OMSLAGVERHAAL
Maria Van Aelst en Frans Brosens, NSB Meerle - Hoogstraten
“Zeg niet dat het hier niet meer kan gebeuren!” Maria Van Aelst en Frans Brosens, zijn niet alleen een echtpaar, ze zijn ook respectievelijk voorzitter en secretaris van de NSB Meerle-Hoogstraten (Nationale Strijdersbond van België). De zorg voor de gedachtenis en de herdenkingen van de beide wereldoorlogen zijn hen met de paplepel ingegeven. Hun beider vaders, gesteund door hun echtgenotes, Frans Van Aelst en Joke Vermonden en Ambroos (Broske) Brosens en Anna Bastijns, stonden mee aan de wieg van de huidige vereniging en zijn er penningmeester en voorzitter van geweest. Tenminste van de NSB zoals we die nu kennen. Vermonden, mijn grootvader van langs moederszijde. Hij overleed in 1939. Het oorspronkelijke houten kruis, dat door de familie zelf geplaatst werd, was vergaan. De gemeente heeft er toen een zwart smeedijzeren kruis geplaatst, dat ooit van het Meerse kerkhof afkomstig was en in het magazijn bewaard werd.
Erepark In 1947 werd de KNSB (Katholieke Nationale Strijdersbond) opgericht, later omgevormd tot NSB. De initiatiefnemers waren Constant Van Den Heyning als voorzitter en verder nog Albert De Roover, Hubert Claes, Maurits Gladinez en Frans Van Aelst (vlaggendrager). De vereniging regelde destijds de erkenningen voor de oud-strijders en de vergoedingen en tegemoetkomingen voor invaliditeit voor de oorlogsslachtoffers. En er kwam ook een nieuwe vlag. Ook vele oud-strijders uit Hoogstraten sloten zich aan omdat de NSB daar niet van wal geraakte. In de statuten staat dat een lid uit Hoogstraten mag zetelen in het bestuur. Nadien nam Peer Van Aelst de leiding over. Later traden nog Karel Adriaensen en Jos Marijnissen als voorzitter aan. Luna, Maria en Gust, trouwe werkers van NSB Meerle-Hoogstraten
Nog één graf Frans doet het verhaal van de oud-strijders in ons dorp: “Na de eerste wereldoorlog, in 1919, werd het verbond VOS (Vlaamse Oud-Strijderbond) opgericht. Voor de gesneuvelden van Meerle kwam er naast de kerk een monument met daarop hun namen. Uit ons dorp zijn heel wat mannen ten strijde getrokken, waaronder 18 vrijwilligers. Er prijken ook 18 namen van gesneuvelden op het grafmonument van 1914-1918. De oud-strijders kwamen jaarlijks bijeen op 11 november. Zij woonden een eucharistieviering bij en gingen dan in groep naar het monument, waar een bloemenkrans werd neergelegd. De burgemeester hield een korte toespraak en de fanfare speelde het Belgisch volkslied en de Vlaamse leeuw. Nadien luisterden de aanwezigen naar het Te Velde. Met een kort gebed eindigde deze viering.
Het gemeentebestuur bleef niet achter. Op het nieuwe kerkhof kwam een oorlogsmonument voor de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Daar werden op het erepark ook de oud-strijders, de oud-soldaten en de weerstanders begraven samen met hun echtgenotes. Maria: “Dat laatste is een verdienste van Arnold Van Aperen, die de vereniging altijd goed gezind geweest is en bijgestaan heeft. Op het erepark begraven worden, wil immers zeggen dat de graven nooit ontruimd zullen worden.”
Persoonlijk Na Jos Marijnissen traden Maria en Frans aan. Ze werkten al langer mee achter de schermen. Gust van Aelst, broer van Maria, en Karel
Oud-soldaat Engelbert Aerts was de voorzitter. Ook alle oud-soldaten met hun echtgenoten woonden deze viering bij, evenals vele inwoners van Meerle samen met de kinderen van de lagere school en de leerkrachten. Nadien was er een feestmaal in hun lokaal “In de Bombardon“, bij Adriaan Van de Heyning. Maar de oud-strijders werden ook echt oud, de één na de ander verliet deze wereld. Zij werden begraven achter het grafmonument op het oude kerkhof. De laatste oud-strijder van WO I was Jules Van de Heyning. Hij overleed in 1982 op negentigjarige leeftijd.” “Op dit ogenblik is er nog één graf over,” vult Maria aan, “dat van Jan
De herdenking aan het monument van 14-18 in 1999 NOVEMBER 2023 - DE HOOGSTRAATSE MAAND 7
