Golden Apricot Daily 2019 - Day 4

úð²Âºð DAY 4, WEDNESDAY, JULY 10, 2019

THE LIGHT OF DAY

BY THE GRACE |6 OF GOD

Ի ԼՈՒՅՍ ԲԵՐԵԼ «ԱՍՏԾՈՒ ՈՂՈՐՄՈՒԹՅԱՄԲ»

«ԲՆՈՒԹՅՈՒՆՆ ԷՐ ԻՄ ՌԵԺԻՍՈՐԸ»

|3

|4

ՀԱՐՑԱԶՐՈՒՅՑ՝ ԷԼԻԶԱԲԵԹ ԿԱՐԼՍԵՆ |5

ՇՆՉԱՀԵՂՁ ԱՆՈՂ ՑՆՑՈՒՄ

|4

INTERVIEW: ELIZABETH KARLSEN

SUFFOCATED

BY TRAUMA

|6

'NATURE DIRECTED ME IN THIS ROLE'

|7

GOLDEN APRICOT DAILY DAY 4 | 10 JULY | 2019

2 Ìð²¶Æð/ PROGRAM ՄՈՍԿՎԱ ԿԻՆՈԹԱՏՐՈՆ, ԿԱՊՈՒՅՏ ԴԱՀԼԻՃ MOSCOW CINEMA, BLUE HALL 10:00 Լողլողը /ռեժ.` Կանտեմիր Բալագով Beanpole / dir. Kantemir Balagov 13:00 Կապվածություն /ռեժ.՝ Բուրաք Չևիք Belonging /dir. Burak Cevik

14:30

18:30

10.07 Rus, 130’ FC Tur-Can-Fra, 73’ FC

Զրույցներ և քննարկումներ կինոյում ու հեռուստատեսությունում գենդերային հավասարության թեմայով Talks & Panel Discussions on Gender Equality in Film & Television Պապ Ֆրանցիսկոս. խոսքի տեր մարդը /ռեժ.՝ Վիմ Վենդերս Pope Francis: A Man of His Word / dir.

Wim Wenders

Lang.: Russian Subt.: English/Armenian Lang.: Turkish Subt.: English/Armenian

English/Armenian

Che-Vat-ItaDeu-Fra, 96’ GP

ՄՈՍԿՎԱ ԿԻՆՈԹԱՏՐՈՆ, ՓՈՔՐ ԴԱՀԼԻՃ 1 MOSCOW CINEMA, SMALL HALL 1 10:00 Վերադարձ/ռեժ.՝ Շահրիար Փուրսեյեդյան Return/dir. Shahriar Pourseyedian Լույս, ստվեր, խավար/ռեժ.՝ Հակոբ Մանուկյան Light, Shadow, Dark/dir. Hakob Manukyan 12:00 Իմ նոր տարին / ռեժ.՝ Արուսյակ Սիմոնյան My New Year /dir. Arusyak Simonyan Երկնագույն վաղը/ռեժ.՝ Նուման Այազ Blue Tomorrow/dir. Numan Ayaz Վարորդական դասեր/ռեժ.՝ Մարզիե Ռիահի Driving Lessons/dir. Marziyeh Riahi 17:00 Հորիզոն/ռեժ.՝ Թինաթին Քաջրիշվիլի Horizonti /dir. Tinatin Kajrishvili

20:30 Այկա / ռեժ.՝ Սերգեյ Դվորցևոյ Ayka / dir. Sergey Dvortsevoy

ՄՈՍԿՎԱ ԿԻՆՈԹԱՏՐՈՆ, ԿԱՐՄԻՐ ԴԱՀԼԻՃ MOSCOW CINEMA, RED HALL 10:00 Սիրելին /ռեժ.՝ Յասեր Թալեբի Beloved /dir. Yaser Talebi Բացակայություն /ռեժ.՝ Ֆաթեմե Զոլֆաղարի Absence /dir. Fatemeh Zolfaghari 12:30 Մեծ սպասելիքներ / ռեժ.՝ Սոնա Սիմոնյան Great Expectations / dir. Sona Simonyan 14:00 Վերջին ելքը / ռեժ.՝ Ռամին Մաթին Siren’s Call / dir. Ramin Matin 16:00 Աշտարակ. պայծառ օր/ռեժ.՝ Յագոդա Շելց Tower: A Bright Day/dir. Jagoda Szelc

18:30

Մեր ժամանակը/ռեժ.՝ Կառլոս Ռեյգադաս Our Time/dir. Carlos Reygadas

Rus-Deu-Pol- Lang.: Russian/Kirghiz Kaz-Chn-Fra, Subt.: English/Armenian 110’ CIS 18+

Irn, 66’ RP Irn, 47’ RP

Lang.: Persian Subt.: English/Armenian Lang.: Persian Subt.: English/Armenian

Fra-ArmGeo, 60’ RP

Lang.: Armenian Subt.: English

Tur, 93’ FC Pol |Cze, 106’ FP

Lang.: Turkish Subt.: English/Armenian Lang.: Subt.: English/Armenian

Mex-FraDeu-DnkSwe, 173’ R 18+

22:00 Աստծու ողորմությամբ/ռեժ.՝ Fra-Bel, 137’ Ֆրանսուա Օզոն FP 18+

By The Grace of God/dir. Francois Ozon

Lang.: Persian Subt.: English/Armenian

Arm, 27’ RSC

Lang.: Armenian Subt.: English

Arm, 27’ RSC

Lang.: Armenian Subt.: English

Tur, 15’ RSC Irn, 13’ RSC

Lang.: Turkish Subt.: English/Armenian Lang.: Persian Subt.: English/Armenian

Geo-Swe, 105’ RP

Lang.: Georgian Subt.: English/Armenian

Անբյուջե ֆիլմ/ռեժ.՝ Նինա Խաթիաշվիլի No Budget Film/dir. Nina Khatiashvili Երկնագույն վաղը/ռեժ.՝ Նուման Այազ Blue Tomorrow/dir. Numan Ayaz Բայինա/ռեժ.՝ Լիլիթ Պետրոսյան Baina/dir. Lilit Petrosyan Վիշապը/ռեժ.՝ Անաստասիա Սլովինսկայա The Dragon /dir. Anastasia Slovinskaya Վերադարձ/ռեժ.՝ Շահրիար Փուրսեյեդյան Return/dir. Shahriar Pourseyedian

Geo, 7’ RSC

Lang.: Georgian Subt.: English/Armenian

Tur, 15’ RSC Arm, 19’ RSC Geo, 4’ RSC

Lang.: Turkish Subt.: English/Armenian Lang.: Armenian Subt.: English Lang.: Georgian Subt.: English/Armenian

Irn, 22’ RSC

Lang.: Persian Subt.: English/Armenian

Վերք/ռեժ.՝ Արթուր Սուքիասյան Wound/dir. Arthur Sukiasyan

Arm, 25’ RSC

Lang.: Armenian Subt.: English

Chn, 110’ FC

Lang.: Chinese Subt.: English/Armenian

UK, 108’ FC

Lang.: English Subt.: English/Armenian

Esp-Mar-FraRou-Qat, 96’ CWC Arg-Bra-Fra, 103’ CWC 18+

Lang.: Arabic Subt.: English/Armenian

Pol, 60’ YP

Lang.: Polish/Armenian Subt.: English/Armenian

Arm, 22’ TA 18+

Lang.: Armenian Subt.: English

Kaz-Pol-Nor, 108’ CIS

Lang.: Kazakh/Russian Subt.: English/Armenian

Lang.: Italian/Spanish/ German/English Subt.: English/Armenian

19:00

21:00

Irn, 22’ RSC

Lang.: Spanish Subt.: English/Armenian

Lang.: French Subt.: English/Armenian

ՍԻՆԵՄԱ ՍԹԱՐ CINEMA STAR 18:00 Ձմռան վրա ձմեռ/ ռեժ.՝ Ծյան Սին Winter After Winter/ dir. Jian XING 20:30 Ռեյ և Լիզ/ռեժ.՝ Ռիչարդ Բիլինգհեմ Ray and Liz/dir. Richard Billingham ԿԻՆՈՊԱՐԿ KINOPARK 17:00 Պատկառուկներ /ռեժ.՝ Օլիվեր Լաշե Mimosas/dir. Oliver Laxe 19:00

Պաուլինա /ռեժ.՝ Սանտյագո Միտրե Paulina/dir. Santiago Mitre

ՀՈԿՏԵՄԲԵՐ ԿԻՆՈԹԱՏՐՈՆ, ԳՅՈՒՄՐԻ HOKTEMBER CINEMA, GYUMRI 18:00 Պատերազմի և երազների երկիրը / ռեժ.՝ Յադվիգա Նովակովսկա A Country of War and Dreams /dir.

Jadwiga Nowakowska «Սերիալական» մարդասպան / ռեժ.՝ Մարտին Պողոսյան-Եփրեմյան Serial Killer/dir. Martin Poghosyan-Yefremyan 20:00 Գետը/ռեժ.՝ Էմիր Բայգազին The River/dir. Emir Baigazin

Lang.: Spanish/Guarani Subt.: English/Armenian

GOLDEN APRICOT DAILY ÊÙµ³·ÇñÝ»ñ` Úáëà ´ñá»ñ»Ý-гÛï»Ý˳, ²ñÃáõñ ì³ñ¹ÇÏÛ³Ý ²ß˳ï³Ï³½Ù` Սաշա Քուտսիր, Հյուգո Էմերզաել лÕÇݳÏÝ»ñ՝ Սոնա Կարապողոսյան, Պաբլո Գարսիա Կոնդե

³ñ·Ù³ÝÇãÝ»ñ՝ Արթուր Մեսրոպյան, Աննա Միրզոյան, ¼³ñáõÑÇ ê³ý³ñÛ³Ý ¸Ç½³ÛÝ»ñ` ¶³Û³Ý» ¶ñÇ·áñÛ³Ý Հեռակա ËáñÑñ¹³ïáõ` äÇï»ñ í³Ý ´Ûáõ»ñ»Ý

Editors: Joost Broeren-Huitenga &

Տպագրված է §Չիվչյան Պրինտ¦-ում

García Conde

Staff: Hugo Emmerzael, Sasja Koetsier Contributors: Sona Karapoghosyan, Pablo

Èáõë³ÝϳñÇã՝ سݻ ÐáíѳÝÝÇëÛ³Ý êñµ³·ñÇã՝ Ազնիվ Նասլյան

Artur Vardikyan

Photographer: Mane Hovhannisyan Design: Gayane Grigoryan Backstage General Adviser: Peter van Bueren Printer: "Chivchyan Print"

