úð²Âºð LAST DAY, SUNDAY, JULY 14, 2019
SILVER BEANPOLE ԱՐԾԱԹԵ «ԼՈՂԼՈՂԸ»
ՀԱՂԹՈՂ ՖԻԼՄԵՐ | 2-3 ՄՐՑԱՆԱԿԱԿԻՐՆԵՐ AWARD WINNERS | 4-5 WINNING FILMS REVIEWED | 6-7
GOLDEN APRICOT DAILY LAST DAY | 14 JULY | 2019
2 вÔÂàÔ üÆÈغð Ìð²¶Æð/ PROGRAM
14.07
ԼԻԱՄԵՏՐԱԺ ՖԻԼՄԵՐԻ ՄՐՑՈՒՅԹ. ԱՐԾԱԹԵ ԾԻՐԱՆ
ՄՈՍԿՎԱ ԿԻՆՈԹԱՏՐՈՆ, ԿԱՊՈՒՅՏ ԴԱՀԼԻՃ MOSCOW CINEMA, BLUE HALL 15:00 Մրցանակակիր ֆիլմ/ Prize-Winner film 18:00
Մրցանակակիր ֆիլմ Prize-Winner film 21:00 Մրցանակակիր ֆիլմ Prize-Winner film 21:30 Արծաթե մոլորակում / ռեժ.՝ Անջեյ Ժուլավսկի On the Silver Globe/dir. Andzey Zulawski ՄՈՍԿՎԱ ԿԻՆՈԹԱՏՐՈՆ, ԿԱՐՄԻՐ ԴԱՀԼԻՃ MOSCOW CINEMA, RED HALL 15:00 Մրցանակակիր ֆիլմ Prize-Winner film 17:00 Ինչպես սիրված լինել / ռեժ.՝ Վոյչեխ Հաս How to be Loved / dir. Wojciech Has 19:00 Ճապոնիա / ռեժ.՝ Կառլոս Ռեյգադաս Japan / dir. Carlos Reygadas ԱԶԳԱՅԻՆ ԺՈՂՈՎԻ ԱՅԳԻ NATIONAL ASSEMBLY GARDEN 15:00 Թեյախմություն Մուսոլինիի հետ/ ռեժ.՝ Ֆրանկ Ձեֆիրելի Tea with Mussolini/ dir. Franco Zeffirelli
Pol, 166’ TA 18+
Lang.: Polish Subt.: English/Armenian
Lang.: Polish/German/ French Subt.: English/Armenian Mex-EspLang.: Spanish Nld-Deu, 122’ Subt.: English/Armenian R 18+ Pol, 97’ FP
UK-Ita 117’ T 18+
Lang.: English/ Italian Subt.: English/ Armenian
ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ԿԻՆՈԳԵՏՆԵՐԻ ºì ԿԻՆՈԼՐԱԳՐՈՂՆԵՐԻ ԱՍՈՑԻԱՑԻԱՅԻ ՄՐՑԱՆԱԿ
Անցանկալի հյուրը «Փայտփորը» (Բեհրուզ Շոայբի, Իրան, 2018) «Փայտփորի» առաջին տեսարաններից պարզ են դառնում այն ուժեղ հակադրություն ները, որոնք ֆիլմում կենտրոնական տեղ են զբաղեցնելու: Սկզբում տեսնում ենք բաց դաշ տում բնակվող թափառականների, իսկ հե տին պլանում քաղաքի բարձրահարկ շինու թյուններն են: Մի զույգ վիճում է իրենց որդու վաճառքի մասին, քանի որ մայրը մտափոխ վել է: Րոպեներ անց տեսնում ենք մի երիտա սարդ աղջկա ծննդյան տոնակատարությա նը: Թվում է՝ հաջողությունն ուղեկցում է աղջ կա՝ սուպերմարկետի մենեջեր հորը, սակայն երբ հայտնվում է թափառականներից մեկը, ամեն ինչ փոխվում է: Թմրանյութերից կախ վածություն ունեցող Մաշան պնդում է, որ ինքը տղամարդու նախկին կինն ու աղջկա մայրն է: Թվով երրորդ ֆիլմում ռեժիսոր Բեհրուզ
Շոայբին ցուցաբերում է այնպիսի զգայու նություն, որը բնորոշ է նաև ռեժիսորի ավե լի հայտնի հայրենակից Ասղար Ֆարհադի ին: Ֆիլմը մի քանի բարոյական երկընտ րանք է վեր հանում. եթե աղջիկն իսկապես Մաշայի դուստրն է, արդյո՞ք աղջիկը պետք է իմանա դրա մասին, թե՞ ճշմարտությունը պետք է թաքցնել հանուն աղջկա բարօրու թյան: Ֆիլմի կերպարները թաքնված կող մեր ունեն, որոնք բացահայտում ենք ֆիլմի մյուս կերպարների հետ միասին` խորաց նելով խաբեությունը, անվստահությունն ու անորոշությունը: Ֆիլմի ողջ բեռն ընկնում է Մաշայի տառա պող, արտահայտիչ և խոր կերպարի վրա: Դերասանուհի Սառա Բահրամիի հերոսուհին տարատեսակ ապրում ն եր՝ վախ, ողբերգու թյուն, հուզմունք, մոլուցք, կարեկցանք է ար տահայտում` ուրվագծելով Մաշայի ինքնակա տարելագործման ցանկությամբ լի էվոլյուցի ոն ուղին, որը նրան եսասիրությունից ի վերջո հասցնում է անձնազոհության: ՊԳԿ
ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ԿԻՆԵՄԱՏՈԳՐԱՖԻՍՏՆԵՐԻ ՄԻՈՒԹՅԱՆ ՄՐՑԱՆԱԿ
Թարմ պատկեր «Դեկտեմբեր» (Արման Հարությունյան, Հայաստան, 2019) «Կողմ ն ակի տեսախցիկով» նկարահանված այս վավերագրությունը ժողովրդավարու թյան ճանապարհին սպասվող մարտա հրավերների հիշեցում է: Խցիկը հետևում է 2018-ի դեկտեմբերի ընտրություններին ըն դառաջ Հայաստանի գյուղերից մեկում «Իմ
քայլը» դաշինքի քաղաքական գործիչների քարոզարշավին. նպատակը ժողովրդա վարական բարեփոխում ն երին հետամուտ շարժման համախմբումն է, որը Թավշյա հեղափոխության գլխավոր շարժիչ ուժն էր: Սև ու սպիտակ, ձեռքից նկարված կադրե րը հայկական գյուղերի թարմ պատկեր են ներկայացնում: Ֆիլմում արտացոլված են ընտրողների զանազան մտքերն ու զգաց մունքները, ինչպես նաև ժողովրդավարա կան կրթությունը, որի անհրաժեշտությունը զգացվում է մշտապես և ամենուր: ՍՔ
IFCA-Ի ՄՐՑԱՆԱԿ
Կորուսյալ անցյալի կարոտը «Վերք» (Արթուր Սուքիասյան, Հայաս տան, 2019) Ազդեցիկ պատկերներ և պահեր կան Գյում րիի այս հան դարտ ռիթ մով և գե ղե ցիկ նկարված դիմանկարում, որտեղ քաղաքը ներկայանում է մեզ 1988-ի ավերիչ երկրա
շարժից 30 տարի անց: Իմպրեսիոնիստա կան պատկերներին հաջորդում են զրույց ներ այն մարդ կանց հետ, որոնք այդ պես էլ լիարժեքորեն չվերականգնվեցին իրենց տների և սիրելիների կորստից հետո: Աղե տին հետևած Խորհրդային Միության փլու զումն ասես ևս ազդել է մարդկային կյանքե րի արմատահանման և կորուսյալ անցյալի կարոտի վրա. կարոտ, որը շոշափելի է դառ նում ժամանակի մեջ ասես սառչած վայրերի անշարժ կադրերի շնորհիվ: ՍՔ
