Einfalt | Simple
Einar Örn Benediktsson
Einfalt | Simple 6. júlí til 8. september 2017
Einfaldlega Einar Jón Proppé
Þegar teikningar Einars Arnar sáust fyrst opinber lega á níunda áratugnum opnaði hann myndheim þar sem ákveðin mótíf voru endurtekin með næstum áráttukenndum hætti: Snjór þakti hvern einasta fjallstind og í flestum myndunum mátti sjá t.d. ljósastaur, teketil og hænu, hvað sem annars var viðfangsefni þeirra. Línurnar voru oftast óbrotnar og myndefninu raðað þétt svo það fyllti blaðið. Stundum minnti þetta einna helst á það sem unglingar teikna í stílabækur sínar þegar þeir nenna ekki að fylgjast með í tíma en munurinn var augljóslega sá að teikningar Einars virtust unnar af fullri einbeitingu og alvöru, enda mátti fljótlega sjá að stíllinn breyttist og þróaðist. Þegar á leið fóru f ígúrur að verða meira áberandi svo teikning arnar minntu stundum á hellaristur, stílfærðar og teygðar myndir sem gætu verið manneskjur eða eitthvað annað.
Á síðustu árum hefur Einar farið að sýna
hliðina á mér. Minn vinahópur samanstendur ekki
teikningar sínar svo fleiri hafa getað kynnst
bara af tónlistarmönnum, heldur líka rithöfundum,
þessari hlið á listsköpun hans. Langflestir þekkja
myndlistarmönnum eða hvað sem er. Það umhverfi
hann þó helst fyrir tónlist en hann kom fyrst
sem ég er í er ekki það sem kallað er tónlistarum
fram á sjónarsviðið 1981 sem söngvari og texta
hverfi. Ég er ekki í tónlistarbransanum og vinir mínir
höfundur hljómsveitarinnar Purrkur Pillnikk
eru flestir annað en tónlistarmenn.
snemma á því tímbili sem kennt er við pönkið á
Þessi obsessífu element í teikningunum ... ég held
Íslandi. Í kjölfarið fylgdu fleiri tónlistarverkefni
að sú sköpun hafi meira verið inni í tónlistinni. Það
og hljómsveitirnar Kukl, Sykurmolarnir og síðast
er ákveðið obsessíft element í tónlistinni sem ég var
Ghostigital. Með þessum hljómsveitum hefur
ekkert að sinna í myndlistinni. Teikningin var alltaf
Einar komið fram víða um heim og varið heilum
þarna en ég var ekki að gefa henni gaum af því ég
árum á tónleikaferðalögum. Allar hljómsveitirnar
var að sinna tónlistinni miklu meira, en ég brýst út
þóttu framúrstefnulegar og vissulega var þarna
í teikningu og þá tek ég kannski þessi obsessífu ein
um mikla og merkilega tilraunastarfsemi að ræða
kenni – að teikna í einni línu, til dæmis. Lag er ein
en samt er hætt við að mörgum þyki skrýtið að sjá
lína þótt það sé dynamískt. Þegar fólk er að tala við
Einar nú stíga fram sem myndlistarmann.
mig um tvívídd og þrívídd þá er ég ekkert að kveikja á því að mínar teikningar séu á einum fleti og að það
Ertu kominn í myndlistina? Ég hef alltaf verið i myndlistinni. Myndlistin hefur alltaaf verið við
sé engin dynamík í þeim.
Teikningar Einars eru léttar og litríkar línuteikn
samfélag að ræða. „Einar’s army,“ kallar hann það
ingar en Einar er líka farinn að vinna þær í
og brosir.
mörgum lögum með gegnsæjum lit sem gefur þeim eins konar dýpt þótt ekki sé um hefðbundna
Einhver sagði við mig um myndirnar á þessari sýn
fjarvídd að ræða. Myndflöturinn er oftast fylltur af
ingu: „Þetta eru bara sjálfsmyndir hjá þér.“ Það er
teikningum, f ígúrum og formum í ýmsum litum,
alveg rétt, þetta eru bara sjálfsmyndir. Hvern er ég að
sem síðan má sjá endurtaka sig í öðrum myndum
teikna? Ég þekki mig kannski best af öllum en samt
svo úr verður stór en persónulegur myndheimur
þekki ég mig nógu mikið til að vilja finna út meira.
