Neko Taxi.indb 1
5/13/2559 BE 9:35 PM
Neko Taxi แท็กซี่มีแมว
Yuji Nagamori อุภาวรรณ เบ็ญจโภคี
เขียน แปล
บรรณาธิการ บรรณาธิการบริหาร บรรณาธิการจัดการ
พรพิรุณ กิจสมเจตน์ อธิชา มัญชุนากร กาบูล็อง ศรรวริศา เมฆไพบูลย์ มณฑา มัญชุนากร พงศธร โชลิตกุล แสงดารา ยางงาม ขจรยศ สุภาจันทร์ ชุลีพร วุ่นบ�ารุง
ออกแบบปก ภาพประกอบ รูปเล่ม พิสูจน์อักษร
Copyright arranged with: 永森裕二 (Yuji Nagamori) residential of Seishin Ebisu Bldg., 1-5-2 Ebisu Minami, Shibuya-ku, Tokyo 150-0022 japan c/o Akio Yoshimoto through Tuttle-Mori Agency Co., Ltd. ลิขสิทธิ์ภาษาไทย © 2015 ส�านักพิมพ์ก�ามะหยี่ พิมพ์ครั้งที่ 1 พฤษภาคม 2559 ISBN 978-616-7591-52-0 ราคา 300 บาท
Neko Taxi.indb 2
5/13/2559 BE 9:35 PM
จัดพิมพ์โดย : ส�ำนักพิมพ์ก�ำมะหยี่ 74/1 รังสิต-นครนายก 31 ต�าบลประชาธิปัตย์ อ�าเภอธัญบุรี จังหวัดปทุมธานี 12130 โทรศัพท์ : 084 146 1432 โทรสาร : 02 996 1514 Homepage : www.gammemagie.com Facebook Page : GammeMagieEditions Email : gammemagie@gammemagie.com พิมพ์ที่ : ห้ำงหุ้นส่วนจ�ำกัด ภำพพิมพ์ 45/12-14, 33 หมู่ 4 ต�าบลบางขนุน อ�าเภอบางกรวย จังหวัดนนทบุรี 11130 โทรศัพท์ : 02 879 9154-6 โทรสาร : 02 8799153 Homepage : www.parbpim.com จัดจ�ำหน่ำยทั่วประเทศโดย : บริษัทเคล็ดไทย จ�ำกัด 117-119 ถนนเฟื่องนคร ตรงข้ามวัดราชบพิธ เขตพระนคร กรุงเทพฯ 10200 โทรศัพท์ : 02 225 9536-9 โทรสาร : 02 222 5188 Homepage : www.kledthai.com
Neko Taxi.indb 3
5/13/2559 BE 9:35 PM
ค�ำน�ำส�ำนักพิมพ์ ค�ำน�ำส�ำนักพิมพ์ ใสๆ ฟีลกู๊ดๆ ...ก�ามะหยี่ไม่ แปร่งๆ ประหลาดๆ ...ก�ามะหยี่ท�า หลักการลอยๆ นี้ ไม่ได้ขนึ้ ป้ายแปะไว้เพือ่ เตือนใจทีไ่ หน ดังนัน้ อย่าไปหลงเชือ่ ถึงเราจะเน้นพิมพ์งานค่อนข้างเข้ม (เหรอ?) ติดจะพิลึก (จริง!) แต่อย่าได้ หลงคิดว่าเราต้องมีรูปแบบหนังสือที่ตรงแน่ว ห้ามผิดฟอร์ม ห้ามเลี้ยวไปเดินเล่น ชมดอกไม้สวยๆ ในซอยข้างทาง ห้ามฟีลกูด๊ และเพราะเช่นนี้ หนังสือเล่มนีใ้ นฉบับ ภาษาไทยจึงได้คลอดออกมามีสันม่วง แต่ถึงอย่างนั้น หนังสือเล่มนี้มีดีอะไรหรือ ท�าไมเราถึง ‘ผันตัว’ มาท�า หนังสือเล่มนีม้ คี วามมุง่ มัน่ มีความตัง้ ใจ มีความอัศจรรย์ ทัง้ ทีอ่ ยูเ่ บือ้ งหน้า ในเรือ่ งทีท่ า่ นจะได้รบั รู้ เมือ่ เปิดอ่านไปเรือ่ ยๆ และในเบือ้ งหลังการจัดแปล หนังสือ เล่มนี้เป็นผลจากความตั้งใจของผู้แปลที่ตัดสินใจติดต่อเสนอมาที่เรา ความมุ่งมั่น ฝ่าฟัน ความอดทนของเธอ ท�าให้เรามองข้ามเหตุผลงีเ่ ง่า ข้ออ้างต่างๆ ซึง่ สามารถ ขุดขึ้นมาเอ่ยปฏิเสธได้ง่ายๆ สาเหตุที่ท�าให้เธอแน่วแน่ในการน�าเสนอหนังสือเล่มนี้ขนาดนั้น ท่านจะได้รู้ เมื่ออ่านจบเล่มแล้ว ขอให้มีความสุขในการอ่านค่ะ ด้วยไมตรี ส�านักพิมพ์ก�ามะหยี่ พฤษภาคม 2559
Neko Taxi.indb 4
5/13/2559 BE 9:35 PM
เก้ำชีวิต
แมว ผมชอบหมามากกว่าแมว คิดเช่นนั้นมาตลอด กระทั่งถึงตอนนี้ก็ยังไม่เปลี่ยนความคิด ชีวิตนี้เคยเลี้ยงหมาทั้งหมดสามตัว ขณะ ที่แมวนั้นเท่ากับศูนย์ ว่ากันว่าคนชอบหมาจะเป็นคนชอบสังคม ส่วนคนชอบแมวจะรักสันโดษ เพราะหมาเป็น สัตว์ที่เจ้าของพาไปไหนมาไหนด้วยได้ เวลาจูงออกนอกบ้านก็ได้ สนทนากับคนนู้นคนนี้ อีกอย่าง-หมาเป็นสัตว์ ฝูง ส่วนแมวนั้นฉายเดี่ยวซะมาก จูงไปเล่นกับคนนั้นคนนี้ไม่ได้ แม้จะมีเจ้าของ แต่แมวก็ชอบอยู่แบบตัวใครตัว มัน นอกจากถ้ามันอยากเล่นหรือหิวก็จะมาคลอเคลียเอง คนสัง่ หมาได้ แต่สงั่ แมวไม่ได้ เราจึงได้ยนิ ค�าว่า ‘ทาสแมว’ จากปากผูเ้ ลีย้ งเจ้าเหมียวทัง้ หลายทีย่ นื ยัน ว่า คนเลี้ยงต้องตามใจแมว ไม่ใช่แมวท�าตามใจคนเลี้ยง เหตุนี้แหละมั้ง ที่ท�าให้ผมชอบหมามากกว่าแมว เพราะผมชอบสัตว์เลี้ยงที่พูดรู้เรื่องมากกว่าพวกฉัน เป็นฉันเอง ถ้าจะเลี้ยงก็คงอยากเล่นกับมัน และอยากให้มันเล่นกับเรา แต่กแ็ ปลกดี, ไม่นานมานีผ้ มเพิง่ มีความรูส้ กึ อยากเลีย้ งแมว จากค�าบอกเล่าของเพือ่ นว่า ถ้าคิดว่าเป็น คนดูแลใครไม่ค่อยเก่ง แมวน่าจะเหมาะกว่าหมา เพราะแมวไม่ต้องการการประคบประหงมมากมายอะไร มันมี ชีวิตของมัน เรามีชีวิตของเรา เส้นทางของเรามาตัดกันในบางวินาที ลูบไล้กันไปมาพอชื่นใจ แล้วแยกย้ายกัน ไปใช้ชีวิตของตัวเองต่อ อืม ฟังดูเป็นความสัมพันธ์ที่ค่อนข้างเสรี อิสระ ปราศจากข้อผูกมัด ซึ่งอันที่จริงก็คงไม่ถึงขนาดนั้น แต่เทียบกันแล้วน่าจะอิสระจากกันและกันมากกว่าหมาแน่ๆ แต่ถงึ แม้จะไม่ได้ตวั ติดกันก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่ ผูกพันกัน เจ้าของแมว (ที่ถูกควรเรียกว่าทาสแมว) หลายคนยืนยันว่า เวลาท�างานเหนื่อยๆ กลับมาแล้วเห็น หน้าและท่าทางตลกๆ ของเจ้าเหมียวแล้วจะหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง จะว่าไป แมวนี่เดาทางยากกว่าหมา และไอ้ความเดาทางยากของมันนี่แหละมักจะน�ามาซึ่งการบิดไป จากความคาดหวังของเรา บางทีมันก็พาเราออกไปนอกกรอบเหตุผล จนบางคนหวิดจะซาโตริ ทาสแมวบางคนเคยบอกกับผมว่า รู้สึกสบายใจตอนอยู่กับแมวเพราะมันไม่ตัดสินเรา ชีวิตนอกบ้าน เต็มไปด้วยความคาดหวังจากผูค้ น และการตัดสินพิพากษาว่าเราหล่อสวยหรือเปล่า เราดีเลวยังไง เราขยันหรือ ขีเ้ กียจ เราเก่งหรือห่วย มากมายก่ายกองเต็มไปหมด แต่ทนั ทีทกี่ ลับมาบ้านเจอเจ้าหนวดตัวเดิม มันก็ยนื ท�าหน้า นิ่งใส่เหมือนเคย ไม่ว่าจะยังไงมันก็มองเราเป็นเรา เปลือกทั้งหลายที่หุ้มห่อเพื่อป้องกันการถูกตัดสินก็ถูกถอด ออกในวินาทีนั้น เราเป็นตัวของตัวเองเมื่ออยู่กับมัน สบายใจโดยไม่ต้องพยายาม แท็กซี่ ผมชอบขับรถเองมากกว่านั่งแท็กซี่ ส่วนหนึ่งก็เพราะขี้เกียจคุย ตอนขับรถเป็นช่วงเวลาที่รู้สึกเป็นอิสระ อยากท�าอะไรท�า อยากฟังเพลง อะไรก็ฟัง แม้รถจะติดจนน่าหงุดหงิด แต่อย่างน้อยบรรยากาศทั้งหมดก็เป็นสิ่งที่เราเลือกเองได้ ผมเคยท�าสารคดีเกี่ยวกับแท็กซี่ ได้คุยกับแท็กซี่หลายคน หลายบุคลิก มีคา� ถามหนึ่งที่ผมไล่ถามแทบ ทุกคนที่เจอ “ตอนเจอผู้โดยสารคนแรกรู้สึกยังไง” แทบทุกคนตอบว่ากลัวและเป็นกังวล เป็นค�าตอบที่ผมค่อน ข้างประหลาดใจ แต่พอลองถามไล่เรียงไปก็เข้าใจเหตุผล นี่คือการเปิดประตูรถเพื่อรับคนแปลกหน้าที่เพิ่งเคย เจอกันครั้งแรกในชีวิตให้ขึ้นมานั่งบนรถและร่วมทางไปด้วยกันเป็นเวลาหลายนาทีหรืออาจเป็นชั่วโมง แท็กซี่มือ ใหม่ล้วนไม่แน่ใจว่าจะต้องบริการยังไงจึงจะถูกใจ และสิ่งที่พวกเขากังวลที่สุดคือไม่รู้จักเส้นทาง ระยะห่างระหว่างแท็กซีก่ บั ผูโ้ ดยสารนัน้ ห่างกันเกินกว่าระยะเบาะหน้ากับเบาะหลัง ฐานะ ภูมหิ ลัง รสนิยม
Neko Taxi.indb 5
5/13/2559 BE 9:35 PM
