อารมณ์เศร้า เลม่อนเค้ก (The Particular Sadness of Lemon Cake)

อารมณ์เศร้า เลม่อนเค้ก สงวนลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2558 © ส�ำนักพิมพ์ก�ำมะหยี่ ลิขสิทธิ์ภำษำไทย © นพดล เวชสวัสดิ์ พ.ศ. 2558

อารมณ์เศร้า เลม่อนเค้ก The Particular Sadness of Lemon Cake Aimee Bender นพดล เวชสวัสดิ์

เขียน แปล

บรรณำธิกำรบริหำร บรรณำธิกำรจัดกำร

อธิชำ มัญชุนำกร กำบูล็อง มณฑำ มัญชุนำกร ศรรวริศำ เมฆไพบูลย์ พงศธร โชลิตกุล ศุภรักษ์ ปฐมกสิวัฒนำ ปำนอรุณ ชัยลักษณ์

ออกแบบปก รูปเล่ม พิสูจน์อักษร

Copyright © Aimee Bender 2010 Copyright arranged with: Dunow, Carlson & Lerner Literary Agency 27 West 20th Street, Suite 1107, New York, New York 10011, USA through Tuttle-Mori Agency Co., Ltd. ISBN 978-616-7591-35-3 รำคำ 280 บำท

จัดพิมพ์โดย : ส�ำนักพิมพ์ก�ำมะหยี่ 74/1 รังสิต-นครนำยก 31 ธัญบุรี ปทุมธำนี 12130 โทรศัพท์ : 084 146 1432 โทรสำร : 02 996 1514 Facebook : http://www.facebook.com/GammeMagieEditions Email : gammemagie@gammemagie.com Homepage : http://www.gammemagie.com พิมพ์ที่ : ห้ำงหุ้นส่วนจ�ำกัด ภำพพิมพ์ 296 ซอยอรุณอมรินทร์ 30 ถนนอรุณอมรินทร์ แขวงบำงยี่ขัน เขตบำงพลัด กรุงเทพฯ 10700 โทรศัพท์ : 02 433 0026-7, 02 433 8586 โทรสำร : 02 433 8587 Homepage : http://www.parbpim.com จัดจ�ำหน่ำยทั่วประเทศโดย : บริษัทอมรินทร์บุ๊คเซ็นเตอร์ จ�ำกัด 108 หมู่ที่ 2 ถนนบำงกรวย-จงถนอม ต�ำบลมหำสวัสดิ์ อ�ำเภอบำงกรวย จังหวัดนนทบุรี 11130 โทรศัพท์ : 02 423 9999 โทรสำร : 02 449 9222, 02 449 9500-6 Homepage : http://www.naiin.com

ค�ำน�ำส�ำนักพิมพ์ โปรดรอสักครู่ ขอตรวจสอบข้อมูลแป๊บนึงว่ำปัจจุบนั มีประชำกรมนุษย์บนโลกนีก้ คี่ น 7,281,385,375* คน ณ วินำทีทเี่ ริม่ เขียนค�ำน�ำส�ำนักพิมพ์นี้ และเพิม่ ขึน้ ทุกวินำทีทผี่ ำ่ นไป ดังนี้เท่ำกับว่ำเรำมีโลกมนุษ ย์ที่แตกต่ำงออกไปอย่ำงน้อยเจ็ดพัน สองร้อยแปดสิบเอ็ดล้ำนโลก เพรำะโลกในสำยตำและกำรรับรู้ของมนุษย์ แต่ละคนจะแตกต่ำงกันออกไป ไม่มที ำงทีโ่ ลกของใครจะเหมือนกันกับโลก ของคนอื่นร้อยเปอร์เซ็นต์ ต่อให้เกิดมำพร้อมกัน จำกพ่อแม่คนเดียวกัน อยู่บำ้ นหลังเดียวกัน กินอำหำรเหมือนๆ กัน ได้รับกำรเลี้ยงดูแบบเดียวกัน เมื่อโลกของแต่ละคนเป็นโลกเฉพำะที่แสนจะส่วนตัว ปกติทั่วไป เรำจึงจะไม่มวี นั ได้เห็นโลกของคนอืน่ ยกเว้นโลกของคนบำงกลุม่ ทีเ่ ปิดประตู ให้เข้ำผ่ำนผลงำนสร้ำงสรรค์ ทัง้ นีห้ นึง่ ในโลกของคนอืน่ ทีเ่ รำสำมำรถเข้ำไป นัง่ เล่น เดินเล่น หยุดคิด พินจิ ใคร่ครวญ ครัน้ ออกมำแล้วยังสำมำรถย้อน กลับไปได้อีกหลำยรอบ คือ โลกของนักเขียน ในฐำนะส�ำนักพิมพ์ เรำยินดีเป็นอย่ำงยิ่งที่ ได้เป็นส่วนหนึ่งของ กำรเปิดโลกของนักเขียนสู่โลกของนักอ่ำน เพื่อให้โลกของนักอ่ำนรุ่มรวย * จำกเว็บไซต์ worldmeters.info

ขยำยอำณำเขตกว้ำงขวำงไม่จมปลักอยู่ในควำมคับแคบ เรำเชือ่ ว่ำมีโลกของ นักเขียนหลำยคนที่หลังจำกเข้ำไปแล้ว เมื่อกลับออกมำ ผู้อ่ำนพลันพบว่ำ โลกของตัวเองได้เปลี่ยนไป ส�ำหรับเรำ หนึ่งในโลกของนักเขียนที่สำมำรถ ท�ำเช่นนั้นได้คือโลกของนักเขียนที่ชื่อว่ำ เอมี เบ็นเดอร์ ‘สำวน้อยกระโปรงเพลิง’ ผลงำนของเธอที่เรำภำคภูมิใจน�ำเสนอ ไปแล้วก่อนหน้ำนี้ได้สร้ำงควำมตืน่ เต้นฮือฮำ เขย่ำและขยำยโลกของนักอ่ำน ที่มีโอกำสได้สัมผัสไม่น้อย ด้วยควำมแปลกแหวกแนว หวำนอมขม ข�ำ อมเศร้ำ เป็นโลกอันก�้ำกึ่งระหว่ำงควำมจริงอันเรียบง่ำยกับควำมเหนือจริง อันหวือหวำตื่นตำตื่นใจ หำกด้วยควำมเป็นเรื่องรำวขนำดสั้น ภำพรสกลิ่น เสียงและสีสันของโลกที่เปิดให้เห็นจึงอำจจะดูผันผ่ำนวูบวำบ จัดจ้ำ แล้ว จำงหำยไปในชั่วพริบตำ ส่วนในเล่มนี้ เป็นนวนิยำยทีม่ ขี นำดควำมยำวพอทีจ่ ะมีเวลำให้ผอู้ ำ่ น ได้กำ� ซำบซับรำยละเอียดต่ำงๆ ได้มำกขึน้ ด�ำดิง่ ขึน้ ลึกซึง้ ขึน้ ควำมฉูดฉำด บำดจิตอำจจะไม่หวือหวำจนกระฉอกล้น แต่ในควำมเรียบนิง่ ยังคงมีควำม เฉียบขำดสะท้ำนใจไม่เปลี่ยนแปลง ยินดีต้อนรับเข้ำสู่โลกของเอมี เบ็นเดอร์ อีกครั้ง ขอมีควำมสุขในกำรอ่ำนค่ะ ด้วยไมตรี ส�ำนักพิมพ์ก�ำมะหยี่ ธันวำคม 2557

