Beeld Express 5/2011

BEELD EXPRESS 5/2011

januari/februari - Afgiftekantoor Gent X - P309297 - 5 x per jaar in maart, juni, september, november en januari

tweemaandelijks tijdschrift van het Centrum voor Beeldexpressie vzw

5/2011

01

Voorwoord

02

Wannes Destoop - ‘Badpakje 46’ zorgde voor topjaar 2011!

05

CHEEEZZZ

06

Foam

10

Gedicht

11

WAK-reporters gezocht!

12

Europalia.brasil

15

Boekennieuws

16

Tot tienmaal een adrenalinestoot

19

One Way Ticket To Love

20

Fleur Boonman

26

Kennismaken met Smalfilm- en Videoclub Pirroen

30

Groenten uit Balen

36

Anima 2012

37

40

Au cul du loup

44

Lang zullen ze leven!

45

SHAKE SHAKE

47

Productinfo

48

Filmfestival Rotterdam

49

Winnaars PvV reeks 2 2011

53

Uit op dvd

54

Productinfo

55

CvB-nieuws

62

Programma CvB

64

WIE contacteren WAARVOOR in het CvB?

CvB- passé

BEELD EXPRESS (oplage 5 400 ex.) nummer 5, jaargang 41, januari/februari 2012 Verschijnt 5 x per jaar in maart, juni, september, november en januari.

Centrum voor Beeldexpressie, CvB vzw, erkend door de PSA, FIAP en UNICA Voorzitter en verantwoordelijk uitgever: F. Van Vlaenderen, Rijsenbergstraat 130, 9000 Gent Tel. 09/220 29 15 - e-mail: voorzitter@beeldexpressie.be Hoofdredacteur - redactieadres: Joke Embrechts, Vorstermanstraat 7 bus 1.5, 2000 Antwerpen Tel.: 03/289 12 03 e-mail: hoofdredacteur@beeldexpressie.be Overige redacteurs: F. Van Vlaenderen, M. Cooreman (mc), J. Embrechts (je), C. Goossens, (cg), D. Akgüre (da) C. Op de Beeck (codb), W. Van Springel (wvs) Inlichtingen, adreswijzigingen, publicitaire inlassingen, ...: Algemeen secretariaat K. Geukens, Stationsstraat 96, 2440 Geel Tel. 014/58 41 74 - Fax. 014/58 44 17 e-mail: sec@beeldexpressie.be Abonnementen: 20 euro per jaargang (5 nrs.) (buitenland 30 euro) Losse nummers: 5 euro per nr. (buitenland 7 euro) te storten op rekening 414-4199991-24 van CvB vzw, Vorstermanstraat 7- bus 1.5, 2000 Antwerpen BIC: KREDBEBB / IBAN: BE81 414 4199991 24 Meer informatie op onze website: www.beeldexpressie.be Alle artikels worden gepubliceerd onder de verantwoordelijkheid van de auteurs en dienen naar de hoofdredacteur gestuurd te worden.

De niet gepubliceerde artikels worden - tenzij anders afgesproken - niet teruggestuurd.

Niets uit dit nummer mag gedeeltelijk of in zijn geheel overgenomen worden zonder uitdrukkelijke toestemming.

Lay-out en prepress: Kim Peeters Foto cover: © still uit ‘Groenten uit Balen’

advertentie GEERS

voorwoord 1

“Avoir droit au pupitre” Deze Franse uitdrukking die in feite komt uit de cultuur van paters en monniken geeft aan dat men het recht krijgt de kansel te betreden om diepzinnig zijn kijk te geven over bepaalde ontwikkelingen. Dit alleen om te zeggen dat ik als voorzitter bij de start van elk nieuw jaar gevraagd word u als lezer inzicht te geven in de evoluties van onze vereniging.

In het voorbije nummer had onze nieuwe hoofdredacteur, Joke Embrechts, het voornamelijk over de veranderingen en uitdagingen tijdens de jaren 2010 en 2011. Ook werd aandacht geschonken aan de totale CvB-werking van de voorbije 10 jaar. Met recht werd de klemtoon gelegd op onze uitstekende specifieke projectwerking.

Wat dit laatste betreft ging dat ook niet onopgemerkt voorbij aan het scherpe oog van de administratie bij het inspectiebezoek in het najaar van 2010. We werden zelfs aangemoedigd onverwijld deze inspanningen te intensifiëren. Dat we dus in ons behoefteplan 2012 - 2016 sterk ingezet hebben op dit luik zal niemand verbazen, aangezien dit de enige hefboom was om ons te voorzien van bijkomende middelen binnen een omgeving die gekenmerkt wordt door een grote internationale economische en financiële crisis.

In samenwerking met onze rechtstreekse partners, de provinciale geledingen, moet het CvB nu haar vooruitstrevende werking nog meer gaan ontsluiten door themagerichte projecten op te zetten voor specifieke doelgroepen. Om het potentieel van de 50 000 beeldcultuurbelevers te verzekeren dat wij er ook zijn voor hen. Maar projectwerking op zich is voor het CvB natuurlijk niet voldoende. We gaan dan ook verder aan projectbegeleiding doen, door onze traditionele activiteiten zoals workshops, ARENA, ARENA Deluxe of Photo View beter te gaan omkaderen. Zo kunnen we er uiteindelijk in slagen iedereen volgens zijn of haar ambities en talenten de kans te geven meer uit zichzelf te halen om hogere doelen te bereiken. We willen hier zelfs heel ver in gaan, door auteurs die duidelijk blijk geven van een goed denkproces, een boeiende stijl en een unieke beeldtaal binnen het grote spectrum van de beeldende kunst, persoonlijk te gaan begeleiden en te ondersteunen.

Door voorbije manifestaties zoals de Galaprojectie van de film, Photo Event en sommige plaatselijke fototentoonstellingen komt men tot het besef dat er nogal wat natuurlijke begaafdheid schuilt in de diverse geledingen van het CvB. Wie daarbij op de hoogte is van Phoneografie, de Dag van de Amateurfotograaf meemaakte of de lezing van Prof. Johan Swinnen bijgewoond heeft, weet dat we in een totaal andere constellatie zitten inzake ons medium. Komt tot de conclusie dat traditionele waarden bestookt worden met nieuwe ideeën en inzichten. Dat we dringend het debat moeten gaan voeren met nieuwe doelgroepen en daaraan gekoppeld nieuwe uitdagingen. Weet dat onze beeldtaal terug dringend nood heeft aan een filosofisch karakter.

Producties moeten dus gekenmerkt worden door rustpauzes en stiltes, om de toeschouwer opnieuw de kans te bieden zijn of haar visie op het aangereikte onderwerp zelf in te vullen. Er is dus grote nood aan menselijke, eenvoudige filosofische beeldverhalen, weg van de tevecratie waar permanent hoogmissen van tegenstellingen opgevoerd worden. Willen we dus van cultuurparticipanten echte cultuurdragers worden, dan gaat het niet meer over uw of mijn mening, laat staan gelijk, maar wel over uiting geven van menselijkheid in het belang van een gezonde verdraagzame samenleving. Een filosofische beeldtaal aanreiken met een groot verlangen moet dus een evidentie worden, want dat is de reële corebusiness!!

O ja, prettig nieuwjaar en veel succes!!!!!!!! n

2 In Beeld

Wannes Destoop ‘Badpakje 46’ zorgde voor topjaar 2011!

2011 was een topjaar voor cineast Wannes Destoop en zijn ‘Badpakje 46’: de prijs voor ‘Beste regie’ op ons eigen festival Ciné Public, ‘Le grand Prix National’ op het International Brussels Short Film Festival, een speciale vermelding op het Brussels Film Festival, een lijst selecties voor nationale en internationale festivals en als hoofdvogel de ‘Prix du Jury’ op het Filmfestival van Cannes! Je zou voor minder euforisch worden.

“Cannes was geweldig! Het was heel hard werken maar ook wel leuk. Veel mensen ontmoet uit de sector. Perfect om te netwerken. Altijd wel spannend als je film voor zo’n groot festival genomineerd wordt en dan getoond wordt aan een jury waar bijvoorbeeld een Michel Gondry in zetelt. Het was dus een geweldige ervaring, ik zou direct opnieuw willen gaan. De première van mijn film was ongelofelijk leuk: voor zo’n publiek op zo’n festival voor de eerste keer vertoond worden. Applaus voelt dan extra speciaal aan. Het grootste kippenvelmoment was uiteraard wanneer de film de juryprijs won, echt geweldig! Ook de première van Almodovar in Cannes was heel speciaal. Met cast en crew die als allerlaatste de rode loper opgaan. We konden dat volgen in de zaal, tot ze effectief binnenkwamen. Na afloop werd er nog een kwartier lang geapplaudisseerd. Uiteraard waren ook de feestjes en dinertjes tussen de grote sterren heel fijn. Het was allemaal een beetje

surreëel”, aldus Wannes.

‘Badpakje 46’, de oorzaak van al de successen, vertelt het verhaal van Chantal. “Chantal, een mollig meisje van 12, heeft het moeilijk om haar weg te vinden in het leven.

Veel vrienden heeft ze niet en thuis voelt ze zich enkel gesteund door haar stiefvader, want met haar stiefbroer kan ze niet overweg en bij haar moeder kan ze al evenmin terecht. In het plaatselijk zwembad, waar ze hard traint voor de komende zwemwedstrijd, voelt ze zich wel thuis.

Wanneer ze een nieuwe zwembril nodig heeft, loopt dat niet zoals gepland…

Mijn verhaal is gebaseerd op het verhaal van een meisje dat op een forum vertelde dat ze met haar moeder was gaan winkelen. Die moeder zei de hele tijd gemene dingen tegen haar. Ik las haar verhaal op dat forum en het heeft een hele grote indruk op me gemaakt. Ik wou echt het verhaal van dat meisje vertellen.” Hij schreef de rol van

In Beeld 3

Chantal zonder dat hij een specifiek meisje voor ogen had. “Anders was bijvoorbeeld de rol van Wim Opbrouck. Ik wou al heel lang met hem samenwerken maar het was nog nooit gelukt door zijn drukke agenda. Dus heb ik speciaal voor hem dit rolletje geschreven. Een klein rolletje van één draaidag: dat kon hij toch niet afslaan (lacht).”

Inspiratie voor zijn films komt van overal. “Het is logisch dat je als filmmaker heel vaak in beelden denkt en dat je dus in heel veel ontmoetingen, mensen, verhalen … een interessante film ziet. Ik kan enorm geïnspireerd raken door gewone mensen op straat. Door verhalen die ik hoor. Door kleine emoties. Uiteindelijk blijft filmmaken een verhaal vertellen waarmee je mensen wil ontroeren en mensen wil raken. En de grootste drijfveer is gewoon wanneer je een film gemaakt hebt, en je ziet dat die iets heeft losgemaakt bij mensen, dan wil je gewoon verder doen. Nog, nog, nog!” De soundtrack is enorm belangrijk voor hem. Je kan beelden en muziek moeilijk los zien van elkaar. “De film wordt rijker door de muziek, maar de muziek wordt ook rijker door de beelden. Dus ik hecht heel veel belang aan de soundtrack. Het is niet zomaar ‘schrijf eens een liedje’, maar het is een heel proces waar de regisseur heel dicht bij betrokken is. Samen met de componist denkt hij mee over de muziek. Ik hielp Inne (van Amatorksi) meedenken over instrumenten

die bepaalde emoties oproepen. Zo wou ik absoluut het klokkenspel in de soundtrack, omdat ik daarmee de jeugdigheid en de frisheid maar ook een beetje het naïeve van het hoofdpersonage wil benadrukken.”

Hij raakte gepassioneerd door film door een leerkracht op school. “Mijn liefde voor film is eigenlijk beginnen groeien door de passie voor film van mijn lerares esthetica. Die nam ons mee op filmweekends en vertelde zo passioneel over het medium film. Op dat moment besefte ik echt dat ik daar graag iets in verder wou doen. Toen ik de filmschool startte besefte ik nog niet volledig wat het allemaal inhield. Het besef dat ik mijn hele leven met film wil bezig zijn, kwam de eerste keer toen ik echt merkte dat ik een verhaal aan het creëren was met mijn acteurs. Een gevoel dat van binnenuit komt en je vult met een warme gloed.”

Ik vraag hem of er al een zekere Destoop-stijl is, of hoe hij zijn manier van filmen zou omschrijven. “Ik hecht 

4 In Beeld

heel veel belang aan de ‘echtheid’ van de acteurs en het is dus een heel groot compliment als mensen mij een ‘acteursregisseur’ noemen. Het is bijna zelfs belangrijker wat de acteurs doen op een set, dan hetgeen ik zelf doe. Ik denk dat je als cineast wel nooit helemaal tevreden bent. Er zijn altijd zaken waarvan je achteraf denkt dat je die toch beter of anders had moeten doen. Als ik naar mijn eigen film kijk, denk ik dat ik er bij sommige scènes misschien toch nog net iets meer had kunnen uithalen.”

Zijn grote voorbeeld als cineast is Carlos Reygadas. “Hij gebruikt een heel sterke beeldtaal die nog versterkt wordt door de acteurs die personages van vlees en bloed neerzetten. Opmerkelijk is dat hij uitsluitend met ‘niet-acteurs’ werkt.

En dat is iets waar ik heel veel bewondering voor heb. Ook films als ‘Mean creak’, ‘Frozen river’ en ‘Submarino’ vind ik pareltjes omdat het allemaal verhalen zijn over mensen en hun diepmenselijke verdriet. Een goeie film is er, denk ik, op het moment dat je niet meer beseft dat je naar een film aan het kijken bent. Dat alles op zo’n perfecte manier samenvalt: het spel, het verhaal, de beelden,… Maar ik vrees dat er eigenlijk geen formule bestaat om een goede film te maken. Het belangrijkste is om je eigen weg en je buikgevoel te volgen.”

Wannes Destoop is ondertussen volop aan het schrijven aan een nieuw project. Hij wil in de toekomst ook heel graag een project maken met jongeren om aan de hand van improvisatiesessies tot een volwaardig scenario te komen. Plannen genoeg, dus we gaan zeker nog meer van deze jonge talentvolle cineast horen en zien!

Misschien binnenkort in de bioscoop met een eerste langspeelfilm? (je) n Meer info over de film en de trailer kan je vinden op www.badpakje46.be!

gezocht 5

CHEEEZZZ Yes! Eindelijk een wedstrijd voor de beste profielfoto!

Ben jij stiekem ook verslaafd aan Facebook en ben je steeds op zoek naar een originele, mooie profielfoto? Dan is deze wedstrijd op je lijf geschreven!

Wat? Het Centrum voor Beeldexpressie gaat samen met jou op zoek naar de allerbeste profielfoto op Facebook! Dit kan een zelfportret zijn, maar mag ook een heel ander beeld zijn. Zolang het maar iets over jou vertelt. Wat heb je het afgelopen weekend allemaal beleefd? Waar viel je oog op tijdens een wandeling? Wat houdt je bezig in het dagdagelijkse leven? Neem je camera overal mee en laat je fantasie de vrije loop!

Wanneer?

Tien weken lang. Van dinsdag 3 januari t.e.m. maandag 12 maart 2012.

Hoe? Surf naar onze Facebookpagina ‘CHEEEZZZ’, klik op ‘Vind ik leuk’ en voeg je foto toe! (www.facebook.com/cheeezzz.cvb)

Deze CvB-vrienden geven alvast het goede voorbeeld!

Klaartje Lambrechts

Katrien De Bruycker

Charlotte Lybeer

Lotte Pinoy

Bert Jacobs

Abbie Boutkabout

Wannes Destoop

Lisa Van Damme

Steven Lemmens

Stephanie Katic

Rachid Lamrabat

Arno Roncada

Prijs?

Elke maandag wordt een ‘Foto van de Week’ gekozen en na tien weken kiezen we één grote winnaar. De winnaar krijgt een gratis fotosessie met een professionele fotograaf, die een fotoserie maakt waarmee de winnaar zeker de show zal stelen op Facebook!

Regels?

1. Deelname aan deze wedstrijd is gratis.

2. Elke deelnemer verzekert dat de ingezonden foto’s door hemzelf gemaakt zijn.

3. De ingezonden foto is je profielfoto op Facebook tot het einde van de wedstrijd of tot je een nieuwe foto inzendt.

4. Elke deelnemer kan maximum één beeld per week, en dus tien beelden in totaal, inzenden.

5. Wie Facebook verlaat tijdens de wedstrijd, wordt gediskwalificeerd.

6. De beelden worden aangeleverd in de hoogst mogelijke kwaliteit.

7. De beelden kunnen door het Centrum voor Beeldexpressie gebruikt worden ter promotie van de organisatie en/of de wedstrijd.

8. Het Centrum voor Beeldexpressie aanvaardt geen enkele verantwoordelijkheid voor mogelijke inbreuken op auteurs- of andere rechten van derden. (codb) n

z z z e e e ch

6 expo

Foam Fotografiemuseum Amsterdam voorjaar 2012 Foam presenteert drie grote nieuwe tentoonstellingen: ‘Color Photographs since 1970’ van Joel Sternfeld, ‘Black Passport’, een project van en over de Amerikaanse conflictfotograaf Stanley Greene en ‘Dear Clark,’ van Sara-Lena Maierhofer. Amsterdam is de komende maanden dus zeker een bezoek waard!

Foam presenteert het eerste grote overzicht in Nederland van werk van Joel Sternfeld (1944, New York), één van de pioniers in de kleurenfotografie. Over twee verdiepingen toont Foam ruim honderd foto's in tien verschillende series. Een hoogtepunt is Sternfeld's vroege, nooit eerder geëxposeerde werk uit de zeventiger jaren. Ook beroemde series als ‘American Prospects’, de weerslag van zijn legendarische reis door de Verenigde Staten, en ‘Stranger Passing’ komen uitgebreid aan bod. Een constante factor in zijn werk is zijn geboorteland Amerika, haar bewoners en de sporen die de mens achterlaat in het landschap. Met een subtiel gevoel voor ironie en een fantastisch gevoel voor kleur geeft Sternfeld ons een beeld van het dagelijkse leven in Amerika gedurende de afgelopen drie decennia.

Samen met William Eggleston en Stephen Shore zorgde Sternfeld er in de zeventiger jaren voor dat kleurenfotografie een gerespecteerd artistiek medium werd. Tot die tijd werd kleur al veel gebruikt in reclame- en amateurfotografie, maar in musea en

galeries was het nauwelijks te zien. Sternfeld werd beïnvloed door de kleurentheorie van Bauhaus en door het werk van William Eggleston, wiens tentoonstelling in het MoMA in 1976 de officiële start betekende voor de acceptatie van kleurenfotografie in de kunstwereld.

In het vroege en nog onbekende werk van Sternfeld is de typische 'streetphotographer' te herkennen die met een kleinbeeldcamera het dagelijks leven in Amerika vastlegt. Dit werk bevat al de kenmerken die zijn latere werk zo succesvol maken. In 1978 begon Joel Sternfeld een lange reis door de Verenigde Staten.

Acht jaar lang doorkruiste hij zijn thuisland en legde hij met zijn technische camera vast wat hij tegenkwam. Zijn onderzoek naar het landschap en hoe de mens zich daarin beweegt resulteerde in de serie ‘American Prospects’ (1979-1983). In ‘Stranger Passing’ (1987-2000) concentreerde Sternfeld zich op mensen. Hij fotografeerde hen steeds op een eenduidige manier: dezelfde afstand en de blik direct gericht in de camera. Deze serie is het portret van een maatschappij, te vergelijken met het magnus opus van August Sander uit de eerste helft van de twintigste eeuw. Net als in ‘American Prospects’ is er sprake van licht absurdisme, maar ook van sympathie voor de geportretteerde.

Sternfeld fotografeerde voor de serie ‘On This Site’ (1993-1996) op het eerste oog onopvallende stedelijke en rurale plekken. In de begeleidende tekst wordt duidelijk dat er op deze locaties 'crime passionnels', raciale geweldsdelicten en steekpartijen plaatsvonden. De foto's krijgen daardoor een heel andere lading. In ‘Sweet Earth’ (1993-2005) brengt Sternfeld alternatieve vormen van

Summer Interns Having Lunch,Wall Street, New York, August 1987 uit de serie 'Stranger Passing' © Courtesy of Joel Sternfeld and Luhring Augustine, New York.

McLean,Virginia, December 1978 uit de serie 'American Prospects' © Courtesy of Joel Sternfeld and Luhring Augustine, New York.

‘Color Photographs since 1970’/Joel Sternfeld (tot en met 14 maart 2012)

expo 7

wonen en samenleven in beeld die gedurende de laatste twee eeuwen in Amerika ontstonden. Hij reisde langs huizen en woongemeenschappen van mensen die zich niet aanpassen aan de gangbare manier van leven en andere idealen nastreven. In ‘Oxbow Archive’ (2005-2007) laat Sternfeld zien hoe de wisseling van de seizoenen het landschap verandert en hoe menselijke bemoeienis de natuur beïnvloedt.

Met de projecten ‘Treading on Kings’ (2001), over de G8 in Genua, en ‘When it Changed’ (2005), over de klimaatconferentie in Montreal, lijkt Sternfeld's werk politieker en uitgesprokener te worden. Deze projecten worden getoond als diapresentatie.

Joel Sternfeld woont en werkt in New York.Tijdens zijn carrière ontving hij belangrijke prijzen waaronder The Citygroup Photography Prize (2004) en de Guggenheim Memorial Foundation Fellowship (1978 en 1982). Het werk van Joel Sternfeld was in talrijke solo- en groepstentoonstellingen te zien, onder andere in het Museum of Modern Art en Luhring Augustine in New York. Zijn werk is opgenomen in belangrijke internationale collecties waaronder het Folkwang Museum (Essen), Fotomuseum Winterthur, The Metropolitan Museum of Art (New York), The Victoria and Albert Museum (Londen) en The Whitney Museum of American Art (New York). Vanaf het begin van zijn carrière is het fotoboek voor Sternfeld nog belangrijker geweest dan het tentoonstellen van zijn werk. De afgelopen twintig jaar publiceerde hij er 11.

Deze boeken zijn inmiddels gewilde verzamelobjecten geworden.



After A Flash Flood, Rancho Mirage, California 1979 - uit de serie 'American Prospects' © Courtesy of Joel Sternfeld and Glenstone Museum, Potomac, Maryland.

8 expo

(tot en met 5 februari 2012) ‘Black Passpoort’ toont foto’s van conflicten en rampen in combinatie met foto’s van Greene’s privéleven. Dit zorgt voor een onthullend beeld van een fotograaf die verslaafd is aan de adrenaline van het onderweg zijn, maar zich tegelijkertijd realiseert welke offers hij brengt in zijn persoonlijk leven.

Dagelijks staan de kranten en tijdschriften vol met foto’s van oorlog, onderdrukking en geweld. De fotograaf die er voor zorgt dat we vanuit de veiligheid van ons eigen huis weten wat er in de rest van de wereld gebeurt, blijft meestal onzichtbaar. Zo niet in ‘Black Passport’, de oorlogsbiografie van fotograaf Stanley Greene, die in 2009 verscheen als boek en sinds 16 december te zien is als tentoonstelling in Foam. Foto’s van conflict- en rampgebieden zoals Rwanda, Soedan, Tsjetsjenië en Irak worden afgewisseld met foto’s uit de privésfeer van Stanley Greene: foto’s van Parijs en de vrouwen in zijn leven. Daarnaast zijn slideshows te zien die afgewisseld worden met teksten uit het boek. Door de ruimte schalt de stem van Greene. Hij is onthutsend eerlijk: “I think you can only

keep positive for eight years. If you stay at it longer than that, you turn.

And not into a beautiful butterfly.” Net als Stanley Greene wordt de bezoeker in de tentoonstelling heen en weer geslingerd tussen het veilige westerse leven en de verschrikkingen van oorlogen elders.

Het is juist deze combinatie die er voor zorgt dat de foto’s meer losmaken dan de stroom aan slechtnieuwsbeelden waarmee we dagelijks worden overspoeld. Daarnaast is ‘Black Passport’ een fascinerend verhaal over hoe het is om oorlogsfotograaf te zijn.

Waarom kiest iemand ervoor steeds opnieuw geconfronteerd te worden met dood en miserie? Is het een vlucht voor de dagelijkse realiteit en een hang naar avontuur?

Stanley Greene heeft gefotografeerd in de voormalige Sovjet Unie, Centraal Amerika, Azië en in het Midden-Oosten. Zijn werk is o.a. verschenen in Newsweek, New York Times Magazine, Stern en Paris Match. Hij won verschillende World Press Awards en in 2004 de W. Eugene Smith Award. In 2004 verscheen ‘Open Wound: Chechnya 1994–2003’ en in 2009 zijn boek ‘Black Passport’. Greene is een van de oprichters van het in Amsterdam gevestigde internationale fotoagentschap NOOR.

Black Passport © Stanley Greene / NOOR

‘Black Passport’/Stanley Greene

expo 9

‘Dear Clark,’/Sara-Lena Maierhofer (tot en met 5 februari 2012) Wat is het profiel van iemand die zich voortdurend een andere persoonlijkheid aanmeet? Wat kenmerkt een man die systematisch herkenning uit de weg gaat? Sara-Lena Maierhofer (1982) laat in Foam 3h haar onderzoek zien over het leven en de leugens van de oplichter en fraudeur Christian Karl Gerhartsreiter, alias Clark Rockefeller.

