Golden Apricot Daily 2019 - Last Day

úð²Âºð LAST DAY, SUNDAY, JULY 14, 2019

SILVER BEANPOLE ԱՐԾԱԹԵ «ԼՈՂԼՈՂԸ»

ՀԱՂԹՈՂ ՖԻԼՄԵՐ | 2-3 ՄՐՑԱՆԱԿԱԿԻՐՆԵՐ AWARD WINNERS | 4-5 WINNING FILMS REVIEWED | 6-7

GOLDEN APRICOT DAILY LAST DAY | 14 JULY | 2019

2 вÔÂàÔ üÆÈغð Ìð²¶Æð/ PROGRAM

14.07

ԼԻԱՄԵՏՐԱԺ ՖԻԼՄԵՐԻ ՄՐՑՈՒՅԹ. ԱՐԾԱԹԵ ԾԻՐԱՆ

ՄՈՍԿՎԱ ԿԻՆՈԹԱՏՐՈՆ, ԿԱՊՈՒՅՏ ԴԱՀԼԻՃ MOSCOW CINEMA, BLUE HALL 15:00 Մրցանակակիր ֆիլմ/ Prize-Winner film 18:00

Մրցանակակիր ֆիլմ Prize-Winner film 21:00 Մրցանակակիր ֆիլմ Prize-Winner film 21:30 Արծաթե մոլորակում / ռեժ.՝ Անջեյ Ժուլավսկի On the Silver Globe/dir. Andzey Zulawski ՄՈՍԿՎԱ ԿԻՆՈԹԱՏՐՈՆ, ԿԱՐՄԻՐ ԴԱՀԼԻՃ MOSCOW CINEMA, RED HALL 15:00 Մրցանակակիր ֆիլմ Prize-Winner film 17:00 Ինչպես սիրված լինել / ռեժ.՝ Վոյչեխ Հաս How to be Loved / dir. Wojciech Has 19:00 Ճապոնիա / ռեժ.՝ Կառլոս Ռեյգադաս Japan / dir. Carlos Reygadas ԱԶԳԱՅԻՆ ԺՈՂՈՎԻ ԱՅԳԻ NATIONAL ASSEMBLY GARDEN 15:00 Թեյախմություն Մուսոլինիի հետ/ ռեժ.՝ Ֆրանկ Ձեֆիրելի Tea with Mussolini/ dir. Franco Zeffirelli

Pol, 166’ TA 18+

Lang.: Polish Subt.: English/Armenian

Lang.: Polish/German/ French Subt.: English/Armenian Mex-EspLang.: Spanish Nld-Deu, 122’ Subt.: English/Armenian R 18+ Pol, 97’ FP

UK-Ita 117’ T 18+

Lang.: English/ Italian Subt.: English/ Armenian

ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ԿԻՆՈԳԵՏՆԵՐԻ ºì ԿԻՆՈԼՐԱԳՐՈՂՆԵՐԻ ԱՍՈՑԻԱՑԻԱՅԻ ՄՐՑԱՆԱԿ

Ան­ցան­կա­լի հյու­րը «Փայտ­փո­րը» (Բեհ­րուզ Շո­այ­բի, Իրան, 2018) «Փայտ­փո­րի» առա­ջին տե­սա­րան­նե­րից պարզ են դառ­նում այն ու­ժեղ հա­կադ­րու­թյուն­ նե­րը, որոնք ֆիլ­մում կենտ­րո­նա­կան տեղ են զբա­ղեց­նե­լու: Սկզբում տես­նում ենք բաց դաշ­ տում բնակ­վող թա­փա­ռա­կան­նե­րի, իսկ հե­ տին պլա­նում քա­ղա­քի բարձ­րա­հարկ շի­նու­ թյուն­ներն են: Մի զույգ վի­ճում է իրենց որ­դու վա­ճառ­քի մա­սին, քա­նի որ մայ­րը մտա­փոխ­ վել է: Րո­պե­ներ անց տես­նում ենք մի երի­տա­ սարդ աղջ­կա ծննդյան տո­նա­կա­տա­րու­թյա­ նը: Թվում է՝ հա­ջո­ղու­թյունն ու­ղեկ­ցում է աղջ­ կա՝ սու­պեր­մար­կե­տի մե­նե­ջեր հո­րը, սա­կայն երբ հայտն­վում է թա­փա­ռա­կան­նե­րից մե­կը, ամեն ինչ փոխ­վում է: Թմրա­նյու­թե­րից կախ­ վա­ծու­թյուն ու­նե­ցող Մա­շան պնդում է, որ ին­քը տղա­մար­դու նախ­կին կինն ու աղջ­կա մայրն է: Թվով եր­րորդ ֆիլ­մում ռե­ժի­սոր Բեհ­րուզ

Շո­այ­բին ցու­ցա­բե­րում է այն­պի­սի զգա­յու­ նու­թյուն, որը բնո­րոշ է նաև ռե­ժի­սո­րի ավե­ լի հայտ­նի հայ­րե­նա­կից Աս­ղար Ֆար­հա­դի­ ին: Ֆիլ­մը մի քա­նի բա­րո­յա­կան եր­կընտ­ րանք է վեր հա­նում. եթե աղ­ջիկն իս­կա­պես Մա­շա­յի դուստրն է, ար­դյո՞ք աղ­ջի­կը պետք է իմա­նա դրա մա­սին, թե՞ ճշմար­տու­թյու­նը պետք է թաքց­նել հա­նուն աղջ­կա բա­րօ­րու­ թյան: Ֆիլ­մի կեր­պար­նե­րը թաքն­ված կող­ մեր ու­նեն, որոնք բա­ցա­հայ­տում ենք ֆիլ­մի մյուս կեր­պար­նե­րի հետ մի­ա­սին` խո­րաց­ նե­լով խա­բե­ու­թյու­նը, անվս­տա­հու­թյունն ու անո­րո­շու­թյու­նը: Ֆիլ­մի ողջ բեռն ընկ­նում է Մա­շա­յի տա­ռա­ պող, ար­տա­հայ­տիչ և խո­ր կեր­պա­րի վրա: Դե­րա­սա­նու­հի Սա­ռա Բահ­րա­միի հե­րո­սու­հին տա­րա­տե­սակ ապ­րում ­ն եր՝ վախ, ող­բեր­գու­ թյուն, հուզ­մունք, մո­լուցք, կա­րեկ­ցանք է ար­ տա­հայ­տում` ուր­վագ­ծե­լով Մա­շա­յի ինք­նա­կա­ տա­րե­լա­գործ­ման ցան­կու­թյամբ լի էվո­լյու­ցի­ ոն ու­ղին, որը նրան եսա­սի­րու­թյու­նից ի վեր­ջո հասց­նում է անձ­նա­զո­հու­թյան: ՊԳԿ

ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ԿԻՆԵՄԱՏՈԳՐԱՖԻՍՏՆԵՐԻ ՄԻՈՒԹՅԱՆ ՄՐՑԱՆԱԿ

Թարմ պատ­կեր «Դեկ­տեմ­բե­ր» (Ար­ման Հա­րու­թյու­նյան, Հա­յաս­տան, 2019) «Կողմ ­ն ա­կի տե­սախ­ցի­կո­վ» նկա­րա­հան­ված այս վա­վե­րագ­րու­թյու­նը ժո­ղովր­դա­վա­րու­ թյան ճա­նա­պար­հին սպաս­վող մար­տա­ հրա­վեր­նե­րի հի­շե­ցում է: Խցի­կը հե­տև­ում է 2018-ի դեկ­տեմ­բե­րի ընտ­րու­թյուն­նե­րին ըն­ դա­ռաջ Հա­յաս­տա­նի գյու­ղե­րից մե­կում «Իմ