GOLDEN APRICOT DAILY 2019 | 10 JULY | DAY 4

Èàôðºð ºì вðò²¼ðàôÚòܺð 3

«Բնու­թյունն էր իմ ռե­ժի­սո­րը» 10 տար­վա մեջ Սա­մալ Ես­լյա­մո­վան նկա­րա­հան­վել է ռե­ժի­սոր Սեր­գեյ Դվոր­ցև­ո­յի եր­կու ֆիլ­մում, և եր­կու ֆիլմն էլ մեծ հա­ջո­ղու­թյուն են ու­նե­ցել: Ան­ցած տա­րի Կան­նի կի­նո­փա­ռա­տո­նում Ես­լյա­մո­վան մրցա­նակ ստա­ցավ «Լա­վա­գույն դե­րա­սա­նու­հի» ան­վա­նա­կար­գում «Այ­կա» ֆիլ­մում հա­մա­նուն հե­րո­սու­հու կեր­պա­րի ցնցող մարմ­նա­վոր­ման հա­մար: «Այ­կա»-ում ղա­զախ Ես­լյա­մո­վան խա­ղում է մի երի­տա­սարդ ղրղըզու­հու դեր, որ ծու­ ղա­կի մեջ է հայտն­վել՝ ապօ­րի­նի ապ­րե­ լով Մոսկվա­յում, խրվե­լով պարտ­քե­րի մեջ, նո­րա­ծին երե­խա­յի խնամ­քի բեռն ու­սե­ րին: Ֆիլ­մի տպա­վո­րիչ նե­րա­ծա­կան տե­ սա­րա­նում երի­տա­սարդ կի­նը փախ­չում է ծննդատ­նից երե­խա­յին լույս աշ­խարհ բե­րե­ լուց ան­մի­ջա­պես հե­տո և վե­րա­դառ­նում աշ­ խա­տա­վայր՝ ընդ­հա­տա­կյա թռչնա­բու­ծա­ րան: Երե­խա­յին լքե­լուց հե­տո Այ­կան առե­ րես­վում է ձմե­ռա­յին Մոսկ­վա­յի դա­ժան կլի­ մա­յին: Ֆիլ­մի հե­րո­սու­հու փոր­ձու­թյուն­նե­րի մի­ ջո­ցով Դվոր­ցև­ոյն ու­սում ­ն ա­սի­րում է մայ­րե­ րի և երե­խա­նե­րի, հարս­տու­թյան և աղ­քա­ տու­թյան, գաղթական­նե­րի և այ­լա­տյաց­նե­ րի փոխ­հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րը: Ես­լյա­մո­վա­յի

փայ­լուն դե­րա­կա­տար­ման շնոր­հիվ «Այ­ կա­»-ն շո­շա­փում է նաև մարդ­կանց և բնու­ թյան խստա­պա­հանջ փոխ­հա­րա­բե­րու­թյուն­ նե­րի հար­ցը: Ֆիլ­մի նկա­րա­հա­նում ­ն ե­րի ժա­ մա­նակ Ես­լյա­մո­վան նույն­պես ստիպ­ված է եղել բազ­մա­թիվ դժվա­րու­թյուն­ներ հաղ­թա­ հա­րել: Ֆիլ­մը ժա­մա­նա­կագ­րո­րեն է նկար­ վել, ին­չը եր­կա­րա­տև նկա­րա­հա­նում ­ն եր էր են­թադ­րում ու­ժեղ ձյու­նա­հող­մե­րի պայ­ման­ նե­րում: Սա­կայն դե­րա­սա­նու­հին եր­բեք չի զղջա­ցել, որ հա­մա­ձայ­նել է նկա­րա­հան­վել այս ֆիլ­մում, որի աշ­խա­տանք­ներն ավե­լի քան 7 տա­րի են տև­ել: «Մեր կա­րև­ո­րա­գույն ցան­կու­թյունն էր լավ ֆիլմ ստեղ­ծե­լ,- ասում է նա,- ոչ թե ուղ­ղա­կի լավ ֆիլմ, այլ շատ լավ ֆիլմ: Այն­պես որ նույ­նիսկ երբ ու­ժաս­պառ էի լի­նում և շատ հա­ճախ իս­կա­պես հոգ­նած էի, ես եր­բեք չէի դա­դա­րում աշ­խա­տե­լուց»:

Ես­լյա­մո­վան ին­քը երե­խա­ չու­նի, և իր իսկ խոս­տո­վա­նու­թյամբ այս դե­րին նա­խա­պատ­ րաստ­վե­լը նրա հա­մար իս­կա­պես դժվար էր: «Բայց ես գի­տեի, որ Սեր­գեյն ինձ կօգնի: Մենք առա­ջին ան­գամ հա­մա­գոր­ծակ­ցել ենք «Տյուլ­պա­ն» ֆիլ­մում: Այն ժա­մա­նակ ես հաս­կա­ցա, որ Սեր­գե­յը խենթ է՝ լավ իմաս­ տով: Նա տար­ված է խո­ր գնա­ցող ֆիլ­մեր ստեղ­ծե­լու ցան­կու­թյամբ: Երբ նա ինձ հետ խո­սեց «Այ­կա» ֆիլ­մի մա­սին, ես գի­տեի, որ կա­րող եմ վստա­հել նրան: Նրան հա­ջող­վել է ինձ­նից ստա­նալ այն առա­վե­լա­գույ­նը, ին­ չին ու­նակ եմ»: Սա­կայն Ես­լյա­մո­վան հա­մա­րում է, որ իր փայ­լուն կա­տար­ման հա­մար հիմ ­ն ա­կա­նում պար­տա­կան է նկա­րա­հա­նում ­ն ե­րի հան­գա­ մանք­նե­րին: «Այս դե­րում բնու­թյունն էր իմ ռե­ժի­սո­րը,- ասում է նա:- Շրջա­կա աշ­խար­ հի և մարդ­կանց մի­ջև ֆի­զի­կա­կան հա­րա­ բե­րու­թյուն­ներ կան: Քա­մի ն, ձյու­նը և փո­ թո­րի­կը ավե­լի մեծ են, քան դու, և նրանք էլ են քեզ ուղ­ղու­թյուն ցույց տա­լիս: Իհար­ կե ձյու­նը չի կա­րող խա­ղալ, բայց երբ ձյուն է տե­ղում, ե՛ս եմ իմ դերն այլ կերպ կա­տա­ րում: Փոխ­վում են շար­ժում ­ն երդ, մտքերդ, զգա­ցո­ղու­թյուն­ներդ, ու ինձ պետք էր այդ ամե ­նը, որ­պես­զի ես կա­րո­ղա­նա­յի զգալ Այ­ կա­յի նե­րաշ­խարհն ու ճիշտ ներ­կա­յաց­նել այ­ն»: ՀԷ «Այ­կա» (Սեր­գեյ Դվոր­ցև­ոյ, Ռու­սաս­տան/ Գեր­մա­նիա/Լե­հաս­տան/Ղա­զախս­տան/ Չի­նաս­տան, 2018), ԱՊՀ երկր­նե­րի ծրա­գիր, 10.07՝ 21:00՝ Մոսկ­վա կ/թ Կա­պույտ դահ­լիճ

Կյան­քի դժվա­րու­թյուն­նե­րը Մարդ­կու­թյան պատ­մու­թյու­նը կյանք է՝ փո­փո­խու­թյուն­նե­րով, ող­բեր­գու­թյամբ և աղետ­նե­րով լի: Եվ կա­րև­որ չէ՝ դա ներ­կա­յաց­վում է պատ­մա­կան իրա­դար­ձու­թյուն­նե­րի լույ­սի ներ­քո, թե անձ­նա­կան պատ­մու­թյուն­նե­րի մի­ջո­ցով: Կար­ճա­մետ­րաժ ֆիլ­մե­րի տա­րա­ծաշր­ջա­նա­յին մրցույ­թում նե­րառ­ված ֆիլ­մե­րից շա­տե­րի կենտ­րո­նում կյան­քի դժվա­րու­թյուն­նե­րին բախ­ված մար­դիկ են: Մրցույ­թում տեղ գտած կեր­պար­նե­րից որևէ մե­կը չի կա­րող իր լա­վա­տե­սու­թյամբ, իմաս­ տու­թյամբ և առա­տա­ձեռ­նու­թյամբ մրցել «Բա­յի­նա» ֆիլ­մի հե­րո­սու­հու հետ: Հայ­կա­ կան սա­րե­րի չքնաղ ֆո­նին մոն­ղո­լու­հի այ­ րին հրա­վի­րում է տես­նելու իր կյան­քը, որը նա կա­ ռու­ ցել է իր երե­ խա­ նե­ րի հետ հայ ամուս­նու մահ­ից հե­տո: Յու­րուք ցե­ղի հա­ մար ար­տա­գաղթն ապ­րե­լա­կերպ է դար­ձել. թե­ման ըն­կած է «Գաղթ ամ­բողջ կյան­քու­մ» ֆիլ­մի հիմ­քում: Ամեն տա­րի նրանք իրենց այ­ծե­րի ու շնե­րի հետ մի քա­նի հա­րյուր քա­ ռա­կու­սի կի­լո­մետր են հա­տում Անա­տո­լի­ ա­յում` մին­չև աշուն տա­րած­քով մի ամ­բող­ ջա­կան պտույտ գոր­ծե­լով: Վեր­ջերս իրա­ կա­նաց­ված հար­ցազ­րույց­նե­րը տա­րի­ներ առաջ նկա­րա­հան­ված կադ­րե­րի հետ հա­ մադ­րե­լով՝ ֆիլ­մը ցու­ցադ­րում է այն փո­փո­ խու­թյուն­նե­րը, որոնք տե­ղի են ու­նե­ցել ըն­ դա­մե ­նը կես սե­րունդ անց. ուղ­տե­րը փո­ խա­րին­վել են տրակ­տոր­նե­րով, իսկ ճա­ նա­պար­հին հան­դի­պող բնա­պատ­կեր­նե­րը վե­րած­վել են դաշ­տե­րի ու պտղա­տու այ­գի­ նե­րի: Պարզ չէ՝ ար­դյոք այս քոչ­վոր կյան­քով կապ­րի նաև ապա­գա սե­րուն­դը: Սա­կայն ավագ սե­րուն­դը, որը շատ լավ գի­տի սա­ րե­րում ապ­րե­լու դժվա­րու­թյուն­նե­րը, առանց կա­րո­տի է դրանք հի­շում: Ար­տա­գաղ­թը, որն ավե­լի շուտ անհ­րա­ ժեշ­տու­թյուն է և ոչ ընտ­րու­թյուն, մեկ այլ տե­ սան­կյու­նից է դի­տարկ­վում «Երկ­նա­գույն վա­ղը» ֆիլ­մում, որ­տեղ ծո­վի մա­կար­դա­ կի բարձ­րա­ցու­մը ստի­պում է մի տղա­մար­ դու լքել իր փոք­րիկ կա­տա­րյալ կղզին: Մի­ նի­մա­լիս­տա­կան ոճով և սյուր­ռե­ա­լիս­տա­կան երանգ­նե­րով անի­մա­ցի­ոն կար­ճա­մետ­րաժն ուր­վագ­ծում է կլի­մա­յա­կան փո­փո­խու­թյուն­ նե­րի ծանր հե­տև­անք­նե­րը: Աղե­տի եր­կա­ րա­ժամ ­կ ետ հե­տև­անք­նե­րը պատ­կեր­ված են «Վեր­ք» ֆիլ­մում, որ­տեղ գե­ղե­ցիկ օպե­րա­տո­ րու­թյամբ և խա­ղաղ ռիթ­մով ար­տա­ցոլ­ված

Կրկնա­կի հան­դի­պում ՀԲԸՄ-ում այ­սօր հան­դի­սա­տե­սը մի­ան­ գա­մից 2 ռե­ժի­սոր կտես­նի: Մեք­սի­կա­ցի հե­ղի­նակ Կառ­լոս Ռեյ­գա­դա­սը բե­մը կկի­ սի ռե­ժի­սոր Ար­թուր Արիս­տա­կի­սյա­նի հետ, իսկ զրույ­ցը կվա­րի կի­նո­պատ­մա­ բան Ջեյմս Ստե­ֆե­նը: Ռեյ­գա­դա­սի վեր­ ջին՝ «Մեր ժա­մա­նա­կը» ֆիլ­մի երև­ա­նյան պրե­մի­ե­րան կլի­նի այ­սօր՝ 18:30-ին: 15:00՝ ՀԲԸՄ (Մե­լիք-Ադա­մյան 2/2)

