ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ – PHILHELLENES - PHILHELLENEN Ποιητές – Poets – Poètes - Dichter
Προλογικό σημείωμα Όπως γνωρίζουμε από τα ιστορικά στοιχεία, όταν οι Έλληνες ξεκίνησαν τον Αγώνα τους ενάντια στην οθωμανική κυριαρχία, δε βρήκαν καμία συμπαράσταση από τις κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών κρατών. Οι λαοί όμως της Ευρώπης, άρχισαν σιγά σιγά να ενδιαφέρονται για αυτόν τον Αγώνα και να παρακολουθούν με ενδιαφέρον την ηρωική προσπάθεια των Ελλήνων να απελευθερώσουν τη χώρα τους, την οποία μάλιστα συσχέτιζαν με τη δράση και τη φλόγα των δοξασμένων αρχαίων προγόνων τους. Στη μεταστροφή αυτή, βασικό ρόλο έπαιξαν οι Φιλέλληνες, πνευματικοί άνθρωποι της Ευρώπης που με το έργο τους – ομιλίες, ζωγραφικούς πίνακες, δοκίμια, λογοτεχνικά κείμενα – επηρέασαν καίρια την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη και στη συνέχεια πίεσαν τις κυβερνήσεις τους ώστε να υποστηρίξουν την ελληνική υπόθεση. Μεταξύ των Φιλελλήνων συγκαταλέγονται και πολλοί από τους ποιητές της εποχής, οι οποίοι, με τα φλογερά τους ποιήματα υπέρ της Ελλάδας, συγκλόνιζαν τον μορφωμένο Ευρωπαίο και τον ευαισθητοποιούσαν υπέρ της Ελλάδας. Εδώ θα παρουσιάσουμε ενδεικτικά τέσσερις από αυτούς, δύο Βρετανούς, έναν Γάλλο κι έναν Γερμανό. Τη συγκεκριμένη παρουσίαση την ανέλαβε το δεύτερο τμήμα της Πέμπτης Τάξης του σχολείου μας (S5ELB), κινούμενο από την επιθυμία του να τιμήσει ενεργά τα 200 έτη από την Έναρξη της ελληνικής επανάστασης. Στο τέλος της παρουσίασης κάθε ποιητή αναφέρονται τα ονόματα των μαθητών που την προετοίμασαν. Το ταξίδι αυτό μέσα στον χρόνο ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον για όλους τους συμμετέχοντες.
Η φιλόλογος της τάξης Ελισάβετ Παπατσαρούχα
Bίκτωρ Ουγκώ -Victor Hugo (1802-1885)
Βιογραφία Γάλλος ποιητής και πεζογράφος, ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του γαλλικού ρομαντισμού. Γεννήθηκε στην Μπεζανσόν της Ανατ. Γαλλίας. Έζησε δύσκολα παιδικά χρόνια, όταν οι γονείς του χώρισαν. Το 1823 εκδόθηκε το πρώτο μυθιστόρημά του. Όμως αυτό που τον τοποθέτησε στους αναγνωρισμένους λογοτέχνες της εποχής ήταν η ποιητική συλλογή του ‘’Ωδές και μπαλάντες’’. Το 1829, δημοσίευσε τα ‘’Ανατολίτικα’’, μια συλλογή εμπνευσμένη από την ελληνική επανάσταση του ’21. Δυστυχώς, ο θάνατος της κόρης του αποτέλεσε αιτία της απόσυρσής του από τις τέχνες, και έτσι ξεκινά να ασχολείται με την πολιτική. Οι πνευματικές και πολιτικές του αντιλήψεις όμως τον έβρισκαν αντίθετο με την κυβέρνηση. Διώχτηκε και αναγκάστηκε να διαφύγει στις Βρυξέλλες. Αυτό σήμανε και την αυτοεξορία του. Εξαιτίας του γαλλοπρωσικού πολέμου, αναγκάζεται να επιστρέψει στην πατρίδα του. Μετά την ήττα της Γαλλίας, ο Βίκτωρ Ουγκώ εκλέγεται γερουσιαστής της νέας ριζοσπαστικής κυβέρνησης. Με πυξίδα τον σοσιαλισμό, βοηθά την Γαλλία να οδεύσει σε ένα δημοκρατικό, ειρηνικό μέλλον. Πέθανε σε ηλικία 83 ετών το 1885, και δοξάσθηκε και τιμήθηκε πλέον ως εθνικός ήρωας. Στην κηδεία του παραβρέθηκαν 2.000.000 άτομα που συνοδέψαν τη σορό του από την Αψίδα του Θρίαμβου ως το Πάνθεον, το οποίο έγινε ο τόπος αναπαύσεως του. Biographie Poète et écrivain, chef de file du romantisme. Victor Hugo est né le 26 février 1802 à Besançon. Dès son plus jeune âge, Victor Hugo témoigne un vif intérêt pour l'écriture. À 14 ans, il écrit ainsi dans son journal : "Je veux être Chateaubriand ou rien". À 19 ans, il publie ses premiers poèmes Odes. Victor Hugo produit essentiellement des pièces de théâtre et de la poésie. En 1841, après s'être présenté trois fois sans succès, il est enfin élu à l'Académie française. Deux ans après, un accident de barque coûte la vie à sa fille, Léopoldine, ce qui l'affecte terriblement et il cessera alors d'écrire jusqu'à son exil. L'écrivain ne reste cependant pas inactif. Il commence alors une carrière politique. Mais sa participation à la résistance face au coup d'Etat de Napoléon III, en décembre 1851, lui vaut l'exil, d'abord en Belgique, puis dans les îles anglo-normandes, à Jersey et Guernesey. En 1862, il publie un de ses grands chefs-d'oeuvre, devenu emblématique de la littérature française : Les Misérables. En 1870, Victor Hugo revient en France à l'occasion de la proclamation de la République. Incarnation de la résistance au Second Empire, il est accueilli triomphalement. Il meurt le 22 mai 1885, à l'âge de 83 ans. Ses funérailles sont nationales : il est emmené au Panthéon, suivi par un cortège de 2 millions de personnes.
