úð²Âºð day 3, TUESday, JULY 10, 2018
Թարմ ու ֆրանսիական էջ 3
Որսալով որսորդներին էջ 4
Ասղար Ֆարհադի Asghar Farhadi p. 5
Shooting Down the Hunters p. 6
Fresh and French p. 7
DAILY Թարգմանչական խոչընդոտներ «Հրաբուխ»
էջ. 4
Lost in Translation Volcano
p. 6
GOLDEN APRICOT DAILY DAY 3 | 10 JULY | 2018
2 ՄՈՍԿՎԱ ԿԻՆՈԹԱՏՐՈՆ, ԿԱՊՈՒՅՏ ԴԱՀԼԻՃ MOSCOW CINEMA, BLUE HALL
10.07
10:00
Դեմք / ռեժ.՝ Մալգոժատա Շումովսկա Mug / dir. Małgorzata Szumowska
Pol, 91’ FC 16+
Lang.: Polish Subt.: English/Armenian
12:00
Տիգրե /ռեժ.՝ Ուլիսես Պոռա Գարդիոլա, Սիլվինա Շնիցեր Tigre /dir. Ulises Porra Guardiola, Silvina Schnicer Նյարդային թարգմանություն / ռեժ.՝ Շիրին Սենո Nervous Translation /dir. Shireen Seno Աննայի պատերազմը /ռեժ.՝ Ալեքսեյ Ֆեդորչենկո Anna’s War /dir. Aleksey Fedorchenko Հրաբուխ /ռեժ.՝ Ռոման Բոնդարչուկ Volcano /dir. Roman Bondarchuk
Arg, 92’ FC 16+
Lang.: Spanish Subt.: English/Armenian
14:00
16:00
17:30 19:30
21:30
Bra, 91’ DC 16+
Lang.: Filipino /Tagalog Subt.: English/Armenian
Rus 74’ FC 16+
Lang.: Russian Subt.: English/Armenian
Ukr/ Deu, 106’ FC 16+
Lang.: Ukrainian Subt.: English/Armenian
Որքան էլ տարօրինակ է, Խոխլովայի մասին /ռեժ. Դավիթ Սաֆարյան However Odd, But Khokhlova / dir. David Safaryan
Rus, 33’ T 16+
Կորսված դրախտ /ռեժ. Դավիթ Սաֆարյան Lost Paradise / dir. David Safaryan Ինչ նուրբ է մաշկդ /ռեժ. Դընի Կոտե A Skin So Soft /dir. Denis Côté
Rus, 72’ T 16+ Invitations Can, 93’ FP 16+
12:00
13:30
Դեդե /ռեժ.՝ Մարիամ Խաչվանի Dede /dir. Mariam Khatchvani Հայաստանի վերջին լարախաղացը / ռեժ.՝ Արման Երիցյան, Իննա Սահակյան, Վարդան Հովհաննիսյան The Last Tightrope of Armenia/dir. Arman Yeritsyan, Inna Sahakyan, Vardan Hovhannisyan Ժաննան և ձայները /ռեժ.՝ Միքայել Վաթինյան Joan and the Voices /dir. Mikael Vatinyan
67’ R 16+
Հող չափողները / ռեժ. Սուրեն Բաբայան Land Surveyors / dir. Suren Babayan
Lang.: Russian Subt.: English
20:00
Արարատի ստվերը / ռեժ. Միգել Esp, 54’ AP 16+ Անգել Նիետո The Shadow of Ararat / dir. Miguel Ángel Nieto
Lang.: Armenian Subt.: English Only Lang.: English/French Subt.: English/Armenian
ՍԻՆԵՄԱ ՍԹԱՐ, ԴԱԼՄԱ ԳԱՐԴԵՆ ՄՈԼ CINEMA STAR, DALMA GARDEN MALL
Lang.: Georgian Subt.: English/Armenian Lang.: Armenian Subt.: English
Ամառը Մոնիկայի հետ / Swe, 96’ T ռեժ.՝ Ինգմար Բերգման 16+ Summer with Monika /dir. Ingmar Bergman
Lang.: Swedish Subt.: English/Armenian
17:00
Միլա /ռեժ.՝ Վալերի Մասադյան Milla / dir. Valerie Massadian
Fra, 128’ FP 16+
Lang.: French Subt.: English/Armenian
19:30
Մա՛յր /ռեժ.՝ Դարեն Արոնոֆսկի Mother! /dir. Darren Aronofsky
USA, 121’ R 18+
Lang.: English Subt.: Armenian
22:00
Այրի վհուկը /ռեժ.՝ Ցայ Չենծե The Widowed Witch /dir. Cai Chengjie
Chn, 120’ YP 18+
Lang.: Mandarin Subt.: English/Armenian
ՄՈՍԿՎԱ ԿԻՆՈԹԱՏՐՈՆ, ՓՈՔՐ ԿԱՐՄԻՐ ԴԱՀԼԻՃ MOSCOW CINEMA, SMALL RED HALL 10:00
Ներբող ոչնչին / ռեժ.՝ Բորիս Միտիչ In Praise of Nothing / dir. Boris Mitic՛
12:00
Հեռավոր համաստեղություն/ USA/Tur/Nld, ռեժ.՝ Շևաուն Միզրահի 82’ DC Distant Constellation / dir. Shevaun Mizrahi 16+
Lang.: Turkish/English/ French/Armenian Subt.: English/Armenian
14:00
Վիշապը / ռեժ.՝ Ճաո Լյան Behemoth / dir. Zhao Liang
Chn/Fra, 95’ YP 16+
Lang.: Mandarin Subt.: English/Armenian
16:00
Վաղը / ռեժ.՝ Յուլյա Շատուն Tomorrow / dir. Yuliya Shatun
Blr, 75’ CIS 16+
Lang.: Russian Subt.: English/Armenian
17:30
Շրջակա անցուդարձ / ռեժ.՝ Ռեեմ Սալեհ Lbn/Egy/Gre, What Comes Around / dir. Reem Saleh 80’ DC 16+
Lang.: Arabic Subt.: English/Armenian
19:00
Ներբող ոչնչին / ռեժ.՝ Բորիս Միտիչ In Praise of Nothing / dir. Boris Mitic՛
Lang.: English Subt.: Armenian
20:30
Հեռավոր համաստեղություն / USA/Tur/Nld, ռեժ.՝ Շևաուն Միզրահի 82’ DC Distant Constellation / dir. Shevaun Mizrahi 16+
Srb/Hrv/Fra 78’ DC 16+
Lang.: English Subt.: Armenian
Lang.: Turkish/English/ French/Armenian Subt.: English/Armenian
Տոմբե / ռեժ. Դիանա Կարդումյան Tombé / dir. Diana Kardumyan
18:00
Հաղորդություն /ռեժ.՝ Ինգմար Բերգման Winter Light /dir. Ingmar Bergman Սաֆարի / ռեժ.՝ Ուլրիխ Զայդլ Safari /dir. Ulrich Seidl
Arm, 21’ AP 16+
Lang.: Armenian Subt.: English
Arm, 19’ AP 16+
Lang.: Armenian Subt.: English
18:30
Բնաջնջում / ռեժ. Կոստադին Բոնև Uprooting / dir. Kostadin Bonev
Blg/Arm, 86’ AP 16+
Lang.: Bulgarian/ Armenian/Turkish/English Subt.: English/Armenian
20:30
Լուսինը, արևը և հրացանակիրները / ռեժ. Վահագն Խաչատրյան The Moon, the Sun and the Musketeers / dir. Vahagn Khachatryan
Prt/Arm, 19’ AP 16+
Lang.: Portuguese Subt.: English/Armenian
Պոեմ միայնակ գայլի մասին / ռեժ. Տարոն Պետրոսյան, Վրեժ Պետրոսյան Arm, 27’ AP 16+ Poem about the lonely wolf / dir. Taron Petrosyan, Vrezh Petrosyan
Lang.: Armenian Subt.: English/Armenian
Arm, 18’ AP 12+
Lang.: Turkish Subt.: English/Armenian Lang.: Spanish/English/ Russian/Armenian/Turkish Subt.: English/Armenian
Swe, 81’ T 16+
Lang.: Swedish Subt.: English/Armenian
Aut, 90’ YP 18+
Lang.: German Subt.: English/Armenian
ՍԻՆԵՄԱ ՍԹԱՐ, ՌԻՈ ՄՈԼ CINEMA STAR, RIO MALL 18:30
Դովլաթով /ռեժ.՝ Ալեքսեյ Գերման կրտսեր Dovlatov /dir. Aleksey German Jr
Rus/Pol/Srb, 126’ YP, CIS 16+
Lang.: Russian/Spanish/ Finnish Subt.: English/Armenian
20:30
Տադուսակ /ռեժ.՝ Մարտեն Լառոշ Tadoussac /dir. Martin Laroche
Can, 90’ FC
Lang.: French Subt.: English/Armenian
ՀՈԿՏԵՄԲԵՐ ԿԻՆՈԹԱՏՐՈՆ, ԳՅՈՒՄՐԻ HOKTEMBER CINEMA, GYUMRI 16:00
Թուրքական թամբ /ռեժ. Յուսուպ Rus, 75’ CIS 16+ Lang.: Russian Subt.: English/Armenian Ռազիկով Sella Turcica / dir. Yusup Razykov
18:00
Իրական Կուբան /ռեժ. Ստաս Նամին, Ջիմ Բրաուն The Real Cuba / dir. Stas Namin, Jim Brown
Rus/USA, 63’ CIS 16+
Lang.: Russian Subt.: English/Armenian
Rus, 45’ AP 16+
Lang.: Russian Subt.: English/Armenian
Հայաստանի հնագույն տաճարները / ռեժ. Ստաս Նամին Ancient Temples of Armenia / dir. Stas Namin 20:00
Տոկունություն /ռեժ. Ռաշիդ Մալիկով Uzb, 78’ CIS Fortitude / dir. Rashid Malikov 16+
