HET AMBACHT
Jan Walters en dochter Eva van de Rijnsburgse Knipboetiek
“Knippen is een feestje” In 2022 is het veertig jaar geleden dat kapper Jan Walters een eigen zaak begon in Rijnsburg. In datzelfde jaar bereikt hij ook de respectabele leeftijd van tachtig jaar. Dat laatste is reden om de kapperszaak in de loop van 2022 over te doen aan zijn dochter Eva, die zelf sinds 2010 weer volledig meewerkt in de zaak. Een interview met beiden over het ambacht van knippen en kappen. Hoe ben je in dit vak terechtgekomen? Jan: “Ik wilde eigenlijk op mijn vijftiende al kapper worden, maar ik had een hekel aan school en wilde niet vijf dagen naar de kappersschool. Daarom werd ik handzetter op een drukkerij in Amsterdam. Eén dag in de week naar school en vijf dagen werken in de drukkerij. De zaterdag was toen nog een gewone werkdag. Vrij snel daarna kwam ik in de muziek terecht via de bekende zanger Willem Duyn. Van 1968 tot 1973 speelde ik in een band, onder andere in de Noordwijkse dancing Het Casino, waar ik mijn vrouw Joke uit Rijnsburg heb leren kennen. Maar doordat in de discotheken de levende muziek werd vervangen door dj’s, werd dat werk minder. Mijn laatste vaste contract met de band was in de bekende Amsterdamse nachtclub Moulin Rouge.”
38
“In die tijd woonde ik op drie hoog achter in Amsterdam met mijn vrouw en twee kinderen. Na een korte periode kwam ik tot het besef dat ik beter een vak kon leren. Zo ben ik in 1976, op 34-jarige leeftijd, toch weer naar de kappersschool gegaan, het zat toch een beetje in de vingers. Ik heb alle diploma’s gehaald en in 1978 startte ik een eigen zaak in de Amsterdamse Staatsliedenbuurt. Omdat mijn vrouw Joke graag terug wilde naar Rijnsburg, ben ik in 1982 in Rijnsburg een kapperszaak begonnen.” Eva: wanneer ben jij in het kappersvak gestapt? Eva: “Ik ben in 1990 gestart met de kappersopleiding, maar doordat ik kapperseczeem kreeg, ben ik er na een paar jaar mee gestopt. Vervolgens heb ik van alles
RIJNSTREEK BUSINESS | NUMMER 7 | NOVEMBER 2021
gedaan. Onder andere had ik een kledingzaak, totdat mijn vader een jaar of twaalf geleden, in 2010, een nieuwe knie kreeg. Ik voelde me nog steeds verbonden met de zaak; het is toch iets van jezelf. Daarom ben ik teruggekomen en vervolgens nooit meer weggegaan.” Jan: “Eva is een toppertje. We denken allebei hetzelfde over service verlenen. Ik ben daarom heel blij dat ze het kappersvak weer kan uitoefenen én dat ze de capaciteiten heeft. Ze doet eigenlijk alles al; ik heb niet zoveel meer te zeggen. Alleen de boekhouding blijf ik nog doen. Wat dat betreft verandert er niet zoveel wanneer ik volgend jaar de zaak overdoe. Ze doet een heleboel dingen anders dan ik. Neem bijvoorbeeld het personeelswerk. Zij gaat veel beter met de meiden