Կա­նանց մա­սին #MeToo շարժ­ման ար­դյուն­քում կա­նանց դիր­քը մե­դիա ոլոր­տում բա­զում քննար­ կում ­ն ե­րի առար­կա է դար­ձել: «Ոս­կե ծի­ րա­նը» թե­ման Երև­ան է բե­րում բազ­մա­ ժամ մի­ջո­ցառ­ման շրջա­նա­կում: Բա­ նա­խոս­նե­րի շար­քե­րում կլի­նեն Հե­լե­ նե Գրանք­ վիս­ տը՝ Women in Film and Television International-ի նա­խա­գա­հը, և ռե­ժի­ սոր Թոմ Դո­նը­հուն, որի «Սա փո­ խում է ամեն ին­չ» վա­վե­րագ­րու­թյան երև­ա­նյան պրե­մի­ե­րան կլի­նի վա­ղը: Մուտքն անվ­ճար է: Լե­զուն՝ անգ­լե­րեն, հա­յե­րեն թարգ­մա­նու­թյամբ: 14:30-18:00՝ Մոսկ­ վա կ/թ Կա­ պույտ դահ­լիճ

Գեր­մա­նա­կան ֆիլ­մեր 5 ֆիլ­մից բաղ­կա­ցած «Ստեղծ­վել է Գեր­ մա­նի­ա­յու­մ» ծրա­գի­րը կբաց­վի այ­սօր Վիմ Վեն­դեր­սի «Պապ Ֆրան­ցիսկոս. իր խոս­ քի տեր մար­դը» վա­վե­րագ­րու­թյամբ, որը ներ­կա­յիս Հռո­մի պա­պի դի­ման­կարն է: 18:30` Մոսկ­վա կ/թ Կա­պույտ դահ­լիճ

Բաց երկն­քի տակ Աստ­ղա­զարդ գի­շե­րը հի­աս­քանչ ֆո­նա­յին հա­կադ­րու­թյուն կլի­նի այս գի­շեր Յու­րի Բի­կո­վի «Գոր­ծա­րա­նը» ֆիլ­մի բա­ցօ­թյա ցու­ցադ­րու­թյան ժա­մա­նակ, որի գոր­ծո­ ղու­թյուն­նե­րի մեծ մա­սը տե­ղի են ու­նե­նում մե­տա­ղա­կան ար­հես­տա­նո­ցի ժան­գոտ և ճնշող պա­տե­րի ներ­քո, որ­տեղ աշ­խա­ տող­նե­րը կտրուկ քայ­լե­րի եմ դի­մում, երբ ղե­կա­վա­րը որո­շում է փա­կել գոր­ծա­րա­նը: 21:30՝ Մոսկ­վա կ/թ Ամա­ռա­յին դահ­լիճ

Գի­շեր­վա կողմ «Գաղթ ամ­բողջ կյան­քու­մ»

«Վատ մար­դի­կ»

է Գյում­րու պատ­կե­րը ավե­րիչ երկ­րա­շար­ ժից 30 տա­րի անց: Իմպ­րե­սի­ո­նիս­տա­կան պատ­կեր­նե­րին հա­ջոր­դում են զրույց­ներ այն մարդ­կանց հետ, որոնք այդ­պես էլ լի­ար­ժե­ քո­րեն չվե­րա­կանգն­վե­ցին իրենց տնե­րի և սի­րե­լի­նե­րի կորս­տից հե­տո: «Իմ նոր տա­ րի­ն» ֆիլ­մը նույն­պես պատ­մում է նշյալ աղե­ տի մա­սին այ­րի­ա­ցած հոր պատ­մու­թյան մի­ ջո­ցով, որ պայ­քա­րում է վշտի դեմ, մինչ երե­ խա­նե­րի խա­ղե­րում ար­տա­ցոլ­վում են վեր­ ջին­նե­րիս ապ­րած ցնցում ­ն ե­րը: Բո­լո­րո­վին տար­բեր, սա­կայն ոչ պա­կաս ող­բեր­գա­կան էր Խորհր­դա­յին Մի­ու­թյան փլուզ­մա­նը հա­ջոր­դող քա­ղա­քա­ցի­ա­կան պա­տե­րազ­մը Վրաս­տա­նում, որին անդ­րա­ դարձ է կա­ տար­ վում «Վատ մար­ դի­ կ» ֆիլ­ մում: Զին­ված խմբի ան­դամ ­ն ե­րից մե­կի աչ­ քե­րով ներ­կա­յաց­վում է Թբի­լի­սիի քա­ղա­քա­ ցի­ա­կան կյան­քի տա­պա­լու­մը տղա­մարդ­ կանց հա­կա­մար­տող խմբե­րի մի­ջև հա­նուն իշ­խա­նու­թյան տար­վող պայ­քա­րի հե­տև­ան­ քով: «Վե­րա­դար­ձ» իրա­նա­կան կար­ճա­մետ­ րաժ ֆիլ­մում (չշփո­թել հա­մա­նուն թուր­քա­ կան կար­ճա­մետ­րաժի հետ, որը նույն­պես մաս­նակ­ցում է մրցույ­թին) նույն­պես ներ­կա­

յաց­ված են առ­նա­կա­նու­թյան մութ կող­մե­ րը: «Վե­րա­դար­ձը» վի­պեր­գա­կան մո­տե­ցում է ցու­ցա­բե­րում մեղ­քի նկատ­մամբ՝ ի տար­ բե­րու­թյուն «Ռե­տի­ն» կար­ճա­մետ­րա­ժի, որն ավե­լի խորն է ու­սում ­ն ա­սի­րում այդ զգա­ցու­ մը. ֆիլ­մը դան­դաղ ներ­թա­փան­ցում է հոր մտքե­րի մեջ, որն անզ­գու­շու­թյամբ դար­ ձել է որ­դու դա­սըն­կե­րոջ մահ­վան պատ­ճա­ ռը: Հոր ճնշված վար­քա­գի­ծը մատ­նում է իր՝ պատ­մու­թյան կենտ­րո­նում լի­նե­լու նկատ­ մամբ դի­մադ­րու­թյու­նը: Սա­կայն նույ­նիսկ հա­ջո­ղու­թյու­նը կա­րող է մար­տահ­րա­վեր լի­նել, ինչ­պես ցու­ցադր­վում է «կողմ ­ն ա­կի տե­սախ­ցի­կո­վ» նկա­րա­հան­ ված «Դեկ­տեմ­բե­ր» ֆիլ­մում: Խցի­կը հե­տևում է 2018 թվա­կա­նի դեկ­տեմ­բե­րի ընտ­րու­ թյուն­նե­րին ըն­դա­ռաջ Հա­յաս­տա­նի գյու­ղե­ րից մե­կում «Իմ քայ­լը» դա­շին­քի քա­ղա­քա­ կան գոր­ծիչ­նե­րի քա­րո­զար­շա­վին. նպա­ տա­կը ժո­ղովր­դա­վա­րա­կան բա­րե­փո­խում­ նե­րին հե­տա­մուտ շարժ­ման հա­մախմբումն է, որը Թավ­շյա հե­ղա­փո­խու­թյան գլխա­ վոր շար­ժիչ ուժն էր: Սև ու սպի­տակ կադ­ րերն ար­տա­ցո­լում են ընտ­րող­նե­րի զա­նա­ զան մտքերն ու զգաց­մունք­նե­րը, ինչ­պես նաև ժո­ղովր­դա­վա­րա­կան կրթու­թյու­նը, որի անհ­րա­ժեշ­տու­թյու­նը զգաց­վում է մշտա­պես և ամե­նուր: ՍՔ Կարճամետրաժ ֆիլմերի տարածաշրջանային մրցույթում ընդգրկված բոլոր ֆիլմերը ցուցադրվում են «Մոսկվա» կ/թ-ի Փոքր դահլիճում. մանրամասների համար տե՛ս էջ 2:

Գե­ղե­ցիկ ավար­տիր փա­ռա­տո­նա­յին օրդ՝ մի­ա­նա­լով կի­նո­գոր­ծիչ­նե­րին և փա­ռա­տո­նա­յին հյու­րե­րին Կես­գի­շե­րա­ յին ամ­փոփ­ման շրջա­նա­կում: 00:00՝ «Ակում­բ» (Թու­մա­նյան 40)

«Կի­նո­յի տա­ճա­րե ցու­ցա­հան­դե­սը ոչ մի­ այն ի ցույց է հա­նում Սեր­գեյ Փա­րա­ջա­նո­ վի «Նռան գույ­նը» ֆիլ­մի չօգ­տա­գործ­ված կադ­րե­րը, այ­լև հազ­վա­դեպ հնա­րա­վո­րու­ թյուն է շնոր­հում այ­ցե­լե­լու այժմ չգոր­ծող «Ռո­սի­ա» («Այ­րա­րա­տ») կի­նո­թատ­րո­նի տպա­վո­րիչ բրու­տա­լիս­տա­կան ին­տե­րի­եր­ նե­րը: 10.07-12.07՝ 11:00-18:00, Ռոսիա կ/թ (Տիգրան Մեծ 16)

GOLDEN APRICOT DAILY DAY 4 | 10 JULY | 2019

4 ¶ð²ÊàêàôÂÚàôÜܺð Ի լույս բե­րել «Աստ­ծու ողոր­մու­թյամ­բ» (Ֆրան­սո­ւա Օզոն, Ֆրան­սիա/Բել­գիա, 2019), Երև­ա­նյան պրե­մի­ե­րա/ Ֆրան­սի­ա­կան ֆիլ­մե­րի ծրա­գիր, 10.07՝ 22:00՝ Մոսկ­վա կ/թ Կար­միր դահ­լիճ, 12.07՝ 19:30՝ Կի­նո­պարկ Ար­դեն եր­կու տաս­նա­մյա­կից ավելի ձգվող կի­նո­կա­րի­ե­րա­յի ըն­թաց­քում ֆրան­սի­ա­ցի ռե­ժի­սոր Ֆրան­սո­ւա Օզոնն անդ­րա­դար­ ձել է բազ­մա­թիվ կի­նո­ժան­րե­րի՝ չա­փա­ զանց­ված մե­լոդ­րա­մա­նե­րից մին­չև արյու­ նը երակ­նե­րում սա­ռեց­նող թրի­լեր­ներ, մյու­ զիքլ­նե­րից մին­չև պատ­մա­կան դրա­մա­ներ: Սա­կայն նա եր­բեք իրա­կա­նու­թյանն այս­ քան մոտ չի եղել, որ­ քան «Աստ­ ծու ողոր­ մու­թյամ­բ» ֆիլ­մում: Այն պատ­մում է քա­հա­ նա Բեռ­նար Պրե­նա­յի շուրջ սկան­դա­լի մա­ սին. վեր­ ջինս մե­ ղադր­ վում է իր խնամ­ քի տակ գտնվող երե­խա­նե­րին տաս­նա­մյակ­ ներ շա­րու­նակ սե­ռա­կան բռնու­թյան են­

