Golden Apricot Daily 2018 - Day 3

úð²Âºð day 3, TUESday, JULY 10, 2018

Թարմ ու ֆրանսիական էջ 3

Որսալով որսորդներին էջ 4

Ասղար Ֆարհադի Asghar Farhadi p. 5

Shooting Down the Hunters p. 6

Fresh and French p. 7

DAILY Թարգմանչական խոչընդոտներ «Հրաբուխ»

էջ. 4

Lost in Translation Volcano

p. 6

GOLDEN APRICOT DAILY DAY 3 | 10 JULY | 2018

2 ՄՈՍԿՎԱ ԿԻՆՈԹԱՏՐՈՆ, ԿԱՊՈՒՅՏ ԴԱՀԼԻՃ MOSCOW CINEMA, BLUE HALL

10.07

10:00

Դեմք / ռեժ.՝ Մալգոժատա Շումովսկա Mug / dir. Małgorzata Szumowska

Pol, 91’ FC 16+

Lang.: Polish Subt.: English/Armenian

12:00

Տիգրե /ռեժ.՝ Ուլիսես Պոռա Գարդիոլա, Սիլվինա Շնիցեր Tigre /dir. Ulises Porra Guardiola, Silvina Schnicer Նյարդային թարգմանություն / ռեժ.՝ Շիրին Սենո Nervous Translation /dir. Shireen Seno Աննայի պատերազմը /ռեժ.՝ Ալեքսեյ Ֆեդորչենկո Anna’s War /dir. Aleksey Fedorchenko Հրաբուխ /ռեժ.՝ Ռոման Բոնդարչուկ Volcano /dir. Roman Bondarchuk

Arg, 92’ FC 16+

Lang.: Spanish Subt.: English/Armenian

14:00

16:00

17:30 19:30

21:30

Bra, 91’ DC 16+

Lang.: Filipino /Tagalog Subt.: English/Armenian

Rus 74’ FC 16+

Lang.: Russian Subt.: English/Armenian

Ukr/ Deu, 106’ FC 16+

Lang.: Ukrainian Subt.: English/Armenian

Որքան էլ տարօրինակ է, Խոխլովայի մասին /ռեժ. Դավիթ Սաֆարյան However Odd, But Khokhlova / dir. David Safaryan

Rus, 33’ T 16+

Կորսված դրախտ /ռեժ. Դավիթ Սաֆարյան Lost Paradise / dir. David Safaryan Ինչ նուրբ է մաշկդ /ռեժ. Դընի Կոտե A Skin So Soft /dir. Denis Côté

Rus, 72’ T 16+ Invitations Can, 93’ FP 16+

12:00

13:30

Դեդե /ռեժ.՝ Մարիամ Խաչվանի Dede /dir. Mariam Khatchvani Հայաստանի վերջին լարախաղացը / ռեժ.՝ Արման Երիցյան, Իննա Սահակյան, Վարդան Հովհաննիսյան The Last Tightrope of Armenia/dir.

Arman Yeritsyan, Inna Sahakyan, Vardan Hovhannisyan Ժաննան և ձայները /ռեժ.՝ Միքայել Վաթինյան Joan and the Voices /dir. Mikael Vatinyan

67’ R 16+

Հող չափողները / ռեժ. Սուրեն Բաբայան Land Surveyors / dir. Suren Babayan

Lang.: Russian Subt.: English

20:00

Արարատի ստվերը / ռեժ. Միգել Esp, 54’ AP 16+ Անգել Նիետո The Shadow of Ararat / dir. Miguel Ángel Nieto

Lang.: Armenian Subt.: English Only Lang.: English/French Subt.: English/Armenian

ՍԻՆԵՄԱ ՍԹԱՐ, ԴԱԼՄԱ ԳԱՐԴԵՆ ՄՈԼ CINEMA STAR, DALMA GARDEN MALL

Lang.: Georgian Subt.: English/Armenian Lang.: Armenian Subt.: English

Ամառը Մոնիկայի հետ / Swe, 96’ T ռեժ.՝ Ինգմար Բերգման 16+ Summer with Monika /dir. Ingmar Bergman

Lang.: Swedish Subt.: English/Armenian

17:00

Միլա /ռեժ.՝ Վալերի Մասադյան Milla / dir. Valerie Massadian

Fra, 128’ FP 16+

Lang.: French Subt.: English/Armenian

19:30

Մա՛յր /ռեժ.՝ Դարեն Արոնոֆսկի Mother! /dir. Darren Aronofsky

USA, 121’ R 18+

Lang.: English Subt.: Armenian

22:00

Այրի վհուկը /ռեժ.՝ Ցայ Չենծե The Widowed Witch /dir. Cai Chengjie

Chn, 120’ YP 18+

Lang.: Mandarin Subt.: English/Armenian

ՄՈՍԿՎԱ ԿԻՆՈԹԱՏՐՈՆ, ՓՈՔՐ ԿԱՐՄԻՐ ԴԱՀԼԻՃ MOSCOW CINEMA, SMALL RED HALL 10:00

Ներբող ոչնչին / ռեժ.՝ Բորիս Միտիչ In Praise of Nothing / dir. Boris Mitic՛

12:00

Հեռավոր համաստեղություն/ USA/Tur/Nld, ռեժ.՝ Շևաուն Միզրահի 82’ DC Distant Constellation / dir. Shevaun Mizrahi 16+

Lang.: Turkish/English/ French/Armenian Subt.: English/Armenian

14:00

Վիշապը / ռեժ.՝ Ճաո Լյան Behemoth / dir. Zhao Liang

Chn/Fra, 95’ YP 16+

Lang.: Mandarin Subt.: English/Armenian

16:00

Վաղը / ռեժ.՝ Յուլյա Շատուն Tomorrow / dir. Yuliya Shatun

Blr, 75’ CIS 16+

Lang.: Russian Subt.: English/Armenian

17:30

Շրջակա անցուդարձ / ռեժ.՝ Ռեեմ Սալեհ Lbn/Egy/Gre, What Comes Around / dir. Reem Saleh 80’ DC 16+

Lang.: Arabic Subt.: English/Armenian

19:00

Ներբող ոչնչին / ռեժ.՝ Բորիս Միտիչ In Praise of Nothing / dir. Boris Mitic՛

Lang.: English Subt.: Armenian

20:30

Հեռավոր համաստեղություն / USA/Tur/Nld, ռեժ.՝ Շևաուն Միզրահի 82’ DC Distant Constellation / dir. Shevaun Mizrahi 16+

Srb/Hrv/Fra 78’ DC 16+

Lang.: English Subt.: Armenian

Lang.: Turkish/English/ French/Armenian Subt.: English/Armenian

Տոմբե / ռեժ. Դիանա Կարդումյան Tombé / dir. Diana Kardumyan

18:00

Հաղորդություն /ռեժ.՝ Ինգմար Բերգման Winter Light /dir. Ingmar Bergman Սաֆարի / ռեժ.՝ Ուլրիխ Զայդլ Safari /dir. Ulrich Seidl

Arm, 21’ AP 16+

Lang.: Armenian Subt.: English

Arm, 19’ AP 16+

Lang.: Armenian Subt.: English

18:30

Բնաջնջում / ռեժ. Կոստադին Բոնև Uprooting / dir. Kostadin Bonev

Blg/Arm, 86’ AP 16+

Lang.: Bulgarian/ Armenian/Turkish/English Subt.: English/Armenian

20:30

Լուսինը, արևը և հրացանակիրները / ռեժ. Վահագն Խաչատրյան The Moon, the Sun and the Musketeers / dir. Vahagn Khachatryan

Prt/Arm, 19’ AP 16+

Lang.: Portuguese Subt.: English/Armenian

Պոեմ միայնակ գայլի մասին / ռեժ. Տարոն Պետրոսյան, Վրեժ Պետրոսյան Arm, 27’ AP 16+ Poem about the lonely wolf / dir. Taron Petrosyan, Vrezh Petrosyan

Lang.: Armenian Subt.: English/Armenian

Arm, 18’ AP 12+

Lang.: Turkish Subt.: English/Armenian Lang.: Spanish/English/ Russian/Armenian/Turkish Subt.: English/Armenian

Swe, 81’ T 16+

Lang.: Swedish Subt.: English/Armenian

Aut, 90’ YP 18+

Lang.: German Subt.: English/Armenian

ՍԻՆԵՄԱ ՍԹԱՐ, ՌԻՈ ՄՈԼ CINEMA STAR, RIO MALL 18:30

Դովլաթով /ռեժ.՝ Ալեքսեյ Գերման կրտսեր Dovlatov /dir. Aleksey German Jr

Rus/Pol/Srb, 126’ YP, CIS 16+

Lang.: Russian/Spanish/ Finnish Subt.: English/Armenian

20:30

Տադուսակ /ռեժ.՝ Մարտեն Լառոշ Tadoussac /dir. Martin Laroche

Can, 90’ FC

Lang.: French Subt.: English/Armenian

ՀՈԿՏԵՄԲԵՐ ԿԻՆՈԹԱՏՐՈՆ, ԳՅՈՒՄՐԻ HOKTEMBER CINEMA, GYUMRI 16:00

Թուրքական թամբ /ռեժ. Յուսուպ Rus, 75’ CIS 16+ Lang.: Russian Subt.: English/Armenian Ռազիկով Sella Turcica / dir. Yusup Razykov

18:00

Իրական Կուբան /ռեժ. Ստաս Նամին, Ջիմ Բրաուն The Real Cuba / dir. Stas Namin, Jim Brown

Rus/USA, 63’ CIS 16+

Lang.: Russian Subt.: English/Armenian

Rus, 45’ AP 16+

Lang.: Russian Subt.: English/Armenian

Հայաստանի հնագույն տաճարները / ռեժ. Ստաս Նամին Ancient Temples of Armenia / dir. Stas Namin 20:00

Տոկունություն /ռեժ. Ռաշիդ Մալիկով Uzb, 78’ CIS Fortitude / dir. Rashid Malikov 16+

ՀԹԿՊ բա­ցում GAIFF Pro ծրա­ գիրն ար­ դեն թափ է առ­ նում. այ­սօր կբաց­վի փա­ռա­տո­նի ամե­նա­ հին ար­տադ­րա­կան հար­թակ­նե­րից մե­ կը` Հայ-թուր­քա­կան կի­նոպ­լատ­ֆոր­մը: 20 հայ­տից հայ-թուր­քա­կան սահ­մա­նի եր­կու կող­մից ընտր­վել է 8 նա­խա­գիծ: Բա­ցու­մից հե­տո (11:00, ՀԲԸՄ, Մե­լիք-Ադա­մյան 2/2) եռօ­րյա աշ­խա­տա­րա­նը կամ­փոփ­վի չո­ րեք­շաբ­թի` 7000 եվ­րո պար­գևի հաղ­թո­ղի հայ­տա­րա­րու­թյամբ:

Գոր­ծու­նյա Դա­րեն

ՄՈՍԿՎԱ ԿԻՆՈԹԱՏՐՈՆ, ՓՈՔՐ ԿԱՊՈՒՅՏ ԴԱՀԼԻՃ MOSCOW CINEMA, SMALL BLUE HALL Ադապտացիա / ռեժ. Մաննե Բաղդասարյան Adaptation / dir. Manne Baghdasaryan

Lang.: Georgian Subt.: English/Armenian

18:00

Lang.: Armenian Subt.: English

Srb/Hrv/Fra 78’ DC 16+

Geo, 82’ DC 16+

ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ HOUSE OF CINEMA

20:00 Geo/Qat, 97’ C2C 16+ Arm, 72’ C2C 12+

Հստակ աշխարհ / ռեժ. Վախթանգ Կունցև-Գաբաշվիլի Transparent World / dir. Vakhtang Kuntsev-Gabashvili

