Magazine maart-mei 2023

Acteurskoppel Boris Van Severen & Frances Lefebure

Sterzanger Ian Bostridge & Oxalys

Bijloke Jazz Club Night

‘Teenage Lontano’ in Gent

04 Kort Vooraan

06 Boris Van Severen & Frances Lefebure spelen Romeo

Dit magazine gratis bij je thuis? Schrijf je in via www.bijloke.be/inschrijven

Honger naar meer verhalen en video’s? Schrijf je in op onze nieuwsbrief en kijk op www.bijloke.be/verhalen

Tickets & info bijloke.be | 09 323 61 00 | Godshuizenlaan 2, 9000 Gent

Ticketbalie Di tot en met vr 13:00-17:00 | Bij concerten: 1 uur voor het concert

Volg je onze social media al?

@debijloke

FACEBOOK facebook.com/debijloke

Colofon Coördinatie & eindredactie Maarten Byttebier Vormgeving Taisia Migova Tekst Thomas Beijer, Maarten Byttebier, Waldo Geuns, Melissa Portaels, Sofie Taes, Bart T’Jampens Beeld Björn Comhaire (cover), Michiel Devijver, Ben Ealovega, Miles Fischler, Seb Peters Druk Graphius Adverteren? wouter.semey@debijloke.be Verantwoordelijke uitgever Geert Riem

Beats Beethoven vs.&

Een op de zes (16,5 %) van onze bezoekers in 2022 was jonger dan 26 jaar. Verbaasd? Je bent niet alleen. De meeste mensen zijn aangenaam verrast door dat hoge cijfer. Jongeren en klassiek: het lijkt voor velen geen evidente match.

Natuurlijk kennen veel families het BIG BANG Festival en onze reeks jeugdvoorstellingen, die we dit seizoen afsluiten met een frisse versie van de klassieker ‘Romeo & Julia’ (blz. 6). Ook op Côté Jardin komen veel gezinnen picknicken (staat 28 mei al in je agenda?). En op Bijloke Wonderland nestelen kinderen zich al eens op de eerste rijen. Maar ons aanbod gaat veel verder dan dat.

Reguliere scholen zijn vaste klant op onze schoolvoorstellingen, muziekscholen leggen we graag in de watten met een extraatje voor of na de concerten - een ontmoeting met de artiest of een nabespreking. Leerlingen van het vijfde en zesde middelbaar namen een mini-passie op samen met Collegium Vocale Gent, op basis van hun eigen levenservaringen. En Barok à Gogo laat lagereschoolkinderen proeven van barok met Reinoud Van Mechelen en a nocte temporis.

‘Teenage Lontano’ op 12 mei wordt extra bijzonder. Voor die voorstelling gaan we in zee met een Gentse klas anderstalige jongeren. Ze werken een week samen met de Amerikaanse componiste Marina Rosenfeld en geven zelf een concert in een oude tennishal in Gentbrugge (blz. 20). Wie er nog bij wil zijn, kan beter snel zijn tickets bestellen.

Ons nieuwemuziekfestival Ear To The Ground trok eind vorig jaar een opvallend jong en divers publiek en bij de jamsessies na jazzconcerten staan steevast conservatoriumstudenten op het podium in ons Café. Ook de Jazz Club Night (blz. 16) zal ongetwijfeld -26-jarigen bekoren. Wist je trouwens dat studenten onder de 26 jaar sowieso naar elk Bijloke-concert komen voor de voordeelprijs van 7 euro?

Wat niet wegneemt dat we inspanningen blijven leveren om tieners en twintigers naar onze concerten van meer klassieke snit te loodsen. Misschien liggen de kaarten daarvoor wel gunstiger dan ooit. De tijd dat je monomane muzieksmaak – óf gitaargeweld óf elektronisch gedreun – je stamcafé, je vriendenkliek en je kledingstijl bepaalde, ligt al een poos achter ons. Tegenwoordig hoor je de flamenco van Rosalía niet op folk- maar op popfestivals, en weerklinken de violen van het Belgian National Orchestra tussen de dance op Tomorrowland. Hippe dj’s als Floating Points maken platen met The London Symphony Orchestra, streetwise hiphoppers samplen Beethoven tussen hun beats én scoren daar virale hashtags en TikTok-dansjes mee. Moest je als tiener vroeger kiezen tussen elektronisch, pop en klassiek, dan is het nu vanzelfsprekend én beats én Beatles én Beethoven. En maar goed ook.

De openheid van de jongeren is er. Aan het aanbod in de concertzaal werken wij intussen naarstig en vol enthousiasme verder. Op het ritme van de beat…hoven.

Het Bijloke-team

Ik wil jullie uit het diepst van mijn hart bedanken. Het werd een van onze meest memorabele en bijzondere concerten tot nu toe. Het sublieme moment van stilte op het eind had niemand van ons voelen aankomen of ooit ervaren. Het is een oprecht bewijs van de opperste concentratie en luisterbeleving van jullie publiek … Het is voor die magie dat wij leven

Jazztrompettist Amir ElSaffar in een persoonlijke mail aan ons team (en dus ook aan jullie, het publiek)

Waar zijn die hartjes?

Een aftermovie van Ear To The Ground, filmpjes over onze expo’s, fotoreportages van concerten, jonge artiesten aan het woord: je vindt het allemaal op de Instagram-account @debijloke. Volgen en liken maar!

16,5 % jongeren

16,5 % van onze concertbezoekers, of één op de zes, was jonger dan 26 jaar in het kalenderjaar 2022. De meeste buitenstaanders zijn verbaasd als ze zo’n hoog cijfer horen. Maar wij maken er een punt van om jongeren te verleiden tot klassieke muziekongeacht culturele achtergrond of muzikale voorkeur.

SymfonieorkestVlaanderen AdagioForStrings/TabulaRasa

€884.562

verkochte tickets

Voor bijna 900.000 euro verkochten we tickets in het kalenderjaar 2022. Geloof het of niet, maar die ticketomzet was de hoogste in de geschiedenis van Muziekcentrum

De Bijloke. Terwijl we 2022 nog startten met geannuleerde concerten wegens corona en eindigden in een wereld vol financiële onzekerheid. Maar wij werkten de afgelopen jaren keihard verder aan onze mooie zaal en ambitieuze concertkalender, en daarvoor geven jullie ons duidelijk waardering. We willen jou dan ook uitdrukkelijk bedanken om trouw naar onze concerten te blijven komen.

Erfgoedprijs van de Provincie Oost-Vlaanderen

In november stond onze vernieuwde Concertzaal twee keer in de schijnwerpers. Ze won de Erfgoedprijs van de Provincie Oost-Vlaanderen omdat ze volgens de jury 'nu visueel en akoestisch, zowel op vlak van erfgoedzorg als op vlak van muziekbeleving, een voorbeeld is op internationaal niveau'. Verder haalden we het Architectuurboek Vlaanderen Nr. 15. De publicatie van het Vlaams Architectuurinstituut staat in het teken van ‘Allianties met de realiteit’ en looft ‘spraakmakende projecten die een verrassend antwoord bieden op actuele uitdagingen en maatschappelijke vraagstukken’.

