Golden Apricot Daily 2018 - Day 6

úð²Âºð day 6, friday, JULY 13, 2018

ՀԹԿՊ-ի հաղթողները էջ 3

DAILY

Չտեսնված հինը էջ 4

Ջանֆրանկո Ռոզի Gianfranco Rosi p. 5

The Unseen Old p. 6

ATCP Winners p. 7

Ռոմանտիկ Սպառում «Անցուղիներում»

էջ. 4

Romantic consumerism In the Aisles

p. 6

ՄՈՍԿՎԱ ԿԻՆՈԹԱՏՐՈՆ, ԿԱՊՈՒՅՏ ԴԱՀԼԻՃ MOSCOW CINEMA, BLUE HALL

13.07

10:00

Ֆորտունա /ռեժ.՝ Ժերմինալ Ռոո Fortuna /dir. Germinal Roaux

Swz,106’ FC 16+

Lang.: French/Amharic Subt.: English/Armenian

12:30

Անցուղիներում /ռեժ. Թոմաս Շտուբեր In the Aisles /dir. Thomas Stuber

Deu, 126’ FC 18+

Lang.: German Subt.: English/Armenian

15:00

Ծովի մակարդակից ցածր / ռեժ.՝ Ջանֆրանկո Ռոզի Below Sea Level /dir. Gianfranco Rosi

USA/Ita, 110’ R 16+

Lang.: English Subt.: Armenian

17:00

Ֆորտունա /ռեժ.՝ Ժերմինալ Ռոո Fortuna /dir. Germinal Roaux

Swz,106’ FC 16+

Lang.: French/Amharic Subt.: English/Armenian

19:00

Անցուղիներում /ռեժ. Թոմաս Շտուբեր In the Aisles /dir. Thomas Stuber

Deu, 126’ FC 18+

Lang.: German Subt.: English/Armenian

21:30

Տադուսակ /ռեժ.՝ Մարտեն Լառոշ Tadoussac /dir. Martin Laroche

Can, 90’ FC

Lang.: French Subt.: English/Armenian

Lang.: Persian Subt.: English/Armenian

ՄՈՍԿՎԱ ԿԻՆՈԹԱՏՐՈՆ, ԿԱՐՄԻՐ ԴԱՀԼԻՃ MOSCOW CINEMA, RED HALL 10:00

Մայրամուտի բեռնատարը / ռեժ.Աբուֆազլ Սաֆարի Sunset Truck / dir. Abolfazl Saffary

Irn/Deu, 92’ AP 16+

12:00

Ցեղը /ռեժ.՝ Միրոսլավ Սլաբոշպիտսկի The Tribe /dir. Myroslav Slaboshpytskiy

Ukr, 132’ C2C Lang.: No dialogue 16+ Subt.: English/Armenian

15:00

Ակունքը / ռեժ.՝ Դարեն Արոնոֆսկի The Fountain /dir. Darren Aronofsky

Can/USA, 96’ R 18+

Lang.: English/Maya Subt.: English/Armenian

17:00

Սաֆարի / ռեժ.՝ Ուլրիխ Զայդլ Safari /dir. Ulrich Seidl

Aut, 90’ YP 18+

Lang.: German Subt.: English/Armenian

19:00

Լորիկ / ռեժ. Ալեքսեյ Զլոբին Lorik / dir. Alexey Zlobin

Arm/Rus/Che/ Lang.: Armenian Swe, 95’ AP 16+ Subt.: English

21:00

Սառը պատերազմ / ռեժ. Պավել Պավլիկովսկի Cold War / dir. Pawel Pawlikowski

Pol/Fra/UK, 89’ YP 18+

Lang.: Polish/French/German/ Croatian/Italian/Russian Subt.: English/Armenian

ՄՈՍԿՎԱ ԿԻՆՈԹԱՏՐՈՆ, ՓՈՔՐ ԿԱՐՄԻՐ ԴԱՀԼԻՃ MOSCOW CINEMA, SMALL RED HALL Հստակ աշխարհ / ռեժ.՝ Վախթանգ Կունցև-Գաբաշվիլի Transparent World / dir. Vakhtang Kuntsev-Gabashvili Շութբոլ / ռեժ.՝ Ֆելիքս Կոլոմեր Shootball /dir. Fèlix Colomer

Geo, 82’ DC 16+

Esp, 94’ DC 16+

Lang.: Spanish/Catalan Subt.: English/Armenian

14:00

Զանգ հորը /ռեժ.՝ Սերիկ Ապրիմով A Call to Father /dir. Serik Aprimov

Kaz, 91’ CIS 16+

Lang.: Kazakh Subt.: English/Armenian

15:30

Մայիսի վերջին օրը / ռեժ.՝ Իգոր Կիստոլ The Last Day before June / dir. Igor Kistol Շութբոլ / ռեժ.՝ Ֆելիքս Կոլոմեր Shootball /dir. Fèlix Colomer Հստակ աշխարհ / ռեժ.՝ Վախթանգ Կունցև-Գաբաշվիլի Transparent World /dir. Vakhtang KuntsevGabashvili Տունդրայի գիրքը / ռեժ.՝ Ալեքսեյ Վախրուշև The Tundra Book /dir. Aleksei Vakhrushev

Mda, 75’ CIS16+ Esp, 94’ DC 16+ Geo, 82’ DC 16+

Lang.: Moldovian Subt.: English/Armenian Lang.: Spanish/Catalan Subt.: English/Armenian Lang.: Georgian Subt.: English/Armenian

Rus, 105’ YP 16+

Lang.: Russian Subt.: English/Armenian

10:00

12:00

17:00 19:00

20:30

Lang.: Georgian Subt.: English/Armenian

Քա­ղա­քա­կան ներ­կան «Հայ­կա­կան հա­մայ­նա­պատ­կեր» ծրագ­ րի ոչ բո­լոր ֆիլ­մերն են ուղղ­ված ան­ցյա­ լին: Նրան­ցից մի քա­նի­սը ներ­կա­յաց­ նում են երկ­րի ներ­կան: Այս ֆիլ­մե­րը մի­ ա­սին պատ­կե­րում են հա­կա­սու­թյուն­ նե­րով լի բարդ մի եր­կիր, որ­տեղ վեհն ու քա­ղա­քա­վա­րին կա­րող են հան­կարծ իրենց տե­ղը զի­ջել բռնու­թյանն ու (քա­ ղա­քա­կան) լար­վա­ծու­թյա­նը:

§Ճա­նա­պարհ դե­պի տուն¦

Ման­նեի «Ադապ­տա­ցի­ան» երև­ա­նյան կյան­քի գե­ղե­ցիկ դի­ման­կար է: Այս աշ­ խույժ վա­վե­րագ­րա­կան ֆիլմն` իր սև-սպի­ տակ պատ­կե­րա­շա­րով նման է քա­ղա­քա­ յին սիմ­ ֆո­ նի­ ա­ յի, որը ցույց է տա­ լիս երև­ ան­ցի­նե­րին զբոս­նե­լիս, քայ­լե­լիս, սպա­սե­ լիս, աշ­խա­տե­լիս, խա­ղա­լիս, ու­տե­լիս և այլն: Պատ­կե­րե­լով երև­ա­նյան առօ­րյան` Ման­նեն (Մա­նե Բաղ­դա­սա­րյա­նի կեղ­ծա­նու­նը) սի­ րու­նիկ նկար է ստեղ­ծել` չնա­յած նա չի խու­ սա­փում նաև քա­ղա­քի խնդիր­նե­րը ներ­կա­ յաց­նե­լուց: Տպա­վո­րիչ դրվագ կա անօ­թև­ան­ նե­րի ճա­շա­րա­նում, որ­տեղ մի կին փոր­ձում է կո­պեկ­նե­րը հաշ­վե­լով գո­նե մի կե­րա­կուր

գնել: Սրան հա­կադ­րե­լով ան­հոգ, երի­տա­ սարդ ու առա­ջա­դեմ երև­ան­ցի­նե­րի կադ­ րե­րը` «Ադապ­տա­ցի­ան» ցույց է տա­լիս մեծ քա­ղա­քի կյան­քի եր­կա­կի­ու­թյու­նը: Այ­նո­ւա­մե ­նայ­նիվ, «Ադապ­տա­ցի­ա­յում» ցու­ցադր­վող կյանքն այդ­քան վատ չէ: Նույ­ նը չի կա­րե­լի ասել «Ճա­նա­պարհ դե­պի տուն» ֆիլ­մի մա­սին: ժա­մա­նա­կա­կից Հա­ յաս­տա­նի քա­ղա­քա­ցի­ա­կան իրա­վունք­նե­րի մա­սին այս վա­վե­րագ­րա­կան ֆիլ­մի հիմ­քում 2016-ին տե­ղի ու­նե­ցած կա­նա­դա­հայ դե­րա­ սա­նու­հի Ար­սի­նե Խան­ջյա­նի կա­լա­նա­վոր­ ման մի­ջա­դեպն է (ով այս շա­բաթ կի­նո­փա­ ռա­տո­նում պար­գև­ատր­վել է «Փա­րա­ջա­նո­

ՄՈՍԿՎԱ ԿԻՆՈԹԱՏՐՈՆ, ՓՈՔՐ ԿԱՊՈՒՅՏ ԴԱՀԼԻՃ MOSCOW CINEMA, SMALL BLUE HALL 17:00

18:30 20:30

Եկել եմ, որ գնամ / ռեժ. Արուս Հակոբյան I Came to Leave / dir. Arus Hakobyan Պրո Շամիրամ / ռեժ. Մարիամ Օհանյան Pro Shamiram / dir. Mariam Ohanyan Սիրավառ / ռեժ. Մաթյո Զեյթինջօղլու Burn In Love / dir. Mathieu Zeitindjioglou

Arm, 20’ AP 16+

Lang.: Armenian Subt.: English/Armenian

Arm, 47’ AP 16+ Fra/Ind, 97’ AP 16+

Հայելու միջով / ռեժ. Արսեն Առաքելյան Through the Mirror / dir. Arsen Arakelyan

Arm, 30’ AP 16+

Lang.: Armenian Subt.: English Lang.: French/English/ Spanish Subt.: English/Armenian Lang.: Armenian Subt.: English/Armenian

Գոգ և Մագոգ / ռեժ. Գարիկ Մաշկարյան Arm, 25’ AP Gog and Magog / dir. Garik Mashkaryan 16+