Սիրավառ / ռեժ. Մաթյո Զեյթինջօղլու Fra/Ind, 97’ AP Lang.: French/English/Spanish Subt.: English/Armenian Burn In Love / dir. Mathieu 16+ Zeitindjioglou

15:00

17:00

21:00

16:00

ՄՈՍԿՎԱ ԿԻՆՈԹԱՏՐՈՆ, ԿԱՐՄԻՐ ԴԱՀԼԻՃ MOSCOW CINEMA, RED HALL 10:00

ԵՐԵՎԱՆՅԱՆ ԳԻՇԵՐՆԵՐ ՊՈՂՈՍՅԱՆ ԱՅԳԻՆԵՐՈՒՄ YEREVAN NIGHTS AT POGHOSYAN GARDENS

Բաց­ման արա­րո­ղու­թյա­նը «Փա­րա­ջա­ նո­վյան թա­լե­ր» ստա­նա­լուց հե­տո ռե­ժի­ սոր Դա­րեն Արո­նոֆս­կին` իր հե­տա­հա­յաց ծրագ­ րի բաց­ մանն ու իր վեր­ ջին «Մա՛յր» ֆիլ­մի ցու­ցադ­րու­թյանն ըն­դա­ռաջ (19:30, Մոսկ­վա կ/թ` Կար­միր դահ­լիճ), այ­սօր հան­ դես կգա մա­մու­լի ասու­լի­սով (15:00, ՀԲԸՄ):

Lang.: Uzbek Subt.: English/Armenian

Հան­դի­պում Թու­մո կենտ­րո­նում` 17:00, հան­դի­պում կլի­նի կա­նա­դա­հայ դե­րա­սա­նու­հի Ար­սի­նե Խան­ջյա­նի հետ: Բեյ­րութ­ցի դե­րա­սա­նու­ հին «Ոս­կե ծի­րա­նի» հա­ճա­խա­կի հյուրն է, եր­բեմն ամուս­նու` ռե­ժի­սոր Ատոմ Էգո­յա­ նի հետ, ով եր­կար տա­րի­ներ փա­ռա­տո­նի նա­խա­գահն էր:

Որ­քան փխրուն ենք «Փխրու­ն» ան­վա­նու­մը կրող վի­դե­ո­ար­տի, ինս­տա­լյա­ցի­ա­նե­րի և պեր­ֆոր­մանս­նե­ րի ցու­ցա­հան­դե­սը կբաց­վի այ­սօր` 19:00, Կի­նե­մա­տոգ­րա­ֆիստ­նե­րի մի­ու­թյան շեն­ քում: Տե­ղի ու սփյուռ­քից ար­վես­տա­ գետ­նե­րի աշ­խա­տանք­նե­րը մտո­րում­ն եր են հա­յաս­տա­նյան վեր­ջին սո­ցի­ալ-քա­ ղա­քա­կան փո­փո­խու­թյուն­նե­րի մա­սին` փխրու­նու­թյան և ու­ժի թե­մա­նե­րի շուրջ: Ցու­ցա­հան­դե­սը բաց կլի­նի մին­չև հու­լի­ սի 15-ը:

Երբ գա­լիս է գի­շե­րը Ավար­տենք փա­ռա­տո­նա­յին օրը կամ խնջույ­քով, որը կսկվի 22:30` «Basement»ում (Աբո­վյան 3), կամ էլ գնա­լով ամե­­­նօրյա Կես­գի­շե­րա­յին ամ­փոփ­մա­նը` «Ակում­բու­մ» (Թու­մա­նյան 40):

GOLDEN APRICOT DAILY ÊÙµ³·ÇñÝ»ñ` Úáëà ´ñá»ñ»Ý-гÛï»Ý˳, ²ñÃáõñ ì³ñ¹ÇÏÛ³Ý ²ß˳ï³Ï³½Ù` Սաշա Կուտսիր, Հյուգո Էմերզաել лÕÇݳÏÝ»ñª Ռոզա Գրիգորյան, Դիանա Մարտիրոսյան Èáõë³ÝϳñÇ㪠سݻ ÐáíѳÝÝÇëÛ³Ý êñµ³·ñÇ㪠Գայանե Մկրտչյան

³ñ·Ù³ÝÇãÝ»ñª Լուսինե Հովհաննիսյան, ¼³ñինե ê³ý³ñÛ³Ý ¸Ç½³ÛÝ»ñ` ¶³Û³Ý» ¶ñÇ·áñÛ³Ý Հեռակա ËáñÑñ¹³ïáõ` äÇï»ñ í³Ý ´Ûáõ»ñ»Ý Տպագրված է §Üî ÐáɹÇÝ·¦ êäÀ-áõÙ

Editors: Joost Broeren-Huitenga & Artur Vardikyan Staff: Hugo Emmerzael, Sasja Koetsier Contributors: Roza Grigoryan, Diana Martirosyan Photographer: Mane Hovhannisyan

Design: Gayane Grigoryan Backstage General Adviser: Peter van Bueren Printer: "NT Holding" Ltd.

GOLDEN APRICOT DAILY 2018 | 10 JULY | DAY 3

Èàôðºð ºì ¶ð²ÊàêàôÂÚàôÜܺð

Տխուր մարդկանց մուտքն արգելվում է

«Ասում են՝ իմ ֆիլմերն ագրեսիվ են հանդիսատեսի նկատմամբ,- ասաց Դարեն Արոնոֆսկին՝ ընդունելով «Փարաջանովյան թալերը»,- բայց երբ ես Երևան ժամանեցի ու դուրս եկա մեքենայից, միանգամից երեխաներ հարձակվեց ինձ վրա՝ ջրով լի դույլերո՛վ»: Այո՛, ամերիկյան ռեժիսորը ևս մասնակցեց Վարդավառին… Ու ըստ երևույթին՝ մեծ հաճույքով, քանի որ իր ելույթը նա ավարտեց ջուր շփելով հանդիսատեսի վրա, այնուհետև շիշը դատարկեց իր գլխին:

«Թու­մո» ստեղ­ծա­րար տեխ­նո­լո­գի­ա­նե­րի կենտ­րո­նում երեկ վար­պե­տու­թյան դաս անց­կաց­րեց հայտ­նի օպե­րա­տոր և ռե­ ժի­սոր Լա­րի Սմի­թը: Վեր­ջի­նիս մուտ­քը մեծ կի­նո եղել է 1970-ական­նե­րին Սթեն­լի Կուբ­րի­կի ուղ­ղոր­դու­թյամբ: Նրանց ավե­ լի քան 25 տար­վա հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թյան ար­դյունքն էր մի շարք ֆիլ­մե­րի ստեղ­ծու­ մը, այդ թվում` Կուբ­րի­կի վեր­ջին` «Լայն փակ­ված աչ­քե­րո­վ» Թոմ Քրու­զի և Նի­կոլ Քիդ­մա­նի մաս­նակ­ցու­թյամբ կի­նոն­կա­րը: Ար­դեն 2015թ.-ին Սմի­թը նկա­րա­հա­նեց իր դե­բյու­տա­յին ռե­ժի­սո­րա­կան աշ­խա­տան­ քը` «Թմրա­վա­ճա­ռը» ֆիլ­մը: «Իմ` կի­նո ստեղ­ծե­լու փի­լի­սո­փա­յու­թյու­նը շատ պարզ է: Եթե դուք լավ պատ­մու­թյուն, սցե­նար չու­նեք, կձա­խող­վե­ք»,-հան­դիպ­ման մեկ­ նար­ կին ասաց Լա­ րի Սմի­ թը: Նա նաև ասաց, որ պետք չէ ոչ մի բան բար­դաց­նել. ամեն ինչ պետք է լի­նի որ­քան հնա­րա­վոր է պարզ: Անդ­րա­դառ­նա­լով իր աշ­խա­տա­ո­ճին` խոս­ տո­ վա­ նեց. «Ես շատ արագ եմ աշ­ խա­ տում: Կի­նո­ար­տադ­րու­թյան ըն­թաց­քում միշտ փոր­ ձում եմ մաս­նակ­ցել բո­լոր գոր­ծըն­թաց­նե­րին, քա­նի որ ինձ հա­մար վերջ­նա­կան ար­դյուն­

3

քը շատ կա­րև­որ է»: Սմի­թը նշեց, որ երբ իր առա­ջին քայ­լերն էր անում ոլոր­տում, 20-րդ դա­րի կի­նո­աս­պա­րե­զում ամեն մաս­նա­գետ իր գործն էր անում: «Իսկ այ­սօր ռե­ժի­սոր­նե­ րը փոր­ձում են ամեն ինչ ինք­նու­րույն անել: Եվ այս դեպ­քում ամեն մեկն իր աշ­խա­տան­ քը չի անու­մ»,-հա­վե­լեց նա: Անդ­րա­դառ­նա­լով ժա­պա­վե­նա­յին և թվա­ յին կի­նո­յի տար­բե­րու­թյուն­նե­րին, Սմիթն ընդգ­ծեց, որ ժա­պա­վե­նա­յին ֆիլմն ավե­ լի լավն է, ու եր­բեք չի մեռ­նի: «Ժա­պա­վե­նա­ յին ֆիլմ նկա­րա­հա­նե­լու հա­մար մաս­նա­գետն

ավե­լի պրո­ֆե­սի­ո­նալ պետք է լի­նի, քան թվա­ յի­նի դեպ­քու­մ»,-շեշ­տեց Սմի­թը: Այ­նո­ւա­մե­նայ­ նիվ, նա խոր­հուրդ տվեց երի­տա­սարդ­նե­րին սկսել թվա­յին կի­նո նկա­րա­հա­նե­լուց: «Ճիշտ անձ­նա­կազ­մի ընտ­րու­թյու­նը որո­ շիչ տարր է»,- հա­ վե­ լեց Սմի­ թը` մատ­ նան­ շե­լով, որ շատ զգույշ է ընտ­րում այն մարդ­ կանց, որոնց հետ պետք է աշ­խա­տի. «Մի­ այն ճիշտ ընտ­րու­թյան դեպ­քում կա­րե­լի է հա­ջո­ղու­թյան հաս­նել: Կի­նոհ­րա­պա­րա­կում տխուր մարդ չպետք է լի­նի, բո­լո­րը պետք է միշտ ու­րախ լի­նե­ն»: ՌԳ

Թարմ ու ֆրանսիական

Հա­յաս­տա­նի կի­նո­կապ­սուլ­նե­րը

Այսօր ֆրանսիական «Միլա» դրամայի ցուցադրությամբ պաշտոնապես կբացվի «Ֆրանկոֆոն երկրների կինոն» ծրագիրը, որի շրջանակներում կտեսնենք 6 երկրի նորագույն ֆրանսախոս ֆիլմերը:

Որ­պես «Հարգանքի տուրք» ծրագրի մաս` «Ոսկե ծիրանը» ցուցադրում է իր 65-ամյակը տոնող հայ ռեժիսոր Դավիթ Սաֆարյանի ֆիլմերից երկու­սը:

Շառլ Ազնավուրի հրապարակը համալրվեց ևս 3 անունով: Բացվեցին Ներսես Հովհաննիսյանի, Ալբերտ Մկրտչյանի և Արա Վահունու անվանական աստղերը: §Մի­լա¦