การศึกษา และอะไรอีกมากมาย ใช่วา่ ใครสูงใครต�า่ กว่า แต่ความหลากหลายของผูโ้ ดยสารนัน้ ท�าให้ยากจะคาดเดา ว่าคนทีก่ า� ลังเปิดประตูขนึ้ รถนัน้ มีชวี ติ ทีแ่ ตกต่างจากคนขับแท็กซีม่ ากขนาดไหน จึงเป็นช่วงเวลาทีน่ า่ อึดอัดส�าหรับ มือใหม่ คนสองคนในพืน้ ทีแ่ คบกับความเงียบ ครัน้ จะชวนคุยก็ไม่รวู้ า่ เขาจะชอบไหม เงียบเกินไปจะอึดอัดหรือเปล่า มีแท็กซีอ่ ยูค่ นั หนึง่ แตกต่างจากคันอืน่ ๆ พีเ่ ขาตกแต่งรถทัง้ คัน ทัง้ นอกและในให้เอ่อล้นไปด้วยคิตตี-้ เจ้า แมวเหมียวไม่มปี ากจากประเทศญีป่ นุ่ เป็นรถทีผ่ หู้ ญิงหลายคนเห็นแล้วคงครางงุงอิ ยูใ่ นใจ เพราะมันบรรจุคติ ตีอ้ ยู่ แทบทุกตารางนิว้ พีโ่ ชเฟอร์เล่าให้ฟงั ว่า ผูโ้ ดยสารส่วนใหญ่ขนึ้ มาก็จะตะลึงงัน และยิม้ ออกมาโดยไม่รตู้ วั แม่ลกู คู่ หนึง่ ตอนขึน้ มาพูดจากันด้วยอารมณ์ฉนุ เฉียว แต่นงั่ ไปได้หน่อยเดียวก็กลายเป็นมาชวนคุยกันเรือ่ งคิตตี้ พีช่ ายร่าง ใหญ่ขนึ้ มากระฟัดกระเฟียด แต่พอนัง่ ไปสักพักก็อารมณ์เย็นลง สบายใจ แล้วบอกให้ชว่ ยขับวนไปอีกหลายกิโลเมตร เขาบอกว่านัง่ คันนีแ้ ล้วผ่อนคลายดี และคิตตีน้ เี่ องทีเ่ ป็นจุดเริม่ ต้นบทสนทนาระหว่างผูโ้ ดยสารกับคนขับ แท็กซี่มีแมว ผมคิดถึงเรื่องราวสองเรื่องนี้ขึ้นมาระหว่างอ่านหนังสือเล่มนี้ แมวท�าให้สบายใจและเป็นตัวของตัวเอง กับคิตตี้-แมวไม่มีปากที่เป็นจุดเริ่มต้นให้ปากทั้งสองของผู้ โดยสารและคนขับขยับเพื่อแลกเปลี่ยนความคิดความรู้สึกซึ่งกันและกัน ด้วยสภาพการท�างานและวิถีชีวิตของคนเมืองในวัยสร้างเนื้อสร้างตัว (ซึ่งดูเหมือนไม่รู้จะสิ้นสุดตอน ไหน) เราใช้ชวี ติ ค่อนข้างเหินห่างจากกันและกัน กระทัง่ เก้อเขินทีจ่ ะพูดจาไม่วา่ คนแปลกหน้าหรือคนในครอบครัว พอไม่พูดคุยก็ไม่รู้จักกัน พอไม่รู้จักกันก็จะต้องเดาใจกันว่าต้องท�าตัวแบบไหนถึงจะถูกใจอีกฝ่าย เราจึงไม่ค่อย เป็นตัวของตัวเอง พอๆ กับคนอื่นที่ไม่เป็นตัวเองเวลาอยู่กับเรา ทุกคนดูเป็นคนแปลกหน้าต่อกันไปหมด รวมถึงแปลกหน้ากับตัวเองด้วย เรื่องราวในหนังสือเล่มนี้ทา� ให้รู้สึกอีกครั้งว่า ระยะห่างระหว่างคนขับกับผู้โดยสารไม่ได้ห่างกันอย่างที่ คิด เช่นกันกับผูค้ นในสังคมหรือผูค้ นทีเ่ ดินสวนกันในชีวติ เราไม่ได้เหินห่างกันถึงเพียงนัน้ มิใช่แค่นนั้ -เรายังเรียน รู้จากกันและกันได้อีกด้วย หนึ่งคนที่เข้ามาในชีวิตส่งผลกระทบและเป็นส่วนผสมให้ชีวิตเรากลายไปเป็นอีกแบบ เราชอบบอกกันว่าแมวมีเก้าชีวติ ซึง่ ก็นบั ว่ามหัศจรรย์แล้ว แต่อนั ทีจ่ ริง มนุษย์เรามหัศจรรย์กว่า เพราะ เรามีมากกว่าเก้าชีวิตด้วยซ�้า สิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิตเราล้วนชักน�าให้เรามี ‘ชีวิตใหม่’ ในอนาคตเสมอ บาง สิ่งเราเป็นผู้เลือก แต่บางสิ่งเราก็ไม่ได้เลือกเอง คาดเดาไม่ได้ นั่นเป็นความมหัศจรรย์ของความผันผวนแห่งชีวิต ใครที่ก�าลังทดท้อใจ สิ้นไร้เรี่ยวแรงพลัง แมวหน้านิ่งสักตัวอาจท�าให้คุณยิ้มออกมา แท็กซี่อัธยาศัยดี สักคันอาจท�าให้คุณอารมณ์ดีขึ้น แต่แท็กซี่ที่มีแมวของสึโตมุอาจท�าให้คุณรู้สึกดีกับชีวิตมากขึ้น เปิดรับสิ่งต่างๆ ที่เข้ามาในชีวิตทั้งที่ตั้งใจและไม่ตั้งใจมากกว่าเคย นอกจากนั้น คุณอาจไว้ใจผู้คนมากกว่าที่เคยเป็น โดยเฉพาะ คนที่ส�าคัญที่สุด นั่นก็คือตัวเอง คล้ายหนังสือเล่มนี้จะบอกกับเราว่า จงเปิดโอกาสให้ทุกสิ่งที่ผ่านเข้ามาหล่อหลอมให้เราเติบโตและ เปลี่ยนแปลง ไม่ว่าผู้คน เหตุการณ์ สถานที่ ล้วนเป็นจุดเล็กๆ ที่เชื่อมต่อเข้าด้วยกันเป็น ‘ชีวิตใหม่’ ได้เสมอ และสิ่งที่ต่อจุดทั้งหลายเข้าด้วยกันนั้นคือ… แมว นิ้วกลม พฤษภาคม 2559
Neko Taxi.indb 6
5/13/2559 BE 9:35 PM
สำรบัญ บทที่ 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12
Neko Taxi.indb 7
มิโกะงามิ ช่องระบายอากาศ ห้อยต่องแต่ง เพ้อฝัน สึโตมุ ไม่เป็นไร สายใย ครอบครัว ใฝ่ฝัน ถล่มยับ คู่หู รอยยิ้ม
008 038 068 101 129 155 182 209 238 266 295 321
5/13/2559 BE 9:35 PM
Neko Taxi.indb 8
5/13/2559 BE 9:35 PM
บทที่ 1
มิโกะงำมิ
สึโตมุ แกน่ะไว้ใจคนอื่นมากเกินไป มนุษย์ไม่ได้ดีขนาดนั้นหรอก ผมนึกถึงค�าที่พ่อเคยพร�่าสอน ผมมักจะไว้ใจคนอื่นมากเกินไป ไม่ใช่แค่คนเท่านั้น เครื่องจักรก็เหมือนกัน ผมมักคิดว่ามันมีความสามารถ สารพัดอย่าง ผมเชื่อว่าเรื่องที่อยู่นอกเหนือความสนใจของเราหรือที่สติปัญญา ของเราไปไม่ถงึ ล้วนมีผคู้ นทีน่ า่ ยกย่องก�าลังมุง่ มัน่ ท�ากันอย่างจริงจัง และเป็นงาน ที่ยิ่งใหญ่ ดังนั้น ผมจึงไว้ใจเจ้าเครื่องน�าทางนี้ เพราะคิดว่ามันถูกสร้างขึ้นจากมัน สมองของเหล่าอัจฉริยะ และแล้ว ผมก็ถูกหักหลัง ยิ่งไว้ใจมาก ก็ยิ่งเจ็บมาก ผมลนลานไปหมด แท็กซี่มีแมว
Neko Taxi.indb 9
9
5/13/2559 BE 9:35 PM
“เนวิเกเตอร์มนั โง่กว่าทีเ่ ราคิดนะ เฮ่ย กดนัน่ กดนีอ่ ยูไ่ ด้ เสียแรงเปล่า มอง ทางสิ ข้างหน้าน่ะ“ เสียงสั่งการลอยมาจากเบาะหลัง มนุษย์เงินเดือนสวมแว่นคล้ายตั๊กแตนต�าข้าว เขาคุยโทรศัพท์มือถือติดต่อ ธุรกิจเป็นภาษาอังกฤษ เพิ่งจะวางสายเมื่อครู่นี้ วิธีพูดเฉียบคมดูเฉลียวฉลาดของ เขาท�าเอาผมอิจฉานัก ผมขับเลยร้านขนมโดรายากิซึ่งเป็นจุดหมายปลายทางมาแล้วกว่าหนึ่ง กิโลเมตร มันแย่ตรงที่ตอนเขาเตือนว่าขับเลย ผมผลีผลามรีบเลี้ยวซ้ายเข้าซอย แถวนัน้ เป็นทางวันเวย์ ยิง่ ผมขับตามป้ายบอกทาง รถก็ยงิ่ วิง่ ออกห่างจากร้านขนม โดรายากิไปทุกที ผมลนลานรีบกดรีเซ็ตเครื่องน�า ทางใหม่ เครื่องตอบกลับมาว่าอีกห้า กิโลเมตรจะถึงจุดหมาย บ้าหรือเปล่าเนี่ย เส้นสีเขียวบอกเส้นทางบนจอภาพลากซิกแซ็กไปมาน่าเวียนหัว ท�าเอาผม มึนจนอยากอาเจียน “ขับเลยมาไกลขนาดนีจ้ ะบอกให้จอดตรงนีก้ ไ็ ม่ได้แล้ว ท�าอะไรสักอย่างสิคณ ุ ” ค�าพูดของนายตั๊กแตนเล่นเอาผมท�าอะไรไม่ถูก ปกติในสถานการณ์แบบนี้ ต้องท�าอย่างไร? เลิกดูเครือ่ งน�าทางแล้วขับไปโดยเชือ่ สัญชาตญาณของตัวเองดีกว่า หรือเปล่า พ่อเคยพูดไว้ อย่าไว้ใจคนอื่น จงเชื่อมั่นตนเอง มันถูกต้องตามนั้นหรือเปล่า แต่งานอดิเรกของพ่อคือการไล่ดูช่วงท�านายดวงท้ายรายการคุยข่าวทาง โทรทัศน์ช่วงเช้า ถ้าเชื่อมั่นตัวเองก็ไม่ควรเชื่อหมอดูสิ “ดูนั่น ข้างหน้าน่ะ ทางหลวงเมื่อกี้ไม่ใช่เหรอ ตัดออกไปเลย” ผมสะดุ้งเฮือก จริงอย่างนายตัก๊ แตนว่า นีเ่ ป็นโอกาสหลุดออกไปยังทางหลวงทีข่ บั ผ่านเมือ่ ครูน่ ี้ 10
Neko Taxi.indb 10
YUJI NAGAMORI
5/13/2559 BE 9:35 PM
แต่ซอยที่จะทะลุไปถึงตรงนั้น อีกแค่สามสิบเมตรก็จะถึงแล้ว แถมหน้าปากซอยมีป้ายห้ามรถยนต์ผ่าน จอดก่อนดีกว่า สงสัยต้องปรับลมหายใจกันหน่อย ผอ.มะอิซุมิเคยสอนไว้ แม้แต่มืออาชีพก็ยังผิดพลาดได้ งานของเราต้อง รับผิดชอบดูแลชีวิตคนอื่น หากรู้สึกวิตกกังวลควรจอดรถ พักสูดอากาศภายนอก ให้จิตใจสงบ เห็นทีต้องใช้วิธีนี้ทา� ให้ชีพจรที่เต้นรัวอยู่กลับมาเป็นปกติเสียก่อน ผมค่อยๆ ชะลอรถเพื่อเทียบจอด “จอดท�าไมล่ะ ไม่ได้เรื่องเลย” “ขอโทษครับ” นี่เป็นบทสนทนาแรกของผมกับนายตั๊กแตน ไม่สิ ถ้าจะพูดให้ถูก ต้องบอก ว่าเป็นบทสนทนาแรกของผมในวันนี้หลังจากรับผู้โดยสารมาแล้วสามราย “ผมขอพักหายใจสักครู่นะครับ” “ว่าไงนะ พักหายใจ?” ผมลดกระจกหน้าต่างลงให้อากาศถ่ายเท หายใจลึกๆ สองครัง้ คุณแม่บา้ น ที่กลับจากการจับจ่ายซื้อของเดินผ่านมา มองผมด้วยสายตาแปลกๆ นายตั๊กแตนแกล้งเขย่านาฬิกาเรือนทองบนข้อมือเป็นเชิงบอกว่ามีเวลาไม่ มากนัก รูส้ กึ ว่าในบทสนทนาภาษาอังกฤษเมือ่ ครูน่ ี้ เขาบอกปลายสายว่าจะซือ้ ขนม โดรายากิอร่อยๆ ไปฝาก ผมฟังออกไม่ทั้งหมด แต่ก็ได้ยินค�าว่า ‘โดรายากี้’ อยู่ หลายหน คนที่คุยกับใครไม่ค่อยเก่งอย่างผมมักจดจ�าค�าพูดของคนอื่นได้แม่น “ไปเร็วเข้าเถอะน่า เข้าซอยนี้แหละ เลี้ยวซ้ายออกทางหลวงก็ถึงแล้ว” “เอ่อ... มันห้ามเข้านะครับ” ผมตอบเสียงเบาหวิว ไม่ได้เกินจริงเลยหากจะบอกว่าทีต่ อ้ งสูดลมหายใจเข้า ลึกๆ ก็เพือ่ พูดประโยคนี้ จากนัน้ ผมไม่รอฟังค�าตอบใด เข้าเกียร์แล้วขับออกไปตาม ที่เครื่องน�าทางบอกทันทีโดยไม่เลี้ยวเข้าซอย “นี่คุณ ไม่ตลกนะ จอดเลย จอด” ผมกะไว้แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ จึงจอดรถอีกครั้งโดยไม่ลังเล แท็กซี่มีแมว