Lang.: Russian Subt.: English/Armenian

ՍԻՆԵՄԱ ՍԹԱՐ, ԴԱԼՄԱ ԳԱՐԴԵՆ ՄՈԼ CINEMA STAR, DALMA GARDEN MALL 18:00

20:00

Սև կարապ / ռեժ. Դարեն Արոնոֆսկի Black Swan / dir. Darren Aronofsky Բոլորը գիտեն / ռեժ. Ասղար Ֆարհադի Everybody Knows / dir. Asghar Farhadi

USA, 108’ R 16+

Lang.: English /French/Italian Subt.: English/Armenian

Fra/Esp/Ita, 132’ YP 18+

Lang.: Spanish/English/ Catalan Subt.: English/Armenian

Deu, 107’ GP 16+

Lang.: German/English Subt.: English/Armenian

ՍԻՆԵՄԱ ՍԹԱՐ, ՌԻՈ ՄՈԼ CINEMA STAR, RIO MALL 18:30

Բոյս / ռեժ. Անդրես ֆայել Beuys / dir Andres Veiel

ԵՐԵՎԱՆՅԱՆ ԳԻՇԵՐՆԵՐ ՊՈՂՈՍՅԱՆ ԱՅԳԻՆԵՐՈՒՄ YEREVAN NIGHTS AT POGHOSYAN GARDENS 21:00

Վիշապը / ռեժ. Ճաո Լյան Behemoth / dir. Zhao Liang

Chn/Fra, 90’ YP 16+

Lang.: Mandarin Subt.: English/Armenian

ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ HOUSE OF CINEMA 16:00

Բնաջնջում / ռեժ. Կոստադին Բոնև Uprooting / dir. Kostadin Bonev

18:00

Ճանապարհ դեպի տուն / ռեժ. Սեդա Գրիգորյան Way Back Home / dir. Seda Grigoryan Լուսինը, արևը և հրացանակիրները / ռեժ. Վահագն Խաչատրյան The Moon, the Sun and the Musketeers / dir. Vahagn Khachatryan

20:00

Դանիել / ռեժ. Գարո Բերբերյան Taniel / dir. Garo Berberian Դեպք ճանապարհին / ռեժ. Էվելինա Բարսեղյան On the Road / dir. Evelina Barsegian Հայաստանի հնագույն տաճարները / ռեժ. Ստաս Նամին Ancient Temples of Armenia / dir. Stas Namin

վյան թա­լեր» մրցա­նա­կով): Այդ մի­ջա­դե­պից վրդով­ված` ռե­ժի­սոր Սե­դա Գրի­գո­րյանն անդ­րա­դառ­նում է հա­յաս­տա­նյան քա­ղա­ քա­կա­նու­թյանն ու երկ­րում 2017-ին տե­ղի ու­նե­ցած խորհր­դա­րա­նա­կան ընտ­րու­թյուն­ նե­րին: Հաշ­վի առ­նե­լով, որ այն նկա­րա­հան­ վել էր Թավ­շյա հե­ղա­փո­խու­թյու­նից առաջ` «Ճա­նա­պարհ դե­պի տու­նը» շատ ար­դի­ա­ կան ֆիլմ է: Հե­ղա­փո­խու­թյան ար­ձա­գանք­նե­րը ան­ կաս­ կած տեղ կգտնեն հա­ ջորդ տար­ վա հայ­կա­կան ֆիլ­մե­րում: Երկ­րի նո­րըն­տիր վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը փա­ռա­տո­ նի բաց­ման արա­րո­ղու­թյան ժա­մա­նակ ար­ դեն նշել է, որ այս ուղ­ղու­թյամբ ու­նի ակն­ կա­լիք­ներ: Սա­կայն քա­ղա­քա­կան աճող լար­ վա­ծու­թյու­նը նկա­տե­լի է նաև այս տար­վա հայ­կա­կան ֆիլ­մե­րի ընտ­րա­նի­ում: Էվե­լի­նա Բար­սե­ղյա­նի «Դեպք ճա­նա­պար­հին» ֆիլ­մի իրա­դար­ձու­թյուն­ներն, օրի­նակ, տե­ղի են ու­ նե­նում մայ­րա­քա­ղա­քի հենց սրտում, որ­տեղ մի գող բա­րո­յա­կան եր­կընտ­րան­քի է բախ­ վում, երբ փախ­չում է ոս­տի­կա­նու­թյու­նից: Չման­րա­մաս­նե­լով, թե ով է գո­ղն ու ին­չու է նա ընտ­րել հան­ցա­վոր ու­ղին` Բար­սե­ղյա­նը պար­զա­պես ցույց է տա­լիս քա­ղա­քը գի­շեր­ վա խա­վա­րում, որ­տեղ փո­ղոց­նե­րում շրջում են ոս­տի­կան­ներ ու հան­ցա­գործ­ներ: Գի­շե­րա­յին Երև­անն էլ ավե­լի ճնշող է

Blg/Arm, 86’ AP 16+

Lang.: Bulgarian/Armenian/ Turkish/English Subt.: English/Armenian Arm, 33’ AP 16+ Lang.: English/Armenian Subt.: English/Armenian Prt/Arm, 19’ AP 16+

Lang.: Portuguese Subt.: English/Armenian

UK, 22’ AP 16+ Lang.: English/Armenian Subt.: English/Armenian Rus, 8՛ AP 16+

Lang.: Russian Subt.: English/Armenian

Rus, 45’ AP 16+

Lang.: Russian Subt.: English/Armenian

«Տոմ­բե» ֆիլ­մում: Այս գե­ղե­ցիկ կար­ճա­մետ­ րա­ժը Կա­ռա­յի կյան­քի մի դժբախտ երե­կո­ յի մա­ սին է (նրա դե­ րը կա­ տա­ րել է շնոր­ հա­լի դե­րա­սա­նու­հի Նա­րի­նե Գրի­գո­րյա­նը, որին կա­րող եք տես­նել նաև փա­ռա­տո­նում ընդգրկ­ված «Եվա» ու «Լո­րիկ» ֆիլ­մե­րում): Կար­ճա­մետ­րաժն անդ­րա­դառ­նում է Հա­յաս­ տա­նի ժա­մա­նա­կա­կից հա­սա­րա­կու­թյու­նում կա­նանց դե­րին: Կա­ռան ամ­բողջ օրն աման է լվա­նում «Goldfish» խորտ­կա­րա­նում, որը գտնվում է քա­ղա­քի կաս­կա­ծե­լի ու նե­ո­նի լույ­սի տակ ապ­րող հատ­վա­ծում: Մի գի­շեր այդ տաղտ­կա­լի առօ­րյան լրջո­ րեն խա­թար­վում է, երբ Կա­ռա­յի հար­բած ու կո­ պիտ ամու­ սի­ նը գա­ լիս է նրա հե­ տև­ ից: Կա­ռան փախ­չում է աշ­խա­տա­վայ­րից ու տես­նում քա­ղա­քը նոր լույ­սի ներ­քո: Ճա­նա­ պար­հին հան­դի­պում է մարմ­ն ա­վա­ճառ­նե­ րի, կա­վատ­նե­րի ու գո­ղե­րի, տես­նում շա­ հա­գոր­ծում­ն ե­րի, հան­ցա­գոր­ծու­թյուն­նե­րի ու բա­րո­յալք­ման քա­ղաք: Սցե­նա­րի հա­մա­հե­ ղի­նակ Վահ­րամ Մար­տի­րո­սյա­նի հետ մի­ ա­սին ռե­ժի­սոր Դի­ա­նա Կար­դու­մյա­նը ցույց է տա­լիս քա­ղա­քի վա­տա­գույն դի­մա­գի­ծը: Սա­կայն գլխա­վոր հե­րո­սու­հու ան­կեղծ ու քնքուշ կեր­պա­րի շնոր­հիվ` «Տոմ­բեն», քննա­ դա­տե­լով մե­րօ­րյա Հա­յաս­տա­նը, այ­նո­ւա­մե­ նայ­նիվ, հույս է ներշն­չում ապա­գա­յի հան­ դեպ: ՀԷ

GOLDEN APRICOT DAILY ÊÙµ³·ÇñÝ»ñ` Úáëà ´ñá»ñ»Ý-гÛï»Ý˳, ²ñÃáõñ ì³ñ¹ÇÏÛ³Ý ²ß˳ï³Ï³½Ù` Սաշա Կուտսիր, Հյուգո Էմերզաել лÕÇݳÏÝ»ñ` Կարեն Ավետիսյան, Դիանա Մարտիրոսյան Èáõë³ÝϳñÇã` سݻ ÐáíѳÝÝÇëÛ³Ý êñµ³·ñÇã` Գայանե Մկրտչյան

³ñ·Ù³ÝÇãÝ»ñ` Լուսինե Հովհաննիսյան, ¼³ñինե ê³ý³ñÛ³Ý ¸Ç½³ÛÝ»ñ` ¶³Û³Ý» ¶ñÇ·áñÛ³Ý Հեռակա ËáñÑñ¹³ïáõ` äÇï»ñ í³Ý ´Ûáõ»ñ»Ý Տպագրված է §Üî ÐáɹÇÝ·¦ êäÀ-áõÙ

Editors: Joost Broeren-Huitenga & Artur Vardikyan Staff: Hugo Emmerzael, Sasja Koetsier Contributors: Karen Avetisyan, Diana Martirosyan Photographer: Mane Hovhannisyan

Design: Gayane Grigoryan Backstage General Adviser: Peter van Bueren

Printer: "NT Holding" Ltd.

