IMPULSE
MAGAZINE FOR EXECUTIVES & DECISION MAKERS
Waarschijnlijk ‘s werelds oudste horlogemerk — door Erwin De Weerdt
BLANCPAIN, EEN TRADITIE VAN INNOVATIE SINDS 1735 Het verhaal van Blancpain start bescheiden bij Jehan-Jacques Blancpain, eerst schoolleraar, dan horlogemaker en veeboer in het Zwitserse Jura-dorp Villeret. Een werkplaats op de tweede verdieping van zijn boerderij, op de eerste verdieping paarden en vee en de school slechts 50 meter verderop. Jehan-Jacques beschouwde zichzelf wel in de eerste plaats als een horlogemaker en zo staat hij ook geregistreerd in het dorpsarchief. Later zou hij zijn cv uitbreiden met een vierde beroep, dat van burgemeester.
B
lancpain werd opgericht in 1735 en staat tegenwoordig bekend als ‘s werelds oudste horlogemerk, al begon Jehan-Jacques uiteraard al vóór 1735 met het maken van horloges. Blancpain groeide uit tot een welvarend familiebedrijf van vader op zoon. Maar in 1932 eindigt dit deel van het succesverhaal abrupt door het plotse overlijden van over-overkleinzoon Frédéric-Emile Blancpain, toen aan het hoofd van het bedrijf. Met hem dreigde ook de familienaam ‘Blancpain’ verloren te gaan omdat hij geen mannelijke erfgenamen had. Gelukkig kan in 1933, ene Betty Fiechter, samen met de Blancpain-verkoopdirecteur André Leal, het bedrijf overkopen en hernoemen het tot Rayville-Blancpain. Rayville is een fonetisch anagram van Villeret. Terwijl de Grote Depressie in de begindagen als een donkere wolk over de hele Zwitserse horloge-industrie hangt, moet Betty Fiechter haar toevlucht zoeken op de Amerikaanse markt als toeleverancier van bewegingsonderdelen. Zo wordt Blancpain een van de belangrijkste leveranciers van Gruen, Elgin en Hamilton. Blancpain, tweede bedrijf Samen met haar neef Jean-Jacques Fiechter bouwt zij in de jaren ’50 Rayville Blancpain uit tot een gevestigde waarde zowel als verkoper van horloges onder de naam Blancpain, én als uurwerkfabrikant. In 1959 produceert het bedrijf méér dan 100.000 horloges per jaar maar moet zij ook weer op zoek naar aanvullende middelen om tegemoet te komen aan de vraag. Daarom fuseert Betty Fiechter, in 1961, Rayville Blancpain met de Société Suisse pour l’Industrie Horlogère (SSIH), dat ook Omega, Tissot en Lemania onder zijn hoede heeft. Rayville-Blancpain groeit uit tot het productiebolwerk van de groep. Frau Fiechter bouwt nieuwe faciliteiten en verhoogt de productie tot meer dan 220.000 stuks in 1971.
96
In de jaren ’70 breekt er een concurrentiestrijd los door de opkomst van de kwartshorloges, verzwakt de Zwitserse frank tegenover de dollar en komt de wereld door de oliecrisis in een ware recessie terecht. Op zoek naar nieuwe middelen ziet SSIH zich genoopt afstand te doen van zijn patrimonium. Het verkoopt de naam Blancpain aan een samenwerkingsverband van uurwerkfabrikant Frédéric Piguet, geleid door Jacques Piguet, en JeanClaude Biver, destijds een medewerker van SSIH. Gelukkig blijven de activa (productiefaciliteiten en -uitrusting voor bewegingsonderdelen) in handen van Rayville-Blancpain. Jean-Claude Biver en Jacques Piguet schrijven aldus een nieuw hoofdstuk in de tweeënhalve eeuw oude geschiedenis van Blancpain. Ze transformeren Blancpain, van een bedrijf dat veel van zijn kennis verborgen hield en zich eerder toelegde op de productie van uurwerken van hoge kwaliteit die onder de naam van anderen werden verkocht en zo de verkoop van horloges onder eigen naam liet verwateren, tot een bedrijf dat voortaan zijn eigen creaties en uitvindingen beheert. Innovatief en loyaal Blancpain heeft zich altijd met een langetermijnvisie ingezet voor de traditionele mechanische uurwerken. Dat bewijst zowel de ononderbroken overdracht van de ene generatie op de andere van haar expertise, die van onschatbare waarde was, als de continue investering in steengoede medewerkers, productietechnologieën en R&D. Dankzij een constante stroom van innovaties en het volledige overzicht van het productieproces, profiteert
CXONET.BE
