijking van Jezus en Mohammed: Jezus of Mohammed? Een vergelijking VRAGEN VOOR NAJAH BAZZY Is dit het voorbeeld van een man om na te volgen? Wanneer moslims die jij verzorgd sterven, uiten zij dan ook vervloekingen aan het adres van christenen en joden?

Mohammed stierf niet “vredig”, maar stierf in plaats daarvan met bittere vervloekingen op zijn lippen.

CONCLUSIE De meeste moslims die gepresenteerd worden in de film zijn waarschijnlijk erg fatsoenlijke mensen. Maar of zij kennen de donkere zijde van de islam niet, of, zij willen die niet weten. Het feit dat deze show een vergoelijktverslag van Mohammeds leven geeft, bewijst dat zij iets te verbergen hebben. Het bewijst dat moslims zoals Hamza Yusef, Michael Wolfe en Alex Kronemer, mannen die een beetje meer weten over de werkelijke Mohammed, de waarheid verbergen voor een naïef en ontvankelijke Amerikaans publiek.

Mohammed is islam. Wanneer je leest over de moslimterroristen in de wereld vandaag de dag, weet dan dat zij doen zoals Mohammed deed. Zij zijn de ware moslims.

• • • •

Korancitaten (tenzij anders vermeld) zijn uit de Nederlandstalige interpretatie Andere citaten zijn rechtstreeks uit het Engels vertaald Laatste bewerking: januari 2006 Met toestemming van de auteur is dit artikel vertaald; de originele titel luidt: Errors and omissions in the PBS special “Muhammed: Legacy of a prophet ” .

94

Artikel 8

MOHAMMED EN DE SATANSVERZEN Door: Samuel Green

Mohammed en de Satansverzen Inleiding Wat zijn “de Satansverzen”? Salman Rushdie maakte deze woorden beroemd nadat hij ze gebruikte voor de titel van zijn boek [1], maar waar verwijzen deze woorden naar? De Satansverzen verwijzen naar een gebeurtenis in Mohammeds leven. Deze gebeurtenis wordt in de koran verslagen.

En Wij hebben voor jouw tijd geen gezant of profeet gezonden zonder dat de satan hem, wanneer hij iets wenste, iets [om] volgens zijn wens [voor te lezen] had ingegeven. Maar God schaft af wat de satan ingeeft en dan stelt God Zijn tekenen eenduidig vast. (Soera 22:52, Leemhuis) Nooit hebben We een enkele profeet of gezant gezonden voor jou (Mohammed) met wiens wensen Satan zich niet bemoeide. Maar God abrogeert de ingevingen van Satan en bevestigt Zijn eigen openbaringen. (Soera 22:52, vertaald uit de Engelstalige koran van Dawood) Dit gedeelte van de koran is geadresseerd aan Mohammed om hem te troosten door hem te herinneren aan de profeten die er voor hem waren. Zoals jij kunt zien verwijst dit vers duidelijk naar Satans daden. Het vers zegt dat iedere profeet en gezant Satans “bemoeienis” met hun “wensen” heeft gehad, en zijn woorden (Satans woorden) plaatst in de openbaring van Allah, maar dat Allah de “ingevingen van Satan” geabrogeerd heeft.

Wat is de gebeurtenis achter zo’n vers? Wat waren de “wensen” van Mohammed waar satan zich mee bemoeide? Wat waren de “ingevingen van satan” die Allah moest abrogeren van wat Mohammed reciteerde? Waarom heeft Mohammed vertroosting nodig? De gebeurtenissen die achter dit vers liggen zijn goed 95

opgeschreven en aanvaard als authentiek door de vroege islamitische geleerden Ibn Ishaak, Wakidi, Ibn Sa’d, en Tabari. In dit artikel zullen we bekijken wat de islamitische geleerde Ibn Ishaak [2] schreef over de Satansverzen. Ibn Ishaak is het oudste verslag van Mohammeds leven en de complete tekst van wat Ibn Ishaak schreef is voorzien in de bijlage.

Mohammed en de afgodsbeelden van Mekka Terwijl Mohammed in Mekka was probeerde hij de Qoeraisj (Mekkanen) te overtuigen de islam te aanvaarden. Zij waren niet ontvankelijk voor hem en maakten zijn leven en die van zijn volgelingen moeilijk, en dus werd Mohammeds verlangen te zien dat zijn volk hem en de islam aanvaarden onvervuld. Dit was totdat Mohammed het volgende vers reciteerde.

Ziet Laat en Oezza, en Manaat, de derde... Dit zijn de verheven kraanvogels[3], op hun voorspraak kan worden gehoopt. (Ibn Ishaak, pp. 72-73 Laat, Oezza en Manaat waren enkele van de lokale afgodsbeelden die in Mekka aanbeden werden. Eerder had Mohammed tegen hen gesproken in zijn monotheïstisch prediking maar nu aanvaardde Mohammed de afgodsbeelden en reciteerde dat “op hun voorspraak kan worden gehoopt.” De islamitische uitleg waarom Mohammed de afgodsbeelden aanvaardde is dat satan deze woorden op Mohammeds lippen legde.

Satan... legde de volgende woorden in de mond: ‘Dit zijn de verheven kraanvogels, op hun voorspraak kan worden gehoopt. (Ibn Ishaak, p. 71-72) Mohammed reciteerde deze woorden alsof deze van God waren terwijl zij in feite van satan waren. Dit is wat bedoeld wordt met de frase “de Satansverzen”: deze zijn verzen van satan die Mohammed reciteert alsof deze van God waren. Nu Mohammed gereciteerd had dat de afgodsbeelden aanvaardbaar waren, aanvaardden de Qoeraisj hem.

Toen de Qoeraisjieten dit hoorden waren zij blij en het beviel hun zeer dat hun godinnen erin vermeld werden. ... Daarop verlieten de mensen het bedeoord en gingen uiteen. Ook de Qoeraisjieten gingen weg, blij dat zij hun godinnen hadden horen noemen, en zeiden: ‘Mohammed heeft onze goden op de best mogelijke manier’ (Ibn Ishaak, p. 73) Mohammeds verlangen was gerealiseerd; de Qoeraisjieten aanvaardden hem. De Qoeraisjieten aanvaardden Mohammed omdat hij hun goden en afgodsbeelden had aanvaard. Echter, na enige tijd realiseerde Mohammed de fout van wat hij gezegd had. De islamitische uitleg is dat Mohammed door de engel Gabriël vermaand werd: 96

Toen kwam Djibriel [Gabriël] bij de Profeet en zei: ‘Mohammed, wat heb je gedaan? Je hebt de mensen iets gereciteerd wat ik je niet heb overgebracht van God en je hebt iets gezegd wat Hij niet tegen jou heeft gezegd!’

Mohammed veranderde nu van gedachten en zei dat God hem verteld had te spreken tegen de afgodsbeelden en deze te verwerpen.

Toen de openbaring kwam die de influistering van de Satan aan de Profeet afschafte zei Qoeraisj: ‘Mohammed heeft spijt gekregen van wat hij heeft gezegd over de positie van onze godinnen bij God, hij heeft het veranderd en is met iets anders gekomen.’ (Ibn Ishaak, p. 74) Mohammed moest nu aan zowel zijn volgelingen als aan de Qoeraisjieten uitleggen waarom hij van gedachten over hun afgodsbeelden was veranderd en die niet langer aanvaarde. De reden die hij gaf was het volgende vers uit de koran.

Nooit hebben We een enkele profeet of gezant gezonden voor jou (Mohammed) met wiens wensen Satan zich niet bemoeide. Maar God abrogeert de ingevingen van Satan en bevestigt Zijn eigen openbaringen. (Soera 22:52, vertaald uit de Engelstalige koran van Dawood) Mohammeds uitleg was dat zijn kortdurende aanvaarding van de afgodsbeelden was omdat satan zich met zijn wensen bemoeide en hem woorden gaf waarvan hij dacht dat die van God waren, maar dat God nu deze verzen verwijderd had en de hele situatie gecorrigeerd had.

Enkele opmerkingen over de Satansverzen Een dergelijke gebeurtenis waarbij Mohammed de woorden van satan spreekt en beeldendienst en veelgodendom aanvaardt vraagt om enkele opmerkingen: 1. Onthouden dient te worden dat het de koran is die schrijft dat satan zich met Mohammeds wensen bemoeide en ingevingen deed in wat hij (Mohammed) reciteerde (soera 22:52). En het is Ibn Ishaak, Wakidi, Ibn Sa’d, en Tabari die de details van deze gebeurtenis opschreven en aanvaardden. Als dit verhaal verteld was door mensen die tegen de islam zijn dan zou het eerlijk zijn om af te vragen of zij dit verhaal hadden bedacht als een middel om Mohammed in het diskrediet te brengen. Maar het is ondenkbaar dat Ibn Ishaak, Wakidi, Ibn Sa’d, en Tabari een verhaal over Mohammed die afgodsbeelden aanvaardt zouden verzinnen.

2. De koran beschrijft dat andere profeten ook op deze manier zondigden.

Adam pleegde deze zonde (soera 7:189-192) en evenzo Aäron (soera 4:163, 7:150-153). Beiden werden vermaand voor hun gedrag. Zij bekeerden zich en God toonde hen genade en vergaf hen. Daarom kan niet worden 97

geredeneerd dat een profeet niet in staat is om dit te doen omdat de koran duidelijk beschrijft dat andere profetem dit deden..

3. De koran beschrijft ook dat soms verzen van de koran werden veranderd.

En wanneer Wij het ene teken [of vers] in plaats van het andere brengen - en Allah weet het beste wat Hij openbaart - zeggen zij: “Gij verzint slechts.”

Neen de meesten hunner weten het niet. (Soera 16:101) In dit vers zien we mensen klagen over Mohammed door te zeggen dat hij een “vervalser” is omdat de inhoud van wat hij reciteerde veranderde. Dit is consistent met het verslag van de Satansverzen waar verzen die hij eerder reciteerde, later werden veranderd.

Hier is een ander voorbeeld van hoe Mohammed een eerder vers veranderde om het passender te maken.

Verteld door Al-Bara: Er werd geopenbaard: “Niet gelijk zijn die gelovigen die thuis zitten aan degenen die met hun rijkdommen en hun persoon terwille van Allah strijden.” (Soera 4: 95) De Profeet zei: “Roep Zaid voor mij en laat hem het bord brengen, de inktpot en het schouderbladbot.” Toen zei hij: “Schrijf: Niet gelijk zijn die gelovigen die thuis zitten ..”, en op dat moment zat ‘Amr bin Oem Maktoem, de blinde achter de Profeet. Hij vroeg: “O Allah’s Apostel! Wat is uw gebod voor mij (ten aanzien van bovengenoemd vers) aangezien ik een blinde ben?” Dus, in plaats van het bovengenoemde vers, werd het volgende vers geopenbaard:“Niet gelijk zijn die gelovigen die thuis zitten, , met uitzondering der onbekwamen, aan degenen die met hun rijkdommen en hun persoon terwille van Allah strijden.” (Soera 4: 95) (Sahieh al-Boechari: volume 6, boek 61, nummer 512) Deze hadieth doet helder verslag van de wijziging van soera 4:95 van zijn eerste tot zijn finale vorm. Dit type wijziging is precies wat gebeurde in het verslag van de Satansverzen. Dus de Satansverzen zijn niet het enige voorbeeld van dit type wijziging. Mohammeds wijzigingen van verzen lijken een karakteristiek te zijn van hoe de koran ontwikkelde.

4. Mohammed pleegde een zonde. Afgodenbeeldendienst en veelgodendom aanvaardden is zondig. Mohammed deed dit een korte periode terwijl hij een profeet beweerde te zijn. Het is waar dat Mohammed berouw toonde over deze zonde en dit is tot zijn krediet, maar de gebeurtenis laat desondanks een groot falen in zijn leven zien. Deze gebeurtenis moet niet worden genegeerd omdat het onaangenaam of irrelevant is, want het toont aan dat Mohammed zoals jij en ik was; hij moest zijn zonden erkennen en om vergeving vragen.

(Mohammed bad) O Allah! Vergeef mij fouten en mijn onwetendheid en mijn overtredingen van gerechtigheid in mijn daden; en vergaf wat U beter 98

dan ik weet. O Allah! Vergeef het verkeerde dat ik serieus en niet-serieus heb gedaan, en vergeef mijn toevallige en bewuste fouten, alles dat in mij aanwezig is. (Sahieh al-Boecharie: volume 8, boek 75, nummer 408) Weet dan dat er geen god is dan God en vraag om vergeving voor jouw zonden en voor de gelovige mannen en vrouwen. (Soera 47:19) 5. We zagen dat het volgende vers uitlegt waarom Mohammed kortdurend beeldendienst aanvaardde en satans woorden sprak.

Nooit hebben We een enkele profeet of gezant gezonden voor jou (Mohammed) met wiens wensen Satan zich niet bemoeide. Maar God abrogeert de ingevingen van Satan en bevestigt Zijn eigen openbaringen.

(Soera 22:52, vertaald uit de Engelstalige koran van Dawood) Het vers zegt dat alle profeten en gezanten satans beïnvloeding hadden. Dit vers is gedeeltelijk waar, want het is waar dat satan veel van Gods profeten tot zonde heeft geleid. De bijbel beschrijft zulke gebeurtenissen, bijvoorbeeld, Adam en Eva rebelleerden tegen God (Genesis 3); Aäron maakte het gouden kalf (Exodus 32), David telde zijn leger (1 Kronieken 21:1); Juda verraadde Jezus (Lucas 2:3), en Petrus verleidde Jezus ( Mattheüs 16:23). Echter dit vers in de koran is geheel onjuist wanneer het over Jezus gaat want Jezus zondigde nooit. Jezus werd verleid door satan op precies dezelfde manier als Mohammed was, maar in tegenstelling tot Mohammed zondigde Jezus nooit. Mohammed werd verleid valse goden te erkennen om zijn verlangen dat de Qoeraisj hem aanvaarde te vervullen; hij gaf toe aan deze verleiding en erkende hun goden. Jezus werd ook verleid om zijn verlangen te vervullen om als Christus te regeren door valse goden te erkennen, maar toen satan Jezus verleidde: Daarop zei Jezus tegen hem: ‘Ga weg, Satan! Want er staat geschreven: “Aanbid de Heer, uw God, vereer alleen hem.”’ (Mattheüs 4:10) Hoe verschillend is Jezus van Mohammed! Jezus gehoorzaamde altijd God : die geen enkele zonde beging en over wiens lippen geen leugen kwam. (1 Petrus 2:22) hij, net als wij, in elk opzicht op de proef is gesteld, met dit verschil dat hij niet vervallen is tot zonde. (Hebreeën 4:15) Jezus is de enige persoon die volmaakte onderwerping aan God gegeven heeft. Wat een groot voorbeeld is hij voor ons!

99

Bijlage: Het volledige verslag van Mohammed die de Satansverzen uitspreekt zoals verslagen door Ibn Ishaak De Profeet hield het welzijn van zijn stam voor ogen en wilde toenadering tot hen op elke mogelijke manier.

Jazied ibn Ziaad al-Madani leverde over van Moehammad ibn Ka’b de Koeraiziet: Toen de Profeet zag dat zijn stamgenoten zich van hem afwendden en het moeilijk vond om aan te zien hoe zij afstand namen van de boodschap die hij hun van God overbracht, wenste hij dat er van God iets zou komen wat toenadering teweeg zou brengen. Met al zijn liefde en zorg voor zijn stam had het hem plezier gedaan als hij de hardheid die hij van hen ondervond wat had kunnen matigen; daarover dacht hij na en hij wenste het vurig. En toen God openbaarde: Bij de ster als hij ondergaat: uw gezel dwaalt niet en is niet misleid, en hij spreekt niet uit een bevlieging [53:1-3] en hij bij de woorden kwam: Ziet u Laat en Oezza, en Manaat, de derde, de andere? [53:19-20] legde de Satan hem, op grond van zijn eigen gedachten en wens, de volgende woorden in de mond: ‘Dit zijn de verheven kraanvogels, op hun voorspraak kan worden gehoopt.

Toen de Qoeraisjieten dit hoorden waren zij blij en het beviel hun zeer dat hun godinnen erin vermeld werden. Zij luisterden naar hem, terwijl de gelovigen, die geloof hechtten aan de boodschap die hun Profeet bracht van hun Heer, hem niet van fouten, waanideeën of misstappen verdachten. Toen hij bij de teraardewerping kwam, aan het eind van de soera, wierp hij zich ter aarde en de moslims deden het hem na, omdat zij geloof hechtten aan de boodschap van hun Profeet en hem volgden. De heidenen uit Qoeraisj en anderen die in het bedeoord waren deden dat ook, omdat zij hun godinnen hadden horen noemen. Er bleef niemand in de moskee, gelovige of ongelovige, die zich niet ter aarde wierp, behalve Walied ibn Moeghiera, die zo oud was dat hij het niet meer kon, maar die nam een handvol grind en boog zich daarover. Daarop verlieten de mensen het bedoord en gingen uiteen. Ook de Qoeraisjieten gingen weg, blij dat zij hun godinnen hadden horen noemen, en zeiden: ‘Mohammed heeft onze goden op de best mogelijke manier vermeld en hij heeft in zijn reciet gezegd: “Dit zijn de verheven kraanvogels, op hun voorspraak kan worden gehoopt.”’

Het nieuws van deze teraardewerping bereikte de gezellen van de Profeet die in Ethiopië waren en er werd al gezegd dat Qoeraisj tot de islam was overgegaan.

Sommigen van hen maakten aanstalten om terug te keren, anderen wilden nog blijven.

Toen kwam Djibriel bij de Profeet en zei: ‘Mohammed, wat heb je gedaan? Je hebt de mensen iets gereciteerd wat ik je niet heb overgebracht van God en je hebt iets 100

gezegd wat Hij niet tegen jou heeft gezegd!’ Toen werd de Profeet zeer bedroefd en vreesde God zeer, maar God zond een openbaring neer, want hij had erbarmen met hem, om hem te troosten en de zaak te vergemakkelijken. Daarin liet Hij hem weten dat er vóór hem geen profeet of gezant was geweest die iets wenste of begeerde zonder dat de Satan hem iets naar zijn wens in de mond had gelegd, zoals hij dat nu bij de Profeet had gedaan, en zonder dat God daarna had afgeschaft wat de Satan hem had ingegeven en Zijn verzen had vastgesteld; met andere woorden: dat het hem net zo verging als sommige andere profeten en gezanten, en Hij openbaarde: Wij hebben vóór jou geen gezant of Profeet gezonden zonder dat de Satan, als hij iets wenste, hem iets naar zijn wens in de mond legde. Maar God schaft af wat Satan ingeeft; dan stelt God Zijn verzen vast. God is wetend en wijs.

[22:52] Zo nam God de droefheid van zijn Profeet weg, stelde hem gerust over wat hij had gevreesd en schafte af wat de Satan hem in de mond had gelegd, namelijk dat van hun godinnen, die verheven kraanvogels op welker voorspraak werd gehoopt. Hij liet nu op Laat en Oezza en Maanaat, de derde, de andere de woorden volgen: Hebt u dan de mannelijke en Hij de vrouwelijke [kinderen]? Dat is een onrechtmatige verdeling! Het zijn slechts namen, die u en uw vaderen gegeven hebt, tot aan: [...] aan wie Hij wil en met wie Hij tevreden is. [53:21-26] – dat wil zeggen: hoe kan de voorspraak van jullie godinnen bij Hem dan ergens goed voor zijn?

Toen de openbaring kwam die de influistering van de Satan aan de Profeet afschafte zei Qoeraisj: ‘Mohammed heeft spijt gekregen van wat hij heeft gezegd over de positie van onze godinnen bij God, hij heeft het veranderd en is met iets anders gekomen.’ (Ibn Ishaak, Het leven van Mohammed, Bulaaq, 2000, p. 73-74)

Eindnoten [1] Salman Rushdie, De Satansverzen, 1988.

[2] Ibn Ishaak, Het leven van Mohammed, (vertaling Wim Raven), Bulaaq, 2000 [3] Of Gharaniq, Noemidische kraanvogels die op grote hoogte vliegen.

Christian-Muslim Discussion Papers ©2004

• • • •

De bijbeltekst in deze uitgave is ontleend aan De Nieuwe Bijbelvertaling, © Nederlands Bijbelgenootschap 2004.

Korancitaten (tenzij anders vermeld) zijn uit de Nederlandstalige interpretatie Laatste bewerking: december 2005 Met toestemming van de auteur vertaald; de originele titel luidt: Muhammad and the satanic verses

101

Artikel 9 Mohammed en wonderen Moslim argumenten voor Mohammeds bovennatuurlijke prestaties geanalyseerd Sam Shamoun Het is een nogal expliciete lering van de koran dat Mohammed geen bovennatuurlijke verifieerbare wonderen verrichte naast de inspiratie die hij ontving. De koran ontkent op verschillende plaatsen met nadruk het idee dat Mohammed die fysieke prestaties verrichte, zoals het opwekken van doden, het genezen van zieken, het laten zien van blinden etc. We presenteren die citaten hier om onze lezers te laten zien dat de koran ronduit ontkent dat Mohammed in staat was om wonderen te verrichten.

En de onwetenden zeggen: “ Waarom spreekt Allah niet tot ons, of, komt er geen teken ( ayatun) tot ons?” Zo spraken ook degenen, die vóór hen waren. Hun harten zijn aan elkander gelijk. Wij hebben de tekenen voorzeker duidelijk gemaakt ( bayyanna al-ayati), voor een volk, dat standvastig gelooft. Soera 2:118 Zelfs al bracht gij elk teken ( ayatun) aan degenen aan wie het Boek is gegeven, zouden zij nooit uw Qiblah volgen, noch kunt gij hun Qiblah volgen, noch zijn er onder hen, die de Qiblah van anderen volgen. En indien gij aan hun wens zoudt voldoen, nadat kennis tot u is gekomen, zoudt gij zeker tot de onrechtvaardigen behoren. Soera 2:145 En zij zeggen: “Waarom is er over hem geen teken ( ayatun) van zijn Heer nedergezonden?” Zeg: “Voorzeker, Allah heeft de macht om een teken ( ayatun) neder te zenden.” Maar de meesten hunner beseffen het niet. Soera 6:37 En zij zweren hun sterkste eden bij Allah, dat, indien er een teken ( ayatun) tot hen zou komen, zij er gewis in zouden geloven. Zeg: “Voorzeker, de tekenen zijn bij Allah.” En wat weet gij: Wanneer de tekenen ( al-ayatu) komen, zullen zij stellig niet geloven. Soera 6:109 En zij zeggen: “Waarom is er geen teken ( ayatun) van zijn Heer tot hem (de profeet) nedergezonden?” Zeg: “Het onzienlijke behoort alleen Allah toe. Wacht, ik ben met u onder de wachtenden.” Soera 10:20

102

En degenen die ongelovig zijn, zeggen: “Waarom is er geen Teken ( ayatun) van zijn Heer naar hem (Mohammad) neergezonden?” Voorwaar, jij bent SLECHTS een waarschuwer en voor elk volk is er een leider (Profeet). Soera 13:7 (Siregar) En degenen die niet geloven, zeggen: “Waarom is hem (de profeet) geen teken ( ayatun) van zijn Heer nedergezonden?” Zeg: “Allah laat diegene dwalen die Hij wil en leidt tot Zichzelf degene die zich bekeert.” Soera 13:27 En niets weerhoudt Ons van het zenden van tekenen ( bial-ayati), behalve dat de vroegere volkeren ze hebben verloochend. En Wij gaven aan de Samoed de kamelin als een zichtbaar teken doch zij deden haar kwaad; Wij zenden slechts tekenen om te waarschuwen. Soera 17:59 Deze laatste passage is één van de helderste bewijzen dat Mohammed absoluut geen wonderen verrichte. De tekst zegt dat Allah zich onthield van het geven van wonderen, wat in zijn geheel geen betekenis zou hebben als Mohammed inderdaad tekenen en wonderen verrichte. Wat dit vers betreft, de wijlen Soenni geleerde Muhammad Asad erkende heimelijk: Deze hoge elliptische zin heeft een fundamentele betekenis ten aanzien van de betekenis van de koran als een geheel. Op vele plaatsen benadrukt de koran het feit dat de Profeet Mohammed, ondanks het zijn van de laatste en grootste van Gods apostels, NIET GEMACHTIGD WAS OM WONDEREN TE VERRICHTEN overeenkomstig met die die de eerdere profeten gezegd worden hun mondelinge boodschappen te hebben versterkt. Zijn ENIGE wonder was en is de koran zelf – een boodschap volmaakt in zijn helderheid en ethische begrijpelijkheid, bestemd voor alle tijden en alle stadia van menselijke ontwikkeling, gericht niet slechts tot de gevoelens maar ook tot de gedachten van mensen, open voor iedereen, wat ook zijn ras of sociale omgeving is, en gebonden om voor altijd onveranderd te blijven... (Asad, Message of the Qur’ an [Dar Al-Andalus Limited 3 Library Ramp, Gibraltar rpt. 1993], p. 427, voetnoot 71; online editie; hoofdletters en onderstreping benadrukking van ons) Er is meer uit de koran: En zij zeggen: “Wij zullen in u stellig niet geloven voordat gij voor ons een bron doet ontspringen aan de aarde.” “Of tenzij gij een tuin hebt met dadelpalmen en wijnranken en in het midden daarvan stromen doet vloeien.” “Of tenzij gij de hemel in stukken op ons doet nedervallen zoals gij hebt beweerd of tenzij gij Allah en de engelen vóór ons brengt.” “Of tenzij gij een huis hebt van goud, of tenzij gij ten hemel stijgt, maar wij zullen in uw hemelvaart niet geloven tenzij gij ons een boek nederzendt dat wij kunnen lezen.” Zeg: “Glorie zij mijn Heer: ik ben SLECHTS MENS en boodschapper!” Soera 17:90-93

103

Maar toen de Waarheid van Ons tot hen kwam, zeiden zij: “Waarom is hem niet hetzelfde gegeven als aan Mozes werd gegeven?” Verwierpen zij datgene niet, wat Mozes voorheen was gegeven? Zij zeiden: “Twee tovenaars die elkander ondersteunen.” En dezen zeggen: “Wij geloven in beiden niet.” Soera 28:48 Een moslimschrijver beweert: Wonderen van de Profeet Mohammed (vrede zij met hem) worden zowel genoemd in de koran als in de hadieth. De heilige koran noemt hen collectief op veel plaatsen; ...

De auteur gaat verder met het presenteren van een serie citaten verwijzend naar tekenen gegeven aan Mohammed en stelt dan: Het Arabische woord “ Al-Bayyinat” komt vaak in de koran voor wonderen bedoelend zoals in 2:87, 2:253, 4:153, 5:110, 7:101, 10:13, 10:74, 16:44, 20:72, 40:28, 57:25, 64:6 en andere.

Er is een aantal problemen met de bewering van de auteur. Allereerst, geen van de citaten die hij opsomt noemt wat het veronderstelde teken was, dat wil zeggen het genezen van de zieken, het opwekken van de doden etc. Zij specificeren niet het soort teken verricht door Mohammed. Ten tweede, er zijn plaatsen in de koran waar de specifieke Arabische woorden gebruikt voor teken(en), dat wil zeggen ayat en bajjinat, niet noodzakelijkerwijs verwijzen naar wonderen zoals het opwekken van de doden etc. De woorden worden ook gebruikt om te verwijzen naar de tekenen in de schepping, dat wil zeggen het ontwerp van het heelal, de baan van de zon, maan, sterren etc., of in verband met de Boeken die God openbaarde.

Zoals zelfs Muhammad Asad opmerkte in zijn commentaren op soera 6: 109: Letterlijk: “Wonderen zijn alleen met God.” Opgemerkt moet worden dat de koranterm ayah niet alleen een “wonder” aanduidt (in de betekenis van een gebeurtenis dat voorbij de gewone - dat is, gemeenschappelijk observeerbare – gang van de natuur gaat), maar ook een “teken” of “boodschap”: en de laatstgenoemde betekenis is die die verreweg het meest gevonden wordt in de koran. Dus, wat gewoonlijk beschreven wordt als een “wonder” houdt, in werkelijkheid, een ongewone boodschap van God in, iets op een symbolische mannier aangevend – een geestelijke waarheid die anders verborgen zou zijn gebleven voor het intellect van de mens. Maar zelfs dergelijke buitengewone, “wonderbaarlijke” boodschappen kunnen niet worden beschouwd als “bovennatuurlijk”: omdat de zogenaamde “wetten van de natuur” slechts een waarneembare manifestatie van “Gods weg” ( soennat Allah) zijn ten opzichte van Zijn schepping – en, dus, alles dat bestaat en gebeurt, of denkbaar zou kunnen zijn of gebeuren “natuurlijk” is in de pure betekenis van dit woord, ongeacht of het overeenstemt met de gewone gang van gebeurtenissen of verder gaat. Nu omdat de buitengewone boodschappen waarnaar verwezen werd zichzelf manifesteren, als 104

een regel, via het middel van die bijzonder begiftigde en goddelijk gekozen persoonlijkheden bekend als “profeten”, over wie soms gesproken wordt als “het verrichten van wonderen” – een misvatting die de koran wegneemt met de woorden: “Wonderen zijn in de macht van God alleen”. (Zie ook 17: 59 en de corresponderende noot. (Zelfde bron, pp. 188-189, voetnoot94; online editie; onderstreping benadrukking van ons) De auteur zelf realiseert zich dat het woord al-bayyinat niet altijd verwijst naar wonderen omdat hij zijn uitspraak kwalificeert door te zeggen “vaak,” betekenend niet altijd.

De volgende voorbeelden illustreren het punt dat deze woorden gebruikt worden in relatie met dingen anders dan fysieke wonderen, aangevend dat het gebruik van deze precieze woorden in relatie met Mohammed niet overtuigend bewijzen dat hij wonderen verrichte: Zeg: “Licht (mij) in over de goden, die gij naast Allah aanroept - Toont mij aan hetgeen zij van de aarde hebben geschapen. Of hebben zij een aandeel aan de hemelen?” Hebben Wij hun een Boek gegeven waaruit zij een bewijs ( bayyinatin) hebben? Neen, de boosdoeners beloven elkander slechts bedrog.”

Soera 35:40 In de bovengenoemde passage verwijst het heldere teken naar instructies in een Boek, dat de ongelovigen geen geschreven gebod van God hadden dat zij anderen zouden aanbidden behalve hem.

Op een andere plaats verwijst het heldere teken naar de profetieën, of de openbaring, gevonden in de eerdere Geschriften: En zij (de ongelovigen) zeggen: “Waarom brengt hij ons geen teken ( ayatin) van zijn Heer?” Is er dan geen duidelijk teken ( bayyinatu) tot hen gekomen in hetgeen in de vroegere geschriften staat? Soera 20:133 Andere keren worden ayat en bayyinat gebruikt in verwijzing naar de koran, dat de koran een teken is, een helder teken van God: Heer der hemelen en der aarde en van alles wat er tussen is, de Heer van het Oosten. Wij hebben de laagste hemel met sterren versierd. Als bescherming tegen iedere opstandige Satan. Zij kunnen van de verheven bijeenkomst niets horen en zij worden van elke kant verdreven. Als verworpenen en er is voor hen een voortdurende straf; Maar hij die steelsgewijze opvangt, hem achtervolgt een heldere vlam. Vraag hun (de ongelovigen) of zij moeilijker zijn te scheppen, dan andere (dingen) die Wij hebben geschapen. Voorzeker, Wij hebben hen uit vaste klei geschapen. Neen, gij verwondert u en zij spotten. En wanneer zij vermaand worden, trekken zij er geen lering uit. En wanneer zij een teken ( ayatan) zien, 105

bespotten zij het. En zij zeggen: “Dit is niets dan een klaarblijkelijke tovenarij.”

“Zullen wij wanneer wij dood zijn en stof en beenderen zijn geworden, worden opgewekt? En onze voorvaderen ook?” Zeg: “Ja, terwijl gij vernederd zult zijn.” Er zal slechts één roep zijn en ziet, zij zullen beginnen te zien. Dan zullen zij zeggen: "Wee ons! Dit is de Dag der vergelding." (Allah zal zeggen:) “Dit is de Dag der Beslissing die gij placht te verloochenen.” Soera 37:5-21 Shakir De context laat zien dat het teken waarnaar verwezen wordt in het bovenstaande, de bewering van de koran is dat de doden zullen opstaan.

Voorwaar, zij die verbergen wat Wij hebben neergezonden van de duidelijke bewijzen ( al-bayyinati) en de Leiding, nadat Wij die aan de mensen hebben duidelijk gemaakt in de Schrift: zij zijn degenen die Allah vervloekt en die door de vervloekers vervloekt worden. Soera 2:159 (Siregar) De heldere tekenen hier zijn die genoemd in de koran, die naar de argumenten lijkt te verwijzen die de koran naar voren brengt ter ondersteuning van zijn veronderstelde goddelijke oorsprong.

De maand Ramadaan is die, waarin de Koran als een richtsnoer voor de mensen werd nedergezonden en als duidelijke bewijzen ( wa bayyinatin)van leiding en onderscheid. Wie onder u daarom deze maand beleeft, laat hem daarin vasten. Maar wie onder u ziek of op reis is, een aantal andere dagen. Allah wenst gemak voor u en geen ongemak, en opdat gij het aantal zult voltooien en opdat gij Allah’s grootheid zult prijzen, omdat Hij u terecht heeft geleid en opdat gij dankbaar zult zijn. Soera 2:185 Hoe kunt gij verwerpen, terwijl u de tekenen ( ayatu) van Allah worden VOORGEDRAGEN en Zijn boodschapper onder u aanwezig is? En hij, die zich aan Allah vasthoudt, is inderdaad naar het rechte pad geleid. Soera 3:101 Is hij dan (aan hen gelijk), die een duidelijk bewijs ( bayyinatin) van zijn Heer bezit en wie een groot GETUIGE van Hem volgt, en die voorafgegaan is door het Boek van Mozes, als richtsnoer en tot barmhartigheid? Dezen geloven in hem.

En wie van de volkeren hem verwerpt, het Vuur zal zijn bestemming zijn. Koester dus geen twijfel daaromtrent. Voorzeker dit is de waarheid van uw Heer, maar de meeste mensen willen niet geloven. Soera 11:17 Dit is een hoofdstuk (Soera), dat Wij hebben geopenbaard en verplichtend gesteld en Wij hebben er duidelijke tekenen ( ayatin bayyinatin), IN nedergezonden opdat gij er lering uit moogt trekken. Soera 24:1 En wanneer Onze duidelijke woorden( bayyinatin) aan hen zijn VERKONDIGD, zeggen zij: “Dit is slechts een man, die u van hetgeen uw vaderen aanbaden, wenst af te leiden.” En zij zeggen: “Dit is slechts een 106

verzonnen leugen.” En de ongelovigen zeggen van de Waarheid als deze tot hen komt, “Dit is niets dan zuiver tovenarij.” Soera 34:43 En wanneer Onze duidelijke woorden( bayyinatin) aan hen worden medegedeeld , zeggen degenen, die de Waarheid, toen zij tot hen kwam, verwierpen: “Dit is klaarblijkelijk tovenarij.” Soera 46:7 De ongelovigen onder de mensen van het Boek en onder de afgodendienaren konden niet worden bevrijd, vóórdat een duidelijk bewijs ( al-bayyinatu) tot hen gekomen was, Een boodschapper van Allah, die aan hen de zuivere bladzijden VOORDROEG. Waarin alle geschriften verzameld zijn. En de mensen van het Boek werden eerst onenig, nadat het duidelijke teken ( al-bayyinatu) tot hen gekomen was. Soera 98:1-4 Ten slotte: En voordien placht gij geen boek te lezen, noch met uw rechter hand te schrijven anders zouden de leugenaars aan de (echtheid) ervan hebben kunnen twijfelen. Neen, het zijn duidelijke tekenen( ayatun bayyinatun) IN HET HART van hen aan wie kennis is gegeven. En alleen de onrechtvaardigen verwerpen Onze tekenen. Toch zeggen zij: “Waarom zijn hem geen tekenen( ayatun) van zijn Heer nedergezonden?”Zeg: “ De tekenen ( al-ayatu) zijn bij Allah alleen, en ik ben slechts een duidelijke waarschuwer.” Is het niet GENOEG voor hen dat Wij u het Boek hebben geopenbaard dat aan hen wordt voorgelezen? Voorwaar, hierin is barmhartigheid en aanzien voor een volk dat gelooft. Soera 29:48-51 Enkele andere vertalingen: Is het voor hen niet VOLDOENDE dat Wij aan jou het Boek hebben neergezonden, dat aan hen wordt voorgedragen. Soera 29: 51; Siregar Is het dan niet GENOEG voor hen dat Wij tot jou het boek hebben neergezonden dat aan hen wordt voorgelezen? Soera 29: 51; Leemhuis Is het soms niet GENOEG voor hen dat Wij op u de Schrift hebben nedergezonden om hun te worden voorgedragen? Soera 29: 51; Kramers Deze laatste luidt de doodsklok voor iedere moslim die beweert dat Mohammed wonderen verrichte. Mohammed presenteerde de koran als zijn enige wonder, het enige wonder dat hij had dat voldoende was om zijn profeetschap te bewijzen.

Asad schrijft: Dat wil zeggen: “is de inhoud van deze openbaring niet genoeg voor hen om zijn intrinsieke waarheid te bevatten zonder de hulp van ‘miraculeuze bewijzen’ van 107

zijn goddelijke oorsprong?” (Vergelijk noot 60 op de laatste zin van 7: 75.) (Zelfde bron, p. 614, voetnoot 50; online editie; onderstreping benadrukking van ons) Maulana Ali merkt op: 51a Dit is nog een antwoord aan degenen die tekenen vragen. De koran is een genade, als zij het alleen maar zouden aanvaarden. Zij zouden kunnen zien hoe de gelovigen er profijt van hebben; hoe een prachtige transformatie in hun levens teweeggebracht werd. Was het niet een VOLDOENDE teken voor hen? Inderdaad, dit was direct bewijs van de waarheid van het Heilige Woord, want zijn uitgesproken doel was om een pure transformatie in de levens van degenen die het zouden volgen te bewerkstelligen, terwijl de val van zijn vijanden alleen een indirect getuigenis was. ( Bron; hoofdletters en onderstreping benadrukking van ons) Dus, als Mohammed geen wonderen verrichte dan logenstraft dit de toereikendheid van de koran.

Nu een moslim kan dit bestrijden door te verwijzen naar het volgende citaat om te bewijzen dat de koran één specifiek wonder van Mohammed noemt: Het Uur is nabij, en de Maan is opengespleten. Maar als zij (de ongelovigen) een teken zien wenden zij zich ervan af en zeggen: “Een voortdurende toverkunst.”

Soera 54:1-2 Veel moslims beweren dat dit verwijst naar de maan die gespleten werd in de aanwezigheid van de ongelovigen in de tijd van Mohammed. Dit veronderstelde wonder wordt verlagen in verscheidene Ahadieth: Verteld door Anas: Dat de Mekkanen Allah’s Apostel verzochten om hen een wonder te laten zien, en dus toonde hij hen het splijten van de maan. (Sahieh Boechari, Volume 4, Boek 56, Nummer 831) Er zijn verscheidene problemen als je je beroept op bovengenoemd citaat.

Allereerst weerspreekt dit soera 29: 48-51 dat zegt dat de koran voldoende is als een teken, of wonder, van God. Als Mohammed een wonder moest geven als toevoeging op de koran dan dient dit alleen om zijn eigen uitspraak wat betreft de koran is voldoende, te falsificeren. Ten tweede geeft de korantekst ons geen gegevens waardoor dit te verbinden met het verhaal gevonden in de hadieth dat de maan gespleten werd in Mohammeds tijd. Bovendien, zelfs moslims erkennen dat de tekst in werkelijkheid in feite kan verwijzen naar een toekomstige gebeurtenis, een teken dat zal gebeuren tijdens de Dag van Oordeel:

108

Zoals RAZI aangeeft, lijkt het eerste vers van deze soera bijna als een continuering van de laatste verzen van de voorgaande, in het bijzonder 53: 57 – “Het nabije (Dag des Oordeels) is genaderd” -: en dus mogen we aannemen dat beide geopenbaard werden op ongeveer hetzelfde moment, dat wil zeggen, aan het einde van het eerste deel (wellicht het vierde jaar) van Mohammeds profeetschap…

De meeste commentatoren zien in dit vers een verwijzing naar een fenomeen dat gezegd wordt te zijn waargenomen door verscheidene tijdgenoten van de Profeet.

Zoals beschreven in een aantal verslagen teruggaand naar enkele Metgezellen, verscheen de maan één nacht alsof het gespleten was in twee afzonderlijke delen.

Hoewel er geen reden is om aan de subjectieve geloofwaardigheid van deze verslagen te twijfelen, is het mogelijk dat wat werkelijk gebeurde een ongewone soort van een gedeeltelijke maansverduistering was, dat een gelijke ongewone optische illusie produceerde. Maat wat ook de natuur van dat fenomeen is, het is praktisch zeker dat het bovengenoemde koranvers ER NIET NAAR VERWIJST maar, in plaats daarvan, NAAR EEN TOEKOMSTIGE GEBEURTENIS: namelijk, naar wat zal gebeuren wanneer het Laatste Uur nadert. (De koran gebruikt frequent de verleden tijd om de toekomst aan te duiden, en in het bijzonder in de passages die spreken over de komst van het Laatste Uur en over de Opstandingsdag; dit gebruik van de verleden tijd wordt bedoeld om de zekerheid van de gebeurtenis waaraan het werkwoord verbonden is te benadrukken.) Dus, Raghib beschouwt het als volledig gerechtvaardigd om de frase inshaqqa l-qamar (“de maan is gespleten”) te betrekken op de kosmische cataclysme – het einde van de wereld zoals we die kennen – dat voor de komst van Opstandingsdag zal gebeuren (zie art. shaqq in de Moefradat). Zoals genoemd door Zamakhshari heeft deze interpretatie de steun van enkele van de vroegere commentatoren; en is het, volgens mij, in het bijzonder overtuigend gezien de nevenschikking, in het bovengenoemde koranvers, van de maan“splijting” en de komst van het Laatste Uur. (In dit verband moeten we onthouden dat geen van de koran toespelingen naar de “nabijheid” van het Laatste Uur en de Dag van Opstanding gebaseerd is op het menselijke concept van “tijd”.) (Zelfde bron., p. 818, voetnoot 1; online editie; hoofdletters en onderstreping benadrukking van ons) Ten derde, het is net zo waarschijnlijk dat het verhaal gevonden in de hadieth rondom deze passage verzonnen was, in tegenstelling tot de verzen verwijzend naar een verhaal waar de Ahadieth later verslag van doet. Met andere woorden, moslims besloten om een verhaal te verzinnen waarin Mohammed de maan liet splijten als een teken aan de ongelovigen om het zo te verbinden aan deze koranpassage.

Tot besluit, de koran zegt expliciet dat Mohammed geen wonderen verrichte behalve de veronderstelde inspiratie die hij ontving. Zijn enig wonder was blijkbaar de koran. De bewering dat het woord al-bayyinat betekent dat Mohammed wonderen verrichte wordt niet onderbouwd door de feiten omdat de term gebruikt wordt verwijzend naar Mohammed die de koran ontving of reciteerde. Met andere 109

woorden, Mohammeds duidelijke bewijzen, zijn al-bayyinat, waren niets meer dan de koran zelf.

110

Artikel 10 Mohammeds orde van dode dichters: de moorden van satirische dichters in de vroege islam James M. Arlandson Van de dagelijkse pers, geleerden, en moslimwoordvoerders die toegang hebben tot de media, horen we dat de islam de godsdienst van vrede is. Zij wijzen op de drieletterige stam s-l-m die zowel in islam wordt gevonden, wat overgave of onderwerping (aan Allah) betekent, als ook in salam, wat vrede, betrouwbaarheid en veiligheid betekent. Deze etymologie mag dan correct zijn, maar zij dient ook als een positieve uitleg in de media om sommige problemen te verhullen.

Wanneer we de originele brondocumenten van de islam lezen – de koran, de hadith, de biografieën, en de geschiedenissen – worden we overvallen door de onverschillige en afstandelijke manier waarop Mohammed en zijn moslims handelde in geweld en bloedvergieten.

Radicale moslims die vandaag de dag deze brondocumenten lezen, volgen de oproep tot geweld die terug te vinden is in het leven van hun profeet. Bijvoorbeeld, in 1989 vaardigden zij een fatwa (wettelijk besluit) uit om Salman Rushdie, een schrijver, te vermoorden die de Duivelsverzen schreef, waarin vragen worden gesteld over de rol van de engel Gabriel met betrekking tot de inspiratie van de koran. Nu hebben extremisten in Iran op het hoogste niveau de fatwa vernieuwd.

Een artikel van David Harsanyi in Frontpagemag.com rapporteert over de dodelijke fatwa’s tegen Salman Rushdie en andere auteurs en zelfs tegen moslimgeestelijken.

Bijvoorbeeld tegen Taslima Nasrin, een dichteres en schrijfster, die in haar werken de sjaria en de rol van de vrouw in de maatschappij aan de kaak stelt, in het bijzonder in Bangladesj, heeft sinds 1993 een fatwa op haar hoofd. Zij kampte met hevige protesten tijdens een geplande toespraak in november 2002 aan de Concordia Universiteit in Canada, waar Benjamin Netanyahu, de vroegere minister-president van Israël, eveneens te maken had met hevige protesten.

Harsanyi haalt een ander geval aan. “Een Nederlandse moslima, Ayaan Hirsi Ali, moest uit Nederland vluchten omdat zij zei dat moslimmannen volgens de traditie moslimvrouwen onderdrukken. Een doodsfatwa volgde snel.”

In november 2004 werd Theo van Gogh vermoord door een moslim omdat de nakomeling van de broer van de beroemde kunstenaar een film had gemaakt die 111

een moslimvrouw afschilderde in een gedwongen huwelijk, misbruikt door haar echtgenoot en verkracht door haar oom.

Hoe komen deze wrede radicalen op het idee om beloningen te zetten op de hoofden van dichters en auteurs? Uit het niets? Eén van de richtingen die het geweld in het begin van de islam nam is het vermoorden van ongelovige mannen en vrouwen, onder wie zich veel dichters en schrijvers bevonden. De dichters schreven satirische gedichten over Mohammed en zijn bewering een profeet te zijn en over zijn volgelingen, en dus gaf de profeet opdracht hen te doden. Mohammed creëerde door geweld zijn eigen “orde van dode dichters” overeenkomstig de titel van een populaire film.

Om te verklaren hoe dit soort geweld vanaf het begin van de islam in de kern aanwezig was, is dit artikel verdeeld in vier gedeelten. Als eerste onderzoeken we het bewijsmateriaal voor deze moorden uit de vroege islamitische bronnen. Ten tweede, nadat deze feiten op tafel liggen, kijken we punt voor punt kritisch naar de uitleggingen van moslims en hoe zij dit geweld verdedigen. Ten derde onderzoeken we vijf passages in de koran waarin spotters met de dood bedreigd worden tijdens dit leven en vervloekt worden in het hiernamaals. Zowel de vroege moslimbronnen als de koran worden door wrede fanatici gebruikt om hun moorden te rechtvaardigen. Tenslotte trekken we enige conclusies over hoe wreed de vroege islam was.

De islam is niet de godsdienst van vrede.

Voordat we met het bewijsmateriaal komen, moeten we deze moorden in de bredere historische context beschouwen. Allereerst, in het zevende-eeuwse Arabië werd poëzie serieus genomen; er werden zelfs poëziewedstrijden gehouden, met winnaars. Het was een gebruikelijke manier om een boodschap te communiceren.

Ten tweede, in maart van het jaar 624, tijdens de slag van Badr, overwon Mohammed, die in Medina verbleef, op verrassende wijze een veel groter leger dat uit Mekkaanse polytheïsten bestond (ca. 320 moslims tegen 1000 Mekkanen). Vóór de slag bevond Mohammed zich in een onzekere situatie in Medina, maar daarna werd zijn positie sterk, en hij gebruikte zijn nieuw verkregen macht om enkele vijanden te elimineren.

Het bewijsmateriaal Hoewel meer moorden werden gepleegd dan de tien die in dit artikel worden geanalyseerd (ze zijn weggelaten omdat zij betrekking hebben op leiders van rondtrekkende legers die Mohammed probeerde te vermoorden), volgen hier de verhalen van moorden of bijna-moorden van mindere slachtoffers.

1. Maart 624: Al-Nadr bin al-Harith 112

Vóór Mohammeds hidjrah (migratie van Mekka naar Medina in 622) zat hij gewoonlijk in de volksvergadering en nodigde de Mekkanen tot Allah uit door de koran te citeren en hen te waarschuwen voor de straf van God als gevolg van het bespotten van zijn profeten. Al-Nadr volgde hem dan en sprak over de helden en koningen van Perzië door te zeggen: “Zo waar als God leeft, Mohammed kan geen beter verhaal vertellen dan ik en zijn verhaal gaat alleen maar over oude mythen die hij navertelt, netzo als ik.” Al-Nadr verwijst naar de legendes en obscure verhalen over Arabieren van lang geleden en wellicht naar bijbelverhalen die Mohammed vertelde over figuren als Noach, Abraham, Mozes en Jezus, maar dan volgens zijn eigen onjuiste versies. Op andere momenten interrumpeerde al-Nadr Mohammed totdat de profeet hem het zwijgen oplegde. Volgens Ibn Abbas, de neef van Mohammed, die beschouwd wordt als een betrouwbare overdrager van de tradities, bestaat de mogelijkheid dat als antwoord op Al-Nadr’s irritaties, (de wetenschappers hebben soms problemen met het bepalen van welke verzen in de koran bij welke historische gebeurtenissen behoren) Allah de volgende verzen naar Mohammed neerzond: 25:6 Zeg (O Moehammad): “Hij heeft hem (de Koran) neergezonden, Degene Die het geheim in de hemelen en op de aarde kent. Voorwaar, Hij is Vergevensgezind, Meest Barmhartig.” (Siregar) 83:13. Wanneer Onze Verzen aan hem worden voorgedragen, zegt hij: “Fabels van de vroegeren!” 14. Nee! Wat zij plachten te doen heeft zelfs hun harten bedekt. 15.

Nee, voorwaar, zij zullen zeker op die Dag van hun Heer afgescheiden zijn. 16.

Vervolgens zullen zij zeker Djahim (de Hel) binnengaan. 17. Daarop wordt gezegd: “Dit is dat wat jullie plachten te loochenen.” (Siregar) Mohammed nam geen wraak op hem – nog niet – hoewel de verzen in soera 83 een sombere eeuwige toekomst voor spotters beloven. Het zou niet lang duren voordat Mohammeds wraak kwam. Het was een ongelukkige beslissing van al-Nadr om zich aan te sluiten bij de soldaten van Mekka, die naar het noorden reden om hun karavaan te beschermen, die Mohammed bij de slag van Badr in het jaar 624 aanviel. Deze polytheïst die verhalen schreef werd gevangen genomen en op Mohammeds terugreis naar Medina onthoofdde Ali, zijn schoonzoon, al-Nadr in opdracht van hem, in plaats van hem vrij te laten voor losgeld. Hij was één van twee gevangenen die geëxecuteerd werden en niet vrijgekocht mochten worden door hun stam – alleen omdat zij gedichten schreven en verhalen vertelden waarin zij Mohammed bekritiseerden.

Bron : Ibn Ishaq, The Life of Muhammad, vertaling. A. Guillaume, (Oxford UP, 1955, 2004), blz.136 ( Arabische pagina’s 191-92); 163 / 236; 181 / 262; 308 / 458.

Gereputeerde historici beschouwen vandaag de dag Ibn Ishaq als een goede bron van de vroege islam, hoewel zij het niet altijd eens zijn over zijn chronologie en miraculeuze elementen.

113

2. Maart 624: Oeqba bin Aboe Moeait Eenzelfde verhaal als dat van al-Nadr kan worden verteld over Oeqba. Ook hij irriteerde en bespotte Mohammed in Mekka en schreef laatdunkende verzen over hem. Ook hij werd gevangen genomen tijdens de slag van Badr en Mohammed gaf opdracht hem te executeren. “Maar wie zal voor mijn kinderen zorgen, O Mohammed?” schreeuwde Oeqba angstig uit. “De hel,” antwoordde de profeet koud. Daarna doorsneed het zwaard van één van zijn aanhangers de hals van Oeqba.

Bron: Boechari, vol. 4, no. 2934; Moeslim, vol. 3, no’s. 4422, 4424; Ibn Ishaq, blz.

308/458. Boechari en Moeslim zijn betrouwbare verzamelaars en redacteurs van de hadith (woorden en daden van Mohammed buiten de koran). Deze drie passages van de hadith schilderen Mohammed af die Allah vroeg om wraak op deze dichter.

3. Maart 624: Asma bint Marwan Asma was een dichteres die tot een heidense stam in Medina behoorde en wiens echtgenoot Jazid b. Zaid was. Zij stelde een gedicht samen waarin zij de heidenen in Medina ervan beschuldigende dat zij naar een vreemdeling (Mohammed) luisterden en dat zij geen initiatief namen om hem bij verrassing aan te vallen. Toen de door Allah-geïnspireerde profeet hoorde wat zij had gezegd, vroeg hij: “Wie zal mij bevrijden van Marwans dochter?” Een stamlid van haar echtgenoot meldde zich en sloop die nacht in haar huis. Zij had vijf kinderen en de jongste sliep aan haar borst. De moordenaar verwijderde het kind voorzichtig, trok zijn zwaard, dreef het in haar en doodde haar in haar slaap.

De volgende ochtend daagde de moordenaar iedereen uit om wraak te nemen.

Niemand nam zijn uitdaging aan, zelfs niet haar echtgenoot. De islam werd machtig in zijn stam. Eerder hadden sommige leden hun bekering geheim gehouden maar zij beleden de islam nu openlijk, “omdat zij de macht van de islam zagen,” denkt Ibn Ishaq.

Bron : Ibn Ishaaq, blz. 675-76/995-96.

4. April 624: Aboe Afak Aboe Afak, een honderdjarige in Medina, die behoorde tot een groep stammen die met de god Manaat werd geassocieerd (hoewel een ander verhaal hem als jood beschrijft), schreef een beledigend gedicht over Mohammed en prees de voorvaderen van zijn stam dat ze sterk genoeg waren om een berg omver te werpen en onderwerping aan een buitenstaander (Mohammed) te weerstaan die twee grote stammen in Medina verdeelde met de godsdienstige geboden “toegestaan” en “verboden.” De dichter verwees namelijk naar de wetsbesluiten van Mohammed over verboden dingen (bijv. varkensvlees en alcohol) en toegestane dingen (bijv.

114

ander vlees zoals rundvlees en kameel). Vóór de slag van Badr liet Mohammed hem in leven.

Na de slag vroeg de profeet: “Wie rekent er met deze schelm af?” Die nacht, “ging Salim b. Oemair er op uit en doodde hem.” Eén van de moslims schreef een gedicht als antwoord: Een hanif [een monotheïst] gaf ’s nachts een steek en zei: / “Dit is voor jou, Aboe Afak ondanks je leeftijd!” Mohammed elimineerde hem, wat godsdienstig geweld laat zien. De islam is niet de godsdienst van vrede.

Bron: Ibn Ishaaq pag. 675/995.

5. September 624: Kab bin al-Ashraf Kab b. al-Ashraf had een gemengd voorgeslacht. Zijn vader was een nomadische Arabier en zijn moeder was een jodin van de machtige al-Nadr-stam in Medina. Hij leefde als een lid van de stam van zijn moeder. Hij hoorde van de moslimoverwinning bij de slag van Badr en was ontzet want hij beschouwde Mohammed, de nieuwkomer in Medina, als een herrieschopper die verdeeldheid zaaide. Kab had de gave om te dichten en na de slag van Badr reisde hij naar Mekka en werd blijkbaar opgehouden in Badr, dichtbij een belangrijke handelsroute naar Mekka, en was getuige van de nasleep van de slag. Toen hij in Mekka aankwam schreef hij een wijd verspreid gedicht, een vijandig treurdicht, over de doden van Mekka. Het is belangrijk om het meeste van dit politieke treurdicht te laten zien om te kunnen bepalen of het gedicht een ernstige overtreding is die moord verdient, zoals moslimapologeten (verdedigers van de islam) beweren. ... Bij gebeurtenissen zoals Badr moet je huilen en schreeuwen.

De beste mensen werden gedood bij de waterreservoirs, Vind het niet vreemd dat ze de prinsen lieten liggen.

Hoeveel edele knappe mannen, Het toevluchtsoord van de daklozen werden gedood. …

Sommige mensen wier woede me tevreden stelt, zeggen: “Kab b. al-Ashraf is volledig teneergeslagen.”

Zij hebben gelijk. O dat de aarde toen zij werden gedood Maar opengesplitst en zijn mensen had geborgen, Dat hij die het verslag deed maar neergestoken Of een teruggetrokken leven leidde; blind en doof. …

Mij werd verteld dat het met al-Harith ibn Hisjaam [een Mekkaan] Goed gaat en soldaten verzamelt om Jathrib [pre-islamitische naam van Medina] te bezoeken met legers, Want alleen de edele, knappe man beschermt de hoogste reputatie.

(Vertaald door Guillaume, pag. 365) 115

Voor ons lijkt dit gedicht niet excessief en andere Arabische poëzie was erger, zoals het gedicht dat de hierboven genoemde moord op Aboe Afak eert (nr. 4). Het schijnt een echt treurdicht te zijn dat het Arabische concept van wraak oproept.

Bovendien zijn de laatste vier regels geen expliciet pleidooi voor de Mekkanen om wraak te eisen omdat dat een vaststaande conclusie was. De Arabische gewoonte eiste een antwoord op een vernederende nederlaag. Het schijnt eerder op de werkelijkheid te wijzen. Er wordt gezegd dat een Mekkaanse leider een leger verzamelt; Kab geeft hem geen opdracht dit te doen.

Pro-moslimdichters beantwoordden het gedicht van Kab met eigen gedichten en dat was genoeg voor zijn gastheren in Mekka om hem uit te leveren. Hij keerde naar Medina terug en schreef enige liefdesverzen over moslimvrouwen, en maakte fout na fout, gezien het onvriendelijke klimaat in Medina en Mohammeds overwinning in Badr. Bijvoorbeeld, vlak na de slag verzamelde Mohammed de joodse Qainoeqastam en waarschuwde hen als volgt: “O Joden, pas op, of God zal zijn wraak op u uitstorten netzo als dat hij met de Qoeraisj [grote Mekkaanse stam in Badr] deed en wordt moslims.” ...In het late voorjaar ( april-juni) verdreef Mohammed de joodse stam.