Το Ελληνόπουλο Τούρκοι διαβήκαν. Χαλασμός, θάνατος πέρα ως πέρα. Η Χίο, τ' όμορφο νησί, μαύρη απομένει ξέρα, με τα κρασιά, με τα δεντρά τ' αρχοντονήσι, που βουνά και σπίτια και λαγκάδια και στο χορό τις λυγερές καμιά φορά τα βράδια καθρέφτιζε μεσ' τα νερά. Ερμιά παντού. Μα κοίταξε κι απάνου εκεί στο βράχο, στου κάστρου τα χαλάσματα κάποιο παιδί μονάχο κάθεται, σκύβει θλιβερά το κεφαλάκι στήριγμα και σκέπη του απομένει μόνο μιαν άσπρη αγράμπελη σαν αυτό ξεχασμένη μεσ' την αφάνταστη φθορά. Φτωχό παιδί, που κάθεσαι ξυπόλυτο στις ράχες για να μην κλαις λυπητερά, τ' ήθελες τάχα να 'χες για να τα ιδώ τα θαλασσά ματάκια σου ν' αστράψουνε, να ξαστερώσουν πάλι και να σηκώσεις χαρωπά σαν πρώτα το κεφάλι με τα μαλλάκια τα χρυσά; Τι θέλεις άτυχο παιδί, τι θέλεις να σου δώσω για να τα πλέξης ξέγνοιαστα, για να τα καμαρώσω ριχτά στους ώμους σου πλατιά μαλλάκια, που του ψαλιδιού δεν τάχει αγγίξει η κόψη
και σκόρπια στη δροσάτη σου τριγύρω γέρνουν όψη και σαν την κλαίουσα την ιτιά; Σαν τι μπορούσε να σου διώξει τάχα το μαράζι; Μήπως το κρίνο απ` το Ιράν, που του ματιού σου μοιάζει; Μην ο καρπός απ' το δεντρί που μεσ' στη μουσουλμανική παράδεισο φυτρώνει, κ' έν' άλογο χρόνια εκατό κι αν πιλαλάει, δεν σώνει μεσ' απ' τον ίσκιο του να βγει; Μην το πουλί, που κελαηδάει στο δάσος νύκτα μέρα και με τη γλύκα του περνάει και ντέφι και φλογέρα; Τι θες κι απ' όλα τα αγαθά τούτα; Πες. Τα` άνθος, τον καρπό; Θες το πουλί; -Διαβάτη, μου κράζει το Ελληνόπουλο με το γαλάζιο μάτι: Βόλια, μπαρούτι θέλω! (Μετάφραση: Κωστής Παλαμάς)
L’enfant Les turcs ont passé là. Tout est ruine et deuil. Chio, l'île des vins, n'est plus qu'un sombre écueil, Chio, qu'ombrageaient les charmilles, Chio, qui dans les flots reflétait ses grands bois, Ses coteaux, ses palais, et le soir quelquefois Un chœur dansant de jeunes filles.
Tout est désert. Mais non; seul près des murs noircis, Un enfant aux yeux bleus, un enfant grec, assis, Courbait sa tête humiliée ; Il avait pour asile, il avait pour appui Une blanche aubépine, une fleur, comme lui Dans le grand ravage oubliée. Ah! pauvre enfant, pieds nus sur les rocs anguleux!
