Noordstation Brussel 15.10 — 16:00 > 22:00
BELGISCHE PREMIÈRE
La Ronde Boris Charmatz
(FR)
In het kader van de Biënnale van Charleroi danse en van EUROPALIA TRAINS & TRACKS
CONCEPT Boris Charmatz CHOREOGRAFISCH ASSISTENT Magali Caillet Gajan met de steun van Christophe Ives LICHT Yves Godin GELUID Olivier Renouf TECHNISCH DIRECTEUR Erik Houllier ALGEMENE REGIE Fabrice Le Fur bijgestaan door François Aubry GELUIDSREGIE Perig Menez KOSTUUMS Sarah Bruchet, Marie Morel ADJUNCT-DIRECTEUR Hélène Joly HOOFD PRODUCTIE Lucas Chardon, Martina Hochmuth PRODUCTIELEIDERS Florentine Busson, Briac Geffrault — PRODUCTIE EN SPREIDING [terrain] IN HET KADER VAN EUROPALIA TRAINS & TRACKS Biennale van Charleroi danse COPRODUCTIE Charleroi danse, Europalia Arts Festival MET STEUN VAN Ambassade de France en Belgique, NMBS AG Real Estate
VOORSTELLING PARIJS 2021 PRODUCTIE Grand Palais en [terrain] mogelijk gemaakt door de exclusieve sponsoring van CHANEL COPRODUCTIE Festival d’Automne (Parijs); le phénix scène nationale pôle européen de création en NEXT festival; Compagnie de l’Oiseau-Mouche Gefinancierd door de Région Île-de-France met steun van het Ministère de la Culture - Direction Générale de la Création Artistique. — [terrain] wordt gesteund door het Ministère de la Culture – Direction Générale de la Création Artistique en la Région Hauts-de-France. Gevestigd in Hauts-de-France, is [terrain] geassocieerd met de Opéra de Lille, met phénix, scène nationale de Valenciennes pôle européen de création, en met het Maison de la Culture d’Amiens– Pôle européen de création et production. Boris Charmatz is een geassocieerd kunstenaar bij Lafayette Anticipaties in 2021-2022. — La Ronde werd gecreëerd in het kader van het evenement “Avant-travaux, le Grand Palais invite Boris Charmatz” en van het “Portret Boris Charmatz” tijdens de 49e editie van het Festival d’Automne te Pariis, op 16 januari 2021 in het middenschip van het Grand Palais.
— EUROPALIA COÖRDINATIE Katleen Van Langendonck, Dirk Vermaelen PRODUCTIE Bozena Coignet ONTHAAL PUBLIEK Mathilde Florica COÖRDINATIE VRIJWILLIGERS Meriem Alaouiova VRIJWILLIGERS Bernadette Berlot Dos Santos, Brigitte De Clerck, Peter De Clerck, Arnaud de Schaetzen, Heidi Era, Pieter Foulon, Katrien Hoogewijs, Inez Jonckeere, Ngan Le Nguyen Giang, Bibi Onsea, Annik Rosbach, Godelieve Van Tricht, Annelies Vermeersch, Zdravka Zlatanova, Annie Gracia Akimana, Diane Fourny, Chantal Vanherreweghen, Lan Tran Thu VERTALING PROGRAMMA Colette Delmotte, Katleen Van Langendonck, Martine Wezenbeek — NMBS Diederik De Bruycker, Soufian Loukili, David Baillien, Kristof Van Hool, Wesley Polomé, Sam Van Den Hende — SECURAIL David Schalenbourg, Didier Legeyn — SERIS Kevin Janssens — CHARLEROI DANSE COÖRDINATIE Annie Bozzini, Fabienne Aucant TECHNISCHE COÖRDINATIE Thomas Beni, Frédéric Barbier Charleroi Danse verbindt zich ertoe het werk van Boris Charmatz van 2018 tot eind 2022 te produceren, te presenteren en te begeleiden. MET DANK AAN Gilles Amalvi, Salomon Bausch en Madeline Ritter - Pina Bausch Foundation, Irene Baumann, Rabih Beaini, Amandine Beyer, Pierre Boscheron, François Chaignaud, Sidi Larbi Cherkaoui, Anne Teresa De Keersmaeker, Olga Dukhovnaya, Stefan