Geïrriteerd door de gedichten en nu in staat om terug te slaan na Badr en de ballingschap, had Mohammed er nu genoeg van. Hij vroeg: “Wie helpt mij van [Kab] af ?” Vijf moslims meldden zich, één van hen was Aboe Naila, Kab pleegbroer. Zij vertelden hem: “O apostel van God [Mohammed], zullen wij leugens moeten vertellen.” Hij antwoordde: “Je kunt zeggen wat je wilt, want je zult hiervoor niet gestraft worden.” Zij smeedden een slim plan.

Aboe Naila en een andere samenzweerder bezochten Kab, zij citeerden samen gedichten, de drie waardeerden de kunst en de twee praatten ontspannen opdat ze geen argwaan zouden wekken. Toen, na geruime tijd, loog Aboe Naila netzo als hij had gezegd. Hij zei dat hij moe was van Mohammed omdat “hij een zeer grote beproeving voor ons is.” Mohammed lokte de vijandigheid van de Arabieren uit en zij spanden allen samen tegen de inwoners van Medina. Aboe Naila klaagde dat de wegen ontoegankelijk waren geworden en dat de handel werd belemmerd zodat hun families armoede leden en in grote nood waren. Kab zei tegen zijn pleegbroer zoiets als: “Dat had ik je toch gezegd!”

Daarna vroeg de pleegbroer hem om hem een paar kameelladingen voedsel te lenen. Kab ging daarmee akkoord, maar alleen als hij de zonen van Aboe Naila als onderpand kreeg. De pleegbroer weigerde en Kab vroeg zijn vrouwen, maar hij weigerde opnieuw. Tenslotte bood Aboe Naila de wapens van hem en zijn samenzweerders aan. Die overeenkomst voorzag in de noodzakelijke dekking om wapens te dragen in de nabijheid van Kab zonder dat het alarm afging. Kab was het er mee eens: “Wapens zijn een goed onderpand.”

116

De twee bezoekers vertrokken, stopten bij de andere drie, en lichtten hen over het plan in. Niet lang daarna verzamelden zij hun wapens en gingen naar Mohammed, die hen deze wens gaf: “Ga in de naam van God; O God, help hen.” Zij vertrokken in een door de maan verlichte nacht totdat zij bij een vesting, één van vele die de joodse stam hadden gebouwd in het vijandige milieu van Arabië, kwamen. In feite kan de ruïne van de vesting waar Kab verbleef zelfs vandaag de dag dichtbij Medina nog worden bezichtigd. Zij riepen hem.

Kab was onlangs getrouwd en zijn vrouw die hun geschreeuw hoorde, zei: “Je bent in staat van oorlog, en zij die in staat van oorlog zijn, gaan niet uit op dit uur... Ik hoor kwaad [of bloed] in zijn stem.” Maar de gewoonte van gastvrijheid in de Arabische wereld was sterk. Haar echtgenoot zei tegen haar dat het slechts zijn pleegbroer en zijn vrienden waren en voegde eraan toe “dat een genereus mens aan een verzoek in de nacht moet voldoen, zelfs als dat zijn dood zou betekenen.” Kab ging naar beneden en begroette hen. Aboe Naila stelde voor een wandeling te maken. Het signaal om te doden was als volgt: Aboe Naila zou met zijn hand door het haar van Kab gaan en hem drie keer een compliment geven voor zijn parfum.

Dit deed hij en schreeuwde: “Sla de vijand van God neer!” Kab verzette zich hevig zodat hun zwaarden hun doel misten. Tenslotte herinnerde één van de samenzweerders zijn dolk, stak die in Kabs buik, duwde die naar beneden tot zijn genitaliën en doodde hem.

Zij keerden met moeite terug naar Mohammed, omdat één van hen zich in de duisternis had verwond. Zij begroetten de profeet die aan het bidden was en hij kwam naar hen toe. Zij vertelden hem dat de opdracht was geslaagd. Hij spuugde op de wond van hun kameraad en zij keerden terug naar hun gezinnen. Hun aanval op Kab gaf een schokgolf door de joodse gemeenschap, zodat “er geen jood in Medina was die niet voor zijn leven vreesde,” rapporteerde Ibn Ishaq.

De moslimhistoricus Tabari schrijft dat de vijf moslim-misdadigers Kab hadden onthoofd en het hoofd naar Mohammed brachten. Is het een wonder dat de terroristen die er eveneens plezier in scheppen om te onthoofden, geïnspireerd zijn door de vroege islam?

Bronnen: Boechari volume 5, nr. 4037; Moeslim volume 3, nr. 4436; Ibn Ishaq 364-69/548-53; Tabari, The History of al-Tabari, Vol. VII, vertaling W. Montgomery Watt ( SUNYP, 1987), blz. 94-98/1368-73. Gereputeerde historici beschouwen vandaag de dag Tabari als een goede bron van gegevens over de vroege islam, hoewel zij het niet altijd eens zijn met zijn chronologie en miraculeuze elementen.

6. September (?) 624: Ibn Soenaina Op de hielen van deze moord werd Ibn Soenaina, een joodse handelaar, vermoord.

Volgend op het succes van de vijf samenzweerders zei Mohammed: “Doodt iedere 117

jood die in jullie handen valt.” Kort daarna handelde Moehaijisa b. Mas’oed snel en doodde Ibn Soenaina, met wie Moehaijisa zakelijk en prive omging. Echter, Moehaijisa’s oudere broer, toen nog niet een moslim, sloeg de moordenaar, de jongere broer en zei: “Jij vijand van God, heb jij hem gedood terwijl veel vet op je buik van zijn rijkdom komt?” Moehaijisa antwoordde dat zelfs als Mohammed opdracht had gegeven tot de moord van zijn oudere broer, hij het gedaan zou hebben. De oudere broer was geïmponeerd: “In Gods naam, een godsdienst die dit teweeg kan brengen is prachtig!” En hij werd een moslim. De oudere broer impliceerde namelijk dat Mohammed wel een groot leider moest zijn die zijn toewijding waardig was als hij een dergelijke doodsachting en gehoorzaamheid van zijn aanhangers eist.

Toen schreef Moehaijisa een gedicht dat een dergelijke gehoorzaamheid prijst. “Ik zou zijn [oudere broers] nek met een scherp zwaard treffen, / Een gepolijst blad zo wit als zout./ Mijn neerwaartse slag mist zijn doel nooit.” Als we godsdienstig geweld nader beschouwen, tonen deze regels aan hoe dodelijk poëzie kan zijn en het komt overeen met het gedicht van de moslims tegen Aboe Afak (nr. 4, hierboven): een “een hanif dreef ’s nachts zijn zwaard in je”. Bedenk dat Kabs gedicht veel milder was. Voor een westerling zijn deze gedichten van de vroege islam schokkend. Het schijnt dat de vroege moslimauteurs van deze documenten er genoegen in hadden ze te vermelden in hun boeken.

Bron: Ibn Ishaq blz. 369/534 7. Juli- Augustus 625: Een bedoeïne met één oog Uit wraak voor een hinderlaagaanval op enkele moslimmissionarissen, stuurde Mohammed Amr bak Oemaija en een metgezel uit om Aboe Soefjaan, een leider van de Mekkanen, te vermoorden. Dit toont aan dat de profeet verwikkeld was in een cyclus van geweld die eindeloos doorging in de zevende-eeuwse Arabische cultuur. Oemaija faalde in zijn poging en hij moest vluchten in een achtervolging, verborg zich in een grot, en vermoordde en passant een man met de naam Ibn Malik. Toen de achtervolging voorbij was, ging een lange naamloze bedoeïne met één oog, die een paar schapen wijdde, de grot in. Oemaija en de bedoeïne begroetten elkaar. Na een poosje begon de herder een eenvoudig tweeregelig liedje te zingen waarin hij de moslims en de islam uitdaagde: Ik zal geen moslim worden zolang ik leef, En geloof niet in het geloof van de moslims. (Watts) Een andere vertaling leest: Ik zal geen moslim zijn zolang ik leef, noch aandacht aan hun godsdienst geef. ( Guillaume)

118

Helaas voor deze bedoeïne, was hij in de grot met een radicale moslim, die zei: “Je zult het weldra merken!” De bedoeïne viel snurkend in slaap. Oemajja verhaalt wat hij deed: ...”Ik liep naar hem toe en doodde hem op de meest vreselijke manier waarop iemand ooit gedood is. Ik leunde over hem, stak het eind van mijn boog in zijn goede oog, en dreef het in tot het uit zijn nek kwam.” Hij vluchtte terug naar Mohammed, die zei: “Goed gedaan!” Het verhaal eindigt met: De profeet “bad voor mij [Oemajja] om te worden gezegend.”

De enige zonde die deze arme herder had begaan was het samenstellen van een klein tweeregelig versje tegen de islam. Daarvoor werd hij vermoord met de zegen van Mohammed – de profeet arresteerde de moordenaar niet of berispte hem zelfs niet voor het doden van een onschuldige man die niets met de hinderlaagaanval te maken had.

Bron: Tabari, volume 7, blz. 149-50/1440-41; Een latere redacteur nam een gedeelte van Tabari’s uitleg op in de biografie van Ibn Ishaq, blz. 674-75.

8. Na januari 630: bijna-fatale afloop voor Abdoellah bin Sad Voordat 10.000 moslimstrijders Mekka in januari van 630 binnengingen, gaf Mohammed opdracht alleen hen te doden die tegenstand boden, behalve een klein aantal dat opgespoord moest worden, zelfs als zij zich onder het gordijn van de Ka’bahsteen zouden verstoppen. Eén van hen was Abdoellah, die samen met de profeet een oorspronkelijke emigrant was in 622. Hij had het hoge voorrecht om enige verzen van de koran op te schrijven nadat Mohammed ze door een openbaring ontvangen had. Daar hij twijfelde veranderde Abdoellah zo af en toe de woorden om te zien of Mohammed de veranderingen zou opmerken, maar dat deed hij niet. W. Montgomery Watt geeft hiervan een voorbeeld: “Toen Mohammed een zin van de koran dicteerde, zoals sami‘ ‘alim (“horen, weten” (met betrekking tot God)), schreef hij bijvoorbeeld: ‘alim hakim (“weten, wijs”), en Mohammed merkte de verandering niet op”… (Muhammad at Medina, Oxford UP, 1956, blz.

68). Abdoellah geloofde niet in de inspiratie van Mohammed en werd een afvallige (verliet de islam) en keerde terug naar Mekka als een polytheïst.

Zijn pleegbroer Oethmaan b. Affan, was echter één van Mohammeds metgezellen, die Abdoellah verborg totdat de rust in het veroverde Mekka terugkeerde en die bemiddelde voor Abdoellah in aanwezigheid van Mohammed. De profeet wachtte geruime tijd voordat hij gratie verleende aan de berouwvolle afvallige. Nadat Oethmaan weggegaan was, zei Mohammed tegen hen die bij hem waren: “Ik hield me stil opdat één van jullie zou opstaan en zijn hoofd zou afslaan!” Eén van hen vroeg waarom Mohammed hen geen signaal had gegeven. Hij antwoordde dat een profeet niet doodt door aanwijzingen.

Hoewel Abdoellah aan de dood ontsnapte, is dit verhaal ingesloten omdat het Mohammeds houding onthult ten aanzien van afvalligen.

119

Bron: Ibn Ishaq, blz. 550/818.

9. Na januari 630: Eén van de twee van Abdoellah bin Katals zingende meisjes Op de lijst van hen die waren uitgesloten van amnestie na de verovering van Mekka, was niet alleen Abdoellah b. Katal, inzamelaar van de wettelijke armenbelasting, die zijn slaaf had gedood wegens incompetentie, een afvallige werd, en die het geld naar Mekka mee terugnam, maar ook zijn twee zingende meisjes die satirische verzen over Mohammed zongen, die Abdoellah had gecomponeerd. Hij werd gedood, ondanks dat hij zich had vastgeklampt aan het gordijn van het Ka’bahheiligdom. En één van de meisjes werd ook gedood; het andere meisje rende weg totdat zij Mohammed om gratie vroeg, die haar vergaf.

Bron: Boechari volume 4, 3044; Ibn Ishaq, blz. 550-51/819.

10. Na februari 630: bijna-fatale afloop voor Kab bin Zoehair Zelfverzekerd door de overwinning over Mekka keerde Mohammed naar Medina terug als een held en stevig de touwtjes in handen over het zuidwesten van het Arabische schiereiland. In deze context zijn we aangekomen bij een andere dichter, Kab bin Zoehair die Mohammed en de moslims hekelde, (we noemen hem Zoehair om hem van Kab bin al-Ashraf te onderscheiden, hierboven, nr.5). Zoehairs broer schreef hem dat Mohammed een aantal satirische dichters tijdens zijn verovering van Mekka had gedood, maar dat de profeet een dichter zou vergeven die in berouw tot hem kwam, wat in realiteit betekende: moslim worden. Zijn broer vertelde hem dat de dichters die met rust waren gelaten in alle richtingen waren gevlucht. “Als je om je leven geeft, ga dan snel naar de apostel [Mohammed], want hij doodt niemand die in berouw tot hem komt,” schreef de broer, die verder ging met: “en als je dat niet doet, zoek dan een schuilplaats.”

Zoehair antwoordde echter met een gedicht dat zei dat hun vaders de islam nooit een warm hart hadden toegedragen, dus waarom zou hij dat doen? Als waarschuwing antwoordde zijn broer zelf ook met een gedicht; als hij geen berouw zou tonen, zou Zoehair schuldig worden bevonden op de Dag des Oordeels. De dichtkunst speelde een grote rol in de Arabische cultuur en toen hij de brief ontving werd Zoehair verontrust en gaf uiteindelijk toe. Geen uitweg te kunnen zien schreef hij een brief aan Mohammed waarin hij hem prees. Spoedig daarna reisde hij naar Medina en vroeg om bescherming als een moslim. Mohammed bad zijn ochtendgebeden en een vriend bracht Zoehair tot Mohammed. “Zou u hem accepteren als hij tot u kwam?” vroeg zijn vriend. De profeet zei dat hij dat zou doen.

Eén van de Ansaars (of helpers: inheemse inwoners van Medina die Mohammed hulp aanboden na zijn hidjrah) sprong boven op Zoehair en vroeg de profeet of hij de vijand van God kon onthoofden, want sommige van Zoehairs verzen bespotten 120

ook de Ansaars. De apostel zei dat hij met rust gelaten moest worden, want Zoehair had gebroken met zijn verleden. De implicatie is duidelijk: Als Mohammed Zoehair had gevangen vóór zijn berouw, zou Mohammed hebben ingestemd met zijn onthoofding. Of hij bekeert zich of hij sterft – voor het schrijven van satirische gedichten. Wat zo opmerkelijk is in het verhaal is hoe het ochtendgebed de omstandigheden bepaalt voor een moslim die op een dichter springt en dreigt zijn hoofd af te snijden, alsof dit de gewoonstee zaak van de wereld is.

Bron: Ibn Ishaaq, blz. 597-602/887-93.

Rechtvaardiging en uitdagingen Van al deze verhalen is het duidelijk dat de verslagen over de moorden schokkend moeten overkomen bij de lezer die verwacht had een godsdienst van vrede aan te treffen. Het is natuurlijk een normal zaak dat moslims, en sommige westerse geleerden of islamofielen, deze omstandigheden graag in een gunstig daglicht stellen. Hun rechtvaardiging telt gewoonlijk zes punten. Onze analyse volgt ieder punt.

Als eerste herinneren gereputeerde geleerden ons aan de wreedheid van de Arabische cultuur. Als een vreemdeling of een vijand in deze cultuur niet beschermd werd door een stam of een stam verlaten had, riskeerde hij of zij te worden aangevallen en te worden vermoord. Wie zou wraak nemen? Bloedvete zou ontstaan. Dus, de enige belemmering op geweld in deze cultuur is wraak en meer geweld, aangezien adequate gerechtshoven en wetshandhaving niet bestonden, zoals deze wel bestonden in het Romeinse keizerrijk. Mohammed volgde daarin alleen maar de Arabische cultuur (Watt, Muhammad: Prophet and Statesmen, (Oxford UP, 1961), blz. 128-30).

Oppervlakkig gezien lijkt dit een redelijke uitleg. Mohammed was een man van zijn tijd en omgeving. Welbeschouwd is het echter teleurstellend dat de door Gabriël-geïnspireerde profeet niet wilde of niet kon uitstijgen boven zijn cultuur, vooral boven de twijfelachtige gewoonte van moord. Wat nog belangrijker is, het schijnt dat veel moslims vandaag de dag naar zijn voorbeeld kijken, en dit brengt de islam in interpretatiemoeilijkheden zoals we thans kunnen zien in de fatwa’s tegen verscheidene auteurs. Hoe moeten moslims, vooral de radicalen, Mohammeds bereidheid om tegenstanders en lasteraars te elimineren, interpreteren? Nogmaals, je zou mogen verwachten dat de profeet zou uitstijgen boven de dubieuze gewoontes, zoals bloedtwisten die zoveel voorkwamen in zijn cultuur. Maar hij deed dit niet, en één van zijn dubieuze kwaliteiten was zijn meesterlijke handelswijze bij bloedvetes en het taxeren van tegenstanders op hun sterkte of zwakte. Daarom vonden de moorden niet plaats vóór de slag van Badr in 624 toen zijn situatie in Medina minder zeker was, maar ná de slag, toen hij sterk geworden was, en na de verovering van Mekka in 630, samen met de iets latere 121

veldslagen te Hoenain en Ta’if. Het is waar dat de slachtoffers die in dit artikel worden vermeld tot stammen behoorden die wraak hadden moeten nemen, maar blijkbaar te zwak waren om dit te doen. Mohammed was wijs in zijn berekeningen.

Ten tweede, moslimapologeten (verdedigers van de islam) nemen de moord op Kab bin al-Ashraf (nr. 5, hierboven) serieus omdat het uitvoerig beschouwd wordt in de betrouwbare hadith over hem. Maulana Mohammed Ali, hoewel hij behoort tot de Ahmadiyyah-sekte die als afvallig wordt beschouwd, en hier alleen vermeld wordt omdat hij zijn profeet door dik en dun verdedigt, wijst erop dat Kab een strijder en een vijandelijke leider van de joden was (Muhammad the Prophet, 7 de editie, 1993, blz. 202-06). Ook een andere moslimgeleerde zegt dat, omdat Kab bereid was om de zonen en de vrouwen van zijn pleegbroer als onderpand te nemen, hij een verdorven hart had en zijn dood verdiende (Abdul Hamid Siddiqi, vert. van Sahieh Moeslim, 3:990, noot 2269). Evenmin was hij bereid om zijn misdaad openlijk te plegen, maar in het geheim, zodat hij in het geheim vermoord moest worden. Maar geheime moord is een uitzondering in de islam, zegt Sayyid Abul A’La Maududi (aangehaald in Siddiqi, 3:991, noot 2272). Nog een andere commentator zegt dat hij een groot contingent ruiters naar Mekka leidde (veertig?

Twee tot drie honderd? De ramingen variëren), vermoedelijk om de Mekkanen op te ruien om hun verlies te Badr te vergelden, alsof zij deze éne man en zijn bende daartoe nodig hadden (Razi, aangehaald in Maulana Ali’s commentaar op soera 59:2).

In respons hierop: Waarom werd Kabs misdaad zo uitvergroot? Zelfs als Kab een slecht karakter had die kwaad oordeelde met zijn beledigende dichtkunst en ondanks dat hij in het vijandige Medina woonde, was hij geen formele strijder in een veldslag. De waarneming van zijn vrouw dat de stammen oorlog voerden wijst op de spanning tussen de joden en de groeiende moslimgemeenschap. In plaats daarvan lijkt hij in een “grijs” gebied te leven tussen de joodse stam van zijn moeder en de verre nomadische stam van zijn vader, en Mohammed oordeelde juist dat hij zwak genoeg was om te worden vermoord. Voor wat betreft Kabs verdorven karakter en zijn geheime misdaden, Mohammed had Kab kunnen verbannen wegens verdorvenheid (zie soera 5:33). En wat betreft zijn dichtkunst: die was wijd verspreid en was geen geheim. Het feit dat hij in een vesting dichtbij Medina woonde was niet zo geheim dat de vijf moordenaars hem niet konden vinden.

Tenslotte leidde hij niet openlijk een bende van veertig of honderden ruiters in een tijd waarin paarden duur waren, daarmee Kabs macht en leiderschap van een joodse stam aangevend? Antwoord: noch Boechari noch Moeslim vermeldt dit. Kort gezegd ondanks al deze ongebruikelijke en tegenstrijdige uitleggingen, is het waarschijnlijker dat Mohammed alleen maar de Arabische cultuur navolgde en een tegenstander elimineerde die na de slag van Badr kwetsbaar was, eenvoudigweg vanwege het schrijven van laatdunkende poëzie. Een simpele uitleg is altijd beter dan een ingewikkelde (Ockhams scheermes).

122

Ten derde, één van de geleerden zegt dat de moslimgemeenschap in Medina, zelfs na Badr nog zwak was, zodat Mohammed gedwongen was om een harde lijn tegen spotters en vijanden (zoals hij ze zag) te volgen, enkel en alleen om te overleven.

Deze geleerde gebruikt woorden als “onderdrukking, ” “vervolging” en “samenzwering,” die zowel vanuit de joodse als de heidense gemeenschappen in Medina kwamen.

Mohammed zag zichzelf echter niet zo zwak dat hij geen moorden kon uitvoeren.

Herinner dat Asma bint Marwan (nr. 3), Aboe Afak (nr. 4) en Kab (nr. 5) tot stammen behoorden, maar zij konden de vereiste gewoonte van bloedwraak niet uitvoeren. Daarom schatte Mohammed hun zwakheid en zijn sterkte op de juiste manier in en volgde de Arabische gewoonte van moord. Het is uiterst belangrijk dat moslimapologeten (verdedigers van de islam) een stapje terug doen om het totale beeld te zien. Het was Mohammed die in het eerste anderhalf jaar na zijn migratie naar Medina de Mekkaanse karavanen zes keer overviel zonder provocatie en zonder zelfverdediging. Het was de door Allah-geïnspireerde profeet die ongeveer 120 km, een reis van twee tot drie dagen naar het westen naar de bronnen van Badr maakte om de ongewapende karavaan die vanuit het noorden uit Mekka kwam aan te vallen met als enig doel: de belading (soera 8:7). Vanuit het totale plaatje gezien was het Mohammed die in Medina neerstreek en onrust teweeg bracht. Als Mohammed in Medina was gebleven en zijn boodschap alleen door prediking had verkondigd, dan was er geen militair of politiek probleem ontstaan. Weliswaar zouden de mensen zich verzet hebben tegen zijn boodschap, maar als hij de mensen iets te bieden had, had zijn beweging kunnen groeien. Weliswaar had men hem ook willen vermoorden, maar hij had een lijfwacht.

Wij zien deze groei door prediking alleen in de boodschap van Jezus, die grote menigten trok toen hij predikte, heelde en wonderen deed – met het uiteindelijke doel om aan het kruis voor de zonden van de wereld te sterven. Hij vermoordde geen mensen, hoewel hij weerstand ondervond van godsdienstige leiders (zie hieronder). De groei van het ware koninkrijk van God door vreedzame middelen impliceert dat God achter deze boodschap stond. In tegenstelling hiertoe ging Mohammeds boodschap altijd gepaard met een leger op de achtergrond en dat impliceert dat God de groei van deze boodschap niet steunde en dat de islam voor vele toehoorders onaantrekkelijk en onaanvaardbaar was, zoals we bijvoorbeeld kunnen zien in de opstand van de Arabische stammen nadat Mohammed in 632 aan koorts stierf. Het vergde Aboe Bakr, de opvolger van Mohammed, twee jaar om deze opstanden met geweld te onderdrukken en de stammen te dwingen tot de islam terug te keren.

Ten vierde, één van de moslimgeleerden redeneert met betrekking tot Kab (en hetzelfde is op andere dichters van toepassing) dat hij het hoofd van een de islamitische staat (Mohammed) en de staat zelf beledigde. Het hoofd kon geen immorele dichtkunst toestaan die de goede naam van de Arabische vrouwen “door het slijk haalt,” en hij kan geen politieke dichtkunst toestaan die het hoofd beledigt 123

en de vijanden van de staat ophitst (Siddiqi 3:991, noot 2269). Met andere woorden, Kab (en anderen) kreeg (kregen) wat hij (zij) verdiende(n). De tactiek van deze geleerde staat haaks op de derde uitleg. De vroege islam was niet kwetsbaar, maar sterk. Het was geen gemeenschap die groeide in macht in een stad met rivaliserende stammen en belangen.

Deze analyse is echter twijfelachtig, want in dit stadium van de vroege islam probeerde Mohammed nog zijn eigen weg te vinden. Maar zelfs als deze uitleg juist is, blijft de vraag: moest het staatshoofd moorden, ongeacht hoe serieus de Arabische cultuur de dichtkunst nam? Hij had voor verbanning kunnen kiezen (soera 5:33), dat hij op de joodse Qaynoeqa-stam toepaste. Bovendien stelde Mohammed dichters te werk om zich af te zetten tegen zijn vijanden, maar zijn vijanden hadden blijkbaar niet de kracht om Mohammed of zijn dichters te vermoorden of te verbannen. Het gevolg van Mohammeds beleid is dat vandaag de dag in een sterk islamitische staat, extremisten toestemming krijgen om zwakke dissidenten en hekeldichters aan te vallen. Als Mohammed het deed, waarom kunnen extremisten dan niet zijn voorbeeld volgen? Dat is nu precies wat zij, die dodelijke fatwa’s uitgeven, doen.

Ten vijfde, in het algemeen halen moslimapologeten de wreedheden aan die in en door de westerse wereld zijn begaan, soms in naam van het christendom, dus waarom zouden christenen of westerlingen (de twee zijn niet dezelfde) zich beklagen?

Maar deze vergelijking is vals en oneerlijk. Het is beter om een vergelijking te maken tussen de vroege islam, tijdens het leven van Mohammed, en het vroege christendom, tijdens het leven van Jezus. En dan zijn de overeenkomsten ver te zoeken. Geen enkele keer onthoofdde of moordde Jezus of wenste hij de onthoofding of moord van zijn tegenstanders, ondanks het feit dat velen van hen hem in zijn gezicht bespotten en uitdaagden. Dit is wellicht waarom gedurende de eerste drie eeuwen het christendom de wereld op zijn kop zette zonder oorlogvoering – Constantijn verschijnt in de vierde eeuw op het toneel en bepaalde niet de genetische code van het christendom noch doen de middeleeuwse kruistochten dat.

Het zesde en laatste punt stelt de betrouwbaarheid van de vroege tradities van deze verhalen ter discussie. Zoals gezegd, alleen het verhaal over Kab in ons artikel wordt uitvoerig besproken in de meest betrouwbare hadith, die van Boechari en Moeslim. Daarom verwerpt één van de moslimgeleerden iedere traditie behalve die over Kab ( Maulana Mohammed Ali, blz. 202-06), terwijl een andere conservatieve biograaf de andere verhalen aanvaardt, zoals de moorden van Asma (nr. 3) en Aboe Afak (nr. 4). (Muhammad Haykal, The Life of Muhammad, 8e editie, vert. Ismail Raji al- Faruqi, 1935, 2002, p. 243). In Maulana Ali’s geval komt samen met deze ontkenning de vooronderstelling dat omdat de islam de godsdienst van vrede is, een profeet als Mohammed nooit zingende meisjes, dichters en een onschuldige joodse 124

toeschouwer zou vermoorden. Ali citeert dan passages uit de koran of de hadith waarin staat dat oude mannen en vrouwen niet gedood mogen worden. Dit soort beredeneren is zwak omdat het een heilig boek de historische gebeurtenissen laat bepalen. Deze opstelling kan eenvoudig in een “als-dan” argument worden uitgedrukt: 1. Als A, dan B. Als de vroege islam de godsdienst van vrede is, dan had Mohammed nooit opdracht kunnen geven tot de moord op dichters, zingende-meisjes en een onschuldige joodse toeschouwer.

2. A is van toepassing. De islam was de godsdienst van vrede (volgens de koran en de hadith) 3. Dan is B ook van toepassing. Daarom zou hij nooit opdracht hebben kunnen geven tot hun moorden (en hij heeft dat ook nooit gedaan).

Achter deze veronderstelde logica sluimert de wens om buitengewone misdaden in het gedrag van Kab vinden (zie de tweede rechtvaardiging, hierboven).

Vanzelfsprekend is dit hoe moslims vandaag de dag het geweld moeten elimineren dat elke redelijke moslim doet huiveren. Maar is er bewijsmateriaal voor deze logica? Dit artikel toont aan dat het bewijsmateriaal deze dubieuze redenering niet ondersteunt.

Hoewel het moeilijk te geloven is dat al deze verhalen die uit pro-moslimbronnen komen verzonnen zijn, laten we omwille van dit onderzoek veronderstellen dat al deze verhalen, inclusief die over Kab, fantasie zijn en daarom afgewezen moeten worden. Zelfs als zij allemaal fantasie zijn en ongeacht de motieven achter de logica van moslimapologeten, dan nog moet de volgende vraag over het prille begin van de islam ten tijde van Mohammed gesteld worden: Hoe zit dat eigenlijk met de islam van destijds waarin verhalen verschenen over moorden voor het schrijven van een beledigend gedicht en de misdaad om joods te zijn?

De auteurs van dergelijke “fantasieverhalen” lijken enthousiast ze op te schrijven.

Er werden tenslotte verhalen bedacht over Jezus, maar geen ervan gaat over moorden die gesitueerd zijn in niet-miraculeuze sociale contexten die daarom de indruk zouden kunnen geven dat ze echt gebeurd zijn – zoals in Mohammeds geval.

De verhalen gaan daarentegen veelal over bizarre wonderen, zoals Jezus als baby in een wieg die als een volwassene spreekt, of Jezus als jongentje die uit klei vogels maakt, hen beademt om vervolgens hen weg te laten vliegen (twee fantasieverhalen die Mohammed in de foutloze koran opnam; zie 19:29-34 en 3:49). Het is waar dat in het antisemitische Kind evangelie van Thomas (waarin het verhaal van de kleivogels kan worden teruggevonden) Jezus als kind een joodse leraar vervloekte die toen stierf. Maar de sociale context van deze mythe is bovennatuurlijk en betreft de kinderjaren van Jezus, waarover de canonieke en historische verslagen bijna niet 125

spreken. Aan de andere kant zijn de moorden van Mohammed geplaatst in nietmiraculeuze sociale contexten en gebeurden niet tijdens zijn kinderjaren, waarover de vroege de islamitische verslagen weinig zeggen. Bovendien getuigt Boechari erover in zijn betrouwbare hadith.

In contrast tot deze legendes over Jezus kende de cultuur van IsraĂŤl in de eerste eeuw moorden van politici en andere wrede straffen zoals kruisigingen. Toen een boze menigte Jezus van een klif dreigde te gooien loste de echte Jezus het probleem eenvoudigweg op door vol vertrouwen weg te lopen en zijn eigen weg te gaan (Lucas 4:28-29). Dus, Jezus moedigde het gebruik van geweld niet aan voor zijn eigen politieke programma. Evenmin stond hij achter de amputatie van handen of voeten of het stenigen voor welke zonde dan ook, en Paulus beveelt aan dat een dief met zijn handen moet werken, niet dat zijn handen afgesneden moesten worden (EfeziĂŤrs 4:28); inderdaad, Jezus hield het naderende steniging van de overspelige vrouw tegen (Johannes 8:1-11). De bekende boodschap en het leven van Jezus sloten geen moorden en andere bestraffingen in, dus een bedenker van dergelijke extreme legendes zou hardop uitgelachen worden.

Ten tijde van Mohammed maakten onthoofdingen en moorden van zwakke tegenstanders, zoals die in de eerste punt hierboven werden vermeld, deel uit van het sociale milieu. Nog belangrijker is dat de betrouwbare hadith zonder enige twijfel aantoont dat Mohammed amputaties uitvoerde voor diefstal, vermeld in de koran (soera 5:38), en stenigde voor overspel, vermeld in de betrouwbare hadith, waarin ook de moorden op Kab en op een joodse leider worden vermeld. We zien dus het samengaan van de wrede cultuur waarin Mohammed leefde en zijn eigen wrede praktijken, in tegenstelling tot Jezus die, ondanks dat hij ook in een wrede cultuur leefde, er geen wrede praktijken op nahield. Het leven en de boodschap van de twee stichters verschillen sterk, en dus verschillen de legendes over hen eveneens sterk – hoewel in het geval van Mohammed deze legendes niet gefingeerd zijn.

Het is dan ook duidelijk dat Jezus boven zijn gewelddadige cultuur uitsteeg, waar Mohammed dat niet deed. Jezus vertrouwde op God maar Mohammed nam de kwesties in eigen hand en doodde zijn vijanden en tegenstanders in het geheim.

Gereputeerde historici accepteren inderdaad dat de meeste moorden in dit artikel historisch zijn. Dat wil zeggen dat het zeer waarschijnlijk is dat Mohammed vijanden van de islam vermoordde, zelfs voor de misdaad van het maken van beledigende gedichten. Tenslotte komen de talrijke verhalen uit vroege promoslimbronnen die er prat op schijnen te gaan Mohammed af te beelden als de opdrachtgever van de moorden. Nog belangrijker is dat dit debat puur academisch is. Moeten we er nog aan twijfelen of de huidige gewelddadige radicalen deze eerste moorden als historisch beschouwen? Wat zegt het voorbeeld van de profeet tegen deze radicalen die zich heilig voelen als zij een zevende eeuwse Arabische

126

gewoonte vandaag de dag toepassen? Het lijkt dat de terroristen en de moordenaars door de volgende logica worden geterroriseerd: 4. Als A, dan B. Als de vroege islam de godsdienst van vrede was, dan zou Mohammed nooit opdracht gegeven hebben tot de moord van dichters, zingende-meisjes en een onschuldige joodse toeschouwer.

5. B is niet waar. Mohammed gaf wel opdracht tot hun moorden. (De geschiedenis vermeldt dit) 6. Daarom is A niet waar. De vroege islam was dus niet de godsdienst van vrede.

Om deze logica en de schokkende kant van vroeg islamitisch geweld te weerstaan, moeten terrorist-moordernaars blijven bij (1)-(3), hierboven, ongeacht het bewijsmateriaal en de kosten die de waarheid moet betalen. Allah moest Mohammed volmaakt geleid hebben, dus, om gehoorzaam te zijn, moeten en mogen zij nu Mohammeds voetstappen volgen door auteurs en filmakers (zie hieronder) vandaag de dag te vermoorden voor de zonde van godslastering. De vroege islam inspireert hen. Allah wil het. Het komt nooit in hen op dat Allah Mohammed weleens niet volmaakt geleid zou kunnen hebben en dat de islam niet de godsdienst van vrede is (4)-(6); dat zou te schokkend zijn. In plaats daarvan beroepen de gewelddadige radicalen zich op een hogere bron dan de hadith – de koran zelf.

De donkere inspiratie van de koran Beweert de koran dat zij die beledigen en bespotten niet moeten worden opgepakt, gedood of tot de hel worden veroordeeld? Wij analyseren vijf passages, niet in tekstuele, maar in chronologische volgorde.

Na de slag van Oehoed in maart van 625, die de moslims verloren, was Mohammed zwaar gekwetst. Hij en zijn moslimgemeenschap hadden prestige verloren. De gemeenschap viel echter niet uiteen, maar krabbelde snel terug en groeide, en het verlies was niet ernstig. In het volgende vers over het ondergaan van beledigingen door de Mensen van het Boek (joden, die destijds vooral in Medina woonden) moet Mohammed de weg van nederigheid bewandelen.

3:186. Jullie [Mohammed] zullen zeker op de proef gesteld worden in jullie eigendommen en in jullie zelf en jullie zullen zeker van degenen die de Schrift vóór jullie gegeven was en degenen die deelgenoten (aan Allah) toekenden veel pijnlijks horen [ aa- dh-aa]. En als jullie geduldig zijn en (Allah) vrezen: voorwaar, dat behoort tot de aanbevolen daden. (Siregar) Het woord “pijnlijks” is hetzelfde Arabische woord (de drieletterige stam is aa-dhaa) dat hieronder is vertaald met “irritatie” en “belediging.” Het heeft de 127

semantische reeks van kwetsen, lijden, beschadigen, verwonden of schade toebrengen. “Het woord... suggereert een licht kwaad... of iets dat een lichte schade veroorzaakt ” ( Abdul Mannan Omar, Dictionary of the Holy Qur’an, Noor Foundation, 2003, blz. 19). Fakhry vertaalt het stamwoord in dit vers als “misbruik ” (An Interpretation of the Qur’an, NYUP, 2000, 2004). Allah vertelt zijn profeet dat hij de beledigingen moet accepteren en geen wraak moet nemen.

Geschiedkundig gezien was na de slag van Oehoed Mohammed te zwak om zich te wreken tegen deze beledigingen. Maar Allah zegt dat als hij geduldig is, hij een grote sterkte zal vinden. Hij verbande namelijk de joodse Nadir-stam in augustus van dat jaar en de joodse Qoeraiza-stam na de slag van de loopgraven in 627.

Hoewel Mohammed voortdurend in macht toenam, nam zijn macht na de slag van de Loopgraven in 627 in Medina exponentieel toe, meer dan na de slag van Badr in 624; daarom stuurt Allah soera 33 in de context van de slag van de loopgraven. In feite lezen we in deze soera dat Mohammed zo krachtig is geworden dat hij de joodse bolwerken in Medina in bezit neemt, gevangenen maakt, 600 mannelijke joden van de Qoeraizah-stam onthoofdt en de vrouwen en kinderen tot slaven maakt, hoewel hij een mooie jodin voor zichzelf houdt (33:26-27). Na deze grote overwinning en confiscatie is Mohammed rijker dan ooit. En dus vragen Aïsja, Hafsa en Mohammeds andere vrouwen hem om meer geld. Geïrriteerd geeft Mohammed elk de keus om te vertrekken of bij hem te blijven en tevreden te zijn met hun toelage. Hij scheidt zich gedurende 29 dagen van hen af en daarna beslissen zij bij hem te blijven (33:28-33). Vervolgens vaardigt hij een acte uit die hem speciale toestemming geeft om Zainab, de vrouw van zijn geadopteerde zoon Zaid, te huwen. De Arabische cultuur stond mannen niet toe de vrouwen van hun zonen te huwen, maar Mohammed beweerde dat Zaid slechts zijn geadopteerde zoon was. Bovendien vertelde Allah hem dat zijn wens legitiem was (33:35-40).

Het is dus in de context van Mohammeds macht en rijkdom, de toenemende wreedheid tegen dejoden, nieuwe huwelijkswetten en het gedrag van vrouwen dat deze verzen in soerah 33 werden ontvangen: 33: 57. Voorwaar, degenen die Allah en Zijn Boodschapper beledigen [ aa-dh-aa]: Allah zal hen vervloeken in deze wereld en in het Hiernamaals en Hij zal voor hen een vernederende bestraffing bereiden. 58. En degenen die de gelovige mannen en de gelovige vrouwen kwetsen [ aa-dh-aa], zonder dat zij iets (slechts) hebben verricht: voorzeker, zij hebben laster en een duidelijke zonde op zich geladen.

(Siregar) Moslimgeleerden zijn het erover eens dat het Arabische woord ook lasteren betekent. Dus Mohammed bepleitte eeuwige vervloeking louter voor het irriteren van de profeet en de moslims, “de gelovige mannen en de gelovige vrouwen,” en voor laster.

Dan vervolgt de soera met geboden aan Mohammeds vrouwen om sluiers te dragen zodat de beledigingen zouden ophouden. Maar hij belooft de lasteraars ook dat ze 128

gegrepen en gedood zullen worden (v. 61), wat klinkt als een echo van de wreedheden die de joodse Qoeraizah-stam onderging.

33: 59. O Profeet, zeg tot jouw echtgenotes en tot jouw dochters en tot de vrouwen van de gelovigen dat zij hun overkleden (Djilbâb) over zich heen laten hangen. Op die manier is het gemakkelijker om hen te herkennen en worden zij niet lastig gevallen [ aa-dh-aa]. En Allah is Vergevensgezind, Meest Barmhartig. 60. Als de huichelaars, en degenen in wier harten een ziekte is, en de lasteraars in Medinah, niet ophouden, dan zullen Wij jou tegen hen maatregelen laten nemen. Daarna zullen zij daar niet jouw buren zijn, behalve even. 61. Vervloekten zijn zij. Waar zij ook worden aangetroffen: grijpt hen en doodt hen. (Siregar) Deze passage is grimmig. Hier vinden we Mohammed die een wet voorschrijft dat alle moslimvrouwen sluiers moeten dragen zodat er geen praatjes meer rond gaan.

De uitdrukking “degenen in wier harten een ziekte is” wordt door moslimcommentators zoals Maulana Ali en Hilali en Khan begrepen als degenen die bovenmatige seksuele verlangen hebben, dus de vrouwen moeten zich bedekken. Hoe dan ook, de groep lasteraars is onderhevig aan strenge straffen. Als zij niet ophouden, zullen zij niet alleen verbannen worden, maar zij zullen ook geen rust vinden waar zij ook gaan. Dan zullen zij “gegrepen en gedood” worden zoals de Qoeraiza-stam werd. Deze verzen, geopenbaard in 627, voorspellen keurig wat er met de satirische dichters tijdens de verovering van Mekka in 630 zal gebeuren, want zij verspreiden leugens en beledigen de eer van moslimvrouwen en Mohammed zelf.

David Harsanyi, die in de inleiding van een artikel voor Frontpagemag.com naar dit artikel verwijst, doet verslag van een moslimrel die veroorzaakt werd door een opmerking van mode-journaliste Isioma Daniel in de Nigeriaanse krant This Day in november 2002 tijdens de Miss World verkiezingen in Nigeria. Zij merkte op dat Mohammed wellicht één van mooie mededingers als één van zijn vrouwen gekozen zou hebben. “Het resultaat van wat in het slechtste geval een gedachteloze opmerking was in een modecolumn, leidde direct tot de dood van 200 mensen en nog eens 500 gewonden in Nigeria tijdens vier dagen van oproer en massahysterie,” schrijft Harsanyi.

Het artikel van Harsanyi gaat verder. Gebruiken de gewelddadige radicalen de koran om hun acties te rechtvaardigen? Zij deden dat tegen Mevr. Daniel: Wat wij zeggen is dat heilige koran duidelijk verklaart dat iedereen die de profeet van de islam, Mohammed, beledigt, gedood moet worden,” zei Zamfara’s staatssecretaris voor Informatie, Umar Dangaladima Magaji. The New Nigeriankrant zei dat de fatwa was uitgevaardigd door Zamfara’s ondergouverneur Mamuda Aliyu Dallatun Shinkafi, die Daniel met Rushdie vergeleek: “Net als Salman Rushdie, kan de het bloed van Isioma Daniel worden vergoten.”

129

Dus de staatssecretaris voor Informatie en geen anonieme moordenaar die zich in de schaduw kan schuilhouden, beweert dat de koran de acties van de moslims goedkeurt, en de ondergouverneur publiceerde de fatwa in de krant en over de radio zodat een moslimmenigte de zaak in zijn eigen hand kan nemen en iedereen kan doden die op een christen lijkt, zoals de BBC rapporteerde, volgens Harsanyi.

Tenslotte, in soera 9 is de macht van Mohammed volledig, vooral in de laatste tweederde gedeelten van de soera, die de expeditie naar Taboek (gelegen in het uiterste noorden van het huidige Saoedi-Arabië) laat in 630 behandelen. De huichelaars van de islam zijn ofwel lauwe randmoslims die loeren op het geld van de gemeenschap, ofwel zij die in rijkdom toenemen en voortvarend blijven. Zij volgen de profeet niet wanneer hij met dreigementen komt; zij weigeren hem naar Taboek te volgen, vanwege de kosten, het oogstseizoen en de hitte (soera 9:81-83).

Mohammed kon dergelijk halfbakken gedrag niet tolereren, aangezien hij van plan was zijn gebied in noordelijke richting uit te breiden, zelfs voorbij Taboek. Watt is juist wanneer hij opmerkt: “... als de islamitische gemeenschap expedities naar Syrië [het verre noorden in het Byzantijnse Imperium] wilde uitvoeren, betekende dit dat de meeste mannen die aan het gevecht zouden deelnemen, voor lange periodes afwezig zouden zijn, het zou dan geen groep dissidenten toe kunnen staan om zich te nestelen in de voorsteden van Medina” (Muhammad at Medina, blz..

190). Dus het is in deze context dat Mohammed deze beledigende en spottende verzen en de satires van de huichelaars ontvangt.

9:61. En onder hen zijn er die de Profeet kwetsen [ aa-dh-aa] en zij zeggen: “Hij is een oor (dat naar iedereen luistert).” Zeg [Mohammed]: “Een oor dat goed is voor jullie...” En degenen die de Boodschapper van Allah kwetsen [ aa-dh-aa] .: voor hen is er een pijnlijke bestraffing… 63. Weten zij (de huichelaars) niet dat voor degene die Allah en zijn Boodschapper uitdagen het vuur van de Hel (terecht) is?

Zij zullen daarin eeuwig levenden zijn. Dat is de geweldige vernedering. (Siregar; toevoeging tussen vierkante haakjes van ons].

Dus de huichelaars beschuldigen Mohammed dat hij naar iedereen en alles luisterde en dus ontbreekt het hem aan wijsheid en inspiratie van Allah. Maar Allah lacht het laatst want zij zullen in het vuur van de hel worden geworpen. Volgens soera 9:73 en 123 voert Mohammed een fysieke en gewelddadige oorlog tegen hen. Dus Watt’s uitleg is misleidend als hij het geweld van Mohammed excuseert.

Mohammed gaat verder met zijn beschuldigingen aan het adres van de huichelaars met hun bespottingen: 9: 64. De huichelaars vrezen dat er over hen een; Soerah (hoofdstuk) wordt neergezonden die hen bekend maakt wat in hun harten is. Zeg: Spotten jullie maar: voorwaar, Allah zal dat waar jullie voor vrezen zeker bekend maken”. 65. En als jij (O Moehammad) hen vraagt (over hun gespot), dan zullen zij zeker antwoorden: “Wij kletsten en schertsten maar wat.” Zeg: “Plachten jullie de spot te drijven met 130

Allah en Zijn Verzen en Zijn Boodschapper?” 66. Verontschuldigt jullie maar niet, waarlijk, jullie zijn ongelovig geworden nadat jullie geloofden. (Siregar) Mohammed gaat verder met het beweren dat de huichelaars een aantal mensen misleiden en gezien de gewelddadige radicalen van vandaag, kan dit gemakkelijk op moslims worden toegepast die “ongelovig geworden” zijn aangezien zij de islam en Mohammed bekritiseren. Zij zijn huichelaars geworden die waardig zijn om in de hel te worden verbrand (v. 68); en als we vers 33:61 (hierboven) serieus nemen die belegering en de dood belooft, dan helpen de radicalen van vandaag de huichelaars sneller naar de hel door hen te vermoorden in plaats van dat zij een natuurlijke dood sterven. De huichelaars ten tijde van Mohammed en van vandaag kunnen zich niet verbergen achter “kletsen en schertsen” omdat God, de koran, en de boodschapper niet met zich laten spotten. In 1980 zei Ayatollah Khomeini († 1989), kort nadat hij aan de macht kwam in Iran en de eerste fatwa tegen Rushdie uitgaf: “Er is geen ruimte voor spelletjes in de islam... Islam is dodelijk serieus over alles.”

De volgende hadieths van Soenan Aboe Dawoed, een betrouwbare bron, is het met de verzen in de koran en de overleden Opperleider eens. Deze volgende passage wordt verteld door Ibn Abbas, de neef van Mohammed, en wordt beschouwd als een zeer betrouwbare overdrager van vroege tradities.

De blinde echtgenoot van een vrouw die de gewoonte had om kwaad te spreken over Mohammed, zei tegen haar dat ze daar mee op moest houden, maar zij deed dat niet. Uiteindelijk nam hij een dolk en stak haar dood. Mohammed hoorde dit en verzamelde zijn aanhangers om erachter te komen wie dit gedaan had. Bevend stond de man op en vertelde Mohammed dat hij het gedaan had, waarop de profeet zei: “Oh, wees getuige, er is geen vergelding voor haar bloed” (volume 3, nr. 4348). De vertaler van Soenan Aboe Dawoed, Ahmad Hasan, zegt dat de latere juristen of wetgeleerden unaniem van mening zijn dat een moslim die de profeet misbruikt of beledigt, gedood moeten worden (noot 3799). Mohammed arresteerde de moordende misdadiger niet, maar liet hem vrijuit gaan en de juristen gebruiken deze passage (en andere) om deze straf op de wereld buiten Medina toe te passen.

Het is adembenemend om de islam in actie te zien.

Tenslotte vertelt Ali, de neef en schoonzoon van Mohammed, over de volgende moord van een joodse vrouw voor het beledigen van Mohammed: “Een man wurgde haar totdat zij stierf. De apostel van Allah [Mohammed] verklaarde dat er geen compensatie voor haar bloed betaald hoefde te worden” (volume 3, nr. 43-49).

De vertaler deelt ons mee dat alle joden en alle niet-moslims die de profeet beledigen eveneens gedood moeten worden (noot 3800). Wederom dient het voorbeeld van Mohammed als leidraad voor de latere islam. Allah leidde deze godsdienst, niet de ware God.

131

Deze hadiethpassages, hoewel ze niet direct over de beledigende gedichten gaan, tonen aan dat de vroege islam gewelddadig was. Alles bij elkaar, de bronnen van de vroege islam – de koran, de hadieth, de biografieën en de geschiedenissen – komen samen en onderschrijven dit geweld. Zij schilderen een donker beeld van deze godsdienst.

De islam is niet de godsdienst van vrede.

Conclusie De dodelijke fatwa’s en de moorden gaan dus door. Radicale moslims zijn niet alleen bezorgd over hun profeet, maar ook over een andere “profeet,” Jezus, die in belangrijkheid na Mohammed komt. David Harsanyi rapporteert dat in 1999, een groep in Londen, genaamd Muhajiroun (genoemd naar Mohammeds medeemigranten van Mekka naar Medina in 622), die zichzelf de verdedigers van de boodschapper Jezus noemt, een beloning op het hoofd van schrijver Terrence McNally zette voor zijn toneelstuk Corpus Christi, toen het Londen bereikte. Het toneelspel, dat zich in het huidige Texas afspeelt, toont Jezus die niet als koning der koningen sterft, maar als koning der homoseksuelen nadat zijn homominnaar Judas hem verraadt. Dit toneelspel is vooral stuitend voor christenen en sommigen hebben er wellicht tegen geprotesteerd, maar geen christen kan in het nieuwe testament de bevestiging vinden of met een voorbeeld van Jezus komen, om McNally te vermoorden. De Muhajiroun echter heeft voldoende bewijsmateriaal uit het voorbeeld van Mohammed en de koran om de toneelschrijver te elimineren.

Zoals vermeld in de inleiding werd Theo van Gogh, 47, nakomeling van de broer van de beroemde negentiende-eeuwse schilder Vincent, vermoord vanwege zijn film Submission, die geweld tegen vrouwen in de moslimmaatschappij afschildert.

Een vrouw in een gedwongen huwelijk wordt door haar echtgenoot geslagen. De al fietsende Van Gogh werd vermoord door een man gekleed in een traditionele Marokkaanse djellaba. De Nederlandse kunstenaar, die om genade smeekte, werd de keel doorgesneden nadat zijn moordenaar zes keer op hem schoot. Er moet gezegd worden dat Van Gogh Jezus de “rotte vis van Nazareth” noemde, blijkbaar verwijzend naar het christelijke symbool van een vis, maar geen christen – zelfs niet de meest fanatieke fundamentalist – zou hem vermoorden of daar een poging toe doen. En als iemand dat gedaan zou hebben, zouden de christelijke leiders over de hele wereld hem ronduit veroordeeld hebben, net zoals zij enkele moordenaars van abortusartsen veroordeelden en mensen die gedurende de laatste twee decennia bommen naar abortusklinieken gooiden . De stilte van de moslimleiders over van Gogh’s dood spreekt boekdelen over de staat van de islam.

Radicale moslims aarzelen niet om rellen te ontketenen als de koran ontheiligd wordt. Ter ere van hun heilig boek doden zij onschuldige mensen. Hoewel hun dood als dusdanig geen moorden zijn, tonen zij aan hoe ver de radicalen gaan in het 132

beantwoorden van beledigingen van hun godsdienst. Dit artikel analyseert waarom de islam niet gerespecteerd wordt. Van de belangrijkste godsdiensten is het er één die in geweld losbarst wanneer ontheiliging plaatsvindt.

Wij begonnen dit artikel met de drieletterige stam van het woord islam ( s-l-m), wat vrede betekent. Websters woordenboek zegt echter ook dat het woord “assassin” (moordenaar) van een ander Arabisch woord afstamt: “hashshashin,” (meervoud van hashshash). Dit komt van “iemand die rookt of hasjiesj kauwt,” een andere naam voor “een geheime moslimorde die tijdens de kruistochten christenen en andere vijanden terroriseerde door geheime moorden te plegen onder invloed van hasjiesj.” Het is aangetoond dat de terroristen in Irak drugs gebruiken wanneer zij hun mede-Irakezen en ongelovigen terroriseren.

Nog erger, het religieuze en door Mohammed-goedgekeurde geweld in de vroegste brondocumenten – de koran, de hadith, de biografieën en de geschiedenissen – functioneren als een soort drug op het geweten van de gewelddadige radicalen. Zij lezen deze bronnen en beredeneren dat Allah geweld goedkeurt. Waarom zouden zij zich dan schuldig voelen voor geweld als zij hun geweten tot rust gebracht hebben door het voorbeeld van Mohammed?

De verdovende “moordkiemen” zijn geplant in de gronden van de vroegste islam en nu zijn zij volgroeid in de moorden op kunstenaars, schrijvers en filmmakers.Vroege islam inspireert dergelijke terroristische ‘ assassins’ (moorden).

Jezus vermoordde niemand, noch keurde hij moorden goed ter bevordering van het ware koninkrijk van God. Jezus redt. Mohammed moordde.

• • •

Citaten (tenzij anders vermeld) zijn rechtstreeks uit het Engels vertaald Laatste bewerking: april 2008

Met toestemming van de auteur vertaald; de originele titel luidt: Muhammad’s Dead Poets Society The assassinations of satirical poets in early Islam

133

Artikel 11 Moorden opgedragen door Mohammed Mohammed gaf vele opdrachten tot moorden. Hier is een lijst genomen uit de bevoegde Soennie Ahadieth en de vroege moslimhistoricus al-Tabari. Na het noemen van iedere moord en het citeren van de bronnen zullen waar bekend de achtergrond en beweegreden van de moord gegeven worden.

De moord op Ka’b bin Ashraf Reden: Sahieh Moeslim vol. 3:4436 p. 990-991 zegt dat Ka’b b. Ashraf “over Allah de Almachtige, en zijn Boodschapper kwaad heeft gesproken.” Boechari zegt dat Ka’b bin Ashraf op een niet gespecificeerde manier Allah schade deed [hij deed Allah schade?] en zijn apostel. Echter, toen Allah “schade ” deed, was het waarschijnlijk geen gewelddadig of militair iets wat Ka’b deed, maar waarschijnlijker beweerde hij dat Mohammed geen profeet van Allah was.Hier is het citaat en de context uit Boechari Volume 3, Boek 45, Nummer 687. Verteld door Djabir bin ‘Abdoella: Mohammed zei: “Wie wil Ka ’b bin Al-Ashraf (een dichter die spotverzen over de islam maakte) doden omdat hij Allah en zijn Apostel schade deed?” Mohammed bin Maslama (stond op en) zei: “Ik zal hem doden.” Dus ging Mohammed bin Maslama naar Ka’b en zei: “Ik wil een lening van één of twee Wasqs graan.” Ka’b zei: “Geef je vrouwen als onderpand.” Mohammed bin Maslama zei: “Hoe kunnen we onze vrouwen als onderpand geven, gezien je de knapste onder de Arabieren bent?” Hij zei: “Geef dan je zonen als onderpand.” Mohammed zei: “Hoe kunnen we onze zonen als onderpand geven, aangezien de mensen hen zullen misbruiken omdat ze voor één of twee Wasqs graan als onderpand worden gegeven. Dat is een schande voor ons. Maar we zullen onze wapens als onderpand geven.” Dus beloofde Mohammed bin Maslama hem dat hij terug zou komen. Zij (Mohammed bin Maslama en zijn metgezellen) kwamen zoals beloofd en vermoordden hem.

Daarna gingen ze naar de Profeet en vertelden hem erover.

En Boechari Volume 4, Boek 52, Nummer 271. Overgedragen door Djabir: De profeet zei: “Wie is er klaar voor om Ka’b bin Ashraf (een jood) te doden.

Mohammed bin Maslama antwoordde: ‘Wilt u dat ik hem dood?’. De profeet antwoordde bevestigend. Mohammed bin Maslama zei: ‘Sta mij dan toe te zeggen wat ik wil.’ [d.w. z. te liegen]. De profeet antwoordde: ‘Dat doe ik ’ [d.w. z. ik sta dat toe]

134

En tenslotte Boechari Volume 5, Boek 59, Nummer 369, de langste hadieth over de moord op Ka’b bin Al-Ashraf. Overgedragen door Djabir bin ‘Abdoella: Allah’s Apostel zei: “Wie wil Ka ’b bin Al-Ashraf doden die Allah en Zijn apostel pijn gedaan heeft?” Daarop stond Mohammed bin Maslama op zeggende: “O Allah’s apostel! Wilt u dat ik hem dood?” De Profeet zei: “Ja”. Mohammed bin Maslama zei: ‘Sta mij dan toe een (onwaar) iets te zeggen (d.w. z. Ka’b te misleiden).” De Profeet zei: “U mag het zeggen.” Toen ging Mohammed bin Maslama naar Ka’b en zei: “Die man (d.w. z. Mohammed) verlangt Sadaqa (d.w. z.

Zakaat) van ons en hij heeft ons in de problemen gebracht en ik kom om iets van u te lenen.” Hierop zei Ka’b: “Bij Allah, u zult nog eens moe van hem worden!”