քայ­լը» դա­շին­քի քա­ղա­քա­կան գոր­ծիչ­նե­րի քա­րո­զար­շա­վին. նպա­տա­կը ժո­ղովր­դա­ վա­րա­կան բա­րե­փո­խում ­ն ե­րին հե­տա­մուտ շարժ­ման հա­մախմ­բումն է, որը Թավ­շյա հե­ղա­փո­խու­թյան գլխա­վոր շար­ժիչ ուժն էր: Սև ու սպի­տակ, ձեռ­քից նկար­ված կադ­րե­ րը հայ­կա­կան գյու­ղե­րի թարմ պատ­կեր են ներ­կա­յաց­նում: Ֆիլ­մում ար­տա­ցոլ­ված են ընտ­րող­նե­րի զա­նա­զան մտքերն ու զգաց­ մունք­նե­րը, ինչ­պես նաև ժո­ղովր­դա­վա­րա­ կան կրթու­թյու­նը, որի անհ­րա­ժեշ­տու­թյու­նը զգաց­վում է մշտա­պես և ամե­նուր: ՍՔ

IFCA-Ի ՄՐՑԱ­ՆԱԿ

Կո­րու­սյալ ան­ցյա­լի կա­րո­տը «Վեր­ք» (Ար­թուր Սու­քի­ա­սյան, Հա­յաս­ տան, 2019) Ազ­դե­ցիկ պատ­կեր­ներ և պա­հեր կան Գյում­ րիի այս հան­ դարտ ռիթ­ մով և գե­ ղե­ ցիկ նկար­ված դի­ման­կա­րում, որ­տեղ քա­ղա­քը ներ­կա­յա­նում է մեզ 1988-ի ավե­րիչ երկ­րա­

շար­ժից 30 տա­րի անց: Իմպ­րե­սի­ո­նիս­տա­ կան պատ­կեր­նե­րին հա­ջոր­դում են զրույց­ ներ այն մարդ­ կանց հետ, որոնք այդ­ պես էլ լի­ար­ժե­քո­րեն չվե­րա­կանգն­վե­ցին իրենց տնե­րի և սի­րե­լի­նե­րի կորս­տից հե­տո: Աղե­ տին հե­տև­ած Խորհր­դա­յին Մի­ու­թյան փլու­ զումն ասես ևս ազ­դել է մարդ­կա­յին կյան­քե­ րի ար­մա­տա­հան­ման և կո­րու­սյալ ան­ցյա­լի կա­րո­տի վրա. կա­րոտ, որը շո­շա­փե­լի է դառ­ նում ժա­մա­նա­կի մեջ ասես սառ­չած վայ­րե­րի ան­շարժ կադ­րե­րի շնոր­հիվ: ՍՔ

Շնչա­հեղձ անող ցնցում «Լող­լո­ղը» (Կան­տե­միր Բա­լա­գով, Ռու­սաս­տան, 2019) Երկ­րորդ աշ­խար­հա­մար­տի տա­րի­նե­րին Լե­ նինգ­րա­դում՝ բու­ժաշ­խա­տող­նե­րի սուր պա­ կաս ու­նե­ցող հի­վան­դա­նո­ցում, Իյան հան­ պա­տրաս­տից դառ­նում է բուժ­քույր: Երի­տա­ սարդ աղ­ջի­կը պա­տե­րազ­մի վե­տե­րան է, ու նրա մյուս հիմ ­ն ա­կան աշ­խա­տանքն է խնա­ մել դե­ռևս ռազ­մա­ճա­կա­տում գտնվող ըն­կեր­ նե­րից մե­կի փոքր որ­դուն: Իյան (հա­մար­ձակ դե­բյուտ դե­րա­սա­նու­հի Վիկ­տո­րիա Մի­րոշ­ նի­չեն­կո­յի հա­մար) դժվա­րա­նում է հար­մար­ վել պա­տե­րազ­մից դուրս ծա­վալ­վող արա­գա­ հոս կյան­քին, որն ավե­լի է վատ­թա­րա­նում իր ցնցում ­ն ե­րի պատ­ճա­ռով: Իյան տա­ռա­պում է հան­կար­ծա­հաս նո­պա­նե­րից, որոնց ժա­մա­ նակ ասես խեղդ­վում է: Այդ նո­պա­նե­րը Ռու­ սաս­տա­նի քա­ղա­քա­ցի­նե­րին բա­ժին հա­սած պատ­մա­կան բե­ռի բնո­րո­շիչ մե­տա­ֆորն են դառ­նում «Լող­լո­ղը» ֆիլ­մում, որն այս տար­վա

Կան­նի կի­նո­փա­ռա­տո­նում «Հա­տուկ հա­յաց­ք» մրցույ­թում ար­ժա­նա­ցել է «Լա­վա­գույն ռե­ժի­ սո­ր» և FIPRESCI-ի մրցա­նակ­նե­րին: Հետ­պա­տե­րազ­մա­կան Լե­նինգ­րա­դը ցայ­ տուն ման­րա­մաս­նե­րով կյան­քի կո­չե­լու հա­ մար վի­ զո­ ւալ ոգեշնչ­ ման աղ­ բյուր են եղել «Ոս­կե դա­րաշր­ջա­նի» նկա­րիչ­նե­րը, ինչ­պես, օրի­նակ՝ Ռեմբ­րան­տը և Վեր­մե­ե­րը: Ճշգրիտ պատ­մա­կան մի­ջա­վայ­րը ցնցող է, իսկ խղճուկ ին­տե­րի­եր­նե­րը գե­ղեց­կո­րեն ներ­ կա­յաց­վում են մո­մի լույ­սի ներ­քո: Սա­կայն պատ­կե­րա­յին այս ողջ գե­ղեց­ կու­թյան տակ աղ­քա­տու­թյուն, սար­սափ ու ցնցում են ապ­րում: Բա­լա­գո­վը փոր­ձում է պատ­կե­րաց­նել՝ ինչ­պի­սին էր կյան­քը ցնցված կին զին­վոր­նե­րի հա­մար, լցնել պա­ տե­րազ­մի պատ­ճա­ռով խեղ­ված հո­գե­կերտ­ ված­քի մեջ բաց­ված ան­դունդ­նե­րը: Սա մի ան­դուլ ու հա­մար­ձակ ֆիլմ է Ռու­սաս­տա­նի ամե­նա­վառ տա­ղան­դի կող­մից, որը պա­տե­ րազ­մի հե­րոս­նե­րի ար­մա­տա­պես այլ նկա­ րա­գիր է ներ­կա­յաց­նում, քան այն, ինչ ռու­ սա­կան իշ­խա­նու­թյուն­ներն այժմ կցան­կա­ նա­յին տես­նել: ՀԷ