Fraunberger, Letizia Galloni, James Ginzburg, David Grellier, Michael Haneke, Veith Heiduschka, Axel Ibot, Polly Jackman, Nora Lahlou, Julia Lanoë, Stephan Laks, Samuel Lefeuvre, Johan Leysen, Anne Longuet-Marx, Rikke Lundgreen voor Pan Sonic, Françoise Michel, Pascal Morand, Charlemagne Palestine, Alain Platel, Maud Pouzin, Soa Ratsifandrihana, Marion Regnier, Marlene Ropac, Gerhard Ruiss, Salia Sanou, Tino Sehgal, Robert Sturm, Alexandre Tharaud, Théâtre du Châtelet, Élodie Vitrano, Bettina Wagner-Bergelt, Frank Willens, Otomo Yoshihide, McDonalds – Noord Station, 51N4E en Christiaan Huyghe, Eventcom
Boris Charmatz herses Johanna Elisa Lemke socialclub Asha Thomas Ginger Jive Raphaëlle Delaunay opus 111 Clément Delliaux je t’obéis Florian Spiry Kiss Laura Walravens From C(H)OEURS Quan Bui Ngoc againagain Sigrid Vinks Amour
Pascal Greggory La Ronde : le jeune monsieur et la jeune femme Marlène Saldana Noli me tangere Frank Willens Contact Improvisation Régis Badel Improvisation
Médéric Collignon Bataille Djino Alolo Sabin Otomo Boris Charmatz boléro 2 Emmanuelle Huynh herses Johanna Elisa Lemke
La Ronde
La Ronde herses Fragment uit herses (une lente introduction) van Boris Charmatz (1997) Uitvoering: Boris Charmatz, Emmanuelle Huynh en Johanna Elisa Lemke Muziek: Elegie van Stefan Fraunberger © MORPHINE RECORDS socialclub Concept: Boris Charmatz, Johanna Elisa Lemke en Asha Thomas Uitvoering: Johanna Elisa Lemke en Asha Thomas Ginger Jive Fragment uit Ginger Jive van Raphaëlle Delaunay (2009) Uitvoering: Raphaëlle Delaunay en Asha Thomas opus 111 Concept: Boris Charmatz, Raphaëlle Delaunay en Clément Delliaux Uitvoering: Raphaëlle Delaunay en Clément Delliaux – acteur van de Compagnie de L’Oiseau-Mouche Muziek:Sonata No. 32 in C Minor, Op. 111_ II. Arietta – Adagio van Ludwig van Beethoven – uitgevoerd door Alexandre Tharaud (Album Beethoven Pianos Sonatas nos 30-32, 2018)
je t’obéis Concept: Boris Charmatz, Clément Delliaux en Florian Spiry Uitvoering: Clément Delliaux en Florian Spiry – acteurs van de Compagnie de L’Oiseau-Mouche Muziek: Je t’obéis van Sexy Sushi (Album Tu L’as Bien Mérité !, 2009) (tekst en muziek van David Grellier en Julia Lanoë) © WARRIORECORDS Kiss Naar: Kiss van Tino Sehgal (2002) Casting: Boris Charmatz Uitvoering: Laura Walravens en Florian Spiry van de Compagnie de L’Oiseau-Mouche Overdracht: Frank Willens From C(H)OEURS Uit C(H)OEURS, onder leiding van Alain Platel (2012) Duo gecreëerd door: Quan Bui Ngoc en Daisy Ransom Uitvoering: Quan Bui Ngoc en Laura Walravens Muziek: La Traviata van Giuseppe Verdi Prelude à l’Acte 3 againagain (ter nagedachtenis aan Café Müller) Naar: Café Müller van Pina Bausch (1978) Concept: Boris Charmatz, Quan Bui Ngoc en Sigrid Vinks Uitvoering: Quan Bui Ngoc en Sigrid Vinks