Mohammed bin Maslama zei: “Nu we hem gevolgd hebben willen we hem niet verlaten tenzij en totdat we zien hoe zijn einde zal zijn. Nu willen wij dat u ons één of twee kameelladingen voedsel leent.” (Er zijn verschillen tussen de verschillende overleveraars over één of twee kameelladingen.) Ka’b zei: “Ja (ik zal het u lenen), maar u moet me een borg geven.” Mohammed bin Maslama en zijn metgezel zeiden: “Wat wilt u?” Ka’b antwoordde: “Geef me uw vrouwen als borg.” Ze zeiden: “Hoe kunnen we u onze vrouwen als borg geven terwijl u de meeste knappe van de arabieren bent?” Ka’b zei: “Geef me dan uw zonen als borg.” Ze zeiden: “Hoe kunnen we u onze zonen als borg geven? Later zullen ze misbruikt worden door de mensen die zullen zeggen dat zij borg zijn voor een kameellading voedsel.

Dat zou ons grote schande opleveren, maar we zullen u onze wapens als borg geven.” Mohammed bin Maslama en zijn metgezel beloofden Ka’b dat Mohammed bij hem terug zou komen. Hij kwam ’s nachts bij Ka’b samen met de pleegbroer van Ka ’b, Aboe Na’ ila. Ka’b nodigde hen in zijn fort en hij ging naar ze toe. Zijn vrouw vroeg hem: ‘Waar ga je op deze tijd naartoe?’ Ka’b antwoordde: ‘Nergens heen, maar Mohammed bin Maslama en mijn pleegbroer Aboe Na’ ila zijn gekomen.” Zijn vrouw zei: “Ik hoor een stem als het druppelen van bloed van hem is.” Ka’b zei: “Er is niemand dan mijn broeder Mohammed bin Maslama en mijn pleegbroer Aboe Na’ ila.” Een genereus man moet reageren op een oproep ’s nachts, zelfs wanneer hij uitgenodigd wordt om vermoord te worden.” Mohammed bin Maslama kwam met twee man . (Sommige overleveraars noemen de mannen als ‘Aboe Abs bin Djabr, Al-Harith bin Aus en Abbad bin Bishr.) Dus Mohammed bin Maslama trad naar binnen met twee mannen en zei tot hen: “Als Ka’b komt zal ik zijn haar aanraken en eraan ruiken en als u ziet dat ik zijn hoofd beet heb, beroof hem. Ik zal u zijn hoofd laten ruiken.” Ka’b bin Al-Ashraf kwam naar ze toe, ingepakt in zijn kleren en een doordringende parfum. Mohammed bin Maslama zei: “Ik heb nog nooit een betere geur geroken dan deze.” Ka’b antwoordde: “Ik heb de beste Arabische vrouwen die weten hoe de hoge klasse parfum te gebruiken.”

Mohammed bin Maslama verzocht Ka’b: “Sta u mij toe om uw hoofd te ruiken?”

Ka’b zei: “Ja.” Mohammed rook het en liet zijn metgezellen het ook ruiken. Toen verzocht hij Ka’b opnieuw: “Mag ik (uw hoofd ruiken)?” Ka’b zei: “Ja.” Toen Mohammed hem stevig vast had zei hij (tegen zijn metgezellen): “Grijp hem!” Zo doodden zij hem en gingen terug naar de Profeet en informeerden hem.” (Aboe Rafi) werd gedood na Ka’b bin Al-Ashraf.

135

Terwijl de eerdere alleen meerdere metgezellen noemde, zegt Sahieh Moeslim Volume 3, Boek 19, Nummer 4436: Het is overgedragen op autoriteit van Djabir dat de boodschapper van Allah (vrede zij met hem) zei: Wie wil Ka’b b. Ashraf doden? Hij heeft Allah gelasterd, de Verhevene en Zijn Boodschapper. Mohammed B. Maslama zei: Boodschapper van Allah, wilt u dat ik hem zal doden? Hij zei: Ja. Hij zei: Sta mij toe met hem te praten ( op een manier die ik geschikt acht). Hij zei: Praat (zoals u geschikt acht)….

De rest is ongeveer gelijk aan Boechari, zie Boechari Volume 5, Boek 59, Nummer 369.

Voetnoot 2269 pag. 990 zegt: “Ka’b b. Ashraf was een jood die tot de stam van Nadir behoorde en was dus verplicht het verdrag te respecteren dat er was tussen de moslims en de Banoe Nadir, maar heeft dit verdrag nooit gerespecteerd. Hij zweerde samen tegen het leven van de Heilige Profeet (vrede zij met hem), hielp de Mekkanen tegen de moslims, zong obscene liederen en liefdessonnetten met als doel moslimvrouwen te schande te maken. De overwinning op Badr krenkte hem en hij ging naar Mekka en hitste de Qoeraisj op hun helden van Badr te wreken. Al deze daden van hem gingen direct in tegen het verdrag waar hij tezamen met de leden van zijn stam was aangegaan. Wie kan er nu zo een immorele samenzweerder tolereren die het verdrag verbreekt, samenzweert tegen het hoofd van de islamitische staat en de staat zelf, en de eer van vrouwen door het slijk haalt en de godvruchtige atmosfeer van de islamitische maatschappij vervuilt met immorele liederen? Al deze misdaden waren genoeg om zijn leven te nemen.”

Voor zover ik weet is er niets te vinden in de vroegere moslimliteratuur wat vermeld dat Ka’b iets van de in de voetnoot genoemde dingen deed.

Vanzelfsprekend geloofde Mohammed (terecht of onterecht) dat hij iets zei of deed, maar de maker van de voetnoot zou wel eens beschuldigingen bedacht kunnen hebben om de moord te kunnen rechtvaardigen.Sahieh Moeslim vol. 3 voetnoot 2272 pag. 991 zegt: “Na het bediscussiëren van de redenen waarom Ka’b b. Ashraf vermoord is merkt Maulana Maududie op: “Deze man zweerde in het geheim samen tegen de moslims en durfde nooit naar de voorgrond te komen, maar zijn activiteiten waren zeer bedenkelijk en vielen in de categorie hoogverraad. Dus er was geen andere optie dan in het geheim zijn leven te nemen. Het is echter fout hieruit te concluderen dat het in het geheim nemen van levens van de leiders van de vijand een permanente bepaling is in de ethiek van de islamitische oorlogsvoering. [niet waar] Als dat zo was dan had Allah’s boodschapper (vrede zij met hem) ook de levens van gezworen vijanden als Aboe Djahl en Aboe Soefjaan genomen. [Aboe Djahl is geen goed voorbeeld. Sahieh Moeslim vol.3:4434 pag. 990 zegt dat Aboe Djahl reeds gedood was in een veldslag voor Badr. Of de voetnootschrijver is niet goed 136

op de hoogte, of hij liegt hier. Moslims hebben geprobeerd Aboe Soefjaan om het leven te brengen in al-Tabari vol. 7 pag. 147-150.] En er was geen gebrek aan het aantal toegewijde volgelingen die geheime aanslagen op hun levens konden beramen. Maar we vinden in de hele geschiedenis van de islam slechts twee personen die op deze manier om het leven zijn gebracht. De één is Ka’b b. Ashraf en de ander is Aboe Rafi. [Dit is niet waar. Er waren tenminste ook al-Aswad, Khalid b. Soefjaan en Yoesair b Rizam.] Deze waren niet zijn enige vijanden, hij had talloze vijanden. Dit bewijst dat het om het leven brengen van een vijand in het geheim niet het oorlogsbeleid van de islam is, maar een uitzonderlijk geval betreft dat toegestaan is in uitzonderlijke gevallen, wanneer de vijand niet naar de voorgrond komt, maar constant in het geheim samenzweert tegen de moslims. ( alJihadi fi’i Islam pag. 259-260).” (Merk op dat ze eerst zeggen dat Ka’b openlijk obscene liederen zong en vervolgens dat hij in het geheim samenzwoer).

Ka’b bin Ashraf was een Mekkaan. Feitelijk had hij een joodse moeder en een heidense Arabische vader, maar de Ahadieth noemen hem gewoon een Jood. (Zie al-Tabari vol. 7 p. xxix) Na slag bij Badr werd Ka’b bin al-Ashraf om het leven gebracht. Al-Tabari vol. 7 p. xxix; p. 95.Volgens al-Waqidi in al-Tabari vol 7 p.

101 werd al-Ashraf omgebracht vóór de slag van Oehoed.

“Tussen de veldslagen van Badr en Oehoed, zond de boodschapper van God Mohammed b. Maslama met zijn metgezellen naar Ka’b b. al-Ashraf en zij doodden hem. De Boodschapper van God zond Abdalla b. Oenais naar Chalid b.

Soefjaan b. Noebai al-Hoedhali terwijl deze in Nakla of ‘ Oerana een aanslag op de Boodschapper van God voorbereidde, en zij doodden hem.” Al-Tabari vol.9 pag.

121.

De moord op Aboe Rafi De gegeven reden: Boechari Volume 5, Boek 59, Nummer 370 zegt: “Aboe Rafi kwetste Allah’s Apostel en hielp zijn vijanden tegen hem. Hij leefde in zijn kasteel in het land van Hidjaaz.” Dus was dit waarschijnlijk vanwege militaire redenen. Tabari zegt: “De reden dat hij gedood werd was, gezegd werd, dat hij de zijde koos van Ka ’b b. al-Ashraf tegen de boodschapper van God.” Al-Tabari vol.

7 pag. 99.

Boechari Volume 5, hoofdstuk 15 pag. 250-251 zegt dat Aboe Rafi in Hidjaaz woonde en gedood werd na Ka’b bin Al-Ashraf.Abdoella bin Atik en sommige andere moslims werden gestuurd om Aboe Rafi Sallam bin abi Al-Hoeqaiq, de jood, om het leven te brengen. Ze vielen hem aan toen het donker was terwijl hij sliep. Hij brak zijn been tijdens het ontsnappen, maar Mohammed genas het op wonderlijke wijze. ( Boechari Volume 5, Boek 59, Nummer370-372)

137

Je kunt dit ook in detail lezen in al-Tabari vol. 7 p. 99-105. Zij spaarden zijn vrouw volgens hem.

De poging tot moord op Aboe Soefjaan Reden: Geen reden wordt expliciet gegeven, maar Aboe Soefjaan was de aanvoerder van de troepen van Mekka.“Het verhaal van Amr b. Oemajja al-Damri, toen hij door de Boodschapper van God gestuurd werd om Aboe Soefjaan b. Harb te doodden.

Toen de mannen die de profeet gestuurd had naar Adal en al-Qarah gedood werden bij al-Radji en het nieuws de Boodschapper van God bereikte, stuurde hij Amr b.

Oemajja al-Damri en één van de Ansari naar Mekka met het bevel Aboe Soefjaan b. Harb te doodden…” Zij liepen om de Ka’ba, dit ritueel gebruikende om de schijn te geven dat ze naar Mekka kwamen om te bidden. De Mekkanen verdachten hen en ze waren niet succesvol. Al-Tabari volume 7 pag. 147-150 De moord op al-Aswad (= Dhoe al-Kimar ‘ Abhala b. Ka’b) Reden gegeven: Hij beweerde dat hij een profeet was.Mohammed beval de moord op al-Aswad. al-Tabari vol. 9 pag. 167: Al-Aswad werd omgebracht omdat hij beweerde dat hij een profeet was nadat hij uit de Choebaanse grot kwam. Hij werd een dag of twee vóór Mohammeds dood gedood.

De moord op Chalid b. Soefjaan Reden gegeven: Al-Tabari vol. 9 pag. 121 zegt dat Mohammed zei dat een woord hem bereikt had dat Chalid b. Soefjaan een macht aan het verzamelen was om Mohammed aan te vallen.

“De Boodschapper van God riep me en zei: “Ik heb gehoord dat Chalid b. Soefjaan b. Noebai al-Hoedhali een macht aan het verzamelen is om mij aan te vallen. Hij is in Nakhla of ‘ Oerana, dus ga naar hem en dood hem.” Al-Tabari vol. 9 pag.

121.Hij (de profeet) zei: “Ga en dood hem.” Ik zag hem toen de tijd van het middaggebed gekomen was. Ik zei: “Ik ben bang dat er een gevecht tussen mij en hem (Chalid b. Soefjaan) zal zijn dat misschien het gebed zal verhinderen.” Ik liep verder naar hem toe terwijl ik bad door een gebaar te maken. Toen ik hem bereikte zei hij tegen mij: “Wie bent u?” Ik antwoordde: “Een man van de Arabieren; ik hoorde dat u een (leger) verzamelde voor deze man (d.w. z. de profeet). Vandaar dat ik naar u toe kom…”Ik liep een tijdje met hem op; toen het gemakkelijk voor me werd overmeesterde ik hem met mijn zwaard totdat hij koud werd (dood). Aboe Dawoed Volume 1, Boek 4, Nummer 1244 De moord op Joesair b. Rizam

138

Gegeven reden: Mohammed gaf geen opdracht hiervoor. De moslims bij Joesair hadden het “gevoel” dat hij dubbele gedachtenhad over het vredesluiten met Mohammed, dus doodden zij hem. Mohammed in al-Tabari vol. 9 pag. 120: “Gerapporteerd is over Joesair b. Rizam, de jood, dat hij in Chaibar de Ghatafan verzamelde om de Boodschapper van God aan te vallen, dus de laatstgenoemde stuurde ‘ Abdalla b. Rawana met een aantal van zijn metgezellen waaronder ‘ Abdalla b. Oenais, een bondgenoot van de Banoe Salama.” Ze dwongen hem aan met hen mee te komen naar Mohammed, wat hij ook begon te doen. Onderweg kreeg hij hier echter spijt van en zij voelden dit aan, dus vielen ze hem en zijn joodse metgezellen aan en doodden hen.” Al-Tabari vol. 9 pag. 120 De moord op de hoofdman van Doema In Mohammeds leven maakten de moslims een verrassingsaanval op een onverdachte christelijke koning [hoofdman] van Doema en hij werd gedood. AlTabari vol. 9 p. 58-59 Mohammed gebood marteling om te vinden waar een man zijn schat had begraven Dit was geen moord, maar toch erg gruwelijk.

Overeenkomstig Ibn Ishaak: Kinana b. al-Rabi’ b. Abi al-Hoeqaiq die de schat van de Banoe al-Nadir had werd bij de Boodschapper van God gebracht, die hem bevroeg, maar hij ontkende dat hij wist waar hij (de schat) was. Toen werd een jood bij de Boodschapper van God gebracht die zei: ‘Ik heb Kinana iedere ochtend bij deze ruïne zien rondhangen.’ De Boodschapper van God zei tot Kinana: ‘Wat heeft u te zeggen? Als we het in uw bezit vinden dood ik u.’ ‘Goed,’ antwoordde hij. De boodschapper droeg op dat de ruïne opgegraven moest worden en een deel van de schat kwam tevoorschijn. Toen vroeg hij hem naar de rest. Kinana weigerde het over te geven, dus gaf de boodschapper van god de opdracht aan al-Zoebair b. alAwwam: “Martel hem totdat u erachter bent wat hij heeft.’ Al-Zoebair bleef met zijn brandende stok in zijn borst steken totdat hij bijna stierf; toen gaf de Boodschapper van God hem aan Mohammed b. Maslama die hem onthoofde om zijn broer Mahmoed b. Maslama te wreken.” Al-Tabari vol. 8 pag. 122 Verdere moslimhistorie Oethmaan werd vermoord terwijl hij de koran las. Soenan Nasa’i vol.1 #67 pag.

130.Sommige moslims verkleedden zich als pelgrims om naar Mekka te gaan en Oethmaan te vermoorden. Al-Tabari vol. 15 pag. 159 Ruiters van Egypte kwamen hun klachten uitten tegen Oethmaan. Hij maakte beloftes aan hen die hij niet van plan was na te komen. De Egyptenaren vonden een brief op Oethmaans kameel en verzegeld was met Oethmaans ring bij een slaaf die achter hen aan reed, die de Egyptische gouverneur verzocht deze mensen gevangen 139

te nemen en te doodden. Ze gingen terug naar Medina en bestormden Oethmaans huis en doodden hem. Al-Tabari vol. 15 pag. 165-185 Ali werd vermoord in een moskee door Abdoer Rahman ibn Moeldjaam, 40 jaar na de Hidjra. Soenan Nasa’i vol. 1 #19 pag. 109.De Abbassieten wierpen in 747-750 onder Aboe Al-Abbaas al-Saffa de Oemajjaden omver. ( Al-Saffa betekent ‘de bloedverspiller’) Iedere Oemajjad erfgenaam werd onthoofd met uitzondering van Abd al-Rahman die naar Spanje ontsnapte.Noe’man bin Bashirwas loyaal aan Abdoella bin Zoebair en hiervoor werd hij vermoord door mannen van Marwan bin Kakoen 94 jaar naar de Hidjra. Soenan Nasa’i vol. 1#49 pag. 124De moord op de niet-moslim generaal al-Aswad door moslims toen Mohammed nog in leven was.

Al-Tabari vol. 10 pag. 27-33

Nederlandstalige versie • • •

Citaten zijn rechtstreeks uit het Engels vertaald Laatste bewerking: augustus 2005 Wij zijn de auteur dankbaar voor zijn toestemming om dit artikel te vertalen en te publiceren. De originele titel luidt: Assassinations Ordered By Mohammed

140

Artikel 12 Mohammed en de joden James M. Arlandson Iedereen weet dat vele miljoenen moslims in de Arabische wereld en daarbuiten een diepe vijandigheid hebben tegen joden of “de jood”. Het lijkt een metafysisch niveau te hebben bereikt of is in een irrationele toestand van de geest te zijn afgedaald.

De vraag is: Waar komt dit vandaan? Van de anti-Israël nieuws media? De media zijn machtig. Dus zij zullen gedeeltelijk een factor zijn.

Leiders in de Arabische wereld schreeuwen constant dat Israël de onderdrukker is, dus dit kan een factor voor de vijandigheid zijn, maar bewijs dat miljoenen van de gewone moslims in deze zaak beïnvloed worden door hun leider, moet nog geleverd worden, op een vrije en vrijwillige manier zonder vrees voor vergelding in een dictatuur. Het is moeilijk voor te stellen, bijvoorbeeld, dat alleen maar enkele van de miljoenen moslims in Indonesië of Maleisië menselijke zelfmoordenaars zouden worden in Palestina of de joden haten om deze geopolitieke reden. Dit is tot nu toe niet gebeurd, ten minste.

Het is ook onthullend dat de Arabische christenen, die leven in of rondom Israël of de Palestijnse gebieden (de moslims hebben feitelijk Bethlehem overgenomen) geen menselijke zelfmoordenaars worden. Waarom niet? Het korte antwoord is: Jezus zei nooit dat sterven in een militaire heilige oorlog de “martelaar” de hemel garandeert, maar alleen dat zijn dood of “martelaarschap” aan het kruis alle ware gelovigen een plaats in de hemel garandeert. Het grondige antwoord kan hier gevonden worden.

Dus waar komt de diepe en irrationele vijandschap vandaag vandaan, in het bijzonder in de moslim Arabische wereld?

Osama bin Laden, de duistere prins van het terrorisme, neemt de plaats in voor ontelbare fanatiekelingen, zowel gewelddadig als niet-gewelddadig. In werkelijkheid vertegenwoordigt hij miljoenen gewone moslims die hem de status van een held hebben gegeven. In een interview in 1998 ( scroll naar beneden naar Jonathan Miller interview) noemt hij de Kruisvaarders-Zionisten als een bron van vijandschap, hij zegt ook dat de vijandschap tussen joden en moslims dieper in de geschiedenis zit dan dat:

141

De vijandschap tussen ons en de joden gaat ver terug in de tijd en is diep geworteld.

Het is geen vraag voor ons of oorlog tussen de twee onvermijdbaar is.

Wat bedoelt hij dat de vijandschap ver terug in de tijd gaat? Hoe ver terug? Waar is het geworteld?

Bin Laden geeft ons een voorbeeld van vroege islamitische geschiedenis in zijn lange 1996 fatwa (punt nr. 7, en scroll een lang stuk door voorbij dat punt). Hij verwijst naar de zevende eeuwse joodse stam Qainoeqa die in Medina met Mohammed de islamitische profeet leefde. De terrorist krijgt inspiratie van Mohammeds verdrijving van hen slechts vanwege een onbetekende truc uitgevoerd door een Qainoeqa jood. Hij pinde een moslimvrouw’s rok aan een spijker. Toen zij opstond, bleef de rok hangen. Een gevecht ontstond en moorden volgden. Om die reden verbande Mohammed de gehele stam. Daarom, zoals de gedachte gaat, is Bin Laden gerechtigd om joden te haten omdat zij probleemveroorzakers zijn.

Bin Laden geeft ons een ander voorbeeld uit de vroege islam. Deze boodschap van hem heeft een lange lijst irrationele grieven tegen de joden. Hij citeert vele verzen in de koran en hadieth. Eén bijzondere hadiethpassage die hij citeert, zegt dat bomen uit zullen schreeuwen dat er joden zich achter verbergen, dus moeten de moslims komen en hen doden. Andere tradities zeggen dat joden zich achter stenen zullen verbergen, dan gevonden worden en gedood worden.

In zijn vijandigheid jegens de joden gelooft Bin Laden dat hij zijn profeet aan het volgen is. Op een bepaalde manier is hij inderdaad Mohammed nauw aan het volgen. Bin Laden vertegenwoordigt miljoenen die ten minste van deze twee voorbeelden (en andere) van het verdrijven en doden van joden gehoord hebben omdat deze verslagen in hun wereld circuleren, in kranten, in schoolboeken, in boeken, in volksgeloof, en in grotere nieuwsmedia zoals de columns in kranten.

Echter, deze incidenten en overtuigingen worden ook gevonden in brondocumenten van de vroege islam, zo hebben zij eeuwen de tijd gehad om in de vezels van de moslimwereld te sijpelen, in het bijzonder de Arabische moslimwereld vandaag.

Dit artikel probeert aan te tonen dat deze connectie tussen vroege islam en islam vandaag, tenminste gedeeltelijk, een grote rol speelt in de vijandelijkheid, die zijn tentakels om de geesten van te velen heeft gewikkeld, niet alleen in de Arabische wereld maar in de hele moslimwereld. Ten minste zoveel zal zeker zijn: Mohammeds voorbeeld kan moslims niet verbieden om haat jegens joden te koesteren.

In het begin leefde Mohammed vreedzaam met de joden, kort na zijn emigratie of hidjra uit Mekka naar Medina in 622 na Christus. In feite zag hij zichzelf als een hervormer van het Jodendom. Maar toen hij zijn ideeën probeerde op te dringen aan de nogal grote en sterke joodse gemeenschap in Medina,ontstonden er problemen, omdat de joden erg terecht zijn ideeën weigerden. Mohammed groeide snel in zijn 142

vijandschap tegen hen, zodat hij de meeste van hen uit Medina elimineerde, of door verdrijving of door de dood. Hij werd excessief, en dit alleen kan terroristen inspireren zoals Bin Laden en niet-gewelddadige fanatiekelingen - en gewone moslims.

Deze scheuringen en vijandelijkheden vinden plaats in twee overlappende domeinen: theologie en politiek, gesteund door een sterk militair leger.

Theologische verschillen De theologie kan onderverdeeld worden in vijf stadia: (1) Mohammeds inspanningen om het Jodendom te ontwikkelen en te verbeteren; (22) Islams vervulling van het Jodendom; (3) Joodse weerstand, gebaseerd op Mohammeds gebrekkige kennis van de Thora en de status van niet-joden; (4) Zijn verandering in gebedsrichting (qibla); en (5) Mohammeds tegenactie op deze weerstand. De politieke spanningen en scheuringen die resulteerden in oorlogvoering en veroveringen zullen daarna besproken worden, echter, de theologische en politieke verschillen en ruzie’s lopen parallel aan elkaar.

(1) Allereerst, terwijl Mohammed zich vestigt in Medina en zijn positie daar onveilig is, probeert hij de joden te overtuigen dat zijn openbaringen het vervolgs van het Jodendom (en het christendom), de religie van het Volk van het Boek wareb. Voordat hij Mekka verlaat, richt hij zich in gebed tot Syrië (dat wil zeggen tot Jeruzalem). De vroege moslims in Medina hebben wellicht het vasten van de Grote Verzoendag uitgevoerd, en hun bijzondere vrijdagaanbidding was een antwoord op het begin van de joodse sabbat, van vrijdagavond tot zaterdagavond.

Mohammed verbood de moslims voedsel te eten dat verboden was voor joden, namelijk, varkensvlees, bloed, kadavers, en vlees geofferd aan afgoden (zie soera 2:172-173). Het lijkt er dus op, dat de vroege islam de ontwikkeling en zelfs verbetering van het eerdere geloof, Jodendom, was. Waarom zou spanning groeien tussen Mohammeds islam en het Jodendom?

(2) Allah vertelt Mohammed in een soera geopenbaard in Mekka dat de “ongeletterde” profeet (Mohammed) beschreven wordt in de Thora en het Evangelie, en dus door de twee eerdere religies voorspeld en bekrachtigd wordt: 7:156. En schrijf ons in deze wereld het goede voor en (ook) in het Hiernamaals.

Voorwaar, wij wenden ons in berouw tot U.” Hij (Allah) zei: “Met Mijn bestraffing tref Ik wie Ik wil en Mijn Barmhartigheid omvat alle dingen. Ik zal haar voorschrijven aan degenen die (Mij) vrezen, die de zakât geven en die in Mijn Tekenen geloven.”

157. (Zij zijn) degenen die de Boodschapper volgen, de ongeletterde Profeet, die zij bij hen, in de “Taurât en in de Indjîl, beschreven vinden. Hij beveelt hun het

143

behoorlijke en hij verbiedt hun het verwerpelijke, en hij staat hun de goede dingen toe, en hij verbiedt hun de slechte dingen. (Siregar) De letterlijke context van deze verzen toont Mozes aan die de kinderen van Israël vermaande vanwege ongehoorzaamheid aan hem. Zij negeerden Gods tekenen en aanbaden het gouden kalf toen Mozes naar beneden kwam met de tabletten of stenen met de Tien Geboden ingekerfd (7: 145-156). Verzen 156-157 impliceren dat er iemand beter dan Mozes (en Jezus) is om hen juist te leiden. Mohammed verklaarde wat wettig en onwettig is, gebood mensen om juist te doen en verbood hen om verkeerd te doen. De joden in Mohammeds tijd kregen een tweede kans.

Zouden zij die aanvaarden na van de Thora afgedwaald te zijn?

(3) De joden, echter, zagen zaken een beetje anders. Mohammed was niet opgeleid in de Thora. Hoewel hij enkele elementen in beetjes en stukjes uit de Geschriften had opgepikt, die langs de handelsroutes in Arabië circuleerden, was zijn kennis verward. Het is mogelijk dat één van de twee joodse bekeerlingen die een oppervlakkige kennis van de Thora had, hem ook coachte. Wat ook het geval was, voor de joden was het niet moeilijk, hem tegen te spreken. Bijvoorbeeld, in soera 37: 100-107, een Mekkaanse soera, gelooft hij dat Abraham bijna Ismaël, niet Isaäk op het altaar offerde (hoewel de koran niet werkelijk zijn naam noemt en de vroege moslimbronnen verdeeld zijn over zijn identiteit). Echter, Genesis 22 de enige oude bron over Abraham die bijna Isaäk offerde zegt dit niet.

In soera 18: 60-82, een andere Mekkaanse soera, verhaalt hij fantasieverhalen over Mozes en een dienaar genaamd Chidir (zogenoemd in de islamitische traditie, maar niet in de koran), die Mozes versloeg. Bijvoorbeeld, Chidir deed hem een belofte dat hij geen onderwerp naar voren zou brengen alvorens Chidir dat eerst deed. Op hun reizen ontmoetten zij een jongen, en Chidir doodde hem. Vergetende zijn belofte sprak Mozes Chidir aan, maar Chidir herinnerde hem aan zijn belofte, dus toonde Mozes berouw. Twee andere dergelijke verhalen worden met dezelfde structuur verteld. De dienaar handelde mysterieus, Mozes sprak hem aan, dus vermaande Chidir hem en verhelderde toen de verborgen bedoeling van Allah aan de in verlegenheid gebrachte Hebreeuwse profeet. Dus Chidir onthulde hem dat de jongen tegen zijn ouders en een ongelovige opstandig was. Allah zal de ouders een andere zoon geven, die zich meer rechtvaardig zal gedragen. Vergeleken met een dergelijke verwarde Mozes is Mohammed duidelijk beter.

Toen deze en andere krasse verhalen waarschijnlijk aan de joden in Medina bekend werden, was het zeer natuurlijk voor hen om enkele contradictie’s tussen zijn openbaringen en hun bijbel aan te wijzen. Het was voor hen niet moeilijk om hem te verwerpen op grond van vallen buiten de bijbelse openbaring. Daarnaast was Mohammed een heiden, en dat op zichzelf was genoeg om zich van hem af te wenden. Dus groeide de vijandigheid tussen de twee kampen.

144

(4) Het vierde stadium in het theologische domein is de verandering in gebedsrichting (de qibla). Vandaag bidden moslims richting Mekka en de Ka’ba, waar honderdduizenden pelgrims ieder jaar naar toe gaan. Echter, toen Mohammed in Mekka woonde, bad hij richting Jeruzalem. Nadat hij aan het einde van zijn Emigratie in 622 in Medina arriveerde, bad hij nog steeds richting Jeruzalem.

Zestien maanden later (februari 624, één maand voor de slag van Badr), ontving hij een openbaring uit de hemel om de richting te veranderen naar de Ka’ba (Soera 2:122-129; 142-147). Hoe kwam dit?

Vier factoren leggen deze verandering of de noodzaak voor deze op tijd komende openbaring uit: Ten eerste, nadat Mohammed zich in Medina had gevestigd, trof hij, zoals opgemerkt, een machtige joodse aanwezigheid in zijn nieuwe stad aan. Hij zag zichzelf als een profeet in de bijbelse traditie, maar spanning tussen hem en de joden bereikten een kookpunt. Dus hij veranderde de qibla naar de Ka’ba in Mekka. Vervolgens daagden de joden de profeet uit: als Mohammed de nieuwe vertegenwoordiger van het Jodendom en monotheïsme was, waarom bad hij richting de Ka’ba, die toegewijd was aan het polytheïsme? Hij kreeg toen een openbaring die hem permissie gaf.

De tweede factor is een gedeeltelijk antwoord op de uitdaging van de joden. Hij geloofde dat Abraham het heiligdom gebouwd en gereinigd had, dus behoort het niet aan de polytheïsten toe, maar aan hem (soera’s 2: 122-129; 8: 34-38). Hij was de beste vertegenwoordiger van waar monotheïsme, en hij was degene die Abraham eerde.

De derde betreft de Arabische gewoonte van roofovervallen. Na een jaar van vruchteloze overvallen op Mekkaanse karavanen in 623, hadden Mohammeds djihadisten uiteindelijk in januari 624 geluk door een karavaan dichtbij Mekka te overvallen, bloed vergietend in een heilige maand. Toen zij de buit terugbrachten naar Medina, waren de niet-moslims begrijpelijk boos omdat zij wisten dat de Mekkanen niet hun nederlaag en Mohammeds schending van een heilige maand onbeantwoord zouden laten. Conflicten zouden escaleren om de Mekkaanse eer te herstellen. Wat was zijn rechtvaardiging?

Ten vierde, naast zijn theologische overtuiging dat Abraham de Ka’ba had gebouwd, moet niet over het hoofd gezien worden dat het heiligdom een populaire plaats van pelgrimage op het Arabisch schiereiland was, het genereerde veel inkomen. Omdat vroege islam expansionistisch is, kon Mohammed de Ka’ba niet met rust laten totdat “de godsdienst alleen voor Allah wordt.” (Soera 2:193) Het moet een plaats van pelgrimage en steun voor moslims worden, zoals Mohammed zelf toegaf: “Allah heeft de Ka ’ba, het onschendbare Huis tot behoud van de mensheid gemaakt” (Soera 5:97).

145

(5) Ten slotte, gegeven dergelijke contradicties en verwarde bijbelkennis, moest Mohammed theologisch terugvechten, zich een nieuw pad slaan en zaken in het nieuwe licht van Abrahams religie herinterpreteren als Mohammeds nieuwe concurrerende religie moest overleven. Deze strijd duurde enkele jaren totdat de joden niet langer een bedreiging waren, en hij zijn agressieve energie tegen de christenen richtte. Maar tot die tijd, sloeg hij terug op tenminste vier manieren.

Allereerst beweerde hij, bijvoorbeeld, dat Abraham geen jood (noch een christen) was (soera 3: 67).Dus oorspronkelijk monotheïsme is open voor een andere nakomeling van Abraham: Mohammed zelf en zijn Arabieren, van wie volgens Mohammed geloofd moet worden af te stammen van de eerste monotheist via Ismaël, .

Ten tweede, de Hebreeuwse bijbel (en het nieuwe testament) werd op kwaadaardige wijze fout geïnterpreteerd en fout toegepast (soera’s 2: 75, 79; 3:7778; 4:44-49). De koran, aan de andere kant, kwam direct via Gabriël van Allah en is dus niet te corrumperen en is direct en helder (soera’s 39:28, 55:1, 75:19, 26:193, 2:97). Mohammeds religie wint het, volgens hem, van iedere contradictie.

Bovendien werd over joden gezegd, de waarheid over Mohammeds profeetschap en de rechtvaardige praktijken van de islam te verbergen (soera’s 2:42, 146, 159, 174; 3:187-188; 5:70), dus de bijbel getuigt werkelijk over Mohammed, hoewel de joden niet willen dat dit uitlekt.

Ten derde, vanuit Mohammeds gezichtspunt, maakte zowel het jodendom als het christendom exclusieve beweringen van het zijn van de juiste weg (soera 2: 111113), niettemin kwamen beiden van dezelfde kinderen van Israël; dus beide religie’s waren van van hun oorsprongen afgedwaald. Dus als bepaalde beweringen van alle drie religie’s tegenstrijdig zijn, dan ligt de fout in de eerste twee religie’s, niet in de zijne, die in zijn logica alle contradicties oplost (soera 3:23).

Ten vierde zegt, zoals opgemerkt, de Thora zelf dat de kinderen van Israël, Mozes ongehoorzaamden door Gods tekenen te negeren en het gouden kalf te aanbidden.

Als de joden van Mozes’ tijd ongehoorzaam waren, dan kunnen de joden volgens Mohammeds logica als eenheid in zijn tijd niet puurder zijn (soera 7: 145-156), hoewel sommigen erkenden rechtschapen te blijven (soera 3: 113-115). En dus is Mohammeds religie de betere en puurdere representatie van Abraham en vervult en voltooit het het Jodendom.

De theologische breuk met de joden is nu volledig. Als deze vijf stadia alleen gebleven waren in het rijk van abstracte theologie, dan zou (ondanks theologisch verschil) toen en zelfs vandaag geen conflict tussen moslims en joden ontstaan zijn.

Echter, de islam kan niet blijven in een abstract rijk omdat het alle facetten van de maatschappij moet omhullen en beheersen. Bovendien kwam de koran direct en puur via Gabriël van Allah naar de aarde, en wordt het verondersteld de mensheid in alle zaken te leiden.

146

Politiek, oorlogvoering en verovering Naarmate de vijandelijkheden groeien in het domein van de theologie, groeit de politieke spanning hand in hand ook. Mohammed groeit in zijn militaire kracht, die zijn theologie en politiek ondersteunen. Het is in deze setie dat Mohammeds vijandelijkheid jegens de joden het meest zichtbaar zal worden. De groei van zijn vijandigheid gebeurt in zeven chronologische stadia. Aan het einde van dit proces zullen de joden niet langer het Arabische schiereiland bewonen. Exces is nooit juist, maar wordt Mohammed excessief in zijn antwoord aan de joden en hun oppositie tegen hem? Het antwoord hierop kan accuraat geraden worden, maar hoe wordt hij excessief?

In de tijd van Mohammeds hidjra woonden er drie grote joodse stammen in Medina: Qainoeqa, Nadir en Qoeraiza. Mohammed werkte aan een verdrag met hen dat inhield dat alle joden “geen vijand tegen hem mochten steunen,” en ergens anders “zij noch voor hem noch tegen hem moesten zijn,” met andere woorden, neutraal zouden zijn. Echter, een andere vroege bron zegt dat alleen één stam, de Qoeraiza, een verdrag had. De bronnen, dan, geven zaken verwarrend weer, maar omdat de voorwaarden niet buitenissig zijn, werd waarschijnlijk met één stam of met alle stammen daadwerkelijk een verdrag getekend. Watt duidt correct op het punt dat moslimbronnen een sterk motief hebben om de zaak tegen Qoeraiza-stam zo zwart als mogelijk te maken, dus enkele van de voorwaarden van het verdrag kunnen overdreven of uitgevonden zijn. Echter, zelfs als we aannemen dat een dergelijk verdrag getekend werd, kunnen we nog steeds deze vragen stellen: Wie mag beslissen hoe de voorwaarden van het verdrag gehandhaafd worden? Zullen de joden ten prooi vallen aan dergelijke eenzijdige interpretaties?

Bron : Watt, Muhammad at Medina , Oxford UP, 1956, p. 196.

(1) In april 624 (of een maand of twee later) na zijn overwinning op de slag van Badr in maart, een slag die zijn positie in Medina zekerder maakte, verdreef Mohammed de stam die de handel in Medina domineerde: Qainoeqa. Op een dag was een moslimvrouw handel aan het drijven in deze joodse sectie, en sommige joden (of een jood) maakten haar rok vast aan een spijker. Toen zij opstond, werd zij ontbloot. Een moslim was toevallig aanwezig en zag de grap en de bespotting, en doodde één van de grapjassen, die de dood van hun vriend op hun beurten wreekten. Ondanks deze streek gevonden in de islamitische brondocumenten is het onhelder wat zijn ware motieven voor de verdrijving waren, want de truc wordt ergens anders in preïslamitische Arabische literatuur gevonden. Ongeacht dit feit was de reactie disproportioneel. Maar wat ontlokte de verdrijving? Was het de joodse weigering om moslims te worden? Joodse oppositie tegen zijn beleid en religie?

Bijvoorbeeld, Aboe Bakr, één van zijn voornaamste metgezellen, stommelde een joodse school binnen, geleid door twee rabbi’s. Aboe Bakr riep één van de rabbi’s 147

“om God te vrezen en moslim te worden omdat hij wist dat Mohammed de apostel van God was die de waarheid van Hem gebracht had en dat zij het geschreven zouden vinden in de Thora en het Evangelie.” Eén van de rabbi’s sprak hem brutaal tegen, zeggend dat Allah arm moet zijn als Mohammed geld van de joden moet lenen. In woede sloeg Aboe Bakr hem hard op het gezicht, hem vertellend: “Ware het niet dat er een verdrag tussen ons is, dan zou ik uw hoofd afhakken, u vijand van Allah!” Het verhaal eindigt met de rabbi die tegenover Mohammed ontkent dat hij Aboe Bakr brutaal had tegengesproken (merk op hoe de jood niet alleen een godslasteraar is maar ook een leugenaar), maar de profeet kreeg een openbaring dat de rabbi Allah bespot had. Dus was Aboe Bakr gerechtvaardigd in het nemen van fysiek geweld als antwoord op de onbeleefde woorden. Hij is een moslimheld.

Overigens zijn er er veel snel vertelde verhalen als deze die overal in de islamitische bronnen gevonden worden die gewone lezers choqueren. Islam is niet de religie van vrede.

De moslimemigranten verhuisden van een handels- en handwerksplaats (Mekka) naar een agrarische plaats (Medina) in 622 na Christus, dus waren zij verarmd. De Qainoeqa-stam beheerste de markt van de handwerkmannen in Medina - de exacte vaardigheden van de Emigranten. Dus waren Mohammeds motieven gedeeltelijk economisch? De vroege historicus Tabari schrijft: “De Banoe (stam) Qainoeqa hag geen land, aangezien zij goudsmeden [en wapen-makers] waren. De Boodschapper van God nam veel wapen die hen toebehoorden en de gereedschappen van hun handel.”

Bedrogen de Qainoeqa op wat voor manier dan ook Mohammed tussen de slag van Badr (624 na Chr.) en de slag van Oehoed (625 na Chr.)? De bronnen geven geen betrouwbare details.

Echter, de economische of vergeldingsmotieven doen vandaag niet ter zake, omdat Bin Laden geïnspireerd wordt door de grap om grieven tegen de joden te hebben.

Zie bijvoorbeeld, zijn fatwa waar in de inleiding van dit artikel naar verwezen wordt, waarin hij deze grap citeert als een reden (naast andere) om hen te haten .

Hij impliceert dat als Mohammed zo hevig reactief was, Bin Laden gerechtigd is om dezelfde overgevoelige trekker te hebben die afvuurt wanneer die nauwelijkse aangeraakt wordt.

Wat ook het geval is, Mohammed voerde oorlog tegen deze joden. Zij trokken zich terug in hun vestigingen en hij belegerde hen vijftien dagen. Hij gaf hen drie dagen om de schulden te innen die aan hen verschuldigd waren en om uit Medina te vertrekken, maar om hun gereedschappen achter zich te laten. Namen tenminste enkele van de arme Emigranten de vacante posities in? De stam vertrok naar noorden naar Wadi’ l-Qoera, waar een joodse gemeenschap leefde. Een maand daarna vertrokken zij richting Syrië.

148

Was Mohammeds antwoord op het conflict proportioneel? Het lijkt van niet, want de Qainoeqa voerde nooit oorlog tegen Mohammed. Waarom zouden we dan verbaasd zijn, als Mohammeds radicale volgelingen vandaag disproportionele antwoorden geven op begrijpelijke agressies? Is het verbazingwekkend waarom miljoenen moslims de joden op een disproportionele wijze haten? Zij volgen slechts hun leider. Maar zelfs als het tegengesproken wordt dat moslims genoeg grieven vandaag hebben om de joden te haten, dan hoe kan van gematigden verwacht worden hen aan te sporen om hun haat te laten varen, als Mohammed hun leider is? Dit zal duidelijke worden als we verder gaan met het uiteenzetten van Mohammed gespannen relaties met de joden.

Bronnen: Moeslim, vol. 3, nos. 4363; Ibn Ishaak, Leven van Mohammed, vertaald door A. Guillaume, Oxford UP, 1955, p. 263 / Arabic p. 388 en p. 363 / 545; Tabari, The Foundation of the Community, verteld door M. V. McDonald, vol. 7 ( SUNYP, 1987), pp. 85-87 / 1359-62.

(2) In het tweede stadium, gebeurend laat in augustus en vroeg in september 625, belegerde Mohammed de Nadir-stam en verdreef hen uit Medina. Mohammeds motieven waren veel te ingewikkeld om hier te beschrijven, maar zij lijken te worden gebaseerd op het betalen van bloedgeld dat het verlies van leven compenseert. Hij ging naar de Nadir-vestiging dichtbij Medina om bloedgeld te vragen dat hij moest betalen, maar de joden wilden niet ondanks klaarblijkelijke overeenstemming met een andere stam waarin de Nadir-stam vereist werd om mee te betalen. Zij vroegen hem te blijven totdat zij een diner hadden bereid, maar na een korte tijd verliet hij hen omdat hij een openbaring kreeg dat zij van plan waren om hem om te brengen door een steen uit een gebouw te laten vallen. Of wellicht lag de werkelijke reden voor het verdrijven van de stam in Mohammeds recente verlies in de slag van Oehoed in maart 625 en in een mislukte overvalexpeditie in juni, dus zijn positie verzwakte enigszins in Medina, maar was nog sterk genoeg om de stam te weerstaan.

Wat ook het motief is, Mohammed belegerde Nadir in hun vestigingen gedurende vijftien dagen totdat hij hun dadelpalmen, hun levensonderhoud, vernietigde, dus capituleerden zij om zijn eerste eis voor bloedgeld. Echter, hij verhoogde de straf zij mochten niets van hun palmen krijgen. Hun levensonderhoud onderging vernietiging en daarna diefstal, zij gingen naar de stad Chaibar, zeventig mijlen ten noorden, waar zij landgoederen hadden. Deze overname hielp de bestaande armoede van vele moslims verlichten, omdat zij hun dadelboomgaarden overnamen.

Soera 59 gaat over de verdrijving van Nadir. We behoeven deze niet te analyseren omdat het de thema’s herhaalt van het beantwoorden van beschuldigingen dat Mohammed de buit niet eerlijk verdeelde, en van Allah’s grootheid in het steunen van de islam. Echter, van bijzonder belang is een zelfdienende openbaring die Mohammed toestaat om de dadelpalmen in bezit van de joden, om te hakken (soera 149

59: 2). De wet en gewoonte verboden deze praktijk in oorlog of op enig ander moment, maar Allah gaf zijn profeet toestemming om deze regel te verbreken.

Blijkbaar was hij te machtig om berecht te worden voor deze illegale daad.

Mohammed verdreef de gehele stam omdat zij vermoedelijk hem probeerden te doden en hem weigerden bloedgeld te betalen. Is zijn antwoord op hun weigering en moordpoging proportioneel? Waarom omsingelde hij niet het huis waar de veronderstelde moordpoging plaatsvond en eiste dat alleen enkelen van hen werden geëxecuteerd of verdreven? Iedere objectieve waarnemer begrijpt dat Mohammeds antwoord excessief was.Waarom zouden we daarom verrast moeten zijn als Mohammeds radicale volgelingen vandaag disproportioneel antwoorden op de begrijpelijke agressie, in het bijzonder in hun haat ten opzichte van de joden? Hoe kan zijn voorbeeld überhaupt hen stoppen?

Bronnen: Boechari vol. 5, nos. 4028-4036, in het Boek van Militaire Expedities; Moeslim vol. 3, nos. 4324-4326 en 4346-4349; Ibn Ishaak pp. 437-38 / 652-54; Tabari, vol. 7, pp. 156-61 / 1448-1453.

(3) en (4) De derde en vierde stadia betreffen twee moorden van joodse leiders van de Nadir-stam één jaar van elkaar gescheiden, omdat zij zich met Mohammeds vijanden: Sallaam b. Abi’ l-Hoeqaiq (Aboe Rafi) en Oesair (of Joesair) b. Razim verbroederden, gebruikende Watt’s chronologie.

Als eerste, in mei 626 slaagde een moslim die een joodse pleegmoeder had en Hebreeuws sprak erin om ’s nachts met vier metgezellen Aboe Rafi’s huis binnen te komen om gemakkelijk hem te doden. Zij verborgen zichzelf totdat de zoektocht gestopt was en keerden toen terug naar Medina, met de zegen van Mohammed – hij was degene die de bende had uitgezonden.

De tweede moord, in februari - maart 627, was misleidender. Onder de vermomming van ambassadeurs van Mohammed, reisden dertig moslims naar Chaibar en nodigden Oesair uit om naar Medina te gaan om vrede tussen hem en Mohammed te onderhandelen. Ondanks waarschuwingen gingen dertig joden met de moslims mee. Watt zegt correct dat de joden ongewapend waren ( Muhammad at Medina, p. 213). De moslimleider liet zijn kameel die hem en Oesair vervoerde op slinkse wijze achteraan lopen en toen doodde de moslim hem.

De andere joden werden met één uitzondering ook gedood.

Dus, Mohammed hield zich bezig met moorden, zelfs op een misleidende wijze, om zo met twee joodse leiders af te rekenen die met zijn vijanden konkelden.

Waarom zouden gewelddadige fanatiekelingen niet geïnspireerd zijn door deze “techniek” van het ontdoen van vijanden, zoals Mohammed en zijn latere volgelingen hen beschouwden? Specifieker, waarom zouden zijn radicale

150

volgelingen vandaag de joden niet haten en niet betrokken zijn bij geweld tegen hen? In ieder geval zoveel is waar, Mohammeds voorbeeld verbiedt het hen niet.

Bronnen: Boechari vol. 5, nos. 4038-4040, in het Boek van Militaire Expedities; Tabari, pp. 99-105 / 1375-83; Ibn Ishaak pp. 482-84 / 714-16; 981 en 665-66 / 981.

(5) In maart 627, na de slag van de Loopgraven, legde Mohammed de mannen in de joodse stam van Qoeraiza de uiteindelijke straf op, zijn derde en laatste grootse joodse rivalen in Medina. Betrouwbare tradities zeggen dat Gabriël zelf naar beneden naar Mohammed kwam en hem vroeg waarom hij zijn uniform uit deed en een bad aan het nemen was. Er was nog één slag te gaan: tegen de joden. Deze stam werd verondersteld neutraal te blijven in de slag, maar zij leken gekonkeld te hebben met de Mekkanen en op het punt te staan om Mohammed van achteren aan te vallen - hoewel zij dit niet deden. Niettemin moesten zij, volgens Mohammeds interpretatie van de feiten, berecht worden.

De straf: Dood door onthoofding voor ongeveer 600 mannen (één bron zegt zelfs 900, Ibn Ishaq, p. 464)) en slavernij van de vrouwen en kinderen. Mohammed was wijs genoeg om zes stammen ieder twee joden te later executeren om enig bloedvete te stoppen. De rest van de executies werd waarschijnlijk uitgevoerd door Mohammeds mede-emigranten uit Mekka, gedurende de nacht, aangezien de hoofden en lichamen in de loopgraven gesleept werden.

Een moslimverdediging van deze wreedheid zegt dat de joden het eens waren met een vonnis uitgevaardigd door een moslimbondgenoot, Sad bin Moeadh. Echter, hij stemde tegen de joden. Dus het was niet Mohammeds schuld. Echter, deze verdediging is, naast de stilzwijgende erkenning dat deze straf excessief was, misleidend omdat Mohammed de rechtspraak kon stopzetten en hen uit Medina kon verdrijven (zoals zij inderdaad verzochten) of hen genade kon tonen, mogelijk een gedeelte van hun goederen en producten als borg nemend.

Een andere moslimverdediging van deze wreedheid is dat de joden hun bestand om neutraal te blijven in de slag verbraken. Dit betekent dat zij hun straf verdienden.

Antwoord hierop is dat deze straf Arabisch tribalisme op zijn slechts weergeeft.

(Sommige moslims vandaag verheerlijken vroege islam vanwege het afschaffen van tribalisme.) Mohammed zou alleen enkele leiders of schuldigen kunnen executeren. Hij hoefde niet de hele joodse stam van de aardbodem weg te vegen, door executie en slavernij.

De derde verdediging is zelfs slechter dan de eerste twee. Reza Aslan, een jonge intellectuele Iraniër, in zijn boek Geen god dan God ( Random House, 2005), zegt dat de Qoeraiza-stam slechts een kleine fractie van de joden in Medina en omgeving uitmaakte (p. 94). Daarom is Mohammeds executie van hen geen “genocide” ( Aslan’s woord). Zijn stilzwijgende conclusie is dat deze daad tegen een kleine joodse stam mineur en daarom niet extreem maar proportioneel is.

151

Antwoord hierop is dat tribalisme heerste in de Arabische cultuur (en nog op vele plaatsen vandaag doet), en Mohammeds een gehele stam elimineerde; hoewel het geen genocide is, is het excessief voor hun “onbeschaamde” ( Aslan’s woord) misdaad. Het is slechts clandestien om het woord “genocide” te gebruiken alsof het veronderstelt om Mohammeds excessieve bestraffing aanvaardbaar te maken. Een stam elimineren? Dat is geen probleem wanneer we het vergelijken met een genocide, lijkt Aslan te bedoelen. (Dit soort van verwarde verdediging van Mohammeds onverdedigbare daden vind je terug in moslim literatuur en websites vandaag.) Echter, iemand die een gezond oordeel kan vormen en wiens geest niet vertroebeld is door een leven van devotie aan de islam, weet dat Mohammeds daad tegen de Qoeraiza-stam feitelijk en objectief excessief was, ongeacht zijn cultuur en de eeuw waarin hij leefde.

Wat slechter is, de profeet lijkt deze wreedheid te vieren in soera 33: 25-27, een openbaring van Allah over de slag van de Loopgraven en zijn behandeling van Qoeraiza: 33:25 25. En Allah dreef de ongelovigen [Mekkanen en hun bondgenoten] en hun woede (over hun verlies) terug; zij bereikten niets van het goede. En Allah hield (de ongelovigen) af van de gelovigen in de strijd [ q-t-l]...

26. En Hij zond degenen die hen (de bondgenoten) steunden van de Lieden van de Schrift [Qoeraiza] van hun forten naar beneden. En Hij wierp angst in hun harten.

Jullie doodden [ q-t-l] een groep (mannen) en jullie namen een groep (vrouwen en kinderen) gevangen.

27. En Hij deed jullie hun land en hun huizen en hun bezittingen erven en een land dat jullie nog niet betreden hebben. En Allah is Almachtig over alle zaken.

(Siregar) Deze verzen tonen drie onplezierige waarheden aan. Allereerst, Allah helpt de moslims in oorlogvoering of strijd (drieletter Arabische wortel is q-t-l in vers 25) tegen een veel grotere vijand, dus Allah bekrachtigt de islam in strijd. Ten tweede, Allah staat het tot slaven nemen en onthoofden van joden toe, dus iedere moslim bekend met de achtergrond van dit vers weet dat onthoofding als zodanig in de koran opgenomen is. Het woord q-t-l in vers 26 kan slachting betekenen. Tenslotte, Allah staat Mohammed toe om het bezit van de joodse stam in te nemen op de basis van verovering en zijn bezit van alle dingen. Dit is een dubieuze openbaring en redenering. Allah spreekt, en dit bevoordeelt Mohammed materieel. Dit gebeurt te vaak in Mohammeds leven. Dus, opnieuw religie, politiek, rijkdom, wraak en strijdkrachten komen samen in de islam. Het is geen wonder en geen verrassing dat terroristen geïnspireerd worden door geweld in de vroege islam. Of dat gewone moslims zich gerechtigd voelen om vijandschap in hun hoofden te koesteren tegen joden. Hoe kan het voorbeeld van Mohammed hen vertellen hiermee te stoppen?

Niettemin laat soera 33:25-27 Mohammeds hartsverlangen achterwege:

152

De apostel koos één van hun vrouwen voor zichzelf, Raihana bint Amr... één van de vrouwen van...Qoeraiza, en zij bleef bij hem tot zij stierf, in zijn macht. De apostel wilde met haar trouwen en plaatste een sluier om haar, maar zij zei: “Nee, laat mij in uw macht, want dat zal gemakkelijker voor mij en voor u zijn.” Dus verliet hij haar. Zij had weerzin getoond richting islam toen zij gevangen genomen werd en bleef het Jodendom aanhangen.

Kort daarna bekeerde zij zich tot de islam en een boodschapper informeerde Mohammed hierover, en hij reageerde op het goede nieuws: “Dit gaf hem genot.”

Het is niet juist te geloven dat dit Mohammeds motief was om zoveel joden te executeren, maar zijn liefde voorzag hem een extra, onvoorzien voordeel, dat wil zeggen de vrouw die hij als zijn slavin had genomen.

Nogmaals: deze wreedheid kan niet worden verdedigd door redelijke mensen.

Mohammed reageerde disproportioneel op een breuk in het verdrag. Moet het ons daarom verbazen, dat vele in de moslimwereld een disproportionele jodenhaat hebben? Hoe kan het voorbeeld van Mohammed hen vertellen om deze haat nu te stoppen?

Bronnen: Boechari vol. 4, no. 2813 in het Boek van Djihaad; en vol. 5 nos. 41174124 in het Boek van Militaire Expedities, in het bijzonder nos. 4121 and 4122; Moeslim vol. 3, nos. 4368-4373; Ibn Ishaak, p. 466 / 693; Tabari, De Overwinning van de Islam, vol. 8, vertaald door Michael Fishbein, ( SUNYP, 1997), pp. 27-41 / 1485-1500.

(6) In mei – juni 628, kort na het verdrag van Hoedaibia met de Mekkaanse polytheïsten, volgens welke beiden konden omgaan met hun bondgenoten aangezien beide kanten het goedkeurden, viel Mohammed nauwelijks één of twee maanden na het verdrag Chaibar aan. Waarom deed hij dit? Solide bewijs suggereert dat Oemar, één van de innigste metgezellen, ontevreden was met het verdrag omdat hij het zag als een compromis met de polytheïsten. Ook geloofden enkele van de burgers dat de rooftocht (het was in werkelijkheid een pelgrimage naar Mekka) een mislukking was omdat het geen buit opleverde. Het is mogelijk dat Mohammed besloot om Chaibar te veroveren om deze onenigheid te kalmeren.

Verder, hoewel de joden te Chaibar – nu met de verdreven Nadir-stam numerieker – nooit Mohammed fysiek aanvielen, gingen zij met Mohammeds Arabische vijanden allianties aan. De joden, niet afgeschrikt door de Mekkaanse nederlaag, moedigden voortdurend hun bongenoten aan om de wapens op te nemen. Echter, de bedreiging voor Mohammed was na de slag van de Loopgraven al te laat en betekenisloos, want hij was te sterk.

Lang geleden bouwden de joden van Chaibar een reeks forten, sommige op heuvels, en zij dachten onaantastbaar te zijn, maar Mohammed viel hen één voor één aan. Uiteindelijk zegevierde hij en bepaalde de voorwaarden van overgave. De joden konden hun bezit behouden, maar zij moesten de helft van hun omzet aan 153

speciaal aangewezen moslims die met deze verovering meegingen en aan sommige notabelen geven, zoals Mohammeds vrouw Aïsja. Dit leidde een bijzonder beleid in dat Mohammed in zijn religie sloot: veroverde steden die het Volk van het Boek huisvesten werden niet vereist om zich verplicht te bekeren, maar zij moesten een speciale “ beschermings-”belasting betalen, die volgens islamitische apologeten, de joden en christenen bijzondere “voorrechten” geeft om te leven onder de islam; maar een buitenstaander kan correct afleiden dat de “bescherming” een garantie meebrengt dat de betalers niet opnieuw aangevallen zullen worden. De details van deze regels zijn in de tijd uitgewerkt (zie soera 9: 29).

Is konkelen met Mohammeds vijanden gelijk aan het veroveren van de hele stad Chaibar? Waarom zouden moslims vandaag niet hun profeet imiteren?

Bronnen: Boechari vol. 3, no. 2720, in het Boek van Voorwaarden, en vol. 5, nos.

4147-4191 en 4194-4249 in het Boek van Militaire Expedities; Moeslim vol. 3, nos. 4437-4441; Ibn Ishaak pp. 510-18 / 756-69; Tabari, vol. 8, pp. 116-30 / 157530.