Èàôðºð ºì ¶ð²ÊàêàôÂÚàôÜܺð

«Աղ­քատ են, բայց հա­մե­րաշխ» «Շրջա­կա ան­ցու­դար­ձը» ֆիլ­մում ռե­ժի­սոր Ռիմ Սա­լե­հը ներ­կա­յաց­րել է Կա­հի­րեի աղ­քատ թա­ղա­մա­սե­րից մե­կի` Ռոդ Էլ Ֆա­րա­գի առօ­րյան` ու­սում­նա­սի­րե­լով նրանց վար­կա­յին մի­ու­թյու­նը` մեծ ծախ­սե­րի, հան­դի­սու­թյուն­նե­րի կամ չնա­խա­տես­ված խնդիր­նե­րի հա­մար գու­մար տնտե­սե­լու նպա­տա­կով կազ­մա­վոր­ված պարզ հա­մա­կար­գը: «Այս թա­ղա­մա­սում օտար­նե­րին լավ չեն վե­ րա­բեր­վում» - ֆիլ­մում ասում է վար­կե­րը հա­ վա­քող Ում Ղա­րի­բը: Բա­րե­բախ­տա­բար, լի­ բա­նան­ցի ռե­ժի­սոր Սա­լեհն այն­տեղ ըն­տա­նե­ կան կա­պեր ու­ներ: «Մայրս Եգիպ­տո­սից է, և երբ նա մա­հա­ցավ, ես մեկ­նե­ցի Ռոդ Էլ Ֆա­ րագ, քա­նի որ ու­զել էր այն­տեղ թաղ­վել: Նա միշտ շատ ջերմ էր խո­ սում այն հա­ մայն­ քի մա­սին, որ­տեղ մե­ծա­ցել էր: Հի­շում եմ` երե­խա ժա­մա­նակ էլ եմ այն­տեղ եղել, բայց դուրս չէր եկել: Նրա մա­հից հե­տո ես սկսե­ցի այդ ամե­ նին այլ կող­մից նա­յել` ասես մորս աչ­քե­րով: Մի քա­նի ան­գամ այ­ցե­լե­ցի, սկսե­ցի ճա­նա­չել մարդ­կանց, իսկ հե­տո հաս­կա­ցա, որ ու­զում եմ ֆիլմ նկա­րա­հա­նել այդ միկ­րո­աշ­խար­հի մա­սին»,- բա­ցատ­րում է Սա­լե­հը: Սա­լե­հի խոս­քով` վար­կա­յին մի­ու­թյունն

3

իր հա­մար դուռ էր դե­ պի հա­մայն­ քի ամե­ նօ­րյա կյանք. «Ես ու­զում էի ցույց տալ, որ այս աղ­քա­տու­թյան մեջ մեծ հա­մե­րաշ­խու­ թյուն կա,հա­մախմբ­վա­ծու­թյուն: Որոշ առու­ մով` վար­կա­յին մի­ու­թյու­նը նրանց հնա­րա­ վո­րու­թյուն է տա­լիս ծրագ­րել իրենց կյան­ քե­րը»: Մի­և­նույն ժա­մա­նակ նա չէր կա­րող կան­խա­տե­սել` ինչ կստաց­վի իր նա­խա­ ձեռ­նու­թյու­նից: «Սո­վո­րա­բար այդ­քան աղ­ քատ մար­դիկ դժվա­րա­նում են ծախ­սե­րը հաշ­վար­կել,- բա­ցատ­րում է Սա­լե­հը,- ասում էին` կստա­նանք մեր կու­տա­կած գու­մարն ու սառ­նա­րան կառ­նենք, բայց հե­տո բո­լո­րո­ վին այլ բա­նի վրա էին ծախ­սում»: Սա­լե­հի խում­բը նկա­րա­հա­նում­ն երն իրա­ կա­նաց­րել է 6 տար­վա ըն­թաց­քում` որո­շա­կի պար­բե­րա­կա­նու­թյամբ, և որոշ իրա­դար­ձու­ թյուն­ներ ան­խու­սա­փե­լի­ո­րեն դուրս են մնա­ ցել նրանց տե­սա­դաշ­տից: Օրի­նակ` 8-ամյա Դու­նյա­յի դեպ­քում, ով հան­կարծ որո­շել էր տնտե­սած գու­մար­ներն օգ­տա­գոր­ծել սե­ ռա­կան օր­գան­նե­րը խե­ղե­լու հա­մար: Սա­լե­ հը թույլ է տա­լիս այդ հան­դուգն, իմ­պուլ­սիվ ու մարդ­կանց շա­հա­գոր­ծող աղջ­կան պատ­ մել իր որոշ­ման մա­սին ու խնդրել է նրան ու ծնող­նե­րին վե­րար­տադ­րել աղջ­կա որոշ­ մա­նը հա­ջոր­դած ըն­տա­նե­կան վե­ճի տե­սա­ րա­նը: «Դու­նյան անընդ­հատ օգ­տա­գոր­ծում էր տե­ սախ­ ցի­ կը, ու մենք ու­ զում էինք, որ դա ակն­հայտ լի­ներ: Եր­բեմն նա նա­յում էր հենց տե­սախ­ցի­կին ու հնա­րա­վոր էր տես­ նել նրա գո­հու­նակ քմծի­ծա­ղը: Ես այդ պա­ հե­րը նե­րա­ռել եմ` նրա իրա­կան դի­ման­կա­ րը ստեղ­ծե­լու հա­մար: Նա իս­կա­պես ցնցել էր մեզ»: ՍԿ

Երեկ «Ոսկեվազ» գինետանը եռօրյա նիստներից հետո իր մրցանակը հանձնեց այս տարվա Հայ-թուրքական կինոպլատֆորմը, որի պարգևն ընդունեց «Մենմենակ» վավերագրական ֆիլմի պրոդյուսեր Դիլեկ Այդինը: Ռեժիսոր Դիլեկ Գյոկչինի ֆիլմը պատմելու է Դայրայթո անունով մի վանուհու մասին, ով չնայած բոլոր դժվարություններին և խոչընդոտներին՝ շարունակում է խնամել Զազ գյուղում պահպանված միակ ասորական եկեղեցին՝ հուսալով, որ մի օր ասորիները կվերաբնակվեն այդ հողերը: 7000 եվրո պարգը, որը հովանավորվում է Եվրոպական Միության, Շվեդիայի արտաքին գործերի նախարարության և Eurasia Partnership-ի կողմից, կծախսվի ֆիլմի նկարահանումների վրա: Ճարտարապետ և պատմաբան Կարեն Բալյանը «Մոսկվա» կինոթատրոնի Ամառային դահլիճում ներկայացրեց նույն դահլիճի մասին պատմող իր գիրքը: Սա Բալյանի 3-րդ անդրադարձն է հայ խորհրդային մոդեռնիստական ճարտարապետությանը և կոչված է աջակցելու կինոթատրոնի բացօթյա դահլիճին իր նախկին փառավոր տեսքը վերադարձնելու ընթացիկ փորձերին: Տարիներ շարունակ մնալով անմխիթար վիճակում` կառույցը բազմիցս հայտնվել է քանդման եզրին: «Գրավի՛ր ամառային դահլիճը» կարգախոսի ներքո՝ Թումո կենտրոնի ուսանողների նախաձեռնությամբ տարածքում կազմակերպվելու են մի շարք համերգներ, ներկայացումներ և այլ միջոցառումներ, որոնց թվում նաև` «Ոսկե ծիրան» ՄԿՓ-ի կայանալիք «Վիշապ» ֆիլմի ցուցադրությունը (21:00, այսօր):

Էլի մրցա­նակ­ներ Մի­այն ՀԹԿՊ հար­թա­կի մաս­նա­կից­նե­ րը չեն, որ մրցա­նակ­ներ են ստա­նա­լու այս տար­ վա GAIFF Pro-ի շրջա­ նա­ կում: Այ­սօր CineThink («Կի­նո­միտք») ծրագ­ րի փակ­ մա­ նը (12:00, ՀԲԸՄ) պար­ գև կշնորհ­վի ամե­նա­խոս­տում­ն ա­լից փի­չի հե­ղի­նա­կին: Ծրա­գի­րը նա­խա­տես­ված է հայ կի­նո­գոր­ծիչ­նե­րի հա­մար, ով­քեր ու­զում են լա­վաց­նել հրա­պա­րա­կա­խո­ սու­թյան ու­նա­կու­թյուն­նե­րը: 2 500 000 դրամ մրցա­նա­կի հո­վա­նա­վորն է ՀՀ վար­չա­պե­տը:

Հան­դի­պում ՀԲԸՄ-ում

Իր «Ֆլո­րի­դա» նա­խա­գի­ծը» ֆիլ­մի երեկ­վա Երև­ա­նյան պրե­մի­ե­րա­յից հե­ տո ամե­րի­կա­ցի ան­կախ կի­նո­ռե­ժի­սոր Շոն Բեյ­քերն այ­սօր կհան­դի­պի հան­ դի­ սա­ տե­ սին (15:00, ՀԲԸՄ): Նա, ան­ շուշտ, կխո­սի նկա­րա­հան­ման իր մե­ թո­դի, քիչ ներ­կա­յաց­ված հա­մայնք­ նե­րը կի­նո­յի ստեղծ­ման գոր­ծըն­թա­ցի մեջ ներգ­րա­վե­լու մա­սին: Ինչ­պես նա ասաց մեր նա­խորդ հա­մար­նե­րից մե­ կում. «Պետք է շա­հել նրանց վստա­հու­ թյու­նը, լսել նրանց ձայնն ու ու­ժե­ղաց­ նել այն»:

Գի­շե­րա­յին կյանք

Արմեն Մեդվեդևը ստանում է այս տարվա «Եղիցի լույս» մրցանակը:

Դարեն Արոնոֆսկին Սերգեյ Փարաջանովի թանգարանում

Ավար­տեք ձեր փա­ռա­տո­նա­յին օրը կամ գնա­ լով խնջույ­ քին, որը կսկսի 22:30-ին` «Մա­նե» կո­տեյլ բա­րում (Սա­ րյան 1), կամ մաս­նակ­ցե­լով Կես­գի­շե­ րա­յին ամ­փոփ­մանն «Ակում­բում» (Թու­ մա­նյան 40):

GOLDEN APRICOT DAILY DAY 6 | 13 JULY | 2018

4 ¶ð²ÊàêàôÂÚàôÜܺð Ռո­ման­տիկ սպա­ռում

Չնա­խա­տես­ված հե­տև­անք­ներ

«Ան­ցու­ղի­նե­րում» (Թո­մաս Շտու­ բեր, Գեր­մա­նիա, 2018), Խա­ղար­կա­յին մրցույթ, 13.07` 12:30, 19:00, Մոսկ­վա կ/թ` Կա­պույտ դահ­լիճ

«Ֆոր­տու­նա» (Ժեր­մի­նալ Ռոո, Շվեյ­ ցա­րիա, 2018).Խա­ղար­կա­յին ֆիլ­մե­րի մրցույթ, 13.07` 10:00, 17:00, Մոսկ­վա կ/թ` Կա­պույտ դահ­լիճ