Muziek: Toccata und Fuge van Stefan Fraunberger / © MORPHINE RECORDS Amour (hommage aan Emmanuelle Riva en Jean-Louis Trintignant in de film van Michael Haneke) Naar: Amour van Michael Haneke (2012) Concept: Boris Charmatz, Pascal Greggory en Sigrid Vinks Uitvoering: Pascal Greggory en Sigrid Vinks La Ronde : le jeune monsieur et la jeune femme Fragment uit dialoog Le jeune monsieur et la jeune femme uit La Ronde van Arthur Schnitzler (1903), vertaald door Anne Longuet-Marx Concept: Boris Charmatz, Pascal Greggory en Marlène Saldana Uitvoering: Pascal Greggory en Marlène Saldana © Editions Gallimard 2016 (Franse vertaling) Noli me tangere Naar: Showgirl van Marlène Saldana en Jonathan Drillet (2021) Concept: Boris Charmatz, Marlène Saldana en Frank Willens Uitvoering: Marlène Saldana en Frank Willens Muziek: Chasseur d’acide (tekst en muziek Rebeka Warrior) © WARRIORECORDS Contact Improvisation Concept: Régis Badel, Boris Charmatz en Frank Willens Uitvoering: Régis Badel en Frank Willens
Muziek: Fragment uit Untitled 4 van Pan Sonic en Charlemagne Palestine (Album Mort Aux Vaches, 2000) Improvisation Concept: Régis Badel, Boris Charmatz en Médéric Collignon Uitvoering: Régis Badel en Médéric Collignon Bataille Concept: Djino Alolo Sabin, Boris Charmatz en Médéric Collignon Uitvoering: Djino Alolo Sabin en Médéric Collignon Otomo Fragment uit Con forts fleuve van Boris Charmatz (1999) Uitvoering: Djino Alolo Sabin, Boris Charmatz Muziek: COFFY arrangement en compositie van Olivier Renouf. Naar materiaal van Otomo Yoshihide ROCCR-64, SOH-9, TSOG-16 (Album Vinyl Tranquilizer,1997) boléro 2 Fragment uit trois boléros (1996) van Odile Duboc en Françoise Michel Choreografie: Odile Duboc Uitvoering: Boris Charmatz en Emmanuelle Huynh Muziek: Maurice Ravel - Symfonisch Orkest van de RAI Milaan onder leiding van Sergiu Celibidache, 1966
Tijdens de creatie van La Ronde in het Grand Palais in januari 2021, werden de volgende duetten bedacht en uitgevoerd door: - againagain: Axel Ibot – danser bij Ballet de l’Opéra National de Paris – en Sigrid Vinks - Amour: Johan Leysen en Sigrid Vinks - La Ronde: le jeune monsieur et la jeune femme: Johan Leysen en Marlène Saldana - Contact Improvisation: Samuel Lefeuvre en Frank Willens - Improvisation: Samuel Lefeuvre en Médéric Collignon - Bataille: Djino Alolo Sabin en Soa Ratsifandrihana - Het duo Kiss, naar Kiss van Tino Sehgal (2002), werd uitgevoerd door Letizia Galloni – danseres van het Ballet de l’Opéra National de Paris – en Florian Spiry -acteur van de Compagnie de L’Oiseau-Mouche. - Otomo, uit Con forts fleuve van Boris Charmatz (1999), werd uitgevoerd door Djino Alolo Sabin en Salia Sanou.
Intentie In het begin van de twintigste eeuw schreef Arthur Schnitzler Reigen (La Ronde), een bijzondere tekst over koppels die met elkaar zijn verstrengeld, een werk dat een schandaal uitlokte door de seksuele thematiek of… omdat de auteur Joods was. Geslotenheid rond de figuur van het duo en tegelijkertijd oneindige openheid van de ketting die de lichamen verplaatst en erdoorheen gaat. Schnitzler heeft het onomwonden over de liefde en seksualiteit van de sociale personages (de actrice, de soldaat, de prostituee, de graaf…). Hij vindt een protocol uit voor een tastbaar verlangen, dat wordt doorgegeven en overgezet op de andere, soms in de spanning, in de afwezigheid van overeenstemming. De dramaturgie van dit theaterstuk is al een dans waar de koppels zich nooit afsluiten maar altijd de andere ontmoeten. Ik heb een oneindige ketting van dansende, zingende, pratende duo’s bedacht. De lichamen bewegen, botsen tegen elkaar, omhelzen elkaar, verlaten elkaar en toch blijven