Mohammed: een ROVER en DIEF - zijn wreedheden, rooftochten, moorden en plunderingen [Islam]

Mohammed: Een rover en dief De laatste 10 jaar van het leven van de profeet van Islam: zijn wreedheden, rooftochten, moorden en plunderingen Auteurs: Diversen 1

Afbeelding boven: https://antiislambangladesh.wordpress.com/

Mohammed: Een rover en dief De laatste 10 jaar van het leven van de “Profeet” van Islam”: zijn wreedheden, rooftochten, moorden en plunderingen Auteurs: Diversen R. Spencer (hoofdstuk 1) en Answering Islam (J.M. Arlandson, Sam Shamoun)

Uitgave AnsweringIslam.org http://www.AnsweringIslam.org

Compilatie Copyright © Boekenplank Vertalers 2020

2

INHOUDSOPGAVE Voorwoord Hoofdstuk 1: Mohammed, de profeet van oorlog ................................ 5 Hoofdstuk 2: Mohammed de overvaller .............................................. 7 De slag bij Badr ........................................................................... 9 Hoofdstuk 3: Moordaanslag en bedrog.............................................. 14 Wraak en voorwendselen ......................................................... 16 Bij overwinning en nederlaag, meer Islam ................................ 18 Misleiding, kun je onderhandelen met hen? ............................ 19 Hoofdstuk 4: Overmatige wreedheid van Mohammed ...................... 21 Zwakke verdedigingen en rechtvaardigingen van Moslims ....... 22 Allah is genadig en barmhartig: hak de voeten en handen af! .. 23 Allah is genadig: ach, je wordt alleen maar vermoord!............. 24 Hoofdstuk 5: Marteling in de koran en vroege islam.......................... 34 Waar is islamitische gerechtigheid en mensenrechten? ........... 34 De koran beveelt kruisiging en verminking ............................... 35 Mohammeds genade: Een oude vrouw in tweeĂŤn gespleten ... 37 Slavernij en seksslavinnen uit krijgsgevangenen ....................... 39 Verminking van Arabische stamleden....................................... 39 Verbranding van de schatbewaarder van de stad Khaybar ....... 42 Hoofdstuk 6: Zwakke en laffe Moslimverdediging v/d gruweldaden.. 44 Hoofdstuk 7: Heeft Jezus ooit marteling onderschreven?Nee!........... 47 Aanbevolen boeken kritisch over Islam: ............................................ 52 3

Voorwoord In deze publicatie zijn een aantal teksten bij elkaar gezet uit diverse bronnen. Hoofdstuk 1 van het boek Politiek Incorrecte Gids van Islam (en de Kruistochten), en daarnaast enkele artikelen van AnsweringIslam.org.

Deze laatste artikelen zijn vertaald met Google translate.

Deze publicatie geeft geen goed beeld van Answering Islam website.

De vertalers van Boekenplank 2020 Vertalers hebben de teksten negatief over Mohammed bij elkaar gezet, en geeft wellicht geen goed beeld van heel het leven van Mohammed. Hij had ook goede kanten.

Maar het doel van dit boek is niet de goede kanten belichten, net zoals bij een rechtszaak, waarbij een rechter niet alleen naar de goede kanten van een persoon kijkt, maar vooral…of je werkelijk gelogen of gestolen hebt….daar gaat het om toch, daarom zit een beklaagde in de rechtszaal.

Daarom kijken we nu alleen naar de EXECUTIES, ROOFOVERVALLEN, MOORDEN, STELEN van Mohammed. Niet dat hij een omaatje de avond ervoor nog geholpen heeft met oversteken….

Het onderwerp in deze publicatie is de roofovervallen, rooftochten en diefstal van Mohammed, de profeet van Islam, en de stichter van Islam.

Mohammed was een dief, en hij en zijn manschappen pleegden overvallen op commerciële transporten om zijn “zaak” (verspreiding van zijn sekte/ religie / zijn invloed als clanleider) te verspreiden. In het kort werden karavanen overvallen (in huidige termen: schepen of vrachtwagens), waarbij de chauffeurs werden gedood, en vrouwen gevangen genomen als seksslaaf, en de buit werd in beslag genomen (diefstal), waarbij Mohammed vanzelfsprekend een groter gedeelte in bezit nam (een bepaald percentage). Mohammed had als bendeleider / sekte leider dusdanig invloed op zijn volgelingen, dat hij hen werkelijk kon wijsmaken dat hij een versje van Allah ontvangen had, dat een groter deel van de roofbuit aan Mohammed zelf toebehoorde.

Mohammed, de dief, rover, en bendeleider… echt een voorbeeld voor de mensheid, en rolmodel om na te volgen. Gecultiveerde dwaasheid…

4

Hoofdstuk 1: Mohammed, de profeet van oorlog Waarom doet het leven van Mohammed er In het kort.. vandaag toe – namelijk de Profeet van Islam?

Veertien eeuwen geleden zijn voorbij • Mohammed gegaan sinds hij geboren was. Miljoenen onderwees geen “vrede en Moslims hebben sindsdien geleefd, en zijn tolerantie.” doodgegaan, en vele leiders zijn opgestaan om de gelovigen te leiden, inclusief de • Mohammed leidde nakomelingen van de Profeet zelf. Zeker, Islam een leger en beval is veranderd, net als andere religies. de executie van zijn Dit is waarom het leven van Mohammed vijanden. ertoe doet: in tegenstelling wat seculiere mensen ons willen doen laten geloven, • Islamitische traditie staat worden religies na verloop van tijd niet geheel onderhandelde bepaald (of verdraaid) door de gelovigen. Het (vredes-) leven en de woorden van de oprichters en overeenkomsten stichters blijven centraal, hoe lang het ook toe, met als geleden is dat zij leefden. Het idee dat uiteindelijke doel de Islamitische gelovigen hun religie vorm geven, is ontleend overwinning. aan de postmoderne filosofische ideeën die in de jaren na 1960 in de mode waren. De filosofie van deconstructivisme vertelt ons dat geschreven woorden geen andere betekenis hebben, dan dat ze eraan gegeven worden door de lezer. En even belangrijk, hieruit volgt dat als alleen de lezer betekenis vindt in een tekst, dat er geen absolute waarheid in kan zijn (en zeker geen religieuze waarheid). De betekenis die de ene lezer vindt, is even waardevol als die van een ander. Volgens het deconstructivisme creëren wij allemaal onze eigen verzameling van “waarheden”, waarbij de een niet beter of slechter is dan de andere.

Echter, volgens de religieuze man of vrouw in de straten van Chicago, Rome, Jeruzalem, Damascus, Calcutta, en Bangkok, betekenen de woorden van Jezus, Mozes, Mohammed, Krishna en Boeddha veel meer dan dat. En zelfs voor een minder-dan5

toegewijde lezer, zijn de woorden van deze grote religieuze leraars niet allemaal van dezelfde betekenis.

Dit is waarom in dit boek in verschillende hoofdstukken aparte tekstkaders zijn opgenomen met als titel “Mohammed versus Jezus”. Dit om de denkfout te benadrukken van degenen die claimen dat Islam en Christendom – en alle andere religieuze tradities – allemaal hetzelfde zijn in hun vermogen om te inspireren tot het goede of het kwade. Het is ook bedoeld om te benadrukken, dat het Westen dat op Christendom gebaseerd is, het waard is om te verdedigen, zelfs al leven wij in een zogenoemde postmoderne en post-Christelijke tijdperk. Bovendien kunnen wij door de woorden van Mohammed en Jezus een duidelijk onderscheid maken tussen de kernprincipes van een toegewijde Moslim of Christen. Deze principes zijn belangrijk. De volgers van Mohammed lezen zijn woorden en imiteren zijn gedrag, wat op zijn beurt leidt tot een uitdrukking van geloof dat heel verschillend is dan dat van een Christen. Men behoeft niet ver te kijken om te zien, dat het leven in Islamitische landen geheel verschillend is, dan het leven in de Verenigde Staten of Groot-Brittannië. Het verschil begint met Mohammed. In deze tijd doen zovelen een beroep op de woorden en daden van Mohammed om de daden van geweld en bloedvergieten te rechtvaardigen. Daarom is het belangrijk om vertrouwd te worden met dit centrale figuur in de geschiedenis.

Voor velen in het westen blijven de woorden van Mohammed meer mysterieus dan andere belangrijke religieuze figuren. De meeste mensen weten bijvoorbeeld, dat Mozes de 10 Geboden ontving op de berg Sinaï, dat Jezus stierf op het Kruis op Golgotha en dat hij opstond uit de dood, en misschien zelfs dat Boeddha onder een boom zat en verlichting ontving. Maar men weet veel minder over Mohammed, en zelfs wat men weet wordt betwist.

Daarom wordt wat hier volgt alleen uit Islamitische teksten gehaald.

Eerste basisfeit: Mohammed ibn Abdullah ibn Abd al-Muttarib (570-632), de profeet van Islam, was een man van oorlog. Hij onderwees zijn volgelingen om te vechten voor zijn nieuwe religie.

Hij zei dat hun god, Allah, hun opdroeg om de wapens op te nemen.

6

En Mohammed zat niet alleen in zijn leuningstoel, want hij vocht mee in talloze slagen. Deze feiten zijn cruciaal voor een ieder die wil begrijpen van wat de Kruistochten heeft veroorzaakt eeuwen geleden. Of vertaald naar onze eigen tijd van wat geleid heeft tot het opleven van een wereldwijde jihad beweging.

In de loop van deze slagen heeft Mohammed talloze principes uitgesproken, die tot op de dag van vandaag worden gevolgd door hedendaagse Moslims. Daarom is het belangrijk op sommige van deze karakteristieken van deze slagen te vermelden, welke inzicht kunnen geven in de kantenkoppen van vandaag – inzichten die, helaas genoeg, voortdurend sommige experts en analisten lijken te ontgaan.

Hoofdstuk 2: Mohammed de overvaller Mohammed had al ervaring als een krijger, voordat hij zijn rol veronderstelde als profeet. Hij had deelgenomen in twee lokale oorlogen tussen zijn Quraish stam en de naburige rivalen Banu Hawazin. Maar zijn unieke rol als profeet-krijger zou pas later komen. Na het ontvangen van openbaringen van Allah door de engel Gabriël in het jaar 610, begon hij door tot zijn stam de boodschap te prediken dat Een God aanbeden moest worden, en dat hij de rol van profeet had. Maar hij werd niet goed ontvangen door zijn Quraish broeders in Mekka, die minachtend reageerden op zijn profetische oproep en weigerden hun goden op te geven.

Mohammeds frustratie en woede werden duidelijk. Toen zijn oom, Abu Lahab, zijn boodschap verwierp, vervloekte Mohammed hem en zijn vrouw in gewelddadige taal, die opgetekend is in de Koran, het heilige boek van Islam: “Moge de handen van Abu Lahab vergaan! Mogen hij zelf vergaan! Zijn welvaart en gezondheid zal hem niets baten. Hij zal verbrand worden in een vlammend vuur, en zijn vrouw zal overladen worden met maden, en een touw van vezels om haar hals hebben. “ (Koran 111:1-5) 7

Uiteindelijk zou Mohammed van gewelddadige woorden naar gewelddadige daden overgaan. In het jaar 622 vluchtte hij van zijn geboorteplaats Mekka naar een naburig stad, Medina, waar een bende van tribale krijgers heb hadden geaccepteerd als profeet, en trouw aan hem zweerden. In Medina begonnen deze nieuwe Moslims karavanen van de Quraish te overvallen, waarbij Mohammed persoonlijk vele van deze overvallen persoonlijk leidde. Deze overvallen hielden de ontluikende Moslimbeweging kapitaalkrachtig en hielpen om Islamitische theologie vorm te geven – zoals een berucht incident, waarbij een bende Moslims een Quraish karavaan overviel bij Nakhla, een nederzetting niet ver van Mekka. De overvallers vielen de karavaan aan tijdens de heilige maand van Rajab, waarin vechten verboden was.

Toen ze tot het Moslimkamp terugkeerden, beladen met de buit, weigerde Mohammed de buit te delen of om ook maar iets met hun van doen te hebben, en hij zei alleen, “ik droeg jullie niet op om te vechten in de heilige maand.”