Neko Taxi.indb 11
11
5/13/2559 BE 9:35 PM
ได้ยินเสียงพลิกกระดาษดังมาจากเบาะหลัง ปกติคงคิดว่าเป็นเสียงหยิบ ธนบัตรออกจากกระเป๋าสตางค์ แต่จากประสบการณ์ผมรู้ว่าครั้งนี้ไม่ใช่ ผมเหลือบดูทางกระจกมองหลัง จริงอย่างที่สังหรณ์ใจ เขาก�าลังจดข้อมูล บนบัตรพนักงานขับรถตรงคอนโซลหน้าเบาะข้างคนขับ คงจะโทรไปร้องเรียนที่ บริษัทเดี๋ยวนี้แน่ นี่ครั้งที่เท่าไรแล้วนะ ผอ.มะอิซุมิอาจหมดความอดทนกับผมแล้วก็ได้ นายตั๊กแตนจ่ายเงิน หยิบใบเสร็จ แล้วก้าวยาวๆ ลงจากรถไป “อะไรวะ ท�าเป็นเบ่ง คิดจะซื้อของฝากกระจอกๆ อย่างขนมโดรายากิไป เอาใจฝรั่ง อยากให้เขาชมว่าช่างใส่ใจเหลือเกินหรือไง แล้วที่ขับเลยไปตอนแรกก็ เพราะแกไม่ใช่เรอะ ดันไม่บอกให้ชัดๆ ว่าร้านอยู่ตรงนี้ ก็พึ่งเนวิเกเตอร์เหมือนกัน นั่นแหละ” เวลาอยู่คนเดียวในรถ ผมจะกลายเป็นคนขี้บ่นทันที พอผู้โดยสารเจ้าปัญหาลงจากรถ ผมจะพ่นสิ่งต่างๆ ที่อยากพูดแบบไม่ยั้ง อย่างต�่าๆ ก็เกือบสิบนาที จากนั้นก็จะรู้สึกเกลียดชังตัวเองอย่างรุนแรง เพราะสุดท้ายมักจะสรุปได้ว่า คนผิดก็คือตัวผมนี่แหละ เคยได้ยินคนเขาพูดกันบ่อยๆ ว่า ถ้าได้ตะโกนด่าบ้าง จิตใจจะปลอดโปร่ง ขึ้น หรือถ้าได้ร้องไห้ฟูมฟายบ้างก็จะรู้สึกโล่งขึ้น ผมอดคิดไม่ได้ว่าถ้าสามารถไล่ ความรูส้ กึ แย่ๆ ออกไปได้งา่ ยดายขนาดนัน้ ก็คงดีไม่นอ้ ย ในกรณีของผม ยิง่ ท�ากลับ ยิ่งรู้สึกแย่ลงเรื่อยๆ ในที่สุดก็มักจะจบลงด้วยประโยคเดิมๆ ว่า “ว่าแล้ว เรามันไม่เหมาะกับอาชีพขับแท็กซี่” ก็ฝนื ท�าสิง่ ทีไ่ ม่เหมาะกับตัวเองนีน่ า ช่วยไม่ได้นะ... ผมปล่อยให้บทสรุปลอย เท้งเต้งอยู่ในโซนสีเทาในใจแบบนั้น ซึ่งนี่ก็เข้าสู่ปีที่สามแล้ว ห้าโมงเย็น เวลาทีเ่ ริม่ จะมีผโู้ ดยสารเรียกใช้แท็กซี่ แต่ผมมักหลบมายังสวน 12
Neko Taxi.indb 12
YUJI NAGAMORI
5/13/2559 BE 9:35 PM
สาธารณะแห่งนี้ ที่ดินรูปสามเหลี่ยมผืนนี้ถูกทิ้งร้างไว้ราวกับเป็นสิ่งแปลกปลอม ท่ามกลางหุบเขาอาคาร ภายในมีเครื่องเล่นสีถลอกแค่อย่างเดียว ลักษณะเหมือน ท่อคอนกรีตสามท่อวางเรียงซ้อนกัน การมานัง่ กินข้าวมือ้ เย็นเร็วกว่าเวลาปกติบนเก้าอีย้ าวในสวนแห่งนี้ ถือเป็น ภารกิจประจ�าวันของผม ด้านหน้าเป็นถนนวันเวย์ กว้างพอจะจอดรถริมทางได้ แต่มาทีไรกลับไม่เคย เจอผู้คน ซ�า้ ยังแทบไม่มีแสงแดดส่องถึง บรรยากาศจึงเงียบสงบอย่างประหลาด อาหารกล่องที่มาอาโกะภรรยาของผมท�าให้ เป็นกับข้าวแบบเดียวกับที่รุริ ลูกสาวของผมเอาไปกินที่โรงเรียน แกอยู่ชั้นม.สาม ก�าลังเริ่มใส่ใจรูปร่าง ท�าให้ เมนูกบั ข้าวหนักไปทางอาหารไดเอทจ�าพวกผักสีเขียวเหลือง พอนึกถึงสภาพตัวเอง นั่งกินผักหญ้าอยู่ในสวนสาธารณะใต้เงาครึ้มอับชื้น ผมมักจินตนาการฟุ้งซ่านว่า ตัวเองอาจค่อยๆ กลายร่างเป็นสิ่งมีชีวิตพันธุ์อื่นไปก็ได้ “คุณมาเซะงากินี่เหมือนปลาเลยนะคะ” ฮิโตมิ นิวะ คนขับแท็กซี่หญิงบริษัทเดียวกันเคยบอก ชายวัยสี่สิบแปดอย่างผมเคยมีเสี้ยวนาทีที่ถูกสาวอายุไม่ถึงสามสิบมองว่า เหมือนปลาด้วยหรือนี่ คืนนั้นผมถึงกับหลับไม่ลงเลยทีเดียว ได้ยินเสียงเรียกจากวิทยุสื่อสารดังมาจากในรถ แต่ผมไม่สนใจ ผมไม่เคยตอบรับเลย ถ้าเป็นไปได้ผมอยากปิดวิทยุสื่อสารด้วยซ�า้ แต่เป็น กฎของบริษัทว่าต้องเปิดไว้ตลอดเวลา เนื่องจากสภาพเศรษฐกิจไม่ค่อยดีนัก ช่วง หลังๆ ทางบริษัทจึงเข้มงวดในเรื่องนี้มาก เมืองมุคาเดะเป็นย่านพักอาศัยชานเมืองของผู้คนที่ท�างานในโตเกียว ขณะ เดียวกันก็เป็นเมืองอุตสาหกรรมการผลิต มีโรงงานผลิตชิน้ ส่วนอิเล็กทรอนิกส์และ รถยนต์ตั้งอยู่มากมาย จริงอยู่ว่ามีรถโดยสารประจ�าทางคอยรับส่งผู้คนจากสถานี รถไฟถึงโรงงานทีอ่ ยูห่ า่ งไกล แต่คนจากบริษทั คูค่ า้ หรือคนใหญ่คนโตทีม่ าตรวจตรา โรงงานมักจะใช้บริการแท็กซี่ นีจ่ งึ เป็นเส้นทางรับส่งผูโ้ ดยสารหลักของผม แค่จาก แท็กซี่มีแมว
Neko Taxi.indb 13
13
5/13/2559 BE 9:35 PM
สถานีรถไฟถึงโรงงาน แม้ไม่มีเครื่องน�าทางผมก็ขับเองได้ นอกจากนี้ยังมีโรง พยาบาลประจ�าเมือง เหล่านี้วิ่งมิเตอร์ยังไม่ทันขยับก็ถึงแล้ว ซึ่งนั่นก็เพียงพอแล้ว ส�าหรับผม ทางไกลๆ แค่ได้ยินท้องไส้ก็ปั่นป่วนแล้ว ผมกังวลเรื่องเส้นทางอยู่บ้าง แต่การต้องอยู่ในที่คับแคบกับคนอื่นนานๆ นี่สิทา� ให้ผมทรมานมากกว่า เพราะฉะนั้ น ช่ ว งเวลาจากนี้ ซึ่ ง ถื อ เป็ น เวลาทองของแท็ ก ซี่ ผมจะ พยายามไม่ขับเข้าเมือง อีกอย่าง มันมีข้อจ�ากัดเรื่อง ‘ขอบเขต’ พื้นที่การให้ บริการด้วย แท็กซี่แต่ละคันจะมีคนขับประจ�าสองคนสลับกันขับ เวลาท�างานเริ่มตั้งแต่ ตีสี่วันนี้จนถึงตีสี่ของวันรุ่งขึ้น ในระหว่างนั้นต้องขับให้ได้ระยะทางสามร้อย กิโลเมตรขึ้นไป ในบรรดาคนขับแท็กซี่ มีบางรายสามารถหาเงินได้ถึงวันละเกือบ เจ็ดหมื่นเยน ส่วนผมได้เฉลี่ยวันละสองหมื่นนิดๆ แน่นอนว่าครองต�าแหน่งรั้งท้ายของ บริษทั นัน่ เพราะพอตกดึกผมจะพยายามวิง่ รถไปแถบทีไ่ ม่คอ่ ยมีผโู้ ดยสารแล้วขับๆ ไปให้ครบเวลาเท่านั้น เคยคิดเหมือนกันว่า งัน้ ก็จอดนอนในสวนสาธารณะนีเ่ ลยไม่ดหี รือ แต่แท็กซี่ สมัยนี้ติดตั้งระบบจีพีเอส หากแวะพักที่ไหนนานๆ บริษัทจะส่งหน่วยลาดตระเวน ออกมา แล้วคนขับรายนั้นก็จะถูกลงโทษโดยการไล่ออกทันที ความจริงก่อนผมมา อยู่บริษัทนี้ เคยมีคนขับรายหนึ่งคลั่งไคล้การแข่งเรือยนต์มาก เอาแต่หนีไปดูการ แข่งขัน ไม่สนใจท�างาน ในที่สุดก็โดนจับได้และบังคับให้เขียนใบลาออก อุตส่าห์หางานได้แล้ว ผมจะไม่ยอมปล่อยให้หลุดมือเด็ดขาด ผมไม่อยาก ถูกโดดเดี่ยวโดยภรรยาและลูกไปมากกว่านี้ เรื่องนี้เป็นเสมือนแรงผลักดันให้ผม ขับแท็กซี่ต่อไปได้ แม้จะเป็นอาชีพที่ไม่ถนัดเอาเสียเลย เรื่องนายตั๊กแตนท�าให้ผมไม่เจริญอาหารไปอีกวัน เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น วันละครั้งเป็นปกติ แต่ส่วนใหญ่มักเป็นคืนที่ผมรับผู้โดยสารที่เมาหนักๆ ถ้าเรื่อง ดันเกิดก่อนช่วงเย็น ผมมักจะต้องแบกความรู้สึกย�า่ แย่ไปจนถึงพรุ่งนี้เช้า ผมแทบ ไม่ได้แตะข้าวกล่องมังสวิรัติฝีมือภรรยา เลยตั้งใจจะเก็บไว้กินเป็นมื้อดึกแทน 14
Neko Taxi.indb 14
YUJI NAGAMORI
5/13/2559 BE 9:35 PM