Տպա­վո­րիչ ու ահա­սար­սուռ, բայց ժպի­տով ներ­կա­յաց­ված Չնա­յած «Լող­լո­ղը» ֆիլ­մի վեր­նա­գի­րը մատ­ նան­շում է այն մա­կա­նու­նը, որով դի­մում են չա­փա­զանց բարձ­րա­հա­սակ Իյա­յին, Կան­ տե­միր Բա­լա­գո­վի երկ­րորդ լի­ա­մետ­րա­ժում աշ­խու­ժու­թյունն Իյա­յի մտե­րիմ ըն­կե­րու­հի Մա­շան է ապա­հո­վում: Երկ­րորդ աշ­խար­ հա­մար­տից ահա­վոր ցնցված այս վե­տե­րա­ նի կա­տար­մամբ Վա­սի­լի­սա Պե­րե­լի­գի­նան տպա­վո­րիչ դե­բյուտ է ու­նե­նում մեծ էկ­րա­ նին: «Կան­տե­մի­րը շատ պա­հանջ­կոտ էր, բայց ես շնոր­հա­կալ եմ դրա հա­մար: Սի­րում եմ, երբ ինձ մար­տահ­րա­վեր­ներ են նե­տում, քա­նի որ դա արթ­նաց­նում է լա­վա­գույ­նը, որ կա իմ մեջ»: «Լող­լո­ղը» ֆիլ­մի ստեղծ­ման ու­ղին ամե­ նև­ին հեշտ չի եղել: Նկա­րա­հա­նում ­ն ե­րը շատ բարդ էին, քան­զի շատ էր կա­րև­որ­վում պատ­մա­կան ճշգրտու­թյու­նը, ընդ որում՝ ոչ մի­այն զգեստ­նե­րի, այ­լև բար­բա­ռի և նույ­ նիսկ անձ­նա­կան հի­գի­ե­նա­յի առու­մով: Պատ­մա­կան ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նից բա­ցի՝ Պե­րե­լի­գի­նան պետք է նաև ըմբռ­ներ կեր­ պա­րի նրբու­թյուն­ներն ու բար­դու­թյուն­նե­րը: Նրա հա­մար ոգեշնչ­ման աղ­բյուր էր Սվետ­ լա­նա Ալեք­սի­և­ի­չի՝ 1985-ին հրա­տա­րակ­ված «Պա­տե­րազ­մը կնոջ դեմք չու­նի» գիր­քը. «Այդ­տեղ զե­տեղ­ված հար­ցազ­րույց­ներն ինձ օգ­նե­ցին ողջ խո­րու­թյամբ հաս­կա­նա­լու այն կա­նանց հո­գե­կան ապ­րում ­ն ե­րը, որոնք Երկ­ րորդ հա­մաշ­խար­հա­յի­նի ժա­մա­նակ առաջ­ նագ­ծում էին հայտն­վել: Նրանք այն­պի­սի ան­կեղ­ծու­թյամբ էին խո­սում. նրանց պատ­ մու­թյուն­նե­րը և՛ տպա­վո­րիչ են, և՛ ահա­սար­ սուռ, բայ­ցև ժպի­տով են ներ­կա­յաց­վում»:

Պե­րե­լի­գի­նա­յի հե­րո­սու­հին որոշ առու­մով նույն­պես այդ­պի­սին է: Նա շատ դժվա­րու­ թյուն­նե­րի մի­ջով է ան­ցել, սա­կայն առօ­րյա կյան­քում շա­րու­նա­կում է ժպտալ և իր լից­ քե­րը փո­խան­ցել մյուս­նե­րին: Երբ Մա­շան որևէ բան է ար­տա­հայ­տում, հա­ճախ ներ­ քուստ բո­լո­րո­վին այլ ապ­րում ­ն եր է ու­նե­նում, հե­տև­ա­բար Պե­րե­լի­գի­նա­յի խա­ղի հիմ­քում մե­ծա­պես ժես­տերն ու լռու­թյու­նը պի­տի լի­ նե­ին. «Կան­տե­մի­րը հստակ բա­ցատ­րեց, որ երբ ինչ-որ բան չես կա­րող խոս­քե­րով ասել, պետք է խռով­մուն­քը և զգաց­մունք­ներն այլ եղա­նա­կով մա­կե­րես հա­նել»: Հե­տա­դարձ հա­յացք նե­տե­լով այս առա­ ջին և դժվա­րին դե­րա­սա­նա­կան փոր­ձա­ռու­ թյա­նը՝ Պե­րե­լի­գի­նան ան­համ­բե­րու­թյամբ սպա­սում է նմա­նա­տիպ կեր­պար­ներ կեր­ տե­լու նոր հնա­րա­վո­րու­թյուն­նե­րին. «Ես ինձ բախ­տա­վոր եմ հա­մա­րում, որով­հե­ տև առա­ջին ան­գամ հան­դես եմ եկել հենց Կան­տե­մի­րի ֆիլ­մում: Նրա ին­տեն­սիվ աշ­ խա­տանքն ինձ հա­մար ոգեշնչ­ման աղ­բյուր է լի­նե­լու ողջ կա­րի­ե­րա­յիս ըն­թաց­քում»: ՀԷ

GOLDEN APRICOT DAILY ÊÙµ³·ÇñÝ»ñ` Úáëà ´ñá»ñ»Ý-гÛï»Ý˳, ²ñÃáõñ ì³ñ¹ÇÏÛ³Ý ²ß˳ï³Ï³½Ù` Սաշա Քուտսիր, Հյուգո Էմերզաել лÕÇݳÏÝ»ñ՝ Պաբլո Գարսիա Կոնդե

³ñ·Ù³ÝÇãÝ»ñ՝ Արթուր Մեսրոպյան, Աննա Միրզոյան, ¼³ñáõÑÇ ê³ý³ñÛ³Ý ¸Ç½³ÛÝ»ñ` ¶³Û³Ý» ¶ñÇ·áñÛ³Ý Հեռակա ËáñÑñ¹³ïáõ` äÇï»ñ í³Ý ´Ûáõ»ñ»Ý

Editors: Joost Broeren-Huitenga &

Տպագրված է §Չիվչյան Պրինտ¦-ում

Photographer: Mane Hovhannisyan

Staff: Hugo Emmerzael, Sasja Koetsier Contributors: Pablo García Conde

Èáõë³ÝϳñÇã՝ سݻ ÐáíѳÝÝÇëÛ³Ý êñµ³·ñÇã՝ Ազնիվ Նասլյան

Artur Vardikyan

Design: Gayane Grigoryan Backstage General Adviser: Peter van Bueren Printer: "Chivchyan Print"