Maar er kwam een nieuwe openbaring van Allah, die verklaarde dat de weerstand van de Quraish naar Mohammed toe een ergere overtreding was dan het schenden van de heilige maand. Met andere woorden, de overval was gerechtvaardigd. “Zij ondervragen je, O Mohammed, inzake de oorlogsvoering tijdens de heilige maand. Zeg: oorlog voeren daarin een grote overtreding, maar om mensen van de weg van Allah weg te leiden, en niet in Hem te laten geloven, en in de Onschendbare Plaats van Aanbidding, en Zijn mensen daarvan te verdrijven, is een grotere zonde voor Allah; want vervolging is erger dan doden” (Koran 2:214). Welke zonde de overvallers van Nakhla ook hadden bedreven werd overschaduwd door de verwerping van Mohammed door de Quraish.

8

Massamoord, aanslagen en gijzelingen. Er is niet veel veranderd

Net als vandaag: doden van niet-strijders Toen Osama bin Laden onschuldige burgers doodde in het World Trade Center op 11 September 2001, en later zijn medegelovigen onschuldige burgers gijzelden en onthoofden in Irak, verklaarde een Amerikaanse Moslimvertegenwoordiger onverschillig dat dit richten op onschuldige burgers verboden was in Islam. Dit was erg discutabel, aangezien sommige Islamitische wettelijke autoriteiten het doden van burgers toestaat, als zij gezien worden als de helpende hand voor de vijanden van Islam in tijden van oorlog.

Echter, zelfs als dit principe juist zou zijn, dan zou het de mogelijkheid openlaten voor een ander dat voortkwam uit de inval bij Nakhla: “Vervolging is erger dan doden”. En daarom is het vechten tegen de vervolging van Moslims, op welke manier dan ook, het hoogste goed.

Dit was een gedenkwaardige openbaring, omdat dit leidde tot een Islamitisch principe dat grote gevolgen had door de eeuwen heen. Goed werd geïdentificeerd met alles wat strekte tot het voordeel van Moslims, ongeacht of het morele wetten schond of andere wetten. Het morele absoluut dat vastgelegd is in de Tien Geboden, en andere onderwijzingen van grote religies die voorafgingen aan Islam, werden aan de kant gezet in het voordeel van een overkoepelend principe van ‘het-goeduitkomen’.

De slag bij Badr Al snel na Nakhla kwam de eerste grote veldslag die de Moslims vochten. Mohammed hoorde dat een grote Quraish karavaan vanuit Syrië kwam, overladen met geld en goederen. “Dit is de Quraish karavaan dat hun bezittingen bevatte,” zei hij tot zijn volgers. “Ga heen en val het aan, misschien zal God ons het geven als prooi.” Hij ging op pad om de overval te leiden. Maar deze keer waren de Quraish voorbereid, en 9

kwamen ze aan met duizend man om Mohammeds 300 man tegemoet te treden. Het leek erop dat Mohammed deze aantallen niet verwacht had, en schreeuwde het uit naar Allah in ongerustheid, “O God, als deze bende vandaag zou verdwijnen, dat zult Gij niet meer aanbeden worden.”

Ondanks hun grotere aantallen, werden de Quraish op de vlucht gejaagd. Sommige Moslim tradities zeggen dat Mohammed zelf deelnam in de strijd, anderen zeggen dat hij zijn volgers vanuit de zijllijn vermaande. In elk geval was het voor hem een gelegenheid om de jarenlange frustratie, wrok en haat naar zijn eigen volk te botvieren, en wraak te nemen. Een van zijn volgelingen herinnerde zich een vloek die Mohammed uitriep naar de leiders van de Quraish: “De Profeet zegt, ‘O Allah! Vernietig de leiders van de Quraish, O Allah! Vernietig Abu Jahl bin Hasham, Utba bin Rabi’a, Shaiba bin Rabi’a, Uqba bin Abi Mu’ait, Umaiya bin Khalaf.”

Al deze mannen werden gevangen genomen of gedood tijdens de slag bij Badr. Een van de Quraish leider die genoemd werd in de vervloeking, Uqba, pleitte voor zijn leven, “Maar wie zal zorgen voor mijn kinderen, O Mohammed?”

“Hell,” antwoordde de Profeet van Islam, en bij beval dat Uqba gedood zou worden. Een andere Quraish hoofdman, Abu Jahl werd onthoofd.

(Abu Jahl, die trouwens “Vader van Onwetenden” wordt genoemd, een naam die is gegeven door Moslim kroniekschrijvers; zijn echte naam was ‘Amr ibn Hisham). De Moslim die het hoofd vol trots had doorgesneden, droeg zijn trofee en nam die mee naar Mohammed en zei: “I heb dit hoofd afgehakt en het tot de Apostel gebracht, en zei, “Dit is het hoofd van de vijand van God, Abu Jahl.”

Mohammed was zeer verblijd. “Bij God, bij Wie geen ander is, is het werkelijk?” riep hij uit, en bedankte Allah voor de dood van zijn vijand.

De lichamen van al degenen, die in de vervloeking genoemd werden, werden in een put geworpen. Zoals een ooggetuige het verklaarde, “Later zag ik degenen die vermoord waren tijdens de slag bij Badr en hun lichamen werden in een put geworpen, behalve het lichaam van Umaiya of Ubai, want hij was een dikke man, en toen hij over de grond getrokken werd, raakten delen van zijn lichaam afgescheiden, voordat hij in de put geworpen werd.” Toen beschimpte Mohammed hen, en noemde hen 10

“mensen van de put” en stelde een theologische vraag: “Hebben jullie gevonden, wat God jullie heeft beloofd als waar te zijn? Ik heb gevonden wat mijn Heer mij beloofd heeft waar te zijn.” Toen men vroeg waarom hij tot dode lichamen sprak, antwoordde hij: “Je kunt wat ik zeg beter horen dan zij, want zij kunnen mij niet antwoorden.”

De overwinning bij Badr was een legendarisch keerpunt voor de Moslims. Mohammed claimde zelfs dat de legers van de engelen de Moslims geholpen hadden om de Quraish te verslaan – en dat soortgelijke hulp zou komen in de toekomst aan de Moslims die trouw zouden blijven aan Allah: “Allah heeft jullie geholpen bij Badr, toen jullie een verachtelijk klein leger waren; daarom vrees Allah; dus mag je je dankbaarheid tonen. Herinner dat jullie tot de Getrouwe zeiden: ‘Is het niet genoeg voor jullie dat Allah jullie zal helpen met drieduizend engelen, die speciaal gezonden waren? Ja, als je standvastig blijft, en juist handelt, zelfs als de vijand naar jullie toe zouden snellen met grote spoed, dan zal jouw Heer je helpen met vijfduizend engelen, die een verschrikkelijke veldslag maken” (Koran 3:123-125). Een andere openbaring van Allah benadrukte dat het vroomheid en toewijding was, en geen militaire macht, dat de overwinning was behaald bij Badr: “Voor jullie is er is altijd een Teken geweest in de twee legers die elkaar in de strijd ontmoeten: een was aan het vechten voor de zaak van Allah, de andere bood weerstand tegen Allah; zij zagen met hun eigen ogen dat die tweemaal hun aantal was. Maar Allah helpt degene, wie Hem bevalt met Zijn hulp. Hierin is een waarschuwing voor degenen die ogen hebben om te zien” (Koran 3:13). Een andere passage in de Koran beweert dat de Moslims louter passieve instrumenten waren bij Badr: “Het is niet jullie die hen hebben verslagen, maat het was Allah” (Koran 8:17). En Allah zou zelfs zulke overwinningen geven aan vrome Moslims zelfs al zouden zij geconfronteerd worden met een grotere overmacht dan welke zij meegemaakt hadden bij Badr: “O Profeet! Wek de gelovigen op tot de strijd. Zelfs als er 20 onder jullie zouden zijn, geduldig en volhardend, dan zouden ze duizend ongelovigen overwinnen, want dat zijn mensen zonder verstand” (Koran 8:65) Allah beloonde hen die hij overwinning verleende bij Badr: Er was een grote roofbuit – zoveel dat in feite een onderwerp was waarover veel 11

onenigheid was. Het zorgde zelfs voor zoveel verdeeldheid dat Allah zelf zich moest uitspreken over de situatie, dit deed hij in een hoofdstuk (Soera) van de Koran dat geheel gewijd is aan beschouwingen over de slag bij Badr: het achtste hoofdstuk getiteld Al-Anfal, “The roof van de oorlog” of “oorlogsbuit”. Allah waarschuwt de Moslims dat ze de buit moeten beschouwen als iets dat alleen Mohammed toekomt: “Zij vragen je over de oorlogsbuit, zeg: ‘De oorlogsbuit behoort aan Allah en de Boodschapper toe. Vrees dan Allah en sticht vrede onder elkaar. En gehoorzaam Allah en Zijn Boodschapper, als je echt gelovige bent’” (Koran 8:1). Uiteindelijk verdeelde Mohammed de roofbuit gelijk onder de Moslims, en hield een vijfde voor zichzelf: “En weet dat, wat jullie ook aan oorlogsbuit hebben verkregen, zie, één vijfde deel ervan is voor Allah en voor de Boodschapper en voor de verwanten (die nood hebben), en de wezen, en de armen en de reiziger, als jullie in Allah geloven en in wat Wij aan Onze dienaar hebben geopenbaard op de dag van het onderscheid, de dag dat de twee legers elkaar troffen” (Koran 8:41). Allah benadrukte dat het een beloning was voor gehoorzaamheid naar hem toe: “Eet dan van wat jullie aan oorlogsbuit hebben genomen, het is toegestaan en goed, en hou je plicht voor Allah. Zie, Allah is Vergevingsgezind, Barmhartig” (Koran 8:69).

Van een kleine, verachte gemeenschap, waren de Moslims nu een macht geworden, waarmee de heidenen in Arabië rekening mee moesten houden – en zij begonnen terreur te zaaien in de harten van hun vijanden. Mohammeds claim om de laatste profeet te zijn van de Ene Ware God, scheen bevestigd te zijn door een overwinning tegen alle verwachtingen. Met deze overwinning werden bepaalde verwachtingen en verhoudingen in de hoofden van Moslims geplant, en die blijven in velen van hen zelfs tot vandaag de dag. Deze omvatten: ❖ Allah zal overwinning geven aan zijn mensen tegen de vijanden die superieur zijn in aantallen of in vuurkracht, zo lang als ze trouw blijven aan zijn bevelen. ❖ Overwinning zal Moslims recht geven om de bezittingen te stelen van de overwonnen vijand als oorlogsbuit ❖ Bloederige wraak op de vijanden komt niet alleen toe aan de Heer, maar ook aan degenen die zich aan hem onderwerpen op 12

de aarde. Dit is ook de betekenis van het woord Islam: onderwerping. ❖ Gevangenen die in een gevechtshandeling tegen Moslims gevangen zijn genomen mogen gedood worden naar het goeddunken van Moslimleiders. ❖ Degenen die Islam afwijzen zijn “het laagste en meest verachtelijke van alle schepselen” (Koran 98:6) en daarom verdienen zij geen genade. ❖ Een ieder die Mohammed beledigd, of zelfs maar afwijst, of zelfs Moslims in het algemeen, verdienen een vernederende dood – door onthoofding indien mogelijk. (Dit is in overeenstemming met het bevel van Allah om de “rug te slaan” van de “ongelovigen” (Koran 47:4)).

Boven alles, de slag bij Badr was het eerste praktische voorbeeld van wat bekend zou worden als de Islamitische doctrine van jihad – een doctrine die de sleutel is van het begrijpen van zowel de Kruistochten als de conflicten van vandaag de dag.

13

Hoofdstuk 3: Moordaanslag en bedrog Nog steeds in een roes van de Ibn Warraq overwinning, voerde Mohammed zijn over Islam operaties op met betrekking tot overvallen plegen. Hij verhardde ook “De theorie zijn houdingen ten aanzien van de en praktijk van jihad komt Joodse stammen in de regio, die hun vanuit de Koran, De Hadieth en de Islamitische geloof wilden behouden en traditie. Wij moeten wat de Mohammeds claim verwierpen als Islamisten zeggen serieus profeet van God. Met deze afwijzing nemen om te begrijpen wat begon Mohammeds oproep naar de hun motivatie is, namelijk Joden toe gewelddadig te worden, en dat het een goddelijke hij benadrukte dat snelle bestraffing geordineerde plicht is voor zou komen. Hij zette zelfs voet in het alle Moslims om letterlijk te vechten totdat de door centrum van een marktplaats van de mens gemaakte wetten zijn Banu Qaynuqa, een Joodse stam met vervangen door Gods wie hij een bestand had gesloten, en wetten, de Sharia en totdat kondigde aan tot de menigte: “O de Islamitische wetten de Joden, pas op voordat God een wraak hele wereld heeft over jullie brengt dat Hij over de veroverd…”

Quraish bracht, en wordt Moslim.