«Մի­լա»-յում ռե­ժի­սոր Վա­լե­րի Մա­սա­դ­յան, կի­նոխ­ցիկն ուղ­ղե­լով դե­ռափ­թիթ մո­րը, պատ­մում է սի­րո և փո­խա­կերպ­ման մի պատ­մու­թյուն: Օրա­թեր­թի հետ հար­ցազ­ րույ­ցում նա ասաց, որ ձգտում է բա­ցա­հայ­ տել իր ոչ պրո­ֆե­սի­ո­նալ դե­րա­սան­նե­րի էու­ թյու­նը նրանց դեմ­քի ար­տա­հայ­տու­թյան և շար­ժում­ն ե­րի մի­ջո­ցով: Դե­ռա­հա­սի հղի­ու­թյունն է նաև շվեյ­ցա­ րա­կան «Ֆոր­տու­նա» դրա­մա­յի թե­ման, որ­ տեղ առանց ու­ղեկ­ցոր­դի ան­չա­փա­հասն ապաս­տան է գտնում կա­թո­լիկ մե­նաս­տա­ նում: Իսկ դե­ռա­հաս­նե­րի սի­րո ավե­լի նոս­ տալ­գիկ ու­սում­ն ա­սի­րու­թյուն կա­րե­լի տես­ նել Աբ­դե­լա­տիֆ Քե­շի­շի «Մեք­տուբ, իմ սեր. երգ առա­ջի­ն» ֆիլ­մում: Ծրա­գիրն ար­վում է հոկ­տեմ­բե­րին Երև­ա­ նում կա­յա­նա­լիք Ֆրան­կո­ֆո­նի­ա­յի գա­գաթ­ նա­ժո­ղո­վին ըն­դա­ռաջ: Այս­տեղ մեկ­տեղ­վել են ֆիլ­մեր Հա­յաս­տա­նից, Բել­գի­ա­յից, Բուլ­ ղա­րի­ա­յից, Կա­նա­դա­յից, Ֆրան­սի­ա­յից և Շվեյ­ցա­րի­ա­յից: Կա­նա­դան ներ­կա­յաց­նում են «Տա­դու­սա­կը», որ­տեղ երի­տա­սարդ կի­ նը փնտրում է իրե­ նից հրա­ ժար­ ված մո­ րը, և «Ինչ նուրբ է մաշկ­դ» վա­վե­րագ­րու­թյու­նը, որ­տեղ ռե­ժի­սոր Դը­նի Կո­տեն պատ­կե­րել է մի խումբ մարդ­ կանց, ով­ քեր իրենց կյան­ քը նվի­րել են իդե­ա­լա­կան մարմ­ն ի կա­ռուց­ մա­նը: «Ոչ դա­տա­վոր, ոչ հա­սա­րա­կաց կի­ն» բել­գի­ա­կան վա­վե­րագ­րու­թյան կենտ­րո­նում է էքս­ցենտ­րիկ դա­տա­վոր Անն Գրու­վեն, ով խո­ր­ա­թա­փանց հա­յացք է նե­տում երկ­րի ար­ դա­րա­դա­տու­թյան հա­մա­կար­գին և բել­գի­ա­ կան հա­սա­րա­կու­թյան որոշ շեր­տե­րին: ՍԿ

Չքարտեզագրված տարածքներ Երեկվա կլոր սեղանը, որի ուշադրության կենտրոնում ԱՊՀ երկրներում կինոյի ֆինանսավորումն էր, բացահայտեց այն դժվարությունները, որոնց բախվում են ԱՊՀ-ին անդամակցող երկրները` պատրաստվելով միջազգային համագործակցությանը: «Մենք քայ­քայ­վե­ցինք Խորհր­դա­յին Մի­ու­ թյան փլու­զու­մից հե­տո և ներ­պար­փակ­վե­ ցինք մեր սե­փա­կան տա­րածք­նե­րու­մ»: «Ոս­ կե ծի­րա­նի» տնօ­րեն Սու­սան­նա Հա­րու­թյու­ նյա­նի այս դի­տար­կու­մով մեկ­նար­կեց զրույ­ ցը կլոր սե­ ղա­ նի շուրջ, որին մաս­ նակ­ ցում էին ԱՊՀ 9 երկ­րի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ: Քա­ նի որ այդ երկր­նե­րից շա­տե­րը պե­տա­կան սահ­մա­նա­փակ աջակ­ցու­թյուն ու­նեն, բա­ նա­խոս­նե­րը փոր­ձում էին այ­լընտ­րան­քա­յին տար­բե­րակ­ներ առա­ջար­կել: Թեև, ինչ­պես ղա­զախ կի­նոպ­րո­դյու­սեր Ան­նա Կաչ­կոն է պնդում. «ոչ ոք հա­մա­տեղ ար­տադ­րու­թյամբ հե­տաքրքր­ված չէ»: Այ­դու­հան­դերձ` հան­ դիպ­մա­նը ներ­կա կի­նո­գոր­ծիչ­նե­րը, պրո­ դյու­սեր­նե­րը, կի­նոքն­նա­դատ­ներն ու պատ­ մա­բան­նե­րը հա­մա­ձայ­նե­ցին, որ մի­ջազ­ գա­յին հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թյունն է այն ու­ղին, որով պետք է շարժ­վել: Եվ ինչ­պես մոլ­դա­ վա­ցի ինք­նուս ռե­ժի­սոր Իգոր Կիս­տո­լը

մատ­նան­շեց. «Մենք ինք­նու­րույն չենք կա­ րող իս­կա­կան մոլ­դա­վա­կան կի­նո նկա­րե­լ»: Ղրղզստա­նում կի­նո­յի ֆի­նան­սա­վոր­ ման պայ­ ման­ ներն էլ ավե­ լի վատ­ թար են: «Չնա­յած քա­ղա­քա­կա­նու­թյան մշակ­մա­ նը` 2001‑ից ի վեր ոչ մի ֆիլմ պե­տու­թյու­նից լուրջ աջակ­ցու­թյուն չի ստա­ցե­լ»,- ասաց պրո­դյու­սեր Չոպ­լոն Իդ­րի­սո­վան: Այժմ մար­տահ­րա­վե­րը սահ­ման­նե­րը հաղ­թա­հա­ րելն ու մի­ա­սին ֆիլմ նկա­րելն է: Եթե պե­ տու­թյուն­նե­րը նրանց հա­մար դա չա­նեն, ապա բա­նա­խոս­նե­րը պատ­րաստ են ինք­ նու­րույն հե­տա­զո­տել չքար­տե­զագր­ված այս տա­րածք­նե­րը: ՀԷ

Լի­նե­լով «Հայ­ֆիլ­մ» ստու­դի­ա­յի առա­ջին ղե­ կա­վար­նե­րից մե­կի թո­ռը` Դա­վիթ Սա­ֆա­ րյանն ամ­բողջ կյան­քում ներգ­րավ­ված է եղել կի­նո­յի պատ­մու­թյան մեջ, ինչն ար­տա­ ցոլ­ ված է նրա հա­ մեստ, բայց տպա­ վո­ րիչ ստեղ­ծա­գոր­ծա­կան կա­րի­ե­րա­յում: 1986-ին նկա­րա­հան­ված «Որ­քան էլ տա­ րօ­րի­նակ է, Խոխ­լո­վա­յի մա­սին...» վա­վե­ րագ­րա­կան ֆիլ­մը Սա­ֆա­րյա­նը նվի­րել էր ռու­սա­կան համր կի­նո­յի աստղ Ալեք­սանդ­ րա Խոխ­լո­վա­յին` սև ցու­ցա­կում հայտն­ված խորհր­դա­յին առա­ջին դե­րա­սա­նու­հուն: Ամ­բող­ջո­վին խո­րա­սուզ­վե­լով Խոխ­լո­վա­ յի կյան­քի մեջ, ով այն ժա­մա­նակ 90-ն անց էր, Սա­ֆա­րյա­նը հա­ջո­ղել էր նկա­րա­հա­նել Ռու­սաս­տա­նի լա­վա­գույն դե­րա­սա­նու­հի­նե­ րից մե­կի վեր­ջին մեծ դե­րը: Կար­ճա­մետ­րաժ ֆիլ­մը ցու­ցադր­վե­լու է այ­սօր` Սա­ֆա­րյա­ նի «Կորս­ված դրախ­տ» (1991) խա­ղար­կա­յին ֆիլ­մի հետ մի­ա­սին: Երբ 1991-ին Սա­ֆա­րյա­նը դար­ձավ «Հայ­ ֆիլ­մ» ստու­դի­ա­յի ղե­կա­վա­րը, ցույց տվեց, որ ու­նակ է ամ­բող­ջո­վին ներգ­րավ­վել հայ­կա­ կան (կի­նո) մշա­կույ­թի մեջ: «Կորս­ված դրախ­ տ»-ի, ինչ­պես նաև «Սպա­սու­մ» (2002) ու նրա վեր­ ջին` «Տաք եր­ կիր, ցուրտ ձմե­ ռ» (2016) ֆիլ­մե­րը կա­րո­ղա­ցել են փո­խան­ցել այն, ինչ կոչ­վում է հայ­կա­կան ոգի: Այս ֆիլ­մերն իրենց ժա­մա­նակ­նե­րի ու վայ­րե­րի փաս­տաթղ­թերն են ու դրան­ցից շա­տերն ընդգրկ­վել են մի­ ջազ­գա­յին ինս­տի­տուտ­նե­րի հա­վա­քա­ծու­ նե­ րում` օրի­ նակ MoMA-ում, Ֆրանսիական սինեմատեկում և EYE կինոինստիտուտում: «Դրանք Հա­յաս­տա­նի փոքր կի­նո­կապ­սուլ­ ներն են»,- ասում է Սա­ֆա­րյա­նը, ու որ­պես այդ­պի­սին` դրանք ինք­նին դար­ձել են կի­նո­ պատ­մու­թյան մաս­նիկ­ներ: ՀԷ Հար­գան­քի տուրք Դա­վիթ Սա­ֆա­րյա­ նին` 10.07` 19:30, Մոսկ­վա կ/թ` Կա­պույտ դահ­լիճ

GOLDEN APRICOT DAILY DAY 3 | 10 JULY | 2018

4 ¶ð²ÊàêàôÂÚàôÜܺð Թարգմանչական խոչընդոտներ

թարգ­մա­նիչ Լու­կա­սին հանձ­նա­րա­րում են օգ­ նու­թյուն գտնել: Պարզ­վում է, որ դա այն­քան էլ բարդ չէ, որ­քան կա­րող էր թվալ, բայց երբ Լու­կա­սը վե­րա­դառ­նում է, մե­քե­նան ու գոր­ ծըն­կեր­նե­րը չկան: Մի­այ­նակ ու բջջա­յին հե­ ռա­խո­սի ծած­կույ­թից դուրս` նա ստիպ­ված է ըն­դու­նել իրեն օգ­նու­թյուն առա­ջար­կած էքս­ ցենտ­րիկ Վո­վա­յի (Վիկ­տոր Ժդա­նով) ու նրա դե­ռա­հաս դստեր Մա­րուշ­կա­յի (Քրիս­տի­նա Դեյ­լիկ) հրա­վեր­քը: Նրանք Լու­կա­սին բե­րում են Խեր­սո­նի մար­զի Բե­րիս­լավ փոք­րիկ քա­ ղա­քը: Տե­ղա­ցի­նե­րից մե­կի հետ ծա­գած քաշք­ շուքի հե­տև­ան­քով` Լու­կա­սը զրկվում է իր ողջ ու­նեց­ված­քից, այդ թվում` փաս­տաթղ­թե­րից, որոնք անհ­րա­ժեշտ էին տուն­դար­ձի հա­մար:

Բոն­դար­չու­կը, ով Կի­և­ում է բնակ­վում, ծնուն­դով Խեր­սո­նից է: Նա կա­րո­ղա­նում է նրբո­րեն հա­վա­սա­րակշ­ռել փոքր-ինչ սյուր­ ռե­ա­լիս­տա­կան հո­րին­ված­քը և վա­վե­րագ­ րու­թյուն հի­շեց­նող ու­շագ­րավ դի­տար­կում­ նե­րը: Մեծ մա­սամբ տե­ղի ոչ պրո­ֆե­սի­ո­նալ դե­րա­սան­նե­րի մարմ­ն ա­վո­րած Բե­րիս­լա­վի բնա­կիչ­ներն ասես այլ իրա­կա­նու­թյան մեջ են ապ­րում: Լու­կասն աս­տի­ճա­նա­բար սկսում է ավե­ լի լավ զգալ գա­վա­ռա­կան մի­ջա­վայ­րում: Եվ հենց այդ պա­հից «Հրա­բու­խը» հետզ­հե­ տե հա­մո­զում է, որ Բե­րիս­լավն, իրա­կա­նում, այդ­ քան էլ վատ տեղ չէ: Ֆիլ­ մի սկզբնա­ կան լար­վա­ծու­թյու­նը, սա­կայն, ամ­բող­ջո­վին չի ան­հե­տա­նում: Ղրի­մի զավթ­ման ար­ձա­ գանք­նե­րը ողջ ֆիլ­մի ըն­թաց­քում լսե­լի են: Բայց այն­պես, ինչ­պես բեռ­նա­տար նավն էր առա­ջին տե­սա­րա­նում մի կողմ շարժ­վում` թող­նե­լով իր հե­տև­ից ազատ տա­րա­ծու­ թյուն, այդ­պես էլ «Հրա­բուխ­ն» է ցույց տա­լիս այն բերկ­րան­քը, որը կա­րե­լի է գտնել, երբ հա­սա­րա­կու­թյու­նը հետզ­հե­տե ան­հե­տա­ նում է քո տե­սա­դաշ­տից: ՀԷ

դե­ռա­հաս երե­խա­ներ ու­նե­ցող մե­ծա­հա­րուստ տա­րեց զույ­գե­րին, ով­քեր ու­ղև­որ­վում են Աֆ­ րի­կա, որ­պես­զի գնդա­կա­հա­րեն իրենց հա­ մար նա­խա­պես «փա­թե­թա­վոր­վա­ծ» այծ­քաղ­ նե­րին, զեբ­րե­րին ու ըն­ձուղտ­նե­րին: Զայդ­ լի նախ­կին գլուխ­գոր­ծոց­ներն ասես չա­փում են ար­դի Ավստ­րի­ա­յի ջեր­մու­թյու­նը: Օրինակ՝ «Ներք­նա­հար­կու­մ» վա­վե­րագ­րու­թյու­նը ներ­ թա­փան­ցել էր Զայդ­լի հայ­րե­նա­կից­նե­րի ստոր­գետ­նյա թաքս­տոց­նե­րը` ի ցույց դնե­լով այն, ինչ թաքն­ված էր Ավստ­րի­ա­յի սի­րա­լիր քա­ղա­քակր­թու­թյան մա­կե­րե­սից ան­դին: Այս բարդ ֆիլ­մե­րի հա­մե­մատ` հպարտ գա­ղու­թա­տի­րա­կան և ակն­հայտ այ­լա­տյաց հա­յացք­նե­րի տեր որ­սորդ­նե­րին տա­պա­լե­ լը թե­ րևս պետք է շատ հեշտ խնդիր լի­ նի այս վար­պետ կի­նոն­շա­նա­ռո­ւի հա­մար: Եվ

նրան կրկին հա­ջող­վում է ստեղ­ծել սև կա­ տա­կեր­գա­կան գլուխ­գոր­ծոց: Նա չի բա­րո­ յա­խո­սում ու չի դա­տա­պար­տում, այլ որ­ սորդ­նե­րին պար­զա­պես այն­քան պա­րան է տա­ լիս, որ նրանք են իրենց կա­ խում իր հետ հար­ցազ­րույց­նե­րում: Հար­ցազրույց­նե­ րը նկար­ված են ար­դեն Զայդ­լի այ­ցե­քար­ տը դար­ձած ջղագր­գիռ սի­մետ­րիկ պլա­ննե­ րով և ընդ­հատ­վում են որ­սի` ձեռ­քով նկա­ րած կադ­րե­րով: Ակն­հայտ է, թե ինչ­պի­սի հա­ճույք են ստա­նում որ­սորդ­ներն իրենց զգու­շո­րեն կազ­մա­կերպ­ված բռնու­թյու­նից: Սա­կայն շատ ավե­լի խո­սուն է այն, որ կեղ­ տոտ գոր­ծը` սպան­ված կեն­դա­նի­նե­րի մաշ­ կի քեր­թումն ու մաս­նա­տու­մը, անում են տե­ ղի (հիմ­ն ա­կա­նում սև­ա­մորթ) վար­ձու աշ­ խա­տող­նե­րը: ՅԲՀ

թյան մեջ: Հա­մադ­րե­լով Մի­խա­յել Գլա­վո­գե­ րի, Վի­տա­լի Մանս­կու, Թա­լալ Խու­րիի, Անա Մա­րիա Վիժ­դե­ա­յի, Ռո­ման Բան­դար­չու­կի և այ­լոց 5 մայր­ցա­մա­քում նկա­րած նյու­թը` «Ներ­բող ոչն­չի­նը» պատ­կե­րում է Ոչն­չի ոդի­ սա­կա­նը տղա­մարդ­կանց աշ­խար­հում: Ֆրան­սի­ա­ցի երա­ժիշտ Պաս­կալ Կո­մե­լա­ դի եր­գե­րի ու բրի­տա­նա­կան ավան­գար­դիս­ տա­կան «The Tiger Lillies» եռյա­կի ու­ղեկ­ցու­ թյամբ շլաց­նող պատ­կեր­նե­րի ռիթ­միկ մոն­ տաժ ենք տես­նում, որն ան­սո­վոր հա­յացք է

ներ­կա­յաց­նում մեր ամե­նօ­րյա աշ­խար­հին: Իսկ Իգի Փո­փը հնչյու­նա­վո­րում է գլխա­վոր հե­րո­սի ներ­քին մե­նա­խո­սու­թյու­նը, որը, Մի­ տի­չի խոս­քե­րով, «բաղ­կա­ցած է վա­վե­րագ­ րու­թյան մեջ եր­բևէ օգ­տա­գործ­ված ամե­նա­ էկ­լեկ­տիկ մա­տե­նագ­րու­թյան 20 000 էջի­ց»: Մտքե­րի այս շա­րանն ամ­բող­ջո­վին ներ­ կա­յաց­ված է պարզ ոտա­նա­վոր­նե­րով, և գու­ ցե դա ակ­ նարկ է, որ այս ամե­ նի մեջ իմաստ փնտրելն, ի վեր­ ջո, կհան­ գեց­ նի սկզբնա­կե­տին` Ոչն­չին: ՍԿ

կամ նա ողջ գյու­ղին դժբախ­տու­թյուն բե­րող վհուկ է, կամ շա­ման, ով ու­նի յու­րա­քան­չյու­ րի ան­հա­տա­կան ցան­կու­թյունն ի կա­տար ածե­լու զո­րու­թյուն: Ի սկզբա­նե ամեն ինչ դեմ է Էր­հա­ոյ­ին, ով նոր է կորց­րել 3-րդ ամուս­նուն իրենց հրա­ վա­ռու­թյան գոր­ծա­րա­նը ոչն­չաց­րած պայ­ թյու­նի հե­տև­ան­քով: Սա­կայն իրա­վի­ճա­կը հան­կար­ծա­կի փոխ­վում է, երբ նա սկսում է օգտ­վել տե­ղացիների սնա­հա­վա­տու­թյու­նից: Խա­ղար­կա­յին կի­նո­յում իր դե­բյու­տի հա­ մար ռե­ժի­սոր Ցայ Չեն­ծեն վե­րա­դար­ձավ հայ­րե­նի Պինք­վան` այն­տեղ ապ­րող մարդ­ կանց պատ­մու­թյուն­ներն էկ­րա­նին հանձ­նե­

լու հա­մար: Կյան­քի ծանր պայ­ման­ներն ար­ տա­ցոլ­ված են սո­ցի­ա­լա­կան կո­պիտ բար­քե­ րի հետ հե­րոս­նե­րի բա­խում­ն ե­րում և ձմե­ռա­ յին այն բնա­պատ­կե­րում, որն Էր­հա­ոն ու իր խուլ եղ­բայ­րը կտրում-անց­նում են` տա­քուկ տեղ գտնե­լու հույ­սով: Առա­ջին հա­յաց­քից` հա­րա­զատ վայ­րի հան­դեպ Չեն­ծեի կա­րո­ տա­բաղ­ձու­թյու­նը կա­րող է ակն­հայտ չլի­նել, սա­կայն նրա ֆիլմն ան­շուշտ, հե­տաքր­քիր ար­ձա­նագ­րու­թյուն է երկ­րի ներ­կա­յիս հա­ սա­րա­կա­կան-տնտե­սա­կան վե­րել­քի պայ­ ման­նե­րում արա­գո­րեն ան­հե­տա­ցող չի­նա­ կան հա­սա­րա­կու­թյան մի հատ­վա­ծի վե­րա­ բե­րյալ: ՍԿ

նակ­ցու­թյուն ու­նե­նաս, ապա ի վեր­ջո` ավե­ լի մեծ գու­մար ստա­նա­լու քո հերթն էլ կգա: Դա նման է բանկ չու­նե­ցող գո­տում կո­մու­նալ խնա­յո­ղա­կան հա­շիվ­ն եր ու­նե­նա­լուն: Եգիպ­տա­ցի ռե­ժի­սոր Ռիմ Սա­լեհն իր ման­ րակր­կիտ հե­տա­զո­տու­թյամբ նկա­րա­հան­ ված առա­ջին վա­վե­րագ­րու­թյու­նում սո­ցի­ա­ լա­կան բարդ իրա­վի­ճա­կի հա­րուստ պատ­ կեր է ստեղ­ծում: Տա­րի­նե­րի ըն­թաց­քում հե­ տև­ե­լով բա­զում ըն­տա­նիք­նե­րի` նա ֆիլ­մում քար­տե­զագ­րում է, թե հա­մայն­քի վրա որ­ չափ խիստ է ազ­դում փողն ու դրա պա­կա­ սը: Զար­մա­նա­լի է, թե ինչ­պես է փո­ղի հան­ կար­ծա­հաս ներ­հոս­քը փո­խում մարդ­կանց կյան­քը կարճ ժա­մա­նա­կում: Հու­զիչ մի տե­ սա­րա­նում երի­տա­սարդ աղ­ջիկն իր ծնող­ նե­րին բա­ժա­նու­թյան է հասց­նում, որով­հե­ տև մի­ու­թյան գու­մա­րը թա­քուն ծախ­սել է` իր սե­ռա­կան օր­գան­նե­րը խե­ղե­լու գոր­ծո­ ղու­թյան դի­մաց վճա­րե­լու հա­մար:

«Շրջա­կա ան­ցու­դար­ձը» առա­վե­լա­պես ֆիլմ է ըն­տա­նե­կան կյան­քի ճիգ ու ջան­քի մա­ սին: Մինչ հի­վանդ պապն իր թո­ռա­նը բե­րում է գե­րեզ­մա­նա­տուն` «մե­ռյալ­նե­րից սո­վո­րե­լո­ւ»` Ռոդ Էլ Ֆա­րա­գի տղա­մարդ­կան­ցից շա­տե­ րը կար­ծես կեն­դա­նի մարդ­կան­ցից էլ ոչինչ չեն սո­վո­րում: Շա­տե­րը նստում են տանն ու գան­գատ­վում, որ իրենց կա­նան­ցից որևէ ֆի­ զի­կա­կան ու­շադ­րու­թյան չեն ար­ժա­նա­նում, մինչ կա­նայք ար­դեն սպառ­ված-հյուծ­ված են իրենց արած աշ­խա­տան­քից: Ֆիլ­մի ըն­թաց­քում հա­րա­ճուն կեր­ պով ներ­կա­յաց­վում են ապա­հար­զան­ներ, ամուս­նու­թյուն­ներ և կրկին` ամուս­նա­լու­ծու­ թյուն­ներ: Գլխա­վո­րա­պես նո­րա­հայտ մի­այ­ նակ մայ­րե­րի աջա­կիցն ու կողմ­ն ա­կի­ցը լի­ նե­լով` «Շրջա­կա ան­ցու­դար­ձ» ֆիլ­մը սրտա­ ռուչ մի ձոն է կնոջ ճկու­նու­թյա­նը: Ուս­տի տե­ ղին է, որ եզ­րա­փա­կիչ տիտ­րե­րում Սա­լեհն այս ֆիլ­մը նվի­րում է իր մո­րը: ՀԷ

