สังเคราะห์ 2

สุ

วรรณภิงคาร

ย ะ ม นุษ ศ า ส

ศว

มห

าวิท

ร

ต ร์

คณ

จดหมายข่าวเพื่อการประชาสัมพันธ์ คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร

ยาลัยนเร

ปีที่ 8 ฉบับที่ 26 ธันวาคม 2555 - มกราคม 2556

ISSN : 1906-9014 (สงวนลิขสิทธิ์)

สังเคราะห์ งานวิจัย#2 การศึกษาคำเรียกชื่อพืชในกลุ่มภาษาชาติพันธุ์ไทในเขตภาคเหนือ หน้า การศึกษาบทบาทและหน้าที่การใช้เทพปกรณัม ในนวนิยายของวิกตอร์ อูโก หน้า 6 ระบำนบนเรศวร หน้า

8

กลวิธีการใช้ภาพพจน์ในกุมารคำฉันท์ หน้า

10

3

ที่ปรึกษา

คณบดีคณะมนุษยศาสตร์ รองคณบดีฝ่ายบริหาร รองคณบดีฝ่ายวิชาการ รองคณบดีฝ่ายวิจัยและวิเทศสัมพันธ์ รองคณบดีฝ่ายประกันคุณภาพ รองคณบดีฝ่ายกิจการนิสิต

บรรณาธิการ ดร.อรอุษา

บทบรรณาธิการ

สุวรรณประเทศ

กองบรรณาธิการ

ดร.ชมนาด อินทจามรรักษ์ อ.วราภรณ์ เชิดชู อ.สถิตย์ ลีลาถาวรชัย อ.วทัญญ ฟักทอง ว่าที่ร้อยตรีมาโนชญ์ สองแกะ

ศิลปกรรม ณัฐวุฒิ

เลขานุการ สุรีย์พร

นลินรัตนกุล ชุมแสง

งานประชาสัมพันธ์ :

คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร อ.เมือง จ.พิษณุโลก 65000 โทรศัพท์ 0-5596-2035 http://www.human.nu.ac.th

ข้อมูลผู้เขียน 1. รศ. ดร.อัญชลี สิงห์น้อย วงศ์วัฒนา อาจารย์ประจำภาควิชาภาษาศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร e-mail: unchalees@nu.ac.th 2. รศ.ดร.สุพัตรา จิรนันทนาภรณ์ อาจารย์ประจำภาควิชาภาษาศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร e-mail: supatraji@yahoo.com 3. รศ.นุชนาฏ ดีเจริญ อาจารย์ประจำภาคศิลปะการแสดง คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ e-mail: nuchanartd@nu.ac.th 4. อรรถพร ดีที่สุด นิสิตสาขาวิชาภาษาไทย คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร e-mail: 5. สุรีย์พร ชุมแสง นักประชาสัมพันธ์ คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร e-mail: sureepornpr@yahoo.com

ดร.อรอุษา สุวรรณประเทศ บรรณาธิการ Onusas@nu.ac.th

สังเคราะห์งานวิจัย

ในกลุ่มภาษาชาติพันธุ์ไทในเขตภาคเหนือ รศ. ดร.อัญชลี สิงห์น้อย วงศ์วัฒนา รศ.ดร.สุพัตรา จิรนันทนาภรณ์

ภาควิชาภาษาศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร

รศ. ดร.อัญชลี สิงห์น้อย วงศ์วัฒนา, รศ.ดร.สุพัตรา จิรนันทนาภรณ์

งานวิจัยเรื่อง การศึกษาคำเรียกชื่อพืชในกลุ่มภาษาชาติพันธืไทในเขตภาคเหนือ ได้รับทุนสนับสนุนการวิจัยจากกองทุนวิจัย มหาวิทยาลัยนเรศวร ประจำปี พ.ศ. 2555 มีวัตถุประสงค์ของการวิจัย 1) เพื่อศึกษาลักษณะไวยากรณ์ของคำเรียกชื่อพืชในภาษา กลุ่มชาติพันธุ์ไทในภาคเหนือ 2) เพื่อเปรียบเทียบลักษณะและการใช้คำเรียกชื่อพืชระหว่างภาษาไทยมาตรฐาน และภาษากลุ่ม ชาติพันธุ์ไทในเขตภาคเหนือและระหว่างภาษากลุ่มชาติพันธุ์ไทด้วยกัน และ 3) เพื่อศึกษาระบบการจำแนกและมโนทัศน์พื้นบ้าน ของกลุ่มชาติพันธุ์ไทในเขตภาคเหนือจากคำเรียกชื่อพืช โดยมีพื้นที่ศึกษาครอบคลุม 20 กลุ่มชาติพันธุ์ไทในภาคเหนือ ของ ประเทศไทย ได้แก่ ไทยกลาง คำเมือง ไทยอีสาน ไทยเลย ไทยนครไทย ไทยหล่มสัก ไทยโคราช ไทยสุโขทัย ไทยสุพรรณบุรี ไทยโซ่ง ไทยตี้ ไทยขึน ไทยแง้ว ไทยพวน ไทยครั่ง ไทยใหญ่ ไทยหย่า ไทยยอง ไทยลื้อ และลาวเวียง การวิเคราะห์ข้อมูล เพื่อหาระบบไวยากรณ์ของคำเรียกชื่อพืชกระทำบนพื้นฐานของทฤษฎีภาษาศาสตร์แนวหน้าที่นิยมแบบลักษณ์ภาษาและการวิเคราะห์ ด้านความหมายกระทำบนพื้นฐานของภาษาศาสตร์ปริชาน ผลการวิจัยในด้านระบบไวยากรณ์ของคำเรียกชื่อพืช พบว่าคำเรียกชื่อพืชที่มีโครงสร้างสมบูรณ์นั้น มีความซับซ้อนมาก ประกอบด้วยส่วนประกอบถึง 4 ส่วน ได้แก่ แก่นชื่อ (core) คำบ่งกลุ่มพืช (plant class terms, PClT) หน่วยคำบ่งกลุ่มพืช (plant class markers, PClM) และคำขยายพืช (modifiers, MOD) ส่วนประกอบต่างๆ ดังกล่าวเรียงประกอบกันดังแสดงได้ในแผนภูมิต่อไปนี้

