♦ EGO MAG | Issue 8(18) | August-September, 2013 ♦ by Flit Media

MAGAZINE FOR SMART, STRONG AND TASTEFUL WOMEN

AUG U ST/SEP TEMB ER | # 0 8 ( 18 ) | 201 3

1 3BER 2 0TEM

P SE

INGA GRIGOLIA ინგა გრიგოლია THIS IS HAPPINESS: TO LOVE WHAT YOU DO

ეს არის ბედნიერება: გიყვარს შენი საქმე 9

შ. რუსთაველის გამზ. 26, ტელ: 218-10-47

ი.ჭავჭავაძის გამზ. 21, ტელ: 218-10-46

პეკინის გამზ. 7, ტელ: 230-65-56

18 მაისს, „ექსპო ჯორჯიას“ მესამე პავილიონში, Flit media-მ კიდევ ერთი ახალი ჟურნალი წარუდგინა მკითხველს. EGO MEN - ასე ჰქვია ჟურნალს, სპეციალურად ძლიერი, ჭკვიანი და გემოვნებიანი მამაკაცებისთვის. გამოცემა ორენოვანია, გამოდის სამ თვეში ერთხელ. საინტერესო თემები, რესპონდენტები და რუბრიკები - ჟურნალის მრავალფეროვნება ყველა ასაკის მამაკაცის ინტერესს აკმაყოფილებს. პრეზენტაციაზე მოწვეულ სტუმრებს შორის ჟურნალის პირველი, იღბლიანი რესპონდენტებიც იყვნენ.

Tbilisi • TBILISI rusTavelis gamz. 26 / 26 Rustaveli Avenue +995 32 299 0957

Tbilisi â&#x20AC;˘ TBILISI rusTavelis gamz. 26 / 26 Rustaveli Avenue +995 32 299 0957

80 FREYWILLE Waterdrop Family Weightless Beauties Waterdrop ოჯახი უწონადო სილამაზე

81 Anano Dolaberidze ანანო დოლაბერიძე

რადიო

Gift Ideas

28 Nino Gabriadze ნინო გაბრიაძე The most important in radio journalism is … რადიო ჟურნალისტიკაში მთავარია ...

86 The art of professional massage A procedure without pain პროფესიონალური მასაჟის ხელოვნება პროცედურა ტკივილის გარეშე

Cape Town 92 Irina Kochak ირინა კოჩაკი

06 სასაჩუქრე იდეები

34 From Natalia Luchaninova ნატალია ლუჩანინოვასგან

Affiche

სიმართლე სიცოცხლის სანაცვლოდ

Radio

Calendar

Story Truth in Exchange for life

leader and a powerful

woman as an anomaly.”

ანა პოლიტკოვსკაია

18 აფიშა

Ana Politkovskaya

Advice for travelers

powerful man as a born

რჩევები მოგზაურებს

“We still think of a

EGO STYLE

Pretty Woman მშვენიერი ქალბატონი

Perfection in details

„ეს არის ბედნიერება: გიყვარს შენი საქმე.“

კალენდარი

“This is happiness: to love what you do.”

ქალი ჯერ კიდევ ანომალია გვგონია.“

Healthy means smart

ინგა გრიგოლია

დაბადებულ ლიდერად აღვიქვამთ და ძლევამოსილი

ამბავი

Inga Grigolia

„ჩვენ ძლევამოსილ კაცს

ეგო სტილი

სრულყოფილება დეტალებში

ლიდერი

გამონათქვამები

Leader

Quotes

100 The Fifth Story მეხუთე ამბავი

• მაკა ანთიძე • ნანა ინწკირველი

ყველაფერი კომუნიკაციისათვის

Eka Mishvelidze ეკა მიშველიძე Ibervision, A career started off in a journalistic forge Eka Mishvelidze

58 • Maka Asatiani • Nata Kavtaradze • Keti Nikoleishvili • Nini Chikovani

• მაკა ასათიანი • ნატა ქავთარაძე • ქეთი ნიკოლეიშვილი

• ნინი ჩიქოვანი

სიახლეები

104 • •

Maka Antidze Nana Intskirveli

• მაკა ანთიძე • ნანა ინწკირველი

20 კულინარია

Events

News

Culinary

იბერვიზია ჟურნალისტურ სამჭედლოში დაწყებული კარიერა

A Room of One’s Own

BOOK REVIEW

Manager

Career All about communication

108 Fourth of the most expensive meals in the world

ოთხი ყველაზე ძვირადღირებული კერძი მსოფლიოში

August/September 2013 | 08 (18)

12 საკუთარი ოთახი

Maka Antidze Nana Intskirveli

წიგნების მიმოხილვა

•

მენეჯერი

•

08 დაიჯესტი

კარიერა

Digest

Hot Spot ცხელი წერტილი

69 • Marie Colvin • Hilary Wainwright • Jill Abramson

• მარი კოლვინი • ჰილარი ვენრაითი • ჯილ აბრამსონი

მთავარი რედაქტორი/ Editor in Chief აღმასრულებელი რედაქტორი/ Executive Editor

პასუხისმგებელი რედაქტორი/ Responsible Editor ლიტერატურული რედაქტორი/ Literary Editor მოდის რედაქტორი/ Fashion Editor არტ დირექტორი/Art Director კრეატიული დირექტორი/Creative Director საზოგადოებასთან ურთიერთობის მენეჯერი/ PR Manager ადმინისტრაციული მენეჯერი/Administrative Manager გაყიდვების მენეჯერი/Sales Manager

ანუკი ნაცვლიშვილი/Anuki Natsvlishvili ნატალია ლუჩანინოვა/ Natalia Luchaninova

ნინიკო ელიზბარაშვილი/ Niniko Elizbarashvili ნატუკა ნაცვლიშვილი/ Natuka Natsvlishvili ანანო დოლაბერიძე/Anano Dolaberidze სერგო კულიჯანოვი/Sergo Kulijanov საშა პრიშვინი/Sasha Prishvin ლიკა მენაღარიშვილი/ Lika Menagarishvili გვანცა სალთხუციშვილი/Gvantsa Saltkhutsishvili თათული ფაღავა/ Tatuli Pagava

მთავარი რედაქტორის ასისტენტი/Assistant of Editor in Chief

ნიკა გომართელი/Nika Gomarteli

დიზაინი/ Design

გიორგი შოთაძე/George Shotadze სერგო ტიტენკოვი/Sergo Titenkov დავით სამსონიძე/ David Samsonidze

ფოტოგრაფი/ Photographer

ზურა ქართველიშვილი/ Zura Kartvelishvili

ჟურნალისტები/Journalists

ალექსანდრა აროშვილი/Aleksandra Aroshvili თამარ ფოლადაშვილი/ Tamar Poladashvili ნინო ლომიძე/Nino Lomidze სოფიო დვალიშვილი/Sophio Dvalishvili

სპეციალური რეპორტიორი/Special Reporter კორექტორი/Corrector მთარგმნელი/ Translator დისტრიბუცია/ Distribution ბუღალტერი/Accountant

ჟურნალი ეგო

2013 |18 08 August/September აგვისტო/სექტემბერი

ირინა კოჩაკი/ Irina Kochak ნატუკა ნაცვლიშვილი/ Natuka Natsvlishvili ელენე გრძელიძე/ Elene Grdzelidze დავით კუპრაძე/David Kupradze მარინა ალექსაური/Marina Aleksauri

რედაქცია: საქართველო, თბილისი 0102 დ. უზნაძის ქ. 11 , საფოსტო ინდექსი 0108 , ტელ.: +995 322 946 446, მარკეტინგის სამსახური info@ ego.com.ge / გამოცემის თარიღი: 20.08.2013. გამომცემლობა „ფლიტ მედია“ საქართველო, თბილისი, დ. უზნაძის ქ. 11 , ელ.ფოსტა flitmail@ flit.ge. პერიოდული გამოცემა/ გამოდის 2011 წლის დეკემბრის თვიდან.

Editorial office 11 D. Uznadze str. 0102 Tbilisi, Georgia. Tel.: +995 322 946 446 Fax: +995 322 922 898 Marketing department: info@ego.com.ge პოლიგრაფიული წუნის აღმოჩენის შემთხვევაში დაგვიკავშირდით ტელეფონის ან ელ.ფოსტის საშუალებით და 5 დღის განმავლობაში მიიღებთ ახალ ეგზემპლარს. კატეგორიულად იკრძალება „ეგოში“ გამოყენებული ტექსტური და ფოტო მასალის სრულად ან ნაწილობრივ გამოყენება მთავარი რედაქტორის წერილობითი თანხმობის გარეშე. გამომცემლობა პასუხისმგებლობას იხსნის რეკლამაში განთავსებულ შინაარსზე.

Date of edition: 20.08.2013. Publishing house “FLIT MEDIA”. In case of any polygraphic defects please address to our office or contact us by e-mail and new copy will be delivered within 5 days. Full or partial usage of texts or photo materials from “EGO” is forbidden without written confirmation of the Editor in Chief. Publishing house is not responsible for the content of advertised material.

UDC (უაკ) 396(0512)+659.3 ე–162 E-31

დაბეჭდილია სტამბა "დიოსში"

Creme Fraiche

კრემ ფრეში

24 სთ მოქმედების დამატენიანებელი და დამამშვიდებელი კრემი •

ალოე ვერა / 8 მცენარის რძე - ატენიანებს კანს და უნარჩუნებს ტენიანობის ოპტიმალურ დონეს.

•

თეთრი ნუში და ფორთოხლის ყვავილი - ამშვიდებს კანს და ხსნის გაღიზიანების შეგრძნებას.

E D I TO R ' S L E T T E R

The end of summer and the beginning of fall – the edition you’re currently holding unites these two periods. I think the main subject of the issue will be interesting to you – journalism, the field which is extremely difficult and interesting at the same time. Familiar faces will tell you about their experience. The people we often see on screen or listen to on the radio will now share their stories from the pages of our magazine. We wanted to interview some other representatives of the field as well, but it couldn’t happen, unfortunately. We’re also presenting female journalists from different countries. I think this edition will be particularly interesting for journalists of younger generation and those who are still planning to master this profession. I would also like to mention an event which is very important for the development of Georgian culture. I mean the Tbilisi International Festival of Theatre EGO MAG is the media partner of. The Festival will take off in September and I suggest you don’t miss the chance to attend the plays. The Festival program is available in this issue. You can visit the webpage of the Festival for additional information.

Anuki Natsvlishvili ანუკი ნაცვლიშვილი

The only thing I have left is to wish you a pleasant vacation. Gather your forces and return to the city life with its news and interesting events, full of energy.

ზაფხულის ბოლო და შემოდგომის დასაწყისი - ნომერი, რომელიც ახლა ხელში გიჭირავთ, სწორედ ამ ორ პერიოდს აერთიანებს. თემა კი, ვფიქრობ, თქვენთვის საინტერესო იქნება -ჟურნალისტიკა, სფერო, რომელიც საინტერესო და ამავდროულად ურთულესია. საკუთარი გამოცდილების შესახებ თქვენთვის კარგად ნაცნობი სახეები მოგიყვებიან. ადამიანები, რომლებსაც ხშირად ეკრანზე ვხედავთ ან რადიოში ვუსმენთ, ახლა ჩვენი ჟურნალის ფურცლებიდან გაგიზიარებენ საკუთარ ისტორიებს. დიდი სურვილი გვქონდა, ამ სფეროს სხვა წარმომადგენლებთანაც ჩაგვეწერა ინტერვიუ, მაგრამ გარკვეული მიზეზების გამო არ მოხერხდა. ასევე წარმოგიდგენთ ჟურნალისტ ქალბატონებს სხვადასხვა ქვეყნიდან. ვფიქრობ, განსაკუთრებით საინტერესო იქნება ამ გამოცემის წაკითხვა ახალი თაობის ჟურნალისტებისათვის და მათთვის, ვინც აპირებს, ამ პროფესიას დაეუფლოს. მინდა ვახსენო მოვლენა, რომელიც ძალიან მნიშვნელოვანია ქართული კულტურის განვითარებისათვის. ვგულისხმობ თბილისის საერთაშორისო თეატრალურ ფესტივალს, რომლის მედია პარტნიორიც „ეგო“ გახლავთ. ფესტივალი სექტემბერში დაიწყება და გირჩევთ, არ გაუშვათ შანსი და დაესწროთ სპექტაკლებს. გთავაზობთ ფესტივალის პროგრამას. დამატებითი ინფორმაციისათვის შეგიძლიათ ეწვიოთ ფესტივალის ვებ გვერდს. ისღა დამრჩენია, სასიამოვნოდ დასვენება გისურვოთ. მოიკრიბეთ ძალები და ენერგიით აღასავსენი დაუბრუნდით ქალაქურ ცხოვრებას, თავისი სიახლეებით და საინტერესო მოვლენებით.

Life’s short. Wear a mini.

NEW YORK

GEORGIA

●

Inga Grigolia ინგა გრიგოლია

8 | 2013 | AUGUST/SEPTEMBER |

LEADER

●

LEADER

●

This is

happiness:

to love what you do ეს არის ბედნიერება: გიყვარს შენი საქმე

I seldom come across such respondents. You watch them on screen your entire life and take them as examples of how one loves what they do. You grow up with them. You remember the first show, you remember the topical and must-see programs and you remember how they disappeared from the broadcast schedule and how she came back on screen with another new show. From journalism to politics and from politics – back to journalism, because she is extremely passionate about what she does. She loves it more than we, the audience can ever imagine. Carry on reading to learn more about Inga Grigolia – a journalist, a leader and a person loving what she does. ასეთი რესპონდენტები იშვიათად მხვდებიან. მათ მთელი ცხოვრება ტელეეკრანზე უყურებ და საქმისადმი სიყვარულს მაგალითადაც იღებ. მასთან ერთად იზრდები. გახსოვს პირველი გადაცემა, გახსოვს აქტუალური და აუცილებლად საყურებელი გადაცემები, გახსოვს, როგორ ქრებოდა საეთერო ბადიდან და ისევ ჩნდებოდა ეკრანზე მისი ახალი გადაცემა. ჟურნალისტიკიდან პოლიტიკაში, პოლიტიკიდან კი, უკან - ჟურნალისტიკაში ბრუნდებდა. იმიტომ, რომ საქმე, რომელსაც აკეთებდა მანიაკალურად უყვარს. უყვარს იმაზე მეტად, ვიდრე ჩვენ, მაყურებლებს წარმოგვიდგენია. ამიტომ, წაიკითხეთ ცოტა რამ ინგა გრიგოლიაზე, ჟურნალისტზე, ლიდერზე და საქმეზე შეყვარებულ ადამიანზე.

| AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 9

●

LEADER

Ever since I removed my candidacy I decided to take a break. It’s impossible to be leading an election campaign, being actively engaged in politics and host a show where you need to be neutral and objective, the next day. It’s been quite a setback lately; the pause has been on for over a year now. I have three serious offers. The show will be political, of course. So far, I’m home – it’s the first time in a while I’ve had so much time to spend with my family. I ended up in journalism by complete accident. I’m a Georgian language grammar and literature specialist by profession; it was my third year at the university when I started working as a teacher at one of the high schools. I was teaching tenth graders, but I couldn’t control the class. I had to graduate the university at a very bad time; there was civil war – no light, no money, no food for children and no income whatsoever. I started working at the Georgian Citizen’s Union at first. I switched to journalism only because I was promised a good salary. I thought I might be good at it. It turned out – I was. It took me around a month to adapt and I found that I was one of the best news reporters. I am a gambler by nature and with every day I got more excited about what I was doing, then I found that this is happiness: to love what you do. I was very lucky. I fell in love with my job so much that living without it made me depressed. It is very hard to admit that you made a mistake. I always say that I have lived righteously for 39 years. Three years ago, I made a wrong choice, I acted beyond my beliefs. Three months later, I realized I had made a terrible mistake. The say, never say never, but I think I will never consider politics again.Georgian politics have become very comic to me. People run from party to party, from team to team from one election to another. This is not just today’s reality. My mother says I’m very weak; I disagree saying that this is not weakness, these are principles. The only mistake I have made is going to politics. I hate making promises, so at this point I say that I don’t plan on returning to politics. If I were to start living now, I would definitely apply for medicine and become a veterinarian. My father begged me to study law and I sometimes regret not believing him. I think it’s a very interesting profession. I dream of a house with a yard, where I’ll keep many animals. If you ask me how many shows I would erase from my journalistic life, I would name three: The first one is when I hosted Zurab Chiaberashvili. He’s a philosopher by profession and he had a piece about a Georgian mother that he had written earlier on. He gave me a terrible time then. The second show I don’t ever want to watch again is the one with Giga Bokeria as a guest. We spoke about the FBI report regarding Zurab Zhvania’s death. I opposed him based on the translation of the report and he guessed that was

10 | 2013 | AUGUST/SEPTEMBER |

●

მას მერე, რაც კანდიდატურა მოვხსენი, პაუზის გაკეთება გადავწყვიტე. შეუძლებელია, ერთ დღეს მიგყავდეს საარჩევნო კამპანია და პოლიტიკურად ძალიან აქტიური იყო, მეორე დღეს კი წაიყვანო გადაცემა, სადაც ნეიტრალურობა და ობიექტურობა მოგეთხოვება. ცოტა წარუმატებლობის პერიოდი მაქვს, პაუზა უკვე ერთი წელია, გრძელდება. სამი სერიოზული წინადადება მაქვს. გადაცემა, რა თქმა უნდა, იქნება პოლიტიკური. ჯერ-ჯერობით კი გავჩერდი და დავჯექი სახლში. ამდენი წლის განმავლობაში პირველად მქონდა ამდენი დრო ოჯახის წევრებისთვის. ჟურნალისტიკაში სრულიად შემთხვევით მოვხვდი. ქართული ენისა და ლიტერატურის სპეციალისტი ვარ. მესამე კურსზე ვიყავი, როცა ერთ-ერთ გიმნაზიაში მასწავლებლად მუშაობა დავიწყე. მეათე კლასს ვასწავლიდი, მაგრამ კლასი ვერ გავაკონტროლე. ძალიან ცუდ პერიოდში მომიწია უნივერსიტეტის დამთავრება. სამოქალაქო ომი იყო - არა შუქი, არა ფული, არა შვილისთვის საჭმელი, არანაირი შემოსავალი. მუშაობა ჯერ ,,მოქალაქეთა კავშირში“ დავიწყე. ჟურნალისტიკაში კი მხოლოდ იმიტომ წავედი, რომ მითხრეს, კარგი ხელფასი მექნებოდა. ვიფიქრე, ეგება გამომივიდეს-მეთქი. აღმოჩნდა, რომ გამომივიდა. დაახლოებით ერთი თვე დამჭირდა ადაპტაციისთვის და აღმოვაჩინე, რომ ერთ-ერთი მაგარი ნიუსების ავტორი ვიყავი. ძალიან აზარტული ვარ და დღითიდღე აზარტში შევდიოდი. მერე მივხვდი, რომ ეს არის ბედნიერება: გიყვარს შენი საქმე. ძალიან გამიმართლა. ისე შემიყვარდა, ისე... რომ, მის გარეშე ცხოვრებამ დეპრესიაც კი დამმართა. ძალიან ძნელია აღიარება, რომ რაღაც შეგეშალა. სულ ვამბობ, ისე ვიცხოვრე 39 წელი, რომ არაფერი შემშლია. სამი წლის წინ არასწორი არჩევანი გავაკეთე, ჩემივე თავიდან ამოვარდნილი ადამიანი აღმოვჩნდი. დაახლოებით სამი თვის შემდეგ, მივხვდი, რომ შემეშალა. არასოდეს თქვა, არასოდეს... მაგრამ სულ მგონია, რომ აღარასოდეს გავიხედავ პოლიტიკისკენ. ქართული პოლიტიკა ძალიან კომიკური გახდა ჩემთვის. არჩევნებიდან არჩევნებამდე ადამიანები პარტიიდან პარტიაში დარბიან, გუნდიდან - გუნდში. ეს მხოლოდ თანამედროვე რეალობა არაა. დედაჩემი მეუბნება, რომ ძალიან სუსტი ვარ. მე არ ვეთანხმები და ვეუბნები, რომ ეს სისუსტე კი არა, პრინციპებია. ერთადერთი შეცდომა, რომელიც დამიშვია, პოლიტიკაში წასვლაა. ვერ ვიტან პირობების დადებას. ამ ეტაპზე, მე ვამბობ რომ არ ვაპირებ პოლიტიკაში დაბრუნებას. ახლა რომ ვიწყებდე ცხოვრებას აუცილებლად სამედიცინოზე ჩავაბარებდი და ვეტერინარი ვიქნებოდი. მამაჩემი მეხვეწებოდა, რომ იურიდიულზე ჩამებარებინა. ხანდახან ვნანობ, რომ არ დავუჯერე. ვფიქრობ, რომ ძალიან საინტერესო პროფესიაა. ვოცნებობ ეზოიან სახლზე, სადაც ბევრი ცხოველი მეყოლება.

●

LEADER

●

SO FAR, I’M HOME – IT’S THE FIRST TIME IN A WHILE I’VE HAD SO MUCH TIME TO SPEND WITH MY FAMILY.

| AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 11

●

LEADER

●

THREE YEARS AGO, I MADE A WRONG CHOICE, I ACTED BEYOND MY BELIEFS. THREE MONTHS LATER, I REALIZED I HAD MADE A TERRIBLE MISTAKE. 12 | 2013 | AUGUST/SEPTEMBER |

●

LEADER

the case. I was ashamed to leave the house the next day. The third such case was when Kakha Bendukidze was the guest of the show… The other day I jokingly said that I should present my first author’s show “Moambe at 24 O’clock” to the faculty of journalism for them to see what a journalist should not be like. It’s a set of very embarrassing shows where I talk very loud because I’m nervous and my timbre is high as it is… Love used to motivate me before. When you know someone you love is watching you on screen and you want to make the best show ever and look good. Then there was anger, when the National Movement was boycotting me I was motivated by protest. I said I would still manage to make it work. Now it’s my mistake I made by going into politics. I think I’m probably a leader. At school, at home and everywhere, I’ve always been on the front line. However, I’m not as active in life as I am on screen. Leaders are probably made. I was three when I learned how to read and write. My mother made me read the newspapers out loud. At four they left me stories so that I would study them and tell them by heart. My mother would check all of my homework, including French she didn’t know, up until grade eight. It’s the result of her trainings that I am the way I am. It’s family that raises you to be a leader. Georgian women have a hard time becoming successful and the problem is in the upbringing. My generation is more dominant, while throughout the years there was a developing stereotype that family is a woman’s duty while the man should be the breadwinner; so most of the women didn’t even think of succeeding. Had it not been my mother and the surroundings I was in, I could have become the victim of this tradition. I always tell my daughter that she ought to have something of her own to work on. I started writing a book several months after entering the City Council, because of nostalgia. It’s almost done, it only needs a finale. I was planning on publishing it, but I decided to return to my favorite job. So I stopped, because the book contains many secrets about making a show and acquiring exclusive materials. How I got respondents to agree to come to the show and how I compromised. To me it’s funny when journalists say they don’t compromise. I have. I hope there are more interesting things to happen. So I’m not in a hurry to publish the book. Working on it has been very pleasurable. These are interesting journalistic memories associated with interesting people. I am 42 years old. I don’t mind talking about my age. My friend tells me not to mention the fact that I’m 42 so often because everyone knows we were classmates. Being 42 doesn’t feel uncomfortable. I have changed quite a lot actu-

●

რომ მკითხო, შენი ჟურნალისტური ცხოვრებიდან რამდენ გადაცემა ამოშლიდიო, დავასახელებდი სამ გადაცემას; პირველი - ზურაბ ჭიაბერაშვილი მყავდა გადაცემაში მოწვეული. ის პროფესიით ფილოსოფოსია და ოდესღაც მას ქონდა ნაშრომი, რომელიც ქართლის დედას ეხებოდა. საშინელება „ჩამიტარა“. მეორე გადაცემაში, რომლის ნახვაც არ მინდა, გიგა ბოკერია მყავდა სტუმრად. ზურაბ ჟვანიას სიკვდილის შესახებ FBI-ს დასკვნასთან დაკავშირებით. ოპონირება ნათარგმნი დასკვნიდან გავუწიე, გიგა მიხვდა. მეორე დღეს ქუჩაში გამოსვლის მრცხვენოდა. მესამე ასეთი გადაცემა კახა ბენდუქიძის სტუმრობისას მქონდა… ცოტა ხნის წინ ხუმრობით ვთქვი, რომ ჩემი პირველი საავტორო გადაცემა, „მოამბე 24 საათზე“ ჟურნალისტიკის ფაკულტეტს უნდა გადავცე საჩუქრად, რომ ნახონ, როგორი არ უნდა იყოს ჟურნალისტი. ძალიან სამარცხვინო გადაცემებია. ნერვიულობისგან ხმამაღლა ვლაპარაკობ, ისედაც მაღალი ხმის ტემბრი მაქვს... ადრე სიყვარული მაძლევდა მოტივაციას. როცა იცი, რომ ის, ვინც გიყვარს ეკრანზე გიყურებს და გინდა, რომ ყველაზე მაგარი გადაცემა გააკეთო და კარგად გამოიყურებოდე. მერე იყო გაბრაზება, როცა ნაციონალური მოძრაობა ბოიკოტს მიცხადებდა და პროტესტის ნიშნად ვიყავი მოტივირებული. ვამბობდი, რომ მაინც მაგარ გადაცემას გავაკეთებდი. ახლა კი ჩემი შეცდომა, რომელიც პოლიტიკაში წასვლით დავუშვი. ვთვლი, რომ ალბათ, ვარ ლიდერი. სკოლაში, სახლში... ყველგან წინა პლანზე ვიყავი. თუმცა ცხოვრებაში ისეთივე აქტიური არ ვარ, როგორც ეკრანზე. ალბათ, ლიდერად ყალიბდებიან. სამი წლის ვიყავი, როცა წერა-კითხვა ვისწავლე. დედაჩემი გაზეთის ხმამაღლა წაკითხვას მაიძულებდა. ოთხი წლისას კი მოთხრობებს მიტოვებდნენ, რომ მესწავლა და ჩამებარებინა. მერვე კლასამდე დედაჩემი ყველა გაკვეთილს იბარებდა, მათ შორის, ფრანგულს, რომელიც არ იცოდა. მისი წვრთნის შედეგია, რომ ასეთი ვარ. ლიდერად ოჯახი გზრდის. ქართველ ქალებს წარმატების მიღწევა უჭირთ, რადგან პრობლემა აღზრდაშია. ჩემი თაობა კიდევ დომინანტია. წლების განმავლობაში ყალიბდებოდა სტერეოტიპი, რომ ქალის საქმე ოჯახია. ქმარმა კი ფული უნდა იშოვოს. ამიტომაც, ბევრი ქალი არ ფიქრობდა თავის წარმატებაზე. რომ არა დედაჩემი და ის გარემოება, რომელშიც ვიყავი, შეიძლება, მეც გავმხდარიყავი ამ ტრადიციის მსხვერპლი. ჩემს შვილს სულ ვეუბნები, რომ საჭიროა თავისი საქმე ჰქონდეს. წიგნის წერა საკრებულოში შესვლიდან რამდენიმე თვის შემდეგ დავიწყე. ნოსტალგიის გამო. თითქმის დასრულებულია, ფინალიღა აკლია. უნდა გამომეცა

| AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 13

●

ally. I have found that life’s different before 40 and after it. I’ve become a little lazier, a little wiser; I’ve started taking life a tad more seriously. I like it, I like all of it. In ten years’ time I will be exactly the same that I am now. I am planning to work on producing in the future and pass my experience on to the new generation. I will probably be very active. I cannot ever give up, my boredom only lasts a very short while. I dream of having my own television. As the years go by making this dream come true becomes harder. I think, with my experience I would make the best ever television.

LEADER

●

კიდეც, მაგრამ უცებ გადავწყვიტე, რომ ჩემს საყვარელ საქმეს დავბრუნებოდი. ამიტომ გავჩერდი, რადგან გადაცემის კეთებისა და ექსკლუზივების მოპოვების ბევრ საიდუმლოს შეიცავს - როგორ ვითანხმებდი რესპონდენტებს და რა კომპრომისებზე წავსულვარ. მეცინება, როცა ჟურნალისტები ამბობენ, რომ კომპრომისებზე არ მიდიან. მე წავსულვარ. იმედია, კიდევ ბევრი საინტერესო ამბავი გადამხდება თავს. ამიტომ, მის გამოცემას აღარ ვჩქარობ. წიგნზე მუშაობამ დიდი სიამოვნება მომანიჭა. ეს არის საინტერესო ჟურნალისტური მოგონებები, რომლებიც საინტერესო ადამიანებს უკავშირდებათ.

I HAVE. I HOPE THERE ARE MORE INTERESTING THINGS TO HAPPEN. SO I’M NOT IN A HURRY TO PUBLISH THE BOOK.

It’s hard to give advice for beginner journalists. I think the main thing is to love what you do. You have to be able to put work ahead of personal interests, tell your child who has fever to call her grandmother and hang up in the middle of the conversation, work from morning to night…it’s a “tasty” work that brings great happiness. This profession requires crazy love.

I have though a lot about how I will greet the audience upon my return on screen. I have decided that without any introduction or explanations I will present the main subject of the show and the guests: “Good evening, you’re watching “Political Week” (this is what the show will probably be called) and I present you the main topic of the week…” Tamar Poladashvili/თამარ ფოლადაშვილი

ვარ 42 წლის. ასაკზე საუბრის კომპლექსი არ მაქვს. ჩემი მეგობარი მეუბნება, ნუ ახსენებ ასე ხშირად, რომ 42 წლის ხარ, ყველამ იცის, რომ შენ და მე კლასელები ვიყავითო. 42 წელი დისკომფორტს არ მიქმნის. სხვათაშორის, ძალიან შევიცვალე. მივხვდი, რომ 40 წლამდე სხვა ცხოვრებაა, 40 წლის შემდეგ კი სხვა. ცოტა უფრო გავზარმაცდი, ცოტა უფრო დავბრძენდი, ცხოვრებასაც ცოტა უფრო სერიოზულად შევხედე. მომწონს ეს ყველაფერი.

ათი წლის შემდეგ ვიქნები ზუსტად ისეთი, როგორიც ახლა ვარ. მომავალში ვაპირებ, რომ პროდუსინგში ვიმუშაო და ახალ თაობას გადავცე ჩემი გამოცდილება. ალბათ, ვიქნები ძალიან აქტიური. არ შემიძლია ფარ-ხმლის დაყრა, ჩემი მოწყენილობაც ცოტახანს გრძელდება. ვოცნებობ, მქონდეს ჩემი ტელევიზია. წლებთან ერთად სულ უფრო რთული ხდება ამ ოცნების ახდენა. ჩემი გამოცდილებიდან გამომდინარე, მგონია, რომ ყველაზე მაგარ ტელევიზიას გავაკეთებდი. დამწყები ჟურნალისტებისთვის რთულია რჩევის მიცემა. ჩემი აზრით, მთავარი საქმის სიყვარულია. უნდა შეგეძლოს, საქმის გამო, პირადი ინტერესები უკანა პლანზე გადაწიო, სიცხიან შვილს ტელეფონი გაუთიშო და უთხრა, რომ ბებიას დაურეკოს, დილიდან ღამემდე იმუშაო... ეს არის „გემრიელი“ საქმე, რომელსაც მოაქვს დიდი ბედნიერება. ამ პროფესიას არანორმალური სიყვარული სჭირდება. ძალიან ბევრი მიფიქრია იმაზე, თუ როგორ მივესალმები მაყურებელს ეთერში დაბრუნებისას. გადავწყვიტე, რომ ყოველგვარი შესავლისა და ახსნის გარეშე წარვადგინო მთავარი თემა და სტუმრები: ,,გამარჯობათ, პირდაპირ ეთერშია „პოლიტიკური კვირა“ (ალბათ, ასე ერქმევა გადაცემას) და წარმოგიდგენთ კვირის მთავარ თემას...“

14 | 2013 | AUGUST/SEPTEMBER |

We are women, and my plea is Let me be a woman, holy through

and through, asking for nothing but what God wants to give me,

receiving with both hands and with all my heart whatever that is.” „ჩვენ ქალები ვართ. ჩემი თხოვნაა, მომეცით საშუალება, ვიყო ქალი, წმინდა გზით მავალი, არაფერს მოვითხოვ, გარდა იმისა, რასაც ღმერთი მიბოძებს. მივიღებ

Elisabeth Elliot

ორი ხელით და მთელი გულით, რაც უნდა იყოს ეს საბოძარი.“

ელიზაბეტ ელიოტი

Anaïs Nin ანაის ნინ

I, with a deeper instinct, choose a man who compels my strength, who makes enormous demands on me, who does not doubt my courage or my toughness, who does not believe me naïve or innocent, who has the courage to treat me like a woman.” „მე ღრმა ინსტიქტით ვირჩევ კაცს, რომელიც ავსებს ჩემს სიძლიერეს, რომელიც უსაშველოდ მაღალ მოთხოვნებს მიყენებს, რომელსაც არ ეპარება ეჭვი ჩემს გამბედაობასა და სიმტკიცეში, რომელსაც არ ჰგონია, რომ უმწიკვლო და გულუბრყვილო ვარ, რომელსაც ჰყოფნის გამბედაობა, მომეპყროს, როგორც ქალს.“

dea mans i n i s i n laws, , gradatio e n d o i s g ' i l n a re “Wom . Our s t h g i r al belief that u x e s the s i on of h man.” ounded r f o f ll e a d s, are was ma უ რი n a უალ custom m o სექს w და ი ს ბ ი ნე ი ,მ

ზრით გია, კანო ქალი ცი ს ა ა კ ელი რომ , ნა.“ ნას, აცია . ჩვენი რ ე დ მ ა წ ეიქმ რ იმ რ დეგ ლია ვი ს შ ა ი ს თ ბ წ ი ს ე ა ი ნ უძ კაც „ ქალ ებების ნ ა ეფ უფლ ები, ყველ ლებ ჩვეუ

nton a t S y th Cadი სტანტონი e b a z i დ El ეტ ქე ე ლი ზ

აბ

Audre Lorde ოდრე ლორდი

Kamryn Adams კამრინ ადამსი

“A woman who is not happy with herself can

never be happy for someone else." -Toyi Ward” „ქალი, რომელიც თავისი თავით არ არის ბედნიერი, ვერასდროს იქნება ბედნიერი სხვასთან ერთად.“

“When I dare to be powerful, to use my strength in the service of my vision, then it becomes less and less important whether I am afraid.” „როდესაც ვბედავ, ვიყო ძლიერი, გამოვიყენო ჩემი ძალა ჩემი ხედვის სასარგებლოდ, უფრო და უფრო კარგავს მნიშვნელობას – მეშინია თუ არა.“

Men should think twice before making widowhood women's only path to power.” „კაცები კარგად უნდა დაფიქრდნენ, სანამ ქალებისთვის ძალაუფლებისკენ მიმავალ ერთადერთ გზად დაქვრივებას დააწესებენ.“

Gloria Steinem გლორია შტაინემი

Margaret Atwood მარგარეტ ატვუდი

“We still think of a powerful man as a born

leader and a powerful woman as an anomaly.” „ჩვენ ძლევამოსილ კაცს დაბადებულ ლიდერად აღვიქვამთ და ძლევამოსილი ქალი ჯერ კიდევ ანომალია გვგონია.“

Nancy E. Turner ნენსი ი. ტერნერი

“The best thing a girl can be is

a good wife and mother. It is a girl's highest calling. I hope I am ready.”