Jullie weten dat ik een profeet ben die gezonden is – jullie kunnen dat in jullie eigen geschriften vinden en ook Gods verbond met jullie.” De Joden van de Banu Qaynuqa waren niet overtuigd, en dit frustreerde de Profeet zelfs nog meer. Hij legde een belegering om de stam, totdat ze hem onvoorwaardelijke overgave zouden geven.

Zelfs Mohammeds woede was toen niet gekalmeerd. Zijn woede vond een nieuwe focus: een Joodse dichter genaamd K’ab bin Al-Ashraf, die volgens Mohammeds eerste bibliograaf, Iqn Ishaq “liefdesverzen van beledigende natuur opstelde die de natuur van Moslimvrouwen beledigde.” Mohammed vroeg zijn volgelingen, “Wie heeft de wil om K’ab bin Al-Ashaf te doden, die Allah en Zijn Apostel beledigd heeft?”

14

Hij vond een vrijwilliger in de vorm van een jonge Moslim, genaamd Mohammed bin Maslama: “O Allah’s Apostel! Wil je dat ik hem dood?”

Nadat de Profeet antwoordde met “Ja”, vroeg Mohammed bin Maslama hem toestemming te liegen om K’ab bin Al-Ashaf in een hinderlaag te lokken. De Profeet gaf hem toestemming en Mohammed bin Maslama misleidde en vermoordde K’ab. Na de moord op K’ab, vaardige Mohammed een algemene opdracht uit: “Dood elke Jood die in je macht valt.” Dit was geen militaire opdracht: Het eerste slachtoffer was een Joodse handelaar, Ibn Sunayna, die “sociale relaties en zakenrelaties” had met de Moslims. De moordenaar, Muhayissa, werd voor zijn daad vermaand door zijn broer Huwayissa, die toen nog geen Moslim was.

Muhayissa was zonder berouw en bekeerde zich niet. Hij zei zelfs tegen zijn broer: “Als degene die mij opdroeg hem te vermoorden had gezegd jou te vermoorden, had ik ook jouw hoofd afgehouwen.”

Huwayissa was erg onder de indruk: “Bij God, een religie die je hiertoe kan brengen is wonderbaar!” Hij werd een Moslim. De wereld is nog steeds getuige van zulke wonderbare dingen vandaag de dag.

15

Wraak en voorwendselen Mohammed Na de vernedering bij Badr, wilden de versus Jezus Quraish graag wraak nemen. Zij brachten drieduizend man bij elkaar “Heb je tegen duizend Moslims bij Uhud. vijanden lief en bidt voor degenen die je Mohammed droeg twee maliënkolders vervolgen.” en zwaaidend met een zwaard, leidde hij de Moslims de strijd in. Maar deze Jezus (Mattheus 5:44) keer werden zij op de vlucht gejaagd. De Profeet zelf had een gezicht vol bloed en “En brengt wat jullie een uitgeslagen tand. Er waren zelfs kunnen aan macht bij elkaar om hen mee te geruchten dat hij van het slagveld bevechten, waaronder vluchtte en gedood was. Pas toen hij in strijdrossen om daarmee staat was om water te vinden om het de vijanden van Allah en bloed van zijn gezicht te wassen, jullie vijanden schrik op zweerde Mohammed wraak te nemen: het lijf wil te jagen, en ook “De wraak van God is hevig tegen anderen die jullie niet degene die het gezicht van Zijn Profeet kennen en die Allah wel kent” heeft laten bloeden.” Zodra Abu Sufan, Koran 8:60 een Quraish leider, de Moslims uitdaagde, was Mohammed onverbiddelijk en benadrukte hij het scherpte Islamitische onderscheid tussen gelovigen en ongelovigen. Hij vertelde zijn luitenant Umar om te reageren: “God is meest verheven en meest glorieus. Wij zijn niet gelijk. Onze doden zijn in het paradijs; jouw doden zijn in de hel.”

16

Een reactie op een aanval: wordt gezien als nieuw voorwendsel om aan te vallen en te doden

Net als vandaag: voorwendselen Een ander patroon dat werd ingesteld bij Uhud speelde een rol door de eeuwen heen: Moslims zouden elke daad van agressie als een voorwendsel zien voor wraak, ongeacht of zij het zelf uitgelokt hebben of niet. Met een goed begrip hoe zij de huidige publieke opinie op een sluwe wijze weten te beïnvloeden, gebruiken jihadisten en hun Amerikaanse progressief-linkse bondgenoten de huidige gebeurtenissen als een voorwendsel om te rechtvaardigen wat zij doen: Keer op keer portretteren zij zichzelf alsof zij louter reageren op de pijnlijke provocaties van de vijanden van Islam. Maar hiermee winnen ze rekruten en weten ze publieke opinie te beïnvloeden.

Conventionele wijsheid onder een verbazingwekkend breed politiek spectrum houdt de wereldwijde jihadistische beweging als louter een antwoord op sommige provocaties of anders: de invasie van Irak, de stichting van de staat Israël, het omverwerpen van het Iraanse regime van Mossadegh – of een meer algemene overtreding zoals het “Amerikaanse neo-kolonialisme” of de “zucht naar olie.”

Degenen die bijzonder vergeetachtig zijn met betrekking tot de geschiedenis, geven de schuld aan meer recente bijverschijnselen, zoals het schandaal van de Abu Ghraib gevangenis, dat een schaduw wierp op de Amerikaanse aanwezigheid in Irak in 2004. Maar de Jihadisten vochten al lang voor Abu Ghraib, Irak, Israël, of de Amerikaanse Onafhankelijkheid. Immers waren zij al lang daarvoor aan het vechten, en hun krijger-Profeet sinds de zevende eeuw aan het imiteren. En de Moslims waren al sinds die tijd hun acties aan het verdedigen als antwoorden om de enormiteit van hun vijanden, en dat sinds het ontdekken van het verminkte lichaam van zijn oom.

Mohammed zweerde opnieuw wraak te nemen, toen hij het lichaam van zijn oom Hamza vond. Hamza was gedood bij Uhud, en zijn lichaam was vreselijk verminkt door een vrouw, Hint bint ‘Utba, die Hamza’s 17

neus en oren had afgehouwen, en een deel van zijn lever at. Zij deed dit als wraak voor het vermoorden van haar vader, broer, oom, en oudste zoon bij Badr. De Profeet was niet weinig bewogen door het feit dat zij deze verschrikkelijke daad had gedaan als wraak: “Als God mij overwinning geeft over de Quraish,” riep hij uit, “zal ik dertig van hun mannen verminken.” Geraakt door zijn verdriet en boosheid, maakten zijn volgelingen een vergelijkbare eed: “Door God, als God ons overwinning over hen geeft in de toekomst, dan zullen wij hun zo erg verminken, zoals geen Arabier ooit iemand verminkt heeft.”

Bij overwinning en nederlaag, meer Islam De nederlaag bij Uhud deed intussen niets om het geloof van de Moslims aan het wankelen te brengen, of om de ijver af te matten. Allah vertelde hen dat zij een overwinning gehad zouden hebben, als zij hem niet ongehoorzaam waren geweest: “Allah maakte een goede belofte aan jullie, toen jullie hen versloegen met Zijn toestemming, tot het moment dat de moed jullie in de schoenen zonk, en jullie redetwistten over de opdracht. En jullie waren ongehoorzaam, nadat Hij jullie had laten zien waar jullie naar verlangen” (Koran 3:152).

Hier was opnieuw een patroon zichtbaar: Wanneer dingen verkeerd gaan voor de Moslims, dan is het een straf voor het niet geheel trouw zijn aan Islam. In 1948, Sayyid Quth, de grootste theoreticus van de Moslim Broederschap, die wordt gezien als de eerste moderne Islamitische terroristische groepering, verklaarde over de Islamitische wereld: “Wij hoeven alleen maar te kijken om te zien dat onze sociale situatie zo slecht is als het maar kan zijn, en wij zetten onze spirituele erfenis voortdurend aan de kant, al onze intellectuele gaven, en alle oplossingen die geopenbaard mogen worden door de glans van die dingen. Wij zetten onze fundamentele principes en doctrines aan de kant, en we introduceren die van democratie, of socialisme, of communisme.” Met andere woorden, wat deze figuur wilde zeggen, is dat Islam alleen succes garandeert, en dat het verlaten ervan mislukking brengt.

De theologische verbinding met overwinning en gehoorzaamheid en nederlaag en ongehoorzaamheid, werd versterkt na de overwinning van de Moslims bij de slag van de Loopgraaf in 627. Mohammed kreeg 18

opnieuw een openbaring dat de overwinning was behaald, dankzij Allah’s bovennatuurlijke tussenkomst: “O jullie die geloven! Gedenk de gunst van Allah aan jullie, toen een leger tot jullie was gekomen. Wij zonden toen een grote wind tegen hen en een leger dat jullie niet konden zien” (Koran 33:9) Politiek Correcte Mythe: Wij kunnen met deze mensen onderhandelen Een ander Islamitisch principe werd geformuleerd bij de gebeurtenissen omtrent het Verdrag van Hudaybiyya. In het jaar 628 had Mohammed een visioen waarin hij een pelgrimstocht naar Mekka maakte – een heidense gewoonte die hij een onderdeel van Islam wilde maken, maar tot dan nu lukte hem dat niet, omdat de Quraish regeerden over de stad. Hij dirigeerde Moslims om zich voor te bereiden op een pelgrimstocht naar Mekka, en trok naar de stad met 1500 mannen. De Quraish ontmoette hen buiten de stad, en de twee kampen kwamen een 10-jarig bestand overeen (hudna), het verdrag van Hudaybiyya.

De Moslims spraken af dat zij huiswaarts zouden keren, zonder de pelgrimstocht te maken, en de Quraish zouden hen toestaan om de pelgrimstocht het jaar daarop te maken. Mohammed schokte zijn manschappen door akkoord te gaan met verdere bepalingen die erg nadelig waren voor de Moslims: Degenen die de Quraish zouden ontvluchten, en toevlucht zouden zoeken bij de Moslims zouden teruggestuurd worden naar de Quraish, terwijl degenen die de Moslims zouden ontvluchten en toevlucht zoeken bij de Quraish niet teruggestuurd zouden worden. De onderhandelaar van de Quraish, Suhayl bin ‘Amr, dwong zelfs af dat Mohammed zichzelf niet zou identificeren als “Mohammed, de apostel van God.” Said Suhayl zei: “Als ik getuige zou zijn dat jij Gods apostel zou zijn, dan zou ik niet met je gevochten hebben. Schrijf je eigen naam, en de naam van je vader.” Tot ontzetting van zijn metgezellen, deed Mohammed dat ook nog.

Toen drong Mohammed er bij de Moslims op aan, in tegenstelling tot alle schijn, dat hij een overwinning had behaald, en leverde een nieuwe openbaring van Allah: “Zeker, Wij hebben jullie een grote overwinning geschonken” (Koran 48:1) Hij beloofde dat zijn volgelingen veel 19

oorlogsbuit zouden binnenhalen: “Zeker, Allah was verheugd met de gelovigen toen zij je trouw zwoeren onder de boom, en Hij wist wat in hun harten was. En Hij deed vrede en geruststelling op hen neerdalen en beloonde hen met een nabije overwinning. En een grote oorlogsbuit zullen zij innemen. En Allah is Almachtig en wijs. Allah heeft jullie een grote oorlogsbuit beloofd die jullie zullen nemen en Hij heeft dat al voor jullie gegeven. En Hij heeft de handen van de mensen van jullie afgehouden, opdat het een teken voor de gelovigen zou zijn. En Hij leidt jullie op een recht pad” (Koran 48:18-20).

Als er enigen van zijn volgelingen nog steeds sceptisch zouden zijn, dan zouden hun twijfels spoedig gekalmeerd worden. Een vrouw van de Quraish, Umm Kulthum, trad toe tot de Moslims in Medina. Haar twee broers kwamen tot Mohammed, en vroegen of zij teruggestuurd kon worden, “in overeenstemming met de afspraak tussen hem en de Quraish bij Hudaybiya.” Mohammed weigerde omdat Allah het verbood.

Hij gaf Mohammed een nieuwe openbaring: “O jullie die geloven!

