my c h i l d
Χρήστος Σαλάκος Παιδοχειρουργός-Παιδοουρολόγος, Αναπληρωτής Καθηγητής ΕΚΠΑ, Praticien Hospitalier των Νοσοκομείων της Γαλλίας, Διευθυντής Παιδοχειρουργικού Τμήματος ΙΑΣΩ Παίδων
Η ελάχιστα επεμβατική
παιδοχειρουργική Καθώς η τεχνολογία εξελίσσεται, οι λαπαροσκοπικές επεμβάσεις με μικρές τομές κερδίζουν έδαφος, προσφέροντας μια σειρά από αναμφισβήτητα πλεονεκτήματα έναντι της κλασικής χειρουργικής. ρέμβαση και βλάβη στο ανθρώπινο σώμα, ακολουθώντας το ιπποκράτειο πρότυπο «ωφελέειν ή μη βλάπτειν». Η ανάγκη αυτή οδήγησε στη ραγδαία ανάπτυξη και εξέλιξη της ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής, πρώτα στους ενήλικες για διαγνωστικούς σκοπούς και στη συνέχεια και στα παιδιά. Στη λαπαροσκοπική ή ενδοσκοπική ή χειρουργική της «κλειδαρότρυπας», όπως αποκαλείται, ο χειρουργός χρησιμοποιεί μικρές τομές για να εντοπίσει το πρόβλημα μέσα στο ανθρώπινο σώμα, με τη βοήθεια ενός ειδικού εξαρτήματος που ονομάζεται οπτική, συνδέεται με μία κάμερα και χειρουργεί με τη βοήθεια ειδικών εργαλείων, αντίστοιχων με αυτά που θα χρησιμοποιούσε στην ανάλογη ανοικτή επέμβαση. Η όλη διαδικασία προβάλλεται σε μια οθόνη και καταγράφεται σε βίντεο.
76
Η αλματώδης τεχνολογική εξέλιξη των τελευταίων ετών επιτρέπει στους παιδοχειρουργούς να πραγματοποιούν λαπαροσκοπικές επεμβάσεις σε όλο το ηλικιακό φάσμα της παιδικής ηλικίας, από τα νεογνά μέχρι τους εφήβους. Τα πλεονεκτήματα των λαπαροσκοπικών επεμβάσεων στα παιδιά, όπως και στους ενήλικες, είναι πολλά: • Οι μικρές τομές είναι λιγότερο επώδυνες, περισσότερο καλαίσθητες κι έχουν μικρότερο κίνδυνο επιπλοκών. • Ελαττώνουν την απώλεια θερμότητας και ύδατος και τον κίνδυνο δημιουργίας συμφύσεων του εντέρου. Επίσης, περιορίζουν την απώλεια της κυτταρικής ανοσίας και τις επιπτώσεις του χειρουργικού στρες. • Μειώνουν την ανάγκη χρήσης οπιοειδών αναλγητικών ουσιών.
Photo: iStock by Getty Images
H
ιδέα της ελάχιστης επέμβασης στο ανθρώπινο σώμα είναι γνωστή από τους χρόνους του Ιπποκράτη. Στην κλασική χειρουργική, ο χειρουργός ανοίγει το ανθρώπινο σώμα και έρχεται σε άμεση οπτική και απτική επαφή με το πρόβλημα που καλείται να θεραπεύσει, προκαλεί όμως μεγαλύτερες χειρουργικές τομές. Οι μεγάλες χειρουργικές τομές έχουν αυξημένο κίνδυνο επιπλοκών (λοιμώξεις, διάσπαση του τραύματος, μετεγχειρητικές κήλες) και είναι πολύ επώδυνες, αυξάνοντας τις ανάγκες αναλγητικών φαρμάκων. Δημιουργούν επίσης μεγάλες ουλές, οι οποίες εκτός από ακαλαίσθητες μπορεί να γίνουν υπερτροφικές και επώδυνες. Είναι προφανής, λοιπόν, η ανάγκη για τον χειρουργό και τους ασθενείς να θεραπεύσει το πρόβλημα με την ελάχιστη δυνατή πα-