og persónugallerí. Fígúrurnar úr teikningunum hafa síðan getið af sér aðrar í þrívíðu formi, unnar
Það má tengja verk Einars við ýmislegt annað í
í málmvír eða leir. Þegar komið er inn á sýningu
myndlistinni en samt er erfitt að njörva þau niður.
með þessum verkum er eins og maður sé kominn
Myndirnar viðast vera eins konar leikur og þær
á fjölmenna samkomu. Teikningarnar eru fullar af
eru lausar við allan hátíðleika. Það má greina
fólki og furðuverum. Vírf ígúrurnar hanga neðan
bergmál af ýmsu – hellaristum, myndlist Maya-in
úr loftinu og snúast og dansa þegar gengið er
díána, teikningum súrrealista, veggjakroti frá ým
fram hjá. Leirskúlptúrarnir teygja sig út í rýmið
sum öldum eða bara myndunum sem við teiknum
og virðist vera mikið niðri fyrir. Einar hefur meira
stundum annars hugar meðan við eigum í löngu
að segja gefið skúlptúrunum nöfn sem ýtir enn
símtali. Samt er eins og þessi ómur berist úr öllum
undir þá tilfinningu að hér sé um einhvers konar
áttum og slíkar tilvísanir ná ekki langt að því að
skýra verkin. Aðferðin er kannski blanda af ýmsu
Lýsing Einars á aðferðinni minnir mjög á það sem
en virðist um leið fyrst og fremst sjálfsprottin.
súrrealistar á þriðja og fjórða áratug síðustu aldar kölluðu „ósjálfráða“ teikningu. Hugmynd þeirra
Maður er að fara af stað með eitthvað óákveðið. Þeg
var að með því að teikna eitthvað án þess að hugsa
ar ég teikna er ég ekki að hugsa um neitt. Ég er bara
um hvað maður væri að gera væri hægt að opna
að reyna að tengja við það sem fyrir liggur, kannski
fyrir myndir og merkingu úr undirmeðvitundinni.
blað og penni, og þá er að fókusera á pennann eða
Þetta var ein af aðferðum þeirra til að brjótast úr
blekið á blaðinu og sjá hvaða saga kemur út. Yfirleitt
viðjum vanabundinnar hugsunar og finna nýtt
þegar ég er búinn horfi ég á það sem er fyrir framan
frelsi í listinni. Einar sjálfur segist þó ekki hafa velt
mig og segi: „Já! Góðan daginn.“ Þetta er ómeðvit
þessum tengingum mikið fyrir sér.
að hjá mér, að byrja að teikna og sjá hvort það er eitthvað þarna sem ég tengi við, eitthvað sem kætir
Ég lendi alltaf í miklu basli með að reyna að hólfa
mig, og þá getur það hugsanlega kætt einhverja aðra.
mig niður eða setja mig á einhvern ákveðinn stað því
Ég fæ oft þau viðbrögð að fólk tengi við þetta og þá
ég segi alltaf að pönk sé mitt upphaf. Þá getur maður
er eitthvað þarna sem ég veit ekkert endilega hvað er
farið í pönkið og sagt að það komi upp úr atvinnu
og þarf ekki að vita hvað er. Þetta er gjörningur eða
leysi og vonleysi áttunda áratugarins á Bretlandi
performans sem skilur eitthvað eftir og teikningin er
en svo segja sumir að það hafi verið framleitt af
þá að miðla einhverju áfram sem við könnumst við
Malcolm McLaren og Jamie Reid sem tóku þetta frá
eða könnumst ekki við ... ég veit það ekki.
situationistunum og situationisminn kom úr lettr
ismanum og lettrisminn kom úr dadaismanum. Það
hafna þeim reglum og takmörkunum sem þeirra
má segja að þetta sé mín plassering, á þessu rófi. Það
sviði höfðu verið settar.
