มาร์ซิปัน ขนมหวานนี้นานชั่วนิรันดร์ (Marzipan)

มำร์ซิปัน ขนมหวำนนี้นำนชั่วนิรันดร์ จากเรื่อง Marzipan

หนึ่งสัปดำห์หลังจำกปู่สิ้นลม พ่อตื่นขึ้นมำพร้อมกับรูโหว่ใน ช่องท้อง รูไม่เล็กเลย ไม่ใช่แค่รโู หว่ผวิ หนังแยกปริ นีเ่ ลย, ใหญ่ ขนำดเท่ำลูกฟุตบอล รูกลมเกลี้ยงมองทะลุไปถึงฉำกหลัง มองผ่ำนร่ำงเหมือนว่ำรูนี้เป็นช่องเจำะขนำดใหญ่ ชารอน! เสียงแรกที่ฉันจดจ�ำได้ พ่อเรียกชื่อแม่ ร้อง เสียงลัน่ เสียงเครียดคล้ำยเสียงตวำด พ่อเรียกแม่เข้ำไปใน ห้องนอน ฉันกับฮันนำห์, พีส่ ำว ยืนรออยูห่ น้ำห้อง วิตกกังวล หรือว่ำจะเป็นกำรยืน่ ค�ำขำดหย่ำกัน? เรำสองพีน่ อ้ งยืนบิดตัว กระวนกระวำย ฉันรอพร้อมจะกระโดดตัวลอยด้วยควำมปีติ เพรำะกำรหย่ำร้ำงซ่อนเรื่องสุดพิเศษไว้ ตื่นเต้นเร้ำใจเป็น ที่สุด แม่เดินออกจำกห้องนอน ใบหน้ำเผือดขำว ตำลอยไร้ ประกำย ไปโรงเรียน แม่ออกค�ำสั่ง มีอะไรหรือ? ฉันถำม ฮันนำห์พยำยำมยืน่ หน้ำไปมอง ในห้อง มีอะไรผิดปกติหรือคะ? พ่อแม่แจ้งข่ำวให้ทรำบในมือ้ อำหำรเย็น และพร้อมจะ

49

มาร์ซิปัน ขนมหวานนี้นานชั่วนิรันดร์

FlammableSkirt.indd 49

22/3/2013 4:37:04 PM

50

สำธิตหลังของหวำน เมือ่ เรำเก็บถ้วยจำนออกจำกโต๊ะ พ่อยก ชำยเสื้อยืดสีขำวขึ้นสูง ในต�ำแหน่งที่คนอื่นมีหน้ำท้องหรือ พุงพลุ้ย พ่อมีรูโหว่กลมดิก ผิวหนังเอียงลำดกลมเกลี้ยงทุก องศำของเส้นรอบวง นั่นอะไร? ฉันถำม พ่อสัน่ หัว ไม่รู้ได้ ประกำยตำของพ่อหวำดหวัน่ พรัน่ กลัว ท้องพ่อหำยไปไหน? ฉันถำมซ�้ำ พ่อกระแอมกระไอ พ่อกินอำหำรหรือเปล่ำ? ฮันนำห์ถำม หนูเห็นพ่อกิน ใบหน้ำของพ่อเผือดขำว กินแล้วไปไหน? ฉันถำม เรำนัง่ เบิง่ ตำมองพ่อ ฉันอำยุ สิบขวบ ฮันนำห์สิบสำม เม็ดกระดุม เอ่อ, สะดือไม่มแี ล้ว ฉันบอก ท้องของพ่อ กลำยเป็นกระดุมโหว่เม็ดใหญ่ แม่ละมือจำกถ้วยจำน ยกสองมือกุมล�ำคอ ล�ำนิ้ว แบกรับน�้ำหนักกรำม หนูๆ เงียบหน่อยได้ ไหม? นี่เลย, ร้อยพ่อเป็นก�ำไล ก�ำไลตุ้งติ้งของนำงยักษ์ มีมนุษย์กระดุกกระดิกตัวเล็กห้อยแขวน ยักษีน�ำเอำก�ำไล วงใหม่ไปอวดเพื่อนในงำนปำร์ตี อิจฉำน่ะ ดิ้นดุกดิกน่ำรัก เหลือเกิน พ่อกับแม่ไปหำหมอในวันถัดมำ หมอฝึกหัดส่งพ่อไปเอกซเรย์ ประกำศยืนยันว่ำอวัยวะภำยในของพ่อยังอยู่ครบครัน หมอ ส่งพ่อไปพบแพทย์ระบบทำงเดินอำหำร เขำบอกว่ำพ่อย่อย อำหำรเป็นวงโค้ง อำหำรเดินทำงอ้อมรอบรูโหว่ของช่องท้อง สำวน้อยกระโปรงเพลิง