„საუკეთესო, რაც გოგონა შეიძლება იყოს – კარგი ცოლი და დედა. ეს მისი უმაღლესი მოწოდებაა. იმედი მაქვს, მზად ვარ.“

“Don't marry a rich man. Marry a good man. He will spend his life

trying to keep you happy. No rich

man can buy that!”

„არ გაჰყვეთ ცოლად მდიდარ კაცს. გაჰყევით კარგ კაცს. ის მთელ თავის ცხოვრებას თქვენს გაბედნიერებას დაუთმობს. ვერც ერთი მდიდარი მამაკაცი ვერ იყიდის ამას!“

Staness Jonekos სტანეს ჯოუნკოსი

“Some women are meant to change the world, while others are meant to hold it to-

gether. And then there are those of us who simply don't want to be in it, because we know

Jodi Picoult ჯოდი პიკულტი,

no matter how much we struggle, we can't comfortably fit.”

„ზოგიერთი ქალი შექმნილია იმისთვის, რომ მსოფლიო შეცვალოს, მაშინ როდესაც დანარჩენები, მისი მთლიანობის შესანარჩუნებლად არსებობენ. არსებობენ ისეთებიც, რომლებსაც უბრალოდ არ უნდათ ამ სამყაროში ცხოვრება, იმიტომ რომ ჩვენ ვიცით, როგორც არ უნდა ვიწვალოთ, მაინც ვერ მოვერგებით.“

●

S TO RY

●

Truth in Exchange for Life სიმართლე სიცოცხლის სანაცვლოდ

he human rights we enjoy today have been granted to people as a result of courageous fights held up by particular individuals and bloody controversies over the years. It is a process that has been on from the beginning of mankind; a fight continuous in time and space. Individuals create this process and history remarks them on its pages naming them “heroes” or “traitors”, filing them and storing on dusty shelves of the library. History claims ownership over every individual that had to give their life up for justice, people’s rights and telling the truth. One of the most important basic journalistic principles – fighting for the truth – is a part of this process, being a genuine art of compromise. ყველა უფლება, რომელიც დღეს აქვთ ადამიანებს, სხვადასხვა ეპოქაში, ცალკეული პიროვნებების თამამი ბრძოლითა და სისხლიანი დაპირისპირებებით არის მოპოვებული. ეს არის პროცესი, რომელიც მიმდინარეობს კაცობრიობის დასაბამიდან დღემდე; ბრძოლა, რომელიც განგრძობითია დროსა და სივრცეში. ამ პროცესს ქმნიან ერთეულები, რომლებსაც თავის ფურცლებზე ისაკუთრებს ისტორია, ანიჭებს მათ „გმირის“ ან „მოღალატის“ სტატუსებს, აწყობს თავის საქაღალდეებში და შემდეგ ბიბლიოთეკის მტვრიან თაროებზე. ისტორია საკუთრებას აცხადებს ყველა იმ პიროვნებაზე, რომელსაც სამართლიანობისათვის, ადამიანის უფლებებისათვის, სიმართლის თქმისათვის საკუთარი სიცოცხლის დათმობა მოუხდა. ამ პროცესს უკავშირდება ჟურნალისტიკის ერთ-ერთი უმთავრესი და საფუძვლიანი პრინციპიც – ბრძოლა სიმართლისათვის, რომელიც, ნამდვილად კომპრომისების ხელოვნებაა.

18 | 2013 | AUGUST/SEPTEMBER |

●

S TO RY

●

Anna Politkovskaya ანა პოლიტკოვსკაია

| AUGUST/SEPTEMBER

| 2013 | 19

●

S TO RY

Because compromise cannot imply concession, denying your own principles; because compromise cannot imply anything to bring you alternative benefit. Because of this, we will speak of Anna Politkovskaya. A compromise is risking your personal life and wellbeing, giving them up selflessly for the sake of a greater good. In Anna’s case it was exercising the right to let everyone know the truth so that everyone can fight for justice based on that knowledge – this is why contemporary journalism has trouble dropping a boundary between activism and providing information. This is why the choice between truth and neutrality is on the agenda, because truth stands beyond all professional standards and all fights to make a difference are based on knowing it. She was killed on October 7, 2006 in the center of Moscow, in the elevator of her house. Police officers found a Makarov gun with a silencer at the place of murder. The journalist was shot four times, one – in the head, proving that it was a murder, by a professional. Anna Mazepa – later Anna Politkovskaya was born in 1958 in New York where her parents worked at the time. She grew up in Moscow where she graduated from the Lomonosov University, specialty – journalism. It was at the university she met Alexander Politkovsky, a student five years older than her she married later on. She raised two children and at the same time, she never stopped on the road to her professional development –she made her reputation reporting on acute issues and materials from hot spots. Alexander and Anna’s marriage ended in the 2000’s although they never officially divorced. Her former husband would note talking about her: “I spent 21 years with her. She was a difficult person and these difficulties revealed in her articles. If we divide the two – family relationships, raising

20 | 2013 | AUGUST/SEPTEMBER |

●

რადგან კომპრომისი ვერ იქნება დათმობა, უარის თქმა საკუთარ პრინციპებზე; რადგან კომპრომისი ვერ იქნება ის, რაზე წასვლამაც სხვა ტიპის სარგებელი შეიძლება მოგიტანოს. ამიტომ, ჩვენ ვისაუბრებთ ანა პოლიტკოვსკაიაზე. კომპრომისი საკუთარი პირადი ცხოვრების, კეთილდღეობისა და სიცოცხლის რისკზე შეგდება და უანგარო გაცემაა რაიმე უფრო დიდი იდეის განხორციელებისათვის. ანას შემთხვევაში, ეს იდეა იყო იმ უფლების განხორციელება, რომელიც გულისხმობს, ყველამ იცოდეს სიმართლე და ამ ცოდნის საფუძველზე ყველამ იბრძოლოს სამართლიანობისათვის – სწორედ ამიტომ ვერ მიჯნავს თანამედროვე ჟურნალისტიკა აქტივიზმსა და ინფორმაციის გადაცემას. სწორედ ამიტომ დგას დღის წესრიგში საკითხი: სიმართლე თუ ნეიტრალურობა, რადგან სიმართლე ყოველგვარ პროფესიულ სტანდარტზე მაღლა დგას და ყოველგვარი ბრძოლა, რომელიც შედეგს მოიტანს, სიმართლის ცოდნაზეა დამყარებული. მოკლეს 2006 წლის 7 ოქტომბერს, მოსკოვის ცენტრში, საკუთარი სახლის ლიფტში. მილიციის თანამშრომლებმა მკვლელობის ადგილიდან მაკაროვის სისტემის მაყუჩიანი იარაღი ამოიღეს. ჟურნალისტს ოთხი ტყვია ჰქონდა მოხვედრილი, აქედან ერთი - საკონტროლო გასროლა - თავში, რაც მოწმობდა, რომ მკვლელობა დაკვეთით იყო შესრულებული, პროფესიონალის მიერ. ანა მაზეპა – შემდგომში ანა პოლიტკოვსკაია, 1958 წელს, ნიუიორკში დაიბადა, სადაც მაშინ მუშაობდნენ მისი მშობლები. გაიზარდა მოსკოვში, სადაც დაამთავრა ლომონოსოვის სახელობის სახელმწიფო უნივერსიტეტი, ჟურნალისტიკის განხრით. სწორედ უნივერსიტეტში გაიცნო მასზე ხუთი წლით უფროსი სტუდენტი, ალექსანდრ პოლიტკოვსკი, რომელსაც ცოლად გაჰყვა. გაზარდა ორი შვილი და პარალელურად, არ გაჩერებულა პროფესიული განვითარების გზაზე – პოპულარობა მწვავე თემების გაშუქებითა და ცხელი ადგილებიდან ჩამოტანილი მასალებით მოიპოვა. 2000-ან წლებში, ალექსანდრესა და ანას ქორწინება დასრულდა, თუმცა ოფიციალურად ისინი არასდროს განქორწინებულან. ყოფილი მეუღლე მასზე საუბრისას ამბობდა: „21 წელი ვიცხოვრე მასთან. შეიძლება ითქვას, ანა რთული ადამიანი იყო და ეს სირთულე მის სტატიებშიც ვლინდებოდა. თუ ერთმანეთისაგან გავყოფთ ორ საქმეს – ცოლქმრულ ურთიერთობებს, ბავშვების აღზრდასა და პროფესიონალურ ხარისხს, ანა ორივეს შესანიშნავად ახერხებდა, თუმცა პროფესიაზე ჩვენ განსხვავებული, ურთიერთსაპირისპირო შეხედულებები გვქონდა. ანა მეხმარებოდა, გავმხდარიყავი ჟურნალისტი, ჩემი მხრიდან, მეც ვეხმარებოდი მას, თუმცა რაღაც პერიოდიდან, ის სრულიად დამოუკიდებელი გახდა და ყველაფერს თავად აღწევდა და აკეთებდა. იმას, რასაც აკეთებდა ანა, არ ჰქვია ჟურნალისტიკა... ეს შეიძლება იყოს მწერლობა, ან რაიმე სულ სხვა...“ 1982-1993 წლებში ანა პოლიტკოვსკაია მუშაობდა გაზეთებში - „Известия“ და „Воздушный транспорт“, ასევე, გამომცემლობა „Паритет“-ში. გაწევრიანებული იყო შემოქმედებით გაერთიანება „ЭСКАРТ“-ში. 1994 წლამდე იყო ყოველკვირეული გამოცემის, „Мегаполис Экспресс“-ის მიმომხილველი, 1994 წლიდან კი გაზეთ „Общая газета“-ს საგანგებო შემთხვევების განყოფილების რედაქტორი. 1999 წლიდან, მის საქმიანობაში ყველაზე მნიშვნელოვანი და აქტიური პერიოდი იწყება: ცნობილ გაზეთში –„Но́вая газе́та“ - ანამ მწვავე პოლიტიკური თემების გაშუქება დაიწყო, განსაკუთრებით კი საომარ მოქმედებებს

●

S TO RY

children and professional degree, Anna handled both perfectly; however, we had different, conflicting opinions on profession. Anna was helping me become a journalist, I helped her too, on my behalf, although after some time she became completely independent, doing everything on her own. What Anna did, was not journalism…it could have been writing or something completely different…” In years 1982-1993 Anna Politkovskaya worked at newspapers -„Известия“and „Воздушный транспорт“, also at the publishing house „Паритет“. She was a member of the creative union „ЭСКАРТ“. Until 1994 she worked as an analyst for the weekly publishing „Мегаполис Экспресс” and from1994 the editor of the urgent cases department at „Общая газета“. The most important and active period in her career started in 1999: at the famous newspaper –„Но́вая газе́та“– Anna started reporting on acute political issues, particularly reviewing warfare from the hot spots. In 2000 Anna received the „Золотое перо“(Golden Feather Prize) for the series of reports prepared in Chechnya. Other than that, she has received prizes and awards in different categories, among them – as a journalist fighting against corruption. She has written documentaries: Corner of Hell: Dispatches from Chechnya; The Second Chechen [War]; also – Putin’s Russia published in the UK. Her last publication in „Но́ваягазе́та“was dedicated to the activities of the Chechen detachments fighting on the side of the federal forces. Simultaneously with journalistic activities, Anna was actively engaged in protecting people’s rights – helped the mothers of dead soldiers defend their rights at court; carried out journalistic investigations on corruption at the Ministry of Defense; provided harsh and emotional criticism for the power bodies, particularly Vladimir Putin and his government. “Why don’t I like Putin? Because of his cynicism and racism. Because of the dead bodies that could have not been.” – Politkovskaya writes in her book – Putin’s Russia. In February 2001 Anna Politkovskaya was in Chechnya in Khattuni settlement observing antiterrorist operations without accreditation. She provided information about abductions and extortions carried out by the Russian Federal Security Service and also wrote about the existence of camps where they were practicing torture. Russian soldiers denied Politkovskaya’s testimonies. According to certain sources Politkovskaya was captured by the Federal Security Service in February 2001, accused of espionage and kept in a hole for 3 days, without food or water. In her publication Disappearing People in September 2001 Anna exposed the Russian militia for killing innocent civilian population in Chechnya. In 2002 during her travel in Chechnya Politkovskaya

●

მიმოიხილავდა ცხელი წერტილებიდან. 2000 წელს, ჩეჩნეთის რესპუბლიკაში მომზადებული რეპორტაჟების სერიისათვის, ანამ „Золотое перо“-ს პრემია მიიღო. გარდა ამისა, მიღებული აქვს ჯილდოები და პრემიები სხვადასხვა რანგში, მათ შორის – როგორც კორუფციასთან მებრძოლ ჟურნალისტს. დაწერილი აქვს დოკუმენტური წიგნები: „მოგზაურობა ჯოჯოხეთში – ჩეჩნური დღიური“; „მეორე ჩეჩნური ომი“; ასევე –„პუტინის რუსეთი“, რომელიც დიდ ბრიტანეთში გამოიცა. მისი უკანასკნელი პუბლიკაცია „Но́вая газе́та-ში მიეძღვნა ჩეჩნური რაზმების შემადგენლობასა და მოქმედებებს, რომლებიც ფედერალური ძალების მხარეს იბრძოდნენ. ჟურნალისტური საქმიანობის პარალელურად, ანა აქტიურად მოღვაწეობდა, როგორც უფლებადამცველი – ეხმარებოდა დაღუპული ჯარისკაცების დედებს სასამართლოში თავიანთი უფლებების დაცვაში; ატარებდა ჟურნალისტურ გამოძიებებს კორუფციაზე, თავდაცვის სამინისტროში; მწვავედ და ემოციურად აკრიტიკებდა ძალაუფლებრივ ორგანოებს, განსაკუთრებით კი ვლადიმირ პუტინსა და მის ხელისუფლებას. „რატომ არ მიყვარს პუტინი? ცინიზმისა და რასიზმის გამო. იმ გულგრილობის გამო, რომელიც დანაშაულზე უარესია. ტყუილის, დაუსრულებელი ომის და უდანაშაულო გვამების გამო. იმ გვამების გამო, რომელიც, შეიძლებოდა არ ყოფილიყო.“ – წერს პოლიტკოვსკაია საკუთარ წიგნში – „პუტინის რუსეთი“. 2001 წლის თებერვალში, ანა პოლიტკოვსკაია იმყოფებოდა ჩეჩნეთში, ხოტუინის დასახლებაში, სადაც აკრედიტაციის გარეშე ახორციელებდა დაკვირვებას ანტიტერორისტულ ოპერაციებზე. ჟურნალისტი ადგილიდან იტყობინებოდა ადამიანების გატაცებისა და გამომძალველობის შესახებ, რომელსაც ახორციელებდა რუსეთის ფედერალური უშიშროების სამსახური, ასევე, წერდა იმ ბანაკების არსებობაზე, სადაც ადამიანის წამებაში გადიოდნენ

| AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 21

●

S TO RY

disappeared for several days – as she later explained, she was hiding from the Russian Federal Security Service that wanted to distort her investigation regarding the murders of civilians. That same year Anna actively participated in negotiations with Chechen terrorists in Moscow and supplied water to the hostages during the terrorist act at the Theatre Center. On September 2, 2004 during the famous Beslan act of terror, when the Chechen terrorists purported the school in Beslan, Anna was flying to the scene on a helicopter to start negotiations. The terrorists refused a dialogue with the Russian government, announced disobedience to the Russian Security Services and the only person they agreed to talk to was Anna – they said she was the only journalist they trusted in Russia. Flying to Beslan Anna was heavily intoxicated, she could not reach the point of destination and ended up in a hospital in Rostov. The journalist had drunk tea in the helicopter and lost consciousness after 10 minutes. The editor in chief for „Но́вая газе́та“ Dimitry Muratov said that the results of the blood examination the doctors carried out disappeared from the hospital. The diagnosis was “intoxication from uncertain toxins”. Anna received had received serious damages on her liver, kidneys and endocrine system. Politkovskaya claimed that she was poisoned on purpose by the Russian Federal Security Service so that she would not make it to Beslan and regulate the situation there. She also spoke about an underground laboratory where the Russian Special Services produce poison particularly for such cases. After Anna’s death, Dimitry Muratov announced that Politkovskaya was supposed to provide him with serious materials about the torture training camps in Chechnya the day she was murdered. Not only would Politkovskaya expose the Russian Federal Security Service with these materials, she was also blaming the government of the Republic of Chechnya for supporting torture. The police retrieved these materials from the murder scene and according to Muratov, certain evidence from it vanished. Anna’s death caused great response from the society and politics. Vladimir Putin as well as the President of the Republic of Chechnya Ramzan Kadyrov made official announcements regarding her death. Yassen Zassoursky, the Dean of the Faculty of Journalism of the Moscow State University wrote: “Her death is a serious blow to the Russian journalism, to the conscience of the Russian journalism, because this woman was the conscience of our journalism. We will always remember Anna as a fighter for the ideal of freedom, a journalist fighting for the truth, fighting selflessly against corruption and for the protection of human rights.” A year after her death a German director Petra-Luisa Meyer staged a play Putin hat Geburtstag – Putin Has a Birthday – in Germany, Potsdam based on Anna Politkovskaya’s reports and publications. A Swiss director Eric Bergkraut made a documentary about Anna’s murder. The film is called Letter to Anna and it is made of Anna’s interviews and dialogues with her friends, relatives and colleagues. It was in the interviews used in this film Anna criticized the policy of the Russian Empire, Putin and the government of Chechnya.

22 | 2013 | AUGUST/SEPTEMBER |

●

პრაქტიკას. რუსმა სამხედროებმა უარყვეს პოლიტკოვსკაიას ჩვენებები. არსებობს წყაროები, რომლის მიხედვითაც 2001 წლის თებერვალში პოლიტკოვსკაია დაიჭირეს ფედერალური უშიშროების სამსახურის თანამშრომლებმა, დაადანაშაულეს შპიონაჟში და 3 დღე ორმოში ჰყავდათ, წყლისა და საკვების გარეშე. თავის პუბლიკაციაში „გამქრალი ადამიანები“, 2001 წლის სექტემბერში ანამ რუსეთის მილიცია უდანაშაულო ჩეჩენი მოსახლეობის მკვლელობაში ამხილა. 2002 წელს, ჩეჩნეთში მოგზაურობის დროს, პოლიტკოვსკაია რამდენიმე დღით გაქრა – როგორც შემდგომ განმარტა, ის რუსეთის ფედერალური უშიშროების სამსახურს ემალებოდა, რომელსაც ხელის შეშლა სურდა მისი გამოძიებისათვის, მშვიდობიანი მოსახლეობის დახოცვის შესახებ. ამავე წელს ანა აქტიურად მონაწილეობდა ჩეჩენ ტერორისტებთან მოლაპარაკებაში, მოსკოვში, თეატრალური ცენტრის ტერორისტული აქტის დროს, მიჰქონდა წყალი მძევლებთან. 2004 წლის 2 სექტემბერს კი, ცნობილი ბესლანის ტერაქტის დროს, როცა ჩეჩენი ტერორისტები ბესლანის სკოლაში შეიჭრნენ, ანა ვერტმფრენით მიფრინავდა მოლაპარაკებების დასაწყებად შემთხვევის ადგილზე. ტერორისტებმა უარი თქვეს რუსულ ხელისუფლებასთან დიალოგზე, დაუმორჩილებლობა გამოუცხადეს რუსეთის სპეცსამსახურებს და ერთადერთი ადამიანი, რომელთანაც დათანხმდნენ დიალოგს, ანა აღმოჩნდა – ისინი ამბობდნენ, რომ მხოლოდ ამ ჟურნალისტს ენდობოდნენ მთელ რუსეთში. პოლიტკოვსკაია ბესლანში გადაფრენისას მძიმედ მოიწამლა, ვერ ჩააღწია დანიშნულების ადგილას და როსტოვის საავადმყოფოში აღმოჩნდა. ჟურნალისტმა ვერტმფრენში ჩაი დალია, რომლის მიღებიდან 10 წუთშიც დაკარგა გონება. „Но́вая газе́та“-ს მთავარი რედაქტორი, დიმიტრი მურატოვი ამბობდა, რომ ანალიზები, რომლებიც ანას აუღეს საავადმყოფოში, უკვალოდ გაქრა. მისი დიაგნოზი იყო „მოწამლვა გაურკვეველი ტოქსინებისაგან“. ამ შემთხევის შემდეგ ჟურნალისტს სერიოზულად დაუზიანდა ღვიძლი, თირკმელები და ენდოკრინული სისტემა. პოლიტკოვსკაია ამტკიცებდა, რომ ის რუსეთის ფედერალური უშიშროების სამსახურმა განგებ მოწამლა, რომ არ ჩასულიყო ბესლანში, არ დაერეგულირებინა იქ სიტუაცია. ასევე, საუბრობდა მიწისქვეშა ლაბორატორიაზე, სადაც სპეციალურად ასეთი შემთხვევებისათვის ამზადებდნენ საწამლავს რუსული სპეცსამსახურები. დიმიტრი მურატოვი, „Но́вая газе́та“–ს მთავარი რედაქტორი, ანას მკვლელობის შემდეგ აცხადებდა, რომ იმ დღეს პოლიტკოვსკაიას მისთვის სერიოზული მასალა უნდა გადაეცა, ჩეჩნეთში ადამიანთა წამების საწვრთნელი ბანაკების შესახებ. გარდა იმისა, რომ ამ მასალაში პოლიტკოვსკაია რუსული ფედერალური უშიშროების სამსახურს ამხელდა, ის ადანაშაულებდა ჩეჩნეთის რესპუბლიკის მთავრობას ადამიანთა წამების ხელშეწყობაში. ეს მასალა მკვლელობის ადგილიდან ამოიღო მილიციამ და როგორც მურატოვი ამტკიცებს, გარკვეული მტკიცებულებები მასალიდან გაქრა.

●

“People often pay by their lives to say what they think and assume. Someone might even be killed for providing me information. I am not the only one in this danger and I can prove it.” – Politkovskaya wrote. Her prophecy came true and she paid with her life for voicing the truth. History has stored the story of Anna Politkovskaya – as if it had to be this way. As if such people have their niche to exist, something that is not “universal”, something that is “heroism and not everyone can do”. In a modern world dominated by the mass media there is barely any analytical, healthy journalism based on truth. There are only exceptions and exceptions always confirm the rule. Anna Politkovskaya was murdered on Vladimir Putin’s birthday. The case of her murder remains unsolved.

S TO RY

●

ანას სიკდილმა დიდი გამოხმაურება გამოიწვია საზოგადოებასა და პოლიტიკაში. მის სიკვდილთან დაკავშირებით ოფიციალური განცხადება როგორც ვლადიმერ პუტინმა, ისე ჩეჩნეთის რესპუბლიკის პრეზიდენტმა, რამზან კადიროვმა გააკეთა. იასენ ზასურსკი, ლომონოსოვის სახელობის მოსკოვის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ჟურნალისტიკის ფაკულტეტის დეკანი წერდა: „მისი სიკვდილი დარტყმაა რუსული ჟურნალისტიკისათვის, რუსული ჟურნალისტიკის სინდისისათვის, რადგან ეს ქალი იყო ჩვენი ჟურნალისტიკის სინდისი. ჩვენ ყოველთვის დაგვამახსოვრდება ანა, როგორც თავისუფლების იდეალისთვის მებრძოლი, სიმართლისათვის მებრძოლი ჟურნალისტი, რომელიც თავდაუზოგავად იბრძოდა კორუფციის წინააღმდეგ და ადამიანების უფლებების დაცვისათვის.“ მისი სიკვდილიდან 1 წლის შემდეგ, გერმანიაში, პოსტდამში დაიდგა გერმანელი ქალი რეჟისორის, პეტრა-ლუიზა მაიერის პიესა სახელწოდებით - „პუტინს დაბადების დღე აქვს“, რომელიც ანა პოლიტკოვსკაიას რეპორტაჟებსა და მასზე დაწერილ პუბლიკაციებს დაეფუძნა. გარდა ამისა, შვეიცარელმა რეჟისორმა, ერიკ ბერგკრუტომმა გადაიღო დოკუმენტური ფილმი ანას მკვლელობის საქმეზე. ფილმს „წერილი ანას“ ჰქვია და ის თავად პოლიტკოვსკაიას ინტერვიუებით, მის მეგობრებთან, ნათესავებთან და კოლეგებთან საუბრებითაა შედგენილი. სწორედ ამ ფილმში გამოყენებულ ინტერვიუებში აკრიტიკებს ანა რუსული იმპერიის პოლიტიკას, პუტინსა და ჩეჩნეთის მთავრობას. „იმისათვის, რომ ხმამაღლა თქვან, რასაც ფიქრობენ და ვარაუდობენ, ადამიანები ზოგჯერ საკუთარი სიცოცხლით იხდიან. ფაქტობრივად, ადამიანი შეიძლება მოკლან კიდეც, მხოლოდ იმიტომ, რომ მან ინფორმაცია მომაწოდა. ამ საფრთხეში მხოლოდ მე არ ვარ და მე შემიძლია ამის დამტკიცება.“ – წერდა პოლიტკოვსკაია. შეიძლება ითქვას, მისი წინასწარმეტყველება ახდა და მან საკუთარი სიცოცხლით გადაიხადა სიმართლის გახმოვანებისათვის. ისტორიამ საკუთარ ფურცლებზე შეინახა პოლიტკოვსკაიას ისტორია – თითქოს ეს ასეც უნდა ყოფილიყო. თითქოს, ასეთ ადამიანებს საკუთარი ნიშა აქვთ საარსებოდ, რაც არ არის „საყოველთაო“, რაც „გმირობაა და ყველას არ შეუძლია“. თანამედროვე სამყაროში, მასობრივი ინფორმაციის საშუალებების ბატონობის პირობებში, ანალიტიკური, ჯანსაღი და სიმართლეზე დაფუძნებული ჟურნალისტიკა თითქმის აღარ არსებობს. არსებობს მხოლოდ გამონაკლისები, გამონაკლისი კი ყოველთვის წესს ადასტურებს. ანა პოლიტკოვსკაია ვლადიმერ პუტინის დაბადების დღეზე მოკლეს. მისი მკვლელობის საქმე დღემდე გაუხსნელია. Aleksandra Aroshvili/ალექსანდრა აროშვილი

| AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 23

Calendar

SEPTEMBER სექტემბერი 1

1951

The first supermarket in the world was opened in London ლონდონში გაიხსნა მსოფლიოში პირველი სუპერმარკეტი

4 1998

1945

The Democratic Republic of Vietnam was established ჩამოყალიბდა დემოკრატიული რესპუბლიკა – ვიეტნამი

5 1986

3 1838

The Institute for Noble Maidens was opened in Kiev კიევში გაიხსნა კეთილშობილი ქალიშვილების ინტიტუტი

1716

Google was founded დაარსდა კომპანია Google

Death penalty was abolished in Australia ავსტრალიაში გაუქმდა სიკვდილით დასჯა

7 1822

Paintings were exhibited in Louvre for the visitors to see for the first time ლუვრში პირველად გამოფინეს ნახატები დამთვალიერებლებისთვის

Brazil announced independence from Portugal ბრაზილიამ გამოაცხადა პორტუგალიისგან დამოუკიდებლობა 24 | 2013 | AUGUST/SEPTEMBER

1791

1835

Strict censorship was appointed to press in France საფრანგეთში შემოიღეს მკაცრი ცენზურა პრესაზე

The construction of the first American lighthouse was completed in Boston ბოსტონში დასრულდა პირველი ამერიკული შუქურის მშენებლობა

10 1725

Catherine I established the order of Alexander Neville ეკატერინე I-მა დააარსა ალექსანდრე ნეველის ორდენი

●

11 1952

C A L E N DA R

1898

●

13 1788

1866

S. Prokofiev’s Symphony No. 5 was presented შედგა ს. პროკოფიევის მეხუთე სიმფონიის პრემიერა

Kyiv Polytechnic Institute was opened გაიხსნა კიევის პოლიტექნიკური ინსტიტუტი

15 1776

New York was announced the capital of the United States ნიუ იორკი შეერთებული შტატების დედაქალაქად გამოცხადდა

Moscow conservatory was established დაარსდა მოსკოვის კონსერვატორია

16 1998

17 1922 The first sound film was shown in Berlin ბერლინში პირველად აჩვენეს ხმოვანი ფილმი

Museum of Jewish Heritage was opened in New York ნიუ იორკში გაიხსნა ებრაული ძეგლთა მუზეუმი

The musical Notre-Dame de Paris was staged გამოვიდა მიუზიკლი, Notre-Dame de Paris

18 1851

19 1888

20 1792

21 1940

The first ever beauty contest was held in Belgium ბელგიაში ჩატარდა მსოფლიოში პირველი სილამაზის კონკურსი

The first issue of the New York Times was published გამოვიდა New York Times-ის პირველი გამოცემა

The Lviv Theatre of Opera and Ballet was opened

Divorce became legal in France საფრანგეთში დაკანონდა განქორწინება

გაიხსნა ლვოვის ოპერისა და ბალეტის თეატრი

AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 25

●

22 1862

C A L E N DA R

23 1932

●

24 1998 1921 The first hand transplantation surgery was carried out in France საფრანგეთში პირველად ჩატარდა ხელის გადანერგვის ოპერაცია

The President of the United States, Abraham Lincoln freed the slaves of color შეერთებული შტატების პრეზიდენტმა, აბრაამ ლინკოლნმა გაათავისუფლა ფერადკანიანი მონები

Henry Ford announced the 8 hour/ 5 day work week ჰენრი ფორდმა გამოაცხადა 8 საათიანი/5 დღიანი სამუშაო კვირა

The Arabian Peninsula was officially called Saudi Arabia არაბეთის ნახევარკუნძულს ოფიციალურად ეწოდა საუდის არაბეთი

26 1969

27 1821

The last studio album by the Beatles – Abbey Road was released in England ინგლისში გამოვიდა ბითლების უკანასკნელი სტუდიური ალბომი, Abbey Road

29 1793

30 1902

One of the British magazines mentions tennis for the first time ერთ-ერთ ბრიტანულ ჟურნალში პირველად იქნა ნახსენები ჩოგბურთი

Artificial silk was patented დაპატენტდა ხელოვნური აბრეშუმი

28 1618

The first pawnshop was opened in Brussels ბრიუსელში გაიხსნა მსოფლიოში პირველი ლომბარდი

Mexico received independence from Spain მექსიკამ მიიღო დამოუკიდებლობა ესპანეთისგან

26 | 2013 | AUGUST/SEPTEMBER

25 1926

●

RADIO

●

The most important in radio journalism is... რადიო ჟურნალისტიკაში მთავარია...

Nino Gabriadze ნინო გაბრიაძე

28 | 2013 |

AUGUST/SEPTEMBER |

●

RADIO

●

he remembers the typewriter and the cultural events she would attend with her aunt. She first traveled abroad from press journalism, then she tried out in PR and finally made her choice in favor of radio journalism. Journalist by profession, Nino Gabriadze is the commercial director of Radio 1. Nobody was against her choosing this profession, although her mother wanted her to be a doctor. Nino knows the value of news and never loses the feeling of reality.

ბ

ავშვობიდან ახსოვს საბეჭდი მანქანა და კულტურული ღონისძიებები, რომელზეც მამიდასთან ერთად დადიოდა. პრესის ჟურნალისტიკიდან ჯერ უცხოეთში წავიდა, შემდეგ ძალები პიარის მიმართულებით მოსინჯა და ბოლოს, არჩევანი რადიო ჟურნალისტიკაზე გააკეთა. პროფესიით ჟურნალისტი ნინო გაბრიაძე დღეს პირველი რადიოს კომერციული დირექტორია. ოჯახში ნინოს პროფესია მიუღებელი არავისთვის ყოფილა, თუმცა დედას უნდოდა, ექიმი გამოსულიყო. ახალი ამბის ფასი ნინომ კარგად იცის და რეალობის შეგრძნებას არასდროს კარგავს.

AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 29

●

RADIO

How did Nino Gabriadze start off in journalism? My journalistic life started at a very young age. There were two journalists in my family. My grandfather, Davit Gabriadze was a military journalist; my aunt, Meri Gabriadze was the editor for “SaqInform” for years. Thus the profession of a journalist was a subject very close to me from childhood. I studied at school number 1, so I went to my aunt’s workplace every day after school, as a tradition. I remember the typewriters… I tried to study the specifics of journalism, I observed who obtained information and in what manner. Finishing school I applied for the faculty of Journalism at the State University. Years later, my first job was at “SaqInform”. How interesting is what you have been doing for years at the radio? I didn’t know much about radio journalism; whenever I wanted to hear the news I would either watch TV or visit the websites of information agencies. When I got to the radio the FM space appeared to be so interesting that it has kept me busy to this day. Radio journalism is interesting and very hard all at the same time. What the audience sees on television you have to express in a manner that you interest the listeners and paint the precise image of what’s going on. How and where did the desire to work at the radio come from? I lived abroad for a couple of years. Then I worked at the PR department of one of the State Agencies after “SaqInform”. It is thanks to an old friend of mine, Giorgi Isakadze that I came to work at the radio. I was assigned the Director General of radio FM 105.9. This is the field where decisions are made collectively. It’s been five years that I have been working in this field. How hard is it to work behind the scene? To me, working behind the scene is comfortable, considering my character – I’m not really a fighter by nature. Radio is something very close. What stages did Nino Gabriadze overcome during her work on the radio in order to come where she is today? It was quite a long road from being a journalist at “SaqInform” to the position of commercial director. When I came to work on the ration in 2008 it was the time of war so I was more mobilized. I was curious about everything – from the mast to the transmitter. I tried to understand how the power transmission worked… in short, I was engaged in everything. After the famous events at “Imedi” when I left radio “Imedi”, my friend Mate Kirvalidze called me and told me we had to do something new. I agreed and with a small technical base we managed to make it work and Radio 106.4 is rather popular today. 30 | 2013 |

AUGUST/SEPTEMBER |

●

როგორ დაიწყო ნინო გაბრიაძის მოღვაწეობა ჟურნალისტიკაში? ჩემი ჟურნალისტური ცხოვრება ძალიან პატარა ასაკში დაიწყო. ოჯახში ორი ჟურნალისტი ცხოვრობდა. ბაბუა, დავით გაბრიაძე სამხედრო ჟურნალისტი იყო; მამიდა, მერი გაბრიაძე კი წლების განმავლობაში საქინფორმის რედაქტორი გახლდათ. შესაბამისად, პროფესია ჟურნალისტი ჩემთვის ძალიან შინაური თემაა ბავშვობიდან. 1 სკოლაში ვსწავლობდი, ამიტომ ერთგვარი ტრადიცია მქონდა, ყოველ დღე, გაკვეთილების შემდეგ მამიდასთან სამსახურში მივდიოდი. მახსოვს საბეჭდი მანქანები... ვცდილობდი, ჟურნალისტიკის სპეციფიკა შემესწავლა, ვაკვირდებოდი, ვინ როგორ მოიპოვებდა ინფორმაციას. სკოლის დამთავრების შემდეგ უნივერსიტეტში, ჟურნალისტიკის ფაკულტეტზე ჩავაბარე. წლების მერე კი ჩემი პირველი სამსახურიც სწორედ საქინფორმიდან დაიწყო. რამდენად საინტერესოა ის საქმე, რომელსაც წლებია, რადიოში ემსახურებით? რადიო ჟურნალისტიკას ზოგადად არ ვცნობდი, როდესაც ინფორმაციის გაგება მინდოდა, ან ტელევიზორს ვუყურებდი, ან საინფორმაციო სააგენტოების ვებ-გვერდებს ვსტუმრობდი. მას შემდეგ, რაც რადიოში მოვხვდი, FM სივრცე იმდენად საინტერესო აღმოჩნდა, რომ დღემდე ამ სფეროში ვარ. რადიო საქმიანობა საინტერესო და, ამავდროულად, ძალიან რთულია. ის, რასაც მაყურებელი ტელევიზორში ხედავს, რადიოს მეშვეობით ისე ოსტატურად უნდა გადმოსცე, რომ დააინტერესო მსმენელი და მოქმედი ამბის ზუსტი სურათი დაუხატო. როგორ და საიდან გაგიჩნდათ სურვილი, დაგეწყოთ მუშაობა რადიოში? რამდენიმე წელი უცხოეთში ვცხოვრობდი. საქინფორმის შემდეგ ერთ-ერთ სახელმწიფო უწყებაში პიარის მიმართულებით ვმუშაობდი. ჩემი დიდი ხნის მეგობრის, გიორგი ისაკაძის დამსახურებაა, რომ რადიოში მოვხვდი. FM 105.9 რადიოს გენერალური დირექტორის პოზიციაზე დავინიშნე. ეს არის სფერო, სადაც გადაწყვეტილებები კოლექტიურად მიიღება. მე უკვე მეხუთე წელია, ამ სივრციდან ვერ გამოვდივარ. რამდენად რთულია კადრს მიღმა მუშაობა? ჩემთვის კომფორტულია კადრს მიღმა მუშაობა, ხასიათიდან გამომდინარე - მებრძოლი ბუნება არ მაქვს. რადიო ძალიან ახლობელია. რა ეტაპები გაიარა ნინო გაბრიაძემ რადიოში მუშაობის პერიოდში, იმისთვის, რომ დღემდე მოსულიყო? საქინფორმის ჟუნრალისტობიდან კომერციულ

●

RADIO

●

AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 31

●

One day at the radio… My morning starts very early. I come to work where I manage the marketing and financial issues. There are numerous phone calls, meetings and action plans I distribute with my colleagues. My work day ends relatively early and then I start doing what I can never give up - Journalism and news. I am happy that Radio 1 provides the society with many news and 2 or 3 exclusives daily. Is there anything you would change in the radio space? There is no demand for radio journalism in Georgia. In other countries where economics is more developed, where people don’t have enough time to watch hour-long news broadcasts and they listen to the news on the radio. I hope there will be a time in Georgia when radio becomes of the highest demand. What are the criteria for a person to be able to work on the radio? The main thing on the radio is the voice, intonation and proper speech. Advice for beginning journalists Don’t be lazy and don’t lose time. News and journalism does not give you the right to that. Be ahead of time and events. How popular is radio and where do people listen to it mostly? Working on radio “Imedi” we often carried out marketing research. To our surprise, people listen to the radio in the regions and on the road. Where does Nino Gabriadze see herself in the future? I don’t enjoy dreaming, I’m a realist and a very pragmatic person. I want Radio 1 to develop. I would like to see FM 106.4 turn into a TV-Radio holding.

32 | 2013 |

AUGUST/SEPTEMBER |

RADIO

●

დირექტორამდე საკმაოდ დიდი გზა გავიარე. 2008 წელს რადიოში რომ, მივედი ომის პერიოდი იყო, ამიტომ უფრო მობილიზებული ვიყავი. მაინტერესებდა ყველაფერი - ანძიდან დაწყებული, გადამცემით დამთავრებული. ვცდილობდი, გავრკვეულიყავი სიმძლავრის გადამცემში... ერთი სიტყვით, ყველაფერში ვიყავი ჩართული. იმედის ცნობილი მოვლენების შემდეგ, როდესაც რადიო იმედი დავტოვე, ჩემმა მეგობარმა, მათე კირვალიძემ დამირეკა და მითხრა, რომ უნდა გაგვეკეთებინა რაღაც ახალი. მეც დავთანხმდი და მცირე ტექნიკური ბაზით შევძელით ის, რომ რადიო 106.4-ის ცნობადობა დღეს უკვე მაღალია. ერთი დღე რადიოში... ჩემი დილა იწყება ადრე. მოვდივარ სამსახურში, სადაც მარკეტინგსა და ფინანსურ საკითხებს ვკურირებ. უამრავი სატელეფონო ზარი, შეხვედრა და სამოქმედო გეგმა, რომელსაც თანამშრომლებთან ერთად ვანაწილებ. ჩემი სამუშაო დღე შედარებით ადრე მთავრდება და ამის შემდეგ ვიწყებ იმ საქმიანობას, რომელსაც ვერასდროს შეველევი. ეს არის ჟურნალისტიკა და ნიუსი. მიხარია, რომ პირველი რადიოს საშუალებით საზოგადოება უამრავ სიახლეებთან ერთად ყოველდღიურად 2 ან 3 ექსკლუზიურ ამბავსაც იგებს. რაიმეს თუ შეცვლიდით რადიო სივრცეში? საქართველოში რადიოჟურნალისტიკა ჯერ მოთხოვნადი არ არის. სხვა ქვეყნებში, სადაც უფრო მეტად არის განვითარებულია ეკონომიკა, ადამიანებს არ აქვთ დრო, რომ ერთსაათიან საინფორმაციო გამოშვებას უყურონ, ამიტომ ახალ ამბებს რადიოში უსმენენ. მე იმედი მაქვს, რომ საქართველოშიც დადგება დრო, როცა რადიოსივრცე ყველაზე მოთხოვდანი იქნება. რა კრიტერიუმს უნდა აკმაყოფილებდეს ადამიანი, რომ შეძლოს რადიოში მუშაობა? რადიოში მთავარი არის ხმა, ინტონაცია და სწორი მეტყველება. რჩევები დამწყებ ჟურნალისტებს არ იზარმაცონ, არ დაკარგონ დრო უქმად. ნიუსი და ჟურნალისტიკა ამის უფლებას არ გაძლევს. არ ჩამორჩეთ დროს და მოვლენებს. რამდენად რეიტინგულია რადიო სივრცე და სად უფრო უსმენენ რადიოს? რადიო იმედში მუშაობის პერიოდში მარკეტინგულ კვლევებს ხშირად ვატარებდით. გაგიკვირდებათ და, რადიოს ავტომანქანებში და რეგიონებში ყველაზე აქტიურად უსმენენ. მომავალში სად ხედავს საკუთარ თავს ნინო გაბრიაძე? ოცნება არ მიყვარს, რეალისტი და პრაგმატული ადამიანი ვარ. მინდა, რომ პირველი რადიო განვითარდეს. ვისურვებდი FM 106.4-ის ტელერადიო ჰოლდინგად გადაკეთებას. Sophio Dvalishvili/სოფიო დვალიშვილი

GIFT IDEAS

01 FREYWILLE | MISS BANGLE www.freywille.com 1380.0 GEL

Natalia Luchaninova 02 KATE SPADE www.nordstrom.com 195.0 USD

ნატალია ლუჩანინოვა

Gift Ideas by

Executive Editor of EGO ეგოს აღმასრულებელი რედაქტორისაგან

03 500GB PORTABLE EXTERNAL HARD DRIVE STORAGE www.amazon.com 87.0 USD

04 SNAP N STORE | FILE BOX www.amazon.com 16.45 USD

05 WACOM BAMBOO SPLASH PEN TABLET www.amazon.com 59.92 USD

34 | 2013 |

AUGUST/SEPTEMBER |

GIFT IDEAS

07 SONY | DIGITAL VOICE RECORDER www.bestbuy.com 154.99 USD

08 PAPER MATE PENCIL www.amazon.com 2.48 USD

06 ISAAC MIZRAHI NEW YORK www.nordstrom.com 48.0 USD

09 MICHAEL KORS MONOGRAM TOTE www.nordstrom.com 128.0 USD

10 SANDISK | CRUZER ORBIT 8GB USB FLASH DRIVE www.bestbuy.com 7.99 USD 11 SOUL | EARPHONES www.bestbuy.com 69.99 USD

12 MOLESKINE CLASSIC HARD COVER NOTEBOOK www.amazon.com 14.96 USD

AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 35

●

H OT S P OT

●

Hot Spot

ცხელი წერტილი

Maka is among the rare number of journalists who has been covering practically all highlights through the recent history of Georgia: tense situations, wars, elections, the revolution, terror acts and other happenings. She has been working at the Reuters Caucasus bureau for seventeen years already; on the position of Senior Correspondent since year 2000. We spoke about the profession of a journalist, challenges and experience and I am sure, everything she had to say will be very interesting for EGO readers. მაკა ანთიძე ქართველ ჟურნალისტთა იმ მცირე ნაწილს მიეკუთვნება, ვინც საქართველოს უახლეს ისტორიაში მომხდარ თითქმის ყველა უმნიშვნელოვანეს საკითხს აშუქებდა და აშუქებს: დაძაბულ სიტუაციებს, ომებს, არჩევნებს, რევოლუციას, ტერაქტებს და სხვა მოვლენებს. უკვე ჩვიდმეტი წელია, „როიტერის“ სააგენტოს კავკასიის ბიუროში მუშაობს, 2000 წლიდან უფროსი კორესპონდენტის თანამდებობაზე. მასთან ჟურნალისტის პროფესიაზე, სირთულეებსა და გამოცდილებაზე ვისაუბრეთ, რაც, დარწმუნებული ვარ, ძალიან საინტერესო იქნება „ეგოს“ მკითხველისათვის.

Why did you decide to become a journalist? My entire childhood and youth I took ballet and Georgian dance classes and I enjoyed it so much that I was planning to become a dancer. Although, when it came to graduating school, despite the fact that I’m rather emotional and not a very pragmatic person, I still thought about the fact that a dancer’s professional life doesn’t last very long. Then, back in the Soviet Union, there was a very poor choice of specialties, let alone the chances of traveling abroad, so I applied to the Tbilisi State University, Faculty of Journalism. My student years coincided with a very harsh historical period: the Soviet Union fell apart, wars sparked…I as a journalist was very lucky, because I received the greatest personal experience through that time. What was your first work experience? In these years – by the end of the 80’s and the beginning of the 90’s, foreign journalists starting arriving to Georgia to cover stories. Since I knew English relatively well, I started to work with them as an interpreter and the so-called fixer, which was a great experience. Also, back in the Soviet Union there was a newspaper called „Молодежь Грузии“– Youth of Georgia – where I worked as a journalist. Then I went to Moscow for a month, for an internship at one of the news agencies, where they hired me as a correspondent in Georgia. I worked at “Ibervision”, the first independent Georgian television and I was the editor at the information agency “Black Sea Press” that operates till today. I worked on television on Channel 1 as well for some time; I was the editor for the information agency Contact and a correspondent at the Associated Press. From 1996 I became the correspondent at the Russian and International Service at Reuters Caucasus bureau and I’ve been working as the senior correspondent since the year 2000.

36 | 2013 |

AUGUST/SEPTEMBER |

რატომ გადაწყვიტეთ, გამხდარიყავით ჟურნალისტი? მთელი ბავშვობა და ახალგაზრდობა დავდიოდი ბალეტზე, ქართულ ცეკვაზე და ეს ყველაფერი იმდენად მიყვარდა, რომ ვაპირებდი გავმხდარიყავი მოცეკვავე. თუმცა, როცა სკოლას ვამთავრებდი, მიუხედავად იმისა, რომ საკმაოდ ემოციური და არაპრაგმატული ადამიანი ვარ, დავფიქრდი იმაზე, რომ მოცეკვავის პროფესიული ცხოვრება ხანმოკლეა. პრინციპში, ამან გადამაწყვეტინა, მეფიქრა სხვანაირ კარიერაზე. რადგან ძალიან მიყვარდა კითხვა და წერა, ავირჩიე ჟურნალისტიკა. მაშინ, ჯერ კიდევ საბჭოთა კავშირში, სპეციალობების ძალიან მწირი არჩევანი იყო. საზღვარგარეთ წასვლაზე ხომ საერთოდ არ იყო საუბარი... ამიტომ ჩავაბარე თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში, ჟურნალისტიკის ფაკულტეტზე. ჩემი სტუდენტობის წლები დაემთხვა ისტორიულად ძალიან რთულ პერიოდს: დაიშალა საბჭოთა კავშირი, დაიწყო ომები... შეიძლება ითქვას, როგორც ჟურნალისტს ძალიან გამიმართლა, რადგან ამ წლებში მივიღე უდიდესი პროფესიული გამოცდილება. როგორი იყო თქვენი პირველი სამუშაო გამოცდილება? ზუსტად ამ წლებში – 80-ანების დასასრულს, 90-ანების დასაწყისში საქართველოში უცხოელმა ჟურნალისტებმა დაიწყეს ჩამოსვლა, მოვლენათა გასაშუქებლად. რადგან მე შედარებით კარგად ვიცოდი ინგლისური, მათთან დავიწყე მუშაობა თარჯიმნად და ეგრეთ წოდებულ ფიქსერად, რამაც უდიდესი გამოცდილება შემძინა. ასევე, ჯერ კიდევ საბჭოთა კავშირის დროს, იყო ასეთი გაზეთი – „молодежь грузии“, სადაც ვიყავი ჟურნალისტი. შემდეგ, ერთი თვით წავედი მოსკოვში, ერთ-ერთ საინფორმაციო სააგენტოში, პრაქტიკაზე, სადაც ამიყვანეს კორესპონდენტად საქართველოში. ვმუშაობდი „იბერვიზიაში“, პირველ ქართულ დამოუკიდებელ ტელეკომპანიაში, ასევე, რედაქტორად საინფორმაციო

●

H OT S P OT

●

Interview with

Maka Antidze

ინტერვიუ

მაკა ანთიძესთან

| AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 37

●

H OT S P OT

●

სააგენტო „ბლექსი პრესში“, რომელიც დღემდე არსებობს. გარკვეული პერიოდი ტელევიზიაში, პირველ არხშიც ვიმუშავე. ვიყავი საინფორმაციო სააგენტო „კონტაქტის“ რედაქტორი და “Associated Press”-ის კორესპონდენტი. 1996 წლიდან გავხდი „როიტერის“ სააგენტოს კავკასიის ბიუროს რუსული და საერთაშორისო სამსახურის კორესპონდენტი, 2000 წლიდან კი უფროს კორესპონდენტად ვმუშაობ. რა გამოარჩევს ჟურნალისტიკას სხვა პროფესიებისაგან? ახასიათებს თუ არა მას გარკვეული სირთულეები? მე ვთვლი, რომ თუ შენი პროფესია გიყვარს, თუ ეს არის საქმე, რომელიც მართლაც გაინტერესებს, მას ყოველგვარი პათოსის გარეშე უნდა შეხედო, როგორც ნებისმიერ სხვა საქმეს უყურებენ ადამიანები. ყოველგვარი საქმე, რომელიც კეთდება პროფესიონალურად, ძალიან დასაფასებელი და მნიშვნელოვანია. მთელი ამ წლების განმავლობაში, რაც ჟურნალისტად ვმუშაობ, უფრო ვიწროდ კი – რაც ვარ რეპორტიორი, ვთვლი, რომ ეს ჩემი საქმეა და შესაბამისად, ასეთ რეჟიმსაც ჩვეულებრივად ვუყურებ. სხვა პროფესიის ადამიანებს, რომლებიც მთელი დღის განმავლობაში იღლებიან – მასწავლებელს, რომელიც ჩემს შვილს ასწავლის, ექიმს, რომელიც მეხმარება, ან გამყიდველს, სახლში მოსულს, სჭირდება ახალი ამბების გაგება. ამ შემთხვევაში, სწორედ მე ვარ ის, ვინც მათ ამ ამბებს უყვება. ჟურნალისტისათვის, რა თქმა უნდა, მორალურად და ემოციურად ძალიან რთულია, როდესაც აშუქებს, მაგალითად ომს საკუთარ ქვეყანაში. ასეთ საკითხებზე მუშაობისას ვალდებული ხარ, მოვლენისადმი აბსოლუტურად მიუკერძოებელი აღქმა და მიდგომა შეინარჩუნო, რაც ხანდახან ძალიან ძნელია. რა იყო თქვენთვის განსაკუთრებით ემოციური, დასამახსოვრებელი?

38 | 2013 |

AUGUST/SEPTEMBER |

●

H OT S P OT

What makes journalism different from other professions? Does it have particular difficulties? I think if you love your profession, if it’s the job you’re genuinely interested in, you should look at it without any pathos, just like people view any other work. Anything that’s done professionally is to be valued and considered very important. I’ve been running around throughout all these years I have spent working as a journalist, particularly – a reporter. I consider this my job and thus, I treat this lifestyle as normal. People of other professions that get exhausted throughout the day – the teacher who teaches my child, the doctor who helps me out, or the shopkeeper, all need to know the news once they get home; in this case, I’m the one who provides them with stories. Of course it is very hard for a journalist to cover war in their country for example, morally and emotionally. Once you work on issues like that you are ought to keep a completely unbiased perception and approach towards the event, which is very hard to accomplish sometimes. What was particularly emotional and memorable to you? Clearly you never forget anything you cover. A reporter’s life is very loaded, besides, we don’t work only in Georgia; we also cover events in Armenia and Azerbaijan. So many things have happened in this region of the Caucasus for the past 20 years that my foreign colleagues often tell me – you’re lucky as a journalist to have covered such events. I will never be able to forget meeting people who have become victims to different occasions, refugees for example. Talking to them is very emotional and I always remember these emotions. Overall, I think that once you approach what you do indifferently, you lose interest towards the stories you have to write about later and that’s when you should quit journalism. Meeting particular people were especially emotional to me; their stories and their faces are what I can never forget. A refugee living at hotel “Iveria”: once told me that when he used to live in Sokhumi, the entire season could’ve passed without him going into the water, but he could always hear the sea. It’s that sound he misses most of all, because every morning when he wakes up and cannot hear the sea, he remembers that he’s not home. Have you personally ever been in danger at work? Yes, that has happened. During the first war, in Ossetia, when the military actions were done, but the situation was still very tense, we went to Tskhinvali with a group of Danish journalists. I was very young, I was 22. Of course it was easy to guess that I was Georgian, especially since I was working as a translator and I was arrested for that. I spent several hours in a cell and it’s very difficult for me to remember that, because I had absolutely no clue about what could happen. In 2008 when Georgian troops were leaving Gori, we were at the end of the convoy of vehicles, I was driving, I was forced to turn the lights off and there were tanks all around – it was a very stressful situation. There were cases when bombs went off nearby, let alone riot dispersals where we even got hit with batons and poisoned with gas… What triggers journalists to go to hot spots when they know, there is no guarantee to safety?

●

რა თქმა უნდა, არაფერი გავიწყდება, რასაც აშუქებ. რეპორტიორის ცხოვრება ძალიან დატვირთულია, თანაც, ჩვენ მხოლოდ საქართველოში არ ვმუშაობთ, ვაშუქებთ სომხეთსა და აზერბაიჯანში მიმდინარე მოვლენებსაც. უკანასკნელი 20 წლის განმავლობაში კავკასიის ამ რეგიონში იმდენი რამ მოხდა, რომ ჩემი უცხოელი კოლეგები ხშირად მეუბნებიან – ბედნიერი ხარ, როგორც ჟურნალისტი, ასეთი ამბების გაშუქება რომ მოგიწიაო. ვერასოდეს დავივიწყებ შეხვედრებს ადამიანებთან, რომლებიც გახდნენ სხვადახვა მოვლენების მსხვერპლნი, მაგალითად დევნილებთან. მათთან საუბარი ძალიან ემოციურია და ეს ემოცია, რა თქმა უნდა, არ მავიწყდება. საერთოდ, ვთვლი, რომ როგორც კი საქმისადმი გულგრილად იწყებ მიდგომას, გეკარგება ინტერესი იმ ისტორიების მიმართ, რომლებზეც შემდეგ უნდა დაწერო. ამ დროს ჟურნალისტიკიდან უნდა წახვიდე. განსაკუთრებით ემოციური ჩემთვის კონკრეტული ადამიანების ისტორიები იყო და მათი სახეები, რომლებიც არასოდეს დამავიწყდება. ერთხელ, ერთმა ლტოლვილმა კაცმა, რომელიც სასტუმრო „ივერიაში“ ცხოვრობდა, მითხრა, რომ სოხუმში ცხოვრებისას, მთელი სეზონი ისე შეიძლება გასულიყო, რომ არცერთხელ შესულიყო ზღვაში, თუმცა ყოველთვის ესმოდა ზღვის ხმა. ახლა კი, ყველაზე მეტად ეს ხმა ენატრება, რადგან ყოველ დილით, გაღვიძებისას, როცა ზღვის ხმა აღარ ესმის, ახსენდება, რომ აღარ არის საკუთარ სახლში. შეგქმნიათ თუ არა საფრთხე მუშაობისას პირადად თქვენ? კი, ასეთებიც ყოფილა. პირველი ომის დროს, ოსეთში, როდესაც უკვე დასრულებული იყო საომარი მოქმედებები, თუმცა სიტუაცია იყო ძალიან დაძაბული, დანიელი ჟურნალისტების ჯგუფთან ერთად გადავედი ცხინვალში. ძალიან ახალგაზრდა ვიყავი, 22 წლის. რა თქმა უნდა, ადვილი მისახვედრი იყო, რომ ქართველი ვიყავი, თანაც მაშინ თარჯიმნად ვმუშაობდი და ამის გამო დამაკავეს. რამდენიმე საათი საკანში გავატარე და ამის გახსენება ძალიან მძიმეა, რადგან საერთოდ არ ვიცოდი, რა შეიძლებოდა მომხდარიყო. 2008 წელს, როცა ქართული ჯარები გამოდიოდნენ გორიდან, ჩვენ ამ კოლონის ბოლოს ვიყავით. საჭესთან ვიჯექი, ჩამაქრობინეს ფარები, გარშემო სულ ტანკები იდგა და ძალიან დაძაბული სიტუაცია იყო. ყოფილა შემთხვევბიც, როცა ბომბი ფეთქდებოდა ჩვენთან ახლოს – აღარაფერს ვამბობ, აქციების დარბევებზე, სადაც ხელკეტიც მოგვხვედრია, გაზითაც მოვწამლულვართ... რა უბიძგებს ჟურნალისტს, წავიდეს ცხელ წერტილებში, როდესაც იცის, რომ არაფრისგან არის დაზღვეული? თავიდან, როცა იწყებ რეპორტიორად მუშაობას, ცოტა სხვაგვარი ინტერესი გაქვს საქმისადმი, გამოძრავებს ცნობისმოყვარეობა, ადრენალინი. დროთა განმავლობაში, ეს პროფესიონალიზმში გადადის, როცა უკვე აბსოლუტურად გაცნობიერებული გაქვს, რა შეიძლება მოხდეს, თუ წახვალ არც ისე უსაფრთხო ადგილას. მომხდარა ისე, რომ სამსახურეობრივი მოვალეობის შესრულებისას დაღუპულან ჩვენი კოლეგები. ადამიანები, რომლებსაც კარგად ვიცნობდით – ამ ყველაფერს პროფესიონალურად უნდა მიუდგე: ეს არის შენი საქმე და შენ ეს უნდა გააკეთო. თუ ეს ვერ გადალახე, რა თქმა უნდა, ძალიან გაგიჭირდება. შიში სავსებით ბუნებრივია, თუმცა მთავარია, როგორ აღიქვამ და მიუდგები მას. მე ყოველთვის ვცდილობ, როდესაც შემდეგ ამ ისტორიებს მეგობრებს ვუყვები, გარკვეული

| AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 39

●

H OT S P OT

In the beginning when you start working as a reporter you have a different kind of interest towards the job, curiosity drives you, there’s adrenaline. With time, it turns into professionalism where you have full understanding of what might happen if you go somewhere that’s not very safe. Our colleagues have died at work. People we knew well – not mentioning the world statistics on death of journalists. You have to approach all of this professionally: this is your job and you have to do it. If you cannot overcome this, it will be tough. Fear is absolutely natural, what matters is how you perceive and approach it. I always try to be humorous about it when I tell these stories to friends – this could be a self-defense mechanism, but it’s much easier to digest it all. Does your profession affect your personality and how does it show in your everyday life? Do you have any other hobbies for your free time? Profession really does change a lot. Had I become a dancer I would probably be different from who I am today. My character would be the same of course, but lifestyle is so important… there is practically no free time in what we do. Ever since mobile phones came in, I sleep with it, I take it with me to the shower – in short, I never let go of it, because I never know what could happen. Be it midnight, the weekend or holiday, it does not matter, I might get a call. When you live such a life, you probably pay better attention to other things – if there’s a group of people in the street for example, someone might ignore that – I immediately find out what’s happening. It’s probably journalistic curiosity. My family is used to how I work; this lifestyle of mine. While my son was little, I tried to spend as much of my free time with him as possible. Now he’s grown up and it’s him who doesn’t have time. I mostly hang out with my friends. It’s very funny, but even then we talk about politics. They say – “do tell”. I love going to the movies, I love jazz – that I always listen to, at home and at concerts, however I’m often so tired that I don’t have time for that. Once I have the chance to travel, I use it – I go with friends, but sometimes, even there I enjoy walking around solo as well. Do you have an unfulfilled professional plan you would like to complete in the future? People often ask me till when I’m planning to run around with a recorder and a microphone. I’ve practically been standing in front of the parliament for the past twenty five years. The funny thing is that politicians change, I – don’t. So far I’m interested and in love with this profession. I’ve had different experience as well, too though – I held lectures for students at GIPA, I shared my experience with them and I enjoyed it very much. I like interacting with the youth and I love people in general. So I think that if I do plan to do “something else” in the future, it will be something of the sort. I think that whatever I’ve learned and gained I have to pass on to young journalists and I do it with great pleasure. I know for a fact, that I don’t want to cover another war in Georgia. If I have to, I will be there, of course, but I know for sure that I don’t want to. And of course I still want to be at the spot whenever something big and important happens in Georgia, Armenia or Azerbaijan and have an exclusive.

40 | 2013 |

AUGUST/SEPTEMBER |

●

იუმორით მივუდგე – შეიძლება ეს ერთგვარი თავდაცვის მექანიზმიცაა, თუმცა ასე გაცილებით მარტივია. ცვლის თუ არა თქვენი პროფესია თქვენს პიროვნულ მხარეს? რამდენად ვლინდება ის თქვენს ყოველდღიურობაში? გაქვთ თუ არა რაიმე სხვა ჰობი თავისუფალ დროს? პროფესია ნამდვილად ბევრ რამეს ცვლის. მე რომ გავმხდარიყავი მოცეკვავე, ალბათ, სხვანაირი ვიქნებოდი. რა თქმა უნდა, ხასიათი იგივე მექნებოდა, მაგრამ ცხოვრების წესი ხომ ძალიან მნიშვნელოვანია... ჩვენს საქმეში თითქმის არ არსებობს თავისუფალი დრო, როგორც ასეთი. მას შემდეგ, რაც მობილური ტელეფონები შემოვიდა, ტელეფონთან ერთად მძინავს, შემაქვს აბაზანაში – ერთი სიტყვით, არასდროს ვიშორებ, რადგან არასდროს ვიცი, რა შეიძლება მოხდეს. შუა ღამე იქნება ეს, შაბათ-კვირა, თუ უქმე დღეები, არ აქვს მნიშვნელობა, შეიძლება უცებ დამირეკონ. ალბათ, როცა ასეთი ცხოვრებით ცხოვრობ, სხვა რამეებსაც უკეთ აკვირდები, მაგალითად ქუჩაში, თუ შეჯგუფულია ხალხი, ვინმემ შეიძლება არ მიაქციოს ყურადღება – მე მაშინვე გავარკვევ, რა ხდება. ეს ჟურნალისტური ცნობისმოყვარეობაა. ჩემი ოჯახის წევრები მიჩვეულები არიან ჩემს საქმეს, ჩემს ასეთ რეჟიმს. სანამ ჩემი ბიჭი პატარა იყო, ვცდილობდი, თავისუფალი დრო მაქსიმალურად დამეთმო მისთვის. ახლა გაიზარდა და უკვე თვითონ არ სცალია. ძირითადად, მეგობრებთან ერთად ვარ ხოლმე. ძალიან სასაცილოა, მაგრამ ამ დროსაც პოლიტიკაზე ვსაუბრობთ. მეუბნებიან – „აბა, მოყევი“. მიყვარს კინოში სიარული, ჯაზი, რომელსაც სულ ვუსმენ, სახლშიც და დავდივარ კონცერტებზეც, თუმცა ხშირად ისე ვიღლები, რომ ამის დრო არ მრჩება. როცა მაქვს საშუალება სადმე წავიდე, სამოგზაუროდ, ნამდვილად ვიყენებ ამ შანსს – მივდივარ ხოლმე, მეგობრებთან ერთად, თუმცა ზოგჯერ, იქაც მიყვარს მარტო ხეტიალი. გაქვთ თუ არა რაიმე განუხორციელებელი პროფესიული გეგმა, რასაც გააკეთებდით მომავალში? ხშირად მეკითხებიან, როდემდე უნდა ვირბინო დიქტოფონითა და მიკროფონით ხელში. შეიძლება ითქვას, ბოლო ოცდახუთი წელია პარლამენტის წინ ვდგავარ. სასაცილო ისაა, რომ პოლიტიკოსები იცვლებიან, მე კი – არა. ჯერ-ჯერობით, მაინტერესებს და მიყვარს ეს პროფესია. თუმცა, რამდენჯერმე მქონია ასეთი გამოცდილება – „ჯიპაში“ ვკითხულობდი ლექციებს სტუდენტებისათვის, ვუზიარებდი მათ საკუთარ პრაქტიკას, რაც ძალიან მომეწონა. მიყვარს ახალგაზრდებთან ურთიერთობა, საერთოდ, ხალხთანაც და ზოგადად, ადამიანები მიყვარს. ამიტომ ვფიქრობ, რომ თუ მომავალში „სხვა რამის“ კეთებაზე დავფიქრდები, ეს იქნება ასეთი ტიპის საქმიანობა. მიმაჩნია, რომ რაც მე ვისწავლე და შევიძინე, უნდა გადავცე ახალგაზრდა ჟურნალისტებს და ამას ნამდვილად სიამოვნებით გავაკთებ. ზუსტად ვიცი, რომ არ მინდა გავაშუქო კიდევ ერთი ომი საქართველოში. თუ მომიწევს, რა თქმა უნდა, იქ ვიქნები, თუმცა ზუსტად ვიცი, რომ ეს არ მინდა. ისევ ძალიან მინდა ნებისმიერი დიდი, მნიშვნელოვანი მოვლენის დროს, რაც მოხდება საქართველოში, სომხეთსა თუ აზერბაიჯანში, ყოველთვის ადგილზე ვიყო და გავაკეთო ექსკლუზივი. Aleksandra Aroshvili/ალექსანდრა აროშვილი

●

H OT S P OT

●

A Female Journalist Working at Hot Spots ცხელ წერტილში მომუშავე ქალი ჟურნალისტი

Working at hot spots and conflict situations has never been unusual to her. The events of the war of year 2008 went right past her; she is a journalist by profession. She worked at the Press Service of the Ministry of Defense in at terrible time and performed her work duties in Gori. She wouldn’t want to change anything from her past life. She is not ashamed to look back and does not regret a thing. If she could turn back time she would take the same path she got here with. She never forgets a single scene she recorded in a conflict situation. She is a mother of three and she has already become a mother-in-law twice. She is not in a hurry to become a grandmother. She suggests her children turn every day of their life into a celebration and tries to take care of all the issues today, not delay them for tomorrow. The guest of the rubric is a journalist Nana Intskirveli. ცხელ წერტილში და კონფლიქტურ სიტუაციაში მუშაობა მისთვის უცხო არასდროს ყოფილა. 2008 წლის ომის მოვლენებმა მის თვალწინ გაიარა, პროფესიით ჟურნალისტია. ამ მძიმე წუთებში თავდაცვის სამინისტროს პრესსამსახურში მუშაობდა და სამსახურეობრივ მოვალეობას სწორედ გორში ასრულებდა. განვლილი ცხოვრებიდან არაფრის შეცვლა სურს. უკან მიხედვის არ რცხვენია და არაფერს ნანობს. ჟურნალისტიკა მისი ცხოვრების ნაწილია. დროის უკან დაბრუნება რომ შეეძლოს, ზუსტად იმ გზას გაივლიდა, რომლითაც დღემდე მოვიდა. არასდროს ავიწყდება კონფლიქტურ სიტუაციაში გადაღებული არცერთი კადრი. დღეს უკვე 3 შვილის დედა, ერთდროულად დედამთილი და სიდედრია. ბებიობა არ ეჩქარება. შვილებს კი ყოველდღიური ცხოვრების დღესასწაულად გადაქცევას ურჩევს და ცდილობს, ყველა საქმე, რაც შეუძლია რომ დღეს გააკეთოს, არ გადადოს ხვალისთვის. რუბრიკის სტუმარი ჟურნალისტი ნანა ინწკირველია.

Why did you decide to become the so-called hotspot journalist?

რატომ გადაწყვიტეთ, ე.წ ცხელი წერტილის ჟურნალისტი გამხდარიყავით?

I only chose the profession of a reporter. Then experience showed that I worked best in extreme situations and I enjoyed it. It takes courage, firmness of character and good instincts to work at a hotspot and it seems I have these qualities.