Wanneer er gelovige vrouwelijke vluchtelingen komen, onderzoek en test hen; Allah kent hun geloof het beste: als jullie dan zeker weten dat zij gelovigen zijn, stuur hen dan niet terug naar de ongelovigen” (Koran 60:10) Door te weigeren Umm Kulthum terug te sturen naar de Quraish, brak Mohammed het bestand dat was gesloten. Alhoewel Moslim apologeten door de geschiedenis heen beweren dat de Quraish het bestand het eerst hebben geschonden, kwam dit incident voordat welk bestand dan ook geschonden werd door de Quraish. Door het verbreken van het bestand werd het principe versterkt dat alleen datgene wat voordelig is voor Islam als goed wordt aangemerkt. En dat niets slecht is, dan datgene wat het verhindert. Toen het bestand eenmaal openlijk aan de kant werd gezet, verkondigden Islamitische wetgeleerden het principe dat een bestand afgesloten wordt voor een periode van niet langer dan 10 jaar, en dat het alleen met het doel om de Moslimlegers in staat te stellen om sterker te worden.

De hierop volgende gebeurtenissen zouden de duistere implicaties illustreren van dit principe.

20

Hoofdstuk 4: Overmatige wreedheid van Mohammed

Door: Sam Shamoun Onderbouwd met Hadith en Koranteksten Een van de meest gemene en wrede daden die Mohammed ooit heeft verricht, was zijn bloedige marteling en moord op de mannen van Ukl of Uraynah. Volgens bronnen van moslims bekeerden sommige mannen zich tot de islam en reisden naar Medina. Vanwege het klimaat in Medina werden deze mannen ziek en Mohammed raadde aan om kameelurine en melk te drinken voor hun aandoening. De moslimbronnen beweren dat de mannen toen afvallig werden, de herder doodden en met de kudde vertrokken. Mohammed stuurde een expeditie om ze te vangen, en toen ze eenmaal waren gepakt, liet Mohammed ze op brute wijze martelen. Hier is de versie zoals verteld door al-Bukhari: Verteld door Anas bin Malik: Een groep van acht mannen uit de stam van 'Ukil kwam naar de profeet en toen vonden ze het klimaat van Medina ongeschikt voor hen.

Dus zeiden ze: "O Allah's apostel! Geef ons wat melk." De apostel van Allah zei: "Ik raad je aan om je bij de kudde kamelen aan te sluiten." Dus gingen ze de urine en de melk van de kamelen drinken (als medicijn) tot ze gezond en dik werden. Vervolgens doodden ze de herder en verdreven de kamelen, en ze werden ongelovigen nadat ze moslim waren. Toen de profeet door een schutter om hulp werd geĂŻnformeerd, stuurde hij enkele mannen op hun achtervolging, en voordat de zon opkwam, werden ze gebracht en werden hun handen en voeten afgesneden. Vervolgens bestelde hij spijkers die verhit waren en over hun ogen gingen, en ze werden achtergelaten in de Harra (dat wil zeggen rotsachtig land in Medina). Ze vroegen om water en niemand voorzag hen van water totdat ze stierven (Abu Qilaba, een 21

onderverteller zei: "Ze hebben moord en diefstal gepleegd en vochten tegen Allah en zijn apostel, en verspreidden kwaad in het land.") (Sahih al -Bukhari, deel 4, boek 52, nummer 261)

Zwakke verdedigingen en rechtvaardigingen van Moslims Moslims hebben manieren bedacht om Mohammeds brutaliteit en koelbloedigheid te rechtvaardigen. Een moslim verdedigt deze gemene, moorddadige marteling omdat deze mannen kregen wat ze verdienden, een soort oog om oog (woordspeling bedoeld): Moslims geloven in gelijkheid, wat een universeel principe is.

Soera 16: 126: En als u ze wel opmerkt, vang ze dan niet slechter op dan dat ze u vangen: Maar als u geduld toont, is dat inderdaad de beste cursus voor degenen die geduldig zijn.

De reden waarom de profeet zo'n wrede straf op die bedoeïenen toepaste, was omdat de profeet ontdekte dat die bedoeïenen precies hetzelfde deden met de herder.

Je kunt de Tafsir voor die hadith hieronder lezen: http://hadith.al-islam.com/Display/Display.asp?Doc=0&Rec=10139 Daarom was de straf die hun werd opgedragen eerlijk en alleen omdat ze het verdienden te voelen en te verdragen wat ze die arme herder voelden. (Bassam Zawadi, was de profeet Mohammed (vrede zij met hem) oneerlijk in de manier waarop hij de gewapende overvallers strafte uit de stam van Ukl) Een andere moslim biedt een vergelijkbare verdediging: … Maar in een van de verhalen die in Ibn Al-Jaroods Al-Muntaqaa worden gerapporteerd, zou Anas (ra) ook de reden voor deze straf hebben uitgelegd. De metgezel van de profeet (vzmh) zou hebben gezegd: 22

De Profeet (vzmh) gebrandmerkt hun ogen omdat ze de ogen van de herders hadden gebrandmerkt. (deel 1, pag.216) Deze uitleg verduidelijkt op adequate wijze het feit dat de Profeet (vzmh) de ogen van de schuldigen heeft gebrandmerkt, in overeenstemming met de koranrichtlijn van Qisaas (Al-Baqarah 2: 178, Al-Maaidah 5: 45) voor de bestraffing van moord en iemand lichamelijk letsel toebrengen.

Gezien de voorgaande uitleg, vind ik geen reden om het incident dat in het genoemde verhaal is verteld als niet-authentiek te beschouwen.

(Een geval van een zware straf uitgevoerd door de profeet (vzmh); bron) Wat beide moslims hun lezers gemakshalve niet vertellen, is dat Allah zelf Mohammed zou hebben berispt vanwege zijn buitensporige wreedheid en naar verluidt soera 5: 33-34 als toekomstige correctie zou hebben neergezonden, waarbij hij de precieze straffen voorschreef die voor dergelijke misdaden zouden worden opgelegd. De tekst schrijft het volgende voor:

Allah is genadig en barmhartig: hak de voeten en handen af!

De straf van degenen die oorlog voeren tegen Allah en Zijn apostel en ernaar streven om onheil in het land te zaaien, IS ENKEL DEZE, dat ze moeten worden vermoord OF gekruisigd OF dat hun handen en voeten aan weerszijden moeten worden afgesneden OF ze moeten worden opgesloten; dit zal voor hen in deze wereld een schande zijn, en in het hiernamaals zullen zij een zware straf ondergaan, behalve degenen die zich bekeren voordat u hen in uw macht hebt; weet dus dat Allah Vergevensgezind, Genadevol is. Shakir Een andere versie vertaalt de tekst op een iets andere manier:

23

Dit is de beloning van hen die strijden tegen God en Zijn boodschapper en zich over de aarde haasten om daar corruptie te doen: zij zullen worden afgeslacht of gekruisigd, of hun handen en voeten zullen afwisselend worden afgeslagen; of ze zullen van het land worden verbannen. Dat is een degradatie voor hen in deze wereld; en in de komende wereld wacht hen een machtige straf, behalve op bekering, voordat u macht over hen hebt. Dus weet dat God alles vergevensgezind, alles mededogend is. Arberry

Allah is genadig: ach, je wordt alleen maar vermoord!

Vandaar dat deze verwijzing moslims vertelt dat ze slechts een van de volgende straffen kunnen kiezen: 1. Dood de persoon.

2. Kruisig de persoon.

3. Snijd de handen en voeten van de andere kant af, wat betekent dat slechts één van de handen en één van de voeten kan worden geamputeerd. Het heeft geen zin om te zeggen dat de ledematen van de tegenoverliggende zijden worden afgesneden als dit verwijst naar het amputeren van alle ledematen.

4. De persoon opsluiten of, afhankelijk van hoe men het laatste deel begrijpt, verbanning uit het land.

Merk op dat het uitbranden van de ogen of ervoor zorgen dat iemand sterft van dorst of uitdroging geen deel uitmaakt van de door Allah voorgeschreven straffen voor degenen die oorlog voeren tegen Allah en zijn boodschapper.

De bekende soennitische commentator Ibn Kathir geeft aan dat dit vers aanvankelijk werd gegeven met betrekking tot de mannen van Ukl of Uraynah:

24

<Allah is Vergevensgezind, Meest Barmhartig,) "Werd geopenbaard over de afgodendienaars. Daarom besluit de Ayah dat, wie van hen zich bekeert voordat u ze aanhoudt, dan heeft u niet het recht om hen te straffen. Deze Ayah redt een moslim niet van straf als hij doodt, onheil veroorzaakt in het land of oorlog voert tegen Allah en Zijn Boodschapper en vervolgens toetreedt tot de ongelovigen, voordat de moslims hem kunnen pakken. Hij zal nog steeds aansprakelijk zijn voor straf voor de misdaden die hij heeft begaan. " Abu Dawud en An-Nasa'i hebben opgetekend dat 'Ikrimah zei dat Ibn' Abbas zei dat de Ayah ... <De beloning van degenen die oorlog voeren tegen Allah en Zijn Boodschapper en onheil bedrijven in het land ...> "Werd geopenbaard over de afgodendienaars, degenen onder hen die zich bekeren voordat ze worden aangehouden, ze zullen nog steeds aansprakelijk worden gesteld voor de straf voor de misdaden die ze hebben begaan. " De juiste mening is dat deze Ayah een algemene betekenis heeft en de afgodendienaars en alle anderen omvat die de soorten misdaden begaan die de Ayah noemde. Al-Bukhari en Muslim hebben opgetekend dat Abu Qilabah 'Abdullah bin Zayd Al-Jarmi, zei dat Anas bin Malik zei:' Acht mensen van de 'Ukl-stam kwamen naar de Boodschapper van Allah en gaven hem hun belofte om de islam te volgen. het klimaat paste niet bij hen en ze werden ziek en klaagden bij Allah's Boodschapper. Dus hij zei ... <Ga met onze herder om behandeld te worden door de melk en urine van zijn kamelen.> Dus gingen ze zoals aangegeven, en nadat ze uit de melk en urine van de kamelen hadden gedronken, werden ze gezond, en ze doodden de herder en verdreven alle kamelen. Het nieuws bereikte de profeet en hij stuurde (mannen) in hun achtervolging en ze werden gevangen genomen. Vervolgens beval hij dat hun handen en voeten werden afgesneden (en het was gedaan) en hun ogen werden gebrandmerkt met verwarmde stukjes ijzer.

Vervolgens werden ze in de zon gelegd tot ze stierven. 'Dit is de bewoording van moslims. In een andere overlevering voor deze hadith werd vermeld dat deze mensen van de stammen' Ukl of 'Uraynah 25

waren. Een andere overlevering meldde dat deze mensen werden in het Harrah-gebied (van Al-Madinah) gezet, en toen ze om water vroegen, werd hun geen water gegeven. Allah zei ... <ze zullen worden gedood of gekruisigd of hun handen en hun voeten worden afgesneden aan de andere kanten, of worden verbannen uit het land.> (bron; onderstreep de onze) Net als de twee Jalals: Het volgende werd geopenbaard WANNEER de 'Arniyyūn met een ziekte naar Medina kwam en de Profeet (s) hen toestemming gaf om te gaan drinken uit de urine en melk van de kamelen. Toen ze zich eenmaal goed voelden, doodden ze de herder van de profeet en stalen ze de kudde kamelen: echt de enige vereiste van degenen die vechten tegen God en zijn boodschapper, door te vechten tegen moslims, en zich over de aarde te haasten om daar corruptie te plegen, door weg te jagen, is dat zij zullen worden geslacht of gekruisigd, of hun handen en voeten worden afgesneden aan weerszijden, dat wil zeggen hun rechter- en linkervoeten, of worden verbannen uit het land (de aw, 'of', wordt [gebruikt] om aan te geven de [afzonderlijke] toepassing van [elk van] de [vermelde] gevallen; de dood is dus voor degenen die alleen hebben gedood; kruisiging is voor degenen die eigendommen hebben gedood en gestolen; het afsnijden van [ledematen aan weerszijden] is voor degenen die eigendommen hebben gestolen maar niet hebben gedood; terwijl verbanning is voor degenen die een bedreiging vormen dit werd gezegd door Ibn 'Abbās en is de mening van al-Shāfi'ī; het meer geluid van zijn [al-Shāfi'ī's] twee meningen zijn dat kruisiging drie dagen na [de] dood [van de moordenaar] zou moeten zijn, of, het is ook zei, kort voordat [hij wordt gedood]; met verbanning zijn soortgelijke straffen inbegrepen, zoals gevangenisstraf en dergelijke. Dat, genoemde vereiste, is een vernedering, een vernedering voor hen in deze wereld; en in het Hiernamaals zal er een grote straf zijn, namelijk de straf van het Vuur. (Tafsir al-Jalalayn; bron; vetgedrukt, kapitaal en onderstrepen de onze) 26

In feite is dit het standpunt van de meerderheid van de moslimgeleerden: Kurz bin Jabir Fihri's expeditie naar 'Uraynah Een groep mensen uit 'Ukl en' Uraynah presenteerde zich aan de profeet in Shawwal, 6 AH, en trad de islam binnen. Ze zeiden: "O profeet van Allah. Wij zijn herders en geen boeren", en ze werden ziek in Medina. Dus gaf de profeet hen enkele kamelen samen met een herder om voor hen te zorgen en beval hen buiten de stad te kamperen, hun melk te drinken en zichzelf in te wrijven met de urine van het vee.