Հսկա հի­պեր­մար­կե­տի մի բաժ­նից մյու­սը մտազ­բաղ ու հապ­ճեպ քայ­լում են աշ­խա­տող­ նե­րը` կա­պույտ հա­մազ­գես­տով, ձեռ­քնե­րը` գրպան­նե­րի մեջ: Այս­տեղ նոր աշ­խա­տա­կից կա` Քրիս­տի­ա­նը (գեր­մա­նա­կան կի­նո­յի ծա­ գող աստղ Ֆրանց Ռո­գովս­կի), որն էլ էքս­կուր­ սա­վա­րի պես ծա­նո­թաց­նում է հան­դի­սա­տե­ սին մե­ծա­ծախ առևտ­րի կենտ­րո­նի թաքն­ված հմայ­քին: Երի­տա­սար­դը, ով էլ ավե­լի չխոս­կան է, քան իր «ու­սու­ցիչ» Բրու­նոն, պետք է սո­վո­ րի արագ տի­րա­պե­տել բեռ­նա­քարշ վարելու հմտու­թյուն­նե­րին, որ­պես­զի իջեց­նի առաս­ տա­ղի բարձ­րու­թյան վրա գտնվող ոգե­լի­ցով լի արկ­ ղերն` առանց զո­ հե­ րի: Երևի բարդ է կենտ­րո­նա­նալ այս սար­քը կա­ռա­վա­րե­լու վրա, երբ կող­քի` քաղց­րա­վե­նի­քի բաժ­նում քեզ ան­ դա­դար աչ­քե­րով ժպտում է Մա­րի­ո­նը («Թո­նի Էրդ­մա­նի» աստղ Սանդ­րա Հյու­լե­րը): Սուր­ճի սար­քի մոտ մի­ա­սին ընդ­մի­ջե­լով` Մա­րի­ոն ու Քրիս­տի­ա­նը, բնա­կա­նա­բար, սի­րա­հար­վում են, և նրանց պլա­տո­նա­կան կա­պին, իհար­ կե, չի կա­րող խան­գա­րել ան­գամ Մա­րի­ո­նի ամուս­նա­կան կար­գա­վի­ճա­կը: «Ան­ցու­ղի­նե­րում» ֆիլ­մում, որը «Ոս­կե ծի­ րան» է գա­լիս Բեռ­լի­նա­լեի մրցու­թա­յին

Ձյունա­ծածկ լեռ­նե­րի գե­ղե­ցիկ սև-սպի­տակ կադ­րե­րը հո­յա­կապ ֆոն են վա­ղա­ժամ հա­ սու­նաց­ման մա­սին պատ­մող այս անշ­տապ ֆիլ­մի հա­մար: Եթով­պա­ցի ներ­գաղ­թյալ Ֆոր­ տու­նան ըն­դա­մե­նը 14 տա­րե­կան է, ին­չը նրա հա­մար բազ­մա­թիվ խնդիր­ներ է ծնում: Ալ­ պե­րում գտնվող կա­թո­լիկ եկե­ղե­ցին, որն ապաս­տան է տրա­մադ­րում փախս­տա­կան­ նե­րին, հնա­րա­վո­րու­թյուն­ չու­նի` հոգ տա­նե­ լու դե­ռա­հա­սին: Ֆորտունային չի հա­ջող­վում եր­կար ժա­մա­նակ թաքց­նել իր դժկա­մու­թյան պատ­ճա­ռը` նա սի­րա­հար­վել է, իսկ 14-ամյա դե­ռա­հա­սի հա­մար դա կե­նաց-մա­հու հարց է: Նրա տա­րի­քը հե­տա­գա­յում նաև նրա սի­ րե­ցյա­լի հա­մար է խնդիր­ներ ստեղ­ծում, երբ իմա­նում է իրենց կար­ճա­տև սի­րա­յին կա­պի չնա­խա­տես­ված հե­տև­ան­քի մա­սին: Բարոյական հար­ցե­րը, որոնք բարձ­րաց­ նում է ռե­ ժի­ սոր Ժեր­ մի­ նալ Ռո­ ոն իր 2-րդ խա­ղար­կա­յին ֆիլ­մում, հատ­կա­պես ցայ­տուն են ար­տա­հայտ­վում եղ­բայր Ժա­նի կեր­պա­ րի մեջ (որի դե­րը փայ­լուն կա­տա­րել է Բրու­ նո Գան­ցը), երբ նա վա­նա­կան­նե­րի հետ քննար­կում է նրանց կոչ­ման նշա­նա­կու­թյու­ նը, կամ վե­րահս­կի­չի հետ խո­սում է Ֆոր­տու­ նա­յի ճա­կա­տագ­րի մա­սին: ՍԿ

ծրագ­րից հե­տո, երի­տա­սարդ ռե­ժի­սոր Թո­ մաս Շտու­բերն առա­ջին իսկ տե­սա­րան­նե­ րից մե­ կում չքնաղ մի վալս է ցու­ ցադ­ րում` բեռ­նա­քարշ մե­քե­նա­նե­րի մաս­նակ­ցու­թյամբ: Սպա­ռո­ղա­կան, առևտ­րա­յին բաղ­կա­ցու­ցի­ չը մղվում է երկ­ րորդ պլան. հան­ րա­ խա­ նու­ թի մի­ջա­վայ­րը պո­ե­տիկ է, ռո­ման­տիկ, չա­ փի մեջ սեն­տի­մեն­տալ: Լույ­սե­րը սինխ­րոն ան­ջատ­վում-մի­ա­նում են, իսկ գի­շեր­վան ըն­ դա­ռաջ դա­սա­կան երաժշ­տու­թյուն է հնչում և ասես ամ­պե­րից իջ­նող, քնքուշ հայ­տա­րա­ րու­թյու­ն. «Բա­րի գա­լուստ, գի­շեր է...»: Կի­նոքն­նա­դատ­ներն ար­դեն հասց­րել են հա­մե­մա­տել Շտու­բե­րի ստեղ­ծած հմա­յիչ մի­ ջա­վայ­րը մո­գա­կան Հոգ­վարթ­սի հետ, իսկ

Քրիս­տի­ա­նի մե­քե­նան` կա­խար­դա­կան փայ­ տի­կի, որն, ըստ փոր­ձա­ռու սեն­սեյ Բրու­նո­ յի, կա­րող է լու­ծել բո­լոր խնդիր­նե­րը: Բայց դա մի­այն հի­պեր­մար­կե­տի ներ­սում: Իսկ այն­տեղ` դրսո­ւմ, գույ­ներն ու­րիշ են, պատ­կեր­ներն ավե­ լի հստակ են` առանց մո­ գա­ կա­ նու­ թյան ակ­ նար­կի: Հատ­կան­շա­կան է, որ ֆիլ­մում խոսք չկա աշ­խա­տա­կից­նե­րի ան­ցյա­լի մա­սին` ո՞վ էր Քրիս­տի­անն ար­տա­քին աշ­խար­հում` մինչ այս­տեղ գոր­ծի ըն­դուն­վե­լը, ին­չո՞ւ Մա­րի­ո­նը չի բա­ժան­վում ամուս­նուց, ի՞նչ ճա­նա­պարհ­նե­րով է ան­ցել բեռ­նա­տա­րի վա­րորդ Բրու­նոն... Կա մի­այն այժ­մէ­ա­կա­նը` ան­ցու­ղի­նե­րում ծնվող ու մա­րող զգաց­մունք­նե­րը, հի­պեր­մար­կե­տի վառ­վող ու մա­րող լույ­սե­րը: ԴՄ

Երև­ա­նյան խեղ­կա­տա­կը

Չտեսն­ված հի­նը «Սա­ռը պա­տե­րազմ» (Պա­վել Պավ­լի­ կովս­կի, Լե­հաս­տան/Ֆրան­սիա/Մեծ Բրի­տա­նիա, 2018), Երև­ա­նյան պրե­մի­ե­ րա, 13.07` 21:00, 15.07` 17:00, Մոսկ­վա կ/թ` Կար­միր դահ­լիճ Չնա­յած եր­կա­րա­մյա գոր­ծու­նե­ու­թյա­նը` լեհ ռե­ժի­սոր Պա­վել Պավ­լի­կովս­կին հա­մաշ­ խար­հա­յին լայն կի­նո­հան­րու­թյա­նը հայտ­նի դար­ձավ 2014-ին, երբ «Իդա» սև-սպի­տակ դրա­ման ար­ժա­նա­ցավ Օս­կա­րի «Լա­վա­ գույն օտա­րա­լե­զու ֆիլմ» ան­վա­նա­կար­գում: Տրի­ում­ֆից 3 տա­րի անց Պավ­լի­կովս­կին վե­ րա­դար­ձավ «Սա­ռը պա­տե­րազմ» ֆիլ­մով, որն ոչ մի­այն ընդգրկ­վեց Կան­նի կի­նո­փա­ ռա­տո­նի մրցու­թա­յին ծրագ­րում, այ­լև ստա­ ցավ Լա­վա­գույն ռե­ժի­սո­րա­կան աշ­խա­ տանք մրցա­նա­կը: Գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րը տե­ղի են ու­նե­նում հետ­պա­տե­րազ­մա­կան Լե­հաս­տա­նում և պատմ­վում 15 տար­վա պատ­մու­թյուն: Տա­ ղան­դա­վոր երա­ժիշտ Վիկ­տո­րը (Տո­մաշ Կոտ), կու­սակ­ցու­թյան հրա­հան­գով, պա­տե­ րազ­մից ավեր­ված գյու­ղե­րում սկսում է տա­ ղանդ­ներ որո­նել: Լա­վա­գույն­նե­րը պետք է հա­մալ­րեն իր ջա­զա­յին հա­մույ­թը: Լսում­ նե­րի ժա­մա­նակ Վիկ­տո­րը հան­դի­պում է քաղց­րա­ձայն, կրքոտ Զու­լա­յին (Յո­ան­նա Կու­ լիգ), ում էլ վի­ ճակ­ ված է դառ­ նալ այն ճա­կա­տագ­րա­կան կի­նը, ում Վիկ­տո­րը փո­ խա­դար­ձա­բար կնվի­րի իր ողջ` դրա­մա­տիկ իրա­դար­ձու­թյուն­նե­րով լի հե­տա­գա կյան­քը: «Սա­ռը պա­տե­րազ­մը» շա­րու­նա­կում է «Իդա»-ի թե­մա­տիկ և առա­ջին հեր­թին` գե­

Առե­րե­սում ան­ցյա­լի հետ «Շութ­բոլ» (Ֆե­լիքս Կո­լո­մեր, Իս­պա­նիա, 2017), Վա­վե­րագ­րա­կան մրցույթ,13.07` 12:00, 17:00, Մոսկ­վա կ/թ` Կար­միր փոքր դահ­լիճ Ֆե­լիքս Կո­լո­մե­րի «Շութ­բոլ» վա­վե­րագ­րու­ թյու­նը մռայլ մի պատ­մու­թյուն է` ֆիլ­մի վեր­ նագ­րի զվար­ճա­լի խա­ղի ասո­ցի­ա­ցի­ա­յից շատ հե­ռու: Խո­ա­կին Բե­նի­տե­սը` ֆիլ­մի եր­ կու հե­րոս­նե­րից մե­կը, «շութ­բոլ» խա­ղի հե­ ղի­նակն ու դրա ամե­նա­ե­ռան­դուն պաշտ­ պանն է: Բայց ավե­լի կա­րև­որ մի բան կա. նա ման­կա­պիղծ է, ով տաս­նա­մյակ­ներ շա­ րու­նակ տաս­նյակ փոքր տղա­նե­րի է պղծել` լի­նե­լով ավագ դպրո­ցի ֆիզ­կուլ­տու­րա­յի ու­ սու­ցիչ: Նա բռնվեց 2011-ին, սա­կայն դա­տա­