მე მხოლოდ პროფესია რეპორტიორი ავირჩიე. მერე გამოცდილებამ აჩვენა, რომ ყველაზე კარგად ექსტრემალურ სიტუაციებში ვმუშაობდი და მომწონდა კიდეც ეს ყველაფერი. ცხელ წერტილში მუშაობას გამბედაობა სჭირდება, გამძლეობაც და სიტუაციებისთვის ალღოს აღება, როგორც ჩანს, ეს თვისებები აღმომაჩნდა.

Back when you were engaged in active journalism the situation in Georgia was not very appealing, when did you first realize you took an enormous risk? It happened in Maltakva when the supporters of the government at the time and Gamsakhurdia clashed with each other. I worked at “Guria” Television then and provided

42 | 2013 |

AUGUST/SEPTEMBER |

იმ პერიოდში, როდესაც თქვენ აქტიურ ჟურნალისტიკაში იყავით ჩართული, არცთუ ისე სახარბიელო სიტუაცია იყო საქართველოში, როდის მიხვდით პირველად, რომ ძალიან დიდ რისკზე წახვედით? ეს იყო მალთაყვაში, როდესაც ერთმანეთს

●

H OT S P OT

Nana Intskirveli ნანა ინწკირველი

●

internews with information for their Sunday show. I saw how Georgians shot each other from two sides of a bridge. It was a terrible sight. I remember how one of the commanders of the Guards, Berdia Tsetskhladze forced me to leave the territory for my own safety. Recording, I only thought of the frames. Once I realized the circumstances in the car, I went off into hysterics. The cameraman recorded that moment and he always reminds me of it once we start talking about me being “fearless”. Journalism is risky business. Have you had any problems in the family in that sense?

AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 43

●

H OT S P OT

გამსახურდიას და არსებული ხელისუფლების მომხრეები დაუპირისპირდნენ. მაშინ ტელეკომპანია „გურიაში“ ვმუშაობდი და პარალელურად მასალებს ვაწვდიდი „ინტერნიუსს“, პროგრამა კვირისთვის. მე ვნახე ხიდს იქით და ხიდს აქეთ მდგომი ქართველები ერთმანეთს როგორ ესროდნენ. საშინელი სანახავი იყო. მახსოვს, გვარდიის ერთ-ერთმა მეთაურმა, ბერდია ცეცხლაძემ როგორ მაიძულა ტერიტორია ჩემივე უსაფრთხოების გამო დამეტოვებინა. გადაღების მომენტში მხოლოდ კადრებზე ვფიქრობდი. მანქანაში კი, როცა სიტუაცია გავაანალიზე, ისტერიკაში ჩავვარდი. ოპერატორმა ეს მომენტიც გადაიღო და როდესაც საუბარი ჩემს „უშიშარობაზე“ ჩამოვარდება მახსენებს ხოლმე. ზოგადად ჟურნალისტიკა რისკიანი საქმეა. ოჯახში ამ მხრივ პრობლემები არ გქონიათ? სირთულეები იყო, პრობლემები არ მახსენდება. ირგვლივმყოფებმა კარგად იცოდნენ, თუ როგორ მიყვარდა ჩემი პროფესია. ვერანაირი წინააღმდეგობა არჩევანზე უარს ვერ მათქმევინებდა. ოჯახში მთავარი ურთიერთგაგებაა. მე ვფიქრობ, რომ ამ მხრივ გამიმართლა.

44 | 2013 |

AUGUST/SEPTEMBER |

●

H OT S P OT

There were some challenges, I don’t recall any problems, though. The people around me knew well how much I loved my profession. No challenge could make me change my mind. Mutual understanding is the main thing in the family. I think I was very lucky in this sense. When you’re a journalist, a female journalist working at hotspots, the advantage is on your side. What’s the biggest challenge? There is no such thing as gender for a journalist working in an extreme circumstances. We’re equally in danger in combat situations. Bullets don’t tell if you’re a woman or a man. What matters most is not to become a burden to someone else, not to interrupt what they’re doing. You must know how to move from one place to another, what security precautions you have to follow. The rest depends on the cameraman and luck. Why did you quit active journalism? I don’t like this question. However, you’re not the first and probably not the last one to ask me that. At some point it seemed I had nothing more to say, the audience would have guessed I was being fake and never forgive me for it. So I decided to remain in the memory of the viewers as the Nana Intskirveli they loved and recognized.

●

როცა ხარ ჟურნალისტი, თანაც ქალბატონი და ამავდროულად ცხელ წერტილში მომუშავე, უპირატესობა შენ მხარეს არის. ყველაზე დიდი სირთულე რაში მდგომარეობს? ექსტრემალურ სიტუაციაში ჟურნალისტს სქესი არ აქვს. საბრძოლო სიტუაციაში საფრთხე ერთნაირია. ტყვია არ არჩევს ქალი ხარ თუ კაცი. მთავარია, ამ დროს სხვას მძიმე ტვირთად არ დააწვე, მოქმედებაში ხელი არ შეუშალო. უნდა იცოდე, როგორ გადაადგილდე, უსაფრთხოების რა ზომები დაიცვა. დანარჩენი ოპერატორზე და გამართლებაზეა დამოკიდებული. აქტიური ჟურნალისტიკიდან რატომ წახვედით? არ მიყვარს ეს შეკითხვა. თუმცა, არც პირველი ხართ და, ალბათ, არც უკანასკნელი, ვინც ამით ინტერესდება. რაღაც მომენტში მომეჩვენა, რომ სათქმელი არაფერი მქონდა, სიყალბეს კი მაყურებელი მიმიხვდებოდა და არ მაპატიებდა. ამიტომ ვამჯობინე, მაყურებლის მეხსიერებაში დავრჩენილიყავი ისეთ ნანა ინწკირველად, როგორიც უყვარდათ და როგორსაც აღიარებდნენ. ტყვიის ზუზუნი და ბრონირებული ჟილეტი... აი, ამ დროს რა ხდება ჟურნალისტის ცნობიერებაში?

The buzz of a bullet and a bulletproof vest… What happens in a journalist’s mind at that very moment?

ამ დროს პროფესიული ინსტიქტით მუშაობ, რომ რაც შეიძლება კარგი მასალა მოიპოვო, გადაიღო და გამოიტანო. იმ მომენტში ტვინი მხოლოდ ამაზე მუშაობს.

You work based on your professional instincts to find, record and take out the best possible material. The brain is concentrated on that, solely.

ცხელი წერტილიდან რომელ რეპორტაჟს გამოყოფდით, სადაც მთავარი მოქმედი გმირი თქვენ იყავით?

Which report from a hotspot would you highlight where you were the main character?

ყველა რეპორტაჟი მახსოვს, მაგრამ ჩემს მეხსიერებაში დღემდე წარუშლელი კვალი დატოვა აკაკი ელიავას სპეცოპერაციამ, რომელმაც შემძრა. იყო პანკისური რეპორტაჟი, როდესაც ჩვენ მძევლად აგვიყვანეს და მეორე დღეს გაგვათავისუფლეს. ასევე მინდიაშვილების ოჯახის ტრაგედია თამარაშენში. 3 ძმა და მამა ერთდროულად ჩაცხრილეს. ქართულ ოსური კონფლიქტის თემაზე მუშაობისას ძმებ მინდიაშვილებს რამდენჯერმე შევხვედრილვარ. მათთან ურთიერთობა ისეთ განცდას გიტოვებდა, რომ დიდი ლიახვის ხეობა და ქართული სოფლები ასეთი ვაჟკაცების იმედად უნდა ყოფილიყვნენ. აგვისტოს ომის შემდეგ ერთი საერთო ნაცნობი ვნახე, მინდიაშვილების გახსენებისას მითხრა; „მაშინ რომ გადარჩენილიყვნენ, ამ ომს მაინც შეეწირებოდნენო.“

I remember all of the reports, but Akaki Eliava’s terrifying special operation has left indelible traces in my memory. It was a report from Pankisi, we were kept hostage and released the next day. Also the Mindiashvili family tragedy in Tamarasheni: 3 brothers and their father were shot together. I had met the Mindiashvili brothers several times when I was working on the Georgian-Ossetian conflict. Interacting with them left you with a feeling that the Didi Liakhvi valley and other Georgian villages were to have high hopes for courageous fellows like them. I came across a mutual friend of ours after the August war; remembering the Mindiashvili family he said: “Had they survived then, they would have been victims to this war, anyway.” Have you had a case where you said “I can’t”? Nobody ever demanded the impossible from me but I was a member of such a team that it would have been a shame for me to say I couldn’t do something. I always did the best I could. I haven’t been good at everything, but my conscience

გქონიათ შემთხვევა, როდესაც გითქვამთ „არ შემიძლია“ ან „ამას ვერ გავაკეთებ“? შეუძლებელს არავინ ითხოვდა ჩვენგან, მაგრამ ისეთი გუნდის წევრი ვიყავი, სირცხვილი იყო იმის თქმა - მე რაღაც არ შემიძლია. ყოველთვის მაქსიმუმს ვაკეთებდი. ყველაფერი არ გამომსვლია, მაგრამ წარუმატებლობის შემთხვევაში სინდისის ქეჯნა არ მიგრძვნია, საქმისთვის

AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 45

●

H OT S P OT

has never bothered me about my failures, I had never betrayed my profession, it was just that whatever I couldn’t do, was beyond my capabilities. What attitude did and do your children have towards your profession? I am a mother of three and the kids had a divergent attitude when they were little. They enjoyed the fact that their mother was famous and strangers recognized her. Today, when they’re grownups, they know what it cost me to become popular. I believe I could not have been a better mother or a better wife had I spent the entire time at home working in the kitchen. The best option is paying equal attention to your job and family; although that’s quite hard to manage. Have you ever thought about writing a book? I have thought that writing a book would be a good idea, because I have a lot to remember. I am living an active life and I think once I have more free time, I will start writing memoirs. I will write only if I’m sure that I will create something valuable with what I have to say. The tandem of a reporter and the cameraman – what should they consider working together? The most important on the shooting ground is that the journalist and the cameraman speak the same language, understand each other without words and most importantly, value each other. A journalist has the advantage of interacting with the audience directly - a journalist is remembered and recognized. The cameraman is always behind the scene, but there cannot be a good TV report with good visual material. I have been very lucky because I have worked with many wonderful cameramen. Giorgi Ramishvili for instance, who sacrificed his life to his professional duty. He was my best teammate on the shooting ground at hotspots. What are your future plans? I don’t have any plans for the future. I continue my active work at “Rustavi 2”. The only dream I currently have is to share my experience with the new generation. I would not mind hosting lectures. I don’t have any particular plans yet. What advice would you give to beginner journalists who dream of covering war just like you? Going to war is not worth dreaming of and for those who dream of being a good journalist I would suggest loving their profession, being in constant search for novelty, less confidence, more professionalism and telling the truth, of course.

46 | 2013 |

AUGUST/SEPTEMBER |

●

არ მიღალატია, უბრალოდ ის რაც ვერ გავაკეთე, ჩემს შესაძლებლობებს არ აღემატებოდა. შვილებს როგორი დამოკიდებულება ჰქონდათ და აქვთ თქვენს პროფესიასთან? 3 შვილის დედა ვარ და ბავშვების დამოკიდებულება ჩემი საქმიანობისადმი პატარაობაში არაერთგვაროვანი იყო. უხაროდათ, რომ დედა ცნობილი სახე ჰყავდათ და უცხო ადამიანები ცნობდნენ. დღეს უკვე როცა დიდები არიან, კარგად იციან, რის ფასად მოვიპოვე პოპულარობა. მარტო სახლში ჯდომით და სამზარეულოში ტრიალით უფრო კარგ დედობას ან მეუღლეობას მჯერა, რომ ვერ გავწევდი. საუკეთესო ვარიანტია, როდესაც საქმეს და ოჯახს თანაბარ ყურადღებას აქცევ. თუმცა რთული შესათავსებელია. წიგნის დაწერაზე არასდროს გიფიქრიათ? ზოგჯერ მიფიქრია, რომ წიგნის დაწერა არ მაწყენდა, რადგან გასახსენებელი ბევრი მაქვს. აქტიური ცხოვრებით ვცხოვრობ. ვფიქრობ, როდესაც უფრო მეტი თავისუფალი დრო მექნება, მაშინ დავიწყო მემუარების წერა. დავწერ მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ ჩემი სათქმელით რაღაც ფასეულს შევქმნი. ოპერატორის და ჟურნალისტის ტანდემი. რა უნდა გაითვალისწინონ მათ მუშაობის პერიოდში? ჟურნალისტი და ოპერატორი ერთ ენაზე უნდა საუბრობდნენ, გადაღების დროს უსიტყვოდ უნდა ესმოდეთ ერთმანეთის და რაც მთავარია ერთმანეთის ფასი იცოდნენ. ჟურნალისტს მაყურებელთან უშუალო ურთიერთობის უპირატესობა გააჩნია, მას იმახსოვრებენ და ცნობენ. ოპერატორი ყოველთვის კადრს მიღმაა, მაგრამ კარგი კადრის გარეშე არ არსებობს კარგი სატელევიზიო რეპორტაჟი. მე ძალიან გამიმართლა ცხოვრებაში, რადგან ბევრ კარგ ოპერატორთან ერთად მიმუშავია. არ შემიძლია არ გავიხსენო გიორგი რამიშვილი, რომელმაც პროფესიულ მოვალეობას შესწირა სიცოცხლე. ის იყო ჩემი საუკეთესო მეწყვილე გადაღების მოედანზე ცხელ წერტილში. როგორია თქვენი სამომავლო გეგმები? არანაირი სამომავლო გეგმა არ მაქვს. ვაგრძელებ აქტიურ მუშაობას რუსთავი 2-ში. ამ ეტაპზე ერთადერთი სურვილი მაქვს - ჩემი დაგროვილი გამოცდილება ახალ თაობას გავუზიარო. ლექციების წაკითხვაზე არ ვიტყოდი უარს. რაიმე განსაკუთრებული გეგმები ჯერ არ გამაჩნია. რაიმე რჩევებს თუ მისცემდით დამწყებ ჟურნალისტებს, რომლებიც თქვენს მსგავსად ომში წასვლაზე ოცნებობენ? ომში წასვლაზე ოცნება არ ღირს. ვინც კარგ ჟურნალისტობაზე ოცნებობს, ვურჩევდი – პროფესიის სიყვარული, სიახლის მუდმივი ძიება, ნაკლები თვითდაჯერებულობა, მეტი პროფესიონალიზმი და, რა თქმა უნდა, მართალი სიტყვის თქმა გმართებთ. Sophio Dvalishvili/სოფიო დვალიშვილი

●

DIGEST

●

All About Communication ყველაფერი კომუნიკაციისთვის

hen prehistoric people were leaving small paintings on cave walls they could not have thought they were passing information on. Information from pictograms to stone and clay has been “spreading wings” for the past centuries and transmitted to a larger amount of people. როცა პირველყოფილი ადამიანები გამოქვაბულში პატარა ნახატებს ტოვებდნენ, ვერ იფიქრებდნენ, რომ ისინი ასე ინფორმაციას გადასცემდნენ. პიქტოგრამებიდან ქვასა და თიხაზე დატანილი ინფორმაცია რამდენიმე საუკუნეა, რაც „ფრთებს ისხამს“ და უფრო შორს, უფრო ბევრ ადამიანს გადაეცემა.

48 | 2013 |

AUGUST/SEPTEMBER |

●

DIGEST

●

Before books information was spread through symbols and texts carved on stones, VII – IV centuries B.C. The Egyptians used papyrus papers. The closest to the final form of a book is the information carved on clay plates they used in Mesopotamia. Before typography books were re-written manually. Such books were expensive and only the rich could own them. The creation of typography is associated with Johannes Gutenberg. He invented the mechanical machine that would print more than one copy of a book. This happened in the fifteenth century. At first Gutenberg was limited to short texts. The first book he published was a Bible. In 1629 the first Georgian book was published. It was an Italian-Georgian dictionary with Georgian alphabet and prayers. Today a book is not only what is printed. With technological development its form is also changing. The books have moved from paper to electronic and audio formats. Which is better…depends on taste. წიგნამდე ინფორმაციის გადაცემა ქვაზე ამოკვეთილი სიმბოლოებითა და ტექსტებით ხდებოდა, ქრისტეს შობამდე მეშვიდე და მეოთხე საუკუნეებში. მესოპოტამიაში გამომწვარ თიხის ფირფიტებს იყენებდნენ, ეგვიპტეში კი - პაპირუსის ქაღალდებს. წიგნის საბოლოო ფორმასთან ყველაზე ახლოს, მაინც ხის ფირფიტებზე ამოკვეთილი ინფორმაციაა. სტამბის გამოგონებამდე წიგნების ხელით გადაწერა ხდებოდა. ასეთი წიგნი ძვირად ფასობდა და მხოლოდ მდიდარი ადამიანები ფლობდნენ მას.

Books წიგნი

სტამბის შექმნა იოჰან გუტენბერგის სახელს უკავშირდება. მან გამოიგონა მექანიკურად მომუშავე მანქანა, რომელიც წიგნის არა მხოლოდ ერთ ეგზემპლარს ბეჭდავდა. ეს ყველაფერი მეთხუთმეტე საუკუნეში ხდებოდა. თავდაპირველად, გუტენბერგი მოკლე ტექსტებით შემოიფარგლებოდა. პირველი წიგნი, რომელიც მის სტამბაში დაიბეჭდა, ბიბლია იყო. 1629 წელს, პირველი ქართული წიგნი გამოვიდა. იტალიურ-ქართული ლექსიკონი, ქართული ანბანითა და ლოცვებით. დღესდღეობით წიგნი მხოლოდ ნაბეჭდ ტექსტს არ ჰქვია. ტექნოლოგიურ განვითარებასთან ერთად იცვლება მისი ფორმაც. ფურცლიდან - ელექტრონულ და აუდიო წიგნებში ინაცვლებს. რომელი სჯობს... გემოვნებაზეა დამოკიდებული.

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<  >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

Telegraph ტელეგრაფი

Telegraph is one of the first inventions to simplify the process of passing on information. Numerous scientists were involved in its creation. Success in almost all fields of science would reflect on a telegraph. It is hard to name a particular person as an inventor of the telegraph. Morse was one of those who attempted to transmit texts, but not in Latin letters. Sending the signal he used dots and dashes. The first phrase he transmitted read: "What hath God wrought", this happened in 1844. They assign the appearance of a telegraph in Georgia to the Siemens brothers in the 60’s of the nineteenth century. In 1868 the Baku-Tbilisi telegraph was opened – it was linked to the London-Deli world telegraph network.

ტელეგრაფი ერთ-ერთი პირველი გამოგონებაა, რომელმაც ინფორმაციის გადაცემა გაამარტივა. მის გამოგონებაში უამრავი მეცნიერი იყო ჩართული. თითქმის ყველა სფეროში მიღწეული წარმატება ტელეგრაფის გაუმჯობესებაზე აისახებოდა. ტელეგრაფის გამომგონებლად კონკრეტული პიროვნების დასახელება რთულია. მორზე ერთერთი იყო მათ შორის, ვინც ტექსტის გადაცემას ცდილობდა, ოღონდ არა ლათინური ასოებით. სიგნალის გადაცემისას ის ტირეებს და წერტილებს იყენებდა. პირველი ფრაზა, რომელიც მორზემ გააგზავნა, რამდენიმე სიტყვისგან შედგებოდა. ბიბლიური ტექსტი ასე იკითხებოდა: "What hath God wrought". ეს მოხდა 1844 წელს. საქართველოში ტელეგრაფის გაჩენას ძმებ სიმენსებს მიაწერენ, მეცხრამეტე საუკუნის სამოციან წლებში. 1868 წელს კი ბაქო-თბილისის ტელეგრაფი გაიხსნა, რომელიც ლონდონი-დელის ტელეგრაფის მსოფლიო ქსელთან იყო დაკავშირებული...

AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 49

●

DIGEST

●

Radio რადიო

If we state that the telegraph was the predecessor for the radio, we will be correct. It developed gradually, the scientists worked on improving this invention step-by-step. Marconi made a historical jump into completing it by managing to transmit information without cables. Nobody knows whether it’s true or not, but they say that the first radio transmission took place on a Christmas Eve in 1906. The second suspicious broadcasting dates 1909. The first commercially legalized radio station started to broadcast in 1920 in Pennsylvania. Exactly 88 years ago, on May 21 the first radio broadcast took place in Georgia. The information was transmitted through a radiotelephone station. It only worked 1-2 hours a day. This was the first radio station in all of South Caucasus. თუ ვიტყვით, რომ რადიოს წინამორბედი ტელეგრაფი იყო, მართლები ვიქნებით. მისი განვითარება ეტაპობრივად ხდებოდა, მეცნიერები ნაბიჯ-ნაბიჯ ახერხებდნენ გამოგონების გაუმჯობესებას. რადიოს გამოგონებაზე ისტორიული იერიში მარკონიმ მიიტანა და შეძლო, მაუწყებლობა სადენების გარეშე გადაეცა. არავინ იცის, მართალია თუ არა, მაგრამ ამბობენ, რომ 1906 წლის შობის საღამოს პირველი რადიომაუწყებლობა შედგა. მეორე ასეთივე საეჭვო მაუწყებლობა 1909 წლით თარიღდება. პირველი კომერციულად დაკანონებული რადიოსადგური მსოფლიოში პენსილვანიაში, 1920 წელს იწყებს მაუწყებლობას. ზუსტად 88 წლის წინ, 21 მაისს, საქართველოში პირველი რადიომაუწყებლობა შედგა. ინფორმაცია რადიოსატელეფონო სადგურით გადაიცემოდა. დღეში მხოლოდ 1-2 საათს მუშაობდა. ეს იყო პირველი რადიოსადგური მთელ ამიერკავკასიაში.

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<  >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

Television რადიო

The history of television starts in the 20’s of the twentieth century.You could come across a black-and-white wooden box with a tiny screen in several families at first. But just like radio, television too, took over the world. It became the most loved and necessary item in a home. Year 1926, London – John Logie Baird transmitted a moving image through television. Using camera lenses he managed to broadcast a human face on television. This was the first TV broadcast in the world. A year later, this same Scottish scientist invented the first recording device. The first drama was broadcasted on TV in 1930. It was Luigi Pirandello’s The Man with the Flower in His Mouth. Among the important facts is the beginning of regular BBC broadcasting. It was, of course, the first of its kind. On December 30, 1956 the first ever Georgian TV broadcast was aired and Lia Mikadze congratulated the audience with these words: “Good evening dear friends, congratulations on the opening of the Tbilisi TV Studio”.

50 | 2013 |

AUGUST/SEPTEMBER |

●

DIGEST

●

ტელევიზიის ისტორია მეოცე საუკუნის ოციან წლებში იწყება. შავ-თეთრი, პატარაეკრანიანი ხის ყუთი თავდაპირველად მხოლოდ რამდენიმე ოჯახში იყო. მაგრამ ისევე, როგორც რადიომ, ტელევიზორმაც დაიპყრო სამყარო. ის გახდა ყველაზე საყვარელი და ყველაზე აუცილებელი ნივთი ოჯახში. 1926 წელი, ლონდონი - John Logie Baird-მა ტელევიზიით მოძრავი გამოსახულება გადასცა. ფოტოაპარატის ლინზების მეშვეობით, მან შეძლო და ადამიანის სახის გამოსახულება გადასცა ტელევიზიით. ეს არის მსოფლიოს პირველი ტელემაუწყებლობა. ისევ შოტლაინდიელმა მეცნიერმა ერთი წლის შემდეგ პირველი ვიდეოჩამწერი აპარატიც გამოიგონა. 1930 წელს ტელევიზიით პირველი დრამა გადაიცა. ლუიჯი პირანდელოს „კაცი - ყვავილით პირში“. მნიშვნელოვან ფაქტებშია BBC-ს რეგულარული მაუწყებლობის დაწყება. რა თქმა უნდა, ის მსოფლიოში პირველი იყო. 1956 წლის 30 დეკემბერს პირველი ტელეგადაცემა ლია მიქაძემ ამ სიტყვებით მიულოცა საქართველოს: „საღამო მშვიდობისა ძვირფასო მეგობრებო, გილოცავთ თბილისის ტელესტუდიის გახსნას“.

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<  >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> In 1970 a scientific journal published an article where the author jumped ahead of time and predicted that one day it would be possible to transmit simulated information using fingers through a satellite…the author was not wrong.

Internet ინტერნეტი

A British scientist changed the lifestyle of the world at the end of the past century in CERN. He invented the World Wide Web. It sounds unbelievable, how could one invent the internet? The first web site belonged to CERN of course and looked like this: http://info.cern. ch/hypertext/WWW/TheProject.html. The reason for its creation was to share information. The first web server in America was created two years after the invention, in 1991. It belonged to one of the physics laboratories in California. By that time there were only two kinds of browsers – one particularly for CERN computers and the other – easy to install in all other computers. The first Georgian website appeared in 1996; “Dedaena” was created in Finland by a Georgian immigrant Reno Siradze. 1970 წელს, ერთ-ერთ სამეცნიერო ჟურნალში დაიბეჭდა სტატია, რომლის ავტორმაც გაუსწრო დროს და იწინასწარმეტყველა, რომ ერთ დღესაც, მომავალში სატელიტის მეშვეობით შესაძლებელი იქნებოდა მოდელირებული ინფორმაციის გადაცემა ადამიანის თითების დახმარებით... ავტორი არ შემცდარა. „ცერნში“, გასული საუკუნის მიწურულს, ერთმა ბრიტანელმა მეცნიერმა მსოფლიოს ცხოვრების წესი შეცვალა. მან მსოფლიო ქსელი გამოიგონა. დაუჯერებლად ჟღერს, როგორ შეიძლება ინტერნეტის გამოგონება? მსოფლიოს პირველი ინტერნეტ საიტი, რა თქმა უნდა, „ცერნს“ ეკუთვნოდა და ასე გამოიყურებოდა: http://info.cern.ch/hypertext/WWW/TheProject.html. მისი შექმნის მიზეზი კი ინფორმაციის გაზიარება იყო. ამერიკაში პირველი ვებ სერვერი გამოგონებიდან ორი წლის შემდეგ, 1991 წელს შეიქმნა. ის ფიზიკის ერთ-ერთ ლაბორატორიას ეკუთვნოდა, კალიფორნიაში. იმ დროისთვის მხოლოდ ორი სახის ბრაუზერი არსებობდა - ერთი მხოლოდ „ცერნის“ კომპიუტერებისთვის განკუთვნილი, მეორე კი - მარტივად ინსტალირდებოდა ყველა სხვა კომპიუტერში. ქართულ ენაზე შესრულებული ვებ საიტი 1996 წელს გაჩნდა ინტერნეტ სივრცეში; „დედაენა“ ფინეთში შეიქმნა, ქართველი ემიგრანტის, რენო სირაძის მიერ. Tamar Poladashvili/თამარ ფოლადაშვილი

AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 51

●

CAREER

●

Ibervision A career started off at a journalistic forge

იბერვიზია ჟურნალისტურ სამჭედლოში დაწყებული კარიერა She has been engaged in active journalism for over 21 years. It began from her being an ordinary correspondent. The events in her life had always developed the way she had dreamed. Today she thinks of conquering other heights and has particular intentions. Hosting a talk show happened to be the most interesting to her. She’s the one picking the music at the studio and the main character – all at the same time. Charming, smiling and conservative – Eka Mishveladze – a Channel 1 journalist shares her professional experience with future journalists these days and every evening she presents us the news from the 8 o’clock “Moambe”.

52 | 2013 |

AUGUST/SEPTEMBER |

21 წელზე მეტია, რაც აქტიურ ჟურნალისტიკაში მოღვაწეობს. თავიდან ყველაფერი უბრალო კორესპონდენტობიდან დაიწყო. მის ცხოვრებაში მოვლენები ყოველთვის ისე ვითარდებოდა, როგორც თავად ოცნებობდა. დღეს სხვა სიმაღლეების დაპყრობაზე ფიქრობს და ჩანაფიქრებიც აქვს. მისთვის ყველაზე საინტერესო თოქ შოუს წამყვანობა აღმოჩნდა. როგორც ამბობენ, სტუდიაში მუსიკას ის თავად უკვეთავს და მოქმედი გმირიც თვითონ არის. მომხიბვლელი, ღიმილიანი და კონსერვატული - პირველი არხის ჟურნალისტი, ეკა მიშველაძე პროფესიულ გამოცდილებას დღეს მომავალ ჟურნალისტებსაც უზიარებს. ყოველ საღამოს 8 საათზე კი სიახლეებს მოამბის მთავარი გამოშვებიდან გვაცნობს.

●

CAREER

●

Eka Mishveladze ეკა მიშველაძე

Who is Eka Mishveladze and where does her career start from? Today Eka Mishveladze is the anchor of the main news program of the Georgian Public Broadcaster and the host and the author of a social-political talk show called Public Policy. I enjoy everything that is going on in my life today and it all began from “Ibervision”. Years ago, “Ibervision” was the first independent television, which practically served as a forge for journalists who are very famous today. I started working when I was a student. There was TBC TV, Channel 1, “Imedi”, a small pause in between – PR for Ministry of Property Management and Economics, then television again – thus all stages of my life have been linked to journalism. What is your life like off-screen? I have been ought to work in such a strict regime for five years now. I am the anchor for the news program and the host for a talk show on Channel 1 and as of now, I only have weekends to live off-screen and relax. I spend most of my time on my family and personal life; I also used to lecture on TV Journalism at Ilia State University at Zurab Oshkhneli training center, although because of my busy schedule due to elections, I didn’t have a group this year and I deeply regret that. I am happy that I have accumulated enough experience through these years that I can share it with others. Dimitri Tsintsadze Charity Fund has been a recent addition to my schedule, where the journalists help children with leukemia. I get tired, but I cannot live a passive life. How did you choose your future profession and what did you dream of when you were little? I was at school when I started thinking of my profession. I always knew I wanted to be a journalist, particularly a TV journalist, being an anchor was my dream. Talking to my friends several days earlier I found

AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 53

●

that all of my dreams have come true: in my personal life and career. I gave my profession my all; I did everything a journalist can ever do. How hard is it to be a mother and a journalist? Being a journalist is very hard, but nothing is impossible - appropriate time management, knowing and loving what you do is what it takes to make time for

everything, to be a good mother and wife, a daughter and a friend. How do you cope with difficulties in life, in your job? With patience –patience is the best means of coping with difficulties. Work, personal life and simple human relationships are all full of challenges. I am very lucky to have a good family, my friends who are always there to support me, and the man I love, who always stands by my side and takes care of me. My job is stressful as it is, you always have to be

54 | 2013 |

AUGUST/SEPTEMBER |

CAREER

●

ვინ არის ეკა მიშველაძე და საიდან იწყება მისი კარიერა? ეკა მიშველაძე დღეს საზოგადოებრივი მაუწყებლის მთავარი საინფორმაციო გამოშვების წამყვანი და საზოგადოებრივ-პოლიტიკური თოქ შოუს ავტორი და წამყვანია, სახელწოდებით - „საჯარო პოლიტიკა“. ის, რაც დღეს ჩემს ცხოვრებაში ხდება, ძალიან კარგია... ყველაფერი კი „იბერვიზიიდან“ დაიწყო. წლების

წინ პირველი დამოუკიდებელი ტელევიზია, სწორედ „იბერვიზია“ გახლდათ, რომელიც, შემიძლია ვთქვა, რომ დღეს უკვე ძალიან ცნობილი ჟურნალისტების სამჭედლო იყო. მუშაობა სტუდენტობის პერიოდში დავიწყე. იყო TBC TV, პირველი არხი, იმედი, შემდეგ პატარა პაუზა - ქონების მართვისა და ეკონომიკის სამინისტროს PR-ი, მერე ისევ სულ ტელევიზია - ანუ ჩემი ცხოვრების ყველა ეტაპი, მხოლოდ ჟურნალისტიკას უკავშირდება. როგორია თქვენი არაეკრანული ცხოვრება?

უკვე მე-5 წელია, რაც ასეთი მკაცრი რეჟიმით მიწევს მუშაობა. პირველ არხზე თან მოამბის წამყვანი ვარ, თან თოქ შოუსი. ამ ეტაპზე მხოლოდ შაბათ-კვირა მაქვს, როდესაც ეკრანს მიღმა ვცხოვრობ და ვისვენებ. დროის ძირითად ნაწილს ოჯახს და პირად ცხოვრებას ვუთმობ, ასევე ლექციებს ვკითხულობდი ილიას უნივერსიტეტში, ზურაბ ოშხნელის სასწავლო ცენტრში, ტელეჟურნალისტიკის მიმართულებით, თუმცა წელს არჩევნების გამო, ჩემი

გადატვირთული გრაფიკის შედეგად, ჯგუფი არ მყოლია, რაზეც გული მწყდება. მიხარია, რომ ამ წლების განმავლობაში იმდენი გამოცდილება დავაგროვე, რომ შემიძლია სხვას გავუზიარო. ბოლო პერიოდში დიმიტრი ცინცაძის საქველმოქმედო ფონდი დამემატა, სადაც ლეიკემიით დაავადებულ ბავშვებს ვეხმარებით ჟურნალისტები. ვიღლები, მაგრამ პასიური ცხოვრება არ შემიძლია. როგორ აირჩიეთ მომავალი პროფესია და რაზე ოცნებობდით ბავშვობაში?

●

ahead of time, you’re always in a hurry and I try to be as patient as possible. If I do get angry, I take a deep breath and count to five – that’s all. How risky are you? I used to be riskier before. Risk is a part of life. I think I have less to risk these days. Although going live is a risk every time, having 4 main guests once a week when there are 30 people in the audience is a risk. Managing them is a great risk and a big challenge. Do you have time for friends with your career?

CAREER

●

მაშინ, როდესაც პროფესიაზე ფიქრი დავიწყე, სკოლის მოსწავლე ვიყავი. ყოველთვის ვიცოდი, რომ მინდოდა ჟურნალისტობა და თანაც ტელეჟურნალისტობა, წამყვანობა, ეს იყო ჩემი ოცნება. რამდენიმე დღის წინ რაღაც თემაზე მეგობრებთან საუბრის დროს აღმოვაჩინე, რომ ყველა ოცნება ამიხდა: პირად ცხოვრებაშიც და კარიერაშიც. მე ბოლომდე დავიხარჯე ჩემს პროფესიაში, ყველაფერი გავაკეთე, რაც შეიძლება, რომ ჟურნალისტმა გააკეთოს. რამდენად რთულია, იყო ჟურნალისტი და პარალელურად დედა?

One should always make time for friends, I would never be able to cope with everyday difficulties and stress without them.