eru mínar rætur. Seinna sagði fólk að ég minnti það
Á Íslandi gerðist þetta með kynslóð Einars á
á Keith Haring og ég vissi ekkert hver Keith Haring
árunum uppúr 1981. Margar hljómsveitir sóttu
var en komst að því að hann var að starfa í New York
innblástur í pönkið þótt íslenska pönkið yrði samt
upp úr 1980 svo ég tengdi það við tónlistina sem var
allt öðru vísi en pönkið á Bretlandi. En sumar
að gerast þá. Þetta eru tengingar sem eru ómeðvit
hljómsveitir unnu líka með áhrif annars staðar
aðar en eru í gangi. Svo er sagt að þetta sé prímitíf
frá og meðlimirnir komu úr ýmsum áttum, sumir
ismi, svona shamanískt eða eins og hellaristur, og ég
voru skáld og sumir myndlistarmenn. Árið 1983
finn mig líka svolítið þar.
fóru ungir myndlistarnemar að tileinka sér eins konar pönk-málverk – nýja málverkið – og settu
Skýringa er líklega frekar að leita í því listaum
upp stóra sýningu í JL-húsinu sem þá stóð ónotað.
hverfi sem Einar átti þátt í að móta þegar hann
Þar var myndlist sýnd en líka haldnir tónleikar og
hóf tónlistarferil sinn. Við upphaf níunda áratug
fluttir alls konar gjörningar. Sýningin hét „Gull
arins varð til mjög fjölbreyttur vettvangur þar sem
ströndin andar“ og var listasmiðja eða samstarfs
ýmsum listgreinum var gjarnan blandað saman í
vettvangur ungra uppreisnarmanna úr öllum
einni allsherjar leit að nýjum tjáningarmáta. Það
listgreinum. Sama ár stofnuðu Einar og félagar
var mikill samgangur milli tónlistarmanna, skálda,
hans hljómsveitina Kukl sem var eins konar
myndlistarmanna og sviðslistafólks. Allir vildu
„súpergrúppa“ með meðlimi úr sumum helstu
pönkhljómsveitunum. Tónlist Kuklsins var ólík
Svo fór ég heim og var að teikna þar og búa til akryl
nokkru sem fólk hafði áður heyrt.
myndir. Ég sá þær um daginn og þær eru ógeðslega dökkar og dimmar, algert vonleysi í þeim.
Með Kuklinu spratt upp þessi tilraunavettvangur sem var mjög frjór og skemmtilegur. Þar komu inn
Thatcher-árin á Bretlandi voru mörgum erfið
alls konar listir og líka litteratúr. Það verður stærri
og það endurspeglaðist í tónlistinni og í verkum
suðupottur sem var líka ávísun á það sem gerðist
margra annarra listamanna. Í samanburði voru
með stofnun Smekkleysu SM og Sykurmolanna.
sköpunarverk íslensku pönkaranna glaðleg og
Það var ákveðinn samruni á pönki og svo súrreal
leikandi. Kuklið lék sér með flókna ryþma sem
isma og þá kemur út þessi anarkó-súrrealismi eða
varla höfðu heyrst áður í rokktónlist og í söngnum
pönksúrrealismi þar sem verið var að samtvinna
var það samspilið milli ágengrar raddar Einars og
listgreinar.
svífandi tóna Bjarkar sem gaf tónlist þeirra sinn
Ég var í London að læra 1983–1987 og þá var ég
sérstaka blæ. Pólitíkin lá ekki eins þungt á íslensku
bara eins og túristi á Íslandi. Í London var ég í hóp
hljómsveitunum þótt vissulega mætti heyra ádeilu
með fólkinu í Flux of Pink Indians og Crass en ég
víða. Í staðinn kom spilagleðin og tilraunastarf
var ekki í neinni hljómsveit sjálfur. Í London byrja
semin. Á Íslandi var lítil von til að tónlist af þessu
ég að teikna svolítið mikið fyrir sjálfan mig og sé þar
tagi gæfi af sér pening og þess vegna gerðu lista
að þetta á alveg vel við mig. Ég fór til Crass og fékk
mennirnir það sem þeim sýndist án þess að þurfa
aðgang að stúdíóinu þar og var að búa til tónlist einn.
að eltast við almannasmekk eða markaðinn.