ze, verbinden ze zich met elkaar in de mentale ruimte, verankeren ze zich om een continuïteit in het leven en het verlangen te behouden. Ik bedacht een reeks aaneengeschakelde koppels, een landschap van duo’s met buitengewone kunstenaars die zich met de tijd laten meevoeren en de ruimte urenlang innemen. Iconische stukken uit de geschiedenis, duo’s die voor de gelegenheid zijn uitgevonden, fragmenten van Schnitzler, kunstenaars die de zintuigen prikkelen en de bezoekers meeslepen. Een event waarvan de duur door iedereen, vertolkers en publiek, zal worden omarmd in een zachte en lange, gedeelde choreografische gloed. Boris Charmatz, juni 2020 La Ronde
Over Reigen (La Ronde) Reigen (La Ronde) leidde tot één van de grootste literaire, morele en politieke schandalen van de moderne wereld. Schnitzler had dat gevreesd en toen de tekst in 1897 klaar was, verspreidde hij hem dan ook in het geheim. Maar de conservatieven en weldenkenden kwamen het te weten, ze namen er aanstoot aan en vielen hem heftig aan. Viezigheid, zo zeiden ze, en ze maakten de auteur uit voor Joodse pornograaf. Het werd nog erger na de oorlog, toen het stuk in 1920 op aansporing van Max Reinhardt voor het eerst werd voorgesteld in Berlijn en in 1921 in Wenen. Er stak een storm van verontwaardiging, haat en antisemitisme op, waar ook Ignaz Seipel in mee ging vlak voor hij kanselier van Oostenrijk werd. De regie had nochtans de inhoud gezuiverd van erotiek, maar de thema’s seksualiteit, ontrouw en transgressie bleven evenwel sterk aanwezig, de symbolen van het kwaad; de zure moralisten en de hypocriete aanklagers pretendeerden daar de goede zeden en de moraal tegenover te stellen, de symbolen van het goede. In het stuk van Schnitzler was er niettemin geen sprake van goed en kwaad, maar van de lichtheid van het wezen en het lichaam, de vergankelijkheid, de liefde en de vergissing, het openbreken van de sociale klassen door de seksualiteit in de kleine Weense wereld. De dubbelganger van Freud onthulde het
verborgen gezicht van de maatschappij en bracht Eros op het toneel, terwijl Thanatos de geniepige vorm aannam van syfilis. Maar hij kreeg vervolgens de banbliksem van een andere incarnatie van Thanatos over zich heen, de bittere laatdunkendheid die haar pijlen richtte op de moderne kunstenaars die de rondedans van de creatie dansten en op de verdedigers van de vrijheid en de democratie. Dat antagonisme bestaat ook nu nog in onze innovatieve en fragiele moderne tijd, waar aids nog altijd aanwezig is en waar het COVID19-virus na een eeuw de Spaanse griep opvolgde, die onder andere Schiele en misschien ook Klimt velde. Waar de humanistische strijd voor inclusie en diversiteit blijft aanlopen tegen de oorlogszuchtige beschimpers van het verschil en het anders-zijn. De invloed van het digitale heeft de kortstondigheid van de ontmoetingen verscherpt en voert ons mee op een wals van duizend tellen. Maar Reigen (La Ronde) blijft een tijdloze metafoor voor de eenheid en de beweging, voor de vrijheid en het leven.
Pascal Morand uitvoerend voorzitter van de Fédération de la haute couture et de la mode
Tekst opgesteld in januari 2021 voor het programmaboekje van La Ronde van Boris Charmatz in het Grand Palais.