Hélas ! pour essuyer les pleurs de tes yeux bleus Comme le ciel et comme l'onde, Pour que dans leur azur, de larmes orageux, Passe le vif éclair de la joie et des jeux, Pour relever ta tête blonde, Que veux-tu ? Bel enfant, que te faut-il donner Pour rattacher gaîment et gaîment ramener En boucles sur ta blanche épaule Ces cheveux, qui du fer n'ont pas subi l'affront, Et qui pleurent épars autour de ton beau front, Comme les feuilles sur le saule ? Qui pourrait dissiper tes chagrins nébuleux ? Est-ce d'avoir ce lys, bleu comme tes yeux bleus, Qui d'Iran borde le puits sombre ? Ou le fruit du tuba, de cet arbre si grand, Qu'un cheval au galop met, toujours en courant, Cent ans à sortir de son ombre ? Veux-tu, pour me sourire, un bel oiseau des bois, Qui chante avec un chant plus doux que le hautbois,
Plus éclatant que les cymbales ?
Que veux-tu? fleur, beau fruit,ou l'oiseau merveilleux?
- Ami, dit l'enfant grec, dit l'enfant aux yeux bleus, Je veux de la poudre et des balles. Το ποίημα και η ελληνική επανάσταση Το ποίημα, δημοσιευμένο το 1828, αναφέρεται στη σφαγή της Χίου, το 1822. Παρουσιάζει ένα μικρό αγόρι, ένα Ελληνόπουλο, που περπατά ανάμεσα στα ερείπια με το κεφάλι σκυμμένο. Τα γαλανά του μάτια συμβολίζουν την φυσική ομορφιά και τον ουρανό της Ελλάδας. Το ίδιο το παιδί «είναι» η Ελλάδα. Ο ποιητής ρωτά το αγόρι τι θα το έκανε να ξανανιώσει χαρά. Ένας κρίνος, ένας γλυκός καρπός ή μήπως ένα πουλί; Το παιδί απορρίπτοντας όλα τα αγαθά, απαντά δυναμικά: «Βόλια, μπαρούτι θέλω!» Η απάντηση αυτή, η επιθυμία ενός παιδιού για όπλα και πυρίτιδα, συμβολίζει την προσήλωση των Ελλήνων να πολεμήσουν και να κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους, ακόμη και να θυσιαστούν, για να διεκδικήσουν και να ξανακερδίσουν την πατρίδα τους. Μαρτυρά πως η τόλμη και η πίστη στο στόχο ήταν αυτό που διέπνεε την ψυχή κάθε Έλληνα, ανεξαρτήτως ηλικίας. Ο Βίκτωρ Ουγκώ ήταν θερμός Φιλέλληνας, και έγραψε μία πληθώρα ποιημάτων με θέμα την Ελλάδα. Άλλωστε, όπως χαρακτηριστικά έλεγε: «η Μούσα που με εμπνέει να γράφω στίχους είναι η Ελλάς του Βύρωνος και του Ομήρου».
Le poème et la révolution grecque Dans ce poème, publié en 1828, V. Hugo décrit les conséquences du massacre de Chio par les Turcs en 1822. Dans les ruines, il y a un petit garçon, un garçon grec aux yeux bleus, à la tête penchée. Ce garçon symbolise la Grèce après le massacre. Le poète lui demande ce qui le ferait se sentir mieux, et sa réponse était « Je veux de la poudre et des balles ». Cette réponse, le
désir d'un enfant pour les armes et la poudre à canon, symbolise l'engagement des Grecs à se battre et à faire tout ce qui est en leur pouvoir, même à se sacrifier, afin de libérer leur patrie. Victor Hugo était un philhellène, et a écrit plusieurs poèmes sur la Grèce. Après tout, comme il l'a dit de façon caractéristique, «la muse qui m'inspire pour écrire des paroles est la Grèce de Lord Byron et d’Homère». Βοσινάκη Ελευθερία Λίγκρης Αριστοτέλης Σούκος Νικόλαος
Vosinaki Eleftheria Lingris Aristotelis Soukos Nikolaos S5L1ELB
Βίλχελμ Μύλλερ - Johann Ludwig Wilhelm Müller (1794-1827)
Βιογραφία Ο Γιόχαν Λούντβιχ Βίλχελμ Μύλλερ ήταν Γερμανός λυρικός ποιητής και θερμός φιλέλληνας. Γεννήθηκε στο Dessau της Γερμανίας και προερχόταν από φτωχή οικογένεια ενώ έμεινε ορφανός από μητέρα σε ηλικία 11 ετών. Σπούδασε φιλολογία, ιστορία και αγγλικά και βιοπορίσθηκε διδάσκοντας ελληνικά και λατινικά. Κατατάχθηκε ως εθελοντής στον Πρωσικό στρατό και μετείχε στον πόλεμο εναντίον του Ναπολέοντος. Το 1817 ταξίδεψε στη Βιέννη, όπου ήρθε σε επαφή με πολλούς εξόριστους Έλληνες και μέλη της Φιλικής Εταιρείας, γεγονός που τον έφερε σε άμεση επαφή με τις πολιτικές και ιδεολογικές τους ζυμώσεις και προσδοκίες. Τόσο πολύ συμπάθησε τους Έλληνες που θέλησε να μάθει τα Ελληνικά. Ήταν δε τέτοιος ο ενθουσιασμός του υπέρ του Ελληνικού Αγώνα, που απέκτησε το προσωνύμιο «Ο Έλληνας». Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις 33 ετών και δίχως να επισκεφθεί ποτέ την αγαπημένη του Ελλάδα. Biographie
Deutscher Dichter der Romantik und Philhellene. Wilhelm Müller begann ein Studium der Philologie in Berlin, meldete sich aber im Februar 1813 als Freiwilliger zum preußischen Heer und nahm als Leutnant an den Befreiungskriegen gegen Napoleon (1813–14) teil. Nach seiner Rückkehr wurde er zum Lehrer für Klassiker und herzoglichen Bibliothekar in seiner Heimatstadt Dessau ernannt. Müller war auch als Herausgeber und Redakteur tätig und arbeitete für verschiedene literarische Zeitschriften. Viele seiner Gedichte wurden von Franz Schubert und anderen Komponisten vertont. Er starb an einem Herzinfarkt im Alter von 33 Jahren.
