Tekst en foto's Lus Van den Bossche
Toerskiën – een intense sport In 1991 schreef ik mij in voor de klimschool en werd lid van de toenmalige Vlaamse Bergsportfederatie. Zo onstond mijn eerste contact met toerski. Om deel te nemen aan de toerski stages waren er geen specifieke vereisten, je moest natuurlijk kunnen skiën. Ik startte met piste skiën een paar jaar ervoor. Ik schreef me in voor een stage vanuit Arolla.
Mijn eerste toerskiweek werd al na drie dagen afgebroken wegens slecht weer. Gelukkig voor mij want het bleek dat ik er niet klaar voor was. Ik verloor namelijk al energie door de stress van het gebruik van nieuw materiaal en de onbekende stap- en skitechnieken. Maar, ik had nu een heel jaar om mij voor te bereiden. En sindsdien toerski ik elk jaar minstens een week. Toerski is een allesomvattende sport. Het is winter en toch ben je de hele dag buiten, het is fysiek vrij inspannend en emotioneel heel intens. Je vertrekt vaak in - of aan de rand van een dorp, wandelt over weiden en door het bos. Eens voorbij de boomgrens kom je in een desolaat rotslandschap. Je kan het vergelijken met wandelen in de woestijn of varen op zee: de stilte, de eindeloosheid en de vergezichten zorgen voor een immens geluk.
34
Dertig jaar toerskiën De eerste jaren nam ik deel aan stages van de federatie. Het stageaanbod was niet zo uitgebreid. Zo werden er bijvoorbeeld in 2000 slechts drie stages aangeboden. Daarna deed ik ervaring op bij meerdere organisaties, onder andere de CAI, het DAV en met de gidsen van het Oostenrijkse Alpenverein. Omdat de klemtoon van deze tochten op beleving lag, en minder op opleiding, volgde ik ook enkele opleidingen in Oostenrijk en Chamonix (een mixte-stage off piste/toerski, lawinekunde, skiën in cordée, oriëntatie).