ขณะนั้นเอง ผมรู้สึกทะแม่งๆ เหมือนในสวนสาธารณะแห่งนี้มีบางอย่าง แปลกไป ที่นี่นอกจากตัวผมแล้วไม่มีใครอื่น สิ่งที่เคลื่อนไหวอยู่ก็มีเพียงกิ่งไม้ใบหญ้า โบกสะบัดตามสายลม แน่แล้ว มีบางอย่างเคลื่อนไหวพร้อมเสียง “เมี้ยว” อะไรน่ะ? ผมกวาดตามอง ทันใดนั้นเอง บางสิ่งซึ่งดูท่าจะมีชีวิตยื่นหน้าออกมาจากปากด้านบนของ เครื่องเล่นคล้ายท่อคอนกรีต “แมว?” ใบหน้านั้นท�าเอาผมนึกอยากถามตัวเองให้แน่ใจ มันท�าหน้าเซ็ง เหมือนแบกความเฉื่อยเนือยของคนทั้งโลกไว้ นอนพังพาบอยู่ที่ปากท่อ ผมลุกขึ้นมองลอดเข้าไปในท่อ แล้วต้องตกใจกับขนาดอันใหญ่มหึมา แมว ตัวอ้วนปัก้ จนอยากเหน็บว่าจะอ้วนก็ตอ้ งรูจ้ กั ลิมติ กันบ้าง ขนปุกปุยสีขาวปนน�า้ ตาล ยิ่งท�าให้มันดูเหมือนปีศาจ ตาที่หรี่ลงครึ่งหนึ่งเสริมให้มันดูกร่าง ไม่กลัวใคร “เมี้ยว” ไม่นา่ เชือ่ เจ้าแมวยักษ์สง่ เสียงร้องเหมือนแมวปกติทวั่ ไป อยากได้อะไรงัน้ หรือ? “ข้าวกล่อง?” ผมตกใจกับขนาดอันใหญ่ยักษ์ แต่ที่จริงก็เป็นแค่แมวจรจัดหิวโซที่ร้องขอ อาหารเท่านั้น “ไม่ให้หรอก ชิ่ว ชิ่ว” เจ้าแมวอ้วนไม่ยอมขยับสักนิด “เมี้ยว” มันร้องอีก สายตาจับจ้องมาทางนี้ “ชิ่ว ชิ่ว” ผมไล่ซ�้า แล้วเริ่มฝืนกินข้าวกล่อง แท็กซี่มีแมว
Neko Taxi.indb 15
15
5/13/2559 BE 9:35 PM
ถ้าไม่กินจะรู้สึกพ่ายแพ้ยังไงไม่รู้ อยู่ดีๆ ก็เกิดฮึกเหิมอย่างประหลาดขึ้นมา ว่าจะต้องกินให้หมด ผมเองก็มีมุมแบบนั้น ผมก้มหน้าก้มตากินในขณะที่เจ้าเหมียวยังจ้องมาไม่วางตา ในที่สุดผมก็ทน ไม่ไหวที่ถูกจ้องแบบนั้น “ชักหนาวแล้วนะเนี่ย” ผมแกล้งเปรยขึ้นมา แล้วเดินกลับไปยังรถแท็กซี่ ย้ายที่นั่งเพราะอากาศมันหนาวหรอกนะ ผมนัง่ กินต่อในรถพลางเหลือบมองกระจก สายตาดันประสานกับเจ้าเหมียว บนท่ออีกจนได้ เจ้าเหมียวยกล�าตัวใหญ่ยกั ษ์ของมันยืนขึน้ โน้มตัวมาข้างหน้าเหมือนอยากขอ อะไรสักอย่าง แต่ไม่มที ที า่ ว่าจะเดินมาหา ก้มมองพืน้ บ้าง ท�าท่าลังเลบ้าง เดีย๋ วมอง มาทางนี้ เดีย๋ วท�าท่ายึกๆ ยักๆ อยูใ่ นท่อคอนกรีต มันมองมาทางนีอ้ กี แล้ว... เอ๊ะ! “ไม่กล้าลงมาเรอะ” พอรู้สาเหตุ ผมก็อดข�าไม่ได้ ปีนขึ้นไปได้ แต่ดันลงไม่ได้ เคยได้ยนิ ว่าแมวชอบทีส่ งู นีแ่ สดงว่ากระโดดขึน้ ไปแล้วลงมาไม่ได้ เลยต้อง ติดแหง็กอยู่บนนั้นละสิ เจ้าแมวอ้วนผู้น่าสงสาร อ้วนเกินพอดีก็แบบนี้แหละ หึ หึ หึ ผมสะใจอย่างบอกไม่ถูก เจ้าแมวอ้วนเดินวนไปมาสักพัก แล้วล้มตัวลงนอนแปะท่าเดิม ล้มเลิกความ ตั้งใจไปเฉยๆ เลยหรือ ดูท่าทางเหนื่อยง่ายด้วย ไม่ทันไรก็หลับเสียแล้ว ท�าอะไร ตามใจชอบจริงๆ ผมนี่สิ อีกเดี๋ยวต้องออกไปวิ่งรถรอบดึกแล้ว เมื่อกี้ยังสะใจที่ เอาชนะมันได้อยู่เลย แต่ตอนนี้กลับรู้สึกเหมือนตัวเองแพ้ยังไงไม่รู้ ผมรีบกินข้าวกล่องจนเกลี้ยง แล้วขับออกจากสวนสาธารณะเร็วกว่าปกติ เล็กน้อย
16
Neko Taxi.indb 16
YUJI NAGAMORI
5/13/2559 BE 9:35 PM
นี่เป็นครั้งที่ห้าแล้วที่ผมต้องเขียนรายงานส�านึกผิด ทุกฉบับล้วนมีสาเหตุ จากผู้โดยสารร้องเรียน และทุกครั้งผมก็จะถูกบังคับให้เขียนเหมือนเด็กๆ ว่า ‘จะ ไม่ท�าแบบนี้อีกแล้ว’ เคยได้ยินว่าถ้าเป็นกรณีรุนแรง ผอ.ศูนย์จะต้องน�ารายงาน ไปขอโทษผู้โดยสารด้วยตัวเอง แต่จนถึงตอนนี้ยังไม่เคยมีเรื่องร้ายแรงขนาดนั้น ผู้โดยสารอาจพอใจแค่เรายอมขอโทษสักค�า เลยแทบไม่เห็นกรณีที่ลุกลามใหญ่โต ผมกลับมาส่งรถตอนตีสามครึ่ง รายงานยอดผู้โดยสารและน�าส่งเงินเสร็จ เรียบร้อย ขณะที่ก�าลังจะเอารถไปล้าง ผอ.มะอิซุมิก็เรียกตัวไว้ เรื่องนายตั๊กแตนเมื่อช่วงเที่ยงนั่นเอง “เขาถามว่าท�าไมบริษัทเราเอาคนไม่รู้ทางมาขับแท็กซี่” “แต่ผมเช็กด้วยเนวิเกเตอร์แล้วนะครับ” “เครื่องน�าทางน่ะ ต้องใช้แต่พอควร ไม่งั้นลูกค้าจะกังวลได้ เขาเตือนมาว่า อย่าเอาแต่พึ่งอุปกรณ์ แล้วก็ตา� หนิด้วยว่าคุณไม่รู้ทาง” “ขอโทษครับ” “ดูแลผู้โดยสารดีหรือเปล่า คุณมาเซะพูดไม่เก่งอยู่ด้วย อาจเกิดความ เข้าใจผิดได้” “ต่อไปผมจะระวังครับ” ด้วยเหตุนี้ รายงานส�านึกผิดฉบับที่ห้าของผมจึงใช้หัวข้อว่า ‘เครื่องน�าทาง ต้องใช้แต่พอควร’ ประมาณนีน้ า่ จะเหมาะส�าหรับคนทีไ่ ว้ใจเครือ่ งจักรอุปกรณ์มากเกินไปอย่าง ผม แต่นิสัยพูดไม่เก่งนี่แก้ยังไงก็ไม่หาย ผมพยายามสารพัดวิธีแล้ว แต่ก็ไม่ดีขึ้น ตราบใดยังแก้นิสัยพูดแล้วกลับมานั่งรู้สึกผิดไม่ได้ ผมก็คงไม่มีทางคุยเก่งหรอก ช่วงแรกที่เริ่มขับแท็กซี่ยังไม่มีการติดตั้งเครื่องน�าทาง หากเป็นสถานที่ที่ ไม่รู้จักหรือไปได้หลายเส้นทาง ผมจะต้องสอบถามผู้โดยสาร แน่นอนว่าเมื่อผมสอบถาม ผู้โดยสารจะชักสีหน้าก่อนเสมอ ท�าให้จิตตก ผมพยายามจ�าเส้นทางอย่างสุดก�าลังแต่ก็มีข้อจ�ากัด ครั้งหนึ่งผมเคยถามว่า “จะ ให้ไปทางไหนดีครับ” เท่านั้นแหละก็ถูกตอกกลับมาว่า “มีพ่อครัวร้านซูชิที่ไหนบ้าง แท็กซี่มีแมว
Neko Taxi.indb 17
17
5/13/2559 BE 9:35 PM
บอกลูกค้าว่า ผมปั้นซูชิไม่เป็น ช่วยบอกวิธีให้หน่อย?” ซึ่งก็ถูกของเขา จากนั้น ผมก็ไม่กล้าถามอะไรผู้โดยสารอีก ผมกลับถึงบ้านตอนหกโมงเช้า สายกว่าปกติหนึ่งชั่วโมง แมนชั่นที่ครอบครัวผมเช่าอยู่ ถ้าขี่จักรยานไปบริษัทก็ใช้เวลาราวสิบนาที มีสามห้องนอน ห้องนั่งเล่น ห้องกินอาหาร และห้องครัว ค่าเช่าเดือนละหนึ่งแสน สี่หมื่นเยน ซึ่งภรรยาผมเป็นคนรับผิดชอบเกือบทั้งหมด ผมค่อยๆ ย่องเข้าไปในห้องกินอาหารเพื่อไม่ให้ภรรยากับลูกตื่น นั่งกิน อาหารมื้อดึกที่เธอเตรียมไว้ให้พลางดูโทรทัศน์โดยปิดเสียงไว้ โดยมากเป็นกับข้าว ที่เหลือจากท�าข้าวกล่องให้ลูก ผมนั่งกินผักโขมลวกราดโชยุแกล้มเบียร์ เหมือนจะอร่อย แต่ก็เหมือนขาดอะไรสักอย่าง แสงแดดอ่อนๆ ยามเช้าส่องเข้ามาในห้อง ได้ยินเสียงนกกระจอกร้องจิ๊บๆ เหมือนไม่ทกุ ข์รอ้ น ท�าให้ในอกปัน่ ป่วนบอกไม่ถกู ผมเกลียดช่วงเวลานีท้ สี่ ดุ ในรอบ วัน เพราะมันท�าให้รู้สึกราวกับตัวเองถูกลืม มนุษย์ทุกคนยกเว้นผมต่างด�าเนินชีวิต อย่างไม่เลื่อนลอย อยู่ดีๆ ภาพเจ้าแมวอ้วนที่เจอในสวนสาธารณะก็แวบเข้ามาในหัว หน้าตามันตลกดี “ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้” พอพูดแล้วก็ชักจะห่วงมันขึ้นมา เจ้านัน่ ไม่กล้ากระโดดลงจากท่อคอนกรีต คงหาอาหารกินเองไม่ได้ เผลอๆ นอนตายอยู่ตรงนั้นแล้วหรือเปล่าก็ไม่รู้ ตอนนั้นในสวนสาธารณะไม่มีใคร ผมอาจ เป็นทางรอดสุดท้ายของมันก็ได้ อุตส่าห์รอตั้งนาน อัศวินขี่ม้าขาวที่ปรากฏตัวขึ้น กลับกลายเป็นคนไม่เอาไหน แค่ร้องขออาหาร กลับคิดฟุ้งซ่านเอาแพ้เอาชนะแล้ว จากไป ถ้าตอนนั้นคนที่เข้าไปไม่ใช่ผม มันอาจจะรอดไปแล้ว... ไม่สิ เดี๋ยวก่อน คิดมากไปหรือเปล่า ถึงจะตัวอ้วนแค่ไหน แต่ถ้าหิวจน ไส้กิ่วใกล้ตายก็ต้องกล้ากระโดดลงมาอยู่แล้ว ถึงจะแลนดิ้งได้ไม่สวยก็เถอะ 18
Neko Taxi.indb 18
YUJI NAGAMORI
5/13/2559 BE 9:35 PM
ผมคงคิดมากเกินจ�าเป็นแน่ๆ ชีวิตถึงได้ไม่ดีเหมือนคนอื่นเขา “ยังไม่นอนอีกเหรอ” มาอาโกะตื่นแล้ว เดินมาต้มน�า้ ในกาโดยไม่สบตาผม “ก�าลังจะนอน วันนี้ตื่นเช้าจังนะ” “ตั้งแต่วันนี้ต้องติวเสริมช่วงเช้า ใกล้จะกลางภาคแล้ว” “สอบกลางภาคน่ะเหรอ” ติวเสริม สอบกลางภาค ค�าพวกนี้ไม่ได้ยินมานานมากแล้ว เมื่อก่อนผมก็ เคยท�า แต่ตอนนี้เหลือเธอท�าคนเดียว ผมกับมาอาโกะพบกันครัง้ แรกเมือ่ สิบแปดปีกอ่ น ทีโ่ รงเรียนมัธยมต้นทีส่ าม แห่งมุคาเดะ เป็นหนึ่งในโรงเรียนมัธยมต้นเจ็ดแห่งในเมืองมุคาเดะ ตอนนั้น มาอาโกะเป็นครูสอนภาษาอังกฤษ เพิ่งย้ายมาจากโรงเรียนมัธยมต้นที่ห้า ผมเอง ก็สอนภาษาอังกฤษ เราจึงได้อยู่สาขาวิชาเดียวกัน มาอาโกะเรียนจบจากซานตามอนิก้า ทั้งสาวทั้งสวย แถมใช้ภาษาอังกฤษ ได้ดเี ยีย่ มขนาดเจ้าของภาษายังอาย การทีเ่ ธอย้ายมาจึงกลายเป็นข่าวค่อนข้างดัง ในช่วงนั้น ส่วนตัวผมเป็นครูไม่เอาไหน หนีมาเป็นข้าราชการเพียงเพราะไม่อยาก สืบทอดกิจการ ‘มาเซะงากิเซโก’ โรงงานผลิตสกรูของครอบครัว ภาษาอังกฤษก็ พูดไม่ได้สกั นิด เลยได้แต่สอน ‘วิชาภาษาอังกฤษส�าหรับเตรียมสอบ’ ไปวันๆ อย่าง พวกปริศนาอักษรไขว้ “ถ้ามีเวลา คุณช่วยดูภาษาอังกฤษให้รุริหน่อยสิ วันนี้ฉันคงกลับดึกอีก” “ไม่ไหวหรอก” “ไม่ไหวอะไร ถึงจะไม่ได้สอนหนังสือแล้ว แต่คุณก็ยังมีใบอนุญาตประกอบ วิชาชีพครูนะ” “ก็เหมือนคนมีใบขับขี่ แต่ขับรถไม่เป็นนั่นแหละ” แท็กซี่มีแมว