(7) In de zevende en laatste stadium, tijdens het kalifaat van Oemar (hij regeerde van 634 tot 644 na Chr.), werden de joden uit het Arabische schiereiland verdreven, Oemar citerend de woorden van de profeet uitgesproken op zijn sterfbed: “Twee religie’s zullen niet samen blijven op het schiereiland van de Arabieren.” Wat was de overhaaste gebeurtenis om de joden te verdrijven? Twee moslims gingen hun bezit in Chaibar inspecteren, één van hen werd ‘s nachts in zijn bed aangevallen en kreeg zijn ellebogen uit de kom door een ongeïdentificeerde aanvaller. De aangevallen moslim deed hiervan verslag aan Oemar. De kalief concludeerde: “Dit is het werk van de joden.” Dit was genoeg aanleiding om de hele joodse gemeenschap uit Chaibar en Wadi’ l-Qoera te verdrijven. Als gereputeerde historici dit incident fantaserend de reden voor het verdrijven van de joden moesten noemen, is het vreemd dat het in Arabische teksten kwam, zodat miljoenen het zouden geloven. Dit toont dat irrationeel exces in het prille begin in de islam sijpelde.

Bronnen: Boechari, vol. 3, no. 2730, in het Boek van de Voorwaarden; Moeslim vol. 3, no. 4366; Ibn Ishaak p. 525 / 779-80; Deze sectie concluderend: Representeren deze zeven chronologische stappen nu een masterplan opgesteld door Mohammed tegen de joden? De meeste geleerden zeggen van niet. Mohammed voelde aan wat moest gebeuren. Echter, het is niet toevallig dat dit pad hem in één richting leidde: de geleidelijke verdrijving en dood van de joden die in Medina en omgeving woonden. In tegenstelling tot dit feit, wordt soms geargumenteerd dat deze stadia in Mohammeds leven geen aanleidingen geven voor moslimvijandelijkheden vandaag. Niettemin is één ding zeker: deze ware incidenten die culmineerden in het doden en verdrijven van de joden kunnen de vijandelijkheden van vandaag niet stoppen. Niemand kan

154

Mohammeds leven en beleid gebruiken als een model van vrede en goddelijke liefde voor de joden.

Conclusie In de inleiding van dit artikel zei Osama bin Laden dat de vijandschap tussen de moslims en de joden ver terug gaat in de tijd en diep gegrond is. Hij verwees naar Mohammed in Medina tijdens niet meer dan tien jaren. Hoe juist was hij over de geschiedenis van deze irrationele vijandelijkheid.

Wat betreft het gehele artikel, wat zien we als we een stap terugnemen en kijken naar het grote plaatje van Mohammeds relaties met de joden?

In al deze moorden, conflicten, belegeringen en veroveringen, geloven traditionele en vrome moslims dat Mohammed nooit excessief handelde, omdat wanneer verdragen werden verbroken of wanneer hij of zijn volgelingen aan vervolging en verraad leden, hij alleen dan zou vergelden of straffen en alleen in de juiste proportie. Moslims lijken dit a-priori uit de koran te weten. Mohammed zegt in de Mekkaanse soera 16: 126 het volgende: 126. En wanneer jullie bestraffen, bestraft dan in overeenstemming met wat jullie aangedaan is. Maar als jullie geduldig zijn is dat zeker beter voor de geduldigen.

(Siregar) Waarom zou Mohammed zijn eigen Schrift ongehoorzaam zijn? Uit dit vers en verkeerd redeneren komt absolutistisch redeneren zoals dit: 1. Iedereen die een ware profeet is, is nooit excessief, maar altijd proportioneel.

2. Mohammed was een ware profeet.

3. Daarom was hij nooit excessief, maar altijd proportioneel Dat is het ideaal. Wat betreft de werkelijkheid? Volgen traditioneel moslimgeloof en -logica de geschiedenis? Nee. Het lijkt dat Mohammed niet altijd geduldig blijft (zie de laatste bijzin in soera 16: 126) en wraak neemt.

Het is een bruut feit dat toen Mohammed in 622 na Christus in Medina arriveerde, een aanzienlijke joodse gemeenschap in en rond Medina gedijde. Toen hij stierf in 632, waren in Medina enkele joden overgebleven, vanwege verdrijving, dood of slavernij. Natuurlijk zijn al deze onplezierige gebeurtenissen niet alleen de schuld van de joden. Maar wat betreft de logica? Moslims geloven dat hun profeet een bepaalde staat van perfectie bereikt had, dus hoe kunnen deze gebeurtenissen zijn schuld zijn? “Per slot van rekening zijn dit joden,� lijkt traditioneel moslimgeloof te beweren.

155

Eén islamoloog antwoordt dat in Mohammeds bestraffingen en vergeldingen, hij eenvoudig de Arabische gewoonte aan het volgen was, die verschillende vormen van het omgaan met vijanden toestaat, inclusief slavernij of de dood. De verslagen over de wreedheid tegen Qoeraiza zijn geschreven op een gewone manier, dus dit betekent dat de wreedheid van nature gewoon is (Watt, Muhammad: Prophet and Statesman, p. 173). Als antwoord, aangenomen dat iedereen onderdeel is van zijn eigen cultuur, moet een profeet de twijfelachtige gewoontes van zijn cultuur praktiseren zoals stammenexecutie of slavernij? Zijn deze niet excessief van nature? Het is teleurstellend dat een Allah-geïnspireerde profeet niet boven deze dubieuze en gewelddadige gewoontes kon of wilde uitstijgen.

Dus hoe bepaalde Mohammed een proportioneel antwoord? Is een goedkope truc op de markt gelijk aan oorlog en ballingschap? Osama bin Laden denkt dat dat zo is. Is het aanzetten of konkelen met een vijand, zoals mogelijkerwijs Nadir en Qoeraiza deden, proportioneel voor ballingschap, massa-executie, of de verovering van een stad? Wat zouden de 600 mannelijke joden van Qoeraiza zeggen? Zijn twee uit de kom geschoten ellebogen door een ongeïdentificeerde aanvaller voldoende aanleiding voor het voltooien van de verdrijving van de joden uit Arabië? Wie besluit dat? Het stamhoofd met het machtigste leger?

Islam moet de wereld en iedere aspect van de maatschappij besturen. Dat is de wil van Allah, dus veel moslims moeten hun godheid gehoorzamen in het uitvoeren van zijn wil. Deze dominantie begint in het Arabische schiereiland en stroomt naar Europa, Noord-Amerika, en Centraal en subcontinent Azië, helemaal naar China.

Dit einde of doel staat allerlei soorten van zelfdienende interpretaties toe als middelen voor het implementeren van Allah’s wil, zoals het eenzijdig interpreteren van excessieve en disproportionele vergeldingen.

Zaden van gewelddadige ambiguïteit zijn gepland in de vroege bodem van de islam. Het is geen wonder en geen verrassing dat niet-gewelddadige en gewelddadige fanatiekelingen in het bijzonder in hun jodenhaat door Mohammed en zijn boek geïnspireerd worden. En het is geen wonder en geen verrassing dat gewone moslims ook haat jegens de joden hebben.

Dit artikel heeft een vergezellend-artikel.

• • •

Andere citaten zijn rechtstreeks uit het Engels vertaald Laatste bewerking: april 2007 Met toestemming van de auteur vertaald; de originele titel luidt: Muhammad and the Jews

156

Artikel 13 Hoe Jezus en Mohammed satan confronteerden James M. Arlandson Slechts enkele mensen weten dat Mohammed in de koran zegt dat hij in Allah zijn toevlucht zoekt tegen slechte heksen die vervloekingen uitspreken (soera 113:4).

Slechts enkele mensen weten dat vroege betrouwbare islamitische bronnen onthullen dat, voordat Mohammeds dienst in Mekka openbaar werd, hij verschillende keren bijna zelfmoord pleegde.

Slechts enkele mensen weten dat vroege betrouwbare islamitische bronnen zeggen dat hij voor “een lange periode” in Medina behekst werd door een joods magicus.

Slechts enkele mensen weten dat de koran zelf verslag doet dat djinn in het geheim en onzichtbaar luisterden naar de koran en moslims werden, terwijl andere djinn weigerden.

Echter, wellicht weten meer mensen dat vroege islamitische bronnen zeggen dat Mohammed geloofde dat satan hem, uit wanhoop, inspireerde, om enkele verzen te reciteren die in de koran kwamen - de zogenaamde satansverzen.

Nogmaals, deze feiten komen uit betrouwbare vroege islamitische bronnen, niet uit de fantasie van niet-moslims. Dit kan niet te vaak genoeg worden benadrukt.

Vroege moslimgeleerden doen zelf verslag van deze gebeurtenissen en denkbeelden van hun profeet.

Dit artikel analyseert deze feiten. Eerst kijken we naar Mohammeds leven in Mekka, toen deze angsten en zelfmoordgedachten en satanische inspiraties opkwamen. Vervolgens onderzoeken we zijn leven in Medina na zijn Emigratie of Hidjra in 622 na Chr. Ontdekt zal worden dat hij zijn angsten en rare denkbeelden over duistere machten hield, zelfs gedurende die periode.

Tenslotte zullen we in het belang van Vergelijkende Religie’s bestuderen hoe Jezus met het koninkrijk van de duisternis omgaat. Voor nu is het genoeg om te zeggen hij er nooit bang voor was. In werkelijkheid zegt het nieuwe testament dat hij demonen angst aanjaagde, hen uit geteisterde en onderdrukte mensen wierp.

Het doel van dit artikel is om ALLES van de islam te onderzoeken, zodat de ongeïnformeerde en slecht geïnformeerde lezer kennis krijgt van deze wereldwijde religie.

157

Doch een waarschuwing: C. S. Lewis zegt in het voorwoord van zijn boek Brieven uit de hel dat lezers twee extremen in de zaak van duistere machten moeten vermijden. Aan de ene kant kunnen sceptici geloven dat alle gepraat over de duivel mythe of onzin is. Zij zijn bezweken aan de moderne rationele filosofie of wetenschappelijk materialisme.

Satan is blij dat deze sceptici niet langer in zijn bestaan geloven. Nu kan hij hun leven ruineren zonder dat zij het weten.

Echter, aan de andere kant kunnen de religieuze inborst zich door hun nieuwsgierigheid over de duistere wereld weg laten voeren, door zich bezig te houden met dingen die gevaarlijk en verboden zijn. Deze extremisten hebben teveel hun ratio opgegeven.

Beide posities zijn verkeerd.

Dus laten we deze historische en tekstuele feiten in de vroege islam analyseren, en weg blijven van de twee extremen.

Mohammed te Mekka Mohammed mediteerde alleen toen hij voor de eerste keer zich bezorgd voelde voor zijn mede-Mekkanen. Het was in deze eenzame uren dat de geestenwereld hem hard trof, traditioneel gedateerd op 610 na Chr.

1. Zelfmoord gedachten Mohammed was twee keer in zijn leven suïcidaal. De tweede keer beklom hij verscheidene keren kliffen om zichzelf ervan af te werpen.

Allereerst, voordat Mohammed met zijn bediening openbaar ging, toen hij eerst openbaringen ontving, was hij zo verward dat hij suïcidaal werd. De vroege moslimhistoricus Tabari (d. 923) beschrijft deze traditie: Ik [Mohammed] zei tot mijzelf: “Uw nederige dienaar (bedoelend zichzelf [Mohammed]) is of een poëet of een gek, maar de Qoeraisj [een grote Mekkaanse stam] zullen dit nooit van mij zeggen. Ik zal mijzelf naar een bergrots nemen, mijzelf ervan afslingeren, mijzelf doden en op die manier verlichting vinden.” [benadrukking toegevoegd] (Tabari, Mohammed te Mekka, vertaald door W. Montgomery Watt en M V McDonald, vol. 6, SUNYP, 1988, p. 71, Arabisch p.

1150) Mohammed zegt hier dat hij poëten en gekken verafschuwde. Aan de ene kant wilde hij niet dat deze reputatie door zijn tegenstanders van de Qoeraisj op hem 158

geworpen zou worden, maar aan de andere kant werd hij verschrikkelijk onderdrukt met de woeste aanvallen van openbaringen. Hij beweerde dat Gabriël hem ruw behandelde, hem fysiek neerdrukte. Hij zat metaforisch klem tussen een rots en een harde plaats. Dus wat was zijn oplossing? Hij besloot om zichzelf van een bergrots af te werpen, om zo zichzelf te doden.

Deze betrouwbare hadieth stemt geheel overeen met Tabari: …Maar na enkele dagen stierf Waraqa en de Goddelijke Inspiratie stopte ook voor een tijdje en de Profeet werd zo bedroefd - zoals we hebben gehoord - dat hij verscheidene keren van plan was om zichzelf van de toppen van hoge bergen af te werpen en iedere keer als hij naar de top van een berg ging om zichzelf ervan af te werpen, zou Gabriel voor hem verschijnen en zegggen: “O Mohammed! U bent echt Allah’s Apostel” waarop zijn hart rustig zou worden en hij zou zich kalmeren en zou naar huis terug keren. (Boechari, Volume9, Boek 87, Nummer 111) Voor die daad van wanhoop, echter, vertelde Mohammed zijn eerste vrouw Chadiedja dat hij of een poëet of een gek was. Zij rende om het haar neef Waraqa te vertellen, een christen en vermoedelijk een geleerde. Haar neef, een blinde, geëerde oude man, vertelde haar dat Mohammed satan niet had ontmoet. Waraqa verwees naar Mozes die openbaringen van Gabriël ontving. Dit kalmeerde Mohammeds angsten.

Echter, de Thora noemt deze aartsengel nergens, dus de christelijke “geleerde” maakte een fout toen hij Mohammed met Mozes vergeleek. Gabriël verschijnt slechts vier keer met naam in de gehele bijbel (Daniël 8:16 en 9:21; Lucas 1:19 en 26). Op het moment dat Daniël zichzelf in heilige vrees voor Gabriël neerboog, en Zacharia en Maria, de moeder van Jezus zich verwonderden bij zijn aanwezigheid, leden zij nooit aan dergelijke extreme verwarring of suïcidale gedachten.

Dus is er een groot verschil tussen de bijbel en de vroege islamitische tradities wat betreft de visitaties van Gabriël, die - ten onrechte - de heilige Geest in islamitische theologie heeft vervangen. De bijbelse Gabriël gebood respect, maar misbehandelde Daniël, Zacharia of Maria fysiek niet. De koraanse Gabriël, daarentegen, mishandelde Mohammed tot het punt van zijn suïcidale verwarring.

Dit is standaard voor Mohammed en Allah. Islam bevat zaden van het christelijk geloof en de bijbel, maar Mohammed en zijn godheid namen dingen te ver en verdraaiden zaken.

Het tweede voorbeeld van suïcidale gedachten neemt plaats tijdens een geestelijk droog seizoen in Mohammeds leven. De openbaringen van Gabriël stopten, dus werd hij opnieuw wanhopig. De historicus Tabari doet verslag van deze traditie:

159

De inspiratie stopte gedurende een poosje te komen naar de boodschapper van God, en hij was diep geraakt. Hij ging naar de toppen van bergrotsen, om zichzelf ervan af te werpen. [benadrukking toegevoegd] (vol. 6, p. 76 / 1155) Het kost lange tijd om hoge rotsen te beklimmen - en hij deed dit meer dan één keer. Wat waren zijn gedachten tijdens de beklimmingen? Wat dacht hij toen hij neerkeek van de hoogten? Hij voelde zich zeker mentaal bezwaard. Gelukkig verscheen op het nippertje Gabriël aan hem die hem vertelde met zijn poging te stoppen.

Ongeacht deze veronderstelde goddelijke interventie, is het niet ongepast om te vragen wat voor soort profeet dit is. Suïcide door zichzelf meerder keren van een klif af te werpen? Voor buitenstaanders van de islam, lijkt Mohammed gestoord en instabiel. Bot gezegd is dat een eerlijke interpretatie van de feiten die in de islamitische bronnen gevonden worden.

Hoe reageren traditionele moslim apologeten (verdedigers)? Zij proberen de historicus Tabari te schaden (behalve op momenten wanneer hij Mohammed als goed en nobel presenteert) omdat zij de a-priori overtuiging hebben dat Mohammed dit niet zou doen. Maar gereputeerde historici geloven redelijkerwijs en correct dat Tabari vasthoudt aan betrouwbare tradities precies omdat geen moslim dit zelf zou durven te verzinnen, noch zou hij deze traditie van een niet-moslim ontvangen.

Ook wordt deze laatste traditie over zijn suïcide pogingen verslagen door de hadiethverzamelaar en redacteur Boechari († 870), die traditionele moslims beschouwen als geheel betrouwbaar: Interpretaties van Dromen, no. 6982 (vergelijk Boechari, Openbaring, no. 3 en Tabari, vol 6, p. 76/ 1155). Als deze traditie betrouwbaar is, waarom zou de traditie over zijn eerste suïcidepoging dat niet zijn toen hij bang was dat hij of een gek of een geïnspireerde poëet was (zie hierboven, Tabari, vo. 6, p. 71/ 1150)?

Deze ernstige verwarring leidend tot suïcidale pogingen gebeurden voordat Mohammed met zijn bediening openbaar ging. Dit is een zorgwekkende start voor een stichter van een religie. Stopten de kwade en satanische lastigvallingen nadat zijn openbare bediening begon? Helaas niet.

2. De Satansverzen Na veel oppositie van Mohammeds mede-Mekkanen werd hij ontmoedigd. Zijn eigen stamgenoten, enkele van zijn familie en anderen in en rondom Mekka probeerden hem over te halen zich niet meer tegen hun goden te verzetten, door hem geld en prestige aan te bieden. Zij stelden voor dat zij elkaars goden zouden aanbidden. In het begin wees hij hen af (soera 109, hoewel Watt deze soera na de satansverzen ziet, toen Mohammed monotheïsme helderder werd). Zijn verlangen

160

(merk het sleutelwoord op) voor verzoening was sterk. Mohammed en de Mekkaanse mannen verzamelden zich, en Tabari de historicus pikt het verslag op.

Allereerst noemt de historicus Mohammeds motieven voor de satansverzen. Hij schrijft: Met zijn liefde voor de stammen en zijn gretigheid voor hun welzijn zou het hem blij maken als enkele van de moeilijkheden die zij voor hem maakten uit de weg geruimd zouden worden en hij debatteerde met zichzelf en verlangde hevig een dergelijk resultaat. (Tabari, vol. 6, p. 108 / 1192) Vervolgens doet Tabari verslag van de verzen van soera 53, die de Mekkanen aanmoedigen om bemiddeling van hun drie hoofdgodinnen te ontvangen. Hij schrijft: Toen openbaarde God: Soera 53:1-3: 1. Bij de ster wanneer zij valt.

2. Jullie metgezel (de Profeet [Mohammed] ) dwaalt niet en hij is niet misleid.

3. En hij spreekt niet uit begeerte. (Siregar) En toen kwamen de woorden: Soera 53:19-20: 19. Zien jullie (veelgodenaanbidders) dan al Lât en al `Oezza?

20. En al Manât, de andere, de derde? (Siregar) Satan wierp, vanwege zijn innerlijke debatten en wat hij verlangde om zijn mensen te brengen, de woorden op zijn tong: Deze zijn de hoogvliegende kraanvogels, zeker hun bemiddeling wordt aanvaard met goedkeuring. (Tabari, zelfde bron) Dit laatste vers wordt vandaag niet in de koran gevonden, maar is vervangen door het polemische vers: 21. Zijn voor jullie [polytheïsten] de mannen en voor Hem [Allah] de vrouwen?

(Siregar; Soera 53: 21) Hier argumenteert de samensteller dat de menselijke polytheïsten jongentjes boven meisjes verkiezen, waar zij aan Allah meisjes leveren. In zevende eeuws Arabische cultuur was dit oneerlijk tegenover de godheid. De samensteller gebruikt het geloofsovertuigingen van de polytheïsten tegen hen omdat zij de dochters van de hogere god aanbaden. Waarom zouden alleen mensen zonen moeten krijgen?

Zij het als het is, de Mekkanen waren opgewonden toen zij Mohammed hun godinnen hoorden aanvaarden, wiens heiligdommen dichtbij Mekka waren 161

gelokaliseerd. Zowel hij als zij bogen zich neer. De Mekkaanse mannen keerden blij naar hun huizen en stopten hem te vervolgen. Sommige moslims, die over de Rode Zee naar Abessinië geëmigreerd waren vanwege vervolging, hoorden van deze nieuwe samenwerking en keerden naar Mekka terug. Echter, Mohammed kreeg spijt van die woorden. Gabriël kwam tot Mohammed en wees hem terecht en abrogeerde en annuleerde de satangeïnspireerde verzen.

Tabari doet verslag van de verandering: Vervolgens annuleerde God wat satan dus wierp, en vestigde zijn verzen door hem te vertellen dat hij net als andere profeten en boodschappers was, en openbaarde: [Soera 22: 52] En Wij hebben geen enkele Boodschapper of Profeet vóór jou gestuurd zonder dat, wanneer hij (de Koran) voordroeg, de Satan iets in zijn voorlezing wierp, maar Allah heft wat de Satan erin wierp op. Vervolgens bevestigt Allah Zijn Verzen. En Allah is Alwetend, Alwijs. (Tabari, vol. 6, p. 109 / 1193) Dit vers van Allah bevat een fout wanneer het zegt dat iedere profeet of boodschapper hun boodschap reciteerde onder inspiratie van satan, ten minste voor wat betreft één persoon. Jezus, die moslims slechts beschouwen als een profeet, wordt nergens in de vier Evangeliën beschreven als het spreken van satangeïnspireerde woorden. In feite is het onmogelijk om deze verschrikkelijke leugens in grote bijbelse profeten zoals Jesaja, Jeremia en Ezechiël te vinden wanneer zij onder goddelijke leiding aan het spreken waren. Hoewel de laatste drie profeten niet zondeloos zijn, spreken zij hun boodschap of profetieën niet uit inspiratie van satan - niet één keer. Mohammed verzint dit slechts zodat hij niet slecht lijkt wanneer hij onder de invloed van satan kwam. Ook soera 22: 52 weerspreekt een (ongegrond) overtuiging in de islam dat alle profeten volmaakt zondeloos moeten zijn. Hoe kunnen satangeïnspireerde woorden gesproken door een profeet of boodschapper hem ten alle tijde zondeloos houden?

Het is natuurlijk dat moslims tegen deze gehele episode zouden reageren, omdat het hun profeet onwaardig voor eer en om te volgen, lijkt te maken. Maar de prominente en gereputeerde islamoloog W. Montgomery Watt, die hielp Tabari’s zesde volume te vertalen en van noten voorzien, is redelijk en daarom correct wanneer hij opmerkt: De waarheid van het verhaal kan niet worden betwijfeld, omdat het onvoorstelbaar is dat een moslim een dergelijk verhaal zou bedenken, en het is onvoorstelbaar dat een moslimgeleerde een dergelijk verhaal van een niet-moslim zou aanvaarden.

(Tabari, Inleiding, vol. 6, p. xxxiv) Watt verdedigt regelmatig de islam en Mohammed, maar hij aanvaardt gegrond de traditie van de Satansverzen.

162

Voordat deze sectie verlaten wordt, moet naar voren worden gebracht dat deze episode over de satansverzen ook in andere vroege moslimbronnen, naast Tabari gevonden kan worden. Allereerst, Watt in zijn boek Mohammed te Mekka (Oxford UP, 1953, p. 102) citeert Tabari in zijn commentaar, die een aantal bronnen citeert, in het bijzonder een bepaalde Aboe ‘l-‘Aliyah. Ten tweede doet de moslimhistoricus en rechter Wagidi (d. 823) in zijn Kitab al-Maghazi (Boek van Militaire Campagnes, geredigeerd door Marden Jones; ook vertaald in het Duits door de groot oudtestamentische geleerde, J. Wellhausen) er verslag van. Ten derde wordt het gevonden in het levensverhaal Ibn Saad (d. 844) in zijn Kitab al-Tabaqat al-Kabir (het Grote Boek van Generaties, vertaald door S. Moinul Haq).

Opnieuw proberen moslims deze twee vroege moslimgeleerden tezamen met Tabari te schaden, niettemin is Watt correct. Het is onvoorstelbaar dat een moslim dit verhaal als zijn eigen zou bedenken of het van een niet-moslim aanvaarden.

Andere vroege bronnen die dit onwelgevallige verhaal weglaten doen dit waarschijnlijk “omdat… het schadelijk voor de Profeet was” (Watt en McDonald in Tabari, vol. 6, p. 108, noot 170; vergelijk Boechari, Commentaar, no. 4862).

Maar laten we, alleen voor de zaak van het argument, aannemen dat deze tradities zwak zijn. Dan moet deze vraag nog worden gesteld en beantwoord: Wat was er in Mohammeds leven dat deze (zwakke) tradities zou veroorzaken? Bovendien, ter vergelijking, latere tradities ontwikkelden zich rondom Jezus, maar deze laten hem niet zien zijnde lastiggevallen door suïcidegedachten of door demonen die controle over hem nemen.

Deze satanische inspiratie roept de andere openbaringen in de koran tijdens de Mekkaanse periode in twijfel. Als satan Mohammed in drie verzen inspireerde, kan hij hem ook in andere verzen geïnspireerd hebben. Het is een feit dat Mohammed vele oudtestamentische verhalen verwarde in zijn Mekkaanse soera’s (en Medinese soera’s) - laat staan zijn Christologie (leer over Christus). Hoe weten we dat deze verzen betrouwbaar zijn? Eenvoudig. We vergelijken de verhalen in de koran over Noach, Abraham, Lot en Mozes, bijvoorbeeld, met die in de bijbel. De bijbel en de koran verschillen zeer. Daarom was Mohammed verhalen aan het verzinnen, of hij had inspiratie van een ander wezen dan God, of hij sloot ficties in in de koran van slechte menselijke bronnen - of een mix van alledrie.

3. Enkele eigenwijze, slechte djinn (genii) Islamitische doctrine zegt dat djinn geestelijke wezens zijn. Zij kunnen niet met mensenogen gezien worden, maar zij kunnen mensen wel zien. Sommige djinn zijn goed en andere slecht. Dit betekent dat zij niet precies gelijk zijn aan demonen.

Niettemin vallen zij mensen lastig en nemen dierlijke vormen aan, zoals slangen en schorpioenen.

163

Mohammed zegt in zijn koran dat sommige van de djinn naar zijn recitatie van zijn heilige boek luisterden. Sommige onderwierpen zich, dat is, werden moslims, terwijl anderen weigerden.

De djinn spreken in deze passage: 13. En dat, toen wij over de rechte Leiding [koran] hadden gehoord, wij erin geloofden. En wie in zijn Heer gelooft; hij zal geen vermindering (van beloning) en geen vermeerdering (van zondigheid) vrezen.

14. En dat er onder ons zijn die zich aan Allah hebben overgegeven, en er onder ons zijn die afwijken (van het rechte Pad). Wie zich heeft overgegeven: zij zijn degenen die de rechte Leiding gekozen hebben.

15. Maar wat de afwijkenden betreft: zij zijn brandhout voor de Hel. (Soera 72:1315; Siregar) Deze passage weerspiegelt preïslamitische mythen dat djinn menselijke conversaties kunnen horen. Maar Mohammed manipuleerde het Mekkaanse polytheïstische geloof tot zijn eigen voordeel omdat hij beweert dat sommige djinn moslims worden. Als djinn moslims zijn geworden, worden de Mekkanen dan ook moslim? Vreemd genoeg beweert Maududi ( † 1979), een hooggerespecteerde commentator, dat sommige djinn christenen kunnen zijn, gebaseerd op soera 72:3, dat zegt dat sommigen geloven dat Allah een zoon heeft (noot 4 in zijn commentaar).

Echter, slechte djinn liepen weg van Mohammeds boodschap. Maududi zegt dat Mohammed volgens soera 72:1 hen niet zag, dat zegt dat Mohammed een openbaring moest krijgen dat de slechten en de goeden naar zijn recitatie aan het luisteren waren (noot 1). Wat zegt dit over zijn geestelijk gezag over de slechte djinn (en zelfs over de goeden)? Waarom krijsten zij niet bij Mohammeds aanwezigheid? Waarom vermaande hij hen niet?

Zoals we in de volgende hoofdsectie: “De drie jaar durende bediening van Jezus” zullen zien, neemt Jezus zelf absoluut gezag over alle slechte geestelijke wezens– over alle geestelijke wezens, zelfs satan zelf. Wanneer Jezus verschijnt, krijsen zij bij zijn aanwezigheid, hem smekend hen niet in het vuur van de hel te werpen. En we zullen zien dat de heilige Geest Jezus zou leiden om bijzondere verleidingen te ondergaan, maar dat Jezus hem beslissend zou vermanen, wanneer satans tijd op zou zijn.

4. Satan en hekserij en knopen op het hoofd De hadieth van de verzamelaar en redacteur Boechari geeft aan dat Mohammed gelooft dat sommige soorten knopen op het hoofd het gevolg van satan en toverij zijn.

164

Verteld door Aboe Hoeraira: Allah’s Apostel zei: “Satan legt drie knopen op de achterkant van het hoofd van ieder van u als je slaapt. Op iedere knoop leest en ademt hij de volgende woorden uit: ‘De nacht is lang, dus blijf slapen.’ Wanneer je ontwaakt en Allah gedenkt, is één knoop ongedaan; en wanneer je de rituele reiniging verricht, is de tweede knoop ongedaan, en wanneer je bidt is de derde knoop ongedaan en sta je energiek met een goed humeur in de ochtend op; anders sta je lui en met een slecht humeur op.” (Boechari, Nachtgebed, Volume 2, Boek 21, Nummer 243) Mohammed voorziet stappen om jezelf van de invloed van satan te reinigen, door rituelen uit te voeren. Moeten we hem letterlijk en serieus nemen over de knopen die van hekserij komen? Hij lijkt dit fenomeen letterlijk en serieus te nemen in de koran.

Soera 113, een korte, geopenbaard in Mekka, zegt in zijn geheel: 1. Zeg [Profeet]: “Ik zoek bescherming bij de Heer der dageraad.

2. Tegen het kwaad dat Hij geschapen heeft.

3. En tegen het kwaad van de donkere nacht wanneer hij aanbreekt.

4. En tegen het kwaad van hen die op knopen blazen.

5. En tegen het kwaad van een jaloerse wanneer deze jaloers is.” (Siregar, benadrukking toegevoegd) Deze korte soera zegt dat de nacht kwaad brengt, en het betekent ook dat heksen hun satansmagie beoefenen op bepaalde tijden van de vierentwintig uren durende dag. Deze link naar de tijden van de dag stemt overeen met Boechari’s hadieth, dus de overbrenger Aboe Hoeraira is juist, hoewel het onhelder is wanneer hij deze hadieth na 628 na Chr. vertelde. Het is hier in de Mekkaanse sectie ingesloten omdat soera 113 geopenbaard werd tijdens deze periode. Mohammed geloofde dit in het begin van zijn bediening.

Verder zegt soera 113 dat Mohammed toevlucht in Allah zocht. Dus, hij schijnt onzeker en zelfs angstig te zijn voor de duistere machten. Gegeven dat hij slechts een mens is, had hij dus wellicht geen keus. Hij lijkt niet genoeg geestelijk gezag te hebben om satan met zijn woorden alleen te vermanen. Mohammed verloor zijn angst voor de duistere macht van hekserij niet, zelf nadat hij naar Medina verhuisde. Maududi heeft in zijn commentaar op soera 113 (en 114) de overtuiging dat Mohammed onder de invloed van magie kwam, zoals we zullen zien in Mohammeds leven in Medina.

Volgens islamitische bronnen wordt Mohammed dus in eerste plaats gezien suïcidaal te zijn toen hij wanhoopte. Ontmoedigd zijn is één, maar gedachten van suïcide zijn ongezond.

165

Vervolgens zeggen vroege islamitische bronnen dat satan hem in soera 53 beïnvloedde, de zogenaamde satansverzen. Soera 22: 52 geeft aan dat satan woorden en verlangens niet alleen in zijn mond en hart legde maar ook in alle andere profeten die hun boodschap spreken. Hoewel er geen sprankje bewijs is dat profeten als Jesaja of Daniël hun boodschap uit satanisch invloed spraken, moeten we kijken naar het grotere plaatje in Mohammeds koran. Wat gebeurde er met de koranopenbaringen op dat moment? Hij was in zijn koran fout over het oude testament en Jezus. Onthullen zijn verhalen over hen dat hij zijn oor te luister had gelegd in de geestenwereld, of verzon hij deze verhalen zelf, of luisterde hij naar gebrekkige menselijke bronnen? Wat ook het geval is, dit is zorgwekkend.

Vervolgens zegt de koran dat de djinn naar Mohammeds heilige boek luisterden.

Sommigen bekeerden zich, terwijl ander weigerden dat te doen. Mohammed had geen geestelijk gezag over deze laatste groep.

Tenslotte toont soera 113 hem als het nemen van toevlucht in Allah, niet gezag nemend over de duistere machten. Toevlucht nemen is niet slecht voor een menselijke boodschapper, maar Mohammed, de stichter van een wereldwijde religie, wordt verondersteld het beste morele voorbeeld te zijn dat ooit op deze aarde liep. Echter, zijn onderwerping aan suïcidale gedachten en satanische krachten trekken zijn voorbeeld in twijfel. Dat is een eerlijke en accurate (maar harde) conclusie uit wat kort in deze sectie wordt beschreven.

Mohammed te Medina Het is een treurig feit dat Mohammeds verwarring en satans invloed bleef na zijn Hidjra of Emigratie van Mekka naar Medina in 622 na Chr.

1. Een joodse magicus Na Mohammeds Emigratie groeide zijn contact met de joden exponentieel. Een grote joodse gemeenschap bloeide in Medina. Tenminste één jood had duistere krachten die de profeet voor “een lange periode” overweldigden.

In een sectie getiteld “De namen van de joodse tegenstanders,” doet de biograaf Ibn Ishaak verslag van een traditie die zegt dat een jood genaamd Labid b. Asam “de apostel van God behekste zodat hij niet bij zijn vrouwen kon komen”(p. 240/ 352).

De vertaler van Ibn Ishaak, A. Guillaume zegt, na in een voetnoot de betrouwbaarheid van het verslag te hebben besproken en geconcluderend dat het sterk is, dat de vervloeking een jaar duurde.

De hadiethverzamelaar en redacteur Boechari, die door vrome moslims beschouwd wordt geheel betrouwbaar te zijn, heeft dezelfde traditie, behalve dat Labid een hypocriet is die zich met de joden verbond. Een hypocriet is een nominale moslim 166

die niet springt wanneer Mohammed met de zweep slaat, maar het noemen van Labid’s alliantie met de joden wordt niettemin getaxeerd hem extra slecht te lijken maken.

Deze hadieth is kort en wordt verteld door Mohammeds meisjesvrouw Aïsja: Eens was de Profeet behekst zodat hij begon te denken dat hij een ding gedaan had die hij in werkelijkheid niet gedaan had. (Boechari, Al-Djizja, Volume 4, Boek 53, Nummer 400; vergelijk Schepping, Volume 4, Boek 54, Nummer 490) Echter, de volgende hadieth vertelt vollediger wat nummer 400 betekent, die overeenstemt met Ibn Ishaak, hierboven. Mohammed was zo misleid dat hij geloofde dat hij seksuele gemeenschap met zijn vrouwen had, terwijl hij dat in werkelijkheid niet had.

Verteld door ‘Aïsja: Magie werd beoefend op Allah’s Apostel zodat hij dacht dat hij seksuele relaties had met zijn vrouwen terwijl hij die eigenlijk niet had. (Boechari Medicijnen, Volume 7, Boek 71, Nummer 660 en 661; vergelijk Aanroepingen, Volume 8, Boek 75, Nummer 400) De hadieth gaat verder door te zeggen dat twee mannen aan Mohammed in een droom verschenen en hem onthulden dat twee fetisjen, een kam met haar erin, de vervloeking bestendigden, en dichtbij een bron verborgen lagen. (Eén traditie zegt dat de kam met knopen van haar erin had, zie de vorige sectie, no. 3) De twee mannen onthulden waar de twee voorwerpen waren, en Mohammed zond enkele moslims om deze te halen. Hij gebood om de bron met aarde te dichten. Het is vreemd dat in de hadieth precies voor deze, Boechari soera 20: 69 citeert, dat zegt dat de magici of tovenaars van de Farao in Mozes’ tijd nooit succes zullen hebben.

Klaarblijkelijk had de joodse magicus (of een hypocriet verbonden met de joden) een poosje succes ten koste van Mohammed, omdat Boechari verslag doet van een traditie die zegt dat Mohammed aan het bidden was om verlichting van de vervloeking voor “een lange periode” (Schepping, Volume 4, Boek 54, Nummer 490), en we moeten ons herinneren dat de vertaler van Ibn Ishaak zegt dat de vervloeking een jaar duurde. Het is buitengewoon vreemd dat Allah niet het gebed van zijn favoriete profeet onmiddellijk wilde verhoren of dat Mohammed geen geestelijke gezag over deze satanische aanval had.

Maududi gelooft in zijn commentaar op Mohammeds beheksing dat de tradities geciteerd in deze sectie waar zijn en dat het verkeerd is om op deze betrouwbare overbrengers van tradities te belasteren:

167

De moslimgeleerden van de vroegste periode waren oprecht eerlijk en oprecht in dat zij niet de geschiedenis probeerden te verdraaien of feiten te verbergen. Nu als iets bevestigd staat door autenthieke en historische middelen is het noch juist voor een eerlijk en rechtgeaard persoon dat hij de geschiedenis zou moeten ontkennen.

(De betekenis van de koran, vol. 6, p. 650) Vervolgens zegt Maududi dat de vervloeking op Mohammed is bevestigd: Wat betreft het historische aspect, het incident van het heilige Profeets wezen beinvloed door magie is absoluut bevestigd. (Zelfde bron) Maududi is juist. Mohammed was behekst.

2. Een vreemde worstelwedstrijd Het volgende vreemde verslag van satans aanval op Mohammed toont aan dat de menselijke en sterfelijke boodschapper (soera 3: 144) niet eenvoudigweg de duivel met woorden alleen kan vermanen. In plaats daarvan moet hij een bizarre worstelwedstrijd met hem aangaan.

De Profeet bood eens het gebed aan en zei: “Satan kwam voor mij en probeerde mijn gebed te onderbreken, maar Allah gaf mij de bovenhand op hem en ik wurgde hem. Geen twijfel, ik dacht eraan om hem aan één van de pillaren van de moskee vast te binden totdat u in de ochtend opstaat en hem ziet. Vervolgens herinnerde ik me de uitspraak van de Profeet Salomo: ‘Mijn Heer! O mijn Heer, vergeef mij, en schenk mij een koninkrijk hetwelk na mij voor niemand anders is’ [Soera 38: 35] Toen liet Allah hem (satan) terugkeren met zijn hoofd naar beneden (vernederd).”

(Boechari, Handelingen in Gebed, Volume 2, Boek 22, Nummer 301 ).

Deze traditie is verwarrend. Mohammed wilde satan aan een paal vastbinden zodat de moslims hem konden zien, om als bewijs te dienen dat Mohammed machtig is.

Een andere traditie in Boechari laat Mohammed op een menselijk, relationele niveau tot zijn volgelingen zeggen: “… vecht met iedereen die je van voren passeert wanneer je aan het bidden bent (dat wil zeggen verhinder hem gewelddadig bijvoorbeeld door hem te duwen), omdat een dergelijk persoon is (als) een duivel.” (Boechari, Schepping, Volume 4, Boek 54, Nummer 495) Een moslim, volgend Mohammeds advies, raakt in een knokpartij met een andere moslim tijdens het gebed. Klaarblijkelijk liep een moslim voor een andere, en dus vochten zij. De beledigde persoon citeert specifiek Mohammeds woorden en noemde de overtreder “een satan” (Boechari, Volume 4, Boek 54, Nummer 495). Is het ook juist voor Mohammed om een onbeleefde moslim een “satan” te noemen?

168

Dit is excessief. De onbeleefde persoon is werkelijk slechts een mens. Geweld en vechten zijn nooit ver van Mohammeds leringen, en satan stookt het vuurtje op.

In ieder geval, waarom worstelde Mohammed met de duivel (aangenomen dat dit werkelijk gebeurde)? Omdat Mohammed een profeet was, moest hij niet zomaar met iemand vechten, zoals een loutere menselijke tegenstander. Hij moest satan bevechten. Zijn geestelijk prestige en status staan per slot van rekening op het spel.

Hij zou satan aan zijn volgelingen moeten tonen. Treurig, hoewel, dat het bewijs van Mohammeds macht samen met het geestelijke wezen verdween.

Waarom was Salomo belangrijk voor Mohammed in de context van duistere machten? Hij had het misleidende geloof dat Salomo in staat was om de djinn te onderwerpen (soera’s 21:82; 34:12, en 36:37-38). Hoewel geen enkel vers in de bijbel deze absurditeit ondersteunt, werkt het nog tegen Mohammed. Omdat Salomo’s gebed beantwoord werd, en één verschil met Salomo was dat hij de djinn beheerste, dacht Mohammed dat hij niet die djinn of satan kon of moest vasthouden, omdat dit geen macht was die God aan hem gegeen had, alleen aan Salomo. Echter, dit betekent dat Salomo geestelijk machtiger was dan Mohammed.

Doch Mohammed wordt verondersteld de laatste en de beste van alle profeten te zijn.

Alles bij elkaar is deze worstelwedstrijd verwarrend, omdat Mohammeds geestelijke macht, wat die ook was, lijkt aan te tonen dat Mohammed niet zoveel macht over satan had als Salomo, ondanks dat Mohammed “de beste van de besten” was. Echter, op een aards niveau, wat altijd gemakkelijker en helderder is om te interpreteren, veroorzaakte Mohammeds geloof onenigheid bij sommige moslims, en onenigheid is een vriend van satan. Ruzie is nooit ver van Mohammeds woorden.

3. Mohammeds bijgeloof over het vermijden van slechte machten Hoe anders vermijdt Mohammed naast het nemen van toevlucht in Allah (zie soera 113, hierboven), duistere machten? Hij volgt bijgeloof. Deze twee hadiethpassages representeren andere: Volume 7, Boek 71, Nummer 663. Verteld door Saoed: De Profeet zei: “Als iemand enkele ‘Ajwa dadels iedere morgen neemt, zal hij tot de nacht niet gevoelig zijn voor vergif of magie op die dag.” (Boechari, Medicijnen, Volume 7, Boek 71, Nummer 663, 664, 671) Hadieth no. 5779 zegt zeven dadels - zeven is een opvallend nummer, speciale machten aanduidend.

Nadat Mohammed zegt dat een kraaiende haan engels ziet, doet de profeet verslag: 169

…Wanneer je luistert naar het balken van de ezel, zoek in Allah toevlucht van de satan want hij ziet satan. (Moeslim, no. 6581) Het eten van dadels en het wegblijven van een balkende ezel? Een objectieve interpretatie van deze tradities in Boechari en Moeslim moet concluderen dat Mohammed geestelijk gezag miste om het kwade te weerstaan. Hij was, in werkelijkheid, bijgelovig. Hij bood moslims niet de geestelijke mogelijkheid aan om demonen of satan te weerstaan of te verdrijven. Maar hoe kon hij dit aanbieden als hij niets hiervan had, zoals soera 72 aantoont in de slechte djinn die zijn boodschap weigerden? Zij gingen op eigen kracht weg, onaangedaan, ongedeerd, niet geschrokken, en sterk als ooit.

Mohammed geloofde dus dat hij gedurende een jaar behekst was door een magicus.

Betrouwbare islamitische bronnen in Boechari zeggen dat hij zo in een waan verkeerde dat hij geloofde seks met zijn vrouwen te hebben terwijl hij dat in werkelijkheid niet had. Maududi is het eens met deze bronnen en vermaant iedereen die ze ontkent. Maududi is juist. Mohammed verkeerde in een waan.

Verder zeggen betrouwbare islamitisch bronnen dat Mohammed een fysieke worstelwedstrijd met satan had. Echter, deze vertelling is verwarrend, omdat Mohammeds geestelijke macht, wat die ook was, Salomo lijkt te tonen die djinn onderwierp, wat Mohammed niet kon, hoewel hij verondersteld wordt de laatste en grootste van de profeten te zijn. Echter, op een praktisch niveau is één ding helder: zijn geloof dat een moslim gewelddadig moet worden tegen een andere moslim die voor hem loopt tijdens het gebed veroorzaakte onenigheid, en de duivel jaagt onenigheid aan. Mohammeds woorden werden geciteerd door de agressieve moslim die de onbeleefde moslim kwelde. Dat is vroege en autentieke islam, de islam die Mohammed leerde.

Tenslotte luidt Mohammeds advies aan zijn volgelingen, volgens een betrouwbare islamitische bron in de hadiethredacteur Moeslim, dat zij dadels moeten eten en balkende ezels moeten ontlopen, om magie en satan te vermijden.

Al deze feiten lijken een profeet te onthullen verward of onzeker in zijn geestelijk gezag over het koninkrijk van het duister.

Dit contrasteert sterk met het leven van Jezus Christus.

De drie jaar durende bediening van Jezus Jezus overwon tijdens zijn drie jarige bediening altijd satan en demonen. Geen moment toonde hij de minste angst voor hen. In werkelijkheid maakte hij hen bang.

Gezegend gaf hij zijn discipelen hetzelfde gezag en dezelfde moed, zodat zij ook geen kwade krachten hoefden te vrezen.

170

1. Jezus weerstaat satan beslissend tijdens de Verleiding.

De bediening van Jezus werd bij het Dopen van Johannes openbaar, waar de Vader zijn liefde voor de Zoon bevestigde door de heilige Geest te sturen. Onmiddellijk daarna, wordt hij in de wildernis geleid om te vasten en te worden beproefd of te worden verleid door satan (Matteüs 4:1; Lucas 4:1). Wat betreft deze grote verleiding of grote beproeving (het Griekse woord kan op beide manieren vertaald worden), is het belangrijk te realiseren dat de Geest hem aan het leiden was, niet een kwade macht. De Geest en Jezus werkten samen om deze beproevingen toe te staan. Jezus overwon alle drie verleidingen.

Allereerst betwijfelt satan de status van Jezus als de Zoon van God. ‘Als u de Zoon van God bent, beveel dan die stenen in broden te veranderen.’ (Matteüs 4:3; vergelijk Deuteronomium 8:3), maar Jezus vermaande hem met Schrift: ‘Er staat geschreven: “De mens leeft niet van brood alleen”’ (Matteüs 4:4; vergelijk Deuteronomium 8:3). Jezus die het verlangen voor brood weerstond, kan van toepassing zijn voor alle verlangens van het vlees, wanneer aan hem voorgesteld door satan. Religieuze stichters moeten bewust zijn van hun vlezige verlangens, zoals seks met verschillende partners of de zucht om geld en macht (politiek of geestelijk) door verovering en oorlog - waar Mohammed van genoot en Jezus vermeed.

Ten tweede nam satan hem naar Jeruzalem en liet hem op het hoogste punt van de tempel staan, opnieuw zijn Zoonschap betwijfelend (precies hetzelfde als Mohammed doet in zijn koran “openbaringen”). ‘Als u de Zoon van God bent, spring dan naar beneden.’ Satan misbruikte vervolgens Psalm 91:11-12, die zegt dat God zijn engelen opdracht zal geven, zodat hij niet zijn voet zal stoten aan een steen. Deze twee verzen worden uit hun context geciteerd, omdat zij niets zeggen over jezelf afwerpen van een hoge plaats. Dus vermaande Jezus de duivel met de Schrift: ‘Er staat ook geschreven: “Stel de Heer, uw God, niet op de proef.”

(Matteüs 4:6; Deuteronomium 6:16).

Twee dingen moeten worden opgemerkt over deze tweede verleiding of beproeving.

Allereerst, aangezien Christus naar een hoog punt in Jeruzalem werd geleid, was satan de natuur van Christus, zijn Zoonschap, aan het beproeven; de Zoon van God was niet suïcidaal vanwege wanhoop om een gek of een ontspoorde poëet te worden genoemd of vanwege Gods afwezigheid, want de heilige Geest (die niet Gabriël is zoals islamitische theologie foutief leert) leidde hem uiteindelijk.

Ten tweede, satan weet hoe de Schrift te citeren, alhoewel hij verzen uit hun context neemt. Dit dient als een hint betreffende de satansverzen in de koran.

Mohammed zei in soera 22: 52 dat satan iets in het verlangen van iedere profeet geïnsinueerd had. Dit is voor Mohammed waar, maar niet voor Jezus die meer dan 171

een profeet is. Ook, als satan het oude testament citeert op een slechte manier en de koran gevuld is met discrepanties en fouten over het oude testament en het nieuwe testament, dan lijkt dit niet goed voor de bron van koraninspiratie.

Zoals satan in de verleidingspassage, betwijfelt Allah in de koran het Zoonschap van Christus. Is dit slechts een toevalligheid? Wie inspireerde de fouten in de koran over het oude testament en het nieuwe testament, in het bijzonder over Jezus Christus?

Ten derde leidde satan hem naar een hoge plaats en toonde hem alle koninkrijken van deze wereld - hun glorie en politiek gezag (exousia in Grieks betekent politiek gezag; vergelijk Lucas 4: 6 en 12: 11, 20: 20, 23: 7). Hij bood dit alles aan de Zoon van God, bewerend dat het aan zichzelf behoorde en dat hij het recht had om het weg te geven. Echter, Jezus vermaande de duivel opnieuw, de Schrift citerend: “Ga weg, Satan! Want er staat geschreven: Aanbid de Heer, uw God, vereer alleen hem.” (Matteüs 4: 10; Deuteronomium 6: 13). Dus Jezus volgde de heilige Geest in het toestaan hem te beproeven, maar toen satans tijd op was, was Jezus beslissend in zijn laatste vermaning: “Ga weg, Satan!” Toen dienden engelen hem, maar niet zoals de koranische Gabriël doet, met fysieke mishandeling en onderdrukking.

In deze derde beproeving versloeg Jezus satan met de ware Geschriften en met zijn eigen geestelijk gezag, toen de duivel hem alle koninkrijken van deze wereld, militair, materieel en politiek aanbood. Per definitie omvat “koninkrijk” in de tijd van Christus, politiek gezag en materiele bronnen, gesteund door een sterk leger.

Echter, Jezus verhief zijn visie naar een geestelijke transformatie van de wereld, één ziel na de andere, zonder hen te doden en hun geld af te nemen door militair geweld en bloedvergieten. Vervolgens gingen zijn discipelen naar het noorden, het zuiden, het oosten en het westen, de wereld transformerend slechts door een eenvoudige boodschap te preken, gesteund door hun machtige en opgestane Heer, de Zoon van God. Dit is precies het omgekeerde van Mohammeds pad. Hij voerde vele oorlogen om het meeste van het Arabische Schiereiland te veroveren, mensen dwingend om zich te bekeren of te sterven. Gesteund door een sterk leger, beroofde hij hen van hun materiele bronnen en politiek gezag, gelegaliseerd, natuurlijk, door “openbaringen” in zijn koran om hen te doden en te belasten. Zijn metgezellen voltooiden de veroveringen en stormden toen Arabië uit, bloed vergietend waar zij ook gingen.

Zij beroofden steden van hun politiek gezag en van hun materiele bronnen.

De koran zegt in soera 22: 52 dat satan verlangens legt in de harten van iedere profeet wanneer zij hun boodschap citeren. Was Mohammed een profeet?

172

2. Jezus neemt gezag over satan gedurende heel zijn bediening.

In heel zijn driejarige bediening oefende Jezus geestelijk gezag over het koninkrijk van de duisternis uit, waar hij ook ging. Na de grote beproeving (Matteüs 4:1-11; Lucas 4: 1-13) doet Lucas verslag van de eerste publieke confrontatie met een demoon: Er was in de synagoge iemand die bezeten was door een geest, een onreine demon, en deze schreeuwde luidkeels: ‘Aaah! Wat hebben wij met jou te maken, Jezus van Nazaret? Ben je gekomen om ons te vernietigen? Ik weet wel wie je bent, de heilige van God.’ Maar Jezus sprak hem streng toe en zei: ‘Zwijg en ga uit hem weg!’ De demon smeet de man op de grond en ging uit hem weg zonder hem te verwonden.

(Lucas 4:33-35) Jezus wierp de demonen uit zonder rituelen om knopen van iemands hoofd te verwijderen en zonder luid smeken. In plaats daarvan spreekt hij een streng gebod: “Zwijg en ga uit hem weg!” Dit onthult geestelijk gezag en vastbeslotenheid.

Dus hoe reageerden de mensen? Herkenden zij zijn geestelijk gezag? Lucas zegt: Allen waren verbijsterd. Ze bespraken het voorval met elkaar en zeiden: ‘Wat zijn dat voor dingen die hij zegt? Hoe komt het dat hij het gezag en de macht heeft om onreine geesten zijn bevelen te geven zodat zij de mensen verlaten?’ Het nieuws over hem verspreidde zich overal in de streek. (Lucas 4:36-37) Het is noodzakelijk te begrijpen dat Jezus het koninkrijk van de duisternis niet vreesde. In werkelijkheid moesten demonen zich aan hem onderwerpen wanneer hij verscheen, zoals deze passage in Lucas laat zien. Hij was niet geplaatst onder een vloek door een magicus onder de controle van satan, ondanks dat zijn vijanden hem vals beschuldigden van het uitwerpen van demonen door de kracht van satan (Lucas 11: 14-26 en Matteüs 12: 24-28). Jezus antwoordde met de beroemde woorden dat ieder koninkrijk (of huis) dat tegen zichzelf verdeeld is niet kan stand houden. Als hij demonen uitwerpt door satans macht, dan is satans koninkrijk verdeeld. Dus hij oefent geen gezag via satan uit.

Dit goddelijk geestelijke gezag wordt keer op keer in Jezus’ bediening uitgeoefend tegen satan, uiteindelijk culminerend in Christus’ lichamelijke Opstanding, waarna Jezus zegt: “Mij is alle macht gegeven in de hemel en op de aarde.” (Matteüs 28:18).

Dit is erg verschillend van Mohammeds leven omdat Mohammed zelf toegeeft dat hij onder de vervloeking van een magicus voor “een lange periode” kwam.

173

3. Jezus gaf zijn gezag aan al zijn volgelingen, zelfs vandaag We lezen zojuist Christus’ woorden in Matteüs 28: 18, die zeggen dat alle gezag in hemel en op aarde aan hem gegeven is. Hij geeft zijn volgelingen ook gezag. Voor zijn Opstanding deed hij dit voor tweeënzeventig niet genoemde discipelen toen hij hen uitzond om te preken in de steden en dorpen voordat Christus daar kwam (Lucas 1): 1-24). Toen zij terugkwamen, deden zij aan Jezus verslag over hun ervaringen: De tweeënzeventig keerden vol vreugde terug en zeiden: ‘Heer, zelfs de demonen onderwerpen zich aan ons bij het horen van uw naam.’ (Lucas 10:17).

Het is belangrijk te begrijpen dat zij geen demonen in hun eigen naam uitdreven, maar in de naam van Jezus. Deze frase “in de naam van” betekent “op het gezag en kracht van” de persoon die uitzendt - in dit geval zond Jezus de tweeënzeventig uit.

Het vers is nooit geabrogeerd of geannuleerd. Dus vandaag hebben christenen de macht over satan, maar niet op eigen kracht. Zij hebben het alleen in naam, gezag of macht van Christus, als zij hem dienen. Helaas maken te veel christenen geen gebruik van deze gift, of zij gebruiken hem teveel. Beide situaties - te weinig of teveel gebruik - neigt naar de twee extremen genoemd in de inleiding van dit artikel.

Dus Jezus geeft aan al zijn discipelen krachtig en beslissend gezag over duistere machten, in zijn naam. Hij vertelt hen om toevlucht in hem te nemen. Hij vertelde hen niet om fruit te eten om magie te vermijden of om balkende ezels te ontlopen die veronderstelde demonen kunnen waarnemen.

Dit is erg verschillend ten opzichte van Mohammeds raad. Hij adviseerde mensen om deze laatste twee dingen te doen. Het is niet helder wat iemand moet doen als op een boerderij een ezel balkt en een haan tegelijkertijd kraait. De boer moet de ezels verkopen, op het moment dat hij leert over de islam.

Maar genoeg van deze onnozelheid. Het punt is gemaakt. Mohammed was bijgelovig, en dit is geen deel van het profeetschap. Nooit vallen bijbelse profeten onder een satanische vervloeking uitgesproken door een magicus, noch waren zij bijgelovig of gehypnotiseerd.

Laat Mohammed in de koran moslims beslissend en vastbesloten toe om demonen in zijn naam te weerstaan of uit te werpen? Waar staat in de koran dat Mohammed demonen uit mensen in zijn eigen naam en gezag werpt tijdens zijn bediening in Mekka of Medina?

174

Conclusie Zowel traditioneel islam als christelijk geloof beweert dat satan een werkelijke geestelijk wezen is, en dat hij een koninkrijk van slechte geestelijke wezens genaamd demonen heeft. De twee religie’s verschillen, echter, in hoe zij omgaan met dit koninkrijk, op ten minste acht manieren.

Allereerst was Mohammed suïcidaal voordat zijn bediening openbaar ging. Hij klom op hoge rotsen om zichzelf ervan af te werpen. In contrast stond Jezus op een hoge rots, geleid uiteindelijk door de heilige Geest. Satan daagde Christus’ natuur en de status als de Zoon van God uit. Jezus was niet wanhopig, suicidale gedachten koesterend. In tegensteling, hij vermaande satan beslissend en onmiddelijk.

De koran zegt in 22: 52 dat satan enkele slechte woorden in de begeerten van alle profeten wierp terwijl zij hun boodschap reciteerden. Betrouwbaar bewijs suggereert dat hij dit bij Mohammed deed in zijn satansverzen (soera 53: 19-20).

Maar bij iedere profeet? Mohammed verzon eenvoudig deze beschuldiging tegen hen om zijn lastigvalling te bedekken, bedoelend dat hij niet de enige was die dwaalde.

In tegenstelling tonen de Evangelieën zonder twijfel aan dat Jezus nooit de wil van satan uit sprak, hoewel zijn vijanden hem hiervan vals beschuldigden. Bovendien past Jezus niet in in soera 22: 52 omdat hij meer dan een profeet is. Hij is de eeuwige Zoon van God. Hij wierp demonen uit; zij wierpen geen slechtheid in hem.

Ten tweede daagt satan, in de verleidingspassages in Matteüs en Lucas, Jezus Christus’ status als de Zoon van God uit. Mohammed in zijn koran“openbaringen” uit de geestenwereld (maar niet van de ware heilige Geest) daagt ook deze status uit. Is dit slecht een toevalligheid?