ძალიან რთულია ჟურნალისტობა, მაგრამ შეუძლებელი არაფერია, მთავარია, დროის სწორად განაწილება იცოდე და გიყვარდეს შენი საქმე. ყველაფერს მოასწრებ, კარგი დედაც იქნები, ცოლიც, შვილიც და მეგობარიც.

Do you consider your colleague’s different points of view?

როგორ უმკლავდებით ზოგადად სირთულეებს ცხოვრებაში, საქმეში?

I always take them into account; I still have people around me, my colleagues, whose opinions matter a lot. Television is teamwork, if you don’t take other people’s opinions into account, there is no place for you here, there’s always controversy and battle of opinions there and the professionalism and craftsmanship shows in finally picking one of the many ideas. I have two wonderful producers and we always take each other’s thoughts into consideration.

მოთმინებით - ეს სირთულეებთან გამკლავების ყველაზე კარგი ხერხი გახლავთ. სირთულე ბევრია – სამსახურში, პირად ცხოვრებაში, ელემენტარულ ადამიანურ ურთიერთობებში. ძალიან გამიმართლა, რომ კარგი ოჯახი მყავს, ჩემი მეგობრები, რომლებიც მუდამ გვერდში მიდგანან, საყვარელი მამაკაცი, რომელიც სულ გვერდში მყავს და ჩემზე ზრუნავს. ჩემი სამსახური ისედაც სტრესულია, აქ მუდმივად მოსწრებაზე ხარ, სულ გეჩქარება. მოთმინებით ვეკიდები, შეძლებისდაგვარად. თუ ვბრაზდები ხოლმე, ერთს ღრმად ჩავისუნთქავ და ხუთამდე ვითვლი - აი ეს არის სულ.

Had you not been a journalist, what profession would you choose? I know for a fact that I would be an actress, I always thought it would be wonderful if I played a part in a movie, I was offered an episodic role twice, but it happened so that I could not accept them, to my surprise. I have a conservative viewpoint – if you’re a journalist, you should be a journalist. What does the screen – the audience not forgive? Lies. The audience enjoys sincerity and naturalness. It should see what you really are on screen. It never forgives if you’re biased. All of it isrelative, of course. You should not be artificial and overly grimaced.

რამდენად რისკიანი ხართ? რისკიანი ადრე უფრო ვიყავი. რისკი, ხომ ცხოვრების თანამდევი ნაწილია. დღეს ვფიქრობ, რომ უფრო ნაკლები მაქვს გასარისკი. თუმცა ყოველ დღე პირდაპირ ეთერში ჯდომა უდიდესი რისკია. რისკია კვირაში ერთხელ 4 მთავარი სტუმარი რომ გყავს და სტუდიაში 30 ადამიანი გიზის. მათი მართვა დიდი გამოწვევაა. მეგობრებისთვის თუ გრჩებათ დრო? მეგობრებისთვის დრო ყოველთვის უნდა დაიტოვო. მათ გარეშე ყოველდღიურ სიძნელეებს და სტრესებს ვერ გადავიტანდი.

თანამშრომლებისგან განსხვავებულ აზრს თუ ითვალისწინებთ? აუცილებლად ვითვალისწინებ. დღემდე მყავს გარშემო ადამიანები, კოლეგები, რომელთა აზრსაც ვითვალისწინებ. ტელევიზია გუნდური სამუშაოა, სხვის აზრს თუ არ გაითვალისწინებ ე.ი აქ შენი ადგილი არ არის. ტელევიზიაში მუდამ აზრთა სხვადასხვაობაა და ჭიდილი, პროფესიონალიზმი და ოსტატობაც სწორედ ამაში მდგომარეობს, განსხვავებული აზრიდან საბოლოოდ ვირჩევთ ერთს. მე ორი არაჩვეულებრივი პროდუსერი მყავს და ერთმანეთის აზრს ყოველთვის ვითვალისწინებთ. რომ არ ყოფილიყავით ჟურნალისტი, რა პროფესიას აირჩევდით? ზუსტად ვიცი, რომ მსახიობი ვიქნებოდი. სულ ვფიქრობდი, რა კარგი იქნებოდა, რომ კინოში მეთამაშა. ორჯერ შემომთავაზეს ეპიზოდური როლის თამაში, მაგრამ მოხდა ისე, რომ, ჩემდა გასაკვირად, რაღაც ვერ დავთანხმდი. კონსერვატული შეხედულება მაქვს - თუ ჟურნალისტი ხარ უნდა იყო ჟურნალისტი. რას არ გპატიობს ეკრანი მაყურებელი? ტყუილს. ყველაზე მეტად მაყურებელს მოსწონს გულწრფელობა და ბუნებრიობა. ეკრანიდან მან უნდა დაინახოს ზუსტად ის, რაც შენ სინამდვილეში ხარ. არ გპატიობს არაობიექტურობას და მიკერძოებულობას. ეს ყველაფერი შედარებითია, რა თქმა უნდა. ხელოვნური არ უნდა იყო და ზედმეტად გადაპრანჭული. ვინ არის თქვენი პირველი შემფასებელი? ჩემი პირველი შემფასებელი ჩემი მეუღლე, ჩემი შვილები ანა და მაკო და რამდენიმე მეგობარი, რომელთა აზრიც ჩემთვის მნიშვნელოვანია. საქმე რომელსაც უკვე 21 წელზე მეტია ემსახურებით – ეს არის ჟურნალისტიკა. რა ეტაპები გაიარა ეკა მიშველაძემ იმისთვის, რომ დღემდე მოსულიყო? |

AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 55

●

Who is your critic number one? My husband is my number one critic, then come my daughters, Ana and Mako and several friends whose opinion matters to me. You have been serving journalism for over 21 years, what stages did Eka Mishveladze go through to come to where she is today? I was a correspondent, the anchor for a morning and a business show, host for a news broadcast and a talk show and I had an original TV show – I haven’t worked as a producer, I went through all other stages. Is there a golden rule in journalism? There’s a golden rule and several unwritten ones along with it in journalism – honesty with yourself and others, justice and respect for people. Family and career, how do you combine the two? My children are grownups today. We never had a problem in that sense; I always managed to distribute time in the appropriate manner. I made time for everything – for being a good mother, a good wife and a daughter and build my career at work. I am very proud of all of it. How important is what you do and what is your secret being a female journalist? What I have been doing on television for years is very important to me; it’s a great responsibility when so many people are watching. There is no secret: you only have to respect yourself. You have to give out love, smiles and positive emotions. You have quite a busy everyday schedule on television, do you have a hobby? Swimming, tennis and yoga. I have been interested in cooking recently, but that’s a rarity. Do you have a favorite journalist you would host a show with? I would love to host a show with Stephen Sackur, the host of HARDtalk on BBC. As far as I know, you have been to BBC and CNN many times, what would you distinguish from the experience received there? Order – which is something I love. They

56 | 2013 |

AUGUST/SEPTEMBER |

CAREER

●

ვიყავი კორესპონდენტი, დილის და ბიზნეს გადაცემის წამყვანი, საინფორმაციოს და თოქ შოუს წამყვანი, მქონდა საავტორო გადაცემა... ერთადერთი პროდუსერად არ მიმუშავია. დანარჩენი თითქმის ყველა ეტაპი გავიარე.

ვიცი, რომ არაერთხელ ყოფილხართ BBC და CNN ტელევიზიებში, ყველაზე მეტად რას გამოარჩევდით იქ მიღებული გამოცდილებიდან?

ჟურნალისტიკაში ოქროს წესთან ერთად დაუწერელი წესებიც არსებობს - კეთილსინდისიერება საკუთარი თავისა და სხვების მიმართ, სამართლიანობა და ადამიანების მიმართ პატივისცემა.

წესრიგს - ეს არის ის, რაზეც მე ვგიჟდები. უცხოეთში საოცრად მოწესრიგებული და ორგანიზებული პირდაპირი ეთერი აქვთ. ოდესმე, ალბათ, ქართული ტელევიზიაც გადავა მათ მოდელზე. იქ თითქოს არავინ ღელავს და ნერვიულობს, რადგან ყველაფერი წუთებსა და წამებში აქვთ გათვლილი. ჟურნალისტიკის სამოთხეა - ყველას ვუსურვებ, რომ ერთხელ მაინც მოხვდნენ BBC და CNN ტელევიზიებში.

ოჯახი და კარიერა/როგორ ათავსებთ ერთმანეთთან?

როგორია ეკა მიშველაძის წარმატების ფორმულა?

ჩემი შვილები დღეს უკვე დიდები არიან. პრობლემა არც არასდროს გვქონია ოჯახში, ამ მხრივ. დროს ყოველთვის სწორად ვანაწილებდი. ყველაფერს ვასწრებდი, რომ ვყოფილიყავი კარგი დედა, მეუღლე, შვილი და სამსახურშიც ჩემი კარიერა მეშენებინა. მე ამ ყველაფრით ამაყი ვარ.

ზოგადად საქმეს დიდი პასუხისმგებლობით ვეკიდები. ვცდილობ ვიყო სამართლიანი.

ჟურნალისტიკაში ოქროს წესი თუ არსებობს?

რაში მდგომარეობს თქვენი, როგორც ქალი ჟურნალისტის საიდუმლო? ის, რასაც მე უკვე წლებია, ტელევიზიაში ვსაქმიანობ, ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანია. დიდი პასუხისმგებლობაა, როდესაც უამრავი ადამიანი გიყურებს. ეს არ არის საიდუმლო: უბრალოდ საკუთარ თავს უნდა სცე პატივი. სიყვარული ღიმილი და დადებითი ემოცია უნდა გასცე. რაიმე ჰობი თუ გაქვთ? ცურვა, ჩოგბურთი და იოგა. ბოლო პერიოდში კერძების მომზადებამაც გამიტაცა, მაგრამ ეს იშვიათად. გყავთ თუ არა საყვარელი ჟურნალისტი, ვისთან ერთადაც წაიყვანდით გადაცემას? დიდი სიამოვნებით წავიყვანდი BBC-ის ჰარდთოქის წამყვანთან, შტეფან საკურთან ერთად გადაცემას.

რა რჩევებს მისცემდით დამწყებ ჟურნალისტებს? გიყვარდეთ თქვენი პროფესია. ბევრი იკითხეთ, რადგან ბევრი უნდა იცოდეთ, იმისთვის, რომ პროფესიონალები დადგეთ. სულ სიახლე ეძებეთ. პასუხისმგებლობით მოეკიდეთ ამ ურთულეს და უმნიშვნელოვანეს საქმეს და ნუ იზარმაცებთ. Sophio Dvalishvili/სოფიო დვალიშვილი

●

CAREER

●

have a very well-organized live broadcast abroad. Georgian television will probably switch to their model someday. It seems as if nobody’s nervous there, because they have it all planned out by the minute. It’s heaven for journalism – I wish everyone to get to BBC and CNN at least once in their life. What is Eka Mishveladze’s formula for success? I approach my job with great responsibility. I try to be just. What advice would you give to beginner journalists? Love your profession of a journalist. Read as much as possible, because you there’s a lot you need to know to become professionals. Be in constant search of novelties. Approach this difficult and extremely important job with responsibility and don’t be lazy.

AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 57

●

M A N AG E R

●

Maka Asatiani მაკა ასათიანი

Italian Restaurant Don Giuseppe Marketing and PR Manager

58 | 2013 |

AUGUST/SEPTEMBER |

იტალიური რესტორანი „დონ ჯუზეპე“ მარკეტინგისა და PR მენეჯერი

What would you ask if you knew the answer would be 100% true? It’s a logical paradox the humanity has been trying to find the answer to: what came first – the chicken or the egg? What are you afraid of? There is nothing more dangerous than human brain. I try not to think about this subject, because this ruthless weapon can destroy human psyche. How did you choose your profession (field of expertise?)

●

MANAGER

●

I am a goal-oriented person, studying at school I already knew where I could self-actualize. Everything that has to do with novelties, human relations, process management, generating ideas, setting objectives and solving problems is interesting to me. I constantly work on myself and develop my possibilities. This is why I recently decided to continue my studies at London School of Business and Finance, in the field of Strategic Marketing.

რა კითხვას დასვამდით, რომ იცოდეთ, რომ 100% ჭეშმარიტ პასუხს მიიღებთ? ლოგიკური პარადოქსია, კაცობრიობა საუკენეების განმავლობაში თავს იტეხს

What musical instrument would you enjoy playing? The piano. Notes have no limit; you can be the soloist and the entire orchestra at the same time.

როგორ აირჩიეთ პროფესია/საქმიანობის სფერო? მიზანდასახული ადამიანი ვარ. სკოლაში სწავლის პერიოდში უკვე ვიცოდი,

The time machine has been invented…which era would you pick to travel to? I would go to the most influential civilization in the world – Ancient Greece. The Ancient Greeks created and developed everything we currently do and believe in. Be it typography, philosophy, architecture, history, science, art, beauty etc. I think it would be an interesting journey. If you had the chance to get to know any famous person, who would you like to meet and why? I would meet Leonardo Da Vinci, because he is a perfect example of a universal individual. Do you think animals have emotions or do they exist based solely on instincts? When it comes to dogs, the existence of emotions is absolutely clear. All animals should probably be considered separately from a scientific point of view. Have you ever done anything illegal? I am a law-abiding citizen A book, movie and song you think is a must to read/watch/listen There are many of the sort, so I will list them depending on my current mood: • Book – The Little Prince by Antoine de Saint-Exupéry • Movie – Forrest Gump • Song –Led Zeppelin – Kashmir Who would you pick as an author for your biography (the choice is unlimited. from Homer to anyone of the contemporaries…)? What would you call the book? I think it’s a little early to be thinking of a biographical book, but had it not been like that, I would take all the stories from different drawers of my “cupboard” and tell them to you successively in my book called Sold Time. What do you think of death penalty? This method of punishment contradicts the essence of humanity. If a child would ask you to define the word death, how would you explain it? I would tell the child that death is a natural process and an integral part of life, thus the human biological organism lives for a particular amount of time after birth.

ვინაიდან ამ დაუნდობელ იარაღს ფსიქიკის დანგრევა შეუძლია.

რა საქმეში შემეძლო თვითრეალიზაცია. ყველაფერი, რაც სიახლეს, ხალხთან ურთიერთობას, პროცესების მართვას, იდეების გენერირებას, მიზნების დასახვასა და ამოცანების გადაწყვეტას უკავშირდება, ჩემთვის საინტერესოა. საკუთარ თავზე მუდმივად ვმუშაობ. ვავითარებ ჩემს შესაძლებლობებს. ახლახანს, სწორედ ამიტომ გადავწყვიტე სწავლის გაგრძელება ლონდონის ბიზნესისა და ფინანსების სკოლაში, სტრატეგიული მარკეტინგის განხრით.

რომელ მუსიკალურ ინსტრუმენტზე დაუკრავდით სიამოვნებით? როიალზე. ნოტებს საზღვარი არ აქვთ. ამ დროს შეიძლება ერთდროულად იყო

სოლისტი და მთელი ორკესტრიც.

დროის მანქანა გამოიგონეს... რომელ ეპოქას აირჩევდით სამოგზაუროდ? მსოფლიოს ყველაზე გავლენიან ცივილიზაციაში – ძველ საბერძნეთში

გადავინაცვლებდი. ძველმა ბერძნებმა შექმნეს და ჩამოაყალიბეს ყველაფერი ის, რისიც დღეს გვჯერა და რასაც ვაკეთებთ. ტიპოგრაფია, ფილოსოფია, არქიტექტურა, ისტორია, მეცნიერება, ხელოვნება, სილამაზე და ა.შ. ვფიქრობ, მოგზაურობა საინტერესო გამოვიდოდა.

მსოფლიოში ცნობილი ადამიანებისგან ნებისმიერთან გაცნობის საშუალება რომ გქონდეთ, ვის გაიცნობდით? რატომ? ლეონარდო და ვინჩის გავიცნობდი. იმიტომ, რომ უნივერსალური ადამიანის ნათელი მაგალითია.

თქვენი აზრით, ცხოველებს ემოციებიც აქვთ თუ მხოლოდ ინსტინქტებით არსებობენ? ძაღლის შემთხვევაში ემოციების არსებობა ცალსახაა. მეცნიერული გადმოსახედიდან კი ყველა ცხოველი, ალბათ, ინდივიდუალურად უნდა განიხილებოდეს.

კანონსაწინააღმდეგო ქმედება თუ ჩაგიდენიათ ოდესმე? კანონმორჩილი მოქალაქე ვარ. წიგნი, ფილმი და სიმღერა, რომელიც, თქვენი აზრით, სავალდებულო სანახავი/წასაკითხი/მოსასმენია... ასეთი ბევრია, ამიტომ დღევანდელი განწყობიდან გამომდინარე ჩამოვთვლი: • • •

წიგნი – ანტუან დე სენტ-ეგზიუპერის ნოველა, „პატარა უფლისწული“; ფილმი – „ფორესტ გამპი“; სიმღერა – Led Zeppelin-ის Kashmir-ი.

ვის აირჩევდით ავტორად საკუთარი ბიოგრაფიული წიგნისთვის? რას დაარქმევდით ამ წიგნს? ვთვლი, რომ ბიოგრაფიულ წიგნზე ფიქრი ადრეა, თუმცა ასე რომ არ

ყოფილიყო, ყველა ამბავს „ჩემი კარადის“ სხვადასხვა უჯრიდან ამოვალაგებდი და თანმიმდევრობით გიამბობდით წიგნში, სახელწოდებით „გაყიდული დრო“.

სიკვდილით დასჯაზე რა აზრის ხართ? დასჯის ეს მეთოდი კაცობრიობის არსს ეწინააღმდეგება. ბავშვმა რომ გთხოვოთ სიტყვა სიკვდილის განმარტება, როგორ აუხსნიდით? ბავშვს ავუხსნიდი, რომ სიკვდილი ბუნებრივი პროცესია და სიცოცხლის განუყოფელი ნაწილია, შესაბამისად ადამიანის ბიოლოგიური ორგანიზმი გაჩენიდან გარკვეული დროის განმავლობაში ცოცხლობს.

რას იტყვით საკუთარ ნაკლოვანებებზე? თითოული ადამიანი - ეს ცალკეული სამყაროა და არცერთი მათგანია

იდეალური, შესაბამისად, მეც მახასიათებს ადამიანური სისუსტეები, მაგრამ ყოველთვის ვიბრძვი მათ დასაძლევად.

რომელი კითხვა იყო ყველაზე რთულად პასუხგასაცემი? რატომ? კითხვები უფრო საინტერესო იყო, ვიდრე რთული. ზოგიერთი მათგანი საკუთარი

თავისთვის არასოდეს დამისვამს. მაგალითად, პირველად დავფიქრდი, როგორ უნდა ავუხსნა ბავშვს სიტყვა „სიკვდილის“ მნიშვნელობა.

AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 59

Which question from this blitz-interview was the hardest to answer and why? The questions were more interesting than difficult. I had never asked some of them to myself. For example, this was the first time I thought how to explain the meaning of death to a child.

რისი გეშინიათ? არაფერია ადამიანის ტვინზე საშიში. ვცდილობ, არ ვიფიქრო ამ თემაზე,

What would you say about your flaws? Every person is a separate world and none of them are ideal, thus I too have human weaknesses but I am in a constant battle to overcome them.

ამ შეკითხვაზე: რა გაჩნდა პირველი – ქათამი თუ კვერცხი?

●

Nata Kavtaradze ნატა ქავთარაძე

Chronograph Georgia Marketing Manager

60 | 2013 |

AUGUST/SEPTEMBER |

Chronograph საქართველო მარკეტინგის მენეჯერი

M A N AG E R

●

MANAGER

What would you ask if you knew the answer would be 100% true? If the customer of our company is to reply, I would of course ask them – “What time is it?” What are you afraid of? I don’t have particular fear towards anything; I try to follow the slogan “everything happens for the better”. How did you choose your profession (field of expertise?) It happened by itself, when it was time to make a choice I picked marketing and I have been following this profession I love ever since. I remember an expression by a smart person: “Choose a job you love, and you will never have to work a day in your life.”- Confucius. What musical instrument would you enjoy playing? I have never thought about it, but right now, I would have loved to know how to play the harp. The time machine has been invented…which era would you pick to travel to? Many people would probably choose the future, while I would love to travel to the past – the time of renaissance. If you had the chance to get to know any famous person, who would you like to meet and why? Since I would like to travel to the renaissance era, I would meet Leonardo Da Vinci – a completely universal individual. Do you think animals have emotions or do they exist based solely on instincts? Of course they do. Just like humans have soul, animals have spirits, they feel, they’re happy, they worry etc. Have you ever done anything illegal? No. At least I don’t remember anything of the sort. A book, movie and song you think is a must to read/watch/listen It’s a difficult question because I cannot exhaust the list of “musts” naming a single book or a movie, although my favorite movie I recently watched is The Legend of 1900 – G. Tornatore, the book I am rereading with pleasure – The Old Man and the Sea by E. Hemingway; music that always puts me on a good mood - Erroll Garner - That's My Kick; Who would you pick as an author for your biography (the choice is unlimited. from Homer to anyone of the contemporaries…)? I think one should write their own biography, although I do like Irving Stone, Andre Moreau and Stefan Zweig. What do you think of death penalty? I don’t think this form of punishment should exist in a legal state – “You cannot cure evil with evil”. If a child would ask you to define the word death, how would you explain it? It’s a difficult question - a grownup can never be ready for such questions. I guess my explanation would depend on the age and the perception of the child.

რისი გეშინიათ? განსაკუთრებული შიში არ მაქვს ხოლმე არაფრის მიმართ. ვცდილობ, მივყვე ლოზუნგს - „ყველაფერი, რაც ხდება, უკეთესობისკენაა“. როგორ აირჩიეთ პროფესია/საქმიანობის სფერო? თავისთავად მოხდა. როცა მოვიდა პროფესიის არჩევანის გაკეთების დრო, ავირჩიე მარკეტინგის მიმართულება და დღემდე მივყვები ჩემს პროფესიას, რომელიც ძალიან მიყვარს. მახსენდება ერთი ჭკვიანი ადამიანის გამონათქვამი: „შეარჩიეთ ისეთი სამუშაო, რომელიც გსიამოვნებთ და ცხოვრებაში ერთი დღეც არ მოგიწევთ მუშაობა.“ - კონფუცი. რომელ მუსიკალურ ინსტრუმენტზე დაუკრავდით სიამოვნებით? არ მიფიქრია არასდროს. თუმცა ახლა ნამდვილად მომინდა, რომ არფაზე დაკვრა მცოდნოდა. დროის მანქანა გამოიგონეს... რომელ ეპოქას აირჩევდით სამოგზაუროდ? ალბათ, ბევრი იტყოდა მომავალში, თუმცა მე სიამოვნებით ვიმოგზაურებდი წარსულში - რენესანსის ეპოქაში. მსოფლიოში ცნობილი ადამიანებისგან ნებისმიერთან გაცნობის საშუალება რომ გქონდეთ, ვის გაიცნობდით? რატომ? იქიდან გამომდინარე, რომ სიამოვნებიდთ ვიმოგზაურებდი რენესანსის ეპოქაში, გავიცნობდი ლეონარდო და ვინჩის - სრულიად უნივერსალურ ადამიანს. თქვენი აზრით, ცხოველებს ემოციებიც აქვთ თუ მხოლოდ ინსტინქტებით არსებობენ? რა თქმა უნდა. როგორც ადამიანს აქვს სული, ცხოველს აქვს საფშვინელი, ისინი გრძნობენ, უხარიათ, განიცდიან და ა.შ. კანონსაწინააღმდეგო ქმედება თუ ჩაგიდენიათ ოდესმე? არა, ყოველ შემთხვევაში, ვერ ვიხსენებ. წიგნი, ფილმი და სიმღერა, რომელიც, თქვენი, აზრით სავალდებულო სანახავი/წასაკითხი/მოსასმენია... რთული კითხვაა, რადგან ერთის არჩევით ვერ ამოწურავ „სავალდებულო“ სიას. თუმცა ჩემი საყვარელი ფილმი, რომელიც ბოლოს ვნახე, არის: „ლეგენდა 1900 - ჯ. ტორნატორე; წიგნი, რომელსაც კიდევ ერთხელ ვკითხულობ სიამოვნებით - ე. ჰემინგუეის „მოხუცი და ზღვა“ და მუსიკა, რომელიც ყოველთვის კარგ განწყობაზე მაყენებს - Erroll Garner That's My Kick. ვის აირჩევდით ავტორად საკუთარი ბიოგრაფიული წიგნისთვის? ვთვლი, რომ ბიოგრაფია შენ თვითონ უნდა დაწერო, თუმცა ბიოგრაფისტებიდან მე მომწონს ირვინგ სტოუნი, ანდრე მორუა და შტეფან ცვაიგი. სიკვდილით დასჯაზე რა აზრის ხართ? სამართლებრივ სახელმწიფოში არ შეიძლება სასჯელის ეს ფორმა არსებობდეს - „ბოროტებას ბოროტებით ვერ განკურნავ“. ბავშვმა რომ გთხოვოთ სიტყვა სიკვდილის განმარტება, როგორ აუხსნიდით? ამ კითხვისთვის მზად უფროსი ვერასდროს იქნება. ბავშვის ასაკსა და აღქმაზე იქნებოდა დამოკიდებული. რას იტყვით საკუთარ ნაკლოვანებებზე? ხასიათის ნაწილია, ვისთვის დადებითი, ვისთვის უარყოფითი, თუმცა დილით ადგომა მიჭირს, ნამდვილად. ასევე არის თვისებები, რომლებზეც ვიმუშავებდი - მაგალითად ემოციურობაზე. ჩემი გარშემომყოფები არ მეთანხმებიან, თუმცა მე ვთვლი, რომ საჭიროა მუშაობა ამ საკითხზე. რომელი კითხვა იყო ყველაზე რთულად პასუხგასაცემი? რატომ? ყველა კითხვა იყო გარკვეული დოზით რთული, თუმცა, ალბათ, მე-12, რადგან ნამდვილად რთულია ბავშვისთვის ახსნა, რას ნიშნავს ადამიანის გარდაცვალება და არა მარტო ბავშვისთვის.

AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 61

Which question from this blitz-interview was the hardest to answer and why? All questions were difficult in a way, but I would probably choose number 12 because it really is difficult to explain what it is when a person dies and not only to a child.

რა კითხვას დასვამდით, რომ იცოდეთ, რომ 100% ჭეშმარიტ პასუხს მიიღებთ? თუ რესპონდენტი ჩვენი კომპანიის მომხმარებელი იქნება, რა თქმა უნდა, ვკითხავდი - „რომელი საათია?“

What would you say about your flaws? It’s a part of my character, to some it’s a positive thing, to others – a negative issue, but I really have a hard time getting up in the morning. There are also certain habits I would like to work on – emotionality for example. The people around me disagree, but I think one should work on such issues.

●

Keti Nikoleishvili ქეთი ნიკოლეიშვილი

Bank of Georgia Brand Manager (Premium Brands) Branding and Product Innovation Department

62 | 2013 |

AUGUST/SEPTEMBER |

საქართველოს ბანკი ბრენდ მენეჯერი (პრემიუმ ბრენდები) ბრენდის მართვისა და პროდუქტების ინოვაციის დეპარტამენტი

M A N AG E R

●

MANAGER

What would you ask if you knew the answer would be 100% true? The answer to this question can be so diverse we can even arrange debates over it. Depends on who you’re asking and what you ask. I am sure if I ask my mother if this dress suits me, or if my hair looks good or not, I will receive an answer that is completely true What are you afraid of? I don’t have any phobias, although in 2008 I realized I am afraid of war. How did you choose your profession (field of expertise?) My choosing field of expertise happened by itself. Years ago I started to work at advertising company “Sarke”. It was there I started to develop into a professional. I guess you can imagine how many marketing managers from different Georgian and non-Georgian companies I had to interact with?! It was then I realized that marketing was the field where I would be most comfortable in. I could not have imagined back then that I would be a part of brand management department for one of the largest and most successful companies in Georgia. What musical instrument would you enjoy playing? The drums. The time machine has been invented…which era would you pick to travel to? I would travel to XX century Paris, when Coco Chanel, Jeanne Lanvin and Madeleine Chéruit practically revolutionized the fashion world and I would probably work in the field of marketing there as well  If you had the chance to get to know any famous person, who would you like to meet and why? All of my favorite actors are in my head right now and it’s oh so hard to make a choice Robert Downey Jr. probably. Why? Because it’s impossible to watch Sherlock Holmes or Iron Man and not want to get to know him Do you think animals have emotions or do they exist based solely on instincts? Of course they have emotions, they know how to express love and affection; they know how to care, be devoted, angry… Have you ever done anything illegal? This is the question you receive a 100% true answer to – never A book, movie and song you think is a must to read/watch/listen Salinger’s The Catcher in the Rye is a must-read; One Flew Over the Cuckoo’s Nest is a must-see and U2’s With or Without You is a must-listen. Who would you pick as an author for your biography (the choice is unlimited. from Homer to anyone of the contemporaries…)? What would you call the book? I would choose Konstantine Gamsakhurdia to be the author. I don’t know what I would call it - he would probably do a better job picking the name. What do you think of death penalty? Death penalty should not exist!

Which question from this blitz-interview was the hardest to answer and why? I had an unusual feeling when I first read through the questions. All of them seemed hard to answer; I could not see the link between them. But they were not hard to respond to, on the contrary, it was even fun.

რისი გეშინიათ? საერთოდ, არანაირი ფობია არ გამაჩნია, თუმცა, 2008 წელს მივხვდი, რომ ომის მეშინია. როგორ აირჩიეთ პროფესია/საქმიანობის სფერო? ჩემი საქმიანობის სფეროს არჩევა თითქოს თავისით მოხდა. ბევრი წლის წინ მუშაობა დავიწყე სარეკლამო კომპანია „სარკეში“. ფაქტიურად, იქ ავიდგი ფეხი, როგორც პროფესიონალმა. ალბათ, წარმოიდგენთ რამდენი ქართული და არაქართული კომპანიის მარკეტინგის მენეჯერებთან მიწევდა ურთიერთობა?! სწორედ მაშინ მივხვდი, რომ მარკეტინგი იყო ის სფერო, სადაც მე ყველაზე კარგად ვიგრძნობდი თავს. ალბათ, იმ დროს ვერც კი წარმოვიდგენდი, რომ დღეს საქართველოში ერთ-ერთი ყველაზე დიდი და წარმატებული კომპანიის ბრენდის მართვის დეპარტამენტის ნაწილი ვიქნებოდი. რომელ მუსიკალურ ინსტრუმენტზე დაუკრავდით სიამოვნებით? დასარტყამ ინსტრუმენტზე. დროის მანქანა გამოიგონეს... რომელ ეპოქას აარჩევდით სამოგზაუროდ? XX საუკუნის დასაწყისში ვიმოგზაურებდი პარიზში, როცა კოკო შანელმა, ჟანა ლანვენმა (Lanvin), მადლენ შერიმ (Cheruit) თავისებური რევოლუცია მოახდინეს მოდის სამყაროში და იქაც ალბათ მარკეტინგის სფეროში ვიმუშავებდი. მსოფლიოში ცნობილი ადამიანებისგან ნებისმიერთან გაცნობის საშუალება რომ გქონდეთ, ვის გაიცნობდით? რატომ? ახლა ყველა ჩემი საყვარელი მსახიობი მიტრიალებს თავში და... ოჰ, რა რთულია არჩევანის გაკეთება. ალბათ, Robert Downey უმცროსს გავიცნობდი სიამოვნებით. და რატომ? როგორ შეიძლება ნახო შერლოკ ჰოლმსი ან რკინის კაცი და არ მოგინდეს მისი გაცნობა. თქვენი აზრით, ცხოველებს ემოციებიც აქვთ თუ მხოლოდ ინსტინქტებით არსებობენ? რა თქმა უნდა, აქვთ ემოციებიც. მათაც იციან სიყვარულის და სითბოს გამოხატვა, ზრუნვა, ერთგულება, გაბრაზება... კანონსაწინააღმდეგო ქმედება თუ ჩაგიდენიათ ოდესმე? ეს ის შეკითხვაა 100%-ით ჭეშმარიტ პასუხს, რომ მიიღებთ - არა. წიგნი, ფილმი და სიმღერა, რომელიც, თქვენი აზრით, სავალდებულო სანახავი/წასაკითხი/მოსასმენია... სავალდებულო წასაკითხია სელინჯერის „თამაში ჭვავის ყანაში“; სანახავია „ვიღაცამ გუგულის ბუდეს გადაუფრინა“ და მოსასმენია U2-ს with or without you. ვის აირჩევდით ავტორად საკუთარი ბიოგრაფიული წიგნისთვის? რას დაარქმევდით ამ წიგნს? ავტორად ავირჩევდი კონსტანტინე გამსახურდიას. რას დავარქმევდი არ ვიცი, ალბათ, ის უკეთესად მოიფიქრებდა. სიკვდილით დასჯაზე რა აზრის ხართ? არ უნდა არსებობდეს სიკვდილით დასჯა! ბავშვმა რომ გთხოვოთ სიტყვა სიკვდილის განმარტება, როგორ აუხსნიდით? ალბათ, ძალიან ბანალურად: როდესაც ადამიანის სხეული იძინებს ძალიან დიდი ხნით, მისი სული ადის ცაში, ღმერთთან. რას იტყვით საკუთარ ნაკლოვანებებზე? არაფერს. რომელი კითხვა იყო ყველაზე რთულად პასუხგასაცემი? რატომ? როდესაც კითხვებს ვეცნობოდი, უცნაური შეგრძნება გამიჩნდა – ყველა რთულად მომეჩვენა, საერთოდ ვერ დავაკავშირე ერთმანეთს. მაგრამ პასუხების გაცემა არ გამჭირვებია, პირიქით, სახალისოც კი იყო.

AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 63

What would you say about your flaws? Nothing 

რა კითხვას დასვამდით, რომ იცოდეთ, რომ 100% ჭეშმარიტ პასუხს მიიღებთ? ამ კითხვაზე პასუხი იმდენად არაერთგვაროვანი შეიძლება იყოს, რომ დებატების მოწყობაც კი შეგვიძლია, თავისუფლად. გააჩნია, ვის ეკითხები და რას ეკითხები. მე დარწმუნებული ვარ, დედაჩემს რომ ვკითხო, ეს კაბა მიხდება თუ არა, ან თმა კარგად მაქვს თუ არა, აუცილებლად ჭეშმარიტ პასუხს მივიღებ.

If a child would ask you to define the word death, how would you explain it? In a rather banal manner, probably: when a person’s body goes to sleep for a very long time, their soul goes up into the sky to be with God.