Exclusieve seizoenspresentatie op 10 mei

Onze abonnees weten het al langer: half mei is het tijd voor een exclusief onderonsje met onze directeur en programmatoren in de Concertzaal. Op onze seizoenspresentatie krijg je in primeur te horen naar welke concerten van seizoen 23 | 24 zij persoonlijk het meeste uitkijken en welke speciale festivals en evenementen we klaarstoomden. En je kan al eens snuisteren in onze nieuwe seizoensbrochure - op die avond vers van de pers, enkele dagen later pas in je brievenbus. In de nieuwsbrief kondigen we aan wanneer je een plaatsje kan reserveren, maar omcirkel de datum alvast in je agenda: woensdag 10 mei 2023.

Archieffoto seizoenspresentatie 2022

Samen een interview geven doen ze bijna nooit, vertellen Boris Van Severen (33) en Frances Lefebure (34) halfweg ons gesprek begin december. “Dit is een primeur!”, aldus Lefebure. Een beetje “random over hun relatie praten”, ze zien er doorgaans het nut niet van in. Maar nu ze binnenkort als Romeo en Julia samen op de planken staan, willen ze wel hun licht laten schijnen over de liefde, die schone roos met haar scherpe doornen.

Het is bijna te mooi om waar te zijn: een van de bekendste acteurskoppels in Vlaanderen acteert in ‘Romeo & Julia’. Frances: (lacht) “Dat hebben ze commercieel goed gezien.”

Boris: “Dit stuk mogen spelen met mijn vrouw, mooier wordt het niet. Bovendien werken wij heel graag samen. En is er een grotere klassieker dan ‘Romeo & Julia’? Ik heb het wel al gespeeld in mijn opleiding, en ook eens met Het Paleis, maar ik heb nog nooit Romeo vertolkt.”

Frances: “Het is al bijna drie jaar geleden dat we samen acteerden, voor de tv-reeks ‘Een goed jaar’. We vinden dat nochtans heel tof, er is superveel vertrouwen tussen ons. Wij toetsen veel af bij elkaar, we kennen elkaars onzekerheden, elkaars trucjes. Ik hoop wel dat we niet hetzelfde einde kennen als Romeo en Julia.” (Boris lacht)

Zijn jullie ook kritisch voor elkaar?

Frances: “We hebben nog nooit samen theater gedaan, dus dat wordt afwachten, want Boris is echt een theaterbeest. Maar voor onze tvfictie zijn wij niet streng voor elkaar.”

Boris: “Strenger dan andere mensen toch?”

Frances: “Maar wij vinden elkaar ook gewoon heel goed. (lacht) Als Boris op de planken staat, zit ik de hele tijd met mijn mond open. Ik ben zijn grootste fan.”

Frances: “Zelf heb ik soms veel aan te merken op mijn eigen performance, maar dan zegt Frances: nee, dat was keigoed.”

‘Romeo en Julia’ is zowat hét symbool voor romantiek geworden, maar klopt dat wel? In het origineel van Shakespeare spat het bloed in het rond.

Boris: “Het romantische zit hem natuurlijk in die twee mensen die niet met elkaar mogen omgaan, maar die stapelverliefd worden en er alles aan doen om toch bij elkaar te kunnen zijn. Het is hyperromantisch… het is zelfs dom gewoon.” (lacht)

Frances: “Dus het summum van romantiek is domheid? Of is domheid het toppunt van romantiek? (denkt na) Interessante stelling.”

Boris: “Het gebeurt nog altijd dat het mensen verboden wordt om met elkaar om te gaan. Maar dat versterkt alleen maar de interesse.”

De verboden vrucht.

Boris: “Precies. Kijk ook naar de verfilming van Baz Luhrmann uit 1996 (met Leonardo DiCaprio en Claire Danes, red.), dat is een totaal ander verhaal. Er zit zoveel in: liefde, maar ook wraak, jaloezie ... Het zijn de zeven hoofdzonden in één stuk.”

Shakespeare laat Romeo zeggen “Ik ben gewond” als hij bedoelt dat hij verliefd is. De schaduwzijde van de liefde wordt óók benoemd.

Boris: “Liefde is hartverscheurend soms.”

Frances: “Die gevoelens liggen dicht bij elkaar, de verliefdheid en de Schmerz. Verliefd zijn, ik vind dat eigenlijk hatelijk. Nu is het oké, omdat het al wat gematigder is

geworden. Ik ben nog altijd verliefd, hé, maar in het begin is dat verschrikkelijk. Verliefdheid en liefdesverdriet liggen ook dicht bij elkaar, op hetzelfde spectrum.”

Je ligt een beetje “open”.

Frances: “Dat beeld van de wonde klopt wel. Het kruipt onder je vel, het is rauw, je bent heel kwetsbaar.”

Ervaar jij dat ook, Boris?

Boris: “Ik ben daar anders in. Als ik verliefd ben, dan doet niets er nog toe. Alles kan bestaan, en ik wandel daartussen. Ik vind van niets iets, ik vind alleen de verliefdheid die mij helemaal opvreet. Maar ik vind het niet angstaanjagend, ik omarm het.”

Sinds Shakespeare ‘Romeo & Julia’ schreef, is ons idee van de liefde erg veranderd. Nu zitten we in een tijd van veel scheidingen, open relaties en friends with benefits. Er lijkt minder engagement te zijn.

Frances: “Het heeft niet zozeer met engagement te maken, maar met zelfontplooiing. Ik vind daar niets romantisch aan, dat mensen vroeger veertig jaar samenbleven terwijl ze niet gelukkig waren. Oudere generaties zeggen soms dat wij het te snel opgeven, maar ik denk dat dat maar voor 5 procent van de mensen geldt. Wij denken veel sneller: ik loop hier maar 80 jaar rond, ik ga proberen zelf gelukkig te zijn.”

In een interview zei je ooit: “Voor altijd, ik vind dat bullshit.”

Frances: “Het is bullshit om dat te belóven. Toen wij trouwden, zeiden we: we beloven dat we dat op dit moment willen en dat we er alles aan zullen doen om het te doen slagen. Maar je weet nooit zeker of het lukt.”

Boris: “Je merkt wel dat de generatie na ons meer de opties wil openhouden. ‘Het is niet echt mijn lief, we zijn gewoon aan het daten …’ Je bent toch samen of niet samen? Ze zijn bang voor

Misschien moet je toch eens vaker klassiek opzetten thuis. Gewoon niet te luid

Frances Lefebure

dat engagement. Terwijl je gewoon moet springen, een keuze durven te maken. Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die anders willen leven, maar ik ben gewoon zo niet. Ik ben graag committed.”