Neko Taxi.indb 19
19
5/13/2559 BE 9:35 PM
“ช่วยหน่อยสิ” มาอาโกะสั่งเฉียบขาด เป็นแบบนี้ประจ�า เมื่อไรผมเริ่มงอแงก็จะเจอค�าสั่งเฉียบขาดแบบนี้ แต่ผมกลับไม่เคยรู้สึกไม่พอใจ จึงยอมเป็นฝ่ายถูกกระท�าแต่โดยดี ผมกับ มาอาโกะเลยรักษาสมดุลในความสัมพันธ์ของเราได้ “คุณน่ะ เป็นครูที่ดีรู้ไหม” “เอาอีกแล้ว” ล้อเล่นแบบนี้ไม่ข�าสักนิด มาอาโกะชอบชม แต่ผมไม่เคยดีใจสักหน เพราะมันไม่น่าเชื่อถือแบบสุดๆ ปกติผมเป็นคนเชื่อคนง่าย แต่มีเฉพาะเรื่องนี้ที่ผมไม่เคยเชื่อ ผมเป็นครูที่ไม่เอาไหนต่างหาก “ไปนอนนะ” ผมบอก แล้วยกเบียร์ที่เหลือดื่มจนหมดแก้ว ช่วงเย็น ผมจะต้องดูดฝุน่ ในห้อง งานบ้านทีร่ บั ผิดชอบคือซักผ้ากับท�าความ สะอาดบ้าน ตอนเพิ่งเริ่มขับแท็กซี่ มาอาโกะมักจะห้ามท�านองว่า คุณเหนื่อยมากแล้ว ไม่ต้องท�าหรอก แต่พอเห็นว่าผมยังก้มหน้าก้มตาท�า เธอก็ไม่พูดอะไรอีก ผมเชือ่ ว่ามาอาโกะคงมีวธิ ที า� ความสะอาดและซักผ้าแบบของตัวเอง เลยไม่ อยากให้ผมเข้าไปยุ่มย่าม แต่อาจเพราะเธอเข้าใจดีว่าผมคงรับไม่ได้หากต้องอยู่ เฉยๆ จึงยอมปล่อยให้ผมท�าตามแบบของผมไป มีแต่ลกู สาวทีด่ จู ะไม่ชอบให้ผมเข้าไปในห้องส่วนตัวโดยพลการ ตัง้ แต่ความ เป็นอยู่ของเรากลายเป็นแบบนี้ แกก็เริ่มล็อกกุญแจ ถึงผมจะบอกว่าไม่ต้องท�า ขนาดนัน้ ก็ได้ ไม่เข้าไปหรอก แต่แกไม่ยอมฟัง มาอาโกะเองก็ยอมอนุญาตโดยบอก ว่า เอาเถอะ ไม่มีทางเลือกนี่นะ เครื่องดูดฝุ่นที่ใช้อยู่เป็นแบบไมโครไซโคลนรุ่นใหม่ล่าสุด ดูดได้สะใจมาก 20
Neko Taxi.indb 20
YUJI NAGAMORI
5/13/2559 BE 9:35 PM
แถมเครื่องยังเงียบ ไม่มีฝุ่นฟุ้งกระจาย มาอาโกะคงทนเห็นผมใช้เครื่องรุ่นเก่าไม่ ไหว เพราะเสียงดังแสบแก้วหู เธอจึงซื้อเครื่องใหม่ให้ผมเป็นของขวัญวันเกิดปีนี้ ดูสิ ชายวัยกลางคนอายุสี่สิบแปดได้รับของขวัญวันเกิดเป็นเครื่องดูดฝุ่น แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าตั้งแต่มีมัน การท�าความสะอาดบ้านก็กลายเป็นเรื่อง สนุกขึ้นมา โดยเฉพาะตอนดูดฝุน่ บนพรม ผมรูส้ กึ สบายมากๆ ตัวเครือ่ งท�าด้วยพลาสติก ใส เวลาใช้งานจะเห็นเลยว่าฝุน่ ผงถูกดูดเข้าไปในนัน้ ทุกครัง้ มันดูดได้เยอะเกินคาด จนผมตกใจ ผมแอบตั้งชื่อให้เครื่องดูดฝุ่นนี้ว่า ‘สึโตมุหมายเลขสอง’ จริงอยู่ผมไม่ได้ เรียกเครื่องเก่าว่า ‘สึโตมุหมายเลขหนึ่ง’ แต่ในเมื่อเครื่องนี้เป็นเครื่องที่สอง และ ถ้าคิดเผื่อเครื่องเก่าด้วย เครื่องนี้ก็ควรเป็นหมายเลขสอง ช่วงเวลาที่ทา� งานร่วม กับ ‘สึโตมุหมายเลขสอง’ ผมรู้สึกมีเป้าหมายและเต็มอิ่มกับชีวิตมากที่สุด ขณะทีก่ า� ลังสาละวนกับการดูดฝุน่ บนพรม ผมเหลือบเห็นรุรมิ าหยุดยืนตรง ทางเข้าห้องนั่งเล่น จึงปิดสวิตช์เจ้าสึโตมุหมายเลขสอง “กลับมาแล้วเหรอ วันนี้กลับเร็วนะ” “เหมือนจะเป็นหวัด เลยขอลากลับก่อน” “มีไข้ด้วยหรือเปล่า” “ไม่ใช่หนู เด็กที่นั่งติดกันน่ะ ไม่อยากติดหวัด” “อ้อ” รุริกา� ลังจะเดินผ่านไป ผมเลยร้องเรียก “เดี๋ยวก่อน” เรื่องที่มาอาโกะสั่งไว้เฉียบขาด “เรื่องเรียนเป็นยังไงบ้าง” “หา!” “ใกล้สอบกลางภาคแล้วใช่ไหม” “ก็ใช่” แท็กซี่มีแมว
Neko Taxi.indb 21
21
5/13/2559 BE 9:35 PM
“พ่อช่วยสอนภาษาอังกฤษให้เอาไหม” “อะไรเนี่ย” “เปล่า แม่เขาสั่งให้พ่อช่วยสอนน่ะ” “เนื้อหาสมัยนี้ไม่เหมือนสมัยพ่อเคยสอนหรอก” ผมรีบเดินตามเมื่อเห็นรุริกา� ลังเดินเข้าห้องส่วนตัว “งั้น ถ้าไม่เข้าใจตรงไหนก็มาถามนะ” “เดี๋ยวให้ครูที่โรงเรียนกวดวิชาสอน” “เอางั้นเหรอ” รุริกา� ลังจะไขแม่กุญแจที่คล้องประตูห้อง แกอาจไม่ชอบใจนักที่เห็นผมยืน มอง เลยตวัดมือขวาไล่ “ชิ่ว ชิ่ว” เจ้าลูกคนนี้ ไม่เชื่อใจพ่อเลยสักนิด ‘มิเตอร์ความตั้งใจ’ ที่เด้งสูงขึ้นมาหน่อยเมื่อครู่ ตอนนี้ตกพรวด ผมเดิน กลับเข้าห้องนั่งเล่น ไล่พ่อ ‘ชิ่ว ชิ่ว’ งั้นเรอะ แม้กระทั่งคนอย่างผมก็ยังมีความทะนงในตัวเอง เหลืออยู่เหมือนกันนะ ทบทวนบทเรียนเองได้มันเก่งนักหรือไง ผมเปิดสวิตช์สึโตมุ หมายเลขสอง หวังจะให้ในบ้านเกิดเสียงดังหนวกหู แต่น่าเสียดาย มอเตอร์ช่าง ท�างานได้เงียบเหลือเกิน ตีสขี่ องวันรุง่ ขึน้ เมือ่ มาถึงทีท่ า� งาน ผมพบว่าแท็กซีค่ นั ของผมยังไม่กลับมา แท็กซี่หนึ่งคันมีคนขับสองคนสลับกัน เรียกคู่ของเราว่า ‘คู่กะ’ บางคนเปลี่ยนคู่กะไปเรื่อยๆ บางคนก็ไม่เคยเปลี่ยน ใช้รถคันเดียวกันและ ช่วยกันดูแลรักษาไปตลอด คูก่ ะของผมเป็นชายวัยสามสิบเก้าชือ่ นุมะจิริ ตอนนีเ้ ป็นคนทีท่ า� รายได้สงู สุด ทิ้งห่างทุกคนในบริษัท หมอนีเ่ ป็นคนไม่นา่ คบ โลภมาก เพือ่ เงินแล้วท�าได้ทกุ อย่าง ฝ่าฝืนกฎเกณฑ์ ต่างๆ โดยคิดแต่จะหาเงินให้ได้เยอะๆ แถมยังวางแผนประจบเคโกะ ยามานาชิ 22
Neko Taxi.indb 22
YUJI NAGAMORI
5/13/2559 BE 9:35 PM
พนักงานหญิงผูท้ า� หน้าทีจ่ ดั รถให้คอยวอมาเรียกเวลามีโทรศัพท์จากผูโ้ ดยสารชัน้ ดี ซึง่ หมายถึงผูโ้ ดยสารทีต่ อ้ งการวิง่ รถทางไกลนัน่ แหละ ได้ยนิ ว่าเธอได้รบั ของก�านัล จากนุมะจิรเิ ป็นประจ�า ไม่วา่ จะนาฬิกาข้อมือราคาแพงหรือเช็คของขวัญ แต่ทงั้ หมดนี้ ผมแค่ฟังคนอื่นเล่ามา ถ้ารถยังไม่กลับมาส่งกะ ก็ยงั ออกไปหาผูโ้ ดยสารไม่ได้ ผมเลยได้แต่นงั่ เหม่อ อยู่ตรงที่สูบบุหรี่ในห้องพักพนักงาน ผมสัญญาไว้ว่าจะไม่สูบบุหรี่เวลาอยู่บ้าน พอ มาท�างานเลยสูบหนักกว่าเก่า ไม่รเู้ ป็นเพราะบรรยากาศทีน่ หี่ รือเปล่า พนักงานขับ แท็กซี่ของบริษัทมุคาเดะขนส่งแห่งนี้สูบบุหรี่กว่าเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ บางคนเพิ่งมา หัดสูบหลังเข้าท�างาน ที่นี่จึงเหมือนสนามแม่เหล็กดึงดูดสิงห์อมควันให้มารวมกัน ขณะคิดอะไรเรื่อยเปื่อย นุมะจิริกลับมาส่งรถพอดี ผมเลยต้องดับบุหรี่มวน ที่สามที่เพิ่งจุด แล้วเดินไปลานจอดรถ นุมะจิริก้าวลงจากรถด้วยสีหน้าเหนื่อยล้า ท่าทางวันนี้คงตะบี้ตะบันหาเงิน อย่างเคย หมอนั่นเหลือบมองผมแล้วเดินไปทางส�านักงานโดยไม่แม้แต่จะขอโทษ ที่มาช้า “รถ ใช้ได้แล้วใช่ไหม” ผมตั้งใจพูดกัดเล็กๆ “อือ เชิญเลย” ตอบได้ปกติมาก นุมะจิรเิ ดินหายเข้าไปในส�านักงาน ผมได้แต่ดา่ ไล่หลังด้วยเสียงเบาแสนเบา ว่า “ไอ้บ้า” แล้วรู้สึกวูบโหวงในอก “นี่คุณ ไม่เหม็นบุหรี่บ้างเหรอคะ” ผู้โดยสารหญิงวัยกลางคนเอ่ยขึ้นระหว่างทางไปโรงพยาบาลประจ�าเมือง ผมมองกระจกมองหลัง เห็นใบหน้าของผูห้ ญิงบุคลิกสง่างามก�าลังขมวดคิว้ แท็กซี่มีแมว
Neko Taxi.indb 23
23
5/13/2559 BE 9:35 PM