Ελλάς και ο Κόσμος Τι θα ήσουν, ω Ελλάδα, αν δεν είχες λευτεριά; Τι θα ήτανε ο κόσμος δίχως σε, Ελλάδα μου; Όλοι οι λαοί, ελάτε, Να τα στήθη Που σας βύζαξαν Με το γάλα της σοφίας! Θα τα σκίσουν βάρβαροι; Να τα μάτια Που σας φώτισαν Με αχτίνες θείου κάλλους! Βάρβαροι θα τα τυφλώσουν; Να η φλόγα Που με ζέστη Μπήκε μέσα στην καρδιά σας, Και σας είπε Ποιοι είστε Τι χρέος έχετε, Κ’ έτσι αισθανθήκατε Του ανθρωπισμού τη χάρη, Την ελευθερία σας! Θα την πνίξουν βάρβαροι Όλοι οι λαοί, ελάτε, Λευτερώστε εκείνους, Που σας σάς λευτερώσανε! Τι θα ήσουν, ω Ελλάδα, αν δεν είχες λευτεριά; Τι θα ήτανε ο κόσμος δίχως σε, Ελλάδα μου;
(Μετάφραση: Alexander Steinmetz)
Hellas und die Welt Ohne die Freiheit, was wärest du, Hellas? Ohne dich, Hellas, was wäre die Welt? Kommt, ihr Völker aller Zonen, Seht die Brüste, Die euch säugten Mit der reinen Milch der Weisheit! – Sollen Barbaren sie zerfleischen? Seht die Augen, Die euch erleuchteten Mit dem himmlischen Strahle der Schönheit! – Sollen sie Barbaren blenden? Seht die Flamme, Die euch wärmte Durch und durch im tiefen Busen, Daß ihr fühltet,
Wer ihr seid, Was ihr wollt, Was ihr sollt, Eurer Menschheit hohen Adel, Eure Freiheit! – Sollen Barbaren sie ersticken? Kommt, ihr Völker aller Zonen, Kommt und helfet frei sie machen, Die euch alle frei gemacht! Ohne die Freiheit, was wärest du, Hellas? Ohne dich, Hellas, was wäre die Welt? O Μύλλερ και η ελληνική επανάσταση Ο Μύλλερ έγραψε μια σειρά ποιημάτων, με τα οποία επιχείρησε να παρακινήσει τους Ευρωπαίους υπέρ της ελευθερίας των Ελλήνων. Έχοντας πάντα κατά νου το φαντασιακό ιδεώδες της Ελληνικής αρχαιότητας, το αρχαίο πνεύμα, μίλησε στα ποιήματά του για την χαμένη ελπίδα που με τον αγώνα τείνει να αναζωπυρωθεί. Τα «Τραγούδια του για τους Έλληνες» (“Lieder der Griechen“) πρόλαβαν, όσο ζούσε, να ξεσηκώσουν κύματα ενθουσιασμού στη νεολαία της εποχής του που εκείνη την περίοδο αναζητούσε τους δικούς της τρόπους αντίστασης στις διώξεις και την απολυταρχία του Μέτερνιχ. Ο πρόωρος θάνατός του δεν του επέτρεψε να δει το τέλος του εθνικοπαλεθευρωτικού αγώνα της Ελλάδος, την οποία τόσο αγάπησε και ύμνησε. Στο ποίημα “Η Ελλάς και ο Κόσμος” ο ποιητής διατυπώνει τη θέση ότι χωρίς την ελευθερία δεν υπάρχει Ελλάδα και χωρίς ελεύθερη Ελλάδα ο κόσμος είναι φτωχότερος. Καλεί λοιπόν όλους τους λαούς να συμμετάσχουν στον δίκαιο αγώνα της. Müller und die griechische Revolution Müller stand mit vollem Herzen hinter der deutschen Philhellenismusbewegung, darum wurde er “Griechen-Müller” genannt. Bekannt wurde er in seiner Zeit vor allem durch seine gesellschaftskritischen deutschen Volkslieder und die „Griechenlieder”, die er zwischen 1821 und 1826 publizierte. Mit ihnen setzte sich Müller für den Unabhängigkeitskampf der Griechen gegen die türkische Fremdherrschaft ein und kritisierte dabei gleichzeitig auch die Verhältnisse in zerrütteten deutschen Teilstaaten. Die deutschen Liberalen, die in Konsequenz der Karlsbader Beschlüsse und der Unterdrückungsmaßnahmen des österreichischen Kanzlers Metternich verfolgt wurden, begeisterten sich für Müllers Poesie. Sie selbst forderten die nationale Einigung und durch Müllers „Griechenlieder” sahen sie im Unabhängigkeitskampf der Griechen gegen die türkische Besatzung das Ideal des gerechten Strebens nach Freiheit. Die Zensurbehörde reagierte und verbot einige der Lieder Müllers. Mit seinen insgesamt sechs Heftchen von Griechenliedern stellte sich Wilhelm Müller an die Spitze des deutschen Philhellenismus und weckte deutsches Mitgefühl für die griechische Sache. Im Gedicht “Hellas und die Welt” drückt Wilhelm Müller die These aus, dass es ohne Griechenland kein Konzept der Freiheit geben kann, was auch dem Rest der Welt Zweck und Bedeutung gibt. Darum lädt er aller Völker ein, an den gerechten Kampf der Griechen teilzunehmen.