ค�ำน�ำผู้แปล นิยำยเอื่อยเฉื่อยที่ ไ ม่ง่ำยนักที่จะเขียนมำให้เป็นเล่มได้ ว่ำด้วย ครอบครัวเลี้ยงลูกให้เป็นเทวดำ แทบจะเป็นภำพสำมัญที่พบเห็นในสังคม ปัจจุบัน ลูกสำวกินอำหำรทำงบ้ำนไม่ได้ ต้องน�ำค่ำขนมไปหยอดตู้ ซื้อ ขนมกรุบกรอบประทังชีวิต หนักหนำสำหัสถึงขั้นเข้ำโรงพยำบำล ขอให้ หมอตัดปำกเธอทิ้งไป ลูกชำยไม่สนใจโลกรอบข้ำง ส่งบทควำมสมัครเข้ำเรียนมหำวิทยำลัย ด้วยค�ำพูดประโยคเดียว ‘ผมเป็นอัจฉริยะ’ เพื่อนสนิทเข้ำเรียนสถำบัน เทคโนโลยีแคลิฟอร์เนีย แต่ตัวเองต้องเรียนวิทยำลัยมหำนคร ซ�้ำร้ำยยัง ยื่นค�ำขำดให้แม่เช่ำอพำร์ตเมนต์ให้อยู่ แม่ผไู้ ม่รวู้ ำ่ ตัวเองชอบอะไร ลำออกจำกงำนส�ำนักงำนไปฝึกในชมรม ช่ำงไม้ ลอบเร้นเล่นรัก ครอบครัวธรรมดำสำมัญจริงหรือ? จะเกิดอะไรขึ้นถ้ำลูกสำวเสพรสซับซำบอำรมณ์เศร้ำควำมโหยหำ ควำมอ้ำงว้ำงในเลม่อนเค้กที่แม่ท�ำเป็นของขวัญวันเกิด? และลูกชำยผู้สลำยหำยตัวไปในอำกำศว่ำงเปล่ำ? พ่อผู้ไม่ยอมย่ำงเท้ำก้ำวเข้ำไปในโรงพยำบำลแม้แต่ก้ำวเดียว? และปู่ผู้ที่ต้องมีผ้ำคำดปิดจมูกในยำมที่ออกไปในที่ชุมนุมชน? ไม่มีทำงเลือกเป็นอื่น นอกจำกเปิดอ่ำน

อำหำรจำกสำรทั้งปวง ส่งผ่ำนกำรย่อยของกระเพำะ ดูดกลืนหรือ ผลิผุดขึ้นมำมีชีวิตจำกกำรดูดซึม ดังนั้น ซ่อมแซมควำมเสื่อมกร่อนที่เฝ้ำ รังควำนเรือนกำยมนุษย์ได้ ผ่ำนภำวะแห่งกำรมีชีวิต -สรีรวิทยำแห่งรสชำติ, บริยาต์-ซาวาแร็ง

ภาคหนึ่ง

อาหาร

1

เกิดเรื่องครั้งแรกสุดในบ่ำยวันอังคำร วันอำกำศอบอุ่นฤดูใบไม้ผลิ ในทุ่งรำบใกล้ฮอลลีวูด ลมอ่อนโบกโบยจำกมหำสมุทร เคลื่อนไปทำง ตะวันออก โยกส่ำยกลีบดอกแบล็กอำยด์แพนซีที่เพิ่งปลูกใหม่ในกระบะ ดอกไม้ แม่ของหนูอยู่บ้ำน อบเค้ก หนูเดินสะดุดบนทำงเดิน แม่เปิด ประตูหน้ำรับก่อนหนูจะทันได้เคำะประตู ซ้อมใหญ่กันดีไหม? แม่ถำม ยืนเอนพิงกรอบประตู แม่ดึงหนูมำ กอดทักทำย กดอัดร่ำงหนูเข้ำกับผ้ำกันเปือ้ นทีห่ นูโปรดทีส่ ดุ ผ้ำฝ้ำยกร่อนบำง ประดับลำยเชอร์รีคู่ บนเคำน์เตอร์ห้องครัว แม่วำงเครื่องปรุง : ถุงแป้ง กล่องน�้ำตำล ไข่ไก่เปลือกสีน�้ำตำลสองฟองวำงในร่องกระเบื้อง เนยเหลืองขอบกลมมน สองก้อน ชำมแก้วก้นตื้นบรรจุผิวเลม่อน ช่วงนี้เป็นสัปดำห์วันเกิดเก้ำขวบ ของหนู วันยำวนำนคำบเรียนต่อเนือ่ งติดกันทีห่ นูแสนเกลียด ในสนำมเด็กเล่น ที่มีแต่กำรแผดเสียงขำนคะแนน กลับมำหำห้องครัวแสงส่องนวลกับ ดวงตำยิ้มอบอุ่นของแม่กำงวงแขนอ้ำต้อนรับ หนูแหย่ปลำยนิ้วเข้ำไปใน ถุงกระดำษไขน�้ำตำลเกล็ด ส่งเสียงงึมง�ำ ได้เลย ได้โปรด ได้ค่ะ แม่บอกว่ำใช้เวลำรำวหนึ่งชั่วโมง หนูเลยดึงสมุดสะกดค�ำออกมำ หนูช่วยไหมคะ? หนูถำม วำงกระดำษดินสอบนเสื่อน�้ำมัน ไม่ต้องเลย แม่บอก คนแป้งกับเบกกิ้งโซดำให้เข้ำกัน นพดล เวชสวัสดิ์