«Լո­րիկ» (Ալեք­սեյ Զլո­բին, Հա­յաս­տան/ Ռու­սաս­տան/Շվեյ­ցա­րիա/Շվե­դիա/Սեր­ բիա/ Կիպ­րոս, 2018), Երև­ա­նյան պրե­մի­ ե­րա, ԱՊՀ ծրա­գիր, 13.07` 19:00, Մոսկ­վա կ/թ` Կար­միր դահ­լիճ

ղա­գի­տա­կան ավան­դույթ­նե­րը, որոնց հա­ մա­հե­ղի­նակն է օպե­րա­տոր Լու­կաշ Զա­ լը, ում սև-սպի­տա­կը կրկին լի է շնչող երփ­ նե­րանգ­նե­րով, բայ­ցև չա­փա­զանց զուսպ և մաք­սի­մալ դա­սա­կան է: Դա­սա­կան է նաև ողջ ֆիլմն իր սեղմ­վա­ծու­թյամբ, սյու­ժե­տա­ յին հստա­կու­թյամբ, հե­ղի­նա­կի հա­մա­մարդ­ կա­յին հոր­դո­րի պար­զու­թյամբ, ամեն ինչ` ռետ­րո դրա­մա­յի լա­վա­գույն կա­նոն­նե­րով: Հենց ին­քը` «սա­ռը պա­տե­րազ­մը», կամ, ասենք, «եր­կա­թյա վա­րա­գույ­րը» ֆիլ­մում չի քննարկ­վում, փո­խա­րե­նը` ֆիլ­մի շատ կադ­ րեր ինք­նին ար­տա­ցո­լում են վա­րա­գույ­րի էու­ թյու­նը` տխրու­թյամբ, խե­լա­կո­րույս պոռթ­կում­ նե­րով և պոռթ­կում­ն ե­րի հան­դեպ վա­խով:

պար­տե­լու փո­խա­րեն` դպրո­ցի ղե­կա­վա­րու­ թյու­նը փոր­ձեց կոծ­կել նրա արարք­նե­րը: Նշա­նա­կա­լի է, որ այս ցնցող վա­վե­րագ­ րու­թյու­նում Բե­նի­տեսն ան­ձամբ է պատ­մում իր պատ­մու­թյու­նը: Թեև «Շութ­բո­լը» երի­տա­ սարդ Կո­լո­մե­րի երկ­րորդ լի­ա­մետ­րաժ վա­ վե­րագ­րու­թյունն է, ռե­ժի­սո­րը գոր­ծի է դրել իր լրագ­րո­ղա­կան ողջ բնազ­դը Բե­նի­տե­սին հե­տև­ե­լու ու նրան իր արարք­նե­րի ու զո­հե­ րի հետ առե­րես­ման բե­րե­լու հա­մար: Ի հա­ կակ­շիռ այս խոս­տո­վա­նանք-պատ­մու­թյան առա­ ջին հե­ րո­ սի` ֆիլ­ մում կա մեկ այլ հե­ րոս` Մա­նո­ւել Բար­բե­րոն` Բե­նի­տե­սի զո­հե­ րից մե­կի հայ­րը: Ֆիլ­մի ըն­թաց­քում պարզ­ վում է, որ եր­ կու տղա­ մար­ դիկ շատ ընդ­ հա­նուր բան ու­նեն, սա­կայն մինչ նրան­ցից մե­կը բռնու­թյունն օգ­տա­գոր­ծում է որ­պես ան­ցյա­լում գոր­ծած իր արարք­նե­րի ար­դա­ րա­ցում, մյու­սը խի­զա­խել է այն վե­րա­ծել դրա­կան ո­ւժի: ՅԲՀ

Եր­բեմն էլ կադ­րե­րը սկսում են ըն­տա­նե­կան լու­սան­կար­ներ հի­շեց­նել` աղոտ, բայց ջեր­մա­ գին հի­շո­ղու­թյուն, ին­չին, ըստ էու­թյան, նվիր­ ված է ողջ ֆիլ­մը, որը Պավ­լի­կովս­կու` տիտ­ րով ար­ձա­նագր­ված ձոնն է իր ծնող­նե­րին: «Սա­ռը պա­տե­րազ­մը» չու­նի որևէ նո­րա­ րա­րա­կան հա­վակ­նու­թյուն, սա­կայն ռե­ժի­ սո­րին հա­ջող­վել է հաղ­թա­հա­րել մեկ այլ մար­տահ­րա­վեր: Նա հնա­րա­վո­րինս փայ­ լեց­րել և վե­րա­դա­սա­վո­րել է նման կի­նո­ յի վա­ղուց հա­լու­մաշ եղած գոր­ծի­քա­կազ­ մը: «Սա­ռը պա­տե­րազմն» այն «չտեսն­ված հինն» է, որը եր­ բեմն շատ ավե­ լի բարդ է ցու­ցադ­րել ու ավե­լի հա­ճե­լի է տես­նել, քան որևէ «բազ­միցս տե­սած նո­րը»: ԿԱ

Ինչ­պես հայ­րը, այն­պես էլ որ­դին «Հստակ աշ­խարհ» (Վախ­թանգ Կուն­ցևԳա­բաշ­վի­լի, Վրաս­տան, 2017), Վա­վե­ րագ­րա­կան մրցույթ, 13.07` 10:00, 19:00, Մոսկ­վա կ/թ` Կար­միր փոքր դահ­լիճ Ֆիլ­մե­րի մա­սին ֆիլ­մե­րը կի­նո­յի պատ­մու­ թյան ան­բա­ժան մասն են: Կի­նո­սեր­նե­րի հա­ մար մշտա­պես հա­ճե­լի է նա­յել, թե ինչ­պես են ու­րիշ­նե­րը կի­նո նկա­րում: Սա ճշմար­տա­ցի է նաև «Հստակ աշ­խարհ» ֆիլ­մի դեպ­քում, որը ցույց է տա­լիս, թե ինչ­պես են 26-ամյա Բե­կան ու նրա հայ­ րը մի­ ա­ սին իրենց առա­ ջին ֆիլ­ մը նկա­րում: Բե­կա­յի տա­րի­քում, սո­վո­րա­բար, ինք­նավս­տահ, ինք­նա­բավ ու պա­տաս­խա­ նա­տու են լի­նում, սա­կայն նա դեռ այդ­պի­սին չէ, թեև ֆիլ­մը չի բա­ցատ­րում` ին­չու:

Լի­նե­լով ար­վեստ­նե­րի, գրա­կա­նու­թյան ու թատ­րո­նի սի­րա­հար` Լո­րի­կը մշտա­պես իրա­ կա­ նու­ թյու­ նից մի քիչ կտրված է: Պա­ տաս­ խա­նատ­վու­թյուն ստանձ­նե­լու փո­խա­րեն` նա թաքն­վում է իր սի­րած հե­րոս­նե­րի` Սի­րա­նո դը Բեր­ժը­րա­կի, Ռի­չարդ ար­քա­յի և թա­տե­րա­կան այլ մե­ծա­նուն կեր­պար­նե­րի դի­մակ­նե­րի տակ: Նրա ամե­նա­սի­րե­լի հե­րոսն «Ալի­սան հրաշք­ նե­րի աշ­խար­հում»-ի Ճա­գարն է: Իսկ ռու­սաս­ տան­ցի ռե­ժի­սոր Ալեք­սեյ Զլո­բինն իր խա­ ղար­կա­յին դե­բյու­տի` «Լո­րի­կի» հա­մար Լյո­ւիս Քե­րո­լի զար­մա­նա­լի պատ­մու­թյուն­նե­րը տե­ ղա­փո­խել է ժա­մա­նա­կա­կից Երև­ան: Գլխին ստա­ցած հար­վա­ծի հե­տև­ան­քով` Լո­րիկն այ­ լոց մար­մին­նե­րի մեջ հայտն­վե­լու մո­գա­կան կա­րո­ղու­թյուն է ձեռք բե­րում: Մի երև­ան­ցուց մյու­սի մեջ ցատ­կե­լով` Լո­րիկն ի վեր­ջո հա­ջո­ ղում է դե­րա­սա­նու­թյան հան­դեպ իր մո­լուցքն օգ­տա­գոր­ծել բա­րի նպա­տա­կով: Նա վեր­ջա­ պես կա­րո­ղա­նում է պա­տաս­խա­նատ­վու­թյուն ստանձ­նել, և մի­այն սե­փա­կան կյան­քը վե­ րա­փո­խե­լու փո­խա­րեն` իս­կա­պես փո­խել շա­ տե­րի կյան­քը: Լո­րի­կի սյուր­ռե­ալ ար­կած­նե­ րը ֆիլ­մը դարձ­նում են զվարթ մի ներ­բող առ խեղ­կա­տակն, ում ար­ժե լուրջ ըն­դու­նել` նույ­ նիսկ եթե նա մշտա­պես խա­ղում է: ՀԷ

Վրա­ցի ռե­ժի­սոր Վախ­թանգ Կուն­ցև-Գա­ բաշ­վի­լու վա­վե­րագ­րու­թյու­նը, փաս­տո­րեն, այն մա­ սին է, թե ինչ­ պես է տղան պատ­ րաստ­ վում ինք­ նու­ րույն կյան­ քի: Հոր և որ­ դու հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թյան մեջ կան ու­րախ պա­ հեր, բայց կա նաև լար­ վա­ ծու­ թյուն: Բե­ կա­յի հա­մար վա­վե­րագ­րա­կան ֆիլմ նկա­ րե­լը լակ­մու­սի թուղթ է. նա պի­տի կա­րո­ղա­ նա գոր­ծը գլուխ բե­րել, որ­պես­զի ապա­ցու­ցի (նախ ինքն իրեն), որ պատ­րաստ է չա­փա­ հա­ս կյան­քին: Նրա հայ­րը` որ­քան էլ համ­բե­ րա­տար ու հաս­կա­ցող, հա­ճախ ստիպ­ված է թեժ բա­նա­վե­ճեր հան­դուր­ժել, երբ ինչ-որ բան Բե­կա­յի ու­զա­ծի պես չի ստաց­վում: Իհար­կե, կի­նո­ռե­ժի­սո­րը եր­բեմն պետք է բռնա­կալ լի­նի, սա­կայն «Հստակ աշ­խար­ հում» ըն­տա­նիքն ու կի­նոն մշտա­պես խաչ­ վում են` ան­հաս­կա­նա­լի դարձ­նե­լով, թե ով է Բե­կան` զայ­րա­ցած ռե­ժի­սո՞ր, թե՞ պար­զա­ պես դժգոհ որ­դի: ՀԷ