Ձոն և էլե­գիա «Մեծ ակն­կա­լիք­նե­ր» (Սո­նա Սի­մո­նյան, Ֆրան­սիա/Հա­յաս­տան/Վրաս­տան, 2019), Տա­րա­ծաշր­ջա­նա­յին հա­մայ­նա­պատ­կեր, 10.07՝ 12:30՝ Մոսկ­վա կ/թ Կար­միր դահ­լիճ Գյում­րին հա­վերժ կու­նե­նա իր ան­ցյա­լը, իսկ ի՞նչ է սպաս­վում ապա­գա­յում: Այս ոգեշն­չող վա­վե­րագ­րա­կան ֆիլ­մում Գյում­րի­ում ծնված ռե­ժի­սոր Սո­նա Սի­մո­նյա­նը դի­տար­կում է, թե ինչ­պի­սին է կյան­քը Հա­յաս­տա­նի երկ­րորդ ամե­նա­մեծ քա­ղա­քում, որը շուրջ 30 տա­րի առաջ ցնցվել է աղե­տա­լի երկ­րա­շար­ժից: Ու­ղիղ 30 տա­րի անց՝ աղե­տի զո­հե­րի հի­շա­ տա­կի օրը, ավեր­ված շեն­քե­րը բծե­րի պես դե­ ռևս ծած­կում են քա­ղա­քի դեմ­քը: Ճաքճ­քած մայ­թե­րը մի­աց­նում են դրանց դե­ռևս շա­հա­ գործ­վող շեն­քե­րին: Այդ փլա­տակ­նե­րի ֆի­ զի­կա­կան գո­յու­թյու­նը մշտա­կան հի­շե­ցում է աղե­տի մա­սին և թույլ չի տա­լիս, որ հի­շո­ ղու­թյուն­նե­րը խամ­րեն: «Աղե­տի գո­տին դեռ կա»,- ասում է մե­կը հի­շա­տա­կի օր­վա արա­ րո­ղու­թյան ժա­մա­նակ: «Քա­ղաքն ին­քը թույլ չի տա­լիս մո­ռա­նա­լ»,- ասում է մեկ ու­րի­շը: Սի­մո­նյանն էլ է փոր­ձում հի­շել: Տան մե­ծե­րը վեր­հի­շում են՝ ինչ­պես այդ օրը ողջ մնա­ցին: Փոքր տղա­յի պատ­կե­րաց­մամբ երկ­րա­շար­ ժե­րը ստեղծ­վում են տի­ե­զե­րա­կան քա­մի­նե­ րի մի­ջո­ցով, որոնք թափ են տա­լիս եր­կիրն ու դղրդաց­նում այն: Ի վեր­ ջո, այս նուրբ դի­ ման­ կա­ րը հենց այս երե­խա­յի մա­սին է կամ այն մա­սին, թե ինչ նա կդառ­նա, երբ մե­ծա­նա: Ար­դյո՞ք նա կմնա, թե՞ կբա­ցի թև­երն ու կգտնի մի վայր, որն ավե­լի սեր­տո­րեն է կապ­ված ամ­բողջ աշ­խար­հին: Ներ­կա­յումս Սի­մո­նյանն աշ­ խա­տում է Վրաս­տա­նում և Երև­ա­նում, սա­ կայն դա չի նշա­նա­կում, որ նա ամ­բող­ջո­վին կտրվել է Գյում­րի­ից: Դե­բյու­տա­յին այս ֆիլ­ մի ամե­նատ­պա­վո­րիչ կողմն այն է, որ հե­ ռա­նա­լով քա­ղա­քից՝ Սի­մո­նյա­նը գտել է մի նոր ձև՝ հա­վա­սա­րակշ­ռե­լու Գյում­րիի հա­ կա­սա­կան հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րը սե­փա­կան պատ­մու­թյան ու ապա­գա­յի հետ: ՀԷ

Փաստն ընդ­դեմ հո­րին­ված­քի «Կապ­վա­ծու­թյու­ն» (Բու­րաք Չև­իք, Թուր­քիա/Կա­նա­դա/Ֆրան­սիա, 2019), Լի­ա­մետ­րաժ ֆիլ­մե­րի մրցույթ, 10.07՝ 13:00՝ Մոսկ­վա կ/թ Կա­պույտ դահ­լիճ, 12.07՝ 18:00՝ Սի­նե­մա Սթա­ր Թուր­քա­կան պո­ե­զի­ա­յին հղում ­ն ե­րով հա­ րուստ «Կապ­վա­ծու­թյու­ն» ֆիլ­մի առա­ջին ցու­ցադ­րու­թյու­նը տե­ղի է ու­նե­ցել այս տար­ վա Բեռ­լի­նի մի­ջազ­գա­յին կի­նո­փա­ռա­տո­ նում: 70-րո­պե­ա­նոց այս ֆիլմ-էքս­պե­րի­մե ն­ տը ոչ մի­այն պատ­վա­վոր հաղ­թա­նակ է ֆի­ նան­սա­կան սահ­մա­նա­փա­կում ­ն ե­րի դեմ մղվող պայ­քա­րում, այ­լև 26-ամյա թուրք ռե­ ժի­սոր Բու­րաք Չև­ի­քի խի­զախ ար­ձա­գանքն է իր ըն­տա­նի­քի ամե­նա­մութ գաղտ­նի­քին: Իրա­րից կա­տա­րե­լա­պես տար­բեր եր­ կու հատ­ված­նե­րից բաղ­կա­ցած «Կապ­

թար­կե­լու մեջ: Պրե­նա­յի, ինչ­պես նաև վեր­ ջի­նիս հան­ցա­գոր­ծու­թյուն­նե­րը պար­տա­ կող՝ Լի­ո­նի ար­քե­պիս­կո­պոս Ֆի­լիպ Բար­բա­ րե­նի գոր­ծե­րը դեռ դա­տա­րան­նե­րում էին, երբ փետր­վա­րին Բեռ­լի­նի կի­նո­փա­ռա­տո­ նում տե­ղի ու­նե­ցավ Օզո­նի ֆիլ­մի պրե­մի­ե­

Շնչա­հեղձ անող ցնցում «Լող­լո­ղը» (Կան­տե­միր Բա­լա­գով, Ռու­սաս­տան, 2019), Լի­ա­մետ­րաժ ֆիլ­մե­րի մրցույթ, 10.07՝ 10:00՝ Մոսկ­վա կ/թ Կա­պույտ դահ­լիճ, 11.07՝ Կի­նո­պարկ Երկ­րորդ աշ­խար­հա­մար­տի տա­րի­նե­րին Լե­ նինգ­րա­դում՝ բու­ժաշ­խա­տող­նե­րի սուր պա­ կաս ու­նե­ցող հի­վան­դա­նո­ցում, Իյան հան­ պա­տրաս­տից դառ­նում է բուժ­քույր: Երի­տա­ սարդ աղ­ջի­կը պա­տե­րազ­մի վե­տե­րան է, ու նրա մյուս հիմ ­ն ա­կան աշ­խա­տանքն է խնա­ մել դե­ռևս ռազ­մա­ճա­կա­տում գտնվող ըն­կեր­ նե­րից մե­կի փոքր որ­դուն: Իյան (հա­մար­ձակ դե­բյուտ դե­րա­սա­նու­հի Վիկ­տո­րիա Մի­րոշ­ նի­չեն­կո­յի հա­մար) դժվա­րա­նում է հար­մար­ վել պա­տե­րազ­մից դուրս ծա­վալ­վող արա­գա­ հոս կյան­քին, որն ավե­լի է վատ­թա­րա­նում իր ցնցում ­ն ե­րի պատ­ճա­ռով: Իյան տա­ռա­պում է հան­կար­ծա­հաս նո­պա­նե­րից, որոնց ժա­մա­ նակ ասես խեղդ­վում է: Այդ նո­պա­նե­րը Ռու­ սաս­տա­նի քա­ղա­քա­ցի­նե­րին բա­ժին հա­սած

վա­ծու­թյու­նը» ֆիլ­մը պատ­մում է ռե­ժի­սո­ րի մո­րա­քրոջ և նրա փե­սա­ցո­ւի մա­սին, որոնք որո­շում են սպա­նել Չև­ի­քի տա­տին: Սա եղել է 2003-ին, երբ ռե­ժի­սո­րը 10 տա­ րե­կան էր: Ֆիլ­մի առա­ջին կե­սը դեպ­քե­ րի սա­ռը նկա­րա­գիրն է՝ ասես փե­սա­ցո­ ւի խոս­տո­վա­նան­քը ոս­տի­կան­նե­րին, որն ու­ղեկց­վում է նկա­րագր­վող վայ­րե­րի ան­ մար­դաբ­նակ կադրե­րով: Երկ­րորդ հատ­վա­ծը պատ­մում է այդ նույն պատ­մու­թյու­նը, բայց ար­դեն ռե­ժի­սո­րա­կան մեկ­նու­թյամբ, որ­տեղ պարզ չէ՝ ինչն է իրա­ կան, ին­չը՝ մտա­ցա­ծին: Սկզբում այս հատ­ վա­ծը նման­վում է ամե­նա­սո­վո­րա­կան սի­ րա­յին պատ­մու­թյան: Եվ մի­այն հայտ­նի թուր­քա­կան «Դես­թի­նա» երգն է զգու­շաց­ նում, որ այս եր­կու­սի հան­դի­պու­մը ճա­կա­ տագ­րա­կան կլի­նի: Երի­տա­սարդ տղան հայտն­վում է ըն­տա­նե­կան ատե­լու­թյան հոր­ ձա­նու­տում և խոս­տա­նում իրա­կա­նաց­նել նոր ըն­կե­րու­հու սար­սա­փե­լի խնդրան­քը՝ սպա­նել նրա մո­րը...

րան: Եր­կու տղա­մարդն էլ ար­դեն մե­ղա­վոր են ճա­նաչ­վել: Օզո­նը կենտ­րո­նա­նում է ոչ թե գոր­ծի իրա­ վա­ կան կող­ մի վրա, այլ ցույց է տա­ լիս այդ ամե­նի հե­տև­անք­նե­րը ման­կու­թյան տա­րի­նե­ րին բռնու­թյան են­թարկ­ված զո­հե­րից մի քա­ նի­սի օրի­նա­կով: Զո­հե­րից երե­քը պատ­մու­ թյան գլխա­վոր հե­րոս­ներն են: Հեր­թա­կա­նու­ թյամբ Օզո­նը ցույց է տա­լիս՝ ինչ­պես են երեք տղա­մար­դ պայ­քա­րում, որ լույս սփռեն Պրե­ նա­յի զար­հու­րե­լի հան­ցանք­նե­րի վրա: Օզո­ նը հա­ վա­ տա­ րիմ է մնում իր ոճին՝ պարզ ու առանց ավե­լոր­դու­թյուն­նե­րի՝ ու­ շադ­րու­թյու­նը սև­ե­ռե­լով երեք տղա­մարդ­ ու և նրանց հա­րա­զատ­նե­րի ապ­րում ­ն ե­ րին: Նման մո­տե­ցու­մը, ան­կաս­կած, մե­ծա­ պես ար­դա­րաց­ված է: Այս կարևո­րա­գույն պատ­մու­թյու­նը հատուկ կի­նե­մա­տոգ­րա­ ֆի­կ հնարք­նե­րի կա­րիք բնավ չու­նի, քան­զի անդ­րա­դառ­նում է ոչ մի­այն Ֆրան­սի­ա­յի, այ­ լև ողջ աշ­խար­հի հա­մար ար­դի­ա­կան թե­մա­ յի, որը չա­փա­զանց եր­կար է պահ­վել լռու­ թյան քո­ղի տակ: ՅԲՀ