FlammableSkirt.indd 50

22/3/2013 4:37:04 PM

ล�ำไส้เล็กยังบีบรัดดูดซึมสำรอำหำรได้เป็นปกติ คุณหมอทั้งสองลงควำมเห็นรับรองว่ำพ่อมีสุขภำพ ดีเยี่ยม พ่อกับแม่เดินไปในลำนจอดรถใต้ดินเย็นฉ�่ำ เดินไป ขึ้นรถ ขับกลับบ้ำน กลำงเส้นทำง ผ่ำนไฟเขียวไปแล้ว แม่บอกว่ำจอดรถ สักเดี๋ยว เธอดันบำนประตูฝั่งผู้ โดยสำรเปิดอ้ำ อำเจียน ออกมำที่หัวมุมถนน พ่อกลับรถ มุ่งหน้ำกลับมำหำหมอ หมอฝึกหัดตรวจเลือดตรวจปัสสำวะ น�ำผลกำรตรวจ กลับมำหำ ขยิบตำให้แม่ ดูเหมือนว่ำคุณผู้หญิงท้องแล้วละครับ แม่อำยุสสี่ บิ สำม วำงมือพำดบนหน้ำท้อง เบิกตำโพลง มองหมอ พ่ออำยุสี่สิบหก วำงมือพำดบนหน้ำท้อง มือหล่นไป แตะพนักเก้ำอี้

51

พ่อกับแม่เดินทำงกลับถึงบ้ำนเวลำหกโมงสิบห้ำ ฉันกับ ฮันนำห์เป็นกังวล ไปนำนแล้ว เวลำหกโมงตรงเป็นจุดเริม่ ต้น ของควำมวิตกกังวล ทัง้ สองประกำศข่ำวสองเรือ่ งซ้อน พ่อ สุขภำพดีเยี่ยม แม่ตั้งท้อง เก็บไว้เปล่ำ? ฉันรีบถำม ฉันอยำกเป็นลูกคนสุดท้อง ฉันขอบอก ฉันไม่อยำกได้น้อง แม่ยกมือคลึงท้ำยทอย แน่อยูแ่ ล้ว แม่จะอุม้ ท้องจนครบ ทศมำส นี่เป็นวำระพิเศษ แม่ชอบอุ้มท้อง หนุกดี มาร์ซิปัน ขนมหวานนี้นานชั่วนิรันดร์

FlammableSkirt.indd 51

22/3/2013 4:37:04 PM

พ่อนัง่ บนโซฟำ มือข้ำงหนึง่ วำงบนหน้ำท้อง ผลุบหำยไป ในรูโหว่เหมือนนกซุกหัวในโพรงไม้ พ่อแย้มยิม้ อำรมณ์ดี พ่อจะ ตั้งชื่อลูกคนใหม่ตำมชื่อปู่ ถ้ำเป็นลูกสำว? แม่ถำม ไม่เอดเวิร์ด ก็ชื่อเอดวินำ พ่อยืนยันเสียงหนักแน่น ฉันกับฮันนำห์พร้อมใจกันส่งเสียงขย้อน พ่อส่งเรำสอง คนเข้ำห้องนอน ข้อหำลบหลู่ไม่ให้เกียรติคุณปู่

52

เก้ำเดือนเต็ม รูโหว่กลำงล�ำตัวของพ่อมีขนำดเท่ำเดิมไม่ เปลี่ยนแปลง แม่อุ้มท้องขนำดใหญ่ โตมโหฬำร ท้องโตที่สุด หำใดเทียบในรัศมีหลำยไมล์ แม้แต่หมอยังประทับใจ เบ้อเฮิม่ ที่สุดเท่ำที่ผมเคยเห็น คุณหมอบอก แม่เดือดจัด ท้องนีท้ ำ� ให้ฉนั รูส้ กึ เละเหมือนกำกอำหำร แม่บอกออกมำคืนหนึง่ ที่โต๊ะอำหำร ถลึงตำใส่พอ่ จริงนะ, คุณ เองก็ ใช่ว่ำจะสูงใหญ่ พ่อค�ำรำม ภำคภูมใิ จหยิง่ ผยอง ท้องโตแตงโมใหญ่ทสี่ ดุ เท่ำที่เคยปรำกฏ นี่หนำ, สเปิร์มชั้นเลิศ เรำทุ ก คนเดิ น ทำงไปโรงพยำบำลในวั น แม่ ค ลอด ฮันนำห์เดินพล่ำนไปมำในช่องทำงเดิน คุยกับหมอฝึกหัด ฉัน ยืนอยูข่ ำ้ งหัวไหล่แม่ ประสำทกระเจิง ฉันนึกนะ นีถ่ ำ้ พ่อนอน คว�่ำหน้ำทับแม่ พุงป่องท้องโตคงทะลุโผล่แผ่นหลังของพ่อ แม่ พ อจะแบกบรรทุ ก พ่ อ ติ ด ตั ว ไปไหนต่ อ ไหนเหมื อ นฝำ ชักโครก หำกไม่มอี ะไรท�ำ พ่อพอจะหมุนรอบตัวเหมือนใบพัด เครื่องบิน ใบพัดสีเบจ แม่เบ่ง แม่ขมวดคิว้ แม่เบ่ง แม่นวิ่ หน้ำ หมอยืนรออยู่ สำวน้อยกระโปรงเพลิง