Árið 1986 tók Einar þátt í því að stofna fyrir
Eftir að Sykurmolarnir hættu 1992 fóru
tækið Smekkleysu SM ásamt hópi annarra
meðlimir hljómsveitarinnar í ýmsar áttir. Bragi
tónlistarmanna og skálda. Smekkleysa SM stóð
Ólafsson sneri sér alfarið að skáldskapnum. Björk
fyrir kvölddagskrám þar sem hljómsveitir spiluðu
hóf sinn sólóferil. Sigtryggur Baldursson og Þór
og skáld lásu upp. Þarna var kominn formlegur
Eldon héldu áfram í tónlistinni. Margrét Örnólfs
vettvangur fyrir það fjölbreytta samstarf sem hafði
dóttir hélt áfram að semja tónlist og hefur líka
orðið til meðal yngri listamannanna. Fyrirtækið
skrifað handrit að kvikmyndum og sjónvarpsþátt
gaf út tónlist af ýmsu tagi – ekki síst eftir yngri
um. Einar starfaði áfram að Smekkleysu SM og
hjómsveitir – en gaf líka út ljóðabækur, kaldhæðin
setti af stað ýmis verkefni – stofnaði m.a. fyrsta
póstkort, o.fl. Allt virtist mögulegt og starfsemin
netkaffihúsið á Íslandi – og hélt áfram að búa
endurspeglaði það sem Einar hafði sungið í einum
til tónlist, m.a. með Hilmari Erni Hilmarssyni,
af fyrstu textum sínum með Purrki Pillnikk:
Sigtryggi Baldurssyni og Damon Albarn.
„Málið er ekki hvað maður getur, heldur hvað
Árið 2001 stofnaði hann svo Ghostigital með
maður gerir.“ Við stofnun hópsins var lesin upp
fjöllistamanninum Curver. Og hann hélt áfram að
stefnuskrá og þar segir í fyrsta lið: „Þar eð „góður
teikna.
smekki“ og „sparnaður“ eru höfuðóvinir sköpun
Einar sér sjálfur ekki mikinn mun á öllum
ar og vellíðunar, mun Smekkleysa sa/sf vinna
þessum verkefnum; hann virðist líta á þetta allt
markvisst gegn öllu sem flokkast undir góðan
sem skapandi vinnu og tjáningu. Þar leikur hið
smekk og sparnað.“
sjónræna stórt hlutverk:
Það umhverfi sem ég hrærist í, það er hið sjónræna.
Ég er sögumaður. Ég er að segja sögur. Þannig hefur
Ég man að einhverju sinni þegar við vorum að taka
það verið gegnum þessa sköpun sem ég hef verið í, í
upp, ég og Curver, þá bað ég hann um að koma
þessum hljómsveitum að textarnir eru alltaf sögur.
með aðeins meira fjólublátt reverb. Ég tala um litina
Þetta er bara sögustund með Einari. Þegar ég teikna
kringum hljóðin. Hið myndræna hefur alltaf haft
er ég líka að segja sögur og nota línuteikninguna til
mikil áhrif á mig. Það var málverk sem ég sá þegar
að koma sögunni frá mér – sögu sem ég veit ekki
ég var ungur og ég vorkenndi alltaf konunni sem lá
hver er í upphafi en það kemur yfirleitt titill með
þarna efst á fjallinu því hún var hvítklædd og mér
teikningunni sem er þá annaðhvort upphaf eða endir
sýndist hún vera næstum dáin. Svo var ég kominn á
á sögunni.
nokkurn aldur þegar ég sá myndina aftur og þá var
Ég hef teiknað portrett en þá bið ég fólkið um að
þetta ekki kona, þetta var snjóskafl á þessari lands
segja bestu söguna sem það veit um sig og þá teikna
lagsmynd eftir Svein Þórarinsson.
ég söguna frekar en viðkomandi. Þá er það að segja mér sögu og svo teikna ég söguna sem portrett. Það
Hin meginstoðin í sköpun Einars virðist vera að
er eitthvað sem ég tengi við líka, ef ég heyri góða
segja sögur. Strax með Purrki Pillnikk var þetta
sögu, að geta teiknað hana.
áberandi í textum hans, t.d. sögunni af manni sem er í öngum sínum af því það er að koma helgi og
Myndlist Einars opnar þannig glugga inn í alla
hann var að fá föstudagsútborgunina en kemst svo
þessa fjölþættu sköpun hans. Þar virðist það
ekki í vinnu fyrr en á mánudaginn aftur. („Gleði“)
skipta minna máli hvaða miðill verður fyrir valinu
– myndlist, tónlist eða samfélagsleg verkefni á borð við Smekkleysu – svo framarlega sem honum tekst að koma því frá sér sem liggur á honum. Ég er ekki að lýsa ástandi mála. Ég hef engan áhuga á því að teikna sannleikann því ég veit ekkert hver hann er en ég get reynt að miðla einhverju sem ég skynja eða sem er þarna og sett það fram. Kannski verður það sannleikurinn?