Շնչահեղձ անող ցնցում «Լողլողը» (Կանտեմիր Բալագով, Ռուսաստան, 2019) Երկրորդ աշխարհամարտի տարիներին Լե նինգրադում՝ բուժաշխատողների սուր պա կաս ունեցող հիվանդանոցում, Իյան հան պատրաստից դառնում է բուժքույր: Երիտա սարդ աղջիկը պատերազմի վետերան է, ու նրա մյուս հիմ ն ական աշխատանքն է խնա մել դեռևս ռազմաճակատում գտնվող ընկեր ներից մեկի փոքր որդուն: Իյան (համարձակ դեբյուտ դերասանուհի Վիկտորիա Միրոշ նիչենկոյի համար) դժվարանում է հարմար վել պատերազմից դուրս ծավալվող արագա հոս կյանքին, որն ավելի է վատթարանում իր ցնցում ն երի պատճառով: Իյան տառապում է հանկարծահաս նոպաներից, որոնց ժամա նակ ասես խեղդվում է: Այդ նոպաները Ռու սաստանի քաղաքացիներին բաժին հասած պատմական բեռի բնորոշիչ մետաֆորն են դառնում «Լողլողը» ֆիլմում, որն այս տարվա
Կաննի կինոփառատոնում «Հատուկ հայացք» մրցույթում արժանացել է «Լավագույն ռեժի սոր» և FIPRESCI-ի մրցանակներին: Հետպատերազմական Լենինգրադը ցայ տուն մանրամասներով կյանքի կոչելու հա մար վի զո ւալ ոգեշնչ ման աղ բյուր են եղել «Ոսկե դարաշրջանի» նկարիչները, ինչպես, օրինակ՝ Ռեմբրանտը և Վերմեերը: Ճշգրիտ պատմական միջավայրը ցնցող է, իսկ խղճուկ ինտերիերները գեղեցկորեն ներ կայացվում են մոմի լույսի ներքո: Սակայն պատկերային այս ողջ գեղեց կության տակ աղքատություն, սարսափ ու ցնցում են ապրում: Բալագովը փորձում է պատկերացնել՝ ինչպիսին էր կյանքը ցնցված կին զինվորների համար, լցնել պա տերազմի պատճառով խեղված հոգեկերտ վածքի մեջ բացված անդունդները: Սա մի անդուլ ու համարձակ ֆիլմ է Ռուսաստանի ամենավառ տաղանդի կողմից, որը պատե րազմի հերոսների արմատապես այլ նկա րագիր է ներկայացնում, քան այն, ինչ ռու սական իշխանություններն այժմ կցանկա նային տեսնել: ՀԷ
Տպավորիչ ու ահասարսուռ, բայց ժպիտով ներկայացված Չնայած «Լողլողը» ֆիլմի վերնագիրը մատ նանշում է այն մականունը, որով դիմում են չափազանց բարձրահասակ Իյային, Կան տեմիր Բալագովի երկրորդ լիամետրաժում աշխուժությունն Իյայի մտերիմ ընկերուհի Մաշան է ապահովում: Երկրորդ աշխար համարտից ահավոր ցնցված այս վետերա նի կատարմամբ Վասիլիսա Պերելիգինան տպավորիչ դեբյուտ է ունենում մեծ էկրա նին: «Կանտեմիրը շատ պահանջկոտ էր, բայց ես շնորհակալ եմ դրա համար: Սիրում եմ, երբ ինձ մարտահրավերներ են նետում, քանի որ դա արթնացնում է լավագույնը, որ կա իմ մեջ»: «Լողլողը» ֆիլմի ստեղծման ուղին ամե նևին հեշտ չի եղել: Նկարահանում ն երը շատ բարդ էին, քանզի շատ էր կարևորվում պատմական ճշգրտությունը, ընդ որում՝ ոչ միայն զգեստների, այլև բարբառի և նույ նիսկ անձնական հիգիենայի առումով: Պատմական ժամանակաշրջանից բացի՝ Պերելիգինան պետք է նաև ըմբռներ կեր պարի նրբություններն ու բարդությունները: Նրա համար ոգեշնչման աղբյուր էր Սվետ լանա Ալեքսիևիչի՝ 1985-ին հրատարակված «Պատերազմը կնոջ դեմք չունի» գիրքը. «Այդտեղ զետեղված հարցազրույցներն ինձ օգնեցին ողջ խորությամբ հասկանալու այն կանանց հոգեկան ապրում ն երը, որոնք Երկ րորդ համաշխարհայինի ժամանակ առաջ նագծում էին հայտնվել: Նրանք այնպիսի անկեղծությամբ էին խոսում. նրանց պատ մությունները և՛ տպավորիչ են, և՛ ահասար սուռ, բայցև ժպիտով են ներկայացվում»:
Պերելիգինայի հերոսուհին որոշ առումով նույնպես այդպիսին է: Նա շատ դժվարու թյունների միջով է անցել, սակայն առօրյա կյանքում շարունակում է ժպտալ և իր լից քերը փոխանցել մյուսներին: Երբ Մաշան որևէ բան է արտահայտում, հաճախ ներ քուստ բոլորովին այլ ապրում ն եր է ունենում, հետևաբար Պերելիգինայի խաղի հիմքում մեծապես ժեստերն ու լռությունը պիտի լի նեին. «Կանտեմիրը հստակ բացատրեց, որ երբ ինչ-որ բան չես կարող խոսքերով ասել, պետք է խռովմունքը և զգացմունքներն այլ եղանակով մակերես հանել»: Հետադարձ հայացք նետելով այս առա ջին և դժվարին դերասանական փորձառու թյանը՝ Պերելիգինան անհամբերությամբ սպասում է նմանատիպ կերպարներ կեր տելու նոր հնարավորություններին. «Ես ինձ բախտավոր եմ համարում, որովհե տև առաջին անգամ հանդես եմ եկել հենց Կանտեմիրի ֆիլմում: Նրա ինտենսիվ աշ խատանքն ինձ համար ոգեշնչման աղբյուր է լինելու ողջ կարիերայիս ընթացքում»: ՀԷ
GOLDEN APRICOT DAILY ÊÙµ³·ÇñÝ»ñ` Úáëà ´ñá»ñ»Ý-гÛï»Ý˳, ²ñÃáõñ ì³ñ¹ÇÏÛ³Ý ²ß˳ï³Ï³½Ù` Սաշա Քուտսիր, Հյուգո Էմերզաել лÕÇݳÏÝ»ñ՝ Պաբլո Գարսիա Կոնդե
³ñ·Ù³ÝÇãÝ»ñ՝ Արթուր Մեսրոպյան, Աննա Միրզոյան, ¼³ñáõÑÇ ê³ý³ñÛ³Ý ¸Ç½³ÛÝ»ñ` ¶³Û³Ý» ¶ñÇ·áñÛ³Ý Հեռակա ËáñÑñ¹³ïáõ` äÇï»ñ í³Ý ´Ûáõ»ñ»Ý
Editors: Joost Broeren-Huitenga &
Տպագրված է §Չիվչյան Պրինտ¦-ում
Photographer: Mane Hovhannisyan
Staff: Hugo Emmerzael, Sasja Koetsier Contributors: Pablo García Conde
Èáõë³ÝϳñÇã՝ سݻ ÐáíѳÝÝÇëÛ³Ý êñµ³·ñÇã՝ Ազնիվ Նասլյան
Artur Vardikyan
Design: Gayane Grigoryan Backstage General Adviser: Peter van Bueren Printer: "Chivchyan Print"
GOLDEN APRICOT DAILY 2019 | 14 JULY | LAST DAY
вÔÂàÔ üÆÈغð 3
ԼԻԱՄԵՏՐԱԺ ՖԻԼՄԵՐԻ ՄՐՑՈՒՅԹ. ՈՍԿԵ ԾԻՐԱՆ
ԼԻԱՄԵՏՐԱԺ ՖԻԼՄԵՐԻ ՄՐՑՈՒՅԹ. ՀԱՏՈՒԿ ՀԻՇԱՏԱԿՈՒՄ
Գերիրական ընտանեկան դիմանկար
Հաղթահարելով վտանգները