FlammableSkirt.indd 52

22/3/2013 4:37:04 PM

ทีห่ วั เข่ำของแม่ เสียงเร่งเร้ำตืน่ เต้น เกือบได้แล้ว ดีมำกเลย อีกนิด เบ่งอีกหน่อย และแล้ว... แต่ทำรกไม่ได้ โผล่ออกมำตำมแผนที่วำงไว้ ในท้ำยทีส่ ดุ ลูกในครรภ์ โผล่หวั ออกมำ ใบหน้ำของหมอ เผือดขำวด้วยควำมตกใจ หมอเบิง่ ตำมอง หมอไม่รอ้ งเอ้ำฮึด เบ่งอีกหน่อยอีกต่อไปแล้ว เสียงขำดหำยไหลลงไปในล�ำคอ ฉันเดินไปด้ำนข้ำงอยำกรูว้ ำ่ เกิดเรือ่ งใด ภำพทีฉ่ นั มองเห็น หัว ที่ โผล่ออกมำกลำงหว่ำงขำแม่ ไม่ใช่หัวของทำรกน้อย แต่ เป็นศีรษะของหญิงชรำ พระเจ้ำเป็นพยำน หมอครำงออกมำ แม่ยันตัวลุกขึ้นนั่ง ฉันกะพริบตำถี่ มีอะไรผิดปกติหรือครับ? พ่อถำม ฮันนำห์เดินเข้ำมำในห้อง ฉันพลำดอะไรไปแล้วหรือ? เธอถำม หญิงชรำถีบยันดันตัวออกมำตลอดทำง มือลูบปำด เมือกคลุมท่อนแขน คว้ำกรรไกรของหมอท�ำคลอดมำตัด สำยรกด้วยตนเอง ไม่ร้องแงๆ พูดส่งเสียงชัดถ้อยชัดค�ำ ขอบคุณสวรรค์ ในนั้นอุ่นจัด ท�ำให้ฉันแทบเป็นลม โอ, พระเจ้ำ ฮันนำห์ครำงออกมำ แม่เขม้นจ้องใบหน้ำยับย่นคุ้นตำ แม่? เสียงของแม่ แหลมเล็ก หญิงชรำหันไปหำแม่ ลูกรัก, ลูกท�ำผลงำนได้วิเศษ เหลือเกิน แม่? แม่ของฉันยกมือปิดหู แม่มำท�ำอะไรที่นี่?

53

มาร์ซิปัน ขนมหวานนี้นานชั่วนิรันดร์

FlammableSkirt.indd 53

22/3/2013 4:37:04 PM

54

ฉันยังกะพริบตำถี่สืบไป หมออ้ำปำกค้ำง แม่หนั ไปหำพ่อ รอเดีย๋ ว แม่พดู รอเดีย๋ วซี ในฟลอริดำ พิธีศพ รอเดี๋ยว ไม่มีงำนนั้นเลยหรือ? หญิงชรำไม่ตอบ มือรูดก้อนเลือดรอบข้อมือ สลัดทิ้ง ลงบนพื้นห้อง พ่อเพิง่ หำเสียงตัวเองพบ ควำมผิดของผมเอง พ่อพูด เบำๆ คอตกมองพื้น ดึงชำยเสื้อเชิ้ตขึ้น หมอจ้องนิ่ง แม่ เอื้อมมือไปกระตุกชำยเสื้อลง ไม่ใช่ แม่แทบจะตวำด ฟังฉัน ฮันนำห์เดินมำข้ำงหน้ำ ข้อศอกถองหมอให้พ้นทำง ยื่นหน้ำเขม้นมองเข้ำไปข้ำงใน แล้วน้องหำยไปไหน? เธอถำม แม่ยกท่อนแขนกอดตัวเอง ไม่รู้ แม่ตอบ ฉันอยู่นี่ ไง! แม่ของแม่ให้ค�ำตอบ ดีค่ะ, คุณยำย ฉันทักทำย ฮันนำห์หัวเรำะคิก หมอกระแอมกระไอ ท่ำนทัง้ หลำย เขำกล่ำว นีค่ อื ทำรก แรกเกิด คุณยำยเหยียดเท้ำลงแตะพื้น ร่ำงเล็กแกร็นเหี่ยวย่น หลังค่อม เดินตรงไปหำห้องน�้ำ เลือกเสื้อกำวน์สีขำววำง ซ้อนพับอยู่ข้ำงประตูมำสวม เสื้อเปียกรัดเอว หลับตำเสีย, เด็กๆ คุณยำยส่งเสียงข้ำมไหล่ พวกหนูไม่อยำกเห็นหญิงชรำ เปลือยร่ำงล่อนจ้อน หมอเดินออกจำกห้อง บ่นงึมง�ำ งำนยุ่ง ยุ่ง ยุ่ง แม่มองพื้นห้อง สำวน้อยกระโปรงเพลิง