Simply Einar Jón Proppé
When Einar Örn’s drawings were first seen in public in the 1980s they revealed a rich pictorial world where certain motifs recurred with almost obsessive regularity: Every mountain was capped with snow and most of the pictures included a lamppost, a teapot, a chicken – whatever their subject might be. The lines were mostly unbroken, traced in a single, continuous movement, and the figures were tightly packed to cover the whole page. They might remind one of the pictures students draw in their notebooks when bored in class, but the difference was obviously that Einar’s drawings were deliberate and serious. This was borne out when his style developed to include more people and other beings, somewhat remi niscent of cave art – stylised to the point where one could no longer be sure of their origin. In recent years, Einar has begun to exhibit his drawings and more people are becoming famil
iar with this side of his creative work. Most will,
These obsessive elements in the drawings – they
however, know him for his music, starting in 1981
are more a part of musical creation. There is an
as the singer and lyricist of the Reykjavík band
obsessive element in music but I was not so much
Purrkur Pillnikk. This was at the start of the punk
concerned with that in art. Drawing was just always
era in Icelandic popular music. More musical
there and I didn’t pay it too much attention because
projects followed, including the bands Kukl, the
I was engaged with music. Drawing was my escape
Sugarcubes and, most recently, Ghostigital. Per
and maybe I carried the obsessive characteristics
forming with these bands, Einar has travelled the
over – using unbroken lines, for example. A song
world and spent years touring. All his bands were
is an unbroken line but it is also dynamic. People
progressive and there was a great deal of experi
speak to me of two or three dimensional art but I
mentation and mixing of styles, yet many will be
can’t see that my drawings are flat or that they lack
surprised to see him now stepping forward as a
dynamism.
visual artist. Einar’s pictures are light and colourful line Have I turned to art? I have always been in art. Art
drawings but he has also started to draw them in
has always been around me. My friends include not
many layers, using transparent inks, which gives
only musicians but also writers, artists and whatever.
them more depth without the use of traditional
I’m not in the music business and most of my friends
perspective. The page is most often filled with fig
do something else.
ures and shapes which can then be seen repeated
in other pictures, creating a vast pictorial world
Einar’s work can be seen in context with lots of
and an entire gallery of characters. The figures
things in art and art history and yet it is difficult
in the drawings have spawned three dimensional
to pin these connections down. His pictures are
offspring, worked in bent wire or clay. Entering an
playful and unpretentious. There are echoes of
exhibition of his art is like coming into a crowd
cave art, Maya sculpture, Surrealist drawings,
ed room. The pictures team with people and
graffiti from different periods and the sort on
strange beings. His bent-wire figures hang from
doodles we make absentmindedly when talking
the ceiling and turn and dance when people pass
on the phone. But these echoes come from all
by. His clay figures reach out urgently into space.
directions at once and do not bring us any closer
Einar even gives them names, adding to the sense
to interpreting Einar’s work. His method is a mix
that they form some kind of community. “Einar’s
ture of different approaches but above all it seems
army,” he calls them and smiles.
to be all his own.
Someone said to me of the works in this exhibition:
You start off with something indefinite. When I draw
“These are all self portraits.” That’s perfectly right;
I am not thinking of anything. I just try to connect
they are all self portraits. Whom should I draw?
with the things at hand. If I have a pen and paper I
I know myself best of all but I know myself well
will concentrate on the pen or the ink on the paper
enough to want to find out more.
and see what stories emerge. Usually, when I’ve fin ished, I look at what is in front of me and say: “Well.
Look who’s here!” It is not a conscious process. I just
Einar says he has not thought much about these
start to draw and see if there is something there I
connections.
can connect with, something that makes me happy – maybe, then, it will make someone else happy,
I always have a lot of trouble trying to pigeonhole
too. People often tell me they can connect to my
myself. I always say that I started out in punk. We
drawings but it is something that I don’t necessar
can then look at punk and say that it grew out of the
ily know what is – and I don’t have to know. It is a
unemployment and despair of Britain in the 1970s.
performance that leaves something behind and the
But some say that it was created by Malcolm McLar
purpose of the drawing is to convey something that
en and Jamie Reid who adapted it from Situationism,
we may recognise or not – I don’t know.