ՀԹԿՊ բացում GAIFF Pro ծրա գիրն ար դեն թափ է առ նում. այսօր կբացվի փառատոնի ամենա հին արտադրական հարթակներից մե կը` Հայ-թուրքական կինոպլատֆորմը: 20 հայտից հայ-թուրքական սահմանի երկու կողմից ընտրվել է 8 նախագիծ: Բացումից հետո (11:00, ՀԲԸՄ, Մելիք-Ադամյան 2/2) եռօրյա աշխատարանը կամփոփվի չո րեքշաբթի` 7000 եվրո պարգևի հաղթողի հայտարարությամբ:
Գործունյա Դարեն
ՄՈՍԿՎԱ ԿԻՆՈԹԱՏՐՈՆ, ՓՈՔՐ ԿԱՊՈՒՅՏ ԴԱՀԼԻՃ MOSCOW CINEMA, SMALL BLUE HALL Ադապտացիա / ռեժ. Մաննե Բաղդասարյան Adaptation / dir. Manne Baghdasaryan
Lang.: Georgian Subt.: English/Armenian
18:00
Lang.: Armenian Subt.: English
Srb/Hrv/Fra 78’ DC 16+
Geo, 82’ DC 16+
ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ HOUSE OF CINEMA
20:00 Geo/Qat, 97’ C2C 16+ Arm, 72’ C2C 12+
Հստակ աշխարհ / ռեժ. Վախթանգ Կունցև-Գաբաշվիլի Transparent World / dir. Vakhtang Kuntsev-Gabashvili
Սիրավառ / ռեժ. Մաթյո Զեյթինջօղլու Fra/Ind, 97’ AP Lang.: French/English/Spanish Subt.: English/Armenian Burn In Love / dir. Mathieu 16+ Zeitindjioglou
15:00
17:00
21:00
16:00
ՄՈՍԿՎԱ ԿԻՆՈԹԱՏՐՈՆ, ԿԱՐՄԻՐ ԴԱՀԼԻՃ MOSCOW CINEMA, RED HALL 10:00
ԵՐԵՎԱՆՅԱՆ ԳԻՇԵՐՆԵՐ ՊՈՂՈՍՅԱՆ ԱՅԳԻՆԵՐՈՒՄ YEREVAN NIGHTS AT POGHOSYAN GARDENS
Բացման արարողությանը «Փարաջա նովյան թալեր» ստանալուց հետո ռեժի սոր Դարեն Արոնոֆսկին` իր հետահայաց ծրագ րի բաց մանն ու իր վեր ջին «Մա՛յր» ֆիլմի ցուցադրությանն ընդառաջ (19:30, Մոսկվա կ/թ` Կարմիր դահլիճ), այսօր հան դես կգա մամուլի ասուլիսով (15:00, ՀԲԸՄ):
Lang.: Uzbek Subt.: English/Armenian
Հանդիպում Թումո կենտրոնում` 17:00, հանդիպում կլինի կանադահայ դերասանուհի Արսինե Խանջյանի հետ: Բեյրութցի դերասանու հին «Ոսկե ծիրանի» հաճախակի հյուրն է, երբեմն ամուսնու` ռեժիսոր Ատոմ Էգոյա նի հետ, ով երկար տարիներ փառատոնի նախագահն էր:
Որքան փխրուն ենք «Փխրուն» անվանումը կրող վիդեոարտի, ինստալյացիաների և պերֆորմանսնե րի ցուցահանդեսը կբացվի այսօր` 19:00, Կինեմատոգրաֆիստների միության շեն քում: Տեղի ու սփյուռքից արվեստա գետների աշխատանքները մտորումն եր են հայաստանյան վերջին սոցիալ-քա ղաքական փոփոխությունների մասին` փխրունության և ուժի թեմաների շուրջ: Ցուցահանդեսը բաց կլինի մինչև հուլի սի 15-ը:
Երբ գալիս է գիշերը Ավարտենք փառատոնային օրը կամ խնջույքով, որը կսկվի 22:30` «Basement»ում (Աբովյան 3), կամ էլ գնալով ամենօրյա Կեսգիշերային ամփոփմանը` «Ակումբում» (Թումանյան 40):
GOLDEN APRICOT DAILY ÊÙµ³·ÇñÝ»ñ` Úáëà ´ñá»ñ»Ý-гÛï»Ý˳, ²ñÃáõñ ì³ñ¹ÇÏÛ³Ý ²ß˳ï³Ï³½Ù` Սաշա Կուտսիր, Հյուգո Էմերզաել лÕÇݳÏÝ»ñª Ռոզա Գրիգորյան, Դիանա Մարտիրոսյան Èáõë³ÝϳñÇ㪠سݻ ÐáíѳÝÝÇëÛ³Ý êñµ³·ñÇ㪠Գայանե Մկրտչյան
³ñ·Ù³ÝÇãÝ»ñª Լուսինե Հովհաննիսյան, ¼³ñինե ê³ý³ñÛ³Ý ¸Ç½³ÛÝ»ñ` ¶³Û³Ý» ¶ñÇ·áñÛ³Ý Հեռակա ËáñÑñ¹³ïáõ` äÇï»ñ í³Ý ´Ûáõ»ñ»Ý Տպագրված է §Üî ÐáɹÇÝ·¦ êäÀ-áõÙ
Editors: Joost Broeren-Huitenga & Artur Vardikyan Staff: Hugo Emmerzael, Sasja Koetsier Contributors: Roza Grigoryan, Diana Martirosyan Photographer: Mane Hovhannisyan
Design: Gayane Grigoryan Backstage General Adviser: Peter van Bueren Printer: "NT Holding" Ltd.
GOLDEN APRICOT DAILY 2018 | 10 JULY | DAY 3
Èàôðºð ºì ¶ð²ÊàêàôÂÚàôÜܺð
Տխուր մարդկանց մուտքն արգելվում է
«Ասում են՝ իմ ֆիլմերն ագրեսիվ են հանդիսատեսի նկատմամբ,- ասաց Դարեն Արոնոֆսկին՝ ընդունելով «Փարաջանովյան թալերը»,- բայց երբ ես Երևան ժամանեցի ու դուրս եկա մեքենայից, միանգամից երեխաներ հարձակվեց ինձ վրա՝ ջրով լի դույլերո՛վ»: Այո՛, ամերիկյան ռեժիսորը ևս մասնակցեց Վարդավառին… Ու ըստ երևույթին՝ մեծ հաճույքով, քանի որ իր ելույթը նա ավարտեց ջուր շփելով հանդիսատեսի վրա, այնուհետև շիշը դատարկեց իր գլխին:
«Թումո» ստեղծարար տեխնոլոգիաների կենտրոնում երեկ վարպետության դաս անցկացրեց հայտնի օպերատոր և ռե ժիսոր Լարի Սմիթը: Վերջինիս մուտքը մեծ կինո եղել է 1970-ականներին Սթենլի Կուբրիկի ուղղորդությամբ: Նրանց ավե լի քան 25 տարվա համագործակցության արդյունքն էր մի շարք ֆիլմերի ստեղծու մը, այդ թվում` Կուբրիկի վերջին` «Լայն փակված աչքերով» Թոմ Քրուզի և Նիկոլ Քիդմանի մասնակցությամբ կինոնկարը: Արդեն 2015թ.-ին Սմիթը նկարահանեց իր դեբյուտային ռեժիսորական աշխատան քը` «Թմրավաճառը» ֆիլմը: «Իմ` կինո ստեղծելու փիլիսոփայությունը շատ պարզ է: Եթե դուք լավ պատմություն, սցենար չունեք, կձախողվեք»,-հանդիպման մեկ նար կին ասաց Լա րի Սմի թը: Նա նաև ասաց, որ պետք չէ ոչ մի բան բարդացնել. ամեն ինչ պետք է լինի որքան հնարավոր է պարզ: Անդրադառնալով իր աշխատաոճին` խոս տո վա նեց. «Ես շատ արագ եմ աշ խա տում: Կինոարտադրության ընթացքում միշտ փոր ձում եմ մասնակցել բոլոր գործընթացներին, քանի որ ինձ համար վերջնական արդյուն
3
քը շատ կարևոր է»: Սմիթը նշեց, որ երբ իր առաջին քայլերն էր անում ոլորտում, 20-րդ դարի կինոասպարեզում ամեն մասնագետ իր գործն էր անում: «Իսկ այսօր ռեժիսորնե րը փորձում են ամեն ինչ ինքնուրույն անել: Եվ այս դեպքում ամեն մեկն իր աշխատան քը չի անում»,-հավելեց նա: Անդրադառնալով ժապավենային և թվա յին կինոյի տարբերություններին, Սմիթն ընդգծեց, որ ժապավենային ֆիլմն ավե լի լավն է, ու երբեք չի մեռնի: «Ժապավենա յին ֆիլմ նկարահանելու համար մասնագետն
ավելի պրոֆեսիոնալ պետք է լինի, քան թվա յինի դեպքում»,-շեշտեց Սմիթը: Այնուամենայ նիվ, նա խորհուրդ տվեց երիտասարդներին սկսել թվային կինո նկարահանելուց: «Ճիշտ անձնակազմի ընտրությունը որո շիչ տարր է»,- հա վե լեց Սմի թը` մատ նան շելով, որ շատ զգույշ է ընտրում այն մարդ կանց, որոնց հետ պետք է աշխատի. «Մի այն ճիշտ ընտրության դեպքում կարելի է հաջողության հասնել: Կինոհրապարակում տխուր մարդ չպետք է լինի, բոլորը պետք է միշտ ուրախ լինեն»: ՌԳ
Թարմ ու ֆրանսիական
Հայաստանի կինոկապսուլները
Այսօր ֆրանսիական «Միլա» դրամայի ցուցադրությամբ պաշտոնապես կբացվի «Ֆրանկոֆոն երկրների կինոն» ծրագիրը, որի շրջանակներում կտեսնենք 6 երկրի նորագույն ֆրանսախոս ֆիլմերը:
Որպես «Հարգանքի տուրք» ծրագրի մաս` «Ոսկե ծիրանը» ցուցադրում է իր 65-ամյակը տոնող հայ ռեժիսոր Դավիթ Սաֆարյանի ֆիլմերից երկուսը:
Շառլ Ազնավուրի հրապարակը համալրվեց ևս 3 անունով: Բացվեցին Ներսես Հովհաննիսյանի, Ալբերտ Մկրտչյանի և Արա Վահունու անվանական աստղերը: §Միլա¦