GOLDEN APRICOT DAILY 2019 | 14 JULY | LAST DAY

вÔÂàÔ üÆÈغð 3

ԼԻԱՄԵՏՐԱԺ ՖԻԼՄԵՐԻ ՄՐՑՈՒՅԹ. ՈՍԿԵ ԾԻՐԱՆ

ԼԻԱՄԵՏՐԱԺ ՖԻԼՄԵՐԻ ՄՐՑՈՒՅԹ. ՀԱՏՈՒԿ ՀԻՇԱՏԱԿՈՒՄ

Գե­րի­րա­կան ըն­տա­նե­կան դի­ման­կար

Հաղ­թա­հա­րե­լով վտանգ­նե­րը

«Ռեյ և Լիզ» (Ռի­չարդ Բի­լինգ­հեմ, ՄԹ, 2018) Հե­տաքրք­րա­շարժ լար­վա­ծու­թյուն կա այս ֆիլ­մի պատ­կեր­նե­րի գե­ղեց­կու­թյան և այն աղ­քա­տու­թյան ու քա­ո­սի մեջ, որ պատ­կեր­ ված են թեթ­չե­րյան շրջա­նի բրի­տա­նա­կան բան­վո­րա­կան ցածր դա­սի այս ըն­տա­նի­քի դի­ման­կա­րում: Իր դե­բյու­տա­յին լի­ա­մետ­ րաժ ֆիլ­մի հա­մար լու­սան­կա­րիչ Բի­լինգ­ հեմն ընտ­րել է իրեն հո­գե­հա­րա­զատ մի թե­մա. ֆիլ­մի տիտ­ղո­սա­յին զույ­գը մե­ծա­ պես հիմն­ված է հենց ռե­ժի­սո­րի ծնող­նե­րի վրա. նա նախ­կի­նում ար­դեն պատ­կե­րել է իր ըն­տա­նի­քը բազ­մա­թիվ լու­սան­կար­չա­ կան շար­քե­րում և վա­վե­րագ­րա­կան կար­ ճա­մետ­րաժ­նե­րում: Դե­տալ­նե­րի հան­դեպ ման­րա­մասն ու­շադ­րու­թյամբ Բի­լինգ­հե­մը ստեղ­ծում է գե­րի­րա­պաշ­տու­թյան մի ձև, որը հար­բե­ցող Ռե­յի և գեր, թունդ ծխող Լի­ զի կյան­քը փո­խա­կեր­պում է մի այ­լա­բա­նու­ թյան: Երեք գլուխ­նե­րը Բի­լինգ­հեմ ­ն ե­րի ըն­տա­նի­ քի երեք տար­ բեր դրվագ են պատ­ կե­ րում: Սկզբում նրանք ապ­րում են ամեն տե­սա­կի

«Կես­գի­շե­րա­յին ճամ­փոր­դ» (Հա­սան Ֆա­ զի­լի, ԱՄՆ/ՄԹ/Կա­նա­դա/Կա­տար, 2019)

ան­պետք իրե­րով լցված տե­ռա­սա­յին տա­ նը: Այ­նու­հե­տև տե­ղա­փոխ­վում են անհ­րա­ պույր բազ­մաբ­նա­կա­րան շեն­քի 9-րդ հարկ, որ­ տեղ ամեն ինչ ավարտ­ վում է նրա­ նով, որ երբ Լի­զը հե­ռա­նում է, Ռե­յը փակ­վում է ննջա­սե­նյա­կի չորս պա­տի մեջ ու գո­յու­թյու­ նը քարշ տա­լիս բա­ցա­ռա­պես տնա­կան քա­ շած խմիչք­նե­րի սննդա­կար­գով: Երանգ­նե­րի թե­թև փոխ­վելն ընդգ­ծում է այս

դրվագ­նե­րի մի­ջև ըն­կած ժա­մա­նա­կի ան­ ցու­մը, որոն­ցից մե­կի առանց­քում Ռի­չար­դի կրտսեր եղ­ բայրն է՝ Ջեյ­ սո­ նը, և որը թե­ րևս ըն­տա­նե­կան սա­գա­յի ամե­նազ­գա­յա­ցունց մասն է: Ժա­մա­նա­կագ­րո­րեն լի­նե­լով վե­րո­ նշյալ եր­կու դրվագ­նե­րի արան­քում՝ այն, ըստ էու­թյան, ֆիլ­մի ամ­փո­փիչ կտորն է ու տա­լիս է նա­խորդ մա­սե­րում օդում պտտվող հար­ցի պա­տաս­խա­նը՝ իսկ երե­խա­նե՞րը: ՍՔ

ԿԱՐՃԱՄԵՏՐԱԺ ՖԻԼՄԵՐԻ ՏԱՐԱԾԱՇՐՋԱՆԱՅԻՆ ՄՐՑՈՒՅԹ. ՈՍԿԵ ԾԻՐԱՆ

Զու­գա­հեռ կա­յա­նում «Վա­րոր­դա­կան դա­սե­ր» (Մար­զիե Ռի­ա­հի, Իրան, 2019) Իրան­ցի կա­նանց չի թույ­լատր­վում ավ­տո­ մե­քե­նա­յում մե­նակ մնալ տղա­մարդ հրա­ հանգ­չի հետ: «Վա­րոր­դա­կան դա­սե­ր» ֆիլմն այս փաստն օգ­տա­գոր­ծում է որ­պես սկզբնա­կետ: Բա­ցի ան­հանգս­տու­թյու­նից, որը Բա­հա­ րե­շին պատ­ճա­ռում է հե­տևի նստա­տե­ղին նստած և անընդ­հատ մի­ջամ­տող՝ տա­րի­ քով ավե­լի մեծ ամու­սի­նը, կնոջ վա­րոր­դա­ կան դա­սերն ընդ­հատ­վում են երի­տա­սարդ հրա­հանգ­չի ամուս­նա­կան խնդիր­նե­րի

պատ­ճա­ռով. վեր­ջի­նիս կինն անընդ­հատ փոր­ ձում է նրան հա­ մո­ զել, որ ստո­ րագ­ րի իր ել­քի վի­զան, քա­նի որ ին­քը պետք է տե­սակ­ցի վա­տա­ռողջ հո­րը: Ֆիլ­մի երկ­րոր­ դա­յին սյու­ժե­տա­յին գի­ծը սաստ­կաց­նում է այն միտ­քը, որ իրան­ցի կա­նայք բազ­մա­թիվ սահ­մա­նա­փա­կում ­ն ե­րի են են­թարկ­վում և ոչ մի­այն իրենց կա­նանց և կին ազ­գա­ կան­նե­րի նկատ­մամբ աննր­բան­կա­տո­րեն

իշ­խա­նու­թյուն բա­նեց­նող՝ տա­րի­քով ավե­ լի մեծ տղա­մարդ­կանց կող­մից: Չնա­յած հա­մեստ թվա­ցող հրա­հան­գիչն առե­րև­ույթ վրդով­վում է տղա­մար­դու մի­ջամ­տու­թյու­ նից, ինքն էլ առանձ­նա­պես չի խու­սա­փում իր կնոջ առ­ջև նմա­նա­տիպ սահ­մա­նա­փա­ կում ­ն եր դնե­լուց: Իսկ ին­չո՞ւ ին­քը չպետք է դա անի, եթե օրենքն իրեն այդ­պի­սի իրա­ վունք է տա­լիս: Ան­փո­փոխ դիր­քում գտնվող կի­նոխ­ցի­կը ֆիք­սում է, թե ինչ­պես են եր­կու տղա­մար­ դիկ ամ­բող­ջո­վին վե­րահս­կում ավ­տո­մե­քե­ նա­յում տե­ղի ու­նե­ցող գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րը՝ ստի­պե­լով Բա­հա­րե­շին մնալ պա­սիվ դե­ րում և ու­ սուց­ չից հրա­ հանգ­ ներ ու ամուս­ նուց կշտամ­բանք­ներ ստա­նալ: Այս ամե­նը Բա­հա­րե­շին ստի­պում է գի­տակ­ցել, թե ով է իրա­կա­նում վա­րում ավ­տո­մե­քե­նան: ՍՔ