แก่นชื่อจะเป็นส่วนที่ต้องปรากฏเสมอเพื่อจำแนกชนิดพืช ส่วนคำบ่งกลุ่มพืช หน่วยคำบ่งกลุ่มพืช และคำขยายพืช จะปรากฏ ร่วมกับแก่นชื่อพืชหรือไม่ก็ได้ 1) คำบ่งกลุ่มพืช แบ่งได้เป็น 3 กลุ่มย่อย ซึ่งบางกลุ่มอาจปรากฏพร้อมกันได้ในคราวเดียวกัน ดังนี้ - คำบ่งกลุ่มทั่วไป (generic ClT) ใช้แสดงความแตกต่างจากคำนามอื่นๆ ที่เป็น มนุษย์ สัตว์ สิ่งประดิษฐ์ ฯลฯ เช่น ต้นตะแบก ต้นแก้ว เก้าตาล เก้าเปือย(ตะแบก) ฯลฯ - คำบ่งกลุ่มส่วนประกอบ (plant part ClT) ใช้เรียกพืชที่มีส่วนประกอบที่เด่นที่สุด หรือมีส่วนประกอบที่นำมาใช้ ประโยชน์ได้ เช่น ดอกเข็ม ใบชะพลู ลูกยอ หัวข่า ฯลฯ

จดหมายข่าวเพื่อการประชาสัมพันธ์ : ธันวาคม 2555 - มกราคม 2556

3

สังเคราะห์งานวิจัย

- คำบ่งกลุ่มหน้าที่ (function ClT) ใช้เรียกพืชที่นำมาใช้ประโยชน์ในลักษณะต่างๆ ได้แก่ ธัญพืชหรืออาหารหลัก เช่น ข้าวจ้าว ข้าวสาลี ฯลฯ ส่วนประกอบอาหาร เช่น ผักคะน้า ผักบุ้ง ฯลฯ วัสดุ เช่น ไม้เปือย ไม้มะค่า ฯลฯ ยารักษาโรค เช่น ว่านไพล ว่านหางจระเข้ วัชพืช/พืชไร้ประโยชน์ เช่น หญ้าคา หญ้าแพรก ฯลฯ 2) หน่วยคำบ่งกลุ่มพืช พบเป็นรูปติดที่มีการลดรูปลงไป แบ่งได้เป็น 3 กลุ่มย่อย ซึ่งบางกลุ่มอาจปรากฏพร้อมกัน ได้ในครั้งเดียวกัน ดังนี้ - หน่วยคำบ่งกลุ่มผล (fruit ClM) ใช้เรียกพืชที่นำผลมาบริโภค เช่น หมากชมพู่ หมักงิ้ว มะบวบ ฯลฯ - หน่วยคำบ่งกลุ่มเพศสภาพ (gender ClM) เช่น บักชมพู่ บะแปบ อีฮุม อีนอย(บวบ) ฯลฯ - หน่วยคำบ่งกลุ่มจำนวน (numeric ClM) ใช้เรียกพืชที่มักนำมาใช้ประโยชน์ในปริมาณมาก เช่น กำ/กะไพล หมู่ฮอย(มะระขี้นก) ฯลฯ

รศ. ดร.อัญชลี สิงห์น้อย วงศ์วัฒนา, รศ.ดร.สุพัตรา จิรนันทนาภรณ์

3) แก่นชื่อพืชคือคำศัพท์ (lexical items) ที่โดยทั่วไปแล้วสามารถแสดงความแตกต่างของชนิดพืชได้ มักเป็นคำที่ภาษา กลุ่มชาติพันธุ์ไทใช้ร่วมกัน แม้ว่าอาจมีรูปแปรและ/หรือมีส่วนประกอบอื่นประกอบแตกต่างกันไปก็ตาม ยกตัวอย่างเช่น ไทยมาตรฐาน ไท 1 ไท 2 ไท 3 ไท 4 ไท 5 กระจับ หมะจับ บะจับ หมักกระจับ หมักจับ บักกระจับ กระทือ หัวกะทือ หัวทือ หน่อกะทือ อือทือ อีทือ ขึ้นฉ่าย ผักขึ้นช่าย ผักช่าย ใบขึ้นช่าย ใบขึ้นซ่าย ต้นขึ้นช่าย 4) คำขยาย คำขยายชื่อพืชเป็นคำที่ระบุชนิดย่อยของพืชหากมีชนิดย่อยแตกต่างออกไปอีก พบทั้งคำนามและคำกริยา เช่น หอมขาว(กระเทียม) กล้วยใต้(กล้วยน้ำว้า) ขิงแมงดา(กะทือ) ก้อมก้อดำ(กะเพราะ) บัวลอย(จอก) หมะเผ็ดหลง(พริกชี้ฟ้า) หมักแตงจริง(แตงไทย) ฯลฯ ตัวอย่างคำเรียกชื่อพืชที่มีคำบ่งกลุ่มพืชและหน่วยคำบ่งกลุ่มพืชปรากฏพร้อมกัน แสดงได้ดังนี้ คำบ่งกลุ่มพืช

หน่วยคำบ่งกลุ่มพืช

พืชทั่วไป ส่วนประกอบ หน้าที่ ผัก ผัก หนาม หัว ใบ เก้า ต้น

ผล เพศสภาพ หมาก บะ อี หมะ อี หมาก

หญ้า บะ ไม้

แก่นชื่อ จำนวน ป้าว เหม็น เค้า ราบ ขะตุ๋ม เมืองวาย ป้าว เปือย

ผลการวิเคราะห์ทางด้านไวยากรณ์ดังกล่าวนับเป็นความก้าวหน้าในการศึกษาเรื่องวิทยาหน่วยคำ ที่เกี่ยวกับโครงสร้างของ คำนาม โดยเฉพาะในการค้นพบการปรากฏของคำบ่งกลุ่มนามและหน่วยคำบ่งกลุ่มนามที่ปรากฏพร้อมกันได้อย่างหลากหลาย ซึ่งไม่พบในงานวิจัยใดมาก่อน จึงเป็นที่น่าสนใจที่จะทำการศึกษาคำเรียกชื่อพืชภาษากลุ่มชาติพันธุ์ไทที่มีพูดในภาคอื่นๆ ทั้งใน ประเทศไทยและนอกประเทศไทยด้วย เมื่อเปรียบเทียบลักษณะและการใช้คำเรียกชื่อพืชระหว่างภาษาไทยมาตรฐาน และภาษากลุ่มชาติพันธุ์ไทในเขตภาคเหนือ และระหว่างภาษากลุ่มชาติพันธุ์ไทด้วยกัน พบว่าคำเรียกชื่อพืชที่ปรากฏในเขตภาคเหนือนั้นโดยทั่วไปใช้คำคำเดียวกัน กับใน ภาษาไทยมาตรฐาน หากมีการแปรไปในลักษณะต่างๆ ที่หลากหลาย ทั้งในเรื่องของหน่วยเสียง หน่วยพยางค์ หน่วยคำ และ