«Միլա»-յում ռեժիսոր Վալերի Մասադյան, կինոխցիկն ուղղելով դեռափթիթ մորը, պատմում է սիրո և փոխակերպման մի պատմություն: Օրաթերթի հետ հարցազ րույցում նա ասաց, որ ձգտում է բացահայ տել իր ոչ պրոֆեսիոնալ դերասանների էու թյունը նրանց դեմքի արտահայտության և շարժումն երի միջոցով: Դեռահասի հղիությունն է նաև շվեյցա րական «Ֆորտունա» դրամայի թեման, որ տեղ առանց ուղեկցորդի անչափահասն ապաստան է գտնում կաթոլիկ մենաստա նում: Իսկ դեռահասների սիրո ավելի նոս տալգիկ ուսումն ասիրություն կարելի տես նել Աբդելատիֆ Քեշիշի «Մեքտուբ, իմ սեր. երգ առաջին» ֆիլմում: Ծրագիրն արվում է հոկտեմբերին Երևա նում կայանալիք Ֆրանկոֆոնիայի գագաթ նաժողովին ընդառաջ: Այստեղ մեկտեղվել են ֆիլմեր Հայաստանից, Բելգիայից, Բուլ ղարիայից, Կանադայից, Ֆրանսիայից և Շվեյցարիայից: Կանադան ներկայացնում են «Տադուսակը», որտեղ երիտասարդ կի նը փնտրում է իրե նից հրա ժար ված մո րը, և «Ինչ նուրբ է մաշկդ» վավերագրությունը, որտեղ ռեժիսոր Դընի Կոտեն պատկերել է մի խումբ մարդ կանց, ով քեր իրենց կյան քը նվիրել են իդեալական մարմն ի կառուց մանը: «Ոչ դատավոր, ոչ հասարակաց կին» բելգիական վավերագրության կենտրոնում է էքսցենտրիկ դատավոր Անն Գրուվեն, ով խորաթափանց հայացք է նետում երկրի ար դարադատության համակարգին և բելգիա կան հասարակության որոշ շերտերին: ՍԿ
Չքարտեզագրված տարածքներ Երեկվա կլոր սեղանը, որի ուշադրության կենտրոնում ԱՊՀ երկրներում կինոյի ֆինանսավորումն էր, բացահայտեց այն դժվարությունները, որոնց բախվում են ԱՊՀ-ին անդամակցող երկրները` պատրաստվելով միջազգային համագործակցությանը: «Մենք քայքայվեցինք Խորհրդային Միու թյան փլուզումից հետո և ներպարփակվե ցինք մեր սեփական տարածքներում»: «Ոս կե ծիրանի» տնօրեն Սուսաննա Հարությու նյանի այս դիտարկումով մեկնարկեց զրույ ցը կլոր սե ղա նի շուրջ, որին մաս նակ ցում էին ԱՊՀ 9 երկրի ներկայացուցիչներ: Քա նի որ այդ երկրներից շատերը պետական սահմանափակ աջակցություն ունեն, բա նախոսները փորձում էին այլընտրանքային տարբերակներ առաջարկել: Թեև, ինչպես ղազախ կինոպրոդյուսեր Աննա Կաչկոն է պնդում. «ոչ ոք համատեղ արտադրությամբ հետաքրքրված չէ»: Այդուհանդերձ` հան դիպմանը ներկա կինոգործիչները, պրո դյուսերները, կինոքննադատներն ու պատ մաբանները համաձայնեցին, որ միջազ գային համագործակցությունն է այն ուղին, որով պետք է շարժվել: Եվ ինչպես մոլդա վացի ինքնուս ռեժիսոր Իգոր Կիստոլը
մատնանշեց. «Մենք ինքնուրույն չենք կա րող իսկական մոլդավական կինո նկարել»: Ղրղզստանում կինոյի ֆինանսավոր ման պայ ման ներն էլ ավե լի վատ թար են: «Չնայած քաղաքականության մշակմա նը` 2001‑ից ի վեր ոչ մի ֆիլմ պետությունից լուրջ աջակցություն չի ստացել»,- ասաց պրոդյուսեր Չոպլոն Իդրիսովան: Այժմ մարտահրավերը սահմանները հաղթահա րելն ու միասին ֆիլմ նկարելն է: Եթե պե տությունները նրանց համար դա չանեն, ապա բանախոսները պատրաստ են ինք նուրույն հետազոտել չքարտեզագրված այս տարածքները: ՀԷ
Լինելով «Հայֆիլմ» ստուդիայի առաջին ղե կավարներից մեկի թոռը` Դավիթ Սաֆա րյանն ամբողջ կյանքում ներգրավված է եղել կինոյի պատմության մեջ, ինչն արտա ցոլ ված է նրա հա մեստ, բայց տպա վո րիչ ստեղծագործական կարիերայում: 1986-ին նկարահանված «Որքան էլ տա րօրինակ է, Խոխլովայի մասին...» վավե րագրական ֆիլմը Սաֆարյանը նվիրել էր ռուսական համր կինոյի աստղ Ալեքսանդ րա Խոխլովային` սև ցուցակում հայտնված խորհրդային առաջին դերասանուհուն: Ամբողջովին խորասուզվելով Խոխլովա յի կյանքի մեջ, ով այն ժամանակ 90-ն անց էր, Սաֆարյանը հաջողել էր նկարահանել Ռուսաստանի լավագույն դերասանուհինե րից մեկի վերջին մեծ դերը: Կարճամետրաժ ֆիլմը ցուցադրվելու է այսօր` Սաֆարյա նի «Կորսված դրախտ» (1991) խաղարկային ֆիլմի հետ միասին: Երբ 1991-ին Սաֆարյանը դարձավ «Հայ ֆիլմ» ստուդիայի ղեկավարը, ցույց տվեց, որ ունակ է ամբողջովին ներգրավվել հայկա կան (կինո) մշակույթի մեջ: «Կորսված դրախ տ»-ի, ինչպես նաև «Սպասում» (2002) ու նրա վեր ջին` «Տաք եր կիր, ցուրտ ձմե ռ» (2016) ֆիլմերը կարողացել են փոխանցել այն, ինչ կոչվում է հայկական ոգի: Այս ֆիլմերն իրենց ժամանակների ու վայրերի փաստաթղթերն են ու դրանցից շատերն ընդգրկվել են մի ջազգային ինստիտուտների հավաքածու նե րում` օրի նակ MoMA-ում, Ֆրանսիական սինեմատեկում և EYE կինոինստիտուտում: «Դրանք Հայաստանի փոքր կինոկապսուլ ներն են»,- ասում է Սաֆարյանը, ու որպես այդպիսին` դրանք ինքնին դարձել են կինո պատմության մասնիկներ: ՀԷ Հարգանքի տուրք Դավիթ Սաֆարյա նին` 10.07` 19:30, Մոսկվա կ/թ` Կապույտ դահլիճ
GOLDEN APRICOT DAILY DAY 3 | 10 JULY | 2018
4 ¶ð²ÊàêàôÂÚàôÜܺð Թարգմանչական խոչընդոտներ
թարգմանիչ Լուկասին հանձնարարում են օգ նություն գտնել: Պարզվում է, որ դա այնքան էլ բարդ չէ, որքան կարող էր թվալ, բայց երբ Լուկասը վերադառնում է, մեքենան ու գոր ծընկերները չկան: Միայնակ ու բջջային հե ռախոսի ծածկույթից դուրս` նա ստիպված է ընդունել իրեն օգնություն առաջարկած էքս ցենտրիկ Վովայի (Վիկտոր Ժդանով) ու նրա դեռահաս դստեր Մարուշկայի (Քրիստինա Դեյլիկ) հրավերքը: Նրանք Լուկասին բերում են Խերսոնի մարզի Բերիսլավ փոքրիկ քա ղաքը: Տեղացիներից մեկի հետ ծագած քաշք շուքի հետևանքով` Լուկասը զրկվում է իր ողջ ունեցվածքից, այդ թվում` փաստաթղթերից, որոնք անհրաժեշտ էին տունդարձի համար:
Բոնդարչուկը, ով Կիևում է բնակվում, ծնունդով Խերսոնից է: Նա կարողանում է նրբորեն հավասարակշռել փոքր-ինչ սյուր ռեալիստական հորինվածքը և վավերագ րություն հիշեցնող ուշագրավ դիտարկում ները: Մեծ մասամբ տեղի ոչ պրոֆեսիոնալ դերասանների մարմն ավորած Բերիսլավի բնակիչներն ասես այլ իրականության մեջ են ապրում: Լուկասն աստիճանաբար սկսում է ավե լի լավ զգալ գավառական միջավայրում: Եվ հենց այդ պահից «Հրաբուխը» հետզհե տե համոզում է, որ Բերիսլավն, իրականում, այդ քան էլ վատ տեղ չէ: Ֆիլ մի սկզբնա կան լարվածությունը, սակայն, ամբողջովին չի անհետանում: Ղրիմի զավթման արձա գանքները ողջ ֆիլմի ընթացքում լսելի են: Բայց այնպես, ինչպես բեռնատար նավն էր առաջին տեսարանում մի կողմ շարժվում` թողնելով իր հետևից ազատ տարածու թյուն, այդպես էլ «Հրաբուխն» է ցույց տալիս այն բերկրանքը, որը կարելի է գտնել, երբ հասարակությունը հետզհետե անհետա նում է քո տեսադաշտից: ՀԷ
դեռահաս երեխաներ ունեցող մեծահարուստ տարեց զույգերին, ովքեր ուղևորվում են Աֆ րիկա, որպեսզի գնդակահարեն իրենց հա մար նախապես «փաթեթավորված» այծքաղ ներին, զեբրերին ու ընձուղտներին: Զայդ լի նախկին գլուխգործոցներն ասես չափում են արդի Ավստրիայի ջերմությունը: Օրինակ՝ «Ներքնահարկում» վավերագրությունը ներ թափանցել էր Զայդլի հայրենակիցների ստորգետնյա թաքստոցները` ի ցույց դնելով այն, ինչ թաքնված էր Ավստրիայի սիրալիր քաղաքակրթության մակերեսից անդին: Այս բարդ ֆիլմերի համեմատ` հպարտ գաղութատիրական և ակնհայտ այլատյաց հայացքների տեր որսորդներին տապալե լը թե րևս պետք է շատ հեշտ խնդիր լի նի այս վարպետ կինոնշանառուի համար: Եվ