պատ­մա­կան բե­ռի բնո­րո­շիչ մե­տա­ֆորն են դառ­նում «Լող­լո­ղը» ֆիլ­մում, որն այս տար­վա Կան­նի կի­նո­փա­ռա­տո­նում «Հա­տուկ հա­յաց­ք» մրցույ­թում ար­ժա­նա­ցել է «Լա­վա­գույն ռե­ժի­ սո­ր» և FIPRESCI-ի մրցա­նակ­նե­րին: Հետ­պա­տե­րազ­մա­կան Լե­նինգ­րա­դը ցայ­ տուն ման­րա­մաս­նե­րով կյան­քի կո­չե­լու հա­ մար վի­ զո­ ւալ ոգեշնչ­ ման աղ­ բյուր են եղել «Ոս­կե դա­րաշր­ջա­նի» նկա­րիչ­նե­րը, ինչ­պես օրի­նակ՝ Ռեմբ­րան­տը և Վեր­մե­ե­րը: Ճշգրիտ պատ­մա­կան մի­ջա­վայ­րը ցնցող է, իսկ խղճուկ ին­տե­րի­եր­նե­րը գե­ղեց­կո­րեն ներ­կա­ յաց­վում են մո­մի լույ­սի ներ­քո: Սա­կայն պատ­կե­րա­յին այս ողջ գե­ղեց­ կու­թյան տակ աղ­քա­տու­թյուն, սար­սափ ու ցնցում են ապ­րում: Բա­լա­գո­վը փոր­ձում է պատ­կե­րաց­նել՝ ինչ­պի­սին էր կյան­քը ցնցված կին զին­վոր­նե­րի հա­մար, լցնել պա­տե­րազ­ մի պատ­ճա­ռով խեղ­ված հո­գե­կերտ­ված­քի մեջ բաց­ված ան­դունդ­նե­րը: Սա մի ան­դուլ ու հա­մար­ձակ ֆիլմ է Ռու­սաս­տա­նի ամե­նա­վառ տա­ղան­դի կող­մից, որը պա­տե­րազ­մի հե­րոս­ նե­րի ար­մա­տա­պես այլ նկա­րա­գիր է ներ­կա­ յաց­նում, քան այն, ինչ ռու­սա­կան իշ­խա­նու­ թյուն­ներն այժմ կցան­կա­նա­յին տես­նել: ՀԷ

Ֆիլ­մը մի­տում ­ն ա­վոր խու­սա­փում է սպա­ ռիչ բա­ցատ­րու­թյուն­նե­րից և հստակ պա­ տաս­խան­նե­րից: Ան­գամ բա­զում փա­ռա­տո­ նա­յին ցու­ցադ­րու­թյուն­նե­րին հա­ջոր­դող ամե­ նա­հա­ճախ հնչող հար­ցին, թե ինչ պա­տա­հեց հան­ցա­գործ զույ­գին, Չև­ի­քը լուռ պա­տաս­ խա­ նում է, թե իրա­ վունք չու­ նի ասե­ լու ավե­ լին, քան կա ֆիլ­մում. «Սա նրանց պատ­մու­ թյունն է»: Գրե­թե ոչ մի անդ­րա­դարձ չկա նաև ոճ­րա­գոր­ծու­թյան մո­տիվ ­ն ե­րին, քան­զի ոչ ոք դրանք հստակ չգի­տի: Բո­վան­դա­կա­յին այս բո­լոր բա­ցե­րը ռե­ժի­սո­րը հա­գեց­նում է կի­նո­ ար­տա­հայտ­չա­կա­նու­թյամբ: Ինչ­պի­սի՞ ազ­դե­ ցու­թյուն կա­րող է թող­նել մի­և­նույն պատ­մու­ թյու­նը, եթե նախ ցու­ցադր­վեն սա­ռը դա­տար­ կու­թյամբ լցված սե­նյակ­նե­րը, և հե­տո նույն պատ­մու­թյու­նը ներ­կա­յաց­վի դա­տար­կու­թյու­ նը մարդ­կա­յին ջեր­մու­թյամբ լցնող հե­րոս­նե­ րով: Այս ֆիլ­մի եր­կու հատ­ված­նե­րում բախ­ վում են մերկ փաստն ու գե­ ղար­ վես­ տա­ կան իրա­կա­նու­թյու­նը՝ առա­ջար­կե­լով խոր­հել, թե դրան­ցից որն է ավե­լի ճշմար­տա­ցի: ՍԿ

Լեռ­նե­րում մե­նակ «Սի­րե­լի­ն» (Յա­սեր Թա­լե­բի, Իրան, 2018), Տա­րա­ծաշր­ջա­նա­յին հա­մայ­նա­պատ­կեր, 10.07՝ 10:00, 11.07՝ 14:00՝ Մոսկ­վա կ/թ Կար­միր դահ­լիճ Ֆի­ րու­ զե՛ ն չէ ընտ­ րել իր կյան­ քը: Բայց հի­ մա, երբ ար­դեն 82 տա­րե­կան է, չի ու­զում այն բաց թող­նել: Ո՞վ կխնա­մի իր կո­վե­րին, եթե ամեն գա­րուն նրանց սար չտա­նի: Ամու­սի­նը 10 տա­րի առաջ է մա­հա­ցել, իսկ 11 զա­վակ­նե­ րը եր­բեք իրեն չեն այ­ցե­լում: Հարևան­ներն ու ըն­կեր­ներն աղեր­սում են նրան թո­շա­կի անց­ նել և չվե­րա­դառ­նալ սար: «Եթե հի­վան­դա­ նաս այն­տեղ, ո՞վ քեզ հա­մար հոգ տա­նե­լո­ւ»,ասում են նրանք: Ֆի­րու­զեն շատ պարզ պա­ տաս­ խան ու­ նի. «Եթե այս­ տեղ մնամ, ապա հաս­տատ կհի­վան­դա­նա­մ»: Իրան­ցի կի­նո­վա­վե­րագ­րող Յա­սեր Թա­լե­ բիի մե­ծա­գույն ձեռք­բե­րու­մը «Սի­րե­լի­ն» ֆիլ­ մում այն զու­ գա­ հեռն է, որ նա անցկաց­ նում է Ֆի­րու­զեի բա­ցա­կա երե­խա­նե­րի և այն կո­ վե­րի մի­ջև, հա­նուն որոնց նա շա­րու­նա­ կում է ապ­րել: Աղջ­կան գու­մար ու­ղար­կե­լու նպատակով կո­վե­րից մե­կին վա­ճա­ռե­լը շատ մեծ կո­րուստ է նրա հա­մար և ոչ մի­այն տնտե­ սա­կան իմաս­տով. հրա­ժեշտ տա­լով կո­վին՝ Ֆի­րու­զեն համ­բու­րում է նրան կո­տոշ­նե­րի մի­ ջև: Ամեն օր նա լա­վա­գույն ճյու­ղերն է որո­ նում, որ կե­րակ­րի հոր­թե­րին, արա­ծեց­նում ու կթում է կո­վե­րին և նույ­նիսկ օրենք է խախ­ տում իրենց հա­մար. ան­տա­ռա­պահ­նե­րի թույ­ լատ­րա­ծից ավե­լի եր­կար է մնում սա­րե­րում: «Սի­րե­լի­ն» կա­րե­կից հար­գան­քի տուրք է իր գլխա­վոր հե­րո­սին: Վեր­ջի­նիս օրա­վուր կյան­քի մտեր­միկ ման­րա­մաս­նե­րը տես­նե­ լու, նրա տո­կու­նու­թյան և նվիր­վա­ծու­թյան շնոր­հիվ այս պատ­մու­թյունը գե­րա­զան­ցում է մաս­նա­վոր դեպ­քի սահ­ման­նե­րը: ՊԳԿ

Բնության հրաշալիքներ պատերազմի օրերին «Պա­տե­րազ­մի և երա­զանք­նե­րի եր­կի­ր» (Յադ­վի­գա Նո­վա­կովս­կա, Լե­հաս­տան, 2018), Երև­ա­նյան պրե­մի­ե­րա, 10.07՝ 18:00՝ Հոկ­տեմ­բե­ր կ/թ (Գյում­րի), 12.07՝ 16:00՝ Մոսկ­վա կ/թ Կա­պույտ դահ­լիճ Եթե չլի­նե­ին հա­մա­տա­րած պա­տե­րազ­մա­ կան կադրե­րը, տպա­վո­րու­թյուն կստեղծ­վեր, թե այս վա­վե­րագ­րու­թյու­նը ստեղծ­վել է Ար­ ցա­խի բնու­թյան հրա­շա­լիք­նե­րը գո­վազ­դե­լու հա­մար: Սա­կայն հայ-ադր­բե­ջա­նա­կան հա­ կա­մար­տու­թյու­նը, որ փո­թորկ­վում է այս­տեղ, այն­ քան թարմ է և այն­ քան կեն­ դա­ նի, որ մեկն առանց մյու­սի հնա­րա­վոր չէ ցու­ցադ­ րել: Ըն­տա­նիք, գե­ղեց­կու­թյուն, բերկ­րանք. ամեն ինչ կրում է ան­ցյա­լի եր­ջա­նիկ օրե­րի կա­րո­տի դրոշ­մը. կա­րոտ մի բա­նի, որն այ­լևս եր­բեք վե­րապ­րել չի լի­նի: Ադր­բե­ջան­ցի զին­վոր­նե­րի կող­մից ալև­որ զույ­գի սպա­նու­թյու­նը Թա­լի­շում 2016-ի Ապ­ րի­լյան պա­տե­րազ­մի խորհր­դա­նիշ էր դար­ ձել: Վա­վե­րագ­րա­կան այս ֆիլ­մի ամե­նա­ ծանր տե­սա­րա­նում որ­դին՝ ֆիլ­մում երև­ա­ ցող պա­տե­րազ­մա­կան ար­հա­վիրք­նե­րի բա­ զում վկա­ նե­ րից մե­ կը, ցույց է տա­ լիս մեզ իրենց տան այն սե­նյա­կը, որ­տեղ հայտ­նա­ բեր­վել են ծնող­նե­րի դի­ակ­նե­րը: Այն, ինչ ցու­ցադր­վում է լե­հա­կան հե­ռուս­ տա­տե­սու­թյան ար­տադ­րու­թյան «Պա­տե­ րազ­մի և երա­զանք­նե­րի եր­կի­ր» կի­նոն­կա­ րում, ամե­նև­ին նո­րու­թյուն չէ հա­յե­րի հա­ մար, սա­կայն, այ­նո­ւա­մե­նայ­նիվ, որո­շա­կի հրա­տա­պու­թյուն կա այս­տեղ. Հա­յաս­տա­նի և Ադր­բե­ջա­նի շա­րու­նա­կա­կան թշնա­ման­քը, ան­դա­դար հրաձ­գու­թյու­նը զին­վոր­նե­րի մի­ջև, ան­վերջ բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րը, որոնք ոչ մի ար­ դյուն­քի չեն բե­րում: Շատ ըն­տա­նիք­նե­րի հա­ մար մե­ ծա­ գույն հպար­ տու­ թյուն է, որ իրենց զա­վակ­նե­րը կպաշտ­պա­նեն սահ­մա­նը հնա­ րա­վոր հար­ձա­կու­մից: Ֆիլ­մի հե­րոս­նե­րից մե­ կը, որ վե­րապ­րել է պա­տե­րազ­մա­կան առաջ­ նագ­ծում լի­նե­լու իր չա­փա­բա­ժի­նը, մի միտք է բարձ­րա­ձայ­նում, որը հա­ճախ է հան­դի­պում սահ­մա­նի հայ­կա­կան կող­մում. «Ես չեմ ատում ադր­բե­ջան­ցի­նե­րին, բայց մեր պարտքն է պաշտ­պա­նել մեր հայ­րե­նի­քը»: ՊԳԿ