4

จดหมายข่าวเพื่อการประชาสัมพันธ์ : ธันวาคม 2555 - มกราคม 2556

รศ. ดร.อัญชลี สิงห์น้อย วงศ์วัฒนา, รศ.ดร.สุพัตรา จิรนันทนาภรณ์

สังเคราะห์งานวิจัย

หน่วยศัพท์ มีคำเรียกชื่อพืชส่วนหนึ่งเป็นคนละคำกันกับภาษาไทยมาตรฐาน พบแตกต่างในประเด็นได้แก่ มีแก่นชื่อพืชคนละ คำกัน มีแก่นชื่อพืชและคำขยายคนละคำกัน มีแก่นชื่อพืชแตกต่างแต่คำขยายเหมือน และมีแก่นชื่อพืชเหมือนแต่คำขยาย แตกต่าง ภาษากลุ่มชาติพันธุ์ไทที่ใช้คำเรียกชื่อพืชคำเดียวกับภาษาไทยมาตรฐานเป็นจำนวนมากที่สุดกลุ่มแรกคือ ไทยโคราช ไทยกลาง ไทยโซ่ง และไทยสุโขทัย รองลงไปเป็นไทยอีสาน ไทยสุพรรณบุรี ไทยเลย ไทยนครไทย ไทยตี้ ไทยขึน ไทยแง้ว และลาวเวียง รองลงไปอีกเป็นไทยหล่มสัก ไทยพวน ไทยครั่ง ไทยใหญ่ และไทยหย่า และกลุ่มสุดท้ายได้แก่ ไทยยอง ไทยลื้อ และคำเมือง ผลการวิจัยที่พบนี้ไม่สามารถกล่าวได้แต่เพียงเหตุผลเดียวว่าเป็นเพราะความใกล้ชิดเป็นสายเดียวกันของภาษา ชาติพันธุ์ไท อาจเป็น เพราะปัจจัยอื่นๆ เช่น ลักษณะการสัมผัสภาษา (language contact) ของกลุ่มชาติพันธุ์นั้นๆ ด้วย โดย จะเห็นได้ว่า ภาษาไทยโซ่งซึ่งอยู่ในสายเดียวกันกับภาษาไทยใหญ่ ไทยลื้อ ไทยขึน ไทยคำเมือง ไทยยอง และไทยหย่า แต่กลับ ไปอยู่ ในกลุ่มภาษาชาติพันธุ์ไทที่ที่ใช้คำเรียกชื่อพืชคำเดียวกับภาษาไทยมาตรฐานเป็นจำนวนมากที่สุดเช่นเดียวกับภาษา ไทยกลาง ไทยโคราช และไทยสุโขทัย ซึ่งเป็นกลุ่มภาษาที่ใกล้ชิดกับภาษาไทยมาตรฐานมากที่สุด เป็นต้น ในท้องถิ่นนี้มีคำเรียกชื่อพืชบางคำที่ไม่เป็นที่รู้จักกันดี เช่น ชุมเห็ดเทศ ลำดวน สันตะวา ผักขาเขียด พลับพลึง ลิเภา จึงเป็นที่น่าตั้งข้อสังเกตุได้ว่าพืชดังกล่าวเริ่มไม่มีการเพาะปลูกหรือลดจำนวนลง ชนิดพืชที่พบว่ามีการใช้คำเรียกชื่อพืชคนละคำ แตกต่างจากภาษาไทยมาตรฐานในจำนวนมากที่สุด 3 อันดับแรก 1) พริกหยวก และ พริกชี้ฟ้า มีคำเรียกชื่อพืชใช้ 11 คำ 2) กะทกรก และ ไมยราบ มีคำเรียกชื่อพืชใช้ 10 คำ และ 3) ฝรั่ง มะเขือเสวย สะระแหน่ และ หญ้าเจ้าชู้ มีคำเรียกชื่อพืชใช้ 9 คำ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าพืชเหล่านี้มีปรากฏหรือทำการเพาะปลูกมากกว่าชนิดอื่นๆ โดยทั่วไปในเขตภาคเหนือ การจัดจำพวกชีวภาพพื้นบ้านของคำเรียกชื่อพืชในภาษากลุ่มชาติพันธุ์ไทยในภาคเหนือของประเทศไทยพบมีระดับชั้น ทางชีวภาพชาติพันธุ์ถึง 9 ระดับชั้น สะท้อนให้เห็นถึงระบบคิดแบบพื้นบ้านที่มีความซับซ้อน แยบยล และ “ทรงภูมิปัญญา” ไม่แตกต่างไปจากศาสตร์ที่ได้ชื่อว่าเป็น “ระดับสูง” แต่อย่างใด มโนทัศน์พื้นบ้านสะท้อนให้เห็นได้จากการจำแนกประเภท ของการ สื่อความหมายหน่วยศัพท์ในคำเรียกชื่อพืช ได้แก่ 1) ความหมายนามนัย พบว่าเป็นคุณสมบัติอย่างน้อย 16 ด้าน ได้แก่ พฤติกรรม รูปร่าง ขนาด ส่วนประกอบพืช แหล่งกำเนิด สถานที่ ลักษณะเนื้อเยื่อ สี วัตถุประสงค์ พื้นผิว รส คุณภาพ กลิ่น กระบวนการ ช่วงอายุ และจำนวน และ 2) ความหมายอุปลักษณ์ พบว่ามีการเปรียบเทียบพืชกับสิ่งอื่นๆ อย่างน้อย 8 จำพวก ได้แก่ สัตว์และอวัยวะสัตว์ คนและอวัยวะคน มูลฝอย ลักษณะภูมิศาสตร์ พฤติกรรมของคนหรือสัตว์ วัสดุสิ่งของ พืชอื่น และความเป็นศิริมงคล มโนทัศน์ของกลุ่มชาติพันธุ์ไทในเขตภาคเหนือที่สะท้อนให้เห็นดังกล่าวหล่อหลอมมาจากธรรมชาติ แวดล้อม สังคมวัฒนธรรม ประสบการณ์ร่วม ตลอดจนระบบคิดของกลุ่มชาติพันธุ์ไท ซึ่งมีความแตกต่างจากคนในสังคม วัฒนธรรมอื่นๆ สามารถดูรายละเอียดได้ที่ อัญชลี สิงห์น้อย วงศ์วัฒนา และสุพัตรา จิรนันทนาภรณ์ (อยู่ในระหว่างตีพิมพ์). “การศึกษาคำเรียกชื่อ พืชในกลุ่มภาษาชาติพันธืไทในเขตภาคเหนือ”. วารสารมหาวิทยาลัยนเรศวร.