INTERVIEW Wat is je persoonlijke band met treinen en stations? Ik heb geen auto en treinen maken echt deel uit van mijn leven. Ik trok op jonge leeftijd bij mijn ouders weg, om naar de dansschool van de Opera van Parijs te gaan. Dat betekent dat ik elk weekend helemaal op mijn eentje de trein nam – soms de nachttrein, soms de TGV… Ik ontwikkelde technieken om mezelf voldoende op te vouwen zodat ik op twee zitplaatsen kon slapen. En ook nu nog neem ik minstens twee keer per week de trein, het is een beetje mijn kantoor en ook een ideaal moment om te dromen of projecten te bedenken. Mijn familie is van Joodse origine, er is dus ook een schrikbeeld verbonden aan treinen en de Tweede Wereldoorlog. Als kind was mijn favoriete monument de stationsgevel in Berlijn met een no man’s land daarachter en het opschrift in die Ferne…
Toen je directeur was van het Musée de la Danse in Rennes focuste je op live art in musea, naast vele andere activiteiten. Je hebt toen al verschillende performances gecreëerd in de publieke ruimte. Met [terrain] lijk je nog meer de nadruk te leggen op (semi)-publieke ruimtes. Waarom vind je het belangrijk dat er ook dans te zien is in de publieke ruimte? Ik heb beslist om van dans definitief mijn kunst te maken nadat ik een film had gezien van Claude Mouriéras en JeanClaude Gallotta, die was opgenomen in het Gare de l’Est in Parijs! Ik hou ook wel van dansstudio’s, maar volgens mij is de publieke ruimte de ideale architectuur voor dansers. Ik hou van het idee dat de choreografie in de publieke ruimte zich niet beperkt tot de bewegingen van de dansers, maar ook rekening houdt met die van de voorbijgangers, van de La Ronde
massa, en een horizontaal schema introduceert tussen de lichamen. In dans kun je vrijwel onmiddellijk van een toeschouwer veranderen in een waanzinnige beweger! Vooral na de terroristische aanslagen die aansloten bij een lange reeks van bedreigingen van de publieke ruimte (privatisering, jacht op de ‘armen’ en de daklozen, weghalen van toiletten en banken…) had ik het gevoel dat het medium ‘dans’ ideaal was om ons samen levendenken-bewegen opnieuw in vraag te stellen. Het is niet gemakkelijk, want ik hou van de vrije kunst en de publieke ruimte heeft heel wat beperkingen, maar die frictie is ook boeiend. De eerste versie van La Ronde is bedacht voor het Grand Palais in Parijs. Hoe herwerk je die versie voor de hal van een station (Noordstation) en een voormalig postsorteercentrum (Tri-Postal in Charleroi)? Op welke manier past La Ronde in die context? Het is moeilijk om je dit project voor te stellen na het sublieme en gigantische van het Grand Palais, maar dat is ook net interessant: iets prozaïsch terugvinden in het station, wat minder beschermd zijn, niet zoveel ruimte hebben, gestoord worden en storen… het is een goede manier om weer echt met beide benen op de grond te staan. Maar het idee is ook ontstaan tijdens de gesprekken met Europalia: treinen zijn verzamelplekken van fantasieën voor onverwachte ontmoetingen, explosieve en onverwachte verlangens, hartstochtelijke liefde. La Ronde, een ketting van aaneengeschakelde verlangens, past echt wel in de context van een station!
Gesprek met Boris Charmatz door Katleen Van Langendonck, september 2021
Bio’s Djino Alolo Sabin,geboren in de Democratische Republiek Congo, begon in 2003 met hip hop dans als autodidact. In 2008 sluit hij zich aan bij Faustin Linyekula, volgt een hedendaagse dansopleiding aan de Kabako Studios en loopt in 2013 stage aan de École des Sables, in het kader van P.A.R.T.S. Daarna volgen samenwerkingen met Olivier Dubois, Christina Towle, Maguy Marin, Boris Charmatz, Dominique Brun en met Josef Nadj, voor OMMA, te zien op de biënnale van Charleroi danse. Parallel hiermee creëert hij in 2019 de solo Piki Piki voor Charleroi danse, is hij artistiek directeur van het Atelier Piki Piki, en organiseert hij het Piki Piki Festival in Kisangani. Hij is ook geïnteresseerd in film en speelde zijn eerste rol in Usures van Sébastien De Buyl. Régis Badel studeerde aan het Conservatorium in Lyon, parallel met een muziekopleiding. Hij behaalde zijn diploma aan het Conservatoire national supérieur de musique et de danse in Parijs en voltooit zijn opleiding bij P.A.R.T.S. Met een voorliefde voor improvisatie, muziek, beton én gras was hij performer voor Boris Charmatz, Maud Le Pladec, David Wampach, ICTUS, R14 en Didier Silhol …. Hij nam deel aan verschillende projecten gelinkt aan nieuwe technologieën en heeft een nauwe band met de alternatieve scène.