Ze vertrokken. Maar toen ze in Harrah waren, werden ze afvallig, doodden ze de herder en vluchtten ze met de kamelen. De profeet stuurde zijn mannen achter hen die erin slaagden ze te vangen. Hij beval dat ze verblind zouden worden door naalden, dat hun handen en voeten zouden worden afgesneden en in de zon zouden blijven tot ze sterven. Qatadah, de verteller, zegt: "We ontvingen berichten dat de profeet daarna mensen oproept tot liefdadigheid en hen verbiedt te misvormen." Volgens een ander rapport: "Dit was voordat Allah de geboden met betrekking tot de doodstraf zond." Abu Qilabah zei in zijn versie van het rapport: "Deze mensen hadden diefstal, moord gepleegd, waren ongelovig nadat ze hadden geloofd en voerden oorlog tegen Allah en zijn boodschapper."

De MEERDERHEID VAN DE GELEERDEN zegt dat het volgende vers, ...

"Zeker, de vergelding van degenen die oorlog voeren tegen Allah en Zijn Boodschapper, en die ernaar streven corruptie in het land te verspreiden, is dat zij gekruisigd worden, of dat hun handen en voeten van de andere kant worden afgesneden of uit het land worden verdreven. " werd onthuld in verband met de 'Uraynah-affaire. (A Biography of the Prophet of Islam In the Light of Original Sources: An Analytical 27

Study, door Dr. Mahdi Rizqullah Ahmad, vertaald door Syed Iqbal Zaheer [Darussalam Publishers and Distributors, Riyadh, Jeddah, Sharjah, Lahore, London, Houston, New York; Eerste editie: november 2005], Deel 2, Hoofdstuk: Gebeurtenissen tussen Banu Qurayzah en Hudaybiyah Expeditions, pp. 589-590; kapitaal en onderstrepen de onze) Dit is wat de hadith-compiler Abu Dawud heeft verteld: De hierboven genoemde traditie is ook overgedragen door Anas b.

Malik door een andere reeks vertellers. Deze versie zegt: De Apostel van Allah stuurde een aantal mensen die experts waren in het volgen van hen en ze werden (naar hem) gebracht. Allah, de Verhevene, openbaarde DAARNA het vers OVER HET: "De straf van degenen die oorlog voeren tegen Allah en Zijn Apostel en streven naar onheil door het land."

Een soortgelijke traditie is ook overgebracht door Anas b. Malik door een andere reeks vertellers. Deze versie voegt toe: Hij verbood dan het verminken. Deze versie vermeldt niet de woorden "van tegenovergestelde kanten". Deze traditie is overgeleverd door Shu'bah uit Qatadah en Sallam b. Miskin van Thabit op gezag van Anas. Ze noemden de woorden "van tegenovergestelde kanten" niet. Ik vond deze woorden "hun handen en ereloon werden van alle kanten afgesneden" in geen enkele versie behalve in de versie van Hammad b.

Salamah. (Sunan Abu Dawud, Engelse vertaling met toelichting van professor Ahmad Hasan [Sh. Muhammad Ashraf Publishers, Booksellers & Exporters; Lahore, Pakistan, 1984], Numbers 4353, 4355, Volume III, pp. 1216-1217; vetgedrukt, onderstreept, hoofdletter en cursieve nadruk van ons) Verteld door Abdullah ibn Umar: Sommige mensen overvielen de kamelen van de profeet (peace_be_upon_him), verdreven ze en werden afvallig. Ze doodden de 28

herder van de apostel van Allah (peace_be_upon_him) die een gelovige was. Hij (de Profeet) stuurde (mensen) achter hen aan en ze werden gepakt. Hij had hun handen en voeten afgehakt en hun ogen uitgestoken. Het vers over vechten tegen Allah en zijn profeet (peace_be_upon_him) werd toen onthuld. Dit waren de mensen over wie Anas ibn Malik al-Hajjaj informeerde toen hij hem ernaar vroeg.

(Sunan Abu Dawud, boek 38, nummer 4356) Overgeleverd door Abu al-Zinad: Toen de Apostel van Allah (peace_be_upon_him) (de handen en voeten van) degenen die zijn kamelen hadden gestolen afsneed en hij hun ogen door vuur (verhitte spijkers) liet blussen, HEEFT ALLAH HEM OP DIE (ACTIE) REPRIMANDED, en Allah, de Verheven, geopenbaard: "De straf van degenen die oorlog voeren tegen Allah en Zijn Apostel en met macht streven naar onheil door het land is executie of kruisiging."

(Sunan Abu Dawud, boek 38, nummer 4357) De volgende hadieth-compiler vertelt dat het aantal mannen uit Ukl eigenlijk tachtig was!

Hoofdstuk 7. De betekenis van het gezegde van Allah, de machtige en verhevene: â&#x20AC;&#x153;De beloning van degenen die oorlog voeren tegen Allah en zijn boodschapper, en kwaad doen in het land, is alleen dat zij zullen worden gedood of gekruisigd, of hun Handen en voeten worden van de andere kant afgesneden of van het land verbannen. ' En over wie het werd onthuld, en de verschillende bewoordingen genoemd die daarover in Anas Bin Malik zijn gerapporteerd 4029. Anas bin Malik vertelde dat een groep van tachtig mensen uit Ukl naar de profeet kwam, maar het klimaat van Al-Madinah paste niet bij hen en ze werden ziek. Ze klaagden daarover bij de Boodschapper van Allah en hij zei: "Waarom ga je niet uit met onze herders en drink je de melk en urine van de kamelen?" Ze zeiden: "Ja (dat doen we)." Ze gingen naar buiten en dronken wat (kamelen) melk en urine, en ze 29

herstelden. Vervolgens doodden ze de herders van de Boodschapper van Allah, dus stuurde hij (mannen achter hen) en ze vingen ze en brachten ze terug. Hij had hun handen en voeten afgehakt, hun ogen gebrandmerkt en hen in de zon achtergelaten om te sterven. (Sahih) (Engelse vertaling van Sunan An-Nasa'i - Samengesteld door Imam Hafiz Abu Abdur Rahman Ahmad bin Shu'aib bin 'Ali An-Nasa'i [Darussalam Publishers & Distributors, eerste editie: januari 2008], Ahadith bewerkt & waarnaar wordt verwezen door Hafiz Abu Tahir Zubair 'Ali Za'i, vertaald door Nasiruddin al-Khattab (Canada), laatste recensie door Abu Khaliyl (VS), deel 5, van hadith nr. 3971 tot 4987, 37. The Book of Fighting [The Verbod op bloedvergieten], pp. 44-45; onderstreep de onze)) Deze zelfde samensteller merkt verder op dat Allah Mohammed berispte vanwege zijn buitensporige wreedheid en dat deze mannen niet werden gedood vanwege hun zonde, dat wil zeggen voor het doden van de herder of het beroven van de melkkamelen, maar voor het terugkeren naar ongeloof (kufr): Hoofdstuk 9. De verschillen noemen die zijn gerapporteerd door Talhah Bin Musarrif en Mu’awiyah Bin Salih van Yahya Bin Sa’eed in deze hadith 4040. Er werd verteld dat Anas bin Malik zei: “Sommige bedoeïenen uit Uraynah kwamen naar de profeet van Allah en accepteerden de islam, maar het klimaat van Al-Madinah paste niet bij hen; hun huid werd geel en hun buik werd opgezwollen. De profeet van Allah stuurde hen naar enkele melkkamelen van hem en zei dat ze hun melk en urine moesten drinken totdat ze hersteld waren. Vervolgens doodden ze hun herders en verdreven de kamelen. De profeet van Allah stuurde (mannen) achter hen aan en ze werden teruggebracht, waarna zijn handen en voeten werden afgesneden en hun ogen werden gebrandmerkt. ” De commandant van de gelovigen, Abdul-Malik, zei tegen Anas, toen hij deze hadith vertelde: "Was dat (straf) voor Kufr of voor zonde?" Hij zei: "Voor Kufr." (Sahih) (Ibid., Pp. 50-51) 30

En: 4047. Er werd overgeleverd van Abu Az-Zinad dat de Boodschapper van Allah de (handen en voeten) van degenen die zijn kamelen verdreven afsneden, en hun ogen werden met vuur uitgestoken. Allah berispte hem daarvoor, en Allah, de Allerhoogste, onthulde het hele vers: "De beloning van degenen die oorlog voeren tegen Allah en Zijn Boodschapper." (Da'if) (Ibid., P. 54; onderstreep de nadruk op de onze) De straf was dus niet voor het aanvallen van de herder en het stelen, maar voor het opgeven van de valse religie van de valse profeet Mohammed!

Interessant is dat in een andere Engelse versie van Sahih al-Bukhari dit verhaal over de buitensporige wreedheid van Mohammed precies onder een hoofdstukkop wordt geplaatst die deze zeer koranische tekst citeert!

CXII: "De vergelding tegen degenen die oorlog voeren tegen Allah en Zijn Boodschapper, en die de aarde verderfelijken, is dat ze gedood of gekruisigd moeten worden, of dat hun alternatieve handen en voeten worden afgesneden, of verbannen uit het land. " (5:33) Oorlog voeren tegen Allah wijst Hem af.

4334. Er wordt verteld uit Abu Qilaba dat hij achter 'Umar ibn' Abdu'l'Aziz zat, en zij vermeldden dit en zij vermeldden dat [over Qasama] en zij zeiden verschillende dingen, zeggende dat de khalifs vergelding hadden genomen op verslag ervan. Hij wendde zich tot Abu Qilaba, die achter hem stond en vroeg: 'Wat zeg je,' Abdullah ibn Zayd? ' of hij vroeg: 'Wat zeg je, Abu Qilaba?' Ik zei: "Ik weet niet dat het geoorloofd is om een ziel in de islam te doden, behalve een man die hoererij heeft gepleegd nadat hij is getrouwd, of iemand die iemand zonder recht heeft vermoord, of iemand die oorlog voert tegen Allah en zijn 31

boodschapper moge Allah hem zegenen en hem vrede schenken. " 'Anbasa zei:' En Anas vertelde dat en dat en dat en dat. ' Ik zei: "Anas vertelde mij en zei: 'Sommige mensen kwamen naar de Profeet, moge Allah hem zegenen en hem vrede schenken, en sprak tot hem en zei:" Dit land maakt ons ziek. "Hij zei:" Dit zijn enkele van onze kamelen die eruit worden gehaald. Dus ga met ze uit en drink wat van hun melk en urine. 'Dus gingen ze met hen uit en dronken wat van hun melk en urine en herstelden hun gezondheid. Toen zetten ze de herder aan en doodden hem en verdreven de kamelen. Waarom Moest er enige vertraging zijn met die mannen? Ze doodden een persoon en voerden oorlog tegen Allah en zijn boodschapper en alarmeerden de boodschapper van Allah, moge Allah hem zegenen en hem vrede schenken. "" Hij zei: "Glorie zij Allah!" Ik zei: "Verdenk je me?" Hij zei: 'Anas vertelde dat.' Hij zei: "Vervolgens zei hij: 'O mensen van dit-endat! U zult goed blijven zolang deze man en zijn soortgenoten onder u blijven.'" (Aisha Bewley, The Sahih Collection of al-Bukhari, Chapter 68.