13

วันเกิดของหนูอยู่ในเดือนมีนำคม ปีนั้น อยู่ในสัปดำห์กระจ่ำงใสสุดพิเศษ ฤดูใบไม้ผลิ ฟ้ำโปร่งสดใสเหนือถนนเล็กแคบย่ำนที่พักอำศัยทำงใต้ของ ซันเซ็ต แจสมินเลือ้ ยแหย่ยนื่ ผ่ำนประตูรวั้ ของเพือ่ นบ้ำน แย้มบำนโชยกลิน่ เข้มข้นยำมย�่ำเย็น ทำงเหนือ เนินสูงต�่ำไล่เรื่อยไปจนถึงเส้นขอบฟ้ำ บ้ำนหลังเล็กหลังน้อยแทรกอยูเ่ ป็นระยะ อีกไม่นำน เวลำออมแสงจะมำเยือน แม้หนูอำยุใกล้เก้ำขวบเต็ม หนูยังพอจะโยงได้ว่ำวันเกิดของหนูบ่งบอก ถึงกำรมำเยือนของฤดูร้อน ห้องเรียนเปิดหน้ำต่ำง สวมเสื้อผ้ำบำงลง และอีกไม่กี่เดือนข้ำงหน้ำจะไม่มีกำรบ้ำน เส้นผมของหนูสีอ่อนจำงลง ในฤดูใบไม้ผลิ จำกสีน�้ำตำลอ่อนเกือบจะเป็นสีบลอนด์ แทบจะเหมือน ปลำยหำงม้ำของแม่เวลำที่รวบผม ในสวนของเพื่อนบ้ำน อะกำแพนธัส แทงก้ำนเขียวยำวขึ้นจำกพื้น อีกไม่นำนจะบำนอวดกลีบสีม่วงและน�้ำเงิน แม่ตี ไข่ร่อนแป้ง แม่วำงฟรอสติงช็อกโกเลตถ้วยหนึ่งไว้ด้ำนข้ำง อีกถ้วยเป็นเกล็ดน�้ำตำลสีรุ้ง กำรอบเค้กโกลำหลไม่ ใช่กิจกรรมปกติยำมบ่ำย แม่ไม่ได้ท�ำเค้ก บ่อยครั้งนัก งำนที่แม่โปรดที่สุดจะเป็นงำนท�ำมือ กำรอบเค้กเป็นหนึ่งใน รำยกำรทดลอง ‘ฝีมือ’ ยำวเหยียดหลำกสำขำ ในช่วงหกเดือนที่ผ่ำนมำ แม่โน้มน้ำวอ้อนวอนจนสตรอว์เบอร์รีอ่อนใจกลำยเป็นเถำไม้เลื้อย แม่น�ำ ลูกไม้โบรำณมำเย็บปักเป็นทีร่ องแก้ว และจำกแรงบันดำลใจปัจจุบนั ทันด่วน เจำะผนังห้องนอนพี่ชำย ติดตั้งบำนประตูไม้โอ๊ก (ว่ำจ้ำงช่ำงไม้มำเป็น ลูกมือ) แม่ท�ำงำนเป็นผู้จัดกำรส�ำนักงำน แต่ไม่ชอบเครื่องถ่ำยเอกสำร รองเท้ำส้นสูงในส�ำนักงำน หรือคอมพิวเตอร์ หลังจำกที่พ่อจ่ำยช�ำระเงินกู้ เรียนกฎหมำยของพ่องวดสุดท้ำยแล้ว แม่ถำมว่ำจะลำออกจำกงำนได้ไหม? จะได้เรียนรู้งำนที่ ใช้มือเสียบ้ำง มือของฉัน, แม่เอียงเอวร่ำงพิงพ่อใน ช่องทำงเดิน...ไม่เคยเข้ำโรงเรียนฝึกฝนเลย ฝึกฝนอะไร? พ่อถำม สองมือประคองมือของแม่ไว้ เธอหัวเรำะใน ล�ำคอ ทุกอย่ำง ที่มีประโยชน์ แม่ให้ค�ำตอบ 14

อารมณ์เศร้า เลม่อนเค้ก

ทั้งสองขวำงทำง เต็มช่องทำงเดินเลย หนูกระโจนจำกห้องหนึ่งไป ยังอีกห้องพร้อมกับเสือดำวพลำสติก ขอทำงด้วยค่ะ หนูบอก พ่อจุมพิตพุ่มผมของแม่ สูดกลิ่นหอมกรุ่นจำกพุ่มผมดกหนำ พ่อ เห็นพ้องยอมรับข้อเสนอของแม่ทุกเรื่อง เพรำะพ่อยืนสองขำจังก้ำ กรำม ขบแน่น ตีตรำติดหน้ำผำกว่ำ ‘ผู้ดูแลครอบครัว’ พ่อรักแม่เหมือนคนดูนก ที่หัวใจพองโตในยำมได้ยินเสียงนกปำกช้อนสีกุหลำบ นกน�้ำขำยำวปุยขน สีชมพูหวำนเพรียกร้องคู-คูจำกแนวป่ำโกงกำง เจออีกหนึง่ , นักดูนกส่งเสียง ได้เลย, พ่อบอก จดหมำยในมือปึกใหญ่ปรบแผ่นหลังของแม่ โฮก เสียงเสือดำวพลำสติกค�ำรำม ล่ำถอยเข้ำถ�้ำ ✾

ที่โต๊ะห้องครัว หนูพลิกสมุดกำรบ้ำน อำบไออุ่นจำกเตำอบ หำกจะมี ควำมรูส้ กึ แปลกพิลกึ ก็คงวูบวำบเหมือนดวงอำทิตย์หลบเข้ำไปหลังก้อนเมฆ แล้วโผล่ออกมำให้เห็นอีกครั้ง หนูรู้วำ่ พ่อกับแม่มีปำกเสียงเถียงกันในคืน ที่ผ่ำนมำ แต่ก็นั่นละ พ่อแม่เถียงกันเสมอ ไม่วำ่ จะอยู่ในบ้ำนหรือในทีวี อีกอย่ำงหนึ่ง หนูวุ่นอยู่กับกำรหมำงใจตอนพักเที่ยงกับเอ็ดดี โอกลีย์ เด็กหน้ำตกกระคนนั้น หนูพลิกอ่ำนหนังสือสะกดค�ำ knack, knick, knot แล้วก็ cartwheel, wheelbarrow, wheelie ที่เคำน์เตอร์ แม่เท แป้ ง ผสมสี เ หลื อ งเหนี ย วหนื ด ลงในถำดทำน�้ ำ มั น เกลี่ ย ให้ เ รี ย บด้ ว ย พำยพลำสติกสีชมพู ตรวจอุณหภูมิเตำอบ ปัดป่ำยปอยผมชื้นเหงื่อบน หน้ำผำกด้วยข้อนิ้ว เริ่มกันเลย แม่บอก ดันถำดเข้ำไปในเตำอบ หนูเงยหน้ำมอง แม่ยกปลำยนิ้วคลึงเปลือกตำ แม่เป่ำจูบมำให้หนู บอกว่ำแม่จะเอนหลังสักครู่ ได้เลยค่ะแม่, หนูพยักหน้ำรับ นกสองตัว ส่งเสียงจิบ๊ จ๊ำบเถียงกันข้ำงนอก ในหนังสือ หนูเลือกคนเข็นรถเข็นล้อเดียว นพดล เวชสวัสดิ์

15

ลงสีรองเท้ำของเธอ เชือกผูกรองเท้ำสีแดง ใบหน้ำระบำยด้วยสีส้มอ่อน หนูสำบำนว่ำครำวหน้ำจะทุ่มลูกบอลให้แรงกว่ำนี้ในสนำมเด็กเล่น ลูกบอล จะได้กระดอนไปทำงมุมสนำมของเอ็ดดี โอกลีย์ หนูวำดแอปเปิลอีกสักหน่อย เติมลงในรถเข็นล้อเดียว กลิน่ เนยอุน่ อวลทัว่ ห้อง เจือด้วยกลิน่ น�ำ้ ตำล กลิน่ เลม่อน และกลิน่ ไข่ ห้ำโมงเย็น เสียงเครือ่ งตั้งเวลำดังขึ้น หนูดึงเค้กออกมำ วำงไว้บนหลัง ตูเ้ ตำอบ บ้ำนเงียบเชียบ ถ้วยฟรอสติงช็อกโกเลตอยูบ่ นเคำน์เตอร์ รอพร้อม ใช้งำน เค้กกลมกล่อมทีส่ ดุ ในตอนทีอ่ อกจำกเตำอบใหม่ๆ หนูอดใจรอไม่ไหว ยื่นนิ้วไปยังมุมถำด วักเนื้อเค้กนุ่มหยุ่นสีทอง จุ่มครีมช็อกโกเลตชุบให้ทั่ว ส่งเค้กนุ่มชิ้นนั้นเข้ำปำก