ԿԱՐՃԱՄԵՏՐԱԺ ՖԻԼՄԵՐԻ ՏԱՐԱԾԱՇՐՋԱՆԱՅԻՆ ՄՐՑՈՒՅԹ. ԱՐԾԱԹԵ ԾԻՐԱՆ

Դժբախտ ըն­տա­նի­քը «Հա­սա­րա­կու­թյան գե­րին» (Ռա­տի Ցի­տե­ լա­ձե, Վրաս­տան, 2018) Ադե­լի­նա անու­նով տրանս­սեք­սո­ւալ կի­նը շուրջ 10 տա­ րի դուրս չի եկել տնից: Նրա ծնող­ներն ըն­դու­նակ չեն հա­ղոր­դա­կից լի­ նե­լու և հաս­կա­նա­լու նրան, իսկ վրա­ցա­կան հա­սա­րա­կու­թյու­նը մա­հա­ցու սպառ­նա­լի­քի տակ է պա­հում տրանս­գեն­դեր մարդ­կանց: «Հա­սա­րա­կու­թյան գե­րին» ֆիլ­մում Ադե­

լի­նա­յի փոք­րիկ ըն­տա­նի­քը պատ­կեր­վում է երեք գլուխ­նե­րում, որոն­ցից յու­րա­քան­չյու­րը ներ­կա­յաց­վում է թրթռա­ցող նե­ո­նա­յին լույ­ սե­րով: Վճռո­րոշ տե­սա­րա­նում Ադե­լի­նան խո­սում է՝ նա­յե­լով ու­ղիղ կի­նոխ­ցի­կին, իսկ ծնող­նե­րը նստած են նրա հե­տև­ում, ու երեքն էլ իրենց մտքերն են ար­տա­հայ­տում ար­տա­կադ­րա­յին ձայ­նով: Սա մի ցնցող և մի­նի­մա­լիս­տա­բար ներ­կա­յաց­ված պահ է, որը թույլ է տա­լիս գի­ տակ­ցել ու վե­րապ­րել այն թախ­ծոտ փաս­տը, որ վեր­նագ­րում նշված գե­րու­թյու­նը հա­վա­ նա­բար վե­րա­բե­րում է այս դժբախտ ըն­տա­ նի­քի բո­լոր ան­դամ ­ն ե­րին: ՍՔ

Աֆ­ղան փախս­տա­կան­ներ Հա­սան Ֆա­ զի­լին, նրա կի­նը՝ Ֆա­թի­մա Հո­սա­նին, ու նրանց եր­ կու դուստ­ րե­ րը ՝ 11-ամյա Նար­ գի­ սը և 6-ամյա Զահ­րան, ավե­լի քան մեկ տա­ րի ապ­րել են Տա­ջիկս­տա­նում՝ չկա­րո­ղա­նա­ լով քա­ղա­քա­կան ապաս­տան ստա­նալ որևէ այլ երկ­ րում: Հի­ մա նրանց հետ են ու­ ղար­ կում հայ­րե­նիք, որ­տեղ թա­լի­բան­նե­րը գլխա­ գին են նշա­նա­կել Հա­սա­նի հա­մար, քա­նի որ նա վա­վե­րագ­րա­կան ֆիլմ էր նկա­րա­հա­նել իրենց հրա­մա­նա­տա­րի մա­սին: Հաշ­վի առ­նե­ լով իրենց սպառ­նա­ցող վտանգ­նե­րը՝ նրանք ստիպ­ված են փա­խուս­տի դի­մել Եվ­րո­պա՝ հաղ­թա­հա­րե­լով ապօ­րի­նի ներ­գաղ­թի բո­լոր վտանգ­նե­րը: Իրենց ողջ ճամ­փոր­դու­թյունը նրանք վա­վե­րագ­րում են բջջա­յիննե­րով: Թե՛ Հա­սա­նը, թե՛ Ֆա­թի­ման ռե­ժի­սոր­ներ են, ու նրանց ավագ դուստր Նար­գի­սը տե­ սախ­ցի­կի եր­կու կող­մում էլ ան­կաշ­կանդ է զգում: Նրանք կա­րո­ղա­ցել են հա­մա­տե­ ղել ըն­տա­նե­կան տե­սա­ֆիլ­մե­րին բնո­րոշ մտեր­միկ տրա­մադ­րու­թյու­նը և ար­տիս­տիկ նկրտում ­ն ե­րը: ՍՔ

ԿԱՐՃԱՄԵՏՐԱԺ ՖԻԼՄԵՐԻ ՏԱՐԱԾԱՇՐՋԱՆԱՅԻՆ ՄՐՑՈՒՅԹ. ՀԱՏՈՒԿ ՀԻՇԱՏԱԿՈՒՄ

Առատ սեր «Բա­յի­նա» (Լի­լիթ Պետ­րո­սյան, Հա­յաս­տան, 2019) Հա­յաս­տա­նի լեռ­նե­րում ապ­րող մոն­ղո­լու­ հի այ­րիի հա­յե­ցո­ղա­կան այս դի­ման­կա­ րում ներ­կա­յաց­վում են նրբու­թյուն­ներն այն կյան­քի, որ նա կա­ռու­ցել է այն­տեղ իր և իր երե­խա­նե­րի հա­մար ամուս­նու մա­հից հե­տո: Վեր­ջի­նիս վատ­թա­րա­ցող առող­ջու­ թյան պատ­ճա­ռով ըն­տա­նի­քը Մոն­ղո­լի­ա­յից Հա­յաս­տան էր տե­ղա­փոխ­վել, որ­տեղ Բա­ յի­նան այժմ մի­այ­նակ է մե­ծաց­նում իր եր­ կու երե­խա­նե­րին՝ փո­խան­ցե­լով իր հմտու­ թյուն­նե­րը, եր­գե­րը և առատ սեր ներշն­չե­լով նրանց իրենց հայ­րե­նի­քի հան­դեպ: Ֆիլ­մի ն հա­ջող­վում է զե­տե­ղել հայ­կա­կան լեռ­նե­րի շքե­ղու­թյու­նը և ներ­կա­յաց­նել Բա­յի­նա­յի լա­ վա­տե­սու­թյու­նը, իմաս­տու­թյու­նը և բա­րու­ թյու­նը: ՍՔ

FIPRESCI-Ի ՄՐՑԱՆԱԿ ԵՎ §ՀՐԱՆՏ ՄԱԹºìՈՍՅԱՆ¦ ՄՐՑԱՆԱԿ ԼԱՎԱԳՈՒՅՆ ՍՑԵՆԱՐԻ ՀԱՄԱՐ

Կաս­կա­ծե­լի սեր «Հո­րի­զոն» (Թի­նա­թին Քաջ­րիշ­վի­լի, Վրաս­տան, 2018) Կո­րու­սյալ սի­րո մա­սին պատ­մու­թյուն­նե­ րը հա­ճախ զար­մա­նա­լի նմա­նու­թյուն ու­նեն ուր­վա­կան­նե­րի պատ­մու­թյուն­նե­րի հետ: Ի վեր­ջո ար­դյոք կա­րո՞ղ է այն մարդը, որին կա­րո­տում են, դեռ գո­յու­թյուն ու­նե­նալ: Վրա­ցի ռե­ժի­սոր Թի­նա­թին Քաջ­րիշ­վի­լին, որի ռե­ժի­սո­րա­կան դե­բյու­տը՝ «Հարս­նա­ցու­ նե­րը», ցու­ցադր­վել է 2014-ի «Ոս­կե ծի­րան»ում, իր երկ­րորդ ֆիլ­մը դրա­մա­յի և թրի­լե­րի արանքն է բե­րում՝ գլխա­վոր հե­րոս Գի­ո­յի կեր­պա­րը ներ­կա­յաց­նե­լով խորհր­դա­վո­րու­ թյան շղար­շի ներ­քո: Մինչ Գի­ոն ճա­նա­պար­հոր­դում է գնաց­ քով, փոր­ձե­լով վերագտ­նել հո­գե­կան