La Ronde
Danser en choreograaf Quan Bui Ngoc, die regelmatig samenwerkt met Alain Platel en Les Ballets C de la B., verdeelt zijn leven en werk tussen Europa en Vietnam. Quan Bui Ngoc volgde de Coline-opleiding in 1997-1998, na een opleiding aan de Nationale Dansschool van Vietnam en een carrière als danser bij het Hanoi Opera Ballet. Hij ontmoette Alain Platel tijdens Wolf in 2002, en zet deze samenwerking tot op de dag van vandaag voort. De voorbije jaren werkte hij met specifieke groepen zoals kinderen, gevangenen en amateurs. Parallel met zijn werk in Europa reist Quan Bui Ngoc regelmatig naar Vietnam om les te geven en dansvoorstellingen te creëren. Als danser, choreograaf en artistiek directeur van [terrain] onderwerpt Boris Charmatz de dans aan formele beperkingen die het veld van haar mogelijkheden hertekenen. De scène is als een notitieblok waar geconcentreerde, organische concepten worden opgetekend om de chemische reacties, intensiteiten en spanningen te observeren die door hun ontmoeting worden veroorzaakt. Van 2009 tot 2018 leidt hij het Musée de la danse, Centre chorégraphique national de Rennes et de Bretagne. In januari 2019 lanceert hij [terrain], een structuur gevestigd in de regio Hautsde-France, waarmee hij het bewegende concept van een neo-instelling
bedenkt, zonder muren of dak, een choreografisch groen terrein, met een menselijke architectuur. In zijn jeugd leert Médéric Collignon klassieke trompet aan het conservatorium van CharlevilleMézières maar algauw gaat hij op zoek naar nieuwe uitdrukkingsvormen, gevoed door improvisatie. Hij wijdde zich aan het jazzrepertoire en vond snel zijn eigen weg. In Parijs ontmoette hij verschillende belangrijke spelers uit de Franse jazzscene en nam hij actief deel aan bands als Fred Pallem’s Le Sacre du Tympan en de Zhig Band van Sébastien Gaxie. Hij werd bassist bij Alerta G terwijl hij ook in het Orchestre National de Jazz speelde. Hij combineert zijn persoonlijke projecten met grote collectieve werken zoals Porgy & Bess van Gil Evans en Miles Davis, de progressieve rock van «King Crimson», Hip-Hop (Golden Age) en binnenkort ook eigen composities. Hij componeert al sinds zijn studies aan het conservatorium en wordt voortdurend gevoed door theater, film, tentoonstellingen, literatuur, performances ….. Raphaëlle Delaunay start aan de dansschool van de Opéra de Paris alvorens deel uit te maken van het gezelschap. Daarna danst ze bij Pina Bausch/Tanztheater Wuppertal (Duitsland) van 1997 tot 2000. In 2001 vervoegt ze het Nederlands Dans Theater, toen onder leiding van Jirí Kylián. Ze werkte samen met tal van choreografen en regisseurs zoals Alain Platel voor Wolf, Alain Buffard, Pascal
Rambert, Guillaume Vincent, Bernardo Montet, Jérôme Bel en Boris Charmatz. Tegelijkertijd ontwikkelde ze haar eigen choreografisch project binnen het gezelschap Traces en presenteerde ze haar werk en voorstellingen op talrijke festivals in verschillende landen. Sinds 2018 is ze ook docent klassieke dans, neoklassiek en hedendaags repertoire aan het Conservatoire National Supérieur de Musique et de Danse de Paris en leidt ze de ELAN-opleiding, een school voor gelijke kansen gesteund door het Centre National de la Danse. Ze schrijft momenteel in duo met de schrijver en acteur Jacques Gamblin. Clément Delliaux trad in 2008 toe tot de Compagnie de l’Oiseau-Mouche. Als danser, clown en acteur vertrekt hij vanuit ontmoetingen. Hij speelde bij David Bobée: in 2008 in Pas de quoi crier victoire en in 