«Ռեյ և Լիզ» (Ռիչարդ Բիլինգհեմ, ՄԹ, 2018) Հետաքրքրաշարժ լարվածություն կա այս ֆիլմի պատկերների գեղեցկության և այն աղքատության ու քաոսի մեջ, որ պատկեր ված են թեթչերյան շրջանի բրիտանական բանվորական ցածր դասի այս ընտանիքի դիմանկարում: Իր դեբյուտային լիամետ րաժ ֆիլմի համար լուսանկարիչ Բիլինգ հեմն ընտրել է իրեն հոգեհարազատ մի թեմա. ֆիլմի տիտղոսային զույգը մեծա պես հիմնված է հենց ռեժիսորի ծնողների վրա. նա նախկինում արդեն պատկերել է իր ընտանիքը բազմաթիվ լուսանկարչա կան շարքերում և վավերագրական կար ճամետրաժներում: Դետալների հանդեպ մանրամասն ուշադրությամբ Բիլինգհեմը ստեղծում է գերիրապաշտության մի ձև, որը հարբեցող Ռեյի և գեր, թունդ ծխող Լի զի կյանքը փոխակերպում է մի այլաբանու թյան: Երեք գլուխները Բիլինգհեմ ն երի ընտանի քի երեք տար բեր դրվագ են պատ կե րում: Սկզբում նրանք ապրում են ամեն տեսակի
«Կեսգիշերային ճամփորդ» (Հասան Ֆա զիլի, ԱՄՆ/ՄԹ/Կանադա/Կատար, 2019)
անպետք իրերով լցված տեռասային տա նը: Այնուհետև տեղափոխվում են անհրա պույր բազմաբնակարան շենքի 9-րդ հարկ, որ տեղ ամեն ինչ ավարտ վում է նրա նով, որ երբ Լիզը հեռանում է, Ռեյը փակվում է ննջասենյակի չորս պատի մեջ ու գոյությու նը քարշ տալիս բացառապես տնական քա շած խմիչքների սննդակարգով: Երանգների թեթև փոխվելն ընդգծում է այս
դրվագների միջև ընկած ժամանակի ան ցումը, որոնցից մեկի առանցքում Ռիչարդի կրտսեր եղ բայրն է՝ Ջեյ սո նը, և որը թե րևս ընտանեկան սագայի ամենազգայացունց մասն է: Ժամանակագրորեն լինելով վերո նշյալ երկու դրվագների արանքում՝ այն, ըստ էության, ֆիլմի ամփոփիչ կտորն է ու տալիս է նախորդ մասերում օդում պտտվող հարցի պատասխանը՝ իսկ երեխանե՞րը: ՍՔ
ԿԱՐՃԱՄԵՏՐԱԺ ՖԻԼՄԵՐԻ ՏԱՐԱԾԱՇՐՋԱՆԱՅԻՆ ՄՐՑՈՒՅԹ. ՈՍԿԵ ԾԻՐԱՆ
Զուգահեռ կայանում «Վարորդական դասեր» (Մարզիե Ռիահի, Իրան, 2019) Իրանցի կանանց չի թույլատրվում ավտո մեքենայում մենակ մնալ տղամարդ հրա հանգչի հետ: «Վարորդական դասեր» ֆիլմն այս փաստն օգտագործում է որպես սկզբնակետ: Բացի անհանգստությունից, որը Բահա րեշին պատճառում է հետևի նստատեղին նստած և անընդհատ միջամտող՝ տարի քով ավելի մեծ ամուսինը, կնոջ վարորդա կան դասերն ընդհատվում են երիտասարդ հրահանգչի ամուսնական խնդիրների
պատճառով. վերջինիս կինն անընդհատ փոր ձում է նրան հա մո զել, որ ստո րագ րի իր ելքի վիզան, քանի որ ինքը պետք է տեսակցի վատառողջ հորը: Ֆիլմի երկրոր դային սյուժետային գիծը սաստկացնում է այն միտքը, որ իրանցի կանայք բազմաթիվ սահմանափակում ն երի են ենթարկվում և ոչ միայն իրենց կանանց և կին ազգա կանների նկատմամբ աննրբանկատորեն
իշխանություն բանեցնող՝ տարիքով ավե լի մեծ տղամարդկանց կողմից: Չնայած համեստ թվացող հրահանգիչն առերևույթ վրդովվում է տղամարդու միջամտությու նից, ինքն էլ առանձնապես չի խուսափում իր կնոջ առջև նմանատիպ սահմանափա կում ն եր դնելուց: Իսկ ինչո՞ւ ինքը չպետք է դա անի, եթե օրենքն իրեն այդպիսի իրա վունք է տալիս: Անփոփոխ դիրքում գտնվող կինոխցիկը ֆիքսում է, թե ինչպես են երկու տղամար դիկ ամբողջովին վերահսկում ավտոմեքե նայում տեղի ունեցող գործողությունները՝ ստիպելով Բահարեշին մնալ պասիվ դե րում և ու սուց չից հրա հանգ ներ ու ամուս նուց կշտամբանքներ ստանալ: Այս ամենը Բահարեշին ստիպում է գիտակցել, թե ով է իրականում վարում ավտոմեքենան: ՍՔ
ԿԱՐՃԱՄԵՏՐԱԺ ՖԻԼՄԵՐԻ ՏԱՐԱԾԱՇՐՋԱՆԱՅԻՆ ՄՐՑՈՒՅԹ. ԱՐԾԱԹԵ ԾԻՐԱՆ
Դժբախտ ընտանիքը «Հասարակության գերին» (Ռատի Ցիտե լաձե, Վրաստան, 2018) Ադելինա անունով տրանսսեքսուալ կինը շուրջ 10 տա րի դուրս չի եկել տնից: Նրա ծնողներն ընդունակ չեն հաղորդակից լի նելու և հասկանալու նրան, իսկ վրացական հասարակությունը մահացու սպառնալիքի տակ է պահում տրանսգենդեր մարդկանց: «Հասարակության գերին» ֆիլմում Ադե
լինայի փոքրիկ ընտանիքը պատկերվում է երեք գլուխներում, որոնցից յուրաքանչյուրը ներկայացվում է թրթռացող նեոնային լույ սերով: Վճռորոշ տեսարանում Ադելինան խոսում է՝ նայելով ուղիղ կինոխցիկին, իսկ ծնողները նստած են նրա հետևում, ու երեքն էլ իրենց մտքերն են արտահայտում արտակադրային ձայնով: Սա մի ցնցող և մինիմալիստաբար ներկայացված պահ է, որը թույլ է տալիս գի տակցել ու վերապրել այն թախծոտ փաստը, որ վերնագրում նշված գերությունը հավա նաբար վերաբերում է այս դժբախտ ընտա նիքի բոլոր անդամ ն երին: ՍՔ
Աֆղան փախստականներ Հասան Ֆա զիլին, նրա կինը՝ Ֆաթիմա Հոսանին, ու նրանց եր կու դուստ րե րը ՝ 11-ամյա Նար գի սը և 6-ամյա Զահրան, ավելի քան մեկ տա րի ապրել են Տաջիկստանում՝ չկարողանա լով քաղաքական ապաստան ստանալ որևէ այլ երկ րում: Հի մա նրանց հետ են ու ղար կում հայրենիք, որտեղ թալիբանները գլխա գին են նշանակել Հասանի համար, քանի որ նա վավերագրական ֆիլմ էր նկարահանել իրենց հրամանատարի մասին: Հաշվի առնե լով իրենց սպառնացող վտանգները՝ նրանք ստիպված են փախուստի դիմել Եվրոպա՝ հաղթահարելով ապօրինի ներգաղթի բոլոր վտանգները: Իրենց ողջ ճամփորդությունը նրանք վավերագրում են բջջայիններով: Թե՛ Հասանը, թե՛ Ֆաթիման ռեժիսորներ են, ու նրանց ավագ դուստր Նարգիսը տե սախցիկի երկու կողմում էլ անկաշկանդ է զգում: Նրանք կարողացել են համատե ղել ընտանեկան տեսաֆիլմերին բնորոշ մտերմիկ տրամադրությունը և արտիստիկ նկրտում ն երը: ՍՔ