In ‘Dear Clark,’ zoekt Sara-Lena Maierhofer toenadering tot een oplichter en fraudeur, wiens leven bestaat uit het zorgvuldig construeren en vervolgens weer uitwissen van zijn identiteit. Omdat ze er niet in slaagde de man te overhalen voor een ontmoeting, besloot ze hem van een afstand te bestuderen. Stapje voor stapje leerde ze op die manier haar onderwerp beter kennen; zijn uiterlijk, zijn eigenaardigheden, zijn intenties. Christian Karl Gerhartsreiter, geboren in Duitsland verhuisde als tiener naar Amerika om daar te studeren. Vanaf die tijd gebruikte hij vele aliassen en gaf hij zich uit als succesvol persoon (variërend van presentator tot regeringsadviseur). Toen hij zich in Boston voordeed

als Clark Rockefeller, telg uit de chique Rockefeller-familie, sloeg hij de uit een rijke familie afkomstige Sandra Boss aan de haak.

Gedurende hun 12-jarig huwelijk leefde Christian een luxeleven op kosten van zijn vrouw, maar toen Sandra er achter kwam hoezeer haar man haar had bedrogen vroeg zij de scheiding aan. Na de scheiding verloor Christian het voogdijschap en ontvoerde hij zijn dochter, waarop Sandra een rechercheur inschakelde die de geschiedenis van Christian blootlegde. Kort daarop werd Christian gearresteerd. Maierhofer las over Christian in de Süd-Deutsche Zeitung, raakte gefascineerd en dook in zijn leven. Zijn bedrog had een magische aantrekkingskracht op haar. Wellicht omdat zij had ervaren dat de scheidslijn tussen fictie en werkelijkheid ook in de fotografie uiterst dun is. Maierhofers doel is fotografie te ontmaskeren als een op zichzelf staande leugen. Het project ‘Dear Clark,’ bestaat uit gevonden foto's, eigen foto's maar ook video's en documenten. Maierhofer heeft het verhaal opgedeeld in verschillende hoofdstukken, zoals De Introductie, De Belofte, De Leugen, etc. Op deze manier geeft de fotograaf enige context aan de verhaallijn en wordt dit verhaal exemplarisch voor de vele andere oplichters.

Sara-Lena Maierhofer (Freudenstadt, 1982) studeerde fotografie en mediakunst aan de University of Applied Sciences in Bielefeld. In 2011 won zij de Gute Aussichten Award voor New Photography 2011/2012. (je)

n Alle expo’s zijn te bekijken in Foam, Keizersgracht 609, 1017 DS Amsterdam, dagelijks 10 u. - 18 u., donderdag en vrijdag tot 21 u. www.foam.org

Junger Mann 2, C-Print, 2011 © Sara-Lena Maierhofer

Win! Beeld Express geeft 5 duotickets weg voor een bezoek aan Foam. Mailen voor 6 januari 2012 naar com@beeldexpressie.be.

10 Gedicht

grauw gebouw sluit de ogen en dankt zijn mensen af leegte geeuwt ademt al zwaar nestelt zich bij stilte die traag het kale hoofd te roesten legt de oude gang van zaken is klaar voor de slaap

Tekst: Carolien Planckaert - Beeld: Jan Scheunders / Deze pagina is een coproductie tussen het Centrum voor Beeldexpressie en Creatief Schrijven.

Gezocht 11

WAK-reporters gezocht!

Ieder jaar bruist Vlaanderen van de creativiteit tijdens de Week van de Amateurkunsten (WAK). Vorig jaar namen een 160 steden en gemeenten deel, goed voor zo’n 700 WAK-activiteiten en een veelvoud aan deelnemende kunstenaars! In 2012 vindt de WAK plaats van 27 april tot en met 6 mei en is het thema ‘Homemade’.

Het Forum voor Amateurkunsten, dat instaat voor de landelijke coördinatie van dit 10-daagse evenement, is op zoek naar enthousiastelingen die tijdens de Week van de Amateurkunsten als schrijver, fotograaf of als videoverslaggever het WAK-reportersteam willen vormen.

Wat doet de WAK-reporter?

Als WAK-reporter maak je, bij voorkeur in duo met een collega-reporter, minimaal 5 items over de WAK onder de vorm van: • Een verslag van een originele activiteit, een leuk project, een minifestival ...

• Een blog over de activiteiten die je bezoekt • Een verslag ‘achter de schermen’ • Interviews met deelnemende kunstenaars en organisatoren • Interviews met bezoekers • Verslagen in beeld (foto’s en filmpjes)

Wat krijg je in ruil?

In ruil voor deelname aan het WAK-reportersteam krijg je een cadeaubon van 50 euro, alsook terugbetaling van je vervoersonkosten. Reporters kunnen ter voorbereiding ook gratis deelnemen aan een workshop film en fotografie onder begeleiding van specialisten. De artikels, foto’s en filmpjes zullen verschijnen op de website www.wak.be en op de WAK-Facebookpagina en wie weet haalt jouw verslag ook de pers!

Meld je aan Wil je deel uitmaken van dit WAK-reportersteam? Ben je beschikbaar tussen 27 april en 6 mei 2012? Meld je dan voor 19 maart 2012 aan via info@wak.be.

Uit de kandidaturen zullen een 20-tal reporters gekozen worden. We houden hierbij rekening met regionale spreiding, maar ook met capaciteiten en disciplines. Op zaterdag 24 maart 2012 vindt in Sint-Niklaas een redactievergadering met workshops en een kennismaking met alle reporters plaats, om als een voorbereid reportersteam aan de slag te kunnen gaan tijdens de WAK.

© Tim Van Robaeys

Het WAK-reportersteam is een samenwerking tussen het Forum voor Amateurkunsten en het Centrum voor Beeldexpressie. (codb) n

12 expo

Europalia.brasil Nog tot 15 januari 2012 In het kader van Europalia staat dit keer Brazilië in de kijker. Europalia.brasil wil een zo volledig mogelijk beeld schetsen van de culturele en artistieke diversiteit in Brazilië. Met bijna 200 miljoen inwoners en een groeiende economie is de Latijns-Amerikaanse natie een reus in wording. Het land is een onvervalste mozaïek van volkeren: erfgenamen van de Europese kolonisatoren, indianen uit het Amazonegebied, Afro-Brazilianen, maar ook ontelbare Japanse, Libanese, Italiaanse, Chinese, Duitse en Russische immigranten… Samen vormen ze anno 2011 de unieke culturele verscheidenheid van Brazilië. De Braziliaanse cultuur weerspiegelt die etnische smeltkroes.

Beeldende kunsten, architectuur, literatuur, muziek, theater, dans en film vormen een wriemelend geheel dat voortdurend in beweging is en zich niet onder één hoedje laat vangen. In het Paleis voor Schone Kunsten loopt de foto-expo 'Extremes - Braziliaanse fotografie 1940/2011'. Nog in Brussel, in het Bip-infocentrum, kan je 'Brasília' gaan bekijken en voor de fototentoonstelling 'Copacabana: Rio in panorama' kan je nog tot 15 januari 2012 terecht in de Venetiaanse Gaanderijen in Oostende.

© Walter Firmo - Europalia Extremes

‘Extremes’ - Braziliaanse fotografie 1940/2011 De tentoonstelling 'Extremes' toont de twee uitersten van de fotografiegeschiedenis in Brazilië. In een eerste deel, onder het curatorschap van Pedro Vasquez, komen de daguerreotypes, de ferrotypes of ambrotypes aan bod, de oude technieken van vóór het negatief, de eerste honderd jaar van een rijke Braziliaanse fotografie. Het tweede deel toont het andere uiterste: de fotografie van de laatste decennia waarin heel wat recente technieken verwerkt werden tot uitbundige fotografietaferelen. Beelden uit een onmetelijk land, uit het Amazonewoud en het verlaten hinterland, een fotografie van overvloed en armoede, lelijkheid en schoonheid, extase en fijngevoeligheid, tegenstellingen uit geschiedenis en actualiteit lopen over in een fotografie van uitersten. Het hedendaagse deel werd gecureerd door Guy Veloso and Rosely Nakagawa.

Nog tot en met zondag 15 januari 2012 - Vrije toegang Paleis voor Schone Kunsten, Ravensteinstraat 23, 1000 Brussel

© Luiz Braga - Europalia Extremes

‘Brasília’ 'Brasília' legt de nadruk op het monumentale en utopische karakter van de moderne architecturale constructies doorheen de blik van verschillende fotografen: Marcel Gautherot, Walter Firmo en Thomas Farka. Deze worden geconfronteerd met polaroidfoto’s van Jair Lanes en met het realisme van Robert Polidori en Rubens Mano. De tentoonstelling legt daarbij het accent op de bouwwerken die in die periode door de Braziliaanse architect Oscar Niemeyer werden ontworpen: het Alvorada paleis of de presidentiële residentie, het Nationaal Congres, de hoofdkantoren van het Ministerie van Buitenlandse Betrekkingen, ook nog bekend als ‘het Itamaraty’, en de metropolitane kathedraal (Catedral Metropolitana). Er worden ook beelden getoond van de Núcleo Bandeirante, een buurt die in 1957 werd opgericht

© Andre Cyprianopresse - Europalia Extremes

expo 13

om de duizenden arbeiders die voor de bouw naar de stad kwamen, van huisvesting te voorzien. Alle 62 foto's komen uit de collectie van het Moreira Salles Institute (Instituto Moreira Salles - IMS).

Nog tot en met zondag 15 januari 2012 - Vrije toegang BIP, Koningsstraat 2-4, 1000 Brussel

Copacabana: Rio in panorama Ontdek het Rio de Janeiro van eind 19de en begin 20ste eeuw in Oostende!

Wie Brazilië zegt, denkt aan Rio de Janeiro. Rio de Janeiro heeft vele bezienswaardigheden zoals het beeld van Christus De Verlosser, de Suikerbroodberg, het Tijucawoud midden in de stad en het uitbundig gevierde carnaval. De stad is tevens thuishaven van vier voetbalclubs op het hoogste niveau, en is wereldberoemd om zijn drukbezochte stranden van Ipanema en Copacabana.

De tentoonstelling ‘Copacabana: Rio in Panorama’ presenteert foto’s die de stadsontwikkeling van Rio de Janeiro illustreren vanaf het einde van de 19de eeuw. De panoramische foto’s sturen je op ontdekkingstocht door de stad: Rio de Janeiro als een horizon van ongerijmde schoonheid. De snapshots laten Copacabana - haar bekendste wijk - zien als reële en gedroomde panorama’s van vreugde en glamour… Geografische, stedelijke, menselijke fragmenten werden door diverse Braziliaanse fotografen vastgelegd en tonen Rio, rijk aan geografische, economische en sociale contrasten met een constant bewegende cultuur. Tot aan het einde van de 19de eeuw was Rio de Janeiro een stad midden in de natuur, met haar rug gekeerd naar de zee. De stranden werden een zeldzame keer bezocht door mensen die in de zee een remedie zochten voor de meest uiteenlopende kwalen. Toen in 1889 de federale Republiek Brazilië werd uitgeroepen, moest de stad haar aanschijn en gebruiken aanpassen in navolging van de ontwikkelende naties: Rio moest beschaafd worden. De heraanleg van de stad en de modernisering en sanering van de haven werden bekroond met de inhuldiging van de Avenida Central in 1904. De belle epoque van Rio - geïnspireerd op het vers van de dichter Rimbaud: ‘Il faut être absolument moderne’ - brak aan. De Avenida Central stond synoniem voor dit modernisme en de daaruit voortvloeiende consumptiepatronen en gedragingen. De cariocas (inwoners van Rio) flaneerden er elegant en volgden de nieuwste trends, gedicteerd uit het buitenland.

Ook sport hoorde daarbij. De Avenida Central doorkruist het oude centrum, begint aan de waterkant, loopt in een rechte lijn verder en mondt uit aan de kust. Rio zal zich voortaan definitief naar de zee richten. Langzaam maar zeker brachten meer en meer mensen regelmatig een bezoek aan de kuststrook.

Eerst kwamen ze naar de regatta’s kijken, later gebruikten ze de stranden als een uitbreiding van hun voortuin. Copacabana groeide uit tot het hart van het tropische paradijs en Rio de Janeiro zal haar naam bevestigen als toonaangevende stad en uithangbord voor Brazilië. (je) Nog tot en met zondag 15 januari 2012 - € 6 of € 3 met korting Venetiaanse Gaanderijen, Zeedijk, 8400 Oostende

n

Collection Instituto Moreira Salles © José Medeiros

© Marcel Gautherot / Palácio do Congresso Nacional, c. 1960 - Impressão em jato de tinta sobre papel de algodão, 100 x 100 cm - Acervo Instituto Moreira Salles

14 wedstrijd

Prijs van Vlaanderen 2011 reeks 2 Š Barbarien Robert / Schaduw

Boekennieuws 15

Chris Guise - De avonturen van Kuifje Eind oktober verscheen de langverwachte film ‘The adventures of Tintin - The secret of the unicorn’. Een dag later verscheen het bijhorende boek. Het boek is een must voor elke Kuifjeliefhebber én voor wie geïnteresseerd is in de totstandkoming van een Hollywoodfilm.Vijf jaar werd aan de film gewerkt, en dit boek vertelt de geschiedenis van hoe de filmmakers begonnen met Hergés oorspronkelijke stripkunst en albums en eindigden met wat er op het witte doek te zien is. Het boek, dat rijk geïllustreerd is met ontwerpen die de film wél én niet hebben gehaald, richt zich op het creatieve proces. Het laat de aandacht voor detail en de knowhow en artisticiteit zien van alle bij de productie van de film betrokken ontwerpers. Dit is het enige officiële boek bij de film en bevat unieke interviews met de regisseurs en hoofdrolspelers, exclusieve info over Hergé, een voorstelling van de 12 hoofdpersonages, een vergelijking tussen de strip en de film en tot slot een voorstelling van de 14 belangrijkste filmsettings en vergelijking met de originele strips. Het boek bevat talloze illustraties uit de stripverhalen én uit de film. De lezer krijgt bovendien een inzicht in de verschillende stappen die genomen werden om tot het verbluffende eindresultaat te komen. Met een voorwoord door Steven Spielberg en Peter Jackson!

De avonturen van Kuifje, Chris Guise, Uitg. Lannoo, 198 p., 31 x 24,5 cm, hardcover gebonden, isbn 9782874242892, prijs 29,50 euro

Joep Neefjes - Platform Voor het eerst wordt een literaire bestseller niet verfilmd, maar ‘verfotografeerd’. Het idee komt van de Nederlandse beeldend kunstenaar Joep Neefjes, die de in 2002 verschenen succes- en schandaalroman ‘Platform’ van Michel Houellebecq fragmentarisch heeft vastgelegd met een fototoestel, na een wereldreis in de voetsporen van het hoofdpersonage. Van elke bladzijde uit de roman heeft Neefjes een willekeurige zin of gebeurtenis omgezet naar een overeenkomstige foto. Op die manier ontstaat een intrigerend beeldverhaal met een gelijkaardige gedachtengang als in de roman, maar met een absoluut eigen interpretatie. De onderschriften bij de foto’s zijn ontleend aan de Nederlandse vertaling van de originele versie en alle foto’s zijn op locatie gemaakt - Normandië, de Parijse banlieue, Cuba, Thailand. Een volstrekt unieke lees- en kijkervaring, gebaseerd op een roman van de grootste literaire sensatie in Frankrijk van de voorbije twintig jaar.

Platform, Joep Neefjes, Uitg. Ludion, 220 p., 25,5 x 20 cm, hardcover, isbn 9789461300119, prijs 24,90 euro

Benny De Grove - De illusie voorbij Het Belgische Circus Ronaldo trekt al meer dan veertig jaar de wereld en de tijd rond. Een circusvoorstelling van Ronaldo lijkt chaotisch, maar is welomlijnd. Het is een projectie van wat er zich afspeelt in een wereld met directeurs, would-be directeurs, ruzies, jaloezie, liefde, drama, achterklap en humor. Zo houdt Circus Ronaldo ons de lachspiegel voor. Fotograaf Benny De Grove neemt sinds vele jaren foto's van het circus. Hij laat met deze foto's de achterkant van het circus zien, het echte circusleven, de ontroering die hij ervaart, de ontroering van de spelers.

De foto’s zijn allemaal levensecht, authentiek, niet geposeerd. De foto's worden begeleid door teksten van circusdirecteur Danny Ronaldo, fotograaf Benny De Grove en acteur Kurt Defrancq, die allemaal hun visie geven op circus en theater. We lezen hoe het allemaal begon in 1842 en hoe het evolueerde tot een generatie circusartiesten met elk een eigen boeiend verhaal. En net zoals het circus is ook het boek internationaal: alle levensbeschouwingen en citaten zijn drietalig (Nederlands, Frans en Engels). ‘De illusie voorbij. Circus Ronaldo, spiegel van het leven’ is een mooi koffietafelboek!

De illusie voorbij, Benny De Grove, Uitg.Vrijdag, 160 p., 22,5 x 21,5 cm, paperback met flappen, isbn 9789460010880, prijs 25 euro

16 In Beeld

Tot tienmaal een adrenalinestoot Drie coole mannen, samen driemaal op het podium voor drie genomineerde films die bovendien in de top 10 eindigden van de algemene rangschikking van het Festival van de Vlaamse niet-professionele cineasten, drie films over één van de meest fascinerende (maar ook gevaarlijkste) landen van Centraal-Amerika... Redenen genoeg naar Kuurne te trekken voor een gesprek. Ronny (Claus) liet zich verontschuldigen, maar Elie (De Clercq) en Patrick (Bultynck) vertellen enthousiast over hun gedrevenheid en hun passie om films te maken...

De afwezige Op de Galaprojectie vroeg ik hen al wie de baas was bij zulke filmreis? Dat was zonder twijfel Ronny. Nu hij er niet bij zit, willen ze toch wel benadrukken dat Ronny al het voorbereidende werk doet, contacten legt, onderwerpen verzamelt die misschien wel een film zouden kunnen worden en een aantal afspraken op voorhand vastlegt. Na de reis is hij het ook die al zijn tijd in de montage steekt. Uit de 40 uur beeldmateriaal van Guatemala, heeft hij 10 uur afgewerkte film gedistilleerd. Hij weet waar de beelden zitten die hij nodig heeft om een thema uit te werken, en als hij al eens vastzit, dan geeft Patrick hem een hint waar hij moet zoeken. Ronny maakt ook de tekst en kiest de muziek. Dat is meer Ronny ‘zijn ding’, en hij zal het aan de anderen overlaten om te filmen wanneer ze niet alle drie in dezelfde krappe ruimte kunnen, of wanneer twee camera's voldoende zijn...

Vooraf Het Guatemala-avontuur is eigenlijk begonnen toen ze de films over India met zuster Jeanne Devos projecteerden. Enkele mensen van een organisatie die

zich inzet voor de minst bedeelden in La Esperanza, een sloppenwijk van Guatemala City, de hoofdstad van Guatemala, en mensen die al vaak in Guatemala geweest zijn, kwamen naar de film kijken. Van hen hoorden ze dat er in het land verschillende aspecten de moeite waard waren om in beeld te brengen. Het ‘sociale aspect’ zou weer op de voorgrond komen en de synopsis was al gemaakt. Logisch dan ook dat zij de opbrengst van de filmprojecties schenken aan de Vlaamse vrijwilligers die zich ginds inzetten voor die minst bedeelden.

Zo lagen logies voor de eerste dagen en het onderwerp van ‘Upavim, huis van hoop’, de ex-aequo laureaatfilm, vast. Upavim is een Guatemalteekse organisatie, die zelfs een Nederlandse tak heeft, de ‘Stichting Amigos de Upavim’. Zij zet zich via het verwerven van fondsen en nieuwe vrijwilligers in voor de kinderen van de wijk La Esperanza in Guatemala City (www.upavim.nl).

Reizen Een bijzondere meevaller was het contact met Patrick Vercoutere, een Belg die al lang in Guatemala woont.

Hij liet zich enkele jaren geleden vanuit Guatemala door mensensmokkelaars naar de VS brengen... en eindigde in een gevangenis van Texas. “Bij mijn weten is het buitenstaanders nooit eerder gelukt om te infiltreren in dat netwerk van mensensmokkelaars en het avontuur

In Beeld 17

van binnenuit te vertellen... Ik wilde de westerse publieke opinie duidelijk maken dat de mensen die voor die route kiezen geen misdadigers zijn maar economische vluchtelingen, die onderweg ook nog eens flink worden uitgeschud in de geoliede machine van de mensensmokkel”, vertelde hij aan Humo in 2006. De man heeft een toerismebureau in Quetzaltenango, in het westen van Guatemala (www.adrenalinatours.com). Hij gaf hen een mooie sponsoring: gedurende 4 weken kregen ze een 4x4 met chauffeur en begeleiders om hen te brengen waar ze wilden. Deze ‘vrijwilligers’ spreken Engels, wat een vereiste was, zodat ze contacten kunnen leggen met de plaatselijke bevolking. Over hun rijstijl zullen we het niet verder hebben. En ook niet over het eten: bruine bonen met bakbananen als ontbijt, en nog eens bruine bonen maar dan in een brei en veel eieren... Gelukkig konden ze onderweg vers fruit kopen en water of cola.

De indrukwekkendste ervaring De reis begon wel niet zoals gepland. In New-York misten ze de aansluitende vlucht, zodat ze één dag later dan voorzien ter plaatse waren. Met een flinke jetlag begonnen ze de beklimming van de vulkaan Pacaya, en dat moest bij nacht... De beelden ervan zitten niet in één van de wedstrijdfilms, maar in de reportage van 45 minuten die ze van de reis maakten. Voor beiden was het, achteraf beschouwd, één van de pakkendste ervaringen van de reis. De vulkaan is 2552 meter hoog en nog steeds actief. Met enkele dragers, 3 paarden (waarom vroegen ze zich toen nog af), enkele gewapende ‘lopers’ was het steil omhoog klimmen... Fysiek heel uitputtend... Ronny nam als eerste één van de paarden om verder te gaan. Elie en Patrick waren toen nog stoer en klommen verder tot “de adem stopte” ... Daarenboven moest je ervoor zorgen altijd de wind in de rug te houden, wegens de ondraaglijke warmte die

de vulkaan uitstootte. Op een plateau gekomen was het zicht teleurstellend, dus nog wat verder ploeteren en daar konden ze de stromende lava filmen. Alles waarmee je echter tegen de ‘rotsen’ leunde, smolt weg van de warmte. Zitten kon dus niet, heel vermoeiend.

Het landschap veranderde ook constant: het plateau waar ze eerst op stonden was bij de terugweg ingezakt. En toen ze tegen de ochtend beneden kwamen stond overal politie: het was immers verboden om de berg nog te beklimmen.

Het gevaar Roofovervallen zijn in Guatemala schering en inslag en daarbij aarzelen bendes niet om mensen te doden. Er wordt aanbevolen het openbaar vervoer te vermijden. Buschauffeurs worden met de regelmaat van de klok vermoord, waardoor de andere buschauffeurs tot ‘betaling voor bescherming’ aangepord worden. Om ook beelden te hebben vanuit een bus moest wel iemand erop stappen om te filmen. Patrick klom dus op de bus, maar hun auto reed de bus voorbij en door te zwaaien naar zijn compagnons gaf hij de bendeleden op de bus de hint dat hij niet alleen was. Hij kon in de bus vrij zijn gang gaan.

Op een zeker moment zochten ze op de drugsroute tussen Guatemala en Mexico naar een logeerplaats. 

18 IN Beeld

Drie hotels waar ze aanklopten waren volzet, maar Patrick neem je niet bij de neus: de parking vóór het hotel was leeg... Bleek dat de hotels afgehuurd waren door twee mannen, voor een bijzonder handeltje. Dan maar slapen in een ‘hoerentent’ met drie op één kamer. Daar maken ze geen probleem van. Onderweg is de verstandhouding optimaal. Ze maken er ook een punt van om de mensen die ze ontmoeten nooit vanuit de hoogte te benaderen.

Door zich als gelijken te gedragen, bereiken ze veel meer. Via via slaagden ze er zelfs in om ‘coyotes’ of mensensmokkelaars te interviewen, maar door een tekort aan ondersteunende beelden werd dat onderwerp geen aparte film.

De manier van werken In de auto op weg naar een filmlocatie wordt het scenario besproken: er staat niets op papier, alles zit in het hoofd van Ronny. Voor ze uitstappen verdelen ze de taken: de eerste neemt algemene beelden, de tweede close-ups en de derde maakt reportagebeelden. Niet iedereen doet altijd hetzelfde, “dat hangt ervan af ”... Er is ook geen strikte dagplanning. Dat heeft het voordeel dat ze ergens langer kunnen blijven filmen als dat nodig blijkt. Want het is de film die de planning bepaalt.

Op de foto's zie je ook dat ze eenzelfde hemd dragen, en dat dwingt een zeker respect af. “Als we ergens komen kent iedereen ons wel na enkele uren. In Sumpango, waar we de vliegers gefilmd hebben, zijn we eerst de voorbereidingen gaan filmen om dan op 'de dag van de levende doden' de vliegers op het eigenlijke feest te kunnen filmen.” Maar op de vooravond begon het te regenen, zodat ze even dachten het hoogtepunt van de film te missen. Dan zou dat geen aparte film geworden zijn. Daar is Ronny heel strikt in. Toen Patrick mensen in de rug filmde kreeg hij de opmerking dat dit nutteloos was, want in de montage zou dit standpunt niet kunnen gebruikt worden. Tot de cineast zelf

ook van in de rug gefilmd werd, toen kon het beeld voor de reportage dienen.