Frances: “Dat is omdat jij een monofocus hebt. (lacht) Ik heb daar geluk mee, jij kunt je niet op nog iemand anders focussen, dat gaat niet.”

33 jaar

Zoon van meubelontwerper Maarten Van Severen

Theater: maakte 'The Great Downhill Journey of Little Tommy' en 'The Only Way Is UP' en is lid van gezelschap Het KIP Film: 'Belgica' (van Felix van Groeningen)

Tv: 'Een goed jaar', 'Déjà vu', 'GR5', 'Studio Tarara', 'De 16'…

Er zit iets rebels in Julia. Het vrouwbeeld in die tijd was heel anders dan nu, maar ze neemt haar lot in eigen handen. Kunnen we haar een feministe noemen?

Frances: “Wat ze deed, was zeker in die tijd erg moedig. Maar is haar keuze feministisch? Dat hangt ervan af wat je eronder verstaat. Wat ze doet, doet ze tegelijk ook helemaal voor iemand anders. Maar je zou het ook kunnen zien als iemand die heel dicht bij zichzelf staat en haar gevoel volledig toelaat.”

De mannen in het stuk komen er niet al te goed uit.

Boris: “Romeo wordt om de zoveel tijd verliefd. Al heeft hij het nu nog zwaarder te pakken. Ik zie Romeo ook wel als een hopeloze romanticus. Het zelfeklag, hoe hij zeker is dat Julia de vrouw van zijn leven is. Mercutio en Benvolio denken: dude, je hebt dat vorige keer ook gezegd.”

Frances: “Jij bent ook wel een hopeloze romanticus, hé.”

Boris: (lacht) “Oké ... Hopeloos?”

Frances: “Je kunt je helemaal geven, en je makkelijk laten gaan in dat gevoel

van verliefdheid. Niet alleen in de liefde trouwens. Als iets je passie is, dan ga je ervoor.”

Hoe is het overigens om een relatie te hebben onder het oog van half Vlaanderen?

Boris: “Is dat zo? Ik vind dat dat wel meevalt.”

Frances: “Wij schrokken er in het begin wel van: dat dat overal wordt opgepikt als wij iets op Instagram zetten. Dat komt dan terecht bij mensen die niet eens weten wie wij zijn, en dan krijg je reacties als (imiteert accent): ‘wa interesseert mij da?’. Maar mijn boodschap was toch niet aan u gericht?”

Worden jullie vaak aangesproken op straat?

Frances: “Niet zo vaak. Wel worden we soms echt aangestaard, en dat is vervelender dan iemand die een foto komt vragen. Mensen denken ook altijd dat ze heel subtiel zijn. Onlangs ben ik echt boos geworden toen we op restaurant zaten en een meisje mij stiekem zat te filmen.”

Wat doe je dan?

Frances: “Ik ben haar beginnen filmen! (lacht) Toen ze dat doorhad, reageerde ze heel gegeneerd. Ik heb dat gepikt van Cole Sprouse, een Amerikaanse acteur. Die heeft een apart account op Instagram van allemaal fans die foto’s van hem nemen. Zodra hij ze betrapt, haalt hij zijn camera boven en probeert hij eerst een foto van hén te nemen.”

Deze voorstelling leunt op de muziek van Prokofjev. Hebben jullie als jonge dertigers veel voeling met klassieke muziek?

Frances: “Muziek is sowieso heftig voor mij. Ik ben gevoelig en klassieke muziek vind ik vaak intens. Als ik mij niet goed voel, bijvoorbeeld, heb ik liever stilte dan muziek. Dus ik ga niet zo snel klassiek opzetten in de woonkamer.”

Boris: “Ik wel, maar het mag niet van Frances. Klassieke muziek is een beetje het zwarte schaap in mijn collectie. Het is sowieso niet iets wat je makkelijk oplegt, je moet er echt naar lúísteren.

Voor mij katapulteert klassiek me terug naar mijn jeugd. Mijn grootmoeder zette het altijd snoeihard op, mijn vader (meubelontwerper Maarten Van Severen, red.) deed dat ook… Ik kan er instant gelukkig van worden, en tegelijk maakt klassiek me emotioneel. Het kan echt een snaar raken. Met Bach heb ik dat hard, de ‘Goldberg-variaties’ vind ik prachtig.”

Frances: “Misschien moet je het toch eens vaker opzetten thuis. Gewoon niet te luid.”

34 jaar

Tv: 'F*** You Very, Very Much', 'Een goed jaar', 'Studio Tarara', 'Amigo’s'

Presentatrice: 'Hotel Römantiek', 'Café De Mol', 'Make Belgium

Great Again', 'Ons DNA'

— Jurylid 'De Slimste Mens ter Wereld'

Ontwerpt voor kledingketen

Bel & Bo

De tekst, een adaptatie van Joris Van den Brande, is best grappig. De voedster van Julia heet Mama Miracoli, Romeo zegt dat hij een pizza quattro stagioni zal maken van zijn rivaal.

Boris: “Kinderen kunnen veel meer aan dan we soms denken, maar humor kan helpen om het geheel toegankelijker te maken. Al hoop ik dat we de tragiek ook niet vermijden. Kinderen mogen ook leren dat liefde niet altijd rozengeur en maneschijn is.” circle

BIO | Boris Van Severen

BIO | Frances Lefebure

Humor kan helpen om het stuk toegankelijker te maken. Al hoop ik dat we de tragiek ook niet vermijden

Boris Van Severen

DOOD doet leven

pijn en passie

Waarom hebben kunst en muziek over het christelijke lijden nog zo’n grote aantrekkingskracht in een geseculariseerde en multiculturele wereld? Behoud de Begeerte verzamelde heel verschillende auteurs die iets te vertellen hebben over de betekenis van pijn en passie, dood en rouw, ziekte en zingeving. Fikry El Azzouzi schreef voor de gelegenheid een tekst over zijn gedroomde heldhaftige dood: sterven op een podium. Hij verkeert in het goede gezelschap van onder meer

Michel Faber, Jeroen Olyslaegers en Anna Enquist De jonge Japanse percussioniste Aya Suzuki vangt hun woorden samen in een fascinerend slagwerkritueel. Een productie van Behoud de Begeerte & Muziekcentrum De Bijloke

Ontdek ook ons paasconcert op di 04.04: Brockes Passion | Le Banquet Céleste & Damien Guillon

Het publiek moet mee Tenor Ian Bostridge

Met Ian Bostridge strikte het Belgische ensemble Oxalys een van de beroemdste tenoren van het moment. Aangrijpende Engelse liederen maken het concert voor hun dertigste verjaardag helemaal onvergetelijk. ‘Als kind was ik al geobsedeerd door liefde en dood.’