GOLDEN APRICOT DAILY 2018 | 13 JULY | DAY 6

«Ծո­վի մա­կար­դա­կից ցած­ր» ֆիլ­մի անա­պա­տի հե­րոս­նե­րից մե­կը, նկա­րագ­րե­լով իրա­վի­ճակն, ասում է, որ ին­քը «ոչ մի տե­ղից 1000 մղոն հե­ ռա­վո­րու­թյան վրա» է: Ձեր ֆիլ­մե­րում կար­ծես միշտ կենտ­րո­նի ու ծայ­րա­մա­սի մի­ջև եղած այս լար­վա­ծու­թյունն եք փնտրում: Հա­ մա­ ձայն եմ, սա­ կայն ֆիլմ նկա­ րե­ լիս` ես դրա մա­ սին չեմ մտա­ ծում: Հենց որ խո­ րա­ սուզ­ վում եմ աշ­խա­տան­քի մեջ, ամեն ինչ ասես զրկվում է սո­ վո­րա­կան տա­րա­ծու­թյու­նից, ժա­մա­նա­կից ու հե­ ռա­վո­րու­թյու­նից: Տե­ղի է ու­նե­նում հան­դի­պում, իսկ հե­տո ժա­մա­նա­կը պար­զա­պես վե­րած­վում է զուտ իմ ֆիլ­մի սկզբի ու վեր­ջի մի­ջև եղող մի բա­նի: Ու դա այն­քան մեծ տա­րա­ծու­թյուն է թվում: Այդ­պես է նաև իմ անձ­նա­կան կյան­քում, որով­հե­տև ես շատ եմ հե­ռա­նում մնա­ցած ամեն ին­չից: Այդ պատ­ճա­ ռով է, որ ամեն ֆիլմ նկա­րե­լիս մտա­ծում եմ, թե սա վեր­ջինն է լի­նե­լու: Ձեր ֆիլ­մե­րը միշտ «աութ­սայ­դեր­նե­րի» մա­ սին են, սա­կայն Դուք դա էլ եք հա­րա­բե­րա­կան դարձ­նում: Որով­հե­տև ես ինքս էլ «աութ­սայ­դեր» եմ: Հատ­կա­պես այդ­պես էր «Ծո­վի մա­կար­դա­կից ցածր» ֆիլ­մում: «Նա­վա­վա­րը» նկա­րե­լուց հե­տո 10 տա­րի պա­հանջ­ վեց , որ­պես­զի ես հա­ջորդ ֆիլմս ավար­տեմ: Ես գա­ ղա­փար չու­նեի` ինչ­պես դառ­նալ ռե­ժի­սոր, ան­գամ չգի­տեի, թե դա ինչ էր նշա­նա­կում: Ես տա­րի­նե­րով ֆիլմ էի նկա­րում ամե­րի­կյան անա­պա­տում` փոր­ ձե­լով այն ներ­կա­յաց­նել որ­պես եզա­կի ան­սահ­ման տա­րա­ծու­թյուն, սա­կայն ֆիլ­մը նկա­րե­լիս ես կորց­րի ամեն ինչ: Հե­տո գտա անա­պա­տի այդ վայրն իր հա­ մայն­քով, որ­տեղ մար­դիկ իրենց երկ­րորդ կյանքն են ապ­րում, և դա հենց այն հա­մակ­ցու­թյունն էր, որ տա­ րի­ներ շա­րու­նակ փոր­ձում էի ստա­նալ: Այդ վայ­րում ամե­նա­լավն այն է, որ ոչ ոք քեզ չի հարց­նում` որ­տե­ ղից ես, կամ ինչ ես անում այդ­տեղ: Ֆիլմ նկա­րե­լու նպա­տա­կով տե­սախ­ցի­կը ձեռքս առ­նե­լուց առաջ ես մեկ ամիս ապ­րե­ցի այդ վայ­րում` պար­զա­պես լի­նե­ լով այն, ինչ կամ: «Ծո­վի մա­կար­դա­կից ցածր» ֆիլ­ մից հե­տո սկսե­ցի ավե­լի արագ նկա­րել, սա­կայն ես միշտ փոր­ձում եմ պատ­մու­թյուն պատ­մե­լու նոր ու­ղի գտնել: Ես չեմ կա­րող անընդ­հատ նույն ֆիլ­մը նկա­ րել. միշտ փոր­ձեր անե­լու կա­րիք ու­նեմ:

Ջանֆ­րան­կո Ռո­զի Էրիթ­րե­ա­յում ծնված, բայց Իտա­լի­ա­յում գոր­ծող ռե­ժի­սոր Ջանֆ­րան­ կո Ռո­զին իր շրջա­դար­ձա­յին «Հրա­վառ ծո­վը» ֆիլ­մում ( ցու­ցադր­վել է 2016-ի «Ոս­կե ծի­րան»-ում) Եվ­րո­պա­յի գաղ­թա­կա­նու­թյան ճգնա­ժա­ մի մի ցնցող փո­խա­բե­րու­թյուն գտավ: Ֆիլ­մը նրան Բեռ­լի­նա­լեի «Ար­ ծա­թե արջ» բե­րեց և առա­ջադր­վեց Օս­կա­րի: Ռո­զիի` վե­րո­հի­շյալ ֆիլ­ մից առաջ նկար­ված 3 այլ ֆիլ­մե­րից բաղ­կա­ցած հե­տա­հա­յաց ծրա­գի­ րը «Ոս­կե ծի­րա­նում» ցույց է տա­լիս , որ ռե­ժի­սո­րը միշտ էլ սուր աչ­քով կա­րո­ղա­ցել է մաս­նա­վո­րի մեջ վեր­հա­նել ընդ­հան­րա­կա­նը: Ռո­զին վա­վե­րագ­րա­կան կի­նո­յում իրեն հաս­տա­տել է դեռ 1993 թվա­ կա­նին` «Նա­վա­վա­րը» ֆիլ­մով: Որ­պես կի­նոխ­ցի­կով օտա­րա­կան` նա որո­նում է այն, ին­չի մեջ կա­րե­լի է մարմ­նա­վո­րել իր շրջա­պա­տի պատ­ մու­թյուն­նե­րը: Լի­նի դա անա­պա­տի հա­մայն­քը «Ծո­վի մա­կար­դա­կից ցածր»-ում (2008), մեք­սի­կա­ցի մար­դաս­պա­նի իջև­ա­նա­տան սե­նյա­կը «Մար­դաս­պա­նը, սե­նյակ 164» ֆիլ­մում (2010), կամ Հռո­մի հսկա­յա­կան օղա­ձև ճա­նա­պարհն ու դրա մո­տա­կայ­քում ապ­րող մար­դիկ` «Սրբա­ զան օղա­կա­ձև ճա­նա­պարհ»-ում (2013): Ռո­զին հա­ջո­ղում է նկա­րա­ հան­ման անո­րոշ տե­ղան­քը վե­րա­ծել կյան­քի և մահ­վան ու դրանց մի­ ջև ըն­կա­ծի մա­սին դի­տար­ժան պատ­մու­թյուն­նե­րի:

A desert dweller in Below Sea Level describes his sit­ uation as being “a thousand miles from nowhere.” It seems that in your films you are always looking for this tension between center and periphery.

“I agree, but I never realize that when I’m working on a film. Once I immerse myself in a film everything becomes devoid of the usual space, time and distance. An encounter happens and then time becomes just this thing that sits between the beginning and ending of my film. This feels like such a huge distance, also in my personal life, because I’m so far away from everything else. That’s why I think with every film that I do that it will be my last one.”

Your films are all somehow about outsiders, but you make that come across as being relative too.

“Because I’m the outsider myself! This was especially the case with Below Sea Level. After making Boatman it took ten years for me to finish another film. I was at a loss on how to become a filmmaker; I didn’t even know what that meant anymore. I spent years making a film in the American desert, trying to render it as this unique boundless space, but I lost everything during the production. Then I found this place, this community in the desert where people live a second life, where no questions are asked, and it was the synthesis of what I had wanted to do for years. The good thing about that space is that nobody asks you where you come from or what you are doing there. So I lived there for a month, just being myself, before I picked up the camera to shoot a film. After Below Sea Level all my films went faster, but I always try to find a new way of telling stories. I cannot make the same film again and again. I need to experiment with narrative in documentary filmmaking.”

Do you perceive that need for experimentation as a challenge?

“I mostly enjoy it, but now I’m facing a really big challenge.

I’m working on a new film set in the Middle East called Nocturne. For the first time I’m making a film in place where I don’t understand what people actually say. So language is the biggest difficulty now. I have to somehow find a narrative structure without words. With that I don’t mean that I’m only making snapshots – I’m trying to create the structure of a story with as few words as possible.”

Այդ անհ­րա­ժեշ­տու­թյունն իբ­րև մար­տահ­րա­վեր եք ըն­կա­լում: Ավե­ լի շուտ վա­ յե­ լում եմ դա, սա­ կայն հի­ մա իս­ կա­պես մի մեծ մար­տահ­րա­վե­րի առաջ եմ: «Նոկ­ տյուրն» կոչ­վող ֆիլմ եմ սկսել նկա­րել Մեր­ձա­վոր Արև­ել­քում: Առա­ջին ան­գամ է, որ ֆիլմ եմ նկա­րա­ հա­նում մի վայ­րում, որ­տեղ մարդ­կանց լե­զուն չեմ հաս­կա­նում: Լե­զուն է հի­մա ամե­նա­մեծ դժվա­րու­ թյու­նը: Պետք է գտնեմ խոս­քե­րից զերծ պա­տու­մի կա­ռույց: Նկա­տի չու­նեմ, որ մի­այն պատ­կեր­ներ եմ անե­լու, այլ ջա­նում եմ պա­տու­մի մի կա­ռուց­վածք ստա­նալ, որ­տեղ հնա­րա­վո­րինս քիչ խոսք կլի­նի:

That’s an interesting contrast with El Sicario, Room 164, a film set in a single motel room that com­ pletely revolves around the oral history told by a Mexican hitman.

“Exactly. It’s also a contrast with Below Sea Level, a film that’s like the poetry of Walt Whitman for me. The way every person talks, it’s like a poet. It’s incredible. I only realized this when I was working on the subtitles of the film. I was writing everything down, which turned out like one big, fantastic poem. The way these people start speaking, the space between their words, all this becomes part of the narration. That whole film gained the structure of a small poem, and that’s not because of me, it’s because of them.”