มือขวาเข้าเฝือกคล้องคอด้วยผ้าสามเหลี่ยม ส่วนอีกมือเธอยกขึ้นปิดจมูก “ขอโทษครับ” ผมลดกระจกหน้าต่างลง หรือจะเป็นกลิน่ บุหรีต่ อนสูบรอเจ้านุมะจิรติ ดิ ตัวมา ตัวเองเป็นคนสูบเลยไม่รู้สึกว่ามีกลิ่น “เขาห้ามสูบบุหรี่ในแท็กซี่แล้วไม่ใช่เหรอคะ ถ้าคุณคนขับสูบเสียเองก็ไม่มี ความหมายสิ” ผมไม่ถนัดรับมือกับผู้โดยสารประเภทนี้ ผู้หญิงลักษณะนี้ห้ามเถียงด้วยเด็ดขาด “ขอโทษครับ” “เหม็นจริงๆ คุณพอจะมีสเปรย์กา� จัดกลิ่นหรือเปล่า” ผมหยิบขวดสเปรย์ก�าจัดกลิ่นจากลิ้นชักหน้ารถออกมาฉีด “แค่นี้ไม่พอหรอก ไหนขอยืมหน่อย” เธอฉวยสเปรย์จากมือผมแล้วเริ่มฉีดไปทั่วห้องโดยสาร ตั้งแต่เบาะนั่ง พื้น เพดาน ลงท้ายที่ด้านหลังหัวผม เธอฉีดแล้วฉีดอีกเหมือนอยากบอกว่า ตัวผมเหม็นมาก ในกระจกสะท้อนภาพ เธอฉีดสเปรย์ใส่ผม ท่าทางเหมือนก�าลังฉีดอาทเจ็ทไล่แมลงสาบไม่มีผิด “เออ พอหรือยังครับ” “นั่นสินะ” เธอส่งขวดสเปรย์คืนให้แบบไม่เต็มใจนักแล้วสะบัดหน้าไปทางอื่น เลือด ซาดิสม์คงก�าลังพลุ่งพล่าน ท่าทางยังไม่สาแก่ใจ เวลาเช่นนี้ สงบปากสงบค�าไว้ดีที่สุด “จากนี้ไป ถ้าสูบก็อย่าขับนะคะ สูบไม่ขับ เป็นสามัญส�านึกของแท็กซี่” “ครับ ผมจะระวัง” “ทีจ่ ริงก็ไม่อยากพูดแบบนีห้ รอกนะ แต่เชือ่ เถอะว่าคนแบบดิฉนั มีเยอะมาก” เยอะตรงไหนวะ ผมคิดในใจ คงเพราะตัวเองก็สูบบุหรี่ละมั้ง 24
Neko Taxi.indb 24
YUJI NAGAMORI
5/13/2559 BE 9:35 PM
“คนสูบอาจจะต้องทนกับการห้ามสูบบุหรี่ในแท็กซี่ แต่เมื่อก่อนพวกเราคน ไม่สูบก็เคยอดทนกันมามาก แค่ประวัติศาสตร์มันกลับตาลปัตร คุณว่าไหมคะ” “นั่นสินะครับ” เอาแล้วไง ทฤษฎีของพวกเกลียดบุหรี่ ดูทรงแล้วน่าจะร่ายยาวจนกว่าจะลงรถแน่ หลังจากทนฟังผู้หญิงเกลียดบุหรี่เทศนาจนหูชา ขากลับจากโรงพยาบาล ผมได้ผู้โดยสารเป็นชาย ขึ้นรถมาไม่ทันไร เขาก็หยิบบุหรี่ขึ้นมาจุด ท�าเอาผมสะดุ้ง “ขอโทษครับ คือว่าบนรถห้ามสูบบุหรี่” “รู้น่า” “เอ่อ... รบกวนช่วย...” “ไม่ได้เลยเหรอ” เขาเหลือบมองมาด้วยสายตาเว้าวอน น่าจะเป็นเจ้าของกิจการ อายุเลย ห้าสิบ ท่าทางเหมือนชีวิตนี้ขาดบุหรี่ไม่ได้ “ในโรงพยาบาลก็หา้ ม ตามถนนก็หา้ ม ขนาดอยูบ่ า้ นก็สบู ได้เฉพาะใต้พดั ลม ดูดอากาศ ตกลงสูบที่ไหนได้บ้าง” “...เอ ไม่รู้สิครับ” “ในแท็กซี่นี่แหละเหมาะสุด เพราะนอกจากไปส่งแล้วก็ไม่มีบริการอื่น ถ้า เบาะนั่งเป็นเก้าอี้นวดก็ว่าไปอย่าง นั่งแล้วสบาย ค่าแท็กซี่แพงกว่ารถไฟตั้ง หลายเท่า เผลอๆ รถไฟยังถึงเร็วกว่าด้วย แต่ที่คนคิดจะใช้แท็กซี่ ก็เพราะรู้สึกว่า มันผ่อนคลายได้ถูกไหม” “เอ่อ ครับ” “สมัยนี้เขาไม่นั่งแท็กซี่กันแล้ว ดูอย่างคุณ เมื่อกี้รออยู่หน้าโรงพยาบาลกี่ นาทีล่ะ” จริงอย่างเขาว่า พอหญิงเกลียดบุหรีล่ งรถ ผมจอดคอยผูโ้ ดยสารตรงวงเวียน แท็กซี่มีแมว
Neko Taxi.indb 25
25
5/13/2559 BE 9:35 PM
หน้าโรงพยาบาลกว่าสีส่ บิ นาที ไม่วา่ ใครก็เดินไปสถานีรถไฟใกล้ๆ แม้วา่ นีจ่ ะไม่ใช่ ปัญหาใหญ่โตส�าหรับผม แต่ถา้ เป็นนุมะจิริ แค่หา้ นาทีกค็ งไม่ทนแล้ว ช่วงฝนตกพอ มีผโู้ ดยสารบ้าง แต่ชว่ งนีอ้ ากาศดีตดิ ต่อกันหลายวัน จนคนทีบ่ ริษทั พากันเซ็ง ดูเหมือนจะยังพอมีคนที่เลือกใช้แท็กซี่ต่างร่ม ทั้งที่ร่มคันหนึ่งราคาแค่ สามร้อยเก้าสิบแปดเยน “คุณท�างานบริการ น่าจะคิดถึงใจผู้โดยสารหน่อย” “เอ่อ แต่ผู้โดยสารบางคนไม่ชอบน่ะครับ” “แล้วท�าไมคิดถึงแต่คนทีเ่ กลียดบุหรีล่ ะ่ ผูโ้ ดยสารทีช่ อบสูบจะตัดทิง้ เลยหรือไง” อ้างโน่นอ้างนี่ พูดโยกโย้แบบนี้ผมก็ไม่ถนัดรับมือ ถ้าจะพูดให้ถูก ผมไม่ถนัดรับมือใครสักคน “งั้นเปิดหน้าต่างก็ได้ โอเคใช่ไหม” พูดจบ เขาก็ลดกระจกหน้าต่างลงเล็กน้อย แล้วหยิบบุหรี่มาจุด ผมรีบลดกระจกลงทั้งสี่บาน “คุณจะสูบด้วยก็ได้นะ ปกติก็สูบใช่ไหม” “ไม่ดีกว่าครับ” “สูบเถอะน่า ผู้โดยสารแบบผมหายากนะที่เป็นฝ่ายขอให้ฝืนกฎเอง ต้อง รู้จักยืดหยุ่นให้เข้ากับสถานการณ์บ้าง” ท่าทางอยากให้ผมสมรู้ร่วมคิดด้วย แต่ผมไม่มีอารมณ์อยากสูบเลย ท�าไมต้องเป็นผมที่ได้แต่ผู้โดยสารไม่ปกติทั้งนั้น หรือว่าในตัวผมมีบางอย่างดึงดูดคนพวกนี้ พวกเขาใช้เพียงเสี้ยววินาทีก็ สัมผัสได้ถึงออราความไม่เอาไหน ซึ่งไปกระตุ้นยีนซาดิสม์ในกายให้ตื่นขึ้น ดังนั้น แม้จะเป็นคนปกติ แต่พอมีปฏิสัมพันธ์กับผม ก็เผยด้านมืดที่เคยซ่อนอยู่ในใจออก มาทันทีโดยไม่ปิดบัง ไม่ไหวๆ เมื่อไรจะได้อยู่คนเดียวสักที ห้าโมงเย็น ผมขับรถมาถึงสวนสาธารณะที่มีท่อคอนกรีตอย่างเคย 26
Neko Taxi.indb 26
YUJI NAGAMORI
5/13/2559 BE 9:35 PM
ใช่แล้ว เจ้าแมวอ้วน ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างนะ ผมจอดรถริมถนน ปรับกระจกให้ส่องไปทางท่อคอนกรีต แม้จะเห็นไม่ชัด แต่ดูเหมือนมันไม่อยู่แล้ว คงทนหิวไม่ไหวจนต้องยอมกระโดดลงมาเองแหงๆ ผมรู้สึกสบายใจขึ้นหน่อยจึงหยิบข้าวกล่องลงจากรถ เดินไปยังม้านั่งยาวที่ ประจ�า มองไปรอบๆ อีกครั้งเผื่อว่ามันจะโผล่มา สวนสาธารณะที่แสงแดดส่องไม่ ถึงยังคงไร้ผู้คน ผมแอบผิดหวังเล็กน้อยขณะเริ่มกินข้าว เคยคิดว่าแมวชอบอยู่ในที่ที่มีแสงแดดอุ่น แต่ทา� ไมเจ้าเหมียวอ้วนถึงเลือก ได้สวนมืดครึ้มรายล้อมด้วยตึกแบบนี้ แถมยังหมอบอยู่ในท่อคอนกรีต หรือมันแค่ บังเอิญหลงเข้ามาแล้วกลับออกไปไม่ได้ คิดแล้วความรู้สึกผิดที่เริ่มแตกหน่อเมื่อ วานก็พลันหายวับ ต้องอย่างนี้สิ อยู่ดีๆ ไปใส่ใจกะอีแค่แมวข้างถนน เห็นได้ชัด เลยว่าจิตใจก�าลังอ่อนแอ อีกอย่าง นี่มันที่ประจ�าของเราตั้งนานแล้ว ท�าไมต้อง เกรงใจเจ้าแมวอ้วนนั่นด้วย คิดได้แล้วผมก็จ้วงข้าวกินอย่างมูมมามกว่าเคย ระหว่างนั้นเอง มีน�้าหยด ลงมาโดนฟักทองต้มโชยุฝีมือมาอาโกะ “อ๊ะ ฝนตก?” ส�าหรับคนขับแท็กซี่ สายฝนเปรียบเสมือนของขวัญจากฟากฟ้า แต่สา� หรับ ผมซึ่งก�าลังกินข้าว มันมีแต่จะสร้างความยุ่งยากให้ ผมรีบวิ่งกลับไปที่รถ อะไรเนี่ย แบบนี้คนก็แห่กันมาใช้แท็กซี่น่ะสิ ละเลียดกินจนกว่าฝนจะหยุด แล้วค่อยออกรถดีกว่า ขณะทีค่ ดิ อยูน่ นั้ ฝนก็เริม่ เทลงมาหนักขึน้ จนมองกระจกหน้าไม่เห็น ผมเปิด ที่ปัดน�้าฝนโดยอัตโนมัติ ทันใดนัน้ มีรา่ งคนปรากฏขึน้ บนกระจกมองหลัง เป็นเด็กชายอายุหา้ หกขวบ กับคุณแม่ยังสาว ลูกชายสวมชุดนักเรียน คงอยู่ระหว่างทางกลับบ้าน ดูท่าคงไม่ได้เตรียม อุปกรณ์ไว้รับมือฝนที่ตกปุบปับ ทั้งสองจับมือกันวิ่งฝ่าฝนเข้ามา แท็กซี่มีแมว
Neko Taxi.indb 27
27
5/13/2559 BE 9:35 PM
“แม่ฮะ หลบฝนกัน” เด็กน้อยมุดเข้าไปหลบในท่อคอนกรีตด้านล่าง เห็น เป็นเรื่องสนุก “ท�าอะไรน่ะโคจัง รีบออกมาเลยนะ” คุณแม่ปราม แต่ลูกชายดื้อไม่ยอมออกมา เธอจึงจ�าใจมุดตามเข้าไป วินาทีต่อมา ได้ยินเสียงกรี๊ดดังลั่น คุณแม่กระโจนออกมาจากท่อคอนกรีต “โคจัง ออกมาเดี๋ยวนี้!” สายฝนท�าให้เห็นไม่คอ่ ยชัด ผมจึงต้องเพ่งตาดู มีบางอย่างเดินเชือ่ งช้าออก มาจากท่อนั้น เจ้าแมวอ้วนนั่นเอง “ย้ายไปอยู่ท่อล่างหรอกรึ” ผมเผลอพึมพ�า “แม่ฮะ ตัวหญ๊ายใหญ่ เบ้อเริ่มเทิ่มเลย!” เด็กน้อยวิ่งไล่แมวอย่างชอบอกชอบใจ เจ้าแมวอ้วนโดนไล่ที่ ต้องวิ่งหนีกลางสายฝน “หยุดเดี๋ยวนี้นะ โคจัง อย่าไปยุ่งกับมัน” “มันจะกินขนมมั้ยฮะ” เด็กน้อยล้วงขนมที่กินเหลือออกจากกระเป๋าเป้โยนให้ “ท�าอะไรน่ะ!” ดูท่าทางคุณแม่เกลียดกลัวเจ้าเหมียวยักษ์สุดชีวิต คงจะช็อกมากกับภาพที่เห็นในท่อคอนกรีต เจ้าเหมียวยักษ์ทา่ ทางสนใจขนมบนพืน้ ไม่นอ้ ย แต่คงไม่อยากโดนฝนจึงเดิน เลี่ยงไปทางเด็กน้อยเพื่อกลับท่อคอนกรีต คุณแม่ร้องเสียงหลง ฉวยหินก้อนเล็กตรงพื้นขว้างใส่แมวทันที “เดี๋ยวๆ” 28