Waldo Geuns

Al dertig jaar siert Oxalys de Belgische én buitenlandse podia. Hun feestjaar 2023 zetten ze in met de Brit Ian Bostridge aan hun zijde, die als opera- en liedzanger op podia over de hele wereld gevraagd wordt. Het ensemble werkt wel elk jaar samen met grote artiesten, “maar het is toch extra uitkijken naar de komst van Bostridge”, verklapt artistiek coördinator en contrabassist Koenraad Hofman.

Zo’n grote naam strikken was ook voor een bekend ensemble geen sinecure. Goede connecties, een portie geluk, en vooral een bijzonder knap programma: dat overtuigde de tenor om de krachten te bundelen met Oxalys.

Op het lijf geschreven

Het zit in het DNA van Oxalys om het publiek te trakteren op originele programma’s waarin bekende en te ontdekken juweeltjes elkaar afwisselen. Maar het programma waarmee ze uitpakken in Muziekcentrum De Bijloke (en nadien in de Elbphilharmonie in Hamburg) is zowel de tenor als het ensemble op het lijf geschreven.

Ze putten uit het rijke Engelse lieden instrumentale repertoire van de belle époque. Van eind 19de eeuw tot het begin van de Eerste Wereldoorlog waren in Engeland namelijk heel wat beroemde componisten aan het werk.

betrokken worden’

De aangrijpende liedcycli ‘On Wenlock Edge’ van Ralph Vaughan Williams (1872-1958) en de ‘Seven Scottish Airs’ van Gustav Holst (1874-1934) zijn hoogtepunten en prijken al jaar en dag op het repertoire van Bostridge. Toch was voor Hofman de ‘spark’ voor de samenwerking de muziek van Peter Warlock, Felix White en – vooral – Jonathan Dove: onbekend en onbemind, maar “eens je hun muziek hoort, ben je er onmiddellijk aan verknocht”.

Very English

Leg de muziekstijl van die Engelse componisten naast de soms uiterst vernieuwende muziek van hun collega’s van het vasteland, en je merkt snel een verschillende ‘mindset’. De schilderachtige harmonieën van hun Franse collega Maurice Ravel konden Vaughan Williams, Warlock, Dove en Holst wel smaken, maar van Arnold Schönbergs atonaliteit of Igor Stravinski’s expressionisme hielden ze zich liever ver weg. Hun liederen verklanken de queeste om hun muziek zo evocerend en zo ‘English’ mogelijk te maken. Enerzijds verrassen ze door de instrumentale effecten die het achterliggende verhaal van de tekst suggereren, anderzijds zijn ze qua onderwerpen steevast ‘down to earth’. Liefde en dood worden

bezongen aan de hand van herkenbare situaties. En laat net dit dé thema’s zijn die Bostridge op uiterst fijnzinnige wijze aanvoelt.

“Zelfs als kind was ik al geobsedeerd door alles wat te maken had met de liefde en de dood”, vertelde de tenor eerder in The Guardian. “In die zin zit liederen zingen mij al een leven lang in het lijf. Ik herinner me dat ik tien jaar oud was en met mijn vrienden over de dood probeerde te praten, die daar uiteraard helemaal niet mee bezig waren.”

“Ik was altijd geïnteresseerd in dingen die met de uitersten te maken hebben. Zo bestudeerde ik als tiener de theoretische natuurkunde samen met de geschiedenis en de filosofie van de wetenschap, waarbij ik zocht naar de ultieme oorsprong van alles rondom ons.”

Diepgang

Over uitersten gesproken: de combinatie van liederen en instrumentale muziek die Oxalys en Bostridge presenteren, is niet toevallig. Voor de belle-époquecomponisten waren dit namelijk de krachtigste genres van allemaal, waarin ze het meeste werk, betekenis én diepgang staken. Om die gelaagdheid, emoties en achterliggende verhalen aan het publiek van vandaag over te brengen, is er volgens Bostridge maar één strategie. “Het publiek moet mee betrokken worden”, legt hij uit in een interview met radio WNIB. Als zanger ziet hij erop toe dat je je als luisteraar niet louter nestelt in je zetel. Samen met de andere uitvoerders vertelt hij het muzikale verhaal zo “dat het publiek het lied niet alleen begrijpt, maar ook echt meebeleeft”. circle

Za 29.04 | 20:00 |

Concertzaal | €26

Splendid Isolation

Ian Bostridge & Oxalys

Programma: liederen van Ralph Vaughan

Williams, Peter Warlock, Felix White, Jonathan Dove & Gustav Holst

KAMERMUZIEK

Ik herinner me dat ik tien jaar oud was en met mijn vrienden over de dood probeerde te praten, die daar uiteraard helemaal niet mee bezig waren

Ian Bostridge

Te rugblik

Jan Decleir is Egmont

↑

11 dec

Niet alleen de sterren uit de muziek, ook sterren uit andere melkwegstelsels vinden de weg naar ons Muziekcentrum. Rasacteur Jan Decleir kroop met verve in de rol van Egmont op een wervelende Zondagmatinee, met Roy Aernouts aan zijn zij. I SOLISTI en het Vlaams Radiokoor verzorgden de muziek.

Michiel Devijver

→ 11 nov

Vol huis voor ‘Ein deutsches Requiem’

Jazeker, de zaal zat tot de nok vol, maar ook óp het podium was het dringen bij ‘Ein deutsches Requiem’ met Elim Chan & Antwerp Symphony Orchestra. Collegium Vocale Gent vulde de koorbanken. Van grandioos symfonisch gesproken.

Michiel Devijver

→ 03 dec

Festivalsfeer op Ear To The Ground

Oppotmachines als ritmesectie (foto), film op groot scherm, gigantische blokfluiten, engelengezang in de abdijrefter: het was er allemaal. Maar er heerste vooral een gezellige drukte met een heel divers publiek. Er waren zelfs hamburgers in het Café - wat zou een festival zijn zonder hamburgers? De eerste wintereditie was geslaagd, we kijken nu al uit naar de volgende Ear To The Ground.

Michiel Devijver

← 24 nov

Patricia Petibon als toverkol

Heerlijk toch, hoe Patricia Petibon zich helemaal geeft in haar rol van toverkol? Voor het programma ‘Flammes de magiciennes’ transformeerde de wereldster met zichtbaar plezier in de meest wraakzuchtige, legendarische en tragische femmes fatales uit de geschiedenis.

Michiel Devijver

Ik wil het meesterwerk op

Componist Filip Rathé over Mahler

De nieuwe compositie van Filip Rathé, frontman van SPECTRA, gaat in dialoog met het adembenemend mooie ‘Das Lied von der Erde’ van Gustav Mahler. Symfonieorkest Vlaanderen versmelt beide stukken tot één muziekbeleving. Rathé: ‘Componeren is als een diamant slijpen.’