Հե­տաքր­քիր միտք է` հաշ­վի առ­նե­լով, որ «Մար­ դաս­պա­նը, սե­նյակ 164» ֆիլմն ամ­բող­ջու­թյամբ տե­ղի է ու­նե­նում իջև­ա­նա­տան հա­մա­րում և հիմ­քում մեք­սի­կա­ցի մար­դաս­պա­նի բա­նա­վոր խոսքն է: Դա հա­կադ­րու­թյուն է ստեղ­ծում «Ծո­վի մա­կար­դա­ կից ցածր» ֆիլ­մի հետ. վեր­ջինս ինձ հա­մար Ուոլթ Ուիթ­մե ­նի պո­ե­զի­ա­յի նման է: Ամեն մարդ այն­տեղ խո­սում է պո­ե­տի նման. ան­հա­վա­տա­լի է... Ես դա գի­տակ­ցե­ցի, երբ ֆիլ­մի են­թագ­րերն էի պատ­րաս­ տում: Ամեն ինչ գրի էի առ­նում, և պարզ­վեց, որ դա մի մեծ ֆան­տաս­տիկ պո­եմ է: Այն, թե ինչ­պես են այդ մար­դիկ խո­սում, նրանց խոս­քե­րի մի­ջև եղած տա­րա­ծու­թյու­նը` այս ամե­նը պա­տու­մի մաս է դառ­ նում: Ողջ ֆիլ­մը պո­ե­մի կա­ռուց­վածք ստա­ցավ, և դրա պատ­ճա­ռը ես չէի, այլ` նրանք:

Sacro GRA feels like a poem too, mostly because of the way you structure it. Through just a few char­ acters you transform that whole marginalized ar­ ea into one cosmos.

“This is another film that arose out of a personal crisis. I was basically living around this huge ring road around Rome in a van. I’m not from Rome and I’m not a Roman so for me that place was more like a mental space. There are maybe three million people around the Sacro GRA and around 250,000 in the center of the city, so this is a completely massive, yet marginal space. It was not my intention to neatly map that circle, but to open it up and somehow synthesize the lives of its three million inhabitants.”

«Սրբա­զան օղա­կա­ձև ճա­նա­պար­հը» նույն­պես պո­ե­մի է նման` նրա կա­ռուց­ված­քի շնոր­հիվ: Ըն­ դա­մե­նը մի քա­նի հե­րոս­նե­րի մի­ջո­ցով այդ ողջ մար­գի­նա­լաց­ված վայ­րը վե­րա­ծել եք տի­ե­զեր­քի: Դա ևս մի ֆիլմ է, որն անձ­նա­կան ճգնա­ժա­մից է ծնվել: Ես, փաս­տո­րեն, ապ­րում էի բեռ­նա­տա­րի մեջ` Հռո­մի շուր­ջը ձգվող այդ հսկա օղա­կա­ձև ճա­ նա­պար­հի մո­տա­կայ­քում: Ես Հռո­մից չեմ, ուս­տի այդ տեղն ինձ հա­մար ավե­լի շատ մտա­յին վայր էր: «Սրբա­զան օղա­կա­ձև ճա­նա­պար­հի» շուրջն ապ­ րում է գրե­թե 3 մի­լի­ոն մարդ, իսկ քա­ղա­քի կենտ­ րո­նում` մոտ 250,000: Սա թեև մար­գի­նալ, սա­կայն հսկա­ յա­ կան վայր է: Իմ նպա­ տակն այդ օղակը ճշգրիտ քար­տե­զագ­րե­լը չէր. ես ու­զում էի այն բա­ ցել և մի կերպ մի­ակ­ցել այդ 3 մի­լի­ոն բնա­կիչ­նե­րի կյան­քե­րը: ՀԷ Հան­դի­պում Ջանֆ­րան­կո Ռո­զիի հետ` 14.07` 15:00, ՀԲԸՄ

Gianfranco Rosi With his seminal documentary Fire at Sea (screened at Golden Apricot in 2016) director Gianfranco Rosi – born in Eritrea but based in Italy – found a striking metaphor for the European migrant crisis. The film garnered him the Berlinale’s Silver Bear as well as an Oscar nomination. This year's retrospective of the three films Rosi made before Fire at Sea shows that he always had a keen eye for the universal in the specific.

Rosi already established his approach to documentary filmmaking in his 1993 debut Boatman. As an outsider with a camera, he searches for encounters that somehow embody the stories of his surroundings.

Whether it’s the desert community of Below Sea Level (2008), the motel room of a Mexican hitman in El Sicario, Room 164 (2010) or Rome’s massive ring road and the people living around it in Sacro GRA (2013), Rosi translates these obscure settings into relatable stories about life, death and what happens in between.

In your latest film Fire at Sea you similarly make this mental space of the Sicilian island of Lampedusa, but the incredible thing is that you also find a met­ aphor there for the whole European migrant crisis.

“In Fire at Sea there are two conflicting, very powerful social elements. You have the people on the Island going about their daily lives and then there’s these migrants arriving at the same island, but in a completely different space. It’s a metaphor for Europe, or maybe the whole world. People often ask me why there’s no interaction between the refugees and the people of Lampedusa in my film. It’s because it doesn’t exist. On the one hand I was there filming life, but on the other I also encountered death. After I filmed the bodies of the refugees in the belly of a ship, I stopped filming altogether. It was too powerful. Filming death was like a point of arrival, or departure. I don’t know exactly what it was, but it was an ending for sure.” HE Rendezvous with Gianfranco Rosi. 14-7 15:00 AGBU.

6

GOLDEN APRICOT DAILY DAY 6 | 13 JULY | 2018

reviews

Romantic Consumerism

Unintended Consequences

In the Aisles (Thomas Stuber, Germany, 2018). Feature Competition. 13-7 12:30, 19:00 Moscow Cinema Blue Hall.

Fortuna (Germinal Roaux, Switzerland, 2018). Feature Competition. 13-7 10:00, 17:00 Moscow Cinema Blue Hall.

Employees of a giant hypermarket scurry from one department to another, dressed in blue, hands in pockets. Christian (played by German cinema’s rising star Franz Rogowski) is the new guy here, and through his eyes we get acquainted with the discreet charm of this wholesale shopping center.

Christian, who’s even more quiet than his “teacher” in the ways of the warehouse Bruno, must learn to operate a forklift so that he can get the alcohol boxes that are stacked sky-high to the ground without casualties. But it’s hard to concentrate on this delicate task when a woman like Marion (Sandra Hüller) is smiling at you from across the aisle. After sharing a few breaks by the coffee machine the two fall in love and nothing can overshadow their relationship – not even Marion’s marriage.

In the very first scenes of In the Aisles, which premiered in the Berlinale competition program in February, young German director Thomas Stuber shows us a magnificent waltz performed

Snowy mountains shot in gorgeous black-andwhite form the backdrop of this slow-burning movie about growing up fast. Ethiopian immigrant Fortuna is only fourteen years old, which gives her problems in more than one way. The Catholic monastery high in the Alps that provides refuge to the group of asylum seekers that she’s part of is not equipped to take care of unaccompanied minors. The care supervisor wants to move her to a foster family, but Fortuna refuses.

While the girl is as secretive as any adolescent, she can’t hide the reason behind her refusal for long: she’s in love, and to a 14-yearold, that’s nothing less than a matter of life and death. Her age also poses a problem for the far-from-passive object of her infatuation, though only in retrospect, after he finds out about the unintended consequence of their brief affair.

The film’s setting naturally inspires philosophical musing on faith – religious or otherwise. The moral issues that director Germinal Roaux addresses in his second feature are most explicitly expressed by brother Jean ­ (empathetically played by Bruno Ganz) as he heads a discussion among the monks about the meaning of their calling, or talks about Fortuna’s fate with the refugee care supervisor. However, faith also tacitly underlies this quiet study of the way the outwardly unperturbed Fortuna deals with her inner turmoil. SK

by forklifts. The consumerist element of the hypermarket is pushed to the background as the mood becomes more poetic and romantic, even sentimental in the best sense of the word. The lights flicker on and off in unison, while the night is greeted with classical music and a tender announcement, seemingly coming down from the skies above: “Welcome, it’s night...”

Critics have already compared the dazzling atmosphere Stuber created to the magic of Harry Potter’s Hogwarts and Christian’s forklift to a magic

wand which, as Bruno insists, can solve any problem. But that’s probably only true within the walls of the hypermarket. Outside, the colors are different, less blurry and more defined, while Stuber’s shots remove any hint of magic. It’s probably no coincidence that we never learn much about the characters’ pasts. Who was Christian before he got hired? Why can’t Marion divorce her husband?

What roads has truck driver Bruno conquered in his life? There’s only the present – the emotions blooming and fading away between the aisles. DM

The Unseen Old Cold War (Pawel Pawlikowski, Poland/ France/UK). Yerevan Premiere. 13-7 21:00, 15-7 17:00 Moscow Cinema Red Hall.

Polish director Pawel Pawlikowski caught the eye of a wide international audience in 2015 with his black-and-white film Ida, which won the Academy Award for Best Foreign Language Film. Three years after his triumph Pawlikowski returns with Cold War, which premiered at the Cannes film festival earlier this year, where it won the award for Best Director.

The events in the film take place in postWW2 Poland and span a period of fifteen years.

Talented jazz musician Wiktor (Tomasz Kot) is instructed by the Communist Party to go on a search for talents in the rural areas that were devastated by the war. During the auditions he organizes, Wiktor meets sweet-voiced and passionate Zula (Joanna Kulig). She becomes the femme fatale to whom he’ll devote the rest of his eventful life.

Cold War continues in Ida’s footsteps both thematically and aesthetically. Pawlikowski again collaborates with cinematographer Lukasz Zal, whose monochrome images, teeming with life and shades, are restrained and classical. As is the whole film, with its tight script, defined narrative and the clarity of the director’s universal appeal – all done in the best traditions of a retro drama.

The eponymous Cold War is not mentioned in the film and neither is the Iron Curtain. Instead, the essence of the divide is reflected in the film’s shots and frames. They’re full of sadness and sudden emotional outbursts, or laden with the fear those may come. Some shots are framed as family photographs, distant yet warm memories.

In essence, that’s what the whole film is about: as the end credits reveal, Cold War is Pawlikowski’s ode to his parents.

In doing so, the director has managed to

Confronting the Past Shootball (Fèlix Colomer, Spain, 2017).

Documentary Competition. 13-7 12:00, 17:00 Moscow Cinema Small Red Hall.