Ten derde kon Mohammed geen gezag over slechte djinn nemen. Hij vermaande hen niet, en zij krijsten niet bij zijn aanwezigheid, zij smeekten hem hen niet in de hel te werpen. Aan de andere kant nam Jezus gezag over alle slechte geesten, wanneer zij ook hem naderden.

Ten vierde zocht Mohammed toevlucht in Allah voor slechte tovenaars en hun vervloekingen (soera 113). Je verbergen onder Allah is goed voor een menselijke boodschapper, maar dit toont nog een bepaalde mate van onzekerheid. In contrast wandelde gedurende Jezus’ hele bediening de eeuwige Zoon van God met vertrouwen, gezag nemend over het koninkrijk van de duisternis. Zijn volgelingen zoeken toevlucht in hem en in zijn naam, en zij kunnen demomen beslissend en standvastig vermanen.

Ten vijfde zegt Mohammed dat hij onder de vervloeking van een joodse magicus was geplaatst (of een hypocriet verbonden met de joden) voor “een lange periode.”

175

Op geen enkel moment werd Jezus ooit onder een vervloeking geplaatst. Voor degenen die het nieuwe testament zelfs oppervlakkig kennen, is dit idee absurd.

Lijden vanwege een magische vervloeking of hypnose onder een magicus is in geen geval deel van het profeetschap.

De logica is eenvouding, volgend modus tollens of het ontkenen van de “dan” clausule.

1. Als A, dan B. Als iemand een waar profeet is, dan komt hij niet onder vervloekingen of hypnotisme en is hij niet bijgelovig.

2. Niet B. Mohammed kwam onder vervloekingen en hypnotisme en was bijgelovig.

3. Daarom, niet A. Daarom was Mohammed niet een waar profeet.

Ten zesde worstelde Mohammed vermoedelijk fysiek met satan; hij wilde hem aan een pillaar in de moskee vastbinden. Hij bond hem niet vast omdat hij Salomo’s woorden over een groot koninkrijk herinnerde. Hoewel dit verslag verwarrend is, lijkt het te suggereren dat Salomo gezag over djinn had en Mohammed niet. Dit betekent dat de bijbelse Salomo geestelijk machtiger is dan Mohammed van de koran. Wat ook het geval is, het is teleurstellend dat Mohammed satan niet aan het pillaar bond, zodat we bewijs konden hebben van zijn geestelijke macht om de worstelwedstrijd te winnen. Dan zou satan misschien stoppen ons lastig te vallen.

Aan de andere kant worstelde Jezus nooit fysiek met satan. Hij hoefde dat niet. Hij vermaande hem slechts met woorden in zijn Geest-geleidde en Geest-beschikte verleidingsscene in de Evangelieën van Matteüs en Lucas. Dit toont goddelijke gezag en beheersing aan.

Ten zevende, als een menselijke boodschapper, bood Mohammed zijn medemoslims nooit het gezag aan om demonen te vermanen. In feite, waar staat in de koran dat hij zijn gehele bediening besteedde aan het uitwerpen van demomen uit hulpeloze en ongelukkige slachtoffers? In plaats daarvan zeggen betrouwbare tradities dat hij geplaagd werd door duistere machten en dat hij tegen zijn medemoslims zei om balkende ezels te vermijden. Waar staat in de koran dat hij dit geestelijke gezag aan zijn volgelingen gaf op dezelfde manier als Christus het aan zijn volgelingen gaf?

In tegenstelling vermaande Jezus overal in de Evangelieën demonen, en hij gaf dit gezag in zijn naam aan zijn volgelingen.

Ten achtste en tenslotte, satan bood Jezus alle koninkrijken van deze wereld aan, maar Jezus vermaande hem beslissend, zich realiserend dat dit de grootste verleiding is voor een religieuze stichter. Dus, kiezend het pad van geen geweld en vrede, keerden Jezus en zijn discipelen de wereld ondersteboven door alleen te preken. Zij begonnen geen djihaad tegen iedereen die weigerde zich te 176

onderwerpen. Constantijn en de middeleeuwse kruisvaarders zijn niet de fundamenten van het christelijke geloof; alleen Jezus en de nieuwtestamentische auteurs zijn dat.

Aan de andere kant begonnen Mohammed en zijn volgelingen een militaire djihaad gericht op mensen die zich niet onderwierpen. Een betrouwbare verzamelaar en redacteur, Moeslim († 875), doet verslag van Mohammed woorden: “Voorzeker, de satan heeft alle hoop verloren dat de aanbidders ooit (hem) zouden aanbidden op het Arabische schiereiland” (no. 6752). Opmerkelijk is dat Mohammed het meeste van het Arabische shiereiland onderworp door militair geweld en bloedvergieten, polytheisten dwingende om zich te bekeren of te sterven en innende belastingen ver en wijd. (Zijn primaire metgezellen Aboe Bakr en Oemar voltooiden de Arabische veroveringen na zijn dood in 62 na Christus.) Mohammed was in wereldse zin rijk en machtig, zijn wildste dromen voorbij. Daarna stormden de moslimlegers het Schiereiland uit, het noorden, oosten en westen veroverend.

Het gehoorzamen van de koran“openbaringen” en het gewelddadige pad van Mohammed, vestigden zij aardse koninkrijken door middel van legers en lieten in de straten bloed stromen en geld terug naar Arabië stromen.

Welk pad is het pad dat leidt tot geestelijke zekerheid van de listige streken en strategieën van satan?

Welk pad leidt naar echte geestelijk gezag over duistere machten?

Welk pad leidt naar innerlijke vrede, weg van satanisch mentale lastigvallingen en angsten en boodschappen van zijn wereld?

Jezus bevrijdt. Mohammed vreesde, dus zijn religie creëert vrees.

• • • •

De bijbeltekst in deze uitgave is ontleend aan De Nieuwe Bijbelvertaling, © Nederlands Bijbelgenootschap 2004.

Andere citaten (tenzij anders vermeld) zijn rechtstreeks uit het Engels vertaald Laatste bewerking: december 2005 Wij zijn de auteur dankbaar voor zijn toestemming om dit artikel te vertalen en te publiceren. De originele titel luidt: How Jesus and Muhammad confronted Satan

177

Artikel 14 Jezus of Mohammed: wie is Gods ware zegel van de profeten?

Sam Shamoun De koran beweert dat Mohammed Gods zegel van de profeten is, en derhalve de laatste gezant aan de mensheid is: Mohammed is niet de vader van één uwer mannen, maar de boodschapper van Allah en het zegel der profeten; Allah heeft kennis van alle dingen. (Soera 33:40) Moslims redeneren verder dat sinds de Heer Jezus duidelijk uitsprak dat valse profeten zouden komen om velen te misleiden, dit sterk pleit dat er nog een andere profeet na Christus zou komen. Zou er immers geen andere profeten na Christus komen, dan zou het voor Jezus niet nodig zijn een criterium te geven om valse profeten te onderscheiden. Christus kon eenvoudig uitspreken dat er helemaal geen profeten meer zouden komen. (Vergelijk Matteüs 7:15-20; 24:23-26) Het probleem door zo te redeneren is dat het compleet de gehele context van de heilige bijbel negeert. Bijvoorbeeld, de Heer Jezus spreekt uit dat God hem zijn persoonlijke zegel van goedkeuring gegeven heeft Christus’ woorden en daden steunende: Werk niet om de spijs, die vergaat, maar om de spijs, die blijft tot in het eeuwige leven, welke de Zoon van de mensen u geven zal; want op Hem heeft God, de Vader, ZIJN ZEGEL GEDRUKT. (Johannes 6:27, NBG '51) Dit wordt ergens anders door de Heer herhaald: 36 Maar ik heb een belangrijker getuigenis dan Johannes: het werk dat de Vader mij gegeven heeft om te volbrengen. Wat ik doe getuigt ervan dat de Vader mij heeft gezonden. 37 De Vader die mij gezonden heeft, heeft dus zelf een getuigenis over mij afgelegd. Maar u hebt zijn stem nooit gehoord en zijn gestalte nooit gezien, 38 en u hebt zijn woord niet blijvend in u opgenomen, want aan degene die hij gezonden heeft, schenkt u geen geloof. (Johannes 5:36-38) 16 En wanneer ik toch een oordeel vel, is mijn oordeel betrouwbaar, omdat ik niet alleen ben, maar samen met de Vader die mij gezonden heeft. 17 In uw wet staat geschreven dat het getuigenis van twee mensen betrouwbaar is. 18 Wel, ik getuig 178

over mezelf, en de Vader die mij gezonden heeft, getuigt over mij.’ (Johannes 8:16-18) beschuldigen van godslastering wanneer ik zeg dat ik Gods Zoon ben? 37 Als wat ik doe niet van mijn Vader komt, geloof me dan niet, 38 maar als dat wel het geval is en u gelooft me toch niet, geloof dan tenminste wat ik doe [de wonderen]. Dan zult u begrijpen dat de Vader in mij is en dat ik in de Vader ben.’ (Johannes 10:36-38; toevoeging tussen vierkante haken is van ons) 9 Jezus zei: ‘Ik ben nu al zo lang bij jullie, en nog ken je me niet, Filippus? Wie mij gezien heeft, heeft de Vader gezien. Waarom vraag je dan om de Vader te mogen zien? 10 Geloof je niet dat ik in de Vader ben en dat de Vader in mij is? Ik spreek niet namens mezelf als ik tegen jullie spreek, maar de Vader die in mij blijft, doet zijn werk door mij. 11 Geloof me: ik ben in de Vader en de Vader is in mij.

Als je mij niet gelooft, geloof het dan om wat hij doet [de wonderen]. (Johannes 14:9-11; toevoeging tussen vierkante haken is van ons) Delen van Jezus’ beweringen, waar God zijn goedkeuring aan heeft gegeven, bevatten Christus’ uitspraken dat hij de laatste gezant is. Dit betekent in essentie dat de Heer Jezus Gods finale en enige volmaakte antwoord is in relatie tot de dingen die tot God behoren: 1 Hij begon tegen hen te spreken in gelijkenissen: ‘Een man legde een wijngaard aan en omheinde die. Hij groef een kuil voor de wijnpers en bouwde een uitkijktoren. Hij verpachtte de wijngaard aan wijnbouwers en ging op reis. 2 Na verloop van tijd stuurde hij een knecht naar de wijnbouwers om zijn deel van de opbrengst van hen te ontvangen; 3 maar ze grepen hem vast, mishandelden hem en stuurden hem met lege handen terug. 4 Daarna stuurde hij een andere knecht naar hen toe, die ze in het gezicht sloegen en vernederden. 5 Hij stuurde nog een derde, die ze doodden, en nog vele anderen; sommigen werden door de wijnbouwers mishandeld en anderen werden door hen gedood. 6 Ten slotte was ALLEEN NOG ZIJN GELIEFDE ZOON OVER; die stuurde hij als LAATSTE naar hen toe, met de gedachte: Voor mijn zoon zullen ze wel ontzag hebben. 7 Maar de wijnbouwers zeiden tegen elkaar: “DAT IS DE ERFGENAAM. Kom op, laten we hem doden, dan is de erfenis van ons.” 8 Ze grepen hem vast en doodden hem en gooiden zijn lichaam buiten de wijngaard. (Marcus 12:1-8; benadrukking is van ons) Na het sturen van zijn dienaren de profeten, zond God zijn geliefde Zoon als laatste. Dit geeft aan dat Christus geloofde dat hij niet alleen de laatste vertegenwoordigen door God aan de mensen gezonden was, maar dat hij ook Gods geliefde Zoon was en de Erfgenaam van alle dingen (Vergelijk Matteüs 28:18; Lucas 10:22; Johannes 5:17-31; 10:36; 13:3; 16:13-15; 17:10; Hebreeën 1:2-3) In feite, getuigde de Vader zelf persoonlijk dat Jezus zijn geliefde Zoon is: 179

9 In die tijd kwam Jezus vanuit Nazaret, dat in Galilea ligt, naar de Jordaan om zich door Johannes te laten dopen. 10 Op het moment dat hij uit het water omhoogkwam, zag hij de hemel openscheuren en de Geest als een duif op zich neerdalen, 11 en er klonk een stem uit de hemel: ‘JIJ BENT MIJN GELIEFDE ZOON, in jou vind ik vreugde.’ (Marcus 1:9-11; benadrukking is van ons) 2 Zes dagen later nam Jezus Petrus, Jakobus en Johannes met zich mee een hoge berg op, waar ze helemaal alleen waren. Voor hun ogen veranderde hij van gedaante, 3 zijn kleren gingen helder wit glanzen, zo wit als geen enkele wolwasser op aarde voor elkaar zou kunnen krijgen. 4 Toen verscheen Elia aan hen, samen met Mozes, en ze spraken met Jezus. 5 Petrus nam het woord en zei tegen Jezus: ‘Rabbi, het is goed dat wij hier zijn; laten we drie tenten opslaan, een voor u, een voor Mozes en een voor Elia.’ 6 Hij wist niet goed wat hij moest zeggen, want ze waren door schrik overweldigd. 7 Toen viel de schaduw van een wolk over hen, en uit de wolk klonk een stem: ‘DIT IS MIJN GELIEFDE ZOON, LUISTER NAAR HEM!’ (Marcus 9:2-7; benadrukking is van ons) Dit alleen al bewijst voldoende dat Mohammed niet Gods profeet of zegel is omdat hij Gods getuigenis ontkent inzake de goddelijke zoonschap van Christus.

17 Toen ik hem zag viel ik als dood voor zijn voeten neer. Maar hij legde zijn rechterhand op me en zei: ‘Wees niet bang. Ik ben de eerste en de laatste. 18 Ik ben degene die leeft; ik was dood, maar ik leef, nu en tot in eeuwigheid. Ik heb de sleutels van de dood en van het dodenrijk.(Openbaring 1:17-18) 12 ‘Ik kom spoedig, en heb het loon bij me om iedereen te belonen naar zijn daden.

13 Ik ben de alfa en de omega, de eerste en de laatste, het begin en het einde.’ ... 16 ‘Ik, Jezus, heb mijn engel gestuurd om jullie deze dingen bekend te maken voor de gemeenten. Ik ben de telg van David, zijn nakomeling, de stralende morgenster.’ ... 20 Hij die van deze dingen getuigt, zegt: ‘Ja, ik kom spoedig!’

Amen. Kom, Heer Jezus! (Openbaring 22:12-13, 16, 20) De Heer Jezus beweert de alfa en de omega te zijn, het begin en het einde, als ook de eerste als de laatste. Dit betekent dat Jezus zowel de bron van alle schepping als de voltooiing van alle dingen is. Christus regeert en leidt zijn hele schepping om alles te bewerkstelligen wat hij beoogt en verlangt. In het licht van de oude testamentische achtergrond, geeft de titel “de eerste en de laatste” aan dat de Heer Jezus Christus de enige ware God is.

Dit zegt de HEER, Israëls koning en bevrijder, de HEER van de hemelse machten: Ik ben de eerste en de laatste, er is geen god buiten mij. (Jesaja 44:6)

180

Luister naar mij, Jakob – Israël, door mij geroepen.

Ik ben het! Ik ben de eerste, ik ben de laatste! (Jesaja 48:12) Mohammed ontkent dat Jezus de bron en voltooiing van alle dingen is en dat Christus, naast de Vader en de heilige Geest, de enige ware God is. Dit betekent dat Mohammed noch Gods zegel noch dat hij een ware profeet door de ware God gezonden was.

Zowel het oude testament als het nieuwe testament verklaart uitdrukkelijk dat met Christus komst zowel profetieën als visioenen voltooid zijn geworden: 1 Op velerlei wijzen en langs velerlei wegen heeft God in het verleden tot de voorouders gesproken door de profeten, 2 maar nu de tijd ten einde loopt HEEFT HIJ TOT ONS GESPROKEN DOOR ZIJN ZOON, die hij heeft aangewezen als enig erfgenaam en door wie hij de wereld heeft geschapen. 3 In hem schittert Gods luister, hij is zijn evenbeeld, hij schraagt de schepping met zijn machtig woord; hij heeft, na de reiniging van de zonden te hebben voltrokken, plaatsgenomen aan de rechterzijde van Gods hemelse majesteit (Hebreeën 1:1-3; benadrukking is van ons) Na te hebben gesproken tot de mensen door de profeten, heeft God zijn finale openbaring door zijn zoon gegeven. De Zoon communiceerde deze finale boodschap door de mensen die hij aanstelde: Jullie hebben niet mij uitgekozen, maar ik jullie, en ik heb jullie opgedragen om op weg te gaan en vrucht te dragen, blijvende vrucht. Wat je de Vader in mijn naam vraagt, zal hij je geven. (Johannes 15:16) 7 Hij antwoordde: ‘Het is niet jullie zaak om te weten wat de Vader in zijn macht heeft vastgesteld over de tijd en het ogenblik waarop deze gebeurtenissen zullen plaatsvinden. 8 Maar wanneer de heilige Geest over jullie komt, zullen jullie kracht ontvangen en van mij getuigen in Jeruzalem, in heel Judea en Samaria, tot aan de uiteinden van de aarde.’ (Handelingen 1:7-8) 1 Intussen bedreigde Saulus de leerlingen van de Heer nog steeds met de dood. Hij ging naar de hogepriester 2 met het verzoek hem aanbevelingsbrieven mee te geven voor de synagogen in Damascus, opdat hij de aanhangers van de Weg die hij daar zou aantreffen, mannen zowel als vrouwen, gevangen kon nemen en kon meevoeren naar Jeruzalem. 3 Toen hij onderweg was en Damascus naderde, werd hij plotseling omstraald door een licht uit de hemel. 4 Hij viel op de grond en hoorde een stem tegen hem zeggen: ‘Saul, Saul, waarom vervolg je mij?’ 5 Hij vroeg: ‘Wie bent u, Heer?’ Het antwoord was: ‘Ik ben Jezus, die jij vervolgt.

6 Maar sta nu op en ga de stad in, daar zal je gezegd worden wat je moet doen.’ ... 15 Maar de Heer zei [tot Ananias]: ‘Ga, want hij is het instrument dat ik gekozen heb om mijn naam uit te dragen onder alle volken en heersers en 181

onder al de Israëlieten. 16 Ik zal hem tonen hoezeer hij moet lijden omwille van mijn naam.’ (Handelingen 9:1-6, 15-16) Voor de ongehuwden heb ik geen voorschrift van de Heer, dus ik geef mijn eigen mening, als iemand die door de barmhartigheid van de Heer betrouwbaar is. (1 Korintiërs 7:25) 37 Wie van u denkt te kunnen profeteren of in het bezit van de Geest te zijn, dient te erkennen dat wat ik u schrijf een bevel van de Heer is. 38 Doet hij dat niet, dan wordt hij zelf niet erkend. (1 Korintiërs 14:37-38) 2 U kent de voorschriften die wij u op gezag van de Heer Jezus hebben gegeven. ... 8 Dus wie deze voorschriften verwerpt, verwerpt niet een mens, maar God, die u zijn heilige Geest geeft. (1 Tessalonicenzen 4:2, 8) 1 Daarom moeten wij al onze aandacht richten op wat we gehoord hebben, dan zullen we niet uit de koers raken. 2 Want als het door engelen gesproken woord al zo veel rechtskracht bezat dat op elke overtreding en ongehoorzaamheid een rechtmatige straf volgde, 3 hoe zullen wij dan aan die straf ontkomen wanneer we geen acht slaan op de zoveel meer omvattende redding die begonnen is met de woorden van de Heer, en die voor ons bevestigd werd door hen die deze woorden hebben gehoord? 4 Ook God zelf getuigde daarvan, door tekenen en wonderen en allerlei grote daden te verrichten, en door de gaven van de heilige Geest overeenkomstig zijn wil te verdelen. (Hebreeën 2:1-4) 1 Geliefde broeders en zusters, dit is al de tweede brief die ik u schrijf. Met beide wil ik u tot een helder inzicht brengen, 2 en wel door u te herinneren aan de woorden die de heilige profeten destijds hebben gesproken en aan het gebod van onze Heer en redder dat uw apostelen u hebben doorgegeven.(2 Petrus 3:1-2) 1 Openbaring van Jezus Christus, die hij van God ontving om aan de dienaren van God te laten zien wat er binnenkort gebeuren moet. Hij heeft zijn engel deze openbaring laten meedelen aan zijn dienaar Johannes. 2 Johannes maakt bekend wat God gesproken heeft en waarvan Jezus Christus heeft getuigd; dit heeft hij allemaal gezien.

3 Gelukkig is wie dit voorleest, en gelukkig zijn zij die deze profetie horen en zich houden aan wat hier gezegd wordt. Want de tijd is nabij. ... 10 Op de dag van de Heer raakte ik in vervoering. Ik hoorde achter me een luide stem, die klonk als een bazuin 11 en die tegen me zei: ‘Schrijf alles wat je ziet in een boek en stuur dat naar de zeven gemeenten, naar Efeze, Smyrna, Pergamum, Tyatira, Sardes, Filadelfia en Laodicea.’ (Openbaring 1:1-3, 10-11) Deze passages zeggen dat de heilige apostelen niet spraken vanuit hun eigen verlangens. Sterker nog, deze mannen spraken de woorden die de Heer Jezus

182

Christus aan hen gaf doordat zij het gezag van Christus hadden ontvangen om de instructies van hun Meester op te schrijven en door te geven.

20 Terwijl ik nog sprak en bad, mijn zonde en de zonde van mijn volk Israël beleed, en mijn smeekbede omwille van de heilige berg van mijn God richtte tot de HEER, mijn God, 21 terwijl ik mijn gebed nog uitsprak, vloog de man Gabriël, die ik eerder in het visioen had gezien, snel naar mij toe. Het was de tijd van het avondoffer. 22 Hij begon mij uitleg te geven. Hij zei: ‘Daniël, ik ben nu gekomen om je een helder inzicht te geven. 23 Er is een woord uitgegaan toen je je smeekbede begon en ik ben gekomen om het over te brengen, want je bent zeer geliefd. Luister naar het woord en sla acht op het visioen. 24 Zeventig weken zijn vastgesteld voor je volk en je heilige stad, voordat aan de overtredingen een EINDE komt en de zonden zijn afgesloten, voordat het wangedrag is vergolden en eeuwige gerechtigheid is gebracht, voordat HET PROFETISCH VISIOEN BEZEGELD is en het allerheiligste gewijd. 25 Je moet weten en begrijpen: Vanaf het ogenblik waarop het woord is uitgegaan dat Jeruzalem hersteld en weer opgebouwd zal worden tot het tijdstip waarop een gezalfde vorst verschijnt, zullen zeven weken verstrijken; en het herstel en de wederopbouw van de stad, met pleinen en wallen en al, zal tweeënzestig weken duren, en het zal een tijd van verdrukking zijn. 26 Na de tweeënzestig weken zal een gezalfde worden VERMOORD, zonder dat iemand het voor hem opneemt. Het volk van een toekomstige vorst zal verderf brengen over de stad en het heiligdom. Hij zal zijn einde vinden in een overstroming. Tot aan het einde van de strijd zullen er verwoestingen zijn, zoals is vastgesteld. (Daniël 9:20-26) Volgens deze passage, vertelt Gabriël dat een periode van 70 weken bepaald zijn waarin de Messias ten tonele zou verschijnen, zou worden vermoord (“afgesneden”) en waarbij zowel Jeruzalem als de tweede tempel door de regerende autoriteiten vernietigend zouden worden. Tijdens die periode, zouden zowel visoenen als profetieën tot een einde komen.

Deze gebeurtenissen werden tijdens Christus eerste komst vervuld waarin hij aan het kruis met geweld werd afgesneden met de vernietiging van Jeruzalem en de tweede tempel kort daarop volgend (c. 33-70 AD). Dit verklaart duidelijk dat er geen andere profeet na Christus komst zou komen. Iemand die beweert een profeet te zijn na Christus mag alleen in de naam van de Heer Jezus Christus profeteren, het evangelie gepredikt door Christus en zijn apostelen bevestigend: Dat is de reden waarom IK PROFETEN EN WIJZEN EN SCHRIFTGELEERDEN NAAR JULLIE ZAL STUREN. Jullie zullen sommigen van hen doden, kruisigen zelfs, en anderen in jullie synagogen geselen en van stad tot stad vervolgen. (Matteüs 23:34) De Heer Jezus spreekt uit dat hij profeten naar het volk zal sturen. Dit bevestigt ook dat Jezus God is omdat God alleen profeten machtigt en stuurt. Dit bekrachtigt ook 183

dat een profeet in de naam van de Heer Jezus moet spreken, de boodschap gepredikt door Christus en zijn apostelen bevestigend. Opnieuw: 11 En hij is het die apostelen heeft aangesteld, EN PROFETEN, evangelieverkondigers, herders en leraren, 12 om de heiligen toe te rusten voor het werk in zijn dienst. Zo wordt het lichaam van Christus opgebouwd, 13 totdat wij allen samen door ons geloof en door onze kennis van de Zoon van God een eenheid vormen, de eenheid van de volmaakte mens, van de tot volle wasdom gekomen volheid van Christus. (Efeziërs 4:11-13; benadrukking is van ons) Deze passage herhaalt het door de Heer Jezus gemaakte punt, namelijk dat het Christus is die profeten, leraren, evangelisten etc. zou sturen. Sommige van deze profeten zijn: 27 In diezelfde tijd kwamen er vanuit Jeruzalem profeten naar Antiochië. 28 Een van hen, die Agabus heette, voorspelde door de Geest dat de wereld door een grote hongersnood zou worden getroffen, iets dat tijdens de regering van Claudius inderdaad gebeurd is. 29 De leerlingen besloten dat de broeders en zusters in Judea ondersteund moesten worden. Ze droegen elk naar vermogen bij (Handelingen 11:27-29) 10 Na enkele dagen kwam er een profeet uit Judea, die Agabus heette. 11 Hij zocht ons op, pakte Paulus’ gordel en bond daarmee zijn eigen handen en voeten vast. Toen zei hij: ‘Dit zegt de heilige Geest: “Zo zal de man van wie deze gordel is, worden vastgebonden door de Joden in Jeruzalem, die hem aan de heidenen zullen uitleveren.”’ (Handelingen 21:10-11) Judas en Silas, die zelf ook profeten waren, hielden een lange toespraak waarin ze de gelovigen bemoedigden en sterkten. (Handelingen 15:32) Christus voorspelde: Ik verzeker jullie: waar ook maar ter wereld het goede nieuws verkondigd wordt, zal ter herinnering aan haar verteld worden wat zij heeft gedaan.’ (Marcus 14:9) Dit wordt ergens anders herhaald: Toen zag ik opnieuw een engel, die hoog in de lucht vloog. Hij had een eeuwig evangelie dat hij bekend moest maken aan de mensen op aarde, uit alle landen en volken, van elke stam en taal. (Openbaring 14:6) Deze passages bekrachtigen dat het evangelie het middel van redding voor alle mensen en voor alle tijden is, en door de wereld geproclameerd zal worden.

Iedereen die een boodschap brengt die in tegenspraak is met het evangelie 184

geproclameerd door de Heer Jezus is niet van God. In de woorden van de apostel Paulus: 6 Het verbaast me dat u zich zo snel hebt afgewend van hem die u door de genade van Christus heeft geroepen en dat u zich tot een ander evangelie hebt gekeerd. 7 Er is geen ander evangelie, er zijn alleen maar mensen die u in verwarring brengen en het evangelie van Christus willen verdraaien. 8 Wanneer iemand u iets verkondigt dat in strijd is met wat ik u verkondigd heb, al was ik het zelf OF EEN ENGEL UIT DE HEMEL– vervloekt is hij! 9 Ik heb het al eerder gezegd en zeg het nu opnieuw: wanneer iemand u iets verkondigt dat in strijd is met wat u hebt ontvangen – vervloekt is hij! (Galaten 1:6-9; benadrukking is van ons) Constaterend dat de engel die tot Mohammed sprak een boodschap bracht in tegenstelling met het evangelie van Christus betekent dat deze engel onder Gods eeuwige veroordeling valt. Dit betekent dat deze engel niet de engel Gabriël kon zijn geweest maar een satanische namaak. Dit moet ons niet verbazen omdat de heilige bijbel duidelijk verklaart dat Satan in staat is als een engel van het licht te vermommen om te bedriegen en te voorkomen dat mensen de ware boodschap van redding omarmen: 13 Schijnapostelen zijn het, die zich door oneerlijk te werk te gaan voordoen als apostelen van Christus. 14 Dat is ook geen wonder, want niemand minder dan Satan vermomt zich als een engel van het licht. 15 Het ligt dus voor de hand dat ook zijn dienaren zich voordoen als dienaren van de gerechtigheid. Maar ze zullen krijgen wat ze verdienen. (2 Korintiërs 11:13-15) Dit is precies waarom de heilige bijbel ons een test geeft om onderscheid te maken tussen valse en ware profeten, en tussen leugenachtige geesten en de heilige Geest van God: Daarom zeg ik u nadrukkelijk: niemand kan ooit door toedoen van de Geest van God zeggen: ‘Vervloekt is Jezus,’ en niemand kan ooit zeggen: ‘Jezus is de Heer,’ behalve door toedoen van de heilige Geest. (1 Korintiërs 12:3) 18 Kinderen, het laatste uur is aangebroken. U hebt gehoord dat de antichrist zal komen. Nu al treden er veel antichristen op, en daardoor weten we dat dit het laatste uur is. 19 Ze zijn uit ons midden voortgekomen maar ze hoorden niet bij ons, want als ze werkelijk bij ons hadden gehoord, zouden ze bij ons gebleven zijn.

Maar het moest aan het licht komen dat niemand van hen bij ons hoorde. 20 U echter bent gezalfd door de Heilige, u allen weet dat. 21 Ik schrijf u niet omdat u de waarheid niet zou kennen, maar juist omdat u die kent en omdat uit de waarheid nooit een leugen voortkomt. 22 Bestaat er een grotere leugenaar dan iemand die ontkent dat Jezus de christus is? De antichrist is ieder die de Vader en de Zoon niet erkent. 23 Ieder die de Zoon niet erkent, heeft ook de Vader niet. Wie de Zoon erkent, heeft ook de Vader. 24 Wat uzelf betreft: wat u vanaf het begin hebt 185

gehoord, laat dat in u blijven. Als in u blijft wat u vanaf het begin hebt gehoord, zult u in de Zoon en in de Vader blijven. (1 Johannes 2:18-24) 1 Geliefde broeders en zusters, vertrouw niet elke geest. Onderzoek altijd of een geest van God komt, want er zijn veel valse profeten in de wereld verschenen.

2 De Geest van God herkent u hieraan: iedere geest die belijdt dat Jezus Christus als mens gekomen is, komt van God. 3 Iedere geest die dit niet belijdt, komt niet van God; dat is de geest van de antichrist, waarvan u hebt gehoord dat hij zal komen – nu al is hij in de wereld. 4 U, kinderen, komt uit God voort en u hebt de valse profeten overwonnen, want hij die in u is, is machtiger dan hij die in de wereld heerst. 5 Die valse profeten komen uit de wereld voort.

Daarom spreken zij de taal van de wereld en luistert de wereld naar hen. 6 Wij komen uit God voort. Wie God kent luistert naar ons. Wie niet uit God voortkomt luistert niet naar ons. Hieraan kunnen we de geest van de waarheid en de geest van de dwaling herkennen. (1 Johannes 4:1-6) Volgens deze passages is iedere persoon of geest die ontkent dat Jezus Gods eeuwige Zoon is die mens werd, en die vervolgens Christus soevereine heerschap ontkent, niet van God. Omdat de islam al deze fundamentele waarheden ontkent kan het daarom niet van de ware God zijn.

In feite, maakt de islam God een leugenaar omdat die het getuigenis door God gegeven namens zijn geliefde Zoon ontkent: 9 Als we het getuigenis van mensen aannemen, zullen we zeker het getuigenis van God aannemen, dat zoveel meer gezag heeft, want het is het getuigenis dat God over zijn Zoon gegeven heeft. 10 Wie in de Zoon van God gelooft, draagt het getuigenis in zich. Wie God niet gelooft, maakt hem tot leugenaar, omdat hij geen geloof hecht aan het getuigenis dat God over zijn Zoon gegeven heeft.

11 Dit getuigenis luidt: God heeft ons eeuwig leven geschonken en dat leven is in zijn Zoon. 12 Wie de Zoon heeft, heeft het leven. Wie de Zoon van God niet heeft, heeft het leven niet. (1 Johannes 5:9-12) De Heer gaat verder: 26 Wanneer de pleitbezorger komt die ik van de Vader naar jullie zal zenden, de Geest van de waarheid die van de Vader komt, zal die over mij getuigen. 27 Ook jullie moeten mijn getuigen zijn, want jullie zijn vanaf het begin bij mij geweest.

(Johannes 15:26-27) Volgens Jezus, is de functie van de heilige Geest om over Christus te getuigen.

Iedere profeet die niet getuigt over de persoon en het werk van de Heer Jezus is een valse profeet. In feite richt de gehele focus van profetie zich op de persoon van Christus:

186

42 Hij heeft ons opgedragen daarvan getuigenis af te leggen en aan het volk bekend te maken dat hij het is die door God is aangesteld als rechter over de levenden en de doden. 43 Van hem getuigen alle profeten dat iedereen die in hem gelooft door zijn naam vergeving van zonden krijgt.’ (Handelingen 10:42-43) Ik wierp me aan zijn voeten neer om hem te aanbidden, maar hij zei: ‘Doe dat niet!

Ik ben een dienaar zoals jij en zoals je broeders en zusters die van Jezus getuigen.

Je moet God aanbidden.’ Want getuigen van Jezus is profeteren. (Openbaring 19:10) Jezus is het focuspunt van profetie, en in deze zaak, van de geschiedenis, omdat het in Christus is dat alle dingen met God verbonden en verzoend zijn: 12 Door niemand anders kunnen wij worden gered, want zijn naam is de enige op aarde die de mens redding biedt.’ (Handelingen 4:12) 19 in hem heeft heel de volheid willen wonen 20 en door hem en voor hem alles met zich willen verzoenen, alles op aarde en alles in de hemel, door vrede te brengen met zijn bloed aan het kruis.

21 Eerst was u van hem vervreemd en was u hem in al het kwaad dat u deed vijandig gezind, 22 maar nu heeft hij u door de dood van zijn aardse lichaam met zich verzoend om u heilig, zuiver en onberispelijk bij zich te brengen.

(Kolossenzen 1:19-22) God ontwierp het op deze manier zodat Christus de macht over alle dingen zou hebben: 15 Beeld van God, de onzichtbare, is hij, eerstgeborene van heel de schepping: 16 in hem is alles geschapen, alles in de hemel en alles op aarde, het zichtbare en het onzichtbare, vorsten en heersers, machten en krachten, alles is door hem en voor hem geschapen.

17 Hij bestaat vóór alles en alles bestaat in hem.

18 Hij is het hoofd van het lichaam, de kerk.

Oorsprong is hij, eerstgeborene van de doden, om in alles de eerste te zijn (Kolossenzen 1:15-18) Samenvattend: 1. Jezus beweert Gods finale vertegenwoordig voor de mensheid te zijn.

187

2. Het oude testament bekrachtigt dat bij Christus komst profetieën en visioenen tot een einde zouden komen.

3. De gehele focus van profetie is te getuigen van Jezus’ godheid, goddelijke zoonschap en zijn soevereine autoriteit en heerschap over heel de schepping.

4. De boodschap van het evangelie is universeel, gaat uit naar alle leeftijden en naar alle volken, en is de enige mannier van redding.

5. Iedere profeet na Christus moet in Jezus’ naam spreken, bevestigende de boodschap door Christus gepredikt zoals die in het nieuwe testament is weergeven.

In het licht van de voorgaande factoren, kan Mohammed niet een ware profeet zijn noch Gods zegel van de profeten. Mohammed ontkende de innige kern en fundering van profetie, namelijk de almacht en suprematie van Gods geliefde, goddelijke eeuwige Zoon, de Heer Jezus Christus. Door zo te doen toonde Mohammed aan dat hij niet een profeet van de ware God geopenbaard in de geïnspireerde pagina’s van de heilige bijbel, Jahweh Elohim was.

ADDENDUM Mohammed als de Parakleet Sommige moslims hebben geprobeerd aan te tonen dat Jezus de komst van Mohammed voorspelde. Moslims wijzen vaak op Jezus’ belofte om een andere Trooster (Grieks, Parakleet) te sturen als een voorspelling van hun profeet.

(Vergelijk Johannes 14:16-17, 26; 15:26; 16:7-15) Hoewel de Heer Jezus zelf de Trooster duidelijk als de heilige Geest in Johannes 14:26 identificeert, proberen moslims Johannes 16:7 te gebruiken om te bewijzen dat de Trooster niet naar de heilige Geest kan verwijzen: Werkelijk, het is goed voor jullie dat ik ga, want als ik niet ga zal de pleitbezorger niet bij jullie komen, maar als ik weg ben, zal ik hem jullie zenden.

Christus maakte duidelijk dat hij moest vertrekken zodat de Trooster komt. Als Christus niet vertrok dan zou de Trooster niet komen. Het wordt verondersteld dat omdat de heilige Geest reeds aanwezig was tijdens Christus bediening, de Trooster niet naar hem kan verwijzen. Deze kon alleen naar Mohammed verwijzen die bijna 600 jaar na Christus vertrek verscheen. (Vergelijk Matteüs 3:16-17) Het enige probleem met de mosliminterpretatie is dat het de context van Jezus’ uitspraak negeert. Bijvoorbeeld, Jezus beweerde niet dat de Trooster niet reeds 188

aanwezig was, maar dat de Trooster niet aanwezig zou zijn op de manier die Jezus eerder beschreef. Hier zijn Jezus’ woorden in hun context: 16 Dan zal ik de Vader vragen jullie een andere pleitbezorger te geven, die altijd bij je zal zijn: 17 de Geest van de waarheid. De wereld kan hem niet ontvangen, want ze ziet hem niet en kent hem niet. Jullie kennen hem wel, WANT HIJ WOONT IN JULLI EN ZAL IN JULLIE BLIJVEN. (Johannes 14:16-17) De Heer spreekt duidelijk dat de Trooster reeds aanwezig was bij de discipelen en dat zijn volgelingen hem kenden. Het verschil is dat hoewel de Trooster bij de discipelen aanwezig was, hij niet in staat was in hen te wonen en hen te machtigen totdat Jezus in hemelse glorie was opgevaren. Johannes herhaalt dit punt eerder in zijn evangelie: 37 Op de laatste dag, het hoogtepunt van het feest, stond Jezus in de tempel, en hij riep: ‘Laat wie dorst heeft bij mij komen en drinken! 38 “Rivieren van levend water zullen stromen uit het hart van wie in mij gelooft,” zo zegt de Schrift.’ 39 Hiermee doelde hij op DE GEEST die zij die in hem geloofden ZOUDEN ontvangen; DE GEEST WAS ER NAMELIJK NOG NIET, want Jezus was nog niet tot Gods majesteit verheven. (Johannes 7:37-39) Dus, wanneer Johannes 16:7 binnen zijn onmiddellijke en groter context wordt gelezen kan de Trooster alleen verwijzen naar Gods heilige Geest. Hij kan niet verwijzen naar Mohammed.

Er zijn additionele problemen met het zien van de Trooster als een voorspelling van Mohammed, sommigen zijn: 1. Volgens Johannes 14:17 zou de Trooster in staat zijn om in alle discipelen tegelijkertijd te wonen. Dit betekent dat de Trooster alleen een immateriële entiteit, een geest kan zijn, omdat een fysieke entiteit niet in iemand kan wonen, laat staan een groep van mensen tegelijkertijd. Dit betekent ook dat de Trooster alomtegenwoordig is. Omdat God alleen alomtegenwoordig is, betekent dit dat Trooster God is. Tenzij een moslim wil beweren dat Mohammed God is dan is er geen basis om deze verwijzingen als voorspellingen van de profeet van de islam te zien.

2. De Trooster moest Christus verheerlijken door te nemen wat tot Christus behoort en het aan zijn volgelingen bekend maken: De Geest van de waarheid zal jullie, wanneer hij komt, de weg wijzen naar de volle waarheid. Hij zal niet namens zichzelf spreken, maar hij zal zeggen wat hij hoort en jullie bekendmaken wat komen gaat. 14 Door jullie bekend te maken wat hij van mij heeft, zal hij mij eren. 15 Alles wat van de Vader is, is van mij – daarom heb ik gezegd dat hij alles wat hij jullie bekend zal maken, van mij heeft. (Johannes 16:13-15) 189

Jezus beweert dat alles dat de Vader bezit tot hem behoort. Dit maakt Jezus de Erfgenaam van alle dingen. Nu de koran beweert dat Allah de Erfgenaam van alle dingen is: Wij zijn het, die leven geven en doen sterven en Wij zijn de Erfgenaam. (Soera 15:23) Wij zijn het, Die de aarde en alles wat zich daarop bevindt zullen erven en tot Ons zullen zij worden teruggebracht. (Soera 19:40) Als deze punten tot hun natuurlijke conclusie worden genomen zou onvermijdelijk betekenen dat Jezus Allah is, de God van Mohammed! Merk het volgende syllogisme op: 1.

2.

3.

4.

5.

6.

Mohammed is de Trooster.

De Trooster moest Jezus verheerlijken.

Alle dingen behoren toe tot Christus.

Mohammed verheerlijkte Allah.

Alle dingen behoren toe tot Allah.

Daarom is Jezus Allah!

Welke moslim wil het hiermee eens zijn? Het feit dat geen moslim zulk redeneren wil of kan accepteren versterkt alleen de absurditeit van de poging om van Mohammed de door Christus voorspelde Trooster te maken.

In de dienst van onze opgestane Heer en Redder Jezus Christus voor altijd en eeuwig. Amen. Heer Jezus kom. We hebben u altijd lief.

• • • •

De bijbeltekst in deze uitgave is ontleend aan De Nieuwe Bijbelvertaling, © Nederlands Bijbelgenootschap 2004.

Andere citaten zijn rechtstreeks uit het Engels vertaald.

Laatste bewerking: oktober 2004.

Met toestemming van de auteur is dit artikel vertaald; de originele titel luidt: Jesus or Muhammad: Who is God's True Seal of Prophethood?

190

Artikel 15 Jezus of Mohammed: Een vergelijking tussen de stichters van ’s werelds twee grootste religies Door Silas

Inleiding Jezus stichtte het christendom, Mohammed stichtte de islam. Het christendom en de islam zijn de twee grootste religies in de wereld met respectievelijk ongeveer 1,8 en 1,1 miljard zielen. Zonder twijfel hebben deze mannen de mensheid op een machtige manier beïnvloed. Als religieuze leiders hebben zij veel op te volgen principes neergezet.

Beide religies hebben veel gemeenschappelijk, maar verschillen zeer in andere aspecten. Hoe waren de karakters van de stichters? Hoe zijn zij met elkaar te vergelijken? Wat zegt de bijbel en de koran over Jezus? Wat vertellen hun leringen en handelingen hun volgelingen om te doen? Dit artikel beantwoordt deze vragen door enkele van hun handelingen en leringen te vergelijken en te contrasteren.

-------------------------------------------------------------------------------

Enkele van hun laatste woorden JEZUS: ‘Vader, vergeef hun, want ze weten niet wat ze doen.’ Lucas 23:34. (Dit zei hij toen hij aan het kruis stierf op Golgota nadat hij verraden en op geen legitieme grond ter dood veroordeeld was).

MOHAMMED: “Moge Allah de joden en christenen vervloeken want zij bouwden plaatsen van aanbidding nabij de graven van de profeten.” (Mohammed werd jaren eerder vergiftigd en dit vergif had langzamerhand zijn gevolg. Hij zei dit toen hij stierf in de armen van zijn vrouw Aïsja). Boechari, deel 1, nummer 427.

COMMENTAAR Na beide mannen hun levens te hebben bestudeerd, vind ik dat de bovengenoemde vergelijking enkele van de grootste karakterverschillen weergeeft. Het zijn hun woorden bij het sterven, woorden die het einde van hun levens zullen markeren.

Christus vraagt God om zijn vijanden te vergeven, terwijl Mohammed een bittere 191

vervloeking uitspreekt tegen degenen die zijn overtuiging van profeetschap verwierpen. Zou het niet gepaster voor Mohammed zijn om Allah te vragen de christenen en de joden op het rechte pad te leiden toen hij aan het sterven was?

------------------------------------------------------------------------------

Slavernij JEZUS had geen slaven. Jezus leerde om anderen te behandelen als je zou willen dat zij jou behandelen. Jezus had geen slaven, en het is duidelijk uit zijn onderwijs dat hij geen slaven wilde hebben. Hij bevrijdde mensen, maakte hen niet tot slaaf.

Niemand wil tot slaaf worden gemaakt tegen zijn wil.

Verder schreef Paulus in 1 Timoteüs 1:8-10: “8 Wij daarentegen weten dat de wet goed is als hij op de juiste wijze gebruikt wordt. 9 We weten ook dat de wet er niet is voor de rechtvaardige, maar voor wie zich aan wet of gezag niet stoort, voor goddelozen en zondaars, die alles wat heilig is verachten en ontwijden, die hun eigen vader of moeder doden, voor moordenaars, 10 ontuchtplegers, knapenschenders, slavenhandelaars, leugenaars en plegers van meineed. De wet is er voor alles wat indruist tegen de heilzame leer,...”

Uit deze verzen, zien we dat het met dwang tot slaaf maken van mensen, en te handelen in slaven, tegen het christelijk onderwijs ingaan.

MOHAMMED was een slavendrijver. Hij bezat en verkocht veel slaven, zowel mannelijke als vrouwelijke. Hij zei dat Allah hem en zijn moslimvolgelingen toestond om gemeenschap te hebben met hun vrouwelijke slaven wanneer de mannen dat wilden. Verwijzingen in de koran zijn: Soera 33:50, 52, 23:5, en 70:30.

Slaven werden beschouwd als “buit” voor moslims wanner zij gevangen genomen werden in strooptochten, dus zijn zij moslimbezit. Mohammed voelde zich trots en keurde het tot slaaf maken van duizenden mensen goed.

De grote islamitische historicus Tabari schreef over Mohammeds seksuele omgang met zijn slaaf Marija: “Hij had gemeenschap met haar dankzij het feit dat zij zijn bezit was.” [Tabari, deel 39, pagina 194].

Mohammed maakte slaven van de mensen die hij overviel en bevocht. Het meest opmerkelijk waren de vrouwelijke en de kinderoverlevenden van Mohammeds slachtpartij van de 800 mannen (tieners en ouder) van de joodse stam Banoe Koeraiza, Soera 33:26. De Sirat Rasoelallah [3] – de eerste biografie van

192

Mohammed, geeft veel meer details. Kort na de slachtpartij van de joodse mannen schreef Ibn Ishaak op pagina 173: "Die dag verdeelde de Profeet de eigendommen, de vrouwen en de zonen van de stam Koeraiza onder de moslims, en hij maakte de verdeling bekend van de paarden en de mannen en hield een vijfde deel achter.” (Mohammed en zijn familie hadden één vijfde van de opbrengst van de oorlog). ... Sa’d ibn Zaid al-Ansari werd door de Profeet met krijgsgevangenen van Koeraiza naar de Nadjd gestuurd om ze te verkopen voor paarden en wagen.”

Boechari beschrijft ook dat Mohammed veel slaven bezat – deel 5, nummer 541 & deel 7, nummer 344. Mohammed had Negroïde, Arabische, Egyptische, mannelijke, vrouwelijke, joodse, christelijke en heidense Arabische slaven.

Mohammed stond ook toe dat slaven hard werden geslagen. Toen zijn vrouw werd onderzocht of zij wel of niet overspel had gepleegd, sloeg Mohammeds schoonzoon, Ali, brutaal Aïsja’s slaaf in nabijheid van Mohammed om er van te verzekeren dat zij de waarheid over Aïsja vertelt. Hier is het citaat uit Ibn Ishaak “Sirat Rasoellallah”, vertaald als “Het leven van Mohammed”, door Wim Raven, (pagina 184): “De Profeet riep dus Bariera om haar te ondervragen. Ali gaf haar een paar harde klappen en zei: ‘Vertel de Profeet de waarheid!’”

Mohammed weerhield Ali niet van het slaan van zijn slaaf.

Mohammed stond ook toe dat nieuw gevangen genomen vrouwelijke slaven gebruikt werden voor seks. Uit de hadieth van Sahieh Moeslim deel 2, nummer 3371: Aboe Sirma zei tot Aboe Sa’ied al Choedri: “O Aboe Sa’ied, hoorde je Allah’s gezant spreken over al-azl (coïtus interruptus)?” Hij zei: “Ja”, en voegde eraan toe: “We gingen weg met Allah’s gezant op expeditie naar de Moestalik en namen enkele uitstekende Arabische vrouwen gevangen, en we begeerden hen want we leden aan de afwezigheid van onze vrouwen, (maar terzelfder tijd) begeerden we ook losgeld voor hen. Dus we besloten om seksuele gemeenschap met hen te hebben en azl na te leven”( het terugtrekken van het mannelijke seksuele orgaan voor de uitstorting van sperma om conceptie te voorkomen). Maar we zeiden: “Wij zijn een daad aan het doen waarbij Allah’s gezant onder ons is, waarom vragen we hem niet?” Dus we vroegen Allah’s gezant en hij zei: “Het maakt niet uit als je het niet doet, want iedere ziel die voor de Dag van Opstanding geboren moet worden zal geboren worden.”

En deel 3, nummer 3432:

193

Aboe Sa’ied al Choedri deed verslag dat bij de slag van Hoenain Allah’s gezant een leger naar Autaas zond en de vijand ontmoette en vocht met hen. Hen hebbende overwonnen en hen gevangen genomen, leken de Metgezellen van Allah’s boodschapper af te zien van gemeenschap met gevangen genomen vrouwen omdat hun echtgenoten polytheïsten zijn. Toen zond Allah, de Verhevene, ten aanzien hiervan naar beneden: “de getrouwde vrouwen behalve de slavinnen onder jullie gezag.” (Soera 4:24, Siregar), (dat wil zeggen zij zijn beschikbaar voor hen wanneer hun Idda (menstruatie) periode tot een einde was gekomen).

COMMENTAAR Jezus’ onderwijs zou mensen beletten om met dwang mensen tot slaaf te nemen.

“Behandel anderen zoals je wilt dat ze jullie behandelen.” – Lucas 6:31. In plaats daarvan overvielen Mohammed en zijn soldaten veel mensen en dwongen hen tot slavernij. En hij ging nog verder, hij scheidde slavenfamilies door hen te verdelen tussen zijn soldaten en stond de mannen toe om de vrouwelijke slaven te verkrachten.

----------------------------------------------------------------------------

Zonde JEZUS werd zondeloos geboren, hij leefde een zondeloos leven. Jezus bekrachtigde zijn zondeloosheid: Johannes 8:46 - “Kan een van u mij van zonde beschuldigen? Als ik de waarheid spreek, waarom gelooft u me dan niet?”

Zie ook 2 Korintiërs 5:21, 1 Johannes 3:5 en Hebreeën 4:15.

Van MOHAMMED werd gezegd dat hij een zondaar is: Soera 40:55 – “Wees daarom geduldig: voorwaar, de belofte van Allah is waar. En vraag vergeving voor jullie zonde en prijs de Glorie van jouw Heer met Zijn lofprijzing, in de avond en in de ochtend.” (Siregar) Soera 48:1,2 - “Voorwaar, Wij hebben jou een duidelijke overwinning geschonken.

Opdat Allah jouw vroegere zonden zal vergeven en ook de latere.” (Siregar) Mohammed bad ook om vergeving van zijn zonden, Boechari deel 9, nummer 482: “...O Allah! Vergeef mij de zonden die ik in het verleden deed of in de toekomst zal doen, en ook de zonden die ik in het verborgene of in het openbaar deed.”

194

Verder erkende Mohammed zelfs het onrechtmatig beschadigen en vervloeken van mensen. Uit Sahieh Moeslim, deel 4, “Het boek van deugd en goede manieren, en toetreden de banden van verbondenheid,” hoofdstuk MLXXV: “HIJ WAAROP ALLAH’S APOSTEL EEN VERVLOEKING UITRIEP DIE HIJ EIGENLIJK NIET VERDIENDE, VOOR HEM ZAL HET EEN BRON VAN ONDERSCHEIDING EN GENADE ZIJN”.

Hadieth nummer 6287 - Aboe Hoeraira deed verslag van Allah’s Gezant zeggende: “O Allah, Ik ben een menselijk wezen en voor ieder persoon onder de moslims waarop ik vervloeking werp of uitroep of zweepslagen geef, maak het een bron van reinheid en genade.”

COMMENTAAR Jezus was een mens zonder zonden – de Zoon van God. Mohammed was een zelf uitgeroepen profeet – een man in staat om te zondigen en fouten te begaan, die zowel goede als slechte eigenschappen heeft. Soms was hij vriendelijk, soms vervloekte hij veel mensen en deed hen kwaad. Hoeveel van hun natuur of karakter, werd onvermijdelijk vertaald in hun respectievelijke religie? Jezus was puur en zondeloos, Mohammed verklaarde dat hij tot 70.000 keer per dag om vergeving bad! Wie zou u liever volgen?

------------------------------------------------------------------------------

Bestraffen van zondaars die bereid zijn zich te bekeren JEZUS Uit Johannes 8:2-11: 2 en vroeg in de morgen was hij weer in de tempel. Het hele volk kwam naar hem toe, hij ging zitten en gaf hun onderricht. 3 Toen brachten de schriftgeleerden en de Farizeeën een vrouw bij hem die op overspel betrapt was. Ze zetten haar in het midden en 4 zeiden tegen Jezus: ‘Meester, deze vrouw is op heterdaad betrapt toen ze overspel pleegde. 5 Mozes draagt ons in de wet op zulke vrouwen te stenigen.

Wat vindt u daarvan?’ 6 Dit zeiden ze om hem op de proef te stellen, om te zien of ze hem konden aanklagen. Jezus bukte zich en schreef met zijn vinger op de grond.

7 Toen ze bleven aandringen, richtte hij zich op en zei: ‘Wie van jullie zonder zonde is, laat die als eerste een steen naar haar werpen.’ 8 Hij bukte zich weer en schreef op de grond. 9 Toen ze dat hoorden gingen ze weg, een voor een, de oudsten het eerst, en ze lieten hem alleen, met de vrouw die in het midden stond. 10 Jezus richtte zich op en vroeg haar: ‘Waar zijn ze? Heeft niemand u veroordeeld?’

195

11 ‘Niemand, heer,’ zei ze. ‘Ik veroordeel u ook niet,’ zei Jezus. ‘Ga naar huis, en zondig vanaf nu niet meer.’

MOHAMMED Uit de hadieth van Aboe Dawoed, nummer 4428: “Boeraida zei: “Een vrouw van Ghamid kwam naar de Profeet en zei: “Ik heb overspel gepleegd”. Hij zei: “Ga terug”. Ze keerde terug en op de volgende dag kwam zij weer bij hem, en zei: “Waarschijnlijk wilt u mij terugsturen zoals u deed met Maiz b. Malik. Ik zweer bij Allah, ik ben zwanger.” Hij zei tot haar: “Ga terug”. Ze keerde toen terug en kwam de volgende dag tot hem. Hij zei tot haar: “Ga terug totdat je je kind gebaard hebt.” Ze keerde toen terug. Toen zij het kind gebaard had bracht ze het kind tot hem, en zei: “Hier is hij! Ik heb het kind gebaard.” Hij zei: “Ga terug, en zoog hem totdat u hem gespeend heeft.” Toen zij hem gespeend had, bracht zij hem naar hem met iets in zijn hand dat hij aan het eten was. De jongen werd aan één van de moslims gegeven en hij (de profeet) beval ten aanzien van haar. Dus werd een kuil voor haar gegraven, en hij gaf orders over haar en zij werd ter dood gestenigd. Chalid was één van degenen die stenen naar haar wierp. Hij gooide een steen naar haar. Toen een bloeddruppel op zijn wang viel, misbruikte hij haar. De profeet zei tot hem: “Beheers u, Chalid. Bij Hem in Wiens hand mijn ziel is, zij heeft zozeer berouw getoond dat als iemand per ongeluk een extra belasting doet en zich in overeenkomstige mate daarvan moest bekeren, hij vergeven zal worden”. Toen gaf hij orders over haar, bad over haar en ze werd begraven.””

COMMENTAAR Hier zien we een sterk contrast tussen de twee mannen. Toen Jezus de overspelige vrouw behandelde, veroordeelde hij haar niet. Hij gebood haar om heen te gaan en niet meer te zondigen. Hij gaf haar een kans tot verlossing – het uiterste voorbeeld van genade.

Hoeveel mensen zijn de verkeerde weg op gegaan, maar waren jaren later in staat om hun levens om te keren? Niet alleen dit, maar zijn in staat geweest om ook anderen te helpen hun levens om te keren? Jezus bood de vrouw deze kans aan.

Onder de wet konden de joden de vrouw ter dood stenigen, maar Christus’ liefde en compassie waren veel groter.

Mohammeds benadering was erg verschillend. Als eerste probeerde hij de overspelige vrouwen weg te zenden. Zij biechtte haar zonden aan hem op, maar hij weigerde naar haar te luisteren en de zaak te behandelen. In plaats daarvan vertelde hij haar terug naar huis te gaan. Dit gebeurde drie keer. Drie keer ontliep Mohammed het oplossen van deze situatie. Tenslotte, na de vrouw voortdurende bekentenis, werd Mohammed gedwongen haar te confronteren met haar zonde. Hij 196

stond haar toe om het kind te baren, te zuigen en te spenen, dat 1 tot 3 jaar kon duren. Toen keerde zij terug en Mohammed liet haar doden.

Deze vrouw biechtte niet alleen op, maar zij toonde berouw. Zij was een goede moeder voor haar kind en zij was een verantwoordelijk lid van haar gemeenschap.

Kon Mohammed haar vergeven zoals hij ook gedaan met andere zondaren?

Mohammed nam veel anderen de zonden die zij begaan hadden niet kwalijk. Zelfs mensen die hun familieleden hadden gedood werden vergeven als zij getuigden dat hij een profeet van God was en dat er alleen één God was. Echter Mohammed was niet instaat om met compassie met de vrouw om te gaan. Hij kon niet langer kijken dan zijn neus lang was. Hij kon niet zien dat zij haar leven had omgekeerd, goed haar kind had opgevoed, en het goede aan het doen was. Mohammeds kortzichtigheid veroorzaakte haar dood.