Boek van Tafsir, CVIII: Tafsir van Surat al-Ma'ida; online bron; onderstreep de onze) Helaas kwam Allah te laat tussenbeide en stuurde de teksten vermoedelijk pas nadat de wrede en buitensporige moorden al hadden plaatsgevonden. Hoe het ook zij, het feit dat sommige van deze verhalen zeggen dat Mohammed werd berispt vanwege zijn wreedheid, laat zien hoe buitensporig wreed en onrechtvaardig deze moorden waren, zelfs volgens de normen van Allah!

In het licht van de voorgeschreven straffen van soera 5:33, was Mohammed schuldig aan het plegen van buitensporige wreedheid bij deze vicieuze moorden. Zijn schendingen en wreedheid omvatten het volgende: 1. Hij sneed zowel handen als benen af, terwijl het de bedoeling was dat hij slechts één hand en één been van de andere kant afsneed.

2. Hun ogen doorboord met nagels.

32

3. Weigeren om ze water te geven waardoor ze van de dorst sterven.

In het licht van het voorgaande is het vrij duidelijk dat de reacties van moslims vrij zwak zijn en geen rekening houden met wat zelfs hun eigen bronnen zeggen over Mohammeds wreedheid en hoe zelfs zijn eigen god niet tevreden was met zijn barbaarse daden.

Aanbevolen literatuur http://answering-islam.org/Silas/shepherds.htm http://answering-islam.org/Authors/Arlandson/torture.htm

33

Hoofdstuk 5: Marteling in de koran en vroege islam

Door James M. Arlandson, Answering Islam Waar is islamitische gerechtigheid en mensenrechten?

Drie belangrijke (verwrongen) doeleinden van foltering zijn het straffen van criminelen, het verkrijgen van informatie en het eisen van wraak. Maar marteling is van nature overdreven vermenigvuldigd met overdaad, dus het is verkeerd en onrechtvaardig van aard.

Het is ten minste een van deze drie doelen die Mohammed, de grondlegger van de islam die beweert dat zijn manier het beste is voor de hele mensheid, in gedachten had toen hij enkele criminelen en een penningmeester martelde die niet zouden onthullen waar de joodse rijkdom verborgen lag, en een vijand - een oude vrouw die als gevangene is meegenomen bij een moslimaanval.

In een klaarblijkelijk antwoord op deze onaangename feiten over de oorspronkelijke islam, beweert een van de vreemdste interpretatieve gymnastiek uitgevoerd door moslimpolemisten en missionarissen dat Jezus ook marteling en beknopte executies heeft onderschreven. Dus wie zijn christenen en het westen (hoewel de twee niet identiek zijn) om over de islam te klagen? Maar onderschreef Jezus werkelijk zo'n barbarij? Waar zouden moslimapologeten (verdedigers) er zelfs een hint van vinden in het leven en de leer van Christus?

34

De koran beveelt kruisiging en verminking De koran in soera 5:33 zegt: 5:33 Degenen die oorlog voeren tegen God en Zijn boodschapper en ernaar streven corruptie in het land te verspreiden, moeten worden gestraft met de dood, kruisiging, de amputatie van een alternatieve hand en voet of verbanning uit het land: een schande voor hen in deze wereld, en dan een vreselijke straf in het Hiernamaals. . . . (MAS Abdel Haleem, The Qur’an, Oxford UP, 2004) Het is belangrijk om te beseffen dat dit vers in een juridische context komt; Mohammed legt de wet vast. Het vers is geen gelijkenis of illustratie. Het is de bedoeling dat het in het echte leven wordt uitgevoerd, en het was toen en het is vandaag, zoals dit artikel aantoont.

In dit vers zegt Allah dat de crimineel die ernaar streeft corruptie in het land te verspreiden, (1) terechtgesteld, (2) gekruisigd, (3) verminkt of (4) verdreven kan worden. De problemen zitten in de tweede en derde straf. Bij de kruisiging sterft een misdadiger een nodeloos pijnlijke dood, en bij verminking (het afsnijden van een andere hand en voet) heeft de misdadiger geen kans om zichzelf te verlossen voor de vage corruptie. Het is bijvoorbeeld één ding om een eerstegraads moordenaar te executeren, maar hem te martelen door kruisiging is onaanvaardbaar.

Op het eerste gezicht duidt de clausule "zij die oorlog voeren" op een veel grotere overtreding dan een misdaad als moord. Maar zoals we zullen zien, komt de historische context van dit vers niet in de buurt van een oorlog, dus de clausule is overdreven.

Het sleutelwoord is dan 'corruptie'. Hoe moet het worden gedefinieerd?

35

Een artikel gepubliceerd door het tijdschrift al-Tawhid (Oneness or Unity) in Qum, Iran, de leerplek voor sjiieten, gebruikt soera 5:33 en definieert de misdaden breed (scroll naar beneden naar punt drie), als volgt: prostitutie en het uiteenvallen van familierelaties; verdovende middelen en het uiteenvallen van de rationele persoonlijkheid van het individu; kolonialisme en de ondermijning van de waardigheid van mensen en het plunderen van hun middelen; racisme en het uiteenvallen van menselijke broederschap; schending van alle erkende rechten en het verbreken van convenanten; bombardementen op bevolkte gebieden, gebruik van chemische wapens; aanvallen op de burgerluchtvaart, de nationale spoorwegen, commerciĂŤle en toeristische schepen en soortgelijke methoden die universeel worden veroordeeld in oorlog.

Deze brede beschrijving van misdaden opent de deur naar allerlei rechtvaardigingen voor het toepassen van de straffen in soera 5:33.

Vreemd genoeg plaatst de Iraanse geleerde zijn definitie en de straffen in het vers in een discussie over mensenrechten. Maar moet een mens zijn alternatieve handen en voeten afsnijden voor prostitutie, pooier of racisme? Moet hij gekruisigd worden voor het uiteenvallen van het gezin? Voor kolonialisme? (De islam zelf is een vreselijke dader van het kolonialisme geweest.) In plaats van dit vers in twijfel te trekken, lijken de auteur van het artikel en velen in de islamitische wereld het te accepteren als afkomstig van God en interpreteren het het zo zakelijk voor de samenleving van vandaag.

Voor meer vertalingen van dit vers kunnen de lezers naar deze drie sites gaan: www.quranbrowser.com heeft meerdere vertalingen; http://www.usc.edu/dept/MSA/quran/ heeft er drie; en deze http://www.ummah.net/what-is-islam/quran/neindex.htm wordt gesubsidieerd door de Saoedische koninklijke familie.

Zie https://www.answeringislam.org/Authors/Arlandson/hands_off.htm over een andere gerelateerde islamitische wreedheid: het bevel van de 36

koran in soera 5:38 om de handen van mannelijke of vrouwelijke dieven af te hakken.

De volgende drie historische voorbeelden vinden plaats in 628 na Christus, toen Mohammed militair sterk genoeg was om mensen te martelen zonder bang te zijn voor substantiële vergelding. Hij groeide in kracht sinds zijn overwinning in de Slag bij Badr in 624 na Christus, en het was toen dat hij het pad opging van misbruik van zijn macht.

Mohammeds genade: Een oude vrouw in tweeën gespleten Overvallen was een essentieel onderdeel van de zevende-eeuwse Arabische cultuur, en Mohammed nam dit twijfelachtige gebruik op en bracht het tot de jihad. Soms namen de invallen lelijke, vervelende wendingen.

Begin 628 na Christus raakte Zayd, de vrijgelatene en geadopteerde zoon van Mohammed, gewond en raakten enkele van zijn mannen gedood door een stam. Zayd zwoer dat hij zich zou onthouden van seks totdat hij wraak zou nemen. Nadat Zayd was hersteld van zijn verwondingen, stuurde Mohammed hem en een overvalband terug naar de stam. Een oude vrouw genaamd Umm Qirfa werd gevangen genomen. Zou een moslimleider haar van de dood redden, om nog maar te zwijgen van het martelen van haar? Nee. Haar dood was wreed, zegt een islamitische bron, zakelijk.

De door Zayd aangestelde beul 'bond elk van haar benen vast met een touw en bond de touwen vast aan kamelen, en ze splitsten haar in tweeën'. (Tabari) Het is niet moeilijk voor te stellen dat ze schreeuwt. Uit de islamitische bronnen is niet duidelijk waarom zij, een oude vrouw, in de eerste plaats moest sterven. Maar alleen aannemend omwille van het argument dat de eerste inval gerechtvaardigd was - een grote 37

veronderstelling gebaseerd op de overtuiging dat de stam van de oude vrouw samenwerkte met de joden van Khaybar - ervan uitgaande dat dit waar was, moest een oude vrouw in zo'n geval sterven gruwelijke manier - door marteling, die overdreven overdreven is en daarom altijd verkeerd is? Men zou kunnen beweren dat Mohammed zelf deze marteling niet heeft besteld, maar dat is niet juist. De hele expeditie werd uitgevoerd onder zijn bevel. Zo was hij uiteindelijk verantwoordelijk voor het gedrag van zijn mannen. Als deze wreedheid in strijd was met zijn instructies, als hij het niet eens was met dergelijke wrede methoden (hoewel hij zelf wreedheden beging), waarom strafte hij dan niet - zoals bij wijze van spreken - Zayd en zijn beul? Hij berispte ze niet eens. Maar Zayd was zijn geadopteerde zoon, dus blijkbaar wint de loyaliteit van de familie aan rechtvaardigheid.

De volgende hadith, hoewel hij de marteling niet vermeldt, vertelt over de nasleep van de overval. Een van de overvallers hield de dochter van Umm Qirfa voor zichzelf en bracht haar terug naar Medina, waar Mohammed woonde. Toen Mohammed het meisje eenmaal zag, riep hij naar de moslimovervaller dat hij haar wilde hebben. Wat heeft hij met haar gedaan? Haar terug verkopen aan haar familie? Heeft hij haar familie de mogelijkheid gegeven om haar los te kopen?

Ik [Salama, een moslimovervaller] reed [gevangenen] mee totdat ik ze naar Abu Bakr [Metgezel van Mohammed] bracht, die mij dat meisje als een prijs schonk. Dus kwamen we aan in Medina. Ik had haar nog niet ontkleed toen de Boodschapper van Allah. . . ontmoette me op straat en zei: Geef me dat meisje, O Salamah. Ik zei: Boodschapper van Allah, ze heeft me gefascineerd. Ik had haar nog niet ontkleed. Bij de volgende dag, de Boodschapper van Allah. . . ontmoette me weer op straat, hij zei: O Salama, geef me dat meisje, moge God je vader zegenen. Ik zei: ze is voor jou, Boodschapper van Allah. . . Bij Allah, ik heb haar nog niet ontkleed. De boodschapper van Allah. . . stuurde haar naar de mensen van Mekka en gaf haar over als losgeld voor een aantal moslims die als gevangenen in Mekka waren vastgehouden. (Moslim nr.

4345) 38

Slavernij en seksslavinnen uit krijgsgevangenen De vroege islam - die Mohammed stichtte - handelde in slavernij en stond seks toe met vrouwelijke krijgsgevangenen, in hun meest hulpeloze toestand. Deze hadith geeft een trieste momentopname van slavernij en misbruik in de vroege islam. Het is teleurstellend dat Mohammed deze handel niet stopte met krachtige bevelen: geen slavernij meer en geen seks meer met gevangenen van invallen! Dit verbod is dubbel nodig wanneer een religie in deze handel handelt, zoals de oorspronkelijke islam deed. Maar waarom zou zo'n bevel van bovenaf komen, aangezien de handel veel geld opleverde en de mannelijke seksuele lust voor vrouwen verzadigde?

Moslimpolemisten en missionarissen maken veel gebruik van islamitische gerechtigheid. Maar hoe vermoordt het wreed een oude vrouw die er bijna uitziet als gerechtigheid?

Bronnen: Ibn Ishaq, The Life of Muhammad, trans. Guillaume, (Oxford UP, 1955), blz. 664-665; Tabari, de geschiedenis van al-Tabari: de overwinning van de islam, trans. Michael Fishbein, vol. 8, SUNYP, 1997, blz. 95-97. Ibn Ishaq (d. 767) is een eerdere biograaf van Mohammed die door moderne geleerden wordt beschouwd als een belangrijke bron, behalve de wonderbaarlijke elementen en sommige chronologie. Tabari (gest. 923) is een vroege historicus die ook als betrouwbaar wordt beschouwd.