ԿԱՐՃԱՄԵՏՐԱԺ ՖԻԼՄԵՐԻ ՏԱՐԱԾԱՇՐՋԱՆԱՅԻՆ ՄՐՑՈՒՅԹ. ՀԱՏՈՒԿ ՀԻՇԱՏԱԿՈՒՄ
Առատ սեր «Բայինա» (Լիլիթ Պետրոսյան, Հայաստան, 2019) Հայաստանի լեռներում ապրող մոնղոլու հի այրիի հայեցողական այս դիմանկա րում ներկայացվում են նրբություններն այն կյանքի, որ նա կառուցել է այնտեղ իր և իր երեխաների համար ամուսնու մահից հետո: Վերջինիս վատթարացող առողջու թյան պատճառով ընտանիքը Մոնղոլիայից Հայաստան էր տեղափոխվել, որտեղ Բա յինան այժմ միայնակ է մեծացնում իր եր կու երեխաներին՝ փոխանցելով իր հմտու թյունները, երգերը և առատ սեր ներշնչելով նրանց իրենց հայրենիքի հանդեպ: Ֆիլմի ն հաջողվում է զետեղել հայկական լեռների շքեղությունը և ներկայացնել Բայինայի լա վատեսությունը, իմաստությունը և բարու թյունը: ՍՔ
FIPRESCI-Ի ՄՐՑԱՆԱԿ ԵՎ §ՀՐԱՆՏ ՄԱԹºìՈՍՅԱՆ¦ ՄՐՑԱՆԱԿ ԼԱՎԱԳՈՒՅՆ ՍՑԵՆԱՐԻ ՀԱՄԱՐ
Կասկածելի սեր «Հորիզոն» (Թինաթին Քաջրիշվիլի, Վրաստան, 2018) Կորուսյալ սիրո մասին պատմություննե րը հաճախ զարմանալի նմանություն ունեն ուրվականների պատմությունների հետ: Ի վերջո արդյոք կարո՞ղ է այն մարդը, որին կարոտում են, դեռ գոյություն ունենալ: Վրացի ռեժիսոր Թինաթին Քաջրիշվիլին, որի ռեժիսորական դեբյուտը՝ «Հարսնացու ները», ցուցադրվել է 2014-ի «Ոսկե ծիրան»ում, իր երկրորդ ֆիլմը դրամայի և թրիլերի արանքն է բերում՝ գլխավոր հերոս Գիոյի կերպարը ներկայացնելով խորհրդավորու թյան շղարշի ներքո: Մինչ Գիոն ճանապարհորդում է գնաց քով, փորձելով վերագտնել հոգեկան
հանգստությունը, ֆլեշբեքներն ակնար կում են, թե ինչից է նա փախչում՝ միաժա մանակ բավականաչափ տարածք թողնե լով նրա կերպարի ոչ միանշանակ ընկալ ման համար: Երբ նա գալիս է ծանոթ քան դակագործի արվեստանոց, հետին պլանում աշխատող զոդագործից առկայծող կայծե րը սարսափազդու զգացողություն են հա ղորդում այս տեսարանին և Գիոյի՝ կնոջ դիմանկարը ստանալու ցանկությանը: Այդ զգացողությունն ավելի է ուժգնանում, երբ պարզվում է, որ իր ու կնոջ՝ Անայի հարաբե րություններն արդեն լրիվ տապալվել են ու ենթակա չեն վերականգնման: Սակայն Գի ոն այլ կարծիք ունի, և իր սեփական իրողու թյան խեղաթյուրված ընկալումը ստիպում է նրան սեփականատիրական դրսևորում ն եր ցուցաբերել ապագա նախկին կնոջ նկատ մամբ: ՍՔ
GOLDEN APRICOT DAILY LAST DAY | 14 JULY | 2019
Full-Length Films Competition. Golden Apricot Ray and Liz, Richard Billingham Լիամետրաժ ֆիլմերի մրցույթ. Ոսկե ծիրան «Ռեյ և Լիզ», Ռիչարդ Բիլինգհեմ Full-Length Films Competition. Special Mention Midnight Traveler, Hassan Fazili Լիամետրաժ ֆիլմերի մրցույթ. Հատուկ հիշատակում «Կեսգիշերային ճամփորդ», Հասան Ֆազիլի
Լիամետրաժ ֆիլմերի մրցույթ. Արծաթե ծիրան «Լողլողը», Կանտեմիր Բալագով
Full-Length Films Competition. Silver Apricot Beanpole, Kantemir Balagov Regional Short Film Competition. Golden Apricot Driving Lessons, Marziyeh Riahi Կարճամետրաժ ֆիլմերի տարածաշրջանային մրցույթ. Ոսկե ծիրան «Վարորդական դասեր», Մարզիե Ռիահի
Regional Short Film Competition. Silver Apricot Prisoner of Society, Rati Tsiteladze Կարճամետրաժ ֆիլմերի տարածաշրջանային մրցույթ. Արծաթե ծիրան «Հասարակության գերին», Ռատի Ցիտելաձե Regional Short Film Competition. Special Mention Baina, Lilit Petrosyan Կարճամետրաժ ֆիլմերի տարածաշրջանային մրցույթ. Հատուկ հիշատակում «Բայինա», Լիլիթ Պետրոսյան
Armenian Union of Cinematographers Award December, Arman Harutyunyan Հայաստանի կինեմատոգրաֆիստների միության մրցանակ «Դեկտեմբեր», Արման Հարությունյան Hrant Matevossian Award for Best Script Horizon, Tinatin Kajrishvili «Հրանտ Մաթևոսյան» մրցանակ լավագույն սցենարի համար «Հորիզոն», Թինաթին Քաջրիշվիլի IFCA Awards Bad People, Giorgi Tavartkiladze Wound, Arthur Sukiasyan IFCA-ի մրցանակ «Վատ մարդիկ», Գիորգի Տավարթկիլաձե «Վերք», Արթուր Սուքիասյան
GOLDEN APRICOT DAILY 2019 | 14 JULY | LAST DAY
Armenian National Film Academy Jury Prize My New Year, Arusyak Simonyan
Award of the Prime Minister of RA given to the best project in CineThink Trainings The Trap, Vardan Hakobyan, Arevik Avanesyan, Tatev Hakobyan
Հայաստանի ազգային կինոակադեմիայի ժյուրիի մրցանակ «Իմ նոր տարին», Արուսյակ Սիմոնյան Sos Sargsyan Cultural Foundation Award for Best Actor Coming Home, Frunzik Amirkhanyan «Սոս Սարգսյան» մշակութային հիմնադրամի մրցանակ՝ լավագույն դերասանին «Ես տուն կվերադառնամ», Ֆրունզիկ Ամիրխանյան
ՀՀ վարչապետի մրցանակ «ԿինոՄիտք» աշխատարանի լավագույն նախագծի համար «Ծուղակ», Վարդան Հակոբյան, Արևիկ Ավանեսյան, Տաթև Հակոբյան
Armenian Association of Film Critics and Cinema Journalists Award Axing, Behrooz Shoaibi Հայաստանի կինոգետների և կինոլրագրողների ասոցիացիայի մրցանակ «Փայտփորը», Բեհրուզ Շոայբի
Parajanov Thaler Carlos Reygadas «Փարաջանովյան թալեր» Կառլոս Ռայգադաս Parajanov Thaler Jan Nowicki «Փարաջանովյան թալեր» Յան Նովիցկի