Neko Taxi.indb 28
YUJI NAGAMORI
5/13/2559 BE 9:35 PM
ผมรีบกระโจนออกมากลางฝน เด็กน้อยยังไม่หยุดโยนขนมให้ ส่วนเจ้าแมวก็อยากกลับเข้าไปในท่อเต็มแก่ ความจริงแค่ห้ามลูกตัวเองก็พอ แต่คุณแม่คงไม่อยากเข้าใกล้แมวจึงขว้าง ก้อนหินใส่มันไม่ยอมหยุด ต้องเข้าไปห้าม ผมแวบคิด แต่ขาสิ กลับไม่ยอมขยับ เรื่องติเตียนคนอื่นไม่ใช่สิ่งที่ผมถนัด แล้วก็ไม่อยากหาเรื่องใส่ตัวด้วย ช่วย เจ้าแมวยักษ์แล้วได้อะไร นึกว่าเป็นอุราชิมะ ทาโร่1 หรือไง ผมไม่ได้เป็นคนดีมีคุณธรรมขนาดนั้น “โคจัง หยุดให้ขนมมันได้แล้ว ห้ามแตะตัวมันเด็ดขาดนะ!” แต่เด็กน้อยไม่ฟัง ไม่นานนัก ก้อนหินของคุณแม่ก็โดนเจ้าแมวอ้วนอย่างจัง เสี้ยววินาทีนั้นเอง ร่างใหญ่ยักษ์ที่เคยเคลื่อนไหวเชื่องช้าก็ตกใจกระโดด ตัวลอย แล้ววิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว “โธ่เอ๊ย” เด็กชายร้องขึ้น “อย่าดื้อกับแม่ เข้าใจไหม” คุณแม่ตวาดแล้วคว้ามือลูกลากออกมา เธอชะงักกึกเมือ่ หันมาเห็นผมกับรถแท็กซี่ ผมไม่รจู้ ะท�ายังไงจึงรีบผลุบกลับ เข้ารถ หรือจะเรียกว่าพยายามหนีก็คงได้ “เอ่อ นั่งไปด้วยได้ไหมคะ” “ครับ?” “พอดีไม่ได้พกร่มมา รบกวนด้วยนะคะ” ผมพยายามหาเหตุผลมาปฏิเสธ แต่นึกค�าพูดดีๆ ไม่ออก ขณะที่ก�าลังงกๆ เงิ่นๆ อยู่นั้น 1
ตัวเอกในนิทานพืน้ บ้านของญีป่ นุ่ เป็นเรือ่ งราวของชายชาวประมงผูช้ ว่ ยชีวติ เต่าทะเลทีถ่ กู รังแก เต่าจึงตอบแทน บุญคุณโดยการพาไปเที่ยววังบาดาล
แท็กซี่มีแมว
Neko Taxi.indb 29
29
5/13/2559 BE 9:35 PM
“ช่วยเปิดประตูให้ด้วยค่ะ” เจอค�าสั่งเสียแล้วเรา ผมโยกคันโยกเปิดประตู2 ราวกับเป็นปฏิกิริยาอัตโนมัติ สองแม่ลูกตัวเปียกโชกกระโจนขึ้นเบาะหลังทันที เด็กชายใช้ผ้าคลุมเบาะเช็ดหน้าและมือที่เปียกโชก “นี่ อย่าไปจับนะ มันสกปรก” ลูกหล่อนนั่นแหละสกปรก เฮ้อ... เบาะเลอะหมดแล้ว “เมือ่ กีแ้ ม่บอกคุณยายให้เตรียมน�า้ ร้อนไว้ให้อาบแล้ว กลับถึงบ้านคงอุน่ ก�าลังดี” “แต่ยังไม่ถึงเวลาอาบน�า้ เลยนี่ฮะ” “ยังไม่ถึงเวลา แต่ตัวเปียกแบบนี้ยังไงก็ต้องอาบ” “ถ้าตัวเปียกต้องอาบน�า้ เหรอฮะ” “ใช่ แถมเมื่อกี้โคจังจับแมวมาด้วย สัตว์พวกนั้นมีแต่เชื้อโรคนะ รู้ไหม” “แมวคือเชื้อโรคเหรอฮะ?” “ใช่ มันกัดแล้วก็ข่วนด้วย อันตรายมาก วันหลังถ้าไปเจอแมวนอกบ้านก็ อย่ายุ่งกับมันนะลูก” ยัดเยียดอคติให้แบบนี้ เรียกว่า ‘สอนลูก’ งั้นหรือ ใช้วิธีนี้สร้างศัตรูให้ลูกเกินจ�าเป็น เรียกว่า ‘อบรมบ่มนิสัย’ งั้นหรือ “โชเฟอร์คะ พอจะมีผ้าขนหนูไหม หรือไม่ก็ทิชชู” “...ไม่มีเลยครับ” “ช่วยไม่ได้ งั้นโคจังถอดเสื้อซะ ตัวเปียกอย่างนั้นเดี๋ยวเป็นหวัดกันพอดี” เจ้าลูกชายงอแงไม่ยอม แต่คุณแม่ก็จับมาถอดเสื้อ กางเกง และกางเกงใน ออกจนได้ 2
รถแท็กซี่ในประเทศญี่ปุ่น คนขับจะเป็นผู้เปิดปิดประตูรถให้ผู้โดยสารโดยการโยกคันโยกข้างที่นั่งคนขับ
30
Neko Taxi.indb 30
YUJI NAGAMORI
5/13/2559 BE 9:35 PM
แต่พอแก้ผ้าออกหมด เด็กน้อยกลับร่าเริงผิดปกติ กระโดดดึ๋งๆ บนเบาะ ไม่หยุด “เงียบๆ หน่อย” เธอท�าเสียงดุ แต่ไม่มีท่าทางจะปรามอย่างจริงจัง ซ�้ายังเอาเสื้อผ้าลูกชายมาบิดน�้าออกจนพื้นรถเจิ่งนอง ไหลจากซอกข้าง ประตูมาถึงใต้เบาะข้างคนขับ เอาอะไรคิดเนี่ย หรือว่าแม่ลูกคู่นี้ก็ถูกออราแห่งความไม่เอาไหนของผมดึงดูดเข้ามาด้วย จะบอกว่าตัวเองเป็นผู้เสียหายที่อยู่ดีๆ โดนฝน ดังนั้น แม้จะขึ้นป้ายส่งรถ แต่แท็กซีเ่ ป็นอาชีพให้บริการ อย่างไรก็ควรยอมให้โดยสาร แถมจะท�าให้ในรถเปียก เลอะเทอะก็ย่อมได้ เพราะเป็นสิทธิ์ที่ผู้โดยสารพึงมีงั้นหรือ “บ้าเอ๊ย” ผมสบถในใจ ตั้งแต่มาเป็นคนขับแท็กซี่ ผมเพิ่งเคยรู้สึกเช่นนี้ครั้งแรก ทีแ่ ล้วมาถึงเจอผูโ้ ดยสารมารยาทแย่แค่ไหน ผมก็แค่โต้แย้งในใจ แต่ไม่เคย เจ็บใจขนาดนี้ อารมณ์ของผมเดือดปุดๆ จนเกินสะกดกลัน้ ผมเป็นแบบนีเ้ พราะเธอว่าร้าย แมว? หรือเพราะเธอปาหินใส่แมว? ทั้งที่ไม่ใช่แมวของผม แต่ทา� ไมอยู่ดีๆ ผมถึง แคร์มันล่ะ? “ปวดฉี่” โคจังบอก “ทนหน่อย ใกล้ถึงแล้ว” “จะราดแล้วฮะ” “ไม่มีทางเลือกสินะ” ไม่มีทางเลือก? ผมมองกระจก เห็นคุณแม่กระซิบข้างหูโคจัง แท็กซี่มีแมว
Neko Taxi.indb 31
31
5/13/2559 BE 9:35 PM
สายตาคู่นั้นเหลือบลงมองพื้นรถ ล้อเล่นใช่ไหม... คงไม่ใช่เห็นว่าไหนๆ น�า้ เจิง่ นองอยูแ่ ล้ว เลยบอกให้จดั การในรถนีห้ รอกนะ? ลูกชายหันมองแม่เหมือนอยากถามว่า ‘ท�าได้เหรอ’ ฝ่ายแม่ก็ลอบมองผม แล้วส่งสายตาพยักพเยิดบอกลูกชายว่า ‘ยังไงเขาก็ ไม่รู้ตัวหรอก’ ใครบอก ฉันเห็นหมดนั่นแหละ! คุณแม่หันมองด้านหลังของผมแล้วแอบยิ้มน้อยๆ คนขับคนนี้ ไม่วา่ ท�าอะไรก็ไม่บน่ สักค�า ขับก็ไม่เก่งเลยต้องจดจ่ออยูก่ บั ถนน พวกฉันสิโดนฝนเปียกปอน จะท�าอะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละ ไม่เห็นต้องเกรงใจ ผมรู้สึกเหมือนเธอก�าลังพูดแบบนี้ ในหัวว่างเปล่า ฉุนจนคิดอะไรไม่ออก ผมเหยียบเบรกเอี๊ยด รถไถลไปตามพื้นถนนเปียกกว่าสิบเมตร ก่อนจะนิ่งสนิท คุณแม่หัวคะม�าตามแรงเบรก เธอท�าตาโตตกใจ ส่วนลูกชายล้มกลิ้งอยู่บนเบาะ “...อะไรกันคะเนี่ย” รถบรรทุกที่วิ่งตามมากะพริบไฟใส่แล้วขับแซงไป “ไม่ใช่ห้องน�้า...” “ว่าไงนะคะ” “รถผมไม่ใช่ห้องน�า้ ” ผมพยายามเค้นค�าพูดออกมา เราท�าอะไรอยู่เนี่ย ยิ่งต�าหนิเขาก็ยิ่งจะมีปัญหาไม่ใช่เรอะ “ผ้าคลุมเบาะไม่ใช่ผ้าขนหนู” เอาตัวเข้าแลกแบบนี้ ไม่กลัวเสียใจภายหลังหรือไง 32
Neko Taxi.indb 32
YUJI NAGAMORI
5/13/2559 BE 9:35 PM
เราไม่ใช่คนดีมีคุณธรรมอยู่แล้วไม่ใช่หรือ “แมวน่ะ...” พูดได้แค่นั้นก็ต้องกลืนลงคอ เรื่องนี้แมวไม่เกี่ยว “ห้องน�้าอะไรไม่ทราบคะ คงไม่ได้คิดว่าฉันจะให้ลูกฉี่ในรถนี่หรอกนะ?” คุณแม่ทา� เป็นโมโหกลบเกลื่อน แต่ดวงตากลับลอกแลก “ฉี่จะราดแล้ว” ลูกชายดูจะเข้าสู่ภาวะคับขันเต็มทีเพราะแรงกระแทกที่รถเบรกกะทันหัน ท�าให้คุณแม่ลนลานหนักขึ้น “ช่วยไม่ได้ คุณช่วยจอดรอตรงนี้เดี๋ยวนะ” คุณแม่รีบพาลูกชายลงจากรถ วิ่งฝ่าฝนไปคล้ายจะหนี เด็กชายยืนเปลือยท�าธุระส่วนตัวอยูร่ มิ ถนน ดูคล้ายรูปปัน้ เด็กยืนฉี3่ ไม่มผี ดิ ด่วนตัดสินใจแท้ๆ สงสัยจะได้เขียนรายงานส�านึกผิดอีกแน่เรา แม่ลูกเนื้อตัวเปียกปอนกลับขึ้นมาบนรถ “ออกรถได้เลยค่ะ” เธอบอกแค่นั้น ทั้งคู่นั่งเงียบไปตลอดทาง เมื่อถึงหน้าบ้าน คุณแม่บ่นอะไรก็ไม่รู้เป็นการปิดท้าย “ถ้าลูกฉันเป็นหวัดละก็ นั่นเพราะคุณเป็นต้นเหตุ ฉันจะเรียกค่ารักษา พยาบาลกับค่าท�าขวัญแน่ๆ คอยดู ไล่เด็กทีไ่ ม่ได้สวมเสือ้ ผ้าลงจากรถกลางฝนแบบ นี้ไม่อายบ้างหรือไง มืออาชีพเขาท�ากันเหรอ ฉันสาบานว่าจะไม่มีวันขึ้นแท็กซี่ของ คุณอีกเด็ดขาด” ดูจากความเป็นไปได้แล้ว เธอก็ไม่มีทางได้นั่งรถผมอีกเหมือนกัน ผมแอบ โต้กลับในใจพลางคิดว่า คนที่ถอดเสื้อผ้าเด็กออกแล้วลากลงไปที่ถนนก็คือเธอเอง ไม่ใช่เรอะ แต่ก็นั่นแหละ ผมกลืนค�าพูดลงคอไปเหมือนเคย 3
แมนเนเกน พิส (Manneken Pis) หรือรูปปั้นส�าริดรูปเด็กชายยืนเปลือยกายปัสสาวะใส่อ่าง เป็นน�า้ พุขนาด เล็กตั้งอยู่ใจกลางกรุงบรัสเซลส์ ประเทศเบลเยียม