Sofie Taes

De orkestliedcyclus - of is het een gezongen symfonie? - ‘Das Lied von der Erde’ ontstond in 1907-1908: een periode waarin het noodlot driemaal aanklopte bij componist Gustav Mahler. Zijn tijd als directeur van de Wiener Staatsoper liep ten einde, zijn vijfjarige dochter overleed aan roodvonk, en zelf kreeg hij na de vaststelling van een hartkwaal een virtueel doodvonnis te horen. “Eensklaps”, schrijft hij aan zijn vriend Bruno Walter, “ben ik alles kwijt wat ik verworven had aan zelfkennis, en moet ik als een baby opnieuw leren lopen.”

Mahler boog maar barstte niet en componeerde de crisis naar de achtergrond met zes liederen voor orkest, alt en tenor solo. ‘Das Trinklied vom Jammer der Erde’, ‘Der Einsame im Herbst’, ‘Von der Jugend’, ‘Von der Schönheit’, ‘Der Trunkene im Frühling’ en ‘Der Abschied’ werden ‘Das Lied von der Erde’: het eerste luik van Mahlers ultieme symfonische triptiek.

Meer dan een eeuw later is ‘Das Lied’ een canonieke klassieker geworden, die in tal van versies (voor orkest, ensemble of pianobegeleiding, een of twee solisten…) en op honderden opnamen werd vereeuwigd.

Maar zelden beloofde de herontdekking

van het chef-d’oeuvre zo spannend te worden als in deze baanbrekende productie van Symfonieorkest Vlaanderen: Filip Rathé, frontman van het ensemble SPECTRA, nam de handschoen op om met Mahlers partituur in dialoog te gaan. Topuitdaging of titanentaak?”

‘Das Lied von der Erde’ is een absolute publieksfavoriet.

Heb jij iets met het werk?

Filip Rathé: “Meer nog: sinds mijn achttiende is het een van mijn lievelingsstukken. Een kompaan die me al mijn hele volwassen leven vergezelt. Toen intendant Frederik Styns me vier jaar geleden voorstelde om iets voor Symfonieorkest Vlaanderen te schrijven, was het voor mij meteen duidelijk:

ik wilde iets maken met laagjes en betekenis. Midden in de klimaatcrisis landde ik al snel bij de idee ‘Aarde’. Plots vielen alle puzzelstukken in elkaar: ik zou een muzikale tweespraak opzetten met ‘Das Lied von der Erde’, met Mahlers geest in en achter elke noot maar zonder thematische verwijzingen, citaten of andere gimmicks. Omgekeerd wilde ik ook niet in zijn partituur gaan rommelen: perfectie, daar blijf je af.”

Muzikale referenties worden niet de spil van je compositie, zei je. Zijn de teksten – Duitse hertalingen van oude Chinese gedichten – dan jouw aanknopingspunt?

“Ook niet. Omdat ik een pendant en geen sequel van ‘Das Lied’ wilde maken, heb ik mijn eigen teksten gekozen. Het zijn Portugese gedichten – nog zo’n jeugdliefde! – van Fernando Pessoa. Een van de passages die me onmiddellijk inspireerden, komt uit een gedicht over de maan. Dat vond ik zo’n mooi idee: het aardse, ondermaanse van Mahler gekoppeld aan dat koud gloeiende hemellichaam. Vanuit dat soort beelden maak ik klanklandschappen die overwegend donker zijn … maar donker is ook mooi, toch?”

Ik wilde niet in Mahlers partituur gaan rommelen: perfectie, daar blijf je af

Filip Rathé

zijn mooist tonen’

Komt die zuiderse poëzie op de pupiter van de solisten Christianne Stotijn en Peter Gijsbertsen te staan?

“Heel even heb ik met het idee gespeeld om zangers in te zetten, maar daar ben ik van afgestapt. Ik koos ervoor de teksten niet als dusdanig te laten horen of zien, maar als inspiratie te gebruiken voor elk aspect van de compositie: van ademhaling, woordklank, ritme en accent tot inhoud, sfeer en symboliek. Die poëzie is dan ook grandioos: mijmeringen over grootsheid in volledigheid; over wachten op wat je niet kent; over hoe alles eindigt in stilte… Doordat ze natuurbeelden gebruiken om grote levensvragen te behandelen, komen de gedichten eigenlijk dicht bij de teksten van ‘Das Lied’.”

Hoe liep het compositieproces?

“Zo’n gigantische opdracht ga je natuurlijk niet onbehouwen te lijf. Ik hield het heel subtiel, al ben ik me ervan bewust dat wat ik schrijf af en toe misschien blasfemisch zal lijken. Neem nu het monumentale ‘Abschied’, het laatste lied dat goed is voor de helft van de compositieduur. Hoe begin je daar een wederwoord op te formuleren? Wel, ik heb er een voorwoord van gemaakt: een nieuw stuk muziek dat

op een andere manier naar het bekende doet luisteren. Zoals de zetting van een diamant in een ring met nieuwe ogen naar de steen doet kijken.”

Schrijf je de noten neer terwijl je creëert?

“Nee! Vaak is in mijn hoofd eerst alles klaar. Maar daarna moet ik het nog neerschrijven. Dat kost zo’n twee à drie uur voor elke seconde muziekkan je nagaan!”

Wat hoop je dat het publiek zal ervaren bij deze Mahler op z’n Rathés?

“Eigenlijk bouw ik een soort museale ruimte waarin ‘Das Lied’ wordt tentoongesteld: zes fantastische schilderijen waarrond ik spotjes hang om de meest bijzondere details uit te lichten. Ik hoop dat het publiek mijn werk zo zal aanvoelen: als dat van een curator die een meesterwerk op zijn mooist wil tonen.”

Wanneer zal de compositie voor jou geslaagd zijn?

“Als ik een metastuk heb kunnen maken waarin Mahlers liederen en mijn compositie in elkaar verglijden. Versmelten tot één muziekbeleving. Daarvoor moet ik het punt zien te vinden waar intuïtie en ratio samenvallen. Jawel, ik ben een componist die analyseert, tekent, berekent en alles tot in de kleinste details uitwerkt. Maar ik ben ook een verteller die zijn verhaal wil doen.

Pas als dat yin en yang elkaar vinden, zal ik tevreden zijn. Om terug te keren naar het beeld van de edelsteen: componeren is als het slijpen van een diamant. Elk facetje moet juist zijn. Soms ben je tien uur bezig maar klopt het intuïtief niet meer. Dan belandt het in de vuilnisbak. Dat kan je über-kritisch noemen, maar snel-snel is voor mij geen alternatief. Ik wil aan het einde kunnen zeggen: ‘Dit is af. Beter kan ik het niet’.” circle

Das Lied von der Erde

Christianne Stotijn, Peter Gijsbertsen & Symfonieorkest Vlaanderen

Programma: Gustav Mahler met afwisselend een creatie van Filip Rathé

Compositieschetsen van Filip Rathé voor zijn nieuwe werk geïnspireerd op ‘Das Lied von der Erde’.