จดหมายข่าวเพื่อการประชาสัมพันธ์ : ธันวาคม 2555 - มกราคม 2556

5

การศึกษาบทบาทและหน้าที่การใช้เทพปกรณัม สังเคราะห์งานวิจัย

ในนวนิยายของวิกตอร์ อูโก อ.นิภารัตน์ อิ่มศิลป์ ภาควิชาภาษาตะวันตก คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร

อ.นิภารัตน์ อิ่มศิลป์

วิกตอร์ อูโก เป็นนักคิดและนักเขียนคนสำคัญคนหนึ่ง ในศตวรรษที่ 19 มีแนวคิดและบทบาททางการเมืองชัดเจน นักเขียนท่านนี้จะสะท้อนความคิดและความเห็นของตนเองที่ มีต่อสังคมและการเมืองประเทศฝรั่งเศสผ่านงานเขียนของ ตนเอง การวิจัยเรื่องการศึกษาบทบาทและหน้าที่การใช้ เทพปกรณัม ในนวนิยายของวิกตอร์ อูโก 4 เรื่อง คือ เรื่อง เลส์ มิเซราบเบลอ (Les Misérables) กาตเทรอแวง-แทรส (Quatrevingt-treize) เลส์ ทราวายเยอร์ เดอ ลา แมร์ (Les travailleurs de la mer) และ ลอม กี รี (L’homme qui rit) ซึ่งเป็นนวนิยายเรื่องเด่นๆ ของวิกตอร์ อูโกนอกจากจะทำให้ ผู้อ่านเข้าใจเทคนิควิธีการประพันธ์ ยังทำให้ผู้อ่านเข้าใจ สัญลักษณ์ที่ผู้ประพันธ์ใช้ อันนำไปสู่การเข้าใจแนวคิดของ นักประพันธ์ท่านนี้ที่มีต่อสภาพสังคมและการเมืองของประเทศ ฝรั่งเศสโดยนำเสนอผ่านตัวละคร สถานที่ หรือเหตุการณ์ สำคัญๆ ในนวนิยาย จากการศึกษาพบว่าวิกตอร์ ฮูโก ใช้เทพ ปกรณัม 4 ประเภทหลักๆ ในนวนิยายทั้ง 4 เรื่อง คือ 1. เทพปกรณัมที่แสดงเรื่องราวของชีวิตมนุษย์ (Mythes du peuple) วิกตอร์ อูโก ใช้เทพปกรณัมที่แสดงเรื่องราวชีวิต และ ความเป็นไปของมนุษย์ (les aventures du peuple) เรามักพบ เรื่องราวความโหดร้าย ความทุกข์ยากในชีวิตของตัวละครที่ ประสบในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่งของประเทศฝรั่งเศส ผู้ประพันธ์ จะถ่ายทอดเรื่องราวความเป็นไปในชีวิตของตัวละครซึ่งอาจ เป็นตัวเอก หรือตัวประกอบ เพื่อสะท้อนให้เห็นสภาพชีวิต ของชนชั้นรากหญ้าหรือผู้บริสุทธิ์ที่ได้รับผลกระทบโดยตรงจาก ปั ญ หาทางการเมื อ งและสั ง คมของประเทศฝรั ่ ง เศสในยุ ค ศตวรรษที่ 19 เช่นผู้หญิง และเด็กเป็นต้น

6

จดหมายข่าวเพื่อการประชาสัมพันธ์ : ธันวาคม 2555 - มกราคม 2556

จดหมายข่าวเพื่อการประชาสัมพันธ์ : ธันวาคม 2555 - มกราคม 2556

สังเคราะห์งานวิจัย

Bien et Le Mal) หรืออีกนัยหนึ่งคือ ระหว่างพระผู้เป็น เจ้ากับซาตาน (Dieu et Satan) ซึ่งวิกตอร์ อูโก นำเสนอ การใช้เทพปกรณัมนี้ผ่านบุคลิกลักษณะและการกระทำของ ตัวละคร โดยตัวละครฝ่ายที่สนับสนุนการปกครองแบบใหม่ มักจะเป็นตัวแทนฝ่ายดีเสมอ เทคนิคและบทบาทหน้าที่ของการใช้เทพปกรณัม วิกตอร์ อูโกมีวิธีการที่ใช้เทพปกรณัมประเภทต่างๆ ในนวนิยายแต่ละเรื่องอย่างกลมกลืน โดยไม่ทำให้ผู้อ่านรู้สึก ถึงความแตกต่างระหว่างเหตุการณ์ในนวนิยายกับการแทรกเท พปกรณัมดังนี้ • การใช้เทพปกรณัมกรีกและโรมันโดยตรงผ่าน ตัวละคร เพื่อแสดงลักษณะทางกายภาพและจิตใจของตัวละคร ให้ผู้อ่านเห็นภาพได้ชัดเจนและเข้าใจพฤติกรรมและความคิด ของตัวละครมากยิ่งขึ้น • การใช้เทพปกรณัมกรีกและโรมันโดยตรงผ่าน เหตุการณ์สู้รบระหว่างตัวละครสองฝ่าย วิกตอร์ อูโกจงใจ ที่จะใช้เทพปกรณัมกรีกในฉากเหตุการณ์สู้รบระหว่างตัวละคร เพื่อให้ผู้อ่านเข้าใจในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้ทันที • การใช้เทพปกรณัมผ่านเหตุการณ์ภัยธรรมชาติ วิกตอร์ อูโกใช้เทพปกรณัมกรีกและโรมันผ่านเหตุการณ์ ภัยธรรมชาติที่กลายเป็นอุปสรรคต่อการทำงาน หรือการ ปฏิบัติภารกิจให้สำเร็จลุล่วงไปได้ ส่วนใหญ่เทพปกรณัมที่ใช้ จะเป็นเทพปกรณัมแห่งดวงดาวและจักรวาลหรือเทพแห่งธรรม ชาติ เช่น ทะเล ลมพายุ พายุหมอก พายุหิมะ ไฟ เพื่อใช้เป็น สัญลักษณ์หรือลางบอกเหตุ บอกเรื่องราวและความเป็นไป ของเหตุการณ์ หรือจุดจบของเรื่องในนวนิยาย ผู้อ่านสามารถ คาดเดาได้ล่วงหน้า วิกตอร์ อูโกมีวิธีการนำเสนอเรื่องราวและตัวละคร รวมถึงการใช้เทพปกรณัมในนวนิยายทั้งสี่เรื่องในรูปแบบที่ คล้ายคลึงกัน ใช้เทพปกรณัมเป็นเครื่องมือในการสร้าง จินตนาการของนักเขียนเอง เพื่อให้ผู้อ่านได้เห็นภาพชัดเจนขึ้น และเพื่อเป็นสัญลักษณ์สะท้อนแนวคิดของตนเองที่ต้องการ ส่งสัญญาณเตือนภัยถึงสถานการณ์ที่อาจพบได้ในสังคมมนุษย์ รวมถึงนำเสนอผลกระทบอย่างเป็นรูปธรรมของปัญหาต่างๆ ผ่านชะตาชีวิตที่ทุกข์ลำเค็ญของผู้บริสุทธิ์ในสังคม เช่น ผู้หญิง และ เด็ก ซึ่งถือว่าเป็นกลุ่มหลักที่ได้รับผลกระทบโดยตรง จากสังคมในประเทศฝรั่งเศสยุคศตวรรษที่ 19 ซึ่งเป็นช่วงที่ ประเทศฝรั่งเศสอ่อนแอและบอบช้ำจาก สงครามกลางเมือง จากปัญหาเศรษฐกิจ และการถ่ายทอดสิ่งเหล่านี้ลงในนวนิยาย ถือว่าเป็นการเตือนสังคมโดยตรงจากนักคิด นักเขียนในยุค ดังกล่าว