հանգս­տու­թյու­նը, ֆլեշ­բեք­ներն ակ­նար­ կում են, թե ին­չից է նա փախ­չում՝ մի­ա­ժա­ մա­նակ բա­վա­կա­նա­չափ տա­րածք թող­նե­ լով նրա կեր­պա­րի ոչ մի­ան­շա­նակ ըն­կալ­ ման հա­մար: Երբ նա գա­լիս է ծա­նոթ քան­ դա­կա­գոր­ծի ար­վես­տա­նոց, հետին պլա­նում աշ­խա­տող զո­դա­գոր­ծից առ­կայ­ծող կայ­ծե­ րը սար­սա­փազ­դու զգա­ցո­ղու­թյուն են հա­ ղոր­դում այս տե­սա­րա­նին և Գի­ո­յի՝ կնոջ դի­ման­կա­րը ստա­նա­լու ցան­կու­թյա­նը: Այդ զգա­ցո­ղու­թյունն ավե­լի է ուժգ­նա­նում, երբ պարզ­վում է, որ իր ու կնոջ՝ Անա­յի հա­րա­բե­ րու­թյուն­ներն ար­դեն լրիվ տա­պալ­վել են ու են­թա­կա չեն վե­րա­կանգն­ման: Սա­կայն Գի­ ոն այլ կար­ծիք ու­նի, և իր սե­փա­կան իրո­ղու­ թյան խե­ղա­թյուր­ված ըն­կա­լու­մը ստի­պում է նրան սե­փա­կա­նա­տի­րա­կան դրսև­ո­րում ­ն եր ցու­ցա­բե­րել ապա­գա նախ­կին կնոջ նկատ­ մամբ: ՍՔ

GOLDEN APRICOT DAILY LAST DAY | 14 JULY | 2019

Full-Length Films Competition.

Golden Apricot Ray and Liz, Richard Billingham Լիամետրաժ ֆիլմերի մրցույթ. Ոսկե ծիրան «Ռեյ և Լիզ», Ռիչարդ Բիլինգհեմ Full-Length Films Competition.

Special Mention Midnight Traveler, Hassan Fazili Լիամետրաժ ֆիլմերի մրցույթ. Հատուկ հիշատակում «Կեսգիշերային ճամփորդ», Հասան Ֆազիլի

Լիամետրաժ ֆիլմերի մրցույթ. Արծաթե ծիրան «Լողլողը», Կանտեմիր Բալագով

Full-Length Films Competition. Silver Apricot Beanpole, Kantemir Balagov Regional Short Film Competition.

Golden Apricot Driving Lessons, Marziyeh Riahi Կարճամետրաժ ֆիլմերի տարածաշրջանային մրցույթ. Ոսկե ծիրան «Վարորդական դասեր», Մարզիե Ռիահի

Regional Short Film Competition.

Silver Apricot Prisoner of Society, Rati Tsiteladze Կարճամետրաժ ֆիլմերի տարածաշրջանային մրցույթ. Արծաթե ծիրան «Հասարակության գերին», Ռատի Ցիտելաձե Regional Short Film Competition.

Special Mention Baina, Lilit Petrosyan Կարճամետրաժ ֆիլմերի տարածաշրջանային մրցույթ. Հատուկ հիշատակում «Բայինա», Լիլիթ Պետրոսյան

Armenian Union of Cinematographers Award December, Arman Harutyunyan Հայաստանի կինեմատոգրաֆիստների միության մրցանակ «Դեկտեմբեր», Արման Հարությունյան Hrant Matevossian Award for Best Script Horizon, Tinatin Kajrishvili «Հրանտ Մաթևոսյան» մրցանակ լավագույն սցենարի համար «Հորիզոն», Թինաթին Քաջրիշվիլի IFCA Awards Bad People, Giorgi Tavartkiladze Wound, Arthur Sukiasyan IFCA-ի մրցանակ «Վատ մարդիկ», Գիորգի Տավարթկիլաձե «Վերք», Արթուր Սուքիասյան

GOLDEN APRICOT DAILY 2019 | 14 JULY | LAST DAY

Armenian National Film Academy Jury Prize My New Year, Arusyak Simonyan

Award of the Prime Minister of RA given to the best project in CineThink Trainings The Trap, Vardan Hakobyan, Arevik Avanesyan, Tatev Hakobyan

Հայաստանի ազգային կինոակադեմիայի ժյուրիի մրցանակ «Իմ նոր տարին», Արուսյակ Սիմոնյան Sos Sargsyan Cultural Foundation Award for Best Actor Coming Home, Frunzik Amirkhanyan «Սոս Սարգսյան» մշակութային հիմնադրամի մրցանակ՝ լավագույն դերասանին «Ես տուն կվերադառնամ», Ֆրունզիկ Ամիրխանյան

ՀՀ վարչապետի մրցանակ «ԿինոՄիտք» աշխատարանի լավագույն նախագծի համար «Ծուղակ», Վարդան Հակոբյան, Արևիկ Ավանեսյան, Տաթև Հակոբյան

Armenian Association of Film Critics and Cinema Journalists Award Axing, Behrooz Shoaibi Հայաստանի կինոգետների և կինոլրագրողների ասոցիացիայի մրցանակ «Փայտփորը», Բեհրուզ Շոայբի

Parajanov Thaler Carlos Reygadas «Փարաջանովյան թալեր» Կառլոս Ռայգադաս Parajanov Thaler Jan Nowicki «Փարաջանովյան թալեր» Յան Նովիցկի

FIPRESCI Prize Horizon, Tinatin Kajrishvili FIPRESCI-ի մրցանակ «Հորիզոն», Թինաթին Քաջրիշվիլի

GOLDEN APRICOT DAILY LAST DAY | 14 JULY | 2019

6 WINNING FILMS REVIEWED FULL-LENGTH FILMS COMPETITION. GOLDEN APRICOT

Hyper-realistic Family Portrait

Three chapters show three different episodes in the life of the Billingham family. At first they're living in a terraced house stuffed with knick­ knacks. Later the family moves to the ninth floor of a gray apartment building. And later still, this is also where Ray ends up secluding himself within the four walls of the marital bedroom af­ ter Liz has left him, surviving on an exclusive diet of homebrew delivered by a neighbor.

A slight difference in tonality marks the pas­ sage of time between these episodes, with the one centering on Richard’s younger brother Jason perhaps being the most compelling part of the family saga. Chronologically situated in between the two episodes described above, it forms the concluding piece of the film, and provides an answer to a question that has been hovering above the earlier parts all along: but what about the children? SK

Ray & Liz (Richard Billingham, UK, 2018) There’s an intriguing tension between the beauty of this film’s images and the poverty and chaos depicted in this portrait of a British lower work­ ing class family in the Thatcher era. For his fea­ ture film debut, photographer Billingham chose a subject that’s close to his heart: the titular cou­ ple are directly based on his own parents, and he already portrayed his family in numerous photo series and documentary shorts. With great atten­ tion to detail, he creates a form of hyperrealism which turns the life of alcoholic Ray and obese chain-smoker Liz into something of an allegory.