նրան կրկին հաջողվում է ստեղծել սև կա տակերգական գլուխգործոց: Նա չի բարո յախոսում ու չի դատապարտում, այլ որ սորդներին պարզապես այնքան պարան է տա լիս, որ նրանք են իրենց կա խում իր հետ հարցազրույցներում: Հարցազրույցնե րը նկարված են արդեն Զայդլի այցեքար տը դարձած ջղագրգիռ սիմետրիկ պլաննե րով և ընդհատվում են որսի` ձեռքով նկա րած կադրերով: Ակնհայտ է, թե ինչպիսի հաճույք են ստանում որսորդներն իրենց զգուշորեն կազմակերպված բռնությունից: Սակայն շատ ավելի խոսուն է այն, որ կեղ տոտ գործը` սպանված կենդանիների մաշ կի քերթումն ու մասնատումը, անում են տե ղի (հիմն ականում սևամորթ) վարձու աշ խատողները: ՅԲՀ
թյան մեջ: Համադրելով Միխայել Գլավոգե րի, Վիտալի Մանսկու, Թալալ Խուրիի, Անա Մարիա Վիժդեայի, Ռոման Բանդարչուկի և այլոց 5 մայրցամաքում նկարած նյութը` «Ներբող ոչնչինը» պատկերում է Ոչնչի ոդի սականը տղամարդկանց աշխարհում: Ֆրանսիացի երաժիշտ Պասկալ Կոմելա դի երգերի ու բրիտանական ավանգարդիս տական «The Tiger Lillies» եռյակի ուղեկցու թյամբ շլացնող պատկերների ռիթմիկ մոն տաժ ենք տեսնում, որն անսովոր հայացք է
ներկայացնում մեր ամենօրյա աշխարհին: Իսկ Իգի Փոփը հնչյունավորում է գլխավոր հերոսի ներքին մենախոսությունը, որը, Մի տիչի խոսքերով, «բաղկացած է վավերագ րության մեջ երբևէ օգտագործված ամենա էկլեկտիկ մատենագրության 20 000 էջից»: Մտքերի այս շարանն ամբողջովին ներ կայացված է պարզ ոտանավորներով, և գու ցե դա ակ նարկ է, որ այս ամե նի մեջ իմաստ փնտրելն, ի վեր ջո, կհան գեց նի սկզբնակետին` Ոչնչին: ՍԿ
կամ նա ողջ գյուղին դժբախտություն բերող վհուկ է, կամ շաման, ով ունի յուրաքանչյու րի անհատական ցանկությունն ի կատար ածելու զորություն: Ի սկզբանե ամեն ինչ դեմ է Էրհաոյին, ով նոր է կորցրել 3-րդ ամուսնուն իրենց հրա վառության գործարանը ոչնչացրած պայ թյունի հետևանքով: Սակայն իրավիճակը հանկարծակի փոխվում է, երբ նա սկսում է օգտվել տեղացիների սնահավատությունից: Խաղարկային կինոյում իր դեբյուտի հա մար ռեժիսոր Ցայ Չենծեն վերադարձավ հայրենի Պինքվան` այնտեղ ապրող մարդ կանց պատմություններն էկրանին հանձնե
լու համար: Կյանքի ծանր պայմաններն ար տացոլված են սոցիալական կոպիտ բարքե րի հետ հերոսների բախումն երում և ձմեռա յին այն բնապատկերում, որն Էրհաոն ու իր խուլ եղբայրը կտրում-անցնում են` տաքուկ տեղ գտնելու հույսով: Առաջին հայացքից` հարազատ վայրի հանդեպ Չենծեի կարո տաբաղձությունը կարող է ակնհայտ չլինել, սակայն նրա ֆիլմն անշուշտ, հետաքրքիր արձանագրություն է երկրի ներկայիս հա սարակական-տնտեսական վերելքի պայ մաններում արագորեն անհետացող չինա կան հասարակության մի հատվածի վերա բերյալ: ՍԿ
նակցություն ունենաս, ապա ի վերջո` ավե լի մեծ գումար ստանալու քո հերթն էլ կգա: Դա նման է բանկ չունեցող գոտում կոմունալ խնայողական հաշիվն եր ունենալուն: Եգիպտացի ռեժիսոր Ռիմ Սալեհն իր ման րակրկիտ հետազոտությամբ նկարահան ված առաջին վավերագրությունում սոցիա լական բարդ իրավիճակի հարուստ պատ կեր է ստեղծում: Տարիների ընթացքում հե տևելով բազում ընտանիքների` նա ֆիլմում քարտեզագրում է, թե համայնքի վրա որ չափ խիստ է ազդում փողն ու դրա պակա սը: Զարմանալի է, թե ինչպես է փողի հան կարծահաս ներհոսքը փոխում մարդկանց կյանքը կարճ ժամանակում: Հուզիչ մի տե սարանում երիտասարդ աղջիկն իր ծնող ներին բաժանության է հասցնում, որովհե տև միության գումարը թաքուն ծախսել է` իր սեռական օրգանները խեղելու գործո ղության դիմաց վճարելու համար:
«Շրջակա անցուդարձը» առավելապես ֆիլմ է ընտանեկան կյանքի ճիգ ու ջանքի մա սին: Մինչ հիվանդ պապն իր թոռանը բերում է գերեզմանատուն` «մեռյալներից սովորելու»` Ռոդ Էլ Ֆարագի տղամարդկանցից շատե րը կարծես կենդանի մարդկանցից էլ ոչինչ չեն սովորում: Շատերը նստում են տանն ու գանգատվում, որ իրենց կանանցից որևէ ֆի զիկական ուշադրության չեն արժանանում, մինչ կանայք արդեն սպառված-հյուծված են իրենց արած աշխատանքից: Ֆիլմի ընթացքում հարաճուն կեր պով ներկայացվում են ապահարզաններ, ամուսնություններ և կրկին` ամուսնալուծու թյուններ: Գլխավորապես նորահայտ միայ նակ մայրերի աջակիցն ու կողմն ակիցը լի նելով` «Շրջակա անցուդարձ» ֆիլմը սրտա ռուչ մի ձոն է կնոջ ճկունությանը: Ուստի տե ղին է, որ եզրափակիչ տիտրերում Սալեհն այս ֆիլմը նվիրում է իր մորը: ՀԷ
«Հրաբուխ» (Ռոման Բոնդարչուկ, Ուկրաինա/Գերմանիա, 2018). Խաղարկային մրցույթ, 10.07` 17:30, Մոսկվա կ/թ՝ Կապույտ դահլիճ Ֆիլմը սկսելով կամրջի տակով անցնող նա վի` վերևից ներքև նայող տպավորիչ կադ րերով` ուկրաինացի ռեժիսոր Ռոման Բոն դարչուկը միանգամից փոխանցում է իր դե բյուտային խաղարկային ֆիլմի ողջ տրա մադրությունը: Նույն անհանգստությունը զգալի է «Հրաբուխի» առաջին արարում, որ տեղ 30-ն անց Լուկասը (հնչունային ձևավո րող Սերհիյ Ստեպանսկու դերասանական առաջնախաղը) իր գործընկերների` ԵԱՀԿ ռազմատեսուչների հետ անցնում է Ղրիմի մոտ գտնվող ռազմական անցակետերով: Սարսափ ֆիլմ է հիշեցնում, երբ մեքենան փչա նում է, ու նրանք մնում են մեն-մե նակ` ամայի ճամփի մեջտեղում: ԵԱՀԿ տեսուչները
Որսալով որսորդներին «Սաֆարի» (Ուլրիխ Զայդլ, Ավստրիա, 2016), Երևանյան պրեմիերա, 10.07՝ 20:00, Սինեմա սթար, 13.07՝ 17:00, Մոսվկա կ/թ՝ Կարմիր դահլիճ Ռեժիսոր Ուլրիխ Զայդլը երևի շատ հրապու րիչ մարդ է: Կամ էլ շատ հրապուրիչ անձնա կազմ ունի: Այլապես նա երբեք չէր կարողա նա մարդկանց համոզել կանգնել իր խիստ ու ցինիկ հայացքի դատի առաջ, որը տարի ներ շարունակ նրա ֆիլմերի հիմքն է եղել: «Սաֆարի» ֆիլմում այդ հայացքն ուղղված է գերմանացի և ավստրիացի որսորդներին`
Ծուռ աշխարհով ոդիսականը «Ներբող ոչնչին» (Բորիս Միտիչ, Սերբիա/ Խորվաթիա/ Ֆրանսիա, 2017), Վավերագրական մրցույթ, 10.07՝ 10:00, 19:00, Մոսկվա կ/թ՝ Կարմիր փոքր դահլիճ Բորիս Միտիչն ընդլայնում է աբսուրդի սահմաններն Ոչնչի մասին այս այլաբանու
Տաքուկ տեղ որոնելիս «Այրի վհուկը» (Ցայ Չենծեն, Չինաստան, 2018), Երևանյան պրեմիերա, 10:07` 22:00, Մոսկվա կ/թ՝ Կարմիր դահլիճ Միագույն աշխարհում, որն «Այրի վհուկը» ֆիլմում մռայլ ու անհեթեթ հեքիաթի պատ կեր է ստեղ ծում, շատ հազ վա դեպ է գույն ցոլանում: Չինաստանի հյուսիսի գյուղե րից մե կում հա մայն քից դուրս մնա ցած մի այրի ստիպված է ընտրություն կատարել.