อ.นิภารัตน์ อิ่มศิลป์

2. เทพปกรณัมแห่งเทพเจ้าต่างๆ (Mythes théogoniques) วิกตอร์ อูโกมักจะใช้เทพปกรณัมแห่งเทพเจ้ากรีก และโรมันในนวนิยายของตนเองในรูปแบบต่างๆ เพื่อ เปรียบเทียบให้เห็ภาพเหตุการณ์หรือตัวละคร เทพปกรณัม ที่พบบ่อย คือ เทพปกรณัมแห่งไทแทนและไจแอนท์ (Mythes titaniques) ในฉากการต่อสู้เสมอ การต่อสู้ของพวกเทพไทแทน (Les titans) กับพวกยักษ์ไจแอนท์ (Géants) เป็นภาพสะท้อน ที่วิกตอร์ อูโกพยายามชี้ให้ผู้อ่านเห็นว่า การต่อสู้ระหว่าง ชาวฝรั่งเศสด้วยกันเอง เป็นสงครามกลางเมืองที่ไม่ว่าฝ่ายใด จะได้ชัยชนะ ได้ในสิ่งที่ต้องการ หรือฝ่ายใดเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ พบกับความพินาศ หรือความตายก็ตาม เมื่อสงครามสิ้นสุด ทั้งสองฝ่ายต่างก็พบกับความสูญเสียและเจ็บปวดด้วยกันเสมอ เพราะฝ่ายที่ได้ชัยชนะ ไม่อาจจะประกาศชัยชนะนั้นได้อย่าง เต็มภาคภูมิ เพราะชัยชนะนั้นเป็นชัยชนะที่อยู่บนเลือดเนื้อ ของชาวฝรั่งเศสด้วยกันเอง 3. เทพปกรณัมแห่งธรรมชาติ (Mythes de la nature) เทพปกรณัมที่วิกตอร์ อูโก ใช้บ่อยที่สุดอีกประเภท หนึ่งในนวนิยายของตนเองคือ เทพปกรณัมแห่งธรรมชาติ โดยเฉพาะปรากฏการณ์ตามธรรมชาติ เช่น ท้องฟ้าที่มืดมิด ในคืนมีพายุ ไฟไหม้ ทะเลคลั่ง ลมพายุ พายุหมอก พายุหิมะเป็นต้น โดยเทพปกรณัมเหล่านี้ จะถูกนำเสนอผ่าน มิติสถานที่ ที่ตัวละครต้องเดินทางผ่านเพื่อไปปฏิบัติหน้าที่ สำคัญ หรือผ่านฉากการต่อสู้ของตัวละคร การใช้เทพปกรณัม แห่งธรรมชาติของวิกตอร์ อูโก เป็นสัญลักษณ์บางอย่างเพื่อให้ ผู้อ่านสามารถคาดการณ์ถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับตัวละคร หรือ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในสังคมฝรั่งเศส เป็นการทำให้ผู้อ่าน เห็นภาพชัดเจนยิ่งขึ้น 4. เทพปกรณัมแห่งศาสนา (mythes chrétiens) จากการศึ ก ษาพบการใช้ เ ทพปกรณั ม แห่ ง ศาสนา คริสต์ ในนวนิยายของวิกตอร์ อูโก แต่ไม่ได้เป็นการใช้ เทพปกรณัมแห่งพระเจ้าและซาตานโดยตรง แต่เป็นการ นำเสนอ บทบาทของพระเจ้าและซาตานผ่านความดี และ ความชั่วของตัวละครแต่ละกลุ่ม ในนวนิยายทั้ง 4 เรื่องนี้ ผู้ประพันธ์นำเสนอเรื่องราวความขัดแย้งระหว่างกลุ่มคน 2 ฝ่าย คือ กลุ่มผู้สนับสนุนการปกครองแบบสมบูรณาญาสิทธิราชย์และกลุ่มผู้สนับสนุนการปกครองแบบรัฐสภา หรือ กลุ่มคนรวย กลุ่มผู้มีอำนาจ กับกลุ่มคนจน หรือผู้ที่ต้อง ทนทุกข์ทรมานจากการใช้อำนาจของอีกฝ่าย ท่ามกลางความ ขัดแย้งนี้ เราพบภาพการต่อสู้ระหว่าง ความดีกับความชั่ว (Le

7

สังเคราะห์งานวิจัย รศ.นุชนาฏ ดีเจริญ

ระบำ “นบนเรศวร” รศ.นุชนาฏ ดีเจริญ

ภาควิชาศิลปะการแสดง คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร

นวัตกรรมการแสดงชุด “ระบำนบนเรศวร” เป็น นวัตกรรมที่เกิดจากการบูรณาการงาน 3 ศาสตร์เข้าด้วยกัน ได้แก่ วรรณศิลป์ ดุริยางคศิลป์ และนาฏศิลป์ โดยมีแนวคิด หลักให้เป็นการแสดงเพื่อเทิดพระเกียรติที่มีความผสมผสาน ระหว่างความงดงามกับความเข้มแข็งในแบบฉบับของกษัตริย์ ชาตินักรบ โดยมุ่งหวังให้การแสดงชุดนี้เป็นเครื่องสักการะ บวงสรวงบูชา และประกาศเกียรติคุณสมเด็จพระนเรศวร มหาราช กระบวนการสร้างสรรค์งานประกอบด้วยการทบทวน วรรณกรรมที ่ เ กี ่ ย วข้ อ งในหั ว ข้ อ ราชการสงครามในสมเด็ จ พระนเรศวรมหาราช การแต่งกายในสมัยอยุธยา ท่ารำแม่บท ใหญ่ ท่ารำเพลงช้าเพลงเร็ว และวงดนตรีและเพลงที่ใช้ ประกอบการแสดง นอกจากนี้ยังได้สัมภาษณ์ผู้ทรงคุณวุฒิ ทางด้านนาฏศิลป์และดนตรีไทย ได้แก่ 1. ดร.นพรัตน์ หวังในธรรม ผู้เชี่ยวชาญการสอน นาฏศิลป์ไทย สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ กรมศิลปากร 2. อาจารย์วันทนีย์ ม่วงบุญ ผู้เชี่ยวชาญเฉพาะ ด้านโขน ละคร สำนักการสังคีต กรมศิลปากร 8