แท็กซี่มีแมว
Neko Taxi.indb 33
33
5/13/2559 BE 9:35 PM
ผมอยากกลับไปหาแมวตัวนัน้ ให้เร็วทีส่ ดุ มันต่างหากทีถ่ กู ไล่ทที่ งั้ ทีไ่ ม่ได้สวม เสื้อผ้า ความรู้สึกเจ็บใจเมื่อครู่มันคืออะไร แมวเร่ร่อนหลงทางถูกไล่ออกจากที่ซุกหัวนอนที่มันอุตส่าห์ค้นพบ หรือเพราะผมคิดว่าตัวเองก็เหมือนมัน ขับไปได้สักระยะ มีเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นจากเบาะหลัง ผมหันไปมอง เห็นโทรศัพท์มือถือสีขาววางอยู่บนเบาะ คงเป็นของคุณแม่ คนเมื่อกี้ บนหน้าจอขึ้นค�าว่า ‘บ้าน’ เธอเองก็คงโมโหเลือดขึน้ หน้าไม่ใช่นอ้ ย เพราะแทบจะโยนค่าโดยสารใส่ผม แล้วผลุนผลันลงรถไป คงเพิ่งรู้ตัวว่าลืมโทรศัพท์ไว้บนแท็กซี่ เลยกระหน�่าโทรมา อย่างเอาเป็นเอาตาย “ลืมมือถือไว้หรือครับ เอ... ไม่มีนะครับ ของพรรค์นั้น” ผมซ้อมตอบค�าถามที่คิดว่าอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้าต้องเจอแน่ๆ ตอนกลับมาถึงสวนสาธารณะ ฝนหยุดตกแล้ว คงเป็นฝนฟ้าคะนองที่เรียก ว่า ฝนไล่ช้าง ผมจอดรถที่ประจ�า หันมองท่อคอนกรีตในสวนสาธารณะ แล้วเผลอยิ้มออกมา เจ้าเหมียวกลับมาแล้ว แถมยังอยู่บนท่อตรงต�าแหน่งเดิม มันนอนหลับท่าทางไม่แคร์โลกอย่างเคย เหมือนไม่ได้โดนหินขว้างใส่ ไม่ได้ เจอฝนตกหนักเมื่อครู่ ผมหยิบข้าวกล่องที่กินค้างไว้ ก�าลังจะก้าวลงจากรถ แต่ได้ยินเสียงเรียก เข้าจากคุณแม่ประสาทเสียคนนั้นอีกครั้ง เลยคว้ามือถือติดมือมาด้วย พอเห็นผมเดินเข้าไปใกล้ แมวอ้วนก็ตื่นขึ้นมาร้องทัก “เมี้ยว” “ได้แผลบ้างหรือเปล่า” 34
Neko Taxi.indb 34
YUJI NAGAMORI
5/13/2559 BE 9:35 PM
ผมเปิดฝากล่องข้าว วางลงตรงหน้ามัน เจ้าแมวอ้วนเงยมองผมแวบหนึง่ ท�าตาเหมือนจะขอบคุณ แล้วเริม่ กินอาหาร ในกล่อง มันกินเนิบๆ ค่อยๆ เคี้ยว ไม่ตะกละมูมมาม ผมจ้องมองมันนิ่ง ทันใดนั้น ผมสังเกตเห็นว่าเจ้าแมวอ้วนที่ก�าลังก้มหน้าก้มตากินมีบางอย่าง คล้ายปลอกคอสวมอยู่ แมวมีเจ้าของหรอกเรอะ บนปลอกคอมีอักษรภาษาอังกฤษเขียนไว้ว่า MIKOGAMI
“มิโกะงามิ... มิโกะงามิซัง? แกเป็นแมวของคนแถวนี้เหรอ” เวลาผมคุยด้วย เจ้าแมวจะท�าหูดุ๊กดิ๊กตอบ แต่จังหวะการกินยังคงที่ เป็น แมวมีเจ้าของแต่เนื้อตัวมอมแมมน่าดู หรือจะหลงมา? เสียงมือถือดังอีกแล้ว “อยากได้ของเล่นไหม” ผมขว้างโทรศัพท์มอื ถือเข้าไปในท่อคอนกรีต เสียงเรียกสายดังสะท้อนอยูใ่ นนัน้ มิโกะงามิซังคงร�าคาญ จึงเงยหน้ามองหาต้นเสียงอย่างเซ็งๆ ก่อนขยับลุก ขึ้นเดินเชื่องช้า เจอโทรศัพท์ก็เอาขาหน้าเขี่ยเล่นสักพัก แต่ไม่นานก็เริ่มเบื่อ ผม เห็นมันท�าท่าเหมือนจะเปลี่ยนท่านั่ง แต่ที่ไหนได้มันกลับฉี่ใส่ ไฟบนหน้าจอค่อยๆ ดับลง เสียงเรียกเข้าขาดหายไปทันที “มิโกะงามิซัง ร้ายเหมือนกันนะเนี่ย” ตอนนั้นเอง ผมรู้สึกเหมือนในร่างกายมี ‘ช่องระบายอากาศ’ ตาต่อตา ฉี่ต่อฉี่ มิโกะงามิซังสอนผม ที่ของเรา เราก็ต้องต่อสู้แย่งชิงมันกลับมา หลังกินข้าวหมดเกลีย้ ง มิโกะงามิซงั ล้มตัวลงนอนอีกครัง้ ความจริงวันนีผ้ ม แท็กซี่มีแมว
Neko Taxi.indb 35
35
5/13/2559 BE 9:35 PM
อยากอยู่ที่นี่ทั้งคืน แต่คิดได้ว่าเราไม่ควรสนิทกันจนเกินไปนัก มิโกะงามิซังก็คงไม่ อยากให้เป็นแบบนั้นเช่นกัน “แล้วจะมาหาใหม่นะ มิโกะงามิซัง” ผมเผลอเติม ‘ซัง4’ ต่อท้ายชื่อไปด้วย แต่ท่าทางมันก็ใช่จริงๆ เป็นรุ่นพี่ผู้เห็นโลกมากกว่าผม ผ่านประสบการณ์ มากมายกว่าผม อีกอย่างชื่อที่ขลังและน่าศรัทธาอย่างมิโกะงามิ5 ก็ทา� ให้ผมคล้อย ตามว่าควรจะให้เกียรติมันด้วย คืนหลังฝนตกมาพร้อมสายลมเย็นชืน้ ก�าลังดี พัดหนวดชีต้ รงของมิโกะงามิซงั โบกไหวไปมา เช้าวันรุ่งขึ้น ผมขับรถกลับถึงบริษัท นุมะจิริตรงรี่เข้ามาเหมือนรออยู่นาน เต็มทนแล้ว “แปลกนะครับวันนี้ คุณมาเซะสายไปห้านาที” “ขอโทษด้วยครับ” “ถือว่าผมให้ยืมเวลาห้านาทีนะ” นุมะจิริทิ้งท้ายแล้วกระโจนขึ้นรถขับออกไปราวกับกลัวใครแย่ง แล้วไม่นับ เวลาที่ตัวเองสายบ้างเรอะ ผมบ่นในใจขณะเดินไปส่งยอดที่ส�านักงาน เป็นอย่างที่คาด ผอ.มะอิซุมิผู้ทา� หน้าที่รับยอดเรียกให้ผมหยุด “ช่วงเย็นน่ะ มีผู้โดยสารลืมมือถือไว้บนรถคุณมาเซะบ้างไหม” “ครับ?” “เปล่าหรอก ท่าทางเขาร้อนรนน่ะ เห็นบอกว่าเป็นแท็กซี่ของเรา แต่จา� คน ขับไม่ได้” 4 5
‘ซัง’ คือค�าลงท้ายชื่อบุคคล เพื่อให้เกียรติ คล้ายกับการใช้ค�าว่า ‘คุณ’ น�าหน้าชื่อในภาษาไทย ‘มิโกะงามิ’ เป็นค�าที่ใช้เรียกบุตรของเทพเจ้าญี่ปุ่น
36
Neko Taxi.indb 36
YUJI NAGAMORI
5/13/2559 BE 9:35 PM
“งั้นเหรอครับ” “แถมยังบ่นอะไรก็ไม่รู้ บอกว่าล�าบากมากเพราะฝนตก ลูกต้องออกไปนอก รถทั้งที่ไม่ได้สวมเสื้อผ้า เล่นเอาผมงงไปหมด คงไม่ใช่คนปกตินัก แต่ก็ลองถามทุก คนเผื่อไว้” “เขาบอกว่าลืมอะไรไว้นะครับ” “โทรศัพท์มือถือ เห็นบอกว่าสีขาว” “ลืมมือถือไว้? ไม่มีนะครับ” “งั้นเหรอ งั้นก็ช่างเถอะ” เป็นความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย ผมไม่รู้สึกผิดเลยแม้แต่น้อย เหมือนตัวเองสามารถซ่อนออราแห่งความไม่เอาไหนได้เสี้ยวหนึ่งแล้ว ตั้งแต่เข้าท�างานที่นี่ ผมเพิ่งโกหกเป็นครั้งแรก
แท็กซี่มีแมว
Neko Taxi.indb 37
37
5/13/2559 BE 9:35 PM
เกี่ยวกับผู้เขียน
YUJI NAGAMORI
เกิดปี 1968 สร้างภาพยนตร์และละครมาแล้วกว่า 90 เรื่อง โดยเป็นทั้งเจ้าของบท ประพันธ์ และรับหน้าที่เขียนบทด้วย เริ่มออกผลงาน ‘ซีรีส์เกี่ยวกับสัตว์’ ครั้งแรกในปี 2006 มาจนถึงปัจจุบัน มีทั้งสิ้น 10 เรื่อง ไม่ว่าจะเป็น ‘INUGOE’ ‘NEKONADE’ รวมถึง ‘NEKO TAXI’ เล่มนี้ และยังเป็นโปรดิวเซอร์และผู้เขียนบทเรื่อง ‘NEKO ZAMURAI’ เรื่องราวของซามูไรเลี้ยงแมวที่โด่งดังไปทั่วประเทศญี่ปุ่นและไต้หวัน
เกี่ยวกับผู้แปล
อุภาวรรณ เบ็ญจโภคี
โปรดปรานการอ่านตัง้ แต่วยั เยาว์ ถูกจริตเป็นพิเศษกับวรรณกรรมแปลจากภาษา ญีป่ นุ่ แต่พอเข้าวัยรุน่ หันไปหมกมุน่ กับการ์ตนู รอนักแปลไม่ทนั ใจ กอปรกับเริม่ สนใจ J-pop จึงเลือกเรียนเอกภาษาญีป่ นุ่ คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ หลัง รับปริญญาเกียรตินยิ มอันดับหนึง่ (รางวัลทุนภูมพิ ล) ก็ได้รบั ทุนรัฐบาลญีป่ นุ่ ไปเรียนต่อ ระดับปริญญาโทด้านภาษาศาสตร์ภาษาญีป่ นุ่ มหาวิทยาลัยโอซาก้า เรียนจบกลับเมืองไทย ออกเก็บเกี่ยวประสบการณ์การท�างานหลากหลาย อาทิ งานสอนภาษาญี่ปุ่นในมหาวิทยาลัยรัฐและเอกชน ล่ามภาษาญี่ปุ่น นักแปล อิสระ ฯลฯ มีผลงานแปลหนังสือเรื่อง ‘นี่แหละ! คนญี่ปุ่น’ (แปลร่วม) และงาน วิจัยตีพิมพ์ในวารสารวิชาการ ขอบคุณมิโกะงามิซงั ทีท่ า� ให้ได้รว่ มงานกับรุน่ น้องทีจ่ ากกันไปนาน ซึง่ ช่วยเป็น บรรณาธิการให้หนังสือเล่มนี้ ได้รบั เกียรติจากคุณนิว้ กลมนักเขียนหัวใจอบอุน่ ช่วย เขียนค�านิยมให้ และทีม่ หัศจรรย์ทสี่ ดุ คือได้รว่ มงานกับก�ามะหยี่ ส�านักพิมพ์ในดวงใจ
Neko Taxi.indb 351
5/13/2559 BE 9:36 PM
สั่งซื้อหนังสือทุกเล่มของเราโดยตรงได้ที่ www.gammemagie.com หากพบหนังสือที่มีข้อผิดพลาดหรือไม่ได้มาตรฐาน อาทิ หน้ากระดาษหายหรือสลับกัน โปรดแจ้งมาที่ gammemagie@gammemagie.com เพื่อเปลี่ยนเล่มใหม่
Neko Taxi.indb 352
5/13/2559 BE 9:36 PM