Ճոխ պատկեր` աղքատության շեմից ցած «Շրջակա անցուդարձ» (Ռիմ Սալեհ, Լիբանան/Եգիպտոս/ Հունաստան/ Կատար/Սլովենիա, 2018), Վավերագրական մրցույթ, 10.07` 17:30, Մոսկվա կ/թ` Կարմիր փոքր դահլիճ «Շրջակա անցուդարձ» ֆիլմում փողի մասին խոսակցության պակաս չկա. սա կյանքով լի մի վավերագրություն է Կահիրեի ամենաաղ քատ արվարձաններից մեկի ` Ռոդ Էլ Ֆարա գի մասին: Աղքատության գծից ցած գտնվե լով` մար դիկ այս տեղ «ալ Գա մի յա» մանր վարկային միություններ են ստեղծում: Եթե ամսվա կամ շաբաթվա կտրվածքով մաս
Գեղեցկուհին և հրեշը «Դեմք» (Մալգոժատա Շումովսկա, Լեհաստան, 2018), Խաղարկային մրցույթ, 9.07` 20:00, 10:07` 10:00, Մոսկվա կ/թ` Կապույտ դահլիճ
Նա գլուխն է ցնցում «Մետալիկայի»՝ «թրեշ մետալի» տակ, աղջիկը պտույտ է գալիս Ջի ջի Դ'Ագոստինոյի տրանս երաժշտության ներքո: Յացեկը (Մատեուշ Կոշչուկևիչ) և Դագմարան (Մալգոժատա Գորոլ) դժբախտ ների թագավորն ու թագուհին են Մալգոժա տա Շումոնսկայի «Դեմք» ֆիլմում, որն այս տարվա Բեռլինալեի Ժյուիի մեծ մրցանակին է արժանացել: Ամուսնանալ պատրաստ վող խենթ այս զույգը երաժշտության մեջ է սփոփանք գտնում` փախչելով Սվիեբոժի նի ձանձրալի իրականությունից. թմբիրի մեջ գտնվող լեհական սահմանամերձ քաղա քից, որտեղ Հիսուսի` աշխարհում ամենա մեծ արձանն է տեղադրվում: Տեղի քրիստոնյա համայնքը հույս ունի, որ «Հիսուս արքա» անվանումով այդ արձանի շնորհիվ կկարողանա աշխարհի ուշադրու թյունը գրավել: Սակայն անհավատալիորեն` հենց Յացեկն է դառնում քաղաքի խոսակ ցության առարկան: Արձանի կառուցման ըն թացքում դժբախտ պատահար է լինում, որի արդյունքում Յացեկը դառնում է դեմքի փոխ պատվաստումով առաջին լեհ քաղաքացին: Բժշկական այս հրաշքից հետո Յացեկը տե ղացիների մեծարանքին է արժանանում, սա կայն Դագմարան, ում հիացմունքն ամենից ավելի է տենչում, անհետանում է: «Մետալի կա» խմբի «Hardwired» և Ջիջի Դ'Ագոստինոյի «L'amour toujours» երգերն օգտագործելով որ պես լեյտմոտիվ` Շումովսկան պատկերում է դառնանուշ սիրո մի պատմություն, որը վատ շրջադարձ է ունենում: Հիվանդագին սիրուց բացի` «Դեմք» ֆիլմն իրապես լեհական փոքր քաղաքի մութ կա տակերգական պատկերն է: Սվիեբոժինում մարդիկ կռիվ են տալիս զեղչերով հեռուս տացույցների համար, սակայն Ծննդյան տոներին կրկին ձևացնում են, թե լավ քրիս տոնյաներ են: ՀԷ
Սքանչելի կիսամեկուսացում «Հեռավոր համաստեղություն» (Շևաուն Միզրահի, ԱՄՆ/Թուրքիա /Հոլանդիա, 2017), Վավերագրական մրցույթ, 10.07՝ 12:00, 20:30, Մոսկվա կ/թ՝ Փոքր կարմիր դահլիճ Ստամբուլում մի խորը շինարարական փոս է բացված դարեվերջյան չքնաղ շենքի կող քին, որտեղ ծերանոց է գործում: Նրա պա տե րի ներ քո կյանքն ան ձայն ու անվս տահ քայլերով է գնում առաջ: Ռեժիսոր Շևաուն Միզրահին, ով այս հաստատության բազ մամյա կամավորներից է, տեսագրում է այդ քայլքը, որ ցուցադրի բնակիչների բնավո րություններն ու ներաշխարհը: Նա ասես թույլ է տալիս մեզ կողքից լսել իրեն վստահ ված երջանիկ ու թախծոտ հուշերը: Միզրահին ընդգծում է իր հերոսների ան հատական փորձառությունները` կույր լու սանկարիչ, ով դեռ չի հրաժարվել իր ֆոտոխ ցիկից, դաշնակահար, ով մտովի վերապրում է իր սիրային արկածները, հայ կին, ում դեռ տանջում են Մեծ եղեռնի հուշերը: Սյուրռեալիստական տարր կարելի է զգալ կրկնվող տեսարանում, որտեղ 2 ընկեր վե րելակում քննարկում են այնպիսի էզոթերիկ թեմաներ, ինչպիսիք են այլմոլորակային ների գոյությունը և գալիքը: Դատարկ մի ջանցքների կադրերը կարող են փաստել, որ նրանք սքանչելի մեկուսացման մեջ են ապրում, բայց Միզրահին իր խցիկը հանում է նաև դուրս, որտեղ շինարարների խումբը այլ տպավորություն է թողնում: ՍԿ
GOLDEN APRICOT DAILY 2018 | 10 JULY | DAY 3
Դուք երբեք չէք դատապարտում Ձեր ֆիլմե րի հերոսներին: Բայց հիմա այստեղ եք որպես ժյուրիի անդամ, որը պետք է դատի ու գնահա տի մյուս ռեժիսորներին: Իրավացի եք, դա նկատելի էր նույնիսկ իմ առա ջին կար ճա մետ րաժ ֆիլ մում: Սկզբում այդ մա սին չէի մտածում. ենթագիտակցաբար էր ստաց վում: Առաջին կարճամետրաժը 13 տարեկանում եմ նկարել. այն երկու երեխաների մասին էր: Երբ 2004-ին նկարեցի երկրորդ լիամետրաժս` «Գե ղեցիկ քաղաքը», արդեն գիտեի, որ դա հենց այն ոճն է, որով ուզում եմ աշխատել` սրտիցս էր բխում: Կերպարներին գնահատականներ տալը դժվար է ինձ համար: Դա չի նշանակում, որ հանդիսատեսն էլ չպետք է նրանց դատի: Ես չեմ դատում, քանի որ նրանց եմ տրամադրում դատելու ազատությունը: «Բոլորը գիտեն» ֆիլմի համար Դուք Ձեր ար տասովոր ռեալիստական մոտեցումը միա ձու լել եք թրի լե րի տար րե րի հետ: Դժվա՞ր էր դրանք հավասարակշռել: Նույն ոճն է, ինչ առաջ: Պարզապես թրիլերային մա սը մի քիչ ավելի արտահայտված է: Ես միշտ դրաման միաձուլում եմ սովորական կյանքին ու իմ բոլոր ֆիլ մերն ասես դետեկտիվ լինեն: Ես թրիլեր ստեղծելու մտադրություն չեմ ունեցել. իմ մշտական նպատակն է էկրանի վրա վերստեղծել կյանքը: Բայց ես զգում եմ, որ մարդիկ այսօր բավարար ուշադրություն չունեն, որ ֆիլմը մինչև վերջ նայեն, իսկ թրիլերային տարրե րը կարող են գրավել նրանց հետաքրքրությունը:
Ասղար Ֆարհադի 1972-ին ծնված Ասղար Ֆարհադին դարձել է իր սերնդի ամենանշա նավոր իրանցի ռեժիսորներից մեկը: Պատանեկության տարիներին 8 և 16 մմ ժապավեններով նկարահանելով երկու կարճամետրաժ ֆիլմ` նա թատրոն է ուսանել և աշխատել է հեռուստատեսությունում` 2001ին նկարահանելով իր առաջին խաղարկային լիամետրաժը: Ֆարհա դին այն սակավաթիվ կինոգործիչներից է, ով մեկից ավելի Օսկար է շահել «Լավագույն օտարալեզու ֆիլմ» անվանակարգում` «Ամուսնա լուծություն» ու «Առևտրական գործակալը» ֆիլմերի համար: Իր 8-րդ` «Բոլորը գիտեն», խաղարկային ֆիլմի համար Ֆարհադին Իսպանիա է մեկնել, որպեսզի ստեղծի սիրային եռանկյունու մի պատմություն, որն ավելի լարված է դառնում երեխայի առևանգու մից հետո: Իսպանական կինոյի թագավորն ու թագուհին` ամուսին ներ Պենելոպե Կրուսն ու Խավիեր Բարդեմը, ֆիլմում կատարում են երիտասարդ տարիների սիրեցյալների դերեր, որոնք երկար ժամանակ իրար չէին տեսել ու ահա նորից` ճակատագրի կամքով, հանդիպում են: Բայց, ինչպես բնորոշ է Ֆարհադիի ֆիլմերին, առա ջին պլան են գալիս բազմաթիվ այլ խնդիրներ` տասնամյակների պատմություն ունեցող վիրավորանքներից սկսած մինչև սերունդ ների պատմություն ունեցող ընտանեկան խնդիրներ:
«Բո լո րը գի տե նը» Ձեր առա ջին ֆիլմն է, որը որևէ կապ չունի Ձեր հայրենիքի հետ: Ինչո՞ւ եք որոշել այն Իսպանիայում նկարել: 15 տարի առաջ ես Իսպանիայում էի իմ ընտանի քի հետ: Մի օր դուստրս աղջկա պատկերով պաս տառներ էր տեսել պատերի վրա, ու պարզվել էր, որ այդ աղջկան առևանգել են: Դա իսկապես վախեցրել էր դստերս, ու այս պատմությունն այդ պահից մնա ցել էր հիշողությանս մեջ: Իսկ հետո` 5 տարի առաջ, սկսեցի մտածել այս ֆիլմի մասին, մի պատմության մասին, որը տեղի է ունենում գյուղում: Երբ ստեղծում եմ սցենարը` ինձ միշտ որևէ միջադեպ է պետք` դրա ման սկսելու համար: Երբ ուզում եք բացահայտել կեր պարների տարբեր շերտերը, ինչ-որ առանձնահա տուկ իրավիճակ է պետք: Օրինակ` եթե երկու մար դու հետ վերելակ եք մտնում ու այն ձեզ առանց որևէ խնդրի բարձրացնում է ձեր ուզած հարկը, սովորա բար ոչ ոք չի խոսում: Բայց երբ վերելակը կանգնում է 3-րդ ու 4-րդ հարկերի արանքում, բոլորը սկսում են խոսել` բացահայտելով իրենց բնավորությունները:
Լինելով կրկնակի օսկարակիր` Ձեզ ավելի հե՞շտ էֆիլմ նկարահանել արտասահմանում, քան Իրանում: Ֆիլմ նկարելը բոլոր երկրներում էլ բարդ է: Յուրա քանչյուր վայր ունի իր դժվարությունները: Երբ ես ֆիլմ եմ նկարահանում արտասահմանում, ստիպ ված եմ շատ ուսումն ասիրություններ կատարել, որ պեսզի ճանաչեմ այդ մշակույթը: Եթե Իրանում եմ ֆիլմ անում, գիտեմ այդ երկրի մշակույթը, ճանաչում եմ մարդկանց, բայց ես չեմ կարող ցույց տալ բոլոր այն խնդիրները, որոնք կցանկանայի. կան սահման ներ, որոնք ես հատել չեմ կարող: Միշտ էլ դժվար է, ու դա լավ է: Ես դեմ չեմ դժվարություններին: Դա իմ աշխատանքն է ու ինձ այն դուր է գալիս: ՅԲՀ «Բոլորը գիտեն» (Ասղար Ֆարհադի, Ֆրանսիա/ Իսպանիա/ Իտալիա, 2018) Երևանյան պրեմիե րա, 12.07` 19:00, Մոսկվա կ/թ` Կարմիր դահլիճ, 13.07` 20:00, Սինեմա Սթար:
For Everybody Knows, you mix your usual realistic approach with a thriller structure. Was it difficult to balance the two? “It’s still the same style I’ve always had; the thriller side is just a little more pronounced. I always mix drama with ordinary life and all my films are a kind of detective film, except there aren’t any detectives in them – I put the audience in the position of the detective. So I didn’t set out to make a thriller; my aim is always to recreate life on the screen.” After making The Past about an Iranian man in France, Everybody Knows is your first film with out any connection to your home country. Why did you want to make a film in Spain? “Fifteen years ago I traveled to Spain with my family. One day my daughter noticed a bunch of posters of a girl on the walls, and it turned out that she had been kidnapped. It really scared my daughter, and that story has been on my mind ever since. When I create a story, I always need some kind of incident to start the drama. When you want to reveal the layers of a character, you need some kind of special situation. To give an example: if you get on an el evator with two other people and it takes you up to your floor with no problem, nobody talks to each other. But if the elevator gets stuck between the third and fourth floor, everybody shows themselves. So the kidnapping was like this for me: it was the situation that helped me to open up the characters.” The film stars Javier Bardem and Penelope Cruz, who are also a couple in real life. Did you want to use that real relationship for the film? “I didn’t think about this before we started; their per sonal relation didn’t really inform their characters. But I was aware of it when we were on the set, because the au dience knows them and knows that they are a family. So from the beginning of the film, you feel there is some thing between them.”
Դժվա՞ր էր ներթափանցել իսպանական մշա կույթի մեջ: Սկզբում շատ դժվար էր: Բայց իրականում, երբ ես ավելի երկար մնացի Իսպանիայում, հասկացա, որ իսպանական մշակույթը զգացմունքային տեսա կետից շատ մոտ է իրանականին: Նաև շատ ֆիլ մեր դիտեցի իսպանական սոցիալական խնդիրնե րի մասին ու զրուցեցի բազմաթիվ մարդկանց հետ: Այնպես որ այս ֆիլմում նույնպես կա այդ սոցիալա կան կողմը, օրինակ դասակարգային տարբերու թյունները, որը միշտ եղել է իմ ֆիլմերում` պարզա պես այստեղ դա ավելի իսպանական է: Կշարունակե՞ք արտասահմանում ֆիլմեր նկա րահանել: Իրականում ես կնախընտրեի Իրանում աշխատել: Դա ինձ ավելի հոգեհարազատ է: Արտասահմա նում աշխատելը շատ հետաքրքիր է, բայց ես չեմ ուզում ֆիլմեր նկարել որպես զբոսաշրջիկ` մեկ երկրից մյուսը ցատկելով: Կուզեի ավելի շատ ֆիլ մեր նկա րա հա նել Իրա նում, բայց եթե ես դրսում լավ պատմություն գտնեմ, դա էլ կնկահարանեմ:
You’re known as a filmmaker who doesn't judge his characters. Now you’re here on the jury judging other filmmakers. Are you comfortable with that? “That’s true, it’s something that has been the case ever since my first short film. In the beginning I didn’t think about it, it came from my unconscious. I made that first short film when I was 13 years old, a story about two kids. By the time I made my second feature film Beautiful City in 2004, I knew that this was the style I wanted to work in – it came from my heart. That doesn’t mean that the audience shouldn’t judge the characters. I don’t judge because I want them to do it. I leave them the freedom to do that.”
Was it hard to immerse yourself in Spanish culture? “In the beginning it was very hard, the idea of making a film in another culture without any connection to my own. But really, when I stayed in Spain for a longer pe riod of time, I found that Spanish culture is emotional ly very close to Iranian culture. Also, I watched a lot of films about Spanish social problems and talked to a lot of people. So still there is that social side, the class dif ferences for instance, which has always been there in my films; it’s just more Spanish.”
Asghar Farhadi Born in Khomeyni Shahr in the Isfahan province in 1972, Asghar Farhadi has rison to become one of the most prominent Iranian directors of his generation. After making short 8mm and 16mm films from his early teens, he was educated in theater and worked in television before making his first feature film in 2001. Farhadi is in the rare company of directors to have won more than one Oscars for Best Foreign-Language Film, for A Separation (2011) and The Salesman (2016), alongside such alltime greats as Federico Fellini and Ingmar Bergman. For his eight feature film Everybody Knows, Farhadi travelled to Spain to tell the story of a love triangle that gets put under pressure when a child is kidnapped. The king and queen of Spanish cinema, real-life couple Penelope Cruz and Javier Bardem, star as two childhood sweethearts who have not seen each other in years but are now thrown together again by fate. But as usual in Farhadi’s films, many other issues come to the fore as well, from decades-old village grudges to long-dormant family resentments.
You’ve had to deal with the infamous Iranian cen sorship for your previous films. What was that like for Everybody Knows? “Because this is a completely Spanish film, I didn’t have to deal with the censorship at all. But the film probably can’t be screened in Iran, at least not without changing a lot. Because of the way people are dressed, dancing, drinking...” Will you keep making films abroad? “I’d prefer to make my films in Iran, really. It’s closer to me. It’s always an interesting experience to make a film abroad, but I don’t want to make films as a tourist, hopping from one country to the next. So I want to make more films in Iran – but if I find a good story abroad, I will do that too.” Is there a sense that, after winning two Oscars, it's easier to get a film made abroad than in Iran? “Filmmaking is hard everywhere. Each place has its own difficulties. When I’m making a film abroad, I need to do a lot of research to get to know the culture. If I make a film in Iran, I know the culture, I know the crew, but I can’t show every issue that I’d wish to – there are lines that can’t be crossed. So it’s always difficult. And that’s good – I don’t mind it being difficult. It’s my job and I love doing it.” JBH
Everybody Knows (Asghar Farhadi, France/Spain/ Italy, 2018). Yerevan Premiere. 12-7 19:00 Moscow Cinema Red Hall, 13-7 20:00 Cinema Star Dalma Garden Mall.