FULL-LENGTH FILMS COMPETITION. SILVER APRICOT

Suffocated

by Trauma

Powerful and horrific, but told with a smile

Beanpole (Kantemir Balagov, Russia, 2019)

Although the title Beanpole refers to the nick­ name of the strikingly tall Iya, it’s her close friend Masha who riles up Kantemir Balagov’s second feature film. Portraying this heavily traumatized WWII-veteran, Vasilisa Perelygina makes a splashy big-screen debut. “Kantemir demanded a lot from us, but I’m grateful for that. I’d rather be challenged, because it brings out the best in me.”

In Leningrad during World War II, Iya steadfastly labors as a nurse in an understaffed hospital. The young girl is already a war veteran, and her other full-time job is nursing the infant son of a war buddy who’s still at the front. Iya (a daring debut for actress Viktoria Miroshnichenko) has difficulty adjusting to the fast-paced life outside the war, made all the worse by her traumas. Iya suffers from sudden seizure fits that make it seem as if she’s suffocating. These attacks become a fitting meta­ phor for the historical burdens on Russian citizens in Beanpole, winner of the award for Best Director and the FIPRESCI prize in the Un Certain Regard competition at this year’s Cannes film festival.

With his sophomore film, Kabardian director Kantemir Balagov revisits the themes of his out­ standing debut Tesnota (2017), a claustrophobic portrait of late 1990s life in Nalchik, Kabardia, where ethnic tensions force a young Jewish wom­ an out of her comfort zone. For Beanpole Bala­ gov went a bit further back in time. He drew visu­ al inspiration from master painters of the Golden Age like Rembrandt and Vermeer to capture post-

WWII Leningrad with striking details which bring the city to life. The authentic historical surround­ ings are outstanding and the cramped interiors are beautifully captured by candlelight.

However, underneath all this visual splendor lies poverty, horror and trauma. In Beanpole, Balagov imagines what life must be like for the traumatized female soldiers filling voids in a psyche raptured by war. It’s a relentless and daring film from Rus­ sia’s brightest talent, giving a radically different depiction of war heroes to the one Russian officials would like to see right now. HE

FULL-LENGTH FILMS COMPETITION. SPECIAL MENTION

Braving Peril

REGIONAL SHORT FILM COMPETITION. GOLDEN APRICOT

Driving Lessons (Marziyeh Riahi, Iran, 2019)

filmmakers, and their eldest daughter Nargis is clearly comfortable on either side of the camera.

Together, they create an appealing mixture of home video intimacy with artistic flourishes.

The family manages to maintain a playful sort of optimism in situations that would lead many others to despair. The footage doesn’t shy away from the effects of the perpetual uncertainty, misinformation, deceit and hostility they face, but it is the strength of their bond that makes the strongest impression. SK

Iranian women are not allowed to be alone in a car with a male driving instructor. Driving Lessons uses this fact as the starting point for its contribu­ tion to the modest subgenre of films shot entirely in a car, like Abbas Kiarostami’s Ten (2002) and Jim Jarmusch’s Night on Earth (1991).

Bahareh’s driving lessons are not just dis­ turbed by her meddling older husband in the back seat, but also by the marital problems of her young driving instructor, whose wife is after him because she needs his signature on an exit visa application needed to visit her ailing father.

That secondary storyline reinforces that Iranian women face a multitude of limitations, and that it’s not just older men who inconsiderately wield

REGIONAL SHORT FILM COMPETITION. SILVER APRICOT

Unhappy Family Prisoner of Society (Rati Tsiteladze, Georgia, 2018) Adelina hasn’t left her Tblisi apartment for at least a decade. Georgian society is not a safe and welcoming place for a trans woman, al­

that as well. She’s been through a lot, but in daily life she keeps up a smile and channels her energy outwards. When Masha expresses some­ thing, she often feels something very different inside, so a lot of Perelygina’s acting relied on gestures and silence. “Kantemir was very specif­ ic: when you don’t have the words to say it, you have to show the nerve and bring these feelings to the surface in another way.”

Looking back on this challenging first acting experience, Perelygina can’t wait to delve into similarly complex roles again. “I consider myself lucky that my debut was in a film by Kantemir.

The intensity of his work is something that I’ll keep aspiring to in the rest of my career.” HE

Parallel Parked

Midnight Traveler (Hassan Fazili, USA/UK/ Canada/Qatar, 2019) Afghani refugees Hassan Fazili, his wife Fatima Hossani and their two daughters Nargis (11) and Zahra (6) have spent more than a year in Ta­ jikistan, conducting fruitless attempts to get po­ litical asylum elsewhere. Now they’re being sent back to their home country, where the Taliban have put a bounty on Hassan’s head for mak­ ing a television documentary about a renegade Taliban commander. The obvious perils of their situation prompt them to brave the dangers of an illegal entry into Europe. They document their journey with their cell phones.

At first glance this is a story that has been told from numerous viewpoints already, but the characteristics of this particular family manage to add a fresh note. Both Hassan and Fatima are

Nothing was easy during the production of Beanpole. With its intense focus on historic fi­ delity, not just in costumes but also in dialect and even personal hygiene, the whole shoot proved to be incredibly demanding. On top of dealing with the historic period, Perelygina also had to grapple with her character’s many nu­ ances and complexities. She found inspiration in the 1985 book The Unwomanly Face of War

by Svetlana Alexievich: “The interviews in those books gave me an insight into the psyche of the many women who were at the front during WWII. They spoke with such frankness. Their stories are powerful and horrific, but told with a smile.”

In a way, Perelygina’s character Masha is like

though the intimacy of her own family doesn’t seem to be any more open to her identity as a woman.

Adeline’s small family is portrayed in three chapters, each introduced by a stroboscopic, neon-lit title card. While her mother is wrapped up in a combination of shame, guilt and worry, her father wishes most of all to ignore the whole situation and hopes that his “son” will get over himself one day. Sadly, their attitudes are highly reflective of Georgian public opinion.

A crucial scene has Adelina speaking straight into the camera with her parents sitting in the background, while we hear all three of them express their thoughts and feel­ ings at the moment of recording. Painful as it is to see how her parents’ inability to relate to Adeline’s situation rips this family apart, the scene shows that the imprisonment the film’s title refers to is perhaps a predicament all three members of this unhappy family find themselves in. SK

their power over their wives and female relatives.

Though visibly annoyed by the husband’s inter­ ference, the outwardly modern driving instruc­ tor turns out to have no apprehensions about putting up similar barriers for his own spouse.

And why would he, as the law entitles him?

From fixed positions, the camera registers how the action inside the car is entirely deter­ mined by the two men, forcing Bahareh into a passive role, taking instructions from her teacher and being reprimanded by her hus­ band. Until she realizes who’s actually driving this car. SK

GOLDEN APRICOT DAILY 2019 | 14 JULY | LAST DAY

WINNING FILMS REVIEWED 7

FIPRESCI PRIZE AND HRANT MATEVOSSIAN AWARD FOR BEST SCRIPT

SOS SARGSYAN CULTURAL FOUNDATION AWARD FOR BEST ACTOR

Man of the House

REGIONAL SHORT FILM COMPETITION. SPECIAL MENTION

Abundant Love Baina (Lilit Petrosyan, Armenia, 2019)

Coming Home (Darya Shumakova, Russia/Armenia, 2018)

Ambiguous Love Horizon (Tinatin Kajrishvili, Georgia, 2018) Tales of lost love often bear a striking resemblance to ghost stories. After all, does the person who’s longed for really still exist? Georgian director Ti­ natin Kajrishvili places her second film between drama and thriller and introduces her protagonist Gio in a shroud of mystery.