Mohammed handelde zelfs niet volgens joodse wet. In de wet van Mozes moest de overspeler ter dood worden gestenigd. Mohammed deed dit niet, hij gaf de vrouw enkele jaren te leven. Zelfs als je rekening houdt met het respijt dat hij haar gaf om het kind te baren, wachtte Mohammed totdat de vrouw het kind gespeend had.

Natuurlijk waren er andere vrouwen die het kind zouden kunnen opvoeden.

Mohammed maakte het zichzelf gemakkelijk; hij maakte zijn eigen regels toen hij voortging.

-----------------------------------------------------------------------------

Oorlog – behandeling van vijanden JEZUS: in Lucas 9:54, 55 berispte Jezus zijn discipels toen zij een plaats wilden vernietigen die hem verwierp. Ook, in Lucas 22:52, begonnen Jezus’discipels een gevecht tegen degenen die Jezus kwamen arresteren, hij stopte hen, en genas een man die in het gevecht gewond was geraakt.

MOHAMMED vertelde zijn volgelingen om agressief oorlog te voeren tegen nietmoslims: Soera 9:5, 29. Soera 9 was één van de laatste soera’s die door Mohammed gegeven werd. In het begin, toen Mohammeds groep zwak was, gebood hij zijn volgelingen om met de andere mensen samen te leven. Nadat de moslims sterk geworden waren, gebood hij hen om de islam met dwang te verspreiden. Aboe Bakr, Oemar en Oethmaan continueerden zijn oorlogen van agressie. Enkele van Mohammeds handelingen bevatten: • •

De slachting van ongeveer 800 joodse mannelijke gevangenen (opgeschreven in Soera 33:26).

Hij gebood de executie van tien mensen toen hij Mekka innam. Drie van deze mensen waren slavenmeisjes die eerder om Mohammed gelachen hadden. Zie: “Het leven van Mohammed”, pagina’s 551 en 552.

197

•

Hij viel de joodse stad Chaibar aan waar hij één van de joodse leiders gevangen nam en hem martelde om hem te dwingen te vertellen waar het begraven geld was. Toen de man weigerde te praten en bijna dood was, gebood Mohammed dat zijn hoofd afgehakt moest worden. Zie: “Het leven van Mohammed”, pagina 515.

COMMENTAAR Niemand zou Jezus kunnen voorstellen als iemand die de executie van slavenmeisjes gebood vanwege het bespotten van hem enkele jaren eerder. Hij bracht een betere boodschap en een betere manier van leven. Niemand zou Jezus voor kunnen stellen als iemand die een man martelt om begraven geld te onthullen.

Zijn leven kende geen hebzucht.

Mohammed zou een erg brutale man kunnen zijn. Is het doden van enkele slavenmeisjes voor het bespotten van hem gerechtvaardigd? Is het doden van hen daarom gerechtvaardigd? Is het redelijk? Schetst het martelen van een man om slechts geld te krijgen het type gedrag dat men zou moeten volgen, gehoorzamen of imiteren?

------------------------------------------------------------------------------

Vrouwen & trouwen JEZUS was niet getrouwd. Hij genas vrouwen, vergaf vrouwen en bemoedigde vrouwen. Het nieuwe testament leerde dat echtgenoten hun vrouwen moeten liefhebben en niet ruw met hen om moeten gaan: Kolossenzen 3:19, Efeziërs 5:25, dat mannen en vrouwen in Christus gelijk zijn – Galaten 3:28, dat zij met respect behandeld moeten worden – 1 Petrus 3:7.

MOHAMMED gebood zijn mannelijke volgelingen om hun ongehoorzame vrouwen te slaan. Hij gaf mannen de rechten om hun vrouwen te slaan die hen hardnekkig ongehoorzaamden.

Soera 4:34 “En wat betreft hen (echtgenotes) waarvan jullie ongehoorzaamheid vrezen: vermaant hen, (als dat niet helpt) negeert hen (in bed) en (als dat neit helpt) slaat hen (licht).” (Siregar) Het bovengenoemde vers werd geopenbaard met het oog op een vrouw die bij Mohammed klaagde dat haar echtgenoot haar in het gezicht sloeg, wat nog steeds zichtbaar was. Eerst zei Mohammed tot haar: “Maak het goed met hem”, maar voegde toen toe: “Wacht totdat ik erover nagedacht heb.” Later werd het bovengenoemde vers geopenbaard, en Mohammed voegde toe: “Wij (Hij en de vrouw) wilde één ding, Allah wilde wat anders.”

198

De hadieth zegt ook veel over vrouwen: Mohammed zei dat vrouwen in het algemeen zo slecht zijn, dat zij de meerderheid van de mensen in de hel zullen uitmaken. Verdergaand met Boechari: Deel 1, nummer 301: “O vrouwen! Geef aalmoezen, want ik heb gezien dat de meerderheid van de bewoners van het Hellevuur jullie zijn. Zij vroegen: “Waarom is dit zo, O Apostel van Allah?” Hij antwoordde: “Jullie vloeken frequent en zijn ondankbaar naar jullie echtgenoten.”

Boechari deel 1, nummer 28: “De Profeet zei: “Mij werd het Hellevuur getoond en de meerderheid van zijn bewoners waren vrouwen die ondankbaar waren.” Gevraagd werd: “Geloven zij niet in Allah?” (of zijn zij ondankbaar tot Allah?). Hij antwoordde: “Zij zijn ondankbaar naar hun echtgenoten en zijn ondankbaar voor de gunsten en het goede aan hen gedaan...””

Sahieh Moeslim zegt dat zij een minderheid in het Paradijs zijn: Deel 4, #6600: “Imran Hoesain deed verslag dat Allah’s gezant zei: ‘Onder de bewoners van het Paradijs zullen de vrouwen een minderheid vormen.’”

Door deze twee hadieth tezamen te nemen zien we dat Mohammed zei dat vrouwen een minderheid in het Paradijs zijn, en de meerderheid in de hel. Daarom is het niet een statistische ratio vanwege de waarschijnlijkheid dat er meer vrouwen dan mannen zijn. Mohammed zag vrouwen als zondiger dan mannen. En de reden dat er meer vrouwen in de hel zijn is omdat de vrouwen hun echtgenoten ondankbaar waren!

Mohammed zei ook dat vrouwen minder intelligent zijn dan mannen: Boechari, deel 1, nummer 301: “... Toen passeerde hij (Mohammed) de vrouwen en zei: “O vrouwen, geef aalmoezen want ik heb gezien dat de meerderheid van de bewoners van het Hellevuur jullie zijn.” Zij vroegen: “Waarom is dat zo O gezant van Allah?” Hij antwoordde: “Jullie vloeken frequent en zijn ondankbaar naar jullie echtgenoten. Ik heb niemand gezien die meer tekort komt in intelligentie en religie dan jullie. Een voorzichtig gevoelige man zou enkelen van jullie weg kunnen leiden.” De vrouwen vroegen: “O gezant van Allah, wat komt tekort in onze intelligentie en religie?” Hij zei: “Is het bewijs van twee vrouwen niet gelijk aan het getuigenis van één man?”

Zij antwoordden bevestigend. Hij zei: “Dit is de tekortkoming in hun intelligentie...”

COMMENTAAR 199

Christus’ onderwijs laat zien dat vrouwen en mannen vanuit Gods gezichtpunt gelijk zijn. “Er is geen mannelijk of vrouwelijk in Christus”. Sociaal gezien ging Christus met hen om volgens de genade van zijn Vader.

Mohammed positioneerde vrouwen tussen slaven en vrijen. Zelfs vandaag de dag worden vrouwen behandeld als tweede klas en beheerst door de mannen. Dit is vanwege de positie die Mohammed in zijn leringen aan hen gaf.

------------------------------------------------------------------------------

Christus’ identiteit JEZUS zei dat hij de Zoon van God was: Johannes 5:18-27, 10:36, Matteüs 26:63, 64: 15 Toen vroeg hij hun: ‘En wie ben ik volgens jullie?’ 16 ‘U bent de messias, de Zoon van de levende God,’ antwoordde Simon Petrus. 17 Daarop zei Jezus tegen hem: ‘Gelukkig ben je, Simon Barjona, want dit is je niet door mensen van vlees en bloed geopenbaard, maar door mijn Vader in de hemel. Matteüs 16: 15-17 JEZUS IS HET WOORD VAN GOD “Het Woord is mens geworden en heeft bij ons gewoond, vol van goedheid en waarheid, en wij hebben zijn grootheid gezien, de grootheid van de enige Zoon van de Vader. ” Johannes 1:14 JEZUS ALS GOD “6 Hij [Christus Jezus] die de gestalte van God had, hield zijn gelijkheid aan God niet vast, 7 maar deed er afstand van. Hij nam de gestalte aan van een slaaf en werd gelijk aan een mens.” Filippenzen 2:5-7 MOHAMMED zei dat Jezus niet de Zoon van God was – de koran maakt geen onderscheid tussen profeten, en volgens hem is Christus niet meer dan een gezant: Soera 5:75: De Masih, zoon van Maryam, is niet anders dan een Boodschapper, hij werd waarlijk voorafgegaan door Boodschappers en zijn moeder was een oprechte vrouw.

De koran ontkent Christus’ goddelijke oorsprong: Soera 43:59: Hij [Jezus] is slechts een dienaar aan wie Wij genietingen hebben geschonken. En Wij maakten hem tot een voorbeeld voor de Kinderen van Israël.”

(Siregar)

200

Soera 3:59: Voorwaar, de gelijkenis (van de schepping) van ‘Isa is bij Allah als de gelijkenis (van de schepping) van Adam. Hij schiep hem uit aarde en zei vervolgens tot hem: ‘Wees,’ en hij was. (Siregar) COMMENTAAR Christus, als een groots profeet en leraar, leerde ook dat hij de Zoon van God was, het Woord van God, de messias, en God die mens geworden was. Mohammed ontkende dit. Of Jezus was de waarheid aan het vertellen, of hij was een leugenaar of gek. Beide mannen konden niet correct zijn aangaande Christus’ identiteit.

Vergeet niet dat Mohammed uit de woestijn kwam, met “openbaringen” ongeveer 600 jaar later. Hij had weinig idee waarover hij aan het spreken was. Hij sprak frequent de bijbel tegen waarvan hij overtuigd was dat die het woord van God was.

-----------------------------------------------------------------------------JEZUS WAS AANBIDDING WAARDIG Een man aanbad Jezus, en Jezus permitteerde het, maar Jezus leerde dat alleen God aanbeden mocht worden in Matteüs 4:10: Daarop zei Jezus tegen hem: ‘Ga weg, Satan! Want er staat geschreven: “Aanbid de Heer, uw God, vereer alleen hem.”’

Niettemin stond Jezus toe dat mensen hem aanbaden in Matteüs 8:2: Er kwam iemand naar hem toe die aan huidvraat leed. Hij wierp zich voor hem neer en zei: ‘Heer,...

De bijbel beveelt ons om Jezus Christus te aanbidden: “Dan zal iedereen de Zoon eer betuigen zoals men de Vader eert. Wie de Zoon niet eert, eert ook de Vader niet die hem gezonden heeft.” Johannes 5:23 ‘Laten al Gods engelen hem eer bewijzen.’ Hebreeën 1: “opdat in de naam van Jezus elke knie zich zal buigen, in de hemel, op de aarde en onder de aarde, 11 en elke tong zal belijden: ‘Jezus Christus is Heer,’ tot eer van God, de Vader.” Filippenzen 2:10, 11 MOHAMMED: JEZUS WAS AANBIDDING NIET WAARDIG De koran zegt dat Jezus aanbidding niet waardig is: Soera 43:81: “Als de Erbarmer een zoon zou hebben, dan zou ik de eerste zijn om hem te dienen.”

201

COMMENTAAR Alleen God heeft het recht om als goddelijk aanbeden te worden. Mensen hebben aanbidding ontvangen als aardse heersers, maar God gebood dat hij alleen aanbeden mag worden. Jezus leerde dit, en ontving aanbidding. Mohammed wist niet wie Jezus was, en dus erkende hij de aanbidding van de Zoon van God niet.

------------------------------------------------------------------------------

Gebed JEZUS leerde zijn discipels om eenvoudig en uit het hart te bidden. God luistert naar het hart, niet naar de uiterlijke vorm: Matteüs: 6:5-13: “5 En wanneer jullie bidden, doe dan niet als de huichelaars die graag in de synagoge en op elke straathoek staan te bidden, zodat iedereen hen ziet.

Ik verzeker jullie: zij hebben hun loon al ontvangen. 6 Maar als jullie bidden, trek je dan in je huis terug, sluit de deur en bid tot je Vader, die in het verborgene is. En jullie Vader, die in het verborgene ziet, zal je ervoor belonen.

7 Bij het bidden moeten jullie niet eindeloos voortprevelen zoals de heidenen, die denken dat ze door hun overvloed aan woorden verhoord zullen worden.”

Jezus leerde dat waar gebed een uitdrukking was van relatie en communicatie met een hemelse Vader.

MOHAMMED leerde geformaliseerde gebedsrituelen: (citaten zijn uit Boechari, deel 1) 488 - een biddend persoon passeren doet zijn gebed teniet.

489 - het is een zonde om iemand te passeren wanneer hij aan het bidden is.

660 - sta niet op uit het gebed voor de Imam, of God zal je gezicht in een apengezicht veranderen.

685 - als de gebedsrijen (van mannen) niet recht zijn, zal God de gezichten veranderen.

690 - als de gebedsrijen niet recht zijn, is het gebed niet goed.

717 - als je opkijkt tijdens het bidden, verlies je je gezichtsvermogen.

759 - als je de buigingen niet volmaakt verricht, zijn je gebeden niet aanvaard.

202

Deze mannen waren nogal verschillend. Beiden hebben hun stempels gezet op de wereld. Christenen volgen Christus, moslims volgen Mohammed. Beiden beweren van God te zijn, maar hun leringen en handelingen spreken elkaar tegen. Alleen één kon waarlijk van God zijn.

Jezus zei dat valse profeten zouden komen: Matteüs 24:11 –“Er zullen talrijke valse profeten komen die velen zullen misleiden” Is het mogelijk dat Mohammed in de categorie van valse profeten valt?

-----------------------------------------------------------------------BRONNEN [1]

“Sahieh Al-Boechari” - “The Translation of the Meanings of Sahieh AlBoechari”, vertaald door Dr. M Khan, Kitab Bhavan, New Delhi, India.

[2]

“Sahieh Muslim”, vertaald in het Engels door A. Siddiqi, International Islamic Publishing House, Riyadh, Saudi Arabia.

[3]

“Sirat Rasoelallah” – vertaald als “Het leven van Mohammed” door Wim Raven, Bulaaq, Amsterdam.

[4]

“The History of Tabari”, SUNY, Albany, New York, USA.

[5]

“Soenan of Aboe Dawoed”, Al-Madina Publications, New Delhi, India

Voetnoten [i] In andere vertalingen staat hier ‘vergeeft’. [ii] In andere vertalingen staat hier ‘en slaat haar’.

• • • •

De bijbeltekst in deze uitgave is ontleend aan De Nieuwe Bijbelvertaling, © Nederlands Bijbelgenootschap 2004.

Andere citaten zijn rechtstreeks uit het Engels vertaald.

Laatste bewerking: juni 200 Met toestemming van de auteur is dit artikel vertaald; de originele titel luidt: Jesus or Muhammad: a comparison

203

Artikel 16 Mohammed en Jezus Sinds de aanval op Mohammed door Ayaan Hirsi Ali is er een taboe doorbroken.

Eindelijk wordt er geschreven over de lelijke karaktertrekken van Mohammed.

Goedwillende moslims nemen het natuurlijk voor Mohammed op en benadrukken zijn goede kanten. Zijn lelijke kanten worden dan verzwegen. Wat de discussie zo pikant maakt is dat het leven van Mohammed ten voorbeeld gesteld wordt aan alle moslims, zoals christenen Jezus als voorbeeld nemen: wat zou Jezus doen in mijn geval?

Over dat ten voorbeeld nemen van Mohammed spreekt de Nederlandse moslim Ayhan Tonca duidelijke taal in Trouw van 31 jan. 2003. Zijn getuigenis over Mohammed doet niets onder voor dat van een goede evangelisch christen over Jezus. "Ik houd van Mohammed met heel mijn hart. Hij is mijn leider, mijn idool," zegt hij. Dag en nacht is Mohammed in zijn gedachten. "Wat moet ik doen, en wat niet: Mohammeds leven geeft het antwoord. En als ik het niet meer weet, dan vraag ik aan God: laat mij leven zoals het grote voorbeeld dat U ons gegeven hebt. Ik wil zijn zoals hij." Ayhan Tonca is niet zomaar een moslim.

Hij is de voorzitter van de TICF, de grootste moskeekoepel in Nederland, waarbij 143 gematigde moskeeën zijn aangesloten die door de Turkse overheid worden gecontroleerd.

Tonca is dus een gematigde moslim en hij heeft een heel selectief beeld van zijn profeet. Hij benadrukt de edelmoedigheid en barmhartigheid van Mohammed en zijn overige goede kanten. Van zijn zwarte kanten, bijvoorbeeld het feit dat Mohammed 700 joodse mannen heeft laten afslachten, blijkt hij niet af te weten.

Een andere moslim, drs. Bahaediddin Budak, imam en islamoloog, doet er in Trouw van 1 febr. 2003 nog een schepje bovenop. In een open brief aan Hirsi Ali prijst hij Mohammed regelrecht de hemel in. "Weet je hoe de profeet heeft gereageerd op de dag dat hij uit Mekka moest omdat hij de vrijheid niet meer had te zeggen wat hij dacht? Hij ging naar Taïf, een stad dicht bij Mekka, hij werd daar gestenigd en uitgescholden. Het bloed liep van zijn hoofd tot zijn tenen. De engel kwam naar hem toe en zei: ‘als je wilt, zorg ik ervoor dat de stad door de grond wordt opgeslokt.’ De profeet zei: ‘nee, het zijn mensen die niet weten.’"

204

De imam verhaalt ook hoe Mohammed barmhartigheid betoonde aan Mekka, nadat hij deze stad zonder slag of stoot veroverd had. Hij had het volste recht gehad om bloedig wraak te nemen, want ongeveer vijf jaar daarvoor had "Hind, de vrouw van Aboe Soefyaan, een van de leiders in Mekka, de oom van de profeet laten vermoorden, vervolgens at ze zijn hart op uit woede en wraakzucht." Mohammed heeft geen wraak genomen.

Hadieths Het is maar goed dat de meeste moslims de lelijke kant van Mohammed niet kennen. Hoewel ze dat wel behoren, want ze staan onverbloemd in de hadieths, dat zijn de overleveringen van de profeet Mohammed. Uitgeverij Bulaaq heeft in 1995 voor een bloemlezing in Nederlandse vertaling gezorgd: Leidraad voor het leven. Ik kan dit boek iedereen aanbevelen die wat meer over de islam wil weten. Het geeft een levendig beeld van de situatie in het ArabiĂŤ van de zevende eeuw en het leven van Mohammed. Het is een onverdachte bron, want de hadieths staan in hoog aanzien bij de moslims; ze hebben bijna net zoveel gezag als de Koran, die veel moeilijker te lezen is. Je kunt daarin lezen dat Mohammed een echt kind van zijn tijd was, die strooptochten hield om karavanen en andere stammen te plunderen, die de ene keer een genotshuwelijk toestond (gelegitimeerde prostitutie) en het de andere keer weer verbood, die verdragen schond, tegenstanders liet vermoorden, maar die ook heel veel goeds heeft gedaan en waarschijnlijk niet ten onrechte Al-Amien (de Betrouwbare) werd genoemd. Waarschijnlijk heeft Hirsi Ali de voor Mohammed beledigende anekdotes van haar eigen koranleraar geleerd.

De hadieths zijn bedoeld als voorbeeld ter navolging, vandaar ook de titel van het boek: Leidraad voor het leven. Als alle moslims het leven van Mohammed ten voorbeeld nemen zoals de Taliban en andere fundamentalistische moslims doen, dan kunnen ze beter maar niet meepraten in het normen- en waardendebat. Fundamentalistische moslims proberen Mohammed tot in de puntjes na te volgen. Zij laten hun baard groeien zoals ze denken dat Mohammed hem liet groeien (Bin Laden), ze poetsen hun tanden met een stokje omdat Mohammed dat ook deed, ze knippen hun nagels op de manier van Mohammed en ze plassen gehurkt omdat Mohammed dat ook deed. De Taliban hebben alle vormen van muziek verboden omdat Mohammed daar niet van hield. Helaas krijgen de fundamentalistische moslims steeds meer macht en invloed.

Liberale moslims Liberale moslims benadrukken de hervormingen die Mohammed heeft 205

doorgevoerd, bijvoorbeeld op het gebied van de vrouwen. Hij beperkte het aantal vrouwen dat een man mocht hebben tot vier (de slavinnen niet meegerekend), en dan moest hij ze ook nog goed kunnen onderhouden. (Voor hemzelf gold die regel niet, hij had een harem van minstens negen vrouwen, plus de nodige slavinnen als bijvrouwen. Een hadieth die aan Katada wordt toegeschreven verhaalt: "Anas ibn Malik heeft ons verteld: De Profeet was gewoon in één keer de ronde te maken langs zijn vrouwen, ’s nachts of overdag, en hij had er elf! Ik vroeg Anas: ‘Kon hij dat aan?’ Hij zei: ‘Jazeker; wij zeiden altijd: hem is de kracht van dertig mannen gegeven.’) Mohammed maakte het voor een man ook moeilijker om z’n vrouw weg te zenden. Hij verbood het doden van meisjesbaby’s. Die werden in zijn tijd soms levend begraven. Hij gaf de vrouw erfrecht. De vrouwen zijn er onder Mohammed dus sterk op vooruitgegaan, maar gelijke rechten als de man hadden zij nog lang niet. Liberale moslims, zoals Aboe Zaid, pleiten ervoor dat de islam doorgaat op de weg die Mohammed heeft ingeslagen. Geheel in de geest van Mohammed wil hij de vrouwen nog meer vrijheid en rechten geven. Aboe Zaid was professor aan de gezaghebbende Al Azar universiteit in Cairo. Maar vanwege zijn vooruitstrevende ideeën werd hij als afvallig beschouwd, waardoor hij z’n baan verloor en van z’n vrouw moest scheiden. Hij woont nu met z’n vrouw in ballingschap in het gastvrije Nederland, waar hem een leerstoel is aangeboden aan de universiteit van Leiden. Zo gaat het met liberale moslims. We moeten ons dus niet te veel voorstellen van een normen en waardendebat met moslims.

Het leven van Mohammed Als we het leven van Mohammed bestuderen dan valt op dat hij twee geheel verschillende karaktertrekken vertoont. Zolang hij nog in Mekka optrad, de eerste tien jaar van zijn bediening, preekte hij met vuur de ene God. Hij dreigde met het oordeel van de jongste dag en schilderde de straffen van de hel in de felste kleuren, maar zelf gedroeg hij zich zachtmoedig. Hij werd vervolgd, met stenen bekogeld, maar sloeg niet terug. Dat zou ook niet verstandig geweest zijn, want de moslims vormden in Mekka slechts een kleine minderheid. Dat hij het zolang in Mekka kon uithouden, kwam doordat hij onder bescherming stond van machtige clanoudsten. In Mekka was hij slechts profeet en prediker.

Maar het werd hem te heet onder de voeten en Mohammed vluchtte naar Jathrib, wat hij omdoopte tot Medina. Hier aanvaardde Mohammed politieke macht. Hij kreeg de staatkundige leiding over de joodse en heidense stammen die in Medina woonden. Vanaf dat moment sloeg hij om als een blad aan de boom. Hier dringt zich een vergelijking met Jezus op. Ook Jezus kreeg op zeker moment politieke macht aangeboden, door Satan tijdens de verzoeking in de 206

woestijn. Jezus moest daarvoor wel de satan aanbidden. Jezus is niet voor deze verleiding gezwicht. Is iets dergelijks soms ook met Mohammed gebeurd? Feit is dat Mohammed vanaf het moment dat hij politieke macht kreeg een heel ander mens werd. Hij maakte voortdurend ruzie met de Joden. Als een ware Ali Baba ging hij op strooptocht om karavanen en heidense stammen te overvallen. Dit alles rechtvaardigde hij met openbaringen uit de hemel, die in de Koran terug te vinden zijn. Hij ontpopte zich als een goed veldheer, en de overwonnen vijanden kregen de keus tussen de dood of moslim worden.

(Joden en christenen mochten hun geloof blijven uitoefenen, maar moesten wel een vernederend capitulatieverdrag tekenen dat de praktisering van hun geloof sterk aan banden legde.) Uiteraard kozen de meesten ervoor om moslim te worden, daarmee redden ze niet alleen hun leven, maar ze vochten voortaan aan de kant van de onoverwinnelijke Mohammed en mochten dus delen in de buit. Zo kon Mohammed in tien jaar het hele Arabische schiereiland bekeren.

Kritiek Sinds Medina wordt Mohammeds leven gekenmerkt door wraakzucht, moord en doodslag, en het verbreken van verdragen als het hem uitkwam. Hierin deed hij niet onder voor zijn tijdgenoten. Het plunderen van karavanen was een soort folklore waar iedereen aan meedeed, maar het was wel aan spelregels gebonden. Acht maanden van het jaar mochten de Arabieren op strooptocht, maar vier maanden niet. Dat waren heilige maanden, waarop men op bedevaart naar Mekka ging. Deze ongeschreven wet werd door Mohammed geschonden. Toen de moslims in Medina honger leden, stuurde Mohammed tijdens een van de heilige maanden een groep moslims erop uit om een karavaan uit Mekka te overvallen. Dat leverde hem niet alleen een rijke buit op, maar ook veel kritiek, en niet alleen bij z’n tegenstanders, maar zelfs bij z’n medemoslims. Aanvankelijk ontkende Mohammed dat hij opdracht had gegeven tot de overval, en verbood hij z’n mannen om de buit aan te raken.

Maar de honger werd sterker en na een aantal dagen kreeg hij een openbaring uit de hemel (Koran 2:217), waarin zijn gedrag werd goedgekeurd. Voortaan zou alleen de maand ramadan heilig zijn.

Mohammed kreeg wel vaker kritiek van zijn eigen metgezellen. Op een keer, toen hij zijn adoptiefzoon Zaïd ging opzoeken, trof hij diens vrouw Zainab alleen thuis. Ze zag er zo lieflijk uit dat hij mompelde: "Lof zij Allah, de Verhevene, lof zij Allah, die de harten wendt." Hij vertrok onmiddellijk. Maar Zainab had zijn woorden gehoord en vertelde het aan haar man. Die liet zich subiet van zijn vrouw scheiden, zodat Mohammed haar tot vrouw kon nemen. Dit zou voor ons geen bloedschande zijn, maar in de Arabische cultuur van die tijd gold een 207

huwelijk met de vrouw van een aangenomen zoon als bloedschande.

Aanvankelijk weigerde Mohammed dus met haar te trouwen, maar toen kreeg hij weer eens een openbaring. Die is te vinden in Koran 33:4 en 36-40. "… En Hij heeft jullie aangenomen zonen niet [werkelijk] tot jullie zonen gemaakt. … Toen Zaïd de omgang met haar had beëindigd, hebben Wij haar tot jouw echtgenote gemaakt, opdat er voor de gelovigen geen belemmering zou zijn met betrekking tot de echtgenotes van hun aangenomen zonen, als dezen de omgang met haar beëindigd hebben." Dus kon Mohammed trouwen met de mooie Zainab. Dat was in het Arabië van die tijd ongehoord. Aïsja, zijn lievelingsvrouw, reageerde hierop heel opmerkelijk. Een moderne vrouw zou iets sarcastisch gezegd hebben in de trant van: "Je openbaringen komen je wel altijd goed van pas." Zo niet Aïsja. Zij zei: "Nu weet ik dat je geen openbaring achterhoudt, want als je er één had moeten verbergen, dan was het deze geweest."

Mohammed en de Joden Zo barmhartig als Mohammed door sommigen wordt afgeschilderd was hij zeker niet. Je kunt hem eerder wraakzuchtig noemen. De dichtkunst stond in Arabië hoog aangeschreven. Mohammed was zelf een begenadigd dichter.

Dichters gebruikten hun talent om wantoestanden aan de kaak te stellen en om hun leiders te hekelen. Zoals in onze tijd columnisten een politicus op de korrel nemen, zo deden in Mohammeds tijd de dichters dat. Hoewel Mohammed zelf ook geen blad voor de mond hield in zijn hekeldichten kon hijzelf geen kritiek verdragen. Zo liet hij de joodse dichter Ka’b ibn Asjraf vermoorden omdat hij spotdichten op Mohammed had gemaakt.

En Asjraf was niet de enige tegenstander die Mohammed uit de weg liet ruimen. Hij gaf ook opdracht tot moord op een rijke Jood. De broer van de moordenaar, die ongelovig was, nam het de moordenaar kwalijk, omdat de Jood veel voor hem betekend had. Waarop de moordenaar antwoordde: "Als hij, die mij dit bevel gaf, mij zou bevelen om jou ook te vermoorden, dan zou ik geen ogenblik aarzelen om dat bevel uit te voeren." Hierop raakte de broer zo onder de indruk van de macht van Mohammed, dat hij zelf ook moslim werd.

Er woonden drie joodse ‘stammen’ in Medina, met wie Mohammed voortdurend overhoop lag. De eerste stam werd al in het tweede jaar dat hij de baas was in Medina, door Mohammed naar Syrië verbannen, met achterlating van al hun bezittingen.

Toen Mohammed in de strijd gewond was geraakt, waagden Joden van de tweede stam het met hem te spotten. Zij vroegen of er ooit een profeet in de strijd gewond was geraakt. (Profeten vochten namelijk niet.) Mohammed 208

besloot deze stam hiervoor te straffen. Hij belegerde hun nederzetting en liet alle dadelpalmen omhakken. Dat leverde weer gemor op onder de moslims, want dit ging regelrecht in tegen de Arabische traditie (en tegen de Joodse wet). Maar Mohammed kreeg weer een openbaring, Koran 59:5 "Dat jullie dadelpalmen hebben omgehakt en op hun wortels hebben laten staan, gebeurde met Gods toestemming en opdat Hij de verdorvenen te schande maakte." Deze stam gaf zich tenslotte over en mocht vertrekken, met achterlating van hun kostbaarheden.

Van de derde Joodse stam werden alle mannen uitgemoord, de vrouwen en kinderen gingen in slavernij.

Iedere moslim weet dat Aïsja Mohammeds lievelingsvrouw was. Talloze overleveringen (hadieths) worden aan haar toegeschreven. Mohammed trouwde met Aïsja toen ze zes jaar oud was, en had gemeenschap met haar toen ze negen was, ook dat is algemeen bekend, bijvoorbeeld uit een hadieth die in Nederlandse vertaling te vinden is in het boek Leidraad voor het leven.

Aïsja zou gezegd hebben: "De Profeet is met mij getrouwd toen ik zes jaar oud was, en hij had gemeenschap met mij toen ik negen was."

Wat wij weten over het leven van Mohammed, zoals de hierboven ge geven voorbeelden, is bijna allemaal afkomstig uit de hadieths. Zoals de titel, Leidraad voor het leven, al aangeeft zijn de hadieths bedoeld als voorbeeld voor de moslims van vandaag. Gelukkig nemen de meeste moslims ze niet allemaal even letterlijk tot leidraad. Maar helaas beroepen Marokkaanse moslims die hun tienerdochter uithuwelijken zich wel op het voorbeeld van Mohammed.

Godsdienstvrijheid God is liefde en wil liefgehad worden door de mensen. Hiervoor is een vrije wil nodig. Je kunt een mens wel dwingen om lief te dóen, je kunt een kind dwingen om lief te zíjn, maar je kunt niemand dwingen om lief te hébben. Daarom kan het christendom niet zonder godsdienstvrijheid. De islam geeft zijn onderworpenen (moslim betekent onderworpene) geen keuzevrijheid. Moslims dienen Allah meestal niet uit vrije wil, maar uit angst of dwang. Op afval van de islam staat de doodstraf. Laten wij de moslims Jezus voorhouden en voorleven, die niet de doodstraf uitdeelde aan degenen die Hem verwierpen, maar die zijn leven gaf voor degenen die Hem liefhebben, en die het eeuwige leven geeft aan wie op Hem vertrouwen. Helaas hebben de moslims die vrijheid niet, anders konden zij kiezen wie zij volgen willen, Mohammed of Jezus. Ik maak me sterk dat miljoenen voor Jezus zouden kiezen, als ze maar mochten of durfden.

209

Kies dan heden wie gij volgen wilt Mohammed: • • • • • • • • • • • • • •

had een harem van minstens 9 vrouwen had bovendien verscheidene bijvrouwen huwde een zesjarig meisje; sliep met haar toen ze negen was legaliseerde prostitutie (genotshuwelijk) liet zijn tegenstanders vermoorden eveneens degenen die met hem de spot dreven was roverhoofdman die veel buit behaalde was legeraanvoerder die vrijwel onoverwinnelijk was beloofde zijn strijders het Paradijs als ze sneuvelden gaf de verslagenen de keus: moslim worden of de dood was staatsman die verdragen verbrak had altijd gelijk, want hij sprak namens God paste de wet altijd aan aan zijn eigen verlangens (huwelijksrecht, oorlogsrecht) pleegde genocide (op o.m. de Joden van Medina)

Terecht zegt imam El Moumni: "De islam is de meest natuurlijke godsdienst."

(Waarom ben ik moslim?)

Jezus: • • • • • • •

bleef ongehuwd vergold kwaad met goed zegende wie Hem vervloekte sloeg niet terug, maar vergaf zijn moordenaars aan het kruis doodde niet, maar wekte doden op roofde niet, maar deelde uit kwam nooit op voor Zichzelf, maar des te meer voor de eer van God

Terecht zegt de apostel Paulus: "Het evangelie is niet naar de mens." (Galaten 1:11) Deze twee artikelen van Wilmos Oosterhoff zijn in april 2003 in ‘De Oogst’ gepubliceerd.

210

211

Artikel 17 Jezus en Mohammed over rijkdom James M. Arlandson

Zowel Jezus als Mohammed zegt dat wij aan de armen moeten geven (en dat doen de meeste wereldgodsdiensten). Zij hadden echter zeer verschillend opvattingen over de uitvoering van deze liefdadigheid en over het omgaan met geld.

De derde van vijf pijlers in de islam, de zakaat of liefdadigheidsbelasting, beveelt de moslims aan de armen te geven. Deze belasting kan worden geïnd door een overeenkomstig benoemde vertegenwoordiger en werd tijdens de klassieke periode in het algemeen berekend over de rijkdom van de moslims.

Sadaqah (het Hebreeuwse tsedek) wordt ook gevonden in de koran en impliceert het geven aan de armen op vrijwillige basis. Volgens Oxfords islamitisch woordenboek worden de twee begrippen in de koran soms door elkaar gebruikt. (Maar ik houd ze in mijn analyse gescheiden). Zijn deze twee begrippen zonder problemen? Geven zij een volledig inzicht over materiele bezittingen in de islam? Gaat de koran dieper in op geld en rijkdom? Hoe verkreeg Mohammed het?

Aan de andere kant, toen Jezus en zijn apostelen te maken hadden met de zorg voor de armen, hadden zij een praktische en geestelijke benadering ten aanzien van rijkdom. Het is een weinig bekend feit dat Jezus in het algemeen niet tegen rijkdom was, maar hij wilde niet dat mensen door geld beheerst werden. Hij had zelf een zak met geld die Judas (de toekomstige verrader) beheerde (Johannes 13:29). Jezus aanvaardde vrij financiële steun, zoals die van bemiddelde vrouwen in Lucas 8:3. Aangezien ruimtegebrek ons beperkt in het bespreken van de vele verzen over geld in het nieuwe testament, concentreren wij ons op drie hoofdthema’s die voortkomen uit het volgende feit: Jezus droeg zijn volgelingen nooit op om mensen te beroven om hun rijkdom, omdat dat het pad van satan zou volgen (Matteüs 4:1-11; Lucas 4:113).

212

Mohammed In Medina (622-632 na Christus) kiest Mohammed de weg van veroveringen en oorlogvoering, te beginnen met de overvallen van Mekkaanse karavanen.

Vandaar veroveren hij en zijn opvolgers het volledige Arabische schiereiland en daarbuiten. Hoe beïnvloedde deze strijdlustigheid hun visie op rijkdom en wat werd daarvan opgenomen in de koran?

Rijkdom en macht door verovering Soera 48 werd geopenbaard in 628 na Christus, na een verdrag met de Mekkanen en tijdens Mohammeds overwinning op de joden in Chaibar. Het volgende vers voorspelt oorlogsbuit voor Allah’s geliefde profeet.

48:20 Allah heeft u jullie een grote oorlogsbuit beloofd die jullie zullen nemen en Hij heeft dat voor jullie bespoedigd. En Hij heeft de handen van de mensen (de vijanden) van jullie afgehouden, opdat het een teken voor de gelovigen zou zijn. (Siregar) Sayyid Abul ’La Maududi († 1979), een gerespecteerde traditionele en conservatieve commentator, zegt dat de zin “Allah heeft u een overvloedige buit beloofd” naar de veroveringen verwijst, nadat Mohammed de stad Chaibar veroverde. Het geeft een algemene belofte weer betreffende buit van iedere oorlog die hij voert. (The Meaning of the Qur’an, volume 5, pag. 62, voetnoot 35; zie ook hier beneden “Rijkdom van de Joden afgenomen”).

De volgende hadieth (tradities over Mohammed) laat geen twijfel over aan het doel van Mohammeds veroveringen en verplichte liefdadigheid.

Allah’s apostel zei: “Mij werd bevolen (door Allah) om tegen de mensen te strijden totdat zij erkennen dat niemand aanbeden mag worden dan Allah en dat Mohammed zijn apostel is, en totdat zij de gebeden perfect opzeggen en voldoen aan de verplichte liefdadigheidsgaven. Als zij dat doen, zal ik hun leven en bezittingen sparen, behalve de islamitische wetten waarin hun eindafrekening door Allah wordt bepaald” (Boechari, Volume 1, Boek 2, Nummer 24; zie hier een parallelle hadieth) Mohammed wordt dus opgeroepen om iedereen te bestrijden totdat zij erkennen dat er geen god is naast Allah en dat Mohammed zijn boodschapper is, en totdat de mensen hun gebeden opzeggen zoals moslims dat doen en de

213

zakaatbelasting betalen. Onder deze voorwaarden zal hij de aangevallen mensen hun leven en bezittingen sparen.

Daarna, nadat Mohammed sterft aan een koortsaanval in 632, wordt Aboe Bakr zijn opvolger of kalief (hij regeerde van 632-634 na Christus). Hij neemt Mohammed’s beleid van veroveringen en verplichte liefdadigheidsbelasting over en past dit toe op de stammen van het Arabisch schiereiland die tegen de islam in opstand waren gekomen. Oemar, de tweede kalief die van 634 tot 644 na Christus regeerde, was er niet helemaal zeker van of deze regels moesten worden toegepast, maar Aboe Bakr overtuigde hem ervan dat wel te doen.

Toen Allah’s boodschapper stierf en Aboe Bakr als kalief na hem werd gekozen, en enkele Arabieren terugkeerden tot ongeloof, zei 'Oemar tegen Aboe Bakr: “Hoe durft ú de mensen te bestrijden terwijl Allah’s boodschapper zei, “Mij werd bevolen om de mensen te bestrijden totdat zij erkennen dat niemand aanbeden mag worden behalve Allah” En eenieder die zegt: “Niemand mag aanbeden worden dan Allah” redt zijn bezittingen en zijn leven van mij, behalve wanneer hij een rechtvaardige bestraffing verdient die Allah zal uitvoeren!”

“Aboe Bakr zei: “In Allah’s naam zal ik diegene bestrijden die verschil maakt tussen zakaat en salaat (gebeden), want Zakaat is het verplichte recht om van de rijken te nemen. In Allah’s naam, slechts als zij mij een stukje touw zouden weigeren die zij aan Allah’s boodschapper plachten te van geven, zal ik hen bestrijden omdat zij weigeren het aan mij te geven.” Toen zei Oemar: “In Allah’s naam, het was niet belangrijk, totdat ik zag dat Allah het hart van Aboe Bakr voor de strijd had geopend , en toen wist ik zeker dat het besluit om te vechten op waarheid berustte” (Boechari, Volume 9, Boek 92, Nummer 388) In deze passage is zakaat “het verplichte recht om van de rijkdom” van de Arabische stammen “te nemen”. Het is vreemd dat “liefdadigheid” een verplichting is geworden. Daarbij komt dat Aboe Bakr hen fanatiek bestrijdt om hen het laatste beetje rijkdom af te nemen. Zelfs als ze een “stukje touw” achterhouden zal hij hen daarvoor bevechten.

De volgende ondubbelzinnige hadieth dient eigen belang en komt niet over als een verrassing: Allah’s Apostel zei: “Oorlogsbuit is mij gerechtvaardigd” (Boechari, Volume 4, Boek 53, Nummer 351) Tenslotte, de twee vertalers van het volgende vers in de koran voegen huidig oorlogsmaterieel toe aan de zevende-eeuwse cavalerie: 214

8:60 En bereidt u voor tegen hen met al uw macht, met inbegrip van paarden (tanks, vliegtuigen, raketten, artillerie, enz.) om de vijand van Allah en uw vijand tegemoet te gaan, en anderen die u niet kent, maar Allah wel. En wat het u ook kost voor de zaak van Allah, het zal u worden terugbetaald en u zult niet onjuist behandeld worden. ( Hilali en Khan; de toevoeging zijn van hen) Het volgende vers staat in soera 8, die de strijd van Badr beschrijft, waarin Mohammed en ongeveer 320 djihaadstrijders een verrassende overwinning behalen op een groot Mekkaanse leger van ongeveer 1000 man (in 624 na Christus). De “zaak van Allah” betekent oorlog. De toevoeging “anderen die u niet kent…” slaat niet alleen op de oorlogsbereidheid binnen de directe historische context maar is een vrijbrief voor alle toekomstige veldslagen geworden.

Voor meer informatie over de oorlogsbuit waarop Mohammed nu recht heeft, zie dit uitgebreide gedeelte van de hadieth.

Het heffen van belasting van de overwonnenen Hoe werd de rijkdom van veroveringen verzameld en wat werd ermee gedaan?

Allah maakt dit beleid duidelijk in soera 9:29 dat in de loop der tijden verder ontwikkeld wordt.

Doodt hen dan die niet Allah en het Hiernamaals geloven en die niet voor verboden houden wat Allah en zijn Boodschapper verboden hebben verklaard; en zij die de godsdienst van de Waarheid niet als godsdienst nemen, van hen aan wie de Schrift is gegeven, totdat zij het beschermgeld ( Djizjah) betalen, naar vermogen, terwijl zij onderdanig zijn. (Siregar) Dit vers dat de strijd tegen christenen en joden beveelt (“de Schrift”is de bijbel) gaat helemaal over theologie en geloof. Het zegt niets expliciets over een werkelijk en fysiek kwaad dat de islam is aangedaan. Mohammed voerde zijn kruistocht naar Taboek tegen het einde van het jaar 630 tegen de Byzantijnse christenen. Hij had een gerucht gehoord dat een groot leger werd gemobiliseerd om Arabië binnen te vallen, maar het gerucht was onjuist, en dus keerden zijn 30.000 djihaadstrijders naar huis terug, echter niet alvorens een djizja-belasting aan de noordelijke christelijke en joodse stammen was opgelegd. Zij konden kiezen uit drie opties: (1) strijden en sterven; (2) zich te bekeren; (3) of zich over te geven en een tweede-klas-burger-belasting, djizja, te betalen voor het “voorrecht” onder de islam te mogen leven.

215

In de volgende hadieth, ontvangt Aboe Bakr de djizjabelasting uit Bahrein, waar Mohammed een moslimsgouverneur had benoemd. Aboe Bakr kondigt aan dat alle schulden met dit onlangs verzamelde geld betaald zouden worden. De schrijver van dit hadieth, die recht had op terugbetaling van een uitstaande schuld, ontvangt uiteindelijk 1500 goudstukken, een reusachtig bedrag voor het zevende-eeuwse Arabië.

Verteld door Djabir bin ‘Abdoellah: Allah’s Apostel zei eens tot mij: “Als de opbrengst van Bahrein kwam, zou ik u zo en zoveel geven.” Toen Allah’s Apostel gestorven was, kwam de opbrengst van Bahrein en Aboe Bakr kondigde aan: “Laat degene die iets beloofd was door Allah’s Apostel tot mij komen.” Dus ging ik naar Aboe Bakr en zei: “Allah’s Apostel zei tot mij: “Als de opbrengst van Bahrein kwam, zou ik zo en zoveel geven.” Hierop zei Aboe Bakr tegen mij: “Schep (geld) met beide handen.” Ik schepte het geld op met beide handen en Aboe Bakr vroeg mij het te tellen. Ik telde het en het was vijfhonderd (goudstukken). Het totale bedrag dat hij me gaf was 1500 (goudstukken).

Maar het meest onthullende gedeelte van deze lange hadieth laat zien dat Mohammed het geld uitspreidde in de moskee in Medina. De hadieth gaat verder: Anas verhaalde: Het geld van Bahrein werd gebracht naar de Profeet. Hij zei: “Spreidt het uit in de moskee”. Het was het grootste bedrag dat ooit naar de Apostel van Allah werd gebracht. Ondertussen kwam Al-‘ Abbas tot hem en zei: “O apostel van Allah! Geef mij, want ik betaalde losgeld voor mijzelf en Aqil”.

De Profeet zei (tegen hem): “Neem het.” Hij schepte het geld met beide handen op en deponeerde het in zijn overjas en probeerde tevergeefs op te staan en deed een beroep op de Profeet: “Wilt u iemand opdracht geven om mij te helpen het te dragen?” De Profeet zei: “Nee.” Toen zei Al-‘ Abbas: “Wilt u mij zelf dan helpen het te dragen ” “De Profeet zei: “Nee.” Toen wierp Al-‘ Abbas een gedeelte van het geld weg, maar ook toen kon hij niet het optillen, en dus verzocht hij de Profeet opnieuw: “Wilt u iemand opdracht geven om mij te helpen het te dragen?” De Profeet zei: “Nee.” Toen zei Al-‘ Abbas: “Wilt u mij zelf dan helpen het te dragen ” “De Profeet zei: “Nee.” Dus wierp Al-‘Abbaas een gedeelte van het geld weg en tilde het op zijn schouder en ging weg.

Profeet bleef naar hem kijken, verbaast over zijn geldzucht, tot hij uit het gezicht verdween. De Apostel van Allah stond niet van op van daar voordat er niet één dirham van dat geld overbleef. (Boechari, Volume 4, Boek 53, Nummer 390; zie overeenkomstige ahadieth hier en hier) 216

De laatste regel, “Mohammed ging niet weg…” impliceert dat hij dichtbij het geld stond en het telde. Dit pleit niet voor de profeet. Waarom veroverde hij überhaupt stammen en legde hen belasting op, als zij hem geen kwaad hadden berokkend?

Wanneer een land door moslimslegers is veroverd, worden christenen en joden vervolgens dhimmies, tweederangs burgers. Deze hadieth vereist dat zij de djizjabelasting moeten betalen.

Djoewairiya bin Qoedama At-Tamimi verhaalt het volgende: Wij zeiden tegen ‘Oemar bin Al-Chattaab, Leider van de gelovigen! Geef ons raad”. Hij zei, “Ik zal u raad geven om de overeenkomst van Allah (gemaakt met de dhimmis) te vervullen aangezien het de overeenkomst is van uw Profeet en de bron (de belastingen van de dhimmis.) van het levensonderhoud van hen die afhankelijk van u zijn” (Boechari, Volume 4, Boek 53, Nummer 388) Het doel van deze djizjabelasting op dhimmies is nu duidelijk: destijds, in Arabië was het de “bron van het levensonderhoud van hen die van u afhankelijk zijn.”

Wij moeten deze hadieth niet te letterlijk nemen. Het geld kan indirect naar Arabische afhankelijken gaan. Maar dit hadieth laat ook zien dat de belastinginkomsten ten goede komen aan de islam en de moslims — en dat kan letterlijk worden genomen.

Om de laatste twee gedeeltes samen te vatten, dhimmies (gewoonlijk christenen en joden) konden hun godsdienst voortzetten en djizja-belasting betalen. Zij die zich tot de islam bekeren betalen zakaat of verplichte “liefdadigheidbelasting” (polytheïsten worden gedood als zij zich niet tot de islam bekeren.) In ieder geval stroomt het geld terug naar Arabië of naar de lokale moslimsgouverneur. Zoals te verwachten, kreeg Mohammed nooit een openbaring dat deze geldstroom zou opdrogen.

Rijkdom van de Joden afgenomen Na Mohammeds Hidjra van Mekka naar Medina in 622 na Christus, ontmoet hij welvarende joodse stammen. De vijandschap tussen hem en hen neemt in vier stadia toe. Mohammed verdrijft twee joodse stammen; ten eerste de Qainoeqa-stam (in 624 na Christus), ten tweede de Nadir-stam (in 625 na Christus). Ten derde, slacht hij de Qoeraiza-stam af en maakt hen tot slaven (in 627 na Christus). Ten vierde, verovert hij de stad Chaibar (in 628 na Christus), ten noorden van Medina. De inwoners van Chaibar zijn hoofdzakelijk joden.

217

Hen wordt toegestaan om het “ onlangs-veroverde” land van Mohammed te bewerken en hem de helft van de opbrengst te betalen. Uiteindelijk zal kalief Oemar (die van 634 tot 644 regeerde) hen uit Arabië zetten. Dit stadium is deel van het vierde stadium, overeenkomstig de hadieth die hieronder volgt.

Ten eerste, de Joden van Qainoeqa beheersten de ambachten en de handel in Medina, en de nieuwe moslimimmigranten in deze stad waren vaklieden.

Nadat de joden gedurende vijftien dagen in hun vesting belegerd waren, werden zij verdreven, en de moslims namen de ambachten over. “De Qainoeqa -stam had geen land, aangezien zij goudsmeden [en makers van gevechtsuitrustingen] waren. De boodschapper van Allah nam vele wapens en gereedschappen die tot hen behoorden” (Tabari, The Foundation of the Community, vertaling M. V. McDonald en geïnterpreteerd door W. M. Watt ( SUNYP, 1987), volume 7, pag. 87).

Ten tweede, een oude moslimsbron zegt dat Mohammed een moordaanslag vermoedde, toen hij bloedgeld (compensatie voor bloedvergieten) van de Nadir-stam ontving. Mohammed riep zijn volgelingen op om oorlog met hen te voeren, en hen gedurende vijftien dagen in augustus te belegeren in hun bolwerken. Mohammed begint met het vernietigen van hun palmbomen. Hun levensonderhoud wordt vernietigd, zij geven zich over en vertrekken naar het noorden. Mohammed legt eveneens beslag op hun rijkdom.

Soera 59 verklaart waarom Mohammed de Nadir-stam verdreef en hun rijkdom afnam.

59:4 Dat is omdat zij [de joden] Allah en Zijn Boodschapper tegenwerkten. En wie Allah tegenwerkt: voorwaar, Allah is hard in de bestraffing. (Siregar, de toevoeging tussen haakjes is van mij) Het volgende vers geeft de moslims speciale toestemming om de palmbomen van Nadir te vernietigen, hoewel dit voordien verboden was.

59:5 Wat jullie [moslims\ omhakken van de dadelpalmen of wat jullie op hun wortels laten staan; het gebeurde met de toestemming van Allah. (Siregar, mijn toevoeging tussen haakjes) Tenslotte, belooft het volgende vers Mohammed de oorlogsbuit van de joden, hoewel hij niet behoefde uit te gaan op een expeditie met paarden of kamelen: 59:6 Wat Allah aan buit (al Fay) van hen (o.a. de Bani Nadhîr [joodse stam]) aan Zijn Boodschapper geeft: jullie hebben daartoe geen paarden en geen 218

lastdieren aangespoord, maar Allah geeft Zijn Boodschapper macht over wie Hij wil ...(Siregar, mijn toevoeging tussen de vierkante haken) Allah geeft een openbaring en deze komt ten goede aan Mohammed. Hem wordt de oorlogsbuit gegeven van de Nadir-stam in Medina, niet in een ver afgelegen land.

Ten derde, in 627 na Christus slachtte Mohammed de belangrijkste overgebleven stam van de joden in Medina af; de Qoeraiza-stam. Hij onthoofdde de mannen en jongens en maakte de vrouwen en kinderen tot slaven. De volgende hadieth laat zien hoe de rijkdom van de Nadir- en Qoeraiza-stammen werd verdeeld.

Het was de gewoonte van de mensen om een paar dadelpalmbomen aan de profeet te geven (als een gift), totdat hij de Qoeraiza en de Nadir-stam veroverde, waarna hij begon hen met gelijke munt terug te betalen.

(Boechari, Volume 4, Boek 53, Nummer 357; mijn toevoeging tussen haakjes; zie hier een parallelle hadieth) Meer specifiek, de oorlogsbuit van het Qoeraiza-joden —roerend, onroerend, of menselijk — zo zegt biograaf Ibn Ishaq († 767), werd als volgt onder de moslims verdeeld: Daarna verdeelde de apostel het bezit, de vrouwen, en de kinderen. . . onder de moslims, en hij maakte op die dag de porties per paard en per man bekend, en nam voor zichzelf een vijfde deel. Een ruiter te paard kreeg drie porties, twee voor het paard en één voor de ruiter. Een man zonder een paard kreeg één portie (Life of Muhammad, vertaling. A. Guillaume, Oxford UP, 1955, pag.

466).

Dit gedeelte in soera 33 viert de inbeslagneming.

33:26 En Hij zond degenen die hen (de bondgenoten) steunden van de Lieden van de Schrift van hun forten naar beneden. En Hij wierp angst in hun harten.

Jullie doodden een groep (mannen) en jullie namen een groep (vrouwen en kinderen) gevangen. 27. En Hij deed jullie hun land en hun huizen en hun bezittingen erven en een land dat jullie nog niet betreden hebben. En Allah is Almachtig over alle zaken. (Siregar) Vers 27 zegt dat Allah de rijkdom van de joden aan Mohammed gaf, nadat de godheid verschrikking in hun harten bracht en Mohammed toestond om hen (de mannen) te doden en hen (vrouwen en kinderen) tot slaven te maken.

219

Ten vierde, in 628 na Christus verovert Mohammed de stad Chaibar (of Chaibar), waarin hoofdzakelijk joden woonden. De volgende hadieth zegt dat de joden in hun stad mochten blijven, op voorwaarde dat zij het werk doen en de helft van hun opbrengsten aan Mohammed betalen. Het land behoorde aan hem.

Oemar verdreef de joden en de christenen uit Hidjaaz. Toen de Apostel van Allah Chaibar had veroverd, wilde hij de joden verdrijven omdat het land nu in het bezit van Allah was, en zijn Apostel, en de moslims. Allah's Apostel was van plan de joden te verdrijven maar zij verzochten hem, hen daar te laten onder de voorwaarde dat zij het werk zouden doen en de helft van de opbrengst mochten houden. Allah’s Apostel zei tegen hen, “Wij zullen u hier op deze voorwaarde laten, zolang als wij dit willen”. Dus zij, (de joden) bleven er wonen totdat ‘Oemar hen dwong naar Taima en Ariha te gaan. (Boechari, Volume 3, Boek 39, Nummer 531) De profeet der mensen liet ook toe dat de schatbewaarder van Chaibar werd gemarteld om informatie uit hem te krijgen waar het geld verborgen was. Ibn Ishaq schrijft: Kinana b. al-Rabi, die de schatbewaarder van B. al-Nadir was, werd naar de apostel [Mohammed] gebracht, die hem erover ondervroeg. Hij ontkende dat hij wist waar het was. (mijn toevoeging) Toen ontving Mohammed meer informatie over de schat: Een jood kwam naar de apostel toe en zei dat hij Kinana elke ochtend vroeg naar een bepaalde ruïne had zien gaan. Toen zei de apostel tegen Kinana: “Weet u dat, als wij de schat vinden, ik u zal doden?” Hij zei Ja. De apostel gaf order de ruïne af te graven en een gedeelte van de schat werd gevonden.

Toen liet Mohammed de volgende marteling toe: Toen hij [Mohammed] hem ondervroeg over de rest, weigerde hij om het te vertellen, en dus gaf de apostel de order. . . “Martel hem totdat hij het u vertelt”. Dus [de martelaar] wilde een vuur starten met een vuursteen en een stuk ijzer op zijn borst tot hij bijna dood was (mijn toevoegingen).

Zie ook de volgende drie ahadieth van Boechari over Mohammed die de joden bedreigt met inbeslagneming van hun land en eigendommen: hier; hier; en hier. Dit artikel bespreekt de relaties van Mohammed met de Joden in het algemeen.

220

Het verkrijgen van status door de jihad De volgende passages laten zien dat iedereen die zijn geld aan de djihaad of jihad geeft of zijn leven geeft als een soldaat, van Allah een hoge status op aarde en in de hemel ontvangt.

Soera 4 werd geopenbaard over een periode van drie jaar (gedurende 625-627 na Christus) in het midden van Mohammeds carrière. Hij is nog niet helemaal zo verzekerd al hij zijn zal wanneer hij Mekka verovert in 630 na Christus. Tot nu toe moet hij djihaadstrijders aanwerven voor zijn overvallen, conflicten, en oorlogen. Eén van de manieren hen daartoe te bewegen is om aardse en hemelse beloningen in het vooruitzicht te stellen.

4:74 Laat hem vechten op de Weg van Allah, die het wereldse leven ruilt voor het Hiernamaals. En wie strijdt op de Weg van Allah, of hij gedood wordt of overwint: Wij zullen hem daarna een geweldige beloning geven. (Siregar) Vanuit Mohammeds standpunt is dit vers een “ win-win” logica. Als een djihaadstrijder vechtend sterft, ontvangt hij als beloning het islamitische paradijs. Als hij wint en leeft, dan krijgt hij oorlogsbuit. Als hij wordt verslagen maar ontsnapt aan de dood, dan krijgt hij een volgende kans om te strijden.

De volgende twee verzen in soera 4 laten zien dat Allah tenminste een tweedelig systeem voor zijn moslimsgemeenschap (oemmah) heeft gecreëerd: (1) Zij die “strijden met hun eigendommen en zielen”; (2) Zij die thuis zitten. De gehandicapten bevinden zich in een afzonderlijke categorie.