●

Nini Chikovani ნინი ჩიქოვანი

Still Water Portfolio Brand Manager

64 | 2013 |

AUGUST/SEPTEMBER |

უგაზო წყლების პორტფელის ბრენდ მენეჯერი

M A N AG E R

●

MANAGER

What would you ask if you knew the answer would be 100% true? What will tomorrow bring? What are you afraid of? Dogs How did you choose your profession (field of expertise?) I loved commercials from early childhood. Everyone would switch to a different channel when the commercials started, I, on the contrary – watched all commercial blocks. When I grew up and learned that advertising was a part of marketing, I fell in love with marketing and I’m happy I chose the desired profession. What musical instrument would you enjoy playing? The saxophone The time machine has been invented…which era would you pick to travel to? 1950-1960’s New York. If you had the chance to get to know any famous person, who would you like to meet and why? I would love to meet Audrey Hepburn – my favorite actress. I want to see what the most beautiful woman of all time looks like in person, I want to ask her what it’s like to play in movies with the most handsome men and I would listen to her wise expressions. Do you think animals have emotions or do they exist based solely on instincts? Of course they have emotions. Have you ever done anything illegal? No. A book, movie and song you think is a must to read/watch/listen Book – The Little Prince by Antoine de Saint-Exupéry Movie – The Legend of 1900 Song – Bootsy Collins – Very Yes Who would you pick as an author for your biography (the choice is unlimited. from Homer to anyone of the contemporaries…)? What would you call the book? I would write the book myself and call it – “Music Memories”. I would reminisce about the interesting moments of my life in association of different songs. What do you think of death penalty? I am against it. If a child would ask you to define the word death, how would you explain it? I would explain it when the child would know what God is – I would say that when a person dies, they go to God. But it happens when a person is very old.

why? The first one, because I did not know who I was asking the question.

რისი გეშინიათ? ძაღლების როგორ აირჩიეთ პროფესია/საქმიანობის სფერო? ბავშვობიდან მიყვარდა რეკლამა. ყველა რომ რეკლამის დროს სხვა არხზე რთავდა ტელევიზორს, მე პირიქით - ყველა სარეკლამო ბლოკს ვუყურებდი. მარკეტინგზე ვარ შეყვარებული მას შემდეგ, რაც გავიზარდე და გავიგე, რომ რეკლამა მარკეტინგის ნაწილია. მიხარია, რომ ჩემთვის სასურველი პროფესია ავირჩიე. რომელ მუსიკალურ ინსტრუმენტზე დაუკრავდით სიამოვნებით? საქსოფონზე. დროის მანქანა გამოიგონეს... რომელ ეპოქას აირჩევდით სამოგზაუროდ? 1950-1960 წლების ნიუ იორკს. მსოფლიოში ცნობილი ადამიანებისგან ნებისმიერთან გაცნობის საშუალება რომ გქონდეთ, ვის გაიცნობდით? რატომ? გავიცნობდი ოდრი ჰეპბერნს - ჩემს ყველაზე საყვარელ მსახიობს. მინდა, ცხოვრებაში ვნახო ყველა დროის ულამაზესი ქალი, ვკითხო, როგორია ფილმებში მონაწილეობა ყველაზე სიმპატიურ მამაკაცებთან ერთად. მოვუსმენდი მის ბრძნულ გამონათქვამებს. თქვენი აზრით, ცხოველებს ემოციებიც აქვთ თუ მხოლოდ ინსტინქტებით არსებობენ? რა თქმა უნდა, აქვთ. კანონსაწინააღმდეგო ქმედება თუ ჩაგიდენიათ ოდესმე? არა. წიგნი, ფილმი და სიმღერა, რომელიც, თქვენი აზრით, სავალდებულო სანახავი/წასაკითხი/მოსასმენია... წიგნი - ანტუან დე სენტ ეკზიუპერი - პატარა უფლისწული; ფილმი - ლეგენდა პიანისტზე (the Legend of 1900); სიმღერა - Bootsy Collins – Very Yes. ვის აირჩევდით ავტორად საკუთარი ბიოგრაფიული წიგნისთვის? რას დაარქმევდით ამ წიგნს? მე თვითონ დავწერდი და დავარქმევდი - „მუსიკალური მოგონებები“. წიგნში გავიხსენებდი ჩემი ცხოვრების საინტერესო მომენტებს სხვადასხვა სიმღერის ასოციაციით. სიკვდილით დასჯაზე რა აზრის ხართ? ვეწინააღმდეგები. ბავშვმა რომ გთხოვოთ სიტყვა სიკვდილის განმარტება, როგორ აუხსნიდით? ავუხსნი მაშინ, როდესაც ბავშვს უკვე ეცოდინება, რა არის ღმერთი ვეტყვი რომ, როდესაც ადამიანი კვდება, ის მიდის ღმერთთან. ოღონდ, ეს ხდება მაშინ, როდესაც ადამიანი უკვე ძალიან ბებერია. რას იტყვით საკუთარ ნაკლოვანებებზე? უნაკლო არავინ არის. ზუსტად ჩვენი ნაკლოვანებები გვხდის ყველას უნიკალურს - მე, მაგალითად, მაქვს საშინელი მეხსიერება - მავიწყდება ყველაფერი, მაგრამ არ იცით, რა კარგია, როდესაც ხუთჯერ წაკითხულ წიგნს კითხულობ ისე, როგორც პირველად... რომელი კითხვა იყო ყველაზე რთულად პასუხგასაცემი? რატომ? პირველი, რადგან არ ვიცოდი კითხვის ადრესატი.

AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 65

Which question from this blitz-interview was the hardest to answer and

რა კითხვას დასვამდით, რომ იცოდეთ, რომ 100% ჭეშმარიტ პასუხს მიიღებთ? რა იქნება ხვალ?

What would you say about your flaws? It’s our flaws that make us all unique – I, for example, have terrible memory – I forget everything, but you don’t know how good it feels to read the book you have already read, as if it was the first time…

●

BOOK REVIEW

●

it hadn’t been for Joseph Pulitzer and his death wish, you might have read something else on the following pages. But there’s this famous award and we have decided to tell you about five books by five women. You might not have heard anything of them; it’s also possible they don’t know about each other either. The only thing they have in common is that they have all received the Pulitzer Prize for their works. რომ არა ჯოზეფ პულიცერი და მისი ანდერძი, შესაძლოა, მომდევნო გვერდებზე სხვა რამ წაგეკითხათ. მაგრამ არსებობს ასეთი ცნობილი პრემია და ჩვენც გადავწყვიტეთ, მოგიყვეთ ხუთი ქალბატონის ხუთ წიგნზე. შესაძლოა, მათ შესახებ არაფერი იცოდეთ, ისიც შესაძლოა, რომ არც მათ იცოდნენ ერთმანეთის შესახებ. ისინი მხოლოდ იმით უკავშირდებიან ერთმანეთს, რომ მათმა ნაწარმოებებმა პულიცერის პრემია სხვადასხვა დროს მიიღეს.

his book will definitely not tell you about one of ours; because we were born a little too late to have known Willa Sibert Cather. Her moved around a lot after Willa’s birth. Different environment, weather and frequent interactions with European-American societies reflected in her work. It received the Pulitzer Prize in 1922. The life of the main character is divided into two parts. At first he fights against himself and his desires. Studying, friends, an unfortunate marriage and uncertainty… What does Claude want for the future? The second half happens independently from him. With World War I on the background Claude’s personal interests become a secondary issue. He becomes a part of the World War. His life on the battlefield develops in such a manner that Claude does not notice how he turns into an average American soldier, the one like in every society one of ours.

66 | 2013 | AUGUST/SEPTEMBER |

One of Ours Willa Sibert Cather უილა სიბერ ქასერი

ე

ს წიგნი ერთ-ერთ ჩვენგანზე ნამდვილად არ მოგიყვებათ. რადგან იმისთვის, რომ უილა სიბერ ქასერს ვიცნობდეთ, ძალიან გვიან დავიბადეთ. თავად ავტორიც, გასული საუკუნის ორმოცდაათიან წლებში გარდაიცვალა. უილას დაბადების შემდეგ მისმა ოჯახმა ბევრი საცხოვრებელი ადგილი გამოიცვალა. განსხვავებული გარემო, ამინდი და ევროპულ-ამერიკულ საზოგადოებასთან ხშირი კონტაქტი მის ნაწარმოებშიც აისახა. ნაწარმოებმა პულიცერის პრემია 1922 წელს მიიღო. მთავარი გმირის ცხოვრება ორ ნაწილად იყოფა. თავდაპირველად, ის საკუთარ თავსა და სურვილებს ებრძვის. სწავლა, მეგობრები, უიღბლო ქორწინება და გაურკვევლობა... რა სურს კლოდს მომავალში? მეორე ნაწილი კი მისგან დამოუკიდებლად ხდება. პირველი მსოფლიო ომის ფონზე კლოდის პირადი ინტერესები მეორეხარისხოვანი ხდება. ახლა ის მსოფლიო ომის მონაწილეა. მისი ცხოვრებაც, ბრძოლის ველზე ისე გრძელდება, რომ კლოდი ვერ ამჩნევს, როგორ ხდება რიგითი ამერიკელი ჯარისკაცი, ისეთი, როგორიც ყველა საზოგადოებაშია ერთი ჩვენგანი.

●

BOOK REVIEW

●

Scarlet Sister Mary Julia Peterkin ჯულია პეტერკინი

ulia Peterkin is the lady who managed to show how the South changes and how it changes people, without even specifying the century and the era. Her feature story Scarlet Sister Marybecame the Prize laureate in 1928; despite the fact that the Head of the committee of the time was against her candidacy. The choice of the School of Journalism greatly influenced the final decision. An author who knows the psyche of the people of color – the Gullah so well is hard to find. The main character of the novel is an orphan girl – Mary. She was adopted by a rich planter. It all took place in South Carolina, probably sometime in the beginning of the twentieth century. The title indicates Mary’s lifelong dilemma. The girl is facing a choice: on the one hand she wants to become a part of high society demanding her to refuse many things, while on the other hand she is constantly attempting to have a taste of life at its fullest. The book was banned from the South Carolina library after receiving the Prize… but The Gaffney Ledger newspaper still managed to publish it part by part and bind it into a complete book.

ჯ

ულია პეტერკინი ის ქალბატონია, რომელმაც საუკუნისა და ეპოქის დაკონკრეტების გარეშე აჩვენა, როგორ იცვლება სამხრეთი და როგორ ცვლის ის ადამიანებს. მისი მხატვრული ნაწარმოები, „Scarlet Sister Mary“ – 1928 წელს გახდა პრემიის ლაურეატი, თუმცა, იმდროინდელი ჟიურის თავმჯდომარე მის კანდიდატურას ეწინააღმდეგებოდა. საბოლოო გადაწყვეტილება ჟიურის მაინც ჟურნალისტიკის სკოლის არჩევანმა მიაღებინა. ძნელად მოიძებნება ისეთი ავტორი, რომელიც კარგად იცნობს ფერადკანიანი ადამიანების ფსიქიკას, რომლებიც „Gullah“-ად იწოდებოდნენ. ნაწარმოების მთავარი გმირი ობოლი გოგონაა - მერი. ის მდიდარმა პლანტატორმა იშვილა. ეს ყველაფერი სამხრეთ კაროლინაში ხდებოდა, სავარაუდოდ, მეოცე საუკუნის დასაწყისში. სათაური მერის ცხოვრების დილემაზე მიუთითებს. გოგონა დიდი არჩევანის წინაშეა: ერთი მხრივ, სურს, რომ მაღალ საზოგადოებაში ადგილი დაიმკვიდროს, რაც მისგან ბევრი რამის უარყოფას მოითხოვს, მეორე მხრივ კი, ის მუდამ ცდილობს, გემო გაუგოს სიამოვნებით სავსე ცხოვრებას. მას მერე, რაც წიგნმა პრემია მიიღო, ის სამხრეთ კაროლინას ბიბლიოთეკაში აიკრძალა... მაგრამ „The Gaffney Ledger newspaper“-მა მისი ნაწილ-ნაწილ გამოცემა და სრულ წიგნად აკინძვა მაინც მოახერხა.

The Color Purple Alice Walker ელის უოკერი

he Color Purpleis an epistolary novel by Alice Walker. It received the Pulitzer Prize in 1983. The main character of the book is a 14-yearold black lady. She lives in the South with her family. One day she begins to write letters to God. Celie tells God about her life… how her stepfather beats her, how he rapes her. How he kills the children she bares. Celie’s life is tragic - every single day is full of violence… The helpless girl loses the people she loves. Her sister leaves and Celie is abandoned. Celie is later convinced she’s dead. Although at the end of the novel it turns out that the letters her sister sent her never reached Celie… The last letter the main character writes to God is not very sad. After a long time, Celie and her favorite people gather. The novel was so popular that it was adapted into a movie and a musical. The plot was often altered due to numerous scenes of violence.

he Color Purple ელის უოკერის ეპისტოლარული ნოველაა. პულიცერის პრემია მას 1983 წელს მიენიჭა. ნაწარმოების მთავარი გმირი 14 წლის ზანგი ქალბატონია. ის სამხრეთში ცხოვრობს ოჯახთან ერთად. ერთ დღეს მთავარი გმირი წერილების წერას იწყებს. წერილების ადრესატი კი ღმერთია. სელი მას თავისი ცხოვრების შესახებ უყვება... თუ როგორ სცემს მამინაცვალი, როგორ აუპატიურებს მას. გაჩენილ შვილებს კი ხოცავს. სელის ცხოვრება ტრაგიკულია, მისი ყოველდღიურობა სავსეა ძალადობით. დაუცველი გოგონა კარგავს საყვარელ ადამიანებს. მისი და შორს მიემგზავრება და სელი მარტო რჩება... მოგვიანებით კი რწმუნდება, რომ ის დაიღუპა. თუმცა, ნაწარმოების ბოლოს ირკვევა, რომ წერილები, რომელსაც და მას უგზავნიდა, სელიმდე ვერ აღწევდა... ბოლო წერილი, რომელსაც მთავარი გმირი ღმერთს წერს, არც ისე სევდიანია. დიდი ხნის შემდეგ, სელი და მისი საყვარელი ადამიანები ერთად იკრიბებიან. ნაწარმოები იმდენად პოპულარული იყო, რომ ფილმად და მიუზიკლადაც კი ადაპტირდა. ძალადობის შემცველი სცენების გამო, მის სიუჟეტს ხშირად ცვლიდნენ. | AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 67

●

BOOK REVIEW

●

ilead is a small town where the main character of the novel resides. Marilynne Robinson was awarded the Pulitzer Prize for this novel in 2005. The life of the main character is very familiar to Marilynne, considering her own biography. This creative autobiography tells the story of small town pastor. He knows that he will die from a heart attack. His last wish is to leave everything he’s got to his child. “Everything” implies the story of a Christian pacifist and a partisan Pope. The main conflict for John Ames reveals itself in the narratives built on theological subjects. You might think the book is not for a 7-year-old and that’s true, although you should not forget the craftsmanship of an author. The main advice John gives his son is related to his life purpose. “Giving you a good basic sense of what is being asked of you and also what you might as well ignore.” According to this character, a life purpose is what is hard to accomplish, but much harder to gain.

Gilead Marilynne Robinson მერილინ რობინსონი

ilead-ი პატარა ქალაქია, სადაც ნაწარმოების მთავარი გმირი ცხოვრობს. მერილინ რობინსონი კი ამ ნაწარმოებისთვის 2005 წელს პულიცერის პრემიით დააჯილდოვეს. მერილინისთვის ნაწარმოების მთავარი გმირის ცხოვრება საკუთარი ბიოგრაფიიდან გამომდინარე, საკმაოდ კარგადაა ცნობილი. მხატვრული ავტობიოგრაფია პატარა ქალაქის პასტორზე გვიყვება. მან იცის, რომ გულის შეტევით უნდა გარდაიცვალოს. მისი ბოლო სურვილი კი შვილისთვის ყველაფრის დატოვებაა. ყველაფერში ქრისტიანი პაციფისტი მამისა და პარტიზანი პაპის შესახებ ისტორია იგულისხმება. ჯონ ამესის ცხოვრების მთავარი კონფლიქტი თეოლოგიურ საკითხებზე აგებულ ნარატივში მჟღავნდება. შეიძლება იფიქროთ, რომ წიგნი 7 წლის ბავშვისთვის არაა განკუთვნილი. ასეც არის, თუმცა ნურც მწერლის ოსტატობა დაგავიწყდებათ. მთავარი დარიგება, რომელსაც ჯობი შვილს აძლევს, მის ცხოვრებისეულ დანიშნულებას უკავშირდება. „გქონდეს იმის შეგრძნების უნარი, რას ითხოვენ შენგან და რას შეიძლება იგნორირება გაუკეთო.“ პერსონაჟის აზრით, ცხოვრებისეული დანიშნულება არის ის, რისი განხორციელებაც რთულია, მაგრამ უფრო რთული, მისი მოპოვებაა.

A Visit from the Goon Squad Jennifer Egan ჯენიფერ ეგანი

he book receiving the Pulitzer Prize in 2011 is by Jennifer Egan. The critics argued a lot whether this book was a single novel or a collection of 13 stories. Yet everybody agreed that you could either read A Visit from the Goon Squad as a complete novel or separately, chapter-by-chapter, in a different order. Either way, Bennie Salazar was the main character. Bennie Salazar is an elderly Rock musician. The story is of him, his friend and a special circle of the 60’s. Time has passed and every one of them has come to live a different future. The book summing up the last 50 years tells us of many different sides of the American life. The author says two things inspired her to write the book: In Search of Lost Time by Proust and HBO’s - The Sopranos.

წ

იგნი, რომელმაც პულიცერის პრემია 2011 მიიღო, ჯენიფერ ეგანს ეკუთვნის. კრიტიკოსები ბევრს კამათობდნენ, ეს წიგნი ერთი მთლიანი ნოველა იყო, თუ 13 მოთხრობისგან შემდგარი კრებული. თუმცა, ყველა თანხმდებოდა იმაზე, რომ „A Visit from the Goon Squad“ შეგეძლო წაგეკითხა როგორც მთლიანი ნოველა ან თავებად, ცალ-ცალკე, სხვადასხვა თანმიმდევრობით გადაგეკითხა. ორივე შემთხვევაში, ბენი სალაზარი მთავარი გმირი იყო. ბენი სალაზარი ასაკოვანი როკ შემსრულებელია. ნაწარმოები მასზე, მის მეგობარსა და 60-ანი წლების განსაკუთრებულ წრეზე მოგვითხრობს. დრო გავიდა, ყველა მათგანს განსხვავებული მომავალი ერგო. ერთ წიგნში თავმოყრილი ბოლო 50 წელი ამერიკული ცხოვრების ბევრ განსხვავებულ მხარეზე გვიყვება. თავად ავტორი კი წიგნის შესახებ ამბობს, რომ შთაგონება ორი რამისგან მიიღო: პრუსტის „In Search of Lost Time“ და HBO-ს სერიალის, „სოპრანოს კლანისგან“. Tamar Poladashvili/თამარ ფოლადაშვილი

68 | 2013 | AUGUST/SEPTEMBER |

●

A ROOM OF ONE’S OWN

●

A ROOM OF ONE’S OWN

საკუთარი ოთახი |

AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 69

●

A ROOM OF ONE’S OWN

●

Marie Colvin მარი კოლვინი

Our mission is to report these horrors of war with accuracy and without prejudice'. „ჩვენი მისიაა, გადმოვცეთ ომის საშინელება – რაც შეიძლება ზუსტად და წინასწარი განწყობების გარეშე“. A charming blond woman with a strong expression and strict features. She has a very interesting face, genuinely deep and complete. However, no matter how surprising it may be, the black patch she wears on her eye like a pirate is what I find most attractive about her. There are no other words for it, it’s an amazing portrait. A British journalist Marie Colvin was born in 1957. Having graduated from Yale she worked as a Foreign Affairs correspondent at different publications – right until the point she dived into war journalism. In 1986 she became the first journalist to record the famous and scandalous interview with Moammar Gadhafi. Colvin is known for her reports form almost all hot spots around the world and some amazing documentary materials. She covered conflicts in Kosovo, Chechnya, Sierra Leone, Zimbabwe and Sri Lanka. She was awarded as the Best British Foreign Affairs Correspondent twice and received the award for Courage in Journalism for her coverage of Kosovo and Chechnya. In 1999 she actually did this in East Timor – she saved the lives of up to 1500 women and children when they were besieged by the Indonesian-backed forces. Colvin refused to abandon them, stayed there with the UN force and kept permanently reporting for paper and television. Thanks to Marie these people were evacuated in 4 days. In the year 2000 Marie Colvin was announced Journalist of the Year by the Foreign Press Association. In 2001 she was heavily wounded working in Sri Lanka and her left eye was a sacrifice to this incident. Despite having serious trauma Colvin never stopped on her road towards professional success and in 2011, covering the Arabian spring in Egypt and Libya she had another interview with Gadhafi. In 2012 she traveled to Syria on a motorcycle ignoring the requirements from the government of Syria to prevent foreign journalists from covering the civil war in the country. She sneaked in illegally. Marie Colvin died on February 22, 2012 as a result of an explosion during the civil war in Syria.

70 | 2013 |

AUGUST/SEPTEMBER |

სიმპათიური, ქერა ქალბატონი შეუვალი გამომეტყველებითა და მტკიცე ნაკვთებით. ძალიან საინტერესო სახე აქვს, აშკარად ღრმა, სავსე. თუმცა, რაც არ უნდა გასაკვირი იყოს, ყველაზე მომხიბვლელად, ცალ თვალზე მეკობრესავით გადაკრული შავი საფენი მეჩვენება. ვერაფერს იტყვი. საოცარი პორტრეტია. ბრიტანელი ჟურნალისტი, მარი კოლვინი 1957 წელს დაიბადა. იელის უნივერსიტეტის დამთავრების შემდეგ, სხვადასხვა გამოცემებში მუშაობდა, უცხოური ამბების კორესპონდენტად – სანამ თავით ფეხებამდე გადაეშვებოდა ომის ჟურნალისტიკაში. 1986 წელს ის გახდა პირველი ჟურნალისტი, რომელმაც მუამარ კადაფისთან ჩაწერა ცნობილი და სკანდალური ინტერვიუ. კოლვინი ცნობილია მსოფლიოს თითქმის ყველა ცხელი წერტილიდან გაკეთებული რეპორტაჟებით, საოცარი დოკუმენტური მასალით. ის აშუქებდა კონფლიქტს კოსოვოში, ჩეჩნეთში, სიერა ლეონეში, ზიმბაბვესა თუ შრი ლანკაში. ორჯერ მიიღო პრიზი „საუკეთესო ბრიტანელი უცხო ამბების კორესპონდენტის“ წოდებით, ასევე ჩეჩნეთსა და კოსოვოში მომზადებული რეპორტაჟებისათვის გახდა „მამაცი ჟურნალისტის“ ორდენის კავალერი. 1999 წელს, აღმოსავლეთ ტიმორში მან ნამდვილად გააკეთა ეს – გადაარჩინა 1500-მდე ქალისა და ბავშვის სიცოცხლე, როდესაც მათ ინდონეზიის მხარდამჭერმა ძალებმა შემოარტყეს ალყა. კოლვინმა უარი თქვა ადამიანების მიტოვებაზე, დარჩა იქ გაეროს ძალისხმევით და პერმანენტულად გადასცემდა ინფორმაციას წერილობითი სახით თუ ტელევიზიით. ეს ადამიანები, მარის წყალობით 4 დღის შემდეგ იქნენ ევაკუირებულნი. 2000 წელს მარი კოლვინი Foreign Press Asociates-მა წლის ჟურნალისტად დაასახელა. 2001 წელს, შრი ლანკაში სამსახურეობრივი მოვალეობის შესრულებისას, მარი კოლვინი მძიმედ დაჭრეს და ამ ინციდენტს მისი მარცხენა თვალი შეეწირა. მიუხედავად იმისა, რომ ჰქონდა სერიოზული ტრავმები, კოლვინი არ გაჩერებულა პროფესიულ გზაზე. 2011 წელს, არაბული გაზაფხულის გაშუქებისას, ეგვიპტესა და ლიბიაში, ჟურნალისტმა კიდევ ერთხელ ჩაწერა კადაფისთან ინტერვიუ. 2012 წელს კი, სირიაში, სადაც მოტოციკლით ჩავიდა, გამოუცხადა რა იგნორირება სირიის მთავრობის მოთხოვნას, არ შეეშვათ მესაზღვრეებს უცხოური პრესის წარმომადგენლები სირიის სამოქალაქო ომის გასაშუქებლად, კოლვინი იქ არალეგალურად შეიპარა. 2012 წლის 22 თებერვალს, სირიის სამოქალაქო ომის დროს, მარი კალვინი აფეთქების შედეგად დაიღუპა.

●

A ROOM OF ONE’S OWN

●

Hilary Wainwright ჰილარი ვენრაითი

“We want to stimulate new forms of political agency”

„ჩვენ გვსურს, ბიძგი მივცეთ ახალ ფორმებს პოლიტიკურ ცხოვრებაში“.

A British journalist, sociologist, political activist and social feminist – Hilary Wainwright is editor in chief of one of the most influential leftist magazines – Red Pepper. “It is a magazine of political rebellion and dissent. Influenced by socialism, feminism and green politics” – this is what you read on the official website of the magazine, in the editorial policy. The magazine cover is always made up of very interesting animations on social and political issues. Hilary was born in a politically active family. She graduated from the University of Oxford and worked as a researcher at Durham University. She researched and wrote about social changes which, according to her, remain the main subject of observation to this day. She was also interested in alternative, progressive politics and different movements. She was in the women’s movement, worked at the trade union, with socialists… at the Popular Planning Unit of the Greater London Council during Thatcher years. Besides, she was a Fellow at the Transnational Institute, Amsterdam. She started reading lectures on gender issues, did research in small towns of Britain, studied local democracy in Italy and Spain and finally in 1984 she founded the Red Pepper magazine she is at head of until now. Hilary Wainwright has written several books out of which Beyond the Fragment published in 1979 and the paper Arguments for a New Left of 1994 are particularly famous. At the age of 64 Hilary also writes for The Guardian, has collaborative works and is engaged in leftist activism.

ბრიტანელი ჟურნალისტი, სოციოლოგი, პოლიტიკური აქტივისტი და სოციალისტი ფემინისტი – ჰილარი ვენრაითი დღეს ერთერთი ყველაზე გავლენიანი მემარცხენე ჟურნალის, Red Pepper-ის მთავარი რედაქტორია. „წითელი წიწაკა“ – ეს არის ჟურნალი, რომელიც დგას პოლიტიკურ ამბოხსა და დისიდენტობაზე, სოციალიზმის, ფემინიზმისა და მწვანე პოლიტიკის გავლით – ასეთ ფრაზას შეხვდებით ჟურნალის ოფიციალურ საიტზე, სარედაქციო პოლიტიკის განყოფილებაში, მის გარეკანებს კი ყოველთვის ძალიან საინტერესო სოციალური და პოლიტიკური ანიმაციური სიუჟეტები ამშვენებს. ჰილარი პოლიტიკურად აქტიურ ოჯახში დაიბადა. დაამთავრა ოქსფორდის უნივერსიტეტი. მუშაობდა მკვლევარად დურჰეიმის უნივერსიტეტში. წერდა და იკვლევდა სოციალურ ცვლილებებს, რაც მისი თქმით, დღემდე მთავარი დაკვირვების საგანია მისთვის. ასევე, დაინტერესებული იყო ალტერნატიული, პროგრესული პოლიტიკითა და სხვადასხვა მოძრაობებით. იყო ქალთა მოძრაობაში, მუშაობდა პროფკავშირებში, სოციალისტებთან... ლონდონის საბჭოში „ტეტჩერის წლების“ კვლევის ცენტრში. გახდა ამსტერდამის ტრანსნაციონალური ინსტიტუტის კვლევის პროექტის დირექტორი. დაიწყო ლექციების კითხვა გენდერულ საკითხებზე. ატარებდა კვლევებს ბრიტანეთის პატარა ქალაქებში, იტალიასა და ესპანეთში ლოკალურ დემოკრატიას იკვლევდა. საბოლოოდ კი, 1984 წელს ჟურნალი Red Pepper-ი შექმნა, რომელსაც დღემდე ხელმძღვანელობს.

AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 71

●

A ROOM OF ONE’S OWN

●

“The printed newspaper is a powerful showcase for news, opinion and advertising”

„ბეჭდური პრესა სიახლეების, მოსაზრებებისა და რეკლამების გავრცელების საუკეთესო საშუალებაა“.

Jill Abramson ჯილ აბრამსონი Jill Ellen Abramson is the first female executive editor in the 160 years of the largest American publication, the criterion of quality journalism – The New York Times. In 2012 this woman ranked number five among the Forbes list of the most powerful women. Literary critic by profession, young Harvard graduate Jill became the Arts Editor for The Harvard Independent. In 1986 she was appointed editor in chief for the Legal Times in Washington and was simultaneously working at the Washington bureau of the Wall Street Journal. She started her career at the New York Times in 1997. In 1994 Jill Abramson published a book Strange Justice co-authoring with her Wall Street Journal colleague Jane Mayer – this was her first book and she kept writing actively after it. Abramson was the head of the Times Washington bureau during the restless spring in 2003 when there was war in Iraq and the famous Jayson Blair scandal causing the resignation of both the executive director of The New York Times Howell Rains and the editor in chief Gerald Boyd. In the interview of February 2013 Abramson speaks of her conflict with Rains at the Washington D.C bureau. “Howell never helped me with anything from the very beginning, I was even thinking to quit.” It was after this Bill Keller assigned Jill Abramson the news editor. She became the executive editor for The New York Times in September 2011. Abramson is currently occupying quite an important position in the Times’ newsroom as well as the process covering news stories. She is currently 59, she has two children and a husband – President of the political relations company Triad – who also writes and is a media relations specialist. 72 | 2013 |

AUGUST/SEPTEMBER |

ჯილ ელენ აბრამსონი პირველი რედაქტორი ქალია უმსხვილესი ამერიკული გამოცემის, ხარისხიანი ჟურნალისტიკის მეტრის, The New York Times-ის 160 წლიან ისტორიაში. 2012 წელს, ეს ქალბატონი გაზეთ „ფორბსის“ ყველაზე გავლენიან ქალთა სიაში მეხუთე ადგილზეც კი მოხვდა. სპეციალობით ლიტერატურათმცოდნე, ჰარვარდის კურსდამთავრებული ახალგაზრდა ჯილი ჰარვარდის საუნივერსიტეტო გამოცემის, The Harvard Independent-ის არტ რედაქტორი გახდა. 1986 წელს, Legal Times-ის მთავარ რედაქტორად დაინიშნა, ვაშინგტონში, პარალელურად რეპორტიორად მუშაობდა Wall Street Journal-ის ვაშინგტონის ბიუროში. 1997 წლიდან კი The New York Timesში დაიწყო მოღვაწეობა. 1994 წელს, Wall Street Journal-ში მოღვაწე კოლეგასთან, ჯეინ მაიერთან თანაავტორობით, ჯილ აბრამსონმა წიგნი გამოსცა, სახელწოდებით Strange Justice – ეს მისი პირველი წიგნი იყო. შემდეგ მან აქტიურად განაგრძო წერა. აბრამსონი ტაიმსის ვაშინგტონის ბიუროს მმართველი იყო 2003 წლის გაზაფხულის მშფოთვარე პერიოდში, მაშინ, როდესაც მიმდინარეობდა ერაყის ომი, ასევე ცნობილი ჯეისონ ბლერის სკანდალი, რომელმაც უკვე ნიუ იორკ თაიმსის აღმასრულებელი რედაქტორის, ჰაუელ რაინსის და მთავარი რედაქტორის, ჯერალდ ბოიდის გადადგომა განაპირობა. 2013 წლის თებერვალში მიცემულ ინტერვიუში, აბრამსონმა თავის კონფლიქტზე საუბრობს რაინსთან ვაშინგტონ D.C.-ს ბიუროში. „ჰაუელი თავიდანვე არაფერში მეხმარებოდა, წამოსვლაზეც ვფიქრობდი.“ სწორედ ამის შემდეფ დანიშნა ჯილ აბრამსონი ბილ კელერმა ახალი ამბების რედაქტორად. ხოლო უკვე The New York Times-ის აღმასრულებელ რედაქტორად 2011 წლის სექტემბერში დაინიშნა. აბრამსონს საკმაოდ მაღალი პოზიცია უჭირავს თაიმსის „ნიუს რუმსა“ და ახალი ამბების გაშუქებაში. ამჟამად 59 წლისაა, ჰყავს 2 შვილი და მეუღლე, პოლიტიკური ურთიერთობების კომპანიის, Triad-ის პრეზიდენტი, რომელიც ასევე წერს და მედია ურთიერთობების სპეციალისტია. Aleksandra Aroshvili/ალექსანდრა აროშვილი

WOMEN GO TO PARFOIS SOMETIMES ქალბატონები ხანდახან დადიან „პარფოისში“ It’s unimaginable for us not to care of selecting the appropriate fashionable accessories every morning. Not to pick a bag considering the schedule. It differs in size and style – depending on our age and clothing. So in our city, we, the ladies go to one of “Parfois” stores sometimes. It is the only brand we come across on almost every district in Tbilisi. The store is for ladies only, ladies of all age and taste. Its history started off quite recently, in Portugal. 331 stores were opened in different countries of the world since the 90’s. Portugal, Spain, France, Ukraine, Serbia, Romania, Poland… Georgia is on the top of the list with 11 stores countrywide and a recently received award as the country developing the brand network the fastest. The first store was opened in December of 2010. Aside from Tbilisi, there are “Parfois” shops in Batumi, Kutaisi and Rustavi.

74 | 2013 | JULY/AUGUST |

Bags, scarves, jewelry, wallets, hair accessories, glasses and even shoes – everything is available and looks fashionable and attractive in the showcase. The main accent of the brand is on showcases, arranged and lit up similarly in stores all over the world. Pleasant surprise takes over once you enter the store. Looking quite luxurious, there are no high prices or disappointments behind the showcase. This is one of the tricks you fall in love with “Parfois” for. If the price surprises, quality is the next characteristic for “Parfois” products. You can use whatever you purchase in the store, until you get bored…

The collection is renewed twice a week, sometimes more often. This is because diversity of accessories is equally important to the creators of the brand and the customers. Everyone who has ever seen or owned accessories from “Parfois” would have noticed that they are very fashionable. The company always keeps up with the latest tendencies at the same time surprising with the fact that you don’t come across similar items in any other designer collections. The accessories you wear are fashionable and original altogether.

წარმოუდგენელია, ყოველდღიურ საზრუნავში

არ შედიოდეს საჭირო და მოდური აქსესუარების შერჩევა; დღის რეჟიმის მიხედვით არ ავარჩიოთ ჩანთა. რა თქმა უნდა, განსხვავებული იქნება მისი ზომა, ასაკის და ჩაცმულობის მიხედვით კი - სტილი. ამიტომ ჩვენს ქალაქში ქალბატონები ხანდახან მაინც ვაკითხავთ „პარფოისის“ მაღაზიებიდან რომელიმეს. ის ხომ ერთადერთი ბრენდია, რომელიც თბილისის თითქმის ყველა უბანში გვხვდება.