As Gio travels out of the city by train, trying to find some calm, a series of flashbacks hint at the situation he’s fleeing, but leave enough space to

regard his character with ambiguity. He visits a sculptor friend to look at a portrait of his wife Ana. In the workshop, the flickering light of a welder in the background gives the scene a spooky feel.

It's revealed that their relationship has already bro­ ken down beyond repair. However that is not how Gio sees things, and the looming menace of that twisted take on his own reality leads him to posses­ sive reflexes towards his ex-wife-to-be.

The swamp where he chooses to heal his wounds is like a moodscape representing his de­ pression and loss of orientation. Beautiful light­ ing, somber and pictorial, also makes it look like a place outside of time. But whether his isolation will help him come back to reality becomes in­ creasingly doubtful. SK

In her second feature film, Russian director Darya Shumakova tells the story of 6-year-old Saro who becomes the man of the house when his father goes off to war. When his father finally returns, Saro resents having to give up this role.

He’ll have to make some big decisions despite his young age, inevitably leading him to an emotional maturation.

The background reality of the film is well known in Armenia: the 1988-1994 war with Azerbaijan and the subsequent period of poverty, constant power cuts and lack of work. Within this context, Shumakova relates the father with absence and the son with permanence. When Saro’s father is not there, there is normality: every morning the boy for stokes the fire, gets water from the well, feeds the chickens and brings his grandfather the first glass of fresh water. So when Saro eventually decides to disappear himself, it creates a crisis in the family: his mother despairs, his father is frus­ trated, and his grandfather finally takes action.

The title of the film, like the plot itself, refers to absence. First it is the father who is absent; then the son who escapes after an emotional crisis. There is some ambiguity in the title. be­ cause both characters are going in the same direction. That’s why their mother and wife is distrustful, and reproaches her husband: “Men always leave.” PGC

ARMENIAN ASSOCIATION OF FILM CRITICS AND CINEMA JOURNALISTS AWARD

Troublesome Presence Axing (Behrooz Shoaibi, Iran, 2018) The opening scenes of Axing immediately set up the strong contrast that will be central through­ out the film. We first see a group of vagabonds living in an open field with the high-rises of the city in the background. A couple argues over the sale of their son, since the mother has changed her mind. Moments later, we see a young girl’s birthday party. Luck seems to smile on her fa­ ther, the manager of a supermarket. Until one of those vagabonds appears and everything changes. Drug addict Masha claims to be his exwife and the mother of his daughter.

In his third film, Iranian filmmaker Behrooz Shoaibi shows a sensibility similar to that of his more famous countryman Asghar Farhadi. The film highlights several moral dilemmas: if the girl is really the Masha’s daughter, should she know?

Or should it be hidden, for the sake of the girl?

There are hidden sides to all the characters that we discover along with the other characters in

the film, heightening their deceptions, distrust and uncertainty. This and the disturbing strategy Masha employs to achieve her objectives (eco­ nomical compensation at first, then the little girl herself) make the film’s narrative advance in un­ expected ways.

Masha’s appearance and personality may seem excessive at first. However, slowly but surely we

ARMENIAN UNION OF CINEMATOGRAPHERS AWARD

Fresh Image December (Arman Harutyunyan, Armenia, 2019) This fly-on-the-wall documentary presents a timely reminder of the challenges of democ­ racy. It follows politicians of the My Step Alli­ ance on the campaign trail in the Armenian countryside for the December 2018 elections.

They are trying to consolidate the movement for democratic reform that sparked the Vel­ vet Revolution. Hand-held shots in blackand-white paint a fresh picture of the life and spirit in these small Armenian villages. The film sharply records the thoughts and feel­ ings among the electorate, and emphasizes the need – always and everywhere – for demo­ cratic education. SK

This contemplative portrait of a Mongolian widow living in the Armenian mountains depicts the intricacies of the life she has constructed here with her kids after her Armenian husband passed away. Because of his ill health, the fam­ ily moved from Mongolia to Armenia, where she now raises her two children on her own, passing along her skills, songs, and abundant love for their new home country. The film captures the gorgeous backdrop of the Armenian mountains as beautifully as it conveys Baina’s optimism, wisdom and generosity. SK

ARMENIAN NATIONAL FILM ACADEMY JURY PRIZE

Falling to Pieces My New Year (Arusyak Simonyan, Armenia, 2018) Weeks after the Spitak earthquake of Decem­ ber 7, 1988, a man is still looking for his wife among the rubble of their destroyed house.

When he finally stumbles upon her body, his entire world falls to pieces. Meanwhile, in the makeshift container dwelling he and his young children inhabit since the disaster, the kids in­ corporate the traumatic experiences in their play. The story of My New Year sharply contrasts the state of depression the widower plunges into with the adaptability of his children, point­ ing him to a way to move on from this ground zero. SK

start to understand her life and empathize with her desires. The weight of the film falls on this suf­ fering, expressive and profound character. Actress Sara Bahrami cycles through divergent registers (scared, pathetic, tragic, obsessive, compassion­ ate) charting Masha’s evolution from selfishness, through desire for self-improvement, to finally reaching selflessness. PGC

IFCA AWARDS

Random Power Games

Nostalgia for the Lost Past

Bad People (Giorgi Tavartkiladze, Georgia, 2019)

Wound (Arthur Sukiasyan, Armenia, 2019)

With the camera permanently trained on its main character, Bad People shows the disruption of civil life in Tbilisi during the civil war that held the country in its grasp in the early nineties. The film’s protagonist Gio is looking for medicine.

This has become all but inaccessible to regular people, but since he’s a member of a militia, he has ways to help himself to it. When he runs into a former schoolmate that has joined a rival fac­ tion, it becomes clear how much all this deadly chaos boils down to fundamentally random power games between volatile gangs. SK

Powerful images and moments are captured in this calmly paced and beautifully lensed portrait of the Gyumri region, thirty years after it was struck by the Spitak earthquake. Impressionist images alternate with conversations with survi­ vors, many of whom never fully recovered af­ ter the loss of their homes and loved ones. The subsequent collapse of the Soviet Union appears to have added to the uprooting of lives and the nostalgia for a lost past – a nostalgia made pal­ pable through static shots of places that seem to have frozen in time. SK

GOLDEN APRICOT DAILY LAST DAY | 14 JULY | 2019

8 Ðàì²Ü²ìàðܺð

www.sharmholding.com

Food, est. 800 B.C.

Yerevan | Dilijan | Moscow 10 Pushkin T.: +374 10 561 354

GOVERNMENT SUPPORT

6 Sayat Nova T.: +374 60 655 080

GENERAL PARTNERS

2/6, bld.13 Romanov T.: +7 495 782 19 98

INTERNATIONAL PARTNERS

PARTNER HOTELS

PARTNERS

GASTRONOMY PARTNERS

INFORMATION AND MEDIA PARTNERS PARTNER CINEMAS

PAYMENT PARTNER

LOGO AND DESIGN BY