จดหมายข่าวเพื่อการประชาสัมพันธ์ : ธันวาคม 2555 - มกราคม 2556

3. อาจารย์ปกรณ์ พรพิสุทธิ์ นาฏศิลปินระดับอาวุโส สำนักการสังคีต กรมศิลปากร 4. ดร.นัฐพงศ์ โสวัตร ผู้เชี่ยวชาญด้านดนตรีไทย สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ กรมศิลปากร 5. อาจารย์ทัศนีย์ ขุนทอง ผู้เชี่ยวชาญด้านคีตศิลป์ สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ กรมศิลปากร จากนั้น ผู้รับผิดชอบในแต่ละด้านนำข้อมูลมา ประกอบ ในการประพันธ์บทร้อง การบรรจุทำนองเพลง และประดิษฐ์ท่ารำ รวมทั้งการออกแบบเครื่องแต่งกาย ตามกรอบแนวคิดที่กำหนดไว้ โดยผู้ประพันธ์บทร้อง คือ ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ประภาษ เพ็งพุ่ม ผู้รับผิดชอบในการบรรจุ ทำนองเพลง คือ รองศาสตราจารย์ประทีป นักปี่ และผู้ รับผิดชอบในการประดิษฐ์ท่ารำและออกแบบเครื่องแต่งกาย ได้แก่ รองศาสตราจารย์นุชนาฏ ดีเจริญ และอาจารย์รุ่งนภา ฉิมพุฒ สำหรั บ บทร้ อ งใช้ ค ำประพั น ธ์ ป ระเภทกลอนแปด รวม 4 บท เนื้อร้องเป็นการอัญเชิญพระอิศวร พระนารายณ์ พระพรหม และเทพเทวาทั้งหลายมาประสาทพรให้สมเด็จ

บรรณานุกรม กรมศิลปากร.(2539).คู่มือประกอบการสอนวิชานาฏศิลป์ไทย ระดับนาฏศิลป์ชั้นต้น. หมวดนาฏศิลป์ละคร ภาควิชานาฏศิลป์ไทย วิทยาลัยนาฏศิลป. กรมศิลปากร.(2545). ผ้าและการแต่งกายในสมัยโบราณ จากจิตกรรมฝาผนังบนพระที่นั่งพุทไธสวรรย์. กรุงเทพ : อาทิตย์ โพรดักส์ กรุ๊ป. กรมศิลปากร.(2545). รวมงานนิพนธ์ของนายอาคม สายาคม ผู้เชี่ยวชาญนาฏศิลป์ กรมศิลปากร. (พิมพ์ครั้งที่ 2 ). กรุงเทพฯ: รุ่งศิลป์การพิมพ์. กรมศิลปากร.(2548). ลมุล ยมะคุปต์ คุณานุสรณ์ ครบรอบ 100 ปี 2 มิถุนายน 2548. จรูญศรี วีระวานิช.(2538). หนังสือที่ระลึกงาน พระราชทาน เพลิงศพนางจรูญศรี วีระวานิช ต.ช., ต.ม. วันเสาร์ที่ 25 มิถุนายน 2548 ณ เมรุวัดตรีทศเทพ เขตพระนคร กรุงเทพมหานคร. ธนิต อยู่โพธิ์.(2531). ศิลปะละคอนรำหรือคู่มือ นาฏศิลป์ไทย. กรุงเทพฯ : ชุมชนสหกรณ์การเกษตร แห่งประเทศไทยจำกัด.

จดหมายข่าวเพื่อการประชาสัมพันธ์ : ธันวาคม 2555 - มกราคม 2556

สังเคราะห์งานวิจัย

นุชนาฏ ดีเจริญ และรุ่งนภา ฉิมพุฒ.(2545). รำแม่บทเล็ก รำวงมาตรฐาน การฟ้อนรำพื้นเมือง: รำมังคละ. สาขานาฏศิลป์ไทย ภาควิชามนุษยศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัย นเรศวร. พวงผกา คุโรวาท. (มปป.) คู่มือประวัติเครื่องแต่งกาย ฉบับปรับปรุงแก้ไข และเพิ่มเติม. แผนกวิชาผ้า และเครื่องแต่งกาย สาขาวิชาคหกรรมศาสตร์ วิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล วิทยาเขตพระนครใต้. เรณู โกศินานนท์.(2536). รำไทย. กรุงเทพฯ: ต้นอ้อ วันทนีย์ ม่วงบุญ. เอกสารประกอบการสอน วรรณคดี การละคร. เอกสารอัดสำเนา. อมรา กล่ำเจริญ.(2535). วิธีสอนนาฏศิลป์. กรุงเทพฯ : โอ.เอส.พริ้นติ้ง เฮ้าส์. กรมศิลปากร.(2542). สุนทรีย์นาฏศิลป์ไทย(พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ : โอเดียนสโตร์. อรอุษา สุวรรณประเทศ.(2552) สมเด็จพระนเรศวร มหาราช : พลังขับเคลื่อนเบื้องหลังประชาชาติ. กรุงเทพฯ : อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด. http://www1.mod.go.th. ราชการสงครามในสมเด็จ พระนเรศวรมหาราช. สืบค้นเมื่อ 11 ธันวาคม 2552, จาก http://www1.mod.go.th/heritage/ king/ naresuan/naresuan.htm.

รศ.นุชนาฏ ดีเจริญ

พระนเรศวรมหาราช เป็นการประกาศเกียรติคุณพระองค์ท่าน ในฐานะกษัตริย์ชาตินักรบ และขอบารมีพระองค์ท่าน ช่วย ปกป้องคุ้มครองประเทศไทยไปตราบนานเท่านาน รูปแบบของการแสดงแบ่งเป็น 2 ตอน คือ ตอนที่ 1 เป็นการแสดงในรูปแบบระบำเทิดพระเกียรติประกอบเนื้อร้อง ในทำนองเพลงสรภัญญะและเพลงครอบจักรวาล สื่อถึงความ อ่อนช้อย ความสง่างามในลีลาท่ารำที่สอดคล้องกับบทร้อง และท่วงทำนองเพลง ตลอดจนการแสดงถึงความศักดิ์สิทธิ์ ในท่ารำประกอบเพลงหน้าพาทย์ตระนิมิต ตอนที่ 2 เป็นการ รำอาวุธดาบประกอบเพลงกราวกลางในรูปแบบของการรำหมู่ ที่มีการแสดงท่ารำที่องอาจ เข้มแข็ง การรำอวดฝีมือในท่ารำ และลีลาเฉพาะของตัวพระและตัวนาง ตลอดจนการแปรแถว ในรูปแบบต่างๆ ผู้แสดงระบำนบนเรศวรแบ่งออกเป็น 2 ฝ่าย คือ ฝ่ายพระกับฝ่ายนาง อาจใช้ผู้หญิงแสดงทั้งหมด หรือใช้ ชายจริงหญิงแท้ก็ได้ ทั้งนี้ ผู้แสดงต้องเป็นผู้ที่มีพื้นฐานการฝึก ปฏิบัตินาฏศิลป์ไทยโดยผ่านพิธีครอบครูทางนาฏศิลป์ไทยแล้ว เพราะต้องมีการรำเพลงหน้าพาทย์ ตระนิมิต ระบำนบนเรศวรสามารถใช้แสดงในพิธีการบวงสรวง สมเด็จพระนเรศวรมหาราช ตามโอกาสต่างๆ ที่แต่ละ หน่วยงานจัดขึ้น หรือจัดแสดงในงานต่างๆ ตามความ เหมาะสม