Γράψα Μαρίνα Τίτσια Αγαθή
Grapsa Marina Titsia Agathi S5L1ELB
Λόρδος Βύρωνας - Lord Byron (17881824)
Βιογραφία Ο Λόρδος Βύρων γεννήθηκε στο Λονδίνο και ήταν Άγγλος αριστοκράτης, ποιητής, πολιτικός, Φιλέλληνας και μια από τις σημαντικότερες μορφές του ρομαντισμού. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους Βρετανούς ποιητές και παραμένει ακόμα και σήμερα δημοφιλής. Ταξίδεψε σε πολλά μέρη στην Ευρώπη, κι ιδιαίτερα στην Ιταλία. Το 1822 έφτασε στην Ελλάδα για να βοηθήσει τους επαναστατητεμένους Έλληνες. Σχημάτισε ιδιωτικό στρατό από 40 Σουλιώτες, υπό τους Δράκο, Τζαβέλλα και Φωτομάρα. Διατηρούσε αλληλογραφία με Άγγλους επιχειρηματίες για την οικονομική ενίσχυση του αγώνα. Πέθανε στο πλευρό των Ελλήνων επαναστατών στο Μεσολόγγι, σε ηλικία μόλις 36 χρόνων, μετά από υψηλό πυρετό που ανέπτυξε. Για την προσφορά του, οι Έλληνες τον θεωρούν εθνικό ευεργέτη. Biography George Gordon Byron, 6th Baron Byron, was born in London and was an English aristocrat, poet, politician, Philhellene and a leading figure of the Romantic movement. He is considered one of the greatest British poets and he still remains known today. He traveled to many places in Europe and especially in Italy. Later, Byron went to Greece and joined the Greek War of Independence fighting the Ottoman Empire. He settled in Messolonghi and had formed a private army of 40 Souliotes, under Drakos, Tzavella and Fotomara. He corresponded with British businessmen to financially support the revolutionaries. He died of disease leading a campaign during that war, for which Greeks revere him as a national benefactor.
Τα νησιά της Ελλάδας Τὰ νησιὰ τῆς Ἑλλάδας! ὦ νησιὰ βλογημένα, Ποῦ μὲ ἀγάπη καὶ φλόγα μιὰ Σαπφὼ τραγουδοῦσε, Ποῦ πολέμων κ' εἰρήνης δῶρα ἀνθίζαν σπαρμένα, Ποῦ τὸ φέγγος του ὁ Φοῖβος ἀπ' τὴ Δῆλο σκορποῦσε! Ἄχ, ἀτέλειωτος ἥλιος σᾶς χρυσώνει ὡς τὰ τώρα, Μὰ βασίλεψαν ὅλα, ὅλα τἄλλα σας δῶρα! Τὰ βουνὰ τὸ μεγάλο Μαραθώνα θωρᾶνε, Κ' ἡ ἀθάνατη βλέπει τὰ πελάγη κοιλάδα. Ἐδῶ πέρα μονάχος συλλογιόμουν πῶς νἆναι Θὰ μποροῦσε καὶ πάλε μιὰ ἐλεύτερη Ἑλλάδα! Γιατὶ πῶς νὰ κοιτάζω τὸ Περσάνικο μνῆμα, Καὶ νὰ λέγω πῶς εἶμαι τῆς σκλαβιᾶς κ' ἐγὼ θῦμα! Ποῦ εἶν' ἐκεῖνα! Ποῦ εἶναι, ὦ πατρίδα καημένη! Κάθε λόγγος σου τώρα κι ἀκρογιάλι ἐβωβάθη! Τῶν παλιῶν τῶν ἡρώων ἕνας μῦθος δὲ μένει, Τῆς μεγάλης καρδιᾶς τους κάθε χτύπος ἐχάθη. Καὶ τὴ λύρα σου ἀκόμα τὴν ἀφῆκες, ὠημένα! Ἀπ' τοὺς θείους σου ψάλτες νὰ ξεπέσῃ σ' ἐμένα! Πρέπει τάχα νὰ κλαῖμε μεγαλεῖα χαμένα, Καὶ ντροπὴ νὰ μᾶς βάφῃ ἀντὶς αἷμα, σὰν πρῶτα; Βγάλε, ὦ γῆς δοξασμένη, ἀπ' τὰ σπλάχνα σου ἕνα Ἱερὸ ἀπομεινάρι τῶν παιδιῶν τοῦ Εὐρώτα! Ἀπ' ἐκειοὺς τους Τρακόσους τρεῖς ἄν ἔρθουνε, φτάνουν