GOLDEN APRICOT DAILY 2019 | 10 JULY | DAY 4

Որ­պես պրո­դյու­սեր, ով հա­ճախ հետ­նա­բե­մում մնա­ցող ան­տե­սա­նե­լի մի ուժ է, ի՞նչ նշա­նա­կու­ թյուն ու­նի Ձեզ հա­մար BAFTA մրցա­նա­կը: Ֆան­տաս­տիկ զգա­ցո­ղու­թյուն էր: Իս­կա­պես պա­ տիվ էր, որ մեր աշ­խա­տան­քի հա­մար շնորհ­վեց Մի­ա­ցյալ Թա­գա­վո­րու­թյան ամե ­նա­մեծ պրո­դյու­ սեր­նե­րից մե­կի՝ Մայքլ Բալ­քո­նի ան­վան մրցա­ նա­կը: Ամեն դեպ­քում, ես եր­բեք էլ չեմ ցան­կա­ցել ու­շադ­րու­թյան կենտ­րո­նում լի­նել: Իմ հո­գե­կերտ­ ված­քին ավե­լի հա­րա­զատ է լի­նել կու­լիս­նե­րում ու նա­խագ­ծի իրա­կա­նաց­մա­նը նպաս­տող լու­ծում­ ներ գտնել: Երբ 20 տա­րե­կանս հա­զիվ էր լրա­ ցել, ու որ­ պես կա­ մա­ վոր առա­ ջին ան­ գամ մտա նկա­րա­հան­ման հրա­պա­րակ, Բիլ Շեր­վու­դի «Բա­ ժան­վող հա­յացք­ներ» ֆիլմն էր, ես առանձ­նա­պես գա­ղա­փար էլ չու­նեի, թե ին­չով է զբաղ­վում պրո­ դյու­սե­րը, բայց ու­զում էի դա անել: Երի­տա­սարդ տա­րի­քում դի­մացդ ան­ծայր մա­ռա­խուղ է, սա­ կայն որո­շա­կի պատ­կե­րա­ցում ու­նես՝ ուր ես ու­ զում գնալ: Ձեր նա­խագ­ծե­րից շա­տե­րը գրա­կան հիմք ու­նեն: Իս­կա­պես, վեր­ջերս իրար հե­տև­ից մի քա­նի էկ­րա­ նա­վո­րում արե­ցինք՝ «Քե­րո­լը», «Չե­սիլ ծո­վա­փին», «Մեծ ակն­կա­լիք­նե­րը»: Բայց երբ ավե­լի խորն եմ նա­յում, հաս­կա­նում եմ, որ մեր նա­խա­գծե­րը շատ տար­բեր տե­ղե­րից են գա­լիս՝ պի­ես­ներ, իրա­կան դեպ­քեր, մի քանիսն էլ օրի­գի­նալ սցե­նար­ներ են: Մենք փոր­ ձում ենք ինք­ ներս մեր ար­ տադ­ րան­քը ստեղ­ծել, որով­հե­տև իս­կա­պես ան­կախ ու շատ փոքր կազ­մա­կեր­պու­թյուն ենք: Ուս­տի մենք չենք կա­րող մրցել մեծ պրո­դյու­սե­րա­կան կազ­մա­ կեր­պու­թյուն­նե­րի հետ մեծ հա­ջո­ղու­թյան հա­սած գրքե­րի հե­ղի­նա­կա­յին իրա­վունք­նե­րը ձեռք բե­րե­ լու հա­մար: Մյուս կող­մից՝ չկա իրա­կան կապ բեսթ­ սե­լեր դար­ձած գրքի և վար­ձույ­թում մեծ գու­մար­ ներ հա­վա­քած ֆիլ­մի մի­ջև: Ոչ ոք չի կա­րող հաս­ տատ իմա­նալ: Ու հենց դա է մեզ ստի­պում առաջ շարժվել: Նախ­կի­նում ստու­դի­ա­նե­րը տար­ված էին փոր­ձեր անց­կաց­նե­լով, իսկ հի­մա ամեն ինչ ալ­գո­ րիթմ ­ն ե­րի վրա է հիմն­ված: Ու­զում են պատմ­վածք­ նե­րը իջեց­նել էմ­պի­րիկ գի­տու­թյան մա­կար­դա­կի: Բայց դա անհ­նար է: Մին­չև վեր­ջերս Դուք նա­խա­գա­հում էիք «Կա­ նայք կի­նո­յում և հե­ռուս­տա­տե­սու­թյու­նում ՄԹ» կազ­մա­կեր­պու­թյու­նը: Ըստ Ձեզ՝ ինչ­պե՞ս է հնա­ րա­վոր հաղ­թա­հա­րել կա­նանց ցածր ներ­կա­ յաց­վա­ծու­թյու­նը կի­նո­յի և հե­ռուս­տա­տե­սու­ թյան ոլոր­տում: Սա բազ­մա­թիվ գոր­ծոն­ն ե­ր ի հետ է կապ­ված. իմա­ն ալ, որ իս­կա­պես հնա­ր ա­վոր է լի­ն ել ռե­ժ ի­ սոր կամ գրող կամ պրո­դ յու­ս եր, իմա­ն ալ, որ որ­ պես գրող՝ կա­րող ես տար­բ եր տե­ս ա­կ ի դե­ր եր կեր­տել, իմա­նալ, որ որ­պ ես դե­ր ա­ս ան՝ պար­տ ա­ վոր չես քեզ առա­ջարկ­վող ամեն տե­ս ա­կ ի դերեր խա­ ղալ, կամ որ կա­ ր ող ես ասել՝ «այս տո­ ղը կամ այս բառն ինձ դուր չի գա­լիս», իմա­ն ալ, որ որո­շա­կ ի ազա­տու­թ յուն ու­ն ես: Վստա­հ ու­թ յունն է խնդի­ րը: Սա­ կայն կան նաև բարձր դիրք ու­ նե­ց ող­նե­րը, ով­քեր և ընտ­ր ու­թ յուն են անում, կի­ն ոքն­նա­դատ­նե­րի պրոֆիլներն ու թեր­թ ե­ր ի խմբա­գիր­նե­րի, կի­նո­փ ա­ռ ա­տ ոն­ն ե­ր ի ղե­կ ա­վար­ նե­ րի պրոֆիլ­ նե­ րը: Ով­ ք ե՞ր են որո­ շ ում՝ ինչն է լավ, ու ինչն է վատ: Քննա­դատ­նե­րի մե­ծա­մաս­նու­թյու­նը տղա­մար­դիկ են, եթե ան­ գամ կա­ նայք են, ամեն ինչ գրվում է որո­շա­կի լեզ­վա­կան կա­ղա­պար­նե­րի մեջ, իսկ սե­ ռի ու ռաս­ա­յի շուրջ լե­զուն քա­ղա­քա­կան է: Ուս­տի երբ փա­ռա­տո­նի տնօ­րենն ասում է, որ կին ռե­ժի­ սոր­նե­րի ստեղ­ծած ֆիլ­մե­րը բա­վա­կան­աչափ լա­ վը չեն, այդ ար­տա­հայ­տու­թյան մեջ այն­քա՜ն բան կա, որ պետք է վեր­լու­ծել: Ու այդ հայ­տա­րա­րու­թյուն անողն էլ ան­գամ չի գի­տակ­ցում, թե ինչն է պայ­ մա­նա­վո­րում այդ նա­խընտ­րա­կան գոր­ծըն­թա­ցի ար­դյուն­քը: Ինչ­պե՞ս կա­րող ենք փո­խել իրա­վի­ճա­կը: Այն ար­ դեն իսկ փոխ­ վում է: Ես բազ­ մա­ թիվ ֆիլ­ մեր դի­տե­ցի Կան­նում, որոն­ց գլխա­վոր դե­րերում կա­ նայք էին, կամ որոնք կին ռե­ ժի­ սոր­ ներն էին նկա­րել: Սա­կայն դե­ռևս կան որոշ հա­մա­կար­գա­ յին խնդիր­ ներ, որոնք բար­ դաց­ նում են կա­ նանց ներ­կա­յաց­վա­ծու­թյան մե­ծա­ցու­մը: Փո­փո­խու­թյու­նը հիմ­քից պետք է ար­վի: Ես դա­սա­վան­դում եմ մի քա­ նի կին պրո­դյու­սեր­նե­րի, ով­քեր կա­րի­ե­րա­յի տար­ բեր փու­լե­րում են, կի­նոկր­թու­թյան ծրագ­րի շրջա­ նա­կում հան­դի­պում եմ դպրո­ցա­կան­նե­րի հետ և հե­տո միշտ փոր­ձում եմ կենտ­րո­նա­նալ աղ­ջիկ­նե­րի վրա: Հա­ջորդ հինգ տա­րի­նե­րի ըն­թաց­քում ես մի­ ան­շա­նակ կցան­կա­նա­յի այս ուղ­ղու­թյամբ ավե­լին անել, օգ­նել երի­տա­սարդ կա­նանց՝ մուտք գոր­ծելու այս ոլորտ: ՍՔ

ԷԼԻԶԱԲԵԹ ԿԱՐԼՍԵՆ Այն աշ­խա­տան­քը, որ նա արել է որ­պես ռե­ժի­սոր Թոդ Հեյն­սի՝ տաս­նա­մյա­կի լա­վա­գույն ֆիլ­մե­րից մե­կի համ­բավն ու­նե­ցող «Քե­րո­լի» շար­ժիչ ուժ, բնո­րոշ է նրա պրո­դյու­սե­րա­կան աշ­խա­տե­լաո­ճին: Ան­ցած 10 տար­վա ըն­թաց­քում նա հա­սու­նաց­նում էր Փաթ­րի­սիա Հայս­մի­թի լես­բի­ա­կան «Աղի գի­նը» սի­րա­վե­պի էկ­րա­նա­վոր­ման նա­խա­գի­ծը: Էլի­զա­բեթ Կարլ­սե­նի աշ­խա­տանք­նե­րի թվում են քննա­դատ­նե­րի մեծ գո­վա­սան­քին ար­ժա­նա­ցած «Լա­ցե­լու խա­ղը» (1992), HBO-ի «Տի­կին Հա­րի­սը» և «Պատ­րաստ­ված է Դա­գեն­հե­մում» ֆիլ­մը, որը գոր­ծա­րա­նի կին բան­վոր­նե­րի կազ­մա­կեր­պած պատ­մա­կան գոր­ծա­դու­լի մա­սին է, որը հան­գեց­րեց Հա­վա­սար աշ­խա­տա­վար­ձի մա­սին օրեն­քի ըն­դուն­մա­նը: «Իմ պատ­մու­թյուն­նե­րի կի­զա­կե­տում մեծ մա­սամբ կա­նայք են»,ասաց Կարլ­սե­նը այս եր­կու­շաբ­թի GAIFF Pro հարթակի կազմակերպած հան­դիպ­ման հան­դի­սա­տե­սին: Ան­ցած փետր­վա­րին նա և Սթի­վեն Վու­լին՝ նրա կյան­քի զու­գըն­կերն ու բիզ­նես գոր­ծըն­կե­րը, որի հետ մի­ա­սին 2002-ին հիմ­նել են Number 9 Films պրո­դյու­սե­րա­կան ըն­կե­րու­թյու­նը, ստա­ցան հե­ղի­նա­կա­վոր BAFTA մրցա­նա­կը կի­նո­յում ու­նե­ցած ակա­նա­վոր ավան­դի հա­մար:

ELIZABETH KARLSEN The work she did as a driving force behind Todd Haynes’s film Carol, hailed as one of the greatest films of the decade, is typical for Elizabeth Karlsen’s approach as a producer. She nurtured the project – a screen adaptation of Patricia Highsmith’s lesbian romance novel The Price of Salt – over the course of a decade. Other works include the critically acclaimed 1992 film The Crying Game, the HBO drama Mrs. Harris and Made in Dagenham, a dramatization of a historic strike led by female factory workers that led to the Equal Pay Act. “I have predominantly told stories with women in the center”, Karlsen told the audience of the GAIFF Pro Rendezvous this Monday. Last February, she and Stephen Woolley, her partner in life as well as business with whom she founded production company Number 9 Films in 2002, received the prestigious BAFTA award for an Outstanding British Contribution to Cinema.