9

กลวิธีการใช้ภาพพจน์ สังเคราะห์งานวิจัย

ในกุมารคำฉันท ์ อรรถพร ดีที่สุด

นิสิตสาขาวิชาภาษาไทย คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร

อรรถพร ดีที่สุด

“กุมารคำฉันท์” พระนิพนธ์ในพระเจ้าบรมวงศ์เธอพระองค์เจ้ามณฑา และพระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าอุบล จัดพิมพ์โดยกรมศิลปากร เมื่อ พ.ศ.๒๕๓๙ เป็นวรรณคดีที่เกิดจากอิทธิพลของมหาเวสสันดรชาดก กัณฑ์กุมาร อันเป็นวรรณคดีที่ฝังรากลึกลงในดินแดนเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (ASEAN) โดยวรรณคดีเกี่ยวกับคำสอนและพระพุทธศาสนาโดยส่วนใหญ่มีคุณค่าทั้งด้าน วรรณศิลป์และแนวคิด ผู้วิจัยจึงสนใจศึกษากลวิธีการใช้ภาพพจน์ใน “กุมาร คำฉันท์” เพื่อให้เข้าถึงความงามของภาษาและเข้าใจแนวคิดที่ดีงาม ด้วยทฤษฎี ภาพพจน์ของศาสตราจารย์ ดร.วิภา กงกะนันทน์ รองศาสตราจารย์ ดร.ดวงมน จิตร์จำนงค์ และราชบัณฑิตยสถาน สรุปผลการวิจัยได้ว่า “กุมารคำฉันท์” ปรากฏภาพพจน์ทั้งหมด ๑๘ ประเภท โดยภาพพจน์ที่ปรากฏมากที่สุดคือ อติพจน์ (Hyperbole) รองลงมาคือ การอ้างถึง (Reference) สัญลักษณ์ (Symbol) อุปลักษณ์ (Metaphor) ปฏิปุจฉา (Rhetorical question) สมพจนัย (Synecdoche) นามนัย (Metonymy) อุปมา (Simile) บุคลาธิษฐาน (Personification) อาวัตพากย์ (Synesthesia) อุทาหรณ์ (Analogy) ความเปรียบประชด (Irony) สมมติภาวะ (Apostrophe) ปฏิวาทะ (Oxymoron) อุปมานิทัศน์ (Allegory) อวพจน์ (Meiosis) ปฏิภาคพจน์ (Paradox) และอุปนิเสธ (Litotes) ตามลำดับ และภาพพจน์ที่ไม่มีปรากฏได้แก่ ปฏิรูปพจน์ (Allusion) และอธิพจน์ (Overstatement) โดยส่วนใหญ่องค์กวีได้ทรงนำสิ่งที่อยู่ในธรรมชาติ และเหนือ ธรรมชาติ ส่วนของร่างกาย ราชสมบัติ และของมีค่ามาใช้ในกลวิธีนำเสนอ และ มุ่งเร้าอารมณ์เกี่ยวกับความทุกข์ทรมาน ความรัก และความยิ่งใหญ่ของ บุญบารมีเป็นสำคัญ เพื่อสะท้อนให้เห็นการบำเพ็ญทศบารมีของพระเวสสันดร โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คือ ทานบารมี “กุมารคำฉันท์” จึงเป็นวรรณคดีที่มีความเป็นเลิศ ในการใช้ภาพพจน์ ไม่ด้อยไปกว่าวรรณคดีมหาเวสสันดรชาดกสำนวนอื่นๆ ประกอบด้วยคุณค่า ทั้งด้านวรรณศิลป์ อารมณ์ความรู้สึกนึกคิด และกล่อมเกลาจิตใจให้เกิด คุณธรรม อันดีงามสมกับหน้าที่ของวรรณคดี อันแสดงถึงพระอัจฉริยภาพ ทางอักษรศาสตร์ขององค์กวีหญิงทั้งสองพระองค์ได้ดียิ่ง และเป็นการสืบสาน สายศรัทธาอันยิ่งใหญ่ที่มีต่อพระพุทธศาสนาผ่านชั้นเชิงทางภาษา แสดงให้ เห็นความเจริญทางอักษรศาสตร์และศาสนาที่สัมพันธ์กันอย่างลึกซึ้งในสังคม ไทย อันมีส่วนหล่อหลอมให้ชาติบ้านเมืองพัฒนาก้าวหน้า และสงบสุขมาโดย ลำดับถึงปัจจุบัน

10

จดหมายข่าวเพื่อการประชาสัมพันธ์ : ธันวาคม 2555 - มกราคม 2556

วันที่ 31 มกราคม 2556 รองศาสตราจารย์ วิชญาปกรณ์ คณบดีคณะมนุษยศาสตร์ ดร.กาญจนา ร่วมให้การต้อนรับ พร้อมคณะผู้บริหารคณะมนุษยศาสตร์ กุลธรเธียร ที่ได้ให้เกียรติมาบรรยายเรื่อง ฯพณฯวิวัฒน์ ภาพ แนวทางการพัฒนาด้านบริหารงาน และการพัฒนาคุณ และ การศึกษาในสถาบันระดับอุดมศึกษาแก่คณะผู้บริหาร มการ คณะกรรมการประจำคณะมนุษยศาสตร์ ในฐานะกรร ประจำคณะมนุษยศาสตร์ ที่ปรึกษาผู้ทรงคุณวุฒิภายนอก 7 มหาวิทยาลัยนเรศวร ณ ห้องประชุม HU 130 คณะมนุษยศาสตร์