«Հրաբուխ» (Ռոման Բոնդարչուկ, Ուկրաինա/Գերմանիա, 2018). Խաղարկային մրցույթ, 10.07` 17:30, Մոսկվա կ/թ՝ Կապույտ դահլիճ Ֆիլ­մը սկսե­լով կամր­ջի տա­կով անց­նող նա­ վի` վե­րև­ից ներ­քև նա­յող տպա­վո­րիչ կադ­ րե­րով` ուկ­րա­ի­նա­ցի ռե­ժի­սոր Ռո­ման Բոն­ դար­չու­կը մի­ան­գա­մից փո­խան­ցում է իր դե­ բյու­տա­յին խա­ղար­կա­յին ֆիլ­մի ողջ տրա­ մադ­րու­թյու­նը: Նույն ան­հանգս­տու­թյու­նը զգա­լի է «Հրա­բու­խի» առա­ջին արա­րում, որ­ տեղ 30-ն անց Լու­կա­սը (հնչու­նա­յին ձև­ա­վո­ րող Սեր­հիյ Ստե­պանս­կու դե­րա­սա­նա­կան առաջ­նա­խա­ղը) իր գոր­ծըն­կեր­նե­րի` ԵԱՀԿ ռազ­մա­տե­սուչ­նե­րի հետ անց­նում է Ղրի­մի մոտ գտնվող ռազ­մա­կան ան­ցա­կե­տե­րով: Սար­սափ ֆիլ­մ է հի­շեց­նում, երբ մե­քե­նան փչա­ նում է, ու նրանք մնում են մեն-մե­ նակ` ամա­յի ճամ­փի մեջ­տե­ղում: ԵԱՀԿ տե­սուչ­նե­րը

Որսալով որսորդներին «Սաֆարի» (Ուլրիխ Զայդլ, Ավստրիա, 2016), Երևանյան պրեմիերա, 10.07՝ 20:00, Սինեմա սթար, 13.07՝ 17:00, Մոսվկա կ/թ՝ Կարմիր դահլիճ Ռե­ժի­սոր Ուլ­րիխ Զայդ­լը երևի շատ հրա­պու­ րիչ մարդ է: Կամ էլ շատ հրա­պու­րիչ անձ­նա­ կազմ ու­նի: Այ­լա­պես նա եր­բեք չէր կա­րո­ղա­ նա մարդ­կանց հա­մո­զել կանգ­նել իր խիստ ու ցի­նիկ հա­յաց­քի դա­տի առաջ, որը տա­րի­ ներ շա­րու­նակ նրա ֆիլ­մե­րի հիմքն է եղել: «Սա­ֆա­րի» ֆիլ­մում այդ հա­յացքն ուղղ­ված է գեր­մա­նա­ցի և ավստ­րի­ա­ցի որ­սորդ­նե­րին`

Ծուռ աշխարհով ոդիսականը «Ներբող ոչնչին» (Բորիս Միտիչ, Սերբիա/ Խորվաթիա/ Ֆրանսիա, 2017), Վավերագրական մրցույթ, 10.07՝ 10:00, 19:00, Մոսկվա կ/թ՝ Կարմիր փոքր դահլիճ Բո­րիս Մի­տիչն ընդ­լայ­նում է աբ­սուր­դի սահ­ման­ներն Ոչն­չի մա­սին այս այ­լա­բա­նու­

Տաքուկ տեղ որոնելիս «Այրի վհուկը» (Ցայ Չենծեն, Չինաստան, 2018), Երևանյան պրեմիերա, 10:07` 22:00, Մոսկվա կ/թ՝ Կարմիր դահլիճ Մի­ա­գույն աշ­խար­հում, որն «Այ­րի վհու­կը» ֆիլ­մում մռայլ ու ան­հե­թեթ հե­քի­ա­թի պատ­ կեր է ստեղ­ ծում, շատ հազ­ վա­ դեպ է գույն ցո­լա­նում: Չի­նաս­տա­նի հյու­սի­սի գյու­ղե­ րից մե­ կում հա­ մայն­ քից դուրս մնա­ ցած մի այ­րի ստիպ­ված է ընտ­րու­թյուն կա­տա­րել.

Ճոխ պատկեր` աղքատության շեմից ցած «Շրջակա անցուդարձ» (Ռիմ Սալեհ, Լիբանան/Եգիպտոս/ Հունաստան/ Կատար/Սլովենիա, 2018), Վավերագրական մրցույթ, 10.07` 17:30, Մոսկվա կ/թ` Կարմիր փոքր դահլիճ «Շրջա­կա ան­ցու­դար­ձ» ֆիլ­մում փո­ղի մա­սին խո­սակ­ցու­թյան պա­կաս չկա. սա կյան­քով լի մի վա­վե­րագ­րու­թյուն է Կա­հի­րեի ամե­նա­աղ­ քատ ար­վար­ձան­նե­րից մե­կի ` Ռոդ Էլ Ֆա­րա­ գի մա­սին: Աղ­քա­տու­թյան գծից ցած գտնվե­ լով` մար­ դիկ այս­ տեղ «ալ Գա­ մի­ յա» մանր վար­կա­յին մի­ու­թյուն­ներ են ստեղ­ծում: Եթե ամս­վա կամ շա­բաթ­վա կտրված­քով մաս­

Գեղեցկուհին և հրեշը «Դեմք» (Մալգոժատա Շումովսկա, Լեհաս­տան, 2018), Խաղարկային մրցույթ, 9.07` 20:00, 10:07` 10:00, Մոսկվա կ/թ` Կապույտ դահլիճ

Նա գլուխն է ցնցում «Մե­տա­լի­կա­յի­»՝ «թրեշ մե­տա­լի» տակ, աղ­ջի­կը պտույտ է գա­լիս Ջի­ ջի Դ'Ագոս­տի­նո­յի տրանս երաժշ­տու­թյան ներ­քո: Յա­ցե­կը (Մա­տե­ուշ Կոշ­չու­կև­իչ) և Դագ­մա­րան (Մալ­գո­ժա­տա Գո­րոլ) դժբախտ­ նե­րի թա­գա­վորն ու թա­գու­հին են Մալ­գո­ժա­ տա Շու­մոնս­կա­յի «Դեմ­ք» ֆիլ­մում, որն այս տար­վա Բեռ­լի­նա­լեի Ժյո­ւիի մեծ մրցա­նա­կին է ար­ժա­նա­ցել: Ամուս­նա­նալ պատ­րաստ­ վող խենթ այս զույ­գը երաժշ­տու­թյան մեջ է սփո­փանք գտնում` փախ­չե­լով Սվի­ե­բո­ժի­ նի ձանձ­րա­լի իրա­կա­նու­թյու­նից. թմբի­րի մեջ գտնվող լե­հա­կան սահ­մա­նա­մերձ քա­ղա­ քից, որ­տեղ Հի­սու­սի` աշ­խար­հում ամե­նա­ մեծ ար­ձանն է տե­ղադր­վում: Տե­ղի քրիս­տո­նյա հա­մայն­քը հույս ու­նի, որ «Հի­սուս ար­քա» ան­վա­նու­մով այդ ար­ձա­նի շնոր­հիվ կկա­րո­ղա­նա աշ­խար­հի ու­շադ­րու­ թյու­նը գրա­վել: Սա­կայն ան­հա­վա­տա­լի­ո­րեն` հենց Յա­ցեկն է դառ­նում քա­ղա­քի խո­սակ­ ցու­թյան առար­կան: Ար­ձա­նի կա­ռուց­ման ըն­ թաց­քում դժբախտ պա­տա­հար է լի­նում, որի ար­դյուն­քում Յա­ցե­կը դառ­նում է դեմ­քի փոխ­ պատ­վաս­տու­մով առա­ջին լեհ քա­ղա­քա­ցին: Բժշկա­կան այս հրաշ­քից հե­տո Յա­ցե­կը տե­ ղա­ցի­նե­րի մե­ծա­րան­քին է ար­ժա­նա­նում, սա­ կայն Դագ­մա­րան, ում հի­աց­մունքն ամե­նից ավե­լի է տեն­չում, ան­հե­տա­նում է: «Մե­տա­լի­ կա» խմբի «Hardwired» և Ջի­ջի Դ'Ագոս­տի­նո­յի «L'amour toujours» եր­գերն օգ­տա­գոր­ծե­լով որ­ պես լեյտ­մո­տիվ` Շու­մովս­կան պատ­կե­րում է դառ­նա­նուշ սի­րո մի պատ­մու­թյուն, որը վատ շրջա­դարձ է ու­նե­նում: Հի­վան­դա­գին սի­րուց բա­ցի` «Դեմ­ք» ֆիլմն իրա­պես լե­հա­կան փոքր քա­ղա­քի մութ կա­ տա­կեր­գա­կան պատ­կերն է: Սվի­ե­բո­ժի­նում մար­դիկ կռիվ են տա­լիս զեղ­չե­րով հե­ռուս­ տա­ցույց­նե­րի հա­մար, սա­կայն Ծննդյան տո­նե­րին կրկին ձև­աց­նում են, թե լավ քրիս­ տո­նյա­ներ են: ՀԷ

Սքանչելի կիսամեկուսացում «Հեռավոր համաստեղություն» (Շևաուն Միզրահի, ԱՄՆ/Թուրքիա /Հոլանդիա, 2017), Վավերագրական մրցույթ, 10.07՝ 12:00, 20:30, Մոսկվա կ/թ՝ Փոքր կարմիր դահլիճ Ստամ­բու­լում մի խո­րը շի­նա­րա­րա­կան փոս է բաց­ված դա­րե­վեր­ջյան չքնաղ շեն­քի կող­ քին, որ­տեղ ծե­րա­նոց է գոր­ծում: Նրա պա­ տե­ րի ներ­ քո կյանքն ան­ ձայն ու անվս­ տահ քայ­լե­րով է գնում առաջ: Ռե­ժի­սոր Շև­ա­ուն Միզ­րա­հին, ով այս հաս­տա­տու­թյան բազ­ մա­մյա կա­մա­վոր­նե­րից է, տե­սագ­րում է այդ քայլ­քը, որ ցու­ցադ­րի բնա­կիչ­նե­րի բնա­վո­ րու­թյուն­ներն ու նե­րաշ­խար­հը: Նա ասես թույլ է տա­լիս մեզ կող­քից լսել իրեն վստահ­ ված եր­ջա­նիկ ու թախ­ծոտ հու­շերը: Միզ­րա­հին ընդգ­ծում է իր հե­րոս­նե­րի ան­ հա­տա­կան փոր­ձա­ռու­թյուն­նե­րը` կույր լու­ սան­կա­րիչ, ով դեռ չի հրա­ժար­վել իր ֆո­տոխ­ ցի­կից, դաշ­նա­կա­հար, ով մտո­վի վե­րապ­րում է իր սի­րա­յին ար­կած­նե­րը, հայ կին, ում դեռ տան­ջում են Մեծ եղեռ­նի հու­շե­րը: Սյուր­ռե­ա­լիս­տա­կան տարր կա­րե­լի է զգալ կրկնվող տե­սա­րա­նում, որ­տեղ 2 ըն­կեր վե­ րե­լա­կում քննար­կում են այն­պի­սի էզո­թե­րիկ թե­մա­ներ, ինչ­պի­սիք են այլ­մո­լո­րա­կա­յին­ նե­րի գո­յու­թյու­նը և գա­լի­քը: Դա­տարկ մի­ ջանցք­նե­րի կադ­րե­րը կա­րող են փաս­տել, որ նրանք սքան­չե­լի մե­կու­սաց­ման մեջ են ապ­րում, բայց Միզ­րա­հին իր խցի­կը հա­նում է նաև դուրս, որ­տեղ շի­նա­րար­նե­րի խում­բը այլ տպա­վո­րու­թյուն է թող­նում: ՍԿ