JAZZ CLUB NIGHT JAZZ CLUB NIGHT JAZZ CLUB NIGHTBezwerend en opzwepend

Za 15.04

Een kicking ass line-up in ons Kraakhuis, een broeierige undergroundsfeer in ons Café: op de Jazz Club Night zou je zweren dat De Bijloke niet in Gent maar in Londen of New York ligt. Ontdek de artiesten die geesten beroezen en benen doen dansen.

Yazz Ahmed Hogepriesteres van de psychedelische jazz

De Brits-Bahreinse trompettiste Yazz Ahmed bezweert en betovert met mysterieuze melodieën en Midden-Oosterse ritmes. Met haar mix van psychedelische jazz en filmische electronica overtuigt ze muziekliefhebbers uit de meest diverse hoeken en genres, van jazz tot indie.

Yazz gooit folk van Bahreinse parelduikers en traditionele trouwfeestgezangen complexloos in de blender met spirituele Arabische blue notes en futuristische electronica. Het leidde tot samenwerkingen met Radiohead en Lee Scratch Perry en ze werd instant gebombardeerd tot stem van de nieuwe generatie jazzartiesten door media van The Guardian tot Rolling Stone.

The Wire kroonde ‘La saboteuse’ tot Jazz Album of the Year 2017, in De Bijloke put ze uit het bejubelde ‘Polyhymnia’ (2019), een persoonlijke ode aan uitzonderlijke vrouwen –van Rosa Parks over de Suffragettes tot Malala-Yousefzai. “Deze plaat is mijn muzikale antwoord op de verwezenlijkingen van die vrouwen. Ik vier ook de creativiteit van mijn medemuzikanten. Zo hoop ik anderen te inspireren om, in de woorden van Malala, ‘moedig te zijn, je innerlijke kracht aan te spreken en je volledige potentieel te omarmen’.”

Volgens The Jazz Mann is dat alvast gelukt: ‘Rijk, krachtig, kleurrijk, opwindend en vol fantasie. Ahmeds meest ambitieuze en succesvolle werk tot nu toe voelt als een onmiskenbaar statement.’ Kan niet anders, als ook het wonderkind van de Londense jazzscene Shabaka Hutchings (The Comet Is Coming, Sons of Kemet) zijn basklarinet bovenhaalde om dat statement mee in te kleuren. Een concert om nu al heel hard naar uit te kijken.

The Fanck Going out with a bang

Wie na die twee veelbelovende concerten pas echt zin heeft gekregen in een feestje, hoeft niet eens te verkassen. Passeer via ons Bijloke Café en je blijft gegarandeerd plakken. The Fanck verenigt met DJ Grazzhoppa, trompettist Bart Maris en pianist Peter Vandenberghe drie gevestigde waarden die niets meer te bewijzen hebben. Net daarom kan het geheel de som der delen alleen maar overstijgen, denken wij dan. Beats en scratches, hiphop en electronics, jazz met een punkspirit. Dat kan niet anders dan vonken geven!

Next.Ape The next big thing van meesterdrummer Antoine Pierre

Nu eens zweverig en jazzy, dan weer funky en dansbaar en het volgende moment overweldigend met een diepe hiphopbeat: het nieuwe cross-overproject van Antoine Pierre (TaxiWars) ademt net zo goed rock en jazz als triphop en groove. Met Next.Ape sloopt de Belgische wonderdrummer evenveel grenzen tussen genres als heilige huisjes van de muziek. Zangeres Veronika Harcsa verleidt en verovert, schopt tegen schenen, verrast en betovert. De ep met single ‘Undone’ (2019) bracht de band concerten in Boedapest, Luxemburg en Marokko. Dit najaar verschijnt hun langverwachte debuutalbum. In De Bijloke krijg je een unieke kans op een voorproefje en wij durven nu al beweren dat het naar meer zal smaken. Dat in concertrecensies meermaals de vergelijking met STUFF. valt, kan alleen maar betekenen dat je Next.Ape vooral live gezien moet hebben. Op onze Jazz Club Night natuurlijk.

PIANOS MAENE FLAGSHIP STORE GENT

exclusive brands Steinway & Sons - Boston - Essex - Doutreligne

Nu 2 showrooms op 1 locatie : Steinway Piano Gallery Belgium & Piano’s Maene Gent Pieter Van Reysschootlaan 2 B-9051 Gent (Naast oprit E40 - Sint-Denijs-Westrem)

The Rape of Lucretia

Ook wat u niet ziet is vaak van onschatbare waarde.

Zoals het juiste woord of een comfortabele stilte. Of één en al oor voor wat gezegd wordt. Aandacht voor de grootse dingen en voor details die het verschil maken.

5 & 6 May ‘23

Minard, Ghent

ARTISTIC TEAM

Filip Rathé, Carlos Wagner, Alejandro Andújar

PERFORMED BY

Students of the International Opera Academy & SPECTRA

7 & 8 June ‘23

Theatre ‘t Eilandje, Antwerp

Tickets & info www.ioacademy.be

Daaraan herkent u de ziel van onze bank.

Benjamin Britten

Een gebroken lans voor Frank Martin

Pianist en creatieve duizendpoot Thomas Beijer laat in deze rubriek zijn gedachten de vrije loop over vergeten componisten.

Zoek op Google naar Frank Martin en op het scherm verschijnt een hele rits afeeldingen van een norse, borstelharige basketbalcoach uit South Carolina. Op de ene helft van de foto's tuurt hij stuurs voor zich uit, op de andere helft is hij druk bezig met schreeuwen tegen mensen. De Frank Martin die na hem de meeste afeeldingen oplevert, is een kaalgeschoren kerel die, net als zijn naamgenoot, óók voornamelijk tegen mensen lijkt te schreeuwen. Dat is ook toevallig, dacht ik. Maar toen keek ik beter en zag dat het gewoon diezelfde Frank Martin was, zij het nu met absentie van haar.