4:95-96 Niet gelijk zijn de (thuis-) zittenden van de gelovigen, behalve gebrekkigen, aan degenen die strijden op de Weg van Allah met hun eigendommen en hun zielen. Allah heeft de strijders met hun eigendommen en zielen een rang bevoorrecht boven de (thuis-) zitters. Aan allen heeft Allah het goede beloofd. En Allah heeft de strijders boven de (thuis-) zitters bevoorrecht met een geweldige beloning. 46 Met rangen van Hem en vergeving en Barmhartigheid. (Siregar) Tegen het eind van Mohammeds leven versterkt hij dit tweekasten systeem: zie soera 9:38 - 39, 41, 44, 86, 87.

Tot slotte, in soera 4:74, wordt aan de djihaadstrijders een aanbod gedaan: Allah koopt hun leven in ruil voor het islamitisch paradijs. Soera 9 is de laatste soera dat in zijn geheel wordt geopenbaard.

221

9:111 Voorwaar, Allah heeft van de gelovigen hun levens en bezittingen gekocht omdat er voor hen het Paradijs is. Zij strijden op de Weg van Allah, zodat zij doden en gedood worden, als een belofte waar Hij Zich aan heeft verbonden, een Waarheid (die staat vermeld) in de Taurât, en de Indjil en de Koran…. Verheugt jullie daarom over jullie koop die jullie met Hem hebben gesloten. (Siregar) Allah en Mohammed hebben het volledig bij het verkeerde eind als het gaat over de bijbelse opdracht om bloedige oorlogen te voeren met de hemel als beloning. Allereerst gaf Mozes opdracht tot oorlogen die tijdspecifiek (3400 jaar geleden), plaatsspecifiek (het heilig land), en doelspecifiek (goddelijk oordeel) waren. Noch Mozes noch Jozua noch de rechters beloofden automatisch de hemel voor het sterven in een oorlog. Ten tweede, het is onherroepelijk waar dat Jezus zijn kerk nooit heeft opgedragen oorlog te voeren, afgezien van een geestelijke oorlog tegen de duistere machten. Zijn “martelaarsschap” aan het kruis verzekert zijn volgelingen de hemel, niet hun eigen martelaarsschap in een heilige oorlog.

De volgende hadieth belooft eeuwig plezier als beloning voor het sterven in een heilige oorlog, op voorwaarde dat een djihaadstrijder het juiste motief heeft. Welke motief?

Allah’s Apostel zei: “Allah garandeert hem die voor Zijn Zaak streeft en wiens motivatie is de djihaad voor Zijn Zaak en het geloof in Zijn Woord, dat Hij hem in het paradijs als martelaar zal toelaten of hem terug zal brengen naar zijn woonplaats vanwaar hij gekomen is, met zijn beloning en oorlogsbuit”.

(Boechari, Volume 4, Boek 53, Nummer 352; zie hier een parallel; scroll ook neer naar nr. 555).

Het motief is niets anders dan de djihaad en het geloof in het woord van Allah.

Om het nogmaals te zeggen, als de djihaadstrijder sterft, gaat hij naar de hemel. Als hij blijft leven, ontvangt hij oorlogsbuit. Als hij wordt verslagen maar aan de dood ontsnapt, dan krijgt hij een volgende kans om te strijden. Is het een wonder dat zo vele jonge mannen zich aanmeldden voor de veroveringsoorlogen tijdens Mohammeds leven en daarna?

Voor meer informatie over het doodsaanbod in de koran en hoe het van de oude en nieuwe testamenten verschilt, zie dit artikel.

222

Het kopen van Allah’s vergiffenis De islam kent geen volledig ontwikkelde leer van verzoening. Deze doctrine betekent “een zijn” met God die onze zonden vergeeft. Vanwege deze onhelderheid, betaalt een moslim soms geld of geeft andere zaken aan de armen om vergeving van Allah te verdienen.

Soera 2 wordt beschouwd als geopenbaard na Mohammed’s hidjra of vlucht van Mekka naar Medina in 622 na Christus. Als een moslim aan de armen geeft, zal het zijn zonden verzoenen.

2:271 Als jullie de liefdadigheid [sadaqah] openlijk geven, dan is dat best, en als jullie haar heimelijk aan de armen geven is dat beter voor jullie en het wist jullie zonden uit. (Siregar) Dus een bemiddelde moslim kan aalmoezen (sadaqah) geven om voor zijn zonden te betalen, als hij dit aan niemand bekend maakt.

Delen van Soera 5 prepareren de moslims voor de bedevaart. Mohammed was op weg naar Mekka toen de mekkanen hem buiten hun stad tot stilstand brachten. Hij sluit een vredesverdrag met hen (in 628 na Christus), dat hij spoedig daarna verbreekt. Het volgende vers zegt dat moslims niet in de heilige gebieden mogen jagen, of wanneer zij een pelgrimskleed dragen.

5:95 O jullie die geloven! Doodt geen wild indien jullie in de gewijde staat zijn.

En wie van jullie het opzettelijk doodt: dan is de vergelding … Of, als Kaffârah (boetedoening), het voeden van de armen (Siregar) Geven aan de armen is positief. Maar het altijd riskant voor iedere gelovige om voor je zonden te betalen. Hoeveel is genoeg? Het doet Allah voorkomen alsof hij kan worden gekocht of omgekocht. In bijbels christendom, koopt Jezus zelf de redding van zijn volgelingen met zijn dood op het kruis. Hun verzoening hangt niet van henzelf af, en zeker niet van materiële rijkdom of het gebrek daaraan. Voor christenen die de bijbel kennen, is het kopen van Gods vergiffenis met geld verkeerd en het voelt onrein aan. Het beledigt Christus’ kruisiging—die werkelijk plaatsvond—en het doet het vergieten van zijn bloed teniet.

223

Het kopen van bekeerlingen Soera 8:1 en 41 gaan over Mohammeds overwinning bij de slag van Badr (624 na Christus), waarbij hij een reusachtig bedrag veroverde als oorlogsbuit op een grote Mekkaanse karavaan. Sommigen klagen over zijn verdeling van het geld.

Hij vertelt hen wie de baas is. Hij mag twintig procent houden, en tachtig procent onder zijn djihaadstrijders verdelen, zoals dat hem uitkomt: 8:1 Zij vragen jou (O Moehammad) over de oorlogsbuit, zeg: “De oorlogsbuit behoort aan Allah en de Boodschapper toe. Vreest dan Allah en sticht vrede onder jullie. En gehoorzaamt Allah en Zijn Boodschapper, als jullie gelovigen zijn.” (Siregar) 8:41 En weet dat, wat jullie ook aan oorlogsbuit ( Ghanîmah) hebben verkregen; één vijfde deel is voor Allah en voor de Boodschapper en voor de verwanten (van de Boodschapper), en de wezen, en de armen en de reiziger (zonder proviand), als jullie in Allah geloven en in wat Wij aan Onze dienaar hebben neergezonden… (Siregar) Het is waar dat Mohammed een gedeelte van zijn twintig procent onder de armen en behoeftigen verdeelde—per slot van rekening probeert hij een gemeenschap van moslims bij elkaar te houden. Maar soms geeft hij de veroverde schatten - waarschijnlijk de tachtig procent - aan de niet-zo-armenen-behoeftigen, om “mensen te winnen zodat zij moslims mogen worden”. . .

(Ibn Ishaq, pag. 596).

Een betrouwbare hadieth onderschrijft Ibn Ishaq’s verhaal (of traditie) volledig: … Toen de boodschapper van Allah... Hoenain veroverde, verdeelde hij de buit, en hij gaf aan degenen wiens harten hij wilde winnen (Moeslim, Boek 5, Nummer 2313) Dat wil zeggen, na de slag van Hoenain, die plaatsvond kort nadat hij Mekka veroverde (in het begin van 630 na Christus), gebruikt hij de “goede dingen van het leven” (Ibn Ishaq) om de harten voor de islam te openen, niet om de armen en de behoeftigen te winnen, maar de elite, of om hen binnen de islam te houden.

De profeet zei: “Ik geef aan de Qoeraisj-stam [grote stam in en rond Mekka] om hen van de islam te overtuigen, want zij leven op de rand van onwetendheid (d.w.z. zij hebben onlangs de islam omhelst en het is nog steeds niet sterk in hun harten”) (Boechari, Volume 4, Boek 53, Nummer 374) 224

De volgende hadieth gaat over het beleid om harten te winnen van leiders en notabelen met geld: Toen Ali in Jemen was, zond hij wat ruw goud naar de Profeet. De Profeet verdeelde het [onder de leiders van bepaalde stammen]. . . Toen werden de Qoeraisj en Ansaar [inwoners van Medina die Mohammed na zijn hidjra hielpen] boos en zeiden: “Hij geeft aan de leiders van Nadjd en niet aan ons!”

De profeet zei: “Ik wilde alleen maar hun harten winnen en samenbrengen (hen aan de islam te binden)” (Boechari, Volume 9, Boek 93, Nummer 527, mijn toevoeging).

Aalmoezen zijn voor de armen en de behoeftigen, en voor hen die tewerkgesteld zijn om (de fondsen) te beheren; voor hen wiens harten (onlangs) zijn gewonnen (voor de waarheid); voor de onderdrukten en schulden hebben; voor de zaak van God; en voor hen die onderweg zijn: (zo is het) verordend door God, en God is vol kennis en wijsheid. ( Yusuf Ali, zijn toevoegingen) Ibn Kathir, een klassieke commentator, verklaart in zijn analyse van soera 9:60 dat Mohammed geld op deze wijze gebruikte. Samuel Zwemer’s geeft een overzicht van dit beleid in zijn Het gebruik van aalmoezen om bekeerlingen te winnen.

Jezus Het onderwerp van geld loopt als door het hele nieuwe testament. Maar aangezien we niet zelfs enkele passages daarvan kunnen analyseren, zullen we in plaats daarvan, drie hoofdthema’s onderzoeken die de toon zetten voor onze interpretaties over geld in het nieuwe testament.

Satans grote aanbod Satan biedt Jezus de gehele wereld aan bij het begin van zijn bediening. Maar hij wees deze duivelse gift af.

4:1 Vervuld van de heilige Geest trok Jezus weg van de Jordaan, en geleid door de Geest zwierf hij veertig dagen rond in de woestijn, 2 waar hij door de duivel op de proef werd gesteld .. . . 5 Toen bracht de duivel hem naar een hooggelegen plaats en liet hem in een en hetzelfde ogenblik alle koninkrijken van de wereld zien. 6 De duivel zei tegen hem: ‘Ik geef u de macht over dat alles en ook de roem die ermee gepaard gaat, want ik kan daarover beschikken 225

en ik geef het aan wie ik wil; 7 als u in aanbidding voor mij neervalt, zal dat allemaal van u zijn.’ 8 Maar Jezus antwoordde: ‘Er staat geschreven: “Aanbid de Heer, uw God, vereer alleen hem.” (Lucas 4:1 - 2, 5-8; verg. Deuteronomium 6:13) In de goddelijke samenwerking tussen Jezus en de heilige Geest, stond God Satan toe om hem naar een hoge plaats te leiden en hem alle koninkrijken van de wereld te tonen - hun glorie en politiek gezag ( exousia in het Grieks betekent politiek gezag; verg. Lucas 4:6 en 12:11, 20:20, 23:7). Naast politiek gezag, sluit koninkrijk per definitie in materiële middelen, gesteund door een sterke militaire macht. Jezus verheft zijn en onze visie tot een geestelijke transformatie van de wereld, ziel voor ziel, zonder mensen te doden en van hun geld te beroven. Vervolgens gingen zijn discipelen, naar zijn voorbeeld, naar het noorden, zuiden, oosten en westen, om de wereld te transformeren door slechts een eenvoudige boodschap te prediken, ondersteund door hun krachtige en opgestane Heer, de zoon van God. De ontkenning van Satans weg impliceert dat Gods nieuwe weg geen mensen onderdrukt of berooft of tot slaven maakt.

Twee koninkrijken Jezus predikte tijdens zijn bediening voortdurend dat het koninkrijk van God nabij was. Dit betekent geen aards koninkrijk. Zoals gezien in het grote aanbod van satan, komen de koninkrijken van de wereld op één of andere manier onder het gezag van satan, dus moeten wij niet hechten aan wereldse systemen, die gedoemd zijn te verdwijnen. De realiteit van dit tweevoudige koninkrijk wordt ons duidelijk gemaakt tijdens Jezus’ laatste week op aarde.

Jezus maakte zijn triomfantelijke ingang in Jeruzalem (Lucas 19:18-44). Hij had zijn eigen dood voorspeld — hij was tenslotte gezonden om te sterven (Lucas 9:22, 43-45; 12:50; 13:32-33; 18:31-34). Daarna neemt de vijandigheid van de Joodse leiders tegen hem toe. Het is binnen deze context dat de wetgeleerden en de belangrijkste priesters hem nauwkeurig in de gaten houden om hem te vangen in het begaan van verraad tegen Rome of in het verbreken van de wet, zodat ze hem konden arresteren en overdragen aan de “macht en het gezag van de gouverneur” (Lucas 20:20).

Sommige leiders vragen hem of het overeenkomstig de wet is om belasting aan Caesar te betalen. Blijkbaar zagen zij hem als politieke revolutionair die tegen de Romeinse bezetting was. Zou hij eens zijn met de belastingheffing van zijn 226

medejoden aan die onreine heidenen? Zij wisten echter niet dat hij een koning was, en dat zijn koninkrijk niet van deze wereld was (Johannes 18:36-37). Hij antwoordde met de beroemde woorden die dikwijls worden geciteerd, hoewel bij velen de nauwkeurige verwijzing en de context onbekend is.

Jezus spreekt in deze passage eerst: 24 ‘Laat mij eens een denarie zien. Van wie zijn de afbeelding en het opschrift op deze munt?’ ‘Van de keizer,’ antwoordden ze. 25 Daarop zei hij tegen hen: ‘Geef wat van de keizer is aan de keizer, en geef aan God wat God toebehoort.’

26 Ze slaagden er dus niet in om hem ten overstaan van het volk te betrappen op een onwettige uitspraak, en omdat ze geen raad wisten met zijn antwoord, deden ze er het zwijgen toe. (Lucas 20:24-26; zie Matteüs 22:15-22; Marcus 12:13-17).

Met deze woorden — en met veel andere woorden en daden— maakt Jezus onderscheid tussen wereldlijke overheden van het koninkrijk van God. Er is het koninkrijk van Caesar enerzijds en het koninkrijk van God anderzijds. Wanneer Jezus een tweede keer terugkomt, zal hij alle materiële en politieke rekeningen vereffenen, en zal een”politieke en militaire” Messias en Rechter zijn. Eén woord zal de vijanden van God elimineren en alle koningen en autoriteiten onderwerpen. In de tijd daartussen geeft Jezus, in deze verzen, zijn kerk vrijheid van politieke verwikkelingen. De kerk is het zout en het licht geworden om de maatschappij te beïnvloeden en gerechtigheid te prediken aan de overheden.

De geschiedenis toont echter aan dat wanneer de kerk zélf een overheid wordt, die alle aspecten van de maatschappij en het leven van de burgers controleert, deze zal falen omdat heiligheid niet van buitenaf kan worden opgelegd. Het is zeker waar dat wetten worden gemaakt om de orde te handhaven en te waarschuwen tegen en het voorkomen van illegale activiteiten. Wrede straffen echter, zoals de doodstraf voor overspel en afvalligheid (om slechts twee voorbeelden te noemen), zijn vandaag de dag niet meer op hun plaats, lang nadat Jezus een nieuw tijdperk van redding inleidde om zondaars te vergeven en te herstellen. In hun ijver controleren godsdienstige leiders vaak excessief.

Burgers dienen een grote mate van vrijheid te hebben, zelfs als er soms misbruik van gemaakt wordt. Als we geen evenwicht tussen controle en vrijheid kunnen creëren, dan is het beter een fout te maken ten gunste van vrijheid - dat is de les uit de geschiedenis.

227

Het is mijn persoonlijke overtuiging dat Jezus, die leefde in een godsdienstige samenleving, in een soort theocratie (onder Romeinse bezetting), deze behoefte aan vrijheid van geweten voorzag; de behoefte om vrij te zijn van excessieve godsdienstige regels, zoals hoever men mag op de reizen op de sabbat (één mijl? twee?). Hij ging ons voor in vrijheid met zijn eenvoudige boodschap. Hij zei: “Als iemand mij volgt ....” Dat woordje “als” geeft mensen een keus. Als zij ervoor kiezen hem niet te volgen, dan zijn zij daar vrij in. Zij worden niet onder druk gezet; hen wordt geen schade berokkend. Zij zijn in Gods handen.

Deze vrijheid staat lijnrecht tegenover Mohammeds beleid van onderdrukking.

Hij voert wrede wetten en strikte praktijken in. Niemand mag hem of de islam bekritiseren of er afstand van doen. Zij zullen ter dood gebracht worden. Hij biedt hen geen vrijheid van geweten of godsdienst aan. Dit is godsdienstige slavernij.

Het helpen van de armen Door de hele geschiedenis van de kerk heen, vooral tijdens de eerste generaties christenen, hebben de leerlingen van Jezus zijn voorbeeld gevolgd door de armen te helpen (helaas slaagden zij daar niet altijd in). De kerk heeft nooit door verovering of door één andere fysieke kracht een “vereiste liefdadigheidsbelasting” aan de mensen opgelegd.

Jezus leidde de weg in het helpen van de armen. In de volgende passage voedt hij op wonderbaarlijke wijze vijfduizend mensen.

Lucas 9:14 …Jezus zei tegen zijn leerlingen: ‘Zeg dat ze in groepen van ongeveer vijftig bij elkaar moeten gaan zitten.’ 15 Ze deden wat Jezus hun opdroeg en lieten iedereen in groepen bij elkaar zitten. 16 Jezus nam de vijf broden en de twee vissen, keek omhoog naar de hemel en sprak er het zegengebed over uit.

Daarna brak hij het brood en gaf het met de vissen aan zijn leerlingen om aan de menigte uit te delen. 17 De mensen aten en allen werden verzadigd; de stukken brood die overbleven werden opgehaald, twaalf manden vol. (Lucas 9:14-17; verg. Matteüs 14:13-21; Marcus 6:32-44; Johannes 6:5-13, 9:13-17).

De vroege kerk volgt Christus’ voorbeeld. In Handelingen 6:1-7 ontstaat een controversie in de kerk van Jeruzalem. De Griekse joden klaagden tegen de Hebreeuwse joden omdat geen voedsel werd uitgedeeld aan de Griekse weduwen. De apostelen vroegen aan de mensen om zeven diakenen te kiezen om toezicht te houden op deze verantwoordelijkheid. Het probleem was 228

opgelost. Er werd in de behoefte van de armen voorzien. Vervolgens, in Korintiërs 2: 8-9, herinnert Paulus de christenen in die stad eraan om hun beloofde inzameling te houden voor de noodlijdende gelovigen in Jeruzalem.

De Korintiërs bewogen ook de Macedonische christenen om te geven. Ons laatste bijvoorbeeld, Galaten 2:1-10, zegt dat de apostelen in Jeruzalem, met name Petrus, Jacobus, en Johannes, Paulus verwelkomen en bekrachtigen zijn bediening aan de heidenen. Zij vragen hem maar om één belangrijke zaak: “Onze enige verplichting was dat we de armen ondersteunden, en dat is ook precies waarvoor ik mij heb ingezet. (vers 10).

Het nieuwe testament geeft het hart vrijheid. Het was tenslotte Jezus, die zei: ‘Wanneer u bij mijn woord blijft, bent u werkelijk mijn leerlingen. U zult de waarheid kennen, en de waarheid zal u bevrijden.’ (Johannes 8:31-32). Zijn leer geeft vrijheid. Hij zei ook: “… Om niet hebben jullie ontvangen, om niet moeten jullie geven!” (Matteüs 10:8). Als mensen aan de armen en andere liefdadigheden geven, zijn zij gezegend. Als zij dat niet doen, dan zijn zij daar vrij in. Maar in hun gierigheid dienen zij niet te worden aangevallen door een leger en worden gedwongen armenbelasting te betalen, en zij moeten niet worden bespioneerd en onder druk worden gezet door de godsdienstige politie.

Om dit driedelige hoofdthema samen te vatten, van dit vérstrekkende evangelie over vrijwilligheid komt het principe dat ook op overheden kan worden toegepast. Bij het helpen van de armen zijn mensen vrij om van gedachte te verschillen; zij zijn vrij om te stemmen en een wet in te voeren om daarvoor belasting te heffen, en hoeveel belasting. Dat moet niet van openbaringen van een theocraat afhangen die overal vrije mensen dwingt om zijn specifieke regels te volgen die op de één of andere manier materieel aan hem en zijn opvolgers ten goede komen.

Dit [Engelstalige] artikel verklaart de bijbelse basis van deze Godgegeven vrijheid (zie ook het “nieuwe testament”) Conclusie Hoewel het is waar dat sadaqah in de islam een vrijwillige gift impliceert, is de rode draad in Mohammeds leven, de koran en de betrouwbare hadieth dat hij veel verder gaat dan het vragen van vrijwillige aalmoezen en tot dwang en bloedige oorlogen overgaat. In tegenstelling daarmee, zijn de richtlijnen van Jezus en het thema van het nieuwe testament om vrijwillig te geven, zonder druk, zonder onrechtvaardigheid, en zonder bloedvergieten.

229

In het volgende vers waarschuwen Allah en Mohammed de moslims niet aan materiële dingen te hechten of te worden verwikkeld in “hartstocht voor materiele zaken”.

3:14 Voor de mensen is liefde voor begeerlijke zaken als vrouwen aantrekkelijk gemaakt, ( even-als de liefde voor ) zonen, omvangrijke gouden en zilveren bezittingen, gemerkte paarden en kudden dieren en akkers. Dat is de genieting van het wereldse leven. En Allah, bij Hem is de beste terugkeer. (Siregar) Dit vers leert wijsheid, maar Mohammed volgde het niet. Hij is het die vrouwen begeerde en met velen huwde — een voorrecht dat alleen hem toekwam (soera 33:50); hij is die zegt dat djihaadstrijders gevangenen vrouwen mogen verkrachten, dat moslimmannen seks kunnen hebben met slavinnen; hij is het die slavenhandel dreef, een zeer winstgevende zaak; hij is het die enorme kudden vee bezat; hij is het die zei dat zonden met geld afgekocht kunnen worden; hij is het die bekeerlingen omkocht; hij en zijn opvolgers zijn degenen die vreedzame mensen overvielen die de islam op geen enkel manier schade berokkenden; hij is het die de rijkdom van de zevende-eeuwse joden stal; hij is het die uit het pasverzamelde belastingsgeld in zijn moskee uitspreidde en telde, tellend het meeste dat hij ooit had ontvangen. De god van het Arabische schiereiland was met hem (niet dezelfde God die met Jezus en zijn kerk was).

Mohammed is het die zijn djihaadstrijders de hemel beloofde als zij stierven, en oorlogsbuit als zij overleefden. Als iemand “liefde voor begeerlijke zaken” had, dan was het de profeet van de islam. Deze glibberige weg bepaalt de genetische code van de islam.

Jezus aan de andere kant, was niet verstrikt in de dingen van deze wereld. Hij zegt dat Gods koninkrijk en de aardse koninkrijken twee verschillende koninkrijken zijn. Hij richtte geen leger op om mensen aan te vallen, ondanks het feit dat hij zei dat hij twaalf legioenen engelen tot zijn beschikking stonden, implicerend dat hij het Romeinse keizerrijk kon vernietigen (Matteüs 27:53). Hij zei dat zijn koninkrijk niet van deze wereld is; anders zouden zijn aanhangers wel gevochten hebben om zijn arrestatie te voorkomen (Johannes 18:36). Hij verzette zich tegen satans aanbod om de gehele wereld te bezitten. Hij strooide geen veroverd geld uit in een synagoge om het te tellen, en om het aan zijn apostelen te geven. Feit is dat hij Judas (de toekomstige verrader) de penningmeester liet zijn (Johannes 13:29), en Judas “hielp zichzelf” aan het geld (Johannes 12:6) — Jezus stond boven dergelijke onbelangrijke dingen en bezorgdheden. Hij kende het eind van Judas (Johannes 6:60, 70-71). Hij kocht nooit bekeerlingen om. Verder jaagde Jezus nooit vrouwen na m vervolgens een openbaring te beweren dat ze van hem waren. Hij was nooit een 230

slavenhandelaar, hoewel het winstgevend was. Tijdens heel zijn leven was hij nooit op zoek naar materiĂŤle dingen verzameld in bloedige oorlogen. Tot slotte, hij betaalde met zijn dood voor onze zonden; wij betalen daar zelf niet voor.

Deze goede weg bepaalt de genetische code van het christendom.

De twee visies van Jezus en Mohammed betreffende rijkdom zijn zo verschillend als dag en nacht.

De weg van Jezus Christus, die al bij het begin van zijn verkondiging gevestigd was, volgt vrijheid van wereldse verstrikkingen. Hij wees satans aanbod af om de wereld te beheersen.

Christenen zijn in de wereld, maar niet van de wereld (Johannes 17:14-18).

Jezus en zijn apostelen geven vrijheid.

Aan de andere kant veroveren Mohammed en zijn opvolgers de bekende wereld, plunderen rijkdom, en leggen zijn politiek stelsel van een autoritair kalifaat op, gemodelleerd naar het autoritaire handelen van de profeet zelf.

Supplementair materiaal Christenen volgen niet het oude testament voor wat betreft verzoening. Deze oudere heilige tekst beveelt het offeren van dieren als betaling voor zonden (Leviticus 1-6) en zelfs geldofferanden als compensatie van zonden ten tijde van de oude HebreeĂŤrs (Exodus 30:11 - 16). Het lijkt dat de koran deze twee verouderde voorschriften overneemt, maar dan op een eigenaardige manier.

Dit is reden genoeg om het boek van Allah te verwerpen. Voor christenen heeft Jezus Christus voor al onze zonden betaald met zijn eigen bloed aan het kruis, voor eens en altijd. Jezus vervult deze doctrine en vele anderen van het oude testament. Het nieuwe testament vereenvoudigt deze rituelen en voorschriften en vat ze samen in hem aangezien het oude testament bovenal naar hem verwijst.

Jezus Christus maakt ons vrij, maar Mohammed duwt ons terug naar een koraanse (en daarom vervormde) versie van de oude wet van Mozes. Zie De vrijheid van Christus en de wet van Mohammed.

Moslimspolemisten en propagandisten proberen de aandacht van het geweld in de koran en dat van Mohammed af te leiden door te verwijzen naar oorlogen in het oude testament. Het feit dat zij een beroep moeten doen op deze oude oorlogen betekent dat zij het spel a hebben verloren. Mohammed heeft het beslissende nadeel dat hij 600 jaar na Jezus kwam, die ons een betere manier 231

toonde. Moslimmissionarissen realiseren zich niet dat voor ons christenen, Jezus Christus deze heilige tekst heeft vervuld; van ons wordt dus niet vereist dat wij oorlogen voeren die tijdspecifiek ( zo’n 3.000 jaar of langer geleden) en plaatsspecifiek (het heilige land) waren, en beperkt in doel. Dit artikel verklaart de verschillen tussen de beperkte oorlogen van het oude testament en de oorlog van wereldverovering van de islam.

• • • •

De bijbeltekst in deze uitgave is ontleend aan De Nieuwe Bijbelvertaling, © Nederlands Bijbelgenootschap 2004.

Citaten (tenzij anders vermeld) zijn rechtstreeks uit het Engels vertaald Laatste bewerking: januari 2007 Met toestemming van de auteur vertaald; de originele titel luidt: Jesus and Muhammad on wealth

232

Artikel 18 De dood van Jezus en de dood van Mohammed James M. Arlandson

Alle mensen zijn sterfelijk. U, de lezer, bent een mens. Daarom bent u sterfelijk.

Zo is de norm, basislogica. Maar wat ten aanzien van Jezus en Mohammed? Zij waren ook mensen. Daarom waren zij sterfelijk.

Het is waar dat het nieuwe testament leert dat Christus de goddelijke Zoon van God is en dat hij naar beneden kwam uit de hemel. Maar het leert ook dat hij een volledig (zondeloze) menselijke natuur en sterfelijk menselijk lichaam had.

Dus wat deed deze twee mannen sterven? Werd hun dood voorspeld? Als dat zo is, hoe helder waren de voorspellingen? Wat waren hun zorgen voordat zij stierven? Wat waren hun laatste woorden? Waar stierven zij? Hoe reageerden hun volgelingen? Had hun dood een bedoeling?

Dit artikel probeert deze vragen te beantwoorden. We beginnen met Mohammed en gaan dan verder met Jezus.

Mohammed In Medina leefde Mohammed een leven dat overvallen en oorlogen bevatte en de verzameling van oorlogsbuit. Zijn dood reflecteert dit soort leven.

Wat veroorzaakte zijn dood?

De profeet van de islam stierf aan ziekte veroorzaakt door vergif. Na zijn verovering van de overheersende joodse stad Chaibar in 628 AD, bood een joodse vrouw hem schapenvlees aan dat zij vergiftigd had. Een ander verslag zegt dat een groep joden het had vergiftigd.

De ahadieth zijn de verslagen van Mohammeds woorden en daden buiten de koran. De meest betrouwbare hadiethverzamelaar en redacteur is Boechari (stierf 870). Het onderstaande geeft aan dat het vergif Mohammed vier jaar later pijn bezorgde bij zijn dood in 632 AD. 233

…Verteld door ‘Aïsja: De Profeet in zijn kwaal waarin hij stierf, was gewoon te zeggen: “O ‘Aïsja! Ik voel nog de pijn veroorzaakt door het eten dat ik at te Chaibar, en op dat moment, voelde ik me alsof mijn aorta was afgesneden van dat vergif.” (Sahieh Boechari, Volume 5, Boek 59, Nummer 713) Wat was het motief van de joodse gemeenschap? In deze hadieth ondervraagt Mohammed de joden van Chaibar. Na een verbale oefenwedstrijd met hen, komt hij tot zijn punt.

Hij [Mohammed] vroeg: Heeft u dit schaap vergiftigd?” Zij [enkele joden] zeiden: “Ja.” Hij vroeg: “Wat bewoog u ertoe?” Zij zeiden: “Wij wilden weten of u een leugenaar bent in welk geval we van u af zouden moeten, en als u een profeet bent dan zou het vergif u geen kwaad doen.” (Boechari, Volume 4, Boek 53, Nummer 394) Dus de joden wilden zien of het vergif hem zou treffen, en dat deed het. Dus waarom zou hij niet zichzelf helen door de macht van Allah? De koran leert dat Mohammed geen wonderen kon doen.

Echter, we moeten deze “profeetbeproeving” niet als de enige uitleg van het motief van de joden nemen. De hadieth lijkt ook te hinten naar wraak in de woorden “we van u af zouden moeten.” Waarom wraak? Voordat Mohammad naar Medina in 622 na Chr. emigreerde, woonden joden daar. Maar Mohammed verdreef twee joodse stemmen: de Qainoeqa (624 na Chr.) en de Nadir (625 na Chr.). Hij slachtte de joodse mannen en puberende jongens af en nam de vrouwen en kinderen van de Qoeraiza stam tot slaven (627 na Chr.).

Mohammed de nieuwkomer te Medina bracht de joden veel onnodig leed toe.

Zie dit artikel voor nader uitleg over Mohammeds moeizame relaties met de joden van Medina en Chaibar.

Was zijn dood voorspeld?

Een traditie zegt dat zijn dood voorspeld was in soera 110:1, een Mekkaanse soera (het was geopenbaard in de stad Mekka voor Mohammeds hidjra (vlucht naar Medina).

De koran zegt in soera 110:1: Als de hulp van Allah (aan u, O Mohammed, tegen uw vijanden) en de overwinning zijn gekomen (van Makkah [Mekka]). (Hilali and Khan) 234

Dit vers is niet specifiek of accuraat of relevant wat betreft zijn dood. Allereerst zegt het niets over het vergif dat een oorzaak van dood is. Ten tweede wordt Mekka niet per se genoemd als de verovering – de opmerking tussen haakjes werd toegevoegd door de twee vertalers – maar op zijn minst voorspelt het vers accuraat Mohammeds leven in Medina: een leven met talrijke veroveringen. Ten derde voorspelt het vers de hulp van Allah, maar Mohammeds dood van ziekte en vergif geeft precies het tegenovergestelde aan; geen hulp of heling kwam van Allah.

Verder, andere verzen in de koran die spreken van Mohammeds menselijkheid en sterfelijkheid kunnen niet worden gekarakteriseerd als helder en specifieke voorspellingen (soera’s 17:93, 39:30 en 41:6).

Fatima is Mohammeds dochter bij zijn eerste vrouw Chadiedja. In deze hadieth praat zij met haar vader, die een verborgen voorgevoel onthult dat zij alleen na zijn dood openbaar maakt. ...Toen de Profeet stierf, vroeg ik haar erover. Zij [Chadiedja] antwoordde. “De Profeet zei: ‘Ieder jaar Gabriël was gewoon om de koran met mij te herzien één keer alleen, maar dit jaar heeft hij dat twee keer gedaan. Ik denk dat dit voorspelt mijn dood, en jij zult de eerste van mijn familie zijn om mij te volgen.’

(Boechari, Volume 4, Boek 56, Nummer 819).

Echter, een meer aardse reden voor Mohammeds voorgevoel is zijn verergende ziekte. Terloops zegt een hadieth dat Fatima zes maanden na haar vaders dood stierf.

Wat waren zijn zorgen voordat hij stierf?

De volgende ahadieth gaan over diverse onderwerpen.

(1) Een van zijn zorgen tijdens zijn fatale ziekte was zijn vele huwelijken. Met welke vrouw zou hij blijven? Het was zijn favoriete, Aïsja, zijn kinderbruid, die dit voorrecht kreeg. Hij verloofde haar toen zijn zes jaar oud was, en zij consumeerden hun huwelijk toen zij negen jaar oud was. Zij was nooit in staat om hem een kind te geven. (Ga hier voor meer informatie.)

Verteld door ‘Aïsja: dat tijdens zijn fatale zieke, Allah’s Apostel, gewoon was zijn vrouwen te vragen: “Waar zal ik morgen verblijven? Waar zal ik morgen verblijven? Hij keek 235

vooruit naar ‘Aïsja’s beurt. Dus al zijn vrouwen stonden hem toe om te verblijven waar hij wenste, en hij verbleef in ‘Aïsja’s huis totdat hij daar stierf.

‘Aïsja voegde eraan toe: Hij stief op de dag van mijn gewoonlijke beurt in mijn huis. Allah nam Hem tot zich terwijl zijn hoofd tussen mijn borstkas en mijn nek was en zijn speeksel was vermengd met mijn speeksel. (Boechari, Volume 7, Boek 62, Nummer 144) (2) Een andere zorg was een opvolger. Deze hadieth keurt Aboe Bakr goed, Mohammeds rechterhand, leidend in gebed terwijl de profeet van de islam ziek was.

Terwijl de moslims het Fadjrgebed op maandag aanboden en Aboe Bakr hen leidde in gebed, verhief Allah’s Apostel plotseling het gordijn van Aïsja’s woonplek en keek naar hen terwijl zij in de rijen waren van de gebeden en glimlachten. Aboe Bakr trok zich terug om zich bij de rij aan te sluiten, denkend dat Allah’s Apostel naar buiten zou komen voor het gebed. De moslims waren op het punt om hun gebed op te geven) vanwege het vol vreugde zijn van Allah’s Apostel. Maar Allah’s Apostel wenkt hen met zijn handen om hun gebeden te voltooien en trad toen het verblijf binnen en liet de gordijn vallen.)

(Boechari, Volume 5, Boek 59, Nummer 729) Deze is één van de vele passages in de hadieth die wijzen naar de rechtmatigheid van Aboe Bakr die de kalief (opvolger) wordt, volgens Soennieislam. Maar Mohammed sprak niet in duidelijke termen uit wie dit moest zijn.

(3) Mohammed gebood dat zijn bezit niet overgeërfd moest worden, maar aan liefdadigheid gegeven moest worden.

De Profeet zei: “Ons bezit moet niet worden overgeërfd, en wat we achterlaten, moet worden besteed aan liefdadigheid.” (Sahieh Boechari, Volume 8, Boek 80, Nummer 719) Maar wat betreft Fatima? Zou zij haar vaders erfenis worden ontnomen?

Fatima en Al ‘Abbas kwamen tot Aboe Bakr [de eerste kalief], zoekend hun aandeel van het bezit van Allah’s Apostel, en op dat moment vroegen zij om het land te Fadak [bezit van de joden dat veroverd was] en hun aandeel van Chaibar. Aboe Bakr zei tegen hen: “Ik heb gehoord van Allah’s Apostel zeggend: ‘Ons bezit kan niet worden overgeërfd, en wat we achterlaten moet worden besteed aan liefdadigheid, maar het gezin van Mohammed mag hun voorzieningen uit dit bezit nemen.” Aboe Bakr voegde eraan toe: “Bij Allah, ik zal niet de procedure verlaten die ik Allah’s Apostel zag volgen tijden zijn leven 236

wat betreft bezit.” Daarom verliet Fatima Aboe Bakr en sprak niet met hem totdat zij stierf. (Boechari, Volume 8, Boek 80, Nummer 718) Verbitterd en teleurgesteld verliet Fatima Aboe Bakr, om nooit hem opnieuw te spreken.

(4) Deze twee hadieth beelden Mohammed af als zijnde onzeker over zijn eeuwige bestemming, waar hij precies zal belanden.

Een Ansari vrouw die de gelofte van trouw aan de Profeet gaf dat de Ansar lootjes trokken wat betreft de woonplaats van de Emigranten. ‘Oethmaan bin Maz’ oen was vastberaden om met hen te verblijven (dat wil zeggen Oem al-‘ Ala’s familie), ‘Oethmaan werd ziek en ik verzorgde hem totdat hij stierf, en we bedekten hem met zijn kleren. Daarna kwam de Profeet naar ons en ik (adresserend het dode lichaam) zei: “O Aboe As-Sa’ib, moge Allah’s Genade op u zijn! Ik ben getuige dat Allah u geëerd heeft.” Daarop zei de Profeet: “Hoe weet u dat Allah hem geëerd heeft?” Ik antwoordde: “Ik weet dat niet. Moge mijn vader en mijn moeder voor u geofferd worden, O Apostel van Allah! Maar wie anders is waardig (als ‘Oethmaan niet)?” Hij zei: “Wat betreft hem, bij Allah, de dood heeft hem overgenomen, en ik hoop het beste voor hem. Bij Allah, hoewel ik de Apostel van Allah ben, weet ik niet wat Allah met mij zal doen.” Bij Allah, ik zal nooit de vroomheid van iemand na hem beweren. Dat maakte mij bedroefd... (Boechari, Volume 5, Boek 58, Nummer 266) Een parallelle hadieth drukt dezelfde twijfel uit. … De Profeet zei: ‘Geen twijfel, dood kwam tot hem. Bij Allah, ik wens hem ook goed, maar bij Allah, ik weet niet wat Allah zal doen met mij ondanks dat ik Allah’s Apostel ben.’ (Boechari, Volume 2, Boek 23, Nummer 334) Samenvattend, deze vijf ahadieth tonen Mohammed die de zaken van zijn leven serieus neemt. Wie moet de goederen krijgen van zijn vele veroveringen.

Met welke vrouw moet hij verblijven wanneer hij op zijn sterfbed ligt? Wie moet zijn opvolger zijn? Deze laatste vraag werd nooit beantwoord met absolute helderheid (zie de sectie, hieronder “Hoe reageerden zijn volgelingen?”). Ook, de laatste twee ahadieth tonen hem als erg onzeker over zijn precieze bestemming nadat hij sterft.

237

Wat waren enkele van zijn laatste woorden?

De volgende vier ahadieth onthullen iets over zijn geestesgesteldheid op zijn stervensbed: (1) Hij vervloekte de joden en christenen voor het nemen van graven als aanbiddingsplaatsen: Toen de ziekte van Allah’s Apostel verslechterde, bedekte hij zijn gezicht met een Chamisa, maar toen hij kort van adem werd, zou hij het van zijn gezicht verwijderen en zeggen: “Het is zoals dat! Moge Allah de joden en christenen vervloeken omdat zij de graven van hun profeten als plaatsen van aanbidding namen.” Hiermee waarschuwde hij zijn volgelingen voor hen te imiteren, door te doen wat zij deden. (Sahieh Boechari, Volume 7, Boek 72, Nummer 706) (2) Allah’s boodschapper gebood degenen dichtst bij hem om drie dingen te doen, het eerste is om de heidenen uit het Arabische Schiereiland te werpen.

Ibn Abbaas, zijn neef en hoogbetrouwbare overbrenger van tradities, vertelde deze hadieth: Hij [Mohammed] zei: “Drijf de heidenen uit het Arabische schiereiland..”

(Boechari, Volume 5, Boek 59, Nummer 716) Soera 9:5, laatkomend in Mohammeds leven, geeft de heidenen de “optie” om zich te bekeren. Als zij die niet nemen, sterven zij door het zwaard.

(3) Deze hadieth toont hem een hoge plaats in de islamitische hemel wensend.

De hadieth verwijst naar soera 4:69, die gaat over moslims die Allah en zijn boodschapper gehoorzamen. Dan worden zij goed gezelschap in het paradijs beloofd. De hadieth zegt expliciet dat deze zijn laatste woorden waren.

Toen Allah’s Apostel gezond was, zei hij: “Geen profeet sterft totdat hij zijn plaats in Paradijs wordt getoond, en daarna wordt hij de optie (om te leven of te sterven) gegeven.” Dus toen de dood hem naderde (tijdens zijn ziekte), en terwijl zijn hoofd was op mijn dij, werd hij bewusteloos voor een poosje, en toen hij bijkwam, richtte hij zijn ogen op het plafond en zei: “O Allah! Laat mij bij de Hoogste Metgezellen zijn (zie soera 4:69),” Ik zei: “Dus, hij kiest niet ons.”

Daarna realiseerde ik dat het de toepassing was van de uitspraak die hij ons gewoon was te vertellen toen hij gezond was. Dus dat was zijn laatste uiting (voordat hij stierf), dat wil zeggen: “O Allah! Laat mij bij de Hoogste Metgezellen zijn.” (Boechari, Volume 8, Boek 75, Nummer 359) 238

Hoewel “Metgezellen” in het meervoud is, geeft dit gebed aan dat Mohammed zocht naar de hoogste plaatst, naast Allah, de hoogste “Metgezel.”

(4) Deze korte parallel hadieth treft hem Allah vragend aan om vergeving en genade voor zichzelf, aangezien hij vraagt om te worden geplaatst onder de hoogste metgezellen. Waarom vroeg hij om vergeving?

Ik hoorde de Profeet en luisterde naar hem voor zijn dood terwijl hij zijn rug op mij legde en zei: “O Allah! Vergeef mij, en schenk mij Uw Genade, en laat mij de metgezellen ontmoeten.” (Boechari, Volume 5, Boek 59, Nummer 724) Zoals opgemerkt in de vorige hadieth, zocht Mohammed naar de hoogste plaats in de islamitische hemel, naast Allah, de “Metgezel.” Maar de reden dat hij zocht naar vergeving is dat hij leed aan zonde, zoals dit artikel laat zien.

Deze sectie samenvattend, Mohammed vervloekte joden en christenen; hij verordonneerde de heidenen uit het Schiereiland (of zij konden zich bekeren of sterven); hij verlangde vurig de hoogste status in de islamitische hemel; en hij smeekt Allah om vergeving.

Waar stierf hij?

We leerden dat hij verbleef in de woonplaats van zijn kindbruid. Zij was nu achttien, en hij was in begin zestig.

De Profeet stierf terwijl hij tussen mijn borst en mijn kin was, dus ik had nooit een afkeer van de doodsmart voor iemand na de Profeet. (Boechari, Volume 5, Boek 59, Nummer 726) Hoe reageerden zijn volgelingen?

Zij voelden zich zwaar gegriefd en weenden om hem. Dit is te verwachten.

Maar wat interessanter is, is de korte strijd tussen twee innige metgezellen van Mohammed, Aboe Bakr en Oemar.

Deze hadieth geeft ‘Oemar weer gewillig het kalifaat aan Aboe Bakr overlatend.

Dat hij ‘Oemars tweede toespraak hoorde die hij afleverde toen hij op de preekstoel zat op de dag volgend op de dood van de Profeet. ‘Oemar reciteerde de Tasjahhoed terwijl Aboe Bakr stil was. ‘Oemar zei: “Ik wens dat Allah’s Apostel ons allen had overleefd, dat wil zeggen, de laatste was geweest 239

(die stierf). Maar Mohammed is dood, Allah heeft niettemin het licht onder u gehouden waarvan u dezelfde leiding kan ontvangen zoals Allah Mohammed ermee leidde. En Aboe Bakr is de metgezel van de Allah’s Apostel. Hij is de tweede van de twee in de grot. Hij is de meest gerechtigde persoon onder de moslims om uw zaken te regelen. Daarom sta op en zweer trouw aan hem.”…

Ik hoorde ‘Oemar tegen Aboe Bakr zeggen op die dag. “Bestijg s.v.p. de preekstoel,”en bleef erop aandringen dat hij de preekstoel besteeg waarop alle mensen trouw tot hem zworen. (Sahieh Boechari, Volume 9, Boek 89, Nummer 326) De ahadieth zijn soms tegenstrijdig, en deze volgende lange toont Aboe Bakr, na het horen van Mohammeds dood, naar voren schrijdend en de leiding nemend, zelfs over ‘Oemar. Aboe Bakr vertelt ‘Oemar om te gaan zitten en rustig te zijn. ‘Oemar weigert, maar de mensen gaan naar Aboe Bakr, dus wordt ‘Oemar als het ware buitengesloten.

Verteld door Aboe Salama van Ibn Abbas: Aboe Bakr kwam naar buiten en ‘Oemar sprak de mensen toe, en Aboe Bakr vertelde hem om te gaan zitten maar ‘Oemar weigerde. Aboe Bakr vertelde hem opnieuw om te gaan zitten en ‘Oemar weigerde opnieuw. Daarna reciteerde Aboe Bakr de Tashah-hoed (dat wil zeggen niemand heeft het recht te worden aanbeden dan Allah en Mohammed is Allah’s Apostel) en de mensen luisterden naar Aboe Bakr en verlieten ‘Oemar. Aboe Bakr zei: “Amma ba’doe, degene die onder u Mohammed aanbad, dan Mohammed is dood, maar degene die Allah aanbad, Allah leeft en zal nooit sterven. Allah zei: ‘Mohammed is niet meer dan een Apostel en inderdaad (veel) Apostelen stierven voor hem ..(inclusief) de dankbaren.’” (3:144) Tenslotte eindigt de hadieth met de mensen die soera 3:144 reciteren.

De verteller voegde eraan toe: “Bij Allah, het was als of de mensen nooit wisten dat Allah dit vers eerder had geopenbaard totdat Aboe Bakr het reciteerde en daarna begon degene die het hoorde, het te reciteren.” (Boechari, Volume 2, Boek 23, Nummer 333) Soera 3:144 werd geopenbaard na de slag van Oehoed in 625 na Chr. Mohammeds leger verloor in theorie de slag, maar in de praktijk verloor hij materieel niet zoveel, dus zijn gemeenschap herstelde snel. Maar hijzelf was gewond. Dus vroeg hij zijn volgelingen deze vraag, bewerend over zijn sterfelijkheid.

240

3:144 Mohammed is slechts een gezant; voor zijn tijd reeds waren de [andere] gezanten heengegaan. Wanneer hij dan zou sterven of gedood worden zouden jullie je dan op jullie hielen omdraaien (terugvallen in ongeloof)? (Leemhuis, tussen ronde haakjes toevoeging van ons) Laten we een stap terug nemen en kijken naar het grote plaatje. Ondanks dat ‘Oemar getrouw Aboe Bakr gedurende twee jaren diende, moet het niemand verbazen dat sluipmoorden en oorlogen over het kalifaat gebeurden tijdens vroege islam. Oethmaan en Ali, de derde en vierde kaliefen, werden bijvoorbeeld vermoord. Het is verbazingwekkend dat Mohammed niet in specifieke woorden bepaalde wie zijn opvolger moet zijn. Maar waarom al het geweld in de vroege islam? Mohammed leidde bij voorbeeld. Hij zond of ging zelf uit op 74 roofovervallen, moordbrigades, schermutselingen en volledige oorlogen. Dus waarom zouden zijn volgelingen niet hetzelfde doen?

Wat was het doel van zijn dood?

Deze vraag is open voor interpretatie. Het is moeilijk om een doel toe te kennen aan een dergelijk belangrijke gebeurtenis. Moeilijk, maar niet onmogelijk.

Dit kardinale feit kan niet over het hoofd worden gezien. Mohammed stierf aan ziekte en vergif. Hij stierf niet als een martelaar, van een pijl of een speer of een zwaard tijdens de hitte van de djihaad. Hij stierf niet tijdens een hoge en nobele preek. Hij stierf niet direct voor zijn mensen in een daad van heldendom, zijn leven opofferend voor hen. Hij stierf niet aan ouderdom.

Een jodin (en andere joden) die hem vergif te eten gaf wilden zien of hij een profeet was en wraak nemen. In beide gevallen zou hij er niet aan denken om het bezoedelde schaapsvlees te eten, zou hij? Bovendien, een profeet kon vernemen dat het vlees slecht was. Maar hij at het. Dus had hij de kracht van Allah om zichzelf te genezen? Blijkbaar niet. Daarom, de volgende interpretatie van zijn dood gegeven de feiten is niet onredelijk of uitzonderlijk: Zijn dood door ziekte en vergif had geen diep of significant of geestelijk doel.

Deze interpretatie, hoewel open voor debat, telt op als we het meten op de grote schaal van een stichter van een wereldwijde religie en zijn gebrek aan het vernemen van het vergif en zijn geestelijke ongeschiktheid om zichzelf te genezen door de kracht van Allah.

241

Deze interpretatie wordt scherper wanneer we de dood Mohammed contrasteren met de dood van Jezus.

Jezus Jezus kwam met de uitdrukkelijke bedoeling van het preken van het goede nieuws van het koninkrijk, levend een goddelijk leven, en stierven als een offer voor onze zonden. Dit doel vormt de gehele Christus gebeurtenis – zijn geboorte, leven, bediening, dood, opstanding en hemelvaart.

Wat veroorzaakte Jezus’ dood?

Dit is gemakkelijk te beantwoorden. God verordende dat Jezus zou sterven voor de zonden van de wereld, aangezien hij zijn bloed had gegoten (Lucas 22:20). Hij stierf door kruisiging (Numeri 21:9-9 en Johannes 3:14-15; Deuteronomium 21:23 en Galaten 3:13). Op menselijk niveau veroordeelden de joodse en Romeinse autoriteiten hem ter dood op de beschuldiging dat hij koning wilde worden (Matteüs 27:37). Ook beschuldigde de hogepriester hem van blasfemie voor de bevestiging op de vraag dat hij de Christus, de Zoon van God, is (Matteüs 26:63-65).

De tabel hieronder noemt teksten die God zorgvuldig vervulde in Christus over zijn dood, onthullend dat God dingen achter de schermen orkestreerde.

Was zijn dood voorspeld?

Deze tabel noemt enkele van de profetieën in het oude testament op die hun vervulling in het nieuwe testament vonden. Zij betreffen in het bijzonder de dood van Christus en de gebeurtenissen tot, tijdens en na zijn kruisiging.

Oude Testament

Onderwerp

Nieuwe Testament

Jesaja 53:6-7 de wandaden van ons allen liet de HEER op hem neerkomen. …Als een schaap dat naar de slacht wordt geleid

Lijdende lam van God.

Johannes 1:29 zei: Daar is het lam van God, dat de zonde van de wereld wegneemt

Exodus 24:8 Mozes... zei: ‘Met dit bloed,’ zei hij,

Bloed van het verbond

242

Matteüs 26:28 dit is mijn bloed, het bloed van het verbond, dat voor velen

‘wordt het verbond bekrachtigd…’

wordt vergoten tot vergeving van zonden

Jesaja 50:6 Ik heb mijn rug Gegeseld, bespuwd blootgesteld aan mijn en bespot folteraars, wie mij de baard uittrokken, bood ik mijn wangen aan. Ik heb mijn gezicht niet verborgen toen ze mij beschimpten en bespuwden

Marcus 15:15, 19-20 hij [Pilatus] hem eerst nog had laten geselen… Ze sloegen hem met een rietstok tegen het hoofd en bespuwden hem... ze hem zo hadden bespot

Zacharia 11:12 En ze betaalden mij mijn loon uit, dertig sjekel zilver

Dertig zilverstukken Matteüs 26:15 Ze betaalden hem [Judas] dertig zilverstukken

Zacharia 12:10 wenden, en Zij zullen hun blik over degene die ze hebben richten op hem die doorstoken, (12:10) Ze ze hebben zullen zich weer naar mij doorstoken wenden, en over degene die ze hebben doorstoken zullen ze weeklagen

Johannes 19:34, 37 een van de soldaten stak een lans in zijn zij… ‘Zij zullen hun blik richten op hem die ze hebben doorstoken.’

Psalm 22:18 Zij … verdelen mijn kleren onder elkaar en werpen het lot om mijn mantel.

Johannes 19:23-24 Nadat ze Jezus gekruisigd hadden, verdeelden de soldaten zijn kleren in vieren…Maar zijn onderkleed was in één stuk geweven, van boven tot beneden. Ze zeiden tegen elkaar: ‘Laten we het niet scheuren, maar laten we loten wie het hebben mag.’

Jesaja 53:12 hij zijn leven prijsgaf aan de dood en zich tot de zondaars liet rekenen.

Verdeelden zijn kleren en wierpen een lot om zijn mantel.

Toegerekend tot de Lucas 23:32-33 Samen met zondaars.

Jezus werden nog twee anderen, beiden misdadigers, weggeleid om terechtgesteld te worden. … werd hij gekruisigd, samen met de twee misdadigers, de een

243

rechts van hem, de ander links.

Psalm 22:7-8 …door iedereen versmaad, bij het volk veracht. Allen die mij zien, bespotten mij, ze schudden meewarig het hoofd Psalm 69:21 Ze … lesten mijn dorst met azijn.

Numeri 9:12 Er mag van het offerdier niets overblijven tot de volgende morgen, en de botten mogen niet gebroken worden.

(Vergelijk Ex. 12:46, Ps. 34:20)

Bespot door een menigte

Matteüs 27:39 De voorbijgangers keken hoofdschuddend toe en dreven de spot met hem.

Azijn voor de dorst Johannes 19:28-29 Jezus zei hij: ‘Ik heb dorst.’ Er stond daar een vat water met azijn; ze staken er een majoraantak met een spons in en brachten die naar zijn mond.

Geen gebroken beenderen

Johannes 19:36 Zo ging de Schrift in vervulling: ‘Geen van zijn beenderen zal verbrijzeld worden.’

Een vreemd geloof kroop in de koran, die Jezus’ fysieke kruisiging ontkent (soera 4:157). Dit vers zegt foutief dat Jezus alleen leek te sterven; hij stierf niet werkelijk en fysiek aan een kruis. Blijkbaar absorbeerde deze onjuiste doctrine docetisme, dat circuleerde in het Grotere Midden-Oosten gedurende eeuwen.

“Docetisme” betekent in het Grieks “lijken.” Deze tabel weerspreekt deze vreemde notie in de koran.

De tabel toont ook aan dat de bijbel niet gecorrumpeerd is, zoals moslimpolemisten beweren. Het is onmogelijk dat zijn opstelling van profetieën honderden jaren uitgesproken voor hun vervulling in het nieuwe testament, vervalst konden zijn. De vijanden van het vroege christendom konden het oude testament dubbel controleren met de gebeurtenissen in Christus’ leven die vers in ieders geheugen waren. In feite waren enkele vijanden hard aan het werk om de opstanding weg te verklaren of toe te dekken. De hoofdpriesters en oudsten kochten de bewakers van de tombe van Jezus om. Zij moesten zeggen dat de discipelen het lichaam stalen; het was niet 244

opgestaan (Matteüs 28:11-15). In deze vijandige omgeving vervult Jezus Christus accuraat oudtestamentische profetieën, en de auteurs van het nieuwe testament herinnerden zich dit.

Deze sectie beëindigend zijn hier passages waarin Jezus zijn eigen dood in specifieke woorden voorspelt: Matteüs 12:39-41 en Lucas 11:29:30; 16:21-28, vergelijk Marcus 8:31 en Lucas 9:22-27; Matteüs 20:17-19, vergelijk Marcus 10:32-34; Lucas 18:31-33; Lucas 9:44; Johannes 12:20-26.

Daarom is het voor een bijbelgetrouwe christen onmogelijk om de werkelijke en fysieke kruisiging te ontkennen. Dit is de climax van de vier Evangeliën, tezamen met zijn opstanding en hemelvaart.

Wat waren enkele van zijn zorgen voordat hij stierf?

Hij was bezorgd over de volgende dingen, die anderen representeren die hier niet genoemd worden: het vestigen het nieuwe verbond en het sterven voor de zonden van velen door zijn bloed te vergieten (Matteüs 26:28); het bidden voor Petrus zodat God hem tegen satan zou beschermen, en na zijn herstel voor het bedriegen van Jezus, de Heer vraagt hem om zijn broeders te versterken (Lucas 22:32); onderwijzend zijn discipelen om elkaars voeten in nederigheid te wassen (Johannes 13:17); troostend zijn discipelen, als hij bereidt is om te sterven (Johannes 14:1-4); belovend de heilige Geest als de trooster en helper (Johannes 14:15-21; 16:5-16); lerend zijn discipelen om te leven in Christus zoals een rank leeft in een wijnstok, en om elkaar lief te hebben (Johannes 15:1-17); biddend voor zijn nabije discipelen (Johannes 17:6-19); biddend voor alle gelovigen in hem (Johannes 17:20-26); genezend de hogepriesters dienaar zijn oor die Petrus afsneed tijdens de arrestatie van Jezus (Lucas 22:51; Johannes 18:10); zijn moeder overhandigend aan de zorg van Johannes, terwijl Jezus sterft aan het kruis (Johannes 19:26-27); aan het kruis vervullend de oudtestamentische profetieën (zie “Laatste woorden” hieronder).

Daarom kan niemand gerechtvaardigd Jezus beschuldigen van egoïsme en van het leiden van zijn discipelen bijvoorbeeld om elkaar om politieke dominantie te bevechten (Matteüs 20:25-28).

Wat waren zijn laatste woorden?

Jezus spreekt belangrijke, finale woorden aan het kruis, en zij vervulden oudtestamentische profetieën.