Verminking van Arabische stamleden De volgende gebeurtenis biedt vermoedelijk de historische context van soera 5:33. Kort na de vreselijke dood van Umm Qirfa (misschien slechts een paar weken of binnen dezelfde maand) bezochten enkele Arabische stamleden de profeet en bekeerden zich op een bepaald 39

moment tot de islam. Maar ze werden ziek in het ongemakkelijke klimaat van Medina. Dus zei Mohammed hen dat ze een herder buiten de stad moesten volgen, en hen een oud volksgeloof aan te bevelen: de melk en urine van een kameel drinken, in plaats van dat hij hen genas door de macht van Allah. Vervolgens zouden ze zich beter hebben gevoeld.

Maar om de een of andere reden doodden ze de herder, werden ze afvallig en verdreven ze de kamelen voor zichzelf. Dit nieuws bereikte Mohammed en hij beval dat ze moesten worden opgejaagd en voor hem gebracht. Hij bepaalde dat hun handen en voeten moesten worden afgesneden. Vervolgens voegde hij deze excessen toe bovenop de andere: Vervolgens bestelde hij voor [sic] spijkers die werden verwarmd en [de stamleden] werden gemerkt met die spijkers, hun ogen, en ze werden achtergelaten in de Harra (d.w.z. rotsachtig land in Al-Madina).

En toen ze om water vroegen, kreeg ze geen water totdat ze stierven. . . . (Bukhari, Book of Jihad, no. 3018; cf. bron: http://www.usc.edu/dept/MSA/fundamentals/hadithsunnah/bukhari/0 52.sbt.html#004.052.261) Hoewel deze passage onhandig vertaald is, is het een van de vele die iedereen met een gezonde geest zouden moeten choqueren.

Mohammed doorboorde hun ogen eigenlijk met spijkers (een versie zegt met naalden). Vervolgens werden hun lichamen op steenachtige grond geworpen, stervend aan uitdroging. Een versie zegt dat ze stierven door het mishandelen dat ze leden doordat ze op rotsachtige grond werden gegooid; een ander zegt dat ze zijn gestorven aan bloedverlies, want Mohammed heeft hun geamputeerde ledematen niet dichtgeschroeid. Het is niet moeilijk om hun geschreeuw voor te stellen. Ongeacht de specifieke oorzaak van hun onnatuurlijke dood, martelen ze is overdreven vermenigvuldigd met overdaad, en dit is nooit rechtvaardig.

40

In feite zegt deze hadith dat Allah zijn favoriete profeet berispt vanwege zijn wreedheid: Toen de apostel van Allah. . . sneed (de handen en voeten van) degenen af die zijn kamelen hadden gestolen en hij had hun ogen door vuur uitgestoken (verhitte spijkers), Allah berispte hem daarop (actie), en Allah, de Verhevene, openbaarde: "De straf van degenen die oorlog voeren tegen Allah en Zijn Apostel en met macht en hoofd streven naar onheil door het land is executie of kruisiging. " (Abu Dawud, nr. 4357)

Het probleem met deze berisping is dat soera 5:33 lijkt alsof het een enorme verbetering is ten opzichte van de goddeloze acties van de profeet. Hoewel het vers een beetje beter voor ze is, legaliseert het nog steeds marteling door kruisiging en verminking. Beide methoden om criminelen te straffen zijn nog steeds buitensporig en daarom onrechtvaardig.

Maar Allah lijkt dit onrecht niet te begrijpen, omdat hij het misschien van Farao heeft geleerd. Soera 7 werd geopenbaard in Mekka, vóór de Hijrah van de profeet (emigratie of vlucht) naar Medina. In de context van het volgende vers in de koran vindt Mohammed verward het verhaal over Mozes die de farao en zijn magiërs confronteert. Nadat ze de kracht van God hebben gezien, geloven de dienstknechten en magiërs in het hof van de farao in God, maar de heerser zal er niet voor opkomen. Hij bedreigt hen met dezelfde straf die Allah en Mohammed in soera 5:33 uitdenken.

De koran in soera 7: 124 zegt door de mond van de farao: 'Wees er zeker van dat ik uw handen en voeten aan de tegenoverliggende zijden afsnijd, en ik zal ervoor zorgen dat u allen aan het kruis sterft.' (Yusuf Ali)

41

De vraag is: inspireerde Farao Allah, of inspireerde Allah Farao? Hoe dan ook, ze bevinden zich beide op hetzelfde onrechtvaardige en barbaarse niveau.

Bronnen: Bukhari, Book of Punishments (Hudud), vol. 8, nee. 6802-05 (online bron en lees de passages onder deze gekoppelde); Moslim nrs.

4130-4137; Sunan Abu Dawud nrs. 4351-4359 (online bron); Ibn Ishaq, blz. 677-78. Raadpleeg dit artikel voor meer informatie over deze gruwelijke marteling door de door Allah geïnspireerde profeet. Deze antwoordt op moslimpolemieken.

Verbranding (marteling) van de schatbewaarder van de stad Khaybar Mohammed veroverde Khaybar in 628 n.Chr. (Slechts een paar maanden na de gruwelijke dood van Umm Qirfa en de Arabische stamleden), maar in 625 n.Chr. Had hij de joodse stam Nadir in Medina belegerd en verbannen. Ze emigreerden naar Khaybar in het noorden.

Nu wilde Mohammed hun schat en niet te vergeten de hele stad.

Ibn Ishaq de biograaf schrijft over de marteling van de schatbewaarder, om informatie te extraheren: Kinana b. al-Rabi, die de schat van B. al-Nadir in bewaring had, werd naar de apostel [Mohammed] gebracht die hem ernaar vroeg. Hij ontkende dat hij wist waar het was.

Dan vindt Mohammed een deel van de schat: Een Jood kwam naar de apostel en zei dat hij Kinana elke ochtend vroeg had zien rondgaan in een bepaalde ruïne. Toen de apostel tegen Kinana zei: 'Weet je dat als we vinden dat je het hebt, ik je zal doden?' hij zei ja. De apostel gaf bevel dat de ruïne zou worden opgegraven en dat een deel van de schat werd gevonden.

42

Hier is de marteling die Mohammed toestond: Toen hij [Mohammed] hem naar de rest vroeg, weigerde hij het te produceren, dus gaf de apostel bevelen. . . 'Martel hem totdat je eruit haalt wat hij heeft', dus stak [de folteraar] een vuur aan met vuursteen en staal op zijn borst tot hij bijna dood was.

Michael Fishbein, een vertaler van de vroege historicus Tabari, is het niet eens met een zin in de bovenstaande vertaling van Ibn Ishaq. Het vuur werd niet met 'vuursteen en staal' op de borst van de penningmeester aangestoken, maar met een 'vuurstok op zijn borst'. De vuurstok (zand) was een stuk hout dat snel kon worden gedraaid in een deuk in een tweede stuk om vuur veroorzaken "(noot 510). Of het nu gaat om vuursteen en staal of een vuurstok, zo'n marteling om materiĂŤle rijkdom te vinden is verkeerd en misleid.

Dus hoe eindigt het verhaal van de penningmeester en Khaybar?

Kinana werd onthoofd als wraak voor een moord en Khaybar werd veroverd. De burgers, voornamelijk joden, konden de landen die nu tot de islam behoorden, veroveren, maar ze moesten de helft van de middelen overdragen aan Mohammed en zijn speciale moslimontvangers.

Bronnen: Ibn Ishaq, p. 515; Tabari, vol. 8, blz. 122-123. Zie dit artikel voor de gespannen relaties tussen Mohammed en de joden gedurende de tien jaar dat hij in Medina woonde. Lees dit artikel voor meer informatie over de marteling van de schatbewaarder.

43

Hoofdstuk 6: Zwakke en laffe Moslimverdediging van deze gruweldaden

De verdediging neemt vele vormen aan, maar drie zijn de meest voorkomende.

Voor de eerste verdedigingsstrategie proberen moslimpolemisten Ibn Ishaq en Tabari in diskrediet te brengen omdat ze minder betrouwbaar zijn dan de hadith-verzamelaars en redacteuren Bukhari (d. 870), Muslim (d. 875) en Abu Dawud (d. 875). Opgemerkt moet worden dat de expliciete informatie over twee slachtoffers van marteling (Umm Qirfa en Kinana de penningmeester) alleen afkomstig is van Ibn Ishaq en Tabari.

Als reactie hierop is deze poging om in diskrediet te brengen echter eenrichtingsverkeer. Deze zelfde polemisten waarderen Ibn Ishaq en Tabari wanneer ze Mohammed afbeelden als heroĂŻsch en nobel. Ook nemen moderne westerse geleerden, gebruikmakend van moderne standaarden van westerse wetenschap, deze folterdaden serieus, en deze geleerden verdedigen bijna altijd Mohammed en de islam.

Bovendien ondersteunt eenvoudige coherentie de twee martelingen die alleen zijn geregistreerd door Ibn Ishaq en Tabari (Umm Qirfa en de penningmeester). Dat wil zeggen, de hadith vermeldt de martelingen van de Arabische stamleden, en de hadith vermeldt andere gewelddadige, heimelijke daden van Mohammed, zoals moordaanslagen. (Ga hier ook heen). Zo vallen veel gewelddaden samen in het beschrijven van de vroege islam, en dus zijn de verslagen over de twee slachtoffers van marteling stukjes die in de grote puzzel passen.

Ten slotte hebben de meest onaangename gebeurtenissen in de vroege islam de grootste kans dat ze werkelijk hebben plaatsgevonden, 44

omdat het ondenkbaar is dat een moslim ze alleen zou verzinnen of van niet-moslims zou ontvangen. Deze harde anekdotes en verslagen kunnen daarom niet worden uitgelegd in termen van de (vermeende) onbetrouwbaarheid van de brondocumenten. In feite zijn die verslagen in de hadith en Ibn Ishaq en Tabari die de profeet prijzen voor de hoge hemel, zoals zijn werkwonderen, het meest verdacht, vooral omdat de koran zegt dat hij geen wonderen kon verrichten, behalve voor het produceren van de koran zelf (hoewel dit "wonder" gemakkelijk kan worden gedupliceerd door moedertaalsprekers van het Arabisch).

De tweede verdedigingslinie laat zien dat moslimpolemisten onze aandacht afleiden van foltering in de islam, een verkeerde vergelijking maken en de juiste niet maken. Abul Hamid Siddiqi vertaalde bijvoorbeeld de hadith-collectie Sahih Muslim en leverde wat commentaar. Hij beschrijft de afvallige Arabische stamleden (zie het tweede historische voorbeeld hierboven) op de slechtst mogelijke manier, zodat de koranstraffen bij de misdaad lijken te passen. Hij beoordeelt ook de mening van klassieke rechtsgeleerden. Vervolgens schrijft hij dit over de westerse wet: Opdat sommige van deze straffen barbaars zouden lijken voor een overgevoelige westerse lezer, laat hij dan een blik werpen op tekenen en inkwartiering: een straf van het Engelse strafwetboek die pas in de achttiende eeuw werd gehandhaafd, opgelegd aan degenen die schuldig werden bevonden aan hoogverraad tegen de koning of overheid. De gepleegde persoon werd meestal op een slee naar de plaats van executie getrokken; daar werd hij bij zijn nek aan een steiger gehangen, terwijl hij nog in leven was; hij werd omgehakt en van de ingewanden ontdaan; zijn hoofd was van het lichaam afgesneden en zijn lijk was in vieren gedeeld. . . . (vol. 3, p. 894, noot 2121) Zoals veel moslims, vervormt Siddiqi de wreedheid in de oorsprong van zijn eigen religie door kritiek te leveren op de latere westerse beschaving. Hij lijkt te zeggen: "Wie ben jeâ&#x20AC;&#x2DC; overgevoelige westerse â&#x20AC;&#x2122;lezers om te klagen? Je hebt je eigen buitensporige straffen." Maar dit 45

is een stilzwijgende bekentenis dat soera 5:33 in feite wreed en wreed is. Aangezien het echter van Allah kwam, mogen Siddiqi en vele anderen de geldigheid ervan niet ontkennen. In feite moeten ze de barbaarsheid ervan ontkennen of weg verklaren. Dit is als een man die de nauwkeurige waarnemingen van zijn vrouw van zijn wrede gebreken afwijst met de opmerking dat ze ook niet perfect is. Met die houding zal de echtgenoot nooit hervormen. Kan of zal de islam hervormen? Hoe kan het als het heilige boek, door GabriĂŤl van Allah neergehaald, wreedheden onderschrijft?