จดหมายข่าวเพื่อการประชาสัมพันธ์ : ธันวาคม 2555 - มกราคม 2556

11

ข่าวกิจกรรม

วันที่ 7 ธันวาคม 2555 รองศาสตราจารย์ ดร.กาญจนา วิชญาปกรณ์ คณบดีคณะมนุษยศาสตร์ พร้อมด้วย ผู้ช่วยศาสตราจารย์แก้วกร เมืองแก้ว รองคณบดีฝ่าย กิจการนิสิต และ ดร.อาทิตย์ พงษ์พานิช ผู้ช่วยคณบดีฝ่าย พัฒนาภาษาและวัฒนธรรมอาเซียน เข้าร่วมพิธีเปิดการประชุม วิชาการนานาชาติเครือข่ายวิชาการ-วิจัยสายมนุษยศาสตร์และ สังคมศาสตร์ ครั้งที่ 6 “การศึกษาด้านมนุษยศาสตร์และ สังคมศาสตร์ในประชาคมอาเซียน” จัดโดย คณะมนุษยศาสตร์ และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม ณ ห้อง วิภาวดีบอลลูม บี โรงแรมเซ็นทาราแกรนด์ แอท เซ็นทรัล พลาซ่า ลาดพร้าว กรุงเทพฯ

สุรีย์พร ชุมแสง

วันที่ 7 ธันวาคม 2555 Mr.Channaren Huoy นิสิตแลกเปลี่ยนสาขาวิชาดุริยางคศาสตร์สากล Ms.Wuwuh Andayani และ Ms.Amrih Bekti Utami นิสิตแลกเปลี่ยน สาขาวิชาภาษาอังกฤษ คณะมนุษยศาสตร์ ได้เข้าร่วมการเสวนา ในหัวข้อ “ความคาดหวังและการเตรียมพร้อมสู่ประชาคม อาเซียน” ร่วมกับนิสิตชาวต่างชาติจากมหาวิทยาลัยต่างๆ ในการประชุมวิชาการนานาชาติเครือข่ายวิชาการ-วิจัยสาย มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ ครั้งที่ 6 “การศึกษาด้าน มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ในประชาคมอาเซียน” ณ ห้อง วิภาวดีบอลลูม บี โรงแรมเซ็นทาราแกรนด์ แอท เซ็นทรัล พลาซ่า ลาดพร้าว กรุงเทพฯ

วารสารมนุษมหาวิยศาสตร์ ทยาลัยนเรศวร เพื่อเผยแพร่ผลงานวิชาการและงานวิจัยด้านภาษา วรรณคดี คติชน ดนตรี และนาฏศิลป์ ของอาจารย์ และนิสิตคณะมนุษยศาสตร์ ตลอดจน บุคคลทั่วไป สนใจติดต่อกองบรรณาธิการวารสารมนุษยศาสตร์ โทร. 0-5596-2006

วิสัยทัศน์ :

ย ะ ม นุษ ศ า ส

ร ศว

มห

าวิท

ต ร์

คณ

คณะมนุษยศาสตร์มีความเป็นเลิศทางวิชาการด้านภาษา วรรณคดี คติชน ดนตรี และนาฏศิลป์ เป็นสังคมที่มีคุณธรรม ภูมิปัญญา และการเรียนรู้แบบต่อเนื่องยั่งยืน รวมทั้ง เป็นหน่วยงานที่อนุรักษ์และสืบสานศิลปวัฒนธรรม เพื่อส่งเสริมให้มหาวิทยาลัยนเรศวร เป็นมหาวิทยาลัย สมบูรณ์แบบ พันธกิจ : 1. ผลิตบัณฑิตที่มีความเป็นเลิศทางวิชาการ ถึงพร้อมด้วยคุณธรรม และจริยธรรม 2. ศึกษาค้นคว้าองค์ความรู้ใหม่ด้านภาษา วรรณคดี คติชน ดนตรี และนาฏศิลป์ เพื่อประโยชน์ทางวิชาการ 3. บริการทางวิชาการเพื่อประโยชน์ในการพัฒนาสังคม 4. อนุรักษ์ ฟื้นฟู สร้างสรรค์และเผยแพร่ศิลปวัฒนธรรมทั้งในระดับท้องถิ่น และระดับชาติ 5. ส่งเสริมการเรียนรู้ และเผยแพร่ศิลปวัฒนธรรมนานาชาติ 6. สร้างความร่วมมือทางวิชาการระหว่างสถาบัน ทั้งภายในประเทศ และต่างประเทศ

ยาลัยนเร

ประเด็นยุทธศาสตร์ : 1. สร้างบัณฑิตที่มีคุณภาพและมาตรฐาน เป็นคนดี คนเก่ง มีคุณธรรม จริยธรรม และ สอดคล้องกับความต้องการของสังคมและประเทศ 2. มุ่งสร้างงานวิจัยและพัฒนาเพื่อสร้างองค์ความรู้ทางด้านภาษาและดำเนินการสู่การเป็น ศูนย์กลางของการศึกษาคติชนวิทยา 3. ส่งเสริมการบริการวิชาการแก่ชุมชนและสังคมในภูมิภาคภาคเหนือตอนล่าง 4. ส่งเสริมสนับสนุนการสร้างงานด้านศิลปวัฒนธรรม และความเข้าใจวัฒนธรรมต่างชาติ 5. จัดระบบบริหารจัดการด้วยความโปร่งใส คล่องตัว ยุติธรรม เอื้อต่อการดำเนินงาน ที่รวดเร็วและบุคลากรมีส่วนร่วม ตลอดจนบริหารงานด้วยหลักธรรมาภิบาล มุ่งนำการ จัดการความรู้มาเป็นเครื่องมือในการพัฒนาคน พัฒนางาน และพัฒนาองค์กร

สุวรรณภิงคาร จดหมายข่าวเพื่อการประชาสัมพันธ์ คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร

ชำระค่ า ฝากส่ ง เป็ น รายเดื อ น ใบอนุ ญ าตเลขที ่ 85/2521 พิ ษ ณุ โ ลก

ท่ า นที ่ ส นใจจดหมายข่ า วนี ้ กรุ ณ าส่ ง ชื ่ อ ที ่ อ ยู ่ ข องท่ า นมายั ง งานประชาสั ม พั น ธ์ คณะมนุ ษ ยศาสตร์ มหาวิ ท ยาลั ย นเรศวร อ.เมื อ ง จ.พิ ษ ณุ โ ลก 65000 โทรศั พ ท์ 0-5596-2035 โทรสาร 0-5596-2000 ไม่ เ สี ย ค่ า ใช้ จ ่ า ยใดๆ ทั ้ ง สิ ้ น

สุวรรณภิงคาร

หรื อ “กลศ” หมายถึ ง หม้ อ ดิ น สำหรั บ ใส่ น ้ ำ ดิ น และน้ ำ เป็ น แม่ บ ทของสิ ่ ง ทั ้ ง ปวง อั น เปรี ย บได้ ก ั บ คณะมนุ ษ ยศาสตร์ ที ่ เ ป็ น รากฐานแห่ ง ศาสตร์ ท ั ้ ง ปวง