FlammableSkirt.indd 54

22/3/2013 4:37:04 PM

ฉันเสียใจ แม่ครำงออกมำ น�้ำตำเอ่อท่วม พ่อประคองแก้มของแม่ไว้ ฉันคว้ำแขนฮันนำห์ ลำก พี่สำวออกจำกห้อง เรำจะรอข้ำงนอกนะคะ ฉันบอก เรำได้ยินเสียงเอ็ดตะโรในห้องคลอด เก้ำเดือน! แม่ แผดเสียง นี่ถ้ำรู้ว่ำจะเป็นแม่ของฉัน อย่ำงน้อยที่สุด ฉันก็ คงแอบอัดบุหรี่สักมวนสองมวน ในทำงเดินหน้ำห้อง ฉันจ้องตำฮันนำห์ เธอจ้องตำฉัน เอดวินา? ฉันบอกออกมำ เรำหัวร่องอหำยออกมำพร้อมกัน ฉันหัวร่อจนน�้ำตำเล็ด ต้องวิ่งเข้ำห้องน�้ำก่อนกำงเกงเปียก ✻ 55

บ่ำยวันนัน้ เรำนัง่ รถกลับบ้ำนด้วยกัน คุณยำยนัง่ เบำะหลัง มี ฉันกับฮันนำห์ขนำบข้ำง ร่ำงคุณยำยพันห่อด้วยผ้ำห่มทำรก ที่คุณยำยถักด้วยมือ เมื่อหลำยปีก่อนโน้น ฉันจ�ำผืนนี้ ได้ คุณยำยบอก ปลำยนิว้ ขยีล้ ำยถักสีชมพู นวลนุ่ม ฉันท�ำงำนได้เนี้ยบเอำกำร พ่อ ขับรถ นิ้วแทงทิ่มรูโหว่กลำงล�ำตัว ผมคิดแค่วำ่ อำจได้ลกู ช่องท้องโหว่ พ่อหันไปบอกแม่ที่ นั่งข้ำงกัน ผมไม่คิดว่ำจะเป็นอย่ำงนี้ พ่อยกท่อนแขนโอบไหล่แม่ ผมรักแม่ของคุณ พ่อบอก มือตบท่อนแขนของแม่ แม่สูดจมูกฟุดฟิด ฉันเองก็รักแม่ แล้วไง? มาร์ซิปัน ขนมหวานนี้นานชั่วนิรันดร์

FlammableSkirt.indd 55

22/3/2013 4:37:04 PM

56

ฉันไม่ได้ ไปร่วมพิธศี พคุณปู่ จัดงำนในเทกซัส ฉันเพิง่ หำยจำก อำกำรคอติดเชื้อ ทุกคนลงควำมเห็นว่ำน่ำจะเป็นกำรดีกว่ำ ถ้ำฉันกับฮันนำห์อยู่กับเพื่อนบ้ำนช่วงวันหยุด คิดถึงพ่อแม่ บ้ำงนะในวันอำทิตย์ แม่บอกอย่ำงนั้น ฉันสวมชุดด�ำในวัน อำทิตย์ ฮันนำห์กระด้ำงกระเดือ่ ง สวมชุดสีมว่ ง เรำสองคน ท�ำพิธฝี งั ปอยผมของเรำใต้กระจุกรำกในกระถำงไม้ดอกของ เพื่อนบ้ำน เมื่อพ่อแม่กลับมำ ฉันถำมพ่อว่ำเป็นไงบ้ำง พ่อเบือน หน้ำไปมองทำงอื่น เศร้ำ พ่อบอก เร็วเหลือเกิน พ่อยกมือ เกำล�ำคอ พ่อร้องไห้ป่ะ? ฉันถำม ร้อง พ่อบอก ร้องซี ฉันพยักหน้ำรับ หนูเคยเห็นพ่อร้องไห้ ฉันให้คำ� ยืนยัน หนูจ�ำได้ พ่อร้องไห้ตอนได้ยินเพลงชำติ พ่อแตะท่อนแขนของฉัน เศร้ำ เศร้ำเหลือเกิน พ่อพูด เสียงดัง หนูอยู่นี่ ฉันบอก พ่อไม่ต้องตะโกนก็ ได้ พ่อเดินไปทีผ่ นัง ปลดรูปขำวด�ำใส่กรอบลงมำ รูปคุณปู่ เอดวินเมื่อครั้งยังหนุ่ม คุณปู่หล่อจัง ฉันกล่ำว พ่อวำงมือบนหัวของฉัน... หมวกหนัก ดีที่หนึ่งในโลก กลับมำถึงบ้ำน ฉันกับฮันนำห์พำคุณยำยไปพักในห้องพักแขก พ่อแม่ทิ้งตัวหมดแรง พ่อหน้ำตำตื่นประหลำดใจ นอนบน โซฟำ แม่นอนหงำยอยู่บนพื้น เริ่มท�ำซิตอัป สำวน้อยกระโปรงเพลิง