2010 vertolkte hij Hamlet. Bij Cédric Orain wordt hij een clown in Gilles en ontwikkelde hij een intense artistieke medeplichtigheid met Gilles Defacque, zijn partner op het podium, die hij in 2014 ontmoette in Clément, ou le courage de Peter Pan. In 2011 werkt hij opnieuw met Cédric Orain in Sortir du corps van Valère Novarina, een groot succes voor het gezelschap. In 2018 maakt hij deel uit van de cast van Par La Fenêtre in een regie van Aude Denis en speelde hij in Les Siestes bercées van Marie Prete. Pascal Greggory begon zijn carrière in het theater in 1975, toen hij meespeelde in François-Marie Banier’s toneelstuk Hôtel du Lac, voordat
hij zijn eerste grote filmrol kreeg in André Téchiné’s Les sœurs Brontë. Zijn ontmoeting met Éric Rohmer aan het eind van de jaren zeventig was erg bepalend en leverde hem verschillende filmrollen op. In 1988 vroeg Patrice Chéreau hem om mee te spelen in Shakespeare’s Hamlet op het Festival van Avignon. Dit was het begin van een samenwerking die zou duren tot de dood van de regisseur in 2013: in het theater, Bernard-Marie Koltès’ Dans la solitude des champs de coton, Phèdre van Racine, Jon Fosse’s Rêve d’automne, en in films La Reine Margot, Ceux qui m’aiment prendront le train, Gabrielle. In het theater heeft hij ook gespeeld onder leiding van Luc Bondy en van Arthur Nauzyciel, met wie hij regelmatig samenwerkt. In films werkte hij met verschillende regisseurs, waaronder Jacques Doillon, Raul Ruiz, Andrzej Zulawski, Luc Besson, Maïwenn, Olivier Assayas en Lou Ye. Emmanuelle Huynh is danseres, choreografe en docente. Haar werk verkent de relatie met literatuur, muziek, licht, ikebana (Japanse bloemsierkunst) en architectuur. Ze creëerde ondermeer Mùa (1995), A Vida Enorme (2002), Cribles (2009), TÔZAI! (2014) en een aantal stadsportretten met beeldend kunstenaar Jocelyn Cottencin. In 2021 creëerde zij de solo Nuée. Van 2004 tot 2012 leidde ze CNDC in Angers en sinds 2016 is zij hoofd Atelier aan Beaux-Arts de Paris. Haar werk wordt gesteund door Platform Mùa.
La Ronde
Johanna Elisa Lemke studeerde dans en theater in Berlijn en Amsterdam. Sinds 2005 werkt ze als danseres, performer en actrice op internationaal niveau, met onder meer de regisseurs, choreografen en muzikanten Martin Stiefermann/MS Schrittmacher, Marco Santi en Constanza Macras/ Dorkypark. In 2009 werd ze door Thomas Ostermeier uitgenodigd in de Schaubühne Berlin en in 2014 begon ze haar samenwerking met Falk Richter, parallel aan projecten met het Schauspielhaus Frankfurt, de Dramaten in Stockholm en het Schauspielhaus Hamburg. Als freelance kunstenaar werkt zij samen met ondermeer Tino Sehgal, Constanza Macras, Phill Collins, Frank Willens/Isa Melzheimer, Thomas Ostermeier en Boris Charmatz. Marlène Saldana werkt samen met Sophie Perez en Xavier Boussiron, Christophe Honoré, Boris Charmatz, Marcial Di Fonzo Bo en Ashley Chen. Ze heeft ook samengewerkt met YvesNoël Genod, Jerôme Bel, Théo Mercier, Daniel Jeanneteau, Gerard&Kelly, Krystian Lupa, Jeanne Balibar. Samen met Jonathan Drillet richtte ze in 2008 de UPSBD op (The United Patriotic Squadrons of Blessed Diana). Sindsdien regisseerden ze een dertigtal voorstellingen en performances, waaronder Le Prix Kadhafi, Dormir Sommeil Profond, en meer recent Reflets de France (2016) en Le Sacre du Printemps Arabe (2017). Ze creëerden Showgirl op La Bâtie – Festival (Genève) in september 2021, een voorstelling die zijn Belgische première beleeft tijdens de Biënnale van Charleroi danse.