FIPRESCI Prize Horizon, Tinatin Kajrishvili FIPRESCI-ի մրցանակ «Հորիզոն», Թինաթին Քաջրիշվիլի
GOLDEN APRICOT DAILY LAST DAY | 14 JULY | 2019
6 WINNING FILMS REVIEWED FULL-LENGTH FILMS COMPETITION. GOLDEN APRICOT
Hyper-realistic Family Portrait
Three chapters show three different episodes in the life of the Billingham family. At first they're living in a terraced house stuffed with knick knacks. Later the family moves to the ninth floor of a gray apartment building. And later still, this is also where Ray ends up secluding himself within the four walls of the marital bedroom af ter Liz has left him, surviving on an exclusive diet of homebrew delivered by a neighbor. A slight difference in tonality marks the pas sage of time between these episodes, with the one centering on Richard’s younger brother Jason perhaps being the most compelling part of the family saga. Chronologically situated in between the two episodes described above, it forms the concluding piece of the film, and provides an answer to a question that has been hovering above the earlier parts all along: but what about the children? SK
Ray & Liz (Richard Billingham, UK, 2018) There’s an intriguing tension between the beauty of this film’s images and the poverty and chaos depicted in this portrait of a British lower work ing class family in the Thatcher era. For his fea ture film debut, photographer Billingham chose a subject that’s close to his heart: the titular cou ple are directly based on his own parents, and he already portrayed his family in numerous photo series and documentary shorts. With great atten tion to detail, he creates a form of hyperrealism which turns the life of alcoholic Ray and obese chain-smoker Liz into something of an allegory.
FULL-LENGTH FILMS COMPETITION. SILVER APRICOT
Suffocated by Trauma
Powerful and horrific, but told with a smile
Beanpole (Kantemir Balagov, Russia, 2019)
Although the title Beanpole refers to the nick name of the strikingly tall Iya, it’s her close friend Masha who riles up Kantemir Balagov’s second feature film. Portraying this heavily traumatized WWII-veteran, Vasilisa Perelygina makes a splashy big-screen debut. “Kantemir demanded a lot from us, but I’m grateful for that. I’d rather be challenged, because it brings out the best in me.”
In Leningrad during World War II, Iya steadfastly labors as a nurse in an understaffed hospital. The young girl is already a war veteran, and her other full-time job is nursing the infant son of a war buddy who’s still at the front. Iya (a daring debut for actress Viktoria Miroshnichenko) has difficulty adjusting to the fast-paced life outside the war, made all the worse by her traumas. Iya suffers from sudden seizure fits that make it seem as if she’s suffocating. These attacks become a fitting meta phor for the historical burdens on Russian citizens in Beanpole, winner of the award for Best Director and the FIPRESCI prize in the Un Certain Regard competition at this year’s Cannes film festival. With his sophomore film, Kabardian director Kantemir Balagov revisits the themes of his out standing debut Tesnota (2017), a claustrophobic portrait of late 1990s life in Nalchik, Kabardia, where ethnic tensions force a young Jewish wom an out of her comfort zone. For Beanpole Bala gov went a bit further back in time. He drew visu al inspiration from master painters of the Golden Age like Rembrandt and Vermeer to capture post-
WWII Leningrad with striking details which bring the city to life. The authentic historical surround ings are outstanding and the cramped interiors are beautifully captured by candlelight. However, underneath all this visual splendor lies poverty, horror and trauma. In Beanpole, Balagov imagines what life must be like for the traumatized female soldiers filling voids in a psyche raptured by war. It’s a relentless and daring film from Rus sia’s brightest talent, giving a radically different depiction of war heroes to the one Russian officials would like to see right now. HE
FULL-LENGTH FILMS COMPETITION. SPECIAL MENTION
Braving Peril
REGIONAL SHORT FILM COMPETITION. GOLDEN APRICOT
Driving Lessons (Marziyeh Riahi, Iran, 2019)
filmmakers, and their eldest daughter Nargis is clearly comfortable on either side of the camera. Together, they create an appealing mixture of home video intimacy with artistic flourishes. The family manages to maintain a playful sort of optimism in situations that would lead many others to despair. The footage doesn’t shy away from the effects of the perpetual uncertainty, misinformation, deceit and hostility they face, but it is the strength of their bond that makes the strongest impression. SK