16

อารมณ์เศร้า เลม่อนเค้ก

2

หลั ง จำกแม่ ล ำออกจำกงำน แม่ ใ ช้ เ วลำหกเดื อ นเศษที่ ผ ่ ำ นมำ ตกแต่งบ้ำนให้สวยงำม แต่ละสัปดำห์ จะเป็นโครงกำรแตกต่ำงกัน แรกสุด แม่ปลูกสตรอว์เบอร์รีในสนำมหลังบ้ำน ปลูกเกำะรัว้ จนได้ลกู สีแดงจุดเล็กๆ ผุดเป็นแนวหยักขึ้นลงเหมือนคลื่น ท�ำเรื่องนั้นเสร็จ แม่หดขำนั่งบนโซฟำ ลูกไม้เก่ำหอบใหญ่บนตัก ประดิษฐ์เป็นผ้ำรองจำน วำงผืนดีที่สุดรอง อ่ำงสตรอว์เบอร์รีที่เก็บสดๆ จำกสนำมหลังบ้ำน แม่ตีครีมจนขึ้นฟอง รำด สตรอว์เบอร์รีในอ่ำงเซรำมิกทีแ่ ม่ทำ� สมัยเรียนมหำวิทยำลัย สีแดงตัดสีขำว หรูหรำงดงำม แต่แม่รบั ค�ำชมไม่เก่ง ถึงฤดูใบไม้รว่ ง สตรอว์เบอร์รโี รยรำ แม่หนั มำหำงำนสมบุกสมบัน แม่โทรคุยกับเพือ่ นทีร่ จู้ กั ช่ำงไม้ ว่ำจ้ำงช่ำงให้ มำท�ำงำนที่บำ้ น โดยมีเงื่อนไขเพียงอย่ำงเดียว แม่จะร่วมท�ำงำนด้วย แม่ ติดประตูดำ้ นข้ำงห้องนอนพีช่ ำย เผือ่ ว่ำเขำอยำกเปิดประตูเดินออกจำกบ้ำน แต่พี่ชำยเกลียดโลกข้ำงนอก หนูบอก เดินตำมหลังแม่กับช่ำงไม้ เข้ำไปในห้องของโจเซฟ ท�ำไมหนูไม่ได้ประตู? หนูยังเด็กเกินกว่ำจะมีประตู แม่บอก พี่ชำยกอดเป้ไว้ เบิ่งตำมอง ผงกหัวเล็กน้อยในตอนทีแ่ ม่ถำมว่ำต�ำแหน่งนีด้ ีไหม? จะใช้เวลำนำนแค่ไหน? เขำถำม เรำจะท�ำงำนตอนที่ลูกไปโรงเรียน แม่ให้ค�ำยืนยัน ดึงสมุดบันทึก ออกมำจดรำยกำรที่ต้องใช้ สำมสัปดำห์เต็มๆ ของกำรเลื่อยไม้ ขัดด้วยกระดำษทรำย ทุบผนัง นพดล เวชสวัสดิ์

17

และสร้ำงขึน้ มำใหม่ แม่สวมกำงเกงยีนส์ ผมรวบมัดหำงม้ำซุกไว้ในเสือ้ เบลำส์ ช่ำงไม้ให้คำ� อธิบำยยืดยำวเรือ่ งขนำด โจเซฟห่มผ้ำนวมลำยต่ออีกผืนหลังจำก ทลำยผนังลงไปแล้ว เพรำะเขำอยำกนอนเตียงตัวเอง ช่ำงไม้กับแม่ท�ำงำน วันแล้ววันเล่ำจนตัง้ วงกบ ติดช่องแสงเหนือประตู ติดลูกบิดเข้ำที่ แม่ประดับ ด้วยม่ำนสีแดงสด ห้อยลงมำครึง่ บำนประตู แม่สง่ มอบงำนให้โจเซฟในทันที ทีเ่ รำกลับจำกโรงเรียน ลำกข้อมือเขำเข้ำไปในห้อง ค้อมค�ำนับ นี่ไง! แม่บอก โจเซฟจับลูกบิด ออกจำกห้องผ่ำนประตูช่องนั้น เดินอ้อมบ้ำนเข้ำทำง ประตูหน้ำ เข้ำไปในห้องครัวกินซีเรียล ดูดีครับ เขำส่งเสียงจำกห้องครัว หนูกบั แม่เปิดปิดประตูบำนนัน้ สักห้ำสิบครัง้ ล็อกประตู รูดม่ำนปิด ปลดล็อก รูดม่ำนเปิด พ่อกลับบ้ำนตำมเวลำเดิม ร่ำงสูงหกฟุต แทบจะต้องก้มหัว ลอดผ่ำนช่องประตูหน้ำ พ่อคุยโทรศัพท์อยู่ที่ห้องนอน ในตอนที่แม่ลำกพ่อ มำดูผลงำนใหม่ล่ำสุด พ่อบอกว่ำ ก็ดีนี่ ฝีมือหมดจด พ่อยกมือกอดอก อะไร? แม่ถำม ไม่มีอะไร มีล็อกกุญแจด้วย หนูชี้ให้ดู แค่ตลกไปหน่อย พ่อบอก ย่นจมูก งำนหนักสำหัส เติมประตู ในห้องนอนให้คนเดียวเข้ำออก พ่อก็ใช้ได้นะ โจเซฟส่งเสียงจำกห้องครัว เผื่อไฟไหม้ หนูบอก ขัดจนมือด้ำน แม่ลูบหนังหนำด้ำนในอุ้งมือ นุ่มมำก พ่อบอก มือลูบไล้ผ้ำม่ำน หลังอำหำรเย็น พ่อท�ำงำนต่อจนแล้วเสร็จในห้องนอน แม่นอน เหยียดยำวบนพรมห้องนั่งเล่นหน้ำเตำผิงอิฐแดง อำกำศยังไม่หนำวนัก ข้ำงนอกสักเจ็ดสิบองศำ แม่ก่อไฟในเตำผิงด้วยซุงไม้สนที่แม่พบในโรงรถ มำนั่งนี่เถอะ, โรส แม่เรียก หนูไปนอนซุกแม่ เหม่อมองเปลวไฟแลบเลีย ไม้สนจนกลำยเป็นขี้เถ้ำ คืนนั้น หนูฝันร้ำย กล่ำวกันว่ำคนเรำจะฝันร้ำย 18