What does the BAFTA award mean to you as a producer, an often invisible force behind a film?

“Winning the award was fantastic. It really was an hon­ or to be recognized for our work with a prize awarded in honor of Michael Balcon, one of the great UK pro­ ducers. Anyhow I think I’ve never really wanted to be someone in the limelight. My disposition is much bet­ ter suited to being behind the scenes and finding a way to make things happen. When I first walked onto a film set as a volunteer in my early twenties – it was Bill Sherwood’s film Parting Glances – I didn’t even really know what a producer does, but I just wanted to produce. When you’re young, it’s a big fog ahead of you but you have some sense of where you want to get. Bill Sherwood asked me back, taught me how to edit, took me to film festivals, gave me scripts to read.

Sadly, he didn’t live to make another film, as he died of AIDS four year after his debut.”

Many of your projects originate from literature.

What makes book adaptations so attractive to you?

“It’s true that recently we made a string of adapta­ tions: Carol, On Chesil Beach, Great Expectations. But when I look further back, our projects come from all sorts of places – some were plays that were made into films, some are based on real-life events, and some are original screenplays. We tend to self-generate a lot of stuff, because we are a truly independent com­ pany, and very small. So we can’t compete with the big production companies for the rights of a success­ ful book. Also, there’s no real correlation between a bestseller and a box-office hit. You just don’t know.

That’s what keeps us going. Studios used to be ob­ sessed with testing, but nowadays it’s algorithms. They want stories to be reducible to an empirical science.

But they aren’t.”

Until recently you were the Chair of the organization Women in Film and Television UK. How can the underrepresentation of women in film and television jobs be tackled in your opinion?

“I think there are many factors that come into play.

Knowing that it’s even a possibility to be a director or a writer or a producer; knowing that as a writer you can write different kinds of roles; knowing that as an actor you don’t have to do the type of role that you might be offered, or that you can say: ‘I have a problem with that line or that word’; knowing that you have some agency. Confidence is a problem. But then there are also the people in the top jobs making the choices, the profiles of film critics and newspaper editors, the profiles of festival directors. Who are the gatekeepers making decisions as to what is good and what is bad?

“I went to an exhibition of a painter called Rose Whylie with my husband, and he couldn’t understand how he’d never heard of this woman of 84 who has been making this amazing work for decades. Then we went back and looked at older reviews of her work by the leading art critict the time, and they were terrible!

Most critics are male, and even when they’re female, everything is constructed within a certain language, and language is political around gender and race. So when a festival director says: the quality of femaledirected films is not good enough, there are so many things around that statement that we need to unpack.

And the person making that statement doesn’t even really understand what is codifying and informing that selection process.”

How can we turn this around?

“Well, it is changing. There’s the success of Céline Sciamma’s films, from Water Lilies to Girlhood and now Portrait of a Lady on Fire – which is just amazing, and which is all about the female gaze. It’s a brilliant piece of filmmaking that actually I thought was going to win the Palme d’Or. I saw many films in Cannes that were led by women or directed by women. And for whatever reason the renaissance of television seems to have given more opportunities for women to direct or write. Not just because the studios suddenly need a lot more content, they also want to draw different kinds of audiences. But there are clearly still struc­ tures in place that are making female representation difficult to achieve. It’s at a grassroots level that you shift that. I mentor quite a few female producers at various stages in their career, I talk to school kids in the framework of film education programs and always try and focus on the girls afterwards. That’s definitely something that I would like to do a lot more of within the next five years, to help younger women to enter the industry.” SKo

GOLDEN APRICOT DAILY DAY 4 | 10 JULY | 2019

6 REVIEWS

The Light of Day

film festival last February, as was the one against cardinal Philippe Barbarin, the Archbishop of Lyon who was accused of covering up Preynat’s misdeeds. Both men have since been convicted.

Ozon doesn’t focus on the legal aspects of the case, instead dealing with the effects the abuse has had on several victims well into their adulthood. Three of them take center stage in the story. Whereas Preynat, Barbarin and other members of the church hierarchy are shown with their real names, these victims are fictionalized versions of their real-life counterparts, based on

several founding members of the organization “La parole liberée” (“Speak freely”) which aims to make public the many hidden cases of sexual abuse within the church.

In a sort of relay structure, Ozon shows how these three men fight to bring Preynat’s heinous crimes into the open. First Alexandre, still a de­ vout Christian, attempts to deal with Preynat within the church itself, after he finds out that the priest who abused him decades ago is still working with young children. When Barbarin and other church officials turn him away, en­ raged fellow victim François takes up the cause and goes to the media, and the younger and more severely traumatized Emmanuel gets in­ volved as well.

As their story unfolds, Ozon keeps his style simple and uncluttered, pointing all the atten­ tion to the human emotions of these men and their loved ones. That approach pays off in spades. No cinematic tricks are needed for this urgent story on a subject that’s relevant not just for France but all over the world, which has been shrouded in silence for far too long. JBH

where ethnic tensions force a young Jewish wom­ an out of her comfort zone. For Beanpole Bala­ gov went a bit further back in time. He drew visu­ al inspiration from master painters of the Golden Age like Rembrandt and Vermeer to capture postWWII Leningrad with striking details which bring the city to life. The authentic historical surround­ ings are outstanding and the cramped interiors are beautifully captured by candlelight.

However, underneath all this visual splendor lies poverty, horror and trauma. In Beanpole, Balagov imagines what life must be like for the traumatized female soldiers filling voids in a psyche raptured by war. It’s a relentless and daring film from Russia’s brightest talent, giving a radically different depiction of war heroes to the one Russian officials would like to see right now. HE

region. But the border dispute between Armenia and Azerbijan that rages there is so recent and so alive that one cannot be shown without the other. Family, beauty, joy: everything is colored by a nostalgia for the happy times of the past, for that which will never be lived again.

The assassination by Azeri soldiers of an el­ derly couple in their house in Talish, a town in Artsakh near the border with Azerbaijan, has become a symbol for the Four Day War of 2016. In the documentary’s toughest scene this couple’s son, one of many witnesses of the atrocities of war who appear in the film, shows us the room where his parents’ corpses were found. The original act was immortalized in a

photo that circulated widely in the local press at the time.

What is shown in A Country of War and Dreams (produced for Polish television) will not be new to Armenians, but has its urgency nonetheless: the continuing enmity between Armenia and Azer­ baijan; the incessant fighting between troops; the endless negotiations that lead nowhere. For many families, their greatest pride is that their children will defend the border from a possible invasion.

One person who lived through his time at the front line of the war voices a common feeling on the Armenian side of the border today: “I feel no hatred for the Azerbaijani nation. But it’s our duty to defend our homeland.” PGC

director was 10 years old. The first half of the film is a cold and precise description of the crime and the events leading up to it. Heard over static images of empty rooms and desolate spaces, the fiancée tells his story in voice-over, as clinical as a statement to the police.

The second half presents the same story, but through the director’s interpretation, in which some details might be true and others fiction.

At first this second half seems like the beginning of a very ordinary love story; only the famous

Turkish song ‘Destina’ hints at the fatal con­ sequences the meeting between these two lov­ ers will have. The young man finds himself in a whirlpool of domestic hatred and consents to his love’s terrifying request – to kill her mother.

The film deliberately avoids giving explana­ tions and concrete answers. Even at Q&A’s, where he is frequently asked about the couple’s fate, Çevik steadfastly refuses to say more than the film shows: “That’s their story, not mine.”

There’s almost no mention of the motives for the crime, since nobody’s sure about them. The director fills these gaps with cinematic expres­ sion. What effect can a story have if you first tell it methodically, showing rooms full of cold empti­ ness, and then tell the same story with the char­ acters suddenly in the frame, filling this empti­ ness with human warmth? A battle of bare facts and artistic reality is waged between the two halves of Belonging, pointedly asking which of these is more truthful. SKa

By the Grace of God (François Ozon, France/Belgium, 2019). Yerevan Premieres/ French Film Program. 10-7 22:00 Moscow Cinema Red Hall, 12-7 19:30 Kinopark.

In a career now spanning more than two de­ cades, French director François Ozon has played around with numerous film genres – from campy melodrama to icy thriller and from musi­ cal to historical drama. But he has never been as hot on the heels of reality as he is with By the Grace of God, a militant film based on a true-life case of child abuse within the Catholic church in France.

The film focuses on the scandal surrounding Bernard Preynat, a priest accused of sexually abusing children under his care for decades.

Preynat’s case was still being fought in the courts when Ozon’s film premiered at the Berlin

Suffocated

by Trauma Beanpole (Kantemir Balagov, Russia, 2019).

Full-Length Films Competition. 10-7 10:00 Moscow Cinema Blue Hall, 11-7 19:30 Kinopark.

In Leningrad during World War II, Iya steadfastly labors as a nurse in an understaffed hospital. The young girl is already a war veteran, and her other full-time job is nursing the infant son of a war buddy who’s still at the front. Iya (a daring debut for actress Viktoria Miroshnichenko) has difficulty adjusting to the fast-paced life outside the war, made all the worse by her traumas. Iya suffers from sudden seizure fits that make it seem as if she’s suffocating. These attacks become a fitting meta­ phor for the historical burdens on Russian citizens in Beanpole, winner of the award for Best Director and the FIPRESCI prize in the Un Certain Regard competition at this year’s Cannes film festival.

With his sophomore film, Kabardian director Kantemir Balagov revisits the themes of his out­ standing debut Tesnota (2017), a claustrophobic portrait of late 1990s life in Nalchik, Kabardia,

Natural Wonders in Wartime A Country of War and Dreams (Jadwiga Nowakowska, Poland, 2019). Yerevan Premieres. 10-7 18:00 October Cinema (Gyumri), 12-7 16:00 Moscow Cinema Blue Hall.

If it weren’t for its pervasive images of war, it would seem that this documentary was made to promote the natural wonders of the Karabakh

Facts Versus Fiction Belonging (Burak Çevik, Turkey/Canada/ France, 2019). Full-length Films Competition. 10-7 13:00 Moscow Cinema Blue Hall, 12-7 18:00 Cinema Star.