Iranian women are not allowed to be alone in a car with a male driving instructor. Driving Lessons uses this fact as the starting point for its contribu tion to the modest subgenre of films shot entirely in a car, like Abbas Kiarostami’s Ten (2002) and Jim Jarmusch’s Night on Earth (1991). Bahareh’s driving lessons are not just dis turbed by her meddling older husband in the back seat, but also by the marital problems of her young driving instructor, whose wife is after him because she needs his signature on an exit visa application needed to visit her ailing father. That secondary storyline reinforces that Iranian women face a multitude of limitations, and that it’s not just older men who inconsiderately wield
REGIONAL SHORT FILM COMPETITION. SILVER APRICOT
Unhappy Family Prisoner of Society (Rati Tsiteladze, Georgia, 2018) Adelina hasn’t left her Tblisi apartment for at least a decade. Georgian society is not a safe and welcoming place for a trans woman, al
that as well. She’s been through a lot, but in daily life she keeps up a smile and channels her energy outwards. When Masha expresses some thing, she often feels something very different inside, so a lot of Perelygina’s acting relied on gestures and silence. “Kantemir was very specif ic: when you don’t have the words to say it, you have to show the nerve and bring these feelings to the surface in another way.” Looking back on this challenging first acting experience, Perelygina can’t wait to delve into similarly complex roles again. “I consider myself lucky that my debut was in a film by Kantemir. The intensity of his work is something that I’ll keep aspiring to in the rest of my career.” HE
Parallel Parked
Midnight Traveler (Hassan Fazili, USA/UK/ Canada/Qatar, 2019) Afghani refugees Hassan Fazili, his wife Fatima Hossani and their two daughters Nargis (11) and Zahra (6) have spent more than a year in Ta jikistan, conducting fruitless attempts to get po litical asylum elsewhere. Now they’re being sent back to their home country, where the Taliban have put a bounty on Hassan’s head for mak ing a television documentary about a renegade Taliban commander. The obvious perils of their situation prompt them to brave the dangers of an illegal entry into Europe. They document their journey with their cell phones. At first glance this is a story that has been told from numerous viewpoints already, but the characteristics of this particular family manage to add a fresh note. Both Hassan and Fatima are
Nothing was easy during the production of Beanpole. With its intense focus on historic fi delity, not just in costumes but also in dialect and even personal hygiene, the whole shoot proved to be incredibly demanding. On top of dealing with the historic period, Perelygina also had to grapple with her character’s many nu ances and complexities. She found inspiration in the 1985 book The Unwomanly Face of War by Svetlana Alexievich: “The interviews in those books gave me an insight into the psyche of the many women who were at the front during WWII. They spoke with such frankness. Their stories are powerful and horrific, but told with a smile.” In a way, Perelygina’s character Masha is like
though the intimacy of her own family doesn’t seem to be any more open to her identity as a woman. Adeline’s small family is portrayed in three chapters, each introduced by a stroboscopic, neon-lit title card. While her mother is wrapped up in a combination of shame, guilt and worry, her father wishes most of all to ignore the whole situation and hopes that his “son” will get over himself one day. Sadly, their attitudes are highly reflective of Georgian public opinion.
A crucial scene has Adelina speaking straight into the camera with her parents sitting in the background, while we hear all three of them express their thoughts and feel ings at the moment of recording. Painful as it is to see how her parents’ inability to relate to Adeline’s situation rips this family apart, the scene shows that the imprisonment the film’s title refers to is perhaps a predicament all three members of this unhappy family find themselves in. SK