Situationism grew out of Lettrism and Lettrism was based on Dada. You could say that this is where I
Einar’s description of his method is similar to
belong – somewhere on that spectrum. Later, people
what the Surrealists were doing in the 1920s and
told me I reminded them of Keith Haring but I didn’t
1930s with their ideas about “automatic” drawing.
know who he was. I found out that he was working
Their approach was to draw without thinking
in New York in the early 1980s so I connected him
about what they were doing and so to allow imag
up to the music that was being made there at the
es and meaning to emerge from the unconscious.
time. These are unconscious connections. People
This was part of their effort to break the bonds
also tell me my work is primitive, even shamanistic,
of habitual thinking and find new freedom in art.
and I feel good about that, too.
Explanations are more likely to be found in the
In 1983, many young artists embraced neo-ex
art scene that Einar took part in shaping when
pressionist painting – known in Iceland simply as
he began his music career in the early 1980s. In
“New Painting”. They set up a large and anarchic
the West, this time saw a remarkable flowering
exhibition in an unused building in Reykjavík that
in avant-garde art and music, with artists mixing
also became a venue for concerts and all kinds of
genres and media in search for a new expression.
performances. It was a sort of interdisciplinary
People from different fields came together to
workshop for young rebels in every field of art.
experiment: Musicians, poets and writers, visual
That same year, Einar and his friends formed the
artists and performance people. Everyone was
band Kukl, a “supergroup” that drew its members
eager to reject the rules and limitations that had
from several other bands. The music that emerged
been imposed on them.
was unlike anything anyone had heard before.
In Iceland this happened with Einar’s gener ation, starting in 1981. Many young bands were
Kukl gave us space to experiment and it was very
inspired by punk music though the Icelandic
creative and a lot of fun. It became a large melting
punks came to sound quite different from punks
pot and set the tone for what happened with the
in Britain. Some bands also brought in influences
founding of Bad Taste SM. and the Sugarcubes. It
from other sources and the band members came
was a blending of punk and Surrealism, a kind of
from different backgrounds, some were poets or
Anarcho-Surrealism or Punk-Surrealism which had
artists.
a lot to do with mixing different kinds of art.
I was studying in London between 1983 and 1987
between Einar’s insistent voice and Björks soaring
so I was like a tourist in Iceland in that period. In
musical flights, giving their songs their unique
London I mixed with a group of people that included
character. Politics did not play a very big role for
the members of Flux of Pink Indians and Crass, but I
the Icelandic bands though the lyrics were often
wasn’t in a band myself. It was there that I started to
critical of society. Instead they found joy in their
draw more, mostly for myself, and I saw that it suited
performance and experimentation. There was lit
me. I would go to Crass and use their studio to
tle hope of making a living from music in Iceland
make some music alone. Then I would go home and
so artists just did whatever they felt like with little
draw and paint with acrylics. I saw these pictures
thought of public opinion or the market.
again the other day and they are very dark – total despondency.
In 1986 Einar took part in founding Bad Taste SM with a number of other musicians, poets and writers. Bad Taste SM held cabaret-like concerts
The Thatcher years were difficult for many in Brit
where young bands played and poets read their
ain and this was reflected in the music of the time,
work. They created a formal focus for the sort
as well as in the work of many other artists. By
of experimentation that these young artists had
comparison, the creations of the Icelandic punks
developed. The company released music – mostly
were almost joyful. Kukl played around with
by young bands – but also books of poetry and
complex rhythms that had rarely been heard in
prose, ironic postcards, etc. Everything seemed
popular music before and the singing was shared
possible and company reflected the sentiments
that Einar had expressed in one of his first lyrics
Hilmar Örn Hilmarsson, Sigtryggur Baldursson
for Purrkur Pillnikk: “It’s not what you can do but
and Damon Albarn. In 2001 he founded the
what you do.” When the group was founded they
group Ghostigital with Curver, who also makes
read out their manifesto where the first paragraph
both music and art. All the time, Einar kept on
states: “As ‘good taste’ and ‘financial restraint’ are
drawing.