FlammableSkirt.indd 56

22/3/2013 4:37:04 PM

ห่ะ, อย่ำหวังว่ำแม่จะมำท�ำลำยทรวดทรงฉัน ห่ะ, เรือ่ ง ทั้งหมด ฉันถือหนังสือปูม้ำเข้ำไปในห้องนั่งเล่น แสร้งท�ำเป็น อ่ำนออกรส ฮันนำห์ถลำไปหำโทรศัพท์ จริงนะ จริงทีส่ ดุ ฉัน ได้ยินเสียงของเธอ ฉันสำบำนได้! พ่อมองแม่ ยกหัวยกเข่ำ ยกขึ้น วำงลง อย่ำงน้อยที่สุด คุณก็ยังท�าซิตอัปได้ พ่อบอก แม่ดึงตัวลุกขึ้น กัดฟันกรอด นอนรำบลง สเปิร์ม ชั้นเลิศแน่ะ แม่ส่งเสียง แทบจะถ่มค�ำออกมำ สเปิร์มปำฏิหำริย์ พ่อยืนยัน ระวังหน่อยค่ำ ฉันส่งเสียง เด็กร่วมอยู่ในห้องด้วย ปำฏิหำริย?์ ท�ำไมไม่ผลิพอ่ ของคุณออกมำเล่ำ? สัง่ ไป เลยซี ให้ โครโมโซมห่ะนั่นสร้ำงปู่ขึ้นมำใหม่ นมไหลเปลืองเปล่ำแต้มเสื้อยืดเป็นวง ดวงตำฝ้ำฟำง เปือ้ นครำบน�ำ้ นมมองเหม่อดูเพดำน แม่ซติ อัปครบร้อย นอน แผ่กำงบนพื้นห้อง แม่ขำ? ฉันถำม แม่เป็นไรเปล่ำ? ฉันได้ยนิ เสียงของฮันนำห์ ในห้องข้ำงเคียง ตำยไปแล้ว เดือนตุลำ เธอบอกเล่ำ จริงว่ะ, ฉันเห็นกะตำ แม่เบือนหน้ำมำมองฉัน มำนี่, ลูกรัก แม่เรียก ฉันวำงหนังสือลง เดินตรงไปหำ คุกเข่ำลงข้ำงแม่ แม่ยกมือโอบแก้มฉัน ลูกรัก แม่พูด ตอนแม่ตำย? น�้ำตำทะลักท่วมตำของฉัน เร็วจริง อย่ำตำยค่ะ, แม่ ยัง, ยังไม่ตำยง่ำยๆ แม่ยงั สมบูรณ์แข็งแรง ยังอยูอ่ กี

57

มาร์ซิปัน ขนมหวานนี้นานชั่วนิรันดร์

FlammableSkirt.indd 57

22/3/2013 4:37:04 PM

นำน แต่ถ้ำแม่ตำย แม่บอก แม่อยำกให้หนูปล่อยแม่ไป ฉันไปร่วมในพิธีศพของคุณยำย ฉันแทบจะไม่ปล่อยมือจำก ฮันนำห์ แต่เมือ่ ญำติมำกหน้ำหลำยตำไหลหลัง่ ออกมำ ฉันพบ แม่นั่งที่มุมโซฟำขำว ศีรษะแหงนหงำย ใบหน้ำเผือดหมอง ฉันไปนั่งข้ำงๆ มุดเข้ำไปในอ้อมกอดแม่ แม่ขำ, แม่ เศร้ำจัง แม่ไม่ได้ขยับศีรษะ มือยกมำแตะหัวฉัน นัน่ จริง, ลูกรัก แม่เศร้ำสองซ้อน สองซ้อนอะไรกัน ฉันไม่ได้ถำม น�้ำเสียงของแม่ท�ำให้ ฉันไม่อยำกอำหำร 58

แม่เลิกซิตอัปสี่ทุ่มครึ่ง นำนเลยเวลำเข้ำนอนของฉันไปนำน เรำเข้ำนอน ห่มผ้ำดับไฟเรียบร้อย ก่อนฮันนำห์จะหลับไป เรำสองคนหัวเรำะคิกคัก ฉันจะออกลูกเป็นพี่ ฉันบอก มือลูบพุงตัวเอง ฮันนำห์ถอนหำยใจ ฉันอยำกออกลูกเป็นตัวเอง เธอ กระซิบบอก เออนะ, ท�ำไมฉันไม่คดิ เรือ่ งนัน้ ได้กอ่ น ยัยแก่, ฉันถล่ม พี่สำว อีกไม่นำน ฮันนำห์ ไม่ส่งเสียงตอบ ฉันจิ้มพุงตัวเอง ตรวจให้แน่ใจว่ำยังอยูค่ รบ รูปทรงเดิม ท้องส่งเสียงครืดครำก ตอบรับ ฉันได้ยินเสียงแม่ระบำยลมหำยใจพรูออกมำในห้อง นัง่ เล่น จำกนัน้ เป็นกำรนับต่อเนือ่ ง สำมร้อยห้ำ สำมร้อย สำวน้อยกระโปรงเพลิง