their power over their wives and female relatives. Though visibly annoyed by the husband’s inter ference, the outwardly modern driving instruc tor turns out to have no apprehensions about putting up similar barriers for his own spouse. And why would he, as the law entitles him? From fixed positions, the camera registers how the action inside the car is entirely deter mined by the two men, forcing Bahareh into a passive role, taking instructions from her teacher and being reprimanded by her hus band. Until she realizes who’s actually driving this car. SK
GOLDEN APRICOT DAILY 2019 | 14 JULY | LAST DAY
WINNING FILMS REVIEWED 7
FIPRESCI PRIZE AND HRANT MATEVOSSIAN AWARD FOR BEST SCRIPT
SOS SARGSYAN CULTURAL FOUNDATION AWARD FOR BEST ACTOR
Man of the House
REGIONAL SHORT FILM COMPETITION. SPECIAL MENTION
Abundant Love Baina (Lilit Petrosyan, Armenia, 2019)
Coming Home (Darya Shumakova, Russia/Armenia, 2018)
Ambiguous Love Horizon (Tinatin Kajrishvili, Georgia, 2018) Tales of lost love often bear a striking resemblance to ghost stories. After all, does the person who’s longed for really still exist? Georgian director Ti natin Kajrishvili places her second film between drama and thriller and introduces her protagonist Gio in a shroud of mystery. As Gio travels out of the city by train, trying to find some calm, a series of flashbacks hint at the situation he’s fleeing, but leave enough space to
regard his character with ambiguity. He visits a sculptor friend to look at a portrait of his wife Ana. In the workshop, the flickering light of a welder in the background gives the scene a spooky feel. It's revealed that their relationship has already bro ken down beyond repair. However that is not how Gio sees things, and the looming menace of that twisted take on his own reality leads him to posses sive reflexes towards his ex-wife-to-be. The swamp where he chooses to heal his wounds is like a moodscape representing his de pression and loss of orientation. Beautiful light ing, somber and pictorial, also makes it look like a place outside of time. But whether his isolation will help him come back to reality becomes in creasingly doubtful. SK
In her second feature film, Russian director Darya Shumakova tells the story of 6-year-old Saro who becomes the man of the house when his father goes off to war. When his father finally returns, Saro resents having to give up this role. He’ll have to make some big decisions despite his young age, inevitably leading him to an emotional maturation. The background reality of the film is well known in Armenia: the 1988-1994 war with Azerbaijan and the subsequent period of poverty, constant power cuts and lack of work. Within this context, Shumakova relates the father with absence and the son with permanence. When Saro’s father is not there, there is normality: every morning the boy for stokes the fire, gets water from the well, feeds the chickens and brings his grandfather the first glass of fresh water. So when Saro eventually decides to disappear himself, it creates a crisis in the family: his mother despairs, his father is frus trated, and his grandfather finally takes action. The title of the film, like the plot itself, refers to absence. First it is the father who is absent; then the son who escapes after an emotional crisis. There is some ambiguity in the title. be cause both characters are going in the same direction. That’s why their mother and wife is distrustful, and reproaches her husband: “Men always leave.” PGC
ARMENIAN ASSOCIATION OF FILM CRITICS AND CINEMA JOURNALISTS AWARD
Troublesome Presence Axing (Behrooz Shoaibi, Iran, 2018) The opening scenes of Axing immediately set up the strong contrast that will be central through out the film. We first see a group of vagabonds living in an open field with the high-rises of the city in the background. A couple argues over the sale of their son, since the mother has changed her mind. Moments later, we see a young girl’s birthday party. Luck seems to smile on her fa ther, the manager of a supermarket. Until one of those vagabonds appears and everything changes. Drug addict Masha claims to be his exwife and the mother of his daughter. In his third film, Iranian filmmaker Behrooz Shoaibi shows a sensibility similar to that of his more famous countryman Asghar Farhadi. The film highlights several moral dilemmas: if the girl is really the Masha’s daughter, should she know? Or should it be hidden, for the sake of the girl? There are hidden sides to all the characters that we discover along with the other characters in