Florian Spiry werd al vroeg aangetrokken door het theater, dat hij als amateur beoefende in Toul. Hij trad in dienst bij de Compagnie de l’Oiseau-Mouche in 2015, op 21-jarige leeftijd. Enkele dagen na zijn aankomst vroegen Latifa Laâbissi en Nadia Lauro hem om deel uit te maken van de cast van de show Pourvu qu’on ait l’ivresse. In 2017 sloot hij zich aan bij de groep Humming Dogs onder leiding van David Bausseron. In 2018 speelde hij in de toneelstukken Par la fenêtre van Aude Denis en Madisoning van Amélie Poirier. Als multidisciplinair kunstenaar is hij in 2021 te zien in de creaties van Chiendent Chantal, De l’autre côté du miroir en Bouger les lignes, van Bérangère Vantusso. Asha Thomas, geboren in Atlanta, is afgestudeerd aan de Juilliard School in New York. Ze sloot zich aan bij het Alvin Ailey American Dance Theater waar ze acht jaar lang eerste solist was. Sinds haar aankomst in Frankrijk in 2007 danste ze bij verschillende choreografen zoals Salia Sanou, Seydou Boro, Raphaëlle Delaunay, Richard Siegal, Prue Lang, Philippe Ménard, Olivia Grandville, Boris Charmatz, Tatiana Julien en Alban Richard. Met haar gezelschap Ima creëerde zij het duet CL AY, een samenwerking met flamencodanseres Yinka Esi Graves op muziek van gitarist Guillermo Guillén. In april 2019 nam ze deel aan de Night of 100 Solos: A Centennial Event, een eerbetoon aan Merce Cunningham in het Barbican Theatre in Londen. Sigrid Vinks is een Belgische actrice en toneelschrijfster. Ze studeerde
Germaanse taal- en letterkunde, filosofie en theaterwetenschappen aan de Universiteit van Antwerpen. Op twintigjarige leeftijd ontmoette ze de avant-garde kunstenaar Jan Decorte. Sindsdien zijn ze onafscheidelijk in het leven en in de kunst. Ze vormen een uniek artistiek duo dat in België zijn gelijke niet kent. Hun gezelschap Bloet zet de toon voor meer dan veertig jaar radicale theater-, dans- en operavoorstellingen. In 2019 heeft de Vlaamse regering hen de Ultima-prijs toegekend. Laura Walravens is een Belgische danseres en kunstenares. In 2013 studeerde ze af aan de Koninklijke Balletschool in Antwerpen. Daarna werd ze aangenomen bij het Koninklijk Ballet van Vlaanderen, waar ze werken uitvoerde van wereldberoemde choreografen als Sidi Larbi Cherkaoui, Edouard Lock, Edward Clug en William Forsythe. Haar eerste eigen werk ontwikkelde ze in de context van Choreolab in Antwerpen. Ze werkte ook samen met regisseur Lukas Dhondt voor de film Girl, waarin ze de rol van danscoach speelde. Naast haar activiteiten als danseres, studeert ze aan de Universiteit van Antwerpen fysiotherapie en aan het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen danspedagogie. Na gedanst te hebben in de rockopera Notre-Dame de Paris en in een tournee van Paul McCartney, werkte Frank Willens samen met verschillende choreografen en regisseurs: Meg Stuart, Peter Stamer, Falk Richter, Tilman Hecker, Laurent Chétouane,
Tino Sehgal, Boris Charmatz en Susanne Kennedy, parallel aan zijn eigen creaties. Met Tino Sehgal werkte hij samen voor This Variation (concept en regie), gepresenteerd op Documenta 13 in Kassel, en sinds 2013 voert hij Seghals solo (untitled) (2000) uit.
La Ronde
Biennale van Charleroi danse van 14 tot 29 oktober 2021 Openingsweekend
14 & 15.10.21 - Ayelen Parolin Simple Les Écuries, Charleroi 14.10.21 - Julien Carlier Collapse Les Écuries, Charleroi 16.10.21 - Boris Charmatz La Ronde Ancien Tri Postal, Charleroi 16.10.21 - Emmanuel Gat LOVETRAIN2020 PBA, Charleroi 16.10.21 - Lara Barsacq Fruit Tree La Raffinerie, Brussel Volledig programma: www.charleroi-danse.be
EUROPALIA TRAINS & TRACKS van 14 oktober 2021 tot 15 mei 2022 La Ronde geeft het startschot voor meer dan 40 evenementen in stations en treinen in het kader van EUROPALIA TRAINS & TRACKS. Een selectie:
25>29.10.21 - Benjamin Vandewalle, Derailed Station van Oostende 05.02.22 - Maria Hassabi en P.A.R.T.S., Today at the Station Station van Brugge 10.02.22 - Mohamed Toukabri + Eyes B, Moving Self-Portrait, Station Brussel-Noord 14 > 19.02.22 - Dan Mussett, The Dating Project, Station Brussel-Centraal 11 > 12.03.22 - Ben Fury en Bachelor Dans Koninklijk Conservatorium Antwerpen, CROWD Ravensteingalerij en Station Brussel-Centraal Volledig programma: www.europalia.eu Ter informatie en voor uw veiligheid werden alle sanitaire maatregelen getroffen binnen de artistieke en technische teams