Ἄλλη μιὰ Θερμοπύλα στὰ βουνά σου νὰ κάνουν. Τὸν Πυρρίχιο χορό σας ὡς τὰ τώρα βαστᾶτε, Ἡ Πυρρίχια ἡ «φάλαγξ» ποῦ νὰ πῆγε, καημένοι! Ἀπὸ δυὸ τέτοια δῶρα πῶς ἐκεῖνο ξεχνᾶτε Ποῦ ψυχὲς ἀντρειώνει καὶ καρδιὲς ἀνεσταίνει! Καὶ τὰ γράμματα ἀκόμα ἑνὸς Κάδμου κρατεῖτε· Τάχα νἆταν γιὰ σκλάβους τὰ ψηφιά του θαρρεῖτε; Ἀπ' τοὺς ἄπιστους Φράγκους λευτεριὰ μὴ ζητᾶτε! Ἐκεῖ ζοῦν ἡγεμόνες ποῦ πουλοῦν κι ἀγοράζουν. Μὲ δικό σας τουφέκι καὶ σπαθὶ πολεμᾶτε! Αὐτοῦ θἄβρετ' ἐλπίδα, κι ὅ,τι θέλουν ἄς τάζουν. Ζυγὸς Τούρκου, μὲ Φράγκου πονηριὰ σὰν ταιριάσουν Τὴν ἀσπίδα, ὅσο νἆναι δυνατὴ, θὰ τὴ σπάσουν. Στοῦ Σουνιοῦ θὰ καθίσω τὸ μαρμάρινο βράχο, Σύντροφό μου τὸ κῦμα τοῦ Αἰγαίου θὰ κάνω, Αὐτὸ ἐμένα νἀκούγῃ, κ' ἐγὼ ἐκεῖνο μονάχο, Κ' ἐκεῖ ἀπάνω σὰν κύκνος μὲ τραγούδι ἄς πεθάνω. Δὲ σηκώνει ἡ ψυχή μου σκλάβα γῆ! Χτύπα κάτω Τῆς σκλαβιᾶς τὸ ποτήρι, κι ἄς πάῃ νἆναι γεμᾶτο!
(Μετάφραση: Αργύρης Εφταλιώτης)
The isles of GREECE
The isles of Greece! the isles of Greece Where burning Sappho loved and sung, Where grew the arts of war and peace, Where Delos rose, and Phoebus sprung! Eternal summer gilds them yet, But all, except their sun, is set. The mountains look on Marathon— And Marathon looks on the sea; And musing there an hour alone, I dream’d that Greece might still be free; For standing on the Persians’ grave, I could not deem myself a slave. And where are they? and where art thou, My country? On thy voiceless shore The heroic lay is tuneless now— The heroic bosom beats no more! And must thy lyre, so long divine, Degenerate into hands like mine? Must we but weep o’er days more blest? Must we but blush?—Our fathers bled. Earth! render back from out thy breast A remnant of our Spartan dead! Of the three hundred grant but three, To make a new Thermopylae! You have the Pyrrhic dance as yet; Where is the Pyrrhic phalanx gone? Of two such lessons, why forget The nobler and the manlier one? You have the letters Cadmus gave— Think ye he meant them for a slave? Trust not for freedom to the Franks— They have a king who buys and sells; In native swords and native ranks The only hope of courage dwells: But Turkish force and Latin fraud Would break your shield, however broad. Place me on Sunium’s marbled steep, Where nothing, save the waves and I, May hear our mutual murmurs sweep; There, swan-like, let me sing and die: A land of slaves shall ne’er be mine— Dash down yon cup of Samian wine!