อารมณ์เศร้า เลม่อนเค้ก

ได้งำ่ ยๆ ถ้ำบ้ำนอุ่นอบอ้ำว หนูฝันว่ำเรำหล่นลงไปในแม่น�้ำเย็นเยียบ เค้กวันเกิดของหนูเป็นโครงกำรล่ำสุดของแม่ จะไม่ใช้แป้งส�ำเร็จรูป เริ่ม ท�ำเองทั้งหมด ผสมแป้ง เบกกิ้งโซดำ ผิวเลม่อน เพรำะหนูขอแม่ไว้ตั้งแต่ วันเกิดแปดขวบ หนูชื่นชอบรสเปรี้ยวนิดๆ หนูกับแม่ดูต�ำรำอำหำรด้วยกัน หลำยเล่มจนได้สูตรถูกใจ กลิ่นหอมอวลในห้องครัวชื่นใจเหลือเกิน กล่ำว ให้ชัด ค�ำแรกที่แอบกินอร่อยจัง เนื้อนุ่มอุ่นกรุ่นกลิ่นซิตรัส เคลือบด้วย น�้ำตำลหวำนเข้มเย็นฉ�่ำ นอกบ้ ำนมืดสลัวแล้วในตอนที่หนูเคี้ยวค�ำแรกกลืนลงคอ หลัง ควำมประทับใจแรกผ่ำนพ้น หนูรู้สึกถึงระลอกกระฉอกในอก ปฏิกิริยำที่ ไม่ได้คำดคิด ประหนึ่งว่ำเซนเซอร์ตรวจวัดฝังลึกในตัว ยืดยื่นกล้องขึ้นมำ ส่องกวำดโดยรอบ ปลุกต่อมรับรสให้รับเนื้อหำใหม่ ส่วนผสมชั้นดี ไม่ว่ำ จะเป็นช็อกโกเลตเลิศรส เลม่อนใหม่สด คล้ำยจะบดบังซุกซ่อนบำงอย่ำง ที่ใหญ่กว่ำ อัปลักษณ์กว่ำ บัดนี้ รสชำติแท้จริงเบื้องล่ำงผุดโผล่ขึ้นมำทุก ค�ำเคีย้ ว หนูรบั รสช็อกโกเลตได้ นัน่ แน่อยูแ่ ล้ว แต่มอี วลไอบำงอย่ำงแทรก เจือ คลีก่ ระจำยทีละน้อย อวลฟุง้ ในปำก รสชำติของขนำดเล็ก สัมผัสรับรู้ กำรถดถอยหลีกหลบ ควำมหงุดหงิดกระวนกระวำยใจ หนูลิ้มรสควำม ห่ำงเหินที่รู้ได้ว่ำต่อเชื่อมกับแม่แล้ว ชิมรสอื้ออึงของกระบวนควำมคิด บิดเกลียวซ้อนชัน้ กันเป็นสำย เหมือนว่ำหนูรบั รสชำติของกำรกัดฟันขบกรำม ที่ ท� ำให้ แ ม่ ป วดหั ว จนต้ อ งโยนแอสไพริ น เข้ ำ ปำกมำกเกิ น ควำมจ� ำ เป็ น เม็ดยำเรียงแถวเป็นเส้นประจุดสีขำวบนโต๊ะหัวเตียง ไม่ต่ำงไปจำกจุดประ 'ละไว้ในฐำนที่เข้ำใจ' ในวำจำ 'แม่จะเอนหลังสักครู่...' ทุกรสใช่ว่ำจะมี รสชำติเลวร้ำย ไม่แย่นัก แต่ขำดไร้ควำมกลมกล่อม สัมผัสบนต่อมรับรส โอนเอียงไปทำงควำมกลวงเปล่ำ ประหนึ่งว่ำช็อกโกเลตและเลม่อนห่อหุ้ม ควำมว่ำงเปล่ำไว้ภำยใน มือของแม่ปั้นแต่งเค้ก ควำมคิดแยกแยะลดเพิ่ม เติมสมดุลให้ส่วนผสม แต่...แม่ไม่อยู่ที่นั่น รสชำติวำบสู่สมองจนหนูกลัว นพดล เวชสวัสดิ์

19

หนูเปิดลิ้นชักเฉือนเค้กออกมำชิ้นโต ท�ำลำยวงกลมก้อนเค้กไปแล้ว หนู ต้องตรวจให้แน่ใจในวินำทีนั้น หนูวำงเค้กบนจำนลำยดอกไม้สีชมพู คว้ำ ผ้ำเช็ดปำกจำกลิ้นชัก หัวใจเต้นระรัว เอ็ดดี โอกลีย์ หดร่ำงย่อเหลือแค่ หั ว เข็ ม หมุ ด หนู ห วั ง ว่ำ หนู ค งคิ ดไปเอง หรื อ เป็ น เพรำะเลม่ อ นเน่ำ ? น�้ำตำลบูด? แต่ก็รู้ว่ำสิ่งที่หนูชิมรสไปแล้ว ไม่เกี่ยวกับส่วนผสมแต่ละอย่ำง เลย หนูเปิดสวิตช์ไฟ ถือจำนเค้กเข้ำไปในอีกห้อง นั่งลงในเก้ำอี้ลำยทำง สีส้มตัวโปรด กัดแต่ละค�ำ อืม, อร่อย อร่อยที่สุดเท่ำที่เคยกินมำ...แต่ ทุกค�ำ...รสแหลมคมแห่งกำรลำจำกขำดหำย ควำมโหยหำ ควำมอัดอัน้ ตันใจ และควำมกลวงว่ำงเปล่ำ นี่เป็นเค้กที่แม่อบให้หนูเป็นพิเศษ ลูกสำวของแม่ ทีเ่ ธอรักทีส่ ดุ รักมำกจนถึงขัน้ ก�ำมือแน่นด้วยควำมรักท่วมท้นใจในยำมทีห่ นู กลับจำกโรงเรียน แม่ส่งเสียงทักทำย ดึงร่ำงหนูไปกอด กอดรัดอย่ำงไรก็ ไม่สำแก่ใจ หนูกนิ เค้กทัง้ ชิน้ ทุม่ ใจทัง้ หมดสดับรส เสำะหำข้อพิสจู น์วำ่ หนูคดิ ผิด แม่ตนื่ อีกครัง้ รำวหกโมงเย็น เดินเข้ำมำในห้องครัวพบเค้กแหว่งไปแล้ว และ พบหนูนอนซบหน้ำอยู่ที่เก้ำอี้ลำยทำงสีส้ม แม่คุกเข่ำลง ปลำยนิ้วปัดป่ำย เส้นผมจำกหน้ำผำกร้อนจัดของหนู โรซี, ลูกรัก สบำยดีหรือเปล่ำลูก? หนูกะพริบตำ เปลือกตำหนำหนัก เหมือนมีตุ้มตะกั่วห้อยสำยเบ็ด เกำะเปลือกตำข้ำงละตุ้ม หนูตัดเค้กกินไปชิ้นหนึ่งแล้ว แม่ยิ้มรับ หนูยังเห็นอำกำรปวดศีรษะของแม่ เปลือกตำข้ำงซ้ำยยัง เต้นตุบ แต่รอยยิ้มจริงแท้ ไม่เป็นไรนี่ ปลำยนิ้วของแม่คลึงกระดูกเบ้ำตำ เป็นไงบ้ำง? ดีค่ะ หนูตอบ แต่เสียงแตกพร่ำ แม่เดินไปตัดเค้กให้ตวั เอง นัง่ ข้ำงหนู นัง่ ขัดสมำธิบนพืน้ ผ้ำปูทนี่ อน 20