Rich with references to Turkish poetry, Belonging had its world premiere at this year’s Berlina­ le. This 70-minute film experiment is not only an artistic victory in the battle against limited budgets, but also 26-year-old director Burak Çevik’s brave response to his family’s darkest secret.

Consisting of two parts, completely different in style, Belonging tells the story of the director’s aunt and her fiancée, who decide to kill Çevik’s grandmother. This took place in 2003, when the

Ode and Elegy Great Expectations (Sona Simonyan, France/ Armenia/Georgia, 2019). Regional Panorama. 10-7 12:30 Moscow Cinema Red Hall.

Gyumri will forever be tied to its history, but what about its future? In this invigorating documentary Gyumri-born director Sona Simonyan examines what it means to live in the second largest Ar­ menian city, which was struck by a catastrophic earthquake some thirty years ago. Over 25,000 people lost their lives in the Spitak earthquake in December 1988. Many more were injured or lost their jobs, possessions and houses.

On memorial day, exactly thirty years later, destroyed buildings still dot the city’s landscape.

Cracked pavements connect them to the build­ ings that are still in use. They’re physical remind­ ers keeping the memories of the event fresh. “The destruction zone is still present”, someone re­ marks during the memorial day ceremony. “The city itself doesn’t let you forget”, says another. Si­ monyan attempts to remember too. In cozy scenes in her family home, her elders reminisce about how they survived that day. A young boy imagines that earthquakes are caused by cosmic winds that shake up the earth and make it tremble.

Ultimately, this tender portrait is about this kid, or about what he will become when he grows up. Will he stay or spread his wings and find a place that’s more connected to the rest of the world? Simonyan interviews some gentle souls that are faced with similar questions, just like she was herself a few years ago. She currently enjoys a career in Georgia and Yerevan, but that doesn’t mean she has entirely distanced herself from Gyumri. What’s impressive about this de­ but film is that by leaving the city, Simonyan found a new way to balance Gyumri’s contradic­ tory relation to its history and future. HE

Alone on the Mountain Beloved (Yaser Talebi, Iran, 2018). Regional Panorama. 10-7 10:00, 11-7 14:00 Moscow Cinema Red Hall.

Firouzeh did not choose her life. However, now that she’s 82 she does not want to give it up.

Who will take care of her cows if she does not bring them to the mountains every spring? Her husband died ten years ago and her eleven chil­ dren never even visit her. Her neighbors and friends implore her to retire, not to go back to the mountain. “If you get sick up there, who will take care of you?”, they ask. Firouzeh’s answer is simple: “If I stay down here, I’m sure I’ll get sick.”

The greatest achievement in Beloved by prolific Iranian documentary filmmaker Yaser Talebi is the parallel it establishes between Firouzeh’s absent children and the cows for which she continues to live and care. Selling one of the cows to send money to her daughter isn’t just an economic loss for her – saying goodbye to the cow she gives it a kiss between its horns. Every day she searches for the finest branches to feed the calves, she walks and milks the cows, and she even breaks the law for them by staying in the mountains longer than is allowed by the forest guards.

When she is not in the mountains, we see Fir­ ouzeh paying off her debts by exchanging milk for food, ordering a new butter churner, drink­ ing tea with her friends or calling each of her children on the phone, complaining because they haven’t come to see her for months. Beloved is a loving tribute to its protagonist, telling a story that goes beyond the particulars of Fir­ ouzeh’s life, thanks to the intimacy of seeing her daily life, her perseverance and her dedication to what she cares for. PGC

GOLDEN APRICOT DAILY 2019 | 10 JULY | DAY 4

NEWS AND INTERVIEW 7

‘Nature directed me in this role’

Two Man Show At today’s Rendezvous the audience will get two directors for the price of one, with Mexican auteur Carlos Reygadas sharing the stage with Armenian-Russian director Artour Aristakisian for a lively talk moderated by film historian James Steffen. Reygadas’ latest film Our Time will have its Yerevan Premiere at 18:30 this evening.

15:00 AGBU (2/2 Melik-Adamyan Str.)

Over the course of ten years, Samal Yeslyamova has acted in exactly two films, both of them major successes directed by fellow Kazakh Sergei Dvortsevoy. Last year, Yeslyamova won the award for Best Actress at the Cannes film festival for her intense portrayal of the title character in Ayka.

In Ayka, Yeslyamova devotedly plays a young Kirgiz mother who’s trapped in Moscow in illegal housing, low-paying work, towering debt and a with a newborn baby. In the intense opening scene the young woman escapes from the ma­ ternity ward right after giving birth to go back to work in an underground poultry abattoir.

Leaving behind her baby, Ayka faces the harsh climate of wintertime Moscow.

Through her hardships, Dvortsevoy examines the dynamics between mothers and children, wealth and poverty, migrants and xenophobes.

Thanks to Yeslyamova’s intense performance, Ayka also becomes a film about the demanding relationship between human beings and nature.

Yeslyamova herself also struggled to embody these things. The film was shot chronologically, which demanded long shooting days during blazing snow storms. Still, the actress never once regretted signing up for this film, which was

Let’s Talk About Sex

more than seven years in the making. “Our most important desire was to make a good film”, she says. “No, not just a good film, but a great film.

So even if I got exhausted, and very often I was really tired, I never stopped working.”

Yeslyamova is not a mother herself, and pre­ paring for the role was a challenge, she says.

“But I knew I could depend on Sergei. We first worked together on Tulpan, which was a very interesting experience. Back then I realized that he was crazy in a good way: crazy about making films that go deeper. When he approached me for Ayka I knew I could trust him. He managed to get the most out of me.”

And yet, Yeslyamova feels her tremendous act­ ing is mostly indebted to the shooting circum­ stances. “Nature directed me in this role”, she concludes. “There is a physical relation with the environment. The wind, the snow and the storm are bigger than you, so they direct you as well.

Of course snow cannot act, but I will act dif­ ferently when it’s snowing. It makes you move differently, think differently and feel differently and I needed that to enter Ayka’s mindset.” HE

Ayka (Sergei Dvortsevoy, Russia/Germany/ Poland/Kazakhstan/China, 2018). CIS Program. 10-7 21:00 Moscow Cinema Blue Hall.

The hardships of life

Fix und fertig The Made in Germany program section of five Teutonic films will open today with the Yerevan Premiere of the film Pope Francis: A Man of His Word by Wim Wenders, a por­ trait of the current pope, born as Jorge Ma­ rio Bergoglio – the first the first Jesuit pope and the first pope from the Southern Hemi­ sphere.

18:30 Moscow Cinema Blue Hall

Gumming Up the Works

Living through change, tragedy and catastrophe is the story of mankind.

Whether it’s through the lens of historic events or through personal stories, many of the short films in the Regional Short Film Competition center on people dealing with adversity in life.

Blue Tomorrow

No other character seen in this competition can equal the optimism, wisdom and generosity of the woman portrayed in Baina. Against the gor­ geous backdrop of the Armenian mountains, this Mongolian widow invites the camera into the life she constructed here with her kids after her Armenian husband passed away.

Migration is a way of life for the members of the Yuruk family at the heart of Lifelong Migrations.

Every year they cross an area of several hundred square kilometers in Anatolia with their goats and dogs, to come back full circle by fall. Combining recent interviews with footage shot years ago, the film shows the changes that have occurred over the course of just half a generation: camels have been replaced by tractors and natural landscapes along their route have been turned into fields or or­ chards. Whether this nomadic life will continue into the next generation is uncertain. But there’s little nostalgia among the older generation, who know the hardships of life in the mountains all too well.

In the wake of the #MeToo movement, the position of women in the media indus­ try has been a much-discussed subject.

The Golden Apricot festival is bringing the topic to Yerevan with an afternoon-long event including several presentations and a panel discussion. Speakers include Helene Granqvist, president of Women in Film and Television International, and director Tom Donahue, whose post-#MeToo-documenta­ ry This Changes Everything will have its Ye­ revan Premiere tomorrow. Entrance is free; the discussion will be held mostly in English with Armenian translation.

14:30-18:00 Moscow Cinema Blue Hall

Baina

Another view on migration, as a necessity rather than a choice, is given in Blue Tomorrow, in which rising sea levels cause a man to leave his perfect lit­ tle island. In a minimalist style with surreal touches, this animated short delineates the disturbing con­ sequences of climate change. The long-lasting ef­ fects of a disaster are depicted in Wound, a calmly paced and beautifully lensed portrait of the Gyum­ ri region, thirty years after it was struck by a heavy earthquake. Impressionist images alternate with conversations with people who never fully recov­

Lifelong Migrations

ered after the loss of their homes and loved ones.

My New Year fictionalizes the same event through the story of a widowed father struggling with grief while his young children incorporate the traumatic experiences in their play.

Of an entirely different nature but no less di­ sastrous was the outbreak of civil war in Geor­ gia after the collapse of the Soviet Union, an episode revisited in Bad People. Through the eyes of a militia member, it shows the disrup­ tion of civil life in Tbilisi as a result of random power games between rivaling groups of men.

The darker side of masculinity is also the subject of Iranian short film Return (not to be confused with the Turkish short with the same title in this competition). It sustains a gloomy atmosphere; the sun only shimmers through briefly in a day­ dream. Return takes a rather epic approach to guilt compared to the more visceral exploration of that same feeling in Eraser, a film that slowly penetrates the mind of a father who has inad­ vertently caused the death of his son’s classmate.

His subdued demeanor betrays his resistance to being at the center of this story.

But even success can be a challenge, as is brought home by fly-on-the-wall documentary December. It follows politicians of the My Step Alliance on the campaign trail in the Armenian countryside for the December 2018 elections, trying to consolidate the movement for demo­ cratic reform that sparked the Velvet Revolution.

Black-and-white impressions record the various thoughts and feelings among the electorate as well as the need – always and everywhere – for democratic education. SKo All films in the Regional Short Film Competition screen in Moscow Cinema’s Small Hall 1; see page 2 for screening details.

The starry night sky will provide a nice con­ trast as the backdrop for tonight’s open air screening of Yuri Bykov’s The Factory, large parts of which take place within the grungy and oppressive confines of the titular met­ alwork facility, whose employees take dras­ tic action when their boss decides to close down the place.

21:30 Moscow Cinema Summer Hall

Into the Night End your festival day in style and join the filmmakers and festival guests at the nightly Midnight Wrap-Up. 00:00 The Club (40 Tumanyan Str.)

The Temple of Cinema exhibition not only shows rarely seen outtakes from Sergei Parajanov’s The Color of Pomegranates, but also offers a rare opportunity to visit the impressively brutalist insides of the disused and beautifully dilapitated Cinema Russia.

10-7/12-7 11:00-18:00 Cinema Russia (16 Tigran Mets Ave.)

GOLDEN APRICOT DAILY DAY 4 | 10 JULY | 2019

8 Ðàì²Ü²ìàðܺð

www.sharmholding.com

Food, est. 800 B.C.

Yerevan | Dilijan | Moscow 10 Pushkin T.: +374 10 561 354

GOVERNMENT SUPPORT

6 Sayat Nova T.: +374 60 655 080

GENERAL PARTNERS

2/6, bld.13 Romanov T.: +7 495 782 19 98

INTERNATIONAL PARTNERS

PARTNER HOTELS

PARTNERS

GASTRONOMY PARTNERS

INFORMATION AND MEDIA PARTNERS PARTNER CINEMAS

PAYMENT PARTNER

LOGO AND DESIGN BY