Wie echter de moed niet opgeeft en onvervaard naar beneden blijft scrollen, ziet her en der ook foto's verschijnen van een beschaafde heer met een dichte bos krullen en ogen vol twinkelingen in een opvallend langwerpig gezicht. Dát is hem: de Zwitserse componist Frank Martin. Zijn naam niet op z'n Amerikaans maar op z'n Frans uitgesproken. En in tegenstelling tot de Frank Martin uit South Carolina is hij schrikbarend onbekend – althans voor

een grote componist. En daar moeten we iets aan doen. Want waarom wordt het ‘Celloconcerto’ van Elgar gespeeld door vrijwel alle cellisten ter wereld, zo’n tweehonderdmiljoen, en het ‘Celloconcerto’ van Martin door, tja, pakweg drie? Waarom staat Verdi's ‘La traviata’ bij benadering zeshonderdduizend keer per jaar op het podium en Martins ‘Der Sturm’ bij benadering nul keer per jaar? Waarom spelen pianisten collectief het ‘Tweede pianoconcerto’ van Rachmaninoff en collectief níét het ‘Tweede pianoconcerto’ van Martin? Het zou me niks verbazen als ik de enige in Nederland ben die de partituur van dat pianoconcerto überhaupt heeft. Ik meen het. Die kocht ik een jaar of tien geleden bij Broekmans & Van Poppel, de best gesorteerde muziekhandel van Nederland. De winkelier ging naar achteren en kwam terug met een gloednieuw boek dat eruitzag als een stokoud boek. Hij blies er een laag donkergrijs stof vanaf, bestudeerde – toen hij klaar was met hoesten –de prijssticker en kwam tot de conclusie dat ik de eerste klant in vijftig jaar was

die ernaar vroeg.

De Oostenrijkse pianist Paul Badura-Skoda heeft het stuk in 1972 gespeeld met het Concertgebouworkest onder leiding van Josef Krips, maar daarna is het voor zover ik weet nooit meer uitgevoerd in Nederland. Daar probeer ik iets aan te doen. Maar dat is moeilijk. “Kun je niet het ‘Tweede pianoconcerto’ van Rachmaninoff spelen?”, krijg ik steeds te horen. “Dat van Martin kent niemand.” “Dat klopt,” antwoord ik dan, met enige moeite, uiterst beleefd, “maar als we het niet spelen, dan blijft dat ook zo.”

Ik geef echter niet op. Ik heb geduld. Ooit zal het me lukken om dat meesterwerk op de planken te krijgen. Eerder zal ik niet rustig kunnen sterven. Dat vertik ik simpelweg. Als Magere Hein me komt halen, ga ik gewoon niet mee. “Kom later maar terug”, zeg ik dan.

“Ik moet eerst nog het ‘Tweede pianoconcerto’ van Frank Martin spelen.”

Ik verwacht dat de heer Hein daar heel redelijk op zal reageren. Zeker als ik hem een vrijkaartje beloof. circle

© Thomas Beijer

Gentse klas brengt internationale klasse ‘Teenage Lontano’

34 anderstalige jongeren uit een Gentse school brengen de Belgische première van een meesterwerk in een oude tennishal. Ontdek waarom ‘Teenage Lontano’ een bijzonder plekje in ons hart inneemt.

Melissa Portaels

Wie aan György Ligeti’s orkestwerk ‘Lontano’ (1967) denkt, verwacht een gevuld podium met topmuzikanten die met uiterste precisie spelen wat de componist minutieus in zijn partituur noteerde. Niets daarvan zien we in ‘Teenage Lontano’ (2008), een eigenzinnige bewerking voor 34 jongeren van de Amerikaanse componiste Marina Rosenfeld. Na eerdere passages in onder meer New York, Perth en Amsterdam, maken anderstalige jongeren van de Gentse school Tectura Groenkouter zich klaar voor de Belgische première. En er zijn nog meer redenen waarom dit concert bijzonder wordt.

① Het origineel: György Ligeti

“Mijn vijanden zijn alle dictaturen.” Met die woorden deed de HongaarsOostenrijkse componist György Ligeti een levenslange belofte aan zichzelf. Hij zou nooit nog gehoorzamen aan welk regime ook.

Ligeti ontsnapte eerst aan het nazisme en vluchtte in 1956 uit het door Stalin onderdrukte Hongarije naar het Westen. Daar zou hij zichzelf telkens weer heruitvinden. Mede dankzij zijn onstilbare drang naar vrijheid en grenzeloze fantasie werd hij een van de grootste vernieuwers in de muziek.

Al in Hongarije droomde Ligeti van een nieuw soort muziek. Zijn idee daarover laat zich het beste omschrijven als ‘bewegende klankwolken’. Dichte opeenstapelingen van klank veranderen geleidelijk aan door onderhuidse verschuivingen.

Ze krijgen een andere samenstelling, een andere dichtheid of een ander timbre. Hij rijgt zijn klankclusters als een weefgetouw: noot voor noot, met melodieën die door het hele orkest reizen. Micropolyfonie, noemde hij het. Net als de Vlaamse polyfonisten laat Ligeti de verschillende stemmen op elkaar ingrijpen en met elkaar overlappen. Dat gebeurt met zo’n hoge densiteit dat ze niet als horizontale, in tijd voortgaande melodieën waargenomen worden, maar als statische, broeierige klankwolken.

Hoewel ze nooit afzonderlijk gehoord zouden worden, schreef Ligeti voor elk instrument een partituur die tot in het kleinste detail uitgewerkt was.

② De nieuwe versie: Marina Rosenfeld

De Amerikaanse componiste Marina Rosenfeld bouwt met ‘Teenage Lontano’ verder op Ligeti’s idee, en plaatst zijn eens zo vernieuwende klankwereld in

een eigentijdse context. Politieke, conceptuele en esthetische denkbeelden kruisen elkaar voortdurend in Rosenfelds werk. Via geluidsinstallaties en performances onderzoekt ze diverse vormen van participatie, niet zelden met niet-professionele muzikanten in de hoofdrol.

Veeleer dan voor hun muzikale vaardigheden kiest ze uitvoerders voor wie ze zijn, voor hun opvallende persoonlijkheid of boeiende achtergrond: “Ik wilde een soort muziek maken die verschillen eert”, liet Rosenfeld zich ontvallen in een eerder interview met het Britse magazine The Wire (2010).

Voor ‘Teenage Lonato’ werd Rosenfeld geïnspireerd door een beeld op de metro in de periode waarin ze het werk componeerde (2007-2008). Tieners deelden de oortjes van hun mp3-speler, luisterden samen naar de muziek en werden zich onbewust van hun omgeving, hoewel ze er met hun andere oor nog mee in contact stonden. “Ze ontwikkelden een nieuw soort luisteren, een meervoudig gericht luisteren”, laat Rosenfeld ons weten via e-mail. “Dat wilde ik destijds in ‘Teenage Lontano’ onderzoeken:

‘Hoe luisteren we en hoe zingen we, als we deels onszelf kunnen horen en deels in een andere gemedieerde wereld zijn?’

Vandaag zien we dagelijks hoe jongeren zingen, zichzelf opnemen en er beelden van delen op TikTok, maar vijftien jaar geleden bestond er nog een zekere aarzeling tegenover dergelijke zelfpresentatie. ‘Teenage Lontano’ was mijn poging om de opkomst van iets nieuws vast te leggen en te bevragen.”