FlammableSkirt.indd 58

22/3/2013 4:37:04 PM

หก เสียงขำดหำยไปแล้ว ฉันย่องเงียบลงจำกเตียง ย่องไปในช่องทำงเดิน พ่อ หลับบนโซฟำ แม่จัดชั้นหนังสือ หยิบหนังสือนอนรำบให้ลุก ขึ้นมำเข้ำแถวตั้งตรง แม่ขำ ฉันส่งเสียงเรียก เธอไม่ได้หันมำ แค่กำงแขนออก ฉันวิ่งไปซุกใต้แขน หนูน้อยของแม่ เธอบอก ฉันรู้สึกว่ำตัวพองเบ่งบำน เรำนัง่ ที่โซฟำ นอนขดตัวกอดกัน หัวเข่ำของฉันซุกอยู่ ในซอกเข่ำของแม่ เอวแม่อุ่นกว่ำปกติหลังกำรซิตอัป และ ค่อนข้ำงชืน้ แม่เอนหัวมำกดหัวฉัน เรำสองคนเบิง่ ตำมองไป ข้ำงหน้ำ มองผ้ำม่ำนสีงำช้ำงมีเกล็ดสีน�้ำตำลระยิบระยับ หนูหิว ฉันบอก แม่ก็หิว เรำลุกจำกโซฟำตรงไปหำตู้เย็น ฉันหยิบสปำเกตตี เหลือค้ำง แม่เปิดช่องแข็ง คุย้ เข้ำไปข้ำงใน หยิบเค้กครึง่ ชิน้ ออกมำ หนูไม่เคยรู้มำก่อนว่ำมีเค้กเหลือ ฉันงึมง�ำ พุ้ยเส้น สปำเกตตีพันม้วนด้วยส้อมเข้ำปำก ผิวนอกเคลือบช็อกโกเลต หุ้มด้วยพลำสติกหนืด เค้กจำกงำนศพของคุณยำย แม่บอก ฉันกะพริบตำถี่ ไม่มที ำง ฉันอุทำนออกมำ เค้กมำร์ซปิ นั ฉันโปรดที่สุด ลองแล้วหรือ? แม่ถำม เริ่มแกะพลำสติกห่อ หนูกนิ ไปตัง้ สำมชิน้ แน่ะ อร่อยทีส่ ดุ อร่อยกว่ำอำหำร จำนไหนๆ ในพิธีศพ

59

มาร์ซิปัน ขนมหวานนี้นานชั่วนิรันดร์

FlammableSkirt.indd 59

22/3/2013 4:37:05 PM

แม่ตัดชิ้นบำง วำงบนแผ่นรองจำนของฉัน เด็กสิบขวบส่วนใหญ่ไม่ชอบ เค้กมำร์ซปิ นั น่ะ แม่บอก ของโปรดคุณยำย ลูกน่ำจะได้ลิ้นรับรสจำกคุณยำย ฉันแทะเล็ม เย็นและแตกเกล็ดจำกกำรแช่ช่องแข็ง อร่อย ฉันบอก ละเลียดอัลมอนด์บด ปล่อยให้รสซ่ำน ไปทั่วปำก แม่ตัดชิ้นบำงให้ตัวเอง หยิบส้อมจำกตะแกรงผึ่งแห้ง นั่งลงตรงข้ำมฉัน ท�ำไมยังเหลืออยู่? ฉันถำม แม่ยกั ไหล่ หนูรู้ ไหม บำงคนก็เก็บเค้กแต่งงำนไว้ แม่ บอก จิ้มเค้กเข้ำปำก 60

ในตอนเช้ำ พ่อถือรูปถ่ำยของคุณปู่บนตัก เอดวิน ฉันให้ควำมเห็น คุณปู่เอดวินหนุ่มหล่อเหลำ พ่อดึงฉันไปกอด คุณปู่เอดวินผมสีน�้ำตำลหยักศก ปู่เป็นรูทวำรของจริง พ่อบอก ฉันระเบิดเสียงหัวเรำะออกมำ หัวเรำะท้องคัดท้องแข็ง พ่อยกมือปิดปำกฉันไว้ ฉันหัวเรำะในอุ้งมือของพ่อ ชู่ว์ ลิซำ พ่อปรำม อย่ำได้หัวเรำะ ก็ตลกนี่นำ ฉันส่งเสียงอู้อี้ อย่ำได้หัวเรำะเยำะคนตำย พ่อบอก ฉันยังเหลืออีกเยอะ ฉันปล่อยให้ถะถัง่ ออกมำ แต่กล็ ด ควำมรุนแรงไม่ถึงระดับท้องคัดท้องแข็งอีกแล้ว รูโหว่เป็นไงคะ? ฉันถำมเมื่อระบำยควำมขบขันหมด เกลี้ยงแล้ว ปวดหรือเปล่ำ? สำวน้อยกระโปรงเพลิง

FlammableSkirt.indd 60

22/3/2013 4:37:05 PM

ม่ำย พ่อบอก ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร หนูขอดูหน่อย พ่อยกเสื้อกล้ำมขึ้น ขอแตะหน่อยนะคะ? พ่อพยักหน้ำ ฉันลูบปลำยนิว้ ไล้ ไปตำมวงใน ผิวหนังของพ่อให้ควำมรู้สึกเหมือนผิว พ่อคิดว่ำหำยไปไหน? ฉันถำม อะไรหำย? ผิวหนัง? ทุกอย่ำงเลยค่ะ ผิวหนัง ซี่โครงทีเ่ คยพำดอยูแ่ ถวนี้ กรด ในกระเพำะ ของพวกนั้น พ่อเดำเอำว่ำน่ำจะอยู่ครบ แค่ดันไปอยู่ดำ้ นข้ำง เท่อ่ะ ฉันบอก ฉันวำดภำพเกมกีฬำชนิดใหม่ คล้ำย บำสเกตบอล ชู้ตลูกผ่ำนร่ำงของพ่อ พ่อปล่อยเสือ้ ลง ม่ำนเวทีหล่นตึงปิดฉำก พ่อไม่คดิ ว่ำเท่ พ่อบอก แต่ในเมือ่ ไม่มภี ยั ถึงตำย ก็ขอบคุณเหลือหลำยแล้ว