GOLDEN APRICOT DAILY 2018 | 10 JULY | DAY 3

Դուք եր­բեք չէք դա­տա­պար­տում Ձեր ֆիլ­մե­ րի հե­րոս­նե­րին: Բայց հի­մա այս­տեղ եք որ­պես ժյու­րիի ան­դամ, որը պետք է դա­տի ու գնա­հա­ տի մյուս ռե­ժի­սոր­նե­րին: Իրա­վա­ցի եք, դա նկա­տե­լի էր նույ­նիսկ իմ առա­ ջին կար­ ճա­ մետ­ րաժ ֆիլ­ մում: Սկզբում այդ մա­ սին չէի մտա­ծում. են­թա­գի­տակ­ցա­բար էր ստաց­ վում: Առա­ջին կար­ճա­մետ­րա­ժը 13 տա­րե­կա­նում եմ նկա­րել. այն եր­կու երե­խա­նե­րի մա­սին էր: Երբ 2004-ին նկա­րե­ցի երկ­րորդ լի­ա­մետ­րաժս` «Գե­ ղե­ցիկ քա­ղա­քը», ար­դեն գի­տեի, որ դա հենց այն ոճն է, որով ու­զում եմ աշ­խա­տել` սրտիցս էր բխում: Կեր­պար­նե­րին գնա­հա­տա­կան­ներ տա­լը դժվար է ինձ հա­մար: Դա չի նշա­նա­կում, որ հան­դի­սա­տեսն էլ չպետք է նրանց դա­տի: Ես չեմ դա­տում, քա­նի որ նրանց եմ տրա­մադ­րում դա­տե­լու ազա­տու­թյու­նը: «Բո­լո­րը գի­տե­ն» ֆիլ­մի հա­մար Դուք Ձեր ար­ տա­սո­վոր ռե­ա­լիս­տա­կան մո­տե­ցու­մը մի­ա­ ձու­ լել եք թրի­ լե­ րի տար­ րե­ րի հետ: Դժվա՞ր էր դրանք հա­վա­սա­րակշ­ռել: Նույն ոճն է, ինչ առաջ: Պար­զա­պես թրի­լե­րա­յին մա­ սը մի քիչ ավե­լի ար­տա­հայտ­ված է: Ես միշտ դրա­ման մի­ա­ձու­լում եմ սո­վո­րա­կան կյան­քին ու իմ բո­լոր ֆիլ­ մերն ասես դե­տեկ­տիվ լի­նեն: Ես թրի­լեր ստեղ­ծե­լու մտադ­րու­թյուն չեմ ու­նե­ցել. իմ մշտա­կան նպա­տակն է էկ­րա­նի վրա վերս­տեղ­ծել կյան­քը: Բայց ես զգում եմ, որ մար­դիկ այ­սօր բա­վա­րար ու­շադ­րու­թյուն չու­նեն, որ ֆիլ­մը մին­չև վերջ նա­յեն, իսկ թրի­լե­րա­յին տար­րե­ րը կա­րող են գրա­վել նրանց հե­տաքրք­րու­թյու­նը:

Աս­ղար Ֆար­հա­դի 1972-ին ծնված Աս­ղար Ֆար­հա­դին դար­ձել է իր սերն­դի ամե­նան­շա­ նա­վոր իրան­ցի ռե­ժի­սոր­նե­րից մե­կը: Պա­տա­նե­կու­թյան տա­րի­նե­րին 8 և 16 մմ ժա­պա­վեն­նե­րով նկա­րա­հա­նե­լով եր­կու կար­ճա­մետ­րաժ ֆիլմ` նա թատ­րոն է ու­սա­նել և աշ­խա­տել է հե­ռուս­տա­տե­սու­թյու­նում` 2001ին նկա­րա­հա­նե­լով իր առա­ջին խա­ղար­կա­յին լի­ա­մետ­րա­ժը: Ֆար­հա­ դին այն սա­կա­վա­թիվ կի­նո­գոր­ծիչ­նե­րից է, ով մե­կից ավե­լի Օս­կար է շա­հել «Լա­վա­գույն օտա­րա­լե­զու ֆիլ­մ» ան­վա­նա­կար­գում` «Ամուս­նա­ լու­ծու­թյու­ն» ու «Առևտ­րա­կան գոր­ծա­կա­լը» ֆիլ­մե­րի հա­մար: Իր 8-րդ` «Բո­լո­րը գի­տե­ն», խա­ղար­կա­յին ֆիլ­մի հա­մար Ֆար­հա­դին Իս­պա­նիա է մեկ­նել, որ­պես­զի ստեղ­ծի սի­րա­յին եռան­կյու­նու մի պատ­մու­թյուն, որն ավե­լի լար­ված է դառ­նում երե­խա­յի առև­ան­գու­ մից հե­տո: Իս­պա­նա­կան կի­նո­յի թա­գա­վորն ու թա­գու­հին` ամու­սին­ ներ Պե­նե­լո­պե Կրուսն ու Խա­վի­եր Բար­դե­մը, ֆիլ­մում կա­տա­րում են երիտասարդ տարիների սի­րե­ցյալ­նե­րի դե­րեր, որոնք եր­կար ժամանակ իրար չէ­ին տե­սել ու ահա նո­րից` ճա­կա­տագ­րի կամ­քով, հան­դի­պում են: Բայց, ինչ­պես բնո­րոշ է Ֆար­հա­դիի ֆիլ­մե­րին, առա­ ջին պլան են գա­լիս բազ­մա­թիվ այլ խնդիր­ներ` տաս­նա­մյակ­նե­րի պատ­մու­թյուն ու­նե­ցող վի­րա­վո­րանք­նե­րից սկսած մին­չև սե­րունդ­ նե­րի պատ­մու­թյուն ու­նե­ցող ըն­տա­նե­կան խնդիր­ներ:

«Բո­ լո­ րը գի­ տե­ նը» Ձեր առա­ ջին ֆիլմն է, որը որևէ կապ չու­նի Ձեր հայ­րե­նի­քի հետ: Ին­չո՞ւ եք որո­շել այն Իս­պա­նի­ա­յում նկա­րել: 15 տա­րի առաջ ես Իս­պա­նի­ա­յում էի իմ ըն­տա­նի­ քի հետ: Մի օր դուստրս աղջ­կա պատ­կե­րով պաս­ տառ­ներ էր տե­սել պա­տե­րի վրա, ու պարզ­վել էր, որ այդ աղջ­կան առև­ան­գել են: Դա իս­կա­պես վա­խեց­րել էր դստերս, ու այս պատ­մու­թյունն այդ պա­հից մնա­ ցել էր հի­շո­ղու­թյանս մեջ: Իսկ հե­տո` 5 տա­րի առաջ, սկսե­ցի մտա­ծել այս ֆիլ­մի մա­սին, մի պատ­մու­թյան մա­սին, որը տե­ղի է ու­նե­նում գյու­ղում: Երբ ստեղ­ծում եմ սցե­նա­րը` ինձ միշտ որևէ մի­ջա­դեպ է պետք` դրա­ ման սկսե­լու հա­մար: Երբ ու­զում եք բա­ցա­հայ­տել կեր­ պար­նե­րի տար­բեր շեր­տե­րը, ինչ-որ առանձ­նա­հա­ տուկ իրա­վի­ճակ է պետք: Օրի­նակ` եթե եր­կու մար­ դու հետ վե­րե­լակ եք մտնում ու այն ձեզ առանց որևէ խնդրի բարձ­րաց­նում է ձեր ու­զած հար­կը, սո­վո­րա­ բար ոչ ոք չի խո­սում: Բայց երբ վե­րե­լա­կը կանգ­նում է 3-րդ ու 4-րդ հար­կե­րի արան­քում, բո­լո­րը սկսում են խո­սել` բա­ցա­հայ­տե­լով իրենց բնա­վո­րու­թյուն­նե­րը:

Լի­նե­լով կրկնա­կի օս­կա­րա­կիր` Ձեզ ավե­լի հե՞շտ էֆիլմ նկա­րա­հա­նել ար­տա­սահ­մա­նում, քան Իրա­նում: Ֆիլմ նկա­րե­լը բո­լոր երկր­նե­րում էլ բարդ է: Յու­րա­ քան­չյուր վայր ու­նի իր դժվա­րու­թյուն­նե­րը: Երբ ես ֆիլմ եմ նկա­րա­հա­նում ար­տա­սահ­մա­նում, ստիպ­ ված եմ շատ ու­սում­ն ա­սի­րու­թյուն­ներ կա­տա­րել, որ­ պես­զի ճա­նա­չեմ այդ մշա­կույ­թը: Եթե Իրա­նում եմ ֆիլմ անում, գի­տեմ այդ երկ­րի մշա­կույ­թը, ճա­նա­չում եմ մարդ­կանց, բայց ես չեմ կա­րող ցույց տալ բո­լոր այն խնդիր­նե­րը, որոնք կցան­կա­նա­յի. կան սահ­ման­ ներ, որոնք ես հա­տել չեմ կա­րող: Միշտ էլ դժվար է, ու դա լավ է: Ես դեմ չեմ դժվա­րու­թյուն­նե­րին: Դա իմ աշ­խա­տանքն է ու ինձ այն դուր է գա­լիս: ՅԲՀ «Բո­լո­րը գի­տե­ն» (Աս­ղար Ֆար­հա­դի, Ֆրան­սիա/ Իս­պա­նիա/ Իտա­լիա, 2018) Երև­ա­նյան պրե­մի­ե­ րա, 12.07` 19:00, Մոսկ­վա կ/թ` Կար­միր դահ­լիճ, 13.07` 20:00, Սի­նե­մա Սթար:

For Everybody Knows, you mix your usual realistic approach with a thriller structure. Was it difficult to balance the two?

“It’s still the same style I’ve always had; the thriller side is just a little more pronounced. I always mix drama with ordinary life and all my films are a kind of detective film, except there aren’t any detectives in them – I put the audience in the position of the detective. So I didn’t set out to make a thriller; my aim is always to recreate life on the screen.”

After making The Past about an Iranian man in France, Everybody Knows is your first film with­ out any connection to your home country. Why did you want to make a film in Spain?

“Fifteen years ago I traveled to Spain with my family. One day my daughter noticed a bunch of posters of a girl on the walls, and it turned out that she had been kidnapped.

It really scared my daughter, and that story has been on my mind ever since. When I create a story, I always need some kind of incident to start the drama. When you want to reveal the layers of a character, you need some kind of special situation. To give an example: if you get on an el­ evator with two other people and it takes you up to your floor with no problem, nobody talks to each other. But if the elevator gets stuck between the third and fourth floor, everybody shows themselves. So the kidnapping was like this for me: it was the situation that helped me to open up the characters.”

The film stars Javier Bardem and Penelope Cruz, who are also a couple in real life. Did you want to use that real relationship for the film?

“I didn’t think about this before we started; their per­ sonal relation didn’t really inform their characters. But I was aware of it when we were on the set, because the au­ dience knows them and knows that they are a family. So from the beginning of the film, you feel there is some­ thing between them.”