Fèlix Colomer’s documentary Shootball tells a dark tale, far removed from the fun and games its innocuous title invokes. Joaquín Benítez, one of the film’s two protagonists, was the originator of the titular ballgame and one of its most enthusiastic advocates. But much more importantly, he was a pedophile who abused dozens of young boys over several decades in his capacity as a high school PE teacher. He was caught in

Yerevan’s Jester Lorik (Alexey Zlobin, Armenia/Russia/ Switzerland/Sweden/Serbia/Cyprus, 2018).

Yerevan Premiere & CIS Focus. 13-7 19:00 Moscow Cinema Red Hall.

successfully polish and refurnish the triedand-worn toolkit of a classical kind of cinema. Cold War presents an “unseen old” and

2011, but instead of prosecuting him, school authorities attempted to cover up his actions.

Remarkably, Benitez tells his own story in the shocking documentary. Although Shootball is only Colomer’s second feature-length documentary (he made his first film Sasha while he was still a film student), the filmmaker uses all his journalistic instincts to track Benitez down and confront him with his victims and his actions.

That confession-like story is offset against the first-person account by the film’s second lead Manuel Barbero, the father of one of Benitez’s victims. As the film goes along, it turns out that the two men have much in common. But whereas one uses the violence that befell him in his past to excuses his own actions, the other has ventured to turn them into a positive force. JBH

proves that this, while harder to show, can be far more rewarding to see than the overexposed new. KA

Like Father, Like Son Transparent World (Vakhtang KuntsevGabashvili, Georgia, 2017). Documentary Competition. 13-7 10:00, 19:00 Moscow Cinema Small Red Hall.

The making-of documentary has been an integral part of film history. For cinephiles, it’s always a pleasure to watch how other people make movies. This is also true for Transparent World, which shows how 26-year-old Beka and his father make their first film together. At Beka’s age, most people are confident, self-sufficient and responsible. But Beka isn’t there yet, although Transparent World doesn’t specify why that may be.

As a fan of theater, literature and the arts, Lorik always seems a little out of touch with reality. Rather than taking responsibility he hides behind the masks of his favorite characters: Cyrano de Bergerac, King Richard, and other great roles written for the stage. His mostloved character is the rabbit from Alice in Wonderland, a hurried animal living in a world that defies all logic.

Transposing Lewis Carroll’s wondrous stories to contemporary Yerevan for his debut feature Lorik, Russia-based director Alexey Zlobin throws his title character down his very own rabbit hole.

After an accidental blow to the head he magically inhabits the bodies of other Yerevanites.

Jumping from one person to another, Lorik finally gets to put his acting obsession to good use.

When he ends up in the body of an emerging right-wing political leader, he can finally take responsibility and actually change people’s lives, instead of only transforming his own.

Through Lorik’s surreal adventures, Zlobin’s film becomes a joyful ode to the jester who deserves to be taking seriously, even if he’s always playing. HE

Using their film project as a case study, Georgian director Vakhtang Kuntsev-Ga­ bashvili’s documentary is actually about how this boy is gearing up for adult life. There’s moments of joy during the collaboration between father and son, but there’s also great tension. For Beka making the documentary is a litmus test: he needs to pull this off to prove (mostly to himself) that he’s able to live life as an adult. His father, however patient and understanding, often has to tolerate heated arguments when things don’t work out the way Beka plans.

Of course, film directors sometimes have to be tyrants. But in Transparent World family and cinema always intersect, making it somewhat unclear whether Beka is being an angry director or simply an upset son. HE

GOLDEN APRICOT DAILY 2018 | 13 JULY | DAY 6

NEWS AND BACKGROUND 7

‘There is solidarity despite their poverty’ In What Comes Around, director Reem Saleh portrays day-to-day life in Rod el Farag, a poor neighborhood in Cairo, by following its credit union: a simple collective system for putting money aside to save for bigger expenses, celebrations, or calamities.

“This neigbourhood can be awful to strangers”, says credit collector Um Ghareeb in the film.

Luckily, Lebanese director Saleh had a family connection there, she explains: “My mother is from Egypt, and when she died I went to Rod el Farag, because this was where she wanted to be buried. She always spoke very fondly of the neighborhood where she grew up, although I remember going there once as a kid and not liking it. But after her death I started seeing it differently, as if through her eyes. I went back several times, I got to know the people, and finally I decided I wanted to make a film about this microcosm.”

The credit union was Saleh’s portal into the neighborhood’s day-to-day life, she says. “I

wanted to show that in this poverty there’s a lot of solidarity, a sense of community. To some extent, the credit union allows them to plan their lives.” Still, she could not have anticipated the outcomes. “In general it’s difficult for people with so little money to plan their expenses.

They would say to us: ‘When the union money comes, I’ll buy a fridge’, but then they’d spend it on something completely different.”

As Saleh’s crew shot periodically over the course of six years, some events inevitably escaped their sight. That was the case with the unexpected move by 8-year-old Dunya, who uses her union savings to fund her own genital mutilation. Saleh lets the brash, impulsive, and manipulative girl recount the event, and asked her and her parents to reenact the family fight that ensued. “Dunya continually used the camera, and we wanted this to be obvious.

Sometimes she looks into the lens and sometimes you can see her smirk. I included these moments to give an honest portrayal of her.

She was a shock to us.” SK

At yesterday’s closing festivities for the three-day Armenia-Turkey Cinema Platform, producer Dilek Aydın accepted the ATCP Award for her project On Her Own. The film by director Dilek Gökçin will tell the story of Dayrayto, an Assyrian nun who, against all odds, keeps her position at the only Assyrian monastery left in Zaz, a village in the province of Mardin in Southeastern Turkey. Her only motivation is to be able to see her fellow Assyrians come back to their lands. The 7,000 euro ATCP Award (supported by of the European Union, the Swedish Ministry for Foreign Affairs, and the Eurasia Partnership Foundation) goes towards the making of the film.

The Political Present

More Awards The ATCP Awards (see above) aren’t the only prizes given out during this year’s GAIFF Pro events. At today’s close of CineThink (12:00 AGBU), a workshop program focused on public speaking skills for emerging Armenian filmmaker, an award will be given to the most promising project pitch. The award, which is worth 2.5 million Armenian drams, has been provided by Armenia’s brand new Prime Minister.

Not all of the films in this year’s Armenian Panorama program rummage through the past – some of them examine the country’s present. Taken together these films capture a complex country full of contrasts: moment of poetry and pleasantry can suddenly make way for violence and (political) tension.

Manne’s Adaptation is a beautiful portrait of life in Yerevan. This playful documentary in black-and-white is like a city symphony, capturing the people of Yerevan walking, talking, waiting, working, playing, and eating, amongst other things. With this portrayal of daily life in Yerevan Manne (the nom de plume of Mane Baghdasaryan) paints a pretty picture, although she doesn’t shy away from the city’s problems entirely. A striking scene takes place in a canteen for the homeless where one lady tries to scrape together enough money for a single meal.

Juxtaposing this scene with images of carefree, young, and hip Yerevanites, Adaptation shows the duality of living in the big city.

Still, Adaption mostly shows a life of relative ease. The same cannot be said of Way Back Home.

This scathing documentary about the civil rights issues in contemporary Armenia takes the 2016 public arrest of the Canadian-Armenian actress Arsinée Khanjian (who was awarded a Parajanov Thaler at the festival earlier this week) as its enticing incident. Infuriated by the event director Seda

Tombé

Grigoryan examines the state of Armenian politics and the country’s 2017 parliamentary elections.

Only just predating the eventful Velvet Revolution that took place earlier this year, Way Back Home is an incredibly timely film.

Echoes of that revolution will no doubt be found in many of next year’s Armenian films. The country’s new Prime Minister Nikol Pashinyan already spoke of his hopes in this direction in his remarks at the opening of the festival. However, a rising tension can already be felt in this years crop of Armenian films. Evelina Barsegian’s On the Road, for instance, takes place deep in the belly of the capital city, where a robber faces a moral dilemma while fleeing from the police. Without any background information of who this robber is and why he has chosen a criminal path, Barsegian simply shows a city in the dead of night where cops and crooks alike roam the streets.

Yerevan by night is even more haunting in Tombé. This beautiful short film about an unfortunate evening in the life of Kara (portrayed by prolific actress Narine Grigoryan, who can also be seen in Yeva and Lorik during this year’s festival) examines the position of women in Armenia’s contemporary society. Kara spends her days washing dishes at the “Goldfish” eatery, located in a shady and neon-lit part of the city. One night, just before closing, Kara's tiring routine is gravely disturbed when her drunk and abusive husband comes for her. She flees the workplace and sees the city in a new light. She comes across pimps, prostitutes and thieves in a city of exploitation, crime and moral decay. Along with her co-screenwriter Vahram Martirosyan, writer and director Diana Kardumyan shows the worst of the city. However, as protagonist Kara is so sincere and gentle, Tombé can criticize present-day Armenia while still leaving hope for its future. HE

Architect and historian Karen Balyan (right) presented his book Moscow Cinema’s Summer Hall yesterday, right underneath his subject’s structure. The book, Balyan’s third dealing with Armenian-Soviet modernist architecture, stands in a line of ongoing attemts to restore the cinema’s outdoor hall to its former glory. Having been in disrepair for years, the site has been on the brink of demolition several times.

Under the banner “Occupy Summer Hall”, the TUMO center’s students have taken over the space for a series of presentations, concerts, and other events, which also includes today’s GAIFF screening of Behemoth (21:00).

Meet the Maker Following yesterday’s Yerevan Premiere of his latest film The Florida Project, a Rendezvous with renowned American independent filmmaker Sean Baker is organized this afternoon (15:00 AGBU). He will undoubtedly expound on his methods, not just showing underrepresented communities but involving them in his films’ creation as well, as he explained in the Daily earlier this week: “It’s all about time. It’s about building trust, hearing their voices and amplifying them.”

Into the Night End your festival day in style, either at the After-Party which starts 22:30 at Mane Cocktail Bar (1 Martiros Saryan St.) or during the daily Midnight Wrap-Up at The Club (40 Tumanyan St.).

Armen Medvedev receiving this year's Let There Be Light Award.

GOLDEN APRICOT DAILY DAY 6 | 13 JULY | 2018

8 Ðàì²Ü²ìàðܺð

EATERY

Food, est. 800 B.C.

Yerevan | Dilijan | Moscow 10 Pushkin T.: +374 10 561 354

6 Sayat Nova T.: +374 60 655 080

2/6, bld.13 Romanov T.: +7 495 782 19 98

Abovyan str. 3/1 Tel.: 091 56 89 31