Alles draait om film San Simon wordt aanbeden door hoeren, pooiers, hoerenlopers, transseksuelen, dronkaards en criminelen. De dag van zijn naamfeest komen mensen uit heel Centraal-Amerika afgezakt naar het bedevaartsoord. Maar de plek waar de heilige zich bevindt, wordt geheim gehouden. Toeristen zijn hier niet te zien. Na een half uur wist de chauffeur waar het beeld zich bevond, en konden ze in de kleine ruimte filmen. De heilige wordt dan wel aanbeden om van de drank af te geraken, maar bij de viering wordt veel, heel veel drank verbruikt... Toen alle bedevaarders al goed beschonken waren klonken er plots schoten... De muziek stopte bruusk en iedereen liet zich op de grond vallen. En wie riep toen laconiek: heeft iemand het gefilmd? ... Ronny uiteraard. Eigenlijk waren het voetzoekers, om de boze geesten te verdrijven.

In totaal zijn ze 4 weken in Guatemala geweest. In de eerste 10 dagen hadden ze vrijwel drie vierde van het materiaal al gefilmd. Omdat de onderwerpen niet voor de hand liggen geeft elke stap, die hen dichter bij het te filmen thema brengt, een adrenalinestoot. Voor ze het doel bereikt hebben, kunnen er dat wel een tiental zijn, ervaart Elie. In hun zoektocht naar de uitwerking van een thema gaan ze ver. A priori houdt niets hen tegen, alleen hun eigen fysieke toestand vormt soms de beperking. Maar de passie die zal nooit verdwijnen... en ze kijken al uit naar een volgende reis, alweer met een sociaal thema... (mc) n

project 19

One Way Ticket To Love … of toch maar ‘round trip to love’? Reizen, liefde? Een vakantieliefje? Hum, niet helemaal.

Laten we het even hebben over huwelijksmigratie, een zeer actueel thema dat universeel en van alle tijden is. Het is een vorm van migratie in het kader van een huwelijk dat nog moet plaatsvinden of reeds heeft plaatsgevonden.

Hier spreken we over migranten die huwen met een partner uit het land van herkomst en over ‘autochtone’ Belgen die huwen met een persoon uit het buitenland. Huwelijksmigranten komen tegenwoordig uit alle hoeken van de wereld: van Marokko, Turkije, ex-Sovjet-Unie, Brazilië, ex-Joegoslavië, Thailand, Tunesië, Algerije, India, Ghana, Filipijnen, China, Congo, Nigeria tot de Verenigde Staten. Hoe komt het dat huwelijksmigratie vaak voorkomt? Hier heeft men weinig ontmoetingsruimten om een partner te ontmoeten. Op vakantie worden meer kansen op ontmoeting gecreëerd.

Hierbij helpen de sociale media het onderhouden van lange afstandsrelaties waardoor de huwelijksmarkt met potentiële partners groter wordt.

Met het beeldvormingsproject ‘One Way Ticket to Love’ wil COALFACE, samen met het Centrum voor Beeldexpressie, alle facetten van huwelijksmigratie bespreekbaar maken en de beeldvorming ervan beïnvloeden.

ondertiteld naar Turkije reizen. Op die manier proberen we het onderwerp aan zo veel mogelijk mensen te introduceren.

Hoe beslissen we welke films de beste zijn? Hiervoor hebben we een artistieke commissie opgericht die zal beslissen aan de hand van een aantal criteria: de kwaliteit van het scenario, de relatie met het thema, de originaliteit, de artistieke waarde en de vernieuwing.

Heb je zelf ook zin om met een groepje een kortfilm te maken? Neem dan contact op met Derya Akgüre (+32 89 86 58 86 of +32 484 78 80 23).

Meer uitleg hierover kan je ook vinden op de website www.coalface.be/nl/photography/lab/workshops.

With love. (da) n COALFACE is een project van vzw het Vervolg. Het is een platform voor identiteit en beeldvorming van transitzones en postindustriële gebieden waar de nadruk ligt op visuele media. Ze begeleiden onder andere kunstenaars zowel lokaal als internationaal. Treden ook op als producenten of co-producenten van creaties en voorzien het hele jaar door expo’s, lezingen, films en workshops. Ze werken evenzeer projecten uit met lokale jongeren. Hieronder valt ‘One way ticket to love’.

© Derya Akgüre

Hoe? Zend een kortfilm in! De bedoeling is dat jullie bepaalde visies en standpunten over huwelijksmigratie formuleren. Deze reflecties zullen jullie in kleine groepjes in een scenario gieten. Hierna zullen jullie workshops krijgen om van jullie scenario een kortfilm te maken. De kortfilms mogen liefst geen documentaires zijn. Het mag maximum 5 minuten duren en het moet Nederlands gesproken worden of desnoods in het Nederlands ondertiteld worden. De indiendatum is 4 mei 2012. In mei 2012 zal de première doorgaan en de beste films zullen daarna tot november 2012 on tour gaan in België en

20 in beeld

Fleur Boonman Fleur Boonman is niet in enkele woorden samen te vatten. Ze studeerde Audiovisuele Kunst aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam. Ze specialiseerde zich in film, video én fotografie en bouwde de afgelopen jaren een stevige internationale reputatie op als beeldend kunstenares, fotografe en filmmaakster. Parallel met de vertoning van haar eerste langspeelfilm ‘Portable Life’ - een bijzondere roadmovie met kleurrijke personages en prachtige locaties die de zwerftocht van een jonge vrouw volgt langs landen als Zuid-Afrika, Syrië, Sumatra, Bali, Frankrijk, België, Griekenland en de Verenigde Staten - geeft Kunstencentrum België haar in januari ook de nodige ruimte om een selectie van haar fotografisch werk, gemaakt in verschillende uithoeken van de wereld, tentoon te stellen.

De film: ‘Portable Life’ Where life carries us and how we carry life Toen ze zeventien was, ging Fleur Boonman op reis naar familie in Canada... of dat is tenminste wat ze haar ouders vertelde. Dit markeert het beginpunt van een leven vol reizen. Eind september kwam van deze ‘nomadische kunstenares’ een eerste langspeelfilm in de zalen, ‘Portable Life’, over een jonge vrouw die de wereld afreist. Als je haar vraagt wanneer ze voor het eerst het idee kreeg om op reis te vertrekken, citeert ze een moment uit haar jeugd toen ze het kinderboek ‘Alleen op de wereld’ las. “Ik herinner me dat ik het gevoel had dat ik moest weggaan en iets moest zoeken... ik weet niet exact wat.”

‘Portable Life’ gaat over een jonge vrouw die de wereld rondtrekt net zoals

Boonman zelf heeft gedaan. Zuid-Afrika, Syrië, Sumatra, Bali, Frankrijk, België, Griekenland... en Dallas in de Verenigde Staten. Dit zijn slechts enkele van de vele filmlocaties. De openingsbeelden zijn zeker frappant.

Het 17-jarig hoofdpersonage Sea (Ella-June Henrard) staat alleen op een zonovergoten weg ergens in Afrika.

De hitte is duidelijk erg drukkend. Uit het niets verschijnt Antonio (Rutger Hauer) met zijn truck. Sea wil niet gered worden maar hij staat erop dat ze instapt.

De film is niet rechtstreeks autobiografisch. Noch is het een traditionele roadmovie. De regisseuse geeft toe dat de film over een reis gaat, maar de route is zowel psychologisch als geografisch. De film gaat over “herinneringen, dromen, hallucinaties... in donkere plaatsen gaan waar je beter weg blijft, déjà vu’s hebben. Een reis in het labyrint van het Zelf. Over de onbewuste bagage die je met je meedraagt en die je pas kan loslaten als je je er bewust van bent geworden en de puzzel hebt weerlegt”. In het begin van ‘Portable Life’ ontdekt Sea een vreemd medaillon in een klein meer. Deze scène werd gedraaid dichtbij het ouderlijk huis van de regisseuse.

“Het is het meer waar ik vroeger ging paardrijden.” Het medaillon zet een queeste in gang die de tiener doorheen continenten leidt. Het wordt het begin van een reis rond de wereld, waarop Sea zich laat leiden door onverwachte wendingen en raadselachtige tekens, om

in beeld 21

te ontdekken dat er een onomkeerbaar verband bestaat tussen de intrigerende ontmoetingen en betoverende plekken die ze op haar weg vindt. Terwijl ze het leven bereist als avontuur en zichzelf keihard tegenkomt, herkent ze mensen en plekken die ze niet kan kennen, alsof ze terugreist naar de beslissende momenten van een eerder leven.

haar vroegere reizen, die klinken als een episode uit Jack Kerouacs boek ‘On The Road’. “Daarmee was de toon gezet! Ik werd een reiziger. Elke keer dat ik ergens langer dan 6 maanden verbleef, moest ik opnieuw vertrekken, een nieuwe plek vinden... Ik had vrienden overal ter wereld.”

Zoals Sea, heeft ook Boonman haar aandeel in netelige situaties en avonturen gekend. Een keer, toen ze met een vriend in de Himalaya was, zijn ze allebei door het oog van de naald gekropen toen ze bijna stierven aan een acute voedselvergiftiging na het eten van garnalen. “Natuurlijk, als je een beetje kennis hebt van de wereld, weet je dat er geen garnalen zijn in de Himalaya!” Boonmans ouders waren onderwijzers die nooit hebben gereisd. Toen ze opgroeide, leefde haar familie op een boerderij. Ze hadden paarden, honden en katten.

Het klinkt als een idyllische jeugd. Toch had ze steeds een sterke drang om alleen te zijn. Ze vertelt over hoe ze in haar eentje paard reed in het bos en altijd verhalen en theaterstukken wilde schrijven. Ze was nog een tiener toen ze, zoals ze het zelf formuleert, het ouderlijk huis voor de eerste keer verliet.

Ze groeide op in een klein dorpje aan de Belgisch-Nederlandse grens maar er knaagde iets om weg te gaan. “Natuurlijk had ik een excuus nodig voor mijn ouders omdat ze me niet alleen zouden laten vertrekken. Dus zei ik dat ik een oom in Canada ging bezoeken... maar natuurlijk deed ik dat niet!”. Boonman was nog maar net in Canada aangekomen toen ze besloot dat het er “saai” was.

Ze trok in plaats daarvan naar New York. Toen raakte haar geld op en zat ze daar vast. Om wat geld te verdienen om de stad te kunnen verlaten, werkte ze in een bar. Daarna liftte ze met een vriend die ze er ontmoet had, naar Los Angeles. “Ik zag geen reden om naar huis te gaan”, verklaart Boonman over

Na haar eerste grote rondtocht in het buitenland, keerde Boonman terug naar Europa, om Audiovisuele Kunst te studeren aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam. Maar toch bleef ze als student reizen en overal documentaires maken: in Rusland, Marokko, Roemenië... Als jonge kunstenares bleef ze een vrij en ongeremd leven leiden. “Ik had een sterke visie dat als je een appartement huurde en een job aannam, je je kunst kon vergeten. Dus besliste ik om niets te huren, zo weinig mogelijk te werken en zoveel mogelijk met mijn fotografie bezig te zijn.”

Bart Van Langendonck van Savage Film (producent van de films van Wim Vandekeybus en van Michaël R. Roskams ‘Rundskop’) stapte reeds in een vroeg stadium in het project ‘Portable Life’ als Belgische producent.

Maar Boonman had ook een Nederlandse producent nodig omdat ze - als half Belgische, half Nederlandse - een schrijfbeurs had gekregen van het Nederlandse 

22 in beeld

Filmfonds. San Fu Maltha van Fu Works (producent van o.m. Paul Verhoevens ‘Black Book’) ontmoette haar op een feestje van een architect en stapte ook in de productie. “Het zijn twee zeer verschillende mannen met verschillende smaken en ideeën, maar ze hadden een belangrijk aspect gemeen, namelijk genoeg lef om in deze waanzinnige productie te geloven, waarvoor in 9 landen zou gedraaid worden, met een filmster als Rutger, een erg klein budget en een erg tijdrovend schema met veel risico’s. Ze hebben gedaan wat 12 andere producenten aan wie ik het project toonde niet durfden te doen!”

Boonman is een kunstenares, fotografe en filmmaakster met een intens persoonlijke visie. Ze is ook een perfectionist wanneer het gaat om beelden.

Alhoewel ‘Portable Life’ een langspeelfilm is en niet bedoeld is als videowerk in een kunstgalerij, heeft het toch een onconventionele narratieve stijl. “Ik kies de beelden voor hun poëtische waarde, niet op basis van inhoud. Deze aanpak is een beetje anders dan de gebruikelijke manier om een film te structureren. Het was niet mijn bedoeling een lineair verhaal te vertellen, maar wel om de beelden

voor zichzelf te laten spreken. Zoals Sea op zoek is naar haar eigen verhaal, laat ik het publiek haar eigen associaties maken. Het is een fragmentarische filmstructuur omdat herinneringen zelf ook fragmentarisch zijn. De film gaat over herinneringen die tot een inzicht leiden, een zelfbegrip. Zoals Rutger Hauers personage zegt aan het einde van de film ‘Je moet blijven zoeken terwijl je reist’.”

De sleutel tot het succes van de film lag in het casten van de hoofdactrice. De tiener Ella-June Henrard heeft hiervoor één film gemaakt: Hans Herbots’ film ‘Bo’. Ze heeft een sensuele, etherische kwaliteit en ze is opvallend mooi. Boonman zag 127 meisjes voordat ze haar koos. “Toen we haar vonden was ze erg blond. Ik wilde haar haar kort knippen omdat ik vond dat ze te knap was met haar lange haar”, herinnert de regisseuse zich. “Ze

in beeld 23

wilde het niet laten knippen. Waar ik van hou bij haar is dat ze iets mysterieus heeft... ze lijkt een beetje in een andere wereld te vertoeven.” De film werd gedraaid op basis van Henrards schema - met andere woorden tijdens haar schoolvakanties over de periode van één jaar. Boonman prijst haar intelligentie en haar doorzettingskracht. “Ze reisde overal met ons mee en klaagde nooit.

We deden de meest gekke dingen met haar. Het shot in het meer in Sumatra in de waterval, dat was een tocht van 6 uur om tot daar te geraken. Er was een maand eerder een aardbeving geweest en er waren delen van de berg waar we het pad niet vonden en moesten touwklimmen. Allemaal geen probleem voor haar.”

Henrard is een nieuwkomer. Rutger Hauer daarentegen is een doorwinterde, gevierde acteur die niet vaak te zien is in experimentele debuutfilms. “Mijn Belgische producent had contact met Rutger en dus schreef ik hem een brief waarin ik zei dat ik hem voor deze rol wilde,” herinnert Boonman zich. “Hauer was akkoord om het script te lezen, las het en zei dat hij het wilde doen. Hij bleef loyaal, welke problemen er ook opdoken tijdens de productie. Het was heel goed

om hem te hebben,” vertelt Boonman enthousiast over de acteur die het publiek kent van films zoals ‘Turks Fruit’, ‘Blade Runner’ en ‘The Hitcher’. “Hij is zo gepassioneerd over zijn vak.” Rutger Hauer zelf verwoordde het zo: “I immediately fell in love with Antonio’s character, en ik geloofde direct in de eigenzinnigheid van dit project.”

Ook de producenten van de film, Bart Van Langendonck en San Fu Maltha geloofden direct in het project: “Een drietal jaar geleden hield Fleur een vernissage van haar fotowerk. Ze vertelde ons toen al over haar plannen voor ‘Portable Life’. Toen Fleur ons beiden een tijd later benaderde om haar film te produceren werd al snel duidelijk dat wij drie qua visie en invulling van een project op één 

24 in beeld

lijn zaten. Een samenwerking kon dan ook niet uitblijven. ‘Portable Life’, een film die anders is dan de films die we in onze Lage Landen gemaakt zien worden.

Hoe komt dat? Allereerst door de maker. Fleur is een gedreven kunstenares met een fraai ‘oog’. Haar fotografiewerk wordt internationaal tentoongesteld, haar talent en gedrevenheid zijn evident aanwezig in haar voorbije werken. Steeds meer manifesteert Fleur zich als audiovisueel kunstenaar, en nog meer als filmmaker, zonder overigens afstand te doen van haar fotografische opleiding. Haar talent en gedrevenheid zijn duidelijk aanwezig in haar eerdere audiovisuele werken zoals ‘Het Paard Het Circus’ (2000), ‘F-Move’ (2001) en ‘Diary’ (2004). Daar bovenop had ‘Portable Life’ een ambitieus plan. Het productieproces kwam er kortweg op neer dat een minicrew van vijf in haar kielzog onze hoofdrolspeelster volgt in haar queeste naar liefde, naar zichzelf en naar een eerlijke film. Gek genoeg was haar aanpak – op een bijna documentaire manier van benaderen en draaien – waarschijnlijk de enige manier om dit project tot een goed einde te brengen. Met een goed einde bedoelen we een goede film. Het was ook de enige manier om het budget realistisch laag te houden. Met een enorm internationaal netwerk van vrienden, collega’s en affectionados, in het bezit van een grote dosis ambitie en een achtergrond van wereldreizen, is Fleur erin geslaagd om deze film binnen alle beperkingen voor mekaar te krijgen. Haar filmideeën doen denken aan het werk van Kusturica, Gaitliff, Lynch en Egoyan, eigentijdse makers met een duidelijke eigen handtekening. Die heeft Fleur eveneens. Haar foto’s en videofilms getuigden daar al van. ‘Portable Life’ is daar bovenop ook nog eens een sterk autobiografische film, het is de reis die zij zelf al eens maakte en nu doet herleven. De film gaat door vorm- en beeldtaal verrassen en is een geheide festivalfilm.”

Fleur kreeg de smaak van het filmen helemaal te pakken, hoewel de opnames niet waren wat ze ervan verwacht had. “De opnames waren erg stressvol, niets van wat ik me er van had voorgesteld. Maar het was dan ook mijn leerschool: ik heb kunstacademie gedaan, geen filmschool, dus ik moest alles nog leren (lacht).

Maar ik heb absoluut honger naar meer, ik ben pas begonnen!”

De fotografe Fleur Boonman Ook de fotografe Fleur Boonman komt aan bod in Hasselt. Kunstencentrum België toont een overzicht van haar fotografisch werk. Wat ze daarin altijd tracht te doen is de poëzie in de realiteit weergeven. Ze wil zichzelf steeds blijven ontwikkelen en uitdagen. In haar fotografisch werk legt ze met veel discretie en schroom mensen vast. Hoewel de strakke composities laten vermoeden dat de beelden geënsceneerd zijn, is het tegendeel waar. De suggestieve beelden vormen het product van een spontane interactie met haar objecten. De mensen, het licht en de omgeving zijn elementen die haar nomadische pad kruisen. Fleur Boonman blijft op de achtergrond en kiest enkel het tijdstip om de voorbijschuivende, menselijke taferelen te vereeuwigen. Op wonderbaarlijke wijze legt ze een subjectieve, stemmige schoonheid in haar werk: intieme vensters op de wereld, als schilderijen die inkijk geven in haar nomadische ontmoetingen met tal van (sub)culturen. “Voor mij zijn er voor een

goede foto drie ingrediënten nodig: een gevoel voor licht, kleur als je met kleur werkt en het juiste moment.”

Haar foto’s zijn een verwijzing naar “iets wat geweest is”.

Zoals filmstills verwijzen naar het grotere geheel van de film en naar de onzichtbare hand van de regisseur, verwijzen de foto’s van Boonman naar de verhalen die zij heeft meegemaakt en naar haar zelf. Het verschil is dat films vaak in hoge mate geregisseerd en gestileerd zijn. De foto’s van Boonman lijken dat ook, maar zijn het niet. Met haar camera registreert ze de mensen en plekken die ze tegenkomt. “Mijn werk is jouw raam op mijn leven”, is haar motto. “Het beeld is mijn grote liefde.

Nooit ga ik op pad zonder camera. Liefst naar omgevingen met veel licht en kleur. Hier (in Antwerpen) is geen licht, zeker in de winter niet. Liefst zou ik ver weg verhuizen, naar Indonesië. Het is dat ik het nu zo druk heb, anders zou ik me echt heel klote voelen.” De landen waar ze de afgelopen jaren heen is gereisd hebben vooral hun neerslag in het kleurgebruik: heldere blauwtinten voor de lucht, de zee, kleding. Grijsgele zandtinten in de woestijn en op het strand. “Ik wil kleur in mijn leven, en vooral in mijn werk. Daarom reis ik veel naar kleurrijke landen waar de zon schijnt op het water, de huizen, de mensen en het woestijnzand. Ik fotografeer alles wat ik tegen kom en interessant vind. De poëzie van het leven, de surrealiteit van alledag. Ik kijk waar het licht valt, en wie er voorbij loopt. Om in de realiteit het schilderij te ontdekken. Ik ben best een zwaarmoedig persoon, daarom zoek ik de schoonheid in het leven. Fotografie en film zijn mijn passie.

Ze kleuren mijn leven!”

Het vernissageweekend van de expo met fotografisch werk van Fleur Boonman gaat door op vrijdag 13 en zaterdag 14 januari 2012, telkens vanaf 19 u. in Kunstencentrum België, Burgemeester Bollenstraat 54 in Hasselt. De expo is verder te bezichtigen elke vrijdag- en zaterdagavond vanaf 19 u. tot en met 4 februari 2012. Tijdens het openingsweekend wordt op vrijdag 13 en zaterdag 14 januari, telkens om 20.30 u., de film ‘Portable Life’ vertoond. Zowel de toegang tot de expo als tot de film is gratis! Heb je ‘Portable Life’ nog niet gezien of wil je het fotowerk van Fleur ontdekken, mis deze (gratis) kans dan niet! (je) n www.portablelife.be www.fleurboonman.com

in beeld 25

alle foto's Š Fleur Boonman

26 Club in de kijker

Kennismaken met Smalfilm- en Videoclub Pirroen ‘Meneer Pirroen’ is een personage gecreëerd door schrijver Felix Timmermans. Hij staat afgebeeld als een ouderling op de zijkant van de Zimmertoren in Lier, waar hij elk uur slaat. Het is ook het embleem van Smalfilm- en Videoclub Pirroen, die gehuisvest is in Koningshooikt, een deelgemeente van Lier. Over de jaren hebben zij kunstenaars een kunstdruk en medailles laten maken met de figuur van Meneer Pirroen, die ze als geschenk bij gastprojecties, aan gastcineasten of aan de laureaten van de clubwedstrijd geven.

Smalfilmclub Pirroen is gegroeid vanuit een lokale hobbyclub waar smalfilm ook als hobby aan bod kwam. Op 23 april 1979 werd de vereniging erkend door de stad Lier en dit werd dan ook als stichtingsdatum voor de filmclub gekozen. Later is daar uiteraard video bijgekomen en werd het Smalfilm- en Videoclub Pirroen. In 1989 werd de vereniging een vzw. Haar doelstelling is het: “op vriendschappelijke basis bevorderen en beoefenen van de niet-professionele film”. Een klaslokaal van de oude jongensschool, in de Dorpsstraat 109 in Koningshooikt, hebben ze omgebouwd tot projectie- en leslokaal. Daar zit ik samen met het bestuur.

De bestuursleden Julien Verheyen is er van in het begin bij, en is al geruime tijd voorzitter, nadat hij eerst secretaris was. Er zitten 3 vrouwen in het bestuur van SVC Pirroen: Maria Van Calster, ondervoorzitter, Mia Schoofs, secretaris, en

Nicole Haverbeke, penningmeester. Het zijn alle drie ook actieve filmers en de verhalen lopen gelijk. Mia filmt al 20-25 jaar maar monteerde in het begin niet.

Dat liet ze doen. Het zinde haar echter niet en ze wou ook zelf monteren, dus zocht ze iemand om het van te leren. Zo kwam ze via een vroeger lid bij SVC Pirroen terecht en zo tot bij de voorzitter. Maria filmde zelf ook met video en heeft het monteren geleerd van Robert, een ms-patiënt die nu niet meer mobiel genoeg is om naar de club te komen maar die nog wel monteert.

Nicole filmt en monteert zelf. Ze is zelfs heel handig in het manipuleren van de computer, de computerprogramma's en het helpen van anderen. Zo zijn er trouwens meerdere leden bij de club gekomen. Het laatste bestuurslid is Leonard Joos, feestbestuurder.

Hij kwam van de CIA uit Zwijndrecht de ‘Cineasten In Actie’, een filmclub die nu niet meer bestaat. Via een opendeurdag kwam hij in Lier terecht. En “omdat in de andere clubs te veel gerookt werd”, is hij bij Pirroen gebleven.

Leden werven De meeste mensen die een camera kopen en beginnen filmen hebben problemen met de camera én met de montage. Als zij aankloppen bij iemand van Pirroen, worden ze geholpen tot voor een stuk in de nacht...

“Maar dan suggereren we toch dat ze beter naar de club

club in de kijker 27

zouden komen om het zelf te leren of om bij te leren. Dat lukt evenwel niet altijd.