Դժվա՞ր էր ներ­թա­փան­ցել իս­պա­նա­կան մշա­ կույ­թի մեջ: Սկզբում շատ դժվար էր: Բայց իրա­կա­նում, երբ ես ավե­լի եր­կար մնա­ցի Իս­պա­նի­ա­յում, հաս­կա­ցա, որ իս­պա­նա­կան մշա­կույ­թը զգաց­մուն­քա­յին տե­սա­ կե­տից շատ մոտ է իրա­նա­կա­նին: Նաև շատ ֆիլ­ մեր դի­տե­ցի իս­պա­նա­կան սո­ցի­ա­լա­կան խնդիր­նե­ րի մա­սին ու զրու­ցե­ցի բազ­մա­թիվ մարդ­կանց հետ: Այն­պես որ այս ֆիլ­մում նույն­պես կա այդ սո­ցի­ա­լա­ կան կող­մը, օրի­նակ դա­սա­կար­գա­յին տար­բե­րու­ թյուն­նե­րը, որը միշտ եղել է իմ ֆիլ­մե­րում` պար­զա­ պես այս­տեղ դա ավե­լի իս­պա­նա­կան է: Կշա­րու­նա­կե՞ք ար­տա­սահ­մա­նում ֆիլ­մեր նկա­ րա­հա­նել: Իրա­կա­նում ես կնա­խընտ­րեի Իրա­նում աշ­խա­տել: Դա ինձ ավե­լի հո­գե­հա­րա­զատ է: Ար­տա­սահ­մա­ նում աշ­խա­տե­լը շատ հե­տաքր­քիր է, բայց ես չեմ ու­զում ֆիլ­մեր նկա­րել որ­պես զբո­սաշր­ջիկ` մեկ երկ­րից մյու­սը ցատ­կե­լով: Կու­զեի ավե­լի շատ ֆիլ­ մեր նկա­ րա­ հա­ նել Իրա­ նում, բայց եթե ես դրսում լավ պատ­մու­թյուն գտնեմ, դա էլ կնկա­հա­րա­նեմ:

You’re known as a filmmaker who doesn't judge his characters. Now you’re here on the jury judging other filmmakers. Are you comfortable with that?

“That’s true, it’s something that has been the case ever since my first short film. In the beginning I didn’t think about it, it came from my unconscious. I made that first short film when I was 13 years old, a story about two kids.

By the time I made my second feature film Beautiful City in 2004, I knew that this was the style I wanted to work in – it came from my heart. That doesn’t mean that the audience shouldn’t judge the characters. I don’t judge because I want them to do it. I leave them the freedom to do that.”

Was it hard to immerse yourself in Spanish culture?

“In the beginning it was very hard, the idea of making a film in another culture without any connection to my own. But really, when I stayed in Spain for a longer pe­ riod of time, I found that Spanish culture is emotional­ ly very close to Iranian culture. Also, I watched a lot of films about Spanish social problems and talked to a lot of people. So still there is that social side, the class dif­ ferences for instance, which has always been there in my films; it’s just more Spanish.”

Asghar Farhadi Born in Khomeyni Shahr in the Isfahan province in 1972, Asghar Farhadi has rison to become one of the most prominent Iranian directors of his generation. After making short 8mm and 16mm films from his early teens, he was educated in theater and worked in television before making his first feature film in 2001. Farhadi is in the rare company of directors to have won more than one Oscars for Best Foreign-Language Film, for A Separation (2011) and The Salesman (2016), alongside such alltime greats as Federico Fellini and Ingmar Bergman.

For his eight feature film Everybody Knows, Farhadi travelled to Spain to tell the story of a love triangle that gets put under pressure when a child is kidnapped. The king and queen of Spanish cinema, real-life couple Penelope Cruz and Javier Bardem, star as two childhood sweethearts who have not seen each other in years but are now thrown together again by fate. But as usual in Farhadi’s films, many other issues come to the fore as well, from decades-old village grudges to long-dormant family resentments.

You’ve had to deal with the infamous Iranian cen­ sorship for your previous films. What was that like for Everybody Knows?

“Because this is a completely Spanish film, I didn’t have to deal with the censorship at all. But the film probably can’t be screened in Iran, at least not without changing a lot. Because of the way people are dressed, dancing, drinking...”

Will you keep making films abroad?

“I’d prefer to make my films in Iran, really. It’s closer to me.

It’s always an interesting experience to make a film abroad, but I don’t want to make films as a tourist, hopping from one country to the next. So I want to make more films in Iran – but if I find a good story abroad, I will do that too.”

Is there a sense that, after winning two Oscars, it's easier to get a film made abroad than in Iran?

“Filmmaking is hard everywhere. Each place has its own difficulties. When I’m making a film abroad, I need to do a lot of research to get to know the culture. If I make a film in Iran, I know the culture, I know the crew, but I can’t show every issue that I’d wish to – there are lines that can’t be crossed. So it’s always difficult. And that’s good – I don’t mind it being difficult. It’s my job and I love doing it.” JBH

Everybody Knows (Asghar Farhadi, France/Spain/ Italy, 2018). Yerevan Premiere. 12-7 19:00 Moscow Cinema Red Hall, 13-7 20:00 Cinema Star Dalma Garden Mall.

6

GOLDEN APRICOT DAILY DAY 3 | 10 JULY | 2018

reviews

Lost in Translation Volcano (Roman Bondarchuk, Ukraine/ Germany, 2018). Feature Competition. 10-7 17:30 Moscow Cinema Blue Hall.

Opening with a tense and awe-inspiring topdown shot of a cargo ship passing a bridge, Ukrainian director Roman Bondarchuk (Ukrai­ nian Sheriffs, Dixie Land) sets the mood in his first fiction film. There’s a similar unnerving qual­ ity to Volcano’s first act, in which thirty-some­ thing Lukas (an acting debut by sound design­ er Serhiy Stepansky) drives past military check­ points near the Crimea with his colleagues, a group of OSCE military inspectors.

It feels like the beginning of a slasher movie when their car breaks down and they’re strand­ ed in the middle of nowhere. Since he's at the bottom of the hierarchy, interpreter Lukas is or­ dered to find help. While that proves to be un­ expectedly easy, when Lukas returns both the car and his colleagues are nowhere to be found.

All alone and with no cellphone reception he has no other option than to accept the invita­ tion of his unlikely saviors: eccentric Vova (Viktor

Zhdanov) and his teenage daughter Marushka (Khrystyna Deilyk). They bring him to the small town of Beryslav in the Kherson region. During a scuffle with a local youngster Lukas soon loses all of his belongings, including the documents he needs to get home safely.

While he's now based in Kiev, Bondarchuk originally hails from the Kherson region him­ self. He finds a nuanced balance between slight­ ly surreal fiction and keen documentary-like ob­ servations. Portrayed mostly by local non-pro­ fessional actors, the citizens of Beryslav seem to live in a completely different reality.

Slowly but surely Lukas becomes more com­ fortable in this rural setting. That’s when Volcano begins to warm up to the idea that be­ ing in Beryslav isn’t so bad after all. Bondarchuk even slips in some valuable moments of fantas­ tical bliss, like the ecstatic performance by an exotic strongman in the local community cent­ er. The tension of the opening never dissipates completely – echoes of the annexation of Crimea can be felt throughout the film – but just as the cargo ship in the first shot moves away to leave an open space, so Volcano shows the joys one can find when society slowly slips out of sight. HE

Hardwired to Self-Destruct

Odyssey Around a Tilted World

Mug (Małgorzata Szumowska, Poland, 2018). Feature Competition. 9-7 20:00, 10-7 10:00 Moscow Cinema Blue Hall.

In Praise of Nothing (Boris Mitić, Serbia/ Croatie/France, 2017). Documentary Competition. 10-7 10:00, 19:00 Moscow Cinema Small Red Hall.

He headbangs to Metallica’s trash metal; she twirls on Gigi D’Agostino cheesy trance mu­ sic. Jacek (Mateusz Kosciukiewicz) and Dagmara (Malgorzata Gorol) are king and queen of the mis­ fits in Małgorzata Szumowska’s Mug, this year’s winner of the Grand Jury Prize at the Berlinale.

These eccentric soon-to-weds take refuge in mu­ sic to escape the dull reality of S'wiebodzin, a sleepy Polish bordertown where the world’s larg­ est statue of Jesus is being erected.

The local Christian community hopes that the statue will draw the world's attention. But against all odds Jacek becomes the real talk of the town when he has a near-fatal accident while doing construction work on the statue and becomes the first Polish citizen to receive a face trans­ plant. After this medical miracle Jacek is revered by the locals, but Dagmara, the person whose admiration he craves most, has disappeared.

Using Metallica’s and Gigi D’Agostino’s con­ trasting music, Szumowska depicts a bittersweet love story that soon takes a turn for the worse in this darkly comic depiction of small-town Poland. The S'wiebodzinites fight over discount­ ed televisions and pretend to be good Christians again at Christmas. Maybe it’s poetic justice that their beloved statue ends up facing the wrong way. With no future left for him here, it’s time for Jacek to pack up his devil's music and take his show on the road. HE

Shooting Down the Hunters

In Search of Warmth The Widowed Witch (Cai Chengjie, China, 2018). Yerevan Première. 10-7 22:00 Moscow Cinema Red Hall.

Safari (Ulrich Seidl, Austria, 2016). Yerevan Premiere. 10-7 20:00 Cinema Star Dalma Garden Mall, 13-7 17:00 Moscow Cinema Red Hall.

Director Ulrich Seidl must be a very charming per­ son. Either that, or he has very charming staff.

Otherwise, he wouldn’t be able to persuade peo­ ple to subject themselves to his austere and cynical gaze, which has shaped his films for decades now.

In Safari that gaze is turned upon German and Austrian big game hunters: affluent elder­ ly couples or parents with teenage kids, who travel to Africa to shoot down a pre-packaged menu of impalas, zebras and giraffes. The film comes on the heels of a string of masterpieces

by Seidl, each taking the temperature of mod­ ern-day Austria and together forming an image of its current place in the world. The Paradisetrilogy consisted of three feature films organized around the themes ‘belief’, ‘hope’ and ‘love’, while documentary In the Basement crawled in­ to the subterranean hideouts of his countrymen, laying bare what lurks beneath the surface of Austria’s polite civilization.

Compared to those complex films, shooting down these unabashedly colonial and unthink­ ingly racist big game hunters at first feels like an easy target for this master cine-marksman.

But Seidl manages to create a darkly comedic masterpiece all the same. He doesn’t moralize or judge his subjects, but gives the hunters just enough rope to hang themselves in his inter­ views. In their attempts to justify their actions they show a shocking lack of critical awareness.

Splendid Semi-Isolation

While these interviews are filmed in the un­ nerving symmetrical shots that have grown to become Seidl’s trademark, they are inter­ spersed with rougher hand-held images of the hunt itself. The pleasure the hunters feel in their meticulously organized violence is ob­ vious. Even more poignantly, the dirty work of skinning and cutting up the killed ani­ mals is left to the local (mostly black) hired hands. JBH

Rich Depictions Below the Poverty Line

Distant Constellation (Shevaun Mizrahi, US/Turkey/Netherlands, 2017).

Documentary Competition. 10-7 12:00, 20:30 Moscow Cinema Small Red Hall.

Somewhere in Istanbul, a deep construction pit gapes right beside an elegant fin-de-siècle build­ ing that houses an old people’s home. Inside its walls, life moves at a quiet and frail pace.

Filmmaker Shevaun Mizrahi, also a long-time volunteer at the facility, follows that pace in order to shine a light on the residents’ personalities and inner worlds. It’s as if she allows us to listen in on the memories of joy and sorrow that they entrust her, and to discover the fullness of these lives that have now become reduced to reminiscing.

With a simple digital camera and a painter­ ly use of light, Mizrahi creates scenes that are stripped of the more generic aspects of old age, highlighting instead the individual experiences

Boris Mitić pushes the limits of the absurd in this tale about Nothing. Compiling images filmed on five continents by the likes of Michael Glawogger, Vitaly Mansky, Talal Khoury, Ana Maria Vijdea and Roman Bondarchuk, In Praise of Nothing describes Nothing’s odyssey across the world of men.

Folky tunes performed by French musician Pascal Comelade and British avant-garde trio The Tiger Lillies accompany a rhythmic mon­ tage of dazzling images that present an off-kil­ ter perspective on our everyday world. Classic title cards recount the wanderings of Nothing, while Iggy Pop voices the protagonist’s inner monologue which, as Mitić puts it, “comprises 20,000 pages of the most eclectic bibliography ever used in documentary.”