the main enemies of creativity and well-being,
He does not seem to see much difference
Bad Taste will work concertedly against anything
between these projects; to him these are all just
that can be categorized as good taste or financial
different instances of creative work and expres
restraint.”
sion. But the visual plays an important role:
When the Sugarcubes broke up in 1992 the band members pursued their own projects. Bragi
I mostly move in a visual environment. I remember
Ólafsson turned to writing full-time. Björk started
one time when Curver and I were recording and I
her solo career. Sigtryggur Baldursson and Þór
asked him to make the reverb more violet. I talk of
Eldon continued in music. Margrét Örnólfsdóttir
the colours of the music. The visual environment
continued to compose music but has also written
has always influenced me a great deal. When I was
scripts for films and television series. Einar
young there was a painting at home and I always
worked with Bad Taste SM and started various
pitied the lady in the painting. She lay on top of
other projects – including Iceland’s first internet
a mountain, dressed in white, and seemed to be
café – and continued to make music with, e.g.,
almost dead. When I had grown up I saw that paint
ing again and realised that there was no lady, just a
I draw the anecdote rather than the face. They tell
snow-capped mountain.
me a story and I draw the story as a portrait. This is something I can connect with: Hearing a story and
The other main pillar of Einar’s creative work
being able to draw it.
seems to be storytelling. This was evident already in his early lyrics with Purrkur Pillnikk, for ex
Einar’s art opens a window onto all this creative
ample in the story of the man who has received
activity. It seems not to matter too much what
his Friday pay but is in despair because he is not
medium he chooses – music, art or community
allowed back at work until Monday.
projects like Bad Taste SM – so long as he can get his ideas out there.
I’m a storyteller. I’m telling stories. All through this creative process, with all the bands, the lyrics are
I am not describing the state of the world. I have no
always stories. When I draw, I’m telling stories and I
interest in drawing the truth because I don’t know
use the line to express my story. I don’t know in the
what the truth is. But I can try to mediate something
beginning what the story will be but usually a title
I have sensed or can see is there. Maybe that will
comes to me and then that will be the start of the
become the truth?
story, or the end. I have drawn portraits but when I do, I ask people for the best anecdote about themselves and then
when hunting, look innocent, 2014–2015
she tickles my fancy, 2014–2015
I will search in the east, 2014–2015
spring must be near, 2014–2015
kidneys for dinner no chicken, 2014–2015
sticking my tongue out, 2014–2015
the stick folds in two, 2014–2015
the quadra vehicle works, 2014–2015
we went out waving to him, 2014–2015
the small ones murmur, 2014–2015
raise my both hands when I see red, 2014–2015
direct broadcast from the holy, 2014–2015
Einar Örn Benediktsson Ferilskrá
1962
Fæddur í Kaupmannahöfn
Menntun 1978–1981 Menntaskólinn við Hamrahlíð – stúdent af nýmálasviði 1983–1986: Polytechnic of Central London – BA Honours Media Studies Starfsvettvangur 1981–1985 Gramm hljómplötuútgáfa – einn af stofn endum 1986– Smekkleysa SM ehf. – einn af stofnendum 1995–1996 Síbera netkaffi – stofnandi 1996–1998 Listahátíð í Reykjavík – fulltrúi 1998–2009 www.bjork.com – ritstjóri 2006–2011 Grapewire ehf. – stofnandi 2010–2014 Reykjavíkurborg – borgarfulltrúi 2014– Mobilitus – ráðgjafi Listavettvangur 1981–1982 Purrkur Pillnikk 1983–1986 KUKL 1986–1992 Sykurmolarnir 1994–1994 Frostbite 2002– Ghostigital Hljóðlist og gjörningar 2003 Late atTate, Tate Britain, London, UK. Tón leikar með Ghostigital 2004 Ghostigital – Reykjavital, 10 klukkutíma langir spunatónleikar á menningarnótt.