Velen haken af omdat ze er niet zoveel tijd aan willen spenderen. De kloof tussen nieuwelingen en mensen die al langer bij de club zijn is ook niet altijd gemakkelijk te overbruggen. We hebben zo ook al jonge mensen uit het eerste jaar filmschool aangetrokken, die we verder hielpen met ons materiaal. Zij blijven dan één jaar lid en komen daarna niet meer. Jammer.”

De club telt nu 21 leden en die komen uit de grote omtrek van Koningshooikt zoals Westmeerbeek, Deurne, Wommelgem, Ranst, Zandhoven...

Filmen in Lier “De band met de stad- en het stadsbestuur is in de loop der jaren gegroeid. Als Lierse vereniging werd onze stad en haar cultuur een geliefkoosd onderwerp, samen met de reisverhalen van de leden”, aldus een fiere voorzitter, die als ambtenaar ook actief was bij het stadsbestuur. Een voorbeeld hiervan is de film over de historische heruitgave van het huwelijk van Filips de Schone en Johanna van Castilië, een massaspel op diverse plaatsen in de Lierse binnenstad, in september 1996. Zo hebben ze ook een film gemaakt voor de medewerkers van Kesselaar Kermis. Dat is een groots opgezet wijkfeest waar een 100-tal mensen aan meewerken. De film geeft een beeld van de hele organisatie, gericht op het organiserend aspect: van het opzetten van de tenten, de kaart- en pokeravonden, de wandelingen, de optredens, de ballonvaarders... van maandag tot zondagnacht werden er opnames gemaakt.

“We verdelen ons in groepjes van 3, maximum 4 leden, voor het filmen: een cameraman/vrouw, een regisseur en een helper. In elk groepje moet ook iemand de montage doen van wat er gefilmd wordt.” Zij hebben er dus alle belang bij voldoende opnames te maken om bij de montage niet vast te komen zitten.

De voorzitter heeft dan de compilatie van de groepsfilmpjes gemaakt. Er

zijn dan soms verschillen in kleurtemperatuur van het opgenomen materiaal, wanneer een lid een afwijkend cameratype heeft, maar het is echt groepswerk.

Van project tot lesavond Als iemand, en dat kan elk clublid zijn, een idee heeft, wordt dat voorgesteld in de club. Als het project aanvaard wordt, is dat lid meteen eindverantwoordelijke. De leden worden verdeeld, alsook de taken. Om te slagen, is wel vereist dat leden met ervaring samen gezet worden met beginnelingen, anders loopt het mis. De eindmontage is dan weer de verantwoordelijkheid van de initiatiefnemer. Volgens dit principe hebben ze al tweemaal de ‘Glasroute’ verfilmd, in 2008 en 2010. Langs deze route stellen verschillende glaskunstenaars tentoon, op verschillende dagen, verschillende locaties. Aan onderwerpen geen gebrek, maar meestal ook aan cineasten niet. Elke montage wordt in de club besproken. En in functie van de noden, de gebreken, de fouten die daarbij aan het licht komen, “organiseren we lesavonden. Dat hadden we bijvoorbeeld met het verfilmen van de kaartspelers. Bij de montage bleken er problemen van het over de as gaan: kaarten en spelers liepen door elkaar zonder dat er structuur in kon gelegd worden. Hier in het clublokaal werd dan getoond hoe je dit kan vermijden. Dat werd een praktijkles. We benadrukten ook dat je de ‘personages’ die je filmt 

Uit de speelfilm ‘De juiste weg’

28 Club in de kijker

moet uitkiezen, opvallende figuren, typische handelingen... en dat je er vooral voldoende beelden moet van maken.” Voor de film van Kesselaar werden interviews afgenomen, waarvan enkele minder geslaagd waren. “Dus hebben we daar ook een lesavond aan gewijd. Bij het verfilmen van een voorstelling bleek dat je altijd een zaklamp moet bijhebben, want als het licht uitgaat moet je ook de knopjes op de camera nog vinden. En een afstandsbediening kan ook op verplaatsing handig zijn. In de lessen kruipt veel tijd en energie, want ze worden meestal door eigen leden gegeven.”

800 jaar In 2012 wordt 800 jaar Stad Lier grootscheeps gevierd. Uit het Stadsarchief: “Schepen kwamen Lier binnen langs de Balie (aan het einde van de Begijnenvest), waar de schipper tol diende te betalen om verder te mogen varen op het traject van de Balie tot het Groot Spui. Voor het aanmeren en het gebruik maken van de kade moest daarenboven een kadegeld betaald worden. Op de Werf werden reeds begin 15de eeuw kaaimuren opgetrokken om de oever van de Kleine Nete te beschermen. In de mosseltijd kwamen mosselschuiten regelmatig aanleggen aan de Hoge Brug.” Logisch dat de Mosselboot een filmthema werd. Veel opzoekwerk was hiervoor nodig: documenten en foto's. En oude schepen werden opgespoord en gefilmd, tijdens de Scheldefeesten bijvoorbeeld. Voor het project 800 jaar Lier wordt met andere verenigingen samengewerkt.

Pirroen komt trouwens goed overeen met die andere videoclub uit Lier, de Lierse Ciné- en Videoclub, en met de lokale fotoclub, Diafo. Er zijn in de club een paar mensen die foto en film combineren.

Reisfilms Mia is het productiefst in het reisfilmgenre... en in het reizen. Drie keer per

Clubbijeenkomst bij SV Pirroen

jaar trekt ze de wereld rond. Haar laatste reis ging naar Afrika. Daar zullen verschillende films van gemaakt worden. Ze laat de montages altijd in de club zien, noteert zorgvuldig de commentaar en brengt de verbeteringen aan, verschillende maal als dat nodig mocht blijken. Haar grootste bezorgdheid is het vinden van nieuwe jonge leden. “Ons laatste nieuw lid is geboren in 1929... Daarom vind ik dat de club meer naar buiten moet treden om bekendheid te krijgen. Op de laatste projectie van Diafo was geen zitplaats meer vrij. Dat ligt voornamelijk aan de reclame die de leden zelf maken.”

Ook voor een filmprojectie is het vaak de persoonlijke entourage van de leden die veel volk naar een voorstelling lokt. Het clubbestuur betreurt dan ook dat de muziekuitvoerrechten die Sabam nu vraagt voor een voorstelling veel te hoog liggen en dat resulteert in weinig openbare projecties. Als ze er geen sponsor voor vinden, zullen ze ook geen publieke voorstellingen meer kunnen geven.

Mia heeft zelfs een voorstel voor ledenwerving: waarom niet bij de voorstelling van reisfilms die VABVTB in Metropolis Antwerpen organiseert, een stand opstellen om potentiële leden aan te trekken? Als de mensen geïnteresseerd zijn in de reis, willen ze misschien ook films maken als herinnering en daar kunnen ze de hulp van een club best bij gebruiken.

Gegroeid uit de hobbyclub

club in de kijker 29

Geen wedstrijdfilms Van zichzelf zeggen ze dat ze geen ambitie hebben om wedstrijdfilms te maken. De meeste leden monteren wel hun films en werken die af. Ze komen naar de club om commentaar te krijgen, zodat ze die films kunnen verbeteren.

Toch hebben ze van in 1982 regelmatig films op de provinciale en nationale wedstrijden gehad. In 1985 heeft de club zelfs de NAB-wedstrijd juniores georganiseerd.

Aan andere festivals doen ze ook af en toe mee. Zo behaalden ‘Ierland, religie en onafhankelijkheid’ en ‘De Adivasi’ respectievelijk de eerste en tweede plaats op het Corsendonck filmfestval bij klassement A. Tot vandaag is ‘De juiste weg’ de enige speelfilm in digitale video op het palmares van de club. De film uit 2007 gaat over een vertegenwoordiger die steeds laat thuis komt, achterdocht wekt spanningen in het gezin, maar de gps zorgt voor een happy end. Ze houden er fijne herinneringen aan over (zie foto's). Met deze film namen ze deel aan twee Britse filmfestivals met gunstig resultaat: IAC (4 sterren) en Guernsey (highly commended).

mee maken en dat hebben ze ook nodig.”

De klassieke clubuitstap werd vervangen door een filmuitstap, naar Turnhout, naar Planckendael... Hoewel de belangstelling niet heel groot is, blijft er toch wat van hangen. Het jaarlijkse clubetentje is wel behouden gebleven.

In de pijplijne zitten een documentaire over Lierse kant, over een geitenboerderij in Lichtaart, over schapen op de Kesselse weide, een reportage over de viering van Louis Zimmer en uiteraard alle festiviteiten rond 800 jaar Lier... Film genoeg dus om club- en lesavonden mee te vullen... (mc) n

Sociaal clubleven Bij SV Pirroen vergaderen ze elke maandagavond, van 19.30 u. tot 22.30 u. De sfeer in de club beschrijven ze als “gemoedelijk”. De nadruk ligt op het oplossen van problemen van de leden: filmische, technische, audio-, computerproblemen, ... Nicole: “Eenmaal per maand is er computerles. Om te kunnen monteren op de computer moeten ze weten hoe die werkt, van eenvoudige bewerkingen tot meer gecompliceerde handelingen. En als je je computerprogramma niet veel gebruikt, zijn herhalingen vaak nodig. In juli en augustus zijn er geen clubavonden, dan heb ik bijkomende lessen gegeven over Photoshop. Daar kan je titels, kaftjes...

Het bestuur van SV Pirroen Voorzitter: Ondervoorzitter: Secretaris: Penningmeester: Feestbestuurder:

Groepsfoto 2011

Julien Verheyen Maria Van Calster Mia Schoofs Nicole Haverbeke Leonard Joos

30 In Beeld

Groenten uit Balen Een film van Frank Van Mechelen ‘Groenten uit Balen’: wie heeft het toneelstuk van Staatsprijswinnaar Walter Van den Broeck niet gezien? Meer dan 1000 opvoeringen, en veruit het meest populaire toneelstuk in Vlaanderen. Walter Van den Broeck en Guido Van Meir hebben het stuk herschreven naar een filmscenario. Regisseur Frank Van Mechelen is met deze film, na ‘De Indringer’ en ‘Hel van Tanger’, aan zijn derde langspeelfilm toe. Een bijzonder geslaagde film!

Het toneelstuk ‘Groenten uit Balen’ uit ’72 is een klassieker uit de Vlaamse literatuur. Het stuk volgt het leven van het gezin Debruycker in 1971 tijdens een 9 weken durende staking in Vieille Montagne. In het arbeidersgezin van Jan en Clara Debruycker gaat het leven zijn gewone gang, tot een wilde staking uitbreekt in de fabriek waar Jan werkt. Jan moet noodgedwongen aan de staking deelnemen en het gezin komt in financiële moeilijkheden. Gelukkig zijn er nog het pensioen van de inwonende, op alles en iedereen kankerende opa en het loon van dochter Germaine die in de GB van Mol werkt. Maar dan raakt Germaine in verwachting van Luc, een universiteitsstudent die de stakingsbeweging is komen steunen. Wanneer na negen weken de staking eindelijk afloopt, zal het leven van de Debruyckers nooit meer hetzelfde zijn.

Om aan te geven dat het stuk bijna Vlaams erfgoed is nog even dit: In 1998, het jaar van de eerste Euro-staking (het conflict bij Renault-Vilvoorde), trok het Mechels Miniatuur Theater opnieuw volle zalen met ‘Groenten’. En toen

in 2001 een prinsesje geboren werd, gaf de Belgische regering een cadeau dat lang meegaat: een boekenpakket waar de prinses in elke leeftijdsfase wat aan heeft.

‘Groenten uit Balen’ behoorde tot dat pakket. En de sociale strijd die in het stuk behandeld wordt, voelt nu, vier decennia later, nog altijd razend actueel aan, zonder dat de filmmakers de tijdsgeest van de vroege jaren zeventig afzweren.

Frank Van Mechelen vertelt: “Het succes van ‘Groenten uit Balen’ in ’72 was waarschijnlijk te danken aan het feit dat het stuk op het juiste ogenblik op de juiste plaats ten tonele werd gebracht. Dat het stuk nu nog gespeeld wordt en nog altijd succes heeft, ligt aan het feit dat Van den Broeck het van meet af aan nauwkeurig gedateerd heeft,

In Beeld 31

zodat het naast een toneelstuk ook altijd een document is geweest, waarmee zowel menselijke als maatschappelijke veranderingen kunnen worden gemeten.

Het is als een fotoalbum dat altijd graag wordt doorbladerd. Juist daarom mocht het toneelstuk niet geactualiseerd worden maar moest het geadapteerd en verfilmd worden in de setting van de beginjaren ‘70.”

Maar eerst: waarom verfilmde hij net dit boek? “Dat is een lang verhaal. Het was een idee van Peter Simons, regisseur, die goed bevriend was met Walter Van den Broeck, en wiens vader, Jos Simons, in de allereerste opvoering van 'Groenten' de grootvader speelde. Peter had al rond 2005 het idee om het stuk te adapteren naar een film. Hij is samen met Walter begonnen met het schrijven van het scenario. Maar Peter is dan plots overleden in een motorongeluk en toen heeft het project zeker een jaar stilgelegen. Walter Van den Broeck heeft me, na het zien van ‘Hel van Tanger’, opgebeld en gevraagd of ik het zag zitten om het project terug op te pikken. Ik had 'Groenten' ooit gezien als 13- of 14-jarige met school, heel lang geleden. Ik heb toen het toneelstuk terug gelezen, en ik moet zeggen, ik was onmiddellijk verkocht door de sterkte van het verhaal. Het is een tragikomisch relaas van een belangrijke gebeurtenis die een scharnierpunt was in onze geschiedenis. ‘Groenten uit Balen’ is naast een succesvol toneelstuk en belangrijk tijdsdocument in de eerste plaats een zeer goed verhaal. Een verhaal dat van alle tijden is. En dat is en blijft het allerbelangrijkste. We hebben er dan Guido Van Meir bijgehaald die samen met Walter nog een nieuwe versie geschreven heeft,

en zo is de bal aan het rollen gegaan.”

De film bleef trouw aan het toneelstuk, iets wat Frank echt wou. “Nadat Walter me gevraagd had voor de film, ben ik het toneelstuk ook opnieuw gaan bekijken.

Dat wordt trouwens nog altijd opgevoerd! Het is al meer dan 1000 keer ten tonele gebracht - in het begin door professionele gezelschappen, nu meer door amateurgezelschappen - maar het wordt elk jaar nog 3 of 4 keer gespeeld. Heel straf vind ik dat!! Toen ik het terug zag, vond ik het echt de moeite om trouw te blijven aan het stuk, net omdat het zo’n sterk verhaal is.” De film blijft het toneelstuk dus trouw qua inhoud en ook de tekst werd grotendeels behouden. “Het enige wat Walter en Guido gedaan hebben is het verhaal opengetrokken naar de fabriek, de voetbalkantine en de GB waar Germaine werkt. Het toneelstuk speelt zich immers volledig af in de huiskamer van de Debruyckers. Maar de insteek van de film is Germaine: het verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van de 18-jarige dochter van het gezin.

Germaine, arbeidersdochter uit de cité in Balen, beleeft een tragikomische liefdesgeschiedenis met Luc, student 

“Tip voor alle cineasten: zorg dat je een sterk verhaal hebt met straffe personages!”

32 In Beeld

en opgegroeid in een welstellend bourgeoismilieu in Mol. Wanneer Germaine onverwacht zwanger wordt van Luc wil ze kost wat kost de cité verlaten, terwijl Luc zich juist wil integreren in de arbeidersklasse en samen met Germaine in de cité wil komen wonen. Germaine heeft dan al beslist dat haar kind een beter leven verdient dan zij heeft gehad. Door Germaine als hoofdpersonage te kiezen, opent er zich een nieuwe wereld naast de huiskamer van de Debruyckers. Er is de GB in Mol waar ze werkt met Alice, haar beste vriendin. Alice op haar beurt ontmoet een Engelse trucker, wat de meisjes nog meer doet dromen. Via Luc leren we de studentenbeweging kennen, maar ook zijn bourgeois ouders. En via Jef Sleeckx, de leraar van Germaine, wordt de staking in zinkfabriek Vieille Montagne vanuit een ander standpunt bekeken. Ik wou echt die jonge insteek, vooral om jongeren aan te trekken die ‘Groenten’ niet echt kennen. Daarom het verhaal van iemand van 18, die abosluut weg wil uit die cité, die voor zichzelf een andere toekomst ziet dan het leven in de cité.”

Het verhaal van de staking zelf is waargebeurd. Op 8 januari 1971 brak er in de Vieille Montagne in Balen een wilde staking uit. Walter Van den Broeck was nauw betrokken bij deze staking, die zijn beroemde stuk inspireerde. Hij was destijds leraar Nederlands op de middelbare school van Balen en Jef Sleeckx was zijn collega geschiedenis. “Van in het begin waren Jef Sleeckx, Walter Van den Broeck en Jef Geys, de kunstenaar, betrokken bij de staking. Sleeckx die de arbeiders hielp, Walter Van den Broeck die pamfletten schreef en Jef Geys die grote

spandoeken maakte. Dus wat dat betreft is het absoluut accuraat en zijn we zeer trouw gebleven aan het verloop van de staking. Heel de invulling van het gezin is uiteraard fictie om het verhaal te vertellen van de staking,” vertelt Van Mechelen.

Regisseur Frank Van Mechelen kon rekenen op een topcast voor de verfilming van ‘Groenten uit Balen’.

Kleppers zoals Stany Crets (Jan), Tiny Bertels (Clara), Michel Van Dousselaere (opa), Lucas Van den Eynde (Piet), Herwig Ilegems (Rik), Tom Dewispelaere (Kris) of Koen De Bouw (mijnheer Verheyen) flankeren nieuwkomers zoals hoofdactrice Evelien Bosmans (Germaine). Alle acteurs spreken ook een Kempens dialect. Bewust? “Ja, absoluut wel. Dat vond ik zeer belangrijk. Ik had al wat namen van acteurs vooraf in gedachten, alleen voor de rol van Germaine had ik geen idee. Germaine is 18 en er zijn niet zoveel bekende 18-jarige actrices. We hebben een casting georganiseerd, ze is er echt zeer laat uitgekomen en voor mij was ze een geschenk uit de hemel! Het enige wat ik van in het begin wou was om het in het Kempens dialect te laten spelen. Ik

In Beeld 33

vond dat heel belangrijk, ook voor de geloofwaardigheid van het geheel. En daardoor zijn, denk ik, 80% van de acteurs afkomstig uit de Kempen. Niet allemaal: Michel Van Dousselaere en Clara Cleymans bijvoorbeeld niet. Maar Stany Crets is van Turnhout, Tiny Bertels is van Arendonk, Evelien Bosmans is van Mol. Tom De Wispelaere, Lucas Van den Eynde en Luc Nuyens komen uit de Kempen. Er zijn er dus behoorlijk wat en dat heeft me wel geholpen. Daardoor had ik ook niet constant een dialectcoach nodig. Michel Van Dousselaere heeft wel een coach gehad, en de andere acteurs spreken ieder zo een beetje het dialect vanuit hun streek. Het is een beetje een uniform Kempens (lacht). Ik hoop dat ze de film ook niet gaan ondertitelen: het is leuker zo.” Het zijn niet allemaal rasacteurs die meespelen in de film: Walter Van den Broeck heeft een kleine cameo, Jef Sleeckx speelt mee en ook zangeres Natalia kreeg een klein rolletje. “Ze heeft bovendien het nummer geschreven dat je hoort tijdens de aftiteling - je hoort het ook heel even bij een scène in de kantine. Ik had aan Walter al gezegd dat ik graag had dat hij zou meespelen, en hij heeft een kleine cameo. Jef Sleeckx doet ook mee en Natalia, ik weet niet hoe het komt, maar ik vond dat ze er bij hoorde.

Misschien omdat ze ook van de Kempen is? Ze heeft speciaal een zwarte pruik op. Het was de bedoeling dat de mensen kijken, want het is heel kort, en als het voorbij is dat ze denken, was dat nu Natalia of was ze dat niet? Meer was het niet.

Maar ze vond het heel fijn om te doen en ze heeft het ook heel goed gedaan.”

Bij ‘Groenten uit Balen’ was hij ook, voor de eerste keer, betrokken bij de

montage. “Ik wou dat zelf heel graag. Niet omdat ik vorige keren niet tevreden was, maar toen was de montage al begonnen als we nog aan het draaien waren. En dan kom je binnen met een achterstand. Dit keer heb ik echt tegen de producent gezegd: er wordt geen cut gelegd zonder dat ik er bij zit. En ik denk dat ik het vanaf nu altijd zo ga doen, want het helpt wel. Het is makkelijker om je verhaal verteld te krijgen. Want als ik begin te filmen heb ik meestal de film al in mijn hoofd. Ik zie hem voor mij.

En het is daarom dat ik er nu ook zeker van in het begin wou bijzijn, bij de montage. Want ik zag hem zo duidelijk.

Hoe goed de monteur ook is, hij kan nooit denken wat ik denk, hij kan nooit voelen wat ik voel. En daarom wou ik er absoluut bij zijn. Uiteraard zijn er hier en daar nog veranderingen, maar over het algemeen is dat niet zo. Qua ritme verandert er niet veel meer.”

Hij is tevreden met het eindresultaat. “Deze film is tot stand kunnen komen dankzij de hulp van de lokale bevolking. Zo moesten we de eerste opname van de massascène vorig jaar afblazen door het slechte weer. 

34 boekennieuws

Gelukkig waren de meer dan driehonderd figuranten bereid om tien dagen later opnieuw mee te spelen. Ook ben ik zinkproducent Nyrstar (red. het vroegere Vieille Montagne) dankbaar dat we aan de brug voor de fabriekspoort mochten filmen”, zegt hij. En ook Walter Van den Broeck is blij met de film “Deze film gaat niet over het verleden, maar laat je het verleden beleven. Het is een mooie, ontroerende film geworden. Zelf speel ik trouwens ook een figurantenrol en ook mijn zoon en kleinzoon spelen mee.”

Na zijn studies aan NARAFI in Brussel en het Lee Strasberg Theatre Institute in Los Angeles, begon hij te werken als 1ste assistent bij langspeelfilms. Dat deed hij 6 jaar. Heel toevallig vroegen ze hem dan, bij de toenmalige BRTN, om een tv-film te maken. Wat hij ook deed. Zo blijf hij gedurende 15 jaar in de tv-wereld hangen. En toen kwam ‘De Indringer’. “Het was uiteraard altijd een droom om films te maken en toen ik ‘De Indringer’ kon maken was ik dolblij.

Ik vond het heel fijn om te doen. En na ‘De Indringer’ dacht ik: nu kan ik rustig sterven want ik heb mijn film al gemaakt. Maar uiteraard wil je dan nog meer films maken, en dan is ‘Hel van Tanger’ en nu ‘Groenten’ gekomen. En ik hoop dat er nog een paar volgen. Want langspeelfilms zijn echt het ultieme.”

Frank Van Mechelen is dus naast film- ook tv-regisseur. Is er een groot verschil en wat is het leukst? “Er is niks zo fijn als film. Dat is het meest fijne wat er is. Ik doe heel graag tv. Maar bij film krijg je meer tijd, sowieso. Bij een film ga je veel meer op details letten in kostuums, decor, … omdat je toch op een

keigroot scherm zit waar alles nog eens 1000 keer meer uitvergroot is dan op televisie. Maar het is vooral je verhaal willen vertellen in een opnameperiode van 35 dagen: dat is zeer compact maar heel intens.” Ik denk dat het Paul Verhoeven was die ooit zei: ‘Film is oorlog’. Klopt dat dan, vraag ik hem? “(lacht luid) Nee, voor mij niet.

Ik zou het heel erg vinden moest film oorlog zijn. Film is natuurlijk dikwijls stress, zeker in België. Voor ‘Groenten’ hadden we 35 draaidagen: dat is oké, niet weinig, maar ook niet echt heel veel, het is oké. Als er dan iets misloopt is er regelmatig stress. Maar het is zo de intensiteit - die je veel meer hebt bij film dan bij televisie - waarmee een ploeg van start gaat en het verhaal probeert te maken.

Dat heb je bij televisie niet, temeer omdat televisie ook vaak 12 of 13 afleveringen zijn, met veel herhalingen. En bij film is het: één verhaal, vertel het nu en doe het zo goed mogelijk. Het blijft nog altijd een beetje anders, het blijft iets magischer.”

Zijn passie voor film was al vroeg aanwezig. Hij deed zijn humaniora op internaat in Turnhout. Het was nog in de tijd dat er les was op zaterdagochtend, dus

expo 35

keerde hij pas in de namiddag terug naar Leuven, waar hij woonde. En vanaf zijn 12 jaar ging hij elke zaterdagnamiddag naar de film. “Twee, drie films zien.

Zo veel mogelijk, want zondagnamiddag moest ik al terug naar Turnhout. En dat was elke week hetzelfde stramien. Ik ben dan later ook gaan werken als projectionist in de Studio’s in Leuven, en eigenlijk wist ik vanaf mijn 12-13 jaar dat ik zoiets wou doen. Ik had dan uiteraard nog geen idee wat precies, maar ik wou absoluut verhalen vertellen in de vorm van beeld, wat ik ook het liefst zag, films. Dat was toen niet evident, film studeren. Maar ik was zeer gefascineerd door een donkere zaal, door me te laten overdonderen door beelden die zo gigantisch groot waren.