6
GOLDEN APRICOT DAILY DAY 3 | 10 JULY | 2018
reviews
Lost in Translation Volcano (Roman Bondarchuk, Ukraine/ Germany, 2018). Feature Competition. 10-7 17:30 Moscow Cinema Blue Hall. Opening with a tense and awe-inspiring topdown shot of a cargo ship passing a bridge, Ukrainian director Roman Bondarchuk (Ukrai nian Sheriffs, Dixie Land) sets the mood in his first fiction film. There’s a similar unnerving qual ity to Volcano’s first act, in which thirty-some thing Lukas (an acting debut by sound design er Serhiy Stepansky) drives past military check points near the Crimea with his colleagues, a group of OSCE military inspectors. It feels like the beginning of a slasher movie when their car breaks down and they’re strand ed in the middle of nowhere. Since he's at the bottom of the hierarchy, interpreter Lukas is or dered to find help. While that proves to be un expectedly easy, when Lukas returns both the car and his colleagues are nowhere to be found. All alone and with no cellphone reception he has no other option than to accept the invita tion of his unlikely saviors: eccentric Vova (Viktor
Zhdanov) and his teenage daughter Marushka (Khrystyna Deilyk). They bring him to the small town of Beryslav in the Kherson region. During a scuffle with a local youngster Lukas soon loses all of his belongings, including the documents he needs to get home safely. While he's now based in Kiev, Bondarchuk originally hails from the Kherson region him self. He finds a nuanced balance between slight ly surreal fiction and keen documentary-like ob servations. Portrayed mostly by local non-pro fessional actors, the citizens of Beryslav seem to live in a completely different reality. Slowly but surely Lukas becomes more com fortable in this rural setting. That’s when Volcano begins to warm up to the idea that be ing in Beryslav isn’t so bad after all. Bondarchuk even slips in some valuable moments of fantas tical bliss, like the ecstatic performance by an exotic strongman in the local community cent er. The tension of the opening never dissipates completely – echoes of the annexation of Crimea can be felt throughout the film – but just as the cargo ship in the first shot moves away to leave an open space, so Volcano shows the joys one can find when society slowly slips out of sight. HE
Hardwired to Self-Destruct
Odyssey Around a Tilted World
Mug (Małgorzata Szumowska, Poland, 2018). Feature Competition. 9-7 20:00, 10-7 10:00 Moscow Cinema Blue Hall.
In Praise of Nothing (Boris Mitić, Serbia/ Croatie/France, 2017). Documentary Competition. 10-7 10:00, 19:00 Moscow Cinema Small Red Hall.
He headbangs to Metallica’s trash metal; she twirls on Gigi D’Agostino cheesy trance mu sic. Jacek (Mateusz Kosciukiewicz) and Dagmara (Malgorzata Gorol) are king and queen of the mis fits in Małgorzata Szumowska’s Mug, this year’s winner of the Grand Jury Prize at the Berlinale. These eccentric soon-to-weds take refuge in mu sic to escape the dull reality of S'wiebodzin, a sleepy Polish bordertown where the world’s larg est statue of Jesus is being erected. The local Christian community hopes that the statue will draw the world's attention. But against all odds Jacek becomes the real talk of the town when he has a near-fatal accident while doing construction work on the statue and becomes the first Polish citizen to receive a face trans plant. After this medical miracle Jacek is revered by the locals, but Dagmara, the person whose admiration he craves most, has disappeared. Using Metallica’s and Gigi D’Agostino’s con trasting music, Szumowska depicts a bittersweet love story that soon takes a turn for the worse in this darkly comic depiction of small-town Poland. The S'wiebodzinites fight over discount ed televisions and pretend to be good Christians again at Christmas. Maybe it’s poetic justice that their beloved statue ends up facing the wrong way. With no future left for him here, it’s time for Jacek to pack up his devil's music and take his show on the road. HE
Shooting Down the Hunters
In Search of Warmth The Widowed Witch (Cai Chengjie, China, 2018). Yerevan Première. 10-7 22:00 Moscow Cinema Red Hall.
Safari (Ulrich Seidl, Austria, 2016). Yerevan Premiere. 10-7 20:00 Cinema Star Dalma Garden Mall, 13-7 17:00 Moscow Cinema Red Hall. Director Ulrich Seidl must be a very charming per son. Either that, or he has very charming staff. Otherwise, he wouldn’t be able to persuade peo ple to subject themselves to his austere and cynical gaze, which has shaped his films for decades now. In Safari that gaze is turned upon German and Austrian big game hunters: affluent elder ly couples or parents with teenage kids, who travel to Africa to shoot down a pre-packaged menu of impalas, zebras and giraffes. The film comes on the heels of a string of masterpieces by Seidl, each taking the temperature of mod ern-day Austria and together forming an image of its current place in the world. The Paradisetrilogy consisted of three feature films organized around the themes ‘belief’, ‘hope’ and ‘love’, while documentary In the Basement crawled in to the subterranean hideouts of his countrymen, laying bare what lurks beneath the surface of Austria’s polite civilization.
Compared to those complex films, shooting down these unabashedly colonial and unthink ingly racist big game hunters at first feels like an easy target for this master cine-marksman. But Seidl manages to create a darkly comedic masterpiece all the same. He doesn’t moralize or judge his subjects, but gives the hunters just enough rope to hang themselves in his inter views. In their attempts to justify their actions they show a shocking lack of critical awareness.
Splendid Semi-Isolation
While these interviews are filmed in the un nerving symmetrical shots that have grown to become Seidl’s trademark, they are inter spersed with rougher hand-held images of the hunt itself. The pleasure the hunters feel in their meticulously organized violence is ob vious. Even more poignantly, the dirty work of skinning and cutting up the killed ani mals is left to the local (mostly black) hired hands. JBH
Rich Depictions Below the Poverty Line
Distant Constellation (Shevaun Mizrahi, US/Turkey/Netherlands, 2017). Documentary Competition. 10-7 12:00, 20:30 Moscow Cinema Small Red Hall. Somewhere in Istanbul, a deep construction pit gapes right beside an elegant fin-de-siècle build ing that houses an old people’s home. Inside its walls, life moves at a quiet and frail pace. Filmmaker Shevaun Mizrahi, also a long-time volunteer at the facility, follows that pace in order to shine a light on the residents’ personalities and inner worlds. It’s as if she allows us to listen in on the memories of joy and sorrow that they entrust her, and to discover the fullness of these lives that have now become reduced to reminiscing. With a simple digital camera and a painter ly use of light, Mizrahi creates scenes that are stripped of the more generic aspects of old age, highlighting instead the individual experiences
Boris Mitić pushes the limits of the absurd in this tale about Nothing. Compiling images filmed on five continents by the likes of Michael Glawogger, Vitaly Mansky, Talal Khoury, Ana Maria Vijdea and Roman Bondarchuk, In Praise of Nothing describes Nothing’s odyssey across the world of men. Folky tunes performed by French musician Pascal Comelade and British avant-garde trio The Tiger Lillies accompany a rhythmic mon tage of dazzling images that present an off-kil ter perspective on our everyday world. Classic title cards recount the wanderings of Nothing, while Iggy Pop voices the protagonist’s inner monologue which, as Mitić puts it, “comprises 20,000 pages of the most eclectic bibliography ever used in documentary.” Still, the fact that this train of thoughts is entire ly cast in simple rhymes might be a hint that look ing for any meaning here will eventually lead back to its exact point of origin: Nothing. SK
What Comes Around (Reem Saleh, Lebanon/Egypt/Greece/Qatar/Slovenia, 2018). Documentary Competition. 10-7 17:30 Moscow Cinema Small Red Hall.