Vervolgens maakt Siddiqi een verkeerde vergelijking en slaagt er niet in de juiste te maken. Hij vergelijkt de oprichtingsdocumenten van de islam met veel latere, maar nu achterhaalde westerse wetten. Deze vergelijking is echter asymmetrisch. Het is altijd beter om de stichter en de brondocumenten van een religie (islam) te vergelijken met de stichter en de brondocumenten van een andere religie (christendom).

Deze vergelijking zal in de volgende sectie worden ontwikkeld, maar het volstaat om hier te zeggen dat Jezus dergelijke wreedheid nooit heeft onderschreven in een strafwetboek of als voorbeeld voor de samenleving om externe rechtvaardigheid op te leggen. Hij probeerde mensen, zelfs criminelen, van binnenuit te veranderen, zodat ze een moreel leven kunnen leiden. Hij kwam niet om mensen fysiek te verminken en te martelen.

46

Hoofdstuk 7: Heeft Jezus ooit marteling onderschreven of geoefend? Nee!

De derde verdedigingslinie is erger dan de eerste twee omdat het de woorden van Jezus verdraait. Maar de verkeerde interpretatie van twee evangeliegelijkenissen wordt gemakkelijk blootgelegd en uitgelegd.

In ĂŠĂŠn passage zegt Jezus in een gelijkenis dat elke dienstknecht moet uitkijken naar de terugkeer van de heer des huizes (Lucas 12: 35-48; vgl.

MatteĂźs 24: 43-51 en 25: 1-13). Als iedereen klaar staat om hem te begroeten, worden de bedienden beloond. Zo niet, dan worden de ernstigste overtreders - degenen die dronken worden en de andere bedienden fysiek misbruiken - 'door de meester in stukken gesneden'.

Deze gelijkenis bespreekt de eindtijd en iedereen die oordeelt.

In de tweede passage, een andere gelijkenis, zegt Jezus dat een edelman vertrok om koning van een ander land te worden (Lucas 19: 11-27). Maar zijn toekomstige onderdanen haatten hem en wilden niet dat hij koning werd, dus stuurden ze een delegatie om hem hiervan op de hoogte te stellen. Maar de edelman ging toch en keerde terug als de nieuwe koning van dat land. Nadat hij zijn investeringen door zijn bedienden had gedaan terwijl hij weg was, riep hij zijn vijanden om voor hem te gaan staan en gebood zijn dienaren om ze voor hem te doden.

Deze gelijkenis bespreekt de eindtijd en het oordeel.

Elke eerstejaars bijbelstudent wordt geleerd om het genre of het soort schriftgedeelte te bepalen dat hij analyseert. Als het een gelijkenis is, mogen de studenten de details niet letterlijk nemen. In dit geval vertellen beide gelijkenissen de gebeurtenissen in de eindtijd, tijdens Gods oordeel (let op het hoofdthema van "terugkeer"). De islam en het christendom zijn het erover eens dat ongehoorzame ongelovigen de laatste dag gestraft zullen worden voor hun daden. In deze gelijkenissen gebruikt Jezus eenvoudigweg de stereotiepe koning die door de 47

eeuwen heen was geëvolueerd (zie Daniël 2: 5), zodat de oorspronkelijke luisteraars de mate van zondigheid van de belediging van de ongehoorzame personen aan God konden ontdekken. De details van een gelijkenis mogen niet overdreven worden geïnterpreteerd, maar het gaat om de essentie. En de essentiële boodschap is deze: de ernst van de straffen in de literaire wereld van de twee gelijkenissen geeft de ernst van de straffen bij het oordeel aan. Maar de straffen in de gelijkenissen over de laatste dag mogen hier op aarde, hier en nu niet worden uitgevoerd. Ze worden in Gods handen in de hemel achtergelaten wanneer hij roept om het einde van de wereld.

Maar kan hier, hier op aarde, een moslimpolemist wijzen op een passage in de evangeliën die duidelijk en letterlijk en fysiek laat zien dat Jezus mensen in stukken snijdt of iemand in het echt executeert? (Hij stond niet toe dat de op overspel betrapt vrouw in Johannes 8: 1-11 beknopt werd geëxecuteerd). Kan iemand een passage aanhalen waarin Jezus een groep overvallers oprichtte die (heimelijk of openlijk) een oude vrouw in tweeën splitste? Kan iemand een passage aanhalen waarin Jezus een penningmeester (of iemand anders) martelt om te ontdekken waar geld verborgen was? Hoe zit het met een passage over de vroege kerk in het boek Handelingen of de volgende generatie christelijke documenten? Niemand kan dat, omdat zulke passages niet bestaan. Jezus heeft nooit oorlog gevoerd of mensen overvallen, ook al had hij twaalf legioenen engelen tot zijn beschikking (Matteüs 26:53).

Dit toont goddelijke terughoudendheid, zelfs op zijn meest wanhopige uur, vlak voor zijn kruisiging.

Dit is heel anders dan soera 5:33 en het leven van Mohammed. Dit vers is geen gelijkenis; het is de wet. Het legitimeert en beveelt kruisiging en verminking. Ook hebben Mohammed en zijn naaste volgelingen in het echte leven feitelijk martelingen gepleegd, dus hij was in overeenstemming met de koranwet die was bedacht door de god van het Arabische schiereiland. Bovendien geloofde Mohammed dat moslimengelen hem hielpen zijn vijanden te doden in de slag bij Badr (soera 8:12).

48

Het verschil tussen de evangeliegelijkenissen en het echte leven van Jezus enerzijds en een koranpassage en het echte leven van Mohammed anderzijds is te groot om te vergelijken. Het contrast kan niet duidelijker zijn.

Conclusie Islamitische apologeten scheppen op dat de islam de beste en volste religie ter wereld is, omdat het plichten en vereisten specificeert voor elk aspect van het leven. Maar wat gebeurt er als deze controle onderdrukkend is? Wat als het geworteld is in een hard en verouderd heilig boek?

Wat betreft het specifieke gebied van het bestraffen van criminelen en vijanden en het verkrijgen van informatie en het eisen van wraak, allemaal door marteling, hinken de verklaringen die Abul Hamid Siddiqi (en klassieke juristen) bieden naar verbetering van de oorspronkelijke islam (zie "Moslimverdedigingen" hierboven). Hij zegt bijvoorbeeld dat een crimineel die op het punt staat geĂŤxecuteerd te worden, hem geen water mag worden ontzegd. Dit overtreft het beleid van Mohammed dat is opgelegd aan de afvallige Arabische stamleden. Hij weigerde hen water en andere medische basisbehoeften, zoals het dichtbranden van hun ledematen (hoewel hij ze in de eerste plaats niet had mogen afsnijden). Siddiqi en deze klassieke juristen moeten worden toegejuicht. Met duidelijke reden en niet afhankelijk van vervlogen openbaringen zijn ze voorbij hun zevende-eeuwse profeet gekomen.

Islamitische websites die gerechtigheid en mensenrechten prediken, moeten ook voorbij de oorsprong van hun religie komen, inclusief de koran. Maar dit moet duidelijk en expliciet worden gedaan, zonder het geweld wit te wassen. Deze drie artikelen, die anderen vertegenwoordigen, prediken bijvoorbeeld "vrede en liefde", maar ze 49

confronteren (of helemaal niet) de onaangename waarheden die op de loer liggen in de oorsprong. Islamonline.net, Jamaat.org, Islamguide.com.

Deze onwil om te confronteren, gecombineerd met het witwassen van harde waarheden die in hun religie zijn ingebed, is op zijn best misleidend en in het slechtste geval gevaarlijk. Wat gebeurt er als of als de islam voet aan de grond krijgt in een nieuwe regio op basis van vrede en liefde, maar later, behouden conservatieve en strikte moslims (om nog maar te zwijgen van geweldloze en gewelddadige fanatici) de talrijke gewelddadige verzen en passages in de koran en in de hadith om de toebrengen van een harde wet te verdedigen, zoals verminking of kruisiging in soera 5:33?

Naast dit artikel stelt de volgende de islamitische versie van mensenrechten en rechtvaardigheid ter discussie: de tien belangrijkste redenen waarom de sharia (islamitische wet) slecht is voor alle samenlevingen.

Dus is de islam echt de beste religie om de hele mensheid het nieuwe millennium in te leiden? Is islamitische controle over elk gebied van het leven een reden om op te scheppen?

Het komt erop neer: Jezus Christus kwam met goed nieuws en de liefde van God. Als de eeuwige Zoon van God kwam hij om mensen te redden en van binnenuit te transformeren. Als mensen dit niet willen, zijn ze vrij om hun eigen weg te gaan. Dit is religieuze vrijheid. Aan de andere kant, omdat hij slechts een menselijke boodschapper was (Suras 3: 144; 39:30; 41: 6) die zijn religie en moslims moest beheersen, kwam Mohammed met kruisiging en verminking en marteling. Dit is religieuze slavernij.

Het christendom zet de samenleving vooruit. Islam sleept de samenleving achteruit.

50

Jezus redt. Mohammed martelde.

Aanvullend materiaal Zie dit artikel voor het gebruik van marteling door Mohammed. Link: https://www.answeringislam.org/Green/torture.htm Dit artikel in de volgende link die Mohammeds marteling van de Arabische stamleden onderzoekt, daarbij verwijzend naar mogelijke hadiths. Link: https://www.answeringislam.org/Shamoun/cruelty.htm En dit artikel beantwoordt de moslimverdediging van deze onverdedigbare gruweldaad. Link: https://www.answeringislam.org/Shamoun/cruelty.htm De volgende website bevat veel mooie artikelen over het twijfelachtige beleid en de praktijken van Mohammed. Link: https://www.answeringislam.org/Silas/index.htm De misstanden in de Abu Ghraib-gevangenis waren verkeerd. Maar ze lijken op grapjes van adolescenten (bijv. Naakte menselijke piramides en ondergoed op hun hoofd) wanneer ze worden vergeleken met Mohammeds martelmethoden die langzame, vreselijke sterfgevallen veroorzaakten. Te oordelen naar zijn (buitensporige) doeleinden van het straffen van criminelen en vijanden en het verkrijgen van informatie en veeleisende wraak, die in de islamitische wereld van vandaag werkelijk met een recht gezicht over mensenrechten kunnen praten tenzij hij zijn profeet verbetert - en expliciet en duidelijk afstand doet van de stichter van zijn oprichter methoden? Vervolgens mislukken de vergelijkingen tussen Mohammeds martelingen en de misstanden in Abu Ghraib niet alleen omdat zijn martelingen zo ernstig waren dat ze tot de dood leidden, maar ook omdat Mohammed goddelijke inspiratie opeiste, terwijl de Amerikaanse regering of het leger dat niet doet. Dus zijn claim mislukt en laat zijn martelingen er nog erger uitzien, als dat mogelijk is.

51

Aanbevolen boeken kritisch over Islam:

De Politiek Incorrecte Gids van Islam (en de Kruistochten), R. Spencer, 173 p.

Te Lezen op OnlineTouch (link juni 2020): https://onlinetouch.nl/zzpvertalers/politiek-incorrecte-gids-van-islam-en-kruistochten Te lezen op ISSUU (juni 2020): https://issuu.com/ghaisai1400/docs/politiek_incorrecte_gids_van_islam__d7034973eb4306

Vragen die Islam niet kan beantwoorden, J.K. Sheindlin, 130 p.

Online gratis te lezen op ISSUU (link 2017): https://issuu.com/bickyghai/docs/vragen_die_islam_niet_kan_beantwoor

De Waarheid over Mohammed: Stichter van â&#x20AC;&#x2122;s werelds meest intolerante religie https://issuu.com/ghaisai1400/docs/de_waarheid_over_mohammed_pdf https://onlinetouch.nl/zzpvertalers/de-waarheid-over-mohammed

52

De Mensen versus Mohammed: Psychologische analyse Te lezen op ISSUU (per 2017) https://issuu.com/ghaisai1400/docs/sheindlin_jk_dutch_translation_v3.1_word20

De Donkere Kant van Islam https://issuu.com/boekenplank2020/docs/de_donkere_kant_van_islam

De â&#x20AC;&#x2DC;Infidelâ&#x20AC;&#x2122; Gids voor de Koran https://issuu.com/ghaisai1400/docs/de_infidel_gids_voor_de_koran Boeken te verkrijgen bij: ( PDF-versie op te vragen bij: ghaisai1200@gmail.com ) ( Zet in Onderwerp: Vraag om PDF versie boek )

53