Fantastisch was het, en ik deed dus niks anders dan naar de film gaan. Ik ben dan naar Rastelli getrokken en zei dat ik bij hem in de Studio’s wilde werken. Ik heb eerst kaartjes gescheurd, dan mocht ik aan de kassa zitten en uiteindelijk, wat ik ab-so-luut wou doen, was projectionist zijn. Dat kon toen ik student was, en dat had vooral het grote voordeel dat je alle films gratis mocht zien. Ik heb er heel veel gezien. Goeie en slechte. Alles. En nu nog altijd, als ik naar de film ga, of als ik thuis een dvd opzet, kan ik een film niet afzetten. Ook al is hij heel slecht, ik moet die uitzien. Dat is bijna compulsief, zelfs tot de laatste generiekletters moet ik hem uitzien. Dat is heel raar, maar ik kan niet anders (lacht).”

En wat is voor hem een goeie film? “Wat het vooral moet zijn is een ijzersterk verhaal met zeer goeie, sterke, straffe personages. Dat is wat Ward Hulselmans, de schrijver van o.a. ‘De Indringer’, altijd tegen mij zei: ‘Frank: personage, personage, personage’. Met een goed personage krijg je automatisch een goed verhaal. En als je een goed verhaal hebt, krijg je een goeie film. Ik heb nu drie films gemaakt –‘De Indringer’, ‘Hel van Tanger’ en ‘Groenten uit Balen’- in drie heel verschillende genres. Maar dat heeft bij mij totaal geen belang. Welk genre het ook is, van zodra het een sterk en goed verhaal is met stevige personages, wil ik eigenlijk alles verfilmen. Een tip voor iedereen die met film bezig is, amateur of professioneel: zorg dat je een goed verhaal hebt, zorg dat je een goed scenario hebt! En steek daar heel veel energie in. Werk steken in je scenario en een goed verhaal hebben: zo ben je halverwege om, ook met kleine middelen, een goede film te maken. Het maakt het verfilmen van je verhaal veel makkelijker.” En ooit wil hij zelf wel eens een scenario schrijven, maar dat is voorlopig nog een verre droom. “Er zijn absoluut nog geen concrete plannen. Zolang ik goede verhalen, scenario’s blijf lezen, waarvan ik denk dat het de moeite waard is om een verhaal van te vertellen, dan moet dat absoluut niet van mij komen. Dan mag dat van iemand anders komen.”

Tot slot vraag ik hem wat voor hem de belangrijkste taak is als regisseur. “Het overzicht bewaren. Voor film valt dat redelijk goed mee, want film is compact.

Ik ben nu een 12-delige serie aan het maken voor Eén, Salamander. 12 keer 50 minuten. Ik doe dat alleen. Dat zijn 144 draaidagen en dat is immens moeilijk om daar het overzicht bij te bewaren. Bij film is dat iets makkelijker omdat ik zelf ook al een beeld heb van de film. Een regisseur moet ook een motivator zijn: iemand die zijn ploeg moet kunnen blijven motiveren. Ik roep nooit op een set. Absoluut niet. Ik stuur eerder onrechtstreeks. Ik stuur wel de beelden. Ik zeg: ik wil zo’n beeld, ik wil een close-up, ik wil een longshot of we gaan nu dit of dat doen. Maar naar de acteurs toe zeg ik niet zo heel veel. Ik probeer om in eerste instantie een

acteur vooral veel vertrouwen te geven. Een acteur bereidt zijn scènes voor de dag voordien, en probeert die zo goed mogelijk te brengen. Ik ben iemand die altijd zegt: doe maar. Ik vertrouw op de manier hoe zij denken dat ze de rol moeten invullen. Vooraf wordt er natuurlijk veel over de rollen gepraat. Maar ik ben niet iemand die op de set nog veel wil wijzigen. Vooraf moet je de rol uitpraten en dan is het aan de acteurs om zich voor te bereiden. Als het niet goed is zal ik wel proberen dat te veranderen, maar dat gebeurt eigenlijk heel zelden. Het zijn allemaal, stuk voor stuk, steengoede acteurs die weten hoe ze een rol moeten invullen. En het is niet aan mij om te zeggen hoe ze dat moeten doen, ze doen dat zelf wel. Als ze vragen hebben, help ik hen wel. Maar ik probeer ze vooral veel vertrouwen te geven, en ik merk dat acteurs dat heel graag hebben.

Acteurs gaan er heel veel van zichzelf insteken als ze weten dat ze het vertouwen van de regisseur hebben.”

‘Groenten uit Balen’ loopt sinds 14 december in alle zalen in Vlaanderen. (je) n

Win!!

Beeld Express geeft 5 duotickets én 5 exclusieve soundtracks van de film weg. Mail het antwoord op de vraag ‘Wie speelt de rol van Germaine?’ samen met je voorkeur (ticket of soundtrack) naar com@beeldexpressie.be voor 4 januari 2012 en maak kans om te winnen.Veel succes!

36 Festival

Anima 2012 Anima, het internationaal animatiefilmfestival van Brussel, gaat door in cultuurhuis Flagey van 17 tot 26 februari 2012. Naast de nieuwe films die in internationale competitie worden vertoond (langspeelfilms, kortfilms, reclamefilms, videoclips) en de nieuwe oogst Belgische films voor de nationale competitie, staan er in 2012 een aantal boeiende retrospectieven en evenementen op het programma. Het programma van Anima stond bij het ter perse gaan nog niet helemaal op punt. Wat wel vastligt is dat Anima in 2012 twee landen in de kijker zet: Zwitserland en Spanje.

De laatste tien jaar zijn Zwitserse animatiefilms alomtegenwoordig in de internationale animatiefilmfestivals. De Zwitserse animatie stond al langer bekend om haar grafische kwaliteiten maar de laatste jaren heeft zich daar een extra dimensie aan toegevoegd, namelijk een (im)pertinente, zelfs wat bijtende toon.

In drie programma’s - die elk worden ingeleid door een genodigde van het festival - wordt een beeld geschept van de diversiteit van de Zwitserse animatie: ‘In het land van de Helvetiërs’ is een retrospectieve met kortfilms van de laatste 10 jaar; ‘Carte blanche aan Helium’ is de animatiefilmstudio van Claude Barras en ten slotte is er ‘HSLU Luzern’, een programma met studentenfilms van de faculteit Design aan de Universiteit van Luzern, een school met een reputatie die de plaatselijke bergtoppen ver overstijgt.

Spanje speelt een belangrijke rol in de Europese animatiefilmindustrie. Maar daarnaast heeft het land enkele sterke auteurs wiens werk in twee programma’s wordt voorgesteld: ‘!Olé!’, een programma met recente kortfilms van diverse auteurs, en een retrospectieve volledig gewijd aan SAM, de Iberische meester van de klei-animatie. Zijn oeuvre bestaat uit een reeks heerlijke korte en halflange animatiefilms die het traditionele en puriteinse Spanje flink op de korrel nemen. Zijn handelsmerk is trash en zwarte humor.

Cinematek vertoont gelijktijdig een uitzonderlijk programma gewijd aan Segundo de Chomon, een Spaanse animatiefilmpionier die werkzaam was in Spanje, Frankrijk en Italië ten tijde van de stomme film. De Chomon was niet alleen een voorloper inzake special effects maar was, net zoals Méliès, een echte filmpoëet die in tegenstelling tot deze laatste intensief gebruik maakte van animatie.

Ook de Belgische korte animatiefilmproductie zal geëerd worden met 2 filmmakers die echt volharden in hun ideeën: opgeleid in la Cambre Vincent Bierrewaerts vibreert tussen tekening en stop motion met films die zorgvuldig (voorzichtig) zijn opgebouwd en sterk atypisch zijn. De iets oudere Manuel Gomez is een non-conformist die al dertig jaar met een grote regelmaat atypische kortfilms maakt (in Cinematek). Last but not least brengt Anima voor het eerst een overzicht van een van de meest passionerende tendensen van de hedendaagse animatie: ‘Street Animation’. Ver weg van de intimiteit van de studio’s, gewoon op straat, ruikend naar graffiti- en streetart; clandestien, rebels of simpelweg prettig gestoord… street animation begeestert een generatie animators die zich laat bedwelmen door de gezonde betonlucht.

Bruxelles /Brussel / Brussels Het spreekt voor zich dat grote klassiekers uit de programmatie zoals de Animeernacht en de Cartoon d’Or www.anima2012.eu niet op het appel zullen ontbreken. De Animeernacht bestaat uit een bloemlezing van de beste kortfilms uit de competitieprogramma’s én uit films die speciaal voor de Animeernacht werden geselecteerd. De Cartoon d'Or, Europese Prijs van de animatiefestivals uitgereikt door Cartoon, verzamelt enkele van de knapste animaties van het moment. Ten slotte is Pictoplasma opnieuw te gast met haar jaarlijkse oogst aan hippe personages en visuele vondsten.

17-26 /02 /2012

affiche essaib.indd 3

17/04/11 11:25

Fraser Maclean, een topprofessional uit de animatiefilmwereld die eerder werkte op producties als ’Who Framed Roger Rabbit’, ‘Space Jam’ en ‘Tarzan’, vereert het festival met een bezoek. Hij geeft een masterclass over ‘lay-out in animatie’, een onderwerp waar hij net een boek aan gewijd heeft: ‘Setting the Scene: The Art & Evolution of Animation Layout’.

De kleurrijke decors in boetseerklei en de geschifte personages die de films van SAM bevolken, worden in de foyer van Flagey tentoongesteld. Het Belgische collectief VERSUS neemt de coulissen van Flagey onder handen en stelt ook werk tentoon van verschillende van haar leden waaronder Lucie Burton, Kris Genijn, Denis Meyers en Olivier Dressen.

Kindernamiddagen met filmvertoningen en workshops, lezingen voor professionals tijdens de Futuranimadagen en talrijke gasten maken van Anima een internationaal rendez-vous waar zowel families als cinefielen hun gading vinden. Een Cosplaydéfilé, VJ-sessies en concertjes vormen de kers op de taart voor dit niet te missen evenement dat elk jaar 35000 bezoekers telt.

Een deel van de programmatie zal eveneens vertoond worden in Gent, Luik en Charleroi. (je) n Alle info op www.anima2012.eu!

© Peter Elliott / Folioscope

Internationaal animatiefilmfestival

In beeld 37

Au cul du loup In het hol van Pluto Een film van Pierre Duculot Niet alleen Vlaamse films, zoals ‘Badpakje 46’ (zie p. 2), maar ook Waalse films - die toch gangmaker waren voor de huidige hoogconjunctuur in de Belgische cinema (denken we maar aan de films van de broers Dardenne) doen het goed op internationale festivals. Zo won deze ‘Au cul du loup’ de Grote Prijs én de Publieksprijs op het 31ste Filmfestival van Amiens (de jury werd voorgezeten door twee zwaargewichten uit de filmwereld: Bertrand Tavernier en Joe Dante!). Daarnaast sleepte de film ook heel wat selecties in de wacht voor nationale en internationale festivals.

‘Au cul du loup’, een film van Pierre Duculot met o.a. Marijke Pinoy, brengt het verhaal van Christina, bijna 30, die met haar vriend Marco woont in de buurt van Charleroi. Marco en zijn vader runnen een pizzeria. Christina helpt soms als dienster, in de hoop op een betere job. Christina’s grootmoeder sterft en laat haar een huis na op Corsica. Niemand in de familie schijnt te weten hoe en wanneer het huis in het bezit van de oude dame gekomen is. Christina’s familie en Marco proberen haar ervan te overtuigen het huis te verkopen, maar dat wil ze niet. Ze wil weten en begrijpen waarom haar grootmoeder haar het huis nalaat. Door deze erfenis gaat ze de eentonigheid in haar leven in vraag stellen.

Ze beslist om alleen te vertrekken en het huis te ontdekken. Deze reis gooit haar leven en dat van haar omgeving volledig overhoop.

Waar komt het idee van de film vandaan? De regisseur vertelt: “Drie dingen interesseerden me. Vooreerst de wens om het over Charleroi en Corsica te hebben, die ik beide zeer goed ken. Vervolgens het idee zijn eigen lot in handen te nemen. Ik ken heel wat dertigers die zich elke ochtend afvragen of ze wel de juiste keuzes gemaakt hebben. Door gebrek aan durf leiden ze een weinig lonend conformistisch leventje.

En, tenslotte, mijn wens om met Christelle Cornil samen te werken. Vanuit deze drie elementen is het personage ontstaan van de vrouw van dertig die droomt van een nieuw leven. We plaatsen haar in Charleroi, waar ik vandaan kom, en dan wordt dromen over Corsica logisch. Dat was het vertrekpunt voor het erfenisverhaal.”

Regisseur Pierre Duculot is gehecht aan Corsica omdat hij er veel gereisd heeft, zomer en winter. “Corsica fascineert me. ‘s Zomers het Corsica dat we kennen van de televisie: zijn toerisme, zijn folklore van polyfonische koren en ook het veronderstelde terrorisme. ’s Winters is het er niet makkelijk leven. Er is weinig volk op de been, meestal oudere mensen, de bestelwagen van de bakker om de drie dagen. Verplaatsingen vragen moeite en een vakman doen komen om bijvoorbeeld een waterlek te herstellen is geen lachertje. Maar de inwoners van deze afgelegen dorpen zijn ontroerend en solidair met elkaar. Het is het imago van dat Corsica dat ik wil tonen. Het is belangrijk een land goed te kennen om het ook goed te verfilmen.”

De natuur speelt een essentiële rol in het verhaal. “De verbondenheid met de natuur is verloren gegaan. We beschouwen de natuur als een museum dat drie keer per jaar bezocht wordt. Er zijn maar weinig mensen die de nood tot onderdompeling in de natuur aanvoelen. Stappen in de natuur, slapen in een bos, de sensatie van water en wind op je huid. Ik heb dat nodig. Elk jaar trek ik er op uit met een rugzak en ben ik niet te bereiken. Christina houdt van de natuur, zoals welopgevoede meisjes dat doen, met de panda’s van WWF of de dieren in de zoo. Maar dan, wanneer ze stapt ziet ze, hoe ver ze ook moge kijken, geen levende ziel.

Ze ontdekt de koude in de winter, de frisheid van het water.

Wanneer men echt moeite doet om dat contact met de natuur te herstellen geeft het een goed gevoel. Dat gevoel van onderdompeling was belangrijk.” Ook het begrip familie 

38 in beeld

komt aan bod in de film. “Familierelaties interesseren me. De generatie van de jaren zestig stond nogal spottend tegenover het concept. Mijn familie is goed voor mij. Ik denk dat we allemaal de behoefte hebben om te weten waar we vandaan komen.

Vaak komt het voor dat, als we twee generaties teruggaan, we niet meer weten waar de grootmoeder vandaan kwam, wat ze dacht, of erger nog wat ze deed tijdens de oorlog. Om een oude metafoor te gebruiken: een boom kan niet groeien zonder wortels. Christina heeft altijd gedacht dat ze de dochter was van Italiaanse ouders uit Charleroi. Wanneer ze dat Corsicaanse spoor tegenkomt, wil ze er meer over weten. Mocht mij dit overkomen, ik zou hetzelfde doen. Ik begrijp volkomen dat ze dat huis wil behouden, al was het maar om een begin van antwoord te zoeken over dat familiale verleden.” Een thema dat ook in de kortfilms van Duculot (‘Dormir au chaud’ uit 2006 en ‘Dernier Voyage’uit 2007) voorkomt. “De interactie tussen verschillende generaties interesseert me. Ik heb graag zowel dertigers als 70-plussers om me heen, zolang ze maar naar elkaar luisteren. Komedies over dertigers of zestigplussers kunnen me maar weinig boeien. Ik werk liever aan relaties tussen generaties dan binnen een leeftijdsgroep.”

Christelle Cornil, de hoofdactrice, was ook al sterk aanwezig in Duculots vorige kortfilms. Een terugkeer naar zijn muze? “Tijdens het schrijven van het scenario dacht ik constant aan haar. We kennen elkaar en ik weet wat ik van haar mag verwachten. Toen ik mijn eerste kortfilm 'Dormir au chaud' draaide was ik helemaal geen regisseur. Ik heb hem zelf geregisseerd omdat niemand anders het wilde doen.

Het is dankzij Christelle dat ik het plezier van regisseren ontdekt heb. Door de samenwerking met haar heb ik begrepen dat wat ik fijn vind op een set het discussiëren met de acteurs is. Niet over de psychologie maar over welke acties het personage best tot leven brengen. Meer dan een jaar voor we begonnen te filmen was Christelle al betrokken bij het schrijfproces en bij het zoeken naar locaties. We zijn begonnen met rond te lopen in Charleroi, waar ik foto’s van haar nam, en het bleek al snel dat ze in het decor paste. Daarna zijn we naar de bergen op Corsica getrokken, plekken die ze niet kende. Mocht ze geschrokken zijn van het kleinste insect of bang geweest

zijn van het ijskoude water dan zou het niet gewerkt hebben.

Haar roots zijn op het platteland en ze voelt er zich goed.

Omdat we nooit geld hebben om kortfilms te maken doen we beroep op mensen uit onze omgeving die beschikbaar zijn. En daarna, als er een budget is voor een langspeelfilm, wordt beslist om met bekende acteurs te werken. Ik vond het beter om verder te werken met de mensen die me geholpen hebben bij het maken van mijn kortfilms. Christelle heeft meermaals een prijs gekregen voor haar werk in kortfilms, maar niemand bood haar ooit een belangrijke rol aan.

Daarom hoed af voor mijn producent Denis Delcampe die me volledig vertrouwd heeft, hoewel hij de financiering makkelijker had rond gekregen met meer bekende acteurs. Hij heeft een echte artistieke visie!”

Voor de andere rollen koos hij voornamelijk voor beginnende acteurs, van alle leeftijden. “Voor de jongere rollen heb ik gekozen voor pas afgestudeerde acteurs van het conservatorium of die ik via kortfilms ontdekt heb zoals Cedric Eeckhout, Jean-Jacques Rausin en Pierre Nisse.

Zestigplussers vinden was iets minder eenvoudig. Ik zocht een oudere Italiaanse grompot uit Charleroi. Ik herinnerde me Roberto D’Orazio die vakbondsafgevaardigde geweest was bij de forges de Clabecq en ik heb hem gewoon opgebeld. Voor de kleinere rollen in Charleroi heb ik mensen uit de buurt genomen. In Corsica, met een bevolking van 260000, is er geen podiumkunstenopleiding maar er worden wel veel films gedraaid. De meeste acteurs hadden al enige ervaring in andere op Corsica gedraaide films. De vrouw van 80 is alles bij elkaar niet meer dan 10 dagen op een

in Beeld 39

set geweest. Toch vond iedereen zowat het juiste register. Ik wilde dat Christelle en Jean-Jacques Rausin (red. een rol gespeeld door François Vincentelli) de indruk van een “oud” koppel zouden geven. Wanneer Christelle naakt uit de douche stapt draait hij zich niet eens om. We hebben heel wat gerepeteerd en zijn samen uit eten gegaan. Ik wilde dat ze echt aan elkaar gewend raakten. François Vincentelli moest een bepaalde aantrekkingskracht uitdrukken - hij ziet er ook goed uit - maar ook een beetje angst inboezemen. Voor we begonnen te filmen kenden ze elkaar nauwelijks. Eén lezing en geen repetities opdat ze nog met enige schroom tegenover hem zou staan.”

Is er een cineast die hem inspireert? “Robert Guédiguian, die zijn verhalen als fabels vertelt. Ook al komt mijn inspiratie uit de realiteit, ik wil niet dat de toeschouwer bij elk beeld het gevoel heeft dat we helemaal in de werkelijkheid zitten. Ik vind dat er in film al te vaak naar gestreefd wordt de personages een tragisch lot voor te behouden. Ik hou van verhalen die goed aflopen en bij mij is het personage niet gedoemd vanaf het begin. Guédiguian filmt gewone mensen, mensen die zijn zoals de meeste mensen, maar die zelden in de cinema aan bod komen. Christina is de kern van het verhaal, maar de familie speelt ook een belangrijke rol. Deze familie is sterk, maar een beetje gebroken. In het begin van de film hebben veel familieleden veel van hun dromen opgegeven, maar de vastberadenheid van Christina doet hen ook opnieuw ontwaken. Als leidraad voor de film geldt de vraag: is er leven voor de dood? Mislukken is niet erg. Nooit proberen, dat is pas erg. Ook als ze ooit met de staart tussen de benen terugmoet naar Charleroi is dat niet erg. Ze heeft het alvast geprobeerd en ze zal kunnen zeggen: dat heb ik beleefd. Het is de frustratie die overwonnen moet worden.”

Pierre Duculot werd geboren in Luik in 1964. Hij is zowel leraar als journalist, documentairemaker en cineast. Hij werkte mee aan verschillende Belgische en Franse festivals zoals het Festival du Film Francophone in Namen, Itinérances in Alès, Festival du Film d’Amour van Mons, Media 10/10, het Festival van de Sociale

Film in Charleroi, … Zijn eerste kortfilm in 2006, ‘Dormir au chaud’, werd geselecteerd voor een honderdtal festivals, waaronder Rotterdam en Clermont-Ferrand. Hij kreeg de ‘Grand Prix’ en de prijs voor beste actrice (Christelle Cornil) op het festival ‘Le Court en Dit Long’ in Parijs, de Grote prijs van de sectie ‘Jeunes auteurs en Europe’ in Amiens en de ‘Prix de la meilleure première oeuvre’ op het Media 10/10 Festival van Namen. Ook zijn tweede kortfilm in 2007, ‘Dernier Voyage’, won een tiental prijzen. En deze ‘Au cul du loup’ is met dubbele winst in Amiens mooi op weg om dezelfde richting uit te gaan! (je) n De film loopt vanaf 25 januari 2012 in de zalen, ook in Vlaanderen. Alle info lees je op www.auculduloup.be.

40 CvB passé

é s s pa Photo View 2011, Vlaams-Brabant en Antwerpen (Bierbeek, 5 tot 29 november 2011 /Antwerpen, 1 tot 31 december 2011) Het Centrum voor Beeldexpressie wil met de editie 2011 van Photo View opnieuw de eigenzinnige fotografie vieren. Het succes van deze rondreizende expo zit ‘m namelijk in de kracht van de eigenheid. Met werk van Nic Carsauw, Ludo de Kort, Etienne Denayer, Willy Geerits, Dirk Janssens, Sylvia Konior, Klaartje Lambrechts, Jean Marie Piron, François Polfliet, Jan Strijbos, Werner Engelen, Stan Van Regenmortel, Eddy Wellens en Gilbert Janssens. Ondanks het feit dat 2011 ondertussen in het verleden ligt, volgen nog twee locaties voor Photo View 2011, meerbepaald in Dendermonde (11 tot 29 januari 2012) en in Overijse (3 tot 26 februari 2012). Mis deze laatste edities zeker niet! (codb) n © Eddy Wellens

Matchbox on Tour (Sint-Gillis, 4 december 2011)

Galaprojectie Festival van de niet-professionele cineasten (Overijse, 13 november 2011)

Matchbox on Tour bood in elke provincie 2 kunstenaars de ruimte om hun visie op diversiteit en kunst tentoon te stellen. Uit de pool van ZebrArt (platform voor gevluchte kunstenaars Vluchtelingenwerk Vlaanderen) werden 5 niet-westerse kunstenaars geselecteerd. Elk van hen werd uitgenodigd om een duo te vormen met een westerse kunstenaar die door curator Pieter Vermeulen werd aangetrokken. Een slottentoonstelling bood een overzicht van het werk dat de tien kunstenaars in en rond de Matchbox realiseerden. Met werk van Jack Mulele, Niels Vaes, Carlos Ramirez, Hannelore Van Dijck, Nina Stoupina, Conny Kuilboer, Ali Kadhum, Bert Jacobs, Guy Kabeya, Kristin Rogghe en Artur Eranosian. Tijdens Zebra Crossing, een intiem kunstenparcours in Brussel, kon je de eindtentoonstelling bekijken. (codb) n

De galaprojectie had dit jaar plaats op dezelfde locatie als de wedstrijd, in GC De Bosuil in Overijse. Terwijl de belangstelling voor de wedstrijd beperkt was, kende het gala een betere opkomst. Er stonden zes kwalitatief hoogstaande films op het programma: de winnaars van de nevenklassementen. We begonnen met ‘vernieuwende waarde-creativiteit’, waar ‘Wilde haren’ van Werner Haegeman met de prijs naar huis mocht. Voor ‘regie’ ging de prijs naar ‘Waarom?’ van Kurt Velghe. De winnaar voor ‘klankband’ was ‘Een kunstenaar van het volk’ van Hubert De Wulf. Hubert en zijn club, Het spoor Gent, staan in de volgende BE. Voor fotografie waren er veel gegadigden, maar de uitspringer was ‘Highlights of the West’ van Marc De Donder. Na de pauze kreeg Tony Jacobs van Facineb secretaris-generaal Willy Van Blaere een medaille “voor zijn bijdrage tot promotie van de niet-professionele cinema”, een verrassing die hij zeer wist te appreciëren. Daarna waren nog de twee ex-aequo laureaatfilms aan de beurt. Het zijn twee totaal verschillende genres en de jury wenste het ene niet boven het andere te stellen. ‘Zwarte sneeuw’ van Tony Jacobs en Gerrit Van Caeckenberghe kaapte de nominatie in ‘verhaallijn/mise en scène’ weg en ‘Upavim huis van hoop’ van Ronny Claus, Elie De Clercq en Patrick Bultynck die van het ‘sociale aspect’. Tijdens de receptie was er voldoende tijd om de laureaten, en alle genomineerden, te feliciteren. De indringende beelden bleven nog lang nazinderen en wie weet monden zij uit in een nieuw filmidee... (mc) n

Standpunten West-Vlaanderen (Brugge, 23 november 2011) Op 23 november waren weer drie fotografen te gast. Sint-Kruis Brugge was deze keer de plaats van afspraak. De drie uiteenlopende stijlen en interesses van de fotografen zorgden voor een afwisselende en geanimeerde avond. Daar waar Katrijn Michiels eerder een zwak heeft voor portretten, concentreert Dieter De Lathauwer zich op landschapsfotografie.