245

Oude Testament Psalm 22:1 Mijn God, mijn God, waarom hebt u mij verlaten?

Onderwerp

Nieuwe Testament

Verlaten toen de Matteüs 27:46 ‘Mijn God, mijn zonden van de God, waarom hebt u mij wereld op hem verlaten.’ werden genomen.

Jesaja 53:12 Hij droeg Bemiddelend voor Lucas 23:32, 42-43 Samen met echter de schuld van velen zondaars.

Jezus werden nog twee en nam het voor zondaars anderen, beiden misdadigers, op. weggeleid om terechtgesteld te worden. En hij [een misdadiger] zei: ‘Jezus, denk aan mij wanneer u in uw koninkrijk komt.’ Jezus antwoordde: ‘Ik verzeker je: nog vandaag zul je met mij in het paradijs zijn.’

Psalm 31:5 In uw hand leg ik mijn leven.

Leggend zijn geest Lucas 23:46 En Jezus riep met in de handen van luide stem: ‘Vader, in uw zijn Vader. handen leg ik mijn geest.’

Bovendien spreekt Jezus belangrijke woorden ofwel net voor de kruisiging ofwel zonder een directe vervulling van een oudtestamentische profetie.

Bijvoorbeeld, toen Jezus zijn kruis naar de plaats van kruisiging aan het dragen was, hoorde hij vrouwen wenen en huilen om hem. Hij neemt de tijd om hen te onderwijzen, ondanks zijn persoonlijk lijden op dat moment, over toekomstige gebeurtenissen, die hen ellende zullen bezorgen. Zij moeten daarom niet om hem huilen, maar om zichzelf en hun kinderen (Lucas 23:27-31).

Verder, terwijl aan het kruis spreekt hij woorden van vergeving voor degenen die hem kruisigden: ‘Vader, vergeef hun, want ze weten niet wat ze doen.’

(Lucas 23:34) Tenslotte, aan het kruis kondigt hij dit gezegend feit aan: “Het is volbracht” (Johannes 19:30). Dit betekent dat Jezus de overwinnaar is. Hij bereikte alles wat de Vader van plan was hem op aarde te doen.

246

Waar stierf Jezus?

Hij stierf buiten Jeruzalem, op een heuvel genaamd Golgota, betekend “Schedelplaats.” Maar het belangrijkste is aan het kruis.

Hoe reageerden zijn volgelingen?

Lucas 23:27-31 beschrijft een grote menigte die hem volgt toen hij zijn kruis naar Golgota droeg. De vrouwen weenden. Dit is te verwachten. Maar wat betreft zijn directe discipelen? Zij waren uiteengedreven als schapen zonder herder, zoals het oude testament voorspelde.

Oude Testament Zacharia 13:7 Dood de herder, zodat de schapen verdwalen.

Onderwerp

Nieuwe Testament

Dood de herder; Matteüs 26:31-31 Onderweg uiteengedreven zei Jezus tegen hen [zijn schapen. discipelen]: ‘Jullie zullen mij deze nacht allemaal afvallen, want er staat geschreven: “Ik zal de herder doden, en de schapen van zijn kudde zullen uiteengedreven worden.” 32 Maar nadat ik uit de dood ben opgewekt, zal ik jullie voorgaan naar Galilea.’

Het goede nieuws is dat na zijn opstanding, Jezus zijn discipelen opnieuw verzamelde en hen de opdracht gaf om overal naar toe te gaan en het evangelie te prediken (Matteüs 28:18-20). Na hemelvaart en Pinksteren, gingen zij erop uit het evangelie verspreidend en wonderen verrichtend. Zij voerden geen oorlog tegen elkaar of vermoorden elkaar. Allen behalve één van de twaalf (nadat een vervanging voor Judas was aangesteld) werden gemartelaard door locale autoriteiten of menigten. Deze apostelen en latere generaties van christenen keerden de wereld ondersteboven door alleen te preken, niet door geweldadige en militaire veroveringen.

Wat was het doel van zijn dood?

De dood van Jezus had een goddelijk doel, die onderverdeeld kan worden in meerdere doelen. De tabel van profetieën van het oude testament en hun vervulling in het nieuwe(zie “Werd zijn dood voorspeld?” hierboven) geeft de 247

contouren van vele doelen van hen aan, maar drie vallen op, ondanks dat twee van de drie niet in een tabel hier worden genoemd.

Allereerst, Jezus vestigde het nieuwe verbond, dat voorspeld was in Jeremia 31:31-34; 32:40 Lucas 22:20 zegt: Zo nam hij [Jezus] na de maaltijd ook de beker, en zei: ‘Deze beker, die voor jullie wordt uitgegoten, is het nieuwe verbond dat door mijn bloed gesloten wordt.."

Het tweede doel is gerelateerd aan het eerste. Jezus sterft voor onze zonden, dus we hoeven niet langer vrees te hebben te worden berecht door een heilig en rechtvaardig God. Matteüs 26:28 zegt: dit is mijn bloed, het bloed van het verbond, dat voor velen wordt vergoten tot vergeving van zonden.

Tenslotte, het derde doel is het feit dat Jezus onze verlosser is.

Matteüs 20:28 zegt: de Mensenzoon niet gekomen is om gediend te worden, maar om te dienen en zijn leven te geven als losgeld voor velen.

Jezus kwam niet om te worden verwend en te worden gediend door slaven. In feite, het Griekse woord voor “losgeld” werd algemeen gebruikt voor de prijs om een slaaf vrij te kopen. Dus, Christus gebruikte zijn kostbare leven om ons van de slavernij van zonde en satan vrij te kopen.

Conclusie Vier waarheden komen uit deze studie naar voren: (1) Jezus en Mohammed leefden verschillende levens. Jezus kwam met de uitdrukkelijke bedoeling om het goede nieuws van het koninkrijk te preken, om een goddelijk leven te leiden en te sterven als een offer voor onze zonden. En deze bedoeling vormde zijn geboorte, leven, bediening, dood, opstanding en hemelvaart. In tegenstelling leefde Mohammed een leven dat roofovervallen 248

en oorlogen, de verzameling van oorlogsbuit en vele huwelijken insloot. Zijn dood weerspiegelt dit soort leven.

(2) Jezus was bestemd door God om te sterven voor de zonden van de wereld.

Maar Mohammed stierf aan ziekte verergerd door vergif. Het is onvoorstelbaar dat Jezus zou sterven aan dergelijke oorzaken. Hij genas in een atmosfeer van geloof velen van ziekten en zelfs bezetenen van demonen. Zijn missie was om hen vrij te maken van kwalen.

(3) Jezus vergaf zijn kruizenaars. Hij bad voor een crimineel en beloofde hem dat hij in het paradijs zou zijn. Jezus wist waar hij naar toe ging — terug naar de hemel waar hij oorspronkelijk vandaan kwam. In tegenstelling vroeg Mohammed Allah om vergeving en genade voor zijn eigen ziel, smekend zijn godheid om hem op te verheffen tot de hoogste metgezellen. Hij vervloekte ook zijn vijanden.

Mohammed zei: “O Allah! Vergeef mij, en schenk mij Uw Genade, en laat mij de metgezellen ontmoeten.” (Boechari, Volume 5, Boek 59, Nummer 724) En Mohammed vervloekte zijn vijanden opnieuw: Moge Allah de joden en christenen vervloeken … (Boechari, Volume 7, Boek 72, Nummer 706) Jezus zei: ‘Vader, vergeef hun, want ze weten niet wat ze doen.’ (Lucas 23:34) Jezus antwoordde [de crimineel]: ‘Ik verzeker je: nog vandaag zul je met mij in het paradijs zijn.’ (Lucas 23:43) (4) Jezus stond lichamelijk op uit de dood. Mohammeds ligt nog steeds in zijn graf. Iedereen kan beweren dat zij ziel naar de hemel zal gaan, want niemand kan een ontlichaamde ziel zien. Maar de vroegste christenen zeiden dat Jezus’ lichaam tot leven opstond.

Deze fatwa op een moslimwebsite verheldert een vraag gesteld door een moslim.

249

De Boodschapper... stierf en werd begraven in zijn graf; daarom zei ... Aboe Bakr: “Degene die Mohammed aanbad, Mohammed is gestorven, maar degene die Allah aanbad, Allah is levend en zal nooit sterven.” (Bron) In tegenstelling, de volgende passage komt uit het evangelie van Marcus en zegt dat Jezus opgestaan was uit de dood, lichamelijk en fysiek.

1 Toen de sabbat voorbij was, kochten Maria uit Magdala en Maria de moeder van Jakobus, en Salome geurige olie om hem te balsemen. 2 Op de eerste dag van de week gingen ze heel vroeg in de ochtend, vlak na zonsopgang, naar het graf. 3 Ze zeiden tegen elkaar: ‘Wie zal voor ons de steen voor de ingang van het graf wegrollen?’ 4 Maar toen ze opkeken, zagen ze dat de steen al was weggerold; het was een heel grote steen. 5 Toen ze het graf binnengingen, zagen ze rechts een in het wit geklede jongeman zitten. Ze schrokken vreselijk.

6 Maar hij zei tegen hen: ‘Wees niet bang. U zoekt Jezus, de man uit Nazaret die gekruisigd is. Hij is opgewekt uit de dood, hij is niet hier; kijk, dat is de plaats waar hij was neergelegd. 7 Ga terug en zeg tegen zijn leerlingen en tegen Petrus: “Hij gaat jullie voor naar Galilea, daar zullen jullie hem zien, zoals hij jullie heeft gezegd.”’

8 Ze gingen naar buiten en vluchtten bij het graf vandaan, want ze waren bevangen door angst en schrik. Ze waren zo erg geschrokken dat ze tegen niemand iets zeiden. (Marcus 16:16:1-8) Hij is opgestaan. Het graf is leeg.

Referentie: De tabellen zijn overgenomen van Tim LaHaye en Ed Hindson, The Popular Encyclopedia of Bible Prophecy, pp. 219-223. Harvest House, 2004

• • • •

Bijbelteksten in dit artikel zijn ontleend aan De Nieuwe Bijbelvertaling, © Nederlands Bijbelgenootschap 2004.

Andere citaten zijn rechtstreeks uit het Engels vertaald Laatste bewerking: april 2006 Met toestemming van de auteur vertaald; de originele titel luidt: The death of Jesus and the death of Muhammad

250

Artikel 19 Beledigen en bedreigen van Jezus en Mohammed: Twee erg verschillende reacties James M. Arlandson

Als je een nieuw religieuze beweging of een geheel nieuwe religie start, zullen mensen gegarandeerd je tarten door je te honen. Degenen die de status quo koesteren kunnen zelf je leven bedreigen. Maar hoe zou je antwoorden? Zou je geduld tonen en het voor lief nemen? Zou je weglopen? Zou je de hoon retourneren, door hen uit te schelden? Zou je jezelf betrekken in een verbale bokswedstrijd, je tegenstanders ontwapenen met je scherpzinnigheid?

Of zou je het ondenkbare doen? Zou je een geweer kopen en de honers doden?

Of zou je een volgeling sturen om een tegenstander in het geheim in de nacht te doden?

Twee stichters van religieuze bewegingen, die uiteindelijk wereldreligie’s werden, hoorden hoon aan en werden serieuze uitdagingen toegeworpen door sceptici en spotters. Soms werden hun levens bedreigd. Hoewel Jezus en Mohammed soms op dezelfde manier reageerden (door geduld te tonen en weg te lopen), in de laatste instantie reageerden zij geheel verschillend.

Hoe reageerden ieder van hen in het bijzonder?

Mohammed Mohammeds reacties worden geanalyseerd in chronologische volgorde, na zijn hidjra of emigratie van Mekka naar Medina in 622 na Chr. Het is toen dat hij groeit in militaire kracht en veroveringen – in onrechtmatig geweld.

Deze sectie is een samenvatting van twee artikelen: Mohammeds dode dichters gemeenschap (dat koranverwijzingen heeft) en Mohammed en de joden. Beide artikelen antwoorden ook op standaard moslimverdedigingen op de volgende wreedheden herverteld in deze sectie.

251

Na de slag van Badr (624 na Chr.) In de slag van Badr werden ongeveer 320 moslims verslagen door ongeveer 1000 Mekkanen, zeventig tot tachtig mijlen ten westen van Medina, bij de bronnen van Badr, dichtbij een frequente handelsroute, die leidde naar de hoofdsnelweg helemaal tot Syrië. Hij is nu sterk genoeg om de volgende daden van geweld en onderdrukking uit te voeren zonder een substantiële vrees voor vergelding.

(1) Voor Mohammeds hidjra, was hij gewoon om bij de vergadering te zitten en de Mekkanen uit te nodigen tot Allah, de koran reciterend en hen waarschuwend voor Gods straf voor het bespotten van zijn profeten. Een Mekkaan genaamd Al-Nadr bin al-Harieth zou dan hem volgen en spreken over de helden en koningen van Perzië, door te zeggen: “Bij God, Mohammed kan geen beter verhaal vertellen dan ik, en zijn gepraat is slechts uit oude fabels die hij van mij gekopieerd heeft.” Op andere dagen zou al-Nadr Mohammed interrumperen totdat de profeet hem tot zwijgen bracht.

Het was al-Nadr’s ongeluk om zich bij het Mekkaanse leger aan te sluiten, noordwaarts rijdend om hun karavaan te beschermen, die Mohammed aanviel bij de slag van Badr. De verhaalvertellende polytheïst werd gevangen genomen, en bij Mohammeds terugreis naar Medina, onthoofde Ali, Mohammeds neef en schoonzoon, hem op Mohammeds bevel, in plaats van het krijgen van mogelijk losgeld. Hij was één van de twee gevangenen die geëxecuteerd werd en niet toegestaan werd om door hun clans te worden losgekocht – allemaal omdat hij gedichten schreef en verhalen vertelde die Mohammed bekritiseren.

Bron : Ibn Ishaq, The Life of Muhammad, vertaald door A. Guillaume, (Oxford UP, 1955, 2004), pp. 136 ( Arabische pagina’s 191-92); 163 / 236; 181 / 262; 308 / 458. Gereputeerde historici vandaag beschouwen Ibn Ishaq als een goede bron van de vroege islam, hoewel zij het oneens kunnen zijn over zijn chronologie en miraculeuze elementen.

(2) Een overeenkomstig verhaal als die van al-Nadir kan verteld worden over Oeqba bin Aboe Moeayt. Hij viel Mohammed ook lastig en hoonde hem in Mekka en schreef minachtende verzen over hem. Hij werd ook gevangen genomen tijdens de slag van Badr, en Mohammed gebood hem te executeren.

“Maar wie zal voor mijn kinderen zorgen, O Mohammed?” riep Oeqba met zielensmart. “De hel,” antwoordde de profeet koud. Daarna sneed het zwaard van één van zijn volgelingen door Oeqba’s nek.

252

Bronnen: Boechari, Oorlogsbuit; Moeslim no’s boek 19, 4421, 4422, en 4424; Ibn Ishaq, p. 308 / 458. Boechari and Moeslim zijn betrouwbare verzamelaars en redacteuren van hadieth (woorden en daden van Mohammed buiten de koran). Ibn Ishaq toont Mohammed aan, beschimpende hen in hun graven.

(3) Asma bint Marwan was een dichteres die behoorde tot een stam van Medinese heidenen, en wiens echtgenoot Jazid b. Zaid was. Zij stelde een gedicht samen, de Medinese heidenen beschuldigend voor het gehoorzamen van een vreemdeling (Mohammed) en voor het niet nemen van initiatief om hem onverwachts aan te vallen. Wellicht in maart 624 toen de Allahgeïnspireerde profeet hoorde wat zij had gezegd, vroeg hij: “Wie zal mij verlossen van Marwans dochter?” Een lid van de stam van haar echtgenoot wilde wel en kroop in haar huis die nacht. Zij had vijf kinderen, en de jongste sliep op haar borst. De sluipmoordenaar verwijderde voorzichtig het kind, trok zijn zwaard, en stortte die in haar, haar dodend in haar slaap.

Bron: Ibn Ishaaq, pp. 675-76 / 995-96.

(4) Aboe Afak, een honderdjarige van Medina, behorend tot een groep clans die geassocieerd werden met de god Manaat (hoewel hij een jood geweest kan zijn), schreef een minachtend gedicht over Mohammed, pochend op de voorouders van zijn stam die sterk genoeg waren om bergen omver te werpen en om onderwerping aan een buitenstaander (Mohammed) te weerstaan die twee grote Medinese stammen met religieuze geboden als “toegestaan” en “verboden” verdeelt. Voor de slag van Badr liet Mohammed hem leven. Na de slag, in april 624, vroeg de profeet: “Wie zal er met deze schurk voor mij afrekenen?” Die nacht “ging Salim b. Oemair erop uit en doodde hem.”

Bron: Ibn Ishaq p. 675 / 995.

(5) Maar Mohammed was niet tevreden met het liquideren van individuen.

Uitdrijving was tot zijn beschikking. In april 624 (of een maand of twee later) verdreef Mohammed de joden van Qainoeqa. De moslimemigranten verhuisden van een handels- en handwerkplaats (Mekka) naar een agrarische plaats (Medina) in 622 na Christus, dus waren zij verarmd. De Qainoeqastam beheerste de markt van de handwerkmannen in Medina - de exacte vaardigheden van de Emigranten. Hoewel de motieven van de profeet onhelder zijn, voerde hij oorlog tegen deze joden. Zij trokken zich terug is hun vestigingen en hij belegerde hen vijftien dagen. Hij gaf hen drie dagen om de schulden te innen die aan hen verschuldigd waren en om uit Medina te vertrekken, maar hun gereedschappen achterlatend. Namen tenminste enkele 253

van de arme Emigranten de vacante posities in? De stam vertrok naar noorden naar Wadi’ l-Qoera, waar een joodse gemeenschap leefde. Een maand daarna vertrokken zij richting Syrië.

Bronnen: Boechari, Militaire Expedities (volume 5, boek 59, nummer 362); Moeslim boek 19, nummer 4364; beide redacteuren doen verslag dat de een verdrag schond, maar deze andere bronnen zeggen dat niet. Zie mijn artikel “Mohammed en de joden”; Ibn Ishaq p. 263 / Arabisch p. 388 and p. 363 / 545; Tabari, the Foundation of the Community, vertaald door M. V. McDonald, vol. 7 ( SUNYP, 1987), 85-87 / 1359-62. Gereputeerde historici beschouwen Tabari als een goede bron van dat over de vroege islam, hoewel zij niet instemmen met zijn chronologie en miraculeuze elementen.

(6) Kab bin al-Ashraf, van gemengde afkomst (heidense vader en joodse moeder), hoorde over de moslimoverwinning bij de slag van Badr, en hij walgde ervan, want hij dacht dat Mohammed de nieuwkomers in Medina een probleemveroorzaker en een spijtzwam was. Kab had de gave van poëzie, en na de slag van Badr reisde hij naar Mekka af, blijkbaar halt houdend bij Badr, omdat het dichtbij een grote handelsroute naar Mekka was, het naspel in zich opnemend. Toen hij arriveerde in Mekka, schreef hij een wijd verbreid gedicht, een vijandige klaagzang over de doden van Mekka. Dus wat gebeurde er met hem? De vroege moslimhistoricus genaamd Tabari doet verslag dat in september 624 vijf moslimbandieten hem ’s nachts aanvielen, Kabs hoofd afhouwden en het naar Mohammed brachten.

Bronnen: Boechari, Militaire Expedities (Bronnen: volume 4, boek 52, nummer 270 en 271); en volume 5, boek 59, nummer 369 toont Mohammed toestemming gevend aan zijn moordenaar om iets te zeggen, dat wil zeggen: te liegen; Moeslim, boek 19, nummer 4436; Ibn Ishaq 364-69 / 548-53; Tabari, vol. 7, pp.94-98 / 1368-73.

(7) Het is net na deze liquidatie van Kab dat Ibn Soenaina, een joodse koopman, werd geliquideerd, wellicht ook in september 624. Met het succes van de vijf samenzweerders, zei Mohammed: “Dood iedere jood die in uw macht valt.”

Kort daarna, sprong Moehaijisa b. Masoed op Ibn Soenaina en doodde hem.

Zijn enige misdaad was het jood-zijn.

Bron: Ibn Ishaq p. 369 / 534.

254

Na de slag van Oehoed (625 na Chr.) Na de slag van Oehoed in maart 625, die de moslims verloren, was Mohammed getergd. Hij en zijn moslimgemeenschap leed aan prestige, ondanks dat de gemeenschap niet verkruimelde, maar snel herstelde en groeide, dus het verlies was niet essentieel.

(8) Dit herstel kwam sterk. In laat augustus en vroeg september 625, belegerde Mohammed de joodse Nadirstam in hun forten gedurende vijftien dagen totdat hij hun dadelpalmen begon te vernietigen. Toen hun levensonderhoud vernietiging en diefstal onderging, vertrokken zij naar de stad Chaibar, zeventig mijl naar het noorden, waar zij landgoederen hadden. Deze overname hielp de voortdurende armoede van veel moslims verlichten, omdat zij hun dadelboomgaarden overnamen.

Bronnen: Boechari, Militaire Expedities (Boechari, volume 5, boek 59, nummer 362); Moeslim 4234; Ibn Ishaq pp. 437-38 / 652-54; Tabari, vol. 7, pp. 156-61 / 1448-1453.

(9) In juli-augustus 625, als wraak op een hinderlaag op enkele moslimmissionarissen, zond Mohammed Amr bin Oemajja en een metgezel om een leider van de Mekkanen te liquideren. De liquidatie faalde. Zij moesten vluchten en werden achtervolgd. Oemajja verborg zich in een grot, maar niet alvorens een man onderweg te vermoorden. Toen de achtervolging stopte, betrad een lange, eenogige niet nader genoemde Bedoeïne de grot, enkele schapen drijvend. Oemajja en de Bedoeïne stelden zich aan elkaar voor. Daarna gingen zij zitten, de schaapherder zong een eenvoudig tweeregelig liedje de moslims en de islam uitdagend. Daarna viel hij in slaap, snurkend. Oemajja vertelt wat hij deed als vergelding voor het beledigen van de islam: “Ik ging naar hem en doodde hem op de meest verschrikkelijke manier iemand ooit gedood is. Ik leunde over hem, stak het einde van mijn elleboog in zijn goede oog, en stootte het naar beneden totdat het uit de achterkant van zijn nek kwam.” Hij vluchtte terug naar Mohammed, die zei: “Goed gedaan!” Het verslag stopt: De profeet “bad voor mij [Oemajja] om te worden gezegend.”

Bron: Tabari, vol. 7, pp. 149-50 / 1440-41; een latere redacteur voegde enkele van Tabari’s verslagen in Ibn Ishaq’s biografie, pp. 674-675.

(10) In mei 626 slaagde Mohammed erin om een jood, Sallam bin Abi’ lHoeqaiq (Aboe Rafi), van de Nadirstam, te liquideren, die een jaar eerder verbannen was. Hij zond een moslim die een joodse pleegmoeder had en 255

Hebreeuws sprak; hij slaagde erin om toegang te verkrijgen tot Aboe Rafi’s huis ’s nachts met vier metgezellen om gemakkelijk hem te doden. Zij verborgen zichzelf totdat de zoektocht gestopt was en keerden toen terug naar Medina, met de zegen van Mohammed – hij was degene die de bende had uitgezonden.

(11) In februari - maart 627, een tweede liquidatie van een andere jood genaamd Oesair (of Joesair) bin Razim was misleidender. Onder de vermomming van ambassadeurs van Mohammed reisden dertig moslims naar Chaibar en nodigden Oesair uit om naar Medina te gaan om vrede tussen hem en Mohammed te onderhandelen. Ondanks waarschuwingen gingen dertig joden met de moslims mee.W.M. Watt zegt correct dat de joden ongewapend waren ( Muhammad at Medina, p. 213). De moslimleider liet zijn kameel die hem en Oesair vervoerde op slinkse wijze achteraan lopen en toen doodde de moslim hem. De andere joden werden met één uitzondering ook gedood.

Dus, Mohammed hield zich bezig met liquidaties, zelfs op een misleidende wijze, om zo met twee joodse leiders af te rekenen die met zijn vijanden konkelden.

Bronnen voor deze twee liquidaties: Boechari, Militaire Expedities (volume 5, boek 59, nummer 370); Tabari 99-105 / 1375-83; Ibn Ishaq pp. 482-84 / 714-16; 981 en 665-66 / 981.

Na de slag van de Loopgraven (627 na Chr.) De slag van de Loopgraven in 627 zag een confederatie van Mekkanen en hun geallieerden noordwaarts marcheren naar Medina. Zij waren de continue lastigvallingen van hun handel door de profeet zat. Maar Mohammed had loopgraven rondom Medina gegraven om de Mekkaanse superieure cavalerie te neutraliseren. Erg verstandig confronteerden de moslims nooit de vijand rechtstreeks. Na ongeveer een maand keerden de aanvallers zuidwaarts, geen van beide partijen had serieuze verliezen geleden. Dus Mohammeds macht, ondanks voortdurende groei, nam in Medina exponentieel toe, zelf meer dan na de slag van Badr in 624.

(12) In feite is Mohammed zo machtig dat kort na de slag van de Loopgraven hij beslag legt op de joodse vestigingen in Medina, hen gevangen neemt, 600 mannelijke joden van de Qoeraiza stam onthooft, hun vrouwen en kinderen tot slaven maakt, ondanks dat hij een mooie jodin voor zichzelf houdt, en al hun bezit confisqueert, wat aanzienlijk was (soera 33:25-27). Soms wordt geargumenteerd dat deze stam een neutraliteitsverdrag brak, of dat een pro256

joodse moslim het finale oordeel velde en niet Mohammed. Als antwoord, echter, kon Mohammed het “proces” op ieder moment stoppen. Plus, als we aannemen dat zij werkelijk een verdrag (en dat is een grote aanname) schonden, kon Mohammed dan niet alleen de leiders bestraffen? En moesten alle mannen gedood worden, en moesten alle vrouwen en kinderen tot slaaf genomen worden en verkocht? Mohammeds reactie was excessief en daarom onjuist.

Bronnen: Boechari, Militaire Expedities (volume 5, boek 59, nummer 362); Ibn Ishaq, p. 466 / 693; Tabari, The Victory of Islam, vol. 8, vertaald door Michael Fishbein, ( SUNYP, 1997), pp. 27-41 / 1485-1500. Zie het artikel “ Mohammed en de joden” voor moslimpolemieken en een antwoord erop.

Na de verovering van Mekka (vroeg 630 na Chr.) (13) Een afvallige genaamd Abdoellah bin Chataal genoot het gezelschap van twee zingende meisjes in Mekka. Eén werd vermoord na de verovering omdat zij satirische verzen over Mohammed zong, die Abdoellah gecomponeerd had.

Per ongeluk werd hij ook gedood, ondanks dat hij zich vastklemde aan de gordijnen van de Ka‘ba heiligdom. Het andere zingende meisje werd niet gedood vanwege haar berouw.

Bronnen: Boechari, Militaire Expedities (volume 5, boek 59, nummer 582); Ibn Ishaq, pp. 550-51 / 819 Samenvattend, Mohammed liquideerde, verbande, of slachtte drie klassen niet-moslims: individuele poëten; individuele politieke leiders; en in Medina gehele gemeenschappen, de joodse stammen van Qainoeqa, Nadir en Qoeraiza (om de oorlogen nog maar niet te noemen).

Wat zal Jezus doen? Zal hij individuen en hele gemeenschappen van enig soort elimineren?

Jezus Iedereen weet dat Jezus niet betrokken was in geweld en vergelding, dus worden alleen vier voorbeelden van hoon, uitdagingen en bedreigingen geanalyseerd, tezamen met zijn reacties. De voorbeelden zijn gerangschikt in chronologische en tekstuele volgorde, voornamelijk uit het Evangelie van Lucas.

257

(1) In de onmiddellijke context van de doop van Jezus door Johannes en de verleiding door satan, waarin Jezus alle koninkrijken van de wereld afwees, inclusief de militaire veroveringen, keerde hij terug naar zijn thuisstad, Nazaret (Lucas 4:14-30). Bij het betreden van de synagoge, stond hij op en las één van de mooiste passages in Jesaja, die zegt dat goed nieuws gepredikt zal worden aan de armen, vrijheid voor gevangenen, zicht voor de blinden, en verlichting voor de onderdrukten, omdat nu de tijd van de gunst van Heer was (Jesaja 61:1-2a). Opvallend stopte hij in het midden van vers twee, de rest van dit vers voorspelt de wraak van God. Hij rolde de boekrol terug en zei: ‘Vandaag hebben jullie deze schrifttekst in vervulling horen gaan.’ (Lucas 4:21). Hij bedoelde dat hij zelf nu deze schrifttekst vervult De mensen waren verbijsterd bij Jezus’ woorden van genade. Maar zij hadden ook enkele twijfels. ‘Dat is toch de zoon van Jozef?’ (v. 22). Dat is: “Wie denkt hij wel dat hij is?” Maar Jezus legt een uitdaging neer. Zijn boodschap zal ook voor de heidenen zijn, in het bijzonder als degenen in zijn thuisplaats hem verwerpen. Hij wees naar twee heidenen die zegeningen van God via Elia ontvangen hadden: een weduwe uit Sidan die wonderbaarlijk de opstanding van haar recentelijk overleden zoon werd gegeven (1 Koningen 17:7-24); en Naäman, een Syrische militair bevelhebber, die genezen werd van lepra (2 Koningen 5:1-27).

Hoe reageerden de luisteraars naar Jezus’ woorden? Zij waren furieus en probeerden hem te doden.

28 Toen de aanwezigen in de synagoge dit hoorden, ontstaken ze in grote woede. 29 Ze sprongen op en dreven hem de stad uit, naar de rand van de berg waarop hun stad gebouwd was, om hem in de afgrond te storten. 30 Maar hij liep midden tussen hen door en vertrok. (Lucas 4:28-30) We moeten twee dingen opnemen – wat hij deed en wat hij niet deed. Wat hij deed was eenvoudig weglopen, ofwel door zijn gebiedende aanwezigheid ofwel door een wonder (of beide), hoewel de tekst niet expliciet is. Het was niet zijn tijd om te sterven (vergelijk Johannes 7:30). Maar het tweede ding is net zo belangrijk. Hij onthield niet de gezichten van de aanzetters van de massa, om een moordenaar te sturen om hen te doden (of één van hen), geheimelijk in de nacht met als een heldere boodschap: “Spot niet met mij!” Dit gesprek vond nooit plaats: “Moordenaar, hier is een dolk. Nu, ga en dood die en die van de synagoge ’s nachts. Ik ben hiertoe gerechtigd, omdat hij mij probeerde te doden, een machtige profeet (hoewel ik later zal openbaren dat ik de Zoon van God ben!). Keer tot mij terug wanneer de achtervolging gestopt is, en ik zal een 258

zegen over u bidden, als je ‘erin slaagt’. Onthoud, je bent op jezelf aangewezen.

Als je gegrepen wordt, weet ik niets van je poging.”

Jezus had net een passage uit Jesaja gelezen die het jaar van gunst van de Heer predikt. Eerder had hij satans verleiding weerstaan om zaken in zijn eigen handen te nemen en Gods wegen te banen door duivelse methodes als overvallen, oorlogen en veroveringen. Dus waarom zou hij betrokken raken in liquidaties? Hij plaats zijn vertrouwen in God. (2) Samaria is gelokaliseerd tussen Galilea in het noorden en Judea en Jeruzalem in het zuiden. Samaritanen waren halfbloed die enkele onorthodoxe gezichtspunten op de bijbel en centra van aanbidding hadden. Vijandschap ontwikkelde tussen hen en de joden. Maar Jezus diende blij een Samaritaanse stad, toen de nood ontstond (Johannes 4:4-42). Echter, dit keer was hij onderweg van Galilea naar Jeruzalem, waarschijnlijk om het feest van de Tabernakel te vieren (zie Johannes 7:1-10), en om in Judea te prediken (Lucas 9:51-13:21). Hij zond boodschappers vooruit om dingen klaar te maken in een bepaald Samaritaans dorp zonder naam. Toen de dorpelingen hoorden dat hij en zijn discipelen onderweg waren naar Jeruzalem, verwierpen de dorpelingen hen. Lewis Foster, commentator op Lucas en Handelingen legt uit: Samaritanen waren in het bijzonder vijandig tegenover joden die onderweg waren om religieuze feesten in Jeruzalem bij te wonen. Het was tenminste een driedaagse reis van Galilea naar Jeruzalem via Samaria, en de Samaritanen weigerden ’s nachts onderdak te geven aan de pelgrims. Vanwege deze antipathie,gingen joden reizend tussen Galilea en Jeruzalem regelmatig via de oostkant van de Jordaan. (noot over Lucas 9:52) Hoe reageerde Jezus op deze verwerping? Hij had hier geen gelegenheid toe, omdat Jacobus en Johannes, bijgenaamd zonen van de donder (Marcus 3:17), voor hem reageerden: 54 Toen de leerlingen Jakobus en Johannes merkten dat Jezus niet welkom was, vroegen ze: ‘Heer, wilt u dat wij vuur uit de hemel afroepen dat hen zal verteren?’ (Lucas 9:54).

Deze roep om vuur van God, Elia’s goddelijk bestraffing echoënd (2 Koningen 1:9-16) was geen lege bedreiging. Als toevoeging op het zien van veel genezingen en duiveluitdrijvingen met gezag, hadden de discipelen ook Jezus een storm zien kalmeren. “De leerlingen waren geschrokken en zeiden vol verbazing tegen elkaar: ‘Wie is hij toch, dat zelfs de wind en het water zijn bevelen gehoorzamen? ’” (Lucas 8:25). Zij zagen hem wonderbaarlijk 259

vijfduizend mannen voeden, plus vrouwen en kinderen, met alleen vijf broden en twee vissen (Lucas 9:10-17). Zij zagen hem in een verheerlijkte staat, sprekend met Mozes (de Wet representerend) en Elia (de Profeten representerend) (Lucas 9:28-36). Jezus nam hun roep om vuur serieus. Als de wind en wateren hem gehoorzamen, dan waarom niet vuur van de hemel? Dit is waarom hij Jacobus en Johannes onmiddellijk vermaande: 55 Maar hij draaide zich naar hen om en wees hen streng terecht. 56 Ze gingen verder naar een ander dorp. (Lucas 9:55-56) Naast deze vermaning is het belangrijk op te merken wat Jezus niet deed. Hij liquideerde niet geheimelijk een enkele leider van het Samaritaanse dorp of vernietigde de gehele gemeenschap. Hij toonde goddelijke zelfbeheersing tegenover de vijandelijkheid op hem geworpen door deze Samaritanen, die geminacht werden door de grotere cultuur en degenen die de minachting met minachting beantwoorden.

Jezus proclameerde het jaar van gunst van de Heer, niet een seizoen van wraak. Dit seizoen is alleen voor de Laatste Dag gereserveerd, voor het goddelijke oordeel van de hele wereld (Matteüs 13:24-30, 36-43; 25:31-46).

(3) Het is nu de laatste week van Jezus. Hij voorspelde zijn eigen dood– hij werd per slot van rekening gestuurd om te sterven, (Lucas 9:22, 43-45; 12:50; 13:3233; 18:31-34). Hij had zijn triomfantelijke intocht in Jeruzalem gemaakt (Lucas 19:18-44). Nu laait hun vijandigheid tegen hem op, omdat de grote menigten hem steunden, onder andere vanwege zijn kritiek op hen. Het is in deze context dat de leraren van de wet en hogepriesters nauwgezet hem in de gaten hielden om hem te vangen in het plegen van verraad tegen Rome of in het verbreken van de wet, zodat zij hem konden arresteren en hem overdragen “aan de overheid, aan het gezag van de prefect.” (Lucas 20:20).

Dus de leiders vragen hem of het wettig is om belastingen te betalen aan Caesar. Blijkbaar zagen zij hem als een politiek revolutionair die de Romeinse bezetting bestreed. Zou hij de belasting op zijn medejoden ten gunste van de onreine heidenen bekrachtigen? Echter, zij wisten niet dat hij een koning was, maar dat zijn koninkrijk niet van deze wereld was. Dus hij antwoordde met deze beroemde woorden die vaak geciteerd worden, ondanks dat mensen niet de exacte verwijzing en context weten (Lucas 20:20-26; vergelijk Matteüs 22:15-22; Marcus 12:13-17).

24 ‘Laat mij eens een denarie zien. Van wie zijn de afbeelding en het opschrift op deze munt?’ ‘Van de keizer,’ antwoordden ze. 25 Daarop zei hij tegen hen: 260

‘Geef wat van de keizer is aan de keizer, en geef aan God wat God toebehoort.’

26 Ze slaagden er dus niet in om hem ten overstaan van het volk te betrappen op een onwettige uitspraak, en omdat ze geen raad wisten met zijn antwoord, deden ze er het zwijgen toe.

Eén manier om de tegenstanders te ontwapenen is door wijsheid in een antwoord. Jezus antwoordde op hun val met een logica dat de leraren en hoofdpriesters deed zwijgen. Hij stuurde niet Simon de Zeloot, één van de Twaalven, om een vijandelijke leider te volgen, zich te mengen in de grote menigte van pelgrims tijdens het feest van Pascha, hem te besluipen, hem neer te steken, om daarna opnieuw in de menigte te verdwijnen. Dit soort van liquidaties waren niet onbekend in de decades voor de vernietiging van de tempel in 70 na Christus. Maar geweld was niet noodzakelijk. God was met Jezus.

(4) Het vierde en laatste voorbeeld van hoon en bedreigingen vond plaats tijdens Jezus zijn arrestatie en proces. Gedurende deze zaken, het gericht leidend tot de dood, weerstaat hij geweld, dus de wil van God zou worden vervuld.

Allereerst vermaande Jezus Petrus voor het gebruiken van een zwaard tijdens zijn arrestatie, in het Tuin van Getsemane. Een menigte indringers verstoorde Jezus en de discipelens tijd van gebed. De bedreiging inschattend vragen de discipelen Jezus: ‘Heer, zullen we er met het zwaard op los slaan?’Voordat Jezus kon antwoorden, sneed Simon Petrus het rechteroor van de slaaf ( Malchus) van de hogepriester af. Maar Jezus zei: ‘Houd daarmee op. Zo is het genoeg!’ Hij raakte het oor aan en genas de man. (Lucas 22:51).

Daarna informeerde Jezus Petrus dat hij meer dan twaalf legioenen van engelen kon inroepen om hem te bevrijden (Matteüs 26:52-54): 52 Daarop zei Jezus tegen hem: ‘Steek je zwaard terug op zijn plaats. Want wie naar het zwaard grijpt, zal door het zwaard omkomen. 53 Weet je niet dat ik mijn Vader maar te hulp hoef te roepen en dat hij mij dan onmiddellijk meer dan twaalf legioenen engelen ter beschikking zou stellen? 54 Maar hoe zouden dan de Schriften in vervulling gaan, waar staat dat het zo moet gebeuren?’

Jezus was bestemd om die aspecten te vervullen van het oude testament die de dood van de Messias voorspelden, zoals Jesaja 53. Het inschakelen van engelen om hem te verlossen zou deze vervulling dwarsbomen.

261

Tenslotte , terwijl Pontius Pilatus Jezus ondervroeg, vertelde hij de prefect dat zijn discipelen (en de grote menigten) niet vechten voor zijn vrijlating omdat zijn koninkrijk niet van deze wereld is (Johannes 18:36).

36 Jezus antwoordde: ‘Mijn koningschap hoort niet bij deze wereld. Als mijn koningschap bij deze wereld hoorde, zouden mijn dienaren wel gevochten hebben om te voorkomen dat ik aan de Joden werd uitgeleverd. Maar mijn koninkrijk is niet van hier.’

In al deze passages over de laatste week van zijn leven, blijft Jezus trouw aan zijn oorspronkelijke roeping. Hij weerstond de verleiding door de duivel om alle koninkrijken en rijken van de hele wereld te ontvangen als hij alleen satan zou aanbidden (Lucas 4:1-13). Maar toen Petrus een oor van de vijand afsneed, lijkt het dat de discipel nog niet begreep dat God een nieuw tijdperk van redding aan het inluiden was, dat geen overvallen, oorlogen en veroveringen insluit – het slaan van mensen met zwaarden. God kon meer dan twaalf legioenen van engelen zenden om zijn Zoon te bevrijden, maar Gods ware koninkrijk is een geestelijk koninkrijk, dat gestalte krijgt in het volk van God in de loop van de geschiedenis.

Jezus was gestuurd om het seizoen van gunst van de Heer te proclameren; hij was niet gemachtigd om individuen te liquideren, om vuur te laten regenen op hele gemeenschappen, of zelfs om legioenen engelen te roepen om het Romeinse Rijk te vernietigen. De koninkrijken van deze wereld zullen veroordeeld en omver geworpen worden op de Laatste Dag. Nu is het tijdperk van gunst en redding.

Twee culturen Na alle data uiteengezet te hebben, kan worden geargumenteerd dat de culturen van zevende-eeuws Arabië en eerste eeuws Israël verschillend zijn, dus dit leidt tot twee verschillende paden van de twee stichters, één die gebruik maakt van geweld en de ander die het vermijdt. Maar hoe verschillend waren de culturen?

In het eerste geval, het Byzantijnse rijk in de zevende eeuws, zo wordt geredeneerd, had niet zo zuidelijk als Arabië op een grondige wijze gepenetreerd, dus gerechthoven waren niet goed gevestigd. Liquidaties en tot slaven nemen en slachting van hele stammen waren “normaal.” Daarom was Mohammed eenvoudig zijn cultuur aan het volgen. Maar dit is om te erkennen dat de profeet van de islam en zijn godheid niet boven dergelijke praktijken 262

uitstegen, maar deze absorbeerden. Mohammed had genoeg kennis van andere maatschappijen en recht vergaard. Waarom openbaarde Allah niet aan zijn profeet dat hij helemaal dergelijk geweld moest vermijden en het pad van vrede moest kiezen?

In geval van eerste eeuws Israël, dat door de Romeinen en hun strenge wetshandhaving bezet was, kan worden beweerd dat zelfs de mogelijkheid van Jezus nemend het pad van geweld, niet open voor hem was. Rome regeerde met een ijzeren vuist. Als antwoord hierop: geweld was er, echter, vaak genoeg, ondanks het Romeinse gezag en de gerechtshoven, zowel de Romeinse als de joodse. Bijvoorbeeld, Barabbas behoorde tot een bende rebellen, wellicht een groep zoals de Zeloten of Sicarii, een Latijns woord betekenend “dolk.” Ongeacht zijn precieze affiliatie werden hij en andere rebellen als verzetsstrijders beschouwd door sommigen van het volk, want de rebellen weerstonden de Romeinse bezetting. Zij liquideerden soms leidende joden die met de Romeinen samenwerkten, zich mengend in de menigten tijdens de feesten van pelgrimage, hun slachtoffers dood staken, en daarna verdwenen in de menigten. Het is deze Barabbas die “samen met de andere opstandelingen gevangen was die tijdens het oproer hadden gemoord” (Marcus 15:7). Tijdens het proces van Jezus schreeuwde de menigte voor de vrijlating van deze rebel.

Dus geheime liquidaties en algemene oproer waren voor een stichter van een nieuwe religieuze beweging beschikbaar in het eerste eeuws Israël. Maar Jezus koos wijs het pad van vrede tijdens zijn eerste komst. Wanneer hij verschijnt voor de tweede keer, zullen alle wereldse zaken beslecht worden.

Beide stichters, dan, hadden toegang tot geweld en gerechtigheid, dus de verschillen tussen de culturen – en deze verschillen bestaan – kunnen niet alle vragen beantwoorden. Eén stichter volgde alleen gerechtigheid en de macht van God om zijn boodschap te verspreiden, de andere gebruikte geweld om zijn boodschap te verspreiden – onrechtmatig geweld.

Conclusie Laten we een stap terug nemen en kijken naar het grote plaatje: de overstijgende missie van de twee stichters.

Beweerd wordt dat Mohammed geroepen was om mensen te leiden naar een nieuwe wet die het heidendom van Arabië in de zevende eeuw moest vervangen. Hij was een wetgever, zoals Mozes. Hij was van plan om een nieuwe orde hier op aarde te vestigen. In contrast was Jezus een geestelijkleider wiens 263

koninkrijk niet van deze aarde was. Hij was niet een nieuwe wetgever als Mozes. Jezus was “hemels georiënteerd.”

Als antwoord hierop: gedeeltelijk is dit tot een bepaald punt waar. Echter, wat gebeurt er als de wet van Mohammed zijn heidense sociale omgeving te nauwgezet nadeed? Wat gebeurt er als zijn wet onderdrukkend was? Hij gebood dat de handen van mannelijke en vrouwelijke dieven afgesneden moeten worden. Hij gebood dat de handen en voeten van hoofdwegovervallers moeten worden afgesneden, samen met kruisiging. Hij stond seks met slavenmeisjes en vrouwelijke krijgsgevangenen toe. Hij en zijn gemeenschap praktiseerden slavenhandel. Hij martelde zelfs ongelukkige slachtoffers, zoals een oude vrouw. Hij stelde opnieuw steniging voor overspel, op zijn eigen manier, in. Hij sloeg alcoholici. En zoals we gezien hebben in dit artikel, gebood hij liquidaties en oorlogen. Dus wat voor soort missie was dit, eigenlijk? Hij ging naar extremen, Mozes voorbij. Is het de beste religie voor de hele mensheid, zeshonderd jaar nadat Jezus ons een betere weg toonde?

Wat betreft Mohammed die aardse religieuze koninkrijken of iets van dien aard vestigde? In de tien jaren dat Mohammed in Medina (622-632) woonde, leidde of initieerde hij 74 rooftochten, expedities of volledige oorlogen, variërend van kleine moordsquadrons tot grootschalige, grote veldslagen. Na zijn dood aan koorts in 632 na Chr., volgden zijn leidende Metgezellen zijn voorbeeld, oorlogvoerend tegen de Arabische heidenen, hen dwingend om zich te bekeren of te sterven. Daarna stormden islamitische legers uit het Arabische schiereiland en veroverden gebieden, ten noorden, ten oosten en ten westen.

Gedurende de volgende vier eeuwen kende islam zijn eigen kruistochten, lang voor de Europeanen met hun eigen kruistochten antwoordden (zie Tijdlijn van de islamitische kruistochten). Nogmaals, wat voor soort missie was dit eigenlijk?

Wat betreft de missie van Christus, hij geeft ons principes van waardigheid. De maatschappij kan er op praktische manieren zijn voordeel mee doen, zoals het helpen en herstellen van alcoholici en overspelers, in plaats van hen te geselen en hen te stenigen. Jezus wil zondaars van binnenuit veranderen. Hij betaalde voor hun zonden door zijn verzoenende dood aan het kruis, dus zij hoeven niet te lijden aan oude, harde bestraffingen. Hij biedt iedereen innerlijke vrede aan.

Alle mensen hebben de keus om hem te volgen. Als zij dat niet doen, dan zij zijn vrij om hun eigen weg te gaan. Christenen vallen hen niet lastig (of mogen hen niet lastigvallen) door wets- of andere middelen noch vervolgen zij hen.

264

Verder, satan verleidde Jezus om alle koninkrijken van de wereld te grijpen, op manieren anders dan die van God. In zijn tijd bestonden deze goddeloze manieren uit militaire verovering en politieke overmacht in. Hij wees gezegend satans aanbod af. Dus het is waar dat zijn koninkrijk niet van deze wereld is. Na zijn verzoenende dood en opstanding, vertelde hij zijn discipelen om zijn boodschap van liefde in het Romeinse Rijk te prediken. Zijn discipelen voerde zijn niet-gewelddadige missie uit, en gedurende de volgende eeuwen transformeerden zij het rijk door prediking alleen.

Dus, de twee missies van de twee stichters zijn inderdaad verschillend.

Jezus Christus leidt tot innerlijke en sociale vrede en waardigheid. Mohammed leidde tot sociale onrust, liquidaties, harde bestraffingen, de verbanning en slachting en tot slaven nemen van gehele gemeenschappen, en oorlogen.

• • • •

De bijbeltekst in deze uitgave is ontleend aan De Nieuwe Bijbelvertaling, © Nederlands Bijbelgenootschap 2004.

Citaten (tenzij anders vermeld) zijn rechtstreeks uit het Engels vertaald Laatste bewerking: juli 2006 Met toestemming van de auteur vertaald; de originele titel luidt: Insulting and threatening Jesus and Muhammad Two very different reactions

265

266

Artikel 20

Mohammed en afbeeldingen Sam Shamoun

De bijbel, Gods ware Woord, als ook de koran stelt het vormgeven van afbeeldingen toe, op voorwaarde dat deze voorwerpen niet aanbeden of vereerd worden.

Citaat uit Bijbelboek Exodus: 10 Laat van acaciahout een ark maken, een kist van tweeëneenhalve el lang, anderhalve el breed en anderhalve el hoog. 11 Overtrek die met zuiver goud, zowel vanbinnen als vanbuiten; aan de bovenkant moet je rondom een gouden sierlijst aanbrengen. 12 Giet vier gouden ringen en bevestig ze aan de vier poten: twee ringen aan elke kant van de ark. 13 Maak draagbomen van acaciahout, verguld ze 14 en steek ze door de ringen aan weerszijden; zo kan de ark gedragen worden. 15 De draagbomen moeten in de ringen blijven, ze mogen er niet uit gehaald worden. 16 In de ark moet je de verbondstekst leggen die ik je zal geven. 17 Je moet ook een verzoeningsplaat maken van zuiver goud, tweeëneenhalve el lang en anderhalve el breed. 18-19 Maak aan de beide uiteinden daarvan een cherub, eveneens van goud, één aan het ene uiteinde en één aan het andere uiteinde. Het moet drijfwerk zijn, de twee cherubs moeten één geheel met de plaat vormen. 20 Ze moeten tegenover elkaar staan, met het gezicht naar de verzoeningsplaat gekeerd, en hun vleugels moeten gespreid zijn zodat ze zich daar beschermend over uitstrekken. 21 Leg de verzoeningsplaat op de ark; leg de verbondstekst die ik je zal geven in de ark. 22 Daar zal ik je ontmoeten, en vanaf die plaats, boven de verzoeningsplaat , tussen de twee cherubs op de ark met de verbondstekst, zal ik met je spreken en je alles zeggen wat ik van de Israëlieten verlang. (Exodus 25:10-22) Citaat uit Bijbelboek 1 Koningen: 23 Verder maakte Chiram de Zee, een bekken van gegoten brons van vijf el hoog, met een middellijn van tien el en een omtrek van dertig el. 24 Onder de rand liep een festoen van tien el lang, dat bestond uit twee rijen kolokwinten die met het bekken waren meegegoten. 25 Het bekken rustte op twaalf runderen: drie met hun kop naar het noorden, drie met hun kop naar het westen, drie met hun kop naar het zuiden en drie met hun kop naar het oosten; 267

hun achterlijven waren naar het midden gekeerd. Daarop rustte het bekken. 26 De wand was wel een handbreedte dik. De rand was gevormd als bij een beker, als een lotuskelk. Het bekken had een inhoud van tweeduizend bat. 27 Chiram maakte ook tien bronzen onderstellen voor verrijdbare spoelbekkens, elk vier el lang, vier el breed en drie el hoog. 28 Deze onderstellen bestonden uit panelen die in een lijstwerk waren gevat. 29 De panelen en het lijstwerk waren versierd met leeuwen, runderen en cherubs. Boven en onder deze reliëfs waren festoenen van drijfwerk. ... 36 Op de handgrepen en de panelen van het onderstel graveerde Chiram cherubs, leeuwen en palmetten met festoenen ertussen. ... 42 de vierhonderd granaatappels die in twee rijen aan het vlechtwerk om de bolvormige kapitelen op elk van de zuilen hingen, 43 de tien onderstellen en de tien spoelbekkens daarop, 44 de Zee, waarvan er maar één was, met de twaalf runderen eronder, (1 Koningen 7:23-29, 36, 42-44) 18 Van ivoor liet hij een grote troon maken, die werd overtrokken met zuiver goud. 19 Zes treden leidden naar de troon, die aan de bovenkant een ronde hoofdsteun had en armleuningen aan weerskanten van de zitting. Naast de armleuningen stonden twee leeuwen 20 en op de zes treden stonden twaalf leeuwen, één aan elke kant van iedere tree. In geen enkel koninkrijk was ooit zo’n troon gemaakt. (1 Koningen 10:18-20) Citaat uit Bijbelboek Numeri: 8 en de HEER zei tegen hem: ‘Laat een slang maken en bevestig die op een staak. Iedereen die gebeten is en daarnaar kijkt, blijft in leven.’ 9 Mozes liet een koperen slang maken en bevestigde die op een staak. En iedereen die door een slang gebeten was en opkeek naar de koperen slang, bleef in leven. (Numeri: 21:8-9) Hun profeet zei tot hen: “Het teken van zijn koningschap is dat de ark [van het Verbond] tot jullie komt waarin een goddelijke rust van jullie Heer is en een overblijfsel van wat de mensen van Moesa en de mensen van Haroen hebben nagelaten, en die de engelen dragen. Daarin is een teken voor jullie, als jullie gelovig zijn.” (Soera 2:248 (Leemhuis; benadrukking toegevoegd)) 12. En aan Salomo onderwierpen Wij de wind; de ochtendreis en de avondreis daarvan was een maand, en Wij deden een stroom van gesmolten koper voor hem vloeien. Er waren enige onder de djinn die door het gebod van zijn Heer onder hem werkten, en Wij zeiden: indien iemand van hen zich van Ons gebod zou afkeren, zouden Wij hem de straf van het brandend Vuur doen ondergaan.

13. Zij maakten voor hem wat hij wenste, paleizen EN STANDBEELDEN, en 268

waterreservoirs en grote pannen: "Betoon, O Huis van David, dankbaarheid," doch slechts weinigen van Mijn dienaren zijn dankbaar. (Soera 34:12-14 (Benadrukking toegevoegd)) Mohammed, echter, veroordeelde het maken van afbeeldingen: Verteld door Aboe Talha: De Profeet zei: “Engelen betreden niet een huis waarin een hond is of afbeeldingen zijn.”(Sahieh Boechari, Volume 7, Boek 72, Nummer 833) Verteld door Salim’s vader: Eens beloofde Gabriël beloofde om de Profeet te bezoeken maar hij stelde het uit en de Profeet maakte zich er zogen over. Op het laatst kwam hij naar buiten en vond Gabriël en klaagde tot hem zijn grief (vanwege zijn uitstel). Gabriël zei tot hem: “We betreden niet een plaats waarin een afbeelding of een hond is.” (Sahieh Boechari, Volume 7, Boek 72, Nummer 843) Betekent dit dat er geen engelen waren die op Mozes of Salomo letten, of dat zij nooit Gods tempel binnentraden vanwege de afbeeldingen die daarin geplaats waren?

Verteld door ‘Aïsja: Ik kocht een kussen met afbeeldingen erop. Toen Allah’s Apostel het zag, stopte hij bij de deur en trad niet binnen. Ik merkte op de tekenen van haat (hiervoor) op zijn gezicht! Ik zei: “O Allah’s Apostel! Ik keer naar Allah en Zijn Apostel in berouw! Welke zonde heb ik begaan?” Hij zei: “Wat betreft dit kussen?” Ik zei: ‘Ik heb hem voor u gekocht om erop te zitten en erop te rusten.” Allah’s Apostel zei: “De makers van deze afbeeldingen zullen (ernstig) gestraft worden op de Dag der Opstanding en het zal aan hen gezegd worden: ‘Breng tot leven wat je geschapen hebt.’” Hij voegde eraan toe: “Engelen betreden niet een huis waarin deze afbeeldingen zijn.” (Sahieh Boechari, Volume 7, Boek 72, Nummer 844) Verteld door ‘Aïsja: De Profeet kwam naar mij toe hoewel er een gordijn met afbeeldingen (van dieren) in het huis was. Zijn gezicht werd rood van woede, en toen nam hij het gordijn en scheurde het in stukken. De Profeet zei: “Dergelijke mensen die deze

269

afbeeldingen schilderen zullen de ergste straf op de Dag der Opstandingen ontvangen.” (Sahieh Boechari, Volume 8, Boek 73, Nummer 130) Opnieuw, als Mohammed juist was, betekent dit dan dat God Mozes, Aäron, Salomo en die Israelieten die opdracht gegeven waren om afbeeldingen te maken, ernstig zal straffen? Zal God ook eisen dat deze rechtvaardige en godvrezende mannen de afbeeldingen tot het leven brengen die Hij zelf hen opdroeg om te maken?

Bovendien, omdat soera 2:248 expliciet stelt dat engelen de Ark van het Verbond droegen, betekent dit daarom dat deze engelen bestraft zullen en in de hel geworpen worden voor het helpen bij het dragen, wat uitdrukkelijk volgens Mohammed veroordeeld werd door Gabiël?

Wat dit werkelijk verbazingwekkend maakt, als ook verbijsterd, is dat hoewel Mohammed het afbeelden veroordeelde, iets dat werd toegestaan door zowel de bijbel als de koran, hij een zwarte steen kuste en het daardoor vereerde, iets dat uitdrukkelijk als afgoderij veroordeeld wordt in zowel de bijbel als de koran!

Het voorgaande toont beslissed aan hoe zichzelf tegen sprekend en verwarrend Mohammeds praktijken en leringen werkelijk zijn.

•

De bijbeltekst in deze uitgave is ontleend aan De Nieuwe Bijbelvertaling, © Nederlands Bijbelgenootschap 2004.

• • •

Andere citaten zijn rechtstreeks uit het Engels vertaald Laatste bewerking: februari 2006 Met toestemming van de auteur is dit artikel vertaald; de originele titel luidt: Muhammad and Images

270

Meer boeken:

De Politiek Incorrecte Gids van Islam (en de Kruistochten), R. Spencer, 173 p.

Te Lezen op OnlineTouch (link juni 2020): https://onlinetouch.nl/zzpvertalers/politiek-incorrecte-gids-van-islam-en-kruistochten Te lezen op ISSUU (juni 2020): https://issuu.com/ghaisai1400/docs/politiek_incorrecte_gids_van_islam__d7034973eb4306

271

Vragen die Islam niet kan beantwoorden, J.K. Sheindlin, 130 p.

Online gratis te lezen op ISSUU (link 2017): https://issuu.com/bickyghai/docs/vragen_die_islam_niet_kan_beantwoor

De Waarheid over Mohammed: Stichter van ’s werelds meest intolerante religie Te lezen op ISSUU (link 2020) https://issuu.com/ghaisai1400/docs/de_waarheid_over_mohammed_pdf

272