อารมณ์เศร้า เลม่อนเค้ก

กดรอยบนโหนกแก้มเป็นทำงยำว อืม, แม่กลืนค�ำเล็กลงคอ คิดว่ำหวำนเกินไปหรือเปล่ำ? หนูรสู้ กึ เหมือนว่ำภูเขำก่อตัวในล�ำคอ ควำมปวดแผ่รำ้ วไปถึงท้ำยทอย เป็นอะไรหนูน้อย? แม่ถำม ไม่ทรำบเหมือนกันค่ะ โจกลับจำกโรงเรียนหรือยัง? ยังค่ะ เป็นอะไร? หนูร้องไห้? มีเรื่องอะไรที่โรงเรียน? แม่กับพ่อเถียงกันหรือเปล่ำคะ? ก็ ไม่เชิง แม่ยกผ้ำเช็ดปำกซับริมฝีปำก แค่อภิปรำย หนูไม่ต้อง กังวลเรื่องนั้น แม่สบำยดีหรือเปล่ำ? หนูถำม แม่? ใช่ค่ะ, แม่ หนูลุกขึ้นนั่งตัวตรง แม่ยักไหล่ ไม่มีอะไรนี่ แม่แค่อยำกงีบสักหน่อย ท�ำไมหรือ? หนูสะบัดหัวไล่ควำมคิด หนูแค่คิด... แม่เลิกคิ้วสูง รอคอยรับฟัง รสชำติ กลวงเปล่า หนูบอก รสชำติเค้ก? แม่หวั เรำะเบำๆ ตำเบิกโพลงตกตะลึง เลวร้ำยขนำดนัน้ เชียว แม่ลืมเติมอะไรไปหรือไง? ไม่ค่ะ, ไม่ใช่อย่ำงนั้น รสชำติเหมือนแม่ไม่อยู่ที่นี่ แม่แน่ใจนะคะ ว่ำไม่เป็นอะไร หนูสั่นศีรษะ ค�ำไหลพรูออกมำ ค�ำโง่ๆ พวกนั้น ฟังไม่เป็นภำษำ แม่อยู่ที่นี่, แม่บอก สดชื่นแจ่มใส แม่สบำยดี มีอะไรอีกไหม? แม่ ใช้ส้อมตัดเค้ก ยื่นส่งมำให้ ผลรวมของโกโก้กับแสงอำทิตย์ หนูจะกินได้ไหมนี่? หนูพยำยำมกลืนลงไป น�้ำลำยเหนียวหนืดไหลอ้อม นพดล เวชสวัสดิ์

21

ภูเขำใหญ่ในล�ำคอ หนูไม่ควรกินอิ่มจนกินอำหำรเย็นไม่ลง หนูบอกแม่ ตอนนัน้ เอง เพียงกำรเหลือบแล แม่มองหนูดว้ ยสำยตำพิลกึ เด็กตลก แม่บอก แม่เช็ดปลำยนิว้ บนผ้ำเช็ดปำก ลุกขึน้ ยืน เอำเถอะ, เรำเริม่ กันเลย ดีไหม? อำหำรมื้อเย็น? หนูถำม ไก่ทอด แม่บอก ก้มมองเวลำบนข้อมือ เย็นมำกแล้ว หนูเดินตำมแม่เข้ำไปในครัว โจเซฟโผล่มำให้เห็นอีกสิบนำทีถัดมำ เป้หลังกระทบพื้นเหมือนทิ้งทั่งลงจำกเพดำนห้อง ใบหน้ำแดงเรื่อจำกกำร เดินกลับบ้ำน ตำสีเทำแวววำว ผมสีนำ�้ ตำลอ่อนชืน้ เหงือ่ แก้มแดง ดวงตำ สดใส คล้ำยกับว่ำเขำอดทนรอไม่ไหว อยำกเล่ำเรื่องรำวในโรงเรียนให้ เรำฟัง พร้อมจะสอดแทรกเรื่องข�ำขันมุขพิสดำรปรุงรสให้ตื่นเต้น แต่ โจเดินไปล้ำงมือที่อ่ำงล้ำงจำน เงียบเชียบ ดูเหมือนว่ำเขำจะดึงอำกำศ รอบตัวมำห่มเป็นเสื้อคลุม แม่กอดโจเหมือนเขำหำยหน้ำไม่ได้เจอกันมำเป็นปี โจตบไหล่แม่ เบำๆ เหมือนปลอบลูกหมำตัวน้อย เรำช่วยกันสับซอยและท�ำควำมสะอำด ในระหว่ำงที่แม่เตรียมอกไก่ชุบเกล็ดขนมปังและถั่วเม็ดกลมกับข้ำวสวย โจเซฟฉีดพ่นคลอรีนเจือจำงลงบนเขียงไม้ในอ่ำงล้ำงจำน น�้ำมันเดือด ปุดปัดในกระทะ หนูพยำยำมเพ่งนึกไปถึงเรื่องรำวในโรงเรียน แต่ควำม กระวนกระวำยแอบโผล่มำเตะหนูกลำงทำงในขณะที่หนูมองแม่คลุกไก่ดิบ ในเกล็ดขนมปัง จะเกิดอะไรถ้ำหนูรบั รสชำตินนั้ ได้ในไก่ทอด? หรือว่ำข้ำว? หกโมงสี่สิบห้ำ รถยนต์ของพ่อแล่นมำตำมทำงรถ รถจอด พ่อ ผลักเปิดประตูหน้ำ ร้องทักทำยด้วยเสียงร่ำเริง กลับมำแล้ว! เหมือนปกติ ทุกวัน ร้องตะโกนในช่องทำงเดิน เมื่อสิ้นวันท�ำงำน เส้นผมที่ด�ำดกหนำ ยุ่งเหยิง ผมเป็นกระเซิงไปแล้ว โดนปัญหำควำมกังวลในงำนถล่มหมดรูป พ่อหยุดทีป่ ระตูหอ้ งครัว แต่เรำสำมคนวุน่ อยูก่ บั งำนจนไม่ได้ทกั ทำย 22