Thomas De Bruyne kon jammer genoeg niet aanwezig zijn en werd vervangen door Luc Rabaey, de man achter 44 Gallery in Brugge. Er was dus weer voer genoeg voor een uitdagende editie van Standpunten! (wvs) n

CvB passé 41

ARENA Vlaams-Brabant (Overijse, 26 november 2011) GC De Bosuil in Overijse was dit keer het schouwtoneel waar ARENA Vlaams-Brabant zich op 26 november afspeelde. Kurt De Wit, docent aan de KASK Antwerpen (dko Fotokunst) en Leen De Waele, docent aan het SISA te Antwerpen, waren voor deze editie de begeleiders van dienst om weer een nieuwe lading foto- en filmenthousiastelingen te ontvangen en van deskundig advies en handige tips te voorzien. Veel talent zorgde weer voor zeer interessante beelden en pittige discussies. (wvs) n

Filmforum West-Vlaanderen (Harelbeke, 4 november 2011)

Dag van de Amateurfotograaf (Antwerpen, 12 november 2011)

Film- en Videoclub Impuls heette ons op vrijdag 4 november welkom in het jeugdcentrum TSAS in Harelbeke voor de laatste editie van Filmforum van 2011. Met 42 deelnemers kunnen we terug kijken op een groot succes! De aanwezigen werden op hun beurt beloond met twee kwalitatief hoogstaande films.

‘2’, winnaar van de CvB-wedstrijd 2010 en het resultaat van een wederom vruchtbare samenwerking tussen Gerrit Van Caeckenberghe en Tony Jacobs, bleek een spannende thriller te zijn waar zelfs special effects niet uit de weg werden gegaan. Uit het panelgesprek kwam naar voor dat de samenwerking tussen de twee filmmakers op een zeer natuurlijke manier tot stand komt, waarbij ze steunen op elkaars sterktes. Een mooie samenwerking met een prachtig resultaat!

Daarnaast werd ‘Badpakje 46’ vertoond (zie ook p. 2).

Wannes Destoop kreeg verdiend de juryprijs op het Filmfestival van Cannes voor dit lieflijke verhaal over Chantal, een mollig meisje van twaalf dat het moeilijk heeft om haar weg te vinden in het leven. Na een boeiend gesprek over de totstandkoming van deze film, werden we getrakteerd op een heuse making-of van de kortfilm waardoor we een unieke blik kregen achter de schermen van Wannes’ afstudeerproject. (wvs) n

Met een editie van de Dag van de Amateurfotograaf die een week op voorhand volgeboekt was, werd 12 november 2011 een veelbelovende dag. De lezingen die in de voormiddag gepland waren, werden druk bijgewoond; de line-up was dan ook niet van de minste. Henk van Cauwenbergh, uiteraard bekend van de Showbizzkalender, mocht de spits afbijten met een uiteenzetting over zijn visie op portretfotografie, wat dan ook het thema was van deze editie. De vele vragen die uit het publiek kwamen werden dankbaar door hem beantwoord. Vele interessante tips werden gedeeld, wat alleen maar inspirerend kan werken… Charlotte Lybeer was de tweede spreker van dienst. Haar documentaire stijl van fotograferen zorgde voor een contrasterende maar daardoor niet minder interessante voordracht over haar werk. En de dag was natuurlijk nog niet ten einde aangezien de deelnemers de keuze hadden tussen verschillende namiddagworkshops.

Een lezing over Photoshop en hoe daarin portretten te bewerken, een begeleide rondleiding in het Fotomuseum met als blikvangers de werken van Peter Lindbergh en Frank Philippi of een feedbackmoment in groep met Johan De Vos (fotorecensent) of Charlotte Lybeer (docente fotografie), voor ieder was er wat wils. Vele positieve geluiden waren het gevolg, wat velen alvast doet watertanden naar de volgende editie van de Dag van de Amateurfotograaf. Afspraak november 2012! (wvs) n

Standpunten Vlaams-Brabant (Overijse, 9 december 2011) Drie fotografen, één locatie, één datum en vele foto’s: weer een geslaagd recept voor een nieuwe editie van Standpunten. In dit geval waren dat respectievelijk Sylvia Wesemael, Werner Engelen, Dagmar Blommaert, Overijse en 9 december. Deze laatste editie van 2011 liet de maatschappelijke stem van Sylvia Wesemael horen die duidelijk in elk beeld van haar werk aanwezig is, ondanks haar zeer gevarieerde stijl. Werner Engelen gaat dan weer op zoek naar de verloren ziel van verlaten gebouwen gaande van oude DDR ziekenhuizen tot achter© Dagmar Blommaert gelaten filmstudio’s waar pornografische films werden gedraaid. Het “verstilde” in het werk van Dagmar Blommaert deed dan weer denken aan Erwin Olaf (‘Hope’ en ‘Grief’) en Edward Hopper. Gevarieerde fotografen met een gevarieerde Standpunten als gevolg. Top! (wvs) n

42 Wedstrijd

wedstrijd 43

Winnende reeks CP - PvV 2011 Š Gust Van Dingenen / Oldtimer

44 In de kijker

Lang zullen ze leven!

Het is niet gebruikelijk om jarige clubs of provincies extra in dit tijdschrift te plaatsen. Maar als Vlaams minister van Leefmilieu, Natuur en Cultuur Joke Schauvliege naar een galaprojectie komt kijken, verdient dat toch onze aandacht... En met hen al die andere videoclubs/provinciale filmgeledingen die net ook 50 geworden zijn en het ons hebben laten weten.

Limburgse Videofilmers Op 10 september vierden de Limburgse Videofilmers hun 50-jarig jubileum met een filmfestival voor kortfilms in het Poorthuis te Peer, gevolgd door een barbecue. Het was de bedoeling zoveel mogelijk mensen uit de clubs te laten deelnemen. De opdracht luidde: maak een filmpje van 7 minuten waarin een gsm, een bh en een pot jam in voorkomen. Verder moesten alle leden van de club in beeld komen, ergens in de film. 12 clubs deden mee, vaak met een humoristisch verhaal. De eerste prijs, een waardebon van € 500, ging naar ‘De Visser’ van VFM Geel. Er was 250 € voor de clubkas van 18-8 Peer met ‘Compote Complot’ die tweede eindigde en € 150 voor VFC Genk met ‘Borste subite’. De voorzitter van de jury: “We hebben 12 films gezien die de moeite van het bekijken meer dan waard zijn... Wat is het recept? Ik denk dat het samen werken aan een film waarin een paar voorwerpen voor moeten

Het publiek genoot zichtbaar...

komen een goed uitgangspunt is. Je hebt een startpunt, een kapstok, en samen met anderen kent de fantasie geen grenzen.... We hebben bij de beoordeling van de films een hogere waarde toegekend aan films met een grotere creativiteit dan aan films waarin de voorwerpen gewoonweg voorkwamen.” Iedereen was het erover eens dat het een geslaagde filmnamiddag was.

Videoclub Evergem Evergem is de nieuwe thuisbasis van vtbKultuur videoclub Gent, die al gedurende meer dan 50 jaar haar sporen verdiend heeft. Op 29 en 30 oktober werd de enige echte officiële naam ingehuldigd: Videoclub Evergem. Met 17 films van clubleden stelde de videoclub haar deuren open voor het grote publiek. Bij de gasten die toezegden hoorden Joke Schauvliege, Vlaams minister voor cultuur in hoogsteigen persoon, geflankeerd door Erik De Wispelaere, burgemeester van Evergem, Martine Willems, schepen van cultuur en Johan Van Hove, schepen van sociale zaken uit Evergem.

De burgemeester schetste de bloeiende culturele impact van zijn gemeente, waarin nu ook Videoclub Evergem een eigen plaats gaat innemen. Joke Schauvliege lichtte haar beleid toe als Vlaams minister van cultuur en benadrukte daarbij haar waardering voor de amateurkunsten. Een waardering die geen dode letter is, maar waar ook een financieel plaatje aan verbonden is. Zo kon de minister meedelen dat zij - in deze periode van zware besparingen - er toch in geslaagd is het betreffende budget met 5% te laten stijgen.

Een trotse voorzitter, Daniël De Vetter, hoopt met dit gala de videoclub meer bekend te maken in Evergem en daarbuiten. Elke tweede zondag van de maand kan iedereen gratis van 10 u. tot 12.30 u. terecht in het ‘videocafé’ in het vtbKultuurhuis (Hekstraat 7, Evergem) met problemen of voor tips bij de montage.

Van links naar rechts: Freddy Van Vlaenderen, voorzitter Centrum voor Beeldexpressie, Erik De Wispelaere, burgemeester van Evergem, Joke Schauvliege,Vlaams minister van Cultuur en Daniel De Vetter, voorzitter van Videoclub Evergem vzw

In de kijker

project 45

SHAKE SHAKE Koninklijke FVC De Drake Film- en Videoclub De Drake vierde haar 50-jarig bestaan én de koninklijke titel op 11 november met een academische zitting in hun clublokaal Nova te Gent. De zitting begon met een gastlezing: ‘De Illusie van het bewegende beeld’, door Thomas Weynands. Er was een film over de geschiedenis van de eerste tien jaar van de club en het geheel werd afgesloten met een woordje van Wolfgang Freier, voorzitter van De Drake vzw en bestuurslid van UNICA. Deze laatste heeft voor de gelegenheid ook aan de club een medaille van UNICA uitgereikt voor bewezen diensten aan de amateurfilmerij.

Over de toekomst hiervan is de voorzitter, Tony Haemers, echter en met hem nog meer voorzitters denk ik - minder optimistisch...

Samen met Danspunt zet het Centrum voor Beeldexpressie het project ‘SHAKE SHAKE’ op poten, een videoclip ter promotie van de dans in Vlaanderen.

Beschik je over een eigen camera? Wil je onder professionele begeleiding leren hoe je een goede videoclip maakt? En zie je het zitten om deze kennis in de praktijk te zetten door een choreografie te verfilmen? Dan is dit project iets voor jou!

Je start met een workshop in het maken van videoclips op zaterdag 28 januari 2012. Vervolgens krijgt iedere deelnemer een dansgezelschap toegewezen, waarvan je een choreografie vastlegt in een dynamisch filmpje. Alle films worden in een laatste fase samengevoegd tot één vloeiend, samenhangend geheel dat op verschillende dansevenementen zal vertoond worden.

Mevr. Roger Van Brakel, echtgenote van de stichter van de club, en het huidige bestuur van de Koninklijke Gentse Film- en Videoclub De Drake

Inti Calfat, regisseur van muziekvideo’s en reclamefilms, begeleidt je in het hele proces. Hij werkte reeds samen met Zornik, Scala, het Rode Kruis, 11.11.11 en Klara. (www.inticalfat.be) Joke Quaghebeur zal de dansgezelschappen begeleiden in het maken van hun choreografie en het kiezen van een interessante locatie. (codb) n Info en inschrijvingen: Charlotte Op de Beeck, project@beeldexpressie.be, 03 289 12 04 (deadline voor inschrijven is 22 januari 2011).

Nog meer jarigen...

Op 9 december 2011 vierde ook Film- en Videogroep Bocam uit Boom het 50-jarige bestaan van de club. Op hun website (www. bocam.be) lees je wat zoal de hoogtepunten waren uit de voorbije periode: “Zo zijn de hoogtepunten uit onze bestaansperiode zeker de films van Bert Van Bulck die goud behaalden te Cannes en Richard Marshall die zilver veroverde op het UNICA-festival te Polen. De poppenfilms van Abel Van Kerckhoven, en Karel De Nil die de krasfilm in België nieuw leven gaf, en Antoine Löfgren die de amateurcineast leerde filmen... Dan zijn er nog de reportages en documentaires van Framar Rongé, die bij het maken van films niet op een jaartje kijkt.

Denk maar aan zijn Rupeltunnel waar tien jaar aan gewerkt is, zijn steenschuit De Rupel en de film, Put M”, aldus een fiere voorzitter, Toon Verlinden.

Aan allen proficiat en alle succes voor de toekomst! (mc) n

Deelnameprijs: 25 euro.

Workshop:

zaterdag 28 januari 2011, GC De Bosuil, Witherendreef 1, 3090 Overijse

46 wedstrijd

Prijs van Vlaanderen 2011 reeks 2 Š Janssens Dirk / Break-dance 11

productinfo 47

PANASONIC Panasonic introduceert de Lumix DMC-3D1, een digitale compactcamera met twin-lenssysteem voor 3D-foto’s en 3D-video. Deze camera bevat twee nieuwe lenzen met gevouwen optische elementen. De twee 25mm-ultragroothoeklenzen met 4x optische zoom worden ten volle benut bij het vastleggen van 3D-foto's in hoge resolutie en hoogwaardige 1920 x 1080 3D-HD video-opnames via de side-by-side methode. De 25mm-ultragroothoeklens biedt fotografen meer compositiemogelijkheden omdat het beeldveld ongeveer 169 % groter is dan bij een 35mm-camera. De MEGA O.I.S. (Optical Image Stabilizer) van Panasonic zorgt voor heldere 3D-opnames met minimale bewegingsonscherpte. Met deze camera kunnen niet alleen krachtige 3D-opnames met rijke kleuren worden vastgelegd, maar ook 2D-foto's van 12 megapixels en 1920 x 1080 full HD-video's. Door gebruik te maken van een uniek mechanisme kan de camera twee beelden tegelijk vastleggen. Het zogenaamde dual-shooting heeft als voordeel dat je zowel foto als video tegelijkertijd in hoge resolutie vastlegt, maar bijvoorbeeld ook groothoek- en zoomopnames. Dit betekent bijvoorbeeld dat met één lens een overzichtsbeeld van een feest wordt vastgelegd, terwijl met de andere lens wordt ingezoomd op een specifieke persoon. De speciale 3D/2D-knop en het grote 3,5-inch Smart Touchscreen maken de bediening heel eenvoudig. De 12-megapixel hoge gevoeligheid MOS-sensor en de Venus Engine zorgen voor uitzonderlijke kwaliteit in beeldverwerking, zowel qua gevoeligheid als snelheid. De Intelligent Handheld Nightshot-modus zorgt voor prachtig verlichte avondopnames door na elkaar genomen opnames in lagen over elkaar te leggen. De DMC-3D1 is uitgerust met een nieuwe methode voor het delen van foto's en video's: de 'LUMIX Image Uploader'. De gebruiker hoeft alleen maar in de camera de foto's te markeren die hij wil delen en de camera aan te sluiten op een computer met de meegeleverde USB-kabel of door gewoon de geheugenkaart in het SD-slot te steken. Het uploaden start automatisch als de instructies worden gevolgd. De gebruiker kan opmerkingen toevoegen en vervolgens zijn vrienden via e-mail informeren dat een album is bijgewerkt. Voor foto's kan Facebook worden gebruikt en voor video's YouTube. De Lumix DMC-3D1 is sinds december 2011 leverbaar in het zwart. Adviesprijs: € 500.

BUFFALO CLOUDSTATION Buffalo Technology introduceert CloudStation: een gebruiksvriendelijk en goed beveiligd apparaat waarmee je nagenoeg onbeperkt foto’s, video’s en bestanden kan opslaan. CloudStation gaat verder dan alleen het opslaan van bestanden. Het is een apparaat dat via het draadloze thuisnetwerk en via internet op afstand te benaderen is. Op deze manier heb je altijd en overal makkelijk toegang tot opgeslagen gegevens via een computer, tablet, smartphone of mediaspeler. De opgeslagen bestanden zijn bovendien veilig, want je bepaalt zelf wie toegang krijgt tot welke gegevens op CloudStation. Het apparaat is binnen zestig seconden klaar voor gebruik. CloudStation heeft een grote opslagcapaciteit van twee of vier terabyte (TB). Twee TB is genoeg voor zo’n 2500 speelfilms, 400000 muzieknummers of 700000 foto’s. Hiermee vormt CloudStation hét centrale opslagapparaat in huis voor alle persoonlijke bestanden, foto’s en video’s. Het zeer gebruiksvriendelijke menu maakt gebruik van de PogoPlug-app. Met deze functie kan je gegevens direct, snel en kosteloos delen: thuis, op kantoor of onderweg. Er is een PogoPlug-app voor iPhone, iPad, Android en BlackBerry. Met één klik kunnen geselecteerde bestanden van de CloudStation gedeeld worden via bijvoorbeeld Twitter, MySpace of Facebook. CloudStation maakt automatisch een kopie van video’s en foto's en zet deze om naar een formaat dat geschikt is om via een mobiel apparaat, zoals een smartphone of tablet, te bekijken. Hiervoor is dus geen extra software nodig. CloudStation is bovendien DLNA-gecertificeerd. Dit maakt het mogelijk om het apparaat probleemloos aan andere computers en mobiele apparaten te koppelen. CloudStation is beschikbaar in drie versies: de CloudStation (1 of 2 TB), de CloudStation Duo (2 of 4 TB) en de CloudStation Pro Duo (2 of 4 TB). Adviesprijzen van CloudStation 1TB voor € 159 tot CloudStation Pro Duo 4TB voor € 469. (je) n

48 EXPO

Filmfestival Rotterdam 25 januari tot 5 februari 2012 De 41ste editie van het International Film Festival Rotterdam (IFFR), één van de grootste culturele evenementen van Nederland, heeft plaats van 25 januari tot 5 februari 2012. De nieuwste speelfilms, documentaires en korte films, de tentoonstellingen, muzikale optredens, talkshows en drukbezochte afterparty’s maken Rotterdam twaalf dagen lang tot opwindende filmhoofdstad van Nederland. Het festival ontvangt ruim 2700 internationale filmprofessionals (regisseurs, filmproducenten, journalisten) en een omvangrijk festivalpubliek (340000 bezoekers in 2011). Het festival biedt iedereen, van jongeren tot senioren, van kunstliefhebbers tot trendy uitgaanspubliek, een gevarieerd en boeiend programma. Een weekendje Rotterdam gecombineerd met een filmfestival? Zeker doen!

Het International Film Festival Rotterdam is niet alleen een must voor filmliefhebbers maar ook voor avontuurlijk ingestelde cultuurliefhebbers. Het festival vertoont onafhankelijke, artistieke films en actuele mediakunst en richt zich op de actieve ondersteuning van nieuw en opkomend filmtalent uit de hele wereld. Gedurende twaalf festivaldagen gaan filmmakers en bezoekers rond de vertoningen met elkaar in gesprek over film, laten zich inspireren door actuele thema’s en vieren gezamenlijk het festival. Het festivalprogramma bestaat geheel uit films die niet eerder in Nederland te zien waren. Op korte afstand bevinden zich alle festivallocaties in het centrum van Rotterdam: de Doelen, Pathé Schouwburgplein, Rotterdamse Schouwburg, Oude Luxor, Cinerama en LantarenVenster.

Het IFFR is onderverdeeld in vier hoofdprogramma’s: ‘Bright Future’ biedt nieuwe speelfilms en documentaires van beginnende filmmakers inclusief de Tiger Awards Competities voor lange en korte films. ‘Spectrum’ omvat nieuwe speelfilms en documentaires van bekende en/of ervaren regisseurs uit de hele wereld. ‘Spectrum: Shorts’ presenteert, van donderdag 26 tot en met maandag 30 januari, de nieuwste korte films, uiteenlopend van fictie-, documentair en experimenteel werk tot een lengte van zestig minuten. In Spectrum Shorts zijn live performances, de maandwinnaars New Arrivals, een Upload Cinema evenement op vrijdag 3 februari en de Short Film Marathon op zaterdag 4 februari opgenomen. ‘Signals’ omvat retrospectieven en filmprogramma’s rond actuele of historische thema’s.

Voor noordelijke filmliefhebbers biedt het 16de IFFR in Groningen, van woensdag 1 tot en met zondag 5 februari 2012, een dwarsdoorsnede uit het festivalprogramma (www.images.nu).

Het IFFR organiseert een groot aantal evenementen waarbij publiek en filmmakers elkaar ontmoeten: zaalgesprekken, lezingen, debatten, talkshows, live performances en installaties verspreid over de verschillende festivallocaties in Rotterdam.

Het International Film Festival Rotterdam is niet alleen in januari actief. Bekijk thuis het hele jaar door festivalfilms online als VOD via www.filmfestivalrotterdam. com/vod. Op YouTube.com/IFFRotterdam zijn korte films uit eerdere festivaledities te zien en worden maandelijks nieuwe toegevoegd.(je) n

Festivalfilms maken kans op belangrijke prijzen die de carrière van zowel de film als de filmmaker bevorderen. In beide competities worden drie Tiger Awards voor lange films en drie Tiger Awards voor korte films toegekend.

Festivalbezoekers kiezen de winnaars van de Publieksprijs voor beste film.

Ook filmcritici en een jongerenjury kiezen enkele winnaars, net zoals er ook een prijs uitgereikt zal worden voor de beste Aziatische film.

Het programma van het 41ste International Film Festival Rotterdam verschijnt donderdag 19 januari 2012 online op www.filmfestivalrotterdam.com. De onlinekaartverkoop via www.filmfestivalrotterdam.com start op vrijdag 20 januari 2012 om 20 u. Je kan het festival ook volgen via Facebook, YouTube en Twitter.

wedstrijd 49

01

03

Winnaars PvV reeks 2 2011 - kleurenfoto's 01 Gouden Medaille Hannes Johan (ArteLoo) / Bushalte 02 Zilveren Medaille Verraest Patrick (Fotogroep EOS Wevelgem) / Riksja's in Xian 03 Bronzen Medaille Engelen Raymond (Fotoclub Beringen) / Viespeuk

02

50 wedstrijd

01

03

02

Winnaars PvV reeks 2 2011 - zwart-witfoto's 01 Gouden Medaille Depraetere Rik (Sobeka Zwevegem) / Istanbul 3 02 Zilveren Medaille Van De Vondel Jean (Kon. Fotokring Imago-Hamme vzw) / Roussilion 03 Bronzen Medaille Vanneste Ralph (Kon. Hafoc Hasselt) / Straat tango

wedstrijd 51

02

03 01

Winnaars PvV reeks 2 2011 - geprojecteerde digitale beelden 01 Gouden Medaille Kyndt DaniĂŤl (Iris Aartrijke) / Pompen 02 Zilveren Medaille Sanders NoĂŤl / Young Mother 03 Bronzen Medaille Vansteelandt Bertrand (Iris Aartrijke) / Optimistjes

Prijs van Vlaanderen 2011 reeks 2 Š Marc Annaert / Dutje doen

52 wedstrijd

uit op dvd 53

Life in a day ‘Life in a Day’ is een bijzonder en uniek project van Oscar-winnaar Kevin Macdonald ('The Last King of Scotland') en producent Ridley Scott ('Gladiator', 'Robin Hood') in samenwerking met YouTube. YouTube-gebruikers wereldwijd werden opgeroepen om op 24 juli 2010 een moment uit hun leven op die dag vast te leggen en te uploaden. De hele wereld reageerde... Meer dan 80.000 mensen uit alle uithoeken van de wereld legden een moment van hun 24 juli vast. Van Australië tot Zambia en van de wereldsteden tot de meest onbereikbare delen van de wereld. Uit maar liefst 192 landen werd meer dan 4.500 uur aan film speciaal voor dit project op Youtube gezet. In ‘Life in a Day’ doet het er niet toe wie er te zien is en waarom; alles draait om wat er gebeurt.

Tevens leert ‘Life in a Day’ ons iets meer over de sociale en culturele dimensies van onze geglobaliseerde samenleving waar media een enorme rol spelen. De 90 minuten durende film is een voorbeeld van het toenemende gebruik van user generated content, materiaal van amateurs, verwerkt door professionals.

Life in a day, Kevin Macdonald, ABC Dsitribution, 91 minuten, 16:9 anamorphic, Dolby Digital 5.1

Route Irish De Britse regisseur Ken Loach, bekend van zijn sociaal-realistische producties, heeft met ‘Route Irish’ opnieuw een sterke thriller afgeleverd, die een selectie op het filmfestival van Cannes 2010 opleverde. Op Route Irish - de beruchte, levensgevaarlijke route van de hoogbeveiligde Green Zone in Bagdad naar de internationale luchthaven - komt de Britse contractor Frankie om het leven. De man werkte bij een private beveiligingsonderneming.

“Op het verkeerde moment op de verkeerde plek”, aldus zijn werkgevers. Fergus, verscheurt door verdriet en schuldgevoel, wantrouwt de officiële doodsverklaring van zijn boezemvriend Frankie. Hij gaat op onderzoek om achter de waarheid te komen. Kan Fergus erachter komen wat er met Frankie gebeurd is op Route Irish?

En kan hij de levenslust die hij met Frankie deelde weer terug vinden?