the film, heightening their deceptions, distrust and uncertainty. This and the disturbing strategy Masha employs to achieve her objectives (eco nomical compensation at first, then the little girl herself) make the film’s narrative advance in un expected ways. Masha’s appearance and personality may seem excessive at first. However, slowly but surely we
ARMENIAN UNION OF CINEMATOGRAPHERS AWARD
Fresh Image December (Arman Harutyunyan, Armenia, 2019) This fly-on-the-wall documentary presents a timely reminder of the challenges of democ racy. It follows politicians of the My Step Alli ance on the campaign trail in the Armenian countryside for the December 2018 elections. They are trying to consolidate the movement for democratic reform that sparked the Vel vet Revolution. Hand-held shots in blackand-white paint a fresh picture of the life and spirit in these small Armenian villages. The film sharply records the thoughts and feel ings among the electorate, and emphasizes the need – always and everywhere – for demo cratic education. SK
This contemplative portrait of a Mongolian widow living in the Armenian mountains depicts the intricacies of the life she has constructed here with her kids after her Armenian husband passed away. Because of his ill health, the fam ily moved from Mongolia to Armenia, where she now raises her two children on her own, passing along her skills, songs, and abundant love for their new home country. The film captures the gorgeous backdrop of the Armenian mountains as beautifully as it conveys Baina’s optimism, wisdom and generosity. SK
ARMENIAN NATIONAL FILM ACADEMY JURY PRIZE
Falling to Pieces My New Year (Arusyak Simonyan, Armenia, 2018) Weeks after the Spitak earthquake of Decem ber 7, 1988, a man is still looking for his wife among the rubble of their destroyed house. When he finally stumbles upon her body, his entire world falls to pieces. Meanwhile, in the makeshift container dwelling he and his young children inhabit since the disaster, the kids in corporate the traumatic experiences in their play. The story of My New Year sharply contrasts the state of depression the widower plunges into with the adaptability of his children, point ing him to a way to move on from this ground zero. SK
start to understand her life and empathize with her desires. The weight of the film falls on this suf fering, expressive and profound character. Actress Sara Bahrami cycles through divergent registers (scared, pathetic, tragic, obsessive, compassion ate) charting Masha’s evolution from selfishness, through desire for self-improvement, to finally reaching selflessness. PGC
IFCA AWARDS
Random Power Games
Nostalgia for the Lost Past
Bad People (Giorgi Tavartkiladze, Georgia, 2019)
Wound (Arthur Sukiasyan, Armenia, 2019)
With the camera permanently trained on its main character, Bad People shows the disruption of civil life in Tbilisi during the civil war that held the country in its grasp in the early nineties. The film’s protagonist Gio is looking for medicine. This has become all but inaccessible to regular people, but since he’s a member of a militia, he has ways to help himself to it. When he runs into a former schoolmate that has joined a rival fac tion, it becomes clear how much all this deadly chaos boils down to fundamentally random power games between volatile gangs. SK
Powerful images and moments are captured in this calmly paced and beautifully lensed portrait of the Gyumri region, thirty years after it was struck by the Spitak earthquake. Impressionist images alternate with conversations with survi vors, many of whom never fully recovered af ter the loss of their homes and loved ones. The subsequent collapse of the Soviet Union appears to have added to the uprooting of lives and the nostalgia for a lost past – a nostalgia made pal pable through static shots of places that seem to have frozen in time. SK
GOLDEN APRICOT DAILY LAST DAY | 14 JULY | 2019
8 Ðàì²Ü²ìàðܺð
www.sharmholding.com
Food, est. 800 B.C.
Yerevan | Dilijan | Moscow 10 Pushkin T.: +374 10 561 354
GOVERNMENT SUPPORT
6 Sayat Nova T.: +374 60 655 080
GENERAL PARTNERS
2/6, bld.13 Romanov T.: +7 495 782 19 98
INTERNATIONAL PARTNERS
PARTNER HOTELS
PARTNERS
GASTRONOMY PARTNERS
INFORMATION AND MEDIA PARTNERS PARTNER CINEMAS
PAYMENT PARTNER
LOGO AND DESIGN BY