อารมณ์เศร้า เลม่อนเค้ก

สมัครสมำนสำมัคคีกันดีเหลือเกิน พ่อบอก ‘ดีค่ะ, พ่อ หนูทักทำย มีดในมือกวัดแกว่ง พ่อคล้ำยเป็นแขกมำ เยี่ยมบ้ำนในสำยตำของหนู ยินดีต้อนรับค่ะ ดีใจที่กลับมำถึงบ้ำน พ่อบอก แม่เงยหน้ำจำกกระทะทอด ผงกหัวให้ เค้ำหน้ำของพ่อคล้ำยอยำกจะเดินเข้ำมำในห้อง หอมแก้มแม่ แต่ ไม่แน่ ใจว่ำจะได้ผล พ่อวำงกระเป๋ำเอกสำรติดผนังห้องเก็บเสื้อแจ๊กเก็ต หำยตัวไปในช่องทำงเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้ำ กลับมำร่วมโต๊ะอำหำรกับเรำ อำหำรบนโต๊ะในถ้วยในจำนควันฉุย โจเซฟตักอำหำรลงจำนตัวเอง หนูตัก เลือกอำหำรอย่ำงเชื่องช้ำวำงเรียงบนจำน อกไก่ครึ่งอก ถั่วกลมเจ็ดเมล็ด และข้ำวสองช้อนโต๊ะ นอกบ้ำนมืดแล้ว โคมถนนส่องสว่ำง แสงเรื่อฟ้ำนวลตำ อำหำรเย็นรสชำติดีกว่ำเค้ก ดีกว่ำไม่มำกนัก หนูหดร่ำงจมลงใน เก้ำอี้ เม้มปำกขยับกระดุกกระดิก เป็นอะไร? แม่ถำม ไม่รู้ซีคะแม่ มือของหนูจับแขนเสื้อแม่ไว้แน่น ไก่รสชำติแปลกๆ แม่เคีย้ วเชือ่ งช้ำครุน่ คิด เกล็ดขนมปัง? แม่กล่ำว หรือว่ำใส่โรสแมรี มำกไป? ก็ดีนี่ครับ โจเซฟบอก กินอำหำร สำยตำจ้องมองจำนตัวเอง เพื่อ เลี่ยงหลบไม่ประสำนตำใคร ไม่อยำกให้ใครชวนคุย ในตอนที่เรำกินอำหำร พี่ชำยเล่ำถึงหลักสูตรดำรำศำสตร์หลัง เลิกเรียน...นักจักรวำลวิทยำจำกยูซีแอลเอ*จะเดิน ทำงมำบรรยำยเรื่อง ควำมเร่งของเอกภพ ในนำทีนี้เองที่เรำนั่งกันอยู่ที่นี่, โจเซฟกล่ำว เอกภพ เร่งขึ้น เร็วขึ้น ปลำยส้อมกวัดแกว่ง ข้ำวเมล็ดหนึ่งกระเด็นข้ำมโต๊ะ *ยูซีแอลเอ - มหำวิทยำลัยแคลิฟอร์เนียที่แอลเอ นพดล เวชสวัสดิ์

23

พ่อเล่ำเรื่องสุนัขของเลขำนุกำริณี แม่ฉีกไก่ให้เป็นฝอย มื้ออำหำรเย็นสิ้นสุด แม่ยกเค้กแช่เย็นครึ่งก้อนมำบนจำนกระเบื้อง สีเหลือง มืออีกข้ำงผำยไปด้ำนข้ำงสุดสง่ำ และแล้วของหวำนเดินทำงมำถึง! แม่ประกำศ โจเซฟปรบมือ พ่อครำงอือในล�ำคอ ในเมือ่ หนูไม่รวู้ ำ่ ควรท�ำอย่ำงไร หนูบังคับตัวเองให้กลืนลงไปอีกชิ้น ยกผ้ำเช็ดปำกซับน�้ำตำ ขอโทษด้วยค่ะ หนูบอก ขอโทษค่ะ หนูไม่ค่อยสบำยท้อง หนูหันไปมองจำนคนอื่น เค้ก ของพ่อหำยวับไปกับตำ แม้แต่โจเซฟที่ไม่นยิ มชมชอบกำรกินอำหำรยืดยำด พร�่ำพูดไม่ขำดปำกเรื่องอำหำรอนำคต มื้อเช้ำหนึ่งเม็ด เที่ยงหนึ่งเม็ด ยังเอ่ยชมว่ำแม่น่ำจะส่งเค้กเข้ำประกวด แม่เป็นคนเดียวที่ผมรู้จักที่ติดตั้ง บำนประตูได้ และ ท�ำเค้กได้ และ สะสำงไฟล์ในคอมพิวเตอร์ได้ โจเซฟกล่ำว เหลือกตำขึ้นมองเพดำนสองวินำที โรสบอกว่ำแม่ใส่เครื่องปรุงไม่ครบ แม่บอก หนูไม่ได้พดู อย่ำงนัน้ นิว้ ของหนูบบี จำนแน่น เค้กเหนียวเหนอะบิดม้วน ในช่องปำก ไม่มีทำง...ครบถ้วน โจเซฟบอก ขอบคุณมำก แม่ตอบ หน้ำแดงเรื่อ เรำทุกคนรสนิยมต่ำงกัน, หนูน้อย แม่ยกมือมำขยี้เส้นผมของหนู หนูไม่ได้หมำยควำมว่ำอย่ำงนั้นค่ะ, แม่... เอำเถอะ, เค้กก้อนสุดท้ำยในระยะนี้ แม่มงี ำนล่วงเวลำใหม่ เริม่ ต้น พรุ่งนี้ แม่บอก งำนชุมนุมช่ำงไม้ในซิลเวอร์เลก ครั้งแรกที่เคยได้ยิน พ่อยกผ้ำซับริมฝีปำก ท�ำอะไร? ซ่อมประตู? ฉันบอกว่ำงำนไม้ ไม่ใช่ชำ่ งซ่อมบ้ำน ฉันจะไปเรียนกำรท�ำโต๊ะและ เก้ำอี้ หนูขอตัวลุกจำกโต๊ะนะคะ ได้จ้ะ, ลูก แม่จะตำมไปในอีกครู่ 24

อารมณ์เศร้า เลม่อนเค้ก

หนูอำบน�้ำและเข้ำนอน หนูรู้สึกว่ำนำนโขก่อนแม่จะเข้ำมำหำ หนู ง่วงนอนตำปรือแล้ว แม่ยืนข้ำงเตียง เงำด�ำทอดยืดยำว เข้มข้นชัดเจนบน เปลือกตำ ฝันหวำน, โรสแสนสวย แม่กระซิบบอก หนูโอบรับถ้อยค�ำนั้น เหมือนเส้นทองค�ำ เกำะกุมไว้เป็นเครื่องน�ำทำงในควำมมืดมิด เกำะจับ ไว้แน่นในตอนสติดับวูบหลับใหล