Route Irish, Ken Loach, Cinéart, 109 minuten, 16:9, Dolby Digital 5.1

5 Days of War De spectaculaire oorlogsfilm ‘5 Days Of War’ is gebaseerd op het waargebeurde gewapende conflict in Georgië met Rusland in 2008, waarbij een Nederlandse cameraman om het leven kwam. Thomas Anders, een Amerikaanse oorlogscorrespondent, en zijn cameraman komen midden tussen de strijdende partijen terecht in de vijfdaagse oorlog tussen Rusland en Georgië. Ze ontmoeten Tatia, een Georgische lerares, die haar familie is kwijt geraakt. Terwijl ze samen de gevechtszone proberen te ontvluchten, zijn ze getuige van verschrikkelijke oorlogsmisdaden. Wanneer de Russen horen dat Thomas beelden heeft gemaakt openen ze de jacht op de groep. Thomas moet alles op alles zetten om te overleven en de waarheid over het conflict de wereld in te krijgen. De film werd opgenomen op locatie in Georgië, in samenwerking met de strijdmachten die het conflict daadwerkelijk hebben meegemaakt. Met bovendien een sterrencast (Andy Garcia, Val Kilmer, Rupert Friend, Emmanuelle Chriqui) is het regisseur Renny Harlin (‘Die Hard 2’, ‘Cliffhanger’) opnieuw gelukt om een keiharde actiethriller af te leveren. Inclusief een extra interview met regisseur Renny Harlin en de cast.

5 Days of War, Renny Harlin,Video/Film Express, 109 minuten, beeldformaat 2.35:1, Dolby Digital 5.1 (je)

Win!!!

Beeld Express geeft 3 exemplaren weg van ‘Life in a Day’ en 2 dvd's en 1 blu-ray van '5 Days of War'. Mail voor 3 januari 2012 (com@beeldexpressie.be) en maak kans om te winnen! Vermeld in je mail zeker je naam, lidnummer en adresgegevens én voor welke titel je meespeelt (1 film per lid)! Veel succes!

54 Productinfo

Rode PodCaster Rode is een bekend merk van hoogwaardige microfoons. De PodCaster is een groot membraan condensatormicrofoon met een usb-aansluiting. Een condensatormicrofoon moet van buitenaf gevoed worden. Normaal is hier dan ook een mengpaneel met fantoomvoeding nodig, of moet er gebruik gemaakt worden van een externe fantoom voeding. Een fantoomvoeding is een voeding die tussen het microfoon snoer geplaatst wordt en de microfoon via dit snoer zal voeden. Niet iedereen is in het bezit van een mengpaneel met deze mogelijkheden en zij worden op die manier min of meer uitgesloten voor het gebruik van een condensatormicrofoon. En net een condensatormicrofoon heeft nuttige eigenschappen voor onze hobby. Bij deze microfoon zit de voeding en de microfoonversterker, die we normaal in het mengpaneel vinden, in de microfoon en kan deze eenvoudig op een usb-ingang van een computer of laptop aangesloten worden. Een groot membraam condensator microfoon is rondom gevoelig en bovendien erg gevoelig zodat hij niet dicht bij de geluidsbron of spreker geplaatst moet worden. Hij is dus bij uitstek geschikt voor het opnemen van de commentaarstem. Deze microfoon heeft uitstekende eigenschappen met een professioneel tintje en kan de jouwe zijn voor minder dan € 200.

Canon EOS C300 Deze camera is een volwaardige professionele camera en de verwachte verkooprijs zal dan ook rond de 20.000 $ liggen. Toch is het interessant om even bij deze camera stil te staan.

Deze camera maakt gebruik van een 35mm 16/9 beeldsensor en is gebaseerd op het EOS 5D spiegelreflex fototoestel. De camera kan, uiteraard, beelden registreren in full hd tot een bitrate van 50mb/sec in het MPEG-2 MXF formaat. Deze camera is in het bijzonder een statement. Meer en meer beginnen camera’s gebruik te maken van dezelfde technologie als in digitale spiegelreflextoestellen. Deze techniek van één enkele grote beeldsensor, tot 20 maal groter dan de traditionele beeldsensor, biedt een uitstekende beeld/ruis verhouding en grote lichtgevoeligheid. Bovendien is het aanbod van beschikbare lenzen uitermate groot. Na Panasonic en Sony is nu ook Canon op deze markt gesprongen.

Scythe Kama Bay AMP 2000 Montage met de casablanca of pc levert meestal al minstens één probleem op. Hoe zorgen we voor een goede geluidsmonitoring. Computerluidsprekers leveren meestal een aangenaam in de oren klinkende klank. Maar meestal gaat het hier over een fel gekleurde en onnatuurlijke klank die net opzettelijk zo werd gekleurd om aangenaam te klinken. Wanneer later de videoproductie in een zaal geprojecteerd wordt blijkt het plots dat de klankbalans verre van optimaal is en stemmen amper verstaanbaar zijn. Je kan dan ook best een stel kleine huiskamerluidsprekers gebruiken, maar dan heb je ook nood aan een versterker. De Kama Bay is een kleine versterker die 2 maal 10 watt levert en gebruik maakt van een Yamaha digitale versterkermodule die ook in instrumentenversterkers van het laatstgenoemde merk zit. Je kan dus spreken van kwaliteit, maar dan wel aan een zeer lage prijs. Deze versterker koop je met één briefje van € 50, een echt pareltje dat rechtstreeks uit China komt. (cg) n

CvB-nieuws 55

CLOSE-UP Fotowedstrijd ‘CHEEEZZZ’

z z z e e e ch

Van dinsdag 3 januari tot en met maandag 12 maart 2012

Het Centrum voor Beeldexpressie gaat samen met jou op zoek naar de allerbeste profielfoto op Facebook! Dit kan een zelfportret zijn, maar mag ook een heel ander beeld zijn. Zolang het maar iets over jou vertelt. Wat heb je het afgelopen weekend allemaal beleefd?

Waar viel je oog op tijdens een wandeling? Wat houdt je bezig in het dagdagelijkse leven? Neem je camera overal mee en laat je fantasie de vrije loop!

Surf vanaf 3 januari naar www.facebook.com/cheeezzz.cvb, klik op ‘Vind ik leuk’ en voeg je foto toe. Wie weet win jij wel een gratis fotosessie met een professionele fotograaf! Alle info ook op p. 5.

Photo View 2011 – Dendermonde en Overijse Van woensdag 11 tot en met zondag 29 januari 2012 (Dendermonde)

Filmproject SHAKE SHAKE Vanaf zaterdag 28 januari 2012 Samen met Danspunt zet het Centrum voor Beeldexpressie het project ‘SHAKE SHAKE’ op poten, een videoclip ter promotie van de dans in Vlaanderen. Je start met een workshop in het maken van videoclips op zaterdag 28 januari 2012. Vervolgens krijgt iedere deelnemer een dansgezelschap toegewezen, waarvan je een choreografie vastlegt in een dynamisch filmpje. Alle films worden in een laatste fase samengevoegd tot één vloeiend, samenhangend geheel dat op verschillende dansevenementen zal vertoond worden. Begeleider: Inti Calfat, regisseur van muziekvideo’s en reclamefilms. Alle info ook op p. 45.

GC De Bosuil, Witherendreef 1, 3090 Overijse Info en inschrijvingen: project@beeldexpressie.be of 03 289 12 04 (deelnameprijs: € 25)

Fotowedstrijd ‘De Fanfare’ i.s.m. Stephan Vanfleteren

Van vrijdag 3 tot en met zondag 26 februari 2012 (Overijse) Het Centrum voor Beeldexpressie wil met de editie 2011 van Photo View opnieuw de eigenzinnige fotografie vieren. Het succes van deze rondreizende expo zit ‘m namelijk in de kracht van de eigenheid. Met werk van Nic Carsauw, Ludo de Kort, Etienne Denayer, Willy Geerits, Dirk Janssens, Sylvia Konior, Klaartje Lambrechts, Jean Marie Piron, François Polfliet, Jan Strijbos, Werner Engelen, Stan Van Regenmortel, Eddy Wellens en Gilbert Janssens.

CC Belgica, Kerkstraat 24, 9200 Dendermonde CC Den Blank, Begijnhof 11, 3090 Overijse Meer info: www.beeldexpressie.be

Droom je ervan om je foto’s te publiceren in een boek van een topfotograaf? Heb je net als Vanfleteren een passie voor Vlaamse tradities? Dan is deze wedstrijd iets voor jou! Samen met fotograaf Stephan Vanfleteren en de collega’s van Vlamo werkt het Centrum voor Beeldexpressie aan een fotoboek en tentoonstelling over de amateurmuziekwereld. Stuur ons je foto’s met als thema ‘Het leven zoals het is in de fanfare of harmonie’. De beelden dienen in kleur gemaakt te worden.

Info, reglement en inschrijvingsformulier vind je via www.beeldexpressie.be > wedstrijd > wedstrijdaankondigingen, uiterste inzenddatum: 1 februari 2012

56 CvB-nieuws

NIEUWS

WAK 2012. Homemade.

Gratis update beschikbaar: harddisk met Library Music van Stock Music!

De verdeler STOCK MUSIC (Arjan Bosheck) biedt een gratis update aan van de harddisk met zijn library music.

Dus wie een HD van Stock Music heeft aangekocht, kan deze update bij diezelfde verdeler bekomen.

Iedereen die zo'n schijf van Stock Music in zijn bezit heeft, kan voor deze update rechtstreeks contact opnemen met Arjan Boshek via arjan@stockmusic.be!

Salon GPB 2012 – Overijse We geven al graag mee dat het Salon GPB 2012 (nieuw concept van de wedstrijd) zal plaatsvinden op zaterdag 3 maart 2012 om 15 u. in CC De Bosuil in Jezus-Eik (Overijse).

Het volledige programma kan je lezen in onze nieuwsbrief van februari en in het maart-nummer van Beeld Express!

Publicatie SPEEL*GOED “Ieder kind is een kunstenaar. De moeilijkheid is om er één te blijven als je groot wordt.” - Pablo Picasso Kinderen hebben vaak niet veel nodig om creatief bezig te zijn.

Fantasie is voldoende om tot de origineelste creaties te komen.

Het Forum voor Amateurkunsten geeft samen met ABC (Art Basics for Children) een boekje uit dat de creativiteit van kinderen prikkelt.

SPEEL*GOED staat boordevol prenten en inspiratiemateriaal om zelf speelgoed te maken. Eens het af is, kan je er verder mee aan de slag. Schaduwspel, dansen, klanken toveren,…. Creativiteit kent geen grenzen! Het boekje is bedoeld voor kinderen van 3 tot en met 12 jaar maar inspireert ongetwijfeld ook ouders, grootouders, leerkrachten, jeugdwerkers…

Je kan het boekje gratis downloaden of bestellen op www.amateurkunsten. be/speelgoed. Neem zeker ook een kijkje op de Facebook-pagina waar je allerlei leuke extra’s vindt!

Meer info via info@amateurkunsten.be.

Ook jij kan meedoen!

Ruim twee miljoen mensen in Vlaanderen geven zich in hun vrije tijd over aan hun artistieke passie.

Vanaf eind april plaatsen tal van gemeentes hier 10 dagen lang eens extra de schijnwerpers op. In 2012 vindt de WAK, de Week van de Amateurkunsten, plaats van 27 april t.e.m. 6 mei. Het thema van deze editie is ‘Homemade’. We zijn er zeker van dat jij, solo of samen met je vereniging, mooie projecten en fijne activiteiten kan opzetten, al dan niet geïnspireerd door dit thema. We dagen je uit: laat tijdens de WAK zien waar je mee bezig bent!

Meer info en inschrijven: www.wak.be.

De WAK zoet ook foto- en videoreporters! Kijk snel op pagina 11 voor meer info!

Ook CvB-lid Jos onderscheiding

Aerts

behaalt

MPSA-

De Photographic Society of America (PSA) deelt ons mee dat CvB-lid Jos Aerts, FPSA, MPSA, lid van PSA sinds 1975, de Master Distinction (MPSA) heeft ontvangen. Om die Master Distinction te krijgen heb je 1500 of meer aanvaardingen nodig in door PSA erkende international fotosalons. Jos Aerts werd ook uitgeroepen tot ‘International Representative of the Year’. Proficiat Jos!

CvB-nieuws 57

WEGWIJS Antwerpen Digitale galaprojectie 38ste interclubwedstrijd Rupelstreek 2012 Koninklijke Fotoclub Argus - Boom  Zaterdag 14 januari 2012, 20 u.

Parochiecentrum, Hoogstraat 19-20, 2850 Boom (ingang tegenover Panos)

Fotosalon Fotoclub Obscura - Zoersel  Vrijdag 20 januari 2012, 20 u. (opening)  Zaterdag 21 januari, 10 u. – 22 u., en zondag 22 januari 2012, 10 u. - 19 u. (digitale projecties telkens om 11 u., 14 u., 16 u. en 18 u.)

Digidoedagen, alles voor digitale opnames en beeldverwerking, fotostudio op zaterdag en zondag (10 u. - 17 u.), gratis afdruk gezinsportret.

CC ’t Zonneputteke, De Ster 1, 2980 Zoersel

Foto-expo '80-60' door Rik Peeters - Antwerpen  Vrijdag 20 januari 2012, 20 u. (opening)  Van zaterdag 21 januari tot en met woensdag 29 februari 2012, dinsdag - vrijdag, 9 u. - 22 u., en zaterdag, 10 u. - 16 u. (tijdens de krokusvakantie: dinsdag - vrijdag, 9 u. - 16 u.)

De 80-jarige Rik Peeters woont sinds 1933 in de wijk Luchtbal en beoefent al 60 jaar de kunst van het 'schrijven met licht'. Rik fotografeert modern realistisch en schuwt het experiment niet. In zijn werk vertelt hij steeds een verhaal met een anticlimax. Passioneel en vooral onconventioneel, dat is de kunst van Rik Peeters.

CC Luchtbal, Columbiastraat 110, 2030 Antwerpen

Jaarlijkse Fototentoonstelling en digirama’s 25-jarig bestaan Fauna Flora Fotoclub - Schoten  Zaterdag 28 januari, 13 u. - 19 u., en zondag 29 januari 2012, 10 u. - 18 u. (projecties om 13.30 u., 15 u., 16.30 u. en 18 u. en zondag extra projectie om 11 u.)

Kasteel van Schoten, Kasteeldreef 61, 2900 Schoten

Foto-expo ‘The Tiberius Principle (Exit 2011 - Entree 2012)’ - Antwerpen  Nog tot en met zondag 29 januari 2012, dagelijks behalve maandag, 10 u. - 17 u.

MIDDELHEIMPRODUCTIE organiseert in samenwerking met de kunsthogescholen van Antwerpen de vierde editie van Entree>Exit. Tentoonstellingsmaker en schrijver Hans Theys en kunstenaar Koen Theys werden uitgenodigd als gastcuratoren. Ze vroegen enkele kunstenaars die dit jaar zijn afgestudeerd aan de Antwerpse Academie voor Schone Kunsten en Sint Lucas Antwerpen of ze werk wilden tonen in de paviljoenen van het Middelheimmuseum.

Middelheimmuseum, Middelheimlaan 61, 2020 Antwerpen www.middelheimmuseum.be

2de Fotosalon Fotokring Kiliaan - Duffel  Zaterdag 11 februari, 14 u. - 19 u., en zondag 12 februari 2012, 10 u. - 17 u. (doorlopend groepsprojecties) Bibliotheek, Beethovenzaal, Onze-Lieve-Vrouwlaan 1, 2570 Duffel www.fotokringkiliaan.be

Tweejaarlijks salon Fotoclub Amfograf - Itegem  Zaterdag 18 februari, 14 u. - 21 u. (projecties om 16 u., 18 u. en 20 u.), en zondag 19 februari 2012, 10 u. – 19 u. (projecties om 11u., 14 u., 16 u. en 18 u.)

Parochiezaal Itegem, Schoolstraat 28, 2222 Itegem Meer info: www.amfograf.be of amfograf@telenet.be

13de Foto- en digisalon Fotoclub Morgana – HeultjeWesterlo  Vrijdag 24 februari 2012, 20 u. (opening)  Zaterdag 25 februari, 14 u. - 23 u. (projecties om 15 u., 18 u., 19.30 u en 21 u.) en zondag 26 februari 2012, 10 u. - 20 u. (projecties om 11 u., 14 u., 16 u., 17.30 u. en 19 u.)

Gemeentelijke Lagere School, Schoolstraat, 2260 HeultjeWesterlo

Limburg Foto-expo 'Erased' door Bertrand Meunier - Genk  Nog tot 22 januari 2012, maandag - vrijdag, 13 u. - 17 u., zondag, 13 u. - 17 u.

In COALFACE gallery loopt de tentoonstelling 'Erased' van fotograaf Bertrand Meunier. 'Erased' is het tweede luik uit de COALFACE-trilogie 'No Man's Land', een drieluik over de impact van industrie op mens en milieu. De expo 'Erased' duikt in de ongekende annalen van de Chinese geschiedenis, namelijk de sluiting van de grote industriële complexen. Toen Deng Xiaoping eind jaren '70 zijn ingrijpende economische hervormingen doorvoerde, besloot de Communistische Partij de grote staatsbedrijven te sluiten. Miljoenen arbeiders werden ontslagen. De gekoesterde arbeider uit het Mao-tijdperk werd plots aan zijn lot overgelaten. Welvarende steden in het noordoosten van China veranderden in verloederde spooksteden, waar mensen letterlijk op de vlucht sloegen op zoek naar een nieuwe toekomst. Sociale conflicten waren schering en inslag. Corruptie eveneens. Bertrand Meunier werkte negen jaar aan deze reeks, van 1997 tot 2006. In deze expo - speciaal samengesteld voor COALFACE - tracht Meunier de sfeer van het einde van een tijdperk weer te geven. Hoewel onbekend, kan deze periode bestempeld worden als de Tweede Culturele Revolutie.

Coalface gallery, Vennestraat 127/2, 3600 Genk www.coalface.be

58 CvB nieuws

Oost-Vlaanderen Photo View 2011 - Dendermonde  Van woensdag 11 tot en met zondag 29 januari 2012 Het Centrum voor Beeldexpressie wil met de editie 2011 van Photo View opnieuw de eigenzinnige fotografie vieren.

Het succes van deze rondreizende expo zit ‘m namelijk in de kracht van de eigenheid. Met werk van Nic Carsauw, Ludo de Kort, Etienne Denayer, Willy Geerits, Dirk Janssens, Sylvia Konior, Klaartje Lambrechts, Jean Marie Piron, François Polfliet, Jan Strijbos, Werner Engelen, Stan Van Regenmortel, Eddy Wellens en Gilbert Janssens.

CC Belgica, Kerkstraat 24, 9200 Dendermonde Meer info: www.beeldexpressie.be

Retrospectieve Johan Grimonprez - Gent  Nog tot zondag 29 januari 2012, dagelijks behalve maandag, 10 u. - 18 u.

S.M.A.K. brengt voor het eerst in België een uitgebreide retrospectieve van filmmaker en kunstenaar Johan Grimonprez (1962, Roeselare). Verschillende ensembles met video-installaties, storyboards en tekeningen worden opgebouwd rond de sleutelwerken uit zijn oeuvre.

Daarnaast treedt Grimonprez ook in dialoog met ondermeer kunstenaar Roy Villevoye en documentairemaker Adam Curtis. Tot slot confronteert hij zijn films met actuele en historische tegenhangers. Zijn steeds aangroeiende 'vlogging installatie' loopt als een referentieel richtsnoer doorheen de tentoonstelling.

S.M.A.K., Citadelpark, 9000 Gent www.smak.be

Vlaams-Brabant Retrospectieve Gus Van Sant - Brussel  Van 1 januari tot 29 februari 2012 De Amerikaanse regisseur Gus Van Sant geldt als een van de speerpunten van de Amerikaanse onafhankelijke cinema van de afgelopen kwarteeuw, maar hij is ook langs mainstream Hollywood gepasseerd. Deze retrospectieve laat je kennis maken met beide aspecten van zijn carrière: zowel indie-parels als ‘Mala noche’, ‘Elephant’ en ‘Paranoid Park’ als populaire (en met Oscars bekroonde) successen als ‘Good Will Hunting’ en ‘Milk’. Cinema waarin vaak getroebleerde jongeren centraal staan.

Flagey, Studio 5, Heilig-Kruisplein, 1050 Brussel www.cinematek.be

‘Egypt on film’ - Brussel  Van 13 tot 15 januari 2012 'Egypt on Film' is een selectie van de beste recente films uit Egypte, in het kader van Aflam, een nieuw festival rond Arabische cinema. De vertoning van deze fictiefilms, documentaires en experimentele films moet het publiek, één

jaar na de revolutie van 25 januari 2011, meer inzicht geven in de motieven van de volksopstand die de val van president Moebarak bespoedigde.

Paleis voor Schone Kunsten, Ravensteinstraat 23, 1000 Brussel www.bozar.be

Photo View 2011 - Overijse  Van vrijdag 3 tot en met zondag 26 februari 2012 Het Centrum voor Beeldexpressie wil met de editie 2011 van Photo View opnieuw de eigenzinnige fotografie vieren.

Het succes van deze rondreizende expo zit ‘m namelijk in de kracht van de eigenheid. Met werk van Nic Carsauw, Ludo de Kort, Etienne Denayer, Willy Geerits, Dirk Janssens, Sylvia Konior, Klaartje Lambrechts, Jean Marie Piron, François Polfliet, Jan Strijbos, Werner Engelen, Stan Van Regenmortel, Eddy Wellens en Gilbert Janssens.

CC Den Blank, Begijnhof 11, 3090 Overijse Meer info: www.beeldexpressie.be

Fotosalon 2012 Fotogroep Park Heverlea - Heverlee  Zaterdag 4 en zondag 5 februari 2012, 13 u. - 18 u. (projecties telkens om 14 u., 15 u., 16 u. en 17 u.)

Tijdens het jaar werkten ze in groepen rond thema’s. Het resultaat wordt getoond tijdens dit salon, samen met vrij werk en digitale projecties.

Jezuïtenhuis, Waversebaan 220, 3001 Heverlee www.fotogroepparkheverlea.be

West-Vlaanderen 43ste Iris Digishow - Aartrijke  Zaterdagen 21 en 28 januari en vrijdag 27 januari, telkens om 20 u. en zondagen 22 en 29 januari 2012, telkens om 17 u.

Jonkhove, Aartrijksestraat 11, Aartrijke (kaarten in voorverkoop € 4 (050 20 01 08 of bertrand.vansteelandt@telenet.be), aan de inkom € 5)

Foto-expo 'Vissersvrouw' - Oostende  Nog tot en met dinsdag 31 januari 2012, dagelijks Voor het boek 'Vissersvrouwen, 26 levens één verhaal' van Katrien Vervaele maakte fotograaf Wouter Rawoens een reeks portretten van vissersvrouwen. In het kielzog van het huidige mondelinge geschiedenis project trok hij opnieuw op pad om bijkomende vrouwen te portretteren. Het resultaat is een intrigerende en verrassende reeks foto’s van echte vissersvrouwen. Tijdens het najaar van 2011 en voorjaar 2012 wordt op zes locaties langs de Belgische kust een tentoonstelling getiteld 'Vissersvrouw' ingericht op basis van deze portrettenreeks. Per locatie wordt een unieke selectie en presentatie uitgewerkt.

Schip Amandine, Vindictivelaan, 8400 Oostende (gratis te bezoeken aan de buitenkant van het schip)

CvB-nieuws 59

CURSUSSEN & WORKSHOPS Fototentoonstelling Fotoclub De Meeuwen - Oostende  Van woensdag 1 tot en met dinsdag 28 februari 2012 Stadsbibliotheek, Wellingtonstraat 7, 8400 Oostende

Foto-expo 'Semites: A Wall Under Construction, 20052011' door Charif Benhelima - Waregem  Nog tot en met zondag 19 februari 2012, dagelijks 11 u.

- 17 u. (op zaterdag enkel op afspraak voor groepen) Charif Benhelima toont een reeks van 135 polaroidfoto’s omgezet in cibachromeprints. Zij krijgen hun plaats in een imposante 'muur': 'Semites: A Wall Under Construction, 2005-2011'. Charif Benhelima is een kunstenaar met Belgische, Sefardische en Arabische roots. In New York kwam hij er achter dat zijn naam ook een Joodse achtergrond had. Benhelima’s hele oeuvre is bijgevolg een fotografisch onderzoek naar identiteit en naar het gevoel een buitenstaander te zijn.

Be-Part, Platform voor actuele kunst, Westerlaan 17, 8790 Waregem

GRENS-OVERSCHRIJDEND Foto-expo ‘Ou Menya’ door Bieke Depoorter - Rotterdam  Nog tot en met zondag 29 januari 2012, dinsdag – zaterdag, 10 u. – 17 u., zon- en feestdagen, 11 u. – 17 u.

De Kunsthal Rotterdam presenteert de complete fotoserie ‘Ou Menya’ van de Belgische fotografe Bieke Depoorter.

Voor deze veelgeprezen serie laat Depoorter zich driemaal een maand lang meevoeren met de Transsiberië Express door Rusland, langs vergeten dorpen, van woonkamer tot woonkamer. Toevallige ontmoetingen bepalen haar slaapplaats.