And finally, all brands have their stories, they all have something secret and special that customers understand on their own…”Parfois” carries a secret in its name. Its name is translated as “sometimes”… and the concept of “sometimes” is as individual as your taste and a “Parfois” accessory especially for you.

მაღაზია მხოლოდ ქალბატონებისთვისაა, განურჩევლად ასაკისა და გემოვნებისა. მისი ისტორია პორტუგალიაში იწყება, არცთუ ისე შორეულ წარსულში. ოთხმოცდაათიანებიდან მოყოლებული, მსოფლიოს ქვეყნებში ბრენდის 331 მაღაზიას შეხვდებით. პორტუგალია, ესპანეთი, საფრანგეთი, უკრაინა, სერბეთი, რუმინეთი, პოლონეთი... საქართველო სიის დასაწყისშია, ქვეყნის მასშტაბით, 11 მაღაზიით და ახლახანს მიღებული ჯილდოთი, როგორც ბრენდის სავაჭრო ქსელის ყველაზე სწრაფად განმავითარებელი ქვეყანა. პირველი მაღაზია საქართველოში 2010 წლის დეკემბერში გაიხსნა. თბილისის გარდა „პარფოისის“ მაღაზიებს შეხვდებით ბათუმში, ქუთაისსა და რუსთავში.

ჩანთა, შარფი, სამკაული, საფულე, თმის აქსესუარი, სათვალე და ფეხსაცმელიც კი... მაღაზიის ვიტრინაში ყველაფერი

მოდურად და მიმზიდველად გამოიყურება. ბრენდის მთავარი აქცენტი სწორედ რომ მსოფლიოს ყველა ქვეყანაში ერთნაირად მოწყობილი და განათებული ვიტრინების მიღმაა დასმული. სასიამოვნო გაოცება მაღაზიაში გეუფლებათ. ვიტრინა, რომელიც საკმაოდ მდიდრულად გამოიყურება, სულაც არ მალავს მაღალ ფასებს და ქალბატონების იმედგაცრუებას. ეს ერთგვარი ხერხია, რომლის გამოც უფრო გიყვარდება „პარფოისი“. თუ ფასი გაოცებს, ხარისხი „პარფოისის“ მეორე დამახასიათებელი ნიშანია. მაღაზიაში შეძენილ პროდუქტს იყენებ მანამ, სანამ არ მოგბეზრდება... კოლექცია კვირაში ორჯერ, ხანდახან კი უფრო ხშირადაც იცვლება. ეს იმიტომ, რომ აქსესუარების მრავალფეროვნება ბრენდის შემქმნელებისთვისა და მისი მომხმარებლებისთვის ერთნაირად მნიშვნელოვანია.

ყველა, ვისაც უნახავს ან ჰქონია „პარფოისის“ აქსესუარი, შეამჩნევდა, რომ ის ძალიან მოდურია, ტენდენციებს მისდევს, მაგრამ თან გაოცებს იმით, რომ მსგავსს ვერცერთი დიზაინერის კოლექციაში ვერ ნახავ. აქსესუარი, რომელსაც თქვენ ატარებთ, არის მოდური და თან ორიგინალური. და ბოლოს, ყველა ბრენდს აქვს

თავისი ისტორია, გამორჩეული და გასაიდუმლოებული რამ, რასაც მომხმარებელი თავად ხვდება... „პარფოისის“ საიდუმლო მის სახელში იმალება. ბრენდის სახელი ხომ ასე ითარგმნება: „ხანდახან“... ხანდახან კი ისეთივე ინდივიდუალურია, როგორც თქვენი გემოვნება და „პარფოისის“ აქსესუარი, სპეციალურად თქვენთვის. |

AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 75

There’s up to 50% discount on the entire collection at Franco Fontana July through August!

Franco Fontana-ში ივლისსა და აგვისტოში -50%-ამდე ფასდაკლება სრულ კოლექციაზე!

After a long time, when the flowers droop, when you will have forgotten the photos, when you lodge the white wedding dress in the cupboard, memories of the wedding will remain thanks to your wedding ring. There’s only one way to prolong the memories – come to Franco Fontana, open a catalogue and look through over 3000 types of rings.

დიდი ხნის შემდეგ, როცა ყვავილები დაჭკნება, როცა ფოტოებს მიივიწყებთ, როცა თეთრ საქორწინო კაბას კარადაში დააბინავებთ, მაინც არ გაგიქრებათ საქორწინო მოგონებები. ეს კი, საქორწინო ბეჭდის დამსახურება იქნება. მოგონებების გახანგრძლივების ერთადერთი საშუალება არსებობს – მოხვიდეთ Franco Fontana-ს ნებისმიერ მაღაზიაში. გადაშალოთ კატალოგი და დაათვალიეროთ 3000-ზე მეტი სახეობის ბეჭედი.

Rings: 750 or 585 sample made of white or yellow gold, with a diamond or without it. You might not know how it’s made, but notice the laser cut, engraving, wickerwork…Once your wedding ring sparks the memories, you will remember how you picked the rich, delicate and original design; how you chose a modern ring you wanted. This happens at Franco Fontana, particularly for you. There is up to 50% discount on gold and silver jewelry July through August. Installments are interest-free!

ბეჭდები: 750 ან 585 სინჯის, თეთრი ან ყვითელი ოქროსგან დამზადებული, ბრილიანტის თვლით ან უთვლოდ. შეიძლება არ იცოდეთ, როგორ მზადდება ისინი, მაგრამ შეამჩნიოთ ლაზერული ჭრა, გრავირება, წნული.. დიდი ხნის შემდეგ, როცა საქორწინო ბეჭედი მოგონებებს აგიშლით, გაგახსენდებათ, როგორ ეძებდით მდიდრულ, დახვეწილ და ორიგინალურ დიზაინს, როგორ შეარჩიეთ თანამედროვე და თქვენთვის სასურველი ბეჭედი. ეს ხდება Franco Fontana-ში, სპეციალურად თქვენთვის. ივლისსა და აგვისტოში კი ოქროსა და ვერცხლის სამკაულებზე -50%-ამდე ფასდაკლებაა. განვადება უპროცენტოა!

You can order wedding rings just 3 weeks before the ceremony! საქორწინო ბეჭდების შეკვეთა სულ რაღაც 3 კვირით ადრე ხდება!

76 | 2013 |

AUGUST/SEPTEMBER |

●

PRETTY WOMAN

●

Gold 750 proof

Yellow & white Gold 750 proof

Gold 750 proof

White Gold 750 proof

Gold 750 proof

AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 77

●

PRETTY WOMAN

●

White Gold 750 proof

Yellow & White Gold 750 proof

78 | 2013 |

AUGUST/SEPTEMBER |

White Gold 750 proof

Yellow & White Gold 750 proof

●

PRETTY WOMAN

●

Yellow & White Gold 750 proof

Gold 750 proof

White Gold & Diamonds 750 proof

White Gold 750 proof

Gold & Diamonds 750 proof

Yellow & White Gold 750 proof

AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 79

●

P E R F E C T I O N I N D E TA I L S

●

Waterdrop Family Weightless Beauties Graceful, elegant and refreshing like waterdrops, FREYWILLE’s new Waterdrop collection fascinates with novel shapes that conquer any heart. With original motifs, FREYWILLE’s Waterdrops combine all the essential elements of timeless classics: artistic design, comfort and innovation. The special character of this Waterdrop collection lies in its subtlety. Its style can be seen as the fusion of extravagance and modesty, as its concept is inspired by the pureness and the simplicity of waterdrops and water itself. Due to their sheer elegance, each piece of the Waterdrop family, pendant, ring and earrings, is easy to wear as it flawlessly accentuates any style

Waterdrop ოჯახი აუწონავი სილამაზე გრაციოზული, ელეგანტური და წყლის წვეთებივით მაცოცხლებელი - FREYWILLE-ს ახალი, Waterdrop - წყლის წვეთების - კოლექცია აღგაფრთოვანებთ ახალი ფორმებით, რომლებიც ნებისმიერის გულს დაიპყრობს. ორიგინალური მოტივებით FREYWILLE-ის Waterdrops - წყლის წვეთები აერთიანებს მარადიული კლასიკის ყველა ძირითად ელემენტს: მხატვრულ დიზაინს, კომფორტს და ინოვაციას. ამ კოლექციის განსაკუთრებული ხასიათი მის სინატიფეშია. სტილი ექსტრავაგანტულობის და ზომიერების სინთეზია, ვინაიდან მისი კონცეფცია შთაგონებულია წყლის და წყლის წვეთების სიწმინდითა და სიმარტივით. მათი აშკარა ელეგანტურობის წყალობით Waterdrop ოჯახის თითოეული ელემენტი: გულსაკიდი, ბეჭედი და საყურეები, ადვილი სატარებელია, რადგან ისინი უნაკლოდ უსვამენ ხაზს ნებისმიერ სტილს.

80 | 2013 |

AUGUST/SEPTEMBER |

Style Style

“Elegance is the only beauty that never fades.”

Audrey Hepburn | AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 81

EGO STYLE

CROP TOPS FOR SS 2013

Jason Wu S/S 2013

Many designers offer tops in their Spring/Summer collections of 2013. I personally like these pieces very much and suggest you combine tops appropriate to your style with high-waist pants or a skirt.

Anano Dolaberidze Fashion Editor

2013 წლის გაზაფხული/ზაფხულის კოლექციებში საკმაოდ ბევრი

ანანო დოლაბერიძე

დიზაინერი გვთავაზობს ტოპებს. ძალიან მომწონს და გირჩევთ,

მოდის რედაქტორი

მოირგოთ თქვენი სტილის შესაბამისი მაისურები მაღალწელიან

www.anobanooo.blogspot.com

შარვალთან ან ქვედაბოლოსთან ერთად.

Top

Anna Dello Russo

Bottega veneta

Wearing Balenciaga S/S 2013

Top Blouse

by Tommy Ton

Oscar de la Renta

Louis Vuitton S/S 2013

DKNY

Top

S/S 2013

Christopher Kane

Top Zalando

Alexander Wang S/S 2013

Top

Derek Lam

McQ Alexander McQueen

S/S 2013 Joan Small Street Style

Marilyn Monroe

Street Style

in 195

by Tommy Ton

Miroslava Duma Wearing Jason Wu

Alberta Ferretti S/S 2013

82 | 2013 | AUGUST/SEPTEMBER |

Top

ESTEBAN CORTAZAR

Saint Laurent

EGO STYLE

We have come across cut-up t-shirts in famous brand col-

Carven S/S 2013

lections quite often for the past several years, although this tendency was particularly highlighted this season, because cutout details have found their place on shoes, as well as clothing of all styles. დაჭრილი მაისურები ბოლო რამდენიმე წელია, საკმაოდ ხშირად გვხვდება ცნობილი ბრენდების კოლექციებში. თუმცა ამ ტენდენციას ყველაზე დიდი ყურადღება

David Koma S/S 2013

ამ სეზონზე მიექცა. ამოჭრილმა დეტალებმა დიდი ადგილი დაიკავა ნებისმიერი სტილის ტანსაცმელსა თუ ფეხსაცმელზე.

CUTOUT BOOM Swimwear HERVÉ LÉGER

Jason Wu S/S 2013

Dress

Alexander Wang

Dolce & Gabbana

Emilio Pucci Shoes

S/S 2013

ALAÏA

Pants

Dress

Alexander Wang

Carven

Dress ALICE + OLIVIA Dress

Dress

HERVÉ LÉGER

Lanvin S/S 2013 Shoes Givenchy Dress Marc by Marc Jacobs

Skirt

Etro

Proenza Schouler

S/S 2013

Shoes Jimmy Choo Shoes Balenciaga

Dress Atelier Kikala

Shoes Charlotte Olympia Shoes Alexander Wang Bracelet Reed Krakoff

| AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 83

EGO STYLE

Ari Seth Cohen

(Advanced Style)

with one of the stars of his blog,

Mimi Weddell

WHEN AGE DOESN'T MATTER IN FASHION

რ

ოდესაც საქმე მოდას ეხება, ასაკს მნიშვნელობა არ აქვს. მოდა ხომ ხელოვნებაა და მისი სიყვარულის უფლება ყველას აქვს, განურჩევლად ასაკისა. როდესაც დავიწყე ფიქრი, თუ რა უნდა ყოფილიყო შემდეგი ნომრისთვის განხილვის თემა, გამახსენდა ერთ-ერთი საკმაოდ პოპულარული ბლოგი, სახელწოდებით - Advanced Style.

Advanced Style

hen it comes to fashion, age really does not matter. Because fashion is art, fashion is everything… Everyone has the right to love fashion, regardless of their age. When I started to think about the subject of my discussion for the next issue, I remembered a rather popular blog called – Advanced Style. This blog is distinguished with the fact that you don’t see posts about tendencies, fashion shows and other similar subjects, despite the fact that this blog too, is about fashion. The author, Ari lives in New York and reflects the clothing of elderly fashion enthusiasts on his blog. I’m quite a frequent visitor of the web page and I decided to contact him personally. Our interview happened. The first question I asked him was why he decided to arrange such a blog. He thinks the elderly are the seg-

84 | 2013 | AUGUST/SEPTEMBER |

ეს ბლოგი განსხვავებულია იმით, რომ აქ ვერ ნახავთ პოსტებს ტენდენციებზე, ჩვენებებსა და სხვა უამრავ მსგავს თემაზე, თუმცა მოდას ეხება. მისი ავტორი, არისი ცხოვრობს ნიუ იორკში და ასაკში შესული მოდის მოყვარულების ჩაცმულობას ასახავს თავის ბლოგზე. მინდა გითხრათ, რომ მისი საიტის საკმაოდ ხშირი სტუმარი ვარ. გადავწყვიტე, პირადად მას დავკავშირებოდი. შედგა ჩვენი ინტერვიუც. პირველი კითხვა, რომელიც დავუსვი, იყო - რატომ გადაწყვიტა მაინცდამაინც ასეთი ბლოგის გაკეთება. მისი აზრით, ხანში შესული ადამიანები იმ სეგმენტს წარმოადგენენ, რომელსაც ყველაზე ნაკლები ყურადღება ექცევა საზოგადოების მხრიდან, მაგრამ ისინი ყველაზე საინტერესო ადამიანები არიან. მათ აქვთ ძალიან დიდი გამოცდილება. საუბრისას ახსენა ბებიაც, რომელთანაც განსაკუთრებული ურთიერთობა აქვს. მითხრა, რომ მისი სტილი მართლაც ძალიან საინტერესოა. ის ფიქრობს, რომ კრეატიულობა და სიყვარული საკუთარი საქმისადმი, არ აქვს მნიშნველობა ეს მოდაა, ხელოვნება თუ სხვა რამ, არცერთ ასაკში არ არის შეზღუდული. სწორედ ამიტომ გადაწყვიტა არისმა ამ კუთხით წაეყვანა თავისი ბლოგი და ხალხისთვის დაენახებინა ის, რაც აქამდე შეუმჩნეველი იყო. ინტერვიუში ასევე აღნიშნა, რომ ხედავს ძალიან ბევრ ახალგაზრდა გოგონას, რომელთა სტილიც სწორედ ბებიებით და უფროსი ასაკის ადამიანებით არის შთაგონებული. საუბრისას არისმა ისიც აღნიშნა, რომ თავიდან, როდესაც ბლოგი გააკეთა, მხოლოდ ნიუ იორკელებს იღებდა და აფიქსირებდა მათ სტილს, შემდეგ კი, როდესაც საკმაოდ პოპულარული გახდა გადაინაცვლა პარიზში, მილანში, ლონდონსა და დანარჩენ მოდის ქალაქებში. მან აღნიშნა, რომ ამერიკელი ქალები უფრო გახსნილები, თავისუფლები არიან; პარიზში უფრო კლასიკურად ჩაცმას ანიჭებენ უპირატესობას... თუმცა ყველა ქალაქს თავისი უნიკალური სტილი აქვს. თქვა ისიც, რომ თავდაპირველად, როდესაც გადაწყვიტა, სხვა ქალაქებსაც სტუმრებოდა, ჰქონდა ენის ბარიერის გადალახვის პრობლემა, თუმცა ყოველთვის ახერხებდა, სწორად აეხსნა თითოეული მათგანისთვის, რატომ უნდოდა მათი გადაღება და ეს გამოუვიდა

კიდეც. არისს ამდენი მოგზაურობის, ამდენ ადამიანთან შეხვედრის შემდეგ საკმაოდ დიდი მასალა დაუგროვდა, რაზეც მან წიგნი დაწერა და ფილმიც გადაიღო. ვფიქრობ, რომ მისი ბლოგი ერთერთი საუკეთესოა. დამეთანხმებით, რომ საკმაოდ რთულია, გახვიდე ქუჩაში და იპოვო ზუსტად ის, რაც გინდა, თუმცა ადამიანებმაც უნდა მოგცენ საშუალება, რომ მიზანს მიაღწიო. არისმა სწორედ აღნიშნა, ამერიკელები ძალიან თავისუფალი ხალხია, არ აქვთ კომპლექსი და თავადაც ძალიან ერთობიან ასეთი გადაღებების დროს. ვინაიდან ეს სტატია მოხუცებულ ადამიანთა სტილს ეხება, არ შემიძლია არ გამოვყო არისის ფილმის/წიგნის ერთ-ერთი მთავარი გმირი, აირის ეპფელი. ვინ არის აირის ეპფელი? 91 წლის ქალბატონი, რომელსაც Fashion icon- ად მიიჩნევენ. იმიტომ რომ ძალიან დახვეწილი და გემოვნებიანია. როდესაც მის სახელს ახსენებენ, უპირველეს ყოვლისა, დიდ სათვალესა და წითელ ტუჩის საცხზე აკეთებენ აქცენტს. უამრავი მოსაზრებაა მასზე, ერთ-ერთ კი, რომელსაც ვეთანხმები, გახლავთ ის, რომ მან შეძლო საკუთარი თავითა და ჩაცმულობით, მოდა ხელოვნებისთვის შეერწყა და საინტერესოდ წარმოეჩინა. მისი ძველებური, ჩინური კაბები, უამრავი სამკაული და უკვე ნახსენები დიდი ზომის სათვალეები ის მთავარი დეტალებია, რის გამოც მას Fashion icon-ად მიიჩნევენ. აირისის ვიზუალი ყოველთვის მრავლისმთქმელია. დამეთანხმებით, რთულია 91 წლის ასაკში ისევ გეხალისებოდეს იმაზე ფიქრი, თუ როგორ უნდა გამოიყურებოდე, როგორც ახალგაზრდობაში. ვფიქრობ, დღევანდელ დღეს ამ სახელის შენარჩუნება უფრო რთულია, ვიდრე მისი მოპოვება. ნებისმიერ ადამიანს შეუძლია ჩაიცვას არაორდინალურად და მოიპოვოს გარშემომყოფთა ინტერესი, მაგრამ ყოველივე ამის მუდმივად სწორად წარმოდგენა და შენარჩუნება ერთეულებს გამოსდით. ასეთი კი ნამდვილად გახლავთ აირის ეპფელი.

Advanced Style

Iris Apfel

ment receiving the least attention from the society, while they’re actually the most interesting people with a great life experience. He also mentioned his grandmother who has a very interesting style and whom he has a very special relationship with. He thinks that creativity and the love for what you do, regardless if it’s fashion, art or anything else, cannot be limited at any age. This is why Ari decided to take his blog into this direction and show people what had been left unnoticed before. He also mentioned that he sees many young girls carrying a style inspired by their grandmothers and other people of age. When I read this sentence, I remembered myself, how many clothes I have from my grandmother - vintage today. There really is great influence and I always state boldly that there are many pieces of my grandmother’s clothes in my wardrobe that I often wear. Ari also mentioned that he would only depict New Yorkers and their style in the beginning, when he started off; later when his blog became popular, he switched to Paris, Milan, London and the rest of the fashion cities. He noted that American women are more open, freer with what they wear, in Paris, they prefer classic clothing, yet every city has its unique style. We had a very sincere conversation; it really didn’t feel like an official interview. He also said that he experienced a language barrier at first when he decided to visit other cities, although he always managed to explain to every woman why she wanted to take photos of them and he managed to do so. Having traveled so much, after meeting so many people, Ari had accumulated quite a large amount of material and he wrote book and shot a movie about it. I personally, think his blog is one of the best. You have to agree it’s quite hard to go out in the street and find exactly what you’re looking for and besides, people should enable you to reach what you’re aiming for. He noted righteously, the Americans really are very free - they don’t have complexes and enjoy themselves during such shoots, which is not something one can say about Tbilisi for example. Since this article is about the style of the elderly, I cannot miss out on mentioning the main character of Ari’s book and movie – Iris Apfel. Who is Iris Apfel? She is a 91-year-old lady considered to be a Fashion Icon. Why? - Because she is very delicate and tasteful. Whoever mentions her name, emphasize her large glasses and red lipstick, first of all. There are many opinions about her, one of which, I agree with, is that she has managed to mix fashion and art and represent it in an interesting manner through her personality and style. Her antique Chinese dresses, numerous accessories and large glasses that we’ve already mentioned are the main details why she is a Fashion Icon. Iris’s looks always speak for themselves. You have to agree it is very hard to be thinking about what you look like at 91 with the same excitement as you do when you’re young. I think maintaining the status is much harder than receiving it these days. Anyone can dress in an extraordinary manner and obtain interest from the surrounding society, but only a few manage to constantly present all of this appropriately – and Iris Apfel is definitely one of them. | AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 85

●

H E A LT H Y M E A N S S M A R T

●

art

The of professional massage a procedure without pain

პროფესიონალური მასაჟის ხელოვნება პროცედურა ტკივილის გარეშე

n order for all women to be in shape, regardless of their age and givens, there are several golden rules to be remembered. Women are most active during hot summer days. They take up different diets to lose wright. Today, massage is considered the best physiotherapeutic procedure. It is oriented on improving a person’s health. Regardless of what a massage is aimed at, the immune system becomes stronger and the process of physiological aging slows down significantly. With systematic massage you will maintain not only beauty, but also health for a very long time. Rusudan Mermanishvili is the guest of the rubric.

86 | 2013 | AUGUST/SEPTEMBER |

●

H E A LT H Y M E A N S S M A R T

●

ი

მისათვის, რომ ყველა ქალბატონი, განურჩევლად მათი ასაკისა და მონაცემისა, მუდმივად იყოს ფორმაში, საჭიროა რამდენიმე ოქროს წესის დამახსოვრება. ყველაზე აქტიურები ქალბატონები ზაფხულის ცხელ დღეებში ხდებიან. მიმართავენ ათასგვარ დიეტას, წონაში დაკლების მიზნით. დღეს მასაჟი მიჩნეულია ყველაზე სასარგებლო ფიზიოთერაპიულ პროცედურად. ის ადამიანის ჯანმრთელობის გაუმჯობესებაზეა ორიენტირებული. რა მიზანსაც არ უნდა ემსახურებოდეს მასაჟი, ნებისმიერ შემთხვევაში ძლიერდება იმუნიტეტი და ფიზიოლოგიური დაბერების პროცესი საგრძნობლად ნელდება. სისტემატური მასაჟით თქვენ ძალიან დიდხანს შეინარჩუნებთ არა მარტო სილამაზეს, არამედ ჯანმრთელობასაც. რუბრიკის სტუმარია რუსუდან მერმანიშვილი. | AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 87

●

H E A LT H Y M E A N S S M A R T

●

How did your career in the field of massage start off? Having graduated the Tbilisi Medical Institute I worked at the therapeutic department at one of Moscow’s leading clinics for 7 years. I gained quite a lot of experience and it turned out very useful later on. I passed the specialization in reflex therapy at the Doctor’s Training Institute in Moscow, where I learned the basics of Chinese medicine and the art of vacuum-massage. Having returned to Tbilisi I worked at the radiology institute. I had always wanted to have my business and I founded the first aesthetic medicine center in Tbilisi in 1987. What are the necessary characteristics for a person serving the art of massage? Hard work and love towards what they do. I think aesthetics and health should be considered as a whole.

ქალბატონო რუსუდან, საინტერესოა, როგორ დაიწყო თქვენი კარიერა მასაჟის სფეროში? Every woman is trying to keep fit – at what age is it recommended to start taking care of your body? A person should start taking care of their body as early as possible. From childhood even. Parents should pay attention to their children’s backbone. Spine pathologies may distort the child’s body and even prevent growth in height. The best results can be achieved before sexual maturity and final bone formation. Preventing excess weight is absolutely necessary from the early age. Fat cells developing in this period remain in the body forever and weight correction becomes a problematic issue. As of body shape alterations there are impressive results before the menopause. But this doesn’t mean that a woman should not take care of herself after 50. Moreover, systematic massage once a week throughout life after a proper rehabilitation course not only ensures staying in shape, but also remaining healthy and immune.

88 | 2013 | AUGUST/SEPTEMBER |

თბილისის სამედიცინო ინსტიტუტის დამთავრების შემდეგ, 7 წლის განმავლობაში მოსკოვის ერთ-ერთი წამყვანი კლინიკის თერაპიულ განყოფილებაში ვმუშაობდი. საკმაოდ დიდი პრაქტიკა მივიღე. ეს ყოველივე კი შემდგომში ძალიან გამომადგა. მოსკოვის ექიმთა დახელოვნების ინსტიტუტში გავიარე სპეციალიზაცია რეფლექსოთერაპიაში. იქვე დავეუფლე ჩინური მედიცინის საფუძვლებს და ვაკუუმ-მასაჟის ხელოვნებას. თბილისში დაბრუნების შემდეგ ვმუშაობდი რადიოლოგიის ინსტიტუტში. მე ყოველთვის მინდოდა, მქონოდა ჩემი საქმე და 1987 წლიდან დავაარსე პირველი ესთეტიკური მედიცინის ცენტრი თბილისში. რა თვისება უნდა ჰქონდეს ადამიანს, რომელიც მასაჟის ხელოვნებას ემსახურება? შრომისუნარიანობა და იმ საქმის მიმართ სიყვარული, რომელსაც ემსახურება. ვფიქრობ, რომ ესთეტიკა და ჯანმრთელობა ერთად უნდა მოიაზრებოდეს.

●

H E A LT H Y M E A N S S M A R T

●

You practically “sculpture” people with your magic hands; how hard is it to learn how it’s done?

ყველა ქალბატონი ცდილობს, იყოს ფორმაში - რა ასაკიდან უნდა დავიწყოთ სხეულზე ზრუნვა?

“Magic hands” – really are a gift from God, but if it hadn’t been for great work, constant search for novelties, aspiration towards perfection, love of the work and the patients, nothing would have worked out, believe me. I am really happy with what I do.

საკუთარ სხეულზე ზრუნვა რაც შეიძლება ადრეულ ასაკში უნდა დაიწყოს ადამიანმა. პატარაობიდანვე. მშობელმა უნდა მიაქციოს ყურადღება ბავშვის ხერხემალს. ხერხემლის პათოლოგიებმა შემდგომში შესაძლებელია, ძალიან დაამახინჯოს ბავშვის სხეული და სიმაღლეში ზრდასაც შეუშალოს ხელი. საუკეთესო შედეგების მიღწევა შესაძლებელია მხოლოდ სქესობრივი მომწიფებისა და გაძვალების დასრულებამდე. პატარა ასაკიდან ჭარბი წონის პრევენცია აუცილებელია. ამ პერიოდში წარმოქმნილი ცხიმის უჯრედები სამუდამოდ რჩება და წონის კორექცია პრობლემური ხდება. რაც შეეხება სხეულის მოდელირებას, აქაც შთამბეჭდავ შედეგებს ვიღებთ მენოპაუზამდე. მაგრამ, ეს არ ნიშნავს, რომ 50 წლის შემდეგ ქალმა არ უნდა იზრუნოს საკუთარ თავზე. პირიქით, კარგი სარეაბილიტაციო კურსის შემდეგ სისტემატური მასაჟი, კვირაში ერთხელ, მთელი ცხოვრების განმავლობაში, უზრუნველყოფს არა მარტო კარგ ფორმაში ყოფნას, არამედ ჯანმრთელობისა და იმუნიტეტის შენარჩუნებასაც.

Attention ladies! How do we avoid stretch marks, cellulitis and other unpleasant formations on the body? In order to avoid unpleasant “formations” on the body you need to eat right; drink large amounts of fluid every day, physical activity, the right massage if needed and daily weight control. What should a summer diet for ladies be like? The summer food plan should be lighter. Ladies, eat as much fruit as possible…also vegetables, berries, fish. Try to consume less animal fats and meat products. What creams are to be used to maintain a healthy body composition? Remember that no cream, regardless of how expensive it is, enters deep into the derma and can only improve the skin structure on the surficial level. Collapse of cellulitis, fat “melting” and such effects are only a myth. Any cream we use better be as natural as possible with fewer chemicals. Does professional massage reduce weight or change the body shape? A considerable amount of calories and energy is consumed during each massage. After intensive massage weight loss takes place at the expense of energy consumption as well as drainage (restrained fluid displacement). Abdominal muscles and limbs – is it possible to reduce them to ideal size through professional massage? Yes, professional massage carried out in the right manner can really do miracles – in some cases it can alter the zones that are out of reach for plastic surgery, hands, for example. There are often bruises showing up after a massage – what do they indicate? I am talking about professional massage, not amateur, which is something very frequent in Tbilisi. Unfortunately, the quality of massage cannot be controlled these days (neither in salons, nor, especially in home conditions). For some reason, many people think that the more painful the massage is, the better the results will be. Small, insignificant bruises that disappear in 2-3 days are okay and show up only when microcirculation is distorted. There are no bruises to be expected after 2-3 procedures when blood flow is restored. Strong hematoma and pain are absolutely inacceptable and indicate improper procedure conduction. Remember! The art of massage is in the fact that the procedure is carried out smoothly, without pain and with the exact pressure required for particular results, without any harm.

შეიძლება ითქვას, რომ თქვენ „ძერწავთ“ ადამიანებს, ჯადოსნური ხელების მეშვეობით; რამდენად რთულია ამ ყველაფრის სწავლა? „ჯადოსნური ხელები“- ეს მართლაც ღვთის საჩუქარია, მაგრამ, რომ არა უდიდესი შრომა, მუდმივად სიახლეების ძიება, სწრაფვა სრულყოფისადმი, სიყვარული საქმისა და პაციენტისადმი, მერწმუნეთ, ვერაფერი გამომივიდოდა. მე ნამდვილად ბედნიერი ვარ ჩემი საქმით. ქალბატონების საყურადღებოდ! როგორ უნდა ავიცილოთ თავიდან სტრიები, ცელულიტი და სხვა, არასასიამოვნო წარმონაქმნები სხეულზე? იმისთვის, რომ თავიდან ავიცილოთ სხეულზე არასასიამოვნო „წარმონაქმნები“, საჭიროა სწორი კვება; ყოველდღიურად დიდი რაოდენობით სითხის მიღება, ფიზიკური აქტიურობა, საჭიროებისამებრ, სწორი მასაჟი და ყოველთვიური წონის კონტროლი. როგორი უნდა იყოს ქალბატონების საზაფხულო რაციონი? საზაფხულო რაციონი მსუბუქი უნდა იყოს. ქალბატონებო, რაც შეიძლება მეტი ხილი მიირთვით. ასევე ბოსტნეული, კენკრა, თევზი. ეცადეთ, წელიწადის ამ ცხელ დროს ნაკლები ცხოველური ცხიმები და ხორცის პროდუქტები მიიღოთ. ჯანსაღი სხეულის შესანარჩუნებლად რა შემადგენლობის

| AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 89

●

H E A LT H Y M E A N S S M A R T

●

კრემებს უნდა იყენებდეს ადამიანი? გახსოვდეთ, რომ ვერცერთი კრემი, რაც არ უნდა ძვირადღირებული იყოს, ვერ აღწევს ღრმად დერმაში და კანის სტრუქტურას მხოლოდ ზედაპირულად აუმჯობესებს. ცელულიტის დაშლა, ცხიმის „დნობა“ და მსგავსი ეფექტები ეს უკვე მითია. ნებისმიერი კრემი, სასურველია, იყოს რაც შეიძლება ნატურალური და ნაკლები ქიმიის შემცველი. პროფესიონალური მასაჟი წონას ამცირებს თუ უბრალოდ სხეულის ფორმებს უცვლის? ყოველი მასაჟის დროს ადამიანის ორგანიზმში საკმაო რაოდენობის ენერგია და კალორიები იხარჯება. ინტენსიური მასაჟის შემდეგ წონის კლება მიმდინარეობს, როგორც ენერგიის დახარჯვის, ისე ლიმფოდრენაჟის (შეკავებული სითხის გამოდევნა) ხარჯზე. მუცლის პრესი და კიდურები - სწორი, პროფესიონალური მასაჟის შედეგად შესაძლებელია თუ არა მათი იდეალურ ზომამდე დაყვანა? დიახ, სწორად ჩატარებულ პროფესიონალურ მასაჟს მართლაც სასწაულები შეუძლია - რიგ შემთხვევებში იმ ზონების კორექციაც, რაც პლასტიკური ქირურგისთვის მიუწვდომელია, მაგალითად ხელები. მასაჟის დროს ხშირია ჩალურჯებები, სისხლნაჟღენთი - რაზე მეტყველებს ეს?

What are the benefits of a massage? Massage is the best prophylactic and therapeutic tool based on using a person’s inner resources. Side effects – when is massage ineligible? The side effects of massage have significantly decreased these days and it’s often applied even during oncologic processes. Massage is not recommended only with the presence of high body temperature and skin rash. All other particular cases require specific types of massage. Is there a golden rule in your profession? Yes there is and it’s – Do no harm!