Verdeeld in duo’s laat Rosenfeld 34 jongeren één lange rij vormen. Ze hebben allemaal oortjes in. Boven hen hangt een grote om zijn as tollende luidspreker. Ligeti’s orkestrale klankwolken in ‘Lontano’ zijn het muzikale vertrekpunt. Op het gehoor herwerkte Rosenfeld de partituur voor 17 stemmen, voegde er haar eigen ideeën aan toe en componeerde er een elektroakoestische laag bovenop. Via een audioscore in hun oortjes krijgen de jongeren aanwijzingen over wat ze moeten zingen. Uit de luidspreker klinkt een soundscape met elektroakoestische klanken en vooraf opgenomen delen van het jongerenkoor.

③ De plek: de oude tennishal Gantoise

De oude Gantoise-site is niet zomaar het decor voor ‘Teenage Lontano’. Het resoneren van de architecturale ruimte met de muziek is deel van Rosenfelds esthetiek. De galmende

oude tennishal in Gentbrugge leent zich daar uitstekend voor.

④ De muzikanten: 34 anderstalige leerlingen

De tennishal wordt het podium voor 34 jongeren uit de OKANklassen van de Gentse school Tectura Groenkouter (OKAN is het onthaalonderwijs voor anderstalige nieuwkomers, die één jaar lang Nederlandse taallessen krijgen). De jongeren – ongeveer evenveel

meisjes als jongens – engageren zich voor een creatief traject met Muziekcentrum De Bijloke.

⑤ De repetitie: Rosenfeld coacht jongeren

De jongeren zullen ook een week met componiste Marina Rosenfeld zelf werken. Liefst van al werkt Rosenfeld met doelgroepen die niet vanzelfsprekend met cultuur in contact komen: “Ik wilde altijd al met jongeren werken. Ze hebben een vitaliteit die mensen jonger en ouder dan hen afschrikt en een energie die nog niet onderdrukt of gekanaliseerd werd. Dat maakt hen zo interessant om mee te werken.”

Lontano

Vandaag zien we elke dag jongeren zingen op TikTok, maar in 2008 was zelfgemaakte filmpjes delen niet zo gangbaar

Componiste Marina Rosenfeld

Check www.bijloke.be!

voor up-to-date! concertinformatie!

MAART

Vr 03.03 | 20:00 360° Ligeti

Mysteries of the Macabre

I SOLISTI

Za 04.03 | 20:00 Hemelse Stemmen

In de gloria!

Wishful Singing

Za 18.03 | 16:00

Romeo & Julia

Familie

KIDconcert van Antwerp Symphony Orchestra

Za 18.03 | 20:00 Grenzeloos

Cantigas de Santa Maria

Cappella Amsterdam & Amsterdams Andalusisch Orkest

Zo 19.03 | 15:00 Zondagmatinee Olympiade

Kristian Bezuidenhout & Concerto Copenhagen

Do 23.03 | 20:00

Membra Jesu Nostri

Il Gardellino

Vr 24.03 | 20:00

Plastisphere

Nadar Ensemble

APRIL

Za 01.04 | 20:00

Dood doet leven

Muzikale en literaire avond rond pijn en passie

Di 04.04 | 20:00 Magistraal Barok

Brockes Passion

Le Banquet Céleste & Damien Guillon

Miniatuur

Ongehoord

Di 07.03 | 20:00 Jazz

Bobo Stenson Trio & Alex Koo

Zinderende double bill

Wo 08.03 | 15:00

Hope & Glory

Yan Quartet & Victoria Vassilenko

Do 09.03 | 20:00

Young Masters

Wo/man sitting at the piano

Michael Schmid

Tête-à-Tête

Vr 10.03 | 20:00 Grandioos Symfonisch

Symphonie fantastique

Veronika Eberle & Orchestre National de Lille

Za 11.03 | 20:00 Magistraal Barok

#baroqueinfluencers

Dorothee Oberlinger, Bruno de Sá, Ensemble 1700

Zo 12.03 | 11:00 Zalige Zondag

Dit spel kan slecht aflopen

Valentijn Dhaenens & Carducci String Quartet

Za 25.03 | 20:00 Symfonieorkest Vlaanderen

Das Lied von der Erde

Christianne Stotijn, Peter Gijsbertsen & Symfonieorkest Vlaanderen

Ma 27.03 | 19:30 Avondje Adorno

Homo ludens

An De bisschop & Filip Verneert

Do 30.03 | 20:00 Jazz

Dianne Reeves

Grande dame van de jazz

Vr 31.03 | 20:00

Kamermuziek

Kroniek voor zestien snaren

Doric String Quartet

Za 15.04 | 20:00 Jazz

Bijloke Jazz Club Night

Yazz Ahmed, Next.Ape, The Fanck

Za 22.04 | 20:00

Sterrenstof

Elisabeth Brauss

Do 27.04 | 20:00

Virtuoos op blokfluit

Piano

Miniatuur

Maurice Steger, Daniele Caminiti, Jonathan Pešek

Vr 28.04 | 20:00 Grandioos Symfonisch

Verdi's Requiem

Antwerp Symphony Orchestra, Collegium Vocale

Gent & Philippe Herreweghe

Za 29.04 | 20:00 Kamermuziek

Splendid Isolation

Ian Bostridge & Oxalys

Zo 30.04 | 11:00 Zalige Zondag

Barokmetamorfosen

Violaine Cochard & Edouard Ferlet

MEI

Ma 01.05 | 19:30

Noten anno nu

Avondje Adorno

Frederik Croene, Daan Janssens & Maja Verlaak

Vr 05.05 | 20:00 Piano

Vingers vol verhalen

Jonathan Fournel

Vr 12.05 | 20:00

Teenage Lontano

360° Ligeti

Marina Rosenfeld Oude Gantoise-site

Za 13.05 | 20:00

Symfonieorkest Vlaanderen

Swinging Thirties

Frank Braley, Eric Le Sage & Symfonieorkest Vlaanderen

Vr 19.05 | 20:00

Concerto's voor de prins

Gli Incogniti & Amandine Beyer

Za 20.05 | 20:00

Rolling Stone

GRAINDELAVOIX & Björn

Magistraal Barok

Hemelse Stemmen

Za 06.05 | 20:00

The Juliet Letters

Hemelse Stemmen

Vlaams Radiokoor & Helikon Quartet

Wo 10.05 | 20:00

Feestelijke seizoenspresentatie

Ontdek seizoen 23 | 24 van De Bijloke

Do 11.05 | 20:00 Tête-à-Tête

For Trainspotters Only

Ann Eysermans

Vr 12.05 | 20:00 Grenzeloos

Beyond Thrace

Jean-Guihen Queyras, Keyvan Chemirani, Bijan Chemirani & Sokratis Sinopoulos

Zondag 28.05

GRATIS FESTIVAL

vanaf 11:00

Bijlokesite

Als eerste het nieuwe Côté Jardin ontdekken?

Côté Jardin De grootste muzikale picknick vernieuwt!

Schrijf je in op onze nieuwsbrief en volg ons op Facebook en Instagram!