Still, the fact that this train of thoughts is entire­ ly cast in simple rhymes might be a hint that look­ ing for any meaning here will eventually lead back to its exact point of origin: Nothing. SK

What Comes Around (Reem Saleh, Lebanon/Egypt/Greece/Qatar/Slovenia, 2018). Documentary Competition. 10-7 17:30 Moscow Cinema Small Red Hall.

of her compelling protagonists: a visually im­ paired photographer who still holds on to his camera; a pianist who revels in the memories of his amorous adventures; an Armenian wom­ an still haunted by the history of the genocide.

A hint of surrealism can be felt in a recurring scene in an elevator where two friends discuss such esoteric subjects as the existence of alien life and the hereafter. Subtle ambient sounds accompany­ ing shots of empty corridors might suggest they live in a place of splendid isolation, but Mizrahi also brings her camera outside, where the com­ munity of builders exudes a very different vibe. SK

Money is never too tight to mention in What Comes Around, a vivid documentary about Rod el Farag, one of the poorest neighbourhoods of Cairo. Far below the poverty line, people form small credit unions called ‘al Gami’ya’. If you chip in on a monthly or weekly basis, eventual­ ly it will be your turn to receive a large sum of money. It’s like a communal savings account in an area without banks.

In her thoroughly researched debut documen­ tary Egyptian director Reem Saleh creates a rich depiction of a complex social situation. Closely following several families over the course of years, What Comes Around maps how severely money

Only very rarely, a hint of color shines through in the monochrome world that forms the setting for this darkly absurd tale. In the rural north of China, a widow from outside the community can only be one or the other: either she’s a witch bringing misfortune to the entire village, or a shaman with the power to make every individual wish come true. Erhao, who has just lost her third husband in an explosion that destroyed their fireworks facto­ ry, initially has the odds stacked against her. That changes suddenly when the powers of supersti­ tion turn to her advantage.

For his debut feature, Cai Chengjie returned to his hometown Pingquan to tell the stories of its inhabitants. The harsh living conditions are re­ flected in the wintery landscape that Erhao and her deaf brother traverse in search of a warm place as well as the often rough social practices they encounter. Chengjie’s nostalgia for the place might not be obvious, but his film certainly gives an interesting account of a segment of Chinese society that is rapidly vanishing in the country’s current socio-economic upsurge. SK

and the lack thereof affect a community. It’s sur­ prising to see how the sudden influx of money briefly changes lives; in an exhilarating scene a young girl brings about the divorce of her par­ ents because she secretly finances her own female genital mutilation with union money.

Aside from showing a portrait of a communi­ ty in peril, What Comes Around is mostly a film about the struggles of family life. While a sick grandfather brings his grandson to the ceme­ tery to “learn from death”, many of the men in Rod el Farag don’t seem to learn anything from living at all. Most of them sit at home and com­ plain about not getting any physical attention from their wives, while the women are already exhausted from all the work they’re doing.

As the film progresses it covers divorces, mar­ riages and new divorces again. Mainly siding with the new single mothers, What Comes Around be­ comes a heartfelt ode to the resilience of wom­ en. It’s fitting then that in the closing credits Saleh dedicates this film to her mother, honouring her wish to take care of her people. HE

GOLDEN APRICOT DAILY 2018 | 10 JULY | DAY 3

NEWS AND BACKGROUND 7

‘There’s no place for sad people on set’ The TUMO Center for Creative Technologies hosted its first rendevouz for this year's festival yesterday, featuring filmmaker Larry Smith. The British director and cinematographer started out in the 1970s under the wings of Stanley Kubrick. Their 25-year collaboration resulted in many films, including Kubrick’s final work Eyes Wide Shut. In 2015, Smith made his directing debut with Trafficker.

“My film philosophy is simple”, Smith said. “If you don’t have a good story and a good script, then you’ll fail.” Additionally, Smith suggested that filmmakers should try not to make things harder than they are: “Everything should be as simple as possible.”

Talking about his work ethic, Smith revealed: “I work very fast. During production I try to oversee every process, because the final product is very im­ port to me.” Smith recalled that when he was taking his first steps in the film industry, every professional was just looking out for their own job. “Nowadays directors try to do everything themselves and not everybody is doing what they’re supposed to do.”

Smith also discussed the difference between analog and digital cinema. He confessed to be­ ing a staunch supporter of analog, convinced that it will never die. “Doing a film with analog requires you to be more of a professional than is the case with digital.” But every production requires its own methods, and he encouraged young filmmakers to start working through trial and error in digital formats.

“A good crew is crucial”, Smith continued, noting that he picks out the people he’s going to work with very carefully. “A correct choice is the secret of success. There’s no place for sad people on set. Everybody should always be happy.” RG

“People think my movies are aggressive to the audience”, Darren Aronofsky said in his speech accepting the Parajanov Thaler. “But when I arrived in Yerevan and stepped out of my car, I was immediately attacked by eight-year-olds with buckets of water!”

Yes, the American director got caught up in Vardavar – and happily so, judging by the way he ended his speech, splashing water on the audience before emptying the bottle on his own head. “In Vardavar the water is a symbol of washing away our sins”, Aronofsky concluded. “Somehow this fits my films as well.”

Uncharted Territories Yesterday’s CIS in Focus Round Table on film financing revealed the difficulties the CIS nations are facing as they’re warming up for international co-production.

Milla

Fresh and French This afternoon’s screening of French drama Milla is the official opening of the Francophone Countries Cinema program, which showcases the latest French-spoken films from six countries.

In Milla, filmmaker Valérie Massadian tells a sto­ ry of love and transition, pointing her camera at a teenage mother. Capturing the essence of her non-professional actors in their expressions, move­ ments and gestures is what she strives for, she told the Daily earlier this week: “For me, their animali­ ty is the most important thing in a human being.”

Teenage pregnancy is also a theme in Swiss

Cinematic Capsules of Armenia As part of its series of Tribute programs, the Golden Apricot festival is screening two films by Armenian director David Safarian, who recently turned 65.

As the grandson of one of the first heads at the Armenfilm studio in Yerevan, David Safarian has been immersed in film history his entire life. His humble but impressive oeuvre reflects that. In his 1986 documentary However Odd, but Khokhlova Safarian honors Russian silent movie star Alexandra Khokhlova, the first blacklisted actress of the Soviet Union. Immersing himself completely in the life

drama Fortuna, focusing on an unaccompanied minor finding shelter in a Catholic priory, while a more nostalgic exploration of teenage love can be found in Abdellatif Kechiche’s Mektoub, My Love: Canto Uno. The program anticipates the Francophonie Summit, which will be held in Yerevan this October, by bringing together films from Armenia, Belgium, Bulgaria, Canada, France and Switzerland. Coming from Canada are Tadoussac, about a young wom­ an looking for the mother who rejected her, and the documentary A Skin so Soft in which filmmak­ er Denis Coté portrays a group of men who have dedicated their lives sculpting their physiques in­ to the perfect body. Belgian documentary So Help Me God portrays the eccentric character of investi­ gative magistrate Anne Gruwez, while also provid­ ing some peeks inside the country’s judicial system and segments of Belgian society. SK

of Khokhlova, who was by then in her nineties, Safarian managed to capture the last great acting part of one Russia’s best actresses. The short film is being screened tonight along with Safarian’s fea­ ture film Lost Paradise (1991).

When Safarian himself became head of the Armenfilm studio in 1991, he also showed his ability to immerse himself in Armenian (film) culture. Films like Lost Paradise, but also Expectation (2002) and his more recent Hot Country, Cold Winter (2016), managed to capture a part of what one can de­ scribe as the Armenian soul. These films are docu­ ments of their time and place, and many have been included in the collections of international insti­ tutes like MoMA, Cinemathèque Française and Eye Film Institute. “They are little cinematic capsules of Armenia”, Safarian says, and as such they have be­ come part of film history themselves. HE Tribute: David Safarian — 65.

10-7 19:30 Moscow Cinema Blue Hall.

“We broke down after the fall of the Soviet Union and got confined to our own spaces.” This remark

by GAIFF director Susanna Harutyunyan kicked off yesterday's round table conversation featuring many representatives from the nine member states of the Commonwealth of Independent States.

Since many of these countries are struggling with limited state support, many speakers were trying to figure out alternative options. Even though, as Kazakh film producer Anna Kachko asserted, “nobody is interested in co-production” in their respective governments, the filmmakers, producers, critics and historians present at the meeting agreed that international collaboration is the way to go. As self-made Moldavian director Igor Kistol (The Last Day Before June) put it: “We can’t make real Moldavian cinema on our own.”

In Kyrgyzstan film financing conditions are even worse, said producer Cholpon Idrisova: “Despite a policy, no film has received serious state support since 2001.” Now the challenge is to transcend borders and realize films togeth­ er. If their states don’t do that for them, these speakers are willing to explore these uncharted territories on their own. HE

Opening ATCP As the newly minted GAIFF Pro program is getting into full swing, today sees the opening of one of the festival’s long-stand­ ing industry components: the ArmeniaTurkey Cinema Platform, a workshop for emerging directors. Out of twenty submis­ sions, eight projects from both sides of the Turkish-Armenian border were select­ ed. After today’s kick-off (11:00 AGBU, 2/2 Melik Adamyan St.), the three-day work­ shop will conclude on Wednesday with the selection of the winner of its 7,000 euro award.

Busy Bee After receiving a Parajanov Thaler during Sunday’s opening ceremony (see above), director Darren Aronofsky will give a press conference today (15:00 AGBU) ahead of the official opening of the festival’s Retrospective of his work with a screen­ ing of his controversial latest film Mother!

(19:30 Moscow Cinema Red Hall).

Rendezvous After Larry Smith’s opening salvo (see above), Armenian-Canadian actress Arsinée Khanjian will take up the mantle for the second Rendezvous at TUMO (17:00, 16 Halabyan St.). The actress, a frequent guest of the festival, received a Parajanov Thaler at Monday's press cocktail.

How Fragile We Are A group exhibition of video art, installations, and performances entitled Fragile will be shown at the Union of Cinematographers throughout the festival. The works by a great number of artists from Armenia and the di­ aspora reflect on recent political and social changes in Armenia through the themes of fragility and power. After this evening’s offi­ cial opening (19:00, 18 Vardanants St.), the exhibition runs until July 15.

Into the Night End your festival day in style, either at the After-Party which starts 22:30 at Basement (3 Abovyan St.) or during the daily Midnight Wrap-Up at The Club (40 Tumanyan St.).

GOLDEN APRICOT DAILY DAY 3 | 10 JULY | 2018

8 Ðàì²Ü²ìàðܺð

EXPLORING YEREVAN A LOOK INSIDE THE CITY’S PAST AND PRESENT AGBU Armenian Virtual College

E-BOOK SERIES

Free download at www.avc-agbu.org or in iBooks on your Mac or iOS device

A World of Expertise Brought Together for Armenia

Register as an Expert to mentor projects in Armenia.

Start your intellectual volunteering journey today.

www.together

4 armenia.am

Co-managed by AGBU and UNICEF and co-financed by the EU

The Armenian General Benevolent Union is the world’s largest non-profit organization devoted to upholding the Armenian heritage through educational, cultural and humanitarian programs. Through the vision of its leaders and the generous support of devoted donors and members over the years, AGBU has played a significant role in preserving Armenian traditions and values by adapting to the needs of the worldwide community and the demands of the times.

Since 1906, AGBU has remained true to one overarching goal: to create a foundation for the prosperity of all Armenians. Today, it includes 74 districts, chapters and partner groups; 28 Young Professionals groups; and 24 day and Saturday schools; along with dozens of camps, scout groups and athletics programs. In its history, AGBU has remained true to the vision of its founders communities — a vision it will continue to uphold well into the future.

Visit www.agbu.am

to find out more about AGBU’s programs and work in Armenia