61

✻

มือ้ อำหำรเย็น คุณยำยปรุงซุปเลิศรสสูตรคุณยำย ฮ็อตด็อก ตัวจ้อยลอยฟ่องในน�้ำซุปถั่วข้นคลั่ก ไม่ได้กินนำนแล้ว ฉันบอก หนูไม่คิดว่ำจะได้กินซุปนี้ อีกแล้ว ซุปที่หนูชอบที่สุดในโลกนี้ ฮันนำห์ท�ำชิ้นขนมปังหำยไปในซุป เธอควำนหำรอบ ถ้วยด้วยส้อม ประสำนมือกันก่อนเริ่มมื้ออำหำร แม่บอก ฉันกลืนซุปช้อนแรกที่ตักเข้ำปำกไปแล้ว มาร์ซิปัน ขนมหวานนี้นานชั่วนิรันดร์

FlammableSkirt.indd 61

22/3/2013 4:37:05 PM

62

ฉันคว้ำมือฮันนำห์ อีกข้ำงกุมมือคุณยำย มือข้ำงหนึง่ นุม่ และเปียกแหยะ มืออีกข้ำงนุม่ และเปียกแหยะ แต่นมุ่ ต่ำง กัน เปียกแหยะก็ ไม่เหมือนกัน แม่พริ้มตำหลับ เรำไม่เคยสวดมนต์กอ่ นมือ้ อำหำรเลยนีค่ ะ? ฉันสงสัย เริ่มต้นวันนี้ แม่บอก ฉันค้อมศีรษะ เรำจะสวดว่ำไง? ฉันก้มลงมองถ้วยซุป ผิวกระเพื่อม ลอยฟ่อง ขอบคุณชิ้นขนมปัง? ชู่ว์ พ่อบอก บทสวดภำวนำในใจ ไม่, ไม่ใช่อย่ำงนัน้ แม่แย้ง ฉันก�ำลังคิดหำบทสวดอยู่ โอ้ย, ฮันนำห์ หนูบีบมือพ่อแรงเกินไปแล้ว หนูคดิ ว่ำ เรำควรขอบคุณสิง่ ทีเ่ รำได้รบั ฉันเสนอแนะ ฮันนำห์หนั มำถลึงตำเข้ำใส่ฉนั หุบปำก ให้เวลำแม่คดิ บ้ำง คุณยำยนั่งนิ่ง สูดกลิ่นซุปเข้ำเต็มปอด เติมเกลืออีกนิด คุณยำยกระซิบ แม่เงยหน้ำขึ้น ฉันไม่แน่ ใจว่ำต้องพูดอะไร แม่บอก คิ้วขมวดมุ่น เค้ำหน้ำลังเล งั้นก็แต่งขึ้นมำเอง ฉันเสนอแนะ บีบมือฮันนำห์ บีบ มือคุณยำย ทั้งสองฟำกบีบกลับตอบรับ หนูเริ่มก่อนนะ ฉันพูด เรำจะเวียนกันเป็นวง สีหน้ำของแม่โล่งอก ดีเลย แม่บอก เข้ำท่ำดี หนูใคร่ขอบคุณ ฉันเริม่ ต้น ขอบคุณทีม่ พี อ่ มีแม่มพี สี่ ำว สำวน้อยกระโปรงเพลิง

FlammableSkirt.indd 62

22/3/2013 4:37:05 PM

และขอบคุณที่ ได้เห็นคุณยำยอีกครั้ง...ฉันหันไปหำฮันนำห์ ...ขอบคุณน�้ำซุปของคุณยำย ซุปอร่อยที่สุดในโลก อร่อยกว่ำปลำอะไรก็ ไม่รู้ที่เรำจะกิน ฮันนำห์หันไปหำพ่อ พ่อกระแอมกระไอ ดูเหมือนว่ำกำรสวดมนต์จะช่วย น�ำทำงเรำให้รอดชีวิตไปได้ ขอบคุณในเรื่องนั้น แม่ถลึงตำมองพ่อ เรื่องไกลตัว เธอกล่ำว พ่อยักไหล่ ใกล้จนไม่รจู้ ะใกล้ยงั ไงแล้ว ส�ำหรับผม กำร รักษำชีวิตรอดเป็นเรื่องส�ำคัญที่สุด แม่กวำดสำยตำมองเรำ ฉันพอจะมองเห็นเปลวเทียน เต้นระริกใกล้ดวงตำของเธอ แม่หันไปจ้องคุณยำย เรำรอคอย ถึงตำแม่แล้ว ฉันเตือน เผื่อว่ำแม่จะลืม แม่ไม่ได้มองฉัน ลุกขึน้ ปลดมือออกจำกกำรประสำน มือ เดินไปนั่งข้ำงคุณยำย พ่อตักซุปเข้ำปำก หนูเก็บเค้กวันงำนศพของแม่ไว้ เธอบอก ฉันรูส้ กึ ว่ำหัวใจพองโต ฉันบีบมือฮันนำห์ เธอร้องโอ๊ย เค้ก? คุณยำยถำม เค้กประเภทไหน? เค้กมำร์ซิปัน แม่ตอบ คุณยำยยิ้ม มำร์ซิปัน? เค้กที่แม่โปรดที่สุด ฉันลุกขึน้ ยืน ฉันอยำกเป็นคนอัญเชิญเค้ก ฉันเดินตรง ไปหำตูเ้ ย็น เปิดช่องแช่แข็ง ควำนมือเข้ำไปคุย้ เค้กซ่อนอยู่ กลำงถำดน�้ำแข็งอันที่สำม ก้อนกลมเหมือนลูกฟุตบอล มำแล้ว ฉันบอก มำแล้ว แม่คว้ำมำร์ซิปันไปจำกมือฉัน