2005 2006 2007 2008 2008 2008 2009 2009 2010 2010 2012 2014
Listasafn Reykjavíkur Ghostigital – Síðasta andvarpið, 4 klukku tíma langir spunatónleikar á Vetrarlistahátíð. Perlan, Öskjuhlíð Prójekt Patterson, neðanvatnstónleikar með Ghostigital í Gömlu sundlauginni í Keflavík Lóan er komin, 4 tíma hljóðgjörningur í vernissage Steingríms Eyfjörð með Ghostigi tal, Venice Biennale Náttúra, Ghostigital + Finnbogi Pétursson, Björk og Sigur Rós. Laugardalurinn Sirkus Requiem, Ghostigital + Finnbogi Pétursson. Sálumessa fyrir Sirkus Lóan er komin heim, Listasafn Reykjavíkur, hljóðgjörningur með Ghostigital á opnun sýningar Steingríms Eyfjörð Performa 09 – Music For 16 Futurist Noise Intoners, City Hall, New York A Quiet Afternoon, Ghostigital + Finn bogi Pétursson. Hljóð– og reykgjörningur í fyrrverandi húsnæði Gallerí i8 Matthew Richie: The Morning Line, 46 rása hljóðverk samið sérstaklega fyrir hljóðskála. Istanbul, Tyrkland Donau Festival, Ghostigital + Finnbogi Pétursson. Hljóðspunagjörningur, Krems, Austurríki Tectonics Music Festival: Interdeterminacy, Ghostigital flutti verk John Cage. Harpa og NY Moore Hostel, NY Teygjanlegur sannleikur, Ghostigital + Finn
2014 2014
bogi Pétursson. Hljóðspunagjörningur, Mengi Midsummer Music Festival: Minimal Maximal, Ghostigital + Finnbogi Pétursson. Hljóðspunagjörningur, Harpa Tectonics Music Festival: I’m sitting on a long thin diamond, Ghostigital. Hljóðverk til heiðurs A. Lucier, Harpa
Einkasýningar 2014 Listamenn gallerí, Reykjavík 2015 East, Stokkhólmur 2015 Listamenn gallerí, Reykjavík 2016 Kubburinn, Reykjavík 2017 Gallery GAMMA Samsýningar 2009 Havari Gallerí, Reykjavik 2015 Tveggja turna tal, Listamenn gallerí [sýning með Curver Thoroddsen] Útgáfur 1981 1981 1982 1982 1982 1983 1984 1985 1986 1987
Purrkur Pillnikk – Tilf Purrkur Pillnikk – Ekki enn Purrkur Pillnikk – Googooplex Purrkur Pillnikk – No Time To Think Purrkur Pillnikk – Maskínan KUKL – Söngull KUKL – The Eye KUKL – Holidays in Europe Sykurmolarnir – Einn moli á mann The Sugarcubes – Life’s Too Good
1989 1991 1994 2002 2003 2006 2007 2008 2012 2013 Prent 1986 2007
The Sugarcubes – Here Today Tomorrow Next Week The Sugarcubes – Stick Around For Joy Frostbite – The Second Coming 101 Reykjavik Soundtrack Einar Örn – Ghostigital Ghostigital – In Cod We Trust Ghostigital & Finnbogi Pétursson – Radium Ghostigital & Finnbogi Pétursson & Skúli Sverrisson – Aero Ghostigital – Division of Culture & Tourism Ghostigital – The Anti-Matter boutique Drullusokkur (prósabók) Mátunarklefinn (með Braga Ólafssyni) teikningar
Bókakápur 1991 Ansjósur – Bragi Ólafsson – teikning 1996 Nöfnin á útidyrahurðinni – Bragi Ólafsson – teikning 1999 Hvíldardagar – Bragi Ólafsson – teikning 2004 Samkvæmisleikir – Bragi Ólafsson – teikning 2006 Sendiherrann – Bragi Ólafsson – teikning 2010 Handritið að kvikmynd … – Bragi Ólafsson – teikniskrif Plötuumslög 1985 Holidays in Europe – KUKL – teikning
Útgefandi:
Gallery GAMMA
Publisher:
Gallery GAMMA
Ábyrgðarmaður:
Gísli Hauksson
Gísli Hauksson
Sýningarstjórar:
Ari Alexander Ergis Magnússon
Exhibition Curator:
Ari Alexander Ergis Magnússon
Jón Proppé
Jón Proppé
Ljósmyndun:
Valgarður Gíslason
Photography:
Valgarður Gíslason
Hönnun og umbrot:
Jón Proppé
Layout and Design:
Jón Proppé
Prentun og bókband: Svansprent
Printing: Svansprent