นพดล เวชสวัสดิ์

25

เกี่ยวกับผู้เขียน

เบ็นเดอร์ส�ำเร็จกำรศึกษำระดับปริญญำตรีที่มหำวิทยำลัยแคลิฟอร์เนียที่ ซำนดิเอโก และศิลปศำสตรมหำบัณฑิตจำกโครงกำรงำนเขียนสร้ำงสรรค์ชนั้ สูง MFA ที่มหำวิทยำลัยแคลิฟอร์เนียที่เออร์ไวน์ ในระหว่ำงที่เรียนในเออร์ไวน์ เธอร่วมชั้นกับ จูดิธ กรอสส์แมน และเจฟฟรีย์ วูลฟฟ์ ปัจจุบัน เธอสอนวิชำงำนเขียนสร้ำงสรรค์ ที่มหำวิทยำลัยเซำเธิร์นแคลิฟอร์เนีย และเป็นหัวหน้ำภำควิชำงำนเขียนเหนือจริงที่ ยูซแี อลเอ และเป็นศิลปินอำวุโสในโครงกำร The Imagination Workshop องค์กร ไม่แสวงหำผลก�ำไร ช่วยเหลือผู้ป่วยและผู้มีควำมเสี่ยงทำงจิต บ�ำบัดด้วยกำรเขียน และกำรแสดงละครเวทีจำกบทละครสร้ำงสรรค์ที่ช่วยกันเขียนเอง เธอยกย่องนับถือ ออสกำร์ ไวลด์, ฮันส์ คริสเตียน แอนเดอร์เซ็น, พี่น้อง ตระกูลกริมม์ และแอนน์ เซ็กซ์ตัน ว่ำมีอิทธิพลต่องำนเขียนของเธอ อารมณ์เศร้า เลม่อนเค้ก เป็นผลงำนล�ำดับที่ 5 ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 2010 เบ็นเดอร์ได้รับรำงวัล Pushcart Prizes สองครั้ง ได้รับกำรเสนอชื่อชิง รำงวัล James Tiptree Jr. ในปี 2005 เรื่องสั้น Faces เข้ำรอบสุดท้ำย Shirley Jackson ในปี 2009 เบ็นเดอร์เป็นหนึง่ ในคณะกรรมกำรตัดสินรำงวัล Flatmancrooked Writing

ผลงานที่ของผู้เขียนคนเดียวกันที่แปลเป็นภาษาไทยแล้ว

สำวน้อยกระโปรงเพลิง (The Girl in the Flammable Skirt) นพดล เวชสวัสดิ์ แปล รวมเรือ่ งสัน้ สุดสร้ำงสรรค์ นิทำนยุคสมัยใหม่ เหมำะส�ำหรับผูส้ ำมำรถ คิดนอกกรอบ มีจินตนำกำรกว้ำงไกล เอมี เบ็นเดอร์ นักเขียนชำวอเมริกันคลื่นลูกใหม่มำแรงใช้ลีลำ กำรเขียนกระชับฉับไว ไม่พร�่ำเพ้อ หำกให้รำยละเอียดของภำพชัดเจน พำท่ำนไปสัมผัสเหตุกำรณ์พิลึก ผู้คนพิสดำร ไม่ว่ำจะเป็นบรรณำรักษ์ ผู้ตัดสินใจจะร่วมรักกับผู้ชำยทุกคนที่เข้ำมำในห้องสมุด ควำมรักของ ทำรกปิศำจกับเงือกสำว ชะตำชีวติ ทีค่ ล้ำยจะต่ำงขัว้ ของสองสำวน้อยผ่ำเหล่ำ คนหนึ่งมีแขนเพลิง คนหนึ่งมีแขนเป็นน�้ำแข็ง อีกหนึ่งสำวมีสำมีที่เพิ่งกลับ จำกสงครำมแบบครบแค่สำมสิบเอ็ด...ขำดริมฝีปำก ฯลฯ

ผลงานเล่มอื่นๆ ของผู้เขียน ที่ทางส�านักพิมพ์ตั้งใจจะน�าเสนอเป็นล�าดับต่อๆ ไป

The Color Master พรสวรรค์ที่ ไม่มี ใครเหมือนของเอมี เบ็นเดอร์ เปล่งประกำยจ้ำ ในเรือ่ งรำวของผูค้ นทีต่ ำมหำสำยสัมพันธ์ผำ่ นควำมรัก เซ็กซ์ และครอบครัว ในเล่มนี้ เหตุชวนสลดเปิดเผยเมื่อหญิงสำวผมทองสลวยปรำกฎตัวในทุ่ง แอปเปิ้ลที่มีคนกลุ่มหนึ่งรอเธออยู่ ผู้หญิงคนหนึ่งเล่นบทบำทเป็นโสเภณี เล่นละครเร้ำฝันบรรเจิดกับสำมี ก่อนจะพบว่ำไม่สำมำรถกลับไปมีชีวิต เซ็กซ์เดิมๆ ของตนได้อีก หญิงอัปลักษ์แต่งงำนกับยักษ์และว้ำวุ่นตัดสินใจ ไม่ถูกว่ำจะอยู่กับสำมีผู้กินลูกๆ ของพวกเขำไปโดยไม่ได้ตั้งใจต่อหรือไม่ และเรื่องอื่นๆ ในเรื่องรำวสะทกสะท้ำน สะเทือนใจ ตลก งดงำม และแสนเศร้ำ เหล่ำนี้ สะท้อนให้เห็นตัวเรำเอง รำวกับส่องกระจกในบ้ำนผีสงิ ตำมสวนสนุก เอมี เบ็นเดอร์ ได้พิสูจน์ตัวเองอีกครั้งว่ำเป็นหนึ่งในนักเขียนผู้มีจินตนำกำร สูงส่ง เร้ำใจ และฉลำดเฉลียวที่สุดในยุคนี้

An Invisible Sign of My Own โมนำเป็นครูสำวโรงเรียนประถม ผู้หลงใหลตัวเลข ผู้สร้ำง “พิพิธภัณฑ์ตัวเลขอันงำมงด” ที่ทุกๆ อย่ำง ไม่ว่ำจะเป็น เด็ก เข็มกลัด เจลลี แขนกุดๆ มีควำมหมำยที่ลึกล�้ำกว่ำควำมหมำยทั่วไป จนกระทั่งวันหนึ่งเธอได้พบกับ ครูสอนวิทยำศำสตร์ผู้แปลกประหลำด ควำมรักจึงเข้ำมำยังโลกของเธอ

Willful Creatures โลกแสนอัศจรรย์ที่รักแท้เบ่งบำน โลกที่มีเด็กชำยนิ้วกุญแจเป็นพระเอก ผู้หญิงที่ออกลูกเป็นมันฝรั่ง เด็กชำยตัวน้อยหัวเตำรีด เกิดในครอบครัวหัวฟักทอง

The Third Elevator

เรื่องรำวของหงส์ตัวหนึ่ง นกตัวหนึ่ง ครอบครัวพิลึกที่ทั้งสองร่วมสร้ำง และบรรดำลิฟต์ลึกลับกลำงหมู่บำ้ นของพวกเขำ ลิฟต์ตัวหนึ่งตั้งสูงขึ้นถึงท้องฟ้ำ ลิฟต์อีกตัวเปิดออกสู่ไพรป่ำ และอีกตัวเลื่อนดิ่งลงใต้ดิน รวมทั้งตัวละครอื่นๆ เช่น คนเหมืองแร่ที่ค้นหำบำงอย่ำงด้ำนหลังก�ำแพงถ�้ำ ชำยตัดต้นไม้ที่อ่อนโยนเกินกว่ำจะฟันต้นไม้ รำชำผู้ชอบกินเต่ำ และคนอื่นๆ ที่พิลึกพิลั่นน่ำสนใจอีกมำกมำย

หากพบหนังสือที่มีข้อผิดพลาดหรือไม่ได้มาตรฐาน อาทิ หน้ากระดาษขาดหายหรือสลับกัน โปรดแจ้งมาที่ gammemagie@gammemagie.com เพื1อขอเปลี่ยนเล่มใหม่