63

มาร์ซิปัน ขนมหวานนี้นานชั่วนิรันดร์

FlammableSkirt.indd 63

22/3/2013 4:37:05 PM

แค่ชิม แม่บอก ทุกคนไม่ได้เลยหรือ? ฉันถำม เรำจะได้รว่ มกันกินเค้ก พิธีศพ

64

แบ่งกันชิม แม่ยืนยัน ไม่เอำน่ำ ฉันประท้วง แบ่งเป็นห้ำชิ้นเถอะค่ะ แม่มองตำฉัน ได้เลย แม่บอก ห้ำชิน้ ใบหน้ำของเหนือ่ ยล้ำเศร้ำสร้อย ในตอนทีแ่ ม่ตดั แบ่งเค้ก ฉันส่งชิน้ เค้กให้แต่ละคน คุณยำยกัด เข้ำปำกในทันใด อืม คุณยำยครำงออกมำ อร่อย นีล่ ะ, อร่อยของแท้ แม่ไม่ได้แตะเค้กของตัวเอง เธอห่อพลำสติกคืนกลับ คุณยำยเคี้ยวเค้กหนุบหนับ มีเสียงอู-อำระหว่ำงค�ำ เคีย้ ว ฉันกินเค้กส่วนของฉัน ฮันนำห์เลือ่ นส่วนของเธอมอบ ให้ฉนั เธอเกลียดมำร์ซปิ นั ฉันแทบจะกอดพีส่ ำว พ่อกินเร็ว เหมือนของว่ำงเรียกน�้ำย่อย หนูยงั จ�ำได้ แม่กล่ำว เรำทุกคนเชือ่ ว่ำแม่คงชอบ เรำ บอกออกมำเลยว่ำถ้ำแม่อยู่ แม่คงโปรดที่สุด คุณยำยแลบลิน้ เลียปำก นิว้ ชีอ้ อกมำข้ำงหน้ำ หนูไม่กนิ ของหนู? ไม่ แม่ตอบ งัน้ ขอแม่เถอะ แม่ไม่ได้กนิ มำร์ซปิ นั อร่อยแบบนีม้ ำนำน นักหนำแล้ว ไม่ แม่ตอบ มือโอบชิ้นเค้กของตัวเองซ่อนไว้ หนูจะ เก็บของหนูไว้ ไม่เอำน่ำ พ่อบอก ให้คุณยำยกินเค้กเถอะ เห็นแก่ สำวน้อยกระโปรงเพลิง

FlammableSkirt.indd 64

22/3/2013 4:37:05 PM

พระเจ้ำ เค้กจำกพิธีศพของเธอเอง ฉันกินเค้กของฉันจนหมดเกลี้ยง ฉันยังมีของฮันนำห์ เหลืออยู่ คุณยำยขำ เอำนีค่ ำ่ ฮันนำห์ไม่กนิ ฉันบอก กวำดชิน้ เค้กสีขำวนวลลงบนจำนของเธอ ขอบใจเหลือเกิน หลำนรัก คุณยำยบอก หนูจะเก็บของหนูไว้ แม่พึมพ�ำออกมำ ฮันนำห์ตักซุป ช้อนกระทบขอบถ้วยเสียงกรุกกริก ซุปอร่อยค่ะ, คุณยำย เธอบอก อืม, จริงด้วย พ่อสนับสนุน แม่นั่งนิ่ง เค้กห่อพลำสติกวำงข้ำงช้อน แม่ไม่แตะซุป ฮ็อตด็อกแน่นิ่ง นอนหงำยท้องในซุปข้น หนูขอนะคะ ถ้ำแม่ไม่กิน ฉันบอกแม่ แม่เลือ่ นถ้วยซุปมำหำ ฉันวำดภำพว่ำฉันเป็นแม่ ฉันตัก อำหำรเข้ำปำก อำหำรไหลลงท้อง แม่เป็นผู้ได้รบั สำรอำหำร กินอำหำรเสร็จแล้ว ฉันขออนุญำตลุกจำกโต๊ะอำหำร ในเมื่อไม่มี ใครตอบรับ ฉันยังคงนั่งอยู่ที่นั่น

65

มาร์ซิปัน ขนมหวานนี้นานชั่วนิรันดร์

FlammableSkirt.indd 65

22/3/2013 4:37:05 PM

FlammableSkirt.indd 66

22/3/2013 4:37:05 PM