of her compelling protagonists: a visually im paired photographer who still holds on to his camera; a pianist who revels in the memories of his amorous adventures; an Armenian wom an still haunted by the history of the genocide. A hint of surrealism can be felt in a recurring scene in an elevator where two friends discuss such esoteric subjects as the existence of alien life and the hereafter. Subtle ambient sounds accompany ing shots of empty corridors might suggest they live in a place of splendid isolation, but Mizrahi also brings her camera outside, where the com munity of builders exudes a very different vibe. SK
Money is never too tight to mention in What Comes Around, a vivid documentary about Rod el Farag, one of the poorest neighbourhoods of Cairo. Far below the poverty line, people form small credit unions called ‘al Gami’ya’. If you chip in on a monthly or weekly basis, eventual ly it will be your turn to receive a large sum of money. It’s like a communal savings account in an area without banks. In her thoroughly researched debut documen tary Egyptian director Reem Saleh creates a rich depiction of a complex social situation. Closely following several families over the course of years, What Comes Around maps how severely money
Only very rarely, a hint of color shines through in the monochrome world that forms the setting for this darkly absurd tale. In the rural north of China, a widow from outside the community can only be one or the other: either she’s a witch bringing misfortune to the entire village, or a shaman with the power to make every individual wish come true. Erhao, who has just lost her third husband in an explosion that destroyed their fireworks facto ry, initially has the odds stacked against her. That changes suddenly when the powers of supersti tion turn to her advantage. For his debut feature, Cai Chengjie returned to his hometown Pingquan to tell the stories of its inhabitants. The harsh living conditions are re flected in the wintery landscape that Erhao and her deaf brother traverse in search of a warm place as well as the often rough social practices they encounter. Chengjie’s nostalgia for the place might not be obvious, but his film certainly gives an interesting account of a segment of Chinese society that is rapidly vanishing in the country’s current socio-economic upsurge. SK
and the lack thereof affect a community. It’s sur prising to see how the sudden influx of money briefly changes lives; in an exhilarating scene a young girl brings about the divorce of her par ents because she secretly finances her own female genital mutilation with union money. Aside from showing a portrait of a communi ty in peril, What Comes Around is mostly a film about the struggles of family life. While a sick grandfather brings his grandson to the ceme tery to “learn from death”, many of the men in Rod el Farag don’t seem to learn anything from living at all. Most of them sit at home and com plain about not getting any physical attention from their wives, while the women are already exhausted from all the work they’re doing. As the film progresses it covers divorces, mar riages and new divorces again. Mainly siding with the new single mothers, What Comes Around be comes a heartfelt ode to the resilience of wom en. It’s fitting then that in the closing credits Saleh dedicates this film to her mother, honouring her wish to take care of her people. HE
GOLDEN APRICOT DAILY 2018 | 10 JULY | DAY 3
NEWS AND BACKGROUND 7
‘There’s no place for sad people on set’ The TUMO Center for Creative Technologies hosted its first rendevouz for this year's festival yesterday, featuring filmmaker Larry Smith. The British director and cinematographer started out in the 1970s under the wings of Stanley Kubrick. Their 25-year collaboration resulted in many films, including Kubrick’s final work Eyes Wide Shut. In 2015, Smith made his directing debut with Trafficker. “My film philosophy is simple”, Smith said. “If you don’t have a good story and a good script, then you’ll fail.” Additionally, Smith suggested that filmmakers should try not to make things harder than they are: “Everything should be as simple as possible.” Talking about his work ethic, Smith revealed: “I work very fast. During production I try to oversee every process, because the final product is very im port to me.” Smith recalled that when he was taking his first steps in the film industry, every professional was just looking out for their own job. “Nowadays directors try to do everything themselves and not everybody is doing what they’re supposed to do.”
Smith also discussed the difference between analog and digital cinema. He confessed to be ing a staunch supporter of analog, convinced that it will never die. “Doing a film with analog requires you to be more of a professional than is the case with digital.” But every production requires its own methods, and he encouraged young filmmakers to start working through trial and error in digital formats. “A good crew is crucial”, Smith continued, noting that he picks out the people he’s going to work with very carefully. “A correct choice is the secret of success. There’s no place for sad people on set. Everybody should always be happy.” RG
“People think my movies are aggressive to the audience”, Darren Aronofsky said in his speech accepting the Parajanov Thaler. “But when I arrived in Yerevan and stepped out of my car, I was immediately attacked by eight-year-olds with buckets of water!” Yes, the American director got caught up in Vardavar – and happily so, judging by the way he ended his speech, splashing water on the audience before emptying the bottle on his own head. “In Vardavar the water is a symbol of washing away our sins”, Aronofsky concluded. “Somehow this fits my films as well.”
Uncharted Territories Yesterday’s CIS in Focus Round Table on film financing revealed the difficulties the CIS nations are facing as they’re warming up for international co-production.
Milla
Fresh and French This afternoon’s screening of French drama Milla is the official opening of the Francophone Countries Cinema program, which showcases the latest French-spoken films from six countries. In Milla, filmmaker Valérie Massadian tells a sto ry of love and transition, pointing her camera at a teenage mother. Capturing the essence of her non-professional actors in their expressions, move ments and gestures is what she strives for, she told the Daily earlier this week: “For me, their animali ty is the most important thing in a human being.” Teenage pregnancy is also a theme in Swiss
Cinematic Capsules of Armenia As part of its series of Tribute programs, the Golden Apricot festival is screening two films by Armenian director David Safarian, who recently turned 65. As the grandson of one of the first heads at the Armenfilm studio in Yerevan, David Safarian has been immersed in film history his entire life. His humble but impressive oeuvre reflects that. In his 1986 documentary However Odd, but Khokhlova Safarian honors Russian silent movie star Alexandra Khokhlova, the first blacklisted actress of the Soviet Union. Immersing himself completely in the life
drama Fortuna, focusing on an unaccompanied minor finding shelter in a Catholic priory, while a more nostalgic exploration of teenage love can be found in Abdellatif Kechiche’s Mektoub, My Love: Canto Uno. The program anticipates the Francophonie Summit, which will be held in Yerevan this October, by bringing together films from Armenia, Belgium, Bulgaria, Canada, France and Switzerland. Coming from Canada are Tadoussac, about a young wom an looking for the mother who rejected her, and the documentary A Skin so Soft in which filmmak er Denis Coté portrays a group of men who have dedicated their lives sculpting their physiques in to the perfect body. Belgian documentary So Help Me God portrays the eccentric character of investi gative magistrate Anne Gruwez, while also provid ing some peeks inside the country’s judicial system and segments of Belgian society. SK
of Khokhlova, who was by then in her nineties, Safarian managed to capture the last great acting part of one Russia’s best actresses. The short film is being screened tonight along with Safarian’s fea ture film Lost Paradise (1991). When Safarian himself became head of the Armenfilm studio in 1991, he also showed his ability to immerse himself in Armenian (film) culture. Films like Lost Paradise, but also Expectation (2002) and his more recent Hot Country, Cold Winter (2016), managed to capture a part of what one can de scribe as the Armenian soul. These films are docu ments of their time and place, and many have been included in the collections of international insti tutes like MoMA, Cinemathèque Française and Eye Film Institute. “They are little cinematic capsules of Armenia”, Safarian says, and as such they have be come part of film history themselves. HE Tribute: David Safarian — 65. 10-7 19:30 Moscow Cinema Blue Hall.
“We broke down after the fall of the Soviet Union and got confined to our own spaces.” This remark by GAIFF director Susanna Harutyunyan kicked off yesterday's round table conversation featuring many representatives from the nine member states of the Commonwealth of Independent States. Since many of these countries are struggling with limited state support, many speakers were trying to figure out alternative options. Even though, as Kazakh film producer Anna Kachko asserted, “nobody is interested in co-production” in their respective governments, the filmmakers, producers, critics and historians present at the meeting agreed that international collaboration is the way to go. As self-made Moldavian director Igor Kistol (The Last Day Before June) put it: “We can’t make real Moldavian cinema on our own.” In Kyrgyzstan film financing conditions are even worse, said producer Cholpon Idrisova: “Despite a policy, no film has received serious state support since 2001.” Now the challenge is to transcend borders and realize films togeth er. If their states don’t do that for them, these speakers are willing to explore these uncharted territories on their own. HE
Opening ATCP As the newly minted GAIFF Pro program is getting into full swing, today sees the opening of one of the festival’s long-stand ing industry components: the ArmeniaTurkey Cinema Platform, a workshop for emerging directors. Out of twenty submis sions, eight projects from both sides of the Turkish-Armenian border were select ed. After today’s kick-off (11:00 AGBU, 2/2 Melik Adamyan St.), the three-day work shop will conclude on Wednesday with the selection of the winner of its 7,000 euro award.
Busy Bee After receiving a Parajanov Thaler during Sunday’s opening ceremony (see above), director Darren Aronofsky will give a press conference today (15:00 AGBU) ahead of the official opening of the festival’s Retrospective of his work with a screen ing of his controversial latest film Mother! (19:30 Moscow Cinema Red Hall).
Rendezvous After Larry Smith’s opening salvo (see above), Armenian-Canadian actress Arsinée Khanjian will take up the mantle for the second Rendezvous at TUMO (17:00, 16 Halabyan St.). The actress, a frequent guest of the festival, received a Parajanov Thaler at Monday's press cocktail.
How Fragile We Are A group exhibition of video art, installations, and performances entitled Fragile will be shown at the Union of Cinematographers throughout the festival. The works by a great number of artists from Armenia and the di aspora reflect on recent political and social changes in Armenia through the themes of fragility and power. After this evening’s offi cial opening (19:00, 18 Vardanants St.), the exhibition runs until July 15.
Into the Night End your festival day in style, either at the After-Party which starts 22:30 at Basement (3 Abovyan St.) or during the daily Midnight Wrap-Up at The Club (40 Tumanyan St.).
GOLDEN APRICOT DAILY DAY 3 | 10 JULY | 2018
8 Ðàì²Ü²ìàðܺð
EXPLORING YEREVAN A LOOK INSIDE THE CITY’S PAST AND PRESENT AGBU Armenian Virtual College
E-BOOK SERIES
Free download at www.avc-agbu.org or in iBooks on your Mac or iOS device
A World of Expertise Brought Together for Armenia
Register as an Expert to mentor projects in Armenia. Start your intellectual volunteering journey today.
www.together
4 armenia.am
Co-managed by AGBU and UNICEF and co-financed by the EU
The Armenian General Benevolent Union is the world’s largest non-profit organization devoted to upholding the Armenian heritage through educational, cultural and humanitarian programs. Through the vision of its leaders and the generous support of devoted donors and members over the years, AGBU has played a significant role in preserving Armenian traditions and values by adapting to the needs of the worldwide community and the demands of the times. Since 1906, AGBU has remained true to one overarching goal: to create a foundation for the prosperity of all Armenians. Today, it includes 74 districts, chapters and partner groups; 28 Young Professionals groups; and 24 day and Saturday schools; along with dozens of camps, scout groups and athletics programs. In its history, AGBU has remained true to the vision of its founders communities — a vision it will continue to uphold well into the future. Visit www.agbu.am
to find out more about AGBU’s programs and work in Armenia