Ο Λόρδος Βύρων και η ελληνική επανάσταση Ο Λόρδος Βύρων συμμετείχε ενεργά στον Ελληνικό πόλεμο κατά της Οθωμανικής κυριαρχίας. Βοήθησε κυρίως προσφέροντας οικονομική και υλικοτεχνική υποστήριξη. Συνεργάστηκε με τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, εξέχοντα ηγέτη του ελληνικού επαναστατικού κινήματος. Ο Βύρων καθιερώθηκε επίσης ως σύνδεσμος μεταξύ των Ελλήνων επαναστατών και της Φιλελληνικής Επιτροπής του Λονδίνου, μιας ομάδας Βρετανών φιλελλήνων που διοχέτευαν περισσότερα χρήματα για να στηρίξουν τον ελληνικό στρατό. Επίσης, ήταν στην Ελλάδα μέχρι και τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Όπως είχε πει και ο ίδιος, "If I am a poet, the air of Greece has made me one." Τέλος, ο ποιητής έγραψε ποιήματα για την Ελλάδα, κι ένα από αυτά ήταν το “The isles of Greece”. Σε αυτό σχολιάζει ότι οι Έλληνες φαίνεται να βρίσκονται σε κίνδυνο περισσότερο λόγω των εσωτερικών τους προβλημάτων και λιγότερο λόγω των εχθρών τους. Lord Byron and the Greek Revolution Lord Byron took an active part in the Greek war against Ottoman rule. He mainly helped by offering financial and logistical support. Lord Byron collaborated with Alexandros Mavrokordatos, a prominent leader of the Greek revolutionary movement. Byron was also established as a liaison between the Greek revolutionaries and the Philhellenic Committee of London, a group of British philhellenes who raised more money to support the Greek army. He was also in Greece until the last years of his life. As he himself had said, "If I am a poet, the air of Greece has made me one." Finally, the poet wrote poems about Greece, one of which was "The isles of Greece" commenting saying that the Greeks seem to be in greater danger among themselves, than from their enemies. Kωνσταντινίδου Άλκηστις-Πολυξένη Φοινικιανάκη Στυλιανή Χαρισούλη Μαρία
Konstantinidou Alkistis-Polyxeni Foinikianaki Styliani Charisouli Maria S5L1ELB
Πέρσι Σέλλεϋ - Percy B. Shelley (17921822)
Βιογραφία Ο Πέρσι Σέλλεϋ ήταν ένας από τους σημαντικότερους Άγγλους ρομαντικούς ποιητές. Ο πατέρας του, Sir Timothy Shelley, ήταν βουλευτής του Whig στο Horsham. Η δεύτερη σύζυγός του, η Mary Shelley , ήταν η συγγραφέας του Frankenstein. Η ζωή του Shelley χαρακτηρίστηκε από οικογενειακές κρίσεις, κακή υγεία και μια αντίδραση εναντίον του αθεϊσμού του, των πολιτικών απόψεών του και της ανυπακοής των κοινωνικών συμβάσεων. Πήγε σε μόνιμη αυτοεξορία στην Ιταλία το 1818 και τα επόμενα τέσσερα χρόνια παρήγαγε αυτό που ο Leader και ο O'Neill αποκαλούν: «μερικά από τα καλύτερα ποιήματα της ρομαντικής περιόδου». Ο Χάρολντ Μπλουμ τον αποκαλεί «θαυμάσιο τεχνίτη, λυρικό ποιητή χωρίς αντίπαλο, και σίγουρα έναν από τους πιο προχωρημένους σκεπτικιστές νοημοσύνες που έχουν γράψει ποτέ ένα ποίημα». Biography Percy Bysshe Shelley was one of the major English Romantic poets. A radical in his poetry as well as in his political and social views, Shelley did not achieve fame during his lifetime, but recognition of his achievements in poetry grew steadily following his death. Among his best-known works is his masterpiece, Hellas one his last poems. Shelley also wrote prose fiction and a quantity of essays on political, social, and philosophical issues. Shelley's life was marked by family crises, ill health, and a backlash against his atheism, political views, and defiance of social conventions. He died in a boating accident in 1822 at the age of twenty-nine.
ΕΛΛΑΣ (1821) Ο ΧΟΡΟΣ Τον κόσμο η δόξα ξαναζώνει, Τα χρυσά χρόνια ξαναζούν, Η γη σα φίδι ξανανιώνει, Τα χιόνια σβήνουν και περνούν: Γελούν τα ουράνια και γιορτάζουν, Και, σα συντρίμμια στ’ όνειρό σου, θρησκείες και κράτη αχνοφαντάζουν.