Kunsthal Rotterdam, Museumpark, Westzeedijk 341, 3015 AA Rotterdam Meer info: www.kunsthal.nl

Foto-expo ‘New York Reflections’ door Saul Leiter - Amsterdam  Nog tot zondag 4 maart 2012, dagelijks 11 u. - 17 u.

Het Joods Historisch Museum presenteert een retrospectieve tentoonstelling met het werk van de Amerikaanse fotograaf en schilder Saul Leiter (1923). Na een periode van vergetelheid wordt Leiters werk sinds enige jaren in de Verenigde Staten en Europa herontdekt. Het is voor het eerst dat er een expositie van zijn werk in Nederland te zien is. Saul Leiter maakt vooral furore met zijn schilderachtige kleurenfoto's van het straatleven van New York, gemaakt tussen 1948 en 1960.

Joods Historisch Museum, Nieuwe Amstelstraat 1, 1011 PL Amsterdam www.jhm.nl

Driejaarlijkse opleiding 'Fotografie Anders Gezien' - Kalmthout Start op woensdag 11 januari 2012, 20 u.

Binnen de Kalmthoutse Fotokring zijn een aantal academisch geschoolde fotografen die hun kennis graag overbrengen naar andere vrijetijdsfotografen. Via opdrachten wordt het oog van de fotograaf gescherpt en leer je bewuster te fotograferen. Tijdens het eerste jaar leer je vooral vormelijk zien en fotograferen. Tijdens het tweede jaar verleggen we onze aandacht naar de inhoud van de beelden, en tijdens het derde jaar leren we vooral thematisch werken. Tijdens deze opleiding leer je ook het werk kennen van tal van vooraanstaande fotografen via voordrachten en bezoeken aan tentoonstellingen/musea. Om aan deze opleiding te kunnen deelnemen moet je lid zijn van de Kalmthoutse Fotokring vzw en moet je een toeslag van € 30 per jaar betalen.

Lokaal Kalmthoutse Fotokring vzw, zolder gemeentelijke basisschool Kadrie, Driehoekstraat 41, 2920 Kalmthout Info en inschrijven: 0497 13 33 25 of swa.van.oevelen@skynet.be

Fotografiecursus 'Digitaal leren fotograferen' - Kalmthout Donderdagen 12, 19 en 26 januari en 2 en 9 februari 2012, telkens 19.30 u. - 21.30 u.

Komen o.a. aan bod: belangrijkste instellingen van de digitale camera en deze creatief leren gebruiken, verschillende beeldelementen die leiden naar esthetische beelden, lichtmeter, belichtingscorrecties en het instellen van de juiste witbalans, alles over flitsers en flitsen en alles over lenzen. Je kan deze cursus volgen met elk type camera. Praktijk wordt thuis gedaan, resultaten worden besproken tijdens de lessen.

Lokaal Kalmthoutse Fotokring vzw, zolder gemeentelijke basisschool Kadrie, Driehoekstraat 41, 2920 Kalmthout Inschrijven is verplicht: 0497 13 33 25 of swa.van.oevelen@skynet.be (deelnameprijs € 70)

Workshop ‘Werken met externe flitser’ – Kalmthout Zaterdag 14 januari 2012, vanaf 13 u.

Na een theoretische uiteenzetting leren we de diverse mogelijkheden van onze camera en externe flitser kennen door de theorie om te zetten in praktijk. Zo komen o.a. aan bod: flitsen met diverse kracht, bounceren, flitsen op het eerste en tweede gordijn, met lange sluitertijden, buiten- en binnenlicht in balans brengen, flitsen met meerdere flitsers. Zelf meebrengen: digitale

60 CvB nieuws

camera en een externe flitser waarvan de software is aangepast aan deze van de camera.

Lokaal Kalmthoutse Fotokring vzw, zolder gemeentelijke basisschool Kadrie, Driehoekstraat 41, 2920 Kalmthout Inschrijven is verplicht: 0497 13 33 25 of swa.van.oevelen@skynet.be (deelnameprijs € 25).

Cursus Photoshop Elements - Kalmthout Zaterdagen 21 en 28 januari en 4, 11, 18 en 25 februari 2012, telkens 14 u. - 18 u.

De cursus wordt gegeven volgens een visuele methode en elke instructie wordt eerst op een scherm geprojecteerd. Alles wordt nadien meteen in de praktijk omgezet. Er is een elektronische hand-out voorzien voor iedere deelnemer. Tijdens de lessen moet je kunnen beschikken over een laptop en het Photoshop Elements programma (aankoop ongeveer € 90) of je kan ook een testversie downloaden voor een proefperiode van 30 dagen op www. adobe.com.

Lokaal Kalmthoutse Fotokring vzw, zolder gemeentelijke basisschool Kadrie, Driehoekstraat 41, Kalmthout Inschrijven is verplicht: cursus@kalmthoutsefotokring.be of 03 651 49 52 (deelnameprijs € 75)

Basiscursus video: Haal meer uit je camera Antwerpen Op 1, 3, 7, 8, 10, 13 en 15 februari 2012, telkens van 19.30 u. - 22.30 u.

In deze cursus wordt voornamelijk aandacht besteed aan het filmgebeuren: het met beelden leren vertellen wat je met woorden niet gezegd krijgt. Daarvoor is het nodig meer gebruik te maken van de technische mogelijkheden van je camera. Zo leer je technische aspecten als belichting, automatisch of manueel scherpstellen, witbalansinstelling, beeldhoek, ... Daarnaast leer je werken met beeldtaal, beeldopbouw en compositie. Er is aandacht voor continuïteitsregels, decoupage, storyboard en draaiboek. Zelfs de eerste montagestapjes worden niet uit de weg gegaan... Voorbeelden van montages uit speelfilms en van muziek bij film kruiden de cursus op een aangename manier. Beginners leren dus op filmisch verantwoorde wijze gebruikmaken van hun camera. Cursisten die geen eigen camera bezitten, kunnen gratis gebruikmaken van een camera van de provinciale uitleendienst.

Provinciaal Vormingscentrum Malle, Smekenstraat 61, 2390 Malle Info en inschrijvingen: 03 312 80 00 of vormingscentrum@pvm.provant.be (deelnamegeld: € 91 of € 70 met korting )

Beginnerscursus After Effects CS4 - Aarschot Dinsdagen 7, 14 en 21 februari en 6 en 13 maart 2012, telkens 20 u. 22.30 u.

Deze opleiding richt zich tot iedereen die (professioneel) bezig is met video en montage. De cursus is voor beginners. Stap voor stap en aan de hand van voorbeelden wordt de hele interface uitgewerkt. After effects wordt wel eens omschreven als de Photoshop voor videobestanden. Werk je in Adobe Première of Final Cut en wil je het niveau van je werk een (serieus) trapje hoger brengen? Dan is After Effects je nieuwe tool! Combinatie van verschillende videolagen, integratie van computeranimatie met video, uitgebreide tekst- en titelmogelijkheden, beeldstabilisatie, special effects en overgangen, keying, , ... Na deze cursus ben je in staat een semi-professionele videoclip af te leveren en heb je een goed beeld van de onbegrensde mogelijkheden van dit programma. Vereiste voorkennis: basiskennis van videobewerking en lagen. Adobe Premiere of Adobe Photoshop zijn de ideale voorbereiding op deze cursus. Er zijn computers met de nodige software aanwezig (je eigen laptop meebrengen mag natuurlijk (Adobe CS4)). Lesgever: CvB-lid Peter Miseur.

Cultureel Centrum Het Gasthuis, Gasthuisstraat, 3200 Aarschot Inschrijven via maaike@ccgasthuis.be (max. 8 personen, € 40)

Basiscursus fotografie: reflexcamera Antwerpen Zaterdag 11 februari 2012, 9.30 u. – 16.30 u.

In deze cursus leer je de instellingen (diafragma, sluitertijd, iso-waarde, scherptediepte, ...) van de reflexcamera optimaal gebruiken in verschillende omstandigheden. Dit alles gebeurt met oog voor positie, compositie en kadrering. De theorie pas je meteen toe in de praktijk want je fotografeert in de directe omgeving (zowel binnen als buiten). Kortom, je leert hoe je een goede foto maakt. Cursisten zonder eigen camera en/of statief kunnen gebruik maken van materiaal in bruikleen (Canon Eos 450D/ Manfrotto statief, je moet dit wel vooraf laten weten).

Breng in geval van een eigen camera de handleiding van dit toestel mee.

Provinciaal Vormingscentrum Malle, Smekenstraat 61, 2390 Malle Info en inschrijvingen: 03 312 80 00 of vormingscentrum@pvm.provant.be (deelnamegeld: € 26 (met inbegrip van een lichte lunch) of € 20 met korting)

Fotografiecursus 'Visies 2012' - Kalmthout Donderdagen 16 en 23 februari en 1 en 8 maart 2012, telkens 19.30 u. - 21.30 u.

CvB-nieuws 61

Een lessenreeks voor fotografen die hun visie op het fotografische beeld willen verruimen. Komen o.a. aan bod: een stukje fotografiegeschiedenis, reden van het ontstaan van de fotografie en zijn verschillende toepassingen, portretten en familiefoto's, landschappen en reisfotografie (geïllustreerde pers), reportage en thematische fotografie. Praktijk wordt thuis gedaan, de resultaten worden besproken tijdens de les.

Lokaal Kalmthoutse Fotokring vzw, zolder gemeentelijke basisschool Kadrie, Driehoekstraat 41, 2920 Kalmthout Inschrijven is verplicht: 0497 13 33 25 of swa.van.oevelen@skynet.be (deelnameprijs € 60)

Basiscursus film: montage – Antwerpen Vrijdagen 2 en 9 maart 2012, 19.30 u. – 22.30 u. en zaterdagen 3 en 10 maart 2012, 9.30u. - 12.30 u.

De belangrijkste functies en instellingen van het programma Adobe Premiere Elements worden in deze cursus behandeld. Volgende onderwerpen komen aan bod: import van videomateriaal, werken met de tijdlijn en het storyboard, trimmen op de juiste plaats, overgangen gebruiken, titels maken en geluid toevoegen en bijwerken, handen die een videocamera vasthouden.

Er wordt ook een eenvoudige dvd gemaakt. Je leert niet alleen de techniek, maar de docent geeft je ook tips vanuit het oogpunt van een cineast. Kortom, je leert een goede film maken, waarbij je bij voorkeur je eigen camera gebruikt.

Provinciaal Vormingscentrum Malle, Smekenstraat 61, 2390 Malle Info en inschrijvingen: 03 312 80 00 of vormingscentrum@pvm.provant.be (deelnamegeld: € 52 of € 40 met korting)

Fotowedstrijd ‘CHEEEZZZ’ Van dinsdag 3 januari t.e.m. maandag 12 maart 2012 Het Centrum voor Beeldexpressie gaat samen met jou op zoek naar de allerbeste profielfoto op Facebook!

Dit kan een zelfportret zijn, maar mag ook een heel ander beeld zijn. Zolang het maar iets over jou vertelt. Wat heb je het afgelopen weekend allemaal beleefd? Waar viel je oog op tijdens een wandeling? Wat houdt je bezig in het dagdagelijkse leven? Neem je camera overal mee en laat je fantasie de vrije loop! Surf vanaf 3 januari naar www.facebook.com/cheeezzz.cvb, klik op ‘Vind ik leuk’ en voeg je foto toe. Wie weet win jij wel een gratis fotosessie met een professionele fotograaf! Alle info ook op p. 5.

Info, reglement en inschrijvingsformulier vind je vanaf 3 januari 2012 via www.beeldexpressie.be > wedstrijd > wedstrijdaankondigingen, uiterste inzenddatum: 12 maart 2012

Fotowedstrijd ‘De Fanfare’ i.s.m. Stephan Vanfleteren Droom je ervan om je foto’s te publiceren in een boek van een topfotograaf? Heb je net als Vanfleteren een passie voor Vlaamse tradities? Dan is deze wedstrijd iets voor jou! Samen met fotograaf Stephan Vanfleteren en de collega’s van Vlamo werkt het Centrum voor Beeldexpressie aan een fotoboek en tentoonstelling over de amateurmuziekwereld. Stuur ons je foto’s met als thema ‘Het leven zoals het is in de fanfare of harmonie’. De beelden dienen in kleur gemaakt te worden.

Info, reglement en inschrijvingsformulier vind je via www.beeldexpressie.be > wedstrijd > wedstrijdaankondigingen, uiterste inzenddatum: 1 februari 2012

WEDSTRIJDEN Kunstbende 13 - de wedstrijd in kunst voor iedereen van 13 tot 19 jaar Ben je tussen 13 en 19 jaar? Dan is Kunstbende jouw snelweg richting artistiek succes! En je rijdt niet alleen: bijna 30 000 deelnemers gingen je al voor. Maar liefst 3000 door kunst bezeten jongeren nemen ieder jaar deel aan de wedstrijd in kunst. Brahim, Balthazar en Hannelore Bedert bereikten ondermeer via Kunstbende een roemrijk bestaan. Ook als je een afrit eerder moet nemen, blijft Kunstbende een trip om nooit te vergeten! Of je nu een creatief genie op wielen bent, of een bescheiden knutselaar op rolschaatsen, de weg is er voor iedereen. Schrijf je nu in voor één van de volgende categorieën: Film/ Foto/ Mode/ Dans/ Muziek/ Beeldend/ Performance/ TXT/ DJ. Info, reglement en inschrijvingsformulier vind je via www.beeldexpressie.be > wedstrijd > wedstrijdaankondigingen, uiterste inzenddatum: 20 januari 2012

Film- en fotowedstrijd ‘Eyes on Society’ In het kader van de ‘Week van de Religies en Levensbeschouwingen’ 2012 organiseert de werkgroep een film- en fotowedstrijd rond ‘levensbeschouwingen, welvaart en maatschappij’. Films en foto’s die de thema’s Levensbeschouwing (dromen, waarden, religie, geloof, ...) en welvaart (rijk en arm, insluiting, uitsluiting, zorgverlening, onderwijs en arbeid, ...) belichten komen in aanmerking.

Iedereen mag (een reeks van) foto’s of een (amateur-)film van maximum 5 minuten maken.

Info, reglement en inschrijvingsformulier vind je via www.beeldexpressie.be > wedstrijd > wedstrijdaankondigingen, uiterste inzenddatum: 30 maart 2012

62 CvB nieuws

Lumix Award 2011 De Lumix Award is een jaarlijks terugkerende Europese fotowedstrijd van Panasonic met dit jaar als thema: "Life is a stage". De prijs is bedoeld om unieke creativiteit in digitale fotografie 'in de picture' te zetten.

Info, reglement en inschrijvingsformulier vind je via www.beeldexpressie.be > wedstrijd > wedstrijdaankondigingen, uiterste inzenddatum: 31 maart 2012

Fotowedstrijd ‘Amoureus’ De stad Lommel, i.s.m. fotoclub ISO400, vaardigt een fotowedstrijd uit onder het thema 'Amoureus', een wedstrijd die kadert binnen het thema van liefde en vriendschap. Is fotografie je hobby of misschien zelfs een passie? Dan is deze wedstrijd een uitgelezen kans om je kunsten te tonen. Vijftig foto’s worden weerhouden voor de tentoonstelling in de Lommelse bibliotheek. Binnen de twee categorieën (kleur en zwart-wit) zijn er telkens drie podiumplaatsen.

Info, reglement en inschrijvingsformulier vind je via www.beeldexpressie.be > wedstrijd > wedstrijdaankondigingen, uiterste inzenddatum: 15 april 2012

Januari Cheeezzz Ga naar onze Facebookpagina Cheeezzz, stuur ons je meest originele profielfoto en wie weet win jij een fotoshoot door een professionele portretfotograaf!  Dinsdag 3 januari t.e.m. maandag 12 maart 2012 Photo View 2011 – Oost-Vlaanderen Met de rondreizende tentoonstelling Photo View vieren we elk jaar de eigenzinnige fotografie. Deze expo toont een selectie van de meest creatieve en authentieke werken, en plaatst fotografen die het verschil maken in het voetlicht.  Woensdag 11 t.e.m. zondag 29 januari 2012 CC Belgica, Kerkstraat 24, 9200 Dendermonde Workshop SHAKE SHAKE Leer alles over videoclips en verfilm zelf een choreografie van een dansgezelschap.  Zaterdag 28 januari 2012 GC De Bosuil, Witherendreef 1, 3090 Overijse

Februari Basiscursus video: haal meer uit je camera - Antwerpen meer info op pag. 60  1 tot 15 februari 2012, telkens van 19.30 u. - 22.30 u.

Prov. Vormingscentrum, Smekenstraat 61, 2390 Malle Photo View 2011 - Vlaams-Brabant  Vrijdag 3 februari t.e.m. zondag 26 februari 2012 CC Den Blank, Begijnhof 11, 3090 Overijse Basiscursus fotografie: reflexcamera - Antwerpen  Zaterdag 11 februari 2012, 9.30u. - 16.30u.

Prov. Vormingscentrum, Smekenstraat 61, 2390 Malle

Ruikt u dat ook…?

Het is de geur van een nieuw jaar vol inspiratie!

Maart Basiscursus film: montage – Antwerpen  2 tot 10 maart 2012 Prov. Vormingscentrum, Smekenstraat 61, 2390 Malle Salon GPB 2012  3 maart 2012, 15.00 u.

GC De Bosuil, Witherendreef 1, 3090 Overijse

programma cvb 63

Filmforum Oost-Vlaanderen Jong aanstormend filmgeweld ontmoet kennis en ervaring in de film. Twee cineasten praten over hun ervaring en hun visie. Hun werk wordt de aanzet tot een gezellige praatavond over film in al zijn facetten waarop iedereen zijn mening, passie en overtuiging kan delen.  Maandag 12 maart 2012 OC ‘t Klooster, Brugstraat 11, 9120 Beveren (Vrasene) Standpunten Antwerpen Standpunten is ons gespreksforum voor en door fotografen! Drie fotografen praten over hun ervaring en visie. Hun werk wordt de aanzet tot een gezellige praatavond over fotografie in zal zijn facetten waarop iedereen zijn mening, passie en overtuiging kan delen.  Dinsdag 13 maart 2012, ’t Zonneputteke, De Ster 1, 2980 Zoersel.

Photo View 2012 - opening Knokke De nieuwe tentoonstelling van onze jaarlijkse wedstrijd rond eigenzinnige fotografie opent ook deze keer op het Internationaal Fotofestival van Knokke-Heist. Wees er al eerste bij om de winnende reeksen te bewonderen!  Van zaterdag 25 maart t.e.m. zondag 10 juni 2012 Scharpoord, Meerlaan 32, 8300 Knokke-Heist

April Workshop WAK-reporters Schrijf je in en word één van de exclusieve reporters van de Week van de Amateurkunsten.  Infomoment: zaterdag 24 maart 2012  WAK: vrijdag 27 april tot zondag 6 mei 2012.

Vrije Ateliers, Rode Kruisstraat 25, 9100 Sint-Niklaas

zijn mening, passie en overtuiging kan delen.  Zaterdag 12 mei 2012 GC 't Gasthuis, Turnhoutsebaan 199, 2110 Wijnegem Standpunten Limburg Standpunten is ons gespreksforum voor en door fotografen! Drie fotografen praten over hun ervaring en visie. Hun werk wordt de aanzet tot een gezellige praatavond over fotografie in zal zijn facetten waarop iedereen zijn mening, passie en overtuiging kan delen.  Woensdag 23 mei 2012 GC Tentakel, Kneuterweg 2, 3520 Zonhoven

Juni - juli - augustus Het Salon De winnaars van de Prijs van Vlaanderen en de Kunstprijs worden naar jaarlijkse gewoonte in de bloemetjes gezet en een selectie van de inzendingen zal te zien zijn in een tentoonstelling.  Datum: zomer 2012 SD Worx, Brouwersvliet 2, 2000 Antwerpen

september Filmforum Limburg Jong aanstormend filmgeweld ontmoet kennis en ervaring in de film. Twee cineasten praten over hun ervaring en hun visie. Hun werk wordt de aanzet tot een gezellige praatavond over film in al zijn facetten waarop iedereen zijn mening, passie en overtuiging kan delen.  Vrijdag 14 september 2012 Locatie: nog te bepalen

Oktober

Mei Canvascollectie - expo De nationale jury van de Canvascollectie selecteert de beste werken uit alle inzendingen en stelt deze tentoon in de Bozar. Na het televisieprogramma (1 april tot 13 mei) te zien kan u ze hier in levende lijve komen bekijken.  Donderdag 10 mei 2012 t.e.m. zondag 10 juni 2012.

Bozar, Ravensteinstraat 23, 1000 Brussel Filmforum Antwerpen Jong aanstormend filmgeweld ontmoet kennis en ervaring in de film. Twee cineasten praten over hun ervaring en hun visie. Hun werk wordt de aanzet tot een gezellige praatavond over film in al zijn facetten waarop iedereen

Filmwedstrijd Festival van de Vlaamse niet-professionele cineasten 2012  Vrijdag 5, zaterdag 6, zondag 7 oktober 2012 CC De Bogaard, Capucienessenstraat 8, 3000 Sint-Truiden

November Galaprojectie Festival van de Vlaamse niet-professionele cineasten 2012  Zaterdag 18 november 2012 CC De Bogaard, Capucienessenstraat 8, 3000 Sint-Truiden

Meer info: www.beeldexpressie.be

64 contact

WIE contacteren WAARVOOR in het CvB? Voorzitter: Freddy Van Vlaenderen Rijsenbergstraat 130, 9000 Gent

Tel/Fax 09/220 29 15

e-mail: voorzitter@beeldexpressie.be Ondervoorzitter en verantwoordelijke projectgroep Ciné Public: Daniël De Vetter Nieuwstraat 41, 9080 Lochristi

Tel. 09/355 91 02

e-mail: daniel.videoclubgent@gmail.com Commissaris CvB fotowedstrijden en verantwoordelijke projectgroep wedstrijden: Freddy Van Gilbergen Smisveldstraat 33, 3370 Boutersem

Tel. 016/73 57 76

e-mail: wedstrijd@beeldexpressie.be Hoofdredacteur Beeld Express: Vorstermanstraat 7- bus 1.5, 2000 Antwerpen Joke Embrechts

Tel. 03/289 12 03

e-mail: hoofdredacteur@beeldexpressie.be Verantwoordelijke redactie film en verantwoordelijke projectgroep filmwedstrijden: Michelle Cooreman Hollebeekstraat 63, 1630 Linkebeek

Tel. 02/380 61 65

e-mail: michelle.cooreman@skynet.be Verantwoordelijke projectgroep Photo Event: Jef Paepen Akkerstraat 62, 2990 Wuustwezel

Tel. 03/669 79 57

e-mail: info@jefpaepen.be Beheerder AV-materiaal: Geert Bogaert Steenweg 205, 9810 Eke

Tel. 09/385 74 45

e-mail: g.bogaert@skynet.be Beheerder fotomateriaal: Vorstermanstraat 7- bus 1.5, 2000 Antwerpen Sandra Gillis

Tel. 03/289 12 00

e-mail: sandra@beeldexpressie.be

Voor het tijdschrift Beeld Express wordt de info ten laatste 1 maand voor de verschijningsdatum van Beeld Express verwacht via joke@beeldexpressie.be.

verschijningsdatum deadline materiaal Beeld Express 1 Beeld Express 2 Beeld Express 3 Beeld Express 4 Beeld Express 5

1 maart 1 juni 1 september 1 november 1 januari

1februari 1 mei 1 augustus 1 oktober 1 december

Communicatiemedewerksters: Joke Embrechts Centrum voor Beeldexpressie Vorstermanstraat 7- bus 1.5, 2000 Antwerpen Nele Caubergs

Tel. 03/289 12 03 en 03/289 12 06

e-mail: com@beeldexpressie.be

nele@beeldexpressie.be Vormingsmedewerker: Wouter Van Springel

Centrum voor Beeldexpressie Vorstermanstraat 7- bus 1.5, 2000 Antwerpen Tel. 03/289 12 05 e-mail: vorming@beeldexpressie.be

Projectmedewerkster: Charlotte Op de Beeck

Centrum voor Beeldexpressie Vorstermanstraat 7- bus 1.5, 2000 Antwerpen Tel. 03/289 12 04 e-mail: project@beeldexpressie.be

Grafisch vormgeefster: Kim Peeters

Centrum voor Beeldexpressie Vorstermanstraat 7- bus 1.5, 2000 Antwerpen Tel. 03/289 12 02 e-mail: graficus@beeldexpressie.be

INFORMATIE- EN DOCUMENTATIECENTRUM Algemene inlichtingen, meldingen kwaliteitsbegeleidingen, provinciale manifestaties & cursussen, cue-sheets SABAM, ontlening materiaal, verzekering B.A.: Sandra Gillis Centrum voor Beeldexpressie

Vorstermanstraat 7- bus 1.5, 2000 Antwerpen

Tel. 03/289 12 00

e-mail: info@beeldexpressie.be ALGEMEEN SECRETARIAAT Ledenbeheer, financieel beheer, erkenning salons, medailles & trofeeën, adreslabels, inlichtingen: Karel Geukens (directeur) Centrum voor Beeldexpressie Paula Hannes Stationsstraat 96, 2440 Geel

Tel. + Fax 014/58 41 74

e-mail: sec@beeldexpressie.be Facturatieadres:

Centrum voor Beeldexpressie Vorstermanstraat 7- bus 1.5 2000 Antwerpen rekening 414-4199991-24 BIC: KREDBEBB IBAN: BE81 414 4199991 24