მე ვსაუბრობ პროფესიონალურ მასაჟზე და არა დილეტანტურზე, რაც ძალიან მრავლად გვხვდება დღეს თბილისში. სამწუხაროდ, მასაჟის ხარისხი დღეს ვერ კონტროლდება (ვერც სალონებში და, განსაკუთრებით, სახლის პირობებში). რატომღაც ბევრს ჰგონია, რომ რაც უფრო მტკივნეულია მასაჟი, მით უკეთესია შედეგი. უმნიშვნელო სისხლჩაქცევები და სილურჯეები, რომლებიც 2-3 დღეში უკვალოდ გაივლის, დასაშვებია და ისიც გვხვდება მხოლოდ მაშინ, როცა დარღვეულია მიკროცირკულაცია. 2-3 პროცედურის შემდეგ, როცა სისხლის მიმოქცევა აღდგება, არანაირი სილურჯე აღარ წარმოიქმნება. ძლიერი ჰემატომები და ტკივილი ყოვლად დაუშვებელია და პროცედურის არასწორად ჩატარებაზე მიუთითებს. დაიმახსოვრეთ! მასაჟის ხელოვნება ზუსტად იმაშია, რომ პროცედურა ჩატარდეს უმტკივნეულოდ, ზუსტად იმ სიძლიერით, რაც აუცილებელია შედეგის მისაღწევად, ზიანის გარეშე. მასაჟის დადებითი მხარეები? მასაჟი არის საუკეთესო პროფილაქტიკური და სამკურნალო საშუალება და დაფუძნებულია ადამიანის შიდა რესურსების გამოყენებაზე. უკუჩვენებები - რა შემთხვევაშია დაუშვებელი მასაჟი? დღეს მასაჟის უკუჩვენებები საგრძნობლად შემცირებულია და ონკოლოგიური პროცესების დროსაც კი ხშირად გამოიყენება. მასაჟი არ არის რეკომენდებული მხოლოდ სხეულის მაღალი ტემპერატურისა და კანზე გამონაყარის არსებობისას. ყველა კონკრეტულ შემთხვევას თავისი სპეციფიური მასაჟი ესაჭიროება. თქვენს პროფესიაში ოქროს წესი თუ არსებობს? დიახ, არსებობს და ეს არის - არ ავნო! Sophio Dvalishvili/სოფიო დვალიშვილი

90 | 2013 | AUGUST/SEPTEMBER |

A D V I C E F O R T R AV E L E R S

riginally developed as a port for Dutch ships sailing to East Africa, India and the Far East, today Cape Town is the legislative capital of South Africa. Also known as "The Mother City", it is one of the most multicultural cities in the world, and a popular destination known for its beaches, vineyards and majestic landscapes and the limitless ocean.

თ

ავდაპირველად, აღმოსავლეთ აფრიკისკენ, ინდოეთისა და შორეული აღმოსავლეთისკენ მიმავალი ჰოლანდიური გემების სადგომად ჩამოყალიბებული კეიპ ტაუნი დღეს სამხრეთ აფრიკის საკანონმდებლო დედაქალაქია, ასევე ცნობილი, როგორც „დედაქალაქი“. ის ერთ-ერთი ყველაზე მულტიკულტურული ქალაქია მსოფლიოში და პოპულარულ მიმართულებას წარმოადგენს სანაპიროების, ვენახების, დიდებული ლანდშაფტების და უკიდეგანო ოკეანის გამო.

92 | 2013 | AUGUST/SEPTEMBER |

A D V I C E F O R T R AV E L E R S

Cape Town | AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 93

A D V I C E F O R T R AV E L E R S

The best season to visit Cape Town?

საუკეთესო სეზონი კეიპ ტაუნის მოსანახულებლად . . .

Your experience of living in Cape Town what does this city mean to you?

Irina Kochak ირინა კოჩაკი Director of FREYWILLE Tbilisi ფრაი ვილე, თბილისი დირექტორი

What’s the best season to visit Cape Town? Summer season - from early December to March.

Which is a better place to stay? – Hotels, districts… Kensington Place - a luxury hotel located in the city center, offering spectacular views of Table Mountain. The rooms are spacious and tastefully decorated in the most contemporary style. Attractions include a wide variety of restaurants, the Robben Island and its beautiful beaches. Atlanticview Cape Town Boutique Hotel - situated between the Atlantic Ocean and Table Mountain in fashionable Camps Bay, only a few minutes from the beach and all the top restaurants along the promenade.

What’s the life rhythm in Cape Town and which other city could it be compared to in that sense? It is a melting pot: living with creativity, color, sounds and tastes. 94 | 2013 | AUGUST/SEPTEMBER |

A D V I C E F O R T R AV E L E R S

რომელია საუკეთესო სეზონი კეიპ ტაუნის მოსანახულებლად? ზაფხული - დეკემბრის დასაწყისიდან მარტის ჩათვლით.

სად ჯობს გაჩერება? სასტუმროები, უბნები... Kensington Place - საუცხოო სასტუმრო ქალაქის ცენტრში, მაგიდის მთის (Table Mountain) არაჩვეულებრივი ხედებით.

Where to eat? 9:00 - Clarke's, 133 Bree Street

- Stuffed Omelette - Croissant - Rooibos Tea

13:00 - Bizerca, 98 Shortmarket Street, Heritage Square

Check their daily chalkboard menu.

19:00 - Golds, 15 Bennett Street, Green point

- Spiced tomato soup - Moroccan Chicken Tagine - Cape Malay Pea and Potato Samosa - South African Malva Pudding with Custard

ოთახები დიდია და გემოვნებითაა მორთული თანამედროვე სტილში. საინტერესო ადგილების რიცხვს მიეკუთვნება რესტორნების დიდი მრავალფეროვნება, კუნძული რობენი და მისი ლამაზი სანაპირო. Atlanticview Cape Town Boutique Hotel

გაშენებულია ატლანტის ოკეანესა და მაგიდის მთას შორის, ფეშენებელურ კამპსბეიში, პლაჟიდან რამდენიმე წუთის სავალზე. ამ სასტუმროდან ყველა საუკეთესო რესტორანი თქვენი სეირნობის მარშრუტზეა.

| AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 95

A D V I C E F O R T R AV E L E R S

როგორი ცხოვრების რიტმია კეიპ ტაუნში და რომელ სხვა ქალაქს შეადარებდით ამ თვალსაზრისით? აქაურობა სადნობი ქოთანივითაა. სავსეა კრეატიულობით, ფერებით, ხმებით და გემოებით.

რა მივირთვათ და სად?

9:00 - Clarke's, 133 Bree Street

Stuffed Omelette - ომლეტის ხვეულა, კრუასანი, როიბოსის ჩაი.

13:00 - Bizerca, 98 Shortmarket Street, Heritage Square

გადახედეთ დაფაზე ცარცით დაწერილ ყოველდღიურ მენიუს.

19:00 - Golds, 15 Bennett Street, Green point

ცხარე პომიდვრის წვნიანი, მაროკოული ქათმის ტაჯინი, ბარდა კაპემალაიურად და კარტოფილის სამუსა, სამხრეთაფრიკული მალვას პუდინგი მოხარშული კრემით.

რა უნდა ნახო აუცილებლად? ვიქტორიას და ალფრედის პორტი - აშენებულია კეიპ ტაუნის პორტის ნავსაშენის ნაწილზე. ტურისტები ყველაზე ხშირად ამ ადგილს სტუმრობენ. ამავდროულად, ის კეიპ ტაუნის ყველაზე პოპულარული სავაჭრო ადგილია. მაგიდის მთა - კეიპ ტაუნის მთავარი ღირსშესანიშნაობა. მასზე ბინადრობს ფინბოშის 1,470 სახეობაზე მეტი, რაც მას ბუნების მოყვარულთათვის უნიკალურ ადგილად აქცევს. თქვენ შეგიძლიათ, მიჰყვეთ ლაშქრობის საფეხმავლო ბილიკებიდან ერთ-ერთს, ან გამოიყენოთ საბაგირო. კეთილი იმედის კონცხი - სამხრეთ აფრიკის ნახევარკუნძულ კაპის უკიდურესი სამხრეთ წერტილი, აღმოჩენილი პორტუგალიელი მკვლევარის, 96 | 2013 | AUGUST/SEPTEMBER |

A D V I C E F O R T R AV E L E R S

What are the “must-visit” places there? - Victoria & Alfred Waterfront - built on top of part of the docks of the Port of Cape Town, is the city's most visited tourist attraction. It is also one of the city's most popular shopping venues. Table Mountain - the landmark of Cape Town. It is home to more than 1,470 species of Fynbos, which makes it a unique experience for nature’s lovers. You can either use one of the many hiking trails or you step into the cable car that leads up to the mountain. Cape of Good Hope - the southernmost tip of South Africa's Cape Peninsula, discovered

ბართოლომეუ დიასის მიერ, 1488 წელს. ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი კონცხია ზღვაოსნობის ისტორიაში. კეთილი იმედის სასახლე - სამხრეთ აფრიკის ყველაზე ძველი შენობა. მას აქვს სამხედრო ატრიბუტიკის, სასახლის ისტორიის, ხელოვნების კოლექციის და ვილიამ ფერის კოლექციის დიდი გამოფენები. კირსტენბოშის ეროვნული ბოტანიკური ბაღი

აერთიანებს დაცულ ტყეებს და ფინბოშს, ცხოველების და ფრინველების დიდ მრავალფეროვნებასთან ერთად. გამოფენილია მცენარეები სამხრეთ აფრიკის მთელი რეგიონიდან, მათ შორის: იშვიათი სუკულენტები რიხტერსველდიდან, გიგანტური ბაობაბი და საინტერესო სამკურნალო მცენარეები.

by the Portuguese explorer Bartolomeu Dias in 1488. It is one of the most famous capes in maritime history. The Castle of Good Hope - South Africa's oldest surviving building. It has extensive displays of historical military paraphernalia, the history of the castle, an art collection and a William Fehr Collection Kirstenbosch National Botanical Garden - contains protected natural forest and fynbos along with a variety of animals and birds. Plants from all regions of South Africa are on display, including rare succulents from the Richtersveld, a giant baobab tree, and interesting medicinal plants. - Boulders Beach - Boulders Penguin Colony is | AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 97

A D V I C E F O R T R AV E L E R S

კლდიანი პლაჟი - Boulders Beach - ეს სანაპირო აფრიკული პინგვინების კოლონიის საბინადროა. ხის ბილიკები დამთვალიერებლებს აძლევს საშუალებას, პინგვინებს დააკვირდნენ მათ ბუნებრივ გარემოში. ღვინის მიწები -კეიპ ტაუნს მსოფლიოს საუკეთესო ვენახები ქვს და, სავარაუდოდ, ყველაზე განსაცვიფრებელი სანახაობაა მათი მხატვრულობა. შტელენბოშის, ფრანშ ჰოეკის და პაარლის ღვინის რეგიონები პოპულარული მიმართულებებია დღის გასეირნებებისა და ღვინის დაგემოვნებისთვის.

რა გავსინჯოთ და სად? როიბოსის ჩაი (აფრიკული წითელი ჩაი) ხოისანები, სამხრეთ აფრიკაში მობინადრე ტომი სწორედ ამ ფოთლებს იყენებდა მრავალი ავადმყოფობის სამკურნალოდ. როიბოსის ჩაის გამოკვეთილი წითელი ფერი და უნიკალური გემო აქვს - ძალიან ტკბილი და თხილის ოდნავი არომატი დასდევს.

გასართობი ადგილები კეიპ ტაუნში ზვიგენებთან ყვინთვა გალიით - კეიპ ტაუნი მსოფლიოში ერთ-ერთი საუკეთესო ადგილია დიდი თეთრი ზვიგენების სანახავად. ვეშაპების ყურება - ძირითადად სამხრეთის გლუვ ვეშაპებს ნახავთ, მაგრამ ხანდახან შეიძლება კუზიან და მკვლელ ვეშაპებსაც მოჰკრათ თვალი. ფალსბეის ხშირად სტუმრობენ აფალინა და მუქი დელფინებიც. ორი ოკეანის აკვარიუმი - ეს არის შანსი, დააკვირდეთ სელაპების, ატლანტიკის და

98 | 2013 | AUGUST/SEPTEMBER |

home to a growing colony of the vulnerable African Penguin. Wooden walkways allow visitors to view the penguins in their natural habitat. Winelands - Cape Town has some of the world's best wine producing vineyards and arguably the world’s most scenically stunning on its doorstep. The wine regions of Stellenbosch, Franschhoek and Paarl are popular day trips from the city for sightseeing and wine tasting.

What to try – and where? Rooibos tea (African red tea) - Khoisans, the Bushmen of South Africa, were using the leaves as herbal remedies for many ailments. Rooibos tea has a distinctive red color and its taste is also unique with a very sweet and slightly nutty flavor.

Places of entertainment in Cape Town Shark cage diving - Cape Town is one of the world’s best places to see the Great White Shark. Whale watching - you will see Southern Right Whales mostly, but on occasion you might also spot Humpback and Killer whales. Bottlenose and Dusky dolphins also frequent False Bay. Two Oceans Aquarium – the opportunity to observe the life of seals and some unique South African marine species from the Atlantic and Indian Oceans. Surfing - Cape Town is one of the best places to surf. Muizenberg is a good place for beginners. If you're an experienced surfer, try the reef break at Kalk Bay, Outer Kom near Kommetjie or Misty Cliffs on the coast road near Scarborough. Safari - there are numerous safari game reserves within 2 hours drive from Cape Town which is a great option if you don’t want to venture too far from the city.

A D V I C E F O R T R AV E L E R S ინდოეთის ოკეანეში მობინადრე უნიკალური სამხრეთ ამერიკული საზღვაო სახეობების ცხოვრებას. სერფინგი - კეიპ ტაუნი ერთ-ერთი საუკეთესო ადგილია სერფინგისთვის. მუიცენბერგი შესაფერისი მონაკვეთია დამწყებთათვის. თუ გამოცდილი სერფერი ხართ, მიაკითხეთ ტალღებს რიფებში (Reef break) კაკლბეიში, აუტერკომსკომმეტიესთან ახლოს ნისლიან კლდეებს (Misty Cliffs) სკარბოროუს მიმდებარე სანაპირო გზაზე. საფარი -კეიპ ტაუნიდან 2 საათის სავალზე უამრავი ადგილია საფარის თამაშებისთვის, რაც კარგი ვარიანტია, თუ არ გინდათ, ქალაქს ზედმეტად მოშორდეთ.

ერთი სიტყვით, რისთვის არის კეიპ ტაუნი იდეალური ქალაქი? თავისუფლებისთვის

რატომ კეიპ ტაუნი? „ეს ლამაზი და თავისებური ქალაქია; უზარმაზარი, ცამდე აწვდენილი კედლის ძირშია გაშენებული, რომელიც შთამბეჭდავ ბარიერს ქმნის. კეიპ ტაუნი არაჩვეულებრივი სასტუმროა აღმოსავლეთისკენ მიმავალ დიდ გზატკეცილზე.“ ჩარლზ დარვინი

If you could say it in a single word, what is Cape Town a great city for? Freedom.

n? n w o T foot of a ost e p the a at s m Why C y and singular town; theit lcielouds, and markeaets haighway to the g a prett hes into "This is all, which reac is a great inn, on n sw enormou rrier. Cape Tow ba imposing " the east. arwin D Charles

| AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 99

●

AFFICHE

●

With subtle feeling of reality რეალობის ნატიფი გრძნობით...

The Fifth Story / მეხუთე ამბავი September 19 სექტემბერი | October 8 ოქტომბერი

International program NEW

საერთაშორისო პროგრამა NEW

September 22 German State Theatre Timisoara, Romania

22 სექტემბერი ტიმიშოარას გერმანული სახელმწიფო თეატრი, რუმინეთი

Author and Director | Florin Fieroiu Location: Kote Marjanishvili State Drama Theatre (Main stage) Beginning at: 20:00 Duration: 90 minutes (single act) Price: 15, 12, 10 GEL Website: www.germantheatre.ro

ავტორი და რეჟისორი | ფლორინ ფიეროიუ ადგილი: კოტე მარჯანიშვილის სახელობის სახელმწიფო დრამატული თეატრი (დიდი სცენა) დასაწყისი: 20:00 საათზე ხანგრძლივობა: 90 წუთი (ერთ მოქმედებად) ფასი: 15, 12, 10 ლარი ვებ-გვერდი: www.germantheatre.ro

DERDIEDANS

100 | 2013 | AUGUST/SEPTEMBER |

DERDIEDANS

●

September 25, 26 Kallo Collective, Finland

AFFICHE

●

25, 26 სექტემბერი კალო კოლექტივი, ფინეთი

Members of Our Limbs

ჩვენი კიდურების ნაწილები

September 27 Sputnik Productions, Denmark

27 სექტემბერი კომპანია სპუტნიკი, დანია

Author and Director | Moa Asklöf Prescott Location: Kote Marjanishvili State Drama Theatre (New stage) Beginning at: 18:00 Duration: 31 minutes (single act) Price: 15 GEL Website: www.sputnikproductions.weebly.com

ავტორი და რეჟისორი | მოა ასკლოფ პრესკოტი ადგილი: კოტე მარჯანიშვილის სახელობის სახელმწიფო დრამატული თეატრი (ახალი სცენა) დასაწყისი: 18:00 საათზე ხანგრძლივობა: 31 წუთი (ერთ მოქმედებად) ფასი: 15 ლარი ვებ-გვერდი: www.sputnikproductions.weebly.com

Authors | Jenni Kallo, Sampo Kurppa and Thom Monckton Location: Kote Marjanishvili State Drama Theatre (Small stage) Beginning at: 20:00 Duration: 65 minutes (single act) Price: 15 GEL Website: www.kallocollective.com

Zenith AM/FM

იდეის ავტორები | ჯენი კალო, სამპო კურპა და ტომ მონქტონი ადგილი: კოტე მარჯანიშვილის სახელობის სახელმწიფო დრამატული თეატრი (მცირე სცენა) დასაწყისი: 20:00 საათზე ხანგრძლივობა: 65 წუთი (ერთ მოქმედებად) ფასი: 15 ლარი ვებ-გვერდი: www.kallocollective.com

ზენიტის AM/FM

September 29 Independent Project, Israel

29 სექტემბერი დამოუკიდებელი პროექტი, ისრაელი

Author and Director | Nana Beradze Location: Kote Marjanishvili State Drama Theatre (New stage) Beginning at: 18:00

ავტორი და რეჟისორი | ნანა ბერაძე ადგილი: კოტე მარჯანიშვილის სახელობის სახელმწიფო დრამატული თეატრი (ახალი სცენა) დასაწყისი: 18:00 საათზე

How Infinite, Endless is this Cold

რა უსასრულოდ, უსაზღვროდ ცივა...

| AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 101

●

AFFICHE

●

Duration: 50 minutes (single act) Price: 15 GEL

ხანგრძლივობა: 50 წუთი (ერთ მოქმედებად) ფასი: 15 ლარი

September 30 Masterskaya Theatre, Russia

30 სექტემბერი მასტერსკაია, რუსეთი

The Idiot The Return

იდიოტი დაბრუნება

October 1 Tyumen Youth Theatre «Angagement», Russia

1 ოქტომბერი ტიუმენის ახალგაზრდული თეატრი «Angagement» , რუსეთი

Director | Oleg Getce Location: Kote Marjanishvili State Drama Theatre (Small stage) Beginning at: 18:00 Duration: 80 minutes (single act) Price: 15 GEL Website: www.angagement.info

რეჟისორი | ოლეგ გეთზი ადგილი: კოტე მარჯანიშვილის სახელობის სახელმწიფო დრამატული თეატრი (მცირე სცენა) დასაწყისი: 18:00 საათზე ხანგრძლივობა: 80 წუთი (ერთ მოქმედებად) ფასი: 15 ლარი ვებ-გვერდი: www.angagement.info

Director | Grigory Kozlov Location: Kote Marjanishvili State Drama Theatre (Main stage) Beginning at: 18:00 Duration: 240 minutes (three acts) Price: 15, 12, 10 GEL Website: www.vteatrekozlov.net

Kolyada „Nosferatu”

რეჟისორი | გრიგორი კოზლოვი ადგილი: კოტე მარჯანიშვილის სახელობის სახელმწიფო დრამატული თეატრი (დიდი სცენა) დასაწყისი: 18:00 საათზე ხანგრძლივობა: 240 წუთი (სამ მოქმედებად) ფასი: 15, 12, 10 ლარი ვებ-გვერდი: www.vteatrekozlov.net

კოლიადა “Nosferatu”

October 3 Provisorium Theatre, Poland Fyodor Dostoevsky

3 ოქტომბერი თეატრი როვისორიუმ, პოლონეთი თეოდორ დოსტოევსკი

Director | Janus Oprinski

რეჟისორი - იანუს ოპრინსკი

The Brothers Karamazov

102 | 2013 | AUGUST/SEPTEMBER |

ძმები კარამაზოვები

●

Location: Kote Marjanishvili State Drama Theatre (Small stage) Beginning at: 18:00 Duration: 160 minutes (single act) Price: 15 GEL Website: www.provisorium-kompania.pl

AFFICHE

●

ადგილი: კოტე მარჯანიშვილის სახელობის სახელმწიფო დრამატული თეატრი (მცირე სცენა) დასაწყისი: 18:00 საათზე ხანგრძლივობა: 160 წუთი (ერთ მოქმედებად) ფასი: 15 ლარი ვებ-გვერდი: www.provisorium-kompania.pl

EORGIAN HOW ASE

2013 www.tbilisiinternational.com www.facebok.com/TbilisiInternational

WWW.TBILISIINTERNATIONAL.COM www.facebook.com/TbilisiInternational

| AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 103

●

NEWS

●

NEWS 01

013 წელს ჟურნალი Vanity Fair 100 წლის იუბილეს ზეიმობს. ჟურნალი დაარსდა 1913 წელს და გამოიცემოდა Dress and Vanity Fair სახელით. ჟურნალმა მალევე მიაღწია უპრეცედენტო პოპულაობას, ნიჭიერი ავტორების, ფოტოგრაფების და მხატვრების წყალობით. სადღესასწაულო გამოცემა, Vanity Fair 100 Years: From the Jazz Age to Our Age მოგვითხრობს ჟურნალის სრულ ისტორიას, ტრიუმფალური რედაქტორით, ფრენკ კრონინშილდით დაწყებული, 1935 წელს, ჟურნალ Vogue-თან გაერთიანების და 1983 წლის თებერვლიდან რიჩარდ ლოკის რედაქტორობით მისი აღდგენით დასრულებული.

François Pinault ფრანსუა პინო

anity Fair is celebrating its 100th anniversary in 2013. The magazine was founded in 1913 and was being published under the name of Dress and Vanity Fair back then. It soon became as popular as ever thanks to talented authors, photographers and painters. The celebration edition - Vanity Fair 100 Years: From the Jazz Age to Our Age tells the complete history of the magazine starting from the triumphant editor Frank Crownshield all the way to its merge with Vogue in 1935 and its recovery as a separate magazine under the editorship of Richard Locke in February of 1983.

ფ

რანსუა პინო სტაბილურად ინარჩუნებს ერთ-ერთი ყველაზე მსხვილი კოლექციონერის სტატუსს. 76 წლის მილიარდერმა ასევე დაიკავა 53 ადგილი Forbes 2013 წლის სიაში ყველაზე მდიდარ ადამინებს შორის. ფრანსუა მრავალი წელია, Christie's-ს აუქციონის სახლის, Pallazzo Grassi და Punta della Dogana მუზეუმების მფლობელია. მას ეკუთვნის 2.000-მდე ხელოვნების ნიმუში. მათ შორის ისეთი მხატვრების ავტორობით, როგორებიც არიან: პაბლო პიკასო, ჯეფ კუნსი, პიტ მონდრიანი, ენდი უორჰოლი და სხვა. 21 ოქტომბერს, პარიზში იგეგმება ამ შედევრების ნაწილის გამოფენა, ციხედ გადაკეთებული ყოფილი სამეფო სასახლის, Conciergerie-ს გოთიკური თაღების ქვეშ. ამ ციხეში გაატარა უკანასკნელი დღეები დედოფალმა მარია ანტუანეტამ.

rançois Pinault keeps maintaining the status of one of the world’s largest collectors. At the age of 76 the billionaire was also ranked number 53 in the Forbes 2013 list of the World’s Richest People. François has been the owner of the Christie’s Auction House, Pallazzo Grassi and Punta della Dogana museums. He owns up to 2000 art pieces; among them are the works of Pablo Picasso, Jeff Koons, Piet Mondrian, Andy Warhol and others. On October 21 a part of these masterpieces are to be exhibited in Paris, under the gothic arches of La Conciergerie - a former royal palace converted into a prison during the French Revolution. Marie Antoinette spent her last days in this prison.

104 | 2013 | AUGUST/SEPTEMBER |

●

NEWS

●

4-hour documentary about Carl Lagerfeld will be aired on channel Vox on September 7. The film is directed by television journalist Martina Neuen who discusses fashion in the context of religion: comparing fashion magazines to the Bible, the models with angels and Carl to the Pope. According to the director, the fashion industry forces the customers to purchase its products the same way the church makes people attend the Sunday service. Other than the story of Lagerfeld’s career path, the movie also features excerpts from interviews with models – Claudia Schiffer and Linda Evangelista, fashion critic Suzy Menkes and actors Diane Kruger and Sarah Jessica Parker.

სექტემბერს გერმანულ ტელეარხ Vox-ზე აჩვენებენ 4 საათიანი დოკუმენტური ფილმს კარლ ლაგერფელდზე. ფილმის ავტორია ჟურნალისტი, მარტინა ნოიენი, რომელიც განიხილავს მოდას რელიგიის ჭრილში: მოდურ ჟურნალებს ადარებს ბიბლიას, მოდელებს ანგელოზებს, თავად კარლს კი რომის პაპს. ფილმის ავტორის აზრით, მოდის ინდუსტრია ისევე აიძულებს მომხმარებლებს თავიანთი პროდუქციის შეძენას, როგორც ეკლესია ადამიანს საკვირაო წირვაზე დასწრებას. გარდა იმისა, რომ ფილმი ლაგერფელდის მოღვაწეობის გზაზე მოგვითხრობს, აქ ასევე შეხვდებით ამონარიდებს მოდელების, კლაუდია შიფერის და ლინდა ევანგელისტას, მოდის კრიტიკოსის სიუზი მენკესის, მსახიობების, დიანა კრიუგერის და სარა ჯესიკა პარკერის ინტერვიუებიდან.

106 | 2013 | AUGUST/SEPTEMBER |

●

CULINARY

●

Four of the

most expensive dishes in the world ოთხი ყველაზე ძვირადღირებული კერძი მსოფლიოში Sushi for 2.034 USD, pizza for 8 thousand EUR, golden cake – a thousand dollars a piece, a burger – 5000 USD – the prices indicated by the names of dishes will make anyone lose their appetite…Although there are people who don’t mind spending to have a taste of these divine delicacies. What’s so special about these dishes? What determines their price and is it correspond the quality – we can know that studying the composition of the meals in detail:

108 | 2013 | AUGUST/SEPTEMBER |

სუში – 2.034 დოლარი, პიცა – 8 ათასი ევრო, ოქროს ნამცხვარი, თითო ნაჭერი - ათასი დოლარი, ბურგერი - 5000 დოლარი. კერძის გასწვრივ მითითებული ღირებულება მადას ნებისმიერს დაუკარგავს. თუმცა, არიან ადამიანები, რომლებიც ამ ღვთაებრივი დელიკატესების დასაგემოვნებლად თანხას არ იშურებენ. რა არის მათში ასეთი განსაკუთრებული? რა განაპირობებს მათ ღირებულებას და რამდენად შეესაბამება ფასი და ხარისხი ერთმანეთს? ეს კერძების შემადგენლობის დეტალური შესწავლის შემდეგ გაირკვევა:

●

Sultan's Golden Cake

CULINARY

You have to order this cake three days in advance at Çırağan Palace Kempinski hotel restaurant in Istanbul. The cake is made of pears, fig, Jamaican apricots and quince soaked in rum, French Polynesian vanilla, truffles, caramel and French wheat. The top layer is the edible 24 carat gold plate. It is served in a handmade exclusive silver chest. The guests are free to take the chest with them as a souvenir. The hotel administration never makes the information about the sales of this expensive desert public.

●

სტამბულში, სასტუმრო Çırağan Palace Kempinski-ის რესტორანში ამ ნამცხვრის შეკვეთა სამი დღით ადრე უნდა მოხდეს. ის მსხლის, ლეღვის, იამაიკური გარგარის, რომში ჩამბალი კომშის, ფრანგული პოლინეზიის ვანილის, ტრიუფელების, კარამელისა და ფრანგული ხორბლისგან მზადდება. ზედა ფენა 24 კარატიანი საკვებად ვარგისი ოქროს თხელი ფენაა. სერვირება ხელნაკეთი, ექსკლუზიური ვერცხლის ზარდახშით ხდება. მსურველებს შეუძლიათ, ზარდახშა სუვენირის სახით ხელს გააყოლონ.ამ ძვირადღირებული დესერტის გაყიდვების შესახებ სასტუმროს ადმინისტრაცია ინფორმაციას არასდროს ასაჯაროვებს. თითქმის ყველა შეფ-მზარეულს აქვს თავისი საფირმო კერძი.

| AUGUST/SEPTEMBER | 2013 | 109

●

Sushi Del Oriente Almost every chef has a specialty dish. For a Philippine chef Angelito Araneta Jr. - sushi is that dish – Angelito wraps sushi in a thin 24 carat gold plate and decorates it with African diamonds. This meal is mostly ordered by men for romantic dinners where they plan to propose to their beloved women. It is clearly impossible to be rejected after such a proposal.

CULINARY

●

ფილიპინელი შეფ-მზარეული, ანგელიტო არანეტა უმცროსისთვის ასეთია სუში, რომელსაც ის 24 კარატიანი უთხელეს ოქროს ფირფიტაში ახვევს და აფრიკული ბრილიანტით რთავს. ამ კერძს, უმეტესწილად, რომანტიკული ვახშმისთვის უკვეთავენ მამაკაცები, რომლებსაც საყვარელი ქალისთვის ხელის თხოვნა აქვთ გადაწყვეტილი. ასეთ შემოთავაზებაზე უარის მიღება პრაქტიკულად გამორიცხულია.

Pizza Louis XIII

An Italian chef Renato Viola is the author for a unique pizza recipe. The pizza topped with tender lobster, shrimp, mozzarella-buffalo and three of the most expensive caviar is often on the menu at royal celebrations. The undeniable compliment to the pizza is the Louiss XIII cognac of Remy Martin and pink Australian salt produced exclusively from the raw materials extracted from river Murray. Pizza is always made in front of the customer. It is 20cm in diameter. You can taste this pizza in the southern Italy, in a small town called Agropole (if, of course you have sufficient funds for it).

FleurBurger

Considering the tempo and the givens of the contemporary life, the popularity of fast food is no surprise. Despite the many worries expressed permanently by the doctors and specialists of different fields, customers apply to fast food restaurants for several reasons – the food comes quickly, is made by somebody else and is affordable to practically everyone. FleurBurger is an exception though. Restaurant Fleur at Four Seasons in Las Vegas offers rich fast food enthusiasts an exclusive burger for them to enjoy at any time. The burger consists of the following: foie gras prepared in a special sauce, brioche truffle bun with black truffles on the side and Kobe – a special type of beef. The creator of the burger is Hubert Keller – a chef of French origins. The restaurant has home delivery service. The burger will be brought to you with a bottle of top quality wine and an exclusive glass. The burger comes with a quality certificate (to balance out the reputation of burgers and fast food, it seems).

110 | 2013 | AUGUST/SEPTEMBER |

იტალიელი შეფ-მზარეული, რენატო ვიოლა პიცის უნიკალური რეცეპტის ავტორია. ლანგუსტისა და ომარების უნაზესი ხორცის, კრევეტების, მოცარელა-ბუფალოსა და სამი უძვირესი სახეობის ხიზილალით გაწყობილი პიცა სამეფო წვეულებების მენიუშიც ხშირად ხვდება. პიცის უდაო ღირსება ელიტური კონიაკი, Remy Martin Louis XIII და ვარდისფერი, ავსტრალიური მარილია, რომელსაც ექსკლუზიურად ამზადებენ მდინარე მიურეის აუზში მოპოვებული ნედლეულით. პიცა ყოველთვის დამკვეთის თვალწინ მზადდება. მისი დიამეტრი 20 სანტიმეტრია. პიცის დაგემოვნება იტალიის სამხრეთში, პატარა ქალაქ აგროპოლშია შესაძლებელი, თუ, ცხადია, ფინანსები ამის საშუალებას იძლევა.

FleurBurger

თანამედროვე ცხოვრების ტემპის და პირობების გათვალისწინებით, „ფასტ ფუდის“ პოპულარობა გასაკვირი სულაც არ არის. მიუხედავად ექიმების და სხვადასხვა დარგის სპეციალისტების მიერ პერმანენტულად გამოთქმული შეშფოთებებისა, სწრაფი კვების ობიექტებს კლიენტები რამდენიმე მიზეზის გამო ეძალებიან - საკვები მზადდება სწრაფად, მზადდება სხვის მიერ და, ამავდროულად, ხელმისაწვდომია პრაქტიკულად ყველასთვის. თუმცა, FleurBurger-ი გამონაკლისია. ლას ვეგასში, სასტუმრო Four Seasons-ის რესტორანში Fleur „ფასტ ფუდის“ შეძლებულ მოყვარულებს ექსკლუზიური ბურგერის დაგემოვნება ნებისმიერ დროს შეუძლიათ. ბურგერის შემადგენლობა ასეთია: სპეციალურ სოუსში მომზადებული ფუა გრა, შავი ტრიუფელით გაწყობილი ტრიუფელის ფუნთუშა და საქონლის ხორცის სპეციალური სახეობა, კუბე. ბურგერის შემოქმედი წარმოშობით ფრანგი მზარეული, ჰიუბერტ კელერია. რესტორანს კერძის სახლში მიტანის სერვისიც აქვს. ასეთ შემთხვევაში, ბურგერს მითითებულ მისამართზე ერთი ბოთლი საუკეთესო ხარისხის ღვინის და ექსკლუზიური ბოკალის თანხლებით მოგართმევენ. თან ახლავს ხარისხის დამადასტურებელი სერტიფიკატიც, როგორც ჩანს, ბურგერებისა და სწრაფი კვების შელახული რეპუტაციის გასაბათილებლად. Nino Lomidze/ნინო ლომიძე

Flit Media presented another new magazine to the readers on May 18 at Expo Georgia pavilion number 3. The new magazine published particularly for strong and smart men is called EGO MEN. It is a bilingual edition published once every three months. Interesting subjects, respondents and rubrics â&#x20AC;&#x201C; the diversity of the magazine will interest men of all ages. The lucky first respondents of the magazine were among the guests invited at the presentation.

Tbilisi • TBILISI rusTavelis gamz. 26 / 26 Rustaveli Avenue +995 32 299 0957

MAGAZINE FOR SMART, STRONG AND TASTEFUL WOMEN

AUG U ST/SEP TEMB ER | # 0 8 ( 18 ) | 201 3

1 3BER 2 0TEM

P SE

INGA GRIGOLIA ინგა გრიგოლია THIS IS HAPPINESS: TO LOVE WHAT YOU DO

ეს არის ბედნიერება: გიყვარს შენი საქმე 9

შ. რუსთაველის გამზ. 26, ტელ: 218-10-47

ი.ჭავჭავაძის გამზ. 21, ტელ: 218-10-46

პეკინის გამზ. 7, ტელ: 230-65-56