Νέα Ελλάδα ορθώνει τα βουνά της Μέσα από ολόλαμπρα νερά· Προς την αυγή ο Πηνειός, περάτης, Κυλάει τα ρείθρα του λαμπρά· Τα όμορφα Τέμπη εκεί που ανθούνε Οι νιες Κυκλάδες, απλωμένες σε βάθη ηλιόχαρα, υπνοζούνε. Μια Αργώ αψηλή το κύμα σκίζει, Με άθλους καινούριους φορτωμένη· Ορφέας καινούριος κιθαρίζει, Και, όλος αγάπη, κλαίει, πεθαίνει· Νέος Οδυσσέας ξαναφήνει Την Καλυψώ στο ερμόνησό της για της πατρίδας την ειρήνη. Ω! ας μη γραφτεί πια το τραγούδι Της Τροίας, της γης αν μοίρα ο Χάρος! Σε λεύτερων χαράς λουλούδι Του Λάιου η λύσσα ολέθριο βάρος, Αν και μια δόλια Σφίγγα δίνει Θανάτου αινίγματα που η Θήβα ποτές δε γνώρισε και κείνη. Καινούρια Αθήνα θα προβάλει, Και τους μακρύτερα καιρούς Θενά φωτίσουν της τα κάλλη Σα λιόγερμα τους ουρανούς· Παρηγοριά θα τους αφήσει Ό,τι μπορεί η γη να δεχτεί κι ό,τι ο ουρανός να της χαρίσει. Έρωτας, Κρόνος, κοιμήθηκαν, Μα θα ξυπνήσουν πιο αγαθοί Απ’ όσα ταφοαναστηθήκαν Ή λεύτερα έχουν γεννηθεί: Ούτε χρυσάφι, ούτε αίμα πια, Μα μόνο δάκρυα στους βωμούς τους και σύμβολα-άνθη ευλαβικά. Ω, πάψε! Να ξαναγυρίσουν Μίσος και θάνατος στη γη; Πάψε! Οι θνητοί στο αίμα να σβήσουν; Μιας προφητείας πικρής πηγή; Ω, κάλλιο ο κόσμος να χαλάσει, Παρά στο φως να ξαναφέρει ό,τι βαριά έχει τον κουράσει.
(Μετάφραση: Α. Μ. Στρατηγόπουλος)
HELLAS (1821) CHORUS The world's great age begins anew, The golden years return, The earth doth like a snake renew Her winter weeds outworn: Heaven smiles, and faiths and empires gleam
Like wrecks of a dissolving dream. A brighter Hellas rears its mountains From waves serener far A new Peneus rolls his fountains Against the morning star. Where fairer Tempes bloom, there sleep Young Cyclads on a sunnier deep. A loftier Argo cleaves the main, Fraught with a later prize Another Orpheus sings again, And loves, and weeps, and dies. A new Ulysses leaves once more Calypso for his native shore. Oh, write no more the tale of Troy, If earth Death's scroll must be! Nor mix with Laian rage the joy Which dawns upon the free: Although a subtler Sphinx renew Riddles of death Thebes never knew. Another Athens shall arise, And to remoter time Bequeath, like sunset to the skies, The splendour of its prime And leave, if nought so bright may live, All earth can take or Heaven can give.
Saturn and Love their long repose Shall burst, more bright and good Than all who fell, than One who rose, Than many unsubdu'd: Not gold, not blood, their altar dowers, But votive tears and symbol flowers. Oh cease! must hate and death return? Cease! must men kill and die? Cease! drain not to its dregs the urn Of bitter prophecy. The world is weary of the past, Oh might it die or rest at last!
Το ποίημα και η ελληνική επανάσταση Το ποίημα του Percy Shelley “Hellas” είναι γραμμένο την περίοδο της επανάστασης και αναφέρεται στην ένδοξη ιστορία και το αβέβαιο μέλλον της Ελλάδας. Ο ποιητής φαίνεται αισιόδοξος και ελπιδοφόρος για την εξέλιξη της χώρας μετά τον πόλεμο. Αναγνωρίζει τη διαχρονικότητα του κλασσικού ελληνικού πολιτισμού και θεωρεί ότι οι Έλληνες είχαν την ικανότητα να αναγεννήσουν την χώρα. Μέσω του ποιήματος, ο Percy Shelley επιθυμεί να εκφράσει την υποστήριξή του για την χώρας μας. Επιχειρεί να μεταλαμπαδεύσει τον ενθουσιασμό του και την πίστη του για την Επανάσταση και την ιδέα της
Δημοκρατίας. Η επιρροή του ποιήματος στους ξένους πολιτισμούς ανέδειξε τις περιπέτειες της Ελλάδας και ενίσχυσε τον φιλελληνισμό. Μετέδωσε μια εικόνα του πολέμου και της κατοχής αλλά ταυτοχρόνως και ένα μήνυμα αισιοδοξίας. Με αυτόν τον τρόπο ανέβασε το ηθικό των Ελλήνων.
The poem and the Greek Revolution Percy Shelley's poem "Hellas" was written during the revolution and refers to the glorious history and the uncertain future of Greece. He recognizes the timelessness of classical Greek culture and considers that the Greeks had the ability to regenerate the country. The influence of the poem on foreign cultures highlighted the adventures of Greece and strengthened philhellenism. Βλαχογιάννη Ελένη Στεργιοπούλου Αγάθη Χριστοπούλου Γεωργία
Vlachogianni Eleni Stergiopoulou Agathi Christopoulou Georgia S5L1ELB